บันเทิงเริงรัก EP.24 หรือว่าผมเปลี่ยน2
"บ้าน่ะอร อาร์ตมันคิดไปเอง พี่ไม่ได้คิดอะไรเลย" แล้วตกลงผมพูดความจริงหรือเปล่าครับ
"คิน!! เมื่อกี้พูดถึงใครน่ะ อาร์ต? ไหนกัน" เสียงคุ้นหูผมดังขึ้นมาจากด้านหลัง พี่เปี๊ยกซิครับ วันนี้ทำไมมาหาถึงร้านก็ไม่รู้ครับ เอาล่ะซิครับ งานเข้าผมเลย ผมค่อยๆหันหน้าไปหาพี่เปี๊ยกอย่างช้าๆ พี่เปี๊ยกทำหน้าตาขึงขังเอาจริงเอาจัง
"อุุ้ย พี่คิน งั้นหนูขอตัวก่อนน่ะค่ะ สวัสดีค่ะพี่เปี๊ยก" อร ต้นเรื่องพอเห็นพี่เปี๊ยกปุบ ก็รีบเลี่ยงหนีทันที
"อ้าว อร จะรีบไปไหนล่ะ มาคุยกันก่อนซิครับ" พี่เปี๊ยกทักทายอร พร้อมเอ่ยจะรั้นตัวอรไว้ซักถาม
"อุ้ย อร ติดธุระค่ะ รีบๆด้วย ไปก่อนน่ะค่ะ" อร รีบเดินหนีฉับๆทันที ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
"ว่าไงครับคนดี ทำไมเงียบล่ะครับ พี่ถามเราว่าอาร์ตไหนครับ" พี่เปี๊ยกกลับมาซักถามผมต่อทันที
"ก็...ก็.....อาร์ต..ที่..เป็น..เด็ก..พี่...คณิต อ่ะครับ" ผมเอ่ยตอบพี่เปี๊ยกแบบตะกุกตะกัก
"ไหนมันอยู่ไหน มันทำอะไรไม่จำเหรอคิน หือ! ยังไปสุงสิงกับมันอีก ตกลงคืออะไร?ครับ" น้ำเสียงบ่งบอกอารมณ์ของพี่เปี๊ยกตอนนี้เลยครับ
"ดาร์ลิ่ง ใจเย็นดิครับ มันไม่มีอะไรเลยน่ะ อาร์ตมันไม่ได้เข้าใกล้เค้าเลยน่ะ เค้าก็ไม่ได้เข้าใกล้มันเหมือนกัน"
"แล้วที่อรพูดเมื่อครู่ หมายถึงอะไร มันมาจีบคิน หือ บอกมาให้หมด..คิน" โอ้ย ทำหน้าแบบขรึมน่ากลัวเลยเรา
"ไม่มีอะไรเลยนิครับ มันก็เหมือนคนมาเที่ยวทั่วไปเท่านั้นจริงๆ ลองไปดูหน้าเวทีก็ได้ดาร์ลิ่ง"
"ไปดูแน่คิน พี่ว่าแล้วช่วงนี้ทำตัวน่าสงสัยเลย แม่ง!!สงสารตัวเองจังเมียจะมีชู้ " พี่เปี๊ยกเอามือมาบีบต้นแขนผมทั้งสองข้างพร้อมดึงตัวเข้าไปหาแก
"บ้าน่ะดาร์ลิ่ง อย่าพูดเสียงดังซิครับ ดาร์ลิ่งไม่อายเหรอครับ โอ้ย เจ็บ อย่าบีบแขนเค้าแรงดิ"
"เจ็บเหรอคิน แต่คินรู้ไหม พี่เจ็บมากกว่าคินเยอะเลย" พี่เปี๊ยกพูดเสร็จ เอามือออกจากแขนผม แล้วเดินหนีผมไปเลย ผมรีบดึงตัวแกไว้ แต่พี่เปี๊ยกสะบัดมือผมหลุด กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปเลย ผมก็ได้แต่มองตามหลังพี่เปี๊ยกเพราะใกล้จะถึงเวลาผมขึ้นเวทีแล้ว
"คิน คิวแกแล้วน่ะ ไอ้แอ้วหมดเพลงนี้แล้วขึ้นต่อน่ะ" ไม่ทันเท่าไหร่ผมทรุดตัวนั่งได้ไม่ถึง5นาที ผู้จัดการร้านก็เดินมาบอกผม
"ไม่ร้องเพลงเร็วได้ป่ะ พี่ต๋อง ไม่มีอารมณ์ร้องเลยครับ ให้ อร ไปร้องก่อนได้ไหมพี่" หน้าตาผมตอนนี้คงบิ้วไม่ได้
"เออ ครั้งแรกเลยน่ะคิน ที่จะไม่ร้องช่วงนี้ อร มันรอเสียบแล้วล่ะ เหมือนมันรู้อะไร นัดกันป่ะว่ะ"
"ไม่มีอะไรหรอกพี่ต๋อง ให้ อร มันร้องเถอะ ผมคิวสี่แล้วกันครับ ปวดหัวนิดหนึ่งครับพี่"
"ทะเลาะกับผัวเหรอ??"
"แรงว่ะพี่ นานๆจะถามน้องแบบนี้น่ะ ก็นิดหน่อยตามประสา"
"555 อร มันมารายงานพี่ก่อนน่ะซิ ทำใจเย็นๆน่ะโว้ย เอาใจผัวหน่อยดิว่ะ"
"พี่ต๋อง!! ไม่กลัวผมอายบ้างเหรอ พูดซะ"
"เฮ้ย คิน อาย??คนทั้งร้านคงหน้าด้านหมดล่ะมั้งคิน 555 เอาเตรียมเพลงช้าน่ะ" กัดเสร็จเดินหนีเลยน่ะพี่ต๋อง
"เฮ้ย เข้ามาข้างในได้อย่างไงอาร์ต เขาไม่ให้คนนอกเข้ามาน่ะ ออกไปก่อน" ผมเห็นเด็กอาร์ตเดินดุ่มๆเข้ามาด้านหลังเวที
"ก็ช่วงนี้เป็นคิวของพี่คินร้องเพลงนิครับ ผมเห็น อร ขึ้นร้องแทน ผมเป็นห่วงกลัวว่าจะเป็นอะไรหรือเปล่า เลยขอเขาเข้ามาน่ะครับ"
"ขอบใจว่ะอาร์ต พี่ไม่เป็นไรหรอก แค่ไม่สบายใจนิดหน่อย พี่ว่าอาร์ตออกไปข้างนอกจะดีกว่าน่ะ"
"ไล่จังเลยพี่คิน ผมแค่เป็นห่วงพี่จากใจจริงน่ะครับ หรือว่าผมเป็นสาเหตุทำให้พี่ไม่สบายครับพี่คิน"
"พี่ว่าแล้วค่อยคุยกันน่ะอาร์ต ขอพี่อยู่คนเดียวสักพักก็คงดีขึ้นล่ะ ไปได้แล้ว" แต่เด็กอาร์ตยังไม่ออกไปทันที กลับเดินเข้ามาใกล้ผม พร้อมเอามือมาอังที่หน้าผากผม ทำเหมือนว่าจะเช็คอุณหภูมิความร้อน ผมก็สะดุ้งทันทีกับการกระทำอย่างรวดเร็วของเด็กอาร์ต แต่ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อมองไปด้านหลังเห็นหน้าตาของคนคุ้นเคย จะเป็นใครอีกล่ะครับ พี่เปี๊ยกซิครับ แต่คราวนี้มาพร้อมดาวด้วย ผมก็ตกตะลึงได้สักพัก ก็ดึงตัวหนีออกห่างจากเด็กอาร์ตทันทีครับ แต่เด็กอาร์ตเหมือนจะแกล้ง ดึงตัวผมเซถลาเข้าไปอ้อมแขนของมันทันที
"ว่าไงคิน แหมๆ แกเนี่ย ผัวอยู่ตรงหน้า ยังมีแมวจะมาขโมยเลยเหรอแก เสน่ห์แรงน่ะแก" ดาวมันเดินเข้ามาหาผมทันที โดยพี่เปี๊ยกเดินตามหลังมาติดๆ พร้อมดาวดึงตัวผมออกมาจากเด็กอาร์ตอย่างฉับพลัน
"ดาว กู.....ไม่...." ผมพูดอย่างติดๆขัดๆพร้อมหันหน้าไปหาดาว แล้วชำเลืองดูพี่เปี๊ยกอย่างน้อยใจ
"กูเข้าใจมึงอีคิน แต่ไอ้เด็กอาร์ตเนี่ย ตกลงแกจะเอาอย่างไงกับเพื่อนกู หือ ทำไมตามตอแยไม่เลิกว่ะ"
"ไม่มีอะไรนิครับพี่ ก็ผมแค่เป็นห่วงพี่คิน เห็นว่าถึงคิวพี่เขาร้องเพลงแล้วไม่ออกไปร้อง ก็เข้ามาดู ก็เท่านั้น"
"แหม แกนิ ชั้นยอมใจแกจริงๆว่ะอาร์ต แกก็รู้นิว่าคินมันมีแฟนแล้วจะมาวุ่นวายกับมันทำไม หา" ดาวตวาดลั่นห้อง
"โห พี่ ผมบริสุทธิ์ใจน่ะครับ การกระทำผมตรงไหนล่ะครับว่าวุ่นวาย ผมก็มาเที่ยวตามปกติ แต่แค่เป็นห่วงก็เท่านั้น"
"เหอๆ เปลี่ยนไปเยอะน่ะแก อาร์ต พี่ไม่ได้โง่น่ะโว้ย มองแกไม่ออก ตกลงกันแมนๆดิว่าแกจะทำอะไรกันแน่" เดี๋ยวๆดาว แกน่ะแมนๆ อิอิ
"คิดมากเกินไปป่ะพี่ ผมก็ธรรมดาน่ะครับ ชอบผมก็บอกชอบ รักผมก็บอกรัก แค่ผมอยู่ในที่ของผมเท่านั้น"
"เก่งว่ะอาร์ต หายไปไม่เท่าไหร่ แกเก่งขึ้นน่ะ เคร พี่ไม่เอาเรื่องแก ตอนนี้ออกไปข้างนอกได้แล้ว" ดาวไล่เด็กอาร์ต
"งั้นไปพร้อมกันเลยพี่ เราต่างเป็นคนนอกน่ะครับ ไปกันพี่ ผมรอให้กำลังใจน่ะครับพี่คิน" อาร์ตพูดเสร็จกำลังจะเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อน อาร์ต พี่ถามจริงๆ แกรักคินจริงเหรอว่ะ" คราวนี้พี่เปี๊ยกออกโรงครับ พร้อมทำหน้าเข้มเสียงดัง
"ใช่ครับพี่ ผมรัก ผมชอบ และผมอยากได้ เข้าใจไหมพี่" เด็กอาร์ตทำหน้าตากวนโอ้ยใส่พี่เปี๊ยก
"แต่คนที่มึงชอบ มึงรัก มึงอยากได้น่ะ เมียกูน่ะโว้ย" พี่เปี๊ยกพูดแบบไม่อายเลยล่ะครับ ผมซิก้มหน้าหงุดๆเลย
"เมื่อก่อนเป็นของใครผมไม่สน ผมอยากได้ต้องได้ ผมรักของผมเหมือนกันพี่ ไม่เห็นแคร์อะไรเลย จริงป่ะ"
"กูก็รักเมียกูเหมือนกันว่ะ มึงเนี่ย แม่ง ได้ใจว่ะ แต่คงยากน่ะอาร์ต กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่ๆถ้ามาวุ่นวายกับเมียกูอีก"
"พี่ก็เฝ้าไว้ดีๆซิครับ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะครับ จริงอยู่คราวก่อนผมโง่ แต่ไม่ได้เกิดจากความคิดของผมน่ะครับ"
เงียบกริบกันหมดครับ หลังจากเด็กอาร์ตเดินหนีไปแล้ว แต่พี่เปี๊ยกยังยืนทำหน้าเข้ม กำมือแน่นเหมือนจะข่มอารมณ์โมโห ส่วนดาว ก็เดินเลี่ยงออกไปให้ผมกับพี่เปี๊ยกคุยกัน
"ดาร์ลิ่ง เค้าขอโทษน่ะ อย่าทำหน้าตาแบบนี้ซิครับ"
"คิน พี่ถามตรงๆน่ะ คินมีใจให้มันหรือเปล่า"
"ดาร์ลิ่ง ถามอะไรอย่างนั้น ไม่ไว้ใจเค้าเลยเหรอ เราอยู่ด้วยกันก็นานแล้วน่ะ"
"ตอบไม่ตรงคำถามคิน ชอบมันหรือเปล่า?."
"เปล้าาาาา ไม่ชอบ"
"แล้วทำไมมันมาวุ่นวายด้วยตั้งนาน ไม่บอกให้พี่รู้เลย ถ้าไม่มีคนไปบอกพี่ พี่ก็คงเป็นไอ้โง่ล่ะมั้ง"
"มันไม่สลักสำคัญอะไรนิครับดาร์ลิ่ง เค้าเห็นมันเป็นแค่แขกมาเที่ยวคนหนึ่ง ก็เท่านั้น"
"จริงเหรอคิน มั่นใจน่ะ"
"ก็จริงๆน่ะซิ พูดแบบนี้เหมือนเค้ามีชู้แล้วอย่างนั้นล่ะ "
"อาการมันออกน่ะคิน พี่สังเกตุเองล่ะ มีอะไรบอกพี่ล่วงหน้าแล้วกัน พี่กลัวจริงๆ"
อ้ากก ลืมชุดไปงานพรุ่งนี้ ขอตัวก่อนน่ะครับ พรุ่งนี้จะมาอัพต่อ ยังอีกนิดหน่อยล่ะครับจะถึงตอนของเด็กที่ชื่อ ดี ดี ดี อิอิ ผมป่าวน่ะ แต่มีคนลงจริงๆ
หัวข้อ: SINGLE>ชีวิตที่ไร้คู่>เส้นทางสายมายา>บันเทิงเริงรัก><ขอเวลานอกก่อนครับ (อ่าน 66604 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก