~~เออกูผิด 2...ตอนที่ 18~~ดูละครหลังข่าวกันหรือยังครับวันนี้ มามะเข้ามาปูเสื่อนั่งดูกันครับ
“ ต๊ายยย พูดได้คล่องปากจังนะไม่รู้ว่าใช้คำนี้เรียกแทนสรรพนามตัวเองหรือว่าเก็บไว้ใช้กรอกใบสมัครงานตรงช่องอาชีพเดิมกันแน่ ”
“ อีโม ปากหมานักนะมึงเดี๋ยวกูจะตบให้หมากระเด็นหลุดออกมาเป็นตัวๆ เลยคอยดู ”
เป๊งงงงงงง ยกที่ 2
“ โอ๊ยๆๆๆๆ กูกลัวจนตัวงี้สั่น ”
“ บึกมึงจับน้องเค้าไว้นะ ”
“ กูก็จับอยู่นี่ไงมึงแหละเอาโมออกไปก่อนไป ”
“ ไม่ โมไม่ไปไหนทั้งนั้น เข้ามาเลยอีกระเทยเถื่อน อีกระเทยไม่ได้รับการบำบัด ”
“ มึงสิิีอีโม อีกระเทยตัวสำรอง ”
“ สำรองเหรอ สำรองพ่อมึงสิ ”
อ๊ะ !!!!!!!! หลุดครับ หลุดดดดด ไอ้น้องโมสบัดดิ้นหลุดออกไปจากมือผมตอนไหนก็ไม่รู้ อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
“ ไอ้โจ๊กกกกกกกกกก มึงจับไว้สิ ” เสียงไอ้บึกตะโกนข้ามหัวไอ้กิมมาบอกให้ผมเร่งรุดเร็วไวในการดักจับไอ้น้องโม แต่...ไม่ทันแล้วครับไอ้น้องโมมันตกมันไปแล้วครับ
“ ปากดีนักใช่ไหมอีกิม ”
ไอ้น้องตรงดิ่งเข้าไปได้ก็ตบซ้ายยย ตบขวาาาาา โดยที่ไอ้กิมไม่มีการสวนมาซักแอะ...อย่าสงสัยไปครับว่าเพราะเหตุใด มันไม่ใช่ไอ้กิมสู้แรงไอ้โมไม่ได้หรอกครับแต่มันเป็นเพราะแรงควายๆ ของไอ้ปลาบึกที่ยึดสองแขนของไอ้กิมมาไขว้ไว้ที่หลังต่างหาก
“ โอ๊ยยยย ” เสียงไอ่กิมกรีดร้องด้วยความแค้นและเจ็บปวดที่ไม่อาจจะทำอะไรไอ้โมได้
“ ปากดีนักใช่ไหม กินตีนกูหน่อยเป็นไง ”
“ ปล่อยกู ปล่อยกูนะไอ้ปลาบึก พวกมึงรุมกูใช่ไหม อีพวกหมาหมู่ ”
“ อ้าวเฮ้ยย นีี่่่มึงด่ากูเหรอ กูอุส่าห์หวังดีจับแยกกลับมาว่าพวกกูเป็นหมาหมู่ มันจะมากไปแล้วพ่อแม่เพื่อนฝูงกูยังไม่เคยมีใครดูถูกหรือด่ากูอย่างนี้มาก่อนเลย ได้...มึงว่าพวกกูเป็นหมาหมู่ใช่ไหม งั้นกูก็จะขอเป็นอย่างที่ปากเน่าๆ ของมึงพูดดูซักครั้ง โมหลีกไป ”
เวรกำมาเยือนไอ้กิมเฮงแล้วไง ดูถูกใครไม่ดูถูกกับเสือกมาดูถูกไอ้คนซื่อตรงอย่างไอ้ปลาบึกซะนี่ วอนตายซะแล้วววววว
“ ส่งมาเลยพี่ปลาบึก ปากดีด่าพี่กูใช่ไหมมึงตายยยยยยย ”
ไอ้ปลาบึกผลักร่างไอ้น้องกิมกระุเด็นไปล้มลงตรงหน้าไอ้น้องโม ไม่ต้องถามนะครับว่าต่อไปจะเป็นอะไร แน่นอนครับรายการอาหารล้วนๆๆๆ วันนี้ขอเสนอเมนูยำอีกิม
“ โอ๊ยยยย ปล่อยกูนะอีพวกหมาหมู่ โอ๊ยยยย ”
ไม่ทันแล้วครับเพราะหลังจากที่ไอ้กิมเงยหน้าขึ้นมาสบตาไอ้โมได้ยังไม่ถึงสองวินาทีซะด้วยซ้ำมั้งก็เจอตีน ตีนแบบเนื้อๆ เน้นๆ เลยครับถีบเข้าตรงกลางหน้าผากหงายหลังนอนลงกับพื้นเลยครับ จากนั้นก้เจอตีนไอ้ปลาบึกที่ตามไปสมทบเหยียบย่ำไปทั่วทั้งเรือนร่างของไอ้กิม (มันย่ำเหมือนย่ำข้าวในนาเลยครับ ผมเห็นแล้วก็ให้หวาดเสียวว่าจะมีซักครั้งไหมที่จะเจอไอ้พวก 2 ตัวนี้ร่วมมือกันยำตีนผมอย่าไม่รู้สาเหตุ)
“ พอแล้วโม ไอ้บึกพอ กูบอกให้พออออออออ ” (ตะโกนห้ามอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ )
แหกปากให้ตายก็ไม่มีใครฟังผมแล้วครับงานนี้ สองศรีตะเภาแก้วตะเภาทองทั้งเตะทั้งต่อย วิชาหมัดมวยสำนักไหนมันงัดออกมาใช้ได้อย่างไม่มีเคอะเขิน
“ พี่โจ๊กช่วยกิมด้วย อ๊ายยย ”
ไอ้กิมคงทนแรงนวดแบบแผนไทยโบราณของไอ้สองตัวไม่ไหวจึงหันมาขอให้ผมช่วย แต่มันช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่ายิ่งมันเรียกร้องหาผมมากเท่าไหร่มันยิ่งเป็นการจุดเพลิงแค้นของไอ้ 2 ตัวนั้นมากยิ่งขึ้นเท่านั้น เพราะพอไอ้กิมพูดจบไอ้โมก็ตรงปรี่เข้าไปกระชากหนังหัวซะไอ้กิมหน้าหงายก็ยเลย
“ อีกิม มึงเข้าใจอะไรผิดไปหรอนั่นมันผัวกูนะ ไม่เข็ดไม่หลาบจำซินะมึง เจอแค่นี้มันน้อยไปใช่ไหม ” ไอ้โมจับหัวไอ้กิมโขกเข้าตรงเหลี่ยมโต๊ะครับ
“ โอ๊ยยย ” เลือดดดดด
ขาผมสั่นตายห่าลูกเค้าเลือดออกแล้ว เอาไงดีจะทำไงดีตายแน่กู...
“ พอแล้วไอ้บึกน้องเค้าหัวแตก หยุดๆ พอได้แล้วพี่ขอ ”
“ แต่มันว่าพวกเรานะมึงก็เห็น ”
“ ใช่กูเห็น แต่มันหนักไปไหมพี่พวกมึงทำกันอยู่เนี้ยอ่ะ พอเถอะนะโมพี่ขอร้องแค่นี้ก็ไม่รู้จะตอบคำถามพ่อแม่เค้าอย่างไงแล้ว ” ไอ้น้องโมยอมลามือดดยถอยออกไปยืนหอบอยู่ไม่ไกลจากไอ้กิมนัก
“ จะไปยากอะไร พี่ก็ตอบไปตามความจริงสิว่าอีกิมมันแรดแค่ไหน เที่ยวให้ท่าผัวคนอื่นเค้าอย่างนี้ก็ต้องมีสภาพอย่างนี้แหละถึงจะสาสม มึงจำไว้นะอีกิมว่าคนอย่างกูไม่ใช่ตัวสำรองใครเพราะถึงกูจะต้องใช้ผัวร่วมกับพี่กูพี่กูก็ให้เกียรติกูเสมอเท่าเทียมพี่เค้า เพราะฉะนั้นมึงก็จำใส่กระโหลกหนาๆ ของมึงด้วยว่าอย่ามายุ่งกับผัวของพวกกู เสียอะไรเสียได้แต่กูไม่ยอมเสียพี่กับผัวกูอย่างเด็ดขาดมึงจำเอาไว้อีกิม ” ไอ้โมใช้ดรรชนีนิ้วชี้จิ้มบาลไอ้กิมไปอีกหนึ่งดอกก่อนจะหันมาจิ้มผมด้วย
“ พี่ก็เหมือนกัน ไปให้ท่ามันใช่ไหมมันถึงได้ติดสัตว์ขึ้นมาเร็วขนาดนี้ ใช่ไหม ” คำหลังออกแนวตวาดผัวอย่างเห็นได้ชัด
“ พี่เปล่านะโม ”
“ เปล่าอะไร ที่เมื่อคืนมึงถือชามมาม่าขึ้นมากินข้างบนเพราะมึงกะจะขึ้นมาให้ท่ามันใช่ไหมไอ้โจ๊ก ”
“ กูเปล่านะไอ้บึก ไอ้เชี้ยมึงอย่ามาพูดใส่ร้ายกูนะ ” ผมหันไปมองไอ้น้องโมด้วยอาการหวาดระแวงเป็นที่สุด
“ อ๋อออออ นี่กะจะล่อลวงให้ไอ้กิมตามพี่ขึ้นไปสินะ ไอ้พี่โจ๊กกก ”
“ เปล่าค๊าบบบโม พี่เปล่าจริงๆ ให้พี่สาบานก็ได้พี่ไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้าจริงๆ นะครับ พี่แค่ลงไปต้มมาม่าแค่นั้นเอง จริงๆ นะ ”
“ กูไม่เชื่อ มึงมันกะล่อนไอ้โจ๊ก โมตามคนอย่างมึงไม่ทันหรอก โมอย่าไปเชื่อมันนะพี่ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ไม่งั้นมันจะออกปากว่าจะไปอุ้มไอ้กิมขึ้นมาที่ห้องเหรอ ”
“ โอ๊ยยยย ลูกอีช่างจดช่างจำ ไอ้เชี้ยยยย มึงจะฆ่ากูเหรอไงไอ้เชี้ยบึก ก่อนมึงจะพูดอะไรนะดูหน้าไอ้โมก่อนดิ๊สาดดดด แม่งจะแดกหัวกูอยู่แล้ว ”
“ หรือไม่จริงไอ้พี่โจ๊ก หนอยๆๆๆ อยากกินมาม่าต้มตอนตี 2ตี 3 เนี้ยนะ มันฟังขึ้นไหม ”
“ โธ่โมครับ ก็พี่หิว ”
“ หิวไร หิวกระเจี๊ยวไอ้กิมเหรอไงตอนตี 2 ตี 3 เนี้ย ”
“ ว่าไปนั่น ไรเนี้ยอยู่ๆ ก็มาลงที่พี่ เพราะมึงเลยไอ้ปลาบึก ”
“ เพราะกูเหรอไอ้โจ๊ก (มันตบมาที่แขนผมหนึ่งที) มึงพูดใหม่ดิ๊ แน่จริงพูดใหม่ เดี๋ยวนี้ ”
“ โอ๊ยยย กูเจ็บนะไอ้บึก ”
“ เจ็บใช่ไหม เจ็บมากใช่ไหม ” ไอ้น้องโมฟาดฝ่ามือลงมาใส่กลางหลังผมดังตุบ
“ โอ๊ยย ไรวะเนี้ย กูเจ็บนะ ” ผมลูบแขนลูบหลังลูบไหล่ด้วยความแสบจากฝ่ามือมาร
“ แล้วพวกกูไม่เจ็บหรือไง เจ็บทั้งกายทั้งใจอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะความมักง่ายของมึงนี่แหละ อยากทำตัวเป็นข้าวเปลือกนักใช่ไหมห๊ะไอ้โจ๊ก ”
“ มักง่ายเหรอ แค่กูลงไปต้มมาม่าแดกแค่นี้พวกมึงก็คิดว่ากูจะมักง่ายขนาดลงไปบี้กันในครัวเหรอไง ”
“ งั้นมันจะกระเหี้ยนกระหือรือตามเข้าไปหาพี่ถึงในห้องนอนโมได้ไงไอ้พี่โจ๊ก ”
“ กูจะไปรู้เหรอ อยากรู้ก็ถามมันเองสิ ”
“ มึงแน่ใจนะว่าสิ่งที่มึงพูดเป็นความจริงไอ้โจ๊ก ” ไอ้บึกตรงเข้ามากระชากคอเสื้อผม ใจผมงี้เต้นตุ๊บๆ เสียวไปถึงรูตูด แต่จะให้มันรู้ว่าผมกลัวไม่ได้เดี๋ยวแม่งพากันได้ใจแล้วจะพากันมาข่มเหงผม ไม่ได้การแระ
“ ปล่อยมือ กูปล่อยให้มึงปล่อยมือจากเสื้อกูเดี๋ยวนี้ไอ้บึก หรือมึงอยากมีเรื่องกับกูอีกคน ปล่อยยยย ” คำหลังผมกลั้นใจตวาดใส่หน้ามันไปด้วยใจที่หดเหลือเท่าจิ๋มมด
“ ก็ได้ พวกกูจะเชื่อมึงซักครั้งแต่มึงจำไว้นะถ้ามึงยังไม่หยุดแค่ที่พวกกู กูคงปล่อยมึงไว้ไม่ได้แล้วไอ้โจ๊ก ” มันปล่อยคอเสื้อผมก่อนจะหันไปตวาดไอ้กิมต่อ
“ ไอ้กิม มึงออกไปจากบ้านพวกกูเดี๋ยวนี้ รีบไปซะก่อนที่กูจะของขึ้นรอบสองแล้วมึงก็จำไว้นะว่าถ้าอยากได้ผู้ชายคนไหนก็ไปหาเอาข้างหน้าแต่อย่ามายุ่งกับผู้ชายคนนี้ถ้ามึงยังอยากมีร่างกายครบ 32 ออกไปปปป ”
“ ไปสิ เค้าไล่แล้วยังไม่ไปอีกหรือว่าต้องให้เอาน้ำมาสาด ” ไอ้น้องโมตรงเข้าไปกระชากแขนไล่ไอ้กิม
“ ไม่ต้องกูลุกเองได้ แต่พวกมึงจำไว้นะว่าเรื่องไม่จบแค่นี้แน่ ฝากไว้ก่อนเถอะ พี่โจ๊กผมไปก่อนนะครับ ” ไอ้กิมลุกเดินเขย่งออกไปกำลังจะพ้นประตูอยู่แล้วเชียวครับ
“ ไม่จบเหรอ ฝากไว้ก่อนเหรอ ไม่ต้องกูว่าเอาให้จบเลยดีกว่ามึงจะได้ไม่เสียเวลากลับมาเอาของที่มึงฝากไว้ไอ้กิม ” ไอ้ปลาบึกของขึ้นจนได้ เวรกำของมึงแท้ๆ ไอ้กิมไม่น่าปากดีเลย
ถ้าเป็นในละครการที่ตัวโกงกล่าวคำว่าฝากไว้ก่อนมันน่าจะเป็นการจบเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วใช่ไหมครับ แต่ละครเรื่องยาวของผมมันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลยครับเพราะไอ้ปลาบึกมันคิดอะไรตรงๆ เลยทำให้มันกลายเป็นคนที่ทำอะไรไม่เหมือนคนอื่นเค้าก้แค่นั้นเอง
“ โอ๊ยย ปล่อยยะมึงจะทำอะไรกู ช่วยด้วยยยย ” ไอ้กิมร้องเสียงหลงที่อยู่ดีๆ ไอ้ปลาบึกก็วิ่งเข้าไประโดดถีบเข้ากลางหลัง แถมมันยังตามไปต่อยไอ้กิมแบบไม่ยั้งอีกต่างหาก
แต่ศึกครั้งนี้เกิดขึ้นนอกตัวบ้านครับเลยทำให้ไอ้ 3 หนุ่มบ้านข้างๆ ต้องกระโดดรั้วเข้ามาช่วยผมจับไอ้กิม ไอ้น้องโมและไอ้ปลาบึกออกจากกัน แต่ก้ใช่จะทำได้ง่ายๆ ครับเพราะแต่ละคนแรงแค้นมันช่างล้นเหลือซะเหลือเกิน
“ เกิดอะไรขึ้นครับโจ๊ก ” ทีหนุ่มข้างๆ บ้านจำกันได้ไหมครับมันวิ่งข้ามรั่วเข้ามาเอาตัวกันแยกคณะละครลิงอย่างทุลักทุเล
“ ปล่อยผมพี่ทัช ผมจะอัดมัน ” เฮ้ยยยยเมียกูนะไอ้ทัช น้องมึงเลยไอ้ทีมึงเอาน้องมึงออกไปห่างๆ เมียกูเดี๋ยวนี้นะ (แค่คิดในใจ)
“ ทาร์มปล่อยพี่ พี่จะเอาแม่งให้ตายคาตีนเลย ปล่อยสิทาร์ม ” เฮ้ยยยนั่นก็เมียกูนะเว้ย (เหมือนกัน)
“ โจ๊กไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ ” ไอ้ทีคงหันมาถามด้วยความเป็นห่วงอย่างจริงใจครับ แต่ไอ้โมกับไอ้บึกคงไม่เข้าใจเช่นที่ผมเข้าใจ
“ ไอ้โจ๊ก / ไอ้พี่โจ๊ก ” เห็นไหมครับ ทำไม๊ทำไมผมถึงซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้บ้างนะ
“ อะไร ”
“ เดี๋ยวๆ เดี๋ยวจะโดน ” ไอ้น้องโมเดินตรงเข้ามากระชากแขนผมให้ตามมันเข้าบ้านทันที
“ มานี่เลย (แล้วมันก็หันไปบอกกับไอ้บึกว่า) พี่ปลาบึกปล่อยไอ้กิมมันไป โมก้อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าพ่อแม่มันได้เห็นสารรูปลูกชายสุดที่รักสภาพเป็นหมาโดนฟัดซะขนาดนี้พวกเค้าจะทำอย่างไง ไปมึงออกไปจากบ้านกูนี้เดี๋ยวนี้ก่อนที่มึงจะไม่มีชีวิตรอดพ้นตีนพวกกูออกไป ”
ไอ้ทีกับไอ้ทาร์มเดินเข้าไปช่วยพยุงไอ้กิมออกไปนอกบ้านด้วยสภาพไม่ต่างอะไรกับผู้ชายโดนรุมโทรม
“ น้องโมเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ ให้พี่ทัชพาไปหาหมอก่อนไหม ”
“ ไม่ต้อง ” (แต่ในใจอยากพูดว่า “ อย่าเสือก” มากกว่าครับ)
“ แต่แขน ขา โมแดงซะขนาดนั้น ผมว่าให้ผมพาน้องโมไปหาหมอก่อนดีกว่านะครับพี่โจ๊ก หรือว่าพี่ไม่ห่วงน้องโม ” ไอ้น้องโมเหลือบสายตามามองหน้าผม
“ โมเป็นเมียผม จะเจ็บ จะป่วย จะตายมันก็เป็นหน้าที่ของคนที่เป็นสามีพาไปคนนอกไม่เกี่ยว ” เยสๆๆ
“ ก็ไม่ใช่เพราะคนที่มีดีแค่ชื่อว่าสามีหรือครับน้องโมกับพี่ปลาบึกถึงต้องเป็นอย่างนี้ ”
“ นี่มันไม่ใช่ ” ผมยังพูดไม่ทันจบประโยคดีเลยครับไอ้น้องโมก็สวนมา
“ ใช่พี่โจ๊กแหละผิดโมถึงต้องเป็นอย่างนี้ ”
“ โมมมมมมมม ” ผมโมโหมันมากที่มันดันไปเห็นดีเห็นงามกับความคิดของไอ้คนข้างบ้านที่แอบมาชอบมันเลยเผลอบีบแขนไอ้น้องโมอย่าแรง
“ โอ๊ยยย พี่โจ๊กโมเจ็บ ปล่อยนะ ”
“ ไม่ ”
“ พี่โจ๊กปล่อยแขนน้องโมเดี๋ยวนี้นะครับ น้องโมเจ็บ ”
“ ไม่แล้วนายก็กลับไปบ้านนายได้แล้ว ที่นี่ไม่มีอะไรให้นายต้องอยู่ช่วยแล้ว ”
“ พี่โจ๊ก ขอโทษที่ทัชเดี๋ยวนี้นะ พี่ทัชเค้าหวังดีกับโมเค้าถึงมาช่วยพี่มีสิทธิ์อะไรไปว่าเค้าแบบนี้ ”
“ พอได้แล้ว ทัชกลับบ้านกับพี่เดี๋ยวนี้ ขอโทษครับโจ๊กที่ทัชมาวุ่นวายกับน้องโม ”
“ เหมือนที่พี่มาวุ่นวายกับพี่โจ๊กใช่ไหมพี่ที ”
“ โม ”
“ งั้นเราก็หายกัน ปล่อยแขนผมซักทีผมเจ็บหรือว่าพี่ยังทำให้ผมเจ็บไม่พอ ”
“ นี่เรากล้าพูดกับพี่อย่างนี้เหรอโม ”
“ โมไม่มีอะไรจะต้องเสียแล้วนี่ ในขนาดที่พี่ยังมีอะไรที่ควรจะได้อยู่ ปล่อยย ” ไอ้น้องโมสะบัดแขนหลุดได้ก็ตรงดิ่งเดินกลับขึ้นห้องตัวเองไป
“ งั้นทีกลับก่อนนะ ค่อยๆ พูดกันดีๆ ล่ะ โมรักนายมากเลยเอาแต่ใจตัวเองเพราะอยากให้นายหันไปสนใจนะ ”
“ รู้ดีจังนะคุณที ” ไอ้ปลาบึกเดินเข้ามายืนข้างผม
“ ไอ้บึกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ไป สภาพดูไม่ได้เลย ”
“ ไปด้วยกันดิ๊ กูอยากให้มึงอาบน้ำให้ ขอตัวโจ๊กไปก่อนนะครับรบกวนคุณทีปิดประตูบ้านให้ผมด้วยขอบคุณครับ ” แสบมากไอ้บึก
โอ๊ยยยยเหนื่อยยยย
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1508364 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก