**หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60]  (อ่าน 240127 ครั้ง)

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
ตอนที่ 6

ลูกหมู

“ลูกหมู...หมูน้อย  ตื่นได้แล้ว  เดี๋ยวไปสอบไม่ทันนะครับ”  สิ่งแรกที่ผมสัมผัสได้แม้จะไม่ลืมตาคือ  เสียงนุ่มๆชวนฝันและฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบหัวอย่างอ่อนโยน

“พี่ลีโอ”  เมื่อลืมตาขึ้นจึงพบว่าเป็นพี่ลีโอที่กำลังระบายยิ้มน้อยๆ  และจ้องมาที่ผมด้วยแววตาเอื้อเอ็นดู 

ผมล่ะอยากจะมุดหน้าหนีกลับไปที่หมอนใบเดิมอีกครั้ง  แต่คำเตือนถึงภารกิจที่ผมต้องทำในวันนี้จากพี่  ทำให้ผมเลือกที่จะหลบสายตาอบอุ่นคู่นั้นด้วยแก้มร้อนๆ  พร้อมขยับตัวลุกจากที่นอนโดยมีมือคู่เดิมช่วยประคองให้

“ให้พี่ช่วยดีกว่า  เดี๋ยวเด็กขี้เซาจะไปไม่ทันเข้าสอบเสียก่อน”  จบคำพี่ลีโอก็ช้อนตัวอุ้มผมขึ้นจากเตียงทันที

“พะ...พี่ครับ  ลูกหมูเดินเองได้”  ผมต้องหลบตาพี่อีกครั้งและซ่อนหน้าไว้กับซอกคอพี่ 

แม้คำพูดและการกระทำของผมจะสวนทางกัน  แต่นาทีนี้ผมไม่อาจสบตาคู่นั้นได้จริงๆ  เพราะเมื่อผมเงยขึ้นไปเจอเข้ากับสายตาคู่คมดุที่พี่ใช้มองผมเข้า  ก่อนผมจะรีบรัดวงแขนให้แน่นขึ้น  ด้วยพี่ออกเดินเพื่ออุ้มผมไปยังห้องน้ำ  แม้ผมจะกลัวสายตาดุๆแต่อดดีใจไม่ได้ที่มีพี่ลีโอคอยดูแลอย่างดี  ผมอ้วนขนาดนี้ไม่รู้ว่าพี่จะหนักบ้างมั้ยนะ

“รีบอาบน้ำเข้านะครับ  หรือถ้าไม่ถนัดพี่อาบให้ดีกว่ามั้ย”

“ไม่ครับ!  ลูกหมูอาบเอง!  พะ...พี่อาบน้ำแต่งตัวแล้ว  ไม่ต้องลำบากเพราะลูกหมูหรอกเนอะ  แหะๆ”  ผมรีบส่งยิ้มแหยๆให้พี่  เมื่อรอยยิ้มบนใบหน้าพี่ค่อยๆหุบลง  ยามที่ผมเผลอตัวปฏิเสธเสียงดัง  แต่จะให้ผมปิดปากเงียบยอมรับชะตากรรมง่ายๆก็อย่างไรอยู่ 

การโดนพี่ลีโออาบน้ำให้มันไม่สนุกเลยนะครับ  แม้ว่าตอนเด็กๆผมจะชอบอาบน้ำพร้อมพี่ก็ตามเถอะ  แต่ปัจจุบันอะไรๆก็เปลี่ยนแปลงไปมากแล้ว  ขืนต้องให้ผมแก้ผ้าต่อหน้าพี่  ผมยอมกลั้นใจตายเสียยังดีกว่า  เพราะรูปร่างที่น่าเกลียดของผมมันไม่ได้น่าดูสักนิด  ขืนให้พี่เห็นผมเปลือย  พาลจะทำให้พี่รังเกียจผมเอาน่ะสิ  ซึ่งเรื่องนี้จะเป็นเรื่องแรกที่ผมจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นเด็ดขาด  ใครจะรังเกียจผมผมก็ไม่แคร์  แต่ต้องไม่ใช่พี่ลีโอ

“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่  คิดมากอีกแล้วนะเรา  รีบอาบน้ำเข้าหมูน้อย  ถ้าช้า...พี่จะเปลี่ยนใจอาบให้เราเอง”

“ครับ!  ลูกหมูจะรีบอาบ”  ผมตอบรับเสียงดังและพยักหน้าหัวแทบหลุด  ส่วนพี่ลีโอระบายยิ้มบางเบาใส่ตาผม  ก่อนที่จะหมุนตัวออกไป

ตั้งแต่ผมได้รับอุบัติเหตุเมื่ออาทิตย์ก่อน  และต้องกลับมาใช้ชีวิตไม่ต่างจากคนพิการที่บ้านนั้น  พี่ลีโอคอยดูแลและเอาใจใส่ผมอย่างดี  ผมแทบไม่ต้องหยิบจับหรือทำอะไรเองเลย  เพราะพี่คอยเป็นแขนเป็นขาให้ผมหมด  แน่นอนว่าผมทั้งดีใจและภูมิใจที่มีพี่ชายอย่างพี่ลีโอ  แต่จะมีน้องชายคนไหนบ้างมั้ย  ที่จะรู้สึกแปลกๆกับพี่ชายตัวเองเหมือนอย่างที่ผมรู้สึก 

ความรู้สึกแปลกๆที่ว่าคือ  ทุกครั้งที่ผมสบตาคมวาวของพี่  ผมจะมีอาการใจเต้นแรงและเขินจัดจนต้องหลบตา  ความรู้สึกแปลกๆอีกอย่างคือ  ยามที่พี่เข้าใกล้จนรู้สึกถึงไออุ่นจากผิวกาย  ผมมีอาการขนลุกแบบแปลกๆและแก้มเห่อร้อนแทบทุกครั้ง  หรือแม้แต่ยามที่พี่สัมผัสตัวผม  เพียงแค่แตะโดนมือไม่ต้องพูดถึงจับแก้มลูบหัว  หรือการอุ้มผมไปไหนมาไหนแบบเมื่อครู่หรอกครับ  ผมมักจะรู้สึกวูบวาบบริเวณผิวที่โดนสัมผัสเสมอ  ก่อนความร้อนเหล่านั้นจะลามไปทั่วร่าง  และพาลพูดไม่ออกไปเสียทุกครั้ง  ที่สำคัญตอนที่ผมโดนพี่กอดพี่หอมอย่างพี่ชายเอ็นดูน้อง  ยามนั้นจะรู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรงพาลยืนไม่อยู่เสียทุกครั้งไป

ผมแน่ใจว่าไม่ได้รังเกียจสัมผัสและไม่รังเกียจสิ่งที่พี่ทำกับผมแม้แต่นิด  ออกจะมีความสุขและดีใจจนบอกไม่ถูก  แต่เพราะความรู้สึกเหล่านี้นี่แหละที่ทำให้ผมรู้สึกผิด  ด้วยคงไม่มีน้องชายคนไหนจะมีอาการอย่างที่ผมเป็น  หากวันหนึ่งพี่ลีโอรู้เข้า  ‘ลูกหมูจะโดนพี่เกลียดมั้ยครับ’ 

สำคัญไปกว่านั้นผมดันรู้สึกไม่ชอบใจ  ยามที่เห็นพี่ลีโอให้ความสนิทสนมกับคนอื่นมากกว่าผม  ทั้งๆที่ก็รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์รู้สึกแบบนั้น  เพราะผมก็แค่น้องชายบุญธรรมของพี่ลีโอ  ที่ไม่มีเลือดในกายแม้แต่หยดเดียวที่เหมือนกัน  แต่ผมห้ามความรู้สึกเหล่านั้นไม่ได้จริงๆ 

เห็นได้ชัดจากกรณีของพี่ดาด้า  นักร้องสาวสวยรุ่นน้องของพี่ลีโอ  เมื่อสามวันก่อนที่พี่ดาด้ามาหาพี่ลีโอถึงบ้าน  และพูดคุยกันอย่างสนิทสนม  ในสายตาผมพี่ๆเหมาะสมกันมาก  ทั้งหน้าตาและความสามารถพิเศษอย่างการร้องเพลง  แถมยังเป็นนักร้องที่ได้รับความนิยมสูงทั้งคู่อีกด้วย  นาทีที่เห็นความใกล้ชิดของพี่ทั้งสอง  ยอมรับว่าไม่พอใจและเศร้าใจในเวลาเดียวกัน 

แม้ผมจะรู้ว่าทั้งคู่ก็แค่คุยกันเรื่องงาน  แต่ภาพความใกล้ชิดระหว่างคนทั้งคู่  และรอยยิ้มแสนหายากของพี่ที่มอบให้พี่ดาด้า  มันก็ย้ำเตือนให้ผมเจียมตัวและให้อยู่ในที่ๆควรอยู่  ไม่ควรโลภที่จะยึดพี่มาเป็นของผมคนเดียว  เหมือนอย่างที่ผมเคยคิดและยึดติดพี่ลีโอมาตลอดช่วงที่ผมเจ็บ  อาจจะเป็นเพราะพี่ลีโอใจดีเป็นพิเศษกับผมที่ป่วยอยู่นั่นเอง

ดังนั้นในยามนี้ที่มีสายตาชื่นชมหลายสิบคู่มองมายังพี่ลีโอ  ผมจึงได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้  และได้แต่ก้มหน้าเดินตามแรงประคองของพี่  ที่ใจดีพาผมมาส่งเพื่อเข้าสอบถึงตึกคณะด้วยตัวเอง  ด้วยไม่อยากกลายเป็นคนน่ารังเกียจในสายตาของพี่ที่ทำตัวแย่ๆออกไป  หากว่าพี่ได้เห็นสีหน้าบูดบึ้งของผมเข้า 

ที่สำคัญผมไม่อยากเห็นแววตาดูถูกเหยียดหยามจากผู้คนรอบตัว  ให้ต้องรู้สึกสมเพชตัวเองยิ่งขึ้น  ด้วยต้องมีไม่น้อยที่คิดว่าผมไม่เจียมตัว  เผยอหน้าควงนักร้องดังมาโชว์  ทั้งที่ใจจริงผมไม่อยากให้พี่ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนสักนิด  เพราะผมหวงและไม่อยากให้ใครมองพี่ลีโอของผมเลย  แต่ผมก็ขัดพี่ไม่ได้  เราจึงต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์วุ่นวายเช่นตอนนี้

“ลีโอใช่มั้ยคะ...กรี๊ดดด  ลีโอ  วง Chic จริงๆด้วย....พี่ลีโอรู้จักพี่ลูกหมูด้วย  อ๊ายยย...พี่ลูกหมูกับพี่ลีโอ  อะไรยังไง...พี่ลีโอขอถ่ายรูป  ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ”  เมื่อทุกคนต่างแน่ใจแล้วว่า  ผู้ชายสวมแว่นกันแดดตัวสูงผิวขาวมาดเนี้ยบ  ที่ประคองผมอยู่คือลีโอแห่งวง Chic  ความโกลาหลย่อมๆก็เกิดขึ้น  ผู้คนต่างเข้ามารุมล้อมเราสองคนอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว

“อ๊ะ!  โอ๊ย!...พี่ครับ  เป็นอะไรมั้ย”  ผมเสตามแรงกระแทก  จนชนเข้ากับอกพี่อย่างจัง  ดีที่พี่ลีโอรวบกอดผมไว้ได้ทัน  และแข็งแรงพอที่จะเป็นหลักให้เราไม่ต้องล้มหน้าคะมำขายหน้าอยู่ตรงนี้ 

ผมนั้นอดห่วงพี่ไม่ได้ที่ต้องรับน้ำหนักผม  และคอยกันกลุ่มคนที่พยายามเข้ามาถึงตัวพี่เอง  ทำเอารู้สึกผิดที่ผมต้องมาเป็นภาระของพี่  จนพี่ลี่โอต้องมาลำบากเพราะผม

“หยุดก่อนครับ!!”  น้ำเสียงกระแทกเพื่อห้ามปรามดังขึ้นมาจากพี่ลีโอ  ทำเอาผมสะดุ้งทั้งๆที่พี่เองก็กอดผมไว้ทั้งตัว 

ผมเงยหน้ามองผ่านปลายคางเขียวๆ  ผ่านริมฝีปากที่เหยียดตรงอย่างคนเจ้าอารมณ์  ไปยังปลายจมูกโด่ง  ถึงกรอบแว่นดำยี่ห้อดังที่บดบังดวงตาคู่คมไว้  ทำให้ผมไม่รู้ว่าพี่ลีโออยู่ในอารมณ์โกรธระดับไหน  แต่เสียงของพี่และท่าทางนิ่งขรึมยามนี้  ก็ทำให้ทุกเสียงที่ดังจนวุ่นวายเงียบได้ราวปาฏิหาริย์  ซึ่งหากมีใครหายใจดังสักนิด  แน่นอนว่านาทีนี้ย่อมไม่เล็ดลอดจากการได้ยินไปได้ 

แม้แต่ผมเองก็อดเกร็งตัวขึ้นมาไม่ได้  เผลอกลั้นลมหายใจและจ้องไปยังพี่ลีโอเขม็งไม่ต่างจากคนอื่นๆ  แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้ง  เมื่ออยู่ๆพี่ก้มลงมามองผม  แม้จะไม่เห็นแววตาภายใต้แว่นสีดำ  แต่ผมก็รู้ว่าดวงตาคู่นี้ต้องคมกริบได้อย่างน่าหวาดหวั่นไม่น้อยเชียวล่ะ  พี่ลีโอมองผมอยู่พักเดียว  ก่อนจะเงยหน้าขึ้น  แต่ผมแอบเห็นมุมปากพี่กระตุกยิ้มเล็กๆ  ก่อนจะเลือนหายไปในชั่วพริบตา

“วันนี้ผมมาเป็นการส่วนตัว  มาส่งน้องเข้าสอบ  ไม่สะดวกถ่ายรูปและแจกลายเซ็นนะครับ...คงต้องขอโทษทุกคนด้วย”  หลังคำขอโทษอย่างเป็นทางการพร้อมการก้มหัวของพี่ลีโอนั้น 

แฟนคลับทุกคนรอบตัวต่างยืนตัวแข็งดวงตาเบิกโพลง  เพราะเพียงพี่ค่อยๆถอดแว่นกันแดดออก  และระบายยิ้มน้อยๆพร้อมกวาดมองไปรอบตัว  การกระทำดังกล่าวไม่ต่างจากการสะกดทุกคนให้แข็งเป็นหิน  เหมือนต้องมนตราแห่งเทวดารูปงามเข้าอย่างจัง

“มาครับหมูน้อย  พี่พาไปส่งที่ห้องสอบ”  ผมเองก็มีอาการไม่ต่างจากคนอื่นๆ  จึงได้แต่เดินลอยๆตามแรงประคองของพี่  จนมาถึงหน้าห้องสอบแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว

“ตั้งใจทำข้อสอบนะครับ  สอบเสร็จเดี๋ยวพี่มารับ”  ผมที่เงยหน้ามองพี่เงียบๆ  ได้แต่พยักหน้าตอบรับ  จึงได้รับรอยยิ้มอบอุ่นชวนละลายจากพี่ที่กำลังลูบหัวผม 

ขณะที่พี่ลีโอยิ้มอยู่นั้น  ดวงตาคู่คมกลับทอประกายระยิบระยับถูกใจนักหนา  ไม่ต่างจากช่วงเวลาที่พี่ชมผมว่าเป็นเด็กดี  ซึ่งผมก็ชอบแววตาแบบนี้ของพี่เช่นกัน  เพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นน้องคนสำคัญของพี่  ในแบบที่ใครก็เป็นไม่ได้เหมือนผม

“ดีมากเด็กดี...ปูน  ฉันฝากนายดูแลหมูน้อยด้วย  สอบเสร็จไม่ต้องพาลงไป  ฉันจะขึ้นมารับเอง”  ผมเพิ่งรู้ว่าปูนมานั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างๆ  เพราะต้องยอมรับว่าตั้งแต่พี่พาผมฝ่าฝูงแฟนคลับออกมา  ความสนใจทั้งหมดของผมอยู่ที่พี่ลีโอเท่านั้น

ผมจึงได้แต่ยิ้มเก้อๆส่งให้ปูน  ยามที่ปูนละสายตาจากพี่ลีโอมายังผม  ซึ่งสายตาของปูนที่ใช้มองผมนั้นแปลกไป  มันกึ่งไม่พอใจและเสียใจรวมกันอยู่ในดวงตาคู่นั้น  แต่ผมยังไม่ทันวิเคราะห์ถึงสาเหตุที่ทำให้ปูนมีแววตาแปลกๆ  ฝ่ามืออุ่นๆที่แสนคุ้นเคยก็วางแหมะลงบนหัวผม  ผมจึงได้แต่หันมาให้ความสนใจพี่ลีโออีกครั้ง  และผมต้องยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว  เมื่อพี่เอ่ยลาผมพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่ผมชอบ 

ผมมองตามร่างสูงไปจนลับตา  ก่อนเผลอถอนใจด้วยความสุขที่ล้นอก  แต่เมื่อหันมาทางเพื่อนสนิทอีกครั้งด้วยตั้งใจจะชวนคุย  ผมก็ต้องปิดปากสนิท  ด้วยปูนก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือไม่มีทีท่าสนใจกัน  ผมจึงเลือกที่จะไม่กวนและทบทวนวิชาที่จะต้องสอบในอีกไม่กี่นาที 

วิชานี้ผมอดกังวลไม่ได้  เพราะมีเวลาในการอ่านน้อยกว่าเคย  ด้วยร่างกายที่ไม่พร้อมเพราะอาการบาดเจ็บ  และสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัว  เพราะมัวแต่ให้ความสนใจกับคนที่มาอยู่ใกล้ๆ  คอยมาเฝ้าผมอ่านหนังสืออย่างพี่ลีโอน่ะสิ  ซึ่งพี่ลีโอเองก็ออกอาการเป็นห่วงผมมากอยู่เหมือนกัน  พาเอาผมอดจะปลื้มใจไม่ได้  นี่ถ้าหากไม่มีสอบพี่คงไม่ยอมให้ผมมาคณะก่อนกำหนดของหมอแน่ๆ  แต่ที่พี่ต้องยอมเพราะเป็นห่วงคะแนนที่มีผลต่อการจบการศึกษา  และครอบคลุมถึงการไปฝึกงานของผมในปีถัดไปด้วย  ขืนคะแนนไม่ถึงเกณฑ์ผมคงต้องจบช้าจากเพื่อนรุ่นเดียวกัน

ระหว่างที่ผมคิดไปต่างๆนานา  ทำให้ผมไม่รู้ความเป็นไปรอบตัวมากนัก  จนกระทั่งเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง  เพราะได้เวลาสอบนั่นแหละ  ถึงเพิ่งรู้ตัวว่าตกเป็นเป้าสายตาของเพื่อนทั้งคลาส  เล่นเอาทำตัวไม่ถูก  ด้วยไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรไว้ถึงทำให้คนให้ความสนใจขนาดนี้  หันไปหาปูนก็เห็นว่าปูนมองมาพอดี  ยังไม่ทันเอ่ยปากขอความกระจ่าง  ปูนก็ส่งยิ้มยักคิ้วกวนๆมาให้  ผิดไปจากทีท่าเย็นชาก่อนหน้าลิบลับ

“ไม่ต้องแปลกใจหรอก  ลีโอแห่งวง  Chic  นักร้องขวัญใจวัยรุ่น  มาส่งลูกหมูคนน่ารักแสนลึกลับของคณะทั้งที  ไม่มีคนให้ความสนใจก็แปลกแล้ว”  ผมได้แต่ขมวดคิ้วมองเพื่อนสนิทด้วยความฉงน 

คำพูดที่ปูนเอ่ยถึงพี่ลีโอไม่ได้สร้างความแปลกใจให้แก่ผมเลย  แต่คำกล่าวอ้างถึงผมจากปากปูน  อย่างคำว่าน่ารักนี่มันช่างขัดกับความเป็นจริงอย่างที่สุด  เมื่อรวบรวมสติได้และเตรียมแย้งเพื่อนสนิท  ผมกลับต้องล้มเลิกความตั้งใจนั้น  เมื่ออาจารย์ประจำวิชาเดินเข้ามาในห้อง  พร้อมซองข้อสอบหอบใหญ่  ผมกับปูนจึงได้แยกย้ายเตรียมทำข้อสอบ 

ผมใช้เวลาอย่างเต็มที่  ในการรวบรวมความคิดและวิเคราะห์ออกมาเป็นคำตอบ  ก่อนจะทบทวนทั้งหมดอีกครั้ง  ด้วยอยากทำคะแนนให้ดีที่สุด  เพื่อคว้าเกียรตินิยมให้คนบ้านภักดิภูมิเมธีได้ภูมิใจ  ว่าอย่างน้อยผมก็มีดีในเรื่องเรียน  เพราะเรื่องอื่นผมรู้ตัวว่าทำมันไม่ได้เรื่องเลยสักเรื่อง  แถมยังทำให้ทุกคนเป็นห่วงเสียอีก  นับรวมความซุ่มซ่ามที่ทำเอาผมเจ็บตัวในครั้งนี้ด้วย 

โดยเฉพาะกับพี่ลีโอ  ผมอยากให้พี่ภูมิใจในตัวผม  ที่สามารถเดินตามรอยเท้าพี่ในเรื่องเรียนได้เป็นอย่างดี  ถึงแม้พี่ลีโอเป็นนักร้องบอยแบนด์ที่แสนโด่งดังเช่นปัจจุบันนี้  ทำให้ดูเหมือนว่าพี่ไม่น่ามีเวลาให้กับเรื่องเรียน  แต่เป็นที่รู้กันว่าพี่ชายของผมสามารถคว้าปริญญาคณะบริหารธุรกิจจากมหาวิทยาลัยในฮ่องกงได้ตามกำหนดเวลา  พิเศษตรงที่พี่ลีโอมีเกียรตินิยมห้อยท้ายให้ทุกคนได้ชื่นชมในความสามารถยิ่งขึ้นไปอีก  ผู้ชายที่สมบูรณ์พร้อมทั้งรูปทรัพย์  ชื่อเสียง  สติปัญญาอย่างพี่  ย่อมเป็นที่ชื่นชมของทุกคน  รวมถึงน้องชายบุญธรรมอย่างผมด้วย  ที่นับถือพี่เป็นไอดอลตลอดมา

“เอ่อ  ลูกหมูทำข้อสอบได้มั้ย”  ผมต้องแปลกใจเมื่อคำถามนี้ถูกส่งมาจากคนตรงหน้า 

หากคุณจะจำกันได้เขาหรือเธอคนนี้คือเพื่อนร่วมคณะของผม  ที่ร่างกายภายนอกสวยงามและบอบบางไม่แพ้ผู้หญิง  แต่สภาพเพศที่แท้จริงกลับไม่ต่างจากผมเลย  ‘กุ๊กไก่’  คือชื่อของเธอ  นอกจากกุ๊กไก่แล้ว  รอบตัวผมยังมีเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนในกลุ่มของกุ๊กไก่ยืนล้อมผมอยู่  แม้ผมจะแปลกใจที่อยู่ๆกลุ่มของกุ๊กไก่เข้ามาคุยด้วย  ทั้งๆที่ผ่านมาเราแทบไม่เคยคุยกันมาก่อน  แต่ผมก็ตัดสินใจตอบคำถามพวกเธอ

“เอ่อ  ครับ  พอทำได้”  ก่อนผมจะเงียบไป  เพราะไม่รู้จะชวนคุยอะไรต่อ  พร้อมทั้งหลบสายตาจริงจังทั้งสามคู่ที่จ้องมายังผมอย่างเอาเป็นเอาตาย 

‘นี่ผมไปทำอะไรผิดต่อพวกเธอแบบไม่รู้ตัวไว้หรือเปล่านะ’  ระหว่างที่ผมกำลังสับสนและไม่มั่นใจในคำตอบตัวเองอยู่นั้น  ผมต้องสะดุ้งสุดตัว  เมื่ออยู่ๆทั้งสามคนก็กรีดร้องออกมาเสียดัง

“อ๊ายยย!...กรี๊ดดด!  ลูกหมูอายแก้มแดงน่าฟัดมากอ่ะ...อื๊อออ!  น่ารัก  นี่ฉันจะไม่ทนแล้วนะ!”  ผมผวาและจับใจความในสิ่งที่เพื่อนๆพูดไม่ได้เลย  เพราะตกใจกับสีหน้าคลั่งไคล้และท่าทางกรีดกรายของพวกเธอเป็นอย่างมาก

“อะไรกัน!  เกิดอะไรขึ้น  กุ๊กไก่ทำอะไรลูกหมู”  ปูนมาจากไหนไม่รู้ครับ  อยู่ๆก็มายืนค้ำหัวผมแล้ว  แต่ก็ทำเอาผมโล่งอก  เพราะอย่างน้อยผมก็มีเพื่อนสนิทอยู่เคียงข้าง  หากเกิดอะไรขึ้นปูนน่าจะพอพูดคุยและต่อรองให้ผมได้ 

แม้ประโยคที่ได้ยินจากปูนจะฟังดูหาเรื่องไม่น้อย  ด้วยเสียงเข้มๆติดดุ  แต่ทำไมปูนถึงมีสีหน้าผ่อนคลายขัดกับน้ำเสียงนักก็ไม่รู้สิ  ทำไมนะ!?

“หาเรื่องน่ะปูน!  อย่ามาทำให้เสียเรื่องได้มั้ย  จิ๊!”  กุ๊กไก่พูดจบก็สะบัดค้อนใส่ปูน  ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ผม  เล่นเอาผงะแต่ก็อดส่งยิ้มแหยๆให้เธอไม่ได้  แต่ทำไมกุ๊กไก่ต้องเบิกตากว้างจ้องผมอย่างตกใจด้วยนะ

“ใช่  เรารึอุตส่าห์หาจังหวะที่องครักษ์พิทักษ์องค์ชายน้อยไม่อยู่แล้วนะ  ตามมากวนอีกจนได้”  ถ้าจำไม่ผิดคนนี้น่าจะชื่อ  ‘ป๋อมแป๋ม’  นะครับ  ยิ้มให้ผมเสียหวานเชียว 

ผมที่เริ่มปรับตัวได้  จึงส่งยิ้มบางเบาไปให้ป๋อมแป๋มด้วยต้องการผูกมิตร  ทำเอาป๋อมแป๋มยิ้มค้างและจ้องผมไม่วางตา  หน้าผมมีอะไรติดจนดูน่าเกลียดรึเปล่านะ

“ปูน  นายรู้ตัวมั้ย  ว่าคนเกือบทั้งคณะจะรวมตัวกันเอาเรื่องนายอยู่วันสองวันนี้แล้วเนี่ย  ชิ!  ทำปิดปากเงียบ  ไม่ยอมบอกว่าลูกหมูอยู่โรงพยาบาลไหน  พวกเราอดไปเยี่ยมลูกหมูเลย”  วันนี้ผมก็เพิ่งจะรู้จากสาว  ‘ลูกตาล’  ว่าการที่ผมเจ็บตัวต้องนอนโรงพยาบาล  ได้รับความสนใจของเพื่อนในคณะด้วย 

คนที่อยู่ในมุมมืดอย่างผมจึงทั้งแปลกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน  จนเผลอฉีกยิ้มให้ลูกตาลที่เบือนหน้ามาทางผมพอดี  ซึ่งนาทีนี้อาการของลูกตาลก็ไม่ต่างจากเพื่อนสนิททั้งสองของเธอ

“เอ่อ  กุ๊กไก่  ป๋อมแป๋ม  ลูกตาล  เป็นอะไร  หน้าเรามีอะไรติดเหรอ  พวกเธอถึง...”  ผมยังไม่ทันพูดจบประโยค  แต่ต้องยกมือขึ้นมาอุดหูแทบไม่ทัน

“กรี๊ดดดด...ลูกหมูรู้จักชื่อฉันด้วยแก  โอ๊ยดีใจ!...ลูกหมูเรียกฉันว่าลูกตาล  นังกุ๊กไก่ได้ยินมั้ย!?”  เสียงกรีดร้องและน้ำเสียงตื่นเต้นดังจนจับใจความไม่ได้ 

แถมในตอนนี้นอกจากเพื่อนทั้งสี่ที่ยืนล้อมรอบผมแล้ว  ยังมีสายตานับสิบของเพื่อนร่วมรุ่นหันมาให้ความสนใจทางกลุ่มเราด้วย  เล่นเอาผมเขินและขาดความมั่นใจขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้  ด้วยไม่ชินกับการที่โดนจับจ้องและให้ความสนใจเช่นนี้

“พวกเธอ!  หยุดทำเสียงโวยวายก่อน  ลูกหมูตกใจหมดแล้วเห็นมั้ย...ลูกหมู  หน้าลูกหมูไม่มีอะไรติดหรอก  และไม่ต้องตกใจ  พวกนี้ก็แค่เครซี่ลูกหมูมากๆก็เท่านั้น”  ปูนพูดกับผมด้วยเสียงนุ่มๆพร้อมรอยยิ้มปลอบใจ  ต่างจากน้ำเสียงเข้มๆที่ใช้กับเพื่อนทั้งสาม 

ผมฟังผิดหรือปูนตีความอาการของเพื่อนสาวสวยทั้งสามผิดกันแน่ครับ  ความคิดของผมคงแสดงออกไปทางสีหน้าจนหมด  เพราะปูนถึงกับส่ายหน้าอมยิ้มแบบเหนื่อยใจมาให้  แต่กุ๊กไก่  ป๋อมแป๋ม  และลูกตาล  เพียงแค่มองมายังผมด้วยใบหน้ายิ้มๆแววตาชื่นชมปนเอื้อเอ็นดู  ทำเอาผมเริ่มทำตัวไม่ถูกและหลบตาอีกครั้ง  แต่ไม่ใช่จากความรู้สึกแปลกแยกด้วยตัวเองไม่เหมือนใคร  จนไม่อยากเห็นแววตาดูถูก  ครั้งนี้มันต่างออกไป  เพราะผมเขินสายตาอ่อนโยนเหล่านั้นต่างหาก  หรือตลอดมาผมจะคิดไปเองว่าคนรอบตัวรังเกียจผม

“จริงอย่างที่ปูนว่านั่นแหละ  เพราะลูกหมูมัวแต่ก้มหน้าแบบนี่ไงล่ะ  ถึงไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตา  จริงๆไม่เฉพาะแค่เราสามคนหรอกนะ  ที่อยากคุยอยากได้รอยยิ้มจากลูกหมู  เพื่อนๆคนอื่นก็ด้วย...แต่พอลูกหมูคอยแต่หลบตา  ชอบทำหน้านิ่งๆ  และเอาแต่เก็บตัวเงียบ  ไม่ยอมสุงสิงกับใครนอกจากปูน  พวกเราก็ไม่กล้าเข้าไปกวนใจน่ะ  ทั้งๆที่ทุกคนในชั้นปีอยากจะทำความรู้จักกับคนดังของคณะแท้ๆ  แต่ก็ไม่มีโอกาสเลย  ไหนๆวันนี้เราก็ได้คุยกันแล้ว  ขอเป็นเพื่อนกับลูกหมูได้มั้ย” 

ผมกวาดสายตาไปรอบห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ  ทำให้ได้พบกับแววตาจริงใจและชื่นชมจากเพื่อนๆ  ยอมรับว่าผมทั้งตกใจและประหลาดใจมากถึงมากที่สุด  แต่รอยยิ้มและแววตาเหล่านั้น  ทำให้ความเชื่อของผมที่เคยมีมาค่อยๆสั่นคลอน  และมันก็ทะลายลงเกือบทั้งหมด  เมื่อปูนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมยืนยันหนักแน่น  ด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจังอย่างน้อยครั้งที่ผมจะได้เห็นจากปูน

“พะ...พวกเธอไม่ได้รังเกียจเราเหรอ  แต่อยากเป็นเพื่อนกับเรา!?”

“ใช่  พวกเราอยากเป็นเพื่อนกับลูกหมู!!!!”

วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตของผมวันหนึ่งเชียวล่ะ  เพราะผมมีเพื่อนเพิ่มขึ้นเกือบเจ็ดสิบคนในวันเดียว  เรื่องน่ายินดีแบบนี้ผมต้องเล่าให้พี่ลีโอรับรู้  พี่จะได้ร่วมยินดีไปกับผม  แต่ไม่น่าเชื่อว่าคนรูปร่างน่าเกลียดอย่างผมจะถูกชมว่าน่ารัก!!

“ลูกหมูยิ้มหวาน  น่ารักจังเลย~  ฉันจะละลาย~”

.................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป^^

หมูน้อยค่อยๆกะเทาะเปลือกมาพบความจริงทีละเล็กละน้อยแล้วน้า
เริ่มจากการรู้ใจตัวเอง  มีพี่ชายที่รักอยู่เคียงข้าง  และมีเพื่อนที่จริงใจรอบตัว
ต่อไปลูกหมูของเราก็จะปรับมุมมองมองโลกสดใสขึ้น  และน่ารักน่าฟัดมากขึ้นไปอีก   :katai2-1:
เอาใจช่วยหมูน้อยกันด้วยนะคะ

ตอนที่แล้วมีน้องคนอ่านท่านหนึ่งเชียร์ให้สิงห์จับลูกหมูกินซะทีด้วย   :laugh:
ซึ่งตอนต่อไปน่าจะไม่ทำให้ผิดหวังนักคะ  เพราะสิงห์ลีโอของเราลงมือชิมลูกหมูละ
น้องจะแตกตื่นแค่ไหนหรือภารกิจจะสำเร็จมั้ยต้องติดตามค่ะ
เจอกันวันจันทร์น้า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:  :กอด1:

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
วันจันทร์หน้าเลยอ้าาาาาาาาา  :ling1:

แอบสงสารน้องปูนหน่อยๆ โดนพี่ลีโอมาดักถึงมหาลัย

แต่ลูกหมูมีคนเข้าหาเยอะแบบนี้ คงมีพวกที่มาตีสนิทเพราะเป็นน้องของลีโอด้วยส่วนนึงหรือเปล่าคะ?? ถ้าไม่ใช่ก็ดีไป กลัวน้องเสียใจเล็กๆ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ลูกหมูมาแล้ว~ :-[

. . . . .

ถ้าลูกหมูกลับไปเล่าให้พี่ลีโอฟังว่าตัวเองได้เพื่อนเยอะขนาดนี้ พี่ลีโอต้องนึกเสียใจแน่ๆเลย ที่ตัวเองไม่ยอมเป่าหูให้น้องมีความเชื่อผิดๆ ต่อไป กร๊ากก~ :laugh: ยิ่งความหวงนี่คงอัพเลเวลเพิ่มขึ้นน่าดูนะคะพี่ลีโอ~~ :o8:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-03-2015 12:26:14 โดย Mouse2U »

ออฟไลน์ New_Tai

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-0
ลูกหมูน่ารักกกกกกอ่ะ >.<

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
ถ้าพี่ลีโอรู้สงสัยจะไม่ชอบใจแน่ มีคนมาหลงเสน่ห์น้องเพียบ  :katai5:

ออฟไลน์ premierfour

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 62
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ลูกหมูน่ารักมากมาย   :hao7:

ออฟไลน์ QXanth139

  • ♡동해 #Always13
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
ลูกหมูของแม่เจียมเนื้อเจียยมตัวน่ารักน่าฟัดอะไรอย่างนี้ :กอด1:

ออฟไลน์ fammi50

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
ทำเยอะกว่าชิมได้ไหมคะ?  :hao6:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ silverphoenix

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +347/-3
ต่อไปพี่ลีโอคงเหนื่อยกว่านี้ 10 เท่าแหงมๆ
หรืออาจมีคนมาช่วยดูแลลูกหมูเพิ่มนะ  อิอิ

+1 ให้ค่า ขอบคุณมากนะคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ gookgik

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-6
ลูกหมูจะรู้ตัวไหมว่าตัวเองมีดีในตัว ทั้งความน่ารัก สดใส  ทำให้เพื่อนๆ อยากใกล้ชิดด้วย

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :serius2: เสน่ห์ลูกหมูเริ่มล้นออกมาแระกลุ้มใจแทนลีโอเลย

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
พี่ลีโอรู้คงได้อกแตกตาย 555

ออฟไลน์ วัวพันปี

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1309
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +540/-3

ออฟไลน์ jamlovenami

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
เอาล่ะสิ ลูกหมูได้เพื่อนอีกเยอะแยะ แค่คนเดียวพี่ลีโอก็แทบจะฉีกอกอยู่แระ นี่ได้มาอีกโขยงฮีไม่คลั่งอกแตกตายแทนรึนี่

5555  :laugh:

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
อิพี่ลีโอจะหึงแทนแสดงคว่มยินดีไหมเนี่ยยยยย ~_~

ปล. พึ่งมาอ่านคร้าาา ฝากตัวๆๆ

ออฟไลน์ NUTSANAN

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1031
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-3
น้องหมูน้อยน่ารักกกกกกกก อยากให้หมูน้อยมองโลกในแง่ดี จะได้มีความสุข

ออฟไลน์ yokky34

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
พรู่ดดด นึกหน้าพี่ลีโอไม่ออกเลย he อุตส่าห์ฝังหัวน้องมาตั้งนาน กร๊าก

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
อย่างนี้แสดงว่าหุ่นลูกหมูกำลังน่าฟัดแน่เลย สาวๆเลยยิ่งเห็นความน่ารักของน้อง
ตอนหน้าลีโอจะกินน้องแสดงความเป็นเจ้าของเหรอ จะรอนะ 5555

ออฟไลน์ loveaaa_somsak

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-3
เข้ามาตามเรื่องนี้ด้วยคนครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ๐๐ตะวัน๐๐

  • ๐๐๐ลูกตาล๐๐๐
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
ลูกหมูเริ่มรู้ตัวแล้ว เปิดใจให้คนอื่นมากขึ้น

ต่อไปพี่ลีโอต้องปวดหัวแน่ๆ

รอวันจันทร์อย่างใจจดใจจ่อ :hao7:

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8

ออฟไลน์ nn~~NN

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1232
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-1
แค่อ่านยังรู้สึกเลยว่าทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย โอ้ยลูกหมู  :hao7:

ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
และแล้วโลกของลูกหมูก็เปิดกว้างซะที

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
อุ้ยย ลูกหมูจะโดนจับกินแว้วววว  :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ badbadsumaru

  • ♡ caramel macchiato
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
55555555555 ในที่สุด
พี่ลีโอจะทำยังไงละเนี่ย

ออฟไลน์ DarkAki

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
อร๊ายยยยยย ลูกหมูลูกกกกกกกกก

ต่อไปหนูจะน่ารักเพิ่มขึ้นเป็นเวล 100 แล้วสิน้าาาาา

รอดูสิงห์กินหมูน้าคร้าบบบบบ  :hao7:

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
น่ารักอะลูกหมู  พี่ลีโอรู้คงจะหวงอย่างแรง

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
ลีโอเตรียมตัวเหนื่อยได้เลย  ลูกหมูฮอตมีแต่คนรัก :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด