หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1

[arij-iris]

ส่งกำลังใจให้น้องฟ้าาาาจ้าาาาาาาาาาาา

[kataiyai]

ตอนหน้าความจริงจังคงอยู่กับเพลิงฟ้าได้นานละ

[zleep]

ถ้ามีมาม่าก็ขออย่าเยอะเลยนะ โง้ย
น้องพลาสเตอร์นี่ดูท่าจะชอบฟ้าเปล่า หึหึ

[TIKA_n]

เพลิงฟ้า ฮอตจริงอะไรจริง พี่เจ้าได้ปวดหัวกับเจ้าเด็กพลาสเตอร์แน่เลย
รอตอนหน้า หลานสะใภ้เข้าพบคุณย่าจ้า

[HISY]

พาหลานสะใภ้ไปหาคุณย่าา

[miya_pp]

เพิ่งเข้ามาอ่านเนี่ย
หลุดสายตาไปได้ไงอ่ะ
หนุกมาก มาต่อเร็วน่ะ ตามๆๆๆ

[mur@s@ki]

ใจเย็นไว้นะเพลิงฟ้า คนแมนห้ามป๊อด

[HEARTBREAKER]

รอที่ 35

ด้วยรักและหมั่นไส้

　　- Jaochiwan’s Part -
　　
　　
　　ผมเลี้ยวรถเข้ามาภายในรั้วบ้านที่เปิดไว้รอแล้ว ซึ่งก็คือบ้านของคุณย่า เหลือบตามองดูคนที่นั่งข้าง ๆ อะไรจะเกร็งขนาดนั้น อยากขำแต่ขำไม่ออก วันนี้ไม่ได้มาเจอแค่คุณย่าแต่เจอครอบครัวผมทุกคน.. ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจู่ ๆ คุณย่าถึงอยากเจอ แม่ก็ไม่ได้บอกอะไร หรือเพราะแฟนผมเป็นผู้ชาย..
　　
　　
　　“ลงมาดิ” ผมบอกคนที่จับเบลท์ไว้แน่น มันส่ายหน้าจนผมกระจาย
　　
　　“ไม่เอา มึง.. กูกลับบ้านนะ”
　　
　　“กลับบ้านอะไร มาถึงแล้ว ลงมา”
　　
　　“ม่ายยยย กูกลัวอ่ะ เจอพ่อแม่มึงด้วย กูไม่โอเค”
　　
　　“อยู่กับกูยังต้องกลัวอะไรอีก ลงมาได้แล้วครับ ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอไม่ดี”
　　
　　“แต่..”
　　
　　“ลงมา!”
　　
　　“เจ้า..”
　　
　　“เร็ว” ผมเร่ง มันงอแงอยู่สักพักก่อนลงจากรถแล้วมายืนทำหน้าจะร้องไห้อยู่ข้างผม
　　
　　
　　
　　
　　“อ้าว มากันแล้วเหรอ?” พี่สามผมทักเมื่อเราเดินเข้ามาถึงในบ้าน ที่ห้องนั่งเล่นมีแค่พี่จอมกับพี่โจ
　　
　　“ส สวัสดีครับ..” เพลิงฟ้ายกมือไหว้ยืนตัวแข็งทื่อ
　　
　　“สวัสดีจ้ะ พี่ชื่อจอมนะ ตัวจริงดูดีกว่าในรูปตั้งเยอะแหนะ”
　　
　　“อ่า.. แหะ.. ขอบคุณครับ”
　　
　　“คุณย่าล่ะ?”
　　
　　“อยู่ในครัว พ่อแม่ กับเด็ก ๆ ก็อยู่นั่นแหละ”
　　
　　“อือ” ผมตอบรับก่อนกระตุกแขนไอ้เด็กดื้อที่ตอนนี้เสียสติไปแล้ว
　　
　　“เจ้าาาาา ไม่เอา ไม่ไป จะกลับบ้านนนน” เพลิงฟ้างอแง ขืนตัวไม่ยอมขยับ แต่ยังไงแรงผมก็มากกว่า บวกกับสภาพร่างกายที่ไม่เต็มร้อยแค่ดึงก็ลอยหวืดมาแล้ว แต่ค่อนข้างทุลักทุเลนิดหน่อยเพราะแม่งดิ้นฉิบหาย เด็กเวรเอ๊ย!
　　
　　
　　
　　“เสียงเอะอะอะไรกัน” ผมกับไอ้ดื้อหยุดกึกแล้วมองหน้ากัน เมื่อได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจแว่วมา และถือโอกาสตอนที่มันขาดสติลากเข้าไปถึงในครัว
　　
　　จะหนีก็ไม่ได้แล้วมึง..
　　
　　
　　“สวัสดีครับ”
　　
　　“ส สวัสดี ค ครับ” เพลิงฟ้าว่าเสียงสั่น มันหันมองหน้าผมด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างไม่โอเค แต่จะถอยตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะ.. พ่อผมพยักหน้ารับยิ้ม ๆ แม่ยิ้มกว้างเอ็นดูสุดพลัง(อยากเจอมานานแล้วไง) ส่วนคุณย่าหรี่ตามองอย่างพิจารณาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเสียจนผมชักกังวล
　　
　　
　　“ฟ้าาา”
　　
　　“โอ๊ะ! เจเจ~” เมื่อลูกหมูวิ่งลอดโต๊ะออกมา จากที่ทำหน้าเหมือนปลาขาดน้ำเมื่อสักครู่ก็กลับมาคืนชีพอีกครั้ง เพลิงฟ้ายิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวเล็ก ๆ ที่โผล่ออกมา นั่งคุกเข่าอ้าแขนรับจันทร์เจ้าที่พุ่งเข้าใส่แล้วหอมแก้มนุ่มไปหลายฟอด ระหว่างที่เพลิงฟ้ากับจันทร์เจ้าฟัดกันอยู่นั้นลูกหมูตัวน้องก็เดินเตาะแตะไปร่วมวง
　　
　　
　　“ทำอะไรกันอยู่ครับ?” ผมถามพลางเดินเข้าไปกอดคุณย่าจากข้างหลังก่อนเกยคางบนไหล่ท่าน อ้อนสักหน่อยเผื่ออะไรจะง่าย ๆ
　　
　　“เตรียมของทำอาหารจ้ะ”
　　
　　“ให้ผมช่วยไหมครับ?”
　　
　　“อืม..” ท่านทำท่าครุ่นคิด “แฟนหลานทำอะไรเป็นบ้างหรือเปล่า? ท่าทางจะคุณหนูนะ”
　　
　　อย่างเพลิงฟ้าคุณหนู น้องกวางไม่ไข่ในหินเลยเหรอครับ..
　　
　　“ก็.. ทำเป็นหลายอย่างนะครับ”
　　
　　“เธอทำอาหารเป็นหรือเปล่า?” คุณย่าเมินผมแล้วหันไปถามเพลิงฟ้าโดยตรง คนถูกถามทำหน้าเลิกลักก่อนจะตั้งสติแล้วตอบ
　　
　　“..พอได้ครับ” ท่านพยักหน้ากับคำตอบ
　　
　　“พวกเธอออกไปข้างนอกก่อนไป ส่วนเธอมานี่”
　　
　　“แม่ครับ” พ่อผมท้วง ผมเองก็กำลังจะอ้าปากแต่ก็ถูกคุณย่าห้ามเอาไว้เช่นกัน สุดท้ายพ่อแม่ผมก็ออกจากครัวไป แต่ผมยังดื้อที่จะอยู่ ส่วนลูกหมูยกเว้นเป็นกรณีพิเศษ หลานรักก็เงี้ย ความจริงคือห้ามไม่ฟัง
　　
　　“มี.. มีอะไรเหรอครับ?”
　　
　　“มาช่วยยะ-- ฉันทำกับข้าวหน่อยสิ คงทำเป็นหรอกนะ” ผมขมวดคิ้ว เหมือนคุณย่าจะหลุดพูดอะไรมา..
　　
　　“ทำอะไรครับ?”
　　
　　“พะแนงเนื้อ ทำเป็นหรือเปล่า? เมนูนี้หลานฉันชอบกินนะ” อืม.. แต่วันนี้ไม่อยากกินแล้วครับ ดูจากวัตถุดิบมากมายหลายอย่างบนเคาน์เตอร์แล้วคงต้องทำเองตั้งแต่ตำเครื่องเทศทำพริกแกงแน่ ๆ
　　
　　เจองานหยาบแล้วมึงไอ้ที่รัก
　　
　　“เป็นครับ”
　　
　　“อืม..  งั้นก็เริ่มเลยแล้วกัน เสียเวลามาเยอะ เครื่องเทศอยู่ด้านนั้น จัดการทำพริกแกงด้วยล่ะ”
　　
　　“เอ่อ..”
　　
　　“ทำไม หรือแค่นี้ทำไม่ได้?”
　　
　　“คุณย่าครับ”
　　
　　“อะไรกันเจ้า ย่าแค่ให้ทำเครื่องแกง ไม่ได้บอกให้ไปฆ่าใครเสียหน่อย”
　　
　　“คุณย่าแกล้งคนของผม”
　　
　　“ย่าจะไปทำอะไรเด็ก ๆ อย่างนั้นทำไมกัน?”
　　
　　“แต่!”
　　
　　“ไม่เป็นไรน่า..” ผมมองคนพูด เพลิงฟ้ายื่นมือมาปิดปากผมไม่ให้พูดพร้อมระบายยิ้ม “กูทำได้ มึงรอดู”
　　
　　“หึ” คุณย่ายิ้มเหยียด ผมพ่นลมหายใจออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก อะไรกันวะเนี่ย!
　　
　　“Take it easy!” มันยิ้มเผล่ ตบไหล่ผมสองทีแล้วเดินไปค้นวัตถุดิบออกมา อีซี่กับใบยี่หร่าหรือไง!
　　
　　“คุณทวด.. หนู หนูกินได้ไหมงับ?”
　　
　　“ไม่ได้จ้ะ มันเผ็ด”
　　
　　“ง่า.. ฉีแดงสวย” คุณย่ายิ้มเอ็นดูพลางลูบศีรษะเล็กเบา ๆ ที่บอกว่ากินไม่ได้เพราะของที่ลูกหมูอยากกินมันคือพริก.. พริกชี้ฟ้า..
　　
　　“ออกไปข้างนอกกับทวดดีกว่านะเด็ก ๆ” ท่านว่าแล้วจับมือจันทร์เจ้าและจริงใจคนละข้าง “เจ้าด้วย ตามย่ามา”
　　
　　“ผมจะอยู่ช่วยมัน” ผมบอกแล้วชี้นิ้วไปที่เพลิงฟ้า
　　
　　“เจ้าต้องไปกับย่า”
　　
　　“แล้วคุณย่าไม่ทำอาหารแล้วเหรอครับ?”
　　
　　“ให้แม่บ้านทำสิ” ผมเป่าลมขึ้นหน้าผาก ในนี้นอกจากพวกเราก็มีแม่บ้านอยู่สองสามคน ไม่รวมเพลิงฟ้านะ แล้วมันใช่เรื่องอะไรที่ไอ้ดื้อต้องมาทำวะ คุณย่าแกล้งมันแน่ ๆ
　　
　　“คุณย่า!” โวยวายแล้วจะทำอะไรได้วะ ท่านไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ เพียงแค่มองด้วยหางตาเท่านั้น ผมฮึดฮัด หันมองไอ้ดื้อแม่งก็มัวแต่สนใจครกอยู่ได้ โว้ยยยยยยยยย!!
　　
　　
　　
　　
　　“ทำไมหน้าบึ้งอย่างนี้ล่ะลูก แล้วน้องไปไหนล่ะ?”
　　
　　ผมเดาะลิ้นก่อนตอบคำถามแม่ “ในครัวครับ”
　　
　　
　　20 นาทีผ่านไป..
　　
　　“ถ้าคุณย่าไม่มีอะไรจะคุยกับผมแล้ว ผมขอตัวนะครับ” ผมพูดขึ้นเมื่อคุณย่าเอาแต่เล่นกับหลาน ไม่ก็คุยกับพี่โจหรือถามอาการพี่จอม
　　
　　“แล้วหลานจะไปไหน?”
　　
　　“หาเพลิงฟ้า”
　　
　　“ไม่ต้อง! ห่างกันไม่กี่นาทีคงไม่ขาดใจตายหรอกใช่ไหม”
　　
　　“คุณย่าครับ คุณย่าจะทำอะไรกันแน่”
　　
　　“ย่าทำอะไร? หลานคิดไปเองทั้งนั้น”
　　
　　“ย่าไม่ชอบแฟนผมหรือเปล่า?”
　　
　　“หืม.. ไม่รู้สิ”
　　
　　ผมหลับตา เอนศีรษะพิงพนักเก้าอี้และพรูลมหายใจออกมา
　　
　　ผมไม่รู้เลยว่าคุณย่าจะมาไม้ไหน.. ไม่รู้เลยว่าควรทำยังไงดี
　　
　　แต่ที่รู้เลยคือ ผมแม่งโคตรโง่!
　　
　　“...แล้วจะให้พามาทำไม”
　　
　　“หลานมีแฟนย่าไม่มีสิทธิจะทำความรู้จักเลยงั้นหรือ?”
　　
　　“รู้จักแล้วยังไงครับ แฟนผมเป็นผู้ชายด้วย คุณย่ารับได้หรือเปล่าครับ”
　　
　　“เจ้า ใจเย็น ๆ ลูก” แม่ปราม ผมแค่นหัวเราะก่อนเสมองไปทางอื่น บรรยากาศเริ่มมาคุขึ้นมาหน่อย ๆ ใจจริงผมอยากจะลุกออกไปจากตรงนี้ด้วยซ้ำ
　　
　　“ถ้าย่าบอกว่ารับไม่ได้แล้วหลานจะทำยังไง? เลิกกับเด็กคนนั้นให้ย่าได้งั้นหรือ?”
　　
　　“ไม่ครับ!”
　　
　　ท่านเหยียดยิ้ม “เพื่อนย่ามีหลานสาวสวย ๆ หลายคน---”
　　
　　“อย่าพยายามยัดเยียดใครให้ผมเลยครับ ตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว หรือต่อให้ไม่มี ผมก็ไม่มีทางถูกคลุมถุงชนแน่นอน”
　　
　　“ผู้ชายกับผู้ชายจะอยู่ด้วยกันได้นานแค่ไหนเชียว”
　　
　　“คุณย่าดูถูกความรู้สึกผม”
　　
　　“ย่าแค่หวังดี”
　　
　　“หวังดีของย่าแต่มันไม่ดีกับผมไงครับ”
　　
　　“เจ้า.. หลานจะแน่ใจได้ยังไงว่ามันไม่ใช่ความหลง เด็กคนนั้นเป็นผู้ชายเหมือนกับหลาน”
　　
　　ผู้ชายแล้วยังไงหรอครับ! ใครเป็นคนบอกเหรอว่าผู้ชายต้องคู่แค่กับผู้หญิง
　　
　　“ผมรอมันมาเก้าปีหลงมากมั้งครับ” ผมพูดด้วยอารมณ์ก่อนผุดตัวลุกขึ้น “ขอตัวครับ”
　　
　　
　　
　　
　　“ไรมึง?”
　　
　　“เปล่า” พูดพลางซบหน้าผากกับไหล่ของมันจากด้านหลัง
　　
　　“ผิดปกตินะเนี่ย อายพี่เขาไหมนั่น” มันว่าแล้วยกไหล่สองสามครั้งเป็นเชิงให้ศีรษะผมหลุดไป แล้วพี่เขาที่ว่าก็แม่บ้านแหละครับ มีป้าอีกคนที่เป็นคนเก่าคนแก่ด้วย
　　
　　ผมถอนหายใจแรง ๆ ก่อนผละออก เบี่ยงตัวพิงสะโพกกับขอบเคาน์เตอร์ มองหน้าคนที่จดจ่ออยู่กับการทำพะแนงเนื้อ
　　
　　สนใจกูบ้างได้ไหมล่ะ
　　
　　“มีไรอ่าา บอกกูสิ ทำหน้าบึ้งงี้ คุณย่าบอกให้มึงเลิกกับกูเหรอ?” มันพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ซ้ำยังมีรอยยิ้มติดมุมปากอีก
　　
　　“ไม่เชิง” ไอ้ดื้อเลิกคิ้วก่อนหัวเราะ “ไม่ตลก”
　　
　　“รักกูมากไม่อยากเลิกใช่มะ? หูย.. เขินว่ะ”
　　
　　“เพ้อเจ้อ”
　　
　　“ฮ่าฮ่า มึงคิดมากทำไม กูน่ารัก น่าเอ็นดูขนาดนี้ คุณย่ามึงไม่ใจร้ายกับกูหรอก” ไอ้ดื้อยักคิ้วจึก ๆ สองที
　　
　　“มั่นใจขนาดนั้น?”
　　
　　“มึงไม่มั่นใจในเราเลยเหรอ?”
　　
　　“บ้าเปล่า ถามไม่คิดนะ”
　　
　　“เด่อออ ละจะคิดมากทำไม”
　　
　　“เพราะมันเป็นเรื่องของเราไงเลยต้องคิดมาก”
　　
　　“.... อื้อหืออออ พะแนงกูหวานหมดแล้วเนี่ย” ไอ้ดื้อแสร้งสูดน้ำมูก ผมส่ายหน้าเบา ๆ อย่างเอือมระอา จริงจังกับกูบ้างได้ป่ะล่ะ
　　
　　“มึงทำเป็นด้วยหรอ?” ในเมื่อหาสาระอะไรไม่ได้แล้วก็อย่าดันทุรังเลยดีกว่า..
　　
　　“เป็นดิ เคยทำให้ยายกับ.. เอ่อ.. กิน แต่ว่า..” มันมองซ้ายขวา ยื่นหน้ามาใกล้ผมแล้วพูดเสียงเบา “พริกแกงเนี่ย ป้านวลช่วย ไม่งั้นตายอย่างเขียด”
　　
　　ผมผลักหัวมันเบา ๆ เวลาแค่ไม่ถึงชั่วโมงนี่สามารถซี้กับแม่บ้านคนสนิทของย่าผมได้แล้วเหรอ อย่างนี้ถือว่าใช้ได้..
　　
　　“เออ มึง”
　　
　　“ว่า?”
　　
　　“เจเจจะมีน้องเหรอ?”
　　
　　“อื้อ” ครับ พี่สาวผมตั้งครรภ์ได้เก้าสัปดาห์แล้ว ลูกหมูกำลังจะมีน้อง จริงใจกำลังจะได้เป็นพี่ชาย ถ้าออกมาก็คงกลายเป็นลูกหมูสามตัว จะทำคอก หรือบ้านอิฐก็คงต้องดูกันอีกที หึ และอีกตั้งนานกว่าจะคลอด พ่อแม่ผมเตรียมของรับขวัญหลานกันแล้ว เห่อกันเหมือนตอนได้หลานคนแรกเด๊ะ ในเมื่อพี่จอมมีหลานให้แล้ว ผมคงไม่ต้องหนักใจที่ว่าจะมีหลานให้พ่อแม่หรือคุณย่าไม่ได้..
　　
　　“ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ?”
　　
　　“ยังไม่ซาวด์”
　　
　　“อ่า.. งี้เจเจก็มีสมุนเพิ่มแล้วดิ”
　　
　　“คงงั้น”
　　
　　“ป่วนกันน่าดู”
　　
　　
　　
　　
　　18 : 35 ณ โต๊ะอาหาร
　　
　　
　　“หนูนั่งกับฟ้าได้เปล่า?” ถามพร้อมกับเงยหน้ามองคนนั้นคนนี้ตาแป๋ว คนอื่นเขานั่งกันเรียบร้อยแล้ว มีเพียงตัวป่วนที่ยังไม่ยอมไปนั่งที่ตัวเอง
　　
　　“จันทร์เจ้าไม่กวนพี่เขาสิครับ” พี่โจบอกลูกชาย เด็กน้อยมุ่ยหน้าเมื่อเข้าใจว่าโดนดุ
　　
　　“แต่หนูอยากนั่งกับฟ้า เง่อ..”

　　“หนูไม่อยากนั่งกับม่ะมะเหรอคะ?”
　　
　　“หนูนั่งกับม่ะมะก็ได้ ; __ ;”
　　
　　
　　
　　“เปิดเทอมวันแรกเป็นยังไงบ้างจ๊ะ?”
　　
　　“ก็ดีนะครับ ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีอะไรเลยครับ”
　　
　　“เพลิงฟ้าอยู่ปีไหนแล้วคะ?”
　　
　　“ปีสามครับ”
　　
　　ระหว่างทานอาหารเย็นก็มีการพูดคุยขึ้นมาเรื่อย ๆ ส่วนใหญ่จะเป็นเพลิงฟ้าที่ตอบคำถามแม่และพี่สาวผมมากกว่า พ่อกับพี่โจก็ถามบ้าง แต่คุณย่าไม่ได้พูดอะไร แต่ถือเป็นสัญญาณที่ดี(หรือเปล่าวะ)ที่อย่างน้อยครอบครัวผมก็ดูจะถูกใจไอ้ดื้อ
　　
　　ผ่านด่านหนึ่งแล้ว แต่เหลืออีกด่านนี่สิ...
　　
　　
　　“ตั้งกับข้าวให้คุณย่าบ้างสิ” เพลิงฟ้ายื่นหน้ามาพูดเสียงเบาให้ได้ยินกันสองคน ผมยกมุมปากขึ้นนิดหน่อยก่อนเอื้อมมือไปตักพะแนงเนื้อใส่จานให้คุณย่า ท่านหรี่ตามองแต่ผมแกล้งทำเมิน พะแนงเนื้อนี่นอกจากจะเป็นของโปรดผมแล้วยังเป็นของโปรดคุณย่าด้วยนะครับ... ที่เพลิงฟ้าทำมันค่อนข้างรสชาติดีนะครับ ไม่สิ มันดีมาก และน่าจะถูกปากคุณย่าด้วย
　　
　　ทำกับข้าวอร่อยขนาดนี้แม่งไม่เคยบอก ก็เคยกินกับข้าวฝีมือมันบ้าง เช่น.. ไข่เจียวและบะหมี่ต้ม อาหารดี ๆ ฝีมือมันไม่ค่อยจะได้กินหรอก ด้วยเหตุผลที่พี่ท่านบอกว่า ‘ขี้เกียจ’ ‘ทำไม่เป็น’ อืม เรื่องของมึง
　　
　　“เป็นยังไงบ้างครับ?” ไอ้ดื้อเอ่ยปากถาม คุณย่าปรายตามองนิดหน่อยก่อนจะร้องเหอะ
　　
　　“ก็งั้น ๆ”
　　
　　“งั้น ๆ เองหรอครับ...”
　　
　　“อร่อยออกนะคะคุณย่า รสที่คุณย่าชอบเลยนะคะ”
　　
　　“พูดมากน่ายัยจอม” พี่จอมหัวเราะเบา ๆ
　　
　　ฟอร์มเยอะจริง ๆ เลย.. ชอบก็บอกว่าชอบสิครับ ทานไปเยอะแบบนั้นรสชาติคงไม่งั้น ๆ แล้วล่ะ หึหึ
　　
　　“คุณย่าท่านก็ปากแข็งอย่างนี้แหละ จริง ๆ น่ะชอบออก” พ่อผมพูด
　　
　　“ครับ..”
　　
　　“ใครบอกฉันชอบกัน ที่กินก็เพราะเสียดายของ”
　　
　　“งั้น.. ทานเยอะ ๆ นะครับ” ผมรีบตักอาหารประจบ โดนท่านค้อนมาทีหนึ่งแต่ไม่สะเทือนผมหรอกนะ
　　
　　
　　
　　“คบกันมานานเท่าไหร่แล้ว?” เมื่อรับประทานอาหารเย็นเสร็จก็ย้ายมาที่ห้องนั่งเล่น
　　
　　“เกือบสามเดือนแล้วครับ” ผมตอบ เพลิงฟ้าเงยหน้ามองตาปริบ ๆ
　　
　　“ดี ไม่เคยจะบอกย่า”
　　
　　“ผมขอโทษครับ” แอบรู้สึกผิดนิดหน่อย สายตาที่คุณย่ามองมาที่ผมเหมือนมีอาการน้อยใจ คงเป็นเพราะท่านรักผมมาก เมื่อก่อนผมเป็นหลานชายคนเดียวของตระกูลเรา(แต่ตอนนี้มีลูกหมูมาด้วยเลยเสียตำแหน่งนั้นไป)
　　
　　“ฉันจะทำยังไงกับพวกเธอดี”
　　
　　“ปล่อยเด็ก ๆ มันไปเถอะแม่” พ่อผมพูด และนั่นทำให้คุณย่าตวัดตามองฉับ
　　
　　“หลานฉัน จะปล่อยปละละเลยได้อย่างไร”
　　
　　“เจ้าเองก็โตแล้ว อย่าไปห้ามมันเลย แม่ไม่สงสารหลานหรอ ดูหน้ามันดิ”
　　
　　คุณย่าถอนหายใจ “ถ้าหลานจะรักใคร่ชอบพอกับผู้ชาย...”
　　
　　“...”
　　
　　“ย่าแค่ห่วงว่าจะอยู่ด้วยกันไปได้นานแค่ไหนเชียว”
　　
　　“ผมบอกไม่ได้หรอกครับว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปได้นานแค่ไหน แต่ผมจะอยู่กับเจ้าแค่วันนี้ และวันพรุ่งนี้ เท่านั้นแหละครับ”
　　
　　อ่า... ถ้าแปล คือจะอยู่ด้วยกันวันนี้และวันพรุ่งนี้ไปเรื่อย ๆ งั้นสิ
　　
　　“คุณย่าอย่าบอกให้เราเลิกกันเลยนะครับ” เพลิงฟ้าช้อนตามองคุณย่าของผมที่นั่งสูงกว่าด้วยสายตาขอร้องและออดอ้อน แม้บนคอจะมีลูกหมูที่กลายร่างเป็นลูกลิงอย่างจริงใจเกาะอยู่ก็เถอะนะ ผมมองคุณย่า ท่านมองผมและเพลิงฟ้าสลับกันแล้วถอนหายใจออกมา
　　
　　“เรื่องของพวกเธอแล้วกัน ฉันห้ามก็ไม่ฟังกันอยู่แล้วนี่
　　
　　หือ? ง่าย ๆ งี้เลยเหรอวะ โดนไอ้ดื้อมองตาละห้อยก็ยอมเลยเหรอ?
　　
　　“เย้!!” ไอ้ดื้อส่งเสียงร้องออกมาอย่างดีใจพร้อมกับยิ้มกว้างตาปิดหยีเป็นเส้นโค้ง
　　
　　“ขอบคุณครับ” ผมพูดแล้วเข้าไปกอดคุณย่าแน่น ๆ ก่อนจะกดจมูกหอมแก้มท่านไปฟอดใหญ่ หันไปยิ้มให้แม่ที่ลูบศีรษะผมเบา ๆ และสบตากับไอ้ดื้อที่นั่งอยู่บนพื้น
　　
　　ไม่รู้จะชอบนั่งพื้นอะไรนักหนา
　　
　　“โอ๊ะ! เจเจอย่าดึงผม” สงสัยจะโดนลูกหมูแก้แค้นที่ร้องเย้เสียงดังแถมยังโยกตัวจนเด็กตัวน้อยที่ขี่คออยู่เกือบหงายหลัง จริงใจหัวเราะแฮ่ ๆ เมินความผิด
　　
　　“แต่..” เราเงียบกันอีกครั้งเมื่อคุณย่าเอ่ย “คบกันมาเกือบสามเดือนแล้วไม่บอกย่านี่มันน่าโมโหจริง ๆ”
　　
　　กรรม...
　　
　　“หวาาาาา คุณย่าอย่างอนน้าาาาา” ไอ้ดื้อยกจริงใจลงจากคอก่อนพุ่งมานั่งคุกเข่าแล้วเกยคางบนเข่าของคุณย่า
　　
　　การกระทำของมันทำให้ผมขมวดคิ้ว ไม่ใช่แค่ผม แต่พ่อแม่ พี่จอมและพี่โจเองก็ด้วย
　　
　　มัน.. จะเปลี่ยนการวางตัวได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ ทั้ง ๆ ที่คุณย่าเพิ่งแสดงอาการโอนอ่อนไปไม่ถึงสิบนาทีเลยด้วยซ้ำ
　　
　　คุณย่ามองด้วยหางตาก่อนสะบัดหน้าไปทางอื่น “ง่ะ.. คุณย่ามองหน้าฟ้าหน่อย..”
　　
　　หืม? ฟ้า? แทนตัวเองว่าฟ้าเหรอ? ผมชักได้กลิ่นทะแม่ง ๆ แล้วสิ
　　
　　“นี่มันอะไรกัน?” ผมถาม
　　
　　“เอ่อ..”
　　
　　“บอกไปสิว่าเรารู้จักกันเจ้าเด็กดื้อ” คุณย่ากล่าวยิ้มพรายพร้อมดึงแก้มเพลิงฟ้าจนยืด
　　
　　“รู้จักกัน?”
　　
　　“แหะ” ไม่ต้องมาแหะ “ก็.. ก็คุณย่าเป็นเพื่อนกับยายไง.. ก็เลยรู้จักกันแล้ว นานมากกกกด้วย แหะแหะ”
　　
　　สรุปผมโดนหลอก?
　　
　　เยี่ยม!!
　　
　　“งั้นก็การแสดงงั้นสิ?”
　　
　　“หูย.. แผนคุณย่า”
　　
　　“อ้าว ทำไมโดนมาให้ย่าแบบนี้ล่ะเพลิงฟ้า”
　　
　　“อธิบายมา!” ไอ้ดื้อกระพริบตาปริบ ๆ หันไปขอความช่วยเหลือจากคุณย่า แต่ท่านเพียงแค่ส่งยิ้มให้กำลังใจแล้วยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ
　　
　　“เดี๋ยวนะครับ” พี่โจ “น้องเพลิงฟ้ากับคุณย่ารู้จักกันก่อนหน้านั้นแล้ว?” ไอ้ดื้อพยักหน้าหงึกหงัก “แล้วทำไมคุณย่าถึงทำเหมือนว่าไม่ชอบเพลิงฟ้าล่ะ?”
　　
　　“อย่าจ้องกันสิครับ.. ผมเขิน” เช็กหน้าด้วย ตลกไหม “ง่ะ.. ก็แบบ คุณย่าแค่อยากแกล้งเจ้าอ่ะครับ ก็มันมีแฟนแล้วไม่บอก ไม่พามาให้ดูงี้ คุณย่าเลยน้อยใจ ก็เลยแกล้งไม่พอใจ..”
　　
　　“งั้นคุณย่าก็รู้อยู่แล้วสิว่าผมกับไอ้เด็กนี่เป็นอะไรกัน?” ผมชี้นิ้วไปที่เพลิงฟ้าที่ทำหน้าหมาหงอย เดี๋ยวมึงเจอนอกรอบไอ้เด็กเวร
　　
　　“รู้” คุณย่าบอก
　　
　　“เมื่อไหร่ครับ?”
　　
　　“เมื่อไหร่นะเพลิงฟ้า?”
　　
　　“...อาทิตย์แรกเลย...” มันพูดเสียงเบา แล้วรีบอธิบายเมื่อผมมอง “ก็ตอนนั้นมีช่วงที่ไปบ้านยายใช่ม้า.. ละวันนั้นคุณย่าไปหาคุณยายไง ก็เจอกัน ละทีนี้ก็เลยบอกง่ะ” มันเม้มปากพองแก้ม คิดว่าทำน่ารักแล้วจะรอดพ้นโทษหรอไอ้สัด
　　
　　
　　สรุปแล้วว่า ไอ้ดื้อรู้จักกับย่าผมมานานแล้วเพราะย่าเป็นเพื่อนกับยายมัน และก็ได้ชิงบอกเรื่องเราเป็นแฟนกันไปก่อนผม ประเด็นที่มีปากเสียงกันเมื่อเย็นนั้นก็คือแผนการของคุณย่ากับไอ้ดื้อ บอกให้เลิกกันก็เพราะอยากแกล้งผมเนื่องจากหมั่นไส้ว่ามีแฟนแล้วปล่อยไว้นานไม่พามาเจอสักทีทั้งที่รู้แล้วว่าแฟนผมมันเป็นใคร
　　
　　
　　เพลิงฟ้า...
　　
　　ไอ้เด็กเหี้ย! มึงไปเอาความกล้ามาจากนั้น แล้วมันบอกตัดหน้าผมเว้ย! โคตรหยามไอ้สัดเอ๊ย!
　　
　　
　　“แล้วมึงสะเหล่อไปบอกทำไม ทำไมไม่ให้กูบอก ห้ะ!”
　　
　　“คนแมนก็เงี้ย ทำอะไรต้องรับผิดชอบดิ ไม่เป็นไรนะ พี่จะดูแลน้องเจ้าเอง กร๊ากกก” สัดหมา แล้วพ่อแม่ผมหัวเราะตามทำไมวะ
　　
　　แล้วมึงนี่แมนมากมั้ง
　　
　　สุดท้ายเรื่องราวทั้งหมดก็จบลงด้วยเสียงหัวเราะ แม่กับพี่สาวผมยิ่งปลื้มไอ้ดื้อใหญ่ ได้ใจคนทั้งบ้านไปเต็ม ๆ คนแมนก็เงี้ย คนกากอย่างผมจะไปสู้อะไรได้ล่ะครับ หึหึ





------------------
แฮ่! กราบสวัสดีทุกคนนะงับ
สรุปแล้วก็นั่นแหละฮะท่านผู้ชม... พอมาอย่างนี้แล้วเหมือนมันใกล้จบแล้วเลยอ่ะ 55555555
ตอนนี้รู้สึกว่ามันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไม่รู้คิดไปเองเปล่าว่าพาร์ทพระเอกทีไรแล้วมันกร่อย ๆ แปลก ๆ กากแบบทวีคูณ 55555
ช่วยแนะนำ ติเตือนได้นะงับ จะได้เอาไปปรับปรุง รู้ตัวว่าเขียนได้ไม่ดี แง TwT
ไว้เจอกันตอนหน้าน้าาาาา บาย ๆ จุ้บ ๆ
ขอบคุณทุกคนมากเลย เยิ้บบบบ ♥

[qilarsy39]

แหม เพลิงฟ้าคนแมน 

[mild-dy]

พี่เจ้าสู้น้องฟ้าไม่ได้เลย
น้องฟ้าคนแมน
หลอกพี่เจ้าซะนางเครียดเบาๆ

สู้ๆนะคะคนแต่ง
รอตอนต่อไปค่ะ

[mur@s@ki]

สมน้ำหน้า จชว เจอคนแมนตัดหน้าเลย ช้าดีนัก 

[hpimmc]

หูยยยยยย คนแมนนิอยู่ไหนก็มีคนรักคนหลง น่ารักจริงๆ
รักกันไปนานๆ เน้ออออ

[HanTwoH]

คนแมนก็เงี้ย ทำอะไรต้องรับผิดชอบดิ หูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[twinmonkey0311]

แหมๆๆ ไอ้เราก็นึกว่าจะได้กินมาม่าซะแล้ว

[maemix]

คนแมนเนียนหลอกพี่เจ้าได้ ทำเอาพี่เจ้าเชื่อสนิทเลย
ระวังโดนลงโทษฟ้าเหลืองนะเพลิงฟ้าคนแมน

[Rafael]

คนแมนทำพลิกล็อคเลยนะ ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อนะคะ

[snowboxs]

ตอนนี้น่ารักดีค่ะ
พี่เจ้าโดนแกล้ง กิ้วๆ
เพลิงฟ้ากับย่าเข้ากันดีจริงๆ

[iamtsubame]

น้องฟ้าเส้นใหญ่มากกกกกกกกกก
รู้จักกับคนมีอิทธิพลด้วย

[JustWait]

โหนี่ถ้าทำเพลิงฟ้าเสียใจพี่เจ้าไม่โดนตัดหางปล่อยวัดเลยเหรอคะ555555555

[manami_01]

ก็ดีแล้วไม่ใช่เร๊อะเจ้าดีกว่าคุณย่าไม่ชอบแล้วกีดกัดนะเฮ้ย


แค่อาจจแกล้งหลานมากไปหน่อยเท่านั้น


แอบคิดว่ามีดราม่าครั้งใหญ่ซะอีก  555 

[Supparang-k]

เพลิงฟ้าคนแมนได้น้องเจ้ามาเป็นแฟนเลยรีบประกาศจับจอง 55555

[PK13]

เราชอบอ่านพาร์ทพี่เจ้านะ อยากรู้ว่าพี่เจ้าคิดอะไรอยู่~

[why yyy]

ขอบคุณ

[ciaiwpot]

เพลิงฟ้าคนแมนนนน
แมนมากกกกกกกกก
ยอมใจวิถีคนแมน

[Kaemmiizz]

ง่อววววว เพลิงฟ้าคนแมน แมนมากกกกก แต่ไมโดนเจ้าเสียบหว่าาาา 5555
โหย เจ้านี่กากไปเลยอ่ะ แฟนน่ารักก็งี้ อยู่ที่ไหนใครๆก็รัก

[bigcat1889]

โถ่ เพลิงฟ้า พ่อคนมาดแมนนนนน

[arij-iris]

ระวังจะโดนมิใช่น้อยนะ คนแมนเพลิงฟ้า 55555555

[TIKA_n]

พี่เจ้า ไม่ต้องโมโหน้า คนอ่านก็ถูกหลอกยังไม่โกรธเลยนะ 555
งานนี้ คุณย่ากับน้องเพลิงฟ้า ชนะเลิศ ปรบมือจ้า
ดีแล้วที่ไม่ดราม่า คุณย่ากับคุณยาย สมแล้วที่เป็นเพื่อนกัน น่ารักทั้งคู่เลย
พี่เจ้า จะเคลียร์กับเพลิงฟ้า นอกรอบยังไง เล่าให้ฟังบ้างนะ หุหุ 

[zleep]

 คนแมนนี่มันโคตรน่าตีเลยว้อย
 

[badbadsumaru]

555555555
เพลิงฟ้าคนแมน น่ารักอ่ะ
เจเจจะมีน้องแล้ว ลูกหมู 3 ตัวแน่ๆ