นิยายสั้นชุด 's Mafia เรื่อง นักซิ่งมาเฟีย + ตอนพิเศษ [จบ] | 7/10/2558
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: นิยายสั้นชุด 's Mafia เรื่อง นักซิ่งมาเฟีย + ตอนพิเศษ [จบ] | 7/10/2558  (อ่าน 14328 ครั้ง)

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
กรีดร้องงงงงง มันเหมือนยังไม่สุดเลย มันไม่สุดจริงๆค่ะมันค้างงงง งืออออ :katai1:

ค้างเหมือนกัน.. :hao5: :hao5: :hao5: .. เหมือนบีต้าโดนทิ้งชอบกล

ออฟไลน์ B.Lumi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 54
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
กำลังมีอาการค้างมากๆ

ตอนแรกน่ารักดี หมอมาเฟีย
ตอนสองก็สนุก

ขอบคุณนักเขียนมากนะที่ทำให้คนอ่านยิ้มกว้าง

ออฟไลน์ Flower

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
มาต่อไวๆนะ เค้ารออ่านอยู่   :katai5: :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ Wtftt

  • โอกาสก็เหมือนไอติมถ้าไม่กินมันก็ละลาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 250
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
 :z3: :z3: :katai1: :katai1: ค้างงงงงงงสุดๆๆๆๆ บีต้าโดนทิ้งเหรอ ไม่นะเกรซ บีต้าล่ะ รอๆๆๆมาต่อคะ รอนักซิ่งมาเฟียด้วย

ออฟไลน์ Be mine

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 80
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
นักซิ่งมาเฟีย



   “เฮียจะมุดหัวอยู่ในห้องผมไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย”

   กรวุชถามพี่ชายด้วยคำถามแบบนี้เป็นรอบที่ 28 แล้ว แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือเงียบ เงียบ และเงียบเท่านั้น บีต้าได้มาขังตัวเองอยู่ในคอนโดของแอลฟาได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว จะออกไปก็แค่เอางานไปส่งที่มหาลัยแล้วก็กลับมานั่งซังกะตายที่ห้องของเขาเหมือนเดิม

   “เฮียจะบอกผมได้หรือยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น ถึงทำให้พี่ชายที่แสนดีของผมต้องมานั่งเป็นหมาหงอยอย่างนี้”

   แอลฟาทิ้งตัวนั่งลงข้างบีต้าบนโซฟาตัวยาวแต่บีต้าก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม เห็นทีเขาจะต้องงัดไม้แข็งขึ้นมาเสียแล้ว

    “ถ้าเฮียไม่ยอมเล่าให้ฟัง ผมจะไปบอกเฮียแกมให้มาช่วยเปิดปากเฮีย”

   ได้ผล บีต้าหันควับมามองแอลฟา

   “นายนี่มันจริงๆเลยนะ เฮ้ยยย”

   บีต้าถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะเริ่มต้นเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบให้น้องชายของเขาฟัง

   “โหหห น้ำเน่าโครตๆเลยว่ะเฮีย ไม่น่าเชื่อว่าเฮียบีที่แสนดีจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้”

   “นายหยุดพูดแล้วก็ลืมๆเรื่องที่ฉันเล่าเมื่อกี้ไปเลยนะ”

   บีต้าล้มตัวลงนอนบนโซฟาอย่างอ่อนแรง เขารู้สึกเหนื่อย เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ เหมือนแรงที่มีอยู่มันหายไปจนหมด เขาไม่มีแรงแม้กระทั่งจะเดินเข้าไปทักคนที่เขาคิดถึงตลอดเวลาแม้จะอยู่ห่างกันไม่ถึง 5 เมตร

   “เฮียโครตงี่เง่าเลยว่ะ เรื่องเล็กๆแค่นี้ทำไมไมไปคุยกัน ปล่อยให้มันค้างแบบนี้นานๆไประวังเถอะเขาจะลืมเฮีย”

   บีต้าคิดตามสิ่งที่แอลฟาพูด ตอนที่แอลฟาพูดว่าเขาจะถูกลืม เขารู้สึกโหวงๆในใจเหมือนจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญไป และเขาจะไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นเด็ดขาด

   “เฮ้ย! เฮียจะรีบไปไหน”

   แอลฟาตกใจที่จู่ๆบีต้าก็รีบพรวดพราดออกไปจากห้องทันทีโดยไม่สนใจคำถามของแอลฟา

   “เจอสักทีนะเฮียบี ทีนี้ก็เหลือแต่เราแล้วสินะ”

   แอลฟาบ่นพึมพำกับตัวเองแล้วล้มตัวลงนอนในตำแหน่งเดียวกับที่พี่ชายของเขาเคยนอน


   
   บรื้น บรื้น !!!

   เสียงรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ดังสนั่นไปทั่วสนามแข่ง บนอัฒจันทร์เต็มไปด้วยผู้คนที่แห่มาดูการแข่งขันอย่างคับคั่ง ทุกคนหันไปสนใจรถมอเตอร์สีดำคันใหญ่ สิ่งที่พวกเขาสนใจไม่ใช่รถคันหรูราคาหลายล้าน แต่เป็นคนที่คร่อมรถต่างหากที่เรียกความสนใจจากทุกคน นอกจากหน้าตาที่เพอร์เฟคจนทุกคนต้องอิจฉาแล้ว ฝีมือการขับรถที่ไม่เคยแพ้ใครก็ทำให้เขาเป็นที่จับตามองในการแข่งขันครั้งนี้เช่นกัน

   “มึงไม่น่ามาเลยว่ะ ดูดิ่ เรตติ้งกูหายวับเลย”

   เกมเดินมาตบบ่าแอลฟาแรงๆ

   “ช่วยไม่ได้ ก็กูหล่อ”

   “เออ กูยอมรับ”

   แอลฟากับเกมขึ้นรถของตัวเองแล้วขี่ไปที่จุดสตาร์ทเพื่อเตรียมตัวแข่ง

   “มึงแพ้กูแน่”

   เกมเปิดกระจกหมวกมาบอกแอลฟาที่คร่อมรถอยู่ข้างๆ แอลฟาแค่ยกยิ้มอยู่ภายใต้หมวกสีดำสนิทก่อนจะหันไปสนใจสัญญาณไฟ

   เมื่อสัญญาณไฟเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว ซึ่งเป็นสัญญาณปล่อยตัว รถนับสิบคันก็ออกจากจุดสตาร์ทไปอย่างรวดเร็ว แอลฟาบิดคันเร่งแซงรถที่วิ่งนำเขาขึ้นไปอยู่ในอันดับที่ 1 คู่กับเกม เขายกมือให้เกมก่อนจะเร่งเข้าเส้นชัยไปเป็นอันดับที่ 1ตามด้วยเกมที่เข้าเส้นชัยเป็นอันดับที่ 2

   “กูอ่อนให้มึงหรอกน่า”

   “หรออออ”

   “ก็ใช่น่ะสิ”

   เกมกับแอลฟาเดินเข้ามาในห้องพักนักแข่งที่มีเพื่อนคนอื่นๆที่นั่งดูการแข่งขันเมื่อกี้ผ่านกระจกใส

   “กูไปรับเงินมาแล้วนะเว้ย คืนนี้ไปเที่ยวกัน กูเลี้ยงเอง”

   นัทเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่เป็นนักพนันตัวยงบอกกับเพื่อนๆรวมไปถึงบีต้าที่เป็นตัวทำเงินของเขาด้วย

   “ของฟรีกูไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว”

   เกมเดินไปกอดคอนัทอย่างสนิทสนมทั้งๆที่เมื่อก่อนสองคนนี้จะคอยกัดกันตลอดเวลา

   “รักกูขึ้นมาเลยนะไอ้เกม”

   “แหมๆๆๆ กูก็รักมึงทุกวันน่ะแหละ”

   แล้วเกมก็ลากคอนัทออกจากห้องไปตามด้วยคนอื่นๆที่เดินตามไปยกเว้นแอลฟาที่ยังคงง้วนอยู่กับการเปลี่ยนชุดจากชุดหนังที่ช่วยป้องกันอันตรายจากรถล้มเป็นเสื้อยืดกางเกงยีนส์สบายๆก่อนจะเดินตามเพื่อนๆไป



   “พวกมึงคอยดูนะ ครั้งหน้ากูจะวางเงินให้เยอะกว่านี้เป็นสองเท่าเลย เพราะยังไงไอ้แอลก็ไม่มีวันแพ้อยู่แล้ว ใช่ไหมไอ้แอล”
   นัทตะโกนถามแอลฟาแข่งกับเสียงเพลง

   “ครั้งหน้ากูจะแกล้งแพ้ มึงจะเล่นทำไมนักหนาว่ะ บ้านมึงก็ออกจะรวย”

   “ไอ้แอล ไอ้เพื่อนเลว ถ้ามึงแพ้กูจะฟ้องไอ้เนท ให้มันมากัดหูมึง”

   นัทพูดถึงน้องชายสุดที่รักที่แอลฟารู้จักเป็นอย่างดี

   “กูกลัวตายล่ะ ตัวเล็กอย่างกับลูกแมว”

   “มึงระวังให้ดีเถอะ”

   แอลฟาเลิกสนใจนัทแล้วหันไปคุยกับเพื่อนคนอื่นๆ
   


   เวลา 5 ทุ่ม ควรจะเป็นเวลาที่เขาควรจะเข้านอนไปตั้งแต่ 2 ชั่วโมงที่แล้ว แต่เพราะพี่ชายตัวดีทำให้เขาต้องมาคอยถ่างตารอเปิดประตูบ้านให้

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   เสียงเคาะประตูดังขึ้น เนทวางหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ลงบนโต๊ะแล้วเดินไปเปิดประตู เนทที่กำลังเตรียมจะบ่นพี่ชายก็ต้องชะงักเพราะคนที่เคาะประตูไม่ใช่นัทแต่เป็นบีต้าเพื่อนของนัทที่กำลังพยุงนัทที่เมาจนไม่ได้สติอยู่

   “ไม่คิดจะให้เข้าไปหน่อยหรือไง พี่ชายนายก็ใช่จะเบาๆ”

   บีต้าบอกอย่างประชดประชัน เนทเปิดทางให้คนตัวใหญ่สองคนเดินผ่านแล้ว หย่นจมูกและแลบลิ้นใส่แอลฟาที่กำลังโยนนัทลงบนโซฟาอย่างหมั่นไส้

‘ผู้ชายอะไรขี้เก็กชะมัด คิดว่าหล่อนักหรือไงฮะ’

เนทคิดในใจ

“พ่อกับแม่ไม่อยู่หรอ”

“แล้วเห็นป่ะล่ะ ถ้าไม่เห็นก็แสดงว่าไม่อยู่”

แอลฟาถอนหายใจอย่างเหนื่อยที่จะเถียงกับเด็กคนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เจอหน้าเขาทีไรเป็นต้องกวนใส่ทุกที แต่เขาก็ไม่ได้โกรธหรือรำคาญหรอกนะออกจะชอบซะด้วยซ้ำ

“ฉันไปก่อนนะ ล็อคบ้านให้เรียบร้อยล่ะ”

“เนทโตแล้วนะ”

“โตอะไร ตัวเล็กอย่างกับลูกแมว”

“พี่ว่าใครเป็นลูกแมว”

“ไม่รู้สิ ฉันไปนะ ฝันดีลูกแมวน้อย”

แอลฟาขยี้ผมเนทแรงแล้วเดินออกจากบ้านไป เนทได้แต่ฮึดฮัดตามหลังแอลฟา ใครเขาจะเป็นลูกแมวน้อยกัน

   “เนทททท เนทททท เค้าอยากกินก๋วยเตี๋ยว ไปซื้อให้หน่อยจิ”

   นัทที่ยังไมได้สติร้องเรียกเนท

   “ดึกดื่นป่านนี้ใครเขาจะออกไปซื้อให้ ไม่เอาหรอกเนทง่วงแล้ว ถ้าหายเมาแล้วพี่ก็เดินขึ้นห้องเองละกันนะ”

   เนทหยิบหนังสือแล้วเดินขึ้นห้องไปทิ้งให้นัทโวยวายอยู่คนเดียว

   “เนทใจร้าย เค้าไม่รักเนทแล้วววว”
   


   “เฮียก็ตามไปง้อเขาสิ หรือเฮียจะปล่อยเขาไป ก็ได้นะถ้าเฮียจะไม่เสียใจ ผมก็แนะนำได้แค่นี้แหละ ครับๆ โชคดีนะเฮียบี”

   แอลฟาวางสายจากบีต้าแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อ พรุ่งนี้เขามีสอบตอนบ่ายจึงต้องมาอดหลับอดนอนอยู่ตอนนี้ เพราเพื่อนตัวดีทั้งหลายที่ชวนเขาออกไปแข่งรถแถมยังเที่ยวต่ออีก เลยทำให้มีเวลาอ่านหนังสือน้อยลง แต่คนที่จะซวยมากกว่าบีต้าก็คือนัท รายนั้นคงจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าพรุ่งนี้มีสอบ



   “ไอ้แอล ไอ้เพื่อนตะหลิว ไอ้เพื่อนสารภี ทำไมไม่บอกกูว่าวันนี้มีสอบ ตอนนี้สมองกูไม่มีอะไรอยู่ในหัวเลยนะเว้ย กูสอบตกแน่ๆ”

   “ไปให้เนทช่วยสิ มันเก่งจะตาย ไปให้มันเป่าหัวให้สักทีมึงก็สอบผ่านแล้ว”

   “ไอ้บ้า น้องกูไม่ใช่หมอผี”

   คนอื่นๆรวมทั้งนัทที่กำลังเครียดต่างหัวเราะขึ้นเมื่อแอลฟาพูดถึงเนท เนทกับนัทเป็นพี่น้องที่ต่างกันสุดขั้ว เนทเรียนเก่งจนน่าตกใจ แต่นัทต้องคอยภาวะให้ข้อสอบถูกตามข้อที่มันมั่วทุกครั้งที่สอบ

   “พูดถึงหมอผี หมอผีก็มาเลยว่ะ”

   เกมพยักหน้าไปทางที่เนทกำลังเดินมา”

   “อะไรพี่เกม เรียกใครว่าหมอผี”

   คนหูดีถามเกมที่กำลังกลั้นหัวเราะเพราะกลัวคนตัวเล็กจะโกรธ

   “พี่ไม่ได้เรียกนะ ไอ้แอลมันเรียกต่างหาก”

   เนทหันควับไปมองคนที่ถูกกล่าวหาทันที

   “มีหลักฐานหรอ จะมากล่าวหากันน่ะ”

   “ใครกล่าวหาพี่ อย่าร้อนตัวสิครับ อ่ะนี่ เอาไปอ่านซะ ถ้าสอบไม่ผ่านโดนกัดหูขาดแน่”

   เนทบอกแอลฟาแล้วหันไปยื่นสมุดเล่มเล็กสีขาวให้นัท

   “ขอบคุณนะเนท เค้าคิดไม่ผิดจริงๆที่ยอมเป็นพี่ชายเนท”

   “ไปนะ ตั้งใจสอบล่ะ ไปก่อนนะครับพี่เกม พี่พอส พี่รัน พี่เสือ”

   เนทบอกลาทุกคนยกเว้นแอลฟาที่เนทแลบลิ้นใส่แล้วหันหลังเดินไป

   “มึงกับน้องเนทนี่เหมาะกันดีว่ะ”

   “อย่ามาพูดไร้สาระว่ะไอ้พอส”

   แอลฟาพูดจบก็เดินหนีไป

   “กูจะคอยดู”

   นัท เกม พอส เสือและรันมองหน้ากันอย่างมีเลศนัยแล้วเดินตามแอลฟาไป



   “เป็นไง ทำข้อสอบได้ไหม”

   เนทเดินมาถามพี่ชายทันทีที่เห็นหน้า

   “ได้อยู่แล้ว ถึงจะไม่เต็มแต่ก็เกินครึ่งล่ะนะ”

   “ให้มันจริงเถอะ”

   “เออเนท วันนี้เค้ามีทำรายงานคู่กับไอ้เสือคงไม่ได้กลับบ้านนะ เนทจะไปกับเค้าไหม”

   “ไม่อะ เดี๋ยวนอนไม่หลับ”

   เนทเป็นคนไม่ชอบไปนอนต่างสถานที่เพราะจะนอนไม่หลับ

   “อยู่คนเดียวได้หรอ”

   “เนทโตแล้วนะพี่”

   นัทมองน้องชายอย่างไม่ไว้ใจ ถึงแม้ว่าพ่อกับแม่จะไปต่างจังหวัดอยู่เป็นประจำแต่เนทก็จะอยู่บ้านกับนัท ไม่เคยต้องอยู่บ้านคนเดียว

   “งั้นเค้าแวะไปส่งเนทที่ก่อนละกัน”

   “บ้านพี่เสืออยู่คนละทางไม่ใช่หรอ ไม่ต้องไปส่งหรอก เนทกลับเองได้”

   “โอเค กลับถึงบ้านแล้วโทรบอกเค้าด้วย ปิดบ้านให้เรียบร้อย แล้วอย่าออกไปไหนดึกๆนะ”

   “รู้แล้วครับ ไปได้แล้ว เดี๋ยวพี่เสือก็กระโดดกัดคอหรอก”

   “ถึงชื่อพี่จะดุแต่พี่ก็เป็นผู้ชายอบอุ่นนะครับน้องเนท”

   “ครับๆๆ”

   เนทมองตามนัทกับเสือที่เดินไปแล้วหันหลังกลับเพื่อจะเดินไปเรียกเท็กซี่แต่ก็ประทะเข้ากับแผงอกแน่นของคนหนึ่ง

   “ขอโทษครับ”

   เนทก้มหน้าขอโทษพร้อมกับลูบจมูกตัวเองปอยๆ

   “ไม่เป็นไรครับ”

   “พี่แอลฟา พี่มายืนทำไมตรงนี่เนี่ย ถ้าดั้งผมยุบไปใครจะรับผิดชอบฮะ”

   เมื่อรู้ว่าเป็นใครเนทก็บ่นใส่ทันที

   “ก็จะมาพาเด็กแถวนี้ไปส่งบ้าน”

   “งั้นก็เชิญไปตามหาเด็กของพี่เถอะ”

   เนทเบี่ยงตัวเดินไปอีกทาง

   “เดี๋ยวฉันไปส่ง”

   “ไม่เป็นไร พี่ต้องไปส่งเด็กของพี่ไม่ใช่หรือไง”

   “เด็กที่ฉันจะมารับก็คือนายน่ะแหละ”

   “ไม่เป็นไร เนทกลับเองได้ แล้วเนทก็ไม่ใช่เด็กด้วย

   “อย่าดื้อน่า นายยิ่งดื้อยิ่งเหมือนเด็ก”

   “เนทไม่ดื้อก็ได้ เป็นไงตอนนี้เนทโตแล้วใช่ไหมล่ะ”

   เนทยืดอกบอกกับแอลฟาอย่างภูมิใจ

   “โอเค โอเค โตแล้วก็โตแล้ว”

   แอลฟายิ้มให้กับคนตัวเล็กที่พยายามทำตัวเองให้ดูโต แต่ในสายตาเขา ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี เนทก็ยังเป็นเหมือนเด็กน้อยสำหรับเขาถึงแม้ว่าความรู้จะเทียบเท่าคนที่อายุเท่าเขาก็เถอะ เนทมองรอยยิ้มนั้นอย่างรู้สึกแปลกๆ เขาไม่ค่อยได้เคยแอลฟายิ้มอย่างนี้ให้เขาบ่อยนัก แต่ทุกครั้งที่ได้เห็นหัวใจเขาต้องเต้นผิดจังหวะเป็นประจำ

   แอลฟาพาเนทมาที่ร้านอาหารหน้ามหาลัยเพื่อหาอะไรกินก่อนไปส่งบ้านเพราะเขารู้ว่าถ้าปล่อยให้เนทหากินเองก็คงไม่พ้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เขารู้จากนัทมาว่าเนทไม่ชอบเอามากๆ

   “สั่งเลย ไม่ต้องเกรงใจ”

   “จริงหรอ”

   เนทมองแอลฟาอย่าเจ้าเล่ห์

   “แต่ถ้าสั่งมาแล้วกินไม่หมดนายต้องจ่ายเองนะ”

   แอลฟาดักทางเนทที่จะแกล้งสั่งอาหารมาเยอะๆ เนทจึงต้องสั่งอาหารที่อยากกินมาแค่สอง สามอย่างเท่านั้น

   “พี่แอลฟา เนทอยากกินไอติม”

   เนทบอกแอลฟาอย่างอ้อนวอน แอลฟามองเด็กตรงหน้าแล้วแกล้งทำท่าคิดว่าจะอนุญาตดีไหม

   “ก็ได้”

   “เย้!”

   เนทรีบหยิบเมนูมาเลือกไอติมรสที่อยากกินทันที

   “พี่ไม่กินหรอ”

   เนทถามแอลฟาที่เอาแต่มองเขากิน

   “ไม่อะ ฉันไม่ค่อยชอบของหวาน”

   “อะ”

   เนทยื่นช้อนที่ตักไอติมจนเต็มมาตรงหน้าแอลฟา แอลฟามองเนทอย่างงงๆแต่ก็ยอมอ้าปากรับไอ้ติมคำใหญ่ที่คนตัวเล็กอุตส่าห์เสียสละมาให้เขา

   “อร่อยใช่ไหมล่ะ”

   “อืม”

   แอลฟาพยักหน้า เนทที่เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มกว้างจนตาปิดอย่างถูกใจ หลังจากนั้นเนทก็ป้อนตัวเองหนึ่งคำผลัดกับป้อนแอลฟาหนึ่งคำ ซึ่งการกระทำนั้นก็ถูกจับตามองโดยลูกค้าในร้านโดยที่เคนตัวเล็กที่กำลังตั้งใจป้อนไอติมให้แอลฟาไม่ได้ยิน แต่คนที่ถูกป้อนได้ยินและก็พอใจกับคำชมนั้น

   “ดูสองคนนั้นสิ น่ารักจัง”

   “ใช่ๆ เขาต้องเป็นแฟนกันแน่ๆเลย”

   “อิ่มจัง”

   เนทพูดขึ้นหลังจากวางช้อนลงในถ้วยไอติมที่เหลือติดก้นถ้วยอยู่เล็กน้อย

   “ถ้าไม่อิ่มกระเพราะนายก็คงรั่วแล้วล่ะ ถ้าเลี้ยงอย่างนี้อีก 5 วันฉันต้องจนแน่ๆ”

   “ใครเขาจะให้พี่เลี้ยงกัน เนทไปให้พี่นัทเลี้ยงก็ได้”

   เนทบอกกับแอลฟาแล้วลุกเดินออกจากร้านไปโดยไม่รอแอลฟาที่รีบวางเงินลงบนโต๊ะแล้วตามเนทไป

   “จะซื้ออะไรไปกินที่บ้านไหม”

   “ไม่เอาแล้ว แค่นี้ก็อิ่มจะตายแล้ว”

   เนทลูบพุงประกอบให้แอลฟาดู

   “งั้นกลับบ้านเลยนะ”

   เนทพยักหน้ารับ เพราะเขาก็อยากกลับบ้านอาบน้ำจะตายแล้ว
   
   รถแอลฟาเข้ามาจอดที่หน้าบ้านเนท

“อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”

   “ได้อยู่แล้ว”

   “ไปนะ”

   “อืม ขอบคุณนะที่พาเนทไปกินข้าวและก็เลี้ยงไอติม”

   เนทขอบคุณแอลฟาซึ่งทำให้แอลฟาตกใจที่ได้ยินคำนี้ออกจากปากเนท เป็นครั้งแรกที่เขากับเนทได้ใกล้ชิดกันมากขนาดนี้แล้วพูดกันดีๆได้ อย่างนี้ก็เป็นสัญญาณที่ดีไม่ใช่หรอ อย่างน้อยเขาก็ได้รู้ว่าเนทไม่ได้เกลียดเขาอย่างที่คิดไว้ตอนแรก

   แอลฟาขับรถออกมาจากบ้านเนทได้สักพัก แต่ในใจก็ยังรู้สึกเป็นห่วงเด็กดื้อว่าจะอยู่คนเดียวได้ไหม ไอ้นัทนะไอ้นัท รู้ว่าน้องไม่เคยอยู่คนเดียวยังกล้าทิ้งน้องไว้อีก ถ้าเขาเป็นพี่ของเนทจะไม่ยอมปล่อยเนทไว้คนเดียวเด็ดขาด ถ้ามีโจรเข้าบ้าน ถึงจะเป็นผู้ชายอายุ 19 แต่ตัวเล็กแค่นั้นจะเอาแรงที่ไหนไปสู้ได้ เมื่อคิดไปเรื่อยๆแอลฟาก็ยิ่งเป็นห่วงเนท จนต้องวนรถกลับบ้าน กว่าจะไปถึงก็ 3 ทุ่ม และเด็กอนามัยอย่างเนทคงจะหลับไปแล้ว แอลฟาจึงจอดรถที่หน้าบ้าน เขาตั้งใจจะอยู่เป็นเพื่อนเนทอยู่ตรงนี้และตอนเช้าค่อยกลับคอนโด
   


   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   เสียงเคาะกระจกรถปลุกให้แอลฟาที่กำลังหลับสบายค่อยๆลืมตาขึ้น แอลฟาลดกระจกลงเมื่อคนที่มาปลุกเขาไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเจ้าของบ้านที่เขามานอนเฝ้าให้เมื่อคืนนั้นเอง

   “ทำไมพี่มานอนตรงนี้ แถมยังติดเครื่องไว้อีก บ้านพี่ผลิตน้ำมันขายหรือไง”

   “ฉันก็มานอนเฝ้านายน่ะสิ กลัวตอนกลางคืนจะแอบหนีไปเที่ยว”

   “หรอออ”

   “แล้วทำไมตื่นเช้าจัง วันนี้วันหยุดไม่ใช่หรอ”

   “แล้วใครจะไปนอนกินบ้านกินเมืองเหมือนพี่ล่ะ นี่มันจะ 8 โมงอยู่แล้ว”

   แอลฟาดูนาฬิกาที่ข้อมือก็พบว่าเป็นจริงอย่างที่เนทบอก

   “นายกำลังจะไปไหน”

   “จะไปซื้อโจ๊กหน้าปากซอยอะ”

   “ขึ้นรถสิ เดี๋ยวไปส่ง”

   เนทขึ้นรถปอย่างง่ายดาย ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องเดินไปให้เมื่อย

   เนทซื้อโจ๊กมาสองถุง ถุงหนึ่งของเขาและอีกถุงหนึ่งของแอลฟาที่อุตส่าห์เลี้ยงข้าวเขาเมื่อวานและยังนอนเฝ้าเขาทั้งคืนอีกด้วย เนทแกะโจ๊กใส่ถ้วยแล้วยกไปให้แอลฟาที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ

   “ขอบคุณครับ”

   แอลฟากับเนทนั่งกินโจ๊กอย่างเงียบๆจนหมด แอลฟาอาสาล้างจานให้ส่วนเนทก็ไปนั่งดูการ์ตูนอย่างสบาย

   “ฉันกลับก่อนนะ”

   เนทหันไปมองแอลฟาที่เพิ่งล้างจานเสร็จ

   “อืม กลับดีๆนะ”

   “ขอบคุณสำหรับมื้อเช้านะ”

   แอลฟาขับรถกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี วันนี้วันหยุดเขาเลยตัดสินใจกลับบ้าน

   “ว่าไงจ๊ะแอลฟา อารมณ์ดีมาเชียนะ มีอะไรจะเล่าให้ม้าฟังหรือเปล่า”

   แอลฟาเข้าไปกอดม้าอย่างเอาใจ

   “รอให้ผมมั่นใจก่อนนะครับ ผมจะมาเล่าให้ม้าฟังเป็นคนแรกเลย”

   “ม้าจะรอนะจ๊ะ”

   “แล้วป๋า และเฮียแกมไปไหนหรอครับ”

   “ป๋าเข้าบริษัท ส่วนแกมม่าก็พาน้องเหนือไปโรงพยาบาลด้วย เห็นน้องเหนือบอกว่าอยากเล่นกับเด็ก เฮียก็เลยพาไปเล่นที่โรงพยาบาล”

   แอลฟาขำพี่ชายที่ไม่ยอมปล่อยให้น้องเหนือคาดสายตาเลย น้องเหนือก็โตแล้วนะยังจะดูแลน้องเหมือนเด็กๆอยู่ได้ แต่เขาก็ว่าเฮียไม่ได้เพราะเขาก็คงจะเป็นเหมือนเฮีย

   “ว่าแต่ลูกได้คุยกับบีต้าบ้างหรือเปล่า พักนี้ไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย งานคงจะยุ่งมาสินะ”

   “ไม่หรอกครับม้า ตอนนี้เฮียบีกำลังไปตามหาลูกสะใภ้ม้าอยู่”

   “มีใครพูดถึงผมหรือเปล่าครับ”

   แอลฟาและม้าหันไปมองต้นเสียงที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่ง

‘คงจะเป็นคนนี้สินะที่เฮียไปตาม’

 แอลฟาคิดในใจ

“แล้วลูกพาใครมาด้วยจ๊ะ น่ารักจัง”

“ลูกสะใภ้ม้าไงครับ”

แอลฟาตอบแทนพี่ชาย

“นี่นี่ม้าและนั่นก็แอลฟาน้องชายฉัน”

บีต้าแนะนำม้าและแอลฟาให้เกรซรู้จัก

“สวัสดีครับ ผมชื่อเกรซ อายุ 19 ปีครับ”

“อายุเท่ากับน้องเหนือเลย บีต้าก็พาน้องมาเล่นกับน้องเหนือบ่อยๆสิ น้องจะได้ไม่ถูกแกมม่าพาไปโรงพยาบาลด้วย”

แอลฟาเห็นด้วยกับที่ม้าพูด น้องเหนือและเกรซอายุเท่ากันและน่าจะเข้ากันได้ดี และถ้ามีเจ้าตัวเล็กของเขามาด้วยก็คงจะดีเหมือนกัน

“ใครคือน้องเหนืออะ”

เกรซกระซิบถามบีต้าแต่คงจะกระซิบดังไปหน่อย

“น้องเหนือเป็นลูกสะใภ้ของม้าจ๊ะ”

ม้าตอบแทน

“และก็เป็นแฟนของเฮียแกมด้วย”

แอลฟาก็ตอบแทนอีกคน

“เกรซก็อยู่ทานข้าวเราสิ จะได้เจอน้องเหนือด้วย อีกสักพักคงจะมาแล้วล่ะ”

“นั้นไงครับ มาพอดีเลย”

แอลฟาพยักหน้าไปทางประตูบานใหญ่ที่มีคนตัวใหญ่จูงมือคนตัวเล็กเข้ามมา ดูยังไงก็เหมือนพ่อกับลูกมากกว่า

“สวัสดครับม้า สวัสดีครับเฮียบีเฮียแอล”

น้องเหนือทักทายทุกคนด้วยตาแดงๆ

“น้องเหนือเป็นอะไร ใครแกล้งน้องเหนือของม้า”

“เฮียแกมงอนเหนือครับ”

ม้าหันไปมองลูกชายที่ทำหน้านิ่งๆ

“ก็น้องเหนือสนใจเด็กมากกว่าเฮียนี่”

ทุกคนรวมทั้งสมาชิกใหม่อย่างเกรซหัวเราะคนตัวโตที่งอนน้องเหนือด้วยเรื่องแค่นี้

“ก็เหนือก็ไม่มีเพื่อนเล่นด้วย เฮียก็ต้องทำงาน เหนือไม่อยากไปรบกวนเฮีย”

“ไม่เป็นไรนะน้องเหนือ ต่อไปนี้น้องเหนือจะมีเพื่อนเล่นด้วยแล้วนะ นี่เกรซ จะมาเล่นกับน้องเหนือ”

ม้าแนะนำเกรซให้น้องเหนือรู้จัก คนตัวเล็กทั้งสองคนยิ้มให้กันพลอยทำให้คนอื่นๆยิ้มตามไปด้วย ท่าทางน้องเหนือจะดีใจที่มีคนเล่นด้วยและท่าทางคราวนี้เฮียแกมของเราจะเป็นหมาหัวเน่าซะแล้วล่ะ

“ผมขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะครับ”

แอลฟาบอกกับทุกคน

“จ๊ะ”

แอลฟาอาบน้ำแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ในหัวเขาคิดถึงแต่เนท เขาต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ แอลฟาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าทวิตเตอร์เพื่อเช็กข่าวสาร

ตื้อ ดึ่ง

เสียงเตือนไลน์ดังขึ้น แอลฟากดเปิดเข้าไปดูของความในไลน์กลุ่ม

ถั่วลิสงทอดกรอบ :  เฮ้ยพวกมึง คืนนี้ออกไปยืดเส้นยืดสายกันหน่อยดีไหม

Supergame :  ที่ไหนว่ะ

ถั่วลิสงทอดกรอบ :  ที่เดิม

Porsh No.1 :  พวกมึงนี้ไม่คิดจะอ่านหนังสือ สวดมนต์นั่งสมาธิบ้างหรือไง แล้วไปกันกี่โมงดี

ถั่วลิสงทอดกรอบ :  ถุย

Supergame :  ถุย

Tiger King :  ถุย

Running man :  ถุย

Alpha Ray :  ถุย

Porsh No.1 :  พอได้แล้ว หน้าจอกูแชะหมดละ

Tiger King :  สองทุ่มตรง ห้ามเลท ใครเลทเลี้ยงเว้ย

Running man :  แต่กูคงไปไม่ได้ว่ะ กูโดนพ่อทำทัณฑ์บนอยู่

Alpha Ray :  ไอ้นัท มึงจะปล่อยให้เนทอยู่คนเดียวอีกหรือไง

ถั่วลิสงทอดกรอบ :  ท่าทางมึงจะเป็นห่วงน้องกูมากกว่ากูอีกนะ แล้วทำไมมึงไม่ไปอยู่เป็นเพื่อนมันล่ะ

Alpha Ray :  เรื่องอะไรล่ะ

แอลฟาวางโทรศัพท์ไว้ที่ข้างตัวแล้วหลับตาคิดว่าจะเอาไงดี

Alpha Ray :  คืนนี้กูมีธุระว่ะ คงไปไม่ได้แล้ว

   แอลฟาส่งไลน์ไปบอกเพื่อนแล้วลงไปข้างล่าง

   “นายเล็กจะรีบไปไหนคะ”

   “ผมมีธุระนิดหน่อยแล้วจะรีบกลับมา ฝากป้าจำปาบอกม้าให้ด้วยนะครับ

“ค่ะ”


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-10-2015 07:20:33 โดย Be mine »

ออฟไลน์ Be mine

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 80
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
แอลฟาขับรถตรงไปที่บ้านของเนททันที เขากดกริ่งไม่นานเนทก็ออกมาเปิดประตูให้

“มีอะไร”

“คืนนี้ไอ้นัทไม่กลับบ้านใช่ไหม”

“อืม เห็นบอกว่ายังทำรายงานไม่เสร็จ คงจะกลับพรุ่งนี้ตอนเย็นๆมั้ง”

ไอ้นัทนี่มันจริงๆเลยทิ้งน้องไว้คนเดียวยังไม่พอ ยังโกหกว่าไปทำรายงานอีกหรอ

“งั้นดีเลย นายไปเก็บเสื้อผ้าซะ ฉันจะพานายไปบ้านฉัน”

“ไปทำไม เนทไม่ไป”

“ฉันจะให้นายไปช่วยติวหนังสือให้น้องที่บ้านหน่อย ฉันจ้างก็ได้”

“นายมีน้องด้วยหรอ ไม่เห็นจะรู้”

“รีบไปเถอะน่า”

แอลฟาดันเนทให้รีบเข้าไปเก็บเสื้อผ้าในบ้าน เนทจึงต้องรีบเก็บเสื้อผ้าตามที่แอลฟาบอกอย่างงงๆ

“ลงมาสิ”

แอลฟาเดินไปเปิดประตูทางฝั่งเนทที่เจ้าตัวยังคงนั่งนิ่งแล้วมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น

“พี่อยู่ที่นี้หรอ”

“ใช่ สนใจมาอยู่ด้วยกันไหมล่ะ”

อยู่กับพี่น่ะหรอ ไม่เอาหรอก”

เนทรีบปฏิเสธแต่ในใจเต้นไม่เป็นส่ำ ภาวนาให้แอลฟาพูดเล่นเถอะ เพราะถ้าพูดจริงมีหวังหัวใจเขาได้หยุดเต้นเป็นแน่

“นายจะนั่งรอให้สเลียงมารับหรือไง ลงมาได้แล้ว”

เนทลงจากรถอย่างเคืองๆ ไม่เห็นต้องพูดประชดกันเลยนี่ เนทเดินตามแอลฟาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่

“มาแล้วหรอลูก ม้าว่าจะโทรตามอยู่พอดี แล้วนั่นพาใครมาด้วย”

“นี่เนทครับม้า เป็นน้องของนัท ม้าจำนัทได้ใช่ไหมครับ เนทจะมาอยู่กับเราคืนนึงนะครับ”

“ได้จ๊ะ ดูสิ หน้าตาเหมือนกับเจ้านัทไม่ผิดเลย”

“ว่าแต่ม้าจะโทรตามผมมีอะไรหรือเปล่าครับ”

“ม้าจะบอกว่า…”

“เฮียยยยย”

เสียงเรียกเล็กๆพร้อมกับผู้หญิงที่วิ่งเข้ามาโผกอดแอลฟาอย่างแรง

“นาเนีย มาได้ไง”

แอลฟาถามผู้หญิงที่ยังไม่คลายอ้อมกอดจากเขา

“นาเนียเพิ่งบินมาถึงตอนเที่ยงและจะมาอยู่ที่นี่ 2 อาทิตย์แล้วพ่อกับแม่จะบินตามมาที่หลัง”

“ไหนดูสิ โตขึ้นเป็นกองเลยนะเรา น่ารักขึ้นด้วย”

“เฮียก็หล่อขึ้นเหมือนกัน แล้วนี่ใครหรอคะ”

“อ่อ นี่เนท น้องชายของเพื่อนเฮีย”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

นาเนียยิ้มให้เนท ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงน่ารัก ขาวและสูงจนเนทที่เป็นผู้ชายยังต้องอายเพราะเธอสูงพอๆกับเขา เนทรู้สึกแปลกๆที่เห็นผู้หญิงคนนั้นกับแอลฟากอดกัน ทำไมต้องมากอดต่อหน้าเขาด้วยนะ

“แอลฟาพาเนทเอาของขึ้นไปเก็บสิ”

“ครับม้า”

เนทเดินตามแอลฟาไปที่ห้องของเขา ภายในห้องถูกตกแต่งอย่างเรียบๆประกอบไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่จำเป็นเท่านั้น เนทวางกระเป๋าสายของตัวเองไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า

“เดี๋ยวฉันจะพานายไปหาน้องเหนือนะ”

เนททำแค่พยักหน้าเท่านั้นเพราะความรู้สึกแปลกๆเมื้อกี้ยังไม่หายไป

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

“เปล่า รีบพาไปสิ”

แอลฟาพาเนทเดินไปที่ห้องนั่งเล่นที่น้องเหนือกับเกรซนั่งคุยกันอยู่อย่างถูกใจโดยมีเฮียทั้งสองคอยนั่งเฝ้าอยู่

“น้องเหนือ เฮียพาเพื่อนมาให้เล่นด้วย”

“ใครกับเฮียแอล”

“นี่เนท จะมาช่วยติวหนังสือให้น้องเนท”

“ดีจัง ทีนี้เหนือก็จะไม่ต้องไปโรงพยาบาลกับเฮียแกมอีกแล้ว”

“ถ้าน้องเหนือไม่สนใจฉัน ฉันจะให้พวกนายพาเด็กขงนายกลับไปให้หมดเลย”

“มานี่สิเนท นี่เกรซนะ”

“สวัสดีครับ”

แอลฟาเดินไปนั่งรวมกับพี่ชายทั้งสอองคน

“แกมม่า บีต้า แอลฟาพาน้องๆมากินข้าวได้แล้ว”

“ครับม้า ไปกินข้าวกันดีกว่าน้องเหนือ”

“ไปกับเถอะเกรซเนท”

น้องเหนือพาเพื่อนใหม่ทั้งสองคนเดินไปทานข้าวโดยทิ้งแกมม่าไว้

“เฮียบีดูสิ เฮียแกมของเราโดนทิ้งแล้ว”

“คืนนี้จะทำโทษให้เข็ดเลย”



“กับข้าววันนี้น่ากินจังเลยครับ”

“นาเนียเขาตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะ”

“นาเนียเก่งจังเลยครับ”

“ไม่หรอกค่ะพี่เหนือ เพราะนาเนียได้ม้าช่วยด้วย”

“อะ กินผักเยอะๆจะได้แข็งแรง”

แอลฟาตักผักมาใส่จานเนทจนเต็ม

“ทำไมพี่ไม่กินเองล่ะ เนทไม่ชอบกินผัก”

“แอลฟาอย่าไปแกล้งน้องสิ”

ม้าว่าแอลฟาอย่างดุๆแอลฟาจึงต้องตักผักในจานเนทมาใส่จานตัวเอง

“พี่เนทสนิทกับเฮียแอลมานานแล้วหรอคะ”

“ไม่…”

“ใช่ครับ เฮียกับเนทเราสนิทกันมาก”

แอลฟาตอบก่อนที่เนทจะตอบ

“สนิทมากกว่านาเนียกับเฮียหรือเปล่าค่ะ”

“มากินอาหารกันดีกว่านะครับ เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมดหรอก”

น้องเหนือพูดแทรกขึ้นมาเพื่อช่วยแก้สถานการณ์น่าอึดอัดได้เป็นอย่างดี หลังจากกินอาหารเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไป

“เฮียแกมครับ เหนือไปติวหนังสือกับเกรซกับเนทที่ห้องหนังสือนะครับ”

“เฮียไปด้วย”

“ไม่ได้ครับเฮีย เฮียไปด้วยเฮียก็ต้องแกล้งเหนืออีก เฮียอย่คุยกับเฮียบีและเฮียแอลที่นี่แหละ”

“ก็ได้ครับ”

“นาเนีย ไปกับพวกเราไหม”

น้องเหนือถามนาเนียที่เดินออกมาจากห้องครัวพอดี

“ไปสิ นาเนียกำลังว่างอยู่พอดีเลย”

แล้วทั้งสามคนก็พากันเดินเข้าห้องหนังสือไป

   เวลา 3 ทุ่ม

   “หลับกันซะแล้วหรอ”

   แอลฟาที่จะเข้ามาตามเด็กๆทั้ง 4 คนไปนอนแต่พอเข้ามาก็เห็นทุกคนต่างฟุบลงที่โต๊ะหมดแล้ว

   “อ้าวเฮียแอล นาเนียกำลังจะไปตามอยู่พอดี พี่ๆทั้ง 3 คนติวกันจนหลับไปแล้ว”

   “จริงๆเลยนะ มาติวแบบไหนกันเนี่ย มาชวนกันหลับมากกว่ามั้ง”

   “เฮียแอล”

   “ครับ”

   แอลฟาเงยหน้าจากเด็กทั้ง 3 คนไปมองนาเนีย

   “เฮียยังไม่ได้ตอบนาเนียเลยนะคะ ว่าเฮียสนิทกับพี่เนทมากกว่านาเนียหรือเปล่า”

   “นาเนียเป็นน้องสาวของเฮียนะ เฮียจะสนิทกับใครมากกว่านาเนียได้ไงล่ะ”

   “น้องสาวหรอคะ นาเนียรักเฮียนะคะ รักมาตั้งแต่เด็ก นาเนียไม่เคยสนใจคนอื่นเลย นอกจากเฮีย”

   “นาเนีย เฮียรักนาเนียแบบน้องสาวเท่านั้น ส่วนคนที่เฮียรัก”

   แอลฟามองหน้าคนที่เขารักที่กำลังหลับอย่างเป็นสุข

   “นาเนียยเข้าใจแล้วค่ะ นาเนียจะพยายามเป็นน้องสาวที่น่ารักของเฮียนะคะ”

   “ครับ”

   “แล้วเฮียไม่คิดจะบอกกับพี่เขาหรอคะ”

   “เฮียไม่แน่ใจว่าเขาจะคิดแบบเดียวกับเฮียหรือเปล่า”

   “ให้นาเนียช่วยไหมคะ”

   แอลฟามองนาเนียอย่างชั่งใจก่อนจะพยักหน้ารับ ถึงแม้นาเนียจะอยู่แค่มอปลาย แต่ก็คงดีกว่าถ้ามีคนให้คำปรึกษากับเขา

   “แต่ตอนนี้นาเนียควรจะไปตามเฮียแกมกับเฮียบีก่อนดีกว่า”

   นาเนียเดินออกไปจากห้อง แอลฟาก้มลงมองหน้าเนทตอนหลับที่ไม่ต่างกับตอนตื่นสักเท่าไหร่

   “เนท เนท”

   แอลฟาเขย่าแขนและเรียกเนทให้ตื่น

   “พี่นัทอย่ามายุ่งกับเนท เนทจะนอน”

   เนทสบัดแขนที่แอลฟาเขย่า

   “เนท ไปนอนที่ห้องเถอะ”

   ไม่มีเสียงตอบรับจากเนท

   “งั้นก็ช่วยไม่ได้”

   แอลฟาตั้งสินใจอุ้มคนขี้เสาแล้วพาไปที่ห้องของตัวเอง ระหว่างทางก็ผ่าเฮียแกมกับเฮียบีที่มารับคนของตัวเองเหมือนกัน
   แอลฟาวางเนทลงบนที่นอนอย่างเบามือแล้วจัดการห่มผ้าให้เรียบร้อย
   
   

   ตื้ด ตื้ด ตื้ด คนหล่อโทรมา คนหน้าตาตีช่วยรับด้วยครับ

เสียงเรียกเข้าที่นัทเป็นคนอัดไว้ดังจากมือถือของเนทที่อยู่ในกระเป๋าสะพาย เนทสะลึมสะลือเดินไปเปิดกระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ

“ว่าไงพี่ โทรมาทำไมแต่เช้าเนี่ย”

“เค้าจะโทรมาบอกว่า เค้าจะกลับบ้านพรุ่งนี้เช้านะ เนทอยู่ได้ใช่ไหม”

“พี่จะอยู่กี่วันก็เรื่องของพี่เถอะ เนทอยู่ได้น่า”

“แล้วเนทห้ามฟ้องพ่อกับแม่นะว่าเค้าทิ้งให้เนทอยู่บ้านคนเดียว”

“รู้แล้วน่า แค่นี้นะ”

เนทกดวางสายจากนัท

“ไอ้นัทยังไม่กลับใช่ไหม”

แอลฟาที่เข้ามาได้ยินเนทคุยโทรศัพท์พอดีถามขึ้น

“แล้วเนทมานอนที่นี่ได้ไง เมื่อคืนจำได้ว่าติวหนังสืออยู่แล้วก็เผลอหลับไป”

“ฉันอุ้มนายมาเองแหละ”

“ทำไมพี่ไม่ปลุกผมล่ะ”

“นายคิดว่านายปลุกง่ายนักหรือไง”

เนทเงียบเพราะรู้ว่าถ้าตัวเองได้นอนแล้วไม่ว่าใครมาปลุกก็จะตื่นยาก แต่น่าแปลกที่เมื่อคืนเขาหลับง่ายในต่างสถานที่แบบนี้

“รีบไปอาบน้ำเถอะ จะได้ลงไปกินข้าวกัน”

เนททำตามอย่างว่าง่าย ไม่เกิน 20 นาทีเนทก็ออกจากห้องน้ำแล้วเดินลงไปข้างล่างที่ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา

“พี่เนทตื่นแล้วหรอคะ มานั่งด้วยกันสิ”

นาเนียเดินไปจูงเนทให้มานั่งลงข้างๆแอลฟา

“ม้า ป๋าครับ ผมขอตัวไปส่งเกรซก่อนนะครับ”

“เกรซจะกลับแล้วหรอ”

น้องเหนือถามเกรซ ที่เดินถือกระเป๋ามา

“วันอาทิตย์เกรซต้องกลับไปอยู่กลับพ่อ เดี๋ยวเฮียจะพาเกรซมาหาน้องเหนือใหม่นะครับ”

บีต้าบอกกับน้องเหนือที่ทำหน้าเศร้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่คนเดียวที่รู้สึกยินดีกับการกลับไปของเกรซก็คือแกมม่า

“สวัสดีนะครับม้า สวัสดีครับป๋า สวัสดีครับทุกคน”

บีต้าพาเกรซออกไปแล้ว

“งั้นป๋ากับม้าขอตัวไปทำธุระก่อนนะ”

“เฮียก็ขอไปโรงพยาบาลก่อนนะ ปะน้องเหนือ”

“เหนือไม่อยากไปอ่ะ เหนือขออยู่กับเนทนะครับ”

“ไม่ได้ครับ”

“เหนือไปก็ได้”

น้องเหนือเดินตามแกมม่าออกไปเพราะกลัวจะโดนโกรธ

ตอนนี้ในบ้านก็เหลือแค่เนท แอลฟา และนาเนียเท่านั้น

“พี่ ผมจะกลับบ้าน”

“ไอ้นัทยังไม่กลับไม่ใช่หรอ คืนนี้นายก็นอนที่นี่อีกคืนสิ หรือว่านายไม่ชอบที่นี่ ไม่เห็นหรอว่าน้องเหนือดีใจแค่ไหนที่ได้อยู่กับนาย”

“ไม่ใช่สักหน่อย เนทแค่เป็นห่วงบ้าน”

“บ้านไม่หนีนายไปไหนหรอกน่า อยู่ที่นี่แหละ”
 
“ใช่ๆ พี่เนทอยู่ที่นี่ก่อนนะคะ”

“ก็ได้ครับ”

เนทบอกกับนาเนียเมื่อเห็นว่าปฎิเสธไปก็คงไม่ได้ผล

“งั้นดีเลย เฮียแอลบอกว่าพี่เนทเรียนเก่ง นาเนียจะได้ให้พี่เนทช่วยอธิบายบทเรียนให้นาเนียหน่อย มีบทหนึ่งที่นาเนียไม่ค่อยเขาใจเท่าไหร่

แอลฟามองนาเนียอย่างไม่เข้าใจ นาเนียเนี่ยนะจะไม่เข้าใจบทเรียน เพราะนาเนียเป็นเด็กที่หัวดีมากๆคนหนึ่งคะแนนที่สอบเข้าโรงเรียนก็ยังเป็นที่ 1 อีกด้วย

“ก็ได้ครับ”

“งั้นเราไปติวกันที่ห้องนาเนียนะคะ เฮียแอลอยู่ที่นี่แหละ เดียวพี่เนทไม่มีสมาธิติวให้นาเนีย”

นาเนียพูดอย่างล้อๆทำให้คนตัวเล็กแก้มแดงขึ้นมา นาเนียพาเนทมาที่ห้องของตัวเอง

“นี่คะ นาเนียไม่เข้าใจเรื่องนี้”

“นาเนียต้อง…..”

เนทช่วยติวให้นาเนียจนจบเรื่อง

“พี่เนทเก่งจัเลยค่ะนาเนียเข้าใจขึ้นเยอะเลย”

“ไม่เท่าไหร่หรอกครับ พี่ว่านาเนียก็เรียนเก่งนะ พี่อธิบายนิดเดียวก็เข้าใจแล้ว”

“ไม่หรอกคะ ว่าแต่พี่เนทกับเฮียแอลเป็นแฟนกันหรอคะ นาเนียไม่กล้าถามเฮียแอล”

“เปล่าหรอกครับ”

“จริงหรอคะ ทำไมเหมือนเฮียเขาสนใจพี่เนทเป็นพิเศษ นาเนียไม่เคยเห็นเฮียเขาสนใจใครอย่างนี้มาก่อนเลยนะคะ”

“ไม่ใช่หรอกครับ”

“นาเนียขอถามตรงๆเลยนะคะ พี่เนทชอบเฮียแอลใช่ไหม”

เนทเงียบ เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบไปดีไหม เขาเคยถามคำถามนี้กับตัวเองมาแล้วและมันก็ได้คำตอบมาอย่างง่ายดายว่าเขาชอบแอลฟา แต่เขาไม่รู้ว่าแอลฟาคิดยังไงกันแน่

“ถ้าพี่เก็บไว้คนเดีวแล้วอึดอัด พี่บอกกับนาเนียก็ได้นะ นาเนียไม่ไปบอกใครหรอก”

“ครับ พี่ชอบพี่แอลฟา”

“นั่นไง นาเนียว่าแล้ว”

นาเนียดีดนิ้วอย่างถูกใจ

“นายชอบฉันจริงๆหรอ”

แอลฟาที่แอบฟังอยู่เปิดประตูเข้ามาทำให้เนทตกใจ

“พี่”

“นาเนียขอตัวก่อนดีกว่า”

“นาเนีย”

เนทพยายามห้ามไม่ให้นาเนียออกไปจากห้องแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ตอนนี้ในห้องมีแต่เนทกับแอลฟาเพียงสองคน

“นายชอบฉันจริงๆหรอ”

แอลฟาถามซ้ำอีกที

“พี่ก็ได้ยินไปแล้วนี่”

เนทก้มหน้าตอบ เขาไม่อยากให้แอลฟาเห็นว่าเขาเขินขนาดไหน

“ฉันก็รักนาย”

เนทเงยหน้ามองแอลฟาที่เพิ่งสารภาพว่าชอบเขาเหมือนกัน

“พี่พูดจริงหรอ”

“ฉันจะโกหกนายเพื่ออะไรล่ะ ฉันรักนาย รักนายจริงๆ”

เนทยิ้มกว้างให้แอลฟา เขารู้สึกดีใจที่แอลฟาก็คิดแบบเดียวกับเขา

“ขอบคุณนะเนท ขอบคุณนะที่รักฉัน”

แอลฟาดึงเนทเข้ามากอด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้กอดเนท ได้กอดอย่างแนบแน่นขนาดนี้



“นาเนียไปก่อนนะคะทุกคน ขอบคุณนะคะที่ดูแลนาเนียอย่างดี”

พ่อกับแม่นาเนียกลับมาก่อนกำหนดนาเนียจึงตัดสินใจกลับไปอยู่กับพ่อและแม่

“ขอบคุณนะนาเนีย”

แอลฟาลูบหัวนาเนียอย่างอ่อนโยน

“ครั้งหน้าเจอกันนาเนียจะพาแฟนที่หล่อกว่าเฮียมาให้ดู”

“คงไม่มีคนแบบนั้นอยู่หรอก”

“แล้วเจอกันนะนาเนีย ที่นี่ต้อนรับหนูเสมอนะจ๊ะ”

“ค่ะคุณป้า หนูจะมาให้คุณป้าสอนทำอาหารอีกนะคะ”

นาเนียกล่าวลาทุกคนเสร็จก็ขึ้นรถที่มารับไป

“ป๋าม้าครับ ผมไปส่งเนทกลับบ้านก่อนนะครับ”

“เนทก็จะกลับแล้วหรอ อย่างนี้น้องเหนือก็เหงานแย่เลยสิ”

“ไม่ต้องห่วงครับม้า ผมจะพาเนทมาเล่นกับน้องเหนือทุกอาทิตย์”

“ผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ”

แอลฟาพาเนทไปส่งที่บ้าน ทันทีที่เข้าบ้านนัทที่รอน้องชายอยู่ก็ตรงมาหาน้องชายทันที

“เนทไปไหนมา ร้ไหมเค้าตกใจแค่ไหนที่กลับมาแวไม่เจอเนท”

“เนทไปบ้านกูมา”

“ไอ้แอล มึงลักพาตัวน้องกูไปใช่ไหม”

“ไอ้บ้า กูแค่เป็นห่วงเนทเลยพาไปอยู่ด้วยที่บ้าน”

“มึงแปลกๆนะไอ้แอล มีอะไรจะบอกกูไหม”

นัทกอดอกรอฟังคำตอบจากเพื่อนสนิท

“เออ กูกับเนทรักกัน”

“กูว่าแล้ว ทำดีมากไอ้แอล พรุ่งนี้กูจะไปรับเงินจากไอ้เกม”

“มึงพนันเรื่องน้องมึงเนี่ยนะ ช่างเป็นพี่ที่ดีอะไรอย่างนี้”

“ไม่ต้องชม กูรู้ตัว”

เนทกับแอลฟามองหน้ากันแล้วส่ายหัวให้กับพี่ชายที่ชอบการพนันเป็นชีวิตจิตใจ

“ทุกอาทิตย์กูจะพาเนทไปที่บ้าน มึงโอเคไหม”

“ตามสบาย เอาไปทั้งอาทิตย์เลยก็ได้นะ”

“พี่นัท!! งั้นเนทจะฟ้องพ่อกับแม่ว่าพี่นัททิ้งเนทให้อยู่คนเดียว”

“ไม่เอานะ ขอร้องล่ะอย่าฟ้องเลย เดี๋ยวเอาโดนตัดเงินเดือน”

“กูว่าไม่ทันแล้วล่ะ”

แอลฟาบอกแล้วชี้ไปทางประตูก็พบพ่อกับแม่ของนัทกับเนทยืนอยู่และก็ได้ยินที่เนทพูดเมื่อกี้จนหมดแล้ว

“ไอ้นัท!! แกกล้าทิ้งให้น้องอยู่คนเดียวหรอฮะ”

พ่อนัทตะคอกใส่นัทที่ตอนนี้หัวหดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“เนทไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย ไอ้แอลมันก็อยู่ด้วย”

“แกใช้ให้คนอื่นมาดูแลน้องแทนหรือไงฮะ”

“ไอ้แอลมันเต็มใจ ไม่เชื่อพ่อลองถามมันสิ”

“จริงหรอแอลฟา”

“ครับพ่อ ผมเต็มใจที่จะดูแลเนท และผมจะดูแลเนทไปตลอดชีวิตผมเลยครับ”

“แอลฟา”

พ่อเดินมาจับมือแอลฟาอย่างตื้นตัน

“ขอบคุณนะ พ่อฝากดูแลลูกชายของพ่อด้วย น้องยัเด็กอาจจะทำอะไรไม่ถูกต้องไปบ้างก็ช่วยสอนน้องด้วยนะ”

“เนทโตแล้วนะครับพ่อ”

“แกก็ต้องเป็นเด็กดีของพี่เขานะ อย่าทำให้พี่เขาลำบากใจ”

“แม่ก็ต้องขอบคุณเนทเหมือนกันนะลูก ฝากดูแลเนทด้วย แม่กับพ่อก็แก่แล้วไม่รู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง”

“แม่อย่าพูดอย่างนี้สิ พ่อกับแม่แข็งแรงจะตาย”

“ครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลเนทเป็นอย่างดี จะไม่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังนะครับ”

“ส่วนแก ฉันจะตัดเงินเดือนแกครึ่งหนึ่ง โทษฐานที่แกไม่ดูแลน้องให้ดี”

พ่อชี้ไปที่นัทที่กำลังทำหน้าเหมือนโดนสั่งจองจำในคุกมืด

“พ่อออออ”

นัทเดินตามพ่อไป

“แม่เอาของไปเก็บก่อนนะจ๊ะ”

แม่เดินเอาของเข้าไปเก็บในห้องครัวทิ้งให้แอลฟาและเนทอยู่ด้วยกันสองคน

“พี่ก็กลับไปได้แล้ว”

“ไม่อยากกลับเลยอะ”

“กลับไปได้แล้ว เนทจะไปอาบน้ำแล้ว”

“ก็ได้ แต่ขอกู้ดไนท์คิสหน่อยสิ”

แอลฟายื่นแก้มไปใกล้ๆเนทที่ก้มหน้างุดอย่างชังใจ

“แล้วพี่ต้องไปเลยนะ”

“อื้อ”

แอลฟาพองแก้มรอเนทที่รีบเอาจมูกและปากแตะที่แก้มแอลฟาเร็วๆ

“ไปได้แล้ว”

“ครับ ฝันดีนะเนท”

แอลฟาชิงหอมแก้เนทเร็วๆแล้วรีบออกจากบ้านไปอย่างเร็วก่อนที่จะโดนกำปั้นเล็กๆจากเนท

“ฉันรักนายนะเนท และจะรักตราบเท่าอากาศที่ไม่มีวันหมดไปจากโลกนี้ใบนี้”




ทุกคนยังค้างกับวิศวะมาเฟียอยู่ใช่ไหมเอ่ย งั้นเราไปอ่านตอนพิเศษกันเลยดีกว่า

ออฟไลน์ Be mine

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 80
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตอนพิเศษ



“เฮียจะมุดหัวอยู่ในห้องผมไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย”

   กรวุชถามพี่ชายด้วยคำถามแบบนี้เป็นรอบที่ 28 แล้ว แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือเงียบ เงียบ และเงียบเท่านั้น บีต้าได้มาขังตัวเองอยู่ในคอนโดของแอลฟาได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว จะออกไปก็แค่เอางานไปส่งที่มหาลัยแล้วก็กลับมานั่งซังกะตายที่ห้องของเขาเหมือนเดิม

   “เฮียจะบอกผมได้หรือยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น ถึงทำให้พี่ชายที่แสนดีของผมต้องมานั่งเป็นหมาหงอยอย่างนี้”

   แอลฟาทิ้งตัวนั่งลงข้างบีต้าบนโซฟาตัวยาวแต่บีต้าก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม เห็นทีเขาจะต้องงัดไม้แข็งขึ้นมาเสียแล้ว

    “ถ้าเฮียไม่ยอมเล่าให้ฟัง ผมจะไปบอกเฮียแกมให้มาช่วยเปิดปากเฮีย”

   ได้ผล บีต้าหันควับมามองแอลฟา

   “นายนี่มันจริงๆเลยนะ เฮ้ยยย”

   บีต้าถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะเริ่มต้นเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบให้น้องชายของเขาฟัง

   “โหหห น้ำเน่าโครตๆเลยว่ะเฮีย ไม่น่าเชื่อว่าเฮียบีที่แสนดีจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้”

   “นายหยุดพูดแล้วก็ลืมๆเรื่องที่ฉันเล่าเมื่อกี้ไปเลยนะ”

   บีต้าล้มตัวลงนอนบนโซฟาอย่างอ่อนแรง เขารู้สึกเหนื่อย เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ เหมือนแรงที่มีอยู่มันหายไปจนหมด เขาไม่มีแรงแม้กระทั่งจะเดินเข้าไปทักคนที่เขาคิดถึงตลอดเวลาแม้จะอยู่ห่างกันไม่ถึง 5 เมตร

   “เฮียโครตงี่เง่าเลยว่ะ เรื่องเล็กๆแค่นี้ทำไมไมไปคุยกัน ปล่อยให้มันค้างแบบนี้นานๆไประวังเถอะเขาจะลืมเฮีย”

   บีต้าคิดตามสิ่งที่แอลฟาพูด ตอนที่แอลฟาพูดว่าเขาจะถูกลืม เขารู้สึกโหวงๆในใจเหมือนจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญไป และเขาจะไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นเด็ดขาด

   “เฮ้ย! เฮียจะรีบไปไหน”

บีต้าพรวดพราดออกจากห้องโดยไม่รอตอบคำถามของน้องชาย เขาขับรถมาถึงบ้านหลังใหญ่อย่างรวดเร็ว เขาไม่ต้องรอให้เจ้าของบ้านเชิญเข้าบ้าน บีต้าก็เดินเข้าไปทันที

“อ้าว บีต้า มาที่นี่มีอะไรหรอ หรือว่ามาหาใคร”

“เกรซอยู่ไหม”

“นายรู้จักเกรซด้วยหรอฮะ”

“มาร์ค นายอย่ามากวนประสาทฉันได้ไหม ฉันมาหาเกรซ เกรซอยู่ไหน”

“เกรซไม่อยากเจอหน้านาย”

“นายรู้ได้ไง บอกให้เกรซมาคุยกับฉันหน่อย”

“นายกลับไปซะ ถ้าเกรซอยากคุยกับนายเขาคงอกกมาแล้วคุยกับนายไปแล้ว”

จริงสินะ เกรซคงจงเกลียดเขาไปแล้ว บีต้าเดินกลับไปอย่างท้อใจ เกรซคงทิ้งเขาไปอย่างที่แอลฟาพูดแล้วจริงๆ บีต้ากลับมาถึงคอนโดของตัวเองก็กดโทรหาแอลฟาซึ่งเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องเขากับเกรซ

(ว่าไงเฮีย)

“ฉันจะทำไงดี เขาไม่ยอมคุยกับฉัน ไม่ยอมให้ฉันเจอหน้า”

   (เฮียก็ตามไปง้อเขาสิ หรือเฮียจะปล่อยเขาไป ก็ได้นะถ้าเฮียจะไม่เสียใจ ผมก็แนะนำได้แค่นี้แหละ)

   “เออ ขอบใจทีช่วย”

    (ครับๆ โชคดีนะเฮียบี)

   เขาวางสายจากแอลฟาโดยไม่ได้อะไรเลย ง้อหรอ แล้วเขาจะง้อยังไงล่ะ
   


   เช้าวันรุ่งขึ้นบีต้าตัดสินใจไปดักรอเกรซที่คณะ และทันทีที่เห็นเกรซ บีต้าก็ตรงเข้าไปหาทันที

   “เกรซ”

   “บีต้า”

   “ฉันขอคุยกับนายหน่อยได้ไหม แค่ 5 นาที”

   “มีอะไรก็รีบพูดมา ฉันรีบ”

   “ฉันขอโทษ”

   “แค่นี้ใช่ไหม ฉันขอตัวนะ”

   “ฉันขอโทษที่ทิ้งนาย ขอโทษที่หลบหน้านาย”

“นายไม่รู้หรือไงว่าฉันตามหายนายจนจะเป็นบ้า ฉันตามไปทุกที่ที่คิดว่านายจะไป แต่ฉันก็ไม่เจอ และตอนนี้ฉันกำลังตัดใจจากนาย แล้วนายจะกลับมาทำไม”

“ฉันขอโทษ ต่อไปนี้ฉันจะไม่หนีนายไปไหนอีกแล้ว ฉันจะอยู่ข้างๆนายทุกนาที”

“ฉันควรจะยกโทษให้นายดีไหม”

“ขอร้องนะเกรซ ยกโทษให้ฉันเถอะ”

“ก็ได้”

“จริงๆนะเกรซ”

“หรือจะไม่เอา”

“เอาครับเอาขอบคุณนะเกรซที่ให้อภัยฉัน”

“ฉันก็ขอโทษนะที่ลืมนายวันนั้น”

“ฉันไม่โกรธนายหรอก”

บีต้าดึงเกรซมากอดโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่นๆมองมา

“บีต้า ปล่อยได้แล้ว เราอยู่ในมหาลัยนะ”

“ถ้ามัวแต่อายแล้วฉันจะรักนายได้เต็มที่ได้ยังไงล่ะ”





ปิดฉากนิยายชุด 's Mafia ขอโทษทุกคนนะคะที่ให้รอ และก็ขอบคุณที่ยังรอและอ่านนิยายเรื่องนี้จนจบ
นิยายเรื่องนี้อยู่กับเรามานาน ถ้าทุกคนคิดถึงเฮียทั้งสามก็เปิดมาอ่านกันด้วยนะคะ  :impress2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-10-2015 23:11:21 โดย Be mine »

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
ขอบคุณนร๊าาาา.. :mew1: :mew1: :mew1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ ketekitty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
น่ารักทั้ง 3 เรื่องเลย  :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ packy

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 176
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ชอบคู่บีต้า อยากอ่านตอนพิเศษจัง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ nutae or

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
พล็อตเรื่องดีมากกกก น่าสนใจมากกกกกค่ะ  น่าจะแต่งเป็นเรื่องยาวนะคะ.....น่าจะสนุกมากกกก!! ขอบคุณค่ะ ^^

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ Wtftt

  • โอกาสก็เหมือนไอติมถ้าไม่กินมันก็ละลาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 250
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
 :hao7: น่ารักกกกกกกกกกกกกมาก ชอบทุกมาเฟียเลย

ออฟไลน์ Sohso

  • You are my precious thing And I will always love you.
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1372
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-3
พี่น้องบ้านนี่คงไม่มีหลานให้พ่อแม่แล้วแหละ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-05-2018 23:00:47 โดย Sohso »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด