หัวข้อ: END★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (เท็น+ฟรอนท์) 1/3/16_P18

[❣☾月亮☽❣]

   ชื่นอกชื่นใจกันไป

[black sakura]

พี่อ้นน่ารักอ่ะถึงจะหวงน้องไปบ้างแต่
ก็ยอมช่วยน้องมีไปเกริ่นกับพ่อแม่ไว้ก่อน

[a_n]

พี่อ้นจ้า. เฮียฟอร์สรออยู่นะครับ. ^=^

[yowyow]

 

[a_n]

 

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 11 (ฟรานซ์+อิงค์) ขอบคุณ



พาร์ทอิงค์



   อ้อมกอดที่อบอุ่นกอดผมไว้จนน้ำตาผมไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ มันทั้งตื้นตัน ทั้งสุขใจอย่างบอกไม่ถูก ในวันที่เราได้รักกันโดยที่คนในครอบครัวต่างรับรู้ ยอมรับและเข้าใจในความรักของเราสองคน ผมไม่เคยต้องโหยหาความรักเลยสักครั้ง เพราะผมมีครอบครัวที่คอยมอบความรักให้กับผมอย่างไม่เคยขาด แต่วันนี้ผมกับรู้สึกเหมือนจะขาดคนๆ นี้ไม่ได้ซะแล้ว คนที่เข้ามาเติมเต็มและสอนให้ผมรู้จักกับความรัก คนที่เป็นทั้งคนรักบางเวลาก็เหมือนพี่ชายที่คอยห่วงใย ดูแลและใส่ใจผมเสมอในทุกๆ เรื่อง คนๆ นี้มีแต่คำว่าให้....ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลยสักครั้งจนผมรู้สึกว่าอยากทำอะไรเพื่อตอบแทนความรักครั้งนี้บ้าง




"จะกอดพี่อีกนานไหมครับ? หืมมม.... เลิกร้องไห้ได้แล้วครับ" มือนุ่มๆ นิ้วเรียวยาวที่ค่อยๆ เกลี่ยน้ำตาที่แก้มผมออกอย่างทะนุถนอม


"ขอบคุณนะครับพี่ฟรานซ์....สำหรับทุกอย่างที่ทำเพื่ออิงค์....อึ่ก!..."


"ขอบคุณพี่ทำไมครับ? พี่ซิต้องขอบคุณอิงค์ที่ยอมคบกับพี่....พี่ขอบคุณอิงค์มากนะครับ"


"พี่ฟรานซ์....อึ่ก! ฮืออ....." ผมร้องไห้น่าไม่อายมากเลยใช่ไหมครับ....ผม...ผมบอกความรู้สึกนี้มาเป็นคำพูดไม่ได้จริงๆ ไม่รู้ว่าความรักที่ผมให้พี่ฟรานซ์ไปสามารถเทียบเท่ากับความรักที่พี่ฟรานซ์มีให้ผมรึเปล่า?


"หยุดร้องได้แล้วครับ....เดี๋ยวไม่สบายนะ ร้องไห้มากๆ นะ" พี่ฟรานซ์ลูบที่หลังผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน


"พี่ฟรานซ์อย่าใจดีกับอิงค์มากซิครับ....เดี๋ยวอิงค์เคยตัว" จริงๆ นะครับ ตั้งแต่คบกับพี่ฟรานซ์ พี่ฟรานซ์คอยทำทุกอย่าง ดูแลผมทุกอย่าง....รวมถึงครอบครัวผมด้วย


"ดีซิครับ....อิงค์จะได้รู้สึกขาดพี่ไม่ได้ หึหึ พี่ดีใจน้าา....ที่อิงค์รู้สึกแบบนี้"


"งั้นพี่ฟรานซ์ก็ต้องรับผิดชอบอิงค์ตลอดไป....เพราะอิงค์คงทำอะไรด้วยตัวเองไม่เป็นอีกแล้วถ้าพี่ฟรานซ์คอยทำแทนอิงค์ทุกอย่างขนาดนี้" ผมพูดไปก็อายไป....ใครจะคิดล่ะครับ ว่าผมจะมาหลงรักผู้ชายด้วยกันได้มากมายขนาดนี้


"ได้ซิครับ....พี่รับผิดชอบอิงค์ได้ตลอดชีวิตอยู่แล้ว...พี่กลัวแค่อิงค์จะทิ้งพี่ไปมากกว่านะซิ"


"ไม่มีทาง.....อิงค์ไม่ทิ้งพี่ไปไหนแน่นอน..."


"หึหึ....ครับ พี่เชื่ออิงค์....อิงค์ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับอิงค์ไปทานข้าวเย็นที่บ้านพี่นะครับ"


"ทานข้าวเย็น?...." ผมเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ฟรานซ์อย่างสงสัย....ปกติไปกินข้าวที่บ้านไม่เห็นต้องบอกล่วงหน้าผมนิครับ เพราะผมก็ไปออกจะบ่อย....ก็เหมือนผมไปนั่งกินข้าวบ้านเพื่อนแหละครับเพราะฟรอนท์มันก็อยู่ด้วย


"ทานข้าวเย็นกับพ่อแม่ของพี่นะครับ...." พี่ฟรานซ์ตอบคำถามจากอาการสงสัยบนใบหน้าผม


"จะดีเหรอครับ....พ่อกับแม่พี่จะ....."


"จะ.....อะไรครับ?" พี่ฟรานซ์ถาม


"ก็อิงค์....." ผมไม่กล้าพูดออกไปนะครับว่าพ่อแม่พี่ฟรานซ์จะรับผมได้ไหม? อาการเหมือนที่พี่ฟรานซ์เข้ามาบ้านผมนั่นแหละครับ แต่พี่ฟรานซ์เป็นผู้ใหญ่กว่า....สามารถอธิบายเรื่องราวทุกอย่างได้ดี แต่ผมนี่ซิ...คงพูดไม่ถูก ไม่รู้ต้องเริ่มยังไง.....


"อย่าห่วงเลยครับ....เรื่องนี้เดี๋ยวพี่จัดการเอง อิงค์แค่ไปกับพี่ก็พอ...ได้ไหมครับ?" พี่ฟรานซ์พูดบอกผมพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ผมเชื่อทุกครั้งว่าเรื่องทั้งหมดจะผ่านไปได้....พี่ฟรานซ์จะไม่ทิ้งผม พี่ฟรานซ์จะอยู่ข้างผมเสมอ....



"ครับ....อิงค์จะไปกับพี่" ผมพูดแล้วยิ้มตอบพี่ฟรานซ์กลับไป


"ครับผม....พรุ่งนี้เลิกเรียนพี่จะไปรับที่มหาลัยนะครับ ตอนนี้พี่ว่าอิงค์เข้าบ้านก่อนดีกว่า ออกมาส่งพี่นานไป....อ้นยืนมามองอยู่หน้าบ้านนานแล้วครับ หึหึ" ผมหันไปมองตามที่พี่ฟรานซ์บอก...อ้นยืนกอดอกมองผมสองคนอยู่หน้าบ้านจริงๆ ด้วย



  (หน้าอ้นตอนนี้)


"ฮ่าๆๆ อ้นบ้านะพี่ฟรานซ์ งั้นอิงค์เข้าบ้านก่อนนะครับ....พี่ฟรานซ์ขับรถดีๆ นะครับ ถึงบ้านแล้วโทรบอกอิงค์ด้วยนะครับ...อิงค์เป็นห่วง" ผมพูดบอกพี่ฟรานซ์...พี่ฟรานซ์ก็ยิ้มอะไรก็ไม่รู้...จนผมรู้สึกร้อนๆ ที่หน้าขึ้นมาเฉยๆ


"หึหึ....ครับ ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวพี่จะโทรหา....ขอบคุณที่เป็นห่วงพี่นะครับ ไปครับ...เข้าบ้านไปได้แล้ว พี่จะยืนมองอิงค์จนกว่าอิงค์จะเข้าไปในบ้านนะครับ"


"พี่ฟรานซ์นั่นแหละ....กลับไปก่อนซิครับ อิงค์จะส่งพี่ก่อน" ก็ผมอยากให้เห็นพี่เขาขับรถกลับไปก่อนนิครับ


"ทำตามที่พี่บอกซิครับ....อิงค์เข้าบ้านไปก่อนนะครับ"


"เอางั้นก็ได้ครับ....กลับบ้านดีๆ นะครับ อย่าลืมโทรมาล่ะ อิงค์จะรอ...." ผมเดินหันหลังเข้าบ้าน หันกลับมามองพี่ฟรานซ์ที่ยืนรอดูผมเข้าบ้านอยู่ครับ พอผมถึงประตูบ้านพี่ฟรานซ์ก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป


"ไง....ล่ำลากันนานไปไหม? ไม่ไปนอนบ้านเขาเลยล่ะ!!!" อ้นครับ....พี่ชายจอมหวงมาล่ะ


"อ้น....ไปส่งเขาที่บ้านพี่ฟรานซ์หน่อยซิ นะๆๆๆ อ้นนะ...ไปส่งเขาหน่อยนะ" ผมแกล้งพูดครับ


"อิงค์!!!!.....จะบ้าไปแล้วเหรอ มากไปแล้วนะ...ไปอาบน้ำนอนเลยไป....ดึกแล้ว"


"ฮ่าๆๆๆ ขี้หวง...."


"เดี๋ยวจะโดนนะอิงค์....กล้าล้อเล่นกับพี่เหรอ?....ห๊ะ!!!" อ้นแกล้วดุผมไปงั้นแหละครับ....ผมแอบเห็นอ้นยิ้มอยู่



ฮ่าๆๆๆๆๆ.....เราแกล้งกันอยู่ตรงหน้าประตูนั่นแหละครับ ยังไม่ได้เข้าไปในบ้าน


"อ้น....." ผมเรียกพี่ชายผม


"ว่าไง?....."


"คืนนี้ไปนอนด้วยนะ....."


"ไม่ให้นอน....อึดอัด เตียงเล็ก....จะนอนคนเดียว" บ้าไปแล้วครับ บ้านผมเตียงคิงไซค์ทุกห้อง


"อืมม....ไม่ไปกวนก็ได้ งั้นเขาเข้าบ้านก่อนนะ...." ผมแกล้งทำหน้าหงอยๆ กำลังเดินเข้าไปในบ้าน


"อิงค์....." เสียงอ้นเรียกผม ผมหันกลับไปหาพร้อมทำหน้าเศร้าๆ


"อืม....ว่าไง" ผมถาม


"ถ้าไม่อึดอัด....จะมานอนก็ได้นะ....พอจะนอนเบียดๆ กันได้" ฮ่าๆๆ พี่ชายผม...ไม่เคยขัดใจน้องครับ


"อืม...." ผมยิ้มให้อ้น....อ้นก็ทำหน้ามองฟ้า มองอากาศไปไม่สนใจผม....เก๊กนะครับ 




        ผมขึ้นไปบนห้องของตัวเอง.....อาบน้ำเสร็จพี่ฟรานซ์ก็โทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้วครับ รถติดนิดหน่อยเพราะเกิดอุบัติเหตุตรงนั้นพอดีเลยทำให้การจราจรติดขัดเล็กน้อย ผมคุยกับพี่ฟรานซ์เกือบชั่วโมงครับ....จำไม่ได้ว่าโม้อะไรไปบ้าง....ผมบอกพี่ฟรานซ์ว่าคืนนี้จะไปนอนห้องอ้น....พี่ฟรานซ์เงียบไปสักพักก็พูดสิ่งที่ทำให้ผมต้องอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี พี่ฟรานซ์บอกว่า..... "พี่ให้นอนได้แค่วันนี้นะครับ....แต่ต่อไปนี้คนที่จะนอนข้างๆ อิงค์ได้ต้องเป็นพี่แค่คนเดียว" อร๊ากกก....ผมโคตรอายเลย ผมพูดไม่ออกเลยครับ....ได้แต่อายในสิ่งที่ได้ยิน นี่ถ้าอ้นรู้นะ....คงอาละวาดบ้านแตกแน่ๆ ต้องไม่ให้อ้นรู้ครับ.... หลังจากผมคุยโทรศัพท์เสร็จก็เดินไปที่ห้องของอ้น....อ้นกำลังคุยเฟรชกับใครก็ไม่รู้สงสัยจะเป็นเพื่อนที่มหาลัย....คิ้วนี่ขมวดแทบจะติดกันทั้งสองข้างอยู่แล้วครับ....



"อ้น....เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น?"


"เปล่านิ...ไม่มีอะไร"


"อ้าว....ก็เห็นทำหน้าเครียดซะ....เหมือนกำลังโกรธใครอยู่อ่ะ"


"เปล่า....บอกไม่มีอะไรก็ไม่มีดิ....แล้วนี่ทำไมมาช้าจังมัวทำอะไรอยู่?"


"คุยโทรศัพท์กับพี่ฟรานซ์อยู่อ่ะ" ผมเดินมานั่งลงที่ปลายเตียง


"คุยโทรศัพท์กับพี่ฟรานซ์อยูอ่ะ...ชิส์" อ้นทำเสียงเล็เสียงน้อยล้อเลียนผมครับ


"อ้น....พรุ่งนี้พี่ฟรานซ์จะพาเขาไปกินข้าวที่บ้านกับพ่อแม่พี่ฟรานซ์นะ..."


"อืม....อย่ากลับดึกนักล่ะ แล้วทำตัวดีๆ ด้วย ผู้ใหญ่จะได้เอ็นดู แต่อิงค์ไม่ต้องห่วงหรอกผู้ใหญ่ต้องเอ็นดูอยู่แล้วเพราะน้องพี่น่ารักนิสัยดี....ถ้าเป็นพี่ก็ว่าไปอย่าง ฮ่าๆๆๆ" อ้นนั่งพูดอยู่ที่เก้าอี้โต๊ะคอมฯ ครับ


"อ้น....ขอบคุณนะ"


"ขอบคุณเรื่อง?...." อ้นขมวดคิ้วถาม


"ก็เรื่องที่อ้นช่วยพูดกับพ่อแม่นะ...เรื่องเขากับพี่ฟรานซ์ ถ้าอ้นไม่ช่วยพูด....ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะว่ายังไงบ้าง...จะรับเรื่องนี้ได้ไหม? ถ้าพ่อกับแม่ไม่เห็นด้วยไม่ยอมให้อิงค์กับพี่ฟรานซ์คบกันอิงค์ก็ไม่รู้ว่าอิงค์จะเป็นยังไง"


"ก็ไม่ได้ทำอะไรมากซะหน่อย....พี่เขาก็ดี เห็นดูแลน้องพี่ดีก็แค่นั้นแหละ" ผมเดินมาหาอ้นแล้วกอดอ้นอย่างแน่น...ผมรักพี่ผมมานครับ....อ้นเป็นแบบอย่างที่ทำให้ผมคอยดูแลอ้อนอย่างดี ผมอยากเป็นพี่ที่ดีเหมือนที่อ้นเป็นพี่ที่ดีของผมกับอ้อนครับ


"เห้ยย!!!....มากอดทำไมเนี๊ยะ ไอ้เด็กต๊อง"   


"รักพี่อ้นที่สุดในโลก....." อายครับ....ปกติไม่เคยทำอะไรอย่างนี้หรอก...ส่วนมากจะกัดกันมากกว่าครับ


"หึหึ....ตอนนี้พี่ว่าน้องพี่รักคนอื่นมากกว่าว่ะ!!..."


"ใครบอก?....." ผมถาม


"พี่นี่แหละบอก....ไอ้เด็กต๊อง ไปนอนได้แล้วไป๊...เดี๋ยวพี่ปิดคอมฯ ก่อน"


"อืม....นอนได้แล้ว!! มัวแต่คุยกับสาวอยู่ได้"


"ยุ่ง....ไม่ได้คุยกับสาวซะหน่อย ไปนอนเลยไป๊..."





            อ้นเล่นเฟรชต่ออีกไม่นานก็ตามมานอนครับ....เช้ามาผมนี่นอนแทบจะตกเตียงอยู่แล้วครับ อ้นนอนดิ้นจะตาย.... ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินมายืนนิ่งที่หน้าตู้เสื้อผ้า วันนี้เลือกเสื้อผ้าให้ดูดีหน่อยครับเพราะต้องไปเจอพ่อแม่พี่ฟรานซ์ พอผมแต่งตัวเสร็จก็ลงไปนั่งรอพี่ฟรานซ์ที่โซฟา อ่านหนังสือรอครับ ผมรอไม่นานนักก็ได้ยินเสียงรถพี่ฟรานซ์จอดเทียบที่หน้าบ้าน ผมหยิบกระเป๋ากับหนังสือแล้วเดินไปยังรถพี่ฟรานซ์ที่จอดรออยู่




"รอพี่นานไหมครับ?"


"ไม่นานครับ....อิงค์เพื่อเสร็จพอดี"


"เดี๋ยวพี่พาไปกินข้าวเช้าก่อนค่อยไปส่งในมหาลัยนะครับ....."


"อ้าว....พี่ฟรานซ์ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเหรอครับ..." ผมถามด้วยความสงสัย


"ยังครับ....กินคนเดียวไม่อร่อย" พี่ฟรานซ์ตอบ


"แล้วฟรอนท์ล่ะครับ....พี่ฟรอสต์อีกคน ไม่อยู่กินข้าวเช้าเหรอครับ...เป็นไปได้ไง?"


"ฟรอนท์ไปค้างกับเท็นนะ....ส่วนฟรอสต์ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วครับ ไม่รู้ไปไหนเหมือนกัน....อิงค์กินเป็นเพื่อนพี่ได้ไหมครับ?" เขิลเลยผม....พี่ฟรานซ์หวานใส่ผมแต่เช้าเลย


"ครับ....เดี๋ยวอิงค์กินเป็นเพื่อน"


"ขอบคุณนะครับ...." พี่ฟรานซ์พูดขอบคุณพร้อมกับยิ้มให้ผม





             ผมนั่งกินข้าวเช้ากับพี่ฟรานซ์ครับ....กินไปก็คุยกันไป พี่ฟรานซ์ชอบแกล้งให้ผมอายตลอด คนในร้านก็มองพวกผมแล้วยิ้มๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขายิ้มอะไรกัน โดยเฉพาะกลุ่มผู้หญิงกลุ่มนึงครับ มีอยู่สี่คนนั่งคุยกันแล้วหันมามองผมสองคน พอผมมองกลับไปเข้าก็ยิ้มๆ สงสัยจะแอบมองพี่ฟรานซ์แน่ๆ ครับ ก็วันนี้พี่ฟรานซ์แต่งชุดทำงานแค่เสื้อเชิ้ตธรรมดาแต่ทำไมถึงดูหล่อมากกว่าคนอื่นๆ ก็ไม่รู้...ถ้าพี่ฟรานซ์ใส่สูทผูกไทไม่ต้องพูดถึงเลยครับ ผมนี่ไม่กล้าเดินใกล้เลย....เหมือนอยู่คนละโลกอ่ะ พอผมนั่งกินข้าวกันเสร็จพี่ฟรานซ์ก็ขับรถเข้ามาส่งผมที่มหาลัยครับ..... ผมให้พี่ฟรานซ์มาจอดหน้าคณะไอ้ฟรอนท์ครับ เพราะพวกผมนัดรวมพลกันก่อนเข้าเรียนนะครับ.....




"ขอบคุณครับ.....ที่มาส่งอิงค์"


"ยินดีครับผม....เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่โทรมาหานะครับ"


"ครับ....อิงค์พัก 12.30 นะ"


"ครับ....แล้วเดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับนะครับ ตั้งใจเรียนล่ะ"


"ครับ....งั้นอิงค์ไปก่อนนะ" ผมกำลังจะเปิดประตูเพื่อลงจากรถครับ



"อิงค์......."



"ครับ......พี่ฟรานซ์มีอะไรรึเปล่า อิงค์ลืมของเหรอ?" ผมหันกลับไปถามแล้วก้มดูเผื่อลืมของไว้บนรถครับ


"เปล่าครับ.....พี่แค่จะบอกว่า....วันนี้อิงค์แต่งตัวหล่อมากครับ"


"พี่ฟรานซ์.....อิงค์ไปก่อนนะ พูดอะไรก็ไม่รู้!!!"   


"หึหึ....บายครับ เจอกันตอนเย็นนะครับ"


"ครับ....เจอกันตอนเย็นครับ"








ต่อด้านล่างค่ะ.....

[Star_ss]

"วี๊ดวิ้วววว....... แมร่ง!!!! หวานเว่อว่ะ!!!.....สาดดด"


"ไอ้เหี้ยดิว....ปากหมาแต่เช้าเลยนะมึง" ผมด่าเลยครับ...แมร่งมาแซวให้ผมอาย


"ไอ้อิงค์....มึงเอาอะไรให้พี่กูกินว่ะ พี่กูถึงหลงมึงได้ขนาดนี้นะ....น้องนุ่งไม่สนใจเลย....เซ็งว่ะ!!" ไอ้ฟรอนท์พูดเสร็จก็ทำหน้าเศร้าซบลงที่ไหล่แฟนมันครับ พี่เท็นนี่ก็เฝ้าเช้า กลางวัน เย็นจริงๆ


"มึงอย่ามาพูดไอ้ฟรอนท์....พี่ฟรานซ์บอกว่ามึงไปค้างกับพี่เท็น...จนพี่ฟรานซ์ไม่มีเพื่อนนั่งกินข้าวเช้า ต้องนั่งกินข้าวคนเดียว" ประโยคหลังผมใส่ไฟเลยครับ


"พี่เท็น....ไอ้อิงค์มันว่าฟรอนท์อ่ะ จัดการมันเลย...." มันอ้อนแฟนทันที...เมิงอย่าให้กูอยู่กับพี่ฟรานซ์บ้างนะ...กูจะ....กูจะ....กูจะทำอะไรว่ะ?!"


"อิงค์....อย่ามาว่าแฟนพี่นะเว่ย!!! ฟรอนท์มาอยู่เป็นเพื่อนพี่เพราะฟรอนท์กลัวพี่เหงาต่างหาก....ใช่ไหมฟรอนท์?"


"อืม....ช่ายย....อิงค์นี่ไม่รู้เรื่องเลย"


"เข้ากันดีจริงๆ อยู่กับแฟนแล้วทิ้งพี่ชายตัวเอง..." ผมบ่นเบาๆ ครับ เพราะคิดว่าเถียงสู้สองคนนี้ไม่ได้แน่ๆ


"มึงก็ไปอยู่เป็นเพื่อนพี่กูที่บ้านดิว่ะ!! พี่กูจะได้ไม่เหงา....เนอะพี่เท็นเนอะ..."


"ถูกต้องนะคร๊าบบ....น่าสงสารพี่ฟรานซ์จริงๆ แฟนไม่หวงเลย ไม่เหมือนฟรอนท์เลยเนอะ....หวงพี่เสมอ น่าร๊ากกก....." ผมไม่เถียงแล้วครับ ขอบายกับคู่นี้จริงๆ


"แหวะ!!! กูจะอ้วก....อย่าให้กูมีแฟนบ้างนะเมิงงง.... จะควงมาอวดทุกวันเลย" ไอ้ปริ้นครับ เบะปากพูดทันที


"ใครจะมาเอามึงว่ะไอ้ปริ้น....ฮ่าๆๆๆ" ไอ้ดิวครับ....เรื่องซ้ำเติมให้เป็นหน้าที่มันเลย


"เรื่องของกู....เดี๋ยวถ้ากูมี พวกมึงจะต้องอิจฉากู....ชิส์" ไอ้ปริ้นพูดพร้อมสะบัดหน้าเชิดขึ้นสูง


"ฮ่าๆๆๆ พวกกูจะรอดูว่ะ โคตรอยากเห็นเลย"




       พวกผมกัดกันพอหอมปากหอมคอก็แยกย้ายกันไปเรียนครับ พักเที่ยงก็มากินข้าวด้วยกันมีพี่เท็นกับพวกเพื่อนๆ นั่งกินด้วยครับ กลุ่มผมเสียงดังมาก.... สาวๆ มองมาที่กลุ่มผมเยอะครับ ก็หล่อๆ รวยๆ กันทั้งนั้น ผมว่าผมจนสุดแล้วมั้ง (รึเปล่า) พี่ฟรานซ์โทรมาหาผมก็โดนพวกเพื่อนๆ แซวไม่หยุดปาก...ไม่เมื่อยบ้างหรือไงก็ไม่รู้ ผมคุยแทบจะไม่รู้เรื่อง.... หลังจากกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปเรียนครับ วันนี้ผมได้งานใหม่ที่ต้องทำส่งอาจารย์เพิ่มมาอีกหนึ่งงาน....ยากครับ อาจารย์คนนี้เคี้ยวมาก รุ่นพี่บอกว่าผ่านยากสุดๆ อาจารย์แกเยอะ...ไม่ถูกใจรื้อทำใหม่กว่าจะผ่านได้เลือดตากระเด๊นเลยครับ ผมนี่เครียดเลย....



"นั่งคิดอะไรอยู่ครับ....ขึ้นมาก็เงียบเลย เครียดอะไรรึเปล่า?" พี่ฟรานซ์มารับผมตรงเวลาเป๊ะครับ ตอนนี้ผมอยู่บนรถพี่ฟรานซ์กำลังจะไปบ้านพี่ฟรานซ์ครับ ส่วนฟรอนท์นั่งรถมากับพี่เท็น...รายนั้นต้องมาอยู่แล้วได้ข่าวว่าแม่ฟรอนท์ปลื้มพี่เท็นมากครับ ชื่นชมตลอด...ไอ้ฟรอนท์นี่หน้าบานเลย


"เปล่าครับ....อิงค์เครียดเรื่องงานที่อาจารย์เพิ่งส่ังวันนี้นะ รุ่นพี่บอกว่าผ่านยาก...เลยเครียดๆ นิดหน่อยนะครับ"


"พี่ว่าอิงค์ทำได้อยู่แล้ว....พี่เห็นเราตั้งใจมากทุกครั้งนิ...แล้วคะแนนออกมาก็ดีทุกครั้งไม่ใช่เหรอครับ?"


"อิงค์แค่กังวลนิดหน่อยนะครับ.....ไม่มีอะไรหรอก ขอโทษที่ทำให้พี่ฟรานซ์เครียดตามนะครับ"


"ไม่เอาไม่เครียดนะครับ....พี่เป็นห่วง" พี่ฟรานซ์เอื้อมมือมาจับมือผมไว้หลวมๆ ครับ



        พี่ฟรานซ์แวะซื้อของที่ห้างเล็กน้อยครับ บอกผมว่าของโปรดของคุณแม่ อันนี้เจ้าฟรอนท์ชอบกิน อันนี้เท็นก็ชอบกิน เจ้าฟรอสต์ชอบกินเค้ก คุณพ่อชอบดื่มชาดอกไม้ผสมโสม และอันนี้ของโปรดของผม พี่ฟรานซ์มักคิดถึงทุกคนเสมอไม่เว้นแม่แต่แม่บ้านก็มีขนมไปฝากครับ แล้วจะไม่ให้ผมหลงรักผู้ชายคนนี้ได้ยังไง... หลังจากซื้อของครบเราก็ขับรถออกจากห้าง ขับต่อไปอีกไม่นานรถก็มาจอดในโรงรถของที่บ้านพี่ฟรานซ์ครับ.... ผมรู้สึกตื่นเต้นจนมือเย็นเฉียบ พี่ฟรานซ์หยิบถุงที่อยู่หลังรถจนครบทุกถุงแถมไม่ยอมให้ผมช่วยถืออีกแนะ!! เราเดินเข้าไปในบ้านก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน ในนั้นมีเสียงพี่เท็น ฟรอนท์ พี่ฟรอสต์ และอีกสองเสียงคงจะเป็นพ่อกับแม่ของพี่ฟรานซ์ครับ....ใจผมยิ่งเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จะหลุดออกมารึเปล่าก็ไม่รู้ ผมรู้ตัวอีกทีคือขาผมเก้าไม่ออกครับ พี่ฟรานซ์ยื่นของให้พี่แม่บ้านมันรับของไปจากมือ โลกของผมเหมือนกำลังหยุดหมุนชั่วขณะจนมืออุ่นๆ ก็แทบแล้วจับเข้าที่มือของผมครับ ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง....พี่ฟรานซ์กำลังยิ้มให้ผม ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมแสดงสีหน้ายังไงออกไป....ผมรู้สึกแค่ว่าทำไมมือนี้มำให้ผมอบอุ่นได้ถึงขนาดนี้นะ....



"เป็นอะไรครับ....ตื่นเต้นเหรอ? พี่ฟรานซ์ถาม ผมพยักหน้าเล็กน้อยแต่ไม่พูดอะไรออกมา


"ไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ....มีพี่อยู่อิงค์ไม่ต้องกลัวนะ....พ่อแม่พี่ใจดีครับ" ผมยิ้มตอบให้พี่ฟรานซ์


"ครับ....." ผมตอบสั่นๆ แล้วเสียงๆ นึงก็ดังขึ้น....


"อ้าว....มากันแล้วเหรอลูก ทำไมไม่เข้าไปข้างในกันล่ะครับ พ่อเขารออยู่นะ อิงค์ใช่ไหมลูก? มานี่ครับ...เดี๋ยวเข้าไปพร้อมกับแม่ ให้พี่ฟรานซ์ขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนครับ มาครับมา....พ่อรอเราอยู่" ผมตกใจมากครับ แม่พี่ฟรานซ์เดินเข้ามาใกล้ผมแล้วจูงมือผมทันที พี่ฟรานซ์ยิ้มแล้วพยักหน้าเล็กน้อยว่าให้ผมไปกับแม่


"เดี๋ยวผมตามไปนะครับแม่....ฝากอิงค์ด้วยนะครับ" พี่ฟรานซ์พูดบอกแม่ครับ


"จ๊ะ....ฝากจังเลยนะ แม่ไม่ได้จะพาไปทำอะไรซะหน่อย เปลี่ยนชุดแล้วรีบตามมานะลูก ป่ะครับอิงค์...ไปกับแม่" ผมยังไม่ได้กล่าวสวัสดีด้วยซ้ำ...แม่พี่ฟรานซ์กำลังทำให้ผมทำตัวไม่ถูกครับ ผมเดินตามแม่ไปแบบมึนๆ ครับ แม่พูดอะไรบ้างผมฟังไม่ทันครับ มันหูอื้อไปหมดจนเดินมาถึงห้องรับแขกของบ้าน



"พ่อจ๊ะ....ลูกอิงค์มาแล้วจ๊ะ" แม่แนะนำตัวผมทันที


"ไม่ค่อยเห่อเลยนะคุณ....หึหึ อิงค์อย่าถือสาแม่เขาเลยนะ แม่เขาก็ตื่นเต้นโอเว่ออย่างนี้แหละลูก"


"คุณพ่อ คุณแม่ สวัสดีครับ" ผมตั้งสติได้ก็ยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่ทันที


"แม่ฮ่ะ ไอ้อิงค์มันตกใจนะครับแม่..." ไอ้ฟรอนท์พูดครับ แต่ผมเห็นมันแอบหัวเราะกับพี่เท็นอยู่ครับ


"หึหึ....พี่ก็ว่าอยู่ว่าหน้าคุ้นๆ เพื่อนฟรอนท์คนนี้นี่เอง"


"พี่ฟรอสต์ สวัสดีครับ" ผมไหว้พี่ฟรอสต์เพิ่มอีกคนอย่างประหม่า


"ไม่ต้องไหว้ก็ได้....แค่ทักทายเฉยๆ ก็พอ พี่ไม่ได้แก่เหมือนพี่ฟรานซ์ซะหน่อย หึหึ"


"ว่าใครแก่?....ฟรอสต์ พี่ห่างกับเราแค่สองปีเองนะ ถ้าพี่แก่เราก็ต้องแก่ซิ" พี่ฟรานซ์เดินมาพูดแล้วหยุดอยู่ที่ด้านหลังผมครับ ผมหันไปยิ้มกับพี่ฟรานซ์


"แม่ว่า....เราสงบศึกแล้วไปกินข้าวกันก่อนดีกว่าจ๊ะเด็กๆ วันนี้แม่ทำอาหารพิเศษไว้ต้อนรับสมาชิกใหม่โดยเฉพาะเลยนะ"


"ขอบคุณครับแม่..." พี่ฟรานซ์พูดขอบคุณ...แม่ยิ้มอย่างภูมิใจเล็กน้อย




         เราเดินไปรวมตัวกันที่โต๊ะอาหารครับ พ่อพี่ฟรานซ์นั่งหัวโต๊ะ แม่นั่งข้างขวาของคุณพ่อตามด้วยฟรอนท์และพี่เท็น ส่วนพี่ฟราซ์นั่งอีกฝั่งตามด้วยผมและพี่ฟรอสต์ครับ แล้วเราก็เริ่มทานอาหาร คุณแม่ทำอาหารเองกับมือครับ เยอะมากจนผมแอบตกใจ อาหารอร่อยมากครับ.... หลังจากกินเสร็จเราก็มานั่งรวมตัวกันที่ห้องรับแขกเพื่อนั่งคุยกันครับ



"อิงค์นี่น่ารักกว่าที่แม่คิดไว้อีกนะ....แม่เห็นเราแค่แว๊บๆ ตอนมาหาฟรอนท์ที่บ้าน"


"ขอบคุณมากครับ...." ผมตอบอย่างอายๆ


"เพื่อนฟรอนท์หล่อทุกคนนะครับแม่...แต่สู้ฟรอนท์ไม่ได้ครับ ฟรอนท์น่ารักกว่า คึคึ"


"จ้า....พ่อคนน่ารักของแม่"


"อิงค์เรียนสถาปัตเหรอลูก?" คุณพ่อถามครับ


"ครับ...ผมเรียนสถาปัต ปีสองครับ"


"อืม....เก่งดี ไว้มาออกแบบบ้านให้พ่อด้วยนะ ถ้าเรียนจบนะ หึหึ" คุณพ่อก็ขี้เล่นมากครับ ดูใจดีเหมือนพ่อผมเลย


"งั้นเรื่องจากออกแบบห้องแต่งตัวให้แม่ใหม่ก่อนนะครับ....แม่อยากทำใหม่อยู่พอดี" แม่พูดอย่างตื่นเต้น


"อิงค์จะพยายามนะครับ...."


"ขอบใจจ๊ะ....น่ารักอย่างนี้เอง ไม่น่าล่ะตาฟรานซ์ถึงยอมสละโสดแล้วพาแฟนมาเปิดตัว" ผมอึ้งเล็กน้อยที่คุณแม่พูดตรงมากๆ ครับ


"อิงค์มันนิสัยดีฮ่ะแม่....มันคอยดูแลเพื่อนๆ ตลอดแล้วมันยังดูแลฟรอนท์บ่อยๆ ตอนไม่สบายอยู่ที่มหาลัย" ฟรอนท์ยักคิ้วให้ผมแล้วยิ้มกว้างก่อนจะหันไปสนใจพี่เท็นต่อ


"ขอบใจนะจ๊ะ....ที่ดูแลทั้งพี่ฟรานซ์แล้วก็ฟรอนท์ด้วย อ่อ!! แม่ฝากอีกคนซิ....ดูแลหนุ่มโสดให้แม่ด้วยนะ....พี่ฟรอสต์นะจ๊ะ....หาแฟนให้พี่เขาหน่อยนะ คริคริ" แม่พูดแล้วขำก่อนหันไปมองที่พี่ฟรอสต์ที่นั่งกอดอกดูทีวีอย่างไม่รู้เรื่อง


"แม่....อย่าไปแซวเด็กๆ ซิ มาคุยกับพ่อนี่ม่ะ"


"อ่อ!!!....แม่เพิ่งคิดได้....อีกเรื่องจ๊ะ พรุ่งนี้เราจะไปทำบุญกันที่วัดแถวอยุธยา อิงค์ไปด้วยนะลูก...ไปกันหมดนี่แหละ พรุ่งนี้วันเสาร์ อิงค์มีธุระที่ไหนรึเปล่าจ๊ะ?"


"ไม่มีครับ....ขอบคุณครับที่ชวนอิงค์ไปด้วย"


"จ้า....งั้นวันนี้ก็นอนค้างที่นี่แล้วกันนะ ฟรานซ์โทรไปขออนุญาตที่บ้านให้น้องด้วยนะจ๊ะ อิงค์ก็นอนที่ห้องพี่ฟรานซ์แล้วกันนะลูก" อึ้งอีกแล้วครับ


"คืออิงค์ไม่ได้เตรียมชุดมานะครับ...เดี๋ยวอิงค์นั่งรถมาหาตอนเช้าก็ได้ครับ" ผมหันไปมองหน้าพี่ฟรานซ์ พี่ฟรานซ์นั่งนิ่งมากเลยครับ ไม่ช่วยผมเลย


"อ้าว....งั้นเหรอจ๊ะ แย่จัง....เพราะพรุ่งนี้เราออกแต่เช้าซะด้วย"


"แม่ฮ่ะ....ให้อิงค์ใส่ชุดฟรอนท์ก็ได้ฮ่ะ จะได้ไม่เสียเวลานั่งรถมาตอนเช้าฮ่ะ" ฟรอนท์พูดเสร็จก็นั่งขำกับพี่เท็น


"คือว่า...." ผมกำลังจะพูดต่อพี่ฟรานซ์ก็พูดสวนขึ้นมา


"ไม่เป็นไรครับแม่....เดี๋ยวผมไปรับอิงค์ตอนเช้าเองครับ อิงค์คงกลัวที่บ้านเป็นห่วงนะครับ" หน้าผมเศร้าลงทันที...กลัวพี่ฟรานซ์จะคิดว่าผมรังเกียจนะครับ


"งั้นอิงค์ยืมชุดฟรอนท์ก็ได้ครับแม่....อิงค์ขอค้างที่นี่ด้วยคนนะครับ" ผมรีบบอกแม่ทันที


"ดีมากจ๊ะ....งั้นเด็กๆ เตรียมตัวเข้านอนกันได้แล้วนะจ๊ะ พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านะ...ใครช้าแม่จะทำโทษจ๊ะ"


"ครับ......" ทุกคนตอบพร้อมกันแล้วหัวเราะกับท่าทางตื่นเต้นของแม่ครับ




          ผมเดินตามพี่ฟรานซ์ขึ้นมาที่ห้องพี่ฟรานซ์ครับ กดโทรศัพท์หาอ้นเพื่อบอกว่าวันนี้ขอค้างที่บ้านพี่ฟรานซ์ โดนบ่นหูชาเลยครับ พอบอกว่าแม่พี่ฟรานซ์จะพาไปไหว้พระให้ค้างที่นี่ด้วยกันจะได้ไม่ต้องตื่นเช้าแล้วนั่งรถมาอ้นถึงหยุดบ่น แต่ผมหูชาไปแล้วครับ สรุปอ้นก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกว่าให้ทำตัวดีๆ ด้วยแค่นั้นแหละครับ.... ฟรอนท์แวะเอาชุดสำหรับพรุ่งนี้มาให้แล้วกระซิบที่หูของผมว่า..... "เสร็จแน่!!!!.....คึคึ" แล้วมันก็เดินออกไปทิ้งให้ผมยืนอึ้งอยู่กลางห้องครับ ไอ้เพื่อนบ้า....มันแกล้งผมอ่ะ แต่ใจผมนี่ซิเต้นแรงเป็นบ้าเลย คงไม่หรอก....พรุ่งนี้ต้องไปไหว้พระนะ พี่ฟราซ์คงไม่คิดที่จะ....



"อิงค์ อาบน้ำได้แล้วครับ พี่เตรียมชุดนอนไว้ให้แล้วครับ" ผมสะดุ้งตัวเล็กน้อยเพราะเสียงเรียกจากพี่ฟรานซ์


"เอ่อๆๆ ครับๆ"


"เป็นอะไรรึเปล่า....พี่เห็นยืนนิ่งอยู่ตั้งนานแล้ว?" พี่ฟรานซ์ถามด้วยความเป็นห่วง


"เปล่าครับ....อิงค์ไม่ได้เป็นอะไร"


"ถ้าอิงค์ไม่อยากค้างที่นี่เดี๋ยวพี่ไปส่งแล้วพรุ่งนี้เช้าพี่ไปรับก็ได้นะครับ" พี่ฟรานซ์พูด


"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ....งั้นอิงค์ไปอาบน้ำก่อนนะ พี่ฟรานซ์จะได้อาบต่อ" ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำไปเลยครับ หนีอายก่อน ผมอาบน้ำเสร็จก็ใส่ชุดนอนที่พี่ฟรานซ์เอามาให้ใส่...กลิ่นพี่ฟรานซ์ติดมากับชุดนอนด้วยครับ ผมจำกลิ่งนี้ได้ดี กลิ่นหอมอ่อนๆ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำพี่ฟรานซ์ก็เดินเข้าไปอาบน้ำบ้างครับ ผมนั่งรออยู่ที่ปลายเตียง...กำลังตื่นเต้นทำไมก็ไม่รู้ เพราะคำพูดทิ้งท้ายของไอ้เพื่อนบ้าของผมนั่นแหละ...บ้าจริง



 



"อิงค์.....อิงค์ครับ"


"อ่อๆ ครับ ว่าไงครับพี่ฟรานซ์ อิงค์ไม่ทันฟังนะครับ"


"หึหึ....พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ อิงค์เป็นอะไรครับ....พี่เห็นเหม่อๆ ตั้งแต่ฟรอนท์เอาชุดเข้ามาให้แล้วนะครับ?"


"เปล่าครับ....เปล่า ไม่มีอะไรครับ" ผมเริ่มหลบสายตาพี่ฟรานซ์แล้วครับ เพราะใจผมเต้นแรงมาก...ไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเลยครับ


"ไม่มีอะไรงั้นเรานอนกันเลยนะครับ เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นตั้งแต่เช้า"



"ครับ...." ผมตอบแล้วขยับตัวขึ้นไปบนที่นอนนุ่ม ใจก็ยังคงเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าพี่ฟรานซ์ได้ยินรึเปล่า พอไฟดับลงที่นอนข้างๆ ตัวผมก็ยวบลงเพราะพี่ฟรานซ์นอนลงข้างๆ ผม มืออุ่นสัมผัสที่แขนของผมทำให้ผมเกร็งตัวรับสัมผัสนี้เล็กน้อย แล้วก็รวบตัวผมเข้าไปกอด หน้าของผมซุกเข้ากับอกอุ่น ใจก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่ หัวใจจะวายครับ




จุ๊บบบบ...... เรียวปากนุ่มสัมผัสที่หน้าผากของผม ทำให้ผมยิ่งเกร็งตัวเข้าไปใหญ่



"ไม่ต้องกลัวนะครับ....พี่ไม่ทำอะไรอิงค์หรอกครับ พี่จะรอวันที่อิงค์พร้อม.... หลับซะนะครับ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า" พูดจบผมก็ได้รับสัมผัสที่หน้าผากอีกครั้งอย่างอ่อนโยนอีกครับ ผมกระชับกอดพี่ฟรานซ์ไว้แน่น




                 ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงดีกับผมมากขนาดนี้ อบอุ่นได้มากขนาดนี้ ใจดีกับผมได้มากขนาดนี้...นี่คือคำถามที่ผมคอยถามตัวเองตั้งแต่เริ่มคบกับพี่ฟรานซ์ คำพูดที่หวานหูฟังแล้วหัวใจผมพองโต อบอุ่นแล้วรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่มีพี่ฟรานซ์อยู่ใกล้ๆ ผมรู้สึกขอบคุณทุกครั้งที่ผมได้รับสิ่งดีๆ จากคนๆ นี้



"ขอบคุณนะครับ...."





"ยินดีครับผม.....ฝันดีนะครับอิงค์"





"ฝันดีนะครับ....พี่ฟรานซ์"




            กอดที่อบอุ่นทำให้พี่ฟรานซ์และอิงค์หลับฝันดี หลับทั้งที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า..... ขอบคุณที่เขาทั้งสองคนได้รับความรักครั้งนี้ ขอบคุณที่ความบังเอิญหรืออะไรก็ตามแต่ทำให้เขาได้พบเจอกัน ขอบคุณที่สามารถผ่านอุปสรรค์ต่างๆ มาได้ด้วยดี ขอบคุณที่เขาได้รัก....และดูแลกัน เขาจะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งเมื่ออีกคนมีรอยยิ้มที่ใบหน้าและร่วมสร้างความทรงจำดีๆ ด้วยกันนับจากวันนี้และตลอดไป




*************************** THE END ************************

จบแล้วจ้า....สำหรับคู่พี่ฟรานซ์น้องอิงค์
หวาน อบอุ่น ตามฉบับพี่ฟรานซ์เขาแหละค่ะ
อร๊ากก....ใครที่กำลังคิดว่าขาดอะไรอยู่นะ อย่าเพิ่งหยุดคิดนะค่ะ

สุดท้าย....ท้ายสุด รอตอนพิเศษนะจ๊ะ
ขอบคุณที่ติดตามคู่พี่ฟรานซ์กับน้องอิงค์ค่ะ

กอดคนอ่านทุกคน....ขอบคุณที่เม้นเป็นกำลังใจให้ตลอดเลยนะค่ะ

 
 

[gwaiplay]

ฟินไปถึงฟินแลนด์

[iceman555]

อร๊ายยยย. หวานมากๆ พี่ฟรานซ์อบอุ่นสุดๆ

[minneemint]

รอตอนพิเศษต่อไป

[❣☾月亮☽❣]

คู่นี้น่ารักอบอุ่น มุ้งมิ้งด้วยนะ. ขอบคุณค่ะ.   รอตอนพิเศษ เดาว่าหวานมากๆแน่เลย

[บูมเบส]

จะมีภาค 2 ไหมอ่ะ ภาค อ้นกับพี่ฟรอสต์

[boonpa]

คู่นี้หวาน น่ารักกันตลอด

[a_n]

หวาน อบอุ่น. ตามสไตล์ฟราน

[Star_ss]

จะมีภาค 2 ไหมอ่ะ ภาค อ้นกับพี่ฟรอสต์

ภาค 2 ยังไม่แน่ใจค่ะ ที่แต่จะเป็นเรื่องอีกเรื่องนึงเลยค่ะ สำหรับสองคนนี้โดยเฉพาะ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ.....

 

[aom2529]

  เค้าจะรอตอนพิเศษของคู่นี้นร๊าาาาาา

[DeShiWa]

มาให้กำลังใจจ้า

ตามอ่านอยู่

ยังอ่านไม่ทัน

[Star_ss]

มาให้กำลังใจจ้า

ตามอ่านอยู่

ยังอ่านไม่ทัน

 

ขอบคุณมากคร้าา....ที่แสดงตัวว่าติดตามอยู่ ชื่นใจจุงเบย...
อ่านทันแล้วบอกบ้างนะค่ะ ...

 

[seaz]

รอคู่พี่ฟรอสต์ อยู่นะครับ จะได้คู่กับพี่อ้นไหมนะ คริคริ

[Star_ss]

ฟินไปถึงฟินแลนด์

5555+ อย่าลืมบินกลับมาอ่านตอนต่อไปด้วยนะค่ะ อิอิ

ปล.ชอบ EXO เหมือนกันเลย เซฮุน ไฟท์ติ้ง

 

อร๊ายยยย. หวานมากๆ พี่ฟรานซ์อบอุ่นสุดๆ

  ขอบคุณจร้าา...
ขอบคุณที่ติดตามทุกเรื่องทุกตอนไม่ขาดหายไปไหน
ขอกอดทีนะค่ะ 

รอตอนพิเศษต่อไป

จัดไปค่ะ รอก่อนนะจ๊ะ ลุ้นๆๆ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
 

คู่นี้น่ารักอบอุ่น มุ้งมิ้งด้วยนะ. ขอบคุณค่ะ.   รอตอนพิเศษ เดาว่าหวานมากๆแน่เลย

เดาได้ใกล้เคียงความจริงมากค่ะ อิอิ

 

คู่นี้หวาน น่ารักกันตลอด

หวานเกินไปป่ะค่ะ มันมากจากอินเนอร์ล้วนๆ ฮ่าๆๆ
 

หวาน อบอุ่น. ตามสไตล์ฟราน

แบบว่าคนเขียนอยากได้แบบนี้นะค่ะ อิอิ เกี่ยวไหม
ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณที่ทวงถามนิยายเรา ซาบซึ้ง   

จะมีภาค 2 ไหมอ่ะ ภาค อ้นกับพี่ฟรอสต์

ภาค 2 ยังไม่แน่ใจค่ะ ที่แต่จะเป็นเรื่องอีกเรื่องนึงเลยค่ะ สำหรับสองคนนี้โดยเฉพาะ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ.....

 

จัดไปค่ะ คำตอบตามนี้เลย คู่พี่ฟรอสต์มาแน่แต่รอหน่อยน้าา....
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ

 

เค้าจะรอตอนพิเศษของคู่นี้นร๊าาาาาา

รอทุกคู่เลยได้ป่ะค่ะ อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามคร้าา....
 

มาให้กำลังใจจ้า

ตามอ่านอยู่

ยังอ่านไม่ทัน

 

ขอบคุณมากคร้าา....ที่แสดงตัวว่าติดตามอยู่ ชื่นใจจุงเบย...
อ่านทันแล้วบอกบ้างนะค่ะ ...

 

อ่านทันแล้วอย่าลืมแสดงตัวด้วยน้าา...

คนเขียนรออย่างใจจดใจจ่อ อิอิ

 

รอคู่พี่ฟรอสต์ อยู่นะครับ จะได้คู่กับพี่อ้นไหมนะ คริคริ

อิอิ....คุณ Seaz กลับมาแล้ววว....

รอนะค่ะ มาแน่ๆ ค่ะ
 

ขอบคุณสำหรับทุกเม้น ทุกกำลังใจค่ะ
อ่านเม้นแล้วยิ้ม ถึงจะมีไม่มากมายแต่ก็ทำให้รู้สึกดีได้เหมือนกัน อิอิ
เป็นกำลังใจกันต่อไปนะค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ

ปล.ขอคุณที่เข้าไปกดไลค์ติดตามเพจด้วยนะค่ะ ครบ 150 Like หัวใจพองโต คิคิ
 

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 33 (เท็น+ฟรอนท์) เด็กขี้อ้อน





เช้าวันศุกร์ที่แสนสดใสหลังจากที่อ่านหนังสือเตรียมสอบกันอย่างหนัก อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์เราแทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลยครับ ผมติดทำงานส่งอาจารย์นั่งทำอยู่ที่คณะจนดึกดื่นเกือบทุกวัน ส่วนฟรอนท์ก็อ่านหนังสือเตรียมสอบ แล้วเห็นบอกว่าหลังจากสอบจะต้องทำงานพรีเซนต์ส่งอาจารย์อีกครับเลยทำเตรียมๆ กับเพื่อนๆ เอาไว้ล่วงหน้าบ้างแล้วจะได้ไม่ต้องเครียดมาก ทั้งเรียน ทั้งทำงานส่งแล้วไหนจะอ่านหนังสือสอบอีกทำเอาฟรอนท์น้ำหนักลดไปตั้งสามกิโลเลยนะครับ ตัวยิ่งผอมๆ อยู่ไหนจะป่วยง่ายอีก วันนี้เราสองคนไม่มีเรียน เราตกลงกันว่าสามวันนี้เราจะหยุดพักผ่อนแล้วเริ่มลุยกันอีกทีอาทิตย์หน้าครับ เพราะกลางเดือนเราต้องสอบกันแล้วเลยอยากจะผ่อนคลายกันบ้าง มติในที่ประชุมของเราเห็นชอบตรงกันว่าเราควรหยุดพักผ่อนครับ ตอนนี้ผมก็ตื่นแล้วแต่คนที่นอนข้างๆ ผมยังไม่ตื่นเลยครับ คนตัวเล็กๆ ผอมๆ ตาโตๆ ปากแดงๆ นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของผม ตื่นนอนในทุกๆ เช้าผมก็อยากที่จะตื่นมาแล้วเจอหน้าของคนๆ นี้ทุกวัน วันไหนที่ฟรอนท์ต้องกลับไปนอนบ้านผมนี่แทบอยากจะขาดใจให้ได้ ไม่ได้นอนกอดพาลเอานอนไม่หลับทั้งคืน แต่ก็นะฟรอนท์ก็มีบ้านมีครอบครับ ผมก็มีบ้านมีครอบครัวเหมือนกัน เฮ่อ!! รอเรียนจบก่อนเถอะผมจะเอาฟรอนท์มาอยู่กับผมอย่างจริงๆ จังๆ ซะที คนตัวเล็กเริ่มขยับตัวแล้วครับ....



"อืม....พี่เท็น ตื่นแล้วเหรอฮ่ะ?"


"ตื่นมาก็ยิ้มหวานอ่อยพี่เลยนะ หือออ..." หยิกแก้มเบาๆ อย่างหยอกล้อ


"อ่อยที่ไหน? คนมันน่ารักเองอ่ะ ไม่ได้อ่อยซะหน่อย...ชิส์" อร๊ากก...อย่างนี้เขาเรียกว่าอ่อยครับผม


"อืม... ไม่ได้อ่อยใช่ไหม? มานี่เลยมะ...." ผมรวบตัวฟรอนท์มากอดไว้ทั้งตัวแล้วพากลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอนนุ่ม


"ฮ่าๆๆๆ พี่เท็น ฟรอนท์หนักนะ ตัวก็ใหญ่ทับมาได้ ฮ่าๆๆ"


"ก็ฟรอนท์อยากทำให้พี่มันเขี้ยวก่อนทำไมล่ะ หือออ..... ฟอดดดด.... ฟอดดดด...."


"ฮ่าๆๆ เอิ๊กๆๆ ฟรอนท์ยอมแล้วๆ ฟรอนท์เหนื่อยแล้ว พี่เท็น!!!"



อุ๊บส์......



"อืมมม....." แล้วเสียงหัวเราะก็หายไปเปลี่ยนเป็นเสียงครางในลำคอ เพราะตอนนี้ผมได้ยึดครองปากนุ่มไว้เรียบร้อยแล้ว มอร์นิ่งคิสธรรมดาคงไม่ทำให้ผมหายคิดถึงได้ งั้นครั้งนี้ผมขอเป็นแบบพิเศษแล้วกันนะครับ



"แฮ่กๆๆ พี่เทน...."




  ผมประกบปากลงที่ปากเล็กอีกครั้ง ความหวานยังไม่เคยจางหายไปไหนมีแต่จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ผมได้สัมผัสกับริมฝีปากนี้ รสจูบหวานหอมเหมือนลูกอมรสนม หวานนุ่มละมุนชวนให้หลงไหล ลิ้นเล็กค่อยๆ ตอบสนองโดยการตวัดเกี่ยวหยอกล้อลิ้นที่ผมส่งเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ยิ่งจูบก็ยิ่งรู้สึกไม่เคยพอ มือก็ลูบไล้ที่แผ่นหลังอันเรียบเนียนเหมือนผิวเด็กอ่อน นุ่มเรียบไปทั้งตัว "อืมมม...." เสียงครางในลำคอเริ่มประท้วงมือคนตัวเล็กเริ่มขาดอากาศสำหรับหายใจ ผมละปากออกจากปากเล็กมองดูคนตัวเร็กที่พยายามโกยอากาศเข้าปอดเพื่อหายใจ ก่อนจะก้มลงจูบเบาๆ ที่ปากเล็กอีกครั้งอย่างไม่ได้ล่วงล้ำ



"แฮ่กๆๆ พี่เท็นอ่ะ ฟรอนท์หายใจไม่ทัน"


"หึหึ...ขอโทษครับ พอดีพี่เพลินไปหน่อย..."




  (หน้าฟรอนท์ตอนนี้)




"เพลินอะไรนักหนาล่ะ เมื่อคืนยังไม่พออีกเหรอ? ฟรอนท์ปวดไปทั้งตัวแล้วเนี๊ยะ...."


"ก็พี่คิดถึงฟรอนท์มากนิครับ เราไม่ได้เจอกันเกือบอาทิตย์นึงเต็มๆ พี่มาถึงห้องฟรอนท์ก็หลับแล้ว...เห็นฟรอนท์เหนื่อยพี่ก็ไม่อยากจะกวน ฟรอนท์ไม่เห็นใจพี่เหรอครับ?.... พี่คิดถึงฟรอนท์มากนะ หรือว่า....ฟรอนท์ไม่คิดถึงพี่?!"


"คิดถึงซิ....ฟรอนท์คิดถึงพี่เท็นจะตาย แต่ฟรอนท์เหนื่อย...ว่าจะรอพี่เท็นกลับมาแล้วเข้านอนพร้อมกันแต่ฟรอนท์ก็เผลอหลับก่อนอยู่เรื่องเลย....ฟรอนท์ขอโทษนะฮ่ะ" น้ำตาไอ้เท็นจิไหล....มีแฟนน่ารักอย่างนี้ไอ้เท็นยอมตายคร๊าบบบ.....


"น่ารักจัง....แฟนใครเนี๊ยะ ฟรอนท์น่ารักอย่างนี้พี่รักตายเลย... ห้ามทิ้งพี่นะ...มาทำให้พี่รักพี่หลงขนาดนี้ฟรอนท์ต้องรับผิดชอบพี่ไปทั้งชีวิตเลยรู้ไหมครับ? หือออ...." ผมก้มลงหอมแก้มหนักๆ อย่างมันเขี้ยว


"ได้ไงอ่ะ พี่เท็นซิต้องรับผิดชอบฟรอนท์ ห้ามมีกิ๊ก ห้ามมองคนอื่น ห้ามนอกใจฟรอนท์ไปหาสาวๆ ด้วยรู้ไหมฮ่ะ?"


"คร๊าบบบ....น่ารักอย่างนี้ใครจะไปนอกใจลงล่ะ"


"ขอบคุณมากฮ่ะ....หึหึ" อร๊ากกก....ยิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งน่ารัก ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กคนนี้เคยเจ้าชู้พอตัว...รู้อย่างนี้ผมเดินชนให้กระเดนไปนานล่ะ เราจะได้รู้จักกันเร็วกว่านี้ หลังจากผมฟัด กอด หอมจนพอใจแล้วคาดว่าคงได้เวลาอาหารเช้าแล้วซินะ


"ฟรอนท์หิวรึยังครับ?....."


"นิดหน่อยฮ่ะ....พี่เท็นล่ะ หิวไหม?"


"หิวครับ....แต่พี่หิว...." ผมทำหน้ากรุ่มกริ่ม ยิ้มมุมปากใส่ฟรอนท์ครับ



ตุ๊บๆๆๆๆ



"โอ๊ยยย....ตีพี่ทำไมล่ะครับฟรอนท์ พี่เจ็บจัง..." ผมแกล้วตีหน้าเศร้าเล่าความเท็นครับ


"พี่เท็นทะลึ่ง....คิดอะไรทะลึ่งแต่เช้าเลยนะ" 


"พี่ทะลึ่งตรงไหนครับ....พี่ก็แค่...." ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ฟรอนท์ครับ 


"พี่เท็น!!!....." ฟรอนท์ตะโกนขึ้นเสียงดังลั่น


"ฮ่าๆๆ พี่ไม่แกล้งแล้วครับ....ป่ะ ไปอาบน้ำนะครับ จะได้ไปกินข้าวเช้ากัน" ผมพูดจบก็ลุกขึ้นจากเตียงทันทีแต่ฟรอนท์ยังคงนอนอยู่ที่เดิม....


"ฟรอนท์ครับ...." ผมเรียกอีกครั้ง ฟรอนท์มุดเข้าไปใต้ผ้าห่มครับ


"ฟรอนท์ลุกไม่ไหว...." เสียงอู้อี้ที่ผมไม่ค่อยได้ยินนัก


"ฟรอนท์ครับ....พูดว่าอะไรนะครับ?" ผมนั่งลงบนที่นอนอีกครั้ง ฟรอนท์โผล่ออกมาจากผ้าห่มแล้วครับ


"ฟรอนท์บอกว่า....ฟรอนท์ลุกไม่ไหว เพราะพี่เท็นนั่นแหละ!!" ฟรอนท์ทำหน้ายู่ใส่ผม ก้มหน้าแล้วอายต่อครับ


"หึหึ.....พี่ขอโทษครับ มาครับ...เดี๋ยวพี่พาไปอาบน้ำนะ"


"รับผิดชอบด้วย!!....." ฟรอนท์พูดแล้วกางแขนทั้งสองข้างแล้วยกขึ้นกอดรอบคอผมก่อนจะฉีกยิ้มหวาน


"ครับผม....พี่จะรับผิดชอบไปจนตายเลย" ผมอุ้มฟรอนท์ขึ้นในท่าเจ้าสาว


"จริงๆ นะฮ่ะ..."


"จริงซิครับ....."




จุ๊บ......



"ฟรอนท์รักพี่เท็นจัง....." ฟรอนท์จูบที่ปากผม บอกรักผมก่อนที่จะซบหน้าลงกับอกของผม


"หึหึ....อย่าน่ารักมากน้าาา...เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวไม่รู้ด้วย" 


"พักก่อน....ฟรอนท์ยังเจ็บอยู่เลย"   


"ครับผม....พักก็พักครับ แต่พี่ให้เวลาไม่นานมากนักนะ พี่คิดถึง" 



        ผมอุ้มฟรอนท์ไปส่งในห้องน้ำปล่อยให้แช่น้ำอุ่นเพื่อจะได้รู้สึกดีขึ้นครับ แล้วผมก็ออกมาเตรียมอาหารเช้า ผมทำข้าวต้มกุ้งง่ายๆ ของโปรดฟรอนท์ครับ ฟรอนท์บอกว่าผมทำอร่อยชอบให้ผมทำให้กินอยู่บ่อยๆ ไม่เบื่อสักที ผมเตรียมข้าวต้มเสร็จก็ปิดเตาแก๊สแล้วเดินไปอุ้มฟรอนท์ออกจากห้องน้ำปล่อยให้ฟรอนท์แต่งตัว ส่วนผมก็เข้าไปอาบน้ำบ้างครับ ผมใช้เวลาไม่นานก็อาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาแต่งตัวที่ห้องนอน ฟรอนท์นั่งดูทีวีรอผมบนที่นอนครับ



"เสร็จแล้วครับ....ป่ะ ไปกินข้าวกัน"


"พี่เท็น....ให้ฟรอนท์ขี่หลังพี่เท็นออกไปนะ"


"หึหึ....อ้อนจริงๆ นะเรา" ผมนั่งบนที่นอนแล้วฟรอนท์ก็ปีนขึ้นมาขึ้นบนหลังผมหลังจากนั้นผมก็ลุกขึ้นแล้วพาฟรอนท์เดินมาที่ห้องครัวแล้วให้ฟรอนท์นั่งลงบนเก้าอี้ก่อนที่ผมจะเดินไปตักข้าวต้มใส่ถ้วยแล้วยกมาเสริฟให้ที่โต๊ะ


"อืม....ห๊อมหอม พี่เท็นทำของโปรดฟรอนท์อีกแล้ว เดี๋ยวฟรอนท์ก็อ้วนเป็นหมูพอดี...." ฟรอนท์พูดจบก็ทำหน้าบู่แก้มป่องอย่างน่ารักนะครับ


"อ้วนเป็นหมูก็ดีซิครับ...ตัวนุ่มๆ พี่ชอบนะ ฟรอนท์ผอมลงตั้งเยอะรู้ตัวรึเปล่า? กินเยอะๆ นะพี่ว่าฟรอนท์อวบนิดๆ น่ารักดีออก..."


"พี่เท็นชอบอวบนิดๆ เหรอ งั้นฟรอนท์ของเพิ่มอีกถ้วยนึงด่วนเลย...คึคึ"


"กินถ้วยนี้ให้หมดก่อน...แล้วเดี๋ยวพี่ตักเพิ่มให้ครับ"


"รับทราบ!!!...."


"เออ....พี่เท็น กินเสร็จแล้วเราไปดูหนังกันนะ ฟรอนท์เอาแผ่นหนังมาจากไอ้ปริ้น มันบอกว่าเรื่องนี้สนุก ฟรอนท์ยังไม่ได้ดูเลย พี่เท็นดูเป็นเพื่อนฟรอนท์นะ..."


"อืม...ได้ซิ ฟรอนท์อยากกินขนมด้วยรึเปล่า? ถ้าอยากกินพี่จะพาลงไปซื้อข้างล่างแล้วค่อยมาเปิดหนังดูกัน"


"โอเค...งั้นเราลงไปซื้อขนมข้างล่างกันนะ..."


"รู้แล้วครับ....กินข้าวต้มให้หมดก่อนครับ ค่อยๆ กินนะมันร้อน"





         หลังจากผมกับฟรอนท์กินข้าวเช้าเสร็จก็ลงมาซื้อขนมที่ซุปเปอร์ด้านล่างของคอนโด ฟรอนท์ซื้อขนมจนเต็มไม้เต็มมือ หน้ายิ้มระรื่นเมื่อได้ของที่ถูกใจ ผมจ่ายเงินเรียบร้อยก็ขึ้นมาที่ห้องนำขนมบางส่วนไปเก็บไว้ในครัวแล้วบางส่วนก็เอามากินสำหรับตอนดูหนังครับ



"พี่เท็นๆ เร็วๆ ฟรอนท์เปิดแล้วนะ...เร็วๆ ซิ"


"ครับๆ มาแล้วๆ ครับ" ผมนั่งลงข้างๆ ฟรอนท์แล้วสายตาเราก็ค้างอยู่กับหนังที่เปิดอยู่ตรงหน้า




อืมมม..... อ่าาา..... ซี๊ดดด.....   




(หน้าฟรอนท์ตอนนี้) 



(หน้าเท็นตอนนี้)   





            นั่นแหละครับหนังที่ฟรอนท์เอามาจากไอ้ปริ้นเพื่อนรัก "ไอ้ปริ้น!!!! มึงตายยย....." ฟรอนท์ตะโกนขึ้นเสียงดังทั้งๆ ที่ห้องนี้มีแค่ผมกับฟรอนท์ที่อยู่ในห้องกันแค่สองคน



"ฟรอนท์หนังสนุกมากเลยเนอะ....อยากดูอย่างนี้ทำไมไม่บอกพี่ล่ะ พี่เป็นพระเอกให้ได้นะ...แต่ฟรอนท์ต้องเป็นนางเอกให้พี่นะ ฮ่าๆๆๆๆ" ผมหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในความใส่ซื้อรู้เท่าไม่ทันเพื่อนของฟรอนท์ครับ


"โห...ใครจะรู้ล่ะว่าไอ้บ้าปริ้นมันจะเอาหนังโป๊มาหลอกให้ฟรอนท์ดูอ่ะ ฟรอนท์ก็ลืมเอะใจว่าแผ่นมันเป็นแผ่นก๊อบไม่ได้สกีนแผ่นมาด้วย ไอ้ปริ้น...ไอ้เพื่อนเลว ฟรอนท์จะไปจัดการมันที่มหาลัย...ตายแน่!!!"


"หึหึ....ตกลงจะดูต่อไหม? ถ้าดูต่อพี่ว่าเล่นเองดีกว่านะ" ผมทำหน้าหื่นใส่ฟรอนท์ครับ...แค่แกล้งเล่นนะครับ ขำๆ นะ





ตุ๊บๆๆๆๆ



"ไม่ตลกพี่เท็น...ไปเอาแผ่นออกเลย ฟรอนท์ไม่ดูแล้ว..." ผมเดินไปปิดเครื่องเล่นแล้วเอาแผ่นออกวางไว้ใกล้ๆ เครื่องเล่นแล้วเปลี่ยนมาเปิดดูทีวีช่องปกติครับ


"ว้า!!! อย่างนี้ผิดแผนหมด...แถมไม่มีอะไรทำอีกอ่ะ" ฟรอนท์บนพร้อมกับเอาหัวหนุนลงบนตักของผมครับ


"ฟรอนท์อยากไปเที่ยวไหม?...."


"จริงอ่ะ....อยากๆๆ ฟรอนท์อยากไปเที่ยว" ฟรอนท์พูดด้วยความตื่นเต้น


"อยากไปที่ไหน...ลองเลือกมาดูก่อนนะ แล้วเดี๋ยวพี่จะบอกอีกทีว่าพอจะไปได้ไหม"


"ไปที่ไหนดีน้าา...."


...


...


"อ่อ....ฟรอนท์คิดออกแล้ว"


"ที่ไหนครับ?"


"ที่หัวหินไง....พ่อพี่เท็นโทรมาบอกฟรอนท์ว่าทำบ้านพักไว้ให้เราที่นู้นนะ ฟรอนท์อยากเห็นอ่ะไปกันนะพี่เท็น นะๆๆ ฟรอนท์อยากเห็นว่าจะสวยไหม"


"หึหึ....ได้ซิ งั้นไปพรุ่งนี้เช้าดีไหม? ไปกันตั้งแต่เช้าถึงที่นู้นก็น่าจะตอนสายๆ นะ"


"โอเค....เพอร์เฟค งั้นฟรอนท์ไปจัดกระเป๋าให้นะ" พูดเสร็จก็วิ่งเข้าห้องนอนไปแล้วครับ ทิ้งให้ผมนั่งดูทีวีอยู่คนเดียว



กริ๊ง....กริ๊ง...



              เสียงกดกริ่งประตูดังขึ้นทำให้ผมขมวดคิ้วสงสัยว่าใครที่มากดกริ่งห้องผมแต่เช้า ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูก็พบว่าไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้เพื่อนๆ ตัวดีของผมเองครับ



"พวกมึงมาทำอะไรกันตั้งแต่เช้าว่ะ บ้านช่องตัวเองไม่รู้จักอยู่นะมึง" บ่นครับงานนี้ขอบ่นหน่อยเหอะ มาขัดจังหวะพวกผมจะจู๋จี๋กันสองคนได้ไง


"โห....ตอนรับดีว่ะ พวกกูก็แค่มาหามึง ไม่ได้รึไงว่ะ? แล้วนี่น้องฟรอนท์อยู่ไหนว่ะ?"


"ยุ่ง!! แล้วมึงมาถามหาแฟนกูทำไมไอ้แม็ค?!"   


"ก็เปล่า....กูไม่เห็นมึงตัวติดกับน้องกูก็เลยแค่ถามดูว่ะ มันผิดวิสัยมึงอ่ะดิ"


"พอแล้วไอ้แม็ค มึงอย่าไปกวนตีมันดูหน้ามันดิจะแดกหัวมึงอยู่ล่ะ แค่ถามหาแฟนมันแค่นี้เอง ฮ่าๆๆๆ ไอ้หมาบ้าเอ๊ย..."


"พวกกูจะมาชวนมึงไปเที่ยวคืนนี้...มึงจะไปไหม?"


"คงไม่ว่ะ....."


"เห้ย!! ทำไมว่ะ? มึงมีอะไรทำไมไม่ยอมไปเที่ยวกับพวกกูว่ะ ไอ้นี่มีลับลมคมในว่ะไอ้กันต์"


"ไป....ไปๆ ฟรอนท์ไปด้วย..." แล้วนี่ฟรอนท์มันออกมาตอนไหนเนี๊ยะ หันมาอีกทีก็มายืนอยู่ข้างผมล่ะ


"ฟรอนท์....จะไปทำไม?" ผมถาม


"ไปนะๆ ไปเที่ยวกัน แต่ฟรอนท์อยู่ดึกมากไม่ได้นะ ฟรอนท์ต้องทำงานส่ง...เนอะๆ พี่เท็นเนอะ" ฟรอนท์ขยิบตาให้ผมเฉยเลยครับ


"เออ....งั้นกูกับฟรอนท์ไปด้วยแล้วกัน เจอกันที่ร้านกี่โมงล่ะ?"


"สามทุ่ม....กูจองโต๊ะไว้แล้ว"


"ไอ้ปอ... มึงว่าไอ้เท็นกับน้องฟรอนท์ทำท่าทางแปลกๆ ป่าวว่ะ?"


"ไอ้แม็คมึงก็ไปยุ่งกับเรื่องของเขาจริง ไปๆๆ บอกมันแล้วเราก็กลับกันได้แล้ว อย่าไปกวนเขาเลย"


"เออ...งั้นพวกกูกลับก่อนนะเว้ย!! เจอกันคืนนี้นะ..."


"เออๆๆ เจอกันคืนนี้" ผมบอก แล้วพวกมันก็ออกจากห้องของผมไปครับ แต่คนที่ยืนอยู่ข้างๆ เนี๊ยะต้องเคลีย์กันซะหน่อยว่าเพราะอะไรถึงอยากไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆ ผมนัก


"ฟรอนท์...ทำไมไปรับปากเขาว่าจะไปเที่ยวคืนนี้ล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราก็ต้องไปเที่ยวไม่ใช่เหรอ?"


"พี่เท็นอ่ะ ถ้าเราปฏิเสธมากๆ เดี๋ยวเพื่อนๆ พี่ก็สงสัย พอเพื่อนๆ พี่สงสัยก็จะถามไม่หยุด พอถามไม่หยุดพี่ก็ต้องรำคาญ พอพี่รำคาญพี่ก็ต้องบอกว่าเราจะไปไหนกัน พอพี่บอกว่าเราจะไปไหนกันเพื่อนๆ พี่ก็ต้องตามไปด้วย.... พี่เท็นไม่อยากเที่ยวกับฟรอนท์แค่สองคนเหรอ?" ประโยกแรกๆ นี่พูดรัวเลยครับ มาอ้อนเอาประโยคสุดท้าย อร๊ายยย... แฟนใครนะ ฉล๊าดฉลาด


"หึหึ....ร้ายจริงๆ เลยนะเราเนี๊ยะ มานี่มะ" ฟรอนท์เดินเข้ามาหาผมอย่างว่าง่าย ผมกอดฟรอนท์ก่อนที่จะหอมเข้าที่แก้มฟอดใหญ่



ฟอดดด....




"ฉลาดจริงๆ เลยแฟนใครก็ไม่รู้...."


"ไม่รู้จริงๆ อ่ะ?" 


"อืม....ไม่รู้ครับ"


"ฟรอนท์โสด....แฟนไม่มี มีแค่พี่ชาย"


"งั้นพี่ขอจีบได้ไหมครับ?" 


"เดี๋ยวขอคิดดูก่อนนะ...."   


"อย่าคิดนานนะ....เพราะถ้าคิดนานจะโดนลงโทษ หึหึ"   


"ตลอดอ่ะ....คึคึ พี่เท็นไปดูเสื้อผ้าที่ฟรอนท์จัดทีซิ ไม่รู้ว่าเอาไปแค่นี้พอไหม? เอากางเกงว่ายน้ำไปด้วยนะ"


"เอาแบบเต็มตัวไปนะ...ที่พี่ซื้อให้ใหม่นะ"


"อืม...รู้แล้ว ย้ำจัง ไม่มีใครเขาอยากดูฟรอนท์หรอก"


"ไว้ใจได้ที่ไหน....ไม่รู้ตัวเลยซินะเรานะ ทำพี่หึงหน้ามืดตามัวกี่ครั้งแล้ว หืออ...."


"พี่เท็นก็เว่อไปเอง....เขาแค่เข้ามาทักทายเฉยๆ"


"ไม่ได้...พี่หวงของพี่ ห้ามใครเข้าใกล้ฟรอนท์เกินร้อยเมตร"


"เว่ออ่ะ....พี่เท็น ฟรอนท์ง่วงนอนแล้ว เมื่อคืนได้นอนนิดเดียวเองอ่ะ"


"งั้นไปนอนกัน...."


"นอนอย่างเดียวนะ...ห้ามแกล้งฟรอนท์ด้วย"   


"หึหึ....ครับ ไม่แกล้งๆ ครับ ขอจูบอย่างเดียวได้ป่ะ?"


"แค่จูบนะ ห้ามมากกว่านั้น...ฟรอนท์เหนื่อยอ่ะ"


"หึหึ แค่จูบครับผม พี่สัญญา..." 


"อืม...ก็ได้ พี่เท็น...อุ้มดิ"


"อ้อนอีกแล้วนะ....เดี๋ยวพี่ก็อดใจไม่ได้หรอก"   


"เคๆๆ งั้นฟรอนท์เดินเองก็ได้" ฟรอนท์กำลังจะเดินหนีผมครับ แต่ผมหรือจะยอม...



"อร๊ากกก.... พี่เท็น ฮ่าๆๆ อย่า...เอาจมูกออกไป!!! ฟรอนท์จั๊กจี้ ฮ่าๆๆ"



"ก็พี่กำลังจะอุ้มพาไปนอนไง...อย่าดิ้นซิฟรอนท์ ดื้อนักเดี๋ยวพี่จับตีก้นเลย นี่แน่...." เพี๊ยะ!!! เสียงประกอบการสัมผัสมือผมกับก้นงอนๆ ครับ


"อร๊ากกก....พี่เท็น นี่เขาไม่เรียกตีก้นแล้ว เขาเรียกว่าบีบก้นต่างหาก!!!" หึหึ... ใช่ครับ เสียงประกอบฉากที่ว่ามาจากปากของผมเองแต่ที่ผมกำลังทำคือการสำรวจก้นงอนว่ายังแข็งแรงดีรึป่าว ยังนุ่มมือเหมือนเดิมไหมต่างหาก หึหึ



ตุ๊บ!!!



เสียงทิ้งตัวเองนอนบนที่นอนนุ่ม "ดื้อๆๆๆ เดี๋ยวพี่จัดการเลยนะ มานี่...มาให้พี่กอดซะดีๆ ฟรอนท์" ฟรอนท์กำลังตะเกียกตะกายหนีมือผมอย่างสุดชีวิต "คิดว่าจะรอดเงื้อมือพี่ไปได้เหรอ ว่ะ ฮ่ะ ฮ่า...."


"ฮ่าๆๆ ไอ้หื่นกาม อย่าคิดว่าจะได้แอ้มข้าเลย ฝันไปซะเถอะ..."


"นี่แน่....จับได้แล้วคราวนี้อย่าหวังว่าจะรอดได้นะ" ผมจับขาฟรอนท์ไว้ได้แล้วดึงเข้าหาตัวจนตอนนี้ผมกอดฟรอนท์ไว้ทั้งตัวเรียบร้อยแล้วครับ


"ฮ่าๆๆๆ พี่เท็นฟรอนท์เหนื่อยล่ะ.....แฮ่กๆๆ"


"ดิ้นเยอะก็เหนื่อยซิ ใครบอกให้เล่นล่ะ"


"ก็พี่เท็นนั่นแหละ หื่นกามอยู่ได้....ฟรอนท์เจ็บตัวเลยเนี๊ยะ" ฟรอนท์ยื่นแขนมาให้ผมดูเห็นรอยที่แขนแดงๆ คงเป็นเพราะตอนผมจะจับแล้วฟรอนท์คลานหนีทำให้หลุดมือไปแน่ๆ เลย


"เจ็บไหม?...." ผมถามพร้อมกับจับแขนฟรอนท์ขึ้นมาดูใกล้ๆ


"เจ็บนิดหน่อย...."




จุ๊บ..... เพี้ยง!!!




"หายเจ็บรึยังครับ?...."


"อืม...หายแล้ว ไม่เจ็บเลยซักนิดเดียว คึคึ"


"หายก็ดีแล้ว....มานอนม่ะ บอกง่วงไม่ใช่เหรอ?"


"อืม....."



            ผมจับตัวฟรอนท์ให้นอนลงข้างๆ ตัวผม รวบตัวฟรอนท์เข้ามากอด ฟรอนท์ซุกหน้าเข้าที่อกของผมก่อนที่จะกัดลงที่อกผมเบาๆ อย่างหยอกล้อ ผมจูบลงที่หน้าผากฟรอนท์ก่อนที่เราสองคนจะกอดกันแน่นขึ้น แต่ทำไมกอดนี้ไม่เคยทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย กลับรู้สึกตรงกันข้ามยิ่งกอดฟรอนท์แน่นมากขึ้นเท่าไหร่ กลับรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจมากขึ้นเท่านั้น....


"หลับซะนะ....." ผมลูบที่หลังฟรอนท์เบาๆ เพื่อเป็นการกล่อมคนตัวเล็กให้นอนหลับฝันดีในอ้อมกอดของผม


"ขอบคุณฮ่ะ...." ฟรอนท์จูบลงที่อกผมเบาๆ ก่อนจะเคลิ้มหลับไป ผมนอนมองดูคนตัวเล็กหลับได้ไม่นานก็หลับตามไปติดๆ


....



....




"ฟรอนท์ตกลงกันก่อนว่าเราจะอยู่แค่ถึงเที่ยงคืนนะครับ ห้ามเพลินนะเพราะพรุ่งนี้เราต้องไปกันแต่เช้า..."


"รับทราบ...เร็วซิพี่เท็น....เพื่อนๆ ฟรอนท์มาถึงกันหมดแล้ว" ฟรอนท์เร่งผมให้รีบลงจากรถครับ ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าเรามาตามวัตถุประสงค์แรกที่วางไว้รึเปล่า


"ครับๆ รู้แล้วพี่กำลังรีบอยู่ครับผม" ฟรอนท์กึ่งจูงมือกึ่งลากผมเข้าไปในร้าน ทั้งเพื่อนๆ ผมเพื่อนๆ ฟรอนท์มากัรนจนครบแล้วครับ


"เห้ยย!!! ไอ้คู่รักแห่งปีทำไมถึงมาช้าอย่างนี้ว่ะ?!! อย่างนี้ต้องทำโทษ....เอ้า!! ชน...."


"เห้ยย!!! พี่แม็คกินเหล้าแค่นี้ทำไมต้องไปชลด้วยว่ะพี่? ฮ่าๆๆๆ"


"ไอ้ปริ้น มึงกวนตีนกูเหรอ ห๊ะ!!! อย่างนี้ต้องเจอบทลงโทษ...."


"เห้ยๆๆๆ มึงสองคนนี่เล่นกันอยู่ได้ อ้าว!! สองผัวเมียนี่ยืนบื้อทำอะไรอยู่ว่ะ!! แดกๆๆๆ"


"เฮียเท็นคร๊าบบบ....เชี่ยครับเฮีย"


"มึงซิเชี่ยไอ้ดิว กวนตีนล่ะสัส!!" ไม่ใช่เสียงผมที่ด่าไอ้ดิวนะครับ แต่เป็นฟรอนท์ที่ด่าเพื่อนตัวเองโทษฐานที่มาว่าสามีอันเป็นที่รักอย่างผม อิอิ ภรรยาผมน่ารักป่ะล่ะ พวกผมกินเหล้ากันไปได้สักพักฟรอนท์ก็เริ่มเมาตามเพื่อนๆ แล้วครับแต่ผมกินแค่นิดเดียวเพราะต้องขับรถกลับ...


"ฟรอนท์ครับ....เมารึยัง" ผมก้มหน้าไปคุยกับฟรอนท์ใกล้ๆ เพราะเสียงเพลงดังพอสมควรครับ


"ม่ายย...เมา....ฟรอนท์...โอเค....อึ่กๆ..." นี่ครับเสียงของคนที่ว่าตัวเองไม่เมา หึหึ


"กลับกันรึยังครับ....พี่ว่าเรากลับกันดีกว่าเนอะ"


"อืมม...กลับกานน...พี่เท็น...อุ้ม...หน่อยยย....อึ่ก!!"


"เดินไม่ไหวเหรอครับถึงจะให้พี่อุ้มนะ....หือออ" ผมก็ถามไปอย่างนั้นแหละครับ แฟนทั้งคนอุ้มได้สบายมาก


"ฮือออ...ไม่เอา ไม่เดิน....อุ้มหน่อยยย..." ฟรอนท์งอแงร้องให้ผมอุ้ม ไอ้ผมก็ยิ้มกับความน่ารักของแฟนตัวเองไปครับ...


"เห้ย!! พวกมึงกูพาฟรอนท์กลับก่อนนะ ฟรอนท์เมามากแล้ว..." ผมหันไปบอกเพื่อนๆ ครับ


"ไรว้าาา...เฮีย อยู่ก่อนดิคร๊าบบ พวกผมยาง...มายยย....เมาเลย"


"กูว่ามึงเมาแล้วนะไอ้ปริ้น ไอ้ดิว!! มึงดูแลเพื่อนมึงด้วย ไอ้กันต์กูไปแล้วนะ มึงส่งไอ้พวกขี้เมาให้ถึงบ้านทุกคนล่ะ..."


"ไม่ต้องส่งกู!!! กูกาบบ...เองได้!! ช่ายย มายย ไอ้ปริ้นนน..."


"ถูกต้องนะคร๊าบบบ....พี่แม็คสุดหล่อ อึ่ก...."


"เออๆๆ ห่านน...แต่ละตัวนี่ดูไม่จืดเลยนะพวกมึง กูอยากจะถ่ายวิดีโอไว้ให้ดูตอนพวกมึงเมาเป็นหมากันจริงๆ กูไปล่ะ ฟรอนท์ครับ....ขึ้นมาบนหลังพี่ครับ" ผมด่าเพื่อนเสร็จก็เรียกให้ฟรอนท์ขึ้นหลังผมครับ ให้เดินเองคงไม่ไหวได้ล้มแนๆ งายนี้


"คร๊าบบบ....ร๊ากก พี่เท็นที่ซู๊ดดด...."




              ผมให้ฟรอนท์ขึ้นขี่หลังแล้วพาฟรอนท์ออกจากร้านพอไปถึงรถก็ให้ฟรอนท์นั่งที่เบาะหน้า รัดเข็ดขัดและปรับเบาะเอนเพื่อให้นอนได้สบายขึ้น พอถึงคอนโดผมก็อุ้มฟรอนท์ขึ้นไปบนห้อง วางฟรอนท์ลงบนที่นอนเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวเพื่อให้ฟรอนท์สบายตัวขึ้นก่อนจะใส่ชุดนอนลายหมีน่ารักให้แล้วผมก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำชำระร่างกายก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างฟรอนท์ ผมรวบตัวฟรอนท์เข้ามากอดไว้ในอ้อมกอดผมก่อนจะประทับจูบลงที่หน้าผากเบาๆ อย่างอ่อนโยน





"Good Night ครับที่รัก"




 

........................................ TBC.

[❣☾月亮☽❣]

   ขอบคุณค่ะ หวานน้ำตาลขึ้นเลย

[boonpa]

เมาแล้วอ้อนสุดๆเลยอีหนู

[nicksrisat]

 

[seaz]

จะตื่นทันได้ไปเที่ยวกันไหมสองคนนี้

[บูมเบส]

รอติดตามตอนต่อไปครับ

[Yarkrak]

น้องฟรอนท์น่ารักตลอด

 

[minneemint]

หลังๆน้องอ้อนเท็นบ่อย น่ารักจัง

[iceman555]

หวานซะ.

[koikoi]

หลังจากที่มีสามีเป็นตัวเป็นตนน้องก็เปลี่ยนไปเลยนะ