ตอนที่4...... กว่าจะเข้าใจ+บทสรุปของเคะแก่...60%(จบ)
เฮ้อ.......................
ฮึ่มมมมมมม.....................................
หึ!.................................................................
เฮ้ออออออออออ..........................................................
โป๊ก!!........................
"โอ๊ย!!!! เขวี้ยงมาทำไมเนี่ย?! ผมเจ็บนะ! จะเอาอะไรทำไมไม่บอกดีๆ ไม่ต้องปาข้าวของ"
"ก็ถ้ามึงไม่ทำหน้าบูดเป็นตูดเป็ด แล้วถอนหายใจเฮือกๆเหมือนบ้านกำลังถูกยึดแบบนี้กูจะเขวี้ยงของใส่ไหมหล่ะ? ถ้าไม่พอใจหรือลำบากใจก็บอกมา ไม่อยากอยู่พยาบาลกูก็บอก ถ้ากลัวเกรงใจอาจารย์พุทรเดี๋ยวจะคุยกับเขาให้ ไม่ต้องมาทำหน้าเหมือนกูบังคับขืนใจมึง!"
โมโหครับ ก็ตั้งแต่เช้าแล้ว ตื่นมาก็เจอไอ้เด็กพฤกษ์ตัวหวานนั่งหน้างอ บอกบุญไม่รับอยู่เนี่ย ตอนเช้าผมลุกไม่ไหว มันเลยเช็ดตัวให้ เช็ดไปก็ถอนหายใจไป เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมเสร็จก็ไปนั่งหน้าบูดถอนหายใจต่อ
แถมไอ้ถ้าท่าทางกระฟัดกระเฟียดเป็นสาวน้อยนั่นอีก
เห็นแล้วก็หงุดหงิด เลยเขวี้ยงรีโมททีวีที่หัวเตียงใส่หัวมันซะ นี่ถ้าลุกไหวผมคงถีบมันสักที
ไอ้เรื่องเมื่อวานก็เหมือนกัน ยอมรับครับว่าผมเริ่มนำมันก่อนในยกแรก แต่อีก4ยกหลังนี่แหละ มันโซโลต่อเองเลย ไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ รู้แต่ว่าเริ่มตั้งแต่ประมาณ5โมงเย็นจนฟ้ามืดสนิท (อ้าว....ไม่ใช่ฟ้าเหลืองหรอกเหรอ?
) ตื่นมาอีกทีก็6โมงเช้าเลย
ว่าจะไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย ตอนกระดิกตัวก็เจ็บแปล๊บๆอยู่ไม่มากพอไหวๆ แต่ตอนจะก้าวเท้าเดินนี่สิ
แข้งขาสั่นจนต้องลงไปนั่งพับเพียบที่พื้น ไอ้ตัวหวานก็งัวเงี่ยตื่นขึ้น ลงจากเตียงในสภาพล่อนจ้อนเดินโทงๆมาช้อนตัวผมขึ้นไปเข้าห้องน้ำ เห็นพละกำลังของหนุ่มๆแล้วก็สะท้อนใจ นี่ผมมันอ่อนแอลงหรือเด็กมันแข็งแรงว่ะ? เข้าห้องน้ำเสร็จ มันก็อาสาเช็ดตัวให้ตามหน้าที่ในห้องน้ำนั่นแหละ ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยเป็นอันเสร็จ
และก็อุ้มผมมานอนที่เตียงที่เปลี่ยนผ้าปูใหม่ แล้วมันก็ไปทำธุระส่วนตัวของมัน
ออกมาก็เห็นมันยังหน้างออยู่ พูดด้วยก็ไม่พูด เหลือบมองผมแล้วก็ถอนหายใจ
ทำยังกับไม่พอใจอะไรสักอย่าง
ทีเมื่อคืนนะ ทั้งกวิน ทั้งที่รัก ทั้งเมีย ช่างสรรหาคำมาโอ้โลมผมจริงๆ พอตื่นมาก็ทำเหมือนสาวน้อยที่ถูกพรากพรมจันท์ซะ ทั้งที่ผมเป็นผู้ถูกกะทำนะ แหม่งงงงงง!
"ก็ขืนใจผมไหมหล่ะห่ะ?!"
"อย่ามาๆ มึงก็ยอมเหอะ ถ้าจะขัดขืนก็ทำได้ไม่ใช่เหรอ? แล้วไอ้รอบหลังๆนี่ มึงทำเองเลยนะ! สะโพกไม่หลุดก็ดีเท่าไหร่แล้ว! " ผมชี้หน้าด่ามัน
"โว๊ะ!!!! ก็มันหยุดไม่ได้นี่หว่า ลุงนั่นแหละเริ่ม ตอนแรกผมแค่จะขู่เท่านั้น ลุงนั่นแหละที่อ่อยผมอ่ะ" มันยกสองมือขึ้นทึ้งหัวตัวเอง
"โอยยยยยยยยย ลุงเข้าใจป่ะ? ว่าผมเป็นผู้ชายยยยยยย"
"เออ!....กูก็ผู้ชายเหมือนมึงนั่นแหละ!"
"ไม่เหมือนนนนนนน! ลุงหน่ะเป็นเกย์ ฉะนั้นผมถึงรับไม่ได้ไง!"
"..........."
สะตั้นเลยครับกับคำพูดของมัน ไอ้อาการเจ็บแปล๊บๆตรงกลางอกนี่ มันคงเป็นอาการแทรกซ้อนของซีโครงหักสินะ แต่ทำไมมันรู้สึกโหวงๆว่ะ?
"ลุง...." มันลากเก้าอี้เล็กที่มันนั่งก่อนหน้านั้น มานั่งหันหน้ามาทางผม
"ลุงฟังนะ....... ผมเป็นผู้ชายแท้ๆ ยอมรับละกัน.....ว่ามันรู้สึกดี..แต่...มันคงแค่ได้ลองของที่แปลกไปจากเดิม....มันเลยหยุดไม่อยู่.......ผมรู้นะว่า...การที่คนสองคนมีอะไรกันแล้ว....มันก็อยากจะสานต่อ...แต่ก็อย่างที่พูดนั่นแหละ ไม่ได้เป็นเกย์...ฉะนั้นลุงอย่าหวังกับผมเลยนะ"
"............."
"พูดจบหรือยัง?......"
"................."
"มึงก็ฟังที่กูพูดนะ........ กูรู้ว่ามึงไม่ได้เป็น ไม่ต้องย้ำสถานะกูขนาดนั้นก็ได้....กูรู้ตัวว่าไอ้ที่ทำกับมึงมันแหกกฎธรรมชาติ...... กูหน่ะก็เคยนอนกับคนอื่นที่ไม่ใช่มึงอยู่.....ไม่ได้เป็นแฟนกันด้วยซ้ำ...แค่ความต้ออยาก.....
ต่างคนต่างสนอง....อย่าเข้าข้างตัวเองสิว่ากูจะคิดเล็กคิดน้อยกับมีง......ผัวเมียร่วมเตียงคืนเดียวจบ น้ำแตกแล้วแยกย้าย
รักสนุกแต่ไม่ผูกพันเว๊ย.....ถ้ารู้สึกผิดขนาดนั้นก็ออกไป ไม่ต้องมาดูกู....กูอยู่ได้ กูไม่ได้เป็นง่อย"
"............." มันเงียบสักพักก่อนจะเอ่ย "ไม่ได้หรอก....รับปากพุทรไว้แล้ว...รับเงินเขามาด้วย...ยังไงก็ต้องทำหน้าที่ให้สำเร็จ"
"เท่าไหร่?.....เดี๋ยวจะจ่ายคืนให้....ถ้าพุทรเขามีปัญหา ก็บอกให้เขามาถามกู กูจะบอกเขาเองว่าไม่ต้องการพยาบาล"
"ไม่!.......... ผมบอกว่าจะทำหน้าที่เองไง เข้าใจป่ะ?"
"แล้วทำไมมึงพูดยังกับว่ากูเป็นตัวปัญหาหล่ะ?..... หรือกลัวกูไปเคลมพี่มึง? จะเป็นไม้กันหมาว่างั้น?"
ผมชักจะงงกับมันแล้วครับ พูดดักคอผมไม่ให้หวังอะไรกับมัน ทำเป็นแบ่งแยกเพศ ทำเป็นหงิดไม่พอใจ
แต่พอจะให้มันไป กลับไม่ไปเสี่ยนี่
"เปล่าาาาาาา......เหมือนกี้คือ....ตกลงกันก่อนไง"
"มึงยังจะอยู่ว่างั้น?"
"อืม" มันพยักหน้าให้ผมเป็นการตกลง
"เอ่อ.........ที่ว่า.........." มันเว้นไว้สักพัก แล้วพูดต่อ ".... แค่ความต้องการอยาก ต่างคนต่างสนองนี่ คิดอย่างนั้นจริงเหรอ? แล้วถ้าอยาก'เอา'อีกก็ได้ใช่ป่ะ?"
"ห๊ะ? อะไรนะ?"
"ปะ....เปล่า...ไม่มีอะไร..แฮะๆ...อ้อจริงสิ..ยังไม่กินข้าวเช้าเลย..งั้นผมไปทำข้าวเช้าก่อนนะ"
.....ตึก.....ตึกๆ....ตึกๆๆ....ตึกๆๆๆ....ตึกๆๆๆๆ.....
นึกว่าตัวเองหูฝาดกับคำถามที่มันทิ้งท้าย ถ้าหูผมยังใช้งานได้ดี เมื่อกี้มันถามว่า ถ้าอยาก'เอา'อีกก็ได้ใช่ไหม? แต่หัวผมยังประมวณเนื้อหาข้างต้นยังไม่เสร็จดี กลับต้องมาสะดุดกึ๊กกับแสงสว่างจ้าอย่างกับโดนสปอร์ตไลน์นับสิบดวงมันสาดมาทางผม โลกทั้งโลกเหมือนหยุดหมุน เหมือนมีเอลฟ์ตัวเล็กๆบินอยู่รอบตัว กับแค่ยิ้มของไอ้ตัวหวานแค่นั้น ริมฝีปากสีแดงสวยยกยิ้มขึ้นกว้างเผยให้เห็นเขี้ยวเสน่ห์เล็กๆ
หน้าขึ้นสีแดงอมชมพูประดับพวงแก้ม ดวงตาโตสีน้ำตาลเข้มหรี่ขึ้นตามใบหน้าที่ขยับยิ้มหลังกรอบแว่นสายตา เหมือนกับโดนมนตร์สะกดให้ตกอยู่ในภวังค์ มือเรียวของเจ้าตัวยกขึ้นมาเกาท้ายทอยแก้เก้อ ท่าทางเหนียมอายนั้นยิ่งทำให้ลมหายใจผมสะดุด ใจเต้นตึกๆจนนึกว่ามันจะทะลุอกออกมา
ตายๆๆ เอาแล้วครับ ไอ้ตัวหวานเล่นผมซะแล้ววววววววว
...
"อ๊ะ......อ๊ะ.......ตะ..ต้องนั้น....แรงอีก....เอาแรงๆ...อึก..อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ"
'ซีดดดดด.....อืมม...อย่ารัดผมแน่นมากสิครับ.....อ๊ะ....เดี๋ยวผมไปก่อนนะ...อืมมมม'
"พฤกษ์ครับ.....จะไม่ไหวแล้ว......อ๊ะ.....อ๊ะ.....ตัวหวาน...อ๊ะ..."
'ใจเย็นครับที่รัก.....พร้อมกันนะ....อืมมม......'
เสียงเนื้อกระทบกันสนั่นก้องทั่วห้องนอน บนเตียงขนาด6.5ฟุตมีชายสองคนกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะอย่างถึงพรกถึงขิงอยู่ แอร์เย็นเฉียบหาได้ทำให้อุณภูมิที่ร้อนระอุของสองคนลดลงไม่
เหงื่อกาฬที่ผุดขึ้นตามขมับนั้น บ่องบอกได้ดีว่ากายของทั้งคู่ร้อนเพียงใด
เสียงสูดริมฝีปากที่เหมือนกับไปกินของเผ็ดมา พร้อมกับเสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังระงม
ร่างกายที่สอดประสานเป็นจังหวะเร่าร้อน ใกล้จะถึงจุดที่เรียกว่าสวรรค์อยู่รำไร
"อ๊ะ....อ๊ะ...อ๊ะ....ตัวหวาน....อ๊ะ..พฤกษ์.....อ๊ะ....จากออกแล้ว....อึก.."
'อืมมม...จูบหน่อยกวิน....อ๊ะ...อืมมมม....'
ไอ้ตัวหวานโน้มหน้าลงมาแลกลิ้นกับผมพร้อมกับเร่งจังหวะเร็วขึ้น
"อ๊ะ....อืม...อ้าาาาาาาาาา" ผมฉีดพ้นน้ำสีขาวขุ่นออกจากกวินน้อยเต็มหน้าอกเต็มหน้าท้องไปหมด
อืมมม... อึก... อ่าาาาาาา" กระตุกสองสามทีก็ฉีดพ้นของเหลวเข้าเต็มช่องทางผม เยอะมากจนมันไหลย้อนออกมา
เอ่อ............. สงสัยสินะครับ. ว่าไอ้คนที่บอกว่าตัวแมนทั้งแท่งอย่างมัน ไหง๋ถึงมาแสดงบทรักถึงพริกถึงขิงกับผมบนเตียงแบบนี้ งั้นเอาพอให้เข้าใจนะครับ
คือตั้งแต่ช่วงเช้าหลังจากโต้เถียงตกลงกับมันเสร็จนั่นแหละ พอตอนกินข้าวมันก็มีสีหน้าดีขึ้น เลิกหน้าบูดเป็นตูดลิงแล้ว ในระหว่างวันมันก็พาผมออกไปยืดเส้นที่สวนสาธารณะ ตกเย็นก็ซื้อของมาทำกินกัน บีบนวดคลายเส้นที่ขาข้างขวาที่ตึงๆ เสร็จก็พาไปอาบน้ำและก็กินข้าว
และก็นะ พอตั้งแต่เดี้ยงมาผมก็นั่งๆนอนๆ แทบจะไม่ได้หยิบจับอะไรเลย พอ5ทุ่มได้เวลานอนมันก็ไม่ง่วงแล้วเพราะนอนเยอะมาก เลยเปิดทีวีช่องเคเบิ้ลดูหนังดูชีรี่ย์ ตอนช่วงทุ่มนึงไอ้ตัวหวานก็บอกว่าจะเข้าไปโรงบาล เห็นว่ามีคนประสบอุบัติเหตุรถทัวคว่ำ พยาบาลช่วงนี้ก็หยุดเยอะ คนไม่พอเลยต้องไปช่วย พอมันกลับมา5ทุ่ม เห็นผมยังไม่นอน มันก็ไปอาบน้ำแล้วมานั่งตรงเบาะนอนปิ๊กนิกที่กางไว้ที่พื้น ข้างเตียงหน้าจอทีวี แมนชั่นผมแบ่งเป็นสองส่วนครับ ส่วนแรกคือโซนนั่งเล่น
มีห้องครัวที่ยื่นออกไปทางระเบียง มีโซฟารับแขก มีโต๊ะญี่ปุ่นพร้อมเบาะรองนั้งไว้นั่งกินข้าว
ส่วนที่2เป็นโซนพักผ่อน คือห้องนอนผมเอง มีของสะสม ตู้เสื้อผ้า และทีวีเครื่องหนึ่ง
พอมันมานั่งข้างๆก็ถามผมว่าทำไมยังไม่นอน? ผมก็ตอบมันไปว่ายังไม่ง่วง มันก็ไม่ถามอะไรอีก
ดูหน้ามันเหนื่อยๆครับ ว่าจะถามนั่นถามนี่สักหน่อยเลยไม่อยากจะกวนมัน หันไปนั่งดูทีวีต่อ
ทีวีฉายหนังฝรั่งบู้อยู่ พอถึงตอนที่พระเอกกับนางเอกจูบกันเท่านั้นแหละ ด้วยอะไรก็ไม่รู้ที่เริ่มสร้างความอึดอัดให้แก่พวกเรา เลยบอกมันว่าไม่ดูแล้ว จะนอน ไอ้ตัวหวานเลยพาผมไปนอนที่เตียง
ผมบอกว่าเดินเองได้ มันก็คะยั้นคะยอจะประคองผมอยู่นั่นแหละ ในจังหวะที่ยื้อแย่งกันอยู่นั้น
ผมก็สะดุดขาตัวเองล้มลงไปกองอยู่บนเตียง ด้วยอารามตกใจก็คว้าคอมันลงมาด้วย
ถ้านึกภาพไม่ออกก็ให้นึกถึงฉากที่นางเอกล้มและก็พระเอกล้มทับ เหมือนในละครหลังข่าวนั่นแหละ
พอตาสบตา ร่างกายสัมผัสกัน ก็เกิดอาการเผลอไผลและจบลงตรงเสร็จสมทั้งคู่นั่นแหละ
และก็อย่างที่เห็น ไอ้ตัวหวานนอนทับผมอยู่ข้างบน ในท่ามิสชั่นนารี เสียงหอบหายใจแฮ่กๆของผมกับมัน ก็เริ่มจะหายเป็นปกติแล้วครับ ไอ้ที่คาอยู่ก็ไม่เอาออกสักที จนผมเริ่มจะอึดอัดแล้ว
"เสร็จแล้วก็ออกไปสักทีสิ อึดอัด"
"เดี๋ยวก่อนสิ ยังเหนื่อยอยู่เลย" บอกผมพร้อมกับรวบตัวผมกอดไว้แน่น
"เหนื่อยแล้วก็ปล่อย........"
"เดี๋ยวสิ...กำลังสบายเลย"
ผมแหงนหน้ามองมัน "ไอ้ที่คาอยู่....เอาออกก่อนได้ไหม? อึดอัด" ผมเริ่มจะดิ้นขลุกขลักแล้วครับ
"อย่าดิ้นสิครับ ไอ้ที่มันสงบอยู่มันจะตื่นเอานะ" ผมทำตาเขียวใส่มัน มันก็ส่งสายตาวิววับมาให้ทั้งยังแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองอีก ตอนนี้มันถอดแว่นอยู่ หน้ามันหวานมากครับ"
"นี่กวิน...."
"ลามปามนะ...."
"ขออีกรอบได้ป่ะ?......."
"ถ้าบอกไม่ให้......."
"ก็จะ'เอา'........."
"เฮ้อ! คิดดีแล้วเหรอที่ทำแบบนี้?....ไม่ใช่ว่าทำเสร็จแล้วไปนั่งทำท่าทางเป็นสาวน้อยพึ่งเสียตัวหรอกนะ?" เตือนมันก่อน เดี๋ยวมันโทษผมอีก
"ไม่หรอก..... ผัวเมียรวมเตียงคืนเดียวอย่างที่กวินว่าไง....แค่อยากแค่นั้น"
".............."
รู้สึกหน่วงๆยังไงไม่รู้ครับ จริงอยู่ที่ผมเคยพูดอย่างนั้นไป แต่พอได้ยินจากปากของไอ้ตัวหวานนี่แล้ว
มันรู้สึกวูบๆโหวงๆยังไงไม่รู้ ปากก็หนักอึ้งเหมือนน้ำท่วมปากทั้งที่อยากจะค้านมันออกไป
และผมก็ต้องยอมมีอะไรกับมัน โดยที่มีความสำคัญเป็นแค่เมียร่วมเตียงคืนเดียว...
.......................................................................
เวลาผ่านไปไวเหมือนนั่งทรานแมชชีนทะลุอนาคตออกมา ตอนนี้แขนผมหายจนจะได้ถอดเฝือกแล้ว
ขาก็เดินได้คล่องแคล่วแล้ว
ผมนั่งอยู่ในห้องที่มีขนาดกระทัดรัดสีขาว มีโต๊ะตัวใหญ่หนึ่งตัว เก้าอี้2ตัว ข้างหลังผมมีเตียงไว้สำหรับให้คนไข้นอน ผมนั่งอยู่เก้าอี้ข้างหน้าโตะทำงานของหมอ ส่วนหมอก็กำลังแกะเฝือกผมอยู่
"ไหนคุณกวินลองขยับแขนขึ้นลงหน่อยครับ"
ผมก็ลองขยับแขนดู
"เจ็บหรือขัดๆตรงไหนบ้างหรือเปล่าครับ?" หมอถามผม
"ไม่แล้วครับหมอ ไม่เจ็บไม่ขัดตรงไหนด้วยครับ" ผมนี่ยิ้มเลย ในที่สุดก็ได้ถอดสักที ไอ้เฝือกนี่ทั้งทำให้ลำคาญและแถมยังคันจิ๊ดๆอีก
"ถ้างั้นก็หายห่วงแล้ว ดูจากแผ่นเอ็กเรย์กระดูกสมานกันเรียบร้อยดีแล้วครับ "
"ขอบคุณหมอมากนะครับ"
"ยินดีครับ" ผมยกมือไหว้คุณหมอที่น่าจะอายุพอๆกับผม ก่อนจะเดินออกมา
ไอ้ตัวหวานรอผมอยู่ข้างนอกนี้เองครับ มันบอกจะไปทักเจ้ๆพวกแผนกพยาบาลสักหน่อย
เรื่องตั้งแต่วันที่ผมเริ่มมีอะไรกับมันวันแรก ปัจจุบันผมก็ยังเป็นคู่นอนให้กับมัน ในฐานเมียร่วมเตียงคืนเดียวอยู่ แต่ผมว่านะ ความสัมพันธ์ของเราดีขึ้นตามลำดับอยู่นะ กินข้าวด้วยกัน อาบน้ำด้วยกัน
ดูหนังฟังเพลงด้วยกัน หัวเราะด้วยกันอย่างกับผัวเมียจริงๆ ผมว่า.....แบบนี้ก็ไม่เลวนะ^^
Rrrrrrrrrrrrrrrrrr
"ใครโทรมาว่ะ?" เห็นหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นชื่ออาจารย์พุทร
">>สวัสดีครับอาจารย์กวิน แขนเป็นไงบ้างครับ<<"
"หายแล้วครับอาจารย์ พึ่งถอดเฝือกออกเมื่อกี้นี้เอง"
">>เอ่อ....อาจารย์ผมขอตัววางสายนะครับ พอดีมีสายซ้อนจากพี่สาวหน่ะ<<"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ขอบคุณเป็นห่วงนะที่เป็นห่วง". และก็วางสายไป
ผมเดินออกมาจากห้องหมอและก็ตรงไปยังแผนกผู้ป่วยใน ที่ๆซึ่งเป็นที่รวมตัวกันของกลุ่มพยาบาล
และไอ้ตัวหวานบอกว่าจะอยู่บริเวณนั้น มันบอกผมถ้าหมอตรวจเสร็จให้รออยู่หน้าตึกผู้ป่วยใน
และให้บอกพยาบาลประชาสัมพันธ์หน้าตึกว่ามาถึงแล้ว เดี๋ยวมันจะรีบออกมา
นั่งรอสักพัก ก็ชักจะปวดฉี่แล้ว เลยถามทางไปห้องน้ำจากคุณพยาบาล เขาบอกเดินตรงไป เลี้ยวขวา เลี้ยวขวาอีก และก็จะเจอ
ผมเดินมาตามทางที่พยาบาลบอก พอเดินมาถึงเลี้ยวสุดท้ายก็ได้ยิน เสียงหัวเราะคิกคัก พอหันไปก็เห็น
'พฤกษ์นี่น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ...จะทำให้หลิวหลงไปถึงไหนกันฮื่ม?" สองมือบางโอบขึ้นคล้องคอไอ้ตัวหวาน
"หึหึ......หลิวชอบหล่ะสิ" ปากบางยกยิ้มขึ้น สองมือคล้องไว้ที่เอวสาวเจ้าหลวมๆ
"อยากรู้จัง....ปากจะหวานเหมือนคำพูดหรือเปล่า?" ส่งยิ้มยั่วไปให้ชายร่างสูง บดเบียดหน้าอกในชุดพยาบาลแน่นเปรี๊ยะจนกระดุมเสื้อแทบจะปริแตกเข้าหาไหล่กว้าง สองมือโน้มลำคอลง
ปากประกบปาก แลกลิ้นกันนัวเนียจนได้ยินเสียงจ๊วบจัาบ
เคร้ง!!!!!!!.........
ไม่ใช่เสียงผมหรอกครับ เสียงของคนที่จะมาเข้าห้องน้ำเหมือนผมทำของหล่นพื้น และก็คงดันเห็นภาพที่ผมเห็นด้วยเหมือนกัน
เขาคงตกใจที่เห็นฉากรักที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มของสองคนนั้นแหละ
ไอ้สองตัวนั้นก็สดุ้งผละออกจากกัน หันมาทางผมกับคนนั้น สายตาผู้หญิงดูจะไม่พอใจที่มีคนมาขัดจังหวะ
แต่ไอ้ตัวหวานมันเห็นผม แล้วก็หน้าซีดเลยครับ อ้าปากค้างเหมือนจะพูดอะไร
ผมเองก็ไม่อยากจะขัดความสุขมัน ดูท่าคงจะไปต่อที่อื่นที่ไม่มีใครขัดอีกยาว เลยส่งยิ้มน้อยๆไปให้และหันหลังกลับ ไม่คิดจะเข้าห้องน้ำอีกต่อไป เดี๋ยวไปทำธุระที่บ้านทีเดียวล่ะกัน
ผมเดินออกมาโดยไม่สนใจเสียงเรียกที่ตามหลังมาเลย ตอนนี้อยากกลับบ้านมาก รู้สึกเหนื่อยๆยังไงก็ไม่รู้ เหนื่อยจนแทบก้าวขาไม่ออก แต่ต้องออกไปจากนี่ให้เร็วที่สุด
---------------------------------------------------------------------------
สวัสดีวันสงกรานต์ วันปีใหม่ไทย
หุหุ....ติดไว้ก่อนอีก40%นะครับ
เอาไป60%ก่อน. อีกที่เหลือจะมาต่อหลังสงกรานต์
ขอให้เล่นน้ำอย่างความสุขนะครับ.
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านด้วยครับ
หัวข้อ: {{เรื่องสั้น}} เคะแก่แล้วไงว่ะ!!(จบ) *upตอนพิเศษ* แถมๆ 0.01 [25/04/58] (อ่าน 39945 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก