หัวข้อ: Queen^2 ตามล่าหารุกแท้

[juuuno99]

 

พักผ่อนเต็มที่คับ

จะได้มีแรงมาอัพตอนต่อไป

[LIZZ]

นึกหน้าซีดๆของเพื่อนออกเล็กน้อย5555

ผักผ่อนมากๆน้า..... 

[astral]

พักผ่อนมากๆเน้อ

คุณคีรีจะสั่งสอนใคร มีสเตปเนิบๆดี ลึกไปถึงทรวง   

[*SparklinG*]

  ตื่นเต้นมากๆค่ะ อยากจะติดตามตอนต่อไปจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

[oaw_eang]

เมื่อไหร่จะมาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[13th Devil]

เอ้า...ไม่จิ้มแล้วก็ได้ครับ
ขอเปลี่ยนเป็นกล่อมคุณ Kirimanjaro ให้นอนหลับสบายๆ แทนล่ะกัน
พักผ่อนด้วยนะครับผม

[MIkz_hotaru]

โอ้ว

ตื่นเต้น เร้าใจ (โดยเฉพาะฉากจบตอนที่แล้ว คริคริ) 

[[€]ŝĊörŦ]

พักผ่อนมากๆ

รักษาสุขภาพด้วยนะค้าบ

       

[Kirimanjaro]

แบดหยิบเสื้อผ้าส่งให้ผมก่อนจะใส่ของตัวเอง  เขาไล่ผมออกไปนอกห้อง  แล้วปิดประตูตามหลัง  ข้างนอกไม่มีวี่แววของไอริสกับออโรร่า  ผมหันรีหันขวางสักพักไอ้แบดก็ออกมาจากห้องพร้อมกับบอดี้การ์ดในคราบเด็กมหาลัยของมัน

   “พวกมึงอยากไปไหนก็ไป  แต่อย่าลืมที่กูพูด..”  มันส่งสายตาโหดใส่เบ๊ทั้งหลาย  ซึ่งต่างก็หลบสายตา  แล้วยกมือไหว้ลาหายไปทั้งหมด

แบดหันมาส่งยิ้มหล่อให้  แล้วเดินมาตบบ่า  “มึงนี่สำคัญจริง  อุตส่าห์หาคนมาจนได้”

ผมหน้าเสียไปเล็กน้อย  รีบตัดบท

   “ลงไปเถอะวะแบด  ไม่รู้ข้างล่างเป็นไงมั่ง”







เมื่อผมลงมาข้างล่าง  ไอ้ทีมกับเจสซี่  และกลุ่มนางฟ้าที่ผมไม่รู้จักอีกหลายคนรออยู่แล้ว  เจสซี่เดินปรี่เข้ามาแล้วเงื้อมือขึ้น

   ฉาด!

ผมหน้าหันไปอีกทาง  เจ็บแสบทั้งแก้มเหมือนถูกเหล็กร้อนนาบ  แบดถูกลากออกไปจากวงโดยนางฟ้าอีกสองคน

   “เจสซี่ผิดหวังในตัวพี่มาก”

ผมยิ้มเย็น  จ้องหน้ากลับ  พยายามไม่ลูบตรงที่ถูกตบ

   “ผิดหวังเรื่องอะไรล่ะ”

   “รู้อยู่แก่ใจ  ขายเพื่อน  ทรยศสหาย  เพื่อความสุขของตัวเอง”  หล่อนเน้นเสียงอย่างเคียดแค้น  ผมเดินเข้าไปใกล้อีก  จนใบหน้าเราประจันกันแค่คืบ  ตาต่อตาจ้องกันไม่ลดละ

   “แล้วมึงคิดว่าใครกันล่ะที่บังคับกูให้ทำแบบนี้  ใครวะที่ไปบีบไอ้ต้าร์ให้เลิกช่วยกู  แล้วใครที่ทำให้กูจนตรอกด้วยอีพวกกลุ่มนางฟ้าเส็งเคร็งอีก”

เสียงครางฮืออย่างไม่ชอบใจดังมาจากรอบตัวผม  ผมไม่สนใจยิ้มเยาะ  ถอยออกมาก้าวหนึ่งแล้วชี้

   “ถ้าที่กูผิดในเรื่องขายเพื่อนทรยศสหาย  อย่างน้อยมึงก็มีส่วนครึ่งนึงล่ะวะ”

   “นี่มันหมายความว่าไง”  ไอ้แบดสะบัดคนที่จับมันไว้หลุด  แล้วเดินมาข้างหลังผม

ผมตอบทั้ง ๆ ที่ไม่ได้หันกลับไป  “กูส่งไอ้กายเข้าปากเสือ  เพื่อจะได้พบมึงไงล่ะแบด”  มันอึ้ง  เสียงฝีเท้าชะงักกึก  ผมหันกลับไปชี้หน้ามัน  “มึงก็เหมือนกัน  เล่นตัวดีนัก  กะอีแค่คุยกับกูสองสามคำมันยากนักหรือไง”

   “กู..”

   “ไม่ต้องพูดแล้วแบด  เรื่องนี้มึงก็ผิดพอ ๆ กับอีเจสซี่นั่นแหละ”

   “พี่แทน!”  เจสซี่เรียกผมด้วยน้ำเสียงแหลมปรี๊ด  “เจสซี่เพิ่งเคยเห็นหนังหน้าที่แท้จริงของพี่แทนก็วันนี้เองนะคะ  พี่แทนจะต้องถูกเสมอ  ถูกตลอด  คนอื่นทำอะไรก็ผิดไปหมดใช่มั้ยคะ  พี่ถึงจะพอใจ”

ผมยักไหล่  “กูก็เป็นอย่างนี้ล่ะ  มึงจะทำไม”

   “แทน..”

ผมปัดมือไอ้แบดออก  “มึงจะเอาอะไรกับกูอีกแบด  มึงก็เห็นแล้วนี่ว่ากูมันเหี้ยแค่ไหน  จะมัวเสียเวลากับคนอย่างกูอีกทำไม”

แบดอึ้งอีกรอบ  มือของเขาค่อย ๆ ตกลงไป

   “ผมต้องพลาดอะไรไปแน่ ๆ เลย”

   “ไอ้กาย!”  ทีมเป็นคนแรกที่ระเบิดเสียงร้องด้วยความดีใจ  รอบข้าง  คลื่นของความยินดีกระเพื่อมไปรอบ ๆ จนเปลี่ยนบรรยากาศไปโดยสิ้นเชิง  ผมเดินผ่านเจสซี่ที่หันไปยืนอ้าปากค้างอยู่  น้องกายเดินผละจากกลุ่มตัวแม่ทั้งหลายและหันมายิ้มให้ผม  ผมฉีกยิ้มตอบ

   “พี่ตีบทแตกมั้ยครับ”

   “เตรียมตัวเดินพรมแดงงานออสการ์ปีนี้ได้เลยพี่”

กายยื่นมือออกมา  ผมจับมือเขาไว้และบีบเบา ๆ

   “พี่ดีใจที่กายรู้ว่าจริง ๆ แล้วพี่จะบอกว่าอะไร”

   “แต่ถ้าผมไม่ทันคิดก็ซวยแล้วสิ”

   “ก็ซวยไป”  ผมบอก  เราระเบิดเสียงหัวเราะพร้อมกันอีกครั้ง

แบดรีบเดินเข้ามาแล้วจับมือผมไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ   เขาพูดกับไอ้กายว่า

   “มึงอย่าเล่นหูเล่นตามากนัก  แฟนกู  กูหวง”

   “หน้าไม่อายว่ะ  ใครรับปากเป็นแฟนมึงไม่ทราบ”  ผมประท้วงแต่โดนเขกหัว

   “มึงน่ะแสนกลนักนะ  ทำเอากูใจแป้ว  เดี๋ยวพรุ่งนี้เตรียมเดินขาเป๋เอาไว้เลย  กูเล่นแน่”

น้องกายหัวเราะหน้าแดง ๆ  สงสัยคิดทันไอ้เชี่ยแบด

   “พี่แบดคะ  เรื่องนั้น..”  เจสซี่ขยับเข้ามา

   “อือ..กูรู้แล้ว  เดี๋ยวกูจะรีบจัดการ  ขอบใจมากนะ” เขาหันไปตบบ่ายัยตัวแสบนั่น  เจสซี่มองผมแล้วเชิดหน้าใส่

   “อย่าคิดว่าเจสซี่จะยกโทษให้พี่แทนด้วยเรื่องแค่นี้นะ”

   “โธ่..เจสซี่  พี่ล้อเล่นเฉย ๆ   อยากให้เครียดกันบ้างจะได้พัฒนาสมองไง  เอ้าฮึบ”

   “เจสซี่ไม่ชอบเรื่องล้อเล่นค่ะ  แต่ชอบคนพูดจริงทำจริง”  หล่อนเดินเข้ามาเชยคางผม  แล้วใช้สองนิ้วตีใต้คางเบา ๆ พลางส่งสายตาปรือยั่วยวนมา  ผมกลืนน้ำลายอึ้ก  เมื่อคิดถึงวันที่เจอกันในลานลีลาศ

   “พอได้แล้ว  มากับกูนี่มา”  ไอ้แบดคว้ามือผมแล้วดึงออกมาจากวง  “มึงนี่จริง ๆ เลย  ขนาดกับกะเทยยังทำน้ำลายยืด”

ผมรีบปาดน้ำลายเร็ว ๆ ด้วยความอับอาย  แล้วหัวเราะแหะ ๆ แก้เก้อ

   “แอร๊ย  เจสซี่ไม่ใช่กะเทยนะคะ  เจสซี่เป็นบัณเฑาะว์”

เสียงเย้ว ๆ ของชีเบาลงทุกทีเพราะไอ้แบดพาผมวิ่งตัดลานจอดรถหน้าตึกวิศวะไปจนถึงสนามหญ้าฝั่งอาคารพละ  และข้ามไปจนถึงอิฐตัวหนอนริมบึงใหญ่ใกล้ยิม

   “จะพากูไปไหนอีก”

   “ไปจัดการธุระที่ยังไม่จบ”

   “ไอ้หื่น”  ผมด่ามัน

ทว่าแบดกลับหันมาด้วยสีหน้าจริงจัง  “มึงรักกูจริงหรือเปล่าวะแทน”

   “จะอ้างความรักแล้วทำอะไรกูฟะ”

   “อย่าเล่นตัวไอ้แทน  กูจริงจัง  นับหนึ่งถึงสามถ้าไม่ตอบกูถีบตกสระ”

   “แง้ว..ใจร้ายอ่ะ  รักคร้าบ  รักแบดที่สุดเลย”

เขาพาผมหยุดที่ใต้ร่มไม้  แล้วฉุดให้ผมนั่งลง  ผมจะนั่งลงตรงกันข้าม  แต่มันไม่ยอม  ลากผมมานั่งอิงตัวมันกึ่งนั่งตัก  แบดดูท่าทางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง  มือข้างหนึ่งที่ไม่ได้กอดผม  ลูบเส้นผมของผมไปมา

   “มึงถามทำไมเหรอวะแบด”

   “กูอยากแน่ใจ  กูกลัวเจ็บ”

   “ต่อให้มึงเจ็บครั้งนี้  มึงก็หาใหม่ได้อยู่แล้วล่ะ”  ผมพูดเบา ๆ พยายามไม่หันกลับไปหาคนที่ปล่อยลมหายใจอุ่นร้อนใส่ต้นคอ

   “แต่คนอย่างมึงมีคนเดียวนี่”

ผมถอนหายใจเบา ๆ  ไอ้แบดยังพูดต่อเหมือนคนใจลอย

   “กูกลัวมาตลอด..กลัวว่ากูจะเป็นเกย์  แล้วทำให้ใครเสียใจ”

   “มึงไม่ใช่เกย์หรอก  มึงอาจจะเป็นไบก็ได้  หรือไม่ก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย  แต่ชอบกูคนเดียวอย่างที่พระเอกนิยายบอยเลิฟชอบอ้างกัน”

   “เฮ้อ...”  มันระบายความอัดอั้นออกมา  “กูก็อยากบอกตัวเองว่างั้นแหละ  แต่กูรู้ตัวแล้วล่ะ  ตั้งแต่กูทำกับมึงตอนนั้นกูก็มีอะไรกับผู้หญิงไม่ได้อีก  กูลองดูแล้ว”

ผมอุบอิบ  “กูเตือนมึงแล้ว  ของอย่างนี้ลองแล้วไม่เสียจริตก็ติดใจ”  ผมยุกยิกด้วยรู้สึกแปลก ๆ  “ว่าแต่..อะไรมันทิ่มหลังกูวะ”

   “มึงอยากรู้เหรอ”  ไอ้แบดกระซิบเสียงแผ่ว ๆ เซ็กซี่ ๆ  อ้ากกก...อดทนไว้ลูกไอ้แทนน้อย

ผมรีบลุกจากตักมันถอยออกมานั่งอีกฟากของร่มไม้ทันที  “ไอ้หื่น  ไอ้บ้ากาม  ข้ามถนนนี่ไปก็อาคารอำนวยการแล้ว  อยากโดนซิวทั้งคู่หรือไงฟะ”

ไอ้แบดทำท่าจะรูดซิบ  มันยักคิ้วให้

   “ยาราไนก้า?”

   “มึงนี่บ้าของแท้”  ผมลุกขึ้นส่ายหัว  ไอ้แบดลุกตามทันที

   “เฮ้ย  แทนมึงโกรธเหรอ”

   “ฉุนเฉย ๆ  แต่ไม่ใช่เรื่องที่มึงเซ็กส์จัดหรอก  แต่กูมาคิดดูแล้วกูอยากรู้จริง ๆ ว่าในสายตามึงนี่กูเป็นคนยังไงวะ”

   “ยังไงอะไร”  มันเกาหัวแกรก ๆ

   “มึงคิดว่ากูเป็นคนแบบที่ล่อด้วยไอ้เนี่ย..”  ผมคว้าเป้ามันหมับ  มันร้องเจี้ยกอย่างตกใจ  กระโดดถอยไปตั้งหลัก  ก่อนแอ่นให้จับต่อด้วยสายตาหื่น ๆ  “..แล้วจะทำอะไรได้ทุกอย่างหรือเปล่า”

   “กูไม่ได้คิดอย่างง้าน”

   “ไม่ใช่อะไรหรอก  กูกลัวมึงเข้าใจกูผิดเหมือนกันนะแบด  กูไม่ได้ชอบมึงที่รูปหล่อ  พ่อรวย ควeใหญ่  ไข่ยาน  เซ็กส์เยี่ยม  หรอกนะ”

   “แล้วมึงชอบกูตรงไหนล่ะ”  มันทำหน้ากวน  แน่ะ!

ผมก็กวนกลับดิ  “กูจะบอกให้โง่เหรอ  ฮ่าๆๆๆ”

   “เยสเป็ด  แล้วจะพูดเพื่อ..  อย่างนี้ต้องโดนลงโทษ”

ผมรีบเผ่น  วิ่งหนีไอ้แบดที่กวดมาพร้อมหน้าหื่น ๆ  เราผ่านสวนหลังโรงยิมไปจนถึงอาคารกีฬาทางน้ำ  และผมก็พักหายใจที่นั่น

   “แฮ่ก ๆ”

   “มึงอย่าวิ่งมากดิ  เดี๋ยวก็หอบอีกหรอก”

ผมหันไปยิ้มให้  แล้วนำสายตาเขาไปทางสระว่ายน้ำ

   “จำได้มั้ยวะแบด  เราเคยเล่นโปโลน้ำกันครั้งหนึ่ง”

   “มึงยังติดกูอยู่สองควอเตอร์”  ไอ้หน้าหล่อทวงทันที

   “ว่าง ๆ มึงก็ฟอร์มทีมมาดิ  กลัวที่ไหน”  ผมทำปากเก่ง  ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าถ้าพวกไอ้แบดเอาจริง  เด็กปรัชฯอย่างพวกผมจะเหลือเรอะ

อีกฝ่ายหัวเราะหึหึ  ผมเดินนำเขาไปเรื่อย ๆ ผ่านเงาไม้ที่โค้งสานกันเหนือทางเดินคดโค้งระหว่างอาคารกีฬา  สนามวอลเล่ย์บอลข้าง ๆ ไร้คนเล่น  คงจะเพราะยังบ่ายจัดแดดแรงอยู่  พวกเราเดินไปเรื่อย ๆ โดยไม่พูดอะไร  ดื่มด่ำกับบรรยากาศที่เงียบสงบ  เหมือนกับว่าทั้งโลกมีมนุษย์อยู่เพียงสองคน

โลกที่ไร้เวลาของเราถูกรบกวนด้วยเสียงรองเท้าเสียดสีกับพื้นยิม  ผมมองเข้าไปในประตูที่เปิดกว้างของอาคารกีฬาซึ่งใช้เป็นพื้นที่เล่นแบดมินตันเพียงประการเดียว  มีคนเล่นกันอยู่แค่คู่เดียว  ตีโต้กันน่าสนุก  ผมไม่ได้หันไปมองอีก  และไม่กล้าชี้ให้แบดดูด้วย  เพราะยังจำได้ว่าเขามีปฏิกิริยายังไง

ทว่าคนข้าง ๆ ฉุดมือผมเบา ๆ

   “ไปขอเขาเล่นกันมั้ย”

   “เล่นเป็นเหรอ”  ผมถาม

สายตาของเขาลอยเหมือนมองในที่ที่ผมมองไม่เห็นอยู่ชั่ววินาทีหนึ่ง  ก่อนจะหันกลับมาพูดกับผม

“เคยเล่น..เก่งด้วยนะ”

“อืม..”  ผมรับคำแล้วเดินตามเขาเข้าไปในยิมด้วยความหลากใจ

แบดไปเจรจากับสองหนุ่มที่เล่นอยู่  ผมแอบมอง  หน้าตาดีทั้งคู่เลยเว้ยเฮ้ย  ดูทั้งคู่ก็มองมาทางผมแล้วก็ยิ้มให้เหมือนกัน

แผล่บเดียวไอ้แบดก็กลับมาพร้อมกับไม้อีกสองไม้และลูกแบดมินตัน

   “ไม้สำรอง  เขาให้ยืมมา”

ผมรับมาหนึ่งไม้แล้วคำราม  “หึหึ  เตรียมใจพ่ายแพ้แล้วหรือยังไอ้แบด”

มันมองผมยิ้ม ๆ หยิบลูกไป  แล้วเดินอ้อมไปยืนอีกฝั่งเน็ต












   อ้ากๆๆๆๆๆ  ไม่อยากเชื่อๆๆๆ  ทำไมมันเก่งอย่างนี้ฟะ  ทั้งตบทั้งหยอดทั้งโยก  กะจะไม่ให้ได้กินสักแต้มเลย  แม่ง..กูนึกว่ากูหนึ่งในตองอูแล้ว  ไอ้เชี่ยแบดไปฝึกมาจากไหนฟะนี่

   “เหนื่อยแล้วเหรอครับที่รัก”

ดูมันเรียก  ไม่อายไอ้สองคนนั้นเลยเหรอฟะ  ไอ้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของพวกมึงนะโว้ย  ขอบอก

   “ยังไม่เหนื่อยเฟ้ย  แค่พักเฉย ๆ”  พักของผมคือคุกเข่าลงฮวบเอาไม้ตั้งรองคางเกยคอตกอย่างหมดรูป

   “ฮ่าๆๆ  จะยอมแพ้ก็บอกนะ  กูไม่ถือ  ว่าแต่มึงนี่จะมีอะไรที่ชนะกูได้บ้างฮึ”

ผมโกรธปรี๊ด ๆ เหมือนกาน้ำเดือด  นี่มันหยามน้ำหน้ากันชัด ๆ  “หนอย..อย่างน้อยกูก็ได้ครั้งแรกของมึง  ขณะที่มึงอด  ฮ่าๆๆๆ  ถือว่าชนะได้มั้ยวะ”

เสียงกรามค้างของไอ้สองหนุ่มที่เล่นกันก่อนหน้า  ผมตวัดมือปิดปาก  อ้างงง!!  ทำไมกูปากพล่อยอย่างงี้วะ

ไอ้แบดทำหน้านิ่ง  เหมือนมันจะโกรธ  มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ  “มึงได้ครั้งเดียว  แต่กูได้หลายครั้ง  กูขอชนะที่ปริมาณก็แล้วกันนะ  ฮ่าๆๆๆๆ”

มันหัวเราะดังกว่าผมอีก  อ้าก!  เจ็บใจ ๆๆๆ

ไอ้สองหนุ่มนั่นทำเหมือนไม่ได้ยิน  แต่แอบอมยิ้ม  ผมแช่งพวกมันในใจ  ถ้าใครเอาไปขยายต่อขอให้พ่อเสีย






เราเลิกเล่นกันตอนเย็นมาก ๆ  ข้างนอกพระอาทิตย์เปลี่ยนเป็นสีแดงส้ม ๆ ของยามสนธยา  ผมและแบดขอบคุณสองหน่อนั่นสำหรับอุปกรณ์  ทั้งคู่ยิ้มหล่อให้เราแล้วซ้อนท้ายจักรยานกันกลับไป  ไอ้แบดถองผมให้ดู

   “ดูสิแทน  เกาะเอวกันแน่นเลยว่ะ”

   “เป็นแฟนกันมั้ง”

   “เหมือนกูกับมึงใช่มั้ย”  เขายิ้มหวานให้ผม  แต่สายตาหื๊นหื่น  ซึ่งผมก็เข้าใจว่าเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของมันไปแล้ว

ผมทำจมูกฟุดฟิด  “เหม็นตัวใครวะ  เหงื่อโชกเลย”

   “จริงดิ”  มันยกรักแร้ขึ้นดม  ผมแทบสลบคาที่  ไม่ใช่เพราะกลิ่นหรอกนะครับ  แต่คุณลองจินตนาการดูสิ  หนุ่มหล่อสุดเซ็กส์หุ่นแอบล่ำใส่เสื้อกล้ามบาง ๆ เปียกเหงื่อแค่ตัวเดียว  ยกแขนขึ้นมาอวดรักแร้ขาว ๆ ที่มีขนอยู่พอเซ็กซี่  กล้ามตรงท้องแขนถูกเบียดเป็นลอนแน่นโชว์ความแกร่ง  เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ เกาะพราวอยู่ตรงเนื้อขาวจั๊ว  โอ๊ย..อยากเข้าไปเลียให้จริง ๆ เลยวุ้ย

   “ก็กลิ่นฟีโรโมนตามธรรมชาติของกู  ไม่เห็นจะมีอะไร”  มันหันมามองผม  “มึงนั่นแหละเหม็นตัวเองแล้วมาว่ากูอีก”

   “ฟีโรโมนเหรอ  อ้วกว่ะ ”  ผมว่ามันปากคอสั่น  เพราะรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมากะทันหันเมื่อได้กลิ่นของมัน  แย่แล้ว..แทนน้อยสู้ศึกอีกแล้ว

มันส่ายหน้าแล้วพาดเสื้อนิสิตของมันไว้กับบ่าก่อนหันกลับไปที่ทางเดินออกจากยิม

   “แบด..”  ผมเรียกมันเสียงสั่น  “ที่นี่ได้มั้ยวะ”

   “ที่นี่อะไรเหรอ”  มันทำไก๋

   “กูไม่ไหวแล้ว  กูลืมใส่กางเกงในมา  เดินไปโด่ ๆ แบบนี้ได้ไง”  ยังอ้างได้อีกกู

มันมองผมอย่างประเมิน  เดินเข้ามาใกล้  ผมหลับตาเมื่อมือของมันเริ่มลูบไล้บนใบหน้าของผม

   “อ้าก!!!”

จะไม่ให้ร้องได้ไงล่ะครับ  ไอ้เชี่ยแบดเล่นถอนขนจมูกของผม  หลุดออกมาทั้งยวงมั้ยนั่น

   “หายเงี่ยuยังมึง”  มันทำหน้ากวน

ผมกุมจมูกน้ำตาเล็ด  “ไอ้เชี่ย  เล่นบ้า ๆ  ไม่ทำก็ไม่ทำสิ  มาแกล้งกูอีก”

   “อ้าว  ก็นึกว่ามึงชอบ  ป่ะไปกันเถอะ  เดี๋ยวมืดพอดี”

   “ไปไหน”  ผมยังทำหน้าหมาเซ่อ

   “ก็ไปหลังมอกันไง  หรือมึงอยากไปที่ไหนอีกล่ะ  หึหึ”

มันยิ้มเจ้าเล่ห์  ผมรู้สึกร้อนผ่าว ๆ ที่หน้า  เฮ้อ..สรุปว่านี่กูเป็นคนเริ่มอีกแล้วสิเนี่ย




 





ปล.  ผมเขียนชื่อไอ้เติร์กผิด  เป็น ไอ้ต้าร์มาจนเกือบจะครึ่งเรื่อง 
ขอแถลงว่า  ไอ้เติร์กคือรูมเมทของไอ้แบด  เป็นเพื่อนสนิทของมัน 
แล้วก็เป็นน้องชายพี่หมอตั้ม  กับเป็นคนที่แอบช่วยไอ้แทนในบทก่อนหน้า
ตกลงตามนี้นะครับ

ส่วนไอ้ต้าเป็นเด็กวิศวะปีหนึ่ง  เพื่อนในกลุ่มอดัม  ผมเพิ่งกลับไปเช็ค
นี่แหละหนามีตัวละครเยอะเกินเลยสับสน T^T

ใครเห็นผมรั่วตรงไหนอีกช่วยบอกกันด้วยนะครับ  รู้สึกว่าจะรั่วอีกหลายที่

 


แล้วก็วันนี้ครึ้มอกครึ้มใจครับ  รายงานนรกแตกที่ผมหัวหมุนอยู่เมื่อวันก่อน  ผ่านแล้วครับ
ได้คะแนนเต็มกันทั้งกลุ่ม  และส่งผลให้ผมได้ A ตัวแรกในเทอมนี้ไป  ฮี่ๆๆๆ
แต่ยังไงก็ตาม  ผมเพิ่งโดนตามตัวลงไปแก้คำผิดและไรท์แผ่นซีดีส่งงานเมื่อสายนี้
พวกลิ่วล้อมันทำไม่รอบคอบกันสักทีต้องให้บอสใหญ่ออกโรงซะงั้น -*-

 

[muhan]

จิ้มๆๆๆๆๆๆๆ

ยินดีด้วยคร่าได้เอไปตัวนึงและ

[three]

 :jul1:กว่าจะผ่านเรื่องราวได่นี้เหงื่อตกจริงๆ

[kit]

• ไอ้แบดทำท่าจะรูดซิบ  มันยักคิ้วให้

   “ยาราไนก้า?”

ต๊าย ยา'ไร(อะไร)คะ

• ใครเห็นผมรั่วตรงไหนอีกช่วยบอกกันด้วยนะครับ  รู้สึกว่าจะรั่วอีกหลายที่

วุ้ย เห็นนะ ตะ(แต่)ไม่กล้าบอก คริคริ

• พวกลิ่วล้อมันทำไม่รอบคอบกันสักทีต้องให้บอสใหญ่ออกโรงซะงั้น -*-

บอสใหญ่ = Titania 5555555


ขอบคุณนะคะ คุณ Kirimanjaro

[Kirimanjaro]

kit : เป็นไปได้ว่าผมจำสับกัน  อิอิ  ต้องเป็น mania ไม่ก็ complex แน่ ๆ เลย
เจ้าชายที่เป็นกิ๊กของ Big'Z คือแกนีมีดอ่ะครับ  ส่วนปารีสเป็นชู้กับนางไม้ไอดา  กับเฮเลนแค่สองคน  แล้วก็ปารีสก็มีเชื้อสายของเทพจริงอย่างที่คุณกิตว่า  แต่จำไม่ได้ว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใครอ่ะคับ
ระดับผมมันต้องหำฉลูครับที่แขวนตากไว้อ่ะ  ฮ่าๆๆๆ

iamhappywood : ถ้าให้พูดจริง ๆ  ผมเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องมันจะจบหรือยัง  แต่ผมอยากให้มันจบแล้ว T^T  เดี๋ยวเจอคนอ่านอีกเรื่องสังหารโหด  ข้อหาทอดทิ้งนานไป

Tifa : ตั้งนางฟ้าชื่อ Odin Thor  Ares Valcan สิครับ  แข็งแกร่งและบึกบึนดี  อิอิ

artday : ห่วงน้องกายทำไมครับ  รายนั้นคล่องอยู่แล้วน่า

OHmeza019 : เง้อ  ฉากไหนอ่ะ  ผมไม่เห็นจะรุ้เรื่องเลย

muhan : แบดฝากบอกว่า  ว่าง ๆ มาช็อคกันอีกครับ

นางคุ้ม : มันโรคจิตครับ  อย่าคิดมาก

numtannaka : เลือดขาวหรือแดงฮะ  ฮ่าๆๆ

BEta-K : แทนคนไหนอ่ะครับ  ในเรื่องหรือคนเขียน  *-*

wan : เรื่องของผมอาจจะดูเหมือน ทุทรรศนิยม (persimism) แต่บนซากปรักหักพังก็มีความงดงามและน่าสะเทือนใจอยู่ครับ
ส่วนตัวผมไม่ค่อยยุ่งกับการเมือง (จริงเดะ)  แต่ก็ติดตามอยู่เรื่อย ๆ ครับ  น่าเศร้าใจเหมือนกันนะ

benxine : คนสองคนมารักกันยังเป็นแค่จุดเริ่มต้นครับ  จุดสุดท้ายคืออะไรไม่มีใครรู้  คำว่าแล้วทั้งสองคนก็มีความสุขด้วยกันตลอดไป  มันใช้ไม่ได้แล้ว

Millet : กลับมาพร้อมกับความหื่น  ผมดีใจที่ลากเรื่องกลับฝั่งได้ครับ  เหอเหอ

19NT : ไม่มีอะไรหรอกครับ  พอดีผมชอบเรื่ององค์กรลับกับการสมรู้ร่วมคิดน่ะ  ฮ่าๆๆ

happy_icekung69 : มาแล้วก็ไปแล้วได้ครับ  อิอิ

christiyaturnm : อ่ะนะ  ที่แท้พี่อาร์ก็เป็นปรมาจารย์ของเจสซี่   แค่เย..โชว์ยังไม่เชรี่ยครับ  มันต้องชวนลูกน้องมาหมู่ด้วยสิ  นี่เชรี่ยของจริง ฮ่าๆๆๆ

marchmenlo : ยังไงแทนก็แรงที่สุดครับ ฮ่าๆๆๆ

<Ju!_Ju!> : ไม่รีบแต่ขอด่วน  เงิก...

avogadro : อย่าลืมเด็กในสังกัดของเจสซี่เขาสิครับ  อีกกี่สายก็ไม่รู้ล่ะนั่น

pongsj : ง่ะ...น่ากัว >,<

oaw_eang : อิอิ  ว่าแล้วว่าเจ๊สองต้องเข้าใจเจษฎาคุง   ไอ้ทีมไม่ได้เป็นหัวหน้านางฟ้าขบถนะครับ  และคู่นี้จะลงเอยกันยังไง  ก็ไม่รู้เหมือนกัน  ดูเหมือนจะยากนะเนี่ย  น้องกายจะเสียใจมั้  คงเข้าใจอ่ะครับ  ต่างก็หลอกใช้ซึ่งกันและกันนี่คือกฎยุทธจักร  หึหึหึ
น้องกายเป็นคนที่น่าวิเคราะห์นะเจ๊  เพราะสิ่งที่ได้ยินอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นเสมอไป

TONG : ออกทะเลไปไกล๊ไกลกว่าจะกลับฟั่งได้  เหนื่อยมาก ๆ เลยครับ  T^T

a_medamaru : หมอนั่นไม่อินโนเซ้นต์หรอกครับ  ต่อให้พลาดไปก็ไม่เสียอะไร  เสียแค่..น้ำ.. หึหึหึหึ

maabbdo : คร้าบผม  มาต่อแล้วๆๆ  เจสซี่ก็โผล่มาอีกล่ะ  หุหุหุ

เอ็ดเวิร์ด เฉิน : ถูกต้องนะครับ  รักทุกคนคร้าบ  รวมทั้งผู้อ่านทุกท่านด้วย  ฮี่ๆๆๆ

a_tapha : หลังจากหายไปจากเรื่องเกือบร้อยหน้า

Xeroz : เกือบหลุดโลกล่ะครับ  ไปสู่แดนสุขาวดีฉิมพลีวิมานกันสองคน  อิอิ

Pa[R]K : คุณปาร์คง่ะ  แซวแบบนี้ผมเขินนะ >,<
แต่ไม่จริงอ่ะ  ผมไม่ใช่ลูกเป็ดสุดหื่นนะ  ถ้ามีตำแหน่งลูกเป็ดบ้ากามก็ว่าไปอย่าง
ปล. ในห้องเรียนแค่รอบเดียวครับ  แต่นอกจากนั้นไม่รู้  *-*

Yakuza : ยังมีที่ไม่เสร็จอีกเพียบเลยครับ  อย่างน้อย ๆ ก็รุ่นเดอะ  วิทย์ เดอะสตาร์  กะป๋าไฮด์สุดหล่อของเรา  *0*

kit : คุณกิตแม่นมาก ๆ ครับ  ฮ่าๆๆๆ
แต่เป็นไปได้หรือเปล่า  ว่าน้องกายอาจจะทำไม่รู้เพื่อไปปลดปล่อยให้สบายตัวก็เป็นได้นะ

mist : แน่ะ  รู้ทันกันอีก

@PeaZa@ : รอทีมฟุตบอลกับดาวเทียมอยู่ครับ

St_FluKe : แรงอีกครับ  ซี๊ด...แรงอีก  อิอิ

jojoe : ประมาณว่าห้องเรียนมืด ๆ มีเครื่องฉายโปรเจเตอร์  แล้วนั่งบนโต๊ะอาจารย์อ่ะ  หุหุหุ  ผมชอบนะ
วันก่อนผมไปสัมภาษณ์พวกสโม  ได้ยินพูดถึงกลุ่มนางฟ้าแว๊บ ๆ  แต่พอผมถามจี้ต่อ  ก็ถูกตัดบท  พี่โจโจ้เล่าให้ฟังหน่อยสิครับว่ากลุ่มนางฟ้า ๆ จริงแล้วก่อตั้งเพื่ออะไร

tawada_j : เจสซี่รู้ก็ตบไงครับ  คุณหญิงแม่รู้อาจจะเตรียมของขวัญสำหรับลุกสะใภ้สุดสวยของแม่ไว้ให้  (คุณกิตคร้าบ  ขอภาพน้อยหน่าฝังเพชรหน่อย  พลีสสสส)

modlovesor : ไม่อยากเป็นไอ้แทนเองเหรอครับ  อิอิ

Ryze : ฮ่าๆๆ  ผมซกมกก็จริงครับ  แต่ไม่ถึงขนาดน้าน

LIZZ : ผมไม่ชอบค้าง(คืน)ครับ  ชั่วคราวก็พอ  จะได้ไปหาลูกค้ารายอื่นต่อ  ฮ่าๆๆๆ

สวย~ถึก~บึก~บึน  : สามตลบเชียวเหรอครับ  - -*  เป็นนักยิมนาสติกแน่ ๆ เลยอ่ะ

tmarch : มาต่อแล้วครับผม  *0*  โอ้วเด็กใหม่ ๆ

andy_kwan : บวชชีแบบที่ทำก่อนตรวจภายในหรือเปล่าคร้าบ >,<

astral : จริงเดะ  ไม่เห็นจะซึ้งเลย (ไอ้แบดบอก)  555+  แทนก็ยังไปเรื่อย ๆ อ่ะครับ  เพราะไม่มีตอนจบแบบเทพนิยายในชีวิตจริง

byzantines : นาน ๆ ครั้งมาทีครับ  ฉากหื่น ๆ  เดี๋ยวจะเบื่อลีลาไอ้แบดกัน  อิอิ

cartoons : โอ้โห  ม้วนเดียวจบอีกคน  นับถือ ๆ
ปล. เพิ่งมีฉากตบไปเมื่อกี้เอง

kit : หุหุหุ  ดูไอ้แบดมันทำกับแทนดิ

TONG : ผมเป็นนักเขียนครับ  เลยเน้นความบางอย่างที่จริง ๆ แล้วไม่หนักหนาให้หนักหนาขึ้นได้  ที่จริงแล้วชีวิตของผมค่อนข้างดีนะ  เพราะมุ่งหวังอะไรมักจะสำเร็จทุกประการ  ไม่ค่อยเจอความผิดหวังเท่าไหร่  อีกอย่างถ้าเจอปัญหา  บางทีผมก็ใช้ภาษิตว่า  แล้วมันจะผ่านไป  ตอนนี้เดือดร้อน  แต่ถ้าผ่านจากช่วงนี้ไป  เราก็ไม่เป็นไรแล้ว

อีกอย่างผมพยายามมองเรื่องต่าง ๆ ด้วยสติ  คิดดูว่าถ้าแก้ปัญหาไม่ได้  จะเกิดอะไรขึ้น  จะเสียอะไรไป  มันสำคัญแค่ไหน  เสียหน้า  เสียเงิน  เสียใจ  เสียตัว (ไอ้นี่ไม่ใช่ล่ะ)  แล้วก็ยอมรับมันว่าจะต้องเสียไป  เราทำดีที่สุดแล้ว  อะไรประมาณนั้นน่ะครับ

เพียงแต่ถ้าผมไม่ได้ระบายออกมาบ้างมันก็อัดอั้นตันใจเหมือนกันนะ =_="

three : เรียนมนุษย์เหมือนกันเหรอครับ  หหุหุ  อย่ากลัวไปเลยครับ  ถ้าไม่แกว่งเท้า  เสี้ยนก็ไม่ตำ  ถ้าไม่เอามือซุกหีบ  งูในหีบก็ไม่ฉก  แต่ไอ้แทนมันทั้งแกว่งเท้าทั้งมือซุกเลยอ่ะดิ  เลยเจอมหกรรมวินาศภัยเข้าไปเป็นชุด

<Ju!_Ju!> : พรีตอนตีสี่เหรอครับ =_="  ทำไมอาจารย์ใจร้ายจังอ่ะ

finn~luv : นั่นสิครับ  กายน่ารักเกินไปแล้ว >,< 
แต่ผมไม่ได้รอคอยฉากนั้นน้าาา  แค่ร้องหงิง ๆ รออย่างหื่นกระหายเท่านั้นเอง  อิ๊อิ๊
PS.เขาห้ามแจกลิงค์อ่ะครับ  แล้วก็เป็นไฮไฟว์ที่ผมทำไว้ขำ ๆ ด้วย  ฮ่าๆๆ

mist : เอิ่มมมมม  ตอนนี้ฟื้นคืนชีพแล้วครับ  55555+  คำตอบว่าแบดรักแทนจริงไหม  เดี๋ยวก็รู้ครับ

maabbdo : ฮ่าๆๆ  ต้องรอดูกันครับ

kit : ฮ่าๆๆ  ฉากโรคจิต ๆ นี่เองที่คุณกิตชอบ

tawada_j : เลื่อนมาวันนึง  ฮ่าๆๆ  ไม่เป็นไรครับพี่กิต  มันจบแล้ว

benxine : ค้าบผม

muhan : แง้ววว  เปล่าหลอก

LIZZ : จะพยายามโชก ๆ ครับ

Tifa : กรี๊ดแข่ง  แอร๊ยยยยยยย!!

wan : ยังไม่เสร็จหรอกครับแต่เมื่อคืนนึกครึ้มเลยเขียนซะหน่อย

Saku : แหม  แต่ละคน  - - *  ทีหลังเอาพวงหรีดมาฝากเดะ  หึหึ

@PeaZa@ : ไม่ดูแลหรอกครับ  ดูแลไปก็ไม่มีใครรัก 

Ryze : ศัพท์ของคุณกิตใช่ป่ะคับ

kdds : กำลังจะล้มทับหัวอยู่แล้ว

kit : แปลไม่ออกง่ะว่าความหมายโดยนัยคืออะไร  งือ....

andy_kwan : ต้องทำตามคำแนะนำข้างล่างครับ

marchmenlo : เห็นด้วย ฮ่าๆๆ

tmarch : คร้าบผม  สุ้ ๆ

a_tapha : อิจฉาคนได้นอนเต็มอิ่มวุ้ย

ltahset : ดูแลตนเองเช่นกันนะครับ

kit : เขาเรียกจองที่ไว้แล้วค่อยไซ้ซอกคอใช่มะครับ

Yakuza : ผมออกจะใจดี

<Ju!_Ju!> :  คุณเอกเขียนอะไรเนี่ย! 

พักผ่อนเต็มที่คับ

จะได้มีแรงมาอึ๊บตอนต่อไป

LIZZ : แล้วมันก็เริงร่าต่อครับ  หายสลดในพริบตา  ตูล่ะหน่าย

astral : ผมเป็นคนสุภาพเรียบร้อยอ่ะคับ  ให้ด่าใครตรง ๆ ทำไม่เป็น

sparkling.prude : อิอิ  ไม่ได้เจอกันนานนะครับ (หรือผมไม่ได้มาอัพนานเองหว่า)

oaw_eang : มาแล้วครับเจ๊  รูปใครอ่ะในดิสเพลย์  หล่อดีน่าจับไปเล่นบทรพินทร์  ไพรวัลย์

Saku : ผมจะหลับได้ต้องมีกู้ดไนท์คิสครับ  จู..จู๊บ  *3*

* Kirimanjaro ทำปากจู๋

MIkz_hotaru : รวมทั้งชีวิตผมเมื่อวานนี้ด้วยโคตรเร้าใจ T^T

Xeroz : ขอบคุณมากครับ

muhan : รออีกห้าหกตัวที่กำลังจะตามมาอยู่ครับ ^ ^"

three : เหงื่อตกก็ยังดีกว่าน้ำแตก  (น้ำลายแตกฟอง  ด่าเพื่อนจนปากเปียกปากแฉะ  อิอิ)

kit : คุณกิตจองที่ไว้อีกแล้ว  อิอิ
ยาราไนก้าเป็นประโยคฮิตที่รู้กันดีในวงการอนิเมชั่นและเหล่าโอตาคุทั้งหลายอ่ะครับ  ไว้ผมค้นข้อมุลได้มากกว่านี้แล้วจะเอามาขยายต่อ  ส่วนเรื่องที่ผมรั่ว  ส่งหลังไมค์มาจะรบกวนคุณกิตไปป่าว  ผมก็เขิน  ไม่กล้าให้ใครเห็นเหมือนกัน  อิอิ
แล้วก็  บอสใหญ่.... 

 


 

----------------ผมไม่ได้บอกใช่มั้ยครับว่าวันนี้มีสองตอน




   



   ผมเคยได้ยินมุกตลกเรื่องหนึ่ง  เล่าว่ามีสามีภรรยาคู่หนึ่ง  พวกเขารักกันมากและสัญญาว่าถ้าคนใดคนหนึ่งตายไปจะโทรมาบอกอีกคนว่าชีวิตหลังความตายเป็นยังไง  ทีนี้ผู้ชายก็ตายก่อน  แล้วผู้หญิงก็ได้รับโทรศัพท์

   ‘ที่รัก  ที่นี่แดดอุ่นดีมาก  เรามีเซ็กส์กันเจ็ดครั้งก่อนอาหารเช้า  และเตรียมจะทำกันต่อจนถึงเที่ยง’

   ‘โอ้  พระเจ้า!  นั่นคุณอยู่บนสวรรค์เหรอคะนั่น’

   ‘เปล่า  ผมเกิดเป็นกระต่าย’

ซึ่งผมคิดว่านิทานเรื่องนี้น่าจะสอนให้รู้ว่า  กระต่ายเป็นสัตว์ที่มีเพศสัมพันธ์ถี่มากชนิดหนึ่ง  ผมก็เลยพยายามคลำไอ้แบดดูว่ามันมีหูยาว ๆ โผล่ขึ้นมามั้ย  มีฟันเหยิน ๆ สองซี่ไว้แทะแครอทหรือเปล่า  แล้วหางปุย ๆ กลม ๆ ข้างหลังล่ะ  จะมีไหมหว่า

แต่ไอ้แบดมันนึกว่าผมสะกิดขออีกรอบไปเสียฉิบ..เอิ้วววว!!!










   “พี่ดูเหมือนไม่ได้นอนนะครับ”  น้องกายทักผมตอนเช้า  เมื่อผมสะโหลสะเหลมาเรียนคาบอาจารย์วิทย์

   “พี่แกคืนดีกับแฟนอยู่ไง  เลยเหนื่อยหน่อย  หึหึ”  ไอ้ทีมแซวนิ่ม ๆ  ผมส่งสายตาที่บอกว่า ‘ฝากเอาไว้ก่อนเถอะโอฬาร’ ให้มันไป

ผมหาเก้าอี้ตัวเองได้ก็นั่งฮวบลงไป  ก่อนจะสะดุ้งโหยงเพราะสะเทือนถึงช่วงล่าง  หลังจากกัดฟันข่มความเจ็บได้แล้วก็โงหัวขึ้นมาถามน้องกาย

   “แล้วกายเป็นไงบ้างเมื่อวาน   พี่ยังไม่รู้เรื่องโดยละเอียดเลย”

   “อ๋อ”  หนุ่มหน้ามลของผมตบกระเป๋าเสื้อตัวเองแล้วล้วงเอากระดาษจดหมายของผมออกมา  “ที่พี่แทนฝากจดหมายนี้ไปให้ผมน่ะเหรอครับ”

   “ไหนกูดูซิ”  ไอ้ทีมแย่งไปดูทันที

กาย..ช่วยพี่ด้วย  พี่กำลังเดือดร้อนต้องการความช่วยเหลือด่วน  พี่ต้องการให้กายตามคนที่ถือจดหมายฉบับนี้ไปโดยไม่ถามอะไร  และไม่ต้องบอกใคร  จำไว้..ชีวิตของพี่อยู่ในมือกายแล้ว
                        จากพี่
งักปุ๊กคุ้งของศิษย์น้อง

มันอ่านจบก็เงยหน้าขึ้นมามองผม  “ร้ายนะพี่  ถ้าเป็นทีมล่ะหลงกลไปแล้ว”

   “เออ..ทีม  จริง ๆ แล้วเวลาเขาเลือกหัวหน้านางฟ้านี่เขาเลือกกันยังไงวะ”

ไอ้หน้าเถื่อนส่ายหน้า  “ไม่รู้เหมือนกันพี่  ลองไปถามอีเจสซี่ดูสิ”

ผมลูบปลายคางของตนอย่างพิเคราะห์  พอดีกับช็อกโก้เข้าห้องและยิ้มร่าเดินตรงมาทางผม

   “อ้าวว่าไงพี่แทน  ทำไมวันนี้มาแต่เช้า”

   “ก็มาแต่เช้าทุกวันแหละน่า”  ผมทักตอบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ไอ้กายกับไอ้ทีมก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไร  ถ้าผมเดาไม่ผิด  ไอ้ช็อกโก้ต้องใช้คนเดินสารอีกคนไปล่อน้องกายมา  และยังคงซ่อนตัวอยู่ในเงามืด  ยัยเจสซี่ก็คงไม่รู้ว่าใครคือผู้นำของกลุ่มนางฟ้าขบถ  และผมก็ยังคงใช้ประโยชน์จากข้อมูลนี้ได้

   “ร้ายนะพี่เมื่อวานน่ะ”

   “พูดเรื่องอะไรน่ะช็อก”  ผมแกล้งทำเป็นเซ่อ

   “เห็นเขาลือกันว่าพี่ไปนัวเนียกับแฟนทั้งวันเลยนิ  ตกค่ำหอเหอก็ไม่กลับ”

   “มึงน่ะร้ายกว่ากูอีก”  ผมชี้หน้ามันด้วยรอยยิ้ม  “หูตาเป็นสัปปะรด  ไม่คิดจะเปิดกรมข่าวแข่งกับเจสซี่บ้างเรอะ”

   “โอ้ย..รายนั้นยกให้เค้าเถอะ”   มันตบบ่าไอ้กาย  “จริงมะกาย”

   “ไม่รู้ว่ะ”  ไอ้กายตัดบท  แล้วเดินหนี  ทีมก็เดินกลับตามไปด้วย  สายตาของไอ้ช็อคโก้เปลี่ยนไปทันที

   “หึ  พี่แทน  ทำกับช็อกแสบนักนะ”

   “มึงอยากกินไอ้กายก็บอกกูดี ๆ ไม่ต้องมาทำอ้อม ๆ”  ผมพูดด้วยโทนเสียงต่ำและเบาพอ ๆ กัน

   “แล้วพี่จะช่วยมั้ยล่ะ”

   “มึงไม่เคยได้ยินรึ  นกสิ้นเกาทัณฑ์ซ่อน  รอมึงมีประโยชน์เมื่อไหร่ค่อยมาคุยกับกูอีกที..นะจ๊ะ  จุ๊บๆ”

รอยยิ้มของอีกฝ่ายยังคงอยู่บนหน้า  แต่เป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวจนผมรู้สึกสยอง

   “พี่ทำกับช็อคแบบนี้  ระวังจะเสียใจ”

เขาทิ้งท้ายไว้แค่นี้แล้วเดินกลับไปที่นั่งของตน









อาจารย์วิทย์เรียกผมไว้ตอนท้ายคาบอีกแล้ว

   “จารย์มีไรกับผมครับ”

   “นายแบ่ดไม่กลับบ้านเมื่อคืน  เธอรู้มั้ยว่าเขาหายไปไหน”

   “เขาคงไม่มีความสุขที่บ้านมั้งครับ  เลยไม่อยากกลับไป  ประมาณว่าครอบครัวขาดความอบอุ่นอะไรทำนองเนี้ย”  ผมตีรวนกลับ

   “แทนธรรม์  ผมไม่ได้ถามเพื่อหาเรื่องคุณนะ  ผมต้องการความช่วยเหลือจริง ๆ  คุณยังไม่รู้สถานการณ์  คุณไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมผมต้องทำแบบนี้”

ผมสวนกลับทันที

   “ผมจะเข้าใจได้ยังไง  กับเรื่องบ้า ๆ อย่างทิฐิจัด  แพ้ไม่เป็น  เสียลูกให้คนอื่นไม่ได้อย่างนั้นอ่ะ”

   “พูดกันด้วยเหตุผล  ผมมีสิทธิที่จะถามและคุณควรจะตอบนะ  เพราะผมเป็นผู้ปกครองของเขาที่นี่”

   “ก็ได้ ๆ  เขาอยู่กับผมที่หอนอกทั้งคืน  พอใจยังล่ะจารย์”

ผมพูดจบก็ทำท่าจะไป  แต่อีกฝ่ายเรียกผมไว้

   “เดี๋ยว...ฝากบอกแบ่ดว่า  ผมอยากให้เขากลับไปดูแม่ของเขาด้วย”

   “นี่คือคำสั่งเหรอครับ”  ผมทำเสียงไม่ชอบใจ

   “คำขอร้อง  และเป็นคำขอร้องของผม”  อาจารย์วิทย์จบการสนทนาแต่เพียงเท่านั้น  ผมออกจากห้องมาพบน้องกายยืนรออยู่หน้าห้อง

   “พี่คุยกับอาจารย์สองครั้งแล้วนี่ครับ  มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

ผมถอนหายใจ  “เรื่องแบดน่ะ  จารย์แกจะทวงไอ้แบดเอากะพี่ให้ได้”

   “อ๋อ”  น้องกายทำหน้าเข้าใจและไม่ถามอะไรอีก










ผมทำตามที่อาจารย์วิทย์ขอร้อง  ไอ้แบดฟังแล้วนิ่งไป

   “กูคงต้องกลับบ้าน”

   “ทำไมอ่ะแบด”  ผมถามอย่างไม่เชื่อหู

   “กูต้องกลับ  ก็แค่นั้น”

   “อะไรของมึงเนี่ย  แค่ถูกเรียกก็กลับแล้วเหรอ  ถ้าแม่มึงบอกให้มึงเลิกคบกับกูนี่มึงจะเลิกมั้ยล่ะ”

มันทำหน้าคิดหนัก  ผมก็คิดหนัก  ถ้าแม่ผัวมีอิทธิพลขนาดนี้  ชีวิตผมคงวุ่นวายตายโหง

   “เอาเถอะ  มึงอยากกลับก็กลับไป  ถ้ามึงอยากเลิกกับกูและมึงคิดดีแล้ว  ก็เลิกได้  กูจะไม่รั้งมึงไว้”

   “มึงกำลังน้อยใจกูใช่มั้ยแทน”

   “กูพูดจริง”  ผมจ้องหน้ามันอย่างจริงจัง  “อะไรก็ตามที่มึงทำแล้วดีกับมึงน่ะ  กูไม่ขัดขวางหรอก  แต่ขออย่างเดียว  ช่วยบอกกูก่อนด้วย  กูเกลียดการรอด้วยความหวังลม ๆ แล้ง ๆ มึงเข้าใจหรือเปล่า”

   “มึงจะไม่รับผิดชอบกูใช่มั้ยเนี่ย  มึงได้กูแล้วจะทิ้งสิถึงว่าเงี้ย”  ไอ้แบดโวยวาย  แต่เดี๋ยวๆๆ  นั่นมันบทพูดของผมไม่ใช่เหรอฟะ =[]=”

ผมเอ๋อไปพักหนึ่ง  ไอ้แบดก็หลุดหัวเราะออกมา 

   “กูล้อเล่น”  มันมองตาผมนิ่ง  “เชื่อใจกู  กูไม่ทิ้งมึงหรอก”  มันขยี้หัวผมแล้วยิ้มหล่อให้  จากนั้นตบท้ายไปอีกประโยค  “มึงก็เหมือนกัน  อย่าทิ้งกูหนีไปคบไอ้ทีม  ไอ้อดัม  ไอ้กาย  ไอ้ตั้ม  ไอ้ต้าร์  แล้วก็เจสซี่ล่ะ  ไม่งั้นกูตามฆ่าหมดก๊กแน่”

ผมกลืนน้ำลายเอื้อก  ไอ้แบดเอาแจคเก๊ตพาดบ่าแล้วเดินจากผมไปโดยไม่พูดอะไรอีก







แบดชะลอรถและเลื่อนกระจกลงเมื่อเห็นผมวิ่งตามมา  ผมหยุดยืนเกาะเข่าหอบหายใจข้างตัวรถ  กระจกฝั่งคนนั่งเลื่อนลงมา  เขาเลิกคิ้วอย่างฉงน

   “แบด ๆ  เปิดประตูให้หน่อย”

ล็อครถเด้งขึ้นตามคำขอ  ผมเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งคาดเข็มขัดปั๊บ

   “เฮ้ย ๆ ทำอะไรเนี่ย”

   “กูจะไปด้วย”

   “กูกลับบ้านนะ”

   “นั่นแหละ”  ผมนั่งกอดอก  “กูไม่อยากหนีหรือรอให้ปัญหาคลี่คลายเองอีกแล้ว  กูจะเดินเข้าไปและคุยกับแม่ของมึงเลยว่าจะเอายังไงกับลูกเขยสุดหล่อคนนี้”

   “มึงน่ะลูกสะใภ้”  ไอ้แบดว่า

   “นั่นแหละ ๆ จะแม่ผัวหรือแม่ยายก็ครือ  ๆ กันนั่นแหละ  เถียงมากเดี๋ยวจับรุกคารถหรอก”

   “ช่างกล้า  แต่ไอ้แทน..กูไม่อยากให้มึงไปเลยว่ะ”

   “ทำไมวะ  มึงกลัวอะไร  แฟนมึงอยากไปค้างบ้านมึงสักคืนไม่ได้หรือไง  หรือมึงซุกบรรดากิ๊ก ๆ ไว้ที่บ้าน”  ผมหน้าตึง

   “เฮ้ย  เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว  ที่กูไม่อยากให้มึงไปก็เพราะว่า..”

   “ก็เพราะอะไรพูดมาเด้”

แบดจุ๊ปากอย่างขัดใจ  “มึงจะทนแม่กูไหวเหรอ  เจอด่าเปิงแน่ ๆ”

   “โอ๊ย  กูหน้าด้าน  ไม่ต้องห่วงกูหรอก  ด่ามากเดี๋ยวจะกรี๊ดใส่หน้าให้”

   “จะกรี๊ดเหรอ”  มันทำหน้าสยอง

   “กูพูดเล่น”  ผมแลบลิ้น  “เอาเป็นว่าไม่ต้องห่วงหรอกน่า  ชะตากรรมของกูคงไม่แย่ไปกว่าดาวพระศุกร์สุกใสงามตาหรอก  ไป..ออกรถได้แล้ว”

ไอ้แบดส่ายหน้าอย่างระอา  ก่อนจะพาเราเคลื่อนออกไปจากมหาวิทยาลัย










   “รู้มั้ยทำไมกูถึงชื่อแบด”

จู่ ๆ มันก็ถามผมขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย  ในรถมีเพลงคลาสสิคเบา ๆ ของโมสาร์ทขับกล่อมทำให้ผมอยู่ในสภาพเกือบเคลิ้มหลับจนถึงคำถามเมื่อครู่นี้

   “ไม่รู้ว่ะ  เพราะมึงเป็นเด็กดื้อเหรอ  เขาถึงตั้งมาอย่างนี้”

   “ผิด  ตอนเด็ก ๆ กูออกจะน่ารัก..”

   “..เพิ่งมาเหี้ยเอาตอนโต”  ผมต่อให้

   “แสรดดด  มึงจะฟังไม่ฟังนิ”

   “ก็ฟัง”  ผมรับคำแล้วนิ่ง

   “จริง ๆ แล้ว  กูชื่อลูกแบดฯ  ที่ย่อมาจากลูกแบดมินตันน่ะ”

ผมปล่อยหัวเราะออกมาทันที  “กร๊าก..  ชื่อคิขุจริง ๆ  กูก็ว่าแล้วว่าพ่อแม่ที่ไหนจะใจร้ายตั้งชื่อลูกว่า เลว ได้ฟะ”

   “พ่อกูชอบเล่นแบดฯ”  มันพูดต่อ  สายตาว่างเปล่ามองไปที่ถนน  ยากจะเข้าใจอารมณ์

   “ป๋าหฤษณ์น่ะเหรอ”

   “อือ  ตอนเด็ก ๆ กูจำได้  พ่อกูเป็นคนใจดี  สุภาพอ่อนโยน  แล้วก็มีเสน่ห์”

ผมพยักหน้าอย่างคล้อยตาม  ถึงตอนนี้ก็เถอะ  ป๋าแกยังเฟี้ยวอยู่เลย

   “เล่นแบดมินตันเก่งด้วย  พ่อกูชอบเล่นมาก  รักเลยล่ะ  ก็เลยสอนกีฬาที่เขารักให้กูเล่นบ้าง” 

เขาหยุดไปครู่หนึ่ง

“กูเห็นพ่อเป็นฮีโร่  กูเลียนแบบทุกอย่าง  กูพยายามเล่นแบดฯให้เก่งเหมือนพ่อ  ใจดีเหมือนพ่อ  สุภาพอ่อนโยนเหมือนพ่อ..”

แบดหยุดพูดและไม่พูดต่อ

   “แล้วยังไงต่อ”  ผมกระตุ้น

อีกฝ่ายหายใจหนักหน่วงแต่ก็ยอมเล่า  “ตอนนั้นกูอายุสิบสอง  รู้ความมากแล้ว  พ่อกูเก็บของออกจากบ้านโดยไม่มีใครบอกกูว่าทำไม  พอกูไปถามแม่กูก็ถูกตี”

   “เรื่องราวดำเนินไป  มันมีอะไรมากมาย  ทนายมาที่บ้านของเราแล้วคุยกับแม่เป็นชั่วโมง  กูเริ่มรู้แล้วว่าทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม  แต่ไม่ใช่กูคนเดียวที่คิดอย่างนั้น”

   “แบด..”  ผมเรียกชื่อเขาเบา ๆ  และยื่นมือไปวางบนหลังมือของเขา  ผมรู้ส่วนที่เขาไม่ได้เล่าดี  พี่ไฮด์เล่าให้ผมฟังแล้วว่าภรรยาของเขาพบเขาตอนที่กำลังมีเพศสัมพันธ์กับชายอื่น  ก็เลยฟ้องหย่า  แล้วก็เกิดศึกชิงลูกกัน  แต่ผมยังรู้สึกว่ามันไม่สมเหตุสมผล  มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น  แต่ยังไม่มีใครพูดออกมา

   “ตอนนั้นกูเข้าหน้าแม่ไม่ติด  ทุกครั้งที่แม่เห็นกู  จะรี่เข้ามาทุบตี  กูร้องไห้ทุกวัน  เสียใจที่พ่อทิ้งกูไปแล้วแม่ก็ไม่รัก”

ผมบีบมือเขาเบา ๆ  แต่เสียงของแบดยังคงมั่นคงอยู่

   “กูเริ่มรู้เรื่องมากขึ้น  เรื่องของกูกลายเป็นข่าวฉาวโฉ่  เพื่อน ๆ ที่โรงเรียนล้อเลียนกู  ทุกคนพูดเรื่องของครอบครัวกู  รวมทั้งแม่เองด้วย”

   “กูเริ่มเกลียดพ่อ  เกลียดที่เขาทำลายพวกเรา..กูกับแม่  เกลียดทุกอย่างที่เป็นเขา  กูเป็นอย่างที่มึงเห็นก็เพราะเขา  ไม่ใช่ใครอื่นเลย”

   “กูขอโทษ..”  ผมบอกเขา

   “ขอโทษเรื่องอะไร” 

   “กูทำให้มึงเป็นเกย์  เป็นสิ่งที่มึงเกลียด”

แบดส่ายหน้า  “ถ้ากูจะเป็นเกย์  ต่อให้ไม่เจอมึงกูก็เป็น  แต่รู้มั้ยแทน..ช่วงเดือนก่อนกูโคตรสับสน  กูรู้สึกแย่มาก ๆ  กูต้องต่อต้านตัวเองตลอดเวลา  กูพยายามไล่มึงไปให้พ้นจากชีวิตทุกทาง  แต่มึงเสือกติดกูยังกับปลิง”

ผมคิดในใจอยู่ว่า  ที่มันทำตอนแรก ๆ เนี่ยเรียกว่าไล่เหรอวะ  ไม่ใช่ตามรังควาญหรือไง

   “มึงยังถอยกลับได้นะ  กูบอกแล้วไงว่าอะไรที่ดีต่อมึงน่ะกูไม่ขัดขวางเด็ดขาด”

   “ทำไมกูต้องถอย  แล้วถอยจากอะไรล่ะ”  เขาตั้งกระทู้กลับ  “แล้วทำไมกูจะต้องพยายามเป็นคนที่ไม่ใช่ตัวกูเอง  มึงเป็นคนพูดเอง  ว่าประสบการณ์คือสิ่งที่หล่อหลอมให้เราเป็นอย่างนี้  แต่มันก็คืออดีต  แต่เดี๋ยวนี้และที่นี่..การตัดสินใจเลือกต่างหากล่ะที่สำคัญ  และกูเลือกมึง”

เขาละสายตาจากทางข้างหน้ามาสบตาผมส่งรอยยิ้มในประโยคสุดท้าย  ผมยิ้มตอบ  มือของแบดที่ผมกุมอยู่พลิกมาประสานกับผม  มันอุ่น..อุ่นกว่าโดนกอดเสียอีก


















(snarl ภาษาไทยแปลว่าอะไรอ่ะครับ  ที่จะเขียนแล้วได้อารมณ์)



ปล. เจอกันวันหน้าครับ

[cartoons]

  จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆ

  แต่ยัง งงๆ อ่ะ เป็นไงมาไงหว่า ตีบทแตกยังไง ยังค่องอยู่ตอนนี้ เหอๆ

 

  รอตอนต่อไป อิอิ

[kit]

• คุณกิตคร้าบ  ขอภาพน้อยหน่าฝังเพชรหน่อย  พลีสสสส

ว้าย ได๋ค่ะ



• แปลไม่ออกง่ะว่าความหมายโดยนัยคืออะไร  งือ....

๑/ ไม้จิ้มๆศพ

๒/ นำ(พา)หอคอยไปคน(แกว่งใน)มหาสมุทร

• ผมส่งสายตาที่บอกว่า ‘ฝากเอาไว้ก่อนเถอะโอฬาร’ ให้มันไป




• snarl ภาษาไทยแปลว่าอะไรอ่ะครับ  ที่จะเขียนแล้วได้อารมณ์

ต๊าย.......คำราม(หงุงหงิง), กัดฟันพูด ได้มะ(ไหม)คะ

หรือ เข่นเขี้ยว

หรือ.......'แง่งงงงงงง'


ขอบคุณนะคะ คุณ Kirimanjaro

[IZE]

แสดงว่าฝึกฝนวิทยายุทธมาพร้อมแล้ว  ถึงได้กล้าเสนอตัวไปบ้านแม่สามีอะ พี่แทน

[ltahset]

><

แอบหวานกันได้น่ารัก

^^

รอตอนต่อไปค่ะ

[oaw_eang]

ยังงงๆ  ก๊องๆ

กะเรื่องของน้องกายอยู่

หรือว่าอิฉันโง่คะ?


แอบห่วงนังเจสซี่ นิดหน่อย  ตอนฉากจบของเรื่อง   She จะยืนอยู่ตรงตำแหน่งไหน ก่อนม่านปิด

คู่ของนังทีม กะ น้องกาย  ไร้วี่แวว อย่างที่แทนย่า(เรียกตามคุณกิต)ว่าไว้จริงๆ

ไอ้น้องช้อค  มาจะทำไงต่อไป

อิเจ้

ปล.  ฉันงงกะนายต้าร์มาตั้งนานว่ามันมาจากไหนของเรื่อง  แต่ก็คร้านจะถาม  ก็เดาเอาว่ามันคือ เติร์ก  เอาเอง

ปลล. อันนี้ถามคุณกิต  (เพื่อหาพวก)  คืองี้คะ  อิฉันไปเจอชื่อสินค้าตัวหนึ่งมา  เขาเขียนว่า "คลิ๊ก"  อิฉันก็งง

ค. ควาย มันอักษรสูงใช่ไหมคะคุณกิต  แล้วมันผันด้วยไม้ตรีได้ด้วยหรอ?

มันน่าจะเขียนว่า "คลิ้ก" มากกว่าหรือเปล่า?

ถ้าใช่  ก็อายแทนประเทศชาติจริงๆ ที่บริษั?สินค้าชื่อดัง  ผันวรรณยุกต์ผิด   

[OHmeza019]

โว้ววว เยี่ยมจิงงง

นายเเทน เปนเเบบไหนเน๊ยะ เเอบน้ำลายไหลก่ะ เจสซี่ด้วย 55

[Haney]

"ยาราไนก๊า"














เจอคำนี้แล้วสะดุด หัวเราะไม่หยุด อ่านตรงอื่นไม่ค่อยรู้เรื่องเลย

ผมผิดรึเปล่าเนี่ย?

5555555555555

[tawada_j]

แบดดดดดด  หวานกันได้อีก อิอิ

ตั้งใจสอบนะคุณน้อง สู้ ๆๆ

มาต่อเร็ว ๆ นะจ๊ะ

[sukie_moo]

เป็นเรื่องเล่า (หรือนิยายอ่ะ เริ่มสับสน) ที่อ่านแล้วได้ความรู้เรื่องปรัชญามากๆ แทนเก่งจริง
นอกจากจะได้ความรู้แล้ว ยังสนุก ครบทุกรส ไม่ว่าจะเศร้า ซึ้ง โหด(หื่น)   มันส์  ฮ่า และ มึนงงในบางขณะ(เนื่องมาจากไม่เข้าใจคำศัพท์บางอัน) แต่ยังไงขอบอกว่าเป็นเรื่องที่น่าติดตามมากๆเลย
   
    กล่าวถึงตอนล่าสุดกันหน่อย   ขอบอกว่า
     แทนสู้ๆ  บุกถ้ำเสื้อชิงตัวลูกเสือ(แบด)มาให้ได้   
     

[ฮารุ]

เย้ๆๆๆ แล้วสิ่งที่ขอก้ได้มา
พี่คีไมไม่เข้าชมรมนางฟ้าไปซะเลยล่ะ แล้วก้ เข้าชิงตำแหม่งแม่มเลย
เค้าจะได้รู้ว่า แทน  ก้ใหญ่ได้เหมือนกาน


ปล. แล้วเมื่อไหร่ ฉากตบจูบจะมาอ่ะ รออยู่นะคับ คึคึคึ

[LIZZ]

ปล.  ผมเขียนชื่อไอ้เติร์กผิด  เป็น ไอ้ต้าร์มาจนเกือบจะครึ่งเรื่อง  
ขอแถลงว่า  ไอ้เติร์กคือรูมเมทของไอ้แบด

แต่อ่านแล้วก็เข้าใจนะว่าเป็นรูมเมทของแบด อ๊ะ!!!    รึว่าข้าน้อยก็มึนพอกัน!!! 

บางทีผมก็ใช้ภาษิตว่า  แล้วมันจะผ่านไป  

555 ใช้เหมือนกันเลย จนตอนนี้ไม่ค่อยเดือนร้อนกะอะไรละ  (โอ๊ะ!! รึความรู้สึกตายด้านเป่าหว่า!)

รอต่อฮ้าบ.....ลุ้นๆ จะไปเจอแม่สามีละ 555 

[juuuno99]

เยี่ยมมากครับ 

ชอบมากมายเลย

[Tifa]

ตายแล้ว ช่วยอธิบายตรงสารลับของน้องกายได้มั้ยอะ

แบบว่าไม่รู้จริงๆ ว่าหมายความว่าเยี่ยงไร

[maabbdo]

น่าน  ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก

แม่ผัว ลูกสะใภ้   เจอกันมันฮาแน่เลย

รอดูดีกว่า

ปล.  อยากให้เจสซี่ไปด้วยอ่ะ  น่าจะสนุก

 

[kit]

.

• “ไอ้กาย!”  ทีมเป็นคนแรกที่ระเบิดเสียงร้องด้วยความดีใจ

วุ้ย ออกนอกหน้าเทียวนะ ยัยนางฟ้าหน้างอ อิอิ

• อันนี้ถามคุณกิต  (เพื่อหาพวก)  คืองี้คะ  อิฉันไปเจอชื่อสินค้าตัวหนึ่งมา  เขาเขียนว่า "คลิ๊ก"  อิฉันก็งง

ค. ควาย มันอักษรสูงใช่ไหมคะคุณกิต  แล้วมันผันด้วยไม้ตรีได้ด้วยหรอ?

มันน่าจะเขียนว่า "คลิ้ก" มากกว่าหรือเปล่า?

ต๊าย " พ ภ ฟ ฑ ฒ ท ธ ค ต ฆ ซ ฮ ช ฌ ง ญ น ย ณ ร ว ม ฬ ล " เป็นอักษรต่ำค่ะ

คลำ - คร่ำ - คล้ำ, พวง - พ่วง - พ้วง(อิอิ)

ส่วนคำที่คุณสองสนใจนั้น.......แค่ คลิก ก็อ่านว่า click แล้วค่ะ หุหุ

ขอบคุณนะคะ คุณ Kirimanjaro


.

[Kirimanjaro]

เรื่องสะกดคำที่มาจากต่างประเทศให้ได้เสียงตรงนี่ถือว่าค่อนข้างยากมากเลยนะครับเจ๊สอง (อย่างเจ้  หรือ เจ๊  ใช้อันไหนดีผมยังไม่ค่อยรู้เลย)
เพราะเสียงทางโน้นมันก็ไม่ค่อยตรงตามวรรณยุกต์ของเราเท่าไหร่  (จากการวิจัยที่ไม่ทราบที่มา  ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่กระแดะที่สุดภาษาหนึ่งเพราะออกเสียงไม่ค่อยตรงตัวสะกด)

ส่วนมากเวลาเขียนก็เขียนตามความเคยชินน่ะครับ  รวมทั้งเสียงร้องต่าง ๆ ด้วย

เช่น  ว๊าย!  ได้อารมณ์เสียงสูงกว่า ว้าย! ทั้ง ๆ ที่ ว้าย! ก็เป็นเสียงตรีอยู่แล้ว  (ต๊าย  ของคุณกิตก็เหมือนกัน  อิอิ <<< ลืมไปว่าเป็นอักษรกลาง  ผิดไปแล้ว T^T)
หรือคำว่า ล่ะ  ที่ผมใช้บ่อย ๆ ความจริงต้องใช้ ห. นำ  เป็นคำว่า  หละ  แทน (หละหลวม  เป็นต้นฯ)  แต่คนอ่านจะไม่คุ้นเคย
ก็เลยอนุมานเอาว่า  น่าจะอนุโลมให้ใช้วรรณยุกต์ผิดได้บ้างในคำจำพวกนี้น่ะครับ >,<


แต่ถ้าจะตรวจสอบความถูกต้องของการผันวรรณยุกต์จริง ๆ  ผมจำง่าย ๆ โดยเริ่มจากจำอักษรสูง กลางต่ำก่อนครับ

อักษรกลาง
ไก่จิกเด็กตายบนปากโอ่ง  + ฎ ชฎา  ฏ ปฏัก

อักษรสูง
ขว้าง(หาข.ขวดไม่เจอ =_=")ขวดเฉียดฐานถูกฝรั่งสี่ห้าผล   +ษ ฤาษี  ศ ศาลา

ส่วนที่เหลือนอกจากนี้ก็เป็นอักษรต่ำหมด

อักษรกลาง 
ถ้าเป็นคำเป็น  ผันได้ทุกเสียง  วรรณยุกต์ตรงตามรูป
กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า
ถ้าเป็นคำตาย ผันได้สองเสียง  เอก  ตรี  ตามลำดับ
กก ก๊ก

อักษรสูง
ถ้าเป็นคำเป็น ผันได้สามเสียง  จัตวา เอก โท  ตามลำดับ 
หา ห่า ห้า (ที่หายไปจะเติมให้ครบเสียงได้คือ ฮา ฮ่า(ใช้แทนห้าได้) ฮ้า ในอักษรต่ำ)
ถ้าเป็นคำตาย  น่าจะได้เสียงเดียวนะครับคือเสียงเอก  ถ้าจำไม่ผิด
หก

อักษรต่ำ
ถ้าเป็นคำเป็น ผันได้สามเสียง  สามัญ โท ตรี  ตามลำดับ
ทา ท่า ท้า (เสียงที่หายไปคือ  ถ่า กับ ถา)
ถ้าเป็นคำตาย ผันได้เสียงเดียว ตรี ถ้าจำไม่ผิดนะ
ทก



จบการระลึกชาติวิชาภาษาไทย - -*

[benxine]

.....  เหอะๆ......



ตอนต่อไปคงงานเข้าเยอะอ่ะนะ



เจอ แม่สามี ซะด้วยยย