ย้อนกลับมาอ่านเรื่องนี้ทีไรจะว่าขำมันก็ขำมากๆปนไปกับอาการเศร้าลึกๆในใจตลอดเลย
สงสารและรู้สึกอึดอัดกับพี่ปลาบึกทุกครั้งที่มีบทพี่มาเกี่ยวข้องในเนื้อเรื่องจริงๆ
มันแบบขนาดตั้งแต่ต้นจนเกือบจบกี่ภาคมาแล้วก็ไม่รู้ แต่สิ่งที่พี่ได้รับมันครึ่งๆกลางๆระหว่างสุขกับทุกข์จริงๆ
แค่มีบุคคลที่3มาใช้ชีวิตร่วมด้วยก็เจ็บมากแล้ว นี่ยังเหมือนจะเอาใจใส่คนนั้นมากกว่าอีก
ยอมไม่ได้จริงๆอ่ะ ถ้าเป็นตัวเองคงอาละวาดไปนานแล้ว เห้ออออ รักพี่ปลาบึกจริงๆ