“ ใช้ได้ตามสบายได้เลยนะครับ คุณวุ้น ” หนึ่งบอกกับวุ้นเมื่อมาถึงห้องครัวซึ่งเดิมทีจะมีแม่บ้านคอยทำอาหารอยู่ แต่ในวันนี้หนึ่งตัดสินใจจะเป็นลูกมือให้วุ้นเพราะอยากเห็นว่าไอ้ขนมอร่อยๆ ที่เขากินวุ้นทำมันออกมายังไง จึงให้ไปทำอย่างอื่นกันโดยเขารับหน้าที่นี้เอง อีกจุดมุ่งหมายที่เห็นแก่ตัวของหนึ่งคือตั้งใจจะแอบเก็บไว้กินถ้าอันไหนถูกปาก หนึ่งตำหนิตัวเองแต่ก็ยังทำอยู่ดี ใครใช้ให้ขนมที่วุ้นทำมันอร่อยล่ะ
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้าน้อยๆ และล้างมือกับซิงค์ล้างจานเพื่อเตรียมจะทำขนมแต่พอจะทำเข้าจริงๆ กลับพบว่าตนนั้นได้ลืมซื้อวัตถุดิบทุกอย่างเลย ! " คุณหนึ่ง แย่แล้ว ผมลืมซื้อของมาทำ !! ” วุ้นโวยวายเสียงดังผิดจากนิสัยปกติ
หนึ่งเบิกตากว้างเพราะตนนั้นก็ลืมเรื่องนี้ไปเหมือนกัน “ งั้นเดี๋ยวผมพาไปห้างแถวนี้แล้วกัน ” หนึ่งควานหากุญแจในกระเป๋าและรีบก้าวขายาวๆ ออกจากห้องครัวทันทีโดยมีวุ้นวิ่งตามมาติดๆ เพราะตอนนี้เป็นช่วงบ่ายๆ แล้วงานวันเกิดของจะจัดช่วงเย็น ฉะนั้นถ้าเค้กเสร็จก่อนเวลาน่าจะเป็นอะไรที่ดีกว่าเสร็จทันเวลาเฉียดฉิว
หนึ่งพาวุ้นขึ้นรถคันเดิมที่เพิ่งจอดได้ไม่ถึงชั่วโมงออกไปยังห้างใกล้บ้านที่สุดในระหว่างทางที่ไปก็มีรถติดอีกทำให้หนึ่งเกิดอาการเหนื่อยหน่ายขึ้นมาหันมาชวนวุ้นคุยแก้เงียบและฆ่าเวลารอรถติด “ คุณวุ้น จะทำเค้กอะไรเหรอครับ ” และนึกเสียใจที่ไม่ขับมอเตอร์ไซต์ไป
“ เค้กเนยสดครับ ” วุ้นตอบ ที่เลือกเค้กเนยสดเพราะหากเป็นเค้กธรรมดาพ่อของหนึ่งอาจจะทานไม่ได้เพราะน้ำตาลอะไรทำนองนั้น วุ้นจึงเลือกทำเค้กที่น่าจะกินได้สบายๆ
หนึ่งได้ยินว่าเป็นเค้กเนยสดก็รู้สึกอยากกินขึ้นมาทันทีจนรู้สึกว่าตัวเองตะกละไม่ได้ “ อย่างเดียวงั้นเหรอครับ ” หนึ่งค่อนข้างคาดหวังว่าจะได้กินขนมอื่นๆ ใบหน้าเรียบเฉยนั้นไม่สื่ออารมณ์ใดออกมาแต่ในใจกลับแอบหวังเล็กๆ
“ มีอีกครับ แต่ผมไม่บอก ” วุ้นตอบพร้อมหัวเราะเบาๆ “ อันนี้คุณหนึ่งไม่เคยได้กินจากผมแน่นอน ”
นับเป็นเรื่องที่ดีและแย่ในตัว เพราะดูเหมือนว่าเขาต้องแอบเก็บไว้กินเองอีกแน่ๆ หนึ่งคิดเงียบๆ ในใจ “ ผมจะรอทานครับ ” หนึ่งอมยิ้มเบาบาง อย่างน้อยเขาก็ได้กินขนมล่ะน่า “ คุณวุ้นอายุเท่าไหร่แล้วครับ ” เพราะการเรียกคุณนำหน้าดูจะเป็นคนแปลกหน้ากันเกินไป
“ 24 ครับ ”
“ อย่างนี้ผมก็แก่กว่าละสิ ” หนึ่งพูดอย่างไม่แปลกใจนัก “ งั้นผมจะเรียกคุณว่าวุ้นเฉยๆ ได้ไหม ”
“ ได้ครับ ” วุ้นพยักหน้าให้อีกฝ่ายแม้หนึ่งกำลังจะขับรถอยู่ก็ตาม “ งั้นผมต้องเรียกพี่หนึ่งสิ ? ”
“ ครับ วุ้น ”
ไม่นานบทสนทนาบนรถก็ต้องพักไว้ก่อนเพราะได้มาถึงห้างเป็นที่เรียบร้อย วุ้นทำการพาหนึ่งออกไปซื้อของตามที่ต้องการทันที โดยหนึ่งไม่ได้พูดอะไรเพราะมีหน้าที่เพียงเดินตามและช่วยถือของเท่านั้น วุ้นไม่ได้แบ่งให้แยกกันซื้อเพราะคิดว่าการเดินไปด้วยกันน่าจะไวกว่า
“ พี่หนึ่งหยิบไข่สดมาสักแผงหน่อยครับ ผมจะไปหยิบนมตรงนั้นก่อน ”
“ ... ”
“ พี่หนึ่งหยิบไข่เค็มมาทำไมครับ ? ”
“ พี่หนึ่งหยิบผงฟูที่อยู่บนชั้นนั้นให้ผมหน่อย ”
“ อืม.. ”
“ อันนั้นมันแป้งครับ.. ”
เป็นครั้งแรกในการเดินเลือกซื้อของที่หนึ่งรู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างจะดูไร้ประโยชน์พอสมควร
ใช้เวลาไม่นานวุ้นกับหนึ่งก็ซื้อของเสร็จและหนึ่งก็พากลับบ้านทันทีโดยครั้งนี้โชคดีที่รถไม่ติดเหมือนขามา เมื่อมาถึงห้องครัววุ้นก็ทำการล้างมืออีกครั้งและเริ่มทำทันที วุ้นนำแป้งและผงฟูมาร่อนโดยมีหนึ่งมองอย่างสนใจ
“ พี่หนึ่งเอาอันนี้ไปพักไว้ก่อนครับ ” วุ้นยื่นโถที่พึ่งร่อนเสร็จหมาดๆ ให้หนึ่งวางไว้ใกล้ๆ ตัวและหันไปทำขนมที่ตั้งใจจะทำเป็นพิเศษ
“ อืม ” หนึ่งรับโถมาวางไว้บนโต๊ะใกล้ๆ และเดินตามวุ้นไปเผื่ออีกฝ่ายมีอะไรจะให้ช่วย
“ พี่หนึ่งไปนั่งตรงนั้นก่อนดีกว่าครับ อันนี้ผมไม่ให้ดู ” วุ้นไล่อีกฝ่ายไปด้วยยิ้มบางๆ อันนี้ผมกะจะให้อีกฝ่ายเดาเอาเองว่าตนทำอะไร
“ ... ก็ได้ครับ ” หนึ่งพยักหน้าอย่างว่าง่าย ยอมนั่งเก้าอี้ตัวใกล้ๆ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข่าวสารฆ่าเวลาพลางแอบเหลือบมองวุ้นที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาบอดอะไรสักอย่างที่ดูคล้ายคุกกี้อยู่ และต้องแกล้งขมวดคิ้วจ้องโทรศัพท์ในมือเพราะวุ้นได้หันมามองพอดี หนึ่งจึงได้นั่งเช็คข่าวสารไปอย่างจริงๆ จังๆ จนไม่ได้สนใจอะไรอีก รู้ตัวอีกทีวุ้นได้สะกิดแขนเบาๆ
“ เอาล่ะ ไปช่วยผมทำต่อเถอะครับ อันนี้พี่หนึ่งน่าจะทำได้ดีอยู่ ”
ทำไมรู้สึกเหมือนว่าถูกด่ากลายๆ หนึ่งคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกมา
วุ้นหยิบเนยใส่โถที่ร่อนเอาไว้และโรยเกลือเบาๆ “ เอาล่ะหน้าที่พี่หนึ่งแล้ว ” วุ้นยื่นโถพร้อมกับที่ตีไปให้หนึ่ง งานนี้ค่อนข้างใช้แรงงานสูงและไม่ยากเกินไป
“ ให้พี่ตี ? ” หนึ่งถามเพื่อความแน่ใจ
“ ครับ เอาฟูๆ เลย ”
หนึ่งพยักหน้าเบาๆ งานนี้อาจจะเหมาะกับเขาที่สุดก็ได้ หนึ่งลงมือตีไปสักพักด้วยแรงที่มากพอสมควร จนเวลาไม่นานมันฟูขึ้นมา
“ ฟูแล้ว พี่หนึ่งนี่เก่งจริงๆ นะครับ ปกติผมตีตั้งนานกว่าจะฟู ” วุ้นเอ่ยชมและหยิบน้ำตาลมาโรย “ พี่หนึ่งไปเปิดเตาอบเลยครับ เอา 150 องศานะครับ ”
เวรแล้ว เปิดเตาอบ หนึ่งผู้ไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องเตาอบคิดในใจ
“ ไม่ยากหรอกครับ ลองเดาๆ ดูก็ได้ ของพี่หนึ่งใช้ง่ายอยู่ ” วุ้นเหมือนจะรู้ความในใจบอกหนึ่งและเริ่มหันไปทำส่วนผสมอีกอย่างคือไข่กับวนิลา วุ้นเทลงในอ่างผสมช้าๆ และตีเข้าด้วยกันเมื่อได้ที่วุ้นก็นำแป้งมาผสมโดยใช้ไม้พายตีเรื่อยๆ จนไม่เหลือเม็ดแป้งและตามด้วยนม
กลับมาที่หนึ่ง หนึ่งเดินไปหาเตาอบด้วยความไม่มั่นใจนัก แต่เมื่อลองผิดลองถูกก็ทำได้ตามที่วุ้นสั่งไว้ได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจสำหรับหนึ่ง เมื่อหันไปดูวุ้นอีกครั้งพบว่าอีกฝ่ายกำลังเทใส่พิมพ์แล้ว
“ เสร็จแล้วล่ะครับ เหลือแต่ใส่เตาอบแล้วก็รอ ” วุ้นบอกทั้งๆ ที่กำลังง่วนอยู่กับเค้กเนยสด
“ งั้นเดี๋ยวพี่ใส่ให้แล้วกัน ” หนึ่งอาสาและรับมาใส่เตาอบให้เมื่อทำการปิดประตูเตาเสร็จก็เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ เกือบๆ จะบ่ายสามแล้ว อีกไม่นานจะได้กินเค้กแล้วสินะ
“ เหลือแต่รอแหละครับ ”
“ แล้วขนมพี่ล่ะ วุ้น ”
“ ยังกินไม่ได้ครับ ไว้กินตอนกินเค้ก ”
หนึ่งที่กำลังจะเอยขอชิมก่อนกลับถูกเสียงเล็กแหลมขัดขึ้นมา
“ พี่หนึ่งงงงงง ลุงภาส ให้มาตามมม ”
“ เอาแฟนมาด้วย เอาแฟนมาด้วย ”
“ พี่วุ้นนนน ”
วุ้นกับหนึ่งมองหน้ากันอย่างรู้ความหมาย
หายนะมาเยือนจริงๆ
------------------------
ขอสารภาพว่าไม่เคยทำเค้กเลยค่ะ 5555555555
ขอบคุณกระทู้นี้ค่ะ :
http://pantip.com/topic/30401056 
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยค่ะ
ความจริงตั้งใจจะลงพรุ่งนี้เพราะยังแต่งไม่จบค่ะ แต่ไปมาๆ จบตอนซะงั้น 5555
ps. เค้กดูเป็นอะไรที่ทำยากจริงๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
