กลายรักครั้งที่❧10(ครึ่งแรก)
เช้าวันใหม่ของการทำงานเซโครลืมตาตื่นขึ้นเพราะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างลูบแก้มตนอยู่และพอลองปรือตาขึ้นมองก็พบกับดวงตาสีเหลืองอำพันที่จ้องมาก่อนจะคลียิ้มบางๆส่งมาให้เมื่อเห็นว่าผมลืมตาขึ้นไปมองอย่างงัวเงีย
“อรุณสวัสดิ์เซโคร”เสียงทุ้มเอ่ยทักทายโดยที่มือของคนตรงหน้ายังคงลูบแก้มผมอยู่
“...อรุณสวัสดิ์ยูทาร์”ผมตอบกลับอย่างงัวเงียแล้วขยับตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วถามต่อ...
“ตื่นนานแล้วเหรอ?”
“สักพักแล้ว”
“...ตื่นเช้าจัง”ผมพึมพำหลังจากที่หันไปมองนาฬิกาที่บอกเวลา7โมงครึ่ง
“วันนี้ไปไหนไหม?”อีกฝ่ายถามพร้อมขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นแล้วทำจมูกฟุดฟิดเหมือนกำลังดมกลิ่นอยู่
“อ๊ะ...อย่าดมนะผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย”ผมรีบดันหน้ายูทาร์ให้ออกไปทันที
“ถ้าอาบแล้วะให้ดมใช่ไหม?”คำถามต่อมาทำให้คนถูกถามถึงกับไปไม่ถูกเลย
“...จำกลิ่นผมได้แล้วจะดมอะไรอีกล่ะ?”ผมนิ่งไปสักพักก่อนจะถามกลับ
“หอม...เซโครหอม”ประโยคของเซโครทำให้ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนๆก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่ามันไม่ใช่คำชมนี่นา...สำหรับไดโนเสาร์คำว่าหอมก็มีได้แค่ความหมายเดียว...
“นี่จะกินผมใช่ไหม?!!”ผมรีบตะโกนขึ้นแล้วขยับออกห่างไปอีกจนตอนนี้เกือบจะตกเตียงอยู่แล้ว
“...ผมไม่กินเซโครหรอก”
“แล้วนิ่งไปทำไมล่ะคำตอบนี้จำเป็นต้องคิดด้วยรึไง!”ผมบอกต่อ...จังหวะที่ยูทาร์นิ่งไปต้องคิดอะไรอยู่ในหัวแน่
คงไม่ได้กำลังโกหกผมใช่ไหม
“ก็เลือดเซโครอร่อย...”
นั่นไง...ว่าแล้วว่าต้องคิดอะไรอยู่
“ก็เลือดเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เหมือน...เซโครอร่อยสุด”ยูทาร์ตอบกลับมาพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ
คำตอบนั่น...ผมควรดีใจใช่ไหม?
“เอาเถอะ...ไปอาบน้ำแล้วลงไปหาอะไรกินกันดีกว่า”ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นแล้วยืนบิดร่างกายไปมา
“ได้”
“ผมอาบก่อนนะ...ยูทาร์นอนเล่นไปก่อนก็ได้”พอพูดจบผมก็เดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าพร้อมกับเตรียมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
พอจัดการทุกอย่างเรียบร้อยผมก็เดินนำยูทาร์ลงมาที่ด้านล่างหรือชั้น1...ชั้น1นี้เหมือนเป็นห้องเก็บของไว้สำหรับเวลาเราขาดเหลืออะไรก็สามารถลงมาหยิบได้ตามสบาย มีตั้งแต่พวกของใช้ยันอาหารสดและยังมีห้องครัวอยู่ด้านข้างไว้สำหรับประกอบอาหาร
เซโครเดินมาเปิดตู้เย็นตู้หนึ่งที่มีโลหะแข็งยาวรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่มีคำสลักไว้ด้านหน้าว่า ‘เครื่องดื่ม’ ก่อนจะเจอกับเครื่องดื่มมากมายหลายยี่ห้อที่มีทั้งแบบขวดและแบบกระป๋องให้เลือกตามความต้องการได้เลย
“ยูทาร์จะดื่มอะไรไหม?”ผมหันไปถามโดยที่สายตายังคงไล่ไปตามชั้นเครื่องดื่มว่าจะเอาน้ำอะไรดี...ภายในตู้เย็นมีทั้งน้ำผลไม้ นมสดรสต่างๆ นมเปรี้ยว เครื่องดื่มชูกำลัง น้ำอัดลมหรือแม้แต่พวกกาแฟกระป๋อง
“เซโครดื่มอะไรล่ะ?”ยูทาร์ไม่ตอบแต่ถามกลับแทน ใบหน้าหล่อๆขยับเข้ามาใกล้เพื่อมองสิ่งที่อยู่ภายในได้มากขึ้นก่อนจะดมกลิ่นพวกนั้นเบาๆ
“ผมลังเลอยู่ว่าจะเอากาแฟหรือนมสดดี”ผมตอบกลับไปอย่างครุ่นคิด
“ก็เอาทั้งคู่เลยสิ”ยูทาร์ออกความเห็น
“ก็อยากอยู่แต่ถ้าดื่มหมดคงไม่ต้องกินมื้อเช้าแล้วล่ะ...ยูทาร์ดื่มคนละครึ่งได้ไหม?”ผมหันไปถามแล้วหยิบกล่องนมสดรสจืดกับกระป๋องกาแฟลาเต้มาไว้ในมือพร้อมกับชูให้ยูทาร์ดู
ถ้าให้ยูทาร์เลือกเอาอันใดอันนึงผมก็จะได้ขอจิบนิดหน่อยจะได้ไม่อิ่มจนเกินไป...ความคิดผมช่างดีจริงๆเลยแต่ไม่รูว่ายูทาร์จะยอมไหม...ไม่สิ...ต้องพูดว่ายูทาร์จะกินได้ไหม
“คนละครึ่ง?”
“ให้ยูทาร์เลือกว่าจะเอาอันไหนแล้วผมจะได้ขอกินด้วยไง”ผมอธิบายด้วยรอยยิ้ม
“ได้สิ...อันไหนก็ได้เซโครเลือกมาเลย”ยูทาร์พยักหน้าตกลงทำให้ผมตัดสินใจยื่นกล่องนมสดรสจืดไปให้อีกฝ่ายเพราะยูทาร์คงไม่ชอบรสขมๆของกาแฟแน่ถึงจะเป็นลาเต้ก็เถอะ
“อันนี้คือนมรสจืด...ผมว่ายูทาร์น่าจะชอบนะ”ยูทาร์รับไปแล้วพลิกไปพลิกมาสำรวจรอบกล่องแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมอย่างขอความช่วยเหลือ
“กินยังไง?”
“เอาหลอดออกมาแล้วก็เจาะลงไปแบบนี้นะ...เอ้าลองทำดู”ผมหยิบกล่องนมมาแล้วสาธิตทำหลอกๆให้ดูแล้วยื่นกล่องนมและหลอดกลับไปให้ยูทาร์อีกครั้ง
“แบบนี้?”ยูทาร์ทำตามที่ผมแล้วยื่นกล่องนมที่ถูกเจาะเรียบร้อยมาตรงหน้าผม
“ใช่ๆ...แล้วก็ดูดเลย”ผมบอกแล้วจัดการเปิดกระป๋องกาแฟตัวเองบ้าง...เวลาตื่นเช้าๆหรือต้องอยู่ดึกกาแฟถือว่าจำเป็นมากสำหรับผมเลยไม่งั้นคงหลับคางานแน่
“เป็นไงบ้าง?”ผมถามอีกฝ่ายเมื่อเห็นยูทาร์ทำหน้านิ่งๆ
“ก็แปลกๆดี...กินได้อยู่”
“งั้นลองสลับกัน”ผมบอกแล้วยื่นกระป๋องกาแฟไปให้ยูทาร์ พอเราแลกกันเสร็จผมก็จัดการนมจืดไปเกือบครึ่งกล่องโดยที่สายตายังคงมองไปที่ยูทาร์ที่ทำหน้าเหมือนไม่แน่ใจว่าสิ่งที่อยู่ในมือมันกินได้จริงๆ...และพอรสขมของกาแฟแล่นเข้าสู่ลิ้นยูทาร์ก็พ่นกาแฟออกมาจนเกือบโดนหน้าผม
“แหวะ...ขมมาก...ไม่เห็นอร่อยเลยนมอร่อยกว่าตั้งเยอะ”ยูทาร์ทำหน้าแหยงกาแฟซะเต็มประดาแล้วยัดกระป๋องกาแฟลาเต้คืนมาให้ผมพร้อมกับเอากล่องนมของตัวเองกลับไป
“ฮะฮะฮะ...”ผมขำออกมากับท่าทางของยูทาร์...ผู้ชายหล่อเหลาหน้าตาดีพ่นกาแฟออกมาจากปากแถมยังทำหน้าตลกแบบนั้นใครเห็นคงไม่เชื่อแน่ๆ
ปกติยูทาร์มักจะทำหน้านิ่งและเฉยๆอยู่ตลอดเวลาที่ออกไปเจอกับผู้คน...ผมเป็นคนเดียวที่ยูทาร์แสดงออกมาแบบนี้เหมือนได้รับการยอมรับและความเชื่อใจอย่างมากมายจริงๆ
อาจไม่ใช่แค่ยูทาร์แต่ผมเองก็ด้วย...ปกติผมเป็นคนสบายๆไม่จู้จี้อะไรนักใครว่าอะไรก็ทำตามถ้ามีเหตุผลพอแต่พออยู่กับยูทาร์ผมมักจะกลายเป็นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจหรือเพราะยูทาร์ตามใจผมเกินไปก็ไม่รู้สิ
หลังจากนั้นพวกเราก็ไปหาอาหารง่ายๆกินกันก่อนโทรศัพท์ที่ผมพกไว้จะดังขึ้นแล้วเจ้าของเบอร์ที่โทรมาก็คือพ่อของผมนั่นเอง...
“ครับพ่อ”
(วันนี้ลูกว่างไหม?)
“ก็...รู้สึกจะว่างนะครับผมกะจะพายูทาร์ไปหาพี่โนว่า...พ่อมีอะไรเหรอครับ?”ผมถามกลับไปด้วยความสงสัย...นี่เป็นครั้งแรกที่พ่อติดต่อมาโดยตรงแบบนี้
(พ่ออยากให้ลูกไปดูเทอราโนดอนกับไดมอร์โฟดอนที่ฐาน3หน่อย...เห็นว่าจะมีการขนย้ายไปที่สวนสัตว์ที่ประเทศอินเดียในอีก2วันแต่ตอนนี้ไม่ผู้เชี่ยวชาญคนไหนว่างไปดูเลย...พ่อวานลูกหน่อยนะ)
“แล้วคนที่ประจำฐานล่ะ?”
(ก็มีอยู่แต่เขาก็ต้องการคนไปช่วยตรวจสอบดูความเรียบร้อยหน่อยน่ะ)
“ก็ได้ครับ”
(อีกสักพักใหญ่พ่อจะตามไปหานะ...ไว้เจอกันเซโคร)พอลาเสร็จพ่อก็ตัดสายไปเลย
“มีอะไรเหรอเซโคร?”ยูทาร์ถามขึ้นเมื่อผมเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้ว
“เราต้องไปที่ฐาน3กัน...ไปดูไดโนเสาร์บินได้กันเถอะยูทาร์ยังไม่เคยเห็นนี่”ผมพูดพรางลุกขึ้น
“บินเหรอ?...เหมือนนกใช่ไหม?”ยูทาร์ตามผมมาติดๆก่อนจะเอ่ยถาม
“ใช่แต่ตัวใหญ่กว่ามาก...อย่างเทอราโนดอนถึงจะมีความสูง2เมตรแต่ความกว้างของปีกยาวได้มากสุดถึง10เมตรเรียกว่ายาวมากเลย”ผมอธิบายให้อีกฝ่ายฟังในขณะที่เข้ามาอยู่ในรถแล้วขับตรงไปที่ฐาน3...ระยะทางค่อนข้างไกลอาจต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง
“ยาวกว่าผมเหรอ?”
“ไม่หรอก...ยูทาร์ยาวกว่าแถมยังแกร่งกว่าเยอะด้วยเทอราโนดอนมีปากที่แหลมแต่ไม่มีฟันเลยสักซี่ความแข็งแกร่งของเทอราโนดอนอยู่ที่ความเร็วในการบินและปากที่แหลมคมพร้อมจะจับและทะลวงทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้า”ผมอธิบายเพิ่มเติมตามที่รู้
“แล้วอีกพันธุ์นึงล่ะ?”
“อ้อ...ไดมอร์โฟดอน...ไดโนเสาร์ที่อยู่ในช่วงต้นของยุคจูราสสิคเป็นไดโนเสาร์ยุคแรกๆเลยก็ว่าได้ ลักษณะทางกายวิภาคของมันจึงมีลักษณะหางที่ค่อนข้างยาวและปีกจะแคบกว่าเทอราโนดอนอยู่มาก...กว้าแค่2เมตรเองยูทาร์กินคำเดียวก็ไม่รอดแล้ว”ผมบอกติดตลกแล้วมองไปยังภาพเบื้องหน้าที่มีเขตป้องกันด่านนอกสุด...
การจะผ่านเข้าไปได้ขอเป็นมนุษย์ก็ได้รับอนุญาตแต่ถ้าจะเข้าไปลึกกว่านั้นต้องยื่นบัตรประจำตัวให้พวกเขาดู...ผมมีบัตรที่ได้ชื่อว่าสามารถเข้าออกห้องทดลองที่ไหนก็ได้ตามต้องการแต่กว่าจะได้มาผมก็ต้องไปเข้าร่วมกิจกรรมรวมทั้งทำข้อสอบทั้งทฤษฎีและปฏิบัติมากมายตั้งแต่เรียนปริญาโท พอเข้ามาทำงานที่นี่ก็เริ่มสร้างผลงานจนบัตรประจำตัวผมเป็นสีเงินซึ่งถือว่ามีเพียงไม่กี่คนที่มีไว้ในครอบครอง
สีของบัตรสูงสุดจะเป็นสีทอง รองลงมาคือเงิน ดำ ฟ้าและขาวตามลำดับ...แม้ว่าจะเข้าที่ไหนก็ได้แต่นั่นก็แค่ตัวผมเท่านั้นไม่สามารถพายูทาร์เข้าไปได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาติ
เซโครจอดรถไว้ที่ด้านข้างของประตูรั้วแล้วเดินเข้าไปต่อโดยที่มียูทาร์เดินตามติดๆ...บริเวณที่จะไปคือเขตC2หรือกรงของไดโนเสาร์ที่มีอายุ2ปีขึ้นรอจะขนย้ายไปส่งที่สวนสัตว์ต่างๆ กรงนกขนาดใหญ่กว่ากรงของยูทาร์ตั้งตระหงาดอยู่ด้านหน้า....ไดโนเสาร์มีปีกเป็นไดโนเสาร์ที่อยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่และเทอราโนดอนก็เข้ากับไดมอร์โฟดอนได้อย่างดีจึงสามารถเลี้ยงไว้ด้วยกันได้แต่การจะเข้าไปต้องเตรียมตัวสักหน่อยไม่งั้นถูกงาบบินขึ้นฟ้าแล้วปล่อยตกลงมาตายแน่
“กลิ่นไดโนเสาร์สองชนิด”ยูทาร์พึมพำเบาๆเมื่อเข้าใกล้กรงนก
“ถูกต้อง...ในนั้นเลี้ยงเทอราโนดอนกับไดมอร์โฟดอนไว้ด้วยกัน”
“ไม่กินกันเองเหรอ?”
“เท่าที่รู้ไม่กินกันเองนะเพราะว่าสืบเชื้อสายมาจากสายพันธุ์เดียวกันเลยคุยกันรู้เรื่องมั้ง...แล้วยูทาร์คุยกับพวกเขาได้ไหม?”ผมอธิบายพร้อมกับถามกลับ ครั้งก่อนก็เห็นคุยกับไทเซอราท๊อปและไททันโอโบอาได้มีความเป็นไปได้สูงที่จะคุยกับเทอราโนดอนกับไดมอร์โฟดอนได้
“ไม่แน่ใจ...แต่จะลองดู”ยูทาร์บอกแล้วเดินเข้าไปใกล้กรงมากขึ้น เสียงครางเบาๆที่ดังออกมาในลำคอทำให้รู้ว่ายูทาร์กำลังทักทายเหล่านกที่อยู่ภายในกรงแต่ยังไม่ทันไรยูทาร์ก็ทำตาขวางแล้วมองไปยังด้านหลังผม
“ไงน้องเซโคร”แค่เสียงผมก็รู้แล้วว่าใครที่ยืนอยู่ข้างหลังตัวเอง
“...กรร”เซครรีบวิ่งเข้ามาแล้วคว้าตัวผมไปไว้ด้านหลังทันที
“ดุจริงๆนะ...ไหนว่าฝึกจนเชื่องแล้วไงล่ะใช้ไม่ได้ทั้งไดโนเสาร์ทั้งเจ้าของ”คนตรงหน้าพูดเหมือนกำลังดูถูกผมกับยูทาร์นั่นทำให้ยูทาร์ขู่เสียงต่ำในคออีกครั้งนึง
“คุณมีธุระอะไรคุณหลงไป่จิง?”ผมเดินไปด้านข้างยูทาร์แล้วถามอีกฝ่ายไปตามตรงโดยที่มือข้างนึงของผมลูบที่หลังยูทาร์เบาๆให้ใจเย็นลง...
ยูทาร์คงรับรู้ได้ว่าใครที่เป็นมิตรและใครที่เป็นศัตรู
“คงไม่ลืมนะว่าฐาน3นี่เป็นที่ทำงานผมเพราะงั้นผมไม่จำเป็นต้องมีธุระอะไรถึงจะมาที่นี่ได้...ก็แค่มาเดินเฉยๆ”น้ำเสียงยียวนยิ่งทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเป็นเท่าตัวเหมือนกับที่ยูทาร์กำลังจะวิ่งตรงไปหาอีกฝ่ายแต่ผมจับแขนเอาไว้แล้วส่ายหัวเบาๆ
“งั้นก็เดินเล่นต่อไปเถอะ...เพราะถ้าคุณยังอยู่คุณอาจได้เป็นอาหารให้กับเพื่อนคนนี้ของผมก็ได้”ผมบอกพร้อมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์กลับไปให้
“...ชิ”พออีกฝ่ายเห็นยูทาร์ทำท่าจะวิ่งตรงไปหาก็รีบเดินหนีไปทันที
ไม่เข้าใจว่าจะมาทำไม
“อ่อ...ขอบโทษนะคะ...ใช่คุณไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่ไหมคะ?”เสียงของหญิงสาววัยกลางคนดังขึ้นทำให้ผมและยูทาร์หันไปอย่างพร้อมเพรียง ผู้หญิงผมสั้นสีน้ำตาลที่อยู่ในสุดสีน้ำตาลเข้มสำหรับใส่เข้าไปในกรงนกทำให้ผมรู้ได้ในทันทีว่าเป็นคนที่ดูแลกรงนี้
“ครับ...เรียกผมว่าเซโครก็ได้ครับ”ผมแนะนำตัวพร้อมรอยยิ้มแล้วสะกิดยูทาร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“...ผมยูทาร์...สวัสดีครับ”ยูทาร์แนะนำตัวกับหญิงสาวตรงหน้าบ้าง
“ฉันชื่อซาลาโต้ เมเดียเรียกซาล่าก็ได้คะ...คุณฟรานติดต่อมาว่าคุณจะเป็นคนบอกว่าเราจะส่งไดโนเสาร์ตัวไหนไปในอีกสองวันใช่ไหมคะ?”ประโยคสุดท้ายทำให้ผมเหวอไปเลย
ใครว่าผมจะทำอะไรนะ?
“อ่อ...คงมีการเข้าใจผิดผมแค่มาดูว่าพวกเขาพร้อมจะเดินทางรึยังเท่านั้นเอง”ผมบอกเสียงอ่อย....การคัดเลือกไดโนเสาร์ไม่ได้อยู่ในสายงานผมสักหน่อยและก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเลือกๆไปแล้วจบด้วยโดยเฉพาะไดโนเสาร์ที่อยู่เป็นฝูงแบบนี้
โดยปกติจะมีผู้เชี่ยวชาญมาทำหน้าที่นี้เพราะไดโนเสาร์แต่ละฝูงจะมีจ่าฝูงเพียงตัวเดียวและเราต้องหาให้เจอเพื่อจะได้นำจ่าฝูงนั้นไปด้วยแล้วปล่อยให้พวกที่เหลือหาจ่าฝูงใหม่ ถ้าเราส่งไดโนเสาร์ไปโดยที่ไม่มีจ่าฝูงพวกมันจะเกิดการแย่งกันขึ้นเป็นจ่าฝูงในระหว่างการขนส่งทำให้เกิดอันตรายและความเสียหาย...
ดังนั้นหน้าที่หนักแบบนั้นจะให้ผมทำได้ยังไง?
ผมไม่รู้หรอกว่าตัวไหนเป็นจ่าฝูง!
“เอ๋...แต่คุณฟรานบอกว่าคุณทำได้นี่นา”อีกฝ่ายบอกเสียงอ่อย
“แล้วคุณซาล่ารู้ไหมครับว่าตัวไหนเป็นจ่าฝูง?”ผมลองถามดู...อย่างน้อยถ้ารู้จ่าฝูงทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น
“...ขอโทษด้วยคะ”หญิงสาวตรงหน้าส่ายหัวพร้อมกับเอ่ยขอโทษ
“เฮ่อ...”เอาไงต่อดีเนี่ย
“ถ้าเป็นตัวที่นำฝูงผมรู้นะ”เสียงของยูทาร์ทำให้ผมกับซาล่าหันควับไปหาด้วยความดีใจ...
ขอบคุณพระเจ้าที่ยังมีคนดูออก!
“จริงเหรอ?...แน่ใจนะ”ผมถามย้ำ
“อืม...ได้ยินว่าผู้นำกำลังจะมีลูกล่ะ”ยูทาร์บอกพร้อมมกับเดินเข้าไปใกล้กรงมากขึ้น
“มีลูก?...แปลว่าผู้นำเป็นตัวเมีย?”
“ใช่”คำตอบของยูทาร์ทำให้ผมคิดหนักการย้ายไดโนเสาร์ขณะที่กำลังท้องแบบนี้ค่อนข้างเสี่ยงพอสมควร...ไดโนเสาร์สายพันธุ์นกหรือไดโนเสาร์ที่บินได้เป็นหนึ่งในไม่กี่สายพันธุ์ที่พวกเรารู้ว่ามีวิธีสืบพันธุ์ยังไงทำให้เราหยุดเพาะพันธุ์และให้พวกมันแพร่พันธุ์ตามธรรมชาติเอง
“งั้นเดี๋ยวเราเข้าไปแล้วค่อยว่ากันนะครับ...ไปเปลี่ยนชุดกันก่อนยูทาร์”ผมบอกซาล่าก่อนจะหันไปบอกยูทาร์
พอจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยพวกเราก็ค่อยๆเข้ามาภายในกรงยักษ์โดยมียูทาร์เป็นผู้นำ...ถ้าพูดกันรู้เรื่องคงไม่ต้องกลัวว่าจะถูกโจมตี...ผมยืนมองยูทาร์ที่ครางต่ำในลำคอพร้อมกับเหล่าเทอราโนดอนกับไดมอร์โฟดอนที่บินลงมาแล้วส่งเสียงดังแข่งกันไปหมด
..........................................................................................
มุมให้ความรู้เรื่องไดโนเสาร์
<a href="
http://tinypic.com?ref=dq18p0" target="_blank"><img src="
http://i62.tinypic.com/dq18p0.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
ทอราโนดอน (Pteranodon)
เทอราโนดอน จัดเป็นสัตว์เลื้อยคลานบินได้ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดใน Jurassic World อันมีที่มาจากความกว้างระหว่างปีกทั้งสองข้าง 20 ฟุต และน้ำหนักตัวอีก 70 ปอนด์ อย่างไรก็ตาม เทอราโนดอน ถูกจัดอยู่ในหมวดไดโนเสาร์กินพืชและมีอารมณ์เกรี้ยวกราดอย่าบอกใคร
ขอขอบคุณรูปและข้อมูลจาก:http://movie.kapook.com/view119424.html
.........................................................................
สวัสดีคะ
มาอัพเร็วกว่าเดิมนิดหน่อยแต่มาแค่ครึ่งเดียวก่อนนะคะ
อยากมาอัพวันนี้เพราะเป็นวันเกิดของตัวเองคะ
ตอนนี้เซโครกับยูทาร์ยังไม่มีเรื่องตื่นเต้นอะไรมากนักแต่วางไว้ว่าตั้งแต่ตอนที่11ไปจะมีฉากบู๊มากขึ้นอีก
อีกเรื่องคือตอนนี้มีคุณหลงไป่จิงตัวร้ายที่ไม่ได้ออกโรงสักพักใหญ่ออกมาด้วยคะ
มีใครคิดถึงชายคนนี้กันบ้างไหมเอ่ย?
จากที่วางจะมีบทใหญ่อีกครั้งนึงก่อนจะถูกปลดระวางให้พักอย่างสงบคะ(อิอิ)
ครึ่งหลักคงจะมาอาทิตย์หน้าแล้วแต่ว่าสะดวกมาอัพวันไหนนะ...ช่วงนี้เริ่มชินกับการเปิดเทมอทำให้เริ่มแต่งได้เร็วขึ้นแต่ก็ยังไม่มีเวลามากพอที่จพอต่งให้จบตอนดังนั้นจะมาทีละครึ่งหรือบางครั้งอาจมาเต็มตอนขึ้นอยู่กับความสั้นยาวของเนื้อหาที่จะแต่งนะคะ
ลงทีละครึ่งอาจจะสั้นไป(ก็ตรึ่งเดียวนี่นะ)...ความยาวของครึ่งตอนอยู่ประมาณ5A4ก็ถือว่าเยอะอยู่พอประมาณนะคะ
ขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์และกำลังที่มีให้ไม่ว่าจะเป็นทั้งในเว็บหรือในเพจ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪