ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
Hippocampus
ม้าน้ำที่หายไป
ทุกๆ วันของผมไม่มีเมื่อวาน วันนี้ หรือวันพรุ่งนี้
ผมจะกลับมาก่อน 05.30 PM
กระดาษโพสต์อิทสีฟ้าอ่อนถูกแปะทับอยู่บนนาฬิกาดิจิตอลที่กำลังเปลี่ยนเลขหลักสุดท้าย ข้างๆ กันเป็นกระดาษที่มีเบอร์โทรศัพท์เขียนไว้ มือเรียวคว้าเอามาถือด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า ถ้าเป็นเช่นนั้นอีกไม่กี่นาที เขาคงได้เจอกับเจ้าของกระดาษแผ่นนี้ สองเท้าขาวซีดวางลงบนพื้นหยัดตัวลุกขึ้นเดินและหยุดลงที่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ สะท้อนให้เห็นใบหน้าขาวของตัวเอง ฉับพลันความรู้สึกวูบโหวงตีตื้นเข้ามาในอกจนต้องเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น ภายในห้องสีขาวมีเตียงไม้ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ชิดริมหน้าต่าง ผ้าม่านสีฟ้าถูกรวบขึ้นอย่างเป็นระเบียบ นอกจากนี้ทั่วทั้งห้องก็ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ทำจากไม้เสียส่วนใหญ่
เสียงลูกบิดประตูก็ดังขึ้นแผ่วเบา ด้วยความสงสัยจึงพาตัวเองออกจากห้องนอนเพื่อพบกับใครบางคนที่ทิ้งข้อความเอาไว้
'วันนี้รถติดเลยกลับช้ากว่าวันอื่น ขอโทษนะครับ'
ผู้ชายตัวโตรูปร่างสูงใหญ่ ทว่ามีสัดส่วนที่น่ามองเดินถือถุงและกล่องใบใหญ่เข้ามาในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงสแล็คสีดำ ใบหน้าหล่อประดับด้วยรอยยิ้มกว้าง ดวงตาทอประกายแสงแดดอ่อนๆ ที่กำลังจะลารับขอบฟ้า พอเห็นแล้วก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก บรรยากาศที่ว่างเปล่าถูกเติมเต็มด้วยการเคลื่อนไหวไปมาของชายหนุ่ม
'พี่หิวข้าวรึยัง? ทานข้าวกลางวันหมดมั้ยครับ'
ชายคนนั้นวางของลงบนโต๊ะในห้องนั่งเล่นแล้วเดินเข้ามาหาพร้อมกับยกฝ่ามือหนาประกบเข้าที่หน้าใส ริมฝีปากได้รูปประทับลงเบาบางที่หน้าผาก ทำเอาคนตัวเล็กกว่าผงะถอยไปครึ่งก้าว แทนที่คนตัวโตจะแสดงสีหน้าไม่พอใจกับการกระทำที่เหมือนจะต่อต้านกลับยิ้มจนตาหยี หัวใจของร่างโปร่งกระตุกวูบไหว
'เหลือตั้งครึ่งหนึ่ง ถ้าทานไม่หมดจะถูกลงโทษนะครับ'
คิ้วของคนตัวหนาขมวดมุ่นเมื่อพบว่ากับข้าวในจานพร่องไปไม่มากนักเมื่อเทียบกับเมื่อเช้าก่อนที่จะออกไปทำงาน พอได้สบตาเข้ากลับใบหน้าเครียดตึงก็อดที่จะกัดริมฝีปากของตัวเองไม่ได้
'ห้ามกัดปากครับ'
'...'
'เดี๋ยวพี่จะเจ็บ'
นิ้วมือใหญ่เอื้อมเข้ามาสัมผัสที่ริมฝีปากแดง
'ทีหลังต้องทานข้าวที่ผมเตรียมไว้ให้หมดนะครับ มันไม่ได้เยอะอะไรเลย พี่ทานน้อยแบบนี้จะไม่มีแรงนะ'
'อื้อ'
คนตัวเล็กตอบรับอย่างเป็นธรรมชาติ ส่งผลให้ใครอีกคนฉีกยิ้มอย่างพอใจ
'เรามาทานข้าวเย็นกันดีกว่า เดี๋ยวพี่ต้องทานยาด้วย'
กับข้างส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นของโปรดของคนตัวเล็กทั้งนั้น
'อร่อยมั้ยครับ'
ร่างโปร่งพยักหน้ารับขณะกินข้าวเงียบๆ
'อร่อยก็ทานเยอะๆ นะครับ'
คนตัวเล็กกลืนอาหารรสชาติดีลงคอแล้วพูดกับคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม
'นายด้วย'
'ผมกินเยอะอยู่แล้วพี่ไม่ต้องห่วง'
มิน่าล่ะถึงได้ตัวสูงใหญ่ขนาดนี้ คนตัวเล็กคิดในใจ
'ว่าแต่...'
'ครับ?'
'...'
'...'
'นายคือใครเหรอ?'
07.15 AM
'อรุณสวัสดิ์ครับ วันนี้วันที่ 12 มกราคม 2560'
'...'
'ผมชื่อภาวิน'
'...'
'แล้วพี่ล่ะครับชื่ออะไร'
'สา.. สาริน'
ใช่แล้ว เขาชื่อสาริน สารินที่แปลว่าผู้ก้าวไปข้างหน้า
'วิน?'
'ครับ ตอนนี้ผมอายุ 24 เรียนจบแล้วด้วย'
ระหว่างที่พูดภาวินก็เข้ามาประคองให้เขาลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะหยิบเอาปรอทวัดเข้ามาเสียบเข้าที่หู
หลังจากที่สารินเข้าห้องน้ำ ภาวินก็ละตัวเองออกมา เขารีบทำอาหารเช้าง่ายๆ ให้กับคนรัก เพราะเมื่อคืนคนตัวเล็กป่วย ภาวินจึงต้องคอยวัดไข้และเช็ดตัวให้บ่อยๆ จนทำให้เช้านี้เขาตื่นสายกว่าปกติไปครึ่งชม
07.25 AM
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ภาวินวางทุกอย่างในมือและโผล่หน้าเข้าไปในห้องนอน เขายิ้มให้กับร่างเล็กที่เดินออกมา
'เช็ดหน้าให้แห้งด้วยสิครับ'
ถึงจะบอกแบบนั้น แต่มือหน้าก็คว้าเอาผ้าขนหนูผืนเล็กเข้าไปเช็ดใบหน้าขาวใสให้อย่างเบามือ
'ขอบใจนะ'
คนตัวเล็กส่งยิ้มกว้างให้เขาพร้อมคำขอบคุณ
'แต่นายเป็นใครเหรอ'
04.54 PM
'วันนี้ผมจะสอนพี่เล่นเปียโน'
'อื้อ มันยากไหม'
'ไม่ยากครับ พี่เล่นได้แน่นอน'
ภาวินจับมือเรียวของคนรักวางลงบนเปียโนหลังเล็ก เสียงเปียโนใสดังกังวาล ไล่ตัวโน้ตทีละตัวตามสมุดเพลงไม่นานก็ถูกเรียบเรียงให้เป็นท่วงทำนองไพเราะ
เพลง Kiss the rain ของ Yiruma ดังก้องทั่วห้องนั่งเล่นสีขาว สารินยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าตัวเขาเองสามารถเล่นเพลงเพราะๆ ได้ และมันไม่ยากอย่างที่ภาวินบอก
เพราะภาวินสอนเขาเล่นมาแล้วนับร้อยครั้ง
แต่เขาไม่เคยจำได้
สารินไม่เคยจำได้เลยสักครั้ง
06.21 PM
'ยายพี่ล่ะ'
ภาวินละสายตาจากข่าวในช่วงเย็น สบตาเข้ากับดวงตากลมโต ถึงแม้ว่าสารินจะอายุสามสิบเอ็ดแล้ว แต่คนตัวเล็กก็ยังมีใบหน้าที่อ่อนเยาว์กว่าคนในวัยเดียวกันมากนัก อาจเป็นเพราะสารินไม่เคยเก็บเรื่องใดๆ มาคิดให้เครียด
'ยายนวลเสียไปสามปีแล้วครับ'
ภาวินจำต้องพูดประโยคทำร้ายจิตใจคนตรงหน้า คนตัวเล็กกว่ามองเขาอย่างไม่เชื่อ
'มะ เมื่อวานยายยังทำขนมให้พี่กินอยู่เลย'
'เมื่อวานเป็นวันครบรอบที่ยายพี่เสียครับ'
'ฮืออออ ไม่.. ฮึก ไม่จริง'
น้ำตามากมายไหลเอ่อล้นออกมาจากดวงตาคู่สวย ภาวินดึงเอาคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ปลอบประโลมด้วยการลูบหัวคนรักไปมา
'ไม่จริง วินโกหก ฮือออ'
ภาวินได้แต่รับเอาความเสียใจของสารินเข้ามาในอ้อมอก ไม่ว่าจะพูดปลอบใจอย่างไรอีกคนก็ไม่มีท่าทีที่จะหยุดร้องไห้ สารินสะอื้นจนตัวโยนเหมือนวันนั้น วันที่ยายของคนตัวเล็กเสียไป ร่างสูงยกมือขึ้นปาดน้ำตาของคนตรงหน้า ดวงตาบวมแดงปรากฏให้เห็น ภาวินไม่ชอบตอนที่คนตัวเล็กร้องไห้
หากเป็นไปได้ร่างสูงอยากรับเอาความเจ็บปวดของคนรักมาไว้เอง แต่ภาวินทำไม่ได้
สายตาคมจ้องมองไปยังนาฬิกาเรือนใหญ่ที่วิ่งวนตามหน้าที่ของมัน
06.31 PM
'ผมชื่อภาวิน แล้วพี่ล่ะครับชื่ออะไร'
10.45 PM
'อือ... อึ้ก .... จะ... จุก'
สารินกัดปากตัวเองเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่รุกล้ำเข้ามาทางด้านหลัง สร้างความอึดอัดในตัวให้ไม่น้อย อีกทั้งยังมีร่างสูงคร่อมทับเอาไว้ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกต้องการอากาศหายใจมากกว่าปกติ เสียงเตียงขยับโยกตามแรงอารมณ์
'อดทนอีกนิดนะครับ'
'วิน... อ้ะ..'
ร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งคู่เสียดสีกันไปมา ผิวชื้นเหงื่อและความฉ่ำแฉะตรงส่วนที่เชื่อมต่อกันเป็นเหตุให้คนตัวเล็กครางเบาๆ ในลำคอ
10.55 PM
'ผมชื่อภาวิน.. อ่า.. แล้วพี่ล่ะครับชื่ออะไร'
ภาวินละสายตาจากนาฬิกาที่โต๊ะหัวเตียงกระซิบถามคนรักเสียงแหบพร่า
'อ๊ะ ... สะ สาริน ... อื๊อออออ ...'
มือเรียวเกร็งผวาจับเข้าที่ท่อนแข็นแข็งแรงจนภาวินอดจะโน้มตัวลงมาจูบซับน้ำตาที่ไหลซึมออกมาเป็นการปลอบประโลมไม่ได้ ร่างสูงรู้ดีว่าคนรักของเขาทรมานแค่ไหน
แต่เสียงร้องของสารินก็ยังคงดังต่อไปจนถึงเช้ามืด
'วิน... พี่อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ฮือ'
เสียงร้อนรนปนสะอื้นของคนปลายใสทำให้ภาวินลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานอย่าวรวดเร็ว และร่างสูงก็ไม่รีรอที่จะหยิบกุญแจรถติดมือมาด้วย
'เฮ้ย มึงจะไปไหนวะ แล้วประชุมบายอ่ะ'
เพื่อนร่วมงานที่เดินสวนมาตะโกนถาม แต่ตอนนี้ภาวินจดจ่ออยู่แค่กับคนในสายเท่านั้น
'ภาวิน ฮึก... พี่ถูกขังอยู่ในห้อง'
ภาวินได้ยินเสียงกึกกัก สารินคงกำลังพยายามหาทางออก
'เดี๋ยวผมจะรีบไปหา'
ได้โปรดอย่าออกมานะครับ
วันนี้ทั้งภาวินและสารินตื่นแต่เช้าจึงชวนกันออกมานั่งทานข้าวต้มที่ระเบียง
'ภาวินเหรอ'
'ครับ'
สารินพยักหน้ารับยิ้มๆ เมื่อคนตัวหนาแนะนำตัวในเช้าของวันอาทิตย์
'พี่เชื่อคนง่ายจังเลย แบบนี้อันตรายนะครับ'
ร่างสูงคิดอย่างเป็นกังวล เมื่อสังเกตว่าคนรักไม่มีท่าทีสงสัยในตัวเขาเลยสักครั้ง
'ถ้ามีคนอื่นมาบอกว่าชื่อภาวินพี่จะเชื่อเขาไหม'
ภาวินถามด้วยความอยากรู้และจดจ้องไปที่คนตรงข้ามไม่วางตา
'ไม่ ไม่เชื่อหรอก วินต้องมีตาแบบนี้ จมูกแบบนี้ แล้วก็ปากแบบนี้ พี่จำได้นะ'
ใบหน้าใสส่ายไปมายิ้มเหมือนรู้ทันในตอนแรกก่อนที่นิ้วยาวของคนตัวเล็กจะเลื่อนมาจรดลงบนดวงตา ปลายจมูก และริมฝีปากของภาวินแผ่วเบา
'...'
'...'
'ภาวิน... ร้องไห้?'
คนตัวเล็กตกใจรีบผละตัวขึ้นมายืนข้างๆ ร่างสูงที่มีหยดน้ำตารื้นขึ้นมา
'เป็นอะไร บอกพี่ได้นะ อย่าร้องเลย'
'อึก... ครับ'
ภาวินกลืนก้อนบางอย่างลงคอไป พยายามกลั้นความรู่สึดมากมายเอาไว้เมื่อเห็นความกังวลสะท้อนอยู่ในดวงตาของคนรัก
'เหนื่อยเหรอ'
มือเล็กลูบลงมาที่ผมสีดำขลับ ภาวินเม้มปากตัวเองแน่น พยายามแล้วที่จะไม่ร้องไห้อย่างที่สารินขอ แววตาห่วงใยที่ทอดมองมายิ่งทำให้รู้สึกผิด
รู้สึกผิดที่ช่วยอะไรคนรักไม่ได้สักอย่าง
รู้สึกผิดที่ต้องขังคนรักเอาไว้ในห้องในยามที่เขาต้องทำงาน
รู้สึกผิดที่ไม่สามารถสร้างความทรงจำที่มีความสุขให้กับคนรักได้
'อึก... ฮือ... ผมขอโทษ ... ผมรักพี่นะ'
ภาวินพูดได้แค่นั้นก่อนที่จะซุกหน้าไปกับหน้าท้องของอีกฝ่ายแล้วสะอึกสะอื้นอยู่แบบนั้น
สารินไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ว่าทำไมคนรักของเขาถึงร้องไห้ ไม่รู้ว่าทำไมภาวินถึงโตขึ้นกว่าเดิมจากเมื่อวานมากนัก ไม่รู้ว่าทำไมสิ่งรอบตัวถึงได้เปลี่ยนไปจากที่เคย เพราะอย่างนั้นจึงทำได้แค่ไล้เช็ดน้ำตาบนแก้มสาก
'พี่ก็รักวิน'
นั่นคือสิ่งที่สารินรู้ดี
ภาวินยังเป็นเด็กชายที่น่ารักในความทรงจำของเขาเสมอ เป็นอย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยน
'วันนี้เรามาทำความสะอาดห้องกันดีมั้ยครับ'
'อื้อๆ'
สารินพยักหน้ารับอย่างแข็งขันในมือถือเครื่องดูดฝุ่นเอาไว้ เมื่อตกลงกันไว้แบบนั้นต่างคนก็ต่างแนกย้ายกันทำความสะอาด คนตัวเล็กดูดฝุ่นอยู่ในห้องนั่งเล่น ส่วนภาวินกำลังเก็บชั้นหนังสือที่เมื่อวันก่อนเขาเผลอทำรก พลันตาคมก็สังเกตเห็นสมุดบันทึกสีฟ้าขนาดไม่ใหญ่นักวางอยู่ ภาวินจำได้ว่าเขาซื้อให้คนรักไว้เขียนเล่น
ฉับพลันร่างสูงก็นึกสงสัยว่าคนตัวเล็กเขียนอะไรไว้ในนั้น
ภาวินเปิดสมุดออก
หน้าแรกเป็นรูปบ้านไม้ที่ถูกประดับด้วยไม้ดอกนานาชนิด มันถูกวาดออกมาอย่างบรรจง
บ้านของสาริน
หน้าที่สองเป็นรูปทะเล ที่ทั้งสองเคยไปเที่ยวด้วยกันครั้งที่สารินเรียนจบ
พวกเขานั่งรถไฟไปเที่ยว
หน้าที่สามเป็นรูปแมว ภาวินเคยซื้อแมวมาให้สารินเลี้ยงแก้เหงา
แมวตัวนั้นได้ตายไปเมื่อปีที่แล้ว
หลังจากนั้นก็มีรูปถูกวาดขึ้นมากมาย ด้วยดินสอบ้าง ปากกาบ้าง สารินเป็นคนวาดรูปเก่ง และเป็นคนสอนภาวินวาดรูปตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ มือหนาเปิดสมุดบันทึกมาจนเกือบหมดเล่ม น่าแปลกที่สองแผ่นสุดท้ายไม่มีรูปวาดอย่างที่ควรจะเป็น
10.43 AM , 4 เมษายน 2557ภาวินบอกว่าจะกลับมาตอนห้าโมงครึ่ง
03.15 PM , 16 กรกฎาคม 2557มีเพียงบ้านและทะเลที่จำได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ลางเลือนมากแล้ว
09.02 AM , 30 สิงหาคม 2558อยากวาดรูปยาย แต่จำยายไม่ได้แล้ว
09.46 AM , 21 ธันวาคม 2558ทำไมจำยายไม่ได้?
รินคิดถึงยายนะ
07.55 AM , 5 กุมภาพันธ์ 2559แต่ภาวินบอกว่ายายเสียแล้ว
ภาวินไม่เคยโกหก
08.37 PM , 28 มิถุนายน 2560ภาวินหลับสนิทเลย ทำงานต้องเหนื่อยมากแน่ๆ
05.00 PM , 13 สิงหาคม 2560สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่
มีความสุขมากๆ นะครับ
ก่อนหน้านี้เขาได้แต่พร่ำบอกในสิ่งที่คนรักไม่มีทางจำได้
ภาวินยิ้มขณะที่ข้อความอวยพรวันเกิดให้กับคนรักถูกเขียนขึ้น... ในครั้งที่ 67
ม้าน้ำเป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกของพีชพาย ตื่นเต้นกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
ได้แรงบันดาลใจมาจากภาพยนต์เรื่อง Memento ถ้าใครเคยดูจะรู้ว่าพระเอกน่าสงสารมากๆ
และกระทู้ในพันทิป >>
http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2009/04/X7727208/X7727208.htmlยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
และถ้าหากว่าใครสงสัยหรืองงตรงไหนก็ถามได้เลยจ้า 555
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) - Hippocampus ม้าน้ำที่หายไป - (จบ) (อ่าน 2118 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก