เชิญเพื่อนๆ อ่านให้ตาแฉะ
~~เออกูผิด 2...ตอนพิเศษ (กูเหนื่อย 2)“ นิดอยากทานอะไรครับ หิวไหมวันนี้อุส่าสละเวลามาเป็นเพื่อนพี่ทำธุระแต่เช้า ”
“ หึหึ อืมงั้นเราไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกันดีไหมครับ ”
“ ดีครับ งั้นเราไปทานที่ไหนดีล่ะครับ ”
“ แถวๆ นี้ก็มีร้านอร่อยๆ หลายร้านนะครับ ”
“ งั้นคงต้องให้เจ้าถิ่นพาไปซะแล้ว ^^ ว่าแต่มีร้านไหนอยู่ถัดจากร้านนี้ไปอีกซักสองสามห้องไหมครับ ^^ ”
“ หึหึ พี่โจ๊กนี่นะ เจอกันครั้งแรก็จะพาผมเข้าโรงแรมซะให้ได้เลยเชี่ยว อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะครับ ผมขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าผมอ่ะไม่ได้ง่ายอย่างที่พี่คิด ”
“ ว้า ”
“ แต่ก็ไม่ได้ยากจนเกินไปขนาดนั้นหรอกครับ เพราะอย่างน้อยๆ พี่โจ๊กก็มีภาษีดีตรงที่ผมเองก็รู้สึกดีๆ กับพี่ซะด้วยสิ ^^ ฟังอย่างนี้แล้วเป็นไงครับสบายใจขึ้นไหม ”
“ ครับ สบายใจขึ้นมากกกเลย 555+ ”
“ งั้นเราไปหาอะไรทานกันเถอะครับ ”
“ เดินไปเหรอว่าเอารถไปครับ ”
“ เดินไปดีกว่าครับใกล้ๆ แค่นี้เอง ”
“ นิดครับ ” ผมเสียมารยาทดึงมือน้องเค้ามาจูงอีกแระครับ
“ ครับ ”
“ พี่คิดว่าความรักของพี่ที่มีต่อนิดมันออกฤทธิ์ทำให้พี่ตาบอดซะแล้วซิครับ ยังไงคงต้องรบกวนนิดช่วยเป็นแก้วตาดวงใจให้แก่ชีวิตพี่จะได้ไหมครับ ^^ ”
“ 555+ โอ๊ยยยย ขืนผมอยู่กับพี่นานๆ ผมคงต้องเป็นคนบ้าที่ยิ้มไม่หุบแน่ๆ เลย ผมพึ่งรู้นะครับเนี้ยว่าผมเจอกับพระเอกลิเกเก่าเข้าให้แล้ว ”
“ ครับ ^^ พี่ก็ว่าอย่างนั้น ”
10 โมงกว่าเห็นจะได้...
“ อ๊า อิ่มจัง ^^ อาหารอร่อยมากเลยครับนิด พี่พึ่งรู้นะเนี้ยว่าแถวนี้มีร้านอาหารอร่อยๆ อยู่ตั้งหลายร้าน ”
ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด
“ ไหนบอกไม่มีใคร แต่เอ๊ะใครโทรมาน๊า ” หึงนะโว๊ย
“ ^^ พี่โจ๊กนี่นะ ผมขอเวลาแปปนะครับ ”
“ ครับเชิญครับ ”
และเสี้ยวน่าทีที่ไอ้น้องนิดคล้อยหลังเดินออกไปรับโทรศัพท์นั่นเองเสียงนี้ก็ตามมา ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด
“ ว่าไงมึง ” หาใช่ใครครับไอ้บึกเจ้าเก่าเจ้าเดิม
“ เป็นไงบ้างเสร็จธุระเหรอยังวะ ”
“ เออๆ อีกแปปแค่นี้ก่อนนะ ” ต้องวางแล้วครับไอ้น้องนิดเดินกลับมาโน่นแล้ว
“ อืมๆ แล้วเจอกัน ”
“ ว่าไงครับ โอเคไหม ” ไอ้น้องนิดเดินเข้ามาคล้องแขนผมด้วยท่าทางสวีทเหมือนเราคบกันนานแรมปี
“ ครับ ”
“ พี่โจ๊กครับ พอดีเพื่อนผมเค้านัดรวมตัวกันที่เมเจอร์นะครับ พี่โจ๊กอยากไปกับผมด้วยไหมครับ ” สวรรค์เป็นใจให้โอกาสไอ้โจ๊กได้ชิ่งหนีแล้วครับ
“ อ้าวเหรอครับ แหมเสียดายจังพอดีเพื่อนพี่ก็โทรมาบอกว่าต้องการข้อมูลเอกสารเรื่องงานตัวใหม่อยู่พอดีเลยครับ เอาไงดีเนี้ยใจจริงพี่อยากไปด้วยจริงๆ นะครับเนี้ยแหมนานๆ จะได้มีโอกาสได้รู้จักกับเพื่อนๆ ของน้องนิด ”
“ นั่นสินะครับ แต่ไม่เป็นอะไรหรอกครับงานของพี่โจ๊กนะสำคัญกว่าสิ่งใด ส่วนเพื่อนของผมนะเอาไว้โอกาสหน้าเราค่อยนัดกินข้าวอันอีกทีก็ได้ครับ ”
“ แต่ว่า จะดีเหรอครับ ” ตีหน้าเสียดายเข้าไว้ครับอย่าให้เข้ารู้ว่าลึกๆ แล้วเราแอบตีปีกพับๆ อยู่
“ แค่วันนี้ที่ผมได้มีโอกาสได้อยู่กับพี่โจ๊กนี่ก็ดีมากแล้วล่ะครับ ”
“ แต่พี่อยากอยู่กับนิดอีกซักนิดนี่หน่า ” ตามด้วยท่าออดอ้อนอีก 108 กว่ากระบวนท่าเท่าทีเวลาจะเอื้ออำนาย
“ งั้นเดี๋ยวเราแยกกันตรงนี้ก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมนั่งรถต่อไปเอง ”
“ แต่ว่าพี่ยังพอมีเวลา ให้พี่ไปส่งดีกว่านะครับน้องนิด ”
“ ^^ แต่ว่ามันไกลนะครับ ”
“ จะแค่ไหนกันเชียวบอกมาเลยดีกว่า ”
“ เมเจอร์ครับ ”
“ แค่นี้เองจิ๊บๆ ”
“ แต่แถวปิ่นเกล้านะครับ ^^ ”
“ โอ้โหใกล้มั๊กมาก ^^ ”
“ ^^ เกรงใจพี่จัง แต่ดีครับงั้นเราไปกันเลยดีกว่าพี่จะได้ไม่เสียเวลาไปทำธุระ ”
“ ^^ ”
“ ^^ ปะครับ”
“ ^^” ”
“ มีอะไรเหรอครับ ”
“ เมเจอร์ที่ว่าอยู่ตรงข้ามเซ็นทรัลปิ่นเกล้าใช่ไหมครับ ^^” ”
“ ครับ ^^ ”
“ เหอะๆ ”
“ งั้นไปกันเถอะครับเดี๋ยวรถจะติดนะ ”
" อ่ะ ครับ " เหอะๆ แม่งเอ๊ยยยย...ที่นัดที่เที่ยวในกรุงเทพฯแม่งมีเป็นร้อยๆ ทำไมวะห้างนั่นเค้าลดแลกแจกแถมผู้บริหารกันเหรอไงถึงได้มีแต่คนจะไปกันนัก
" พี่โจ๊กไปถูกใช่ไหมครับ "
" เออคือ " ถ้ากูบอกไปไม่ถูกมันจะต้องนั่งรถไปเองแน่ๆ เลย เพราะมันคงกลัวว่าจะเสียเวลา ใช่ๆ เอาแผนนี้แหละ
" ไปไม่ถูกเหรอครับพี่โจ๊ก "
" อะครับ พอดีพี่ไม่เค๊ยไม่เคยไปแถวนั้นเลย "
" ไม่เป็นไรครับ "
" เอาไงดีอ่ะ " เยสๆ มันต้องนั่งรถไปเองแน่ๆ เลย
" งั้นเดี๋ยวนิดบอกทางพี่เองครับ เพราะนิดไปถูก ^^ รับรองครับไปทางลัดแป๊ปเดียวก็ถึง "
" ............. " จบกับกู
" 555+ นี่พี่แอบคิดว่าผมจะนั่งแท๊กซี่ไปเองอยู่เหรอเปล่านะ "
" ปะ เปล่านะครับ นี่อย่ามาขี้ตู่นะ "
" 555+ ครับ ผมไม่ขี้ตู่ก็ได้ แต่พี่โจ๊กนี่ก็เก่งนะครับ "
" เก่ง "
" ครับเก่ง ก็ขนาดไม่เค๊ยไม่เคยไปแถวนั้นแต่พี่ก็ยังรู้ว่าแถวนั้นมีเซ็นทรัลตั้งอยู่ "
" (เพล๊ง) " เพื่อนๆ ได้ยินเสียงอะไรบ้างไหมครับ
" ^^ "
" โห น้องนิดทำเอาพี่โจ๊กง่อยกินเลยอ่ะครับ "
" 555+ ขอโทษครับ เอาน่าๆ อย่างน้อยๆ เจอกันครั้งหน้าพี่จะได้ทำอะไรให้มันเนียนขึ้นกว่านี้ไงครับ จะได้ฝึกสมองประลองปัญญาไงไม่ดีเหรอ "
" ไอ้ดีนะมันก็ดีอยู่หรอกครับ แต่กลัวว่าไอ้ครั้งหน้านี่พี่จะทำได้ไม่ดีพอต่างหากอ่ะ "
" 555+ ไม่เป็นไรหรอกครับผมชอบ โดยเฉพาะเวลาที่พี่โจ๊กกระล่อนนี่นะ ^^ "
" นี่นิดชมเหรอว่าด่าพี่ครับเนี้ย "
" ^^ "
แล้วจะเอาอย่างไงล่ะทีนี้ แต่คิดในทางที่ดีเอาน่าไอ้โจ๊กห้างมันอยู่ตรงข้ามกันอีกอย่างไอ้โมกับไอ้บึกเราก็นัดเจอกันคนละชั้นอยู่แล้ว เอาวะเสี่ยงเป็นเสี่ยงละงานนี้
" พี่โจ๊กครับ งั้นพี่ส่งผมตรงข้างหน้านี่ก็ได้ครับ " ไอ้น้องนิดชี้มือไปยังจุดที่ต้องการให้จอดซึ่งอยู่เลยป้ายรถเมล์ไปหน่อยหนึ่ง
" งั้นพี่ส่งนิดตรงนี้นะครับ "
" ครับพี่โจ๊ก ขอคุณนะครับที่มาส่งผมตั้งไกล "
" ไกลแค่ไหนแต่ถ้าหัวใจตัวเองอยากจะมา " ไอ้น้องนิดยกมือขึ้นปิดปากผม
" พอเถอะครับพ่อพระเอกลิเกเก่า ผมก็อายเป็นนะครับ "
" ก็ได้ครับ นี่เห็นแก่นิดนะครับเนี้ยยยย ^^ "
" ขอบคุณนะครับ แล้วเจอกันครับ "
" เดี๋ยวสิครับ " ผมดึงมือมันไว้ในขนาดที่มันกำลังจะก้าวลงรถไป
" อะไรครับ "
" (ผมชี้ที่แก้มป่องๆ สองข้างของผมให้มันดู...หวังว่ามันคงจะเข้าใจว่าต้องทำอย่างไง) "
" พี่โจ๊ก นี่มันป้ายรถเมลล์นะครับพี่ ดูสิผู้คนเยอะแยะออก "
" โธ่นิดครับ แป๊ปปปปปเดียวเองมันจะเป็นอะไรไป นี่ถ้าขืนนิดยังยึกยักอยู่อย่างนี้จะยิ่งช้านะครับ เร็วสิครับเดี๋ยวเค้ามาไล่พี่นะ "
" มันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอครับ นี่เราพึ่งจะเจอกันแค่ครั้งที่สองเอง "
" โห จะให้แฟนตัวเองหอมทั้งทีนี่ต้องนับครับที่เราเจอกันด้วยเหรอครับเนี้ย "
" 555+ ข้ามขั้นไปเร็วเกินไปเหรอเปล่าครับพี่โจ๊ก นิดว่าเราลองศึกษากันซักพักก่อนดีไหมครับ แล้วถ้าทุกอย่างโอเคเราค่อยมาเปลี่ยนสถานะเป็นแฟนกันก้ยังไม่สายนะ "
" อะไรกันครับนี่พี่นึกว่าเราจะใจตรงกันซะอีก ที่แท้พี่ก็คิดไปเองข้างเดียวหรอกเหรอครับเนี้ย ว้าาแย่จัง " ตีหน้าเศร้าประกอบทำตาละห้อยแต่ปากไม่ต้องห้อยนะครับ
" อย่าคิดมากสิครับ เอาไว้แล้วผมจะโทรหานะครับ ขับรถดีๆ บายครับ ^^ "
" ใจร้ายชะมัด " มารยาด้วยการบ่นเบาๆ ให้ดูเหมือนว่าไม่จงใจให้อีกฝ่ายได้ยิน
" ^^ บายครับ " แล้วมันก็ยิ้มหวานก่อนจะก้าวลงจากรถไป
แล้วผมจะทำอะไรได้ละครับเพื่อนๆ นอกจาก...
" ตายห่ากูต้องรีบแล้ว "
ผมมองดูเวลาที่ปรากฎอยู่บนข้อมือแล้วก็ให้ต้องเสี่ยวสันหลังตัวเองวาบๆ เพราะหนทางที่จะต้องไปมันอยู่แค่ฝั่งตรงข้ามเท่านั้นเอง แต่ว่าด้วยสารถีที่ตัวเองใช้อยู่นี่สิครับไอ้ครั้นจะให้ยกขึ้นหยิบเข้าจั๊กแร้ตัวเองแล้ววิ่งข้ามสะพานลอยก็ไม่ได้ด้วยสิ
" นี่กูต้องไปอ้อมใต้สะพานอีกเหรอเนี้ย โอ๊ยยยกูอยากตาย "
ไม่ต้องบอกนะครับว่าการขับรถแถวนั้นนะมันสะดวกสบายซะขนาดไหน อากาศยามจะเที่ยงนี่ยิ่งแล้วใหญ่...
" ฮาโหลปลาบึกมึงอยู่ไหนแล้ววะ "
" อืม กูพึ่งมาถึงนี่อยู่หน้าห้างเลยพึ่งลงรถเมื่อกี้เอง "
" อะจริงดิ " ผมส่งสายตาข้ามฝากไปดูว่ามันยืนอยู่ตรงไหนแต่...ไม่เห็น
" อยู่ไหนอ่ะ "
" ตรงข้ามมึงนี่แหละ "
" อ้าวมาไวนี่ "
" ไวก็ว่าช้าก็บ่น นี่มึงจะเอาไงกะกูวะเนี้ย "
" เปล่าๆ อย่าอารมณ์เสียดิ ไหนมึงอยู่ตรงไหน "
" เมเจอร์ "
" นี่มึงมาทางไหนอ่ะ "
" เอาน่าทางไหนก็อย่ารู้เลยรอกูหน่อยแล้วกัน "
" จะกินอะไรเดี๋ยวไปสั่งรอ "
" MK ไหม "
" อืมได้ "
" ชั้นบนนะ ชั้นล่างคนเยอะขี้เกียจรอ "
" ครับบบบ เจ้านาย "
" งั้นแค่นี้นะเดี๋ยวเจอกัน สั่งอาหารรอไว้เลยนะ "
" โอเชหวิน "
" หวินเชี้ยไรของมึง ไอ้สาดดด "
" 555+ รีบมาๆ "
ตรู๊ดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดด
" ฮาโหลโมว่าไง " คาดกันนิดดดดเดียวครับถ้ามันกดมาเร็วกว่านี้อีกนิดมีหวังมันได้เป็นสายซ้อนและที่แน่ๆ ผมต้องมาโดนทั้งมันทั้งไอ้ปลาบึกซักฟอก
" พี่ครับ โมจะบอกว่าโมจะไปกินข้าวกับเพื่อนก่อนถ้าไม่มีสัญญาไงพี่ก็โทรเข้าเครื่องเพื่อนผมที่เบอร์นี้นะครับ "
" เดี๋ยวนะพี่หาปากกาแป๊ปครับ อะว่ามา "
" เบอร์ .......... "
" โอเคถ้าพี่ถึงแล้วจะโทรไปนะครับ "
" ครับ " อา...เรียบร้อย ให้มันรู้ซะมั่งว่าไฝ๋เป็นไฝ๋ เหอะๆ
และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมว่าเราตัดฉับมาที่ร้าน MK กันเลยดีกว่าครับ
" ไงมึงรอนานไหม "
" ไม่ "
" เหนื่อยชิหายเลย รถแม่งก็โคตรติด " ทำท่าหงุดหงิดเข้าไว้ครับ
" น้องครับพี่ขอผ้าเย็นสองผืน " ไอ้บึกหันไปสั่งผ้าเย็นมาให้ผม (มั้ง)
" สั่งไปแล้วใช่ปะ "
" อืม อ่ะกินน้ำก่อนจะได้หายร้อน " ไอ้บึกยกแก้วน้ำที่วางอยู่ตรงหน้าผมมาส่งให้ผม
" เอาอะไรเพิ่มอีกไหม กูพึ่งสั่งไปนิดเดียวเอง "
" พี่ค่ะผ้าเย็นได้แล้วค่ะ " น้องพนักงานยื่นผ้าเย็นมาให้ผม
" ทางนี้ครับ " ไอ้ปลาบึกเอื้อมมือไปรับผ้าเย็นสองผืนจากมือน้องพนักงานมาแกะให้ผม
" อะเช็ดหน้าซะก่อน "
" ขอบใจ " ผมรับหนึ่งผืนมาเช็ดหน้าเช็ดตา
" อะอันนี้เช็ดแขนกับมือซะ "
" ขอบใจ "
" แล้วเรื่องที่ไปทำโอเคไหม "
" ก็ยัง ไงก็คงต้องไปอีกหลายครั้ง "
" อ้าวทำไมอ่ะ "
" ก็น้ากูอยากได้ ไงกูก็ต้องหาเวลาไปช่วยน้ากูเจรจา "
" ให้กูไปช่วยไหม "
" ไม่ต้องอะ ร้อนจะตายเดี๋ยวมึงจะไม่สบายเอาอีกกูขี้เกียจมานั่งเป็นห่วงหมามันตอนเป็นไข้ "
" ^^ ไอ้เชี้ยย "
" ชอบละซิได้อ้อนกูเนี้ย เอาเป็ดย่างแดกๆ ซะจะได้โตเร็วๆ "
" ^^ " ไอ้บึกยิ้มแก้มแทบแตกทุกทีเวลาที่ผมเอาใจมัน
" อร่อยไหม ^^ "
" อร่อย " มันก้มหน้าก้มตากินเพื่อหลบหน้าแดงๆ ที่เกิดจากการเขิลที่ผมทำอะไรให้มัน
" เออเดี๋ยวกูมานะ "
" ไปไหนเหรอ "
" เข้าห้องน้ำแปป ปวดฉี่มึงจะเอาอะไรเหรอเปล่า "
" เชี้ยย "
" 555+ เอ้ากูก็นึกว่ามึงอยากได้ของหวานกูจะได้เรียกน้องเค้ามาสั่งให้ "
" รีบไปเลยมึงก่อนที่กูจะอ้วกใส่ "
" 555+"
และขนาดที่ผมกำลังจะเดินไปฉี่นั่งเองครับ สวรรค์ที่ดูเหมือนว่าจะเข้าข้างผมมาตลอดเกือบทั้งวันท่านก็พร้อมใจกันส่งอุปสรรคชิ้นใหญ่มาให้ผมได้ฝึกฝีมือ
" พี่โจ๊กกก " เสียงเรียกเล็กๆ ที่ฟังอย่างไงก็คุ้นหูเอามากๆ ดังขึ้นข้างหลังผมครับ
" ตายห่า " ผมมองภาพเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ที่กินไม่สิที่รั้งตำแหน่งมเหสีฝ่ายซ้ายประจำบ้านผ่านทางกระจกเงาที่สะท้อนภาพได้ดีพอๆ กับกระจก มันตรงดิ่งวิ่งมาที่ผมแล้วครับ เอาไงดี
" พี่โจ๊กก "
" ........... " ผมควักสายสมอท๊อกขึ้นเสียบหูสองข้างของตัวเองทันทีครับ แผนที่...เริ่มขึ้น
" พี่โจ๊ก หะ หะ "
" อ้าววววโม โมมาทำอะไรที่นี่ครับ " เห็นก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่เห็นครับ ก็นี่มันห้างนิครับผู้คนเยอะแยะ
" โมมา หะ หะ " มเหสีฝ่ายซ้ายผมอาการหนักจากการวิ่งครับ มันหยุดยืนเอาหัวพิงผมพร้อมๆ กับหายใจด้วยอาการหอบเหมือนคนหัวใจจะวายเพราะเจอสามีหล่อๆ ราวเทพบุตรมาหยุดอยู่ตรงหน้า (ความอายเหรอ..ผมหามีไม่)
" ช้าๆ พี่ไม่หายไปไหนหรอกน่า "
" พอดีโมมากินข้าวกับเพื่อนๆ ที่ร้านโน่นนะครับ ไม่คิดว่าจะเจอพี่ที่นี่ได้ ไหนว่าบ่ายๆ งานจะเสร็จไงครับ "
" อ๊ะ อ่ออ คืองี้ครับ " ผมแอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นร้านที่ไอ้โมชี้
" ครับ "
" คือเรานัดกันบ่ายสามใช่ปะ "
" ครับ " ดูจากสายตาไอ้โมมันตั้งใจฟังผมพูดแก้ตัวมากๆ ครับ
" แล้วพี่ก็เห็นว่าน้าพี่คงต้องใช้เวลาในการพูดเจรจาอีกนานกว่าจะเสร็จ พี่ก็เลยกลัวว่าจะไม่ทันนัดกับโมนะครับ พี่ก็เลยพาเค้ามาทานข้าวที่นี่เลยดีกว่า ทานกันไปคุยกันไปเสร็จเมื่อไหร่พี่ก็จะได้ไปหาโมทันไงครับ "
" แหม๋ พี่โจ๊กนี่น่ารักจัง " ไอ้โมเขย่งหอมแก้มให้รางวัลผมมาหนึ่งทีแบบไม่เกรงใจสายตาคนที่เดินมาเข้าห้องน้ำ
" งั้นเอางี้นะครับ "
" ครับ "
" โมทานข้าวกับเพื่อนๆ ไปก่อนเดี๋ยวพี่เสร็จธุระแล้วจะโทรบอกอีกที พี่สัญญานะครับจะไม่ให้เกินเวลานัดของสองเรา "
" ได้ครับไม่มีปัญหา ^^ "
" โอ้ววว น้องโมของพี่น่ารักจริงๆ "
" แต่ว่า "
" -*- "
" ผมขออนุญาติไปสวัสดีคุณน้าพี่โจ๊กหน่อยนะครับ ไหนครับคุณน้าพี่โจ๊กนั่งอยู่ร้านไหนครับ "
" อะ คะ คะ คืองี้ครับน้องโม พี่ว่าเราเอาไว้วันหลังก่อนดีกว่าครับ "
ตรู๊ดดดดดด ตรู๊ดดดดดด ตรู๊ดดดดดด
" หืม "
" อะตายจริงสงสัยพี่คงออกมานานน้าเลยโทรตาม " จริงๆ เป็นไอ้ปลาบึกครับที่โทรมา
" มีอะไรเหรอเปล่าครับพี่โจ๊ก "
" คือว่าแป๊ปนะครับ "
" ครับ "
ผมเดินหนีไอ้โมออกมาห่างเล็กน้อยก่อนจะกดรับสายและกระซิบเบาๆ ไปว่า
" มึงจะเร่งกูทำเชี้ยอะไรเนี้ย "
" มึงเป็นอะไรหรือเปล่ากูเห็นหายไปนาน "
" นี่มันส้วมห้างนะโว๊ยไม่ใช่ส้วมที่บ้าน มึงนี่ไม่รู้จักการให้เกียติคนที่เค้ามาก่อนเหรอไงวะ "
" คนเยอะขนาดนั้นเชียวเหรอวะ "
" เออกูโชคร้ายเองที่มาตอนโรงหนังเลิก " สายตาผมหันไปเห็นผู้คนเดินมากันกลุ่มใหญ่เชียวครับ แต่ผมไม่รู้หรอกครับว่าเค้าพึ่งเลิกจากการดูหนังรอบเช้าเหรอว่ามาฉี่เพื่อเตรียมตัวเข้าไปดูหนังกันแน่ แต่สถานการณ์นั้นมันไม่ทันแล้ว
" อืมๆ รีบหน่อยก้แล้วกัน "
" ครับๆ ผมจะรีบให้ไวที่สุดครับอย่าพึ่งอารมณ์เสียนะครับจะรีบไปครับ " ผมเดินพูดประโยคหลังเสียงดังตรงมาหาไอ้โมเพื่อบอกเป็นความนัยว่าเพราะอะไรถึงยังไปไหว้น้าผมตอนนี้ไม่ได้
" น้าพี่ " ไอ้โมเดินเข้ามากอดแขนผมไว้เมื่อเห็นผมวางสายจากน้าผมแล้ว
" ครับ น้าพี่วันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีจากหลายๆ เรื่องนะครับ นี่ขนาดพี่เป็นหลานชายสุดรักสุดหวงดังดวงใจของน้านะครับ แต่ว่าพี่ก็ยังเฮ้ออออ " ตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องเท็จเคยได้ยินกันไหมครับ
" ผมเข้าใจแล้วครับพี่โจ๊กไม่ต้องคิดมาก "
" จริงเหรอครับ "
" ครับ พี่โจ๊กไปทำหน้าที่ของพี่โจ๊กให้ดีที่สุดเถอะครับ "
" ขอบคุณนะครับที่เข้าใจพี่ "
" ครับ ^^ "
" มาหอมที " และช่วงเวลาที่ผมกำลังจะก้มลงไปหอมแก้มใสๆ ของมเหสีตัวเองนั่นเอง...
ตายห่า...นั่นมันไอ้น้องนิดคนงามของพี่โจ๊กนี่หว่า แล่วๆๆๆ
" อ๊ะ " ผมเผลอบีบแขนไอ้โมแรงไปหน่อยคงเกิดจากความตกใจนะครับ
" ขอโทษครับ "
" พี่โจ๊กเป็นอะไรครับ " ไอ้โมทำท่าจะหันไปดูว่าข้างหลังตัวเองมีอะไร
" ไม่มีอะไรครับ คือว่ามีคนแอบเห็นว่าพี่จะจุ๊บๆ โม พี่ว่าเรามาทางนี้กันดีกว่าครับ " ผมดึงตัวไอ้โมหลับเข้าหลังแผ่นป้ายโฆษณาที่ตั้งอยู่หน้าห้องน้ำชายทันที
" อะไรครับพี่โจ๊ก "
" ก็แหมนี่ห้างนิครับ แต่ว่าพี่นะผิดเองที่ห้ามใจตัวเองไม่ไหวจนอยากจะ " ผมชะเง้อมองรอดป้ายออกไปดูว่าทิศทางที่ไอ้น้องนิดต้องการย่างเท้าไปนะเป็นทางไหน
" อยากจะอะไรครับพี่โจ๊ก "
" อยากจะ " แต่สายตาผมยังคงละทิ้งจากใบหน้าแจ่มๆ ของไอ้น้องนิดไม่ได้ แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นมันกับเพื่อนๆ กำลังเดินมาทางนี้ซะด้วยสิครับ
" อะไรของพี่ครับ "
" คือว่าพี่อยากจะ " เหรอว่ามันจะมาเข้าห้องน้ำ
" พี่โจ๊ก " ไอ้โมตะโกนเสียงดังใส่ผม
" ชู่ " ผมเอามือปิดปากไอ้โมก่อนจะหันซ้ายและขวาเพื่อดูว่ามีที่ไหนที่จะพอหลบไอ้น้องนิดและผองเพื่อนได้อีก
" อา ไอ " ไอ้น้องโมยังคงออกเสียงโต้เถียงผมอยู่ในลำคอ
" ชู่ๆ "
" อืมมมม "
" ชู่ แปปสิครับ " ผมหันไปจ้องทิศทางไอ้น้องนิดด้วยใจระทึกก่อนจะหันไปดูว่าที่ตั้งหลังป้ายคืออะไร...ตายห่าเหรอว่ามันพากันมาเล่นโบลิ่ง
" พี่โจ๊ก พี่ทำอะไรเนี้ย " ไอ้โมสะบัดหลุดจากมือที่ผมใช้ปิดปากมันอยู่
" อ๊ะพี่ขอโทษครับ "
" ทำไมมันมีะไรเหรอครับ " ไอ้น้องโมเดินก้าวออกจากหลังแผ่นป้ายเพื่อไปดูว่าผมหลบอะไร
ผมล้วงมือเข้าไปคว้ามือถือตัวเองออกมากดหมายเลขออกไปหาไอ้น้องนิดทันที
" ครับพี่โจ๊ก ถือแล้วเหรอครับ "
" ............"
" ฮาโหล "
" อะ...อะ "
" ไหนครับพี่โจ๊ก ไม่เห็นมีอะไรเลย " ไอ้โมเดินกลับมาหาผมซึ่งอยู่ในช่วงกดเวลาที่ผมตัดสายไอ้น้องนิดทิ้งทันที
" ไม่มีไรครับพี่แค่อำโมเล่น " ผมยังคงจับจ้องไอ้น้องนิดผ่านแผ่นป้ายโฆษณาแผ่นใหญ่ที่ห่างผมออกไปแค่ไม่กี่ก้าว
" เฮ้ยย แปปนะกูขอตัวแป๊ปเดี๋ยวตามไป " พระเจ้าเข้าข้างครับไอ้น้องนิดหันหลังกลับไปหาที่ที่มีสัญญาณในการโทรกลับมาหาผมอีกครั้ง
" พี่โจ๊กพี่เล่นอะไรอ่ะครับ ทำเป็นเด็กๆ ไปได้ "
ตรู๊ดดดดดด ตรู๊ดดดดดด ตรู๊ดดดดดด
" มือถือพี่ดังนะครับ "
" เหรอครับ " ผมล้วงมือถืออกจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะกดปิดมือถือไป
" พี่โจ๊ก "
" น้าพี่โทรมานะครับ ช่างมันเถอะครับพี่อยากอยู่กับโมมากกว่า "
" พี่โจ๊ก พี่อย่าทำอย่างนี้สิครับ "
" นี่โมอยากให้พี่รับสายน้ามากกว่าอยู่กับโมเหรอครับ "
" มันก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว นั่นมันน้าพี่โจ๊กนะครับ กลับไปหาน้าเถอะครับท่านคงต้องการความช่วยเหรอจากพี่โจ๊ก "
" น้องโมน่ารักจัง "
" ^^ "
" งั้นพี่ขอหอมคนน่ารักหน่อยนะ " ผมก้มหน้าลงไปหอมแก้มเอาใจคนตรงหน้าก่อนจะมองไปยังฝั่งตรงข้ามที่มีทางเดินเล็กๆ ที่ใช้สำหรับให้คนที่ดูหนังจบแล้วเดินกลับออกมา
" งั้นพี่ไปก่อนนะครับ เดี๋ยวเจอกัน "
" ครับ งั้นโมเข้าห้องน้ำก่อนนะ "
" โอเคครับ "
ไอ้น้องโมปล่อยมือผมก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ผมมองลอดช่อง (สิงคโปร์ถ้วยใหญ่ตรงหน้า...ไม่ใช่แระ) ผมมองลอดช่องแผ่นป้ายไปเห้นไอ้น้องนิดกำลังเดินกลับมาทางผม ผมเปิดมือถือแล้วกดตั้งปิดเสียงให้เป็นแค่สั่นก่อนจะกดย้อนกลับไปหาไอ้น้องนิดมันอีกครั้ง