# Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

คุณชอบอ่านนิยายแนวไหน

มาม่า แน่นอนมันเป็นอาหารยอดนิยมที่สุดที่ใครได้ลิ้มรสเป็นต้องน้ำตาซึม
49 (7.1%)
ตลกขำขัน แบบยิงมุกกระจาย อย่างกับดูตลกชิงร้อยชิงล้านกันเลยทีเดียว
215 (31.2%)
น่ารักใสๆ เอาแบบอารมฟรุ้งฟริ้งมุ้งมุ้งเส้นหมี่น้ำใสแบบเบาๆไม่เอามาม่า
295 (42.8%)
ซาดิสรุนแรง เรื่องตบจูบนี่ขอให้บอก โซ่แซ่กุญแจมือนี่มาเลย
112 (16.3%)
หักมุม มาแบบฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งอยู่ดีๆตัวเอกตายซะงั้น เป็นงั้นไป
18 (2.6%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 688

ผู้เขียน หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51  (อ่าน 532780 ครั้ง)

ออฟไลน์ Rambluesky

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 439
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-3
 :-[ :-[ :-[

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:

ออฟไลน์ บูมเบส

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1740
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-4
มาตี้กับกุ้ยช่ายนี่คือส่วนผสมทีลงตัว

ออฟไลน์ sirikanda28

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1758
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +117/-3
เริ่มรู้ตัวแล้วนะมาร์ตี้
งั้นก็ทำตัวให้ดี ๆ ล่ะ
 :mew1:

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
64900

ตอนที่ 28

   สามวันมาแล้วที่คนบ้างานอย่างธนพัฒน์ต้องติดอยู่ที่กรุงโลมเพราะไม่รู้ว่าดันไปโดนล้วงกระเป๋าเอาตอนไหน

   เอกสารสำคัญจำพวกพาสปอตก็หายไปพร้อมๆกับกระเป๋า ไม่รู้ว่าคิดถูกคิดผิดที่เอามันไว้ด้วยกัน

   ตอนนี้เงินสักบาทหรือสักยูโรก็ยังไม่มี ต้องมาอาศัยห้องของรามิเรสพักอยู่ชั่วคราว แถมยังต้องยืมเงินรามิเรสใช้ก่อนอีกต่างหาก
   ของฝากที่ซื้อไว้ให้หลานกับพ่อของหลานมีอันต้องเป็นหมันชั่วคราว

   ตอนนี้ทำได้แค่แจ้งความแล้วก็รอ ว่าระหว่างตำรวจจะเจอเอกสารที่หายไป หรือว่าจะทำใหม่

   “ดื่มนี่ก่อน ของขึ้นชื่อเลยล่ะรู้มั้ย”รามิเรสส่งแก้วไวน์สีเข้มให้ ธนพัฒน์รับมันมาถือแล้วก็จ้องมอง

   “แอลกอฮอลล์ไม่ใช่เหรอ?”ธนพัฒน์ถาม

   “ไม่เมาหรอก ก็แค่น้ำผมไม้ ไม่เคยดื่มรึไง”รามิเรสยิ้ม จะว่าโกหกก็ไม่ได้ ก็มันเป็นน้ำผลไม้จริงๆ

   “ขอบคุณ”ธนพัฒน์ยิ้มรับก่อนยกขึ้นดื่ม รสชาติขมปร่าทำให้ใบหน้านิ่งๆนิ่วทันที

   “เป็นไง?”รามิเรสถามหลังจากธนพัฒน์กระดกแก้มแรกลงคอ

   “ขม แต่ก็หอม”

   “ของแบบนี้ต้องค่อยๆดื่ม ค่อยๆลิ้มรส”รามิเรสพูดพลางจะหมุนแก้วไวน์ในมือเบาเบา

   “อืม”

   “เบื่อโรมรึยัง”รามิเรสถาม มองหน้าเลขาที่ชอบทำหน้านิ่ง

   ความจริงแล้ว ภายได้เปลือกนอกที่ดูเรียบง่าย ตรงไปตรงมาที่เขาเห็น มันมีอะไรหลายอย่างซ่อนอยู่ ตอนนี้รามิเรสเองก็เริ่มสังเกตอะไรหลายอย่างที่ซ่อนอยู่ภายใน อดแปลกใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายแสดงออกไม่ได้

   ตาสีฟ้าน้ำทะเลของรามิเรสจ้องมองใบหูที่บวมน้อยลงจากเมื่อวานเนื่องจากการเจาะ ต่างหูสีดำรูปดอกกุหลาบ ดูแล้วเขากับผมทรงสกินเฮดของเจ้าตัวอย่างลงตัว

   มันเหมือนกับพวกเด็กเกรียนเด็กแนวอะไรประมานนั้น  นึกไม่ถึงว่าคนแบบนี้จะมีอยู่บนโลก

   ดูเหมือนเป็นคนบ้างาน ไม่สนใจอะไร ที่ไหนได้ พอพาไปเดินเล่นก็ดูจะชอบอกชอบใจ เหมือนคนไม่เคยไปไหนมาไหน

   จนอดนึกสงสัยไม่ได้ว่าคนคนนี้วันๆคงไม่ได้ทำอะไรนอกจากงาน คิดคิดดูแล้วก็เหมือนพวกเก็บกด จะว่าแบบนั้นก็คงใช่  สายตานิ่งๆที่มีประกายเวลามองดูของเล่นในร้าน ดูแล้วเหมือนกับเด็กที่ดีใจเวลาเห็นของเล่น

   คำพูดที่มีอยู่น้อยนิดเหมือนกับว่าเป็นคนเย็นชาหรือหยิงทระนง ความจริงแล้วเป็นพวกที่ไม่รู้จะพูดอะไรเสียมากกว่า

   ต้องมองดูจากแววตาถึงจะรู้ว่าคนคนนี้ต้องการอะไร หรือคิดอะไรอยู่ เพราะใบหน้านิ่งๆที่ไม่แสดงออกแบบนั่น มองดูแล้วมันว่างปล่าวเหมือนไม่มีอะไรให้คนหา

   “อยากออกไปไหนมั้ย”รามิเรสถาม จ้องมองเลขาที่ยกแก้วขึ้นกระดกเป็นแก้วที่สาม

   ใบหน้าคมนิ่งเริ่มแดงเรื่อ ส่ายหน้าปฏิเสธ

   “อยู่นี่ดีกว่า”ธนพัฒน์ปฏิเสธ จริงอยู่ที่อยากจะออกไปเดินเล่น เพราะบรรยากาศที่โรมค่อนข้างดี

   แต่นานนานทีจะมีเวลาว่าง ก็อยากจะนั่งลองคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาบ้าง

   “งั้นเหรอ ก็ดี งั้นคืนนี้เรามาฉลองกันดีกว่า”รามิเรสยิ้ม ยื่นแก้วไวน์ของตัวเองมาข้างหน้า

   “ฉลองอะไร?”

   “ก็ฉลองที่ได้หยุดยาวไง พักผ่อนบ้างอะไรบ้าง มา ชน”พูดจบรามิเรสก็ชนแก้มเองอะไรเอง
 
   ธนพัฒน์ไม่ว่าอะไร ยกแก้วที่สี่ขึ้นกระดกตาม หัวสมองมันรู้สึกโล่งแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

   ปกติจากการทำงานทำให้ต้องมีเรื่องคิดมากมายเพื่อให้งานลุล่วงไปได้ตามจุดประสงค์ ทำให้หลายๆเรื่องมันทับถมจนแทบไม่เหลือพื้นที่ไว้ให้คิดอะไร

   แต่หลังจากที่ไม่ได้แตะงานมาหลายวัน เรื่องราวหลายอย่างก็ถูกสตาฟทิ้งเอาไว้เบื้อหลัง หัวสมองที่เคยทำงานอย่างหนักแทบไม่เหลือพื้นที่ตอนนี้กลับโล่งว่าง

   ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก


   “คุณจะหักเงินเดือนผมมั้ย”หลังจากที่เงียบกันอยู่นาน ธนพัฒน์ก็ถามขึ้นมา

    ไม่บ่อยนักที่เจ้าของใบหน้านิ่งเรียบนี้จะเป็นคนพูดเปิดประเด็นเป็นคนแรก

   ใบหน้าคมนิ่งจ้องมองออกไปนอกระเบียง มองดูบนท้องฟ้าต่างถิ่น ไม่ว่าจะที่ไหน ท้องฟ้าก็เหมือนกันหมด

   “ผมเองก็ไม่ได้ใจร้าย กินเที่ยวอยู่ด้วยกัน ที่สำคัญคุณก็โดนล้วงกระเป๋าเพราะผม ผมไม่ใช่คนใจดำสักหน่อย”

   “ขอบคุณ”เป็นอีกครั้งที่ธนพัฒน์เอ่ยขอบคุณ และทุกครั้งก็จะไม่มองหน้าแล้วก็หลบตา นั่นคือสิ่งที่รามิเรสสังเกตเห็น

   “เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะลองติดต่อไปทางสถานทูตแล้วกันว่ามีใครเก็บพาสปอตได้มั้ย”

   “อืม”ได้แต่ตอบรับในลำคอ แก้วที่ห้าถูกยกขึ้นกระดกไหลผ่านลงไปในกระเพราะอย่างรวดเร็ว

   ตามด้วย แก้วที่ หก เจ็ด แล้วก็แปด แผ่นหลังที่ตรงดิกเริ่มเอนพิงเก้าอี้ ใบหน้าคมแดงก่ำ ชื้นเหงื่อ ตาคมเริ่มปรือเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่หยุดรินขวดน้ำสีอำพันเทลงแก้ม

   รามิเรสจ้องมองด้วยความแปลกใจ คนคนนี้เมาแล้วยังไม่รู้ตัว

   เคร้ง

   ขวดที่ถูกรินจนหมดล้มลง ดีที่รามิเรสรับไว้ได้ทันก่อนมันจะกลิ้งตกลงบนพื้น

   รามิเรสเงยหน้ามองตัวต้นเหตุ ที่จ้องมองมาก่อนหน้าอยู่แล้ว ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลจ้องมองดวงตาสีดำสนิทนิ่ง

   “ผมว่าคุณเข้านอนได้แล้วนะ”รามิเรสบอก เพราะดูท่าธนพัฒน์เองก็คงดื่มต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว

   “อืม”

   ธนพัฒน์รับคำก่อนลุกขึ้นยืน

   อาจเป็นเพราะไม่คุ้นชินกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล วูบหนึ่งเจ้าของใบหน้านิ่งว่าโลกหมุนกะทันหันทำให้ร่างกายเสียศูนย์ มือเรียวคว้าหาที่ยึดเหนี่ยวอย่างตกใจ ตา คมเบิกกว้าง

   แต่ก็ผิดคาด นอกจากจะไม่ล้มไปกองนอนกองอยู่บนพื้น ธนพัฒน์เองก็ยังไม่เจ็บตัวอีกด้วย

   ดวงตาสีดำนิ่งสนิทจ้องมองใบหน้าของรามิเรสนิ่ง

   สายตาเริ่มพล่าเบลอเพราะฤทธิ์ของแฮลกอฮอลเข้าโจมตี

   ความผิดชอบชั่วดีที่พึงมีเริ่มเลือยราง

   วูบหนุ่งธนพัฒน์มองเห็นใบหน้าของรามิเรสเป็นใบหน้าของคนที่หลงรัก

   ใบหน้าขาวขาวที่เขาโหยหามตลอด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเฝ้ามองอยู่ห่างๆ

   นัยน์ตาสีดำของธนพัฒน์วูบไหวเล็วน้อยก่อนน้ำใสใสจะเอ่อคลอกลิ้งอยู่บนขอบตา

   ความผิดชอบชั่วดีทำให้ธนพัฒน์โน้มเอาคอของคนที่เข้ามาประคองตนไม่ให้ลมลงมาใกล้ชิด

   ริมฝีปากแห้งฝากประทับลงบนปากหยักของรามิเรสอย่างชั่งใจ เนิ่นนานและอ่อนโยน

   ความคิดที่บิดเบี้ยวจากสติที่เลือนราง สั่งให้ทำในสิ่งที่ใจเรียกร้อง ธนพัฒน์เกี่ยวกระหวัดรัดต้นคอรามิเรส สัมผัสกับจูบที่ดูดดื่มอย่างพึงพอใจ

**********************************50%
   


มาได้แค่นี้ค่าาาา
คนที่บ้านกลับมาแล้วต้องรีบลง ยังไงก็อย่าทิ้งกันนะค่าาาา
ฝากอีกเรื่องไว้ด้วย

พรุ่งนี้วันหยุดสามี ขอหยุดหนึ่งวันค่า

ติชมได้ตามสะดวกนะค่ะ




ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6
แหงะ จูบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   :hao6:

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
อุ๊ยยยย คุณเลขาทำอะไรเจ้านายคะ

ออฟไลน์ fahhee_zeze

  • Love you...YAOI~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 297
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
:o9: :o9: :o9: แหมะ เค้ามีแต่เมาแล้วจะโดนปล้ำนี่เมาแล้วไปปล้ำเค้า....ตื่นมาคงเจอสามีนอนอยู่ข้างๆ ไม่ใช่เจ้านายละ  :o9: :o9: :o9:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ nemesis

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2287
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-3

ออฟไลน์ ชัดเจนกาบ

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-23
อืม  แอบสงสารลุงตั้งโอ๋จะโดบแบ๊คเมอ่ะ  ราขึ้นใจร้าย

ออฟไลน์ ชัดเจนกาบ

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-23
เฮ้อ เจ้าใจเจตนารักหลายเศร้าแล้ว แล้วจะมองหน้ากันติดไหมเนี้ย จะสงสารใครดี ถ้าไม่มีอะไรที่มากกว่าจูบก็คงดีนะ สงสารพัฒท์

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
หลังจากที่ผ่านค่ำคืนนี้ไปแล้ว รามิเรสต้องเปลี่ยนใจคุณเลขาให้ได้เลยนะค้าา อย่าปล่อยให้พัฒน์มาเชยชมตัวเองฟรีๆ เสียล่ะ :impress:

ออฟไลน์ HamsteR

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
เพิ่งจะบอกว่าคู่รองกำลังพัฒนา นี่พี่แกเล่นก้าวกระโดดเฉยเลย ดูท่าคู่รองจะเสร็จกันก่อนคู่หลักแหงมๆ


ปล, ผมไม่ได้รู้ทันนะ ผมเดาไปเรื่อย ไม่รู้อะไรเลยจริงจริ๊งงงงง  :hao6:

ออฟไลน์ ekuto

  • ถ้าวันไหนไม่เข้ามาในเล้า วันนั้นเหมือนชีวิตขาดบางอย่าง
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 605
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +52/-5
คุณเลขาพี่ชายโดนแน่ เอ๊ะ!! หรือรามี่จะสุภาพบุรุษ

ออฟไลน์ Chrysan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
เมาแล้วเรื้อน
ระวังเจอรุกกลับนะจ๊ะ

เราแอบกลัวว่าคุณพัฒน์จะโดนพ่อดุที่เจาะหู เราคิดมากไปใช่ไหม 5 5 5
     :hao7:

ออฟไลน์ white_destiny

  • รักไม่เคยมีจริง
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 873
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +378/-199

ออฟไลน์ no.fourth

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 888
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
คุณเลขาาาาาา

ออฟไลน์ onekiss

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 109
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ lemonpreaw

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1

ออฟไลน์ Theodore

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 339
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
เพิ่งอ่านเมื่อวาน ตามทันแล้วจ้า

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
67200

ตอนที่28.2

   “ตายแล้ว น้องนีน่าไม่สบายค่ะคุณแป๊ะ แม่น้องเค้าเพิ่งโทรมาบอกแอนนี่เมื่อกี้นี้เองทำไงดีค่ะ”สาวประเภทสองโวยวายกับแป๊ะเสียงดังทำให้กุ้ยช่ายที่กำลังอุ้มอันเดรสอยู่หันไปมองต้นเสียงที่อยู่ไม่ใลก้ไม่ไกล

   วันนี้กุ้ยช่ายและมาตินพาตั้งโอ๋มาถ่ายโฆษณานมสำหรับเด็กโตตามที่มาตินเคยเสนอ

   พอมาถึงก็ได้เห็นความวุ่นวายมากมายในสตูดิโอ มองเห็นเด็กผู้ชายอีกสองคนที่จะมาถ่ายกับตั้งโอ๋

   พอมาถึงตั้งโอ๋ก็ถูกพาไปแต่งตัวโดยไม่มีทีท่าว่าจะงอแง กุ้ยช่ายจึงมานั่งรออยู่เงียบๆกับอันเดรส

   “คุณเดี๋ยวผมออกไปคุยงานกับชมพู่แปบหนึ่ง ในนี้มันเสียงดัง”มาตินบอกก่อนจะเดินออกไปนอกสตูดิโอใหญ่

   “ตายแล้ว อกอีแป้นจะแตก แล้วทีนี้แอนนี่จะหาเด็กผู้หญิงจากที่ไหนมาเข้าฉากล่ะค่ะคุณแป๊ะ นี่ก็ใกล้ได้เวลาถ่ายแล้ว”เสียงผู้จัดคิวแสดงบ่นให้กุ้ยช่ายได้ยินมาเรื่อยๆ

   “เดี๋ยวผมจะลองติดต่อหาดูละกัน”คุณแป๊ะตอบ

   กุ้ยช่ายหันไปมองคุณแป๊ะที่ยกโทรศัพท์กดเบอร์แล้วเบอร์เล่าแล้วก็วางสาย สีหน้าเริ่มไม่ดีพลางยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่ผิดบนหน้าผากทั้งๆที่ในสตูดิโอแอร์เย็นเฉียบ กุ้ยช่ายเองก็เริ่มใจไม่ดีตามกลัวว่าการถ่ายครั้งนี้จะล่ม

   “เป็นไงบ้างค่ะคุณแป๊ะ”

   “ไม่ไหว วันนี้เป็นวันธรรมดา นักแสดงเด็กคนอื่นอื่นไปเรียนกันหมด หาไม่ได้เลย”คราวนี้คุณแป๊ะยกมือกุมขมับทำเอากุ้ยช่ายแอบสงสารอยู่ในใจไม่ได้

   “เปลี่ยนบทดีมั้ยค่ะ”แอนนี่สาวประเภทสองแนะนำ

   “ไม่ไหวหรอก ทางเจ้าของสินค้าเค้ารีเควทบทมาเองด้วย”

   “เอาไงดี จู่ๆจะให้มาหานักแสดงที่เป็นเด็กปุบปับแบบนี้ ใช่หากันง่ายๆที่ไหนล่ะค่ะ หรือว่าจะเลื่อนไปถ่ายวันอื่น”

   “จริงๆก็อยากจะเลื่อนอยู่หรอกแอนนี่ แต่ทางเราต้องส่งโฆษณาตัวนี้อาทิตย์หน้ากว่าจะตัดต่อผมว่าไม่ทันหรอก”

   กุ้ยช่ายนั่งฟังปัญหาของกองถ่ายอยู่ไม่ไกล นึกหนักใจเห็นใจแทนอยู่ แต่ก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งให้กำลังใจอยู่ห่างๆ ดูท่างานแรกของตั้งโอ๋คงจะล้มไม่เป็นท่า

   
   “จ๋าฮับ ตั้งโอ๋แต่งตัวเฉ็ดแย้วฮับ”ตั้งโอ๋วิ่งมากระโดดเกาะแขนกุ้ยช่ายที่อุ้มอันเดรสอยู่ ตากลมใสจ้องมองกุ้ยช่ายพลางยิ้มแก้มปริเรียกความสนใจจากกุ้ยช่ายได้ไม่น้อย

   “ไหน ให้ป๋าดูหน่อยหล่อมั้ย”

   “หย่อฮับ ตั้งโอ๋หย่อเหมือนจ๋า”ตั้งโอ๋พูดเสียงใสก่อนจะหมุนตัวให้กุ้ยช่ายดู แต่คนดูกลับไม่ได้มีแค่กุ้ยช่ายแค่คนเดียว

   เสียงใสใสเรียกให้ผู้ใหญ่สองคนที่กำลังถกเถียงปัญหากันอย่างกังวลหันมามองด้วยความเอ็นดู

   “ไหนบอกว่าอยากหล่อเหมือนลุงมาติน”เสียงเข้มดังมาจากด้านหลังของกุ้ยช่ายขัดขึ้นเรียกความสนใจของกุ้ยช่ายให้หันไปมอง
   “ลูกผมก็ต้องเหมือนผมสิ”กุ้ยช่ายขัด อดไม่ได้ที่จะส่งค้อนให้วงโต

   “ตั้งโอ๋อยากหย่อเหมือนคุณยุงมาตินแต่ตั้งโอ๋หย่อเหมือนจ๋าเพราะตั้งโอ๋เป็นยูกของจ๋า”ตั้งโอ๋พูดเสียงแจ๋วก่อนจะวิ่งไปเกาะขามาตินแทน

   “คุยงานเสร็จแล้วเหรอ?”กุ้ยช่ายถาม

   “อืม พอดีทางฝ่ายการเงินเขาขออนุมัติงบมัดจำเส้นทางทัวร์ใหม่น่ะพรุ่งนี้ค่อยเข้าไปตรวจสอบดูอีกที”มาตินตอบก่อนจะยกตัวตั้งโอ๋ขึ้นอุ้ม

   “งั้นเหรอครับ ช่วงนี้ดูเหมือนคุณจะงานยุ่งให้ผมช่วยมั้ย”กุ้ยช่ายถามเสียงแผ่ว อดรู้สึกผิดไม่ได้ ทั้งที่ตัวเองก็เป็นพนักงานของบริษัทเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยได้ช่วยงานสักเท่าไร

   “ไม่ต้องหรอก แค่นี้ สบายมาก คุณอยู่เลี้ยงเด็กๆดีกว่า กำลังโต ผมอยากให้เด็กๆคอยมีคนดูแลตลอด”มาตินส่งยิ้ม ทำไมจะไม่รู้ว่าคนตรงหน้ารู้สึกแย่ที่ไม่ได้ช่วยงาน


   แต่จะให้ทำทั้งงานเลี้ยงลูก ทำทั้งงานที่บริษัทมีหวังไม่ได้พักผ่อนกันพอดี นึกถึงครั้งที่ไม่ได้พักผ่อนจนเป็นลมครั้งที่แล้วยังอดเป็นห่วงไม่หาย

   “ถ้าคุณต้องการอย่างนั้นผมก็ไม่ขัด”กุ้ยช่ายตัดบทพลางอุ้มอันเดรสเขย่าไปมา

   เพราะเจ้าตัวเล็กเอามือป้อมๆมาดึงหน้าเรียกร้องความสนใจ พอหันไปหาก็ยิ้มเหงือกบานส่งเสียงอ้อแอ้ชวนคุย

   ดูท่าจะละสายตาจากอันเดรสไม่ได้เลย เพราะอีกฝ่ายจ้องจะเรียกร้องความสนใจอยู่เรื่อย แค่เห็นก็อดไม่ได้ก้มลงไปฟัดแก้มฟอดใหญ่

   นึกโชคดีที่ทีมงานที่มาต่างคนอย่างยุ่งกับหน้าที่ตัวเอง ไม่งั้นเด็กน่ารักที่จ้องจะเรียกร้องความสนใจอย่างอันเดรสถูกบรรดาคนรักเด็กรุมทึ้งเอาแน่แน่

   ถึงจะอายุยังไม่ขวบปีแต่รูปร่างหน้าตาเริ่มส่งเค้าโครงความหล่อคมเหมือนคนเป็นพ่อไม่มีผิด ไอ้นิสัยที่เอาแต่ใจและเรียกร้องความสนใจก็เหมือนกันเปรียบ

   ใครไปใครมาก็เข้ามาทัดเข้ามาเล่นด้วย ถึงตอนนี้จะคุยกันคนละภาษาแต่เจ้าตัวกลมเหงือกบานผิวสีน้ำผึงกลับคุยกับคนอื่นไปทั่วเหมือนจะเข้าใจ ทั้งๆที่ได้แค่อ้อแอ้แต่ก็ตีมือตีไม้ชอบอกชอบใจเวลาคนอื่นเข้ามาคุยด้วย

   “จ๋าฮับ หอมตั้งโอ๋มั่ง”ตั้งโอ๋ที่กำลังถูกมาตินอุ้มอยู่ยกมือยกไม้ให้กุ้ยช่ายหอมบ้างเพราะอิจฉาน้องที่โดนหอม

   “ตั้งโอ๋โตแล้วไม่ใช่เหรอ”กุ้ยช่ายแหย่

   “ตั้งโอ๋โตแล้ว แต่ตั้งโอ๋อยากให้จ๋าหอม”ว่าแล้วก็ปีนลงจากตัวมาตินกระโดนมายื่นแก้มกลมๆให้กุ้ยช่ายหอม

   “มาให้ลุงหอมบ้งสิตั้งโอ๋”มาตินพูดบ้าง พอเห็นกุ้ยช่ายหอมตั้งโอ๋แล้วนึกอยากหอมแก้มขาวๆของกุ้ยช่ายใจจะขาด

   พอออกมาข้างนอกแล้วจะกอดจะหอมเหมือนเคยก็ทำไม่ได้ ทำได้แค่มองอยู่ห่างๆ

   เห็นแล้วได้แค่นึกหมั่นเขี้ยวอยู่ในใจ

   ในเมื่อหอมพ่อไม่ได้ก็หอมลูกแทนแล้วกัน เอาข้างเดียวกับที่คนพ่อหอมเมื่อกี้ด้วยจะได้ดมกลิ่นที่ติดมา

   “มาฮับ ตั้งโอ๋ให้หอม”ตั้งโอ๋พูดทำแก้มป่องให้มาตินหอม

   “อ่า ลุงไม่หอมข้างนี้ ลุงอยากหอมข้างเดียวกับป๋าของตั้งโอ๋”มาตินพูดยิ้มกริ่ม หันไปยักคิ้วให้กุ้ยช่าย

   “นี่คุณ”กุ้ยช่ายส่งเสียงปราม ดูท่าทางก็รู้ว่าคนอย่างมาตินกำลังคิดอะไรอยู่ ขนาดอยู่ข้างนอกยังไม่วายทำตัวไร้สาระ

   “อะไรเหรอ ฟอดดดด”มาติดถามกดจมูกลงบนแก้มตั้งโอ๋ฟอดใหญ่ สูดลมหายใจเอากลิ่นหอมอ่อนๆของสองพ่อลูกเข้าเต็มปอด

   “ฮึ่ย คุณนี่มัน”กุ้ยช่ายแต่แต่เข้นเขี้ยวเคี้ยวฟัน จะต่อว่าก็กระไรอยู่

   “บา บะ”อันเดรสส่งเสียงเรียกยกมือยกไม้

   “อันเดรสอยากให้พ่อหอมบ้างเหรอ ไหน ดูสิ”มาตินอุ้มตั้งโอ๋เดินเข้ามาใกล้อย่างมีเจตนา

   “นี่คุณ อย่านะ นี่มันนอกบ้าน”

   “ฟอดดดดด”ไม่ทันขาดคำ มาตินก้มลงมาหอมอันเดรสฟอดใหญ่

   ดูจากภายนอก ก็แค่มาตินกำลังก้มลงหอมแก้มลูกชายตัวกลมแค่นั้น แต่ใครจะรู้ว่า จมูกโด่งนั้นแอบเฉียดแก้มกุ้ยช่ายไปเต็มๆ เสียดสูดลมหายใจทำให้กุ้ยช่ายได้รู้ว่าคนตัวใหญ่มีเจตนาไม่ดี

   “คุณจะบ้ารึไง นี่มันนอกบ้านนะ คนมองกันเต็มไปหมด”กุ้ยช่ายโวยวายเอามือยันหน้าอกมาตินให้ถอยออก

   “มองก็มองไปสิ ผมจะหอมลูกผมไม่ได้เหรอ เนอะตั้งโอ๋เนอะ”มาตินไม่ว่าปล่าวยังหันไปหาแนวร่วมตัวกลมที่อุ้มอยู่

   “ฮับ ยุงมาตินหอมน้อง”ตั้งโอ๋ว่าพลางกอดคอคุณลุงอย่างเข้าขา
   

   “นี่ไงงง คุณแป๊ะ ได้เด็กผู้หญิงแล้ว”เสียงตื่นเต้นแหลมสูงเรียกความสนใจอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

   “ไหน ได้ที่ไหน ผมไม่เห็นมี”คราวนี้แป๊ะ กุมขมับเข้าไปใหญ่ กุ้ยช่ายเองก็มองอย่างมึนงง มองไปรอบๆก็ไม่เห็นเด็กผู้หญิงสักคน เห็นแต่เด็กผู้ชายอีกสองคนที่รอเข้าฉากเหมือนตั้งโอ๋

   “ก็นี่ไงค่ะ ไม่ใกล้ไม่ไกล นี่เลยค่ะ”คราวนี้แอนนี่กรีดนิ้วมาทางที่กุ้ยช่ายกับมาติน

   “ไหนแอนนี่ ผมไม่เห็นมีเด็กผู้หญิงสักคน คุณอย่ามาพูดเล่นสิ ผมเครียกนะ”

   “ก็นี่ไงค่ะคุณแป๊ะ นี่ไง เด็กคนที่คุณมาตินสุดหล่ออุ้มอยู่น่ะ แอนนี่ว่าใช้แทนกันได้นะค่ะ”แอนนี่เสนอ ไม่วายส่งสายตาหวานเยิ้มให้มาตินได้ทำหน้ามึนใส่

   “จะได้ยังไง แอนนี่ นั่นเด็กผู้ชาย”

   “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องเขาน่ารัก ดูไม่ออกหรอกค่ะว่าเป็นเด็กผู้ชาย จับใส่กระโปงหน่อยก็น่ารักมากเลย เชื่อแอนนี่สิ”แอนนี่ว่าพลางเดินมาหาตั้งโอ๋ที่มองตาแป๋วอย่างสงใส ไม่วายเกาะแขนมาตินหย่างกลัวๆ

   เพราะปกติตั้งโอ๋ไม่ค่อยได้เจอสาวประเภทสองสักเท่าไรทำให้ดูไม่ค่อยมั่นใจกับคนตรงหน้า

   “งั้นเหรอ คุณกุ้ยช่าย จะว่าอะไรมั้ยครับ ถ้าหากว่า”คราวนี้คุณแปะหันมาถามกุ้ยช่าย ไม่ถามปล่าวยังส่งสายตาวิงวรเหมือนขอความเห็นใจซะยกใหญ่

   สร้างความอึดอัดใจให้กุ้ยช่ายอยู่ไม่น้อย ไอ้ได้มันก็ได้ แต่มันจะจริงเหรอ จับเด็กผู้ชายอย่างตั้งโอ๋มาแต่งเป็นเด็กผู้หญิง ไม่รู้ว่าจะน่ารักอย่างที่ว่ารึป่าว ถึงตั้งโอ๋จะเป็นเด็กที่น่ารัก แต่ก็ไม่มั่นใจว่าจะเหมือนเด็กผู้หญิง

   “เรื่องนี้ผมเองก็ตัดสินใจให้ไม่ได้หรอกครับ ต้องลองถามเจ้าตัวดูว่าจะโอเครึป่าว”กุ้ยช่ายทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออก แค่ให้มาแสดงก็ไม่รู้ว่าจะรอดมั้ย

   นี่ยังจะต้องมารับบทเป็นเด็กผู้หญิง ตั้งโอ๋ไม่เคยแสดงอะไรมาก่อน กุ้ยช่ายจึงไม่รู้เลยว่าตั้งโอ๋จะทำได้มั้ย คงต้องถามเอาก่อน

   “ตั้งโอ๋ทำได้มั้ยจร๊ะ”แอนนี่ถาม ไม่วายเกาะแขนมาตินที่กำลังอุ้มตั้งโอ๋อย่างลวนลามเล็กน้อย

   “ให้เป็นผู้หญิงเหยอฮับ”ตั้งโอ๋ถาม

   “ใช่จร๊ะ ช่วยน้าหน่อยนะ ตั้งโอ๋คนเก่ง”แอนนี่ปะเหลาะเสียงแหลม ตั้งโอ๋ได้แต่เกาะแขนมาตินเพราะกลัว

   “ได้ฮับ ตั้งโอ๋เก่งอยู่แย้วฮับ”ตั้งโอ๋รับคำส่งยิ้มให้แก้มปริ

   “ต๊าย น่ารักจังเลย เทวดาน้อยมาโปรดจริงๆ ไปกันเลยจร๊ะ ไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่า”

   “ตั้งโอ๋ไปกับยุงคนนั้นได้มั้ยฮับ ตั้งโอ๋ไม่อยากไปกะคุณน้าคนนี้”ตั้งดอ๋พูดชี้ไปนิ้วป้อมๆไปที่แปะ แทนที่จะไปกับแอนนี่เพราะกลัวสาวประเภทสองร่างใหญ่ที่กำลังเข้ามาเกาะแขนมาตินแน่น

   “ได้ครับ ไปกับลุง เดี๋ยวลุงหาขนมให้กินดีมั้ยครับ”แป๊ะเข้ามารับตั้งโอ๋จากมาติน

   “ดีฮับ ตั้งโอ๋ชอบช็อกกาแย๊ต”

   “เอ่อ คุณแอนนี่ครับ ตั้งโอ๋ไปแล้วครับ ปล่อยผมได้แล้ว”มาตินพูดพลางแกะมือสาวเทียวร่างใหญ่ออกจากแขน

   “น่า คุณมาตินละก็ ขอแอนนี่เกาะนิดเกาะหน่อยก็ไม่ได้”


   “ไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวคนบางคนแถวนี้เข้าจะว่าเอา”มาตินไม่ว่าปล่าว ยกยิ้มมุมปากใส่กุ้ยช่ายที่มองมาตาเขียวปั๊ดใส่

   ปากก็บอกชอบไปเมื่อวันก่อน แต่กลับปล่อยให้คนอื่นเกาะแขนเอาง่ายๆ ถ้ากับผู้หญิงก็ว่าแย่แล้ว นี่กับผู้ชายยิ่งยอมไม่ได้ เพราะเขาเองก็เป็นผู้ชายด้วยกัน

   จะว่าหวงละก็ไม่ค่อยอยากจะยอมรับหรอก แต่ไอ้คนที่มาบอกชอบกันเมื่อวันก่อนมันไม่รับผิดชอบคำที่พูดออกมา
   กลับยอมให้คนอื่นเกาะแขนหน้าตาเฉย

   นึกถึงวันนั้นแล้วยังเคืองไม่หาย เพราะแผลที่ขาเจ็บ ก็เลยเคลื่อนไหวไม่สะดวง จะไปห้องน้ำก็ลำบาก เลยต้องนอนเฉยๆอยู่ในห้องนอนของอีกฝ่าย

   พอกินข้าวเสร็จก็ให้อีกฝ่ายเอาจานไปเก็บ แล้วตัวเองก็กินยา พอกินยาก็เผลอหลับไปอีก ไม่รู้ว่านานเท่าไร

   ตื่นมาอีกทีก็รู้สึกอะไรมันยุกยิกที่ปาก แล้วก็หนักๆบนลำตัวเหมือนมีอะไรมาทับ สงสัยก็เลยลืมตาขึ้นมาดู ก็เจอเข้ากับลูกตาสีน้ำตาลเข้มของใครอีกคนกำลังจ้องมอง

   ไม่ใช่จ้องมองแบบธรรมดา แต่มันใกล้เกิน ใกล้จนปากมันติดกับปาก จะต่อว่าก็ไม่ทัน ลิ้นร้อนๆมันสอดเข้ามาในปากเรียบร้อยแล้ว
   ยกมือขึ้นดัน แต่ก็ไม่มีแรง ขาก็ขยับมากไม่ได้เพราะกลัวเจ็บ ไม่รู้ว่าแผลลึกแค่ไหนเลยไม่กล้าขยับ

   ได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ในคอ เสื้อที่ใส่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร มือร้อนๆมันสอดเข้ามาลูบไล้ไม่หยุด ก็ไม่ได้อยากจะยอมรับ แต่มันก็รู้สึกอ่อนแรง เสียววูบวาบที่ท้องน้อยแปลกๆ

   แล้วลิ้นที่มันสอดเข้ามาก็ขยับวนไปรอบปาก ไล่ต้อนจนไม่มีทางหนี ต้อนเอาลิ้นต้องขยับตามไปอย่างไม่รู้ตัว

   แขนอีกข้างก็ยันศอกเอาไว้แล้วใช้มือลูบหัวไปมาจนรู้สึกดีทำให้ต้องรับตารับ เพราะเริ่มชินกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำ

   จูบตอบตนเสียงจูบเริ่มดังแข่งกับเสียงแอร์ที่เปิด ใจหนึ่งก็อยากผลักไส แต่อีกใจหนึ่งกลับยอมรับว่ารู้สึกดี

   สัมผัสร้อนวาบปะป่ายไปทั่วตัวจนรู้สึกอ่อนแรง มันทาบทับไปหมดทั้งแผ่นอก หน้าท้อง หัวไหล่ แผ่นหลัง มือเล็กยกขึ้นกำเสื้อของอีกฝ่ายแน่น ทั้งเกร็ง ทั้งกลัว แต่ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกมันผสมปนเปกันไปหมดไม่รู้จะเลือกเอาความรู้สึกไหนยกมาแอบอ้าง

   ระหว่างชอบ และไม่ชอบ จะผลักออก หรือปล่อยไป

   “อะ อืม”อดส่งเสียงไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายถอนจูบ เลยลืมตาขึ้นมาดู แต่เหมือนเปลือกตามันหนักอึ้ง หรือไม่กล้ามองหน้าอีกฝ่ายก็ไม่รู้ถึงได้แค่หรี่ตามอง

   “ลืมตาสิ”เสียงสั่งเบาเบาทำให้ต้องลืมตาจ้องมองกับดวงตาคมสีน้ำตาลเจ้มอย่างอดไม่ได้

   ยิ่งจ้องมองยิ่งเขินอาย ไม่กล้าสบตา ได้แต่หลบตาหนี

   “ฮึก”ได้แต่สะดุ้งเวลาที่ริมฝีปากร้อนทาบทับลงบนเนื้อนิ่ม

   ผิวสีขาวจัดแดงเรื่อด้วยความเขินอาย มือหนึ่งยกขึ้นกำเมื้อของอีกฝ่าย ส่วงอีกมือยกมาปิดหน้า

   อายจนไม่อยากมองหน้าอีกฝ่าย อายจนทำหน้าไม่ถูก ได้แต่ปิดหน้าเอาไว้

   “ฮึก ยะ อย่า”ได้แต่ร้องกำมือกับเสื้อของอีกฝ่ายแน่นเวลาที่ริมฝีปากร้อนผ่าวประทับลงบนยอดสีอ่อนสลับกันทั้งสองข้าง

   อยากจะยกมือห้าม อยากจะผลักออก แต่ร่างกายมันเหมือนไม่มีเรี่ยวแรง

   “ฮ่ะ ฮืม”ได้แต่พยายามกลั้นเสียงไว้ในลำคอเวลาที่ลิ้นชุ่มไล้สนรอบสะดือ

   กางเกงขอบยางยืนถุงดึงรั้งทำให้ต้องลืมตาขึ้นมอง มือที่ปิดหน้ายกขึ้นคว้ากางเกงอยากหวาดวิตกกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

   ได้แต่จ้องมองใบหน้าคม สบกับตาด้วงนั้นด้วยแววตาสั่นไหว

   “ยะ อย่าทำ”ทั้งๆที่ไม่อยากจะทำ แต่ทำไมเสียงห้ามกลับผ่าวเบา

   “ไม่ต้องกลัว ผมแค่ใช้มือ”ทำไมแค่มองสายตาอ้อนวอนที่ไม่เคยเห็น เรี่ยวแรงที่ห้ามก็หมดไป ทำได้แค่หันหน้าหนี แต่ก็ถูกมือนั้นจับให้หันมารับจูบแผ่วเบา

   จนผละออกไป ดวงตากลมมองสิ่งที่อีกฝ่ายทำอย่างสั่นไหว จ้องมองด้วยใบหน้าแดงก่ำ
 
   กางเกงถูกถอดออกไปเร็วจนไม่ทันได้ตั้งตัว เหลือแต่ชั้นในสีขาว จ้องมองสิ่งที่กำลังเติบโตอยู่ภายใต้ผืนผ้าบางชิ้นเล็กอย่างเขินอาย

   ทำให้ต้องเบนหน้าหนี ดวงตากลมโตหลุบต่ำไม่กล้ามอง ไม่รู้ว่างกางเกงผ้าบางสีขาวถูกถอดทิ้งไปตอนไหน

   ไม่รู้ว่าร่ายกายตัวเองถูกกอบกุมอยู่นานเท่าไร ได้ยินแต่เสียงกระซิบแหบพล่าวนไปวนมาว่าชอบ ซ้ำไปซ้ำมาจนแทบจำได้ขึ้นใจ
   จนกระทั่งทุกอย่างในสมองเป็นสีขาวโพลน ความสุขที่มีมันทำลักออกมาทำให้จ้องกำมือกับเสื้ออีกฝ่ายแน่น ส่งเสียงร้องลั่นอย่างกลั่นไม่อยู่

   รู้ตัวอีกทีก็นอนหอบอย่างหมดแรงพร้อมกับเสียงกระซิบว่าชอบข้างหู ริมฝีปากจูบหระทับที่หน้าผาก

   ทั้งเขินทั้งอายจนไม่กล้าพูดอะไรได้แต่นอนนิ่งๆให้อีกฝ่ายกอด แล้วเผลอหลับไป


   แต่ว่าตอนนี้ได้แต่มองอีกฝ่าย ไม่รู้ว่าทำสายตาแบบไหนส่งไปให้ รุ้แค่ว่าไม่ค่อยพอใจที่ยอมให้คนอื่นเกาะแขนเอาง่ายๆ

   “นี่ โกรธผมเหรอ”

   “ทำไมต้องโกรธ”กุ้ยช่ายพูดเสียงห้วน หันหนีไม่สนใจ พลางหยิบเอาเป็ดยางมาบีบส่งเสียงให้อันเดรสเหาะเราะชอบใจ

   “หึงผมเหรอ”มาตินถามยิ้มกริ่ม

   “ใครจะไปหึง หลงตัวเอง”

   “งั้นเหรอ”มาตินลากเสียงยาว

   “ใช่ ผมจะไปหึงคุณทำไม”กุ้ยช่ายพูดอุ้มอันเดรสหันหลบมาตินที่ก้มตัวยื่นหน้ามาใกล้ ทำเหมือนจะหอมลูกเล่นกับลูก แต่ไอ้ที่ทำอยู่เนี่ย มันเข้าข่ายลวนลามกุ้ยช่ายอยู่ชัดๆ

   “หึหึ กลับไปเจอดีแน่”มาตินเดินหนี ผิวปากอย่างพอใจทิ้งให้กุ้ยช่ายบ่นอยู่กับอันเดรสเบาเบา

   “ไอ้กอลิล่าหื่นกาม”


มีต่อ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-05-2015 20:40:26 โดย โซ อึน »

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
   “เอาล่ะค่ะ กล้องพร้อมนะค่ะ”แอนนี่ปรบมือส่งเสียงหลังจากที่นักแสดงและทีมงานพร้อมกับทุกฝ่าย

   กุ้ยช่ายมองเห็นตั้งโอ๋ที่ถูกจับใส่ชุดกระโปรงสีชมพูหวานฟูฟ่องจับกระโปรงตัวเองอย่างเขินๆ อีกมือก็เกาหัวเบาเบาเพราะว่าใส่วิกผมหน้าม้า ผมยาวถึงเอว

   กุ้ยช่ายเห็นแล้วเกือบจำลูกตัวเองแทบไม่ได้ นึกไม่ถึงเลยว่าลูกชายตัวเองพอผมยาวก็เหมือนกับเด็กผู้หญิงโดยที่ไม่ต้องแต่งหรือเสริมอะไรสักนิด

   “เดี๋ยวน้องตั้งโอ๋ต้องเล่นตุ๊กตาอยู่ตรงนี้นะค่ะ แล้วก็เดี๋ยวน้องสกาย กับน้องปีโป้เข้ามาแข่งกันจีบนะค่ะ”กุ้ยช่ายยืนอยู่ไม่ไกลมองตั้งโอ๋ด้วยความเป็นห่วง

   เพราะตอนนี้กำลังมีเด็กผู้ชายลูกครึ่งที่มาแสดงด้วยกำลังมาจับมือตั้งโอ๋ชวนคุยระหว่างที่แอนนี่กำลังอธิบาย แต่ตั้งโอ๋ดูเหมือนจะไม่ชอบใจเพราะกำลังตั้งใจฟังแอนนี่

   มือป้อมๆพยายามพลักเด็กผู้ชายที่ชื่อสกายออกแต่อีกฝ่ายก็ไม่ปล่อยมือ ทั้งยังทำท่าจะกอดตั้งโอ๋ให้ได้อีก

   “ว๊ายยยย”แอนนี่ร้องเสียงดัง เพราะตั้งโอ๋ผลักสกายล้ม

   “ตั้งโอ๋ทำไมทำแบบนี้ล่ะ”กุ้ยช่ายโผเข้าไปดุลูกเบาเบา ถามเอาเหตุผล

   “ก็เขาจะหอมแก้มตั้งโอ๋”ตั้งโอ๋เกาะแขนกุ้ยช่ายทำหน้าจะร้องไห้

   “เป็นอะไรมั้ยสกาย”ทางฝั่งพ่อของสกายเองก็เข้ามาถามลูกชาย

   “ต้องขอโทษแทนลูกชายผมด้วยนะครับ พอดีเขาไม่เคยแสดงอะไรมาก่อนเลยไม่ชิน”กุ้ยช่ายเอ่ยขอโทษพ่อของเด็กลูกครึ่ง ดูดูแล้วคนเป็นพ่อไม่มีเชื้อสายอื่น ดูท่าน่าจะเป็นคนแม่ที่เป็นต่างชาติ

   “ไม่เป็นไรครับ ลูกผมไปเกาะแกะลูกคุณเอง เขาเป็นพวกอยากมีเพื่อนนะครับเลยตื่นเต้นที่ได้เจอเพื่อนใหม่”

   “ขอโทษอีกครั้งนะครับ”กุ้ยช่ายบอก

   “ไม่เป็นไรครับ อย่าคิดมาก”

   “ตั้งโอ๋ครับ คราวนี้ห้ามผลักเพื่อนนะครับ”กุ้ยช่ายว่าพลางลูบหัวตั้งโอ๋ แขนอีกข้างก็อุ้มอันเดรส ทำให้ภาพที่เห็นเหมือนคุณพ่อลูกสองที่กำลังยุ่งอยู่กับการเลี้ยงลูกไม่มีผิด

   “แต่ฉะกายจะหอมตั้งโอ๋”ตั้งโอ๋เกาะแขนกุ้ยช่ายพูดเสี่ยงสั่น

   “สกายชอบตั้งโอ๋”คราวนี้สกายลุกขึ้นปัดก้นเดินมาจับมือตั้งโอ๋ ตั้งดอ่ทำท่าจะสะบัดออก แต่กุ้ยช่ายมองปราม

   “ตั้งโอ๋ไม่ชอบ”
   “แต่ตั้งโอ๋เป็นแฟนสกายแล้ว”คราวนี้เด็กลูกครึ่งพูดเองเออเอง จับมือตั้งดอ๋เสร็จสรรพทำให้ตั้งโอ๋หน้าแดง
   “ตั้งโอ๋ไม่มีแฟน ตั้งโอ๋ยังเด็ก”
   “งั้นโตขึ้นค่อยเป็นแฟนกันก็ได้”
   “เอ่อ เด็กๆค่ะ น้าว่าเรามาถ่ายโฆษณากันดีกว่า เดี๋ยวจะไม่เสร็จเอานะจร๊ะ”แอนนาขัดการสนทนาของเด็กซึ่งดูท่ากำลังจะยืดยาวเกินเหตุ

   “เด็กๆน่ารักนะครับ”พ่อของสกายพูดหลังจากเดินออกมายืนดูข้างนอก ไม่รู้ว่าเดินตามกุ้ยมาตอนไหน

   “ครับ เด็กๆน่ารัก แต่อีกไม่นานก็คงโตแล้ว”กุ้ยช่ายพูดยิ้มอย่างเป็นมิตร

   “ผมชื่อกิตครับ คุณล่ะ”

   “ผมชื่อกุ้ยช่ายยินดีที่ได้รู้จักครับ”กุ้ยช่ายยื่นมือไปจับมือที่ยื่นมา

   “ลูกคุณทั้งสองคนเลยเหรอครับ”

   “อ่อ นี่ลูกของเจ้านายผม ลูกผมมีตั้งโอ๋คนเดียว”

   “ชื่อน่ากินทั้งคู่เลยนะครับ”กิตเอ่ยชมพลางส่งสายตา

   “แล้วแม่น้องสกายล่ะครับ ไม่มาด้วยเหรอครับ”กุ้ยช่ายอดถามไม่ได้ เพราะไม่รู้จะคุยอะไร

   “แยกทางกันตอนที่สกายได้แค่ขวบเดียว ตอนนี้ผมเลยเป็นพ่อหม้ายน่ะ”กิตว่าปนหัวเราะ

   “งั้นเหรอครับ เสียใจด้วยนะครับ”กุ้ยช่ายพูดตามมารยาท นึกเรื่องที่จะพูดกับคนคนนี้ไม่ออก

   “แล้วแม่ของตั้งโอ๋ล่ะครับ”

   “เสียไปตั้งแต่ตั้งโอ๋ไม่กี่เดือน อุบัติเหตุน่ะครับ”กุ้ยช่ายตอบเสียงผ่าว

   “เสียใจด้วยนะครับ กุ้ยช่ายเก่งมากเลยนะครับที่เลี้ยงลูกมาคนเดียว”

   “ไม่หรอกครับ แค่รู้สึกอยากปกป้องลูก เห็นลูกแล้วก็มีกำลังใจ คุณกิตเองก็เลี้ยงลูกคนเดียวเหมือนกันนิครับ”

   “ครับ ผมเองก็เลี้ยงสกายมาคนเดียว ไหนจะทั้งงาน ทั้งเลี้ยงลูก คุณกุ้ยช่ายสนใจมาช่วยผมเลี้ยงลูกมั้ยครับ”กิตพูดพลางส่งยิ้มมีความหมาย

   “ไม่ดีกว่าครับ พอดีตอนนี้เขาต้องเลี้ยงลูกให้ผม”กุ้ยช่ายกำลังจะตอบอยู่แล้วเชียว

   แต่ไม่รู้ว่าไอ้กอลิล่าผิวเข้มโผล่มาจากไหนมายืนโอบไหล่ทำท่าวางท่าอยู่แบบนี้

   “คนนี้เจ้านายผมครับคุณกิต”กุ้ยช่ายแนะนำ

   “อ่อ ผมรู้จักครับ”

   “ผมก็รู้จักคุณ ที่เมียทิ้งไปน่ะ ใช่มั้ย”มาตินพูดเสียงเยาะเย้ย

   “ได้ข่าวคุณเองก็เหมือนกันนิครับ หรือว่ายิ่งกว่ากันนะ”กิตตอบกลับ

   “นี่ คุณ อันเดรสหิวนมน่ะ ไปชงนมให้อันเดรสหน่อย ขอตัวนะครับคุณกิต”กุ้ยช่ายเห็นทีท่าไม่ดี พูดขัดลำลากกอลิล่าตัวโตเดินตาม

   “ผมยังคุยไม่จบนะ”มาตินโวยวาย

   “ไม่จบอะไรเล่า ไม่มีใครชวนคุณคุยสักหน่อย”กุ้ยช่ายว่าพลางหยิบขวดนมให้มาตินชงนมให้

   “หึ คอยดู กลับบ้านไปเจอดีแน่”

   “อะ อะไร เกี่ยวอะไรกับผม”กุ้ยช่ายพูดเสียงขัด ไม่วายบ่น

   “ข้อหาคุยกับผุ้ชายอื่น”

   “นี่คุณจะบ้าเหรอ”

   “ไม่บ้าหรอก รอให้ลูกหลับก่อนเหอะ เจอดีแน่”



******************************************

มาแล้วคร่า่าาาาาขอเสียงคนอ่านหน่อยเร้วววววว

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

ใกล้พันรีพลายแล้ววววว ดีจายยยยย ฝุดฝุด

ยังไงก็ฝากอีกเรื่องไว้ด้วยนะคร้าาาา

สัญญารักจากนายโรคจิต   เป็นเเนวโรคจิตปนเอสเอ็ม ใครภูมิคุ้มกันความหื่นไม่ดีไม่แนะนำนะจร๊ะ


ออฟไลน์ บูมเบส

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1740
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-4
ทำไมมันสั้นจังเลยอ่านไม่จุใจเลยธรรมดาอ่านทุกวัน
เดี๋ยวนี้นานๆครั้ง คนแต่งเขียนได้หน้าติดตามสุดๆรอครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-05-2015 20:50:59 โดย บูมเบส »

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
สมาคมคุณพ่อบ้าน ป่วนนนนนนนนเหลือเกิน แต่ละคน

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
มาตินหึงจ๋าละสิ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
อ๋าา~ :-[ น้องตั้งโอ๋มาทำงานวันแรกก็มีหนุ่มน้อยมาตามจีบแล้วเหรอลูก ให้ได้อย่างนี้สิ~ เสน่ห์แรงเหมือนกับคุณป๋าเลยน้าา ^^
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-05-2015 22:15:38 โดย Mouse2U »

ออฟไลน์ ▶August5th◀

  • it was fate
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +184/-2
ตั้งโอ๋น่ารักอ่ะ 5555+


ว่าแต่ถ้ากลับบ้านไป กุ้ยช่ายจะเจอดีไรน๊า อิอิ

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด