กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
ใครจำความรักครั้งแรกได้บ้าง หากถามให้ยกมือ เชื่อว่าหลายคนคงยกมือตอบข้อนี้ แม้ว่าจะนานจนเลือนลางเหมือนรูปถ่ายที่สีซีดจางไปตามกาลเวลา สิ่งใดที่เป็นครั้งแรกมักคงอยู่ในความทรงจำเสมอ แล้วสักกี่คนล่ะที่ความรักครั้งแรกและครั้งสุดท้ายเป็นความรักเดียวกัน คนที่ยังคงยกมืออยู่อาจไม่เหลือเลย "ไม่เป็นไรหรอกต้น ดอกกุหลาบดอกนี้ควรจะเป็นของนายนะ นายเก็บไว้เหอะ แล้วก็...อันนี้ด้วย"เรารักของเรามาเป็นสิบๆ ปี ไม่มีความหมายอะไรเลย ฮือๆ"นั่นเป็นเพียงคำพูดประโยคเดียวที่ต้นพูดออกมา จากนั้นต้นก็เอาแต่ร้องไห้ ไม่มีคำพูดใดๆ จากปากของต้นอีกนอกจากเสียงร้องไห้ราวกับจะขาดใจนั้น สนกอดเพื่อนแน่น น้ำตาไหล รู้สึกเหมือนจะขาดใจตามคนที่กำลังร้องไห้หนักอยู่ตอนนี้ไปด้วยแน่แล้ว ฟ้าสั่งให้ต้นกับสนเกิดมารักกัน ไม่ใช่แค่เพื่อนกัน ถ้าไม่อยู่เป็นคู่ชีวิตกันในชาตินี้ก็ต้องจากกันไปเท่านั้น ก็อยู่ที่ต้นกับสนจะเลือกแล้วล่ะว่าอยากให้เป็นอย่างแรกหรืออย่างหลัง จะฝ่าม่านประเพณีหรือจะยอมแพ้!"รักต้นนะ ถ้ารู้ว่าบอกรักกันแล้วมีความสุขแบบนี้ เราทำไปตั้งนานแล้ว ขอบคุณที่รอเรานะต้น"สนกอดกระชับต้นไว้อย่างรักใคร่ ถ่ายทอดไออุ่นให้คนในอ้อมแขนที่บัดนี้หัวใจพองโตสุขล้นให้พอสู้กับอากาศที่แสนหนาวในค่ำคืนนี้บนยอดดอยอินทนนท์ คืนที่แสนหนาวหรือจะสู้รักที่แสนอุ่น สิบปีที่รอคอยปาฏิหาริย์รักนี้คุ้มค่าที่สุดแล้ว"เราคงทำให้นายได้เท่านี้นะต้น แต่เราจะทำให้ดีที่สุด รักนายให้มากที่สุดเท่าที่คนหนึ่งคนจะทำได้ ถึงนายจะเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เสียใจกับการทรยศหักหลังของเรา แต่นายจะไม่เสียใจว่าเราไม่เคยรักนาย ไม่เสียใจว่าเราไม่เคยรักกัน อย่างน้อย...ในช่วงหนึ่งของชีวิต เราก็ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างดีที่สุด"สนกอดแม่แน่น ในมือยังคงถือกรอบรูปที่เขาถ่ายกับต้นที่บางแสนไว้ สิ่งที่สนเพิ่งรับรู้ทำให้เขาเสียใจจนแทบไม่มีสติควบคุมตัวเอง ใครมาเห็นสนตอนนี้เข้าคงไม่เชื่อว่าชายหนุ่มหน้าตาดี มาดเคร่งขรึม ขยันทำงาน จะร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับเป็นเด็กน้อย"แม่ครับ...พาสนไปหาต้นทีนะครับแม่ ฮือๆ เมื่อไหร่ต้นจะกลับมาเสียที สนไม่ไหวแล้ว สนคิดถึงต้นจะตายอยู่แล้วครับแม่ ฮือๆ" สนยังคงคร่ำครวญราวกับคนไร้สติ ไม่รับรู้และไม่สนใจอีกแล้วว่าใครจะมองหรือคิดอย่างไร"รักต้นนะ คิดถึงมากๆ ด้วย ขนาดอยู่ใกล้ๆ อย่างนี้ก็ยังไม่หายคิดถึงเลย นึกว่าจะไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกซะแล้ว ขอบคุณที่กลับมาหาเรานะต้น เรามีความสุขที่สุดในโลกเลยตอนนี้"
ผมเขียน "ต้น-สน" ตอนพิเศษ 5 เสร็จแล้วนะครับ ปรับแก้จนพอใจแล้ว ชอบตอนนี้มากๆ เสียน้ำตาไปหลายหยดจบได้อย่างใจที่ผมอยากให้จบจริงๆ ครับ ผมคงจะปิดตำนานรักต้นสนได้อย่างมีความสุข นอนตายตาหลับแล้วพบกับ "ต้น-สน" ตอนพิเศษ 5 ในคืนวันพรุ่งนี้ครับ▓ ▒ ░ ต้น-สน∞ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย ░ ▒ ▓SPECIAL CHAPTER 05: ตำนานรัก "ต้น-สน" Sarawatta