~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 31 ~~“ นี่ตู้เย็นหรือตู้ร้างครับเนี้ยยยย ”
“ มีไรกินบ้างพี่ปลาบึก ”
“ หิวโว๊ยยยย ”
…………… และนี่คือสาเหตุที่พวกเราต้องมาลุยตลาดสดกัน
“ พี่ว่าเราซื้อหมูก่อนดีกว่าเดี๋ยวพวกผักเราค่อยไปซื้อตอนจะกลับ ”
“ ก็เดินไปซื้อไปเลยดิพี่ พี่จะเดินกลับไปกลับมาทำไมเสียเวลา ”
“ มึงนี่พูดไม่คิด ถือของหนักรวมกับผักอย่างงี้ผักก็ช้ำหมดซิวะมึง ”
“ พี่ปลาบึกนี่ พี่ก็ถือของหนักโมก็ถือผักก็ได้นี่แยกกันถือมันจะไปช้ำตรงไหน ”
“ แต่ซื้อผักมันต้องดูราคากับสินค้าหลายๆร้านเอามาเปรียบเทียบคุณภาพกันโว๊ย ”
“ ร้านไหนมันก็เหมือนๆกันแหละ โมไม่เห็นจะมีร้านไหนถูกกว่าร้านไหนเลย เพราะถ้าร้านนั้นขาย20อีกร้านดันขาย10บาท โมว่าแม่ค้าคงฆ่ากันตายก่อนเรามาซื้อแล้วล่ะ ”
“ นี่มึงซื้อของเป็นหรือเปล่าเนี้ยไอ้โม ”
“ พี่นั่นแหละเรื่องมาก ”
“ เรื่องมากตรงไหน ”
“ พอๆ กูขี้เกียจจะฟัง ” ผมตัดสินใจเข้าแซกกลางระหว่างตะเภาแก้วตะเภาทอง
“ ก็มันจริงนี่หว่า มึงกลับไปรอที่รถเลยไอ้โมถ้าเลือกของไม่เป็นก็ ”
“ เรื่องอะไร ขืนโมไปรอในรถเดือนนี้มีหวังโมคงต้องกินอาหารอิสานทั้งเดือน ”
“ หยุดทะเลาะกันได้แล้ว ” ผมจับข้อมือคนละข้างของพวกมันออกเดินไปข้างหน้า
“ นี่มึงว่ากูทำกับข้าวไม่อร่อยเหรอ ”
“ โมไม่ได้พูดเรื่องอร่อยไม่อร่อยซะหน่อย ร้อนตัว ” ตะเภาทองเชิดคาง
“ ค๊าบบ ลูกคุณมิ๊กกี้เม้า (ลูกคุณหนู) ลืมไปว่าแดกปลาร้าไม่ได้มันระคายกระเพาะ ” ตะเภาแก้วจีบปากจีบคอประชด
“ อะไรๆ ใครว่าโมกินไม่ได้ แล้วไอ้ที่ใส่แกงให้โมซดอยู่ทุกวันนี้อะเค้าเรียกน้ำสต๊อกเหรอไงครับ ” ตะเภาทองค้อนขวับๆ
“ แล้วมึงจะบ่นทำไม ”
“ ก็โมอยากกินอย่างอื่นบ้างนี่ ” ตะเภาทองทำหน้าบูดทันที
“ ก็แล้วกูทำเป็นไหมล่ะสาดดด ” ตะเภาแก้วเริ่มขึ้นเสียงสูงใส่
“ ก็หัดทำบ้างซิ ” มีหรือที่ตะเภาทองจะยอมลดละ
“ นี่ตกลงมาตลาดเพื่อทะเลาะกันใช่ไหมกูจะได้กลับ ” ผมแวดใส่
“ ก็พี่ปลาบึกเริ่มก่อนนี่ ”
“ เหรออออออออออ ”
“ พอกันทั้งคู่นั่นแหละ ” ผมส่ายหน้าอย่างระอาใจ
“ ซื้อหมูมาก็น่าจะทอดหรือทำแดดเดียวบ้าง นี่ไร…เอะอะน้ำตกเอะอะลาบ ”
“ แล้วมึงกินไหม ห๊ะไอ้โม ”
“ กินดิ ก็ถ้าไม่กินแล้วโมจะมีอะไรกินล่ะ ”
“ นี่พวกมึงจะหยุดไหม ” ผมปล่อยข้อมือสองตะเภา
“ .............. ”
“ .............. ”
“ เอางี้ เดี๋ยวเราซื้อของแห้งกลับไปตุนไว้ด้วย หมูก็แบ่งไปทำตากแห้งเก็บไว้บ้างเผื่อไอ้โมมันบ้าง ”
“ ขอบคุณครับ ^0^”
“ อ้าว แล้วกูอ่ะมึง ”
“ มึงกินง่ายกว่าไอ้โมแล้วยังจะเอาอะไรอีก ”
“ ห่วงแต่ไอ้โม ” ไอ้บึกมีบ่น
“ เดี๋ยวกูซื้อแตงโมให้สองลูกเลย ”
“ จริงอ่ะ ^0^ ”
“ จริง ^^ กูให้มึงกินคนเดียวด้วย ”
“ อะแล้วโมอ่ะ ” ตะเภาทองมีเคือง
“ มึงอยากกินก็ไปขอพี่มึงกินโน่น ”
“ อ่ะ ” มันทำหน้าสลดลงทันที
“ อะๆ จะได้กินแตงโม ” ไอ้บึกได้ทีทำเสียงล้อเลียนน้องมัน
“ แต่โมอยากกินด้วยนี่ ” น้ำเสียงแผ่วเบาคล้ายคนจะหมดแรง
“ อยากกินก็ไปขอเค้าดิ ” ผมกระทุ้งศอกใส่เบาๆ
“ ซื้อ 3 ลูกไม่ได้เหรอ ของพี่ปลาบึก 2 ลูกของโมขอลูกนึงก็ได้ น๊าๆๆ พี่โจ๊ก ” มีออดอ้อนๆ
“ ไม่ ”
“ เดี๋ยวเราซื้อลูกโตๆเลยเนอะโจ๊กเนอะ เดี๋ยวผ่าแช่เย็นๆจะได้กินให้ชื่นใจ ”
“ เค้าขอกินด้วยนะ ” ตะเภาทองก้มหน้าเอาขาเขี่ยๆพื้นพร้อมส่งเสียงอ่อยๆ
“ ขอโทษเค้าก่อน ” ตะเภาแก้วได้ใจ
“ ขอ โทษ ” เสียงเบามากกกกกก
“ อะไรนะไม่ได้ยิน เฮ้ยมึงได้ยินอะไรไหม ” มันหันมาถามผม
“ หึ ” ผมรับมุข
“ เค้าขอโทษนะ ” ตะเภาทองเพิ่มระดับเสียงขึ้นหนึ่งขีด
“ จริงใจหน่อย ” ตะเภาแก้วมีเหล่
“ ก็ได้ๆ โมขอโทษครับ ได้ยินยัง ”
“ ขอโทษใครระบุด้วย เกิดมึงขอโทษไอ้โจ๊กแต่ไม่ใช่กูทำไง งี้กูก็เสียแตงโมให้มึงกินฟรีๆดิ ”
“ ได้คืบจะเอาศอกนะมึง ” ผมหันไปดุ
“ เอาน่า ” มันกับทำหน้าไม่สำนึกใส่ผมอีก
“ พี่ปลาบึกค๊าบบบ ” ตะเภาทองก้มหน้าแคะเล็บ
“ ช้าๆ ชัดๆ ” ตะเภาแก้วขยับเข้าไปใกล้
“ โมขอโทษน๊า ”
“ แล้วไงอีก ”
“ ขอโมกินด้วยน๊า ”
“ กินไร ”
“ โมขอกินแตงโมด้วยน๊า ” ยังไม่เลิกแคะเล็บ
“ งั้นเค้าขอกินปลากระป๋องด้วยน๊า ^^ ” มันเริ่มหาเรื่องเอี่ยว
“ อืม ”
“ งั้นเค้าให้กินแตงโมด้วยก็ได้ ^0^ ”
“ ขอบคุณครับ ^0^ ”
“ ^^ หึหึ ” ผมแอบขำกับสองพี่น้องที่ยืนง้อกันเป็นเด็กๆ
“ งั้นเราไปซื้อของ ”
“ ครับ ^0^ ”
“ ปะ ” มันคว้าแขนน้องมันออกเดินทันที
“ อ้าวเฮ้ยยย แล้วกูล่ะ รอกูด้วย ”
……………..จ่ายตลาด..............
“ ได้ขอสดแล้วเหลือก็แต่ซื้อผัก ” ผมหอบหิ้วของเดินตามสองตะเภาต้อยๆ
“ โมอยากกินไรเย็นนี้ ”
“ โมว่าเราทำสุกี้กินกันดีกว่าปะ ”
“ เอ่อๆ เอาดิ ”
“ งั้นเดี๋ยวเราไปซื้อผักแผงโน้นกัน ”
“ ปะ ”
“ อย่าลืมซื้อน้ำจิ้มด้วยนะมึง ” ผมสัมทับ
“ เออน่า กูรู้อยู่หรอกน่า ” ไอ้บึกหันมาอารมณ์เสียใส่
“ เออน่าๆ แล้วครั้งก่อนที่ต้องให้กูเดินหำเปียกออกไปซื้อที่หน้าปากซอยนะไม่ใช่เพราะไอ้เออน่าๆของมึงเหรอไอ้บึก ”
“ อย่าตอกย้ำขอร้องคนมันพลาดกันได้ ”
“ แต่รู้สึกพี่ปลาบึกจะพลาดบ่อยนะ 555+ ”
“ น่าน มึงก็เอากับเค้าด้วยเหรอ เดี๋ยะๆ ” ไอ้บึกตั้งท่าโบก
“ ก็มันจริงนี่หน่า ”
“ จริงแค่ไหนมึงก็ต้องเข้าข้างกูเข้าใจ๊ ”
“ ครับ T^T ”
“ ดูผักร้านนั้นกัน ” ไอ้บึกเดินนำ
“ ผักสวยเชียวพี่ปลาบึก ” ไอ้โมหยิบผักขึ้นมาพิจารณา
“ ผักสวยที่ไหนเค้าเรียกผักคะน้า ” ไอ้บึกเล่นมุข
“ นั่นไง โมว่าแระ ”
“ 555+ ” ผมได้แต่ยืนขำ
“ อุ๊ย คัน ” ไอ้โมยืนเกาแค่ยิกๆ
“ ทำไมโดนอะไร ” ไอ้บึกเดินเข้าไปดึงแขนน้องขึ้นมาดู
“ โดนผักอ่ะพี่ปลาบึก ”
“ ผักอะไรของมึง ”
“ ก็ผัก..บุ้งไง 555+ ”
“ เล่นงี้เหรอ เดี๋ยวมึงเจอนี่ ” มันจิ้มหัวน้องมันจะหงายหลัง
“ อะไรเนี้ย ” ไิอ้โมขึ้นเสียง
“ ผักกะ..เฉดไง 555+ ”
“ เดี๋ยวฟ้องผักนี้เลย ” มันชี้ไปที่กองผัก
“ ผักไรของมึง ”
“ ผักคะ..น้าไง 555+ ”
“ เดี๋ยวกูก็มีญาติเหมือนกันนะโว๊ย อยู่ไหนวะผักคะลุงกู ”
“ มีที่ไหนกันผักคะลุง มั่ววะพี่ปลาบึก ”
“ ก็อ่อนๆ ของมันแค่น้า งั้นถ้ามันแก่กว่าของมึงมันก็ต้องเป็นผักคะลุงซิวะ ”
“ โอ้ ดูพี่ปลาบึกซิพี่โจ๊ก ”
“ 555+ ก็ถูกของมันนี่ ”
“ พี่โจ๊กอ่ะ ”
“ อะๆ งั้นเดี๋ยวพี่จะพาไปรู้จักปลาที่จนที่สุด ” ผมเอาบ้าง
“ ปลาอะไรอ่ะพี่ ”
“ นั่นดิ ปลาอะไรของมึง ”
“ โน่นไง ” ไอ้สองตะเภาชะโงกดูตามนิ้วที่ผมชี้
“ ไหนวะ ”
“ นั่นดิ ไหนอะพี่โจ๊ก ”
“ โน่นไง ปลากรอบบบบบ จนไหม 555+ ”
“ จวย ”
“ จนมากอ่ะ เล่นไปได้ งั้นนั่นคงเป็นหมูที่รวยที่สุด ”
“ ไหน / ไหน ”
“ โน่นไง ”
“ รวยตรงไหนวะ ” ไอ้บึกหันไปถาม
“ รวยดิ ก็มันเป็นหมูสามชั้นนี่ 555+ รวยพอปะ ” ไอ้โมทำหน้ากวนติงใส่
“ ของมึงยังไม่รวยพอ ต้องเจอของกูนี้งกแระรวยแบบสุดๆ ” ไอ้บึกไม่ยอมแพ้น้องมัน
“ อะไรวะ ” ผมอยากรู้เฉลย
“ ปลาเค็ม ”
“ โหหหหหห / โหหหหหห ”
“ เป็นไง ทั้งงกทั้งรวยพอปะ ” ไอ้บึกยื่นหน้าไปล้อเลียนเอาคืนน้องมัน
“ เดี๋ยวปลาเค็มมึงเจอผักขี้วีนกู ”
“ ผักเชี้ยไรของมึง ”
“ ผักตบ ตบแล้วจบปะ ^^ ” ผมยื่นหน้าไปล้อเลียนพวกมันก่อนจะชิ่งเดินหนีไปอีกทาง
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1514382 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก