หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1

[Supparang-k]

พี่เจ้าไปทำงานท่าทางจะเก็บกด กลับมาถึงก็เล่นซ่ะ งานนี้เพลิงฟ้าเจอฟ้าเหลืองขาถ่างแน่นอน 5555


เดี๋ยวรอดูพี่เจ้าปะทะเด็กพลาสเตอร์งานนี้รอดูพี่เจ้าสิจะทำไง

[Yara]

 
พี่เจ้าสงสัยจะคิดถึงน้องฟ้ามาก เล่นซ้าาาาาา

[Pakeleiei]

เพลิงฟ้าาาาาาาาา

[HanTwoH]

  พี่เจ้า

[gupalz]

พี่เจ้าแกหื่นมากอ่ะ

[manami_01]

ใครบอกเจ้าเป็นเจ้าชายต้องมองใหม่ว่าเจ้ามันช่างหื่นหนักจริง ๆ


เล่นซะเพลิงฟ้าเห็นฟ้าเหลือง 555 

[mild-dy]

เพลิงฟ้าาาา

 

[iamtsubame]

อย่างนี้ต้องไล่เจ้าไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ

[Rafael]

กรี๊ดดด
อิพี่เจ้าหื่นอ๊ะะะ
แต่อิน้องมันก็สมยอมนี่เนาะ อิอิ

ขอบคุณคนเขียนนะคะ

[minjeez]

โอ้วววววว คิดถึงกันได้ร้อนแรงจริงๆ  เล่นซะเหงื่อตกกันเลยทีเดียว

[Littlesir]

เพลิงฟ้าน่ารักกกกกก

[question09]

 


พี่เจ้าเก็บกด เลยต้องมากดน้องฟ้าของเรา

[zleep]

ไอ้พี่เจ้า ไอ้ปีศาจหื่น ทบต้นทบดอกซะคุ้มอะ
ระวังฟ้าเหลืองนะฟ้า 555

[bpyt]

หูยยยยย~~~ พี่เจ้าเก็บกดอะไรมาเนี่ย จัดหนักจนฟ้าเหลืองกันเลยทีเดียว

[JustWait]

เจ้าชีวันฟันไม่เลี้ยงเลยค่ะ555555555

[Misakiiz]

เพราะความคิดถึง หรือความหื่นส่วนตัวคะพี่เจ้า แหมมมม...เข้าใจเด็กมันน่ารัก

[Kaemmiizz]

ัป็นปีศาจที่ได้ใจเพลิงฟ้ามากที่สุดล่ะมั้ง แหมๆๆ กลับมาก็จัดเต็มเลยนะ เอาซะน้องสลบเลยนะนั่น5555

[SOMCHAREE]

พี่เจ้าจัดเต็มมากอ่ะ><

[powvera]

ตอนนี้ NC มาเต็ม      

เจ้ก็จัดเต็มแบบกำเดาสาดเหมือนกัน       

[why yyy]

ขอบคุณ

[stickyyrice]

ชั่วร้ายมากเลยนะเจ้า 555

[buathongfin]

สุดตัวสุดใจขาดดิ้น 

[pornwicha]

ตามทันแล้ว รอออ

[HEARTBREAKER]

รอที่ 37

วันธรรมดา

　　- Jaochiwan’s Part -
　　
　　
　　ร่างกายแข็งแรงขยับตัวก่อนค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้น แสดงแดดแรงจ้าของตอนบ่ายสาดส่องเข้ามาทำลายการหลับฝัน ผมยกมือบีบนวดขมับและบริเวณสันจมูก นาฬิกาบอกเวลาบ่ายสองแล้วแต่ผมยังอยากนอนต่อ ความเมื่อยล้าที่สะสมจากการทำงานทำเอาผมแทบไม่อยากขยับตัวเลยสักนิด แถมเมื่อคืนกว่าจะได้นอนพระอาทิตย์ก็แทบจะมาทักทาย...
　　
　　ไม่แปลกเลยที่เราจะหลับเหมือนซ้อมตายกันอย่างนี้..
　　
　　
　　ผมลุกออกจากเตียงให้เบาที่สุดและเดินเข้าห้องน้ำไปทั้งร่างกายไร้สิ่งปกปิด คว้าผ้าเช็ดตัวที่พาดอยู่บนราวมาพันช่วงล่างไว้จากนั้นจึงไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนอันดับแรก ...ทว่าขณะที่ผมแปรงฟันอยู่นั้น ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ฉายกแทรกเข้ามาภายในหัว เสียงทุ้มหัวเราะเบา ๆ สะบัดศีรษะไล่ภาพติดเรทพวกนั้นออกไป รีบจัดการอาบน้ำชำระล้างเหงื่อไตลและหยาดน้ำเหนียวเนอะบนร่างกาย...
　　
　　
　　
　　“ดื้อ” ผมออกมาปลุกเพลิงฟ้าหลังจากแต่งตัวเสร็ย “ไปอาบน้ำเร็ว เดี๋ยวทำอะไรให้กิน”
　　
　　“ฮือ.. ง่วง” มันปิดมือผมออกทั้งยังหลับตาแล้วมุดหน้ากับหมอนใบโต
　　
　　“ไม่หิวหรือไง?”
　　
　　“หิว”
　　
　　“หิวก็ลุก”
　　
　　“ง่วง..”
　　
　　สัด..
　　
　　“เดี๋ยวปวดท้อง ลุก!” ก็อยากให้นอนต่อนะครับ เมื่อคืนทรมานมันเยอะแล้วไง แต่เลยเวลาอาหารมาสองมื้อแล้ว เกิดปวดท้องขึ้นมาก็แย่ดิ ตอนป่วยยิ่งงอแงสัด ๆ
　　
　　“ลุกไม่ได้โว้ย!! ไอ้ควายยยยยย!” มันปาหมอนใส่หน้าผมเต็มแรง ใบหน้าบูดบึ้งไม่สบอารมณ์ ผมเลิกคิ้วก่อนหัวเราะ ไล่สายตามองร่างกายเปล่าเปลือยที่โผล่พ้นขอบผ้าห่มตั้งแต่ช่วงเอวขึ้นมาแล้วกลืนน้ำลายเอือก...
　　
　　เอ็กซ์ฉิบหาย..
　　
　　แล้ว.. ทำไม.. ผม.. ทำรอย.. เยอะงี้วะ!!
　　
　　“กูเกลียดมึง ไปไกล ๆ เลยไอ้เชี่ย ไปทำงานสักสองปีไม่ต้องกลับมาเลย!!”
　　
　　“เด็กเหี้ย!”
　　
　　“แม่ง... กูปวดไปทั้งตัวไอ้ห่า เกลียดมึงแล้ว!”

　　ผมควรทำยังไงกับมันดีครับ.. นี่เมียหรือลูกเนี่ย ดื้อกว่าลูกหมูอีกมั้งเนี่ย
　　
　　“แล้วแต่มึงเลยที่รัก..” ไอ้ดื้อกลอกตาทำหน้าปุเลี่ยน “อยากกินอะไรเดี๋ยวทำให้กิน”
　　
　　“กวยจั๊บ!!”
　　
　　“ทำยาก มึงคิดมาใหม่”
　　
　　“งั้นสเต็ก แล้วมึงก็ลงไปซื้อกวยจั๊บหน้าปากซอยมา แล้วก็ซื้อข้าวมันไก่ร้านประจำกูมาด้วย” มึงช่างมีความคิดสร้างสรรค์กับการมิกซ์เมนูจริง ๆ “ทำไข่ตุ๋นต้มยำให้กินด้วย”
　　
　　“อะไรอีก?”
　　
　　“ขนมหวานนนนน! ทับทิมกรอบ ลอดช่อง ไอติม ..ไอติมมีแล้ว ข้าม งืม.. อยากกินพุดดิ้งนมสดด้วย”
　　
　　“โอเค แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำ” ผมบอกหลังลิสต์เมนูทั้งหลายไว้ในหัว เดี๋ยวต้องไปจดไว้กันลืมอีกที แดกเยอะอย่างนี้ไงตัวถึงได้บวมขึ้น ๆ
　　
　　“ม่ายยย”
　　
　　“อย่าดื้อดิ” มันหน้างอก่อนก่อนหึงผ้าห่มขึ้นไปคลุมโปง “เพลิงฟ้าครับ”
　　
　　“พูดมากไอ้สัด! มึงออกไปข้างนอกเดี๋ยวนี้เลย!”
　　
　　“มึงก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว”
　　
　　“ลุกหน้ามึงอ่ะ สภาพกูทุเรศงี้คิดว่ากูอยากให้มึงเห็นเหรอ!” ผมนิ่งไปพักหนึ่งก่อนส่ายหน้าเบา ๆ เห็นมาหมดแล้วยังจะอายอะไร “เร็ว ๆ ดิ หายใจไม่ออก!” ไอ้เด็กเหี้ย แม่งโคตรกาก ผมปากหมอนใส่ดักแด้บนเตียงแล้วออกจากห้องนอนไป เดี๋ยวแม่งขาดอากาศหายใจตายซะก่อน
　　
　　
　　ผมเช็กของในตู้เย็นว่าพอมีอะไรและขาดเหลืออะไร บ้างได้ซื้อเข้ามาทำกับข้าวให้คุณชายเขากิน แต่ก็ต้องซื้อหลายอย่างเลยครับ ตู้เย็นค่อนข้างโล่งเลย และของในตู้ส่วนใหญ่ก็มีแต่ขนมไร้สาระทั้งนั้น ที่พอทำเป็นอาหารได้ก็มีแค่ไข่ เมื่อตรวจดูว่าไม่ลืมอะไรผมจึงเขียนโพสต์อิทและแปะไว้ที่สตอรี่บอร์ดว่าออกไปซื้อของ เผื่อมันอาบน้ำเสร็จแล้วผมยังไม่กลับจะได้ไม่โวยวาย และบอกให้มันกินยาที่ผมจัดไว้ให้
　　
　　
　　ระหว่างเดินเลือกซื้อของก็โทรหาแม่หน่อยแล้วกัน ผมเองก็ไม่ค่อยได้โทรหาท่านเลยช่วงนี้ เพราะทำงานนั่นแหละครับ เวลาที่เคยมีก็ถูกแบ่งออกไป แต่ว่า.. มือถือผมพังนี่กว่า ผมสะบัดศีรษะไล่ความมึน
　　
　　ตั้งแต่เริ่มทำงานรู้สึกระบบชีวิตผมจะรวนมาก ก่อนหน้านั้นก็ธรรมดานะครับ จนมาถึงงานล่าสุดนี่แหละ งานนี้เป็นการถ่ายภาพให้กับนิตยสารแฟชั่นเล่มหนึ่งซึ่งมีนางแบบเป็นนางแบบหน้าใหม่หลายคน และเพื่อโปรโมทพวกเธอไปในตัวด้วย ตรง ๆ เลยครับ โคตรเหนื่อย กว่าจะทำออกมาถูกใจนี่แทบตายเลยครับ ผมก็ไม่เข้าใจทำไมถึงให้เด็กใหม่อย่างผมไปทำงานใหญ่แบบนั้น แต่สุดท้ายงานก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับ

　　
　　และนอกจากเหนื่อยเรื่องงานและไม่ค่อยได้นอนแล้ว ยังต้องเหนื่อยกับการหาวิธีหลีกเลี่ยงคนที่เข้ามา เอ่อ.. อ่อย ทั้งนางแบบ ทั้งสต๊าฟผู้หญิง ถึงคนที่เข้ามาจะมีแต่คนสวย ๆ ก็เถอะครับ แต่ผมมีแฟนแล้วไง ความจริงข้อนี้ทำให้ผมไม่สามารถสานฝันพวกเธอให้เป็นจริงได้.. แล้วถ้าไม่มีแฟนจะโอนอ่อนกับพวกเธอไหม.. แหม ไม่เห็นต้องถาม การที่มีผู้หญิงสวย ๆ หุ่นดี เซ็กซี่ น่ารัก ซึ่งที่เป็นชอบกันของผู้ชายส่วนใหญ่มายืนให้จัดการอยู่ตรงหน้ามันก็ต้องมีบ้างตามประสาผู้ชาย กลับเข้าสู่ความเป็นจริงครับ... ผมมีแฟนแล้วจึงเลือกที่จะไม่ยุ่งกับพวกเธอ อีกอย่างเดี๋ยวเสียงานครับ พล่ามมาขนาดนี้คงหมั่นไส้ผมมากสิคุณ หึ อย่าว่าลงตังเองเลยนะ เถียงสิครับว่าผมไม่หล่อ ไม่หน้าตาดี เถียงสิว่าไม่มีใครอยากได้ผม เห็นไหม มันเป็น fact เถียงไม่ได้อยู่แล้ว
　　
　　
　　ตอนนี้ผมก็ทำงานได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว กับบริษัทที่เคยฝึกงาน หลาย ๆ อย่างมันก็โอเคนะครับ เพื่อนร่วมงานก็น่ารักดี ค่อยช่วยเหลือและให้คำแนะนำเด็กใหม่อย่างผม แต่อีกประเภทจะไม่ขอพูดถึงแล้วกันนะ ส่วนขลุ่ยกับชิคนั้นพวกมันยังอยากพักก่อนแล้วค่อยเริ่มทำงานกันเลย
　　
　　
　　
　　“ข้าวสองกล่องครับ ส่วนเนื้อไก่แยกนะครับ เอาทั้งทอดและต้มอย่างละกล่อง แล้วก็เกี๊ยวทอดด้วยครับ” ผมใช่เวลาไปกว่าสามสิบนาทีแล้วกับการซื้อของ กวยจั๊บร้านเยื้อง ๆ กันสั่งไปแล้วยังไม่ไปเอา และป่านนี้เพลิงฟ้าคงอาบน้ำเสร็จแล้ว
　　
　　“ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอนะ แล้วเพลิงฟ้าไปไหนซะล่ะ?”
　　
　　ผมยิ้ม “อยู่ที่ห้องครับ ช่วงนี้ผมยุ่ง ๆ เลยไม่ได้มา”
　　
　　“อ๋ออ งั้นเหรอ ฝากบอกเพลิงฟ้าเขาหน่อยว่าอาม่าแกคิดถึง”
　　
　　“ได้ครับ” ระหว่างนั้นผมก็คุยเล่นกับเจ๊แกไปเรื่อยขณะรอ กว่าจะถึงคิวผมก็อีกสามสี่คิวเลยครับ ขายดีจริง ๆ ขนาดไม่ใช่เวลาคนเลิิกงานนะเนี่ย
　　
　　
　　
　　
　　“แค่นี้หงอยนะมึง” ผมหันไปมองต้นเสียงที่คุยกันเสียงดัง กลุ่มนั้นเป็นเด็กนักศึกษาประมาณห้าคนกำลังเดินเข้ามาในร้านและเลือกนั่งโต๊ะที่อยู่ข้างโต๊ะผม ในนั้นมีผู้หญิงสองคนและผู้ชายสามครับ ท่าทางน่าจะเป็นเด็กปีหนึ่ง
　　
　　“โคตรเฟล” เด็กหน้าหล่อสุดบ่น “ถ้ารู้ว่าพี่เขาไม่ไปเรียน กูก็ไม่ไปหรอกสัด นึกว่าจะได้เจอ”
　　
　　“แม่งเป็นเอามากว่ะ สรุปมึงชอบพี่เพลิงฟ้าจริงเหรอวะ?” จากทีแรกจะไม่สนใจ ทว่าชื่อที่หลุดออกมาจากปากเด็กสาวผมเปียเล่นเอาผมหูผึ่ง คิ้วขมวดและตีนกระตุก..
　　
　　บอกตัวเองว่าคนชื่อเพลิงฟ้าไม่ได้มีคนเดียว
　　
　　“ไม่ชอบมั้งห่า ถามไม่คิด”
　　
　　“กูได้ยินมาว่าพี่เขามีแฟนแล้วนะ” ผู้ชายหนึ่งในนั้นพูด ไอ้เด็กหน้าหล่อ(น้อยกว่าผม)ร้องเหอะไม่ยี่หระ
　　
　　“แล้วไงวะ? กูยังไม่เคยเห็น”
　　
　　“เออ กูก็ได้ยินมา เรียนที่เดียวกันด้วยแต่คนละคณะ” ผู้ชายอีกคนพูด
　　
　　“เหรอ? งั้นก็ต้องเห็นเดินด้วยกันบ้างสิ ข่าวโคมลอยเปล่า”
　　
　　ลอยบนหัวมึง..
　　
　　“หรือพี่กรีซทันตะปีสาม..” เด็กสาวผมม้า ชัดละ เพลิงฟ้าของผมแน่นอนไม่ผิดเพี้ยน
　　
　　“นั่นเพื่อนเขาเว้ย!”
　　
　　“มึงมั่นใจได้ไง เมื่อวานกูเห็นพี่เพลิงฟ้ากับพี่กรีซนอนซบกันใต้ต้นหูกวางข้างตึก!”
　　
　　“พวกมึงจะให้กำลังใจกูหรือเปล่าหะ?”
　　
　　“กูไม่ว่ะ” เด็กแว่นว่า “มึงไม่ควรยุ่งกับคนมีเจ้าของ” เออ พูดจาดีนี่หว่า
　　
　　“มึงรู้ได้ไงว่าพี่เขามีเจ้าของ”
　　
　　“กูรู้แล้วกัน” ไอ้แว่นว่าพร้อมดันแว่นชิดสันจมูกและแอบมองมาที่ผม
　　
　　ประเด็นของเด็กกลุ่มนั้นยังอยู่ที่เพลิงฟ้า ไอ้เด็กเวรนี่มันเป็นใคร มีสิทธิอะไรจะมาจีบแฟนผมวะ! แล้วมันไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าแฟนเพลิงฟ้านั่งหน้ายักษ์อยู่นี่ ห่าเอ๊ย! หงุดหงิดเลยสัด ... ผมแค่นหัวเราะกับเจ๊เจ้าของร้านที่กำลังสับไก่ เจ๊แกตบไหล่ผมปุ ๆ เหมือนให้กำลังใจแต่ดันหัวเราะสะใจ มีอะไรตลกครับเจ๊ เฮ้อ.. มีแฟนฮอตนี่ไม่สนุกเลยครับ ห่า!!! อยากเดินไปบอกฉิบหายว่ากูนี่แหละแฟนเพลิงฟ้า!!!!
　　
　　
　　
　　“อ้าว อาเจ้า”
　　
　　“สวัสดีครับอาม่า”
　　
　　“หวักลี ๆ” ผมลุกขึ้นไปดึงเก้าอี้และช่วยพยุงอาม่านั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะเดียวกัน
　　
　　“อาม่าไปไหนมาครับเนี่ย?”
　　
　　“อั้วก็ไปเดินเล่นแถวนี้แหละ อยู่แต่บ้านมันเบื่อ”
　　
　　“ครับ แล้วเป็นยังไงบ้างครับ สบายดีหรือเปล่า”
　　
　　“สบายดีตามประสาคนแก่ แล้วอาเผิงฟ้าของอั้วไปหนาย ทำไมไม่มาด้วยกาน” หืม.. เพลิงฟ้าของผมเหอะอาม่า
　　
　　“อยู่ที่ห้องครับ” ขณะตอบผมที่แอบเหลือบมองเด็กโต๊ะข้าง ๆ ด้วย พวกเขาเงียบไปแล้วครับ
　　
　　“ลื้อสองคนไม่ได้ทาเลาะกับใช่ไหม อั้วไม่เห็นลื้อมากับอาเผิงฟ้านานแล่ว” อาม่าพูดเสียงเนิบนาบยานคางตามสไตล์
　　
　　
　　ทะเลาะบนเตียงนับไหมครับ?
　　
　　“เปล่าครับ ผมต้องทำงานไงครับอาม่า เลยไม่ค่อยได้ไปไหนด้วย อ้าว!” ผมบอกอาม่าก่อนส่งเสียงงุนงงกับการปรากฏตัวของคนที่เป็นหัวข้อบทสนทนา เพลิงฟ้าเดินหน้าบึ้งนั่งลงข้างผม
　　
　　“อาม่าาาาาาาา สวัสดีครับ” มาก็ประจบเลย หน้าบึ้งเมื่อกี้ก็ยิ้มซะกว้าง
　　
　　“หวักลี ๆ” อาม่าถอนหายใจคล้ายโล่งอก “อั้วนึกว่าพวกลื้อเลิกกานแล้ว ตกอกตกใจหมด”
　　
　　“อ้าว.. ทำไมอาม่าพูดงี้ล่ะ ไม่เลิกหรอก~”
　　
　　“อั้วขอโทษนา.. อาหมวยเอ๊ย! ลื้อให้ไก่อาเผิงฟ้าเยอะ ๆ ด้วยนา” ท่านบอกกับเจ๊ “อั้วไปพักก่อนละ เหนื่อยจริง ๆ เฮ้อ..”
　　
　　“ครับผม”
　　
　　
　　
　　“มาทำไม?” ผมถามคนข้าง ๆ พลางเกลี่ยปลายนิ้วลบคราบแป้งฝุ่นที่หัวคิ้วและเหนือริมฝีปาก ก่อนออกจากบ้านนี่ส่องกระจกหรือเปล่าคุณ
　　
　　“ก็มึงมานานอ่ะ! หรือมึงมาจีบเจ๊!”
　　
　　“จีบบ้านแกสิ เดี๋ยวเจ๊เอามีดสับหน้า”
　　
　　“หูย.. โหดจังเลยยยยยย โอ๊ะ!! ไอ้เตี้ยหวัดดี โดดเรียนเหรอ?” มันยิ้มอ้อร้อเจ๊ก่อนไปทักเด็กที่นั่งโต๊ะข้าง ๆ ไอ้เตี้ยที่ว่าคงหมายถึงน้องผมเปียเพราะน้องเขาทักมันกลับ ผมมองตามแล้วยกยิ้มนิดหน่อย บนหน้าของเด็กกลุ่มนั้นเหมือนมีคำว่า ‘ฉิบหายแล้ว’ แปะอยู่ แต่ยกเว้นเด็กแว่นไว้คน
　　
　　หึหึ
　　
　　“สวัสดีค่ะพี่เพลิงฟ้า” พร้อมยิ้มแห้ง “ไม่ได้โดดค่า เลิกแล้วต่างหาก”
　　
　　“ก็แล้วไป”
　　
　　“ใคร?” ผมถาม
　　
　　“น้องรหัสกู”
　　
　　“อ๋อ.. สวัสดีครับ” ผมทักทายและยิ้มบาง แต่.. หยิกมือกูทำไมครับเพลิงฟ้า? “ไม่ร้อน?” เลิกสนใจอย่างอื่นแล้วมาสนใจคนที่นั่งข้าง ๆ แทน ไม่ให้ถามได้ไงครับ พ่อคุณดันใส่ฮู้ดแขนยาวผ้าหนามาอย่างนี้ แถมยังใส่หมวกแล้วถูกเชือกติดใต้คางอีก มึงคิดว่ามึงอยู่เมืองหนาวเหรอ จะแต่งตัวอะไรก็เกรงใจแดดประเทศไทยบ้าง ส่วนกางเกงเป็นวอร์มครับ รองเท้าชิลสุด แตะหูหนีบ
　　
　　มันเบะปาก เอนศีรษะพิงกับไหล่ผม “ร้อนดิ ร้อนมาก!!!”
　　
　　“แล้วใส่อย่างนี้ทำไม ปกติอยู่ห้องใส่แต่เสื้อกล้าม” อ่า... ไม่ได้จะอวดโต๊ะข้าง ๆ เลยจริง ๆ ครับ
　　
　　“หูย.. กล้าถามไอ้สัด เพราะใครวะ!”
　　
　　“หึหึ เห็นยาไหม?”
　　
　　“อือ กินแล้ว”
　　
　　“ดี”
　　
　　“หึ ได้แล้ว ไปจ่ายเงินเร็วหิวววว!” มันผุดตัวลุกขึ้น “กวยจั๊บอะ?!”

　　“ยังไม่ไปเอา”
　　
　　เพลิงฟ้าพยักหน้าพร้อมบอกว่าเดี๋ยวเดินนำไปก่อน ก่อนออกจากร้านก็ยื่นมือไปขยี้ผมน้องรหัสจนยุ่ง ป่วนจริงมึงเนี่ย ผมจ่ายเงินค่าอาหารก่อนจะรวบทุกอย่างมาในมือ มองหน้าไอ้เด็กหน้าหล่อก่อนจะแสยะยิ้มแล้วตามเพลิงฟ้าออกไป....
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“จะไม่เปลี่ยนเสื้อจริงดิ?” ถามไอ้เด็กที่นั่งซดกวยจั๊บเจ้าอร่อยบนท๊อปครัว
　　
　　เพลิงฟ้าเลิกคิ้วก่อนสะบัดหน้า “มึงรีบทำหน่อย กูหิวแล้วววว”
　　
　　“กินอยู่แท้ ๆ ยังจะบอกว่าหิว” ตอนนี้ผมกำลังทำสเต็กให้คุณชายเขาอยู่ ใกล้เสร็จแล้วล่ะครับ
　　
　　“อาหย่อยยย กินไหม?”
　　
　　“ไม่น่าถาม” จากนั้นมันจึงตักให้ผมกินบ้าง “มึงกินไปเยอะแล้วจะกินพวกนี้ไหวเหรอ?” ผมปัดนิ้วไปที่เนื้อหมูบนกระทะ ไข่ตุ๋นในหม้อนึ่ง และต้มยำอีก นอกนั้นยังมีข้าวมันไก่ รวมทั้งขนมหวานอีกหลายอย่าง
　　
　　“ไหวดิ ระดับนี้แล้ว”
　　
　　“ให้มันแน่เถอะ ไม่หมดมึงโดน”
　　
　　“โดนไร โดนอะไรเหรอออออ”
　　
　　“โดน.. เหมือนเมื่อคืนมั้ง” มันยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนปากเก่ง มันเงียบ งับช้อนพร้อมกระพริบตาปริบ ๆ ก่อนยกมือขึ้นมาดีดหน้าผากผม
　　
　　“ห้ามเข้าใกล้กูเกินหนึ่งเมตร”
　　
　　“กลัว?”
　　
　　“เปล่าเว้ย! กลัวอะไร ไม่เห็นมีอะไรให้กลัวเลย กระจอก!”
　　
　　“หืม.. ถ้ากูกระจอกมึงคงไม่ครางลั่นขนาดนั้นหรอก อ๊ะ เจ้า.. อ๊า”
　　
　　“ไอ้เชี่ยยยยยยยย!” เพลิงฟ้าถีบหน้าท้องผมไม่แรงนัก ผมหัวเราะเสียงดังเมื่อแกล้งให้มันอายได้สำเร็จ
　　
　　“ไปนั่งรอที่โต๊ะไป ใกล้เสร็จแล้ว”
　　
　　“อือ..” ตอบรับแล้วกระโดดลงจากท๊อป ผมมองท่าเดินแปลก ๆ ของมันแล้วก็สงสาร โทษวะ ไม่ได้อยู่ด้วยตั้งหนึ่งสัปดาห์ ใครมันจะไปอดใจไหว...
　　
　　
　　
　　“เด็กนั่นชอบมึง?”
　　
　　“หะ? เด็กไหน?”
　　
　　“ที่ร้านข้าวมันไก่”
　　
　　“อ๋อ งั้นมั้ง”  มันไหวไหล่แล้วตักไข่ตุ๋นเข้าปาก “มึงรู้ได้ไง”
　　
　　“ได้ยินพวกนั้นคุยกันว่าเด็กนั่นชอบมึง” ผมว่า “มันจีบหรือเปล่า?”
　　
　　“ไม่นะ.. แค่คุยปกติ เด็กนั่นเป็นเพื่อนน้องรหัสกูแล้วอยู่คณะเดียวกันด้วย”
　　
　　“อืม”
　　
　　“มึงโกรธ?”
　　
　　“เปล่า แค่ไม่ชอบ”
　　
　　“หวงก็บอกหวง”
　　
　　อย่างผมเหรอจะหวงมัน กล้าพูดนะ..
　　
　　“เออ หวง!”
　　
　　เพลิงฟ้าหัวเราะอย่างพอใจ “เมื่อวานไปบ้านมึงมาแหละ”
　　
　　“หือ?”
　　
　　“งืม.. คุณแม่โทรชวนกินข้าวเย็น” เดี๋ยวนี้เรียกแม่เต็มปากเต็มคำ มันกลายเป็นลูกรักบ้านผมไปแล้วครับ แม่ผมหลงมันมากเลย มีลูกคนใหม่ก็ลืมลูกชายอย่างผมไปแล้ว ความสุขของเขา ไม่ขัดก็ได้ หึหึ
　　
　　“คุยอะไรกันบ้าง?”
　　
　　“ก็ทั่วไปแหละ เรื่องเรียน เรื่องมึง ท่านบอกมึงหายเงียบไปเลย ไม่รู้จมทะเลหรือตกภูตายไปยัง แต่ก็ดี แม่จะได้ไม่ต้องวุ่นวาย มีเพลิงฟ้าเป็นลูกแล้ว ท่านว่างี้” ผมเหวอ ส่วนเพลิงฟ้าหัวเราะหึหึพอใจ ทำไมแม่พูดงี้วะ เฮ้ย ไม่ได้การแล้วนะ ผมต้องไปทวงตำแหน่งลูกชายคนเดียวคืนแล้วนะแบบนี้ กับคุณย่าผมก็เสียบัลลังก์ให้มันไปแล้ว ยังต้องมาเสียแม่ให้มันอีกหรอ ไม่ไหวเลยว่ะ อย่างนี้ถ้าผมทำอะไรมันผมไม่โดนไล่ออกจากบ้านเหรอ
　　
　　“แล้วไงอีก”
　　
　　“เยอะแยะเลย เล่าทั้งวันก็ไม่หมด ท่านเอารูปมึงตอนเด็กให้ดูด้วย น่าย้ากกกก ขอมาด้วยสองใบ” มันยิ้มแฉ่งและชูสองนิ้ว “แล้วก็เล่นกับเจเจอ่ะ เพราะพี่จอมเล่นแรง ๆ กับเด็ก ๆ ไม่ได้ไง กูเลยต้องทำหน้าที่พี่เลี้ยงจำเป็น ยิ่งโตยิ่งแสบ แต่น่ารักมากกกก”
　　
　　“หึหึ เข้ากับครอบครัวกูได้ก็ดี”
　　
　　“ธรรมด๊า” มันขึ้นเสียงสูง “คนฮอตก็เงี้ย ใคร ๆ ก็รัก ใคร ๆ ก็หลง”
　　
　　“ถุย”
　　
　　เพลิงฟ้าเบ้หน้า “แล้วงานมึงเป็นไงบ้าง”
　　
　　“ก็โอเค”
　　
　　“งืม.. พรุ่งนี้มึงต้องไปทำงานหรือเปล่า?” เพราะวันนี้ผมได้วันหยุดหนึ่งวัน และวันนี้เพลิงฟ้าก็ไม่มีเรียน ผมคำนวณไว้แล้วไงครับ หึหึ
　　
　　“อืม เขาเห็นทำงานหนักมั้งเลยให้หยุด” ยื่นมือไปเคาะปลายจมูกคนนั่งตรงข้าม “ไม่ต้องขมวดคิ้ว”
　　
　　“ก็ห่วง..”
　　
　　“สบาย”
　　
　　“มึงอ่ะจะไม่สบาย”
　　
　　“กูเพิ่งทำงานได้ไม่นานแค่ ถ้าแค่นี้แล้วป่วยจะไปทำอะไรได้วะ”
　　
　　“โง้ยยยยย! อ๊ะ! แล้วมีไปอ่อยสาวที่ไหนหรือเปล่า”
　　
　　แล้วเปลี่ยนมาที่ผมได้ไงวะ
　　
　　“อ่อยห่าไร ไม่มี”
　　
　　“จริง?”
　　
　　“จริงดิ แต่คนมาอ่อยอ่ะ เยอะ”
　　
　　มันทำตาโต “ได้ไง!”
　　
　　“ดูหน้ากู”
　　
　　“หน้าเหมือนคนขายมะขามกวน”
　　
　　“สัด”
　　
　　“หึ! สนุกเลยดี สวย ๆ ทั้งน้านนนนน” ต้องขึ้นเสียงสูงขนาดนั้นเลยเหรอครับคุณ
　　
　　“สนุกดี ทำงานเพลิน ลืมมึงไปเลย”
　　
　　“ไอ้เชี่ยเจ้า!!!!”
　　
　　“เฮ้ยยยย ล้อเล่น!” แต่ไม่ทันครับ.. ขวดซอสลอยกระแทกหางคิ้วผมไปแล้ว ดีนะเป็นแบบพลาสติก ถ้าเป็นขวดแก้วนะมึงเอ๊ย... ไม่อยากจะคิด
　　
　　“มึงเพลินมากเลยดิ!”
　　
　　“ไม่เพลินครับ คิดถึงมึงทุกวินาทีเลย!”




------------------------------
แฮ่ สวัสดีค่ะ~
ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรเนอะ แต่.. ขออนุญาตหลีกทางให้พี่เจ้าเข้าสู่สมาคมพ่อบ้านใจกล้า (55555555)
ขอบคุณทุกคนมาก ๆ ที่เข้ามาอ่าน รัก♥
ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ บ๊ายบาย

[MayA@TK]

ฟ้าจะเหยาะซอสใส่หน้าพี่เขาหรือไงนี่ถ้าเป็นขวดแก้วคงเหยาะจนได้เลือด
หึงรุนแรงจริงๆ

 

[treenature]

  ขอเพลิงฟ้า ขอ ขอ น่ารัก

[Celestia]

ขวดซอส 555 โอ๊ยยยย ฮาอ้ะ

[mild-dy]

พี่เจ้าแอบร้ายใช่เล่น 55555555+
เพลิงน่ารักกกก

[maemix]

พี่เจ้าแหย่เพลิงฟ้าจนได้เรื่อง ขวดซอสปลิวเลย
เรื่องต้องห้าม

[Kaemmiizz]

ระวังเหอะพี่เจ้า ถ้าสนคนอื่นนะ เพลิงฟ้าก็จะมีแต่คนเข้าหา คนฮอตก็เงี่ยะ ระวังๆหน่อยน๊าพี่เจ้า
เพลิงฟ้าน่าย๊ากกกกกกกก ดูแลดีๆนะพี่เจ้าคนเนี่ยะ ลิมิเต็ดอิดิชั่นนะ มีแค่คนเดียวบนโลก