เมียงู #2.2เมียไล่ผัวออกจากบ้าน(จากกันตลอดกาล?)
“ก็...”
“ภัทรมากินข้าวได้แล้วลูก”ผมกระพริบตาปริบๆ เสียงแม่ยังเรียกผมอยู่
ผมส่งเสียงตอบกลับแม่ไป บิดตัวจากการกุมของงูใหญ่
ดวงตาสีแดงมองผมตาละห้อยจนต้องพูดดักคอ
“กูไปแดกข้าว ไม่ได้ไปตาย มึงยังไม่ต้องกลับก็ได้ เดี๋ยวกูกลับมาช่วยอธิบายเรื่องพวกนี้ให้กูฟังด้วย”
จ้องตาอมนุษย์ตัวขาวแล้ววิ่งลงบันไดไปข้างล่าง โดนย่าดุที่วิ่งลงมาบ้านแทบถล่ม
“โหย่า ภัทรแค่วิ่งลงมาไม่ได้ไปฆ่าใคร ทำไมต้องดุภัทรอ่ะ”พูดพร้อมกับเอาหน้าไปซุกท้องย่า
“โตจนจะมีเมียได้แล้วยังทำตัวเป็นเด็กอีก ป่ะ ไปกินข้าว”
“ครับ”ผมพยุงย่าไปที่โต๊ะอาหาร วันนี้ปู่กับย่ายิ้มกว้างจนพี่ใหม่ออกปากแซว คนทั้งโต๊ะหัวเราะ
ผมตักกับข้าวกะเอาใจย่าเต็มที่
“ภัทร แกเอาใจย่าแบบนี้ พี่ก็เป็นหมาหัวเน่าดิว่ะ”
“มิน่า ผมได้กลิ่นเหม็นตุๆ จากไหน ที่แท้มาจากหัวพี่ใหม่นี่เอง” ผมลุกจากเก้าอี้วิ่งไปหาย่า พี่ใหม่ก็ลุกวิ่งตาม
“ยัยใหม่เป็นสาวเป็นแส่ จะมาลุกมาวิ่งกระโดกกระเดกเหมือนเจ้าภัทรไม่ได้แล้วนะ”ผมแล่บลิ้นปลิ้นตาให้พี่ใหม่ พอย่าหันมามองผมก็ทำหน้าตาคล้ายจะร้องไห้
“ก็ยายดูไอ้ภัทรมันดิ”พี่ใหม่พอจะเลียนแบบผมตอนย่าหันมา แต่กลับหน้าไม่ทันตอนย่าหันกลับ
“ทำหน้าอะไร กลับไปกินข้าว ไปๆ”
อาหารมื้อนั้นผมวินพี่ใหม่ไปหนึ่งแต้ม ฮ่าๆ
มารยาหญิงอย่างพี่ใหม่รึจะสู้มารยาชายของไอ้ภัทรได้!
“สรุป เกิดอะไรขึ้นกับกูมึงรู้ไหม ทำไมช่วงนี้มีแต่งูเต็มกราฟชีวิตกูไปหมดเลย”
“เราไม่รู้”เจ้าตาสีแดงทำตาปริบๆ แล้วถูหัวกับไหล่ผมไปมา
ผมมองหน้ามันอีกหน่อยเพื่อเค้นหาความจริง แต่มองได้สักพักก็เบือนหน้าหนี
มึงจะหน้าตาดีไปไหนว่ะ
“เออดี ไม่รู้ก็ดี งั้นมึงก็ไปจากชีวิตกูเลย”
“ไม่ไป”
“ไป”
“ไม่ไป”
“ไปเดี๋ยวนี้”
“ก็ได้”
ผมชะงัก เอ๋อชั่วครู่ บทมึงจะไปก็ง่ายๆ งี้เลย
“งั้นก็ไปสิ”
มันลุกขึ้นเก็บของใส่กระเป๋า ผมมองตามหลังได้สัดส่วนขาวๆ กล้ามเน้นที่ถูกพลางไว้ใต้ผิวหนังและเส้นผมสีขาวละมุนนุ่มมือ ผมเห็นมันจัดของ เอาเข้าเอาออก มองไปก็แอบคิดว่า
ถ้ามันไปแล้วชีวิตมันจะดูว่างๆ มั้ย
ไม่อยากให้ไปเลย
ตั้งแต่เด็กๆ ผมอยากมีพี่น้องนะ มันเหงาเวลาอยู่คนเดียว
ความจริงก็ไม่ได้เกลียดอะไรนักหรอก
ผมสะบัดหัวกับความคิดแปลกๆ ของตัวเอง ถึงจะอยากมีคนมาอ้อนตัวเอง แต่อย่างน้อยก็ไอ้ห่านั้นเป็นคนก็ได้ ไม่ใช่มาแบบกึ่งคนกึ่งงูแบบนี้
ผมรอมันเก็บของอยู่นาน มองจนขมวดคิ้วมันก็ยังเก็บไม่เสร็จ
กำลังจะเข้าไปช่วยเก็บ เห็นมันเก็บงุ่นง่านเหลือเกิน แต่ก็ต้องแปลกใจกับสิ่งที่คิดได้
มันเอาของมาด้วยเหรอว่ะ
ผมชะโงกหน้าเข้าไปดู
มีแต่ของๆ กูทั้งนั้น
“มึงจะเก็บของกูไปไหน
“ก็ไปไง”
“ไปไหน”
“ก็เจ้าอยากไปไหนล่ะ”
ผมกระพริบตามองหน้ามัน กูไปบอกมันว่าอยากไปกับมันตอนไหน มีแต่ไล่ให้ไปไม่ใช่รึไง
ลมหายใจเฮือกใหญ่ออกจากปอด แต่ใจหนึ่งก็รู้สึกโล่งๆ ที่มันไม่คิดที่จะไปจากผม
“เออๆ กูไม่ไปไหนกับกับมึงทั้งนั้นแหละ”
“เราบอกว่าไม่ไปตั้งแต่แรกก็ไม่เชื่อ”
เหมือนคุยคนละเรื่องเดียวกันเลย
คืนวันนั้นผมกับมันก็ต้องนอนเตียงร่วมกันอีก นึกว่าจะได้เปลี่ยนสถานที่นอนล่ะกัน วันต่อมาผมก็กลับบ้าน ส่วนงูที่นอนด้วยกันเมื่อคืน ก็งองแงงจนผมต้องเอาใส่กระเป๋ามาด้วย ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าจะเอาเขากระเป๋ายังไง สุดท้ายก่อนแม่จะเร่งให้ออกจากบ้านย่าเพราะจะถึงบ้านดึก ไอ้งูห่าก็หดตัวเองลงกระเป๋าเสื้อผม เออ มึงทำได้ตั้งแต่แรกทำไมไม่ทำว่ะ
Tbc.
ตอนที่แล้วค้างคำว่าก็... ครั้งนี้ก็ยังไม่ได้คำตอบ
จะสงกรานต์แล้ว สุขสันต์ล่วงหน้าตอนนั้นคงไม่ได้อัพ
ไม่มีเน็ต
นี่ก็มาอัพที่ร้านเน็ต
รักคนอ่าน จุ๊บคนเมนต์
ป.ล.อย่างเดียวที่หวังในเรื่องนี้คือไม่อยากให้สองตอนอยู่ในหน้าเดียวกัน
ทำให้เขาด้วยนะ
หัวข้อ: เมียงู #Moment กิจกรรมในห้อง (สองวันของผัวเมีย) 2 p.21 6/1/17 จบแล้ว (อ่าน 186377 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก