หัวข้อ: Queen^2 ตามล่าหารุกแท้

[benxine]

หุหุ


ทำความรู้จักกันอย่างนี้เลยหรอ....


หุหุ

[pongsj]

แทนนี้ร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จริงๆ 555

[juuuno99]

เอาอีกแล้วครับท่าน ฉึกๆๆ เสียงตัดฉาก ให้คนอ่านอารมณ์ค้าง

ทำความรู้จักกันแบบนี้  คงจะสนิทแนบแน่นกลมเกลียวจนเป็นคนเดียวกันแล้วละสิเนียะ

[→Yakuza★]

สั้นไปไหมเฮีย 

แอบสงสารแม่สามีเฮียนิดนึง

แทนจ๋าจะเล่นตัวไปถึงไหนก็รักๆกันไปซิเว้ย

[numtannaka]

อาหะ..ต่อไปก็ถึงตาอดีตของแทนบ้างแล้วชิมิๆๆๆ 

[andy_kwan]

ตัดแบบนี้
ตอนเลยดีกว่ามั้ง
แต่ป้ายังต้องใช้อยู่นะ

[maabbdo]

ตัดฉับเลยอ่ะ

มาต่อเร็วๆๆๆน้า

 

[tmarch]

ขอบคุงก๊าบๆ

สุนกมากมายๆๆ

[tawada_j]

ก็แต่งเรื่องนี้ให้จบก่อน แล้วค่อยไปต่อเรื่องนู้น พี่รอได้ พี่ชายก็รอได้ 



แต่ตัดบทไปแบบนี้เหรอ 

[sun]

ไม่รู้ แม่ กับ แบต ใครน่าสงสารกว่ากัน 

ถ้าในความเป็นลูก  แม่ของแบตน่าสงสารเป็นที่สุด (ถ้าเราเป็นลูกเราก้อคงสงสารแม่ตัวเอง มากกว่าสงสารตัวเองอ่ะ)
แม้ว่าจะต้องพยามเข้าใจความรู้สึกของแม่ ในหลายๆเรื่องก้อตาม

แต่ในความเป็นคนรัก ...แบตของแทนน่าสงสารที่ซู๊ตต...เพราะต้องมารองรับอารมณ์ของคุณหญิงแม่ ตั้งแต่เด็กจนโต


*ว่าตะลูกสะใภ้แทน จะจัดการ ก่าแม่ซะมี ยังไงล่ะเนี่ย เอิ้กๆ
จะดีขึ้น หรือจะดีแตกน่อ  คึคึ

[Dangerous_patz]

เรื่องนี้ นับวัน ยิ่ง เศร้า




สงสารอาอ่า ค้าบ




 

[ltahset]

 
 
 

[13th Devil]

เฮ้อ...มนุษย์ทุกคนย่อมมีหลายมุมหลายมิติ
ขึ้นอยู่กับว่าเราจะรู้จักตัวเขา(และตัวเราเอง)ในมุมไหน



เฮ้อ...ขอโทษที่ไร้สาระครับ
แล้วก็ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะครับ

[crosa]

แบดน่าสงสาร

ส่วนคุณหญิงแม่ก็อยู่ระหว่างว่าจะสงสารหรือเกลียด

แต่เธอก็ไม่ได้ไม่ดีใช่มั้ย  เพียงแต่รักลูกไม่ถูกเท่านั้นเอง(หรือป่าว?)

แล้วก็แทนนนนนนนนนนนนน

คิดอะไรอยู่เดาไม่ออกอ่ะ..........

ปล.รู้สึกว่าตัวแสดงแต่ละคนจะดูน่ากลัว(+แรง)ขึ้นเรื่อยๆเลยนะคะ  ตอนนี้ก็ยังงงกับเจสซี่อยู่เลย

[TONG]

ยิ่งอ่านยิ่งซับซ้อนอะ เด๋วรอวันไหนว่างๆมานั่งอ่านใหม่อีกสักรอบ

[OHmeza019]

น่าสงสารจังงง

เฮ้อออ เครียดเเทน เลย ...

[mist]

 

[Millet]

อยากรู้จักแทนด้วย
นี่เมิงคิดไรอยู่ ฮ่วย ไม่เข้าจายยยยย 
อร๊างงลืมตัว วีนเรย

[Kirimanjaro]

เงาของเขาเลือนรางดุจม่านฝัน  คล้ายเงาจันทราอันหลีกเร้นอยู่ตามยอดไม้  รสชาติของเขาชวนให้โหยหาอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า  หยอกล้อด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย  และรอยยิ้มอุ่น

ผมตื่นขึ้นจากฝันหวาน  เมื่อแสงแดดทอประกายอร่ามผ่านผ้าม่าน  มือของผมคลำหาคนข้างตัวโดยอัตโนมัติ  ทว่าพื้นเตียงยับยู่ยี่นั้นว่างเปล่า  ผมลุกขึ้นและพบว่าตนกำลังประสานสายตากับเจ้าของดวงตาคมกริบเสียยิ่งกว่ามีดโกน  แววนั้นร้อนแรงสุดขีดจนแปรเปลี่ยนเป็นเย็นเยือก  ก่อนวาจาจะหลุดจากเรียวปากแห้งผากด้วยวัยของหล่อน

   "ไสหัวไปจากบ้านของฉัน"

แต่ละคำของเธอที่เน้นหนักกระทุ้งผมให้ตื่นขึ้นด้วยความเคียดแค้นอาฆาต  เจ้าของคำสั่งยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เก้าอี้ไกลจากปลายเตียงใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกราวกับว่าเมื่อครู่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ผมพบว่าตนเองค่อย ๆ ยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก

   "ประทานโทษครับ  เมื่อครู่คุณแม่พูดว่าอะไรนะครับ  ผมได้ยินไม่ถนัด"

อีกฝ่ายขยับแค่ริมฝีปาก  ดวงตาเย็นยะเยียบยังจับจ้องผมแน่วนิ่ง

   "เธอได้ยินแล้ว"

ประตูห้องเปิดออกผลัวะออกมา  ร่างสูงจับลูกบิดเปิดให้สาวใช้อายุเยาว์เดินก้มหน้าถือถาดกาแฟและขนมเข้ามาในห้อง  เขายิ้มให้ผมและเอ่ยทักทันที

   "ตื่นแล้วเหรอแทน"

ผมพยักหน้าแล้วหาวแบบไม่ปิดปาก  คุณหญิงโศรยาเห็นแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น  และคอแข็งนิ่งอยู่อย่างนั้น  แบดเดินเข้ามาใกล้เก้าอี้ที่หล่อนนั่งอยู่ก็คุกเข่าก่อนจะกุมมือของแม่เขาอันวางอยู่ที่พนักไว้

   "แม่ครับ  เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอครับ"

   "ไม่..ชั้นทนไม่ได้"  เธอตอบเสียงเครือ  ไม่หันมามองไม่ว่าผมหรือลูกชาย

   "แกจะให้ชั้นต้องทนมองประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิมอีกเป็นครั้งที่สอง  พ่อของแกทำร้ายชั้นมาทีนึงยังไม่สาแก่ใจใช่มั้ย  เอาสิ..ถ้าแกอยากให้แม่ตายนักก็ให้มันอยู่ที่นี่"

   "แม่!"  แบดร้องอย่างตกใจ  "ทำไมถึงพูดอย่างนั้นครับ" 

   "แล้วจะให้ชั้นทำไง  แกไม่เข้าใจหัวอกชั้นเหรอ  รู้มั้ยมันทรมานแค่ไหนที่ต้องทนมองหน้าคนของแก  ทุกวินาทีแกกำลังทำร้ายหัวใจของชั้นอยู่"

ผมคอตก  ความรวดร้าวของอีกฝ่ายกำลังแพร่ระบาดมา  และนั่นทำให้ผมอ่อนแอลงมาก  ผมกลืนคำพูดที่ตั้งใจจะพูดกลับลงคอ  ลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปทางประตู

   "แทน..แทน  เดี๋ยวจะไปไหนน่ะ"

   "จะ..กลับ"  ผมกลืนน้ำลายกลั้นก้อนแข็ง ๆ พร้อมกับตอบเขา

   "ไม่  อย่ากลับนะ  โอ๊ย..ทำไมมึงต้องทำให้กูลำบากใจด้วยวะ"

   "อย่างน้อยกูก็ไม่ได้ขอให้มึงเลือก"  ผมตอบพลางปรายตาไปยังร่างอันนั่งนิ่งราวหุ่นกระบอกอยู่บนเก้าอี้นั้น  "แต่เขาให้กูกลับกูก็กลับ  แค่นั้นเอง  กูไม่ได้น้อยใจเสียใจอะไรทั้งนั้น"

   "แทน  มึงอยู่คุยกันให้รู้เรื่องก่อนไม่ได้เหรอ  แม่ครับ..แม่หันมาคุยกับผมก่อนสิ"  เขาหันไปเขย่าแขนมารดาซึ่งไม่ตอบสนอง

ผมเดินเข้าไปหาแบด  เขาลุกขึ้นจากพื้น  มีรอยยิ้มในหน้าเพราะนึกว่าผมคงเปลี่ยนใจ  ผมเดินเข้าไปอีกและพูดกับเขาเบา ๆ

   "แบด..กูอยากเอาชนะก็จริงนะ  แต่กูทนทำร้ายดวงใจอีกดวงของมึงไม่ได้หรอก  ปล่อยกูกลับไปเถอะ"

แบดนิ่งอั้นอย่างจนปัญญา  ผมยื่นใบหน้าให้จมูกสัมผัสแก้มเขาแผ่ว ๆ อย่างรวดเร็ว  ก่อนจะหันร่างเดินออกมาจากห้องในบัดนั้น








ผมเตะก้อนหินก้อนเล็ก ๆ ที่ขวางทาง  มันกลิ้งไปข้างหน้าสักพักก่อนพลิกกระเด็นหายไปข้างทาง  การเดินบนทางเท้าท่ามกลางแดดร้อนยามสายไม่ใช่ไอเดียที่ดีเลย  แต่ผมจะทำอะไรได้ก็ในเมื่อเปรี้ยวออกมาเองโดยที่ไม่มีเงินติดตัวสักแดงเดียว

ผมล้วงกระเป๋ากางเกง  ผิวปากหวือเป็นทำนองเพลงปลุกใจ  อย่างน้อยตูก็ออกมาแบบเท่ห์ ๆ วะ  ไม่ได้โดนแขกยามไล่ตีหัวปูดออกมา  เผื่อถ้ามีใครนึกครึ้มเอาประวัติชีวิตผมไปเขียนเป็นนิยาย  ช่วงนี้จะได้ดูเท่ห์ ๆ สมเป็นพระเอกหน่อย

ทว่าเพลงสยามานุสติยังไม่ทันจบวรรคแรกก็มีราชรถมาจอดเทียบ  หรือเรียกว่าเสียพรวดเข้ามาดักหน้าชนิดที่ถ้าผมเผลอไปอีกนิดทีหวังได้ไปเยี่ยมเงี่ยมล่ออ๋องเสียแล้ว

ผมกำลังถกแขนเสื้อเตรียมหาเรื่อง  กระจกรถติดฟิล์มสะท้อนแสงหนาทึบก็เลื่อนเปิดจนเห็นหนุ่มน้อยใส่แว่นกันแดดสีชามองผมอย่างสนใจจากพวงมาลัยรถ

ผมแทบกระอักเลือดกับรัศมีความหล่อเรืองรอง  แต่ครั้งนี้ไม่ได้กินผมหรอก  ผมทักมันทันที

   "มาแร่ดอะไรแถวนี้วะเจสซี่"

   "ว้ายพี่แทนขา  พูดอะไรไม่เกรงใจสาว ๆ ที่มากับเจสซี่เลยนะคะ"

กระจกตอนหลังของเก๋งก้เลื่อนตามลงมา  อุแม่เจ้า!  มีผู้หญิงนั่งอัดกันอยู่ตั้งสามคน  แต่ละนางหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นหน้าเหวอ ๆ ของผม

   "อย่าบอกนะเจสซี่  ว่าแกเปลี่ยนรสนิยมแล้ว"

   "ก็แค่คบบังหน้าเท่านั้นแหละค่ะ  แล้วถ้าตาพี่แทนพอมีแววอยู่บ้างน่าจะสังเกตอะไรหน่อยนะคะ"

   "หนูชื่อลูฟี่ค่ะ"  สาวหน้าสวยคนหนึ่งแนะนำตัวด้วยเสียงที่ฟังแล้วรู้เลย..กะเทยแน่ ๆ

   "โซโลรี่จ้ะ"  อีกนางเสนอหน้าแฉล้ม ๆ ออกมาบ้าง

   "ซันจี้ค่ะ  คิคิ"  รายสุดท้ายหัวเราะคิกคัก  ผมอ้าปากหวอ  นี่มันพวกนางฟ้าที่ผมเจอวันก่อนนี่นา  แต่ทำไมแต่ละนางปลอมตัวเป็นชะนีได้เนียนขนาดนี้

   "ขึ้นรถมาสิคะ"  เจสซี่เชิญชวน

ผมถอยกรูด ๆ
   
   "ไม่ต้องกลัวนะคะ  เราไม่ได้มาดักฉุดสักหน่อย"  ยัยลูฟี่เดาได้เกือบตรงใจผม  แต่ความจริงแล้วผมถอยเพื่อไตร่ตรองดูว่าจะยอมให้เจสซี่ฉุดไปดีมั้ย  เผื่อหล่อนจะเป็นสาวเสียบจริง ๆ ผมจะได้มีรุกมาสะสมในคอลเลคชั่นอีกราย  ฮี่ๆๆ

   "อ่ะ"  ผมลังเลอยู่อีกหน่อยหนึ่งก่อนรับคำแล้วเดินอ้อมรถไปเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับแล้วเข้านั่ง

เจสซี่แลผมแว่บหนึ่ง  ก่อนถอยรถออกจากการเสียบขวางทางให้กลับมาสู่เส้นทางตามปกติ

   "เอาล่ะ"  ผมเริ่ม  "คราวนี้ใครใช้ให้แกมาวะเจสซี่"








----ง่วงอย่างแรง  คืนนี้ยังมะได้นอน   ติดเกมอีกแล้วกู - -*

[jay_jay]

^
^
^
ฉึกๆๆๆ จิ้มน้องแทนไว้ก่องงงง

555 ช่วงนี้เล่นมาเช้าตรู่ มาดึกๆ ตารางเวลาชีวิตเปลี่ยนไปเหรอคร้าบบบบบ

ตอนกลางคืนทามอารายอยู่ 









อ่ะจ๊ากกกกกกกกก ที่แท้ก็เกมนั่นเอง 

เด๋วไปอ่านก่อน  ไปแระ

[modlovesor]

อะโหย มาจิ้มพี่แทนไม่ทัน เสียดายง่ะ

งั้นจิ้มทะลุเลยได้ป่ะ555+

อ่านแล้วรู้สึกวังเวง

(ไม่ใช่หนังผีจะวังเวงได้ไงเนี่ย - -*)

ทามมายพี่แทนยอมแพ้ง่ายจัง

สงสารอาจารย์แบดง่ะ

[IZE]

พี่แทนทำไม ยอมละ คราวนี้

[13th Devil]

ตอนนี้ทำให้ได้เห็นด้านที่อ่อนโยนของแทนอีกครั้ง
(หลังจากที่ช่วงนี้คล้ายๆนางร้ายเข้าไปทุกที 555)

ตอนแรกก็เกือบสงสารคุณ Kirimanjaro ...นึกว่าทำงานจนไม่ได้นอน
ที่แท้ก็...

[kurugmin]

โถ..สงสารแบด
คนนี้ก็แม่
คนนั้นก็เมีย

แต่แทนนี่เด่ะ..
ขึ้นรถไปแบบนั้น
สาวเสียบทั้งคันรถเปล่าน้อ
เดี๋ยวคงได้สะสมไว้ในคอลเลคชันทำลายสถิติ
  ทีเดียวสี่คนรวด
 

[→Yakuza★]

ขบวนการวันพีชชี่รึไง 

พี่แทนเป็นนางเอกใช่ไหมเนี่ย 

[kdds]

อ่านเเล้วหนักใจแทนแบด 

[juuuno99]

หนักใจจริงๆ เล้ย

แล้วไอ้สามตัว เอ้ย!! คนสุดท้าย ที่มากะ เจ้เจสซี่ เดินทางมาจากแกรนด์ไลน์ป่าวคับเนียะ 

[tmarch]

กำลังหนุกเย้ยๆ

ขอบคุงก๊าบๆ

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณ Kirimanjaro

[christiyaturnm]

 :เตะ1:

เดี๋ยวตบกระบาลยุบเลย


แทนที่จะพักผ่อนนอนหลับน่ะ ไอ้น้อง


เป็นคนกลางคืนแล้วรึไงเดี๋ยวนี้


ไงๆๆก็ขอบใจที่อุตส่าห์ฝืนเอาเรื่องมาลงนะครับ



พักผ่อนบ้างเถอะ เกมส์น่ะให้มันเป็นเวลาหน่อย