เมียงู #11 งูร้องไห้(แผนของใคร?)
เสียงโทรทัศน์ดังมาจากข้างล่างพักใหญ่ ผมลืมตาขึ้นมา ภายในห้องไม่มีใครเลยนอกจากผมคนเดียว
ผมนอนอยู่นิ่งๆ แบบไม่ขยับบนเตียงเป็นเวลานาน
มันเป็นเรื่องปกติรึเปล่าที่คนเราจะชอบนอนเล่นคนเดียวบนเตียงหลังจากตื่นนอน อาจจะไม่ปกติคนอื่นแต่สำหรับผมเป็นเรื่องปกติ
...หรือพูดง่ายๆ ว่าขี้เกียจลุกก็ได้
เสียงโทรทัศน์ข้างล่างเงียบไปแล้ว ผมได้ยินเสียงของแม่กับเสียงทุ้มๆ ของไอ้ปัทดังขึ้นมา
นี่ผมต้องลงไปดูไหม
แต่ช่างเหอะ นอนต่อดีกว่า...
ปลายเตียงยุบลง ผมชักเท้าขึ้นมา เหมือนว่าจะยินเสียงสะอื้นนิดๆ
ตัวเหี้ยไรมันมาร้องไห้แถวนี้ว่ะ
ผมลืมตาขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เห็นแผ่นหลังกว้างที่คุ้นเคยก็ไม่ได้สนใจอะไรลุกขึ้นจากที่นอนเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า
พอเดินออกมาก็เจองูจำแลงสีขาวนั่งบนเตียงไหล่สั่น ผมขมวดคิ้วเดินไปหาคนผมขาว
“เป็นอะไรมึงเนี่ย ร้องไห้อย่างกับเสียตูดให้ใครมา”
“เปล่า เราไม่ได้เป็นอะไร”มันตอบกลับมาเสียงสั่นๆ ผมเอือมมือไปจับหน้ามันช้อนขึ้นมาดู
น้ำตาคลอเบ้าเลย ห่า เสือกบอกไม่เป็นอะไร
ผมกรีดน้ำตาให้ให้มัน
“ไหนเป็นอะไร พูดสิ”ผมยอบเขาลงไปคุยให้หน้าตรงกัน มันเบือนหน้าหนี
เล่นตัวชิบหาย
“เปล่า”เสียงมันปฎิเสธสั่นๆ
“มึงไม่พูดกูก็ไม่รู้หรอกนะ กูไม่มีญาณทิพย์นะเว้ยได้รู้ไปหมดอ่ะ”ผมเสียงเริ่มนิ่ง เริ่มหงุดหงิด
“เราไม่ได้เป็นอะไร”มันสะบัดหน้าหนีจากมือผมแล้วมองหน้าผมเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่าง
“มึงเป็นตาแดงเหรอ”ตามันแดงเถือกเลยอ่ะ แยกแทบไม่ออกว่าอันไหนตาขาวไหนตาดำ(?)
พอผมพูดแบบนั้นออกไป มันสะบัดสะบิ้งแล้วกลายร่างเป็นงู เลื้อยไปซุกในที่นอน
ผมจับหางมันแล้วออกแรงดึง เกล็ดสีขาวเลื่อมแสงไฟกระทบสายตา พอสาวร่างมันถึงหัวก็จับมาลูบเบาๆ
“พูดดิเป็นอะไร”
มันเงียบอยู่นานจนผมชักจะหงุดหงิด
“ถ้ามึงไม่พูด ท่าทางวันนี้บ้านกูจะได้แดกยำงูกันล่ะ”ผมพูดด้วยเสียงเย็นๆ
“เจ้าต้องสัญญาก่อนนะว่าจะไม่โกรธเราอ่ะ”มันพูดเสียงสั่นๆ ขีดตาสีแดงหลบตาผมเต็มที่
“ทำไมอ่ะ กูไม่สัญญาเว้ย”
มันออกแรงหนีจากมือผมไปซุกกับผ้านวมอีกครั้ง ผมกรอกตาไปมา
“โอเคๆ กูไม่โกรธๆ”ผมพูดเสียงเบาๆ พอได้ยินคนเดียว
“เราเสียดาย”มันพูดเสียงแผ่วๆ
“เสียดายอะไร”ผมขมวดคิ้วสงสัย
“ครั้งแรกของกับเจ้า เราไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ”
ผมมองหน้ามันตาปริบๆ ถอนหายใจ
ถามว่าสงสารไหม สงสารสิว่ะ งูตาแดงๆ แต่ให้ผมย้อนอดีตกลับไปให้มันรึไง ไม่ใช่ผู้วิเศษนะเว้ย
ทางเดียวล่ะมั้ง ยอมมีอะไรกับมันอีกรอบ
ยอมดีเปล่าว่ะ...
.
.
.
.
.
งูสีขาวขึ้นมาขดตัวบนตักของผม ช้อนสายตาสีแดงขึ้นมามอง ดวงตาขีดแดงดูลอมทองขึ้นมา ผมมองดวงตามันอย่างเผลอไผล ราวกับว่ามีเสน่ห์อย่างประหลาดในดวงตาของมัน ดูเย้ายวน หอมหวาน และ...เร้าอารมณ์
“งั้นก็รู้สึกในครั้งที่สองสิ”ผมพูดออกไปแบบเพ้อๆ
ผมสะบัดหัวตัวเอง แล้วลุกขึ้นไปล้างหน้าอีกครั้ง
มองตัวเองในกระจก แม่ง กูเป็นห่าอะไรว่ะ
เอามือมาขยี้หัวตัวเอง ภาพในกระจก ตาของผมเยิ้มแปลกๆ
เสียงก๊อกแก๊กดังขึ้นขางนอก
ผมเดินออกไป เห็นร่างสูงๆ ของงูยืนตระหง่านกลางห้อง ก่อนที่จะเดินมากอดผม ผมสะบัดมันออก
“กูร้อน อย่าพึงมาโดนตัว”รู้ว่าอากาศจะร้อนทันตาเห็นเลยครับ
“พอดีเลย”มันพูดแล้วยิ้มใส่
อีเหี้ย คิดว่าหล่อนักหรือไงว่ะ
“พอดีอะไรว่ะ”
“เรามีวิธีคลายร้อน เมื่อกี้ดูทีวีมา ก่อนอื่นเจ้าต้องถอดเสื้อ”
ผมขมวดคิ้ว แต่ก็ถอดเสื้อไปใส่ตะกร้ารอดูว่ามันจะทำอะไร
“นอนลงกับที่นอนเลย เดี๋ยวเราจัดการเอง”มันยิ้มซื่อๆ ให้ผม
ผมก็ทำตามที่มันบอก ตอนแรกผมนอนหงาย มันเข้ามาถอดกางเกงออกด้วย ตอนแรกก็สะดุ้งแต่มันบอกว่าเดี๋ยวเอาผ้าห่มห่มใส่
พอถอดกางเกงออกแล้วมันก็จับผมนอนคว่ำ ผมไม่ว่าอะไร มันเงียบไปสักพัก รู้สึกตัวแบบสะดุ้งโหยงตอนที่รู้สึกว่าอะไรเย็นๆ มาถูที่หลัง
“ไอ้ห่าปัท” ผมลุกขึ้นมาเกือบจะต่อยหน้ามัน มันทำหน้างงๆ ก่อนจะทำหน้าหงอใส่เหมือนไม่รู้ว่าตัวเองผิดแต่กลัวผมไว้ก่อน
“มึงไปดูเหี้ยไรมาว่ะ”ผมตวาดมันไม่ดังมากนัก
กลัวมันร้องไห้อีกรอบ ตรงๆ เลย
“อะไรจันๆ สักอย่างนี่แหละ คนที่ร้อนเขาบอกว่าเอาน้ำแข็งถูหลัง”
“ใครเปิดให้มึงดูเนี้ย”
“แม่เจ้าไง”
อึ้งจริง แม่เปิดอะไรให้มันดูว่ะ
แม่นะแม่...
มันทำหน้าเศร้าๆ เข้ามากอดผมเบาๆ
“เราทำผิดอะไรเหรอ เราขอโทษ”มันพูดเสียงอ้อนๆ ผมถอนหายใจหนักๆ ออกมา
“ไม่มีอะไร กูไม่ร้อนแล้วไม่ต้องทำหรอก”บอกเลยตอนนี้แทบอยากจะโขกหัวมันลงพื้นแล้วจับฟาดๆ ให้สมองไหล แต่พอมันซุกตรงหน้าท้อง ผมก็ทำได้แค่ลูบหัวมัน
ผมสะดุ้งอีกครั้งตอนที่ลิ้นร้อนๆ ของมันเลียแพร่บเข้าที่หน้าท้อง แล้วช้อนตาขึ้นมามอง
ดวงตาสีแดงมีสีทองแทรกเข้ามะกลายเป็นสีตาประหลาดๆแต่สวยงาม
“เรารักเจ้านะ ไอภัทร”
ปลายลิ้นนุ่มลากยาวตั้งแต่หน้าท้องขึ้นถึงปลายอกเปลือยแล้วกัดทึ้งจนรู้สึกเจ็บผมทำท่าจะผลักมันออก แต่งูใหญ่ก็นุ่มนวลขึ้นมาทันตา
“เจ้าจะไม่ยอมเราจริงๆ เหรอ”
ตอนแรกก็ว่าจะยอมแหละ คิดอีกที...
.
.
...ยอมก็ได้
เห้ออ ชีวิตกู นี่ไม่พ้นเป็นเมียงูจริงๆ ใช่ไหมว่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างเปลือยเปล่าของไอภัทรนอนอยู่บนเตียง เขานอนมองสีหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะลุกไปเปิดประตูออก เจอมารดาของภัทรอยู่หน้าห้อง
“เป็นไงได้ผลไหม”
เขายิ้มกว้างให้กับนาง “ได้ผลครับแม่ ขอบคุณมากนะครับ”
“แม่บอกแล้ว แสบๆ อย่างมัน จัดการง่ายจะตาย”
นางพูดพลางหัวเราะคิกคัก เขาหัวเราะในลำคอกับนางด้วย แล้วจึงขอตัวไปพักผ่อน
เขารวบตัวภัทรมาไว้ในอ้อมแขน พรมจูบลงที่กลางหน้าผาก
“เจ้ามีทางหนีเราพ้นหรอก ไอภัทร”
Tbc.
หายไปนานมากกก
ขอโทษจริงๆค่ะ
คือว่าคนเขียนติดเรียน สมองคิดไม่ออกจริง เขียนแล้วลบ ลบแล้วเขียนใหม่
ขอโทษจริงๆนะค่ะ ไม่รู้ว่าสำนวนแปลกไปรึเปล่า ยังไงก็ขอโทษจริงๆ นะค่ะ
รักคนอ่าน จุ้บคนเขียน
หัวข้อ: เมียงู #Moment กิจกรรมในห้อง (สองวันของผัวเมีย) 2 p.21 6/1/17 จบแล้ว (อ่าน 200709 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก