น่าเสียดายที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ช้าไป
ตอนนี้เพิ่งอ่านถึง เออ..กูผิด2 ตอน 30 เอง
พอจะเข้ามาแสดงความคิดเห็นมั่ง (เพราะมันทะลักแล้ว เก็บไว้ไม่ไหว) ก็เห็นรีอื่นๆบอกว่าเรื่องนี้จบแล้ว อ้าว!จบแล้วเหรอ
แปลกแฮะ พอจะแสดงความคิดเห็นจริงๆ ตามความรู้สึก อ้าว!สับสนจะเริ่มตรงไหนดี ???? (ผมมันคนเรียบเรียงความคิดไม่เก่ง แหะแหะ ถ้าอ่านแล้ว งง ก็อย่าถือสาเลยนะคับ)
ผมใช้เวลาอ่านเรื่องนี้ค่อนข้างจะใช้เวลานานมากซักหน่อย 4-5 วัน (ไม่อยากจะบอกว่าเมื่อวานนี้งอแงลาป่วยซะเฉยเลย จะได้อ่านเรื่องนี้ 2 วันติดกัน ทำไงได้ก็คนมันอยากจะอ่านเรื่องนี้ต่อน่ะ)
เนื้อเรื่องมีรายละเอียดของอารมณ์และก็ความรู้สึกของโจ๊ก ปลาบึกและโม สอดแทรก(อย่างเนียนๆ)อยู่มาก ถ้าอ่านผ่านๆมันก็ตลกดีทุกตอนนั่นแหละ เพราะแต่ละคนในเรื่อง อารมณ์ขันสูงมาก
แต่ใจผมสัมผัสบางอย่างได้ เอ่อ..ยังไงดีล่ะ มันสวยงามนะ ความรักของสามคนนี้ น่ารักทั้งโจ๊ก ปลาบึกและโม
ทำให้นึกถึงชื่อนิยายอีกเรื่องนึงในเล้า "รักออกแบบไม่ได้"
สำหรับเรื่องบุคลิก นิสัย พฤติกรรมของโจ๊ก ปลาบึกและโม ผมคิดว่าก็เหมือนกับคนอื่นทั่วๆไป ไม่มีใครหรอกที่มี
แต่ความดีเพียงอย่างเดียว จะดีหรือจะร้ายผมว่ามันขึ้นอยู่กับเวลา บุคคล เหตุการณ์นั้นๆนะ
ตามความคิดเห็นส่วนตัวเท่าที่ผมอ่าน ส่วนใหญ่เพื่อนๆมักจะพูดถึงปลาบึกหรือโม แต่กับโจ๊กนั้นน้อยมากถ้าเทียบ
กับสองคนนั่น สำหรับผมจริงๆแล้ว แรงกระตุ้นที่ทำให้อยากจะแสดงความคิดเห็น กลับไม่ใช่ทั้งปลาบึกหรือโม
แต่เป็นโจ๊กมากกว่า
ผมว่านะ โจ๊กเป็นคนที่ sensitive สูง อ่อนไหวง่ายทั้งกับคำพูดและการกระทำของคนอื่น แต่มักจะแสดงออกในทางตรงกันข้ามกับความรู้สึกตัวเอง(ฟอร์มเยอะ) แต่จริงๆแล้วเป็นคนจิตใจดี แคร์คนอื่นมาก
แต่เนื้อเรื่องบางตอนผมรู้สึกว่าโจ๊กจงใจที่จะเขียนให้ถูกใจคนอ่าน(ขอโทษนะคับ) ทำไมผมคิดเช่นนั้น? ก็เพราะ
บางตอนเนื้อเรื่องมันบังเอิญเกินไปที่ไปสอดคล้องกับความคิดเห็นของเพื่อนๆ ก่อนหน้านั้น โดยเฉพาะเรื่องที่โจ๊ก
แสดงความรัก ความเอาใจใส่ต่อปลาบึกน้อยกว่าที่ควรจะเป็น โจ๊กจึงเลือกที่จะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงที่สามารถสื่อออกมาให้เห็นว่า จริงๆแล้วโจ๊กก็แสดงความรักและความห่วงใยในตัวปลาบึกนั้นมากก็มีเหมือนกัน(ผมจึงทึกทักเข้าใจเองว่า โจ๊กเป็นคนที่แคร์คนอื่นมาก)
:เฮ้อ:มันคงจะทำให้โจ๊กอึดอัดไม่มากก็น้อยที่จะมาเล่าเรื่องรายละเอียดทั้งหมดให้พวกเราอ่าน(โจ๊กมักจะพูดว่า แฟนขับ ออกบ่อยๆ 5555+++)
แล้วเท่าที่อ่านมา(เกือบจะทันแระ)ไม่ว่าเหตุกาณ์ใดๆก็ตาม เท่าที่จำได้โจ๊กไม่เคยที่จะพูดหรือคิดให้เห็นเลยว่า
จะกล่าวโทษหรือโยนความผิดให้คนอื่น แต่จะมักจะบอกว่า เออ!กูผิด เสมอ (สงสารดีม่ะนี่)
ผมคิดว่า การที่คนนึงจะยอมรับว่าตัวเองผิด(จากใจจริง) ก็น่าจะเป็นสิ่งที่จะได้รับความชื่นชมจากคนอื่นอยู่ไม่น้อย
สุดท้าย :pig4:ขอบคุณ คุณโจ๊ก ขอบคุณจากใจจริงที่มาเล่าเรื่องของตัวเองให้พวกเราได้อ่านกัน
ท้ายสุด ได้ฟังเพลงนี้แล้วทำให้คิดถึงโจ๊กกะปลาบึก ขอมอบให้กับความรักที่สวยงามของโจ๊กกะปลาบึก (มีบางตอนที่สอดคล้องกับความรักของโจ๊กกะปลาบึก ตามความเข้าใจของผมนะคับ)***มีแต่เนื้อเพลงนะคับ เพราะผมโพสต์เพลงไม่เป็น***
คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ.... : TAXI (ถึงเพลงจะเก่าแต่ฟังแล้วได้ใจ หึหึ)
คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ...ไม่เจอะเจอกันกับฉัน คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ...เหงาใจ
คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ...
ไม่มีใครให้ทะเลาะ ไปไหนแล้วไม่มีไหล่ให้เกาะ แล้วเธอคิดถึงใคร
ฟ้าร้องทุกครั้งมันส่งเสียงดัง เธอโดดมานั่งตักฉัน ฉันก็ทุเรศตัวเองเหมือนกัน ที่ปลอบไปขำไป
ฉันรู้ว่าฉันไม่เอาไหนเลย ไม่อบอุ่นได้อย่างนั้น ฟ้าร้องครั้งนี้ไม่เจอหน้ากัน แล้วเธอคิดถึงใคร
เย้.....เมื่อเราต้องห่าง ยิ่งนานนานอาจลืมกัน เลยไม่แน่ใจ
**ตอบหน่อยได้ไหม ตอบฉันหน่อยว่าเธอคิดถึงกัน
ไม่ต้องหวานต้องแหววหรอกอยากถามแค่ให้เธอตอบหน่อยได้ไหม ตอบฉันก่อน
ว่าเธอคิดถึงฉัน อย่างที่ฉันคิดถึงเธอ คอยเธอกลับมา
เพราะฉันคิดถึงเธออยู่ทุกวัน
ตั้งแต่ตื่นนอนแต่เช้า หันหัวก็หันไปเจอรูปเราบนหัวนอน เสียงวิทยุที่คอยเล่นเพลง ที่เธอชอบฟังกี่ครั้ง ถึงฉันไม่ชอบก็ยังนั่งฟัง เพราะมันคิดถึงเธอ
......ก็มันคิดถึงเธอ......
(พิมพ์เนื้อเพลงเสร็จ น้ำปริ่มตาผมเลย แหะแหะ)
ปอลอ...จะเป็นการรบกวนมากไปรึเปล่า ถ้าจะให้โจ๊กช่วยเล่าเรื่องต่อเป็น เออ..กูผิด3 o11อยากทันสมัยมั่งอ่ะ