เมียงู #2.1 อันตรายของเมียงู (พ่องูช่วยด้วย)
ภายในกระเป๋าของผมมีงูตัวเล็กสีเหลืองสนิทนอนนิ่งอยู่
ผมไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรผมหรือเปล่า
ผมเอือมไปหยิบไม้กวาดมาเขี่ยๆ ดู มันผงกหัวขึ้นมา ผมหันซ้ายขวาเจอแจกันดอกไม้ก็คว้าเอาไว้ในมือ
เอาสิ มึงมาสิ พ่อจะทุบให้หัวแบะเลย
เอ๋ ช่วงนี้ผมดูโหดเหี้ยมกับงูแปลกๆ เนอะ
มันค่อยๆ พาลำตัวยาวเพรียวมาหาผมช้าๆ หัวรูปสามเหลียมไม่เชิดสูงอย่างมุ่งร้าย แต่หากก้มหัวให้ราวสดุดี
แต่จู่ๆ มันก็เงยหน้าขึ้นมา ดวงตาสีเหลืองส่องประกายกร้าว(งูตามีประกาย??)ผมเริ่มหันรีหันขวาง วิ่งไปที่ประตูแต่ตาก็หันไปเจอ
งูสีดำตัวไม่ใหญ่มาก แต่เลื่อยช้าๆ ปากกว้างเผยอออกลิ้นสองแฉกขู่ฟ่อ
กรรมเวรอะไรว่ะ ต้องเป็นเพราะงูขาวห่านั้นแน่ๆ
ตอนที่ผมจะหนีออกจากห้อง โดยมีงูสีดำเลื้อยตามมา ขณะนั้นสัตว์เลื้อยคลานตัวสีเหลืองก็มาขวางทางเจ้างูดำนั้นไว้
ผมรีบวิ่งไปที่ประตูแต่ก็ชะงักเมื่อมีงูสีดำอีกตัวมาขวางทางไว้ ปากกว้างง้างขากรรไกร เขี้ยววาววับส่องสะท้อนแสง ผมเดินถอยหลัง
งูสีเหลืองถูกสะบัดมาที่ขาผม ผมทำอะไรไม่ถูก หันหลังก็เจอหันหน้าก็เจอ
"แม่!!!"
ทำอะไรไม่ถูกเรียกแม่ สโแกนผม
"แม่ ช่วยผมหน่อย งูเต็มห้องเลยแม่ แม่!!"
ไร้เสียงตอบรับจากภายนอก แม่งเอ้ย
ไอ้งูขาวห่านั้นมันอยู่ไหนว่ะ เพราะแม่งแท้ๆ ผมพาลมั่ว สติสตางหายหมดแล้ว
แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากเรียกไอ้งูใหญ่นั่นให้มาช่วย มันเป็นตัวอะไรไม่รู้ที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ แต่ก็ยังหวังว่ามันจะมาช่วยผมแน่ๆ
'เราชื่อปัทมราช เจ้าเรียกเราว่าปัทก็ได้เด็กน้อย'
"ปัท ช่วยฉันด้วย"เสียงผมแผ่วเบายามพูดถึงชื่อที่ล่องลอยในหัว ก่อนที่เขี้ยวขาวจะฝังที่ขาผมเพียงเสี้ยววินาที แสงสีขาวนวลก็โอบล้อมร่างของผมไว้
ร่างกายสีขาวคุ้นตากับผมสีขาวสนิท เจ้าของใบหน้าที่แย้มยิ้มเหมือนเคย ปรากฏตัวกลางห้อง
ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นเป็นกอง ครั้งแรกเลยนะที่โล่งใจเมื่อเห็นมันเนี่ย
ร่างสูงทำเพียงมองสัตว์สีดำสองตัว พวกมันก็รีบเลื้อยออกไปจากห้องของผม
งูแปลงเดินไปอุ้มเจ้าตัวสีเหลืองแสงสีขาวเปล่งประกาย งูตัวนั้นก็ผงกหัวขึ้น
"ขออภัย นายท่าน ข้ามันไร้ความสามารถ"
ผมตกใจกับเสียงเล็กที่ลอดออกมา ปกติเวลางูตัวขาวจะคุยกับผมเสียงจะเข้ามาในสมองเลยไม่ใช่ลอดจากร่างงูแบบนี้
"เจ้ายังเล็กนัก เวลาที่พัฒนามีอีกมากอย่ากลัวไปเลย ข้าไม่โกรธหรอก เจ้าไปได้แล้ว"
เจ้างูนั้นสะบัดมือ งูสีเหลืองก็หายไป ที่นี้มันก็หันมามองผม
"อะ อะไร"
"เจ้าเรียกชื่อเราอีกทีได้ไหม"
"เรียกชื่ออะไร"
"ก็เมื่อกี้เจ้าเรียกเรา"
กูไปเรียกตอนไหนว่ะ
มันเริ่มทำหน้ายู่เมื่อเห็นว่าผมนิ่งไป
"เจ้าเรียกเราว่าปัท เราชื่อปัท เจ้าไม่เคยเรียกชื่อเราเลย"
เท่าที่จำได้ มันไม่เคยบอกชื่อมันกับผมนะ แล้วผมเรียกชื่อมันได้ไง แต่แค่รู้สึกคุ้นๆ เหมือน เคยมีใครบอกว่าชื่อปัทก็เลยเรียกออกไปเพราะคิดว่าอาจจะช่วยได้
"อ้าว มึงชื่อปัทเหรอ ชื่อเต็มๆ คงไม่ใช่ปัทมราชหรอกนะ"
มันยิ้มแล้วเข้ามากอดผม ปากสีสวยคลอเคลียกับลำคอก่อนจะลากมาที่ริมฝีปาก
"เราไม่เจอเจ้าตั้งนาน เราคิดถึงเจ้านะ"
เอ่อ ได้ข่าวว่ากูจากมึงมายังไม่ถึงวันเลยนะ
"เออๆ งั้นมึงก็กลับไปได้แล้ว"
"เรากลับไม่ได้อ่ะ"
ผมมองหน้ามันขวับ ขมวดคิ้ว ไอ้งูห่าขี้เล่นก็เอานิ้วชี้มาจิ้มระหว่างคิ้วผม ริมฝีปากแย้มยิ้ม
"ก็..."
Tbc.
ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆๆ มั่วแต่อ่านนิยายคนอื่นนิยายตัวเองจอดที่เดิม
น่าเกลียดจริงๆ คนอาร้ายยย รู้ว่าคนอ่านไม่รีบ//นักอ่านกระโดถีบ
พี่งูมีชื่อแล้วนะ ผ่านไปสองตอน พึ่งรู้ชื่อ
หัวข้อ: เมียงู #Moment กิจกรรมในห้อง (สองวันของผัวเมีย) 2 p.21 6/1/17 จบแล้ว (อ่าน 186323 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก