กลายรักครั้งที่❧13(ครึ่งหลัง)
“กลิ่นไดโนเสาร์...5ตัว”ยูทาร์พึมพำเมื่อพวกเราเดินเข้าไปใกล้กรงตรงหน้ามากขึ้น
“กลิ่นของยูทาห์แรพเตอร์...หนึ่งในสายพันธุ์ที่อยู่ในตัวยูทาร์ไง”ผมหันไปบอกยูทาร์แล้วเงยหน้าขึ้นไปด้านบนก่อนจะสบเข้ากับดวงตาสีเทาที่คุ้นเคย เขายิ้มให้ผมก่อนจะชี้ลงมาข้างล่าง...
จะบอกให้ผมรอก่อนสินะ
“เรารอนี่แป๊บนึง”
“พวกเธอวิ่งมาทางนี้”ผมหันไปมองยูทาร์ที่มองไปยังซี่กรงเหล็กที่สามารถมองเห็นได้ด้านได้...เหล่ายูทาห์แรพเตอร์วิ่งตรงมาหยุดอยู่หน้ากรงก่อนจะร้องเสียงสูงราวกับจะทักทายยูทาร์
“พวกเธอว่ายังไง?”ผมถามขึ้นเมื่อเห็นยูทาร์ครางเบาๆตอบกลับไป
“เธอทักทายแล้วถามว่าทำยังไงถึงได้ออกมาข้างนอกกรงแบบนี้”
“แล้วยูทาร์ตอบไปว่ายังไงล่ะ?”
“ห้ามฆ่ามนุษย์และเชื่อใจมนุษย์”คำตอบของยูทาร์ทำให้อมยิ้มเลยล่ะ...เขาเอาสิ่งที่ผมสอนไปบอกกับไดโนเสาร์ต่อ
“ดีมากยูทาร์”
“เธอบอกว่าตัวเองก็ไม่ฆ่ามนุษย์และเชื่อใจมนุษย์เหมือนกันแล้วทำไมถึงออกมาไม่ได้”ยูทาร์บอกแล้วกันมามองหน้าผมเหมือนจะขอความช่วยเหลือ
“พวกเธอไม่เคยฆ่าจริงเหรอ?”เท่าที่ได้ยินมาไม่ใช่แบบนั้นนะ
“...พวกเธอบอกว่าไม่นับมนุษย์ที่ตกลงมาหรือคนที่เชื่อใจไม่ได้”ยูทาร์หันกลับไปมองพวกยูทาห์แรพเตอร์แล้วพูดขึ้นโดยที่ยังไม่ละสายตาออกมา
“อันนั้นก็ต้องนับด้วย...งั้นถามให้หน่อยได้ไหมว่าพวกเธอเชื่อใจใคร”ผมพูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปใกล้กรงพร้อมกับยูทาร์มากขึ้นเพื่อจะได้เห็นไดโนเสาร์ที่อยู่ในกรงชัดๆ
“...โนว่า...”
“เรียกชื่อพี่ทำไมครับ?”ยังไม่ทันที่ยูทาร์จะพูดจบเสียงทุ้มสุภาพก็ดังขึ้นจากด้านข้างพร้อมกับผู้ชายรูปร่างดีผมซอยสั้นที่น้ำตาลอ่อนกับดวงตาสีเทาตามแบบฉบับลูกครึ่งเดินมาทางนี้...ผมหันไปมองยูทาร์ที่ยังยืนนิ่งเหมือนกับรู้อยู่แล้วว่าพี่โนว่าจะมาหาอาจเป็นเพราะพี่เขาไม่ได้คิดร้ายยูทาร์เลยไม่ระวังตัวเป็นพิเศษละมั้ง
“พี่โนว่า”ผมวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับกอดทักทาย
“ไงเซโคร...โตขึ้นเยอะนี่”พี่โนว่าทักทายพร้อมจูบแก้มทักทายผมเบาๆและนั่นทำให้ร่างของผมที่กอดกับพี่เขาอยู่โดนกระชากออกอย่างแรงอย่างไม่ทันตั้งตัวพอรู้ตัวอีกทีก็โดนยูทาร์กอดไว้แน่นนจากด้านหลังแล้ว
“ยูทาร์?”ผมเรียกคนด้านหลังอย่างไม่เข้าใจ
“ฮะฮะ...เขาหวงเราน่ะเซโคร....ขอโทษด้วยนะ...อ่อ...ยูทาร์ใช่ไหม?”พี่โนว่าดูจะไม่ติดใจสิ่งที่ยูทาร์ทำเท่าไหร่แถมยังดูเหมือนจะอยากสนิทกับยูทาร์ด้วย
“...ครับ...ผมชื่อยูทาร์...คุณทำอะไรเซโคร?”ยูทาร์แนะนำตัวพร้อมกับจ้องอีกฝ่ายเขม็ง
“หื้อ?...ทักทายไง...เราไม่เคยสอนวิธีทักทายให้เขาเหรอ?”พี่โนว่าหันมาถามในประโยคสุดท้าย
“ครับ...ผมสอนแค่จับมือทักทายเท่านั้น”ผมตอบกลับไป
“อ้อ...นั่นเลยเป็นสาเหตุที่เขาโกรธคงคิดว่าพี่จะทำอะไรเซโครสินะ”ผมได้แต่ส่งยิ้มแหะกลับไปให้อย่างไม่แน่ใจว่ายูทาร์จะคิดแบบที่ว่าจริงรึเปล่า...
อาจจะไม่ใช่โกรธหรือหวง...แต่ยูทาร์อาจจะกำลัง...
‘หึง’
แค่คิดก็รู้สึกร้อนๆที่หน้าแล้ว
“คุณคือโนว่า?”ยูทาร์ถามออกไปโดยที่ยังกอดผมไว้แน่น
“ใช่...เธอเคยได้ยินเรื่องของพี่มาก่อนเหรอ?”พี่โนว่าถามกลับอย่างสนใจ...ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันเพราะยูทาร์ทำท่าเหมือนรู้จักพี่โนว่าอยู่ก่อนแล้ว
“พึ่งได้ยินมา”
“จากใคร?”
“พวกเธอ...”ยูทาร์บอกพร้อมกับหันไปทางกรงที่มียูทาห์แรพเตอร์ทั้ง5ตัวยืนส่งเสียงร้องอยู่ภายใน
“...พูดจริงเหรอ?”ดูเหมือนพี่โนว่าจะไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่
“อืม...พวกเธอบอกว่าเชื่อใจนายมากที่สุดเป็นคนเดียวที่ไม่อยากฆ่า”คำพูดของยูทาร์ทำให้พี่โนว่าหันไปมองเหล่าแรพเตอร์ที่จ้องมาทั้ง5ตัวด้วยรอยยิ้ม
“ดีใจที่พวกเธอคิดแบบนี้นะ...อายน์...ซไว...ดราย...เฟียร์...ฟึน”พี่โนว่าบอกกับไดโนเสาร์ที่อยู่อีกฝากนึง
“ยูทาร์ปล่อยผมก่อน”ผมเริ่มดิ้นเมื่อรู้สึกว่าถูกอีกฝ่ายกอดนานไปแล้วถ้าเป็นตอนนอนผมคงไม่ต้องมาดิ้นอะไรแบบนี้เพราะไม่มีใครเห็นแต่ที่นี่มีหลายคนมองอยู่
“ทีโนว่ายังให้กอดเลยนี่”ยูทาร์ไม่ยอมปล่อยแถมยังกอดผมแน่นกว่าเดิมอีก
“นั่นแค่ทักทาย”
“ผมไม่ชอบเลย...อย่าให้ใครกอดอีกได้ไหม?”เสียงของอีกฝ่ายทำให้ผมใจอ่อนแต่การกอดมันก็เป็นการทักทายอย่างหนึ่งจะให้เลิกมันก็...
“...”ผมหันไปมองดวงตาสีเหลืองอำพันของยูทาร์ที่จ้องมาอย่างอ้อนวอน
“นะครับ”ประโยคน๊อคเอาค์มาแล้วครับ
“...พ่อสอนให้ทำแบบนี้ใช่ไหม?”ผมเม้มปากแน่นแล้วถามเสียงเบา...คงไม่มีคนอื่นที่จะสอนแล้วนอกจากพ่อ
“พ่อบอกว่าถ้าอยากให้เซโครทำตามต้องอ้อนเยอะๆ...ผมชอบจังเวลาเซโครหน้าแดงแบบนี้”ยูทาร์ตอบผมพร้อมกับมองมาที่ใบหน้าผมที่ตอนนี้คงแดงแจ๋เพราะคำพูดของคนตรงหน้าแน่ๆ
“...รู้แล้ว...หยุดพูดเถอะ”ไม่งั้นผมคงได้เขินตายกันไปข้าง
“สัญญาก่อนเซโคร”
“สัญญาก็ได้”สุดท้ายผมก็ต้องยอมยูทาร์จนได้สิ
“อะแฮ่ม!...พวกเธอไม่ได้อยู่ตรงนี้กันแค่2คนนะ”เสียงทุ้มของพี่โนว่าทำให้ผมได้จังหวะผละออกมาจากยูทาร์แล้วหันไปส่งยิ้มให้พี่เขา...
“ขอโทษครับพี่”
“เอาเถอะ...แล้ววันนี้มาทำอะไรกันดีล่ะ?”พี่โนว่าดูจะไม่ติดใจเรื่องเมื่อครู่เท่าไหร่ทำให้ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ผมอยากดูการดมกลิ่นและติดตามที่พี่โนว่าเคยพูดถึงน่ะครับ”
“ได้สิ...อ้อ...พี่ยังไม่ได้แนะนำตัวกับยูทาร์เลย...พี่ชื่อโนว่า มาตินณ์เนสเรียกพี่โนว่าเหมือนเซโครก็ได้หรือจะเรียกโนว่าเฉยๆก็โอเคพี่ไม่ถืออยู่แล้ว”พี่โนว่าแนะนำตัวกับยูทาร์ด้วยรอยยิ้ม
“ครับ...พี่โนว่า...”
“โอเค...งั้นเราไปดูกันเลยเลย”พี่โนว่าพาเราเดินอ้อมไปตรงบันไดแล้วขึ้นไปด้านบนของกรงที่มีสะพานเชื่อมกันเป็นรูปกากบาทโดยที่ด้านล่างมียูทาร์แรพเตอร์กำลังวิ่งไปมาเหมือนกำลังเล่นกันอยู่ด้านล่าง
“เอาล่ะ...จินเริ่มได้”พี่โนว่าพูดกับคนที่อยู่ในสายด้านล่าง
“พี่จะทำอะไรครับ?”
“ตอนแรกต้องเรียกพวกอายน์ให้ไปรวมกันแล้วให้ดมกลิ่นที่ต้องการให้ตามโดยจะใช้จังหวะการดีดนิ้วแทนการออกคำสั่ง”พี่เขาอธิบายแล้วดีดนิ้วให้ดูเป็นตัวอย่าง
“ผมลงไปได้ไหม?”ยูทาร์ที่ยืนอยู่เงียบถามขึ้นแล้วหันมามองหน้าผม
“ลงไป?...ยูทาร์จะวิ่งแข่งกับพวกเธอเหรอ?”
“ใช่”
“จะกลับร่างไดโนเสาร์?”
“...กลับยังไงล่ะ?”สิ่งที่ผมได้กลับมาคือคำถามพร้อมกับใบหน้างงงวยของยูทาร์
“...”จะว่าไปยูทาร์ไม่เคยบอกว่ากลับร่างไดโนเสาร์ได้แต่ทุกครั้งที่ทำได้อาจเป็นเพราะอยู่ในสถานการณ์คับขันหรือไม่ก็เพื่อปกป้องผม...ถึงจะกลายร่างเป็นไดโนเสาร์ได้3ครั้งแต่ไม่แน่ว่าอาจไม่มีครั้งที่4ก็ได้...
คงถึงเวลาที่จะสอนให้ยูทาร์ควบคุมการกลายร่างอย่างจริงจังสักที
“ห้ามลงไปนะ...พี่อยากให้เราดูไว้ว่าการล่าเป็นฝูงมันเป็นยังไง...ยูทาร์ยังไม่เคยเห็นใช่ไหมล่ะ?”พี่โนว่าหันไปถามยูทาร์
“ครับ...แต่ดูน่าสนใจ”ดูท่ายูทาร์จะอยากลองมากจริงๆแฮะ
ตึง!
เสียงบางอย่างจากด้านล่างทำให้ผมก้มลงไปมองก่อนจะเห็นลูกแพะตัวนึงที่วิ่งหน้าตั้งผ่านสะพานที่ผมยืนอยู่ไปพร้อมกับฝูงแรพเตอร์ที่วิ่งตามอย่างไม่ลดละ...ด้วยความเร็วที่ใกล้เคียงกันทำให้เจ้าแพะนั่นวิ่งกลับเข้ากรงได้อย่างหวุดหวิด....
ผมนี่ใจหายเลย...นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว!
“พวกพี่ใช้เหยื่อล่อที่มีชีวิตเพื่อจะได้ให้การทดสอบนั้นสมจริงมากที่สุด”พี่โนว่าอธิบายเพิ่ม
“พวกเธอไม่เคยออกมาข้างนอกใช่ไหม?”ยูทาร์ถามพี่โนว่าทั้งที่สายตายังมองไปฝูงแรพเตอร์ที่ยังยืนอยู่หน้ากรงที่แพะพึ่งวิ่งเข้าไป
“พี่ไว้ใจพวกเธอไม่ได้ถึงจะอยากไว้ใจมากแค่ไหนก็ตาม...การเอาพวกเธอออกมามันเสี่ยงไป...ถึงจะเชื่อใจกันมากแค่ไหนแต่สัณชาตญาณดิบที่อยู่ในตัวก็ทำให้พวกเธอล่าทุกอย่างที่เคลื่อนไหว”คำอธิบายทำให้ยูทาร์ยืนนิ่งไปเหมือนกำลังคิดตามสิ่งที่พี่โนว่าพูด
“วิ๊ว ~...มานี่สาวๆ...มารับรางวัลเร็ว...”เสียงเรียกของพี่โนว่าทำให้เหล่ายูทาร์แรพเตอร์วิ่งมาอย่างพร้อมเพรียงช่างเป็นภาพที่น่าตกใจจริงๆ
“อายน์...นี่ของเธอ...เก่งมาก”พี่โนว่าพูดชมแล้วโยนหนูแช่แข็งลงไปด้านล่าง...ยูทาห์แรพเตอร์ลายสีชมพูแก่กระโดดรับได้อย่างแม่นยำแล้วกลืนรางวัลที่ได้ลงคอไปอย่างรวดเร็ว
เซโครมองพี่โนว่าโยนรางวัลไปให้กับฝูงแรพเตอร์ด้านล่างอย่างอึ้งๆที่พี่เขาสามารถสื่อสารกับไดโนเสาร์ได้มากถึงขนาดนี้...สมแล้วที่ใครๆต่างยอมรับให้พี่เขาเป็นหัวหน้าที่คุมฐาน2นี่ด้วยความยินดี ไม่ใช่แค่มีความสามรถแต่ยังเข้าใจในตัวของไดโนเสาร์แต่ละสายพันธุ์เป็นอย่างดีและคอยหาความรู้อยู่สม่ำเสมอด้วย
ทั้งที่พวกยูทาห์แรพเตอร์เชื่อฟังขนาดนี้แต่ก็ยังไม่ประมาทแถมยังสร้างความเชื่อใจให้มากขึ้นไปอีก...เป็นคนที่สมควรแก่การยกให้เป็นบุคคลตัวอย่างที่สุด
“โนว่า...ที่ศูนย์ติดต่อมาว่ามีไดโนเสาร์หลุด!!!”เสียงตะโกนที่ดังมาจากด้านล่างทำให้พวกเราที่อยู่ด้านบนหันควับไปมองเป็นตาเดียว
“ไดโนเสาร์หลุด?...พันธุ์อะไร?”พี่โนว่าถามต่ออย่างรวดเร็ว
“จิแกนโนโตซอรัส!!”ทันทีที่ชื่อนั่นดังขึ้นมาเหล่าคนที่อยู่รอบๆก็หน้าซีดเผือดกันทันควัน
“บ้าเอ้ย!...ทำไมต้องเป็นเจ้าตัวจัดการยากด้วยเนี่ย!”พี่โนว่าสถบออกมาอย่างหัวเสีย
“เซโคร...ไดโนเสาร์นั่นน่ากลัวเหรอ?”ยูทาร์ถามผมด้วยหน้าตาสงบนิ่งสำหรับคนที่ไม่รู้จักก็คงไม่รู้ถึงความน่ากลัวของจิแกนโนโตซอรัสหรอก...
“น่ากลัวที่สุดเลยล่ะ...จิแกนโนโตซอรัสเป็น1ใน3ไดโนเสาร์กินเนื้อที่มีขนาดใหญ่และดุที่สุดมียาวเกือบ14เมตรและนํ้าหนักกว่า10ตัน...ยาวกว่ายูทาร์อีก...ไม่ใช่แค่ขนาดตัวที่น่ากลัวแต่ยังมีความเร็วที่ถือว่ามากในหมู่ไดโนเสาร์กินเนื้อด้วย...14เมตรต่อวินาทีเป็นค่าที่ถือว่าสูงมาก”ผมอธิบายให้ยูทาร์ฟัง
“ผมจะปกต้องเซโคร”
“ไม่ต้องหรอก...ถึงจะตัวใหญ่แต่ไม่ค่อยมีหัวคิดนักหน่วยควบคุมคงกำลังล่าอยู่...กรงของมันก็อยู่ถัดไปประมาณ250กิโลเมตรแถมเรายังไม่รู้แน่ชัดว่าวิ่งไปทางไหนด้วย”
“เสร็จไปแล้ว”เสียงของพี่โนว่าดังขึ้นอย่างเคร่งเครียดพร้อมกับหันมามองผมด้วยแววตาจริงจัง
“ครับ?...อะไรเสร็จ?”หมายถึงจับกุมได้แล้วใช่ไหม?
“หน่วยที่ส่งไปเสร็จหมดแล้ว”
“ไม่จริงน่า!”ผมพลั้งปากออกไปด้วยความตกใจ...ปกติไม่น่าจะรอดไปได้นี่นา...
แล้วทำไม...
“จากที่แจ้งมา...ไม่ใช่แค่จิแกนโนโตซอสรัสแต่ยังมี...สไปโนซอรัสด้วย”
“บ้าไปแล้ว!”ผมแทบล้มทั้งยืนเมื่อได้ยินชื่อของอีกสายพันธุ์ที่หลุดออกมา
นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ...ใครมันปล่อยออกมากัน!
“เซโคร...”เสียงของยูทาร์ที่ดังขึ้นพร้อมกับสัมผัสที่ใบหน้าทำให้ผมพอจะตั้งสติได้
“ทางศูนย์อยากให้เราไปจัดการน่ะเซโคร”พี่โนว่าบอกตามที่ได้ยินจากหูฟังไร้สาย
“ไม่มีทาง!!”ผมตะโกนกลับไปในทันที...พวกเขาจะให้ยูทาร์ไปจัดการจิแกนโนโตซอรัสกับสไปโนซอรัสงั้นเหรอ?
ไม่ใช่ส่งไปจับแต่ส่งให้ไปเป็นเหยื่อล่อชัดๆ
สไปโนซอรัสหนึ่งในยีนไดโนเสาร์ที่อยู่ในตัวยูทาร์และเป็นตัวที่อันตรายที่สุด ด้วยขนาดที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาไดโนเสาร์กินเนื้อและฟันที่แสนคมกริบสามารถล่าเหยื่อได้ทั้งบนบกและในน้ำทำให้ถูกตั้งให้เป็นไดโนเสาร์ที่น่ากลัวที่สุด!
จิแกนโนโตซอรัสกับสไปโนซอรัส...เป็นการจับคู่ที่เลวร้ายมาก!
ไดโนเสาร์กินเนื้อที่ใหญ่เป็นอันดับ1และ2ของโลกแต่กลับให้ยูทาร์ไปจัดการเนี่ยนะ?!
มันเรื่องบ้าชัดๆผมไม่มีทางปล่อยให้ยูทาร์ไปในศึกที่ไม่มีทางชนะแบบนั้นแน่นอน!
“แต่ถ้าเราไม่ทำอาจไม่มีใครหยุดได้...เซโครก็น่าจะรู้ดีที่สุดสิ่งที่จะหยุดไดโนเสาร์ได้ก็มีแต่ไดโนเสาร์ด้วยกันเท่านั้น”คำพูดของพี่โนว่าทำให้ผมสงบสติอารมณ์แล้วลองคิดอีกครั้งแต่ไม่ว่าจะคิดสักเท่าไหร่หนทางที่จะชนะมันแทบไม่มี
“เซโครให้ผมจัดการเถอะ”ยูทาร์บอกพร้อมกับจับไหล่แล้วหมุนตัวผมให้มาสบกับดวงตาสีเหลืองอำพันนั่น...ดวงตาที่แน่วแน่ว่าจะทำในสิ่งที่พูด
“มันแทบไม่มีทางชนะ”ผมบอกออกไปตามตรง...ภาพของยูทาร์ที่ล้มลงผมไม่อยากเห็นมัน
“พวกเขาเก่งมากเหรอ?”
“ที่สุดเลย...เป็นจับคู่ที่แย่มากอย่างน้อยๆถ้ายูทาร์มีพวกที่พอจะช่วยได้ละก็...”น่าเสียดายที่ไม่มี
“มีสิ”
“ว่าไงนะ?”คำพูดของยูทาร์ทำให้ผมที่หมดหนทางเงยหน้าขึ้นทันที
“มีสิ...พวกของผมน่ะ...พวกเธอไง”พอพูดจบก็มองลงไปข้างล่างที่มีฝูงยูทาห์แรพเตอร์ยืนเรียงหน้ากระดานพร้อมกับอ้าปากออกกว้างราวกับจะบอกว่าจะช่วยยูทาร์สู้
“จริงสิ...พี่โนว่า”ผมหันควับไปทันทีที่คิดอะไรได้และพี่เขาก็ต้องรู้แน่ว่าผมคิดจะทำอะไร
“ไม่นะ...ไม่มีทาง...มันเสี่ยงเกินไป”
“เชื่อใจพวกเธอ...เชื่อใจผม...เชื่อใจพวกเราสิ”ยูทาร์เดินไปตรงหน้าพี่โนว่าพร้อมกับกำหมัดขึ้นแล้วชกเข้าที่อกด้านซ้ายของอีกฝ่ายเบาๆเหมือนเป็นการย้ำว่าให้เชื่อใจพวกเราแล้วทุกอย่างจะดีเอง
ดวงตาสีเทาของพี่โนว่าที่สบกับดวงตาสีเหลืองอำพันของยูทาร์สั่นระริกเหมือนกำลังตัดสินใจบางสิ่งอย่างยากลำบาก...ใช้เวลาสักพักดวงตาสีเทานั่นก็หยุดสั่นพร้อมกับเอ่ยคำพูดบางอย่างออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“...บอกพวกเธอว่าห้ามฆ่ามนุษย์”
“ได้สิ...ผมจะคุมเอง”ยูทาร์ตอบในทันที
“งั้นก็ได้...เซโครขี่มอเตอร์ไซค์ได้ไหม?”
“ได้ครับ”ผมตอบไปทันที
“งั้นก็ไปลุยกันเลย!!”พี่โนว่าตะโกนขึ้นพร้อมกับวิ่งลงไปด้านล่าง
“ยูทาร์...ไม่เป็นไรนะจะกลับร่างไดโนเสาร์ได้เหรอ?”ผมถามอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง
“ต้องได้สิ...ผมจะปกป้องเซโครเอง”
พูดจบพวกเราก็วิ่งลงไปสบทบด้านล่าง...พื้นที่ว่างที่ไม่มีใครนอกจากพวกเราสามคนพี่โนว่าปล่อยฝูงยูทาห์แรพเตอร์ออกมา พวกมันวิ่งออกมาอย่างรวดเร็วก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้ายูทาร์พร้อมกับยื่นจมูกมาดมกลิ่น...ผมเองก็ขึ้นขี่บนมอเตอร์ไซค์ที่พี่โนว่าเตรียมไว้ให้เรียบร้อยพร้อมลุย
“ไปลุยกันเลยยูทาร์!”ผมตะโกนบอกยูทาร์ที่ยืนนำฝูงแรพเตอร์อยู่...ดวงตาคู่สวยหันมาสบผมก่อนจะคลียิ้มออกมาบางๆแล้วหันหน้ากลับไป...
กรรร!!
เสียงคำรามดังกึกก้องพร้อมกับยูทาร์ที่กลับร่างไดโนเสาร์ได้อย่างสมบูรณ์...สองขาของยูทาร์เริ่มออกวิ่งพร้อมกับฝูงยูทาห์แรพเตอร์ที่ตามหลังไปติดๆ ผมและพี่โนว่าก็ขี่มอเตอร์ไซค์ตามไปอย่างติดๆเช่นกันและด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นทำให้ผมต้องเร่งความเร็วตามไปเพื่อไม่ให้ถูกทิ้ง
หัวใจผมกำลังเต้นแรงด้วยความหวาดกลัวแต่ส่วนลึกในใจนั้นกลับตื่นเต้น...
ตื่นเต้นที่จะได้เห็นการร่วมทีมครั้งแรกของยูทาร์กับฝูงยูทาห์แรพเตอร์!!
..................................................................................
มุมให้ความรู้เรื่องไดโนเสาร์
จิกแกนโนโตซอรัส มีถิ่นอาศัยอยู่ที่ทุ่งปาตาโกเนีย ในประเทศอาร์เจนตินา ช่วงกลางยุคครีเตเซียส 93 - 89 ล้านปี พบซากฟอสซิลในปี 1993 เป็น 1 ใน 3 ไดโนเสาร์กินเนื้อที่โตและดุที่สุด ยาว 13.2 เมตร และน้ำหนักอยู่ระหว่าง 6.5-13.3 ตัน ความยาวกะโหลกศรีษระ 1.95 เมตร ขนาดของมันยาวกว่า ไทรันโนซอรัส แต่เล็กกว่า สไปโนซอรัส แต่ทว่ามันก็ยังมีคู่แข่งทางด้านขนาดอย่าง อัลโลซอรัส ที่ยาว 9เมตร คาร์ชาโรดอนโทซอรัส ที่ยาว 13เมตร สไปโนซอรัส ที่ยาว18เมตร ไทรันโนซอรัส ที่ยาว 12.5เมตร อโครแคนโตซอรัส ที่ยาว 12 เมตร มาพูซอรัส ที่ยาว 12 เมตร ซึ่งไม่ได้มีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาเดียวกันกันกับจิกแกนโนโตซอรัส นักวิทยาศาสตร์คาดการณ์ว่า จิกแกนโนโตซอรัส สามารถทำความเร็วได้ถึง 14 เมตรต่อวินาที (50km ต่อชั่วโมง) ด้วยขนาดอันใหญ่โตและยาวของมัน
ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก :
https://th.wikipedia.org/wiki/จิกแกนโนโตซอรัส
http://www.dek-d.com/board/view/3177061/...
สวัสดีคะ
จบตอนนี้อาจทำให้ค้างบ้างเล็กน้อยแต่ก็เพื่อความตื่นเต้นคะ
แน่นอนว่าตอนหน้าใครที่รอฉากบู๊อยู่ไม่ผิดหวังแน่นอนแถมยังเป็นฉากบู๊ระหว่างกลุ่มไดโนเสาร์อีก...การต่อสู่แบบกลุ่มทำให้คิดฉากค่อนข้างยากแต่ก็จะพยายามแต่งออกมาให้ดีที่สุดนะคะ
อยากแอบบอกพล๊อตของตอนหน้าที่คิดไว้แต่ก็กลัวทำให้ค้างกว่าเดิม555+...ขอนิดนึงละกันเนอะ
ตอนหน้าพบกับยูทาร์ที่ไม่สามารถกลับร่างเป็นมนุษย์ได้...เซโครจะทำยังไงกับสถานการณ์นั้น
ปล่อยยูทาร์ให้นอนในกรง?
ไว้รออ่านตอนหน้านะคะ(คนแต่งก็อยากรู้เหมือนกัน อิอิ)
ตอนนี้ที่เพจ
nicedog มียอดไลค์เกิน300แล้ว...ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ
เพื่อเป็นการฉลองยอดไลค์จะมีตอนพิเศษแทรกก่อนจะอัพตอนที่14คะ
ที่คิดเอาเป็นเป็นตอนพิเศษสั้นๆที่เซโครสอนยูทาร์ว่ายน้ำ...มารอดูกันว่าคู่นี้จะมุ้งมิงขนาดไหน(เรายังไม่ได้แต่งนะคะแค่คิดไว้เฉยๆ)
วันนี้เกิดคึกอยากแต่งถามตอบช่วงท้ายตอน...ใครมีอะไรอยากถามยูทาร์ เซโครหรือใครก็ได้ในเรื่องไหมคะ?
ถ้ามีสามารถเม้นท์ถามได้ลยคะจะให้เจ้าตัวมาตอบให้
ไหนๆก็เริ่มแล้วขอเชิญยูทาร์มาเปิดงานหน่อยละกัน
ยูทาร์ : ครับ?
ไรท์ : กล่าวเปิดช่วงตอบคำถามหน่อยสิสุดหล่อ
ยูทาร์ : สุดหล่อ?...อ่อ...เซโครอยู่ไหนครับ?
ไรท์ : เดี๋ยยวก็มาน่า...เอ้า กล่าวเปิดงานหน่อย
ยูทาร์ : ...เซโคร(ทำหน้าเศร้า)
ไรท์ : เซโครมานี่เลยคะ...มาปลอบด่วนๆ
เซโคร : ทำหน้าแบบนั้นทำไมยูทาร์
ยูทาร์ : ก็เซโครไม่มาด้วยนี่(เข้าไปอ้อน)
เซโคร : ครับๆ...มาแล้วนี่ไง รีบเปิดงานได้แล้ว
ยูทาร์ : อืม(ส่งยิ้มให้เซโคร)
ไรท์ : ...(ยืนนิ่งอยู่มุมมืดไม่มีแม้คนสนใจ)
ยูทาร์ : มีคำถามอะไรอยากถามถามมาได้นะครับพวกเราจะรอตอบ
เซโคร : ขอบคุณทุกคนที่คอยเชียร์พวกเรานะครับ...ผมกับยูทาร์จะพยายามให้ดีที่สุดเลย
ไรท์ :ได้พูดแล้วเหรอ? อ้อ...ขอบคุณทุกคนมากนะคะ
เซโคร : ผมพูดไปแล้ว
ไรท์ : อ้าว...เหรอ?
จบเถอะคะ555+
ขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์และทุกๆกำลังใจนะคะ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าคะ
บ๊ายบาย
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
โพลล์
หัวข้อ: ✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก ≯กลายรักพิเศษ❧ อานโน่≮ P.37 29/05/59 (อ่าน 378541 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก