บันเทิงเริงรัก EP.8 คินสับสนใจ
"ดาว ทำไมมึงเงียบไปบอกกูมาก่อนดิ เร็วๆ"
"กูว่าไอ้เบิ้ลมันมาแปลกล่ะมึง มันเป็นผัวไอ้เก่งใช่ป่ะ มันเลิกกับไอ้เก่งไปหาเดเด้ แต่กูไปรู้มาก่อนว่า เออ......."
"ขอร้องอย่าอ้ำอึ้งอีดาว กูรอฟังอยู่" ผมเริ่มหงุดหงิดล่ะ
"กูรู้มาว่า เมื่อก่อนไอ้เบิ้ลมันรู้จักพี่เปี๊ยกมึงมาก่อนตั้งนานล่ะ เรื่องนี้กูรู้มาจากพี่นพเมียกู และทำนองว่าไอ้เบิ้ลมันอยากได้พี่เปี๊ยกเป็นแฟนมากเลย พี่นพยังไม่กล้าเล่นแรงแบบมัน" อ้าว ไงล่ะที่นี้
"อะไรที่มึงว่าเล่นแรง พูดมาให้มันเคลีย" ตอนนี้หัวใจผมเต้นระทึกไม่เป็นจังหวะ ทั้งอยากรู้ทั้งกลัวรับความจริงไม่ได้
"มันเคยจะปล้ำพี่เปี๊ยกตอนออกค่ายรับน้องที่มหา'ลัย แต่พี่นพไปเจอเสียก่อน เลยช่วยพี่เปี๊ยกได้ตอนนั้นมันมอมเหล้าพี่เปี๊ยกด้วย"
"เฮ้ย................................." อะไรว่ะ ผัวผมเป็นที่ต้องการของคนมากขนาดนี้เลยเหรอ เออ ผมยังชอบมันเลย เฮ้อ!
"งั้นที่กูสังหรณ์ใจก็ใกล้เคียงกับความจริงล่ะ วันนั้นที่ไปดูภาพจากกล้องวงจรปิด สังเกตุหน้าตาพี่เปี๊ยกเครียดๆ"
"ยังไม่หมดอีคิน มึงอย่าเพิ่งด่วนสรุปอะไร หรือดีใจอะไรน่ะ ถ้ากูจะบอกว่า ไอ้เบิ้ลเคยอัพรูปลงเฟสและสเตตัสว่า พี่เปี๊ยกเป็นแฟนมัน แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนน่ะ มึง.......... คิน ......ฟังกูป่ะ" ผมสับสนวุ่นวายใจหมดแล้วครับ หูอื้อตาลาย ได้แต่พูดเบาๆกับอีดาวว่า
"มึงแน่ใจน่ะดาว มีงไม่ทำร้ายกูใช่ไหม " ผมพูดไม่ทันจบดี หญิงดาวยื่นโทรศัพท์ของมัน มันเป็นการแคปหน้าเฟสของไอ้เบิ้ลจริงๆ มีรูป ......ถอดเสื้อ.....นั่งกอดกัน สเตตัส กำลังคบกับ.........พี่เปี๊ยก จริงๆ
"กูขอนั่งทบทวนเรื่องราวต่างๆก่อนน่ะอีดาว กูไม่เป็นไร ไม่เป็นไร." ผมไม่มองหน้าหญิงดาว หันหน้าออกไปทางด้านนอก ตอนนี้ผมยืนตากลมอยู่นอกระเบียงของห้องหญิงดาว
"คิน คนเรามันมีอดีตทุกคนน่ะมึง มึงก็ใช่ว่าจะบริสุทธิ์ผุดผ่องให้เขาเปิดซิงคนแรกเมื่อไร" ผมรู้ว่าหญิงดาวต้องการทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ผมก็ได้แต่ยิ้มแห้งส่งไปให้มัน แต่แค่แปปเดียว ผมก็หันหน้าหนีมัน กลัวจะร้องไห้ต่อหน้ามัน
"เออ ขอบใจว่ะดาว กูไม่เป็นไรจริงๆ แต่กูขอทบทวนเรื่องทั้งหมดก่อน เพียงแต่ไม่เข้าใจถึงบางอย่างที่พี่เปี๊ยกต้องปิดกู"
"ก็พี่เค้าคงรู้น่ะว่าเมียเขาเป็นคนอ่อนไหว คิดมาก เรื่องมาก แหะๆอันหลังกูแถมให้ อย่าคิดเลย อย่าใส่ใจอดีตน่ะมึง"
"ดาวกูขอให้มึงช่วยทำบางอย่างหน่อยซิ เผื่อหลายๆเรื่องในใจกูจะได้ชัด"
"ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง กูช่วยมึงทุกเรื่องแหล่ะอีคิน กูเพื่อนมึงน่ะ ว่ามา"
"เฮ้ย เก่ง นี่พี่ดาวน่ะ มึงว่างป่ะเก่ง กูอยากคุยอะไรกับมึงหน่อย"
"ว่างดิพี่ดาว น้ำเสียงซีเรียสจังพี่ เจอกันที่ไหนล่ะพี่"
"มาที่ห้องพี่ดีไหม คอนโด................. ห้อง............ถ้ามึงมาถึงโทรขึ้นมากูน่ะ" ผมกับหญิงดาวนั่งรอไอ้เก่งอย่างใจจดจ่อ เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมง โทรศัพท์หญิงดาวก็ดังขึ้น ไอ้เก่งมาถึงแล้ว ผมไม่ต้องการให้ไอ้เก่งอึดอัดใจและต้องการให้หญิงดาว จัดการทั้งหมดให้ผม ส่วนตัวผมก็ได้แต่หลบในห้องนอนเล็กของหญิงดาว
"หวัดดีครับ พี่ดาว แฮ่ๆ หลอกผมมาปล้ำป่ะเนี่ย ถ้าจริงจะยอมเลยน่า" ไอ้เก่งเนี่ยมันเกรียนใช้ได้เลยครับ
"มึงจะหื่นไปไหมเก่ง มิน่าล่ะมึง........" หญิงดาวทำเสียงดุ จริงๆมันก็คงอยากแต่เพื่อผมไงครับ
"พี่จะบอกว่าผัวผมไอ้เบิ้ลถึงไปมีคนใหม่น่ะเหรอครับ 555 ช่างมันเถอะพี่ พี่เรียกผมมาต้องมีเรื่องสำคัญแน่ๆว่ามาพี่"
"แหม มึงใจเย็นก่อนก็ได้ ตอนนี้มึงทำงานอะไรว่ะเก่ง"
"ผมทำงานบริษัท.....ครับ ผมว่าพี่ถามมาตรงๆดีกว่าพี่ ผมไม่ชอบเรื่องมาก " บอกแล้วมันเกรียนเลยล่ะ
"เอาก็ได้ว่ะ กูอยากรู้เรื่องผัวมึง ไอ้เบิ้ลอ่ะ มึงยังติดต่อมันอยู่ใช่ป่ะ"
"พี่......เออ......คือว่า.........." ไอ้เก่งมันเหมือนกับจะไม่อยากพูดเรื่องไอ้เบิ้ลเท่าไร
"ไหนมึงบอกว่าให้กูถามไง ตอบกูมาดิไอ้เก่ง"
"ผมไม่ค่อยอยากพูดถึงมันเท่าไรหรอกพี่ แต่ไอ้เบิ้ลมันชอบทำอะไรก็ได้ตามใจมัน ถ้ามันอยากได้ มันทำหมด"
"อะไรว่ะที่มึงพูดว่ามันอยากได้ พูดให้ชัดหน่อยไอ้เก่ง"
"มันอยากเป็นนักแสดงมันก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้เป็นให้ได้ มันอยากได้อะไรมันจะยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อเอาชนะไงพี่"
"เออ เรื่องนั้นกูพอจะเห็น ตอนนี้มันก็สมใจแล้วนิ มันไม่รักมึงเหรอว่ะ ถึงทิ้งมึงไปอยู่กับคนอื่น" หญิงดาวเข้าประเด็นเลย
"ไม่รู้ดิพี่ ผมกับมันอยู่ๆเลิกๆกันจนชินล่ะ มันบอกว่ามันเจอสิ่งที่มันอยากได้มาตั้งนาน มันเลยขอผมให้มันไปคบกับเด็กพี่คิน"
"มึงก็ยอมน่ะไอ้เก่ง ผัวมึงทั้งคนน่ะเว้ย"
"วู้ๆ พี่ มันไม่เคยนึกว่าผมเป็นเมียมันหรอก แค่มันอยากมันก็มา พอเสร็จแล้วมันก็ไป มันเชี่ยไงพี่"
"กูถามอีกอย่างซิ กูสงสัย ทำไมต้องไปคบกับเด็กอีคิน ไม่คบกับอีคินล่ะ ง่ายกว่าด้วย"
"ไม่รู้ซิพี่ แต่ผมได้ยินมันพูดทำนองว่า ของๆมันมาก่อน เมื่อมันมาก่อน ใครจะมาเอาของมันไป มันจะยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ของๆมันกลับมา อะไรทำนองนี้ ผมก็ งง ของอะไรว่ะ "
ไอ้เก่งกลับออกจากห้องหญิงดาวนานแล้ว ผมได้ยินเสียงสนทนาทั้งหมดเลย ถามว่าตอนนี้ผมจะเป็นอย่างไร ผมรู้สึกเหนื่อยมากๆครับ ไหนใครบอกว่ามีรักแล้วมีทุกข์ก็คงใช่ รักเป็นพลังให้เกิดสิ่งมหัศจรรย์ก็คงใช่ รักเป็นแรงผลักดันก็คงใช่ ถ้าสมมุติน่ะว่าวันนี้ผมไม่มีความรักกับพี่เปี๊ยก ผมจะเป็นเช่นไร อืมม นั่งคิดทบทวนไปมา เอาล่ะครับ ชีวิตคงสู้กันไปล่ะ
"ดาร์ลิ่ง ตอนนี้อยู่ไหนครับ ทำไมวันนี้ไม่โทรมาหาเค้าเลย" ผมกดโทรศัพท์ไปหาพี่เปี๊ยกทันที หลังจากนั่งทำใจอยู่นาน
"คินอยู่ไหน ทำไมปิดมือถือ หือ ไม่รู้เหรอพี่เป็นห่วง ทำไมไม่กลับห้อง" น้ำเสียงของพี่เปี๊ยกดูร้อนรน ปนความเป็นห่วงเหมือนเดิมครับ
"ขอโทษครับดาร์ลิ่ง พอดีมาหาหญิงดาวที่ห้องอ่ะครับ เดี๋ยวสักพักคงกลับ กินอะไรล่ะตัวเอง"
"ทำไมทำเสียงแปลกแบบนั้นคิน เป็นอะไรไปป่ะ รีบกลับมาที่ห้อง พี่รอทานข้าวอยู่ เร็วๆน่ะครับ" แต่พี่เปี๊ยกเขายังพูดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ผมจะเปลี่ยนทำไม ลองเล่นสักตั้งเพื่อความรัก
"ไม่มีอะไรแปลกหรอกครับดาร์ลิ่ง แค่เค้าคิดถึงตัวเองมากไง รอแปปน่ะ เดี๋ยวเค้าไปกินข้าวด้วย"
ผมใช้เวลานั่งคิดและทบทวนเรื่องของเรา ผมให้ความคิดของผมมองแต่มุมของพี่เปี๊ยกที่ดี ผมก็ได้แต่นั่งอมยิ้มไปบนแท๊กซี่ ถึงแม้บางครั้งความคิดชั่วแล่นอยากให้ผมสะสางให้เคลีย ผมยังไม่อยากรับรู้เรื่องต่างๆที่จะมาบั่นทอนหัวใจของตัวเอง แต่เมื่อผมยืนอยู่ห้องของผม ผมก็ต้องหยุดนิ่งฟังจะว่าแอบฟังก็ไม่ผิด มันมีเสียงสนทนาคล้ายๆคนคุยโทรศัพท์กัน เสียงนั้นเป็นเสียงพี่เปี๊ยกครับ เสียงของพี่เปี๊ยกดังมากคล้ายกับตะโกนซะมากกว่า น้ำเสียงไม่พอใจอย่างมาก ผมจำใจความได้แค่เพียงว่า
"กูไม่ยอมให้มึงเข้ามาทำลายกูหรอก" หรืออะไรทำนองนี้ แต่ผมก็รอให้เสียงพี่เปี๊ยกเบาลงจนไม่ได้ยินเสียงแล้ว ผมเลยแกล้งเปิดประตูอย่างแรงๆเพื่อให้มีเสียงดัง พอผมเดินเข้าไปในห้อง ผมก็ต้องแปลกใจมากครับ เพราะพี่เปี๊ยกไม่ได้อยู่คนเดียว พี่นพเมียหญิงดาวนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ด้วย นั่งคนละฟากโต๊ะ เหมือนกับมีการทะเลาะกันมาก่อนผมเข้ามา
"หวัดดีครับพี่นพ มานานยังครับ" ผมยกมือไหว้พี่นพ ผมเลิกแคลงใจเรื่องพี่นพกับพี่เปี๊ยกนานแล้ว แต่มีคนใหม่ให้ผมคิดแทน
"มึงไปไหนมาว่ะคิน มึงไม่เฝ้าหมาของมึงให้ดี แม่งเดี๋ยวมีคนเอาอาหารใหม่มาให้แดก เดี๋ยวมันก็หนีล่ะมึง"
"พี่นพ ผมไม่ได้เลี้ยงหมาน่ะครับ แหะๆ ทำไมหน้าบูดจัง พอดีผมไปหาดาวมันมาน่ะครับ"
"เออ กูรู้ ดาวบอกกูแล้ว กูเลยมาด่าหมาสั่งสอนแทนมึงไงล่ะ มันเชี่ยจริงๆ"
"ไอ้นพ มึงจะว่ากูเป็นหมาเหรอ ไอ้เชี่ย เดี๋ยวเถอะมึง" พี่เปี๊ยกถลาจะเข้าไปหาพี่นพ พร้อมขว้างหมัดไปแล้วแต่ผมรีบกอดตัวพี่เปี๊ยกไว้ก่อน
"คิน กูว่ามึงเลี้ยงหมาดีกว่าน่ะมึง มันยังซื่อสัตย์มากกว่าเชี่ยบางตัวอีก" พี่นพไม่หยุด แต่คราวนี้พูดเสร็จเดินหนีออกจากห้องไปเลย ทิ้งระเบิดไว้ให้ผมมาคุ้ยดูว่ามันจะระเบิดไหมครับ
"ดาร์ลิ่ง ตกลงมีเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมพี่นพถึงว่าอย่างนั้นล่ะครับ" ผมตีหน้าใส เนียนๆ ซื่อๆ
"ไม่มีอะไรหรอกคิน แค่พี่ไม่ทำตามที่ไอ้นพบอก มันก็โกรธพี่ก็เท่านั้น ไม่มีอะไรเลย" พี่เปี๊ยกหลบหน้าผมอีกแล้ว
"แน่ใจน่ะครับดาร์ลิ่งว่าไม่มีอะไร เราเคยตกลงกันแล้วไงครับ ว่าเราจะไม่โกหกกัน มีอะไรต้องบอกกันคุยกันทุกเรื่อง"
"แต่บางเรื่องมันทำให้ไม่สบายใจก็คงไม่ต้องพูดกันหรอกคินน่ะ พี่ไม่เคยโกหกเราเลย สบายใจได้เลย ที่สำคัญพี่รักคินน่ะครับ"
หัวข้อ: SINGLE>ชีวิตที่ไร้คู่>เส้นทางสายมายา>บันเทิงเริงรัก><ขอเวลานอกก่อนครับ (อ่าน 66463 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก