หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Plumber - จบในตอน -

[Another Irish]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

Plumber
When you get to know someone who can stop your tear

 




                ท่อประปาเสีย หรือก๊อกน้ำพัง เป็นเรื่องที่มักพบได้บ่อยตามชายหาดของเมืองนี้
                ธันวาพบว่ามันเสียมานานแล้ว ......แต่เขาก็เพิ่งจะรู้วิธีซ่อมเมื่อไม่นานมานี้นี่เอง
 




                เสียงเพลงเรกเก้เปิดดังกระหึ่มอยู่ในร้านบาร์แถวหาด ธันวาเมียงมองแสงไฟหลากสีและกวาดตามองดูป้ายเมนูที่แปะอยู่หน้าร้าน มันควรจะมีสักร้านที่ขายอาหารคู่กับแอลกอฮอล์สิน่า...

                สาวฝรั่งทรงโตในชุดวับ ๆ แวม ๆ เดินกันขวักไขว่ แต่ไม่มีใครสนใจเขาเท่าไหร่ แน่ล่ะ ผู้ชายชาวเอเชียอย่างเขามักโดนเมินเสมอ


                ในที่สุดธันวาตัดสินใจเดินเข้าร้านสีทึมแห่งหนึ่ง แสงไฟสลัวแต่ยังพอให้มองรายการอาหารบนแผ่นกระดาษแข็ง ชายผิวดำคาดผ้ากันเปื้อนสีสดเดินตรงมาที่เขา ทันทีที่หย่อนตัวลงบนเก้าอี้ไม้

                ชายหนุ่มสั่งอาหารไปสองอย่างพร้อมกับเบียร์อีกขวด เมื่อทานเสร็จก็ลุกออกจากร้านโดยทิ้งทิปไว้หลายเหรียญ ดีหน่อยที่เนคไทด์บนคอทำให้เขารอดพ้นจากสายตาดูถูกของพวกเนทีฟ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้จัดการที่ถูกส่งตรงจากเมืองไทยมาดูแลสาขาที่นี่ แม้ว่าเขาจะจบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยในเครือไอวี่ลีก ...แต่คนเอเชียก็คือเอเชีย

                พวกเราไม่มีทางที่จะไม่โดนเหยียดสีผิวหรือเชื้อชาติไม่ว่าจะหมดยุคต่อต้านไปเป็นชาติแล้วก็ตาม แต่ถ้าหากถามว่าเขาสนใจเรื่องนี้พวกนี้ไหม ธันวาคิดว่ามันไร้สาระพอ ๆ กับหัวข้อการประชุมเรื่องมื้อกลางวันของพวกผู้บริหาร



                 ธันวา อัศวธินมาอยู่ที่ไมอามี่ รัฐฟลอริด้าได้สองปีแล้ว และมันเป็นสองปีที่แทบไม่มีอะไรน่าจดจำเลยนอกจากคืนอันร้อนแรงกับสาวบราซิลเมื่อหลายเดือนก่อนกับปาร์ตี้ริมสระของลุคที่เขาเมาจนลื่นตกสระ ...แน่นอนว่าหัวของเขาแตก โดนเย็บไป 14 เข็ม ซึ่งนั่นทำให้ขยาดปาร์ตี้ริมสระไปอีกนาน

                สิ่งที่ดีที่สุดที่ไมอามี่มีสำหรับเขาแล้วก็คือที่นี่...
 
                ชายหนุ่มเดินเลียบชายหาด พระอาทิตย์กำลังจะจมน้ำอยู่แล้ว แสงสีส้มของมันฉาบไปทั้งท้องฟ้า ธันวาหยิบมือถือออกมาถ่ายรูป แล้วอัพมันลงอินสตราแกรมแบบที่คนทั่วไปเขาทำกัน พร้อมแคปชั่น ‘Sunset at Miami bay’


                เย็นย่ำป่านนี้ พวกที่มาเที่ยวเล่นตามหาดก็เริ่มบางตา ส่วนผู้ที่มาใหม่... เดาเอาเองว่าคนไม่ค่อยมีใครนึกสุนทรีย์มากันนักหรอก นอกจากปาร์ตี้เมาหัวทิ่มแล้ว อีกส่วนก็คงเป็นพวกศาลาคนเศร้า เอาความทุกข์มาทิ้งทะเล
 
                จริง ๆ แล้วธันวาไม่ใคร่จะเข้าใจกับคำกล่าวที่ว่านั่นสักเท่าไร...
 

                เขามองดูคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งจนท่วมข้อเท้า ถอดรองเท้าหนังกับถุงเท้าออกให้ฝ่าเท้าสัมผัสกับความนุ่มของเม็ดทราย น้ำทะเลพวกนี้ทำให้เขารู้สึกดี ชายหนุ่มมองดูฟองคลื่นซัดเข้าฝั่ง ก่อนจะถอยหลังกลับสู่ทะเลแล้วม้วนตัวเข้าฝั่งอีกครั้ง
 

                แล้วไอ้ปัญหาที่ใครต่อใครบอกว่าเอามาทิ้งที่ทะเล มันจะกลับเข้าไปหาตัวเจ้าของเหมือนน้ำทะเลพัดเข้าฝั่งหรือเปล่า ?
 


                น้ำทะเลกลืนพระอาทิตย์ไปแล้ว ท้องฟ้าที่ไมอามี่มีเพียงความมืดประดับดวงดาวเป็นจุดเล็ก ๆ กระจายอยู่ทั่ว ในมือขวาของธันวามีเบียร์อยู่ขวดหนึ่ง รองเท้าหนังหิ้วอยู่ที่ข้างซ้าย ขากางเกงสแล็คเนื้อดีถูกพับลวก ๆ ขึ้นมาเกือบถึงเข่า ส่วนเนคไทด์ถูกเขาปลดเก็บใส่กระเป๋าไปนานแล้ว

                ระหว่างที่เดินไปเรื่อย ๆ ตามแนวชายหาด เขาเห็นคนร้องไห้ บางคนตะโกนใส่ทะเล บางคนก็เมานอนกองกับผืนทราย สลับกับกลุ่มปาร์ตี้ที่เปิดเพลงในวิทยุเสียงดัง

                ธันวามักจะแวะมาเดินเล่นที่หาดนี้อาทิตย์ละครั้งหรือสองครั้งพอให้สมองปลอดโปร่ง และคนที่เห็นอยู่เกือบทุกครั้งที่มา... คนคนนั้นก็ยังอยู่ที่เดิม
 
                ผู้ชายเอเชียตัวเล็กกว่าเขานิดหน่อย เส้นผมสีน้ำตาลเข้มเป็นระเบียบ และสัญลักษณ์ประจำตัวคือน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม


                เขานึกสงสัยว่าคนเราจะร้องไห้ได้บ่อยขนาดนี้เชียวหรือ บางทีในตัวของผู้ชายคนนี้อาจจะมีเขื่อนน้ำตาอยู่ล่ะมัง ?
 
 
                “สวัสดีครับ” เอ่ยทักทายพลางทรุดตัวนั่งลงข้างกัน

                ชายหนุ่มตัวเล็กในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนหันมามองเขา ก่อนจะตอบกลับเสียงเรียบ “สวัสดีครับ”

 
                นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถือวิสาสะทำแบบนี้ ธันวาไม่เคยปลอบใจ ไม่เคยทำอะไรมากไปกว่านั่งจิบเบียร์จนหมดขวดแล้วจึงขอตัวกลับ ไม่มีเสียงพูดคุย ไม่มีอะไรเลยนอกจากความเงียบ และเสียงคลื่น

                และสิ่งที่ที่ให้ธันวาแปลกใจเป็นลำดับต่อมานอกจากการพบเจอริมชายหาดพร้อมกับรอยน้ำตา คือการร้องไห้แบบไม่มีเสียงสะอื้นแม้สักนิด
 

                ไม่เคยมีคำถามหลุดจากปากธันวา
                และไม่เคยมีคำตอบใดจากอีกคน


                พวกเขาไม่รู้จักชื่อกันเสียด้วยซ้ำ


                ธันวาเหลือบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของอีกฝ่าย ผิวขาวเหมือนน้ำนมตัดกับความมืดที่โรยตัวอยู่รอบ น้ำตาที่ไหลเป็นพัก ๆ ตอนนี้แห้งสนิท ดวงตาเล็กรีมองตรงไปที่ทะเลด้านหน้า

                เขาไม่รู้หรอกว่าคนคนนี้คิดอะไร และมีความทุกข์อะไรหนักหนา แต่ดูเหมือนระดับแอลกอฮอล์ในตัวที่มากกว่าคืนก่อนที่เคยนั่งตรงนี้จะทำให้ความสามารถในการควบคุมการยกริมฝีปากต่ำลง และนอกจากนั้นมันยังทำให้ประโยคภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันของเขายานคางนิดหน่อยอีกด้วย

                “คุณมองเหมือนอยากลงไป...” ธันวาบุ้ยปากไปทางคลื่นใหญ่ที่ซัดเข้าฝั่งเป็นระยะ “...ตรงนู้น”
 
                คนข้างตัวละสายตาจากน้ำทะเลสีดำ และตอบกลับมาด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงแบบคนเอเชียแท้ ...ที่เขาฟังดูแล้วคิดว่ามันน่ารักดี

                “เปล่า... ผมแค่มองเฉย ๆ”


                “คุณมาจากไหนน่ะ” ธันวาไม่สนใจจะถามต่อ เขากำลังสนใจเรื่องส่วนตัวของอีกคนมากกว่า ...อยู่ดี ๆ ก็ทำตัวเป็นเพื่อนบ้านที่น่ารำคาญ เขารู้ตัว หากยังตีหน้ามึนต่อไป “...ผมมาจากกรุงเทพ”
 
                “ฮ่องกง” คนข้างตัวไม่มีท่าทางรำคาญอะไร แต่ก็ไม่ได้กระตือรือร้นตอบคำถามเขา ดวงตาเรียวหันมาจ้องมองเขา ก่อนที่ริมฝีปากบางจะขยับกล่าวเหมือนจะเตือน “คุณคงจะเริ่มเมาแล้ว”
 
                ธันวายิ้ม วางเบียร์ที่เหลือก้นขวดลงกับทราย พยายามทิ่มมันลงเหมือนปลูกต้นไม้ “ไม่รู้สิครับ แต่ปกติแค่สองสามขวดผมไม่เมานะ”
 
                “งั้นวันนี้คงผิดปกติ”
 
                “งั้นคุณเองก็ด้วย”
 

                ความเงียบครอบคลุมอีกครั้งเมื่อจบประโยคของธันวา ขวดเบียร์ตั้งเอียงกะเท่เร่บนพื้นทราย ลมเย็นพัดเข้าใบหน้าเป็นระยะ แน่นอนว่าแสงของพระจันทร์ส่องได้ไม่สว่างนักหรอก และแสงของดวงดาวก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

                ดังนั้นพวกเขาจึงอาศัยแสงไฟจากวงปาร์ตี้บาร์บีคิวแถวนั้นเพื่อมองรอยยิ้มบางของกันและกัน
 
 
                ธันวารู้สึกเหมือนอยู่ดี ๆ เขาก็กลายเป็นช่างประปา
 
 
                “ไอเดน หลี่ครับ”

                “ผมชื่อธันวา”
 
 
                ก๊อกน้ำตาที่เสียมานานของไอเดนกำลังจะได้รับการซ่อมแซมเสียที

 
                “ยินดีที่ได้รู้จัก”
 
 


                และหลังจากวันนั้น ที่ชายหาดของไมอามี่ได้กลายสภาพจากศาลาคนเศร้า จากสถานที่ทิ้งความเสียใจ เป็นจุดนัดพบ ...หรือจะเรียกว่าจุดแวะพักระหว่างทางก็คงได้

                จุดแวะพักก่อนจะเริ่มการเดินทางครั้งใหม่ที่ไอเดนอดคาดหวังในใจไม่ได้ ว่าการเดินทางครั้งนี้คงจะไม่เปียกปอนด้วยหยดน้ำตาอีกต่อไป

 
                “เบียร์ไหม ไอเดน”
 
                “เอาสิ...ขอบคุณ” ไอเดนเอื้อมมือไปรับขวดเบียร์สีขุ่นจากมือของธันวา มองดูอีกฝ่ายถอดรองเท้าหนังก่อนจะกระตุกเนคไทด์ที่คอออกแล้วยัดมันลงกระเป๋า “ช่วงนี้งานเยอะหรือ ?”
 
                “นิดหน่อย” ธันวาทำหน้ายุ่ง วางกระเป๋าราคาแพงลงบนพื้นทรายอย่างไม่นึกเสียดาย “...คุณล่ะ”
 
                “นิดหน่อยเหมือนกัน” เขาไม่ได้ตอบอะไรมากไปกว่าประโยคสั้น ๆ และรอยยิ้มที่มุมปาก ลมทะเลช่วงหัวค่ำพัดแรงจนทรงผมของธันวาตีกันยุ่งเหยิง ชายหนุ่มตัวเล็กกว่าหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือไปจัดทรงให้อีกคนอย่างเบามือ

                “อย่างกับรังนก” ว่าสำทับ

                ธันวาเบ้ปาก

                “แล้วสนใจอยากมาทำรังไหม ?”
 
 

x

(ต่อด้านล่าง)

[Another Irish]

                หูของธันวาอยู่ติดกับโทรศัพท์มาเกือบค่อนวันแล้ว พักนี้ที่บริษัทยุ่งกว่าปกติเพราะปัญหานิดหน่อยเกี่ยวกับสาขาที่กรุงเทพ และเพราะเขาเป็นคนไทยเพียงคนเดียวที่มีอำนาจสูงสุดในแผนก มันกลายเป็นว่าเขาต้องเป็นทั้งล่าม ทั้งแปลเอกสาร และจัดการงานเกือบทุกอย่างด้วยตัวเอง

                และมันคงดีกว่านี้ ถ้าเขามีเบอร์ติดต่อของไอเดน


                ชายหนุ่มถอนหายใจใส่หนังสือพาสปอร์ตและตั๋วเครื่องบินในมือ เขาอยู่ที่สนามบินแล้วหลังจากโทรศัพท์เรียกตัวกะทันหันจากกรุงเทพฯ พร้อมกับบอสชาวอเมริกันและเพื่อนร่วมงานอีกสองคน

                “ถ้าจัดการเรื่องที่นั่นเรียบร้อยเร็วเท่าไหร่เราก็ได้กลับเร็วเท่านั้น ...ผมเองก็ไม่อยากอยู่กรุงเทพฯ นานนักหรอก ลูกสาวผมเพิ่งจะเข้าจูเนียร์สคูล” บอสของเขาว่าแบบนั้น ธันวาก็จนใจจะกล่าวอะไร
 
 
                หลายวันมานี้เขาไม่ได้ย่างเท้าเข้าใกล้หาดเลยด้วยซ้ำ และพวกเขาก็ไม่ได้สนิทกันถึงขนาดจะมีเบอร์โทรศัพท์เอาไว้ติดต่อ สถานะของเขากับไอเดนตอนนี้เป็นเพียงคนรู้จักที่จิบเบียร์ร่วมกันบ่อย ๆ แชร์เรื่องราวระหว่างวันท่ามกลางเสียงคลื่น


                แม้จะเป็นเพียงแค่นั้นก็ตาม แต่ธันวารู้ตัวดีว่าเขารู้สึกกับไอเดนมากกว่าคนรู้จัก
                เขาไม่ได้อยากหยุดความสัมพันธ์ไว้เท่านี้ ในขณะที่ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปด้วยดี แต่...
 
                ชายหนุ่มถอนหายใจอีกครั้ง
 
                ธันวากำลังกระวนกระวาย และท่าทางของเขาก็ฉายชัดจนบอสหนุ่มตบมือบนบ่าสองสามที เสียงทุ้มต่ำย้ำอย่างหนักแน่น “ไม่เกินหนึ่งเดือนหรอก อย่ากังวลเลย”

                เขากลัวว่าก๊อกน้ำที่กำลังลงมือซ่อมแซมจะเสียอีกครั้ง
 

x

 
                ไอเดนยืนมองทะเลที่ซัดเข้าชายฝั่งไมอามี่อย่างเหม่อลอย ภาพตรงหน้าพล่าเลือนเหมือนเมื่อครั้งแรก ๆ ที่มาที่นี่

                ปลายเท้าถูกคลุมด้วยน้ำทะเลจนถึงข้อตามจังหวะการม้วนตัวของคลื่นลูกเล็ก ชายหนุ่มยัดมือลงกระเป๋ากางเกงสีครีม และเดินเลียบไปตามความยาวของแนวชายหาด

                การเดินทางที่วาดหวังเอาไว้ว่าจะไม่เปียกปอนน้ำฝน แต่สุดท้ายเขาก็แค่คิดไปเอง
 

                ไอเดนถอนหายใจกับคลื่นลมและน้ำทะเลสีขุ่น สูดน้ำมูกเหมือนจะบอกตัวเองให้พอสักที ปกติเขาไม่ใช่คนชอบร้องไห้หรืออะไร ตอนกลางวันเขาก็ทำงานตามปกติ เพียงแต่การมาที่นี่ทุกวัน ก็เพียงต้องการตอกย้ำความทรงจำเก่า ๆ และมันทำให้น้ำตาไหลออกมาได้อย่างไม่ยากเย็น
 

                ไอเดนเคยมีคนรัก
                เคยมีคนที่สัญญาว่าจะแต่งงานกันที่ชายหาดแห่งนี้
 
                แต่เธอคนนั้นผิดสัญญา

                เธอส่งยิ้มให้เขา มือเล็กขยับแหวนเพชรเม็ดเล็กในมือ และบอกให้เขาเริ่มต้นใหม่ ก่อนที่เธอจะปิดเปลือกตาลง และจากเขาไปตลอดกาล
 

                ไอเดนก็แค่ ‘เกือบ’ จะเริ่มต้นใหม่ได้แล้วก็เท่านั้น แต่ดูเหมือนน้ำตาจะเป็นสิ่งยืนยันได้ดีว่าเขากำลังถูกทิ้งอีกครั้ง
 

                เปลือกหลุบลงมองต่ำ เมื่อนึกถึงคำพูดของเพื่อนร่วมงานผมสีแดงจินเจอร์เหมือนรอน วีสลีย์

                “นายไม่ควรไปที่หาดนั่นแล้ว ไอเดน” โจชัวร์ว่า “ยิ่งไปก็ยิ่งเสียใจ นายเคยเสียใจเพราะที่นั่นมาแล้วครั้งหนึ่ง และครั้งนี้ก็ยังเป็นสถานที่เดิม... หยุดซะ ก่อนที่หัวใจนายจะพัง”
 
                บางโจชัวร์คงพูดถูก เขาคงต้องหยุด ก่อนที่ก๊อกน้ำตาจะซ่อมแซมไม่ได้อีกต่อไป
 

x

 
                เมื่อเท้าเหยียบสนามบินแห่งใหม่ของไมอามี่ ธันวาก็กล่าวลาบอสทันที เขารีบกลับอพาร์ตเม้นท์ โยนทุกอย่างไว้ที่พื้นห้อง แม้จะเหนื่อยจากการนั่งเครื่องมากว่าสิบชั่วโมง แต่ธันวารู้แค่ว่าเขาต้องไปหาไอเดน

                และแน่นอน... ไอเดนไม่อยู่ที่หาดนั่นแล้ว ไม่มีใครให้เขาถามด้วยซ้ำว่าไอเดนอยู่ที่ไหน
 

                ชายหนุ่มยีศีรษะจนยุ่ง ทิ้งตัวลงกับผืนทราย ดูเหมือนวันนี้จะมีปาร์ตี้ของโรงแรมอะไรสักอย่างริมหาด เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่ว แต่ธันวากลับรู้สึกว่างเปล่า
 
                เขารู้สึกว่างเปล่าพอ ๆ กับท้องทะเลเวิ้งว้างในตอนนี้
 
                มันเป็นความผิดของเขาเอง ที่หายไปโดยไม่บอกอะไรกับอีกฝ่ายไว้สักนิด ระยะเวลาเกือบสามเดือนที่เขาหัวปั่นอยู่ที่กรุงเทพฯ ธันวาไม่รู้เลยว่าก๊อกน้ำตาที่ซ่อมแซมค้างไว้เป็นอย่างไร ความหวังที่คิดเอาไว้ว่าไอเดน อาจจะ ยังมาที่ชายหาดแห่งนี้
 
                แม้แต่ความหวังอันริบหรี่ในขณะนี้ก็ยังถือว่ามากไป
 
 
                ธันวากลายเป็นช่างประปาที่ทำก๊อกในหัวใจของตัวเองเสีย และเขาก็ยังหาวิธีซ่อมมันไม่ได้สักที


                ร่างโปร่งจิบเบียร์อยู่ใต้ท้องฟ้าสีดำเหมือนเช่นเคย กลายเป็นเขามาที่หาดเกือบทุกวันจนมาร์คัส คนขายเบียร์จำหน้าได้ และลดราคาให้เขาเป็นบางครั้ง และบางครั้งก็ใจดีแถมฟรีอีกขวดเวลาที่เมาจนหน้าแดง

                ธันวาฝังขวดโคล่าเย็นเฉียบที่ได้มาฟรีไว้กับผืนทรายข้างตัว ในมือก็ถือโคล่าอีกขวดเอาไว้ ...บางวันก็ไม่ได้กินเบียร์หรอก เขาเปลี่ยนเครื่องดื่มไปเรื่อยแล้วแต่อารมณ์


                ตลอดเวลาเกือบสองเดือนที่เขาแวะมาที่นี่หลังเลิกงานก็แค่มานั่งจิบเครื่องดื่ม คิดอะไรเงียบ ๆ คนเดียว มีบางทีที่เพื่อนทำงานตามมาบ้างไม่ให้เงียบเหงาจนเกินไป และเป็นเวลาเกือบห้าเดือนแล้วที่เขาไม่ได้เจอไอเดน

                ทั้งที่เขาควรจะลืมอีกฝ่ายไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็แปลกดีที่เขาจำได้กระทั่งยามที่น้ำใสหยดออกจากดวงตาเรียว... ว่ามันมักจะร่วงจากขอบดวงตาฝั่งซ้ายก่อนเสมอ
 
                และธันวาก็เลิกหวังไปแล้วว่าจะได้พบกับไอเดนอีกครั้ง
 
                “ธันวา...”
 
                หากนี่ไม่ใช่เสียงไอเดนจริง ๆ เขาก็ควรหาเวลาไปพบแพทย์
 
                ธันวาเอี้ยวคอไปทางด้านหลังเพื่อมองหาต้นเสียง ร่างของไอเดน หลี่ยืนอยู่ตรงนั้น... เสื้อเชิ้ตสีครีมดูโปร่งสบาย กับกางเกงยีนส์ขาสั้นแบบที่ใส่เป็นประจำ

                ชายหนุ่มมองไอเดนค้างอยู่อย่างนั้น จนอีกฝ่ายกัดปากเพราะทำอะไรไม่ถูก


                ใช่ว่าไอเดนคาดหวังเอาไว้ว่าจะได้พบธันวาหลังจากทำตามคำแนะนำของโจชัวร์ บัดดี้ที่ทำงาน แต่เพราะคิดว่ามาเดินเล่นแค่แป้ปเดียวคงไม่เป็นไร ...ก็เขาไม่ได้มาเกือบ 3 เดือนแล้วนี่
 
                “ไอเดน...”
 
                “ไปไหนมาหรือ” กว่าจะรู้ตัวคำถามก็หลุดออกจากปากไปแล้ว
 
                “ไปทำงานมา” ธันวาตอบ วางขวดโคล่าบนผืนทรายและไม่ใส่ใจด้วยซ้ำว่ามันจะล้มจนน้ำสีเข้มซึมหายไปอย่างรวดเร็ว “ตอนนั้นมีงานด่วนที่กรุงเทพฯ ผมเองไม่รู้มาก่อน...”
 
                “อย่างนั้นหรือ...” ไอเดนไม่รู้จะเขาควรจะรู้สึกแบบไหน มันไม่เชิงโกรธหรอก พวกเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์กันถึงขั้นนั้น แต่...
 
                “ขอโทษที่ไม่ได้บอก แต่...ผมไม่รู้จะติดต่อคุณอย่างไร แล้ว--”
 
                “นี่นามบัตรผม” ไอเดนตัดสินใจล้วงมือลงกระเป๋าเสื้อ หยิบนามบัตรใบเล็กออกมายื่นให้อีกฝ่าย

               
                ปัญหาของพวกเราก็แค่ไม่มีวิธีติดต่อกัน และมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

                เพราะไอเดนแน่ใจแล้ว
                ตั้งแต่วินาทีที่เห็นแผ่นหลังของธันวานั่งอยู่บนชายหาดไมอามี่

 
                “ขอบคุณ”
 

                ไอเดนแน่ใจ... ว่าพวกเขาคิดเหมือนกัน
 

                ธันวาในตอนนี้นอกจากจะเป็นช่างประปาซ่อมก๊อกน้ำตาให้ไอเดนได้ เขาก็หาวิธีซ่อมก๊อกในหัวใจของเขาได้แล้วเช่นกัน และช่างประปาคนนั้นคงเป็นใครไม่ได้นอกจากชายหนุ่มชาวฮ่องกงคนนี้

____________________________________________________________________________

plumb‧er
Someone whose job is to repair water pipes. (Longman Dictionary)




สวัสดีค่ะ เป็นครั้งแรกที่เอาเรื่องมาลงที่นี่ ตื่นเต้นมาก
หากเคยเห็นเรื่องนี้ในเด็กดีมาก่อน (ยูสเซอร์ Irishxmm) เราคือคนเดียวกันนะคะ

Irish

[sirin_chadada]

เป็นการเปรียบเทียบที่น่ารักดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับความหมายของคำศัพท์ด้วยค่ะ ว่าจะเปิดดิคอยู่เชียว ฮา

[DZiik]

น่ารักดีค่ะ 

[mukmaoY]

ละมุน

[Starry[Blue]]

น่ารัก

ชอบหนุ่มฮ่องกงมากๆค่ะ55

[@Iriz]

น่ารักจัง อยากอ่านเป็นเรื่องยาวเลยค่ะ
ไม่ค่อยเจอสไตล์การเขียนแบบนี้แฮะ แต่ชอบนะคะ
+1 เป็นกำลังใจให้ค่า

[Mouse2U]

เรื่องราวนี้เหมือนเป็นคำเตือนเลยค่ะว่า 'ถ้าเจอคนที่หัวใจบอกว่าใช่เมื่อไร ให้รีบแลกเปลี่ยนช่องทางการติดต่อระหว่างกันทันที!!!' ขอบคุณสำหรับนิยายอุ่นๆ นะค้าา..^^

[มะปรางเปรี้ยว]

ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ 

[KKKwanGGG]

ขอบคุณครับ

[yunnutjae]

นึกว่าจะซ่อมไม่ทันซะแล้ว