หัวข้อ: Here's what a friend เพื่อนกันเขาทำแบบนี้หรอ ตอนที่16-17-18 02/03/17

[Buppha]

   เกลียดนังเอสสสสสสส          น้องทีนั่งรอแฟนหรอลูกกกก อิอิ 
รออยู่น๊าาาา เราก็ยังสอบไม่เสร็จเหมือนกัน แต่คิดถึง จุ้บๆ 

[cavalli]

 

[sunago]

 

[Nattiz]

โกรธอ้ะ ไหนทีแรกบอกไม่ดราม่า
นี้ต้มมาม่าได้ห้าถ้วยเลยน่ะ งือออ
รู้สึกไม่โอเคกับเอสและจีมากที่ทำแบบนี้
เป็นเรานี้อาละวาดไปแล้วววว คาราวะพี่กัณเลยย
น้องนุ่งทีไหนบอกมากับเพื่อน.....

ปล. มาต่อได้แล้วนะคะ คิดถึงงง -3-

[cavalli]

 

[noksamsee]

หายไปนาน เลยน้องจี

[jajomjun]

นานไปมั้ย...น้องกันน้องจี
#อยากรู้คู่น้องทีด้วยนะ

[noksamsee]

 :call:หายไปนานเลยน่า คนแต่ง

[SOMCHAREE]

บางทีก็หมั่นไส้จี

[stuart_nana]

คนแต่งไม่มาต่อแล้วแน่ ครบปีแล้วอ่ะ เสียใจตั้งใจอ่าน ตั้งใจรอ

[เต่าตุ่น]

ตอนที่16

 

ช่วงนี้จีค่อนข้างอารมณ์ไม่ดีเพราะเรื่องแฟนของน้องที ที่เป็นรุ่นพี่คณะของจีนั้นเอง กลายเป็นว่า ปกติจีจะเข้าไปจัดการทุกคนที่เข้าใกล้น้องกันต์แต่ตอนนี้กลับทำไม่ได้เท่าที่เคยเพราะเป็นรุ่นพี่ปี4 ที่จีแทบจะแตะต้องตรงไหนไม่ได้เลย

 

“โถ่ เว้ย!”พอขึ้นรถหลังจากเข้าไปคุยกับแฟนน้องที จีก็หัวเสียทันที

 

“จี”ผมที่นั่งรออยู่ตลอดก็ทำได้แค่เอื้อมมือไปแตะที่แขนจีเบาๆ เป็นการปลอบให้ใจเย็นๆ

 

“...”จีถอนหายใจแรงๆย่างพยายามระงับอารมณ์แล้วออกรถเพื่อไปรับน้องที

 

ช่วงนี้จียื่นคำขาดไม่ให้น้องทีกลับบ้านเอง เพราะเมื่อ3วันก่อนหลังจากวันนั้นที่น้องทีทำท่าทางอารมณ์ไม่ดีตกกลางคืนน้องทีก็แอบออกจากบ้านเพื่อไปหารุ่นพี่คนนั้น ถึงแม้จะแค่ยืนคุยกันหน้าบ้านแต่เพราะจีเห็นว่ารุ่นพี่คนนั้นดึงน้องทีไปกอดเลยทำให้จีโกรธมาก เรียกได้ว่าจู่ๆก็เข้าไปดึงน้องทีออกมาและต่อยรุ่นพี่คนนั้น เรื่องราวก็เลยบานปลายเมื่อน้องทีที่แทบไม่เคยทะเลอะกับจีและเชื่อฟังมาโดยตลอด ก็โกรธจียกใหญ่ที่ไม่ฟังน้องทีเลย   จนตอนนี้ทั้งบ้านก็แทบจะเข้าหน้าน้องทีไม่ติด

 

“....”จีจอดรถหน้าโรงเรียนเพื่อรอน้องที ไม่นานน้องทีก็มา เปิดประตูขึ้นรถหน้าบึ้งตึงแต่ก็ไม่ลืมสวัสดีผม

 

“พี่กันต์สวัสดีครับ”ผมเอี่ยวตัวไปยิ้มให้  จากนั้นจีก็ออกรถแล้วตลอดการเดินทางก็ไม่มีเสียงพูดคุยกันเลย

พอมาถึงบ้านน้องทีก็ลงรถแล้วรีบเดินเข้าบ้านไม่สนใจจีที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่

 

“คุณครูสวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้แม่ของจี ท่านรับไหว้และยิ้มแย้ม ใบหน้าอ่อนเยาวร์ดูหมองลงอย่างเห็นได้ชัด

 

“สวัสดีครับ ทานของว่างไหมครูเพิ่มอบเค้กเสร็จ”ถึงแบบนั้นท่านก็ยังคงยิ้มแย้ม

 

“ครับ เดี๋ยวกันต์ไปช่วย”ผมเดินตามแม่ของจีเข้าไปในครัว

 

“เฮอ”ท่านถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองผม ส่วนผมก็ยิ้มอ่อนให้

 

“คุยกันหรือยังครับ”ผมถาม เพราะเรื่องแบบนี้ต้องคุยกันเท่านั้น  โชคดีที่ตอนนี้พ่อของจีไปดูงานต่างประเทศเลยยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น

 

“ครูก็อยากคุยครับ แต่ครูคนเดียวคงไม่ไหวเลยต้องรอพี่ทอสกลับมาจากอังกฤษก่อน”ท่านว่าอย่างนักใจ

 

“แล้วได้เล่าเรื่องคร่าวๆให้ฟังก่อนไหมครับ”แม่ของจีส่ายหน้าเป็นคำตอบ

 

“ถ้าครูบอก พี่ทอสคงรีบกลับบ้าน ครูยังปวดหัวอยู่เลย ครูเห็นใจน้องที แต่ครูก็คิดว่าสิ่งที่น้องทีทำมันไม่ถูกต้อง เพราะน้องทียังเด็ก ส่วนรุ่นพี่คงนั้นก็ไม่ใช่คนดีอะไร

ไม่รู้ต้องพูดยังไงดี ถึงจะให้น้องทีกลับมาเป็นเหมือนเดิม”ท่านพูดด้วยสีหน้าแสนเคร้า

 

“กันต์ ถ้าไม่รบกวนเกินไปช่วยพูดกับน้องทีให้ครูหน่อยได้ไหม เรื่องแบบนี้ถึงน้าพูดไปน้องทีเองก็คงไม่ฟัง”ท่านจับแขนผมเป็นเชิงขอร้อง

 

“เดี๋ยวกันต์จะลองดูครับ แต่กันต์คงทำอะไรได้ไม่มาก”ผมบอก ท่านพยักหน้ารับฟัง

 

ก๊อกๆๆๆ

 

“น้องที ของว่างครับ”ผมถือถอดใส่เค้งองุ่นที่น้องทีชอบพร้อมกับน้ำองุ่นคั้นใหม่ขึ้นมาชั้นสอง

 

“ขอบคุณครับ”น้องทีบอกขอบคุณพร้อมรับถาดของว่างไปถือเอง

 

“พี่ขอเข้าไปคุยได้ไหม”ผมพยายามหาทางพูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องที

 

“ครับ..”น้องทีตอบตกลง เมื่อเข้าห้องไปผมก็จัดการล็อคประตู เพราะไม่อยากให้ใครเข้ามารบกวนในระหว่างคุยกัน

 

น้องทีเป็นเด็กดี ถึงจะดื้อไปบ้างแต่เพราะโตมากับครอบครัวที่สมบูรณ์ทำให้น้องทีกลายเป็นเด็กที่มีจิตใจดี  ใบหน้าเศร้า มองมองถาดเค้กองุ่นที่คุณแม่เป็นคนอบให้ ทำให้ผมรู้ว่าน้องจีเองก็รู้สึกผิดกับเรื่องที่ตัวเองก่อไม่น้อย

 

“ก่อนอื่น มีอะไรอยากคุยกับพี่ไหม?”เพราะทั้งแม่และพี่ชายต่างพากันโกรธน้องทีเองก็คงไม่มีใครให้ระบาย

 

“ทีรู้สึกผิดครับ แต่ทีก็โกรธที่ไม่มีใครฟังทีเลย”น้องทีก้มหน้ามองจานเค้กบนตก น้ำเสียงสั่นเครือเหมือนกำลังจะร้อมไห้

 

“เพราะทั้งครูเอฟและจีรักน้องทีมากไงครับ พวกเขาเลยกลัว กลัวว่าคนอื่นจะเข้ามาทำร้ายน้องที”

 

“แต่พี่ซัมไม่ได้จะทำร้ายที”น้องที่รีบเงยหน้าขึ้นมาบอก ดวงตากลมโตสีเดียวกับจีมีน้ำตาคลออยู่เต็มจนแทบจนล้นออกมา

 

“พี่ขออกความเห็นในถานะคนดูน้องทีโตมาตลอด น้องทีเป็นเด็กดีและจิตใจดี นั้นอาจทำให้น้องทีมองทุกคนว่าดีหมด คนเรานะ มีทั้งดีและไม่ดี บ้างคนที่เราไว้ใจมากๆรู้จักกันมาหลายปีก็หักหลัง ทำเราเจ็บปวดได้เสมอ ถึงแม้บ้างครั้งเขาจะไม่รู้ตัวว่าทำร้ายเรา แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ผิด และไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่เป็นไร ถ้าพี่ซันเป็นคนดีและชอบน้องกันต์จากใจจริง เขาก็ควรทำอะไรให้มันถูกต้อง น้องทียังเด็กยังต้องอยู่ในความดูแลของครอบครัว พี่คิดว่าถ้าเขาชอบน้องทีจากใจเขาต้องเข้าใจและพยายามทำให้ทุกอย่างดีขึ้น”

 

“แต่พี่ซัมช่วยทีไว้ พี่ซัมใจดี”น้องที่ร้องไห้พยามหาเหตุผลมาโต้แย้ง ไม่ใช่กับคำพูดผมแต่เหมือนกำลังย้ำกับตัวเอง

 

“พี่เข้าใจ และพี่ก็เชื่อว่าทุกคนจะเข้าใจถ้าเราคุยกัน ทุกคนแค่เป็นห่วง ไม่ได้พยายามกีดกันน้องทีออกจากพี่ซันเพราะเขาหวงเลยอาจจะแสดงอาการใจร้ายไปหน่อย แต่พี่คิดว่าถ้าน้องทีไปอธิบายเรื่องต่างๆทั้งแม่และจีต้องเข้าใจแน่”

 

“ครับ”น้องที่รับปากอย่าเศร้าๆ

 

“น้องที เอฟลูกยังไม่กลับจากโรงเรียนหรอ”ผมได้ยินเสียงคุณอาทอสที่คงจะเพิ่งกลับมาร้องเรียนน้องทีจากข้างล่าง

 

“ไปครับ คุณพ่อมาแล้ว จะได้อธิบายให้ทุกคนเข้าใจพร้อมกัน”ผมบอกพร้อมปาดน้ำตาบนใบหน้าขาวใสออกให้  น้องทีทำท่าลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยอมเดินตามผมออกมาเป็นจังหวะเดียวกันที่จีเปิดประตูห้องออกมา พอสองคนพี่น้องเห็นหน้ากันต่างคนก็ต่างหันหน้าหนี ผมพาน้องทีลงมาข้างล่างพ่อของน้องทีรีบเข้ามากอดน้องทีทันทีเหมือนที่เคยทำประจำ

 

ผมบีบมือน้องจีเป็นเชิงให้กำลังใจแล้วปล่อยให้ครอบครัวได้คุยกัน ส่วนผมก็ออกมาเดินเล่นข้างนอก  ดอกไม้เยอะแยะแข่งกันส่งกลิ่นหอม รมเย็นๆตอนเย็นเหมือนเป็นมนต์สะกดให้ขาผมเดินไปที่แปลยวนใต้ต้นไม้ใหญ่ เอนตัวลงไม่นาน สติผมก็หายไปทัน

 

ตื่นมาอีกทีฟ้าก็มืดแล้ว ผมคงหลับไปนาน บนตัวมีผ้าห่มขนนุ่มห่มให้อยู่

 

“ตื่นแล้วหรอ ปวดหัวป่าว”จีเดินถือแก้วน้ำชามะลิแก้วใหญ่เดินมาพอดี

 

“ไม่อ่ะ เป็นไงคุยกันโอเคไหม”เห็นสีหน้าของจีดีขึ้นมากกว่าตอนเย็น ผมก็สบายใจ

 

“อืม”แก้วชามะลิเย็นๆถูกยื่นให้ผม ผมรับมาดื่ม แต่ก็ยังไม่ยอมลุกจากเปล พอขึ้นปีสองของคณะแพทย์ชีวิตผมก็ยุ้งจากหน้ามือเป็นหนังหลังทอเลย ตอนเรียนติดต่อกัน5-6ชั่วโมงต่อคาบ รายงานก็เยอะจนไม่รู้ว่าจะเริ่มทำชิ้นไหนก่อน แถมยังมีเข้าเลปอีก ช่วงที่ผมอยู่มหาลัยก็แทบไม่ได้เจอจีเลย จะเจอก็แค่ตอนเย็นที่จีมารอรับแค่นั้น

 

“หิวยัง วันนนี้แม่สั่งอาหารมาจากโรงแรม หาคนช่วยกิน”จีลงมานั่งเปลกับผม แขนก็เกี้ยวเอวผมให้เอนตัวไปผิงอก

 

“ยินดี แต่ยังมึนๆอ่ะ เพิ่งตื่น”ผมสายหัวไปมาไล่ความง่วงงุน

 

ผมนั่งเล่นกับจีไม่นาน น้องทีก็เดินมาตามเพราะอาหารมาส่งแล้ว ผมกับเลยเข้าบ้านไปทานอาหารเย็นกับทุกคน สีหน้าของน้องทีเองก็ดีขึ้นมาแถมยังหัวเราะออกมาเมื่ออาทอสเล่าเรื่องคุณยายอยู่อังกฤษให้ฟัง

 

“ซัมเมอร์นี้เราไปหาคุณยายกันนะ”คุณครูเอฟบอกกับทุกคน จะว่าไป ไม่เคยเจอคุณปู่คุณยายของจีเลยจะมีก็แต่คุณตากับคุณยายเท่านั้น

 

“งั้นชวนคุณยายกับคุณตาไปด้วยนะครับ ทีจะพาคุณยายไปเซลฟี่”น้องทีว่ายิ้มๆ

 

“หนูไปชวนซิลูก”สองแม่ลูกคุยกันสนุกสนาน โดยมีจีกับอาทอสมองดูยิ้มๆตลอด

 

“พี่กันต์ไปด้วยกันนะครับ”น้องทีหันมาชวนผมอีกคน

 

“เอ่อ ปีใหม่พี่ต้องไปหาคุณปู่กับคุณย่าที่เอฟริกา คงไปไม่ได้หรอก”ผมตอบ ตอนนี้คุณปู่กับคุณย่าท่านเกษียณตัวเองไปซื้อบ้านที่เอฟริกา เพราะท่านชอบบรรยากาศที่นั้น อีกอย่างท่านเองก็เคยไปเป็นแพทย์อาสากับทางUNตอนที่ผมยังเด็กๆก็เลยติดใจแทบจะไม่กลับเมืองไทยเลย

 

ผมเคยไปที่นั้น ผู้คนดูน่าสงสารก็จริงแต่ส่วนใหญ่ทุกคนก็เป็นมิตรและมีความสุข ผมเองก็คิดไว้เหมือนกันว่าถ้าเรียนจบผมก็จออกไปเป็นแพทย์อาสาที่นั้นเหมือนกัน

 

“เสียดดาย”น้องทีบ่นไม่นานทุกคนก็เปลี่ยนเรื่องคุย

 

เมื่อทานข้าวเสร็จจีก็ขับรถออกมาส่งผมที่บ้าน คุณพ่อก็ยืนรออยู่ จีลงไปสวัสดีก่อนและขอตัวกลับเลยเพราะค่อนข้างดึกมากแล้ว

 

“กับข้าวบ้านเราคงไม่อร่อยแล้วมั้งลูกชายเลยหนีไปกินบ้านคนอื่น”คุณพ่อพูดออกมาอย่างงอลๆ จนผมต้องรีบเข้าไปกอด

 

“คนอื่นที่ไหนนั้นบ้านครูเอฟนะครับ”ผมบอก

 

“เหอะ”แต่เหมือนคุณพ่อผมก็ยังแกล้งงอนต่อไป จนต้องเดือดร้านพี่เกรวต้องเข้ามาช่วยง้ออีกคน

 

 

 TBC.

[เต่าตุ่น]

ตอนที่17

กรี๊ดดดดดดดดดด

 

ผมอยู่ในห้องปฏิบัติการชีววิทยาตั้งแต่เมื่อ3ชัวโมงก่อน วันนี้เรามีเลปวิเคราะห์เลือด หลายคนในคลาสไปกินข้าวกลางวันแต่หลายคนยังคงก้มหน้าก้มตาส่องกล้องจุลทรรศน์ พร้อมกับมองจอคอมพิเตอร์ไปด้วย

 

“มึงๆๆ ผัวมา”ฟางที่ตอนนี้แทบจะหมดคาบดาวมหาลัย ผมเภายุ้งเยิ้งสติก็แทบจะเลือนลางสะกิดผมให้หันไปประตูหลังห้องเลป

 

“จี”จีเดินมาพร้อมกับตุลย์

 

“เอาข้าวมาให้”จีเดินเอาอาหารกล่องร้านดังข้างๆมหาลัยมาหลายกล่อง

 

“แต้งกิ้ววว”แต่เป็นฟางรีบวิ่งออมโต๊ะมาแย่งถูกข้าวจากมือจีไป

 

“ขอบใจนะ”ผมได้แต่ยิ้มแห้งงๆให้จี จีนั่งลงข้างๆตาก็มองไปทั่วห้อง ตอนนี้สาวๆในห้องผมต่างพากันถ่ายรูปบ้างยืนเมาท์กันบ้าง ขนาดรุ่นพี่ปีอื่นยังมายืนมองหน้าประตู เพราะจีเป็นถึงเดือนมหาลัยและค่อนข้างป๊อบมากในคณะแพทย์ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะจีมาที่คณะแพทย์บ่อยๆ เลยมันจะมีแต่คนถามหาจีกับผม

 

“ตาแดงหมดแล้วพักมั้ง”จีถอดแว่นผมออกก่อนจะหันไปทางอื่น คงเพราะมีแต่คนจ้องจีเลยค่อนข้างเขิน

 

“อร่อย”ฟางลงมือกินเหมือนหิวมากมาย ทั้งๆที่มีหนุ่มๆซื้อของมาฝากแทบจะเต็มโต๊ะแต่เจ้าตัวก็ยังไม่แตะ

 

“กินได้แล้วแล้วฟางแย่งหมดหรอก”จีจับหัวผมให้หันไปทางกล่องอาหารที่ฟางแกะเต็มโต๊ะ

 

“อ๊ายยยยยย”พอจีจับหัวผม สาวๆก็พากันกรี๊ดขึ้นมาอีกรอบ

 

“เลยทำให้ผมเขินไปด้วย”

 

“พอๆๆ เห็นไหมมันตัวแดงยิ้งกว่ากิ้มจิในกล่องแล้ว แซ่วอารายกานนนค๊า”ผมไม่แน่ใจว่าฟางพยายามช่วยหรือซ้ำกันแน่

 

แต่ก็ได้ผลทุกคนหัวเราะกันยกใหญ่แล้วก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง หลายคนเลิกสนใจจีกับผมแล้วหันไปสนใจตุลย์ที่เอาแต่กลุ้มหน้าก้มตากดมือถืออย่างเคร่งเครียด

 

“ตุลย์เป็นไรไปป่าวจี ทำไมดูเครียดๆ”ผมเปิดกล่องข้าวยำเกาหลีออกและเริ่มกินบ้างตอนนี้ฟางกินหมด1กล่องแล้ว

 

“หรอ ไม่รู้ดิ คงโทรหาไอ้วามั้ง”จีมองไปทางเพื่อนตัวเองแล้วบอกเหมือนไม่ค่อนสนใจ จะว่าไปตอนนี้ผมก็ไม่ค่อยได้เจอวาเลย เจอแต่ลิ้งกับเลิฟ ตุลย์เองวันนี้ก็เป็นวันแรกที่ผมเจอ

 

“กินได้แล้ว ไม่ต้องไปสนใจมันหลอก”จีดุอีกครั้ง

 

“จีกินยัง”ลืมถามไปเลย

 

“กินกับไอ้ตุลย์มาแล้ว”จีมอง พร้อมหยิบสมุดจดผลเลปของผมขึ้นมาดู อย่างไม่มีอะไรทำ ผมกินหมดก็อิ่มแต่ยังเหลือคิมบับกับซุปสาหร่ายอีกผมเลยให้ฟางช่วยกิน

 

“กินนมด้วย”นมรสเมล่อน ที่เหมือนจะหายเย็น ถูกเจาะใส่หลอดมาให้

 

“อิ่มอ่ะ”ผมบอก จีเพราะอิ่มจริงๆ ร้านนี้นอกจากอร่อยแล้วยังให้เยอะอีก ผมยังงงว่าฟางกินหมดได้ไง เอาจริงๆฟางตัวบางกว่าผมอีก

 

“กินหน่อยเดี๋ยวที่เหลือกินให้”จีบอกผมเลยจำต้องดูด แต่กินได้ไม่ถึงครึ่งก็ส่งให้จี

 

“โอ๊ย โคตรอิ่ม วันหลังซื้อยำสาหร่ายมาด้วยดิจี”ฟางเก็บกล่องเปล่าใส่ถุงเดิมไปทิ้ง

 

“เปลือง”จี ว่าทำเอาฟางเบะปากใส

 

“ผัวมึงขี้งกมาก  ควรจะไปหาคนที่สปอร์ตกว่านี้นะ เพื่อนขอ”ฟางทำท่าจีบปากจีบคอพูดยั่วจี

 

“เดี๋ยวจะโดน”จีเอาสมุดผมฟาดไปที่หัวฟางไม่แรงนัก แต่ฟางก็ร้องออดควรยกใหญ่แล้วเอาขยะไปทิ้ง

 

“ที่ได้ดาวมหาลัยมาที่ซื้อใช่ไหม ใครช่างกล้าโหวต”จีแนบแบบไม่ยอมแพ้

 

“เดี๋ยวเหอะ”ผมเลยตีแขนจีเบาๆ

 

จากนั้นจีก็ขอตัวไปเรียนแล้วบอกว่าเดี๋ยวตอนเย็นจะมารับ  ช่วงบ่ายผมก็ยังต้องนั่งวิเคราะห์ผลเลือดกันต่อ จนแทบจะหมดแรง ปวดตามา

 

“กันต์ มีคนฝากมาให้แกอ่ะ เห็นรุ่นน้องเอามาให้”เพื่อนคนหนึ่งในคลาสยืนกระดาษที่ถูกจบหลายชั้นมาให้

 

“ไหนๆ ผัวมึงส่งอะไรมาอีก เพิ่งจะห่างกันช่วงบ่ายอะไรจะหวานเวอร์ขนาดนั้น”ฟางแย่งกระดาษในมือผมไป

 

“ฟาง เอามา”ผมพยายามแย่ง แต่ก็แอบเขินเหมือนกันที่ฟางพูด แต่ดูเหมือนจะไม่ทัน

 

“โม ใครฟางนี่มา”แต่พอฟางเปิดออกอ่าน ฟางก็ดูโกรธจัดมากตะโกนขึ้นมาจนทุกคนในห้องหันมามองพวกผมเป็นตาเดียว ผมเลยรีบดึงมาดู แต่พอผมอ่าน ผมก็รู้สึก

ชาไปทั้งตัว

 

ตัวอักษรสีแดงสดจากปากกาเมจิ เขียนอักษรตัวใหญ่เต็มกระดาษเอสาม

 

<อีแรด อีร่าน อีพวกชอบแย่งผัวชาวบ้าน>

 

ฟางรีบดึงกระดาษจากมือผมไปแล้วขย้ำทิ้งทันที ทุกคนเห็นข้อความต่างพากันพูดคุยในห้องกันยกใหญ่  เสียงซุบซิบดังระงม ถึงแม้ทุกคนจะพยามพาหาที่มา แต่ยิ่งผมได้ยินผมยิ่งรู้สึกแย่

 “เราไม่รู้อ่ะมีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาแล้วบอกให้เอาให้กันต์อ่ะ”แตงโมตอบ

 

“แกจำหน้าได้ไหม”ฟางยังคงเดือด

 

“ไม่อ่ะ นางวิ่งมาแล้วรีบยัดใส่มือเรา ก็ไม่รู้อ่ะ กันต์แกไปทำอะไรให้โกรธป่าว นึกดิ”โมหันมาถามผม

 

“โมเธอพูดแบบนี้ได้ไง”ฟางผลักไหล่โมเบาๆ

 

“ฟาง”ผมรีบเข้าไปห้าม

 

“อะไรว่ะ นี่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยนะ ถ้าไม่เคยทำ แล้วใครเขาจะมาด่าล่ะ”แตงโมเองก็เหมือนจะยิ่งโมโห ผมไม่รู้ว่าที่แตงโมพูดมาตั้งใจหรือเปล่า แต่มันทำให้ผมรู้สึกแย่จริงๆ ผมไม่เคยไปทำอะไรใคร ผมมักจะอยู่ในเงาของฟาง และจี แทบไม่มีใครสนใจผม

 

“เอ้าๆๆ เสียงดังอะไรกันนักศึกษา  ว่างคุยกันก็เอาผลเลปมาส่ง”อาจารย์สอนชีววิทยาเดินเข้ามาเพราะกำลังจะหมดเวลาทำเลป

 

ทุกคนรีบแยกย้ายกันไปคนล่ะทิศคนล่ะทาง  ผมเองก็รีบก้มหน้าก้มตาเก็บสมุดจดเตรียมไปส่ง

 

“มึง โอเคป่าว เดี๋ยวกูหาทางจัดการเอง ต้องเป็นอีเด็กเอสแน่เลย”ฟางจักไหล่ผมเหมือนพยายามปลอบ

 

“อย่าเลยเขาอาจจะส่งให้คนผิดก็ได้”ผมเอาสมุดของตัวเองฝากเพื่อนในกลุ่มไปส่ง

 

“ส่งผิดห่าอะไร อย่างนี้มันจงใจชัดๆ เดี๋ยวกูสืบเอง”ฟางพูดจบก็ลากผมออกจากห้องเตรียมลงมาข้างล่าง

 

“ฟางๆๆ เดี๋ยว ฟาง ฟางอย่าบอกจีเรื่องนี้นะ”ผมรีบดึงฟางผม

 

“จะไม่บอกได้ไง  นี่จะต้องเป็นฝีมืออีเด็กเอสนั่นแน่นอน ต้องรีบจัดการตั้งแต่ต้น  ปล่อยไว้จะยิ่งเลยเถิด เดี๋ยวมันจะได้ใจ”ฟางยิ่งดูโกรธมากกว่าเดิม

 

“อย่าเลย แค่เรื่องน้องทีจีก็เครียดแย่แล้ว เราเฉยๆไว้เดี๋ยวมันก็เงียบเอง ขอเหอะ”พี่พยายามอ้อนวอนฟาง เรื่องของน้องทีกำลังจะดีขึ้น ถ้าจีรู้เรื่องนี้ เรื่องมันคงไปกันใคร

 

“เออๆ กูไม่บอกมันก็ได้ แต่กูจะหาตัวอีคนส่งและจับมันให้ได้คามือเลยคอยดู”ฟางพูดจบก็รีบเดินลงไป

 

ผมได้แต่ถอนหายใจอย่างหนักใจ เพราะผมไม่คิดว่าน้องเอสจะเป็นคนทำ  ถึงเขาอยากจะทำ แต่คนอย่างน้องเอสที่กล้าเดินมากอดจีกลางร้านอาหารที่ไปเดทกับจีวันนั้น คงไม่ทำอะไรลับหลังแบบนี้หรอก แต่ยิ่งคิดผมก็ยิ่งสังหรณ์ใจไม่ดี

 

<<<<วันต่อมา>>>>

 

“กันตพักต์  มาพบอาจารย์ที่ห้องพักครูด้วย”ระหว่างที่ผม รอเรียนช่วงบ่าย อ.คีตรา อ.สอนวิชาชีววิทยาเมื่อวานก็เดินมาเรียกให้ผมตามไป

 

“มีเรื่องอะไรป่าวมึง”ฟางที่กินบ๊อกกี้พร้อมกับอ่านหนังสือเงยหน้าขึ้นมาถาม ผมได้แต่ส่ายหน้าตอบแล้วลุกตามอ.ไปที่ห้องพักอาจารย์

 

“ขออนุญาตครับ”ผมเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไป

 

“เชิญ”อ.นั่งเปิดคอมพิวเตอร์เช็คอะไรบ้างอย่าง

 

“อาจารย์ มีอะไรหรือเปล่าครับ”ผมนั่งลงแล้วถาม อาจารย์

 

“เธอเป็นคนเดียวที่ยังไม่ส่งสมุดทำเลปเมื่อวาน” อาจารย์มองลอดแว่นทรงกลมมาที่ผม

 

“แต่ผมส่งไปแล้วนะครับ”ผมตกใจมากและรีบบอกอาจารย์

 

TBC.

 

ให้ทายว่าใครเขียนว่าน้องกันต์

[เต่าตุ่น]

ตอนที่18

“เธอฝากใครส่ง?”อาจารย์ถามด้วยสีหน้าจริงจัง

 

“ส้มครับ ฝากไปกับส้มพร้อมคนอื่น”ผมบอก ในหัวก็คิดแต่หาเหตุผลว่าทำไมสมุดเลปผมหายไป ผมจำได้ว่าฝากส้มส่ง เพราะเราทำเลปกลุ่มเดียวกันคนอื่นๆในกลุ่มก็ฝากส้มส่ง ทำไมมีแค่ผมที่หาย

 

“ฉันไม่รู้หรอกว่าพวกเธอทำกันยังไงถึงหาย แต่เห็นว่าตลอดมาเธอเป็นเด็กตั้งใจเรียนดีไม่น่าจะเหลวไหล ฉันจะให้เธอทำมาส่งใหม่ แต่เธอต้องทำเลปใหม่ เพราะคงจะให้เธอลอกเพื่อนๆในกลุ่มส่งไม่ได้ มันคนจะหน้าเกลียดเกิน”อาจารย์บอกอย่างใจเย็น

 

“ครับ”ผมได้แต่ก้มหน้ารับ เพราะปกติอาจารย์ไม่เคยให้ใครส่งงานช้าและไม่เคยถามเหตุผล อาจารย์จะใส่เอฟรอเลย แค่นี้ก็เท่ากับอาจารย์ปราณีมากแล้ว

 

“สัปดาห์หน้าเอามาส่ง แล้วมาส่งให้เองกับมือ แต่ครูคงต้องหักคะแนนเธอ ไม่งั้นคนอื่นจะมาว่าครูลำเอียง ถ้ายังอยากจะได้ aวิชานี้ เธอต้องหาหลักฐานมาว่าเพราะอะไรงานเธอถึงหาย เข้าใจนะ เธอจะมาตอบว่าส่งไปแล้วแต่ไม่รู้หายได้ไงไม่ได้ เพราะเวลากรรมการถาม ฉันคงตอบแบบเธอไม่ได้เหมือนกัน ได้ข่าวว่าช่วงนี้มีปัญหา พยายามโพแทคตัวเอง เข้าใจนะ”อาจารย์เตือนอย่างหวังดี

 

“ขอบคุณครับ”ผมยกมือไหว้แล้วขอตัวออกมา เดินกลับมาห้องเรียน

 

“ไงมึง อาจารย์เรียกไปทำไม หรือว่าได้คะแนนดีเลยเรียกไปชมอีก”ผมเดินกลับมานั่งที่ตัวเอง

 

“จริงดิกันต์ อิจฉาอยากเกิดมาเก่งแบบแกมั้ง”ส้มขึ้นพร้อมทำท่าทางอ่อนแรง

 

“สมุดหาย”ผมส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธสิ่งที่เพื่อนๆคิด

 

“เห้ยได้ไง เมื่อวานส่งไปแล้วนี่ ให้ไหมส้ม แกไปทำหายที่ไหนป่าวตอนไปส่ง”ฟางทำหน้าตกใจ รีบหันไปถามส้ม

 

“ฮึๆๆๆ ชั้นเอาไปส่งแล้วนะแก ของกันต์อยู่เล่มแรกสุดเลยจะหายได้ไง”ส้มรีบส่ายหัวปฏิเสธข้อกล่าวหาของฟาง

 

“มีไรกันครับ

 

“พี่น้ำ”

 

“พี่เฟรช สวัสดีครับ”ทุกคนยกมือไหว้พี่น้ำพร้อมกัน พี่น้ำพยักหน้ายิ้มๆรับไหว้

 

“คุยอะไรกันหน้าเครียดเชียว”พี่น้ำหันมองทุกคนในกลุ่ม

 

“สมุดเลปของกันต์หายค่ะ ไม่รู้ใครแกล้งหรือเปล่า”ส้มรีบตอบ

 

“เลปไหน”พี่น้ำเลิกคิ้วทำอย่างสงสัย

 

“เลือดครับ”ผมตอบเสียงอ่อนเพราะยังเครียดๆอยู่ ไม่รู้ว่าจะเอาเวลาไหนไปทำใหม่ คงต้องเป็นวันเสาร์ไม่รู้จะขอเปิดห้องเลปได้ไหม

 

“แล้ว อ.ว่าไงครับ”พี่น้ำถามต่อ

 

“อ.ให้เวลาทำใหม่ครับ แต่แกก็บอกว่าคงให้เต็มไม่ได้”คุณพ่ออุตส่าห์ช่วยติวให้ก่อนเริ่มเรียน คิดว่าจะพยายามให้ได้ Aอยู่แล้ว

 

“แย่เลย แต่ยังดีที่อ.ให้เวลาทำใหม่นะ”พี่น้ำเอามือลูบหัวผมเบาๆเป็นเชิงปลอบ

 

“แล้วพี่มีเรียนคลาสนี้หรอค่ะ หรือว่ามาหาใคร”ฟางถามอย่าเจ้าเล่ห์

 

“รู้ดีนะเราน่ะ”พี่น้ำผลักหัวฟางเบาๆอย่างเอ็ดดู”พี่มาเอาหนังสือจาก อ.น่ะ ไปที่ห้องไม่เห็นเลยคิดว่ามาสอนแล้ว  งั้นเดี๋ยวพี่ไปเดินหา อ.ก่อนพี่ต้องรีบใช้ อย่าคิดมาล่ะมีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะ ไปล่ะ”พี่น้ำยิ้มให้กำลังใจ

 

“บ๊าบบายๆๆ”ทุกคนโบกมือลา

 

“กันต์ แต้เราส่งให้จริงๆนะ”ส้มหันมาเขย่าแขนยืนยัน

 

“รู้แล้ว มันคงจะหายตอนอ.เอาไปตรวจก็ได้มั้งชั่งเหอะ ทำใหม่ก็ได้”ผมบอกยิ้มๆ ไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกผิด

 

“ให้กูมาช่วยป่าว”ฟางถาม

 

“ไม่เป็นไร พอจำผลได้หลายตัวอย่างอยู่ ทำใหม่ไม่กี่เรื่องหลอก”ผมเกรงใจ รู้ว่าฟางอยากจะช่วยแต่วันหยุดทั้งทีก็ควรได้พักผ่อน

 

“เออๆ มีไรก็บอก”

 

ตกเย็น จีมารอรับผมใต้คณะเหมือนทุกวัน ผมไม่ได้เล่าเรื่องที่ถูกคนเขียนข้อความไม่ดีใส่ให้จีฟังเพราะไม่อยากให้จีคิดมากเพราะวันต่อมาทุกคนก็ลืมเรื่องทุกอย่างหมดเอง ผมกำลังเดินลงมา แต่เห็นกลุ่มนักศึกษาแพทย์หญิงกลุ่มใหญ่ยืนล้อมจีอยู่ เลยแอบดูอยู่หนังเสา เห็นแตงโมกับเพื่อนยืนคุยกันโดยมีจียืนอยู่แทบจะเรียกได้ว่ากลางวงอย่างสนุกสนาน แต่ก็พาลให้กลัวว่าทุกคนจะเล่าเรื่องข้อความนั้นให้จีฟัง

 

“กันต์”จีที่เห็นผมตะโกนเรียก และรีบขอตัวออกมาจากกลุ่มพวกเพื่อนผู้หญิง

 

“หืมห์?”ผมเดินไปหาด้วยแต่จีก็เดินมาแทบจะถึงตัวผมก่อนแล้ว

 

“เป็นไร หน้าดูซีดๆ ไม่สบายหรอ”จีเอามือทาบบนหน้าผากผมเพื่อวัดไข้

 

“เปล่า แค่เหนื่อยๆอ่ะ หิวด้วย”ผมส่ายหัวตอบยิ้มๆ ไม่อยากทำให้จีเป็นห่วงมาก

 

“งั้นไปหาอะไรกันก่อนเดี๋ยวไปส่ง วันนี้แม่ไปทำงานกับพ่อที่โรงแรมคงจะกลับดึก”จีจูงมือผมเดินไปที่รถ หลายคนที่เดินผ่านมาพากันมอง ส่วนคนที่รู้จักก็พากันผิวปากแซวบ้างตามประสา

 

“น้องทีล่ะ”จีเปิดประตูให้ผมเข้าไปก่อนจะปิดประตูแล้วรีบเดินอ้อมเข้ามานั่งฝั่งคนขับ

 

“พ่อส่งรถไปรับแล้ว”จีบตอบและเริ่มออกรถ

 

“มานานเราก็มาถึงห้างดังแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากบ่านพวกเราเท่าไหร่นัก เลยเลือกกินบาร์บีกอนกันเพราะเบื่ออาหารเกาหลีกันแล้ว

 

“เมื่อกี้คุยอะไรกันกับพวกแตงโมที่คณะอ่ะ”ระหว่างนั่งรอพนักงานเอาของมาเสริฟผมก็ชวนจีคุย

 

“แตงโมไหน?”จีเลิกคิ้วถามงงๆ

 

“ก็พวกผู้หญิงที่คณะแพทย์เมื่อกี้ไง”ผมบอก อาหารที่สั่งเริ่มทยอยมาส่ง

 

“อ่อ เขาเข้ามาคุยเล่นอ่ะ ถามโน้นนี่เยอะไปหมดจำไม่ได้แล้ว”จีตอบแบบไม่สนใจ และเริ่มยาเนื้อบนเตา ผมไม่ได้ถามอะไรต่อ แล้วเริ่มลงมือทานกัน

กินๆกันอยู่ แอพในมือถือก็แจ้งเตือนผมเลยหยิบขึ้นมาดู พอเปิดดูก็ตกใจจนเผลอทำตะเกียบหล่นลงโต๊ะ

 

“มีอะไร”จีเงยหน้ามาถามอย่างสงสัย สักพักมือถือจีก็ดัง จีหยิบขึ้นมาเปิดดู

 

“ใครทำ!!!”จีสถบเสียงดังจนคนในร้านหันมามอง

 

“จี”ผมรู้สึกขอบตาร้อนพราวใครทำ ทำไมต้องทำขนาดนี้

 

ในเฟสบุ๊คของ มหาลัยมีรูปที่ถูกทำขึ้น2รูปให้อยู่ในรูปเดียวกัน ด้านบนเป็นรูปเมื่อกลางวันเป็นรูปที่พี่น้ำลูบหัวผมและผมก็เงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้

ส่วนอีกรูปเป็นรูปผมกับจีที่ถ่ายจากออกร้านปิ้งย่างที่ผมกำลังป้อนเนื้อย่างให้จีที่นั่งอยู่อีกฝั่ง แคปชั่นกลางภาพเขียนอังษรตัวสีแดงตัวใหญ่ทับว่า >>>อีแรด<<<  และยังมีแคปชั่นด้านบนที่เขียนไว้ว่า >>>มาเรียนหรือมาหาผัว สับร่างกันแทบไมทัน<<<

 

รูปถูกลงเพียงไม่ถึง5นาทีก็มีคนกดไลท์หลายร้อย ผมได้แต่ก้มหน้าปล่อยให้น้ำตาไหลเพราะความกลับและความอาย พรุ่งนี้ผมจะไปเรียนยังไง

 

“รีบลบออกซิว่ะ หรือจะให้กูไปแจ้งตำรวจ”จีโทรหาใครสักคนพร้อมรีบบอลให้เขาลบโพสออกให้

 

“กันต์กลับเหอะ”ไม่รู้ว่าจีเช็คบิลตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่จีเข้าดึงแขนผมออกจากที่นั่งแล้วรีบเอาเสื้อช็อปมาคุมให้แล้วรีบพาเดินออกจากร้าน

 

 

ตลอดทางจี พยายามโทรหาเพื่อนๆหลายคนให้จัดการเรื่องคนโพสต์ให้ แต่ผมก็เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้เพราะกลัวพ่อกับพี่เกรวจะเห็นของพวกนี้

เอาแต่คิดว่า ใครกันที่เกลียดผมขนาดนี้

 

TBC"

 

กราบบบบบบบบบบบ ขอโทษ อย่างนอบน้อม

ตั้งใจจะลงตั้งแต่ช่วง2อาทิตย์ก่อนเเล้วแต่โน๊ตบุคเเจ๋งงับ เพื่องได้เครื่องมา

เรื่องนี้แต่จะ2ปีเเล้วยังไม่จบสักทีขอโทษทุกคนที่ตามอ่าน ปีนี้ยุ่งจริงๆๆ

มีทั้งเรียน ทั้งโปรเจ็ค ทั้งงานวิจัย เยอะจนแทบไม่มีเวลานอน  ชวงปีใหม่หยุดยาวจะพยายามนั่งปั้นเรื่องนี้ให้จบ

คิดไว้นะ แต่ไม่รู้จะได้เปล่าเนื้อเรื่องยังไม่ค่อยคืบเลย

ไหนจะเรื่องพี่หมอกับน้องเกรวด้วย จะพยายามนะ

กราบบบบบบบบบบ

[mypink801]

มาแล้ววววววว นึกว่าตาฝาดด
เย้ๆๆๆ สงสารน้องกันต์ ใครแกล้งน้อง
จีช่วยปกป้องน้องด้วยนะ

[milin03]

คำผิดเยอะมาก กลับมาแก้หน่อยนะ 

[BABYBB]

คำผิดเยอะมากเลยค่ะ แล้วก็บางพาร์ทที่เป็นพาร์ทของจี ก็แทนตัวว่ากันต์ พาร์ทของกันต์ก็แทนตัวว่าจี
ผิดเยอะมากเลยค่ะ อ่านแล้วงงมาก แต่เนื้อเรื่องสนุกนะคะ น่าติดตาม ตอนหน้าไม่ต้องรีบลงนะคะ ตรวจเชคก่อนลงก็ได้ ช้าแต่ชัวร์ จะเป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะคะ

[GuoJeng]

  ห่างหายไปนานมากข้ามปีเลย แต่ก็ดีใจได้อ่านตอนใหม่แถมยังกลับไปอ่านตอนที่1ใหม่ไม่งั่นอ่านไม่ประติดประต่อแน่ๆ
   รออ่านตอนต่อไปคับ

[Pimjean]

 

[ิbenz]

บางครั้งการเป็นคนดีก็ไม่ช่วยอะไรนะคับน้องกันต์

[cavalli]

 

[salaseen]

นึกว่าจะไม่มาต่อแล้วววววฮือสงสารน้องกันต์

คนเขียนไม่ต้องรีบนะคะค่อยๆเขียนแล้วเช็คก่อนลงก็ได้ค่ะตอนใหม่นี่คำผิดเยอะจนอ่านงงๆเลย
สู้ๆค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะ

[SuPeRDonGDanG]

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยยย



คิดถึงน้องจี กับ น้องกันต์ !!!!


ขอบคุณไรต์ที่มาต่อนะคะ


เขาเป็นแฟนกันแล้วววววววว. 


ถ้าให้เดาอาจจะไม่ใช่เอฟที่ทำ

แต่คนทำน่าจะเป็นแฟนน้ำ แฟนเก่าน้ำ หรือคนที่ชอบน้ำอยู่

น่าจะคนในคณะแพทย์อะ จริงๆ นะ คิดงั้น


มาต่อเร็วๆนะคะ

[lemonpreaw]

คิดถึงน้องจี น้องกันต์

[nunda]

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ น่าติดตามมากค่ะ

[natsikijang]

แก้คำผิดตอนที่ 17 ค่ะ


“ฉันไม่รู้หรอกว่าพวกเธอทำกันยังไงถึงหาย แต่เห็นว่าตลอดมาเธอเป็นเด็กตั้งใจเรียนดีไม่น่าจะเหลวไหล ฉันจะให้เธอทำมาส่งใหม่ แต่เธอต้องทำเลป =แล็บใหม่ เพราะคงจะให้เธอลอกเพื่อนๆในกลุ่มส่งไม่ได้ มันคนจะ##หน้าเกลียด=น่าเกลียด เกิน”อาจารย์บอกอย่างใจเย็น

“รู้ดีนะเราน่ะ”พี่น้ำผลักหัวฟางเบาๆอย่างเอ็ดดู = เอ็นดู”พี่มาเอาหนังสือจาก อ.น่ะ ไปที่ห้องไม่เห็นเลยคิดว่ามาสอนแล้ว 
“บ๊าบบาย = บ๊ายบาย ๆ ”ทุกคนโบกมือลา

“กันต์ แต้  = แต่เราส่งให้จริงๆนะ”ส้มหันมาเขย่าแขนยืนยัน

“รู้แล้ว มันคงจะหายตอนอ.เอาไปตรวจก็ได้มั้งชั่งเหอะ ช่างเถอะ ทำใหม่ก็ได้”ผมบอกยิ้มๆ ไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร พอจำผลได้หลายตัวอย่างอยู่ ทำใหม่ไม่กี่เรื่องหลอก  = หรอก”ผมเกรงใจ รู้ว่าฟางอยากจะช่วยแต่วันหยุดทั้งทีก็ควรได้พักผ่อน

“กลุ่มใหญ่ยืนล้อมจีอยู่ เลยแอบดูอยู่ หนังเสา =หลังเสา เห็นแตงโมกับเพื่อนยืนคุยกันโดยมีจียืนอยู่แทบจะเรียกได้ว่ากลางวงอย่างสนุกสนาน แต่ก็พาลให้กลัวว่าทุกคนจะเล่าเรื่องข้อความนั้นให้จีฟัง

  “เมื่อกี้คุยอะไรกันกับพวกแตงโมที่คณะอ่ะ”ระหว่างนั่งรอพนักงานเอาของมาเสริฟ=เสิร์ฟผมก็ชวนจีคุย

“อ่อ เขาเข้ามาคุยเล่นอ่ะ ถามโน้นนี่เยอะไปหมดจำไม่ได้แล้ว”จีตอบแบบไม่สนใจ และเริ่มยา =ย่างเนื้อบนเตา ผมไม่ได้ถามอะไรต่อ แล้วเริ่มลงมือทานกัน

“ใครทำ!!!”จีสถบ= สบถเสียงดังจนคนในร้านหันมามอง


“จี”ผมรู้สึกขอบตาร้อนพราว =ผ่าวใครทำ ทำไมต้องทำขนาดนี้

>>มาเรียนหรือมาหาผัว สับร่าง รางกันแทบไมทัน<<<

รูปถูกลงเพียงไม่ถึง5นาทีก็มีคนกดไลท์หลายร้อย ผมได้แต่ก้มหน้าปล่อยให้น้ำตาไหลเพราะ#####ความกลับ?####และความอาย พรุ่งนี้ผมจะไปเรียนยังไง

“รีบลบออกซิว่ะ หรือจะให้กูไปแจ้งตำรวจ”จีโทรหาใครสักคนพร้อมรีบบอล = บอกให้เขาลบโพส=โพสต์ออกให้

 

[Viewonohm]

เนื้อเรื่องสนุกค่ะ แต่คำผิดเยอะมาก

[noozzz]

ต้องเป็นคนที่แอบชอบน้ำแน่เลย แล้วก็ต้องอยู่คณะแพทย์ด้วย

[MIwEMInE]

พึ่งเริ่มอ่าน
สนุกมากค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
 

[Mydream09]

มาต่อเร็วๆน้าาาาา 

[areenart1984]

รอตอนต่อไปอยู่จ้า