ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Plumber
When you get to know someone who can stop your tear
ท่อประปาเสีย หรือก๊อกน้ำพัง เป็นเรื่องที่มักพบได้บ่อยตามชายหาดของเมืองนี้
ธันวาพบว่ามันเสียมานานแล้ว ......แต่เขาก็เพิ่งจะรู้วิธีซ่อมเมื่อไม่นานมานี้นี่เอง
เสียงเพลงเรกเก้เปิดดังกระหึ่มอยู่ในร้านบาร์แถวหาด ธันวาเมียงมองแสงไฟหลากสีและกวาดตามองดูป้ายเมนูที่แปะอยู่หน้าร้าน มันควรจะมีสักร้านที่ขายอาหารคู่กับแอลกอฮอล์สิน่า...
สาวฝรั่งทรงโตในชุดวับ ๆ แวม ๆ เดินกันขวักไขว่ แต่ไม่มีใครสนใจเขาเท่าไหร่ แน่ล่ะ ผู้ชายชาวเอเชียอย่างเขามักโดนเมินเสมอ
ในที่สุดธันวาตัดสินใจเดินเข้าร้านสีทึมแห่งหนึ่ง แสงไฟสลัวแต่ยังพอให้มองรายการอาหารบนแผ่นกระดาษแข็ง ชายผิวดำคาดผ้ากันเปื้อนสีสดเดินตรงมาที่เขา ทันทีที่หย่อนตัวลงบนเก้าอี้ไม้
ชายหนุ่มสั่งอาหารไปสองอย่างพร้อมกับเบียร์อีกขวด เมื่อทานเสร็จก็ลุกออกจากร้านโดยทิ้งทิปไว้หลายเหรียญ ดีหน่อยที่เนคไทด์บนคอทำให้เขารอดพ้นจากสายตาดูถูกของพวกเนทีฟ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้จัดการที่ถูกส่งตรงจากเมืองไทยมาดูแลสาขาที่นี่ แม้ว่าเขาจะจบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยในเครือไอวี่ลีก ...แต่คนเอเชียก็คือเอเชีย
พวกเราไม่มีทางที่จะไม่โดนเหยียดสีผิวหรือเชื้อชาติไม่ว่าจะหมดยุคต่อต้านไปเป็นชาติแล้วก็ตาม แต่ถ้าหากถามว่าเขาสนใจเรื่องนี้พวกนี้ไหม ธันวาคิดว่ามันไร้สาระพอ ๆ กับหัวข้อการประชุมเรื่องมื้อกลางวันของพวกผู้บริหาร
ธันวา อัศวธินมาอยู่ที่ไมอามี่ รัฐฟลอริด้าได้สองปีแล้ว และมันเป็นสองปีที่แทบไม่มีอะไรน่าจดจำเลยนอกจากคืนอันร้อนแรงกับสาวบราซิลเมื่อหลายเดือนก่อนกับปาร์ตี้ริมสระของลุคที่เขาเมาจนลื่นตกสระ ...แน่นอนว่าหัวของเขาแตก โดนเย็บไป 14 เข็ม ซึ่งนั่นทำให้ขยาดปาร์ตี้ริมสระไปอีกนาน
สิ่งที่ดีที่สุดที่ไมอามี่มีสำหรับเขาแล้วก็คือที่นี่...
ชายหนุ่มเดินเลียบชายหาด พระอาทิตย์กำลังจะจมน้ำอยู่แล้ว แสงสีส้มของมันฉาบไปทั้งท้องฟ้า ธันวาหยิบมือถือออกมาถ่ายรูป แล้วอัพมันลงอินสตราแกรมแบบที่คนทั่วไปเขาทำกัน พร้อมแคปชั่น ‘Sunset at Miami bay’
เย็นย่ำป่านนี้ พวกที่มาเที่ยวเล่นตามหาดก็เริ่มบางตา ส่วนผู้ที่มาใหม่... เดาเอาเองว่าคนไม่ค่อยมีใครนึกสุนทรีย์มากันนักหรอก นอกจากปาร์ตี้เมาหัวทิ่มแล้ว อีกส่วนก็คงเป็นพวกศาลาคนเศร้า เอาความทุกข์มาทิ้งทะเล
จริง ๆ แล้วธันวาไม่ใคร่จะเข้าใจกับคำกล่าวที่ว่านั่นสักเท่าไร...
เขามองดูคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งจนท่วมข้อเท้า ถอดรองเท้าหนังกับถุงเท้าออกให้ฝ่าเท้าสัมผัสกับความนุ่มของเม็ดทราย น้ำทะเลพวกนี้ทำให้เขารู้สึกดี ชายหนุ่มมองดูฟองคลื่นซัดเข้าฝั่ง ก่อนจะถอยหลังกลับสู่ทะเลแล้วม้วนตัวเข้าฝั่งอีกครั้ง
แล้วไอ้ปัญหาที่ใครต่อใครบอกว่าเอามาทิ้งที่ทะเล มันจะกลับเข้าไปหาตัวเจ้าของเหมือนน้ำทะเลพัดเข้าฝั่งหรือเปล่า ?
น้ำทะเลกลืนพระอาทิตย์ไปแล้ว ท้องฟ้าที่ไมอามี่มีเพียงความมืดประดับดวงดาวเป็นจุดเล็ก ๆ กระจายอยู่ทั่ว ในมือขวาของธันวามีเบียร์อยู่ขวดหนึ่ง รองเท้าหนังหิ้วอยู่ที่ข้างซ้าย ขากางเกงสแล็คเนื้อดีถูกพับลวก ๆ ขึ้นมาเกือบถึงเข่า ส่วนเนคไทด์ถูกเขาปลดเก็บใส่กระเป๋าไปนานแล้ว
ระหว่างที่เดินไปเรื่อย ๆ ตามแนวชายหาด เขาเห็นคนร้องไห้ บางคนตะโกนใส่ทะเล บางคนก็เมานอนกองกับผืนทราย สลับกับกลุ่มปาร์ตี้ที่เปิดเพลงในวิทยุเสียงดัง
ธันวามักจะแวะมาเดินเล่นที่หาดนี้อาทิตย์ละครั้งหรือสองครั้งพอให้สมองปลอดโปร่ง และคนที่เห็นอยู่เกือบทุกครั้งที่มา... คนคนนั้นก็ยังอยู่ที่เดิม
ผู้ชายเอเชียตัวเล็กกว่าเขานิดหน่อย เส้นผมสีน้ำตาลเข้มเป็นระเบียบ และสัญลักษณ์ประจำตัวคือน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม
เขานึกสงสัยว่าคนเราจะร้องไห้ได้บ่อยขนาดนี้เชียวหรือ บางทีในตัวของผู้ชายคนนี้อาจจะมีเขื่อนน้ำตาอยู่ล่ะมัง ?
“สวัสดีครับ” เอ่ยทักทายพลางทรุดตัวนั่งลงข้างกัน
ชายหนุ่มตัวเล็กในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนหันมามองเขา ก่อนจะตอบกลับเสียงเรียบ “สวัสดีครับ”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถือวิสาสะทำแบบนี้ ธันวาไม่เคยปลอบใจ ไม่เคยทำอะไรมากไปกว่านั่งจิบเบียร์จนหมดขวดแล้วจึงขอตัวกลับ ไม่มีเสียงพูดคุย ไม่มีอะไรเลยนอกจากความเงียบ และเสียงคลื่น
และสิ่งที่ที่ให้ธันวาแปลกใจเป็นลำดับต่อมานอกจากการพบเจอริมชายหาดพร้อมกับรอยน้ำตา คือการร้องไห้แบบไม่มีเสียงสะอื้นแม้สักนิด
ไม่เคยมีคำถามหลุดจากปากธันวา
และไม่เคยมีคำตอบใดจากอีกคน
พวกเขาไม่รู้จักชื่อกันเสียด้วยซ้ำ
ธันวาเหลือบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของอีกฝ่าย ผิวขาวเหมือนน้ำนมตัดกับความมืดที่โรยตัวอยู่รอบ น้ำตาที่ไหลเป็นพัก ๆ ตอนนี้แห้งสนิท ดวงตาเล็กรีมองตรงไปที่ทะเลด้านหน้า
เขาไม่รู้หรอกว่าคนคนนี้คิดอะไร และมีความทุกข์อะไรหนักหนา แต่ดูเหมือนระดับแอลกอฮอล์ในตัวที่มากกว่าคืนก่อนที่เคยนั่งตรงนี้จะทำให้ความสามารถในการควบคุมการยกริมฝีปากต่ำลง และนอกจากนั้นมันยังทำให้ประโยคภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันของเขายานคางนิดหน่อยอีกด้วย
“คุณมองเหมือนอยากลงไป...” ธันวาบุ้ยปากไปทางคลื่นใหญ่ที่ซัดเข้าฝั่งเป็นระยะ “...ตรงนู้น”
คนข้างตัวละสายตาจากน้ำทะเลสีดำ และตอบกลับมาด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงแบบคนเอเชียแท้ ...ที่เขาฟังดูแล้วคิดว่ามันน่ารักดี
“เปล่า... ผมแค่มองเฉย ๆ”
“คุณมาจากไหนน่ะ” ธันวาไม่สนใจจะถามต่อ เขากำลังสนใจเรื่องส่วนตัวของอีกคนมากกว่า ...อยู่ดี ๆ ก็ทำตัวเป็นเพื่อนบ้านที่น่ารำคาญ เขารู้ตัว หากยังตีหน้ามึนต่อไป “...ผมมาจากกรุงเทพ”
“ฮ่องกง” คนข้างตัวไม่มีท่าทางรำคาญอะไร แต่ก็ไม่ได้กระตือรือร้นตอบคำถามเขา ดวงตาเรียวหันมาจ้องมองเขา ก่อนที่ริมฝีปากบางจะขยับกล่าวเหมือนจะเตือน “คุณคงจะเริ่มเมาแล้ว”
ธันวายิ้ม วางเบียร์ที่เหลือก้นขวดลงกับทราย พยายามทิ่มมันลงเหมือนปลูกต้นไม้ “ไม่รู้สิครับ แต่ปกติแค่สองสามขวดผมไม่เมานะ”
“งั้นวันนี้คงผิดปกติ”
“งั้นคุณเองก็ด้วย”
ความเงียบครอบคลุมอีกครั้งเมื่อจบประโยคของธันวา ขวดเบียร์ตั้งเอียงกะเท่เร่บนพื้นทราย ลมเย็นพัดเข้าใบหน้าเป็นระยะ แน่นอนว่าแสงของพระจันทร์ส่องได้ไม่สว่างนักหรอก และแสงของดวงดาวก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ดังนั้นพวกเขาจึงอาศัยแสงไฟจากวงปาร์ตี้บาร์บีคิวแถวนั้นเพื่อมองรอยยิ้มบางของกันและกัน
ธันวารู้สึกเหมือนอยู่ดี ๆ เขาก็กลายเป็นช่างประปา
“ไอเดน หลี่ครับ”
“ผมชื่อธันวา”
ก๊อกน้ำตาที่เสียมานานของไอเดนกำลังจะได้รับการซ่อมแซมเสียที
“ยินดีที่ได้รู้จัก”
และหลังจากวันนั้น ที่ชายหาดของไมอามี่ได้กลายสภาพจากศาลาคนเศร้า จากสถานที่ทิ้งความเสียใจ เป็นจุดนัดพบ ...หรือจะเรียกว่าจุดแวะพักระหว่างทางก็คงได้
จุดแวะพักก่อนจะเริ่มการเดินทางครั้งใหม่ที่ไอเดนอดคาดหวังในใจไม่ได้ ว่าการเดินทางครั้งนี้คงจะไม่เปียกปอนด้วยหยดน้ำตาอีกต่อไป
“เบียร์ไหม ไอเดน”
“เอาสิ...ขอบคุณ” ไอเดนเอื้อมมือไปรับขวดเบียร์สีขุ่นจากมือของธันวา มองดูอีกฝ่ายถอดรองเท้าหนังก่อนจะกระตุกเนคไทด์ที่คอออกแล้วยัดมันลงกระเป๋า “ช่วงนี้งานเยอะหรือ ?”
“นิดหน่อย” ธันวาทำหน้ายุ่ง วางกระเป๋าราคาแพงลงบนพื้นทรายอย่างไม่นึกเสียดาย “...คุณล่ะ”
“นิดหน่อยเหมือนกัน” เขาไม่ได้ตอบอะไรมากไปกว่าประโยคสั้น ๆ และรอยยิ้มที่มุมปาก ลมทะเลช่วงหัวค่ำพัดแรงจนทรงผมของธันวาตีกันยุ่งเหยิง ชายหนุ่มตัวเล็กกว่าหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือไปจัดทรงให้อีกคนอย่างเบามือ
“อย่างกับรังนก” ว่าสำทับ
ธันวาเบ้ปาก
“แล้วสนใจอยากมาทำรังไหม ?”
x
(ต่อด้านล่าง)
หูของธันวาอยู่ติดกับโทรศัพท์มาเกือบค่อนวันแล้ว พักนี้ที่บริษัทยุ่งกว่าปกติเพราะปัญหานิดหน่อยเกี่ยวกับสาขาที่กรุงเทพ และเพราะเขาเป็นคนไทยเพียงคนเดียวที่มีอำนาจสูงสุดในแผนก มันกลายเป็นว่าเขาต้องเป็นทั้งล่าม ทั้งแปลเอกสาร และจัดการงานเกือบทุกอย่างด้วยตัวเอง
และมันคงดีกว่านี้ ถ้าเขามีเบอร์ติดต่อของไอเดน
ชายหนุ่มถอนหายใจใส่หนังสือพาสปอร์ตและตั๋วเครื่องบินในมือ เขาอยู่ที่สนามบินแล้วหลังจากโทรศัพท์เรียกตัวกะทันหันจากกรุงเทพฯ พร้อมกับบอสชาวอเมริกันและเพื่อนร่วมงานอีกสองคน
“ถ้าจัดการเรื่องที่นั่นเรียบร้อยเร็วเท่าไหร่เราก็ได้กลับเร็วเท่านั้น ...ผมเองก็ไม่อยากอยู่กรุงเทพฯ นานนักหรอก ลูกสาวผมเพิ่งจะเข้าจูเนียร์สคูล” บอสของเขาว่าแบบนั้น ธันวาก็จนใจจะกล่าวอะไร
หลายวันมานี้เขาไม่ได้ย่างเท้าเข้าใกล้หาดเลยด้วยซ้ำ และพวกเขาก็ไม่ได้สนิทกันถึงขนาดจะมีเบอร์โทรศัพท์เอาไว้ติดต่อ สถานะของเขากับไอเดนตอนนี้เป็นเพียงคนรู้จักที่จิบเบียร์ร่วมกันบ่อย ๆ แชร์เรื่องราวระหว่างวันท่ามกลางเสียงคลื่น
แม้จะเป็นเพียงแค่นั้นก็ตาม แต่ธันวารู้ตัวดีว่าเขารู้สึกกับไอเดนมากกว่าคนรู้จัก
เขาไม่ได้อยากหยุดความสัมพันธ์ไว้เท่านี้ ในขณะที่ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปด้วยดี แต่...
ชายหนุ่มถอนหายใจอีกครั้ง
ธันวากำลังกระวนกระวาย และท่าทางของเขาก็ฉายชัดจนบอสหนุ่มตบมือบนบ่าสองสามที เสียงทุ้มต่ำย้ำอย่างหนักแน่น “ไม่เกินหนึ่งเดือนหรอก อย่ากังวลเลย”
เขากลัวว่าก๊อกน้ำที่กำลังลงมือซ่อมแซมจะเสียอีกครั้ง
x
ไอเดนยืนมองทะเลที่ซัดเข้าชายฝั่งไมอามี่อย่างเหม่อลอย ภาพตรงหน้าพล่าเลือนเหมือนเมื่อครั้งแรก ๆ ที่มาที่นี่
ปลายเท้าถูกคลุมด้วยน้ำทะเลจนถึงข้อตามจังหวะการม้วนตัวของคลื่นลูกเล็ก ชายหนุ่มยัดมือลงกระเป๋ากางเกงสีครีม และเดินเลียบไปตามความยาวของแนวชายหาด
การเดินทางที่วาดหวังเอาไว้ว่าจะไม่เปียกปอนน้ำฝน แต่สุดท้ายเขาก็แค่คิดไปเอง
ไอเดนถอนหายใจกับคลื่นลมและน้ำทะเลสีขุ่น สูดน้ำมูกเหมือนจะบอกตัวเองให้พอสักที ปกติเขาไม่ใช่คนชอบร้องไห้หรืออะไร ตอนกลางวันเขาก็ทำงานตามปกติ เพียงแต่การมาที่นี่ทุกวัน ก็เพียงต้องการตอกย้ำความทรงจำเก่า ๆ และมันทำให้น้ำตาไหลออกมาได้อย่างไม่ยากเย็น
ไอเดนเคยมีคนรัก
เคยมีคนที่สัญญาว่าจะแต่งงานกันที่ชายหาดแห่งนี้
แต่เธอคนนั้นผิดสัญญา
เธอส่งยิ้มให้เขา มือเล็กขยับแหวนเพชรเม็ดเล็กในมือ และบอกให้เขาเริ่มต้นใหม่ ก่อนที่เธอจะปิดเปลือกตาลง และจากเขาไปตลอดกาล
ไอเดนก็แค่ ‘เกือบ’ จะเริ่มต้นใหม่ได้แล้วก็เท่านั้น แต่ดูเหมือนน้ำตาจะเป็นสิ่งยืนยันได้ดีว่าเขากำลังถูกทิ้งอีกครั้ง
เปลือกหลุบลงมองต่ำ เมื่อนึกถึงคำพูดของเพื่อนร่วมงานผมสีแดงจินเจอร์เหมือนรอน วีสลีย์
“นายไม่ควรไปที่หาดนั่นแล้ว ไอเดน” โจชัวร์ว่า “ยิ่งไปก็ยิ่งเสียใจ นายเคยเสียใจเพราะที่นั่นมาแล้วครั้งหนึ่ง และครั้งนี้ก็ยังเป็นสถานที่เดิม... หยุดซะ ก่อนที่หัวใจนายจะพัง”
บางโจชัวร์คงพูดถูก เขาคงต้องหยุด ก่อนที่ก๊อกน้ำตาจะซ่อมแซมไม่ได้อีกต่อไป
x
เมื่อเท้าเหยียบสนามบินแห่งใหม่ของไมอามี่ ธันวาก็กล่าวลาบอสทันที เขารีบกลับอพาร์ตเม้นท์ โยนทุกอย่างไว้ที่พื้นห้อง แม้จะเหนื่อยจากการนั่งเครื่องมากว่าสิบชั่วโมง แต่ธันวารู้แค่ว่าเขาต้องไปหาไอเดน
และแน่นอน... ไอเดนไม่อยู่ที่หาดนั่นแล้ว ไม่มีใครให้เขาถามด้วยซ้ำว่าไอเดนอยู่ที่ไหน
ชายหนุ่มยีศีรษะจนยุ่ง ทิ้งตัวลงกับผืนทราย ดูเหมือนวันนี้จะมีปาร์ตี้ของโรงแรมอะไรสักอย่างริมหาด เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่ว แต่ธันวากลับรู้สึกว่างเปล่า
เขารู้สึกว่างเปล่าพอ ๆ กับท้องทะเลเวิ้งว้างในตอนนี้
มันเป็นความผิดของเขาเอง ที่หายไปโดยไม่บอกอะไรกับอีกฝ่ายไว้สักนิด ระยะเวลาเกือบสามเดือนที่เขาหัวปั่นอยู่ที่กรุงเทพฯ ธันวาไม่รู้เลยว่าก๊อกน้ำตาที่ซ่อมแซมค้างไว้เป็นอย่างไร ความหวังที่คิดเอาไว้ว่าไอเดน อาจจะ ยังมาที่ชายหาดแห่งนี้
แม้แต่ความหวังอันริบหรี่ในขณะนี้ก็ยังถือว่ามากไป
ธันวากลายเป็นช่างประปาที่ทำก๊อกในหัวใจของตัวเองเสีย และเขาก็ยังหาวิธีซ่อมมันไม่ได้สักที
ร่างโปร่งจิบเบียร์อยู่ใต้ท้องฟ้าสีดำเหมือนเช่นเคย กลายเป็นเขามาที่หาดเกือบทุกวันจนมาร์คัส คนขายเบียร์จำหน้าได้ และลดราคาให้เขาเป็นบางครั้ง และบางครั้งก็ใจดีแถมฟรีอีกขวดเวลาที่เมาจนหน้าแดง
ธันวาฝังขวดโคล่าเย็นเฉียบที่ได้มาฟรีไว้กับผืนทรายข้างตัว ในมือก็ถือโคล่าอีกขวดเอาไว้ ...บางวันก็ไม่ได้กินเบียร์หรอก เขาเปลี่ยนเครื่องดื่มไปเรื่อยแล้วแต่อารมณ์
ตลอดเวลาเกือบสองเดือนที่เขาแวะมาที่นี่หลังเลิกงานก็แค่มานั่งจิบเครื่องดื่ม คิดอะไรเงียบ ๆ คนเดียว มีบางทีที่เพื่อนทำงานตามมาบ้างไม่ให้เงียบเหงาจนเกินไป และเป็นเวลาเกือบห้าเดือนแล้วที่เขาไม่ได้เจอไอเดน
ทั้งที่เขาควรจะลืมอีกฝ่ายไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็แปลกดีที่เขาจำได้กระทั่งยามที่น้ำใสหยดออกจากดวงตาเรียว... ว่ามันมักจะร่วงจากขอบดวงตาฝั่งซ้ายก่อนเสมอ
และธันวาก็เลิกหวังไปแล้วว่าจะได้พบกับไอเดนอีกครั้ง
“ธันวา...”
หากนี่ไม่ใช่เสียงไอเดนจริง ๆ เขาก็ควรหาเวลาไปพบแพทย์
ธันวาเอี้ยวคอไปทางด้านหลังเพื่อมองหาต้นเสียง ร่างของไอเดน หลี่ยืนอยู่ตรงนั้น... เสื้อเชิ้ตสีครีมดูโปร่งสบาย กับกางเกงยีนส์ขาสั้นแบบที่ใส่เป็นประจำ
ชายหนุ่มมองไอเดนค้างอยู่อย่างนั้น จนอีกฝ่ายกัดปากเพราะทำอะไรไม่ถูก
ใช่ว่าไอเดนคาดหวังเอาไว้ว่าจะได้พบธันวาหลังจากทำตามคำแนะนำของโจชัวร์ บัดดี้ที่ทำงาน แต่เพราะคิดว่ามาเดินเล่นแค่แป้ปเดียวคงไม่เป็นไร ...ก็เขาไม่ได้มาเกือบ 3 เดือนแล้วนี่
“ไอเดน...”
“ไปไหนมาหรือ” กว่าจะรู้ตัวคำถามก็หลุดออกจากปากไปแล้ว
“ไปทำงานมา” ธันวาตอบ วางขวดโคล่าบนผืนทรายและไม่ใส่ใจด้วยซ้ำว่ามันจะล้มจนน้ำสีเข้มซึมหายไปอย่างรวดเร็ว “ตอนนั้นมีงานด่วนที่กรุงเทพฯ ผมเองไม่รู้มาก่อน...”
“อย่างนั้นหรือ...” ไอเดนไม่รู้จะเขาควรจะรู้สึกแบบไหน มันไม่เชิงโกรธหรอก พวกเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์กันถึงขั้นนั้น แต่...
“ขอโทษที่ไม่ได้บอก แต่...ผมไม่รู้จะติดต่อคุณอย่างไร แล้ว--”
“นี่นามบัตรผม” ไอเดนตัดสินใจล้วงมือลงกระเป๋าเสื้อ หยิบนามบัตรใบเล็กออกมายื่นให้อีกฝ่าย
ปัญหาของพวกเราก็แค่ไม่มีวิธีติดต่อกัน และมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
เพราะไอเดนแน่ใจแล้ว
ตั้งแต่วินาทีที่เห็นแผ่นหลังของธันวานั่งอยู่บนชายหาดไมอามี่
“ขอบคุณ”
ไอเดนแน่ใจ... ว่าพวกเขาคิดเหมือนกัน
ธันวาในตอนนี้นอกจากจะเป็นช่างประปาซ่อมก๊อกน้ำตาให้ไอเดนได้ เขาก็หาวิธีซ่อมก๊อกในหัวใจของเขาได้แล้วเช่นกัน และช่างประปาคนนั้นคงเป็นใครไม่ได้นอกจากชายหนุ่มชาวฮ่องกงคนนี้
____________________________________________________________________________
plumb‧er
Someone whose job is to repair water pipes. (Longman Dictionary)
สวัสดีค่ะ เป็นครั้งแรกที่เอาเรื่องมาลงที่นี่ ตื่นเต้นมาก
หากเคยเห็นเรื่องนี้ในเด็กดีมาก่อน (ยูสเซอร์ Irishxmm) เราคือคนเดียวกันนะคะ
Irish