หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[mypink801]

โดนคุณแม่เผาซะเละเลยพี่เออ. 
น้องเล็กน่ารักก

[aommaboo]

เอาแหล่วววว พี่เอิร์ทท55555555

[JustWait]

เอาแล้วพี่เอิร์ธ55555555555555

[poppycake]

55555
ไงล่ะพี่เออ หลังจากแกล้งน้องมานาน
เด๋วได้ง้อกันยาวแน่ อิอิอิ

[Naeon]

5555 ความจริงอันน่ากลัวของน้อง

[greensnake]

พาพี่เออกับน้องเล็กมาฝากอย่างนี้ไม่งอนหรอกจ้ะ
ได้อ่านพี่งอนน้อง น้องงอนพี่ ก็ทำให้ยิ้มได้แล้ว
แต่กว่าจะได้เป็นแฟนน้องเล็กคงประสาทเสียซะก่อน
เพราะพี่เออกวนประสาทน้อยเสียเมื่อไรล่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
ป.ล. คนที่ยังเรียนอยู่ก็ยุ่งกับเรื่องเรียนเรื่องสอบเป็นธรรมดา
คนที่ทำงานแล้วก็ยุ่งกับหน้าที่การงานเหมือนกัน
เอาใจช่วยนะคะ สู้ๆจ้า

[GenZ]

น้องเล็กช็อกมั้ยลูก พี่เออนี่หลบเก่งเนอะ น่ารักเหมือนเดิมเลย สู้ๆนะขรับ

[aom2529]

เริ่มเห็นคุกมาแต่ไกลล่ะนะ..พี่เออออออ

[titansyui]

 

[Tequila]

หุหุ ความจริงถูกเปิดเผย 55555 

[sinjang]

  พี่เออโดนคุณแม่แล้วล่ะ55

[monsterkim]

พี่เออของเล็ก อ้ากกกกกก อยากเป็นพี่เออขึ้นมาทันที อยากกินเด็กบ้าง   

[ferrari_L]

24
 

“มะ...หมายความว่า พี่เอิร์ธจะ...จะปล้ำน้องเล็กเหรอฮะ O_O”



“คุณครูเห็นมันจูบคุณครูก็ฟาดไปเสียก่อนที่จะเกิดอะไรมากกว่านั้น”



เหอๆๆ ถ้าแม่ผมไม่ฟาดจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นน่ะเหรอ... ไม่รู้เหมือนกัน



“แต่ว่าน้องเล็กยังเด็กแล้วพี่เอิร์ธก็ชอบแกล้งน้องเล็กจะตาย”



“ความโรคจิตไง”



“แม่!!”


อ้วนน้อยตาโตแล้วแกะแขนผมที่คล้องเอวมันอยู่ออกก่อนจะมูฟตัวเองไปนั่งอีกด้านของแม่ กูนี่อึ้งเลยครับ กูโดนกลัวแล้วไง เอาแล้วไง...



“แม่ อ้วนกลัวหมดแล้วเนี้ย” ผมขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด



“ก็พี่โรคจิตจริงๆนี่”



“ไม่ได้โรคจิตโว้ย”


“นั่นไง คนบ้ามักไม่รู้ตัวว่าตัวเองบ้า”


“เออจริง แต่เฮ้ย! พี่ไม่ได้บ้านะอ้วน”


“ไม่รู้แหละ”



ผมแกล้งทำหน้าโหดเอื้อมมือจะไปจับแขนไอ้อ้วนดึงแต่มันกรีดร้องปัดไม้ปัดมือหนี แม่ที่นั่งอยู่ตรงกลางเลยตบหัวผมไปทีหนึ่งสะบัดเลยครับ หัวผมเนี้ยสะบัดเลย T_T ไอ้อ้วนน้อยแลบลิ้นใส่ผมใหญ่ นี่เพื่อนเล่นเหรอ นี่ว่าที่สามีนะ!



“เจ็บนะแม่”



“น้อยไปกับที่แกโกหกแม่นะไอ้เอิร์ธ”



“โหหหหหหหห”



ผมทำครวญก่อนจะกอดแล้วซบไหล่เล็กๆของท่าน มือที่อ้อมไปกอดเอวแม่แอบลูบเข่าขาวของอ้วนน้อยอย่างหยอกเย้าให้ไอ้เด็กอ้วนได้ถลึงตาใส่แล้วชักขาไปชิดอีกด้านของโซฟา



“ขอโทษคร้าบบบบบบ เอิร์ธแค่อยาก...แก้แค้นนิดหน่อย มันจะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าแม่ไม่ทำท่าเหมือนอยากให้เอิร์ธเจออ้วนน้อยขนาดนั้น เอิร์ธเลยทำเป็นไม่สนใจ ทำเป็นลืมเพื่อที่แม่จะได้รู้สึกผิดว่าที่แม่ทำตอนนั้นมันทำลายความสัมพันธ์ของคนๆนึงได้เลยนะ ถ้าเอิร์ธไม่ฝังใจ ถ้าน้องห่างไป ชาตินี้เราจะได้เจอกันมั้ยก็ไม่รู้”



“แม่ก็ขอโทษ ตอนนั้นแกยังเด็ก เรื่องห้ามใจมันเป็นเรื่องยากนะ แต่ตอนนี้แกโตแล้วมีงานมีการทำแล้วแม่ก็โอเค แม่รักลูกทั้งสองคนมากเลยแม่เลยไม่อยากให้ห่างกันไง” แขนข้างหนึ่งแม่ลูแก้มผมส่วนอีกข้างก็กอดไหล่อ้วนน้อยให้มาซบท่านด้วย



“อ้วน แม่ไฟเขียวแล้วอ่ะ งั้นคืนนี้...”



ผลัวะ!!


“ไอ้เอิร์ธ” แม่เรียกเสียงเหี้ยมอีกครั้ง


“ล้อเล่นน่า”



“เอาล่ะๆ แม่จะไปดูกับข้าวกับปลาก่อน”


แม่ลุกขึ้นเดินจะออกไปที่ห้องครัวแต่ไอ้เด็กอ้วนที่จับชายเสื้อแม่ผมไว้แล้วกะจะเดินตามออกไปนี่คือระ?



“น้องเล็กไปด้วยฮะ”


“ไม่ต้องเลยยยยยยยยยยยยยยย”



ผมล๊อคคอน้องที่เดินผ่านหน้าผมตามแม่ผมออกไป ล๊อคคออย่างเดียวไม่พอผมเอาขามาเกี่ยวเอวบางไว้ด้วยไม่ให้ได้หลุดไปไหน มีเรื่องต้องเคลียร์!


“อื๊ออออออ ปล่อยยยยย คุณครูช่วยน้องเล็กด้วยฮะ>O<”


แม่ผมแค่ชี้หน้าคาดโทษแต่ก็ไม่ได้เข้ามายุ่งอะไร



“ร้องไปเถอะ แม่ไฟเขียวบอกแล้ว”



“แต่น้องไฟแดง”



“ทำไมไฟแดง พี่ไม่ได้โรคจิตจริงๆนะเว้ยอ้วน”



“แล้วพี่ยังมีอารมณ์กับเด็กอนุบาลอยู่มั้ย”



“ไม่มี มีกับคนนี้”


“พี่!! >/////////////////<”


อ้วนน้อยตีมือผมที่จิ้มอยู่ตรงหน้าผากมันตอนบอกว่าคนนี้ที่ผมมีอารมณ์ด้วย



“พี่เคยไม่ชอบเด็กยังไงพี่ก็ไม่ชอบอย่างนั้นแหละ”



“แล้วทำไมถึงดีกับน้องล่ะ”


“ไม่รู้ดิ ผีผลักมั้ง”



“ไอ้พี่บ้า! T_T ไม่ต้องมาง้อเลยนะ โกรธแล้ว”



“ฮ่าๆๆๆ แล้วจะให้ตอบว่าไงอ่ะ”



“คิดเอง คิดไม่ได้ก็ไม่ต้องตอบ”


“ถ้าตอบไปแล้วต้องเป็นแฟนกับพี่นะ”



ผมก้มมองเด็กอ้วนที่หูแดงแก้มแดง ดวงตาใสแจ๋วอย่างกับมีน้ำคลออยู่ตลอดเวลา พอเห็นผมมองมันก็ก้มหน้างุด นิ้วเรียวเล็กเขี่ยแขนผมที่รัดเอวมันอยู่อย่างไม่รู้จะทำยังไง


“ก็... ก็ต้องดูก่อน”



ตอบเสียงเบาเดี๋ยวจะโดนแกล้ง



“โหน้อง รับผิดชอบหน่อยดิ”



“รับผิดชอบอะไรไม่ทราบ”


คราวนี้อ้วนน้อยกอดอกแล้วเชิดหน้า ผมเลยซุกหน้าเข้ากับซอกคอขาวก่อนจะสูดความหอมเข้าไปให้เต็มปอด



“รับผิดชอบด้วย จูบเดียวรักใครไม่ได้เลยเนี้ย”



“อะไรเล่า~~ -/////////-“


ผมจับคางเล็กให้เงยหน้ามาสบตาก่อนจะค่อยๆขยับหน้าไปใกล้ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มนั่น ดวงตากลมใสค่อยๆปิดลงเมื่อริมฝีปากผมเคลื่อนไปทาบทับ จะบดคลึงด้านนอกจนพอใจก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากชื้นเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กเข้ามาคลุกเคล้าในปากตัวเองอย่างนุ่มนวล เสียงครางเบาๆจากลำคออ้วนน้อยทำให้ผมเพิ่มความหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆโดยไม่เว้นให้น้องได้พักหายใจ



.


.


.


เพียะ!


เหี้ยๆๆๆ ผมกำลังซึ้งนี่สะดุ้งจนตัวโยนเลยเพราะจำเสียงนี้ได้ขึ้นใจ T^T เงยหน้าขึ้นไปมองตรงประตูแม่ที่เอาก้านร่มมาฟาดกับขอบประตูจนเกิดเสียงเมื่อกี้ชี้หน้าผมบ่งบอกว่าอย่าให้มันมากเกินกับอ้วนน้อย เนี้ยแหละที่กูออกไปอยู่โรงแรม แม่งทำไรไม่สะดวกเลยโว้ยยยย



“ป๋าแกมาแล้ว ออกมากินข้าว”


“น้องเล็กจะไปเดี๋ยวนี้เลยฮะ! ปล่อย หิวแล้ว (_////_)”



ประโยคหลังอ้วนน้อยหันมาบอกผม



“อีกนิด”


“อยากโดนร่มฟาดสลบอีกใช่มั้ยฮะ”



ผมลูบปากเล็กแต่อวบอิ่มนั่นอย่างเสียดายแต่ก็ต้องรีบชักมือกลับเพราะโดนคมเขี้ยวของไอ้แมวอ้วนงับปลายนิ้วเอาก่อนที่เจ้าตัวเขาจะผละออกแล้ววิ่งหนีเข้าห้องทานอาหารไปเลย หึหึหึ อย่าให้มีโอกาสเถอะจะกดให้จมเตียงลุกไปเรียนไม่ไหวเลย




















ผมไปรับไปส่งไอ้อ้วนน้อยเช้าเย็นตามปกติมาหลายวันแล้ว วันนี้วันหยุดแต่อ้วนน้อยก็ยังมีเรียนพิเศษตอนเช้าที่บ้านเอลวาผมก็ตามมากวนแล้วบอกให้มันทำกับข้าวมาให้กินด้วย



“ไอ้เหมียว อย่าลืมนะวันจันทร์”


“อะไรเหรอ”



“อสุจิไง เดี๋ยวจะลืมแล้วไปทำสดที่โรงเรียนอีก คิกๆๆ”


“น้ำฝน!!! TOT”


“เดี๋ยวเย็นวันอาทิตย์จะโทรเตือนอีกที ไปล่ะ >_<”



ผมยิ้มมุมปาก นี่ผมก็เกือบลืมไปเหมือนกันนะเนี้ย ถ้าอ้วนน้อยทำตามที่ผมสอนวันนั้นก็คงไม่ต้องพึ่งผมแล้วล่ะแต่ดูว่ามันจะไม่เป็นอย่างนั้นเพราะน้องเป็นนักเรียนที่หัวช้าและสติกระเจิงมาก ตอนที่ผมสอนคงไม่รับรู้อะไรสักอย่างนอกจาก ‘เสียว’ หึหึหึ



“พี่เออออออออออ”



อ้วนน้อยหิวปิ่นโตกับกระเป๋ากล่องข้าววิ่งมาหาผมที่อยู่มุมนั่งเล่นอ่านหนังสือของพวกเด็กๆ ซึ่งผมก็ทำเป็นไม่ได้ยินเปิดนิตยสารอ่านอย่างตั้งใจเป็นพิเศษ



“ผัดคะน้าหมูกรอบ ผัดพริกเผากุ้ง น้ำพริกอ่องกับไข่น้ำ”


“เยี่ยม!”



ผมรออ้วนน้อยเทข้าวใส่จานจัดช้อนจัดส้อมให้เรียบร้อยเสร็จจะลงมือกินแต่ฝ่ามือเล็กๆเข้ามาขวางไว้เสียก่อน ที่ข้อมือขาวมีด้ายสายสิญจน์สีแดงที่ผมไปวัดกับซาโตมิแล้วหยิบมามัดให้อ้วนน้อยด้วยจนวันนี้มันก็ยังมัดอยู่ ส่วนของผมแกะทิ้งตั้งแต่วันแรกแล้วเพราะไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้เท่าไหร่ทุกวันนี้หากินกับวิทยาศาสตร์ครับไม่ใช่ไสยศาสตร์



“มีไร” พอเงยมองใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นแล้วก็เห็นแววตาที่เจ้าตัวพยายามปั้นให้เจ้าเล่ห์ที่สุด ผมเลยทำเป็นบ๊องแบ๊วสลับบทบาทกันบ้าง ฮ่าๆๆ



“อาทิตย์หน้าก็ถึงงานวิทย์แล้วนะ”



“งั้นเหรอ จะเอาบัตรเชิญมาให้พี่เหรอไง”



“เอ่อ... น้องให้คุณแม่ไปแล้วอ่ะ แต่พี่เข้างานได้เลยไม่ต้องมีบัตรหรอก”



“แล้ว?”


“พี่ยังจำเรื่องนั้นได้มั้ย”



“เรื่องไหน”


“ก็งานของน้องไง อสุจิ...”



“อ๋ออออออออออออออออออออออออออออออออออออ”



“ใช่ๆๆๆๆ ^O^”


อ้วนน้อยพยักหน้ารัวหลายตลบเมื่อผมทำหน้านึกออก แล้วสีหน้าเจ้าเล่ห์ก็เปลี่ยนไปเมื่อเจอผมทำหน้าเจ้าเล่ห์กว่าพร้อมกับดึงร่างเล็กนั่นเข้ามาใกล้



“ก็บอกแล้วไงเรื่องแบบนี้น่ะ...”



“...”


“...มันต้องช่วยกันJ”



อ้วนน้อยดันหน้าผมที่ยื่นเข้าไปใกล้ออกอย่างรู้ทัน สำหรับเอิร์ธเอื้อการย์นั้นมีโอกาสต้องคว้าไว้ไม่งั้นผมไม่ก้าวหน้าในหน้าที่การงานเร็วจนเงินเดือนหลายแสนอย่างทุกวันนี้ และเรื่องน้องนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ถึงไม่มีโอกาสก็ต้องสร้างมันขึ้นมาเองไง




“พี่เออทำได้อยู่แล้วน่า และนี่...” ผายมือไปทางอาหารที่มันทำมา “ถ้าอยากกินก็ต้องทำตามที่น้องบอก”



“เอาไงดีน้า” ผมทำหน้าคิดให้ไอ้อ้วนได้ลนลาน



“แล้วน้องยังโกรธไม่หายเรื่องวันนั้น...”



“วันไหน?”



เขาขุดเรื่องขึ้นมาต่อรองเยอะแยะเลยครับ ฮ่าๆๆ



“ก็วันที่พี่...พี่ ก็พี่ทำแบบนั้นกับน้องแล้วยังไม่ได้อสุจิอีกไง! >////<”



“ไหนว่าหายโกรธแล้ว”



“ไม่รู้แหละ โกรธอีก”


“เคๆๆ ก็ได้” ถ้าไม่ยอมนะเรื่องที่ผมทิ้งไปเมื่อสิบปีก่อนจะเป็นเรื่องดราม่าตามมา



“เย้!”



อ้วนน้อยยัดกระป๋องเก็บอสุจิใส่กระเป๋าผมหน้าชื่นตาบานน่าหมั่นเขี้ยวมาก แต่ปณิธานที่บอกว่าจะไม่ใช้มือตัวเองเด็ดขาดนี่คงพังแล้วล่ะครับ ท่าทางจะอยู่ด้วยกันอีกยาวววววว T_T



“น้องไม่ช่วยแล้วใครจะช่วยพี่ได้น้า”



“ห๊ะ O_O”



“เดี๋ยวต้องลองไปให้คนอื่นช่วยดูแล้วล่ะ”



“มะ ไม่ด๊ายยยยยยยยยย”



“ทำไมไม่ได้อ่ะ”



อ้วนน้อยคิ้วขมวดคิดหาเหตุผล แต่พอถูกผมจ้องหน้ารอคำตอบเอามากๆเข้ามันก็ส่ายหัวจนผมหน้าม้าปลิวแล้วก้มหน้างุดพึมพำเบาๆว่าไม่ได้อย่างเดียวเลย ผมกะจะแกล้งมันต่อแต่เอลวาเข้ามาหาซะก่อน เราพูดคุยกันตามประสาผู้ใหญ่คุยกันทั่วไปเรื่องสารทุกข์สุขดิบของครอบครัวและผมก็แกล้งหยอดไปตามปกติเพราะอีกไม่กี่เดือนเอลวาก็จะแต่งแล้วเพิ่งร่อนการ์ดไปเมื่อไม่นาน แต่เหมือนไอ้เด็กอ้วนจะไม่เข้าใจ มองหน้าผมกับเอลวาสลับกันไปสลับกันมาก่อนจะหน้ามุ่ยออกไป



“อ้วนไปไหน”


“กลับบ้านแล้ว ครูวา สวัสดีครับ” ตอบสั้นๆแล้วหันไปลาเอลวา



“พี่ยังกินข้าวไม่หมดเลยนะ”



“ก็เรื่องของพี่สิ”



มันว่ากระเง้ากระงอดแล้วเดินออกไปเลย ผมรีบยัดข้าวสองคำสุดท้ายเข้าปากก่อนจะฝากให้เอลวาล้างทั้งหมดให้หน่อยแล้วจะมาเอาวันหลังก็โดนมันด่าตามระเบียบแต่ตอนนี้ไม่อยู่ฟังละ เด็กอ้วนงอนไรไม่รู้



“น้อง น้องงงงงงงงงง”




ผมรั้งแขนเล็กไว้ก่อนที่มันจะเดินผ่านรถผมไป


“ปล่อย”



“อ๊ะงอน งอนแน่ๆ”



“ไม่ได้งอน!”




“ปากยื่นจนจะชนปากพี่ขนาดนี้ยังว่าไม่ได้งอนอีกนะ”



ผมดันอ้วนน้อยติดกับรถแล้วคร่อมแขนปิดทางไว้ไม่ให้หนี ส่วนหน้าเราก็ห่างกันแค่คืบพอน้องได้ยินว่าปากจะชนกันมันรีบเม้มปากแทบไม่ทัน



“งอนไร”


“...”



“งอนไรวะอ้วน”



“ก็พี่น่ะ!”


“พี่ผิดอะไร ความดีพี่ก็ทำ น้ำก็จะรีดให้”


“พี่เออ! >////<”


อ้วนน้อยแก้มแดงแปร๊ดแล้วจะลอดแขนผมออกผมเลยรวบเอวไว้แล้วยัดให้เข้าไปนั่งในรถจะปิดประตูก็ไม่ได้เพราะเรียวขาขาวนั่นห้อยออกมานอกรถ ผมเลยนั่งยองๆคุยกับมันทำให้ระดับหน้าผมต่ำกว่าเล็กน้อย




“พี่น่ะไม่เห็นจะทำความดีอย่างที่พูดเลย”


“พี่เลวตรงไหน” ...ถ้าไม่นับเรื่องที่จ้องจะปล้ำน้องอยู่ตลอดเวลา


“ครูเอลวามีแฟนแล้วแต่พี่ก็ยังจะไปจีบ”


“เฮ้ย!”


“แถมยังเคยบอกว่ายอมเป็นชู้อีก”


“เฮ้ย!”


“เนี้ยน่ะเหรอที่บอกว่าชอบน้องแต่ก็ไปชอบครูเอลวาด้วย”


“เฮ้ย!”


“ยังไงเรื่องน้องกับพี่เออมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว”


“...”


“เราเป็นผู้ชายเหมือนกันแล้วเราก็อายุห่างกันตั้งเยอะ”


“...”


“...”


“พี่แก่กว่ามากและพี่ก็เป็นผู้ชายใช่มั้ย”


“...”


“ถ้าพี่แย่อย่างอื่นพี่ยังพอเปลี่ยนได้นะ แต่เรื่องนี้น้องก็รู้ว่ามันไม่มีทาง”


“...”



“เอาเท้าเข้าไป เดี๋ยวจะไปส่งที่บ้าน”


“พี่เออ”


อ้วนน้อยเรียกผมเสียงอ่อยและแววตาก็เจือความรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย



























เรานั่งเงียบกันมาตลอดทาง อ้วนน้อยยังคงนั่งมองผมขับรถแต่ผมเองเนี้ยแหละที่ไม่ได้หันไปหยอกล้อเหมือนอย่างเคย ตอนที่น้องบอกว่าเรื่องผมกับเขามันเป็นไปไม่ได้นี่ผมก็สตั๊นไปเหมือนกัน ความรู้สึกจุก เจ็บ หน่วงมันเข้ามาปะทะร่างผมจนไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปเลยบอกได้แค่ว่าจะพาน้องกลับบ้าน บางทีผมอาจจะคิดว่าทุกอย่างมันง่ายไปหมดตามประสาเอิร์ธ เอื้อการย์จนลืมไปว่าน้องเล็ก อคิราห์ น่ะมันอยู่นอกเหนือการควบคุม เหอๆๆ




และก็อย่างที่ผมบอก ถ้าผมไม่ดีตรงที่ผมหื่นผมก็อาจจะลดได้(เหรอ?) หรือถ้าผมไม่ดีตรงที่ผมหน้าม่อผมก็หยุด แต่ผมไม่ดีตรงที่ผมเป็นผู้ชายหรือว่าจะเรื่องที่ผมอายุมากกว่าเขา 12 ปีนี่จะให้ผมทำยังไงอ่ะ มุดท้องแม่ไปเกิดใหม่เหรอ?




“ขอบคุณฮะ”



“อืม กล่องข้าวไว้จะเอามาคืนวันจันทร์”


“พี่เออจะมารับน้องอยู่เหรอ”


อ้วนน้อยถามเสียงเครือทำให้ผมต้องรีบหันกลับไปมอง น้ำตาเม็ดเป้งคลออยู่ตรงโคนขนตาแล้ว



“หรือว่าน้องไม่อยากให้พี่มารับแล้ว พี่ตามใจน้อง”



“ไม่ ฮึก” อ้วนน้อยโผเข้ากอดผมแล้วปล่อยโฮออกมาหนักๆ ผมรีบกอดตอบแล้วลูบหลังเลย จะว่าโกรธผมก็ไม่ได้โกรธนะ ออกแนวเฟลมากกว่า เลือกเกิดไม่ได้ก็แย่เงี้ย



“น้องไม่ได้ไม่ชอบพี่เออ ฮึก น้องไม่ได้จะให้พี่เออเปลี่ยน แต่ ฮึก แต่น้องยังเด็กเกินไป ฮึก น้องไม่มีอะไรเลยในขณะที่พี่มีทุกอย่าง มีชีวิตมีเงินมีหน้ามีตามีหน้าที่การงาน พี่เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบแต่น้อง... ฮึก น้องยังเป็นเด็กกะโปโลอยู่เลย ฮึก น้องไม่แน่ใจว่าเราจะเข้ากันได้จริงๆ ฮึก”



“แล้วน้องลองเข้ากันพี่หรือยังอ่ะ”


“พี่เออ! ฮึก”



จะร้องก็จะร้อง จะโวยก็อยากจะโวย เลยทั้งทุบอกผมทั้งร้องไห้ไปด้วยเลย



“คิดลึกเหรอ พี่หมายถึงว่าเรายังไม่ได้ลองคบกันเลยแล้วจะรู้ได้ไงว่าไปกันได้หรือเปล่าต่างหากล่ะ”



ไอ้เด็กบ๊องค์เอ้ย น้องอาจจะไม่เข้าใจแต่ผมเข้าใจ ในความคิดผมคือน้องอาจจะอายที่มีแฟนแก่แต่ที่จริงแล้วน้องคิดว่าตัวเองไม่ดีพอสำหรับผม เฮ้อๆๆๆ ปัญหาโลกแตก แต่ถ้าในความคิดคนอื่นก็คงจะเป็นผู้ใหญ่หลอกฟันเด็กหรือไม่ก็เด็กหลอกเอาเงินผู้ใหญ่ประมาณนี้ล่ะมั้ง สังคมมันเดาไม่ยาก



“ก็ยิ่งน้องเห็นพี่เอออยู่กับครูเอลวา น้องยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับพี่เลยนี่นา”



“เอลวากับพี่เป็นญาติกัน พี่แซวมันเล่นเฉยๆ”



“ญาติ?”



 “ใช่ดิ หึงพี่แล้วก็คิดเป็นตุเป็นตะไปเองแล้วก็มาเข้าเรื่องพี่แก่แล้วก็ความแตกต่างไรไม่รู้สุดท้ายบอกเข้ากันไม่ได้ ไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้เสียใจหรืออกหักวะกู”


“น้องก็รู้สึกถูกพี่ทิ้งเหมือนกันแหละ”


“ทิ้งตรงไหน”



“ก็พี่เออโกรธน้องแล้วพี่ก็จะหายไปอีก”



ยังเก็บกดเรื่องที่ผมหายไปไม่เลิก ความสัมพันธ์แบบนี้มันคงทำให้อ้วนน้อยรู้สึกไม่มั่นคงเพราะผมโตแล้วมีชีวิตอิสระจะอยู่ที่ไหนก็ได้บนโลกใบนี้ต่างจากอ้วนน้อยที่ยังเด็กและต้องอยู่ความดูแลของผู้ปกครอง ถ้าผมหายไปไอ้อ้วนมันตามหาผมไม่ได้เหมือนที่ผ่านมาอยู่แล้ว แต่ใครจะทิ้งกันล่ะ ผมติดน้องยิ่งกว่าน้องเป็นกัญชาอีก =.,=



“เอาเป็นว่าพี่รักน้อง รักมาก ไม่ใช่ว่ารักเพียงเพราะเป็นเด็กอนุบาลคนนั้นแต่พี่ตามดูน้องมาตลอดพี่รู้ว่าน้องเป็นคนยังไง ยิ่งน้องโตทุกอย่างมันก็ยิ่งชัดเจน พี่รักที่น้องเป็นน้อง แล้วน้องล่ะ รักพี่หรือเปล่า”



“อื๊อ”


“อื๊อนี่คือ?”


“...”


“ไม่ได้ยินว่ะ”


“รั๊กกกกกกกก!!!!”


ซี๊ดดดดดดดดดด ผมเบ้หน้าแคะหูทำให้อ้วนน้อยหัวเราะออกมาได้ทั้งน้ำตาผมเลยกุมใบหน้าเล็กให้เข้าองศาแล้วกดจูบไปเน้นๆดูดดึงกลีบปากเล็กนั่นให้ยืดอย่างหมั่นเขี้ยว อ้วนน้อยทุบอกผมเมื่อรู้สึกเจ็บก่อนจะซุกหน้าลงกับอกผมอ้อนๆ ต้องได้เสียน้ำตาถึงจะอ้อนนะ ปกติเอาแต่โวยวายใส่ผม ฮ่าๆๆ



“เจ็บน้า”



“หึหึหึ เจ็บน๊า~~” ผมทำเสียงเลียนแบบอ้วนน้อยแล้วหอมหัวทุยสองสามฟอด คนเจ็บเขาครางเสียงหวานกันด้วยเหรอครับ



“น้องก็รักพี่เออ ไม่ใช่เพราะว่าเป็นไอ้พี่ขี้แกล้งสมัยอนุบาลเพราะน้องจำความรู้สึกตอนนั้นไม่ค่อยได้แล้ว แต่น้องรักที่พี่เออเป็นพี่เออ ชอบความมั่นคงและชอบที่พี่เออดูแลและใส่ใจน้องจากใจจริง”



“นึกว่าชอบความหื่นซะอีก”


“ไอ้พี่บ้า!! TOT ไม่ต้องโรแมนติกมันเล่า!”



“อ่าวนี่น้องโรแมนติกอยู่เหรอ”



“น้องกำลังสารภาพรักนะ!”


.


.


.


“ฟินจังโดนเด็กมอสี่สารภาพรัก^^”


“คนบ้า! >///<”


.


.

.


“แล้วถ้าไม่ต้องสนใจเรื่องอื่นที่น้องกังวล คนรักกันเขาจะเป็นแฟนกันได้หรือเปล่าอ่ะ”



“...” อ้วนน้อยพยักหน้าอายๆ


“น้องเป็นแฟนกับพี่ได้มั้ยครับ”


“ได้ครับ >_<”

--------------------------------------------------
เป็นแฟนกันแล้วยังไงล่ะยังงายยยยยยยยยย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์ค่ะ
 

[mild-dy]

 

[HanTwoH]

  ฟินนนนนนนนนนนน

[Akikojae]

เป็นแฟนกันแล้วน้าาาา น่าย้ากกกกกก
น้องเล็กจ๋าาาา ไม่งอนน้า เขาแค่ญาติกันลูกกก
พี่เออน่ะมีหนูแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ
รักกกกกก ชอบมากค่ะ
 

[donutnoi]

เป็นแฟนกันแล้ว ฉลองๆๆๆๆๆๆๆ   

[kms]

เย้ๆๆๆๆ เปนแฟนกันแล้ววววววว
อ้วนน้อยน่ารักที่สุด

[mypink801]

เป็นแฟนกันแล้ววววววว  ฟินก่อนสอบพรุ่งนี้วันสุดท้ายพอดีเลยยย เย้ๆๆ/ 
ขอบคุณมากค่ะ
น้องเออน่ารักมากกกกก อยากเห็นพี่กินเด็กน้อยแล้วว ไม่หื่นเลยนะจริงจริ๊งงง 

[Malila]

หูยยยยยย   รอมานาน  จุดพลุฉลองแปบบบ

[Snowermyhae]

พี่เออรักน้องเล็กคนเดียวน้าาาา ยอมๆไปเหอะ 55555555555

[❣☾月亮☽❣]

     แสดงความยินดี.  กรี้ด.   .


พี่เออ. ในที่สุดก็มีวันนี้.  รอมาตั้งหลายปีเนอะ. เลี้ยงต้อยแบบห่างๆมันเป็นแบบนี้เอง
งานโรแมนติกไปงานหื่นมา. เก็บลูกๆนี่ต้องช่วยๆกันเน้อน้องเล็ก. ฝึกไว้ๆ
ทั้งสองคนโชคดีนะที่ผู้ใหญ่ดูแลและยอมรับ. 
ขอบคุณมากค่ะที่มาต่อ

[marisa9397]

เป็นแฟนกันแล้ววววว

[iceman555]

 

[Aoya]

เราน้ำตาเกือบซึมแน่ะ ตอนพี่เออพูดประโยคนี้

“ถ้าพี่แย่อย่างอื่นพี่ยังพอเปลี่ยนได้นะ แต่เรื่องนี้น้องก็รู้ว่ามันไม่มีทาง”

สงสารพี่เออเลย

แต่เป็นแฟนกันแล้ว 

[lizzii]

น้องเล็กน่ารักเกิ๊นนนนน

[bpyt]

หลอกล่อพร้อมสร้างดราม่าจนได้น้องเป็นแฟน พี่เออมันร้ายกาจมาก หึหึ

[twinmonkey0311]

น่ารักมากๆ อ่านไปก็นั่งยิ้มไปด้วย

[aommaboo]

ฟินนน เป็นแฟนกันแล้วนะพี่เออน้องเล็ก คิกๆ

[dahlia]

อยากจะกรี๊ดให้ดังไปสามบ้านแปดบ้าน เป็นแฟนกันแล้ว ฟินเลย