หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13

[Fujoshi]

พี่โจ๊ก อย่าน้อยใจน้า

กอดๆๆๆ

[thaithai00]

~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 45 ~~

“ แม่ ”

“ จ้า  ว่าไงลูก ”

“ กินข้าวยังครับ ” คนแรกที่ผมคิดถึงเวลาที่มีปัญหา

“ เป็นไร ทำเสียงอ่อยๆ ทะเลาะกับคนเมียมาเหรอไง ”

“ เปล่าครับแม่ ”

“ แล้วเป็นไร ”

   ผมยับยั้งชั่งใจอยู่นานสองนานว่าจะเล่าให้แม่ฟังดีหรือไม่  ใจหนึ่งบอกว่าเราจะเอาความเครียดไปยัดใส่หัวให้ท่านไม่สบายใจไปทำไม  แต่อีกใจก็อยากจะระบายความอัดอั้นที่ผมไม่สามารถพูดกับใครได้ตรงๆเท่าแม่อีกแล้ว สรุปผมเปิดเครื่องแล้วเล่าสิ่งที่เก็บกดมาทั้งหมดให้แม่ฟัง…

“ อืม  แม่เข้าใจ ”

“ โจ๊กโกรธอ่ะแม่ ”

“ โกรธใคร?? เค้าหรือตัวเราเอง?? ”

“ แม่ว่าเค้าทำกับโจ๊กขนาดนี่แล้วยังจะให้โจ๊กมานั่งโกรธตัวเองอีกเหรอแม่ ”

“ เรามีสิทธิ์โกรธเค้าแต่ไม่มีสิทธิ์เกลียดเค้านะลูก  อย่างไงเค้าก็เป็นพ่อโม ”

“ โจ๊กรู้แม่ ”

“ สิ่งที่แม่อยากให้โจ๊กรู้อีกอย่างคือคำว่าปล่อยวาง กี่ปีแล้วลูกที่พ่อเค้าเป็นอย่างนี้ ทุกทีโจ๊กก็รับได้นี่ลูก แล้วทำไมวันนี้เราถึงกลับมารู้สึกแย่ๆอีกแล้วล่ะ ”

“ ……………… ”

“ อคติกันไปมามันไม่ทำให้เรื่องจบหรอกนะลูก ”

“ โจ๊กเปล่าอคตินะแม่  โจ๊กก็อยู่ในที่ของโจ๊กเค้าต่างหากที่ชอบเดินเข้ามาล้ำเส้น ”

“ เรานี่มันไม่รู้จักโต ”

“ ผมโตแล้ว ”

“ เถียงเป็นเด็กๆ ”

“ โจ๊กเบื่อแล้วแม่  โจ๊กอยากกลับไปอยู่บ้าน  โจ๊กอยากเป็นโสด ”

“ ทำเป็นเล่นขายของ  ครอบครัวนะไม่ใช่ร้านค้า  คิดอยากจะปิดกิจการก็แขวนป้ายเซ้งร้าน แล้วข้าวของเครื่องใช้ล่ะเราไม่เสียดายเลยเหรอลงทุนไปตั้งเท่าไหร่  หรือคิดจะขายทอดตลาดไปด้วยเลย  คนงานล่ะปล่อยลอยแพไปทั้งที่ไม่จ่ายเงินเดือนด้วยเหรอเปล่า ”

“ แม่ ”

“ เฮ้อออ ไม่ไหวก็กลับมาบ้านเราลูก  มาพักผ่อนมานอนเอาแรงเพื่อกลับไปสู้กับเค้า แม่เชื่อว่าเค้าไม่ได้เกลียดโจ๊กหรอกลูก ”

“ แล้วมันอะไรล่ะแม่ ”

“ โจ๊ก ถ้าคำตอบของเรื่องบางเรื่องมันทำให้เราไม่สบายใจเราจะไปอยากรู้อยากฟังมันทำไมอีกล่ะลูก แม่ไม่ได้สอนให้ลูกหนี้ปัญหานะ แต่แม่กำลังสอนให้ลูกแก้ปัญหา ไม่รู้ก็ไม่ต้องไปแสวงหาให้มันรู้ ดับความอยากรู้โดยการไม่อยากรู้ซะบ้างลูก  ไม่มีใครว่าเราโง่หรอกเชื่อแม่ ”

“ แม่โจ๊กเบื่อ ”

“ เบื่อตัวเองบ้างไหมนี่อ่อนแองี่เง่ากับเรื่องไม่เป็นเรื่องแค่นี้ มันจะเซ็นสะตีปไปไหน ”

“ ห๊ะ  อะไรนะแม่ ” ผมอมยิ้มไปกับความน่ารักของแม่ผม

“ ตามนั้น ”

“ สรุปง่ายจัง ”

“ เอาเป็นว่าเราเข้าใจ ใช่ไหม??? ฮาโหล ”

“ จ้า ” ^__^ ผมอารมณ์ดีขึ้นอย่างประหลาด

“ งั้นโทรไปหาปลาบึกไปจะได้ไม่ทะเลาะกัน  ป่านนี้ทางนั้นเป็นห่วงแย่แล้ว ”

“ แต่โจ๊กยังอยากอยู่คนดียวเงียบๆซักพักอะแม่ ”

“ งั้นก็อย่าให้นาน  เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกแล้วนะลูก ทำอะไรเห็นใจคนในครอบครัวของเราด้วย ”

“ ครับแม่ ”

   ผมวางสายแม่ไปด้วยอารมณ์ที่รู้สึกดีขึ้นอย่างแปลกประหลาด…

“ ฮาโหล ” ผมตัดสินใจโทรหาไอ้ปลาบึกและนัดพวกมันไปเจอที่เซ็นปิ่น

   ผมคิดมาตลอดทางว่าเราจะอธิบายหรือจะคุยกันลักษณะไหนดีน๊าเหมือเราเจอกัน  ผมรู้ว่าผมก็ทำเกินไปแต่อย่างไงซะพวกมันก็ผิดที่ปล่อยให้ผมต้องอยู่คนเดียว

“ มานานหรือยัง ” ไอ้บึกเดินตรงเข้ามาแตะบ่า

“ ซักพัก ” ผมหันไปมองไอ้โมที่เดินหน้านิ่งเข้ามานั่งลงข้างๆผม

“ พวกมึงจะคุยกันเองไหม ” ไอ้บึกหันไปถามน้องมัน

“ ไม่มีไรต้องคุยนี่ ” แต่น้ำเสียงมันบ่งบอกว่ามี แล้วก็มีมากด้วย

“ โม มึงโกรธพี่เหรอ พี่..” ผมกำลังจะต่อด้วยคำว่าขอโทษ

“ เป็นพี่ พี่จะโกรธไหม ถ้าโมแสดงออกแบบนั้นกับพ่อพี่บ้าง ”

“ นั่นดิ  ครั้งนี้มึงผิดนะไอ้โจ๊ก ” ไอ้บึกตบไหล่ผมเบาๆ

“ ใช่ จริงอยู่ พ่อโมอาจจะทำเหมือนพี่เป็นอากาศธาตุ แล้วไง อย่างไงซะเค้าก็ไม่เคยเรียกร้องให้โมกลับไปอยู่กับเค้า  นั่นก็เท่ากับเค้ายอมรับผิดแล้วนี่  คนเราแบบฉบับการดำเนินชีวิตและการตีสนิทไม่เหมือนกัน  พี่จะเอาแต่ใจพี่แล้วคิดว่าถ้าเค้ารับพี่ได้จริงเค้าต้องยิ้มให้พี่ต้องเข้ามาสวมกอดพี่ ต้องอะไรอย่างนั้นอย่างนี้ตามที่พี่ต้องการ มันเป็นไปไม่ได้ อยู่กันมาตั้งนานพี่ยังไม่รู้นิสัยพ่อโมอีกเหรอ ”

“ โมมันโทรไปบอกแม่มันแล้วด้วยว่าพ่อมันทำร้ายจิตใจมึงอย่างไง  ป่านนี้พ่อไอ้โมคงกำลังถูกสอบเครียดอยู่เหมือนกัน ”

“ พี่ขอโทษนะโม ”

“ โมรับคำนั้นไว้  แต่โมยังไม่อยากเห็นหน้าพี่  โมจะกลับไปอยู่บ้านซักพัก ”

“ ไอ้โมมึง ”

“ พี่ปลาบึกไม่ต้องมาห้ามโม โมโตแล้วขอโมตัดสินใจเองบ้าง ”

“ ไอ้โจ๊กมันขอโทษทึงแล้วนี่ มึงจะไปเอาอะไรกับมันอีก เรื่องมันจบแล้วก็ให้แล้วไปซิวะมึง ”

“ แต่นั่นพ่อโม จะร้ายจะดีโมก็ว่าพี่โจ๊กไม่สมควรทำ โอเคโมอาจจะให้อภัยพี่แต่คนที่พี่ควรไปขอโทษไม่ใช่โม พี่เข้าใจใช่ไหม ” คำหลังมันหันไปถามพี่มัน

“ เออ กูเข้าใจ ” ไอ้บึกตอบแทนผม

“ ได้กูจะไปขอโทษพ่อด้วยตัวกูเอง ” ผมตัดสินใจไปวันนั้นเลยครับ

   บ้านโม…

“ ผมขอโทษครับพ่อ ” พร้อมยกมือไหว้

“ หึ ” แค่คำว่าหึเนี้ยนะ

“ พ่อ ” ไอ้โมเอื้อมมือไปเขย่าแขน

“ กลับไปได้แล้ว ”

“ พ่อ ” ไอ้โมเริ่มชักสีหน้า

“ ครับ ” ผมลุกขึ้นยืนแล้วหันไปลาพ่อกับแม่อีกครั้ง

   ใจความของการขอโทษมีแค่นี้จริงๆครับ  เราไม่ได้ทักทายหรือพูดคุยหรือแจงเหตุผลอะไรทั้งนั้น  ผมรู้ว่ามันค้างคาและสร้างบาดแผลเล็กๆขึ้นในใจระหว่างผมกับพ่อหรืออาจจะเป็นพ่อกับโม  ผมกับโมหรือจะใครๆก็แล้วแต่

“ พ่อว่าไงบ้าง ” ไอ้บึกที่รออยู่หน้าบ้านรีบถามทันทีที่เห็นผมเดินออกมา

“ ก็ไม่ว่าอะไร เค้าก็ยังเป็นเค้า ”

“ เอาน่า ดีกว่ามึงไม่ได้มาขอโทษ ”

“มึงคิดว่ากูขอโทษแล้วเรื่องจะจบเหรอ  คิดว่าเค้าจะรักกูเพิ่มขึ้นหรือไง ”

“ อายุเยอะก็คิดเยอะนะมึงเนี้ย ”

“ กูเบื่อการเป็นคนอายุน้อยที่ต้องคอยเฝ้าขอโทษขอโพยคนรอบข้างในขนาดที่กูไม่ผิด มึงคง…ไม่เข้าใจ ” ผมถอนหายใจแล้วเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นทันที

   สามทุ่มกว่า….

“ ไอ้โม มึงจะนอนโน่นกี่อาทิตย์ ” เสียงไอ้บึกโทรคุยกับน้องมัน

“ กูขึ้นข้างบนก่อนนะ ” ผมเดินมาบอกมันก่อนจะถือวิสาสะไปนอนในห้องไอ้โม

   ไม่ใช่ว่าคิดถึงไอ้โมมาก  แต่เพราะคืนนี้ผมอยากนอนคนเดียวมากกว่า เมื่อไหร่เรื่องบ้าๆระหว่างผมกับพ่อไอ้โมจะจบกันซะทีนะ  (นี่ไม่ใช่ครั้งแรก) เสียงคำพูดแม่ก้องอยู่ในหัวผม ผมย้อนคิดไปถึงเรื่องที่พ่อไอ้โมพยายามทำให้ผมออกไปจากชีวิตลูกชายเค้า

“ กินข้าวกันในครอบครัวเข้าใจไหม ”

“ นี่ก็ครอบครัว  แม่ไม่เห็นว่าจะมีคนนอกเลย ”

   เสียงพ่อกับแม่โมดังมาจากในครัว วันนั้นไอ้โมบอกผมว่าพ่อกับแม่อยากให้เราไปกินข้าวกันที่บ้าน  ผมอดดีใจไม่ได้ว่าพ่อคงยอมรับผมได้บ้างแล้ว  แต่เปล่าเลยทันทีที่เค้าเห็นผมนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเค้าก็ตรงดิ่งไปวีนใส่เมียรักเค้าอย่างไม่แคร์ว่าเสียงที่เค้าโต้เถียงกันมันจะทำให้ผมรู้สึกอย่างไร

“ มีสิ ”

“ พ่อ  นั่นมันโจ๊กกับปลาบึก คนรักของลูกเรานะพ่อ ”

“ กูไม่สนว่ามันจะรักหรือไม่รัก  แต่จะให้กูไปนั่งกินข้าวกับมันกูไม่กิน กูกินไม่ลง ”

“ ไหนพ่อบอกอยากกินข้าวกับครอบครัวไง นี่คือครอบครัวเรา นั่นคือครอบครัวลูก ”

“ ไปบอกมันว่าถ้าอยากจะกินข้าวบ้านนี้ก็ให้มันมากินตอนกูไม่อยู่เท่านั้น ”

“ พ่อก็ไปบอกเองสิ  กล้าไหมล่ะ ” เสียงแม่ประชด

“ หน้ากูยังไม่อยากจะมองเลย ”

“ พ่อ ดูทำ ”

   แล้วพ่อก็เดินขึ้นบ้านไป ผมก็เลยตัดปัญหาโดยการเสียมารยาทที่จะไม่กินข้าวมื้อนั้นแต่ส่งตัวแทนคือไอ้ปลาบึกไปกินแทน

   เรื่องต่อไป…

“ อะของฝากมึง ” เสียงพ่อไอ้โมดังอยู่ที่ชั้นล่างของตัวบ้าน

   ผมเดินลงมาจากชั้นสองของตัวบ้านเพื่อมาไหว้พ่อ ใจก็ไม่ได้หวังเรื่องของฝากหรือของฟรีอะไรทั้งนั้นเพราะรู้นิสัยแกดี

“ อ้าวพี่โจ๊ก  พ่อมาแหนะเอาของมาฝากเยอะแยะเลยมาดูสิ ” ไอ้โมกวักมือเรียกผมยิกๆ

“ พ่อ สวัสดีครับ ” เค้าทำเป็นไม่เห็นและไม่สนใจ

“ ร้อนจังเลย ” พ่อเริ่มทำหน้าหงุดหงิด

“ เดี๋ยวปลาบึกเปิดพัดลมให้ครับ ”

“ ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวก็ไปแล้วไม่อยากอยู่นาน ”

“ ไม่อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนเหรอพ่อ โมทำกับข้าวเองเลยน๊า ^_^ ”

“ อยู่บ้านดีๆไม่ชอบ  ชอบมาเป็นขี้ข้าเค้า ”

“ พ่อ พูดอะไรอ่ะ ” ไอ้โมทำหน้าหงิก

“ เราช่วยๆกันทำครับพ่อ ” ไอ้ปลาบึกตอบหน้าตึงๆ

“ อะเก็บไว้ใช้ พ่อจะกลับแล้ว ” พ่อยื่นซองให้ไอ้โมต่อหน้าพวกผม

“ ไม่ต้องหรอกพ่อโมมีตังค์ ”

“ เก็บไว้เถอะน่า แล้วระวังอย่าให้งินหมดล่ะ เดี๋ยวจะมีใครถีบหัวมึงกับมาบ้าน ”

“ ป๊าดดด ” เป็นอีกครั้งที่เห็นไอ้ปลาบึกหัวเสีย

   และอีกหลายๆเรื่องที่จะค่อยๆเอามาเล่าสู่กันฟัง…

“ อ้าวมึงอยู่นี่เอง ไมมานอนนี่อ่ะ  คิดถึงไอ้โมเหรอ ”

“ เปล่า ”

“ คิดเรื่อพ่ออยู่ล่ะซิ ”

“ อืม ”

“ ไอ้โมมันเป็นห่วงมึงนะ  แต่มึงก็ต้องเข้าใจมันด้วย ”

“ อืม ”

“ มึง ” มันล้มตัวลงนอนข้างผม หัวเราโขกกันเบาๆ

“ ไร ”

“ จริงๆกูก็ไม่ชอบในสิ่งที่พ่อเค้าทำหรอกนะ โลกเค้าไปถึงไหนต่อไหนแล้วยังมานั่งขวางโลกอยู่ได้  เห็นแล้วน่าแกล้งให้จี๊ดเล่น ” มันยิ้มมีความนัย

“ มึงจะไปทำอะไรเค้าได้ ”

“ แกล้งคนไม่ได้….ก็แกล้งที่มันไม่ใช่คนสิวะ ” มันยิ้มปากแทบฉีก

“ อะไรของมึง ”

“ กูมีแผน  เอียงหูมาก ”

“ อืมมม เฮ้ยอยู่กันสองคนมึงจะให้เอียงหูไปทำซากอะไร ”

“ เออวะ  กูเห็นในละครเค้าทำกัน 555 ”

“ ไหนว่าแผนมึงมาซิ ”

“ พ่อไอ้โมชอบต้นไม้ใช่ปะ ”

“ แล้วไง มึงจะไปตัดต้นไม้เค้าเหรอไง ”

“ กูมีเด็ดกว่านั้นอีก  แต่ก่อนอื่นเราไปหาอุปกรณ์ฉันต้องการกันก่อนดีกว่า ”

“ คล้ายๆ ฉันทนาการไหมไอ้ฉันต้องการของมึงเนี้ย ”

“ มาเถอะน่า  รับรองคืนนี้สนุกแน่ 555555 ”

   ตีหนึ่งกว่าหน้าบ้านไอ้โม….

“ ชู่ เดี๋ยวๆ ” ผมดึงข้อมือไอ้ปลาบึกไว้

“ อะไรของมึงอีก ”

“ มึงเอาจริงเหรอ ” ผมมองรอบตัวเพราะระแวงคนเห็น

“ สาดด  มึงมาป๊อดไรตอนนี้ไม่ทันแล้ว  เร็ว…ปีนตามกูมา ” มันกระซิบกระซาบแล้วเหวี่ยงของข้ามฝากทันที

“ แม่งเอ้ย  ถ้ากูโดนจับได้นะมึง ” ผมเหยียบรั้วปีนตามมันไป

“ อุบบบบ ”

“ สาดบึก  เป็นเหี้ยไร ” ผมชะโชกหน้าไปมอง

“ กู กูลงผิดท่า กู จุก ”

“ 555 ”

“ ใช่เวลามาขำกูไหมไอ้หำเปียก ลงมาเร็ว ” มันยังมีหน้ามากลิ้งม้วนตัวโชว์พาวกับผมอีก

“ ไปๆ ” ผมกระโดดลงมาได้ก็วิ่งตรงดิ่งเข้าหลบใต้ชายคาตัวบ้านทันที

“ เริ่มจากพ่อไอ้โมชอบบัว ”

“ กระถางบัว ” ผมเล็งไปที่เป้าหมายพร้อมอุปกร์ฉันต้องการในมือ ใจกระหยิมยิ้มย่องคาดฝันถึงผลงานข้างหน้า

“ นั่นไง ”

“ เสร็จกู ” 3 กระถางเบๆมากเพื่อน

“ พ่อไอ้โมชอบหนังจีน ” ไอ้บึกแสยะยิ้ม

“ งั้นนี่เลย  บัวหิโม๊ะ โฮะๆๆ ” ผมกับไอ้บึกไม่รอช้าสาดแป้งเด็กแคร์อัดกระถางบัวทันที

“ รับรองพ่อต้องรู้ว่ากูอยู่บางแค  เพราะนี่ (มันยกแป้งขนาบหน้ามัน) แป้งเด็กแคร์ไม่ใช่แป้งเด็กราม 555 ”

“ เดี๋ยวมุขมึงกูขอไปขำที่บ้าน เร็วๆ ” บัว 3 กระถางเบ่งบานไปด้วยแป้ง

“ นกมึงนก ” ไอ้ปลาบึกชี้ให้ดูเป้าหมายต่อไป

“ มึงจะเอามาทอดกรอบเหรอ ”

“ พ่อได้เอามึงตาย ”

“ เอานี่ ”

“ กระดากาว  เอามาปิดปากนกเหรอ ” ผมเหวอๆ

“ ปิดกระเจี๊ยวนกด้วย ถุยยย ”

“ โห สกปรกนะมึง ” ผมรับมุขยกมือปาดหน้า

“ ไม่ได้เรื่องเลยมึง ไปๆเอากรงนกมา ค่อยๆล่ะเดี๋ยวแม่งใจเสาะตายไปซะก่อน ”

“ อะ ” ผมย่องๆปีนเอามาจนได้ก่อนจะส่งกรงนกให้ไอ้มารบึก

“ นี่เลย ” มันโชว์ระดาษกาวสีขาวนวล

“ เอาไง ”

“ นก จ๊ะเอ๋ ^__^ ”

“ พันรอบกรงใช่ไหม ” ผมรับกระดาษกาวมาช่วยมันพัน

“ เหลือเนื้อที่ให้มันหายใจด้วยนะมึง ”

“ เออกูรู้แล้วน่า ”

“ แก๊วกกกกก ” เสียงผมฉีกกระดาษกาว

“ ไอ้ควายยย ” ไอ้บึกหันมาด่าผม

“ อะไร ” ผมกระซิบถาม

“ ถ้ามึงจะดึงได้เสียง 80 เดซิเบลขนาดนี้มึงไม่ต่อลำโพงเข้าตัวบ้านเลยล่ะพ่อคู๊ณณณ พ่อยอดขมองอิ่มของเมีย ”

“ แก๊วกกกกก ”

“ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ T^T ”

“ มึงไปชิ้นอื่นเลย  เดี๋ยวกูรังสรรค์ผลงานเสร็จแล้วจะตามไปสมทบ ”

“ จัดไป ” ไอ้บึกคลานไปที่เป้าหมายอื่น

“ อย่าเสือกตายละมึง กูเว้นรูไว้ให้หายใจแล้วนะ โอ๊ยย  มันจะบินทำพ่อมึงเหรอ ชู่ๆ ” ผมเถียงกับนก

“ บัวหิมะ นกจ๊ะเอ๋ อันนี้เรียกว่า…ดอกไม้ให้คุณ ” ไอ้บึกชูช่อกล้วยไม้สีสวยในมือโชว์ผม

“ เฮ้ยเยสเป็ด นี่มึงไปตัดของเค้ามาทำมายยยย ” ผมเกาหัวแกรกๆ

“ ดอกไม้ให้คุณไง ”

“ ให้คุณพ่อมึงดิ ”

“ ตามมาๆ ”

“ เฮ้ยยย ” ผมสาวเท้าย่องตามหลังไอ้ตัวดีไปติดๆ

“ มึงเอากระดาษกาวมา ”

“ จะทำไร ”

“ ต้นนี้ดอกสีม่วง  มึงถือไว้แล้วเอาดอกสีขาวส่งมาให้กู ” มันโยนช่อกล้วยไม้ใส่มือผมก่อนจะหยิบก้านดอกสีขาวกับกระดาษกาวไป

“ มึงไม่ปักชำซะเลยล่ะ ”

“ กูพันเทปกาวคืนให้อย่างดีน่าไม่ต้องห่วง คริคริคริ ”

“ คิดได้นะมึง บ้านแตกแน่พรุ่งนี้ ”

“ สะใจดีออก ตื่นมาเห็นดอกไม้เปลี่ยนสีเปลี่ยนที่ มันละมึง ”

“ สงสารดอกไม้ ” ผมมองอีกช่อที่เหลือ

“ อันนี้เดี๋ยวกูเอาไปใส่บาตรพรุ่งนี้ ”

“ พอแล้วล่ะกลับเถอะ ”

“ ขออีกอันนะ ” มันทำตาปริบๆ

“ อะไรอีก  นี่ก็เหลือเกินจะรับแล้ว ”

“ ชู่ มึงจะเสียงดังไปไหน จะมาทำตัวเป็นคนดีอะไรตอนนี้ ตามมา ”

“ เอาก็เอา ” ผมตามใจมัน

“ มึงเห็นรองเท้านั่นปะ ”

“ เห็น ”

“ เอาเชือกฟางร้อยรองเท้าอย่างละข้าง  เดี๋ยวกูจะทำโมบายหน้าบ้าน  รับรองเปิดประตูบ้านมาฮาตรึมมมมมม หุหุหุ ”

“ งั้นเร็วเลยดึกมาแล้ว ” ผมเริ่มภารกิจ

   ที่เหลือรอดูผลงานพรุ่งนี้ครับ….คิดแล้วก็สะใจ ก่อนจะปีนรั้วกลับบ้านไอ้บึกก็ยังไม่วายมีลงท่าผิดโชว์ผมอีกรอบ

[barbie]

ปลาบึกนี้สุดยอดจริงๆ 555 ทำแสบดีอ่ะ โจ๊กควรจะระวังตัวไว้อย่าทำให้ปลาบึกโกธรอีกล่ะ อิอิ 

[กุหลาบเดียวดาย]

5555 โอ๋ๆๆๆๆๆพี่โจ๊ก

[PoP~Pu]

พี่โจ๊กมาทุกวันเลย เย้!
อ่านแรกๆมาพาเศร้า กำลังอินเลย ช่วงหลังๆนี่ฮาไม่ไหวแล้ว
พี่บึกโคตรแสบบบบ
รอดูปฏิกิริยาคุณพ่อตาพรุ่งนี้เช้า ฮ่าๆๆ

[broke-back]

ผัวเมียชวนกันไปทำอย่างที่เล่า จริงอ่ะ
หรือโจ๊กจะให้เราคนอ่านนึกภาพตาม+เอาฮา
  ตามนั้น

เพราะความคิดของปลาบึก บรรเจิดจริงๆ
ทำไปได้ แต่ละอย่าง เกินความคาดเดา มั่ก

กลัวแต่ว่า พ่อโมจะโมโหจนบ้านแตกอ่ะดิ
ถ้าเดาถูกว่าใครเป็นคนทำ คราวนี้ได้บ้านแตกจริงๆแน่

บ้านสามคน เหลือแค่สองคน
คิดแล้ว..เศร้าใจอยู่

  ขอบคุณคร้าบบบบบ โจ๊กหล่อ
อิอิ

[eern]

โลกเค้าไปถึงใหนแล้วไม่ชอบพ่อโมอะแต่สะใจทีปลาบึกแกล้งฮากระจาย

[เพื่อนบ้าน]

เบื่อพ่อตาพี่โจ๊กจริงๆใจร้ายอ่ะ T^T
เจอปฏิบัติการเอาคืนของบึกแล้วอยากจะฮาดังๆ 555

ปล.พี่อัพเร็วมากเลย มาแบบนี้บ่อยๆนะ ^^
 

[namtarn11]

พี่ปลาบึก พี่ไม่เคยย่อท้อ ที่จะทิ้งพี่ข้าวโจ๊กเลยนะ //ภารกิจครั้งนี้ฮามากกกกก 555

[sirote105]

อ่าๆๆ ครอบครัวนี้มาทั้งสนุก ทุกข์ เศร้า ครบเซต 

[Sohso]

ปลาบึกคิดแผนได้สุดยอดจริงๆ

โจ๊กก็ใจเย็นๆนะครับ ทุกอย่างต้องดีขึ้น

แต่ผมว่าพ่อโมก็ทำเกินไป

[kanata55]

+ ให้ความคิดถึง
 

[น้ำแข็งใส]

ปลาบึกจะฮาไปไหน 

[supery]

ปลาบึกสุดยอด  ระวังจะได้ไปออกรายการคดีเด็ด ว่าแต่บ้านจะแตกมั้ยเนี่ย

[maru]

แผนการอย่างฮาเลยจริง ๆ

[bun]

พี่ปลาบึกนี่สุดยอดคิดได้ไงแผนเนี้ยะ 555
ตอนแรกแอบสงสารพี่ปลาบึกนะ ที่เฮียงอนพ่อโม แล้วอยากกลับไปอยู่บ้าน
อยากเป็นโสด ซึ่งก็เหมือนทิ้งพี่ปลาบึกไปด้วยเลยนะนั่น
ว่าแต่ตอนนี้เฮียเปลี่ยนมาทำกิจการส่วนตัวแล้วเหรอ แล้วเอาตะเภาแก้วตะเภาทองมาช่วยงานที่บริษัทบ้างเปล่า
 

[LifeTime]

 

[sukie_moo]

คุณแม่น่ารักได้อีกนะพี่โจ๊ก

ปลาบึกกะพี่โจ๊กไปแกล้งคุณพ่ออย่างงั้น เดี๋ยวบ้านแตกโมไม่ได้กลับไปหรอก เล่นเป็นเด็กๆไปได้

[กุหลาบเดียวดาย]

บึกรักโจ๊กมากอ่ะ

[Wordslinger]

เจ๊บึกออกโรงเองเลยนะงานนี้! 

[→Yakuza★]

มาบอกรักพี่บึก  ไม่ได้เข้ามานาน ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย

[Fujoshi]

อ๊ากกกกกกกกก ครบรสที่สุด

แผนการอย่างฮา คิดได้ไง
 
รักครอบครัวนี้ที่สุด 

เป็นกำลังใจให้พี่โจ๊กต่อสู้กับพ่อพี่โมนะคะ

[thaithai00]

~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 46 ~~

“ มึงๆ ไปใส่บาตรกัน ”

“ อืมม  มึงไปเถอะกูจะนอน ”

“ ไม่  ลุกเลยๆ ไปติดตามผลงานกันดีกว่า ”

“ เออวะ ” ผมเด้งตัวลุกไปอาบน้ำทันที

“ รีบหน่อยนะเดี๋ยวไม่ทันพระ ”

“ ทันอยู่แล้วน่า กว่าจะมาถึงหน้าบ้านเรา ”

“ ใครว่าเราจะใส่บาตรที่หน้าบ้านวะ ”

“ เอ้า  แล้วมึงจะไปใส่ที่ไหน ”

“ มึงจำกล้วยไม้ที่กูหอบมาจากบ้านพ่อไอ้โมได้ไหมวะ ไหนๆก็เข้าถ้ำเสืออุ้มลูกเสือออกมาจากถ้ำขนาดนั้นแล้ว ”

“ แล้วมึงจะทำอะไร ”

“ ไปแหย่เสือกันดีกว่า ”

“ เอางั้นเหรอ ” แค่คิดก็มันส์แล้วครับ

   พวกผมหอบข้าวของพร้อมมาทำบุญถ่ายบาปกันถึงหน้าปากซอยบ้านพ่อตา แต่..ไม่ได้ขนาดใจกล้าถือของไปยืนร่วมทำบุญกับเค้าหรอกนะครับ

“ ไส่บาตรกันตรงนี้แหละ ” ไอ้ปลาบึกชวนยิกๆ

“ แล้วนี่ล่ะ ” ผมมองกล้วยไม้ช่อสวยในมือที่ไอ้ปลาบึกอุส่าเอาแช่น้ำกันเหี่ยวไว้ให้

“ เดี๋ยวเราใส่บาตรมันตรงนี้แหละ  พอเด็กวัดถือดอกกล้วยไม้ไปยืนรอพระตรงโน้นเราคงได้ฮาแตกกันล่ะมึง ปะเร็วพระมาโน่นแล้ว ”

   ว่าแล้วพวกผมก็ดักใส่บาตรกันตรงทางโค้งห่างจากบ้านพ่อตามาไม่เท่าไหร่ครับ  เป็นการใส่บาตรแบบใจระทึกหันซ้ายทีขวาทีเหมือนเราขโมยของโจรมาถวายพระ

“ บ้านอยู่แถวนี้กันหรือเปล่าโยม ”

“ ครับ / เปล่าครับ ” ผมรับคำแต่มันไม่

“ ยังไง  ตกลงคืออยู่เหรอไม่อยู่ ” พระหรือตำรวจเนี้ย

“ เปล่าครับ / ครับ ” ผมไม่แต่มันรับคำ

“ เออคืองี้ครับ  พอดีเราอยู่แถวๆนี้ล่ะครับแต่ไม่เคยได้มาใส่บาตร วันนี้วันดีเจอพระเลยอยากใส่บาตร ”

“ นั่นสินะ  ใครเค้าจะมาคิดใส่บาตรกันตรงทางโค้ง  มันอันตราย ”

“ ขอโทษครับ ” ผมยกมือไหว้

“ เจริญพร ” แล้วท่านก็ยิ้มให้ก่อนจะดินจากไปอย่างสำรวม

“ น้องๆ ” ไอ้ปลาบึกดึงแขนเด็กวัดไว้

“ ครับพี่ ”

“ ช่วยอะไรพี่หน่อยสิ เอานี่ ” มันสอดเงินยี่สิบบาทใส่กระเป๋าเสื้อเด็กวัด

“ ช่วยไรพี่ ” เด็กวัดทำหน้าหมางง

“ ช่วยถือกล้วยไม้โชว์เด่นๆหน่อยนะ  พี่รู้มาว่าบ้านนั้นนะเค้าชอบกล้วยไม้  แต่ถ้าเค้าถามว่าได้มาจากไหนน้องไม่ต้องพูดอะไรเลยนะ ทำหน้างงๆแบบนี้พอ โอเค๊ ”

“ ครับ ”

“ เยี่ยม ไปได้ ”

“ ^_^ ” ผมแอบยิ้ม

“ เกือบไปแล้วไหมล่ะมึง ”

“ ยังมีหน้ามาพูด ” ผมโบกไอ้บึกไปหนึ่งที

“ โอ๊ย  เจ็บนะ ”

“ มาๆหลบเร็ว ” ผมขยับหาที่เหมาะๆเพื่อแอบดูบ้านโจทย์ที่กำลังรอใส่บาตรอยู่เหมือนกัน

“ มึงว่าพ่อเค้าจะจำดอกกล้วยไม้บ้านตัวเองได้ไหม ”

“ กูขอให้จำได้เถอะ ” ผมยกมือขึ้นภาวนา

   เช้านี้มีแค่พ่อกับแม่ไอ้โมเท่านั้นที่ตื่นมาตักบาตร  แน่นอนไม่ต้องถามหาลูกชายสุดที่รักของบ้านนี้หรอก

“ ขโมยขึ้นบ้าน ” ผมจับใจความได้ประมาณนี้เพราะเค้าคุยกันเบามาก

“ มึงได้ยินไหม ” ไอ้ปลาบึกกระซิบ

“ อืม  พ่อบอกว่ามีขโมยขึ้นบ้าน ”

“ พ่อดูดอกกล้วยไม้ช่อนี้สิเหมือน… ” เสียงแม่ชะงักไป

“ แวนด้าบลู  ท่านได้ช่อนี้มาจากไหนครับ ”

“ เฮ้ยจำได้เว้ย ” ผมแอบดีใจ

“ จากไหนนะ ” พระท่านหันไปถามเด็กวัด

“ ผมจำไม่ได้ครับ ”

“ เจ๋ง ” ไอ้ปลาบึกชื่นชมในผลงาน

“ ดูๆ มึงดูสายตา 555 ” ผมชี้ชวนมันมองพ่อตาที่ตอนนี้ดูก็รู้ว่าควันออกหูอยู่แน่ๆ

“ แนะ เค้าเข้าบ้านแล้ว ”

“ ไปดูกัน ” ผมชวนมันลอบเข้าเลาะรั้วบ้าน

“ พ่อเอาโมบายปลาตีนกูออกแล้ววะ ไม่ใจเลย ”

“ คงจะหัวเสียหน้าดู ทีใครทีมันนะคุณพ่อ555 ” ผมสะใจ

“ นั่นไอ้โมนี่ กูนึกว่ามันยังไม่ตื่นซะอีก ” ไอ้ปลาบึกชี้ชวน

“ กลับเถอะ เดี๋ยวพ่อไอ้โมออกมาเห็น ” ผมคว้าแขนมันออกเดิน

“ ไง สบายใจขึ้นไหมมึง ”

“ ไอ้บึกมึงว่าเราทำเกินไปปะวะ ”

“ เกินนนนน ”

“ เอ้า ” ผมจ้องหน้ามัน

“ เอ้าไร  เรื่องจริง  แต่ถ้าไม่ทำอย่างนี้ก็ไม่เรียกว่าการเอาคืนดิวะ ”

“ บาปสัด แต่กูยอม ” ^__^ รู้ตัวว่าหน้าผมบานมาก

“ รอดูไอ้โมโทรมาเล่าเรื่องพ่อมันเถอะ เฮ้ยย ” ไม่ขาดคำไอ้โมก็โทรมาเลยครับ

“ ครับดิมึง ”

“ รับตอนนี้มันก็รู้ดิว่าเราอยู่ข้างนอกอ่ะ ”

“ งั้นเอาไง  มันรู้ว่ามึงตื่นเช้าไงก็ต้องรับ ”

“ ฮา 12 ”

“ พี่อยู่ไหน ” เสียงไอ้โมลอดช่องสิงคโปร์ออกมาดังมาก

“ หน้าปากซอยมาซื้อหอยไปยำ ”

“ ยำหอย  แต่เช้าเนี้ยนะ ”

“ อืม  ทำไมก็กูอยากกินอ่ะ ”

“ แล้วเมื่อคืนพวกพี่อยู่ไหน ”

“ อยู่ไหน  ก็อยู่บ้านดิถามได้ ” ไอ้ปลาบึกเรียกให้ผมยื่นหน้าเข้าไปฟังใกล้ๆ

“ ที่บ้านโมเนี้ยไม่ใช่ฝีมือพวกพี่ใช่ไหม ”

“ อะไร  บ้านไร ฝีมือไร ไม่มี๊ ” มันเถียงซะเส้นเอ็นปูดเชียว

“ งั้นก็แล้วไป พี่โจ๊กตื่นหรือยังครับ ”

“ น่าจะยัง  มึงก็รู้มันตื่นสายจะตายไป ว่าแต่บ้านมึงมีไรวะ ”

“ สงสัยขโมยขึ้นบ้าน แล้วก็น่าจะเป็นขโมยติงต๊องด้วย ”

“ ปรี๊ดเลย ”

“ อะไนนะพี่ ”

“ อ๋อ เปล่าๆ แล้วมีอะไรหายไหม แล้วมีใครเป็นอะไรหรือเปล่า ”

“ จะมีก็แต่ไอ้แก้วตานกตัวโปรดพ่อ ”

“ ทำไม  มันตายเหรอ ”

“ ก็เกือบ  โจรโรคจิตมันเอากระดาษกาวมาพันกรงนกซะรอบเลย ฝีมือห่วยชะมัด ”

“ มันคงไม่ได้เรียนการฝีมือมา 555 ” ไอ้ปลาบึกหันมากัดผม

“ หึ นั่นสินะ พอๆกับไอ้โจรขโมยปลาหางนกยูง ”

“ 555 ” ผมแอบขำ

“ ค ว ย ” ผมขยับปากด่าผม

“ เย็นนี้โมจะกลับนะบอกพี่โจ๊กด้วย ”

“ อืม  ว่าแต่พ่อมึงไม่ได้ไปแจ้งความใช่ปะ ”

“ โมกลัวว่าถ้าพ่อแจ้งความไปโจรมันจะมีงานเข้านะ พี่ปลาบึกว่าไหม” สรุปไอ้โมรู้ทัน

“ มั้ง ” ไอ้บึกตอบเสียงอ่อยๆ

“ พี่ปลาบึกรีบเข้าบ้านเถอะเดี๋ยวพี่ดจ๊กตื่นมาไม่เห็นใครแล้วจะโวยวายอีก เจอกันเย็นนี้ครับ บายย ”

“ กูว่ามันรู้วะมึง ”

“ อยู่แล้ว  ของในบ้านไม่หายแต่ของนอกบ้านโดนเล่น ” ผมจูงมือมันเดินไปร้านน้ำเต้าหู้

“ พ่อไม่แจ้งความด้วย ”

“ เค้าคงไม่แจ้งหรอก ใจหนึ่งก็คงคิดว่าเป็นเราแต่อีกใจคงคิดว่าเป็นพวกมือบอน ”

“ แต่ถึงแจ้งกูก็ไม่กลัว 555 ฮาวะ วันหลังกูจะเยี่ยวใส่ล้อรถแม่งเลยมึงคอยดู ”

“ เออกูเอาด้วย 555 ”

   ช่วงเย็น…

“ ห้องเช่าน้อยๆ ปากซอยมีร้านโซเคน “

“ เซเว่น ” ไอ้โมหันไปช่วย

“ เลิกง๊านตอนเย็น ก่อนเคยเป็นเหมือนดังวิมาน สุขตามประสา คนบ้านทุ่งเข้ากรุงเจอกัน แต่พอเจ้าลาเมื่อบ้าน ช่วงสงกรานต์มีอันเงียบไป ตกลงกันไว้พร้อมวันใดค่อยไปหมายหมั้น เก็บหำช่วยกันสิ่งที่ฝันนั้นคงไม่ไกล ”

“ พี่บึกแม่งมั่ววะ ” ไอ้โมส่ายหัว

“ เดินผ่านครึ่งหวัง น้องจะพังมันแล้วหรือไร ทุกวันอ้ายเริ่มหวั่นไหว หรือเจ้าทิ้งใจเพราะอ้ายลำเค็ญผ่านร้านโซเคน เช้าเย็นเห็นภาพเกาเก่า ที่เคยแวะซื้อกับข้าว ลวกผักนึ่งปลาแม่ค้ารถเข็น ลูกชิ้นปากซอยเดินเกี่ยวก้อยด้วยกันยามเย็น ภาพเก่าหลับตายังเห็น แต่เดี๋ยวนี้เป็นเพียงฝันเลื่อนลอย ”


“ ระวังเสื้อกูไหม้นะมึง ” ผมหันไปดูก่อนจะหันกลับมาเล่นเกมส์ต่อ

“ ความหวังนอยน้อย อ้ายยังคอยน้องมาสานต่อ อย่าทิ้งให้รอ ส่งข่าวบ้างหนอทำไมให้คอย แม่บังคับแต่งงาน หรือทางบ้านกีดกันน้องกลอย เช้าค่ำอ้ายคึดนำจ้อยๆ ยังเฝ้าคอยน้องที่ซอยเดิม อย่าพังความหวังเคยเริ่ม รีบกลับมาเติมฝันเราให้...เต็ม ”

“ พี่โจ๊ก พี่หายงอนพ่อโมแล้วใช่ปะ ”

“ ก็ไม่ได้คิดอะไรแล้ว ”

“ ดีแล้ว พี่เองก็ไม่ต้องไปเครียดหรอกพ่อเค้าก็ไม่ได้โกรธอะไรพี่แล้วด้วย ”

“ ทำเป็นรู้ดี ”

“ แม่ช่วยพูดให้นะ ”

“ รอ ค ว ย มานานแสนนาน  ทรมานรูตูดหนักหนา  ระทมตรงหว่างขา แก้วกานดาทายาเบามือหน่อยซิ ”

“ สงสารเจ้าของเพลงบ้างเถอะพี่  เพลงเค้าดีๆเสียหมด ”

“ เฮ้ย  แล้วนี่มึงไม่ออกไปไหนเหรอวะเย็นนี้ ” ไอ้ปลาบึกลากโต๊ะรีดผ้าเก็บเข้าที่ก่อนจะนั่งลงข้างน้องมัน

“ ว่าจะไปสปา ไปด้วยกันปะ ”

“ โนๆ เสียตังค์โดยใช่เหตุ  มึงรู้ไหมว่าสปาแต่ละทีนะมันหมดไปเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่  แล้วไอ้วัตถุดิบที่เค้ามาทำสปาให้เรานะก็หาได้วิลิศมาหราขนาดใช้แล้วตัวมึงจะตึงเป๊ะหรือเปร่งแสงเป็นสีทอง เอางี้…มานี่เดี๋ยวเจ๊จัดให้ ”

“ จัดอะไร -*- ”

“ เอ้า  มึงอยากทำสปาไม่ใช่เหรอ  มาเดี๋ยวเจ๊เอง ” มันลุกขึ้นลากแขนน้องมันไปหลังบ้านทันที

“ ดะ เดี๋ยว เอาจริงเหรอพี่ ” ไอ้โมเริ่มระแวงเล็กน้อย

“ เอ๊า  มึงนี่ เฉยๆเถอะน่า เดี๋ยวเจ๊ทำให้เอง  รับรองผ่อง ^^ ”

“ ทำเป็นเหรอมึง ” ผมเดินตามออกมาดูเหตุการณ์

“ เอมึงนี่ อย่าชักใบให้เรือเสีย  มึงไปเปลี่ยนผ้าคะม้ามารอเลยเดี๋ยวกูทำให้เลยทีเดียวพร้อมกัน กูขอเตรียมอุปกรณ์ก่อน ”

   10 นาทีผ่านไป….

“ นี่อะไรอ่ะ ยี้ ” ไอ้โมเอามือบีบจมูกตัวเองไปด้วย

“ นี่เค้าเรียกว่าขมิ้นโว๊ย  ขอดีเชียวนะ ”

“ ซื้อมาจากไหนอ่ะพี่  แล้วมันมี อย.หรือเปล่าอ่ะ  ใช้ไปเกิดผื่นขึ้นทำไง ”

“ มึงจะบ้าเหรอของหาบขายที่ไหนมี อย. ”

“ ห๊ะ ของหาบขาย ” ไอ้โมทำตาโตทันที

“ ก็เออดิ ”

“ มึงเคยลองเหรอวะ ” ผมเริ่มระแวงด้วย

“ ก็นี่ไง  พร้อมพวกมึงเนี้ย ”

“ งั้นมึงลองกับน้องมึงก่อนเลย ” ผมดึงตัวไอ้โมให้นั่งลงตรงเก้าอี้ซักผ้าเป็นคนแรก

“ พี่โจ๊กอ่ะ ”

“ เอาน่า ลองก่อนมีสิทธิ์ก่อนนะ ”

“ งั้นพี่โจ๊กไม่มาทำก่อนอ่ะ  มาเลย ” มันลุกขึ้นยืนแล้วดึงผมลงนั่งแทนมันทันที

“ ไรวะ ”

“ เอาล่ะๆ ไม่ต้องแย่งกัน ได้ทุกคนเพราะกูทำเผื่อล่ะ 5555 ”

“ มา  โมช่วยพี่ปลาบึก  เริ่มจากอะไรอ่ะ ”

“ เริ่มจากพอกหน้า  มึงเอาไข่ออกมาล้างน้ำก่อนนะแล้วตอกกรองเอาแต่ไข่ขาวพอ ” ไอ้คนพี่สั่ง

“ ทำไมต้องล้างอะ ตอกๆไปเลยไม่ได้เหรอ ” ไอ้คนน้องต่อรอง

“ มึงจะบ้าเหรอ  เปลือกไข่อะแหล่งสะสมเชื้อโรคเลย  เกิดไข่ขาวที่มึงตอกไปสัมผัสโดนเปลือกก็เท่ากับมันสกปรกแล้ว แล้วมึงยังจะอยากเอาของสกปรกมาพอกหน้าอยู่อีกเหรอเปล่าไอ้โม ”

“ ครับๆ ถามนิดเดียวเทศซะยาวเลย ”

“ ก็เพราะความขี้เกียจของมึงไม่ใช่เหรอยังจะมาบ่นอีก ”

“ แล้วไอ้นี่มึนมีส่วนผสมอะไรบ้างวะ ” ผมจ้องมองมะขามเปียกที่ไอ้ปลาบึกพยายามขยำกับน้ำอุ่นอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ ก็อย่างทึ่มึงเห็นมีแค่สองอย่างก็อยู่แล้วแต่เดี๋ยวกูจะผสมน้ำผึ้งนิด แล้วแบ่งไปผสมนมหน่อยเพราะผิวคนเราไม่เหมือนกัน ” ผมจ้องมันขยำอยู่ซักพัก….

“ อะพี่ปลาบึกเสร็จล่ะทำไงต่อ ” ไอ้โมยื่นถ้วยไข่ขาวให้พี่มันทันที

“ ไหวแน่นะมึง ” ก็กลัวเสียโฉมอ่ะ

“ ไม่ตายหรอกน่า  หลับตาฟังเสียงนกไนติงเกล ” ผมหลับตาปี๋

“ ปู๊ดดดดด ”

“ หืม มึง ” มือบีบจมูกก่อนจะหนีตายสุดชีวิต

“ พี่บึกแม่ง ” ไอ้โมหนีไปอีกทางเช่นกัน

“ หนีทำไมเสียงไนติงเกล ”

“ เกลพ่อเกลแม่มึงสิ ” ผมหยิบพัดมาโบก

“ ขมขึ้นคอเลย ดูๆ น้ำตาจะไหล ” ไอ้โมกระพริบตาปริบๆ

“ โหแค่นี้ทำเป็นทนไม่ได้ มาๆหมดกลิ่นแล้วกูสูดหมดแล้วกลับมาๆ ”

“ ตดอีกกูถีบจริงๆด้วย ”

“ 555 มาๆ นั่งลงเดี๋ยวกูจะจอดแระ ”

“ จอดไร??? ” ผมงง

“ ป้ายหน้าไง เนี้ยๆ ” มันเอาครีมทาที่แก้มผม

“ เฮ้ออออ / เฮ้อออ ” เสียงผมกับไอ้โม

“ คริคริคริ ” มันยังมีหน้ามาขำ

“ พี่โจ๊กต้องรัดผม  มาโมรัดจุกข้างหน้าให้ ”

“ เฮ้ยๆๆๆ กูลืมล่า ” ไอ้ปลาบึกละมือจากการมาร์คหน้าให้ผม

“ เล่าไรวะ ”

“ วันก่อนวะ ” มันเริ่มเล่า

“ ทำไมครับ ” ไอ้โมลุ้น

“ กูเมาเหล้า ”

“ กินเหล้าก็ต้อเมาเหล้าเป็นธรรมดาไม่เห็นแปลกตรงไหน ” ผมเสริม

“ แล้วกูก็ปวดฉี่ ”

“ แล้วไง ”

“ เลยไปฉี่ตรงศาลพระภูมิ ”

“ เห้ย แล้วมึงยกมือไหว้เจ้าที่เจ้าทางท่านเหรอเปล่า ”

“ นั่นดิ  กลับมากูจู๋บวมเลย ”

“ นั่นไง มึงไม่ไหว้อะดิ ”

“ หึ ซิบหนีบจู๋กู ”

“ สัด ”

“ 555 ” ไอ้โมนั่งขำ

“ ยังๆ ”

“ ยังมีอีกเหรอ ”

“ วันก่อนวะ ”

“ เห้ยยยยย ” ผมรับมุข

“ มึงอย่าพึ่งเห้ยดิกูยังไม่ได้เล่า ”

“ โทษๆ ” ผมยกมือไหว้

“ เอาใหม่นะ ”

“ 555 ” ไอ้โมนั่งขำรอฟังอย่างเดียว

“ วันก่อน ” มันเริ่มอีกรอบจริงๆด้วย

“ เออๆ ทำไมๆ ”

“ กูไปคัดตัวนักวิ่งมา ”

“ ผลเป็นไงวะ ”

“ 100 เมตรกูวิ่งได้ 4 วิ ” มันทำท่ากำชัยชนะไว้ในมือ

“ โห สาดดด งี้มึงติดทีมชาติชัวร์ ”

“ วิที่ 5 กูล้ม ”

“ ค ว ย ”

“ 5555555555555555555 ” ไปแล้วตะเภาทองกู

[PoP~Pu]

กรี๊ดดด ขอกอดเอียโจ๊กที คนอะไรขยันมาลงทุกวันฮ่าๆ
แอบสงสารคุณพ่อตาและนกคุณพ่อตาที่ดูท่าจะอาการหนักสุด ฮ่าๆ
บ้านนี้เข้าโหมดดราม่าไม่ได้นาน พี่บึกพาฮาอีกแล้ว ฮาพี่บึกอะ555

[snack]

แว๊กกขยี้หูขยี้ตา..ชวนกันไปแกล้งพ่อตาอีกระวังจับได้โดนเค้ายึดลูกคืนเด้ออออออออ

[namtarn11]

ครอบครัวนี้อยู่กันแบบพี่น้อง เพื่อนฝูงจริง ^^ ปล.คิดถึงพี่ปลาบึกอีกแล้ว คริคริ

[fc_fic]

 

[nunnan]

ฮาว่ะะะะ

[่นทยนส]

โห ลูกเขยตัวแสบ รวมหัวกับเมียใหญ่ แกล้งพ่อตาเมียเล็ก อิอิ

[barbie]

ปลาบึกครับบบบบบจะฮาไปไหน 555