หัวข้อ: SINGLE>ชีวิตที่ไร้คู่>เส้นทางสายมายา>บันเทิงเริงรัก><ขอเวลานอกก่อนครับ

[Freja]

ความรู้สึกบอกนะว่าถ้าพี่เปี๊ยกไปส่งน้ำตาลก็คงไปแบบไปแล้วไปเลย    ติดหนี้บุญคุณกันไปๆมาๆ ทำด้วยความเกรงใจไม่จบไม่สิ้นกันสักที   ตัวพ่อแม่สาวเจ้าก็พะยี่ห้อมาแล้วว่าตามใจลูกแบบสุดๆ    ถ้าพี่เปี๊ยกไปด้วยก็ไม่พ้นไหลตามน้ำตามแผนยุทธการชิงผัว(คิน) แน่ๆ

[คนอ่าน]

เอาแล้ว...
พี่เปี๊ยกเปิดตัว

[kinny]

บันเทิงเริงรัก  EP.19  คลายเงื่อน


"กวนทีนล่ะพอล   พูดมากเกินไปล่ะ  ตกลงจะให้กูช่วยเรื่องน้ำตาลไหม"    พี่เปี๊ยกเริ่มฉุนเด็กพอลแล้วล่ะครับ

"ก็อยากซิครับพี่  ตอนแรกกะจะมาให้พี่คินช่วย  ถ้าเป็นพี่เปี๊ยกผมว่าเรื่องจบเร็วกว่าเดิมแน่ๆ" พอลส่งยิ้มมาให้ผม

"เออ พูดกับกู  หันหน้ามาหากู  นิสัยเดิมแก้ไม่หายน่ะมึงพอล  แล้วแบบนี้ใครจะแน่ใจมึงว่ะ  ว่าจะจริงจัง"

"โห  พี่เปี๊ยก  หึงเกิ้นไปป่ะ  ผมไม่เอาเล่นด้วยล่ะ  น่ากลัวว่ะพี่   พี่ตกลงช่วยผมน่ะครับ"  เวลาเด็กพอลมันอ้อนดูน่ารักดีน่ะ

"เออ  กูหึง  อย่าเยอะพอล  เอางี้พรุ่งนี้ตอนเช้าพากูไปหาพ่อแม่มึง  แล้วตกลงกันใหม่ดีไหมพอล"

"ครับ   คงต้องให้พ่อแม่ช่วยด้วยแหล่ะครับ  ไม่งั้นผมไม่ได้ลูกเมียคืนแน่ครับ" 

"เออ  แล้วเจอกัน  เอาเบอร์โทรกูไป   โทรมาหากู  โอเคน่ะ"

"แรงว่ะพี่   โอเคครับ  ได้ครับ " จากนั้นเด็กพอลและฟาร์มก็ขอตัวกลับก่อนเพราะจะไปปรึกษาพ่อแม่ของพอล



"เวลาอยู่กับพี่   อย่าทำหน้าตาเชิญชวนอย่างนั้นได้ป่ะคิน"   พี่เปี๊ยกหันมาพูดกับผมแบบซีเรียส

"เชิญชวน??  อะไรอ่ะดาร์ลิ่ง  เค้า งง!! อย่าบอกน่ะคิดว่าเค้าจะอ่อยผู้ชาย " ผมยื่นหน้าเข้าไปหาพี่เปี๊ยกแกใกล้ๆอีกล่ะ มีเสียงดีดหน้าผากดัง เปี๊ยะ  อีกแล้ว 

"โอ้ย เจ็บ  ดาร์ลิ่งอ่ะ  ทำเล่นแบบนี้อีกล่ะ   งอน"  ผมแกล้งสะบัดสะบิ้งนิดหนึ่ง  พี่เปี๊ยกส่ายหน้าไปมาเบาๆพร้อมอมยิ้ม

"จะทำอะไรก็ทำไป  แต่อย่าทำน่ารักแบบนี้  ใครๆเห็นไม่ชอบก็แปลก  พี่ไม่ชอบให้คนอื่นมามอง  เข้าใจป่ะ"

"อย่าบอกน่ะว่า ดาร์ลิ่ง  หึง    อิอิ  ดีใจจัง  แฟนหึง"    ผมยิ่งแกล้งเอาหัวไปไถหน้าอกพี่เปี๊ยกเบาๆอีก  พี่เปี๊ยกก็ขำเล็กๆพร้อมเอามือโอบกอดคอผมไว้พร้อมประทับรอยจูบบนริมฝีปากผม  จากนั้น เราก็.......ก็......... แหะๆ  อยากได้ NC รอแปป น่ะ



"มั่นใจน่ะพอล  ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนเดิม  ครั้งนี้ครั้งเดียวน่ะที่แม่ยอม   คงไม่มีครั้งต่อไปน่ะ"คุณหญิงนุชเป็นนายกสมาคม..ถือว่าเป็นคนมีหน้าตาในสังคม  แม่ของพอลเองล่ะครับ   ท่านรู้ว่ากิตติศัพท์ของพอลลูกท่านดีว่าเจ้าชู้มากเลยล่ะ

"โถ คุณแม่ครับ  เรื่องผ่านมาผมเองผิดทั้งหมดเองครับ  แม่ช่วยพอลอีกครั้งน่ะครับ"    จริงๆท่านช่วยพอลออกจากคุกเร็วกว่ากำหนดแล้ว   พอลติดคุกไม่กี่วันเอง  เรื่องอื่นๆอย่ารู้เนอะ  เรื่องของบ้านเค้าครับ

"คุณค่ะ  ช่วยลูกเถอะค่ะ   ยังไง ก็หลานเราทั้งคนน่ะค่ะคุณ  ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายปีล่ะ"  แม่ของพอลหันไปหาพ่อของพอล

"ไม่รู้ว่าท่านจรูลจะยอมให้ผมเข้าพบหรือเปล่า  อย่าลืมน่ะคุณหญิง เราไม่ยอมรับเรื่องนี้ตั้งแต่เริ่มต้น   เราก็ผิดน่ะ"

"คุณค่ะ   ไม่มีใครไม่ทำผิดหรอกค่ะ  แต่ผิดแล้วแก้ไขซิค่ะ  เขาน่าจะให้อภัย  อีกอย่างอีชั้นหวั่นใจว่า  ถ้าเราไม่ไปคราวหน้าคงไม่ได้เห็นหน้าลูกสะใภ้กับหลานอีกเลยน่ะค่ะ"

"อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าจะเป็นอย่างนั้นล่ะคุณหญิง" พ่อของพอลเป็นนายพลนอกราชการครับ 

"ก็ฟังจากตาเปี๊ยกบอก  ประกอบกับเพื่อนอีชั้นที่อยู่ในกลุ่มของคุณอิงอร  บอกว่าคุณอิงอรให้เพื่อนที่เป็นฑูตจัดการเรื่องต่างๆของลูกสาวให้หมด      รวมทั้งซื้อบ้านที่ออสเตรียไว้เลย   คาดว่าคงอยู่ถาวรน่ะค่ะ"

"งั้นลุงต้องรบกวนตาเปี๊ยก พาลุงไปพบท่านจรูลในวันนี้เลยดีกว่า"   

"ยินดีครับคุณลุง  ผมโทรไปหาป๊าเรียบร้อย   ป๊าผมจะเป็นด่านหน้าให้ครับ  ท่านรอที่บ้านลุงจรูลแล้วครับ"



เมื่อได้เวลาตามกำหนดนัด       ผมกับพี่เปี๊ยกก็พาพ่อและแม่ของพอลรวมทั้งตัวพอลไปบ้านท่านจรูลทันที      ตอนแรกท่านจรูลอิดออดไม่ยอมลงมาคุยด้วย  ดีน่ะที่ได้ป๊าของพี่เปี๊ยกมาช่วยหนุนอีกแรง

"อั๊วว่าน่ะ  ลื้อต้องคุยกันให้รู้เรื่อง  อั๊วรู้ว่าในใจลื้อคิดอย่างไร  แต่คนเป็นพ่อแม่คน ต้องนึกถึงความสุขของลูกหลานไม่ใช่เหรอ"

"เออ น่า รู้แล้วล่ะ   เอาว่ามาจะเอาอย่างไรล่ะ   ผมไม่ใคร่มีเวลามากนักครับ"  พ่อของน้ำตาลหน้าตาไม่สู้ดีนัก

"คือว่าอีชั้นว่า........." คุณหญิงนุชแม่ของพอลอยากพูด  แต่โดนขัดขึ้นโดยพ่อของพอล

"คุณหญิง!!  ขอผมคุยเองดีกว่า  คุณหญิงเงียบก่อนน่ะ"  พ่อของพอลเป็นทหารเก่า ดังนั้นไม่ยอมให้ผู้หญิงออกแทน

"ท่านจรูลครับ  กระผมรู้ตัวดีว่า การมาคุยเรื่องนี้ช้าไปหลายปี  ดังนั้นกระผมต้องขอกราบขอโทษท่านก่อนน่ะครับ"

"เหอๆ   ท่านคิดว่านานไหมล่ะครับที่ผมต้องแบกหน้าเข้าสังคม  แล้วมีข้อครหาว่าลูกท้องแต่ไม่ได้แต่ง"  ท่านจรูลตัดพ้อ

"จะด่าว่ากล่าวประการใด  ผมและครอบครัวน้อมรับทุกประการครับ  เพียงขอให้เด็กๆปรับความเข้าใจกันก่อนครับ"

"ลูกสาวผมมีอาการป่วยมาหลายปี แต่ทางพวกคุณไม่มาดูดำดูดีเลยล่ะ"

"ท่านครับ  ผมพยายามขอเข้ามาพบ  แต่ไม่สามารถเข้าพบได้เลยครับ"  พอลแย้งขึ้นระหว่างวงสนทนา

"พอล  อย่าพูดโดยผู้ใหญ่ยังไม่อนุญาต"   พ่อของพอลเอ็ดพอล

"ว่าแต่ท่านจรูล  คิดเห็นเป็นประการใดล่ะครับ  ทางผมยินดีรับทุกข้อเสนอ" พ่อของพอล ก้มหน้าพูดเหมือนยอมรับทุกประการ

"ผมคงว่าอะไรไม่ได้  อยู่ที่ตัวของน้ำตาลเองล่ะครับ   คุณอิงอร  ไปตามน้ำตาล ลงมาคุยดีกว่าไหม"


เมื่อน้ำตาลลงมา            วงสนทนาเกือบล่มล่ะครับ          เพราะน้ำตาลเห็นหน้าพอลเท่านั้นเหมือนคนคลุ้มคลั่งเดินไปตบหน้าพอลพร้อมทุบตีอย่างลืมตัว        คุณหญิงอิงอรแม่ของน้ำตาลต้องให้คนมาดึงน้ำตาลเอาไว้      และท่านจรูลก็เดินไปหาน้ำตาลอย่างขึงขัง  ตวาดลั่น

"หยุด!!  พฤติกรรมแบบเด็กๆได้แล้วน้ำตาล  ไม่งั้นพ่อจะส่งแกไปรับการบำบัดที่โรงบาลบ้า"  ท่านจรูลดึงมือน้ำตาลออกจากตัวพอล

"คุณพ่อ   มัน!! ."  น้ำตาลถึงจะยอมสงบ  แต่ไม่วายชี้มือไปยังพอล น้ำเสียงของน้ำตาลบ่งบอกการโกรธ พร้อมกับตัวสั่นเทา

"เอาล่ะนั่งลงน้ำตาล  นั่นพ่อและแม่ของพอล  ไหว้ท่านซะ" พอท่านจรูลพ่อของน้ำตาลพูดเสร็จ    อาการน้ำตาลเหมือนคนเพิ่งตื่นนอนสะดุ้งสุดตัว       พร้อมแสดงการไหว้พ่อและแม่ของพอลอย่างรวดเร็ว

"สวัสดีค่ะ  คุณพ่อ  คุณแม่ "   น้ำตาลเปลี่ยนเป็นอีกคนเลยครับ

"จ๊ะ  ดีจ๊ะหนู  ชั้นคือแม่ของพอลน่ะ ชื่อ นุช  นี่เป็นพ่อของพอล  ท่านชื่อ ก้อง  จ๊ะ"  คุณหญิงนุชยิ้มแย้มพร้อมเอ่ยคำพูดอันไพเราะน่าฟัง

"ค่ะ  ตาลเคยเห็นท่านตั้งแต่ตอนตาลยังเรียนอยู่ล่ะค่ะ  "  น้ำตาลพูดเสร็จ    เบือนหน้าหนีพอล อย่างรวดเร็ว

"คือวันนี้น่ะหนู  พ่อและแม่ต้องการมาให้หนูยกโทษให้พ่อแม่เรื่องของหนูกับพอล  หนูจะว่าไง"  พ่อของพอลเอ่ยขึ้นก่อน

"ตาลไม่เคยโกรธท่านทั้งสองเลยค่ะ   แต่คนที่ตาลไว้ใจ มาทำกับตาลแบบนั้น  ทำให้ตาลไม่รู้จะไปพึ่งใครเลยค่ะ" น้ำตาลเธอพูดพร้อมอาการสะอื้นในอก  คงแค้นพอลมากเลยล่ะครับ

"เอาเถอะหนู   พ่อแค่ขอโอกาสให้พอลมันแก้ไขในความผิดครั้งก่อนที่มันทำ   มันเป็นทุกข์มาหลายปีแล้วน่ะ   มันเพียรตามหาหนูตลอดเลย "   พ่อของพอลกล่าวขึ้นมาอีก  น้ำตาลได้แต่สะอื้นก้มหน้าร้องไห้

"หนู   อย่าร้องไห้เสียใจเลย   แค่ให้โอกาสพอลบ้างน่ะ   ส่วนทางพ่อกับแม่จะยอมทุกเรื่องเลยน่ะ" พ่อของพอลก็พูดต่อเมื่อน้ำตาลยังเงียบไม่พูดอะไร

"คุณค่ะ  เชิญทางนี้ค่ะ ส่วนทางนี้อีชั้นว่าให้เด็กๆเขาปรับความเข้าใจกันดีกว่าค่ะ"      คุณหญิงอิงอรแม่ของน้ำตาล  เชิญแขกผู้ใหญ่ไปที่ห้องโถงใหญ่เพื่อปรึกษากัน  ส่วนผมกับพี่เปี๊ยกก็แยกตัวออกไปรอด้านนอกตึก   


"ดาร์ลิ่ง  คิดว่าจะลงเอยอย่างไรล่ะเนี่ย   แต่เค้าอยากให้มันจบเร็วๆ  ไม่อยากให้ตัวเองไปออสเตรีย"

"พี่ก็ไม่อยากไปหรอกคิน  พี่ไม่อยากไปไกลจากคนที่พี่รัก"  อ้าว  ทำยิ้มกรุ้มกริ่มอีกล่ะ  หลังๆเนี่ยพี่เปี๊ยกจะเยอะล่ะ

"ไหนๆ  คนไหนที่ดาร์ลิ่งรัก  เค้าเห็นป่ะ  บอกมาคุยกับเค้าหน่อย" 

"ก็คนขี้งอน  ขี้อ่อย  ขี้แย  รวมกันอยู่ตรงหน้านี่ไง"  พี่เปี๊ยกเอามือมาโอบคอผมพร้อมกระซิบข้างๆหู  อุ้ย ขนลุก

"เฮ้ย   ไอ้เปี๊ยก  ป๊าไม่อยู่ด้วยแปปเดียว จะปล้ำกันแล้ว  อายคนอื่นเค้าบ้างเว้ย"  ป๊าทำเสียงดุ แต่หน้าตาอมยิ้ม  พอกันเลยพ่อลูก

"โห  ป๊า  ว่างี้คินก็เสียน่ะซิครับ"

"อ้าว  คินยังไม่เสียอีกเหรอ   เฮ้ย  ไอ้เสือ ไม่มีน้ำยาว่ะ   คินไปหาแฟนใหม่เถอะว่ะ "

"ป๊า / ป๊า"   ผมกับดาร์ลิ่งร้องเสียงหลงพร้อมกัน  เสร็จแล้วก็มองหน้ากันพร้อมหัวเราะเบาๆ

"แหม  พวกแกเนี่ย  ป๊าไม่อยากแซดเลยว่ะ   ไป๊  กลับกันดีกว่า  ให้สองครอบครัวเขาจัดการกันเอง"  ป๊าพูดเสียงดังพร้อมออกเดินไปก่อน

"ป๊า  เขาจะตกลงกันได้ป่ะครับ " พี่เปี๊ยกเอ่ยถามเมื่อเดินถึงรถ

"เออ  คงได้มั้ง  เขาไม่พรากพ่อลูกกันหรอก   ป๊าโล่งอกว่ะ  นึกว่าผัวเมียจะห่างกันซะล่ะ"     เดี๋ยว!! ประโยคสุดท้าย ป๊าพูดเน้นๆ  พร้อมหันหน้ามาหาผม      แถมพูดเสร็จอมยิ้ม    ยักคิ้วให้ผมด้วย      ผัว   เมีย        เอ๊ะ  เรากับดาร์ลิ่งใช่ผัวเมียด้วยป่ะว่ะ   ป๊าเนี่ยทำเอาใจหายใจคว่ำได้ตลอด

[broke-back]

ป๊าแย่งซีน
ฮ่าฮ่า

พี่เปี๊ยกหวังว่าเสร็จเรื่องนี้แล้ว
คงจะจบจริงๆนะ

ไม่ใช่จบเรื่องนี้..แล้วเดี๋ยวจะมีเรื่องอื่น
โผล่ขึ้นตามมาทีหลังอีกล่ะ

ทำตัวชักไม่น่าไว้ใจ
ระแวงมั่วไปหมด
หุหุ

+1 เน้อออ

[Zarch krub]

ตอนนี้ให้คะแนนป๋าพี่เปี๊ยกเลย ทำเอาคินกับพี่เปี๊ยกเขิลได้555555

[คนอ่าน]

ดีที่พ่อพี่เปี๊ยกยอมรับเรื่องของคินกับลูกได้
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกอ่า
ยอมรับเรื่องลูกสะใภ้ด้วย

[kinny]

  พรุ่งนี้แล้วกันน่ะครับจะลง   ยุ่งๆเรื่องพาน้องเพื่อนไปแคสซีรีย์ใหม่อยู่   แหะๆ  กำลังจะสร้างใหม่เกี่ยวกับว้ากกกก


                  คิดถึงเลยเข้ามาครับ    พรุ่งนี้น่ะ

[broke-back]

 

[kinny]

บันเทิงเริงรัก EP.20   ขยะมายา




"พี่คินครับ  ผมฟาร์มเองครับ  ว่างไหมพี่  ผมอยากคุยกับพี่"    หลังจากเคลียจบเรื่องน้ำตาลไปหมาดๆ       พอลกับน้ำตาลก็ตกลงจะให้พอลมีสิทธิดูแลลูก          แต่เรื่องระหว่างน้ำตาลกับพอลคงให้เวลาน้ำตาล    ช่วงนี้พอลกับเพื่อนเลยต้องมาพึ่งพาผมบ่อย   ฟาร์มเพื่อนของพอลเองล่ะครับ

"เออ ว่างอยู่  คุยนานไหมว่ะฟาร์ม   พี่ต้องไปทำงานช่วงเย็นน่ะ"

"งั้นผมไปรอพี่ใกล้ที่ทำงานของพี่ก็ได้ครับพี่คิน" ช่วงนี้ฟาร์มมาแปลกหน่อยล่ะ    แรกๆไม่ค่อยจะพูดคุยกับผมเท่าไร  พอรู้ว่าเพื่อนมันชื่ออาร์ต มาชอบผม และผมมีพี่เปี๊ยกเป็นแฟน  เหมือนทำให้ฟาร์มมาคุยกับผมมากขึ้น     ส่วนไอ้อาร์ตโดนพ่อแม่ส่งไปต่างประเทศไม่ถึงสองเดือน  ก็บินกลับมา  เพราะทุกอย่างเคลียลงตัว   ผมไม่เอาเรื่องด้วยล่ะครับ

"อย่าบอกน่ะว่า ไอ้อาร์ตจะมาด้วย  เหอๆ."

"แหม พี่คินกลัวไอ้อาร์ตขนาดนั้นเหรอครับ 5555 "

"หัวเราะอะไรฟาร์ม  พี่ซีเรียสน่ะโว้ย"  ยังเคืองมันไม่หายเลย  เอ๊ะ  มันไม่ได้ทำอะไรนิ เคืองทำไม  แค่ยังไม่โดน!

"ถ้าเปลี่ยนจากไอ้อาร์ตเป็นผมล่ะพี่คิน   พอไหวป่ะ  อิอิ" แหน่ะ ฟาร์ม  มาแปลกๆอีกน่ะฟาร์ม

"อย่าเยอะ ฟาร์ม  งั้นพี่เปลี่ยนใจล่ะ  ไม่ให้คุยดีกว่า"   ผมแกล้งถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดไปอย่างนั้น

"โห พี่คิน  ทำเป็นใจน้อยไปได้   ผมอยากปรึกษาพี่คินเรื่องแคสละครน่ะครับ"

"อะไรน่ะฟาร์ม    แกจะไปแคสละครจริงๆอ่ะ" 

"ก็ตอนแรกเป็นไอ้อาร์ตไงครับ   แต่พ่อแม่มันไม่ให้มันไป   มันเลยแนะนำผมให้พี่ที่โมเดลลิ่ง"

"แกนึกอย่างไรถึงอยากเล่นล่ะ  อยากบอกน่ะอยากได้เงิน  บ้านออกมีรวย "  ไอ้ฟาร์ม   พ่อแม่ทำงานกระทรวงต่างประเทศทั้งคู่ครับ

"ไม่มีไรพี่  แค่อยากรู้ว่าตัวเองมีความสามารถหรือป่ะ   อยากลบคำสบประมาทของคนก็เท่านั้น"

"แล้วแกจะให้โมเดลลิ่งไหนดูแลล่ะ " 

"ก็พี่คณิตไงครับ"  เฮ้ย!!  นั่นน่ะอันตรายเลยแก   ตัวกินผู้ชาย จะต้องพูดอย่างไรดีอ่ะ

"ฟาร์ม  เปลี่ยนที่เถอะว่ะ   พี่ว่าเอาแบบมาตรฐานดีกว่ามั้ย"  ผมพยายามเลี่ยงไม่พูดตรงๆ

"พี่คิน   ผมเซ็นต์สัญญากับเขาน่ะครับ"  ฟาร์มทำสีหน้าท่าทางตกใจ

"ไหนพี่ขอดูสัญญาหน่อยดิว่ามีรายละเอียดอะไรบ้าง" 

"ผมไม่ได้เอามาด้วยพี่คิน   ตอนเย็นน่ะครับผมจะไปหาที่ร้าน....."

"เออ  พี่จะรอแล้วกัน    พี่ไปทำธุระก่อนน่ะ"  ผมต้องเข้าไปยุ่งไหมครับ  เรื่องผมก็ไม่ใช่?  แต่สงสารเด็ก กลัวโดนหลอกครับ




"ดาร์ลิ่ง   เค้ามีเรื่องปรึกษาอ่ะ"   ผมรีบไปหาพี่เปี๊ยกทันทีหลังจากคุยกับฟาร์มเสร็จ

"เรื่องอะไรคิน  หน้าตาทำไมไม่สู้ดี  รีบบอกพี่มาเร็ว" พี่เปี๊ยกทำท่าทางเป็นห่วงเกิน

"ก็ฟาร์มเพื่อนไอ้อาร์ต  จำได้ป่ะ  ที่เป็นเพื่อนพอลด้วย   มันขอร้องให้ช่วยเหลือของแคสละคร"

"ไม่เห็นต้องซีเรียสนิ  ก็ทำไปดิ  พี่ไม่ว่าหรอกครับ"  ตอนนี้พี่เปี๊ยกทำหน้าเหมือนโล่งใจเลยล่ะครับ

"ก็มันเซ็นต์สัญญากับพี่คณิต.ที่เป็นโมเดลลิ่งแล้วซิ  เนี่ยตรงปัญหา"

"พี่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีคิน   บอกรายละเอียดมาให้หมดซิครับ"  อ้าว ผมลืมไปพี่เปี๊ยกแกมองโลกแง่ดีมาก  เรื่องนี้ต้องวงในถึงรู้   ครั้นจะบอกแกหมดเดี๋ยวก็หึงผมขึ้นมาอีก  เพราะผมก็เกือบโดนปล้ำตั้งแต่ตอนเข้ามาทำงานใหม่ 

"เอาเป็นว่า  เค้าอยากช่วยฟาร์มมัน  แต่เค้าไม่มีอะไรเกินเลยน่ะ  เค้าเลยมาบอกไว้ไงครับ"

"อย่าให้มีผลกระทบต่อหน้าที่การงานแล้วกันคิน   มันแคบน่ะ  จะมองหน้ากันลำบาก"  ดังนั้น   ตัวช่วยแบบพี่เปี๊ยกคงไม่ได้การ   มีแต่เพียง .......................ดาว




"คิน  พี่ว่าแกอย่ามายุ่งกับเรื่องของเด็กในสังกัดพี่น่ะ  พี่ขอร้องล่ะ" มาแล้วเจ๊ใหญ่คณิต  ฟอร์มแมนมาแล้วครับ

"อะไรครับพี่   ผมยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย  เด็กอะไรหรือครับ " ผมต้องเอ๋อๆไว้ก่อน  เจ๊คณิตแกบุกถึงที่ทำงานผมครับ

"คิน  ขอร้องอย่ามาไม่รู้เรื่อง  ฟาร์มมันบอกพี่แล้วว่า คินมาคุยกับมันเรื่องแคสละคร" ไอ้เวรฟาร์ม  บอกเงียบๆไว้ไง

"ฟาร์มไหนพี่   โอ้ย แค่งานของผมก็วุ่นวายเต็มที่เลยพี่  จะมีเวลาไปช่วยหรือดูอะไรให้ใครครับ"

"เอาเป็นอันว่า  พี่ขอร้องอย่ามาวุ่นวายกับเด็กในสังกัดของพี่แล้วกัน  ไม่งั้น....."

"อะไรพี่   ผมเริ่มไม่เข้าใจ   แล้วพี่จะมาขู่ผมเพื่อ?."  ผมเริ่มมีอารมณ์แล้วล่ะครับ

"ก็ไม่มีอะไรแค่พี่รู้ว่าตอนนี้แกมีแฟนอยู่ด้วยกันแล้วนิ  คงไม่อยากให้เรื่องที่ปิดไว้ มันโผล่ออกมาน่ะ 555."

"พี่ขู่ผมเหรอครับ   เหอๆ   เล่นผิดคนไหมพี่        โอเค  เมื่อก่อนผมอาจจะโง่และอยากได้เงิน      แต่เดี๋ยวนี้ผมไม่โง่เหมือนเดิมน่ะพี่"

"แหม  ภาพลักษณ์ของคนเราบางทีก็ดูใสซื่อ   แต่ผ่านอะไรมาบ้าง  เกิดคนที่รักรู้เขาจะว่าไง...หือ" ผมกำมือแน่น  สะกดอารมณ์โมโหเพราะตอนนี้ผู้คนเริ่มหนาตา ใกล้เวลานัดผมกับไอ้ฟาร์มแล้วด้วย

"พี่  ตอนนี้ผมไม่มีต้นทุนทางการแสดงมากเท่าพี่น่ะครับ   คิดเหรอผมจะกลัวพี่  อย่ามาขู่ผมดีกว่าไหม"

"เออ จริงซะเนอะ  แค่นักแสดงเล่นเอ็มวีไม่กี่เพลง  เอาเถอะถ้าคินไม่ยุ่งเรื่องพี่   พี่ก็ไม่ยุ่งเรื่องคิน  โอเคไหม"

"พี่กลับไปเถอะครับ  พอดีผมต้องไปธุระก่อน   ไว้วันหน้าผมจะไปหาที่ออฟฟิศแล้วกันพี่ "  ผมไม่ตอบรับอะไรทั้งนั้น  พร้อมเดินหนีเจ๊คณิตแกเลยครับ   




"ฟาร์ม  พี่ถามหน่อย  แกบอกอะไรให้พี่คณิตรู้อะไรหรือเปล่า" ถึงที่นัด  ผมใส่คำถามให้ฟาร์มทันที

"ไม่น่ะพี่   ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย   อย่าบอกน่ะว่าพี่คณิตมาหาพี่คิน" ฟาร์มทำท่าทางตกใจกับคำถามผม

"เออ  มาขู่พี่เลยล่ะ   แล้วมีใครรู้เรื่องบ้างล่ะฟาร์ม" ผมสังหรณ์ใจว่าจะเป็นเจ้าเก่า 

"ก็มีแต่ไอ้อาร์ตอ่ะครับ   ผมไปปรึกษามันหลังจากคุยกับพี่คิน"  บิงโกเลยครับ  ไอ้อาร์ตแน่นอน

"อาร์ต????  แกไปบอกอะไรมันบ้างล่ะ   ทำไมไปถึงหูพี่คณิตเร็วจังว่ะ"

"ผมไม่ได้พูดอะไรมากน่ะครับ  ผมอำมันขำๆว่า ผมจะจีบพี่คิน ทำนองมีผัวแล้วก็จะเอา  ก็เท่านั้น" พูดออกมาเฉยๆมากน่ะฟาร์ม  ไม่คิดว่ากูจะอายบ้างไหม  คิดก่อนดีไหม

"แกก็เกินไปแล้วฟาร์ม   อ๋อ  งั้นที่พี่คณิตมาหาพี่ ก็คงคิดว่าพี่จะกินเด็กแกมั้ง" ผมพูดออกไปแบบไม่ทันคิด

"แต่เด็กยอมให้กินล่ะพี่  ไม่มีปัญหามั้ง   ว่าแต่จริงป่ะล่ะ"  พร้อมทำหน้าทะเล้นมาหาผมด้วย  ใจเต้นตุบๆเลย 

"เกินไปล่ะฟาร์ม  งั้นพี่ไม่ช่วยแล้วว่ะ  เยอะอีกล่ะแก"   ผมส่ายหน้าในความทะลึ่งของไอ้ฟาร์ม

"โธ่  พี่คิน  ผมพูดเล่น  เออ!  พี่คินวันนี้พี่คณิตจะนัดผมไปซ้อมบทตอนสองทุ่มที่คอนโดพี่คณิต"

"เชี่ย  ซ้อมบทอะไรว่ะสองทุ่ม   ทำไมต้องที่คอนโดด้วยว่ะ"  มันเป็นหลักสูตรเดิมๆในการหลอกแดรกเด็กครับ

"พี่เขาบอกว่า เพื่อให้ผมเข้าใจบท  เวลาไปแคสจะได้ไม่ขัดเขิน  อินเนอร์จะได้เต็มที่   แกว่างช่วงนั้นด้วยพี่"

"อย่าบอกน่ะว่าคอนโดของพี่คณิตเอง  ไม่ใช่สำนักงาน   ถูกไหม"

"ถูกครับพี่   มีอะไรหรือเปล่าพี่"  ผมจะพูดดีไหมครับ  ผมจะเล่าดีไหมครับ

"งั้นพี่ขอถามแกหน่อยว่ะฟาร์ม   แกต้องการเล่นละครเรื่องนี้มากเลยเหรอว่ะ" 

"อยากได้เล่นมากเลยครับพี่   เพราะเรื่องนี้มีคนตามอ่านเยอะ  ถ้าผมได้บทเด่น ก็เท่ากับว่าผมประสบความสำเร็จซิครับพี่"

"แกยอมทุกอย่างเลยเหรอฟาร์ม" ผมย้ำอีกที

"พี่คินหมายถึงอะไรล่ะครับ  ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็ยอมล่ะครับ  เพื่อชื่อเสียง"  ฟาร์มทำหน้ามาดมั่นมาก

"ถึงแม้จะเอาตัวเข้าแลกหรือฟาร์ม" ฟาร์มตกตะลึงสักครู่  เงียบไปเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง  แล้วก็โพล่งตอบผมมาว่า

"กับใครล่ะพี่   เอาว่ะแค่เรื่องนั้นไม่เสียหายหรอกครับ  ยอมครับ" ผมเสียอีกต้องตกใจกับคำตอบของฟาร์ม  และฟาร์มก็พูดต่อว่า

"ไอ้อาร์ตมันยังบอกเลยว่า พี่คินอ่ะก็เอาตัวเข้าแลกเหมือนกันใช่ไหมครับ"

"อะไรน่ะฟาร์ม    ไอ้อาร์ตมันพูดอย่างนั้นจริงๆเหรอ"  คราวนี้เริ่มหงุดหงิดเองล่ะครับ

"ครับ  มันบอกว่า พี่คินเคยทำแบบนั้นตอนที่พี่คินเข้ามาทำงานใหม่ๆ   พี่คินอยู่กับพี่คณิตมาก่อนไม่ใช่เหรอครับ"


"ไอ้อาร์ต   ไอ้พี่คณิต"

[Zarch krub]

ดูท่าอาร์ตจะจองเวรคินไม่เลิกจริงๆสงสัยต้องให้องค์มาเฟียคินลงอีกแหละ
ปล.หายไปไหนมาครับคิดถึงพี่เปี๊ยก55555

[broke-back]

ปากดีนักไอ่ฟาร์ม
งั้นคินแดรกแมร่งก่อนซะเลย

ส่วนเจ๊ใหญ่คณิต ให้ได้แดรกทีหลังแล้วกัน
หุหุ


ส่วนเฮียเปี๊ยกเดี๋ยวเคลียร์ให้
ฮ่าฮ่า

[Freja]

ที่ทุเรศก็คืออาร์ตนะ   ที่เคยทำไปไม่พออีกเหรอ?  ยังจะมาจองล้างสร้างเวรต่อกันอีก
ไม่ว่าคินจะทำหรือไม่ทำอะไรยังไง อาร์ตมันก็ไม่สมควรเอามาพูด   คนแบบนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา   แต่เราว่าคินเองก็ไม่ควรเข้าไปก้าวก่ายกับเรื่องของค่ายอื่น อย่างฟาร์มนี่ไม่ได้เดือดร้อนเลยนะที่จะโดนอะไรหรือเอาอะไรเข้าแลก คนแบบนี้คินไม่สมควรช่วย   เพราะว่าท่าทางไม่คุ้มทุนแถมยังจะเข้าเนื้ออีกถ้าหากว่าช่วย    คนที่สมควรช่วยก็เช่นในกรณีที่เจ้าตัวไม่เต็มใจ โดนหลอก โดนเอารัดเอาเปรียบ

ช่วยคนที่สมควรช่วย  ไม่งั้นชีวิตคินก็ไม่ได้อยู่สุขหรอก  จะมีแต่เรื่องไหลเข้ามาหา  แล้วจะเดือดร้อนไปกันหมด

[iamtsubame]

อ่านถึงตอนที่คินกำลังจะดึงดาด้าเข้ามาในชีวิตแล้ว(เพิ่งขึ้นหน้า4เอง) ตอนแรกว่าจะเม้นทีเดียว แต่อ่านไปก็คันหัวใจมาก อยากเม้นท์คินอ่ะ 
อยากจะบอกว่า เราว่าคินเป็นคนประเภท "บุญมีแต่กรรมบัง" เราสังเกตุเห็นว่า คินมักจะพยายามหนีจากคนที่แสดงออกว่ารักคินอย่างจริงใจและเป็นคนดีด้วยและยังรักเดียวใจเดียวอีกตะหาก อย่างเตอร์ที่ยังรักคินมาเป็นปีๆแม้จะเคยโดนคินทำร้ายจิตใจ ยังมีพี่เปี๊ยกอีก ที่เค้าดูแลคินมาเป็นอย่างดี แม้ว่าตลอดเวลาที่คบกันคินก็ทำร้ายจิตใจเค้าตลอดเวลา เรามองว่าพี่เปี๊ยกกับเตอร์โคตรโง่ แต่คินโง่กว่า ทั้งโง่และน่าสงสารในสายตาเรา อ่านแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ
แต่ชีวิตมันยังต้องเดินต่อไปเนอะ สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร 5555 ไม่แน่ว่าเดเด้อาจจะเป็นคนที่ลงตัวที่สุดสำหรับคินก็ได้ เรายังอ่านได้ไม่ถึงครึ่งที่ลงไว้เลย ยาวมากกกก เริ่มปวดตาแล้ว ติดตามต่อไปจ้าาาาา

[kinny]

ดูท่าอาร์ตจะจองเวรคินไม่เลิกจริงๆสงสัยต้องให้องค์มาเฟียคินลงอีกแหละ
ปล.หายไปไหนมาครับคิดถึงพี่เปี๊ยก55555

  แหม!!!  ฮั่นแน่  มาแอบคิดถึงลิ่งเค้า     แต่งานนี้ต้องทำอะไรบางอย่างกับอาร์ตเนอะ   
              ช่วงนี้มีงานแคสหลายที่ครับ   จะว่างตอนเย็นหรือไม่ก็ค่ำเลย   พรุ่งนี้จะลงต่อน่ะ 

[kinny]

ปากดีนักไอ่ฟาร์ม
งั้นคินแดรกแมร่งก่อนซะเลย

ส่วนเจ๊ใหญ่คณิต ให้ได้แดรกทีหลังแล้วกัน
หุหุ


ส่วนเฮียเปี๊ยกเดี๋ยวเคลียร์ให้
ฮ่าฮ่า

  แหะๆๆ เคลียให้ก่อนดิ  ขนาดมาตอบ  ยังมานั่งอ่านเลย  อิอิ  ขอบคุณครับสำหรับการติดตามและคอมเม้นท์   พรุ่งนี้จะลงให้ต่อน่ะ

[kinny]

ที่ทุเรศก็คืออาร์ตนะ   ที่เคยทำไปไม่พออีกเหรอ?  ยังจะมาจองล้างสร้างเวรต่อกันอีก
ไม่ว่าคินจะทำหรือไม่ทำอะไรยังไง อาร์ตมันก็ไม่สมควรเอามาพูด   คนแบบนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา   แต่เราว่าคินเองก็ไม่ควรเข้าไปก้าวก่ายกับเรื่องของค่ายอื่น อย่างฟาร์มนี่ไม่ได้เดือดร้อนเลยนะที่จะโดนอะไรหรือเอาอะไรเข้าแลก คนแบบนี้คินไม่สมควรช่วย   เพราะว่าท่าทางไม่คุ้มทุนแถมยังจะเข้าเนื้ออีกถ้าหากว่าช่วย    คนที่สมควรช่วยก็เช่นในกรณีที่เจ้าตัวไม่เต็มใจ โดนหลอก โดนเอารัดเอาเปรียบ

ช่วยคนที่สมควรช่วย  ไม่งั้นชีวิตคินก็ไม่ได้อยู่สุขหรอก  จะมีแต่เรื่องไหลเข้ามาหา  แล้วจะเดือดร้อนไปกันหมด

ช่ายครับ  เพราะเราหวังดีมั้งครับ แต่ต้องตามตอนต่อไปน่ะครับคินจะทำอะไรดี   ขอบคุณครับสำหรับคอมเม้นท์และการติดตาม  พรุ่งนี้นะครับจะลงต่อ

[kinny]

อ่านถึงตอนที่คินกำลังจะดึงดาด้าเข้ามาในชีวิตแล้ว(เพิ่งขึ้นหน้า4เอง) ตอนแรกว่าจะเม้นทีเดียว แต่อ่านไปก็คันหัวใจมาก อยากเม้นท์คินอ่ะ 
อยากจะบอกว่า เราว่าคินเป็นคนประเภท "บุญมีแต่กรรมบัง" เราสังเกตุเห็นว่า คินมักจะพยายามหนีจากคนที่แสดงออกว่ารักคินอย่างจริงใจและเป็นคนดีด้วยและยังรักเดียวใจเดียวอีกตะหาก อย่างเตอร์ที่ยังรักคินมาเป็นปีๆแม้จะเคยโดนคินทำร้ายจิตใจ ยังมีพี่เปี๊ยกอีก ที่เค้าดูแลคินมาเป็นอย่างดี แม้ว่าตลอดเวลาที่คบกันคินก็ทำร้ายจิตใจเค้าตลอดเวลา เรามองว่าพี่เปี๊ยกกับเตอร์โคตรโง่ แต่คินโง่กว่า ทั้งโง่และน่าสงสารในสายตาเรา อ่านแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ
แต่ชีวิตมันยังต้องเดินต่อไปเนอะ สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร 5555 ไม่แน่ว่าเดเด้อาจจะเป็นคนที่ลงตัวที่สุดสำหรับคินก็ได้ เรายังอ่านได้ไม่ถึงครึ่งที่ลงไว้เลย ยาวมากกกก เริ่มปวดตาแล้ว ติดตามต่อไปจ้าาาาา

ขอบคุณครับสำหรับการติดตาม และคอมเม้นท์ครับ  อาจจะไม่ค่อยเรียบเรียงดีนักแต่พยายามทำให้ดีที่สุดแล้วครับ   พรุ่งนี้จะลงตอนต่อไปน่ะครับ

[คนอ่าน]

คิดถึงพี่เปี๊ยกและเอ็นซี อิอิ

[kinny]

บันเทิงเริงรัก EP.21 ความจริงที่เป็น



"ไม่แฟร์ว่ะ   โดยเล่นงานฝ่ายเดียว  ใครปล่อยข่าวแบบนี้ว่ะ?"   มาแล้วผู้ช่วยนายเอกคินก็ดาวไงครับ

"กูก็ว่าช่วงนี้แม่งแปลกๆ      มีชวนกูไปถ่ายชุดว่ายน้ำบ้าง   เดินแบบชุดว่ายน้ำบ้าง    ถ้าชุดธรรมดาก็ไหว   แม่งเล่นเห็นรำไร  กูว่าแก้เลยดีไหม  เฮ้อ"  พี่เปี๊ยกแกรับสายด้วยอารมณ์โมโหเสร็จแล้วมาบอกผม  ก็มีอีเว้นท์หลายทีเลยอยากได้แบบนี้  ผมบายล่ะครับ  ผมเลยให้พี่เปี๊ยกปฎิเสธไปหลายงาน  แต่ละงานตัวเลขหกหลักเลยน่ะ 

"ทำไมมันไม่เอาพวกโคโยตี้บอยหรือพวกที่อยากดังหน้าใหม่ๆมาถ่ายล่ะว่ะ"  ดาวใส่อารมณ์เต็มที่

"เดี๋ยวๆ  เป็นความชอบส่วนตัวของมึง  หรือมึงโกรธแทนกูว่ะ  กู งง"  ก็ดูหน้าตามันหื่นๆน่ะครับ   ดาวนี่แม่งหื่นจริงๆ

"แหม  อีคิน  จะให้กูดูของมึง เป็นห่วงตาของกูมั่งดิ  กูโมโหแทนมึงไง  555." หน้าตาอีดาวไม่จริงใจเลย บอกตรง

"เอางี้คิน  มึงให้ไอ้ฟาร์มมาหากูดิ  บอกมันว่ามึงให้กูช่วยดูแลมันแทนมึงไง  ตัดปัญหาของมึงได้หลายทางน่ะ" 

"ไอ้เด็กฟาร์มกูว่าไม่น่าห่วง  ปล่อยมันไปตามทางมันดีกว่ามั้ย เพราะมันมีไอ้อาร์ตเพื่อนมันกุยทางอยู่น่ะ"

"จริงๆกูจะล่อจัดการไอ้อาร์ตมากกว่า  ไอ้ฟาร์มเป็นเพื่อนไอ้อาร์ตไม่ใช่เหรอ"   

"ขอให้มันจริงเถอะมึง  ไม่ใช่มัวแต่ล่อผู้ชาย ทำให้เสียงานน่ะ  กูฟ้องเมียมึงน่ะจะบอกให้"

"ฟายล่ะมึง  กูเต็มใจเสียสละตัวกูช่วย   แปรเจตนากูให้ดีๆหน่อยซิ  มึงเนี่ย น่าจะเป็นนายร้ายมากกว่าน่ะ" ดาวมันแว้งกัดผม

"เครล่ะ  เดี๋ยวกูโทรไปหาไอ้ฟาร์ม  ส่วนเรื่องอื่นมึงดำเนินการต่อให้กูด้วยล่ะ"



"ว่าไงครับพี่คินของผม  หายหน้าไปนานเลยครับ  คิดถึงผมป่ะครับ"  มาแล้วครับ        เด็กเวร อาร์ต  พอดีผมมาถ่ายงานแมกกาซีนเล่มหนึ่ง  ไม่คิดว่าคู่ที่ผมจะมาถ่ายด้วยคือ นักแสดงหน้าหม้อคนใหม่นี่เอง

"เดี๋ยวน่ะ  ไอ้อาร์ต  แกอย่าบอกว่าน่ะว่าเซตนี้เป็นพี่ถ่ายคู่กับแก" ผมเวียนหัวมากเลย  วันนี้พี่เปี๊ยกดันไม่ว่างด้วย  อยากถามว่ารับงานนี้ทำไม   แกคงไม่รู้หรอกครับเพียงแต่บอกว่าถ่ายคู่กับดาวรุ่งดวงใหม่ ผมเลยคิดว่าชิลๆ  ที่ไหนได้  เฮ้อ!

"อ้าว พี่คณิตไม่บอกผู้จัดการของพี่เหรอครับ  ว่าชุดเนี่ยผมให้คิวเป็นพิเศษเลยน่ะครับ แบบเทคิวให้เลย"  มันจงใจเน้นว่าบอกพี่เปี๊ยกแล้ว   เพราะพี่เปี๊ยกเป็นผู้จัดการส่วนตัวของผม

"เออ แล้วพี่คณิตมายุ่งอะไรกับเรื่องนี้ด้วยว่ะอาร์ต  อย่าบอกน่ะว่าแกเป็นเด็กในสังกัดของพี่คณิต."ดูท่าทางของเด็กอาร์ต  ผมรู้สึกหมั่นไส้ในความมั่นใจในสรีระและหน้าตาของมันจังเลย   

"ใช่เลยพี่คิน   เหมือนที่พี่คินเคยทำตอนเข้ามาอยู่กับพี่คณิตใหม่ๆเลยไงครับ"

"เดี๋ยวๆ     เข้าใจอะไรผิด    ก็ให้เข้าใจใหม่ด้วยว่ะอาร์ต       พี่เข้ามาทำงานแบบอิสระ       แค่ดิว งานบางงานกับพี่คณิตให้หักเปอร์เซ็นต์เท่ากับเด็กในสังกัดน่ะโว้ย  ไม่ใช่อยู่ในสังกัด        พี่แค่เกรงใจพี่เขา  นอกนั้นจินตนาการเอาเองทั้งหมดว่ะ" 

"มีอะไรว่ะคิน  ทำไมทำหน้าตาเหมือนเหม็นอะไรบางอย่างขนาดนั้น"  อีดาว  มันเดินเข้ามาหาผมทันที เพราะวันนี้ดาวมาแทนพี่เปี๊ยก  แต่มาช้าเกือบชั่วโมง  ผมรอจนเกือบจะได้เวลาถ่ายแล้ว

"มาช้าจังว่ะดาว   มึงไปเคลียให้กูที   หมดอารมณ์แล้วว่ะ  ยกเลิกทันไหม"    ผมพูดเสร็จพลางเหลือบหางตาไปทางเด็กอาร์ตเพื่อให้ดาวเข้าใจ     ดาวมันเห็นก็พยักหน้า          พร้อมเดินดุ่มๆหนีไปยังตรงกองถ่าย      จากนั้นผมก็เตรียมตัวเพื่อจะได้ทำงานให้เสร็จๆ   แต่ไอ้เด็กอาร์ตมาจากไหนไม่รู้   ยื่นหน้าเข้าใกล้กับหูของผม       พลางพูดด้วยน้ำเสียงอันกวนประสาทมากๆว่า

"โห  พี่คิน  ชอบแบบนี้ก็ไม่บอกผม   มิน่าล่ะ วันนี้แฟนพี่ไม่มา  พี่แม่ง...." ลีลาของเด็กอาร์ต ไม่สมกับหน้าตาของมันเลย  แบบเชี่ยๆกว่าหน้ามากนัก

"อาร์ต   พอ!!   พี่ไม่เอาเรื่องครั้งก่อนไม่ใช่กลัวน่ะว่ะ   แค่สงสารแก   อย่าให้พี่เหลืออด" ว่าพลางผมก็ชี้หน้ามันทันที น้ำเสียงของผมดังลั่นห้องแต่งตัว  บ่งบอกถึงอาการของผมตอนนี้โมโหสุดขีด

"เอาซิครับพี่คิน  ไปแจ้งความเลยน่ะบอกว่าผมจะข่มขืน....."      ไอ้เด็กอาร์ตพูดได้แค่นั้นไม่ทันจบประโยคก็มีฝ่ามือของใครบางคนฟาดลงมาตรงใบหน้าของเด็กอาร์ตทันที   ดัง {เพี๊ยะ}ได้เลือดมุมปากทันที   ดาว  เองล่ะครับ   เด็กอาร์ตทำฮึดฮัดจะเข้าทำร้ายดาว      แต่บอกแล้วดาวน่ะมันได้สายดำเลยน่ะครับ                มีแต่เด็กอาร์ตล่ะครับที่โดนทั้งประเคนฝ่ามือกับเข่าให้ไปเต็มๆจนตัวงอเลยล่ะครับ  สภาพตอนนี้คงถ่ายไม่ได้แล้วล่ะครับวันนี้

"ว้ายยยย   ตายล่ะ  คิน  พวกแกมาทำร้ายเด็กของพี่ได้ยังไง  แยกๆ"  มาอีกคนล่ะครับเจ๊คณิต  โมเดลลิ่งตัวแดรกผู้ชาย

"พี่คณิต  ช่วยๆ ผมด้วย ..ครับ   ผม... โดน...รุมทำร้าย" พอเห็นพี่คณิตมา  ไอ้อาร์ตรีบวิ่งไปซ่อนข้างหลังทันทีครับ   มันได้แต่พูดติดๆขัดๆ  ท่าทางมันโคตรแมนเลย  เฮ้อ

"ว่าไงคิน  แกจะปฎิเสธอย่างไง  ก็เห็นๆน่ะว่าคนของแกมาทำร้ายเด็กพี่   คนในห้องเนี่ยก็พยาน ใช่ไหม?"          พี่คณิตว่าพลาง  ก็เบือนหน้าไปรอบๆโต๊ะแป้งเพื่อหาพวก      แต่ปรากฎว่าเจ๊ๆทั้งหลายต่างโบกมือโบกไม้เป็นพัลวันบอกไม่รู้เรื่อง     พี่คณิตก็เลยหน้าเสียไปถนัดตา  หาพวกไม่ได้ครับ

"อะไรกัน  คนเต็มห้อง  มีคนรุมทำร้ายเด็กชั้น แต่ไม่มีใครเห็น  จะเกินไปแล้วน่ะ  อีพวกนี้"  พาลไปทั่วแล้วพี่คณิต

"อะไรกันคณิต   จะมาว่าอะไรเด็กของเจ๊  หือ   เด็กเจ๊มาทำงานกันน่ะ   ไม่ได้มาเป็นพวกใครน่ะย่ะ  ให้เกียรติกันหน่อย เพราะพวกของเจ๊มาทำงาน"  เจ๊สอง  หัวหน้าช่างเมคอัพและแต่งผม  พูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

"เออ..เออ  คือผมไม่ได้ว่าเจ๊สองนิ   หมายถึงช่างพวกนี้น่ะครับ" พี่คณิตหน้าแหกอีกรอบครับ  เพราะเจ๊สองมีภาษีดีกว่าทางด้านงาน ใครๆก็ต้องง้อมาทำงานด้วย

"เรื่องของพวกเธอ  ก็จัดการกันเอาเอง   อย่าให้เด็กของเจ๊ไปวุ่นวายด้วย  แต่ที่รู้ๆคินไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ" เจ๊สองสำทับอีกรอบ

"อะไรน่ะ!!  ไม่จริง!!  พี่คณิต!!  เขารุมทำร้ายผม!!."    โห  หน้าตามันโคตรแมนจริงๆครับไอ้เด็กอาร์ต    แต่ท่าทางมันตุ๊ดกว่าผมอีก  แบบนี้อยากเป็นผัวผม  เฮ้อ  เซ็งมันจริงๆ

"โห  โคตรแมนเลยว่ะอาร์ต   พี่น่ะเหรอจะทำร้ายแก   อย่าลืมไปล่ะเรื่องนั้น  น้ำตาลเป็นพยานให้พี่ได้"       เพราะตอนนี้น้ำตาลกลายเป็นญาติดีกับผมมากกว่าเก่าอีกน่ะครับ  ผมพูดถึงคราวก่อนที่เกือบโดนมันข่มขืน

"ว่าแต่วันนั้นน่ะ   ก้นพี่คินโคตรนุ่มจริงๆ  เอาทีจะไม่ลืมพระคุณ"        คำพูดกวนประสาทของไอ้อาร์ตยังไม่ทันจบดี  แต่คราวนี้เจอหมัดของผมดุ้นๆเต็มๆเลยครับ  ล้มทั้งยืนเลยครับ  เลือดกลบปากเต็มๆ     ไอ้อาร์ตทำท่าจะกระโจนเข้าหาผมแต่ไม่ได้เพราะดาวใช้ตัวบังไว้

"ฟังเองแล้วกันพี่คณิต   เด็กของพี่ปากดีขนาดไหน  เออ ว่าแต่ถ้าข่าวออกไปก็คงดีเนอะ เด็กของสังกัดพี่คงได้งานกันเยอะไปหมดเพราะใครๆก็อยากร่วมงานด้วยกับคนปากแบบนี้"        ผมข่มอารมณ์หันหน้าไปพูดกับพี่คณิตอย่างช้าๆ

"อ้าว ถ้าคินคิดว่าตัวเองดีพอจะไปกลัวอะไรล่ะ   หือ!  หรือว่ามีอดีตที่บอกใครไม่ได้"  พี่คณิตพูดแบบถือไพ่ดีกว่าผม

"ขอโทษน่ะพี่   เรื่องของผมเป็นอะไรน่ะไม่ได้ปิด  แค่ไม่อยากเปิดเผย  แต่เรื่องของใครที่คนไม่รู้ล่ะพี่   เปิดออกมา  หากินไม่ได้เลยน่ะครับ"  ผมไม่ขอยอมมันอีกล่ะ  เป็นอะไรก็เป็นกัน

"โอ้ย ตายล่ะ   ทำไมเกิดอะไรขึ้นเนี่ย   วันนี้หนังสือของชั้นจะได้ถ่ายไหม  หน้าตาของอาร์ตทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ" คุณเหมย  เจ้าของนิตยสารชื่อดัง โวยวายลั่น  เมื่อเห็นเหตุการณ์ในห้องแต่งตัววุ่นวาย

"พี่เหมย   ต้องโทษคินคนเดียวเลยน่ะครับ  เรื่องทั้งหมดมาจากคิน"  พี่คณิตโยนบาปมาให้ผมทันที

"เฮ้ย  พี่คณิต  เอาอย่างนั้นเลยเหรอ  ความจริงเป็นอย่างไร คนเขารู้ทั่วหน้าน่ะพี่"

"ว่าไงเจ๊สอง ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่สุด  เธอเห็นอะไรบ้างล่ะ บอกมาหน่อย" พี่เหมยหันไปถามเจ๊สองหัวหน้าช่าง

"อย่าไปว่าคิน  คินไม่ได้ทำอะไร  เด็กมาใหม่คนนั้นหาเรื่องเอง  ไม่มีสัมมาคารวะ   แล้วยังท่าทางกวนประสาท      แล้วไปด่าคินมัน      เลยโดนคินมันต่อย ก็เท่านั้น"

"มีอะไรพูดไหมคณิต  ชั้นเคยได้ยินกิตติศัพท์ของเด็กเธอมาหลายครั้ง แต่งานนี้ชั้นไว้ใจผิดคนหรือ " พี่เหมย โวยวายลั่น

"แล้วจะทำอย่างไงล่ะเนี่ย   คนถ่ายคู่กับคินไม่มีล่ะ จะเอาใครมาถ่ายคู่ดีล่ะ    คินไหนๆมาดูหน้าหน่อยซิ    เป็นอะไรมากป่ะ" พี่เหมยจับหน้าผมพลิกไปมาเหมือนหารอยช้ำแต่ไม่มี     ครั้นผมชายตาไปมองยังพี่คณิตกับไอ้อาร์ต    ทั้งสองกำมือแน่น    นัยน์ตาแดงก่ำ   เพราะไม่คิดว่าเรื่องจะพลิกผันไปเช่นนี้   พอดีผมเหลือบไปเห็นพี่เปี๊ยกมาจากไหนไม่รู้    ไม่ทันคิดอะไรมาก    แค่บอกพี่เหมยไปว่า 

"คนนี้พอไหวไหมพี่เหมย   หล่อน่ะ     แต่ติดว่าไม่เคยถ่ายที่ไหนมาก่อน    หนังก็ไม่เคยเล่น ละครก็ไม่มี    เอ็มวียิ่งแล้วไม่เคย"  ผมเสนอทันทีเพราะงานวันนี้รอปิดเล่ม  ถ้าช้ากว่านี้  ต้องรออีกเดือนแน่ๆ  คิวของนักแสดงคนอื่นก็ไม่ลงตัว

"เออ  เนี่ย ผู้จัดการส่วนตัวเธอไม่ใช่เหรอคิน  แต่ก็โออยู่น่ะ  โพสท่าเป็นหรือปล่าวล่ะ" เอาล่ะซิ  พี่เหมยสนใจ

"พี่เหมย  เอาเด็กของผมก็ได้  ผมโทรเรียกกริ๊งเดียว มีให้เลือกเยอะเลย"  พี่คณิตแย้งขึ้นมาทันที

"ในสัญญาที่ชั้นเซ็นต์กับเธอ  ได้แค่เด็กที่ชื่ออาร์ตน่ะคณิต  และเธอต้องจ่ายค่าเสียหายแทนชั้นด้วยเมื่ออาร์ตถ่ายไม่ได้"งานนี้เป็นของมือโปร  ดังนั้นทุกอย่างพี่เหมยเลยต้องรอบคอบ  พี่คณิตได้แต่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น

"ไม่ได้น่ะพี่เหมย  ผมไม่ยอม"   ไอ้อาร์ตโวยวายขึ้นดังลั่น      พี่คณิตรีบเอามือไปปิดปากไอ้อาร์ตทันที

"ยังไม่ดังเลยน่ะน้อง  ยังทำเรื่องวุ่นวายขนาดนี้  ต่อไปไม่อยากจะคิดเลย"  พี่เหมยพูดเสร็จก็เดินไปหาพี่เปี๊ยกทันที

"น้องๆ  อยากถ่ายแบบคู่กับคินไหม  พี่สนใจอยากให้ร่วมงาน  พอดีคินแนะนำให้พี่มา"    พี่เหมย  พูดเสียงดังพอได้ยินทั่วห้อง

[Zarch krub]

รักเดียวใจเดียว น่ารัก แถมลีลาเด็ด(คินบอกไว้)แบบพี่เปี๊ยก เราต้องจัดไว้เป็นของหายากขึ้นทะเบียนเป็นสมบัติของเล้านะครับ ห้ามคินทำร้ายจิตใจหรือใช้งานเกินกว่าเหตุนะครับ แต่อนุญาติให้อ้อนพอหอมปากหอมคอได้55555
คิดว่าเรื่องนี้ไม่จบง่ายๆอีกแน่ พี่เปี๊ยกต้องดูแลคินให้ดีหล่ะ

[j123]

ว้าวๆ คินได้ถ่ายแบบคู่กับพี่เปี๊ยก เล่มไหน อยากรู้จัง 

[คนอ่าน]

อยากรู้เหมือนกันจะได้ซื้อมาอุดหนุน อิอิ

[kinny]

   

วันนี้ตอนแรกกะว่าจะอัพ  พอดีมีงานด่วนครับ   เพราะน้องๆต้องการให้ไปช่วยดูแลการแอ๊คติ้ง  แหะๆ คิดถึงเลยเข้ามาก่อน  คาดว่าจะซ้อมเสร็จก็เที่ยงคืน

ถามถึงการถ่ายแบบ  รอตอนหน้าจะเปิดเผย  อิอิ

แต่มีเพื่อนคินเข้ารอบ 50 หนุ่ม CLEO  ไปลุ้นเพื่อนก่อนน่ะ   พอดีคินไม่โสดมั้ง  เฮ้อ  อิจเพื่อนจังเข้ารอบตั้งหลายคน  เชียรใครดีน่ะ


ไปก่อนครับ คาดว่าจะอัพพรุ่งนี้ครับ  บายครับ

[Zarch krub]

มารอๆๆๆ อยากเห็นพี่เปี๊ยกถ่ายคู่กับคิน

[คนอ่าน]

เข้ามารอคินกับพี่เปี๊ยกค่ะ

[kinny]

บันเทิงเริงรัก  EP.22  โอ้โห! เออใช่


"อะไรน่ะครับพี่เหมย  พูดใหม่ซิครับ "  พี่เปี๊ยกทำหน้าตาตกใจเว่อร์ล่ะ  เหมือนไม่เคยโดนทาบทามงั้นล่ะ

"พี่พูดจริง เพราะงานเซตไว้หมดแล้ว  พอดีคนถ่ายแบบคู่กับคินมีปัญหา  พี่ต้องรีบปิดเล่ม" ปกติหนังสือจะเซตงานล่วงหน้าเป็นสองหรือสามเดือนแต่ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนตามกระแส เรียกว่าฉกฉวยเอาให้เข้ากับกระแสครับ

"โห  พี่เหมยครับ   ผม...... " พี่เปี๊ยกทำท่าอึดอัดเหมือนไม่อยากจะถ่าย  แต่ผมก็ขัดขึ้นว่า

"พี่เปี๊ยกคิดว่าช่วยเหลือพี่เหมยเถอะ  เหลือแต่เซตของคินเซตเดียว  เซตอื่นเขาเรียบร้อยรอปิดเล่มแล้ว" บอกพลางก็ทำหน้าตากวนๆให้พี่เปี๊ยกพร้อมส่งยิ้มมุมปากนิดหนึ่งให้  พี่เปี๊ยกจ้องหน้าผมเขม็งเลย  แต่ยังไม่ได้ตกลง 

"เดี๋ยวครับพี่เหมย  ผมขอคุยกับคินก่อนน่ะครับ" พี่เปี๊ยกพูดเสร็จไม่รอพี่เหมยให้คำตอบ  กระชากแขนผมให้ตามแกไปตรงบริเวณมุมแต่งตัว

"มีอะไรคิน  ทำไมต้องเปลี่ยนตัวนายแบบ  พี่ไม่อยากทำหรอกน่ะ   อย่ามาบังคับพี่" หน้าตาซีเรียสเลยดาร์ลิ่ง

"เค้าไม่ได้บังคับตัวเองน่ะ   เค้าแค่อยากช่วยพี่เหมย  ไม่เชื่อถามดาวมันดิ"  ผมหาพวกก่อนล่ะครับ      กลัวสีหน้าดาร์ลิ่งตอนนี้จังเลย  กำลังจะเดินไปหาดาว  พี่เปี๊ยกดึงแขนไว้ พร้อมสำทับเสียงเข้ม

"หยุด!ก่อน  คุยกับพี่ให้รู้เรื่องก่อนซิ  ไม่ต้องให้ดาวมาแก้ตัวให้หรอกพี่รู้น่ะ  เหอๆ" รู้ดีจังเลย  สามีใครว่ะ ฉลาดเกิน

"ก็เลิกทำหน้าตาแบบนั้นก่อนดิ  เค้ากลัว "  ผมพูดพลางทำหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด

"แล้วไปทำเรื่องอะไรให้วุ่นวายล่ะ   บอกพี่มาก่อนครับ"  สงสัยได้ผัวตำรวจหรือเปล่าว่ะคิน  ซักจังเลย

"ก็ไอ้เด็กอาร์ตมันมาหาเรื่องเค้าก่อนน่ะ   เลยมีเรื่องกันนิดหน่อย  ก็แค่นั้น"  น้ำเสียงผมสะบัดสะบิ้งแบบงอนนิดหนึ่งครับ

"คงไม่นิดหน่อยล่ะมั้ง  ถึงกับเปลี่ยนตัวนายแบบกลางงานแบบนี้   มันไม่ดีเลยน่ะคิน"  ผมยังไม่ทันได้ตอบอะไร  เสียงของไอ้อาร์ตก็แทรกการสนทนาของผมขึ้นพร้อมการปรากฎตัวของมัน

"หึๆ  งานนี้คงได้เต็มน่ะพี่คิน  ว่าแต่อย่าลืมเรื่องวันน้ันของเราน่ะ"  มันกลับมาวางระเบิดกลางวงแล้วซิครับ     พี่เปี๊ยกหันควับ ทันทีพร้อมเอ่ยเสียงเข้มๆว่า

"มีเรื่องอะไรเหรอหือ  เรื่องครั้งก่อนทางพี่ยังไม่ติดใจเอาความ  แต่ต่อไปไม่แน่น่ะอาร์ต"       ไอ้อาร์ตหน้าซีดลงนิดหนึ่งพร้อมยิ้มแห้งๆ

"เหอๆ  รักกันดีนิ  รักให้นานๆล่ะ  คิดเหรอว่าผมจะยอมให้พวกพี่มีความสุข  เรื่องของเรายังไม่จบพี่" 

"งั้นพี่ว่าเราคงไม่ได้อยู่กันแบบสันติแล้วซิ   อย่าลืมน่ะอาร์ต   เรื่องทั้งหมดพี่มีหลักฐาน  แค่แจ้งความเท่านั้น  หรือจะลอง"พี่เปี๊ยกทำหน้าตาดุดันกว่าเดิมอีกครับคราวนี้

"เอาอย่างไงก็เอาพี่   แค่ผมไม่ยอมปล่อยพี่คินไปหรอกครับ  อย่าลืมน่ะเรื่องวันนั้น  ผมไม่ได้ต้นเรื่อง  555."  ว่าเสร็จไอ้อาร์ตก็เดินไปหาพี่เหมยทันที  ส่วนผมกับพี่เปี๊ยกก็พูดคุยกันอีกสักพัก  พี่เหมยก็เดินมาหาผม

"ตกลงว่าไงคิน   เปี๊ยกจะถ่ายให้พี่ได้ไหม  รีบๆหน่อยดิ เลยเวลามาเยอะแล้ว"  พี่เหมยยังคงยืนยันเหมือนเดิม

"อ้าว  เมื่อกี้ผมเห็นอาร์ตไปพูดกับพี่เหมยนี่ครับ  เดี๋ยวน่ะครับพี่เหมย  ว่าไงพี่เปี๊ยก"  ผมหันหน้าไปขอความเห็นพี่เปี๊ยก

"เออ คือพี่เหมย   ผมของานเดียวเท่านั้น" เย้ๆ   พี่เปี๊ยกตกลงได้ไงเนี่ย  ตอนแรกคุยกันยังไม่ได้เรื่องอยู่เลย

"ได้ๆ  ไม่มีปัญหา  งั้นรีบไปแต่งหน้าก่อนเลย  ส่วนเรื่องชุดพี่คิดว่าไม่มีปัญหาเรื่องไซส์หรอก"     พี่เหมยพูดด้วยน้ำเสียงยินดี



"โอ้ย  ชุดอะไรเนี่ยคิน"  พี่เปี๊ยกเดินมาโวยวายตรงหน้าผม  ส่วนผมก็อดขำไม่ได้เพราะว่าชุดนั้น มัน.........

"ออกจะหล่อออกนิตัวเอง  แลดูเด็กลงจะตาย  ทำไมล่ะ"  ก็ชุดนั้นมันชุดนักเรียนน่ะซิครับ

"เปลี่ยนใจทันไหมเนี่ย  อายเค้าน่ะคิน   หน้าพี่เลยมอปลายแล้วน่ะ" พี่เปี๊ยกยังทำหน้ายุ่งอยู่ดี   ผมก็เผลอหัวเราะเสียงดังไปหน่อยน่ะครับ

"ไม่ใช่ชุดพี่คนเดียวเมื่อไร   เห็นมั้ยเค้าก็ใส่"  แต่ชุดของผมออกแนวสไตล์นักเรียนนานาชาติไงครับ  เข้ากันดี้ดี

"พี่เริ่มสงสัยแล้วซิ   อย่าบอกน่ะว่าตรีมของงาน  เป็น Bromance " 

"เค้าก็ไม่แน่ใจหรอก  ถามดาวมันดูดิ"  ผมก็บ่ายเบี่ยงให้ดาวมันตอบแทน จริงๆรู้แล้วล่ะว่าจะออกมาแนวนั้น

"มีอะไรพี่เปี๊ยก   ไหนๆขอดาวดูหน่อยซิ  โห  ดูเด็กลงเยอะเลยน่ะ"  ดาวมันพูดให้กำลังใจ แต่พี่เปี๊ยกยิ่งหมดน่ะซิ

"ตอนแรกเขาเซตไว้แบบนี้เหรอดาว   " พี่เปี๊ยกถามเสียงเข้ม  ดาวมันหน้าระรื่น

"ใช่เลยพี่   เขาเซตไว้เป็นแบบนั้นจริงๆ  ถ่ายๆไปเถอะจะได้รีบกลับ  ดาวเหนื่อยมากเลย"  มันเดินหนีไปทันทีเลย



"พี่เหมย  แน่ใจเหรอครับว่าไม่ให้ผมถ่าย "  ไอ้อาร์ตมันยังไม่จบจริงๆ

"อ้าวยังไม่กลับเหรออาร์ต   ใช่   หน้าตาของอาร์ตตอนนี้มันถ่ายไม่ได้น่ะซิ"  พี่เหมยตอบไอ้อาร์ตทันที

"แล้วพี่รู้เรื่องอะไรของพี่คินแล้วหรือยังล่ะพี่เหมย  บางทีน่ะรู้แล้วอาจไม่อยากให้พี่คินถ่ายก็ได้น่ะ"  ไอ้อาร์ตว่าพลางส่งยิ้มมาให้ผมแบบเจ้าเล่ห์

"แกหมายถึงอะไรอาร์ต   ที่แกคิดน่ะพี่บอกก่อนเลยน่ะว่ามันไม่สำเร็จว่ะอาร์ต" ผมตะคอกใส่หน้าไอ้อาร์ตแบบมีอารมณ์

"อ้าวมันเรื่องจริงนิพี่   อย่าลืมน่ะว่าเรื่องจริง 5555."

"มีอะไรอาร์ต   เอาพูดมาซิ  พี่จะเป็นคนพิจารณาเองว่ามันจะเป็นอย่างไง."  พี่เหมยตัดบททันทีเพราะงานถ่ายกำลังจะเริ่มล่ะ

"เรื่องแรกแล้วกันพี่เหมย  พี่คินกับพี่เปี๊ยกอ่ะ  พี่รู้ความสัมพันธ์ของพวกพี่เขาแล้วเหรอครับ"  ไอ้อาร์ตมันคิดอะไรกันแน่

"ก็ไม่เห็นมีอะไรนิ  เขาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคิน  ก็เท่านั้น  ใช่ไหมคิน" ผมพยักหน้ารับแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร

"โอ้ย พี่เหมย  ดูพี่คินไม่ออกจริงๆเหรอครับ  เขาเกินกว่าคนร่วมงานกันน่ะครับพี่ 555." ผมไม่ยินดียินร้ายหรอกครับ  มันไร้สาระ

"มันเกี่ยวกับงานหรือเปล่าอาร์ต   เรื่องส่วนตัวของคินไม่ใช่เหรอ  อย่างี่เง่าอาร์ตเหมือนเด็กๆ       ไว้งานหน้าพี่จะเรียกใช้งานเราแล้วกันน่ะ  ไป๊กลับไปได้แล้ว"  พี่เหมยตัดบทเช่นเดิมครับ

"พี่เหมย  แม้ว่าเขาจะเป็นผัวเมียกันนิน่ะ"  ไอ้อาร์ตตะโกนลั่นดังทั่ว  คนได้ยินกันทั้งหมดเลยครับ

"เหอๆ  เรื่องแค่นี้เหรออาร์ต  ไปออกได้แล้ว คนอื่นเขาจะทำงานกัน" ส่วนผมกับพี่เปี๊ยกเหมือนโดนคำสาปเพราะยังตะลึงกับคำพูดของไอ้อาร์ต

"เอ้า  เริ่มงานกันได้แล้ว   ไปเอาอาร์ตออกไปข้างนอกด้วย"  พี่เหมยยังคงยืนยันเหมือนเดิมครับ


จากนั้นการถ่ายแบบก็เริ่มขึ้น   พี่เปี๊ยกก็ยังคงเป็นพี่เปี๊ยก เก้งๆกังๆอยู่แบบนั้น  จนผมอดหัวเราะไม่ได้   เลยยิ่งทำให้พี่เปี๊ยกขาดความมั่นใจอีก

"พี่เหมย  ต้องโพสท่าขนาดนั้นเลยเหรอครับ" พี่เปี๊ยกอีกล่ะครับถามพี่เหมย   ก็เล่นเหมือนคู่รักกันเลย 

"ใช่เลยเปี๊ยก  พี่อยากได้แนวพี่รักน้อง  แต่แนวผู้ชายรักกันด้วยไง  ทำได้ป่ะ"  ตกลงจะทำอย่างไงล่ะดาร์ลิ่ง

"หน้าตาไม่ใช่แบบนี้เปี๊ยก  ให้มันดูลึกลับ  แต่แฝงความอบอุ่นด้วย  อย่ายิ้มเยอะ"  พูดง่ายๆงานนี้พี่เปี๊ยกประเดิมแบบงานที่ตรงกับชีวิตจริงน่ะครับ  พี่เหมยเคี่ยวหลายอย่างแต่ผมแอบเห็นนัยน์ตาพี่เหมย  แกรู้แน่ๆเลยล่ะ   ไม่งั้นแกจะเปลี่ยนชุดจากเดิมแนวออกใสๆ  เป็นออกแนวเซ็กซี่  เหอๆๆ  เออใช่ครับ  ก็ผัวเมียถ่ายแบบกันนิเนอะ

"พี่เหมย  คินถามหน่อยดิครับ  ทำไมเปลี่ยนชุดจากเดิมล่ะครับ"  ถ่ายเสร็จล่ะ  ผมก็ถือโอกาศถามข้อสงสัยของผมทันที

"คิน   แหมๆ  อย่าว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยน่ะ  เรื่องของคินน่ะ  พี่รู้มานานแล้ว  ไม่ใช่เพิ่งรู้" พี่เหมยส่งยิ้มมาให้ผมครับ

"เรื่องของคิน  หมายความว่าไงน่ะครับ  " ผมก็จะเข้าใจแล้วแต่ไม่เคลีย

"แหม  คิน  แกก็ออกตัวแรงมาแต่ไหนแต่ไร  เขารู้กันหมดล่ะคิน  เขาชอบการทำงานและนิสัยของคินไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวน่ะคิน"  ผมไปไม่เป็นอีกเลย   เหมือนพี่เหมยพูดเลยล่ะครับ   หน้าตาท่าทางผมไม่ออกหรอกครับแต่ผมแรงทั้งการพูดและท่าทางการแสดงออก แบบตรงๆเจ็บๆน่ะครับ 


"คิน   พี่ว่าจะขอซื้อภาพชุดที่ถ่ายกับพี่เหมยไว้เองทั้งหมด" รุ่งเช้าของวันรุ่งขึ้น  พี่เปี๊ยกก็ทำหน้ามุ่ยพร้อมเดินมาหาผมที่ห้อง

"ดาร์ลิ่ง  ว่าอะไรน่ะ   พูดไปเล่นน่า"



ขอตัวก่อนน่ะครับ  พอดีต้องรีบไปงานต่อ   เขียนแค่นี้ก่อน  เจ้าภาพส่งรถมารอนานแล้ว   พรุ่งนี้มาต่อให้น่ะครับ

[คนอ่าน]

รับทราบค่ะ..
น่ารักเหมือนถ่ายพรีเวดดิ้งเลย
น่ารักจังเลยพี่เปี๊ยก
พี่เหมยก็รู้ทันไปอีก....ดูประจวบหมดกันไปเสียหมด
ทำงานอย่างสุขกาย...สุขใจน่ะคะ

[Zarch krub]

คินหายปายหลายยยยยยยยยยยยยยย

[kinny]

   ติดงานครับ  ขอทำงานแปปครับจะกลับมาเล่าต่อน่ะ  พอดีต้องช่วยพี่ๆทำบทละครซีรีย์ครับ   เลยยุ่งพอสมควรครับ 

              พี่เปี๊ยกกำลังเปิดร้านใหม่ด้วยครับ  จะเป็นเถ้าแก่แล้ว  อิอิ  เลยยุ่งครับหลายทาง

              ส่วนเรื่องอื่นจะเอามาเล่าถ้าว่างนะครับ  วันนี้ช่วงบ่ายต้องไปฝังเข็มอีกล่ะ แหะๆ ขอหุ่นเฟิร์มแปปน่ะ  จะถ่าย...............



 

[Zarch krub]

ไม่ยอม! ไม่ยอม! เค้าจะรอดูพี่เปี๊ยก
ปล.สู้ๆนะครับ