หัวข้อ: Queen^2 ตามล่าหารุกแท้

[crosa]

แบดเป็นอาไร๊..........อารมณ์ขึ้นๆลงๆ
(น่าสงสัยว่าจะมีความหลังเกี่ยวกะแบท)


ปล.แน่ใจนะว่าหมอตี๋จะไม่สนใจผู้ชาย อิอิ

[iamhappywood]

เข้าใจแบดแล้ว กว่าจะเริ่มเข้าใจแบดได้ก็นานเหมือนกันนะเนี่ย อิอิ

จะว่าไปแบดเองก็ขี้หึง แถมปากแข็งอีกต่างหากนะเนี่ย

แต่ถ้าแบดทำตัวดีๆ มีหรือแทนจะรอดไปได้ อิอิ 

พรุ่งนี้เอาสามตอนอีกนะคร้าบ 

[[€]ŝĊörŦ]

อ่านเรื่องนี้แล้วอารมณ์ขึ้นๆลงๆ ตลอดเล๊ย

ดีนะที่ปรับระดับทันไม่งั้น ปรอทสมองระเบิดไปแระ

       

[cassper_W]

เอิ่มมมมมมมมมม

อยากหาเผ่ากินคนนนนน  มาแบกไอ้แบดไปเจงๆๆๆๆๆๆ

เอาไปต้มยำ ทำแกง ผัดมาม่า อาไรก็เอาไปเถอะ

เหอๆๆๆๆๆ   

[yumyam]

แบด  มันเป็นอะไร

ตามอารมณ์มันไม่ทันเล้ย  มีขึ้นมีลง 

(สงสัยฮอร์โมนพลุ่งพล่าน)

[tonsai_2520]

อ่านเรื่องนี้ทีไร . .  .


แทน . . .  ทำไม  หน้า  ไอ้แทนถึงได้เหมือนหน้า  อิเจ้   ไปได้


แบบแอบแร่ดดดดดดดดดดดด  ได้ใจดีจริง


ปล.   อย่าเลย  ผมเลวได้ไม่ถึงแบดหรอก  อีกอย่าง  ผมมีคนที่ผมรักแล้วอ่ะ  แล้วมันบอกผมเสมอ  ห้ามนอกใจ . . .

ปล๒.  แต่มันไม่ห้ามนอกกายนี่หว่า  อิอิอิ

[wan]

  ไม่ได้เข้ามาในเล้า 3 วัน  เรื่องเดินมาไกลเลยนะครับ

           ผมเดาไม่ผิดใช่ไหม ที่นายแบดมันรู้สึกดีกับแทน  เพียงแต่มันยังสับสนอยู่ก็เท่านั้น

           อย่างน้อยมันก็แสดงความรู้สึกเป็นห่วง เป็นใย แทน ออกมาให้เห็น  และเริ่มต้นด้วยความเป็นเพื่อน

           จริง ๆ มันคงอยากเป็นมากกว่านั้น แต่ด้วยทิฐิ ของมัน เลยยังไม่กล้าขอ  

           แต่พอเห็น ทีน กับ น้องกาย อยู่กับแทน อารมณ์หึงหวง เลยระงับไม่อยู่ เอาคอยดูต่อไป

          ว่ามันจะมาไม้ไหนอีก

  ขอบคุณครับ ที่ไม่ทำให้ต้อง รอนาน ขอบคุณอีกครั้ง  

[THIP]

อืม สงสัยแบดยังรับไม่ได้มั้งว่าตัวเองเป็นเกย์เต็มตัวแล้ว เลยคุ้มดีคุ้มร้ายขนาดนั้น 

แต่เกลียดแบดเข้าขั้นนี่ต้องมีความหลังใช่มะ 

[๐DoNuT๐]

ฮ้าวววเพิ่งเข้ามาอ่านครับ หนุกมากๆ
แล้วตอนนี้แบดเป็นไรเนี่ยอารมณ์ขึ้นๆลงๆ
เกิดอาการหึงแทนป่าวรึมีอะไรกะการตีแบทฯ-*-
แต่เจ้าตัวคงรักแทนไปแล้วแหละแต่สับสนๆมั้ง
รีบๆมาต่อนะครับ ค้างๆ

[ChiiCaLorz]

พี่หมอรู้อะไรน๊า ระหว่างชื่อแบด กับ แบท(มินตัน) เนี่ย 

อ๊าำกกกก... ตามอารมณ์ไม่ทันเลยวุ้ย 

[nanalonely]

แบดหื่น


หมอตั้มช่างทำกับแทนได้

รู้ว่าแบดไม่ชอบแล้วยังให้ชวนไปอีก

ว่าแต่แบดมีความหลังอะไรกับแบดมินตัน :oถึงไม่ชอบซะขนาดนั้น


 :L2:มารอดูภาพกล้วยไม้นะ

[DekDoy]

 

ยิ่งร้ายก็ยิ่งรัก

(ใช่ป่ะ)

[kana]

มี หกสูงด้วย
ขาดตีลังกา ควงสว่าน กับอุ้มแตงพี่

ก๊ากกกกกกก

มันส์พระย่ะค่ะ

นายแบดของเราสงสัย มีอดีตที่น่าจดจำจนไม่มีวันลืมอยู่แน่แท้

ปล.ๆๆๆ ขอบลูกตีของกาย ฮ่าๆๆๆ บู้ลิ้มมากๆท่าน

[astral]

โดนคุณหมอตั้มดัดหลังซะแล้วแบด 5555 มีความหลังอะไรกับแบดมินตันล่ะเนี่ย หรือชื่อเต็มๆคือแบดมินตัน แล้วโดนล้อตอนเด็กเนี่ย 

[daiji2005]

สัญญาณคู่แท้
1. เวลานึกถึงเค้า เค้าจะโทรมาพอดี หรือไม่ก้อโผล่มา
2. เวลามองหน้ากันใจจะเหมือนโดนอารายบางอย่างสะกดจิต
3.เวลาเราอยากได้ใครสักคนมาเป็นเพื่อนเค้าก้อจะโผล่มาพอดี
4.ครั้งแรกที่เจอกันจะรู้สึกว่าเคยเจอกันมาก่อน แต่นึกไม่ออกว่าใคร
5.เวลาอยู่กับเค้าเราจะไม่รู้สึกเกร็งแต่จะรู้สึกดีที่สุด
คนที่อ่านกระทู้นี้ต้องเอาไปโพสไม่งั้นเธอจะต้องมนตราน่ากลัวมาก
แต่ต้องโพสแค่5 อันแล้วคุณจะพบกับสิ่งอัศจรรย์บางอย่าง
นี่เรื่องจริงนะ

[Tifa]

โอ้ย เซงกับ แบด จริงๆ

ชึ้นๆ ลงๆ เอาแน่บ่อได้เลย

แบบนี้จับขังซะให้ อด xxx 1 เดือนเลย

[panang]

  ชอบๆๆ



ขอบคุณมากนะ ที่ให้แบดไม่มีอารมณ์กะยัยมด ถ้าทำไรกะยัยมด ไอ้แบดแก   :เตะ1:

แทนจ๊ะ เคยแบบแบดนี่ แล้วเจอผิดไซค์มันจะถึงใจรึจ๊ะ  ยังจะคิดไปล่อคนอื่นอีกนะ อุ้ย พูดอะไรออกไป

รอตอนต่อไปนะจ๊ะ น้องคีรีมอนจาโร (แหม เต็มยศ  ) 

[crazykung]

เห้ออออ มารอค้าบบบ

[three]

ตาแบดนี้ท่าทางเลือดลมจะไม่ค่อยจะดีเยวขึ้นเดี้ยวลงเอาไงแน่เนี้ย :เตะ1:
อ่านตอนพิเศษแล้วรู้สึกดีมากๆครับผม :L2:เป็นกำลังใจให้นะครับ

[fc_fic]

    แบดเดี๋ยวดี..เดี๋ยวร้าย  ผีเข้า..ผีออก....สงสัย  หึง...แทน...

วันนี้ยังไม่มา......รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[Turn_righT]

  เมื่อวานไม่ได้เข้าเล้า...เลยรู้สึกว่าตัวเองเอ้าท์มาก 
เม้นตอนนี้มันไม่ได้อารมณ์แล้วอ่ะ  ต้องโทษอาจารย์เลย ใช้งานเราเยี่ยงทาส
เอาเมื่อวานคืนมา <-- บ้าบอไปก็เท่านั้นอ่ะเนอะ

เอาเป็นว่าตอนนี้รู้สึกดีกับแบดขึ้นมานิดนึงละ...มันเหมือนเด็กเอาแต่ใจที่บังเอิญมีความหลังฝังใจ
ความหลังอะไรนั้นคงต้องรอเฉลย  แต่มันเกี่ยวไรกะแบดมินตันป่าวอ่ะ
คือนึกยังไงก็เดาไม่ได้ว่ามันมีอะไรกับแบดมินตัน <-- ยิ่งนึกยิ่งงง รึว่าเราคิดมากไปเอง
หรือว่าตอนเด็กๆ แบดถูกพ่อตีด้วยไม้แบด  เอาไม้อย่างอื่นตีน่าจะเหมาะกว่าเนอะ 
ตอนนี้เหมือนเฉลยกลายๆ ว่าทำไมแบดถึงเลือกจะเป็นรับในตอนที่ขอเป็นท้อปวันสุดท้าย
เล่นซะอักเสบกันไปเลยทีเดียว แถมแทนไม่ใช่คนแรกที่ต้องไปหาหมอตั้มด้วย
พูดถึงหมอตั้มแล้ว แทนนี่แรดได้ใจจริงๆ <--ใช้คำแรงไปมั้ยเนี่ย แรงไปบอกได้นะจ๊ะ
ขนาดเจ็บๆ ยังสามารถ ...แล้วอย่าลืมไปแก้แค้นหมอตั้มนะแทนที่ยุให้ชวนแบดมาเล่นแบดมินตัน
หมอตั้มจะต้องรู้อะไรแน่ๆ ตบแล้วจูบไปเลย  หายแค้น หุหุ

รู้สึกตัวเองจะเม้นยาวเกินไปแล้ว แหะๆๆ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมจ้า 

[ronger]

ขอบคุณ Kirimanjaro นะจ้ะ มาลงให้ได้อ่าน 3 ตอนรวด  
ชอบตอนล่าสุดอ่ะ ชอบรับแบบแทนจัง เท่ห์ถูกใจป้าคะ โฮะ โฮะ
แทนกะแบดนี่แหละ สมน้ำสมเนื้อ จิตพอๆกัน   เชียร์ไอ่คู่นี้ต่อปายยยยยยย

รอตอนต่อไปนะตะเอง  

[Kirimanjaro]

วันนี้รอบเดียวนะครับ  ไม่ไหวเมื่อคืนเหนื่อยมากปั่นรายงานจนถึงตีสาม  นี่ใช้เวลาพักเที่ยงมาลงครับ  หาคอมยากมาก  เต็มเกือบหมดมหาลัย   แหะแหะ





-----------------------






   เราเล่นแบดกันจนค่ำก็เดินออกมาจากยิมผ่านถนนที่ตัดกันระหว่างอาคารจนถึงหน้าตึกเรียนของพวกวิศวะที่มีเด็กในคณะนั้นถอดเสื้อโชว์หุ่นขาว ๆ เตะบอลกันอยู่

   “ไอ้หมอนั่นหุ่นล่ำดี  ทีมชอบ”  คนข้าง ๆ ชี้ชวนให้ผมดูผู้ชาย  ผมดูแล้วก็ไม่ถึงกับปิ๊ง  เพราะผมชอบแบบมีกล้ามกำลังพอดีไม่หนาไปบางไปอย่างไอ้แบดหรือไอ้น้องดำมากกว่า

   “คนไหนก็สู้กายไม่ได้ว่ะ  น้องกายน่ารักสุดแล้ว”

เจ้ากายหัวเราะเขิน ๆ เมื่อผมจีบเอาซึ่งหน้า  พอดีกับลูกบอลพุ่งมาทางพวกผม  พวกเราสามคนไม่มีปฏิกิริยาว่องไวพอที่จะสกัดลูกกลม ๆ ไว้  หนึ่งในคนที่เล่นอยู่ก็วิ่งออกมาเก็บ

   “พี่แทน  หวัดดีครับ”  อดัมยกมือไหว้ผม  เขาถอดเสื้อโชว์หุ่นและผิวเนียนสวย  ผมรับไหว้และกลืนน้ำลายอึก

   “บอลไปโน่นแน่ะ”  ผมชี้ไปทางสวนหย่อมอีกฝั่งถนน  แต่อดัมดูเหมือนไม่สนใจบอลแล้ว

   “พี่แทนเป็นไงบ้าง  ช่วงนี้ผมไม่เจอพี่เลย”

   “ห้องก็อยู่ตรงข้ามกันทำไมไม่มาหาล่ะ”  ผมพูดกับเขายิ้ม ๆ

อดัมเกาท้ายทอย  ดวงตาในแว่นของเขายังคมและกลมโตดุจเดิม  “ช่วงนี้เรียนหนักน่ะครับ”

   “ไอ้ดำมันงานเยอะน่ะพี่  เห็นมันปั่นทุกคืนเลย”  ทีมกล่าวสนับสนุนรูมเมตมัน

   “ดัมป์คะ”  เสียงหวาน ๆ เหมือนน้ำผึ้งพิษแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้  น้องมดเดินกอดอกกระแทกส้นสูงมาตั้งแต่กลุ่มสาว ๆ ที่ยืนเชียร์อยู่จนมาถึงกลางถนนโล่ง ๆ ที่พวกเราทักทายกัน  “เมื่อไหร่จะเก็บลูกกลับไปคะ  เพื่อน ๆ ดัมป์เขารออยู่นะ”

   “มดไม่เห็นเหรอว่าดำกำลังคุยกับพี่แทนอยู่”

   “เห็นก็ได้ค่ะ”  เธอตอบเสียงสะบัด  “แต่คนอื่นเขารอกันตั้งหลายคน  ดัมป์จะเห็นคนเนี้ย”  หล่อนจิกสายตามาทางผม  “ดีกว่าคนอื่นได้ยังไงกันคะ”

อดัมมองเธออย่างเหนื่อยหน่ายแกมรำคาญ  “งั้นมดก็ไปบอกเพื่อนผมให้หน่อยล่ะกัน  ว่าผมจะกลับหอ  ไม่เล่นแล้ว  ส่งคนมาเก็บลูกแทนด้วย”

   “แต่มดยังไม่อยากกลับนี่”

   “ก็อยู่ไปสิ  ดำไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย  ดำจะเดินกลับหอกับพี่แทนอยู่แล้ว”

ผมยืนมองคู่นี้อยู่สักพักก็เอ่ยปาก  “ไม่ต้องไปกับพี่หรอก  เดี๋ยวพี่ต้องแวะไปที่อื่นอีก”

   “อย่างนั้นเหรอครับ”  อดัมพูดอย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

   “เขาไล่ทางอ้อมดัมป์ยังโง่อยู่อีกเหรอ”

   “มด!  เธอพูดอะไรของเธอ”  อดัมเสียงดังขึ้น  กลุ่มที่เตะบอลรวมทั้งเพื่อนผู้หญิงของยัยผมดัดนี่ก็เริ่มสนใจและมีบางคนเดินเข้ามาใกล้

   “พี่เขาจะไปสนใจอะไรดัมป์ล่ะ  ก็เห็นเดินอยู่กับผอสระอัวตั้งสองคน”

   “อ้าว ๆ”  ไอ้ทีมของขึ้น  “มึงพูดอย่างนี้ชิมตีนกูหน่อยมั้ย”

   “เฮ้ย  ทีมใจเย็น  กูขอนะ”  อดัมพูดกับรูมเมตมัน  ยัยมดร้องกรี๊ดอย่างสุดกลั้น

   “อะไรของดัมป์เนี่ย!  ทำไมไปสนใจคนอื่นแบบนั้น  มันหยาบคายใส่มดก่อนนะ  ว่าจะถีบมดด้วย”

ผมเหนี่ยวไหล่ของไอ้ทีมไว้แล้วออกหน้าเอง

   “น้องมดกลับไปสงบสติอารมณ์ก่อนเถอะครับ  มาร้องกรี๊ดกร๊าดแถวนี้มันไม่งามนะ  ถ้าเป็นในกรงชะนีเขาดินก็ว่าไปอย่าง”

ยัยมดโกรธจนตัวสั่น  ผมยิ้มเยาะให้แล้วชวนเพื่อนเดินจากไป

   “กรี๊ด..!  มันด่ามด  ดัมป์ได้ยินมั้ยคะ  มันด่ามดว่าเป็นชะนีคอยร้องหาแต่ผู้ชาย”

   “เออ  กูได้ยินแล้ว”  อดัมตะคอกใส่  หล่อนถึงสงบไปได้  เขาถลึงตาจ้องมองแฟนเก่าที่รีเทิร์นมาคบกันใหม่แล้ววิ่งเหยาะ ๆ ตามผม

   “พี่แทน ๆ  ผมขอโทษนะที่มดไปว่าพี่แบบนั้น”

ผมหันกลับไป  “เออ  พี่ไม่โกรธหรอก  กลับไปเถอะ  เดี๋ยวแฟนดำจะไม่พอใจมากไปกว่านี้”

อดัมพยักหน้าก่อนจะยืนนิ่งมองตามผมที่เดินไปเรื่อย ๆ จนลับแยกถนน








พวกเราแยกย้ายกันกลับเข้าห้อง  ผมผลัดผ้าเช็ดตัวและถือขันอาบน้ำไปที่ห้องน้ำรวม  เงาร่างของใครบางคนที่กำลังโกนหนวดอยู่ที่กระจกทำให้ผมชะงัก  ผมก้าวไปยืนข้างหลังเขา  เรามองกันผ่านกระจกแผ่นใหญ่

   “แบด  มึงเป็นอะไรหรือเปล่า”

เจ้าของหุ่นนักว่ายน้ำก้มหน้าลงกับอ่างเปิดน้ำออกมาชำระล้างหนวดเคราของเขา  เขาถูตามใบหน้าอยู่ครู่หนึ่งเพื่อชำระฟองขาว  ก่อนจะเงยขึ้นมาเพื่อสำรวจหาหนวดเสี้ยนที่อาจจะยังโกนไม่หมด  แบดหล่อเร้าใจมากเมื่อตามแนวคางของเขามีตอหนวดเขียวที่โกนใหม่ ๆ  หล่อจนผมนึกกลัวว่าผมจะอดไม่ไหว  กระตุกผ้าเช็ดตัวของเขาออกและจัดการบรรเลงเสียตรงนั้น

   “กูเป็นอะไรเกี่ยวไรกับมึง”  มันบอกก่อนจะหันกลับมายืนพิงขอบปูนที่ฝังอ่างล้างหน้าห้าอ่างนั้น

   “กูเป็นห่วงมึง”  ผมพูดตรง ๆ

แบดกัดกรามจนนูนเป็นสัน  เขาเดินเข้ามาใกล้ผม  ผมถอยหลังไปจนเกือบถึงพื้นต่างระดับที่มีโถฉี่

   “สันดานเถอะ  เอาตัวมึงให้รอดก่อนแล้วค่อยเป็นห่วงคนโน้นคนนี้”

ผมทอดสายตาลงต่ำ  “กูรู้ว่ากูอ่อนแอ  กูใจง่าย  กูงี่เง่าและโง่มาก ๆ ในเรื่องง่าย ๆ”  ผมเงยหน้าขึ้นมองตามัน  “แต่ก็นั่นแหละ  กูถึงเข้าใจมึง”

   “ฮ่าๆๆ  ขำว่ะ  มึงจะบอกว่ากูเป็นคนประเภทเดียวกับมึงอย่างนั้นเหรอวะ”  แบดใช้สายตาดูแคลนมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า  “กูจะบอกมึงไว้  อย่างน้อยกูก็ไม่ได้วิปริตผิดเพศอย่างมึง”

ผมกลั้นใจนับหนึ่งถึงสิบไม่ให้ฉีกหน้าฟาดปากมัน  เมื่อสติมาปัญญาก็เกิด  ผมรู้สึกสะกิดใจว่านี่อาจจะเป็นหนึ่งในปมอันยุ่งเหยิงซับซ้อนของไอ้แบด

   “กูยอมรับ  กูเป็นพวกวิปริตผิดเพศ  แต่เรื่องนี้ของกูก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนไม่ใช่เหรอ”

แบดนิ่งขึง  เขามองผมเหมือนกับเพิ่งเคยเห็นชัด ๆ มาก่อน  มีเสียงฝีเท้าเดินมา  ผมสบตามัน

   “อาบน้ำเสร็จแล้วมาหากูที่ห้อง  กูอยากคุยกับมึง”

แบดยังยืนนิ่ง  ส่วนผมถือขันน้ำเข้าห้องน้ำไป








เขามาตามที่ผมบอก  เปิดประตูห้องที่ไม่ได้ล็อกของผมเข้ามา  ผมเพิ่งแต่งตัวเสร็จพอดีก็เลยชี้ไปที่เตียงอีกฝั่งหนึ่งแล้วบอกให้เขานั่ง

   “กูมาทำไม”  เป็นคำถามแรกของแบด

   “กูอยากคุยกับมึง  อยู่ห้องคนเดียวกูเหงา”

   “กูนึกว่ามึงไม่เคยเหงา  เห็นมีเพื่อนล้อมหน้าล้อมหลังตลอดเวลานี่  อย่างไอ้หมอนั่นชื่ออะไรนะ  ไอ้ทีมอย่างนั้นเหรอ”

ผมหายใจลึก  “กูเหงาอยู่ตลอดล่ะ  แต่ไม่ค่อยมีใครรู้  บางทีคนเราก็เหงาได้ทั้งที่มีคนอยู่ใกล้ตัวเต็มไปหมด  มึงคิดว่าไงล่ะ”

   “กูไม่รู้”

ผมยิ้มเล็กน้อย  “ความไม่รู้นี่แหละคือจุดเริ่มต้นของวิชาปรัชญา  เพราะไม่รู้จึงสงสัย  สงสัยก็ขบคิดใคร่ครวญหาคำตอบ  ปรัชญาแรกที่ถือกำเนิดขึ้นมาเกิดขึ้นจากคำถามแบบเด็ก ๆ  มึงรู้ป่ะแบดว่าคำถามนั้นถามว่าอย่างไร”

   “มันคืออะไรล่ะ”

   “ถูกเผง”  ผมบอกกับเขาที่ทำหน้างุนงง  “เขาถามว่า  สิ่งนั้นคืออะไร  สิ่งนี้คืออะไร  โลกคืออะไร  ตัวเราคืออะไร”

   “คำถามกระจอก”

   “อย่างนั้นมึงลองถามตัวเองดูเล่น ๆ ว่าตัวมึงคืออะไร  ทำไมมึงถึงแตกต่างจากคนอื่น  ทำไมตอนนี้มึงถึงคิดอย่างนี้  อีกห้าวินาทีก็เปลี่ยนไปคิดอย่างอื่น  ทำไมมึงถึงมีความสุข  ทำไมมึงถึงมีความทุกข์  มึงหาคำตอบที่มึงพอใจจริง ๆ ได้ไหม”

ผมรู้สึกว่าแบดกำลังคิดตาม  ผมมองไม่ผิด  แบดเป็นคนที่มักขบคิดเกี่ยวกับโลกอยู่เสมอ  คนที่ชอบต่อต้านอย่างเขามักมีข้อกังขาและตั้งคำถามขึ้นมาในใจ  แต่เขาไม่เคยคิดเกี่ยวกับมันอย่างจริงจัง  หรือบางทีเขาอาจจะไม่ต้องการคิด

   “แล้วกูคืออะไรล่ะ”  เขามองผมด้วยแววตาฉงนหลังจากคิดอยู่ครู่ใหญ่  ผมยิ้มอย่างพึงพอใจจากนั้นจึงกล่าวต่อ

   “เราเริ่มจากคำถามที่ว่ามนุษย์คืออะไรก่อนดีกว่าไหม  นักคิดสมัยก่อนก็คิดเกี่ยวกับคำถามนี้จนหัวแทบแตก  พวกเขาแยกออกเป็นสองแนวใหญ่ ๆ  พวกแรกบอกว่ามนุษย์ทั้งหมดเกิดจากสสาร  มึงเรียนสายวิทย์มาน่าจะรู้จักอะตอม”

   “กูรู้  เล็กกว่าอะตอมก็มีโปรตรอน  อิเล็คตรอน  มิวออน  ไพออน  กลูออน  นิวตริโน  และจริง ๆ แล้วอาจจะเกิดจากเส้นด้ายสตริงมาขมวดรวมกัน”  เขาร่ายชื่ออนุภาคที่ผมไม่รู้จักมาเป็นชุด  สมเป็นหนุ่มวิศวะไฟแรงจริง ๆ

   “อย่างนั้นมึงก็คงจะเห็นภาพที่องค์ประกอบพื้นฐานเหล่านี้มาประกอบรวมกันเป็นหน่วยใหญ่ขึ้นทุกทีจนกลายเป็นสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์  ว่าแต่มึงเคยเขียนโปรแกรมไหม”

   “เออดิ  ทั้งออโตแคด  ซีชาร์ป  จาวากูเรียนมาหมดแล้ว”

   “โปรแกรมคอมพิวเตอร์ทำงานยังไงล่ะ”

แบดยิ้มนิด ๆ  ผมคิดว่าเขากำลังรู้สึกพอใจที่ได้อธิบายสิ่งที่เขารู้จักดีให้ผมฟัง

   “โดยพื้นฐานแล้วเกิดจากการตั้งเงื่อนไข  กำหนดว่าหากพบสถานการณ์เช่นนี้ให้ทำอย่างไร  ถ้าไม่ใช่ให้ทำอย่างไร  ยิ่งป้อนชุดเงื่อนไขเข้าไปมากและจัดเรียงให้เป็นระบบ  โปรแกรมจะยิ่งชาญฉลาดและตอบสนองต่อสถานการณ์ที่หลากหลายได้มากยิ่งขึ้น”

   “แล้วถ้าถึงระดับเอไอล่ะเป็นไปได้ไหม”  ผมถามกลับ

   “ได้สิ  แต่ต้องใช้ฐานข้อมูลที่มีความละเอียดอ่อน  และเขียนโปรแกรมได้อย่างซับซ้อนจริง ๆ  ก็จะพัฒนาเป็นสติปัญญาประดิษฐ์ได้”

   “แล้วถ้ากูบอกว่าคนสมัยเมื่อสองพันกว่าปีก่อนก็เคยคิดอย่างที่มึงพูดล่ะ”

   “ล้อเล่นน่า  เป็นไปได้ไงวะ”

ผมพยักหน้าเล็กน้อย  “ก็คือกลุ่มที่กูบอกว่าพวกนั้นเชื่อว่ามนุษย์ประกอบจากสสารเข้ามารวมตัวกัน  ความคิดความรู้สึกของเขาก็เกิดจากกระแสประสาทที่ส่งผ่านปลายประสาทเข้าไปประมวลผลในสมองที่มีความซับซ้อนเหมือนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ขนาดยักษ์  ซึ่งจะมีเงื่อนไขคือประสบการณ์ที่เราเคยพบทำให้เราเลือกที่จะตอบสนองเหตุการณ์ต่าง ๆ อย่างไร”  ผมเว้นวรรคนิดหนึ่ง  “มึงเข้าใจป่ะ”

   “ใช่กูก็ว่าอย่างนั้น  อดีตหล่อหลอมให้คนเราแตกต่างกัน  ถูกมั้ยวะ”

ผมตอบรับด้วยท่าทาง  “มึงคิดว่าแนวคิดนี้ถูกไหมล่ะ”

   “มันผิดเหรอ”

   “มันมีปัญหาใหญ่อยู่ข้อหนึ่ง  ถามมึงก่อนล่ะกัน  สมมุติว่าตัวมึงที่เป็นอยู่ในตอนนี้  เกิดขึ้นจากการหลอมรวมของประสบการณ์นับล้าน ๆ เรื่องที่ผ่านมาในอดีต  อย่างนั้นก็แปลว่ามึงก็ไม่มีอิสระที่จะเลือกเลยสิว่ามึงจะทำอะไรหรือเป็นอะไร  มึงแค่ยืนเฉย ๆ ปล่อยให้สิ่งแวดล้อมเข้ามากำหนดการดำเนินชีวิตของมึงเท่านั้นก็พอ  จริงไหม?”

   “ไม่”  แบดตอบเสียงเข้ม  ผมผงกหัวช้า ๆ อีกครั้งแล้วพูดต่อ

   “กูก็ไม่เห็นด้วย  เพราะนั่นทำให้ศีลธรรมต่าง ๆ ไร้ค่า  ในเมื่อมนุษย์เป็นแค่วัตถุหรือสสารที่มาประกอบกันและกระทำเรื่องต่าง ๆ ตามสิ่งเร้า  อย่างนั้นความถูกผิดจะหาได้จากที่ไหนในเมื่อตัวเขาไม่ได้เลือกที่จะเป็นเช่นนี้”

   “ดังนั้นจึงมีนักคิดพวกที่สองที่ออกมาบอกว่า  มนุษย์ประกอบจากจิตและกาย  ซึ่งกายเป็นสิ่งที่ต้องกระทำตามสิ่งเร้า  ได้รับผลกระทบจากสิ่งแวดล้อม  ในขณะที่จิตทำหน้าที่เก็บรวบรวมประสบการณ์  พัฒนาความคิดและสติปัญญา  เพื่อที่จะ..เลือก..กระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง”

แบดพยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว  ผมรู้ว่าเขารู้สึกเห็นด้วยกับแง่นี้

   “มนุษย์ต่างจากสัตว์ตรงไหน  ก็ต่างกันตรงที่สัตว์ทำทุกสิ่งตามสัญชาตญาณ  แต่มนุษย์มีสิ่งที่เรียกว่าจริยธรรม  สามารถรู้ได้ว่าอะไรควรไม่ควรทำ  และเลือกปฏิบัติในสิ่งที่อาจจะฝืนสัญชาตญาณเป็นบ้า” 

..อย่างตอนนี้กูก็อยากจะปล้ำมึงจะแย่แต่กูต้องอดใจไว้  มึงรู้มั้ยเนี่ยไอ้เชี่ยแบดเอ๊ย..

   “ประสบการณ์มีผลต่อความเป็นตัวเราก็จริง  แต่สุดท้ายแล้วมึงก็ต้องเลือกอยู่ดีว่าจะทำอะไร  จะเป็นอะไร  การที่เลือกได้นี้แหละเรียกว่าความเป็นอิสระ  แต่ก็มีบางคนพูดไว้ว่า  มนุษย์ถูกสาปให้เป็นอิสระ”

   “หมายความว่าไง”

ผมมองเขาและเน้นเสียงให้ชัดเจนที่สุด  “หมายความว่ามนุษย์ทุกคนต้องรับผิดชอบการกระทำของตน  ไม่มีใครสามารถโทษอดีตได้  ว่าอดีตทำให้เป็นเช่นนั้นเช่นนี้  สุดท้ายมึงต้องเลือก  และมึงจะเลือกหนีไปให้พ้นเงาของอดีตได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับมึงแล้ว”

นัยน์ตาของแบดเป็นประกายวาบ  เขาคงเข้าใจแล้วว่าผมหมายถึงอะไร  เขาเป็นคนฉลาด  แต่ก็คงเหมือนผม  ทั้ง ๆ ที่รู้แต่ก็ยังไม่สามารถละทิ้งได้  ..แต่มันก็ยังดีกว่าไม่รู้เลย

   “มึงชวนกูมาคุยแค่นี้น่ะเหรอ”

   “มึงอยากกลับห้องแล้วสิ”  ผมถามกลับ

ไอ้แบดเลียริมฝีปากมันเล็กน้อยแล้วตอบเสียงสูง  “เปล่า  คุยกับมึงก็สนุกดีเหมือนกัน  อย่าว่าแต่กูมีปัญหาทางปรัชญาข้อหนึ่งจะถามมึงหน่อย”

   “ถามว่า?”

แบดลุกจากเตียงอีกฝั่งเดินมาใกล้ผม  “ยื่นมือมาก่อน”

ผมยื่นมือให้  เขาเอามือผมไปคลึงที่เป้ากางเกงที่เริ่มขยายพองของเขา

   “ตอบกูดิ๊  ว่าสิ่งนี้คืออะไร”

   “แม่งไอ้ห่านี่  หื่นแต่หัวค่ำ”

   “มึงไม่ตอบแปลว่ามึงอยากโดนล่ะสิ”

ผมหัวเราะฝืด ๆ  “ก็อาจจะใช่มั้ง  สงสัยกูจะไม่มีอิสระในการเลือกเหลือแล้วล่ะวะ”

   “ดี”  มันพูดพร้อมกับโน้มร่างลงมาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง  “งั้นมึงบอกกูหน่อยสิ  ว่ากายกับจิตน่ะ  อันไหนมันครางดังกว่ากัน”

ผมตอบไม่ได้  แต่จำใจอ้าปากเมื่อถูกจูบ  เขาผลักผมลงนอนบนเตียง  และถ้ายังเหลือปรัชญาเมธีอยู่แถว ๆ นั้นก็คงพากันถกผ้านุ่งวิ่งหนีฉากสยิวที่กำลังจะเกิดขึ้นกันไปหมดแล้ว

[~NeMeSiS_PURE~]

จิ้ม ๆๆ


พี่แบคของโผมมมมมมมมมมมมม 

[tonsai_2520]

โอ้ยยยยยยยยยยยยย

[pongsj]

555 วันนี้มาในแนวปรัชญาเข้มข้นอีกแล้วววววววววววววววววววว

แต่แบ่ดยังแอบหื่นน่ะเนี่ย อิอิ

[ฮารุ]

จิ้มแรงๆให้ถึงตูดแทน 

สงสัยแล้วง่ะ ตกลงเรื่องนี้ใครเป็นพระเอก เยวทีม เดี๋ยวแบด งงวุ้ย


ตอนหน้าขอ NC    เยอะๆน๊า   


                        ปล.เป็นนักศึกษานิ ไว้ผมทรงเกรียนทหารเร๊อ :อิอิ1

[andy_kwan]

แบดมีบุคลิคแบบนี้ สงสัยเป็นเพราะประจำเดือนไหลย้อนกลับ
คิดได้ไงวะ

[RAJCHABUT]

ขัดใจ . . .

ค้างคาอย่างมากมาย

[Kirimanjaro]

Millet : คำรามเหมือนเสือเลยครับ ฮ่าๆๆ  ว่าแต่ทำหยังเม้นท์มะออกครับ  หรือหลายเรื่องเกินไปจนงงอ่า

19NT : อาจจะเป็นโรคพิษสุนัขบ้าครับ  กัดเขาไปทั่ว

YMP : ครับผมเดี๋ยวจะถามให้  แต่ไม่รู้ว่าเขาลบบล็อคไปหรือยังนะ

sarin : แทนจะไปจัดการหรือโดนเขาจัดการอ่ะ  ปากบอกไม่อยาก  แต่ร่างกายมันทรยศแทนคุงจะทำไงได้ล่ะคร้าบ   ส่วนคลีนิคหมอตั้มอยู่แถวรังสิตครับผม   ลองหาหมอหล่อ ๆ ที่ชอบพูดจาชวนเสียวดูนะ  อุอุ  ^ ^

Poes : ถูกต้องเลยครับ  เซ็กส์ที่ไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความรักนั่นแหละคือของโปรดของไอ้แทน

แก้ว : แหม  อาจารย์แกเป็นชายแท้  ขืนไปถามแกได้แพ่นกบาลเข้าสิเนี่ย  (แต่น่าสงสัยนะ  แกอายุสามสิบกลาง ๆ แล้วยังไม่แต่งงานเลยแฮะ  ทั้ง ๆ ที่หล่อรวยดีกรีสูงไฮโซ เสียแต่เตี้ยไปหน่อย  ฮ่าๆๆ)

Junrai_Hyper : ถึงพี่หมอจะเลว  แต่ผมก็รักพี่หมอตั้มคร้าบ ^ ^

nobunta_t : อันนั้นเรื่องอะไรเหรอครับ  แต่เท่าที่ดูแบดไม่ค่อยหึงนะ  เขาพบความขัดแย้งทางอารมณ์เสียมากกว่า

happy_icekung69 : น่านสิ  อย่างนั้นต้องมีซัมซิ่งรอง

tawada_j : พี่จิยังเหนี่ยวแน่นกับไอ้แบด  ฮ่าๆ

gift_deb : ลูกขนไก่โฟเบียเหรอครับ  ถ้าเป็นจริงล่ะก็จี้ชะมัด  กั่กๆๆๆ

εïзPaIMhiNgεïз : รู้ทันน้า  แกล้งทำเป็นว่าแบด  แต่ความจริงแอบชอบความโรคจิตของมันอยู่ล่ะซี่  *0*

In~d3pth : พี่หมอออกจะน่ารัก  ไม่เลวสักหน่อย  คริคริ

@PeaZa@ : และเป็นครั้งที่ไม่สามารถลืมเลือนไปได้ตลอดชีวิตด้วยครับ

oaw_eang : เจ้สองกำลังจะมาถูกทางแล้วครับ  มีเบาะแสเยอะเลยตั้งแต่บทแรก ๆ แล้ว   ผมก็จะพยายามคลี่คลายให้ได้เข้าใจชัดเจนและสวยงามที่สุด 
กว่าจะก้าวพ้นมาก็ยากครับ  ตอนแรก  คิดถึงแต่เขา  ร้องไห้เพราะเขา  ทั้ง ๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย  ต่อมาเมื่อมองหาคนอื่น  ก็จะมองหาคนที่มีเงาของเขา  รูปร่างหน้าตาคล้าย  เสียงเหมือน  บุคลิกใช่  เป็นอย่างนั้นมาพักหนึ่งจนกระทั่งตัดใจได้

kdds : ดุเดือดร้อนแรงตามประสาเฮียแบดแกครับ  ฉาก NC ถ้าผมบรรยายครบทุกรอบที่ไอ้แบดทำกับแทนจริง ๆ  เรื่องนี้จะกลายเป็นหนังโป๊พิสดารไปแน่ ๆ เลยตัดซะตั้งแต่ท่าที่สอง  แหะแหะ

Ferfa : สมคำร่ำลือเลยไหมครับ  อิอิ  พี่แทนไม่ใช่ติดใจหรอก  แต่เสพติดไปเลย  ลุกพรึ่บง่าย ๆ เหมือนน้ำมันติดไฟตอนอยู่ใกล้ไอ้แบด

yibsee2009 : ต้องตามกระแสมวลชนครับ  มวลชนอยากให้แบดเป็นรุก  แบดก็เป็นรุก  หรือใครจะโหวตให้แบดแต่งสาว ร้องกรี๊ดแข่งกับนังเจสซี่ บางทีผมจะรับไว้พิจารณานะ  ฮ่าๆๆ

iGiG : เอาใจช่วยครับผม 

christiyaturnm : หวังเทวาที่นี่ผมยังอัพไม่จบเลยครับ  ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่  เดี๋ยวจะรีบอัพให้จบไว ๆ ครับ  เรื่องเจ๊ไอซ์ถ้าเจ๊แกเป็นเทรนเนอร์ให้นังเจสซี่นี่ก็คงจะฮาน่าดู

RN : มีความหลังเลยต้องเข้าข้างหลังครับ  ฮ่าๆๆ  ขอบคุณนะครับ

crosa : อืม  ก็จะมีผู้ชายประเภทเกย์เฟรนด์ลี่อ่ะครับ  คือคบหากับเกย์แบบเพื่อนได้ไม่รังเกียจ  และบางทีปล่อยเนื้อปล่อยตัว  หรือหยอกเอินทั้งด้วยร่างกายและวาจา  ผู้ชายประเภทนี้ทำเกย์ชอกช้ำมาเยอะแล้ว  เพราะเขาดีกับเกย์เกินไปนี่แหละ

iamhappywood : ถ้าศัพท์โอตาคุ  เรียกบุคลิกแบบแบดว่า  ซึนาเดะ ครับ  แปลว่าพวกปากไม่ตรงกับใจ  แต่เห็นด้วยหรือเปล่าว่า  ถ้าเข้าใจคนแบบนี้แล้วจะรู้สึกว่าเขาโคตรน่ารักเลย  อิอิ

Xeroz : ขนาดนั้นเลยเหรอครับ  งั้นต้องจั่วหัวเรื่องว่าไม่เหมาะสำหรับผู้ที่มีความดันโลหิตสูง  ฮ่าๆๆๆๆ

cassper_W : ต้องข่มขืนแล้วยืนยิ้มก่อนครับค่อยส่งให้เผ่ากินคน

yumyam : เพิ่งอ่านนิตยสารชีวจิตมาครับ  ว่าฮอโมนเพศของผู้ชาย(เทสเทอโรน)เป็นฮอร์โมนแห่งอารมณ์ใคร่  ดังนั้นก่อนหน้าที่เขาจะมีเพศสัมพันธ์มักจะมีอาการดุเดือดร้อนแรง  แต่หลังจากนั้นเมื่อฮอร์โมนถูกเผาผลาญไปจากการมีเพศสัมพันธ์  ผู้ชายจะนุ่มนวลและอ่อนโยนขึ้นเพราะระดับฮอร์โมนชนิดนี้ลดลง

ต้นสาย : โห  ผมหน้าเหมือนเจ้สองขนาดนั้นเชียว  ฮ่าๆๆ  แต่ดีใจมีคนชมว่าแอบแร่ด  เพราะผมไม่อยากแร่ดแบบเปิดเผย  ยังเป็นกุลเกย์ควีนอยู่ฮ่ะ
ปล.3 งั้นเรามานอกกายกันเหอะ  กร๊ากกก

wan : นั่นสิครับ  จะว่าไปวันนี้ก็เพิ่งประมาณ 20 วันหลังจากที่ผมตัดสินใจเขียนเรื่องนี้เท่านั้นเอง  แต่ก็ได้รู้จักผู้คนมากมายในช่วงระยะเวลาอันสั้น  ผมก็ดีใจมาก ๆ
เหมือนกับคำถามทางอภิปรัชญาว่าเวลามีความแน่นอนหรือเปล่า  บางทีเราก็รู้สึกว่าสามวันนานกว่าสามปี  ^ ^

THIP : เดาได้ใกล้เคียงครับ  แต่แบดก็น่าจะรุ้ตัวแล้วล่ะว่าตัวเองเป็นเกย์

๐DoNuT๐  : ยินดีต้อนรับครับ  ผมไม่กล้าฟันธงว่าแบดรักแทน  หรือแทนรักแบดแล้วหรือยัง

ChiiCaLorz : มันคงจะมีความสัมพันธ์อะไรกันสักอย่าง

nana lonely : แต่ยังหื่นไม่เท่าแทนครับ  แค่อึดกว่า  ฮ่าๆๆๆ  ภาพกล้วยไม้วันนี้ไม่ได้เตรียมมาครับ  มัวแต่ทำการบ้านลืมไปเลย  แหะแหะ

DekDoy : ประมาณนั้นครับ  ของที่ได้มาง่ายก็ไปง่าย  ถ้าได้มายากอาจจะรุ้คุณค่ามากกว่า

kana : กำลังคิดถึงท่ากวางเหลียวหลังอยุ่พอดี   รู้สึกกับอดัมนี่มีท่าดอกกี้กับ 69 ไปแล้วแฮะ  ตอนนี้กำลังศึกษาท่ามิชชั่นนารีว่าทำกันยังไง  อิอิ

astral : อันนั้นต้องรอดูครับ

daiji2005 : ผมกลัวแล้วครับ >,<

Tifa : น่าจะจับมัดไว้กับเตียงแล้วให้แทนนั่งขย่มสักหนึ่งเดือนซะมากกว่า

panang : ฮ่าๆๆ  ไอ้แทนไม่ใช่คนถือสาเรื่องความบริสุทะฺผุดผ่องครับ  เพราะมันโคตรจะบริสุทธิ์เลย(ประชด)  เรื่องไซส์ไม่สำคัญเท่าลีลาครับ  แต่บังเอิญไอ้แบดเพียบพร้อมทั้งไซส์และลีลา  สงสัยไอ้แทนจะตายรังก็คราวนี้

crazykung : มาแล้วคร้าบ  ไม่ต้องรอล่ะ  หุหุ

three : ขอบคุณสำหรับช่อดอกไม้  มงกุฏและสายสะพายนะคะ  เจสซี่ดีใจมากเลย (น้ำตาคลอ)  ไอ้แทนหยิบไม้มาฟาดหัวไอ้เจสซี่แล้วไล่ลงไปจากเวที  เพราะตำแหน่งขวัญใจช่างภาพ  เจ๊แทนขอค่ะ

fc_fic : มาแล้วครับ ๆ  *0*

Turn_righT : เพิ่งวันเดียวจะเอ้าท์ได้ไงล่ะคร้าบ >,<
รู้สึกดีกับแบดนิด ๆ เหรอครับ  ฮ่าๆๆ  แต่ไอ้แบดมันแสบนะ  ทำแทนซะอานเดินไม่ได้ไปเลย
หมอตั้มแกก็น่ารักเองทำไมล่ะ  คำพูดคำจาน่าจับกดดีแท้
"จะใส่เข้าไปแล้วนะครับ  แสบนิดนึง  ทนหน่อยนะ  แล้วเราจะมีความสุขด้วยกัน"  กรี๊ดดดดด!!!

ronger : ไอ้แทนมันเท่ห์ตรงไหนเนี่ย  มีแต่ถ่อย  ฮ่าๆๆๆ

SE7EN_AKIRA (new reply): ร้องไห้เพราะอะไรคร้าบ  เพราะพี่แบดมีกิกเป็นตัวเป้นคตนไม่ใช่คนของประชาชนแล้วใช้ม้า

ต้นสาย (new reply): ร้องแบบนี้แปลว่าปวดหัวใช่มะครับ  สงสัยผมใส่ปรัชญามากไป =_="

pongsj (new reply): แค่เบื้องต้นอ่ะครับ  สสารนิยมกับจิตนิยมเท่านั้นเอง  >,<  ปรับเปลี่ยนการเรียกชื่อแบ่ดตาม ดร.วิทย์แล้วเหรอครับ
 
ฮารุ  (new reply): ฮ่าๆๆ  ตัดสกินเฮดไงครับ  ว่าจะไปตัดอยู่  แต่มีเสียงคัดค้านหลายเสียง - -*

andy_kwan (new reply): นั่นสิครับ  ป้าขวัญคิดได้ไงอ่ะ  ซูฮก

RAJCHABUT (new reply): ใจเย็นคร้าบ  เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพยายามมาต่อยาว ๆ





ผมเข้าสายคาบบ่ายไปครึ่งชั่วโมงแล้วคร้าบ  ขอจรลีไปก่อนล่ะนะ