อยากอ่านคู่อาจารย์พุทรกับก้านยาวใช่ม๊ะ?
จัดไปอย่าให้เสีย ....แถมให้อีกหนึ่งด้วยนะ^.^
-----------------------------------------------------
(ตอนพิเศษ. 0.01) พุทรXก้านยาวX? (3p?)
'อี้ดดดดด..... ก๊อกๆ....เทสๆ....อะแฮ่ม'
เสียงไมค์โคโฟนลั่นเสียงแสบแก้วหู ก่อนที่ชายวัยกลางคนอายุจะย่าง60 รูปร่างสันทัดสูงแค่164 ใช้มือที่แห้งเหี่ยวไปตามวัยเคาะเทสความดังของไมค์ กระแอมกระไอพอเป็นพิธี
"อืม สวัสดีนักเรียนที่น่ารักทุกคนนะ" เด็กนักเรียนที่ยืนเรียงแถวกันกลางแดดในช่วงเช้า เริ่มจะคุยกันจอกแจกจอแจแล้ว บ้างก็ทำหน้าเซ็งๆเพราะรู้ว่าเวลาผอ.ขึ้นกล่าวปราศรัยหน้าเสาธงทีไรมันจะต้องกินเวลามากขนาดไหน แถมมันยังน่าเบื่อสำหรับเหล่าวัยรุ่นที่กำลังแตกเนื้อหนุ่มเนื้อสาวอีก
"อ้าวๆเงียบหน่อย วันนี้จะไม่พูดอะไรมากนะ วันนี้จะมาแนะนำอาจารย์ที่จะมาสอนภาควิชาพละศึกษาและสุขะศึกษาแทนอาจารย์กวินชั่วคราวนะ" ผอ.พูดจบก็กวักมือเรียกอาจารย์คนใหม่เข้ามาแนะนำตัวเองหน้าเสาธง
"สวัสดีครับนักเรียนทุกคน อาจารย์ชื่ออาจารย์ก้านยาว เนื้อนวลดี เรียกสั้นๆว่าอาจารย์ก้านก็ได้นะ
ผมพึ่งจะเริ่มต้นมาสอนเด็กนักเรียนที่นี่เป็นที่แแรก ยังไงก็ฝากเนื้อฝากด้วยครับ"
อาจารย์หนุ่มอายุ26ปี สูง189 อกผายไหล่ผึ่งแขนขายาวผิวสีขาวเหลือง ผมสั้นเกือบเกรียน คิวหนามีรอยแผลเป็นสองขีดตรงหางคิ้วด้านซ้าย จมูกโด่งดวงตาคมเข้มแบบชายไทย ริมฝีปากหนารูปกระจับยกยิ้มละลายใจให้กับเหล่านักเรียน โดยเฉพาะนักเรียนหญิงที่ตอนนี้ทำหน้าเคลิ้มฝันหันไปกรี้ดกับเพื่อนเบาๆ เหตุเพราะความหล่อของอาจารย์ใหม่ที่มันกระแทกตาจนนักเรียนหญิงแทบจะสลบเป็นแถบ ส่วนนักเรียนชายก็ทำหน้าเอือมๆให้พวกผู้หญิงที่เห็นหล่อไม่ได้ ต้องกรี้ดสลบตลอด..
ผอ.กล่าวอะไรเพิ่มต่ออีกนิดหน่อย ก็สั่งให้นักเรียนเข้าห้องไปเตรียมความพร้อมสำหรับคาบเรียนแรกของวัน
"นี่ๆอาจารย์พุทรักษ์ ผมฝากอาจารย์ก้านยาวหน่อยนะ พาเขาไปที่โต๊ะในห้องปกครองหน่อย ผมจะให้เขาอยูทีนั่น มันว่างอยู่ใช่ไหม?"
"ได้ครับผอ. โต๊ะในห้องผมว่างอยู่ครับไม่มีปัญหา"
"อืมๆดีๆ ฝากด้วยหล่ะ" มอบหมายงานให้อาจารย์ฝ่ายปกครองจบ ชายแก่สีผมดอกเลาก็หันหลังให้เดินไปยังจุดหมายคือห้องผอ.ประจำตำแหน่ง
...........................................
Partก้าน
สวัสดีครับผมเป็นอาจารย์ใหม่สำหรับโรงเรียน แต่เก่าเพราะเคยเป็นศิษย์โรงเรียนนี้มาก่อน
ชื่อก้านยาวก็ไม่มีอะไรมากครับ แม่ของผมท่านชอบกินทุเรียนเลยตั้งชื่อลูกตามพันธ์ทุเรียนครับ
ผมเดินตามหลังอาจารย์พุทรมาทางตึกอำนวยการเพื่อที่จะไปประจำโต๊ะประจำตำแหน่ง จะว่าไปแล้ว อาจารย์พุทรแทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยครับ น่ารักยังไงก็ยังน่ารักอย่างนั้น
นี่จึงเป็นสาเหตุที่ผมเลือกมาลงสอนที่นี่แหละ ผมชอบอาจารย์พุทรครับ ชอบมาตั้งแต่สมัยเรียน
ตอนนั้นผมยังเอ๋อๆ ร่างกายก็ไม่ได้แข็งแรงขนาดนี้ ผมจึงถูกไอ้พวกเด็กเกรียนมันทำร้ายกลั่นแกล้งตลอดตอนอยู่มัธยม ดีหน่อยที่มีอาจารย์พุทรแกเข้ามาช่วยไว้ทัน เขาเลยเป็นฮีโร่สำหรับผม
แต่ตอนนี้อยากเปลี่ยนจากฮีโร่มาเป็นเมียของผมแล้วสิ ก็ตอนนี้เจ้าตัวสวยกว่าแต่ก่อนเยอะครับ
"ก้าน...ก้านๆ"
"ห๊ะ..ครับๆมีไรครับ?"
"เรียกก็ไม่ตอบนิ่ มีอะไรติดหน้าครูหรือไงถึงได้จ้องหน้าตั้งแต่เดินมาถึงแล้ว?"
"อ้อ....ผมคิดอะไรเลื่อยเปลื่อยครับ แฮ่ะๆ" ผมยกมือเกาท้ายทอยแก้ขัด เผลอมองคนสวยนานไปหน่อย
"เธอนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยน้า เปลี่ยนแต่รูปร่างหน้าตา แต่นิสัยก็ยังเหมือนเดิมเลย" เจ้าตัวว่ายิ้มๆ
"นี่โต๊ะทำงานของเธอนะ โต๊ะมุมนั้นเป็นโต๊ะทำงานของครูเองนะ มีอะไรไม่เข้าใจถามได้บอกได้"
"ครับ ว่าแต่อาจารย์จำผมได้ด้วยเหรอ?" นี่ผมเปลี่ยนไปเยอะมากนะแต่เขาก็ยังจำไอ้เด็กชี้โรคอย่างผมได้
"ลูกศิษย์ทั้งที จำได้ทุกคนแหละ"
...........................................................
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงแล้วครับ สำหรับการสอนวันแรกของผมก็ไหลลื่นดี เด็กๆน่ารักตั้งใจเรียนกันใหญ่ โดยเฉพาะพวกผู้หญิงดูท่าจะชอบที่ผมสอนมากๆ ถามนั่นถามนี่ตลอด ผมเป็นครูก็ภูมิใจที่มีนักเรียนตั้งใจเรียนครับ ตอนนี้กำลังจะสอนคาบต่อไปแล้ว ผมตั้งรอม.4/2 วันนี้สอนวอลเล่พื้นฐานต่อจากอาจารย์กวิน
"นักเรียนเคารพ" เสียงหัวหน้าห้องกล่าวขึ้นหลังจากสมาชิกในห้อง ยืนเรียงแถวกันเสร็จ
"สวัสดีครับ/ค่ะ"
"สวัสดีนะทุกคน วันนี้อาจารย์เพิ่งจะสอนพวกเธอวันแรก งั้นก็เช็คชื่อก่อนแล้วกัน" ผมเริ่มต้นเช็คชื่อเด็กนักเรียนจนครบ สอนพื้นฐานและการเดาะลูกวอลเล่แล้วให้พวกเขาทำตามจนถึงกลางชั่วโมง ผมขอตัวมาเข้าห้องน้ำปล่อยให้พวกนักเรียนเรียนรู้กันไปก่อน
เดินเข้าทำธุระในห้องนำ้โรงยิมเสร็จกำลังจะออกไป
"ขอคุยด้วยหน่อย"
เด็กนักเรียนชายม.4ห้องที่ผมกำลังสอนอยู่ เขาตัวเล็กแต่สีหน้าท่าทางเอาเรื่อง เดินเข้ามาผลักผมให้เข้าไปในห้องส้วม จากนั้นเจ้าตัวก็เข้ามาข้างในแล้วล็อกประตู
"ธีรชัย มีอะไร? ครูจะออกไปสอนแล้วนะ" ผมถามไอ้ตัวเล็ก
"เลิกคิดซะ"
"ห๊า?"
"เลิกคิดอะไรกับครูพุทรซะ"
"พูดอะไรของเธอ? คิดอะไร?"
"ก็เลิกคิดอะไรเกินเลยกับครูพุทรซะ เพราะครูเขาเป็นของบีม บีมจองแล้ว" ไอ้ตัวเล็กแยกเขี้ยวขู่ผมฟ่อๆ เห็นแล้วหน้าแกล้งมากๆครับ แถมยังแทนตัวเองว่าบีมอีก
"ครูพุทรเขาบอกเธอเหรอ?ว่าเขาเป็นของเธอ" ผมทำหน้าล้อเลียนเด็กมัน
"ไม่ได้บอก แต่บีมชอบครูพุทร บีมรู้นะว่าครูก้านคิดอะไรกับครูพุทรใช่ไหมหล่ะ ฉนั้นเลิกคิดได้เลยเพราะบีมจะจีบครูพุทร" ตาโตๆตัวเล็กจ้องผมเขม่งขู่ให้ผมเลิกยุ่งกับอาจารย์พุทร
"ถ้าครูจะคิดหล่ะ เธอจะทำอะไรครูหืม?" ผมย่างก้าวเข้าประชิดตัวไอ้ตัวเล็กมัน มันก็ทำหน้าตื่นๆถอยหลังหนีผม แต่เพราะห้องน้ำมันแคบ เลยก้าวถอยหลังได้เพียงก้าวเดียวหลังก็ติดผนังห้องแล้ว
ไอ้ตัวเล็กมองซ้ายขวาลึกลักหาทางออกหนีจากผม แต่สายไปแล้วครับเมื่อผมยกสองมือขึ้นกักทางหนีไอ้ตัวเล็กมัน แต่มันก็ยังไม่วายคิดจะขู่ผมต่อ
"บะ...บีม..บีมจะ"
"จะอะไรหืม?" ผมยิ้มมุมปาก ชอบจังครับ ไอ้ตัวเล็กเริ่มจะสั่นกลัวรอยยิ้มของผมแล้ว เหมือนลูกแมวตัวน้อยๆเลย
"จะ..จะ..ต่อยให้คว่ำเลย" ไอ้ตัวเล็กชูกำปั้นขึ้นขู่ผม
"เอาสิ ถ้าคิดว่าทำได้หน่ะ" ผมยื่นแก้มฝั่งหนึ่งให้ไอ้ตัวเล็กมันต่อย มันทำท่าคิดช่างใจว่าจะต่อยผมดีหรือเปล่า ก่อนจะฟาดฝ่ามือเล็กๆลงบนหน้าผมด้วยไม่แรงนัก แต่ก็ได้ยินเสียงชัดเจน
เพี๊ยะ!
ผมหันมาเห็นหน้าไอ้ตัวเล็กที่ทำท่าสะใจที่ได้ตบผม ผมจึงคว้าหมับเข้าที่ท้ายทอยไอ้ตัวเล็กรั้งเข้ามาก่อนจะส่งปากผมไปบดขยี้ปากเล็กๆนั่น
"อื้อออ"
ไอ้ตัวเล็กครางอู้อี้ในลำคอ พยายามจะขัดขืนผมสุดฤทธิ์ มือเล็กๆทุบอกผมแต่ก็ไม่ทำให้สะดุ้งสะเทือนหรอกครับ
ทีแรกกะว่าจะทำแค่ขู่เล่นๆ แต่พอลองได้สัมผัสริมฝีปากบางนั่นเหมือนมีแรงดึงดูดอะไรสักอย่างทำให้ผมไม่สามารถถอนจูบออกมาได้ ปากบางนุ่มๆนี่ขนาดผมเลาะแลมแค่กลีบปากนะ ถ้าได้ควานเข้าไปในโพรงปากจะเป็นยังไง?
เร็วเท่าความคิด ผมใช้ฟันกัดลงริมฝีปากไม่เบานัก ไอ้ตัวเจ็บจนเผลออ้าปาก จึงสบโอกาสทำให้ผมได้ส่งลิ้นเข้าไปข้างในได้ ลิ้นผมไล่เลียไปตามไรฟันก่อนจะควานเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็ก
ตะหวัดลิ้นเล็กขึ้นมาดูดเบาๆ เหลือบมองไอ้ตัวเล็กที่เลิกขัดขืนผม แก้มแดงขึ้นเพราะแรงอารมณ์ เจ้าตัวหลับตาพริ้มรับสัมผัสจากผม สองมือเล็กที่เคยทุบอกผมตอนนี้กำคอเสื้อโปโลผมไว้เป็นที่ยึดแน่น
อุณภูมิที่เริ่มร้อนขึ้นจากการบดเบียดกายผ่านเนื้อผ้า ทำให้เลือดในการผมแล่นผล่าน รู้สึกได้สิ่งที่นอนหลับในกางเกงเริ่มจะตื่นตัวขึ้นมา ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีตอนนี้มันหายไปทีละนิดแล้วครับ
ร่างกายและริมฝีปากเล็กนั่นทำให้สติผมกระเจิงไปหมด
"อื้อออออ" ไอ้ตัวเล็กเริ่มทุบอกผมอีกครั้งเตือนผมว่าตอนนี้เจ้าตัวกำลังขาดอากาศหายใจ
พอดีกับหูผมได้ยินเสียงเด็กนักเรียนคนอื่นเดินเข้ามา ทำให้ผมผละออกจากริมฝีปากหวานนั้นอย่างเสียดาย
เจ้าตัวเล็กกำลังจะอ้าปากว่าผม ทำให้ผมใช้นิ้วมือแตะปากนั้นไว้ก่อน ก่อนจะทำท่าบอกเจ้าตัวว่ามีคนอยู่ข้างนอก
เสียงคุยกันของนักเรียนหน้าห้องที่ผมกับไอ้ตัวเล็กอยู่ ผมมองหน้าไอ้ตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของผมในสภาพอ่อนปวกเปียก แก้มขึ้นสีแดงจัด ดวงตากลมโตคลอด้วยนำ้ตาเม็ดใส ปากบางเจ่อบวมแดงจากการกระทำของผม ความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามา ผมเริ่มจะหาคำตอบไม่ได้เลยว่าผมทำแบบนี้กับนักเรียนของตัวเองทำไม?
เสียงน้ำไหลหยุดลงพร้อมกับเสียงเดินกันออกไปข้างนอกแล้ว
"เอ่อ....ครูขอโทษนะ" ผมไม่รู้ว่าจะหาคำไหนมาพูด จิตใต้สำนึกที่พึ่งกลับมาทำให้ผมบอกขอโทษไอ้ตัวเล็กออกไป
มันหันมามองหน้าผมก่อนจะหันหน้าหนี
"ช่างเถอะ"
แล้วมือเล็กสั่นๆนั้นก็ปลดล็อกประตูเดินออกไป ทิ้งผมไว้กับความคิดตัวเองคนเดียว
พอนึกขึ้นได้ว่าตนยังสอนนักเรียนค้างอยู่ ยกสองมือขึ้นลูบหน้าแรงๆเตือนสติ ก่อนก้าวเดินออกมาจากห้องนำ้
หัวข้อ: {{เรื่องสั้น}} เคะแก่แล้วไงว่ะ!!(จบ) *upตอนพิเศษ* แถมๆ 0.01 [25/04/58] (อ่าน 39934 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก