หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51

[Shonteen]

ขอให้เอาคืนเป็นทาสในเรือนเบี้ยโหดๆเลย

[GuoJeng]

มาร์ตินมาง้อเมีย ๕๕๕๕ น่าจะเอาลูกมาด้วยนะ ให้มาเล่นกับตั้งโอ๋น่ะ อยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ่ำเสือนะมาร์ติน หึหึหึ เชียร์มาร์ตินให้พากุ้ยฉ่ายกลับไปให้ได้นะ รอ รอ รออ่านตอนใหม่

[padthaiyen]

กรุณาจัดหนักค่ะคุณพ่อของกุยช่าบ

[Nus@nT@R@]

เกือบได้กินลูกกระสุนแล้วไหมล่ะ

[Yara]

พ่อ!!!! ไหงยอมให้มาตินขึ้นบ้านง่ายจัง
ไม่คิดจะหวงกุ้ยช่ายให้เยอะกว่านี้หน่อยเหรอ

[cavalli]

 

[ekuto]

55 มาตินเอย โอยนักแน่ๆงานนี้

[nemesis]

พ่อโหดแท้

[ชัดเจนกาบ]

ตตอนแรกก็เศร้าๆหรอก แต่ตอนท้ายๆฮ่า คุณพ่อตาน่าจะรู้อะไรบ้างแล้ว ให้มาตินพิสูจน์รักเลยคุณพ่อตา เหลืออีกคู่นะคนแต่ง คนแต่งไม่สบายเหรอครับ รีบๆหายนะ หรือว่ามีข่าวดี

[โซ อึน]

ไม่ได้เข้าเล้าพักนึง ทำไมเรื่องบทมันจะเร็วก็เร็วราวกับจรวดแบบนี้นะ

มาร์ตินทำไม่ถูกอ่ะ นี่มันข่มขืนชัดๆ  ก็เข้าใจนะว่าโกรธที่เห็นคนที่ตนชอบไปนอนกับคนอื่น
แต่ทำไมไม่อธิบายให้เข้าใจล่ะ
ตัวกุ้ยช่ายเองก็รู้สึกกับมาร์ตินไม่ต่างกัน ดูจากการกระทำที่ผ่านๆมา แต่ใจกับเลือกที่จะมองข้าม
ความรู้สึกตรงนั้นไป ผลมันก็เลยออกมาแบบนี้

ไม่รู้จะสงสารใครดี ซีนอารมณ์แบบนี้ เห้ออออ...
ตั้งโอ๋ลูก!! ขอโมเม้นน่ารักๆ มาคั่นหน่อยนะลูกเอ๊ย.... เบื่อพวกผู้ใหญ่แล้ว 

รู้สึกผิดแปร๊บบบ

ช่วงนี้ตั้งโอ๋ไม่ค่อยได้ออกโรง
ยังไงก็จะพยายามเอาตั้งโอ๋ออกมาบ่อยๆนะคร้าาาา

 

[บูมเบส]

จะเป็นไงต่อนะ

[โซ อึน]

^
^
^
^
คนบางคนเหมือนไม่ได้เข้ามานานเนอะ

 
ไม่รักกันแล้วเหรออออ

[white_destiny]

 
จัดหนัก
 

[little_pig]

เย้ตามอ่านจนทันแล้ว
คุณพ่อตาอย่าโหดกับพี่มาร์ตินมากนะคะ

[Chrysan]

มันน่าจะเข้าสักนัดนะ
กุ้ยช่ายอย่าใจอ่อนง่าย ๆ สิ
ถ้าเป็นอย่างนั้น
ฝากความหวังที่พ่อนะ
อย่ายอมง่าย ๆ นะพ่อ มันทำช่ายเจ็บ
สันดานอย่างนี้เอาให้เข็ด
       

[sirikanda28]

ครอบครัวสุขสันต์
จริง ๆ 

[HamsteR]

คุณพ่อตาต้องจัดหนักให้มาตินเลยนะ เพราะพี่แกได้กำไรจากกุ้ยช่ายมาเยอะแล้ว ต้องเอาให้หายซ่าไปเลย


นายราขึ้นอีกคน รายนี้ต้องโดนมากกว่ามาติน ทำตัวไม่ชัดเจน มอมเมาแล้วข่มขืน นิสัยไม่ดี แถมยังจะถ่ายรูปไว้แบล็คเมลอีก

 

[โซ อึน]

84677

ตอนที่ 35 วันแรกก็แย่แล้ว

   แปะ แปะ
   
   มาตินนั่งตบยุงอยู่ใต้ถุนเรือนอย่างลำบากลำบน ตบโดนบ้างไม่โดนบ้าง เกาแก้คันไปพลาง

   ตั้งแต่ลงมาจากเรือนพ่อของกุ้ยช่ายก็ไม่อนุญาตให้มาตินได้ขึ้นเรือนอีกเลย ซ้ำยังสั่งให้ไปช่วยคนงานทำสวนอีก มาตินนึกถึงตอนที่ถูกเรียกขึ้นไปบนเรือนแล้วยังขนลุกกับความโหดของว่าที่พ่อตาไม่หาย

   “คุณยุงมาติน”ทันทีที่โผล่หัวขึ้นเรือนไปตั้งโอ๋ก็วิ่งตึงตังจนพื้นกระดานลั่นเอียดอาดกระโดดเกาะเอาขามาตินเหมือนจะคิดถึง


   “ว่าไงครับ คิดถึงลุงมั้ย”มาตินอุ้มตั้งโอ๋ขึ้นมากอดอย่างอดไม่ได้เพราะความออดอ้อนของเจ้าตัว


   “น้องอันเดรสไม่มาเหยอฮับ ตั้งโอ๋คิดถึง อยากเย่นกับน้องอันเดรส”ตั้งโอ๋ว่าเสียงใส ยกมือขึ้นกอดคอมาติน

   “ถ้าตั้งโอ๋อยากเล่นกับน้องตั้งโอ๋ไปบอกป๋าให้ลุงหน่อยสิครับว่าอยากกลับบ้านลุงมาติน”มาตินยิ้ม หอมแก้มตั้งโอ๋ไปฟอดใหญ่

   “ได้ฮับ ตั้งโอ๋จะไปบอกจ๋า”ตั้งโอ๋ทำท่าตเบะแบบในหนังที่เคย ยิ้มแก้มปริตอบรับ แล้วกอดคอมาตินแน่นอย่างคุ้นเคย

   “ไปนั่งสิ”กุ้ยช่ายพูดเสียงเบา พยักเพยิดให้มาตินไปนั่งที่พื้นยกระดับ ที่อยู่นอกชานบ้าน ถูกกั้นให้เป็นที่พักผ่อน

   มีโต๊ะเสื่อต้นกกปูรอง กับโต๊ะไม้เตี้ย แล้วก็หมอนสามเหลี่ยมตามแบบฉบับบ้านไม้โบราณทั่วไป มองดูนอกระเบียงก็มีกระถางไม้ดอกปลูกเรียงรายส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว

   มาตินนั่งลงตรงข้ามกัยกุ้ยช่าย คั้นกลางหัวโต๊ะอีกด้สนด้วยคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างพ่อของกุ้ยช่าย โดยมีตั้งโอ๋ตามมานั่งตักอย่างคุ้นเคย เล่นเกมส์ในโทรศัพท์ของมาตินอย่างสนุกสนานไปตามภาษา

   ต่างคนต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก กุ้ยช่ายจ้องมองมาติน สลัลกับจ้องมองพ่อตัวเอง ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ไม่กล้าบอกพ่อว่าต้นเหตุที่กลับบ้านมากะทันหันมาจากผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้

   เริ่มต้นไม่ถูกเลยทีเดียว นึกไม่ออกว่าคนเป็นพ่อจะว่ายังไงถ้าหากว่ารู้ว่าเขากับมาตินมีอะไรกันมากกว่าที่เห็น

   ทั้งที่อุตส่าห์หนีมาแล้วเชียว กะว่าจะให้เรื่องมันจบมาในรูปแบบต่างคนต่างอยู่  แต่พอตามมาถึงขนาดนี้ กุ้ยช่ายเองก็คิดไม่ออกว่าจะเอายังไงต่อไปดี

   แอบหลงคิดเข้าข้างตัวเองว่ามาตินสนใจความรู้สึกของตัวเอง ถึงได้ตามมาขอโทษ

   แล้วยังจะคำบอกรักที่ได้ฟังมา ยอมรับว่าใจมันอ่อนตั้งแต่ประโยคแรกที่ได้ยิน แต่จะทำยังไงได้

   เรื่องที่มาตินทำกับเขา เขาเองก็ยังยอมรับมันไม่ได้ มาตินทำร้ายเขามากเกินไป จะให้อภัยง่ายง่ายมันก็ไม่ถูก

   “เอ้า พวกเอ็งมีอะไรก็คุยกันไปสิวะนั่ง จ้องกันอยู่ได้”คนเป็นเจ้าของบ้านจ้องมองอย่างทนไม่ไหว

   ไอ้ลูกชายก็จ้องๆมองมองเขาสลับกับมองพื้นบ้าง เดี๋ยวก็มองค้อนบ้าง อะไรของมันนักหนา

   ไหนจะยังไอ้ฝรั่งพูดไทยชัดแจ๋วนี่อีก มาถึงก็มากอดมาหอมลูกคนอื่นเขาไม่อายฟ้าดิน

   แล้วนี่อะไร มาจ้องตา มาส่งยิ้มหวาน เดี๋ยวก็ทำหน้าหมาหงอย เดี๋ยวก็ยิ้มเหมือนคนบ้าน ทำหน้าทำตาเลิ่กลั่ก ไหนมันว่าจะมาคุย นี่ก็นั่งกันมาสักพักรอมันคุยกัน ก็ไม่เห็นจะมีวี่แววอะไร

   เงียบจนได้ยินเสียงจักจั่นที่มันเกาะต้นปีบร้องดังจนเริ่มง่วง

   “อะ เอ่อ พ่อ เขาแค่มาเฉยๆ เดี๋ยวเขาก็กลับแล้ว ใช่มั้ย”กุ้ยช่ายพูดไป หันไปหวังจะให้มาตินเออออ

   “ใครบอกว่าพี่จะกลับ พี่ไม่กลับหรอกถ้ากุ้ยช่ายไม่กลับกับพี่”

   “บ๊ะ แล้วทำไมลูกข้าต้องกลับไปกับเอ็งด้วย”คนแก่ตบโต๊ะเสียงดังหยิบปืนขึ้นมาลูบลูบคลำคลำ

   “เอ่อ คือ”มาตินอึกอักไม่รู้จะพูดหรือไม่พูดดี เหลือบตามองปืนในมือว่าที่พ่อตา ยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อป้อยป้อย

   “ถ้าเอ็งไม่พูดเอ็งก็กลับไปซะ แล้วก็ไม่ต้องมาอีก”

   “พ่อ”กุ้ยช่ายพูดเสียงเบาอีก ถ้ามาตินไปจริง แล้วไม่กลับมาจริงล่ะ

   “พ่อ คือผมจะมาขอโทษกุ้ยช่ายนะครับ ที่ทำไม่ดีลงไป”ประโยคสุดท้ายมาตินพูดเสียงแผ่ว หลุบตาหลบคนแก่ที่กำปืนแน่น ละอายสิ่งที่ตัวเองทำกับกุ้ยช่าย

   “แล้วเอ็งทำไปเพราะอะไรล่ะวะ”คนแก่ถาม ทำไมจะไม่รู้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายตัวเอง

   มองแวบเดียวก็รู้ รอยอะไรต่อมิอะไรมั้นโผล่พ้นเสื้อขึ้นมา ไหนจะทั้งรอยจูบรอยช้ำอีก แต่ในเมื่อลูกไม่อยากจะพูดคนเป็นพ่อก็ไม่อยากจะคาดคั้นให้ทุกข์ใจ

   แล้วยิ่งไอ้ฝรั่งนี่มาปรากฏตัวมาบอกรักลูกเขาอย่างงั้นอย่างงี้ มาขอโทษกัน ที่จริงมันก็รับไม่ค่อยจะได้

   แต่สังคมสมัยนี้มันก็รุดหน้าไปไกลจนแทบจะตามไม่ทัน อย่างน้อยไอ้ฝรั่งนี่มันก็รู้จักรับผิดชอบในสิ่งที่มันทำ

   “พ่อ”กุ้ยช่ายร้องเสียงหลง

   “เอ็งไม่ต้องพูด อยู่เฉยๆไป”

   “ว่าไงล่ะ เอ็งตอบข้าได้มั้ยว่าทำไมเอ็งถึงทำร้ายลูกข้า”

   “ผมรัก ผมรักกุ้ยช่าย”มาตินตอบ จ้องมองหน้าคนแก่ที่จ้องมองมาด้วยความโกรธเคือง เหมือนจะปั้นหน้าใส่ กุ้ยช่ายที่ได้ยินก็อดหน้าแดงไม่ได้

   หัวใจเต้นแรง ไม่ชินกับคำบอกรักที่มาตินพูดออกมา ตั้งโอ๋เอ็งก็ละสายตาออกจากเกมส์ที่เล่น เงยหน้ามองลุงปากเหวอ แปลกใจที่คุณลุงบอกว่ารักพ่อของตัวเอง

   “นี่เอ็งเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วเรอะ”

   “พ่อ”

   “ข้าบอกให้เอ็งอยู่เฉยๆ”

   “ว่าไง ตอบข้ามาสิ เอ็งเป็นตุ๊ดใช่มั้ย”

   “ผมไม่ได้เป็นตุ๊ดนะครับ แต่ผมรักกุ้ยช่าย”

   “แล้วเอ็งรักภาษาอะไรถึงทำร้ายลูกข้าให้หนีมาแบบนี้”

   “คือผมไม่ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้นะครับ ผมรักกุ้ยช่ายจริงจริง ”

   “เอ็งกลับไปเถอะ ลูกข้าไม่ได้ต้องการเอ็ง เอ็งก็เห็น ไม่งั้นลูกข้าจะหนีเอ็งมาทำไม”

   “แต่ว่าผมรักกุ้ยช่ายจริงจริงนะครับพ่อ ผมตั้งใจมาขอโทษจริงจริง ให้ผมอยู่ต่อเถอะนะครับ”

   “เอ็งไม่ต้องมาบอกข้า ไม่ต้องมาขอโทษข้า เอ็งไปขอโทษลูกข้านู่น แต่ลูกข้าก็บอกเอ็งไปแล้วนี่ว่าไม่มีอะไรจะคุยกับเอ็ง ดังนั้น
เอ็งก็กลับไปซะ”คนแก่ว่าใส่ เหลือบมองลูกชายตัวเองที่ทำสีหน้ากระอักกระอ่วนอย่างกับจะไม่ให้เขาไป ทั้งที่ก่อนหน้าก็ไล่เขาได้ไล่เขาดี

   “พ่อครับ ให้ผมอยู่ต่อเถอะนะครับให้ผมทำอะไรก็ได้ ขอเวลาให้ผมคุยกับกุ้ยช่ายหน่อยนะครับ”

   “เอ็งอยากจะคุยกับมันมั้ย”หันไปถามลูกตัวเอง

   “พี่กลับไปเถอะ ผมยังไม่พร้อมจะคุยตอนนี้”กุ้ยช่ายตอบไป เบือนหน้าหนี ใช่ สิ่งที่มาตินทำ ตอนนั้นมาตินทำกับเขาเกินไป มาตินไม่คิดที่จะฟังความรู้สึกของเขา แต่กลับทำตามความต้องการของตัวเองอยู่แต่ฝ่ายเดียว กุ้ยช่ายเองก็ยังคงโกรธเคืองมาตินอยู่

   “ไม่คุยตอนนี้ก็คุยตอนอื่นก็ได้ ตอนเย็นก็ได้ พรุ่งนี้ก็ได้ หรืออาทิตย์หน้าก็ได้ พี่รอได้ แต่ให้พี่อยู่ต่อเถอะนะ”

   “เอะ ไอ้นี่นิ ลูกข้าบอกไม่อยากคุยก็ไม่อยากคุย กลับไปได้แล้ว”

   “ให้ผมอยู่ต่อเถอะนะครับ ให้ผมรอก็ได้ ผมรอได้”

   “นะฮับปู่ ให้ยุงมาตินอยู่นะฮับ ตั้งโอ๋ชอบยุงมาติน”ตั้งโอ๋กระโดดลงจากตักมาตินไปนั่งตักคนแก่แทน พลางเขย่าแขนอ้อนอีกแรง

   “แต่ไอ้นี่มันทำร้ายป๋าเอ็งนะ เอ็งนี่ เข้าข้างศัตรูเรอะ”

   “ไม่ใช่ศัตรูนะฮับ คุณยุงมาตินใจดี ดูแยจ๋าตอนไม่สบายด้วย ตั้งโอ๋เห็น”ตั้งโอ๋เกาะแขนปู่ ทำตากลมอ้อนใส่

   “เออ เห็นแก่หลานตา ข้าจะให้เอ็งอยู่ต่อก็ได้”

   “พ่อ”กุ้ยช่ายได้ยินถึงกับร้องห้าม อยากได้เวลาทำใจสักระยะ ให้ลืมเรื่องร้ายๆ ถึงได้หนีกลับมา แต่นี่อะไร ไหนเมื่อกี้ยืนยันจะไม่ให้เขาอยู่ แล้วไหงยอมง่ายง่ายล่ะพ่อ

   “เย้ ปู่ใจดี ตั้งโอ๋ยักปู่”ตั้งโอ๋กระโดดดีใจ หอมแก้มเหี่ยวย่นคนแก่เอาใจไปอีกหนึ่งที เล่นเอาคนแก่ยิ้ม ทั้งรักทั้งหลงหลานคนนี้

   “ขอบคุณครับพ่อ”

   “ข้าไม่ใช่พ่อเอ็ง ไม่ต้องเรียกข้าว่าพ่อ อีกอย่างถ้าเอ็งอยากอยู่ที่นี่ เอ็งก็ต้องทำงาน แลกค่าที่พักค่าข้าว ข้าไม่ยอมให้เอ็งมาอาศัยฟรีฟรีแน่
”
   “พ่อ เขาทำไม่ได้หรอก”

   “บ๊ะ แล้วเอ็งรู้ได้ไงว่าไอ้นี่มันทำไม่ได้ ตัวก็อย่างกับหมีควาย”

   “ทำไมได้หรอก พี่กลับไปเถอะ ลำบากเปล่าเปล่า”กุ้ยช่ายหันไปบอกมาติน

   “พี่ทำได้ เพื่อเรา พี่ต้องทำได้อยู่แล้ว”มาตินตอบ ยิ้มให้กุ้ยช่ายอย่างเอาใจ

   แต่ที่ไหนได้

   “งั้นก็ตามใจ”กุ้ยช่ายลุกหนี ไม่ลุกหนีปล่าว โยนหมองอิงสามเหลี่ยมใส่มาตินอีกโครมใหญ่ ก่อนจะเดินหนีเข้าห้องไป

   คนเขาอุตส่าห์ไล่ให้กลับไป จะได้ไม่ต้องมาลำบาก ยังจะมาดื้อดึงอยู่อีก แล้วพ่อก็ใช่ย่อย ลองต่อรองกันแบบนี้ได้หมอบกันไปข้าง

   “ดี งั้นวันนี้เอ็งก็ลงไปเก็บส้มโอกับคนงานให้ได้ร้อยลูก ให้เสร็จภายในวันนี้ด้วย แล้วก็ ถ้าข้าไม่อนุญาตเอ็งก็ห้ามขึ้นมาบนเรือนจำไว้”




   และแล้วก็เป็นอย่างที่เห็น รอยแมลงกัดต่อก็มีอยู่ประปราย จะให้จู่ๆเดินเข้าส่วนไปโทงๆ มาตินก็เหนื่อยแทบหมดแรง แล้วยังพวกมดพวกแมลงอีก แดดว่าแลงแล้ว โดนมดโดนแมงกัดแล้วยิ่งแล้วใหญ่ ได้แต่เกาแก้แสบแก้ร้อน

   หนำซ้ำยังเก็บได้แค่ไม่ถึงยี่สิบลูก พอตกเย็นถึงเวลาเลิกงาน กำลังจะแบกกระบุงส้มโอในท่าที่เห็นคนอื่นอื่นทำ

   กำลังจะเดินไต่ไม้ข้ามท้องร่อง ไหงมันเดินก้าวพลาด ตกท้องร่อง เสื่อผ้าเปื้อนโคลนกันไปยกใหญ่

   ดีที่ชาวสวนคนอื่นเขามีน้ำใจแบ่งบันเสื้อม่อห้อมตัวใหญ่กับกางเกงขาก๊วยแบบผูกเอว แล้วก็ผ้าขาวม้าให้มา ข้าวปลาก็กินกับพวกคนงาน เพราะที่ไร่มีกับข้าวเตรียมไว้สำหรับคนงานอยู่แล้ว

   นี่ก็มืดแล้ว ถ้าพ่อตาไม่ให้ขึ้นเรือนก็ไม่รู้จะไปไหน ได้แต่นอนบนเปลยวนชะเง้อมองหัวบันได หวังว่าคนคุ้นเคยจะโผล่หน้ามาให้เห็นบ้างก็ยังดี แต่ก็ไร้วี่แววมาสักพัก ได้แต่ไกวเปลหวังไม่ให้ยุงมันกัด

   คิดตลกอยู่ในใจ ถ้าเป็นอื่นอื่น เขาจะยอมทำถึงขนาดนี้มั้ย ยอมลงทุน เป็นชาวไร่ชาวสวน จากที่เป็นซีอีโอใหญ่ คอยแต่ชี้นิ้วสั่ง งานการก็แทบไม่ได้ทำ   

   ตอนนี้ดันกลายเป็นชาวสวน ตกน้ำคลุกโคลน โดนมดกัดต่อย ไหนยังมานอนตากยุงอีก ไม่รู้ทำไมต้องมานอนทนขนาดนี้

   จะไปนอนในรถก็ไม่ได้ ทั้งกระเป๋าเงินทั้งกุญแจระ โดนริบเก็บหมด ไม่เคยใช้ชีวิตลำบากแบบนี้มาก่อน

    แต่เพื่อกุ้ยช่าย มาตินก็ยอม อยากจะชนะใจกุ้ยช่าย อยากจะชดใช้สิ่งที่ทำลงไป

   “เอ้านี่ พ่อให้เอามาให้ ได้ยินเสียงตบยุงแล้วมันรำคาญ”กุ้ยช่ายโยนหมอนมุ้ง ผ้าห่ม ลงบนแคร่ข้างเปล

   “ขอบคุณนะ”มาตินยิ้ม อย่างน้อยกุ้ยช่ายก็ลงมาให้เห็นหน้ากันบ้าง

   “อืม”

   “เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน”มาตินกระโดดมาคว้าแขนกุ้ยช่าย

   “ขึ้นเรือน เดี๋ยวพ่อบ่น”

   “อยู่คุยกับพี่อีกแปบนึงไม่ได้เหรอ”มาตินจ้องมองเสี้ยงหน้ากุ้ยช่ายที่เบนหลบ

   “ปล่อยมือ เดี๋ยวพ่อมาเห็น”

   “เห็นแล้วเป็นไรล่ะ ยังไงเขาก็รู้ว่าพี่รักกุ้ยช่าย”มาตินไม่ว่าปล่าว คว้าเอากุ้ยช่ายมานั่งซ้อนบนตัก กอดเอาเอวคอดไว้ไม่ให้ลุกหนี

   “อะไร เดี๋ยวพ่อมาเห็น ปล่อยนะ”

   “ไม่ปล่อย”มาตินกระชับแขน

   “ อย่ามาใช้กำลังได้มั้ย ถ้าทำอย่างนี้ มันก็เหมือนเดิม”กุ้ยช่ายพูดเสียงเบา ไม่ว่ายังไง มาตินก็ชอบใช้กำลังเสมอ ไม่เคยยอมฟังกุ้ยช่ายเลย

   “พี่ขอโทษนะ แต่พี่รักกุ้ยช่าย รักมากจริงจริง”มาตินกระชับอ้อมกอด เอาผ่านหลังมาซบอกของตัวเอง จมูกโด่งสูดดมเอากลุ่มผมหอมเข้าปอด หอมทั้งกลิ่นแป้งเด็ก ทั้งกลิ่นดอกไม้ที่ลอยมาตามลม

   “อืม”กุ้ยช่ายรับคำ หัวใจเต้นแรงไม่หยุด ดีใจ ที่ได้ยินคำบอกรัก แต่ก็ไม่อาจให้อภัยมาตินได้ง่ายง่าย

   “พี่รักกุ้ยช่ายนะ กุ้ยช่ายรักพี่มั้ย”มาติยกระซิบข้างหูแผ่วเบา ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารด

   “ยัง ไม่มีคำตอบ”กุ้ยช่ายคิดอยู่นานไม่อาจปฏิเสธ แต่ก็ไม่อาจจะตอบได้ คำตอบที่มี เขายังไม่แน่ใจ ปล่อยให้ความอุ่นร้อนของอ้อมกอดส่งผ่านมาทางกาย

   “ไม่ต้องตอบพี่ตอนนี้ก็ได้ สำหรับกุ้ยช่ายพี่รอได้ ต่อให้พรุ่งนี้ มะรืน สัปดาห์หน้า หรือเดือนหน้า หรือเป็นปี ถ้าเป็นกุ้ยช่ายพี่ก็รอได้ ขอแค่อย่าปฏิเสธพี่ อย่าไล่พี่ก็พอ เพราะเป็นกุ้ยช่าย พี่ถึงยอม พี่รักกุ้ยช่ายนะ”

   “อะ อืม รู้แล้วน่า”กุ้ยช่ายยิ่งฟังยิ่งเขินอาย ไม่รู้ว่าคนบ้าบออย่างมาติน ไปสรรหาเอาคำพูดน่าอายนี่มาจากไหน

   แต่มันก็ได้ผล กุ้ยช่ายทั้งเขินทั้งอายจนหน้าแดงไปหมด ดีใจจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ตัวมันแข็งไปไปหมด

   “พี่รักกุ้ยช่ายนะ”

   “เออ ระ รู้แล้วน่า ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวพ่อก็ลงมาตามหรอก”กุ้ยช่ายดันแขนมาตินออก ลุกเดินขึ้นเรือนปึงปังไม่หันมามอง กลัวว่ามาตินจะเห็นใบหน้าแอบยิ้ม
   

   มาตินมองตามก็ได้แต่ยิ้มจนแก้มแทบฉีก อย่างน้อยกุ้ยช่ายก็ไม่ได้หันหนีเขาตลอด ยังไงซะที่ตามมานี่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนัก ถ้าไม่นับเรื่องที่ต้องไปสอยส้มโอ แบกส้มโอ ไหนจะตกท้องร่อง อย่างน้อยก็ได้เห็นหน้า ได้เจอหน้ากุ้ยช่าย

   ดีกว่าต้องเสียกุ้ยช่ายไปทั้งที่ยังไม่ได้พยายามทำอะไร



   “ฮัลโหลแม่ครับ”มาตินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหาแม่ตัวเอง นึกคิดถึงลูกชายขึ้นมา อยากจะเอามาช่วยง้อด้วย แต่ก็กลัวพามาลำบากเปล่าๆ

   “ว่าไง เป็นไงบ้าง หายหัวไปเลย”

   “ก็ เรื่อยๆนะครับแม่ กุ้ยช่ายยังไม่ยอมกลับกับผมเลย คงต้องอยู่ต่ออีกหน่ย ไม่รู้ว่าอีกกี่วัน ฝากให้พ่อดูแลบริษัทแทนด้วยนะครับ”

   “เรื่องงานแกไม่ต้องห่วงหรอก ห่วงแต่ทางนู้นเถอะ เขาจะยอมใจอ่อนรึป่าว”

   “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่แม่ไม่ต้องห่วง ยังไงผมก็เอาพี่เลี้ยงลูกกลับไปจนได้”

   “ฉันไม่ได้ห่วงแกหรอก ห่วงก็แต่ฝุ่งนู้นมากกว่า”

   “โถแม่ ผมก็ลูกแม่นะ แล้วลูกผมล่ะ หลับรึยัง”

   “ยังเลย ปล่อยก็ไม่ได้ คอยจะคืบหนีอยู่เรื่อย อีกหน่อยคลานได้ ก็คงตามจับกันไม่ไหว”

   “นั่นสิ แม่ เปิดกล้องหน่อย ผมอยากเห็นหน้าลูก”มาตินเปลี่ยนมาเปิดกล้องคุย มองเห็นแม่ตัวเองกำลังอุ้มหลาน

   พออันเดรสเห็นหน้ามาตินในจอเข้าหน่อยก็หัวเราะอ้อแอ้ จะคว้าเอาแต่โทรศัพท์

   “ตายแล้ว นี่แกไปทำอะไรมา ถึงตกอยู่ในสภาพอย่างนั้น”คุณนายร้องทักเมื่อเห็นสภาพลูกชาย

   ผมเผ้ากระเซิง หน้าไหม้แดด แถมยังรอยแดงๆเหมือนโดนแมลงกัด ร้ายท่าสุดก็เสื้อม่อฮ่อมสีซีดที่ใส่อยู่

   “ตามนี้ล่ะแม่ จะมาเอาลูกเขาก็ต้องยอมเขา”

   “ฉันไม่รู้จะสมน้ำหน้าแกดี หรือสงสารแกดี สภาพดูไม่ได้เลย”คนเป็นแม่ทำสีหน้าเป็นห่วง

   “แค่นี้สบายครับแม่ แต่ก็คิดถึงอันเดรสมากเลย อันเดรสพ่อไม่อยู่คิดถึงพ่อมั้ยครับ”

   “อ่ะ อ่า บะบู่”

   “ยังไงแกก็ดูแลตัวเองด้วยละกัน ถ้ามีอะไรให้แม่ช่วยก็โทรมาบอกละกัน ”

   “ขอบคุณครับ อันเดรสอยู่กับคุณย่าอย่าดื้อนะครับ เดี๋ยวพ่อจะหาคนไปช่วยเลี้ยง”

   “บู่ บู่”


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สั้นไปนิส หาสาระไม่ได้ 555+ ขอบคุณทุกกำลังใจนะค่ะ
ดูเหมือนเรื่องนี้จะยืดเยื้อ แล้วหลายคนเริ่มเบื่อ ไม่ค่อยจะติดตามกันซะแระ(คิดไปเอง)
เลยคิดว่าจะพยายามรีบจบ ไม่ให้มันยืดยาว แล้วจะทำภาคต่อของอันเดรสและตั้งโอ๋เลย
เป็นเเนววัยรุ่น  แต่พรอตยังมีอีกหลายเหตุการณ์ แต่อีกไม่น่าเกิน10ตอนค่ะ กลัวหลายคนเบื่อ ไม่จบสักที
ถึงหน้าสี่สิบจะมาต่อให้นะค่ะ ต่อรวมกับคู่พัฒน์เลย

 

[Mouse2U]

มาตินสู้ๆ เข้าไว้ค่ะ ^^ อย่างน้อยๆ ก็มีตั้งโอ๋เป็นพรรคพวกอยู่อีกตั้งคนหนึ่งเชียวนะค้าา ..

[Nus@nT@R@]

สู้ต่อไปมาติน 5555

[iceman555]

สมน้ำหน้ามาร์ติน

[GuoJeng]

อ่านตอนนี้แล้วทำให้นึกถึง ลูกสาวกำนัน  ๕๕๕     ไปง้อกุ้ยช่าย ดีนะที่มาร์ตินไม่ยอมแพ้ง่ายๆแบบนี้ สู้ต่อไปมาร์ติน

[padthaiyen]

ดีที่ตั้งโอ๋ช่วย

[seaz]

จะรอดไหมคุณมาร์ติน

[ชัดเจนกาบ]

ถ้าจะเบื่อก็เบื่อพวกพระเอกทั้งหลายนี้แหละ ถ้าจะว่านิสัยคงไม่ได้ คงเป็นสันดานแล้วแหละ บ้างทีก็เขาใจนะว่าคนเราบางทีก็ขาดสติยั่งคิดกันได้ แต่คนรักกันจะทำร้ายคนที่ตัวเองได้ลงได้ยังไง  แบบนี้แหละเลยทำให้ไม่อยากมีแฟน

[cavalli]

 

[patchylove]

สงสารลุงมาตินนิสนุง

[●GreenTEA●]

มาตินน่าสงสาร 

[่jum]

สู้ต่อไป ทาเคชิ 555

[PetitDragon]

สู้ๆ