~~เออกูผิด...~~ตอนที่ 7กลับมาทำไม / เอกราช สุวรรณภูมิ
กลับมาทำไมฉันลืมเธอไปหมดแล้ว
ความหวังที่เคยเพลิดแพรวฉันลืมหมดแล้วไม่อยู่ในใจ
มันเป็นอดีตไม่คิดจะฟื้นคืนใหม่ ดีแล้วต่างคนต่างไปกลับมาทำไมทำไมต้องมา
ก็เมื่อวันนั้น ที่ฉันอ้อนวอนเธอไว้เหนี่ยวรั้งแทบเป็นแทบตายยังทิ้งฉันไปต่อหน้าต่อตา
พอมาวันนี้ใจฉันเริ่มดีขึ้นมาเธอกลับจะคืนมาหาเหมือนฉันเป็นศาลาริมทาง
ใจคนหนึ่งคนก็มีหนึ่งใจ เธอจะทำลายทำร้ายมันสักกี่ครั้ง
ถ้ายังไม่พอกับหัวใจที่พ่ายพัง เหลือลมหายใจอีกอย่างถ้าหากเธอยังต้องการ
กลับมาทำไมขอความเห็นใจสักครั้ง ไม่ขอยึดเยื้อเรื้อรังเห็นใจกันบ้าง
คิดว่าสงสารอย่ากลับมาเลย ฉันเคยเศร้าทรมานขอร้องถ้าเห็นใจกัน
อย่าหันกลับมาอีกเลยกลับมาทำไม ขอความเห็นใจสักครั้งไม่ขอยืดเยื้อเรื้อรัง
เห็นใจกันบ้างคิดว่าสงสารอย่ากลับมาเลย ฉันเคยเศร้าทรมานขอร้องท่าเห็นใจกัน
อย่าหันกลับมาอีกเลย...“ ว่าไงคับพี่โจ๊ก ”
“ ขอเวลาพี่สักนิดได้ไหมครับ ”
“ ขอเวลา ทำไมครับตอนนี้พี่มีใครอื่นนอกจากผมอย่างนั้นเหรอครับ ”
“ ครับ ”
“ ...... ”
“ ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ นะครับพี่ไม่อยากลอกแน๊บหรือหลอกตัวเองอีกแล้ว ”
“ ไม่จริงผมไม่เชื่อ แต่ถ้าพี่จะบอกผมว่าเมื่อกี้พี่พูดเพื่อลองใจผม โอเคพี่ทำสำเร็จผมหึงพี่แคร์พี่มากแต่ถ้าจะให้เชื่อว่าที่พี่พูดเมื่อกี้เป็นความตริงผมไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด ”
“ เชื่อเถอะครับพี่พูดเรื่องจริง ”
“ ไหนพี่บอกผมว่ามันเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องอย่างเดียวไงครับ งั้นแปลว่าตลอดมาพี่เองก็โกหกผมมาตลอดเลยสินะ นี่พี่ทำอย่างนี้กับผมได้อย่างไง ”
“ แน๊บจะโกรธพี่ด่าพี่ พี่ก็ไม่ว่าหรอกนะ ”
ตู๊ดดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดดด
“ แน๊บครับแปปนะครับมีสายซ้อน ”
“ ใครโทรมาครับ ”
“ ……….. ” ปลาบึก
“ คนนั้นใช่ไหมครับ ไม่ต้องรับนะครับ ”
“ แน๊บแปปนึงนะครับ ”
“ ไม่นะครับผมไม่ให้พี่รับ ”
“ ฮาโหล ” ผมกดรับสายปลาบึกโดยไม่ฟังเสียงขอร้องของแน๊บเพราะอะไรกันนะ....
“ โจ๊กมึงอยู่ไหนวะ ”
“ ข้างนอก ”
“ อันนั้นนะกูรู้แล้ว แต่ที่กูต้องการรู้คือตอนนี้มึงอยู่ตรงไหนของกรุงเทพฯ ”
“ ถามทำไม สนใจกูด้วยเหรอว่ากูจะอยู่ที่ไหนอย่างไงกับใคร ”
“ ขอร้องล่ะ อย่าประชดกูได้ไหมกูเป็นห่วงมึงนะโจ๊ก ”
“ แค่เป็นห่วงเหรอ ”
“ โจ๊ก ”
“ กูสบายดีแต่คืนนี้กูไม่กลับบ้านนะมึงนอนได้เลย ”
“ มึงจะไปไหน ”
“ ถามทำไม กูว่ามึงเอาเวลาไปหาคำตอบให้ตัวเองก่อนดีกว่า ”
“ โจ๊กกูรักมึงนะ ”
“ กูติดสายอยู่แค่นี้ก่อนนะ ”
“ เดี๋ยว ”
“ ทำไมอีก ”
“ เด็กมึงโทรมาใช่ไหม ”
“ ใช่ ทำไม ”
“ ทำไมยังรับสายเค้าอยู่อีกล่ะ ไหนว่าเลิกกันไปแล้วไง ”
“ ทำไมล่ะ ”
“ ก็ไม่ทำไมหรอก คนหลายใจ ”
“ ปากดี ”
“ โจ๊กค๊าบบบ ”
“ ทำไมอีก ”
“ ปลาบึกหิวข้าว ”
“ ก็ไปหาซื้อข้าวมาแดกซะสิ มาบอกกูทำไม ”
“ โอ๊ยยยยยยยยยยยย ”
“ บึก บึก ฮาโหล บึกมึงเป็นอะไร ฮาโหลๆ ได้ยินกูไหม ” ตายห่าสายตัดไปแล้วเกิดไรขึ้นวะ
“ ฮาโหลแน๊บครับพี่มีธุระด่วนแค่นี้ก่อนนะครับ แล้วจะโทรไปครับ ”
“ เกิดไรขึ้นครับพี่ ”
“ บายครับ ” ผมเสียมารยาทกดวางสายน้องเค้าทันที
ตัดภาพกลับมาที่หน้าประตูห้องผม...
“ บึก บึกโว๊ยยยย บึก ” ผมกระหน่ำเคาะห้องตัวเองจนประตูแทบพัง
“ มาแล้วๆ ”
“ มึงเป็นอะไร ” ผมมองจ้องมันตั้งแต่หัวจรดเท้าแต่ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ
“ ใคร ใครเป็นอะไร ”
“ ก็เมื่อกี้มึงแหกปากร้องทำไม ”
“ อ๋ออออ กูตกหลุมนะแม่งโคตรเจ็บเลย ”
“ หลุม ”
“ อืม หลุมกว้างกลางห้องเลย ”
“ หลุมเชี้ยไรของมึง ”
“ ^0^ ” มันยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
“ ไหนหลุมของมึง ” ผมเดินเข้ามาในห้องก็ไม่พบอะไรผิดปกติไปจากเดิม
“ มึงมองด้วยตาจะไปเห็นได้ไง ”
“ อะไรของมึงอีกไอ้สาดดด ”
“ ใช้ใจมองดิ ”
“ มึงอย่ามาเล่นมุขตกหลุมรักกับกูนะกูถีบจริงๆ ด้วย ”
“ ถูกต้องแล้วค๊าบบบบบบ ” พร้อมท่าชี้นิ้วตามทีวีเป๊ะ
“ เชี้ย ไอ้บึกมึง ” ผมวิ่งไล่เตะมันไปรอบห้องก่อนที่จะยิ้มไปกับมุขเชยๆ ของมัน
“ 555+ โดนหลอกสมน้ำหน้า 555+ ”
“ สาดนี่มึงกล้าหลอกกูเชียวเหรอมาให้กูเตะซะดีๆ เลยมึง มานี่ ”
อืมยังโกรธมันไม่ทันข้ามวันเลยด้วยซ้ำมันก็ทำให้ผมกลับมาหามันถึงห้องได้ด้วยมุขน้ำเน่าของมัน เฮ้ออออแล้วกูจะงอนมึงไปเพื่ออะไรวะเมื่อกี้
“ พอแล้วๆ ยอมแล้วบึกยอมแล้วค๊าบบโจ๊ก ”
“ จับได้แล้ว ”
“ 555+ ยอมแล้วๆ ”
“ แน่นะ ” ผมกอดเอวมันไว้หลวมๆ
“ แน่ค๊าบบบ ”
“ มึงนี่นะจริงๆ เลย มึงรู้ไหมกูตกใจแค่ไหนกับเสียงร้องเจ็บปวดของมึงอ่ะ รู้งี้กูปล่อยมึงตกหลุมรักกูซะให้ตายไปเลยดีกว่า ”
“ จะไม่โยนเชือกให้กูหน่อยเหรอ ”
“ ไม่อ่ะ มีแต่จะกลับมาฝังกลบมึงมากกว่า ”
“ โจ๊กกูหาคำตอบให้มึงได้แล้ว ” ผมปล่อยมือจากเอวมัน
“ ตกลงมึงรักกูแค่ไหน ”
“ เท่านี้ ” ไอ้ปลาบึกกำมือแน่นแล้วยื่นมาตรงหน้าผม
“ อะไร ”
“ เค้าว่าหัวใจของคนเราใหญ่เท่ากำมือของตัวเอง ”
“ แล้ว ”
“ ยื่นมือมึงมานี่ดิ ”
“ อืม ” ผมยื่นมือตัวเองออกไปข้างหน้าไอ้ปลาบึกก็เอากำปั้นของตัวเองวางลงบนมือผม
“ ตอนนี้หัวใจกูอยู่ในมือมึงแล้ว ถ้ามึงบีบกูก็ตายด้วยมือของมึง ถ้ามึงคลายมือกูก็รอดตายด้วยมือของมึงอีกนั่นแหละ ”
“ แล้ว ”
“ แล้วมึงล่ะรักกูแค่ไหน มึงอยากเห็นกูตายด้วยมือของมึงเหรออยากเห็นกูอยู่เพื่อเป็นคนข้างๆ กายมึงมึงต้องเลิกด้วยตัวมึงเองแล้ว กูอาจจะตายแทนมึงไม่ได้แต่กูก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคนรักอย่างมึง ”
“ บึกมึง ”
“ ซึ้งไหม กูนั่งคิดอยู่ตั้งนาน ”
“ อืม โคตรซึ้งเลย ”
“ กอดที ” ไอ้บึกอ้าแขนรอรับการสวมกอดจากผม
“ เชี้ยกูอายนะ ”
“ อายทำไมคนเยอะแยะ ” (คนอ่าน)
“ ไอ้บ้านนอก ” ผมโผเข้ากอดมันแน่น
“ ค๊าบบๆๆ ไอ้ชนบท ” มันเองก็กอดผมแน่นเหมือนกัน
ผมเลือกคนที่ผมจะแคร์ได้แล้ว เพื่อนๆ ละครับมีคนที่แคร์กันแล้วเหรอยัง....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
