https://www.youtube.com/watch?v=UsSuSzRprHIhttps://www.youtube.com/watch?v=UsSuSzRprHIเพลงรักที่ 4 ♬'ถ้าสิ่งที่ผมทำไปตลอดหลายเดือนพอจะมีหวังอยู่... ช่วยตอบ'รับรัก'ผมด้วยนะครับ'หลายวันแล้วที่ซินเอาแต่นั่งคิด นอนคิดถึงประโยคนี้ ไม่ว่าจะทำอะไร สีหน้าที่จริงจัง แววตาที่เหมือนจะอ้อนวอนขอความรักที่มองตรงมาหาซินมันยังคงฝังอยู่ในความคิด ความทรงจำเสมอ โดยเฉพาะยามที่ล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วหลับตาลง ภาพในคืนนั้นก็ฉายชัดอยู่นานจนกว่าเจ้าตัวจะเผลอหลับไป
ซินเองก็ไม่ต่างอะไรจากฮันเท่าไหร่ แม้ในเรื่องอื่นๆ จะมีความกล้ามากมายแต่ถ้าเป็นเรื่องความรัก คงต้องบอกเลยว่าก็เป็นเหมือนเด็กฝึกหัดที่ไม่เคยมีความรัก เพราะที่ผ่านๆ มาคนที่เข้ามาจีบ เข้ามาใกล้ชิดส่วนใหญ่ก็หวังเพียงแค่ร่างกาย อีกทั้งเพื่อนรักทั้งสองคนยังคอยเป็นบอร์ดี้การ์ดกีดกันบรรดาชายหนุ่มที่หวังเข้ามาหาซินให้ออกไปจนหมด จะเห็นก็แต่คราวนี้ที่นอกจากจะไม่ปิดกลั้นแล้วยังสนับสนุนอีกตั้งหาก
เพราะอย่างนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่หัวใจของซินจะหวั่นไหวเพราะฮัน แม้ว่าฮันจะเป็นผู้ชายก็ตาม ถ้าถามว่าชอบผู้ชายหรือเปล่าก็คงบอกได้เต็มปากว่าไม่ แต่คนที่เข้ามากลับมีแต่ผู้ชาย และสาวๆ ที่ซินเข้าไปจีบก็ไม่สมหวังสักราย คงเพราะนิสัยที่เอาใจใครไม่เป็น อีกทั้งสาวๆ ก็ไม่ได้อยากจะมีแฟนที่หน้าตาสะสวยกว่าตัวเองสักเท่าไหร่ ฮันเป็นคนแรกที่เข้ามาใกล้ชิดและคอยดูแล หัวใจที่ไม่เคยมีใครและไม่เคยมอบให้ใครมันถึงได้เต้นระรัวเมื่อเจอความรักของฮัน
ตอนนี้คงบอกได้เต็มปากว่า "ชอบ" และมันคงพัฒนาขึ้นไปอีกเรื่อยๆ และ 'ฮัน'เป็นผู้ชายคนเดียวที่ทำให้หัวใจของซินเต้นแรงได้ แล้วคนปากแข็งแบบเขาจะทำยังไงเพื่อตอบ'รับรัก'ดีนะ
ซินคว้าโทรศัพท์มากดดูเมื่อมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น เป็นซีที่ส่งรูปภาพเข้ามาในไลน์กลุ่มที่มีเขา ซีและบอมอยู่สามคน
ZeE : *ส่งรูปภาพถึงคุณ*
ZeE : ถ้ารัก ถ้าชอบมันก็รีบนะมึง ไอ้เด็กนี่มันตามจีบว่าที่แฟนมึงอยู่ แต่ไอ้ฮันมันไม่ได้เล่นด้วยหรอก
ภาพที่ซีส่งมาคือภาพของผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาน่ารักกำลังดึงแขนของฮันอยู่ ซินคงจะใจหายไปแล้วถ้าไม่เห็นสีหน้าของฮันในรูปที่ติดจะรำคาญนั่น
BOM : จำที่พวกกูบอกมึงได้ใช่ไหม คิดดีๆ นะมึงว่าชอบหรือไม่ชอบมัน อย่าปล่อยให้มันนานเกินไปนักไม่งั้นมึงอาจจะเสียใจไปตลอดก็ได้นะ
ZeE : ถูกอย่างที่ไอ้บอมพูด ตกลงยังไงมึง ชอบหรือไม่ชอบมัน?
ซินเม้มปาก อ่านข้อความของเพื่อนซ้ำไปซ้ำมาก่อนจะตัดสินใจกดพิมพ์แล้วก็ส่งไป
'ก็ชอบ...'เงียบ... ไม่มีเสียงแจ้งเตือนกว่าห้านาทีก่อนที่ซีจะส่งกลับมา
ZeE : เอ่อ! ยอมรับได้สักที แล้วยังไงมึงจะบอกมันตอนไหน
'กู... เขินว่ะมึง'สติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนหัวเราะจนน้ำมูกไหลถูกส่งกลับมา
ZeE : เรื่องอื่นละเก่ง เรื่องรักละอ่อนหัด
'กูไม่ด้านเหมือนมึงนิ! แล้ว... จะทำยังไงดี'BOM : ทำแบบที่มันทำให้มึงสิ สิ่งที่มึงถนัดหน่ะ มันสื่อความหมายได้ดีไม่ใช่รึไงกัน?
พอได้อ่านคำแนะนำจากเพื่อนซินก็หันไปคว้าโน๊ตบุ๊คมาเปิดแล้วไล่หาสิ่งที่ต้องการทันที
ร้านเชิญชิลยังคงเนืองแน่นไปด้วยผู้คนเหมือนเช่นเคย และในทุกๆ คืนฮันก็ยังคงร้องเพลงให้ซิน แม้เจ้าตัวจะยังทำเป็นนิ่งเฉยก็ตามที จนซีและบอมอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้กับอาการเล่นตัวโอเวอร์ของเพื่อนคนนี้
"ถ้าเขาเลิกสนใจละกูจะหัวเราะให้!" บอมพูดพร้อมกับเหลือบมองคนที่นั่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อยู่
"เอาเถอะ เดี๋ยวไอ้ฮันก็เลิกเองแหละ เห็นไอ้เจย์มันบอกว่าบางทีไอ้ฮันก็ชอบทำเป็นเหม่อแล้วก็ถอนหายใจอย่างกับคนอกหัก" ซีพูดต่อทันที ในมือก็หมุนแก้วที่มีน้ำสีอำพันเอาไว้ "มันคงเหนื่อยอ่ะ ให้เขาไปตั้งเยอะแต่ไม่ได้รับการเหลียวแล"
ซินมองค้อนเพื่อนทั้งสองคน ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากัน ก็คนมันเขินนิ จะให้ทำยังไงล่ะ! ดวงตากลมโตมองขึ้นไปบนเวทีที่ตอนนี้วงละมุนกำลังแสดงอยู่
"มาถึงเพลงสุดท้ายแล้วนะครับ เหมือนเดิมครับ เพลงนี้ผมขอมอบให้คนที่ผมแอบรักครับ ช่วยรับฟังและเห็นใจผมด้วยนะครับ"
เสียงพูดจบลงแล้ว และเสียงดนตรีดังขึ้นแทน จังหวะแบบอะคูสติกทำให้คนฟังรู้สึกเคลิ้มตามก่อนที่เสียงทุ้มอันเป็นเสน่ห์ที่ทำให้สาวๆ หลงรักจะดังขึ้น เรียกเสียงกรี๊ด เสียงเป่าปากจากคนในร้านได้เป็นอย่างดี
เพลงที่ฮันส่งข้อความมาบอกในไลน์ว่ามันคือความรู้สึกของผู้ชายคนนี้ที่อยากจะมอบให้
คำว่ารักฉันพูดมาตลอดเลย
อย่างที่เธอเคยเคยได้รับฟัง
แต่เธอก็รู้ คนเรามันตบมือข้างเดียวไม่ดัง
ฉันเลยต้องมา มาขอความเมตตาสักครั้ง
เธอจะรักฉันได้ไหม
ถ้าเธอยังไม่รักใคร
อยากให้เธอเปิดใจให้กัน
ขอสัญญาด้วยชีวิตฉัน
ว่าจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจ
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตลอดเวลาที่ร้องเสียงสายตาของผู้ชายคนนี้จับจ้องไปที่ใคร
"มันรักมึงขนาดนี้เลยนะซิน" ซีหันมามองเพื่อนของตัวเองที่กำลังเม้มปากมองคนที่ร้องเพลงอยู่ ดูก็รู้ว่าเขิน
ได้โปรดรักฉันได้ไหมขอร้อง
ไม่อยากต้องเห็นเธอเป็นของใคร
จะอยู่บนโลกนี้ยังไง
ถ้าไม่มีเธอเคียงข้างกัน
จะอยู่บนโลกนี้ยังไง
ถ้าไม่มีเธอมารักฉัน
"ซี... บอม... เล่นกีตาร์กับกลองให้หน่อยสิ" ซินพูดแค่นั้นก่อนจะลุกเดินไปด้านหลังของร้าน เพื่อนทั้งสองหันมองหน้ากันก่อนจะยิ้มอย่างถูกใจ ผิดกลับคนที่อยู่บนเวทีที่หน้าเจื่อนไปทันทีที่เห็นซินลุกเดินไปหลังร้านตอนที่เขาร้องเพลงจบ
(มีต่อค่ะ)