ตอนนี้เขียนเสร็จตั้งแต่เมื่อวันอาทิตย์ครับ 14/12/2008 คิดอยู่นานว่าจะเอาลงดีไหม
แต่เอาเป็นว่าทิ้งทวนให้อีกซักตอนก็แล้วกันนะครับ...ตามแต่วาสนาเราจะมีต่อกันครับ
บุญรักษาครับเพื่อนๆ
~~เออกูผิด 2...ตอนพิเศษ~~ 3 หนุ่ม 3 มุม“ ยกที่หนึ่ง ” แก๊งๆ เสียงไอ้โมเคาะกะทะบอกเวลาเริ่มต้นของมวยคู่เอก
“ ย๊ากกกกก ” ไอ้บึกส่งเสียงคำรามก่อนจะตามมาด้วยหมัดขวาฮุกเข้าที่ต้นแขนผมเบาๆ
“ อ๊าคคคคค ”
วันนี้บ้านเราไม่มีอะไรทำครับ หลังจากตื่นมาตอนเช้าพวกเราสามตัวก็พากันทำตัวเป็นชาวพุทธที่ดีโดยการออกไปยืนรอพระเพื่อตักบาตร
“ ในรอบกี่ปีเนี้ยพี่ปลาบึกที่เราได้มีโอกาสได้ใส่บาตรด้วยกันพร้อมหน้าขนาดนี้ ” ไอ้โมครับมันยืนกอดปลากระป๋องไว้ในอ้อมอกอ้อมใจตัวเองไว้แน่น (หลักจากที่มันจับฉลากได้มา)
“ นั่นสิ ” ผมกอดมาม่า (ก็มันจับได้อันนี้นี่หน่า)
“ ก็นานอยู่นะ ” ไอ้บึกยืนกอดนมกล่องโตที่มันจับฉลากได้เช่นกัน
ปล.แบบว่าไม่รู้จะทำอะไรใส่บาตรนะครับ ^^
“ กี่โมงแล้วอ่ะทำไมพระยังไม่มาซักทีนะ ” ไอ้โมบ่นครั้งที่ 100 ได้แล้วมั้งครับ
“ ไม่เอาน่าโมมันบาปนะบ่นพระบ่นเจ้าอ่ะ ” ไอ้ปลาบึกหันมาสอนน้อง
“ พระมาแล้ว ” ผมหันไปรายงานสองเมียรักที่ยืนสอนความกันอยู่
จริงๆ แล้วถึงพวกผมจะไม่ค่อยได้ใส่บาตรกับพระที่วัดนี้แต่ก็พอจะรู้จักกับพระวัดนี้อยู่บ้างครับ เพราะในช่วงเทศกาลงานบุญพวกผมก็พากันยกโขยงไปวัดนี้อยู่บ่อยครั้งจนได้มีโอกาสได้รู้จักคุ้นเคยกับพระบางรู้เป็นอย่างดีครับ ยกตัวอย่างเช่นพระรูปนี้เป็นต้น
“ สายนะเนี้ยยยย ” ดูไอ้บึกมันครับ ขนาดกับพระกับเจ้าก็ไม่เว้นเล่นมุกได้ตลอดอ่ะ
“ ขอโทษที่ต้องให้รอนะโยมพอดีมันหลายเจ้า เอางี้สิครั้งหน้าถ้าจะใส่บาตรอีกก็อีเมล์ไปนัดเวลาไว้ก่อนสิจะได้ไม่ต้องรอนาน ”
“ แป่ววว ”
“ 555+ / 555+ ” ผมกับไอ้โมฮากลิ้งเลยครับข้าวของงี้แทบตกจากมือกันเลย
“ ป๊าดดดติโธ่ พระไฮเทคตั๋วนิ ” ไอ้บึกยังคงต่อความกับพระท่านแม้ว่ามันจะแพ้ท่านตั้งแต่ยกแรกแล้วก็ตาม
“ หึ ^^ ” ท่านก็น่ารักครับยิ้มตอบพวกเราอย่างพระที่อามณ์ดี
และก่อนที่นรกจะกินกบาลพวกเราไปมากกว่านี้...
“ วันนี้ใครอยากกินอะไรเดี๋ยวพ่อครัวใหญ่จะทำให้กินเอง ”
“ อะไรก็ได้ครับโมกินได้หมดแหละ ^^ ”
“ งั้นกินสปาเก็ตตี้ซอสเห็ดบียองเซไหม ” ไอ้บึกหันมานำเสนอเมนู
“ อะไรวะมึง ” ผมล่ะงงกับเมนูมันจริงๆ ครับ ไม่รู้มันไปสรรหามาจากไหนกันนักกันหนา
“ สูตรใหม่ไม่เหมือนใคร ^^ แต่ก่อนที่จะได้กินมาหอมกูก่อนคนละทีเร็วๆ ” ไอ้บึกเดินมานั่งลงตรงข้างๆ ผม
“ ก็ได้ ” ไอ้โมเป็นคนแรกครับ มันวิ่งหน้าตั้งมาหอมแก้มพี่ชายมันทั้งซ้ายและขวา
“ อืมม ชื่นใจ ” ไอ้้บึกประคองหน้าน้องชายมันไว้ด้วยสองมือก่อนจะหอมแก้มตอบกลับไป
“ มา ตาพี่โจ๊กแระ ” ไอ้โมปล่อยมือจากพี่ชายมัน
“ มามะๆ มาหอมป๋าซะดีๆ ” มันกระดิกนิ้วเชิญชวนผมครับ
“ ก็ได้ ” ผมยืนหน้าไปหอมแก้มมันสองทีเช่นกัน แต่มันกับยื่นมือมาดึงหน้าผมไว้และสอดลิ้นมาจูบผมแบบดูดดื่ม
“ อาาาาา ช่างเป็นจูบที่ดูดดื่มและชุ่มชื่นหัวใจมากที่สุด ^^ ” ดูมันสิครับช่างไม่อายผีสางนางไม้เอาซะเลย ผมรับไม่ได้ T-T
“ โอ้วววว มันช่างเป็นภาพที่น่ากลัวและหวาดเสียวไปจนถึงไส้ไก่เป็นที่สุด โมไม่เอาอย่างนั้นนะโมกลัวววววว ”
ก็จะไม่ให้ไอ้โมมันกลัวพี่ชายมันได้อย่างไงล่ะครับ ในเมื่อไอ้ปลาบึกมันแลบลิ้นออกมาซะยาวแถมทำท่าเลียปากตัวเองได้เหมือนกะสือมั๊กมากกกกก
“ แต่ว่ากูยังไม่มีอารมณ์ทำอะ งั้นเอาไว้กินตอนเย็นๆ แล้วกันนะ ”
“ อ้าวววว / อ้าวววว ”
“ อ้าวก็เปิดแอร์ดิพวกมึง จะมาทนอยู่กันเพื่ออะไร 555+ ” พูดเสร็จแล้วมันก็เดินจากพวกเราไปครับ
“ รายยยยว๊า ”
“ 555+ ” ผมหลุดขำที่เห็นไอ้โมลุกขึ้นยืนเกาหัวตัวเองจนผมงี้กระเซิงเลยครับ
แล้วเมื่อพวกเรากลับมารวมตัวกันอีกครั้งที่หน้าทีวี...
“ แม่งดูข่าวแต่ละข่าวดิมึงเหมือนกันทุกช่องเลยอ่ะ ”
“ งั้นมึงก็หาดูอย่างอื่นดิ รายการเพลงเหรอพวกหนังก็มีตั้งเยอะแยะ ”
“ นี่มึงรู้ไหมไอ้โจ๊กสมัยเด็กๆ นะโว๊ยกูยังจำได้ ”
“ กูก็จำได้ ”
“ เชี้ยนี่มึงอย่าพึ่งขัดดิ ” มันหยิบองุ่นที่กำลังกินอยู่มาปาใส่ผม
“ ขัดเชี้ยไรรองเท้าเหรอ ” ในเมื่อวันนี้มันป่วนผมกับไอ้โมมาทั้งวันแล้ว...ผมขอเอาคืนบ้างเถอะครับ
“ เออขัดมาให้มึงคาบอ่ะ ”
“ เอาคนละข้างดิมึง กูขัดมาเผื่อมึงด้วยนะ (ผมยักคิ้วให้มัน) เอาไปแทะเล่นก่อนเลยไหม ”
“ สาดนี่เดี๋ยวกูต่อยคิ้วแตกเลย กระรอกหางพวงอย่างกูอยู่สูงกว่าที่มึงคิดโว๊ย ”
“ 555+ อย่างมึงนี่นะกระรอก กูว่าเอาแค่ตัวด้วงก็พอแล้วมั้งมึง 555+ ”
“ สาดนี่จะฟังกูเล่าต่อไหม ”
“ อืมๆ เล่ามาขอโซดาน้ำกูด้วยนะมึง ” ผมแอบยิ้มแบบสะใจ
“ เอากับแกล้มด้วยเลยไหม (มันทำท่าจะลุกไป...) อะจ๊ากกก ”
“ 555+ ”
“ ไอ้โจ๊กไอ้สาดนี่เอาดีๆ ดิวะ ”
“ อ่ะมึงนอนลงเดี๋ยวครั้งนี้กูจะเอาดีๆ เลย ” ผมลุกขึ้นปลดกางเกงตัวเองลง
“ เฮ้อออ กูไม่เล่าแระ ”
“ 555+ อะๆ กูไม่แกล้งมึงแระก็ได้ ว่ามาจะพูดอะไร ”
“ แน่นะ ”
“ เออเร็วๆ ”
“ คืองี้ กูจะบอกว่าเมื่อก่อนกูเคยคิดอยากจะเป็นนักข่าว ”
“
”
“ ขำ ขำ มึงขำเชี้ยไรไอ้โจ๊กนี่กูยังเล่าไม่จบเลย ”
“
มึงเนี้ยนะอยากเป็นนักข่าว ”
“ ก็เออดิ มึงอย่ามาดูถอกกูนะ ”
“ ดูถูก โอ๊ยไอ้บ้าจะพืชยังพืชไม่ถืกเลย ”
“ ไม่ถูก (มันรับมุกผมครับ) แหม๋เดี๋ยวนี้พูดภาษาคุณสานเก่งขึ้นนี่หว่า ”
“ แหง๋ล่ะมีเมียเก่งภาษาต่างประเทศออกซะขนาดนี้ ”
“ ทำไรกันอ่ะพี่โจ๊ก พี่ปลาบึก ”
“ โมมานั่งนี่เร็ว ”
“ ทำไรกันอ่ะครับ ” ไอ้โมถือขนมกล้วยบวชชีใส่ถาดมาตั้งตรงกลางโต๊ะ
“ ว๊าวววว นี่โมทำเองเหรอ ” ผมลุกไปชะโงกหน้าดูของโปรดตัวเอง
“ ครับ โมเห็นว่ากล้วยที่พี่ปลาบึกตัดมาบ่มมันได้ที่แล้วเลยลองเอามาทำขนมดู ”
ครับกล้วยที่ว่านี่เป็นกล้วยที่ไอ้ปลาบึกมันหอบหิ้วหน่อมาจากบ้านพี่ชายมันครับ ไม่รู้ทำไมครับพี่น้องคู่นี้ถึงได้รักต้นไม้กันนัก
“ เห็นฝีมือกูไหมไอ้โจ๊ก นี่ถ้ากูไม่เอามาปลูกนะพวกเราก็ต้องซื้อกล้วยเค้ากิน ”
“ นั่นสิ โมว่านะกล้วยที่พี่ปลาบึกปลูกไว้นี่น่ากินกว่ากล้วยที่เค้าขายกันตามท้องตลาดอีกนะเนี้ย ”
จริงอย่างที่มันว่าครับกล้วยที่ไอ้ปลาบึกเอามาลูกโตแล้วเครือก็ดกมากๆ เลยครับ และที่สำคัญนอกจากกล้วยน้ำว้าแล้วไอ้บึกยังปลูกกล้วยหอมไว้อีกด้วย มะม่วงตอแหลก็มีนะครับ (ไอ้บึกมันเรียกอย่างนี้นะครับ เพราะว่าเป็นมะม่วงที่มีต้นเตี้ยๆ แต่ว่าออกลูกได้ดกเหมือนมะม่วงต้นใหญ่ๆ เลยครับ แล้วยิ่งตอนที่เวลามันออกลูกมานะครับลูกมันจะห้อยยาวนอนกับพื้นสนามเลยล่ะครับ)
“ นี่ถ้าเกิดสงครามขึ้นย่อยๆ บ้านเราคงไม่อดตายแน่ๆ ครับเพราะผลไม้จ่อคิวรอให้เราไปเก็บมากินอีกเยอะเลยเนอะพี่ปลาบึก ^^ ”
“ นั่นดิ นี่ฝรั่งลูกก็กำลังโตได้ทีเลยนะเนี้ย กูนะอุส่าเอาหนังสือพิมพ์กับถุงไปห่อเอาไว้แล้ว เดี๋ยวรออีกซักหน่อยค่อยไปตัดมาแช่เย็นๆ ไว้กิน ”
“ งั้นก่อนที่จะกินอย่างอื่นพี่ขอชิมขนมโมก่อนแล้วกันนะ ”
“ งั้นมาเดี๋ยวโมตัดให้ครับ (ว่าแล้วมันก็ตัก ) อ่ะของพี่โจ๊ก แล้วนี่ของพี่ปลาบึก ”
“ อืมมมร้อน ” ด้วยความอยากครับผมเลยลืมเป่า
“ 555+ ซุ่มซ่ามวะมึงเนี้ย ”
“ เออขำกูเข้าเถอะเพี้ยงงงงขอให้แม่งสำลัก ”
“ ไม่มีทางโว๊ยกูอ่ะลูกผู้ดีเก่า ดู อ้ามมมม ” ไอ้ปลาบึกค่อยๆ ส่งกล้วยชิ้นใหญ่เข้าสู้ปากตัวเองด้วยท่าทางผู้ดีสุดๆ
“ 555+ เอาน่าไม่ต้องทะเลาะกัน เป็นไงครับโมทำใช้ได้ไหม ”
“ อร่อยมากโมกะทิข้นดีจัง ไม่หวานเกินไปแล้วก็ไม่เค็มเกินไป ” พ่อครัวใหญ่เริ่มวิจารณ์
“ โมคั้นกระทิกับมือเองเลยนะครับเนี้ย ส่วนเกลือป่นโมก็เติมลงไปนิดหน่อยเอง ”
“ พี่ว่าโมทำขายได้เลยนะเนี้ย ” ผมดึงเมียรักมาหอมให้รางวัล
“ นั่นดิ แต่ว่า... ”
“ แต่ว่าอะไรวะไอ้บึก ”
“ แต่อะไรอ่ะพี่ปลาบึก ”
“ แต่ว่าโมไม่ชอบกินขนมหวานพวกนี้ไม่ใช่เหรอ แล้วคิดอย่างไงลุกขึ้นมาทำได้อ่ะ ”
“ เออนั่นดิ ” ผมเริ่มคล้อยตามไอ้บึก
“ โธ่นึกว่าเรื่องอะไร ไม่ผมเห็นพี่โจ๊กชอบกินนี่ครับ พี่ปลาบึกเองก็ยังชอบทำของโปรดให้พี่โจ๊กกินอยู่บ่อยๆ เลยนี่หน่า ”
“ นี่ทำเอาใจพี่เหรอครับ ^^ ” ผมดึงไอ้โมเข้ามากอดและหอมอีกครั้ง
“ ก็ผมทำอาหารไม่เก่งเหมือนพี่ปลาบึกนี่ครับ ขานั้นอะเค้าครองเรื่องอาหารการกินหลักๆ ในบ้าน ส่วนผมก็ทำได้แค่นี้แหละครับ ^^ ”
“ โมน่ารักจัง มาพี่หอมที ” ไอ้ปลาบึกดึงน้องไปกอดแล้วหอมแก้มซ้ายขวา
“ มึงก็น่ารักนะไอ้ปลาบึก มากูกอดที ” ผมดึงไอ้ปลาบึกมากอดแล้วก็หอมแก้มซ้ายขวาบ้าง
“ โมอยากให้พวกเรามีแต่ความสุขอย่างนี้ทุกวันจังเลยครับ ^^ ”
“ พี่ก็อยาก ^^ ”
“ งั้นเราสองคนก็อย่าดื้อสิ เวลาพี่ขออะไรเราสองคนก็ต้องตามใจพี่แค่นี้เราก็มีความสุขแล้วจริงไหม ” แล้วไอ้สองตัวก็เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนผมคนละข้าง
“
เหอะๆ มึงอย่ามาเนียนครับไอ้คุณผัว เพราะถ้ามึงขืนขอมีคนที่สามกูสองคนก็คงไม่มีทางบ้าจี้ยอมมึงหรอกนะครับ เพราะงั้นมึงอย่ามาเนียนครับผมขอร้องงงง ”
“ เออว่าแต่พวกพี่คุยอะไรกันอยู่อ่ะครับโมได้ยินอะไรข่าวๆ ”
“ อ๋อออออ คือว่างี้ ”
“ ไม่ต้องเลยไอ้โจ๊กกูขอเล่าเองดีกว่ามึงเล่าทีไรเสียเรื่องทุกที ”
“ เล่าอะไรอ่ะพี่ปลาบึก ”
“ คืองี้โม (มันยืดอกเล่าเรื่องอดีตอย่างภาคภูมิใจ) สมันเด็กๆ คุณครูชอบถามว่าเอ้าเด็กๆ โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไรใช่ปะ ”
“ ครับ แล้วพี่ปลาบึกอยากเป็นอะไรอ่ะ ”
“ ตอนแรกอยากเป็นแอร์โฮสเตส ^^ ”
“
/
” ปู๊ดดดด เสียงผมกับไอ้โมสำลักขนมกล้วยบวชชี
“ จริงจริ๊งง ”
“ 555+ แอร์เนี้ยนะครับพี่ปลาบึก ”
“ อืม แต่มันเป็นความเข้าใจผิดนะโม คือจริงๆ แล้วพี่อยากเป็นนักบินไงแต่พี่เห็นผู้ใหญ่เค้าพูดว่าแอร์โฮสเตสกันไง พี่ก็เลยคิดว่ามันเป็นชื่อเรียกนักบินแบบภาษาฝรั่งมังค่าเค้าเรียกกันเท่ๆ ไง ”
“ 555+ อ่อแล้วไป โมก็นึกว่าพี่ชอบแต่งหญิงตั้งแต่เด็กซะอีก ”
“ 555+ พี่คิดเหมือนโม ”
“ เหอะๆ ”
“ แล้วจากนั้นล่ะครับพี่ปลาบึก ”
“ จากนั้นเหรอ (มันทำท่าคิด) ก็อยากเป็นพ่อค้าขายของ ”
“ ขายไรวะมึง ขายตูดเหรอ ”
“ เออ ขายให้มึงไงไอ้สาดดด ปากดี ”
“ 555+ เอ้าใครจะไปรู้ ”
“ ^^ พี่โจ๊กนี่อย่านอกเรื่องดิ แล้วจากนั้นละครับพี่ปลาบึก ”
“ พี่อยากเป็นนักข่าว ”
“ นักข่าว ” ไอ้โมทำหน้าเหวอ
“ ช่ายยยย ^0^ ”
“ สายไหนครับ การเมือง บันเทิง เหรอว่าข่าวต่างประเทศ ”
“ ไม่ใช่ทั้งนั้นครับ พี่หมายถึงนักข่าวที่อ่านข่าวออกทีวีนะ ”
“ อันนั้นเค้าเรียกผู้ประกาศข่าวหรอกไอ้ควายยย ” ผมใช้นิ้วเฉดหัวไอ้บึกไปหนึ่งที
“ เออไอ้คนฉลาด ก็ใครมันจะไปรู้วะสมัยกูเด็กๆ กูเห็นอะไรกูก็เหมารวมผมแหละ ”
“ เอิ๊กๆ ” ไอ้โมหัวเราะพี่ชายมันซะน้ำลายไหลเลยครับ
“ แต่ตอนนี้กูเหมาะเป็นนักข่าวอาชญากรรมมากๆ กูจะได้รายงานข่าวไอ้เกย์เฒ่าตายคารู ”
“ เกย์เฒ่าที่ไหนวะ ”
“ มึงไง ระวังตัวไว้เถอะชอบนักไอ้เรื่องใต้สะดือดึกๆ ดื่นๆ ละคึกจังเวลาทำงานกูเห็นนั่งตางี้ห้อยเป็นปลาสลิดเชียวไอ้สาด ”
“ 555+ จริงอ่ะพี่โจ๊ก ไหนทำให้โมดูหน่อยดิ 555+ ”
“ ไปเชื่อมัน ” ผมยกเท้าขึ้นประคบหลังไอ้ปลาบึกไปอีกหนึ่งที
ช่วงชุลมุน...หลังจากที่วันนี้เราทำกิจกรรมโน่นนี่มาเรื่อยเปื่อยก็ถึงเวลาที่จะต้องพักผ่อนกายาซักทีครับ แล้วเราสามคนก็ขนหมอนกับผ้าห่มลงมานอนกองกันหน้าที่วี
“ เบื่อโว๊ยยยยยยยย หาอะไรเล่นกันดีกว่า ” ไอ้บึกลุกขึ้นมานั่งคล่อมตัวผมไว้
“ เล่นเชี้ยไร กูหนักลงไปเลยมึง ”
“ เล่นปล้ำผัว โมมาจับแขนไอ้โจ๊กไว้ ”
“ ค๊าบบบบ ” เวรกรรมไอ้นี้แม่งก็ใช้ง่ายซะจริง
“ กูจะนอนไอ้ปลาบึกลงไป ”
“ กูไม่ลงโมจับไว้แน่นๆ นะ ”
“ ค๊าบบบ ”
“ โมปล่อยพี่ ” ผมหันไปออกคำสั่ง
“ โมอย่าปล่อยนะ ”
“ มึงจะทำอะไรไอ้ปลาบึก ”
“ ทำงี้ไง จี้ๆๆๆๆๆ ” ไอ้ปลาบึกกระหน่ำนิ้วมาจั๊กจี้ผมไปทั่วร่างครับ
“ เฮ้ยยย อ๊าคคคคคคค 555+ ” ผมทำได้แค่ดิ้น หัวเราะ หัวเราะและดิ้นอย่างซ้ำไปซ้ำมา
“ จี้ๆ ”
“ 555+ พอแล้ว ยอมแล้ววววครับ ยอมแล้ว ”
“ แน่นะ ”
“ แน่ครับ ” จะไม่ให้แน่ได้อย่างไงล่ะครับ ในเมื่อตอนนี้ผมกำลังจะตายซะให้ได้แล้ว
“ งั้นกูว่าเรามาเล่นพระราชากันดีกว่า ” ไอ้บึกนำเสนอเกมส์ประจำบ้าน
ปล.เกมส์พระราชากับขี้ข้า เกมส์นี้เป็นเกมส์ที่บ้านผมตั้งกันขึ้นมาเองครับ เนื่องจากเมื่อก่อนพวกเราค่อนข้างจะเอาแต่ใจกันมากใครพูดอะไรก็ไม่ค่อยจะฟังกันเราก็เลยคิดว่าในเมื่อทุกคนก็อยากจะเป็นราชางั้นเราก็ต้องหาคนที่จะมาเป็นขี้ข้าด้วยถึงจะดี และกฎก็คือเราจะจับฉลากกันครับ ใครจับได้คำว่าพระราชาก็มีสิทธิ์ที่จะได้เป็นพระราชาไปตลอดหนึ่งวัน ส่วนสองคนที่เหลือก็จะต้องเป็นทาสไปตลอดหนึ่งวันเช่นกัน อนึ่งพระราชามีสิธิ์ที่จะทำอะไรกับทาสตัวเองก็ได้ครับ เมื่อรู้กฎและกติกาอย่างนี้แล้วเราก็ไปเล่มเกมส์กันเลยดีกว่าครับ
“ อะพี่ให้โมจับก่อน ” วันนี้ไอ้ปลาบึกทำหน้าที่เป็นคนยกโถฉลากครับ
“ อ่ะโมได้แล้วครับ ”
“ กูให้มึงจับก่อนเลยไอ้ปลาบึกเดี๋ยวกูเอาที่เหลือเอง ”
“ งั้นกูเอาอันนี้ มา...เปิดได้ ”
แล้วช่วงนาทีระทึกขวัญก็มาเยือน...พระราชาประจำบ้านเราในงวดนี้ก็คือ
“ เยสสสสสสส ”
“ ........../.........”
“ กูได้เป็นพระราชา เย้ๆ กูเป็นพระราชา เย้ๆๆ ขี้ข้ามาเร็ว 5555+ ”
“ อีกแระ ” เสียงบ่นกระปอดกระแป๊ดอันเกิดจากการน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนาของตัวเองดังขึ้นมาให้ได้ยิน
“ 555+ ไง อด 555+ ” ผมเฉดหัวไอ้ปลาบึกไปอีกหนึ่งที
“ 555+ ไงล่ะทีนี้ได้มีอะไรทำแก้เบื่อแระ สมน้ำหน้า ”
“ ไม่ต้องมาสมน้ำหน้าพี่เลยไอ้โมเราเองก็ไม่ได้ต่างจากพี่ซักเท่าไหร่หรอกโว๊ย ไงมันก็ขี้ข้าเหมือนกัน ” ไอ้บึกเชิดใส่ไอ้โมครับ 555+
“ ขี้ข้ารับบัญชา ” งานเข้าแล้วครับพี่น้องครับ
“ ครับ / ครับ ”
“ อะไรนะ ดังๆ ”
“ ครับ / ครับ ”
“ ดังกว่านี้อีกเสียงไปไหนกันหมด ”
“ มึงจะเปิดคอนเสิร์ตเหรอไงวะ ” ไอ้บึกมีบ่นครับ
“ ไอ้ขี้ข้าบ่นอะไรกู ”
“ เปล่าคร๊าบบบบ ”
“ แต่กูได้ยินเพราะงั้นกลิ้งรอบห้อง 3 รอบบัดเดี๋ยวนี้ ”
“ ค๊าบบบ ” ไอ้บึกกลิ้งหลุนๆ ไปรอบห้องตามคำสั่งของพระราชาอย่างผม
“ ส่วนขี้ข้าอีกคน พี่รู้สึกเมื่อยไข่เหลือเกิน ”
“ ค๊าบบบ ” ไอ้โมคลานเข่าเข้ามานวดให้ผม
ถ้าจำไม่ผิดตั้งแต่เราเล่นเกมส์นี้กันมาผมได้เป็นพระราชาอยู่สามครั้งเห็นจะได้ครับ และทุกครั้งที่ผมเป็นพระราชาขี้ข้าก็จะต้องอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเสมอๆ และหน้าที่หลักของขี้ข้ายามผมเป็นพระราชาก็คือ...การปรนเปรอสวาทตลอดทั้งวัน แต่วันนี้มันต่างออกไปครับ
“ พี่ให้เรานวดไข่ไม่ใช่นวดขา นวดสูงกว่านี้ไม่ได้เหรอไงนะ ”
“ อ่ะค๊าบบบ ”
“ ไอ้หื่น ” ดูมันครับ ขนาดโดนทำโทษให้กลิ้งรอบห้องมันก็ยังเสนอหน้ามาด่าผมได้อีก
“ กูเครียด กูอยากดูทีวี ”
“ รีโหมดครับ ^^ ” ไอ้โมเอื้อมไปหยิบรีโหมดมาส่งให้ผม
“ ไม่ พวกเราต้องเป็นทีวีให้พี่ ”
“ ขี้ข้าทั้งสองกูอยากดูรายการมวย ” ผมกดรีโหมดไปที่ไอ้สองตัว
“ ครับ / ครับ ” ไอ้โมกับไอ้ปลาบึกหลบไปยืนอยู่หลังโซฟา ติ๊ต่างว่ามันเป็นทีวีนะครับ
“ ยกที่หนึ่ง ” แก๊งๆ เสียงไอ้โมเคาะแก้วบอกเวลาเริ่มต้นของมวยคู่เอก
“ ย๊ากกกกก ” ไอ้โมกับไอ้ปลาบึกโผล่ตัวขึ้นมาตรงหลังโซฟา ไอ้บึกส่งเสียงคำรามก่อนจะตามมาด้วยหมัดขวาฮุกเข้าที่ต้นแขนไอ้โมเบาๆ
“ อ๊าคคคคค ” ไอ้โมหลบซ้าย
“ ย๊ากกกก ” ไอ้บึกต่อยขวา
“ กูเปลี่ยนใจแระกูจะดูข่าว ” เหอะๆ
“ ข่าวไรดีวะโม ” เสียงไอ้บึกผลุบตัวลงนั่งปรึกษากันกับน้องมันอยู่หลังโซฟา
“ นั่นดิ พี่ปลาบึกแหละ ไหนบอกอยากเป็นนักข่าวไงเอาเลยถึงโอกาสพี่แระ ”
“ ทีวีเสียเหรอไง กูเป็นพระราชานะกูบอกว่ากูจะดูข่าว ”
“ เออๆ แม่งเร่งกูจัง ” ไอ้ปลาบึกโผล่ตัวขึ้นมายืนรายงานข่าวแบบกระทันหัน
“ เดี๋ยวก่อน ” พระราชาอย่างผมร้องทัก
“ ครับท่านพระราชา ”
“ นักข่าวก็ต้องมีชุดสิ ไปเปลี่ยนชุดมาใหม่เลย ”
“ -*- แม่งเอาแต่ใจ ” มันบ่นอีกแระครับ
“ 555+ สมน้ำหน้ามึงไงไหนว่าเบื่ออยากหาอะไรทำไง ไปเลยมึงไปเอาสูตรมาใส่รายงานข่าวเลยไป๊ ”
แล้วเมื่อเสื้อผ้าอาภรณ์พร้อม อุปกรณ์เสริมพร้อมก็พร้อม...
“ มวย ” ผมกดรีโหมด
“ อ่าวเฮ้ยข่าวอ่ะมึงไม่ดูแล้วเหรอ ”
“กูยังไม่อยากดู มวยกูอ่ะมึง ”
“ เชี้ยนี่ เออๆ ย๊ากกกก ” ไอ้บึกฮุกซ้ายยยย
“ จ๊ากกก ” ไอ้โมหลบแล้วสวนหมัดกลับ
“ ฟังเพลงดีกว่า ”
“ ประเทศไทยรวมเลือดเนื้ออออ ”
“ เฮ้ยยๆ ไอ้เชี้ยนั่นมันเพลงชาติ ” หากินง่ายอีกแระมัน
“ ก็กูคิดไม่ทันนี่หน่า เอาน่าไงก็ขึ้นชื่อว่าเพลงเหมือนกัน ”
“ 555+ ” ไอ้โมชอบใจลงไปขำไอ้บึกตัวงอเลยครับ
“ ข่าวสั้น ” ผมโมกดรีโหมด
“ นายกขึ้นเครื่องบิน จบข่าว ” ดู ดู๊ ดู ดูมันทำครับ เฮ้ออออ
“ 555+ ” ไอ้โมฮาหนักกว่าเก่าอีกครับ
“ สาดสั้นมากเลยมึง ”
“ ก็พระราชาต้องการข่าวสั้นนี่หว่า ” มันช่างกล้ามาเถียงครับ
“ แล้วเนื้อมันหายไปไหนหมดอ่ะมึง อ่านงี้ชาวบ้านเค้าจะรู้ไหมว่านายกเค้าจะไปไหน อย่างไงหือออออ ” ผมทำหน้าล้อเลียนมัน
“ งั้นมึงก็รอข่าวช่วงต่อไปดิไม่เห็นจะยากเลยหืออออ ”
“ หนังอินเดีย ” ผมกดรีโหมดอีกครั้ง
“ เอ้าเฮ....ปาโป้อาเปอาโป้ดาเป ” ไอ้ปลาบึกดำน้ำสุดฤทธิ์แถมด้วยท่าเต้นยักคอหงึกๆ ไอ้โมเลยต้องพลอยทำตามไปด้วยทั้งที่ตัวเองก็ยังขำที่พี่มันพาทำบ้าๆ บอๆ
“ 5555+ เอาให้รอดนะพวกมึง ”
“ ข่าวสั้น ” ผมกดรีโหมด
“ นายกตกเครื่องบิน จบข่าว ”
“ 555+ ” คราวนี้ไอ้โมขำจนหัวโขกโซฟาเลยครับ
“ กูว่าแระ ทำไปได้นะมึง จะบ้าเหรอเค้าขึ้นเครื่องแล้วจะมาตกเครื่องได้ไงหือออออออ ”
“ ทำไมจะไม่ได้ก็นายกแม่งไปสายเรื่องบินเลยไม่รอไงล่ะหืออออ ”
“ 555+ โม โมไม่ไหวแล้ว 555+ ”
“ มึงเล่นงี้เลยเหรอไอ้บึกได้ งั้นกูอยากดูข่าวท้องถิ่นหน่อยดิ๊ ” ผมกดรีโหมด
(รบกวนอ่านสำเนียงอิสานนะครับ) “ เมี๊ยเซ้าได้รับควมคืบหน่าคดีปล้นฮ้านบั๊งไฟบ้านอีมอย โนนอีอวบโคกอีอูมได้แคมแว่ ”
“ ความว่า / ความว่า ”
“ บักหลุยลูกชายพ่อใหญ่ควงต้องการหาเงินไปซื้อยาบ้าซึ่งผมแคดแว่ ”
“ คาดว่า / คาดว่า ”
“ โอ๊ยย ไอ้นักข่าวภูมิภาค กูเปลี่ยนใจแระดูรายการประกวดร้องเพลงดีกว่า ” ผมกดรีโหมด
“ ต่อไปนี่ ”
“ นี้ / นี้ ”
“ เฮ้ยไอ้นักข่าวภูมิภาคแม่งตามมาเข้าสิงผู้เข้าประกวดเหรอว่าไอ้บึก ” แต่ผมก็แอบขำมันครับ ดูแล้วไอ้นี่มันหัวไวดีมากครับผมยังตามมันไม่ทันเลย ว่างๆ จะเอามันไปเสนอตัวกับพี่เด๋อดีกว่า
“ โมเอาเปรียบไอ้บึกอ่ะ ดูดิกดไปกี่รายการก็มีแต่มันตลอดเลยอ่ะ ”
“ ก็โมไม่บ้าเหมือนพี่เค้านี่ 555+ ”
“ อ้าวเฮ้ยชมเหรอด่าพี่ครับน้อง ”
“ ชม 555+ ”
“ กูจะเชื่อได้ไหมเนี้ย ”
“ พี่ก็เก่งนะโม ^^ ”
“ แหง๋ล่ะ อยากพี่นะมันเก่งแต่ไอ้เรื่องกะล่อน ” ไอ้โมปาองุ่นมาใส่ผมหนึ่งลูกใหญ่
“ ค๊ากก ” เสียงไอ้ปลาบึกค๊ากเสลด
“ กระโถนไหมครับพี่ ” ผมหันไปแซวมัน
“ ไม่เป็นไรครับกลืนแระ (อุบาทว์มากครับมันใครอย่าเอาไปเป็นตัวอย่างนะครับ) และซ่วงเวลาจากนี้ไป ขอเซิญพ่อแม่พี่น้องพบกับวงดนตรีลูกทุ่งรุ่ง...แล้วล่วง ” แป่วววว
“ 555+ อ้าว รุ่งสุริยาไม่มาเหรอพี่ ” เสียงไอ้โมตะโกนถาม
“ กราบขอโทษมิตรรักแฟนเพลง เนียงด้วยรุ่งสุริยากินปลาร้าไปสองต่อน บัดนี้ขี้แตกขี้แตนจนมาไม่ได้ โอ๊ะลืมคราว...อุจาระแตกอุจระแตนนั่นเอง โฮ๊ะๆ แต่้ด้วยความรักที่มีต่อพ่อแม่พี่น้องและแฟนเพลง มื้อนี่จึงได้ส่งน้องซายมาแทน บัดนี้พ่อแม่พี่น้องพร้อมแล้วก็ขอเซิญพบกับ รุ่ง แล้วล่วงครับ เอ้าซวดๆ ” (ซวดคืออาการประมาณว่าเอ้าตบมืออ่ะครับ)
“ เย้ๆ ” ไอ้โมลุกขึ้นมาตบมือ
“ หอมดอกผักกะแยง ยามฟ้าแดงค่ำลงมา
แอ๊บๆ เขียดจะนา ร้องยามฟ้าฮ้อนหวนๆ
เขียดโม้เขียดขาคำ เหมือนหมอลำพากันม่วน
เมฆดำลอยปั่นป่วน ฝนตกมาสู่อีสาน ”
“ เฮ้ยๆ มึงแน่ใจนะว่าร้องถูกเพลงอ่ะ ” เฮ้อออแต่ละเพลงของมันครับ
“ ไม่เคยฟังเำหรอไงเพลงเค้าออกจะดัง ชิ ” แล้วมันก็สบัดบ๊อดใส่ผมอีกทีก่อนจะร้องต่อจนจบเพลงครับ
แล้วคืนนั้นผมก็ได้แยงมันสองคนทั้งคืนครับ
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1514113 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก