หัวข้อ: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)

[Wereena]

อิอิ ขอติดตามเรื่องนี้ด้วยคน ขำพี่ติ 555

[valenna yy]

น่าจะลากขึ้นเตียง

[snowboxs]

ตัดใจได้เร็วจริงๆเลยนะเค
พี่ติก็ฮาได้ทุกอารมณ์จริงๆเล้ยยย

[vk_iupk]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ฮากระจาย
ขอเป็นแฟนคลับพี่ติด้วยคน
55555555+

รอตามตอนต่อไปค่ะ พี่ติขอให้ได้แซ่บนะ ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Phut]

หมดใจ11

ผมนั่งมองพ่อคิ้วเข้มเรียงของเข้าตู้เย็นด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ สถานะแฟนที่ได้มาแบบไม่ได้ตั้งตัวเตรียมใจทำเอางงไม่หาย พ่อยอดชายช่างหน้ามึนแถมยังขี้โมเมมากกว่าที่คิดหลายขุม ซื้อทั้งนม น้ำผลไม้ ของสดและขนมเข้าตู้เย็นไว้ให้ราวกับกลัวผมอดตาย ไม่รู้ว่าจะน่ารักไปถึงไหนนะหนู

"ผมใส่นมไว้ใต้ฟรีซนะ นมพาสเจอร์ไรส์ดูวันหมดอายุด้วยนะครับ"

"ซื้อมาทำไมเยอะแยะ จะกินยังไงไหว"

"ทำงานหนักก็ต้องกินของมีประโยชน์สิ วันๆ พี่กินอะไรบ้าง ส้มตำงี้ อาหารแช่แข็งงี้ จะไหวเหรอ"

หืม...เป็นห่วงพี่เหรอคนดี ไหนมาเอารางวัลสิจ๊ะ

"ไม่เอาอ่ะเก็บไว้เถอะ ผมซื้อให้แฟน"
เขารีบหยิบแบงค์สีเทาที่ผมยัดใส่กระเป๋าเสื้อให้ไปหยกๆ ส่งคืนมาให้ พร้อมยิ้มมุมปากอย่างกรุ้มกริ่ม ยักคิ้วเข้มให้อีกจึ้ก

อูยยย...แม่นกะโหลก ! ผู้ใหญ่ให้ของก็ต้องรับไว้มึงไม่เคยได้ยินรึไง๊

"งานการยังไม่มีทำหัดทำตัวป๋า"

"ไหนเรียกป๋าซิ"

"ขอบคุณครับป๋า..." ผมลากเสียงยาวประชด พ่อมหาจำเริญยิ่งหัวเราะชอบใจ แขนใหญ่พาดมาเหนี่ยวคอผมไว้พร้อมบีบแก้มสองข้างเข้าหากันมือเดียวจนปากยื่น

"น่ารักนะเรา"

"ปีนเกลียว"
 
"เขินน่ารักจุงงง"

เออ! กูเขิน รึมึงจะเอา ! ! ขอร้องอย่าแอ๊บแบ๊วมันไม่เข้ากับหนังหน้าเข้มๆ ของมึงเลย

"ไปไกลๆ ไป๊ กูจะไปอาบน้ำ" ผมผลักคางพ่อจนหน้าหงายแล้วรีบพุ่งเข้าห้องน้ำอย่างไว เขายังไม่วายตะโกนไล่หลังมาเสียงลั่นบ้าน
"อาบเร็วๆ นะครับ อย่าให้ป๋ารอนานนะจ๊ะ" พร้อมกับเสียงหัวเราะแบบคนเส้นตื้น

ไอ้ห่ารากกก เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวมึงอย่าร้องนะน้องนะ ! !

วันนี้เราจะไปตรวจเลือดกัน ความจริงผมไม่รีบหรอกแต่พ่อทูนหัวไม่รู้มึงจะรีบไปไหน
อาบน้ำเสร็จกินข้าวหมูกรอบที่เขาซึ้อเข้ามาให้ ออกเดินทางโดยใช้เวลายี่สิบนาทีเราก็มาถึงโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังติดทะเล

 วันนี้ผมเข้ากะดึกจึงมีเวลาพอสมควร ตั้งใจว่าหาหมอเสร็จจะกลับไปนอนสักหน่อย คิดอะไรเพลินๆ จบไปหลายเรื่องเพิ่งจะรู้สึกว่าไอ้ตัวดีเงียบไป

"เป็นไรเงียบเลย"

"เปล่า..." ปากบอกเปล่าแต่หน้านี่ไม่ไหวนะ ทำหน้าเหมือนอาม่าไม่จ่ายค่าขนม

"..."
ไม่รู้ครับ ไม่อยากเซ้าซี้ ถึงเวลาอยากบอกเดี๋ยวพวกก็บอกเอง ผมไม่คิดมาก

ระหว่างรอหมอเรียกเขามีท่าทีอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด หลายครั้งที่สบตาเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง เม้มปากอยู่หลายครั้งแต่แล้วก็เบือนหน้าหนีโดยไม่พูดอะไร

มันคืออะไรบอกกูที...

...ไม่มีอะไรหรอกเขาคงไม่อยากชวนคุยมาก กลัวเรารำคาญ  / ขาว

หรือเขาไม่ไว้ใจเราวะ / ดำ

ไม่ใช่มั้ง เขาคงง่วง หรือเหนื่อยมากกว่า / ขาว

หรือเขาจะเป็นโรคอะไรเปล่าวะ ? / ดำ

ถามสิ คุยกันดีๆ ก็รู้เรื่องแล้ว /ขาว

ก็เห็นอยู่ว่าเขาไม่อยากคุย หรือว่าเขาเป็นเอดส์ ! ถึงได้ทำหน้าเครียดเพราะกลัวกูรู้ความจริง ! /ดำ

บ้ารึเปล่าคนเป็นเอดส์เขาไม่กล้ามาตรวจเลือดด้วยหรอก / ขาว

หมับ ! เขาจับแขนผมแน่นพลางขยับเข้ามาใกล้ ท่าทีคุกคามจนไม่น่าไว้ใจ ผมเบือนสายตาไปมองตัวเลขสีแดงบ่งบอกว่าถึงคิวของเรา หันกลับมามองเขาอีกครั้งใบหน้าเข้มมีเหงื่อผุดพรายราวคนเหนื่อยจัดทั้งที่อยู่ในห้องแอร์
ปากหนาเอ่ยถ้อยคำที่ฟังแล้วราวกับเสียงสะท้อนก้องจากหุบเหวลึกที่น้อยคนนักจะได้ยิน

"พี่ติ ผมมีเรื่องอยากบอก"

ไม่นะ...

"ความจริงคือผม..."

ม่าย พี่ไม่อยากได้ยินคำนั้น

"คือ..."

ถ้ามึงเป็นเอดส์กูก็อดแซบสิวะ !

"คิวที่ยี่สิบสองเชิญห้องสองค่ะ"

ตึก ตึก...  ตึก ตึก... ...ผมได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง

เสียงอัตโนมัติเรียกให้เราเข้าไปยังห้องพิพากษา คุณหมอสาวสวยตรวจร่างกายเราตามหน้าที่ แต่ผมไม่ได้ฟังเธอมากนัก จนถึงขั้นตอนการเจาะ แพทย์เป็นผู้ลงมือทำให้เอง เข็มปลายแหลมถูกจ่อลงบนเส้นเลือด เขาหน้าซีดเพราะกลัวผมรู้ความจริง
ปากหนาพึมพำบางอย่างช้อนตาขึ้นมองผมราวจะขอความเห็นใจ ขอโอกาสหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ผมรู้สึกหวั่นในใจ ความจริงกำลังจะปรากฏต่อจากนี้และผมเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

แขนแข็งแรงข้างหนึ่งเหนี่ยวเอวผมไว้ราวกับจะอ้อนวอนไม่ให้ผมทิ้งเขาไป เพียงเสี้ยววินาทีที่เราสบตากับเข็มเล่มใหญ่ก็ทิ่มทะลุเนื้อ

"อ้ากกก ! !"

พ่อมึงกระชากเอวกูไปเกาะแน่น เสียงร้องไม่ต่างควายถูกเชือดดังอู้อี้จากใบหน้าที่เอาแต่มุดพุงผม

เสียงเคยทุ้มนุ่มกระชากใจไอ้ติบัดนี้โหยหวนราวสัมพเวสี ความชื้นแผ่กำจายจนชุ่มเสื้อเชิตเป็นวงกว้างบริเวณพุงผม ทั้งน้ำมูกน้ำตามาหมด !

"จะเสร็จแล้วค่ะ เจ็บนิดเดียวเอง ไม่เป็นไรค่ะ ร้องได้ร้องเลยค่ะ คิกคิก"

ปากพูดมือนางกูสูบเอาเสือดสุดที่รักกูไป

'ร้องได้ร้องเลยค่ะ '  ดีออก ! !

พ่อยอดชายดวงใจกู ความหล่อ ความเท่ของมึงหายไปไหนหมด... ดวงใจไอ้ติราวกับถูกขยี้ด้วยส้นเข็มแหลมปรี๊ดของคุณหมอหน้าขาว ทำแบบนี้ฆ่ากูเลยเถอะ

กระซิก น้ำตาจิไหล... พยาบาล ! เอาทิชชู่มาให้กูที ! เสื้อกูเปียกหมดแล้ววว

ดูดู๋  กร๊ากกก ตาเหลือกเลยพ่อมึง
 

การเจาะเลือดเสร็จสิ้นคุณหมอได้เลือดพวกผมไปคนละสองหลอด แล้วจึงปล่อยให้ผมอยู่กับเขาตามละพัง

"ไหวไหมเค" ผมจ่อแอมโมเนียเข้าปลายจมูกคมสัน ลูบหน้าลูบหลังให้พ่อที่พะงาบบนเตียงห้องตรวจ "กลัวเข็มทำไมไม่บอกแต่แรกวะ"

"บอกก็ไม่เท่สิ ยังไงก็ต้องตรวจอยู่ดีนั่นล่ะ แค่นี้จิ๊บๆ แล้วเมื่อไหร่พี่จะเลิกขำวะ "

หึ ! เจี๊ยบๆ กุ๊กๆ คิกๆ ขากกก ถุย

เขากดยิ้มมุมปากคงคิดว่าตัวเองหล่อเสียเต็มประดา ชิชะ ยอมรับก็ได้ครับว่ามันน่าพิศสมัยมากแต่ขณะเดียวกันมันดูกวนตีนมากเช่นกัน เห็นแล้วอยากเฉดหัวส่ง

"โอ้ย ! เจ็บนะเนี่ย รังแกเค้าได้ไง นั่นนิ้วหรือซุงวะ โคตรสาก โอ๊ย ! "

"เออ มือกูสากไม่ใช่คุณหนูอย่างมึงนี่จะได้นุ่มนิ่มหน่อมแน้ม กลัวกระทั่งเข็มฉีดยา" ผมเหยียดยิ้มอย่างคนเหนือกว่าแอบสะใจเล็กๆ

"จุ๊ๆ ไม่เอาไม่พูดสิครับ" เขาลุกนั่งพรวดพราดเหลือบซ้ายแลขวาเอานิ้วจุ๊ปากราวกับกลัวคนอื่นรู้

แหม...ไม่ทันแล้วครับคุณ เขารู้กันทั้งแผนกแล้วว่าตัวควายๆ อย่างมึงกลัวเข็มเล่มเท่ามด

"ที่จริงผมมีเรื่องจะบอกพี่" เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างจริงจัง "เอาหูมา...แต่พี่อย่าตกใจนะ"

"อย่ามามุก"

"ผมพูดจริง ฟังผมก่อน นี่จริงจังนะครับ"

เอาแล้วไง เรื่องไรวะ ?

ด้วยความอยากรู้บวกสีหน้าเป็นการเป็นงานของเขาผมจึงเอียงคอเข้าไปใกล้ เขายกมือป้องปาก ก่อนจับคอผมไว้แน่น !

จ๊วบบบ !

กูนึกแล้วว่ามึงต้องมามุกนี้ น้ำลายเต็มแก้มกูเลย ยี้ !

"เอ้าเขินๆ หน้าแดงแล้ว กิ้วๆ"

ผมรู้สึกว่าตัวเองเม้มปากอย่างเหลืออด หัวใจเต้นแรงจนหนวกหู แถมเนื้อตัวยังสั่นไปหมด

ของขึ้นเลยครับ พี่สั่นสู้นะจ๊ะ !


หาหมอเสร็จก็ถึงเวลาต้องแยกย้ายเขากลับหอส่วนผมงีบเอาแรงไว้เข้ากะดึก จนกระทั่งเวลางานมาถึง แม้ภาระงานจะหนักหนาและอาจต้องอยู่ล่วงเวลาแต่มันเล็กน้อยมากเพราะไม่ได้สำคัญกับความรู้สึกผมเลย

"พี่ติ..." เสียงไอ้นพเรียกผมออกจากโลกส่วนตัว ยกเจ็ทขึ้นผึ่งพลางเช็ดมือ ปั้นหน้าเปื้อนยิ้มอย่างคนพี้ยาให้กลับมาปกติที่สุด

"ว่าไง"

"ปุกโทรมาบ้างไหมพี่ " นพมันถามหน้าเครียด มันอยู่ในชุดธรรมดาเพราะออกกะไปแล้ว แต่ที่มาร้านคงต้องการคุยกับผม ปุกหยุดงานเป็นวันที่สี่แล้ว เธอยังติดต่อกับผมเป็นปกติแต่ไม่ต้องบอกผมก็เดาได้ว่าเธอไม่รับสายนพ

"โทร...ปุกสบายดี" ผมตอบตามจริงเธอดีขึ้นมากและกำลังจะกลับมาทำงาน "มีอะไรรึเปล่า"

"พี่ก็รู้ใช่ไหม... คือเรามีปัญหานิดหน่อย ผมอยากอธิบายแต่ปุกไม่รับสาย " มันอึกอักเหมือนไม่รู้จะพูดอย่างไรดี แต่แล้วก็โพล่งออกมาในที่สุด "พี่ติช่วยติดต่อปุกให้ผมหน่อยได้ไหม ผมมีเรื่องต้องขอโทษ"

"นพ..." ผมเรียกน้องแค่นั้น เขาไม่หยุดพรูความรู้สึกสีหน้าสลดดูเศร้าและรู้สึกผิด
"ผมไม่รู้จะทำยังไงพี่ติ ผมพลาดไปแล้ว และผมไม่อยากเลิก"

"พี่ไม่อยากยุ่งว่ะ ไว้พรุ่งนี้ปุกกลับมานพก็คุยเองแล้วกัน"

"แต่ผมอยากให้พี่ช่วยพูด ปุกมันนับถือพี่ ผมกลัวมันไม่ยอมฟังผม อีกอย่างพี่เป็นผู้ชาย คงเข้าใจผมใช่ไหม"

ผมระบายลมหายใจอย่างหนักหน่วง จะว่าลำเอียงก็ได้แต่ผมเข้าข้างปุก เป็นผู้ชายแล้วไง ผู้หญิงแล้วไง ความรู้สึกมันคงไม่ต่างกันหรอก ใครบ้างจะอยากได้คนรักไม่ซื่อสัตย์ อะไรผิดถูกก็รู้ ทำไมไม่ช่างใจดูเอา

"เอาเป็นว่า...พี่ไม่รับปากว่าจะช่วยพูด แต่จะบอกปุกให้ว่านพอยากขอโทษ ตกลงไหม"

"เอางั้นก็ได้พี่ งั้นผมฝากปุกมันด้วยนะ"

ผมพยักหน้ารับขณะนพมองผมอย่างมีความหวัง ผมรู้ว่าปุกใจอ่อนแน่โดยที่ผมไม่จำเป็นต้องพูด และมันทำให้ผมคิดถึงเขากับคนรักเก่า  สามเดือนมาแล้วนับจากวันที่ผมเห็นเขาร้องไห้ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาทึกทักเอาเองว่าเราเป็นแฟนกัน
แต่สองปีที่เขาคบกันมันคงไม่ง่ายที่จะลืม

เคจะตัดใจได้อย่างที่บอกจริงเหรอ ? เขาให้ใจผมแค่ไหนกัน...

ผมก็แค่อยากได้มันทั้งหมดไม่ใช่แค่เศษเสี้ยว

ต้องได้ทั้งตัวและกล่องดวงใจด้วย !

[B52]

 

[BlueCherries]

 

อุแหม่ "กล่องดวงใจ" ทำคิดลึกไปหลายนาที 

ว่าแต่นพนี่แม่ง ไม่เข็ดนะ ยังมีหน้ามาบอกแบบนี้ อย่าให้ปุกคืนดีเลยค่ะ ไม่สมควรคบอย่างแรง เชื่อได้ว่าต้องมีครั้งหน้าถ้าฮิมยังคิดแบบนี้อยู่

ปอลิง เป็นแฟนกัลแร้วเอ๊าะ (หัวเราะแบบฟินหลาย  )

ปอลิง2 เลิฟยูวคุณ Phut จุฟๆ 
 
ปอลิง3 เจอคำผิดที่นึงค่ะ เรียงของเข้าตัวเย็น

[snowboxs]

เอ๋ กล่องดวงในที่ว่า มันเป็นแบบไหนนะ 5555

[valenna yy]

กล่องดวงใจ==>???

[BoolinMini]

เอามาทั้งยวงเลยก็ได้พ่อเอ้ย คริคริ

[suck_love]

นี่ก็รอผลเลือดจะแย่ละค่ะ
อยากรู้หนุ่มนักกีฬาจะแซ่บแค่ไหน 

[Freja]

เรียบเกินไปจนน่ากลัว
ไม่รู้ว่าเคมีอะไรซุกใต้พรมหรือเปล่า?
เร็วและง่ายเกิน
อินพเกลียดผู้ชายพรรค์นี้ที่สุดเลย
ไม่อยากเลิกแล้วทำทำไม?
เราชอบปุกเพราะว่านางเป็นเพื่อนที่ดีของพี่ติเสมอมา

คำผิดนะคะ

ร้านลาภ - ร้านลาบ (ถ้าหากว่าไม่ใช่ชื่อร้านนะคะ)
ช่องฟิต - ช่องฟรีซ   (เราพาลไปอย่างที่ฟิตค่ะ)

[BlueCherries]

เรียบเกินไปจนน่ากลัว
ไม่รู้ว่าเคมีอะไรซุกใต้พรมหรือเปล่า?
เร็วและง่ายเกิน
อินพเกลียดผู้ชายพรรค์นี้ที่สุดเลย
ไม่อยากเลิกแล้วทำทำไม?
เราชอบปุกเพราะว่านางเป็นเพื่อนที่ดีของพี่ติเสมอมา

คำผิดนะคะ

ร้านลาภ - ร้านลาบ (ถ้าหากว่าไม่ใช่ชื่อร้านนะคะ)
ช่องฟิต - ช่องฟรีซ   (เราพาลไปอย่างที่ฟิตค่ะ)

เออนั่นสิ ลืมคิดเรื่องเค

เคจะทำร้ายจิตใจพี่ติป่ะคะ??

[lnudeel]

เคไม่หลอกพี่ติใช่มั้ย?   

[jirojiro]

ให้ทั้งกล่องดวงใจ คริคริ

[May@love]

เจ๊คะอยากได้กล่องดวงใจน้องเค แต่เจ๊อย่าลืมดูแลกล่องดวงใจตัวเองนะ รักษาไว้ก่อน

ไม่อยากเห็นเจ๊เสียใจ

[Phut]

หมดใจ12


นายคิมหันต์ วรเมธากุล เกิดวันที่ 1 / 4 /xx อายุ 21 หนัก 80 กก. สูง 184  ซม.

CBC
HGB                 14
HCT                  45 %
Blood Group   AB
Rh Group         Positive

ผมไล่สายตาไปตามตัวหนังสือบนแผ่นกระดาษ ไอ้บนๆ ที่ผ่านตามาผมไม่ใคร่สนใจเท่าไหร่แต่ที่สำคัญมากๆ มันตรงนี้

Anti-HIV         Negative
HBsAg            Negative


"สุขภาพดีมากค่ะ ไม่พบโรคติดต่อทั้งเอดส์ ไวรัสตับอักเสบบีและซิฟิลิส รวมถึงโรคอื่นๆ"เธอยิ้มหวาน แบบหวานมาก หวานเฟ่อร์  หวานน้ำตาลอาย ผมรู้ตัวเองดีว่าผมมันหล่อแต่เสียใจด้วยนะหมอ...ผมมีแฟนแล้ว

กั่กๆๆ คิดแล้วจั๊กจี้ว่ะ

วันนี้ผมมารับผลคนเดียวเนื่องจากเราหาเวลาว่างตรงกันไม่ค่อยได้ และเพื่อความสบายใจนายคิมหันต์จึงให้ผมมารับผลกับมือตัวเอง

"ขอบคุณครับ" ผมเตรียมจะลุกโดยไม่ได้สนใจผลเลือดตนเองเท่าไหร่ ยังไม่ทันได้ก้าวไปไหนคุณหมอก็รีบพูดดัก

"เดี๋ยวค่ะคนไข้"

"ครับ ? "

"คุณจิตติใช่ไหมคะ เชิญนั่งต่อสักเดี๋ยวค่ะ เรื่องผลเลือดคุณ"

หือ หือ หือ ? อะไร...สีหน้าจริงจังต่างจากเมื่อกี้มันคืออะไร๊

ได้ฟังแค่นั้นใจผมก็เต้นโครมคราม พร้อมกับคำถามมากมาย เห็นสีหน้าของหมอ ใจที่เต้นรุนแรงแทบตกไปอยู่ตาตุ่ม

"อย่าบอกนะว่าผม..."

"ค่ะ จากผลเลือดคุณต้องดูแลตัวเองให้ดี "

มือผมเย็นเฉียบแม้จะหายใจยังลำบาก ไม่กล้าแม้แต่จะยกผลเลือดตนเองขึ้นดู นี่ผมเป็น...เหรอ ไม่จริงใช่ไหม

ทั้งที่เคยมั่นใจว่าผมปลอดภัยเต็มร้อยแต่มาวันนี้ทั้งหมดนั้นผมคิดผิด ผมไปติดใครมา นะเฎชหรอ หรือเฆน หรือ...

"หมอสั่งยาบำรุงโลหิตให้แล้วนะคะ ทานวันละหนึ่งเม็ดหลังอาหาร รับรองว่าดีขึ้นแน่ ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณต้องทานอาหารให้มีประโยชน์ควบคู่การออกกำลังกายด้วย เน้นอาหารจำพวกเสริมธาตุเหล็ก ผักหรือตับก็ได้นะคะ ถ้าได้ทั้งสองอย่างจะดีมากค่ะ "

กูเป็น... กูเป็น ! มึงได้ยืนไหม๊ ใครหน้าไหนจะกล้าให้กูแดกตับ ห๊ะ ?

"หมอตรวจผิดรึเปล่าครับ ผม..."

ตับ... ตับ ตับ ! ตับ ตับ ! ? ทำไมต้องเป็นตับวะครับ คิดแล้วก็ยกผลตรวจแผ่นของผมขึ้นดู
 
Anti-HIV         Negative

"ไม่ผิดหรอกค่ะ  ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นนะคะโลหิตจางไม่ใช่โรคติดต่อค่ะ แต่ถ้าทรัพย์จางจะน่าเครียดกว่า"

งึด ! ! อุเหม่ ! กล้าเล่นมากกก เล่นซะกูเกือบช็อค !
แม่มาลี...

สรุปคือผมและเขาแข็งแรงปลอดโรคทั้งคู่ แต่ผมได้ยาเม็ดแดงมากินเป็นกอบเป็นกำ ช่างไม่ยุติธรรม กูเสียตั้งหลายพันให้ยากูแค่เนี้ย !





"เตรียมยกพลขึ้นบก"

ภาพแพนกวินสติรั่วสี่ตัวโลดโผนโจนทยานอยู่ในเรือแจวกอปรเสียเซอร์ราวด์สี่ลำโพงกรอกหูผมแทบพัง
แถมยังถูกเบียดจนตัวลีบทั้งที่โซฟาบ้านกูตั้งกว้าง !

"เราเสียเครื่องยนต์ไปหนึ่ง " ไม้พายสี่อันที่ใช้เป็นไม้โถกเถกโดนหมึกสติลไป

"ฮ่า ๆ ๆ "

"เครื่องสองและสาม"

"ห๊า ! ฮาาา ฮ่า ฮะ ฮ่า ฮ่าาาา" ขำขี้แตกขี้แตนเลยพ่อมึง

"เราเสียเครื่องยนต์ตัวที่สี่แล้วครับ"

"เปลี่ยนไปใช้พลังงานสำรอง ! "

"รับทราบครับผู้การ"

แล้วเรือแจวก็ทิ่มโครมลงบนเวสป้า โดยมีแพนกวินไพรเวทเป็นคนบิดคันเร่งหนีการตามล่าจากหมึกแบบอุตลุด

"กร๊ากกก ฮ่า ๆ ๆ"

ยอมรับครับว่าตลกแต่ผมดูจนจำได้แทบทุกรายละเอียด วันไหนว่างตรงกันเราจะกินข้าวบ้านผมตบท้ายด้วยการดูหนังจนเป็นกิจวัตร สิ่งที่ผมทำตอนนี้คือการนั่งมองหน้าพ่อคิ้วเข้มที่หัวเราะน้ำตาเล็ดไม่ห่วงภาพพจน์  ถึงอย่างนั้นมันไม่ได้ดูทุเรศลูกตาเลย แต่กลับขับให้เขาดูหล่อเหลาแบบผู้ชายอารมณ์ดี

หรือมองอีกทีก็คนบ้าดีๆ นี่เอง พ่อคุณเอ้ย...มึงจะขำอะไรปานนั้น มือหนึ่งโกยเลย์ในมือของผมเข้าปากทั้งยังขำไม่เลิก

เบียดกูไม่พอยังแย่งขนมกูอีก ขอให้ขนมติดคอตาย !

กว่าหนังจะจบพ่อแทบจะโดดขึ้นมานั่งตักกูอยู่แล้ว เมื่อยนะเนี่ย ! นวดให้กูเลย นาบให้กูด้วย คึคึคึ

"กลับไปนอนได้แล้วมั้งพรุ่งนี้ทำงาน วันแรกอย่าให้ล่ม"

ผมพูดดักตอนที่ไอ้ตัวโตเตรียมเลื้อยบนตัก สัปดาห์นี้ผมเข้ากะเช้าส่วนเขาได้งานเป็นผู้ช่วยฝ่ายขายในโรงงานผลิตอะไหล่รถชื่อดัง ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับสิ่งที่เรียนมาสักนิด ซ้ำ...พ่อเส้นใหญ่จริงอะไรจริง

"เพิ่งหกโมงครึ่ง รีบออกนอกหน้าไปแล้วครับ" ว่าแล้วหัวโตก็ทิ้งแหมะลงบนตัก แขนข้างหนึ่งรัดขาผมแน่น ซุกหน้าลงกับพุงกะทิของผม"หอม...เหมือนโกโก้"

โกโก้นี่ชื่อหมาป่ะ ถ้าหอมเหมือนหมากูก็ไม่ปลื้มนะน้องนะ

"นมหกน่ะ... อย่าซบมันเลอะ"

มันช่วยไม่ได้ที่ผมเป็นพวกบ้าจี้จนต้องแขม่งพุง ปฎิกิริยาของร่างกายมันเป็นอัตโนมัติ เขาส่งเสียงงึมงำเหมือนรับรู้แต่กลับยิ่งซุกหน้าเข้ามาอีก จนผมต้องปราม

"เค"

"ได้ผลเลือดแล้วนี่ครับ"

แขนใหญ่เหนี่ยวคอผมลงไปอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมก็ทาบทับร่างกายใหญ่โตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปากหนาอ่อนนุ่มเจือด้วยรสหวานและกลิ่นแฟนต้าน้ำส้ม มือเย็นสอดเข้ามาด้านหลังลูบไล้จากบั้นเอวขึ้นมาเรื่อยๆ จนในที่สุดเสื้อผมก็ถูกโยนไไว้ที่ไหนสักแห่งพร้อมเสื้อยืดสีเขียวมะนาวของเขาเพื่อไม้ให้น้อยหน้ากัน

เรานั่งดูหนังกันตั้งแต่เย็นจนมืดผมยังไม่ได้เปิดไฟ ตอนนี้จึงอาศัยแสงจากจอภาพชี้นำ ผมหยัดตัวขึ้น นัยน์ตาสีนิลวาววับจ้องผมไม่วางตาทั้งเนื้อทั้งตัว รอยยิ้มเย้าหยอกจุดขึ้นมุมปาก สองมือตะครุบสะโพกผมแน่นทั้งยังนวดคลึงผ่านเนื้อผ้าอย่างย่ามใจ

กล้ามเนื้อพอดีตัวที่สะท้านแสงไฟวอมแวมของเขามันช่างเพอร์เฟ็ก ซิกซ์แพ็คหกลูกขึ้นเป็นลอนยามผมลากปลายนิ้วผ่านแผงอกหนา จงใจสะกิดยอดอกสีเข้มเบา ๆ ไต่ลงมาเน้นหนักที่แอ่งสะดือ

มือผมสั่นเลือดในกายมันพุ่งพล่านเกินจะห้ามอยู่ เนื้อหนุ่มเต้นร็อคแอนด์โรลจนสันนิบาษจะกิน
เข็มขัดหลุดออก ภายใต้ยีนส์คือบ็อกเซอร์และกางเกงในสีขาวที่เป็นเกราะกำบังอสูรร้ายผู้ตื่นจากการหลับใหล

นี่มันห่อหมกปลาช่อนอเมซอนเลยนะเฮ้ย ! อูยยย...เครื่องแกงคงเผ็ดแสบไส้

"ห้ามเปลี่ยนใจนะ ห้ามมีข้ออ้างและข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้น" นายคิมหันต์ยึดข้อมือผมแน่น ไม่ทันได้อ้าปากเถียง พ่อหมีขาวตัวใหญ่ยักษ์ก็ตวัดผมขึ้นบ่า "เปลี่ยนโลเคชั่นเถอะ โซฟามันแคบไปสำหรับเราสองคน"

ผมโดยสารมนุษย์ร่างใหญ่ โคลงเคลงไปมาจนเวียนหัว สถานีต่อไปคือห้องของผม พ่อบุญทุ่มจริงๆ ทุ่มลงมาทีเตียงสามคูณห้าฟุตของผมแทบพังซ้ำยังดูเล็กลงไปอีกเมื่อชายร่างใหญ่นัวเนียกันสองคน ความรักไม่ใช่เรื่องบนเตียงแต่ถ้ามึงไปที่ระเบียงหรือสนามหญ้า รับรองว่าจะมีเพื่อนบ้านมากินเผือกเป็นดงแน่ๆ

เขาพรมจูบทั่วใบหน้าลามไปทั้งตัว ยิ้มพอใจเมื่อร่างกายผมตอบสนองเขาเป็นอย่างดี ลิ้นสีสดแลบเลียริมฝีปากแห้งผากคล้ายหิวกระหาย ก่อนจูบนุ่มนวลจะกลายเป็นการตะโปมจูบอย่างดุดัน

ฝ่ามือและทั้งร่างของผมสัมผัสได้ถึงความร้อนและพลังงานอันล้นเหลือจากร่างกายสมบูรณ์ตรงหน้าที่บดเบียดผมทุกตารางนิ้ว

ขอถอนคำพูดที่เคยบอกว่าเขายังเด็กอยู่เลย เขาไม่ใช่เด็กแต่เป็นชายฉกรรจ์ และดูเหมือนจะกลัดมันด้วย

ปลาช่อนอเมซอนก็ของจริง หลุดมาจากป่าดงดิบจริงๆ กรี๊ด ! !

ช่วงจังหวะหนึ่งเขาละจากทุกอย่างเงยหน้ามาสบตาผม รอยยิ้มพรายประดับใบหน้าเข้มดูหล่อเหลาแต่ชวนพิศวงจนผมใจสั่น

"เดี๋ยว..."

ผมดันท้องเขาไว้ หยิบบางอย่างจากหัวเตียงส่งให้ นายคิมหันต์กัดบ่าผมโทษฐานขัดจังหวะแต่ก็ยอมรับไปใช้แต่โดยดี

ถึงจะครวจเลือดแล้วแต่ก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อนล่ะครับ

'Oh...
Ohoohwooe...
Oooh...
Ooohhwooe...
Nobody wanna see us together...'

เพลงเรียกเข้ามือถือเคดังขึ้นจากที่ไกลๆ เขาชะงักเล็กน้อย

"ไปรับก่อนก็ได้นะ"

"ช่างมันเถอะ"

เขาไม่วางมือจากกิจกรรมของเรา แม้มือถือจะดังขึ้นอีกหลายครั้งเขากลับไม่มีท่าทีอะไร ผมจึงปล่อยเลยตามเลย

คงไม่มีใครคิดว่าผู้ชายตัวใหญ่อย่างผมจะกลายเป็นตุ๊กตาให้เขาจับพลิกคว่ำพลิกหงายได้ตามใจปอง
ที่เคยบอกว่าผมเป็นพวกขี้อาย...ผมเป็นอย่างนั้นจริงๆ ดังนั้นจึงช่วยไม่ได้ตอนผมยกแขนปกปิดใบหน้าที่แสดงอารมณ์เกินกว่าจะควบคุมไหว

"ชู่ว์... ขอผมดูหน่อย"
เคกระซิบข้างหูก่อนดึงมือผมไปตรึงไว้กับเตียง แสงสลัวสะท้อนดวงตาที่จับจ้องผมแทบทะลุไปทุกอณู
"เซ็กซี่จัง..." หมีขาวกระซิบเสียงพร่าขบเม้มติ่งหูก่อนซอกซอนด้วยลิ้นชุ่มน้ำจนได้ยินเสียงชื้นแฉะ

อยากจะบอกให้รอก่อนแต่ลิ้นร้อนของเขาบังคับให้ผมส่งเสียงได้เพียงในลำคอ

ยามขับเคลื่อนเสียงต่ำคำรามก้องไม่ต่างสัตว์ป่า มือหนาไม่ต่างอุ้งเล็บตะปบไว้ไม่ให้เร้นหนี

วินาทีต่อมาผมถึงได้รู้ว่า

เหยื่อที่ถูกตะครุบกินมันรู้สึกอย่างไร

[BlueCherries]

 

ประท้วงๆๆๆ ตอนนี้สั้นไปค่ะคุณ phut

   

[B52]

อย่าสิ!!!! จะอ่านอีก

[mukmaoY]

   ไหนใครนะตอนแรกจะฉุดเค้า
ทุกตอนมีแต่จะขย้ำเค้า
มาตอนนี้.....

[snowboxs]

พี่ติไหนร่ำๆว่าจะกดน้องเขาไม่ใช่เหรอ
ยังไงกลายเป็นโดนตะครุบแบบไม่มียั้งเลยล่ะ

[valenna yy]

ห้ะ!!! อะไรนะมาแค่นี้ ไม่จริ๊งงงงงง

[wan_sugi]

หมดใจ = น่าสนใจตอนต่อไปจริงๆ

[เกรียนเหมียว]

  ดีใจมาต่อแล้ว ขำเวลา อ่านที่นายเอกบรรยายจริงๆ555  ตอนนี้จบแล้ว รึ ห๊ะ !,   

[stickyyrice]

อ้ากกกกก
ชอบมากกก เพิ่งได้มาอ่าน มาต่อเร็วนะ

[Freja]

ค้างแบบนี้เลย?
พี่จิตติขาาาาทำม๊ายพี่ออกสาวมากๆเลยค่ะตอนนี้
หรือว่าเป็นเฉพาะตอนที่พี่จะถุกกินตับคะ?

แล้วโทรศัพย์ที่เข้ามานั้นมันอะไร?
เคอย่าทำป้าช็อคนะลูกนะ
อย่าทำพี่จิตตินะ

[BeeRY]

แอร๊ยยย คนพี่โดนคนน้องกินตับแล้ว

[Phut]

เรื่องนี้ใสใสเขอะ ตอนที่แล้วใครบอกสั้น ไม่สั้นนะตัว มาตรฐานเค้าไม่เกินหมื่นคำต่อหนึ่งตอน คึคึคึ

ใครอยากอ่านเอ็นซีคงไม่ได้อ่านเพราะพี่ติแกขี้อายต้องเข้าใจพี่แกนะ หรือใครอยากให้เคเล่าบ้าง ??

 

ขอบคุณทุกกำลังใจจ้า

หมดใจ 13

"วู้ววว ! ! "  ซู่...

          น้ำซัดสาดรอบทิศทางผสานเสียงกรีดร้องโห่แซวของหญิงชายทั้งแท้และเทียม ประชากรแทบทุกเพศทุกวัยและทุกเชื้อชาติเนืองแน่นกันอยู่ที่นี่ ร้านรวงริมหาดเปิดไฟวิบวับตามแบบฉบับสถานบันเทิงยามค่ำคืน ดนตรีเร้าใจดังกระหึ่มทามกลางผู้คนคลาคร่ำหลั่งไหลกันมาจนมืดฟ้ามัวดิน 

ยินดีต้อนรับสู่...งานไหลพัทยาาา ! ! วู้ววว ! ! !

โครม ! ซ่าาา

โอ้ย !  ขนดากตั้งครับ ไม่รู้ว่าวันนี้ผมโดนสาดไปกี่ร้อยขัน นั่งท้ายกระบะตั้งแต่เย็นจนตอนนี้ปาเข้าไปทุ่มเศษท่ามกลางการจราจรไม่เกินสามสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงหรือบางเวลาก็ติดแหงกไม่ไปไหน ตัวไอ้ติแทบยุ่ยละลายไปกับน้ำ เพียงเท่านั้นยังไม่พอ เจ้าประคุณพ่อมึงแม่มึงเล่นน้ำเย็นกันด้วย กูนี่จะถึงจุดเยือกแข็งแล้วครับ !

"ไหวไหมครับพี่" ต้นหนึ่งในกลุ่มเพื่อนเคถามเสียงร่า ผมแสยะยิ้มกลับแทนคำตอบ พี่ระดับไหนแล้วน้อง...แค่นี้จิ๊บๆ

"ไอ้เคพ่อมึงปากเขียวแล้ว" เสียงห้าวตะโกนลั่นเรียกความสนใจจากทุกคนให้หันมามองผมเป็นตาเดียว ยังไม่ทันอ้าปากแก้ตัวน้ำเย็นจัดก็สาดเข้ามา

ซ่าาา

อูยยย... กูนี่สั่นหงักเลยลวกเพ่ !

"ฮ่ะ ๆ ๆ กร๊าก "
เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมกันดั่งวงนักร้องผสานเสียง ผมยกมือลูบหน้าหล่อไล่น้ำไม่ให้เสียมาด พวกมึงนี่สมเป็นเพื่อนกันจริงๆ แก็งค์นักกีฬาเส้นตื้น !

"ขำห่าไรกันนัก สภาพพวกมึงดีกว่ากูมากก ! "
พวกมันไหวไหล่ก่อนจะต้องตาโตเมื่อกลุ่มสาวข้ามเพศตัวไม่น้อยกรีดร้องมาแต่ไกลก่อนพวกเธอจะมะรุมมะตุ้มพวกผมเป็นแร้งทึ้งเหยื่อ

"กรี๊ดดด ขอปะแป้งหน่อยนะคะคนหล่อออ ! "

"เบาๆ ครับคนสวยเดี๋ยวของช้ำหมด" ทิมร้องห้ามหน้าแหย ส่วนผมได้แค่เอามือกุมเป้าตัวเองไว้ อันตรายระดับสิบ !

"อร๊ายน่ารักน่าฟัดกันจัง เจ้อยากได้กลับบ้าน ไปกับเจ้ไหมลูก ! "

"แหม...เกรงใจจังครับเจ้พวกผมมีพ่อแม่ต้องดูแลไหนจะเมียสูงวัยอีก..."นายคิมหันต์ตอแหลมาก ! อีเจ้ก็จกกูจัง นี่มือหรือหนวดหมึกวะ ! โอยเคราเป็นตอเลยเจ้...
พวกนางมือหนึบไม่แพ้ตุ๊กแก ต้นเริ่มหน้าเขียวตบหลังคารถปึงปัง

"ไอ้เปรมไปสักทีสิวะ ! ไอ้เชี่ย ! !"

ใบหน้าและเนื้อตัวที่เปียกชุ่มบัดนี้เละไปด้วยแป้งและลิปสติกจนต้องรีบวักน้ำล้างกันพัลวัน โดนล้วงโดนควักมาตลอดทางแต่สาวใหญ่แก็งค์เมื่อครู่ของแรงสุด บอกเลย !

"แม่งเอ้ย ขนลุกอ่ะ"

"ฮ่าๆ ๆไอ้เหี้ยต้นหน้าเขียวเลย"

"แม่งไม่รู้อะไรนักหนา"

"กูบอกแล้วให้ใส่กระจับ"

"เหี้ย ! ! "

ทำเป็นหงุดหงิด งุ้งงิ้ง ก็สภาพพวกพ่อมันล่อตะเข้ซะขนาดนั้น เค ต้น ทิม โช ยังไม่นับเปรมคนขับ สี่หนุ่มโฉดที่เห็นแล้วอยากลากไส้ออกมากอง ภายใต้เสื้อยืดที่เปียกแนบเนื้อเน้นให้เห็นมัดกล้ามกำลังดีชวนน้ำลายหก ทรงผมแต่ละคนเปียกน้ำและถูกเสยขึ้นไป อ่า...เซ็กซี่
ไม่ต้องแปลกใจที่เนื้อตัวจะเปรอะเปื้อนไปด้วยแป้งจากสาวแท้และสาวเทียมไม่เว้นแม้กระทั่งหนุ่มน้อยและหนุ่มใหญ่ หน้าตาอย่าไปพูดถึงแค่หุ่นแต่ละคนก็แซบเกินบรรยาย
 
ปาดกำเดาเบาๆ

คำเตือน * กรุณาบริโภคอย่างมีสติ และมองข้ามริลัคคุมะที่สองในสี่โฉดมันสะพายหลังเอาไว้ ! กั่ก ๆ ๆ

 นี่ถ้าปุกว่างมาด้วยไอ้นพต้องมีหึงสติแตกบ้างล่ะ

หลุดจากตัวแม่มาได้หนุ่มๆ ก็เริ่มวาดลวดลายกันอีกครั้ง สาวน้อยสองนางเดินมาประเคนให้ถึงรถด้วยท่าทีเอียงอาย แต่สายตานางอยากถกขยำขยี้ใจจะขาด

"ขอปะแป้งหน่อยนะครับ" เค

"ขอสาดนิดนึงนะครับคนสวย" ทิม

"กรี๊ดดด" สาวแท้และเทียม

"ขอบคุณครับคนน่ารัก" โช

"ฮ่าๆ อ่ะๆ ผมให้ปะคืน" ต้น

ผมได้ยินประโยคพวกนี้นับไม่ถ้วน แก็งค์นี้เขาทำงานกันเป็นทีมแถมยังเสน่ห์แรงจริง คุณเธอมาให้ปะถึงรถแทบไม่ขาดสายนี่ถ้าแก็งค์นี้เป็นสาวๆ หัวกะไดบ้านคงไม่มีแห้ง

"เล่นน้ำระวังด้วยนะคนดี" อันนี้กูเอง กร๊ากกก

ซ่าาา !  ป้าบ !

น้ำมาตามด้วยกลิ่นแป้งเย็นตรางูปาดเข้าที่แก้มผม เพ่งสายตาฝ่ามาน้ำเห็นฝรั่งตัวอย่างยักษ์กับคู่หูส่งยิ้มโชว์ฟันขาวมาให้

"Hey,Good boy"

เสียงเข้มแทรกเสียงเพลง ไอ้หยา ! หล่อเสียด้วย แป้งอยู่ไหนขอกูปะบ้างมึงจะได้ไม่ขาดทุน คึคึคึ

โครม ซู่...ซู่... !

ได้แค่คิดครับ อาหารตาของผมโดนสาดน้ำใส่แบบไม่ต้องลืมหูลืมตาตั้งแต่ผมยังคิดไม่จบด้วยซ้ำ ตามด้วยเสียงหัวเราะอย่างครื้นเครงของสี่โฉดและการแปะมือกันพัลวัน

'เดี๋ยวโดน' นายคิมหันต์ขยับริมฝีปาก อุเหม่...! ทีมึงกะแก็งค์โดนล้วงโดนควักตั้งเท่าไหร่กูยังไม่บ่นสักคำ เดี๋ยวมึงจะโดน...

บรรยากาศรอบตัวคึกคักชวนครึ้มใจหลังห่างหายจากเทศกาลนี้มาสองปี  ผมยิ้มให้สาวน้อยที่กำลังเต้นอย่างเมามันในอารมณ์ หรือจะเป็นหนุ่มใหญ่ที่โยกย้ายอยู่ท้ายรถคันนั้น คิดถึงเพื่อนสมัยม.ปลายเลยครับ จัดจ้านกันทุกคน !

เริ่มพ้นเขตหาดสารถีเร่งความเร็วเมื่อการจราจรคล่องตัว ลมตีปะทะจนผมหนาวไปถึงสันหลัง สภาพแต่ละคนเรียกได้ว่าหล่อกระเซอะกระเซิง ภายใต้แสงไฟสีส้มหลายดวงที่ให้ความสว่างแก่ท้องถนน เหล่าเพื่อนฝูงคุยเล่น ตบหัวลูบหลังกันอย่างเมามันก่อนหนึ่งในนั้นจะขยับมาเบียดผม

"ตัวเขียวเชียว"

ผมยกฝ่ามือให้เคดูเพื่อจะบอกว่านอกจากตัวเขียวมือยังเปื่อยด้วย พ่อนักกีฬายาใจโคลงศีรษะ ประทับฝ่ามือลงมาประสานตามร่องนิ้วแล้วกำแน่น

"อุ่นยัง"

เหมือนเดจาวูที่เกิดขึ้นซ้ำๆ แต่ความรู้สึกนั้นช่างแตกต่างจากเดิมโดยสิ้นเชิง เคกำลังยิ้มให้ผม ยิ้มในแบบที่ผมอยากได้ มันสว่างเจิดจ้าไม่ต่างจากดวงอาทิตย์ในฤดูร้อนที่พร้อมแผดเผาทุกอย่างให้ไหม้เป็นจุล

มันสดใสจนตาพร่าเลือนเพราะเขาใช้คอลเกต ? กิกิกิ

"วู้ววว พี่ติครับกอดผมหน่อย" โช ตะโกนแซวแข่งกับเสียงลมกระชากผมออกมาสู่โลกแห่งความจริง ความเร็วไม่ต่ำกว่าร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงเล่นเอาหน้าสะบัดจนชาดิก อ้ากกก!  ปากกูกระพือได้!
แต่ยอดชายไม่สนใจยกนิ้วกลางให้เพื่อนพร้อมยิ้มรับหน้าชื่นตาบานจนผมอดขำไม่ได้ต้องขยี้ผมเขาแรงๆ

"เขินเหรอ" เขาโน้มหน้ากระซิบข้างหูปลายจมูกเฉียดแก้มผมคล้ายบังเอิญแต่ผมรู้...เคตั้งใจและมันทำให้ผมวูบวาบอย่างช่วยไม่ได้

"โห่ววว ! ! หมั่นไส้ว่ะไอ้ห่า"

"เคด่วย ! ! " สามชายโฉดประสานเสียงกันสรรเสริญ ผมแยกเขี้ยวใส่ไอ้ตัวต้นเหตุที่กำลังยิ้มชอบใจจับมือผมแน่น
เพียวครู่เดียวที่ลิ้นเรียวแลบเลียริมฝีปากหนาก่อนดวงตาสีรัตติกาลจะช้อนมองผมอย่างมีความหมาย

โอย...หัวใจจะวายแล้วพ่อมึง เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน สงสารกูบ้างเถอะ !

สามทุ่มเศษ...หลังเล่นจนหิวไส้กิ่วเราก็แวะร้านอาหารริมทาง เสื้อผ้าแห้งไปกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นไม่เป็นอุปสรรคต่อการสังสรรค์ แก้วแล้วแก้วเล่าชนกันไม่หวาดไม่ไหวไม่เว้นแม้กระทั่งคนขับ รู้ตัวอีกทีผมก็มายืนให้อาหารหมาใต้ต้นไม้แล้ว

"โอ้กกก ! " แสบคอแสบจมูกฉิบหาย กูจะไม่แดกอีกแล้ววว

"ไหวเปล่า กลับเลยไหม"

"ไหว..."ผมโบกมือไล่ ไม่อยากถ่วงชาวบ้านให้หมดสนุก แต่ที่แน่ๆ กูไม่เหลือมาดแล้ว โดนพ่อหวานใจหิ้วปีกกลับมานั่งโต๊ะด้วยสภาพไหนก็ไม่อยากรู้ด้วย โต๊ะแม่งแข็งฉิบหายหน้ากูจะเป็นรอยไม้ป่ะนี่

"เฮ้ยมา ต่อๆ ชนๆ พี่ติชนแก้วหน่อย"

"ไรวะหลับแล้ว คอโคตรอ่อน"

"ไอ้เปรมชนนน"

"ชนส้นตีนดิ ไอ้เปรมคนขับ"

"ให้ไอ้เคขับก็ได้ "

"คอแข็งตายแหละมันอ่ะ"

"กูนี่อย่างปึ๋ง ! "

"ค.ว.ย.สิห่า ! "

ตุบ ตุบ ! ! เพี๊ยะ !

พวกมันคุยกันล้งเล้งข้ามหัวผม รบกวนคนเมาบาปหนานะพวกมึง !

"คิมหันต์ ...เก้านาฬิกา ! "

เก้าห่าไร จะเที่ยงคืนแล้วควาย !

แล้วทุกอย่างก็เงียบลงราวปิดสวิตช์ ก่อนใครคนหนึ่งจะเอ่ยขึ้นมา

"แฟนใหม่มันเหรอวะ"

"กูไม่รู้..." เสียงนายคิมหันต์นิ่งสนิท แต่ผมกลับรู้สึกถึงความเจ็บปวดและเศร้าสร้อยที่ลอยอ้อยอิ่งรอบกายเขา

"ไอ้เค..."

"เฮ้ย กูไม่เป็นไร ต่างคนต่างมีใหม่แล้วจะไปคิดอะไรมากวะ ผู้ชายเหมือนกัน"

"สองปีมึงไม่เคยนอกใจไม่เคยมองใคร...แล้วจะทำใจได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ"

"..."

ตอบสิตอบ ! ผมอยากจะลุกไปกระชากเสื้อ บีบคอมันแล้วเขย่าแรงๆ แต่สิ่งที่ทำคือการหลับตาคุยกับโต๊ะเงียบๆ ไม่ให้ใครสังเกตเห็น

ตอนกูซื้อหวยทำไมไม่ถูกวะ นึกไว้ไม่มีผิด ! น้องงงโป๊ะแตกหม้อไฟมา กูจะแดกให้อ้วกเลย ! !


 

[mukmaoY]

มันเจ็บนะเว้ยไอ้เค!!! 
ลืมเขาไวๆล่

[lnudeel]

เค!!!!!  อย่าทำให้พี่ติเสียใจนะ!!!