~~เออกูผิด...ตอนที่ 14~~เข้าสู่วันที่ 10
" เป็นไงบ้างไก่ "
" ก็ไม่มีไรนะพี่ "
" ไม่มีใครสงสัยอะไรใช่ไหม "
" 555+ ค๊าบบพี่ แหม๋ๆ กลัวไม่เข้าเรื่อง "
เช้านี้ผมกับไอ้ไก่มาทำงานแต่เช้าพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดแนะครับ เมื่อวานตอนเย็นไอ้ไก่มารับไอ้น้องโมไปส่งบ้านตามสัญญาครับแต่กว่าโมจะยอมกลับได้ก็เล่นเอาผมทั้งปลอบทั้งขู่กันจนเหนื่อยเลย เห็นแล้วก็ใจหายครับก็ไอ้น้องโมมันเล่นนั่งร้องไห้เหมือนกับว่าผมกับมันจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ขนาดผมบอกว่าจะโทรหามันทุกวันเช้าเที่ยงเย็นและก่อนนอนเลยมันก็ยังไม่ได้สร้างความสบายใจให้กับน้องมันเลยครับ
" แล้วนี่พี่ปลาบึกจะกลับมาวันไหนอ่ะพี่โจ๊ก "
" ไม่รู้ดิ เงียบไปเลยขนาดพี่มันยังไม่บอกเลย "
" ฮั่นแน่ " ไอ้ไก่เอียงคอมาจ้องหน้าผม
" อะไรของมึง "
" 555+ ชอบจังพี่พูดมึงกูกับผมอีกนะผมชอบ มันฟังสบายๆ ดีวะแมนๆ ดี "
" ค๊าบบไอ้เชี้ยไก่ พอใจยางงง " ผมบิดแก้มขาวๆ มันไปหนึ่งที
" โอ๊ยยยเจ็บนะพี่เล่นแรงนะมือเหรอตีนเนี้ยยยยย 555+ "
9.00น.
" ตื่นยังค๊าบโม "
" ถามว่านอนเหรอยังจะดีกว่าไหมครับพี่ "
" อ้าวเป็นอะไรอีกล่ะ "
" ...... "
" ทำไมนอนไม่หลับเหรอครับ "
" นิดหน่อยครับ "
" พ่อกับแม่ว่าไงบ้าง เค้าเห็นรอยที่คอโมไหม "
" ไม่ครับโมวิ่งขึ้นมาก่อนที่เค้าจะหันมาบ่นโมซะอีก "
" กินข้าวหรือยังครับ "
" โมไม่หิวครับ "
" ไม่หิวก็ต้องกิน กินไม่ตรงเวลาจะเป็นโรคกะเพราะเอานะ "
" ครับๆ แล้วนี่ถึงที่ทำงานแล้วสินะ "
" ครับ "
" กินข้าวเช้ายังครับพี่ "
" เรียบร้อยแล้วครับ "
" โม "
" ครับพี่ "
" อย่าคิดมาก เอางี้เดี่ยวเสาร์นี้เราไปดูหนังกันไหม "
" อาทิตย์นี้ผมสร้างเรื่องเอาไว้ อาทิตย์หน้าผมยังไม่รู้เลยว่าจะได้ออกไปไหนไหม "
" พูดอะไรอย่างนั้นเรามีตัวช่วยนะลืมแล้วเหรอ ไก่ไง "
" ผมไม่อยากทำให้มันเดือดร้อนเพราะผมหรอกพี่ ถ้าผมจะออกไปไหนมันต้องเกิดจากการตัดสินใจของผมเองต่อไปนี้ผมจะไม่ยอมให่พ่อกับแม่มาบังคับผมได้อีกแล้ว "
" โม "
" พี่ ผมโตแล้วนะครับนี่เป็นปัญหาของผมพี่ไม่เกี่ยวหรอก เอาไว้ผมจะจัดการเองครับ "
" อย่าทำให้พี่กลายเป็นคนที่ต้องทำให้โมเป็นเด็กดื้อกับครอบครัวเลยนะ "
" เชื่อใจโมเถอะครับพี่ โมไม่ทำให้คนที่โมรักต้องเดือดร้อนหรอกครับ "
" โมครับพี่ก็เป็นแค่คนอื่นสำหรับโม โมจะทำอะไรโมต้องคิดถึงครอบครัวคิดถึงคนที่โมรักมากๆ นะครับโม สัญญากับพี่ก่อนสิครับโมว่าโมจะไม่ตัดสินใจทำอะไรที่ต้องทำให้พ่อกับแม่เสียใจ "
" โมสัญญาครับพี่โจ๊ก "
" ดีมากครับแค่นี้พี่ก็สบายใจแล้ว "
" พี่ไปทำงานเถอะครับเดี๋ยวเจ้านายว่าเอาโมไม่รู้ด้วยนะ "
" ค๊าบบบ งั้นบายเดี๋ยวเที่ยงๆ บ่ายๆ พี่จะโทรหานะครับ "
" ค๊าบบ ตั้งใจทำงานนะครับพี่โจ๊กบายค๊าบบ "
เฮ้ออออ สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ผมกลับมานั่งทำงานได้ซักแปปก็
" พี่โจ๊กๆ มานี่ๆ " เสียงไอ้ไก่ครับมันมายืนกวักมือเรียกอยู่หน้าประตูห้องทำงานผม
" อะไรของมึงวะไอ้ไก่ "
" พี่ดูโน่นดิ " ไอ้ไก่ชี้มือไปยังผู้ชายคนหนึ่ง คนที่ผมคิดว่าวันนี้ผมไม่น่าจะได้เจอมันมายืนอยู่ตรงนี้...ไอ้ปลาบึก
ใช่ครับเป็นมันจริงๆ ตัวเป็นๆ เลยครับ มันดูผิมคล้ำขึ้นนิดหน่อย มันกำลังเดินเข้ามาหาผมกับไอ้ไก่ที่ตอนนี้ยืนทำหน้าไม่ถูกเลยว่าจะแสดงสีหน้าด้วยอารมณ์ไหนดี
" ไงไก่อะของฝาก "
" ขอบคุณครับพี่ปลาบึก เออ..งั้นผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับพี่ ไปก่อนนะครับพี่โจ๊ก " ไอ้ไก่เอามือตบหลังผมเบาๆ แล้วชิ่งหนีทันที
ผมยังคงยืนมองจ้องหน้าไอ้ผู้ร้ายปากแข็งแบบไม่ลดละ ผมจะทำตัวอย่างไงดี...ต่อว่ามัน....แล้วตอกหน้ามันว่ากูรู้ทุกอย่างแล้วถึงมึงไม่บอกกูก็มีคนที่ทำให้กูตาสว่างได้ เหรอว่าผมควรที่จะทำเป็น...โง่
" ไงมึงคิดถึงกูอะเปล่า อะอะทำหน้าอย่างนี้คิดถึงกูชัวร์ "
" มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ " กูจะคิดถึงมึงทำไมไอ้คนหลอกลวงแม่งทำกูน้ำตาล่วงหลังพวงมาลัย
" เมื่อเช้า นี่ก็กลับไปอาบน้ำเสร็จก็ตามมาทำงานด้วยเลย "
" เหรอ "
" อืม จะไม่กอดกันหน่อยเหรอมามะขอปลาบึกกอดโจ๊กทีน๊าาาาา ว้าววววอุ่นจัง "
มันกอดผมแน่นจนผมแทบหายใจไม่ออกแต่ผมกับไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะยกมือขึ้นโอบกอดมันตอบ ปากคอผมแห้งผากจนอยากจะหนีไปดื่มน้ำ...ปัสสาวะซะจะได้ไปพ้นๆ คนอย่างมัน
" ปล่อย กูหายใจไม่ออก " ผมตัดสินใจดึงแขนมันออก
" อ้าวซะงั้นนะมึง "
" กูขอตัวไปห้องน้ำแปปนะ "
" อะไรแค่กูกอดมึงแค่นี้ถึงกับต้องไปชักว่าวออกเลยเหรอวะ 5555+ " ขอร้อง...มึงอย่ามาตลกแถวนี้กูไม่ขำ
อยากพูดอยากคิดอะไรก็สุดแต่ใจของมึงแล้วไอ้ปลาบึก ตอนนี้กูไม่ใช่ไอ้โจ๊กคนเดิมของมึงอีกต่อไปแล้ว...กูขอโทษ ปลาบึกกูขอโทษ ผมหายไปเข้าห้องน้ำนานขนาดที่เพื่อนๆ บางคนนึกว่าผมตกส้วมตายไปแล้วครับแต่พอกลับมาที่โต๊ะก็พบกับ...
" อ้าวพี่โจ๊กมาพอดี เรากำลังคุยกันเรื่องเที่ยงนี้จะไปกินอะไรกันดีเอาไงพี่โจ๊ก " เสียงน้องผู้หญิงในแผนกผมคนหนึ่งถามหาร้านอาหาร ผมได้ยินแต่...
" ไม่รู้สิ " ผมตอบอะไรผิดไปทำไมมันเงียบกันทั้งแผนก ทุกสายตาจ้องมายังผมไม่เว้นแม้แต่..ไอ้ปลาบึก
" ...... "
" คือพี่หมายถึงว่าไม่รู้สิร้านไหนก็ได้พี่กินได้ทั้งนั้นนะ ทำไมมีอะไรเหรอเปล่า "
" อ้ออออ หนูนึกว่าพี่งอนพี่ปลาบึกซะอีก " น้องครับพี่ว่าน้องเดินเอามีดมาปาดหัวใจพี่เลยดีกว่าไหมครับน้อง
แล้วทุกคนก้แยกย้ายกันไปทำงานครับหลังจากที่ตกลงกันได้ว่าเราจะไปกินข้าวเที่ยงพร้อมกันตอนรับการกลับมาจากบ้านนอกของไอ้ปลาบึกมัน แต่ผมคิดไว้ในใจแล้วครับว่าผมคงไม่ไปเพราะผมไปก็คงกินข้าวได้ไม่อร่อยเหมือนคนอื่นเค้า ไม่อยากทำให้ใครสงสัยเหรอเสียบรรยากาศครับ
ตู๊ดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดดด (มันน่าจะมีเสียงอื่นบ้างนะครับประมาณว่า) เกย์ครับบบบบ เกย์ครับบบบบบ
" ฮาโหลพี่โจ๊กไก่นะ "
" มีไรวะ ทำไมไม่เดินลงมาคุย "
" ไม่สะดวกอ่ะพี่ พี่โจ๊กเที่ยงนี้ว่างไหม "
" ทำไมวะ จะชวนกูไปปล้นเหรอสวาทใครไง "
" ตลกแระพี่ ผมแค่อยากคุยกับพี่นะ "
" เรื่อง "
" เรื่องพี่กับพี่ปลาบึก "
" ทำไมวะ คุยตอนนี้ก็ได้นี่พี่ไม่มีอะไรอยู่แล้ว "
" ผมได้ยินที่พี่เค้าพูดเมื่อกี้ ตกลงมันอะไรนะพี่ "
" ไม่มีอะไรนี่ก็แค่ผู้ชายห่ามๆ หยอกกันก็แค่นั้น "
" พี่โจ๊ก ไม่เอาน่าพี่ผมเปิดใจกับพี่ขนาดนี้แล้วนะพี่ยังไม่ไว้ใจผมอีกเหรอพี่ "
" งั้นเอาไว้เย็นๆ นะตอนนี้พี่ไม่สะดวก " ผมหันไปมองเห็นไอ้ปลาบึกกำลังเดินมาหาผมที่โต๊ะ
" โอเคพี่ "
ผมวางสายไอ้ไก่ได้ก็หันมาเจอหน้าไอ้ปลาบึกยืนหน้าบึ้งๆ อยู่ข้างโต๊ะผม
" ว่าไง "
" กูสิต้องถามมึงว่า ว่าไงโจ๊กมึงมีอะไรจะถามกูไหม "
" ไม่นี่งานก็เรื่อยๆ กูทำทัน"
" เรื่องอื่นล่ะ "
" งบประมาณอ่ะเหรอ เออมีบางจุดที่กูต้องให้มึงแก้ให้เพราะกูไม่มีไฟลล์ต้นฉบับเก็บไว้ "
" มึงอย่ามากวนตีนกูไอ้โจ๊ก มึงเป็นอะไร "
" ทำไม กูเป็นอะไร "
" มึงแปลกๆ มึงเปลี่ยนไป "
" คนเราทุกคนก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลงตัวเองกันทั้งนั้นแหละบึก ขึ้นอยู่กับว่าเปลี่ยนให้ดีขึ้นเหรอเลวลงก็เท่านั้น "
" กูยังจำมึงไอ้โจ๊กคนเดิมที่ไปส่งกูที่หมอชิดได้ แล้วไอ้โจ๊กคนนั้นคนเดิมไปไหนเหรอ เหรอว่ามันหาทางกลับบ้านไม่ถูกจนหลงไปไหนต่อไหนแล้ว "
" ใช่กูก็ยังจำไอ้ปลาบึกของกูได้ คนที่ไม่มีใคร....อื่น...นอกจากกู คนที่ไม่เคยปิดบังอะไรกูแม้แต่เรื่องเดียว "
" อ้อที่แท้มึงก็งอนเรื่องที่กูกลับไปบ้าน เรื่องที่กูไม่โทรหาแล้วก็เรื่องอะไรอีกล่ะ " มันก้มลงมาจ้องหน้าผม
" ทำไมกูต้องงอนมึงไอ้เพื่อนรัก " ผมลุกขึ้นยืนตบบ่ามันสองสามทีก่อนจะเดินออกมาจากห้องนั้น
" โจ๊ก โจ๊ก ไอ้โจ๊ก "
12.00 น.
" เมื่อเช้าพี่โทรหาไอ้โมมันเหรอยังพี่ "
" อืม โมมันแย่เลยนอนไม่หลับข้าวก็กินไม่ได้ " ผมเลือกที่จะหนีออกมากินข้าวเที่ยงกับไอ้ไก่สองต่อสองจริงๆ
" อาการแย่ขนานนั้นเชียว "
" แล้วว่าไงไหนเรื่องที่จะคุยกับพี่ "
" พี่ปลาบึกกับพี่ ผมขอแบบสรุปเลยพี่เอาตรงๆ นะผมไม่มีเวลามาฟังเรื่องอ้อมค้อม "
" ได้ ก่อนหน้านี้พี่มีคนที่พี่คบอยู่คนชื่อแน๊บแต่ก็เลิกกันไปแล้ว "
" เพราะพี่ปลาบึกเหรอเปล่าพี่ "
" ก็ไม่ถึงกับขนาดนั้น เป็นเพราะพี่ด้วย "
" เกิดอะไรขึ้นพี่ "
" ปลาบึกบอกชอบพี่ "
" รักแท้แพ้ใกล้ชิดว่างั้น "
" คงงั้นมึง " ผมจ้องมองจานข้าวผมที่ตอนนี้มีผัดปลาดุกทอดกรอบๆ ของโปรดของไอ้ปลาบึกมัน
" แต่เดี๋ยวนะ ถ้าพี่ปลาบึกบอกชอบพี่แล้วพี่เองก็สนใจในตัวพี่ปลาบึกแล้วอะไรที่มำให้พี่ตัดสอนใจมีอะไรกับไอ้โมได้ล่ะพี่ "
" มันกลับบ้าน "
" แค่เนี๊ยยยยยนะพี่ "
" เพราะเมียจะคลอดลูกคนที่สอง "
" แค๊กๆๆ " ไอ้ไก่ถึงกับสำลักข้าวกันเลยครับ
" ไก่ แล้วที่นี้มึงคิดว่าพี่ควรจะสานต่อความสัมพันธ์กับไอ้ปลาบึกต่อไปไหมล่ะ "
" เดี๋ยวพี่เรื่องจริงดิที่ว่าพี่ปลาบึกอ่ะลูกสองแล้ว "
" พี่โทรไปหามันหลังจากที่มันหายไปเป็นอาทิตย์ มันไม่โทรหาพี่เลยพี่โทรไปมันก็บอกว่าจะโทรกลับมาหาเอง พี่ส่งข้อความไปก็ไม่โทรกลับ จนพี่ต้องโทรไปหามันเองอีกครั้งแล้วพี่ก็เลยได้มีโอกาสคุยกับเมียมันเพราะมันลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน "
" ตายห่า นี่ถ้าไม่ได้ยินจากปากพี่ผมไม่เชื่อนะเนี้ย แล้ววันนั้นพี่ก็เลยโทรมาชวนผมไปกินเหล้า "
" ใช่ โมเข้ามาในช่วงที่พี่กำลังตัดสินใจว่าจะทำยังไงกับความสัมพันธ์ของพี่กับปลาบึก ไก่ถ้าจะให้พี่เอาพ่อของลูกคนอื่นมาเป็นเมียของตัวเองพี่ทำไม่ได้หรอกนะ " น้ำตาผมไหลแบบไม่รู้ตัว
" แต่พี่ก็รักพี่ปลาบึกมาก " ไอ้ไก่ส่งกระดาษทิชชู่มาให้ผม
" ก็อาจจะใช่ แต่พี่เชื่อว่าโมจะต้องทำให้พี่ลืมไอ้ปลาบึกได้ "
" ผมก็หวังว่าให้มันเป็นอย่างนั้นนะพี่ "
" ไงสองหนุ่มคุยอะไรกัน " ไอ้ปลาบึกมันมาจากไหนไม่รู้ครับ
" อ้าวพี่ปลาบึกนั่งก่อนสิครับ " ไอ้ไก่ลุกขยับเก้าอี้ให้ไอ้ปลาบึกนั่ง ขนาดที่ผมต้องรีบเช็ดน้ำตา
" เป็นไรวะมึง " ไอ้ปลาบึกเอื้อมมือมาจับแขนผมให้หันหน้าไปมองสบตามัน
" เออพี่โจ๊กพี่ปลาบึก คะคือไก่มีสายเข้าพี่สงสัยพี่เค้าจะโทรมาทวงงาน งะงั้นกะไก่ไปทำงานก่อนนะเดี๋ยวเย็นๆ เจอกันพี่ " ชิ่งกูอีกแระ
" ไอ้โจ๊กมึงหลบหน้ากูทำไม "
" หลบอะไรมึงมั่วแระไอ้บึก "
" บักห่ามึงอย่ามาเถียงกูเด๊ะ จั่งซี่แหละบ้านกูเรียกหลบหน้า "
" กูอิ่มแล้ว " ผมลุกหนีทันที
" หยุ๊ดดดดเลย มึงสิไปใส "
" ทำงาน "
" บ่ด้าย "
" ทำไมไม่ได้ เค้าจ้างกูมาทำงานไม่ได้จ้างกูมานั่งตอบคำถามมึง "
" มึงคือเฮ็ดจั่งซี่กับกูวะโจ๊ก มึงเป็นอีหยาง "
" กูก็เป็นกู เหมือนที่มึงเป็นมึงนั่นแหละ "
" มึงอย่ามาเว่า ก่อนกูไปมึงบ่ได้เป็นจั่งซี่อย่ามาหาตั๊วกันกูบ่แม่นเด๊กน้อย "
" ก็บอกว่าไม่มีอะไรไง "
" อย่ามาเว่า "
" เบื่อน้ำจริงๆ "
" น้ำอีหย่างของมึง "
" น้ำหน้าอย่างมึงนี่แหละ "
ลงให้แล้วนะครับงั้นผมไปนอนแระ ไอ้น้องโมออกมาจากห้องน้ำแระ
อยู่ไม่ได้แล้วครับ
วันนี้มีเบิ้ลลลลลล
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1508275 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก