~~เออกูผิด...ตอนที่ 16~~" อะไรนะ เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะไอ้โจ๊ก " ไอ้ปลาบึกตรงเข้ามากำคอเสื้อผมไว้แน่น
" หูมึงหนวกเหรอไง กูบอกว่ากูมีคนใหม่แล้ว "
" แค่ไม่กี่วันนี่มึงทำกับกูได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอไอ้โจ๊ก "
" ใช่ แล้วกูก็ทำได้มากกว่าที่มึงคิดด้วยไอ้ปลาบึก " ผมกระชากมือมันออกจากคอเสื้อผม
" ไอ้สัด "
" โอ๊ยย ไอ้สัดนี่มึงกล้าต่อยกูเหรอไอ้ปลาบึก " ครับมันต่อยผม เบ้าตา...เต็มๆ
" เออ ทำไมกูจะไม่กล้าก็มึงทำ... "
" ทำอะไร กูเหรอทำมึงต่างหากที่บังคับให้กูต้องทำ มึงออกไปจากห้องกูเลยนะไอ้บึกมึงเก็บของออกไปจากห้องกูได้เลยวันนี้ "
" มึงไล่กูเหรอไอ้โจ๊ก "
" เออกูไล่มึง แล้วกูก็หวังว่ากลับมากูจะไม่เจอมึงอยู่ในห้องของกูอีก "
" เกิดอะไรขึ้นพี่โจ๊กพี่บึกเสียงพวกพี่ดังออกไปถึงหน้าหอแล้ว " ไอ้ไก่มาจากไหนไม่รู้ครับ มันเปิดประตูเข้ามาในห้องผมได้ก็ยืนทำหน้าเหรอหรา
" ไอ้โจ๊กมันไล่พี่ " ดูดู๊ดูดูมันทำครับ แม่งชิงฟ้องไอ้ไก่ก่อนผมอีก
" เฮ้ยพี่มีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ คุยกันดีๆ ดิไงก็เพื่อนกันเอาน่า " แล้วไอ้ไก่ก็เสือกเข้าข้างมันซะอีก
" ทำไมต้องพูดดีๆ กับมัน ก็รู้เรื่องทุกอย่างดีแล้วนี่ บอกตรงๆ พี่ทนไม่ได้หรอกนะที่จะต้องตื่นมาเห็นหน้าไอ้คนหลอกลวงคนนี้ทุกเช้า อย่างไงมันก็ต้องไปไก่ดูนี่เห็นไหมมันต่อยพี่ " ผมโชว์รอยบวมที่เบ้าตาตัวเอง
" จะไม่มีใครไปไหนทั้งหนั้นแหละครับ "
" โม " ผมหันหน้าไปมองไอ้ไก่ที่ตอนนี้ยืนเกาหัวแกร๊กๆ อยู่หน้าประตูโดยที่มีไอ้น้องโมยืนหลบอยู่ข้างหลังมัน
" คือว่า...ผมขอโทษจริงๆ พี่โจ๊ก ผมบอกมันแล้วว่าให้ไปรอที่ห้องโน้นแต่มันบอกว่าอยากมาเห็นห้องพี่ซักครั้งนะผมก็เลยพามา ก็ ก็ ก็ผมเห็นรถพี่จอดอยู่เลยรู้ไงว่าพี่ยังไม่ได้ออกไป ใครมันจะไปรู้ละว่าพวกพี่ทะเลาะกันอยู่นะ "
" โมครับโมไปรอพี่ที่ห้องโน้นก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ตามไปนะ "
" อ้อ คนนี้เหรอที่ชื่อโม มาได้จังหวะดีนี่ งั้นก็มารู้จักกันหน่อยเป็นไง " ไอ้ปลาบึกเดินตรงดิ่งเข้าหาไอ้น้องโม
" หยุดเลยมึงจะทำอะไร " ผมกระโดดเอาตัวเข้าขวางทางไอ้ปลาบึก ไอ้ไก่เองก็กันตัวไอ้น้องโมออกไปยืนหน้าห้อง
" ทำไม กลัวกูจะฆ่าชู้รักของมึงเหรอไง "
" ชู้เหรอ ถ้าจะพูดให้ถูกๆ ผมว่าพี่ปลาบึกต่างหากที่กำลังจะพยายามทำตัวเป็นชู้กับคนอื่นเค้า " เยี่ยมไอ้ไก่เดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้าไอ้น้องรัก
" ใครเป็นชู้กับใครพี่โจ๊ก นี่มันอะไรกันโมงงไปหมดแล้ว " ไอ้น้องโมเดินมาเกาะแขนผมเขย่าเบาๆ
" มึงไง ทำไมผู้ชายมันหมดโลกนี้แล้วเหรอไงถึงได้คิดจะงาบผู้ชายของคนอื่นเค้า "
" ไอ้สัด " ผมตบหน้าไอ้ปลาบึกสุดแรงเกิด มันจ้องหน้าผมตางี้โตเท่าไข่เป็ด
" กูจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ถ้ากูต้องมาเสียสละเพื่อคนอื่นแล้วต้องมาเสียมึงไป กูก็จะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว " มันทรุดตัวลงไปนั่งร้องไห้
" มึงพูดเรื่องอะไรของมึงไอ้ปลาบึก กูถามว่ามึงพูดเรื่องอะไรของมึง "
ผมหันหน้ามามองไอ้น้องโมที่ตอนนี้ยืนร้องไห้อยู่ใกล้ๆ ผม ผมยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้มันก่อนที่จะกอดปลอบขวัญมันต่อหน้าต่อตาไอ้ปลาบึกที่ตอนนี้เงยหน้ามาจ้องทุกการกระทำของผมที่ทำต่อไอ้น้องโม ผมดึงตัวไอ้น้องโมให้เดินออกไปจากที่นั่นแต่....มันไม่ยอมได้กับผม
" พี่เล่าเรื่องเค้าให้ผมฟังก่อนได้ไหมครับ นะ ผมขอร้อง " ผมเป็นโรคแพ้น้ำตาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
" อย่าฟังเลยนะถ้ามันจะทำให้เราไม่สบายใจ "
" นะครับ ผมสัญญาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะไม่โกรธไม่โทษใครทั้งนั้น "
แล้วผมก็ยอมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับไอ้ปลาบึกให้ไอ้น้องโมได้ฟัง ไอ้ไก่เองก็คงอดสังเวชใจไปกับเรื่องของผมไม่ได้มันก็เลยออกไปยืนสูบบุหรี่ที่หน้าระเบียง ไอ้ปลาบึกยังคงนั่งร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ที่เดิมจนเกือบๆ จะห้าทุ่มได้ไอ้ปลาบึกก็ลุกขึ้นมากดโทรศัทพ์หาใครบางคนทั้งๆ ที่มันก็ยังร้องไห้อยู่
" มึงอยู่ใส "
" ......."
" กูสิฮ้องไห้เรื่องหย่างถ้าบ่แม่นเรื่องนั่น "
"....... "
" กูบ่อู้ " มันก้มหน้าร้องไห้โฮอีกครั้ง
"...... "
" หมึกมึงมาฮับกูที " หมึก...เหรอ
" หึ นอกจากกูแล้วมึงก็ยังมีอีกคนเหรอเนี้ยไอ้บึก ดีเลยงั้นมึงบอกให้มันมารับมึงให้ไวเร็ว ไอ้สัด " ได้ฟังแล้วมันจี๊ดดดครับ ผมลุกขึ้นมาเป็นบ้าอาละวาดอีกครั้งผมเดินตรงดิ่งไปกระชากกระเป๋าเสื้อผ้าไอ้ปลาบึกมาได้ก็เก็บของที่เหลือๆ อยู่ในห้องผมยึดเข้ากระเป๋ามันทันที
ผมเก็บๆๆๆๆๆๆ แล้วก็เก็บของทุกอย่างที่เป็นของมันจับยัดๆ ใส่อย่างเอาเป็นเอาตาย ใจผมเจ็บน้ำตาผมไหลเป็นทาง ไอ้น้องโมเองก็ลุกขึ้นมากระชากแขนผมออกไม่ให้เก็บของ ไอ้ปลาบึกเองก็แหกปากร้องไห้หนักกว่าเดิมแล้วก็ตรงมากอดเอวผมไว้เหมือนคนจะตายซะให้ได้ ผมตรงไปปัดข้าวของกระจายเลยครับที่นี้อะไรก็หยุดความบ้าผมไม่ได้แล้ว ไอ้น้องโมก็ฉุดแขนผมไว้ไม่ให้ทำลายข้าวของไอ้ปลาบึกก็กอดเอวผมไว้ไม่ให้เดินไปทำลายข้าวของตรงส่วนอื่นของห้อง สุดท้ายผมก็หมดแรง....นั่งหอบอยู่ตรงนั้นด้วยสภาพที่แสนจะทุเรศลูกกะตาไอ้ไก่ อายมันจริงๆ ครับ
นานแค่ไหนแล้วไม่รู้ครับผมนั่งนิ่งถอนหายใจแล้วมองไปรอบๆ ห้อง ไอ้ไก่ไม่อยู่ที่ระเบียงแล้วคาดว่ามันคงจะกลับไปแล้วขวามือไอ้น้องโมหลับคาอกผมเลยครับ ซ้ายมือไอ้ปลาบึกก็หลับคาอกผมเหมือนกัน ตู๊ดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดด ดึกขนาดนี้ชู้มึงยังกล้าโทรมานะไอ้ปลาบึก ผมสบัดไอ้ปลาบึกออกจากอ้อมแขนตัวเองแล้วก็หาหมอนมาให้ไอ้น้องโมหนุนหัวแต่มันก็ดันตื่นเสียก่อน
" เอามานี่กูคุยเอง " ไอ้ปลาบึกมันกำลังจะกดรับสายครับ
" มึงคุยกับเค้าดีๆ นะ "
" ทำไมกลัวกูจะฆ่าชู้มึงตายเหรอไง เอามานี่ " ผมกระชากมือถือจากมือไอ้ปลาบึกมาคุยเอง
" พี่โจ๊กพอเถอะครับโมขอร้อง " ไอ้น้องโมเดินมาเกาะแขนผมไว้
" ฮาโหล "
"........"
" เอาไป " ผมยื่นมือถือคืนไอ้ปลาบึก
" ทำไม "
" ลงไปรับเค้าไป เค้าอยู่ข้างล่างตึกเราแล้ว " ผมแอบกลืนน้ำลายด้วยความลำบากใจ
" มีอะไรเปล่าครับพี่โจ๊ก "
" ไม่มีก็คงจะมีแล้วแหละ "
" พี่หมายความว่าไง "
ซักอึดใจครับห้องผมก็เต็มไปด้วยผู้ชายมากหน้าหลายตา นับรวมแล้วร่วมๆ 5 คนเลยครับไม่รู้มันจะขนกันมาทำไมนักหนา สอบถามได้ใจความว่าทั้งหมดเป็นเพื่อนๆ ของคนที่จะมาหาไอ้บึกในคืนนี้ครับ...ชื่อไอ้หมึกนั่นเอง
" เข้ามาสิ " เสียงไอ้ปลาบึกเรียกใครคนหนึ่งให้เดินเข้ามาในห้อง
" ......... " ผมนั่งหน้าเป็นตูดอีกครั้ง ดีนะที่มีไอ้น้องโมนั่งปลอบใจลูบหัวลูบหลังอยู่ข้างๆ
" โจ๊กนี่พี่กูชื่อปลาหมึก หมึกนี่คนที่กูเคยเล่าให้มึงฟังรู้จักกันไว้สิ "
" สวัสดีครับ "
" ........ " แล้วไง
" พี่โจ๊ก พี่อย่าทำอย่างนี้สิมันเสียมารยาทนะรู้ไหม " ไอ้น้องโมกระซิบข้างๆ หูผม
" ครับสวัสดี นั่นกระเป๋าของน้องคุณให้เพื่อนคุณขนไปได้เลย " ตายห่าหลงคิดว่าผัวใหม่มันซะอีก แต่เรามันคนมีฟอร์ม
" พี่โจ๊ก " ไอ้น้องโมหยิกแขนผม
" นี่มันอะไรกันวะปลาบึก ก็ไหนมึงบอกว่ามึงกับเค้าไปกันได้ด้วยดีไงแล้วนี่อะไร แล้วนั่นใคร " ไอ้ปลาหมึกเสือกอยากรู้จักเมียผมซะงั้น
" สวัสดีครับผมชื่อโมครับเป็น "
" เป็นเมียผมเอง ถ้าหมดธุระที่คุณต้องการรู้แล้วก็เก็บๆ ของแล้วออกๆ ไปซะทีผมจะได้พักผ่อนซะที "
" ปลาบึก ก็ไหนมึงบอกว่ามันดีอย่างนั้นอย่างนี้ไง นี่เหรอดีของมึง " ปลาหมึก...ปลาบึก....สาธุอย่าให้กูทำอะไรผิดๆ ลงไปเพราะเรื่องความเข้าใจผิดเลย
" ก็ถ้าไม่ใช่เพราะมึงเค้าก็คงดีกลับกูมากกว่านี้ มึงอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นเองก็แล้วกัน ถ้าให้กูพูดเค้าก็หาว่ากูแก้ตัวอยู่ดี "
" อธิบายเรื่องอะไร "
" เค้าคิดว่าปี่เป็นเมียกู "
" หะ เรื่องแค่นี้อ่ะนะมึงถึงกับต้องร้องไห้ซะอย่างกับแม่เสียไอ้ควายมึงเนี้ยนะ ไอ้โจ๊กมึงทำอย่างนี้กับน้องกูได้ไงวะ " โอ้โหหหหเรียกซะหนิดหนมเลยนะมึงงง
" ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว คุณพาคนของคุณกลับไปทุกอย่างก็จบ "
" จบได้ไง มึงทำร้ายน้องกูได้แล้วก็จะให้เรื่องจบง่ายๆ เหรอไง ไหนไอ้ปลาบึกมึงบอกกูดิมันทำอะไรมึง "
" เปล่า "
" มึงแน่ใจนะว่าเปล่า "
" หมึกมึงอย่าทำอะไรโจ๊กนะโว๊ย เค้าไม่ผิดกูแค่เรียกมึงมาเคลียร์เรื่องที่เค้าสงสัยก็แค่นั้นเอง "
" เรื่องอะไร "
" เรื่องปี่ เรื่องโอนที่ แล้วก็เรื่อง "
" เออๆ แม่งหลายเรื่องซะจริงนะมึง อ้าวไอ้โจ๊กมึงอยากรู้เรื่องอะไรก็ถามมา "
" ผู้หญิงชื่อปี่เป็นใคร "
" เมียกูเองแหละ ทำไมมึงสนใจเหรอกูบอกไว้ก่อนนะว่าลูกสองแล้ว เกย์อย่างมึงสนใจผู้หญิงได้ด้วยเหรอวะ "
" ไม่ใช่ที่ผมได้ยินมันไม่ใช่อย่างนี้นี่ เค้าบอกว่าเป็นเมียปลาบึก ไม่ใช่ปลาหมึก " เหรอกูฟังผิดเองวะ
" เมียกูจะไปเป็ยเมียไอ้ปลาบึกได้ไงวะ มึงจะคุยกับเมียกูไหมเดี๋ยวกูต่อสายให้คุยเอาปะ "
" วันนั้นผมโทรเข้าเครื่องไอ้ปลาบึก "
" ก็กูเป็นคนยืมมือถือไอ้ปลาบึกไว้ที่บ้านเองแหละก็มือถืออีกเครื่องกูเสีย ทำไมพี่น้องยืมของกันใช้ไม่ได้เหรอไง "
" เค้าบอกว่าผัวเค้าเป็นนักดนตรี "
" ใช่ กูเป็นนักดนตรี "
" แล้ว...ไม่มีเหตุผลอ่ะ มันหายไปเลยมันไม่โทรกลับมาหาผมบ้างเลย ถ้าคนที่รักกันจริงมันจะเงียบหายไปนานๆ เป็นอาทิตย์ ๆ ได้ไงใช่ไหม " คำหลังผมหันไปขอความคิดเห็นจากไอ้น้องโม
" ทำไมจะไม่ได้ ก็กูให้มันไปถมที่ในไร่กินนอนอยู่โน้นเลย แต่กูให้มือถือพ่อกับมึงไปนี่หน่ามึงไม่ได้โทรหาแฟนมึงเหรอไงไอ้ปลาบึก "
" โทรแต่สัญญาณมันไม่มี แต่กูก็โทรมาหาอยู่ตลอดนะ " ไอ้ปลาบึกจ้องหน้าผม
" จริงเหรอเปล่าพี่โจ๊ก ถ้าพี่ปลาบึกโทรหาพี่จริงๆ ก็ต้องมีเบอร์โชว์เข้ามาดิ " ไอ้น้องโมล้วงมือถือผมออกมากดๆ จิ้มๆ
" เบอร์อะไรที่พี่ใช้โทรเข้าครับพี่ปลาบึก "
" 089 633XXXX "
ลุ้นๆๆๆๆ เหมือนรอผลบอลจากปากไอ้น้อง
" นี่ไงพี่โจ๊ก นี่ก็มีวันเว้นวันเลยนะเนี้ยพี่ดูดิ "
" แล้วทำไมพี่ไม่เห็น " เหอะๆ กูจะโดนยำติงไหมวะเนี้ย
" พี่โจ๊ก คราวนี้ผิดเต็มๆ เลยนะ " ขอบคุณครับน้องโมที่ช่วยตอกย้ำพี่
" แต่เรื่องแค่นี้ทำไมมึงต้องปิดบังกูด้วยวะ กูไม่เข้าใจ " หาเหตุให้มันมีส่วนผิดบ้างครับ
" กูก็แค่ไม่อยากเอาเรื่องที่บ้านมาให้มึงต้องกังวล แม่กับพ่อกูทะเลาะกันขนาดว่าต้องมาหย่ากันตอนแก่นะ แม่กลัวว่าพ่อจะเอาเงินเอาที่เอาทางไปขายเลี้ยงเมียใหม่ก็เลยให้กูกับพี่กูลงไปโอนที่โอนทางเป็นของตัวเองก็พอดีกับพี่สะใภ้กูจะคลอดลูกคนที่สองกูก็เลยอยู่ต่อเพราะอยากเห็นหน้าหลานที่เกิดใหม่ แล้วพี่กูก็ดันมาป่วยนอนซมเพราะไข้หวัดเล่นงานกูเลยอาสาไปไถไร่ให้พี่กูแทนก็แค่นั้นนะ "
" แล้วทำไมเมื่อตอนเย็นมึงถึงบอกขอโทษมึงผิดไปแล้วมึงกลัวว่ากูจะไม่ให้อยู่ข้างๆ "
" กูตกใจจนพูดไม่ออกนะ มึงไม่เคยเป็นอย่างนี้กับกูนี่หน่า แล้วยังเรื่องโมอีกแล้วจะให้กูพูดอะไรได้อีกวะ "
" แล้วมึงยังต้องการจะรู้อะไรจากกูอีกไหมไอ้โจ๊ก เพราะถ้าไม่กูจะได้ขอถามมึงต่อซักคำ ว่ามึงจะรับผิดชอบเรื่องน้องกูอย่างไง " เหอะๆๆๆ นั่นดิ
ใครคิดออกว่าผมต้องทำอย่างไง เม็ด(เสร็จ) มาบอกผมทีครับที่เบอร์ 1900190000000000 เหรอไม่ก็จุดธูปเข้าฝันผมก็ได้ครับ
ไปแระวันนี้เป็นวันครอบครัวพวกเรา... คน เลยรวมตัวกันไปกิน MK ใครไปเซ็นปิ่น เย็นๆ ก็คงได้เจอกันนะครับ อ่ะๆๆๆ ห้ามเข้ามาทักนะเดี๋ยวผมหัวแตกเพราะว่ายังมีใครบางคนในนั้นที่ไม่รู้ว่าผมเอาเรื่องเล่าเค้ามาลง เหอะๆ
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1509222 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก