ทวงแบบตามติดงี้เอาไปเลยยาวๆๆ แล้วที่ไอ้สั้นๆ นะไม่ใช่หดนะครับ เพราะนั่นอ่ะแค่หัว...ส่วนนี่อ่ะหางงง
~~เออกูผิด 2...ตอนที่ 26~~ (โม้ทั้งตอน 4)“ เชิญครับคุณหมอ เข้ามาได้เลยไม่ต้องเกรงใจครับคิดซะว่าเป็นบ้านตัวเอง ”
“ โห อย่าให้ขนาดนั้นเลยครับน้องโม แค่นี้พี่ก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว 555+”
“ เกรงใจแล้วจะมาทำไม ”
“ ไอ้โจ๊ก พูดอะไรอย่างนั้นวะ ขอโทษแทนมันด้วยคับคุณหมอ มันก็ปากหมาพูดอะไรไม่คิดไปอย่างนั้นเองแหละครับ ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับคุณปลาบึก ”
“ โอ๊ยคุณหมอ อย่ามาคงมาคุณกับผมเลยครับ ฟังแล้วกระดากรูหูอย่างไงก็ไม่รู้ เรียกปลาบึกเหรอจะเรียกบึกเฉยๆ อย่างไอ้โจ๊กมันเรียกก็ได้ครับ ^^ ”
“ งั้นปลาบึกก็ต้องเรียกผมว่าพี่เอกเฉยๆ เหมือนน้องโมนะครับ ผมถึงจะไม่เรียกว่าคุณปลาบึก ^^ ”
“ ครับ พี่เอก ^^ ”
“ ดีมากครับน้องปลาบึก ^^ ”
เหอะๆ ..... ผมเข้าบ้านมาได้ก็เดินกระย่องกระแย่งไปดูโน่นนี่ตามประสาคนจากบ้านไปนาน หุหุหุ ก็อย่างว่าแหละครับคือว่ามันทนไม่ได้จริงๆ ที่จะต้องทนดูไอ้สองตัวต้อนรับขับสู้กับคนที่กำลังจะเข้ามาตีท้ายครับตัวเอง
“ อยู่นี่เอง ” แล้วมันก็ตามหาผมเจอจนได้ครับ
“ นี่หมอไม่มีอะไรจะทำเหรอไงหะถามจริงๆ ”
“ ออกมายืนตากแดดตากลมอย่างนี้นานๆ ก็ดีเหมือนกันนะครับ จะได้ป่วยอีก ^^ ”
“ ตอบไม่ตรงคำถาม ”
“ ก็ถ้ามีก็คงไม่เอาตัวกับหัวใจมายืนจ้องใครบางคนอยู่แถวนี้หรอกมั้ง ^^ ”
“ แหวะ ไปอยู่กับไอ้บึกโน้นไป ลิเกชะมัด ”
“ โจ๊ก ”
“ อะไร ”
“ พูดเพราะๆ กับพี่ซักครั้งไม่ได้เหรอไง ”
“ ก็ผมไม่ชอบหมอ ”
“ แล้วต้องทำอย่างไงโจ๊กถึงจะชอบพี่ล่ะ ”
“ ต่อให้หมอทำไงก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจผมได้หรอก ”
“ จริงเหรอ ”
“ ............ ”
“ เป็นคนใจแข็งขนาดนั้นเชียว ”
“ ............ ”
“ ว่าไง ถามไม่ตอบ ” ไอ้หมอเดินมายืนประกบข้างหลังผมก่อนจะคว้าเอวผมดึงเข้าหาตัวมัน
“ จะทำไรอ่ะ ปล่อยนะโว๊ย ”
“ ไม่ จนกว่าเราจะพูดดีๆ กับพี่ซักครั้ง ”
“ ปล่อยยย ”
“ ไม่ ”
“ หมอแน่ใจนะว่าจะทำอย่างนี้ ”
“ ทำไม จะทำร้ายผมเหรอถ้าผมไม่ปล่อย ”
“ ปล่อยหมอ อย่าให้ผมหมดความอดทน ”
“ แค่ซักครั้ง พูดดีๆ ซักครั้งก็ไม่ได้เหรอ ”
“ ผมเกลียดคนพูดไม่รู้เรื่องอย่างหมอที่สุด ผมไม่...ปล่อยยย ”
“ ก็ได้ ผมขอโทษ ”
ไอ้หมอยอมปล่อยผมให้ออกจากอ้อมกอด ( นี่เป็นไง 555+ ใช้คำได้น่าอ้วกมากๆ ตู ) ผมเดินเลี่ยงมันออกมานั่งเล่นอยู่ที่ห้องรับแขก ไอ้หมอยังยืนซึมอยู่ที่เดิม
“ เอ๊า พี่เค้าไปไหนแล้วล่ะ ”
“ ไปไหนก็ช่างแม่งประไร มึงจะไปถามหาเค้าทำไมวะ เหรอว่ามึงชอบเค้ามากไอ้บึก ”
“ -*- เป็นเชี่ยไรอีก อยู่ๆ มาทำอารมณ์เสียใส่กู ”
“ เปล่าอารมณ์เสียซักหน่อย ”
“ ก็มึงทำอยู่นี่ไง ”
“ กูบอกว่าเปล่า เปล่าหูแตกเหรอไงมึง ”
“ โอเคๆ เปล่าก็เปล่า โจ๊กมึงเป็นอะไรตั้งแต่กลับมาก็นั่งหน้าเป็นตูดมาตลอด มึงไม่พอใจอะไรเหรอเปล่าวะ ”
“ กูไม่ชอบไอ้หมอ ”
“ อ้อ นึกว่าเรื่องอะไร ทำไมวะเค้าไปทำอะไรให้มึงไม่โดนใจหรือไง ”
“ มึงจะโกรธไหมถ้ากูจะบอกว่ามัน ” ผมตัดสินใจจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ไอ้ปลาบึกฟังแต่..
“ อ้าวปลาบึก ทำกับข้าวเสร็จแล้วเหรอครับ ” ไอ้หมอเดินซอยเท้าเข้ามาสกัดดาวรุ่งเหมือนรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไร
“ ครับ เกือบๆ แล้วละครับ นี่รอโมเค้าทอดหมูอยู่ครับ ”
“ เหรอครับ งั้นป่านนี้น้องโมคงทอดหมูเสร็จแล้วมั้งครับพี่ว่า ”
“ คงงั้นครับ งั้นผมว่าเดี๋ยวผมขอตัวเข้าไปดูในครัวก่อนดีกว่านะครับ ”
“ เชิญครับ งั้นเดี๋ยวพี่ขออนุญาตนั่งคุยเป็นเพื่อนโจ๊กดีกว่านะครับ ”
“ ครับ เชิญตามสบายครับพี่ ”
ไอ้บึกเดินหายเข้าไปในครัว ผมมองตามจนไม่เห็นหลังมันก่อนจะหันมาเล่นไอ้หมอต่อ
“ ไม กลัวว่าเรื่องจะแตกเหรอไง เข้ามาได้จังหวะดีจังเลยะ ”
“ ก็คงงั้น มันเร็วเกินไปที่จะให้ใครๆ รู้เรื่องของเรา ”
“ เรื่องของเรา ”
“ ใช่ เรื่องของเรา ”
“ หมอ ”
“ อ้าวว่าไงสองหนุ่ม ” ไอ้โมเดินออกมาจากห้องครับพอดีครับ
“ โม ” เสร็จแน่มึง
“ ว่าไงคุยอะไรกันครับ ^^ ”
“ ก็ทั่วๆ ไปนะครับ บ้านโมน่าอยู่ดีนะครับ ร่มรื่นดีมีต้นไม้เยอะแยะไปหมดเลย ”
“ ผมกับพี่ปลาบึกชอบต้นไม้นะครับ ว่างๆ ก็ไปเดินสวนหาซื้อต้นไม้มาลงกัน ตื่นเช้ามานี่อากาศสุดยอดเลยละครับ ^^ ”
“ ดีจังเลยครับ คอนโดพี่ปลูกต้นไม้ใหญ่ๆ ไม่ได้เค้าห้ามปลูกนะครับ น่าอิจฉาคนที่บ้านมีเนื้อที่ให้ปลูกต้นไม้ได้จังนะครับ ^^ ”
“ 555+ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ นี่หมอเดินไปดูแปลงผักสวนครัวพี่ปลาบึกมาเหรอยังครับ ทั้งพริกขี้หนู พริกชี้ฟ้า ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด พี่แกหามาลงดะเลยอ่ะ ”
“ ดีออกครับจะได้ไม่ต้องไปเสียตังค์ซื้อ ปลูกเองกินเองไม่เสี่ยงกับยาฆ่าแมลงด้วยนะ ^^ ”
“ พี่ปลาบึกก็พูดอย่างนี้แหละครับ ^^ ”
“ แล้วโจ๊กละ ชอบปลูกต้นไม้ไหม ” ไอ้หมอหันมาถามผมในขนาดที่ไอ้โมเดินออกไปเตรียมจัดโต๊ะอาหาร
“ ถามทำไม ”
“ พี่อยากปลูกต้นรักกับโจ๊กอ่ะ วันไหนว่างๆ ไปลงต้นรักกับพี่หน่อยนะ 555+ ”
“ ฝันไปเหอะ ”
และแล้วอาหารก็ถูกยกขึ้นตั้งโต๊ะ...
“ ให้พี่ช่วยไหมครับ ”
“ ไม่ตั้งพี่ เชิญพี่นั่งได้เลยครับ เอ้าไอ้โจ๊กมาดิเหรอว่าต้องให้กูไปจุดธูปอันเชิญ ”
“ มาแล้วๆ ต้มยำรวมมิตรรสเด็ดมาแล้วครับ ” ไอ้โมยกหม้อต้มยำตามไอ้ปลาบึกออกมาติดๆ
“ ให้พี่นั่งตรงไหนดีครับปลาบึก ” ไอ้หมอจ้องมาที่ผมที่กำลังเดินไปนั่งหัวโต๊ะ
“ ข้างไอ้โจ๊ะก็ได้ครับ ”
เสร็จมันจนได้... ไอ้หมอเดินอ้อมมาลากเก้าอี้ได้ก็หย่อนตูดลงข้างๆ ผมทันที ส่วนไอ้ปลาบึกไปนั่งข้างไอ้โม
“ ดีจังนะครับ ได้กินข้าวพร้อมคนที่เรารัก ^^ ” ไอ้หมอกวนตีนอีกแระครับ
“ อะไรครับพี่ ” ไอ้บึกเงยหน้าจากการตักข้าวมาจ้องหน้าไอ้หมอ
“ คือพี่อิจฉาคนที่มีคนรักนะครับ เห็นพวกน้องแล้วพี่รู้สึกมีความสุขแทนนะครับ พี่อยากมีคนนั่งกินข้าวด้วยกัน อยากมีคนปรับทุกข์และสุขร่วมกัน อยากมีคนที่รอเรากลับบ้าน อยากมีคนที่คอยถามว่าเหนื่อยไหม หิวไหม เป็นอะไร ไม่สบายเหรอเปล่า ^^ ”
“ พี่พูดจาน่าสงสารจังครับ ” ไอ้โมทำหน้าเศร้าๆ
“ นั่นสิครับ พี่ไม่มีแฟนเหรอครับ ” ไอ้บึกเลยเศร้าตามไปอีกคน
“ ฮึ เคยมีครับ แต่ว่าเราเข้ากันไม่ได้ ผมไม่มีเวลาให้เค้านะครับ คนเป็นหมอก็อย่างนี้แหละครับ หาเวลาเป็นส่วนตัวยาก ^^ ”
“ เอาอย่างนี้สิครับ เอาไว้วันไหนหมอว่างหมอก็มานั่งเล่นนอนเล่นที่นี่กับพวกเราก็ได้ครับ ^^ อยู่กันคนเยอะๆ สนุกจะตายเนอะโม ”
“ ใช่พี่ปลาบึกพูดถูก ^^ มานะครับหมอ ”
“ อย่าดีกว่าครับพี่เกรงใจ ”
“ โอ๊ยยย คนกันเองทั้งนั้นจะมาเกรงจงเกรงใจอะไรกันค๊าบบบ ”
ตะเภาแก้ว ตะเภาทองสองเมียรักเปิดทางกันน่าดูครับ เหรอว่ามันกลัวว่าไอ้หมอจะเฉาตายคาห้องไปซะก่อนที่จะไม่ทันได้แก่
“ พี่กลัวแต่คนบางคนจะไม่ให้พี่มาสิครับ ”
“ พี่หมายถึงใครครับ ไอ้เนี้ยนะ ” ไอ้บึกชี้มือมาที่ผม
“ โอ๊ย ขานี้เค้าไม่เรื่องมากหรอกครับพี่สบายใจได้ จริงไหมครับพี่โจ๊ก ” ไอ้โมหันมาทำตาดุๆ ใส่ผม
“ มาทำไมบ่อยๆ เปลือง ”
“ ไอ้โจ๊ก เดี๋ยวกูตบปากแตกเลยนี่ ขอโทษแทนมันด้วยครับ จิตมันยังไม่กลับเข้าร่างนะครับพี่ ” ไอ้บึกเดินตักข้าวมาถึงผมพอดี มันเลยมะเหงกใส่หัวผมมาหนึ่งทีก่อนจะกินข้าว
“ 555+ พี่ไม่โกรธหรอกครับ 555+ น่ารักดี ”
“ น่ารักดี อันนี้หมอชมใครเหรอครับ ” ไอ้โมตักกับหมูทอดมาใส่จานผมก่อนจะหันไปถามไอ้หมอ
“ คือ น้องๆ น่ารักกันดีนะครับ ^^ ”
“ อ้อ แล้วไปโมนึกว่าพี่ชมพี่โจ๊กว่าน่ารักดีซะอีก ”
“ เหอะๆ ” ผมน้ำหน้าไอ้หมอ
“ ทานเลยครับหมอไม่ต้องเกรงใจ วันนี้ผมกับโมทำกันสุดฝีมือเลยนะครับเนี้ย ”
“ โห ขนาดนั้นเลยเหรอครับเนี้ย ”
“ แหม๋ นานๆ จะมีหนูลองยาหลงเข้ามาในบ้านเราซักทีนี่เนอะพี่ปลาบึก 555+ ”
“ 555+ ถูก ”
“ งั้นพี่ขอแปลงร่างเป็นหนูลองยาเลยแล้วกันนะครับ ”
“ ค๊าบบเชิญ ^^ มาพี่ปลาบึกนั่งๆ ”
แล้วเราก็กินข้าวพร้อมกับคุยเรื่องเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยแหละครับ ไอ้หมอคุยเก่งมาก...เก่งขนาดที่ว่าไอ้ปลาบึกกับไอ้โมยังเคลิ้มไปกับการพูดคุยและเล่าเรื่องราวในการทำงานของมันเลย ผมกินข้าวอย่างเงียบๆ ก็จะให้ไปคุยแทรกอะไรได้ละครับในเมื่อเรื่องที่มันเล่าผมไม่รู้เรื่องเลยซักอย่างเดียว มันเองก็คุยไปกินไปแล้วก็แอบส่งสายตามาออดอ้อนบ้างในบางโอกาสที่จะเอื้ออำนวยให้มันทำได้
“ พี่ไม่ต้องครับ ไปนั่งเล่นที่ห้องรับแขกกับพี่โจ๊กเถอะ เดี๋ยวตรงนี้โมกับพี่ปลาบึกเก็บไปล้างเอง ”
“ ได้ไงครับ พี่กินด้วยพี่ก็ต้องเก็บด้วยสิถึงจะถูก ”
“ เอาน่า ไม่มีบ้านไหนเค้าให้แขกมายืนล้างจานในครัวของเจ้าของบ้านหรอกนะครับ ”
“ เอางี้ถ้าพี่อยากช่วย งั้นโมว่าพี่ช่วยพยุงพี่โจ๊กไปนั่งที่ห้องโน้นก่อนดีกว่าครับ แล้วเดี๋ยวพวกผมล้างจานเก็บข้าวของเสร็จแล้วจะตามออกไปสมทบ ”
“ เอางั้นเหรอครับ ”
“ ครับ ไปสิครับอย่าดึง ”
“ ก็ได้ครับ ”
“ ไปพี่โจ๊ก ให้พี่เค้าพยุงไป ”
“ ไม่ต้องหรอกโม พี่เดินเองได้ ”
“ นี่ก็อีกคน อย่าดื้อได้ไหม เดี๋ยวก็ล้มฝาดข้าวของอีกหรอก ฝากด้วยนะครับ^^ ”
“ ครับน้องโม ^^ ” เข้าทางมึงอีกจนได้
“ ปะครับโจ๊กพี่ช่วย ” ไอ้หมอเดินเข้ามาพยุงผมจากด้านข้าง
“ ไม่ต้องเดินเองได้ ” (กระซิบเบามาก)
“ เดินดีๆ นะครับ ”
“ บอกว่าไม่ต้องไง ” (ยังคงกระซิบกันต่อไป)
“ ช้าๆ นะครับ เดี๋ยวจะล้มไปซะก่อน ”
“ หายแล้วน่า ไม่ใช่คนกำลังจะตายซักหน่อย ปล่อยยย ” (กระซิบไปเรื่อยๆ )
แล้วมันก็พยุงผมออกมานั่งที่ห้องรับแขกจนได้สิน่า...
“ โจ๊กนี่ตัวแข็งดีจัง มีกล้าด้วย ไม่รู้ตรงอื่นจะแข็งอย่างนี้เหรอเปล่า ^^ ”
“ อยากรู้ไหมล่ะ ”
“ หึหึ ตอนนี้ยัง แต่ครั้งหน้าไม่แน่ ”
แล้วนั้นก็เป็นการมาประกาศตัวขอเข้าบ้านเป็นครั้งแรกกับทางเมียรักทั้งสองของผม ซึ่งก็แน่นอนครับที่ไอ้สองตัวนี้มันแทบจะไม่รู้เรื่องเลยว่านั่นเป็นการขอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมและพวกมัน
กาลเวลาเดินหน้าไปเรื่อยๆ พร้อมๆ กับความสัมพันธ์อย่างลับๆ ระหว่างผมกับไอ้หมอเถื่อนก็ดูจะคืบหน้าไปได้มาก จริงๆ การคบกันของผมกับไอ้หมอก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างที่คิดครับ ไอ้หมอยังคงไปทำงานเป็นปกติแต่ก็มีโทรมารายงานตัวและปรับทุกข์สุขบ้างตามประสาคนกำลังเห่อของใหม่อย่างผม ผมก็คุยไปเรื่อยเปื่อยแรกๆ ก็ไม่ค่อยรับสายมันเพราะไม่อยากมีปัญหากับตะเภาแก้ว ตะเภาทองเพราะรู้นิสัยไอ้สองตัวนี้ดี โดยเฉพาะไอ้ตัวหลังถ้าได้รู้มีหวังบ้านยังไม่ทันจะแตกหัวผมคงจะต้องแตกซะก่อน แต่ก็นะเริ่มๆ มาแพ้เอากับความมานะและพยายามของไอ้หมอจนได้
ก็จะไม่ให้ได้ไงละครับ ในเมื่อมันเล่นกระหน่ำทุกอย่างใส่ผมไปซะหมดอย่างเช่น ถ้ามันโทรมาแล้วผมไม่รับสายมันเลยมันจะไปซื้อเบอร์ใหม่มาทันทีครับ แล้วผมก็ต้องรับไงเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนๆ เหรอว่าลูกค้าโทรเข้ามา พอรู้ว่าเป็นไอ้หมอผมก็จะเมมชื่อว่าไม่รับไว้ พอมันโทรมาใหม่แล้วผมเห็นสายเรียกเข้าเป็นชื่อที่ตั้งไว้ผมก็ไม่รับ หนักเข้ามันก็ไปหาซื้อเบอร์ใหม่ ผมก็ทำเช่นเดิมอีกตั้งเมมไว้จน...โน่นแหละครับผมมาสังเกตุเอาตอนหลังๆ ว่าเบอร์ที่มันใช้กับผมรวมแล้วเกือบๆ จะ 10 กว่าเบอร์เห็นจะได้ก็เลยบอกมันว่าให้หยุดทำอย่างนี้
แล้วมันก็เอาเลยครับ มันหยิบยื่นข้อเสนอมาให้ผมว่าจะไม่ทำก็ต่อเมื่อรับปากกับมันว่าจะรับสายมันทุกครั้งที่มันโทรหา ผมก็ตอบเลี่ยงๆ มันไปว่าไม่สะดวกเพราะผมทำงานที่เดียวกันกับไอ้บึก มันก้เข้าใจนะครับแต่ก็ไม่วายจะขอโทรเข้ามาเป็นช่วงเวลาของมัน เช่นมันพัก 11.00 น. มันก็จะโทรมาช่วงนี้ทุกวันจนกว่าจะเปลี่ยนเวรรอบให้ก็ค่อยโทรมาแจ้งช่วงเวลาใหม่กันอีกที
สุดท้ายก็กลายเป็นว่าผมกับมันแอบคบกันจริงๆ ไปซะงั้น เราคบกันอย่างนี้มาเรื่อยจนเกือบๆ 2 เดือนเห็นจะได้มันก็เริ่มชวนผมไปดูว่ามันมีความเป็นอยู่อย่างไง เป็นการชวนที่แปลกประหลาดดีครับ เพื่อนๆ คงอยากรู้แล้วใช่ไหมครับว่ามันชวนผมอย่างไง
“ โจ๊ก ”
“ หืม ”
“ เสาร์นี้ว่างไหม ”
“ ทำไม ”
“ เอกอยากไปเดินดูต้นไม้นะ เราเดิน JJ กันนะ ไปเป็นเพื่อนเอกหน่อยนะ ” หลังจากที่เราคบกันได้ซักระยะมันก็แทนตัวมันด้วยชื่อเล่นกับผมครับ ส่วนผมอย่างไงๆ ก็ไม่มีวันเรียกมันพี่แน่นอน
“ ไม่ว่าง ”
“ แค๊กๆ ”
“ เป็นอะไร ”
“ เป็นหวัดนิดหน่อยนะ ”
“ เป็นหมอไงวะไม่ดููแลตัวเอง แล้วงี้คนไข้จะเชื่อถือได้ไง ขนาดตัวเองยังเอาไม่รอดเลย ”
“ ซ้ำเติมกันเข้าไป ”
“ แล้วนี่กินยาเหรอยัง ”
“ ยัง ”
“ ไปหายากินไป เดี๋ยวโจ๊กจะไปประชุมแล้ว ”
“ เย็นๆ ขอโทรไปหาใหม่ได้ไหม ”
“ อย่าเลย กลับบ้านไปนอนพักผ่อนให้มากๆ เถอะ ”
แล้วผมก็วางสายจากมันไปโดยที่เราไม่ได้โทรคุยกันอีกเลยนับจากนั้น 3 วัน จนผมเริ่มๆ เอ๊ะใจว่ามันจะตายไหมหน่อยไมมันเงียบๆ ไปวะ คือจากที่มันโทรมาทุกวันจนผมติดนิสัยต้องจ้องนาฬิกาดูเวลาเพื่อเตรียมพร้อมในการรีบปลีกตัวเองไปให้ห่างจากมุมที่ไอ้บึกอยู่...ก็กลายเป็นว่าผมจ้องนาฬิกาเก้อไป แล้วสุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายที่จะต้องโทรไปหามันเอง
“ ฮาโหลเอกครับ ”
“ ไม่ต้องบอกก็ได้ ไงก็รู้ว่าตัวเองไม่ได้จิ้มผิดเบอร์ ”
“ โจ๊กเหรอ ”
“ อืม รับสายไม่ดูเบอร์คนโทรเข้าเลยเหรอไง ”
“ คือพอดีรีบๆ นะ ”
“ เป็นไงบ้าง นึกว่าตายไปแล้วซะอีก ”
“ เป็นห่วงเอกเหรอ ”
“ ……….. ”
“ ดีจังใจ ”
“ ……….. ”
“ คิดถึงก็ออกมาเจอกันหน่อยสิ วันนี้ตอนบ่ายผมก็ออกเวรแล้ว ”
“ ……….. ”
“ โอเคนะ ”
“ เอกนี่โจ๊กยังไม่ได้พูดอะไรซักคำเลยนะ ”
“ 555+ เหรอ ถึงไม่ถูกเอกก้สัมผัสและรับรู้ได้ว่ามีใครซักคนเป็นห่วงเอกอยู่ ”
“ ขนาดนั้นเชียว ”
“ นะ ออกมาเจอกันซักแปปก็ยังดี ”
“ ไม่ว่างนะ งานเยอะ ”
“ เหรอ ”
“ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ”
“ งานยุ่งมากเลยเหรอ ”
“ อืม ”
“ ……….. ”
“ ทำไม ”
“ ………….”
“ เป็นอะไรอีกละ ถึงเงียบก็ไม่ง้อหรอนะบอกไว้ก่อน ”
“ ...........”
“ ไม่คุยก็จะวางแล้วนะ ”
“ .......... ”
“ ว่าไง เอก ”
“…………..”
“ ทำไม ”
“ อยากเจอ อยากเจอจริงๆ นะ ”
“ ไม่รู้สิ ”
“ แค่ได้เห็นหน้า นาทีเดียวก็ยังดี สัญญาว่าจะไม่ทำให้ลำบากใจ ”
“ อยากเจอขนาดนั้นเชียว ”
“ ก็คนมันคิดถึงนี่หน่า ”
“ หึหึ ”
“ นะ สัญญาไปแล้วไงว่าจะไม่ทำให้ลำบากใจ ”
“ พี่โจ๊กกกกกกกก ” น้องในแผนกครับ
“ แปปนะ ผมคุยกับน้องในแผนกแปปเดี๋ยวเสร็จแล้วจะโทรกลับไป ” ไม่วายที่จะต้องรายงานไปทางปลายสาย...ว่าจะไม่แคร์มันแล้วเชี่ยว 555+
“ ครับ ”
“ ว่าไงวะ ” ผมหันไปถามน้องในแผนกที่วิ่งกระหืดกระหอบมารายงานผมด้วยเรื่องอะไรก็ยังไม่รู้เลยครับ
“ ปะ ปะ เหอะ แปปพี่ผมเหนื่อย ”
“ เออ รู้ว่าเหนื่อยแล้วมึงจะวิ่งมาทำไมซะ เดินมาก็ได้กูก็ไม่ได้หนีไปไหนซักหน่อย ”
“ น้อยไปดิ กว่าผมจะตามหาตัวพี่โจ๊กเจอแม่งเล่นเอาซะหอบเลย ”
“ เออ แล้วนี่รู้ได้ไงว่ากูอยู่นี่ ” จำได้ว่าตอนนั้นอยู่ในห้องสมุดที่ห้องงานครับ
“ อีพี่ไก่มันบอกเห็นหลังพี่แวบๆ ผมเลยลองเสี่ยงมาดู ”
“ อืม แล้วตกลงมีอะไร ”
“ คืองี้พี่ เดี๋ยวบ่ายๆ นายเราจะไปประชุมงานข้างนอก พวกผมเลยว่าจะออกไปเก็บบิลลูกค้าเลย พี่มีอะไรจะฝากไหมเพราะพวกผมไม่กลับมาแล้วนะอีกอย่างก็ว่าจะปิดมือถือด้วยกะว่าจะพาสาวไปดูหนังซักกะหน่อยนะ 555+ ”
“ เจริญละมึง กูว่ามึงคงได้ไปเก็บบิลลูกค้าอ่ะ แล้วนี่ไอ้บึกมันไปด้วยไหม ”
“ ไปพี่ เห็นว่านายเค้าเอาพี่ปลาบึกไปประชุมงานด้วย ”
“ อ้าวแล้วกูอ่ะ ”
“ นายให้ไปคนเดียวพี่ปลาบึกเลยไปเอง ส่วนพี่อ่ะเฝ้าออฟฟิตไปเลยคนเดียว แต่ผมว่านะ (ไอ้น้องหันซ้ายหันขวาก่อนจะกระซิบกระซาบ) เดี๋ยวพอนายไปแล้วพี่ไปเลยเถอะไงก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้ว 555+ ”
“ เออไอ้เวรเรื่องอู้นะถนัดนัก”
“ งั้นผมไปก่อนนะพี่ ”
“ เออ ”
อย่างนี้ถือเป็นข่าวดีใช่ไหมครับ...แต่อย่างไงก่อนที่จะทำอะไรเราควรดูลู่ทางให้ดีก่อนที่จะลงมือทำลงไปครับของอย่างนี้ทบเรียนมันมี
“ ฮาโหลไอ้บึก ” ผมตัดสินใจโทรหาไอ้บึกทันที
“ มึงอยู่ไหนอ่ะโจ๊ก ”
“ ค้นเอกสารอยู่ในห้องสมุดนะ มึงล่ะเห็นไปกับนาย ”
“ อืม วันนี้กูคงกินข้าวกับนายนะมึงไม่ต้องรอล่ะ สงสัยคืนนี้ดึกนาๆ ง่วงก็นอนก่อนเลยนะไม่ต้องรอ ถ้ากลัวผีก็ไปนอนห้องโมนะรู้ไหม ” ดูมันครับสั่งเหมือนผมอายุ 10 ขวบ
“ อืม ”
“ เลิกงานแล้วรีบกลับบ้านละมึง อย่าให้รู้ว่าไปเถลไถลไหนนะกูสั่งโมตามไปจัดการมึงแน่ ”
“ อืมมมม งั้นแค่นี้นะกลับดีๆ ละมึง มีไรก็โทรเข้ามานะ ”
“ อืม ”
ทางโล่ง...
“ ฮาโหล ”
“ คุยงานเสร็จแล้วเหรอครับ ”
“ อยู่ไหนอ่ะมีเสียงเพลงด้วย ”
“ แท็กซี่ ”
“ ไปไหน ”
“ หิวนะเลยว่าจะไปหาอะไรกิน ”
“ มามาบุญครองถูกไหม ”
“ อะไรนะ ”
“ ไม่ได้ยินก็ช่างเถอะไม่มีอะไร ”
“ 555+ โอเคไปถูก มาบุญครองนะ ”
“ อยากกินอะไร ”
“ อะไรก็ได้โจ๊กชอบเอกก็ชอบหมดแหละ ”
“ อย่ามาทำเป็นตามใจ ”
“ จริงๆ ไม่เชื่อเหรอไง ”
“ งั้นเจอกันตรง KFC ข้างล่างนะ ”
“ โอเค ได้ๆ กี่โมงอ่ะครับ ”
“ ไปถึงก่อนก็หาอะไรกินรองท้องก่อนได้เลย โจ๊กกำลังจะออกไป ”
“ จริงดิ ”
“ ไหนว่าอยากเจอไง ตกลงจะให้ไปหาไหมเนี้ย ”
“ โอเคๆ 555+ งั้นผมจะสั่งอาหารรอนะ ”
“ อืม ”
“ งั้นเดี๋ยวเจอกันครับ ” แล้วไอ้หมอก็วางไป
ช่วงนั้นผมไม่รู้หรอกครับว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำมันดีแล้วหรือยัง ผมรู้แต่ว่าผมยังอยากมีอิสระไปไหนมาไหนได้บ้างในบางเวลา เพราะผมคิดว่าผมคิดกับไอ้หมอแค่เพื่อน...แค่เพื่อนจริงๆ นะครับ
“ ฮาโหลโม ”
“ ครับพี่โจ๊ก ”
“ โมอยู่ไหนอ่ะ ”
“ ร้านพ่อสิ มีไรเหรอเปล่าพี่โมติดทำบัญชีอยู่ ”
“ เปล่าๆ พี่แค่คิดถึงนะ ”
“ มาแปลกนะวันนี้ มีพิรุธ บอกมานะพี่โจ๊กมีอะไร ”
“ เหอะๆ รู้ทันไปทุกอย่างจริงๆ คืองี้ครับ วันนี้น้าพี่โทรมาให้เข้าไปหาหน่อยเค้ามีธุระจะคุยเรื่องที่บ้านพี่ที่นครสวรรค์นะ พี่ก็เลยว่าจะ ”
“ ไปหาน้าว่างั้น ”
“ ถูกกก ”
“ กลับกี่โมเอางี้ดีกว่าพี่โจ๊ก ”
“ คงดึกนะ โมไม่ต้องรอพี่นะ ”
“ ดึกนะพี่โมง ”
“ พี่ยังไม่รู้เลย เอาไงจะกลับแล้วพี่จะโทรมาบอกนะโมนะ ”
“ พี่ปลาบึกรู้ยาง ”
“ ยางครับ พอดีพี่วางสายจากน้าก็โทรมาหาโมก่อนเลย อีกอย่างไอ้บึกไปประชุมนอกสถานที่กับนายด้วยอ่ะพี่เลยไม่อยากโทรไปกวนมันตอนนี้ ”
“ ก็เลยจะให้โมเป็นทัพหน้าว่างั้น ”
“ นะโมนะ พี่มีธุระด่วนจริงๆ ”
“ อืมๆ ถึงแล้วก็โทรมาด้วยแล้วกันนะ ”
“ โอเคครับ งั้นแค่นี้นะ บายครับ ”
“ ครับ บายครับ ”
เยสๆ ทางสะดวกแล้วตูไปแรดได้....^0^ และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาผมตัดสินใจออกไปตามที่โทรไปนัดไอ้หมอทันที
“ รถติดไหมครับ ”
“ อืม นิดหน่อย ”
“ อ่ะน้ำ ” ไอ้หมอยกแก้วตัวมันขึ้นมายกหลอดจ่อที่ปากผม
“ ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมเดินไปซื้อใหม่ก็ได้ ”
“ ทำไม อายเหรอไง ”
“ ไม่อายได้ไงผู้คนแปดแสนสองออกขนาดนี้ ”
“ 555+ น่ารักจัง ”
“ อย่ามาทะลึ่งนะหมอ ”
“ เรียกหมออีกแระ โกรธเหรอถึงได้เรียกซะห่างเหินเชียว ”
“ ผมว่าเรียกอย่างนี้ดีกว่า เหมาะกับหมอดี ”
“ แต่เอกไม่ชอบ ”
“ ก็ไม่เห็นจะเคยชอบอะไรนี่ ”
“ ยกเว้นก็แต่โจ๊กนะที่เอกยังชอบอยู่ ^^ ”
“ หึ ”
“ เอาน้ำไรเดี๋ยวเอกไปซื้อให้ ”
“ ขอน้ำเปล่าดีกว่า ”
“ โอเค รอเดี๋ยวนะ ”
“ ไม่ให้รอแล้วจะให้ไปไหนอีกอ่ะหมอ ”
“ เรียกกกกเอกได้ไหมมมม แล้วพี่จะให้ค่าขนมหมื่นห้าาาา ถ้าเรียกหมอลดไปห้าพันนนน เรียกกกหมอเลิกกานนนน ” ไอ้หมอครวนเพลงฮิตสมัยที่มันเป็นหนุ่มๆ มั้ง
“ เอก ”
“ ครับโจ๊ก ”
“ กินวันนี้นะ ”
“ ค๊าบๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ 555+ ”
ไอ้หมอเดินไปซักพักแล้วกลับมาพร้อมไก่ทอดอีกถาดใหญ่ ผมมองกองภูเขาไก่ทั้งเก่าและใหม่บนโต๊กก่อนจะลงมือกินแบบไม่คิดชีวิต
“ ชอบกินไก่เหรอโจ๊ก ”
“ เปล่า แต่เห็นว่าสั่งมาแล้วเลยเสียดายของ ”
“ อืม รู้จักคิดเหมือนกันแฮะ 555+ ”
“ หลอกด่าเหรอ ”
“ บ้า ใครจะมาหลอกด่าคนที่ตัวเองชอบกันได้เล่า ”
“ เบื่อแระคำนี้ พูดอย่างอื่นบ้างได้ไหม ”
“ งั้นเดี๋ยวกินเสร็จแล้วเราจะทำอะไรกันดี ”
“ ว่างมากเหรอไง ”
“ ก็ถ้าเป็นโจ๊กเอกก็ว่างงงงตลอดชีวิตเอกแหละ 555+ ”
“ อยากไปไหนละ ”
“ ดูหนังกันไหม ดูคนเดียวมานานแล้ววันนี้มีคนที่เรารักนั่งดูด้วยข้างๆ คงรู้สึกดีไม่น้อย ”
“ จะอ้วก ”
“ จริงๆ นะ นานแล้วที่ไม่เคยได้ดูหนังในโรง ”
“ แล้วใครไปห้ามเล่า ”
“ งั้นเอาตามนี้นะ กินเสร็จเราไปดูหนังกันนะ ^^ ”
“ อืม งั้นก็รีบๆ กินเลยเดี๋ยวโจ๊กแย่งกินหมดนะ ” แบบนี้เรียกว่าเดทปะครับ...
นี่ยังไม่จบนะ
แบบว่าพึ่งต้นๆ ยังไม่ถึงกลางเลยนะเนี้ย
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1508274 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก