ตอนที่ 6
"ฮ้าววววววววววววว พ่อครับ"ร่างเล็กงัวเงียตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของใบพัดกับวินเด็กน้อยที่เห็นพ่อโอบกอดใบพัดอยู่ ก็เกิดอาการหมันไส้
"งั่ม...." ฟันเล็กซี่ขาวกัดลงเต็มรัก
"โอ๊ยยยย สมิง ลูก" ร่างสูงเด้งตัวตื่นเพราะความเจ็บที่ท่อนแขนแกร่งมือหนาลูบปอยๆตรงรอยฟัน แล้วหันไปที่มองเด็กน้อยจอมยุ่ง ที่ทำท่างอนแก้มป่อง
"เป็นอะไร...อืมม..วิน"ร่างบางที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเช่นกัน พลางมองสลับกันไปมา
"ยุ่ง.."เด็กน้อยหันมาว่าผม
"พ่อกอดใบพัดทำไม สมิงไม่ชอบ" กะ กอด..คำถามของสมิงเล่นเอาผมหน้าแดงเห่อ จนอีกคนที่จ้องอยู่ไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไร พอผมหันไปมองไอ้หื่น ใบหน้าหล่อมันกลับขึ้นสี
"สมิง..ไปแปรงฟันสิลูก" หืมมมม...พึ่งจะตื่นไล่ไปแปลงฟันเฉย ผมหันไปทำหน้ายุ่งใส่
วินกระดิกนิ้วให้ผมเข้าไปใกล้ๆ
ฟอดดดดดดดดดดด
เห้ยยยย 0-0
"ทำบ้าอะไรของนาย เนี๊ยะ"ผมจับแก้มตัวเอง
"หอมเมีย ไงถามแปลกๆ" - -
"เมียป้ามึงสิ...." ผมด่าเสียงแผ่วแล้วเกาแก้มแก้เขิน คนบ้า ชอบทำอะไรแบบ นี้อยู่เรื่อย จะมาตบหัวแล้วลูบหลังผมรึไง หึ้ยย ผมกำลังสับสน ว่าทำไมมันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย
"ใบพัด - -ถ้านายดื้อกับฉันมากๆ นายคงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้น" ร่างสูงบอกเสียงเหี้ยม
"แล้วนายไม่แค้นพี่ฉันแล้วไง" ผมถามด้วยความไม่คิด
"แค้นสิ..แค้นมาก..." น้ำเสียงนิ่งๆของวินยิ่งทำให้ผมขนลุก ผมไม่รู้เขาคิดอะไรอยู่ตอนนี้ เดี้ยวดีเดี้ยว ร้ายจนบางทีผมก็ทำตัวไม่ถูก อย่างวันที่ผมจมน้ำ
"แล้วทำ..ไมนาย..."
"เลิกถามซะทีเถอะ" ร่างสูงหันมาเอ็ดผมทำให้ต้องกลืนคำพูดทั้งหมดลงคอทันทีที่เห็นแววตาดุๆ ที่จ้องผมเขม็ง...
"จ้องกันอยู่นั้นแหละ" น้ำเสียงใสๆที่กำลังหงุดหงิดไม่พอใจเพราะเห็นพ่อตัวเองมองแต่ใบพัด ผมได้แต่หัวเราะเอิ๊กอ๊าก...มีสมิงมันดีตรงนี้แหละ เป็นไม้กันหมาชั้นดีให้กับผม
ตราบใดที่สมิงยังอยู่ผมก็ปลอดภัย ผมลอบยิ้ม ก่อนที่สมองจะคิดอะไรบางอย่างออก
"วิน....ผมอยากไปเดินเล่น" ผมโดดไปเกาะแขนแล้วทำท่าอ้อนๆ หึหึหึ กุรู้มึงแพ้ลูกอ้อน
เพราะผมแอบเห็นสมิงใช้กับมันบ่อยๆ แต่กับผมไม่รู้มันจะได้ผลรึเปล่า
ดวงตากลมโตทีมองผมอย่างออดอ้อน....เห็นแล้วอยากจะฟัดให้ยับ ...อึอก..-///- นี่ผมคิดลามกกับใบพัดอีกแล้ว ตั้งแต่สมิงมาผมก็ทำตามใจอยากไม่ได้เลย อยากจะจับร่างบางกดให้จมก็ทำไม่ได้ ....
"อืม..เดียวพาไป" วินพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปรกติ..
"สมิงไปด้วย"
"ได้สิครับถ้าสมิงไม่ไปพี่ใบพัดจะไปได้ยังไงละคร๊าบบบ" ผมว่าหยอกสมิงน้อยที่ผมดึงตัวมานั่งตัก..แม้จะขัดขืนอยู่บ้างแต่โดนตาดุของพ่อแล้วเขาก็อ่อนลงแต่ก็ยังทำหน้าไม่พอใจอยู่เห็นแล้วมันน่า... ผมกอดสมิงไว้ พลางหอมแก้มซ้ายขวาอย่างหมันเขี้ยว จนเด็กน้อยทำคอย่น ร่างสูงมองทั้งคู่แล้วอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ "เหมือนแม่หยอกลูก"
หลังจากที่เราอาบน้ำกินข้าวเสร็จ วิน พาผมกับสมิงออกมาเดินเล่นรอบๆเกาะๆ แต่รู้อะไหมครับเส้นทางกับพื้นที่ส่วนต่างๆรอบๆนี่ผมจำได้หมดละ เหลือกะอีแค่ฝั่งตรงข้ามที่ผมเคยไปแอบดูอยากรู้จริงๆว่าเขาซ่อนอะไรไว้......
บริเวณกว้างสุดลูกหูลูกตาของเกาะ เป็นแนวสันเขายาวหลายกิโลเมตร....ที่มีแหล่งน้ำตามธรรมชาตินั่นคือน้ำตกที่อยู่ไม่ไกลจากคฤหาส มาหนัก ...ทางหนีของมีทางเดียวคือท่าเรือท้ายเกาะ ...
"พ่อฮะ...สมิงอยากเล่นน้ำ" เด็กสมิงหันไปดึงชายเสื้อคลุมสีฟ้าที่วินใส่ แรงกระตุกเร้าให้ผมหันไปมอง บทจะเอาแต่ใจก็ใส่ซะเต็มที่
"พ่อ ฮะ สมิงอยากเล่นน้ำๆ"
"รอให้มันเย็นกว่านี้นะครับแล้วพ่อจะพามาเล่น" อณาวินบอกเสียงอ่อนโยน
"จริงนะครับ พ่อพูดจริงนะ" เด็กน้อยยิ้มอย่างดีใจ
"ครับ" ร่างสูงอุ้มสมิงขี่คอเดิน ผมมองแล้ววินมันก็เป็นคนทีรักลูกมันมากดูเป็นคนอ่อนโยน แต่ทำไม...ถึงได้ใจร้ายกับผมนัก ทำไมต้องทำร้ายผมถึงขนาดนั้น..แล้วทำทำไมต้องมาทำใจดีทีหลัง ผมได้แต่มองแผ่นหลังที่กำลังเดินห่างอออกไปอย่างไม่เข้าใจ
ผมมาอยู่ที่เกาะบ้านี่ได้เกือบสามอาทิตย์ ติดต่อใครก็ไม่ได้ เพื่อนก็ไม่มี จะคุยกับพวกแม่บ้านอิตานั่นก็สั่งให้อยู่แต่ในห้อง ทีแรกบอกจะพาไปซื้อเสื้อผ้า แต่กลับให้คนงานไปซื้อให้แทนผมอยากจะติดต่อพี่ อยากกลับบ้าน อยากกลับไปทำงาน.....ผมได้แต่คิดแต่ยังหาวิธีหนีไม่ได้เลย พักหลังอิตาวินไม่ออกไปทำงาน ผมก็สงสัย งานอะไรทำตอนกลางคืน ถามก็ไม่ยอมบอก บอกแค่ว่าอย่ารู้เลย แล้วไอ้ที่ผมสงสัยที่สุดคือ ไอ้ถ้ำที่มียามคอยคุ้มกันอยู่....แต่ก็ช่างเหอะมันไม่เกี่ยวอะไรกับผมอยู่แล้ว...ไม่เกี่ยวอะไรเลย...เรามันแค่เครื่องมือแก้แค้นพี่ภาคเท่านั้น และผมก็ไม่มีวันยอมให้เขาทำได้สำเร็จแน่นนอน
.....
"ใบพัด...ยืนเหม่ออะไรรีบเดินสิ" เสียงทุ้มตะโกนเรียกผมให้หลุดจาก ภวัง ผมยิ้มน้อยๆแล้วรีบก้าวเดิน ขอแค่ตอนนี้มันไม่ทำอะไรผมก็พอ ...ผมไม่อยากเจ็บไปมากว่านี้อีกแล้ว
"เหม่ออะไรครับ..."ร่างสูงเอื้อมมือจับมือผมแล้วบีบเบาๆ
"คิดอะไรเรื่อยเปื่อย มีไรถามทำไม" ผมทำเสียงจึ๊กจั๊กออกจะรำคาญๆใส่..ร่างสูงหันมายิ้มขำเพราะท่าทีหงุดหงิดของผม
"เป็นอะไร..หืมบอกมาซิ" ร่างสูงจับหัวผมให้หันมาหา
"อยากกลับบ้าน"
กึก
คนตัวสูงหยุดเดินทันทีจนเกือบทำสมิงตกจากคอ
"พ่อ..สมิงตกใจนะ" เสียงหวานแหวใส่พ่อตัวเอง
"เมื่อกี้มึงบอกว่าอะไรนะ" -*- แมร่งน้ำเสียงเปลี่ยนกะทันหันแบบนี้ กุจะกล้าบอกมึงหรอคร๊าฟ
วินจ้องหน้าผมอย่างเอาเรื่อง มันจะโกรธทำไมฟระ
"อยากกลับบ้านแล้วเมื่อย" ผมโกหก เพื่อความอยู่รอด
"ใบพัด" เขาตวาดผมเสียงดัง ทั้งสมิงกับผมหน้าซีดเผือด
"ทำไม กุอยากกลับบ้านนี่ กุมีบ้าน กุมีพี่ กุมีงานที่ต้องทำ แล้วมึงอะมาขังกุไว้บนเกาะบ้าๆนี่ ไปไหนก็ไม่ได้ คุยกับใครก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้..มันเบื่อๆๆๆๆได้ยินไหมกุเบื่อ"
ผมตะโกนกลับด้วยโมโห กุก็ตอบดีๆแมร่งมาตวาดกุทำหอกอะไร
"ได้ กุจะให้มึงกลับ แต่ก่อนกลับมึงคงได้อีกหลายผัวเลยละ" สมิงหันมามองผมกับวินไปมา
"พ่อ ฮะ สมิงกลัว" เด็กสมิงน้ำตาคลอเบ้า วินเองก็ลืมตัวที่เสียงดัง เขาอุ้มสมิงให้ซบลงที่ไหล่พลางกอดปลอบ
"พ่อขอโทษครับสมิง พ่อจะไม่เสียงดังแล้ว" วินใจเย็นลงนิด แต่ก็ยังมองผมด้วยสายตาขุ่นเคือง...
พอกลับมาถึงคฤหาศ วินสั่งให้ครีมพาใบพัดแยกออกไปส่วนผมถูกมันลากเขามาในห้องทันที
"โอ๊ยย เบาๆสิวะ เจ็บนะว้อย" ผมแกะมที่บีบไหล่ผมไว้ ดวงหน้าหล่อจ้องผมยังกะจะกินเลือดกินเนื้อผม
"ขนาดมึงเจ็บมึงยังไม่จำเลย"เสียงเข้มลอดไรฟันอย่างโกรธๆ ปากสวยเม้มแน่นเมื่อร่างสูงบีบมันแรงกว่าเก่า เจ็บจนน้ำตาจะไหล
"ทำไมแค่ก็บอกว่ากุอยากกลับบ้าน กลับบ้านๆมันผิดตรงไหนมึงบอกกุมาสิ"
ผมตะโกนใสทั้งๆที่น้ำตาไหลออกมาแล้วถามมันด้วยความไม่เข้าใจ แค่บอกว่าอยากกลับบ้านผมผิดเหรอ
"ผิด ผิดที่มึงขัดคำสั่งกุไง ผิดที่มึงคิดจะไปจากกุ ผิดที่มึง" วินจับผมโยนไปบนที่นอน ร่างผมที่ปลิวตามแรงหลังไปกระแทกกับเสาเตียงเขาอย่างจัง
อ๊ะ...เจ็บว้อยย ไอ้เชี้ยะ
"มึงบ้าไปแล้วรึไง กุก็คนนะเว้ย..กุก็เจ็บเป็น" ร่างสูงของวินก้าวเข้าหาผมช้าๆมืองใหญ่กำแน่นจำเส้นเลือดปูดโปน ...เขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้นโกรธจนควันออกหู
"อย่าเข้ามานะ วิน นายกำลังโมโห อย่านะ" ผมพลิกตัวเพื่อหนีลงอีกด้าน แต่วินไวกว่า
กระโดดที่เดียวมันก็นั่งค่อมผมไว้ มือหน้ารวบมือบางของคนตัวเล็กไว้เหนือหัวจนแขนตึง
"กุบอกมึงวะอะไรไอ้พัด"มันถามผมเสียงเข้ม
"กุจะรู้ไหมไอ้..."
อึ๊ก....ยังไม่ทันตอบริมฝีปากนุ่มก็ถูกบดเบียดลงมาเสียก่อน ปางบางสีสวยถูกดูดดึง ขบกัดจนมันเป็นแผล รสเค็มๆไหลลงคอร่างเล็กช้าๆ มือหนาบีบสันกรามให้มันเปิดอ้า
อ๊ะ..จะ เจ็บ วิน กุเจ็บ อึ๊ก..ลิ้นร้อนล้วงลึกเข้าไปหาความหวานโพลงปากนุ่ม ก่อนจะตวัดเกี้ยวพาราศีลิ้นเล็กแต่เจ้าตัวไม่เล่นด้วยจึงต้องบีบมันแรงกว่าเก่า
อื้อออ จูบเล้าร้อนของวินทำให้คนใต้ร่างเริ่มอ่อนระทวย ลมหายใจขาดช่วง จนต้องดิ้นไปมาประท้วง ร่างสูงผละออกจากคู่สวยด้วยความเสียดาย
"ทีนี้มึงจะตอบกุได้ยัง..ว่ากุบอกมึงว่าอะไร" วินถามเสียงดัง ด้วยอารมณ์ครุกรุ่นอยากจับร่างเล็กนี่กดไวๆ
"ไม่รู้เว้ยยยย"
"กุเป็นผัวมึง จำใส่สมองมึงไว้ ถ้าเกิดมึงจำไม่ได้วันนี้กุจะทบทวนให้มึงเอง"
ผมส่ายหัวดวงตาเบิกโพลง เมื่อเห็นสีหน้าที่มันมองมา น่ากลัว แววตาที่เหมือนเสือร้ายจ้องนิ่งเหมือนกำลังจะตะคลุบเหยื่อ
"อย่า..อื้ออ..อ๊ะ" ร่างสูงก้มลงซุกไซ้ซอกคอขาว ปากบางเม้มดูดคอนั้นจนเกิดรอยแดง
"อื้อ อย่า..วิน...อย่า" มือหน้าเลื่อนลงบีบเน่นแก่นกายของร่างบางพลางดึงกางเกงของใบพัดลงมาพร้อมกับชั้นใน วินหยิบเอาเชือกในเก๊ะ ออกมามัดมือร่างบางไว้กับหัวเตียง
"ไม่ อย่า" แม้จะร้องขอแต่ร่างสูงไม่ได้ฟังเลยสักนิดความหวาดกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นมาในจิตใจร่างเล็กช้าๆ ผมพยายามดิ้นหนีแต่ก็สู้แรงควายของมันไม่ได้
"ม้ายยยยยยยยยยยยยยย"ร่างบางตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อวินกระชากเสื้อของใบพัดออกจนมันขาดติดมือ ใบพัดตัวสั่นเทิ้ม
"กลัวเหรอ กลัวแล้วทำไมถึงคิดที่จะจากฉัน ห๊ะ ใบพัด" วินขึ้นเสียงใส่ด้วยความโมโห
"อื้อออ..เจ็บ กุเจ็บ" ร่างสูงขบกัดเนินเนื้อตรงอกเล็กจนเป็นรอย ก่อนจะพลิกตัวให้ร่างบางให้หันหลัง หันหน้าเข้าหัวเตียงมือบางเกาะขอบเตียงไว้แน่นร่างสูงดึงเอวให้ใบพัดคุกเข่า มือหนาบี้เค้นก้นงอนงามของใบพัดจนแดงช้ำ ก่อนจะปลดกางเกงตัวเองลงดึงแก่นกายที่มันพองคับ ปลายหัวหยักจ่ออยู่ที่ทางเข้า แล้วเขาก็แทงพรวดเดียวเข้าไปจนมิดลำ ร่างบางตัวสั่นเทิ้ม ด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลอาบแก้ม ช่องทางรักถูกลุกล้ำเขามาโดยไม่ได้เบิกทางเสียก่อน
"ฮือออออออ วิน ผมเจ็บ"
สวบ สวบ สวบ แท่งเอ็นร้อนสอดกระแทกแรงจนใบพัดร้องเสียงหลง ด้วยความเจ็บแต่ร่างสูงกลับมันได้ยินเป็นเสียงหวานๆที่ครางกระเส่าสร้างอารมณ์ให้เขามากกว่า ยิ่งร้องยิ่งกระแทกแรงจนใบพัดตัวโยน
"อ๊ะ..อ๊า อื้ออ มัน มัน อื้ออ วิน เจ็บ ได้โปรด" ใบพัดเม้มปากแน่นกลั้นความเสียวกระสัน
เมื่อวินกระแทก โดนจุดอ่อนไหวของเขาหลายครั้ง มือหน้าเอื้อมไปจับแก่นกายของร่างเล็กแล้วขยับมันตามจังหวะของตัวเอง ร่างบางครางเสียงใสอย่างลืมตัว
"จะปฏิเสธฉันอีกเหรอใบพัด ในเมื่อร่างกายนายต้องการฉันถึงขนาดนี้" ร่างสูงเหนี่ยวเอวบางแล้วซอยถี่
"อึ๊ก..อื้อ ..ซี๊ดด ใบพัด อย่ารัดแน่น มันตอดดีจริงๆ อื้อ" ร่างสูงครางซีดเมื่อช่องทางรักของใบพัดตอดของวินถี่รัว จนเขาต้องหยุดขยับก่อนจะเอนตัวแนบบนหลังร่างเล็กพลางดูดเม้มจนเป็นสีแดง ทั่งทั้งแผ่นหลัง จมูกโด่งซุกลงซอกคอขาวพลางสูดกลิ่นหอมหวานจนเต็มปอด
อื้อออ ร่างเล็กครางออกมาเบาๆ แม้จะพยายามปกปิดมันแค่ไหนแต่ก็ห้ามอารมณ์ตัวเองไม่อยู่จริงๆ ช่องทางรักก็ยังตอดหนุบๆจนร่างสูงอยากจะเสร็จ แต่ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้ใบพัดรอดไปได้อีก
เขาปลดเชือกที่รัดข้อมือใบพัดออก ด้วยความใจเย็นเมื่อเห็นร่างเล็กมีท่าทีสงบนิ่ง พอมือตัวเองเป็นอิสระ ร่างบางขยับหนีทันที ก่อนจะวิ่งออกไปที่ประตูแม้จะเจ็บช่องทางด้านอยู่แต่ก็ต้องกัดฟันทน ใครมันจะไปยอม....
"จะหนีไปไหน มานี่" วินกระชากผมของใบพัดจากทางข้างหลัง จนแสบหนังหัว ร่างบางก้าวถอยหลังตามแรงดึง
"ปล่อย ไอ้วินปล่อย" ร่างเล็ก ออกแรงสู้...ถึงรู้ว่าสู้ไม่ได้ก็จะสู้ เขาไม่อยากเจ็บตัวอีกแล้ว
"ฤทธิ์เยอะนักนะเรา" ร่างสูง อัดหมัดเข้าเต็มแรงตรงหน้าท้องของใบพัด
อึ๊ก...ใบพัดเจ็บจนตัวงอ แขนขาไม่มีแรงอีกต่อไป ดวงหน้าสวยเหยเกด้วยความจุก
"ยอมฉันดีๆตั้งแต่แรกก็ไม่เจ็บตัวหรอก" ใบพัดนอนแผ่หลาบนที่นอน หมดแรงสู้ ปล่อยให้คนตรงหน้าทำอะไรตามอำเภอใจ เพราะเขาสู้ไม่ไหวแล้ว
"ฮึก....ยะ ..อย่า.อื้อออ." ผมครางเสียงแผ่วเมื่อมือหนาของวินกอบกุมแก่นกายของผมก่อนจะเริ่มขยับเร็วขึ้น ผมต้องเอาหน้าซุกหมอนแล้วกัดมันเต็มแรง กลัว กลัวที่จะร้องเอาเสียงน่าอายออกไป นึกเกลียดตัวเองที่ร่างกายมันกลับรู้สึกดี เกลียดที่ตัวเองมีอารมณ์ร่วมกับมัน
"ร้องออกมาใบพัด ร้องมันออกมา กุอยากได้ยิน" เสียงทุ้มต่ำกระซิบแผ่วข้างหูผมยิ่งทำให้ขมขนลุกไปทั้งตัว อย่านะ อย่าไปรู้สึกกับมัน....
"อื้อออ อ๊า.....ยะ หยุด..."
"พูดสิ พูดมันออกมา" วินก้มลงใช้ลิ้นเลียที่ปลายยอดอกแข็งสีสวยจนชุ่มน้ำลาย มันยิ่งเสียวซ่านเข้าไปใหญ่
"บอกมา ใบพัด"
"ยะ อย่า....ยะ..หยุดนะ" ในที่สุดผมก็ทนต่อแรงปารถนาไม่ไหวจนต้องพูดคำน่าอายออกไป (อยากจะกัดลิ้นตัวเองตายจริง)
ร่างสูงแสยะยิ้มร้าย พร้อมกับรูด แก่นกายของผมรัวเร็ว จนผมปล่อยมันออกมา เต็มหน้าท้องกับมือของวิน มันป้ายหยดน้ำขาวขุ่นใส่ปากผม ที่เผลอเลียมันอย่างลืมตัวกลิ่นคาวตีขึ้นจมูกทันที่ แต่ว่า มันกลับมีรสหวานประหลาดๆ
"ที่นี้มึงจะยอมกุดีๆรึยัง" ร่างสูงยิ้มให้ผม แต่มันกลับเป็นยิ้มของปีศาจร้ายในร่างเทพบุตร
ผมพยักหน้าช้าๆอย่างจำยอม ถ้าไม่ยอมคงต้องโดนมันซ้อม...
...
..
.."อึก...อืม..อย่างนั้นแหละ อืม" ผมที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นแทรกตัวอยู่ตรงหว่างขาของวิน
แท่งร้อนที่ผมใช้ปากอมรูดมันขึ้นลง แม้จะดูเงอะงะ ผมเหลือบมองร่างสูงที่แหงนหน้าครางเสียงกระเส่า ซูดปากอย่างเสียวซ่าน ใบหน้าวินตอนนี้ดูเซ็กซี่ จนผม ผมอยากกินมันขึ้นมาแทน.....นี่ผมเป็นอะไรไป อย่านะ..อย่า........สมองสั่ง แต่ใจกับร่างกายมัน
"วะ..วิน..นายอยากให้ฉันทำให้ไหม" เสียงกระซิบแผ่วที่ ปากบางเม้มอย่างเขินอาย
วินมองร่างบางอย่างไม่เชื่อหู ไม่คิดว่าเขาจะกล้า
"อยากขึ้นมาแล้วหรอ" ร่างบางพยักหน้า แล้วปีนขึ้นมาอยู่บนตัววิน แทน ร่างเล็กผลักให้คนตัวโตนอนราบไปกับเตียงนอน ด้วยใจเต้นแรง
"ใบพัด...-///- หน้านายเซ็กซี่มากอะ" ผมทุบอกมันเบาๆ
"พะ.พูดมาก" ผมก้มลงขบเบาๆที่ใบหู ก่อนจะลากลิ้นลงมาจนถึงเนินอกแกร่ง กัดเม้มมันเบาๆ ร่างสูงโน้มคอผมลงไปจูบ จูบที่ไม่บังคับเหมือนตอนแรก จูบร้อนแรงที่วินส่งมา มันทำให้ผมร้อนรุ่มไปทั้งตัว ....
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ เสียงจูบที่ดังก้องยังคงก้องอยู่ในหู
ลิ้นเล็กที่กำลังหยอกล้อลิ้นนุ่มดุนกันไปมา ...... ก่อนที่ผมจะถอนปากตัวเองออกมา
มือหนาสอดเข้าไประหว่างกลาง กำแก่นกายของผมและของเขาไว้ในมือเดียว แล้วสาวมันขึ้นลง
"วิน....อื้ออนายเกลียดอ๊ะ ฉันไหม" เสียงของร่างบางขาดหาย เพราะรู้สึกเสียว
"นาย...อภัยให้พี่ฉันได้ไหม ...พี่ฉันไม่ได้ฆ่าพี่มินนะ อื้อออออ" ร่างบางจกเล็บลงบนหน้าอกของวินเพื่อระบายความเสียวซ่านที่แผ่กระจายไปทั่วร่าง
"วะ..วิน.. อื้มมม นาย..ตอบฉันมาสิ"
"พี่ฉัน....อ๊า ไม่ได้ทำ นายเข้าใจผิด ไปเอง" ไม่มีเสียงตอบใดๆออกมาจากปากของวิน มีแต่เสียงสุขสมของเขาที่คำรามออกมาเท่านั้น
"ตะ..ตอบ" ผมยกตัวขึ้นสูง ก่อนจะจับแท่งร้อนจ่อที่ปากทางเขา ก่อนจะกดตัวลงนั่งทับ
"อึ๊ก....คับ..จัง"ผมผ่อนลมหายใจออกช้าๆเมื่อแท่งลำมันเข้าไปได้ครึ่งทาง ความรู้สึกจุกคับแน่น มันทำให้ผมอึดอัด...
"ใบ..พัด..อื้ออ อย่าถาม...ตอนนี้สิ ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ" ร่างสูงเอ่ยเสียงครางแหบๆ มือยังคงทำหน้าที่ผ่อนคลายให้ใบพัด
"ก็ตอบมาสิ"
"เร็วๆใบพัด" ร่างสูงเร่งให้ผมกดตัวเองลงไม่ไหว้เด้งเอวสวนจนแท่งร้อนมันพุ่งพรวดเข้าไปที่เดียวมิดด้าม ผมจุก แต่สุข เพราะมันเขาลึกมาก
อื้อออออ...ร่างบางขยับเอวช้าๆแต่เน้นหนัก เล่นเอาคนด้านร่างครางอื้อด้วยความเสียวสุข ร้องออกมาเสียงดัง เตียงที่ว่าแข็งแรงยังเลื่อนตามแรงโยกของใบพัดที่อยากเต็มที่
ร่างบางร่อนตัวเองอยู่บนตัวคนร่างสูงอย่างเมามัน
เสียงคราง ของทั้งคู่ดังระงมไปทั้งห้อง
"อะ ใบพัด" ร่างสูงครางเสียงสั่นเมื่อภายในมันตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างบ้าคลั้ง จนร่างสูงแทบคลั้งอยากให้เสร็จเร็วๆ
"อ๊ะ อื้ออออ วิน อ๊า "ผมครางสูงอย่างเสียวกระสันที่วิ่งขึ้นมาแทนความเจ็บเมื่อผมขยับสะโพกขึ้นลงเน้นๆด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งถึงขีดสุด
"อึก อ่า ตรงนั้น...ตรงนั้น" ร่างสูงร้องออกมาเสียงหลงเมื่อผมกระแทกแรง
"อ๊า วิน จะไปแล้ว ผมจะไปแล้ว...อึก...อื้ออออ" ผมที่ปลดปล่อยตัวเองอีกครั้ง
พร้อมกับวินที่เด้งตัวสวนขึ้นมาเมื่อแตะขอบฝั่ง ผมรู้สึกอุ่นวาบในช่องทางรัก เมื่อวิน
ปล่อยมันออกมา....
แฮก ๆ ๆ ร่างบางที่หอบอยู่บนตัวผมหน้าแดงจัด สายตาร่างบางหลุบต่ำไม่กล้าสบตาคนร่างสูง
"ใบพัด...วันนี้นายน่ารักมาก" วินลุกนั่งโดยที่มีผมนั่งคร่อมเขาอยู่หน้าผมอยู่ห่างจากหน้าเขาแค่ปลายเล็บ จนผมเห็นทุกรู หุมขน ใบหน้าขาวเนียน จมูกโด่งสัน คิ้วหนา ดวงตาเรียวรี ที่มองที่ไรเหมือนจะละลายทุกที ปากบางรูปกระจับ มือเล็กลูบไล้สันกรามของคนตัวสูงอย่างหลงใหล ทำไม ทำไมผมต้องยอมมัน....แบบนี้ เพราะใบหน้าหล่อเหลาอันนี้หรอ หรือเพราะมันใจดีกับผมเพียงชั่วครั้งชั่วคราว
"ใบพัด....นายจะฟังสิ่งที่ฉันพูดไหม" ร่างสูงโอบกอดผมไว้ กดหัวแนบกับไหล่กว้าง
"อืม"
"นายเชื่อในรักแรกพบไหม" ผมหันมาสบตากับคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
"มันเกิดกับฉันครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน กับมีนตรา" ใจผมกระตุกมันเจ็บๆเหมือนโดนเข็มทิ่ม
"แล้วก็เมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน...กับ นาย" ร่างสูงจูบที่ริมฝีปากผมเบาๆอย่างมีความหมาย
"นายเป็นคนแรกที่ทำให้ใจฉันเต้นแรง ...ทำให้ฉันไม่อาจละสายตาไปไหนได้" เขาเว้นระยะ แล้วพูดต่อ ซึ่งผมก็ได้แต่ฟังเงียบๆ
"จนฉันมาสืบประวัตนาย ถึงได้รู้ว่านายเป็นน้องชายของไอ้ภาค ยอมรับว่าตอนแรกฉันรู้สึกอยากจะแก้แค้น แก้แค้นให้มันสาสมกับสิ่งที่ฉันได้รับ...ฉันขอโทษที่ทรมานนาย รังแกนาย ...แต่นายรู้ไหมว่าทุกครั้งที่ฉันทำฉันก็เจ็บเหมือนกัน...ฉันอาจจะบอกนายไม่ได้ตอนนี้ว่ารัก นายหรือเปล่า บอกไม่ได้ว่าหายแค้นพี่นายหรือยัง....แต่ตอนนี้ฉันแค่อยากให้นายอยู่ข้างๆฉัน ไม่ไปไหน นายจะทำได้ไหม" ร่างสูบสบตาผมความอ่อนโยนที่แสดงออกทางสายตานั่นมันดูจริงใจ มันดูอบอุ่น....
"อืมม...."ร่างบางตอบเสียงแผ่ว แม้ว่าจะสับสนอยู่เขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธความจริงใจของคนตรงหน้าได้ลงคอ
"แล้วผมอยู่ในสถานะไหนหรอวิน....ของเล่นหรือคนรัก..หรือเครื่องมือที่คุณใช้ในการแก้แค้นพี่ชายผม" ร่างบางถามขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่แน่ใจ ร่างสูงชะงัก
"นายเป็นเมียฉันไงใบพัด ถึงฉันจะเคยมีอะไรกับผู้หญิงมีเมียเป็นผู้หญิงมาก่อนมีลูกด้วย แต่ฉันก็มีความรักกับผู้ชายแบบนายได้นะ"
"ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะรักนายได้รึเปล่านะวิน...ผมกลัว"
ร่างสูงกอดผมไว้ในอ้อมแขน พลางจูบลงที่ขมับ...ไล่มาที่ใบหู...จมูก ปาก จูบย้ำๆ เม้มขบมันเบาๆ
"เรามาต่อกันอีกรอบนะ" เสียงแหบพล่ากระซิบ ก่อนที่ผมจะตกเป็นเบี้ยล่างอีกครั้ง
ขาของผมอ้าออกกว้างจนเห็นทางเข้าเด่นชัด แก่นกายแข็งของวินมันผงาดขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะกดปลายหัวมันเข้าไป
อึ๊ก.....
ความรู้สึกคับแน่นเกินขึ้นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันไมเจ็บแล้ว เพราะวินทำผมอย่างเบามือและอ่อนโยน เอวสอบซอยถี่ขึ้นอีกครั้ง มันเสียวพอๆกับใบพัด เพราะวินรับรู้ถึงช่องที่ที่ตอดรัดอย่างงถี่รัว
เสียงครางระงมอย่างสุขสมของผมกับวินดังสลับกันไปมา บทรักที่ผมใฝ่ฝันว่าอยากจะได้จากมันค่อยๆต่อเติมในใจผมอย่างช้าๆ ร่างกายที่ประสานกันอย่างลงตัวของชายหนุ่มกำลังจะจดบันทึกในความทรงจำของร่างเล็ก เสียงเตียงใหญ่ลั่นเอี๊ยดอ๊าด เสียงหอบกระเส่าของร่างสูง เสียงครางหวานๆของร่างเล็ก ไอร้อนระอุแผ่กระจายออกจากตัวทั้งคู่ วินยกขาเรียวพาดขึ้นบ่าแล้วกดถี่
"อ๊ะ.....ใบพัด....จะไปแล้วใบพัด" ร่างสูงซอยเอวถี่เมื่อตัวเองใกล้ถึง ร่างบางตัวสั่นคอนครางเสียงหวานหู
"อื้ออ...วิน วิน วิน ซี๊ดดด.ฉันจะไม่ไหวแล้ว วิน" ร่างบางสูดปาก
อื้ออออออออออออออ ช่องทางตอดรัดถี่รู้ได้ว่าร่างบางกำลังจะถึงแล้ว วินไม่รอช้ากระทุกเอวแรง จนร่างสูงปล่อยออกมาพร้อมๆกับใบพัดที่ นอนหอบหมดแรง....
"วิน....ฉัน..." ยังไม่ทันพูดจบร่างบางก็หลับตาลงด้วยความเหนื่อย
"หึ...น่ารักชะมัด" เขาจูบใบพัดอีกครั้งแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำทิ้งให้ใบพัดได้พักผ่อน...
...............................................
.......
.
.
.
ณ กรุงเทพ
"มึงยังหาตัวน้องกุยังไม่เจออีกเหรอ" น้ำเสียงเย็นยะเยือกของชายร่างสูงสง่า ใบหน้าหล่อคมที่กำลังด่าลูกน้องตัวเองด้วยความโมโห เขาร้อนรุ้มหัวใจจนอยากจะฆ่านายตำรวจชั้นผู้น้อยตรงหน้าให้ตายคามือ ...
"ขอโทษครับนาย ผมส่งตัวไอ้กรไปค้นหาเทปจากกล้องวงจรปิดแล้ว เดียวก็ได้เรื่อง"
"ให้ไว...ก่อนที่กุจะโมโห" ภาคที่ตามหาตัวน้องชายตัวเองแทบพลิกแผ่นดินนั่งหน้าเครียดอยู่บนโต๊ะทำงาน ใบพัด หายไปไหนนะ ...
Rr Rr Rr เสียงโทรศัพของภาคดังขึ้น....
"ได้เรื่องแล้วครับนาย ลูกน้องของอณาวินจับตัวคนใบพัดไปครับ ตอนนี้อยู่ที่เกาะรัก ครับ"ปลายสายรายงานผู้บังคับบัญชา
"ไอ้วิน....มึง"ภาคทุบโต๊ะดังลั่นเมื่อรู้ว่าอณาวินจับใบพัดไปที่เกาะนก
ภาคให้ลูกน้องหาทางติดต่ออณาวินเพื่อต่อรอง เพราะเขารู้ว่าวินแค้นตนมาก เรื่องมีนตรา
.....
เกาะรัก
ร่างสูงที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ได้ยินเสียงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกง เขาเดินไปหยิบ แล้วมองว่าใครโทรมา คิ้วหนามุ่นลงเพราะเบอร์ไม่คุ้น
"สวัสดีครับ" วินกรอกเสียงลงไป
"(ไอ้วิน....มึง)" ภาคพูดเสียงเย็นนิ่งเรียบ..
"ไอ้ภาค หึ หาเจอเร็วเหมือนกันนี่มึง"
"(มึงจับตัวน้องกุไปทำไม)"
"มึงถามตัวมึงเองดีกว่านะว่าเพราะอะไร" ร่างสูงย้อนด้วยคำถามที่ทำให้ภาคสะอึก มือหนากำหมัดแน่น เมื่อรู้ว่าฝั่งตรงข้ามถือไพ่เหนือกว่า
"(ถ้ามึงแตะน้องกูแม้แต่ปลายเล็บ กุจะถล่มเกาะมึงให้ราบ)"
"ถ้ามึงทำได้ก็ลองดู" วินพูดอย่างท้าย
"ถ้ามึงขึ้นเกาะกุ กุจะเป่ากะโหลกน้องมึง ถ้ามึงกล้าก็ลอง"
ตู๊ด ๆ ๆ ๆ วินตัดสายทิ้งทันที...แล้วยิ้มเหี้ยมออกมา สายตาจับจ้องไปที่ร่างบางที่หลับตาพริ้มไม่รู้เรื่องราวใดๆทั้งสิ้น....
"กุไม่ยอมให้ใครมาแย่งมึงไปจากเด็ดขาดใบพัด"
..
..
..
..
กทม
ภาคที่ตอนนี้แทบคลั่งพังห้องทำงานตัวเองราบเป็นหน้ากอง ตอนนี้ใครก็เข้าหน้าไม่ติด
ร่างสูงดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ โกรธที่ตัวเองปกป้องคนที่รักไม่ได้ น้องชายเพียงคนเดียวก็ปกป้องไม่ได้
"ไอ้วิน กุจะจองล้างจองผลาญมึงให้ถึงที่สุด"
.
..
..
หัวข้อ: IIสัญาแค้นแสนรักII .... แจ้งเรื่องภาคต่อของหนูหมิงกับพี่เพลิงคะ (อ่าน 34699 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก