✿✿ธุรกิจนี้มีรัก✿✿CHAPTER 19-1 ❋ อยู่ก่อนแต่ง
คนถูกบอกรักโดยไม่คาดฝันยืนนิ่งราวกับต้องมนตร์สะกด ไม่นานน้ำตาก็ซึม ไม่เคยมีใครบอกรักเจได้ซาบซึ้งอย่างนี้เลย ที่เคยเหนื่อย ที่เคยน้อยใจก็พลันหายสิ้น ไม่น่าเชื่อว่าคนที่รู้จักกันเพียงสองเดือนเศษๆ จะกล้าบอกรักกัน ความสัมพันธ์ครั้งนี้คงไม่ธรรมดา
ฝ่ายคนบอกรักก็ยังไม่หายตื่นเต้น ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ เพิ่งเคยบอกรักผู้ชายก็วันนี้ เล็กไม่รู้ว่าเร็วไปหรือเปล่า มันคงล้นใจจนยากจะเก็บกัก เหมือนน้ำเกินความจุของเขื่อน ถ้าไม่ล้นออกเขื่อนก็พัง
เจดึงเล็กมากอดไว้ แม้จะยังไม่บอกรัก แต่ในหัวใจมีแต่ความรู้สึกดีๆ มอบให้ ผู้ชายคนนี้คงพิเศษมากถึงขโมยหัวใจของเจไปได้ นี่หรือเปล่าคนที่เจตามหามานาน
"ขอบคุณนะครับคุณเล็ก ขอบคุณที่รักผม"
เสียงทุ้มน่าฟังช่างอบอุ่น เล็กกอดเจแน่นขึ้น อยากให้สัมผัสแห่งรักปลอบประโลมใครคนนี้ที่เหนื่อยล้าให้หายเหนื่อย ถ้าไม่ใช่เพราะความทุ่มเท เจคงไม่ได้หัวใจของเล็กไปง่ายๆ
เจปล่อยเล็กออกจากอ้อมแขน ก่อนเปลี่ยนเป็นจับไหล่สองข้างไว้และมองตากัน เล็กยิ้มแล้วเป็นฝายพูดก่อน
"ถ้ายัวร์เวย์เป็นธุรกิจของเราเอง ไม่มีใครบังคับใครได้ ความรักของคุณเจ...ก็คงเหมือนกัน ผมจะไม่ถามนะครับว่าคุณเจรักผมหรือยัง ผมรักคุณเจไปแล้ว แต่ไม่จำเป็นที่คุณเจต้องบอกรักผมวันนี้ ผมรอได้ครับ ไม่กด ไม่ต้องโทรแจ้ง ไม่ต้องขออนุญาต"
เจหัวเราะชอบใจเพราะเล็กเอาคำสอนของเจมาปรับให้เข้าบริบท
"แล้วคิดว่าผมจะรอดเหรอครับ รู้ไหมว่าผมน่ะรู้สึกดีกับคุณเล็กมากแค่ไหน ขนาดเป็นผู้ชาย ผมยังห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย แสดงว่าคุณเล็กต้องมีอะไรพิเศษสำหรับผมมากรู้ไหมครับ ขอเวลาผมอีกหน่อยนะครับคุณเล็ก คนเพิ่งอกหักอย่างผม...ขอเตรียมหัวใจอีกนิด ไม่ได้ขออนุญาตนะครับ แค่บอกให้รู้เฉยๆ"
เจกับเล็กหัวเราะพร้อมกัน
"รอได้อยู่แล้ว ผมรู้ว่าไม่นานหรอก" เล็กยิ้มกริ่ม
"รู้ได้ไงว่าไม่นานครับ" เจสงสัย
"อ้าว ก็คุณเจบอกผมเองว่าผมเป็นคนน่ารัก" เล็กหัวเราะเขินๆ
"ครับ ผมยอมรับว่าคุณเล็กน่ารัก" เจหัวเราะไปด้วย ใบหน้ามีแต่ความสุข "กลับบ้านกันเถอะครับ ผมอยากได้รับบริการเต็มทีแล้ว"
เล็กพยักหน้ายิ้มๆ "วันนี้ให้ผมขับรถให้นะครับคุณเจ คุณเจเหนื่อยแล้วจะได้นั่งพักสบายๆ"
เจทำหน้าแปลกใจ "คุณเล็กขับรถเป็นด้วยเหรอครับ"
"เป็นสิครับ" เล็กหัวเราะ "ผมมีใบขับขี่ด้วยนะ ถ้ายัวร์เวย์ผมไปได้ดีแบบเดือนนี้ ผมว่าจะดาวน์รถมาใช้สักคัน จะได้ไม่ต้องรบกวนคุณเจบ่อยๆ"
"ไม่รบกวนหรอกครับคุณเล็ก คุณเล็กอย่าลืมสิครับว่าเราเป็นอะไรกัน"
"ก็นั่นแหละครับ ยังไงก็ผมก็เกรงใจคุณเจอยู่ดี"
{-- + --- + -- + --- + --}
ระหว่างเดินทาง เจหลับมาตลอดทางด้วยความอ่อนเพลีย เล็กจึงไม่รบกวน ปล่อยให้เจพักผ่อนเอาแรงสักหน่อย เผื่อว่าคืนนี้ต้องใช้แรง
พอมาถึงบ้าน เล็กปลุกเจด้วยการเขย่าเบาๆ เจ้าของร่างงัวเงียตื่น "ถึงแล้วเหรอครับ"
"ครับคุณเจ ผมว่าคืนนี้คุณเจนอนพักก่อนดีกว่า ยังไม่ต้องคุยกันหรอก" เล็กบอกอย่างเกรงใจ
"ได้ไงล่ะครับ คนมันกำลังฮ็อต จะให้นอนหลับได้ไง คุยกันคืนนี้แหละ ผมนอนมาในรถแล้ว อาบน้ำอีกหน่อยก็จะสดชื่น คุยได้ถึงเช้าเลย" เจคุยโว
"แต่ผมคงไม่ไหว" เล็กออกตัวพลางขำ "คุณเจขึ้นไปอาบน้ำบนห้องผมก่อนละกันครับ ผมจะทำอะไรง่ายๆ ให้คุณเจกินข้างล่าง"
เจพยักหน้าพลางยิ้ม ก่อนยื่นมือมาจับคางเล็กเบาๆ "ขอบคุณครับคุณเล็ก คุณเล็กเนี่ย...น่ารักขึ้นเรื่อยๆ นะครับ"
"งั้นก็รักผมไวๆ นะ" เล็กสัพยอก แต่สีหน้าเริ่มเขินอีกแล้ว
"ทำไมต้องรีบล่ะครับ มันจะบูดเหรอ"
"บ้า"
สองหนุ่มหัวเราะด้วยกัน ก่อนจะลงจากรถ และแยกย้ายกันไปตามที่เพิ่งตกลงเมื่อกี้ เจขึ้นไปอาบน้ำ เล็กเข้าครัวทำอาหาร ตั้งแต่ใช้เครื่องครัวของยัวร์เวย์มา เล็กทำอาหารกินเองบ่อยขึ้น โดยเฉพาะอาหารคลีนฟู๊ด เพราะไม่ต้องปรุงมากก็อร่อย
เล็กยังไม่ทันตั้งเตา ก็มีเสียงตึงตังวิ่งลงบันไดมา เล็กหยุดหันไปมอง ไม่นานเจก็โผล่เข้ามาในห้องครัว
"คุณเล็กๆ ผมไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเลยซักตัว หาให้ผมหน่อยสิครับ ขอทั้งเซ็ตเลยนะครับ ข้างนอกด้วย ข้างในด้วย" เจยิ้มล้อเลียน
"อ้อ ขอโทษครับ ผมก็ลืมไป เดี๋ยวผมหาให้ครับ" เล็กละจากเตาแล้วตามเจขึ้นไปยังห้องนอน
"ต่อไปผมต้องเอาเสื้อผ้ามาไว้ที่ห้องคุณเล็กบ้างแล้วล่ะ" เจบอก
เล็กพยักหน้าเห็นด้วย พอมาถึงตู้เสื้อผ้า เล็กจึงเลือกชุดที่คิดว่าเจพอใส่ได้ออกมาให้ แต่เล็กไม่มีกางเกงในตัวใหม่เลย มีแต่ตัวที่ใช้แล้ว เจทำงานหนักทั้งวัน ให้ใส่กางเกงในอับชื้นคงนอนไม่สบาย
"ไม่มีกางเกงในตัวใหม่เลยครับคุณเจ คุณเจ...ใส่บ็อกเซอร์ของผมไปก่อนได้ไหมครับ" เล็กทำหน้าแหยๆ
"ไม่มีปัญหาครับ อะไรก็ได้"
"ไม่รู้ว่าไซส์จะพอดีหรือเปล่านะครับ" เล็กสัพยอก
"ถ้าคุณเล็กใส่ได้ผมก็ใส่ได้ ของเราสองคน...ขนาดเท่าๆ กันเลย" เจยักคิ้วล้อเลียน
เล็กหน้าเหวอ "คุณเจรู้ได้ไงครับว่าของผมกับของคุณเจขนาดเท่าๆ กัน"
"อ้าว จำวันที่คุณเล็กเมาไม่ได้เหรอครับ ผมแก้ผ้าให้คุณเล็กเองกับมือ เห็นไปถึงไหนต่อไหน ทำไมจะไม่รู้ล่ะครับ"
"อ้อ" เล็กยิ้มอายๆ จากนั้นก็หันมาค้นหาเสื้อผ้าต่อ
{-- + --- + -- + --- + --}
"ผมไม่เคยมีความสุขแบบนี้นานมากเลยครับคุณเล็ก มันเป็นความสุขที่สุดยอดจริงๆ นะที่เราเห็นคนเติบโต คุณเล็กเป็นทับทิบ อารต์เป็น 21% พี่ฉ่ำเป็น 18% ดาวน์ไลน์ของพี่ประสิทธิ์ก็เป็น 21% อีกหลายคน" คนพูดยิ้มมีความสุข หลังพิงหัวเตียง เหยียดขาสบายๆ ในชุดเสื้อยืดสีขาวบางๆ และกางเกงบ็อกเซอร์
เล็กหันไปมอง เห็นเจในชุดวาบหวิวแบบนี้ก็รู้สึกแปลกๆ "ต่อไป ถ้าดาวน์ไลน์ผมเบร๊กมั่ง ผมก็คงมีความสุขเหมือนคุณเจ แต่ตอนนี้ก็มีความสุขแล้วล่ะครับ น้องชายผมเป็น 12% บีเป็น 15% คุณสนิทเป็น 9% อีกไม่นานต้องเติบโตมากขึ้นแน่นอน" เล็กอวดบ้าง
เจเอียงหัวเข้ามาซบไหล่เล็ก หลับตาอย่างผ่อนคลาย "อีกเรื่องที่ผมดีใจก็คือ...มีคนบอกรักผมแล้ว"
เล็กพยายามไม่เขิน แต่ก็เป็นเรื่องยาก เจกับเล็กไม่ต่างจากหนุ่มสาวที่เพิ่งจีบกันใหม่ๆ เลย
"คุณเล็กรู้ไหม ผมน่ะ...เคยมีแฟนหลายคนก็จริงนะครับ แต่ผมไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้เลย ไม่รู้ว่าที่ผ่านผมเคยมีความรักจริงๆ หรือเปล่า Lucky in game but unlucky in love" เจขำตัวเองเบาๆ ก่อนถามเรื่องที่อยากรู้ "ก่อนหน้านี้ คุณเล็กเคยมีแฟนไหมครับ"
เล็กรู้สึกสะดุดใจขึ้นมาทันที นานแล้วที่ไม่เคยมีใครถามถึงเรื่องนี้ "อายุขนาดนี้แล้ว เคยมีสิครับ คบกันอยู่หลายปี ตอนนั้น...เรารักกันมาก แต่หลังๆ ผมมีปัญหาเรื่องการเงินพอสมควร งานโดนดอง เป็นพระเอกตกอับ ไปๆ มาๆ ก็เลย Unlucky in game, unlucky in love"
"จริงเหรอครับ" เจเงยหน้ามาถาม
เล็กพยักหน้า
"เลิกกันนานแล้วเหรอครับ"
"ครับ หลายปีแล้ว"
"น่าสงสารจังเลย แต่ถ้ารักกับผม...คุณเล็กไม่ต้องกลัวนะ ผมไม่แทนเขาหรอก แต่ผมอยากเป็นความรักที่ดีที่สุดครั้งหนึ่งของคุณเล็ก"
"ขอบคุณครับคุณเจ" เล็กเอียงหัวไปชิดกับหัวของเจ สีหน้าอิ่มไปด้วยความสุข "คุณเจหายเหนื่อยยังครับ จะนอนเลยหรือเปล่า"
"ยังไม่นอนหรอก รอบริการจากคุณเล็กอยู่" เจทวง สีหน้ายิ้มมีเลศนัย
"ยังเหลืออะไรอีกเหรอครับ" เล็กทำหน้างง "ทำกับข้าวให้กินแล้ว ชงโปรตีนให้กินแล้ว หาเสื้อผ้าให้ใส่ เป่าผมให้แล้ว ยังมีอีกเหรอครับ"
"มีสิ"
"อะไรครับ"
"เมื่อยขาจัง ยืนเกือบทั้งวัน คุณเล็กนวดให้ผมได้ไหม"
"ครับ" เล็กรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนเขยิบไปนั่งชันเข่าตรงช่วงใต้เข่าของเจ
สองมือนวดและบีบขยำลงไปบนแข้ง สักพักก็หยุดถาม "จะให้แรงแค่ไหนบอกผมนะครับ เท่านี้โอเคไหมครับ"
"แรงอีกนิดหนึ่งก็ดีครับ" เจบอก
เล็กพยักหน้า จากนั้นจึงเพิ่มแรงนวด ได้ยินเสียงเจครางเบาๆ คงจะเมื่อยขาจริงๆ
"ตรงต้นขาก็เมื่อยนะครับ" เจบอกเมื่อเล็กนวดตรงแข้งสองข้างไปแล้ว
"ไม่มีปัญหาครับ" เล็กยิ้มให้ ก่อนเขยิบขึ้นมานวดตรงต้นขา
คราวนี้คนนวดมือสั่น อะไรบางอย่างใต้บ็อกเซอร์ดึงดูดสายตาไม่น้อย เล็กพยายามไม่มองแล้ว แต่พอคิดว่าภายใต้บ็อกเซอร์นั้นไม่มีอะห่อหุ้มอีก สายตาก็อดชำเลืองมองบ่อยๆ ไม่ได้
"ขึ้นมาอีกหน่อยได้ไหมครับ" เจบอกแล้วลุกนั่งตัวตรง หน้าเริ่มแดงและดูแปลกๆ
"ครับ" เล็กรับคำ
มือที่ค่อยๆ เลื่อนขึ้นไปใกล้หว่างขาสั่นจนคนถูกนวดรู้สึกได้ นวดไปนวดมา บางอย่างใต้บ็อกเซอร์ก็โป่งพองขึ้นทีละน้อย จนกระทั่งถึงขีดจำกัดของมัน
เล็กหยุดนวดแล้วหันไปมองเจ ยังไม่ทันถามอะไร เจก็คว้าท้ายทอยของเล็กดึงเข้าหาตัวด้วยสองมือ เจประกบริมฝีปากลงมาในไม่ช้า เล็กผวาโอบกอดด้วยความเสียวซ่าน บดขยี้ริมฝีปากกับเจอย่างเอาเป็นเอาตาย เสียงหายใจหอบดังแทรกเป็นระยะ มือของทั้งสองควานไปทั่วร่าง สัมผัสถูกตรงไหนก็เสียวสะท้านจนเผลอครางด้วยกันทั้งคู่
มือของเล็กเลื่อนลงต่ำหาสิ่งที่ต้องการ พอสัมผัสมันแล้วก็แทบคลั่ง มือนั้นจับมันรูดขึ้นลง ช้าบ้าง เร็วบ้างตามแต่อารมณ์จะพาไป ในขณะที่ปากก็ไม่หยุดจูบแลกลิ้น จนกระทั่งเจเปลี่ยนเป็นไซร้ซอกคอ สูดดมกลิ่นหอมตามเนื้อตัว ปากของเล็กจึงเป็นอิสระ
"อาห์...คุณเจ ผมต้องการคุณเจครับ"
แม้ไม่ต้องบอกเจก็รู้ ตอนนี้เจก็ต้องการเล็กไม่น้อยเหมือนกัน ไม่นานเล็กก็ถูกดันลงนอนบนหมอน เจตามมาประกบแล้วเลิกเสื้อยืดสีขาวของเล็กขึ้น พลันก็ส่งสัมผัสหยุ่นเย็นลงบนเม็ดทับทิมสีชมพู เล็กถึงกับผวาคราง เงยหน้าดูด้วยใบหน้าเหยเก สูดปากอย่างเสียวกระสัน ปลายลิ้นเลียวนบ้าง เดาะเขี่ยรัวๆ บ้าง บางครั้งก็ดูดลงไป เล่นเอาเล็กตัวสั่นเทิ้มและดิ้นเร่า ร้องเสียงหลง เสียวจัดจนตัวงอ จนกระทั่งเจต้องหยุดเพราะกลัวเล็กจะขาดใจตายเสียก่อน
"ไม่เคยเหรอครับ" เจถามระคนขำ สีหน้ายิ้มๆ
เล็กนอนหอบ กว่าจะตอบได้ก็ต้องพักหายใจอยู่นาน "ครับ"
"แรกๆ ก็อย่างนี้แหละครับ เดี๋ยวก็ชิน"
"ครับ" เล็กรับคำ อารมณ์ที่พลุ่งพล่านเมื่อกี้เหมือนจะลดลงไปแล้ว "คุณเจ...แค่นี้เองเหรอครับ" เล็กถามด้วยท่าทางประหม่า
"ครับ ถึงทำต่อก็ไปได้แค่นี้แหละ เอาไว้ให้ผมไปศึกษาให้ดีๆ ก่อน แล้วค่อยจัดเต็ม เอ...ผมว่าเราหาเวลาว่างๆ ศึกษาด้วยกันก็ดีนะ" เจสัพยอก
"ก็ได้" เล็กหัวเราะเขิน
"ขอกอดหน่อย"
เจล้มตัวลงนอนข้างเล็ก ใช้มือดันเล็กให้หันหลัง ก่อนสวมกอดเข้ามาและซุกหน้าเข้าซอกคอ เล็กจั๊กกะจี้จึงหัวเราะ
"คุณเล็กตัวหอมเหมือนกันนะเนี่ย กลิ่นคุ้นๆ ไม่รู้ทาอะไร กลิ่นเดียวกับโลชั่นที่ผมใช้เลย"
"ก็มันยี่ห้อเดียวกัน"
"นั่นแหละ แต่ผมว่า...คุณเล็กทาแล้วหอมกว่า" เจบอกพลางสูดดม เบียดตัวเข้าหาแน่น "พรุ่งนี้ผมว่างทั้งวันเลย คุณเล็กว่างไหม เราลองใช้เวลาด้วยกันดูทั้งวันดีไหมครับ ไปกินข้าวด้วยกัน ทำกิจกรรมอะไรด้วยกันก็ได้ อ้อ ผมว่าจะไปตัดผมด้วย คุณเล็กมีร้านแนะนำไหมครับ ร้านที่ดาราเขาชอบไปกันน่ะ ผมอยากตัดผมร้านเดียวกับดารามั่ง แล้วก็ไปดูหนังกันสักเรื่องดีไหมครับ มีอะไรอีกไหมครับที่คุณเล็กชอบทำ ผมว่าเราหาเวลาทำแบบนี้ด้วยกันบ่อยๆ ก็ดีนะ ทดลองอยู่ก่อนแต่งไง"
"ไปร้องเพลงไหมครับ ผมไม่ได้ร้องเพลงนานแล้ว"
"ร้องเพลงเพี้ยนๆ น่ะเหรอครับ"
"คุณเจน่ะ" เล็กว่าจะหันไปทุบ แต่เจรู้ทันจึงรวบแขนไว้และกอดแน่นขึ้น
"ขอโทษๆๆ ไม่ล้อแล้วครับ คุณเล็กร้องเพลงเพราะมากครับ ผมชอบฟัง ไปร้องเพลงกันนะครับ"
"ไม่ต้องเลย" เล็กว่าไม่จริงจัง
เจค่อยๆ คลายอ้อมแขนออก แต่ยังกอดไว้อยู่ "คืนนี้เป็นคืนแรกที่ผมเปิดแอร์นอนแล้วไม่หนาว มีคนให้นอนกอดอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับ"
"อ๋อ...ครับ" เล็กตอบเสียงสั่นๆ
"ทำไมเสียงสั่นล่ะครับ ไม่สบายเหรอ" เจเคลื่อนหน้าเข้าไปถามใกล้ๆ
เล็กหน้าแดงจนร้อนผ่าว แม้กระดากอายแต่ก็ต้องบอกความจริง "ก็คุณเจ...เอาอะไรมาดันผมอยู่ล่ะครับ"
"อ้อ" เจทำหน้าเหลอ ก่อนค่อยๆ เปลี่ยนเป็นยิ้มกริ่ม "แล้วไม่ชอบเหรอครับ" เจเบียดส่วนนั้นเข้าหาแน่นขึ้น
"ชอบ แต่ว่า...ผมจะนอนไม่หลับเอาน่ะสิ"
"แล้วจะให้ผมทำไง มันตื่นแล้ว...หลับยากซะด้วย" เจหัวเราะเขินๆ
"ก็..." เล็กทำท่าลังเล ไม่รู้ว่าจะบอกเจดีหรือเปล่า แต่ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง คืนนี้คงไม่ได้นอนทั้งคู่
เล็กเลื่อนตัวลงต่ำ สิ่งที่จะทำต่อไปนี้คงไม่ต้องศึกษาว่าจะทำยังไง สัญชาตญาณธรรมชาติคงฉลาดพอที่จะสอนเล็กได้
กางเกงบ็อกเซอร์ของเจถูกดึงลง ไม่นานสัมผัสโอบอุ่นก็ครอบลงไป คืนนี้...เจคงได้นอนหลับสบายแล้ว แต่จะเห็นแก่ตัวคนเดียวคงไม่ดีแน่ เล็กก็ควรจะได้นอนหลับสบายด้วยวิธีเดียวกันด้วย
เช้าวันใหม่ที่สดใสมาถึงอีกวัน เจกับเล็กนอนหลับเป็นตายเพราะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานหนักตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เล็กงัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนตอนเกือบสิบโมงเช้า พอเห็นเจนอนหลับอยู่ก็หันไปมองอย่างมีความสุข
กว่าหนึ่งเดือนที่เจไม่ได้มาค้างที่นี่ เล็กคิดถึงแทบแย่เพราะต้องนอนคนเดียวตั้งหลายคืน ตั้งแต่มีเจเข้ามาในชีวิต เล็กไม่อยากนอนคนเดียวอีกเลย ชักอยากให้มาอยู่ด้วยกันอย่างนี้ทุกคืนทุกวันเร็วๆ แต่ไม่รู้ว่าจะต้องฝ่าด่านอะไรบ้างกว่าจะไปถึงจุดนั้น
คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้วเล็กก็ยิ้ม ประสบการณ์ทางเพศครั้งแรกระหว่างสองคนเกิดขึ้นแล้ว แม้ยังไม่ข้ามขั้น แต่ก็มีความสุขไม่น้อย ชักจะรอถึงวันนั้นไม่ไหว
เล็กปล่อยให้เจนอนต่อ ส่วนตัวเองเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว เสร็จแล้วจึงลงมาทำอาหารเช้าง่ายๆ เตรียมไว้ เช้านี้ เล็กจะลองทำไข่เจียว ผัดผักและแกงจืดง่ายๆ เครื่องครัวยัวร์เวย์สามารถวางหม้อซ้อนกันทำอาหารหลายใบได้ เล็กจึงทำอาหารสองอย่างพร้อมกันได้
ไม่นานก็ได้ยินเสียงคนเดินบันไดลงมา เจคงตามลงมาดู แล้วก็ใช่อย่างที่คิด
"ทำอะไรกินเหรอครับคุณเล็ก หอมไปถึงข้างบนเลย"
"ไข่เจียว ผัดผักแล้วก็แกงจืดไก่ใส่ผักกาดดองครับคุณเจ" เล็กหันไปตอบพลางยิ้ม
"แค่ได้กลิ่นก็น่ากินแล้ว" เจบอกแล้วเดินเข้าไปสวมกอดเล็กไว้เบาๆ จากข้างหลัง
"ตื่นแล้วเหรอครับ ผมนึกว่าคุณเจจะนอนต่ออีกหน่อย" เล็กถาม
"แฟนหาย ก็เลยนอนไม่หลับ" เจสัพยอกพลางขำ
"หมายถึงผมเหรอ"
"อ้าว แล้วคิดว่าผมหมายถึงใครล่ะครับ"
เล็กหมุนตัวไปมองหน้า สีหน้าตกตะลึงระคนไม่แน่ใจ "คุณเจพูดจริงเหรอ"
"จริงสิครับ น่ารักก็น่ารัก แถมยังเข้ากันได้ดี เมื่อคืนก็สุดยอด ไม่เป็นแฟนด้วยก็บ้าแล้ว" เจหยอดให้เล็กเขินเล่นอีกรอบ
"เย็นนี้คุณเจอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ เดี๋ยวผมเลี้ยง" เล็กเปลี่ยนเรื่องเพราะเขินพอแล้ว แต่สายตาเจที่จ้องมากลับช่วยรักษาระดับความเขินไว้เท่าเดิม
"เอ...คุณเล็กเลี้ยงทั้งทีผมต้องกินแพงๆ ซะแล้ว ที่ไหนดีน้า...เลอบัวไหมครับ"
"เอางั้นเลยเหรอครับ แพงไป โบนัสทับทิมผมหมดพอดี" เล็กประท้วง
"งั้นคุณเล็กเลือกมาก็ได้ ผมกินอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละครับ"
เล็กยิ้มโล่งอก "ผมมีอยู่ร้านหนึ่ง ดาราชอบไปกินกันบ่อยๆ เดี๋ยวผมพาไป เป็นร้านสเต๊ก อร่อยมากครับ แพงด้วย จานนึงหลักพันเลย"
"ตามนั้นเลย น่าตื่นเต้นจัง ไปกินร้านเดียวกับดาราด้วย อ้อ แล้วคุณเล็กไม่กลัวปาปารัสซี่เหรอครับ" เจขมวดคิ้ว
"ไม่กลัวแล้ว ผมคิดว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของแผนแกรนด์โอเพนนิ่งของผม" เล็กหัวเราะร่วน
"โห...แกรนด์โอเพนนิ่งเลยเหรอครับ" เจขำตามไปด้วย
เล็กพยักหน้า "ครับ"
หยอกกันพอหอมปากหอมคอ คู่รักข้าวใหม่ปลามันก็นั่งกินข้าวด้วยกัน เล็กให้เจนั่งเฉยๆ รอกินอย่างเดียว เจก็ไม่ว่าอะไรเพราะรู้ว่าเล็กอยากบริการ
"มีความสุขจัง มีคนดูแลแบบนี้ทุกวันก็คงดีนะครับ ชีวิตดี๊ดี คุณเล็กว่าไหม" เจถามขณะกินข้าวไปได้สักพัก
เล็กพยักหน้ายิ้มๆ
"อ้อ เมื่อคืนผมนอนหลับสบายมาก ไม่ได้มาค้างที่นี่ตั้งเป็นเดือน นึกว่าจะแปลกที่ไปซะแล้ว ที่ไหนได้ หลับเป็นตายเลย สงสัยต้องมานอนที่นี่บ่อยๆ ผมมานอนบ่อยๆ ได้หรือเปล่าครับคุณเล็ก"
"ก็อยากให้มาอยู่แล้ว" เล็กทำปากขมุบขมิบ
"นอนหนาวมาหลายปี จะมีคนนอนกอดทุกวันก็คราวนี้แหละ" เจหัวเราะสนุก
"ได้ข่าวว่าเพิ่งเลิกกับแฟนไม่นานไม่ใช่เหรอครับ" เล็กพูดหยอก
"แฟนคนนั้นน่ะ...แค่ถูกแขนเขาก็เหวี่ยงผมแล้ว"
เล็กทำหน้าไม่เชื่อ
"จริงๆ" เจยืนยัน "ผมถึงได้นอนหนาวไง เพิ่งมีเมื่อคืนนี่แหละที่ได้นอนอุ่นสบาย เหมือนนอนหลับอยู่ในวิมาน"
"วิมานดินหรือเปล่าครับ"
"ก็คงงั้น"
สองหนุ่มยิ้มและหัวเราะให้กันอย่างมีความสุข อาจารย์เหวินกล่าวไว้ว่า "สิ่งที่สวยงามที่สุดบนท้องฟ้าก็คือดวงดาว สิ่งที่สวยงามที่สุดบนโลกนี้ก็คือความรัก" ทั้งสองหนุ่มได้สัมผัสรักนั้นแล้ว แต่จะสวยงามแค่ไหน คงเป็นสิ่งที่รู้สึกได้ในหัวใจของคนที่มีความรักเท่านั้น
{-- + --- + -- + --- + --}
ตกบ่าย เจขับรถพาเล็กออกไปกินข้าวกลางวัน จากนั้นไปตัดผมเพราะผมของเจยาวแล้ว เดือนที่แล้วไม่มีเวลาไปตัดเพราะทำงานทุกวัน เล็กพาตัดผมที่ร้านดาราร้านนั้น เจตื่นเต้นมากทีเดียว เพราะมีดาราชายหญิงที่เจพอรู้จักมาตัดผมที่นี่ด้วย
"คุณเล็กคิดว่าผมน่าจะตัดทรงไหนดีครับ" เจเปิดหนังสือเลือกดูทรงผมพร้อมกับถามเล็กไปด้วย
"ผมว่าแบบนี้เข้ากับคุณเจดีนะครับ หน้าตี๋ๆ แบบคุณเจไม่ต้องไว้ผมยาวหรอก สั้นๆ หน่อยจะได้ดูหล่อเข้ม ถ้าผมยาวจะหน้าหวาน"
"ทรงนี้ คุณไผ่ พาทิศเพิ่งมาตัดไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนะคะ" พี่ที่เป็นช่างตัดผมบอก
"โอเค งั้นผมเอาทรงนี้ละกันครับ จะได้หล่อเหมือนไผ่ พาทิศ" เจหัวเราะชอบใจ
"เอ่อ...คนนี้เป็น...เอ่อ...กับคุณเล็กหรือเปล่าคะ" พี่ช่างตัดผมถามอย่างสงสัยเพราะสังเกตดูสองคนนี้มาสักพัก
เล็กทำหน้ายิ้มๆ แม้ไม่ตอบก็คงเป็นที่รู้กัน
"อ๋อ..." พี่ช่างตัดผมลากเสียงและยิ้มรู้กันกับเล็ก
"เดี๋ยวผมนั่งอ่านหนังสือรอนะครับคุณเจ" เล็กบอกแล้วเดินไปนั่งรอตรงที่จัดไว้ให้ลูกค้านั่ง ปล่อยให้เจตัดผมอย่างสบายอารมณ์ไป
ตัดผมเสร็จก็ไปดูหนังด้วยกันหนึ่งเรื่อง ดูหนังเสร็จก็ไปกินข้าวที่ร้านอาหารสุดหรูที่เล็กภูมิใจเสนอ แต่น่าจะไม่ได้ไปร้องเพลงด้วยกัน เจบอกว่าเอาไว้ไปกับดาวน์ไลน์ ไปหลายๆ คนจะได้สนุก เล็กก็เห็นดีด้วย
เมื่ออาหารมื้อค่ำมาถึง การทดลอง "อยู่ก่อนแต่ง" ของเล็กกับเจวันแรกก็งวดเข้ามาทุกที จะว่าไปก็ไม่เลวเลย ผู้ชายอยู่ด้วยกันไม่ค่อยมีเรื่องง้องแง้ง ไม่ทะเลาะกันเรื่องหยุมหยิม แม้ว่าจะไม่อ่อนหวานในบางเรื่อง แต่โดยรวมถือว่าน่าพอใจ
"เป็นไงครับคุณเจ ใช้ชีวิตกับผมมาวันหนึ่งเต็มๆ" เล็กถามก่อนที่อาหารมือค่ำจะจบลง อาหารพร่องไปหลายอย่างแล้ว
"รู้สึกดีมากเลยครับคุณเล็ก คุณเล็กล่ะ" เจหยุดหั่นชิ้นเนื้อและยิ้มให้
"ก็เหมือนกันครับ"
เจหั่นชิ้นเนื้อต่อ ก่อนส่งเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ หมดไปหนึ่งคำจึงคุยต่อ "ผมว่านะ เราสองคนต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะครับ จะได้อยู่ด้วยกันได้ทุกวัน คืนนี้...ผมคงอยู่กับคุณเล็กได้อีกคืน แต่พรุ่งนี้ต้องกลับบ้านแล้ว เดี๋ยวม๊าสงสัยว่าหายไปไหน"
พอพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเล็กก็เริ่มมีสีหน้ากังวล "คุณเจ ที่บ้านของคุณเจ...เขาจะรับเรื่องนี้ได้ไหมครับ"
เจส่ายหน้า "ไม่รู้เหมือนกันครับคุณเล็ก พี่เจนอาจจะพอพูดง่าย แต่ป๊ากับม๊า ผมไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่มีเปอร์เซ็นต์สูงว่าจะรับไม่ได้"
เล็กพยักหน้าเข้าใจ
"อืม...งั้น็ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปก็ได้ครับคุณเจ สักวันมันก็น่าจะมีทาง เหมือนที่คุณเจเคยบอกผมไง If there's will, there's a way"
"โห...สำเนียงชัดมากเลยครับคุณเล็ก เดือนหน้าไปทำยัวร์เวย์ที่อังกฤษกับผมไหม"
เล็กทำหน้าทึ่งระคนตื่นเต้น "น่าสนใจนะครับคุณเจ ผมไปทำที่อังกฤษก็ได้เหรอครับ"
เจพยักหน้า "ใช่ครับ เดือนหน้าผมจะบินไปดูแลดาวน์ไลน์ที่อังกฤษ ถ้าคุณเล็กไม่ติดอะไร ไปกับผมไหมครับ คราวนี้...ได้อยู่ด้วยกันทุกวันจนเบื่อแน่ๆ"
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง ไม่บอกก็รู้ว่าสองคนรู้สึกดีต่อกันมากขนาดไหน แม้ไม่มีใครรู้ว่าอุปสรรคอะไรรออยู่ข้างหน้า แต่หัวใจที่มีรักมีพลังเสมอ ที่สำคัญ พลังแห่งรักเอาชนะได้ทุกอย่าง
เพราะความรักคืออาวุธที่ร้ายแรงที่สุดเท่าที่มนุษยชาติเคยค้นพบ!TBC
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
