~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 43 ~~
“ พี่โจ๊กๆ แย่แล้วๆ ” ไอ้โมวิ่งตาตื่นเหมือนมีใครตาย
“ อะไร ” ผมหันไปย่นคิ้วใส่
“ พี่บึกพี่ ”
“ ทำไม ”
“ อ้วก ”
“ แล้ว??? ”
“ แล้วพี่ไม่ไปดูอ่ะ ” มันเริ่มท้าวเอว
“ เออ…ก็บอกดิ ” ผมลุกชิ่งทันที
“ นิสัย ” มันบ่นก่อนจะสาวเท้าเดินตามหลังผมมาติดๆ
หลังบ้าน….
“ ปลาบึกครับ เป็นไรครับที่รัก ” ผมเดินไปลูบหลังมันเบาๆ
“ เป็นเมียมึงอ่ะครับ ”
“ ขอบคุณสำหรับคำตอบ ^__^ ”
“ ไม่เป็นไร อ้วกกกกกกกก ” มันหันไปอ้วกต่อ
“ มึงกินข้าวเหรอยังวะ ” ผมหันไปลูบหลังให้อีกครั้ง
“ อะพี่ ” ไอ้โมส่งขันน้ำให้พี่มันพร้อมยาดมตราท่านเจ้าคุณ
“ กินแล้ว แฮ่ แฮ่ ” เสียงหอบประกอบท่าทางพร้อม
“ เป็นกี่ครั้งแล้ว ”
“ สองสามวันแล้ว แฮ่ แฮ่ ”
“ อยากเปรี้ยวๆไหม ” ผมหยิบพัดจากมือไอ้โมมาพัดให้ไอ้ปลาบึก
“ เออ ถ้าได้มะขามเปียกซักกำจะดีมาก ”
“ เหล้าขาวซักเป๊กนะ ” ไอ้โมเสริมแพ็กเก็ตทันที
“ เออเอามาเผื่อพ่อมึงด้วยนะไอ้โม ถุยยย เอามาทำซากไรครับคุ๊ณ ” ไอ้บึกหันมาค้อนขวับๆ
“ 555 โมขอตังค์ ” มันจะบอกผมขอโต๊ดด
“ อะ เอาไป ฮือ ==” ”
“ 555 ” ไอ้โมนั่งขำตาปิด
“ 555 ”
“ ขำไรมึง เห็นไหมเนี้ยกูจะตายอยู่แล้วเนี้ย ” มันหันมาเหวี่ยงผม
“ เฮ้ยๆๆๆๆ ” ผมแกล้งทำหน้าตาตื่น
“ อะไร ”
“ นี่มึงเก่งขนาดรู้วันตายตัวเองเลยเหรอวะ โอ้วๆ สุดยอดอะ คืนแรกมึงจะแดกไรว่าวมา ”
“ ว่ามา / ว่ามา ”
“ 555 เหรอๆ ”
“ อ้วกกก ” มันหันไปอ้วกอีกรอบ
“ ไปหาหมอเถอะวะ ” ผมเริ่มใจไม่ดี
“ ไม่เป็นไร กูไม่เป็นไร ” มันหันมาโบกมือห้าม
“ ไหวแน่นะมึง ”
“ พี่ปลาบึกดื้อวะ ”
“ มึงก็ด้วยไอ้โม กูเห็นไม่สบายทีไรบอกจะพาไปหาหมอทีงี้ทำหน้าอย่างกับกูจะพาไปตาย ”
“ ก็โมไม่ชอบกลิ่นโรงพยาบาลอ่ะ ”
“ บึกมึงต้องไปนะ ” ผมผยุงมันลุกขึ้น
“ แปปนะ ขอกูนั่งแปป ”
กลางดึก…
“ โจ๊กกูแสบท้องวะ ” มันนอนดิ้นพลิกตัวไปมา
“ ก็กูบอกแล้วไงว่าให้ไปหาหมอนะ ” อารมณ์โกรธแตะระดับเพดานอีกครั้งหลังจากเถียงกับมันเรื่องที่มันควรจะไปหาหมอได้แล้ว
“ มึงจะใส่อารมณ์กับกูทำไมเนี้ยกูยิ่งเจ็บๆท้องอยู่ ” มันตวาดกลับทันทีเหมือนกัน
“ ไอ้บึก ไอ้ควายยย แล้วมึงจะมาบ่นทำไม ให้ไปหาหมอก็ไม่ไปแดกเข้าไปยาชุดยาจัดนะ มึงคิดว่าเภสัชเค้ามองทะลุลำไส้มึงได้ใช่ไหม ”
“ เออ เดี๋ยวก็หาเองแหละ ”
“ ไอ้บึกถ้ามันจะหายมันก็ควรจะหายได้ตั้งนานแล้ว นี่เป็นมากี่วันแล้วมึงก็ไม่หาย ”
“ เวลากินยาไปมันก็ทุเลาอยู่ ” มันยังเถียงไม่เลิก
“ ทุเลาเหี้ยไร กูเห็นมึงบ่นไม่หยุด เดี๋ยวอ้วก เดี๋ยวแสบท้อง ”
“ เออน่า เดี๋ยวก็หาย ” มันหันหลังให้ผมทันที
“ ไอ้บึก มึงรักกูไหม ”
“ อืม ”
“ พิกุลจะร่วงใช่ไหมถ้าจะขยับปากนะ ”
“ เออ รัก ”
“ รักแล้วทำไมมึงไม่เชื่อกู ”
“ ก็แล้วทำไมมึงไม่เชื่อกูบ้างอะ กูบอกว่ากูไม่เป็นไรไง กูไม่ต้องไปหาหมอ กูกินยาแล้วเดี๋ยวกูก็หาย ตอนนี้กูแค่แสบท้องเฉยๆ ” มันหันหน้ามาเถียงผมอีกครั้ง
“ ก็มึงไม่สบาย ”
“ ไม่สบายเหี้ยไรกูแค่แสบท้อง มึงเข้าใจไหมว่าอาการแสบท้องมันไม่ใช่โรค ”
“ แล้วที่มึงอ้วกล่ะ ”
“ อันนั้นไม่นับเพราะกูหายแล้ว ”
“ เช้าเดี๋ยวมึงก็อ้วกใหม่ ”
“ เฮ้อออ มึงนี่ ” มันหันหลังให้ผมอีกครั้ง
“ แล้วมึงอย่าบ่นให้กูได้ยินอีกนะ ” ผมปาหมอนใส่หลังมันไปทีก่อนจะย้ายตัวเองลงไปนอนข้างเตียง
“ งอนกูอีก ” มันลุกมาดูผมก่อนจะปิดไฟหัวเตียง
04.00 น. ไอ้ปลาบึกเริ่มออกอาการปวกเกร็งอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่ปริปากบ่นให้ผมได้ยินเสียง แต่ผมรู้ได้จากอาการทางกายของมัน
“ มึงจะไปไหน ” เสียงไอ้บึกเรียกผมหลังจากทนนอนดิ้นไปมาจนผมเองก็พาลนอนไม่หลับไปด้วยเพราะเป็นห่วงมัน
“ ไปปลุกไอ้โมเอารถออก ”
“ โจ๊ก กู ” มันทำเสียงอ่อย
“ มึงต้องไปหาหมอ นี่คือคำสั่ง ” ผมเผลอพูดเสียงดังจนตัวเองยังตกใจ
หาหมอ…
“ กระเพาะทะลุเหรอครับหมอ ”
“ ใจเย็นๆครับ มันยังไม่ได้ถึงขั้นรุนแรงอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวเชิญญาติคนไข้รอหมอซักครู่นะครับหมอขอไปเซ็นเอกสารซักแปป ขออนุญาตนะครับ ”
“ เฮ้อออ พี่ปลาบึกนะพี่ปลาบึก ” ไอ้โมทำหน้าเซ็งปนเป็นห่วง
“ บอกให้มาหาหมอแต่แรกก็ไม่เชื่อ ”
“ แล้วพี่โจ๊กจะเอาไงครับ ”
“ เดี๋ยวค่อยกลับไปจัดการมัน ”
“ เอาน่า ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้วพี่จะไปซ้ำเติมให้มันเกิดอะไรขึ้นมาล่ะ ”
“ เกิดการคิดได้ไง ” ผมหันไปตอบ
“ แล้วจะมาตวาดผมทำไมเนี้ย ” เอ้า!!! ซะงั้น
กลับบ้าน….
“ พี่ปลาบึก ”
“ อืมๆ กูรู้แล้ว โจ๊ก ”
“ เรียกเหี้ยอะไร ” ผมมองถุงยาแล้วก็ต้องถอนหายใจ
“ โอ๋ๆ อย่าโกรธกูดิ กูเรียกมึงนะไม่ได้เรียกเหี้ยที่ไหนซักหน่อย ”
“ หิวไหม ”
“ ทำไม มึงจะไปทำกับข้าวให้กูกินเหรอ ^^ ”
“ ละเมอเหรอ ”
“ เอ้า แล้วมึงจะถามทำไม ”
“ ก็ถ้าหิวกูก็จะให้น้องมึงไปทำข้าวต้มให้กิน ”
“ เอ้า ไหงมาลงที่โมอ่ะพี่โจ๊ก ”
“ มึงไม่ทำแล้วใครจะทำ จะให้พี่มึงไปยืนต้มข้าวกินเองเหรอยัง ”
“ อ๋อ เลยต้องเป็นหน้าที่โมว่างั้น แล้วทำไมตัวเองไม่ทำเองบ้างอ่ะ ที่ถามเนี้ยไม่ใช่ว่าโมจะไม่ทำนะ เพราะถึงพี่ไม่สั่งโมก็ทำให้อยู่แล้ว ”
“ แล้วจะถามทำไม แค่ไม่ถามพี่ก็ดูเลวในสายตาอยู่แล้ว ”
“ พอเถอะจะเถียงกันทำไมเนี้ย โมพี่ง่วงแล้วพาพี่ขึ้นบ้านที ”
“ ครับๆ ”
“ งั้นเดี๋ยวกูมา ”
“ จะไปไหน / จะไปไหน ”
“ ไปตลาด ไปซื้อของมาบำรุงคนป่วย มีใครมีปัญหาไหม ”
“ ^_^ ” คนป่วยยิ้มแก้มแถมระเบิด
“ ฮั่นแน่ ตัวเองก็เป็นห่วงพี่ปลาบึกเหมือนกันใช่ไหมล่ะ ” ไอ้โมแซว
“ กูห่วงทุกคนแหละ กูเป็นพี่เบิร์ด กูรักทุกคน ”
“ โห หล่ออ่ะ พี่โจ๊กหล่อโครต 555 ”
“ เฮ้ย ไม่ได้นะกูต้องหล่อกว่ามันดิ ” ไอ้บึกโวยวาย
“ จ้า พ่อคนหล่อ คนดี มีขนตูด พ่อสูงชะรูด รูตูดบานนน ”
“ 555 / 555 / 555 ”
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1514202 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก