-
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
:L2: :L2: :L2: :L2:
❀ผลงานเขียน❀by Star_ss
✧✦The Return of Love❤➽แฟนเก่า✦✧[on air] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52044.msg3312593#msg3312593)
◆❖Bad Guy รับจ้างร้าย✘รับจ้างรัก❤[on air] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47306.msg3090269#msg3090269)
*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:★❥[The End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45692.msg2979835#msg2979835)
★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★[The End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45502.msg2962285#msg2962285)
[เรื่องสั้น]★เรื่องนี้ไม่มีมาม่า...มีแต่ไอ้บ้ากับไอ้ต๊อง★[The End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46543.msg3039673#msg3039673)
[เรื่องสั้น]☏☺❤ⓛⓞⓥⓔ ⓞnline❤☺☏[จบในตอน] (http://61.19.246.96/~thaiboys/webboard/index.php?PHPSESSID=c38vl8oui8i8gghpkbnmhrclo4&topic=45969.msg2999037#msg2999037)
[เรื่องสั้น]❄️Travel กรุงโซล..กูจะตามติดมึง!![FIC: เม่น,เจ๋ง/Stay ซากะ]❄️[on air] (http://61.19.246.96/~thaiboys/webboard/index.php?PHPSESSID=c38vl8oui8i8gghpkbnmhrclo4&topic=45969.msg2999037#msg2999037)
****************************************
ตอนที่ 1
“อืมมม.............”
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาพร้อมกับความมึน และความปวดแปล๊บที่วิ่งผ่านเข้าสู่หัวของผม ลุกขึ้นนั่งบนที่นอนและมองไปรอบๆ กำลังประมวลผลว่าผมอยู่ที่ไหน ?!
“อ่อ....” มันคือห้องนอนของผมเอง ผมจึงทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนอันแสนนุ่มอีกครั้ง แต่ต้องเด้งตัวขึ้นมาด้วยความไวแสงง
“ฉิบหายยย….. กรูมีสอบ”
ผมเด้งตัวขึ้นจากที่นอนอย่างไว และวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ชำระร่ายกายตัวเองให้สะอาด และแต่งตัวเพื่อไปมหาลัยให้ทันเข้าสอบ ผมมีสอบตอน 9 โมงครึ่งครับ วันนี้ผมกลับมานอนบ้านตัวเองได้ไงยังคงสงสัยอยู่ แต่ไม่มีเวลาให้สงสัยมากเพราะต้องรีบสุดๆ ผมวิ่งลงมาจากห้อง วิ่งเข้ามาที่ครัวเพื่อหยิบขนมปัง 2 ชิ้น พร้อมนม 2 กล่อง ระหว่างกะลังจะวิ่งไปขึ้นรถคู่ใจ ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนกลางของบ้าน “ ภัครไพศาล” บ้านของผมนิแหละครับใช้นามสกุลเป็นชื่อเรียกของบ้าน
“พี่ฟรอสต์ หวัดดีฮะ... บ๊ายยยยย” พี่ผมพยักหน้าเป็นว่าเข้าใจ แต่แอบทำหน้าสงสัย ว่าทำไมถึงเจอผมที่บ้านได้! ปกติผมชอบไปนอนคอนโดไอ้ดิวครับ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน 5555
ผมขับรถมาถึงมหาลัยใช้เวลาไม่นานมาก เพราะผมเหยียบแหลกแหละครับงานนี้ ผมมาถึงก่อนเวลา 15 นาที ถือว่าทำเวลาได้ดีเลยทีเดียว หึหึ... พอลงจากรถผมก้อพุ่งตรงไปที่โต๊ะที่ผมนั่งกับเพื่อนเป็นประจำหน้าตึกคณะที่ผมเรียน
“อ่อ....” คุยมาตั้งนาน ยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย
“สวัสดีครับ...ผมชื่อ ฟรอนท์ ครับ” นายพิชรัตน์ ภัครไพศาล เรียนอยู่ปี 2 คณะนิเทศฯ สาขาโฆษณาครับ มีพี่น้องทั้งหมด 3 คน ผมเป็นลูกคนเล็กของบ้าน พี่ชายคนโตชื่อ “พี่ฟรานซ์” พี่ชายคนกลางชื่อ “ฟรอสต์” ก็คนที่ผมทักตอนที่วิ่งออกจากบ้านคนนั้นแหละครับ คุณพ่อผมมีกิจการส่วนตัวครับ นำเข้าอะไหล่รถยนต์ เจ้าใหญ่ติดอันดับต้นๆ เลยก็ว่าได้ ส่วนคุณแม่ของผมเป็นแม่บ้านครับ คุณพ่อบอกว่าแค่ให้คุณแม่ดูแลพวกผมสามคนก็ถือว่าเป็นงานที่หนักมากแล้ว ฮ่าๆๆๆ คุณพ่อชมพวกผม พวกผมรู้ตัว 5555 เดี๋ยวพวกคุณอ่านไปเรื่อยๆ ก็จะรู้เองแหละครับว่าครอบครัวผมอบอุ่นแค่ไหน
ไอ้ฟรอนนนนนนนน............ ลากเสียงยาวมาซะขนาดนี้ไม่มีใครครับ นอกจากเพื่อนสนิทของผมมันชื่อ “ไอ้ปริ้น”
“เออ... ไอ้สาดดด ลากชื่อกรูซะยาวเลย” นี่แหละครับ คำทักทายยอดฮิตประจำกลุ่มของผม ไอ้ปริ้นมันเรียนคณะเดียวกับผมครับ แต่มีเพื่อนสนิทอีกสองคน ชื่อไอ้อิงค์ กับ ไอ้ดิว ไอ้อิงค์เรียนสถาปัตย์ ส่วนไอ้ดิวนิเรียนวิศวะเครื่องกลครับ พวกผมเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก รู้ใจกันเป็นที่สุด เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม.ต้น ไม่ต้องอ้าปากก็รู้ทุกเรื่องครับ 5555
“ป่ะขึ้นไปสอบได้ล่ะ แมร่งงงง ..... ปล่อยให้กรูนั่งรอตั้งนาน”
อันนี้ผมเว่อครับ เพราะผมมาถึงก่อนมันยังไม่ถึง 5 นาทีเล๊ยยย 5555 อยากดูเป็นคนมีความรับผิดชอบ (มันไม่รู้หรอกว่าผมก็มาสายเหมือนกัน)
****************************
“เหี้ยเอ้ยยยยย............. ”
“กรูเกือบทำไม่ได้แนะสาดดด แมร่งงง นั่งเคาะปากกาอยู่ตั้งนานเผื่อจะเขียนออก” ผมเดินบ่นงึมงัมลงมาจากห้องสอบ
“เออ...กรูก็ด้วย” ไอ้ปริ้นตอบ
“ไอ้ฟรอนท์ มึงนัดกับไอ้อิงค์ ไอ้ดิวที่ไหนว่ะ”
“ที่โรงอาหารคณะไอ้ดิวว่ะ นัดเจอมันเที่ยง”
“เออๆๆ มึงเดินไปก่อนนะ กูเข้าห้องน้ำแป๊ป เดี๋ยวเดินตามไป” แล้วไอ้ปริ้นก็วิ่งเข้าห้องน้ำโดยทิ้งผมให้เดินคนเดียว
เดินคนเดียวมันเหงาไง ทำตัวไม่ถูก หยิบโทรศัพท์มากดๆ ดูโน่น ดูนั้นไปเรื่อยไม่ได้มองทาง ผมก็เลยเจอเข้าให้เต็มๆ
“โอ๊ยยยยย..............”
“สัดเอ้ยยย.....แมร่งงง เดินไม่ดูทางรึไงว่ะ ไม่เห็นคนเดินสวนมารึไง เดินชนกรูซะไม่เหยียบเบรคเลย” มึนครับ มึน ผมยืนด่าโดยไม่ได้เงยหน้ามองว่าคนที่ผมชนเข้าอย่างจังนั้นเป็นใคร ผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา กัดฟันด้วยความโมโหสุดๆ แต่ต้องตกใจตาค้างนิ่งอยู่อย่างนั้น ก่อนจะ......
มึงงงงง.........................!!!!!!
************************************* TBC.
สวัสดีค่ะ มาตัดริบบิ้นเปิดเรื่องใหม่ค่ะ
ตอนแรกอาจจะสั้นไปนิดนึงนะค่ะ
เขียนดี ไม่ดียังไงก็ติชมกันมาได้นะค่ะ
อิอิ.... ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ :pig4:
-
:กอด1: มาลงตอนที่ 2 เพิ่มค่ะ ตอนที่ 1 สั้นไป แหะๆ ขออภัยอย่างยิ่งยกโทษให้ด้วยนะค่ะ
อ่านแล้วทักทายกันได้นะค่ะ ติชมด้วยยิ่งดีค่ะ จะได้เอาไปปรับปรุงใหม่ให้ดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ
********************** :mew2: **************** ^_^ :3123:
ตอนที่ 2
มึงงงงง.........................!!!!!!
พอเห็นหน้าว่าเป็นใครแค่นั้นแหละครับ ผมนิขึ้นเลย ของขึ้นสุดๆ มันชื่อไอ้เท็น อยู่วิศวะ ปี 3 ครับเป็นพี่รหัสของไอ้ดิวเพื่อนผมเอง ผมไม่เคยคุยกับมันมาก่อนแค่เคยเห็นผ่านๆ ตอนมาหาไอ้ดิวที่คณะ แต่ก็ไม่ได้ใสใจอะไร แล้วเรื่องที่ทำให้ผมต้องกินเหล้าจนไร้สติกลับมาบ้านเมื่อคืนก็เพราะมัน เพราะมันคนเดียว ทำให้น้องฟางนอกใจผมไปแอบจิ๊จ๊ะกับมัน ผมไม่ได้เสียใจนะขอบอก แต่ผมเจ็บใจมากกว่าเพราะปกติผมจะเป็นฝ่ายเลิกกับผู้หญิงที่คบก่อนทุกคน ไม่เคยมีใครเคยทำให้ผมต้องรู้สึกเสียหน้าเท่ากับมันมาก่อนในชีวิต
ผมกับมันจ้องตากันอยู่อย่างไม่ลดละ นิ่งอยู่อย่างนั้นเกือบ 5 นาที มันยืนหน้านิ่งทำหน้าเฉยเมย ออกแนวจะงง "ว่ากูไปรู้จักมึงตอนไหน?" คือมันไม่รู้จักผมหรอกครับ ผมคิดว่านะ!
พอผมตั้งสติได้ ผมก็พูดด้วยน้ำเสียงแข็งๆ ปนไม่พอใจ "หลบ"
มันไม่หลบครับ มันยังยืนนิ่งอยู่กับที่แล้วก็พูดออกมาว่า "ทำไมกรูต้องหลบ"
ปี๊ดเลยครับ ปี๊ดดดดเลยงานนี้...
"มึงต้องหลบเพราะมึงกำลังยืนขวางทางเดินกูอยู่" ตอนนี้หน้าผมแสดงออกแค่ไหนไม่รู้ แต่รู้แค่ว่ากำลังโมโหมันมากกกก
"กูไม่หลบ" มันตอบนิ่งๆ
แค่นั้นแหละครับผมเลยเดินกระแทกไหลมันอย่างจัง กำลังจะเดินผ่านมันไปผมก็โดนมือจากด้านหลังกระชากเข้าที่ต้นแขน หันไปปะทะเข้ากับอกแกร่งของไอ้เท็นมันอย่างจัง เจ็บครับงานนี้ บอกเลยว่าเจ็บมาก
"มึงงง....ไอ้สัดดดด ปล่อยกูนะเว้ยย" ผมพยายามกระชากตัวเองออกมา ดิ้นให้หลุดจากมือมันที่กะลังบีบแขนผมอย่างแรงจนแขนเป็นรอย ดิ้นได้สักพักก็ได้ยินเสียงได้ดิวเพื่อนผมตะโกนมาแต่ไกล....!!
"เห้ยยยยย........ เฮียยยยย!!! เฮียจะทำอะไรเพื่อนผมอ่ะ?!" มันวิ่งเข้ามาหาผมแล้วหยุดตรงข้างพี่รหัสมัน
"เพื่อนมึงกวนตีกรู....เดินชนกูแล้วเสือกไม่ขอโทษ" ไอ้เท็นมันพูดด้วยหน้านิ่งๆ ของมันแต่เสียงมันทรงพลังมาก อาจจะเป็นเพราะมันเป็นพี่ว๊ากก ของคณะวิศวะก็ได้ เสียงมันเลยดูน่ากลัวเป็นพิเศษ...
ไอ้ดิวหันมามองหน้าผมเหมือนกับขอคำอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น?
"มึงไม่ต้องมามองหน้ากูไอ้ดิว พี่มึงเดินไม่ดูเองมาชนกูแล้วไม่รู้จักขอโทษ คนอะไรไม่มีมารยาท"
"จริงป้ะเฮีย?" ไอ้ดิวมันหันไปถาม
"เพื่อนมึงต่างหากที่เดินไม่ดู เดินกดโทรศัพท์แล้วเสือกเดินมาชนกู" ผมนิยืนกัดฝันแบบโคตรโมโหมันมากอ่ะ...
เพี้ยะ.....!!!!
"อ่าวไอ้สัดดดดด ดิวววววว.........มึงมาตบหัวกรูทำไมฟร่ะ?!"
"เอิมมมม......ผมต้องขอโทษด้วยนะเฮีย อย่าเอาเรื่องเพื่อนผมเลยนะ มันคงไม่ได้ตั้งใจจะชนเฮียจริงๆ ปล่อยๆ เพื่อนผมไปเถอะนะคร๊าบบบบบบบ.....!!!" มันพูดพร้อมกับลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น ยกมือขึ้นไหว้เหนือหัว
ไอ้เท็นมันสะบัดมือจะแขนผมอย่างแรง พร้อมกับเดินไปยืนหน้าเพื่อนผมแล้วพูดว่า "ครั้งนี้กูจะยกโทษให้เพื่อนมึง เพราะกูเห็นแก่มึงที่เป็นน้องกู แต่ครั้งหน้าถ้าเพื่อนมึงยังทำสันดานอย่างนี้ใส่กูอีก กูจะไม่เอามันไว้ และจะไม่เห็นแกหน้าใครทั้งนั้น"
"ขอบคุณครับเฮีย เฮียของผมเข้าใจผมที่สุด ดีกับผมที่สุด และน่าร๊ากกกก ที่สุดดดดดด" ไอ้ดิวมันว่า
"เออๆๆๆๆ ครั้งหน้าก็อย่าให้เกิดเรื่องอย่างนี้อีกแล้วกันมึงจำเอาไว้..." มันหันมาพูดใส่หน้าผม
"คร๊าบบบบผมมมม...... รับทราบคร๊าบบบผมมมมม" เสียงไอ้ดิวมันตอบกลับอย่างไว
แล้วไอ้เท็นมันก็กำลังเดินหันหลังกลับ ผมก็หมันใส้มันเลยอดไม่ได้ปากผมเลยพูดออกไปว่า "โหหหหห... ไอ้สัดดด แมร่งแน่มาจากไหนว่ะ" ยังไม่ทันจะด่าจบประโยคดีกลับโดนไอ้ดิวตะคุบปิดปากด้วยมืออย่างแน่น ผมดิ้นพยายามจะพูด
ไอ้เท็นหันหลังกลับมามองแล้วพูดว่า "กรูเป็นรุ่นพี่ของมึง ถึงกูจะไม่ได้อยู่คณะเดียวกับมึง แต่มึงควรจะให้ความเคารพในฐานะพี่ร่วมสถาบันเดียวกัน ครั้งนี้กรูจะไม่เอาเรื่องมึง แต่ให้มึงควรพึงสังวรเอาไว้ ว่าอย่าคิดจะมามีเรื่องกับกู!!!" แล้วมันก้อเดินจากไปโดยที่ผมยังยืนอยู่ที่เดิม
ผมที่ไม่ทันจะตอบกลับอะไร ผมก็โดนไอ้ดิวลากไปนั่งที่โรงอาหาร โดยมีไอ้ปริ้นเดินตามเข้ามาติดๆ แต่เสือกเดินผิวปากเข้ามาอย่างสบายอารมณ์...โดยไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นนะหว่างผมกลับไอ้เท็น
"ไอ้สัดดปริ้น.... เมิงหายหัวไปไหนมาถึงปล่อยให้ไอ้ฟรอนท์มาสร้างเรื่องที่คณะกู?!!" ไอ้ดิวตะคอกใส่ไอ้ปริ้นดังลั่นโรงอาหาร
"สร้างเรื่องอะไรว่ะ?" ไอ้ปริ้นถามแบบงงๆ
"ก็ไอ้ฟรอนท์อ่ะดิ.. เสือกไปเดินชนเฮียเท็นแล้วโวยวายด่าเขา กรูแทบจะลงไปกราบตีนเฮียแทนมันแทบจะไม่ทัน!!"
"อ่าว....ไอ้สัดดด ดิว ทำไมมึงต้องมาว่ากรูว่ะ.... พี่เมิงเสือกเดินไม่ดูทางแล้วเดินมาชนกรูนะ! มันซิต้องมาขอโทษกรู ไม่ใช่กรูต้องไปขอโทษมัน" ชิ... ผมนั่งกอดอกโมโหไอ้ดิวแทนล่ะตอนนี้....
"เดี๋ยวนะ....ได้ข่าวว่ามึงเดินไป กดโทรศัพท์ไป เดินไม่ดูทางเลยไปชนกับเฮียกูเข้านะไอ้ฟรอนนนน....."
"ใคร? ....ใครบอกว่ากรูเดินไม่ดูทาง กูดูเว่ยยยย.... แต่ดูมุมต่ำแนวราบกับพื้น แค่ดูคนล่ะมุนกับพี่มึงอ่ะสาดดดด" แถครับ งานนี้กูแถกันสดๆ
ไอ้ดิวนั่งอึ้งกับคำพูดของผม อ้าปากค้าง เถียงไม่ออกกับเหตุผลสุดยอดของผม ฮ่าๆๆๆๆ กรูชนะงานนี้ (คิดในใจเงียบๆ คนเดียว)
หลังจากที่ไอ้ดิวได้อึ้งกิมกี่ไปเรียบร้อยแล้ว กับเหตุผลที่ผมบอกมัน ไอ้ปริ้นก็พูดขึ้นมาว่า.....
"ไอ้ฟรอนท์.....มึงสารภาพมาว่าเรื่องชนพี่เขาไม่ใช่ประเด็นหลัก... ประเด็นหลักจิงๆ คือมึงเจ็บใจที่พี่เขาสอยเด็กมึงไปแดก ทำให้มึงเสียหน้าจนต้องไปแดกเหล้าเมามายประชดชีวิตจนเมาหัวราน้ำกลับบ้าน.....ใช่ไหม?"
มันยิงรัวเลยครับ จี้ใจดำกูสุดๆ คือออ.....พวกมึงไม่ต้องรู้ใจกูซักเรื่องได้ม้ายยยยยย.....กรูอยากกัดลิ้นตัวเองตายประชดเพื่อนจิงๆ สาดดดดดด................
"อ่ออออ.....กรูว่ะล่ะ ไอ้เหี้ยฟรอนท์ มึงก็ไม่ได้คบน้องฟางเขาคนเดียวนิหว่า...เมิงมีเด็กอีกตั้งหลายคน มึงจะไปใส่ใจทำไมว่ะ แค่ผู้หญิงคนเดียว
เอ๊ะ.....!!!!
อ๊ะ...!!!
หรือว่า.....???!!
หรือว่า..........???!!!
มึงงงงงง!!!! แอบชอบเฮียกูว่ะ - -!!!
ผ่างงงงงงงง............
************************************* TBC.
-
กว่าจะรักกันนายเอกเราคงจะโดนกระทืบตายก่อน :laugh:
' ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนที่กลางของบ้าน' น่าจะเป็น ' ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนกลางของบ้าน' หรือเปล่าคะพอดีอ่านแล้วแปลกๆ
เป็นกำลังใจให้กับเรื่องใหม่นะคะ :กอด1:
-
กว่าจะรักกันนายเอกเราคงจะโดนกระทืบตายก่อน :laugh:
' ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนที่กลางของบ้าน' น่าจะเป็น ' ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนกลางของบ้าน' หรือเปล่าคะพอดีอ่านแล้วแปลกๆ
เป็นกำลังใจให้กับเรื่องใหม่นะคะ :กอด1:
ขอบคุณมากค่ะที่บอก อายอ่ะ ภาษาไทยไม่ค่อยจะแข็งแรง :pigha2:
จะแก้ไขให้ถูกต้องนะค่ะจะได้อ่านไม่สะดุด ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
ตบมือใหคอมเม้นแรก :กอด1:
-
สวัสดีค่ะ มาแล้วค่ะตอนที่ 3 อยากลงอิมเมจนายเอกจัง แต่ทำไม่เป็น
เดี๋ยวหาวิธีก่อนนะค่ะ หรือใครรู้แนะนำหน่อยจ้าา
ขอบคุณมากค่ะ :กอด1: :impress3:
Star_ss
*********************************************************
ตอนที่ 3 (ฟรอนท์)
ผมเดินหงุดหงิดเพื่อนออกมา กำลังจะเดินไปลานจอดรถเพราะมีนัดกับเด็กใหม่ของผมครับ หงุดหงิดอะไรนะเหรอ? ก็พวกเพื่อนตัวดีของผมทั้ง 3 ตัวนะซิ มันคิดได้ไงว่าผมไปแอบชอบเฮียมัน OMG!!! ผมอยากจะบ้าเลยตาย งานนี้ ไม่คิดว่าเพื่อนจะคิดอะไรบ้าบอแบบนี้ได้ ไอ้อิงค์ที่ตามมาสมทบเป็นคนสุดท้าย พอได้ยินเรื่องเล่าทั้งหมดจากไอ้ดิวถึงขั้นหัวเราะดังลั่นคณะไอ้ดิวเลยครับ ขำอยู่นานจนผมหมันใส้อยากจะมอบบาทาให้มันซักที ให้ลงไปนั่งกองกับพื้น แต่ถือว่ามันโชคดีมากๆ เพราะโทรศัพท์ผมดังขึ้นซะก่อน
"ฮัลโหลครับ.......แล้วน้องกิ๊ฟอยู่ที่ร้านแล้วใช่ไหมครับ?" เธอถึงร้านตามที่นัดหมายเรียบร้อยแล้วครับตอนนี้
"ครับ...งั้นน้องกิ๊ฟรอพี่แป๊ปนึงนะครับ" เด็กใหม่ต้องเอาใจกันหน่อย คึคึ
"เห้ยย..งั้นกูไปก่อนนะ เด็กกรูรออยู่ว่ะเพื่อน" ผมยักคิ้วกวนตรีนให้เพื่อนๆ ของผมแล้วเดินไปที่รถทันที กลัวน้องเขาจะรอนาน 555
ผมขับรถมาถึงที่หน้าร้านกาแฟข้างมหาลัยครับ และจอดรถรอน้องกิ๊ฟที่หน้าร้าน เธอเดินออกมาหาผมพร้อมยิ้มหวานให้ผม ละลายครับ ของเล่นชิ้นใหม่ กระชุ่มกระชวยจิตใจที่ซู๊ดดด.... โปรแกรมเอาใจสำหรับเธอวันนี้ก็ง่ายๆ ครับ ทานข้าว ดูหนัง ช๊อปปิ้ง ผมว่ามันเป็นกิจกรรมยอดฮิตของสาวๆ นะครับ ผมพาเธอไปยังห้างสรรพสินค้าชื่อดัง พาเธอไปดูหนัง ทานข้าว แล้วช๊อปปิ้งตามสเต็ปที่วางแพลนเอาไว้ พอเธอได้ของที่ถูกใจแล้ว คราวนี้ก็ต้องถึงตาผมบ้าง ที่เธอตัองให้กลับ :)
ผมพาเธอไปโรงแรมประจำ ไม่ใช่โรงแรมของใครที่ไหนหรอกครับเป็นโรงแรมของญาติไอ้ปริ้นมัน ผมมาใช้บริการที่นี่บ่อยๆ หลังจากผมกับเธอมาลงเอยกันที่เตียงก็เป็นอันจบครับ มิสชั่นคอมพรีต ฮ่าๆๆ ข้อตกลงระหว่างเราคือแค่กิน เที่ยว เล่น แล้วจบที่เตียงเป็นขั้นตอนสุดท้ายแบบไม่มีข้อผูกมัด ไม่มีการตามหึงหวง เพราะผมไม่ชอบการผูกมัดและยังไม่คิดที่จะคบใครจริงจังตอนนี้ครับ ชีวิตดี้ดี....
หลังจากที่เราเสร็จกิจเรียบร้อยผมก็ขับรถไปส่งเธอที่คอนโด แล้วกำลังจะขับกลับบ้านเพื่อนผมก็โทรเข้ามาซะก่อน!!
"เออ...ว่าไงมึง"
"เห้ยย!!....ไอ้ฟรอนท์ ไอ้อิงค์มันชวนไปกินเหล้าว่ะ ร้านเดิมตอนนี้มึงอยู่ไหนว่ะ? จะมาไหม? เออ...งั้นเจอกันนะเพื่อนนนน!!!???"
คือมันถามเอง ตอบเองม้วนเดียวจบเลยครับเพื่อนผม --!
"เออๆ.....ได้เดี๋ยวเจอกัน กูกำลังขับรถอยู่ว่ะ งั้นพวกมึงไปรอที่ร้านกันก่อนเลย.. เดี๋ยวกูตามไป"
"เครๆๆ....ตามนั้นเว่ยยย!!!! พวกกูรออยู่ที่โต๊ะเดิมนะ มึงมาถึงก็มาเจอที่โต๊ะได้เลย"
"โอเครๆ...ตามนั้นแล้วเจอกัน"
ผมขับรถแล้วหยุดจอดข้างทางเพื่อโทรบอกที่บ้านซะหน่อย รอสายได้ไม่นานก็มีคนรับสาย
"ฮัลโหล.......แม่เหรอครับ วันนี้ฟรอนท์กลับดึกนะครับแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"
"คร๊าบๆๆ......ฟรอนท์รับทราบครับแม่ ฟรอนท์จะขับรถดีๆ เมาไม่ขับครับแม่ ฝากบอกพ่อด้วยนะครับ"
"ครับๆ....ฟรอนท์รักแม่นะครับ จุ๊บๆๆ ฝันดีครับแม่"
ผมวางสายจากแม่เสร็จก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังร้านที่ผมนัดเพื่อนเอาไว้ ตอนนี้เวลาก็เกือบๆ สี่ทุ่มแล้วครับ พอผมมาถึงร้านก็เดินมุ่งหน้าไปยังโต๊ะประจำ
"เฮ้ยยย.....ไอ้ฟรอนท์ ทางนี้ๆ" ไอ้ปริ้นจอมกระล่อนครับมันเรียกผม มันยืนอยู่โต๊ะที่มีสาวๆ หุ่นเป๊ะ หน้าสวย หน้าอกไม่ต้องพูดถึงพวกผมคัดไซค์คร๊าบบบ 555 มีสาวสวยทั้งหมด 4 คนครับ ผมเดินตรงเข้าไปหามันทันทีกลัวเพื่อนจะเหงาเป็นผู้ชายยืนอยู่คนเดียวกลางวงล้อมสาวสวย คึคึ
มันใช่ป่ะ!!
"นี่เพื่อนพี่เองครับ..มันชื่อฟรอนท์"
"สวัสดีครับ" ผมทักทายและยิ้มหวานให้สาวๆ มองใกล้ๆ พวกเธอสวยมากครับบอกเลย ผมยืนร่วมวงสนธนาอยู่สักพักก็พากันกลับโต๊ะไปสมทบกับไอ้อิงค์ ไอ้ดิว
"เห้ยย!! พวกมึงหายหัวไปไหนมาว่ะ ตั้งนานสองนาน?"
ไอ้ปริ้นตอบด้วยความภูมิใจ" ไปจัดการบางอย่างเพื่อคืนนี้จะได้มีอะไรดีๆ ทำเว่ยย!!"
ป๊าบบบ!!!
ผมตบเข้าที่หัวไอ้ปริ้นอย่างแรง "อ่าวเห้ยยย!! มึงตบหัวกูทำไมฟร่ะ"
"ก็มึงพูดจาน่าหมันใส้ว่ะ....กูอดไม่ได้เลยขอซักที" ไอ้อิงค์กับไอ้ดิวแทบจะลงไปนอนขำที่พื้นครับ ฮ่าๆๆๆ
"เออ!.. ใช่ซิสาดดดด มึงอิ่มแล้วนิ? แต่พวกกูยัง" ผมมองหน้ามันแล้วยักคิ้วกวนตรีนให้มันหนึ่งที
"ว่าแต่!! มึงได้น้องเขากี่ยกว่ะ? 5555" ไอ้ดิวมันหันมาถามผม ผมเลยตอบมันไปว่า
"กรูจะเอาเรื่องน้องเขามาพูดได้ไงว่ะ! เดี๋ยวน้องเขาจะเสียหาย" ผมเป็นคนดีป่ะครับ
"สัดดดดดด!!!!" เสียงดังฟังชัด พร้อมกันทั้งสามเสียงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร
"เออๆๆ แค่นี้ก็ต้องด่านะ แค่ 2 เองว่ะ กูว่าน้องเขาไม่โดนอ่ะ น้องไม่จัดเลย ออกจะเรียบๆ ซะมากกว่ากูเลยรู้สึกไม่ค่อยสุดว่ะวันนี้ สงสัยต้องจัดเพิ่ม!!"
"ไรหว่า...น้องเขาก็ดูออกจะเซ็กซี่ ไม่โดนใจซะง้านนน"
"เออว่ะ...กรูรู้สึกว่ามันยังไม่สุดอ่ะ เลยแอบเซ็งนิดๆ"
"แล้วยังไงถึงจะเรียกว่าสุดสำหรับมึงว่ะ? มันต้องขนาดไหน?!" ไอ้ดิวถามแล้วส่งสายตาแปลกๆ มาให้ผม
"ไม่รู้เว้ยย....กูรู้แค่ว่ายังไม่สุดนะ จบนะ"
"จบคร๊าบบ.....จบ เพราะตอนนี้กูต้องทำอย่างอื่นต่อ" ไอ้ปริ้นมันพูดแล้วสายตาหันไปมอง สาวๆ ที่กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะพวกผม มากันครบทั้งสี่คนเลย ครบคู่ครับงานนี้ สาวสวยที่ยืนอยู่ข้างผมตอนนี้เธอชื่อน้องแนนครับ เราคุยกัน เต้นกัน ดื่มด้วยกัน นัวเนียกัน จนตอนนี้เวลาใกล้จะตีหนึ่งแล้วครับ ผมก็ยังนัวเนียกับน้องแนนคนเดิม เธอเอาแขนคล้องคอผมหลวมๆ ตัวเราก็เต้นสีกันอยู่อย่างนั้น แลกจูบกันบ้าง ตอนนี้ผมว่าอารมณ์ผมได้แล้วครับบวกกับผมเมาด้วย สนุกครับงานนี้ ผมว่า.....ผมกับเธอต้องไปต่อกันที่ไหนซักที่ ไม่งั้นผมคงจะนอนไม่หลับแน่ๆ ณ จุดจุดนี้เธอกำลังเอาตัวเธอสีกับด้างล่างของผมอยู่ บวกกับท่าเต้นยั่วๆ มาเต็มครับบอกเลย
"ไอ้ฟรอนท์....เดี๋ยวพวกกรูมานะ มึงรอที่นี้ก่อนเดี๋ยวพวกกูกลับมารับ" ผมพยักหน้าเป็นว่าเข้าใจว่าพวกมันหมายถึงอะไร ก็อย่างที่คิดนั่นแหละครับ
"เออๆ...ของกูยัง เดี๋ยวกูแดกเหล้ารอที่นี่แหละ อิ่มแล้วก็กลับมานะมึง"
"โอเคร...เพื่อนรัก เพื่อนจัดให้ตามคำขอคร๊าบบ"
หลังจากนั้นพวกมันทั้งสามคนก็เดินออกไปจากร้านพร้อมกับสาวสวยที่เดินควงแขนครบคู่กันออกไป ผมหันกับมาดื่มเหล้าแล้วนัวเนียกับน้องแนนของผมต่อได้สักพัก ผมก็รู้สึกโดนกระชากคอเสื้อจากด้านหลังแล้วต่อยเข้าที่หน้าผมอย่างแรง
"เห้ยยยย!!!... อะไรว่ะ?!"
"มึงมายุ่งอะไรกับแฟนกูไอ้สัดด" ผมฟังยังไม่ทันจะจบประโยคดีก็สวนหมัดเข้าไปที่หน้ามันสุดแรง พวกผมกำลังต่อยกันอยู่ก็มีพนักงานร้านมาห้าม
"เห้ยยย!!....ปล่อยกูๆ กูจะเอาเลือดหัวมันออก ไอ้สัดดดด"
"พี่ฟรอนท์ๆ ใจเย็นพี่มีไรค่อยพูด ค่อยจากันพี่ใจเย็น" ไอ้ทีเด็กเสริฟประจำร้านเข้ามันจับตัวผมไว้แล้วพูดห้ามไม่ให้มีเรื่อง!!
แล้วผมก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งถามขึ้น "ไอ้ที เกิดอะไรขึ้น?"
"อ้าวววว...เฮียมาพอดีเลยช่วยผมหน่อย พี่เขาดิ้นแรงผมจับไม่ไหวครับ"
"ปล่อย......ปล่อยกูนะเว่ยยยยย"
งานนี้ผมไม่ยอมครับมาทำอย่างนี้ผมบอกเลยว่าไม่ยอม มันต้องโดน แต่อยู่ๆ ผมก้อโดนจับตัวไว้โดยใครอีกคนซึ่งผมไม่ทันหันไปมอง เพราะผมกำลังจ้องหน้าจะเอาเรื่องไอ้คนข้างหน้าอยู่ ผมดิ้นและโวยวายอยู่สักพักก็โดนลากไปยังห้องๆ นึงครับ ตอนนี้ผมมึนมากเพราะดื่มไปเยอะ ตาเริ่มลาย หัวเริ่มมึน สติเริ่มหลุด และแล้วสติผมก็ล่องลอยไปในที่สุด
ผมรู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่บนโซฟาพร้อมผ้าห่มหนึ่งผืน หึหึ ห้องน้องแนนแน่เลย "ใจร้ายจังให้พี่นอนบนโซฟาอย่างนี้ต้องทำโทษซะหน่อยย.... ผมเดินโซซัดโซเซไม่ตรงทางเข้าไปในห้องนอน ในห้องมืดมาครับ ผมยืนยิ้มแบบมึนๆ อยู่ปลายเตียง ถอดเสื้อตัวเองออกแล้วคลานขึ้นไปเริ่มจากปลายเท้า ค่อยๆ คลานขึ้นไปค่อมบนตัวน้องเขา
คึคึ....น้องแนน น้องแนน มาม่ะพี่จะลงโทษหนูที่ไม่ให้พี่เข้ามานอนเป็นเพื่อน
ผมเริ่มลูบไล้ไปทั่วร่างกายนั้น แต่...เอ๊ะ? น้องเขาตัวไม่นิ่มเลยว่ะ แต่ไม่เป็นไรพี่ไม่ถือจ๊ะ พี่ฟรอนท์โอเครร.... ผมคลายขึ้นไปเรื่อยๆ จนหน้าเรารู้สึกว่าใกล้กันมาก มันมืดครับตอนนี้ใช้สัมพันและความรู้สึกล้วนๆ คึคึ
"อืมมม......."
ผมกดจูบที่ปาก เริ่มบดเบียดปากกับอีกฝั่งพยามยามจะแทรงลิ้นเข้าไปแต่เหมือนอีกฝั่นจะไม่ยอม ผมไม่ยอมแพ้ครับพยามยามต่อจนในที่สุดอีกฝั่งเป็นฝ่ายส่งลิ้นเข้ามาแล้วเริ่มจูบกลับกันอย่างเร้าร้อน
หลังจากนั้นก็ทำตามอารมณ์ล้วนๆ ครับ มึน เบลอ ได้แต่ตอบรับ จำอะไรไม่ได้แต่ที่รู้คือวันนี้ผมได้สุดๆ สมใจอยากแล้ว ฟินนน!! แต่เป็นความฟินทำให้รู้สึกผิดแปลก เหมือนกำลังโดนล่วงล้ำส่วนสำคัญในร่างกาย แต่ช่างมัน! งานนี้ตามน้ำไปก่อน เพราะตอนนี้อารมณ์ที่ได้รับมันหลายหลายมากครับบอกไม่ถูกกันเลยทีเดียว
อ๊ากกก....!!
รู้สึกตัวอีกทีเพราะแสงแดดจากด้านนอกส่องเข้ามาแยงตาผม ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาต้องตกใจสุดขีด ที่สุดในชีวิตแล้ววว
"เฮ้ยๆๆๆๆ!!!!!"
ผมต้องตกใจสุดๆ ที่ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของผู้ชายเหมือนกัน ไม่จริงๆ มันไม่จริง มันเป็นแค่ฝัน ผมแค่ฝันไป มันคือฝันร้าเท่านั้น!! ผมตบหน้าตัวเองเพื่อยืนยันว่าเป็นแค่ฝัน
เพี๊ยะะะะ!!!!!
เจ็บๆ หน้าผมเจ็บครับ ผมไม่ได้ฝัน มันคือเรื่องจริงล้วนๆ เมื่อคืนนี้ไอ้ที่รู้สึกว่ามันคือที่สุดของผมคืออะไร? ความรู้สึกนั้น?!
ไม่น่าาาาาาาาา...!!!!!
ผมตั้งสติพยายามขยับตัวออกมาจากอ้อมกอดนั้น ไม่ให้คนที่นอนอยู่รู้ตัว แต่ผมรู้สึกปวดแปล๊บบบบ....ทั้งตัว ร้าวไปทั้งตัวเลยครับ ผมพยายามจะลุกขึ้นเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก็ต้องล้มลงข้างเตียงเพราะขาทั้งสองข้างไม่มีแรง คนบนเตียงพลิกตัวเล็กน้อย ดีนะที่ผมล้มไม่แรงมาก ผมพยายามยืนขึ้นอีกครั้งด้วยแรงที่มีทั้งหมด มองหาเสื้อผ้าตัวเองแล้วใส่กลับอย่างไว ผมเดินออกมาจากห้องนั้น ลงมาด้านล่าง ผมเดินออกมาเรียกแท็กซี่ แล้วขึ้นรถกลับบ้านทันที
คำถามเกิดขึ้นมากมายในหัวของผมตอนนี้
เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น?
ผมไปอยู่ห้อมมันได้ไง?
แล้วน้องแนนผมล่ะ?
แล้วผมกับมัน....................?
******************************* TBC.
-
:mc4: :mc4:
รออ่านต่อค่ะ
-
อ่าฮะ เสร็จเขาแล้วล่ะสิ
รอตอนต่อไปนะ
-
ขอบคุณ คุณ Spelling_B และคุณ pachth ที่ติดตามอ่านนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะค่ะ จะลงให้บ่อยๆ ค่ะ :3123: :กอด1:
แนะนำ ติชมได้นะค่ะ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
อิมเมจน้องฟรอนท์ค่ะ อิอิ :-[. :impress2:
(http://img-cache.cdn.gaiaonline.com/5dbc1ea7f7c5ab6ea7f84aece8f44436/http://i125.photobucket.com/albums/p63/kim_1796/ch1.png)
(http://data3.whicdn.com/images/66167147/thumb.jpg)
-
มาต่อให้แล้วนะค่ะ อ่านแล้วชอบช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยน่าา ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
************************* :pig3:
ตอนที่ 4 (เท็น)
"สวัสดีครับ ผมชื่อ เท็นครับ" นายภัควิน เจริญกิติกาญกุล เรียนคณะวิศวะ ปี 3 ครับ ลูกชายคนเดียวของบ้าน ผมใช้ชีวิตอยู่กับพ่อ ปู่และย่าครับ ส่วนคุณแม่ของผม.........
วันนี้เป็นอีกวันที่เหมือนผมจะใช้ชีวิตแบบปกติเหมือนทุกๆ วัน เรียน เที่ยว ดื่มเหล้า สังสรรค์ เฮฮาไปกับเหล่าเพื่อนๆ ของผม หรือไม่ก็........นอนกับใครซักคน!!
แต่......................
วันนี้ผมกลับอารมณ์เสียมาก หลังจากที่ผมเดินชนกับไอ้เด็กบ้าคนนึง ก็พาลทำให้ผมหงุดหงิดตั้งแต่เที่ยงยังไม่หาย ผมเลยต้องชวนเพื่อนมานั่งจิบเหล้าแก้เบื่อที่ผับร้านประจำ เผื่ออารมณ์จะดีขึ้นบ้าง นั่งซดเหล้า เคล้านารีตามสไตล์ผมแหละครับ 5555
"เห้ยย......ไอ้เท็น มึงยังไม่หายหงุดหงิดเหรอว่ะ เรื่องไอ้เด็กที่ชนมึงวันนี้อ่ะ"
ผมส่งสายตาขวางๆ ของผมไปทางไอ้กันต์ทันที "เออออ...." ผมตอบมันสั้นๆ ได้ใจความ
"มึงก็จะเก็บมาคิดทำไมว่ะ...... น้องมันอาจจะไม่ได้ตั้งใจเดินชนมึงจริงๆ ก็ได้นะกูว่า"
"แล้วมึงเสือกเดือดร้อนอะไรกับเรื่องของกรู?!!" ผมจ้องหน้าแล้วถามมันด้วยหน้านิ่ง
"เห้ยยยๆๆ...... อย่าเพิ่งกัดกันไอ้สัด กูก็คิดเหมือนกันกับไอ้กันต์มันนะ มึงน่าจะลืมๆ ไปซะ เพราะมันคงเห็นมึงนั่งหน้าเป็นตูดอยู่อย่างนี้..... มันคงกลัวมึงจะไม่สนุกไงสัดดดด...."
"ขอบใจเพื่อนแม็ค...มีมึงคนเดียวที่เข้าใจกรูที่สุดล่ะ กรูรักเมิงงงงงง" ไอ้กันต์มันสรรเสริญไอ้แม็คซะ --!
"กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ.... ว่าทำไมกรูต้องหงุดหงิดแมร่งขนาดนี้!! กรูยังสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกัน”
"กรูว่าเมิงทำให้ใจเย็นๆ ขึ้นดีไหม แล้วหันมาแดกเหล้าซะ น้ำแข็งละลายยย.....หมดแว้วววว" ไอ้ปอมันพูด ซึ่งตอนนี้มันเริ่มจะเป็นเพื่อนกับหมาเข้าไปทุกทีล่ะผมว่า --!!
"เอิมมม....... ไอ้ปอครับ กรูว่าเมิงพอก่อนไหม น้ำลายมึงกระเด็นลงถังน้ำแข็งแล้วไอ้สัดดดด!!!!"
ผมนั่งส่ายหัวให้กับความทุเรศของเพื่อนผมครับ นั่งคิดไปคิดมา ก็คิดว่าจะลืมเรื่องนี้มันไปซะจะได้ไม่รกสมอง ผมสั่นหัวอยู่สามครั้งแล้วกลับมานั่งจิบเหล้าฟังเพลงให้สบายใจ แขนข้างซ้ายก็เกาะที่เอวบางของหญิงสาวที่ผมเจอที่ร้านวันนี้ หึหึ
อีกฝั่งเพื่อนผมไอ้แม็คก็กำลังนัวเนียกันกับเด็กมัน เหมือนจะกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลยมั้ง ผมคิดว่างั้นนะ ยังไม่ทันที่ผมจะคิดจบ เด็กที่ผมคั่วอยู่สงสัยจะอยากเหมือนเพื่อนของเธอ เธอเปลี่ยนจากนั้งข้างผมลุกขึ้นมานั่งบนตักผมแทน สองแขนเล็กๆ ของเธอคล้องที่คอผมหลวมๆ สายตามองมาทางผมอย่างยั่วยวน เผยปากที่ชุ่มด้วยลิปกลอสกำลังก้มลงมาสัมผัสที่ริมฝีปากผม ผมก็เลยต้องสนองเธอซักหน่อย ผมจูบขยี้บนริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง เร่าร้อนตามที่เธอต้องการ พร้อมแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากเพื่อจะชิมรสชาติว่าจะหวานขนาดไหน.. แต่ผมยังไม่ทันจะได้รู้รสตามที่คาดหวังก็ได้ยินเสียงโวยวายเสียงหนึ่งดังขึ้นซะก่อน!!!
"ปล่อยยยยย...... มรึงงงง ปล่อยกรูนะอ้ายยสาดดด....." ผมมองไปตามเสียงที่ได้ยิน
"กรูบอกหัยยย....ปล่อยกู!!!" มันพูดเสียงยานคางแทบจะไม่ไหว
ผมเห็นว่าเป็นใครเลยเดินเข้าไปหาเสียงนั้น จะไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น? มันกำลังดิ้นเพื่อให้หลุดจากการจับตัวของพนักงานเสริฟของร้าน
"ไอ้ที เกิดอะไรขึ้น?" ผมหันไปถามพนักงานคนนึง ซึ่งมันคุ้นเคยกับผมดีเพราะผมเป็นลูกค้าประจำของร้าน
"อ้าววว....เฮีย มาพอดีเลยช่วยผมหน่อย พี่เขาดิ้นแรงผมจับไม่ไหวครับ" มันไม่ได้ตอบผมว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เสือกให้ผมช่วงมันจับตัวไอ้เด็กบ้าคนนี้ซะง้านนน ท่าทางมันจะเมามากจนไม่รู้เรื่องจนมองไม่เห็นว่าผมกำลังจับตัวมันอยู่ --!
"ปล่อยย....ปล่อยกูนะเว่ยยยย"
ผมทนไม่ไหวดูจากเหตุการณ์แล้วผมพอจะคาดเดาได้ว่ามันแย่งผู้หญิงกัน หึหึ "อ่อน"
ผมลากมันไปห้องพักนักดนตรีด้านหลังร้าน ผมสนิทกับเจ้าของร้านครับเขาเป็นรุ่นพี่ผมเอง ฉะนั้นผมจะสามารถเข้ามานั่งเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่มีปัญหา หรือง่ายๆ ผมใช้ห้องนี้ปลดปล่อยอยู่บ่อยๆ อารมณ์แบบย้ายสถานที่ไม่ทัน หึหึ ผมกระชากตัวมันนั่งลงกับโซฟามันพยายามจะลุกขึ้นครับ แต่มันคงเมามากเลยล้มลงไปนั่งเหมือนเดิม มันนั่งนิ่งๆ อยู่สักพักครับแล้วมันก็คอพับหลับไปง่ายๆ หึหึ "ไอ้เด็กอ่อนหัด" ผมยืนกอดอกมองมันอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา
"เฮีย..." มันวิ่งหอมแห่กเข้ามาพร้อมไอ้กันต์ ไอ้แม็ค ไอ้ปอเดินตบท้ายเข้ามา
"ขอบคุณครับเฮีย...."
"แต่ว่า...?!" ไอ้ทีมันทำหน้าคุ้นคิด
"ผมจะทำยังไงกับพี่ฟร้อนท์ดีล่ะเฮีย?! คือเพื่อนเขาหิ้วเด็กออกไปแล้วบอกฝากพี่เขาไว้ก่อนแล้วจะกลับมารับอ่ะ แต่เนี้ยะสองชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นพวกพี่ดิวเลยอ่ะเฮียยยย....??!! ร้านก็จะปิดแล้วด้วย" มันทำหน้าตาอ้อนตีนเหมือนกำลังขอร้องให้ผมช่วย ผมหันไปมองหน้าเพื่อนๆ ผม พวกมันรักผมมากครับพร้อมใจกันส่ายหัวเพื่อเป็นคำตอบ ประมาณว่าอย่ามามองกูนะ กูไม่เกี่ยว... ผมหันไปมองหน้าไอ้ทีอีกที มันนั่งลงไปเกาะขาผมเรียบร้อยแล้วครับพร้อมกับกระพริบตาทำหน้าอ้อนตีนสุดๆ --!
ผมหันไปถามไอ้ที "มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมไอ้เด็กคนนี้ถึงไปมีเรื่องกับคนอื่น?"
"อ่อออ... อย่างนี้ครับเฮีย พี่ฟรอนท์เขาก็นั่งกินเหล้าของเขาอยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาพี่เขาอ่ะ แล้วแฟนผู้หญิงคนนั้นมาเห็นเข้าก็เลยมีเรื่องอย่างที่เฮียเห็นแหละครับ"
หลังจากที่ผมมได้ฟังเรื่องราวคราวๆ จากไอ้ทีผมก็ยืนมองไอ้เด็กแสบอยู่ซักพัก แล้วก็มีเสียง เสียงนึงดังขึ้นมา
"มึงก็พาน้องมันไปส่งบ้านซิว่ะ น้องมันเป็นเพื่อนกับน้องรหัสมึงนิ... มึงต้องรับผิดชอบงานนี้" ไอ้ปอมันพูด
"ช่ายยยยยๆๆ....กรูเห็นด้วยอย่างยิ่งยวดครับพี่น้อง ถึงน้องมันจะเคยทำผิดต่อมึง... แต่มึงก็ถือว่าเป็นพี่ห่างๆ ของมันนะเว่ยยย....." เหตุผลไอ้สัดกันต์มันครับ ฟังดูน่าเชื่อถือ แต่??!!! กรูไปเป็นพี่ห่างๆ มันยังไงว่ะ?? --!
"แต่กูไม่รู้จักมัน ไม่รู้จักบ้านมัน แล้วพวกมึกคิดว่ากรูจะไปส่งมันที่บ้านถูกไหม?" ผมพูดออกไปบ้างหวังว่าเพื่อนผมจะคิดตามและเข้าใจอะไรบ้างว่า กรูไม่รู้จักบ้านมันโว้ยยยย.... อันนี้คิดในใจ
"มึงก็โทรไปถามไอ้ดิวน้องรหัสมึงซิว่ะ..... ไม่เห็นจะยากอะไรเล๊ยยยย..." ไอ้แม็คที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
"ขอบคุณครับเฮีย.... ขอบคุณเฮียมากๆ ที่ช่วยผม" --!!! ไอ้ทีที่กำลังกอดขาผมอยู่ขอบคุณผมอย่างไว
"เห้ยยๆๆๆ....ใครบอกว่ากรูจะช่วย" ผมตะโกนขึ้นทันที สายตา สายตาครับทุกคู่ ครบทั้งสี่ แปดข้างคู่จ้องมองมาทางผม เงียบครับ....งานนี้เงียบกันทั้งบาง
"เออๆๆๆ......ไอ้เหี้ย กูไปส่งมันเองก็ได้ แมร่งงงง...วันนี้เป็นวันบ้าอะไรฟร่ะ ซวยฉิบบ!!"
เสียงปรบมือชื่นชมดังสนั่น หลับจากนั้นพวกผมก็แยกย้ายกันขับรถกลับบ้านโดยรถผมพิเศษสุดได้หิ้วเด็กกลับบ้านด้วย เห้ยยย!! แต่เป็นเด็กผู้ชายนะครับ มันใช่ป่ะสาดดดดด คือกรูคั่วเด็กกูอยู่ดีๆ นมตู้มๆ เอวคอดๆ แล้วนี้คืออะไรคร๊าบบบบ.....ใครช่วยบอกผมที มันคืออารายยยยย!!!
ตู๊ดดดดดด.... หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ บราๆๆๆ
"ไอ้สัดดิววววว....."
ผมจอดรถข้างทางหันมามองหน้าไอ้เด็กที่นอนหลับไร้สติอยู่เบาะข้างๆ แล้วถอนหายใจออกมาอย่าเหนื่อยๆ เออ... งั้นคืนนี้กูให้มึงค้างกับกูแล้วกันไอ้เด็กแสบ ผมตัดสินใจให้มันค้างที่คอนโดผมแล้วพรุ่งนี้ตื่นค่อยจัดการมันที่ทำให้ผมต้องวุ่นวายคืนนี้.....
ผมพามันมาที่คอนโดผมขึ้นมาชั้นที่ 19 คอนโดผมอยู่กลางใจเมืองครับใกล้ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง เดินทางสะดวกและที่สำคัญใกล้กับมหาลัยผมทำให้ผมตัดสินใจซื้อครับ ผมอุ้มไอ้เด็กแสบเข้าห้องตรงไปยังโซฟาแล้ววางมันลงทันที
"ตัวไม่หนักอย่างที่คิดแฮะ..??!!" เอิมม...... คือทำไมกรูต้องคิดอย่างนี้ว่ะ นี่กรูกำลังชมมัน? ผมสะบัดหัวเพื่อให้ความคิดหลุดออกไปแล้วเดินตรงไปที่ห้องนอนเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกระโดดขึ้นที่นอนอย่างไว นอนพลิกไป พลิกมานึกขึ้นได้ "เอาผ้าห่มไปให้มันห่มหน่อยก็แล้วกัน...เดี๋ยวมันจะแข็งตายซะก่อน" ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าห่มสำรองออกมาแล้วเดินเอาไปโยนใส่ตัวมัน หึหึ อย่างน้อยมึงก็ไม่หนาวตาย ผมเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีเหมือนได้กำลังทำความดีอันยิ่งใหญ่
แต่...??!!! ทำไมกรูต้องผิวปากอารมณ์ดีด้วยว่ะ?? ผมล้มตัวลงบนที่นอนพร้อมกับดึงผ้าขึ้นมาห่มกำลังเคลิ้มๆ จะหลับ
อืมมมมม.........
อะไรมายุกยิกอยู่บนตัวผม อืมมมมมม........
ปาก ปากเหมือนกำลังสัมผัสกับอะไรที่มันนิ่มๆ ทำให้รู้สึกดีแปลกๆ
อืมมมมม...........
"เห้ยยยยยยย!!!!!" ผมตะโกนแล้วลุกขึ้นด้วยความตกใจสุดขีด ไอ้เด็กแสบมันปีนขึ้นมาบนตัวผมครับ เสื้อที่มันเคยใส่อยู่หายไปเหลือแต่กางเกงยีนส์ที่เป็นสมบัติที่ติดตัวมันตอนนี้
"หืมมม...." มันร้องขัดใจพร้อมปัดมือเหมือนหาอะไรซักอย่าง แล้วคลานขึ้นมาบนตัวผมอีกครั้ง o 0!
อึ้งซิครับงานนี้.....คือมึงกำลังจะทำอะไรกู กูเป็นผู้ชายเหมือนมึงนะเว่ยยยยย!!!! ผมนั่งอึ้ง นิ่ง มีแต่ความคิดที่ออกมาจากหัวเท่านั้นเพราะตอนนี้ผมได้จ้องดูการกระทำของไอ้เด็กแสบนี้อยู่ว่ามันจะทำอะไรต่อไป
ผมมองมันอยู่ครับ ปากแดงๆ คิ้วเข้มๆ ที่เรียงตัวกันสวย ตามันมีถุงใต้ตาที่ดูยังไงก็ลงตัวจะออกแนวน่ารักด้วยซ้ำ หน้าเรียวที่ได้รูป มันถือได้ว่าเป็นผู้ชายที่น่าตาดีมากคนนึง ทุกอย่างบนใบหน้าของมันเป็นอะไรที่ลงตัวมากครับ ตอนนี้ผมกำลังมองลงไปที่ตัวของมันซึ่งไร้เสื้อห่อหุ้ม มันผิวขาวครับ ขาวมาก...ขาวกว่าผม แต่ผมไม่ได้ดำนะครับแต่เป็นคนผิวขาวเหลืองซะมากกว่า หุ่นมันมีกล้ามเล็กน้อยแต่ไม่มากมีแค่พอรู้ว่าเป็นผู้ชาย มันเป็นผู้ชายที่ออกจะบอกบางครับแต่แอบมีกล้ามเล็กน้อย มีเอวนิดๆ ก็ว่าได้ หน้าท้องที่แบนเรียบของมันทำให้ผมต้องชะงักละสายตาขึ้นมามองหน้ามันอีกครั้ง คราวนี้ผมถึงขั้นต้องกลืนน้ำลายลงคอเลยครับ หน้ามันอยู่ห่างจากหน้าผมไม่ถึงคืบ จมูกมันแตะที่ปลายจมูกผมถูกขึ้นลงแบบยั่วๆ แล้วยิ้มอย่างน่ารักออกมา ผมสตั้นไปสามวิ ปากมันก็ปะทะเข้ากับปากผม ผมตอบรับจูบมันอย่างงงๆ มันพยายามจะสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม
อืมมมมมม.........
ไอ้ตัวแสบมันทำเสียงขัดใจออกมา ทั้งที่ปากมันไม่ได้ห่างออกจากปากของผมแม้แต่น้อย จูบของมันเริ่มรุ่นแรงขึ้น ผมยอมรับครับว่าผมแอบเคลิ้มไปกับมัน จนผมเป็นฝ่ายแทรกลิ้นเข้าไปในปากมัน มันเปิดปากออกอย่างง่ายดาย หวานครับ รสหวานในโพรงปากมันทำให้ผมหยุดไม่ได้อยากที่จะลิ้มรสต่อ มันดันตัวผมให้นอนลงแล้วค่อมตัวผมไว้ ผมใช้ซอกทั้งสองข้างตั้งฉากกับที่นอนเพื่อทรงตัวรับจูบจากมัน เราผลัดกับจูบอย่างนั้นอยู่นาน จูบที่เร้าร้อน รุนแรง ผมรู้สึกเลือดในกายมันมันร้อนๆ ขึ้นมา เริ่มมีอารมณ์อยากขึ้นมาแล้วครับตอนนี้ เพราะวันนี้มันเป็นคนทำผมค้างที่ผมต้องไปห้ามมันตอนจะมีเรื่อง น้องชายผมที่เคยหลับสนิทตื่นตัวอยู่ด้านล่างภายใต้กางเกงนอน
อืมมมม......
อ๊ะะ!!!....
ผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วครับน้องชายผมมันคับจนปวดมากตอนนี้ ต้องการจะปลดปล่อยเต็มที ผมจึงผลักตัวไอ้เด็กแสบลงหันหัวมันไปทางปลายเตียง มันนอนยิ้มยั่วครับ แบบยั่วมากๆ ผมว่ามันคงจะเมามากจนไม่มีสตินะตอนนี้ เพราะถ้ามันมีสติดีมันคงจะหันมาถีบผมตกเตียงก็ได้ ผมก้มลงจูบมันอีกครั้ง คราวนี้มือผมทำการลูบไล้ไปทั่วร่างกายมัน ลื่นครับ ผิวมันลื่นมากแต่ก็ไม่เท่าผู้หญิง แต่ก็ไม่เหมือนผู้ชายอย่างผม ผมอธิบายไม่ถูก แต่คิดและบอกตามความรู้สึกเท่านั้นเพราะผมไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย ผมลูบและเลื่อนมือไปเรื่อยๆ จนไปจับเข้าที่น้องชายของมัน น้องชายมันตื่นตัวเรียบร้อยแล้วครับ ผมลูบผ่านกางเกงยีนส์แล้วรู้สึกขัดใจเล็กน้อยเลยจัดการถอยกางเกงมันออก มันยกสะโพกเล็กน้อยเพื่อให้ผมถอดออกได้ง่ายขึ้น ผมมองหน้ามัน ไอ้ตัวแสบมันมองกลับมาตามันเยิ้มมากครับ ผมจับไปที่น้องชายมันรูดขึ้นลงช้าๆ แล้วเปลี่ยนจังหวะเป็นเร็วขึ้น รูดขึ้นลงอยู่อย่างนั้น ผมมองหน้ามันไปพร้อมกับจัดการน้องมันไปด้วย เซ็กซี่ครับ หน้าตาตอนมันมีอารมณ์เซ็กซี่มากๆ จนผมละสายตาจากไอ้ตัวแสบไม่ได้
"อ๊ะ...อ๊ะ.........เร็วอีกๆๆ" ผมจัดให้มันตามคำขอจนมันแตกใส่มือผมเรียบร้อย มันนอนหอบหายใจแรงอยู่ใต้ร่างผม ทำตาเยิ้มมม ผมหันมันจัดการถอดกางเกงนอนตัวเองออก คือเวลาผมนอนผมชอบใส่แค่กางเกงนอนอ่ะครับ อย่างอื่นไม่ใส่ มันสบายดี หึหึ แต่ถ้ามีเพื่อนมานอนผมจะใส่นะครับกันอุจาดตานิสนึง 5555
ผมก้มลงไปจูบแลกลิ้นกับมันอีกครั้ง จูบไล่ไปที่ใบหูและงับเบาๆ ไล่ลงมาที่ซอกคอขาวกลิ่นตัวมันหอมครับ ปนกับกลิ่นเหล้าเล็กน้อย ผมจูบไล่ลงไปจบถึงหัวนมของมัน ผมกัดที่หัวนมของมันเบาๆ แล้วลงลิ้นวนรอบๆ ให้มันเสียวเล่น หึหึ แล้วมันก็ได้ผลจริง หน้ามันมีอารมณ์มากครับตอนนี้ เคลิ้มไปสิ่งที่ผมกำลังมอบให้มัน
"ซี๊ดดดด.........อืมมมมมม....."
ผมไล่มือลงไปที่ช่องทางรักด้านหลังของมัน ในขณะที่ปากผมยังทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเดิม แล้วใช้น้ำที่มันทำแตกใส่มือผมนั้นแหละครับทาลงตรงช่องทางรักด้านหลังของมัน ผมลองส่งนิ้วเข้าไปก่อนหนึ่งนิ้ว มันสะดุ้งเลยครับ ทำหน้าเจ็บปวด ขยับตัวจะถอยหนี ผมจับสะโพกมันไว้ทันเพราะตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วครับ น้องผมมันขยายจนปวดมากๆ ไอ้ผมก็พอจะเคยได้ยินไอ้ปอเล่าให้ฟังมาบ้างว่าเขาทำกันยังไง ไอ้ปอมันเป็นไบครับได้ทั้งหญิง ทั้งชาย เวลามันมีอะไรกับผู้ชายคนไหนโดนใจมัน มันชอบมาเล่าถึงบนรักของมันให้ฟังแบบเพ้อๆ นะครับ ผมเลยเอาประสบการณ์ที่เคยฟังมาลองทำวันนี้ซะเลย เพราะถ้าจะให้ผมขับรถออกไปหาเด็กในสังกัดผมตอนนี้คงจะไปไม่ทันล่ะครับ ก็ถือซะว่าผมเอาคืนมันล่ะกันโทษฐานที่ชนผมแล้วทำให้ผมหงุดหงิดทั้งวันแล้วกัน หึหึ
"อ๊ะะะ.........."
ผมเพิ่มนิ้วเป็นสองและสามตามลำดับ ต้องเบิกทางให้มันซะหน่อย รู้สึกน่าจะเป็นครั้งแรกของมันเพราะช่องทางรักมันตอดนิ้วผมถี่และแรงมากจนผมแทบจะอดทนไว้ไม่ไหว
"อืมมมมมม........." ผมครางออกมา ผมอดทนสุดๆ ครับ แต่แล้วมันก็ทำให้ความอดทนของผมหมดสิ้นลง
"กูขอเลยแล้วกันนะ.....กูไม่ไหวแล้ววว" ผมถอดนิ้วออกอย่างไว จับขามันตั้งฉากแล้วใช้เข่าผมแยกขามันออกจากกันจนกว้างพอที่จะแทรกตัวผมเข้าไปได้ ผมชักน้องชายผมอยู่สองสามทีเพื่อเตรียมพร้อม ระหว่างนั้นผมก็ก้มลงดูดนมมันแล้วเลียวนรอบๆ จนมันเกร็งตัวเด้งตัวขึ้นตามแรงกัดที่ผมกัดหัวนมมันแล้วดึงขึ้นตามปากผมขึ้นมาเล็กน้อย ผมถูน้องชายผมวนอยู่ตรงปากทางรักของมันแล้วจ่อไปทันที
"อ๊ะะะ......." มันร้องขึ้นแล้วทำท่าจะถอยหนีสิ่งแปลกปลอมที่กำลังจะล่วงล้ำเข้าไปในตัวมัน
ผมจับสะโพกมันไว้แล้วกดน้องชายเข้าไปอีกครั้ง
ซี๊ดดดดดด..... สัดเอ้ยยยย!! แมร่งงงงตอดกูแรงไปไหม
ผมก้มลงจูบปากกับมันอีกครั้งเพื่อระบายความเสียวที่ผมได้รับและช่วยให้มันผ่อนคลาย เพราะตอนนี้น้องชายผมเพิ่งเข้าไปแค่ส่วนหัวเท่านั้น พอไอ้ตัวแสบเริ่มผ่อนคลายผมจึงค่อยๆ กดน้องชายผมทีละนิดๆ จนสุดทาง
"ซี๊ดดดดด............อ่าาาาาาาาาา"
"เหี้ย!!!.........แมร่งร้อนฉิบหาย แถมตอดกูรัวอีกสัดดด" ผมสถบกับตัวเองเพราะต้องการระบายความเสียวซ่านออกมา
ผมก้มลงไปประกบจูบปากกับมันอีกครั้ง แต่ต้องละปากออกออกมาเพราะทนแทบจะไม่ไหว เสียวมากครับ ซี๊ดดปากเพราะแรงตอดโคตรถี่ของมันทำให้ผมเกือบแตก แต่ผมยังอดทนไว้ได้ ผมเริ่มขยับตัวเข้าออกช้าๆ เปลี่ยนจังหวะเป็นเร็วขึ้น จนตัวมันโยกตามแรงกระแทกที่ผมเป็นคนมอบให้
"อ๊ะะะๆๆ......อ่าา....อ๊ะะ" เสียงมันครางได้เพราะมากทำให้ผมมีอารมณ์มากกว่าเดิม ผมเร่งจังหวะเร็วขึ้นจับมันพลิกตัว หน้ามันฟุบอยู่กับที่นอน ยกสะโพกมันลอยขึ้นแล้วใส่มันแบบไม่ยั้ง มือของมันจิกที่นอนแทบจะขาด
ตั๊บๆๆๆๆ........ "อ๊ะะๆๆๆ" เสียงครางของมันร้องไปพร้อมกับเสียงเนื้อที่กระทบกันจนดังลั่นห้อง
"ซี๊ดดดดด.......อ่าาาาาาา" มึงจะตอดรัดกูไปถึงไหนว่ะ?! ผมเร่งจังหวะอย่างไม่ยั้ง คนใต้ร่างมันไปก่อนผมแล้ว ผมเร่งแล้วแตกตามมันไปติดๆ
"อ่าาาาาา.........ซี้ดดดดดดด"
ผมกระตุ๊กอยู่สองครั้งแล้วปล่อยน้ำเข้าไปในตัวมัน ล้มตัวลงไปทับทาบกับแผ่นหลังมันพร้อมประทับจูบที่หลังอีกที่อย่างอ่อนแรง ในขณะที่ร่ายกายเรายังเชื่อมกันอยู่นั้นมันก็ยังคงตอดรับผมอยู่เหมือนเดิมครับ เพราะผมยังไม่ทันจะได้เอาน้องชายออกและแล้วน้องชายผมก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
"สัดดดดเอ้ยยยยย.....!!!!"
"ครั้งเดียวมึงไม่เคยพอ" ผมจึงทำการเริ่มทำกับมันอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้งจนเราสองคนสลบพร้อมกันอย่างหมดแรงตอนใกล้จะเช้า..........
***************************** TBC.
-
ซ่าจริงๆ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
รออยู่ รออยู่ :katai2-1:
-
ฟรอนท์หนีกลับบ้านไปแล้วพี่เท็น. :hao5:
-
สวัสดีค่ะ
วันนี้ Star พาพี่เท็นมาแนะนำให้ทุกคนรู้จักค่ะ
หนุ่มหล่อ เท่ แอบอบอุ่น จร้าา :impress2: :-[
อย่าลืมติดตามพี่เท็นกับน้องฟรอนท์นะค่ะ
(http://40.media.tumblr.com/tumblr_lz7klrvABw1qlf4yao1_500.jpg)
(http://26.media.tumblr.com/tumblr_lrqp6vtlBs1qeqopco1_500.png)
-
ตอนที่ 5 (เท็น)
อืมมมมม.......
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็พบเพียงความว่างเปล่า ไอ้เด็กแสบที่นอนอยู่ข้างกายผมเมื่อคืนไม่อยู่แล้วครับ ผมปรับสายตาเล็กน้อยแล้วหันไปมองนาฬิกาบนโต๊ะข้างเตียงเป็นเวลาเก้าโมงเช้า ผมเพิ่งนอนไปได้ไม่กี่ชั่วโมงเอง ผมขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหยิบกางเกงนอนที่ผมถอดทิ้งไว้เมื่อคืนเอากลับมาใส่อีกครั้งแล้วเดินออกจากห้องนอน เพื่อจะมองหาใครบางคนว่าเขายังอยู่ไหม? ผมเดินหารอบๆ ห้อง ทั้งห้องน้ำ ห้องครัวและห้องนั่งเล่น ไม่มีคนๆ นั้นอยู่ ผมจึงเดินมานั่งลงตรงโซฟาที่ห้องนั่งเล่น ภาพที่ผมมีอะไรกับมันเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในความคิดผม เกิดคำถามขึ้นมากมายในหัวของผมตอนนี้ ผมเพิ่งเคยมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันครั้งแรก แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกรังเกียจ? ผมกลับชอบสัมผัสจากมันด้วยซ้ำ นี่ผมกำลังเป็นอะไร ทำไมถึงรู้สึกดีกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน? ผมสะบัดหัวตัวเองอยู่สองสามครั้งเพื่อเรียกสติตัวเองกลับมา แต่มันกลับไม่ได้ผล ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะตอนนี้ในหัวผมกำลังคิดวุ่นวายกับคำถามที่ยังไม่มีคำตอบ
ไอ้เด็กแสบมันออกไปตอนไหน?
มันกลับยังไง?
หรือมันเรียกให้ใครมารับรึป่าว?
แล้วมัน.........?!
เป็นเหมือนกับผมตอนนี้ไหม?
ผมนั่งคิดวนไป วนมาอยู่อย่างนี้ไม่รู้นานเท่าไหร่ จนได้ยินเสียงกดกริ่งจากหน้าห้องของผม ผมหันไปมองที่ประตูแล้วบ่นพึมพรำกับตัวเอง "ใครว่ะ" ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูก็พบว่าเป็นไอ้กันต์ครับ เพื่อนผมนั่นเอง มันยืนยิ้มกวนตรีนอยู่หน้าห้องแล้วเดินสวนผมเข้ามาในห้องทันที ไม่ต้องถามครับว่ามาทำไม มันชอบมาสิงอยู่ห้องผมประจำครับ ไม่รู้มันติดใจอะไรนักหนา ผมเคยถามมัน มันให้คำตอบผมกลับมาแบบง่ายๆ คือมันขี้เกียจอยู่บ้าน
"มึงมาทำไมแต่เช้าเนี้ยะ" ผมยืนมองแล้วถามมัน มันหันมามองหน้าผมแล้วหันไปกดเปิดทีวี
"ทำไมต้องถามว่ะ....กูก็มาห้องมึงแบบนี้ปกติอยู่แล้ว มึงนี่ถามแปลกๆ นะ"
เออว่ะ มันมาห้องผมอย่างนี้เป็นประจำ ถ้ามันไม่ติดไปหาเด็กหรือมีธุระต้องทำอ่ะนะ ผมนั่งลงข้างมันและดูทีวีกับมันไปเงียบๆ แล้วมันก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้น
"เออ.....เมื่อคืนมึงไปส่งน้องเขายังไงว่ะ" ผมมองหน้ามัน งงกับคำถามที่มันถามผมเล็กน้อยว่าทำไมต้องถามถึงไอ้เด็กแสบด้วย
"ก็ไม่มีอะไร ก็แค่ขัยรถไปส่งแล้วก็ขับรถกลับห้อง"
"เหรอว่ะ... แล้วมึงไปส่งน้องเขาถูกใช่ป่ะว่ะ" ผมนิ่งครับ
"เออ.....ก็ถูกดิ โทรถามไอ้ดิวเพื่อนมันไง" --"!
"อ่อๆๆ....เออๆ กูลืมไป" ห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ไอ้กันต์มันถามเหมือนกับสงสัยอะไรบางอย่าง ผมยังไม่พร้อมจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เพื่อนผมฟังหรอกครับ ผมอยากหาคำตอบที่เกิดขึ้นกับผมให้ได้ก่อน เพราะถ้าพวกมันรู้เรื่องเข้าผมต้องโดนยิงคำถามรัวแน่ครับ ไม่เสี่ยงดีกว่า
"กูไปอาบน้ำก่อน" ผมบอกพร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอน ผมมองไปบนที่นอนก็พบกับสภาพที่นอนที่ผมกับไอ้ตัวแสบร่วมสร้างกันไว้เมื่อคืน หึหึ ผมจึงจัดการทำความสะอาดก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายตัวเอง แต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องนอน ผมเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น ครบครับ มันมากันครบทุกคน ไอ้อิงค์ไอ้ปอตามมาติดๆ มันหันมายักคิ้วกวนตรีนให้ผมแล้วหันไปดูทีวีพร้อมกับกินขนมที่มันคงไปเอามาจากตู้เย็นของผม ผมเข้าไปนั่งลงข้างไอ้แม็ค พวกผมนั่งคุยกันไป ดูทีวีกันไป จนใกล้เที่ยง ไอ้แม็คก็บ่นหิว ว่าไปแล้วผมยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้านิหว่า
"เห้ยยย.....หิวไปหาอะไรกินกันดีกว่าว่ะ"
"เออ....กูก็หิวพอดีเลยว่ะ กินไรกันดีว่ะ" ไอ้ปอมันพูด
"กูว่า..ไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านข้างคอนโดไอ้เท็นดีป่ะว่ะ กรูขี้เกียจขับรถออกไปหาของกินว่ะ รถแมร่งต้องติดแน่ วันนี้วันเสาร์ จะไปห้างก็ขี้เกียจไปยืนรอคิวกินข้าวว่ะ" ไอ้กันต์มันพูด
"มึงว่าไงไอ้เท็น...แดกม่ะ ก๋วยเตี๋ยว?" พวมมันหันมองมองหน้าผมพร้อมกันทั้งสามคน
"เออ...แล้วแต่พวกมึง"
พวกผมเลยพากันเดินไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวทันที ผมเคยมากินครับแต่นานๆ ที พวกผมเป็นคนง่ายๆ กินอะไรก็ได้ อาหารร้านข้างถนนพวกผมก็กินได้ครับ ผมว่าบางร้านอร่อยกว่าร้านในห้างดังๆ ด้วยซ้ำ พวกผมจัดการสั่งไปคนละสองชาม คุยกันไป กินกันไป ส่วนมากก็จะคุยเรื่องผู้หญิงของแต่ล่ะคนที่ควงอยู่ ณ ตอนนี้ครับ ผมก็นั่งฟังพวกมันพูดไปเรื่อยๆ จนเผลอไปคิดถึงไอ้เด็กแสบเมื่อคืน ภาพที่มันยิ้มตาเยิ้ม เสียงครางหวานๆ ของมัน รสจูบหวานๆ ของมัน ตอนนี้ทำไมถึงมีแต่เรื่องของมันอยู่ในความคิดของผม แต่ทำไมผมถึงรู้สึกดีเวลาคิดเรื่องนี้
"เห้ยยยยย....ไอ้เท็น....ไอ้เท็นนนนน"
"เออๆๆ... ทำไมต้องเรียกเสียงดังด้วยว่ะ"
"อ่าวก็พวกกูเรียกมึงตั้งนานล่ะสัดด... มึงเสือกเงียบไม่ยอมตอบ! มึงเป็นไรป่าวว่ะ?"
"ป่าว ไม่ได้เป็นไร กูปกติดีนิไม่ได้เป็นอะไร"
"ไอ้นิ....แปลกๆ นะมึง?! ถามก็ไม่ตอบ?!"
"เออๆ.... ว่าแต่พวกมึงเรียกกรูมีอะไรว่ะ?" ว่ามา....
"ไอ้กันต์มันจะชวนพวกเราไปคลายเครียดหลังสอบเสร็จว่ะ มึงว่าไง? จะไปไหม?"
"เออๆ.... ไปดิ ดีเหมือนกันกูอยากไปพักผ่อนพอดีเลย แล้วจะไปที่ไหนว่ะ?"
"ทะเลไหมมึง? หัวหินใกล้ๆ" ไอ้แม็คออกความเห็น ไอ้ปอพยักหน้าตอบรับ
"เออๆ ดีเหมือนกันจะได้ไม่เรื่องเยอะหาที่พักให้ยุ่งยาก เนอะไอ้เท็น..เนอะ" มันหันมาถามความคิดเห็นผม ใช่ซิ.. จะมีอะไรซะอีกนอกจากมันกะลังจะบอกว่าให้ไปพักที่โรงแรมของพ่อผม ไม่ต้องจองให้ยุ่งยาก ไม่มีค่าใช้จ่าย และที่สุดของงานนี้คือมีเหล้าให้กินฟรีแบบไม่อั้น อันนี้ผมว่าสำคัญที่สุดสำหรับพวกมันนะ!!!
"อืมมม..ตามใจพวงมึงเถอะสัดด พูดมาซะขนาดนี้แล้วนิ" ผมส่ายหัวให้กับความบ้าบอของพวกมัน อาทิตย์หน้าเป็นช่วงสอบของพวกผมครับ ฉะนั้นอาทิตย์นี้ผมต้องตั้งใจอ่านหนังสือครับเพิ่มเติมจากที่อ่านล่วงหน้ามาบ้างแล้ว หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวกันเสร็จพวกผมก็พากันกลับมาที่ห้องของผม นั่งดูหนังกันอยู่ซักพักพวกมันก็แยกย้ายกันกลับไปอ่านหนังสือต่อ เห็นพวกผมเป็นอย่างนี้พวกผมเรียนดีกันทุกคนนะครับ หึหึ อาจจะทำตัวเมามายบ้าง ตามประสาวัยรุ่นทั่วไป แต่พวกผมมีความคิดเดียวกันคือไม่อยากทำให้ที่บ้านผิดหวัง เลยเอาเรื่องเรียนมาทดแทนเพื่อทำให้ครอบครัวภูมิใจ ที่บ้านของผมถึงไม่เคยบังคับผม ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องอื่นๆ เขาให้ผมตัดสินใจทำสิ่งที่อยากทำได้เลย แต่ก่อนที่ผมจะทำอะไรสักอย่าง ผมก็จะปรึกษาพ่อผมเสมอครับ เพราะเรื่องบ้างเรื่องผมก็ยังต้องขอความคิดเห็นจากผู้ใหญ่อยู่ดี
ผมนั่งอ่านหนังสือได้สักพัก ก็รู้สึกเบื่อๆ เลยเปลี่ยนมาเปิดหนังดูแก้เบื่อซะหน่อย ผมจึงวางหนังสือลงแล้วเดินไปเลือกแผ่นหนังตรงตู้ข้างทีวี เสียงโทรศัทพ์ผมก็ดังขึ้น
เสียงลมคำราม ฟ้าครามพลันมืดมัว หัวใจสั่นระรัว ฉันกลัวอะไร "เออ..ว่าไง"
"เฮีย....เฮียทำไรอยู่อ่ะ?!" ไอ้ดิวครับ น้องรหัสตัวดีของผมเอง
"ทำไรมันก็เรื่องของกู...เมิงมีไรก็ว่ามาอย่าอ้อมค้อม"
"เปล่าาา....ไม่มีอะไรคร๊าบบ ใครจะกล้ามีอะไรกับเฮียล่ะคร๊าบบบ" ไอ้ดิวมันทำเสียงได้กวนตรีนผมมาก
"เอออ.....ไม่มีอะไรงั้นก็แค่นี้!"
"เห้ยยยย....เฮียยย เดี๋ยวๆๆๆ ผมก็แค่จะโทรมาขอบคุณเฮียนะคร๊าบบ ที่ช่วยเพื่อนผมเมื่อคืน ผมกับไอ้อิงค์ ไอ้ปริ้นกลับไปที่ร้านก็ไม่เจอไอ้ฟรอนท์ล่ะ ดีนะไอ้ทีมันเดินเข้ามาบอกผมว่าเฮียพามันไปส่ง แล้วยังมาช่วยตอนมันมีเรื่องที่ร้านอีก"
"เออ...ไม่เป็นไร ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนิ" ผมบอก
"ก็นั้นแหละเฮีย ช่วยโคตรเยอะ ถ้าเฮียไม่มาแยกนะไอ้ฟรอนท์คงจะไม่เหลือซากดีๆ กลับบ้านแน่ๆ ไอ้นี่มันยิ่งไม่ค่อยจะยอมใครง่ายๆ อยู่ด้วย" ผมนั่งฟังมันพูดนิ่งๆ
"ว่าแต่......เฮียไม่โกรธมันแล้วใช่ไหม เรื่องที่มันชนเฮียแล้วไม่ยอมขอโทษเฮียอ่ะ?!"
"เออ...กรูก็ไม่ได้โกรธอะไรมันมากซะหน่อย แค่หมันใส้ที่มันกวนตรีนกรูเฉยๆ!"
"เฮียยยย....อย่าไปถือสาหาความมันเลยนะ ถึงมันจะกวนตรีนไปนิสนึง มันก็เป็นคนดีนะเฮีย ที่สำคัญมันเป็นเพื่อนน้องรักของเฮียด้วยน่าาา.....คึคึ"
"ใครว่ะ? น้องรักกรู!" ผมแกล้งถามกวนๆ มันกลับไป
"โหหหหห.......เฮียยยยย ผมไงคร๊าบบบบ ไอ้ดิว รูปหล่อ น้องรักของเฮียไง" มันตอบผมแบบไม่อาย ตรงที่มันชมและยกหางให้ตัวเองนี้แหละครับ แต่มันก็เป็นน้องรักผมจริงๆ นะแหละ ถึงมันจะกวนตรีนไปบ้าง แต่มันก็เคารพผม ทำตามที่ผมบอก ผมสอนทุกอย่าง อย่างเชื่อฟัง เวลามันมีเรื่องอะไรก็มาปรึกษาผมตลอด เราจึงสนิทกันมาก หึหึ ผมขำให้กับความติ๊งต๋องของมัน
"เออ...เฮีย ยังไงผมก็ขอบคุณเฮียมากแล้วกันที่ช่วยเพื่อนผมแล้วพามันไปส่งบ้าน เออๆๆๆ เมื่อเช้าผมสวนกันพี่กันต์ที่หน้าหมู่บ้านนะ เห็นบอกว่าจะมาหาเฮีย แต่เขาถามผมแปลกๆ อ่ะ"
ผมนิ่งครับ กำลังคิดว่าไอ้กันต์มันถามอะไร แต่ปากผมไวกว่าความคิด "มันถามมึงว่าไง?!"
"พี่กันต์เขาก็แค่ถามว่าเพื่อนผมถึงบ้านกี่โมง เป็นไงบ้าง....กลับบ้านปลอดภัยดีไหม? คือผมยังไม่ได้โทรหามันเลยตั้งแต่เมื่อคืน"
"แล้วมึงตอบมันไปว่าไง?!" --!!
"ผมก็ตอบไปว่า ยังไม่ได้โทรหามันเลย ไอ้ทีเด็กที่ร้านบอกเฮียเท็นไปส่ง ผมก็เลยไม่ห่วงมัน"
กำ!!!! ผมว่าไอ้กันต์มันต้องสงสัยอะไรแน่ๆ ไม่น่าล่ะเมื่อเช้ามันมองหน้าผมแปลกๆ
"เออๆๆ...มึงมีอะไรอีกไหม?" ผมถามไอ้ดิว
"ไม่มีแล้วครับเฮีย..แค่จะโทรมาขอบคุณเฮียคร๊าบบบ"
"เออๆ งั้นแค่นี้ก่อน กูมีเรื่องต้องทำ" ผมบอกมัน
"ครับๆ งั้นแค่นี้นะครับเฮีย ไว้เจอกันที่มหาลัยครับ สวัสดีครับ"
แล้วมันก็วางสายไป ผมนั่งนิ่งๆ กำลังคิดว่าระดับความสงสัยของไอ้กันต์สูงแค่ไหน?!
ไอ้เด็กแสบมันทำอะไรอยู่ตอนนี้?
"เห้ยย...แล้วทำไมกรูต้องคิดถึงมันด้วยว่ะ"
พอวันอาทิตย์ผมก็กลับบ้านไปหาพ่อผม เพราะโดนพ่อเรียกตัวไปคุยธุระบางอย่าง กลับมาคอนโดผมก็อ่านหนังสือเพราะพรุ่งนี้ผมมีสอบวันแรกครับ และที่สำคัญผมรู้สึกอยากเจอไอ้เด็กแสบ อยากรู้ว่ามันเป็นยังไงบ้าง?
"มันโอเคไหมว่ะ........??!"
****************************************** TBC.
รักน้องฟรอนท์ คิดถึงพี่เท็น อย่าลืมกดเป็ดให้กำลังใจคนเขียนด้วยนะค่ะ. :z1:
ขอบคุณที่ติดตามงานเขียนนะค่ะ :กอด1:
-
:mew3:รอตอนต่อไปค่า เป็นกำลังใจให้น่ะค่า อยากให้เจอกันไวไว
-
ขอบคุณ คุณ we.jinkyu นะค่ะที่ติดตาม
ให้เวลาน้องฟรอนท์นิดนึงนะค่ะ รับรองไม่ทำให้ผิดหวังค่ะ
ขอบคุณคนอื่นๆ ด้วยน่ะค่ะ แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจแล้วแต่ถ้าว่างก็แวะมาทักทายกันได้นะค่ะ :กอด1:
-
มาอัพให้แล้วจร้าา อ่านแล้วถูกใจกด Like ให้เป็ดซักตัวน่าา จุ๊บๆ :3123:
ตอนที่ 6 (เท็น)
วันนี้ผมตื่นเช้าครับ เพราะเริ่มสอบวันนี้เป็นวันแรกและที่สำคัญผมอยากเจอใครบางคน จากที่นอนอยู่ห้องสองวันอ่านหนังสือเตรียมสอบ ผมก็คิดแต่เรื่องไอ้เด็กแสบ มันแทรกซึมอยู่ในความคิดผมจนผมแทบอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง จนผมคิดว่าต้องเจอมันก่อนที่ผมจะรวนไปมากกว่านี้ ผมขับรถมาที่มหาลัยก่อนไปคณะผม ผมขับรถมาวนดูที่ขณะมันก่อนครับ แต่กลับไม่เจอมัน ผมจึงขับรถไปที่คณะตัวเอง พอผมสอบเสร็จช่วงเช้าผมก็ลงมานั่งที่โรงอาหารกันเพื่อนๆ ผมแล้วมองหาเผื่อไอ้เด็กนั่นจะแวะมาหาเพื่อนของมันที่นี่
"หวัดดีครับเฮีย" ไอ้ดิวมันเดินเข้ามาทักผม
"เออ" ผมตอบมันพร้อมกับมองไปข้างหลังมัน รอบๆ ตัวมัน ไม่มีเพื่อนมันคนนั้นครับ
"เฮียๆ..." ไอ้ดิวมันเรียก
"มึงจะเรียกอะไรกรูหลายรอบ กูไม่ได้หูตึงนะสัดด"
"อ่าว....ก็ผมทักเฮีย แทนที่เฮียจะสนใจผม เฮียกลับมองอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ไม่เห็นสนใจผมเลยอ่ะ" มันทำเสียงงอนๆ แบบอ้อนตรีน
"เออๆๆ... ก็สนใจอยู่นี่ไง" สายตาผมก็ยังคงมองไปทั่วเหมือนเดิม
"สนใจมากกกก....ไอ้สัดดดด" ไอ้แม็คมันพูดขึ้น
"ไอ้ดิวมันยืนข้างหน้ามึง เสือกไม่คุยกับมัน มึงกำลังมองหาใครว่ะ?!" ไอ้แม็คมันพูดต่อ ไอ้กันต์มองหน้าผม ไอ้ปอก็มองตามไอ้กันต์
"ป้าวววว..... กูก็มองของกูไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรนิ ว่าแต่มึงไอ้ดิวมีอะไรว่ะ?"
"โหหห....เฮียยยย ถามงี้ผมน้อยใจนะคร๊าบบบ จะมาทักเฮียทั้งทีต้องมีอะไรด้วยเหรอถึงจะทักได้อ่ะ"
ผมมองหน้ามันนิ่งๆ แบบที่มันกลัว สื่อไปว่าถ้ามมึงกวนตรีนกูอีกมึงจะโดนน...
"โหหห...เฮีย หน้าดุว่ะ" มันพูด
"แล้วนี่มึงมาคนเดียวเหรอว่ะไอ้ดิว เพื่อนๆ มึงล่ะไปไหนกันหมด" ไอ้แม็คครับ มึงถามได้ตรงใจกรูมากก ไอ้เพื่อนรัก ผมไม่ต้องออกแรงถามเลย
"พี่แม็คหมายถึงใครอ่ะ? เพื่อนผมตั้งเยอะ ถ้าเป็นพวกไปแดนมันขึ้นไปรอผมข้างบนแล้ว ผมแวะมาทักเฮียเท็นก่อนค่อยตามมันไป" ไอ้แดนเป็นเพื่อนในกลุ่มที่เรียนคณะเดียวกับมันครับ พวกผมก็รู้จักไอ้แดนดีเพราะมันเป็นน้องรหัสไอ้ปอ แต่ไอ้ดิว.... มึงนิบทจะโง่ก็โง่ซะ เพื่อนกรูถามถึงเพื่อนมึงคนนั้นโว๊ยยยย ผมแอบคิดในใจ
"ไม่ใช่!... ไอ้แม็คมันหมายถึงเพื่อนรักของมึงที่อยู่คนละคณะนะฟายยย" ไอ้กันต์ครับมันพูดเสร็จก็หันมาส่งสายตาให้ผม นิ่ง งานนี้ต้องนิ่งไว้ก่อน
"อ่ออออ....โถ่ ก็ไม่บอก แล้วถามถึงคนไหนอ่ะพี่ ไอ้ฟรอนท์ ไอ้อิงค์ หรือไอ้ปริ้น?" มันยังกวนตรีนอย่างต่อเนื่องครับ
"ก็ทั้งหมดแหละ..มึงนิกวนตรีนกูล่ะ" ไอ้แม็คพูด
"ครับๆๆ...ใจเย็นพี่ร่มๆ ไว้ ไอ้อิงค์สอบ ไอ้ปริ้นก็สอบ ส่วนไอ้ฟรอนท์ก็สอบครับ" ตรงคำถามมากสัดดดด ผมแอบหัวเสียนิดหน่อยพอได้ยินมันตอบแบบนี้
"ดีๆๆ...กูว่าถามมึงยังตอบอย่างนี้นะ มึงได้แดกตรีนคนแถวนี้แน่ๆ" ไอ้กันต์มันพูดแล้วหัวเราะ หึหึ
"ดีๆ..ครับ คือไอ้อิงค์สอบเสร็จก็ไปหาไอ้ปริ้นกับไอ้ฟรอนท์ที่คณะครับ นั่งดูสาวๆ เดินผ่านไปผ่านมาเล่นๆ ส่วนไอ้ฟรอนท์สอบเสร็จก็กลับบ้านครับเห็นมันบอกว่าไม่ค่อยสบาย ไม่รู้มันเป็นอะไร ทำเหมือนคนไม่มีแรงจะเดิน หน้ามันซีดๆ เหมือนคนไม่สบายหนักนะครับ"
"แล้วมันเป็นไรมากไหมว่ะ....กินยาหรือยัง?!" ลืมตัวๆ สุดๆ ทุกสายตาหันมามองที่ผม
"กรูก็แค่ถามดูเฉยๆ เพราะมันเป็นเพื่อนมึงไงไอ้ดิว" แถไปก่อนครับงานนี้ จะรอดไหมกรู
"ไม่รู้อ่ะเฮีย มันไม่ได้บอกอะไร แต่ดูมันแปลกๆ ไปนะ"
"ผมขึ้นไปหาไอ้แดนก่อนนะเฮียมันรอคุยเรื่องงานส่งอาจารย์อยู่"
ผมพยักหน้าให้มัน มันก็วิ่งไปทันที แต่ผมนิซิรู้สึกเป็นห่วงไอ้ตัวแสบครับ ว่ามันเป็นอะไรมากรึป่าว เพราะผม...เอิมมม....ก็จัดมันไปพอประมาณเหมือนกัน ครั้งแรกของมันซะด้วย จะเป็นไงบ้างนะ
"เห้ยย.....งั้นกรูกลับก่อนนะเว้ย พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีธุระว่ะ" ผมบอกเพื่อนๆ แล้วเดินไปที่รถทันที ขับออกมาแล้วเพิ่งนึกได้ว่าจะไปหามันได้ที่ไหน บ้านมันผมก็ไม่รู้จัก เบอร์มันผมก็ไม่รู้จัก โง่จริงๆ ไอ้เท็น ผมด่าตัวเอง ผมจึงตัดสินใจกลับมานอนกระวนกระวายที่ห้อง
"มันป่วยเพราะเรื่องนั้นป่าวว่ะ"
"ทำไมมันไม่ไปหาหมอว่ะ"
"แล้วมันมีคนดูแลมันป่าวว่ะ"
ผมนั่งไว้อาลัยให้กลับตัวเองอยู่ซักพัก ก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพราะพรุ่งนี้มีสอบครับ สอบอีกทีก็วันพฤหัสเลยครับ ผมอ่านหนังสือไปอ่านยังไงก็ไม่ค่อยเข้าหัว เพราะมัวแต่คิดเรื่องของมันอยู่ เป็นอยู่อย่างนั้นจนผมเข้านอนแหละครับ พอเช้าผมก็ขับรถไปที่มหาลัยทำเหมือนเมื่อวานครับ วนรถดูที่คณะของไอ้เด็กนั่นก่อน ไม่เจออีกแล้วครับ "มันหายไปไหนว่ะ"
วันนี้ผมสอบเสร็จแล้วครับ พวกผมมานั่งอยู่โรงอาหารที่เดิม นั่งคุยกันไปเรื่อย เรื่องไปเที่ยวทะเลบ้าง เรื่องผู้หญิงบ้างคละกันไป
"ไอ้เท็นมึงเป็นอะไรว่ะ สองวันมานี้มึงดูแปลกๆ นะ" ไอ้แม็คมันพูด
"เออ....แล้วมึงขับรถไปคณะนิเทศทำไมว่ะ?" อึ้งครับ มันเห็นผมได้ไงว่ะ
"กูก็มีธุระของกูบ้างดิ" "แล้วมึงอ่ะไปทำไมแถวนั้น?"
"อ่าววว.....กูก็ไปส่งน้องผิงของกูซิว่ะ หุหุ" มันทำเสียงกวนตรีนมากครับ ส่วนน้องผิงคนนี้มันเพิ่งคุยกับน้องเขาได้แค่สามวัน เลยต้องไปตามรับตามส่งเอาใจน้องเขาหน่อยครับ ของใหม่ก็งี้แหละ
"หวัดดีครับเฮีย...และพี่ๆ ที่รัก" เสียงนี้ไม่มีใครนอกจากไอ้ดิวครับ ผมพยักหน้ารับไหว้จากมัน
"มึงสอบเสร็จยังว่ะไอัดิว?" ไอ้แม็คถาม
"เสร็จแล้วครับพี่ ผมกะลังจะไปหาไอ้ฟรอนท์มัน มันขับรถไม่ไหวพี่ ผมจะไปส่งมันที่บ้านอ่ะ"
"อ่าว...มันไม่สบาย ยังไม่หายเหรอว่ะ" ไอ้ปอถาม
"คงงั้นแหละพี่.... ไอ้นี่มันดื้อไม่ยอมกินยา แล้วจะหายไหม ได้ข่าวแม่มันเป็นห่วงมันมาก ก็ลูกคนเล็กนิเนอะ"
"แล้วมึงไปหามันที่ไหนว่ะ?" ไอ้กันต์ถามต่อ
"โต๊ะประจำหน้าคณะมันอ่ะพี่ ผมให้มันนั่งรอที่นั้น ว่าจะไปเข้าห้องน้ำก่อนค่อยไปรับ นี่มันก็คงนั่งรอผมอยู่"
"เห้ยยย...งั้นกูกลับก่อนนะ พอดีมีธุระว่ะ" ผมลุกขึ้นบอกเพื่อนแล้วคว้ากระเป๋าตังค์กับหนังสือแล้วเดินออกไปทันที
"เห้ยยย.....ไอ้เท็นเดี๋ยวก่อนนน" เสียงไอ้แม็คมันตะโกนเรียกผมครับ แต่ผมไม่หันกลับไปแล้วเพราะกำลังมุ่งหน้าไปหาใครบางคน ผมเดินมาที่รถไขกุญแจแล้วสตาร์ทรถไปที่คณะไอ้ตัวแสบทันที มองหาโต๊ะที่หาคณะ ผมไม่รู้หรอกครับว่าโต๊ะไหน ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ เอานะครับ เจอแล้ว ผมเจอมันแล้ว ผมจอดรถและลงจากรถทันที เดินเข้าไปหามัน แต่มันยังไม่เห็นผมครับ มันยืนมองซ้าย มองขวา หน้าซีดๆ มันคงจะปล่อยให้ตัวเองไม่สบายโดยที่ไม่กินยาอย่างที่ไอ้ดิวบอกจริงๆ
"เฮ่อ..... แสบจริงๆ เล๊ยยย ไม่สบายยังไม่ยอมกินยา"
ผมเดินเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ข้างหลังมัน
"ฟรอนท์...." ผมเรียกชื่อมันไม่ดังมาก
มันหันมาทางผม ทำหน้าแบบไม่พอใจ แล้วก็......!
"เห้ยยยยยยย...........!!!"
********************************************* TBC.
-
:hao7:
-
:hao7: กำลังสนุกเลยรีบๆมาต่อน้า
-
มาอัพให้แล้วนะค่ะ สัญญาว่าจะมาอัพให้ทุกวัน
แต่ถ้าวันไหนไม่ว่าง จะแจ้งให้ทราบค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามผลงานค่ะ กดเป็ดให้กำลังใจเขาด้วยน้าาา :กอด1:
ตอนที่ 7 (ฟรอนท์)
"ไป......ครับ"
ผมขึ้นรถแท็กซี่เพื่อกลับบ้าน ตอนแรกคิดจะให้พี่ฟรอสต์มารับก็คงไม่ได้ เพราะถ้าพี่ฟรอสต์เห็นสภาพของผมตอนนี้ต้องโดนถามว่าไปฟัดกับใครมาแน่ๆ ตอนนี้ผมเจ็บมากครับ ปวดแปล๊บบร้าวไปทั้งตัว เดินก็เกือบจะไม่ไหว ตอนผมเดินออกมาจากห้องนั้น ผมเซจะล้มอยู่หลายครั้งจนต้องหยุดเดินเพื่อทรงตัวไม่ให้ตัวเองล้ม เผื่อจะเดินมาโบกรถได้แทบแย่เลย
"โอ๊ยยย.....ทำไมมันเจ็บอย่างนี้ว่ะ"
"เป็นไรป่าวน้อง ไปโรงบาลไหม" พี่แท็กซี่หันมาถามผม
"ไม่เป็นไรครับพี่ ไปที่ที่ผมบอกดีกว่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก ขอบคุณครับ" ผมตอบ พี่แกพยักหน้ารับทราบแล้วขับรถต่อ เฮ่อๆ อย่างน้อยก็มีแท็กซี่ดีๆ อยู่บ้างล่ะหว้าา ผมคิดในใจ
ผมนั่งอยู่ซักพักรถแท็กซี่ก็มาจอดอยู่หน้าบ้านของผม ผมจ่ายเงินค่ารถแล้วลงจากรถ ยืนมองทางเข้าบ้านตัวเองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ --"
"กรูจะรอดไหมงานนี้"
"ผมเดินมาที่ประตู ลุงยามทักทายผมเล็กน้อย ก็เดินเข้าไปในบ้านครับ เดินไปบ่นไป คือทางเดินเข้าบ้านผมค่อนข้างไกลครับ แต่ผมไม่อย่างให้แท็กซี่ขับเข้ามาเพราะกลัวแม่จะรู้ว่าผมกลับมาแล้ว ถ้าแม่ผมรู้แล้วต้องมาเห็นสภาพผมตอนนี้แม่ต้องเป็นห่วงจนร้องไห้แน่ๆ เพราะแม่ทะนุทะนอมผมมากๆ ครับ ผมเลยต้องกลับบ้านให้เงียบที่สุด ผมใช้เวลาสักพักก็เดินมาถึงตัวบ้าน เจอพี่อุ่นกำลังรถน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านพอดี พี่อุ่นทำท่าจะถาม แต่ผมยกนิ้วชี้แนบที่ปากเป็นสัญญาณบอกว่าอย่าเสียงดัง
"จุ๊ๆๆๆ..." พี่อุ่นพยักหน้าเข้าใจ พี่อุ่นเป็นหนึ่งในแม่บ้านของบ้านผมครับแกอยู่ตั้งแต่ผมเด็กๆ
ผมเดินขึ้นห้องตัวเองตรงไปยังห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำ เพราะตอนนี้ผมเหนียวตัวมากครับ ผมหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปห้องน้ำทันที
"เห้ยยยยย..!!??"
ผมตะโกนออกมาเสียงดังเมื่อถอดกางเกงตัวเองออกพบว่ามีน้ำไหลลงมาตามขาของผม มันคงเป็นน้ำของไอ้บ้านั่น
"แมร่งงง......เอ้ยยย!!" ผมสถบกับตัวเอง
ผมอาบน้ำแล้วพยามเอาสิ่งๆ นั้นออกจากร่ายกายด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บวิ่งเข้าชนผมทุกครั้งที่ผมล้วงนิ้วเข้าไปเพื่อควักมันออกมาจากตัวผม
"ไอ้สัดดดด.....มึง มึงทำกรู"
ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินมาแต่งตัวหน้าตู้เสื้อผ้าแล้วล้มตัวนอนบนที่นอนทันที ตอนนี้ผมรู้สึกมึนๆ ที่หัว เจ็บคอ ปวดร้าวไปทั้งตัวยังไม่หายโดยเฉพาะช่องทางด้านหลังของผม ตัวผมก็รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงจะทำอะไรอีกแล้วครับ ขอนอนพักผ่อนก่อนแล้วกัน
"อืมมมมม....."
ผมรู้สึกตัวเมื่อมีสัมผัสๆ นึงที่ลูบไล้บนใบหน้าและหัวของผม ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ กระพริบตาสองสามครั้งเพื่อปรับสายตา
"แม่ครับ...."
ผมมองไปก็พบกับผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก แม่ของผมเอง แม่ยิ้มมาให้ผมอย่างอ่อนโยน หางตาของแม่มีน้ำตาปริ่มเล็กน้อย แม่ลูบที่แก้มผมด้วยมือนุ่มๆ ของแม่ สัมผัสที่แม่ให้มันอบอุ่นเสมอ ผมฉีกยิ้มกว้างส่งไปให้กับแม่
"เป็นไงบ้างครับ.....หนูไม่สบายใช่ไหม? ตัวร้อนเชียว!"
"ฟรอนท์ไม่เป็นไรครับแม่....เดี๋ยวก็หายครับ" ผมบอกกับแม่ผม
"เดี๋ยวแม่ให้พี่อุ่นยกข้าวต้มกับยาขึ้นมาให้นะครับ...แล้วหนูต้องทานข้าวทานยานะครับ"
"ครับแม่...."
แม่ยิ้มแบบอบอุ่นให้ผม ก้มลงประทับจูบที่หน้าผากของผม ผมเอื้อมมือไปจับที่หน้าของแม่แล้วยิ้มให้เพื่อสื่อให้แม่รู้ว่าผมไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง"
"ฟรอนท์รักแม่นะครับ"
"ครับ....แม่รู้แล้วครับ พักผ่อนเยอะๆ นะครับเดี๋ยวแม่จะเดินมาดูหนูเรื่อยๆ"
"ขอบคุณครับแม่"
แม่ผมลุกขึ้นยืนและยิ้มให้ผมแล้วเดินออกไปจากห้อง เพื่อให้ผมได้พักผ่อน ไม่นานพี่อุ่นก็เอาข้าวต้มกับยาขึ้นมาให้ผม ผมกินข้าวต้มไปได้สองคำก็เลิกกินเพราะกลืนแทบจะไม่ลง ส่วนยาผมเอาทิ้งถังขยะครับ ผมเกลียดการกินยาที่สุด มันขม ผมไม่ชอบ หลังจากนั้นผมก็นอนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็บ่ายแล้วครับ อาการผมยังไม่ดีขึ้นผมรู้สึกปวดหัวหนักกว่าเดิม ปวดตัวจนน้ำตาไหล
แกร็ก...เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น เป็นแม่ผมเองครับ
"เป็นไงบ้างครับ.....ดีขึ้นไหม?" แม่ผมเดินเข้ามาพร้อมกับถามถึงอาการของผม
"แม่ครับ.......ฟรอนท์ปวดหัวครับแม่..." อ้อนครับเวลาผมไม่สบายผมจะขี้อ้อมมากกกกก
"ปวดมากไหมครับ...หนูจะไปหาหมอไหมเดี๋ยวแม่ให้คนขับรถเอารถออก"
"ไม่เอาาา.....ฟรอนท์ไม่อยากไปโรงบาลลล"
"ครับๆๆ..แม่รู้ครับ งั้นหนูต้องกินข้าวเยอะๆ แล้วทานยานะลูก จะได้หายนะครับ"
"ครับแม่" แม่ป้อนข้าวต้มให้ผมแต่ผมก็กินได้ไม่เยอะครับ สายตาของแม่ดูเป็นห่วงผมมากๆ แม่ป้อนยาให้ผม ผมต้องแกล้งกินก่อนครับเดี๋ยวแม่ไม่สบายใจ
"ทานยาแล้วนอนนะครับ....พักผ่อนให้เยอะๆ หนูจะได้หายไวๆ" แม่ผมพูดพร้อมกับลูบหัวผมไปด้วย
"ครับแม่..."
หลังจากแม่เดินออกไปจากห้องผมก็ลุกไปคายยาทิ้งที่ชักโครกในห้องน้ำ "แหวะ....ขม" ผมบ้วนปากเล็กน้อยเพื่อให้ความขมของยาจางลงแล้วเดินกลับมานอนที่เตียงเหมือนเดิน ผมหลับไปตื่นมาอีกทีตอนเย็นครับ ตัวผมร้อนมาก ปวดหัวไม่หาย เจ็บคอไปหมด
"ไง....เด็กขี้แย" เสียงพี่ชายคนโตผมเองครับพี่ฟรานซ์ ตามมาด้วยพี่ฟรอสต์
"ใครขี้แย....ไม่มีซะหน่อย" ผมทำหน้าบู้ใส่พี่ชายของผม
"หึหึ....แล้วใครที่ไม่สบายแล้วอ้อนแม่ล่ะ?" พี่ฟรอสต์พูดขึ้น
พี่ชายทั้งสองคนก็หวงผมมากไม่แพ้แม่เลยครับ เราสนิทกันมาก อายุเราห่างกันคนล่ะสองปีครับ พี่ฟรานซ์เรียนจบก็มารับตำแหน่งเป็นรองประธานบริษัทของคุณพ่อ สาวๆ ในออฟฟิตกรี๊ดกร๊าดกันมากครับ พี่ผมทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ฉลาด มาร์ดครึม ครบสูตผู้ชายที่น่าครอบครองของผู้หญิงหลายๆ คน ส่วนพี่ฟรอสต์อยู่ปี 4 ครับ เรียนคนละมหาลัยกับผม นี่ก็นายแบบดีๆ นี่เอง หล่อ เท่ เนี๊ยบ มีนิตยาสารหลายเล่มมาติดต่ออยากได้พี่ฟรอสต์ไปเป็นนายแบบ แต่พี่ผมไม่ชอบบอกว่ารำคาณคนมาตามกรี๊ดใส่ ฮ่าๆๆๆ
"เป็นไงเรา....ดีขึ้นไหม?" พี่ฟรานซ์ถาม
"ไม่...ผมปวดหัวอ่ะพี่ฟรานซ์"
"ไอ้เด็กขี้อ้อนเอ้ยยยย" พี่ฟรอสต์พูด
"เปล่าซะหน่อย....ฟรอนท์แค่บอกเฉยๆ"
"ไปหาหมอไหม? เดี๋ยวพี่พาไป หรือจะให้หมอมาที่นี่ดี?"
"ไม่เอาาา...เดี๋ยวฟรอนท์ก็หายย ไม่ต้องหาหมอ"
"โอเครๆๆ.....งั้นเราก็พักผ่อนเยอะๆ แล้วกันมีอะไรก็เรียกพี่กับพี่ฟรอสต์นะ เข้าใจไหม?"
"คร๊าบบบ....ทราบแล้วคร๊าบบบบ"
"อืมใช่.....รถของเรานะอิงค์ขับมาให้เมื่อเช้าแล้วนะ ทำตัวเป็นภาระเพื่อนนะเรา มันน่าจริงๆ" พี่ผมดุผมแบบไม่จริงจังนัก
หลังจากพี่ชายผมออกไปจากห้องผมก็ลุกขึ้นอาบน้ำครับ ขี้เกียจเช็ดตัว แล้วก็มานอนต่อ ไข้น่าจะขึ้นครับ ปวดหัวหนักกว่าเดิม ตัวที่ปวดอยู่แล้วก็ปวดเมื่อยเข้าไปอีก
"มึง....มึงทำให้กูต้องไม่สบาย" ผมบ่นว่าไอ้เลวคนนั้น แล้วก็พร้อยหลับไป
วันอาทิตย์แม่ผมโทรเรียกหมอประจำบ้านผมมาดูอาการผมครับ เพราะผมไม่รู้สึกตัว มารู้สึกตัวอีกทีก็มีสายน้ำเกลืออยู่ที่แขนด้านซ้ายของผมเรียบร้อย ตื่นขึ้นมาก็เจอแม่นั่งมองผมอยู่ ผมรู้สึกตัวแม่ผมก็ยิ้มออกมา พี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์และพ่อผมยืนอยู่กันครบครับ
"เป็นไงเรา....ดื้อดีนัก ไม่ยอมไปหาหมอ ดื้อไม่ออกเลยล่ะซิตอนนี้" พ่อผมพูดครับ
"เอ๊ะคุณค่ะ....อย่าว่าลูกซิค่ะ ลูกไม่สบายอยู่นะ" แม่ผมเอ็ดพ่อผมเบาๆ หึหึ
"แม่ครับ.....ฟรอนท์ หนาวด้วย ปวดหัวด้วยย"
"ครับๆๆ...งั้นหนูลุกขึ้นมากินข้าวแล้วกินยานะคนเก่ง" แม่พยุงตัวผมขึ้นแล้วป้อนข้าว ป้อนยาให้ผม พ่อและพี่ชายผมยืนส่ายหัวยิ้มๆ ให้กับโรคขี้อ้อนของผม ผมเลยบู้ปากใส่พ่อและพี่ชายทั้งสอง
"หึหึ....เด็กแสบ" พ่อผมพูด
หลังจากนั้นทุกคนก็ออกไปจากห้องผม ให้ผมได้พักผ่อน
ไอ้...ไอ้....ไอ้บ้า มึงทำให้กูต้องกินยาขมๆ นอนซมอยู่บ้าน ไม่ได้เที่ยว ไม่ได้ออกไปเจอเพื่อน!"
"ฝากไว้ก่อนเถอะ....งานนี้ต้องเอาคืนอย่างสาสม!!!"
************************************** TBC.
-
:L2: ชอบค่ะๆ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
เอาละสิพี่เท็นทำฟรอนโกรธ สะแล้ว
ตีไข่แตกกับ+เป็ด เป็นกะลังใจให้คนแต่งจร้า :mew3: :mew3:
-
ฟรอนนี่เด็กจริงๆ แกจะเอาอะไรไปสู้กะพี่เค้าฮ้าาาาาาาาาาาา
:mew5:
-
เอ่อ คนเขียนคะ ลงมาก็หลายตอนแล้วแต่ทำไม ชื่อที่หัวข้อยังเขียนตอนที่1ล่ะ ?
ส่วนพี่เท็นพอได้ฟรอนท์นี่แบบเฮียแกหลงเลยอะ 5555
-
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย :กอด1:
ติดตามต่อน้าา. อย่าหายหน้าไปจากคนเขียนน้าา อยู่เป็นกำลังใจให้กันก่อนนะค่ะ
ถึงคุณ ben สารภาพค่ะ คือแก้ไม่เป็น หาทางอยู่ค่ะ แก้ยังไงอ่าา
ถ้ารู้แนะนำหน่อยนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
ชอบครับ น่ารักดี
-
อ่านให้สนุกนะค่ะ ตั้งใจเขียนมากๆ เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้าา :L2:
**************************** ^_^ ***************
ตอนที่ 8 (ฟรอนท์)
วันนี้ผมตื่นมาแต่เช้าเพราะเป็นวันสอบวันแรก ผมมีสอบตอนช่วงเช้าครับ ส่วนอาการผมตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะผมไม่ค่อยได้ทานยาก็ได้ จะให้ทำไงได้ล่ะครับ ก็ยามันขมอ่ะ ผมขับรถไปยังมหาลัยเพื่อไปสอบ พอถึงมหาลัยผมก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ในรถรอเวลา ยังไม่อยากออกไปตอนนี้ครับ ถ้าผมลงจากรถก็ต้องไปนั่งที่โต๊ะหน้าคณะเพื่อรอไอ้ปริ้นคนเดียว ถ้าผมไปนั่งตากลมอีกผมอาจจะเป็นหนักกว่าเดิมก็ได้ เห็นอย่างนี้ผมร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ ผมไม่สบายบ่อยตอนเด็กๆ เลยทำให้ผมเกลียดการกินยา ถ้าผมไม่สบายก็เลยจะทำให้หายยากกว่าปกติ เพราะผมดื้อด้วยมั้ง คึคึ
ครืดดด.......ครืดดดดด เสียงโทรศัพท์ผมสั่น
"เออ....อยู่ไหนแล้วว่ะ?" ไอ้ปริ้นโทรมาครับ มันบอกว่ามันถึงแล้วนั่งรออยู่ที่โต๊ะ
"เออๆๆ....เดี๋ยวกรูเดินไป รอแป๊ปป"
ผมเดินไปหาไอ้ปริ้นที่โต๊ะ มันกำลังนั่งเล่น line คุยกับเด็กมันแน่ๆ
"ป่ะ....ขึ้นข้างบนเถอะ" ผมบอกไอ้ปริ้น มันเงยหน้าขึ้นมามองผม
"มึงเป็นอะไรว่ะไอ้ฟรอนท์...หน้าตาดูเหมือนคนไม่สบายเลยว่ะ?!"
"เออออ.....กรูไม่สบายนิดหน่อย ป่ะลุกเถอะ กรูไม่อยากโดนลมนานๆ ว่ะ!"
"เออๆๆ...ป่ะ ไปกัน"
พวกผมขึ้นไปสอบ สอบเสร็จก็ลงมาข้างล่างครับนั่งกันอยู่ที่โต๊ะหน้าคณะได้แป๊ปนึง ไอ้อิงค์กับไอ้ดิวก็เดินมาสมทบ
"เห้ยยย!!...ไอ้ฟรอนท์ มึงไม่สบายเหรอว่ะหน้าตาดูไม่ได้เลย" ไอ้ดิวพูดขึ้น
"เออ...นิดหน่อยว่ะ พอไหว" ผมบอก
"แล้วเรื่องเฮียเท็นไปส่งมึงที่บ้าน....โอเครป่ะว่ะ ขอบคุณเฮียเขารึป่าวว"
ผมจิกตามองหน้าไอ้ดิว แล้วพูดออกไปว่า "เออ.....ขอบคุณแล้วสัดดดด" อยากขอบคุณมันมากก ที่ทำให้ผมตกอยู่สภาพแบบนี้ ผมคิดในใจ
"เออๆๆ....ก็ดีแล้วรู้จักขอบคุณบ้าง...อะไรบ้าง" ผมกัดฟันข่มอารมณ์สุดๆ
"แล้วมึงกินยาป่าวว่ะ?" ไอ้อิงค์มันถามบ้าง
ผมนิ่งครับงานนี้ พวกมันรู้ว่าผมไม่ชอบกินยาเป็นชีวิตจิตใจ พวกมันรู้ดีว่าที่ผมไม่สบายแล้วหายยากเพราะเรื่องนี้และความดื้อรั้นของตัวผมเองล้วนๆ
"กรูว่านะ.....มันแอบเอายาไปทิ้งชัวร์ ฮ่าๆๆๆ" ไอ้ดิวมันพูดแล้วหัวเราะ
"หัวเราะต่อไปสัดดด....ดิว มึงกรูกลับบ้านก่อนนะ"
พวกมันพยักหน้าพร้อมกัน "ขับรถกลับดีๆ นะมึง" ไอ้อิงค์มันพูด
"ช่ายยยย....ขับรถดีๆ นะน้องฟรอนท์" ไอ้ปริ้นมันกวนตรีนผมครับ ไอ้เพื่อนปัญญาอ่อนเอ้ยยย
"อืมๆๆ.... ไปล่ะพรุ่งนี้เจอกันว่ะ" ผมพูดบอกเพื่อนๆ ก่อนเดินไปยังรถที่จอดอยู่
ผมขับรถออกมาจากมหาลัยมุ่งตรงไปยังบ้านของผม ไม่มีแรงครับรู้สึกไข้ผมจะคัมแบล็คครับงานนี้ เพราะมันคนเดียวเลย ไอ้บ้านั่น... มันทำให้ผมตกอยู่สภาพนี้ อนาถใจกับตัวเองจริงๆ ที่ต้องมาเสียท่าให้ผู้ชายด้วยกัน แถมเป็นผู้ชายที่ทำให้น้องฟางนอกใจผมอีก เดินชนผมแล้วไม่ขอโทษด้วย แถมมันยัง....มันยังงง ทำแบบนั้นกับผม ผมบ่นโกรธมันตลอดทางกลับบ้าน ทั้งที่มันไม่รู้เล้ยยยย ว่าทำให้ผมโกรธมากแค่ไหน ผมจอดรถไว้ที่โรงจอดรถแล้วเดินเข้าไปหาแม่ในห้องครัว
"หวัดดีครับแม่.." ผมกอดแม่จากด้านหลังแล้วหอมเข้าที่แก้มซ้ายของแม่
"จ๊ะ...กลับมาแล้วเหรอ เป็นไงทำข้อสอบได้ไหมลูก"
"ระดับฟรอนท์แล้วครับแม่....สบายมากครับผม คึคึ"
"จ้าา....พ่อลูกชายคนเก่งของแม่ แต่เอ๊ะทำไมตัวหนูถึงร้อนอีกแล้วล่ะ กินยาตรงเวลาไหมครับ"
"เอิมมม...กินแล้วววว ฟรอนท์กินแล้วครับ งั้นฟรอนท์ขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนนะครับแม่ เจอกันตอนอาหารเย็นนะครับ จุ๊บ" ผมพูดแล้วจุ๊บแก้มของแม่ก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้อง
"ฟรอนท์....อย่าวิ่งซิครับ เดี๋ยวลื่นล้มนะลูก" แม่ผมพูด
"คร๊าบบบ.....แม่" ผมตอบแล้ววิ่งเข้าห้องทันที
ผมเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัว แล้วมานั่งอ่านหนังสือสำหรับสอบพรุ่งนี้ แต่อ่านไปซักพักก็รู้สึกไม่ไหวครับ ปวดหัว ง่วงนอน เลยขึ้นไปนอนพักบนเตียงแล้วหลับไปในที่สุด ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เวลาอาหารเย็นพอดี ผมลุกขึ้นเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำแล้วลงไปข้างล่าง เดินไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อรอทานข้าวเย็นครับ ถ้าผมอยู่บ้านเราจะรอทานข้าวพร้อมกัน เพื่อที่จะพูดคุยแลกเปลี่ยนสิ่งที่พบเจอมาในแต่ล่ะวัน บนโต๊ะอาหารมีทั้งเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะ ครอบครัวผมน่ารักมากครับ อบอุ่นอย่างนี้เสมอมันทำให้ผมไม่รู้สึกขาดอะไรเลยในชีวิตของผมเพราะครอบครัวผมได้เติมเต็มความรักให้กันเสมอ
"ไงแสบ....หายยังอ่ะเรา?" พ่อผมถามถึงอาการผม
"ก็ดีครับพ่อ....แต่ยังปวดหัว ยังมึนๆ อยู่ครับ"
"เป็นลูกชายทำไมถึงอ่อนแอนักนะเรา.....พ่อว่าน่าจะเป็นลูกสาวซะมากกว่ามั้งพ่อว่า" หึหึ
"พ่ออ้าาาา.....ฟรอนท์เป็นผู้ชายนะครับ ผู้ชายแท้ๆ 100% ครับพ่ออ่ะ" ผมพูดเสียงเง้างอนเล็กน้อย
"ฮ่าๆๆๆ....พี่ก็นึกว่าพี่มีน้องสาวซะอีก เนอะฟรอสต์เนอะ" พี่ฟรานซ์หันหน้าไปถามพี่ฟรอสต์แล้วมองมาที่ผม พี่ฟรอสต์พยักหน้าเห็นด้วยอีกคน
"แม่คร๊าบบบบ..... พ่อ พี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์ แกล้งฟรอนท์อ่ะครับแม่"
"โอ๋ๆๆๆ....ถึงหนูจะเป็นยังไงแม่ก็รักฟรอนท์เสมอจ้าา" แม่ผมพูดครับ เหมือนจะเข้าข้างผมนะแต่ฟังแล้วก็แปลกๆ ครับ
ทุกคนในบ้านหัวเราะในความงอแงของผม ผมทำหน้าบู้ใส่พี่ๆ และพ่อ เราทานกันพร้อมเสียงหัวเราะ ผมเห็นก็มีความสุขครับ ผมรักทุกคนมากจนคิดว่าถ้าผมขาดใครซักคนไปผมจะอยู่ได้ยังไง หลังจากเราทานข้าวกันเสร็จก็พากันย้ายไปนั่งดูหนังที่ห้องนั่งเล่น พ่อโอบไหล่แม่เล็กน้อย แม่ซบหน้าลงที่ไหล่ของพ่อแล้วดูหนังไปเรื่อยๆ พี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์นั่งโซฟาตรงข้างกันหัวเราะหนังที่กำลังดูกันอยู่ ส่วนผมนะเหรอครับก็นั่งหนุนตักแม่อยู่โดยมือของแม่ก็ทำหน้าที่ลูบหัวผมอย่างเอ็นดู ผมไม่ค่อยอ้อนเลยใช่ไหมครับ คึคึ
"แม่ครับ....ฟรอนท์ขึ้นไปนอนก่อนนะครับ รู้สึงไม่ค่อยสบายตัวนะครับ" ผมลุกขึ้นจากตักแม่แล้วพูดบอกแม่
"ทานยาก่อนครับ....ค่อยขึ้นไปพักผ่อน" แม่หยิบยาก่อนนอนให้ผมทาน ผมอดทนกลืนลงไปครับ กลัวแม่จะเสียใจ ตั้งแต่ผมป่วย ผมกินยาไปไม่กี่เม็ดครับ แค่ยาที่แม่ป้อนกับมือเท่านั้น บางครั้งก็อมไว้ก่อนแล้วค่อยไปคายทิ้ง ก็อย่างที่บอกผมเกลียดยาคร๊าบบบ
"ขอบคุณครับแม่...ผมหอมแก้มแม่เบาๆ"
"เห้ยยยย!!!.... พอแล้วๆ หอมมากเดี๋ยวแก้มเมียฉันช้ำหมด" พ่อผมพูดขึ้น
เพี๊ยะ!
"คุณนิพูดอะไรก็ไม่รู้" แม่ตีลงที่อกพ่อไม่แรงมากแก้เขิล พี่ๆ และผมพากันขำที่พ่อโดนแม่ดุ น่ารักดีครับ
ถ้าผมมีคนรักซักคน ผมอยากมีคนที่อบอุ่นเหมือนแม่ผม คนที่รักผมมากเหมือนพ่อของผม และคนที่ดูแลผมเสมอเหมือนพี่ชายของผม "จะมีไหมน้าาา?"
ผมขึ้นห้องมาแล้วล้มตัวลงนอนทันที
เช้า.....วันนี้ผมตื่นมาอาการก็ไม่เห็นจะดีขึ้น ปวดหัวไม่หาย เจ็บคอหนักกว่าเดิม ร้อนๆ หนาวๆ ยังไงพิกล ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินไปเคาะห้องพี่ฟรานซ์
ก๊อกๆๆๆ พี่ฟรานซ์. .. พี่ฟรานซ์
"ว่าไงเรา...เคาะซะประตูห้องพี่จะพังล่ะ"
"พี่ฟรานซ์แวะไปส่งฟรอนท์หน่อยซิ ฟรอนท์ขับรถไม่ไหวอ่ะ แต่ฟรอนท์มีสอบหยุดไม่ได้"
"งั้นลงไปรอพี่ข้างล่างแป๊ป.. พี่แต่งตัวใกล้จะเสร็จแล้ว" พี่ฟรานซ์บอก
"ฮะ...งั้นฟรอนท์ลงไปรอข้างล่างนะ"
ผมรออยู่ได้สักพักพี่ฟรานซ์ก็เดินหล่อลงมาเลยครับ ผมหยิบแซนวิสที่แม่เตรียมไว้ให้ไปกินในรถพร้อมนมคนละกล่อง พี่ฟรานซ์ขับรถมาจอดหน้าคณะผม ผมขอบคุณและหอมแก้มพี่ฟรานซ์ก่อนจะลงจากรถ บ้านผมก็ทำแบบนี้ประจำครับเป็นการแสดงออกถึงความรัก แต่ส่วนมากจะเป็นผมที่ทำซะมากกว่าโดยเฉพาะแม่กับพี่ฟรานซ์ คึคึ ส่วนพี่ฟรอสต์กับพ่อจะนานๆ ทีครับ สองคนนี้ชอบเขิลแล้วผมกับพี่ฟรอสต์ห่างกันแค่สองปีเลยไม่ค่อยได้อ้อนซะเท่าไหร่ กับพี่ฟรานซ์จะบ่อยกว่าครับ
"ตอนเย็นให้พี่มารับไหม เลิกกี่โมง?"
"ไม่ดีกว่าฮะ เดี๋ยวให้ไอ้ดิวขับรถไปส่งที่บ้าน พี่ฟรานซ์ทำงานเถอะฮะ" ผมบอก พี่ฟรานซ์ยื่นหน้ามาหอมผมกลับแล้วก็ขับรถออกไป ผมเดินขึ้นไปรอไอ้ปริ้นข้างบนครับวันนี้แดดแรงเป็นพิเศษผมเลยไม่อยากนั่งข้างล่าง
หลังจากที่ผมสอบเสร็จไอ้ปริ้นก็ขอกลับก่อนเพราะมีธุระกับที่บ้านโดยมีไอ้อิงค์ขับรถไปส่ง ผมก็ต้องโทรหาไอ้ดิวครับแต่ตอนเช้าบอกมันไปแล้วว่าจะให้มันไปส่ง เมื่อเช้ามันแวะมาหาผมก่อนเข้าสอบเพราะรู้ว่าผมยังไม่หายดีเลยแวะมาดูผม
"โหลล...ไอ้ดิว มึงสอบเสร็จยังว่ะ? มารับกูด้วยกรูสอบเสร็จแล้ว"
มันตอบตงลงกับผม แต่มันขอแวะเข้าห้องน้ำก่อนเดี๋ยวจะมารับให้ผมยืนรอมันที่หน้าคณะ ผมเดินลงมาหันซ้าย หันขวามองหาไอ้ดิวว่ามาถึงรึยัง แดดเที่ยงนี่แรงมากครับ ผมรู้สึกมึนๆ หัวขึ้นมา ตาลายๆ มองไม่ค่อยจะชัด ผมมองหาไอ้ดิวซ้ายขวาก็ไม่เจอ จู่ๆ ก็ได้ยินเหมือนมีคนเรียกชื่อผม กำลังจะหันหลังไปเพื่อมองว่าใครเรียกชื่อผม ผมก็ต้องพบกับคนๆ นึงเข้า
มึงงง....ผมคิดในใจไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากด่ามัน
ผมก็...............!
เห้ยยยยยยยย...........!!!!
ผมได้ยินเสียงนั้นเป็นเสียงสุดท้าย...แล้วทุกอย่างก็มืดดับลง
*************************************** TBC.
-
อ้าวว. เป็นลมซะงั้นนน
-
เจอหน้าพี่เท็นถึงกับสลบเลยหราฟรอนท์ :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เจอหน้ากัน ก็เปนลมเลยๆ
:mew1:
-
น้องไม่สบาย สลบซะงั้น น่าสงสารมากๆ
พระเอกอย่าโหดมากได้ไหมอ่า ไม่อยากให้ชอบดุชอบเอาแต่ใจตัวเองเลย (เพราะดูท่านางจะเป็นแบบนั้น เฮ้อ-*-)
ชอบนายเอกจ้า ติดตาม
-
แจ้งให้ทราบทั่วกันจร้า
สำหรับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ติดตามพี่เท็น น้องฟรอนท์อยู่และเพื่อนใหม่ที่กำลังจะติดตามนะค่ะ
ตั้งแต่ตอนที่ 9 เป็นต้นไปไรท์จะใส่ชื่อตอนเพิ่มค่ะ เพื่อจะได้รู้ว่าตอนนั้นจะเกิดอะไรขึ้นน้าา อิอิ
ส่วนตอนที่ 9 รอแปปนะค่ะ เดี๋ยวเข้ามาอัพให้ค่ะ วันนี้แน่นอนค่ะ
เป็นกำลังใจให้ด้วยน้าา
ขอบคุณจ้าา
-
ตอนที่ 9 (เท็น) ป้อนยา. :z1:
"เห้ยยยยย.......!!!!"
ไอ้ตัวแสบมันหมดสติล้มลงต่อหน้าผมเลยครับ ผมตกใจมากไม่คิดว่ามันจะเป็นหนักขนาดนี้ หน้าของมันซีดจนแทบไม่มีสีของเลือดให้เห็น นี่ผมเว่อไปรึป่าวครับ แต่ผมรู้สึกห่วงมันอย่างบอกไม่ถูก ผมอุ้มมันขึ้นในท่าอุ้มเจ้าสาวและรีบพามันมายังรถผมที่จอดไว้ ผมวางมันลงเบาะหน้าข้างคนขับแล้วปรับเบาะเพื่อให้นอนสบายขึ้น ผมเข้าไปนั่งในรถ เอื้อมมือไปดึงเบ้ลเพื่อคาดให้มัน ผมวางมือบนหน้าของมันพร้อมตบเบาๆ ที่แก้มของมัน
"ฟรอนท์.......ฟรอนท์...... ได้ยินไหม?"
"ฟรอนท์........" เงียบไม่มีเสียงตอบรับ แต่มันขยับตัวนิดๆ ครับ เฮ่อ.....ผมโล่งอกไปที แสดงว่ามันยังโอเครอยู่
ผมขับรถพามันออกมาจากมหาลัย กำลังคิดอยู่ว่าจะเอายังไงดี งั้น...เอามันไปไว้ที่ห้องผมก่อนแล้วกัน มันรู้สึกตัวแล้วค่อยว่ากันอีกที ผมขับรถมาถึงคอนโด จอดรถที่ลาดจอดข้างคอนโดแล้วอุ้มมันขึ้นแนบกับอกของผมแล้วตรงไปยังลิฟ พี่ รปภ. เดินมากดลิฟอำนวยความสะดวกให้ผมครับ
"ชั้น 19 ครับ ขอบคุณมากครับ" น้ำเสียงผมดูร้อนรนยังไงพิกล รู้สึกเป็นห่วงมันซะงั้น
ผมจัดการเปิดห้องแล้วอุ้มมันไปวางลงบนที่นอน ผมนั่งมองหน้ามันอยู่สักพัก "ทำไมมันโง่อย่างนี้ว่ะ" ผมบ่นในใจ นั่งคิดว่าจะทำยังไงดี เลยตัดสินในโทรไปปรึกษากับที่ปรึกษาส่วนตัวของผม
"พ่อ.....ถ้าเพื่อนเท็นไม่สะบายจนเป็นลมหมดสติไป เท็นต้องทำยังไงอ่ะ?" ผมกับพ่อสนิทกันครับ พูดคุยกันเหมือนเพื่อนปรึกษาเพื่อน แต่ถ้าเกี่ยวกับงานจะเป็นอีกแบบทันที
"อ่าว....แล้วเพื่อนแกเป็นอะไรมาล่ะ แล้วรู้สึกตัวรึป่าว?"
"มันน่าจะไม่สบายอ่ะพ่อ...เท็นเรียกแล้ว มันก็แค่ขยับตัว"
"เออ.....แสดงว่ายังไม่ตาย ฮ่าๆๆๆๆ" --"
"พ่อ!!.....เท็นซีเรียสนะ อย่าทำเป็นเล่นดิ"
"แหมๆๆ...แกนิพ่อก็แค่ล้อเล่นนิดหน่อยทำเป็นหัวเสียไปได้ไอ้ลูกคนนี้ ถ้าเพื่อนมีไข้ก็หาน้ำอุ่นมาเช็ดตัวแล้วให้กินยาลดไข้ซะ คอยเช็ดตัวจนไข้ลดนะ อ่อ....แล้วก่อนกินยาอย่าลืมหาอาหารอ่อนๆ ให้กินก่อนล่ะ เดี๋ยวท้องจะทะลุซะก่อน"
"แล้วถ้าเป็นไข้เพราะ.....เอิมมมม.....จากการอักเสบอะไรอย่างนี้อ่ะพ่อ ต้องกินยาอะไรถึงหาย?"
"ก็กินยาแก้อักเสบซิว่ะไอ้ลูกโง่.....แกก็ให้เพื่อนกินยาลดไข้สองเม็ด ยาแก้อักเสบสักเม็ดแล้วก็นอนพักผ่อน ต่อจากนั้นก็รอดูอาการ เช็ดตัวให้เรื่อยๆ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองแหละ"
"ครับๆ..... ขอบคุณมากนะพ่อ แค่นี้นะครับ"
แล้วมันยังอักเสบอยู่ป่าวว่ะ!! ผมนั่งเกาหัวตัวเองแบบงงๆ ตั้งสติได้ก็เดินออกไปที่ครัวเพื่อทำข้าวต้ม ผมพอจะทำอาหารเป็นบ้างครับ เพราะอยู่คอนโดคนเดียวบางครั้งก็ขี้เกียจออกไปข้างนอกก็เลยต้องทำกินเอง ผมเตรียมข้าวต้มเสร็จก็วิ่งลงไปซื้อยาข้างล่างมีซุปเปอร์ใต้คอนโดผมครับเลยไม่ลำบากมากมายอะไร ผมขึ้นมาถึงห้องก็ตักข้าวต้มใส่ถ้วย เตรียมยาและน้ำแล้วยกเข้าไปในห้อง ผมวางถาดไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง ช้อนตัวมันขึ้นมา ตบที่หน้ามันเบาๆ เพื่อปลุกมัน
"ฟรอนท์......ฟรอนท์ตื่น ตื่นมากินยาก่อน"
ผมเรียกมันสักพักมันก็ลืมตามองมาที่ผม ตามันปรือๆ ครับ เหมือนไม่ค่อยมีสติ ตัวมันนิร้อนได้การอยู่ครับผมรู้สึกได้ มันมองผมอยู่นิ่งๆ ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่พูดออกไปว่า "กินยาก่อนนะค่อยนอนต่อ" มันส่ายหัวครับ ผมรู้แล้วครับว่ามันดื้อยังไง
"ต้องกิน...ไม่งั้นมึงจะไม่หาย" ผมทำเสียงดุใส่มันเล็กน้อย มันแบะปากทำหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้ ผมใจเสียนิดหน่อยครับ เขาว่ากันว่าคนไม่สบายจิตใจจะบอกบางกว่าปกติ ไม่รู้จริงรึป่าวอันนี้ผมเองก็ไม่รู้ไม่เคยลอง งั้นลองใช้กับมันเลยแล้วกัน ผมเลยตัดสินใจพูดเพราะๆ กับมัน
"ฟรอนท์ลุกขึ้นมากินข้าว กินยาก่อนนะครับ แล้วค่อยนอนต่อนะ" ขนลุกครับ ผมไม่เคยพูดเพราะๆ กับใครมาก่อน แหวะ แอบรับตัวเองไม่ได้
มันมองหน้าผมนิดหน่อยครับแล้วก็พยักหน้าเป็นอันว่าตกลง หึหึ ต้องใช้ไม้นี้ซินะ ผมป้อนข้าวให้มันได้แค่สองคำมันก็พยายามจะปัดชามออก ดื้อจริงๆ ผมเลยตัดสินใจป้อนยาเลยแล้วกันอย่างน้อยก็กินข้าวไปแล้วนิดนึงไม่น่าจะเป็นอะไร
"งั้นกินยานะครับ....." --" น่านไงมันแบะปากเหมือนจะร้องไห้อีกแล้วครับ โอ๊ยยยยย กรูอยากจะบ้าตายยย
"กินเถอะนะจะได้หายไงครับ" เอาว่ะสู้ต่อไปไอ้เท็น
ไหลเลยครับงานนี้ น้ำตาไหลเลย เห้ยยยย...!! อย่างร้องกรูเป็นโรคแพ้น้ำตา ผมเห็นน้ำตาไม่ค่อยได้ครับ จิตใจไม่แข็งพอ ใจอ่อนให้ทุกทีผมจึงเลี่ยงพยายามไม่ให้เห็นน้ำตาคนอื่น ไม่ดูหนังเศร้า จิตใจมันหดหู่อ่ะครับ เอาไงดีว่ะกู? ไม่กินก็ไม่หาย เอางี้แล้วกัน เพราะถ้าป้อนธรรมดามันคงไม่ยอมแน่ๆ
ผมหยิบยาทั้งหมดใส่ปากผมพร้อมอมน้ำตาม ประกบปากป้อนยามันซะเลย หึหึ ผมส่งยาเข้าไปในปากมันช่วงที่มันอ้าปากจะพูดอะไรซักอย่าง โอกาสดีๆ อย่างนี้อย่าปล่อยให้หลุดมือครับจัดการด่วน ผมประกบปากอยู่อย่างนั้นรอให้มันกลืนยาลงไป แต่....อยู่ๆ ผมก็เปลี่ยนจากประกบปากป้อนยามาเป็นเริ่มจูบมัน รสจูบมันยังหวานเหมือนเดิมครับ หรืออาจจะหวานกว่าคืนนั้นรึป่าว มันขัดขืนผมเล็กน้อย แต่สักพักก็คล้อยตาม ผมส่งลิ้นเข้าไปเกี่ยวลิ้นเล็กกวาดชิมรสหวานทั่วโพรงปากของมัน ติดใจครับ มันเริ่มหายใจไม่ออกผมจึงต้องละปากออกมา แล้วจูบย้ำที่ปากมันอีกสองทีแบบไม่ได้ล่วงล้ำ เสียดายครับอยากต่ออีกนิดแต่ก็แอบสงสารมัน มันไอ้แค่กๆ เล็กน้อย พยายามโกยเอาอากาศเข้าปอดเพื่อหายใจ ท่าทางมันน่ารักดีครับ เอิมมม....ทำไมผมต้องมองว่ามันน่ารักด้วยว่ะ มันทำตาปรือๆ มองมาที่ผมแล้วพร้อยหลับไป สงสัยมันจะเพลียมาก งั้นให้มันพักผ่อนก่อนแล้วกัน
ผมเดินเข้าไปออกไปหาน้ำอุ่นเพื่อจะเอามาเช็ดตัวให้มัน เดินวนหาอุปกรณ์อยู่ทั่วห้องกว่าจะหาเจอ ในที่สุดก็ได้มาครบ ไม่เคยทำครับบอกเลยครั้งนี้เป็นครั้งแรก ผมเอากะลังวางลงข้างเตียง นั่งคิดหันซ้ายหันขวา คือกรูจะหันทำไมว่ะ คือกำลังจะถอดเสื้อมันอ่ะครับ เลยทำตัวไม่ถูก ผมเอื้อมมือไปเพื่อถอดเสื้อให้มัน ผมค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษามันออกที่ละเม็ดครับ ผิวมันขาวจริงๆ เนียนมากผมเพิ่งได้เห็นชัดๆ ก็ตอนนี้แหละ ผมกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอ ทำไมกูต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วยว่ะ หัวใจผมเต้นเร็ว ไม่ปกติแล้วครับตอนนี้
"ไม่นะไอ้เท็น.....ไอ้เด็กนี่มันเป็นผู้ชายเหมือนมึงนะเว่ยย!!" ผมบ่นกับตัวเอง
พอถอดเสื้อเสร็จผมก็มาจัดการถอดกางเกงมันออก หัวใจผมเต้นแรงมากเหมือนจะหลุดออกมาให้ได้ซะอย่างนั้น "ไม่นะไอ้เท็น....มันมีเหมือนมึงทุกอย่างจะมาตื่นเต้นทำเชี่ยอะไรว่ะ" ไปแล้วครับอารมณ์ผม พลุ่งพล่าน ฟุ้งซ่ายไปเรียบร้อย ยุบหนอ พองหนอ เห้ยยย..! ผมถอดชุดมันจนเหลือแค่กางเกงในตัวจิ๋วของมันครับ ผมเริ่มลงมือเช็ดตัวให้มันไล่จากคอลงมาเรื่อยๆ มันพลิกตัวเล็กน้อยครับ
"อืมมมม......หนาววว" เอิมมมม.....อย่ายั่วกรูนะเฟ่ยยย ผมคิดได้ไงว่ะว่ามันกำลังยั่วผม
ผมเช็ดตัวให้มันเสร็จ ก็เดินมาหาเสื้อผ้าในตู้ ผมหาเสื้อผ้าไซส์เล็กสุดของผม มาใส่ให้มันแล้วก็ห่มผ้าให้มันเรียบร้อย ผมก็ยกกะลังมาเก็บในห้องน้ำแล้วจัดการกับบางอย่างก่อนจะอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองบ้าง
"แมร่งงง.....เมิงตื่นกับผู้ชายได้ด้วยเหรอว่ะ" ผมสถบกับตัวเองพร้อมจัดการให้เท็นน้อยสงบ "เห่ออ...กรูนิเป็นเอามากกู่ไม่กลับล่ะ" ผมพูดกับตัวเอง ผมอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวแล้วกะว่าจะอ่านหนังสือซะหน่อย แต่เอ๊ะ! ผมลืมอะไรไปรึป่าว
"ฉิบหายย...!!!"
ผมรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์ตัวเองทันที "โหลล....ไอ้ดิว กรูเองนะ"
"เฮียยยย....เฮียมีอะไรด่วนป่าวว ผมกำลังยุ่งอยู่อ่ะ"
"มึงทำอะไรอยู่ว่ะ...ที่ว่ายุ่งอ่ะ?"
"คืองี้เฮีย....ผมหาไอ้ฟรอนท์ไม่เจอ มันหายไปไหนก็ไม่รู้ โทรศัพท์ก็ไม่รับ ไม่รู้ไปเป็นลมเป็นแล้งที่ไหน เนี้ยะถ้าพี่มันรู้นะ....ผมตายแน่เลยเฮียยยย มาเก็บศพผมทีนะ"
"เออ.....กูไม่มีอะไรหรอก กูแค่จะโทรมาบอกมึงว่า...เพื่อนมึงอยู่กับกู!"
--"!
"อ่าวววว.....เฮียยยยยย มันไปอยู่กับเฮียได้งายยยย?" มันลากเสียงยาวได้อีกครับ
"พอดีกูขับรถผ่านไปแถวนั้นนะ มันเป็นลมตรงหน้ากูพอดี กูเลยช่วยมันแล้วเอามากลับมากับกูด้วย ก็แค่นั้น!"
"เห้ยยยยย..!! มันเป็นไรมากป่ะเฮีย ผมไปหามันได้ไหม? มันอยู่ที่คอนโดเฮียใช่ป่ะ? ผมไปหานะ"
"เห้ยยยย...!!!! มึงจะมาทำไม ไม่ต้อง! กูให้มันกินยาไปแล้วมันกำลังหลับอยู่ มันไม่เป็นอะไรแล้วเดี๋ยวกูดูมันให้เอง"
"อ่าววว...เฮียแต่ผมเป็นห่วงมันอ่ะ แล้วถ้าที่บ้านมันถามผมจะตอบเขาว่าไงอ่ะเฮีย?"
"มันมีสอบวันไหนบ้าง?"
"ไอ้ฟรอนท์มีสอบอีกทีวันศุกร์อ่ะเฮีย"
"เออดี....งั้นมึงโทรไปบอกที่บ้านมัน ว่ามันมาติวหนังสือกับรุ่นพี่แล้วจะนอนค้างที่นี่เลย"
"เอางั้นเหรอเฮีย?"
"เออดิว่ะ...กูบอกมึงอยู่มึงหูหนวกรึไง"
"ได้ๆ เฮีย....แต่เมื่อไหร่ผมจะไปเยี่ยมมันไดีอ่ะ?"
"มึงนิถามมากจริง.....เดี๋ยวกูโทรบอกมึงอีกที ตอนนี้มึงทำตามที่กูบอกก่อนอย่าเรื่องเยอะ"
"ครับๆ.....งั้นผมฝากเฮียดูไอ้ฟรอนท์ให้ด้วยนะ เวลามันไม่สบายจะขี้อ้อน เฮียอย่าดุมันนะ มันไม่กินยาเฮียพูดกับมันดีๆ หน่อยนะ จิตใจมันจะบอกบางตอนไม่ค่อยสบายนะเฮีย"
"เออๆๆ รู้แล้วพูดมากว่ะ ทำตามที่กูบอกด้วย!"
"ครับๆๆๆ.....งั้นผมฝากดูมันด้วยนะเฮีย ขอบคุณครับ"
เผื่อจะวางสายได้มันจะห่วงอะไรกันหนักหนาเพื่อนมันไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย แต่ที่ไอ้ดิวพูดมาทั้งหมดผมได้สัมผัสแล้วครับ มันขี้อ้อนจริงตอนไม่สบาย แต่ดูแล้วน่ารักดีเหมือนลูกแมวกำลังอ้อนขอกินนม ไปไกลแล้วความคิดกรูผมเดินเข้ามาดูมันและเช็ดตัวให้มันเรื่อยๆ ตอนนี้ก็มืดแล้วครับน่าจะให้มันกินยาซะหน่อย ผมกำลังคิดอะไรอยู่
ผมเดินไปอุ่นข้าวต้มแล้วจัดยาเหมือนตอนเที่ยงแล้วก็จัดการป้อนมันเหมือนเดิมครับ สเต็ปเดิมเป๊ะ มันดื้อไม่ยอมกินยาผมเลยจัดการป้อนในแบบของผม หึหึ หลังจากผมส่งยาเข้าปากมัน ผมก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือผมจูบมันอีกครั้ง รสหวานรสนี้เหมือนผมจะติดใจมันซะแล้วซิ ผมจูบมันอย่างอ่อนโยน ค่อยๆ สัมผัสรสหวานที่มันส่งมาให้ ผมจูบมันได้สักพักก็ต้องละปากออกมา มันหายใจไม่ทันครับ เสียดายอีกแล้ว... ผมต้องปล่อยให้มันพักผ่อนก่อนมันจะได้หายเร็วๆ หึหึ หลังจากนั้นค่อยว่ากัน
ตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้วครับ ไม่ใช่เวลานอนของผมแต่ผมคิดว่านอนเร็วบ้างก็ดีเหมือนกันนะ หึหึ ผมจึงล้มตัวนอนข้างๆ ไอ้เด็กแสบซะเลย ผมท้าวแขนหันหน้ามาหามัน กดจูบลงที่ปากมันเบาๆ แล้วพูดกับมันว่า...
"ฝันดีนะครับ"
************************************** TBC.
มาอัพต่อให้ตามสัญญาค่ะ ขอให้สนุกกับการอ่านนะค่ะ
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
หวานได้อีกกกก อิอิอิ เท็นอ่อนโยนดีจัง เหมาะกับเป็นพ่อของลูกน้า
-
o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดพี่เท็นแกหลงฟรอนท์จนโงหัวไม่ขึ้นแล้วนะนั่น ยังไม่รู้ตัวอีก555...ติดตามตอนต่อไป >3<
ปล.ขอบคุนคนเขียนที่ใส่ใจแต่ละเม้นท์ของคนอ่านนะคะ *แก้หัวข้อตอนแถมชื่อตอนด้วยอ่ะ ^______^
-
ทักทายค่ะ
@nunnuns พี่เท็นไม่โหดหรอกคร่า น่ารักออก หึหึ ส่วนเรื่องอยากได้เป็นพ่อของลูกนะ ลองขอน้องฟรอนท์ดูนะค่ะ อิอิ
@thyme812, yowyow, ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะค่ะ
@ben แก้เป็นแล้วค่ะ พอโดนทักก็เลยงมแก้อยู่นาน ส่วนเรื่องตอบเม้น จะพยามยามตอบค่ะ เป็นการขอบคุณที่เข้ามาติดตามนิยายค่ะ
กดเป็ดเป็นกำลังใจ กด Like ให้ด้วยนะจ๊ะ
-
ดูแลน้องดีๆ นะ
ทำน้องเจ็บซะจนเป็นไข้
-
หวัดดีค่ะ
มาอัพให้แล้วน้าา กดเป็นให้หำลังใจไรท์ด้วยนะจ๊ะ จุ๊บๆ
ตอนที่ 10 (เท็น) ดูแลเด็กแสบ
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาในตอนเช้า เพราะแสงแดดยามเช้าส่องผ่านระเบียงเข้ามายังห้องนอนผมเล็กน้อย ผมปรับสายตาเพื่อเพิ่มการมองเห็น
อืมมมม.... มีอะไรมายุกยิกตรงหน้าอกผม ผมก้มลงไปมองก็พบว่าไอ้เด็กแสบมันกำลังมุดหน้าเข้ากับหน้าอกผมเพื่อหนีแสงแดดที่ส่องเข้ามา
"อุ่นแฮะ....." ผมพูดพร้อมกับกระชัดกอดมันแน่นขึ้น แต่คงจะทำให้มันอึดอัดมันเลยส่งเสียงขัดใจเล็กน้อยออกมา
"อืมมมม...!" น่ารักเกินไปล่ะ ผมหมันเขี้ยวมันอย่างบอกไม่ถูก นิผมกำลังรู้สึกแปลกๆ กับมันอีกล่ะ ชอบมองมันจังดูแล้วมันก็น่ารักดีนะ
ผมนอนกอดมันหลวมๆ เพื่อไม่ให้มันอึดอัดมาก แต่ตอนนี้ผมกำลังคิดว่า......
นี่กูชอบมันมันรึป่าวว่ะ? ทำไมผมต้องยิ้มแล้วชมมันว่า "น่ารัก" เวลามันอ้อน มันงอแง
ทำไมผมต้องเป็นกังวลกับมัน? ทั้งที่แต่ก่อนผมไม่ค่อยใจสนใจคนอื่นว่าจะเป็นยังไง ยกเว้นครอบครัวผมและเพื่อนๆ ของผม
ทำไมผมต้องมานั่งดูแลมันตอนมันป่วย? อ่อ....อาจจะเป็นเพราะผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้มันไม่สบายก็ได้
แต่......!!! ทำไมผมชอบแอบจูบมันด้วยว่ะ ฉวยโอกาสกับผู้ชายตอนมันป่วยเนี้ยะนะ อั๊ยย่ะ.....เกิดอะไรขึ้นกับกรูว่ะเนี้ยะ!!!
หรือว่ากูจะเป็น......เกย์!!
ผมต้องหาคำตอบ ผมต้องหาคำตอบให้ได้ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก
"ไอ้ปอ.....กูเองนะ"
"กูเองนะใครว่ะ? กูไม่รู้จัก" --"
"ไอ้สัดดด.....ปอ กูเท็น กวนตรีนแล้วมึง"
"ฮ่าๆๆๆๆ......เออๆ กู้รู้แล้ว มีไรว่ามา? โทรหากรูแต่เช้าเลยนะสาดดด"
"กูขอถามมึงหน่อย..... ถ้าคนที่รู้สึกดีกับผู้ชายด้วยกันนี้ต้องเป็นเกย์ป่าวว่ะ?"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ....ไอ้สัดเท็นมึงเป็นอะไรของมึงว่ะ ถามแปลกๆ แล้วมึงรู้สึกอย่างนี้กับผู้ชายทุกคนรึป่าวล่ะ?"
"กรูว่าไม่นะ.... ?! รู้สึกแค่คนเดียวว่ะ แต่คนอื่นกูเห็นแล้วกูจะอ้วกกกว่ะ"
"มึงนิตลกเนอะ.... งั้นก็แสดงว่ามึงไม่ได้เป็นโว๊ยยยย มึงก็แค่ผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน จะต่างกับเกย์ก็ที่เกย์อ่ะรู้สึกได้กับผู้ชายทุกคน แต่กับอาการมึงเนี๊ยะเข้าข่ายผู้ชายที่รักผู้ชายด้วยกันว่ะ กูก็แค่เคยได้ยินมาว่าเป็นแบบนี้อ่ะนะ แต่ถ้ามึงอยากให้ชัวร์นะเว่ยย ถามพี่กู พี่กูเขารู้ทุกอย่างแล้วมึงจะได้คำตอบ ฮ่าๆๆๆๆ"
"ใครว่ะพี่กู? กรูเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่นะเว่ยย!!"
"โถ่ๆๆๆ.....ไอ้เท็นนนนนน ไอ้โง่ พี่กูก็ google ไงสาดดด"
เอิมมม...แล้วกูจะรู้ไหม?
"เออ....ไอ้เท็นมึงไปแอบชอบผู้ชายที่ไหนว่ะ ถึงมาถามกูแบบนี้?!" เอาแล้ววว....งานเข้าแน่ไอ้เท็น
"ป่าววว....กูก็แค่ถามดู หาข้อมูลเฉยๆ ไม่มีอะไร" --"
"เออ....สัดด อย่าให้กูรู้แล้วกันว่ามึงแอบซุกผู้ชายไว้แล้วไม่ยอมเล่าให้พวกกูฟังนะ"
"เออๆๆ...ไม่มีหรอก แค่นี้แหละสัดดด ถามมาก บายย" วางครับงานนี้ต้องวางก่อนถอยมาตั้งหลัก
ผมหันมามองหน้าเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของผมตอนนี้ มันหลับตาพริ้มซะน่ารักเลย ผมลุกขึ้นช้าๆ แล้วห่มผ้าให้มันเสร็จผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปต้มข้าวต้มให้เด็กดื้อซะหน่อย ผมทำข้าวต้มเสร็จก็เดินเข้าห้องมาเพื่อปลุกมัน
"ฟรอนท์.....ฟรอนท์ตื่นได้แล้ว" ตัวมันอุณหภูมิคงที่แล้วครับ ไข้ลดแล้วแต่มันยังไม่ตื่นนี่ซิ
"ฟรอนท์....ตื่นนะ ตื่นมากินข้าวก่อน" ผมยังเรียกมันอยู่ครับ
"ไม่ครับ...ฟรอนท์ยังไม่หิวครับแม่" กำ! --" ผมไปเป็นแม่มันตั้งแต่เมื่อไหร่
"ตื่นๆๆๆ....มากินข้าวก่อนค่อยนอนต่อนะ"
มันงัวเงียตื่นขึ้นมา กระพริบตาปริบๆ "น่ารักเนอะ หึหึ"
"เห้ยยย!!!!! มึงเข้ามาห้องกูได้ไง?" เอิมมม.....ฟรอนท์มึงเริ่มไม่น่ารักล่ะ ผมคิดในใจ
"ดูให้ดี....ว่าเนี้ยะห้องใคร?" ผมตอบนิ่งๆ เสียงออกดุเล็กน้อย
มันหันมองดูรอบๆ ห้อง คิ้วขมวด แล้วมันก็หันมาพูดว่า "ที่นี่...ที่ไหน?" แป่ว....เพิ่งรู้สึกตัว
"ห้องกรูเอง กรูเป็นคนพามึงมา"
"มึงพากูมาที่นี่ทำไม มึงจะทำอะไรกู? กูจะกลับบ้าน" มันพูดพร้อมจะลุกขึ้นทันที
"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ห้ามลุกขึ้นมา" ผมหันไปพูดแล้วทำหน้าดุใส่มัน
"ทำไมกูต้องหยุด ทำไมกูต้องเชื่อฟังมึง มึงเป็นใคร ถึงจะมาสั่งกู ห่ะ!!!" มันตะโกนใส่ผมสุดเสียง ผมเริ่มหมันเขี้ยวมันแล้วครับ
"มึงอยากรู้จริงๆ เหรอว่ากูเป็นใคร? เป็นอะไรกับมึง? แล้วทำไมมึงต้องเชื่อฟังกู?" ผมพูดแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้มัน มันขเยิบตัวหนีถอยหนีจนไปชนเข้ากับหัวเตียง
"โอ๊ยยยย....มึงจะทำอะไรกูไอ้สัดดด" นั่นไงความน่ารักมันหายไปหมดแล้วครับ ไอ้ตัวแสบมันกลับมาแล้ว
"แล้วมึงอยากให้กูทำอะไรมึง..... หรือว่า.......?!"
"มึงอย่างคิดอะไรบ้าๆ นะเว่ย กูเอาเมิงตายแน่"
"หึหึ มึงจะทำอะไรกูได้แรงจะลุกขึ้นยืนมึงยังไม่ค่อยจะมีเลย แล้วจะมีแรงทำอย่างอื่นเหรอ แต่สำหรับมึง...กูให้มึงอยู่เฉยๆ ได้ที่เหลือเดี๋ยวกูจัดการเอง หึหึ"
"อ๊ากกกกกกก......มึงอย่าเข้ามานะเว่ยยยย กูต่อยมึงจริงๆ ด้วย" มันขู่ผมครับ
"เออๆๆ พอล่ะเลิกเล่น กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า ลุกขึ้นแล้วมากินข้าวกินยาซะจะได้หายซะที"
"ไม่...กูไม่กิน กูจะกลับบ้าน"
"มึงไม่มีสิทธิออกคำสั่ง เพราะสิทธิขาดอยู่ที่กูคนเดียว มากินข้าวกินยาซะ หรือมึงอยากจะให้กูป้อนให้" ผมขู่มันครับ ตอนนี้ตลกหน้ามันมากๆ หน้ามันถอดสีจนซีดไปหมด
มันค่อยๆ คลานมากินข้าวต้มที่ผมวางให้ ผมยืนกอดอกมองมันอยู่ข้างเตียง มันกินได้สองคำแล้วจะว่างช้อน ผมเลยต้องจัดการขู่มันอีกครั้ง
"กินเข้าไปให้หมด หรือมึงอยากให้กูจับกรอกปากมึง" ได้ผลดีเกินคาดครับ มันกินต่อแบบรีบๆ กิน
"กินช้าๆ ซิ เดี๋ยวก็ติดคอตายกันพอดี" คราวนี้เสียงผมอ่อนลง มันทำหน้าสงสัย เอียงคอนิดๆ ทำท่าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
"ไม่กินยาได้ไหม?" มันถามเสียงอ่อยๆ ผมเกือบหลุดขำเลยครับ
"ไม่ได้ต้องกิน ไม่กินแล้วเมื่อไหร่จะหาย" ผมเดินเข้าไปใกล้มันแล้วนั่งลงข้างมัน มันขเยิบตัวหนีเล็กน้อย ผมเอาหลังมือไปแตะบนหน้าผากมันเพื่อเช็คดูว่าไข้มันลดหรือยัง
"ตัวยังอุ่นๆ อยู่เลย ตอนนี้กินไปก่อน ถ้าไข้ลดค่อยว่ากันใหม่" มันมองหน้าผมเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง
"แต่......ว่า"
"ไม่มีแต่ กินซะ" ผมบอก
"ก็มันขมนิไอ้บ้า" มันโวยวายขึ้นทันที ผมหลุดยิ้มเล็กน้อย
"ไม่เห็นจะขมตรงไหนเลย....ไหนมานี่ดิ ขเยิบเข้ามา เร็วๆ อย่าให้ต้องใช้กำลัง"
มันค่อยๆ ขเยิบเข้ามาหาผมช้าๆ ผมเอายาของมันกรอกใส่ปากตัวเองพร้อมกรอกน้ำตาม มันทำตาโตครับ มันกำลังจะอ้าปากถามว่าผมทำอะไร แค่นั้นแหละครับ ผมจับหน้ามันมาชิดพร้อมประกบปากป้อนยาทันที มันตกใจผลักเข้าที่อกผมแต่มันรึจะสู้แรงของผมได้ ผมป้อนยาพร้อมออฟชั่นเสริมแถมจูบอ่อนโยนให้มันด้วย ตอนนี้ยาคงจะลงไปเรียบร้อยแล้ว มันขัดขืนทุบเข้าที่อกผม แต่ผมรึจะสนมาซะขนาดนี้แล้ว ผมจูบอยู่สักพักจนมันเริ่มเคลิ้มคล้อยตามจูบที่ผมมอบให้ จนมันหายใจไม่ทัน ผมเลยต้องละปากออกมา หว้าา....เสียดาย กำลังหวานเลย
"แค่กๆๆ....แฮ่กๆๆ มึงทำอะบ้าอะไร" นี่ขนาดป่วยนะเนี้ยะ แสบจริงๆ
"ก็ป้อนยาไง...ไม่ขมใช่ไหม?" ผมตอบมันหน้านิ่งๆ
"ไอ้บร้า....มีที่ไหนเขาป้อนยากันอย่างนี้ล่ะ?!"
"ก็มีที่นี่แหละ.....กูจะป้อนแบบนี้มีอะไรไหม? หึหึ" ผมทำหน้ากวนๆ และยักคิ้วให้มัน
"มึง....มึง......ไอ้"
"ไอ้อะไร? มึงพูดดีๆ นะ ไม่งั้นมึงจะไม่โดนแค่ป้อนยา เดี๋ยวมึงจะโดนฉีดยาด้วย"
--"
มันหน้าแดงเลยครับ หน้าแดง หูแดง ไม่รู้ว่าโกรธหรืออายกันแน่
"กู.....กูจะกลับบ้าน" มันพูดขึ้น
"เดี๋ยวกูบอกมึงเองว่ามึงจะกลับได้ตอนไหน"
"แต่กูมีสอบ"
"มึงมีสอบอีกทีวันศุกร์" มันนิ่งเลยครับสงสัยคิดคำแก้ตัวไม่ทัน
"แต่ว่า......"
"ไม่มีแต่....นอนซะ หรือมึงอยากให้กูนอนเป็นเพื่อน" ผมทำหน้าหื่นใส่มันครับ มันรีบทิ้งตัวลงนอนแล้วคลุมโปงทันที หึหึ ไอ้เด็กน้อยเอ้ย แล้วมันก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยา ผมจึงเดินออกมาจากห้องนอนมานั่งอ่านหนังสือที่โซฟาห้องนั่งเล่น ผมหยิบโทรศัทพ์ในกระเป๋าขึ้นมากดโทรออก
"ไอ้ดิว....กรูเอง"
"ครับเฮีย"
"บ้านเพื่อนมึงอยู่ที่ไหน?"
"อยู่ที่......ครับเฮีย"
"เออๆ เข้าใจล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กรูไปส่งมันที่บ้านตอนเช้าแล้วค่อยไปสอบ ส่วนมึงทำตามที่กรูสั่ง "วันศุกร์ตอนเย็นพวกกรูจะไปหัวหินกลับเย็นวันอาทิตย์ พวกมึงเตรียมตัวให้พร้อม อ่อ...แล้วจับเพื่อนมึงไปด้วยนะ นี่คือคำสั่ง! พวกกรูจะไปรอที่หัวหิน เข้าใจ๋"
"ครับๆๆ เฮียรับทราบครับผม"
"เออ....ตามนี้ บาย" ผมนั่งยิ้มที่จะได้ไปเที่ยวโดยมันมันไปด้วย ถึงจะแบบบังคับอ่ะนะ หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จผมก็เข้าไปอาบน้ำแล้วเข้านอน ผมดึงตัวมันเข้ามากอด มันขยับตัวเข้ามาในอ้อมกอดผมมากขึ้น
"เฮ่อ!...... กรูคงจะหลงมึงเข้าแล้วซินะ ไอ้เด็กแสบ"
ผมประทับจูที่หน้าผากของมันเบาๆ แล้วก็หลับตามมันไปในที่สุด
********************************************* TBC.
-
พระเอกเาแต่ใจตัวเองจัง สงสารน้องอ่า
-
อ่านเพลินจนลืมบวกเป็ด :mew1:
-
เท็นนี่ชอบบังคับนะ :hao6:
รอนะฮะ :')
-
อย่าบังคับน้องมากนะพี่ เดี๋ยวน้องหนี ^^
-
สวัสดีค่ะ มาอัพเพิ่มให้แล้วนะจ๊ะ
ขอบคุณทุกเม้นค่ะ :pig4:
*************************
ตอนที่ 11 (ฟรอนท์) ผมหนีมันไม่พ้น
ผมลืมตาไม่ขึ้นครับ รู้สึกมันหนักๆ แต่ได้ยินเสียงคนกำลังเรียกชื่อของผม รู้สึกจะเป็นเสียงผู้ชาย ผมขยับตัวเล็กน้อยเพราะนอนท่านี้ไม่สบายเอาซะเลย "อืมม....พี่ฟรานซ์ ฟรอนท์เพลียจัง" ผมคิดในใจ พี่ฟรานซ์คงจะมารับผมกลับบ้านเพราะรู้ว่าผมไม่สบาย น่ารักจังพี่เรา แล้วผมก็หลับต่อผมหลับสนิทมากครับไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน แต่รู้สึกว่าร่างกายได้พักผ่อนมากขึ้น
ผมกำลังนอนหลับสบายเลยครับ แล้วจู่เสียงๆ นี้แว่วเข้ามาในโสตประสาทผมอีกแล้ว ร้องเรียกชื่อผมอีกแล้ว ผมค่อยๆ ลืมตามขึ้นตามเสียงเรียกนั้น ภาพที่ผมเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ตาผมมันรู้สึกร้อนๆ อาจจะเป็นเพราะพิษไข้ก็ได้ ผมพยายามเพ่งมองแต่ก็ยังไม่ชัดอยู่ดี คงจะเป็นพี่ฟรานซ์ซินะ แต่เสียงที่ผมได้ยินเหมือนพี่กำลังดุผม ผมรู้สึกน้อยใจจัง พี่ไม่เคยดุผมเลย ทำไมวันนี้พี่ต้องดุผมด้วย เหมือนความน้อยใจจะทำให้ผมรู้สึกปวดที่ใจ แล้วจู่ๆ พี่ก็กลับมาพูดดีๆ กับผม ฟังแล้วผมก็รู้สึกดีขึ้นมา พี่กำลังป้อนข้าวให้ผม ดูแลผมเหมือนทุกครั้งที่พี่เคยดูแลผมมาตลอด รู้สึกดีจังครับ
ผมอิ่มแล้วครับพี่ฟรานซ์ ไม่เอาแล้ว...ฟรอนท์อิ่ม ผมปัดมือเพื่อที่บอกว่าพอแล้ว ผมไม่กินแล้ว ผมรู้สึกว่าพี่ฟรานซ์พูดอะไรสักอย่างก็ไม่รู้แต่ผมได้ยินแค่คำว่า "ยา" เท่านั้นแหละ ผมอยากจะร้องไห้ มันคือสิ่งที่ผมไม่เคยที่จะชอบเลย ยามันเป็นอะไรที่ผมเกลียดมากๆ ผมไม่อยากกินยาอ่าา... ผมอยากจะเอ่ยปากพูดเพื่อบอกออกไปให้พี่ผมรู้แต่ตอนนี้ผมยังไม่มีแรงครับ ปากขยับแต่เหมือนไม่มีเสียงเล็ดรอดออกไปเลยแม้แต่นิดเดียว ฟรอนท์ไม่กินยานะพี่ฟรานซ์ ผมร้องไห้ทันทีเพราะพี่ฟรานซ์จะบังคับให้ผมกินยา ผมไม่กินได้ไหม ความคิดของผมยังไม่ทันที่จะสื่อออกไปจู่ๆ ปากผมก็สัมผัสกับอะไรสักอย่างแล้วก็มีน้ำตามเข้ามา พี่ฟรานซ์คงจะเข้าใจผมเลยให้ผมกินแค่น้ำ คึคึ ผมรักพี่ที่สุดเล๊ยย ผมก็กลืนน้ำลงไปครับ
เอ๊ะ....แต่ความรู้สึกตอนนี้เหมือนผมกำลังโดนจูบอยู่เลย คงไม่ใช่หรอกมั้ง ทำไมผมถึงกับรู้สึกว่าความรู้สึกแบบนี้ดีจัง ผมเริ่มรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ เหมือนกำลังจะหายใจไม่ออก ผมไอจนสำลัก แค่กๆๆ มันทำให้ผมรู้สึกเหนื่อยและรู้สึกเพลียมากๆ แล้วผมก็หลับไปเพราะความรู้สึกนี้
ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองเหมือนเดิม "ฟรอนท์....ตื่นนะ ตื่นมากินข้าวก่อน" สงสัยจะเป็นแม่มาเรียกเพื่อปลุกผมไปกินข้าวแน่ๆ แต่ผมยังไม่หิวอ่ะ ขอนอนต่ออีกนิดนะครับ
"ไม่ครับ.....ฟรอนท์ยังไม่หิวครับแม่" ผมตอบแม่ไปเพราะยังไม่อยากตื่นเลย กำลังรู้สึกสบายมากๆ แต่เอ๊ะ...มันไม่เห็นเหมือนเสียงแม่เลยอ่ะ หรือจะเป็นพี่ฟรานซ์มาเรียกผมแทนแม่ ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น กระพริบตาเพื่อปรับสายตาเล็กน้อย แต่.....
"เห้ยยยยย!!!!....มึงเข้ามาห้องกูได้ไง"
ผมตกใจมากครับอยู่ไอ้บ้านี่ก็มายืนอยู่ในห้องผมเฉยเลย มันทำหน้านิ่งดุผมแล้วบอกให้ผมดูให้ดีๆ ว่าเป็นห้องของใคร ผมมองไปรอบๆ ห้อง งงเลยครับนี่มันไม่ใช่ห้องของผมนิ พี่ฟรานซ์ไปไหนเมื่อคืนยังอยู่กับผมอยู่เลยย...แล้วตอนนี้หายไปไหน แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ไง?!
"ที่นี่....ที่ไหน?" ผมถามมัน มันบอกว่าเป็นห้องมัน มันพาผมมาที่นี่ เชี่ยแล้วห้องนี้ที่กรูเพิ่งหนีมันออกไปเมื่อไม่กี่วันก่อน ทำไมถึงกลับมาที่นี่ได้อีก --" ต้องออกไปจากที่นี่ ไม่งั้น..ไม่งั้น... ผมบอกมันว่าผมจะกลับบ้าน ร่างกายยผมตอบสนองไวครับ ลุกขึ้นพรวดแอบมึนหัวนิดหน่อยสงสัยจะลุกเร็วไป มันห้ามผมครับ มันบอกให้ผมหยุดห้ามลุกขึ้น มันขู่ผมให้ผมทำตามที่มันบอก มันทำท่าทางน่ากลัวมากครับ ผมโมโหมันเหมือนกันนะ ทำไมมันต้องมาบังคับผมด้วย
"ทำไมกูต้องหยุด ทำไมกรูต้องเชื่อฟังมึง มึงเป็นใครถึงจะมาสั่งกู" ผมทนไม่ไหวแล้วครับเลตะโกนเสียงดังใส่มันซะเลย คิดว่าผมจะไม่กล้ากับมันรึไง เหอะๆ มันคิดผิดล่ะ แต่...มันไม่กลัวผมสักนิด มันถามผมว่าอยากรู้จริงๆ เหรอว่ามันเป็นใครแล้วมันก็ค่อยๆ ขเยิบเข้ามาใกล้ผม จนผมต้องถอยตัวหนีครับ ถอยจนไปชนเข้ากับหัวเตียง เจ็บมากครับเพราะชนเข้าอย่างแรง พอผมตั้งสติได้ผมก็ตะโกนใส่มัน
"มึงจะทำอะไรกูไอ้สัด"
แต่มันไม่สะทกสะท้านเลยสักนิดเดียว แล้วมันยังมีหน้ามาถามว่าอยากให้มันทำอะไรผม
--" คือมึงทำอะไรกูไม่ได้นะเว่ย ครั้งที่แล้วกูยังไม่หายเจ็บเลย "มึงอย่าคิดอะไรบ้าๆ นะเว่ย กูเอามึงตายแน่" ผมเลยขู่มันกลับบ้าง เผื่อมันจะกลัวผม (กรูคิดได้ไงว่ะ ว่ามันจะกลัว) มันบอกกลับมาว่าผมจะทำอะไมันได้แค่แรงจะลุงขึ้นยืนยังไม่มีเลย เออ...ก็จริงของมันว่ะ ผมยังไม่ค่อยมีแรงเท่าไหร่ถ้ามันจะทำอะไรผมขึ้นมาจริงๆ ผมคงหนีมันไม่รอดแน่ครับ แล้วจู่ๆ มันก็บอกเลิกเล่นแล้วเรียกผมไปกินข้าว เรื่องอะไรผมจะกิน เผื่อมันใส่อะไรลงไปในข้าวผมก็แย่ดิงานนี้
"ไม่กิน กูจะกลับบ้าน" ผมบอกมัน
แต่มันกลับบอกผมไม่ให้ขัดคำสั่ง ให้ผมกินข้าวและกินยาตามที่มันสั่ง แต่ผมไม่ยอมง่ายๆ หรอกครับ เพราะห่วงสวัสดิภาพร่างกายตัวเองว่าจะไม่ปลอดภัย แต่มันดันบอกว่าจะป้อนผมนี่ดิครับ ผมอึ้งเลย ให้มึงป้อนกูแดกเองดีกว่าสาดดด ผมจึงค่อยๆ คลานเข้าไปช้าๆ เพราะต้องคอยระวังตัวเผื่อมันจะทำอะไรผมอีก มันยืนกอดอกมองผมกินข้าว กินไม่หมดมันก็ขู่ แมร่งงง...เป็นหมาหรือไงว่ะ ขู่อยู่ได้ มันขู่ให้ผมกินข้าวให้หมด ผมก็รีบกินจะได้จบๆ แล้วมันก็บอกให้ผมกินช้าๆ อีก บอกว่าเดี๋ยวติดคอตาย แมร่งงง...จะเอายังไงกันแน่ว่ะ กรูเริ่มงงล่ะ ผมเห็นยาวางอยู่ในแก้วเล็กๆ แหวะๆๆ ไม่กินนะยาอ่ะ ไม่อยากกินมันขม ผมคิดในใจ แล้วหันไปถามมันว่า
"ไม่กินยาได้ไหม?"
มันตอบผมทันทีว่า "ไม่ได้ต้องกิน ไม่กินแล้วเมื่อไหร่จะหาย" ตกลงมึงจะด่ากูหรือมึงจะห่งกูกันแน่ การกระทำกับคำพูดของมันดูไม่ค่อยสอดคล้องกันครับ มันทำหน้าโหดใส่ผม ดุผม แต่กลับพูดเหมือนเป็นห่วงผม ตอนนี้ผมอยากกรีดร้องดังๆ ครับ กูไม่อยากินนนน มันขมโว๊ยยยย แล้วก็เดินมานั่งลงใกล้ๆ ผมเอามือแตะที่หน้าผากผม ผมอึ้งครับ ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงทำแบบนี้กับผม ทั้งที่ผมกับมันไม่ถูกกัน ผมเกลียดมันจะตาย แล้วมันก็พูดว่า "ตัวผมยังอุ่นๆ อยู่เลยให้ผมกินยาไปก่อน" ดูมันห่วงใยผมใช่ไหมครับหรือผมคิดไปเองคนเดียว ผมกำลังจะค้านมันว่าจะไม่ขอกินยา มันก็ยังยืนยันคำเดิมว่ายังไงผมก็ต้องกินยา "ไม่มีแต่ กินซะ" มันพูด ตอนนี้ผมเหลืออดแล้วครับ เลยตะโกนใส่มันซะเลย
"ก็มันขมนิไอ้บ้า" แต่มันกับยิ้มทำหน้ายิ้มๆ เหมือนจะขำผมซะงั้น
มันพูดบอกว่ายาไม่เห็นจะขมตรงไหน มึงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ยาขมจะตายห่า กูถึงไม่ชอบกินไง ผมคิดในใจ มันบอกให้ผมขยับเข้าไปหามัน มันขู่ผมอีกแล้ว ไอ้หมาบ้า ผมเลยต้องทำตามที่มันบอก แล้วจู่ๆ มันก็กรอกยาและน้ำเข้าไปในปากมัน มันไม่สบายเหรอว่ะ ทำไมมันต้องกินยาด้วย หรือมันกินให้ผมดูว่ายาไม่ขนจริงๆ ผมตกใจกับความบ้าของมันครับ กำลังจะอ้าปากถามว่ามันทำบ้าอะไร แค่นั้นและครับมันจับหน้าผมแล้วประกบปากผมทันที มันส่งน้ำและยาใส่มาที่ปากผมโดยใช้ปากมันเป็นการป้อนยา ผมตกใจมากครับ ทำตัวไม่ถูก ผมพยายามจะผลักที่อกของมันแต่สู้แรงมันไม่ได้
อ๊ากกกกก....ปล่อยกูนะไอ้บ้าาาา อยากจะร้องออกมาครับแต่ตอนนี้ปากผมไม่ว่างซะแล้ว
ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากผลักที่อกของมัน แต่ไม่เป็นผลเลยครับ แล้วมันก็เปลี่ยนจากป้อนยามาเป็นจูบผม แต่เอ๊ะ ความรู้สึกนี้มันคุ้นๆ จัง ผมต่อต้านอยู่สักพักก็เปลี่ยนมาเป็นคล้อยตามมันเฉยเลย มันจูบผมได้อ่อนโยนมากครับ สัมผัสนี้เหมือนผมคุ้ยเคยกันมันดี มันทำให้ผมรู้สึกดีกับจูบของมันก็ไม่รู้ พอผมเริ่มจะหายใจไม่ออกมันก็ละปากมันออกจากปากของผม ผมรู้สึกร้อนๆ ที่หน้าขึ้นมาทันที นี่ผมกำลังอายมันรึป่าว แค่กๆๆ ผมเลยด่ามันแก้เขิลว่ามันทำบ้าอะไร มันดันตอบผมว่ามันป้อนยาให้ผม ไปไม่ถูกเลยครับงานนี้ ผมรู้สึกอายมันมากกว่าเดิมอีก ผมด่ามันไปว่าที่ไหนเขาจะบ้าป้อนยากันอย่างนี้ มันดันตอบว่า "ก็มีที่นี่แหละ" มันจะป้อนผมแบบนี้มีอะไรไหม จบครับ มันตอบแบบนี้ผมจะไปไหนถูกถ้าให้เดินก็คงเดินไม่ตรงทาง
กรูอายมากกก....อยากดิ้นตายซะตรงนี้ ผมคิดในใจ
ผมกำลังจะด่ามัน "มึง...มึง....ไอ้" มันพูดแทรกผมขึ้นมาทันที "มึงพูดดีๆ นะไม่งั้นมึงจะไม่โดนแค่ป้อนยา เดี๋ยวมันจะโดนฉีกยาด้วย" อึ้งแดกเลยครับ อึ้งครั้งที่เท่าไหร่แล้วผมไม่ได้นับ ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูก บอกเลยว่าอายมากเพราะมันทำให้ผมนึกถึงวันที่มันทำอย่างนั้นกับผม ผมได้แต่พูดบอกมันว่าผมจะกลับบ้าน ถ้ามุดลงดินหนีไปได้ ผมคงทำไปแล้วครับ อายโคตรๆ กับคำพูดของมันเมื่อกี้ กับสายตามันที่มองผมอยู่ตอนนี้ อ๊ากกกก กรูอยากตายแมร่งตรงนี้เลยจะได้จบๆ
ผมพยายามหาข้ออ้างมาเพื่อจะขอกลับบ้าน แต่มันไม่เป็นผลครับ มันรู้เรื่องของผมทุกอย่าง มันรู้เรื่องของผมได้ไงว่ะ มันบอกให้ผมนอน ถ้าไม่นอนมันจะ....จะ อึ้ยยยย ไม่อยากจะคิดครับ มันทำหน้าหื่นๆ ใส่ผมด้วย ผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน มันเป็นคนแรกที่ทำกับผมแบบนี้ ปกติต้องเป็นผมซิที่ต้องทำหน้าหื่นๆ ใส่สาวๆ ผมไม่ไหวแล้วครับ อายมาก ผมเลยหนีความอายโดยการมุดหนีมันเข้าไปในผ้าห่มซะเลย ผมจะทำยังไงดี ตอนนี้ผมรู้สึกแปลกๆ
"มันจูบผมทำไม?"
"มันพาผมามาห้องมันทำไม?"
"แล้วทำไมมันต้องดูแลผม?!"
"ทำไมผมต้องคล้อยตามตอนมันจูบผม?!
"มันทำให้ผมควมคุมตัวเองไม่ได้!"
"มันทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไรจากผม?"
ผมสับสนกับการกระทำของมันครับ บ้างครั้งมันก็เหมือนจะดี บางทีก็ร้ายใส่ผม ผมยอมรับเลยว่าตอนนี้ตัวเองดูอ่อนแอยังไงก็ไม่รู้ ผมไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ผมก็เป็นคนนึงที่ไม่ยอมใครง่ายๆ มีเรื่องผมก็พร้อมที่จะพุ่งชนไม่เคยหนี แต่ตอนนี้ซิเหมือนผมกำลังเป็นคนแพ้ ต้องทำตามที่มันสั่งให้ทำโดยที่ขัดขืนไม่ได้ มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ถึงทำให้ผมตกอยู่สภาพนี้ ยิ่งคิดผมก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อย เหนื่อยกับความคิดที่เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับมันตอนนี้ เห่อ....
"สุดท้ายแล้วผมก็...........!!!"
แล้วผมก็........หลับไปใต้ผ้าห่มเพราะฤทธิ์ยา คร่อก ฟี้ๆๆๆๆ :sleep2:
*************************************** TBC.
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไปไหนไม่รอดแล้วฟรอนเสร็จเท็นแน่ๆ
ก็พี่แกเล่นดูแล อ่อนโยนขนาดนี้นี่เนอะ
ฟรอนจะไปไหนรอด 555
-
:z1: ดูแลกันใกล้ชิดมากมีป้อนยาแบบพิเศษด้วย
-
ความสนุกพร้อมเรื่องวุ่นๆ กำลังจะตามมาติดๆ ฟรอนท์จะเจออะไรบ้าง
เมื่อเหตุการณ์ต่างๆ ทำให้ต้องตัดสินใจ ฟรอนท์จะตัดสินใจยังไง
ติดตามเรื่องราวความรักของน้องฟรอนท์และพี่เท็นได้ที่นี่นะค่ะ :impress2:
ตอนที่ 12 (ฟรอนท์) ไปหัวหินกันเถอะ
เช้าวันศุกร์......วันนี้ผมมีสอบวันสุดท้ายครับ ลันล้าๆๆ จะได้หยุดเที่ยวสบายวัยรุ่นแล้ว ผมขับรถตรงไปยังมหาลัยครับ จอดรถเสร็จก็เดินไปที่โต๊ะประจำทันที
"What' up" ผมทักทายเพื่อนๆ ผมครับนั่งอยู่กันครบ พร้อมหน้าพร้อมตา
"ไอ้ฟรอนท์.....มึงหายดีแล้วเหรอว่ะ" ไอ้ปริ้นถามครับ
"เออดิ...กรูหายดีพร้อมเที่ยวเลยเว่ยย คืนนี้เลยป่ะ คึคึ"
พวกมันมองหน้าผม เงียบ.....
"มึงโอเครป่ะว่ะไอ้ฟรอนท์?" อ่าวไอ้นี่ถามแปลกๆ
"โอเครดิว่ะ....มึงคิดว่ากูเป็นอะไรล่ะ ไอ้ดิววว"
"ป้าวว...กูก็แค่ถามดูเห็นมึงหายแล้วก็จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมึงไง"
"อืมมม....ขอบใจที่เป็นห่วงนะเว่ยย"
"เออๆๆ....ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว สอบเสร็จแล้วมึงว่างป่าวว่ะ?"
"ว่างๆๆๆๆ..... เราจะไปไหนกันดี" ผมทำหน้าตื่นเต้น ไม่ได้เที่ยวตั้งหลายวันเปลี่ยวมากๆ ขอบอก
"เออๆ...ดี พวกกรูว่าจะไปหัวหินกัน มึงไปด้วยไหม?"
"เห้ยยย!!....ไปดิๆๆ ไป พลาดได้ไง ไปเลยม่ะ?" คึกสุดๆ งานนี้ แอ้มสาวนอกสถานที่ คึคึ
"เออ...งั้นสอบเสร็จแล้วกลับไปเก็บเสื้อผ้า เดี๋ยวกูไปรับที่บ้าน" ไอ้ดิวพูด
"อ่ะเคร...เพื่อนรัก จัดไปคร๊าบบบ"
"เออ...งั้นตามนี้ แยกกันไปสอบ เจอกันตอนเย็นนะพวงมึง"
ไอ้ดิวมันพูดบอกพวกผม พวกผมก็แยกกันไปสอบ ผมทำข้อสอบได้สบายมากครับ แล้ววันนี้ผมก็อารมณ์ดีสุดๆ ที่จะได้ไปเที่ยว จัดเต็มครับงานนี้ คึคึ
"หัวหิน หัวหิน หัวหินเป็นถิ่มมี.... คึคึ สนุกแน่ๆ" ผมนั่งจัดกระเป๋าไป ร้องเพลงไป
"จะไปไหนอ่ะฟรอนท์?" พี่ฟรานซ์เดินเข้ามาถามผม
"ฟรอนท์จะไปหัวหินกับเพื่อนฮะพี่ฟรานซ์ ไปพักผ่อนหลังสอบเสร็จ คึคึ"
"แล้วเราหายดีแล้วใช่ไหมถึงจะไปเที่ยวนะ?" พี่ฟรานซ์เดินมาลูบหัวผมแล้วถาม
"หายดีแล้วฮะ พี่ฟรานซ์ไม่ต้องห่วงฟรอนท์นะฮะ ฟรอนท์ดูแลตัวเองได้ฮ่ะ" ผมเงยหน้าไปมองหน้าพี่ฟรานซ์แล้วยิ้มให้
"หายดีก็ดีแล้ว แต่เราต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ ยิ่งไม่แข็งแรงอยู่"
"ฮะ รับทราบฮะ" ผมพูดทะเล้นกับพี่ฟรานซ์แล้วลุกขึ้นไปกอดพี่ชายผม พี่ฟรานซ์ก็กอดผมตอบ นี่แหละครับเหตุผลที่ผมรักครอบครัวของผมมากๆ
"มีอะไรก็โทรหาพี่นะถ้ารู้สึกไม่ไหวขึ้นมาพี่จะขับรถไปรับ"
"ฮะ พี่ฟรานซ์น่ารักที่สุดในโลกเลย" พี่ฟรานซ์หัวเราะเบาๆ แล้วหอมที่หัวของผม เป็นสัมผัสที่อบอุ่นมากครับ แต่สัมผัสแบบนี้ผมก็เคยได้รับจากคนๆ นั้นเหมือนกัน
"ครับ รีบจัดของซะเดี๋ยวจะเสร็จไม่ทันเพื่อน อ่อ....แล้วเพื่อนเราที่ชื่ออิงค์ไปด้วยไหม? คนที่ขับเอารถมาส่งเราที่บ้านนะ?"
"ไปฮะ ทำไมเหรอฮะ? พี่ฟรานซ์มีธุระอะไรกับไอ้อิงค์รึป่าวฮะ เดี๋ยวฟรอนท์บอกมันให้"
"เปล่าหรอก พี่ก็แค่เพิ่งเคยเห็นหน้าเพื่อนเราคนนี้ ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นมาที่บ้าน?"
"มันเคยมาฮะ แต่มาตอนที่พี่ฟรานซ์ไม่อยู่ตอนไปต่างประเทศบ้าง ตอนพี่ยังไม่กลับบ้าง มันมาจนแม่จะรักมันมากกว่าฟรอนท์แล้ว" ผมพูดเสร็จก็ทำหน้างอนๆ
"หึหึ แม่ไม่รักใครมากกว่าเราหรอก คิดมาก"
"พี่ฟรานซ์ก็ด้วย ห้ามรักใครมากกว่าฟรอนท์นะฮะ เข้าใจไหม?"
"คร๊าบบบ รับทราบครับผม" แล้วพี่ฟรานซ์ก็เดินออกไปจากห้องผม
ผมจัดของได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถเพื่อนๆ ผมครับ ผมสะพายกระเป๋าแล้วลงไปข้างล่างทันที พี่ฟรานซ์นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่น พี่ฟรอสต์ยังไม่กลับมาครับ น่าจะมีงานที่มหาลัย ส่วนพ่อกับแม่ออกไปดินเนอร์กันอีกล่ะ หวานกันจริงๆ คู่นี้
"เห้ยยย....เข้ามาข้างในก่อน" ผมเรียกเพื่อนๆ ผมเข้ามาข้างในบ้านครับ พวกมันเดินเข้ามาผมก็จัดการจับตัวไอ้อิงค์ไปแนะนำให้พี่ฟรานซ์รู้จักทันทีเพราะมันกับพี่ผมยังไม่เคยเจอกันเลย ส่วนไอ้ปริ้นกับไอ้ดิวขานั้นมาบ่อย เจอก็บ่อย คุยกันจนสนิทแล้วครับ
"ไอ้อิงค์ มึงมานี่" ผมลากมันตามผมไปในห้องนั่งเล่นที่พี่ฟรานซ์นั่งอ่านหนังสืออยู่ครับ
"พี่ฟรานซ์ นี่ไงฮะไอ้อิงค์เพื่อนฟรอนซ์" มันยกมือไหว้พี่ผม
"หวัดดีครับ เจอกันอีกแล้ว" พี่ผมทักมันครับ
"อ่อครับ...สวัสดีครับ" อิงค์ครับ
ผมแนะนำไอ้อิงค์กับพี่ผมอยู่สักพักก็พากันออกเดินทางครับ ดูพี่ฟรานซ์จะชอบคุยกับไอ้อิงค์เห็นถามซะหลายคำถามเลย พวกผมเอารถไปสองคันครับ ขับตามกันไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ผมนั่งคันเดียวกับไอ้ดิว ไอ้ดิวมันขับส่วนผมก็นั่งร้องเพลง ไอ้อิงค์ไปคันเดียวกับไอ้ปริ้นครับบ้านมันอยู่ใกล้กันไอ้อิงค์เลยไปรับก็เลยนั่งคันเดียวกัน
"ไอ้ฟรอนท์....มันไปนอนค้างที่คอนโดเฮียเป็นไงบ้างว่ะ?" อึ้งเลยครับ ผมเงียบครับ
"เออๆ ไม่พร้อมบอกก็ไม่เป็นไร แต่ก็ว่าเฮียเขาแปลกๆ ว่ะ ดูเป็นห่วงมึงจังเลย" อึ้งรอบที่สอง
"ไม่มีอะไรหรอก อาจเพราะกูไม่สบายนะ"
"เออๆ ดีนะที่เฮียไปเจอมึงตอนกำลังเป็นลม ไม่งั้นแย่เลย"
"เออ พูดมากว่ะ ขับรถไป" ผมเปลี่ยนเรื่องทันทีเลยครับไม่อยากให้มันถามมากไปกว่านี้
"มันเป็นห่วงผมเหรอ?"
"ทำไมอ่ะ ทำไมต้องเป็นห่วงผม?"
"มันคิดอะไรอยู่กันแน่?"
"มันคงไม่..........?"
"เห้ย....เป็นอะไรว่ะไอ้ฟรอนท์ก็เห็นมึงนั่งเงียบอยู่นานล่ะ มีอะไรไม่สบายใจป่ะว่ะ?"
"เออ...ไอ้ดิว กรูถามอะไรมึงหน่อยดิ ถ้ามีคนๆ นึงเขาชอบทำตัวร้ายๆ ใส่มึง แต่บางทีก็ดูเป็นห่วงมึง มึงคิดว่าเขาคนนั้นเป็นคนยังไงว่ะ?"
"คงชอบมึงมั้ง แต่คงทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะแสดงออกมายังไงรึป่าว ทำไมว่ะสาวที่ไหนทำให้มึงเป็นอย่างนี้ว่ะ?" หึหึ
"ป่าวหรอกกูก็แค่สงสัย ว่ามันจะเอายังไงกับกูกันแน่?"
"มัน" ใครว่ะ? "มันที่มึงพูดถึงเนี๊ยะ"
"มึงไม่ต้องรู้สักเรื่องได้ไหมไอ้ดิว ขับรถต่อไปเลยมึง เลิกสนใจเรื่องของกูได้แล้ว"
"อ่าว...ก็มึงเสือกมาปรึกษากรู กรูก็อยากรู้ดิว่ะ ว่ามันที่มึงพูดถึงเนี๊ยะเป็นใครมากจากไหน มาทำให้เพื่อนกูสับสนกับชีวิตได้ ฮ่าๆๆๆ ปกติกูเห็นมึงมั่นใจในตัวเองจะตาย ไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้มาก่อน"
"เออว่ะ...กูก็รู้สึกงงตัวเองเหมือนกัน มันทำให้กูรู้สึกแปลกๆ บางทีก็คิดว่ามันคงแค่แกล้งกู บางทีก็เหมือนจะเป็นห่วงกู บางครั้งสายตาที่มันมองกูก็ทำให้กูรู้สึกแปลกๆ พอมันอยู่ใกล้กูก็ใจเต้นแรง จนกูทำตัวไม่ถูกแล้วว่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ ไอ้ฟรอนท์ กรูไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามึงจะเป็นอย่างนี้ มึงชอบเขาแล้วล่ะซิ ใครว่ะๆ กูอยากรู้ แนะนำให้กูรู้จักหน่อยดิพามาเปิดตัวเลย กูอยากเห็นว่าใครทำให้เพื่อนกูเป็นได้ขนาดนี้ อาการหนักนะมึง ฮ่าๆๆๆ"
"เห้ยยย...มึงจะบ้าเหรอ กูไปชอบมันที่ไหน ไม่เลย ไม่ได้ชอบเว่ย"
"ไอ้ฟายยย แถวบ้านกูอาการแบบนี้เขาเรียกว่าชอบเว่ย เอ๊ะ หรือว่ามึงรู้สึกมากกว่าชอบว่ะ 5555 ไอ้อ่อน"
ไอ้ดิวมันหัวเราะผมครับ แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจมันล่ะ แมร่งงง หมันใส้ทำมาเป็นรู้ดี มันจะรู้ดีกว่าตัวผมเองได้ไง แค่ตอนนี้ผมก็แค่รู้สึกสับสนหน่อยๆ แค่นั้นเอง มันคงจะไม่เป็นอย่างที่ไอ้ดิวบอกหรอกครับ ผมจะไปชอบมันได้ไง ก็ในเมื่อ......ในเมื่อมันก็เป็นผู้ชายเหมือนกับผม เห้ยยย ผมชอบผู้หญิงต่างหาก ผู้ชายกับผู้ชายจะมารักกันได้ยังไงในเมื่อผมกับมันไม่ใช่เกย์ซะหน่อย เป็นไปไม่ได้ๆ
พวกผมมาถึงที่พักแล้วครับ เป็นโรงแรมหรูเลยทีเดียว น่าจะสักสี่ดาวหรือห้าดาวมั้งครับ ผมแอบตื่นเต้นเล็กน้อย บรรยากาศรอบๆ ดีมากครับ มีต้นไม้เยอะดูร่มรื่นดี แต่......
"ทำไมมันมาอยู่ที่นี่ได้ว่ะ?"
"โคตรสวยเลยว่ะ แหมๆ เฮียเรานี่ไม่ธรรมดาจริงๆ"
"เฮียคร๊าบบบ...... ”ไอ้ดิวมันวิ่นเข้าไปหาพี่รหัสมันครับ
"แต่ตอนนี้ผมก้าวขาไม่ออกครับ"
"ทำไมผมต้องมาเจอมันอีก?”
"ผมจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี?"
"ทำไมใจกรูต้องเต้นแรงด้วยว่ะ" :mew2:
******************************* TBC.
-
แล่ว แล่ว แล่ว แล่ว แล้วววว พี่เท็นหลงฟรอนท์ขนาดหนัก ส่วนฟรอนท์เองก็หวั่นไหวแล้วเหมือนกัน แต่เหมือนจะมีคู่ใหม่เพิ่มป่ะ พี่ฟรานดูสนใจอิงค์เป็นพิเศษเลยอ่ะ
-
อะ พี่ฟรานซ์มีไรกะน้องอิงค์หว่าาาาา อิอ อีกคู่รึป่าวนะ :katai1: :katai1: :katai1:
-
ต่อเรื่อยๆ เลยค่ะ รออยู่~~~
-
เริ่มใจเต้นมากขึ้นแล้วเหรอ เป็นหนักนะนี่
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ดีจ้าา :L2:
ไรท์ขอขอบคุณเม้นทุกๆ เม้น
ขอบคุณคนที่เข้ามาติดตามอ่านทุกๆ คนเลยนะค่ะ
เม้นเป็นกำลังใจ หรือติชมได้นะค่ะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
:กอด1:
-
ลงบ่อยๆอย่าให้รอนานก็แล้วกันไม่งั้นลูกค้าหายแน่ๆ
:ling1:
-
ฮ่าๆๆ
คุณ @Yarkrak รู้ได้ไงอ่ะ กำลังจะลงตอนต่อไปคร้าา
แต่ขอขอบคุณคนอ่านก่อน อิอิ
เดี๋ยวเราจะเข้ามาดูทุกวันเลยว่า คุณ @Yarkrak เข้ามาอ่านนิยายเรารึป่าว หึหึ
o13
ตอนที่ 13 (เท็น) หัวหิน 1/ ท้าทาย
ผมนัดรวมตัวกันที่คอนโดของผมครับ เอารถไป 2 คัน ไอ้ปอไปกับไอ้แม็คส่วนไอ้กันต์ไปรถผม พอมาครบองค์ประชุม ผมก็พากันออกเดินทางทันที พวกมันอยากเมาแล้วครับ ส่วนไอ้ดิวผมบอกชื่อสถานที่มันไปแล้วให้มันไปเจอผมที่นู้นเลย ตอนแรกก็กะจะไปพร้อมกันแหละครับ แต่ไอ้แม็คมันโวยวายนิดหน่อยที่ต้องรอผมก็เลยต้องให้ไอ้ดิวมันตามไป พวกผมขับรถไม่ถึงกับเร็วมาก ขับเรื่อยๆ รึป่าว หึหึ แวะจอดรถลงไปสูบบุหรี่บ้างแล้วขับไปเรื่อยๆ จนไปถึงที่หมาย พนักงานสาวๆ ออกมายื่นต้อนรับพวกผมครับ ทุกคนยกมือไหว้ผมเพราะเขารู้ว่าผมคือใคร ส่วนเพื่อนๆ ผมนะเหรอครับ มันน้ำลายไหลไปเรียบร้อยแล้ว หึหึ ไอ้พวกหื่นกาม
ผมจัดการเรื่องห้องพักให้ตัวผมเองและเพื่อนๆ รวมไปถึงไอ้ดิวกับเพื่อนมันด้วย ผมนอนแยกกันคนละห้องเพื่อความสะดวกของทุกคน หึหึ งานนี้เพื่อนผมคงจะไม่แค่เมาแล้วนอนอย่างเดียวแน่ๆ นิสัยอย่างพวกมันไม่เคยขาดผู้หญิงข้างกายถ้ามีโอกาส และพวกมันก็มักจะสร้างโอกาสนั้นขึ้นเองอยู่บ่อยๆ ครับ ก็อย่างที่ทุกคนรู้กันนั้นแหละครับ พวกผมไม่ใช่คนดีอะไร เรื่องนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าก็เป็นเรื่องปกติสำหรับพวกผม ถ้าถามถึงแฟน พวกผมยังไม่คบใครจริงจังหรอกครับ ยังอยากลันล้ากันอยู่ ก็วัยรุ่นนะครับ
"เฮียคร๊าบบบ...... "
มันมาถึงแล้วครับ เสียงนี้จะเป็นใครไปไม่ได้ ไอ้ดิวน้องรหัสสุดเลิฟของผมนั่นเอง มันวิ่งเข้ามาหาผมตามด้วยเพื่อนๆ มัน แต่ตอนนี้สายตาผมไม่ได้อยู่ที่ไอ้ดิวครับ ผมกำลังมองใครบางคนอยู่ หน้าตามันดูตื่นเต้น ดูมีความสุขมากครับ คงเพราะมันยังมองไม่เห็นผม ถ้ามันเห็นหน้าผมจะเป็นยังไงน้า....? นั่นครับความคิดผมยังไม่จบดี มันหยุดชะงักยืนอยู่กับที่ หน้าตาดูตื่นตกใจมาก ผมต้องทำหน้านิ่งครับ แต่ในใจผมนิซะแอบขำกับท่าทางมันที่มันเห็นผมแล้วตกใจขนาดนี้
"เฮียคร๊าบบบ.....น้องรักเฮียมาแล้วคร๊าบบบ" มันวิ่งมาจะกระโจนเข้าหาผม แต่ผมเอาฝ่ามือยันหน้ามันไว้ครับ
"โหหหห....เฮียอ่ะ คนอุตส่าห์ดีใจนะ" มันทำหน้าตางอนแบบกวนตรีนนะครับ ผมรู้ว่ามันแกล้งทำ
"มึงไม่ต้องมาเว่อ กรูรู้ว่ามึงคิดถึงของฟรี"
"โหหห...เบื่อว่ะ รู้ทันอีก" มันพูดครับ
"เออ..พูดมากว่ะ กรูจัดไว้ให้ล่ะ อ่ะนี่กุญแจห้องพวกมึง" ผมยื่นกุญแจห้องให้มัน แต่ตาของผมกำลังก็ยังมองไอ้เด็กแสบอยู่ครับ
"โหหห....เฮียใจป๋ามากก ให้นอนคนละห้องเลยเหรอคร๊าบบบ?"
ผมยักคิ้วให้มันไปทีนึงครับ แต่ตอนนี้ไอ้เด็กนั่นก็ยังยืนอยู่ที่เดิมแต่สีหน้ามันเปลี่ยนไป ตอนนี้มันทำหน้าเหมือนกำลังหงุดหงิดมากครับ เห็นแล้วอยากแกล้ง จัดสักหน่อยแล้วกัน
"เห้ยย...มึงอ่ะ จะยืนตรงนั้นอีกนานไหม หรือเลือกแล้วว่าจะนอนตรงนั้นเลย กรูจะได้สั่งให้เด็กเอาหมอนกับผ้าห่มมาให้" หึหึ
มันทำหน้าไม่พอใจหนักกว่าเดิมอีกครับงานนี้ กระทืบเท้าแล้วเดินตรงมาหาไอ้ดิว ผมมองดูทุกการกระทำของมันครับ ตลกดี
"ไอ้ดิว กรูจะกลับบ้าน" มันพูดครับ
"เห้ยยย...ได้ไงว่ะ เฮียอุตสาห์จัดให้ทั้งที เที่ยวฟรี แดกฟรี ไม่ต้องเสียเงินซักบาท เสียดายแย่" ไอ้ดิวมันบ่นอุบเลยครับ
"มึงไม่เห็นบอกกูเลยว่าจะต้องมาเจอหน้ามัน ถ้ากูรู้ก่อน กูจะไม่มา"
"กรูจะกลับ กรูไม่ทงไม่เที่ยวแล้ว กรูจะกลับบ้าน มันขับรถไปส่งกรูด้วย" มันเริ่มแล้วครับ
"มึงกลัวอะไรเหรอ มึงถึงไม่กล้าอยู่ต่อ?" ผมถามมันแบบกวนตรีนมันนิดๆ ครับ สนุกดี
"ใครบอกกรูกลัว กรูไม่เคยกลัวอะไรเว่ย แค่ไม่อยากอยู่แถวนี้มันบรรยากาศไม่ค่อยดี กรูเลยอยากกลับบ้าน"
"แต่กรูว่ามึงกำลังกลัว"
"กรูไม่ได้กลัว" มันตะโกนเสียงดังเลยครับ อย่าขำไอ้เท็น อย่าเพิ่งขำ อดทนไว้ก่อน กำลังสนุกเลย
"เห้ยๆๆ ไอ้ฟรอนท์ หยุดก่อนเว่ย ใจเย็นๆ ค่อยๆ พูดกันดิว่ะ เฮียเขา...ก็แค่ "
แล้วเสียงไอ้ดิวก็ขาดหายไป เพราะไอ้เด็กแสบมันเอามือมาปิดปากเพื่อนมันไว้
"มึงไม่ต้องพูดมาก ไปส่งกรู กูจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้"
"เออ กรูว่าใจเย็นๆ นะไอ้ฟรอนท์ เกรงใจพี่ๆ เขาบ้างเหอะว่ะ พี่เขาอุตส่าห์ชวนมาเที่ยวนะโว๊ยย" ไอ้เด็กที่ชื่อปริ้นมันพูดครับ
"เออๆ กรูเห็นด้วยกับไอ้ปริ้น ไอ้ดิวว่ะ มึงไม่ได้กลัวอะไรอย่างที่เฮียเขาพูดก็อยู่เที่ยวต่อดิว่ะ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนิ ใช่ไหม?" ไอ้อิงค์ครับ
"เออๆ ก็ได้ กูก็ไม่ได้กลัวอะไรซักหน่อย"
"เออ ไม่กลัวอะไรก็ดีแล้ว" งั้นเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บกันได้แล้ว เสร็จแล้วให้ลงมาเจอกันที่สระน้ำนะ กรูให้เด็กเตรียมของกินไว้ที่นั่น
หลังจากผมพูดสั่งการเสร็จพวกเราก็พากันเอาของขึ้นมาเก็บห้องใครห้องมันครับ พวกเราพักที่ชั้น 8 กันทุกคน ทำไมต้องชั้น 8 นะเหรอครับ หึหึ ห้องส่วนตัวผมอยู่ชั้น 8 ครับ ผมขอให้พ่อทำห้องให้ผมพิเศษกว่าห้องอื่นนะครับ หึหึ พวกเราอยู่ห้องตรงข้ามกัน ห้องผมเป็นห้องริมสุดของชั้น แต่ตอนนี้ผมกำลังอยากจะหัวเราะดังๆ ครับ ทำไมนะเหรอ ก็ไอ้ตัวแสบนะซิครับ มันเล่นเกมส์เลือกกุญแจห้องกับเพื่อนมัน ปัญญาอ่อนเนอะ สรุปมันได้อยู่ห้องตรงข้ามผมครับ มันคงไม่พอใจมากๆ ที่เห็นว่าคนอยู่ห้องตรงข้ามมันคือผม หึหึ มันสะบัดหน้าเปิดประตูเดินเข้าห้องไปเลยครับ
ผมเข้ามาในห้องจัดเสื้อผ้าใส่ตู้เรียบร้อย ก็เข้าไปอาบน้ำซะหน่อย พอผมอาบน้ำเสร็จก็มาแต่งตัวหน้าตู้เสื้อผ้า ห้องที่ผมอยู่มีครบทุกอย่างในห้องครับ ระเบียงสามารถมองมุมข้างตึกได้ด้วยครับ เตียงแบบคิงไซค์ ห้องน้ำมีอ่างจากุซซี่ขนาดใหญ่ แยกส่วนฝักบัวและอ่างออกจากกันมีประตูกระจกกันครับ มีห้องนั่งเล่น และห้องครัวไว้ทำอาหารทานได้ครับ มีบาร์เล็กๆ นั่งจิบเหล้าได้ ผมสั่งทำห้องดูหนังเพิ่มครับ ขอพ่อทำเป็นพิเศษครับ ฉะนั้นห้องผมเลยกินพื้นที่เป็นสองห้องของขนาดปกตินะครับ ผมไม่เคยพาใครเข้ามานอนห้องนี้ครับเพราะผมต้องการความเป็นส่วนตัว เพื่อนผมรู้ครับ อาจจะมีพาเพื่อนมานั่งกินเหล้าบ้างกินเสร็จก็แยกย้ายไปนอนห้องใคร ห้องมัน ผมแต่งตัวเสร็จแล้วครับ ลงไปที่สระกันดีกว่าเดี๋ยวเพื่อนจะรอนาน
"เห้ยยยย....นานนะมึง เผื่อจะเสนอหน้าลงมาได้" ไอ้แม็คครับทักทายเพื่อนได้ดีเว่อๆ ตามสไตล์มัน
ผมยักคิ้วให้มันแบบกวนตรีนนิดหน่อย ต้องตอบสนองมันครับ เดี๋ยวมุขมันจะลอยไปกับลมซะเปล่าๆ สงสารเพื่อนนะครับ หึหึ ผมกวาดสายตามองหาไอ้เด็กแสบครับ มันยังไม่เห็นลงมา ผมเดินไปนั่งที่เตียงนอนอาบแดดข้างสระพร้อมกับยกแก้วดื่มเหล้าที่เพื่อนชงไว้ให้มาดื่ม มันเดินมาแล้วครับ มาพร้อมกับเพื่อนๆ มันครบกลุ่ม
"เฮียคร๊าบบบ....แก้วผมอยู่ไหนคร๊าบบเฮีย?" อ้อนตรีนมาแต่ไกลเลยครับไอ้ดิว
"อยากแดกก็หาแก้วชงแดกเองดิสัดด จะให้กูเอาใส่ปากแล้วป้อนให้รึไง" หึหึ พอผมพูดจบไอ้เด็กแสบก็สะดุ้งเลยครับ มันคงจะอยากกินยา กร๊ากกก เสร็จกรูแน่
"โหห...ถ้าเฮียจะกรุณาผมขนาดนั้น ผมก็ไม่ขัดครับเฮีย" มันพูดครับ ยังไม่เลิก
"ตรีนน" ผมตอบนิ่งๆ
พวกเพื่อนๆ ผมและเพื่อนมันขำกันใหญ่เลยครับ ยกเว้นไอ้เด็กนั่น หน้ามันยังกะตูด หึหึ พวกเราพากันนั่งคุยไป พวกผมก็ผู้ชายอ่ะนะเหล้าเข้าปากก็ทำให้สนิทกันมากขึ้น กินเหล้าไปจนใกล้จะเที่ยงคืนตอนนี้ทุกคนเริ่มเมามากแล้วครับ ไอ้เด็กนั่นก็เช่นกัน แล้วจู่ๆ มันก็พูดขึ้นว่า
"ไอ้ดิวกรูขึ้นไปนอนก่อนนะ กรูเริ่มมึนๆ แล้วว่ะ ปวดหัวนิดๆ สงสัยจะยังไม่หายดี"
"เออๆ ได้มึงไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ค่อยจัดเต็มเว่ยยย" มันพยักหน้าให้เพื่อนมันครับ
"ไอ้ฟรอนท์ให้กูขึ้นไปส่งป่ะว่ะ" เพื่อนมันที่ชื่อปริ้นถามครับ
"ไม่ต้องหรอกกูเดินไหว มึงแดกต่อเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน"
"เออๆๆ ไปนอนๆๆ เด็กน้อย" คนนี้เพื่อนมันอีกคนครับ ไอ้อิงค์พูดครับ หึหึ ผมรู้สึกเห็นด้วยกับไอ้อิงค์อย่างยิ่ง
มันแลบลิ้นใส่เพื่อนมัน แล้วเดินออกไปครับ ผมลุกขึ้นเดินตามทันที แมร่งงง เมาง่ายไปป่าวว่ะ หรือมันจะไม่สบายอีก ไปดูมันซะหน่อยดีกว่าเผื่อมันเดินสะดุดล้มกลางทาง
"เห้ยยย.....ไอ้เท็นมึงจะไปไหนว่ะ?" ไอ้กันต์ครับ มันตะโกนถามผม
"กรูไปเข้าห้องน้ำแป๊ป เดี๋ยวมาต่อพวกมึงกินกันไปก่อน"
"เออๆ.. รีบมานะมึงกำลังได้ที่เลย" ผมไม่ทันฟังจบก็เดินตามหลังไอ้เด็กนั้นอย่างไวครับ กลัวไม่ทัน
ผมเดินตามมันไปครับ พอมันหันมาเห็นว่าผมเดินตามมันมา มันเปลี่ยนจากเดินเป็นเดินเร็วขึ้น เปลี่ยนจากเดินเร็วเป็นวิ่งเลยครับคราวนี้ หึหึ นึกว่าจะหนีทันเหรอ
"เห้ยยยๆๆ รอด้วยยย" ลิฟกำลังจะปิดครับ ผมตะโกนบอกมัน มันทำยังไงรู้ไหมครับ มันกดรัวเลยครับ ดีนะผมขายาววิ่งทัน ผมยื่นมือไปดักขวางประตูลิฟไม่ให้ปิดแล้วเข้าไปในลิฟทันที
"มึงหลบหน้ากูทำไม? กลัวอะไรกู?" มันทำหน้าคิ้วขมวดครับ
"กูแค่ไม่อยากเห็นหน้ามึงก็แค่นั้น ทำไมกรูต้องกลัวมึงมิทราบ?"
"หึหึ เด็กน้อยว่ะ"
"ใคร...มึงว่าใครเป็นเด็ก" ผมยักคิ้วให้มันครับ
ลิฟมาถึงชั้น 8 ผมกดหยุดลิฟ แล้วมองไปที่กล้องวงจรปิด พยักหน้าให้กับกล้อง ไม่นานไฟกล้องก็ดับไป ผมดันตัวมันติดกับผนังลิฟ เอาแขนทั้งสองข้างยันที่ผนังลิฟเพื่อกันตัวมันไว้ แล้วใช้สะโพกผมกดทับไปที่สะโพกมันทันทีไม่ให้มันหนีได้ หึหึ
"ปล่อยกูนะเว่ย มึงจะทำบ้าอะไรว่ะ?"
"กรูไม่ได้ทำบ้า แต่กูจะทำจริงๆ นะ กรูไม่ได้ขู่มึง"
"ไอ้เหี้ย..." มันด่าผมครับ
"ถ้ามึงด่ากูอีกครั้ง กูจะจูบมึง" มันตาค้าง ทำตาโตเท่าไข่ห่านเลยครับ
"มึงจะทำยังงั้นกับกูไม่ได้นะเว่ย....กูกับมึงเป็นผู้ชายเหมือนกัน แล้วเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย"
"อ่อ...งั้นเหรอ?" งั้นมึงก็มาเป็นแฟนกูซะ จะได้ทำอะไรก็ได้ไง"
"ทำไมกูต้องเป็นแฟนมึงด้วย ฟายย มึงมันบ้าไปแล้ว"
"เออว่ะ กรูท่าจะบ้าจริง แต่ถ้ามึงไม่ตอบตกลงกู กูอาจจะบ้ามากกว่านี้ก็ได้!"
"ไอ้...ไอ้!!!"
ผมจูบปิดปากมันทันทีครับ มันขัดขืนไม่ยอมเปิดปากให้ผม ผมกดจูบที่ปากมันอย่างรุนแรงมันก็ไม่ยอมง่ายๆ ผมเลยกัดที่ปากล่างของมันจนได้กลิ่นคาวเลือดเล็กน้อย มันอ้าปากจะด่าผมครับ ผมเลยถือโอกาสแทรกลิ้นเข้าไปชิมความหวานที่โพรงปากของมันทันที หวานครับ ยิ่งได้จูบยิ่งหวาน ไม่เคยรู้มาก่อนว่าจูบของผู้ชายก็หวานได้เหมือนกัน ไม่แพ้ผู้หญิงเลย แต่สำหรับจูบมันผมว่า....มันหวานกว่าทุกจูบที่ผมเคยสัมผัสมานะครับ
"อืมมมมม...." มันครางออกมาครับ
ตอนนี้ผมเปลี่ยนจากจูบแบบรุนแรงเป็นจูบแบบเร่าร้อนแทนครับ มันเริ่มคล้อยตามผมเล็กน้อย แล้วมันก็จูบตอบผม มือข้างนึงของผมเปลี่ยนมาจับประคองใบหน้ามันทำให้มันรับจูบจากผมได้ถนัดขึ้น ผมเปลี่ยนมาจูบมันแบบอ่อนโยน ผมเริ่มจะหลงจูบนี้ของมันแล้วซิ มึงจะรู้ตัวไหมว่ามึงกำลังทำให้กรูหลงมึงอยู่ไอ้เด็กแสบ มันเริ่มทุบหน้าอกผมครับ คงจะหายใจไม่ทัน ผมเลยต้องผละปากผมออกมาจากปากมัน มันรีบโกยอากาศเข้าปอดเพื่อหายใจทันที "หึหึ"
"มึง....มึง!" มันพูดแบบติดขัดเพราะคงหายใจไม่ทันครับ
ผมก้มหน้าลงไปกดจูบที่ปากมันย้ำๆ อยู่สามครั้งแบบไม่ได้ล่วงล่ำ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ มันหน้าแดงมากเลยครับตอนนี้ ผมกดเปิดลิฟยื่นหน้าผมเข้าไปใกล้กับหน้ามันอีกครั้งแล้วพูดข้างหูมันว่า
"จูบมัดจำไว้ก่อนนะ"
"แล้ววันหลังพี่จะทำให้มากกว่าจูบ" ผมบอกมันครับ ตั้งแต่มันเจอผมมันอ้าปากค้างไปกี่รอบแล้วก็ไม่รู้
"ไอ้โรคจิต" O 0!
"รีบไปนอนซะ ปวดหัวอยู่ไม่ใช่เหรอ พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน"
มันหน้าแดง หูแดงมาก มันผลักผมแล้ววิ่งออกจากลิฟไปที่ประตูห้องมัน ไขกุญแจเปิดห้องอย่างรนราน พอไขห้องเข้าไปได้ก็ปิดห้องดังสนั่น ผมยืนยิ้มอยู่ตรงทางเดิน มองดูมันทุกการกระทำ
"หึหึ.....น่ารัก"
"ฝันดีนะครับ"
******************************************* TBC.
น่ารัก ฟรุ้งฟริ้ง มุ้งมิ้งกับไปตามเรื่องตามราว
แต่ความน่ารักยังไม่หมดเพียงเท่านี้นะค่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกเม้น ทุก like รวมถึงทุกคะแนนโหวตนะค่ะ
เจอกันอีกทีตอนที่ 14 ค่ะ
-
คริคริ ตามติด
:mew4:
-
จะรอดไหมอะ น้องฟร้อนท์. โดนจับกินแน่ๆ อิอิ
-
พี่เท็นนี่เจ้าแผนการตลอด
สั่งให้พามาหา แถมยังดอดมาจูบมัดจำ
ร้ายกาจๆ
-
มีจูบมัดจำกันด้วยร้ายมากพี่เท็น
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:jul3:
ก็ไม่มีอะไรมาก แค่อยากอัพนิยาย หึหึ
ตอนที่ 14 (เท็น) หัวหิน 2-1/ เป็นแฟนพี่นะ
หลังจากที่ผมปล่อยให้เด็กแสบไปนอนแล้ว ผมก็ลงไปดื่มต่อกับเพื่อนๆ ดื่มไปก็คิดไปว่าทำไมผมถึงหลุดปากไปขอมันเป็นแฟนได้ไงว่ะ อารมณ์ไหนพากรูไปได้ไกลขนาดนั้น แต่ตอนนี้ผมว่าผมเริ่มรู้สึกดีๆ กับมันขึ้นเรื่อยๆ ครับ ผมไปติดใจมันตอนไหน? หรือว่าตอนที่ผมมีอะไรกับมัน? หรือตอนมันป่วยแล้วพามาที่ห้อง? คือมันทำให้ผมสับสนหาคำตอบไม่ได้ สมองเริ่มรวน อะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องทำกับมันเป็นคนแรก นี่ผมกำลังหลงรักผู้ชายด้วยกันเหรอเนี้ยะ? พวกผมดื่มต่ออีกสักพักก็แยกย้ายกันเข้านอนครับ เพราะเราจะไปนัดกันว่าจะเที่ยวตามสถานที่เที่ยวต่างๆ กันพรุ่งนี้
เช้าแล้วผมตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เรานัดเจอกันที่ห้องอาหารครับ อาหารแบบบุฟเฟ่ต์อาหารเช้านะครับ กลุ่มผมมากันครบแล้วครับ ขาดกลุ่มแฟนคนล่าสุดคนของ เห้ยย...ผมถือว่าตกลงคบกันแล้วนะ เพราะผมจูบมัดจำมันไว้แล้ว พวกมันกำลังเดินมาครับ ผมตัดสินใจล่ะ "งั้นผมจะจัดการมันในรูปแบบของผมเลยแล้วกัน หึหึ"
"อรุณสวัสดิ์....ครับเฮีย" แหมๆๆ วันนี้แต่งตัวซะหล่อเฟี้ยวเลยน่าาา จะไปอ่อยสาวที่ไหนอ่ะคร๊าบบ"
ผมยักคิ้วกลับไปให้มัน ใครบอกว่ากรูจะไปอ่อยสาว กรูแต่งตัวมาอ่อยเพื่อนมึงต่างหาก หึหึ ผมคิดในใจ
"มานั่งนี่ซิ" ผมเรียกมันครับ แต่มันเชิดหน้าใส่ผมแล้วนั่งลงข้างเพื่อนของมัน
"กรูบอกให้มานั่งนี่ไง ลุกมาเดี๋ยวนี้" ทั้งโต๊ะกำลังงงเป็นไก่ตาแตกกันเลยครับ ว่าทำไมผมต้องบังคับมัน มันยังนั่งนิ่งไม่ยอมลุกมาหาผม
"หรือมึงจะให้กรูลุกไปอุ้มมึงมานั่งห๊ะ?!"
"เห้ยยย....ไอ้เท็น ใจเย็นมึง มึงไปบังคับน้องมันทำไมว่ะ" ไอ้กันต์มันถามผมครับ
"เออๆ...เฮียใจเย็นก่อนนะ ผมว่าค่อยๆ พูดกันดีกว่าครับ อย่าไปบังคับไอ้ฟรอนท์มันเลยเฮีย"
"ทำไมกูจะทำแบบนี้ไม่ได้? ก็มันเป็นแฟนกรูมันก็ต้องทำตามที่กูบอกซิว่ะ!"
--" บอกเลยว่าเงียบกันทั้งโต๊ะ มดตดยังได้ยินเลยครับตอนนี้ ส่วนไอ้เด็กแสบอ้าปากค้างไปเรียบร้อยแล้วครับ คงไม่คิดว่าผมจะประกาศกลางโต๊ะกินข้าวอย่างนี้ และที่สำคัญมันยังไม่ได้ตอบตกลงผมหรอกครับ แต่ผมมัดจำไว้แล้ว นั้นคือบทสรุปแบบไม่ต้องการคำตอบ
"มึง....มึงบ้าไปแล้วเหรอ?" มันทำหน้าตาตื่นตกใจสุดๆ
"ไอ้เท็นมึงพูดจริงเหรอว่ะ? เรื่องที่น้องเขาเป็นแฟนมึงอ่ะ?!" ไอ้กันต์ที่ตั้งสติได้ถามผมคนแรกครับ
"อืม" ผมตอบมัน
"ไอ้สัดด....อย่างที่กูคิดไว้เลย ว่ามึงต้องแอบกกผู้ชายไม่ยอมบอกพวกกู มึงแน่มากสาดดด" ไอ้ปอมันพูดครับ
"ว่าแต่มึงเปลี่ยนรสนิยมตอนไหนว่ะ ไม่เห็นบอกพวกกูเลยนะสาดดด"
"ยินดีด้วยครับน้องฟรอนท์ น้องเป็นคนแรกเลยนะที่ไอ้เท็นมันเปิดตัวว่าเป็นแฟนมัน ฮ่าๆๆๆ" ไอ้แม็คมันพูดครับ
"เฮียยยย.....มันคืออะไร ช่วยบอกผมที?" ไอ้ดิวมันพูดครับ ส่วนเพื่อนมันสองคนอ้าปากค้างอยู่ พร้อมพยักหน้าอยากได้คำตอบที่ไอ้ดิวมันถามผม
"ก็ไม่มีอะไร กูก็แค่จะให้เพื่อนมึงมาเป็นแฟนกูก็แค่นั้น"
--" "จิงเด่ๆ" ประสานเสียงกันเลยครับงานนี้
"มึงเป็นบ้าอะไร กูไปตกลงเป็นแฟนมึงตอนไหนไอ้บ้า" เพื่อนมันหันไปมองมันครับ
"ก็ตกลงเมื่อคืนไง....แล้วก็วันนั้นที่...." อุ๊บ มันวิ่งมาปิดปากผมไว้ครับ แล้วส่งสายตามาว่า (เมิงอย่าได้ริอาจพูดออกมานะ ไม่งั้นกรูจะฆ่ามึง) ผมเลยจับท้ายทอยมันเพื่อให้หน้ามันเข้ามาใกล้หน้าผม แล้วกระซิบใส่หูมันว่า "ถ้ามึงไม่โวยวายเชื่อฟังกรู กูจะไม่พูดเรื่องคืนนั้น"
มันตาโต คิ้วขมวด หน้าดูโกรธผมมาก แล้วมันก็วิ่งหนีไปเลยครับ
"เห้ยย...พวกมึงกรูไปง้อแฟนกรูก่อนนะ เดี๋ยวมา" แล้วผมก็วิ่งตามมันไปทันทีครับ
"หยุดนะฟรอนท์.....หยุดวิ่งเดี๋ยวล้ม" เออกรูยังมีเวลามาห่วงว่ามาจะล้ม มันยังวิ่งต่อไป ผมวิ่งตามมันจนทันจับรวบตัวมันแล้วอุ้มขึ้นพาดบ่าผมซะเลย
"ปล่อยนะเว่ย.....ปล่อยกรูลง" มันทั้งทุบหลังผม ทั้งโวยวายคนหันมามองกันเพียบเลยครับ แต่ผมรึจะอาย หึหึ
ผมอุ้มมันขึ้นมาที่ชั้น 8 เดินตรงไปยังห้องผม เปิดประตูห้องแล้วเข้าไปยังห้องนอน แล้วปล่อยมันลงบนที่นอน มันรีบลุกขึ้นนั่งอย่างรนราน
"มึงพากูเข้ามาห้องมึงทำไม? กรูจะกลับบ้าน" ตัวมันเริ่มสั่นครับ ไม่รู้กลัว หรือโกรธกันแน่
"กูพามึงเข้ามาเคลีย์สถานะให้ชัดเจนไง ว่ามึนต้องเป็นแฟนกรู"
"ทำไม? เพราะอะไรมึงถึงทำแบบนี้ มึงโกรธกรู มึงต้องการจะแก้แค้นกรูใช่ไหม?"
"เปล่า... กรูไม่ได้โกรธมึงหรือจะแก้แค้นมึง"
"แล้วทำไม มึงทำเพื่ออะไร มึงต้องการอะไรกันแน่"
"กูแค่รู้สึกว่ากูชอบมึง อยากคบกับมึง อยากเป็นแฟนกับมึง!" ผมตอบมันครับ
"คือ...คือ? แต่กูเป็นผู้ชาย แล้วกูก็ไม่เคยชอบผู้ชายด้วยกัน ไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อน" มันพูดเสียงเบาครับ แถบจะไม่ได้ยิน
"ไม่เห็นจะเป็นไร มึงก็คบกูเป็นแฟนผู้ชายคนแรกของมึง เพราะกูก็จะมีมึงเป็นแฟนคนแรกของกู ที่เป็นผู้ชาย"
"มึง" มันหน้าแดงมากเลยครับตอนนี้ ก้มหน้าหลบผม ไม่กล้าสบตากับผม หึหึ น่าร๊ากกกก
"แต่......."
"ไม่ต้องมีแต่...." ผมนั่งลงบนที่นอน ดึงตัวมันมานั่งบนตักผม โดยที่เรานั่งหันหน้าเข้าหากัน มองดูมันใกล้ๆ อย่างนี้ มันหน้าตาน่ารักดีนะครับ มันขัดขืนผมเล็กน้อย ผมจึงเอาแขนทั้งสองข้างโอบกอดที่เอวมันไว้ไม่ให้ดิ้น มันก้มหน้าอย่างเดียวครับ พอมันหยุดดิ้นผมก็เอามือข้างขวาไปจับหน้าให้มันเงยหน้าขึ้น มันหน้าแดงอีกแล้วตอนนี้แดงไปถึงหูเลยครับ น่าร๊ากกก กรูคลั่งมึงนะเนี้ยะ พอมันสบตาผม ผมเลยพูดออกไปว่า
"คบกับพี่นะครับฟรอนท์" อ๊ากกกก กรูเขิลตัวเอง
มันคงจะต้องอายหนักกว่าเดิมครับงานนี้ ขนาดผมว่าผมหน้าด้านล่ะ ยังอายเลย มันพยายามจะหันหน้าหนี ผมก็จับหน้ามันหันกลับมาอีก
จุ๊บ..จุ๊บ..จุ๊บ ผมจุ๊บปากมันติดกันสามครั้งแบบไม่ล่วงล้ำ
“ทำบ้าอะไรเนี๊ยะ" มันพูดออกมา
"ก็จุ๊บปากแฟนผิดด้วยเหรอ?"
"ผิด....เพราะกรูยังไม่ได้ตกลงจะคบกับมึง"
"อ่าว...ไหงงั้นอ่ะ ไม่อยากคบกับพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"ก็...ก็" มันอ้ำอึ้งครับ หึหึ
"มาเป็นแฟนพี่นะครับ" (อ๊ากกกก ไรท์ขอหลบไปตายแป๊บ เขียนเองเขิลเอง)
"ฟรอนท์ยังไม่ต้องชอบพี่กลับก็ได้ แค่ฟรอนท์ตกลงคบกับพี่ พี่จะทำให้ฟรอนท์รักพี่เอง....นะครับ?" ผมบอกกับมัน
"แล้วถ้า....?" มันยังพูดไม่จบครับ ผมพูดสวนไปก่อน
"แล้วถ้าฟรอนท์ไม่ชอบพี่ พี่ก็จะปล่อยฟรอนท์ไป...แต่พี่เชื่อนะว่าพี่สามารถทำให้ฟรอนท์รักพี่ได้ หึหึ"
มันทำท่าคิดครับ คิดอยู่นานพอสมควร เอิ่มมม....อย่าคิดนานฟรอนท์ เดี๋ยวเท็นน้อยจะตื่นก่อน ฟรอนท์จะลำบากนะคราวนี้ มันมองมาที่ผมอีกครั้ง แล้วก็พยักหน้าขึ้นลงเบาๆ ผมยิ้มออกทันที
"อืม"
"อืม" คือ? ผมถามมันครับ
"อืมมม" เสียงดังกว่าเดิม
"อืม" คือ? หึหึ
"ก็ตกลงไง อืมที่แปลว่า "ตกลง" หรือแปลว่า "โอเค" อ่ะ
มันเริ่มโวยวายครับที่ผมแกล้งมัน
"แต่ฟรอนท์ต้องสัญญากับพี่ก่อนนะ?"
"สัญญาอะไร?" มันถามทันที
"สัญญาว่าจะไม่ทำตัวน่ารักไปกว่านี้ เพราะถ้าพี่เห็นพี่คงอดใจไม่ไหว หึหึ"
"จะบ้าเหรอ...." มันเขิลจนจะเป็นทองม้วนแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ
"แล้วจะปล่อยได้รึยัง? หิวข้าว" 55555 ผมขำเลยครับ คนอะไรน่ารักได้โล่
"ป่ะ งั้นพี่พาลงไปกินข้าว"
ผมปล่อยมันลงจากตักผม อ๊ะๆ แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะจูบรับขวัญมันนะครับ
"ฟรอนท์ เดี๋ยวก่อน.."
มันกำลังจะลุกขึ้นผมก็จับตัวมันทันที จับมันนั่งท่าเดิมครับ ผมชอบท่านี้จังให้มันนั่งบนตักผม หันหน้าเข้าหาผม มันทำให้ผมกับมันได้เห็นหน้ากันใกล้ๆ ผมเริ่มกดริมฝีปากของผมแตะที่ปากนุ่มๆ ของมัน กดจูบลงที่ปากบนไล่ลงมาที่ปากล่างอย่างช้าๆ แล้วมาหยุดที่กลางปาก ผมบดปากผมเข้ากับปากมันอย่างนิ่มนวล จูบย้ำอยู่อย่างนั้นแล้วเพิ่มแรงกดตามอารมณ์ มันเผยปากเล็กน้อยทำให้ผมสามารถแทรกลิ้นเข้าไปในปากมัน ผมตวัดลิ้นกวาดชิมรสหวานจากปากของมัน ลิ้นร้อนของผมตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กของมันอย่างหยอกล้อ มันจูบตอบผมบ้าง แต่ส่วนมากผมจะเป็นคนนำครับ ผมจูบกับมันนานพอสมควร จนไม่เริ่มจะหายใจไม่ทัน มันทุบที่อกผมเบาๆ ให้ผมรู้ตัว ผมค่อยๆ ผละปากผมออกมา มันรีบโกยอากาศเข้าหายใจ ตาของมันเยิ้มได้อารมณ์มากครับ ผมนั่งมองมันอยู่อย่างนั้นจนมันรู้สึกตัวว่ากำลังโดยจ้องมองอยู่ มันหันมาสบตากับผม ทำเอาผมแทบคลั่ง ผมเอามือจับหน้ามันให้เข้ามาใกล้แล้วกดจูบลงที่ปากมันโดยไม่ล่วงล้ำ จูบลงที่จมูกมัน คิ้วมัน แก้มมันอยู่อย่างนั้นหลายครั้ง
"หมันคี้ยวว่ะ... จุ๊บๆๆๆ" อดใจไว้ไม่อยู่จริงๆ ครับ
"พอแล้วจะจูบทำไมหนักหนา ช้ำหมดแล้ว....ไปกินข้าวได้ยัง" มันถามตบท้ายได้ตลกมากสงสัยมันจะหิวจริงๆ ครับ
"ป่ะ...ไปกินข้าวกัน" ผมเดินจูงมือพามันเดินลงไปกินข้าวครับ สั่งมากินที่โต๊ะส่วนตัวไม่ไปนั่งกินรวมกับคนอื่น ตอนแรกมันจะขัดครับ แต่ก็ทำตามผมในที่สุด น่ารักเนอะเด็กคนนี้ เห่อครับ เห่อแฟนตัวเอง
ส่วนเพื่อนๆ ผมกับเพื่อนมันไปเที่ยวกันแล้วครับ ไอ้กันต์มันโทรมาบอกว่าปล่อยให้พวกผมเคลีย์กันให้พอใจ ส่วนพวกมันก็ไปเที่ยวตามประสาคนโสด นิสัยดีไหมล่ะครับเพื่อนผม ส่วนผมนะเหรอครับ ตอนนี้กำลังพาฟรอนท์เดินชมทั่วๆ โรงแรมพ่อผม เพราะผมไม่อยากออกไปไหนล่ะ อยากใช้เวลาอยู่กับมันเยอะๆ ผมพามันเดินเสร็จจนเกือบบ่ายโมงครับ ผมจึงพามันมาทานข้าวกลัวว่ามันจะหิวครับ เราก็นั่งเงียบบ้าง คุยบ้าง ส่วนมากจะเป็นผมที่ถามครับ แล้วให้มันตอบ ตอบแบบอายๆ คงยังไม่ชิน ผมต้องให้เวลามันปรับตัวซะหน่อยครับ
แล้วทำให้มันรักผม..........
************************************
พารท์ ฟรอนท์ สั้นๆ
ไอ้บ้านี่มันเดินตามผมมาทำบ้าอะไรไม่รู้ เห้ยยย มึงจะทำอะไร มันเอาหน้ามันใกล้ผมครับ แล้วบอกให้ผมคบกับมันเป็นแฟน อึ้งซิครับงานนี้ ใครจะไปยอม ยอมก็บ้าแล้ว แต่ทำไมใจผมถึงเต้นแรงอย่างนี้ล่ะ แล้วมันก็ขโมยจูบผม ผมอยากขัดขืนครับแต่สู้แรงมันไม่ได้ มันจูบจนผมเคลิ้มตามมัน จากรุนแรงเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนสุดท้ายก็จบที่จูบแบบอ่อนโยน หัวใจผมเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาครับ หลังจากมันผละปากมันออกจากปากของผม ผมก็ผลักมันแล้ววิ่งหนีเข้าห้องผมทันที
ผมเข่าอ่อนทรุดลงหน้าประตูเลยครับ ทำไมผมถึงตื่นเต้นมากมายขนาดนั้น ผมจับที่ปากตัวเอง สัมผัสนี้จากมันทำให้ผมหวั่นไหวหลายต่อหลายครั้ง เวลามันสัมผัสผม ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าผม ผม....กำลังชอบมัน? คงไม่ใช่หรอกมั้ง เพราะมันคงไม่ได้คิดอะไรกับผม อาจจะแค่แกล้งผมเล่น แก้แค้นผมเรื่องที่ผมเคยทำให้มันไม่พอใจ มันคืออะไรกันแน่ มันต้องการอะไรจากผม?
ผมพยุงตัวเองลุกไปนั่งบนเตียง คิดวนไปวนมาก็คิดไม่ออก แค่รู้สึกใจเต้นแรงทุกครั้งพอคิดถึงตอนที่มันจูบผม มันทำดีกับผม บางครั้งมันก็โหดร้ายกับผม ดุผม ผมสับสนมากครับ ผมหยุดความคิดไว้แค่นี้ ลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำและเตรียมจะเข้านอน แต่นอนไม่หลับ ภาพของมันก็วนเวียนมาอยู่ในความคิดผมอีกครั้ง ไม่รู้ผมหลับไปตอนไหนครับ เช้ามาไอ้ดิวก็มาเคาะห้องเรียกไปกินข้าว
พวกผมเดินไปห้องอาหารเพื่อทานข้าว เดินคุยกันไปเรื่อยๆ จนถึง มันมองมาที่ผมครับ ผมไม่กล้ามองหน้ามัน ผมทำเป็นไม่สนใจมัน มันเรียกผม บังคับผมให้ไปนั่งข้างมัน ผมไม่ทำตามมันเลยประกาศกับทุกคนว่าผมเป็นแฟนมัน ผมเถียงกับมันอยู่นานแต่รู้สึกไม่ชนะ ตอนนี้หัวผมมึนๆ ครับใครพูดอะไรมาไม่ได้เข้าหูผมเลย จนมันกำลังจะพูดเรื่องคืนนั้น ผมรีบวิ่งเอามือไปปิดปากมันเพื่อไม่ให้มันพูดออกมา "ถ้ามึงไม่โวยวายเชื่อฟังกรู กูจะไม่พูดเรื่องคืนนั้น" นั่นแหละครับสิ่งที่ผมได้ยิน ผมสับสน ทำอะไรไม่ถูก เลยวิ่งหนีออกมา ผมจะกลับบ้านครับ ไม่อยู่แล้วขอกลับไปตั้งหลักก่อน มันวิ่งตามผมมาครับ อุ้มผมขึ้นพาดบ่าแล้วพาเข้ามาในห้องของมัน
ผมเถียงอยู่กับมันสักพัก แต่พูดอะไรออกไปก็รู้สึกแพ้ไปหมด ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อ มันดึงผมขึ้นไปนั่งบนตักมัน หันหน้าเข้าหามัน ผมทำตัวไม่ถูกอายหนักกว่าเดิม อายมากครับ จนมันพูดว่า มันรู้สึกดีกับผม อยากคบกับผมเป็นแฟน อึ้งครับ มันกำลังแกล้งผมแน่ๆ หลังจากนั้นผมตอบโต้กับมันแบบงงๆ จับใจความสิ่งที่ตัวเองพูดไปไม่ได้ จนมันบอกผมว่า "มาเป็นแฟนกับพี่นะครับ" ผมตาค้างเลยครับ มันบอกผมว่ายังไม่ต้องชอบมันตอบ แต่มันจะทำให้ผมรักมัน มันจูบผม แล้วก็จูบผม บอกชอบผม อยากเป็นแฟนกับผม แล้วผมก็ดันตอนตกลงมันไป นี่แหละครับเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม ทำให้ผมใจเต็นแรง สับสน ทำตัวไม่ถูก
ทำไมผมถึงรู้สึดีที่มันบอกชอบผม?
ทำไมผมต้องใจเต้นแรงที่มันสัมผัสตัวผม?
ทำไมผมต้องรู้สึกชอบที่มันพูดเพราะๆ กับผม?
"ผมชอบมันใช่ไหมครับ....?!"
"มันจะทำให้ผมรักมันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม?
********************************* TBC.
ตอนต่อไปไม่ต้องบอก คงพอจะเดากันออกเนอะ ว่าป่ะ
:hao6: :hao6:
-
:o8: :o8: :o8:
-
:impress2: ตกลงเป็นแฟนกันแระแถมมีใจให้กันด้วย
-
อุตะ ! พี่เท็นนนน ยกนิ้วให้เฮียเลยเว้ยเห้ย 55555
-
คำเตือนก่อนอ่านกรุณาพกถุงเลือดไว้ข้างตัวนะจ๊ะ
เพราะถ้าอ่านแล้วเลือดคุณอาจจะหมดตัวได้ หุหุ
:haun4:
ตอนที่ 15 หัวหิน 2-2 / รักจัดหนัก (NC 18++)
"ฟรอนท์....ไปว่ายน้ำกันม่ะ" ถามได้แอ๊บแบ้วมากรู ความรับมันทำให้ตาบอดด กร๊ากกก
"ไม่ดีกว่า ไม่อยากว่าย" มันบอกครับ
"เหอะนะๆ ว่ายน้ำกัน นะๆๆๆ ฟรอนท์นะ" ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก หึหึ ผมอ้อนมันอยู่นานครับ ในที่สุดมันยอมผม น่ารักที่สุดอ่ะ แฟนผมคร๊าบบบ แฟนผม... เราขึ้นไปเปลี่ยนชุดบนห้องครับแล้วเดินลงมาข้างล่างเพื่อจะไปว่ายน้ำกัน ว่ายน้ำๆๆ จะตื่นเต้นทำไม พวกผมใส่กางเกงว่ายน้ำแบบขาสั้นนะครับ ถ้าจะให้ใส่ขาเว้าคงจะไม่เหมาะ ผมกำลังคิดอารายย.. พวกผมเดินมากันที่สระวางของใช้ไว้บนเตียงอาบแดดข้างสระครับ ผมกำลังถอดเสื้อเพื่อจะลงไปว่ายน้ำ แต่ต้องชะงัก
"เห้ยยย......ฟรอนท์ ไม่ต้องถอดเสื้อ อย่าถอดใส่ไว้นั่นแหละ" มันทำหน้างงๆ ครับ
"ทำไมล่ะ ก็จะว่ายน้ำก็ต้องถอดเสื้อดิ" มันบอกครับ
"ไม่ได้ๆๆ ใส่เสื้อว่ายก็ได้ ไม่ต้องถอด"
"อ่าวแล้วคนดูแลเขาจะไม่ว่าเหรอ ใส่เสื้อลงไปในสระอ่ะ?"
"ใครจะกล้ามาว่าล่ะ ใส่ลงไปนั้นแหละ" มันทำหน้างงครับ มันคงลืมนึกไปว่ามันกำลังอยู่กับใคร
"ใส่เสื้อว่ายมันน่ารำคาณอ่ะ ทำไมถึงไม่ให้ถอดล่ะ?" มันถามกลับ
"ก็ไม่อยากให้ใครเห็นนิ อยากเก็บไว้ดูคนเดียว หึหึ" เห็นแกตัวสุดๆ เลยครับ กรูหวงเว่ยย
มันหน้าแดงทันทีและไม่ถามผมอีกเลยครับ หึหึ ผมกับมันว่ายน้ำไปก็แกล้งมันไป มันสำลักน้ำอยู่หลายทีครับ แอบถีบผมกลับบ้างที่ผมไปแกล้งมัน
"เห้ยยย.....มึงอย่าดึงขาดิ" ผมแกล้งดึงขามันไว้ให้มันว่ายต่อไม่ได้"
"ฟรอนท์ เรียกพี่เท็นดิ อย่าเรียกพี่ว่า "มึง" ไม่น่ารักเลยนะ"
"ก็กูไม่ชินนิ"
"งั้นเรียกชื่อเฉยๆ ก็ได้ อย่างเรียกพี่ว่ามึงก็พอ"
"เออๆ จะพยายามแล้วกัน"
"ต้องอย่างนี้ซิถึงจะน่ารัก" ผมดึงขามันแล้วจับตัวมันเข้ามากอด น่ารักอย่างนี้ต้องให้รางวัล
"เห้ยยย ปล่อยๆๆ คนมองอยู่อายคนอื่นเขาบ้าง" มันดิ้นหลุดไปแล้วว่ายน้ำหนีผมครับ หึหึ
เราเล่นๆ แกล้งๆ กันอยู่สักพัก เสียงสวรรค์ของผมก็หายไป
"เห้ยๆๆๆ พวกมึงสองคนอ่ะ ขึ้นมาด่วนเลย" พวกมันกลับมาแล้วครับ
ไอ้ตัวแสบว่ายไปที่ขอบสระแล้วครับ มันคงจะขึ้นไปหาเพื่อนของมัน ผมรีบว่ายตามไปคว้าเอวมันไว้ยังไม่อยากให้ขึ้นไปเลยครับกำลังสนุกเลย
"จับทำไม จะขึ้นแล้ว"
"เดี๋ยวซิยังสนุกอยู่เลย อย่าเพิ่งเลิกนะ" มันทำหน้างอนิดหน่อยครับ
"ขึ้นมาทั้งสองคนนะแหละสาดด...ถ้าไม่ขึ้นมาเดี๋ยวกูนิแหละจะลงไปคุยกับมึงในน้ำเอง" ไอ้แม็คมันพูดครับ ส่วนคนอื่นๆ ยืนกอดอกแล้วหันมามองพวกผมอย่างกดดัน
"เออๆๆ ขึ้นล่ะสัดด ขัดใจกรูจริงๆ พวกมึงเนี๊ยะ" ผมต่อว่าพวกมันแบบไม่จริงจังนัก
ผมกับไอ้ตัวแสบขึ้นจากสระแล้วแล้วนะลงที่เก้าอี้พร้อมกับหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดตัวผมเสร็จ ก็เช็ดให้มันต่อ แล้วพวกมันก็รวมใจกันรัวคำถามเข้ามาเลยครับ
"เฮีย....ไปคบกันไอ้ฟรอนท์มันตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ?" ไอ้ดิวถาม
"มึงไปชอบน้องมันตอนไหนว่ะ?" อันนี้ไอ้แม็คครับ
"ใช่น้องเขารึป่าวว่ะ ที่มึงโทรมาปรึกษากรู?" ไอ้ปอมันถาม
"พี่ไปชอบไอ้ฟรอนท์มันตรงไหนอ่ะ ไม่เป็นมีอะไรน่าดึงดูดเลย?" อันนี้คือคำถามรึป่าวครับน้องปริ้น หึหึ
"แล้วพี่จริงใจกับเพื่อนผมแค่ไหน ถึงมาขอคบกับมัน?" คำถามของไอ้อิงค์คงตรงใจหลายๆ คนซินะ
"หยุดๆๆๆ พวกมึงเลิกถามได้แล้ว ฟรอนท์มันอายจนจะมุดดินหนีพวกมึงแล้วเนี๊ยะ" ผมบอกกับพวกมันเพราะตอนนี้ไอ้ตัวแสบคงอยากจะแทรกแผ่นดินหนีแล้วครับ หน้ามันแดงได้อีก ก้มหน้ามองพื้นอย่างเดียวเลย ส่วนผมนะเหรอ หึหึ อายที่ไหน ด้านได้อายอดคร๊าบบบ
"กูต้องตอบพวกมึงไหม?" พวกมันพร้อมใจกันตอบ
"ต้องตอบ"
"ก็ไม่มีอะไรมาก กูก็แค่รู้สึกชอบมัน อยากลองคบกับมันดู มันไม่ได้โดดเด่นกว่าคนอื่นหรอก แต่มันน่ารัก มันทำให้กูรู้สึกว่าอยากอยู่ใกล้ๆ มัน อยากเจอหน้ามัน อยากให้มันมาอยู่ใกล้ๆ กูตลอดเวลา ถามว่ากูชอบมันตรงไหน กูบอกออกมาไม่ได้ว่ะ ถ้าพวกมึงอยากรู้ก็รอดูกันเอาเอง แล้วก็ดูว่ากูจะทำอะไรเพื่อมันบ้าง"
ทุกคนเงียบ ดูเหมือนกำลังอึ้งกับคำตอบของผมอยู่ คงไม่คิดว่าคนอย่างผมจะพูดอะไรอย่างนี้ออกมา เพราะปกติผมจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดหรือออกความคิดเห็นทำได้ดีที่สุดก็แค่รับฟังและที่สำคัญผมไม่เคยให้ความสนใจกับใครเป็นพิเศษครับ
"โหหห.....เฮีย ซึ้งว่ะ ครั้งแรกเลยนะเนี๊ยะที่ผมได้ยินเฮียพูดอะไรแบบนี้"
"ถ้าพี่ชอบมันจริงๆ ก็ดูแลเพื่อนผมดีๆ แล้วกัน อย่าทำให้มันเสียใจนะพี่" เป็นงานเป็นการอย่างนี้ไอ้อิงค์เท่านั้นครับที่พูดเป็น เพราะดูมันมีความคิดกว่าคนอื่น หึหึ
"เออใช่ กูนิอึ้งแดกเลยไม่คิดว่ามันจะคบใครจริงจัง ปกติแมร่งงเห็นเอาแล้วทิ้งไปทั่ว" --"
"ไอ้สัดแม็ค" ผม ไอ้กันต์ ไอ้ปอ ประสานเสียงกันด่าเลยครับ ไอ้ฟรอนท์ถึงกับมองตาขวางทันที
"กูขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ" มันพูดครับแล้วเดินไปอย่างไว ผมวิ่งตามทันที
"ฟรอนท์ๆ เดี๋ยวก่อน รอด้วยๆ โกรธเหรอ?"
"ป่าวนิ ทำไมต้องโกรธ"
"ไม่โกรธแล้วเดินหนีทำไมอ่ะ รอด้วยดิ" ผมเดินตามมันขาแทบขวิดเลยครับ จะเดินเร็วไปไหน
"ก็บอกว่าไม่ได้โกรธ จะไปทำอะไรกับใครก็เรื่องของมึงดิ ไม่เกี่ยวกับกรูซะหน่อย"
"ฟรอนท์ หยุดก่อน" ผมวิ่งไปจับแขนมันไว้ครับ มันหันหน้ามามองผม
"เมื่อก่อนพี่อาจจะทำอย่างที่ไอ้แม็คมันพูดก็จริง แต่ต่อไปนี้พี่มีฟรอนท์เป็นแฟนแล้ว พี่ก็จะไม่ไปยุ่งกับคนอื่น พี่จะมีแค่ฟรอนท์คนเดียวนะ พี่สัญญา" มันนิ่งครับ
"ก็เรื่องของพี่ดิ" อุ๊บมันเอามือปิดปากตัวเองครับ
แล้วมันก็เดินหนีผมเข้าห้องไป "อุ๊ยต๊ะ มันเรียกผมว่า "พี่" คึคึ" ส่วนผมก็เข้าห้องตัวเองไปอาบน้ำบ้าง พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็มาเคาะประตูหน้าห้องมัน
ก็อกๆๆ ก็อกๆๆ
"เออๆๆ มาแล้ว ไอ้ปริ..ปริ้น" มันเปิดห้องมาก็ตกใจที่เป็นผมไม่ใช่เพื่อนมัน ผมเดินเข้าไปในห้องทันที
"เห้ยพี่เข้ามาทำไม?"
มันถามผม แต่ผมไม่ตอบแล้วเดินไปนั่งที่ปลายเตียงแล้วมองมัน ตอนนี้มันยังไม่ได้แต่งตัวครับ ใส่แค่ผ้าขนหนูคาดเอว ตามตัวมันมีหยดน้ำเกาะอยู่ ผมกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ มันก้มมองตัวเองทันทีเพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองอยู่ในชุดที่ล่อแหลมมาก มันเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ค้นเสื้อผ้ากำลังจะเอาออกมาใส่ ผมเดินเข้าไปกอดมันที่ด้านหลัง
"หายโกรธพี่รึยัง?" หึ
"ผมไม่ได้โกรธ พี่ปล่อยผมก่อนผมจะใส่เสื้อผ้า"
"ไม่โกรธพี่แล้วจริงๆ นะ?" ผมถาม
"อืม....ไม่ได้โกรธแล้ว"
"ไม่ได้โกรธแล้ว แสดงว่าก่อนหน้านี้โกรธใช่ป่าว"
ผมจับตัวมันหันมาหาผม "งั้นก็ดีแล้วที่หายโกรธพี่" ผมกดจูบลงที่ปากของมัน กดจูบที่ปากบนแล้วก็จูบลงอีทีที่ปากล่าง กดจูบลงย้ำๆ ช้าๆ อยู่อย่างนั้นจนทั่วปากของมัน ตัวมันสั่นครับ ผมกระชับกอดมันแนบตัวผมมากขึ้น ปากผมก็ยังจูบปากมันอยู่ ผมเริ่มจูบมันแรงขึ้น แรงขึ้น มันเผยปากเล็กน้อย ทำให้ผมได้ส่งลิ้นเข้าไปชิมรสหวานในโพรงปากของมัน
"อืมมม...." ผมครางออกมา
ผมกวาดลิ้นเพื่อชิมรสหวานรอบๆ โพรงปากมัน ลิ้นผมตวัดหยอกล้อลิ้นเล็ก มันก็จูบตอบผม มือผมเปลี่ยนจากกอดมาเป็บลูบไล้ไปทั่วลำตัวมัน ผมอุ้มมันขึ้นพามันไปที่เตียงโดยที่ปากเราไม่หายออกจากกัน ผมวางมันลงที่เตียง จูบแลกลิ้นกันอย่าเมามันส์ มือผมก็ลูบไล้วนอยู่หน้าอกของมัน ลงต่อไปที่หน้าท้องอันแบนเรียบ แล้วมือผมก็ลื่นลงไปปลดผ้าเช็ดตัวมันออก เปลี่ยนจากจูบปาก เลื่อนปากไปงับที่หูมันเบาๆ ให้มันสยิวเล่นๆ มันกำลังขนลุกซู่เลย ไล่ปากต่อลงมาไซ้ที่ซอกคอ หอมมากครับ ได้กลิ่นสบู่อ่อนๆ ผมจูบไล่จากซอกคอลงมาจดถึงหัวนมสีสวย
"อ๊ะ...อย่าพี่เท็น" ผมกัดลงไปที่หัวนมมันเบาๆ พอให้มันสะดุ้งแล้ววนลิ้นเลียรอบๆ
"อืมมมม....อย่าพี่เท็น อ่าาาา"
ผมกัดพร้อมกับเลียหัวนมมันสลับกันทั้งสองข้าง มือผมอีกข้างเลื่อนลงไปจับที่น้องชายของมัน ตอนนี้น้องชายของมันเริ่มขยายตัวแล้วครับ
"อ่าาาาา.... อ๊ะ พี่เท็นอย่า" เสียงมันหวานมากครับ กระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีทีเดียว
"แป๊ปเดียวนะ พี่สัญญา พี่จะทำแค่ข้างนอกนะครับ"
ผมขึ้นไปจูบปากมันอีกครั้ง จูบอย่างเร้าร้อน มือผมก็รูดน้องชายมันขึ้นลงเริ่มจากช้าๆ เปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊ะะๆๆ พี่เท็น เร็วอีกๆ ซี๊ดดดด จะไม่ไหวแล้ว" ผมเร่งมือให้มันตามคำขอครับ
"อ๊ะะๆๆ... พี่เท็น พี่เท็น อ่าาาาา....." มันกระตุ๊กอยู่สองครั้งก็ปล่อยน้ำสีขุ่นออกมา ผมส่งมันไปฝึงฝั่งแล้วครับ แต่ตอนนี้เท็นน้อยกำลังปวดมากๆ
"ดีไหมครับ" ผมถาม
"แฮ่กกๆๆ พี่เท็น" มันเรียกผมพร้อมทำตาเยิ้มใส่ผม "ต่อไปงั้นก็...."
ปังๆๆๆ ปังๆๆๆ "ไอ้ฟรอนท์โว้ย เปิดประตูหน่อยโว๊ยยย" เพื่อนมันมาตามซะง้านน มันมองหน้าผม ผมทำหน้าหงุดหงิดมาก คือกูค้างไง กูยังไม่ได้ปลดปล่อย สาดดดด
"ไอ้ฟรอนท์.....เปิดประตูโว้ยยยย ลงไปแดกข้าวกูหิววว" มันไม่รู้จะทำยังไงหันไปดูที่ประตูที หันมามองหน้าผมที สลับกัน
"ไปเปิดประตูให้เพื่อนเถอะ เดี๋ยวพี่ขอเข้าห้องน้ำแป๊ป" แล้วผมก็เดินเขาห้องน้ำไปต้องทำให้เท็นน้อยสงบซะก่อน สัดดเอ๊ยย มารจริงๆ ผมได้ยินเสียมันกำลังพูดบอกเพื่อน
"เออ...เดี๋ยวกูตามลงไป แต่งตัวแป๊ป" มันบอกเพื่อนของมันครับ
ผมจัดการเท็นน้อยเสร็จก็เดินออกมาเห็นมันนั่งรออยู่ปลายเตียงมันกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา
"เออๆๆ...คือ"
"ป่ะ ไปกินข้าวกัน" มันมองหน้าผมหงอยๆ ครับ ผมเลยเดินไปจับมือมันและจูงมือมันลงไปกินข้าว มันก็เดินตามผมเงียบๆ ครับ คงไม่รู้จะพูดอะไรดี ผมกับเพื่อนๆ พากันไปกินข้าวที่ร้านอาหารริมทะเล ร้านนี้ผมมาประจำ เพราะอาหารอร่อย บรรยากาศดีครับ พวกผมสั่งอาหารมาหลายอย่างจนเต็มโต๊ะ รวมไปถึงอาหารทะเลด้วย
"กินกุ้งไหม เดี๋ยวพี่แกะให้" มันพยักหน้าตอบครับ
"โหๆๆๆ เกินหน้าเกินตาไปล่ะสัด เห็นใจพวกกรูบ้างเถอะ สมาคมคนโสดแห่งชาติ
"K" ผมจัดให้มันไปหนึ่งดอกแล้วหันมาแกะกุ้งให้ฟรอนท์ต่อ พวกเรากินข้าวกันไป คุยกันไป เด็กผมพูดน้อยนั่งกินเงียบจนผิดปกติ
"เห้ยย...ไอ้ฟรอนท์มึงลืมเอาปากมาเหรอว่ะ? หรือมึงเขิลเฮียกรู ฮ่าๆๆๆ" ไอ้ดิวมันแซวเด็กผม
"กินไปเงียบๆ เดี๋ยวได้แดกตรีนกูแทนข้าวหรอก" ผมพูดบอกกับมัน
"โหหห เฮีย...ไรหว้า แค่นี้ก็ไม่ได้ ได้ใหม่แล้วลืมเก่าๆ แบบผมเลยนะ ฮ่าๆๆ" ผมแจกถีบมันไปหนึ่งทีใต้โต๊ะครับเพราะผมกับมันนั่งตรงข้ามกัน พวกเพื่อนผมและเพื่อนมันหัวเราะกันใหญ่ พอพวกผมกกินข้าวเสร็จก็มืดแล้วครับใช้เวลานานพอสมควร เราเลยตกลงกันว่าจะไปต่อที่ผับกัน ขาดไม่ได้เลยเรื่องนี้สำคัญมากๆ สำหรับพวกมัน เพราะนอนคนเดียวพวกมันคงจะเหงา หึหึ พวกเราพากันมาที่ผับแห่งหนึ่ง คนเยอะมากครับอาจจะเป็นเพราะเป็นวันหยุดด้วยก็ได้ พวกผมกินเหล้าไป เพื่อนผมก็ม้อสาวไป ผมกับไอ้ฟรอนท์นั่งข้างกัน
"ฟรอนท์ พี่เข้าเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา" ผมเดินไปเข้าห้องน้ำและแวะสูบบุหรี่ซะหน่อยครับ พอผมเดินกลับมาที่โต๊ะก็เห็นผู้ชายคนนึงกำลังคุยกับไอ้ฟรอนท์อยู่ สัดด แฟนกู ผมเดินหงุดหงิดเข้าไปหามันทันที
"มีอะไรกัน?" ผมถาม
"เปล่า เขาแค่แวะมาทักทายเฉยๆ นะ" หึหึ สัดด มาทักทายแฟนกูเนี๊ยะนะ ผมคิดในใจ
"งั้นผมไปก่อนนะครับ ถ้าผมผ่านไปแถวนั้นผมจะแวะไปทักทายฟรอนท์นะครับ" ไอ้บ้านั่นมันพูดครับ
"อ่อ... ครับๆ" ไอ้ฟรอนท์มันตอบสลับกับมองหน้าผม ผมนั่งดื่มเรื่อยๆ เริ่มดึกแล้วครับ พวกผมก็เริ่มเมา ไอ้ฟรอนท์ก็เช่นกัน เมาเริ่มจะยืนไม่อยู่แล้วครับ
"เห้ย พวกมึงจะกลับเลยไหม?" ผมถามพวกเพื่อนๆ
"ยังว่ะ ยังอยากอยู่ต่อ" ไอ้หันต์มันบอกครับ พวกตัวที่เหลือก็พยักหน้าตอบรับ แน่ล่ะซิก็พวกมันกำลังนัวเนียกับสาวๆ ครบคู่ ได้ทุกคนเท่าๆ กันครับ
"เออๆ งั้นกูกลับก่อน เหมือนไอ้ฟรอนท์จะไม่ไหวแล้ว" ผมบอกเพื่อนแล้วหันไปมองแฟนตัวเอง
"ได้ครับเฮีย..ฝากดูและเพื่อนผมดีๆ ด้วยนะครับ" ไอ้ดิวมันพูดครับแต่หน้าซุกอยู่ที่คอผู้หญิง หึหึ
"เออ กลับดีๆ นะเว่ย ดูแลน้องมันดีๆ ล่ะ" เจอกันอีกที่ตอนเที่ยงเพื่อน ดูมันครับ ดูมันนัดเวลา ล่อซะเที่ยงวันเลยกะว่ะข้าวเช้าคงไม่กิน คงจะเปลี่ยนมากินมื้อดึกแทน
"อืม งั้นกูไปก่อน เจอกันที่โรงแรม" ผมพูดบอกทุกคนแล้วพยุงตัวไอ้ฟรอนท์ขึ้นมา เอาแขนโอบที่เอวมันไว้แล้วเดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่ลานจอดรถ
"ไหวไหมฟรอนท์" ผมถามมันครับท่าทางมันจะเมามาก หึหึ ทำให้ผมหึงยังไม่พอ ยังมาเมาทำให้ผมเป็นห่วงเพิ่มอีก มันพยักหน้านิดๆ ครับ ผมจับตัวมันนั่งในรถรัดเข็มขัดให้มันแล้วก็ขับรถออกมาทันที ผมพามันมาส่งที่ห้องมันค่อยๆ พยุงมันไปนอนที่เตียง
"เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ รอแป๊ปนึง" แล้วผมก็เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นเพื่อมาเช็ดตัวให้มันครับ ผมจับตัวมันให้นอนลงกับที่นอน มันทำตามอย่างว่าง่าย "ถอดเสื้อก่อนนะ" ผมจับมันถอดเสื้อออกเพื่อจะเช็ดตัวให้มัน ผมหันไปเอาผ้าที่เตรียมมาชุบน้ำแล้วบิดหมาดๆ เริ่มเช็ดจากหน้ามันก่อนครับ "หนาวไหม?" ผมถามมันครับ มันส่ายหน้าแล้วมองผมเช็ดตัวให้มันนิ่งๆ หลังจากเช็ดหน้ามันเสร็จผมก็ไล่ลงมาที่ลำคอของมัน มันจับแขนผมไว้แล้วมองมาที่ผม ผมก็มองตอบมัน
"เป็นอะไรหรือเปล่า ปวดหัวเหรอ? มันส่ายหน้าครับ ผมมองมันกำลังงว่ามันเป็นอะไร
"พี่โกรธผมเหรอ?" งงครับเพราะไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรมันถึงคิดว่าผมโกรธมัน
"ป่าวนิ ทำไมเราถึงคิดว่าพี่โกรธเราล่ะ?" ผมถามกลับ
"ก็....ก็ผมทำให้พี่ค้าง?" ผมยิ้มเลยครับ
"ไม่นิพี่จะโกรธฟรอนท์ทำไมเรื่องแค่นี้เอง แต่ถ้าเป็นเรื่องไอ้ผู้ชายคนที่เข้ามาคุยกับฟรอนท์ก็ว่าไปอย่าง" มันทำคิ้วขมวด หน้างงๆ
"เขาทำไมเหรอ เขาทำอะไรให้พี่โกรธเหรอ?" ใสๆ ครับ
"ก็มันจะเข้ามาจีบแฟนพี่ จะไม่ให้พี่โกรธได้ยังไงล่ะ" ผมพูดเสร็จก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
"เขาไม่ได้ทำอะไรนะ เขาแค่มาทักแล้วคุยนิดหน่อยเองอ่ะ"
"แต่พี่ไม่ชอบให้ใครมาเข้าใกล้ฟรอนท์นิ" ผมรีบพูดเลยครับ แอบอารมณ์เสียนิดหน่อย
แล้วมันก็ลุกขึ้นนั่งเอาแขนมาคล้องคอผมไว้แล้วพูดว่า "แต่ฟรอนท์ไม่ได้ไม่ชอบเขานิน่า"
"ฟรอนท์...ฟรอนท์เมารึป่าว เดียวพี่เช็ดตัวให้แล้วนอนนะ จะได้สบายตัวขึ้น" ผมบอกมันครับ แต่ใจผมนิเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วครับ จะกลืนน้ำลายยังยากเลยอารมณ์นี้ ก็มันเล่นมองผมตาเยิ้มๆ บวกกับเมานิดหน่อยตายิ่งเยิ้มหนักเข้าไปอีก
"ฟรอนท์เมานิดหน่อยเอง ไม่มาก พี่ไม่โกรธฟรอนท์นะ ฟรอนท์ไม่ได้สนใจคนนั้นจริงๆ" เอิ่ม...ฟรอนท์ครับ อย่ายั่วพี่เดี๋ยวพี่จะทนไม่ไหว
"อืม งั้นมาเดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้นะ" ปากก็บอกไปอ่ะนะ แต่ใจนิไปไหนแล้ว ไปไกลที่สุดอ่ะ แต่ต้องห้ามใจตัวเองครับ เพราะถ้าผมดื่มเหล้าแล้วเมานิ ผมจะ..ผมจะอึดเป็นพิเศษนี่ซิ กลัวจะอดใจไม่ทำอะไรมันไม่ได้ ตอนนี้ได้แต่ร้องเพลงห้ามใจของพี่ตูนไว้เป็นเครื่องเตือนใจ กร๊ากก ตอนนี้ผมก็เมาพอตัวนะ แต่ผมมีสติกว่ามัน
อุ๊ป!! แล้วจู่มันก็ประกบปากผมแล้วเริ่มจูบผม อืมม ผมดันตัวมันออก "ฟรอนท์จะทำอะไร"
"ก็ไถ่โทษที่ทำให้พี่ข้างเมื่อบ่ายไง" ผมอึ้งครับ "แต่ถ้าทำอย่างนี้พี่กลัวว่าพี่จะ..จะ อุ๊ป!! แล้วเสียงผมก็หายไปอีกครั้ง เอาว่ะแฟนอยากจะไถ่โทษก็จัดให้ซะหน่อย แล้วผมก็เริ่มจูบตอบมันครับ ตอนนี้ผมเปลี่ยนหน้าที่เป็นผู้นำเรียบร้อยแล้วครับ ผมกดปากไปที่ปากมันใช้ปากเบียดที่ปากมันเพื่อให้มันเผยปากให้ผม พอมันทำตามผมก็ส่งลิ้นร้อนของผมเข้าไปลิ้มรสหวานในปากมันทันที ผมกวาดลิ้นผนไปทั่วโพรงปากนุ่มของมัน หวานไม่สร่างเลยครับ รสจูบนี้ เราเริ่มจูบกับเร่าร้อนมากขึ้น ตวัดลิ้นหยอกล้อลิ้นเล็กของมัน
"อือออ... "
มือของผมลูบไล้ไปทั่งแผ่นหลัง ผิวเนียนเรียบของมันปลุกอารมณ์ผมได้เป็นอย่างดี มันเบียดตัวเข้าหาผมมากขึ้น ผมผละออกจากปากไปกัดที่หนูมันเบาๆ พร้อมหายใจร้อนใส่หูของมัน อารมณ์ผมกำลังพลุ่งพล่าน เท็นน้องที่กำลังหลับไหลได้ตื่นขึ้นมาเรียบร้อยแล้วครับ ผมเลื่อนหน้าลงไปไซ้ที่ซอกคอขาวของมันกัดลงไปเบาๆ เป็นรอยนิดๆ ไม่อยากทำรุนแรงครับห้ามใจอยู่บอกเลย ผมจูบไล่ลงมาจากซอกคอมาที่หน้าอกของมัน มันแอ่นหน้าอก เงยหน้าขึ้นด้วยความเสียวซ่าน ผมเริ่มเลียที่หัวนมสีชมพูน่ารักของมัน กัดที่หัวนมแล้วดูดติดปากตึงขึ้นมาเล็กน้อย
"อืมมมม...พี่เท็น"
"ครับ" ผมเผลอมาตอบรับมันเฉยเลย
ผมเลียอยู่รอบหัวนมสีชมพูน่ารักนั้นสลับกันทั้งสองข้าง แล้วจับมันขึ้นมานั่งซ้อนบนตักผม ผมจูบที่ปากแลกลิ้นกับมันอีกครั้งมือนึงกำลังปลดกางเกงเพื่อนจะถอดให้มัน อีกมือก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังมัน ร่างกายด้านล่างผมกับมันเสียดสีกับอยู่ครับผมเสียวแทบคลั่งเลยงานนี้ ผมจัดมันนอนลงแล้วถอดกางเกงให้ มันยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยให้ผมถอดได้สะดวกขึ้น ผมหันมาถอดเสื้อตัวเองออก ตอนนี้มันนั่งอยู่บนตักผมครับ แต่ตัวมันนอนราบไปกับที่นอนขาทั้งสองข้างของมันวางอยู่ข้างตัวของผม ตัวอันเปลือยเปล่าของมันทำเอาเท็นน้อยของผมปวดจนจะอยากจะร้องไห้แล้วครับ ผมก้มลงไปจูบที่หน้าท้องอันแบนราบของมัน มันเด้งตัวอย่างเสียวซ่าน ผมลากลิ้นร้อยลงมาเรื่อยๆ จนถึงฟรอนท์ของมัน ซึ่งมันตื่นพอตัวแล้วครับ ผมใช้ลิ้นเลียที่ส่วนหัว ลากลิ้นตามความยาวขึ้นลงอยู่อย่างนั้นแล้วเปลี่ยนมาเลียวนที่ส่วนหัวของมันอีกครั้ง
"ซี๊ดดด..อ่า พี่เท็น เสียว"
"หึหึ พี่จะจัดให้มากกว่านี้นะครับ"
แล้วผมก็ครอบปากไปที่ฟรอนท์น้อยทันที ใช้ปากผมรูดขึ้นลงให้ปรนเปรอให้กับฟรอนท์น้อยได้หรรษา เริ่มจากขึ้งลงช้าๆ แล้วเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ มือผมก็ลูบไล้ที่ลูกบอลน้อยของมัน อีกข้างก็ช่วยจัดการบีบเค้นที่หัวมนมันครับตอนนี้มันคงเลือกที่เสียวไม่ถูกเพราะคงจะเสียวพร้อมกันทุกจุดก็ว่าได้
"อืมมม...พี่เท็น ฟรอนท์เสียวอ่า" ผมเร่งสปีดปากผมขึ้นลงเร็วๆ จนในที่สุด น้ำขุ่นๆ ก็แตกมาใส่ปากผม ตอนนี้ตัวมันสั่นระริ้กเลยครับ หอบแฮ่กๆ อยู่บนตักผม ผมจับมันนอนเหยียดขาตรง แล้วลงจากเตียงไปถอดกางเกงออกให้เหลือแต่ตัวเปล่าเปลือย สายตาผมยังมองเรือนร่ายที่นอนหอมแฮ่กๆ รอผมอยู่บนเตียง
"น่าฟัดฉิบหาย" ผมคลานขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง
"ตอนนี้ถึงตาพี่บ้างนะครับคนเก่ง" ผมก้มลงไปประกบปากแล้วจูบมันอย่าเร้าร้อนอย่างครั้ง เท็นน้อยของผมขยาดตัวเต็มที่โดยที่มันไม่ต้องเล้าโลมผมแม้แต่น้อย แค่ผมมองคนที่นอนอยู่ต่อหน้าผมก็ทำให้อารมณ์ผมพลุ่งพล่านแล้วครับ ผมจูบปาก ตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กในโพรงปากรสหวานไป มือผมจับขามันแยกออกจากกันแล้วจับขึ้นตั้งฉากเพื่อแทรกตัวเขาไปหาตัวมัน ผมจูบไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถึงช่องทางรักของมัน ผมเลียลิ้นรอบๆ ช่องทางรักอันคับแคบ ใช้ลิ้นแย่เข้าไปแล้วตวัดลิ้นอย่างแรงรอบๆ ช่องทางรักนั้น มันเต้งตัวขึ้นตามแรงตวัดลิ้นของผม ผมใช้นิ้วกวาดเอาน้ำขุ่นที่ออกมาจากตัวมันมาทาลงตรงช่องทางรักแล้วเริ่มสอดนิ้วแรกเข้าไปเพื่อเบิกทางให้มัน
"อ๊ะ...พี่เท็น ฟ..ฟรอนท์เจ็บ"
"ทนหน่อยนะครับคนดีของพี่ พี่จะทำเบาๆ นะ พี่สัญญา" ปากก็สัญญาไปครับ เสียงผมนี่พร่ามาก ตอนนนี้ผมกำลังกัดปากตัวเองแทบจะห้อเลือดอยู่แล้ว เพราะช่องทางรักมันตอดนิ้วผมเกือบขยับนิ้วไม่ได้แน่ะครับ
"ฟรอนท์ครับ... อย่าเกร็งนะครับ" ผมยื่นหน้าไปจูบกับมันอีกครั้งพี่ให้มันผ่อนคลาย ลืมความเจ็บ ผมเริ่มขยับนิ้วได้เร่งความเร็วขึ้น ควงนิ้วงนรอบด้านในของช่องแคบของมัน ผมเริ่มเพิ่มนิ้วจากสองเป็นสาม ความวนนิ้วอยู่ด้านในช่องทางรักมัน
"อ๊ะ...พี่เท็น..น ตรง..นั้น..น"
"ตรงนี้ซินะ เดี๋ยวพี่จัดให้ครับ" ผมควงนิ้งวนแล้วสลับกับกดตรงจุดเสียวของมัน
"อ่าาาาาาาาาา......พี่เท็น" เรียกไม่หยุดปากเลยครับงานนี้
"พี่จะเข้าไปแล้วนะครับ ฟรอนท์อย่าเกร็งนะครับคนดี" เสียงผมนี่พร่าเอามากๆ คือมันปวดมากครับ ไอ้เท็นน้อยตอนนี้กำลังปวดสุดๆ ต้องการจะปลดปล่อยเต็มที
ผมจ่อเท็นน้อยที่ช่องทางรักของมัน แค่เอาส่วนหัวไปจ่อยังตอดยิ้กๆ เลยอ่ะ แล้วผมจะทนไหวไหมมม ผมจับขามันขึ้นพาดบ่าผมทั้งสองข้าง ยกสะโพกมันขึ้นเล็กน้อยแล้วเริ่มสอนใส่เท็นน้อยเข้าไปในตัวของมัน
"ซี๊ดดดดด....อ่าาาาาา อย่ารัดพี่แรงซิครับฟรอนท์ พี่เข้าไม่ได้"
สุดจะทนกับความเสียวที่ได้รับครับ ผมเอาเข้าไปแค่ส่วนหัวก็เข้าต่อไม่ได้เพราะมันตอดรัดผมรัวและแรงมากจนผมขยับต่อไม่ได้ผมก้มไปจูบปากมันเพื่อให้มันผ่อนคลาย มืออีกข้างรูดขึ้นลงให้ฟรอนท์น้อยครับ ผมทำทั้งสองอย่างพร้อมกันจนผมเริ่มขยับด้านล่างได้ ผมเริ่มสอดใส่เข้าไปในตัวมันอีกครั้ง "อ่าาาาาา......จะรัดแน่นไปไหน เดี๋ยวความอดทนกรูหมดพอดี" มันนอนขมวดคิ้วติดกันเพราะอดทนต่อความเจ็บและความเสียวที่วิ่งเข้าหามันพร้อมกัน ผมค่อยๆ ดันเข้าไปที่ละนิดๆ ไม่อยากทำรุนแรงครับกลัวมันจะเจ็บ ในที่สุดผมก็เข้ามาจนสุดความยาว
"ซี๊ดดดด....อืมมมมม" จะตอดรัดพี่ดีไหมไหนครับที่รัก
"อ่าาาาาา......ซี๊ดดด พี่เท็น มันแน่นอ่ะ อืมมม"
"อดทนหน่อยนะคนดี เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนเป็นความเสียวให้" ผมแช่ค้างเท็นน้อยไว้ในตัวมันสักพักก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆ แล้วเร็วขึ้นๆ เรื่อยๆ
"อ๊ะๆๆ.. อืมมมมม พี่เท็นอย่าลึกฟรอนท์เสียว"
"อืมมมม... ทนหน่อยนะครับ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง นะครับคนดีของพี่"
ตอนนี้ผมไม่ฟังแล้วครับเร่งความเร็วบวกความแรง กระแทกเข้าออกจนตัวมันสั่นตามแรงกระแทกที่ผมมอบให้ "ฟรอนท์ อย่าตอดพี่แรงมากซิครับ เดี๋ยวพี่เสร็จก่อน"
"พี่เท็น...พี่เท็น อ๊ะ..อ๊ะ อืมมม"
ผับๆๆๆๆๆ เสียงกระแทกที่ผมรัวกระหน่ำใส่มันดังลั่นห้อง พร้อมกับเสียงครางของเราทั้งสองคน ผับๆๆๆๆ ผมเร่งความเร็วอย่างต่อเนื่อง
"ผมจับมันพลิกตัวนอนคว่ำหน้าแล้วยกสะโพกมันขึ้น หน้ามันฟุบไปกับที่นอน สองมือของมันจิกผ้าปูที่นอนแน่นเลยครับ พอจัดท่าได้ที่เรียบร้อยผมก็เริ่มกระแทกเข้าออกอย่างแรงเพื่อไม่ให้ขาดช่วง เสียงเนื้อหน้าบั้นเด้าผมกระแทกเข้ากับก้นงามๆ ของมันเสียงดัง ตับๆๆๆๆๆ ผมกัดปากตัวเองพร้อมซี๊ดปาก "ซี๊ดดดด.....อืมมมมม" สะโพกผมยังทำหน้าที่กระแทกเข้าออกอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด
"ดีไหมครับฟรอนท์........ซี๊ดดดดดดดด" ยิ่งผมกระแทกแรงเท่าไหร่ ช่องทางรักมันก็ยิ่งตอดรับผมแรงเท่านั้น
"อ๊ะๆ พี่เท็น อ๊ะๆ ฟ..ฟรอนท์.." มันพูดเสียงติดขัดมากครับ
"ว่าไงครับ....ดีใช่ไหมครับที่รัก อืมมมม"
"พี่เท็น ฟรอนท์ไม่ไหวแล้ว อืมมๆๆ อ่าๆ"
"ไปพร้อมกันนะครับรอพี่ด้วยนะครับคนดี"
ผมจับสะโพกมันแน่นจัดการกระแทกเข้าออกแรงและเร็วขึ้น ผับๆๆๆๆๆๆ
"อ๊ะๆ อ่า...อ่าาาาาาาาาา" แล้วมันก็ไปก่อนผมครับ ผมกระแทกต่ออีกสองสามทีก็ตามมันไปติดๆ ผมปล่อยน้ำของผมเข้าไปในตัวมันครับ เยอะจนล้นทะลักไหลออกมาตามง้ามขามันครับ
"ซี๊ดดดดดด......อ่าาาาาาาาาา"
ผมล้มลงไปนอนทับมันแล้วจูบที่หลังของมัน ที่แก้มทั้งสองข้างแล้วก็จบที่ปากมันครับ
"พี่รักฟรอนท์นะครับ ฟรอนท์เป็นเมียพี่แล้วนะ" ผมยิ้มให้มันแล้วมันก็ยิ้มตอนให้ผม เรานอนอยู่ท่านั้นซักพัก โดยที่ร่างกายของเราทังสองคนยังเชื่อมต่อกันอยู่ ช่องทางรักของมันยังคงตอดผมอยู่เรื่อย
"ฟรอนท์ๆ ได้ยินพี่ไหม" ผมถามมัน
"ครับ" มันตอบรับผม
"ฟรอนท์ เท็นน้อยมันปวดอีกแล้วอ่ะ ก็ฟรอนท์ไม่เลิกตอดมันซะทีมันเลยตื่นเลยอ่ะ" มันอ้าปากค้างเลยครับ หึหึ
"อีกรอบนะครับคนดีของพี่"
แล้วผมก็เริ่มกิจกรรมเข้าจังหวะขึ้นอีกครั้งที่เตียง อุ้มแตงมันไปต่อที่โซฟาอีกสองรอบ ที่ห้องน้ำอีกรอบ(ก็ว่าจะอาบน้ำให้มันอ่ะ เขาขอโทษ) แล้วก็มาสิ้นสุดที่เตียงอีกหนึ่งรอบ ท้ายสุดและสุดท้ายจริงๆ ครับ ก็จะให้ทำไงอ่ะครับมันเล่นตอดรับผมไม่หยุดซะที แถมทำตัวน่ารักอีกไม่ยอมขัดใจผมเลย แถมวันนี้ผมเมานิดๆ ด้วยอ่ะ ควบคุมยากนิดนุง เท็นน้อยผมก็ดื้อครับไม่ยอมลดน้อยลงเลยซักนิด นี่ถ้าไม่ติดน้องหลับคาอกผม ผมคงจะ...จะ... หึหึ (ที่แหละครับรักฉบับจัดหนักของนายเท็น หึหึ)
ผมเข้าไปอาบน้ำหลังจากเสร็จกิจกับที่รักผมไปหมาดๆ ตอนนี้มันนอนน่ารักอยู่บนเตียงครับ ผมเอาน้ำอุ่นกับผ้ามาเช็ดตัวและทำความสะอาดที่ช่องทางรักของมันเรียบร้อย แล้วก็ใส่เสื้อผ้าให้มัน เสร็จแล้วผมก็ขึ้นไปนอนข้างมัน ดึงตัวมันเข้ามากอด จูบลงที่หน้าผากของมันเบาๆ
"ฝันดีนะครับ....ที่รักของพี่"
"พี่รักฟรอนท์นะครับ"
********************************* TBC.
รักไรท์ ชอบไรท์ อย่าลืมกดถูกใจให้ด้วยนะจ๊ะ จุ๊บๆๆ
-
:m25: เร็วไปมั๊ยพี่เท็นเล่นน้องซะหลายรอบ
-
อุ้ยยยยย. กี่รอบเนี่ยะ. จัดหนักจริงๆ น้องฟร้อนท์ไหวไหมอะ อิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:jul1:
-
:mew1:
สวัสดีคร้าา
ใครอยู่หน้านิยายเราบ้าง ทักทายกันบ้างงน้าา
มาลงตอนที่ 16 ให้ค่ะ
ขอบให้อ่านแล้วฟินนน สาธุ
ตอนที่ 16 (เท็น+ฟรอนท์) นอนซมเพราะพิษรัก
:mew4:
"อืมมมมม....."
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาเพราะเสียงครางของคนที่อยู่ในอ้อมกอดของผมตอนนี้ครับ ผมกดจูบลงที่หน้าผากเบาๆ ตัวมันอุ่นๆ จะไม่สบายรึป่าวเนี๊ยะ
"ตื่นแล้วเหรอ....หิวไหม?" ฟรอนท์ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ กระพริบตาอยู่สองสามครั้งเพื่อปรับสายตาแล้วมองมาที่ผม
"ฟรอนท์ปวดหัวอ่ะ" น่านไง ไม่น่าเลยกรู
"ไหนดูซิว่าตัวร้อนไหม?" ผมพูดแล้วเอามือล้วงเข้าไปในผ้าห่มแล้วลูบที่หน้าท้องมันครับ หึหึ ไม่ค่อยเลยเนอะ
"อืมมม...พี่เท็นอย่า" ดูเสียงห้ามของมันซิครับ (โอ๊ยยย กรูอยากจับมันกดรับเช้าวันใหม่โว๊ยย)
"ว่าไง....หิวข้าวไหม? ลุกขึ้นมากินข้าวนะ จะได้กินยา"
ผมพูดบอกมันแต่ปากผมยังไม่เลิกซุกไซ้ที่หูไปจนถึงซอกคอมันครับ หึหึ (หอมอ่ะ)
"พี่เท็น...อืมมม แต่ฟรอนท์ไม่อยากกินยาอ่ะ?" มันทำหน้าอ้อนๆ ครับ มาอีกแล้วลูกอ้อนแล้วอย่างนี้ผมจะไปไหนรอด
"ต้องกินครับ......เดี๋ยวพี่ป้อนนะ ไม่ขมรับรอง หึหึ" ผมพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากให้มันครับ มันหน้าแดงทันที อร๊ายย...แฟนใครน่ารักจุง ^_^
"แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวพี่อาบให้"
"ไม่เอา... โอ๊ยยยยย เจ็บอ่าาาา" มันพูดแล้วรีบลุกขึ้นครับ แต่มันยังไม่เห็นสภาพตัวเองตอนนี้
"เจ็บมากไหม?" ผมถาม
"มากๆๆๆๆ... ปวดไปทั้งตัวเลย ทำไมมันปวดอย่างนี้อ่ะ"
"อย่าดื้อนะ...เดี๋ยวพี่อุ้มพาไปอาบน้ำ ฟรอนท์อาบเองไม่ไหวหรอก" มันทำหน้าคิดครับ แล้วพยักหน้าตอบรับขึ้นลงช้าๆ เหมือนกล้าๆ กลัวๆ เด็กน้อยของผม
"งั้นเดี๋ยวรอพี่แป๊ปนะ พี่เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นให้ก่อนนะครับ"
แล้วผมก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปในห้องน้องเปิดน้ำอุ่นในอ่าง เตรียมผ้าเช็ดตัวสำหรับผมและมันครับ เดินกลับไปเช็คน้ำอุ่นอีกครั้งว่าร้อนไปไหม "อืมม...ไม่ร้อนเกินไปกำลังพอดี" เตรียมทุกอย่างเสร็จผมก็เดิมออกมา พอออกมาก็เห็นเด็กน้อยกำลังทำตาเคลิ้มจะหลับอีกรอบ หึหึ ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ มัน
"ฟรอนท์ครับ ป่ะพี่เตรียมน้ำเสร็จแล้ว มาเดี๋ยวพี่อุ้มนะครับ"
มันก้มหน้าอายๆ ผมช้อนตัวมันขึ้นอุ้มแบบอุ้มเจ้าสาว หน้าของมันตอนนี้ซบอยู่ที่อกผมครับ ผมกดจูบที่ขมับของมันเบาๆ อย่างเอ็นดู (อย่าน่ารักบ่อยนักซิ เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวคร๊าบบ) ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกว่าตัวเองหลงมันมากๆ พูดจาเพราะขึ้น เอาใจคนเก่งขึ้น แต่กับมันคนเดียวนะครับ ไม่นับเพื่อนๆ ผม ส่วนผู้หญิงที่ผ่านๆ มานะเหรอ หึหึ one night stand เท่านั้นครับ ไม่เคยมีใครได้มากกว่านั้นเลย แต่ถ้าเรื่องตามมาหึงหวงผมก็มีบ้างครับ ไม่ซิมีบ่อยเลยก็ว่าได้ นี่ก็เป็นเหตุผลที่ผมยังไม่อยากคบใครเป็นแฟนครับ แต่ตอนนี้ความคิดของผมได้เปลี่ยนไปตั้งแต่มีมันเข้ามา
ผมอุ้มมันเข้ามาในห้องน้ำ วางมันนั่งลงบนฝาชักโครก
"ยกแขนขึ้นซิ เดี๋ยวพี่ถอดเสื้อให้" มันอายหน้าแดงเลยครับ อายทำไมในผมเห็นทุกส่วนของร่างกายมันแล้วอ่ะ หรือว่าเป็นผมเองที่หน้าด้านว่ะ ฮ่าๆๆๆ
"ไม่เป็นไร ฟรอนท์ถอดเองได้" มันบอก
ผมไม่ฟังหรอกครับจัดการถอดให้ครบทุกชิ้น บริการเป็นเลิศ บอกเลย! พอผมถอดของมันเสร็จก็มาถอดของตัวเองบ้างครับ พอมันเห็นเท็นน้อยมันก็หลบตาทันทีโดยไม่ทักทายกัน หึหึ (อายได้น่ารักมั่กๆ) แล้วผมก็อุ้มมันขึ้นมันรีบเอาแขนเกี่ยวคอผมทันที คงจะกลัวตกนะครับ ผมเลยจุ๊บที่ปากปลอบใจมันครับเดี๋ยวจะขวัญเสียซะก่อน หึหึ ผมอุ้มมันลงไปในอ่างนั่งหันหน้าเข้าหากัน
"อ้าขาออกซิ เดี๋ยวพี่ทำความสะอาดให้"
"เห้ยยย ไม่เอาเดี๋ยวฟรอนท์ทำเองได้"
"อย่าดื้อน่า เดี๋ยวพี่ทำให้นะครับ"
"เห้ยยย...พี่เท็นเดี๋ยวก่อน อืมมมมม"
พูดไม่ทันจบผมก็จับตัวมันหันหลังมาซ้อนด้านหน้าผมแล้วใช้ขาทั้งสองข้างของผมเกี่ยวขาของมันแล้วแยกออกจากกัน จัดการส่งนิ้วเข้าไปสองนิ้วแล้วก็วน ควักเอาสิ่งที่ผมปล่อยเข้าไปเมื่อคืนออกมาทันที
"อ๊ะ....พี่เท็นนน...อืมมมม"
"ทนหน่อยนะ แป๊ปเดียว ถ้าปล่อยเอาไว้มันจะไม่ดีนะครับ" ผมพูดเสียงแหบพร่า เลียริมฝีปากตัวเองอย่างอดไม่ได้
เสียงครางของมันกำลังสั่นโสตประสาทของผม ความอดทนผมยิ่งมีอยู่น้อยอยู่ด้วย ได้ยินแค่เสียงครางของมันก็ปลุกอารมณ์ผมได้ดีเกินคาดเลยครับ
"ฟรอนท์ พี่ขอเถอะนะครับ รอบเดียวพี่สัญญานะครับ"
ไม่ไหวแล้ว ความอดทนของผมขาดสะบั้นทันที ว่าจะไม่ทำอะไรมันแล้วนะ แต่ถ้ามันยังส่งเสียงอย่างนี้อยู่ผมนี่แหละจะขาดใจตายแทนมัน มันอาจจะไม่สบาย เป็นไข้ แต่ผมอาจจะขาดใจ ใจขาด ลงไปนอนแดดิ้นแน่งานนี้
"รอบเดียวแน่นะ" มันถามได้น่ารักมาก อร๊ากกก กรูจะกระอักเลือดตายย
"ครับ...รอบเดียวนะครับคนดี" ผมขอมัน
มันก็คนมีอารมณ์อยู่ไม่น้อย เพราะตอนนี้ฟรอนท์น้อยก็เริ่มตื่นจากหลับไหลแล้วครับ ส่วนของผมคงไม่ต้องบอกนะครับ มันตื่นนานแล้วครับตั้งแต่เด็นน้อยผมขยับตัวตื่นตอนเช้า หึหึ แล้วตอนนี้มันก็พร้อมรบมากครับ ขยายจนผมปวดจนจะทนไมไหว ขอระบายก่อนแล้วกันนะครับ
"ซี๊ดดดดดด......อ่าาาาาาาาาา"
"พี่รักฟรอนท์นะครับ" ผมไม่ลืมที่จะบอกรักกับมันครับ ก็มันน่ารักอย่างนี้จะไม่ให้รักยังไงไหวครับ
จบครบสองรอบกันไป เห้ยย!! (ไหนว่าจะรอบเดียวว่ะไอ้เท็นนนน ไอ้หื่นกามม...!!) อันนี้ผมต้องขอโทษจริงๆ ผมพยายามแล้วครับ แต่.... ผมขอโต๊ดด ผมจัดการอาบน้ำให้มันเรียบร้อย พร้อมกับใส่เสื้อผ้าให้ ผมอุ้มมันเปลี่ยนมานอนที่ห้องของผมครับ ห้องผมสะดวกกว่าเพราะมีครบทุกอย่าง แล้วผมก็ปล่อยให้เด็กน้อยนอนพักไปก่อนครับ แล้วผมก็โทรลงไปสั่งข้าวต้มให้ฟรอนท์ครับ พร้อมกับเตรียมยา ยาตัวเดียวกับที่ผมให้กินคราวที่แล้วแหละครับให้เด็กที่โรงแรมออกไปซื้อมาให้ พอผมเตรียมทุกอย่างครบก็มาปลุกฟรอนท์ที่ห้องนอน
"ฟรอนท์ครับ ลุกขึ้นมาทานข้าวนะครับ"
"อืมมมม พี่เท็นฟรอนท์ปวดหัว" มาอีกแล้วครับลูกอ้อนเวลาไม่สบาย
"ครับ ลุกขึ้นมากินข้าวนะ จะได้นอนพักผ่อนจะได้หายปวดหัวไงครับ ลุกขึ้นนะคนดี" มุขนี้ถึงจะเอาอยู่ พูดเพราะๆ แบบแนวขอร้อง รับรองน้องทำตาม
แล้วมันก็ลุกขึ้นมาโดยมีผมช่วยพยุงตัวขึ้น "เจ็บ" มันพูดครับส่วนน้ำตาก็ตามมาติดๆ หยดแหมะๆ ทันที เด็กน้อยของผม ผมดึงตัวมันเข้ามากอดปลอบใจมันสักพัก พอมันเลิกร้องก็ป้อนข้าวให้มันครับ จะได้กินยาแล้วนอนพักผ่อน ไม่อย่างนั้นไม่หายแน่งานนี้ ยิ่งป่วยง่าย แถมกินยายากอีก มันกินข้าวต้มได้แค่ครึ่งเดียวเองครับ ก็บอกผมว่ากินไม่ไหวอิ่ม โอเคร อย่างน้อยก็มีข้าวในกระเพาะครับ
"มาครับ มากินยานะ จะได้นอนพักผ่อน" เอาแล้วครับเบ๊ะปากทันที ตาเริ่มมีน้ำคลอที่ตาเล็กน้อย
"ไม่กินนะ ไม่ชอบ มันขม" มันพูดครับ
"กินนะครับจะได้หายนะ เดี๋ยวพี่ป้อนเองนะ"
"ป้อนยังไง?" มันถามผมครับ
"ก็ป้อนแบบเดินแหละ ที่พี่เคยป้อนให้นะ" ผมเขินหน้าแดงไปถึงหูเลยครับ
"คราวที่แล้วพี่ป้อน ขมไหม?" ผมถามมันครับ มันส่ายหัวตอบผม แต่ไม่พูดออกมา
"นั่นไง ไม่เห็นขมเลย งั้นพี่ป้อนแบบเดิมเนอะ จะได้ไม่ขมไง แล้วฟรอนท์ก็จะได้หายปวดหัวไงครับ" กล่อม จงหลง จงงม จงงาย เห้ยย!! ไม่ใช่ล่ะ งานนี้ต้องกล่อม ไม่งั้นไม่สบายยาวแน่ๆ ฟรอนท์พยักหน้าตอบรับ หึหึ
ผมจัดการเอายาและน้ำเทใส่ปากผม จับหน้าของมันให้ยื่นหน้ามาใกล้ๆ พร้อมกับประกบปากมัน มันอ้าปากรับยาที่ผมส่งให้ พอผมส่งยาเสร็จก็กดจูบเบาๆ ที่ปากของมันสามสี่ครั้งแบบไม่ได้ล่วงล้ำ แล้วพยุงตัวให้มันนอนลงแล้วจูบที่หน้าผากของมันเบาๆ
"พักผ่อนนะครับคนดี จะได้หายเร็วๆ"
แล้วผมก็ยิ้มให้มันอย่างอ่อนโยน แล้วมันก็หลับไปในที่สุด ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง แล้วกดโทรออก
"ไอ้กันต์ กรูเองนะ พวกมึกำลังทำอะไรอยู่ว่ะ" ผมถาม
"กำลังจะไปกินข้าวว่ะ มึงอ่ะ อยู่กับน้องฟรอนท์เหรอว่ะ เพื่อนมันโวยวายฉิบหายโดยเฉพาะไอ้ดิวเนี๊ยะ" เฮียๆๆ เพื่อนผมอยู่ไหน เอาเพื่อนผมคืนมานะ เสียงมันรอดเข้ามาในโทรศัพท์ครับ
"เออ...กูอยู่กับฟรอนท์ มึงจัดการไอ้ดิวได้ตามละดวกเลย กรูอนุญาต หึหึ"
"อ่อ...อีกอย่าง พวกจะอยู่ต่อกับฟรอนท์นะ มันไม่ค่อยสบายนิดหน่อย พวกมึงกลับไปก่อนกรูได้เลยนะ"
"เออๆๆ โอเคร ตามนั้นก็ได้ เดี๋ยวก็บอกเพื่อนน้องให้แล้วกัน" ไอ้กันต์มันรู้งานครับไม่ต้องบอกมาก
"อืม...ขอบใจมึงมากว่ะ มีอะไรก็โทรหากูก็แล้วกันนะ บาย"
"อืม...โชคดี ดูแลน้องเขาดีๆ ล่ะ บายแล้วเจอกัน"
ผมโทรบอกเพื่อนเรียบร้อยก็หันมามองคนที่กำลังนอนอยู่ข้างกายตอนนี้ มันกำลังหลับสนิทเลยครับสงสัยจะเพลียจัด ผมดึงมันเข้ามากระชับกอด มันขยับตัวเข้ามาอ้อมกอดของผมมากขึ้น
"หายไวๆ นะครับคนเก่ง"
*********************
เช้า.......
"พี่เท็น.....พี่เท็น"
"อืมมมมม.....ว่าไงครับตื่นแล้วเหรอ?" ผมจูบลงที่หน้าผากมันเบาๆ
เมื่อคืนผมนอนเช็ดตัวให้มันทั้งคืนเลยครับ นี่คงจะดีขึ้นแล้วถึงมีแรงเรียกผมแต่เช้าแบบนี้ หน้าตามันตอนตื่นก็ยังน่ารักครับ ตาโตๆ มีถุงใต้ตานิดๆ ผมยุ่งๆ ชี้ไปคนล่ะทาง หึหึ เด็กน้อยของพี่เท็น
"ว่าไง...หิวหรือปวดหัว?" ผมพูดเสร็จผมก็เอามือไปทาบที่หน้าผากมัน
"ตัวไม่ร้อนแล้วนิ....เอาไรคร๊าบบบบ?"
"หิว...หิวข้าว สั่งให้กินหน่อย" พร้อมกับยิ้มยิงฟันครบสามสิบสองซีก
"หึหึ ได้คร๊าบบ รอสักครู่นะครับคุณชาย"
จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ
คงไม่ต้องบอกซินะว่าผมทำอะไรกับมัน หึหึ แล้วผมก็ลุกขึ้นไปโทรสั่งอาหาร ไม่นานนักอาหารก็ขึ้นมาเสริฟที่ห้องของผม
"ฟรอนท์ อาบน้ำก่อนนะค่อยมากินข้าว ลุกขึ้นไหวไหม?" ผมถามมัน มันนอนทำตาปริบๆ เหมือนจะขอกินข้าวเลยโดยที่ไม่ต้องอาบน้ำ
"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลยนะ จะลุกไปอาบดีๆ หรือจะให้อุ้มแล้วเข้าไปอาบน้ำให้ล่ะ?"
"อาบเองๆๆ อาบเองได้" วิ่งไปแล้วครับ อย่างไว หึหึ
"กินข้าวเสร็จไปเดินเล่นที่ทะเลไหม? บ่ายค่อยขึ้นมาเก็บของแล้วกลับบ้านกัน"
"อืม...ไปๆๆ อยากถ่ายรูปด้วย ยังไม่ได้ถ่ายเลยอ่ะ"
"อืม...งั้นกินข้าวเสร็จแล้วไปกัน" ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้มัน หลังจากที่อะไรๆ ระหว่างเรามันชัดเจนขึ้นฟรอนท์ก็ดูว่าง่ายขึ้นไปด้วยครับ มันทำตัวน่ารักกว่าเดิม พูดกับผมดีขึ้นกว่าเดิม ไม่เหมือนแรกๆ ที่คอยจะกัดแต่กันเจอหน้ากันเป็นไม่ได้ ผมอยากให้มันทำตัวน่ารักอย่างนี้ทุกวันจัง หึหึ
เราเดินเล่นที่ทะเล ผมถ่ายรูปให้มันบ้าง มันถ่ายรูปให้ผมบ้าง เราใช้แค่มือถือนี่แหละครับถ่ายง่ายดี
"ฟรอนท์ มาถ่ายรูปคูกันเร็ว เรายังไม่มีรูปคู่กันเลย"
"เห้ยย ไม่เอา"
"อ่าวทำไมล่ะ?" ผมถาม มันมองสายทีขวาที หึหึ คงจะอายมั้งครับถ้ามีคนมาเห็นว่าผู้ชายกับผู้ชายถ่ายรูปคู่กัน
"อายคนอื่นเหรอ?" ผมถามมัน
"อืม" มันพยักหน้าพร้อมกับตอบเบาๆ ในลำคอ
"อายทำไม? พี่ไม่เห็นจะอายเลย ฟรอนท์ไม่ต้องแคร์ว่าคนอื่นจะพูดว่ายังไงนะ ตอนนี้แคร์แค่ความรู้สึกเราสองคนก็พอ" มันมองหน้าผมแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อยพร้อมกับพยักหน้าเพื่อเป็นคำตอบ
"มานี่มะ"
มันเดินเข้ามาหาผม ผมเอาแขนโอบที่เอวของมันแล้วถ่ายรูปคู่กับมัน ทำหน้าทะเล้นบ้าง ทำหน้านิ่งเก็กหล่อบ้าง เราถ่ายกันอยู่หลายท่าครับ จนมาจบที่ท่าผมหอมแก้มมัน ผมชอบภาพนี้ที่สุด เพราะหน้าของเราทั้งคู่ดูยิ้มแล้วมีความสุขกันทั้งคู่ ทั้งรอยยิ้มและสายตาที่สื่อออกมามันสามารถบอกอะไรเราได้หลายๆ อย่าง
"ขอบคุณนะที่ยอมคบกับพี่" ผมมองหน้ามันแล้วพูดบอกกับมัน
"ฟรอนท์ก็ขอบคุณนะที่พี่เลือกฟรอนท์" คึคึ "อายอ่ะ ไม่เคยพูดอย่างนี้มาก่อน"
"ป่ะ....ไปทำให้ชินกัน"
"เห้ยยยย...ปล่อยๆ พี่เท็น" ฮ่าๆๆๆๆ
ผมอุ้มมันแล้ววิ่งไปรอบๆ ริมทะเล เราหัวเราะเล่นกันอย่างมีความสุข เป็นความทรงจำที่ดีที่ผมจะเก็บมันไว้ให้นานเท่าที่ผมจะทำได้ และผมจะดูแลมันให้ดีที่สุด
"รัก"
*************************************** TBC.
คิดถึงคนอ่านจุง :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานเวอร์ๆๆๆๆ. ฟินนนนน :katai1: :katai1: :katai1:
-
:pighaun: :mew1: :jul1: :mew1:
รักเลยค่า
-
พี่เท็นน่ารัก
-
น่ารักจุงเบยยย
คิดถึงคนอ่านปั๊บ มาแสดงตัวปุ๊ป
ขอบคุณ คุณ yowyow, @iceman555,@we.jinkyu ที่เข้ามาเม้นให้กำลังใจตลอด
และคุณ thagon ด้วยนะจ๊ะ แวะเข้ามาอ่านบ่อยๆ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปอิอิ
อ่อแล้วคนต่อๆไปที่กำลังอ่าน หรือกำลังจะเม้นให้เรานะค่ะ
หวังว่าเราคงไม่ผิดกฏเนอะ หนึ่งตอบต่อหนึ่งตอน สู้ๆ
กำลังเต็มเปลี่ยมไปเขียนต่อตอน...ก่อนนะค่ะ
พรุ่งนี้เช้าจะมาลงตอนต้อไปให้ค่ะ รออ่านกันด้วยน้าาาา
ขอบคุณทุกคนนะค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:-[
-
เท็นเท็น น่ารักกกกอ่ะะ :ling1:
-
โอ้ยยยย...ฟินนนนอ่ะรู้ยังงง!
รอตอนต่อไปอยู่น๊าา >;<
-
มารายงานตัวพร้อมอัพเดทตอนใหม่ให้ค่ะ
เม้นเป็นกำลังใจกันคนเขียนด้วยน้าา
ขอบคุณสำหรับทุกๆ เม้นค่ะ
คนอ่านมีความสุข คนเขียนยิ่งมีความสุขกว่า
ความฟินนนน...ยังไม่หมดเท่านี้นะจ๊ะ ติดตามกันต่อน้าา
:mew1:
★:.*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡ตอนที่ 1 (ฟรานซ์+อิงค์)
******************************************
ตอนที่ 1 (ฟรานซ์+อิงค์) First Time
พาร์ท ฟรานซ์
ผมชื่อ ฟรานซ์ ครับ คงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรกันมาก ถ้าคุณพอจะรู้จักน้องชายผมที่ชื่อฟรอนท์ คุณก็คงรู้จักผมบ้างแล้วเช่นกัน วันนี้ผมหยุดงานหนึ่งวันครับ เพราะมีภารกิจพิเศษต้องทำ ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องรับแขกพร้อมกับดื่มกาแฟต้องรับเช้าวันใหม่ครับ ที่บ้านของผมตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลยครับ มีแค่ผมและแม่บ้านสองสามคน พ่อกับแม่ผมบินไปดูงานที่อเมริกาครับ จะกลับมาวันนี้เครื่องลงตอนเย็นครับ แล้วก็ต้องเป็นผมที่ต้องไปรับ เพราะฟรอสต์ก็ไม่อยู่มีนัดทำงานส่งอาจารย์กับเพื่อนๆ ส่วนฟรอนท์ยังไม่กลับต้องแต่เมื่อวานแล้วครับสงสัยจะค้างที่คอนโดเพื่อน ผมนั่งจิบกาแฟสลับกับอ่านหนังสือ ก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาที่หน้าบ้าน
"ฟรอนท์คงกลับมาแล้ว"
พี่อุ่นแม่บ้านประจำบ้านผมกำลังจะวิ่งออกไปดู แต่ผมห้ามเอาไว้ก่อน
"พี่อุ่น....ไม่ต้องครับพี่ เดี๋ยวผมออกไปดูเองครับ ฟรอนท์คงจะกลับมาแล้ว" ผมเดินออกไปดูที่หน้าบ้าน รถฟรอนท์น้องชายคนเล็กของผมจริงๆ ครับ แต่....คนที่ขับรถมากลับไม่ใช่น้องชายผม!!
"สวัสดีครับ...ผมเพื่อนฟรอนท์ครับ ผมขับรถมาคืนให้ฟรอนท์นะครับ พอดีฟรอนท์ขับกลับไม่ไหว"
ผมมองหน้านิ่งๆ ทำไม่ผมไม่เคยเห็นหน้าเพื่อนของน้องผมคนนี้เลยนะ ผมพยักหน้าให้น้องเขาเล็กน้อย
"พี่ชื่อฟรานซ์ครับ เป็นพี่คนโตของฟรอนท์" แล้ว....?
"ผมอิงค์ครับ เพื่อนฟรอนท์ เรียนคนละคณะ แต่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันตั้งแต่ ม.ต้นครับ" น้องแนะนำตัวกับผม
"ครับ...แต่พี่ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเราเลยล่ะ?"
"คงเพราะผมเพิ่งมาบ้านฟรอนท์ช่วงเรียนมหาลัยนะครับ"
"อืมม...คงจะอย่างนั้น เข้ามาในบ้านก่อนซิ" ผมบอกมัน
"เออๆ....คือ เดี๋ยวผมต้องไปทำธุระต่อนะครับ ผมไม่รบกวนดีกว่าครับ"
"ไปที่ไหนล่ะ?" ผมถาม ปากไวกว่าความคิดนะครับ
"แถวๆ ลาดกระบังนะครับ ต้องไปเอาของที่เพื่อน"
"ไปยังไงล่ะ เราไม่ได้ขับรถมานิ?"
"เดี๋ยวผมนั่งแท็กซี่ไปครับ"
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งเราเอง พี่ก็จะออกไปข้างนอกอยู่พอดี"
"เออ....ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รบกวนดีกว่าครับ ผมไปเองได้ครับ"
"ไม่เป็นไร พี่จะไปส่งเราเอง เข้ามานั่งรอข้างในก่อนซิ พี่ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"
"อืม...ครับ ขอบคุณครับ" แล้วน้องก็เดินเข้ามานั่งรอที่ห้องรับแขก รอผมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเปลี่ยนไม่นานครับก็เดินลงมา
"แล้วเรากินข้ามมารึยังล่ะ?" ผมถามน้อง
"ยังครับ...ผมว่ะจะไปเอาของที่เพื่อนก่อนค่อยแวะกินข้าวครับ"
"อืม....ป่ะงั้นไปกัน" ผมพูดแล้วเดินนำไปที่รถของผมที่จอดอยู่ ผมเดินไปที่ประตูด้านข้างคนขับเพื่อนเปิดให้น้อง น้องทำหน้าเกรงใจเล็กน้อย
"ไม่เป็นไร พี่เปิดให้ครับ ไม่ต้องเกรงใจ" ผมส่งยิ้มอุ่นให้ น้องก็ยิ้มตอบผมแล้วผมก็ปิดประตูรถ หลังจากนั้นผมก็เดินไปขึ้นรถฝั่งคนขับ
"คาดเข็มขัดด้วยนะครับ เพื่อความปลอดภัย"
"ครับ..ครับ" น้องรีบตอบแล้วคาดเข็มขัดทันที
เรานังเงียบกับสักพัก ผมก็เลยชวนน้องคุยครับเพื่อลดอาการเกร็ง
"เราเอาของกับเพื่อนนานไหม?" ผมถาม น้องทำหน้าสงสัยเล็กน้อย
"ไม่นานครับ แค่เอาแล้วก็กลับเลยครับ"
"อืม...งั้นก็ดีเลย พี่ก็ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเหมือนกัน งั้นเดี๋ยวเราไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยแล้วกันนะ"
"เออ....คือ...คือ"
"ทำไมเหรอ เรามีนัดที่ไหนต่อแล้วบอกพี่ไม่ได้รึป่าว?"
"เปล่าๆๆ ครับ ผมแค่เกรงใจพี่นะครับ"
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก แค่เรานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนพี่ก็พอ ถือซะว่าพี่ตอบแทนเราที่ช่วยขับรถมาให้ฟรอนท์ที่บ้านแล้วกัน"
"อืม...เอางั้นก็ได้ครับ ขอบคุณครับ"
"ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจดีซะอีกพี่จะได้มีเพื่อนคุยตอนกินข้าว หึหึ" ผมพูดเสร็จก็หันไปยิ้มให้น้องอีกครั้ง
ทำไมผมถึงรู้สึกว่าคุยกับน้องเขาแล้ว ผมยิ้มบ่อยจัง ผมขับรถพาน้องไปทานอาหารแถวนั้นแหละครับเพราะผมมีเพื่อนเป็นเจ้าของร้านอาหารอยู่แถวนั้นพอดี เลยถือโอกาสไปอุกหนุนเพื่อนตัวเองซะหน่อย พอถึงร้านผมก็จอดรถและเดินน้ำน้องเข้ามาในร้าน ร้านของเพื่อนผมตกแต่งเป็นเหมือนร้านอาหารทั่วๆ ไปนี่แหละครับ แบ่งเป็นสองโซน โซนด้านในเป็นห้องแอร์ ส่วนโซนด้านนอกก็เป็นแบบ outdoor ครับ ถ้าเป็นตอนกลางคืนก็จะมีวงดนตรีมาร้องเพลงให้ฟังด้วยครับ ด้านนอกมีต้นไม่เยอะครับและมีน้ำตกขนาดย่อมๆ จึงทำให้อากาศไม่ร้อนครับ ผมกับน้องเลือกนั่งด้านนอกครับ แล้วพนักงานก็เดือนถือเมนูอาหารมาให้ครับ
"สวัสดีค่ะ คุณฟรานซ์ ไม่ได้มานานเลยนะค่ะ" เธอทักทายผมครับ เป็นผู้ช่วยของเพื่อนผมเองครับ เธอแอบชอบผมอยู่เพื่อนผมมันบอกมาว่างั้น
"อ่อ...ครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างครับ ช่วงนี้งานเยอะเป็นพิเศษนะครับ"
"หาเวลามาบ่อยๆ ซิค่ะ ไม่ได้เห็นหน้านานๆ ตาลคิดถึงนะค่ะ"
"ครับ...ขอบคุณมากครับ"
"งั้นคุณฟรานซ์เชิญเลือกรายการอาหารไปก่อนนะค่ะ เดี๋ยวตาลกลับมารับออเดอร์ค่ะ" เธอพูดเสร็จก็ยิ้มให้ผมแล้วเดินออกไปรับแขกที่เพิ่งมาใหม่ครับ
"เลือกตามสบายเลยนะ อยากกินอะไรสั่งได้เลยมื้อนี้พี่เลี้ยงเราเอง" ผมพูดบอกน้องแล้วยิ้มออกไป
"ไม่เป็นไรครับ ผมว่าช่วยๆ กันออกดีกว่าครับ ผมเกรงใจพี่ครับ"
"เชื่อพี่เถอะน่า เดี๋ยวพี่จัดการเองครับ"
"ก็ได้ครับ งั้นผมสั่งแบบไม่เกรงใจเลยนะ แล้วพี่อย่ามาบ่นล่ะ" น้องพูดล้อเล่นกับผมครับ ผมจะดูซิว่าจะกินเยอะซะแค่ไหนกันเชียว
ผมกลับน้องนั่งทานข้าวกับไป คุยกันไป เกี่ยวกับเรื่องเรียนของน้องบ้าง เรื่องงานของผมบ้าง สลับกับไปจนเราทานข้าวเสร็จ
"เดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่บ้านนะ จะได้ไม่ต้องนั่งแท็กซี่กลับคนเดียว" ผมบอกหลังจากทานข้าวเสร็จ
"ไม่เป็นไรครับ ผมรบกวนพี่มามากแล้ววันนี้เดียวผมกลับเองดีกว่าครับ แล้วบ้านผมก็ไกลจากที่นี้ด้วยครับ"
"บ้านอยู่ที่ไหนล่ะ?" ผมถามทันที
"อยู่ที่.....ครับ"
"อืมก็ไม่ไกลมากนิ พี่ไปส่งเรานี่แหละดีที่สุดแล้ว"
"แต่...แต่พี่มีธุระต้องทำนิครับ ผมไม่อยากรบกวนเวลาของพี่ครับ"
"เอาเป็นว่าตกลงแล้วกัน แล้วก็เลิกเกรงใจพี่นะครับ พี่เต็มใจทำครับ"
ผมพูดเสร็จก็จ่ายตังค์ค่าอาหาร แล้วเดินนำน้องออกมาเพื่อจะเดินไปที่รถ
"เห้ยย...ไอ้ฟรานซ์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ? ไม่เห็นโทรบอกกูเลย
"มาได้ซักพักแล้วนะ กำลังจะกลับพอดี แล้วมึงทำไมเพิ่งเข้าร้านเนี๊ยะ ขี้เกียจใหญ่แล้วนะ"
"หึหึ พาเด็กไปส่งที่บ้านมานะ เพิ่งกลับเข้าร้าน แล้วมึงพาใครมาด้วยว่ะ?" มันพูดพร้อมกับมองมาที่เด็กข้างหลังผม
"น้องกูนะ" ผมตอบ
"สวัสดีครับ ผมอิงค์ครับ"
"เออ...หวัดดีครับ พี่ธานครับ" เห้ยยย!! "กูไม่เห็นรู้มาก่อนว่ามึงมีน้องคนที่สาม รู้แค่ว่ามีน้องสองคน" หึหึ มันทำหน้าตาเจ้าเล่มากครับ
"เออ...เพื่อนน้องกรูเอง อย่าถามมากนักเลย ไปทำงานได้แล้ว กูจะกลับแล้ว"
"เออๆ แค่นี้ก็ทำหวง ไว้แวะมาอีกนะ แล้วเจอกัน"
"อืม แล้วเดี๋ยวว่างๆ จะแวะมา ไปล่ะ"
แล้วผมก็เดินออกมาจากร้านครับรถไปส่งน้องที่บ้าน
"ขอบคุณมากครับพี่ฟรานซ์"
"ไม่เป็นไรครับ ว่างๆ ก็แวะมาเที่ยวที่บ้านพี่บ้างนะ"
"เออ....ครับๆ งั้นผมเข้าบ้านก่อนนะครับ สวัสดีครับ"
"ครับ...หวัดดีครับ" ผมพูดพร้อมกับส่งยิ่มอุ่นๆ ให้น้องก่อนขับรถเพื่อไปรับพ่อกับแม่ที่สนามบินครับ
วันนี้ทั้งวันผมออกมาตะลอนๆ กับเพื่อนของน้องผมทั้งวัน ทั้งที่ผมค่อยออกมาจากบ้านตอนบ่ายๆ ก็สามารถมารับพ่อกับแม่ผมทัน แต่ผมรู้สึกว่าน้องอิงค์คนนี้มีแรงดึงดูดแปลกๆ ทำให้ผมอยากพูดคุยด้วย แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรครับ
พอแม่กลับมาถึงบ้านวันต่อมาน้องชายคนเล็กของผมก็ไม่สบาย แม่ก็เป็นห่วงน้องมากเพราะน้องป่วยบ่อยร่างกายไม่ค่อยเข็งแรงตั้งแต่เด็ก ผมสลับกับแม่เข้าไปดูอาการน้องเรื่อยๆ ครับ
"อืมม...ถ้าฟรอนท์หายดี ต้องถามเกี่ยวกับเพื่อนน้องที่ชื่ออิงค์ซะหน่อย"
*****************************************************************************
พาร์ท อิงค์
"ไอ้อิงค์.......อิงค์โว๊ยยยยยย เสื้อยืดสีดำตัวโปรดกูอยู่ไหนว่ะ?"
ไม่ต้องตกใจครับ เสียงเรียกแบบนี้ สนิทชิดเชื้อแบบนี้ โวยวายแบบนี้ คุณฟังจากการเรียกชื่อผมพร้อมคำหน้าว่า "ไอ้" คงจะคิดว่าเป็นเพื่อนผมซินะ ถ้าคุณคิดแบบนั้น คุณคิดผิดครับ เขาคือพี่ชายผมเอง ชื่อ อ้น ผมมีพี่น้องทั้งหมดสามคนครับ พี่ชายชื่ออ้น น้องสาวชื่ออ้อน ส่วนผมชื่อ "อิงค์" ครับ เป็นลูกชายคนกลาง ผมกับพี่ชายห่างกันแค่ปีเดียวครับ ส่วนน้องสาวอยู่ ม.ปลาย อายุห่างกันกับผม 4 ปี ผมกับพี่ชายเราสนิทกันจนเหมือนเป็นเพื่อนกันซะมากกว่าครับ แล้วที่สำคัญเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ผมไม่เคยเรียกพี่ชายผมว่า
"ไอ้" เลยนะครับ ผมจะเรียกชื่อเฉยๆ แต่พี่ผมนิซิ หึหึ ก็อย่างที่ได้ยินเมื่อกี้แหละครับ
"ก็อยู่ในตู้เสื้อผ้าอ้นไง ถามแปลกๆ" ผมส่ายหัวให้กับพี่ชายต๋องๆ ของผม เห็นพี่ผมเป็นอย่างนี้แต่รักน้อง หวงน้องมากนะครับ หวงทั้งผมและอ้อน ผมถึงยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนซะที พอมีสาวๆ เข้ามาหน่อยพี่ผมก็รีบสแกนกรรมทันทีครับ ไม่ผ่านก็หาทางกีดกันออกไปด้วยวิธีต่างๆ ผมเหนื่อยใจกับพี่ชายตัวเองเหลือเกิ้นนน
"ไม่มี....ไม่มี หาไม่เจอ มาหาให้หน่อยดิ เร็วๆ วันนี้มีนัดสาว"
ผมส่ายหัวแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านเดินตรงไปยังห้องของพี่ชายผม ถ้าไม่รีบไปหาให้นะครับ บ้านแตกแน่ผมไม่ต้องทำอะไรนอกจากฟังเสียงพี่ผมโวยวาย
"เร็วๆๆ เดินเร็วๆ ดิ มาหาให้หน่อย"
ผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เดินไปเปิดประตูฝั่งขวา หึหึ ก็พับอยู่อ่ะครับ ผมละงงกับพี่ผมจริงๆ ว่าทำไมถึงหาไม่เจอ
"นี่ไงอ้น....ทำไมตัวหาไม่เจอเนี๊ยะ ก็อยู่ที่เดิมตลอด"
"แฮ่ะๆๆ....ก็มันหาไม่เจอนิ ถ้าเจอจะให้มาหาให้ป่ะล่ะ มึงก็บ่นจริงเลย เป็นแม่เหรอ?!"
"เขาไม่ใช่แม่....แต่เขาเป็นน้อง"
"เออๆๆๆ.....พูดเล่นนิดเดียวทำเป็นหน้างอ ยิ้มหน่อยๆๆ" พี่หยิกแก้มผมแล้วดึงโยกซ้าย โยกขวาเล่น
"โอ๊ยยย....อ้น เล่นอะไรเนี๊ยะเขาเจ็บนะเว่ย ปล่อยยย"
"โหห...แกล้งนิดเดียวก็ไม่ได้ แล้ววันนี้จะไปไหนไหม? แล้วรถใครจองอยู่ที่บ้านเรา?"
"อืม....เดี๋ยวเขาจะขับรถไปคืนเพื่อนที่บ้าน เมื่อคืนมันเมาไม่ได้ขับรถกลับเองนะ"
"งั้นก็ขับดีๆ ล่ะ ระวังตัวด้วย" พี่ผมบอก
"อ้น...เขาโตแล้วเหอะ ห่วงอยู่ได้"
"อ่าว....พูดงี้สวยดิ ไม่ให้ห่วงน้องแล้วให้ห่วงใคร เดี๊ยะๆๆ"
"อืมๆๆ เข้าใจแล้ว...งั้นเขาเอารถไปคืนเพื่อนเลยแล้วกัน เพราะต้องแวะไปเอาของบ้านเพื่อนอีกคนอ่ะ"
"อย่ากลับบ้านมืดล่ะ ห้ามนะ"
"บอกตัวเองเหอะอ้น" ผมพูดแขวะพี่ชายไม่ได้จริงจังนัก
"เออๆ....ไปไหนก็ไปเลยไป โตแล้วดื้อนะไม่ยอมเชื่อฟังพี่"
"แบร่ๆๆๆ...... "
ผมแลบลิ้นแล้ววิ่งออกจากห้องทันที เดี๋ยวโดนครับ ฮ่าๆๆ ผมเดินไปที่รถแล้วขับออกไปทันที ผมรู้จักบ้านไอ้ฟรอนท์ดีครับ ช่วงเข้ามหาลัยไปบ่อยๆ แต่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้ไปนานๆ ทีถึงจะไป ไปทีไรก็ต้องนอนเป็นเพื่อนมันบ้างเพราะคนที่บ้านมันไม่ค่อยอยู่บ้านครับ มันเลยเหงาต้องไปนอนเป็นเพื่อน ผลัดๆ กันกับไอ้ปริ้น ไอ้ดิวนะครับ
"ทำไมบ้านงียบจังว่ะ" ผมเลี้ยวรถเขาไปในบ้าน บ้านหลังใหญ่มากครับ ไม่ต้องบอกว่ามันรวยขนาดไหน ลูกคุณหนูนะครับมันอ่ะ แต่พยายามทำตัวเถื่อน แต่ก็ไม่เป็นผลครับเพราะหน้ามันหวานซะขนาดนั้น หึหึ ผมจอดรถแล้วมองเข้าไปในบ้าน
"เอาไงดีว่ะ บ้านโคตรเงียบเลย มีใครอยู่ป่าวว่ะเนี๊ยะ?" แล้วก็มีผู้ชายคนนึงเดินออกมา หน้าตาหล่อขั้นเทพ หล่อเนี๊ยบ ดูภูมิฐานดีครับ เขากำลังเดินเข้ามาทางรถที่ผมจอด ผมจึงดับเครื่องแล้วลงจากรถ เพื่อที่จะคืนกุญแจรถ
"พี่ชายมันป่าวว่ะ คนนี้ไม่เคยเห็นเลย"
ผมเดินไปหาผู้ชายคนนั้น และกล่าวทักทายและแนะนำตัวเองว่าเป็นเพื่อนไอ้ฟรอนท์ และผมก็เดาถูกว่าผู้ชายคนนี้คือพี่ชายอีกคนของมัน บ้านนี้เขาหน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยแฮะ พี่ฟรอสต์นี่ก็นายแบบได้อีกหล่อกว่านายแบบจริงๆ ซะอีกผมว่านะ ส่วนไอ้ฟรอนท์ก็หล่อแบบหน้าหวานๆ สไตล์เกาหลีที่เขากำลังฮิตๆ กันตอนนี้แหละครับ ส่วนพี่คนนี้ดูหล่อแบบเนี๊ยบ ภูมิฐาน อบอุ่นๆ เหมือนพระเอกหนังรักอ่ะครับ พอจะนึกออกป่ะ พี่เขาก็ถามผมนิดหน่อยครับเพราะเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก แล้วพี่เขาก็จะไปส่งผมซะง้าน คือผมต้องไปเอาของบ้านเพื่อนนะครับ พี่เขาเลยอาสาขับรถไปส่ง แอบเกรงใจนะครับ แต่ปฏิเสธแล้วพี่เขาก็ยืนยันคำเดิม ผมก็เลยไม่ต้องเสียตังค์นั่งแท็กซี่
ผมมาถึงบ้านเพื่อนเอาของเรียบร้อย กะว่าจะขอบคุณพี่เขาแล้วก็ขอตัวกลับบ้าน แต่พี่เขาดันชวนผมไปกินข้าว ให้ไปกินเป็นเพื่อนนะครับเห็นบอกว่ายังไม่ได้กินตั้งแต่เช้า ผมเกรงใจครับก็ปฏิเสธเหมือนเดิน แต่ก็ไม่เป็นผลอยู่ดี สุดท้ายก็ได้มานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนพี่เขา เห็นว่าร้านนี้เป็นร้านของเพื่อนเขาด้วย อาหารอร่อยดีครับ บรรยากาศในร้านก็ดี ถึงจะนั่งข้างนอกก็ไม่ร้อนครับ เพราะต้นไม่เยอะร่มรื่นดีครับ อ่อ...พี่ไอ้ฟรอนท์นิเสน่ห์แรงใช่เล่นครับ มีสาวมาอ่อนถึงโต๊ะเลย หึหึ คาดว่าน่าจะทำงานอยู่ที่ร้านนี้ เธอคงอยากได้พี่ไอ้ฟรอนท์เป็นเจ้าของเอามากๆ สายตาเธอที่มองพี่เขาเนี๊ยะเหยี่ยวยังอายเลยครับ หึหึ พอทานข้าวพี่เขาก็บอกจะไปส่งบ้านอีกล่ะ ใจดีเว่อๆ อ่ะครับ อยากให้พี่ชายผมเป็นแบบนี้บ้างจัง แต่คงยากเพราะทำได้ดีคือหาเรื่องแกล้งน้องครับ ขี้แกล้งที่หนึ่งต้องยกให้พี่ผมเลยครับ ผมจะปฏิเสธพี่ไอ้ฟรอนท์ก็ไม่เป็นผลเหมือนเดิม ทำไมกับคนๆ นี้ผมถึงขัดไม่ได้เลยก็ไม่รู้เหมือนกัน
หลังจากผมตกลงยอมให้พี่เขาไปส่งผมที่บ้าน ก็สวนกับเพื่อนพี่เขาที่หน้าร้าน คนนี้แหละครับที่เป็นเจ้าของร้านอาหาร ผมได้ยินพี่เขาคุยกันอ่ะนะ ผมก็กล่าวทักทายปกติครับ เพื่อนพี่ไอ้ฟรอนท์แนะนำพี่เขาให้รู้จัก เพราะพี่เขาทักว่าผมคือใคร ทำไมมากับพี่ไอ้ฟรอนท์ล่ะมั้ง แต่แอบงงนิดนึงครับ เพื่อนพี่ไอ้ฟรอนท์พูดแปลกๆ ว่าหวงๆ อะไรผมนี่แหละครับ แล้วยังทำสายตาแปลกๆ แต่ก็ช่างเถอะครับคงไม่เกี่ยวอะไรกับผมหรอก ผมอาจจะหูฝาดก็ได้ หลังจากแยกกับเพื่อนพี่เขา พี่เขาก็ขับรถมาส่งผมถึงหน้าบ้านเลยครับ ผมเลยกล่าวขอบคุณพี่เขาเป็นตามมารยาท
เอ๊ะ..แต่พี่เขาบอกว่าว่างๆ ให้ไปที่บ้านเขาบ้าง เอิ่มมม...มันคืออะไร? หน้าที่นี้ต้องเป็นของไอ้ฟรอนท์ซิ แต่ผมก็รับปากไปแล้วแหละ เดี๋ยวจะเสียงมารยาท ไปไม่ไปก็ค่อยว่ากัน แล้วผมก็เดินเข้าบ้านไปครับ ส่วนพี่เขาก็ขับรถออกไปแล้ว
"ใครมาส่ง?" มาเลยครับ เสียงเข้มได้อีกพี่ชายผม
"พี่ไอ้หฟรานท์นะ เขาแวะมาส่งตอบแทนที่เอารถไปส่งน้องเขานะ" ผมตอบ
"ทำไมต้องมาส่ง ทำไมเราไม่กลับเอง?"
"อ้น...ตัวจะเว่อไปล่ะ เขาจะปฎิเสธผู้ใหญ่ได้ไง เดี๋ยวเขาก็หาว่าที่บ้านไม่สอนหรอก"
"แค่มาส่ง แค่นั้นใช่ไหม?" แน่ะ...ยังถามต่อครับ ยังไม่หมดข้อสงสัยแต่อย่างใด
"อ้นนนนน...แค่มาส่งคร๊าบบบบ ไม่มีอะไรเลยย หวงไปไหน พี่เขาเป็นผู้ชายนะ"
"เออๆๆๆ....อย่าให้รู้แล้วกันว่าไม่ใช่แค่มาส่งอย่างเดียว รู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะ?"
--"!?
"เยอะๆๆ...ไปๆ เขาจะขึ้นไปอาบน้ำล่ะ"
ผมพูดเสร็จก็เดินขึ้นห้องเพื่อไปอาบ้านน้ำครับ แต่.....เอ๊ะ พี่ผมพูดแปลกๆ นะ ทำยังกะพี่ไอ้ฟรอนท์จะมาจีบผมงั้นแหละ บ้าไปแล้ว พี่ผมนี่ท่าจะรักษาไม่หายแล้วครับโรคหวงน้องขึ้นสมอง
"พี่เขาจะมาชอบเราได้ไง...เขาก็เป็นผู้ชายเหมือนเรา พี่อ้นท่าจะบ้า"
"แต่พี่เท็นกับไอ้ฟรอนท์ก็เป็นผู้ชายทั้งคู่นิหว่า!!"
"คงไม่ใช่ม้างงง......"
******************************************* TBC.
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:o8: :o8: :o8:
-
กว่าจะไล่อ่านหมดวันครึ่งแน่ะ ไม่ได้อ่านหลายวันคนเขียนอัพเยอะมากกกกก ทั้งฉากหวาน ทั้งฉากเรียกเลือด จนถึงพาร์ทพี่พรานซ์กับอิงค์เลย พอดีติดภารกิจเพิ่งจะไล่ตามอ่านนิยายค้างๆที่เล้าค่ะ ไม่ได้ลืมหรือหายไปนะคะ
ปล.ชอบฉากNCรู้สึกเหมือนได้เห็นภาพเลย 5555 ปกติเค้าไม่ได้สายหื่นนะเค้าสายแบ๊ว อิอิ :z1:
-
พี่เค้ารุกแล้วจะน้องอิงค์รู้ตัวหน่อยลูก
-
ง่าา พี่ฟรานซ์กะน้องอิงค์ อิอิอิ
-
:katai2-1:
ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะค่ะ
มีคนอ่านเยอะ เม้นให้กำลังใจ ไรท์ก็แต่งนิยายยิกๆ เลยกลัวคนอ่านจะหาย หุหุ
@คุณสายลมที่หวังดี รู้แล้วจ้าว่าสายแบ้วเพราะเราสายเดียวกัน อิอิ
ไรค์ก็แต่งแนวใสๆ เนอะว่าป่ะ
:z1:
-
อรุณสวัสดิ์จ้าา ตอนรับเช้าวันใหม่ด้วยการมานั่งอับเดทนิยายสดชื่นสุดๆ อิอิ
ขอใครคนอ่านแล้วมีความสุขเหมือนคนแต่งสาธุๆ :call:
อ่านแล้วถูกใจเม้นบอกกันบ้างน้าา มีอะไรแนะนำก็บอกได้นะค่ะ ยินดีรับฟังความคิดเห็นจ้า
แล้วเจอกันตอนหน้านะจ๊ะ :mew1:
****************************************
ตอนที่ 2 (ฟรานซ์+อิงค์) ความบังเอิญ
พาร์ท ฟรานซ์
วันนี้ผมมีนัดทานข้าวเที่ยงกับลูกค้าครับ ที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง ทำไมต้องที่นี่เหรอครับ หึหึ ก็ภรรยาลูกค้าผมมาช๊อปปิ้งรอสามีเธอนะครับ สถานที่ก็เลยปรับเปลี่ยนตามความสะดวกของลูกค้า ผมมาถึงก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมงเลยเดินดูของรอ
"เสื้อตัวนี้เหมาะกับฟรอนท์ดี ซื้อให้ดีกว่า" ผมเดินมาเห็นเสื้อตัวนึงครับน่ารักเหมาะกับน้องผม ผมเลยซื้อไปฝากซะหน่อย ผมเดินจนใกล้เวลาที่นัดลูกค้าจึงเดินตรงไปที่ร้านอาหารตามที่นัดไว้
"สวัสดีครับ...คุณสมพงษ์"
"อ่าว...สวัสดีครับ คุณพิชพล" พิชพลคือชื่อจริงผมเองแหละครับ
"เชิญนั่งก่อนครับ คุณมาถึงนานรึยังครับ?"
"ผมมาถึงสักพักแล้วครับ" ผมตอบ
"อ่อ...ผมลืมแนะนำให้รู้จักครับ นี่ลูกสาวผมเองครับ ชื่อลูกน้ำ เรียนบริหารอยู่ที่มหาลัย....ครับ สวัสดีคุณพิชพลซะซิลูกน้ำ"
"สวัสดีค่ะ ลูกน้ำค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เธอพูดแนะนำตัวพร้อมยิ้มทักทาย
"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ผมทักทายเธอตอบครับ
"เนี๊ยะ...ลูกน้ำมีอะไรก็ปรึกษาคุณพิชพลเขาได้นะลูก พี่เขาเก่ง ทำงานก็เก่ง" พ่อเธอชมผมครับ เธอยิ้มอายๆ
"ค่ะคุณพ่อ ถ้ามีอะไรส่งสัยเรื่องการบริหารงานลูกน้ำถามคุณพิชพลได้ใช่ไหมค่ะ?" เธอตอบพ่อของเธอพร้อมกับหันมาถามผม
"ได้ครับ ถ้าผมพอจะช่วยเกี่ยวกับเรื่องเรียนของคุณลูกน้ำได้ ผมยินดีครับ" ผมตอบเธอ
"เรียกลูกน้ำเฉยๆ ก็ได้ค่ะ แล้วก็ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ สำหรับความช่วยเหลือในอนาคตค่ะ"
"ครับ" ผมตอบเธอสั้นๆ
เป็นอย่างนี้ทุกครั้งแหละครับ ถ้าลูกค้ารายนั้นมีลูกสาวก็จะพามาแนะนำให้ผมรู้จักทุกคน ผมก็รู้นะครับว่าเขาเหล่านั้นต้องการอะไร แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากครับ เพราะตอนนี้ผมขอทำงานให้ออกมาดีที่สุดก่อนครับ เรื่องนี้ผมยังไม่ได้คิดครับ ผมอยู่คุยงานได้สักพักก็ขอตัวกลับเพราะคุยเรื่องงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"งั้นผมขอตัวกลับเลยนะครับ พอดีผมมีนัดต่อนะครับ ขอบคุณที่คุณสมพงษ์ให้โอกาสผมทำงานนี้ให้นะครับ"
"ยินดีครับๆ แหม...คนเก่งๆ อย่างคุณใครได้เป็นลูกชายคงน่าดีใจไม่น้อย ผมล่ะภูมิใจแทนพ่อแม่คุณจริง"
"ขอบคุณมากครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"
"สวัสดีครับ"
"เออ...คุณพิชพลค่ะ อย่าลืมที่สัญญากับลูกน้ำไว้นะค่ะ"
"ครับ" ผมตอบสั้นๆ แล้วเดินออกมาทันที
ผมกำลังจะเดินเพื่อไปยังที่จอดรถครับ ระหว่างทางก็เจอใครบ้างคนที่ผมเพิ่งเจอไปเมื่อหลายวันก่อน
"บังเอิญจริงๆ" ผมพูดระหว่างเดินตรงเพื่อเข้าไปทัก ผมยกโทรศัพท์เพื่อโทรถามงานกับเลขา
Tru…..Tru
"คุณษา บ่ายนี้ผมมีนัดสำคัญอะไรหรือเปล่าครับ?" เธอตอบผมว่าไม่มีนัดสำคัญหรือมีประชุมใดๆ ผมจึงเดินเข้าไปหาเขาคนนั้นทันที
"ใช่ อิงค์รึป่าวรครับ?" ผมถามเพราะเขากำลังยืนหันหลังต่อคิวซื้อโดนัทอยู่นะครับ
"อ้าว....พี่ฟรานซ์ สวัสดีครับ"
"มาทำอะไรที่นี่อ่ะเรา?"
"พอดีผมแวะมาซื้อของนิดหน่อยก่อนกลับบ้านนะครับ" น้องตอบผม
"แล้วพี่ฟรานซ์มาทำอะไรอ่ะครับ?"
"พอดีพี่นัดลูกค้าคุยงานที่นี่นะครับ คุยเสร็จแล้วกำลังจะกลับ"
"อ่อ....ครับ"
"แล้วเราล่ะ....ซื้อของเสร็จรึยัง?"
"เนี๊ยะครับ ซื้อโดนัสก็เสร็จแล้วครับ"
"งั้นก็ดีเลย...เดี๋ยวกลับพร้อมกันกับพี่"
"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมกลับเองได้ครับ ไม่อยากรบกวนเวลางานพี่ครับ"
"ไม่ได้รบกวนอะไร พี่เลิกงานเร็วนะวันนี้ เดี๋ยวพี่ไปส่งเรานะแหละ ถือของเยอะขนาดนี้กลับลำบากแย่เลย"
"ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ ไม่ลำบากหรอกครับ ผมกลับได้"
"เชื่อพี่เถอะน่า....เรานิเถียงจริง" ผมแอบดุไปนิดๆ ครับ
"เอ่อๆๆ...งั้นก็ขอบคุณพี่ฟรานซ์มากครับ"
แล้วน้องก็หันไปจ่ายเงินค่าโดนัส เราก็เดินไปด้วยกัน เพื่อไปขึ้นรถผมที่จอดอยู่
"ม่ะ.....พี่ช่วยเราถือ" ผมพูดเสร็จก็ยืนมือไปหยิบของที่มือน้องมาถือเองทั้งหมด
"แต่ว่า....!" ผมหันไปมองหน้าดุๆ หน่อย น้องก็เงียบไป คงไม่กล้าพูดปฏิเสธผมอีก
ผมเดินมาถึงรถก็จัดการเอาของทั้งหมดใส่เบาะหลังของรถแล้วเดินไปเปิดประตูให้น้องอิงค์ น้องทำหน้าเหมือนจะห้ามแต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ระหว่างทางที่ผมขับรถน้องนั่งนิ่งและเงียบมากครับ สงสัยจะเกร็ง ผมเลยเป็นฝ่ายเริ่มชวนน้องคุย
"ไปเที่ยวมาสนุกไหม?"
"เอิ่ม...ก็สนุกดีครับ ไปกันหลายๆ คนสนุกดี"
"เราชอบเที่ยวทะเลเหรอ"
"ก็ชอบครับ แต่ถ้าให้ไปเที่ยวทะเล ผมเลือกไปเที่ยวเขาดีกว่าครับ"
"ทำไมถึงชอบไปเที่ยวเขาล่ะ?" ผมถาม
"ผมว่าอากาศชดชื่นดีครับ ต้นไม้เยอะดี มันทำให้เหมือนเรากำลังที่เงียบสงบ ได้ฟังเสียงธรรมชาติด้วยนะครับ"
"เราชอบต้นไม้เหรอ?"
"ครับ...ผมชอบ มันทำให้ผมรู้สึกสบายเวลามีต้นไม้ล้อมรอบเยอะๆ นะครับ ที่สำคัญเย็นสบาย ไม่ร้อนด้วย"
"อืม..."
"แล้วพี่ล่ะครับ....ชอบไปเที่ยวสถานที่แบบไหน?"
"พี่ชอบที่เงียบสงบนะ ไม่ชอบที่ๆ คนเยอะ พลุกพล่านนะ" ผมตอบ
"อืมมมม....ก็เหมาะกับพี่ดีครับ"
"ทำไมถึงคิดว่าเหมาะกับพี่ล่ะ?" ผมถาม
"ก็บุคลิกพี่ดูเป็นอย่างนั้นอ่ะครับ ดูเงียบๆ นุ่มลึก อ่อนโยน แล้วก็ดูอบอุ่นดี น่าจะเป็นรักความสงบ คึคึ"
"เก่งนะเรา หึหึ" ผมตอบพร้อมขำน้องมันเบาๆ นี่ผมดูเป็นอย่างนี้ในสายตาน้องเขาเหรอเนี๊ยะ
"ไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ แค่สังเกตุเห็นแล้วคิดว่าพี่น่าจะเป็นคนแบบนี้"
"เราสนใจพี่ด้วยเหรอ?" พอดีช่วงติดไฟแดงจึงหันหน้าไปมองหลังพูดจบ
"เอ่อ...คือ...คือ" น้องพูดติดขัดเหมือนกำลังคิดคำตอบอยู่
"คือก็ผมคุยกับพี่ ผมก็ต้องสนใจพี่ซิครับ สนใจคู่สนทนานะครับ"
"ว้า....เสียดายจัง พี่ก็นึกว่าเราจะสนใจพี่จริงๆ ซะอีก"
"เอ่อ...ขอโทษด้วยนะครับ ถ้าทำอะไรให้พี่รู้สึกไม่ดี" น้องตอบเหมือนกำลังรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำผิด
"หึหึ ไม่เป็นไรหรอก พี่ล้อเล่นนะ"
เราสองคนคุยกันไปเรื่อยๆ ครับ จนมาถึงบ้านของน้อง และลงไปเปิดประตูหยิบของส่งให้น้อง
"ขอบคุณพี่ฟรานซ์มากนะครับ ที่มาส่งผม"
"ไม่เป็นไรครับ พี่ยินดีครับ"
"งั้นผมขอตัวเข้าบ้านก่อนนะครับ"
"ครับ ไว้เจอกันคราวหน้านะ"
"เอิ่ม...ครับๆ"
"อิงค์...อิงค์ เดี๋ยวก่อน" ผมวิ่งตามน้องไปถึงประตูรั้วหน้าบ้านครับ
"ครับ ผมลืมอะไรไว้หรือป่าวครับ"
"เปล่าหรอก...อือ นี่นามบัตรพี่ เก็บไว้นะ มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดเวลาเลยนะ" น้องทำหน้างงๆ แต่ก็รับนามบัตรของผมไป
"ครับๆ...ขอบคุณมากครับ"
แล้วน้องก็เดินเข้าบ้านไป ผมจึงขับรถกลับไปบริษัทเพื่อเคลีย์งานอีกซักหน่อย แล้วจึงขับรถกลับบ้านเพื่อไปพักผ่อน
"จะโทรมารึเปล่านะ......"
*******************************************
พาร์ท อิงค์
"โหยยยย¬.....อะไรของตัวว่ะอ้น อยากกินก็ไปซื้อเองดิ ทำไมต้องมาใช้เขาด้วยอ่ะ"
"เออๆๆ ก็ได้ แค่นี้นะ"
พี่ชายผมเอาอีกแล้วครับ ชอบโทรมาสั่งอยากกินนั่น อยากกินนี่ ผมนี่ซิต้องไปซื้อทุกครั้งเลย ถ้าไม่ซื้อให้เดี๋ยวจะพาลงอนผมอีก เป็นพี่ชายนะครับ แต่ทำตัวได้เหมือนน้องมาก
"เห้ยย...พวกมึง กรูไปก่อนนะเว่ย แล้วเจอกัน" ผมบอกลาไอ้ปริ้นกับไอ้ดิวเพื่อนผม ส่วนไอ้ฟรอนท์เหรอครับ คึคึ มันไม่สบายนอนให้พี่เท็นเอาใจมันอยู่ที่หัวหินนู้น ความว่าเย็นนี้มันน่าจะกลับเพราะเห็นโทรมาบอกว่าดีขึ้นแล้ว ไอ้ฟรอนท์นี่ก็จริงๆ ป่วยบ่อยไปรู้ไปทำอะไรมาถึงป่วย
ผมนั่งลงไฟฟ้ามาที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่งเพื่อมาซื้อของร้อยแปดอย่างที่พี่ชายผมสั่งมา สั่งมาซะเยอะเลยครับตังค์ก็ไม่ให้มาซะด้วย เดี๋ยวต้องกลับไปทวงที่บ้านซะหน่อยทีสาวๆ เลี้ยงดีนัก กับน้องนิชักดาบตลอด เศร้าครับงานนี้ ผมเดินไปซื้อของตามที่พี่ชายผมสั่งจนเกือบจะครบ ตอนนี้ก็ปาเข้าไปจะสี่โมงเย็นแล้วครับแล้วครับ ที่ผมยังเดินอยู่ห้างแห่งนี้
"เหลือโดนัทอย่างเดียว" ผมเดินตรงไปที่ร้านโดนัทที่คนต่อแถวซื้อเยอะที่สุด ที่ๆ ทุกคนก็น่าจะรู้ว่ามันคือยี่ห้ออะไร
ผมยืนต่อแถวซื้อโดนัทอยู่ก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งถามขึ้น "ใช่อิงค์รึป่าวครับ" ผมหันไปตามเสียงนั้น "อ้าว...พี่ฟรานซ์สวัสดีครับ" พี่ชายไอ้ฟรอนท์เข้ามาทักผม ผมยืนตอบคำถามพี่เขาอยู่ได้ซักแป๊ป เป็นอันว่าพี่ฟรานซ์จะไปส่งผมที่บ้านอีกแล้วครับ เกรงใจพี่เขาครับ วันก่อนก็รบกวนเขาเกือบครึ่งค่อนวัน วันนี้พี่เขาก็จะไปส่งอีก เห็นว่าวันนี้มีนัดมาคุยงานกับลูกค้าที่นี่ สรุปปฏิเสธอยู่นานก็ไมชนะพี่เขาเหมือนเดิม ต้องเดินตามพี่ฟรานซ์ต้อยๆๆ ไปที่รถพี่เขาครับ อืมม...ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องไปแย่งแท็กซี่กับฝรั่งหน้าห้าง คึคึ
อีกแล้วครับ จู่ๆ พี่ฟรานซ์ก็แย่งเอาของที่ผมซื้อมาไปถือให้ เห้ยยย...ผมถือเองก็ได้ป่ะ ผมเป็นผู้ชาย ผมแข็งแรงนะพี่คร๊าบบบ ผมแอบบ่นในใจ แต่ก็คงจะพูดห้ามพี่เขาไม่ได้เลยไม่พูดดีกว่าครับ เดินมาถึงรถพี่ฟรานซ์ก็อำนวยความสะดวกให้ เอาของไปเก็บหลังรถ เดินมาเปิดให้ กำ!! ทำอย่างกับกรูเป็นผู้หญิง บ่นไปก็ได้แต่พูดออกมาว่า "ขอบคุณครับ"
ผมกับพี่ฟรานซ์ต่างคนต่างเงียบ บรรยากาศภายในรถดูอึดอัดครับ อาจจะเป็นเพราะพี่เขาไม่ค่อยพูดมั้ง แต่ผมเองที่ไม่กล้าคุยกับพี่เขารู้สึกเกร็งมากกก ยิ่งในรถเงียบแบบนี้เหงื่อผมนิแตกเลย แล้วพี่ฟรานซ์ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้นลง พี่เขาถามเรื่องที่ผมไปเที่ยว ถามว่าผมชอบเที่ยวแบบไหนมากกว่า ผมก็ถามพี่เขากลับบ้าง จนรู้ว่าพี่เขาชอบที่ที่คนไม่เยอะ ไม่พลุ่กพล่าน เห้ยยย....!! แนวเดียวกับผมเลย ผมว่าที่เงียบๆ รายล้อมไปด้วยต้นไม้มันทำให้เราได้ผ่อนคลาย อากาศก็บริสุทธิเหมือนได้มาพักผ่อนจริงๆ ผมนั่งยิ้มที่ฟังพี่ฟรานซ์พูด คึคึ ชอบเหมือนกันเลย
แล้วรถพี่ฟรานซ์ก็มาจอดที่เดิมหน้าบ้านผมเองครับ ผมก็ลงจากรถ พี่ฟรานซ์ก็มาหยิบของที่เบาะหลังแล้วยื่นส่งให้ผม ผมก็กล่าวขอบคุณพี่ฟรานซ์ที่มาส่งเสร็จกำลังจะเดินเข้าบ้าน พี่ฟรานซ์ก็เรียกผมอีกครั้ง ผมนึกว่าผมลืมอะไรไว้ที่รถพี่เขารึป่าว แต่กลับไม่ใช่พี่เขายื่นนามบัตรมาให้ผมแล้วพูดแปลกๆ ว่ามีอะไรโทรหาพี่เขาได้นะ เอิ่มม...ครับๆ ผมตอบไปอย่าง งงๆ แล้วยื่นมือไปรับนามบัตรพร้อมกับขอบคุณแล้วเดินถือของกลับเข้าบ้าน
"เฮ่อ...." อีกแล้วครับพี่ผมยืนคิ้วชนกันอยู่หน้าประตูเข้าบ้าน ต้องมีคำถามอีกแน่ๆ
"พี่เขามาส่งนะ เจอกันบังเอิญที่ห้าง ไม่มีอะไรในกอไผ่ กอกล้วย" ผมบอกพี่ผมดักไว้ก่อน
"แน่ใจ๋" พี่ผมถาม
"แน่ใจ อ้นตัวมาช่วยถือของเข้าบ้านดีกว่าไหม ดีกว่ามาถามเรื่องไร้สาระอย่างนี้นะ" ผมบ่นแต่ไม่จริงจังนัก
"เออๆๆ....อย่าให้จับได้แล้วกัน จะโดนมิใช่น้อย โทษฐานโกหกพี่"
"บ้า..!!!" ผมส่ายหัวให้กับพี่ชายผมที่คิดอะไรแปลกๆ พี่ฟรานซ์เขาจะมาคิดอะไรกับผมได้ ตลกดีเนอะ
ผมมองนามบัตรในมือแล้วคิดถึงเจ้าของบัตรใบนี้ขึ้นมา
"ทำไมพี่ฟรานซ์ต้องให้นานบัตรเราด้วย?"
"เราไม่ได้ทำงานซะหน่อย จะให้นามบัตรทำไม?"
"ให้โทรหาถ้ามีอะไร?" จะมีอะไรฟร่ะ สงสัยเรื่องไอ้ฟรอนท์มั้ง
แล้วผมก็เก็บนามบัตรนั้นใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์ครับ
****************************** TBC.
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่ฟรานซ์เค้ารุกหนูอิงค์แล้ว แต่น้องยังงงๆอยู่
-
อิงค์เขอรุกแบบไม่รู้ตัวซะแล้ว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนที่ 17 (เท็น+ฟรอนท์) มาอยู่กับพี่นะ :กอด1:
"ฟรอนท์......เก็บของเสร็จยัง?"
"อืมมม.....เสร็จแล้ววว แป๊ปนะ"
"ทำอะไรอยู่ทำไมช้าจัง เดี๋ยวก็ถึงกรุงเทพฯ ดึกพอดี"
"แก่ป่ะเนี๊ยะ...ขี้บ่นจริง ไอ้แก่ ฮ่าๆๆๆๆ"
"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ? ใครแก่? หึ..."
"ฮ่าๆๆๆๆ พี่เท็นอย่า จั๊กจี้ อย่าแกล้งฟรอนท์ ฮ่าๆๆๆๆ เอิ้กๆๆๆ" :jul3:
ผมยอมรับเลยครับ ถึงผมกับมันจะเพิ่งคบกันแต่มันทำให้ผมมีความสุขมาก มันขี้อ้อน น่ารัก ทำตัวแง่วๆ เวลาอยู่กับผมสองคน ผมควรจะทำยังไงกับมันดี ถ้ามันยังเป็นอย่างนี้ ถ้ามันยังทำอย่างนี้กับผม ผมต้องคลั่งตายเพราะมันแน่ๆ และผมคงไม่ยอมให้มันไปจากผม
"มานี่เลยนะ...หึหึ เมื่อกี้ว่าใครแก่ อย่างนี้ต้องเจอคนแก่จัดการ หึหึ" ผมพูดและทำหน้าหื่นสุดๆ ใส่มัน :hao6:
"อร๊ากกกกก....อย่าเข้ามานะไอ้หื่น ปรมจารย์หื่น ฮ่าาาา"
ผมวิ่งจับมันรอบห้องนอนในห้องพักส่วนตัวของผมครับ ผมสองคนกำลังช่วยกันเก็บของเตรียมตัวจะกลับ กะไว้ว่าจะแวะซื้อของฝากด้วย แต่ตอนนี้ก็ใกล้จะห้าโมงเย็นแล้ว ผมกับมันยังวิ่งไล่จับกันอยู่เลย
"ไม่รอดแน่งานนี้ หึหึ" ผมกระโจนเข้าตะคุบมันจนล้มลงไปบนที่นอน
"โอ๊ยยยยย......"
"เป็นอะไรรึป่าวฟรอนท์ เจ็บตรงไหน ไหนมาให้พี่ดูซิ?"
ผมตกใจมากครับไม่รู้ไปทำให้มันเจ็บตรงไหน สงสัยตอนผมกระโดดใส่มันแน่เลย ก็ตัวผมออกจะใหญ่กว่ามันส่วนตัวมันบางนิดเดียวเองถ้าเทียบกับตัวผม มันหันหน้ามาเบะปากทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"ไหนมาดูซิเจ็บตรงไหน?" ผมกระเถิบเข้าไปใกล้มันแล้วจับดูที่แขน ที่ขา จับที่หน้ามันดูว่าช้ำตรงไหนรึป่าว แต่........
"แบร่รรรรรรร......." มันกลับทำหน้าทะเล้นใส่ผมแล้วหัวเราะเสียงดัง
"ฮ่าๆๆๆๆ หลอกง่ายเว่อ เอิ้กกกกๆๆๆ" :m20:
มันสนุกครับ ผมต้องแก้แค้นมันซะหน่อยที่แกล้งทำให้ผมตกใจคิดว่ามันเจ็บ
"มานี่เลยยย....ไอ้ตัวแสบ" ผมคว้าตัวมันทันทีแล้วจับมันพลิกลงกับที่นอน โดยมีผมขึ้นคล่อมมันทั้งตัวอยู่ด้านบน
"หึหึ....อย่างนี้ต้องเจอจูบเพรชฆาต โฮ๊ะๆๆ" แล้วผมก็ก้มลงประกบปากนุ่มๆ ของมันทันที
"อืมมมม......" เสียงครางของมันเพราะใช่ไหมครับ เสียงนี้แหละที่ทำให้ผมหลงไหล
ผมจูบปากนุ่มของมัน ค่อยๆ กดจูบลงน้ำหนักจากเบาๆ แล้วเพิ่มความแรงขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจร้อนๆ ที่ส่งผ่านให้กันและกัน ลิ้นร้อนที่หยอกล้อเกี่ยวพันกันอยู่ในโพรงปากนุ่ม ผมกวาดชิมรสหวานจากปากเล็กของมัน เราผลัดกันจูบผลัดกันรับ แรงตวัดลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างเร่าร้อน ร่างกายของเราที่กำลังบดเบียดกัน เพิ่มแรงอารมณ์ของผมให้สูงขึ้นเรื่อยๆ
"อืมมมมมม......." เสียงครางของผม
"อืมมมมม....อี้เอนนน"
มันพยายามจะพูดครับ แต่ผมยังไม่ถอดปากของผมออกจากปากมัน ขอต่ออีกนิดนะ ผมพูดบอกแต่ปากผมยังจูบมันอย่างต่อเนื่อง เรียกว่าทำหน้าที่ได้ดี
"อืมมมม....พ..พี่...เอนนน"
มันทุบหลังผมอย่างรัวเลยครับ คงจะเริ่มหายใจไม่ออก หว้า....เสียดายอ่ะยังไม่หมดรสหวานเลย ผมคอยๆ ถอนปากผมออกมา
"แฮ่กๆ...อ่า อุ๊บบบ"
ผมประกบปากจูบอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้ล่วงล้ำเข้าไปด้านในแต่กดจูบบดที่ปากมันอย่างมันเขี้ยว จนมันหน้าดำหน้าแดง ผมเห็นเริ่มจะไม่ไหวจริงๆ เลยถอนปากผมออก
"แค่กๆๆๆๆ...พี่ๆ...พี่เท็น..ทา แค่กๆๆ อะไร แฮ่กๆๆ?"
มันพยายามจะพูด แต่ผมนั่งอมยิ้มดูมันครับ ตลกดี สมน้ำหน้าอยากมาแกล้งผมดีนัก
"พี่เท็นนน....ฟรอนท์เกือบตายนะ หายใจไม่ออก พี่ทำอะไรของพี่เนี้ยะ?!"
ตุ๊บๆๆๆๆ ......... ปั่ก มันทุบผมรัวเลยครับ พร้อมกับหอบหายใจ น้ำตาเล็ดเล็กน้อยที่หางตา
"ก็จูบเพรชฆาตไง ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"อยากแกล้งพี่ก่อนนะ ช่วยไม่ได้" หึหึ
"แล้วถ้าฟรอนท์หายใจไม่ทันขึ้นมาแล้วตายจะทำยังไง?" มันพูดรัวเลยครับ
"ไม่ตายหรอกน่าาา....เดี๋ยวพี่ผายปอดให้ รับรองทัน รอด..."
ฟอดดดดด...
ผมหอมเข้าที่แก้มมันอย่างแรงและเร็ว เรียกว่าเอาจมูกกระแทกอย่างจังก็ว่าได้
"ไอ้บ้าาาาา...." มันด่าผมครับ
"ป่ะๆ....กลับบ้านกัน ถ้าขืนอยู่เกินห้านาทีไม่ได้กลับบ้านแน่ หึหึ" ผมทำหน้าหื่นๆ แกล้งมัน
"โอ๊ยยย....ไอ้โรคจิตต!"
"ดีป่ะ....มีแฟนเป็นถึงไอ้โรคจิต ถึงใจดีม่ะ?" ฮ่าาาาๆๆๆๆ
"พอๆๆ พอเลยกลับบ้านนน" มันโวยวายแก้เขิลครับ
เพราะตอนนี้หน้ามันได้กลายเป็นลูกเชอรี่ไปล่ะ แด้งแดง ผมลงจากเตียงก้มลงหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของเราที่กองอยู่ที่พื้นสองใบ
"พี่เท็น!!"
มันตะโกนขึ้นเสียงดังมากครับ ผมเลยกลับหลังหันไปมอง
ตุ๊บ!!
เสียงกระเป๋าหล่นลงพื้น ทำไมนะเหรอครับมันกระโดดใส่ผม เอาขาเกี่ยวรอบเอวผมไว้ส่วนมือก็คล้องอยู่ที่คอของผม ตอนนี้ผมกลายเป็นมาอุ้มมันทั้งตัวเหมือนกำลังอุ้มลูกลิง
"พี่เท็น.....จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
นับไม่ทันครับว่ามันจุ๊บผมกี่ครั้ง ทั่วหน้าเลยงานนี้ ใครนับทันช่วยผมนับทีนะว่ากี่ครั้ง? ผมกระชับตัวมันเข้าหาตัวผมมากขึ้นจนกลายเป็นเรากอดกันแน่น มันวางหัวไว้บนไหล่ข้างขวาของผม ลมหายใจร้อนๆ ที่ออกจากจมูกเล็กๆ ของมัน หัวใจเราที่กำลังเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ เราได้แต่กอดกันนิ่งๆ อยู่แบบนั้น จน........
"ขอบคุณนะที่รักฟรอนท์"
ผมสตั้นไปสามวิ แล้วผมก็ยิ้มออกมาอย่างบ้าคลั่ง อุ้มมันโยกตัวไปมาเหมือนกล่อมเด็กน้อย พูดไม่ออกครับ มันตื้นตันไปหมด ผมจะทำยังไงกับมันดี ผมคิดไม่ออก แต่รู้สึกอุ่นว๊าบบขึ้นมาที่หัวใจ ผมไม่รู้หรอกครับว่าตอนนี้หัวใจผมกับมันใครเต้นแรงกว่ากัน รู้แค่ว่าผมรักมันมาก และมีความสุขมากตอนนี้ที่ได้ยินมันพูดว่าขอบคุณที่ผมรักมัน จงตายไปซะเทอญไอ้เท็นนน
"ครับ....จุ๊บ" ผมจุ๊บที่แก้มมันอย่างนุ่มนวล
"ป่ะ....กลับบ้านกัน" ผมบอกมัน
มันพยักหน้าอยู่บนไหล่ผมเหมือนเดิม ผมค่อยๆ ปล่อยตัวมันลง ไม่อยากปล่อยเลยครับ อยากอยู่อย่างนี้นานๆ อยากอยู่ใกล้ๆ มันอย่างนี้ทุกวัน เรามองหน้ากันแล้วยิ้มกว้างโดยที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ผมเดินจูงมือมันไปจนขึ้นรถ เอื้อมมือไปดึงเข็มขัดมาคาดให้มัน
จุ๊บบ....
"ของรางวัล พี่ให้"
ผมจุ๊บที่ปากของมันเพื่อให้เป็นรางวัลที่มีทำให้ผมมีความสุขจนหัวใจผมแทบจะระเบิดออกมา ผมขับรถมือเดียวครับ ส่วนอีกมือกุมมือมันไว้ไม่ยอมปล่อย ในรถแทบจะไม่มีคำพูดใดๆ มันอบอวนไปด้วยความรู้ที่หลากหลาย ฟุ้งกระจายอยู่รอบๆ ตัวเราสองคน
ผมพามันจอดรถเพื่อซื้อของฝากเพื่อนๆ ครอบครัวผมแล้วก็ครอบครัวมันครับ
"พี่เท็นๆๆ....กินนี่ดู อย่างอร่อยอ่ะ"
มันวิ่งถือขนมที่เขาแบ่งไว้สำหรับให้ลูกค้าชิม วิ่งมาเหมือนเด็กๆ ดีใจที่ได้กินขนม มันน่ารักไหมครับ สำหรับผมแล้วมันน่ารักมากที่สุด
"อืมม....อร่อยดี" ผมพูด
"ใช่ป่ะๆๆ บอกแล้วว่าอร่อย เอาเยอะๆ เลยนะ คึคึ"
"อืม....หยิบมาใส่ตะกร้าซิพี่ถือให้"
"รับแซ่บ..!!!" มันพูดครับ
ผมเดินถือตะกร้าตามเด็กน้อยวิ่งหาของกิน "หึหึ" ผมมองมันแล้วดูมันมีความสุขมาก ผมก็มีความสุขมากเหมือนกัน ถ้าผมกับมันไม่ได้มาเจอกันผมจะใช้ชีวิตยังไง ยังจะใช้ชีวิตแบบเที่ยวเล่นไปวันๆ เหมือนก่อนที่จะมาเจอมันรึป่าว แล้วผมไม่อยากจะคิดเลยถ้าเกิดวันนึงเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้คบกัน ผมจะทำยังไง ผมว่าผมต้องวางแผนอนาคตเผื่อไว้ก่อนจะดีกว่า เพราะเรื่องของเราคงไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะเราเป็นผู้ชายเหมือนกันทั้งคู่ มันคงจะไม่ราบรื่นเหมือนกับคบกับผู้หญิงเป็นแน่
"พี่จะทำทุกอย่างเพื่อความรักของเรา" ผมพูดพรึมพรำกับตัวเอง
"ห๊ะ.....เมื่อกี่พี่เท็นว่าอะไรนะ?" มันหันมาถาม
"เปล่านิ....ไม่มีอะไร เลือกเสร็จหรือยัง?"
"เสร็จแล้วๆๆ ป่ะไปจ่ายตังค์กัน"
ผมเดินมาจ่ายเงินที่เค้าเตอร์ มันยังคงเดินชิมของกินไปทั่วเหมือนเดิม
"ฟรอนท์...เสร็จแล้ว กลับบ้านกัน"
มันวิ่งมาเกี่ยวแขนผม แล้วเราก็พากันเดินไปที่รถ ระหว่างทางผมคิดเรื่องต่างๆ ว่าควรจะทำยังไงต่อเกี่ยวกับเรื่องของเรา ควรบอกผู้ใหญ่ไหม? พ่อผมล่ะ ปู่กับย่าผมด้วย พ่อแม่ฟรอนท์ แล้วใครอีกล่ะที่ผมต้องบอก ผมคิดๆ ไปเรื่อยๆ จนหลุดถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
"เฮ้อออ"
"เป็นอะไรรึป่าว"
"ขับรถเหนื่อยเหรอ เปลี่ยนกันขับไหม เดี๋ยวฟรอนท์ขับให้?"
"เปล่า....พี่ไม่ได้เป็นอะไร"
"ไม่เป็นอะไรแล้วถอนหายใจทำไม? มีอะไรรึป่าว?"
ผมขับรถชิดริมไหลทางแล้วจอดรถทันที
"ฟรอนท์" ผมเรียกมันแล้วหันหน้าไปมองหน้ามัน
"หืออ"
ผมเอามือไปจับหน้าข้างซ้ายของมันแล้วลูบขึ้นลงเบาๆ มือซ้ายของผมที่กุมมือมัน ผมยกขึ้นมาจูบลงเบาๆ พร้อมกับมองหน้ามัน
"ฟรอนท์"
"มาอยู่กับพี่นะ"
************************************** TBC.
เขิลอ่ะ :ling1:
หวังว่าคงจะชอบนะจ๊ะ สาวก เท็น+ฟรอนท์ ทั้งหลาย
มาเม้นให้กำลังใจกันด้วยนะ อ่านแล้วบอกความรู้สึกกันบ้าง ไรท์อยากรู้จ้าาา
:กอด1: :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[
-
หวานมดเรียกพี่แล้ว อิอิ
-
หวานเวอร์ๆๆๆๆ ตอนแรกทะเลาะกันเกือบตาย ตอนนี้น้ำตาลยังยอมแพ้. จะมีดราม่าไหมครับ. ขอไม่เอานะ คริคริ. พ่อแม่ฟร้อนกะพี่เท็นอะ น่าเป็นห่วงผู้ใหญ่คงไม่ยอมง่ายๆ สู้ๆไปด้วยกันนะ.
-
:-[ ขอน้องให้มาอยู่ด้วยกันเลยเหรอ เขินแทนอ่า
-
หวัดดีค่ะ วันนี้มาอัไให้ช้าไปนิสนะค่ะ ไรท์เขียนเรื่องใหม่อยู่นะจ๊ะ
ยังไงก็รอติดตามกันได้นะค่ะ รับรองไม่ผิดหวัง
ช่วยเม้น ช่วยกดเป็ดเป็นกำลังใจให้ไรท์ตัวน้อยๆ ด้วยนะจ๊ะ
คนที่เม้นไรท์ตล๊อดๆๆ ขอบคุณมากๆ นะค่ะ ที่ติดตามและให้กำลังใจมาโดยตลอดค่ะ
รักคนอ่านทุกคนเลยจ้า :กอด1: :กอด1:
*********************************
ตอนที่ 18 (เท็น+ฟรอนท์) ตัดสินใจ
พาร์ท ฟรอนท์
อึ้งครับ.... ทำตัวไม่ถูก ถามว่าดีใจไหม? ตอบเลยว่าดีใจมากครับที่ได้ยินมันชวนผมไปอยู่กับมัน ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ผมเจอมัน ผมสับสนเพราะเรื่องของมัน ตกลงจะคบกับมัน จนเราเริ่มคบกันในฐานะแฟน มันเร็วไปใช่ไหมครับ แค่ช่วงเวลาเพียงสั้นๆ ที่มันผ่านเข้ามาในชีวิตผม ทำให้ผมปั่นปวนได้ถึงขนาดนี้ แต่เชื่อไหม? ผมเริ่มรักมันซะแล้ว มันทำสำเร็จแล้วใช่ไหมครับ ที่มันเคยบอกว่าจะทำให้ผมรักมัน ผมไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน ผมก็ผ่านผู้หญิงมาเยอะครับ แต่พวกเธอเป็นแค่คู่นอนของผมเท่านั้น ผมไม่เคยคิดจะจริงจังกับใคร แต่มันนี่ซิครับ ดันเป็นผู้ชายคนแรกของผม เป็นแฟนคนแรกของผม
ตอนที่ผมอยู่กับมัน มันทำให้ผมรู้สึกเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องแกล้งทำเป็นแข็งแกร่ง อ่อนแอได้ ตั้งแต่ตอนผมเป็นเด็กผมมักจะโดยเพื่อนๆ ล้อว่าเป็นลูกแหง่บ้าง ลูกคุณหนูบ้าง ก็ผมเป็นลูกคนเล็กของบ้านน่ะครับ ที่บ้านก็เลยเอาใจผมเป็นพิเศษ รวมไปถึงผมร่างกายไม่ค่อยจะแข็งแรงชอบป่วยบ่อยๆ พ่อ แม่และพี่ชายของผมจึงต้องคอยดูแลผม ผมถึงรักครอบครัวของผมมาก และมันก็เป็นอีกคนที่คอยเป็นห่วงผม คอยเอาใจผมและทำให้หัวใจเต้นแรงอยู่ตอนนี้
ผมนั่งจ้องหน้ามัน มันก็มองมาที่ผม เอาไงดีว่ะ ผมจะตอบมันว่ายังไงดี คิดๆๆๆ ไม่ออก อร๊ากกก งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน
**********************************
พาร์ท เท็น
"ฟรอนท์"
"มาอยู่กับพี่นะ"
"อยากให้ไปอยู่ด้วยก็ยกขันหมากมาขอดิ" กร๊ากกกก
"ถ้ายกไปขอจริงแล้วอย่ามาร้องนะ หึหึ"
"มันน่าจริงๆ เลย เดี๋ยวให้ถึงบ้านก่อนน โดนแน่"
ไอ้ฟรอนท์มันทำผมหมดมู๊ดเลยครับ ได้ยินมันตอบมาอย่างนี้ มันแสบจริงๆ ผมขับรถออกทันที งอนมันนิดๆ ครับ คนอุส่าห์ทำซึ้งถ้าอยู่ที่คอนโดจะจับกดซะให้เข็ดหลาบ ผมขับรถไปเงียบๆ หายงอนมันแล้วครับ แต่ขอแกล้งมันซะหน่อย เห็นมันแอบๆ มองผมอยู่ หึหึ
"พี่เท็น"
"พี่เท็นนนน"
"โกรธเหรอ แค่ล้อเล่นนิดเดียวเองนะ" ผมไม่ตอบครับ เก็กไปก่อนไอ้เท็นอย่าเพิ่มขำ
"พี่เท็นนนนนนนนนน" คราวนี้ลากเสียงยาวกว่าเดิมครับ หึหึ
"เปล่า พี่ไม่ได้โกรธ" ผมตอบหน้านิ่ง
"ไม่ได้โกรธทำไมเรียกแล้วไม่ยอมตอบล่ะ ปากอมอะไรอยู่?" ผมหันขวับแล้วมองด้วยหางตาทำหน้าไม่พอใจใส่มัน
"เออๆๆ โกรธไปเลยนะ โกรธให้นานๆ นะ" มันเริ่มโมโหแล้วครับ
หลังจากนั้นเราก็นั่งเงียบ ต่างคนต่างเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร บรรยากาศเริ่มอึกอัดแล้วครับ ผมนี่ซิอึกอัดจะตายห่า จะแกล้งมันเสือกมานั่งอึดอัดซะเอง อนาจใจจริงๆ เล๊ยยย ไอ้เท็นเอ้ยยย ไอ้อ่อน!
"จะให้พี่ไปส่งที่บ้านเลยใช่ไหม จะแวะไหนอีกหรือป่าว" อยากตบปากตัวเองสักพันครั้ง พูดออกไปได้ ไอ้โง่เอ้ยย ง่าวขนาด
"อืม" ตอบสั่นไปป่ะ กรูต้องหาเรื่องถามเมิงอี๊กกก
ผมนี่เงียบเลย เอาไงดีว่ะ ปากก็ไวเหลือเกิ้นนไอ้เท็นนน.....ว่าจะพามันไปนอนที่คอนโดซะหน่อย อดๆๆ คืนนี้มึงเฉาแน่ๆ (เท็นน้อยเท็นใหญ่ขอโทษนะ) ความฝันที่จะเอามันกลับไปนอนกอดพังทลายทันที กรูสร้างฝันนั้นขึ้นมาอย่างสวยงามได้มลายหายไปในพริบตา เพราะปากตัวเองแท้ๆ เครี๊ยดดดดเติมเอส
"หิวไหม?" (คำถามผมโง่มากใช่ไหมครับ)
"ไม่" สั้นเข้าปายย....ฟรอนท์ ตอบสั้นได้อีก....
"แต่พี่หิวอ่ะ....แวะกินข้าวกันนะ" ทำเสียงแอ๊บแบ้วสุดๆ
มันหันมามองหน้าผมครับ ผมฉีกยิ้มให้หนึ่งทีกว้างที่สุดเท่าที่จะกว้างได้ อย่างนี้ต้องใช้ไม้ตาย!
"นะๆๆๆ ฟรอท์นะ กินข้าวกันนะครับ กินเป็นเพื่อนพี่หน่อย พี่หิวอ่ะ"
ฟอดดดด....
"เอ้ยยย....ทำอะไรอ่ะ เดี๋ยวก็รถคว่ำตายหรอก"
"ถ้าพี่ได้ตายพร้อมฟรอนท์ พี่ก็ยอมนะ"
"ไอ้บ้า....ไอ้โรคจิต....เชิญไปตายคนเดียวเถอะไป๊"
"โหหห...ใจร้ายอ่ะ แช่งพี่ให้ตายคนเดียวแบบเหงาๆ ได้ไง"
"ถ้าพี่ตายไปจริงๆ ฟรอนท์จะอยู่ได้ใช่ไหม?"
"ก็เปล่า...ไม่ได้ตั้งใจจะแช่งนิ" มันพูดเสียงเบา (หึหึ)
"งั้นฟรอนท์ต้องไถ่โทษโดยการไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่นะ" มันทำท่าคิดครับ
"อืมม..." มันพูดแล้วพยักหน้าตอบผม
เหยียบคันเร่งด่วนเลยครับงานนี้ ส่วนจะพาไปกินที่ไหนนะเหรอ หึหึ คอนโดผมเองคร๊าบบบ
ผมขับรถมาจนถึงคอนโดผม มันหันมามองหน้าผมแล้วหันออกไปมองข้างนอกเพื่อดูให้แน่ใจว่าใช่อย่างที่มันคิดไหม ถูกต้องนะคร๊าบบ น้องได้หลงกลพี่เป็นที่เป็นร้อยแล้ว
"ไหนบอกจะไปกินข้าว พามาที่นี่ทำไมอ่ะ?" มันถาม
"ก็มากินข้าวไง ที่คอนโดพี่นี่แหละ เดี๋ยวพี่ทำให้กินไง หึหึ"
"ทำเป็นเหรอ กินได้จริงรึป่าว?"
"อ่าว...แล้วที่กินไปตอนไม่สบายนะ พี่ก็เป็นคนทำให้ฟรอนท์กินเองนะ"
"น้อยใจอ่ะ อุส่าห์ทำให้กินแต่จำไม่ได้"
"อืมๆๆ...พูดมากน่า จะทำก็ไปทำซิ"
"ครับๆๆ รับทราบครับคุณชาย" มันหันควับมามองผมทันที่
"แฮ่ะๆๆ พี่ล้อเล่น ป่ะๆๆ ขึ้นห้องกันดีกว่า"
ผมวิ่งอ้อมมาเปิดประตูให้มันลงอย่างเอาใจ เดี๋ยวมันงอนครับ มันแอบยิ้มมุมปากนิดๆ หึหึ ผมเห็นน่ะ คืนนี้ไม่ต้องเหงาแล้วซินะ มีแฟนให้กอดนี่มันดีกว่านอนคนเดียวเป็นไหนๆ ฮ่าๆๆๆๆ ใช่ป่ะ ผมเดินจูงมือมันขึ้นมาข้างบนหน้าผมเป็นยังไงคงไม่ต้องบอกซินะ มาถึงหน้าห้องผมก็จัดการไขกุญแจเปิดประตู แล้วเอากระเป๋าไปวางไว้บนโต๊ะสำหรับวางของ
"ฟรอนท์...อาบน้ำก่อนไหม?"
"ทำไมต้องอาบอ่ะ กินข้าวเสร็จค่อยกลับไปอาบที่บ้านก็ได้นิ" นั่นไงยังคิดว่าจะได้กลับบ้านอีกแฟนกรู มาซะขนาดนี้แล้ว ผู้ชายสายแบ้วสุดๆ คร๊าบบ แฟนผม....
"อืม....งั้นเดี๋ยวนั่งรอพี่แปปนะ ดูทีวีรอไปก่อน เดี๋ยวพี่ไปทำของกินมาให้"
ผมเดินเข้ามาในครัวเตรียมหยิบของในตู้เย็นออกมา มีปลาหมึกสด หมูสับ กุ้งสดนิดหน่อย เต้าหู้ไข่ อ่ะฮ่า....อย่างนี้ต้องจัดแกงจืดปราหมึกยัดใส้ บวกไข่เจียวกุ้งสับ สองอย่างก็พอเพราะผมก็ไม่ได้หิวอะไรมาก แต่ไม่รู้จะง้อให้มันหายงอลไดัยังไงเลยต้องแต่งเรื่องขึ้นมาว่าหิวข้าว ฮ่าๆๆๆ ผมจัดการทำอาหารพร้อมกับหุงข้าวใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จเรียบร้อย ผมตั้งโต๊ะจัดอาหารอยู่ในครัวเรียบร้อยกำลังจะเดินไปเรียกมันมากินข้าวฝีมือผม
"ฟรอนท์...อ้าววว"
หลับครับ มันนอนหลับที่โซฟา หึหึ สงสัยคงจะมัวแต่งอนอยู่เลยไม่ยอมหลับบนรถ ผมลงไปนั่งยองๆ ที่พื้นมองหน้ามันใกล้ๆ ตอนมันหลับ หน้าเรียวๆ ปากแดงๆ ตาโตๆ ที่ปิดลงสนิท ขนตายาวเป็นแพ มันตาน่ารักนะครับ ไม่รู้ว่ามันรู้ตัวรึป่าว ผมก้มลงจูบทับที่เปลือกตาของมันเบาๆ เลื่อนลงไปหอมมันเบาๆ อีกทีที่แก้มหอม แล้วจูบสุดท้ายที่ปากบางของมันแล้วถอนปากออกมา
"ฟรอนท์....จะรู้ตัวบ้างไหม? ว่าทำให้พี่หลงเราได้ขนาดนี้"
ผมค่อยๆ ช้อนตัวมันขึ้นแล้วอุ้มเข้าไปในห้องนอนและวางมันนอนลงที่เตียงอย่างช้าๆ ห่มผ้าให้มันแล้วกดจูบเบาๆ ลงที่หน้าผากของมัน
"พี่รักฟรอนท์นะครับ"
หลังจากนั้นผมก็เดินไปเก็บอาหารที่ห้องครัว เพราะอยากให้มันนอนก่อนไม่อยากปลุกเพราะมันคงจะเหนื่อยกับการนั่งรถ เสร็จแล้วผมก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็มานั่งอ่านหนังสือบนเตียงข้างๆ มัน นั่งอ่านไปก็หันมามองคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ มันขยับตัวบ้าง ผมคอยจับผ้าห่อให้มันตลอดกลัวว่ามันจะหนาวนะครับ ผมอ่านหนังสือจนถึงห้าทุ่มกว่าเกิดหิวน้ำเลยลุกเดินออกไปดื่มน้ำในครัวแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องนอน
"อ้าวว.....ตื่นแล้วเหรอ พี่ทำให้เราตื่นรึป่าว?" มันส่ายหัวตอบสติคงยังไม่กลับมาเต็มร้อยหรอกครับ ยังสะลึมสะลืออยู่ครับ
"ไหนอ่ะข้าว....เสร็จรึยัง?"
ฮ่าๆๆๆ.....มันยังไม่ลืมข้าวครับ สรุปเป็นผมหรือมันที่หิวกันแน่
"พี่เห็นฟรอนท์หลับอยู่เลยไม่ได้ปลุกนะ...หิวเหรอเดี๋ยวพี่ไปอุ่นให้ไหม?"
"หิว....หิวแล้วอ่ะ" ฮ่าๆๆ สงสัยจะตื่นเพราะหิวซินะ
"รอแป๊ปนะ เดี๋ยวพี่มาเรียกถ้าเสร็จแล้ว" ผมบอก
"ไม่อ้าวว...จะออกไปด้วย"
มันลุกขึ้นมาทันทีแล้วเดินมาหาผม หยุดยืนตรงหน้าผมแล้วฉีกยิ้มแบบยิงฟันในแบบของมัน หึหึ ผมยิ้มตอบให้มันแล้วเอามันไปจัดทรงผมมันให้เข้าทีเข้าทาง
"ป่ะ....งั้นไปนั่งนอพี่ด้วยกันที่โต๊ะกินข้าวเลย พี่อุ่นให้แป๊ปเดียว"
ผมเดินจูงมือมันออกมา มันเดินเอาหัวชนไว้ที่หลังผมแล้วเดินตามผมออกมาที่ครัวครับ ผมหันไปจับที่ไหล่มันทั้งสองข้างแล้วดันตัวมันให้นั่งลงที่เก้าอี้ แล้วผมก็เดินไปอุ่นแกงจืดและไข่เจียวที่ผมทำเอาไว้ก่อนหน้านี้ ช่วงรออุ่นอาหารก็หันไปมองมันครับ มันนั่งเอามือเท้าคางสองข้างกับโต๊ะเอียงคอเล็กน้อยแล้วมองมาที่ผม พอผมหันไปมองมันก็ยิ้มให้ (อย่าทำตัวน่ารักเกินไปฟรอนท์พี่อยู่ลำบากนะอย่างเนี้ยะ...น่ารักไปม้ายยย) ผมอุ่นกับข้าวเสร็จก็จัดการตักข้าวแล้วยกมาวางให้ที่โต๊ะ
"กินซะ...เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน" ผมบอก
"จะกินแล้วนะ....ถ้าเป็นอะไรไปดูแลด้วยนะ คึคึ"
"ดูพูดเข้า....ติดใจอย่ามาบอกให้ทำให้กินอีกนะ" ผมยื่นมือไปขยี้ที่หัวมันเบาๆ
"อืออออ....อร่อยอ่ะ ทำเองจริงๆ ป่ะเนี้ยะ แอบโทรสั่งตอนฟรอนท์หลับรึป่าว?"
"หึหึ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย"
เรานั่งกินข้าวกันไป คุยกันไป หัวเราะกันไป ผมอยากให้เป็นอย่างนี้ทุกๆ จังครับ ตื่นมาเจอหน้ามัน นั่งกินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน คุยกัน หัวเราะด้วยกัน คงจะดีมากๆ ถ้ามันเป็นจริง พอเรากินข้าวเสร็จผมก็เก็บจานไปล้าง ส่วนมันนะเหรอครับเปิดช่องการ์ตูน นั่งหัวเราะการ์ตูนอยู่หน้าทีวีนู้นแหละครับ เด็กป่ะล่ะ ผมจัดการเก็บจานเรียบร้อยก็เดินออกมาหามัน นั่งลงข้างมันที่โซฟา
"จะไปส่งบ้านเมื่อไหร่ ไปเลยไหมเดี๋ยวดึก?" มันบอก ผมหันไปมองหน้ามัน
"นอนที่นี่กับพี่นะ" มันมองหน้าผมกลับ
"แต่ไม่ได้กลับบ้านหลายวันแล้ว ไม่ได้โทรบอกที่บ้านด้วย"
"นอนกับพี่นะ คืนนี้มันดึกแล้ว... เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ค่อยขับรถไปส่งที่บ้าน" มันนิ่งทำท่าคิดครับ
"นะฟรอนท์นะ....นะๆๆๆ นอนกับพี่คืนนี้นะ พี่สัญญาจะไม่ทำอะไร นะๆๆ" อ้อนจัดหนักไปเลยงานนี้
"แป๊ปนะ" มันพูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก
"ฮัลโหล....แม่ครับ ฟรอนท์เองครับแม่ วันนี้ดึกแล้วฟรอนท์ค้างที่บ้านรุ่นพี่นะครับ ครับๆ ครับแม่ ฟรอนท์คิดถึงแม่นะครับ ครับ...ฟรอนท์รักแม่นะครับ ครับ ฝันดีนะครับ สวัสดีครับ" แล้วมันก็วางโทรศัพท์
"เสื้อผ้าไม่มี อยู่ในรถ" มันพูดครับ (ฝันที่เป็นจริงงง)
"ใส่ของพี่นะ เดี๋ยวพี่หาให้"
"อืมม..." มันตอบ
"ป่ะ....งั้นเข้าไปอาบน้ำ จะได้สบายตัวนะ เดี๋ยวพี่หาเสื้อผ้าให้ใส่ครับ" หวานไหมล่ะ พูดเพราะป่ะล่ะ ต้องจัดให้ซะหน่อยแฟนทำตัวน่ารัก หึหึ
แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไปครับ ผมได้ยินเสียงมันเปิดน้ำ เอิ่มม....จินตการอย่ามาตอนนี้นะครับ แฟนผมกำลังอาบน้ำอยู่ หยุดจินตนาการแป๊ป ผมหวงของผม
"พี่เท็นนนน...ผ้าเช็ดตัว ฟรอนท์ลืมหยิบมา" มันตะโกนออกมาจากห้องน้ำครับ
นี่มันไม่ได้อ่อยผมอยู่ใช่ไหม? มันลืมจริงๆ ใช่ไหม?
"อืมม....เดี๋ยวพี่หยิบให้ครับ" หึหึ
ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่มันลืมไว้ที่ปลายเตียง แล้วเดินไปยืนหน้าห้องนำ้
"ฟรอนท์....เปิดประตูซิ พี่เอาผ้ามาให้แล้ว"
"หลับตาก่อน" น่านไง แสดงความน่ารักออกมาอีกล่ะ
"หลับแล้วคร๊าบบบ" ผมตอบ
"แน่ใจนะ...ว่าหลับตาแล้วนะ"
"คร๊าบบบ...ผม" หึหึ ผมหลับตาจริงๆ นะครับ ไม่อยากแกล้งมันมากเดี๋ยวมันไม่กล้ามานอนกลับผมอีก
"ยื่นผ้ามาซิ....เร็วๆ ฟรอนท์หน้า"
ผมยื่นผ้าไปให้มันดึงแรงมากครับ หึหึ สงสัยกลัวผมลืมตาแอบดูมัน อายทำไมก็ไม่รู้เห็นกันซะขนาดนั้นแล้วอ่ะนะ ผมยื่นผ้าให้เสร็จก็เดินมานั่งบนเตียงเปิดทีวีดูรอมันครับ เสียงประตูเปิดออก มันเดินผ้าเช็ดตัวคาดเอวออกมา มีหยดน้ำเกาะตามตัวของมันเล็กน้อย เลือดผมสูบฉีดทันที
"มองอะไร...หันไปเลย ก็มีเหมือนกันนะแหละ มองอยู่ได้" มันพูดเสียงอายๆ นะครับ น่าร๊ากกกก
"หึหึ...ไม่เหมือนซะหน่อย ของฟรอนท์น่ามองกว่าของพี่เยอะ"
"โอ๊ยย....ไอ้หื่น ไอ้บ้ากามเอ๊ยย" มันพูดว่าผมเสียงดังเลยครับ ฮ่าๆๆๆ
แล้วมันก็รีบจัดการแต่งตัวใส่ชุดที่ผมเตรียมให้แต่ผมฉลาดนะครับบอกเลย เสื้อที่ผมให้มันเป็นเสื้อสีขาว คอวีบางๆ ย้วยๆ หน่อยกับกางเกงบ๊อกเซอร์ของผมเอง พอมันใส่ทำไมดูเซ็กซี่จังว่ะ เสื้อคอตกที่ไหล่หน่อยๆ มองเห็นหัวไหล่ขาวๆ ของมัน น้ำลายไหลเบยยย มันเดินขึ้นมาล้มตัวนอนข้างผม
"นอนเลยเหรอ" ผมถาม
"อืม....ฟรอนท์ง่วงแล้วอ่ะ"
"งั้นรอพี่แป๊ป...นะ"
ผมเดินออกไปจากห้องนอน เดินไปตรวจดูว่าปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าครบรึยัง ส่วนไฟไม่ต้องครับ ผมสั่งทำพิเศษเป็นระบบเซ็นเซอร์ทั้งหมด พอผมดูเสร็จก็เดินกลับมาในห้องนอนกระโดดขึ้นเตียงแล้วกดปิดทีวีทันที
"ไปทำอะไรมาอ่ะ?"
"พี่ไปดูความเรียบร้อยนะ" ผมตอบ มันพยักหน้าตอบ
"ปิดไฟเลยนะ"
"ปิดเลย...ฟรอนท์ไม่ชอบนอนปิดไฟ" มันตอบ
ผมจึงกดปิดไฟที่หัวเตียงแล้วนอนลงข้างมัน มันนอนหันหลังให้ผมครับ (ไม่น่ารักเลยยย)
"ฟรอนท์ครับ...หันมาหาพี่ซิ"
"มันขยับแล้วพลิกตัวนอนหันหน้ามาทางผม" (น่ารักล่ะ หึหึ)
"ฟรอนท์....ลืมอะไรป่ะ" ผมถาม
"ลืมไรอ่ะ....ไม่ลืมนิ" มันบอก
ผมกดเปิดไฟหัวเตียงทันที มันหุบยิ้มทันทีครับ แต่ขอโทษผมไว ผมเห็นน่าาา...แต่แกล้งทำเป็นไม่เห็นไว้ก่อน
"ไม่ลืมจริงอ่ะ"
"แล้วลืมอะไรล่ะ" มันถามกลับ
อย่างนี้ต้องจัดให้ ผมทำปากจู๋แล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆ มัน
"ฮ่าๆๆๆ....ทำไร อยากดูหนังเหรอทำปากจู๋อ่ะ" กำมันนึกว่าผมเป็นต่อออร์โมนเหรอ
"ไม่ใช่...อย่ามาตลกนะฟรอนท์" ผมทำเสียงงอนๆ ใส่มัน
"เครๆๆ...ทำใหม่ดิ"
ผมจัดให้ด่วนเลยครับ ยื่นหน้าและทำปากจู๋ทันทีเดี๋ยวพลาดของดี หึหึ
จุ๊บ (ความไวแสง)
"โหหห...ไรอ่ะ แค่นี้อ่ะนะ?" ผมพูดงอนๆ
"ฮ่าๆๆๆ....ก็แค่นี้แหละ จะเอาแค่ไหนล่ะ?" มันถาม
"อีกนิดนะ...นะๆๆ นะครับ"
"อืมๆๆ....แค่นิดเดียวนะ" ผมยิ้มแล้วพยักหน้าทันที
มันกดจูบที่ปากผมเบาๆ จูบย้ำๆ ลงที่ปากผมจนทั่วปาก ผมจูบตอบกลับมันอย่างนุ่มนวล ค่อยๆ จูบอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน ชิมรสหวานไปเรื่อยๆ มันเผยปากเล็กน้อย ผมส่งลิ้นร้อนเข้าไปกวาดชิมรสหวานในโพร่งปากนุ่มของมัน ถามว่ามันจูบเก่งไหม ก็ใช้ได้เลยครับตอบรับผมได้ดี ผมตวัดลิ้นเกี่ยวลิ้นเล็กของมัน มันจูบกันอย่างนั้นไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน รู้แค่ว่าไม่อยากหยุดจูบมันครับ ผมจูบมันอย่างอ่อนโยนที่สุด อย่างที่ไม่เคยทำกับใคร มือผมก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของมัน มือมันกำเสื้อตรงหน้าอกผมซะแน่นเลยครับ มันเริ่มดันมือที่หน้าอกผม มันคงจะเริ่มหายใจไม่ออก ผมจึงค่อยๆ ถอนปากออกจากปากเล็กของมัน เรามองหน้ากัน ยิ้มให้กัน มันหายใจหอบแฮ่กๆ ผมกดจูบแบบไม่ล่วงล้ำอีกสองครั้งที่ปากมัน มันส่งยิ้มกลับมา
"พอใจรึยัง?" มันถาม
"อืม... มร๊ากกก" ผมตอบมัน
"งั้นนอนนะ...ฟรอนท์ง่วงแล้ว"
"ครับผม"
ผมเอื้อมมือไปกดปิดไฟที่หัวเตียง ผมรวบตัวมันเข้ามากอดอยู่ในอ้อมแขนผม หน้ามันซบอยู่ที่หน้าอกของผม มันเขยิบตัวเข้ามาชิดตัวผมมากขึ้น
"ฟรอนท์....มาอยู่กับพี่นะ"
คำถามเดิมครับ เป็นคำถามที่ผมอยากเปลี่ยนให้มันเป็นความจริง
"แต่ฟรอนท์ก็ต้องอยู่กับครอบครัวฟรอนท์นะ" มันตอบผม
ใช่ครับ...ผมลืมคิดไปว่ามันก็มีครอบครัวของมันจะให้มาอยู่กับผมเลยคงจะไม่ได้
"อืม...พี่ลืมคิดไปนะ โทดทีนะ"
เราตกอยู่ในความเงียบ ต่างคนต่างคิด ผมก็คงให้มันทำตามใจผมทุกเรื่องคงไม่ได้ มันจะดูเห็นแก่ตัวจนเกินไปใช่ไหมครับ
"แต่ถ้าฟรอนท์ไปๆ มาๆ คงได้นะ ถ้าฟรอนท์อยากกลับบ้านพี่ก็ไปส่งฟรอนท์กลับบ้าน วันไหนมาได้ฟรอนท์ก็จะมาอยู่ที่นี่กับพี่"
มันตอบน่ารักใช่ไหมครับ ให้ความสำคัญทั้งที่บ้านและรวมถึงผมด้วย ผมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองใช่ไหมครับ แต่ตอนนี้ผมดีใจมาก หัวใจผมเต้นแรงจนแทบควบคุมไม่ได้ ถ้าผมอยู่กับมันมากๆ ผมจะหัวใจวายตายรึป่าวครับ ถ้ามันยังทำให้ใจผมเต้นแรงอย่างนี้เรื่อยๆ ผมยิ้มไม่รู้ว่ายิ้มกว้างแค่ไหน บอกได้แค่ว่ารักมันที่สุด
"พี่เท็น....ทำไมเงียบล่ะ ไม่โอเคเหรอ?" มันถาม
"ขอบคุณนะครับฟรอนท์"
"พี่รักฟรอนท์นะครับ"
ผมไม่มีคำพูดอะไรที่มากกว่าคำขอบคุณที่ผมพูดออกไป มันตื้อซะจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมา ดีที่สุดสำหรับผมคงเป็นการกระทำที่ผมจัแสดงใจมันรู้ว่าผมรักมันมากแค่ไหน
"อืม....รู้แล้วน่าว่ารัก ฟรอนท์รู้ตัวน่าา...ว่าฟรอนท์น่ารักแค่ไหน คึคึ"
ฟอดดดดด....ฟอดดดดด
ผมหอมที่แก้มของมันและอีกทีที่หัวของมันครับ
"นอนนะครับ...คนดีของพี่"
จุ๊บ (มันจุ๊บลงที่น่าอกผมครับ ฝั่งเดียวกับหันใจของผม)
"ฝันดีนะพี่เท็น"
"ฝันดีเช่นกันครับ"
************************************* TBC.
ติดตามกันต่อนะจ๊ะ อย่าหายไปไหนกันน้าา ไรท์คิดถึงคร้าา
:o8: :-[ :o8: :-[
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ง่าาาา. หวานอีกละ สวีทกันตลอดๆ :katai1: :katai1: :katai1:
-
โอ๊ย มดขึ้นเต็มแล้ว
-
ขอบคุณมากๆ เลยนะค่ะมาเม้นให้ตลอดเลยอ่ะ เราจำชื่อได้ทุกคนเลยน้าา
ดีใจที่ได้อ่านเม้นค่ะ รูสึกยังมีคนติดตามอ่านนิยายเราอยู่
เราเขียนนิยายให้คนอ่านได้อ่าน ตอบแทนเล็กน้อยๆ ด้วยเม้นเป็นกำลังใจให้มาก็ดีใจมากค่ะ
เราเคยนั่งรออ่านดูเม้น ดูว่าฟีตแบคดีไหม บางครั้งก็เริ่มจะถอดใจ สงสัยนิยายเราไม่เวิค
พอได้มาอ่านเม้นก็กลับมามีกำลังใจนั่งเขียนดึกๆ ดื่นๆ ค่ะ
เดี๋ยวจะอัพตอนใหม่แทนคำขอบคุณนะค่ะ :กอด1:
ขอบคุณมากๆ เลยนค่ะ ทุกตัวอักษรที่เขียนมามีความหมายสำหรับไรท์คนนี้มากน้าา
ติดตามกันเรื่อยๆ นะค่ะ
:monkeysad:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew2: :mew2:
แทนคำขอบคุณค่ะ
**************************
ตอนที่ 20 (เท็น+ฟรอนท์) หึง(พี่ชาย)แฟน
สองวันแล้วครับที่ผมอยู่ห้องคนเดียว เหงามากครับทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยเหงาออกจะสบายด้วยซ้ำไม่มีคนคอยมากวนใจ ผมโทรคุยกันกับฟรอนท์ทุกวันครับ วันละหลายรอบเลยก็ว่าได้ แทบจะขอให้พ่อซื้อหุ้นองค์การโทรศัพท์ให้อยู่แล้วครับ หึหึ
ครืดดดด ครืดดดดด....
อร๊ายยย แฟนเขาโทรมาล่ะ หุหุ
"ครับ....ทำอะไรอยู่?" คำถามแรกก็แสดงความอยากรู้อยากเห็นทันที
"พี่เท็น ฟรอนท์จะโทรมาบอกว่าฟรอนท์ยุ่งๆ นะต้องไปทำธุระกับแม่ อาจจะรับโทรศัพท์พี่ไม่ได้นะ ถ้าว่างแล้วเดี๋ยวฟรอนท์โทรหานะครับ"
--"!
มันคืออารายยยย....แฟนผม เอาแฟนผมคืนมาน้าาาา
"ครับๆ ถ้าว่างแล้วอย่าลืมโทรหาพี่นะ พี่จะรอนะครับ"
"ครับๆ.... ไว้คุยกันนะพี่เท็น"
"ครับๆๆ แม่ เสร็จแล้วครับ" มันตอบแม่มันครับ
"บายนะครับ คิดถึงพี่เท็นน้าา จุ๊บๆๆ"
ง่ะ --"
แล้วมันก็วางสายไป อยู่อย่างเหงาๆ สองวันเต็มใครจะรู้ หึหึ เอาเพลงพี่เขามาเปลี่ยนเนื้อร้องซะเสียเลยครับ ผมนั่งๆ นอนๆ เปลี่ยนท่าก็แล้วยังไม่หายเบื่อ โทรหาพวกเพื่อนๆ มันก็ออกต่างจังหวัดกันหมด เศร้า เหงา เดียวดาย ครบเลยทุกอารมณ์ ผมเผลอนอนหลับบนโซฟาโดยไม่รู้ตัว ตื่นมาฟ้าก็มืดแล้วครับ มองไปที่นาฬิกาที่ฝาผนังสี่ทุ่ม หันกลับมามองโทรศัพท์ไม่มีสายเข้าเลยครับ สู้โว๊ยไอ้เท็น
ครืดดดด ครืดดดดด
"ฟรอนท์......" คว้ามับจับมือถือยกขึ้นมา
พ่อ --"
"ฮัลโหล....ครับพ่อ"
"ไอ้ลูกหมา....ไม่กลับมาบ้านเลยนะ ย่าบ่นคิดถึงแกทุกวัน หัดมาทำหน้าที่หลานที่ดีซะบ้างซิ เดี๋ยวฉันจะชวดไม่ได้มรดกไปด้วย"
"โหหห....พ่อ นึกว่าคิดถึงลูกซะอีก ว่าแต่วันนี้วันอะไรอะพ่อ"
"วันพุธโว๊ยย...นี่แกเป็นอะไร ลืมวันลืมคือ มัวคิดถึงใครอยู่?"
"เปล่าซะหน่อย...ว่าแต่พ่อมีอะไรคร๊าบบบ คุณพ่อที่รัก?"
"พรุ่งนี้แกเข้ามาหาฉันที่บ้านด้วย ฉันมีธุระจะคุยกับแกเรื่องงาน"
"ครับๆ รับทราบครับผม"
"เออ...หัดทำหน้าที่ลูกและหลายที่ดีบ้างนะ แอบไปติดสาวแล้วไม่บอกพ่อรึป่าว?"
"โหหห...สาวที่ไหนกันพ่อ ไม่มี้ ไม่มี"
"เออ...อย่าให้รู้แล้วกันว่ามีแล้วไม่บอกพ่อ ไม่พามาแนะนำ เจอดีแน่!"
"โหห...รักพ่อนะคร๊าบบบ ถ้ามีจะพาไปกราบงามๆ ที่บ้านเลยครับผม"
"เออ...งั้นแค่นี้นะ พรุ่งนี้เจอกันไอ้ลูกชาย"
"ครับ...รักพ่อนะครับ ฝากหอมย่าให้ด้วย?"
แล้วพ่อผมก็วางสายไป พ่อคร๊าบบบ ผมติดผู้ชายคร๊าบบบ ม่ะใช่ผู้หญิง หึหึ คิดเสร็จก็นึกขึ้นได้ว่ามันยังไม่โทรหาผม เอ๊ะ!! หรือมันลืม ลองโทรดูดีกว่า
ผู้หญิงรับ "ท่านได้เข้าสู่ระบบรับฝากข้อความ บราๆๆ" หึหึ ปิดเครื่องอี๊กกก
ผมรอโทรศัพท์จนเผลอหลับไปครับ นอนมันที่โซฟานั่นแหละ ตื่นมาก็เช้าวันใหม่ ผมอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปหาพ่อตามที่นัดไว้ ไปให้ย่าเห็นหน้าซะหน่อยคงคิดถึงหลายรักมาก หึหึ ผมแต่งตัวเสร็จแล้วหยิบกุญแจรถกำลังจะออกจากห้องก็กดโทรออกหาฟรอนท์ทันที ผู้หญิงคนเดิมรับอีกแล้วครับ มันทำอะไรอยู่ถึงปิดเครื่องไม่รับโทรศัพท์ผม
ผมขับรถมาถึงบ้านพ่อย่าก็เดินออกมารับที่หน้าบ้านครับ
"สวัสดีครับย่า คิดถึงย่าจังเลยครับ" ผมพูดอ้อนย่าตัวเองครับ
"ย่าก็คิดถึงเราจ๊ะ ไม่มาให้ย่าเห็นหน้าตั้งนาน กลับมาบ้านบ่อยๆ ซิ ย่าคิดถึง"
"ครับผม เท็นจะกลับมาให้บ่อยกว่านี้ครับ"
ฟอดดดดด (ผมหอมเข้าที่แก้มของย่าผม)
ย่าผมทำกับข้าวของโปรดไว้รอผมครับ ผมก็คุยธุระกับพ่อเรื่องงาน คุณปู่ผมก็กลับเข้ามาพอดี
"อ้าวว...ว่าไงไอ้แสบ ไม่กลับมาบ้านเลยนะ เมียฉันคิดถึง" หึหึ เมียปู่ก็ย่าผมนะแหละครับ
"โหหห...ปู่ครับ ก็ปู่เอาแต่ทำงาน ย่าก็เหงานะซิครับ" ผมพูด
"ใช่จ๊ะ หลานพูดถูกที่สุด ไม่รู้จะหามาทำไมมากมายเงินนะ ที่มีอยู่ก็จะใช้ไม่หมดอยู่ล่ะ" ย่าผมพูดแบบงอนๆ ปู่ครับ
"โหห...ที่รัก ที่ตั้งใจทำงานก็เพื่อเมียและลูกและหลานนะจ๊ะ ไม่เอานะอย่างอนสามี"
"พ่อ...เห็นใจผมบ้าง อายลูกอย่างผมบ้างครับ" พ่อผมพูดกับปู่ครับ
"ทำไมพ่อต้องอายแก พ่อเป็นทำผลิตแกออกมา"
เปรี้ยงงง...ฟ้าผ่าแสกหน้าพ่อผมเลยครับ นั่งอ้าปากค้างไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
พวกเราคุยกันเรื่องงานที่โรงแรมพ่อบ้าน เรื่องบริษัทนำเข้ารถของปู่บ้าง พ่อผมหน้าตานี่เป็นพี่ชายผมได้เลยครับดูไม่แก่เลยซักนิด ส่วนปู่กับย่านิไม่ต้องถามถึงหน้าตาเป็นพ่อแม่ผมได้สบาย ยีนส์ดีก็อย่างนี้แหละครับแข่งกันหนุ่มกันสาวไม่ยอมแก่เลยเพราะพวกท่านดูแลตัวเองดีด้วยมั้งครับ ความดีงามนั้นเลยตกมาที่ผมทำให้ผมพลอยดูดีไปด้วย ส่วนแม่ผมสวยมากครับเป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งเศษ คุณตาคุณยายผมก็ยังอยู่ครับแต่อยู่ที่ฝรั่งเศษนู้นน นานๆ จะมาหาผม บางครั้งผมก็บินไปเยี่ยมคุณตาคุณยายกับพ่อที่ฝรั่งเศษครับ พ่อรักแม่ผมมากครับ ทุกวันนี้ก็ยังคงรักอยู่........
"พ่อครับ ย่าครับ ปู่ครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเท็นกลับเลยนะครับ"
"อ่าว...ไม่ค้างเหรอลูก?" ย่าผมถามครับ
"พอดีเท็นมีเรื่องต้องทำนิดหน่อยนะครับ"
"มันติดสาวแน่ๆ ครับแม่" พ่อผมพูดครับ
"โหหห...พ่ออ่ะ ก็พูดไปเรื่อย อย่าไปเชื่อพ่อนะครับย่า"
"จ้าา...พ่อหลานรัก ขับรถกลับดีๆ นะลูก ย่าเป็นห่วง"
"ครับ...งั้นเท็นกลับเลยนะครับ สวัสดีครับ"
หลังจากผมออกมาจากบ้านก็ขับรถมาที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง เซ็งๆ นะครับ ติดต่อแฟนตัวเองไม่ได้ คิดถึงมันมาก ไม่ได้ยินเสียงมันตั้งแต่เมื่อคืน ไม่หายไปไหนก็ไม่รู้ ผมเดินดูของไปเรื่องๆ แต่ไม่ได้ซื้ออะไรเป็นพิเศษ แล้วสายตาผมก็ไปเจอกับคนที่ผมคิดถึงอยู่หลายวัน คนที่ผมนั่งรอ นอนรอโทรศัพท์เขาอยู่ แต่ภาพที่เห็นกับทำให้ผมถึงขั้นช็อค ผมเห็นมันยืนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง รูปร่างสูง หล่อ หน้าตาดี ดูเป็นผู้ใหญ่กว่ามัน ไม่ใช่เพื่อแน่ๆ พ่อก็คงไม่ใช่เพราะยังหนุ่มมาก ผมเดินเข้าไปใกล้อีกนิด อยากรู้ว่าเขาคุยอะไรกัน
"น่ารักจริงๆ เลยฮะ ซื้อของให้ฟรอนท์ตลอดเลย แล้วจะไม่ให้รักมากได้ไงเนี้ยะ"
จุ๊บ....
--"!!
มันจุ๊บปากมันลงที่แก้มซ้ายของผู้ชายคนนั้น ผมยืนกำหมัดแน่นเลยครับ โกรธจนน้ำตาจะไหล ผมรักมันมากนะ มันรู้บ้างรึป่าว แต่ลับหลังผมมันกับมากับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ผมเจ็บมากครับ ผมนั่งรอมันโทรมาหาผม โทรหาก็ปิดเครื่องติดต่อไม่ได้ แต่มันกลับออกมาหาผู้ชายอีกคน ผมกำมือไว้แน่น ผมเสียใจมากครับอยากจะเดินเข้าไปกระชากแล้วก็ต่อยไอ้ผู้ชายคนนั้นให้ล้มไปนอนคว่ำที่พื้นทางเดิน แต่สิ่งที่ผมทำได้คือปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาแล้วเดินตามมันสองคนไปดูว่ามันจะไปไหนต่อ
"ป่ะ....กลับบ้านกันแล้วเดี๋ยวพี่เอาไปติดในห้องนอนให้เราจะได้เอาไว้เปิดอ่านหนังสือไงครับ"
มันเข้าห้องนอนแฟนผมด้วย ผมยังไม่เคยเข้าไปเลย เพิ่งจะเคยเข้าไปในบ้านเมื่อสามวันก่อนเอง
"น่ารักตลอด....ฟรอนท์รักพี่นะฮ่ะ เรากลับบ้านกัน"
น้ำเสียงมันอ่อนโยนมากครับเวลาพูดกับผู้ชายคนนั้น ทำไม ทำไมฟรอนท์ถึงทำอย่างนี้กับผม ผมทำอะไรผิดไปเหรอครับ ถึงทำกับผมได้ขนาดนี้ ไม่นานรถที่ฟรอนท์กลับผู้ชายคนนั้นนั่งมาก็ขับออกไป ผมได้แต่ยืนน้ำตาไหลออกมาโดยไม่มีเสียงสะอื้น ผมขับรถออกจากห้างตรงไปที่ผับที่ผมไปประจำนั่งกินเหล้าคนเดียวครับ กินไปเยอะเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แค่ว่าเมามากและเสียใจมากครับ ผมนั่งจนผับเลิกก็ขับรถกลับห้องครับ มาถึงห้องผมก็โยนกุญแจถอดเสื้อออกแล้วเอาเหล้าออกมากินต่อครับ ความรูสึกตอนนี้ผมพูดไม่ถูกจริงๆ ผมรักมันมาก และตอนนี้มันเป็นคนที่ทำให้ผมเสียใจมากที่สุดครับ ผมนั่งกินเหล้าจนหลับไปกับขวดเหล้าเลยครับ
เช้า.....
ผมตื่นมาตอนเที่ยง ผมก็เข้าไปเอาเหล้าในครัวมาเพิ่มครับ ส่วนมือถือผมปิดตั้งแต่ไปที่ผับแล้วครับ ผมอยากอยู่คนเดียว อยากคิดเรื่องที่เกิดขึ้นคนเดียวไม่อยากให้ใครเข้ามาวุ่นวายครับ ผมนั่งกินเหล้าไม่กินข้าวกินปลา น้ำก็ไม่ได้อาบครับ ไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งนั้นครับตอนนี้
ปั้งๆๆๆ ปั้งๆๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้นครับ
"ไอ้เท็น.... ไอ้เท็นโว๊ยยย เปิดประตูเว่ยยย ไม่งั้นกูจะพังเข้าไปนะเว่ย"
เสียงไอ้กันต์ครับ มันมาทำบ้าอะไรวันนี้ว่ะ แต่ก็ดีเหมือนกันผมจะได้มีเพื่อนเมา แล้วผมก็พยายามลุกขึ้นไปเปิดประตูเดินตรงทางเป็นยังไงตอนนี้ผมลืมไปแล้วครับ
"ไอ้เท็น เซอๆๆ...ไพรส์"
"เซอร์ไพรส์มากไอ้สัด เมิงเป็นอะไรของมึงเนี้ยะ สภาพเหมือนหมามากๆ?!"
"พูดมากสัดด....มาแดกเหล้าเป็นเพื่อนกูดิ กูอยากเมา เมาให้ตายไปเลย" ผมบอก
เพื่อนผมมาครบเลยครับ ไอ้กันต์ ไอ้แม็ค ไอ้ปอ ไอ้ดิวก็เสือกมาด้วย (กูโกรธเพื่อนมึงอยู่นะสาดดด) ปิดท้ายด้วยไอ้ปริ้นกับไอ้อิงค์ครับ มันมากันครบอย่างนี้ต้องเมา
"ไอ้เท็นมึงเป็นบ้าอะไรว่ะ แดกตั้งแต่วันไหนเนี้ยะ กลิ่นเหล้าฟุ้งห้องเลย" ไอ้แม็คมันถามครับ
"กูว่าอาการแบบนี้ อกหัก เมียมีชู้ชัวร์ป๊าบ" ไอ้ปอครับ
"ไอ้สัดด...ปอ, ไอ้เหี้ยพี่ปอ" ครบองค์ประชุม
"เฮียไอ้ฟรอนท์ไม่น่าทำแบบนั้นหรอกเฮียมันไม่ใช่คนอย่างนั้นนะเฮีย ผมรับประกัน" ไอ้ดิวมันพูดครับ
"ใช่ๆๆ พี่เท็น พวกผมยืนยันด้วย" ไอ้ปริ้นกับไอ้อิงค์ครับ
"พวกมึงอย่าพูดมาก....จะเข้าไม่เข้า ไม่เข้าก็กลับไป หมาตัวไหนไม่แดกเหล้าเป็นเพื่อนกูก็กลับไป" ผมด่าพวกมันครับ กรูยืนรอนานล่ะ กรูเมื่อย กรูทรงตัวยาก กรูจะล้มมม สาดดด ยืนคุยกันหน้าห้องอยู่ได้ ด่าพวกมันเสร็จ พวกมันก็เดินตามเข้ามา มานั่งมองหน้าผมครับ
"ไอ้เท็นมึงทะเลาะกับน้องฟรอนท์เหรอว่ะ?"
"หึหึ กรูนะเหรอจะทะเลาะกับมันกูรักมันจะตาย รักมันมาก พวงมึงรู้ไหม ว่ากูรักมันมากนะ แต่มันเสือกทำอย่างนี้กับกรู มันหักหลังกู พวกมึงเข้าใจไหม?"
"เห้ยยย...เฮีย ผมว่าเฮียต้องเข้าใจผิดไอ้ฟรอนท์มันแน่ๆ มันไม่น่าจะทำอย่างนั้นนะเฮีย"
"มันทำ!!! มันทำกูแล้วสัดด....ดิว" ผมตะโกนใส่หน้าไอ้ดิวครับ
"กูว่ามันเมามาก อาการหนักว่ะ ไอ้ดิวมึงโทรถามเพื่อนมึงดิว่าไปทำอะไรมัน?" ไอ้แม็คพูดครับ
"ครับๆ พี่รอแป๊ป"
"ไม่ต้องโทร กูไม่อยากได้ยินเสียงมัน" ผมบอกไอ้ดิว
"พี่แม็คเบอร์มันติดต่อไม่ได้อ่ะพี่"
"หึหึ....กูบอกแล้วว่ามันหักหลังกู พวกเมิงงเข้าจายยกูไหมสาดดด" ผมพูดเสียงยานคาง
พวกเพื่อนๆ นั่งกินเหล้าเป็นเพื่อนผม ไม่รู้หมดเหล้าไปกี่ขวด แต่ผมยังรู้สึกเจ็บกับเรื่องของมันอยู่ มันอยากลืมความเจ็บนี้ครับ ผมควรทำยังไงดี
"เห้ยยยยย....ไอ้เท็น
โครมมม....!!
แล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่รูสึกตัวอีกเลย
**************************************************
พาร์ท ฟรอนท์
"พี่ฟรานซ์ของคุณมากนะฮ่ะ ที่ซื้อโคมไฟน่ารักๆ ให้ผม พี่ฟรานซ์น่ารักที่สุดเลยฮะ"
"พี่รู้แล้วว่าพี่น่ารัก....ไม่ต้องชมพี่มาก็ได้เดี๋ยวพี่ลอยกันพอดี หึหึ"
"ป่ะฮะ....เข้าบ้านกัน แม่คงรอทานข้าวอยู่"
"อ่าววว....กลับมาแล้วเหรอจ๊ะสองพี่น้องไปไหนกันมาจ๊ะ" แม่ผมถาม
"ไปห้างครับแม่....ไปเดินเล่นกับพี่ฟรานซ์ พี่ฟรานซ์ซื้อโคมไฟหัวเตียงใหม่ให้ฟรอนท์ด้วยครับ น่ารักมากๆ"
"โหหห...ไปกันสองคนไม่ชวนเลย?" พี่ฟรอสต์พูดครับ
"ก็พี่ฟรอนส์ไม่ค่อยอยู่บ้านอ่ะ จะให้ชวนตอนไหน อดเบาๆ ฮ่าๆๆๆๆ"
"อ่าว...ขำกันเสร็จแล้วก็มากินข้าวซะ พ่อรออยู่" คึคึ พ่อนั่งหิ้วท้องรอลูกๆ น่ารักไหมครับครอบครัวผม
"เดี๋ยวพ่อกับแม่จะไม่อยู่บ้านเดือนหนึ่งนะ จะไปดูงานที่ฝรั่งเศษซะหน่อย" พ่อบอกครับ
"ทิ้งกันอีกแล้ว....พี่ฟรานซ์ก็กลับบ้านดึก พี่ฟรอสต์ก็ไม่ค่อยอยู่บ้านไปทำงานกับเพื่อนที่มหาลัย ฟรอนท์อยู่คนเดียวตลอดเลย น้อยใจนะเนี้ยะ"
"ลูกจะไปกับแม่ไหมล่ะครับ ไปกับแม่ก็ได้นะจะได้ไม่เหงาไงครับ" แม่ผมพูด
"ไม่เอาอ่ะ....ฟรอนท์อยู่บ้านดีกว่าครับ อยู่กับพี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์ เนอะๆๆ"
"คร๊าบบ..." พี่ฟรานซ์ตอบ
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำจะเตรียมตัวนอนครับ
ก๊อกๆๆๆ
"ฟรอนท์ นอนรึยังพี่เข้าไปได้ไหม?"
"ได้ฮ่ะพี่ฟรานซ์....ฟรอนท์ยังไม่ได้ล็อกประตูฮ่ะ" พี่ฟรานซ์เดินเข้ามาในห้องผม
"พี่ฟรานซ์มีอะไรรึป่าวฮ่ะ?"
"อ่อ.....พี่จะมาถามเราว่าช่วงนี้เราไม่ออกไปหาเพื่อนบ้างเหรอ?"
"เพื่อนคนไหนฮ่ะ?"
"เพื่อนที่ชื่ออิงค์นะ"
"พี่ฟรานซ์มีอะไรกับมันรึป่าว เห็นถามหามันหลายครั้งล่ะ?"
"เปล่า....พี่ก็ไม่มีอะไรนิ เห็นเราออกไปธุระกับแม่บ่อยๆ สองสามวันที่ผ่านมานี้ ก็เลยคิดว่าเราได้ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างรึป่าวนะ?"
"ไม่ได้ไปฮ่ะ พวกมันแค่โทรมาหาคุยกันทางโทรศัพท์กันนะฮ่ะ เพราะพวกมันออกต่างจังหวัดกันหมดไม่รู้จะกลับมาวันไหนฮ่ะ"
"อ่าว...ออกต่างจังหวัดหรอกเหรอ พี่ไม่มีอะไรล่ะ เรานอนเถอะดึกมาแล้ว"
พี่ฟรานซ์จูบที่หัวผมแล้วก็เดินออกจากห้องผมไป ว่าแต่พี่ฟรานซ์ถามหาไอ้อิงค์บ่อยๆ มีอะไรรึป่าวนะ
"ตายห่า....ลืมโทรหาพี่เท็น เมื่อวานแบตก็หมดกว่าจะก็ถึงบ้านตีหนึ่งเลยไม่ได้โทรเพราะกลัวพี่เท็นนอนแล้วจะรบกวนพี่เขา วันนี้โทรซะหน่อย คิดถึง"
"แบตดันหมดอีกที่ชาร์ตๆๆ อยู่ไหนนะ อ่อๆ นี่ไงเจอแล้ว" ผมรีบเสียบแบตแล้วกดปิดเครื่องทันที
(ท่านได้เข้าสู่ระบบรับฝากข้อความของหมายเลข บราๆๆๆ)
"อ่าว....นอนแล้วเหรอ เสียดายจังอยากได้ยินเสียงซะหน่อย ไม่ได้ยินเสียงตั้งแต่ไม่วานล่ะ"
พรุ่งนี้ค่อยโทรหาดีกว่านี่ก็เที่ยงคืนล่ะ คงจะหลับแล้วซินะ
"ฝันดีนะครับพี่เท็น....เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปเซอร์ไพรส์ที่ห้อง คึคึ"
******************************************* TBC.
:katai4: :katai4: :katai4:
พออัพแล้วก็ต้องกลับมาเขียนตอน+เรื่องใหม่อย่างบ้าคลั่ง
:katai4: :katai4: :katai4:
-
ไหน มินิ NC 18+ อ่ะ. ไม่เห็นมีเรยยยย
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:ling2: :ling2: :ling2:
ขอโทดอย่างแรงกลับความผิดพลาดอย่างแรงคร้าา คุณ yowyow อร๊ากกกไรท์สลับกับเรื่องใหม่ง่าา :a5: :a5:
ขอไถ่โทษโดยลงแบบ NC จัดหนักให้เลยแล้วกันนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามตลอดเบยย จุ๊บๆ
:z3: :z3:
:call: :call:
-
หืมมมม. เข้าใจผิดไปซะงั้น :katai1: :katai1: :katai1:
-
ขอโทษในความสับสนของไรท์จ้า 555+
ผิดพลายอย่างแรงขอโทษด้วยนะค่ะ
มาลงตอนใหม่แก้ตัวให้ค่ะ
อ่านกันให้ตาแชะไปเล๊ยยย คืนนี้ไรท์คงเช้าพอดีเร่งเขียนนิยาย 2 เรื่องพร้อมๆ กัน
ช่วยด้วยย :ling3:
ขอบคุณที่แจ้ง ที่เม้นบอกนะค่ะ น่ารักที่สุด
******************************
ตอนที่ 21 (เท็น+ฟรอนท์) คนโง่ที่รักเธอ (NC18+)
พาร์ท ฟรอนท์
เช้า.........
อรุณสวัสดิ์ครับ....ตอนรับเช้าวันใหม่ วันนี้ผมสดชื่อเป็นพิเศษว่าจะไปเซอร์ไพรส์คนบางคนซะหน่อย ไม่ได้โทรหาสองวันแล้วครับติดทำธุระกับแม่อยู่ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้าง ไม่ได้เจอหน้าตั้งสี่วันเต็มๆ คิดถึงเหมือนกันครับ คึคึ ตอนนี้มันเข้ามามีบทบาทในชีวิตผมมากซะแล้วทำไงได้ คิดถึงมันก็คงไม่แปลกอะไรนิเพราะมันคือแฟนผม มันชอบเอาใจผมครับแต่บางครั้งก็เอาแต่ใจเหมือนกัน ชอบทำตัวอ้อนๆ แต่ชอบอ้อนเรื่องหื่นๆ นะซิ พูดแล้วเขิลเบยย....
"หล่อแล้ว.....ออกเดินทางได้"
ผมเดินอารมณ์ดีลงมาที่ชั้นล่างเห็นพี่ฟรานซ์นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่นเลยเดินไปทักซะหน่อย พี่ฟรานซ์ถามผมว่าผมจะไปไหน เอิ่ม...ไปไหนดีล่ะ ไปไหนดี แล้วผมก็ตอบพี่ฟรานซ์ไปว่าจะไปดูหนังกับเพื่อนนัดเพื่อนเอาไว้ โล่งอก....รอดล่ะ แต่พี่ฟรานซ์ทำตัวแปลกๆ นะ ถามหาไอ้อิงค์บ่อยๆ นี่ก็ถามว่าผมจะไปกับไอ้อิงค์ไหม แล้วยังขอเบอร์ไอ้อิงค์ไปอีก พี่ฟรานซ์จะเอาไปทำอะไร ไม่มีธุระต้องคุยกันตอนไหนทำไมเราไม่รู้ว่ะ เออๆ....เรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้ออกไปหาไอ้แก่จอมหื่นดีกว่าคิดถึงจะแย่ล่ะ คึคึ
ผมขับรถออกจากบ้านอย่างอารมณ์ดี แวะซื้อขนมบัวลอยเจ้าอร่อยที่....ไปฝากมันด้วยครับ ผมกำลังขับรถเพลินๆ ได้ดิวก็โทรเข้ามา
"ว่าไง....โทรมาแต่เช้าเลยนะมึง?"
"ไอ้ฟรอนท์.....มึงหายหัวไปไหนมาว่ะ กรูโทรหามึงตั้งแต่ไม่วานแล้วเสือกปิดเครื่องอีก"
"แบตกูหมดนะ...ตามหากรูมีอะไรว่ะ?" ผมถาม
"ไอ้เชี่ยฟรอนท์...มึงไปทำอะไรเฮียเขาเนี้ยะ ถึงได้เมาหัวราน้ำ นั่งซดเหล้าเสียใจอยู่เนี้ยะ?"
"ทำอะไรว่ะ? ....กูเปล่าทำอะไรนะเว่ย พี่มันเป็นอะไรว่ะ?"
"กูจะรู้กับพวกมึงไหม? เฮียเขาบอกว่ามึงหักหลังเขาอ่ะ? "
"เนี้ยะเมื่อคืนเมาจนล้มหัวฟาดพื้น เย็บไปห้าเข็ม พวกกูพาเฮียไปเย็บแผลที่โรงบาลเมื่อคืน"
"เห้ยย!!!...แล้วมันเป็นยังไงบ้าง?"
"นอนอยู่คอนโดเนี๊ยะ ไม่ยอมนอนโรงบาลว่ะ พวกกูเหนื่อยกันฉิบหาย" ไอ้ดิวมันบอก
"แล้วมึงอยู่ไหนว่ะ จะมาดูเฮียไหม?"
"กูกำลังขับรถไปหามันเนี้ยะ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นว่ะ กูไม่เห็นรู้เรื่อง?!"
"รู้เว่ยยย...รีบมาเลยนะมึง"
"เออๆๆ...จะรีบไป"
แล้วผมก็เร่งความเร็วขึ้นเพื่อไปให้ถึงคอนโดมันเร็วๆ มันเป็นอะไรของมัน ผมไปหักหลังมันตอนไหน ทำไมมันถึงต้องกินเหล้าเพราะเสียใจ ที่สำคัญเรื่องมันเกิดเพราะผมเหรอ?
ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถคอนโดมันครับ แล้ววิ่งไปที่ลิฟขึ้นไปชั้น 19 ทันที
ก๊อกๆๆๆ
"อ้าว...มาแล้วเหรอฟรอนท์"
"ครับ หวัดดีครับ"
"มึงเข้าไปดูเฮียเลยไอ้ฟรอนท์อาการรักษายากแล้วกูว่า ฮ่าๆๆๆ" ไอ้ดิวครับ
"คุยกันดีๆ นะมึง" ไอ้อิงค์ครับ
"งั้นพี่ฝากเพื่อนพี่ด้วยนะ พวกพี่ขอตัวกลับก่อน มาอยู่กันตั้งแต่เมื่อคืนล่ะ เหนื่อยกับหมาบ้าทั้งคืน หึหึ" พี่กันต์ครับที่พูด
"ครับๆ เดี๋ยวผมขอตัวเข้าไปดูพี่เท็นก่อน"
"มีอะไรก็โทรหาพวกพี่แล้วกันนะ พ่อคนเสน่ห์แรง หึหึ" เอิ่มม....พี่ปอหมายความว่าไงว่ะ
"ไปๆๆ พูดมากกันอยู่ได้ ปล่อยน้องเขาไปปลอบใจผัวเข้า เห้ยย!!...แฟนเขาได้แล้ว" เออ....พี่แม็คแรงไปไหม --"!
แล้วเพื่อนๆ กับเพื่อนๆ ผมก็ออกจากห้องไป ผมเดินตรงไปยังห้องนอนเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่ามันนอนห่มผ้าอยู่บนที่นอน หน้าตามันดูโทรมๆ มีผ้าสีขาวพันอยู่รอบหัวมีเลือดซึมออกมาจากผ้าพันแผลนั้น มันไปทำอะไรมา ทำไมต้องกินเหล้าเยอะขนาดนี้แล้วยังทำให้ตัวเองเจ็บตัวอีก
ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งลงข้างตัวมัน ผมยื่นมือไปลูบที่ผ้าพันแผลมันเบาๆ มันจะเจ็บมากไหม? ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองเป็นอย่างนี้ มันขยับตัวเล็กน้อย ผมล้มตัวลงนอนข้างมัน เอื้อมมือไปกอดที่เอวมัน ผมเอาหน้าซุกที่อกอุ่นของมัน
"ฟรอนท์คิดถึงพี่นะ"
แล้วผมก็หลับไปกับอกอุ่นของมัน
******************************
พาร์ท เท็น
"ฟรอนท์.....ทำไมถึงทำอย่างนี้กับพี่ ฟรอนท์ไม่รู้เหรอว่าพี่รักฟรอนท์มากแค่ไหน?"
"ทำอย่างนี้กับพี่ได้ยังไง"
"ก็มึงมันโง่เอง ใครจะรักคนอย่างมึงลง"
"ฟรอนท์......!!!"
"ออกไม่จากชีวิตกรูได้แล้ว ไอ้โง่เห้ย!!"
"ฟรอนท์.....ฟรอนท์"
"ฟรอนท์"
เป็นเสียงสุดท้ายที่ผมเรียกมัน ก่อนที่มันจะหันหลังให้ผมแล้วเดินจากผมไป ผมรู้สึกตัวขึ้นมาก็พบว่ามันเป็นเพียงความฝัน มันเป็นฝันที่เรียกน้ำตาผมได้ดีเลยครับ ขนาดในฝันมันยังทำให้ผมเสียใจได้ขนาดนี้ ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมจริงๆ มันเดินจากผมไปจริงๆ ผมจะเป็นยังไง?
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น รู้สึกขยับตัวไม่สะดวกเหมือนมีอะไรทับตัวผมอยู่และรู้สึกมึนหัวนิดๆ ครับ แต่ภาพที่ผมกำลังเห็นในตอนนี้คือคนๆ เดียวกับคนที่อยู่ในฝันของผม คนที่เดินหันหลังให้ผมในฝัน น้ำตาผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้มันกำลังนอนกอดผม ซบหน้าอยู่ที่อกของผม ผมไม่ได้ฝันซ้ำซ้อนใช่ไหมครับ ที่มันมานอนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ สัมผัสจากอ้อมกอดของมันคือเรื่องจริงใช่ไหมครับ ขอให้ภาพนี้อย่าหายไป เพียงแค่ผมหลับตาลง แล้วลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่ามันเป็นเพียงแค่ภาพที่อยู่ในฝันอีกเลย ผมคงจะทนต่อไปไม่ไหว
"ฟ..ฟรอนท์" น้ำเสียงที่สั่นเครือของผมพยายามเรียกชื่อของมัน
"อือออ....พี่เท็น ตื่นแล้วเหรอ?"
มันเงยหน้าขึ้นมามองผม เอามือข้างที่กอดผมมาขยี้ตาไปมา แล้วถามว่าผมตื่นแล้วเหรอ เป็นมันจริงๆ ครับ ผมไม่ได้ฝันไป มันค่อยๆ ลุกขึ้นจากตัวผม เอื้อมมือมาลูบแผลที่หัวผม หันกลับมาสบตาผมอีกครั้ง
"เจ็บมากไหม?" มันถาม
น้ำตาผมไหลออกมาอีกครั้ง ความรู้สึกตอนนี้ของผมทั้งดีใจที่เห็นมันนั่งอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ อีกความรู้สึกก็เจ็บปวดทั้งภาพที่มันเดินจากผมไปในฝันและภาพที่มันเดินอยู่กับผู้ชายคนนั้น
"พี่เท็น....ร้องไห้ทำไม ปวดแผลเหรอ?" มันถามผม
ผมนอนพลิกตัวหันหลังให้มันทันทีครับ เพราะผมอายที่ต้องให้มันเห็นตอนผมกำลังร้องไห้ มันกอดผมจากด้านหลัง น้ำตาผมก็ยิ่งไหลไม่หยุด
"พี่เท็น เป็นอะไร บอกฟรอนท์ซิ ร้องไห้ทำไม?"
เงียบ......ผมไม่ตอบครับ
"พี่เท็น...พี่เท็นโกรธฟรอนท์เหรอที่ไม่ได้โทรหา?"
"ฟรอนท์....ไปทำธุระเป็นเพื่อนแม่แบตโทรศัพท์ก็หมดกลับมาก็ดึกมากแล้วเลยไม่ได้โทรหาพี่"
"พอฟรอนท์ว่างก็โทรหาพี่เลยนะ แต่พี่ปิดเครื่องอ่ะ ติดต่อไม่ได้ พอเช้าฟรอนท์ก็รีบขับรถมาหาพี่เลยน้าาา..."
เงียบ.....ผมยังเงียบอยู่ครับ เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมเห็นกับสิ่งที่มันพูดอะไรที่คือเรื่องจริงกันแน่
"พี่เท็น" มันเรียกผมเสียงไม่ดังมาก
"พี่เท็นนนนน....."
"หันมาคุยกับฟรอนท์ก่อนน้าา.....บอกมาว่าพี่เป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้น? แล้วค่อยงอนต่อน้าา..."
"ฟรอนท์มีคนอื่น...มีอีกคนที่ไม่ใช่พี่" ผมพูดเสียงเบาที่ดูอ่อนแรงมากๆ
"คนอื่น....ใครคนอื่น?" มันถามกลับ
"คนอื่นที่ไม่ใช่พี่...." ผมย้ำอีกครั้ง
"พี่เท็นหมายความว่าไง...คนอื่นที่ไม่ใช่พี่?"
"พี่เท็น....หันมาคุยกันก่อนน้าา....ฟรอนท์ไม่เข้าใจงงไปหมดแล้วเนี้ยะ"
"ฟรอนท์คบผู้ชายอีกคนใช่ไหม มันเป็นใคร ทำไมฟรอนท์ถึงมาทำอย่างนี้กับพี่?!"
ผมหันไปตะโกนใส่มันครับ มันทำตาโต ตกใจที่ผมขึ้นเสียงกับมัน
"พี่เท็น....ฟรอนท์ไม่ได้คบใครนอกจากพี่เท็นนะ"
"แต่พี่เห็นฟรอนท์เดินอยู่กับมัน! ฟรอนท์หอมแก้มมัน! พามันไปบ้าน! แล้วยังชวนกันเข้าห้องด้วย!!!" เสียงผมดังตามอารมณ์มากครับ เพราะผมอึดอัดกับเรื่องนี้มาสองวันเต็มๆ แล้วยังมาฝันว่ามันบอกเลิกผม เดินหนีจากผมไปอีก
"พี่เท็น...พี่เท็นเห็นที่ไหน ใช่ฟรอนท์จริงๆ เหรอ?" มันถามคำถามนี้ได้ยังไง ผมเห็นอยู่ว่าเป็นมัน
"ที่ห้าง.....เมื่อวันพฤหัส!!" ผมตอบ
--"
"เออ....พี่เท็น คือ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
มันหัวเราะผม ทั้งที่ผมโกรธมันมาก มันนอกใจผมนะครับแล้วจะยังมาหัวเราะผมอีก
"พี่เท็นนน...."
มันเรียกชื่อผม เอามือมันหยิกที่แก้มผมทั้งสองข้างแล้วโยกไปโยกมา แล้วก็หัวเราะไม่หยุด ผมงงซิครับว่ามันเป็นอะไรของมัน
"ฮ่าๆๆๆๆๆ....น่าร๊ากกกก แฟนใครเนี้ยะ"
ฟอดดดดด...... ฟอดดดดดด.....
มันหอมเข้าที่แก้มผมสองข้างสลับกันแล้วยิ้มกว้างให้ผม
"ที่ห้าง.... ตอนเย็นๆ ใช่ป่ะ กับผู้ชายสูงๆ หล่อๆ หล่อมว๊ากก หอมแก้มด้วย เดินควงแขนด้วย ใช่ไหม?"
สิ่งที่มันพูดออกมา คือสิ่งที่ผมเห็นมันทำวันนั้นกับผู้ชายที่มันกำลังพูดถึงด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มดูมีความสุขมาก ผมพยักหน้าตอบโดยไม่พูดอะไรออกไป ผมโกรธมันเรื่องผู้ชายคนนั้น ยังจะมีน่ามาชมเขาให้ผมฟังอีก ผมก็หล่อนะครับ สูงด้วย เท่ด้วย สาวๆ ติดตรึมนะ หล่อไม่แพ้ผู้ชายคนนั้นเลยด้วย เชอะ
"พี่ฟรานซ์.... "
"พี่ฟรานซ์ พี่ชายคนโตฟรอนท์" มันตอบผม 0.o!!
"พี....พี่ชาย?" --"
"ใช่....พี่ชายฟรอนท์เอง ชื่อพี่ฟรานซ์ คึคึ"
เพล้งงงง....หน้าแตก ร้าวไปยังตัวเลย.... ไอ้เท็นนนนน มึงมันบ้า... เพ้อเจ้อ.... ฟุ้งซ่านนนน ไอ้โง่เอ๊ยยย พี่ชายเขามึงยังหึงเล๊ยยย....
"อย่าบอกนะว่า....ที่พี่กินเหล้าเมาจนล้มหัวฟาดพื้นเพราะเข้าใจว่าพี่ฟรานซ์เป็นแฟนฟรอนท์?"
"อืมมม..." ผมตอบเสียงเบาในลำคอแล้วพยักหน้า
"พี่คิดว่าฟรอนท์หักหลังพี่ไปคบกับผู้ชายคนอื่น?" มันถามอีกครับ
"อืมมม..." ผมตอบแบบเดิมเป๊ะ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ............พี่เท็นนนน"
มันขำเสร็จก็กระโจนเข้าสวดกอดผมทันทีจนผมล้มลงที่นอนแล้วมันก็นอนทับอยู่บนตัวผมอีกที
"ดีใจอ่ะ....ที่พี่เท็นหึงฟรอนท์"
มันนอนเอาหน้าซบลงแนบกับอกแกร่งด้านซ้ายของผม แขนทั้งสองก็ทำหน้าที่โอบกอดผมไว้ทั้งตัว มันเงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วพูดว่า
"คราวหน้าอย่าทำให้ตัวเองเจ็บตัวอีกนะ คุยกับฟรอนท์ก่อน ถามฟรอนท์ก่อน ว่าเกิดอะไรขึ้น?"
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันจุ๊บรัวที่ปากผมแบบไม่ได้ล่วงล้ำ
"ทำตัวน่ารักนะเนี้ยะ คึคึ" มันชมผมใช่ไหมครับ
"หึงได้บ้าบอมาก ฮ่าๆๆๆๆๆ" เอิ่ม....มันเริ่มด่าผมล่ะ
"ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าเป็นพี่ชาย เห็นกอดกันหอมกันขนาดนั้นเป็นคนอื่นเห็นก็คิดเถอะ" ผมบอก
"พี่ชายฟรอนท์คร๊าบบบ มีสองคนหล่อๆ ทั้งนั้น คึคึ"
"คนโตชื่อพี่ฟรานซ์ คนที่สองชื่อพี่ฟรอสต์ น้องสุดหล่อชื่อฟรอนท์คร๊าบบ" มันตอบผม
"ก็....ก็...." ผมพูดอะไรไม่ออกเพราะความบ้าบอของตัวเองครับ เพลียยยย
"ก็....อารายยย? คึคึ"
มันกวนตรีนผมครับ ตอนนี้บอกเลยว่าอายและพ่ายแพ้ให้กับความโง่ของตัวเองล้วนๆ (มุดดินไปเลยไอ้โง่เท็นนน)
มันนอนซบหน้าลงกับอกผมอีกครั้งครับ ยังไม่ได้ลงจากตัวผม
"พี่เท็น...ฟรอนท์มีพี่เท็นเป็นแฟนคนแรกของฟรอนท์นะ ฟรอนท์ยังไม่เคยคบใครเป็นแฟนมาก่อน ฟรอนท์อาจจะทำอะไรที่ทำให้พี่เข้าใจฟรอนท์ผิดโดยที่ไม่รู้ตัวเหมือนอย่างเรื่องนี้ ฟรอนท์อยากให้เราลองคุยกันก่อน อยากให้พี่เท็นถามฟรอนท์ก่อน ให้ฟรอนท์ได้มีโอกาสอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเป็นเรื่องจริงรึเปล่า ฟรอนท์ไม่อยากเห็นพี่เจ็บตัวเหมือนตอนนี้ ไม่อยากให้เราเข้าใจผิดกัน อยากให้เราเข้าใจกัน คุยกันทุกๆ เรื่อง แบ่งปันความรู้สึกต่อกัน ทั้งทุกข์ สุข หรือว่าตอนที่เราเศร้าใจ หรือกำลังสับสน ฟรอนท์อยากให้พี่เป็นแบบนี้สำหรับฟรอนท์ แล้วฟรอนท์ก็จะเป็นแบบนี้สำหรับพี่เหมือนกัน"
"ฟรอนท์รักพี่เท็นนะ"
ครั้งแรก....เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินมันพูดว่ามันรักผม ทุกครั้งจะเป็นผมที่คอยพูดบอกรักมัน แต่ตอนนี้มันเป็นคนพูดครับ ทุกคนได้ยินมันพูดเหมือนกันใช่ไหม ผมรู้สึกแน่นที่หน้าอกขึ้นมา มันตื้นตัน อุ่นว๊าบบ...ที่หัวใจ หัวใจผมเต้นแรงกว่าทุกครั้ง น้ำตาผมไหลมันเกิดจากความดีใจครับ ไม่ได้เกิดจากความเสียใจ ใครจะรู้ล่ะว่ามันรักผมเหมือนกัน ผมทำให้มันรักผมได้จริงๆ ผมทำได้
"พี่เท็น..."
มันลุกขึ้นมาเอานิ้วเรียวปาดน้ำตาออกจากแก้มผมทั้งสองข้าง น้ำตาผมเหมือนจะไม่หยุดไหล ภาพที่ผมเห็นคนตรงหน้าผมกำลังยิ้มอ่อนๆ มาให้ผมถูกบดบังด้วยน้ำตาของผมเอง
"เลิกร้องไห้นะ....ฟรอนท์ขอโทษที่ทำให้พี่เข้าใจผิด ขอโทษที่ไม่ได้โทรกลับหาพี่คืนนั้น ขอโทษที่มาหาพี่ช้าไป"
"ฟรอนท์....."
"ครับ..." มันเงยหน้ามามองผม
ผมเอามือไปจับที่หน้ามันทั้งสองข้าง ดึงหน้ามันเข้ามาใกล้ๆ แล้วจูบลงที่ปากบางเบาๆ ค่อยๆ กดจูบทั่วๆ ทั้งปาก จูบมันย้ำๆ อย่างอ่อนโยน
"พี่รักฟรอนท์มากนะครับ"
ผมเริ่มจูบมันอีกครั้ง ครั้งนี้ผมเริ่มจูบแรงขึ้นที่ละน้อยๆ ค่อยๆ บรรจงจูบที่หน้า ที่ตา ที่คิ้ว แล้วเลื่อนลงมาจูบที่ปาก มันเผยปากเล็กน้อยผมแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนุ่มของมัน กวาดลิ้นรอบโพรงปากของมัน จูบรสหวานที่ไม่เคยลืม รสนี้เป็นของมันคนเดียว
"อืออออ...." มันครางออกมา
ผมกวาดลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวลิ้นเล็ก เราแลกจูบกันด้วยความรู้สึกที่อบอวนไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย รู้สึกรัก รู้สึกต้องการ รู้สึกขาดไม่ได้ ความรู้สึกที่ต้องการครอบครองคนๆ นี้ตลอดไป
"อือออออ.....ฟรอนท์" ผมครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้
ลิ้นร้อนของผมกวาดชิมรสหวานนี้อย่างไม่เคยพอ ลิ้นเล็กก็ตวัดตอบรับผมได้ดี รสจูบเราเปลี่ยนจากรสหวานเป็นรสซาบซ่านเร่าร้อน มือผมลูบไล่ไปทั่งแผ่นหลังของมัน มืออีกข้างก็ลูบไล้ไปที่เอวคอดเลื่อนลงไปบีบเค้นที่ก้นนิ่มของมัน
"อืออออ....พี่เท็นน"
ปากของผมที่จูบปากมันไม่หาย ละปากออกบ้างเล็กน้อยเพื่อปลอยให้มันได้หายใจแล้วประกบลงจูบใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า ผมเลื่อนมือไปปลดกระดุมกางเกงมันออกรูดซิบลงแล้วค่อยๆ ถอดออก ดึงกางเกงมันหลุดออกจากสะโพกผมก็ดันตัวมันให้นอนหงาย มันยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยให้ผมดึงกางเกงออก ผมดึงมันขึ้นมาประกบจูบอีกครั้งแล้วใช้มือเลิกเสื้อขึ้นถึงคอแล้วก้มลงไปกัดเข้าที่หัวนมสีสวยของมันทั้งสองข้างสลับกัน
"อ๊ะ.....พี่เท็น"
"อันนี้ของพี่"
"อ่าาาา....พี่เท็น"
"ข้างนี้ก็ของพี่"
ผมกัดที่หัวนมมันครบทั้งสองก็ลงลิ้นรอบๆ รอยกัดที่ผมฝากไว้ที่หัวนมสีสวยของมันแล้วดูดสลับกันจนเกิดเสียง
"อ่าาาา....พี่เท็น ฟรอนท์ อ่าาา....."
ผมเลื่อนมือลูบไล้อยู่ที่หน้าท้องแบนเรียบของมันแล้วเลื่อนไปลงไปกอบกุมฟรอนท์น้อยของมันจนเต็มมือแล้ววนนิ้วที่ส่วนหัวไปมา จับรูดขึ้นลงช้าๆ แล้วค่อยเร่งจังหวะเป็นเร็วขึ้น ปากผมก็ยังทำงานได้ดีจูบแบบเร้าร้อนตวัดลิ้นร้อนเกี่ยวลิ้นเล็กในโพร่งปากนุ่มแล้วถอดปากจูบไล่มางับที่หูแล้วพ่นลมหายใจร้อนๆ ใส่หูมัน
"หูนี้ก็ของพี่"
จูบไล่ลงมาไซ้ที่ซอกคอหอม กัดลงเบาๆ ให้พอเจ็บที่ต้นคน
"คอนี้ก็เป็นของพี่"
"อ๊ะ...พี่เท็นน"
มือผมก็เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ไปพร้อมกับไซ้ที่ซอกคอหอมไล่ลงมาถึงหน้าอกทิ้งลอยไว้ทุกที่ๆ ผมจูบลงบนตัวมัน
"ตัวฟรอนท์ก็ของพี่"
"อ๊ะๆๆ....พี่เท็นเร็วอีก....เร็วอีก"
ผมเร่งมือเร็วขึ้นแล้วจูบไล่ลงไปถึงหน้าท้องไปจบที่ฟรอนท์น้อยแล้วครอบปากลงไปทันที
"อ่าาา....พี่เท็น ฟ...ฟอรนท์เสียว...อ่าาา"
ผมใช้ปากร้อนรูดขึ้นลงอย่างเร็ว ส่วนมืออีกข้างก็บี้ที่หัวนมทั้งสองข้างของมันสลับกัน ปากก็ขยับเร่งความเร็วเพื่อให้มันไปเร็วขึ้น
"อ๊ะๆๆ.....พี่เท็นน......อ่าาา"
แล้วมันก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นฉีดใส่ปากผมแล้วกระตุกอยู่สองครั้งก็นอนหอมหมดแรง ผมกลืนน้ำของมันลงไปครับ แล้วลุกขึ้นถอดเสื้อกับกางเกงตัวเองออก ผมต้องใช้ความอดทนมากในการอดกลั้นอารมณ์ดิบที่มีอยู่ในตัวผมตอนนี้ เท็นน้อยของผมตื่นนานแล้วครับ ตื่นจนเต็มตัวจนปวดหนึบไปหมด ผมก้มลงไปอีกครั้งจับมันแยกขาออกแล้วส่งลิ้นร้อนไปที่ช่องทางรักของมันทันที ผมเลียแล้วตวัดลิ้นร้อนที่ช่องรักของมันแบบเน้นๆ พร้อมกับตวัดอย่างแรง
"ซี๊ดดดด.....อ่าาา" มันครางออกมา
ผมลงลิ้งแล้วห่อลิ้นตัวเองเพื่อแย่เข้าไปที่ช่องทางรักของมันสลับกับตวัดลิ้นร้อนอย่างแรงพร้อมขบริมฝีปากผมลงกับช่องทางรักของมัน มันเอ่นตัวตอบรับแรงตวัดลิ้นของผมเป็นอย่างดี
"พี่เท็น....อ่าาาา.....ฟรอนท์เสียว"
"อดทนหน่อยนะครับ รอพี่ก่อนนะครับคนดี" ผมพูดเสียงแหบพร่า ความอดทนผมเริ่มน้อยลง
ผมเลียที่นิ้วตัวเองเพื่อให้น้ำลายติดมากับนิ้ว ผมเริ่งส่งนิ้วเข้าไปเพื่อเบิกทางให้มันนิ้วแรก
"อ๊ะ....พี่เท็นแน่น"
"อดทนหน่อยนะครับ"
ผมซี๊ดปากอย่างอดไม่ได้เพราะช่องทางรักมันตอดรัดนิ้วผมแรงมาก เท็นน้อยก็ปวดแทบจะแตก ผมเพิ่มนิ้วที่สองและสามตามลำดับ วนนิ้งในช่องทางแคบ ชักเข้าชักออกด้วยความเร็ว วนนิ้วแล้วกดย้ำที่จุดกระสันของมันอยู่อย่างนั้น
"อ่าาาา...พี่เท็น...ตรงนั้นๆๆ...เท็นเสียว....ซี๊ดดดดด"
"ครับเดี๋ยวพี่ทำให้นะครับ"
ผมตอบเสียงแหบพร่ากว่าเดิม พร้อมก้มลงไปประกบปากจูบมันแล้วละปากออก
"พี่เข้าไปเลยนะครับฟรอนท์....พี่ทนไม่ไหวแล้ว" ซี๊ดดดดดดดด
"พี่เท็นเข้ามาเลยครับ...ฟรอนท์ไหว" อือออออ....
ผมจับเท็นน้อยจ่อที่ปากทางทันทีแล้วกดส่วนหัวเข้าไป
"ซี๊ดดดดด......อ่าาาาา...."
"ฟรอนท์....อ่าาาา....อย่าเกร็งนะครับคนดี"
"ซี๊ดดดดด.....ของฟรอนท์รัดพี่แน่น พี่ขยับไม่ได้ครับ ผ่อนคลายหน่อยนะครับ"
ผมก้มลงไปประกบปากแล้วจูบมันอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง ส่วนมือก็ลูบไล้บีบเค้นที่นมสีสวยของมัน ความร้อนปะทุขึ้นที่ตัวผมอย่างหนัก แรงตอดรักช่องทางรักมันตอดรับแก่นกายของผมจนผมเสียวซ่าน เราแลกจูบกันอยู่สักพักมันก็เริ่มผ่อนคลาย ผมค่อยๆ กดแท่งร้อนเข้าไปที่ช่องทางรักของมัน
"ซี๊ดดดดด.....ฟรอนท์ตอดรัดพี่ดีจริงๆ ครับ ที่รักของพี่"
"อ่าาาา....พี่เท็นฟรอนท์เสียว"
ผมกดรวดเดียวจนสุดความยาว
"อ่าาาา......ฟรอนท์ดีมากครับ.....ซีดดดดดด"
"พี่เท็น...มัน....มันแน่นไป....อ่าาา"
มันตอดรัดผมแรงและถี่มากๆ ผมปล่อยค้างไว้สักพักก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆ แล้วเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊ะๆๆๆ...พี่เท็น แรงๆๆ เร็วอีก"
"ครับๆ เดี๋ยวพี่จัดให้" ผมจัดการจับสะโพกมันแน่นแล้วดึงออกเกือบสุดแล้วสวนเข้าไปทันที ผมเร่งความเร็วจนหัวมันสั่นตัวโยกตามแรงกระแทกของผม
"อ๊ะๆๆๆ...พี่เท็น....อ๊ะๆๆ" มันครางเสียงหวานไม่รู้จบ
ผมจับมันพลิกตัวนอนตะแคงแล้วผมนอนซ้อนด้านหลังจับขาข้างหนึ่งของมันมาเกี่ยวไว้ที่สะโพกของผมและจัดการกระแทกเข้าออกอย่างแรงและเร็ว ตัวเราสองคนโยกไปตามจังหวะเดียวกันที่ผมเป็นผู้นำ
"อ๊ะๆๆ....พี่เท็นลึกไป....ลึกไป"
"ลึกๆ...นะครับ เสียวดี....อืออออ ซี๊ดดดด"
ผมซอยสะโพกแบบถี่ยิบเร่งกดกระแทกเข้าออกจนเกิดเสียงดังลั่นห้องสลับกับเสียงครางของเราสองคน
ผับๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงกระทบเนื้อของเราสองคนสร้างอารมณ์ดิบเพิ่มให้ผมได้ดีทีเดียว ผมจับมันเปลี่ยนท่าโดยผมนั่งคุกเข่าแล้วยกขามันขึ้นพาดบ่าผม ส่วนอีกข้างวางราบไปกับที่นอนโดยที่มันยังนอนตะแคงข้างอยู่ เมื่อผมจับท่าเรียบร้อยก็ถอดเท็นน้อยออกมาเกือบสุดแล้วส่วนกระแทกเข้าไปจนสุดความยาว
"อ๊ะ...พี่เท็นลึก ฟรอนท์จุก.... "
"เดี๋ยวก็จะดีขึ้นนะครับ"
ผมพูดเสียงพร่า เพราะช่องทางรักของมันตอดรัดผมหนักมาก ผมจัดการเร่งความเร็ว ส่งเท็นน้องเข้าไปลึกสุดความยาว หมุนวนควงสะโพกเป็นวงกลมสลับกับกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงโดยไม่เสียงจังหว่ะ มือก็ทำหน้าที่รูดขึ้นลงให้หฟรอนท์น้อยอย่างไม่หยุดยั้ง
"อ่าาา...พี่เท็นฟรอนท์ไม่ไหวแล้ว"
"รอพี่นะครับ....แล้วไปพร้อมกันนะครับ"
ผับๆๆๆๆๆ........
ผมเร่งความเร็วสุดๆ ผับๆๆๆๆๆ
"อ่าาาา.....พี่เท็น" "ซี๊ดดดดด...อ่าาาา ....ฟรอนท์ครับ"
แล้วมันก็ปล่อยน้ำสีขุ่นใสหน้าท้องตัวมันเองบางส่วนก็อยู่บนที่นอน ส่วนผมก็ปล่อยใส่ข้างในช่องทางรักจนล้นทะลักออกมาตามง่ามขามันผมล้มตัวลงนอนซ้อนที่หลังของมันแล้วกดจูบลงที่แผ่นหลังมัน แล้วผมก็สวมกอดมันจากด้านหลังครับ เรานอนหอบหายใจอยู่สักพักมันก็หันหน้ามาหาผม แล้วเราก็จูบกันอย่างไม่รีบร้อน เราจูบกันอยู่สักพักก็ละปากออกจากกัน เรายิ้มให้กัน
"พี่เท็น....รอบนี้เดี๋ยวฟรอนท์ทำให้นะ" มันพูดเสร็จแล้วยิ้มหวานให้ผม
"ครับคนเก่ง" ผมตอบ
แล้วเราก็เริ่มกิจกรรมกันอีกครั้งโดยมีมันเป็นคนคุมเกมส์อยู่ด้านบน รอบถัดมาเปลี่ยนเป็นผมคุมเกมส์เพื่อให้มันพักเหนื่อยโดยอุ้มมันไปที่โต๊ะทำงานแล้วเปลี่ยนไปยืนที่หน้ากระจก แล้วอุ้มมันไปต่อที่อ่างล้างหน้าในห้องน้ำอีกหนึ่งรอบ จบที่อ่างอาบน้ำในรอบสุดท้าย
หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากกิจกรรมอันแสนจะยาวนานถึงเช้าจนพระอาทิตย์เริ่มขึ้นมารับเช้ามันใหม่ ผมก็อาบน้ำให้มันพร้อมทำความสะอาดช่องทางรักที่ผมหวงแหนนั้น แล้วอุ้มมันมานอนที่เตียงพร้อมห่มผ้าให้เด็กน้อยน่ารักของผม หึหึ ผมใส่ให้แค่กางเกงในตัวจิ๋วให้มันตัวเดียวนะครับ ผมอยากนอนกอดมันแบบไม่มีอะไรมาขวางกั้นเราสองคน ด่าผมก็ได้ครับว่าไอ้หื่น ไอ้โรคจิต อย่างที่มันชอบด่าผม ผมไม่โกรธหรอก เพราะผมเป็นอย่างนี้กับมันคนเดียว หึหึ
"ตัวฟรอนท์ทั้งตัวเป็นของพี่คนเดียวนะครับ"
"แล้วตรงนี้ก็เป็นของพี่คนเดียวด้วย" ผมชี้ไปที่อกข้าวซ้ายของมัน
"พี่รักฟรอนท์นะครับ...คนดีของพี่"
"จุ๊บ.....ฝันดีนะครับที่รัก"
************************************ TBC.
:กอด1: :ling3: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:m25: คืนดีกันแระจัดหนักให้น้องทุกที
-
เข้าใจกันเสร็จ. ก็จัดหนักเลย คริคริ กี่รอบเนี่ยะ นับไม่ทัน อิอิ :katai1: :katai1: :katai1:
-
:z1: :z1: :z1:
-
มาช่วยลุ้นคู่นี้ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
*************************
ตอนที่ 3 (ฟรานซ์+อิงค์) MISS CALL
พาร์ท ฟรานซ์
นี่ก็ผ่านมา 4 วันแล้วครับ ผมยังไม่ได้รับโทรศัพท์สายนั้นเลย ยกเว้นสายที่โทรเข้ามาเกี่ยวเรื่องกับงาน เขาคงไม่รู้จะโทรหาผมทำไมใช่ไหมครับ แต่ผมนี่ซิกำลังนั่งรอโทรศัพท์สายนั้นอยู่ ผมยอมรับก็ได้ครับ ว่าผมรู้สึกชอบเด็กคนนี้ เหมือนมีอะไรทำให้ต้องคิดถึงเด็กคนนี้เสมอ ทั้งที่เพิ่งเคยเจอหน้ากันด้วยซ้ำไป ผมนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์เผื่อมีสายโทรเข้ามาแล้วผมไม่ได้ยิน หึหึ จะไม่ได้ยินได้ยังไง ขนาดคนโทรเข้ามาเรื่องงานผมยังรับได้ทุกสาย เขาไม่อยากจะคุยกับผมรึป่าวนะ
"จะออกไปไหนอีกล่ะเรา หึ?" ผมถามฟรอนท์ที่กำลังจะเดินเข้ามานั่งข้างผม
"ฟรอนท์นัดเพื่อนไว้ฮะ จะไปดูหนังกัน"
"เพื่อนที่ชื่ออิงค์นะเหรอ?" ปากไวกว่าความคิดเสมอซินะ
"ป่าวฮะ...เพื่อนอีกคนนึง ไอ้อิงค์มันไม่ได้ไปฮ่ะ มันนอนอยู่บ้านฮะวันนี้"
"อ้าวว....เหรอ!"
"ทำไมเหรอฮะ พี่ฟรานซ์มีธุระอะไรกับมันรึป่าว?"
"ไม่มีหรอก พี่แค่ถามเราเฉยๆ นะ"
"อ่อ....ฮะ งั้นฟรอนท์ไปก่อนนะพี่ฟรานซ์ เดี๋ยวเพื่อนรอนะ"
"อืม...ไปเถอะขับรถดีๆ ล่ะ"
"รับทราบ....แล้วจะปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดฮะ คึคึ" น้องผมน่ารักใช่ป่าวครับ สมกับเป็นน้องคนเล็กจริงๆ
"เออ....เดี๋ยวก่อนฟรอนท์"
"ว่าไงฮ่ะ...พี่ฟรานซ์มีอะไรรึป่าว"
"พี่ขอเบอร์อิงค์หน่อยซิ พอดีพี่มีอะไรจะถามนิดหน่อยนะ" น้องผมทำหน้างงๆ นิดๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์
"081xxxxxxx ฮ่ะ" ผมกดเบอร์ตามที่น้องผมบอกมา
"อืม...ขอบใจมาก" แล้วน้องผมก็เดินออกไปจากบ้านเพื่อไปดูหนังกับเพื่อนที่นัดไว้
"โทรไปดีไหมนะ?" ผมนั่งมองโทรศัพท์และคิดอยู่สักพักก็กดเซฟเบอร์ลงมือถือของผม
(น้องอิงค์ ^_^) นี่คือชื่อที่ผมเซฟลงเครื่อง แล้วผมก็หันไปหยิบเอาหนังสือมาอ่านต่อ อ่านไม่รู้เรื่องครับ หันไปมองแต่โทรศัพท์ตลอด เป็นอย่างนั้นอยู่สักพักใหญ่ จึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก
Tru Tru Tru………
Tru Tru Tru………
ผมกดโทรออกอยู่สองครั้งแต่ไม่มีคนรับสายครับ สงสัยน้องเขาคงไม่ว่างหรือกำลังทำอะไรอยู่ ผมจึงวางโทรศัพท์ลงไว้ที่เดิม ผมกำลังจะเดินไปหยิบหนังสืออีกเล่มที่โต๊ะทำงานบนห้องนอน
ครืดดด...... ครืดดด...... ครืดดด......
โทรศัพท์ผมก็สั่นเพราะมีสายโทรเข้ามา ผมเดินกลับไปที่โทรศัพท์และมองไปที่หน้าจอ เมื่อผมเห็นชื่อที่ขึ้นโชว์ยังหน้าจอผมก็ยิ้มออกทันที่ (น้องอิงค์ ^_^)
"สวัสดีครับ" ผมรับสายที่โทรเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"เออ....สวัสดีครับ คือผมเห็นเบอร์โชว์ที่เครื่องของผม คุณได้โทรมาที่เบอร์ 081-xxxxxxx รึเปล่าครับ?" ผมยิ้มให้กับคำถามธรรมดาๆ ที่น้องเขาถามผม
"อิงค์ นี่พี่เองนะ พี่ฟรานซ์ครับ"
"อ้าวว....พี่ฟรานซ์เองหรอกเหรอครับ ขอโทษทีครับผมไม่รู้ว่าเป็นเบอร์พี่นะครับ"
"อ่อ...ครับ ไม่เป็นไรครับ" ผมแอบน้อยใจนิดหน่อยครับที่น้องไม่ได้เมมเบอร์ของผมไว้
"ว่าแต่พี่ฟรานซ์มีธุระอะไรหรือป่าวครับ ถึงได้โทรมาหาผม"
"ถ้าพี่ไม่ธุระ พี่โทรหาเราไม่ได้เหรอ?" แอบน้อยใจรอบที่สอง
"เปล่าๆ ครับพี่ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ โทรได้ๆ ครับ"
"พี่ล้อเล่นนะครับ"
"พอดีพี่อยากจะปรึกษาเราเรื่องสถานที่เที่ยวสวยๆ ธรรมชาติดี พี่จะหาที่เที่ยวประจำปีสำหรับพนักงานช่วงกลางปีนะ เราพอจะมีสถานที่แนะนำพี่บ้างไหม"
"เออ...เออ...จะดีเหรอครับพี่ถ้าให้ผมแนะนำ แล้วจะถูกใจพนักงานบริษัทพี่รึป่าว"
"ก็ลองแนะนำพี่มาก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่นำไปเสนอในที่ประชุม ดีไม่ดีค่อยว่ากัน"
"เออ...งั้นก็ได้ครับ ถ้าพี่คิดว่าผมพอจะช่วยพี่ได้นะ คึคึ"
"งั้นเราสะดวกจะแนะนำพี่ยังไงดี คุยทางโทรศัพท์ หรือว่าเราจะนัดเจอกันดีล่ะ"
"ผมยังไงก็ได้ครับ...เอาตามพี่สะดวกก็ได้"
"งั้นวันอาทิตย์นี้เราว่างไหม?"
"ว่างครับ ผมไม่ได้ออกไปไหน"
"งั้นพี่ไปรับเราที่บ้านแล้วกัน ส่วนจะคุยที่ไหนเดี๋ยวพี่จัดการเอง"
"เออ...ที่จริงไม่ต้องลำบากพี่มารับก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมขับรถไปได้ พี่ฟรานซ์บอกสถานที่มาก็ได้ครับ พี่จะได้ไม่ต้องลำบาก"
"จะลำบากยังไงล่ะ พี่ซะอีกที่รบกวนเรา เอาเป็นว่าทำตามที่พี่บอกแล้วกันนะ เดี๋ยวพี่ขับรถไปรับเราที่บ้านสิบโมงเช้า"
"ครับๆ เอาอย่างงั้นก็ได้ครับ"
"งั้นพี่ไม่กวนเราแล้ว เดี๋ยววันอาทิตย์เจอกันนะ"
"ครับๆ สวัสดีครับ"
แล้วผมก็วางสายจากน้อง ผมไม่คาดคิดเหมือนกันครับว่าจะชวนน้องคุยเรื่องนี้ ตอนแรกผมตื่นเต้นที่น้องโทรกลับมายังงงๆ อยู่เลยว่าจะคุยอะไรกับน้องดี แต่เรื่องเที่ยวประจำปีก็วิ่งเข้ามาในความคิดผม สงสัยจะเป็นเพราะคิดเรื่องนี้ค้างอยู่ในสมองก็ได้ หึหึ ถามว่าเรื่องนี้สำคัญไหม ก็สำคัญครับเพราะถือว่าเป็นงานที่ผมรับผิดชอบอยู่ แต่ที่สำคัญกว่าคือจะได้เจอน้อง ว่าแล้วก็แอบดีใจที่จะได้เจอ ไม่ได้เจอตั้งสี่วันแล้ว ก็ไม่รู้ทำไมต้องอยากเจอขนาดนี้ เหมือนน้องมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างสำหรับผม แรงดึงดูดที่ว่านี้คืออะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกันคงต้องค้นหามันต่อไป
********************************
พาร์ท อิงค์
ครืดดดด ครืดดดดดด.....
"พี่อิงค์ค่ะ......"
"พี่อิงค์...... โทรศัพท์พี่ค่ะ"
"ขอบใจนะอ้อน" ผมลูบหัวแล้วพูดขอบใจน้องสาวที่น่ารักของผม
อ้อนวิ่งเอาโทรศัพท์มาให้ผมครับ ผมวางไว้ในบ้านแต่ตัวผมมานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ชิงช้าในสวนหลังบ้านครับ ผมชอบสวนหลังบ้านที่สุด ต้นไม้เยอะ สดชื่น ปลอดโปร่ง ลมพัดเย็นสบาย เป็นที่ๆ ผมชอบมาคลุกตัวอ่านหนังสือโดยเฉพาะนั่งเล่นที่ชิงช้าตัวนี้ผมนั่งมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ พูดได้ว่ามันโตมาพร้อมๆ กับผม แม่เล่าให้ฟังว่าตอนเด็กพาผมไปเดินที่ตลาดสวนดอกไม้ที่..... พอผมเห็นชิงช้าตัวนี้ก็วิ่งขึ้นไปนั่งทันที พอแม่จะพากลับผมก็ร้องไห้จะเอาเพราะขอแม่แล้วแม่ไม่ยอมซื้อให้ แม่บอกว่าคิดว่าผมจะแค่ชอบชั่วครู่ ชั่วคราว แต่ที่ไหนได้ทุกวันนี้ยังนั่งอยู่และติดมันมาก คุ้มแล้วที่ซื้อให้ผม คึคึ แต่พ่อเป็นคนซื้อให้นะครับ แม่บอกพ่ออ้อนแม่แทนผม พ่อผมน่ารักเสมอ
"อ๊ะ.....เบอร์ใครไม่เห็นขึ้นชื่อ"
"โทรกลับดีป่ะว่ะ ไม่น่าจะใช่คนที่รู้จัก"
ผมนั่งมองเบอร์อยู่ไม่นานก็ตัดสินใจโทรกลับไป เพราะเผื่อเป็นคนที่รู้จักโทรมา โทรมาตั้งสองสายเขาอาจจะมีธุระสำคัญก็ได้ ถ้าไม่ใช่ก็แค่ว่างหูไป ว่าแล้วก็กดโทรออกทันที
Tru..... Tru........
"สวัสดีครับ" ผมกล่าวทักทายปลายสายไป
แล้วก็ใช่อย่างที่ผมคาดการณ์ คนรู้จักจริงๆ ด้วย พี่ฟรานซ์ครับ พี่เขาโทรมาปรึกษาเกี่ยวกับสถานที่เที่ยวเพราะจะจัดเที่ยวประจำปีให้พนักงานที่บริษัท อยากได้คำแนะนำจากผม
เออ....แล้วผมจะช่วยพี่เขาได้ไหมเนี้ยะ ผมคิดในใจ
ผมคุยกับพี่ฟรานซ์อยู่ซักพักก็วางสายไปครับ สรุปเรานัดเจอกันวันอาทิตย์ พี่เขาจะขับรถมารับผมที่บ้าน เหอะๆ สบายอีกล่ะ ไม่ต้องขับรถแต่แอบเกรงใจพี่ฟรานซ์อยู่เหมือนกันเพราะถ้ามารับแล้วพี่เขาต้องดื้อขอมาส่งผมอีกแน่ ว่าแล้วไปหาข้อมูลเตรียมไว้คุยกับพี่ฟรานซ์ดีกว่า คึคึ
"อิงค์ เมื่อกี้คุยกับใครนะ?" เจ้าเดิมครับไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร พี่ชายที่รักของผมเอง
"อะไรของตัวอ้น เขาก็คุยกับเพื่อนเขาซิ ตัวมีปัญหาอะไร?" ผมแกล้งกวนพี่ผมกลับไปครับ
"ก็เปล๊าาา....แค่ถามดูเฉยๆ ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรดิ ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย"
ตอบอย่างนี้แถวบ้านผมเรียกว่ามีชัวร์ พี่ชายผมจะออกฤทธิ์อะไรอีกเนี้ยะ ผมล่ะเหนื่อยใจกับความขี้หวงของพี่ชายตัวเอง ผมนึกสงสารอ้อนจริงๆ นี่ขนาดผมเป็นผู้ชายนะ แล้วอ้อนเป็นผู้หญิงด้วยไม่ต้องพูดถึงครับงานนี้พี่ผมจัดหนักแน่ๆ
"เลอะเทอะน่า.....เขาขึ้นห้องดีกว่า" คึคึ
ผมวิ่งขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดี ไปหาข้อมูลที่เที่ยวเพื่อไปคุยกับพี่ฟรานซ์ดีกว่า... ผมนั่งหาข้อมูลไปเรื่อยๆ เจอที่น่าสนใจหลายๆ ที่บางที่ผมเคยไป บางที่ก็ยังไม่เคยไป "อืม...น่าไปจังต้องสวยแน่ๆ" ผมนั่งหาข้อมูลไปเรื่อยๆ ตอนนี้ก็ดึงมากแล้วผมหาข้อมูลเพลินไปหน่อยจนได้ยินเสียงข้อความเข้า ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
"เอ๊ะ....เบอร์พี่ฟรานซ์นี่น่า" ผมจำได้ครับเพราะเราเพิ่งคุยกัน
(ฝันดีนะครับ ^_^)
ผมนั่งมองข้อความที่พี่ฟรานซ์ส่งมาให้ "คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง" แล้วผมก็ส่งข้อความตอบกลับไป
(พี่ฟรานซ์ก็ฝันดีเช่นกันนะครับ ^_^*)
**************************************** TBC.
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องอิงค์ยังไม่รู้ตัวเลยอะ ว่ามีพี่ฟรานซ์มาจีบ อิอิ :katai1: :katai1: :katai1:
-
ฟรานกับฟอรท มีคู่กันหมดแล้ว แล้วฟรอสหล่ะครับคู่ใคร?
-
:m9:
สวัสดีค่ะ วันนี้มาขอแจ้งข่าวนะค่ะ
เปิดตัวเรื่องใหม่ค่ะ By มหาลัยวุ่นรัก..เดอะ ซีรี่ย์
ชื่อเรื่อง ♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
ติดตามอ่านกันด้วยนะค่ะ
เรื่องราวความรักระหว่างทิวไผ่ VS มิน
เรื่องราวความรักเขาจะเป็นยังไง โปรดติดตามได้ตามลิ้งด้านล่างเลยจร้าา
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45692.msg2979859;topicseen#msg2979859
:กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4: :กอด1: :กอด1:
-
มาแล้วคร้า....พี่เท็น น้องฟรอนท์ที่ทุกคนรอคอย
อ่านแล้วเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะค่ะ
อ่อ...แล้วอย่าลืมติดตามเรื่องใหม่ของคนเขียนนะจ๊ะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายของเราค่ะ
******************************[color]
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ตอนที่ 22 (เท็น+ฟรอนท์) อารมณ์ดี
พาร์ท เท็น
ครืดดดด..... ครืดดดด.....
เสียงโทรศัพท์ผมสั่นครับ แมร่ง....ใครโทรมาแต่เช้าว่ะรบกวนความสุขกูจริงๆ เลย กูเพิ่งจะคืนดีกับแฟน เออ.....เรียกว่าเข้าใจแฟนดีกว่า หึหึ ผมก็หึงไปได้เนอะพี่แฟนตัวเองแท้ๆ ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะครับฟรอนท์มันไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัวให้ผมฟังเลยนิ งั้นผมก็ไม่ผิดใช่ไหมครับ แต่พี่มันก็เกินไปป่ะว่ะ!! น้องโตขนาดนี้ยังจะกอดจะหอมกันอีก กูหวงแฟนนะเว่ยถึงจะพี่ก็เถอะ
ครืดดดด..... ครืดดดด.....
ยังไม่ยอมเลิก ยังจะโทรมาอี๊กก...กรูต้องรับใช่ไหม เออๆ...รับดีกว่าเดี๋ยวฟรอนท์ตื่นเมื่อคืนคงจะเหนื่อยมาก หึหึ ผมจูบลงที่หน้าผากมันเบาๆ อย่างอ่อนโยน เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกจากห้องนอน
"เออ....แต่เช้าเลยนะสาดดด"
"เช้าที่ไหนของมึง มึงแหกตาดูว่ามันเก้าโมงแล้ว บ้านกูไม่เรียกว่าเช้าโว๊ยยย....เขาเรียกว่าสายต่างหาก!!" ไอ้แม็คครับ
"ว่าแต่มึงโทรมามีอะไรว่ะ?"
"ไอ้เหี้ยเท็น!! ตั้งแต่มีเมีย เห้ย!!!....แฟน หายหัวนะสาดด ถ้าพวกกูไม่จัดการเรื่องเมื่อวานให้ ป่านนี้มึงคงบ้าตายไปแล้วยังไม่สำนึกอีก"
"เออๆๆๆ มีไรว่ามาสัดอย่ามาลีลา กูจะไปนอนกอดแฟนกู"
"ไอ้เหี้ย...อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเรียนล่ะ พวกกรูจะนัดเมากันวันพรุ่งนี้ที่ร้านเดิม....เห้ยๆๆ ไปร้านพี่มึงได้ป่าวว่ะ? อยากแดกเหล้าฟรีว่ะ"
"เออสัดด...เดี๋ยวกรูโทรไปบอกเฮียเขาให้ ไปเจอกันที่ร้านเลยแล้วกันเดี๋ยวกูจัดการเอง" ผมบอก
"ไอ้เท็น...ไอ้เพื่อนรัก พวกกูจะรักมึงตลอดปายยย"
"ไปตายซะให้เหี้ยแม็ค....แค่นี้นะกูจะไปทำกับข้าวให้ฟรอนท์มัน"
"โหหห...ทำกับข้าวให้กันด้วย รักนะค่ะคนดีของฉันจะวันไหนก็รักเพียงเธอว์....อู้เย้ๆๆๆ"
"K" ผมตอบสั้นๆ ไปเลย
"ขอบคุณครับเพื่อนเท็นที่เพิ่มขนาดให้ K กู" ยังไม่สำนึกครับ
"เออ...แค่นี้ก็ได้ว่ะ แล้วเจอกันนะมึง บาย..."
"เออ...แล้วเจอกันสัดด"
แล้วไอ้เพื่อนตัวดีผมก็วางสายไป เดือดร้อนเฮียผมทุกทีเพราะอยากแดกเหล้าฟรี แมร่งบ้านก็รวยๆ ทุกคนแต่เรื่องของฟรีพวกมันก็ไม่เคยพลาดครับ ส่วนเฮียที่ผมพูดถึงเป็นลูกพี่ลูกน้องผมเองครับเป็นลูกของลุงผม เฮียเขาเปิดผับเป็นผับที่ชื่อดังที่ใครๆ ก็รู้จักโดยเฉพาะลูกๆ ไฮโซ สาวๆ สวยๆ หาได้ที่นี่เลยครับไม่มีผิดหวัง ว่าแล้วผมก็ต้องโทรบอกเฮียซะหน่อย
Tru….. Tru……. Tru……
"หวัดดีครับเฮีย.....เท็นเอง"
"เออ...ว่าไง หายหัวไปเลยนะมึงไม่มาที่ร้านกูเลยนะ"
"โหห...ไรของเฮีย ก็กำลังจะบอกอยู่ว่าจะไปกินฟรีนะวันพรุ่งนี้นะ"
"เออๆๆ จะมาก็มาเดี๋ยวกูบอกเด็กที่ร้านไว้ให้"
"พรุ่งนี้เฮียเข้าร้านรึป่าว?" ผมถาม
"เข้า....ทำไมว่ะ?"
"ป๊าวว...แค่จะแนะนำใครให้รู้จัดนิดหน่อย" ผมบอก
"เออๆ...ก็พามา กูอยู่ที่ห้องทำงานนะแหละ"
"ครับๆ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะเฮีย สวัสดีครับ"
หลังจากวางสายจากเฮียผมก็เดินเข้าไปทำกับข้าวให้ฟรอนท์ครับ ผมทำกับข้าวเสร็จก็เดินเข้าไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่ายกายให้สะอาด แล้วออกมาแต่งตัว หึหึ เด็กน้อยของผมมันก็ยังนอนหลับน่ารักอยู่เตียงเหมือนเดิม ผมเดินไปหามันแล้วนั่งลงที่เตียงข้างๆ มัน
จุ๊บๆๆๆ
"ตื่นได้แล้วคร๊าบบบ"
"อือออ....พี่เท็นอย่า ฟรอนท์จะนอน" อั๊ยย่ะ เสียงน่าจัดสักดอก
"ตื่นนะครับ...จะได้มากินข้าวนะ เดี๋ยวปวดท้อง"
มันงัวเงียแล้วพลิกตัวนอนหันไปอีกด้านหนีผมครับ หึหึ อย่างนี้ต้อง.....
"ฮ่าๆๆๆๆๆ.....พี่เท็น อย่า!!! ฮ่าๆๆๆๆ อย่าแกล้งฟรอนท์"
ผมจัดการจี้ที่เอวคอดของมันและนอนกอดมันจากด้านหลังเอาปากงับมันที่คอบ้าง ที่หูของมันบ้าง มันพยายามดินครับ แต่มันดิ้นไม่ได้เพราะผมล็อกมันไว้ทั้งตัว
"พี่เท็นอย่า....ฮ่าๆๆๆๆ ฟรอนท์ยอมแล้วๆ เอิ้กๆๆๆๆ"
"ยอมแล้วก็ลุกไปอาบน้ำซะแล้วมากินข้าวกัน พี่ทำกับข้าวเสร็จแล้ว"
"คร๊าบบ...รู้แล้วคร๊าบบบ คุณพ่อ" ดูซิครับว่ามันทะเล้นขนาดไหน
"เห้ยยยยย....... "
"โอ๊ยยยยย.....เจ็บ"
เสียงตกใจพร้อมกับเสียงร้องดังขึ้นมาพร้อมกันตอนมันกำลังขยับตัวจะลุกขึ้นก็พบว่าตัวเองใส่แค่กางเกงในตัวเดียว หึหึ พอจะลุกขึ้นยืนก็ต้องล้มลงที่เตียงอีกครั้งคงเป็นเพราะที่ผมมีอะไรกับมันเมื่อคืน
"เจ็บมากไหม?" ผมถาม
"เจ็บมากอ่ะ แหลกไปทั้งตัวเลยเนี๊ยะ"
"พี่ขอโทษนะ ที่ทำเราเจ็บตัว"
ผมพูดเสียงอ่อน ผมรู้สึกสงสารมันนะครับที่มันต้องเจ็บตัวเพราะผมแต่จะให้ทำยังไงได้ก็ผมรักมันนิ ผมควรจะทะนุถนอมมันหน่อยใช่ป่าวครับ ผมมองไปที่มัน มันทำหน้าเจื่อนเล็กน้อย
"ไม่เจ็บแล้วก็ได้...."
มันพูดเสียงเบาๆ แล้วขยับเข้ามานั่งใกล้ผม ตอนนี้เรานั่งหันหน้าเข้าหากันบนเตียงครับ มันเอาแขนมาโอบที่คอของผมโน้มตัวเข้ามาใกล้ผมแล้วซบหน้าลงที่บ่าของผม แล้วพูดว่า....
"ไม่เจ็บแล้วก็ได้....ฟรอนท์ไม่เป็นไรแล้ว แค่นี้ฟรอนท์ทนได้"
อร๊ากกกก....ไอ้เท็นอยากตายยย พ่อคร๊าบบบ...เท็นจะเอาๆ ผมอยากร้องขึ้นมาดังๆ ครับตอนนี้ ใจผมเต้นแรงได้อีกเพราะดีใจมากที่มันเอาใจผมขนาดนี้ อ้อนผมขนาดนี้ มันน่ารักอย่างนี้แล้วจะไม่ให้ผมบ้าเพราะมันได้ไงครับ
ผมกระชับตัวมันเข้ามากอด กอดแน่น ไม่สนแล้วครับว่ามันจะหายใจออกไหมเพราะตอนนี้ผมกำลังจะมีความสุขตายเพราะมัน ผมกดจูบลงที่หัวของมันแล้วจูบอีกทีที่ขมับของมัน
"ฟรอนท์.....พี่รักฟรอนท์มากนะ ฟรอนท์รู้ใช่ไหม?"
"อืมม...รู้"
"ต่อจากนี้ไปพี่จะทำทุกอย่างเพื่อฟรอนท์นะ ฟรอนท์ต้องเชื่อใจพี่ว่าสิ่งที่พี่ทำทุกอย่างก็เพื่อฟรอนท์นะครับ"
"อืมม" มันพูดแล้วพยักหน้าที่บ่าของผม
"พี่จะทำทุกอย่างที่พี่ทำได้เพื่อเราสองคน ฟรอนท์เชื่อพี่นะครับ"
มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม มันมีน้ำตาซึมนิดๆ ที่หางตา มันค่อยยื่นหน้ามาจูบที่ปากเบาๆ ริมฝีปากนุ่นของมันค่อยๆ จูบปากผมอย่างใจเย็น จูบแบบไม่ได้ล่วงล้ำ แต่เป็นจูบที่อ่อนโยนที่สื่อว่ามันจะเชื่อในสิ่งที่ผมบอกมัน มันจูบแบบนี้อยู่สักพักก็ถอดปากออกจากปากของผม
"พูดแล้วห้ามคืนคำด้วย ^_^" มันพูดแล้วส่งยิ้มน่ารักให้ผม
"ครับ...ขอบคุณนะที่เชื่อใจพี่" ^_^*
"งั้นให้ฟรอนท์ขี่หลังไปห้องน้ำนะ คึคึ"
ผมยิ้มกว้างทันทีแล้วนั่งหันหลังให้มัน มันเกาะคอขึ้นขี่หลังผมเอาหน้าซบไว้ที่หัวไหล่ผม ผมลุกขึ้นยืนโดยที่มีมันเกาะอยู่บนหลังแล้วเดินพามันไปที่ห้องน้ำ ตอนนี้หัวใจผมมันพองโตมากครับจะระเบิดหรือป่าวก็รู้มันตื้นตัน ดีใจไปซะหมด ผมพามันไปส่งที่ห้องน้ำแล้วก็เดินมารอมันที่เตียงนั่งคิดเรื่องระหว่างผมกับมันไปเรื่อยๆ
ผมนั่งคิดเรื่องของเราว่าต่อไปจะเป็นยังไง เราจะรักและอยู่ด้วยกันตลอดได้ไหม? ครอบครัวเราจะรับเรื่องของเราสองคนได้รึป่าว? แต่ผมสัญญาครับว่าจะรักมัน จะดูแลมัน จะอยู่กับมันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมนั่งจมอยู่กับความคิดตัวเองไม่รู้ว่านานแค่ไหน
"พี่เท็น....พี่เท็น"
"ครับ....เสร็จแล้วเหรอ" มันมายืนเรียกชื่อผมอยู่ข้างหน้าผมตอนไหนก็ไม่รู้
"เป็นอะไรนั่งเหม่ออยู่ได้"
"เปล่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร ไปใส่เสื้อผ้าไป๊ หรือจะให้พี่ใส่ให้"
"ไอ้พี่หื่น.....คึคึ" ผมทำหน้าหื่นใส่มัน แกล้งมันครับ
"หื่นแล้วรักไหม?" ผมถาม
"บ้า....หื่นว่ะ....แต่ก็รักนะ คึคึ"
พูดเสร็จมันก็ทำหน้าแดงแล้วเดินไปใส่เสื้อผ้า ผมนั่งยิ้มมองไปเดินที่ตู้เสื้อผ้า แล้วมันก็หันกลับมาหาผม
"ว่าแล้ว...ต้องนั่นยิ้มทำหน้าบ้าๆ อยู่ ฮ่าๆๆๆ"
"เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย" ผมบอกมัน
"ออกไปเตรียมข้าวได้แล้ว ฟรอนท์หิวล่ะ"
"ครับๆ คุณชาย" ผมพูด
"ดีมาก...รู้นหน้าที่ก็ดีแล้ว ขอนมอุ่นๆ 1 แก้วด้วยนะคร๊าบบ"
ผมยิ้มให้มันเป็นคำตอบแล้วเดินออกมาตั้งโต๊ะอาหาร พร้อมกับอุ่นนมให้คุณชายตามคำขอ นอกจากกินเหล้าแล้วมันยังไม่ทิ้งนมอีก หึหึ ต้องกินตอนเช้าและก่อนนอนผมก็เพิ่งรู้ตอนอยู่กับมันนี่แหละครับ
"มาแล้วๆๆ โหหห....หอมอ่ะ ว๊าววว...น่ากินทั้งนั้นเลย แฟนใครเก่งนะเนี๊ยะ"
"กินได้แล้วเดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน" ผมบอก
"อูมามิๆ อันนี้ก็อูมามิ คึคึ"
มันกินทุกอย่างที่ผมทำแล้วก็บอกว่าอร่อย มันชอบพูดว่าอูมามิครับ มันเคยบอกว่ามันเอามาจากโฆษณานะ
"พี่เท็น....วันนี้ออกไปไหนไหม?" มันถาม
"ไม่นิพี่จะอยู่กับฟรอนท์ที่ห้องนี่แหละ...ฟรอนท์อยากไปไหนรึเปล่าล่ะ?"
"ไปบ้านฟรอนท์กันนะ....นะๆๆๆๆ" มันทำเสียงอ้อนๆ ครับ
"ไม่เป็นอะไรเหรอ? ให้พี่ไปที่บ้านนะ"
"ไม่หรอกจะพาไปเจอกิ๊กเก่าฟรอนท์ซะหน่อย คึคึ" มันพูด
"ใคร?" ผมพูดขึ้นเสียงแข็ง
"ชื่อพี่ฟรานซ์ ฮ่าๆๆๆๆๆ" ดูมันครับ มันหลอกให้ผมโมโห
"เออ...พี่ว่า..."
"ต้องไป!!...ไปนะจะได้รู้จักพี่ฟรานซ์ไง พี่ชายฟรอนท์ใจดีจะตาย นะๆๆๆ พี่เท็นนะ"
แล้วคุณคิดว่าผมจะทำอะไรได้นอกจากตอบตกลงไปบ้านมัน หลังจากกินข้าวเสร็จผมมันก็มานั่งดูหนังกันที่ห้องนั่งเล่น
"เห้ยยย!!! เดี๋ยวฟรอนท์โทรหาพี่ฟรานซ์ก่อนไม่ได้โทรบอกตั้งแต่เมื่อคืน" ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดทันที
Tru….. Tru……. Tru……
"พี่ฟรานซ์.....ฮ่ะ"
(คึคึ...พี่ฟรานซ์ดุว่าไม่ยอมกลับบ้าน) มันหันมากระซิบบอกผมครับ
"พี่ฟรานซ์อยู่บ้านรึเปล่าฮ่ะ"
"อ่าวเหรอ......ที่ไหนอ่ะ?" มันทำคิ้วขมวดเล็กน้อย
"แล้วจะกลับบ้านตอนไหนฮ่ะ?" มันถามพี่ชายมัน
"ฮ่ะๆ .... เดี๋ยวฟรอนท์พาคนไปแนะนำให้พี่ฟรานซ์รู้จักนะฮ่ะ" มันบอกกับพี่มัน
"ฮ่ะๆ....บายฮ่ะ"
"พี่ฟรานซ์ถึงบ้านตอนเย็นๆ นะ"
แล้วมันก็หันไปบ่นกับตัวเองครับ ทำไมพี่ฟรานซ์ต้องอยู่กับไอ้อิงค์ด้วยว่ะ? ไปทำอะไรกัน? ช่วงนี้พี่ฟรานซ์ทำตัวแปลกๆ ซะด้วย มันนั่งบ่นอยู่คนเดียวจนผมต้องถามออกไป
"มีอะไรเหรอ...พี่ฟรานซ์เป็นอะไร?" ผมถาม
"พี่เท็น...พี่ฟรานซ์ทำตัวแปลกๆ ถามถึงไอ้อิงค์ทั้งที่ไม่เคยถามหาเพื่อนฟรอนท์คนไหนมาก่อนเลยนะ วันนึงอยู่ๆ ก็ถามหาไอ้อิงค์ขึ้นมาเฉยๆ ฟรอนท์ก็เลยพาไอ้อิงค์ไปแนะนำให้รู้จัก แล้วเมื่อวานก่อนฟรอนท์จะออกมาหาพี่เท็น พี่ฟรานซ์ก็ถามอีกว่า มาหาไอ้อิงค์เหรอ? แต่ดันไม่ถามหาเพื่อนคนอื่นอีก แล้วยังขอเบอร์ไอ้อิงค์ไป บอกว่ามีเรื่องจะปรึกษามัน ไอ้อิงค์มันมีอะไรให้พี่ฟรานซ์ปรึกษาอ่ะ?"
"หึหึ นี่ทำไมหวงพี่ชายขนาดนี้ เขาโตแล้วนะ คนที่ฟรอนท์ควรสนใจต้องเป็นพี่เท็นคนนี้ไม่ใช่เหรอ?"
จุ๊บ.......
ผมจูบเข้าที่ปากมันแบบไม่ได้ล่วงล้ำแล้วดึตัวมันเข้ามากอด
"ก็เปล่า...แค่สงสัยนะ" มันบอก
"อย่าไปสงสัยเขาเลย คนเขากำลังจีบกัน"
"ห๊ะ!!!!!" O.0!
"พี่เท็นว่าอะไรนะ....หมายความว่าไง?"
"ก็หมายความว่าพี่ฟรานซ์กำลังสนใจไอ้อิงค์อยู่นะซิ หึหึ"
"พี่เท็นรู้ได้ไงว่าพี่ฟราซ์จีบไอ้อิงค์?"
"ก็เหมือนที่พี่จีบเรานั่นแหละ....สนใจเขา อยากรู้ว่าทำอะไร? อยู่ที่ไหน?"
"เป็นไปได้ไง....ใช่เหรอ?"
"ไม่เชื่อก็รอดูหรือไม่ก็ไปถามพี่ชายเราดูซิ ทำไมเราไม่ชอบอิงค์เหรอถ้าเขาจะชอบกัน?"
"เปล่า...ไม่ใช่ไม่ชอบ ในหมู่เพื่อนไปไอ้อิงค์เป็นผู้เป็นคนสุดแล้วมันนิสัยดีเป็นห่วงเพื่อนๆ ตลอด"
"แต่ไอ้อิงค์มันเป็นผู้ชายนะ...พี่ฟรานซ์ก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน"
เอิ่ม...แฟนผมลืมตัวไปรึเปล่าครับว่ามันก็เป็นผู้ชาย ผมก็เป็นผู้ชาย
"แล้วฟรอนท์กับพี่ไม่ใช่ผู้ชายเหรอ?" ผมถาม มันหันหน้ามามองผม
"เออ...ฟรอนท์ลืมไปว่าเราก็เป็นผู้ชาย คึคึ"
"ความรักนะ ไม่มีแบ่งเพศ แบ่งชนชั้นหรอกนะ มันขึ้นอยู่ว่าความรักจะเกิดขึ้นในรูปแบบไหนมากกว่า อย่างเรารักครอบครัวเราก็ถือว่าเป็นความรัก รักเพื่อน รักสัตว์ มันก็คือความรักเหมือนกันแค่ความหมายและรูปแบบของความรักมันแตกต่างกันออกไปแค่นั้นเอง"
"พี่รักฟรอนท์ก็เป็นรักในรูปแบบของพี่ ไม่มีใครมาตัดสินบอกว่ามันผิดหรือถูกได้หรอก แค่เราเลือกที่จะรักและทำมันให้มันเป็นสิ่งที่ดีพี่ก็ว่าเพียงพอแล้วนะ แต่เราก็ยังต้องฟังเสียงจากคนรอบข้างเราด้วย อย่างเช่นครอบครับเรา คนที่เรารัก คนที่เราแคร์และคนที่แคร์เรา เราควรให้ความสำคัญและรับฟังเขาควบคู่กันไป"
"อืมม..." มันตอบผม
"ฟรอนท์คิดออกล่ะ" มันบอกแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที
"ไอ้ดิว....กูมีเรื่องให้มึงช่วยหน่อยว่ะ"
"เออๆๆ....เดี๋ยวกูค่อยเล่ารอทำตามที่กูบอกก็พอ"
"เออ.....แค่นี้นะ บาย"
"ทำอะไรนะฟรอนท์?" ผมถาม
"ต้องหาทางช่วยพี่ฟรานซ์ซะหน่อยขืนช้าอย่างนี้มีหวังไอ้อิงค์หนีไปมีแฟนก่อนแน่ๆ ไอ้อิงค์มันยิ่งความรู้สึกช้าอยู่กว่าจะรู้ตัวคงอีกนาน อิอิ"
"ยุ่งจริงจะเรา...."
"ฮ่าๆๆๆ....อย่าพี่เท็น......อือออออ"
"พี่เท็น.....อย่าเพิ่งทำไปเองนะ"
"ทำบ่อยๆ ไงจะได้ไม่เจ็บ จะได้ชินไง" (มันใช่ป่ะเท็น...)
"แต่........"
"น่านะ....เดี๋ยวฟรอนท์ก็ต้องกลับบ้านอีก เท็นน้อยพี่ก็เฉาตายพอดี"
"นะคร๊าบบบบ......คนดีของพี่เท็น"
"อืมม....แต่รอบเดียวพอนะ ยังเจ็บอยู่เลย"
"ครับๆๆ...เดี๋ยวพี่จะทำเบาๆ นะครับ"
"อ่าาาา....พี่เท็น"
"ซี๊ดดดดด.....ดีมากครับฟรอนท์ อ่าาาา...."
และแล้วสงครามก็สิ้นสุดลงครับ ไม่อยากจะพอหรอกนะ อยากทำต่อแต่กลัวมันกลับบ้านไม่ไหว หึหึ
"พี่รักฟรอนท์นะครับ"
"อืมมม....ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นนะ"
******************************************
พาร์ท ฟรอนท์
"ไอ้พี่เท็นนนนน..........."
"ไหนบอกว่ารอบเดียวไงไอ้หื่นเอ้ยยยย......"
ผมตะโกนออกไปจากห้องนอนเลยครับหลังจากรู้สึกตัวขึ้นมาจากอาการเพลียที่มันมอบให้ผมถึงสองรอบเต็มๆ มันหลอกผมมาด้ายยย....ว่าแค่รอบเดียว ผมก็ติ๋งต๋องเชื่อมันไปได้ก็รู้อยู่ว่ามันไม่เคยจบแค่รอบเดียว มันจัดเต็มทุกความรู้สึกให้ผมจริงๆ ครับ
"ว่าไงครับที่ร๊ากก...หึหึ"
มาแล้วครับตัวต้นเหตุของเรื่องนี้ เดินเข้ามาในห้องนอนแล้วทำหน้ายิ้มแย้มมีความสุขซะเหลือเกิน
"จะไปบ้านฟรอนท์ได้หรือยังป่านนี้พี่ฟรานซ์รออยู่ที่บ้านแล้ว" ผมบอก
"โหหห...รีบอ่ะ อยู่กับพี่ก่อนไม่ได้เหรอ.....นะครับ"
"ไม่ได้....วันนี้ฟรอนท์จะต้องนอนที่บ้านนะ ไม่ได้อยู่บ้านสองวันแล้วเดี๋ยวพี่ฟรานซ์เป็นห่วง"
"ไรอ่ะ...ฟรอนท์ ใจร้ายอ่ะ จะทิ้งให้พี่อยู่คนเดียวจริงๆ เหรอ?"
"อืม....วันเดียวเอง เดี๋ยวค่อยมาหาใหม่นะ เดี๋ยวพี่ฟรานซ์เป็นห่วง" ผมบอก พี่มันทำหน้างอนๆ
"อืมก็ได้....อาบน้ำแล้วค่อยไปนะ เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งรถฟรอนท์ก็จอดไว้ที่นี่ก่อน"
"เอางั้นก็ได้....." ผมบอก
"ป่ะ...งั้นเราไปอาบน้ำกันดีกว่าเนอะ"
"เห้ยยย...ทำไมต้องอาบด้วยกันพี่ไปอาบก่อนดิเดี๋ยวฟรอนท์ค่อยอาบทีหลัง"
"อร๊ากกกก.....พี่เท็นนนน"
ไม่ทันแล้วครับมันอุ้มผมขึ้นแล้วพาไปที่ห้องน้ำทันที หึหึ อย่าคิดลึกนะครับครั้งนี้เราอาบน้ำกันจริงๆ ไม่ได้ทำอะไรอย่างที่พวกคุณกำลังคิดหรอกครับ ถ้าเจออีกครั้งผมว่าผมไม่ถึงบ้านแน่ๆ เราอาบน้ำกันไปหยอกล้อกันไป พี่มันอาบน้ำให้ผมถูสบู่ให้ผม สระผมให้ เราใช้เวลาอาบน้ำนานกว่าแยกกันอาบซะอีกเพราะมัวแต่เล่นกันอยู่เลยใช้เวลานานไปนิสนุง
"พี่เท็น....แต่งตัวเสร็จยังฟรอนท์รอนานแล้วนะ"
"เสร็จแล้วๆ ก็ต้องแต่งตัวดีนิดนึงไปเจอพี่แฟนทั้งทีจะให้ไปโทรมๆ ได้ไงคร๊าบบ"
พี่มันแต่งหล่อมาจริงๆ ครับ แค่ไปเจอพี่ชายผมถึงกับต้องจัดเต็มขนาดนี้เลยเหรอ มันใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นคอปกลายตารางเล็กๆ ไล่สีโทนดำเทา กางเกงยีนส์ขาเดฟสีเข้ม เข็มขัดหนังสีน้ำตาล เสื้อผ้าหน้าผมเต็มอ่ะครับบอกเลย ก็ยอมรับอ่ะนะว่ามันแต่งออกมาแล้วดูดีมากแต่ทำเฉยๆ ไว้ก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันได้ใจครับ
"ก็พอดูได้อ่ะนะ...." ผมบอกออกไป
"โหห....จริงอ่ะ?"
"อืม" ผมตอบแล้วพยักหน้า
"เสียใจ" มันพูดครับ
"มากไหม?"
"มากๆๆๆ....กลัวแฟนขายหน้าพี่ชายตัวเอง ว่ามีแฟนไม่หล่อ"
"เยอะ...ไปกันเถอะ"
เราเดินไปที่รถแล้วขับไปที่ร้านเบเกอรี่ก่อนไปบ้านครับ แวะซื้อขนมไปฝากพี่ฟรานซ์ซะหน่อยเพราะพี่เขาชอบทานเค้กมาก เราซื้อขนมกันเสร็จใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบ้านผมครับ เราลงจากรถหยิบของฝากทั้งหมดออกมาแล้วเดินเข้าไปในบ้าน พี่ฟรานซ์นั่งรออยู่ในห้องรับแขก
"พี่ฟรานซ์.....ฟรอนท์กลับมาแล้วฮ่ะ"
ผมวิ่งเข้าไปหาพี่ฟรานซ์พร้อมกับกอดพี่ชายของผม พี่ฟรานซ์ก็กอดตอบแล้วหอมที่หัวผมอย่างอ่อนโยน
"เป็นไงเรา....ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องนะ ปล่อยให้พี่อยู่บ้านคนเดียวได้ไง...."
"โหหห...ก็นี่ฟรอนท์กลับมาแล้วไงฮ่ะ คึคึ"
"แล้วไหนรุ่นพี่เราที่จะแนะนำให้พี่รู้จักนะ?"
"พี่เท็น...พี่เท็นเข้ามานี่เร็ว"
ผมเรียกพี่มันเข้ามาใกล้ๆ ผมกับพี่ฟรานซ์ พี่มันเดินหิ้วของเต็มไม้เต็มมือเข้ามาแล้ววางลงที่โต๊ะเล็กหน้าโซฟา
"สวัสดีครับ"
"เท็น....เราชื่อเท็นใช่ไหม? แม่เคยเล่าให้ฟังว่ามีรุ่นพี่หล่อๆ มาส่งฟรอนท์ที่บ้าน"
"ครับ"
"ไปคุยกับพี่ในห้องทำงานหน่อย พี่มีเรื่องจะคุยด้วย"
"ส่วนเรารอพี่อยู่ข้างนอกนี่แหละ" พี่ฟรานซ์บอก
ซีดเลยครับงานนี้ พี่ฟรานซ์สงสัยอะไรรึป่าวทำไมต้องเรียกมันเข้าไปคุยในห้องทำงานแล้วให้ผมนั่งรออยู่ข้างนอกด้วย พี่ฟรานซ์จะทำอะไรกันแน่?
*************************** TBC.
-
คงไปปรึกษาหาวิธีจีบ อิงค์มั้ง
:z1: :z1: :z1:
-
:ling2: :ling2: o19 o19
*********************************
ตอนที่ 23 (เท็น+ฟรอนท์) เปิดตัว
พาร์ท เท็น
พี่มันขอคุยเป็นการส่วนตัวกับผมครับ เอาว่ะ...ไอ้เท็น สู้โว๊ยยย....ยังไงมึงก็ยังถือไพ่เหนือกว่าอยู่นิดนึง (รึป่าวว่ะ) ผมเดินตามพี่มันเข้าไปในห้องทำงานครับยอมรับเลยว่าแอบเกร็งนิดๆ ก็พี่มันซิหล่อ ดูดี๊ ดูดี แถมยังทำหน้าขรึมๆ น่าเกรงใจป่ะล่ะ ผมใช้ความนิ่งของผมสยบความเคลื่อนไหวทุกอย่างทำหน้าเหมือนว่าไม่รู้สึกกลัว แต่ใจผมนี่ซิแอบสั่นนิดๆ ถ้าพี่มันรู้ว่าผมกับน้องเขาเป็นอะไรกันแล้วไม่ให้ผมคบกันขึ้นมานี่ผมจะต้องแพ้ตั้งแต่ด่านแรกเลยเหรอ ไม่นะ.....เท็นไม่ยอม
"นั่งลงก่อนซิ" พี่มันเชิญผมนั่งที่โซฟารับแขกในห้องทำงาน
"ขอบคุณครับ" ไอ้เท็นมึงอย่าเพิ่งหวั่นไหวสู้ต่อไป
"เราเป็นอะไรกับน้องพี่...เป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องกันใช่ไหม?"
ป๊าดดด...ตรงๆ แสกหน้ากันไปเลย ฟรอนท์คร๊าบบบ...พี่ฟรอนท์ถามตรงไปม๊ายยย...
"ครับ...ผมกับฟรอนท์ เราสองคนเป็นแฟนกันครับ"
เอาซิ...กูก็ตรงๆ เหมือนกัน เพราะโกหกไปพี่มันก็น่าจะรู้อยู่ดี ผีเห็นผีชัดๆ
"หึหึ....กล้าดีนิเรา ใช้ได้"
เอิ่มมม....พี่มันชมผมรึป่าวครับ
"พี่ถามผมตรงๆ ผมก็ตอบตรงๆ เพราะผมไม่รู้จะโกหกไปเพื่ออะไร"
ผมตอบ ง่ะๆ แมนป่ะล่ะ ลูกผู้ชายตัวจริงไอ้เท็นคนนี้เลยคร๊าบบ
"คบกันมานานแค่ไหนแล้ว?"
บร่ะ....ถามมาเท็นก็จัดให้ครับเอาแบบตรงๆ ใจไปเล๊ยย
"ใกล้จะครบเดือนวันศุกร์หน้านี้แล้วครับ"
แม่น งานนี้แม่นครับเพราะผมมีอะไรบางอย่างต้องทำ
"เราไม่กลัวพี่สั่งให้ห้ามคบกันเหรอ เราไม่ปกปิดเรื่องนี้ไว้แล้วยังบอกพี่ตรงๆ อีก?"
นั่นไงเจาะลึกทุกความเคลื่อนไหวอย่างนี้ต้องใช้ไม้ตายซะแล้ว
"ผมไม่ปกปิดเรื่องนี้หรอกครับเพราะผมบริสุทธิ์ใจที่จะคบกับน้องชายพี่ ผมว่าพี่ก็น่าจะเข้าใจผมดีนะครับ"
แล่วๆๆๆ แล้ววววว.....
"คิดว่าพี่จะเข้าใจเราได้ยังไงไหนลองบอกมาซิ?"
จัดไปไอ้เท็นงัดไม่ตายที่มีออกมาใช้ซะ
"เพราะพี่ก็น่าจะรู้ว่าการที่เราชอบหรือรักใครสักคนเรื่องเพศไม่น่าจะเป็นปัญหาแต่มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะรักและดูแลเขาได้มากน้อยแค่ไหนเท่านั้นเอง ใช่ไหมครับ?"
แจ่มจะแดมแจ่มว๊าววว.... เข้มป่ะล่ะครับพี่แฟน...
"หึหึ...พูดอย่างนี้รู้อะไรมาล่ะ?" พี่มันถามผม
"ถ้าพี่ยอมรับให้ผมคบกับน้องพี่ผมจะช่วยพี่อีกแรงเรื่องไอ้อิงค์ เห้ยย...น้องอิงค์ครับ"
"ทำไมพี่ต้องให้เราช่วยพี่ล่ะ?"
"โหหห....พี่ฟรานซ์คร๊าบบบ อย่างน้องอิงค์เนี๊ยะ มันรู้สึกตัวช้าถ้าพี่ไม่รุกหนักพี่โดนตัดหน้าแหงมๆ"
น่านไง....ตีสนิทซะเลยกู
"หึหึ....ยังไงที่ว่ารู้สึกตัวช้า อิงค์เขาเป็นอย่างนั้นเหรอ?"
หุหุ...เริ่มเข้าทางล่ะไอ้เท็นจัดการตีท้ายครัว เห้ยยย...ตีสนิททันที
"ช้ามากพี่...มันแตกต่างจากเพื่อนๆ ของมันทุกคน ไอ้อิงค์มันจะความรู้สึกช้าถ้าไม่สะกิจบอกไม่มีทางรู้หรอกพี่เชื่อผม ไม่เชื่อพี่ถามน้องพี่ได้เลยรับรองคำตอบเหมือนกันเป๊ะ"
"พี่ว่ากลับมาเรื่องของเรากับน้องพี่ก่อนดีกว่าไหม?"
อ่าว...กำเลยกรู
"เรารักน้องพี่จริงรึเปล่า...แล้วคิดว่าจะรักได้นานแค่ไหน?"
ป๊าดดด...ตรงๆ แสกหน้ารอบที่สอง
"ผมรักฟรอนท์จริงๆ ครับ ยิ่งคบกับฟรอนท์ผมยิ่งไม่อยากห่างจากมัน อยากอยู่ใกล้ๆ มัน อยากทำทุกๆ อย่างร่วมกับมัน ผมไม่รู้หรอกว่าอนาคตของผมสองคนจะเป็นยังไง แต่ที่ผมรู้ตอนนี้คือผมจะทำทุกอย่างเพื่อมัน จะทำให้มีมีความสุขที่สุดเท่าที่ผมจะทำให้มันได้"
"ตอบดีนิ....งั้นพี่จะยอมให้เรากับน้องพี่คบกันได้ แต่รู้ใช่ไหมว่าถ้าทำให้น้องพี่เสียใจจะเกิดอะไรขึ้น!!"
"จริงหรือครับพี่...พี่ไม่ได้พูดเล่นกับผมใช่ไหมครับ?"
"หรือว่าเราอยากให้พี่พูดเล่น...งั้นเอาเป็นว่าพี่พูดเล่นกับเราแล้วกัน"
--"!!
"โหห...พี่คร๊าบบบ ให้โอกาสผมเถอะครับ รับรองผมจะทำให้ดีที่สุดครับ"
ผมอ้อนแล้วครับ ดีใจได้ไม่ถึงห้าวิเลยกรู
"หึหึ...งั้นพี่ก็ฝากน้องพี่ด้วยแล้วกัน ดูแลฟรอนท์ให้ดีๆ อย่าทำให้น้องพี่เสียใจและอย่าทำให้พี่ผิดหวังที่ไว้ใจเรา"
หล่อเว่ออ่ะ...
"ครับๆๆๆ.....ผมจะดูแลอย่างดีเลยครับ"
"อย่าเพิ่งดีใจไปยังเหลือเจ้าฟรอสต์อีกคน เจ้าฟรอสต์รายนั้นก็หวงน้องรักน้องไม่แพ้พี่หรอกแล้วไหนจะพ่อกับแม่พี่อีก เราก็พิสูจน์ตัวเองให้ทุกคนเห็นแล้วกันพี่คงช่วยอะไรเราไม่ได้มาก ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับตัวเราเองล้วนๆ"
"เออ....พี่ฟรานซ์ครับ ฟรอนท์ยังมีพี่ชายอีกคนเหรอครับ?" คือกรูนึกว่ารอดแล้วไงประมาณว่าเหลือแค่พ่อกับแม่มัน
"ใช่....เจ้าฟรอนต์นะ น่าจะห่างกับเราแค่ปีเดียวมั้งเพราะเราเป็นรุ่นพี่ฟรอนท์แค่ปีเดียวนิ"
ข้มมูลมาเต็มพี่ฟรานซ์แมร่งแน่มาก
"ครับๆ ใช่ครับ"
"งั้นก็ไม่มีอะไรแล้วพี่ก็ได้เคลีย์ข้อสงสัยเรียบร้อยแล้ว เราออกไปข้างนอกกันเถอะ ป่านนี้เจ้าฟรอนท์คงนั่งไม่อยู่สุขแล้วมั้ง หึหึ"
"เดี๋ยวครับพี่ฟรานซ์ ผมขออะไรพี่อย่างซิครับ"
"ขออะไรล่ะ ให้คบกับน้องพี่ยังไม่พออีกเหรอ?" พี่มันถามครับ
"คือผมอยากขอให้ฟรอนท์ไปหาผมบ้างอยู่กับผมบ้าง ถ้าฟรอนท์อยู่บ้านคนเดียวผมขอมาอยู่เป็นเพื่อนฟรอนท์นะครับ ผมเป็นห่วงมันนะครับ"
"หึหึ ได้ซิ แต่อย่าเอาตัวน้องพี่ไปจนไม่ได้กลับบ้านกลับช่องนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะเป็นห่วง พี่ฝากดูแลน้องพี่ด้วยแล้วกัน"
พี่มันเท่มากครับ พี่มันพูดเสร็จก็เดินมาตบที่ไหล่ผมเบาๆ พร้อมกับส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ ผมนี่ยิ้มแก้มจะแตกเลย ดีใจมากครับที่พี่มันยอมให้เราสองคบกันและยอมให้ผมได้ดูแลฟรอนท์ ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมฟรอนท์มันถึงรักและเกรงใจพี่มันมากคงเพราะพี่มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ผ่านไปหนึ่งด่านถือว่าประสบความสำเร็จ สู้โว๊ยยย...ไอ้เท็น
เออ....ผมว่าผมลืมขอพี่มันอีกอย่างอ่ะ อะไรนะเหรอครับ ก็ขอให้พี่มันเลิกกอดเลิกหอมน้องมันได้ล่ะ โตแล้วนะจะกอดจะหอมอะไรกันหนักหนา น่านไงกูพี่เขายังจะไม่เว้น เอาเป็นว่ายอมๆ ไปก่อนอนาคตค่อยว่ากันเนอะ
ผมเดินออกมาจากห้องเห็นฟรอนท์นั่งทำหน้าเครียดอยู่ครับ มันคงจะเป็นห่วงผมแน่เลยครับนั่งหน้าเครียดเชียว น่าสงสารจริงๆ แฟนใครเนี๊ยะ เห็นแล้วอยากฟัดมันจริงๆ แต่คงโดนพี่มันถีบออกนอกบ้านแน่ถ้าทำจริงๆ หึหึ
"ฟรอนท์" ผมเรียกมัน
"อืม...คุยเสร็จแล้วเหรอ?" มันถามสียงหงอยๆ น่าร๊ากกก แฟนผมครับพี่
"อืม คุยเสร็จแล้ว....งั้นเดี๋ยวพี่กลับเลยแล้วกันฟรอนท์จะได้อยู่กับพี่ฟรานซ์ แล้วอย่านอนดึกมากล่ะ เดี๋ยวพี่ถึงคอนโดแล้วจะโทรหานะครับ" ผมบอก
"อืม..." มันตอบสั้นๆ พร้อมหยักหน้าหงึกๆ
"พี่ฟรานซ์ครับ งั้นผมลาเลยแล้วกันนะครับ เดี๋ยวผมมาหาใหม่"
"อืม...ขับรถกลับดีๆ แล้วกัน ดึกแล้ว" พี่มันบอก
"ให้ฟรอนท์เดินออกไปส่งไหม?"
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่เดินไปเองครับ แค่นี้เองฟรอนท์อยู่ที่นี่กับพี่ฟรานซ์นะครับ"
ผมบอกมัน อยากจะหอมแก้มมัน อยากจะจุ๊บปากมัน แต่พี่ฟรานซ์อยู่เลยต้องเกรงใจพี่เขาซะหน่อยเดี๋ยวจะดีแตกเร็วเกินไป อดใจไว้ไอ้เท็นยังมีเวลาอีกเยอะ
"งั้นขับรถกลับดีๆ นะ ถึงแล้วโทรหาฟรอนท์ด้วย" ฟรอนท์....อย่าอ้อนพี่คร๊าบบบ เดี๋ยวพี่ทนไม่ได้
"งั้นพี่กลับเลยนะครับ" ผมบอกมัน
"สวัสดีครับพี่ฟรานซ์" บอกลาว่าพี่แฟนซะหน่อย หึหึ
ผมขับรถกลับคอนโดอย่างอารมณ์ดี วันนี้ได้รับชัยชนะหนึ่งเรื่องที่สามารถทำให้พี่ชายมันยอมรับได้ถึงจะเหลือพี่ชายอีกคนก็เถอะแต่ยังไงงานนี้ผมก็สู้ไม่ถอยครับ พอผมขับรถมาถึงคอนโดผมก็รีบกดลิฟขึ้นไปยังห้องทันทีแล้วกดโทรศัพท์โทรออก
"ฟรอนท์....พี่ถึงแล้วนะครับ"
"อืม...พี่เท็นคุยอะไรกับพี่ฟรานซ์อ่ะ บอกฟรอนท์ได้ไหม?" มันคงจะเป็นกังวัลมากกับเรื่องนี้
"ได้ซิ...แต่เป็นพรุ่งนี้นะครับ เดี๋ยวพี่ไปรับฟรอนท์ที่บ้านนะตอนเย็นเพราะพี่นัดพวกไอ้แม็ค ไอ้กันต์ ไอ้ปอและก็เพื่อนๆ ฟรอนท์ไว้นะ"
"ไปไหนเหรอ?" มันถาม
"ไปฉลองก่อนเปิดเรียนนะ แล้วพี่จะพาฟรอนท์ไปแนะนำให้ใครบางคนรู้จักด้วย"
"อืมๆๆ...ก็ได้ แต่พรุ่งนี้ต้องเล่าให้ฟังด้วยนะ ว่าคุยอะไรกับพี่ฟรานซ์"
"ได้คร๊าบบบ....รับทราบครับผม"
"ฟรอนท์...พี่คิดถึงฟรอนท์จัง"
"เว่อล่ะ....เพิ่งจะห่างกันไม่ถึงชั่วโมง"
"แค่นาทีเดียวพี่ก็คิดถึงฟรอนท์แล้วนะ ฟรอนท์ไม่คิดถึงพี่เหรอครับ?" ผมทำเสียงเศร้าๆ
"คิดถึงเหมือนกัน ฟรอนท์ก็คิดถึงพี่เหมือนกัน"
อร๊ากกกก แฟนผมน่าร๊ากกก ไปลักพาตัวมานอนด้วยเลยดีไหมหรือจะขนเสื้อผ้าไปนอนกับมันดี
ผมกับฟรอนท์เราคุยกันร่วมสองชั่วโมงกว่าก็วางสายเพราะมันจะได้นอนพักผ่อน พรุ่งนี้เราก็จะได้เจอกันอีก หึหึ ผมอาบน้ำนอนบ้างดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่หล่อ ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำและเข้านอนทันที
เช้า...........
"ฮัลโหล....ไอ้เพื่อนสุดหล่อวันนี้ว่าไงคร๊าบบบ" มันโทรมาแต่เช้าเลยครับไอ้เหี้ยแม็คครับ
"เออ...กูจัดการให้แล้ว ไปเจอกันที่ร้านเลย เอ่อ...มึงโทรบอกไอ้ดิวให้บอกเพื่อนๆ มันด้วยนะ"
"ได้เลยคร๊าบบ...ตามบัญชาเลยครับท่านเท็น"
"K"
"เออ...แค่นี้กูโทรหาแฟนกูก่อน บาย"
ผมตัดสายเลยครับเดี๋ยวมันเวิ่นเว้อ ไอ้แม็คมันยิ่งเยอะๆ อยู่
"ฮัลโหล....ฟรอนท์ครับ ตื่นหรือยัง?"
"ตื่นแล้วๆ..."
น้ำเสียงมันยังงัวเงียอยู่เลยครับสงสัยเพิ่งจะตื่นตอนที่ผมโทรหานี่แหละ
"ให้พี่ไปรับมากินข้าวด้วยกันไหม?"
"อืม...พี่เท็นมารับฟรอนท์ก็ได้พี่ฟรานซ์ไปทำงานแล้ว ฟรอนท์อยู่บ้านคนเดียวอ่ะ"
"อ่าว....แล้วพี่ชายฟรอนท์อีกคนล่ะ ไม่อยู่เหรอ?" ผมถาม
"พี่ฟรอสต์เหรอ? ออกไปแล้วมั้งเห็นช่วงนี้ยุ่งๆ ทำงานส่งอาจารย์นะ"
"อืม...งั้นเดี๋ยวพี่ขับรถไปรับนะ มาอยู่กับพี่ก่อน แล้วเย็นค่อยไปเจอพวกมันที่ร้าน"
"ครับๆ....ฟรอนท์รออยู่นะ รีบมาเร็วๆ ล่ะ"
นั่นไงอย่างนี้ผมก็เหาะไปซิครับพี่น้อง อ้อนซะขนาดนี้
"ครับๆ เดี๋ยวพี่จะรีบออกไปรับครับผม"
ว่าแล้วผมก็วางโทรศัพท์จากมันเสร็จก็วิ่งคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำทันที ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานมากครับกลัวมันจะรอ แต่งตัวเสร็จก็หยิบกระเป๋าตังค์กับกุญแจรถแล้วลงไปลาดจอด ขึ้นรถได้ก็ขับออกไปทันที ไม่ค่อยรีบเลยครับ หึหึ
ผมใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาถึงบ้านมัน ดีนะที่วันนี้รถไม่ติด
"ฟรอนท์พี่มาแล้ว..."
มันวิ่งลงจากชั้นบนลงมาหาผมทันที
"พี่เท็น....มาเร็วจัง"
"วิ่งทำไมเดี๋ยวก็ล้มหรอก"
"คึคึ ก็เห็นพี่มาถึงแล้วก็เลยรีบลงมานะ" มันบอกครับ
"คราวหน้าไม่ต้องวิ่งนะ ค่อยๆ เดินก็ได้พี่ไม่ได้ไปไหนซะหน่อย"
ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้มัน
"รู้แล้วๆๆ ขี้บ่นจริง แก่เร็วนะเนี๊ยะ คึคึ"
"เดี๋ยวจะโดน...มานี่เลย"
"ฮ่าๆๆๆ .... พี่เท็นอย่าแกล้งฟรอนท์ ฮ่าๆๆๆ"
ผมท่าจะวิ่งจับมันครับ แต่มันดันวิ่งหนีผมซะก่อน แล้วเสียงๆ หนึ่งก็ตามมา
"ทำอะไรนะฟรอนท์?"
มีผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมาจากชั้นบนครับ หน้าตาดี หล่อ เท่ มาแนวนายแบบปกนิตยาสารเลยก็ว่าได้ครับ สงสัยคนนี้คงจะเป็นพี่ชายมันอีกคนแน่ๆ บร่ะ บ้านนี้เขาหน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยเหรอว่ะเนี๊ยะ
"พี่ฟรอสต์..."
นั่นไงครับพี่ชายมันจริงๆ ด้วย ผมจำชื่อที่พี่ฟรานซ์บอกเมื่อวานได้
"พี่ฟรอสต์ยังอยู่เหรอ?"
"ใช่...พี่กำลังจะออกไปทำงานส่งอาจารย์กับเพื่อนนะ" พี่มันตอบ
"ว่าแต่ผู้ชายคนนี้ใครเหรอ?"
"สวัสดีครับ....ผมชื่อ เท็นครับ"
"อ่อ... ชื่อเท็นนิเอง รุ่นพี่ฟรอนท์ซินะ ได้ยินแม่พูดถึงอยู่"
"ครับๆ ใช่ครับพี่ฟรอสต์ รุ่นพี่ฟรอนท์เองครับ" มันรีบบอกพี่ชายมันทันที
"โกหกเก่งนะเรา...."
พี่มันพูดครับ แต่ตอนนี้หน้าฟรอนท์มันกำลังอึ้งตาโตอยู่ที่พี่มันพูดว่ามันโกหกเก่งแสดงว่าต้องรู้อะไรมาแน่ๆ ผมว่านะ
"ผมเป็นแฟนฟรอนท์นะครับ....เราคบกันอยู่"
เงิบ.....ฟรอนท์มันเงิบไปเลยครับอ้าปากค้างหนักว่าเดิม
"เห้ยยย....พี่เท็น" มันร้องออกมาด้วยความตกใจที่ผมพูดบอกพี่ชายมันไปอย่างนั้น
"กล้าดีนี่หว่า....ไม่น่าล่ะ พี่ฟรานซ์ถึงอนุญาตให้เข้าบ้านได้ หึหึ"
ผมงงเป็นไก่เลยครับ แต่ตายังไม่แตกนะ
"พี่หมายความว่าไงอ่ะครับ?" ผมถาม
"ก็หมายความอย่างที่พูดนะแหละ...คิดไม่ออกเหรอ?" พี่มันถามกลับ
"คิดออกครับ" ผมตอบอย่างมั่นใจ
"คิดออกก็ดี แต่นายอย่าคิดนะว่าฉันจะเหมือนพี่ฟรานซ์ ฉันไม่ยอมยกน้องฉันให้นายง่ายๆ หรอก แต่ฉันก็แฟร์พอที่ยอมให้นายกับน้องฉันเจอกันได้เพราะฉันก็เป็นห่วงน้องของฉัน ฉะนั้นนายต้องพิสูจน์ตัวเองให้ฉันเห็นว่านายรักน้องฉันจริงและจะไม่ทำให้น้องฉันเสียใจ เพราะถ้าน้องฉันเสียใจเพราะนาย ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!!"
"พี่ฟรอสต์...." มันเดินเข้าไปกอดพี่ชายมันครับ
"เราก็เหมือนกันนะ ที่พี่ไม่ห้ามไม่ใช่เพราะพี่เห็นด้วยกับทุกอย่าง แต่พี่ไม่อยากเห็นเราเสียใจ พี่อยากให้เรามีความสุข เราก็ต้องทำให้พี่เห็นว่าสิ่งที่เราเลือกคือสิ่งที่ดีสำหรับตัวเราเองและเราจะมีความสุขกับสิ่งที่เราเลือกแล้ว เข้าใจที่พี่พูดไหมฟรอนท์?"
"พี่ฟรอสต์....." มันร้องไห้แล้วกอดพี่มันแน่นเลยครับ
"พี่จะอยู่ข้างๆ ฟรอนท์เสมอนะ ถ้ามันรังแกฟรอนท์เมื่อไหร่มาบอกพี่ได้เลย เดี๋ยวพี่จะไปจัดการมันเอง"
เอิ่ม....ได้ยินกันชัดไหมครับ ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม พี่มันบอกจะจัดการผมถ้าผมรังแกน้องเขา (เวรล่ะไอ้เท็น)
"ขอบคุณพี่นะครับ ที่ให้โอกาสผมได้คบกับฟรอนท์ ผมจะดูแลฟรอนท์อย่างดีไม่ให้ฟรอนท์เสียใจ และไม่ให้พี่ผิดหวังที่ไว้ใจให้ผมดูแลฟรอนท์ครับ" ผมบอก
"อย่าพูดดีอย่างเดียวล่ะ....ทำให้ดีเหมือนที่พูดไว้ด้วย" พี่มันเสียงเข้มอีกล่ะ กรูแอบหวิวๆ นะเนี๊ยะ
"พี่ฟรอสต์....อย่าขู่พี่เท็นซิ" ไงล่ะๆ แฟนเข้าข้างผมคร๊าบบบบ
"อะไรเนี้ยะยังไม่ทันไรเลยพี่หัวเน่าซะแล้วเหรอ?"
"โอ๊ยยยย.....ใครบอก ฟรอนท์รักพี่ฟรอสต์จะตาย คึคึ"
จุ๊บ.....
เอิ่มฟรอนท์ครับ...พี่ว่าพอไหม พี่ว่าพอได้แล้วแหละพี่ยืนหัวโด่มองอยู่นะ กรูหวงโว้ยยย...
"รู้แล้วๆๆ งั้นพี่ไปทำงานกับเพื่อนก่อน ดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าเที่ยวมากนักล่ะ เข้าใจ๊"
"รู้แล้วคร๊าบบบ..." มันตอบพี่มัน
"ฝากดูฟรอนท์ด้วยนะ...พี่ไปก่อน" พี่มันบอกผมครับ
"ครับ" ผมตอบ
แล้วพี่ฟรอสต์ก็ขับรถออกไปครับ เหลือเราสองคนที่ยืนมองหน้ากันอยู่เงียบๆ โดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา
"ฟรอนท์....มานี่ซิ"
ผมเรียกมัน มันเดินเข้ามาหาผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมโอบกอดมันเข้ามาชิดตัวผม
"เป็นอะไร? หืออ.." ผมถาม
"ทำไมพี่เท็นถึงบอกพี่ฟรอสต์อย่างนั้นล่ะ?" มันถาม
"บอกไปก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ? ถึงเราปิดบังไปวันนึงเขาก็ต้องรู้อยู่ดีสู้เราบอกความจริงไปเลยดีกว่า"
"พี่เท็นไม่กลัวเหรอ?" มันถาม
"ฟรอนท์เชื่อใจพี่ไหม?" ผมถามกลับ
"อืมมม.... เชื่อซิ"
"ถ้าฟรอนท์เชื่อใจพี่ พี่ก็อยากจะให้ฟรอนท์รู้ไว้ว่าพี่จะไม่ยอมให้เรื่องของเราเป็นไปไม่ได้ เพราะพี่จะทำทุกอย่างเพื่อให้มันเป็นไปได้ และจะทำทุกอย่างให้ฟรอนท์มีความสุข ฟรอนท์เชื่อพี่นะครับ"
"อืมม...พี่เท็น"
มันกระชับกอดผมแน่นขึ้น เสื้อตรงหน้าอกซ้ายของผมเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของมันครับ ผมรู้สึกรักมันมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกๆ วัน ผมสัญญาว่าจะทำทุกอย่าเพื่อมันและเพื่อรักของเราสองคน
"ฟรอนท์....ขี้แยอ่ะ เลิกร้องนะครับ เดี๋ยวไม่หล่อนะ" ผมบอก
"ไอ้พี่เท็นบ้า...คนกำลังซึ้งเลย"
"ฮ่าๆๆๆ"
แล้วเราสองคนก็หัวเราะด้วยกัน รอยยิ้มที่ส่งผ่านจากใบหน้าของผมและมันบ่งบอกว่าเรากำลังมีความสุขร่วมกันทั้งสองคน ผมกับมันยืนกอดกันแล้วโยกตัวกันไปมา หัวเราะบ้าง หอมแก้มกันบ้าง ผมอยากให้ผมกับมันมีช่วงเวลาดีๆ อย่างนี้ทุกวันจัง
***************************************** TBC.
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
อยากอ่านต่อ ๆๆๆ หนึ่งวันกับ 23 ตอน
มันค้างงงงงงงง :katai4: :katai4:
-
น่ารักอ่ะ น้องฟรอน
นางมาสายแบ๋ว แล้วพี่เท็นจะไม่หลงได้ไง หุหุ
-
:-[
-
:man1: :man1: :man1: มาต่อเร็ว ๆ นะ..เค้ารออยู่ :hao5: :hao5: :hao5:
-
ตามมาตอบค่ะ คนเขียนเพิ่มออกจากห้องประชุม
โดยตามตัวไปด่าว่าไม่ยอมทำงานมานั่งอัพนิยายทำไม 5555+
ล้อเล่นค่ะ เข้าไปคุยเรื่องงานนิดหน่อยค่ะ
คนเขียนกลับมาแล้วค่ะ รายงานตัว
จากใจ
บอกเลยว่าดีใจมากที่ยังมีคนติดตามพี่เท็นกับน้องฟรอนท์เราอยู่ ซึ้งง่ะ
เพราะมีแต่ยอดวิว ไม่มีใครเม้นเราเล๊ยยย เราแอบเสียใจนะ นึกว่าไม่มีคนชอบซะแล้ว
ขอขอบคุณ
คุณ aom2529
คุณ zuu_zaa
คุณ SaJung13
คุณ am_ma
คุณ kokoro
คุณ Yarkrak
คุณ ben
คุณ liza sarin
คุณ we.jinkyu
คุณ thagoon
คุณ sodawan1
คุณ sodawan
คุณ สายลมที่หวังดี
คุณ My_yunho
คุณ nunnuns
คุณ thyme812
คุณ seaz
คุณ aelfy
คุณ kimY
คุณ ka[ze]na
คุณ a_n คนนี้มาบ่อยค่ะ
คุณ boonpa คนนี้มาบ่อยค่ะ
คุณ iceman555 คนนี้มาบ่อยค่ะ
คุณ yowyow คนนี้มาทุกตอน มาคนเดียวก็มา ทราบซึ้งมากค่ะ จากใจเลยนะ
บางคนก็ยังอยู่ บางคนก็หายปายย
แต่ยังไงก็ขอขอบคุณทุกกำลังที่เม้นให้นะค่ะ
เพราะคนเขียนอ่านเม้นแล้วทำให้คนเขียนยิ้มได้และมีกำลังใจเขียนต่อ
พอๆๆๆๆ เลิกดราม่าล่ะ เดี๋ยวลงตอนต่อไปให้เลยค่ะ รอแป๊ปนะจ๊ะ
รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ อยู่เป็นกำลังใจให้กันต่อไปน้าา...
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 24 (เท็น+ฟรอนท์) นั่นมันแฟนกู
พาร์ท ฟรอนท์
วันนี้มันทำให้ผมรับรู้หลากหลายอารมณ์มากเลยครับ ทั้งตื่นเต้น ตกใจ กลัว ดีใจ ปลื้มใจ จนเก็บน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ มันเล่นสารภาพกับพี่ฟรอสต์ว่ามันคบกับผม บอกพี่ผมว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน ผมแถบถอดวิญญาณออกจากร่างทันทีเลยครับ ตกใจมากๆ จากที่ตกใจอยู่แล้วที่พี่ฟรอสต์บอกว่าผมโกหกเหมือนพี่ผมรู้อะไรบางอย่างระหว่างผมกับมัน แล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ด้วยครับ พี่ฟรอสต์รู้เรื่องของเราสองคน พี่ฟรอสต์ยังไมยอมรับมันเรื่องที่เป็นแฟนกับผม แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางให้ผมคบกับมัน เหมือนพี่ฟรอสต์ก็ให้โอกาสมันพิสูจน์ตัวเองนะครับ พี่ฟรอสต์บอกไม่อยากเห็นผมเสียใจ อยากเห็ผมมีความสุขสิ่งที่ผมเลือก ผมฟังแล้วเก็บน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เลยปล่อยให้มันไหลออกมา ผมดีใจครับที่พี่เป็นห่วงผม ดีกับผมและรักผมมาขนาดนี้ ฟังจากที่พี่ฟรอสต์คุยมับมันพี่ฟรานซ์ก็น่าจะรู้ด้วยอีกคน พี่ผมไม่ได้แสดงอาการรังเกียจผมที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชายเลยซักนิด พี่ยังดีกับผมและเข้าใจผม คอยอยู่คียงข้างผมเสมอ
ผมหันไปมองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมแล้วยิ้มให้มันครับ ตอนนี้เรากำลังจะขับรถไปเพื่อเจอเพื่อนๆ ที่นัดกันไว้ครับ เรานัดกันไปฉลองก่อนมหาลัยจะเปิดเพราะหลังจากเปิดแล้วเราก็คงต้องตั้งหน้าตั้งตาเรียนกัน
"พี่เท็น.....ขอบคุณนะ" ผมหันไปพูดบอกระหว่างรถติดไฟแดงครับ
"เรื่องอะไร?" พี่มันถาม
"ทุกเรื่อง....ทุกเรื่องที่พี่ทำเพื่อฟรอนท์" ผมตอบ
"หึหึ....ครับ พี่ก็บอกแล้วไงว่าพี่จะทำเพื่อฟรอนท์ได้ทุกเรื่องขอแค่ฟรอนท์เชื่อใจพี่ก็พอ"
"อืมม....นั่นแหละฟรอนท์ขอบคุณนะ"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ น้ำตาผมเริ่มไหล่ออกมาอีกครั้ง แต่เป็นน้ำตาจากความสุขที่ผมได้รับทั้งของมันและพี่ชายของผม ผมไมรู้ด้วยซ้ำว่าอนาคตของผมกับมันจะเป็นยังไงต่อไป แต่ตอนนี้ผมรู้แค่ว่าผมมีความสุขที่ได้คบกับมันได้รักมันและมีมันเป็นส่วนหนึ่งที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตของผมในตอนนี้
"อย่าร้องไห้นะครับ...ขี้แยนะเรา" มันพูดพร้อมกับยื่นมือมาปาดน้ำตาออกจากแก้มทั้งสองข้างของผม
"ฟรอนท์ต้องยิ้มเวลาอยู่กับพี่ซิ....ไม่ใช่มานั่งร้องไห้ขี้แยอย่างนี้”
"พี่อยากเห็นเวลาฟรอนท์ยิ้มมากว่า....ร้องไห้แล้วหมดหล่อเลย หึหึ"
"อืมม...." ผมตอบแล้วฉีกยิ้มกลับให้มันทันทีครับ
"ดีมาก...ต้องยิ้มอย่างนี้ซถึงจะหล่อ" มันพูดครับ
ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมเวลาที่ผมอยู่กับมันผมต้องทำตัวอ่อนแอต่อหน้ามันทุกที ทั้งๆ ที่แต่ก่อนผมไม่เคยเป็นอย่างนี้เลยด้วยซ้ำ ผมไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าใคร นอกจากจะมีทำซึ้งกับครอบครัวของผมบ้างแต่ไม่ถึงกับน้ำตาไหลพรากขนาดนี้ มันคนเดียวครับคนแรกที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ตั้งแต่ผมเริ่มคบกับมันเป็นแฟน ผมก็ดูงอแง เอาแต่ใจมากขึ้นกว่าเดิมเป็นเพราะมันตามใจผมมากไปรึเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าวันนึงมันเลิกตามใจผมล่ะ ผมจะทำยังไง ผมเริ่มอยู่ไม่ติดบ้านมากขึ้นกว่าเดิมเพราะต้องออกไปหามันไปนอนค้างที่คอนโดมัน ถึงแต่ก่อนผมจะออกเที่ยวแต่ผมก็กลับไปนอนบ้านทุกครั้งนะครับ จะนอนค้างคอนโดไอ้ดิวบ้างบางครั้งแต่ก็นานๆ ที แต่ตอนนี้ผมเริ่มจะเปลี่ยนตัวเองไปเรื่อยเพราะมันนี่ผมเริ่มจะติดมันแล้วใช่ไหมครับ
*******************************************************
พาร์ท เท็น
"ถึงแล้ว.....ลงได้แล้วครับ"
"ที่นี่ที่ไหนเหรอ?"
"ร้านพี่ทิวนะ ลูกพี่ลูกน้องพี่เอง"
"โหหห....อย่างนี้ก็ฟรีใช่ป่ะ?"
"คร๊าบบบบ....ไปที่ไหนแฟนพี่เท็นก็กินฟรีอยู่แล้วครับ"
"ดีเนอะ...กินฟรีทุกงานเลย ว่าแต่พี่ชายแก่ป่ะ เป็นถึงเจ้าของผับใหญ่โตขนาดนี้อ่ะ?"
"เดี๋ยวก็เห็น....ป่ะเราเข้าไปข้างในกันดีกว่าพวกได้กันต์กับพวกไอ้ดิวคงรออยู่ข้างในกันแล้ว" ผมบอก
เราเดินเข้ามาข้างในกันครับ วันนี้พวกผมเลือกนั่งโซนฟังเพลงนั่งชิวเพราะจะได้พูดคุยกันสะดวกๆ ไม่ต้องตะโกนเสียงดังเพื่อที่จะคุยกัน ผมเดินเข้ามาพวกมันก็นั่งอยู่กันครบทุกคนเลยครับ
"ไอ้ทางนี้ๆ ไอ้ฟรอนท์ทางนี้โว๊ยยย" ไอ้ดิวมันเรียก
"เออ...มึงจะแหกปากทำไมว่ะ กูอายคนอื่นเขา"
"โหห...หน้าบางนะมึงต้องแต่คบเฮียเนี๊ยะ" ไอ้ดิวพูดครับ
"ไอ้สัด...ดิว" ฟรอนท์ด่าออกมาทันที
"น้องฟรอนท์ไม่ต้องอายหรอกครับ พวกพี่โอเคร หึหึ" ไอ้แม็คพูดครับ
"อะไรของมึง...ที่ว่าโอเคนะ?" ผมถาม
"อ่าว....ไอ้เท็นก็โอเค...รับได้ที่พวกมึงเป็นแฟนกันไง ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้เหี้ยแม็ค!!!!" ไอ้กันต์มันด่าครับ
"มึงไปพูดอย่างนี้น้องเขาก็อายหนักดิหว่า.....หึหึ" นั่นไงอย่าคิดว่าไอ้ปอมันจะน้อยหน้าไอ้แม็คนะครับ ไอ้ปอนี่ก็อาร์ตตัวพ่อเหมือนกัน
"มึงก็หุปปากไปเลยไอ้ปอ" ผมพูด
"ฟรอนท์ไม่ได้อายพี่เท็นซะหน่อย อายคนอื่นต่างหาก" ไอ้ฟรอนท์มันตอบครับ หึหึ
"โห.....พี่เท็น พี่เท็น เดี๋ยวนี้อะไรก็พี่เท็นซินะ" ไอ้ดิวมันยังไม่เลิกครับ
"มึงด้วยไอ้ดิว หุบปากซะ" ผมว่ามัน ทำเอาเพื่อนๆ มันหัวเราะจนท้องขัดท้องแข็ง
"เฮีย....แตะไม่ได้เลยนะ ปกติผมก็พูดกับมันอย่างนี้เหอะ อย่ากีดกันความเป็นเพื่อนของผมกับมันน่า"
"เลิกพูดได้แล้วไอ้ดิวแดกๆ ไปซะเหล้านะ อยากกินนักไม่ใช่เหรอ?" ไอ้อิงค์ครับ มันกำลังปกป้องว่าที่น้องแฟนในอนาคตโดยไม่รู้ตัว หึหึ
"ไอ้อิงค์ มึงไปเจอพี่ฟรานซ์มาเหรอว่ะ?" เอาแล้วไงไอ้ฟรอนท์มันเริ่มล่ะ
"เออ....เออ...ใช่ พี่มึงถามเรื่องที่เที่ยวกูนะ?" หึหึ ไอ้อิงค์เอ๊ยย...คงจะไม่รู้ตัวจริงๆ
"แค่นั้นเหรอว่ะ....พี่กูถามแค่นั้นเหรอว่ะ แล้วมีอะไรอีกไหม?"
"ฟรอนท์....พอเถอะ" ผมบอก อยากปล่อยให้เป็นเรื่องของเขาสองคนมากกว่าครับ ไม่อยากให้ฟรอนท์เข้าไปยุ่งมาก อยากให้เขาเคลีย์ความรู้สึกกันเอาเอง
"เฉยๆ น่าพี่เท็น อย่าเพิ่งยุ่ง!!!" อ้าว...ไอ้เท็นโดนเองซะงั้น
"ว่าไงไอ้อิงค์....มีอะไรที่ยังไม่ได้บอกกูไหม?"
"ฟรอนท์....พี่ว่าพอเถอะ" ผมพูดเตือนอีกครับ
"เห้ยย...ไอ้ฟรอนท์ ทำไมมึงถึงถามไอ้อิงค์มันแปลกๆ ว่ะ" ไอ้ปริ้นมันถามขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบอยู่นานครับ
"ป่าวนิ...กูก็แค่อยากรู้เฉยๆ ว่าคุยอะไรกันบ้าง?"
"ก็ไม่มีอะไรมาก...พี่มึงก็แค่ถามกูเรื่องที่เที่ยวว่ามีที่ไหนน่าสนใจจะเอาไปเสนอให้พนักงานไปเที่ยวประจำปีก็แค่นั้นเอง ไม่มีอะไรนี่หว่า อ่อ...แล้วพี่มึงก็อยากให้กูพาไปดูสถานที่ก็แค่นั้นเอง" ไอ้อิงค์มันใสสื่อมากไปป่าวครับ บอกเขาซะหมดขนาดนั้น งานเข้าแน่ไอ้อิงค์เอ๊ยยย...ยังไม่รู้ตัวอีก
"เห้ยยย...พวกกูไปด้วยได้ป่าวว่ะ?" นั่นไงไอ้ดิวนี่เร็วเลยทีเดียวถ้าเรื่องไปเที่ยวเนี๊ยะ
"เออ...กูก็อยากไปเที่ยวก่อนมหาลัยเปิดเหมือนกันว่ะ" น่านน...ไอ้เหี้ยแม็คก็เอากับเขาด้วยครับ คู่หูปัญญาอ่อน
"เดี๋ยวกูถามพี่ฟรานซ์เอง ว่าไปด้วยได้ไหม มึงคิดว่าไงว่ะไอ้อิงค์?" ไอ้ฟรอนท์คร๊าบบบ ไปยุ่งอะไรกับเขานะ
"ก็แล้วแต่พวกมึงซิ...กูยังไงก็ได้ แต่พวกมึงไปบอกพี่ฟรานซ์เขาเองนะ งานนี้กูไม่เกี่ยวเพราะไม่ได้ออกเงิน" อิงค์ครับ ความรู้สึกมึงช้ามากได้อีก
"โอเคร...งั้นเดี๋ยวกรูโทรถามพี่ฟรานซ์ให้เลย" ว่าแล้วมันก็ล้วงโทรศัพท์จากกระเปากางเกงขึ้นมากดโทรออกทันที
"ฮัลโหล....พี่ฟรานซ์ ฟรอนท์เองนะ พี่ฟรานซ์จะไปดูที่เที่ยวกับไอ้อิงค์เหรอ?"
"ฟรอนท์กับเพื่อนๆ ไปด้วยได้ไหมฮ่ะ?" คือแฟนผมก็มใช่ย่อยนะครับถ้าทำขนาดนี้อ่ะ
"ขอบคุณนะครับ....พี่ฟรานซ์น่ารักที่สุด ฟรอนท์รักพี่ฟรานซ์จัง" เอิ่ม...ฟรอนท์ครับ พี่นั่งฟังอยู่ข้างๆ นะครับ อย่าอ้อนพี่ชายมากพี่หวง
"ฮ่ะๆ งั้นแค่นี้นะฮ่ะ บาย" แล้วมันก็วางสายพี่มัน
"เรียบร้อยพี่ฟรานซ์อนุญาตไม่มีปัญหา คึคึ งานนี้สนุกแน่"
"ไปวันไหนว่ะไอ้ฟรอนท์?" ไอ้ดิวทำงานไวเลยครับ
"เสาร์-อาทิตย์นี้ว่ะ เตรียมตัวให้พร้อมนะ" มันบอกเพื่อนๆ มัน แต่เพื่อนๆ ผมนี่ซินั่งพยักหน้าตามทันที เพลียครับทั้งเพื่อนทั้งแฟนเลยงานนี้
"ฟรอนท์....ป่ะ พี่จะพาไปแนะนำให้รู้จักพี่ทิว" ผมบอกมันครับ
"เดี๋ยวพวกกูมา" ผมบอกเพื่อนๆ
เราเดินออกมาจากโต๊ะเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานพี่ทิวครับ มันเดินตามหลังผมมาติดๆ ผมเดินจูงมือมันครับเพราะคนเยอะมากเดี๋ยวมันจะหลงหาผมไม่เจอ หึหึ เว่อไปป่าวเนี๊ยะ
"เฮียครับ....เท็นมาแล้ว" ผมตะโกนเข้าไปในห้องทำงานก่อนที่ตัวจะเดินเข้าไปถึง
"ไง....แวะมาหาได้แล้วซินะ ไหนว่ะจะแนะนำใครให้รู้จัก?" พี่ผมถาม
"นี่ไง....ฟรอนท์ แฟนผมเอง" ผมดันตัวไอ้ฟรอนท์มายืนข้างหน้าผม มันยืนก้มหน้าทันทีครับ
"เออ....สวัสดีครับ" ฮ่าๆๆๆ ผมล่ะฮามันจริงๆ ท่าทางมันตลกมากเลยครับ
"เห้ยย....ไอ้เท็นมึงเอาอย่างนี้เลยเหรอว่ะ?" เฮียทิวถามผม
"อย่างนี้แหละเฮีย...คนนี้ผมเอาจริงนะ หึหึ"
"แมร่ง....แน่จริงๆ ว่ะ พ่อรู้รึยังว่ามึงมีแฟนหล่อขนาดนี้อ่ะ?"
"ยังเฮีย....ว่าจะพาเปิดตัวเหมือนกันรอโอกาสดีๆ ก่อน" ผมพูดแล้วยักคิ้วให้ไอ้ฟรอนท์ครับ มันทำปากเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง
"เออ....อย่าทำอากูหัวใจวายแล้วกัน ปู่กับย่าด้วยนะเขารักมึงมากคิดให้ถี่ถ้วนก่อนนะ"
"แน่นอนอยู่แล้วเฮีย....เรื่องอย่างนี้ต้องรอบครับ เดี๋ยวเรื่องนี้ไม่ผ่านผมแย่เลย หึหึ"
"ฟรอนท์ใช่ไหม? ถ้ามีอะไรก็บอกเฮียได้เลยนะถ้ามันทำตัวไม่ได้เดี๋ยวเฮียจัดการมันให้" ไอ้ฟรอนท์ยิ้มหน้าบานเลยครับมีคนเข้าข้างมันตั้งเยอะนี่แค่เจอกันครั้งแรกเฮียผมก็เข้าข้างมันซะล่ะ หัวเน่าเลยตู
"เออ....ไอ้เท็นกูมีอะไรจะถามหน่อย มึงรู้จักคนชื่อมิน เรียนที่มหาลัยเดียวกับมึงป่ะว่ะ?"
"โหห...เฮียมหาลัยออกจะกว้าง คณะไรอ่ะ?" ผมถาม
"วิศวะคอมฯ ปีสาม เดือนมหาลัย" เฮียบอกผม
"อ่อ....ไอ้มิน รู้จักเฮียเป็นเพื่อนกับเพื่อนของผมอีกที เฮียมีอะไรกับมันรึป่าว?" ผมถาม
"หึหึ....ไมมีอะไรมากหรอก ถ้ากูมีเรื่องให้ช่วยจะบอกแล้วกัน" เฮียผมไปมีเรื่องอะไรกับไอ้มินว่ะ
"ได้ครับเฮีย งั้นผมกับฟรอนท์ขอตัวก่อนนะ เพื่อนรออยู่" ผมบอก
"เออๆ ติดเมียนะมึง ฟรอนท์ครับลากมันมากหาพี่ที่นี่บ่อยๆ นะ พี่จะใช้งานมันบ้าง มันไม่มาให้พี่ใช้งานบ้างเลย หึหึ"
"เออ...ครับๆ" ไอ้ฟรอนท์มันตอบแบบอายๆ
"ไปแล้วเฮีย ฟรอนท์มันอายแล้วนั่นนะ ป่ะเรากลับโต๊ะกัน" ผมหันไปจับมือมันแล้วเดินออกจากห้องทำงานเฮียทิวระหว่างเดินกลับไปโต๊ะผมเกิดปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำซะงั้น
"ฟรอนท์ พี่จะไปเข้าห้องน้ำไปกับพี่ไหม?" ผมถามมัน
"ฟรอนท์ไม่ปวดอ่ะ ฟรอนท์ไปรอที่ตะได้ไหม? คนเยอะ" มันบอก
"ได้ๆ งั้นฟรอนท์ไปรอพี่ที่โต๊ะนะเดี๋ยวพี่ตามไป"
และมันก็เดินกลับไปที่โต๊ะ ผมก็แยกมาเข้าห้องน้ำครับ ผมใช้เวลาทุกธุระส่วนตัวไม่นานก็ล้างมือแล้วเดินออกมากำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะ สายตาผมก็มองไปเห็นผู้ชายคนนึงยืนคุยกับไอ้ฟรอนท์อยู่ หน้ามันคุ้นๆ มากเลยครับ ผมจำมันได้ล่ะมันคือไอ้คนที่เคยเข้ามาคุยกับไอ้ฟรอนท์ตอนไปเที่ยวผับที่หัวหิน แมร่งง....เหตุการณ์คุ้นๆ เหมือนเคยเกิดขึ้นมาแล้วครั้งนึง ผมเดินตรงดิ่งเข้าไปที่สองคนนั้นทันที ไอ้ฟรอนท์หันมาเห็นผมเข้าพอดีมันทำหน้าไม่ถูกเลยครับ แมร่งเสือกมาตามจีบแฟนกูถึงที่นี่เลยเหรอสาดดด
"ฟรอนท์ยังไม่ถึงโต๊ะอีกเหรอ?"
ผมถามเสียงเข้ม ไอ้เท็นมึงกำลังจะโดนตีท้ายครัวจัดการมันตอนนี้สมองของผมสั่งการแบบนี้ครับ
"ฟรอนท์....กำลังจะเดินกลับนะ พอดีคุณนัทเขาเข้ามาทักซะก่อน"
"คุณนัทนี่.....พี่เท็นครับ"
"พี่เท็นนี่คุณนัทไงที่เราเคยเจอตอนไปเที่ยวที่หัวหินนะ" ผมยังน่าบึ้งอยู่ครับ
"พี่ชายคุณฟรอนท์เหรอครับ?" มันถาม
"สวัสดีครับผมนัทนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" มันพยายามจะทักทายผมแต่ผมไม่ตอบสนองมันครับ
"เออ...งั้นผมไม่รบกวนคุณฟรอนท์แล้วดีกว่าครับ ผมขอเบอร์คุณฟรอนท์ไว้ได้ไหมครับ? เพื่อผมอยากจะโทรไปคุยด้วยนะครับ" ไม่ไหวแล้ว แมร่งง....จีบแฟนกูแสกหน้ากูเลยไอ้สาดดด...
"คงไม่ได้หรอกครับ เพราะแฟนเขาหวงมาก" ผมตอบแทน ไอ้ฟรอนท์มองหน้าผมทันที
"อ้าวว....คุณฟรอนท์มีแฟนซะแล้วเหรอครับ แย่จังผมว่าจะจีบซะหน่อย" ป๊าดดด...มันมาเต็มแบบหน้าด้านๆ เลยครับ
"แฟนคุณฟรอนท์อยู่ไหนอ่ะครับ ไม่มาด้วยเหรอ?" มันยังหน้าด้านถามต่ออีกครับ
"เอ่อ.....เอ่อคือว่า" ไม่ทันใจเล๊ยย
"ผมนี่แหละครับแฟนฟรอนท์ แล้วคุณก็กรุณาอย่ามายุ่งกับแฟนผมและเลิกจีบแฟนของผมได้แล้ว เพราะผมหวงแฟนผมมากชัดไหมครับ?"
มันอึ้งอ้าปากค้างเลยครับงานนี้ คงไม่คิดว่าไอ้ฟรอนท์จะมีแฟนเป็นผู้ชาย หึหึ มันจะตกใจทำไมว่ะ มันก็ยังมายืนจีบผู้ชายเหมือนกันกับมันอยู่เลย ไอ้บ้าเอ๊ยย...อยากซัดเข้าที่หน้าซักทีสองทีว่ะ
"เออ...งั้นฟรอนท์ขอตัวก่อนนะครับคุณนัท"
"คุณฟรอนท์เป็นแฟนกับคุณเท็นจริงๆ เหรอครับ?" น่านน...มันยังหน้าด้านจะถามอีกครับ สักทีดีไหมเนี๊ยะ
"ตามที่ได้ยินเลยครับ....ฟรอนท์ขอตัวก่อนนะครับ ไปกันเถอะพี่เท็นเพื่อนๆ รออยู่" มันลากผมเดินทันที
"ฟรอนท์....วันหลังอย่ายืนคุยกับคนอื่นอย่างนี้พี่ไม่ชอบ" ผมบอก
"อะไรของพี่เนี๊ยะ ฟรอนท์จะรู้เหรอว่าจะมีผู้ชายเข้ามาจีบอ่ะ เคยมีที่ไหน?" มันบอก
"ก็นี่ไงมีมาจีบแล้วเห็นไหม? ต่อหน้าต่อตาพี่เลยนะ" ผมบอก
"พี่เท็นอะไรเนี๊ยะ....ฟรอนท์ไม่รู้นิว่าเขาเข้ามาจีบ แล้วฟรอนท์ก็ไม่ได้สนใจเขาด้วยซ้ำพี่ก็เห็น"
"ก็นั้นแหละ...วันหลังถ้าจะไปไหนต้องมีพี่ไปด้วยนะ ห้ามไหนคนเดียวอีก"
"โอ๊ยยย....พี่เท็นจะบ้าไปใหญ่ล่ะ ป่ะๆ กลับโต๊ะ" แล้วผมก็เดินกลับโต๊ะด้วยอารมณ์เซ็ง ก็เล่นมีคนมาจีบแฟนตัวเองต่อหน้าอย่างนี้ใครจะไปทนไหว ทนได้ก็บ้าแหละ
"เห้ยยย....ทำไมไปนานจังว่ะไอ้เท็น แล้วไปทำอะไรมาหน้าเป็นตูดเชียว?" ไอ้กันต์ถามครับ
"คนบ้านะพี่กันต์ ไม่มีอะไรหรอก กินเหล้าต่อเถอะ" ดู๊ดูแฟนผมตอบ ว่าผมเป็นคนบ้าอีก ถึงจะเป็นคนบ้าก็เป็นคนบ้าที่รักเธอนะคร๊าบบ....
"คนบ้าอะไรว่ะไอ้ฟรอนท์?" ไอ้ดิวเสริม
"นั่นซิ คนบ้าอะไรครับน้องฟรอนท์?" ไอ้แม็คครับ
"กูว่านะ ไอ้เท็นมันกำลังหวงกระดูกว่า ฟรอนท์ครับมีคนมาจีบฟรอนท์ใช่ไหมครับ?" ปรมาจารย์ปอถามครับ ไอ้นี่มันเหมือนมีตาทิพย์รู้ทุกเรื่องจริงๆ ตั้งแต่ผมโทรไปปรึกษามันเรื่องไอ้ฟรอนท์ล่ะ
"คงงั้นมั้งครับ..." ไอ้ฟรอนท์ตอบ
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยเท็น ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้อ่อนเอ๊ยยย" ไอ้ปอขำซะเสียงดัง
"ฮ่าๆๆๆๆๆ เฮียแมร่งง....ฮาว่ะ" ไอ้ดิวครับ
"ฮ่าๆๆๆๆ กูขำด้วยคน ไอ้ฟรอนท์พี่เท็นของมึงโคตรฮาเลยว่ะ" ไอ้ปริ้นครับ
"หึหึ พี่เท็นหึงมันขนาดนั้นเลยเหรอครับ" ไอ้อิงค์มึงก็เอากับเขาด้วยเหรอว่ะ
"สาดดด....เพื่อนกูนิเป็นเอามากนะเนี๊ยะ ฟรอนท์เอายาอะไรให้เพื่อนพี่กินอ่ะ ยากล่อมประสาทเหรอ? พี่ขอแผงดิ ฮ่าๆๆๆๆ" ไอ้สาดดด....แม็คคคค
"มึงมันบ้าเกินไปล่ะไอ้เท็นเอ๊ยยย..." ตบท้ายด้วยไอ้กันต์ครับ
"ว่าแต่น้องฟรอนท์ครับ ผู้หญิงที่มาจีบน้องฟรอนท์สวยไหมครับ? ถ้าสวยโอนมาให้พี่ได้นะเดี๋ยวพี่รับไว้เอง" สัดแม็ค
"ผู้หญิงห่าอะไรล่ะสัด...ผู้ชายโว๊ยยย....ที่มาจีบนะ" ผมบอก
o.0!!!
"เชดดดดด.....จริงเหรอว่ะไอ้ฟรอนท์?"
"เออ....ถามมากว่ะ!!"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เพื่อนกูแมร่งพัฒนาว่ะ แต่ก่อนมีแต่ผู้หญิงมาจีบ ตอนนี้เพิ่มผู้ชายเข้าไปด้วย เท่มากสาดดด..." ไอ้ดิวครับ
"เออ...เจ๋งดีว่ะ จะมีผู้ชายมาจีบกูบ้างป่าวว่ะ" ไอ้ปริ้นครับ
"เห้ยย!!!!" ไอ้น้องปริ้นครับกูว่ามึงนอกโลกไปแล้วครับงานนี้ กลับมาๆ กูให้อภัยแล้ว ฮ่าๆๆๆ" ไอ้แม็คว่าไอ้ปริ้นครับ ไอ้ปริ้นหน้าหงิกทันที
"ไอ้ปริ้นกูว่าอย่างมึงไม่น่าจะมีว่ะ แต่ถ้าเป็นอย่างไอ้อิงค์กูว่าไม่แน่!!!" ไอ้ฟรอนท์มันแกล้งหยอดเพื่อนมันครับ
"มึงบ้าป่าวไอ้ฟรอนท์ กูเป็นผู้ชายนะเว่ย" ไอ้อิงค์แก้ตัวทันทีเลยครับ
"ไอ้เหี้ยอิงค์ กูก็เป็นผู้ชายเถอะ" ไอ้ฟรอนท์ตอบไว
เรานั่งคุยกันไป หัวเราะกันไปเพราะความกวนตรีนๆ ของทั้งเพื่อนผมและเพื่อนมันมีอยู่เยอะครับ จัดหนักกันอย่างไม่ว่างเว้น ใครล้มที่เหลือกระทืบซ้ำทันที เราคุยกันจนเกือบร้านปิด พวกผมเดินไปลาเฮียทิวและขอบคุณที่เลี้ยงเหล้าพวกผม แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน
"ฟรอนท์....ฟรอนท์ค้างกับพี่ใช่ไหม?" เราอยู่บนรถกันแล้วครับแต่ยังไม่ขับออกไปจากร้าน
"เปล่า...ฟรอนท์นอนบ้าน พี่เท็นขับรถไปส่งฟรอนท์ด้วยนะ" มันตอบ
"ไรอ่ะ....ให้พี่นอนคนเดียวอีกแล้วเหรอ?"
"ปกติพี่เท็นก็นอนคนเดียวอยู่แล้วนิ จะให้ฟรอนท์ไปนอนด้วยทำไม"
"อ้าวว...ถ้าไม่ให้พี่นอนกับแฟนแล้วจะให้พี่นอนกับใครล่ะ" ผมถามต่อ
"ก็นอนกอดหมอนข้างดิ มีตั้งสองใบ"
"พี่จะกลับไปเผาทิ้งเดี๋ยวนี้เลย...ฟรอนท์ไปนอนเป็นเพื่อนพี่นะ...นะครับ"
"คึคึ....รู้แล้ว แค่หลอกเล่นแค่นี้ก็เชื่อ ฟรอนท์โทรบอกพี่ฟรานซ์แล้วว่าจะนอนที่คอนโดพี่" มันบอก เดี๋ยวๆ ถึงห้องก่อนเถอะจะจัดหนักจัดเต็มให้เลย
"อืมมม....งั้นต้องโดนทำโทษซะให้เข็ด"
"ป่ะๆ กลับบ้านกันง่วงนอนแล้ว" มันบอก
แล้วผมก็ขับรถมาถึงคอนโด เราผลัดกันเข้าไปอาบน้ำผมขออาบด้วยก็ไม่ยอม เดี๋ยวก่อนเถอะฟรอนท์จ๋า.....พี่เท็นจะจัดการที่กล้ามาหลอกพี่เท็น หึหึ
"อร๊ากกกก......พี่เท็น.....อย่า!!!!"
"หึหึ....คืนนี้ไม่รอดแน่"
********************************** TBC.
ดีจ้าาา...มาอัพให้ตามสัญญาค่ะ
พี่เท็นกับน้องฟรอนท์ยังตอนรับสมาชิกใหม่เสมอนะค่ะ
มาเป็นกำลังใจให้กันน้าา
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:mew1:
-
:katai4: :katai4: :katai4:
โอ๊ยยยยๆๆๆๆๆๆ
ดีใจจังเลยมาต่อแล้วว
รอพี่ฟรานจัดการน้องอิงค์ :3123: :3123:
-
:z1: :z1: :z1: ไม่ต้องห่วง ๆ เค้าจะติดตามต่อไป..คึคึ..ตามทั้งสองเรื่องเลยด้วย..หนุก ๆ .. :z1: :z1: :z1:
-
รักกันเร็วจังนะค้าบบบบ
-
:-[ น่ารักกันจริงๆเลย
-
ขี้หึงนะเนี่ยะพี่เท็น อิอิอิ ฟรนท์ชอบแกล้งอิงค์ อิงค์น่าสงสาร
-
ตามมาจาก ผัวขี้หึง เมียขาโหด
แต่งนารักดีอะคะชอบๆ ฟินนน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :กอด1: :mew1: :katai1:
-
เสร็จแน่ๆ อิอิ
-
อยากให้บอกวันที่อัพด้วยจ้า
:mew2:
-
ชอบทั้งสองคู่เลยสนุกดี
-
มารอติดตามตอนต่อไปด้วยครับ
-
หลงเมีย
-
ฟรอนท์ขี้อ้อน พี่เท็นทั้งรักทั้งหลงไปไหนไม่รอดแบบนี้
-
:impress2: จะเตรียมเลือดไว้ให้ฟรอนท์น้า พี่เท็นท่าจะจัดหนัก
-
เตรียมรอตอนที่25 :mew1:
-
พี่เท็นหลงเมียยยยย :ling1:
-
มาแล้วคร้าา.....
น่ารัก กรุ่บกริบ ฟรุ้งฟริ้ง มุ้งมิ้ง กับไปตามภาษา
เป็นกำลังใจกดเป็ดให้คนเขียนด้วยนะค่ะ
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
********************************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 25 (เท็น VS ฟรานซ์) บอกรัก VS สารภาพรัก
ครืดดดด..... ครืดดดดด.....
เท็น: สวัสดีครับ
ฟรานซ์: ฮัลโหล...เท็นพี่เองนะ
เท็น: ครับ....สวัสดีครับพี่แฟน
ฟรานซ์: หึหึ เดี๋ยวจะโดน
เท็น: ล้อเล่นครับพี่ (แต่เรื่องจริง) ว่าแต่พี่ฟรานซ์มีอะไรกับผมรึเปล่าครับ
ฟรานซ์: นิดหน่อย พี่อยากรู้ว่าเราสองคนรู้เรื่องพี่จะไปดูสถานที่เที่ยวได้ไง?
เท็น: ผมเปล่านะครับพี่ น้องชายสุดที่รักพี่เลยครับ ต้อนเพื่อนตัวเองจนมุม ไอ้อิงค์ก็เลยเล่าให้พวกผมฟังแล้วจากนั้นน้องพี่ก็จัดการทุกอย่างเองหมดคนเดียวครับ ผมไม่เกี่ยวจริงๆ นะ ผมห้ามแล้วแต่ฟรอนท์ไม่ยอมฟังครับ
ฟรานซ์: แล้วอิงค์เขาว่าไงบ้าง เขาโกรธหรือเปล่า
เท็น: ไม่โกรธหรอกคร๊าบบบ....พี่ฟรานซ์ มันยังไม่รู้ตัวเรื่องพี่จีบมันเล๊ยยยย!!!
ฟรานซ์: อืม....พี่เข้าใจล่ะ
เท็น: พี่ฟรานซ์ เอาอย่างนี้แล้วกันพี่.........
ฟรานซ์: อืม....ตามนั้นแล้วกัน พี่จะลองดู
**********************************
วันไปเที่ยว.......... ณ บ้านภัครไพศาล
"พี่ฟรานซ์ ไอ้อิงค์มาแล้ว....." เสียงน้องชายตะโกนบอกพี่ชาย
"ฟรอนท์ มานี่เลย......จะไปยุ่งกับเขาทำไม" เท็นเดินมาลากตัวแฟนไปนั่งลงข้างๆ ตัวเองที่ห้องรับแขก
"ไอ้เท็น มึงนี่กูอยู่ห่างแฟนไม่ได้เลยรึไงสัดดด" (แม็ค)
"ใช่....ไอ้แม็ค มึงพูดถูกที่สุด สงสารคนโสดมั่งสัด!! ไปรักกันไกลๆ ไป๊!!" (กันต์)
"อิจฉาทำไมว่ะ พวกมึงก็หาแฟนเอาซักคนแถวนี้ก็หมดเรื่อง กินกันเองให้หมดนี่แหละ หนุกหนาน" (ปอ)
"ไอ้เหี้ยปอ!!!!!" ประสานเสียง
"พี่ปอพูดไรเนี๊ยะ น่าเกลียดว่ะ" (ฟรอนท์)
"โห.....น้องฟรอนท์คร๊าบบบบ พี่ทำอะไรก็ไม่น่ารักเท่าน้องฟรอนท์ของพี่เท็นหรอกคร๊าบบบบ" (ปอ)
"แน่นอน......คึคึ" (ฟรอนท์) หันไปมองหน้าแฟนตัวเองแล้วฉีกยิ้มหวาน เท็นคว้าหัวทุยของแฟนมาซบที่อกตัวเองแล้วกอดแน่น
อร๊วกกกกก!!!! เสียงประกอบทำลายบรรยากาศหวานซึ้ง
"สวัสดีครับพี่ฟรานซ์" อิงค์ผู้ไม่รู้อะไรบ้างเลยยกมือไหว้และกล่าวทักทาย
"หวัดดีครับพี่" ดิวยกมือไหว้รอบ 360 องศา
"สวัสดีคร๊าบบบ....ปริ้นรายงานตัวคร๊าบบบ" นายปริ้นหนุ่มจอมทะเล้น น่ารัก
"อ่าว....พี่ฟรอสต์ไม่ไปด้วยเหรอครับพี่" (ดิว)
"ฟรอสต์....มีงานต้องส่งอาจารย์นะ" (ฟรานซ์)
"เราไปกันเลยไหมฮ่ะ" (ฟรอนท์) หันมาถามพี่ชาย
"พร้อมแล้วเราก็ไปกันเลยแล้วกัน เดี๋ยวจะถึงไม่ทันขึ้นเครื่อง" (ฟรานซ์)
หลังจากนั้นพวกเขาก็ขึ้นเครื่องมาลงที่เชียงใหม่ นั่งรถต่อไปที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ โอบล้อมไปด้วยต้นไม้
"สุดยอด.....โคตรสวยเลยว่ะ" (แม็ค)
"เราเข้าไปข้างในกันเถอะ เดี๋ยวพี่ไปจัดการเรื่องห้องพักก่อน" (ฟรานซ์) เดินไปจัดการเรื่องห้องพักแล้วเดินกลับมาพร้อมกับกุญแจห้อง
"ฟรอนท์นอนกับพี่, เท็นกับกันต์, แม็คกับปอ, ดิว อิงค์ ปริ้น นอนด้วยกัน สามคนนี้พี่จองห้องใหญ่ให้ไม่ต้องกลัวอึดอัดนะ" (ฟรานซ์)
"อ่าว.....ได้ไงครับพี่ฟรานซ์มาแยกผมกับฟรอนท์ได้ไงอ่ะ" (เท็น) พูดพร้อมกับยื่นมือไปแย่งกุญแจกับทุกคนมาไว้ที่มือตัวเอง
"ไอ้กันต์ ไอ้แม็ค ไอ้ปอ พวกมึงนอนด้วยกัน, ไอ้ดิวมึงนอนกับไอ้ปริ้นไป, ผมนายเท็นนอนกับฟรอนท์เท่านั้น สุดท้ายท้ายสุดไอ้อิงค์มึงนอนกับพี่ฟรานซ์ไปห้ามขัดใจกู ใช่ไหมฟรอนท์" (เท็น) พูดพร้อมกับยัดกุญแจใส่มือของทุกคนใหม่อีกครั้งแล้วหันไปยิ้มให้แฟนตัวเอง
"ใช่.....มึงมีปัญหาไหมไอ้อิงค์" (ฟรอนท์) หันไปถามเพื่อนตัวเอง
"เออ....กู.....กู" อิงค์พูดอย่างติดขัด
"อิงค์....ถ้าไม่อยากนอนกับพี่เดี๋ยวพี่ไปเปิดห้องเพิ่มอีกห้องก็ได้ครับ รอแป๊ปนะครับ" (ฟรานซ์)
"เออๆ.....ไม่เป็นไรครับพี่ ผมนอนได้ครับ" อิงค์ตอบ
"จะเป็นไรว่ะไอ้อิงค์....ผู้ชายด้วยกัน หรือมึงอายอะไรพี่ฟรานซ์เขาว่ะ" (ดิว)
"พูดมากไอ้เหี้ยดิว"!!!! (ฟรอนท์)
"พี่ว่าเราแยกย้ายเข้าห้องกันเข้าห้องเอาของไปเก็บกันก่อนไหม แล้วออกมาเจอกันที่ล็อบบี้นะ พี่จะพาไปกินข้าวข้างนอก" (ฟรานซ์)
"คร๊าบบบบ" ทุกเสียงตอบพร้อมกันแล้วทยอยเดินไปห้องพักที่ทำเป็นบ้านหลังไม่เล็กจนเกินไปล้อมรอบไปด้วยต้นไม้และดอกไม่ประดับสวยงาม บ้านแต่ละหลังอยู่ห่างกันไม่มากนัก อยู่เกือบด้านในสุดจึงมีความเป็นส่วนตัวและมีสระว่ายส่วนตัวอยู่กลางระหว่างที่พักแต่ละหลังพูดได้เลยว่าโซนนี้พี่ฟรานซ์จัดให้อย่างดี ทุกคนเดินมานั่งรอที่ล็อบบี้กันครบเกือบทุกคนแล้วตอนนี้
"เห้ยยย!!!!.....มึงทำอะไรนานจังว่ะไอ้เท็นแมร่งกูหิวใส้จะขาดล่ะ" (แม็ค)
"แล้วมึงเป็นบ้าอะไรว่ะ แต่งตัวมายังกะจะเดินแบบแนะสาดดด" (กันต์)
"หึหึ.....เรื่องของกู อย่าเสือกครับเพื่อน"
เท็นพูดพร้อมเดินกอดคอฟรอนท์เพื่อเดินไปขึ้นรถตู้ที่พี่ฟรานซ์เช่าไว้ ทุกคนเดินตามกันไปที่รถ เท็นเดินย้อยกลับมาหาฟรานซ์แล้วกระซิบบอกฟรานซ์ว่า
"พี่พร้อมแล้วใช่ป่ะ ผมโคตรตื่นเต้นเลย" (เท็น)
"อืม.....พี่คิดว่าพร้อมนะ" ฟรานซ์ตอบ
"โหหหห.....นี่พี่ไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ" เท็นพูด
"นิดหน่อยนะ....เราไปกันเถอะเพื่อนๆ รอแล้ว" (ฟรานซ์)
รถตู้มาจอดที่ร้านอาหารร้านหนึ่งทุกคนพากันเดินเข้าไปในร้าน กระหน่ำสั่งอาหารโดยไม่เกรงใจคนจ่าย จนพนักงานจนแทบจะไม่ทัน ไม่นานอาหารก็มาเสริฟเต็มโต๊ะ
"พี่เท็น กินนี่ดิอูมามิมากๆๆ" ฟรอท์พูดพร้อมกับป้อนอาหารเข้าปากเท็น
"เออ.....น้องฟรอนท์ครับ นั่งแยกโต๊ะไหมครับ พี่อิจฉา" (แม็ค)
"พี่แม็คๆๆ ไม่ต้องอิจฉาพี่เดี๋ยวปริ้นป้อนให้ม่ะ อ้าๆๆๆๆ" ปริ้นหยอกล้ออย่าทะเล้น
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะดังลั่นโต๊ะอาหาร
"พี่ฟรานซ์ ไปไหนอ่ะ?" ฟรอนท์ถามพี่ชายขณะที่ฟรานซ์จะลุกขึ้นจากโต๊ะ
"พี่ว่าจะไปเข้าห้องน้ำนะ" ฟรานซ์ตอบ ฟรอนท์พยักหน้าตอบพี่ชาย ฟรานซ์ก็เดินออกจากโต๊ะไป
"ฟรอนท์.....พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวพี่มานะครับ" เท็นบอกแฟนตัวเอง
"ให้ฟรอนท์ไปเป็นเพื่อนไหม?" ฟรอนท์ถาม
"โอ๊ยยยย....ไอ้ฟรอนท์ เฮียเขาเยี่ยวเองได้ไม่ต้องช่วยจับเว่ยยย!!!!!"
"ไอ้สัดดิว!!!!!" ไม่ใช่ฟรอนท์ที่ด่าแต่เป็นเท็นที่ด่าดิวแทนฟรอนท์
เท็นเดินมาสมทบกับฟรานซ์ที่ห้องน้ำแล้วพากันเดินไปที่เวทีเล็กๆ ของร้านสำหรับนักร้องที่มาร้องเพลงให้ลูกค้าที่มากินข้าวฟัง ในขณะที่ทุกคนที่โต๊ะอาหารพูดคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนานเลยไม่ได้สังเกตเห็นผู้ชายหล่อ เท่ สองคนที่ขึ้นไปบนเวที ในขณะที่สาวๆ โต๊ะอื่นๆ นั่งยิ้มทำตาหวานส่งมาให้ทั้งสองหนุ่มอย่างไม่หยุดหย่อน เท็นปรับเสียงกีต้าเล็กน้องให้ได้เสียงที่ต้องการ ส่วนฟรานซ์จะจัดการกับเบสที่อยู่ในมือ มือกลองขอยืมคนจากวงดนตรีของทางร้าน ใช้เวลาไม่นานนักไฟในร้านก็ดับลง และสว่างขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงร้องเพลงที่ดังขึ้น
ฉันไม่เคยยอมให้ใครทั้งนั้น
ฉันไม่เคยทำอะไรให้ใคร
มาแพ้ให้เธอทั้งหัวใจ
เหตุผลมันคืออะไร
ฉันที่หลายคนบอกดูเข้มแข็ง
ฉันไม่มีแรงขัดใจเธอสักที
คงเพราะหัวใจที่เธอมี
ดีกว่าคนไหนไหน
ต่อไปนี้ นี่คือคนของเธอ
จากนี้ ถ้ามีอะไรโหดร้ายกระเทือนถึงจิตใจ
ขอเพียงแค่เธอบอก เพียงเธอกอดฉัน
สัญญา ถ้าฉันยังมีลมหายใจ
ฉันจะไม่ยอม ให้ใครมาทำน้ำตาเธอรินหลั่งไหล
ฉันสัญญา ว่าฉันจะไม่ไปไกลไกลที่ไหน
ฉันจะรักเธอ รักเธอคนเดียว
เรื่อยไปจนวันสุดท้าย ด้วยหัวใจ
ต่อไปนี้ นี่คือคนของเธอ
จากนี้ ถ้ามีอะไรโหดร้ายกระเทือนถึงจิตใจ
ขอเพียงแค่เธอบอก เพียงเธอกอดฉัน
สัญญา ถ้าฉันยังมีลมหายใจ
ฉันจะไม่ยอม ให้ใครมาทำน้ำตาเธอรินหลั่งไหล
ฉันสัญญา ว่าฉันจะไม่ไปไกลไกลที่ไหน
ฉันจะรักเธอ รักเธอคนเดียว
เรื่อยไปจนวันสุดท้าย ด้วยหัวใจ
ฉันสัญญา ฉันจะรักเธอ รักเธอคนเดียว
เรื่อยไปจนวันสุดท้าย ด้วยหัวใจ
เพลงสัญญาจะไม่ไปไหน โปเตโต้
...อ้างอิง http://sz4m.com/t3711
[/i]
ฟรอนท์นั่งน้ำตาปริ่มด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ดูมีความสุขที่ได้ฟังเพลงๆ นี้เหมือนกับว่าเป็นเพลงที่เพราะที่สุดที่ฟรอนท์เคยฟังมา
เสียงเพลงที่หนึ่งจบไปเสียงเพลงที่สองก็ขึ้นตามมาติดๆ
ปอลิง*** เพลงนี้ตั้งใจอ่านเนื้อเพลงหน่อยนะค่ะ คนแต่งปรับเปลี่ยนนิดหน่อยเพื่อความน่ารักค่ะ***
ฉันก้าวเดินขึ้นไปบนขบวนสุดท้าย
และหาที่นั่งดีดีเผื่อจะมีคนข้างกาย
เวลานี้ก็มีเพียงฟ้าที่เปลี่ยนสีไป
ทอดยาวเหลือเกินหัวใจ
รถเคลื่อนไปบนทางจนใครบางคนผ่านมา
เขาขึ้นและเดินเขยิบจนติดเกือบชิดหน้าตา
เวลานี้ก็มีเพียงเราที่อยู่ใกล้กัน
เกือบชิดจนสัมผัสเธอนั้น
ฉันคิดว่ามันคงดีถ้าเราได้ยืนห่างห่าง
โดยไม่ชิดจนเกินไป อาจทำให้ใจลอย
ไปถึงไหน ถึงแดนดินใดที่ไหน
ก็ไม่ได้เตรียมดวงใจกับเหตุการณ์นี้
ฉันคิดว่าคงดีถ้าเราได้ลองรู้จัก
พูดทักและทายกัน เบาเบาข้างกายเธอ
คนที่ไหน เธอไม่มีแฟนใช่ไหม
มันคงพูดยากเกินไป โอวโอว เธอ เธอ
สวัสดีครับทุกท่าน มองตรงไปจะเห็นน้องอิงค์นับ
ตลอดวินาทีนี้เขาคนนั้นจะทำให้ใจผมไหวหวั่น
สิ่งที่ผมสัมผัสได้จะเกิดขึ้นในทุกๆ วัน
ความสุขทุกขณะจะติดตัวไปกับเราทั้งสองคน
รถเคลื่อนไปบนทางจนใครบางคนผ่านมา
เขาขึ้นและเดินเขยิบจนติดเกือบชิดหน้าตา
เวลานี้ก็มีเพียงเราที่อยู่ใกล้กัน
เกือบชิดจนสัมผัสเธอนั้น
ฉันคิดว่ามันคงดีถ้าเราได้ยืนห่างห่าง
โดยไม่ชิดจนเกินไป อาจทำให้ใจลอย
ไปถึงไหน ถึงแดนดินใดที่ไหน
ก็ไม่ได้เตรียมดวงใจกับเหตุการณ์นี้
ฉันคิดว่าคงดีถ้าเราได้ลองรู้จัก
พูดทักและทายกัน เบาเบาข้างกายเธอ
คนที่ไหน เธอไม่มีแฟนใช่ไหม
มันคงพูดยากเกินไป โอวโอว เธอ เธอ
สวัสดีครับ ผมฟรานซ์ พิชพล
ขณะนี้ท่านกำลังเดินทางไปกับ รถไฟสายรัก นายพิชพล
กลับมาอีกครั้งนะครับ ขอใช้เวลาเพียงไม่นาน
เพื่อจะบอกกับน้องอิงค์คนข้างล่าง ว่าผมชอบเขามานาน
จะเป็นไปได้ไหมครับ ถ้าผมจะขอคบกับเขา
"น้องอิงค์ครับ คบกับพี่ได้ไหมครับ"
ฉันคิดว่ามันคงดีถ้าเราได้ยืนห่างห่าง
โดยไม่ชิดจนเกินไป อาจทำให้ใจลอย
ไปถึงไหน ถึงแดนดินใดที่ไหน
ก็ไม่ได้เตรียมดวงใจกับเหตุการณ์นี้
ฉันคิดว่าคงดีถ้าเราได้ลองรู้จัก
พูดทักและทายกัน เบาเบาข้างกายเธอ
คนที่ไหน เธอมาเป็นแฟนฉันไหม
มันคงพูดยากเกินไป โอวโอว เธอ เธอ
[/i]
อิงค์นั่งทำหน้า งง กับสิ่งที่เกิดขึ้น ทั้งที่ตัวเองโดนร้องเพลงสารภาพรักอยู่
เพื่อนๆ พากันนั่งตบมือตามจังหวะ พร้อมกันโห่ร้องแซวคนข้างบนเวทีและคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วยกันอย่างสนุกสนาน
"ฟรอนท์ครับ.....พี่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดตามที่พี่ได้ให้สัญญาไว้กับฟรอนท์ พี่รักฟรอนท์มากนะครับ"
"อิงค์.......พี่ชอบอิงค์นะครับ อิงค์คบกับพี่ได้ไหมครับ"
****************************** TBC.
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
รักใคร หลงคนไหนเม้นมากรีดร้องกับคแต่งได้นะค่ะ คริคริ
-
อิงค์จะตอบว่า......
ปล.คู่ของพี่ฟอร์สมีไหมครับ
-
โหหหหห พี่ฟรานซ์เห็นเงียบๆแบบนี้ แรงงงงงงง. ประกาศขอเป็นแฟนบนเวทีเลยอะ อิอิ :katai1: :katai1: :katai1:
-
น่ารักนะเนี่ยยยยยยยยย
-
:hao3: สองหนุ่มรุกฆาต สาวๆจะว่าไงนะ
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
พี่ฟรานทำได้ดีมากกกก..จัดหนัก จัดเต็มไปเลย
น้องอิงค์เอาไงค่ะ... :mew1: :mew1:
-
พี่ฟรานซ์รุกเร็วมากเลย น้องอิงค์ก็ยังคงงงอยู่แน่ๆ ฮ่าๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
สารภาพแบบนี้เลยเหรอพี่ฟรานซ์
-
คู่นี้คงแปลกๆสินะ
-
:-[ :-[ :-[ อุ้ย ๆ ..เขินแทน..มาต่อเร็ว ๆ นะ..เค้ารออ่านอยู่
-
อิงค์จะตอบว่า......
ปล.คู่ของพี่ฟอร์สมีไหมครับ
รอลุ้นนะค่ะ อิอิ
ตอนนี้ขอส่งให้อ่าน 2 คูก่อนแล้วกันเนอะ
ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
:กอด1: :กอด1:
:-[ :-[ :-[ อุ้ย ๆ ..เขินแทน..มาต่อเร็ว ๆ นะ..เค้ารออ่านอยู่
วันนี้แน่นอนจ๊ะ รออ่านนะค่ะ
ขอมาคนแต่งก็จัดให้ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
คู่นี้คงแปลกๆสินะ
ไม่แปลกจ้าา...ออกจะน่ารัก อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
สารภาพแบบนี้เลยเหรอพี่ฟรานซ์
:katai3: :katai3: :katai3:
ขนาดสารภาพแบบนี้นะเนี้ยะ หุหุ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
:mew1: :mew1:
พี่ฟรานซ์รุกเร็วมากเลย น้องอิงค์ก็ยังคงงงอยู่แน่ๆ ฮ่าๆ
แฟนพันธุ์แท้น้องอิงค์ 5555+
ขอบคุณมากค่ะ
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
พี่ฟรานทำได้ดีมากกกก..จัดหนัก จัดเต็มไปเลย
น้องอิงค์เอาไงค่ะ... :mew1: :mew1:
รอน้องอิงค์มาตอบนะค่ะ คนเขียนไม่กล้าตอบเขิลจุง
ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
:-[ :-[
:hao3: สองหนุ่มรุกฆาต สาวๆจะว่าไงนะ
นั่งจิ สองสาวจะว่าไง
:o8: :o8:
ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
น่ารักนะเนี่ยยยยยยยยย
คนอ่านก็น่ารักจ้าา....
:L2: :L2:
ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
โหหหหห พี่ฟรานซ์เห็นเงียบๆแบบนี้ แรงงงงงงง. ประกาศขอเป็นแฟนบนเวทีเลยอะ อิอิ :katai1: :katai1: :katai1:
ของอย่างนี้ต้องแรงเนอะ ไม่งั้นอด อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
:hao6: :hao6:
-
ชี้แจงค่ะ
คนแต่งขออนุญาตเปลี่ยนตอนที่ 25 เป็นตอนพิเศษ 1 ค่ะ
เพราะรวม 2 คู่ไว้ด้วยกัน
ต่อจากนี้จะมีตอนพิเศษต่ออีก 2 ตอนค่ะ
แล้วถึงจะเป็นตอนที่ 25 (เท็น+ฟรอนท์) นะค่ะ
ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามด้วยดีตลอดมานะค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คร้าบบบผม รับแซบ
-
ตอนอะไรก็อ่านได้หมดข้า
:really2:
-
รับทราบครับ
-
:pig2: :pig2:
อัพบ้านเฮียทิวเสร็จก็มาต่อกันที่บ้านพี่ฟรานซ์บ้างเนอะ
เหอะๆ หนุกหนานดีแท้ค่ะ
คนเขียนรายงานตัวแล้วน้าาา....คนอ่านยังอยู่ไหมค่ะยกมือด่วนค่ะ
*****************************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนพิเศษ 2 (ฟรานซ์+อิงค์) คำตอบ
พาร์ท ฟรานซ์
ผมเดินลงมาจากเวทีเล็กๆ ที่ผมไม่รู้เอาความกล้ามาจากไหนมากมายขนาดนี้ ผมนั่งคิดเพลงที่จะร้องอยู่ตั้งนานหลังจากตกลงกับไอ้น้องเขยตัวแสบว่าจะร้องเพลงกัน มันบอกว่ามันจะร้องเพลงบอกรักน้องชายผม ส่วนผมก็ร้องเพลงสารภาพรักกับอิงค์ครับ ผมขอให้มันช่วยหาเพลงให้เพราะผมไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ แต่ไอ้น้องเขยผมมันดันบอกว่าผมต้องเป็นคนหาเอง ให้คนอื่นหาให้เดี๋ยวเพลงมันไม่กินใจคนฟัง แอบเครียดเลยครับงานนี้
ทุกวันที่ผมนั่งอยู่บนรถระหว่างขับไปทำงานผมก็นั่งฟังเพลงตามเคลื่อนวิทยุไปเรื่อยๆ จนผมได้ยินเพลงนี้เข้า
ฉันคิดว่าคงดีถ้าเราได้ลองรู้จัก
พูดทักและทายกัน เบาเบาข้างกายเธอ
คนที่ไหน เธอมาเป็นแฟนฉันไหม
มันคงพูดยากเกินไป โอวโอว เธอ เธอ
แล้วเสียงดีเจสาวก็พูดขึ้นหลังจากเพลงนี้จบไป "ก็จบไปแล้วนะค่ะ กับเพลงสารภาพรักที่หลายๆ คนโดนใจ ด้วยเนื้อเพลงที่เป็นเอกลักษณ์ของวงๆ นี้ ใครฟังก็ต้องตอบตกลงแน่นอนใช่ไหมค่ะ เพราะเพลงออกจะน่ารักขนาดนี้ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้กับอีกหลายๆ คนที่ต้องการสารภาพรักกับคนที่ตัวเองแอบชอบหรือแอบรักอยู่นะค่ะ อย่ารอช้าค่ะ รีบเดินเข้าไปบอกเขาให้รู้ตัวว่าเราชอบเขาก่อนที่โอกาสนั้นจะหลุดลอยไปแล้วไม่มีโอกาสให้กับเราอีก ขอบคุณสำหรับเพลงๆ นี้ สถานีดวงจันทร์ จาก วัชราวลี ค่ะ สู้ๆ นะค่ะ ดีเจซีเป็นกำลังใจให้คร้า แล้วเรามาต่อกับเพลงต่อไปได้เลยค่ะ......
นั่นแหละครับที่มาของเพลงที่ผมเลือก ผมไปหาซื้อแผ่นซีดีเพลงของวงนี้ที่...... มาฟัง แล้วหัดร้องตาม ผมลงทุนหาเนื้อเพลงในอินเตอร์เน็ตมานั่งอ่านเลยนะครับ ร้องไปร้องมาอะไรมาดลใจก็ไม่รู้ครับให้ผมไปแก้เนื้อเพลงท่อนพูดของเพลงนี้ ไม่รู้มันจะดีหรือป่าว แต่ผมก็ทำมันไปแล้วครับ
สวัสดีครับทุกท่าน มองตรงไปจะเห็นน้องอิงค์นับ
ตลอดวินาทีนี้เขาคนนั้นจะทำให้ใจผมไหวหวั่น
สิ่งที่ผมสัมผัสได้จะเกิดขึ้นในทุกๆ วัน
ความสุขทุกขณะจะติดตัวไปกับเราทั้งสองคน
ท่อนแรกผมยังพอรับตัวเองได้ครับ แต่ไอ้ท่อนหลังนี้ซิ ผมรุกน้องเขาแรงไปรึป่าว น้องเขาจะเกลียดผมไหมถ้าได้ฟังเพลงที่ผมร้องแล้วยังมาเปลี่ยนเนื้อเพลงเขาซะเละอีก
สวัสดีครับ ผมฟรานซ์ พิชพล
ขณะนี้ท่านกำลังเดินทางไปกับ รถไฟสายรัก นายพิชพล
กลับมาอีกครั้งนะครับ ขอใช้เวลาเพียงไม่นาน
เพื่อจะบอกกับน้องอิงค์คนข้างล่าง ว่าผมชอบเขามานาน
จะเป็นไปได้ไหมครับ ถ้าผมจะขอคบกับเขา
"น้องอิงค์ครับ คบกับพี่ได้ไหมครับ"
แต่ทำยังไงได้ ผมร้องไปแล้วด้วยซิ เอาว่ะงานนี้เป็นไงเป็นกัน ผมเดินลงมาพร้อมกับมองน้องอิงค์ไปด้วย เขาทำหน้าแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ หรือว่าเขากำลังโกรธผมอยู่กันแน่เลยทำเป็นไม่สนใจว่าผมทำอะไรลงไป
"โหหหห.....พี่ฟรานซ์ เจ๋งอ่ะ เท่โคตรๆ แมนเว่อๆ สารภาพกันอย่างนี้เลยเหรอครับพี่" ดิวพูดนะครับ
"แต่สงสารพี่ฟรานซ์นิดๆ นะกูว่า" ปริ้นพูด
"ทำไมว่ะ? ไอ้ปริ้น" ดิวถาม
"ก็มึงดูหน้าไอ้อิงค์ดิ พี่กูสารภาพขนาดนี้แล้วยังไม่หายมึน กูว่ามัน "งง" อยู่ว่ะ สมองมันประมวลผลช้า" น้องชายผมพูดครับ แล้วผมก็หันไปมองหน้าอิงค์
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทั้งโต๊ะเลยครับที่หัวเราะ
"เออ....พวกมึงว่าไงนะ พี่ฟรานซ์ร้องเพลงให้กูเหรอว่ะ?" อิงค์คงจะมึนจริงๆ ครับ
"เออ!!!!" ทั้งโต๊ะเหมือนเดิมครับ
"อิงค์.....ทำไมมึงช้าอย่างนี้ว่ะ มึงช่วยหันไปดูผู้หญิงโต๊ะอื่นด้วย เขาจะง๊าบพี่ฟรานซ์ไปแดกอยู่แล้ว มึงยังจะงงอีก" ปริ้นพูดครับ
"เออ....พี่ฟรานซ์ครับ คือ......"
"ไม่เป็นไรอิงค์.....พี่ไม่รีบเอาคำตอบหรอกอิงค์ค่อยตอบพี่ที่หลังก็ได้เมื่ออิงค์พร้อมที่จะตอบ" ผมบอก
"ไอ้อิงค์.....มึงตามกูมานี่เลย!!" ฟรอนท์ลากตัวอิงค์ไปจากโต๊ะอาหารครับ
"ฟรอนท์.....อย่าบังคับเพื่อนนะ ให้ไอ้อิงค์มันคิดเอง!!!" น้องเขยผมตะโกนบอกแฟน
ณ สวนหลังร้านอาหาร
"ไอ้อิงค์ พี่กูชอบมึง มึงจะว่าไง?"
"ฟรอนท์....กูไม่รู้ว่ะ" อิงค์ตอบ
"อ้าวว....ไอ้อิงค์!!!! เอางี้เวลามึงอยู่กับพี่กูมึงรู้สึกแปลกๆ ไหม?" ฟรอนท์ถาม
"เออ....กูก็รู้สึกว่าพี่ฟรานซ์เขาใจดีกับกู ดูแลกูทุกอย่างกูแทบไม่ต้องทำอะไรเลย"
"แล้วไงอีก....แล้วไงอีกไอ้อิงค์?"
"ก็.....บางครั้งกูก็ใจเต้นแรงว่ะ เวลาพี่เขาทำอะไรแปลกๆ หรือพูดอะไรแปลกๆ กับกูนะ"
"นั่นไง!!!.....มึงก็รู้สึกชอบพี่กูอะดิ"
"บ้า....มึงรู้ได้ไงว่ากูชอบพี่มึง?!"
"ไอ้เชี่ยอิงค์.....กูเคยเป็นมาก่อนตอนพี่เท็นจีบกู!!!" ฟรอนท์บอกเพื่อนตัวเอง
"เอาอย่างนี้กูถามมึง มึงตอบกูนะ" ฟรอนท์พูด อิงค์พยักหน้าตอบรับ
"มึงรู้สึกอบอุ่นเวลาที่อยู่กับพี่กู...ใช่ไหม?" อิงค์พยักหน้า
"มึงรู้สึกสับสนเกี่ยวกับเรื่องของพี่กู...ใช่ไหม?" อิงค์พยักหน้า
"มึงรู้สึกดีเวลาอยู่กับพี่กูแล้วใจเต้นแรงผิดปกติตอนเขาทำอะไรดีๆ ให้มึง...ใช่ไหม?" อิงค์พยักหน้า
"สุดท้ายเลยนะ มึงไม่ได้รังเกียจใช่ไหมที่พี่กูเป็นผู้ชายเหมือนมึงแต่มาบอกว่าชอบมึง อยากคบกับมึง?"
"กูก็ไม่ได้รังเกียจพี่ฟรานซ์นิ พี่เขาก็ดีกับกู ห๊ะ!!!!.....พี่เขาอยากคบกับกูเหรอว่ะ?"
"โอ๊ยยยย....ไอ้เพื่อนอิงค์คร๊าบบบ....มึงช้ามากนะครับเพื่อน!!"
"แต่กูเป็นผู้ชายนะมึง...."
"กูกับพี่เท็นก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน เราก็แค่รักกัน เราทำตามที่ใจเราต้องการไม่อยากมานั่งเสียใจทีหลังว่าไม่ได้ทำตามหัวใจตัวเอง พี่ๆ กูก็ยอมรับในความรักของพวกกู ให้โอกาสพวกกูได้พิสูจน์ว่าพวกกูรักกันจริงๆ แล้วกูก็จะรักษาโอกาสนั้นไว้เพราะไม่รู้ว่ากูจะมีโอกาสได้รักใครแบบนี้อีกรึเปล่า"
"แล้วมึงไม่ว่าเหรอว่ะ.....ถ้ากูตกลงจะคบกับพี่ชายของมึง?"
"ไม่ว่ะ.....เพราะกูรักพี่กูมาก กูรู้ว่าพี่กูจะทำอะไรสักอย่างต้องคิดมาอย่างดีแล้ว แล้วที่สำคัญมึงก็เป็นเพื่อนกูมานานแล้วยังเป็นเพื่อนที่ดี เป็นเพื่อนที่กูรักที่สุดรวมไอ้ดิวกับไอ้ปริ้นด้วย ถ้ามึงจะมาเป็นพี่สะไภ้กู กูยอมว่ะ ฮ่าๆๆๆ อย่างน้อยเราก็คุยกันรู้เรื่อง มึงก็คิดดีๆ แล้วกัน ทำตามใจมึงใจมึงเรียกร้องยังไงก็ทำอย่างนั้นเว่ย ยังไงกูก็อยู่ข้างมึงเสมอไม่ว่ามึงจะตอบพี่กูยังไง แต่ถ้าพี่กูอกหักกูก็ต้องดูแลพี่กูนิดนึงก็เท่านั้นเอง" ฟรอนท์พูดพร้อมกับตบไหล่ให้กำลังใจเพื่อน
"อืม....ขอบใจมึงมากนะ" อิงค์บอกฟรอนท์
"ป่ะ....เรากลับไปที่โต๊ะกันเถอะ มึงเละแน่ไอ้อิงค์ หมาแมร่งเยอะฉิบหายที่โต๊ะนะโดยเฉพาะเพื่อนพี่เท็นกันเพื่อนเรา ฮ่าๆๆๆๆ" อิงค์ยิ้มให้ฟรอนท์แล้วมีฟรอนท์ที่เดินกอดคออิงค์กลับไปที่โต๊ะพร้อมกระซิบที่ข้างหูอิงค์ว่า
"รีบๆ หน่อยนะมึง พี่กูหล่อ รวย นิสัยดี สาวๆ จ้องจะกินเยอะ มึงดูรอบๆ ร้านดิ มองพี่กูใหญ่เลย"
อิงค์มองรอบๆ ตามที่ฟรอนท์บอกก็เห็นว่าสาวๆ นั่งยิ้มตาหวานเป็นน้ำเชื่อมกันเลยทีเดียว มองไปที่ผู้ชายหล่อเนี๊ยบที่นั่งหน้านิ่งอยู่ที่โต๊ะ แล้วสายตาอิงค์ก็มองตรงไปที่เขาคนนั้น อิงค์หลบสายตาพร้อมกับใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดง แล้วเขาสองคนก็เดินมานั่งที่เกาอี้ ฟรอนท์เป็นเก้าอี้ตัวเดินคืนนั่งข้างเท็น ยกเว้นอิงค์ที่ตอนนี้เปลี่ยนจากนั่งข้างปริ้นดันเป็นดิวได้มานั่งแทนที่อิงค์เรียบร้อยแล้ว เหลือแค่เก้าอี้เพียงตัวเดียวที่อยู่ข้างผู้ชายที่เพิ่งร้องเพลงสารภาพรักกับเขาไป อิงค์นั่งลงอย่างเขิลอายเพราะไม่มีที่นั่งตรงไหนว่างแล้วจริงๆ
"อิงค์.....ไม่ต้องคิดมากนะ พี่จะไม่บังคับอิงค์นะครับ ถ้าอิงค์ไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่ พี่ก็ยอมรับคำตอบนั้น" ผมบอกกับอิงค์
"เออ....ครับ ผมขอเวลาหน่อยนะครับ" อิงค์ตอบเสียงเบา
"ไอ้อิงค์.....มึงไม่เอาพี่ฟรานซ์งั้นกูขอนะ" ปริ้นพูดหยอกล้อเพื่อนตัวเอง
"ไอ้ปริ้น!!!! มึงมานี่เลยเดี๋ยวพี่แม็คจะสนองแทนให้" แม็คพูดเรียกเอาเสียงหัวเราะดังขึ้นทั้งโต๊ะ
"แหวะ.....พี่แม็ค ไม่เอาโว๊ยยยยย" ปริ้นตอบกลับเรียกเสียหัวเราะของทุกคนบนโต๊ะอีกครั้ง
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้เรากินอาหารกันเสร็จแล้วเรากำลังจะกลับที่พักกันครับ
"ไอ้อิงค์.....มึงไปนั่งเบาะข้างพี่ฟรานซ์นู้นไป๊ พวกกูจะสวีทกันเนอะปริ้นเนอะ" ดิวพูดครับ
"อิงค์นั่งนี่ก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่ไปนั่งข้างคนขับเอง" ผมบอก
"ไม่เป็นไรครับพี่ นั่งด้วยกันก็ได้ครับ" น้องอิงค์บอกทำเอาผมฉีกยิ้มโดยไม่รู้ตัวเลยครับ
"อิงค์....นั่งสบายไหม? อึดอัดรึเปล่า?" ผมกลัวน้องจะอึดอัดครับ
"ไม่อึดอันครับผมนั่งได้ พี่ฟรานซ์นั่งไม่สบายเหรอครับ เขยิบเข้ามาอีกก็ได้นะครับ" น้องบอกผม
ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันทีเพราะอย่างน้อยน้องก็ไม่ได้รังเกียจอะไรผม ผมเขยิบเข้าไปใกล้น้องขึ้นอีกนิดไม่ใช่เพราะนั่งไม่สบายหรอกครับแต่เป็นเพราะผมอยากใกล้ชิดสนิทกับน้องให้เร็วขึ้น เวลาที่เราคุยกันจะได้ไม่ดูห่างเหินจนเกินไป รถเคลื่อนเข้ามาจอดที่รีสอร์ทเราต่างแยกย้ายกันเข้าห้องเพื่อพักผ่อนครับ เพราะพรุ่งนี้มีนัดดูพระอาทิตย์ขึ้นที่จุดชมวิวแต่เช้าตรู่
"อิงค์....เดี๋ยวอิงค์อาบน้ำก่อนพี่เลยนะ เดี๋ยวพี่อาบทีหลังครับ"
"ครับๆ...." คำตอบที่แสนจะสั้นแต่ทำเอาคนฟังนั่งยิ้มไม่หุบ
"พี่ฟรานซ์....ผมอาบเสร็จแล้วครับพี่อาบต่อได้เลย ผ้าเช็ดตัวผมเอาห้อยไว้ในห้องน้ำให้แล้วครับ"
"ขอบคุณครับ...."
ผมบอกแล้วเดินยิ้มสวนกับน้องเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มจนดูเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที
"อิงค์....นอนเลยไหมพี่จะได้ปิดไฟให้"
"อ่อๆๆ....ครับๆ นอนเลยก็ได้ครับ"
ผมเดินไปที่เตียงแล้วหยิบเอาหมอนและเอาผ้าห่มสำรองในตู้ออกมาไปวางไว้ที่โซฟา ผมลืมบอกไปครับห้องผมเป็นเตียงเดี่ยวเพราะตอนแรกตั้งใจว่าจะนอนกับฟรอนท์น้องชายผม ไม่คิดว่าจะได้มานอนกับน้องอิงค์แบบนี้เลยว่าจะไปนอนที่โซฟาดีกว่าน้องจะได้นอนสบายขึ้น เพราะถ้านอนเตียงเดียวกับผมไม่รู้น้องจะอึดอัดใจรึเปล่า
"พี่ฟรานซ์....ทำอะไรอ่ะ?"
"เดี๋ยวพี่นอนที่โซฟาเองอิงค์จะได้นอนสบายไม่อึดอัดครับ"
"ไม่เป็นไรพี่ผมนอนได้เดี๋ยวพี่จะปวดหลังเปล่าๆ"
น้องพูดพร้อมเดินมาหยิบหมอนกับผ้าห่มของผมไปวางบนที่นอนเหมือนเดิม ผมเลยต้องเดินตามไปครับ
"เตียงก็ออกจะใหญ่ขนาดนี้ คิงไซค์นะพี่นอนสบายอยู่แล้ว" น้องพูดไปพร้อมกับจัดที่นอนให้เข้าที่
ผมปิดไฟแล้วขึ้นไปนอนที่ที่น้องจัดไว้ให้ ใจก็เต้นแรงเพราะตื่นเต้นที่ได้ใกล้ชิดน้องขนาดนี้แอบดีใจที่ไอ้น้องเขยผมมันจัดห้องให้ใหม่ อย่างนี้ต้องให้รางวัลมันซะหน่อย ในห้องตกอยู่ในความเงียบ คงจะมีแค่เสียงหัวใจของผมที่เต้นแรงและดังเหมือนกันเพลงที่เปิดในผับมั้งครับ แล้วอิงค์ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้นขึ้น.....
"พี่ฟรานซ์.........คำตอบของผมคือ........"
*********************************************
พาร์ท อิงค์
ผมเพิ่งรู้ครับว่าพี่ฟรานซ์กำลังจีบผมจริงๆ เหมือนที่พี่ชายของผมเคยสงสัยแล้วถามผมเกี่ยวกับพี่ฟรานซ์ แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่ามันจะเกิดขึ้นกับผมจริงๆ หลังจากผมได้ฟังฟรอนท์พูดให้ผมเข้าใจมากขึ้น ที่เพื่อนผมพูดมาก็ตรงทุกอย่างนะครับ ผมเป็นคนช้านะครับคิดไม่ค่อยจะทันชาวบ้านเขาหรอกโดนเพื่อนว่าประจำไอ้เรื่องคิดช้าเนี้ยะ
จากที่ผมได้คุยกับฟรอนท์แล้วลองมาถามใจตัวเองดู ผมก็รู้สึกดีๆ กับพี่ฟรานซ์จริงๆ แต่ใช่เหรอครับที่ว่าผมชอบพี่เขาเหมือนกัน ผมยังงงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้อยู่เลย เพลงที่พี่ฟรานซ์ร้องก็เพราะดีครับ พี่เขาก็เสียงดี ยิ่งร้องเพลงก็ยิ่งเพิ่มความหล่อเป็นหลายเท่าตัว ผมฟังไปก็ว่าอยู่ทำไมเนื้อเพลงมันแปลกๆ มีชื่อผมเข้าไปอยู่ด้วยได้ไง พอรู้ว่าพี่เขาร้องให้ผม ผมรู้สึกเขิลๆ ครับ ไม่ซิดันเขิลมากซะด้วย หลังจากคุยกับฟรอนท์เสร็จเดินกลับไปโต๊ะก็เห็นสาวๆ โต๊ะอื่นมองพี่เขาอย่างไม่ล่ะสายตา หึหึ ก็พี่เขาแมร่งโคตรหล่อเลย ผมแอบไม่ชอบสายตาพวกเธออยู่เล็กน้อย
ตอนนี้ผมเริ่มคิดตามเรื่องที่เกิดขึ้น ได้นั่งข้างพี่เขาหัวใจผมก็เต้นแรงจริงๆ ครับ พี่เขายิ้ม พูดจาดูอบอุ่นไปหมด ทำไมพี่ชายผมไม่เป็นอย่างนี้บ้างนะ ตอนผมนั่งข้างพี่เขาก็แอบมองพี่เขาบ้างเวลาที่พี่เขาเผลอ ตาโต คิ้วหน้าที่เรียงตัวสวย ขนตาที่ยาวเป็นแพ จมูกที่โด่งที่ได้รูปรับกับใบหน้าที่เรียวยาว ปากที่ได้รูปเป็นกระจับ ทุกอย่างช่างลงตัวจริงๆ ผมยิ่งคิดยิ่งออกทะเลไปไกลอย่างนี้ต้องขอตัวช่วยแล้วครับ
เรากำลังจะกลับที่พักกันแต่ผมขอตัวมาเข้าห้องน้ำก่อน กว่าจะจ่ายเงินเสร็จก็คงใช้เวลาสักพัก ผมเลยใช้โอกาสนี้โทรหาตัวช่วยของผมดีกว่า
"ฮัลโหล....อ้อน พี่เองนะ"
"พี่อิงค์ สนุกไหมค่ะ อย่าลืมของฝากอ้อนด้วยนะ ไม่งั้นอ้อนงอลจริงๆ ด้วย"
"คร๊าบๆๆ.....พี่รู้แล้วไม่ลืมหรอกน่า...."
"พี่อิงค์มีอะไรค่ะ ทำไมถึงโทรหาอ้อนได้เนี้ยะ เที่ยวไม่สนุกเหรอ?"
"เปล่า......พอดีพี่มีเรื่องจะปรึกษาอ้อนนะ"
"ว่ามาเลยค่ะ....ที่ปรึกษาพร้อมแล้ว คริคริ" น้องสาวผม
"อ้อน....ถ้าเกิดมีคนที่แอบชอบเรามาร้องเพลงสารภาพกับเราว่าชอบอ้อนจะทำยังไง?"
"กรี๊ดดดดดด.....น่ารักอ่ะ ใครอ่ะพี่อิงค์ ใครๆๆๆๆ"
"อ้อนยังไม่ได้ตอบพี่เลยนะว่าจะทำยังไง?"
"แล้วพี่อิงค์รู้สึงยังไงอ่ะ พอรู้ว่าเขากำลังสารภาพรักเรา หัวใจเต้นแรงป่ะ ชอบป่ะ รังเกียจเขาม่ะ นั่งยิ้มบ้าๆ บ้างรึป่าว อยู่ใกล้เขารู้สึงยังไง มีความสุขป่ะ?"
"ก็งงๆ อ่ะ ไม่ได้รังเกียจ ใจก็เต้นแรงแปลกๆ อยู่ใกล้รู้สึกอบอุ่น นั่งยิ้มไหมก็มีนะเพราะเขาเป็นคนดี คุยสนุก คุยด้วยแล้วรู้สึกสบายใจดีนะ"
"ชัดเลยๆๆ.....ชอบแน่ๆ อ้อนรู้สึกได้"
"ใช่เหรอ? พี่ชอบเขาเหรออ้อน"
"คำถามสุดท้ายนะค่ะ ใช่พี่สุดหล่อที่มารับมาส่งพี่อิงค์ที่บ้านป่ะ ที่หล่อๆ สูงๆ เท่ๆ เนี้ยบๆ ดูอบอุ๊นอบอุ่นนะ?"
ผมอึ้งกับคำถามนี้มากครับ ไม่รู้ว่าน้องสาวผมรู้ได้ยังไง
"อืม......ใช่" ผมตอบหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงๆ นี้ครับ
"กรี๊ดดดดดดดดด.....พี่อิงค์......อร๊ายยยยยยย หนูชอบบบบ"
"กรี๊ดดดดดดดดด....พี่อิงค์ ตกลงไปเลย หนูอยากได้พี่เขย กรี๊ดดดดดดด"
ผมเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูตัวเองเพราะเสียงของน้องผมกำลังจะทำลายโสตประสาทของผมครับ
"อ้อนๆ เดี๋ยวก่อน แต่พี่เขาเป็นผู้ชายนะ"
"พี่อิงค์!!! ความรักเขาไม่มีแบ่งเพศแล้วค่ะ ของอย่างนี้มันอยู่ที่ใจล้วนๆ ถ้าพี่รู้สึกดีกับเขา ชอบเขา พี่ก็รักกันได้ ความรักเป็นสิ่งสวยงามที่คนสองคนช่วยกันแต่งเติมสีสันให้มัน แต่สีมันจะออกมาสวยหรือไม่สวยยังไงมันก็ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะดูแลความรักนั้นได้ดีรึเปล่า อย่าไปกลัวที่จะต้องเริ่มรักเพราะความรักมันไม่ได้เลวร้ายพอที่จะทำร้ายทุกคนมันขึ้นอยู่กับตัวของเราเองว่าจะทำให้ความรักของเราออกมาในรูปแบบไหน ใสๆ ค่ะพี่อิงค์ อ้อนเชียร์สุดใจขาดดิ้น......อร๊ายยยย..... พี่เขยเราหล่อมร๊ากกก"
"อืม....อ้อนงั้นแค่นี้ก่อนนะ" ผมกำลังจะวางสายน้อง
"เดี๋ยวๆๆ พี่อิงค์ สู้ๆ น้องอ้อนเอาใจช่วย รักพี่อิงค์ที่สุดเล๊ยยยย บิบายค่ะ"
ตู๊ดๆๆๆๆๆ
แล้วสายก็ตัดไป ผมเดินกลับไปที่โต๊ะก็ปรากฏว่ามีพี่ฟรานซ์นั่งรอผมอยู่คนเดียวส่วนคนอื่นไปรอที่รถเรียบร้อยแล้ว ผมกับพี่ฟรานซ์เดินกับไปแบบเงียบๆ โดนที่ไม่ได้คุยอะไรกัน ที่นั่งบนรถก็เหลือที่ติดกันสำหรับเราสองคน ผมนั่งใจเต้นไม่เป็นจังหวะพอได้ใกล้ชิดพี่เขาอย่างนี้ หรือผมจะชอบพี่เขาจริงๆ
ไม่นานรถก็มาถึงที่พักทุกคนแยกกันไปยังที่พักของตัวเองเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปดูพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า ผมและพี่ฟรานซ์เดินเข้าบ้านพักหลังเล็กๆ ที่ทำเป็นห้องพัก พี่ฟรานซ์ให้ผมอาบน้ำก่อนแล้วพี่เขาจะอาบทีหลัง อาบน้ำไปผมก็คิดถึงคำพูดของฟรอนท์ คำแนะนำของน้องสาวสุดที่รักเธอมักจะให้คำแนะนำแล้ะให้กำลังใจผมเสมอเราเลยสนิทกันมากครับ
พี่ฟรานซ์ก็ดูแลผมดี ทำให้ผมยิ้มและรู้สึกสบายใจเวลาอยู่ใกล้ๆ บางครั้งก็ใจเต้นแรงเพราะสิ่งที่พี่เขาทำให้ผม เรามีอะไรที่คล้ายกันหลายๆ อย่าง ที่สำคัญหลังจากผมรู้ว่าพี่เขาชอบผม ผมกลับไม่ได้รังเกียจพี่เขาเลยซักนิดทั้งที่เราสองคนก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมใช้ความคิดอยู่กับตัวเองก็ได้คำตอบที่จะให้กับพี่เขาแล้วครับ
ผมอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวในห้องน้ำเรียบร้อยพร้อมกับเตรียมผ้าเช็ดตัวไว้ให้พี่ฟรานซ์อาบต่อแล้วออกไปนอนพลิกไป พลิกมาว่าจะตอบดีไหม พี่เขาจะพอใจกับคำตอบรึเปล่า จนพี่ฟรานซ์อาบน้ำเสร็จจะปิดไฟเพื่อเข้านอน อีกแล้วพี่เขาโคตรสุภาพบุรุษเลยจะนอนโซฟาแล้วให้ผมนอนบนเตียงคนเดียว นี่มันเตียงคิงไซค์เลยนะจะอึดอัดได้ไง ว่าแล้วผมก็ไปจัดการเอาหมอนกับผ้าห่มพี่เขามาจัดวางพื้นที่ข้างๆ ผม แล้วเราก็นอนข้างกัน
ความมืดผสมกับความเงียบทำเอาผมเอาอึดอัดเล็กน้อยครับ เอาว่ะ....ตอบก็ตอบ
"พี่ฟรานซ์......หลับหรือยังครับ?"
"ยังครับ.....อิงค์มีอะไรหรือเปล่า หรืออึดอัดใจพี่ไปนอนที่โซฟาได้นะ"
"เปล่าๆๆ.... ไม่ใช่อย่างนั้นครับ คือ...คือผมจะตอบพี่เกี่ยวกับ....เกี่ยวกับ"
"อิงค์ไม่ต้องรีบตอบก็ได้นะ....พี่รอได้ครับ"
"คือถ้าผมจะคบกับพี่แล้วไม่ทำให้พี่ลำบากจนเกินไป ผมก็จะลองดูครับ"
"ห๊ะ.....อิงค์พูดจริงรึเปล่า?!!!" เสียงพี่เขาดูตกใจมากครับ
"ก็ผมไม่รู้หรอกครับว่าคบกันเป็นแฟนต้องทำยังไง ผมไม่รู้ว่าคบกับพี่แล้วจะทำอะไรให้พี่ลำบากใจหรือป่าว แต่ผมก็จะลองดูครับ ถ้าพี่ต้องการคบกับผมจริงๆ"
"อิงค์.....หันหน้ามาหาพี่ได้ไหมครับ"
ผมพลิกตัวหันไปหาพี่เขาตามที่พี่เขาบอก มืออุ่นแตะสัมผัสที่แก้มของผมเบาๆ ผมขนลุกซู่เลยครับ จั๊กจี้อ่ะ
"ขอบคุณนะที่ให้โอกาสพี่ ถึงอิงค์จะไม่รู้ว่าควรจะรักยังไง เดี๋ยวพี่จะค่อยๆ สอนให้อิงค์รู้เอง รู้จากการที่พี่รักอิงค์ไงครับ"
คำพูดพี่ฟรานซ์ทำเอาผมอบอุ่นไปถึงหัวใจเลยครับ ใจที่เต้นแรงอยู่แล้วก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก ผมเลือกไม่ผิดใช่ไหมที่ตอบตกลงไป ผมนอนยิ้มให้กับคำพูดที่พี่ฟรานซ์พูดบอกกับผมในความมืด ตอนนี้ผมไม่รู้หรอกครับว่าพี่เขารู้สึกเหมือนผมรึเปล่า แต่ผมได้เลือกแล้วที่จะเริ่มและลองรักพี่ฟรานซ์เป็นคนแรก
"อิงค์.....พี่ขอนอนกอดอิงค์ได้ไหมครับ?"
"ครับ....."
ผมขยับตัวเข้าไปซุกอกอุ่นแล้วหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
"ฝันดีนะครับ...อิงค์"
"ฝันดีเช่นกันครับ....พี่ฟรานซ์"
************************************ TBC.
บรึ๊ยย....มดกัดคนแต่งอ่ะ
:man1: :man1: :man1:
-
หวาน อบอุ่น สุดๆ เห็นแล้วอิจฉาแทน อิอิ
-
เหลือด่านพี่ชายอิงคนเดียวแล้วคะ
พี่ฟรานสู้ๆนะเอาชนะใจให้ได้
-
ในที่สุดทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี เย้ :mc4:
-
น้องอิงค์ตกลงคบพี่ฟรานส์แล้ว
ด่านต่อไปพี่ชายของอิงค์ หวงน้องสุดสุด
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
พี่ชายอิงค์จะว่าไงน๊าาา ดูหวงน้องมากๆซะด้วย
-
:impress2: คู่นี้ค่อยเป็นค่อยไปหวานน้อยๆ
-
พี่ฟรานซ์รุกแรง สุดท้ายก็ได้อิงไปนอนกอดแล้ว
ต่อไปก็ไม่รอดอิงเอ้ยยย :hao6:
-
:-[ :-[ :-[ เขินอีกละ..คนอ่านยิ้มไม่หุบเลย.. :z1: :z1: :z1:..ค่อยเป็นค่อยไป..แต่หวานหยด..อ่าน ๆ ไป..เอ๊ะ..จะมีอีกคู่ป่ะ..พี่แม็คกะน้องปริ้นท์..อะไรแบบนี้อ่ะ.. :hao6: :hao6: :hao6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:ling1: :ling1: :ling1:
มันน่ารักมากกกก มันดีจริง ๆ
อ๊ากกกก...อิจฉาอิงค์ :hao7: :hao7:
-
หวาน
-
มาอีกแว้ววว.....อย่าให้น้อยหน้าบ้านพี่ทิวค่ะ
ตามมาติดๆ ตอนพิเศษ พี่เท็นน้องฟรอนท์ หึหึ
มาอ่านกันเถอะ.....มาอ่านกันเถอะ อิอิ
ปอลิง.คนแต่งจะไม่เขียนต่อชื่อตอนว่ามี NC18+ แล้วนะจ๊ะ เข้ามาลุ้นกันเองเนอะ
เรารู้ว่าทุกคนเข้ามาอ่านอยู่แล้ว อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
**********************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนพิเศษ 3 (เท็น+ฟรอนท์) ขอบคุณที่รักกัน
วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งเดือนของผมกับฟรอนท์ครับ ไม่รู้ฟรอนท์จะรู้หรือป่าว ผมไม่นับจากวันที่คบเป็นแฟนนะ อาจจะแปลกไปหน่อยแต่ผมอยากจดจำตั้งแต่วันที่เราพบกันครั้งแรก ถึงเราจะเริ่มต้นด้วยกันไม่ดีเท่าไหร่แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วครับ อะไรที่ไม่เคยทำก็ได้ทำ คนที่ผมไม่คิดว่าจะต้องสนใจก็ดันมาเป็นคนที่ผมรัก ใครจะรู้ล่ะว่ามันจะเกิดขึ้นกับเราสองคน ตอนแรกผมคิดหมันใส้มันด้วยซ้ำไปเด็กอะไรว่ะ กวนตีนฉิบ ฮ่าๆๆ คิดแล้วก็ตลกตัวเองที่ดันมาหลงมันซะถอนตัวยากซะแล้ว
ใครจะไปคิดว่าผู้ชายเพลย์บอยอย่างผมจะมาหลงรักผู้ชายด้วยกัน แถมตัวตนที่แท้จริงของมันก็ลูกคุณหนูดีๆ นี่เองแถมยังขี้อ้อนอีกต่างหาก ยิ่งอยู่กับมันก็ยิ่งหลงรักมันมากขึ้น
"พี่เท็นๆๆ.....พรุ่งนี้เราไปดูพระอาทิตย์กันที่จุดชมวิวพี่ว่ามันจะสวยมากไหม?"
"น่าจะสวยนะเพราะเราก็ขึ้นเขาไปดูสูงอยู่นะ ทำไมตื่นเต้นเหรอ"
"คึคึ.....นิดหน่อยนะ น่าสนุกดี"
"ฟรอนท์.....มานี่ซิพี่มีอะไรจะให้" มันเดินเข้ามาหาผมเพราะตอนนี้มันนั่งทาครีมอยู่โต๊ะเครื่องแป้งครับ เราอาบน้ำกันเสร็จแล้วครับกำลังเตรียมตัวจะนอน
"อะไรเหรอ?...."
"ยื่นมือมาซิ" ผมบอก ฟรอนท์ยื่นมือมาอย่างว่าง่าย ผมว่าสร้อยเส้นเล็กๆ ไว้บนมือของฟรอนท์
"ให้ฟรอนท์เหรอ....น่ารักดี" ฟรอนท์ยิ้มกว้างพร้อมกับหยิบสร้อยที่มือขึ้นมาดู
"เดี๋ยวพี่ใส่ให้นะ....ยื่นมือมาซิ" เป็นสร้อยข้อมือครับ ทำจากทองคำขาวผมไปเลือกซื้อมาให้ก่อนที่จะมาเที่ยวที่นี่เพราะตั้งใจจะให้กับฟรอนท์วันนี้
"สวยดีเนอะ....."
"สำหรับวันครบรอบที่เราเจอกันครับ" ผมบอก มันทำหน้าตาตื่น
"วันที่เราเจอกันเหรอ?!!"
"ใช่.....วันที่เราเจอกัน เดินชนกัน จนมีเรื่องกัน พี่จะนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันเป็นวันครบเราของเราสำหรับพี่ เพราะมันทำให้พี่ได้เจอกับฟรอนท์"
"พี่เท็น......" ฟรอนท์เรียกชื่อผมก่อนที่จะโผลเข้ากอดผมแน่น
"ขอบคุณนะที่รักกัน ขอบคุณที่รักฟรอนท์ ขอบคุณที่เลือกฟรอนท์ ร้องเพลงให้ฟรอนท์ มันเพราะมากๆ กว่าพี่ปั๊บอีก ขอบคุณสำหรับสร้อยด้วยนะ......ฟรอนท์รักพี่เท็นนะครับ"
"พี่ก็รักฟรอนท์นะ.....รักมาก ฟรอนท์จำไว้นะว่าพี่จะรักฟรอนท์คนเดียว"
ฟอดดดดดด........
ฟรอนท์หอมที่แก้มของผม (น่าร๊ากกกกก.....ย่าครับไปขอให้เท็นหน่อยคร๊าบบบ เท็นอยากได้เด็กคนนี้คร๊าบบบบ)
"เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ป่ะ? หึหึ" (เข้าทางพี่เท็นขาหื่นง๊าบเด็ก)
"แต่พรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้าไปดูพระอาทิตย์ขึ้นนะ ถ้าเราทำเราจะตื่นทันเหรอ" ฟรอนท์บอก
"งั้นเราไม่ต้องนอนเลยดีไหม?....."
"โอ๊ยยยยย.....ไอ้พี่เท็น......หื่นว่ะ!!!!"
"มาม่ะ.....มาให้คนหื่นจัดการซะดีๆ หึหึ เจ้ากวางน้อย....."
"หมาป่าจะกินกวางน้อยให้หมดตัวเลย หึหึ มานี่ซะดีๆ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ......อย่าพี่เท็น จะนอนๆ เอิ้กๆๆๆๆๆ"
"อือออออ......พี่เท็น"
"นั่งบนตักพี่นะครับคนเก่ง"
ผมบอกแล้วอุ้มตัวฟรอนท์ขึ้นนั่งบนตักของผม ผมจุมพิตที่ปากเบาๆ จนทั่วปากนุ่ม กดเม้มที่ปากนุ่มอย่างทะนุถนอมไล่ลิ้มชิมความหวานที่ไม่เคยหยุดหวานถ้าได้สัมผัสไม่ว่าครั้งใด ผมกดจูบย้ำๆ ที่ปากนุ่มอย่างไม่รีบร้อน ฟรอนท์เผยริมฝีปากเพื่อให้ผมส่งลิ้นร้อนเข้าไปชิมความหวานนั้น ผมกวาดลิ้นจนทั่วโพรงปากนุ่ม ลิ้นเล็กตวัดเกี่ยวหยอกล้อลิ้นร้อน เราต่างตอบรับจูบซึ่งกันและกัน มือผมค่อยๆ บรรจงถอดเสื้อนอนของฟรอนท์ออก ค่อยๆ ปลดกระดุมทีละเม็ด ที่ละเม็ด ร่างกายด้านล่างเราบดเบียดกันอย่างไม่หยุดหย่อน ฟรอนท์โยกตัวเข้าออกบดเบียดท่อนล่างของผม
"อือออออ.....ดีมากครับคนเก่ง" ผมพูดเสียงกระเส่า
"อ่าาาาา......พี่เท็น" ฟรอนท์ครางเสียงหวานตอบรับ
ผมถอดเสื้อของตัวเองออกบ้าง แล้วเลื่อนมือไปบีบคั้นที่ก้นนุ่มเต็มสองมือแล้วเลื่อนขึ้นไปที่ขอบกางเกง
"ฟรอนท์ครับ....ยกสะโพกขึ้นนะครับ" ผมบอกเสียงพร่า ฟรอนท์ทำตามอย่างว่าง่าย
ผมจัดการถอดกางเกงฟรอนท์ออกตามด้วยกางเกงของผมในขณะที่ร่ายกายของเรายังบดเบียดกันไม่ห่าง ปากเราก็คงจูบกันอย่างอ่อนโอนเพราะผมอยากจะทะนุถนอมคนๆ นี้ให้มากๆ ผมจับตัวฟรอนท์นอนราบลงกับที่นอนทั้งที่ฟรอนท์ยังคงนั่งอยู่บนตักของผมเช่นเดิม ผมก้มลงไปชิมรสหวานที่หน้าอกมองเห็นหัวนมสีชมพูน่ารักที่ผมคุ้นเคย แข็งจนเป็นไต ปากของผมก้มลงดูดลิ้มรสหัวนมสีสวยนั้นที่สองข้างสลับกันส่วนมือก็บีบเค้นที่ก้นนุ่มทั้งสองข้าง
"อ่าาาา......พี่เท็นฟรอนท์เสียว" เสียงครางที่หวานหูพร่ำบอก
ผมวนตวัดลิ้นที่หัวนมสวยทั้งสองข้างพร้อมกับขบกัดไม่แรงมากจนฟรอนท์เด้งหน้าอกตอบรับสัมผัสที่ผมมองให้ ในขณะที่ด้านล่างเราก็เสียดสีกันตลอดเวลา ร่ายกายผมพร้อมเต็มที่แล้วครับ
"อือออออ.....หวานมากครับคนดีของพี่" เสียงที่แหบพร่าของผมพร่ำบอกคนที่อยู่ใต้ร่างผม
ผมจูบพร้อมลากลิ้นลงมาวนที่สะดือร่างการฟรอนท์เกร็งตัวด้วยความเสียวซ่าน
"อืออออ.....เสียวพี่เท็น ฟรอนท์เสียวจัง"
เสียงครางทำให้ผมแทบคลั่ง น้องชายผมปวดหนึบมากครับ อึดอัดอยากจะระบายเต็มที่แต่ต้องอดกลั้นไว้ ผมลากลิ้นลงไปถึงฟรอนท์น้อยวนลิ้นเลียที่ส่วนหัว
"อ่าาาาาา......ซี๊ดดดดดดดด พี่เท็นนน....."
ผมครอบปากที่ฟรอนท์น้อยทันทีแล้วใช้ริมฝีปากรูดขึ้นลงอย่างเร็วจนฟรอนท์กระเด้งตัวสวนกลับมา หน้าที่เหยเกส่ายไปมาด้ายความเสียว สองมือกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น
"อ๊ะๆๆๆๆ พี่เท็น......อืออออออ"
ผมเร็วความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดฟรอนท์ก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาใส่ปากผม
"อ่าาาาาาาา......" เสียงครางมาพร้อมกับเสียงหอบหายใจถี่หลังจากได้ปลดปล่อยออกมา
"เก่งมากครับ....." ผมบอกเสียงพร่า
ผมเอื้อมมือไปหยิบเจลหล่อลื่นที่เตรียมมาบนโต๊ะข้างหัวเตียงแล้วบีบใส่มือ ป้ายไปที่ช่องทางรักของฟรอนท์
"อือออออ....." เสียงครางที่เกิดจากความเย็นของเจลที่ป้ายที่ช่องทางรัก
"ถึงตาพี่แล้วนะครับ....." ผมบอกเสียงพร่า
ผมจับตัวฟรอนท์นอนราบกับที่นอนเอาหมอนมารองใต้สะโพกเพื่อยกให้สูงขึ้นอยู่ในระดับที่พอเหมาะ แล้วส่งนิ้วเข้าไปเพื่อเบิกทางให้ฟรอนท์ก่อน
"อ๊ะ......อ่าาาาา"
ผมเร่งจังหวะนิ้วให้เร็วขึ้นหมุนควงอยู่ภายช่องทางรักแล้ว เพิ่มนิ้วที่สองและสามตามลำดับจบช่องทางรักขยายพร้อมรับผมเข้าไปด้านใน ผมจับน้องชายผมวนอยู่รอบๆ ปากทางรัก แล้วบีบเจลมมาทาเพิ่มเพื่อไม่ให้ฟรอนท์เจ็บมาก ยกขาทั้งสองข้างของฟรอนท์ขึ้นพาดที่ไหล่ผมแล้วจับน้องชายผมจ่อที่ปากทางเข้า ของฟรอนท์ตอดถี่รัวแค่ผมเอาจ่อไว้ยังรู้สึกได้ถึงแรดตอดรัดนั้น ผมค่อยๆ กดน้องชายผมเข้าไป
"อ๊ะ.....พี่....เท็น" ใบหน้าที่เหยเก บิดเบี้ยวเพราะรับสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในร่างกาย
"ซี๊ดดดดดด.......อ่าาาาาา" ผมครางอย่างสุขสม
ช่องทางรักของฟรอนท์ตอดรัดส่วนหัวของผมอย่างหนักหน่วง จนผมปวกหนึบแทบจะปลดปล่อยออกมาก แรงตอดรัดที่ถี่และความร้อนด้านในทำเอาผมแทบคลั่งทุกครั้งที่ได้สัมผัสมัน
"พี่เท็น.....ฟรอนท์เจ็บ"
"เดี๋ยวไม่เจ็บแล้ว........ฟรอนท์อย่าเกร็งนะครับคนดี"
ผมพูดเสียงพร่าพร้อมกับก้มลงประกบปากเพื่อระบายความเจ็บให้ฟรอนท์ ฟรอนท์ตอบรับบทจูบจากผมอย่างไวเพื่อระบายความเจ็บนั้น มือของผมกับปรนเปรอให้กับฟรอนท์น้อยเพื่อให้ลืมความเจ็บ อีกมือก็ลูบไล้ที่หน้าอกเนียนนุ่ม เมื่อฟรอนท์เริ่มคลายความเกร็งนั้นผมก็ค่อยๆ ดันน้องชายผมเข้าไปจนสุดความยาว
"อ่าาาาา......ซี๊ดดดดดด.......ดีมากครับฟรอนท์"
ช่องทางรักของฟรอนท์ตอดรัดผมอย่างไม่หยุดหย่อนข้างในร้อนมากจนร่างกายผมเสียงซ่านแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ผมก้มลงจูบปากนุ่มเพื่อระบายความเสียว แล้วเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ แล้วเริ่มเร็วขึ้นๆ
"อ๊ะๆๆๆๆ.....พี่เท็น.....ลึกไป.......อ่าาาาาา"
"ครับๆ.....พี่ขอลึกๆ นะครับคนดี....อ่าาาา.....ซี๊ดดดดด"
"ฟรอนท์ครับ....เก่งมากครับคนดีของพี่.....ซี๊ดดดดดดด" ผมครางอย่างสุขสม
ผับๆๆๆๆๆ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อกระทบกันจนเกิดเสียงดังลั่นห้อง ผมยังคงเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีหยุดพัก
"ซี๊ดดดดดด......ข้างในฟรอนท์ร้อนมากเลยครับคนดีของพี่.....อ่าาาาา"
"อ๊ะๆๆๆ.....พี่เท็น ฟรอนท์เสียว......ฟรอนท์เสียว"
"อดทนนะครับเด็กดี........อือออออออ"
เสียงครางของเราทั้งสองคนครางอย่างสุขสมร่วมกัน
"อ๊ะๆๆๆๆๆ....อืออออ....พี่....พี่เท็น.....ฟรอนท์ไม่ไหวแล้ว"
"รอพี่ก่อนนะครับเด็กดี.......ซี๊ดดดดดด."
ผมจับสะโพกฟรอนท์แน่นและเร่งความเร็วจนคนใต้ร่างตัวสั่นกระเพื่อมตามแรงกระแทกที่ผมใส่ไม่ยั้ง ผมกระแทกสวนเข้าออกอยู่สามสี่ครั้งเราก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกันโดยฟรอนท์กระตุกตัวปลดปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้องตัวเองส่วนผมก็ปล่อยตามมาติดๆ โดยปล่อยเข้าไปข้างในตัวของฟรอนท์ ข้างในทั้งร้อนและตอดรัดน้องชายผมไม่หยุด
"เก่งมากครับคนดีของพี่"
ผมพูดแล้วลงไปกดจูบที่ปากของฟรอนท์อย่างอ่อนโยน แล้วเราก็นอนกอดกันอยู่อย่างนั้นโดยที่ร่างกายของเรายังเชื่อมกันอยู่ เรานอนหอบหายใจเหนื่อยกับกิจกรรมที่เพิ่งจบลงไป ผมจูบซับที่หน้าและปากของฟรอนท์อย่างไม่รู้จบ ยิ่งจูบก็ยิ่งหวาน
"ฟรอนท์ครับ......ของฟรอนท์ตอดน้องชายพี่ตื่นอีกแล้วครับ" ผมพูดเสียงกระเส่าที่เกิดจากความต้องการที่ไม่รู้จบของสิ่งที่อยู่ใต้ร่างตอนนี้
"อืมมมม......" เสียงฟรอนท์ที่ครางออกมาเพราะน้องชายผมมันกำลังดิ้นดุกดิกอยู่ด้านในช่องทางรักของฟรอนท์
"ฟรอนท์......อีกรอบนะครับคนดี"
"อือออออ......พี่เท็นนนน....."
"พี่เท็นรักฟรอนท์นะครับ......."
************************************ TBC.
อารมณ์อยากเปลี่ยนตัวกันน้องฟรอนท์ค่ะ
:hao5: :hao5: :katai1: :katai1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ๊ย! 18+ จริงๆ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
พี่เท็นจัดหนัก จัดเต็มตลอด ๆ
น้องฟรอนพี่สู้ ๆ น๊า :ling1: :ling1:
-
พระอาทิตย์ขึ้นคงไม่ได้ดูแล้วล่ะมั้ง
:hao6: :hao6:
-
:hao7: :hao7:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
อิจฉาจังเลย
-
:jul1: อืมมเข้าใจอยู่รอดูพระอาทิตย์ขึ้นกันเน้อ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:jul1: :oo1:
-
แหมๆ น้องอิงค์ครับ ความรู้สึกช้าจริงเลยนะ ดีนะที่พี่ฟรานซ์รุกหนัก ไม่อย่างนั้นคงอีกนานกว่าจะรู้เรื่อง
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
หื่นมากมายเลยนะครับพี่เท็น
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[ :o8: :impress2:
:mew1: :mew1: :mew1: เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเลยค่ะ o13 o13 o13 o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณทุกเม้นที่เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ
น่ารักที่สุดเลย เราอ่านทุกเม้นเลยค่ะ
เห้นเม้นแล้วชื่นใจ เป็นกำลังใจให้กันต่อไปนะค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:hao4: :hao4: :hao4::ruready :ruready :ruready
-
สวัสดีจ้า....มารายงานตัวค่ะ
หลังจากหายไปหนึ่งวันเต็มไม่รู้คนอ่านเรายังอยู่กันรึป่าว
อ่านแล้วชอบกดเป็นแล้วเม้นเป็ดกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะจ๊ะ
ขอบคุณมากๆ คร้าา....
:mew1: :mew1: :pig4: :pig4: :mew1: :mew1:
***********************************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 25 (เท็น+ฟรอนท์) เปิดเรียนวันแรก
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ผมกับฟรอนท์มีเรียนเช้าเหมือนกันแล้วตอนนี้ผมก็กำลังขับรถไปรับแฟนของผมครับ คงอยากรู้กันซินะว่าผมสองคนได้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกันรึเปล่า? อ๊ะๆ เล่าให้ฟังนิดนึงก็ได้
เช้า....ของวันดูพระอาทิตย์
"เห้ยยยย!!!......ไอ้เท็นมึงทำอะไรน้องเขาว่ะ ถึงขั้นต้องอุ้มห่อใส่ผ้าห่มมาเลยเหรอว่ะ" ไอ้แม็คแหกปากถามผม
"หุบปากมึงไปเลยไอ้แม็ค!!....ไม่ต้องเห่าต้องหอนแต่เช้าขนาดนี้ก็ได้ เห็นเช้ามืดหน่อยหอนรับเช้าวันใหม่เลยนะมึง...สัด!!!"
ผมด่ามัน อันนี้จริงจังครับตั้งใจด่าเพราะเดี๋ยวมันทำให้ฟรอนท์ตื่น แต่มันกลับทำหน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยซักนิดที่ผมด่ามัน หลังจากที่เสร็จกิจกรรมอันน่าจดจำเมื่อคืน ฟรอนท์ก็มีสภาพอย่าที่เห็นนี่แหละครับ หลับปุ๋ยจนผมต้องเอาผ้าห่มาห่อตัวแล้วอุ้มออกมาขึ้นรถกะว่าถ้าไปถึงจุดชมวิวค่อยปลุกขึ้นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน ตอนนี้ปล่อยให้นอนเอาแรงไปก่อนเพราะคงอ่อนเพลียน่าดู ก็ฟรอนท์มันดันทำตัวน่าร๊ากกก...จนผมห้ามใจตัวเองไม่อยู่ก็เลยต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้เห็นแล้วก็สงสาร มองอีกทีก็หมันเคี้ยวอยากจะกดซ้ำอีก หึหึ ไม่หื่นเลยเนอะ
"เท็น.....พี่ว่าเราเพลาๆ กับน้องพี่หน่อยก็ดีนะ เห็นแล้วพี่สงสารน้องพี่นะ" เสียงอันอบอุ่นของพี่แฟนผมพูดขึ้น หึหึ เอาซะผมยิ้มแห้งๆ ส่งไปทันที
"ช่วยไม่ได้ครับพี่.....ก็น้องพี่อยากทำตัวน่ารักเองอ่ะ แล้วผมจะอดใจไหวได้ไงครับพี่....."
"มึงก็เยอะไปเท็น....เล่นซะน้องเขาลืมตาไม่ขึ้นขนาดนี้ก็เห็นก็สงสารว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ" ไอ้ปอครับ
"พี่ว่าเราไปกันเถอะ.....เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้นกับพอดี"
พี่ฟรานซ์พูดเสร็จก็ดันตัวว่าที่แฟนขึ้นรถเป็นคนแรกไม่รู้เขาตกลงกันว่ายังไงหลังจากร้องเพลงสารภาพขนาดนั้น อย่างนี้ต้องให้ฟรอนท์ไปสืบแล้วมารายงานผมซะหน่อย ผมอุ้มฟรอนท์ขึ้นไปนั่งที่เบาะแถวหน้าสุดแล้วให้ฟรอนท์นอนยืดขาส่วนตัวก็อยู่ในอ้อมกอดของผมเหมือนเดิม ผมกดจูบลงเบาๆ ที่หน้าผากฟรอนท์ ตอนทุกคนบนรถต่างหลับรอะหว่างเดินทางไปยังจุดชมวิวที่เราจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกันครับ
ณ จุดชมวิว
"ฟรอนท์ครับ....ฟรอนท์ ตื่นได้แล้วครับ ผมปลุกได้ดังมากพร้อมกับกดจูบลงที่ปากบางเบาๆ อย่างทะนุถนอม"
"อืออออ......พี่เท็น ฟรอนท์ง่วง"
"ตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันกับพี่ก่อนนะครับแล้วค่อยนอนต่อนะ" ผมบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
"ฟรอนท์มาที่นี่ได้ไงอ่ะ?" ฟรอนท์ถามพร้อมกับขยี้ตาตัวเอง
"พี่อุ้มฟรอนท์มาเอง....เห็นว่าหลับอยู่พี่เลยไม่ได้ปลุกนะ"
แล้วเราสองคนก็ได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับเพื่อนๆ มันสวยมากเลยครับ ยิ่งเวลาที่เราดูกับคนที่เรารักยิ่งรู้สึกว่ามันพิเศษกว่าที่เคยดูมา ฟรอนท์ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของผมจนพระอาทิตย์ขึ้นจนเต็มดวงแล้วเราทุกคนก็พากันกลับที่พักแล้วแยกตัวไปพักผ่อนก่อนจะมาเจอกันตอนทานอาหารเช้าอีกครั้ง
ตอนนี้ผมขับรถมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่เป็นบ้านที่แฟนของผมอาศัยอยู่ ลุงยามปิดประตูให้รถผมเข้าอย่างรู้งาน เขาจำผมได้ครับเพราะมารับมาส่งฟรอนท์บ่อยๆ ที่สำคัญช่วยนี้พ่อกับแม่ฟรอนท์ไม่อยู่บ้านเพราะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ ฟรอนท์เลยต้องไปกลับระหว่างคอนโดผมกับบ้านเพราะไม่อยากทิ้งพี่ชายให้อยู่บ้านคนเดียว ดีนะที่เป็นพี่ชายผมถึงยอมให้บ้าง หึหึ ผมขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านลงจากรถแล้วเดินตรงเข้าไปในบ้านก็เจอพี่ฟรานซ์กับพี่ฟอรสต์นั่งอยุ่ที่ห้องรับแขก
"สวัสดีครับพี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์" ผมยกมือไหว้พร้อมกับกล่าวทักทาย
"มาแล้วเหรอ เช้าดีนิ....." พี่ฟรอสต์ทักครับ แอบดุนิดๆ
"นั่งก่อนซิ....เดี๋ยวฟรอนท์ก็ลงมา" พี่ฟรานซ์บอกค่อยรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหน่อย ผลนั่งลงที่โซฟาเดี่ยวตามที่พี่ฟรานซ์บอก
"พี่เท็น....มาถึงแล้วเหรอ เร็วจัง" ฟรอนท์เดินลงมาจากชั้นสอง ส่งเสียงใสถามผมพร้อมกับยิ้มกว้างส่งมาให้ผม ผมก็ยิ้มตอบกลับไป
"อยู่กินข้าวเช้าด้วยกันก่อนนะค่อยไปเรียน" พี่ฟรานซ์ชวนครับ
"ครับ ขอบคุณมากครับ"
"ป่ะพี่เท็น....เราไปที่โต๊ะอาหารกันดีกว่า…. ^_^"
"ฟรอนท์....พอแฟนมาไม่เห็นพวกพี่อยู่ในสายตาเลยนะ" พี่ฟรอสต์พูดครับ
"โหห...พี่ฟรอสต์ก็เว่อไป อย่าให้เห็นว่าตัวเองมีแฟนแล้วลืมน้องบ้างนะ" ฟรอนท์ดุพี่ชายไม่จริงจังนัก
"พี่ว่าไปเราไปกินข้ากันเถอะเดี๋ยวไปเรียนสายนะ" พี่ฟรานซ์ห้ามทัพครับ
เราเดินกันไปที่โต๊ะอาหาร มีอาหารมากมายเรียงรายเต็มโต๊ะไปหมดเหมือนกับอยู่กันเป็นสิบคน ผมเดินมานั่งเก้าอี้ข้างฟรอนท์ส่วนพี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์ก็นั่งฝั่งตรงข้ามครับ แม่บ้านเดินมาตักข้าวใส่จานแล้วเทน้ำใส่แก้วให้กับทุกคน
"ขอบคุณครับพี่อิ่ม" ฟรอนท์พูขอบคุณแล้วยิ้มให้พี่แม่บ้านคนนั้น แล้วเธอก็ยิ้มตอบกลับมา
"ฟรอสต์นายเป็นไงบ้างช่วงนี้เรียนหนักเหรอ ไม่ค่อยกลับมานอนบ้านเลยนะ" พี่ฟรานซ์ถามน้องชาย
"ก็นิดหน่อยครับ....พอดีมีงานต้องทำส่งอาจารย์สองสามชิ้น" พี่ฟรอสต์ตอบ
"อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะพี่ฟรานซ์....พี่ฟรอสต์อาจจะไปติดสาวที่ไหนแล้วไม่ยอมบอกเราสองคนก็ได้ คึคึ" ฟรอนท์พูดหยอกล้อพี่ชายตัวเอง
"เดี๋ยวเถอะ!!.....ถ้าพี่อยู่บ้านเราไม่ได้ออกไปร่าเริงที่ไหนแน่...คอยดู" ผมกลัวขึ้นมาทันที กลัวพี่ฟอรสต์จะห้ามไม่ให้ฟรอนท์ไปหาผมนะครับ
"พี่ฟรานซ์........ดูพี่ฟรอสต์ซิฟรอนท์แกล้งเล่นแค่นิดเดียวเอง ทำยังกะเป็นเรื่องจริง" ฟรอนท์ฟ้องพี่ชายคนโตทันที
"ฟรอสต์....อย่าแกล้งน้อง น้องกลัวคงไม่ได้ออกไปหาเจ้าเท็นนะซิ หึหึ" เอ่อ.....พี่ครับตรงใจผมเลย
"พี่ฟรานซ์!!!...." เสียงดังลั่นโต๊ะอาหาร
"เดี๋ยวฟรอนท์จะไปบอกไอ้อิงค์ว่าไม่ต้องตอบตกลงคบพี่เป็นแฟนซะเลย......เชอะ!!!"
"หึหึ.....พี่ว่าเราคงห้ามอิงค์ไม่ทันแล้วล่ะฟรอนท์" พี่ฟรานซ์พูด เอ๊ะ....มันยังไง?
"อะไรอ่ะ....นี่มีแฟนกันหมดเลยเหรอ?" พี่ฟรอสต์ถามขึ้น
"ฮ่าๆๆๆๆ................."
ทุกคนบนโต๊ะอาหารต่างพากันหัวเราะออกมาเพราะพี่ฟรอสต์ทำหน้าตาตกใจได้ตลกมากครับ
หลังจากเราทานข้าวเช้ากันเสร็จก็ ผมก็บอกลาพี่ชายแฟนทั้งสองแล้วตอนนี้ผมก็กำลังขับไปมหาลัยกันครับ ผมใช้เวลาไม่นานมากก็มาถึงมหาลัยแวะส่งฟรอนท์ที่หน้าคณะครับ
"ฟรอนท์.....วันนี้เลิกกี่โมง?"
"สี่โมงอ่ะ.....พี่เท็นล่ะ?"
"พี่เลิกเที่ยง.....เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่ไปรับที่คณะแล้วเดี๋ยวพี่พาไปกินข้าวนะ"
"อืม.....งั้นฟรอนท์รอที่โต๊ะหน้าคณะนะ" ฟรอนท์ตอบพร้อมกับฉีกยิ้มหวาน
"โอเคครับ....."
"งั้นฟรอนท์ไปก่อนนะ....."
"เดี๋ยวก่อนฟรอนท์.......ลืมอะไรไปไหมครับ หึหึ" ผมพูดเสียงต่ำ
"อะไรอ่ะ.....กระเป๋าเหรอ โทรศัพท์ป่ะ หรือหนังสืออ่ะ?" ^_^* พูดเสร็จก็ยิ้มหน้าทะเล้นใส่ผม ผมเอานิ้วชี้ที่ปากของผมแล้วทำปากจู๋ยื่นหน้าเข้าไปหาฟรอนท์
"ตลอดอ่ะ....." ฟรอนท์ทำหน้ายู่อย่างน่ารักอ่ะครับ อร๊ากกกก....อยากกดแฟน....ในรถแล้วเปิดแอร์จุงเบย....
จุ๊บ........ (อร๊ายยย.......ไอ้เท็นอยากตายปลายสัมผัสประสาทผมยังไม่รับรู้เลยคร๊าบบบ)
"ไม่เอาฟรอนท์.....น้อยไป เอาใหม่นะครับ เอาใหม่" ผมบอกพร้อมกับทำหน้าปัญญาอ่อนใส่แฟนตัวเองอย่างอ้อนวอน
"เอาเยอะไหม?" ฟรอนท์ถามแล้วหน้าอมยิ้มเหมือนกำลังกลั้นขำไว้
"เยอะๆ อ่ะ พี่อยากได้เยอะกว่าคร๊าบบบ" ผมลากเสียงยาว มันยื่นหน้ามาใกล้ผม ผมมองมันอย่างไม่ละสายตา
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จ๊วบบบ.... (ฟินนนนน.....บอกได้คำเดียว)
แต่คนอย่างเท็นหรือจะพอแค่นี้ ไม่มีทางครับเดี๋ยวจะหลุดคอนเซ็ปพี่เท็นสุดหื่นของน้องฟรอนท์ ผมจับท้ายทอยฟรอนท์เพื่อไม่ให้หลบหลีกปากผมได้แล้วปล้นจูบทันที
"อือออออออ....พี่เอ็นนน....."
ผมจูบบดเบียดที่ริมฝีปากบางแบบไม่ได้ล่วงล้ำแต่ไม่ยอมละปากออก ผมจูบบดที่ปากฟรอนท์แล้วเอียงหน้าซ้ายสลับขวาไปมา ริมฝีปากผมขบงับที่ริมฝีปากเล่นอย่างหยอกล้ออยู่อย่างนั้น นานอยู่ครับจนเราหลุดหัวเราะออกมาแต่ผมก็ยังไม่เลิกแกล้งฟรอนท์ อร๊ากกก....พี่ไม่อยากจากแฟนไปไกลเลย..... ที่จริงผมต้องหักห้ามใจตัวเองครับไม่อยากทำมากกว่านี้กลัวหยุดไม่ได้เดี๋ยวน้องไม่ได้เข้าเรียนวันแรกกันพอดี กลัวจะพากันไปเหลวไหลที่คอนโด หึหึ
"พี่เอ็น.....อืม.....ออย" กร๊ากกก....สนุกอ่ะ ไม่คิดว่าจะมีแฟนแบ้วได้ขนาดนี้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ฟรอนท์มันจะต่อยผมนะครับ ผมจำภาพนั้นไม่ได้แล้วตอนนี้มีแต่ความน่ารักของฟรอนท์อยู่ในสมองครับ ไม่คิดว่าตัวเองจะทำเรื่องติ๊งต๊องได้ขนาดนี้ ผมไม่เค๊ย..ไม่เคยเป็นนะบอกเลย ว่าแล้วก็เลิกแกล้งดีกว่าเดี๋ยวแฟนงอน หึหึ
"แฮ่กๆๆๆ.....ไอ้พี่เท็นบ้า ไอ้พี่หื่นกาม...แฮ่กๆๆ"
"ไปเรียนได้แล้วถ้าช้าพี่พากลับคอนโดพี่จริงๆ ด้วย หึหึ" ผมพูดทำหน้าหื่นแล้วขยำที่ก้นนิ่งไม่แรงมาก
"โอ๊ยยยย....มีแฟนทั้งทีก็หื่นซะ!!! ฟรอนท์ไปก่อนนะ" ฟรอนท์พูดไปหน้าแดงไปแล้วลงจากรถทันที เดินไปได้ประมาณห้าก้าวก็หันกลับมายิ้มให้ผมแล้วแลบลิ้นใส่ผม ตายๆๆๆ....ไม่น่ารอดไอ้เท็นมีแฟนอย่างน่ารักเว่ยเห๊ยยยย.....
ผมขับรถมาจอดที่ข้างคณะแล้วเดินไปหาพวกเพื่อนผมที่นั่งรออยู่โต๊ะหน้าคณะครับ พวกมันทำอะไรกันอยู่นะเหรอ เห่าและหอนสาวๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมาครับแต่ก่อนผมก็ทำบ้างถ้านึกอยากสนุกนะ ปกตินั่งนิ่งๆ ก็ได้แล้วครับไม่ยาก สาวๆ ชอบผู้ชายนิ่งมันดูน่าค้นหาดีพวกเธอบอกหลังจากเสร็จกิจกับผม แต่ตอนนี้สถานะของผมเปลี่ยนไปจากโสดเป็นสมรส....เห้ยยย ไม่ใช่ล่ะ เป็นมีแฟนครับ ผมก็ต้องทำตัวซะใหม่ไม่อยากให้ฟรอนท์เสียใจนะ ไม่ได้เป็นคนดีนะครับ แต่เป็นคนเดียวที่รักฟรอนท์มาก มดกัดกันปายย.....
"เห้ยยยย.....ไอ้หล่อ ทางนี้เว่ยย...." เสียงไอ้แม็คตะโกนเรียกผมครับ ผมพยักหน้าตอบกลับไป แล้วเดินเข้าไปนั่งลงข้างไอ้ปอ
"ไง....ไปส่งน้องมาล่ะซิ?" ไอ้ปอถามผม
"แฟนว่ะ!.... ไม่ใช่น้อง หึหึ" ผมตอบมัน
"ถุย.....ตอบได้หล่อมากสาดด...." ไอ้แม็คพูด
"มึงจะไปอิจฉามันทำไมว่ะไอ้เหี้ยแม็ค อยากได้ก็หาเอาแบบมันซักคนดิ" ไอ้กันต์พูดขึ้น
"เห้ยยย....ไอ้ปอ มึงว่าอย่างกูเนี๊ยต้องจึ๊กเขาหรือเขาจึ๊กกูว่ะ?" ไอ้แม็คถามได้ส้นทรีนมากครับ
"ไอ้สัด.....ถามเชี่ยๆ มากครับ มึงเลือกเลย ถ้าอยากรู้ว่าถนัดทางไหนต้องลองทั้งสองทางกูแนะนำ" ดูมันแนะนำซิครับ
"ไอ้เท็น....แล้วมึงรู้ได้ไงว่ะว่ามึงต้องจึ๊กน้องฟรอนท์อ่ะ?"
"ไอ้เชี่ยแม็ค!!!!!" ประสานเสียงด่าด้วยความรัก
"ไปๆ...ไปเรียนได้แล้วสมองมึงจะได้ไม่ว่างมาก" ผมบอกมัน แล้วพวกผมก็เดินขึ้นตึกเพื่อไปเข้าเรียนครับ
12.00 น.
ผมมานั่งทำหน้าหล่อรอรับแฟนแล้วครับ แต่มีตัวเผือกตามติดมาอีกสามครบแก๊งค์เลยครับ พวกมันบอกว่าจะมาเปลี่ยนบรรยากาศดูสาวๆ นิเทศบ้าง ดูแล้วเย็นตาดี ผมนั่งรอฟรอนท์ที่โต๊ะประจำของมัน ผู้หญิงที่นั่งโต๊ะข้างๆ ต่างมองมาที่โต๊ะพวกผมกันเป็นตาเดียว บางคนก็ส่งยิ้มหวานมาเลยครับ แต่ผมไม่สนใจเพราะตอนนี้ตั้งหน้าตั้งตารอแฟนผมอยู่
"พี่เท็น...." มาแล้วครับเสียงนี้ที่คุ้นเคย ผมยิ้มให้ทันที สุขมากไปไหมไม่รู้ ไม่สนใจ ฮ่าๆๆ รู้แต่ว่ายิ้มไม่หยุด
ฟรอนท์เดินเข้ามาหาผมพร้อมกับปริ้นเพราะสองคนนี้เรียนด้วยกันครับ เลยจะตัวติดกันไปไหนก็จะเห็นปริ้นไปด้วยตลอด
"มานานยังอ่ะ อาจารย์เพิ่งปล่อย" ฟรอนท์บอก
"หวัดดีครับพี่ๆ..." ปริ้นทักทายพวกผม
"พี่เท็นรอไอ้อิงค์กับไอ้ดิวก่อนนะมันกำลังมานะ" ผมพยักหน้าตอบ
"มานั่งนี้มาฟรอนท์" ผมตบลงที่นั่งว่างข้างตัวผม มันก็เดินมานั่งตามที่ผมบอก
"อ๊ะๆๆ.....ปริ้นมานี้ครับ มานั่งข้างสามีม่ะ" ไอ้แม็คมันกวนทีนไอ้ปริ้น
"ได้คร้า....สามีคนอื่น" ไอ้ปริ้นมันเล่นตามบทบาทแล้วเดินไปนั่งลงข้างๆ ไอ้แม็ค
"กูว่ามึงสองคนนี่สปีชี่เดียวกันว่ะ น่าจะไปด้วยกันได้นะ ลองดูไหม ฮ่าๆๆๆ" ไอ้กันพูด
"เชี่ย!!!!" ไอ้ปริ้นกับไอ้แม็คประสานเสียงออกมาทำหน้ารังเกียจกันแล้วสั่นขนทันที ฮ่าๆๆๆ
ผมนั่งรอไอ้ดิวกันไอ้อิงค์กันไปก็คุยกันไปจนได้ยินเสียงผู้หญิงกลุ่มนึงพูดขึ้น
(แกๆๆๆ....ข่าวที่เขาว่าพี่เท็น วิศวะ กับพี่ฟรอนท์ นิเทศฯ คบกันเป็นเรื่องจริงเหรอแก นั่งติดกันด้วยอ่ะแก...)
(เออ....นั่นดิ ตายๆๆ ชะนีอย่างพวกเราก็อดดิแก ฉันอุส่าห์จองพี่เท็นตั้งแต่รับน้องล่ะ โคตรเท่อ่ะ)
(หมดสิทธิย่ะ....แก...ฉันก็เล็งพี่ฟรอนท์ตั้งแต่แรกเหมือนกัน ยังแอบดีใจเลยที่ได้อยู่คณะเดียวกับพี่เขาด้วยอ่ะ เสียใจอ่ะแก...)
(นั่นดิ....อีกคนหล่อลากเลือดมากเลย อีกคนก็หล่อใสไอดอลสุดๆ อร๊ายยยย....ฉันหนีไปตายแป๊ป ร้องไห้หนักมาบอกเลย)
(แต่พี่เขาก็ดูเหมาะกันดีเนอะแก.....โอ๊ยยย...อีจิ๊บ จะไม่มีที่ให้ยืนแล้วยังไม่รู้ตัวอีก อีบร้า)
ผมกับฟรอนท์มองหน้ากันแล้วขำที่สองคนนั้นคุยกัน ตลกดีครับ แล้วผมก็ไม่อายที่จะบอกใครๆ ว่าผมสองคนเป็นอะไรกันด้วยครับ
"ไอ้อิงค์ ไอ้ดิว ทางนี้โว๊ยยย....ช้าฉิบ หิวใส้จะขาดแล้ว" ไอ้ปริ้นตะโกนบอกเพื่อน
"เฮีย....หวัดดีครับ ไรอ่ะไม่เห็นไปรับผมมาด้วยเลย งอนนะเนี๊ยะ ชิส์" ไอ้ดิวพูด
"มึงเดินเองไม่เป็นรึไงต้องให้กูไปรับนะ?" ผมถาม
"ช่าย....มึงเป็นง่อยหรือไงไอ้ดิวต้องให้พี่เท็นไปรับอ่ะ" ฟรอนท์พูดต่อ
"โหหหห...ไรว่ะ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ เซ็ง!!!"
ฮ่าๆๆๆๆๆ........
พวกผมหัวเราะกันเสียงดัง แล้วเราก็ขับรถไปกินข้าวที่ร้านไม่ไกลจากมอมากครับ กินกันอิ่มก็ขับรถมากลับมาส่งฟรอนท์ที่หน้าคณะก่อน
"เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วพี่มารับนะ" ผมบอกฟรอนท์
"อืม....ถ้าฟรอนท์เลิกแล้วจะโทรหานะ"
"ครับผม" ^_^
ผมขับรถไปจอดที่คณะของผมแล้วนั่งรอฟรอนท์ที่โรงอาหารของคณะครับ นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ ฆ่าเวลาเพื่อรอกลับพร้อมกันฟรอนท์ครับ วันนี้ผมต้องเอาฟรอนท์กลับคอนโดผมให้ได้เพราะเมื่อวานผมยอมให้กลับบ้านไปแล้ววันนี้ต้องเป็นวันของผมซิ หึหึ ผมนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ
"เท็น....ยังไม่กลับอีกเหรอ" เนยครับ เธอเรียนอยู่คณะเดียวกับผม้วที่สำคัญเธอเป็นดาวคณะผมครับ
"ยังอ่ะเนย....แล้วเนยล่ะ ยังไม่กลับเหรอ" ผมถาม ยังจ๊ะ.....เนยรอเพื่อนนะ
"เนยขอนั่งด้วยคนได้ไหม" เนยบอก
"ได้ซิ.....นั่งได้ ไม่มีใครนั่งนะ" เนยยิ้มส่งมาให้ผมครับ
"เท็นอ่านอะไรอยู่เหรอ?" เนยถาม
"อ่านบนเรียนที่กำลังจะเรียนนะ" ผมตอบ
"เท็นขยันจัง" เนยชมผมครับ
"ไม่หรอกเพราะกลัวไม่เข้าใจนะเลยต้องอ่านก่อน"
ผมตอบแล้วผมกันเนยก็นั่งคุยกันจนเพื่อนเนยมาเธอก็ขอตัวกลับ ผมมองนาฬิกาเหลืออีก 15 นาที ฟรอนท์จะเลิก ผมก็เลยเก็บของแล้วขับรถไปรอฟรอนท์ที่หน้าคณะฟรอนท์ครับ
16.00 ณ คณะ นิเทศฯ
"มาแล้ว.....รอนานไหม?"
"ไม่นานครับ....ฟรอนท์หิวรึยัง?" ผมถาม
"หิวแล้ว พาไปกินข้าวหน่อยนะ" ฟรอนท์พูดบอกผม
"ป่ะไปกินข้าวกัน" ผมบอก แล้วเราก็เดินไปขี้นรถผมที่จอดอยู่
"พี่เท็นๆๆ....รถพี่ฟรานซ์ๆ ฟรอนท์พูดพร้อมกับทำตาโต" ผมขำกับท่าทางตลกมันมากครับ
"ปล่อยพี่เขาไปเถอะน่า...ป่ะไปกินข้าวได้แล้วหิวไม่ใช่เหรอ?" ผมถาม
"โห...ขับรถมามหาลัยน้องไม่โทรมาบอกซักคำ เดี๋ยวกับบ้านก่อนเถอะ เจอดีแน่!!" ฟรอนท์มันบ่นพี่ชายมันคนเดียวครับ
"ฟรอนท์.....วันนี้นอนคอนโดพี่นะ"
"แต่ฟรอนท์ไม่ได้บอกพี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์ไว้อ่ะ"
"เดี๋ยวพี่จัดการเอง" ว่าแล้วผมก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาทันที
Tru.... Tru.......
"สวัสดีครับพี่ฟรานซ์......ขับรถอยู่ใช่ไหมครับ วันนี้ให้ฟรอนท์นอนที่คอนโดผมนะครับ เดี๋ยวผมดูแลให้ ขอบคุณมากครับพี่ สวัสดีครับ" แล้วผมก็วางสายไป
.....
......
"พี่เท็น....ทำไมพี่ฟรานซ์ตอบเร็วจัง?" ฟรอนท์ถาม
"ป่าวตอบนะ....พี่พูดแบบไม่ฟังคำตอบเพราะพี่กลัวพี่ฟรานซ์ไม่ให้ฟรอนท์ไปกับพี่ พี่เลยเปลี่ยนเป็นโทรบอกให้รับทราบแทนนะ หึหึ"
--"!!!
"พี่เท็นนนนน!!!...." เรียกชื่อเสียงสูงมร๊ากกก
***************************************** TBC.
หึหึ....พี่เท็นนี่ตลอดเลยเนอะ
:katai2-1: :katai2-1:
-
:hao4: :hao4: :hao4::ruready :ruready :ruready
คุณ aom2529 มาไวจุง คนแต่งเพิ่มจะอัพเสร็จอ่ะ ขอโทดทีนะจ๊ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่เท็นไม่ค่อยหื่นเลย แต่หื่นมากกกกก
ตามดูแลรับส่งดีขนาดนี้ แล้วเนยจะมามีบทบาทอะไรไหม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หื่นตลอด
-
:-[ ก็น้องฟร้อนท์น่ะน่ารักเกินไป๊
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
โอ๊ยยยย..มันน่ารัก
มันใช่ อยากเจอพี่ฟรานหวานๆ :hao7: :hao7:
-
หวานน้ำตาลหกเลี่ยราดเต็มพื้นไปหมดแล้วเนี่ยคู่นี้ แต่พูดก็พูดนะแต่คู่นี้เขาเสมอต้นเสมอปลายดีจัง
-
หื่นตลอดพี่เท็น
-
o13 พี่เท็นสุดยอดใช้วิธีนี้เลย จะเอาน้องไปนอนด้วย
-
แล้วน้องอิงค์ตอบตกลงกับพี่ฟรานซ์แล้วใช่ป่ะ
-
แล้วน้องอิงค์ตอบตกลงกับพี่ฟรานซ์แล้วใช่ป่ะ
ตอบแล้วค่ะ ในตอนพิเศษ 2 นะจ๊ะ คุณ seaz
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
นังเนยนี้จะมาสร้างความร้าวฉานรึป่าวนะ ชะนีแร่ดดดด
-
แล้วน้องอิงค์ตอบตกลงกับพี่ฟรานซ์แล้วใช่ป่ะ
ตอบแล้วค่ะ ในตอนพิเศษ 2 นะจ๊ะ คุณ seaz
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
ฮ่าๆ ขอบคุณครับ
อ่านเองก็จำไม่ได้เอง สมงสมองไปแล้ว ^^"
-
สวัสดีค่ะ แจ้งข่าวค่ะ
ตอนต่อไปของบ้านพี่เท็นน้องฟรอนท์อาจจะช้านิดนึงนะค่ะ
เมื่อคืนเหนื่อยจนหลับไปไม่ได้เขียนเลยอ่ะ
พรุ่งนี้แน่นอนค่ะ อย่าเพิ่งหายไปไหนนะ รอน้องฟรอนท์พี่เท็นด้วยนะค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามด้วยดีตลอดมาค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:katai4: :katai4: :katai4:
-
แม็คปริ้น เอ๊ะยังไง ฮาๆๆ // รอน้องฟร้อทกับพี่เท็นครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอเสมอจ้า ไม่เป็นไร ขอแค่มาให้ชื่นใจนะ
คิดถึงน้องฟรอน อยากหาคู่ให้พี่ฟรอส จัง
ไม่มีคู่อยุ่คนเดียวอิอิ
-
แม็คปริ้น เอ๊ะยังไง ฮาๆๆ // รอน้องฟร้อทกับพี่เท็นครับ
:L2: :L2: :กอด1: :pig4:
-
รอเสมอจ้า ไม่เป็นไร ขอแค่มาให้ชื่นใจนะ
คิดถึงน้องฟรอน อยากหาคู่ให้พี่ฟรอส จัง
ไม่มีคู่อยุ่คนเดียวอิอิ
แนะนำให้ไปบ้านเฮียทิวก่อนนะค่ะ กำลังเกิดเรื่อง 555+
บ้านน้องฟรอนท์ พี่เท็นมาแน่จ๊ะ ปั่นอยู่ แต่พี่ฟรอสต์นี่เอิ่ม.....ไว้นะ รอดูกันค่ะ
กอดคนอ่าน :กอด1: :กอด1:
-
รอรอ.. :katai5: :katai5: :katai5:
-
:katai5: :katai5:
ติดตามๆๆๆ ต่อไปแน่นอนค่ะ
ทุกเรื่อง ทุกบ้านด้วย
มาต่ออย่างต่อเนื่องนะค่ะ อิอิ :hao3:
-
จะหายก็อิตอนที่แจ้งข่าวบ่อยๆนี่แหละจ้า
-
จะหายก็อิตอนที่แจ้งข่าวบ่อยๆนี่แหละจ้า
55555+ เขาไม่ควรแจ้งใช่ไหมค่ะ เอาแบบหายไปเลยเหรอ
โอ๊ยยยย....คนแต่งปวดใจจุง คนอ่านงอน
ถ้านอนดึกเจอกันนะค่ะ เช้านี้แน่นอน เลยเที่ยงคืนนะค่ะ
กอดคนอ่านแน่นๆ ปลอบใจ :กอด1: :กอด1:
-
มาจิ้มไว้ก่อน กำลังตามอ่านจร้า
>.<
-
เรื่องนี้น่ารักทั้งสองคู่เลยค่ะ
น่ารัก มุ้งมิ้ง อ้อนๆ
-
:call:
-
สวัสดีค่ะ....มาแล้วค่ะพาพี่เท็น น้องฟรอน์มาส่งค่ะ
ขอโทษที่มาช้ากว่าบ้านเฮียวทิวไปหนึ่งวัน
อ่านแล้วชอบกดบวกเป็ดเม้นเป็นกำลังใจให้ดาวด้วยนะ
ทุกกำลังใจมีค่าสำหรับคนแต่งค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
****************************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 26 (เท็น+ฟรอนท์) คุณย่าที่รัก
"พี่เท็น...เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีอ่ะ?"
คำถามมาพร้อมกับยิ้มหวานๆ เปลี่ยนใจไม่อยากกินข้าวแต่อยากกินคนถามแทน อร๊ากกกก....ผมหื่นไปไหมคร๊าบบบบ ผิดเหรอที่ผมทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งอยากได้ ฟรอนท์มาครอบครอง ผมยิ้มกลับไปให้ฟรอนท์
"พี่กินฟรอนท์แทนข้าวได้ป่ะ ท่าจะอร่อยกว่าข้าวอีก" หื่นๆๆๆ ขึ้นหน้าเลย
"พี่เท็น.....พอก่อน เลิกหื่นแป๊ป ฟรอนท์หิวข้าว" ฟรอนท์พูดอายๆ
"ก็ฟรอนท์อย่าทำตัวน่ารักบ่อยซิ.....ทำงี้พี่ลำบากนะครับ"
"ทำอะไรพี่เท็น....ฟรอนท์ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" ฟรอนท์พูดพร้อมกับทำหน้ายู่ใส่ผมอย่างน่ารักอ่ะ บอกเลย
"ฟรอนท์.....เลิกทำหน้าแบบนี้ด่วนเลย พี่ขอร้อง" ผมพูดเสียงเครียด
"ทำไมอ่ะ.....น่าาเกลียดมากเหรอ พี่เท็นไม่ชอบให้ทำหน้าแบบนี้เหรอ แต่ฟรอนท์ทำกับพี่ชายบ่อยๆ พี่ชายชมว่าน่ารักอ่ะ ฟรอนท์ไม่น่ารักเหรอ?"
ป๊าดดดด.....แฟนผม ทำตัวน่ารักให้แฟนลำบากใจยังไม่รู้ตัวอีก อร๊ากกกก.....เท็นจะทนไหวไหมครับพ่อคร๊าบบบบ.....ผมเริ่มจะหมดความอดทนในความน่ารักของฟรอนท์ล่ะครับ ขืนทำอย่างนี้บ่อยๆ ผมตายคาอกน้อยๆ ของฟรอนท์แน่
"เปล่าครับ.....แต่มันน่ารักมากกกก.....พี่กลัวใจตัวเองนะ?"
"เฮ่อๆ มีแฟนหื่นฟรอนท์ก็คงต้องทำใจ คึคึ" คืออารมณ์อยากจอดรถแล้วจูบมันให้หายหมันเขี้ยวซะทีสองที บร่ะ.....จะน่ารักไปไหนครับ
"แล้วตกลงเราจะไปกินข้าวที่ไหนกันอ่ะ?"
"เดี๋ยวพี่พาไปกินที่ห้างเนอะ อยากดูหนังด้วยไหม? เดี๋ยวพี่จะพาไปดู"
"ไปๆๆๆ ไม่ได้ดูหนังนานแล้ว อยากดูเรื่อง.....อ่ะ?"
"ได้คร๊าบบบ....." ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปขยี้หัวเบาๆ ฟรอนท์ยิ้มยีงฟันให้ผม
ตอนนี้อะไรก็มองเป็นฟรอนท์ไปหมด สงสัยผมจะเป็นโรคฟรอนท์ลิซึ่มซะแล้ว ผมอยากอยู่ด้วยตลอดไม่อยากห่างเลยนะถ้าทำได้แต่ต้องเกรงใจพี่แฟนเอามากๆ เพราะยิ่งเขาใจดีกับผมเท่าไหร่ ผมก็ต้องดูแลน้องเขาอย่างดีที่สุดเลยครับ แต่ถึงไม่มีเรื่องของพี่ชายจอมหวงผมก็ดูแลฟรอนท์อยู่แล้ว ก็แฟนผมทั้งคนนิ
ครืดดดดด...... ครืดดดดด.......
"สวัสดีครับย่า......" ย่าผมโทรมาครับ
"เท็น....อยู่ไหนลูก? ไม่มาหาย่าบ้างเลย ย่าคิดถึงนะครับ"
"เท็นขับรถอยู่ครับย่า.....พ่อกับปู่ล่ะครับ?"
"ไม่อยู่ลูก....ไปสิงค์โปรสองวันครับมะรืนถึงจะกลับ" ฟังเสียงย่าพูดรู้เลยครับว่าคงจะเหงามาก ผมหันไปมองหน้าคนข้างๆ ที่กำลังมองผมอยู่ตาแป๋ว
"งั้นเดี๋ยวเท็นไปหานะครับ ย่ารอเท็นนะครับ ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเท็นไปถึงแน่ครับ" ผมบอกย่า
"ครับลูก....ไม่ต้องขับรถเร็วนะครับเท็น ย่าเป็นห่วงเดี๋ยวย่าทำของโปรดไว้รอเท็นนะลูก" ย่าเป็นแบบนี้กับผมเสมอ หลังจากแม่ผมจากไปย่าก็คอยดูแลผมไม่เคยขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย
"ครับย่า....ย่ารอเท็นนะครับ สวัสดีครับ" ผมวางสายแล้วหันไปมองเด็กข้างๆ
"พี่เท็น....พี่เท็นไปหาย่าก็ได้นะ วันหลังเราค่อยไปดูหนังกันก็ได้ เดี๋ยวฟรอนท์ให้รถที่บ้านมารับก็ได้พี่เท็นจะได้รีบไปหาย่าไง"
"ฟรอนท์ไปกับพี่นะ.....ไปหาย่ากับพี่ได้ไหมครับ?"
"เออ.....คือ...คือจะดีเหรอพี่เท็นให้ฟรอนท์ไปด้วยนะ?"
"ดีซิ....ดีที่สุดเลยแหละ ฟรอนท์ไปกับพี่นะ?" ผมบอกฟรอนท์
"อืม......ไปกัน ไปหาย่าพี่เท็นกัน ฟรอนท์ไปด้วย" ฟรอนท์พูดพร้อมกับยิ้มอ่อนโยนให้ผม
ไม่ต้องสงสัยเลยครับ ว่าทำไมผมถึงได้รักคนๆ นี้ จากภายนอกที่เขาพยายามสร้างเกราะขึ้นมาปกปิดตัวเองว่าเป็นเพ็กก้าวร้าว แต่ที่จริงไม่ใช่เลย ครอบครัวของเขาเลี้ยงเด็กคนนี้มาดีมาก มากซะจนผมไม่กล้าปล่อยมือเด็กคนนี้ให้เดินจากไป ผมเอื้อมมันไปจับมือฟรอนท์ขึ้นมาจูบลงที่มือเบาๆ แทนคำขอบคุณ ฟรอนท์ยิ้มตอบกลับมาโดยไม่พูดอะไร ผมเข้าใจดีครับว่าเขาต้องการบอกอะไรกับผม
ผมขับรถต่ออีกไม่นานก็มาถึงบ้านของพ่อผม ซึ่งมีปู่ ย่าและพ่ออยู่ด้วยกันในบ้านหลังนี้ครับ ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดในโรงรถของบ้าน ย่าเดินยิ้มออกมารับผมเหมือนทุกครั้ง ยิ้มอย่างอบอุ่นที่ดูแล้วอุ่นว๊าบขึ้นมาที่ใจเบาๆ
"ป่ะ....ถึงแล้วครับ ลงไปหาย่ากันนะ ย่าพี่ใจดีมากๆ" ผมบอกฟรอนท์เพื่อไม่ให้ฟรอนท์เกร็งมาก
"สวัสดีครับย่า" ผมยกมือไหว้แล้วเดินเข้าไปรับกอดอันอบอุ่นที่ย่าอ้าแขนรอให้ผมเข้าไปรับกอดนั้น
"สวัสดีครับ.....หลานรักของย่า"
ฟอดดดดด........
"อ้าวว.....แล้วหนุ่มน้อยน่ารักคนนี้ใครกันเนี๊ยะ" ย่าผมมองไปทางฟรอนท์แล้วถามขึ้น
"สวัสดีครับคุณย่า....ผมชื่อฟรอนท์ครับ"
"ตายจริง....มานี่มาให้ย่ากอดหน่อย น่ารักนะเรา"
ฟรอนท์เดินเข้ามาให้ย่าผมกอดตามที่ย่าต้องการ ผมกับฟรอนท์มองหน้ากันแล้วยิ้มให้กันครับ ฟรอนท์คงจะรู้สึกเหมือนกับผมครับ
"หิวข้าวไหมครับ...ย่าทำอาหารไว้เพียบเลย ไปกินข้าวด้วยกันนะครับ"
ย่าผมพูดกับฟรอนท์ครับ พร้อมกับเดินกอดฟรอนท์เข้าไปในบ้าน ลืมหลานรักอย่างผมไปเลยครับ หึหึ หัวเน่าทันที แต่ผมยอมนะถ้าย่าจะรักฟรอนท์เพิ่มอีกคน ผมเดินตามคนที่เพิ่มเจอกันแต่ทำเหมือนกับรู้จักกันมานานซะงั้น
"เท็นครับ ฟรอนท์ด้วยลูก ไปล้างมือก่อนนะครับค่อยมาทานข้าวกัน"
"ครับ, ครับ" พวกผมตอบย่าแล้วเดินไปห้องน้ำบนห้องผมครับ
"ย่าพี่ใจดีไหม?" ผมถาม
"มร๊ากกกก.....ขอเป็นหลานอีกคนได้ม่ะ อยากเป็นอ่ะ คึคึ"
"ได้ซิ.....ย่าคงดีใจมากถ้าฟรอนท์มาเป็นหลายย่าอีกคน เพราะฟรอนท์ออกจะน่ารัก" ผมบอก
เราล้างมือ ล้างหน้าเรียบร้อยก็เดินลงไปที่โต๊ะอาหาร ย่าทำอาหารเยอะมากเลยครับ คงจะดีใจที่ผมกลับมาบ้าน แล้วยังพาเด็กน่ารักมาฝากอีกคน หึหึ
"มาลูก.....มานั่งกินข้าวกัน" ย่าผมพูดพร้อมกับยิ้มให้เราสองคน
"กินเยอะๆ นะครับ ย่าทำสุดฝีมือเลยนะ"
"ครับ.....ฟรอนท์จะกินให้เยอะๆ เลยครับ"
"ครับ....งั้นลองชิมจานนี้ดูนะ ของโปรดตาเท็นเขานะ" ย่าตักปลาหมึกผัดไข่เค็มใส่จานให้ฟรอนท์ครับ
"ขอบคุณครับ....คุณย่า"
"เรียกย่าอย่างเดียวก็ได้ลูก...." คือเป็นย่าหลานกันไปแล้วเรียนร้อยครับ
เรากินข้าวกัน คุยกันไปส่วนมากจะเป็นย่าที่คุยกับหลายคนใหม่ครับ ลืมหลานคนเก่าที่รักมากสนิทเลยครับ เรากินอิ่มกันแล้วก็มานั่งดูสารคดีเป็นเพื่อนย่าครับ ย่าชอบดู
"พี่เท็น.....ฟรอนท์อยากเข้าห้องน้ำ"
"ไปเข้าบนห้องพี่นะครับ ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม?" ผมถาม
"ไม่ต้อง....ฟรอนท์ไปเองได้ พี่เท็นอยู่คุยเป็นเพื่อนย่าเถอะ" ฟรอนท์ยิ้มแล้วก็เดินขึ้นไปบนห้องผม
"เท็นลูก.....เท็นมีอะไรจะบอกย่าไหม?" ผมชะงักไปเลยครับแล้วมองไปที่ย่าของผม ท่านยิ้มให้ผมกับ คำถามที่กำลังถามผมทำเอาผมต้องตัดสินใจเพราะยังไงสักวันก็ต้องรู้ผมเลือกที่จะพูดออกไปมากกว่าเก็บไว้ครับ
"ย่าครับ......เท็น" ผมโผลเข้ากอดย่าผมไว้แน่น
"อืม.....ฟรอนท์เป็นแฟนหลานใช่ไหม?" อึ้งเลยครับ ย่ารู้ทุกเรื่องของผมจริงๆ
"ถ้าเท็นบอกว่าฟรอนท์เป็นคนที่เท็นรัก ย่าจะว่ายังไงครับ?"
"ย่าจะว่ายังไงได้ล่ะ.....เท็นรักใครย่าก็รักด้วยอยู่แล้ว ย่าอยู่ข้างๆ เท็นเสมอนะลูก"
"ย่าครับ......"
ผมน้ำตาไหลออกมาอย่างหยุดไม่อยู่ ย่าเป็นคนที่เข้าใจผมเสมอ ให้ความรักผมเสมอ และอยู่ข้างผมเสมอไม่ว่าผมจะเศร้าหรือจะสุขย่าจะค่อยให้กำลังใจและอยู่ข้างๆ ผมเสมอ เหมือนกับตอนนี้ที่ย่าก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม ผมรักผู้หญิงอยู่สองคนในโลก คนแรกคือแม่ที่ใหักำเนิดผม เลี้ยงผมมาจน..... คนที่สองคือย่าผมครับ อย่างที่เห็นนี่แหละย่าเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับผมเสมอ
"ร้องไห้ทำไมเท็น.....ยิ้มซิลูก เดี๋ยวน้องลงมาเห็นจะอายน้องเขานะ โตแล้วยังขี้แยอีก"
"ย่าครับ.....ขอบคุณย่ามากนะครับที่อยู่ข้างเท็นเสมอ" ผมพูดด้วยเสียงสั่นเครือพร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลลงอย่างไม่มีวันหยุด
"ย่าก็ขอบคุณเท็นนะลูก....ที่เกิดมาเป็นหลายของย่าครับ"
ฟอดดดดดด........
"หนูฟรอนท์น่ารักดีเนอะ....ย่าชอบจัง พามาหาย่าบ่อยๆ นะเท็น"
"ได้ครับย่า....เท็นจะพามาหาย่าบ่อยๆ ครับ เดี๋ยวเท็นไปส่งน้องที่บ้านแล้วเดี๋ยวเท็นมานอนเป็นเพื่อนย่านะครับ ย่าจะได้ไม่เหงาครับ"
"ชวนน้องนอนที่นี่ซิตาเท็น....ย่าจะได้คุยกับน้องนานๆ ดีไหม?"
"ย่ารักฟรอนท์มากกว่าเท็นแล้วเหรอครับ? เท็นเสียใจนะเนี๊ยะ" ผมแกล้งพูดหยอกย่าผม
"ใช่จ๊ะ.....ก็หนูฟรอนท์น่ารัก ตัวเล็กกว่าเท็นตั้งเยอะแนะ กอดก็ตัวนุ่มๆ ย่าชอบนะ" ย่าพูดแล้วยิ้ม
"ย่าก็ลองชวนฟรอนท์ซิครับ รับรองฟรอนท์ไม่กล้าขัดใจย่าแน่ๆ หึหึ"
"นั่นไง.....น้องลงมาแล้ว" ย่าพูด
"ฟรอนท์.....มานี่ลูกมาหาย่าหน่อยครับ" ฟรอนท์เดินมาอย่างว่าง่าย จะทำอะไรก็ตามแต่ฟรอนท์จะยิ้มรับเสมอครับ
"มานั่งข้างๆ ย่าครับ"
"ครับย่า.....ย่ามีอะไรกับฟรอนท์รึเปล่าครับ?"
"วันนี้ฟรอนท์นอนกับพี่เท็นเป็นเพื่อนย่าได้ไหมครับ? ย่าอยู่คนเดียว พ่อพี่เท็น ปู่พี่เท็นก็ไม่อยู่เป็นเพื่อนย่าเลย ทำแต่งานกันหมดเลยครับ"
"เอ่อ.....คือ....จะดีเหรอครับ" ฟรอนท์หันมาขอความเห็นจากผม ผมพยักหน้าให้ฟรอนท์ไปครับ
"ดีซิลูก....ย่าอยากให้ฟรอนท์นอนที่นี่นะครับ" ย่าบอก
"ครับๆ ได้ครับย่า" ฟรอนท์ตอบ
เรานั่นคุยเป็นเพื่อนย่าจนถึงสองทุ่ม ย่าผมก็ของตัวขึ้นไปนอนครับ ก่อนขึ้นไปย่าก็หอมผมกับฟรอนท์ ฟรอนท์ดูตกใจนิดๆ ครับที่อยู่ๆ ย่าก็หอมฟรอนท์ หลังจากย่าขึ้นไปนอนผมกับฟรอนท์ก็ขึ้นห้องบ้างครับ ฟรอนท์นอนห้องผมนั่นแหละครับจะให้ไปนอนที่อื่นได้ยังไง ผมให้ฟรอนท์เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วผมก็เตรียมชุดของผมไว้ให้ เป็นชุดที่ผมใส่ไม่ได้แล้วเพราะมันเล็กมากครับ ผมโตเร็วนะครับ พอฟรอนท์ออกมาผมก็เข้าไปอาบน้ำต่อ พออาบเสร็จผมก็ออกมาใส่เสื้อผ้าหน้าตู้เสือผ้า แต่ยังนอนไม่ได้ครับเพราผมยังไม่แห้ง
"พี่เท็น.....มานั่งนี่ซิ" ฟรอนท์เรียกผมพร้อมตบลงที่ปลายเตียงเบาๆ ผมเดินไปนั่งลงตามที่ฟรอนท์บอก
"มา....หันหลังมาเดี๋ยวฟรอนท์เช็ดผมให้" มือนุ่มๆ บรรจงเช็ดผมให้ผมอย่างเบามือ จนผมแห้งแล้วครับ
"สบายไหมเสร็จแล้ว....." เสียงสดใสบอกผม
"ป่ะ....ไปนอนครับ เดี๋ยวพี่ปิดไฟก่อนนะ" ฟรอนท์ลงไปนอนอย่างว่าง่าย
ผมเดินไปปิดไฟแล้วเดินกลับมาที่เตียง ลงไปนอนข้างๆ ฟรอนท์แล้วรวบตัวฟรอนท์มากอดไว้ในอ้อมกอดของผม คนตัวเล็กขยับเข้าชิดอกอย่างรู้หน้าที่
ฟอดดดดด......
ผมหอมฟอดที่แก้มนุ่ม
จุ๊บ................
ผมจูบลงเบาๆ ที่หน้าผาก
"ขอบคุณนะครับฟรอนท์.....ที่มาหาย่าเป็นเพื่อนพี่วันนี้นะครับ
"ย่าพี่เท็นใจดี.....ฟรอนท์โชคดีที่ได้มารู้จักกับท่าน"
"พี่รักฟรอนท์ ย่าพี่ก็รักฟรอนท์เหมือนกันนะครับ"
"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็น....แต่รักย่าพี่เท็นมากกว่า คึคึ"
"ได้ไงอ่ะ.....รักพี่น้อยกว่าได้ไง?"
"คึคึ ล้อเล่นนะ....ฟรอนท์รักพี่เท็นที่สุด" ^_^*
ผมจับหน้าฟรอนท์ขึ้นมารับจูบที่นุ่มนวลและอ่อนโยนของผมครับ จูบที่ค่อยๆ บรรจงจูบอย่างทะนุถนอม สัมผัสปากนุ่มที่พูดหวานๆ ให้ผม ผมจูบแบบไม่ล่วงล้ำแต่เป็นจูบที่ล้ำค่าที่สุดสำหรับผมตอนนี้ครับ
จุ๊บ.......
"Good night ครับ"
จุ๊บ..........
"กู๊ดไนท์ครับพี่เท็น"
************************************** TBC.
ขอบคุณที่ติดตาม. ขอบคุณที่ชอบนิยายเราค่ะ
เขียนแล้วอบอุ่นที่หัวใจเบาๆ อยากมีอย่างนี้บ้างอ่ะ หึหึ
-
คุณย่าใจดีไฟเขียว เหลือคุณพ่อกับคุณปู่
-
น่ารักที่สุดเลย
-
น่ารักกกกกกก :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
โอ๊ยยย ฟินน่าเร่
-
เปิดเขียวตลอดไหมเนี่ย 555
-
น่ารักจังอะ :haun4: :haun4: :haun4:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
:-[ หวานจนน้ำตาลตกสะเก็ด..555
-
:mew1: คุณย่าน่ารักมาก ได้กองเชียร์ฟรอนท์มาอีกหนึ่งแระ
-
เท็นฟรอนท์น่ารักอ่าาาาาาาาาาาาาาา
คุณย่าก็น่ารัก
:mew1: :mew1: :mew1:
-
น้องฟรอนท์น่ารัก ใครเห็นใครก็รัก คุณย่ายังโอเคเลย ผ่านไปได้อีกด่านแล้ว สู้ๆนะพี่เท็นน้องฟรอนท์
คู่นี้เค้าใสๆ น่ารักเวอร์สสสสสสอ่ะ
-
เห็นชื่อตอนแล้วแอบหวั่นๆ กลัวว่าคุณย่าจะโหด ^^
ตอนนี้ก็เหลือคุณปู่ กับคุณพ่อสินะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig2: :pig2:
สวัสดียามเช้าค่ะ....อากาศน่านอนสุดๆ 555+ มาอัพตอนต่อของพี่ฟรานซ์กับน้องอิงค์ให้แล้วนะค่ะ
น่ารักกันไป....พี่ฟรานซ์ที่แสนจะอบอุ่นคนนี้
อ่านให้สนุกนะค่ะ คนอ่านชอบ คนเขียนก็ดีใจค่ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
**********************************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 5 (ฟรานซ์+อิงค์) เธอเป็นแฟนฉันแล้ว
"ฮัลโหล.....อิงค์ พี่กำลังจะออกจากบ้านนะครับ แต่งตัวรอได้เลยนะ"
"ครับๆ.....เดี๋ยวผมจะรีบแต่งตัวเลยครับ"
"อิงค์.....ไม่ต้องรีบขนาดนั้นครับ พี่จะจอดรถรอที่เดิมนะครับ"
"ครับๆ...."
ผมกับอิงค์เราเป็นแฟนกันแล้วครับ หลังจากที่ผมร้องเพลงสารภาพรักไป หึหึ ใครจะคิดล่ะว่าผมจะทำอะไรอย่างนั้นออกไป ตอนแรกผมหวั่นๆ ครับ กลัวว่าจะได้กินแห้วเหมือนกัน แต่โชคดีที่น้องให้โอกาสผม เรื่องที่เราคบกับยังไม่มีใครรู้ครับ เพราะผมยังไม่ได้บอกใครมีโอกาสเหมาะผมจะบอกแน่ครับ ผมอยากคบกันอย่างเปิดเผยอิงค์จะได้สบายใจ คบกันแบบหลบๆ ซ่อนๆ ผมว่ามันไม่สนุกหรอกครับ เพราะเรื่องนี้ผมถือว่าเป็นการให้เกียรติคนที่ผมคบด้วยครับ
ตอนนี้ผมกำลังจะไปรับอิงค์ที่บ้านเพื่อไปส่งที่มหาลัยครับ ทำหน้าที่แฟนอย่างนี้ก็แอบตื่นเต้นเล็กน้อยครับ เพราะผมไม่เคยทำมาก่อน เคยแต่ขับรถไปส่งฟรอนท์ที่มหาลัยเท่านั้นครับ ผมใช้เวลาไม่นานก็ขับมาจอดที่หน้าบ้านของอิงค์ครับ
ปี๊นๆๆๆๆ
ผมบีบแตรเสียงไม่ดังมากเพื่อให้อิงค์รู้ว่าผมมาถึงแล้ว ผมรอไม่ถึงห้านาทีอิงค์ก็เปิดประตูออกมา เดินก้มหน้าดูทางมาเลยครับ คงยังทำตัวไม่ถูกนะครับ หึหึ บ่งบอกความเป็นตัวตนของอิงค์มากครับ อิงค์เปิดประตูรถเข้ามานั่งพร้อมกับปิดประตู
"สวัสดีครับ.....พี่ฟรานซ์" อิงค์ยกมือไหว้ผม
"ครับ....สวัสดีครับ" ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปคาดเข็มขัดให้อิงค์ อิงค์เกร็งตัวนิดหน่อยครับ
"ไปกันเลยเนอะ.....เดี๋ยวสาย" ผมบอก
"ครับ......"
ผมขับรถไปเรื่อยๆ รู้สึกว่าอิงค์นั่งไม่ค่อยสบายตัวเพราะนั่งเกร็งตัวตรงเลยครับ หึหึ ผมอดขำไม่ได้เลยต้องขำออกมา
"หึหึ......."
"พี่ฟรานซ์....ขำอะไรเหรอครับ?" อิงค์ถาม
"พี่ขำอิงค์นะ เกร็งมากเลยเหรอเวลาอยู่กับพี่?"
"เออ....คือๆ ผม..."
"ไม่ต้องเกร็งครับ ทำตัวตามสบาย หรือพี่หน้าดุใส่อิงค์หรือเปล่า?"
"เปล่าๆๆ....ครับ พี่ฟรานซ์ไม่ได้ทำหน้าดุครับ แต่......"
"แต่....อะไรครับ?" ผมถาม
"ผมยังไม่ชินนะครับ เลยทำตัวไม่ถูก"
"หึหึ อิงค์ก็ทำตัวปกตินั่นแหละครับ ทำตัวเหมือนเดิม แต่พี่อยากขออะไรหน่อยนะครับ"
"อะ...อะ....อะไรเหรอครับ?"
"พี่อยากให้อิงค์เลิกไหว้พี่ได้แล้วครับ เราเป็นแฟนกันแล้วนะ ทักทายธรรมดาก็ได้ครับ"
"เออ....จะดีเหรอครับ พี่อายุมากกว่าผม?"
"ไม่เป็นไรครับ....พี่รู้สึกห่างเหินถ้าอิงค์ยังไหว้พี่อยู่อย่างนี้นะครับ"
"เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ...."
"อ่อ....อีกเรื่องนึงครับ ถ้าพี่ทำให้อิงค์ไม่สบายใจหรืออยากให้พี่ทำยังไงตอนเราคบกันอิงค์บอกพี่ได้เลยนะครับ บางทีพี่อาจจะไม่รู้หรืออาจทำให้อิงค์ไม่สบายใจ อิงค์บอกพี่ได้เลยนะครับ"
"ครับๆ.....ผมจะบอกครับ"
"อิงค์ครับ.....เปลี่ยนจากแทนตัวเองว่า "ผม" เป็นชื่ออิงค์ได้ไหมครับ พี่ว่าน่ารักกว่าเยอะเลยครับ" อิงค์ก้มหน้าใหญ่เลยครับ คงจะอายหน้าแดงถึงหูเลยครับ
"ได้ครับ...ผมจะ...เห้ยยย!!! อิงค์จะใช้ชื่อแทนตัวเองครับ"
"ดีมากครับ..." ผมพูดแล้วยิ้มให้อิงค์
ผมขับรถมาส่งอิงค์ที่มหาลัย วันนี้รถไม่ติดครับเลยมาถึงเร็ว ผมขับมาจอดที่หน้าคณะของอิงค์ อิงค์หยิบหนังสือแล้วเตรียมตัวกำลังจะลงจากรถ
"อิงค์....เดี๋ยวพี่มารับตอนเย็นนะครับ เลิกเรียนกี่โมงครับ?"
"วันนี้เลิกห้าโมงครับ" อิงค์ตอบ
"อิงค์รอพี่ได้ไหม? พี่เลิกงานห้าโมงน่าจะมาถึงห้าโมงครึ่งไม่เกินจากนี้ครับ"
"ถ้าพี่ฟรานซ์ลำบาก อิงค์กลับบ้านเองก็ได้นะครับ"
"ไม่เป็นไรครับ....พี่จะรีบทำงานให้เสร็จจะได้มารับแฟนกลับบ้าน อิงค์รอพี่นะครับ"
"เออ....ครับๆ งั้นอิงค์ไปเรียนก่อนนะครับ"
"ครับ....ตั้งใจเรียนนะ"
"ครับๆ..."
แล้วอิงค์ก็เดินขึ้นตึกไปเรียน ผมขับรถออกมาก็ผ่านหน้าคณะของฟรอนท์ครับ ป่านนี้น่าจะถึงแล้วมั้งเพราะเจ้าเท็นมารับที่บ้านครับ ผมเลยมีโอกาสได้ไปรับอิงค์ที่บ้าน ตอนนี้ก็สบายหน่อยมีคนมาดูแลน้องผมแล้วแต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้อยู่ดี ทำได้แค่รอดูอยู่ห่างๆ นะครับ เจ้าเท็นก็ดูรักน้องผมดี คอยทำนู้นทำนี่ให้ไม่ขาด แต่ก็ต้องดูกันต่อไปครับ ผมขับรถตรงมาที่บริษัท รถไม่ติดมากมาถึงบริษัทก็ทันเวลางานพอดีครับ
"คุณษา....วันนี้ผมมีงานอะไรบ้างครับ เอามาให้ผมทั้งหมดเลยนะครับ ผมจะรีบดูเอกสาร"
"ค่ะ....คุณฟรานซ์ เดี๋ยวษาถือไปให้ในห้องนะค่ะ" เลขาผมตอบ
"ขอบคุณครับ"
ผมนั่งทำงานดูเอกสารไปเรื่อยๆ ครับ วันนี้ผมไม่มีประชุมเลยมีเวลาเคลีย์งานที่ค้างอยู่ ผมมีโครงการใหม่ที่ต้องยื่นเสนอในห้องประชุมครั้งหน้าแต่ผมทำเกือบเสร็จแล้วครับ เหลือเก็บรายละเอียดนิดหน่อยครับ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ผมนั่งเซ็นเอกสารต่างๆ รวมถึงทำเอกสารเกี่ยวกับสถานที่เที่ยวที่จะพาพนักงานไปเที่ยวพักผ่อนประจำปีครับ ผมนั่งมองแล้วยิ้มกับเอกสารชุดนี้เพราะเป็นที่ๆ ผมมีความทรงจำดีๆ เป็นที่ๆ ผมได้คบกับอิงค์เป็นแฟน และมีความทรงจำดีๆ อีกหลายๆ อย่าง ถ้าผมมีโอกาสจะพาอิงค์ไปที่นี่อีกครับ
ผมนั่งเซ็นเอกสารไปเรื่อยๆ ก็ใกล้ถึงเวลาเลิกงานแล้วครับ แล้วงานผมก็ทำเกือบเสร็จแล้วด้วย เหลือแค่เซ็นอนุมัติงานอีกสองสามเรื่องก็เสร็จครับ
ก๊อกๆๆๆๆ
"คุณฟรานซ์ค่ะ วันนี้ไม่มีเอกสารเพิ่มแล้วค่ะ" เลขาผมเดินเข้ามาบอก
"ขอบคุณมากครับคุณษา ถ้าคุณงานเสร็จแล้วก็กลับบ้านได้เลยนะครับ"
"ค่ะ...." เธอตอบแล้วเดินออกไป
ผมเก็บของเข้ากระเป๋าแล้วปิดคอมพิวเตอร์เสร็จก็เดินไปยังรถที่จอดอยู่ทันที กลัวอิงค์จะรอนานนะครับ ผมใช้เวลาขับรถไม่นานก็ขับมาถึงหน้าคณะของอิงค์
Tru...... Tru........ Tru........
"ครับ....พี่ฟรานซ์"
"อิงค์.....พี่มาถึงแล้ว อิงค์อยู่ไหนครับ?"
"รอแป๊ปนะครับ เดี๋ยวอิงค์จะลงไปเดี๋ยวนี้เลยครับ"
สิ้นเสียงพูดก็ตัดสายไปทันทีคงจะรีบวิ่งมาหาผมตามเดิมครับ หึหึ พูดยังไม่ทันขาดคำ วิ่งมานู้นแล้วครับ
"พี่ฟรานซ์.....รอนานไหมครับ?"
"พี่จะรอนานได้ไง....เพิ่งวางสายจากอิงค์เมื่อกี้ อิงค์ก็วิ่งมาแล้วหอบแบบนี้นะ"
"อิงค์กลัวพี่จะรอนานเลยรีบวิ่งลงมานะครับ"
"คราวหน้าคราวหลังไม่ต้องวิ่งเร็วแบบนี้นะครับ พี่รอได้"
"แฮะๆๆๆ ครับ คราวหน้าจะไม่วิ่งล่ะเหนื่อยเหมือนกัน" อิงค์พูดพร้อมกับยิ้มไปด้วย
"งั้นเราไปกันเลยเนอะ...เออ....อิงค์หิวข้าวไหม พี่พาไปกินข้าวก่อนดีไหม?"
"ไม่เป็นไรครับ....พอดีว่านี้อ้อนอยู่บ้านคนเดียว อิงค์ต้องกลับไปอยู่เป็นเพื่อนน้องนะครับ"
"อย่างนั้นหรอกเหรอ"
"พี่ฟรานซ์หิวไหมครับ ไปทานข้าวบ้านอิงค์ก็ได้ อิงค์อยู่กับอ้อนสองคน อ้อนชอบทำกับข้าวเยอะครับ"
"พี่ไปได้เหรอ?"
"ได้ซิครับ....ได้ อ้อนต้องดีใจแน่ๆ"
"งั้นพี่ไม่เกรงใจนะอยากอยู่กับอิงค์นานๆ นะ"
ผมพูดพร้อมกันยิ้มให้อิงค์ อิงค์หน้าแดงขึ้นทันทีเลยครับ คงต้องปรับตัวอีกนานทีเดียว ผมขับรถมาที่บ้านของอิงค์มาถึงน้องสาวอิงค์ก็วิ่งออกมาจากบ้านแล้วเปิดประตูออกมา น้องอ้อนหน้าตาน่ารักดีครับ ตัวเล็กๆ ขาวๆ ผมยาวๆ ดูสดใสจากรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าเธอครับ ผมจอดรถไว้ข้างนอกแล้วลงจากรถพร้อมกับอิงค์
"อร๊ายยยย....พี่อิงค์ พาพี่เขยมาด้วยย....."
"อ้อน....พูดจาดีๆ ซิ เราเป็นผู้หญิงนะ" อิงค์ดุน้อง
"สวัสดีค่ะ....หนูชื่ออ้อนค่ะ เป็นน้องพี่อิงค์ค่ะ" เธอแนะนำตัวโดยไม่สนใจที่อิงค์พูดเลยครับ
"สวัสดีครับ.....พี่ชื่อฟรานซ์ครับ....เป็น....."
"แฟนพี่อิงค์....คริคริ หนูรู้แล้วค่ะ" เธอตอบแทนผมครับ
"ไปค่ะๆๆ...พี่อิงค์ พี่ฟรานซ์ อ้อนทำอาหารไว้เพียบเลย อยู่ทานข้าวด้วยกันนะค่ะ ถ้าอ้อนรู้ล่วงหน้าว่าพี่ฟรานซ์จะมาอ้อนจะทำให้เยอะกว่านี้อีกค่ะ" เธอพูดดูมีความสุขมากครับจนผมอดยิ้มตามไม่ได้
"ไปครับ....พี่ฟรานซ์ เข้าไปในบ้านกันดีกว่า" อิงค์พูด
เราสามคนเดินเข้าไปในบ้าน บ้านของอิงค์ไม่เล็กครับแต่ไม่ถึงกับใหญ่มาก มีสวนและต้นไม้รอบบ้านดูร่มรื่นดีครับ เสียงเจื้อแจ้วของน้องอ้อนยังคงพูดอยู่พร้อมกับเตรียมอาหารวางเรียงสวยที่โต๊ะอาหารครับ เราสามคนเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารแล้วทานข้าวกันครับ ฝีมือของน้องอ้อนอร่อยดีครับ เธอทำอาหารอร่อยดี ซึ่งอายุแค่นี้ถือว่าเก่งมากครับ เราทานข้าวกันจนเสร็จน้องอ้อนกับอิงค์ก็ช่วยกันล้างจานเก็บโต๊ะ ผมจะช่วยก็ไม่ให้ช่วยอิงค์บอกให้ผมนั่งรอที่โซฟารับแขกครับ แล้วเปิดทีวีให้ผมดูระหว่างรอสองพี่น้องล้างจานเสร็จ
ใช้เวลาไม่นานอิงค์ก็ล้างจานเสร็จครับ กำลังเดินมาหาผม ส่วนน้องอ้อนก็ถือจานขนมและผลไม้มาวางไว้ที่โต๊ะเล็กหน้าโซฟาให้ผมทานครับ
"สนุกจัง...พี่ฟรานซ์มาที่บ้านบ่อยๆ นะค่ะ ดีนะเนี๊ยะวันนี้ซาตานประจำบ้านไม่อยู่เห็นว่าจะกลับดึกๆ" น้องอ้อนพูด
"ใครเหรอครับซาตานประจำบ้าน?" ผมถาม
"คริคริ พี่ชายคนโตค่ะ ชื่อพี่อ้น รายนั้นหวงน้องจนออกนอกหน้า พี่อิงค์กับอ้อนถึงโสดสนิทไงค่ะ"
"อ้อน....อย่าว่าพี่อ้นอย่างนั้นซิ" อิงค์พูด
"ก็จริงนิพี่อิงค์.....พี่อ้นดุจะตาย"
อิงค์หันมาแล้วยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบกลับไป เรานั่งดูรายการเกมส์โชว์ครับ นั่งหัวเราะกันไป คุยกันไป เวลาก็ล่วงเลยจนเกือบจะสามทุ่ม แล้วเสียงเปิดประตูบ้านก็ดังขึ้น
แกร๊ก!!!!
"พี่อ้น......ไหนว่าจะกลับดึกๆ ไงค่ะ?" น้องอ้อนถาม แต่สายตาพี่ชายเขาหันมามองที่ผมครับ
"พี่ทำงานเสร็จเร็วเลยกลับเลยนะ" สายตายังมองจ้องอยู่ที่ผม
"เออ....อ้น นี่พี่ฟรานซ์ พี่ฟรานซ์ครับนี่พี่อ้น พี่ชายของผมกับอ้อนครับ" อิงค์แนะนำ
"สวัสดีครับ.....พี่ชื่อฟรานซ์ครับ" ผมแนะนำตัว
"หวัดดี....อิงค์มาคุยกับพี่หน่อย" พี่ชายอิงค์พูด
"พี่อ้นค่ะ....อย่าทำอย่างนี้ค่ะพี่"
"อ้น....ตัวอย่าทำอย่างนี้มันเสียมารยาท"
"อิงค์....พี่บอกให้ไปคุยกับพี่ไง!!!"
ทุกคนหน้าซีดลงทันทีเพราะพี่ชายอิงค์พูดเสียงดังมากครับ ผมรู้สึกสงสารอิงค์ขึ้นมาทันที
"พี่ว่า....อ้มมาคุยกับพี่ดีกว่านะ พี่ว่าพี่น่าจะตอบคำถามอ้นได้ดีกว่าอิงค์"
"หึหึ.....กล้าดีนิครับ ก็ได้!!! งั้นผมจะคุยกับพี่"
"อ้น!!!.....ตัวอย่าทำอย่างนี้นะ" อิงค์พูดเสียงสั่น
"ไม่เป็นไรครับอิงค์.....รอพี่นะครับ พี่ขอคุยกับพี่ชายอิงค์ก่อน"
ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้อิงค์ อิงค์ทำหน้าน่าสงสารมากครับ จับมือกับน้องอ้อนไว้แน่นเลย อิงค์พยักหน้าให้ผมพร้อมกับยิ้มตอบผม
"นิ่งๆ เลยอิงค์ พี่ขอเคลีย์ก่อน เราเป็นรายต่อไปแน่!!!" พี่ชายอิงค์พูด
"ไปกันได้รึยังล่ะ....พี่พร้อมแล้ว"
"เชิญทางนี้......ครับ"
************************************ TBC.
ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรานะค่ะ
อย่าลืมเม้น กดบวกเป็นให้คนแต่งด้วยนะจ๊ะ
1 เม้น คือกำลังใจสำคัญสำหรับคนแต่งจ้าาา....
:pig4: :pig4: :pig4:
-
บวกเป็ดให้ตามคำขอแล้วนะ
:hao6:
-
ลุ้น ๆ ๆ .. :ling3: :ling3: :ling3:
-
ลุ้นๆ คุณพี่หวงน้องทั้งหลาย
-
พี่ฟรานซ์เคลียร์กับพี่อ้นดีๆนะ พี่อ้นโรคหวงน้องกำเริบ
อย่างนี้ต้องเจอพี่ฟรอตท์
-
พี่อ้นเค้าหวงน้อง กลัวได้น้องเขยไม่จริงใจซิน่ะ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
มาช้าจุงแต่รอนะ
-
:ling1: :ling1: :ling1:
พี่ฟรานส์สู้ๆๆๆ น๊า เพื่อน้องอิงค์
:ling3:พี่อ้นเดี่ยวจะโดนมิใช่น้อย :katai1: :katai1:
-
ง่าาาาาาา. จะมีต่อยกันไหมอะ. อ้นออกตัวแรงมากๆ
-
อะไรจะหวงน้องขนาดนั้น
พี่ฟรานส์สู้ๆๆๆนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวงน้องไปหรือเปล่าพี่อ้น แบบนี้สินะ ตัวเองถึงไม่มีแฟนน่ะ
-
สายโหด หวงน้องแบบนี้ สงสัย จะถูกจับคู่ กะ ฟรอส แน่ๆเลย
-
สนุกล่ะศึกน้องเขยกับพี่เมีย
-
ต้องส่งพี่ฟรอสมาจัดการ
-
พี่อ้นเนี่ยท่าจะเป็นเอามาก หวงน้องสุดๆ :ling1:
-
:pig2: :pig2:
มาแล้วจร้าา...มาช่วยกันลุ้นไปกันน้องอิงค์ พี่ฟรานซ์ว่าความรักเขาสองคนจะเป็นยังไงเนอะ
ชอบก็กดบวกเป็ดนะค่ะ เม้นมาเป็นกำลังใจคนแต่งด้วยจ้าา...
อ่านให้สนุกนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
**************************************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 6 (ฟรานซ์+อิงค์) อุปสรรคแรก
ผมเดินตามพี่ชายอิงค์มาในห้องทำงานครับ น่าจะเป็นห้องทำงานของคุณพ่อของอิงค์ ในห้องมีชั้นหนังสือสามสี่ชั้น โต๊ะทำงาน มีโซฟารับแขกในห้องแต่งเป็นโทนสีครีมดูสบายตาดีครับ
"เชิญนั่งก่อนครับ" พี่ชายอิงค์พูด
"ขอบคุณครับ....."
ผมนั่งลงที่โซฟาขนาดย่อมๆ เหตุการณ์ดูคุ้นๆ ตาเหมือนกับที่ผมเรียกเท็นเข้ามาคุยเรื่องฟรอนท์เลยครับ หึหึ ไม่คิดเลยว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง คิดแล้วขำนิดๆ ครับ ก็เป็นปกติที่พี่ชายจะต้องห่วงน้องแหละครับ ผมเข้าใจข้อนี้ดี
"ผมขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ"
"ก็ดีเหมือนกันพี่ก็ไม่ชอบพูดอ้อมค้อมให้เสียเวลาเหมือนกันครับ" ผมตอบ
"พี่มาจีบน้องผมเหรอ?"
"พี่ไม่ได้มาจีบแล้วครับ....แต่พี่กำลับคบกับอิงค์ เราตกลงเป็นแฟนกันแล้วครับ" ผมตอบ
o22 o22(หน้าอ้นตอนนี้)
"แต่ๆ.....พี่กับน้องผมเป็นผู้ชายทั้งคู่นะ!!!!" อ้นทำเสียงตกใจกับคำตอบของผม
"พี่รู้ครับ....ว่าพี่กับอิงค์เราเป็นผู้ชายทั้งคู่ แต่พี่รักอิงค์และอยากคบกับอิงค์"
"พี่เป็นเกย์เหรอ?"
"หึหึ.....พี่ไม่ได้เป็นเกย์ อิงค์ก็ไม่ได้เป็นเกย์ เราต่างเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ พี่มีความรู้สึกพิเศษกับอิงค์คนเดียวครับ ถ้าจะให้พี่ไปชอบผู้ชายคนอื่นพี่ก็คงไม่เหมือนกัน"
"โอ๊ยยย....พี่พูดอะไรเนี๊ยะ ซับซ้อน"
"อ้นไม่เข้าใจก็ไม่แปลกหรอก.....เพราะเริ่มแรกพี่ยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน จนพี่เริ่มได้รู้จักกับอิงค์ได้คุยกับอิงค์ก็ทำให้พี่รู้ใจตัวเองมากยิ่งขึ้น พี่เลยตัดสินใจที่จะขอคบอิงค์เป็นแฟนครับ"
"แล้วพี่จะทำยังไงถ้าพ่อกับแม่ผมรู้เรื่องนี้เข้า?"
"พี่ไม่เคยคิดจะปิดบังพวกท่านอยู่แล้ว พี่อยากคบอิงค์อย่างเปิดเผย ถ้ามีโอกาสพี่จะบอกพวกท่านเอง"
"แล้วที่บ้านพี่ล่ะ ครอบครัวพี่รับได้เหรอ?"
"ครอบครัวพี่ พี่จะอธิบายให้พวกท่านฟังเอง แล้วจะแนะนำอิงค์ให้พวกท่านรู้จักว่าอิงค์คือคนที่พี่จะคบด้วยในฐานะแฟน"
"พี่คิดว่าผมกับที่ครอบครัวผมรวมทั้งครอบครัวพี่จะยอมรับเรื่องนี้ได้เหรอ?"
"พี่ไม่รู้หรอกว่าจะยอมรับได้ทันทีเลยไหม แต่พี่จะทำทุกอย่างอย่างเปิดเผย เพื่ออิงค์จะได้ไม่ลำบากใจที่คบกับพี่ พี่เชื่อว่าสักวันพวกท่านจะเข้าใจและยอมรับความรักของเราสองคน"
"พี่จะคบน้องผมได้นานขนาดไหน พี่มั่นใจเหรอว่าถ้ามีผู้หญิงเข้ามาแล้วพี่จะไม่ทิ้งน้องผม?"
"พี่เลือกที่จะคบกับอิงค์ เลือกอิงค์เป็นคนที่พี่จะดูแล พี่ไม่ใช่คนที่จะเปลี่ยนใจอะไรง่ายๆ ถ้าพี่คิดจะทำอะไรแสดงว่าพี่คิดมาดีเพียงพอแล้ว พี่ถึงตัดสินใจทำมัน อย่างเรื่องของอิงค์พี่ก็ตัดสินใจแล้วว่าพี่จะคบกับอิงค์ในฐานะแฟน อ้นก็รอดูต่อไปแล้วกันเพราะพี่คงพูดให้อ้นเชื่อพี่เลยตอนนี้คงไม่ได้"
"พี่คิดว่าอิงค์เป็นคนยังไง?"
"หึหึ.....อิงค์นะเหรอ อิงค์เป็นคนเรียบง่าย ชอบอยู่กับธรรมชาติ ชอบต้นไม้ เป็นคนเงียบๆ ที่ไม่ค่อยกล้าที่จะคุยกับใครก่อน อ่อนไหวและเอาใจใส่คนรอบข้าง ยิ้มง่ายเวลาพูดสิ่งที่ตัวเองชอบกับเรื่องที่ตัวเองสนใจ คอยเป็นห่วงเป็นใยคนรอบข้าง ประมวลผมช้าเวลาเพื่อนๆ แกล้ง หึหึ รักครอบครัว อิงค์ชอบพูดเรื่องครอบครัวให้พี่ฟังบ่อยๆ นะ เวลาที่พูดก็ขำไปยิ้มไป ที่สำคัญอิงค์เป็นคนดีในสายตาพี่"
.....
.....
"ผมชอบที่พี่ตอบ แต่ผมยังไม่วางใจ พี่เข้าใจผมใช่ไหม?"
"หึหึ พี่เข้าใจดี เพราะพี่ก็เป็นพี่คนโตเหมือนเรานะแหละ และพี่ก็เคยทำอย่างนี้มาก่อน" ผมตอบ
"พี่ต้องห้ามพาอิงค์ไปนอนค้างที่ไหนจนกว่าพี่จะเคลีย์เรื่องของทั้งสองบ้านให้รู้เรื่องก่อน พี่ห้ามอยู่กับอิงค์ตามลำพัง ถ้ามาที่บ้านจะต้องมีผมหรืออ้อนอยู่ด้วย พี่ต้องอย่าลืมคำพูดที่พูดกับผมวันนี้ ผมจะจับตาดูพี่อยู่ ถ้าพี่ทำอะไรให้น้องผมต้องร้องไห้ ผมไม่ปล่อยพี่ไปแน่ๆ"
"อ่อ....ที่สำคัญผมยังไม่ได้ให้พี่ผ่านนะ....แต่ผมชอบคำตอบของพี่เฉยๆ พี่ต้องทำให้ผมเห็นว่าสิ่งที่พี่พูดมาทั้งหมดคือเรื่องจริง ถึงวันนั้นแล้วผมถึงจะยอมรับพี่"
"หึหึ....แค่นี้พี่ก็ขอบใจแล้ว อย่างน้อยก็ยอมให้พี่ได้เจอกับอิงค์ ไม่ได้กีดกันซะทีเดียว"
"แต่วันนี้พี่ต้องกลับบ้านไปก่อน เพราะผมต้องคุยกับน้องของผม"
"ได้ซิ....พี่ก็ว่าจะกลับพอดีเพราะมันดึกมากแล้วอิงค์จะได้พักผ่อน"
"ครับ....ตามนั้น"
ผมกับอ้นเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นที่มีอิงค์กับอ้อนนั่งรอกันอยู่ สีหน้าดูเครียดมากครับ ผมเห็นแล้วแอบเป็นห่วงอิงค์ ไม่รู้ว่าจะคิดมากรึเปล่า
"อ้น.....พี่ฟรานซ์" อิงค์เรียกผมสองคน ผมส่งยิ้มให้อิงค์เพื่อให้อิงค์เบาใจ
"อิงค์....พี่กลับก่อนนะ นี่ก็ดึกมากแล้วอิงค์จะได้พักผ่อน"
"พี่ฟรานซ์......" อิงค์เรียกชื่อผม
"เดี๋ยวถึงบ้านแล้วพี่โทรหานะครับ" อิงค์พยักหน้าตอบผมแต่สีหน้ายังไม่คลายกังวลครับ
"พี่กลับก่อนนะอ้น น้องอ้อน"
"สวัสดีค่ะพี่ฟรานซ์......สู้ๆ นะค่ะ อ้อนเอาใจช่วยค่ะ"
"ยัยอ้อน!!! เดี๋ยวเถอะ เราด้วยอีกคนเตรียมตัวคุยกับพี่ยาวเลย" อ้นพูด
"สวัสดีครับพี่....อย่าลืมที่พี่พูดไว้กับผม"
"หึหึ.....พี่กลับนะครับอิงค์"
ผมกล่าวลาแล้วก็เดินออกมาขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน ผมไม่คิดว่ามันจะมาถึงเร็วขนาดนี้ครับ แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วผมก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ สิ่งที่ผมต้องทำคือทำให้อิงค์ไม่เสียใจที่เลือกที่จะคบกับผม
ผมคิดทบทวนเรื่องที่ต้องทำต่อไปจากนี้จนขับรถมาถึงบ้าน พอผมจอดรถเสร็จก็เดินขึ้นไปบนห้อง ถอดเนคไทออกจากคอเสื้อแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก
Tru....... Tru......... Tru..........
"พี่ฟรานซ์......ถึงบ้านแล้วเหรอครับ"
"รับโทรศัพท์เร็วจัง...."
"เออ....ก็....ก็ผม"
"หึหึ....พี่ล้อเล่นนะ พี่ถึงบ้านแล้วครับ กำลังจะอาบน้ำ"
"อิงค์ไม่เป็นไรใช่ไหม?
"อืม.....ไม่เป็นไรครับ พี่ฟรานซ์ล่ะครับ?"
"พี่ไม่เป็นไรครับ แต่พี่ตอนนี้กำลังจะแย่"
"พี่ฟรานซ์...เป็นอะไรเหรอครับ แย่อะไร?" เสียงพูดที่ดูร้อนรนถามผมด้วยความห่วงใย
"พี่คิดถึงอิงค์นะ อยากกอดอิงค์นะครับ"
"พี่ฟรานซ์.....!!!!!!!"
"พี่ไม่ได้ล้อเล่นนะ พี่พูจริงๆ ครับ" เสียงเงียบไปเลยครับสงสัยคงจะอายอยู่
"อิงค์....อิงค์ครับ ยังฟังพี่อยู่ไหม?
"เออ....ครับๆ ฟังอยู่ครับ"
ผมคุยกับอิงค์อยู่ร่วมชั่วโมงกว่าเห็นว่าดึกแล้วเลยวางเพื่อให้อิงค์นอนพักผ่อนครับ พรุ่งนี้มีเรียนตอนเช้าผมก็ต้องขับรถไปรับอิงค์ตอนเช้าเหมือนกันครับ งั้นผมรีบนอนก่อนนะครับ
*****************************
พาร์ท อิงค์
"อ้น.....ตัวพูดอะไรกับพี่ฟรานซ์?" ผมถามพี่ชายผม
"อย่าอิงค์....กูต้องถามมึงต่างหากว่าไปแอบคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ไม่ได้แอบอ้น....พี่ฟรานซ์เขาเป็นคนดีนะอ้น"
"คงดีมากนะแหละถึงทำให้มึงแอบไปคบโดยไม่บอกพี่อย่างกู"
"อ้น....เขาไม่ได้จะปิดบังเรื่องนี้กับตัวนะ เขาแค่ขอเวลาหน่อยแค่นั้นเอง" ผมบอก
"เมื่อไหร่ล่ะอิงค์ มึงเป็นน้องกูนะ กูเป็นห่วงมึงนะอิงค์ ถ้าเขามาหลอกให้มึงรักแล้วทำให้มึงเสียใจล่ะ"
"เขายังไม่รู้หรอกอ้นว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ที่รู้คือเขาชอบพี่ฟรานซ์นะอ้น พี่ฟรานซ์ดีกับเขา เขาอยากลองเปิดใจดูนะอ้นว่าเขาจะรักพี่ฟรานซ์ได้ไหม"
"มานี่อิงค์..." ผมเดินเข้าไปหาพี่ชายผมครับ อ้นกอดผมแล้วตบที่ไหล่ผมเบาๆ
"ถ้าพี่มันทำให้มึงเสียใจเมื่อไหร่ให้รีบมาบอกกูนะ กูเป็นห่วงมึง มึงเข้าใจพี่อย่างกูใช่ไหม? กูแสดงออกไม่เก่งหรอกนะอิงค์ แต่กูห่วงทั้งมึงแล้วก็อ้อนด้วย มึงกับอ้อนเป็นน้องที่กูรักมากนะ กูไม่อยากให้น้องกูเสียใจ มึงเข้าใจใช่ไหม?"
"เข้าใจอ้น....เข้าใจ หืออออ.....หือออออ...."
ผมร้องไห้ออกมาเลยครับ ที่พี่ผมทำไปทั้งหมดก็เพราะรักและเป็นหวงพวกผมมาก เราโตมาด้วยกันเราสนิทกัน อ้นคอยดูแลน้องเสมอ อ้นไม่เคยทำให้น้องร้องไห้เลยสักครั้งเดียว เวลาที่มีใครมาแกล้งผมอ้นจะเข้ามาปกป้องผมตลอด บางครั้งก็โดนทำร้ายซะเองเจ็บตัวกลับมาบ้านประจำ เวลาผมกับอ้อนไม่สบายอ้นก็จะดูแลผมแทนพ่อกับแม่ อ้นเป็นพี่ที่ดีสำหรับผมกับอ้อนครับ อ้นตบหลังผมเบาๆ เพื่อปลอบให้ผมหยุดร้องไห้
"พี่อ้น.....อ้อนกอดด้วยคน"
"มานี่เลย....ยัยตัวแสบปิดพี่ดีนัก มาให้พี่กอดเดี๋ยวนี้"
"หือออออ..... หือออออ..... พี่อ้น อ้อนรักพี่อ้นนะ รักพี่อิงค์ด้วย"
"รักพี่ก็ต้องเชื่อฟังที่พี่บอกรู้ไหม?"
"อืมม...., ค่ะพี่อ้น" ผมกับอ้อนตอบพร้อมกัน
เรายืนร้องไห้กันทั้งผมและอ้อนโดนมีอ้นเป็นคนปลอบ เผื่อจะหยุดร้องได้เล่นเอาอ้นเหนื่อยเลยครับ ตอนนี้ผมกำลังจะเข้านอนแล้วครับ หลังจากที่คุยโทรศัพท์กับพี่ฟรานซ์เรียบร้อยแล้ว ผมอายมากครับที่พี่เขาบอกว่าคิดถึงผม อยากกอดผม ผมไม่เคยฟังคำพูดหวานหูแบบนี้มาก่อนครับ ถึงผมจะเที่ยวบ้างกับเพื่อนแต่ผมก็ไม่เคยคบใครครับ มีพี่ฟรานซ์เป็นคนแรกที่ผมตกลงคบด้วย พี่เขาทำให้ผมรู้สึกดีและเขินอายในเวลาเดียวกัน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ผมจะชินกับมันกันนะ
ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ผมมีครอบครัวที่น่ารักที่พร้อมจะเข้าใจผม อยู่เคียงข้างผม ขอบคุณที่ผมได้มาเจอกับพี่ฟรานซ์ ได้มีโอกาสเปิดใจเพื่อที่จะรักใครสักคน ขอบคุณมากครับ
อิงค์
************************************** TBC.
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
:katai4: :katai4: :katai4:
-
ขอให้อุปสรรคผ่านไปเร็วๆ พี่อ้นก็ใจดีนะแค่เป็นห่วงน้องเท่านั้นเอง
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
โอ๊ยๆๆๆ พี่ฟรานส์สู้ต่อไป :ling2:
-
ใจหายหมด คิดว่าเข้าห้องไปแล้วจะต่อยกันก่อนเสียอีก
พี่ฟรานซ์สู้ๆ ส่วนน้องอิงค์ก็อย่ายอมแพ้เหมือนกันนะ น้องอ้อนน่ารักจริงๆ เชียว ส่วนนายอ้นนี่ ... หาแฟนให้สักคนคงจะหายจากโรคหวงน้องได้บ้างนะ ^^
-
เหตุการณ์นี้มันคุ้นๆว่าไหมครับ
-
เคลียร์อุปสรรคแรกผ่านไปแล้ว ลุ้นๆเอาใจช่วยคู่นี้
-
ร้องไห้ หือ.... หือ.. หือ? ป้านี่ลงไปกลิ้งเลยค่ะ น้องอิงค์ขา คือมันฮา
ชอบพี่น้องเค้ามุ้งมิ้งกัน น่ารักดี
มีสะกดตกหล่นบ้างนิดหน่อยค่ะ ชิลๆ แต่ตรวจอีกนิดจะดีมากเลยค่ะ
-
น่ารักแบบนี้ให้สองครอบครัวยอมรับให้ได้นะ
-
เริ่มหวานเหมือนฟร้อนท์กะพี่เท็นอีกละ อิอิ
-
อู๊ย..นึกว่าจะมีเรื่องซะละ..ขอให้พี่อ้นมีแฟนน่ารัก ๆ เป็นสิ่งตอบแทนในความเข้าใจนะคะ..เพี้ยง.. :laugh: :laugh: :laugh:
-
:เฮ้อ: สองคนนี้ผ่านด่านพี่อ้นได้อย่างสบาย เตรียมหนักใจด่านพ่อแม่ดีกว่ามั๊ย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอา อ้น คู่ กะ ฟรอส เลย หวงน้องกันทั้งคู่ แต่ ใครจะเป็น สามี ใครจะเป็น ภรรยา หุหุ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วงสำหรับพี่ฟรานซ์น้องอิงค์
-
พี่ฟรานสู้ๆนะ แสดงความจริงใจให้เค้าเห็นแค่นั้น
เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง คู่นี้เค้าเริ่มมีหยอดๆ หวานๆหล่ะ น่ารักกก
-
สวัสดีค่ะ....วันนี้พาพี่ฟรานซ์กับน้องอิงค์มารายงานตัวค่ะ
เมื่อวานไปอัพบ้านเฮียมา....วันนี้ต้องมาอัพบ้านพี่ชายที่น่ารักบ้างนะค่ะ
อ่านแล้วชอบอย่าลืมกดบวกเป็นและเม้นให้กำลังใจคนแต่งด้วยนะคร้าาา......
ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะค่ะ :กอด1: กอดคนอ่าน อิอิ
:pig4: :pig4: :pig4:
***************************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 7 (ฟรานซ์+อิงค์) ความทรงจำวัยเด็ก
"พี่ฟรานซ์....รออิงค์นานไหม?"
"ไม่นานครับ.....ขึ้นรถซิครับ"
"ครับๆ......."
"หิมข้าวรึยัง?" ผมถามน้อง
"อิงค์หิวนิดหน่อยครับ วันนี้อาจาร์สอนจัดเต็มมากเลยใช้พลังงานไปเยอะพอสมควรครับ"
"วันนี้มีใครอยู่ที่บ้านบ้างครับ?" ผมถาม
"อยู่ทั้งอ้นทั้งอ้อนเลยครับ พี่ฟรานซ์ถามทำไมเหรอ?"
"หึหึ เปล่าครับ พี่ก็จะได้พาอิงค์ไปซื้ออาหารกลับไปกินบ้านไงครับ อ้นกับน้องอ้อนจะได้ทานด้วย"
"อืมมม....ครับ"
อิงค์ยิ้มด้วยใบหน้าที่มีความสุขที่ฟรานซ์มักจะคิดถึงครอบครัวของอิงค์เสมอไม่ว่าจะทำอะไร ฟรานซ์ลูบหัวอิงค์เบาๆ ด้วยความรักและส่งยิ้มที่อบอุ่นให้อิงค์เช่นเดียวกัน
"งั้นไปร้าน.....ดีกว่าครับ อาหารอร่อยดี อิงค์อยากกินอะไรคิดเอาไว้เลยนะครับ"
"ขอบคุณครับ...พี่ฟรานซ์"
ครืดดดดด..... ครืดดดดดด......
"ว่าไงครับ.....อยู่ไหนนะเรา?"
"พี่ฟรานซ์.....ไอ้พี่เท็นมันแกล้งฟรอนท์"
"หึหึ เท็นเขาแกล้งเรายังไง?"
"ฟรอนท์อยากกินไอติมด้วยอ่ะ ไม่ยอมแบ่งให้กินแถมยังซื้อรสโปรดฟรอนท์มาอีก" (ไม่ได้คร๊าบบบ....ฟรอนท์ไม่สบายอยู่พี่ให้ฟรอนท์กินไม่ได้ครับ อย่าดื้อซิฟรอนท์) เสียงเท็นดังรอดโทรศัพท์เข้ามา
"พี่ฟรานซ์อ่ะ จัดการให้ฟรอนท์หน่อยซิฮ่ะ"
"หึหึ พี่ว่าฟรอนท์เชื่อเท็นนะครับ ไม่สบายอยู่เดี๋ยวไม่หายนะ แล้วกินข้าวกินยารึยังครับ?"
"กินแล้วฮ่ะ.....พี่เท็นทำกับข้าวให้กินแล้ว"
"งั้นก็ดีแล้วครับ พักผ่อนเยอะๆ นะ อ่อ....พาเท็นมาที่บ้านบ้างอย่าอยู่แต่คอนโดเท็นซิ พี่ก็คิดถึงเรานะ"
"แหมๆๆๆ....พี่ฟรานซ์อย่ามาพูด นี่ไปรับไอ้อิงค์อีกแล้วล่ะซิ พี่ฟรานซ์ติดไอ้อิงค์มากกว่าติดฟรอนท์อีก ไม่รู้รักมันมากกว่าฟรอนท์ไปแล้วรึยัง....เหอะ!!! งอน"
"พี่รักทั้งสองคนแหละครับ ฟรอน์ก็เป็นน้องพี่ อิงค์ก็เป็นแฟนพี่ พี่ก็รักทั้งสองคนนะครับ ฟรอนท์ดูแล้วตัวเองด้วยนะ เชื่อฟังพี่เท็นเขาบ้างอย่าดื้อ เดี๋ยวเขาไม่รักจะร้องไห้ขี้มูกโป่งกลับมาบ้านไม่รู้ด้วยนะ หึหึ"
"โอ๊ยยยยย....ไม่มีใครเข้าข้างฟรอนท์เลย (ฮ่าๆๆๆๆ....พี่เท็นอย่าแกล้ง..ฟรอนท์ ฮ่าๆๆๆๆ) พี่ฟรานซ์ฮ่ะแค่นี้ก่อนนะฮ่ะ ฝากบอกอิงค์ด้วยว่าพรุ่งนี้เจอกันที่มหาลัย บายครับ"
"ครับ....บายครับ" หึหึ ดื้อจริงๆ ดีนะมีเท็นคอยดูแลให้
"อิงค์ครับ....ฟรอนท์ฝากบอกว่า...พรุ่งนี้เจอกันที่มหาลัยครับ"
"ครับ....นี่พี่เท็นคงทำอะไรขัดใจฟรอนท์อีกใช่ไหมครับ? ถึงโทรมาฟ้องพี่ฟรานซ์"
"ใช่ครับ....หึหึ ดีนะอิงค์ไม่ดื้นกับพี่เหมือนฟรอนท์ดื้อกับเท็นเขา"
"อิงค์....อิงค์....หิวแล้วอ่ะครับ ใกล้จะถึงร้านรึยังครับ" อิงค์หน้าแดงพยายามหันหน้าไปจากอื่นเพื่อหลบสายตาที่จ้องมองเขาอย่างอบอุ่นและหลอมละลายเขาภายในเวลาเดียวกัน
"ใกล้แล้วครับ...."
ผมรู้ครับว่าอิงค์กำลังอายผมอยู่ถึงผมกับอิงค์จะคบกันมาได้สามเดือนแล้วก็เถอะ อิงค์ก็ยังคงขี้อายอยู่เสมอ ผมว่าน่ารักดีนะครับ ผมพาอิงค์ไปซื้ออาหารแล้วใส่หอกลับบ้านเราจะไปกินที่บ้านอิงค์กันครับ ผมใช้เวลาไม่นานก็ขับรถมาถึงบ้านของอิงค์ น้องอ้อนวิ่งมาเปิดประตูรอรับเราสองคนพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ส่วนอีกคนนะเหรอครับ หึหึ ทำหน้าคิ้วชนกันตลอดนั่นแหละ
"สวัสดีค่ะพี่ฟรานซ์ พี่อิงค์" สาวน้อยเสียงใสเปล่งเสียงทักทาย
"สวัสดีครับน้องอ้อน" ผมกล่าวทักทายกลับ
"หวัดดีครับพี่..." อ้นทักทาย
"สวัสดีครับ...อ้น" ผมทักทายพร้อมกับยิ้มให้
"พี่ฟรานซ์ซื้ออะไรมาค่ะ เยอะแยะไปหมดเลย ป่ะๆๆ เข้าบ้านกันค่ะ พี่อิงค์เข้าบ้านๆ พี่อ้นหลบทางหน่อยซิค่ะอ้อนถือของหนักนะ"
ผมกับอิงค์มองหน้ากันแล้วขำน้องอ้อนที่แกล้งอ้น ส่วนอ้นก็เดินหน้าหงิกตามน้องอ้อนเข้าบ้าน ส่วนผมกับอิงค์ก็เดินตามเข้าไปติดๆ ผมนั่งรอที่โซฟากับอ้น น้องอ้อนกับอิงค์ช่วยกันจัดอาหารใส่จากอยู่ครับ
"พี่....ถ้าพี่จะมาบ่อยขนาดนี้ทำไมพี่ไม่ย้ายเข้ามาอยู่บ้านผมซะเลยล่ะ หึหึ"
"พี่ย้ายเข้ามาอยู่ได้ด้วยเหรอ? งั้นพี่ไปเก็บของก่อนนะแล้วพรุ่งนี้พี่จะย้ายเข้ามาอยู่ด้วยครับ ว่าแต่....พี่นอนห้องเดียวกับอิงค์ใช่รึเปล่า?"
......
......
:m16: :m16:(หน้าอิงค์ตอนนี้)
"เพ่!!!!......."
"หึหึ พี่ล้อเล่นนะ พี่ไม่รบกวนบ้านเราหรอก แต่พี่จะซื้อบ้านใหม่ดีกว่าแล้วจะพาอิงค์ไปอยู่ด้วย"
"เพ่!!!!!......."
:m31: :m31:(หน้าอ้นตอนนี้)
"ฮ่าๆๆๆ พี่ล้นเล่นนะครับ อ้นนี่เหมือนน้องชายพี่มากเลยนะ ฟรอสต์นี่ก็ไม่ได้เลยถ้ามาพูดเล่นแบบนี้ชอบโวยวายตลอด หึหึ"
"ก็ใครให้พี่มาล้อเล่นแบบนี้ล่ะ อารมณ์เสีย!!!"
"คุยอะไรกันอ่ะ พี่ฟรานซ์ อ้น ไปกินข้าวกัน ของโปรดอ้นเพียบเลยนะ พี่ฟรานซ์ซื้อมานะ" อิงค์พูด
"ของปลงของโปรดอะไร เหอะ!!!" อ้นพูด
ผมกับอิงค์ยิ้มขำๆ กับท่าทางของอ้น เราเดินไปที่โต๊ะอาหารน้องอ้อนกับอ้นก็นั่งรอเรียบร้อยแล้วครับ
"พี่ฟรานซ์ค่ะ ซื้อแต่ของโปรดพี่อ้นมาอ่ะ ของอ้อนมีแค่อย่างเดียวเองอ่ะ อ้อนจะไม่เชียร์พี่แล้วนะค่ะ เนอะพี่อิงค์เนอะ" น้องอ้อนพูดเสียงกระเง้ากระงอน
"เอาไว้ครั้งหน้าพี่จะซื้อมาให้เยอะกว่านี้นะครับ" ผมบอก
"ยัยอ้อน....แค่นี้ก็เยอะแล้วยังจะเอาอะไรอีก กินๆ ซะจะได้เลิกบ่น" อ้นพูด
"เชอะ!!!....ใช่ซิมีแต่ของโปรดตัวเองนิ ตักไม่หยุดเลยนะปลาหมึกทอดกระเทียมนะ ชิ!!" น้องอ้อนพูดแล้วหันมาขยิบตากับผมและอิงค์
เรานั่งทานข้าวกันไปคุยกันไป ส่วนมากเป็นน้องอ้อนที่คุยจ้อสร้างเสียงหัวเราะบนโต๊ะอาหาร พอเราทานอาหารเสร็จผมก็ไปนั่งรอที่โซฟาในห้องนั่งเล่นเหมือนเดิมครับ ตอนแรกจะช่วยอิงค์ล้างจากแต่อิงค์ไม่ยอมให้ผมช่วย อิงค์บอกว่าผมเลี้ยงข้าวแล้วยังต้องมาล้างอีกเขาไม่ยอมแน่ๆ หึหึ แถมขู่ผมอีกว่าถ้ายังดื้อจะทำต่อไปอิงค์จะไม่ให้ผมซื้อข้าวมาให้กินอีกแล้วมากินกับข้าวบ้านเขาแทน หึหึ ผมก็ตกใจนึกว่าจะไม่ให้เข้าบ้านซะอีก
"พี่ฟรานซ์.....อิงค์จะพาไปที่ๆ นึง ป่ะๆๆ ไปครับ" น้องดึงผมลุกขึ้นแล้วเดินตามน้องไป
"อิงค์.....จะไปไหน นั่งนี่แหละ.....กลับมา!!!!" เสียงอ้นตะโกนตามหลังผมสองคน เราได้แต่หัวเราะให้ความขี้หวงน้องของอ้นครับ
"จะพาพี่ไปไหนครับ....พี่จะอันตรายรึป่าวเนี๊ยะ?" ผมถาม
"ทำไมต้องอันตรายด้วยล่ะ?" อิงค์ทำหน้างง
"ก็เผื่ออิงค์พาพี่ไปทำมิดีมิร้าย พี่ก็อันตรายซิครับ พี่อุตส่าห์อดใจไม่ทำอะไรอิงค์นะเนี๊ยะ!!"
"พี่ฟรานซ์อ่า.....พูดอะไรก็ไม่รู้!! อิงค์จะทำอะไรพี่ได้"
ฟอดดดดดด......
"งั้นพี่ชิงทำก่อนแล้วกันจะได้ไม่เสียเปรียบ หึหึ" ผมหอมที่แก้มอิงค์ ชื่นใจครับ อิงค์หน้าแดงใหญ่เลย
"เราไปกันเถอะ.....อิงค์จะพาพี่ไปที่ที่อิงค์ชอบ" อิงค์พูดทั้งที่ก้มหน้าและอายจนหน้าแดงไปถึงหูเลยครับ
"ครับๆ ไปกันครับ"
ผมเดินตามอิงค์มาที่สวนหลังบ้าน มีต้นไม้ล้อมรอบดูร่มรื่นดีครับ มีต้นไม้เยอะมากทั้งไม้ดอกและต้นไม้หลากหลายพันธุ์ ไม่น่าละครับอิงค์ถึงชอบต้นไม้ขนาดนี้
"ถึงแล้ว....พี่ฟรานซ์ แท่นแท๊นนนน....."
"ที่นี่เหรอครับ" ผมถาม
"ใช่ครับ.....พี่ฟรานซ์นั่งนี่ซิ" อิงค์ตบลงที่ชิงช้าสีขาวให้นั่งข้างๆ ลงอิงค์ครับ ผมนั่งลงตามที่อิงค์บอก
"ชิงช้าอิงค์เอง....อิงค์ร้องไห้อยากได้ตอนเด็กๆ แม่เลยซื้อให้นะครับ"
"หึหึ....." ผมหัวเราะแล้วคิดถึงเรื่องเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
"พี่ฟรานซ์.....หัวเราะอะไรเหรอ" อิงค์ถาม
"พี่แค่คิดถึงเด็กคนนึงที่พี่เจอตอนเด็กๆ นะครับ"
"ยังไงเหรอครับ" อิงค์ถาม
"ตอนพี่อายุประมาณเจ็บขวบได้มั้งครับ พี่ไปเที่ยวตลาดสวดดอกไม้กับคุณแม่ครับ คุณแม่พี่ก็เดินดูต้นไม้ไปเรื่อยๆ พี่ก็เดินเล่นจนไปเจอเด็กคนนึง ใส่เสื้อสีฟ้าอ่อนตัดลายขวางสีขาว กางเกงขาสั้นสีน้ำตาลนั่งเกว่งชิงช้าสีขาวอย่างร่าเริงดูมีความสุขมากๆ พี่ยืนมองเด็กคนนั้นหัวเราะอย่างสนุกสนานเวลาที่ชิงช้าเกว่งขึ้นสูงขึ้นกว่าเดิม พี่เดินเข้าไปใกล้ๆ เด็กคนนั้น
"แล้วยังไงต่อครับ" น้องถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นมากๆ
"หึหึ เด็กคนนั่นเรียกพี่ (พี่ชายๆ มานั่งด้วยกันซิครับ มานั่งชิงช้ากับผมนะ มันสนุกมากๆ เลย คิคิ) เด็กคนนั้นทั้งพูดทั้งหัวเราะชวนพี่ให้ไปนั่งด้วยกัน พี่ได้แต่ยืนนิ่งแล้วมองเขาอยู่อย่างนั้นจน..... เด็กคนนั้นหยุกโยกชิงช้าแล้วลงมาจากชิงช้า เดินเข้ามาหาพี่ จับที่มือของพี่ (ไปเล่นกันผมนะครับ สนุกมากๆ เลย คิคิ) เขาจูงมือพี่ให้เดินตามไปนั่งลงที่ชิงช้าสีขาวตัวนั้นแล้วดันตัวพี่ให้นั่งลงบนชิงช้าพร้อมกับยิ้มกว้างอย่างพอใจ เด็กคนนั้นพยายามปีนขึ้นชิงช้าอีกครั้งเพราะเขาตัวเล็กกว่าพี่มาก พี่เลยช่วยดึงน้องเขาขึ้นมานั่ง (ขอบคุณครับ) น้องของคุณพร้อมกับยิ้มกว้างให้พี่ เรานั่งเล่นกันจนแม่ของน้องเดินมาตามให้กลับบ้าน แต่น้องคนนั้นร้องไห้ไม่อยากกลับ เขาอยากเล่นชิงช้าต่อ แม่น้องทั้งปลอบทั้งพูดบอกน้องเพื่อให้น้องกลับบ้าน
"แล้วยังไงต่ออีกครับ" อิงค์ถามต่อ ตาของอิงค์เหมือนกำลังคลอด้วยน้ำตานิดๆ รึว่าอะไรปลิวเข้าตาน้อง ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดให้อิงค์ อิงค์ทำหน้าตั้งใจฟังต่อผมเลยต้องเล่าต่อ
"เด็กคนนั้นเลยบอกแม่เขาว่าอยากได้ชิงช้าตัวนี้กลับบ้านด้วย แม่เหมือนคุณแม่น้องจะไม่ซื้อให้ในตอนแรก น้องจึงร้องไห้อย่างหนักแล้วมาหลบอยู่ข้างหลังพี่จับมือพี่ไว้แน่น แม่น้องพยายามจะมาจับตัวน้องออกจากพี่แต่น้องกลับมุดเข้ามาที่อ้อมแขนของพี่ พี่เลยกอดน้องเขาหลวมเพื่อปลอบใจ น้องกระชับกอดพี่แน่นแล้วร้องไห้ไม่หยุดเพราะอยากได้ชิงช้าตัวนี้มาก (พี่ชายๆๆ ช่วยผมด้วย บอกคุณแม่ให้ผมทีครับ ผมอยากได้ชิงช้าตัวนี้ ฮืออ.... ฮืออออ....) น้องยังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดพี่ จนคุณพ่อของน้องเดินมาสมทบแล้วตกลงจะซื้อชิงช้าตัวนั้นให้ ก่อนที่น้องจะกลับไปพร้อมกับชิงช้าตัวนั้น น้องเขาบอกกับพี่ว่า.... (ว่างๆ พี่มานั่งชิงช้าที่บ้านผมได้นะครับ คุณพ่อซื้อให้ผมแล้ว เย้ๆๆๆ.... มานั่งเล่นกับผมนะครับพี่ชาย) น้องพูดบอกด้วยรอยยิ้มกับคราบน้ำตาที่แห้งจนติดแก้มใส แต่น้องเขาคงไม่รู้ว่าพี่คงไม่ได้เจอเขาอีกเพราะเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน พี่ได้แต่พยักหน้าตอบรับคำชวนแล้วยิ้มให้น้องคนนั้น น้องกระตุกมือที่จับมือพี่ไว้พี่จึงก้มลงมอง เด็กคนนั้นยิ้มให้พี่แล้วควักมือให้พี่ก้มหน้าลงเหมือนกำลังจะบอกอะไรบางอย่าง..."
ฟอดดดดด......
"(ขอบคุณมากครับ.....อย่าลืมไปหาผมที่บ้านนะครับ ผมจะให้พี่นั่งชิงช้าของผมด้วยนะ คิคิ) นั่นคือประโยคสุดท้ายที่พี่ได้คุยกับเด็กน้องคนนั้น แล้วเขาก็จับมือคุณพ่อคุณแม่เดินจากไปพร้อมโบกมือบอกลาพี่กับร้อยยิ้มที่เปลี่ยมไปด้วยความสุข"
"แต่พี่ว่าชิงช้าตัวนี้คล้ายๆ กับตัวที่พี่ได้นั่งกับน้องคนนั้นเลยนะครับ หึหึ"
ผมเล่าจบก็หันหน้าไปทางอิงค์ อิงค์มีน้ำตาไหลอาบแก้ม จ้องมองผมด้วยสายตาที่แปลกไปแล้วร้องไห้โหออกมาทันทีจนผมอดตกใจไม่ได้
"ฮืออออ..... ฮืออออ...... พี่ฟรานซ์" :monkeysad: :monkeysad:
**************************************** TBC.
แอบหลงรักพี่ฟรานซ์เบาๆ น่ารักเนอะ
:-[ :-[ :-[
-
:-[ :-[ :-[ :-[
ชอบพี่ฟรานส์มาก..อุบอุ่น
รักน้อง รักอิงค์ อ้นสู้ได้ป่าว :ling1: :ling1:
-
ฮืออออออ....ฮืออออออ มาต่ออีกกกกกกก จะอ่านอีกกกกกกก
-
ที่แท้ก็เคยเจอกันมาแล้วนี่เอง
-
คู่นี้เขาเจอกันตั้งแต่เด็กใช่ไหม
พี่ชายคนนั้นคือพี่ฟรานซ์ แล้วเด็กน้อยคนนั้นก็คืออิงค์
-
เขินอ่ะมาต่อช้าอ่ะชเเชยเลย :m16:
-
อร๊ายยยยย เคยเจอกันตอนเด็กด้วยยยย
-
สองคนนี้มีความหลังกันด้วย
-
อ๊าย..อดีตที่ชื่นมื่น..น่ารัก..อยากมีอดีตแบบนี้บ้างจัง..คึคึ
-
พี่ฟรานซ์น้องอิงค์เค้าเป็นเนื้อคู่กันอ่ะน่ะ
:katai5: :katai5: :katai5:
ความหลังที่น่าประทับใจจจจจ
-
คือดีมากจริงๆ
หากันจนเจอ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:call:มาต่อไวๆนะครับ
-
มาฟินกันต่อค่ะ.....
อย่าลืมบวกเป็ดและเม้นให้เขาด้วยน้าาาา......
:pig4: :pig4: :pig4:
************************************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 8 (ฟรานซ์+อิงค์) จากพี่ชายกลายเป็นรักแรก
"อิงค์......อิงค์เป็นอะไร ร้องไห้ทำไมครับ?"
ผมจับที่คางอิงค์เบาๆ เพื่อให้เงยหน้าขึ้นมามองผม ตกใจครับที่อิงค์ฟังอยู่ดีๆ ก็ร้องไห้ขึ้นมา เรื่องมันน่าเศร้าขนาดนั้นเลยเหรอ ผมคิดแปลกใจเล็กน้อย อิงค์ยังคงน้ำตาไหลไม่หยุด ผมค่อยๆ ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาออกให้น้อง อิงค์จ้องหน้าผมแทบจะไม่กระพริบตาแล้วโผเข้ากอดผมไว้แน่น ตัวของอิงค์สั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัด ผมได้แต่ตบหลังเบาๆ เพื่อปลอบใจเหมือนเวลาปลอบฟรอนท์ตอนกำลังร้องไห้ให้หยุดร้อง แต่เอ๊ะ!!!....อิงค์ไม่ใช่น้องผมนิน่าแต่เป็นแฟนของผม มันควรจะมีวิธีการปลอบที่ต่างออกไปซิถึงจะถูก ผมคุ้นคิดหาวิธีนั้นอยู่สักพักก็จูบลงที่หน้าผากอิงค์อย่างแผ่วเบา อิงค์เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม น้ำตาไหลลงเป็นทางยาวอีกครั้ง อิงค์โกรธผมรึเปล่าที่ผมทำกับอิงค์อย่างนี้ ผมเริ่มจะทำตัวไม่ถูกแล้วครับ หันหน้ามองซ้ายมองขวาเพราะทำตัวไม่ถูกไม่รู้ต้องทำยังไงอิงค์ถึงจะหยุดร้องไห้
"พี่ฟรานซ์......อึกๆ..." อิงค์เรียกผมทั้งที่ยังสะอื้นอยู่
"ครับ....อิงค์คือ...พี่ขอโทษ"
อุ๊บ!!!!
แล้วเสียงผมก็หายไป อิงค์จูบเบาๆ ที่ปากผมอย่างอ่อนโยนแบบไม่ล่วงล้ำ แต่เป็นจูบที่น่าหลงไหลสำหรับผม จูบจากคนที่ผมรัก กลิ่นหอมบางๆ รสหวานละมุนจากลิ้มฝีปากของอิงค์มันช่างน่าหลงไหลมากครับ อิงค์จูบผมอยู่สักพักก็ละปากออกและมองมาที่ผมอย่างไม่ล่ะสายตา
"พี่ชาย" :m15:
"อิงค์......??" ผมงงครับว่าทำไมจู่ๆ อิงค์ถึงเรียกผมอย่างนี้
"พี่ชายจำผมไม่ได้เหรอ.....เด็กขี้แยที่ร้องไห้อยากได้ชิงช้าตัวนั้นไง"
"อิงค์.....อิงค์หมายความว่าไง?"
"ตอนแรกชิงช้าตัวนี้ตั้งอยู่ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน อิงค์นั่งรอพี่ชายที่สัญญาว่าจะมานั่งเล่นชิงช้าเป็นเพื่อนอิงค์อีก ทุกวันแม่ก็ได้แต่คอยเฝ้าบอกว่าบ้านของพี่ชายไม่ได้อยู่แถวนี้ พี่เขาคงติดธุระมาหาอิงค์ไม่ได้ อิงค์ได้แต่ร้องไห้ขอให้แม่ไปรับพี่ชายมาเล่นด้วยจนที่บ้านท้อใจ อ้นเห็นอิงค์ร้องไห้ก็ร้องตามเพราะอิงค์บอกกับอ้นว่าเจอพี่ชาย พี่ชายจะมาที่บ้านเรา อิงค์จะพาอ้นไปเล่นด้วยกันกับพี่ชายคนที่อิงค์รอให้เขามาหา เรานั่งรอที่ชิงช้าตัวนี้ทุกวันแต่พี่ชายก็ไม่มา พ่อกับแม่เลยต้องย้ายมาตั้งไว้สวนหลังบ้านบอกว่าหน้าบ้านแดดมันแรงไปให้มารอที่สวนหลังบ้านแล้วพี่ชายจะมาหาอิงค์ หึหึ อิงค์เพิ่งรู้ว่าแม่หลอก พอรู้ความจริงก็ร้องไห้ใหญ่เลย อ้นเล่นเป็นเพื่อนอิงค์ทุกวัน บอกกับอิงค์ว่าถึงพี่ชายคนนั้นจะไม่มาแต่อ้นจะเล่นเป็นเพื่อนอิงค์เองเพราะอ้นเป็นพี่ชายของอิงค์ หลังจากนั้นอิงค์ก็คลายเศร้าลงไป แล้วทุกอย่างก็กลายเป็นความทรงจำในวัยเด็กที่อิงค์ไม่เคยลืม แต่วันนี้อิงค์ว่าแม่พูดถูก ถ้ามานั่งรอตรงนี้พี่ชายก็จะมาหาอิงค์ตามสัญญา"
ผมกำลังอึ้งอยู่กับสิ่งที่อิงค์กำลังเล่าให้ผมฟัง เด็กตัวเล็กๆ ที่ชวนผมนั่งชิงช้าวันนั้น เด็กที่ยิ้มและหัวเราะชอบใจเวลาที่ชิงช้าแกว่งขึ้นสูง เด็กที่หลบอยู่ในอ้อมกอดผมเพราะกลัวว่าพ่อกับแม่จะพากลับบ้านโดยไม่ได้ชิงช้ากลับไปด้วย เด็กที่หอมแก้มผมคนแรกนอกเหนือจากครอบครัวของผม ยิ้มให้ผมอย่างร่าเริงสดใส เขากำลังนั่งอยู่ข้างๆ ผมบนชิงช้าที่เราเคยนั่งด้วยกันตอนเด็กๆ ผมยังจำรอยยิ้มเด็กคนนั้นได้ดีและมันก็เป็นความทรงจำที่ผมไม่เคยลืมแม้เวลาจะผ่านมานานถึง 17 ปี เขากำลังนั่งมองหน้าผมอยู่ในตอนนี้
ผมค่อยก้มลงไปจูบจุมพิษที่ปางบางอย่างแผ่วเบา บรรจงจูบเม้มที่ปากบางเบาๆ อย่างทะนุถนอม ริมฝีปากบางค่อยๆ เผยปากเล็กน้อย ผมแทรกลิ้นเข้าไปชิมลิ้มรสอย่างไม่รีบร้อน กวาดชิมความหวานรอบโพรงปากหวานที่เฝ้ารอ รสหวานอ่อนๆ ที่ไม่หวือหวาทำเอาใจผมพองโตเมื่อได้ชกชิมลิ้มรสนี้ ลิ้นผมเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างอ่อนโยน จูบที่ไม่รีบร้อน จูบที่ละเมียดละมัย ค่อยๆ ชิมลิ้มรสหวานไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน มือผมก็ประคองหน้าอิงค์เพื่อให้รับจูบผมได้ถนัดขึ้น อิงค์ทำตามอย่างว่าง่าย ผมจูบอยู่สักพักก็ถอนปากออกจากปากบางเพราะเหมือนอิงค์จะขาดอากาศเพื่อหายใจ ผมละปากออกจากปากของอิงค์แล้วจูบย้ำที่ปากบางจนทั่วปากอยู่สามสี่ครั้งก็ถอนปากออกมาอย่างเสียดาย แต่คงต้องหยุดก่อนเพราะปากอิงค์เริ่มเจ่อแดงเล็กน้อยครับ อิงค์ก้มหน้าหลบสายตาของผมอย่างเขินอาย หน้าที่แดงจนถึงใบหูยิ่งดูยิ่งน่ารักครับ
อิงค์อาจจะไม่ได้เป็นผู้ชายตัวเล็กบอกบางที่ดูแล้วน่าทะนุถนอมเหมือนฟรอนท์ แต่อิงค์ก็ดูน่ารักน่าทะนุถนอมสำหรับผม อิงค์สูงกว่าฟรอนท์เล็กน้อยแต่ผมสูงกว่าอิงค์เยอะครับ หุ่นที่ผอมบางของอิงค์ทำให้ผมอยากป้อนให้กินข้าวเยอะๆ ซะด้วยซ้ำเพราะผอมจนเกินไป ผมรวบตัวอิงค์เข้ามากอดไว้ในอ้อมกอดของผม เด็กน้อยที่อยู่ในความทรงจำผมตลอดเขายังอยู่เพื่อรอผมทั้งที่ผมคิดว่าไม่มีโอกาสได้เจอกับเด็กคนนี้อีกแล้ว แต่ใครจะคิดล่ะว่าเขาจะกลายมาเป็นรักแรกของผม
"อิงค์ครับ.......ขอบคุณนะครับที่รอพี่"
อิงค์กระชับตัวเข้าหาผมแล้วกอดผมไว้แน่น พยักหน้าอยู่ที่อกผม ผมอ้มยิ้มให้กับการกระทำที่อิงค์ทำออกมาซะน่ารักอย่างไม่รู้ตัว
"พี่ฟรานซ์.....ยังไม่ลืมสัญญาจริงๆ ด้วย ขอบคุณนะครับ"
"หึหึ....เด็กขี้แย โตแล้วก็ยังขี้แยเหมือนเดิมเลยนะครับ" ผมพูดอย่างหยอกล้อ
"เปล่าซะหน่อย.....อิงค์แค่ไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง พี่ชายคนนั้นยังอยู่และยังไม่ลืมอิงค์"
"คนนั้นที่ไหนล่ะครับ.....พี่ฟรานซ์คนนี้ต่างหาก พี่ฟรานซ์คนที่เป็นคนรักของอิงค์ เราจะอยู่ด้วยกันในโลกความเป็นจริงแต่ความทรงจำดีๆ ของเราก็จะยังคงอยู่ต่อไปครับ"
"อืมม.....อิงค์เชื่อว่าพี่จะอยู่ข้างอิงค์ตลอดไปนะ สัญญานะว่าจะอยู่ด้วยกัน"
"สัญญาครับ.....พี่จะอยู่เคียงข้างอิงค์ตลอดไป"
"อืม......อิงค์ก็สัญญาว่าจะอยู่กับพี่ฟรานซ์ตลอดไป....จะไม่หนีไปไหนด้วย" อิงค์พูดด้วยเสียงที่สั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด หึหึ เป็นเด็กขี้แยคนนั้นของผมจริงๆ
:ruready (หน้าอ้นตอนนี้)
"อ่ะแฮ่มๆๆ อ่ะแฮ่ม!!"
ผมกับอิงค์ค่อยๆ คลายกอดจากกันเพราะเสียงอันทรงพลังของพี่ชายอิงค์มาส่งเสียงพร้อมยืนกอดอกมองเราสองคนอยู่
"เพ่!!!!......อีกนานป่ะ กอดนะ ผมว่ามันเย็นมากแล้วนะ พี่มีธุระต้องไปทำรึเปล่า ที่บ้านโทรตามบ้างรึเปล่า เช็คโทรศัพท์ดูรึยัง ผมว่าผมได้ยินเสียงโทรศัพท์แว่วๆ นะ พี่ลองเช็คดูซิ"
"อ้น!!!!....ทำไมตัวนิสัยไม่ดีแบบนี้นะ เดี๋ยวถึงตาตัวบ้างเหอะ!!!" อิงค์ดุพี่ชายไม่จริงจังนัก
"ทำไมๆๆ มึงจะทำไมอิงค์" อ้นท้าทายน้องชายตัวเอง
"อ้น.....เรียกน้องดีๆ หน่อยซิ แค่ต่อหน้าพี่ก็ได้ครับ"
:m16: (หน้าอ้นตอนนี้)
"ก็ได้!!!......อิงค์เข้าบ้านได้แล้ว ออกมานานแล้วนะเรานะ นั่งทำไรก็ไม่รู้ไม่ยอมเข้าบ้านเข้าช่อง" อ้นบ่นอิงค์ไม่จริงจังนัก
"อิงค์......งั้นเดี๋ยวพี่กลับก่อนดีกว่าครับ อิงค์จะได้พักผ่อนแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับนะครับ" ผมบอกพร้อมกับลูบหัวอิงค์เบาๆ
"ครับ.....พี่ฟรานซ์ขับรถกลับดีๆ นะครับ"
"ครับ....เดี๋ยวพี่ถึงบ้านแล้วจะโทรหานะครับ"
"หวัดดีครับพี่....กลับบ้านดีๆ นะครับ บาย"
อิงค์มองค้อนพี่ชายตัวเองทันที ผมก็ขำให้กับท่าทางหวงน้องจนออกนอกหน้าของอ้น คิดแล้วก็เป็นห่วงเจ้าเท็นขึ้นมาเพราะฟรอสต์ก็คงจะหวงน้องไม่ต่างไปจากอ้นสักเท่าไหร่ ผมออกจากบ้านอิงค์ก็ขับรถกลับบ้านทันที กลับมาก็เห็นเท็นกันฟรอนท์อยู่ที่บ้านครับ กำลังแกล้งกันอยู่ที่ห้องรับแขกของบ้านโดยมีฟรอสต์นั่งกอดอกดูอยู่ไม่ห่าง หึหึ ไม่รู้ฟรอสต์จะทนได้ถึงเมื่อไหร่ ผมขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็โทรไปหาอิงค์ครับ
Tru..... Tru.........
"ครับพี่ฟรานซ์....ถึงบ้านแล้วเหรอครับ?"
"ถึงแล้วครับ....พี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จนะครับ"
"เหรอครับ.....อิงค์ก็เพิ่บอาบน้ำเสร็จแล้วก็มารอโทรศัพท์พอดีเลย (โอ๊ยยยยย.....อ้น กระเถิบออกไปหน่อยได้ไหมจะมานอนเบียดทำไมเนี๊ยะ)
"หึหึ.....อ้นมาแอบฟังเราคุยโทรศัพท์งั้นเหรอ"
"แอบที่ไหนล่ะ.....ตั้งใจเงี่ยหูฟังขนาดนี้ คึคึ" (อ้น....ออกไปนอนห้องตัวเลยไป) (ไม่!!!....ยังไม่ไปมีอะไรไหม?") อ้นพูด
ผมได้ยินเสียงพี่น้องเถียงกันตลอดเวลาที่ผมคุยกับอิงค์ ก็สนุกดีครับเหมือนโทรประชุมสายยังไงอย่างงั้น ผมคุยอยู่กับอิงค์สักพักเราก็วางสายแล้วเข้านอน
"ฝันดีนะครับอิงค์"
"ฝันดีครับพี่ฟรานซ์"
************************************ TBC.
-
รอมาตั้งหลายวัน..คิดถึ๊งงงงง..คิดถึง.. :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เหมือนจะมาสั้นไปนิ๊ดดดดดดนะคะเนี่ยะ.. :hao3: :hao3: :hao3:
-
อิงค์มารอพี่ฟีานซ์ทุกวัน มั่นคงดีแท้
ดีใจด้วยที่พี่ชายคนนั้นเป็นพี่ฟรานซ์
-
เพิ่งมาอ่านสนุกดี
มาเป็นกำลังใจให้จ้า
กำลังตามอยู่
-
รอคู่นายอ้นเนี่ย เอ๊ะ...หรือว่าจะจับคู่กับพี่ฟรอสต์ดีครับ ^^
-
กำลังตามอ่านเรื่อยๆ
-
มันน่ารักกกกกก
ชอบๆๆ :ling1: :ling1: :ling1:
-
โอ๊ย น่ารักมากๆๆ. คนเขาคู่กันอะเนอะ
-
กำลังตามอ่านเรื่อยๆ
:mc4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ รอให้ทันอยู่นะค่ะ อิอิ
และขอบคุณที่เม้นบอกจ้า
:กอด1: :กอด1:
-
อ้นคู่กับพี่ฟรอสต์เหมาะสมสุดแล้วลงตัวมาก
-
อ้นก็ชอบขัดจริง
เด๋วอ้นต้องโดนบ้างแน่ๆ
หึหึ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
ตอนนี้หวานๆ น่ารักๆ
อ้นเนี่ยก็หวงน้องจริงอะไรจริง
-
โอ๊ย คู่นี้จะหวานอะไรขนาดนี้ อิจฉาตาร้อน
-
:hao3: รักแรกของกันและกัน หวานเชียว
-
สวัสดีค่ะ....มาอัพพี่เท็นกับน้องฟรอนท์ให้แล้วนะค่ะ
เม้นเป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะจ๊ะคนอ่านที่น่ารักทั้งหลาย...อิอิ
:pig4: :pig4: :pig4:
*****************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 27 (เท็น+ฟรอนท์) รักเด็กดื้อ
"ฟรอนท์.....มากินยาก่อนครับ"
"ไม่.....เดี๋ยวก็หายน่าพี่เท็น ไม่ต้องกินก็ได้แค่ตัวร้อนนิดเดียวเอง"
นั่นแหละครับคำตอบของแฟนผม ดื้อสุดๆ เวลาไม่สบายชอบโทรไปฟ้องพี่ฟรานซ์อยู่เรื่องทุกครั้งที่ผมบังคับให้กินยาแต่รู้อะไรไหมครับ พี่ฟรานซ์เข้าข้างน้องเขยอย่างผมนะจะบอกให้ หึหึ ตอนนี้ฟรอนท์ไปที่บ้านผมบ่อยครับเวลาที่ย่าผมอยู่บ้านคนเดียวจะโทรตามฟรอนท์ให้ไปหาเสมอ คุณฟังไม่ผิดหรอกครับเพราะตอนนี้ผมตกกระป๋องไปเรียบร้อยแล้วครับ ย่ากับหลานคนใหม่เข้ากันได้ดีอ้อนซะย่าผมติดหลานคนใหม่งอมแงมโทรมาให้ผมพาไปหาที่บ้านตลอดเลยครับ บ้างก็โทรคุยกันโดยที่ไม่ถามถึงผมด้วยซ้ำไป ก็นะ.....ฟรอนท์ทั้งน่ารัก เอาใจเก่ง ขี้อ้อนที่หนึ่งอย่างนี้ย่าผมรักตายเลยครับ
"ฟรอนท์.....มากินยาเถอะนะ นะครับคนเก่งของพี่เท็น"
"ไม่กินไม่ได้เหรอ....มันขมฟรอนท์ไม่ชอบนะ นะพี่เท็นนะ นะๆๆๆๆ"
มาแล้วครับลูกอ้อน อ้อนทีไรผมนี่อยากใจอ่อนให้ทุกทีแต่ครั้งนี้ไม่ได้จริงๆ ครับ ถ้าไม่สบายมากกว่านี้คงงอแงหนักกว่าเดิมแน่ๆ ฉะนั้นต้องจัดการขั้นเด็ดขาดครับ
Tru...... Tru.......
"ย่าครับ.....ช่วยเท็นด้วยครับ ฟรอนท์ดื้อกับเท็นครับย่า ไม่สบายแล้วไม่ยอมกินยาครับ" นี่แหละครับวิธีหาทางออกของผม
"พี่เท็น!!! ขี้ฟ้องอ่ะ...เอาโทรศัพท์มานี่เลยนะ"
แย่งโทรศัพท์ผมไปแล้วครับ นู้นวิ่งเข้าไปคุยในห้องนอนนู้นแนะ ผมต้องเดินเข้ามาแอบฟังซะหน่อยว่าย่าหลานเขาจะคุยอะไรกันบ้าง
"ย่าครับ.....ฟรอนท์ป่าวดื้อซะหน่อย พี่เท็นก็พูดซะเว่อเลยอ่ะ"
"แล้วฟรอนท์ไม่สบายกินยารึยังลูก เดี๋ยวไม่หายนะครับ ย่าเป็นห่วง"
"ครับ....ฟรอนท์จะกินครับย่า ย่าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"
"ดีมากครับเด็กดีของย่า....เชื่อฟังพี่เท็นนะครับ พี่เท็นเป็นห่วงฟรอนท์มาก ย่าก็เป็นห่วงฟรอนท์มากเหมือนกันนะครับ"
"ครับ....ฟรอนท์คิดถึงย่าจังครับ อยากไปหาจัง คึคึ"
"มาหาย่าที่บ้านซิครับ ให้พี่เท็นพามานะครับ ย่าจะทำของกินอร่อยๆ ให้กินครับ"
"พูดแล้วฟรอนท์หิวเลยนะเนี๊ยะ พี่เท็นทำอร่อยสู้ย่าก็ไม่ได้ คึคึ"
ฟรอนท์พูดแล้วหันมายิ้มล้อเลียนผมครับ ผมยืนกอดอกมองอยู่ตรงประตูห้องนอน หมันเขี้ยวจริงๆ เลย ผมเลยเดินไปหาฟรอนท์แล้วรวบตัวเข้ามากอดให้หายหมันเขี้ยวซะหน่อย
"จ้า....ปากหวานจริงๆ พ่อหลานคนนี้ อย่างนี้ย่าจะรักเรากว่าตาเท็นแล้วนะเนี๊ยะ" ผมได้ยินเสียงคุณย่าครับเพราะฟรอนท์เปิดเสียงลำโพง
"โห.....ย่าครับ พูดอย่างนี้ผมเสียใจนะครับ"
"ว้า....แย่จังตาเท็นดันมาได้ยินซะนี่ ย่าเลยอดเผยความในใจต่อเลย"
"ย่าไม่ต้องสนใจพี่เท็นนะครับ รักฟรอนท์คนเดียวก็พอพี่เท็นอ่ะชอบแกล้งฟรอนท์อยู่เรื่อยเลย"
"ฮ่าๆๆๆๆ พี่เท็นอย่างแกล้งฟรอนท์ซิ ฟรอนท์จะฟ้องย่าแน่ ย่าคร๊าบบบ....ช่วยฟรอนท์ด้วยคร๊าบบ ฮ่าๆๆๆ"
ผมจับฟรอนท์แล้วจั๊กจี้ตามตัวฟรอนท์ครับ ดิ้นเป็นแมวเลย ยิ่งเห็นอย่างนี้แล้วยิ่งอยากจะแกล้ง
"ตาเท็น....อย่าแกล้งน้องซิลูก น้องไม่สบายอยู่นะครับ" ยาดุไม่จริงจังนัก
"ครับย่า.....เลิกแกล้วก็ได้ครับ" ผมบอกกับย่าผม
"แฮ่กๆๆๆ ย่าครับ ช่วยฟรอนท์ด้วย"
"ตาเท็นนี่ไม่ไหวเลย ดูซิน้องไอไม่หยุดเลยนะลูก ฟรอนท์ครับกินยาแล้วพักผ่อนเยอะๆ นะครับ แล้วอย่าลืมมาหาย่าที่บ้านนะครับ ย่าคิดถึง"
"ครับย่า....ฟรอนท์จะกินยาครับ แล้วจะแอบหนีพี่เท็นไปหาย่าคนเดียว คึคึ" แสบจริงๆ แฟนผมเนี๊ยะ
"ดีมากครับคนเก่ง.....งั้นย่าไปทำกับข้าวให้พ่อตาเท็นก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวคงจะกลับมาถึงบ้านแล้วนะจ๊ะ"
"ครับ.....ย่าดูแลตัวเองด้วยนะครับ เท็นคิดถึงย่าครับ" ผมพูดแทรกหลายคนใหม่ต้องทำคะแนนบ้างเดี๋ยวตกอันดับหลานรักพอดี
"ฟรอนท์ก็คิดถึงย่าม๊ากมากครับ มากกว่าพี่เท็นอีก คึคึ ฟรอนท์รักย่านะครับ จุ๊บๆๆ" นั่นไง!! เบาที่ไหนล่ะลูกอ้อนแฟนผม
"จ้าา....ย่าคิดถึงทั้งสองคนเลยจ้า...อยู่ด้วยกันดีๆ นะลูกอย่างแกล้งน้องมากล่ะตาเท็น"
"ครับย่า....สวัสดีครับ, สวัสดีครับย่า"
ผมวางสายจากย่าแล้วเปลี่ยนสายตามาจ้องเด็กดื้อที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ ฟรอนท์กำลังทำหน้าทะเล้นใส่ผมพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง ยิ่งอยู่ด้วยกันอย่างนี้ผมก็ยิ่งหลงฟรอนท์ รักฟรอนท์มากขึ้นทุกวัน ทำไมเราไม่เจอกันเร็วกว่านี้นะ ถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้ผมก็จะได้พบความสุขเร็วกว่านี้ แต่ผมว่าผมก็โชคดีมากนะครับที่ผมได้เจอกับฟรอนท์แล้วเราสองคนได้รักกัน
"ไง....เด็กดื้อจะกินยาได้รึยัง" ฟรอนท์ทำหน้ายู่ใส่ผมครับ
"ชิ....ดื้อที่ไหน แค่ทำตัวน่ารักเองนะ คึคึ"
"มานี่เลย!!!! ไม่รอดแน่ๆ หึหึ"
ผมพูดแล้วทำหน้าหื่นใส่ฟรอนท์ ตอนนี้ฟรอนท์อยู่ในอ้อมกอดผมแล้วครับ ผมกอดฟรอนท์ไม่แน่นมากแล้วโยกตัวซ้ายขวาสลับกันไป ฟรอนท์ซุกหน้าอยู่ที่อกของผมแล้วจูบลงที่หน้าอกด้านซ้ายของผมเบาๆ
จุ๊บบบบ......
"พี่เท็น....พี่เท็นรักฟรอนท์มากไหม?"
"รักมากซิ....พี่รักฟรอนท์ที่สุดนะครับ"
"ถ้ารักฟรอนท์พี่เท็นห้ามดื้อนะ คึคึ"
"หึหึ.....ครับพี่จะไม่ดื้อคร๊าบบบ"
"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นมากนะ....พี่เท็นเป็นคนแรกที่ฟรอนท์รัก...พี่เท็นรู้ใช่ไหม?"
"รู้ครับผม....ฟรอนท์ก็เป็นคนแรกที่พี่รักเหมือนกันครับ"
จุ๊บบบ.....
ผมจูบที่หัวฟรอนท์อย่างอ่อนโยนแล้วกระชับกอดฟรอนท์ไว้แน่นกว่าเดิม ฟรอนท์ก็กอดผมตอบเช่นเดียวกันครับ ผมรักเด็กคนนี้มากๆ จนผมจะทนไม่ไหวแล้วครับ
"งั้นพี่เท็นก็ต้องรักฟรอนท์ไปนานๆ รักฟรอนท์คนเดียวตลอดไปนะ ห้ามดื้อห้ามไปซนที่ไหน ไม่งั้นฟรอนท์จะฟ้องพี่ฟรอสต์แน่ คึคึ"
"ครับผม.....รับทราบครับแล้วจะปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัดเลยครับ"
"ดีมาก.....ว่าง่ายๆ อย่างนี้ฟรอนท์รักตายเลย"
"แล้วตอนนี้คนป่วยจะกินยาได้รึยังครับ พี่จะได้ไปเอายามาให้ หืออ...."
"ก็ได้.....แต่พี่เท็นต้องป้อนฟรอนท์นะ ไม่งั้นฟรอนท์ไม่กิน!!"
"แน่นอนอยู่แล้ว.....หึหึ รอพี่แป๊ปนึงนะครับ พี่ไปเอายามาให้"
ฟรอนท์พยักหน้าอยู่ตรงแผ่นอกของผมครับ ผมปล่อยฟรอนท์จากอ้อมกอดแล้วลุกขึ้นเดินไปเอายาที่วางอยู่โต๊ะหน้าทีวีมาให้ฟรอนท์ครับ วิธีป้อนยาผมก็เหมือนเดิมแหละครับ ไม่งั้นเด็กดื้อคงไม่ยอมกินแน่ๆ ครับ
"พี่ป้อนยาให้แล้วไหนรางวัลพี่ล่ะครับ?"
"ยื่นหน้ามาซิ คึคึ" ฟรอนท์พูดไป ขำไปอย่างน่ารัก ผมยื่นหน้าไปใกล้ๆ ตามที่ฟรอนท์บอก
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จุ๊บที่ 1-4 ที่ปากของผม จุ๊บที่ 5 ตรงแก้มซ้าย จุ๊บที่ 6 ตรงแก้มขวา จุ๊บที่ 7 ตรงค้าง จุ๊บที่ 8 ตรงหน้าผาก จุ๊บที่ 9 และ 10 จบลงที่ปากของผมอย่างสวยงามมากครับ ฟินนนนน......
"พอใจไหม.....?" ฟรอนท์ถามแบบยิ้มๆ
"ยังอ่ะ....พี่ขออีกได้ไหม?"
"งั้นยื่นหน้ามาซิ..." ฟรอนท์พูดบอก ผมทำตามอย่างว่าง่ายครับ
ฟรอนท์จุมพิตที่ปากผมเบาๆ อย่างไม่ได้ล่วงล้ำ ขมเม้นที่ปากล่างของผมแล้วเลื่อนขึ้นมาที่ปากบนอย่างนุ่มนวล ค่อยๆ บรรจงจูบอย่างอ่อนโยนตามแบบฉบับของฟรอนท์และครับ เป็นจูบที่ไม่รีบร้อนแต่อบอุ่นไปถึงหัวใจ ฟรอนท์จูบผมอยู่สักพักก็ล่ะปากออกแล้วจุ๊บครั้งสุดท้ายที่ปากของผมครับ
"แค่นี้พอนะ ฟรอนท์ไม่สบายอยู่เดี๋ยวพี่เท็นจะติดไข้จากฟรอนท์"
"ถ้าฟรอนท์หายแล้วพี่จะได้มากกว่านี้ใช่ไหม?" ผมถามพร้อมทำสายตากรุ่มกริ่ม
"มั้ง....คึคึ"
"เจ้าเล่ห์นักนะเรา.....มาให้พี่กอดซะดีๆ หึหึ"
"ฮ่าๆๆๆๆ ให้ก็กลัวดิ"
"มาม่ะ.....พี่จะกอดให้หายใจไม่ออกเลย...คอยดู"
ว่าแล้วผมก็รวบตัวฟรอนท์มาไว้ในอ้อมกอดของผมทันที ผมกอดฟรอนท์อยู่อย่างนั้นจนได้ยินเสียงหัวใจของเราที่เต้นแรงแทบจะพร้อมกันอย่างชัดเจน ผมคงจะไม่มีวันรักใครได้เท่าฟรอนท์อีกแล้วครับ
ครืดดดด....... ครืดดดดดด.......
"พี่เท็น.....โทรศัพท์" ฟรอนท์พูดบอกผม
"อืมม.....เอาไว้ก่อนพี่ไม่ว่าง พี่กำลังกอดแฟนอยู่"
"คึคึ....รับเถอะ เผื่อคนโทรมาเขามีธุระด่วยนะ"
"ครับๆๆ รับก็ได้ครับ"
ผมเอื้อมมือข้างนึงไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง
"พ่อ....."
"สวัสดีครับผม.....เท็นพูดสายครับ"
"ไง....ไอ้ลูกรัก ไม่มาให้เห็นหน้าอีกแล้วนะ จะมาก็มาตอนพ่อไม่อยู่บ้านตลอด ไม่คิดถึงพ่อที่ให้กำเนิดบ้างรึไง?"
"โหหห....อย่าเพิ่งน้อยใจครับ คิดถึงครับคุณพ่อสุดที่รักคร๊าบบบ...."
"หึหึ ไอ้เด็กกระล่อน พรุ่งนี้มาหาพ่อด้วยนะจะรออยู่ที่บ้าน พ่อมีนัดเจอกันเพื่อนมีคนจะแนะนำให้รู้จักนะ"
"ครับผม.....กี่โมงครับพ่อ?"
"มาประมาณสิบโมงก็ได้ พ่อนัดเพื่อนไว้ตอนเที่ยงที่.....นะ"
"ได้ครับ งั้นเท็นจะเข้าไปรับพ่อที่บ้านนะครับ"
"ตามนั้นไอ้ลูกรัก"
"ครับผม....งั้นแค่นี้นะครับคุณพ่อที่รัก ลูกยุ่งอยู่ครับ"
"เออ....อย่าช้าแล้วกัน แค่นี้นะไอ้รูปหล่อ"
"ครับ....สวัสดีครับพ่อ ดูแลตัวเองด้วยนะครับ บายครับ"
"พ่อพี่โทรมานะ จะให้ไปทานข้าวกับเพื่อนเขานะ" ผมบอกฟรอนท์
"พี่เท็น....ฟรอนท์รู้สึกแปลกๆ นะ"
"เป็นอะไรครับ.....ปวดหัวรึเปล่า ไหนพี่ดูหน่อยซิ" ผมเอามือทาบที่หน้าผากฟรอนท์ครับ ตัวก็ไม่ร้อนมากแล้วนิน่า
"เปล่า....ฟรอนท์ไม่ได้ปวดหัว แต่ฟรอนท์รู้สึกแปลกๆ ตรงนี้" ฟรอนท์ชี้ไปตรงอกข้างซ้ายของตัวเองครับ
"ไม่มีอะไรหรอกครับ....อย่าคิดมาก พี่รักฟรอนท์นะครับ"
"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นมากนะ"
"ครับ....พี่รู้แล้วครับ"
จุ๊บบบบ.....
ผมจุ๊บปลอบขวัญเด็กน้อยของผม ตอนนี้คงจะต้องคิดมากอะไรอยู่แน่ๆ ผมชักเริ่มจะเป็นห่วงเด็กน้อยในอ้อมกอดของผมคนนี้ซะแล้ว ผมกอดฟรอนท์จนฟรอนท์หลับอยู่ในอ้อมกอดอุ่นของผม ผมจับฟรอนท์นอนลงบนที่นอนห่มผ้าให้ฟรอนท์แล้วลงไปนอนลงข้างๆ ฟรอนท์ รวบตัวฟรอนท์เข้ามากอดแล้ว.....
จุ๊บบบบ.....
จูบลงที่หน้าผากเบาๆ อย่าทะนุถนอม
"ไม่ต้องห่วงนะครับคนดีของพี่ พี่จะไม่ทำให้ฟรอนท์ต้องเสียใจแน่ๆ ครับ"
"พี่สัญญา"
น้ำตาที่ซึมออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิทของผู้ชายตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดอุ่นของผู้ชายตัวโตที่รักเขาอย่างสุดหัวใจก็ปริ่มออกมาทั้งที่ตายังคงปิดสนิทอยู่ ไม่ว่าจะเป็นน้ำตาแห่งความดีใจหรือความกังวลใจก็จะมีผู้ชายคนนี้ที่รักเขาคอยซับน้ำตาให้เสมอ
******************************* TBC.
น้ำตาคนแต่งจิไหล :m15: :m15:
อ่านแล้วเจอคำผิดแจ้งได้เลยนะค่ะ คนแต่งอาจจะตาลายดูไม่ทั่วถึงค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
จุมพิษ เขียนผิดอ่ะ
-
อีพ่อพี่เท็น จะจับคุ่ให้ลูกแน่ๆเลย อย่ายอมนะพี่เท็น สงสารฟร้อนท์ :katai1: :katai1: :katai1:
-
จะคลุมถุงชนหรือครับคุณพ่อ หมดยุคแล้วนะครับ
-
เท็นฟรอนต์ คู่นี้เค้าหวาน อ้อนๆ น่ารักอ่ะค่ะ หวังว่าพ่อพี่เท็นคงไม่จับคู่ให้พี่เท็นนะ
-
จะให้กินมาม่าอีกแล้วเหรอ เค้าไม่ชอบกินน้ามันจุก
-
ต้มน้ำเตรียมใส่มาม่าแล้วสินะ
-
เหมือนกำลังจะเสริฟมาม่าเลย
-
จุมพิตเขียนแบบนี้ค่ะ
ถ้าจะเสิร์ฟมาม่าขอแบบใส่น้ำตาลได้ไหมอะ 5555
-
สงสัยพ่อนัดมาดูสาวแน่เลย
คำผิด .... ไม่กินหรอก มันขน ต้อง "ขม" แถวๆต้นเรื่อง
-
พ่อนัดดูตัวให้เท็นแน่เลยแบบนี้
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
มันน่ารัก มันหวาน มันเขิล
แต่ต่อไปจะเป็นยังไง :z3: :z3:
-
คงไม่มาม่าหรอกคุณพ่อไม่น่าจะใช่คนไม่มีเหตุผลนะ
-
มาม่ากะลังจะมารึป่าววววว
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาถือหม้อต้มสุกี้รอ :z2:
-
จะมีไรไหมน๊าาาาาา :mew5: :mew5: :mew5:
-
:กอด1: :กอด1:
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 28 (เท็น+ฟรอนท์) ห่าง 1
วันนี้ผมมีนัดกับพ่อผมครับ แต่ผมต้องขับรถมาส่งฟรอนท์ที่บ้านก่อนครับ เราออกมาจากคอนโดกันตั้งแต่เช้าดูฟรอนท์หงอยๆ ซึมๆ ไปครับ ทุกครั้งที่ผมมองหน้าฟรอนท์ก็จะยิ้มกลับมาแต่กลับเป็นยิ้มที่ไม่สดใสเหมือนทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา เป็นยิ้มที่ดูเหมือนกำลังฝืนยิ้มเพื่อผม ยิ่งผมเห็นฟรอนท์เป็นแบบนี้ยิ่งรู้สึกปวดหนึบที่ใจอย่างบอกไม่ถูกครับ
"ฟรอนท์.....เป็นอะไรรึเปล่าครับ?"
"เปล่า....ฟรอนท์ไม่ได้เป็นอะไร ฟรอนท์แค่ดีใจที่จะได้กลับบ้านนะ"
น้ำเสียงที่พยายามทำให้ดูสดใส รอยยิ้มที่พยายามกลบเกลื่อนความไม่สบายใจ ดวงตาที่ดูเศร้าผิดปกติ ผมสัมผัสได้ครับว่าฟรอนท์กำลังไม่สบายใจ ผมขับรถเข้ามาจอดเทียบหน้าบ้านของฟรอนท์
"ฟรอนท์.....เดี๋ยวพี่มารับนะครับ มาให้พี่กอดหน่อยเร็วคนดี"
ฟรอนท์ปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วขยับตัวเข้ามาใกล้ผม ผมรวบตัวฟรอนท์เข้ามากอด ฟรอนท์ตัวสั่นนิดๆ ผมรู้สึกได้ ผมกอดแล้วลูบหลังฟรอนท์เบาๆ อย่างอ่อนโยน ปลอบใจให้ฟรอนท์ที่กำลังรู้สึกไม่ดีกับอะไรบางอย่าง ผมรู้ครับว่าฟรอนท์กำลังกังวลเรื่องอะไร แต่เชื่อเถอะว่าผมจะไม่รักใครนอกจากฟรอนท์ คนตัวเล็กตัวสั่นไหวมากขึ้น ผมรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่ไหล่ข้างขวาของผม ผมค่อยๆ ดันตัวฟรอนท์ออกจากตัวของผม ฟรอนท์กำลังร้องไห้ครับ ร้องแบบไม่มีเสียงสะอื้นใดๆ ออกมาครับ ผมใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มทั้งสองข้างอย่างทะนุถนอม ผมเห็นภาพนี้แล้วผมยิ่งรู้สึกปวดหนึบที่ใจอย่างบอกไม่ถูก คนที่ผมรักกำลังเสียน้ำตา ผมไม่อยากเห็นภาพๆ นี้เลยครับ อยากเห็นตอนที่คนรักของผมยิ้มอย่างมีความสุขมากกว่าที่จะต้องเห็นคนรักมีน้ำตาไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรก็ตาม
"ร้องไห้ทำไมครับ? หืออ....."
"ฝุ่นเข้าตาฟรอนท์นะ" ฟรอนท์ตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"ไหน? มาให้พี่ดูซิ เจ็บมากไหม?" ผมถามทั้งๆ ที่รู้ว่าฟรอนท์กำลังโกหกเพื่อให้ผมสบายใจ
"อืม.....เจ็บ เจ็บมาก"
ฟรอนท์ตอบทั้งที่น้ำตายังไหลไม่หยุด ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกให้ฟรอนท์แล้วเป่าลมเบาๆ ที่ตาของฟรอนท์เหมือนกำลังเป่าเพื่อไล่ฝุ่นออกจากตาครับ
ฟู่.......
"เพี้ยง!! หายรึยังครับ" ผมถามพร้อมยิ้มให้ฟรอนท์
"อืม....ดีขึ้นเยอะเลย" ฟรอนท์ตอบพร้อมกับกระชับตัวเข้ากอดผมแน่น เอาหน้าซุกที่อกของผม
"หายแล้วทำไมยังกอดพี่แน่นขนาดนี้เนี๊ยะ พี่หายใจไม่ออกแล้วนะ หึหึ"
"ขอกอดอีกนิดนะ....ขอฟรอนท์กอดพี่เท็นอย่างนี้อีกแป๊ปนึงนะ"
"คร๊าบบ....กอดนานกว่านี้ก็ได้ครับผม สำหรับฟรอนท์พี่ให้กอดได้ตลอดชีวิตเลยนะครับคนดีของพี่"
"จริงๆ นะ พี่เท็นพูดจริงๆ นะ ให้ฟรอนท์กอดได้ตลอดชีวิตเลยจริงๆ นะ"
ผมรู้สึกสงสารฟรอนท์จับใจเลยครับ เสียงที่สั่นเครือกำลังขอร้องผมให้กอดเขาไว้อย่างนี้ เสียงที่กำลังบอกผมว่าอย่าปล่อยมือจากเขา เสียงที่เขาบอกว่าเขาต้องการอยู่กับผมไปตลอดชีวิต ผมเงยหน้าขึ้นไปมองด้านบนเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ผมอยากให้มันไหลกลับไป ผมไม่อยากให้ฟรอนท์เห็นน้ำตาของผมเพราะถ้าฟรอนท์เห็นมัน ฟรอนท์คงจะไม่สบายใจกว่าเดิมเป็นแน่
"จริงซิครับ พี่จะหลอกฟรอนท์ทำไมล่ะครับ"
"อืม....ฟรอนท์รู้แล้ว ฟรอนท์รู้ว่าพี่เท็นจะไม่หลอกฟรอนท์"
"ครับ....พี่ไม่เคยหลอกฟรอนท์เลยนะ พี่พูดความจริงกับฟรอนท์เสมอนะครับ เชื่อใจพี่นะ"
"อืม....ฟรอนท์เชื่อใจพี่เท็นเสมอนะ"
"ดีมากครับคนเก่ง.....ป่ะครับ เดี๋ยวพี่เดินเข้าไปส่งในบ้านนะครับ"
ฟอดดดดด.....
ผมบอกพร้อมหอมที่หัวฟรอนท์อย่างเอ็นดู เราลงจากรถแล้วพากันเดินเข้าไปในบ้านของฟรอนท์ครับ ฟรอนท์ตาแดงนิดๆ แต่ไม่มาก ผมไม่ค่อยอยากจะมองหน้าฟรอนท์ตอนนี้เลยครับ ผมสงสารคนรักของผม
"อ้าวว....มากันแต่เช้าเลยนะ กลับมาบ้านเป็นด้วยเหรอเรา"
พี่ฟรานซ์พูดขึ้นแต่เมื่อเห็นหน้าฟรอนท์ก็เดินเข้ามาหาอย่างอดไม่ได้ ฟรอนท์เดินเข้าไปกอดพี่ชายด้วยอารมณ์ที่กำลังอ่อนไหวต้องการการปลอบใจจากใครสักคน
"สวัสดีครับ....พี่ฟรานซ์ พอดีวันนี้ผมมีนัดทานข้าวกับเพื่อนพ่อผมนะครับ ผมเลยเอาฟรอนท์มาฝากไว้ที่บ้านก่อนแล้วจะกลับมารับนะครับ"
ผมบอกพี่ฟรานซ์ พี่ฟรานซ์กอดฟรอนท์ไว้แน่นแล้วพยักหน้าให้กับผมเพื่อบอกว่ารับรู้เรื่องที่ผมบอกไป
"อย่านานล่ะ.....เดี๋ยวน้องพี่จะงอนเอานะ หึหึ" พี่ฟรานซ์พูดบอก
"ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย....พี่ฟรานซ์อ่ะ" ฟรอนท์พูดอย่างกระเง้ากระงอน
"หึหึ แต่พี่ว่าใช่นะ" พี่ฟรานซ์ตอบฟรอนท์
"ผมฝากฟรอนท์ด้วยนะครับพี่ฟรานซ์" ผมพูดบอกพี่ฟรานซ์แต่สายตามองไปที่คนรักอย่างโหยหา
"ฟรอนท์.....มานี่หน่อยครับ"
ผมเรียกฟรอนท์ให้มาหา ฟรอนท์ละจากอ้อมกอดพี่ฟรานซ์แล้วเดินมาหาผมอย่างว่าง่าย ฟรอนท์เดินมาถึงผม ผมก็อ้าแขนรับคนรักมาไว้ในอ้อมกอดทันที
"เป็นเด็กดี....รอพี่อยู่ที่นี่นะครับ แล้วพี่จะมารับนะครับคนดี"
"อืม....พี่เท็นรีบๆ มานะ ฟรอนท์จะรออยู่ที่นี่ครับ"
"ครับ....พี่จะรีบมาครับ"
จุ๊บบบบ.....
ผมจุ๊บที่แก้มฟรอนท์เบาๆ ที่จริงอยากทำมากกว่านี้ครับ แต่พี่ฟรานซ์ยืนมองอยู่เกรงใจพี่เขานะครับ ผมคลายกอดออกจากตัวฟรอนท์ สายตาที่ฟรอนท์มองดูเศร้ามากครับ
"พี่ฟรานซ์....ผมฝากดูฟรอนท์หน่อยนะครับ"
"อืม....น้องพี่ๆ ก็ต้องดูแลอยู่แล้ว แต่อยากฝากนานนักล่ะ เดี๋ยวเด็กแถวนี้งอแง หึหึ"
"พี่ไปก่อนนะครับ"
ผมเดินออกมาจากบ้านพร้อมกับรอยยิ้มที่ฝืนยิ้มให้ผม ผมถอนหายใจเฮื้อกใหญ่กับอาการหน่วงๆ ที่อกแบบนี้ ผมขับรถไปรับพ่อของผมที่บ้านแล้วขับรถต่อไปที่โรงแรม....ตามที่พ่อบอก ระหว่างทางผมคุยเรื่องงานที่ช่วยพ่อดูอยู่เล็กน้อยแต่สมองของผมกลับคิดถึงคนตัวเล็กที่อยู่กับผมตลอดเวลา ผมขับรถเข้ามาจอดที่หน้าโรงแรมหรูกลางใจเมืองแล้วเด็กรับรถก็ขับไปรถไปจอดเก็บให้ ผมเดินตามพ่อไปที่ห้องอาหารของโรงแรม ห้องที่พ่อพาผมเข้าไปดูเป็นส่วนตัวเหมือนกับจองห้องนี้ไว้โดยเฉพาะ ประตูห้องที่เปิดออกเผยให้เห็นชายวัยกลางคนนั่งหันหน้าให้ผมกับพ่อโดยมีหญิงสาวนั่งหันหลังอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ แค่มองทางด้านหลังก็รู้แล้วครับว่าเธอคงจะสวยใช้ได้เลยครับ
"ทางนี้ๆ ไอ้เพื่อนรัก ไม่เจอกันซะนานเลยนะ" เพื่อนพ่อผมเองครับ
"เท็น....นี่คุณอาพิชัยเพื่อนรักพ่อเอง"
"พิชัย....นี่ลูกชายสุดที่รักของฉัน ชื่อเท็น" ผมยกมือไหว้เมื่อพ่อผมทำการแนะนำตัวให้ผม
"เห้ยย....ฉันก็ไม่น้อยหน้าแกหรอก นี่ลูกสาวฉันเอง ชื่อเนย เนย สวัสดีคุณอาซะซิลูก เพื่อนรักของพ่อที่เคยเล่าให้ฟังไง"
เธอหันมายกมือไหว้สวัสดีพ่อของผม ผมถึงกับตาค้างเลยครับ เพราะเธอคือเนยเพื่อนร่วมคณะของผมเองครับ เธอก็ตกใจไม่ต่างไปจากผมเหมือนกัน
"สวัสดีค่ะ คุณอา"
"สวัสดีจ๊ะ หนูเนย หนูนี่หน้าตาสวย น่ารักดีนะ คงจะสวยได้แม่แน่ๆ เพราะถ้าได้พ่อมาคงจะขี้เหร่เหมือนพ่อแน่เลย ฮ่าๆๆๆๆ"
"แกก็ว่าไป ตอนหนุ่มๆ ฉันออกจะหล่อ" คุณอาพิชัยพูดขึ้น
"อ่าว....นั่งๆๆ จะยืนอีกนานไหม"
ผมนั่งทานข้าวก็คุณอาพิชัยและเนยเพื่อนร่วมคณะของผม พ่อผมกับอาพิชัยก็พูดคุยกัดอย่างออกรส หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน มีแค่ผมกับเนยที่นั่งกินอยู่เงียบๆ เรานั่งเก้าอี้ข้างกันครับ คุณอาพิชัยบอกว่าอยากนั่งกับพ่อของผม ผมเลยขัดไม่ได้
"แหม.....ลูกนายนี่หล่อเอาการเลยนะ หน้าตาดีกว่าแกอีกนะ"
"ลูกฉันมันก็ต้องหล่อเหมือนพ่อมันนั่นแหละ ใช่ไหมจ๊ะหนูเนย" พ่อผมพูดแล้วหันไปถามความคิดเห็นเนยที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมครับ
"ค่ะ คุณอา" เนยตอบพร้อมกับหันมายิ้มให้ผม
"หนูเนยเรียนอยู่มหาลัยเดียวกับเจ้าเท็นลูกอาใช่ไหม? เห็นพ่อหนูเล่าให้อาฟังว่าเรียนที่มหาลัย...."
"ค่ะ คุณอา" เนยตอบ
"โลกมันกลมดีว่าไหมล่ะ พ่อก็เป็นเพื่อนรักกัน มีลูกก็ยังเรียนอยู่ที่เดียวกันอีก หึหึ" พ่อผมพูดขึ้น
"ว่างๆ ก็พาเนยออกไปเที่ยวบ้างซิเท็น ลูกอาชอบอยู่แต่บ้านไม่เห็นจะออกไปเที่ยวไหนบ้างเลย" คุณอาพิชัยพูดขึ้น
"เออ.....คือ...ผม"
"แหม....น่ารักๆ อย่างหนูเนยเดี๋ยวอาจะให้เท็นพาไปเที่ยวทุกที่ได้สบายอยู่แล้ว อยากไปเที่ยวที่ไหนบอกลูกชายอาได้เลยนะลูก" พ่อผมพูดขึ้น
"ขอบคุณมากค่ะคุณอา" เนยพูดขอบคุณพ่อผม
เราทานอาหารกันไป คุยกันไปซึ่งส่วนมากเป็นพ่อผมกับคุณอาพิชัยที่คุยกันซะมากกว่า หลังจากทานข้าวเสร็จผมก็ขับรถพาพ่อผมกลับบ้านครับ ผมจอดรถที่โรงจอดรถแล้วเดินเข้าบ้านตามพ่อของผมเข้าไปในบ้าน
"ตาเท็น....เป็นไงบ้างลูก" ย่าผมถามขึ้น
"ก็ดีครับย่า...." ผมยิ้มให้ย่าของผม
"พ่อครับ....ผมมีเรื่องอยากคุยกับพ่อหน่อยครับ" ผมบอกพ่อ
"ได้ซิ แกไปรอพ่อที่ห้องทำงานก็แล้วกัน เดี๋ยวพ่อขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วจะตามเข้าไป"
"ครับ..."
ผมตอบพ่อแล้วเดินไปนั่งรอพ่อของผมในห้องทำงานที่อยู่ชั้นล่างของบ้านครับ ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องพูด ผมต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับฟรอนท์คนรักของผม เสียงเปิดประตูห้องทำให้ผมต้องหันไปมอง ย่าผมเองครับ
"ย่าครับ"
ย่ายิ้มให้ผมอย่างอบอุ่นเหมือนทุกครั้งครับ ย่าเดินเข้ามาหาผมแล้วนั่งลงที่โซฟาข้างๆ ผม แขนเล็กของย่าโอบกอดรอบตัวผม ผมซุกหน้าลงที่บ่าของย่า ย่ากอดปลอบใจแล้วลูบที่หลังของผมเบาๆ
"หลานรักของย่า....หลานเข้มแข็งเสมอไม่ว่าเรื่องอะไรหลานก็จะผ่านมันไปได้นะลูก ขอแค่เท็นมีความเชื่อมั่นแล้วทำตามแบบของเท็นนะครับ ย่าจะเป็นกำลังใจให้แล้วจะอยู่ข้างหลานรักของย่าเสมอนะครับ"
"ขอบคุณครับย่า....เท็นรักย่ามากนะครับ"
"จ้าา....ย่าก็รักเท็นมากเหมือนกันลูก คุยกับพ่อเขาดีๆ นะลูก ย่าว่าทุกคนต้องมีหนทางและความคิดเป็นของตัวเอง ใช้เหตุผมเพื่ออธิบาย ย่าเชื่อว่าพ่อเขาจะเข้าใจหลานนะครับ"
"ครับย่า....เท็นจะทำตามที่ย่าสอนนะครับ"
"อ้าว.....ย่าหลานมากอดกันอยู่ที่นี่เอง" พ่อผมพูดขึ้นครับ
"หลานแม่.....แม่จะกอดก็ไม่ผิดนี่น่าเนอะตาเท็น"
"ครับย่า..."
"ตกลงแกจะคุยกับพ่อหรือจะกอดกับย่ากันแน่? หืออ.."
"งั้นย่าไปก่อนนะลูก เท็นก็อยู่คุยธุระกับพ่อเขาแล้วกันนะครับ"
"ครับย่า...."
แล้วย่าก็เดินออกไปจากห้องเหลือเพียงผมกับพ่อเพียงสองคนในห้องทำงานที่ดูกว้างขึ้นกว่าทุกครั้งที่เข้ามาหรือเป็นเพราะจิตใจผมตอนนี้ที่ทำให้ทุกอย่างมันดูผิดแปลกไปจากเดิม
"อ่าว....มีอะไรจะคุยกับพ่อว่าก็ว่ามา..."
"พ่อครับ....ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วครับ แล้วผมก็รักเขามากด้วย"
"ใครล่ะ....คนรักของแก?"
"คนรักของผมชื่อ ฟรอนท์ครับ"
"แกกำลังจะบอกพ่อว่า คนรักแกคือผู้ชายงั้นเหรอ?" พ่อถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง
"ใช่ครับ.....ฟรอนท์เป็นผู้ชายเหมือนกับผมครับ"
"แกกำลังจะบอกว่าแกเป็นเกย์งั้นเหรอ?"
"ไม่ใช่ครับพ่อ.....ผมไม่ได้เป็นเกย์ ผมแค่รักฟรอนท์ครับ"
"แกกำลังจะบอกว่าแกชอบผู้ชายด้วยกันแต่แกไม่ได้เป็นเกย์เนี๊ยะนะ?!" พ่อผมถามด้วยเสียงอันเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความสงสัย
"ใช่ครับ..." ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งเช่นเดียวกัน
"หึหึ แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เจ้าเท็น"
"พ่อครับ....ผมรักฟรอนท์มาก ผมไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วครับ ผมรู้ว่าที่พ่อพาผมไปกินข้าวกับเพื่อนของพ่อวันนี้ พ่อต้องการจะบอกอะไรกับผม แต่ผมทำอย่างนั้นไม่ได้จริงครับ แล้วเนยก็เป็นเพื่อนของผม ผมไม่อยากให้เนยต้องมาเสียเวลาแล้วต้องมาเสียใจภายหลังเพราะผมครับพ่อ"
"แกรักเด็กคนนั้นมากขนาดจนกล้าที่จะขัดคำสั่งพ่อเลยเหรอเท็น?"
"ผมไม่ได้ขัดคำสั่งพ่อนะครับ แต่ผมกำลังขอร้องพ่อเพื่อให้พ่อเห็นใจในความรักของผม ผมรักฟรอนท์มากจริงๆ ครับ รักมากจนไม่คิดว่าจะรักใครได้อีกแล้ว"
ผมบอกพ่อผมแล้วพยายามทำเสียงให้เรียบนิ่งที่สุดทั้งที่ใจของผมกำลังเจ็บปวดอย่างมาก เพราะเพียงแค่คิดว่าฟรอนท์จะเป็นยังไงถ้าผมรักษาสัญญาที่ให้ไว้ไม่ได้ ผมจะอยู่ได้ไหมถ้าไม่มีฟรอนท์อยู่ข้างๆ ผมจะทำให้ฟรอนท์เสียใจแล้วร้องไห้มากแค่ไหน แค่เพียงคิดใจผมก็แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เสียให้ได้ มันปวดไปทั้งใจในตอนนี้ เวลานี้ ความรักมันทำให้คนมีความสุขที่สุดและเป็นทุกข์ที่สุดได้เช่นกัน แต่ถ้าเลือกได้ผมไม่อยากให้มีอย่างหลังเลยครับ
"พ่อครับ....."
"หยุด!!......แกไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว"
***************************** TBC.
หลบ!!
:sad11: :monkeysad: :m15:
-
พ่อพี่เท็นปัญญาอ่อนมาก ยังไม่เลิกจับคู่ลูกอีก สมัยไหนแล้ว นังชะนีเนยก็ดีใจออกหน้าออกตา ดอกกกกกกกกกก
สงสารฟร้อนท์มากๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai1: :katai1: :katai1:
-
ฮึ่ม!!!!! พ่อพี่เท็น เดี๋ยวๆๆๆเนยก็จะมาอ่อยพี่เท็นอีกชิปะ!!!
-
เท็นสู้ๆ เอาชนะอุปสรรคให้ได้นะครับ
-
ทำไมต้องเป็นแบบนี้เนี่ย หนีตามกันไปเลยไหมแบบนี้
-
พี่เท็นคุยกับพ่อดีๆนะ สู้ๆ น้องรออยู่!
-
คุณพ่อครับ คุณพ่อ...มันหมดยุคจับลูกมัดกับคนที่เลือกให้ได้แล้ว ในเมื่อทั้งสองไม่ได้รักกัน จะทรมานเขาทำไม
ตอนนี้สงสารน้องฟรอนท์มากเลย น้ำตาจะไหลตามน้อง T^T
-
อุปสรรคด่านใหญ่โผล่มาแระ พี่เท็นสู้ๆ
-
คงไม่มีอะไรหรอกม้างงง ใช่ป่าวคนเขียน
-
:hao5: :hao5: คนเขียนก็สงสารฟรอนท์ค่ะ รอตอนต่อไปนะค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 29 (เท็น+ฟรอนท์) ห่าง 2
พาร์ท ฟรอนท์
วันนี้ครบสองอาทิตย์แล้วครับ ครบสองอาทิตย์ที่ผมยังอยู่ที่นี่ที่บ้านของผม คนที่เคยสัญญาว่าจะกลับมารับผมเขายังไม่กลับมาตั้งแต่วันนั้นที่เขาเดินออกไปจากบ้านหลังนี้ โทรไปหาก็ติดต่อไม่ได้ ไปหาที่มหาลัยก็ไม่เจอ ถามเพื่อนๆ เขาก็ไม่พูดอะไรเลยสักคำ ไม่มีคำตอบที่ผมต้องการจะฟัง ไปหาที่คอนโดก็ไม่อยู่เหลือเพียงที่เดียวครับที่ผมยังไม่ได้ไปคือที่บ้านของเขา มือผมที่กำโทรศัพท์ไว้แน่นอยากจะกดโทรออกไปหาคุณย่าเพื่อถามหาเขาคนนั้นว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม? ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ทำไมไม่มารับผมตามที่สัญญากับผมไว้ ทำไมถึงปล่อยให้ผมรอนานขนาดนี้ น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็อดไม่ได้ที่จะไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของผม ร่างกายที่สั่นไหวเนื่องมาจากความเสียใจที่ทนเก็บมานาน พยายามทำตัวร่าเริงเพื่อไม่ให้พี่ฟรานซ์และพี่ฟรอสต์ต้องเป็นห่วง ดีหน่อยตรงที่คุณพ่อกับคุณแม่ผมเดินทางไปต่างประเทศบ่อยเลยไม่ทำให้พวกท่านต้องสงสัย ตอนนี้ผมเก็บความเสียใจนั้นไม่ไหวแล้วครับ หัวใจที่ทนเจ็บมานานถึงสองอาทิตย์ที่แทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มันปวดไปหมด ถ้าผมถอดมันออกมาพักไว้ให้มันดีขึ้น แล้วค่อยใส่เข้าไปใหม่ได้ผมคงจะทำไปแล้ว มือข้างนึงที่กำโทรศัพท์ไว้แน่น ส่วนอีกข้างทำหน้าที่ปิดปากตัวเองไว้เพื่อไม่ให้เสียงแห่งความเสียใจเล็ดลอดออกมา ทำไมมันทรมารอย่างนี้ครับ ผมควรจะทำยังไงดี ผมคิดถึงเขาเหลือเกิน
"พี่เท็น......"
เสียงที่เปล่งออกมาอย่างยากลำบากเพียงแค่ต้องการเรียกชื่อของคนที่ผมรัก ชื่อนี้ที่ผมไม่ได้ใช้เรียกคนรักของผมเลยเป็นเวลาสองอาทิตย์เต็มๆ ผมต้องรออีกนานแค่ไหนกันเพื่อที่เขาคนนั้นจะกลับมาตามสัญญา
"พี่เท็น........ฮือ....ฮือ...."
ผมล้มตัวลงนอนบนที่นอนอย่างหมดแรง ความอดกลั้นของผมหมดลงแล้ว เพียงแต่ตอนนี้ผมต้องการคนมาช่วยปลอบใจผมให้หายเศร้าได้บ้าง ใครก็ได้....สักคน
"ฟรอนท์......."
เสียงอันอบอุ่นที่ผมโหยหาก็ดังขึ้นพร้อมกับผู้ชายร่างสูงที่ผมคุ้นเคยดีกำลังเดินเข้ามาหาผมอย่างร้อนรน ร่างสูงนั่งลงบนที่นอนข้างๆ ตัวผมแล้วอุ้มตัวผมขึ้นไปแนบไว้ในอ้อมกอดอันอบอุ่น อ้อมกอดที่ผมคุ้นเคย ผมซุกหน้าเข้ากับอ้อมกอดนี้อย่างหมดแรง สองแขนของเขาโอบกอดผมไว้แน่น
"พี่ฟรานซ์........"
"ฮือ......ฮือ.....ฮือ"
ผมปล่อยเสียงร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ พี่ฟรานซ์พี่ชายที่ผมรักมากเข้ามาโอบกอดเพื่อปลอบใจผม ผมกระชับแขนกอดพี่ฟรานซ์ไว้แน่น ร้องไห้จนเกือบจนหมดแรงเสียให้ได้ พี่ฟรานซ์ลูบที่หลังผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน จูบลงที่หัวผมเบาๆ ยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเดิมเพราะผมเป็นต้นเหตุทำให้พี่ผมต้องเป็นห่วงและเป็นกังวลกับเรื่องของผม
"ชู่......ไม่ร้องนะครับคนเก่งของพี่"
"พี่ฟรานซ์....อึก!!....ฟรอนท์....ฟรอนท์" ผมพยายามจะพูดแต่ก็พูดออกมาอย่างลำบากเหลือเกิน
"ครับ.....พี่รู้ครับ ไม่ร้องนะครับ...ฟรอนท์ต้องเข้มแข็งนะครับ พี่จะอยู่ข้างๆ ฟรอนท์เอง"
"บ้านมันอยู่ไหนฟรอนท์ บอกพี่มาเดี๋ยวนี้!!!"
พี่ฟรอสต์ที่เดินตามพี่ฟรานซ์เข้ามาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราดจนผมตกใจกระชับกอดพี่ฟรานซ์แน่นกว่าเดิม
"ใจเย็นๆ ฟรอสต์....น้องกำลังเสียใจอยู่นะ" พี่ฟรานซ์พูดอย่างใจเย็น
"พี่จะให้ผมใจเย็นได้ไง!!! ในเมื่อมันทำให้น้องเราต้องร้องไห้อย่างนี้ ผมเตือนมันแล้วนะว่าอย่าให้เกิดเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น!! หึหึ....แล้วมันก็เกิดขึ้นจนได้"
"ฟรอนท์ครับ....เดี๋ยวพี่ออกไปคุยกับพี่ฟรอสต์แป๊ปนึงนะครับ เดี๋ยวพี่มานะ" ผมพยักหน้าอยู่ที่อกของพี่ฟรานซ์
"ฟรอสต์....ออกไปคุยกับพี่ข้างนอก"
พี่ฟรานซ์พูด แล้วพี่ผมก็เดินออกไปคุยกันโดยที่ผมยังคงน้ำตาไหลไม่หยุด แล้วพี่ผมยังต้องมาเป็นห่วงผมอีกมันทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมากกว่าเดิมอีกครับ ทั้งความเสียใจปนกับความรู้สึกผิดที่ทำให้พี่ชายต้องเป็นห่วง ผมได้ยินเสียงพี่ฟรอสต์แล้วรู้สึกกลัวขึ้นมา พี่ฟรอสต์ถึงจะไม่ค่อยแสดงออกกับผมมากเท่าพี่ฟรานซ์แต่พี่ฟรอสต์รักผมมากครับ ไม่เคยปล่อยให้ใครทำร้ายผมได้แม้แต่ปลายเล็บด้วยซ้ำพี่ฟรอสต์จะออกรับหน้าแทนผมเสมอ พี่ฟรานซ์ใช้เวลาคุยกับพี่ฟรอสต์ไม่นานก็เดินเข้ามาในห้องผมครับ พี่ทั้งสองคนของผมเดินเข้ามานั่งขนาบผมทั้งสองข้างแต่ผมเลือกที่จะกอดพี่ฟรอสต์ครับ
"พี่ฟรอสต์.....ฟรอนท์ขอโทษ"
"ขอโทษพี่ทำไม? ฟรอนท์ไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย มันซิที่ทำผิดแล้วผิดมากด้วย!!" พี่ฟรอนส์พูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธมาก
"ฟรอสต์....พี่บอกเราว่ายังไง จำไม่ได้แล้วเหรอ?"
"พี่!!!.....แต่มัน...!!" พี่ฟรอสต์เถียงขึ้นอย่างอดไม่ได้
"ฟรอสต์!! ถือว่าพี่ขอแล้วกัน" พี่ฟรานซ์พูดขึ้น
"พี่ฟรอสต์ พี่ฟรานซ์......ฟรอนท์ขอโทษฮ่ะ ที่ทำให้ต้องเป็นห่วง...อึก!!"
"เอาล่ะ....เลิกร้องไห้ได้แล้ว ขี้แยจริงๆ เป็นน้องพี่ต้องเข้มแข็งซิ" พี่ฟรอสต์พูดบอกผม
"ฮ่ะ....ฟรอนท์จะไม่ร้องไห้แล้วฮ่ะ" ผมพูดจบก็เอาหน้าถูไถไปที่เสื้อของพี่ฟรอสต์ครับ
"หึหึ....หลอกเช็ดเสื้อพี่เหรอ อย่างนี้ต้องทำโทษซะหน่อยแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆ พี่ฟรอสต์อย่าแกล้งฟรอนท์นะ!! พี่ฟรานซ์....ช่วยฟรอนท์ด้วย"
ผมรู้ครับว่าพี่ชายผมต้องการให้ผมหายเศร้า มีใครบ้างล่ะครับที่เห็นคนที่ตัวเองรักและยิ่งเป็นคนในครอบครัวกำลังมีความทุกข์แล้วจะสามารถทนเห็นเขาเศร้าหรือเสียใจได้ ถ้ากลับกันผมเห็นพี่ชายทั้งสองคนของผมเสียใจผมก็คงจะเป็นทุกข์เช่นเดียวกันครับ
"พี่ฟรอสต์ เรากำลังจะไปไหนกันฮ่ะ"
ผมถามพี่ฟรอสต์ที่กำลังขับรถพาผมไปที่ไหนสักที่หนึ่งอยู่ครับ แต่คงจะไม่ใช่ที่นั่นใช่ไหม? พี่ฟรานซ์คงไม่ยอมให้พี่ฟรอสต์ทำแน่ๆ ผมรู้จักพี่ผมดีแล้วเราซึ่งเป็นน้องก็จะเชื่อฟังสิ่งที่ผู้เป็นพี่พูดเสมอตั้งแต่เด็กแล้วครับ
"ไม่ต้องกลัวหรอกน่า....พี่ไม่ไปทำร้ายมันถึงบ้านหรอกถ้าพี่ฟรานซ์ไม่ห้ามไว้ก่อนก็ไม่แน่นะ หึหึ"
"พี่ฟรอสต์ฮ่ะ....."
"พี่รู้แล้ว พี่กำลังจะพาเราไปกินข้าวดูหนัง ช๊อปปิ้งต่างหากล่ะ วันนี้อยากได้อะไรบอกพี่ได้เลยนะ พี่ฟรอสต์คนนี้จ่ายไม่อั้นเต็มที่เพื่อน้องรักของพี่เลยนะ"
"งั้นเดี๋ยวฟรอนท์จะซื้อให้พี่ฟรอสต์หมดตัวเลยคอยดู....คึคึ"
"ครับผม....พี่ยอมทั้งนั้นแหละถ้าน้องพี่ต้องการ"
พี่ฟรอสต์พูดพร้อมกับเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเบาๆ อย่างเอ็นดู ผมโชคดีนะครับที่ยังมีพี่ชายที่น่ารักคอยดูแลและให้กำลังใจผมอยู่ไม่ห่าง
"พี่ฟรอสต์....ขอบคุณนะฮ่ะ ฟรอนท์รักพี่ฟรอนท์นะฮ่ะ" ผมพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ
"พี่ก็รักฟรอนท์นะ....ฟรอนท์เป็นน้องของพี่ถ้าฟรอนท์เสียใจพี่ก็เสียใจ ถ้าฟรอนท์เจ็บพี่ก็เจ็บไม่แพ้กับฟรอนท์หรอกนะ พี่ทั้งสองคนเป็นห่วงฟรอนท์มากเรามีกันอยู่สามคนพี่น้องถ้าไม่รักน้องแล้วพวกพี่จะไปรักใครล่ะ"
"ฟรอนท์ขอโทษฮ่ะ ฟรอนท์จะพยายามกลับมาเข้มแข็งให้เร็วที่สุดแล้วกลับมาเป็นคนเดิมนะฮ่ะ"
"ดีมาก....น้องรักของพี่ ป่ะ!! พี่จะพาไปกินฟรี เที่ยวฟรีเอง!!"
ผมกับพี่ฟรอสต์คุยกันไปหัวเราะกันไปแต่เสียดายจังที่พี่ฟรานซ์ติดงานด่วนเลยไม่ได้มาด้วย ช่วงนี้ไอ้อิงค์ก็มาที่บ้านผมบ่อยครับผมเลยหายเหงาลงไปบ้าง พี่ฟรอสต์ขับรถไม่นานก็มาถึงห้างดังกลางใจเมือง การที่พี่ฟรอสต์พาออกมาเที่ยวครั้งนี้ทำให้ผมผ่อนคลายมากครับ เราดูหนังเสร็จก็ออกมากินข้าวกันต่อครับ นานเท่าไหร่แล้วนะที่ผมไม่ได้ออกมาเที่ยวกับพี่ชายผมอย่างนี้
"พี่ฟรอสต์.....ฟรอนท์อยากได้เสื้อยี่ห้อ....ซื้อให้ฟรอนท์หน่อยนะฮ่ะๆ นะ"
ผมอ้อนพี่ฟรอสต์ครับ แต่ถึงไม่อ้อนยังไงพี่ฟรอสต์ก็ซื้อให้ผมอยู่แล้วครับถ้าผมอยากได้จริงๆ
"ไปซิ พี่จะพาไปซื้อมันอยู่ชั้นไหนน้าา...พี่จำไม่ได้"
"พี่ฟรอสต์ๆ นู้นฮ่ะ อยู่ทางนู้น!!!" ไปชี้ไปอีกทางที่มีร้านเสื้อที่ผมอยากได้
"ป่ะ....เราไปกัน ฟรอนท์เลือกให้พี่กับพี่ฟรานซ์ด้วยนะ เราจะได้ใส่เหมือนกัน"
"ได้ฮ่ะ รับแซ่บ"
ผมพูดบอกพี่ฟรอสต์อย่างอารมณ์ดี เราเดินตรงไปที่ร้านโดยที่พี่ฟรอสต์เดินกอดคอผมไป เราเดินไปแกล้งกันไปอย่างมีความสุขพอถึงร้านผมก็เดินไปยังมุมเสื้อคอเล็คชั่นใหม่ที่เพิ่งออกมาได้เพียงวันเดียว ผมเห็นประกาศในอินเตอร์เน็ตนะครับ เห็นแล้วอยากได้แล้ววันนี้ก็มีโอกาสมาซื้อซะด้วยดีจัง
"เลือกไปฝากพี่เท็นด้วยดีกว่า คึคึ"
ผมพูดอย่างลืมตัวสายตาผมค่อยๆ หลบสายตาพี่ฟรอสต์ที่มองมาทางผม มือที่ตอนแรกจับเสื้อผ้าขึ้นมาเลือกอย่างตื่นเต้นก็วางเสื้อลงที่เดิม ผมคิดถึงเขาอีกแล้ว
"พี่ฟรอสต์ฮ่ะ ฟรอนท์ไม่อยากได้แล้ว....เรากลับบ้านกันเถอะฮ่ะ พี่ฟรานซ์คงรอเราอยู่"
"เอางั้นก็ได้....ไว้พี่จะพามาซื้อใหม่นะ" พี่ฟรอสต์พูดอย่างใจดี
เรากำลังจะเดินออกจากร้านครับ แต่ผมก็ดันได้ยินเสียงๆ นึงพูดขึ้นถึงจะไม่ดังมากแต่ทำไมผมได้ยินมันชัดจัง....
"เท็นค่ะ.....เท็นว่าตัวนี้สวยไหม เนยว่าเหมาะกับเท็นมากเลยนะ เอาไหมค่ะ? เดี๋ยวเนยซื้อให้ค่ะ"
"ไม่ครับ....ผมมีเยอะแล้ว" เสียงที่ผมคุ้นเคยตอบผู้หญิงคนนั้น
"ทำไมล่ะค่ะ เท็นไม่ชอบเหรอ? เนยว่าสวยดีนะค่ะ"
"ไม่ครับ....ผมไม่อยากได้"
"งั้นไม่เป็นไรค่ะ เท็นไม่ชอบก็ไม่ซื้อก็ได้ค่ะ เราไปดูอย่างอื่นกันนะค่ะ"
ตอนนี้ผมก้มหน้าแล้วจับมือพี่ฟรอสต์ไว้แน่น ผมซุกหน้าที่อกของพี่ฟรอสต์แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ ทำไม่ผมรู้สึกว่าผมยืนอยู่ตรงนี้นานจัง มือข้างนึงที่จับมือพี่ฟรอสต์ไว้แน่นส่วนอีกข้างก็กำเสื้อพี่ฟรอสต์จนยับแทบจะขาดติดมือออกมาอยู่แล้ว
"ฟรอนท์.....รอพี่แป๊ปนึงนะ เดี๋ยวพี่มา" พี่ฟรอสต์พูดเสร็จก็แกะมือผมออกทันที ผมห้ามไว้ไม่ทัน
"พี่ฟรอสต์ไม่นะฮ่ะ อย่าไป!!! พี่ฟรอสต์...."
ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงอ่อนแอได้ถึงขนาดนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเป็นมาก่อน ผมไม่เคยอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยเลยสักครั้ง เพราะคนๆ เดียวทำให้ผมเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ ผม....
พลั่ก!!!!!
ผั๊วะ!!!!!!ๆๆ
"กรี๊ดดดด......ว๊ายยยย หยุดนะคุณทำอะไร คุณเป็นใครถึงมาทำร้ายคนอื่นแบบนี้"
"ว๊ายยย.....ช่วยด้วยๆ ช่วยด้วยค่ะ"
เสียงผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องขึ้นดังมาก ขาผมที่แทบจะไม่มีแรงก้าวก็พยายามฝืนวิ่งออกไปดูครับ ภาพที่เห็นคือพี่เท็นนอนล้มลงกับพื้นโดยมีพี่ฟรอสต์ขึ้นคร่อมตัวอยู่แล้วต่อยพี่เท็นอย่างไม่ยั้ง โดยที่พี่เท็นไม่ตอบโต้เลยแม้แต่น้อย ทำไม?
ผั๊วะ!!!!!
"นี่สำหรับที่แกทำให้น้องฉันเสียใจ"
ผั๊วะ!!!!
"นี่สำหรับที่แกผิดสัญญาที่ให้ไว้กับน้องฉัน"
ผั๊วะ!!!!
"นี่สำหรับที่แกทำให้น้อยฉันต้องเสียน้ำตา!!"
"และนี่ก็......"
"พี่ฟรอสต์ฮ่ะ.....พอเถอะฮ่ะ.....พี่ฟรอสต์ ฮือ..... ฮือ..."
"กลับบ้านเรานะฮ่ะ......พาฟรอนท์กลับบ้านนะฮ่ะพี่ฟรอสต์" ผมทั้งพูดทั้งร้องไห้อย่างไม่อายสายตาคนที่เดินผ่านไปผ่านมา
"ฟรอนท์......." เสียงผู้ชายคนนั้นเรียกชื่อของผม ผมเจ็บไปทั้งใจเลยครับ มันเจ็บมาก
"หยุด!!! แกไม่มีสิทธิมาเรียกชื่อน้องของฉันอีก!!!"
"ป่ะฟรอนท์.....พี่จะพากลับบ้านเรานะ" พี่ฟรอสต์ลุกขึ้นมาโอบรอบตัวผมแล้วกอดผมไว้แน่น
"กลับบ้านนะฮ่ะ.....ฟรอนท์อยากกลับบ้าน" เสียงที่ปนเสียงสะอื้นของผมพยายามจะบอกพี่ชายให้รู้ว่าผมไม่ต้องการอยู่ที่นี่ต่อ ผมต้องการให้พาผมไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด
"ป่ะครับ.....พี่จะพากลับบ้านนะ"
พี่ฟรอสต์พูดแล้วกำลังจะพาผมเดินออกไปจากที่นี่เพื่อที่จะกลับบ้านตามที่ผมบอก
"ฟรอนท์......"
"พี่ขอโทษ........."
ผมไม่กล้าแม้แต่ที่จะหันไปมองคนๆ นั้น ภาพที่เลือดออกเต็มหน้าจนบวมปูดจากการถูกต่อยอย่างหนัก ภาพที่มองผมด้วยสายตาที่เหมือนยังรักผมอยู่มันทำให้ผมเจ็บที่ใจแทบจะหายใจไม่ออก เดินแทบจะไม่ไหว เรี่ยวแรงที่เคยมีก็หายไปหมด ได้ยินเพียงเสียงพี่ตะโกนตามหลังผมมา
"ฟรอนท์.......พี่ขอโทษ"
"พี่รักฟรอนท์นะครับ"
********************************** TBC.
โอ๊ยยย....เขียนเองแซดเอง สงสารน้อง
:monkeysad: :m15:
อย่าเพิ่งหนีหายไปกันนะจ๊ะคนอ่านอยู่เป็นกำลังใจให้คนเขียนก๊อนนน...
:katai4: :katai4: :ling3: :ling3:
-
ท่าทางจะเศร้าทั้งสองเรื่องเลย
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
สงสารน้องจัง :ling1: อิพี่เท็น!
-
สงสารน้องจุง
-
จะหนีก็ตรงคนเขียนสปอยตนเองนี่แหละ ฮะฮ่า
-
ไอ้ผู้ชายมักมากสมควรโดนแล้ว
-
สงสารน้องฟรอนท์จับใจเลย พี่เท็นนี่ยังไง จัดการอะไรซะบ้างสิ ปล่อยให้ชะนีมาทำตัวเป็นปลิงได้ไงกัน
-
อย่าไปคิดมากถ้ามันจะเป็นแบบนี้ก็เลิกไปเหอะ ในเมื่อปิดบังไม่ยอมอธบายอะไร ก็บายดีกว่านะฟรอนท์
-
:m16: :m16: :m16:
-
สงสารน้องอ่ะ :sad4: :sad4: :o12: :o12:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 30 (เท็น+ฟรอนท์) ห่าง 3 แทบขาดใจ
ผมอยู่โดยไม่มีพี่เท็นมาเกือบสามเดือนแล้วครับ อีกสามวันก็จะครบสามเดือนเต็มพอดี ทุกๆ วันของผมเหมือนกับเวลาเดินช้ามาก บางวันก็เหมือนเวลาหยุดเดินด้วยซ้ำ ยิ่งถ้าวันไหนผมไปมหาลัยแล้วต้องเจอภาพที่ผมไม่อยากเห็นเข้าวันต่อมาผมจะไม่สบายทันที เพราะอะไรนะเหรอครับผมว่าทุกๆ คนที่มีคนที่รักมากแล้วไม่สามารถรักกันต่อไปได้อีกแบบผมก็ต้องเป็นเหมือนกัน ร้องไห้ไงครับ เวลาเกือบสามเดือนที่ผมต้องแอบร้องไห้คนเดียวโดยไม่ให้พี่ชายของผมเห็นมันทรมารมากเลยครับ ผมต้องทำตัวร่าเริงตลอดเวลาทั้งที่ใจของผมมันไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลย วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ร่างกายของผมมันทรยศผมอีกแล้ว แค่เห็นเขาเดินด้วยกันผมก็แทบจะทนไม่ไหว ดีนะที่เพื่อนผมคอยให้กำลังใจผมและคอยดูแลผม คอยพูดให้ผมลืมเรื่องที่เสียใจไปได้บ้างอย่างน้อยก็ช่วงเวลาสั้นๆ
"ไง....ยังไม่ตื่นอีกเหรอเรานะ ไม่ไปเรียนรึไงเด็กขี้แย"
"พี่ฟรอสต์.....ฟรอนท์ปวดหัวฮ่ะ"
"ไม่สบายอีกแล้วเหรอ? ไหนพี่ดูซิ" พี่ฟรอสต์นั่งลงข้างๆ ผมแล้วเอาหลังมือแตะลงที่หน้าผากผมอย่างเบามือ
"ตัวร้อนนิดๆ ปวดหัวมากไหม? พี่พาไปหาหมอดีไหม?"
"ไม่ต้องฮ่ะ....ฟรอนท์ไม่อยากกินยาอ่ะ"
"ดื้อ!!! อย่างนี้ต้องให้กินยาให้หมดโรงพยาบาลเลยดีไหมเนี๊ยะ"
"พี่ฟรอสต์ใจร้าย..."
"พี่ใจร้ายที่ไหน ออกจะหล่อและใจดี หึหึ"
"แหวะ!!! ฟรอนท์จะอ้วก"
"ฮ่าๆๆๆ พี่ล้อเล่นนะ เดี๋ยวพี่ไปบอกให้เขาเอาข้าวต้มขึ้นมาให้นะ แล้วเดี๋ยวพี่จะเอายาขึ้นมาให้เราเองกับมือ อันนี้ห้ามดื้อ!! ห้ามปฏิเสธไม่งั้นพี่จะบอกพี่ฟรานซ์ บอกพ่อกับแม่ด้วย"
"โห.....พี่ฟรอสต์อ่ะ"
"โหได้...แต่ต้องกินยาครับน้องรัก"
"แต่ฟรอนท์....."
"ดื้อ!! เดี๋ยวพี่จับตีก้นเลยนะ หึหึ"
"พี่ฟรอสต์!!!" ผมตะโกนขึ้นเสียงดังจนพี่ฟรอสต์หลุดขำออกมา
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวพี่มานะ ลงไปเอายาก่อน"
"เดี๋ยวฮ่ะพี่ฟรอสต์.....แล้วพี่ฟรานซ์ล่ะ ออกไปทำงานแล้วเหรอฮ่ะ?"
"อืม....พี่ได้ยินว่ามีงานด่วนนะ แต่เดี๋ยวพี่จะโทรบอกให้มาอยู่เป็นเพื่อนฟรอนท์ตอนเที่ยงๆ นะ เพราะพี่มีเรียนบ่ายนะ"
"ไม่เห็นต้องมาอยู่เป็นเพื่อนเลย ฟรอนท์โตแล้วนะ"
"โตที่ไหน....ตัวเล็กนิดเดียวเอง หึหึ"
"โอ๊ยยย....ฟรอนท์ขี้เกียจคุยกับพี่ฟรอสต์แล้ว....ชิส์!!!"
"หึหึ เดี๋ยวพี่มานะ...เด็กขี้แย"
แล้วพี่ฟรอสต์ก็เดินออกไป สรุปแล้วผมก็ต้องกินยาอย่างเลี่ยงไม่ได้ครับ ดื้อมากเดี๋ยวพี่จะลำบากใจอีก พี่ๆ คงจะเหนื่อยกับผมมากใช่ไหมครับ ผมควรจะเข้มแข็งกว่านี้ ผมควรจะลืมพี่เท็นให้ได้
ครืดดดด..... ครืดดดดด.....
"ฮัลโหล....ว่าไงปริ้น"
"เห้ย!!!....ไอ้ฟรอนท์ มึงอยู่ไหนว่ะ?"
"กูอยู่บ้านว่ะ!! ปวดหัวนิดหน่อยว่าจะโทรบอกมึงอยู่พอดี มึงมีอะไรรึเปล่าว่ะ?"
"คือ....คือว่า"
"คือๆๆๆ อะไรของมึงว่ะไอ้ปริ้น...หมาติดคอมึงรึไงว่ะ!! คือๆๆๆ อยู่ได้!!"
"ก็กูไม่รู้ว่าควรบอกมึงดีรึเปล่าว่ะ!!"
"ก็เรื่องอะไรล่ะ...สาดดด!! กูยิ่งปวดหัวอยู่อย่าพูดจาโยกโย้ซิว่ะ!!"
"คือ....คือว่าพี่เท็นรถคว่ำว่ะ!!"
เหมือนผมถูกของหนักๆ ทุบเข้าที่หัวอย่างจัง มันมึนจนรู้สึกถึงความว่างเปล่า น้ำตาผมไหลลงมาโดยที่ผมไม่รู้สึกตัวว่ามันไหลออกมาตอนไหน ผมเริ่มมองสิ่งรอบๆ ตัวไม่ชัดเพราะน้ำตาที่เอ่อล้นอยู่ที่ดวงตาทั้งสองข้างของผม มือไม้ผมสั่นแทบจนโทรศัพท์ร่วงลงพื้น ผมตั้งสติได้ก็รีบลงไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อถามไอ้ปริ้นว่าสิ่งที่ผมได้ยินเป็นเรื่องจริงหรือมันกำลังโกหกผมกันแน่
"ไอ้ปริ้น...มึงพูดว่ายังไงนะ!! พี่เท็นเป็นอะไร?!!"
"พี่เท็นรถคว่ำว่ะ!! ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล.....กูแค่คิดว่ามึงควรจะรู้ (รึเปล่า)"
"แล้วตอนนี้พี่เท็นเป็นยังไงบ้าง!!! มึงบอกกูมาไอ้ปริ้น!!" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือจนไม่รู้ว่าไอ้ปริ้นมันเข้าใจสิ่งที่ผมถามมันรึเปล่า?"
"เห้ย!!! มึงใจเย็นๆ นะไอ้ฟรอนท์ พี่เท็นเขายังไม่รู้สึกตัวว่ะ อยู่ห้องไอซียู กูก็เพิ่งได้ยินจากไอ้ดิวมาว่ะ!!"
"เรื่องจริงใช่ไหมปริ้น มึงไม่ได้หลอกกูใช่ไหม?"
"เอ่อ....กูจะหลอกมึงทำไมว่ะ!!"
.....
.....
"เห้ย!!! ฟรอนท์!! ฟรอนท์!!! มึงฟังกูอยู่รึเปล่าว่ะ!! ฟรอนท์!!"
"เออๆ แค่นี้ก่อนนะ!!"
ตู๊ดดๆๆๆๆๆ
ผมกำโทรศัพท์ไว้ในมือคว้ากุญแจรถแล้ววิ่งลงไปข้างล่างทันที
"ฟรอนท์....ฟรอนท์จะไปไหน? ฟรอนท์!!!"
ผมวิ่งโดยไม่ฟังเสียงร้องเรียกของคนข้างหลัง ผมแค่อยากขับรถไปให้ถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุดทั้งที่ผมอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดธรรมดาๆ ที่เอาไว้ใส่เวลาอยู่บ้าน รองเท้าก็เป็นรองเท้าแตะที่เอาไว้ใส่เดินเล่นในสวน แล้วพี่ฟรอสต์วิ่งมาคว้าตัวผมเอาไว้
"ฟรอนท์!! เป็นอะไร? จะไปไหน?"
"พี่ฟรอสต์.....ฮือ....ฮือ....พี่เท็น...พี่เท็น ฟรอนท์จะไปหาพี่เท็น พี่ฟรอสต์ปล่อยฟรอนท์ไปนะฮ่ะ"
"ฟรอนท์!! ฟรอนท์....ใจเย็นๆ ฟังพี่ก่อน บอกพี่ก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น"
"พี่เท็น....พี่เท็นรถคว่ำฮ่ะพี่ฟรอสต์...ฮือ...ฮือ..."
พี่ฟรอสต์รวบตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่น ผมพยายามดิ้น ผมอยากไปหาพี่เท็นครับ อยากไปดูว่าพี่เท็นเป็นยังไงบ้าง แค่ดูก็พอ....แค่เห็นก็พอ!! แล้วผมจะไม่ขออะไรอีก แค่พี่เท็นไม่เป็นไร...แค่นั้นจริงๆ ที่ผมต้องการ
"ฮือ....พี่ฟรอสต์ ให้ฟรอนท์ไปนะฮ่ะ ให้ฟรอนท์ไปหาพี่เท็นนะฮ่ะ....ฮือ..."
ผมร้องไห้อย่างหยุดไม่ได้ ร้องขอ...ขอให้พี่ฟรอสต์อนุญาตให้ผมไป ให้ผมได้ไปดูพี่เท็นว่าเป็นยังไงบ้าง
"อย่าร้องไห้...ฟรอนท์อย่างร้องไห้ เดี๋ยวพี่จะพาไปเองนะ หยุดร้องไห้ก่อน....พี่จะพาไปหาเท็นเองครับ"
"พี่ฟรอสต์....ฮือ...."
พี่ฟรอสต์ลูบที่หลังปลอบใจผมอย่างอ่อนโยน ผมบอกชื่อโรงพยาบาลกับพี่ฟรอสต์แล้วพี่ฟรอสต์ก็ขับรถพาผมที่โรงพยาบาล อยู่เป็นเพื่อนผม ผมเดินที่เค้าเตอร์แล้วแจ้งชื่อผู้ป่วยผมจึงรู้ว่าพี่เท็นยังคงอยู่ในห้องไอซียู พี่เท็นยังไม่รู้สึกตัวครับ ขาผมอ่อนไปหมดแทบจะไม่มีแรงเดิน พี่ฟรอสต์ช่วยพยุงตัวผมเดินมาจนถึงหน้าห้องไอซียูที่พี่เท็นนอนอยู่ ผมยืนอยู่หน้าห้องครับ ผมไม่กล้าเข้าไป ผมกลัว....ผมกลัวว่า....
"ฟรอนท์ เข้าไปกันเถอะ"
พี่ฟรอสต์แตะลงที่ไหลแล้วพูดบอกกับผม ผมพยักหน้าแล้วจับมือพี่ฟรอสต์ไว้แน่น พี่ฟรอสต์ยิ้มให้กำลังใจผมครับ ผมกับพี่ฟรอสต์เดินเข้าไปในห้องที่มีแต่กลิ่นยาที่คละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง เปลี่ยนรองเท้าที่ทางโรงพยาบาลจัดไว้ให้สำหรับเข้าเยี่ยมผู้ป่วย ทำความสะอาดมือด้วยเจลแอลกอฮอล์ ห้องไอซียูที่ว่าเป็นห้องวีไอพีครับ มีเพียงเตียงเดียวที่ตั้งอยู่กลางห้อง มีผู้หญิงหนึ่งคนยืนอยู่ข้างเตียงไม่ต้องบอกผมก็รู้ว่าคือใครและยังมีผู้ชายวัยกลางคนที่หน้าตาดูหล่อเหลา แต่งตัวภูมิฐานยืนอยู่อีกฝั่งของเตียง ผมชะงักเมื่อสายตาผู้ชายคนนั้นมองมาที่ผม ผมจับมือพี่ฟรอสต์แน่นกว่าเดิม ผมรู้สึกกลัวผู้ชายคนนี้อย่างบอกไม่ถูก สายตาที่มองมาทางผม ผมเดาไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่ พี่ฟรอสต์ดันตัวผมให้เดินต่อไปแล้วหยุดที่ปลายเตียงที่มีร่างไร้สติของพี่เท็นนอนอยู่ สายต่างๆ ที่ระโยงระยางเต็มตัวพี่เท็นไปหมดทำให้ผมใจเสีย
"สวัสดีครับ...ผมชื่อฟรอสต์ครับและนี่น้องชายผมชื่อฟรอนท์ครับ เราสองคนมาเยี่ยมเท็นครับ" พี่ฟรอสต์กล่าวทักทายผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างเตียงพี่เท็น
"สวัสดีฮ่ะ..." ผมกล่าวทักทายสั้นๆ แล้วหันมามองคนที่นอนหลับสนิทอยู่ตรงหน้า
"สวัสดี....ผมคือพ่อของเจ้าเท็น"
สายตาผมจ้องมองผู้ชายคนนั้นด้วยความตกใจ เขาคือพ่อของพี่เท็น พ่อของคนที่ผมรัก....ไม่ใช่ซิ คนที่เคยรักมากกว่า แต่สำหรับผมพี่เท็นยังคงเป็นคนที่ผมรักเสมอจนถึงตอนนี้ผมก็ยังรักผู้ชายคนนี้อย่างหมดหัวใจ น้ำตาผมไหลออกมาอีกครั้ง ผมรีบใช้มือเช็ดมันออกแล้วไปยืนอยู่ข้างหลังพี่ฟรอสต์ ผมกลัวครับ...กลัวว่าพ่อพี่เท็นจะไล่ผมออกไป
"ครับ....ผมทราบว่าคุณคือใคร ผมแค่ขอพาน้องมาดูอาการของเท็นครับ ดูเสร็จแล้วผมจะพาน้องของผมกลับ"
"เชิญ....งั้นฉันออกไปรอข้างนอกแล้วกัน" พ่อพี่เท็นพูดแล้วมองมาที่ผมก่อนจะเดินออกไป
"ฟรอนท์.....พี่ขอโทษนะค่ะ" ผู้หญิงที่ยืนอยู่อีกฝั่งพูดขึ้นดูเหมือนเธอจะตาบวมนิดๆ แต่ทำไมเธอต้องขอโทษผมด้วยล่ะ จากนั้นเธอก็เดินออกไปเหลือเพียงผมกับพี่ฟรอสต์ที่อยู่ในห้องครับ
"ฟรอนท์....พี่ออกไปรอข้างนอกนะ"
"ไม่....พี่ฟรอสต์อยู่เป็นเพื่อนฟรอนท์ก่อนนะฮ่ะ"
ผมพูดอย่างอ้อนวอนเพื่อให้พี่ฟรอสต์อยู่เป็นเพื่อนเพราะผมกำลังกลัวมากครับ คนที่นอนอยู่ข้างหน้าผมตอนนี้ไม่เหมือนคนที่เคยอยู่กับผม คนที่เคยหัวเราะหยอกล้อเล่นกับผม หน้าตาเขาตอนนี้แทบจะไม่มีสีของเลือด ผ้าสีขาวที่พันรอบหัวมีเลือดซึมออกมาให้เห็น แผลที่ถลอกอยู่ตามลำตัวพี่เท็นคงจะเจ็บมาก ผมจับที่มือของพี่เท็นแล้วน้ำตาผมก็ไหลออกมาไม่หยุด พี่เท็นยังคงนอนนิ่งไม่รู้สึกตัว เปลือกตาที่ปิดสนิทจนมองไม่เห็นแววตาที่เคยใช้มองผมเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ตอนนี้มีเพียงแค่เสียงหายใจที่เกิดจากเครื่องช่วยหายใจเท่านั้น
"พี่เท็น....พี่เท็นตื่นเถอะนะ อย่านอนอยู่อย่างนี้เลย ตื่นขึ้นมาเถอะนะพี่เท็น...."
"ฟรอนท์ไม่เคยโกรธพี่เท็นเลยนะ....แต่ถ้าพี่เท็นไม่ตื่นขึ้นมา ฟรอนท์จะโกรธพี่เท็นจริงๆ ด้วยนะ"
"พี่เท็น....พี่เท็นตื่นซิ ตื่น!! ฮือ....ฮือ...."
ผมร้องไห้ออกมาอย่างหยุดไม่ได้ ใจที่เจ็บอยู่แล้วก็เจ็บยิ่งกว่าเดิม ผมไม่อยากเห็นพี่เท็นเป็นแบบนี้ ไม่อยากเห็นพี่เท็นนอนนิ่งอยู่แบบนี้ อย่างน้อยก็ตื่นขึ้นมาให้ผมได้รู้ว่าพี่ยังสบายดี ผมขอแค่นี้จริงๆ
"ฟรอนท์....ฟรอนท์ครับ เดี๋ยวพี่เท็นก็ฟื้น....พี่เขาต้องไม่เป็นอะไร เชื่อพี่นะ" พี่ฟรอสต์โอบกอดผมแล้วพูดปลอบโยนผม
"พี่ฟรอสต์....ฟรอนท์รักพี่เท็น ฟรอนท์ไม่อยากเห็นพี่เท็นเป็นอย่างนี้ฮ่ะ"
"ฟรอนท์...ควรจะทำยังไงดี พี่ฟรอสต์บอกฟรอนท์หน่อย... ฟรอนท์ควรจะทำยังไง?"
"ฮือ....ฮือ......"
"ฟรอนท์....ใจเย็นๆ นะ เชื่อพี่ซิว่าเท็นต้องปลอดภัย"
"เอ่อ.....ขอโทษนะค่ะ พอดีถึงเวลาตรวจคนไข้แล้วค่ะ รบกวนญาติออกไปรอด้านนอกก่อนนะค่ะ" คุณพยาบาลพูดบอกครับ
"ครับๆ..." พี่ฟรอสต์ตอบกลับไป
"ฟรอนท์....เดี๋ยวค่อยมาเยี่ยมใหม่นะครับ เดี๋ยวพี่พามา...พี่สัญญา"
"ฟรอนท์...ขอลาพี่เท็นก่อนนะฮ่ะ"
ผมพูดบอกพี่ฟรอสต์เสร็จก็เดินเข้าไปใกล้พี่เท็น ก้มหน้าลงไปจูบที่หน้าผากพี่เท็นเบาๆ แล้วล่ะออกมา น้ำตาผมหยดลงที่แก้มพี่เท็น ผมใช้นิ้วค่อยๆ เกลี่ยออกอย่างเบามือ
"เดี๋ยวฟรอนท์มาเยี่ยมพี่เท็นใหม่นะฮ่ะ รอฟรอนท์ด้วยนะ"
ผมพูดเสร็จก็เดินมาจับมือพี่ฟรอสต์แล้วเดินออกจากห้อง ก่อนที่จะพ้นประตูห้องผมหันไปมองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงอีกครั้ง หัวใจผมแทบแตกสลาย ผมกลั้นใจเดินตามพี่ฟรอสต์ออกไปก็เจอเข้ากับพ่อพี่เท็นที่นั่งรออยู่หน้าห้อง
"ผมกับน้องชายขอตัวกลับก่อนนะครับ" พี่ฟรอสต์กล่าวลาพ่อพี่เท็น
"ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะ....เท็นคงจะดีใจ"
"งั้นผมกับน้องขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ"
"สวัสดีฮ่ะ..." ผมกล่าวลาต่อจากพี่ฟรอสต์
เราสองคนกำลังจะเดินไปก็ได้ยินเสียงๆ นึงพูดขึ้น.....
"ฟรอนท์.....พ่อขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไรฮ่ะ....ขอบคุณที่ให้ฟรอนท์เยี่ยมพี่เท็นนะฮ่ะ"
ผมเดินจากผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของคนที่ผมรักด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่แทนคำขอบคุณ ขอบคุณท่านที่ให้ผมได้มีโอกาสเจอพี่เท็นได้เข้าเยี่ยมพี่เท็นถึงแม้ว่าพี่เท็นจะยังไม่รับรู้อะไรเลยก็ตาม
********************************** TBC.
:pig4: :pig4: :pig4:
:กอด1: :กอด1:
-
ชริส์ๆอิคุณพ่อมาขอโทษอะไรตอนนี้
ในเมื่อตัวเองเป็นคนเริ่มเรื่องเอง :angry2:
-
:z3: สงสารน้องง่า. รีบฟื้นเลยนะเท็น
-
พ่อที่ทำแบบนี้ เราว่าเหมือนเขาจะรักลูกแต่ลึกๆเขาก็รักตัวเองค่ะ
-
เศร้าาา
-
ง่าาาาา. สงสารเท็นกะฟร้อนท. อีพ่อเห็นแก่ตัว พอใจรึยังที่เรื่องเป็นแบบนี้
-
สงสารทั้งคู่จัง :hao5: พี่เท็นรีบๆฟื้นนะ
คุณพ่อจะมาขอโทษน้องทำไมมันไม่ช่วยไรเลย น่าจะรู้ว่าไม่ควรทำอย่างนี้ตั้งแต่แรก :ling1:
-
สงสารน้องฟรอนท์มากกว่าเดิมอีกอ่ะ ปวดใจเหลือเกิน
-
ฟรอนท์กับเท็น VS ทิวกับมิน --> เศร้าเหมือนกันเลย เฮ้อออ
-
ไม่รู้จักละอายเลยเป็นพ่อที่แย่มากที่อย่างนี้ทำมาขอโทษฉันว่า
คนอย่างนายไม่ควรเป็นพ่อของใครหรอกเพราะคุณคนเดียวที่ทำให้เรื่องวุ่นวาย
ขนาดนี้เป็นฉันจะไม่ให้อภัยคุณเลยทำลายชีวิตคู่คจอื่นยังไม่พอยังทำลายชีวิตลูกตัวเองอีก
พูดว่า"เลว"คำเดียวคงพูดถึงคุณได้ไม่มีวันหมดจริงๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่รู้จะพูดอะไร ตัดใจไปดีกว่า
-
ไม่รู้จักละอายเลยเป็นพ่อที่แย่มากที่อย่างนี้ทำมาขอโทษฉันว่า
คนอย่างนายไม่ควรเป็นพ่อของใครหรอกเพราะคุณคนเดียวที่ทำให้เรื่องวุ่นวาย
ขนาดนี้เป็นฉันจะไม่ให้อภัยคุณเลยทำลายชีวิตคู่คจอื่นยังไม่พอยังทำลายชีวิตลูกตัวเองอีก
พูดว่า"เลว"คำเดียวคงพูดถึงคุณได้ไม่มีวันหมดจริงๆ
อยากกระทืบไลค์ซกพันครั้งให้ม้นท์นี้เลย ไม่อยากให้ยกโทษให้ง่ายๆเลยจริงๆ
คนเลวๆสมควรได้รับโทษ แม้จะขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อก็ตาม :katai1:
~ไปๆ ไปลงนรกซะเถอะที่รัก ชั้นจะลงโทษเธอ เวลาของเธอหมดแล้ว ไปๆ~ อิๆๆๆ
-
:call:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 31 (เท็น+ฟรอนท์) คืนรัก
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็รู้ว่าตัวเองนอนอยู่โรงพยาบาลแล้วครับ ผมขยับตัวเล็กน้อยรู้สึกเจ็บไปทั้งตัวและที่สำคัญปวดหัวมากเลยครับ
"เท็น....เท็นตื่นแล้วเหรอลูก" ย่ารีบเดินเข้ามากอดผมทันที
"ย่าครับ....."
"โอ๋.....เท็นหลานย่าปลอดภัยแล้วนะครับลูก หลานย่าปลอดภัยแล้ว" ย่าผมทั้งพูดทั้งร้องไห้ครับ
"เท็นหลับไปนานจนย่าตกใจเลยนะครับ....อย่าทำอย่างนี้อีกนะลูกย่าใจจะขาดเห็นเท็นเป็นอย่างนี้ย่าแทบจะทนไม่ไหวนะลูก"
"เท็นขอโทษครับย่า....เท็นขอโทษ"
"ไม่เป็นไรลูก....ไม่เป็นไรครับ ย่าเห็นเท็นฟื้นย่าก็ดีใจแล้วครับ"
"ผมนอนไปนานแค่ไหนครับย่า....วันนี้วันที่เท่าไหร่ครับ"
"วันนี้วันที่....ครับ ย่ารู้ๆๆ รอเท็นหายก่อนนะครับ ย่าจะพาไปเอง ย่าจะไม่รอพ่อของหลานแล้ว"
"ย่าครับ....เท็นอยากไปหาฟรอนท์ ฟรอนท์คงเสียใจมาก เท็นอยากไปหาน้องครับย่า พาเท็นไปนะครับ"
"ครับๆ ย่ารู้ๆ รอให้เท็นหายดีก่อนนะลูกแล้วย่าจะพาไปเอง ย่าจะพาเท็นไปหาน้องเอง"
ผมกับย่าต่างกอดกันแล้วพากันร้องไห้ เวลาสามเดือนของผมนานยิ่งกว่าสามปีอีกครับ ผมทั้งทรมารทั้งสงสารฟรอนท์แต่ผมกลับทำอะไรไม่ได้ ผมโทษตัวเองทุกวัน บอกกับตัวเองว่าต้องอดทนภาวนาให้ฟรอนท์ยังรอผมอยู่ ภาวนาให้ฟรอนท์อย่าเลิกรักผมให้ฟรอนท์เชื่อใจผมว่าผมจะทำทุกอย่างเพื่อฟรอนท์ ทำทุกอย่างจริงๆ
"พ่อครับ......"
"หยุด!!.....แกไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว"
"พ่อครับ.....ผมรักฟรอนท์มากครับพ่อ ผมรักน้องมากพ่อเข้าใจผมได้ไหมครับ"
"งั้นแกก็ต้องพิสูจน์ให้พ่อเห็นว่าทุกสิ่งที่แกบอกพ่อคือความรักไม่ใช่เป็นเพียงความหลง เพราะถ้าแกบอกว่ารักผู้ชายด้วยกันเพียงแค่หลงเขาชั่วครั้งชั่วคราวแกรู้ไหมว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง?"
"ผมรักน้องจริงๆ ครับ พ่อจะให้ผมพิสูจน์ยังไงก็ได้ครับ ผมยอมทำทุกอย่าง"
"งั้นแกห้ามพูดคุยหรือแม้กระทั่งทักทายกับคนที่แกบอกว่ารักเป็นเวลาสามเดือนแล้วแกต้องทำตัวปกติ ส่วนเรื่องหนูเนยพ่อจะไม่บังคับแกให้แกแต่งงานถ้าแกไม่ได้รักกัน แต่แกต้องคุยถ้าหนูเนยเข้ามาทักแกหรือว่าชวนแกไปไหนเพราะอย่างน้อยเขาก็เป็นลูกสาวเพื่อนพ่อ แกเข้าใจพ่อใช่ไหม?"
"ครับพ่อ....ผมเข้าใจครับ"
"ถ้าแกผิดสัญญากับพ่อภายในสามเดือนนี้ พ่อจะถือว่าแกไม่ได้รักเขาจริงๆ อย่างที่แกพูด"
"ครับพ่อ....ผมจะทำครับ ผมจะทำให้พ่อเห็นว่าผมรักฟรอนท์จริงๆ ไม่ใช่แค่ความหลงไหลชั่วครั้งชั่วคราวแต่มันคือความรักจริงๆ ครับ"
"งั้นก็ดี....พ่อจะคอยดู"
นี่แหละครับสิ่งที่ผมสัญญากับพ่อถึงมันจะทำให้ผมและฟรอนท์ต้องทรมารแต่ผมจะทำเพื่อความรักของเรา ผมเชื่อ...เชื่อว่าฟรอนท์ต้องรอผมได้ถ้าเรารักกันจริง
Tru...... Tru.........
"พี่ฟรานซ์ครับ....ผมเท็นเองครับ"
"ว่าไง!! จะมารับน้องพี่เมื่อไหร่"
"หึหึ....ผมคงต้องฝากพี่ฟรานซ์นานนิดนึงนะครับ แล้วผมจะไปรับฟรอนท์แน่ๆ ครับ"
"อืม....เดี๋ยวพี่ดูแลแทนเอง แต่พี่หวังว่าคงไม่นานมากนะ เพราะพี่คงรอนานมากไม่ได้เหมือนกัน พี่สงสารน้องพี่"
"ครับพี่....ผมจะไปรับฟรอนท์แน่นอนครับ แล้วเรื่องนี้ผมขอให้มีแค่พี่กับผมที่รู้เรื่องนะครับ พี่อย่าบอกเรื่องนี้กับใครแม้กระทั้งฟรอนท์ ผมกลัวใจตัวเองจะทนเห็นฟรอนท์เศร้าเพราะผมไม่ได้"
"พี่รู้แล้ว....เดี๋ยวพี่จะดูแลน้องพี่เอง นายก็ไปจัดการเรื่องของนายให้เรียบร้อยแล้วกัน"
"ขอบคุณมากครับพี่ฟรานซ์"
3 วันสุดท้ายก่อนครบเวลาที่กำหนดไว้สามเดือน ณ มหาลัยวุ่นรัก
"เนย....ผมว่าเนยตัดใจจากผมเถอะนะ ผมรักฟรอนท์ผมไม่ได้รักเนย เราเป็นแค่เพื่อนกันเถอะนะ ผมขอร้อง"
"แต่เนยรักเท็นนะ รักมานานแล้วด้วย ทำไมค่ะเท็นเนยดีไม่พอสู้เด็กคนนั้นไม่ได้ตรงไหนค่ะ"
"เนยเป็นคนดี แต่เท็นคิดกับเนยแค่เพื่อน คนที่เท็นรักคือฟรอนท์คนเดียว ฟรอนท์เท่านั้นเนย"
"เนยจะบอกคุณพ่อ ว่าเนยรักเท็น เนยอยากแต่งงานกันเท็น เท็นเข้าใจไหมค่ะ"
"ไม่เนย!! มันจะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น ผมสัญญามันจะไม่เกิดขึ้นเด็ดขาด"
ผมเดินหนีเนยเพื่อไปที่รถผมจะไปหาฟรอนท์ครับ ผมจะไม่รออะไรแล้ว ถ้าพ่อไม่อนุญาตเรื่องของผมกับฟรอนท์ต่อให้ผมต้องคุกเข่าขอร้องหรือให้ทำอะไรผมก็ยอมแค่ขอให้ฟรอนท์อยู่ข้างๆ ผมก็พอ
"เท็นค่ะ!!! รอเนยด้วยค่ะ เท็น!!"
ผมไม่ฟังเสียงร้องตามหลังของเนย ตอนนี้ผมแค่อยากจะไปหาฟรอนท์ให้เร็วที่สุด ไอ้ดิวมันบอกว่าฟรอนท์ไม่สบายบ่อยหลังจากผมกับฟรอนท์ห่างกัน ฟรอนท์เสียใจมากแต่ผมก็ไม่ต่างจากฟรอนท์เลยซักนิด ผมเป็นคนเงียบขึ้นกว่าเดิม ผมไม่ค่อยพูดคุยกับใคร ผมแค่นับเวลาให้ครบสามเดือนเร็วๆ ผมร้องไห้แทบจะทุกคืนคิดถึงฟรอนท์จนแทบทนไม่ไหวจนผมต้องออกจากคอนโดแล้วกลับมาอยู่ที่บ้าน เผื่อจะทำให้ดีขึ้นแต่ไม่เลย ผมยังคงคิดถึงฟรอนท์เหมือนเดิม มากกว่าเดิม รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ อ้อมกอด ริมฝีปาก ทุกอย่างที่เป็นฟรอนท์มันทำให้ผมคิดถึงอยากอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา
"ฟรอนท์....พี่ขอโทษ รอพี่ก่อนนะครับ"
ครืดดดดด..... ครืดดดดด.....
สายเข้า..... เนย
"โถ่เว้ย!!!!" ผมสถบกับตัวเองก่อนที่ทุกอย่างจะดับวู๊บและมืดสนิท
เอี๊ยดดดด!!!! โครม!!!!!!
"เท็น.....เท็นเป็นอะไรครับลูก คิดอะไรอยู่ครับ" ผมหลุดจากความคิดเพราะได้ยินเสียงย่าที่เอ่ยถามผม
"เปล่าครับย่า....เท็นไม่ได้เป็นอะไรครับ"
"เดี๋ยวย่าตามคุณหมอก่อนนะลูก ให้มาดูอาการให้เท็นก่อนนะครับ"
"ย่าครับ....ถ้าเท็นหายแล้ว เท็นจะไปหาฟรอนท์ได้ใช่ไหมครับ"
"ได้ซิครับ....ใครมาขวางย่าจะจัดการให้เอง เท็นครับ...ตอนที่เท็นยังไม่ฟื้นน้องมาหาเท็นทุกวันเลยนะ มานั่งมอง มานั่งเฝ้าเท็นเกือบสองชั่วโมงแล้วก็กลับบ้านไป ย่าเห็นแล้วสงสารหนูฟรอนท์มาก ย่าก็ได้แค่กอดปลอบใจน้องกลับไปครับ"
"ฟรอนท์มาหาเท็นเหรอครับย่า....ฟรอนท์มาหาเท็นจริงๆ เหรอครับ?"
"จริงซิลูก....น้องมาหาทุกวันเลยนะ น้องบ่นว่าพี่เท็นผอม น้องบอกย่าว่าถ้าพี่เท็นฟื้นให้ย่าทำอาหารอร่อยๆ ให้พี่เท็นกินเยอะๆ ด้วยนะครับ น้องน่ารักมากใช่ไหมลูก?"
"ครับย่า....น้องน่ารักมากครับ" ผมตอบย่าทั้งที่น้ำตาไหลไม่หยุด
"งั้นเท็นก็หายเร็วๆ นะลูก เราจะได้ไปหาน้องกัน"
"วันนี้ฟรอนท์จะมาไหมครับย่า?"
"น้องมาไม่ได้ครับ....น้องต้องไปธุระกับคุณพ่อคุณแม่สามสี่วัน น้องฝากให้ย่าดูแลพี่เท็นแทนน้องครับ"
"เท็นจะรีบหายไวๆ ครับย่า เท็นอยากไปหาฟรอนท์"
"ดีมาครับ....งั้นเดี๋ยวย่าไปตามหมอมาดูอาการก่อนนะ"
"ครับย่า..."
"อ่าว!!! พ่อหลานมาพอดีเลย จะได้ดูเท็นแทนย่า ย่าจะได้ไปตาหมอ"
"สวัสดีครับแม่ แม่พักผ่อนบ้างรึยังครับ? เฝ้าเจ้าเท็นทั้งวัน"
"จ๊ะ...พ่อลูกชาย แม่ฝากดูหลานแม่หน่อยนะ แม่จะไปตามหมอ"
"หึหึ ครับผม"
"ไง!! ตื่นแล้วเหรอไอ้ตัวแสบ นอนซะนานเลยนะ ทุกคนเป็นห่วงแกจนแทบไม่ทำอะไรกันแล้วรู้รึเปล่า?"
"ขอโทษครับพ่อ"
"อืม....ตื่นขึ้นมาก็ดีแล้ว เจ็บตรงไหนรึเปล่า? พ่อจะได้บอกหมอให้"
"ปวดหัวนิดหน่อยครับ พ่อครับ...เรื่องของ...."
"หายแล้วค่อยคุยกัน ตอนนี้รักษาตัวให้หายดีก่อน"
"แต่พ่อครับ....ผม..."
"พ่อรู้แล้ว!! แกนี่ดื้อจริงๆ เดี๋ยวพาไป ไปคุยกับพ่อแม่เขาให้เป็นกิจจะลักษณะ อย่ามาแอบคบกันอย่างนี้มันไม่ดี ผู้ใหญ่ควรได้รับรู้เข้าใจไหม?"
"พ่อครับ....ขอบคุณมากครับพ่อที่เข้าใจผม"
"ฉันมีแกเป็นลูกอยู่คนเดียว แกคิดว่าฉันมีความสุขมากนักเหรอที่เห็นแกเป็นแบบนี้ ฉันแค่อยากแน่ใจว่าแกมั่งคงในคำพูดและพวกแกรักกันจริงๆ ก็แค่นั้นเอง"
"พ่อครับ...."
"เรียกพ่อครับๆๆ อยู่ได้!! ฉันรู้แล้วว่าฉันเป็นพ่อแก ดูไปแล้วหนูฟรอนท์ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ พ่อเห็นครั้งแรกนึกว่าเป็นทอมซะอีก ไม่เห็นเหมือนเด็กผู้ชายเลย"
ฮ่าๆๆๆๆ
เสียงพ่อของผมหัวเราะ แล้วก็ให้ผมเล่าเรื่องเกี่ยวกับฟรอนท์ให้ฟังคุณย่าก็เข้ามาร่วมวงด้วยอีกคน ผมดีใจครับที่พ่อชอบฟรอนท์ เราพูดคุยกันจนคุณหมอเข้ามาตรวจร่างกายผม คุณหมอบอกว่าพักอีกสองวันก็ออกจากโรงพยาบาลได้ครับ ผมดีใจมาก อีกแค่สองวัน แค่สองวันผมก็จะได้ไปหาฟรอนท์แล้วครับ
"ย่าครับ....ย่าครับ เสื้อเท็นอยู่ไหนครับ เท็นจะเปลี่ยนชุดรอ"
"รีบร้อนจริงๆ เลยหลานฉัน อยู่นี่จ้า...ย่าวางไว้ตรงนี้ครับลูก"
ฟอดดดดด....
"ขอบคุณมากครับย่า"
"จ๊ะ....พ่อหลานรัก"
ฟอดดดดด....
"คุณแม่ครับ....เจ้าเท็นแต่งตัวเสร็จรึยังครับ"
"เสร็จแล้ว.....เสร็จแล้วครับพ่อ!!!"
"ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ค่อยรีบเลยนะครับแม่ลูกชายผม"
"ก็เหมือนตอนแกบอกให้ฉันไปขอเมียแกนะแหละ!!! พ่อลูกชาย"
"โถ่...แม่ก็พูดไป แต่ว่าไปแล้วก็เหมือนเห็นตัวเองตอนหนุ่มๆ นะครับ ฮ่าๆๆๆ"
"ผมพร้อมแล้วครับ"
"เท็น....ค่อยๆ เดินซิลูก น้องไม่ไปไหนหรอก น้องลงเครื่องตอนสิบโมงนิครับ กว่าจะถึงบ้านน้องเราก็ถึงก่อนอยู่ดี"
"คร๊าบบบ....เราไปกันเลยนะครับ พ่อ คุณย่า"
"ป่ะๆๆ คุณแม่ไปครับ ผมจอดรถไว้หน้าบ้านแล้วครับ"
ผมตื่นเต้นครับ พวกเรากำลังจะไปหาฟรอนท์ที่บ้านของฟรอนท์ครับ ผมโทรไปหาพี่ฟรานซ์พี่เขาบอกว่าฟรอนท์จะกลับมาวันนี้ แต่ยังไม่รู้ว่าผมจะไปหาที่บ้าน ดีเหมือนกันครับผมอยากเซอร์ไพรส์ฟรอนท์ อยากกอดฟรอนท์จะแย่แล้ว พ่อผมเป็นคนขับรถครับเพราะพ่อยังไม่อยากให้ผมจับรถตอนนี้ เราใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงบ้านของฟรอนท์ มีพี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์ออกมาต้องรับ
"สวัสดีครับ....ผมชื่อฟรานซ์ครับพี่ชายคนโตของที่บ้าน ส่วนนี่ฟรอสต์น้องผมอีกคนครับเป็นพี่ชายของฟรอนท์ด้วยเช่นกัน เชิญเข้าไปนั่งรอในบ้านก่อนครับ"
"พี่ฟรานซ์, พี่ฟรอสต์ครับ นี่คุณย่ากับคุณพ่อของผมเองครับ"
"สวัสดีจ๊ะ..."
"สวัสดี....พ่อหนุ่มชื่อฟรอสต์คนจะจำพ่อได้?"
"สวัสดีครับ ผมฟรอสต์ครับ ผมจำคุณพ่อได้ครับ, ส่วนคุณย่าฟรอนท์เล่าให้ฟังบ่อยๆ ครับว่าคุณย่าใจดีกับน้องผมมาก ขอบคุณมานะครับ"
"ยินดีจ๊ะ เพราะหนูฟรอนท์น่ารักต่างหาก ย่าซะอีกที่ดีใจที่ได้รู้จักหนูฟรอนท์"
"เดี๋ยวฟรอนท์กับคุณพ่อคุณแม่ก็จะมาถึงแล้วครับ เพราะลงเครื่องกันได้สักพักแล้วครับ"
"ไม่เป็นไรจ๊ะ พวกเรารอได้"
หลังจากนั้นคุณพ่อก็พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องงานบริษัทกับพี่ฟรานซ์อย่างถูกคอ ส่วนคุณย่าก็คุยกับพี่ฟรอสต์เช่นเดียวกัน ได้หลานชายเพิ่มอีกคนแล้วซินะย่าผม ส่วนผมนะเหรอครับนั่งรออย่างใจจดใจจ่ออยากเจอฟรอนท์เร็วๆ คุยไปก็มองไปที่ประตูอยู่เรื่อยๆ ว่าฟรอนท์มาถึงรึยัง
"พี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์.....ฟรอนท์กลับมาแล้วฮ่ะ"
เสียงร่าเริงที่ผมอยากฟังมาตลอดส่งเสียงมาแต่ไกลทั้งที่ตัวยังมาไม่ถึง ผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาที่ห้องรับแขกที่ผมกำลังนั่งอยู่แล้วเสียงนั้นก็หยุดชะงักลง พร้อมกับเด็กน้อยของผมที่ยืนตาค้างมองมาที่ผมอย่างตกใจ
"พี่เท็น....."
"ฟรอนท์........"
"อ่าว!! ฟรอนท์เป็นอะไรครับลูก ทำไมยืนอยู่ตรงนี้ล่ะครับ? อ่าว!! ตาฟรานซ์มีแขกเหรอลูก?"
"สวัสดีครับ....ผมชื่อ กฤษณ์จา เป็นพ่อของตาเท็นครับ ส่วนนี่คุณแม่ของผม ย่าของตาเท็นครับ"
"สวัสดีค่ะๆ เชิญนั่งก่อนค่ะ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรเหรอค่ะ?"
"คือผมจะมาคุยเรื่องลูกชายผมกับหนูฟรอนท์นะครับ"
"ห๊ะ!!! อะไรนะค่ะ เรื่องลูกชายคุณกับลูกชายฉัน?"
"ครับ....คือว่า" พ่อผมกำลังจะอธิบาย
"เดี๋ยว!!! เดี๋ยวก่อนนะค่ะ ฟรอสต์ไปตามคุณพ่อมาลูก ส่วนฟรอนท์มานั่งข้างๆ แม่ครับ ฟรานซ์แม่ขอยาดมหน่อยครับลูก"
แม่ของฟรอนท์คงจะตกใจมาก ผมมองฟรอนท์ไม่ละสายตาไปไหน ฟรอนท์นั่งลงข้างๆ แม่ตรงข้ามกับที่ผมนั่งอยู่พอดี คุณพ่อฟรอนท์เดินเข้ามาพร้อมกับพี่ฟรอสต์แล้วนั่งลงอีกฝั่งของคุณแม่ พี่ฟรานซ์ยื่นยาดมให้คุณแม่แล้วนั่งลงข้างพี่ฟรอสต์ ส่วนผม คุณย่า คุณพ่อนั่งอยู่โซฟายาวตัวเดียวกัน
"คุณค่ะ ลูกเรา ลูกเรา.....ชอบกับตาเท็น กรี๊ดดดดด.... คุณกฤษณ์จา จะบอกอิฉันว่าอย่างนี้ใช่ไหมค่ะ"
"เออ!! ใช่ครับ คุณแม่หนูฟรอนท์จะว่ายังไงบ้างครับ ถ้าผมจะขอให้ลูกชายผมคบกับหนูฟรอนท์อย่างเป็นทางการหน่อยนะครับ"
"ดาค่ะ อิฉันชื่อดา ดานิล ส่วนนี่สามีฉันค่ะ ชื่อ ภพ ก้องภพค่ะ"
"ครับ...สวัสดีครับ คุณดานิล คุณก้องภพ ส่วนนี่คุณแม่ผมครับ ย่าของตาเท็น"
"สวัสดีจ๊ะ อิฉันชื่อ ปานวาดค่ะ เป็นย่าของตาเท็น"
"คุณค่ะ....คุณ เอายังไงดีค่ะ ฉันบอกคุณแล้วๆ ใช่ไหมค่ะ ว่าเนี๊ยะลูกเขยฉันแน่ๆ คุณเชื่อฉันรึยังค่ะ"
"หึหึ เชื่อแล้วคร๊าบบ....คุณภรรยา"
"คุณแม่ครับ....นี่มันอะไรกันครับ พวกผม "งง" กันไปหมดแล้วนะครับ" พี่ฟรอสต์ถาม
"ก็จะอะไรซะอีกล่ะ แม่แกมาพูดให้พ่อฟังอยู่เลยว่าเด็กชื่อเท็นต้องมาเป็นลูกเขยเขาแน่ๆ ให้พ่อฟังทุกวัน นี่ก็คงจะสมใจแม่แกแล้วนะซิ"
"พ่อฮ่ะ...แม่ฮ่ะ" ฟรอนท์เรียกพ่อกับแม่
"ฟรอนท์ ลูกรักกับพี่เท็นเขาใช่ไหมครับ? บอกความจริงแม่มานะ"
ฟรอนท์หน้าแดงจัดก่อนที่จะตอบมาว่า "ครับแม่....ผมรักพี่เท็นครับ"
"คุณพระ!!! ลูกชายฉัน" แม่อุทานอย่างตกใจพร้อมกับทำตาโต
"คุณกฤษณ์จาค่ะ ฉันโอเคค่ะ ยอมรับให้คบกันได้ ต๊ายๆๆๆ ตาย ฉันว่าแล้วว่าฉันดูคนไม่เคยพลาด คุณค่ะ...ฉันตกลง คุณว่าไงค่ะ"
คุณแม่ฟรอนท์หันไปบอกคุณพ่อผมก่อนจะหันไปถามความคิดเห็นของสามีตัวเอง ส่วนพี่ฟรานซ์ก็นั่งยิ้มนิดๆ พี่ฟรอสต์ทำหน้าตาไม่พอใจเล็กน้อยแต่ไม่ได้ขัดอะไร ผมก็นั่งมองฟรอนท์ไม่ให้ห่างสายตา ฟรอนท์นั่งอายหน้าแดงมองมาที่ผมด้วยมีน้ำตาคลอที่ตานิดๆ ครับ
"จะให้ผมว่าอะไรล่ะ หึหึ คุณตอบตกลงไปแล้วนิครับคุณภรรยา"
"ชิส์....ฉันก็แค่ถามตามมารยาทค่ะ เท็น...แม่ฝากน้องด้วยนะลูก" คุณแม่พูดพร้อมรอยยิ้ม
"ครับ....ผมจะดูแลฟรอนท์ให้ดีที่สุดครับ ผมสัญญา"
"งั้นผมถือว่ารับรู้กันทั้งสองฝ่ายแล้วนะครับ มีอะไรก็ว่ากล่าวตักเตือนเจ้าเท็นได้เต็มที่เลยนะครับ คิดซะว่าเป็นลูกชายอีกคนนึงแล้วกันนะครับ"
"ได้ค่ะ ส่วนดาก็ฝากดูน้องฟรอนท์ด้วยนะค่ะ ลูกชายคนเล็กของดาออกจะบอกบางนิดนึงค่ะ คิคิ"
หลังจากนั้นพวกผู้ใหญ่ก็คุยกันเรื่องธุรกิจ ตีกอล์ฟ ทำอาหารตามประสาผู้ใหญ่คุยกันนะแหละครับ ส่วนตอนนี้ผมดึงฟรอนท์ออกมาจากตรงนั้นเรียบร้อยแล้วครับ
"พี่เท็น....เดี๋ยวพี่เท็นจะไปไหน พี่หายดีแล้วเหรอ"
หมั่บ!!! ผมคว้าตัวฟรอนท์เข้ามากอด กอดไว้ทั้งตัว ร่างนี้ที่ผมอยากสัมผัสตลอดเวลาสามเดือนเต็ม ผมโหยหาแต่เด็กคนนี้ตลอดเวลาและวันนี้ผมก็ทำสำเร็จถึงจะต้องเจ็บปวดหัวใจถึงสามเดือนเต็ม มันเป็นเวลาที่ยาวนานมากครับแต่ในที่สุดผมก็ได้กอดคนที่ผมรักอีกครั้ง
"ฟรอนท์.....พี่ขอโทษ ขอโทษที่ทำให้ฟรอนท์ร้องไห้ ขอโทษที่ทำให้ฟรอนท์เสียใจ ขอโทษที่ทำให้ฟรอนท์ต้องเจ็บปวดกันเรื่องนี้ พี่ขอโทษ....พี่ขอโทษ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือพยายามที่จะกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
"พี่เท็น.....อย่าทำอย่างนี้อีก อย่าเจ็บ อย่าป่วย ถึงพี่จะไม่รักฟรอนท์ยังไงแต่พี่ห้ามเจ็บตัวแบบนี้อีก....ฮือ...ฮือ...เข้าใจไหม?"
"เข้าใจครับ....พี่เข้าใจแล้ว พี่รักฟรอนท์มากนะ ไม่เคยมีวันไหนที่พี่ไม่รักฟรอนท์เลยนะครับ"
"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็น....อึ่ก...รักมาก รักมากที่สุดเลย"
ผมกอดฟรอนท์แน่นขึ้นเพราะคำที่ฟรอนท์พูดว่ารักผมมากทั้งๆ ที่เพิ่งเสียใจกับเหตุการณ์ที่เราต้องแยกจากกัน ต่อไปนี้จะไม่มีอีกแล้วครับ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป
"ฟรอนท์....พี่จูบฟรอนท์ตรงนี้ได้ไหมครับ?"
"บ้าเหรอพี่เท็น...นี่มันกลางบ้านเลยนะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า ฟรอนท์อาย..."
"ไม่มีใครเห็นหรอกน่า....ผู้ใหญ่เขาคุยกันอยู่ข้างในเขายังไม่เลิกคุยกันง่ายๆ หรอก นะๆๆ ให้พี่จูบทีนึงนะ นะคร๊าบบบ..."
"ที่อื่นไม่ได้เหรอ? ตรงนี้มัน....มัน"
"โห.....ฟรอนท์ง่าาาา....พี่คิดถึงฟรอนท์มากเลยนะ นะๆๆ ตรงนี้แหละ!! ย้ายสถานที่มันเสียเวลา"
"บ้า!!! พี่เท็นพูดบ้าอะไรเนี๊ยะ!!!"
"ฟรอนท์ง่าาา....."
ผมอ้อนแบบสุดๆ จัดหนักไปเลยครับ ก็นะอยู่ใกล้แค่นี้แต่ทำอะไรไม่ได้ผมก็อยากจะบ้าตาย ถ้าเป็นที่คอนโดฯ ป่านนี้ผมคงจับฟรอนท์กดแบบจัดหนักไปแล้ว ก็คนมันคิดถึงอ่ะ....
"พี่ว่าตรงนี้คงจะไม่เหมาะนะเท็น....หึหึ"
"พี่ฟรานซ์!!!, พี่ฟรานซ์!!!"
"ฟรอนท์!!! มาหาพี่ก่อนซิ!!" พี่ฟรอสต์พูดขึ้น
"พี่ฟรอสต์ฮ่ะ..."
"อะไรอ่ะพี่....ผมเพิ่งได้เจอฟรอนท์นะ อย่าเพิ่งขัดซิคร๊าบบบ.... ไม่เห็นใจกันบ้างเลย เนอะฟรอนท์เนอะ"
"พี่เท็น!!! อย่าเถียงพี่ฟรอสต์ซิ เดี๋ยวก็โดนต่อยอีกหรอก คึคึ"
"อะไรอ่าาา....ฟรอนท์ต้องเข้าข้างพี่ซิ!!!"
"พอกันทั้งสองคนนั้นแหละ....เอานี่กุญแจรถพี่ แต่ขับระวังหน่อยนะเพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาอย่าเพิ่งซ่าให้มาก พี่บอกพ่อกับแม่ให้แล้ว" พี่ฟรานซ์พูดครับ
"พี่ฟรานซ์!!!!! ให้ทำไม?!!! ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละ!!! อยู่ที่นี่ให้หมดทุกคน!!" พี่ฟรอสต์พูดขึ้นเสียงดัง แต่....
"ขอบคุณนะคร๊าบบบ....พี่ฟรานซ์ แล้วผมจะตอบแทนพี่ทีหลังนะคร๊าบบ...." ผมวิ่งไปคว้ากุญแจที่พี่ฟรานซ์อย่างไวกลัวพลาดโอกาสทองครับ
"ป่ะ!!! ฟรอนท์.....วิ่ง!!!"
"พี่ฟรานซ์...พี่ฟรอสต์ ขอบคุณนะฮ่ะ"
"เห้ย!!!! เดี๋ยวก่อน!!! หยุดนะฟรอนท์!!!!" เสียงพี่ฟรอสต์ตะโกนตามหลังพวกผม
"ฮ่าๆๆๆๆ...."
เราสองคนจับมือวิ่งออกมาจากบ้าน หัวเราะและยิ้มด้วยกันอย่างมีความสุข ผมไม่สนอะไรแล้วครับ ตราบใดที่ข้างกายผมยังมีฟรอนท์ ผมก็จะมีความสุข เราจะมีความสุขด้วยกันตลอดไป
********************************* TBC.
คึคึ....มาคนเรียกร้องถามหานิยายทั้งในเพจและในเล้า...ปลื้มมากค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันเสมอจ้าา....อ่านแล้วอย่าลืมเม้น กดบวกเป็ดเป็นกำลังใจให้เขาด้วยน้าา...
:mew1: :mew1: :mew1:
ปล.ยังคิดถึงคนอ่านเหมือนเดินนะจ๊ะ แอบหยอดคำหวานก่อนไป ฟิ้ววว......
-
บททดสอบ 3 ตอน เอ๊ย 3 เดือน ทำคนอ่านลุ้นว่าจะลงเอยกันไหม สุดท้ายก็ผ่านฉลุย แถมหวานสุดๆ น้องเจอจัดเต็มแน่ๆ พี่ฟรานไฟเขียวซะขณะนี้. รอลุ้นคู่พี่ฟรานต่อ
-
:กอด1: อ้ะ อ้ะ พ่อคนใจร้อน จะลากกันไปไหนล่ะนั่น
แหม อย่าเพิ่งซ่ามากนะ กายภาพบำบัดเค้าห้ามหักโหม
-
สามเดือนทำอะไรกันอยู่เหรอในนินายอาจดูไม่นานนะแตเรื่องจริงขอบอกว่าตายทั้งเป็นเห็นเท็นก็ดูว่ารักน้องมากทำอะไรเพื่อน้องบ้างไม่ใช่ว่าพ่อบอกให้ห่างกันเพื่อพิสูจน์ความรักก็ยอมทำตามโดยที่ไม่ยอมบอกอะไรให้น้องรู้เลยส่วนคุณพ่อไม่รอให้ลูกตายก่อนล่ะถึงจะคิดได้
-
พี่เท็นหายแว้วว ดีกันแล้ :katai1: :katai1: :katai1:ว อิอิอิอิอิอิ
-
ฟรอนต์น่าจะงอนอิพี่เท็นต่ออีกนิดนะ แต่คืนดีกันก็ดีแล้ว ^^
-
ขอบคุณที่ทุกอย่างราบรื่นและผ่านไปได้ด้วยดี แต่ยังแอบเคืองพ่ออยู่เลยคนอะไรบ้าจริงๆ
แต่จะรอตอนต่อไปนะครับ
-
:o8: :o8: :o8: หลังจากมีหัวเรื่องที่ทำให้เราเครียด..เลยหยุดอ่านรอให้หายเศร้าก่อน..ค่อยกลับมาอ่านต่อ..คริคริ.. :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
-
วันหลังจะไม่ใส่หัวข้อเรื่องดีกว่า หลอกคนอ่าน อิอิ o18 :katai2-1:
-
:mew1: ในที่สุดผู้ใหญ่ก็รับรู้ทั้งสองฝ่ายดีใจจัง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กว่าจะได้กลับมารักกันอีกครั้ง ขอให้จับมือฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ได้นะครับ
-
ได้รักกลับคืนมาแล้วซิน่ะ หุหุ
:mew3: :mew3: :mew3:
-
ในที่สุดก็เข้าใจอะไรได้สะทีนะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:L2:
-
ปูเสื่อรอ....บทหวานๆจากเท็นกับฟอร์ท
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 32 (เท็น+ฟรอนท์) คิดถึง
ในที่สุดวันที่ผมรอมานานก็มาถึง คนที่นั่งยิ้มหวานอยู่ข้างผมจะไม่ร้องไห้อีกต่อไป ยิ่งผมมองฟรอนท์เท่าไหร่ผมก็ยิ่งปวดใจเมื่อคิดถึงตอนที่ฟรอนท์เสียใจเรื่องของผมตอนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผมแอบไปดูฟรอนท์หลายต่อหลายครั้งที่คณะ ฟรอนท์ที่นั่งตาบวมแดง หน้าตาดูอิดโรยจากการร้องไห้อย่างหนัก บางครั้งที่นั่งรอเพื่อนตอนพักเที่ยงเวลาที่อยู่คนเดียวก็นั่งน้ำตาไหลผมอยากจะเดินเข้าไปกอดแล้วเช็ดน้ำตาให้ทุกครั้งแต่ผมก็ทำไม่ได้ผมทำได้แค่ยืนแอบมองอยู่ห่างๆ ผมนึกโกรธตัวเองทุกครั้งว่าทำไมผมถึงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ ทำไมผมต้องทำให้ฟรอนท์เจ็บปวดได้มากมายขนาดนี้ ผมกลับบ้านไปด้วยความสิ้นหวังแต่ก็ยังมีย่าที่คอยปลอบผม บอกผมว่าผมจะต้องทำได้น้องจะต้องเข้าใจ น้องรักผมมากน้องจะต้องรู้ว่าผมทำดีที่สุดแล้ว แต่ถ้าจะให้ผมคิดว่าผมทำดีที่สุดแล้วผมควรจะทำให้น้องไม่ต้องร้องไห้ซิถึงจะถูกแต่นี่มันไม่ใช่ ตลอดสามเดือนมานี้ผมเห็นฟรอนท์ร้องไห้ตลอดจนผมต้องร้องตามเพราะโกรธตัวเอง ผมโทษตัวเองเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างมากแต่หลังจากนี้ผมจะทำทุกอย่างให้ฟรอนท์มีความสุข ทำทุกอย่างให้ฟรอนท์ยิ้มได้ ทำทุกอย่างให้เราได้อยู่ด้วยกัน ผมสัญญา.....
"พี่เท็น....อย่าขับรถเร็วซิฮ่ะ"
"ไม่เร็วคร๊าบบบ.....แค่ 80 เองนะ ถ้าช้ากว่านี้พี่ว่าเราเปลี่ยนไปนั่งเต่ากันดีไหม?"
"พี่เท็นเพิ่งออกจากโรงพยาบาลนะฮ่ะ....จะรีบไปไหน ทำไมต้องรีบขนาดนี้ด้วย!!" ฟรอนท์พูดพร้อมกับกอดอกมองหน้าผมอย่างครดโทษ
"ก็พี่อยากให้ถึงคอนโดเร็วๆ นี่พี่คิดถึงฟรอนท์ อยากกอดฟรอนท์จะแย่อยู่แล้วนะครับ" ฟรอนท์หน้าแดงมากแต่ยังคงทำหน้านิ่งอยู่ครับ
"ฟรอนท์ก็ไม่ได้ไปไหนซะหน่อย....ทำไมต้องรีบด้วย" ประโยคที่พูดอย่างเขินอายทำให้ฟรอนท์ดูน่ารักมาก
"ครับๆๆ พี่จะตั้งใจขับช้าๆ นะครับ" ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้ฟรอนท์
"ดีมากฮ่ะ....คึคึ" ฟรอนท์พูดพร้อมกับยิ้มกว้าง
ผมขับรถอย่างระมัดระวังตามที่ฟรอนท์บอกไม่อยากดื้อกับแฟนครับเดี๋ยวแฟนไม่รัก ฮ่าๆๆ ผมใช้เวลาขับรถอีกไม่สักพักก็ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย หลังจากจอดรถผมก็จูงมือฟรอนท์เดินขึ้นห้องทันทีเราจับมือกันไว้แน่นเหมือนไม่อยากที่มือนี้หลุดจากกันอีก ผมใช้มืออีกข้างที่เหลือเปิดห้องครับพอเราเข้ามาในห้องแล้วผมก็รีบล็อคห้องทันที
"ฟรอนท์ครับ...."
"ฮ่ะ......."
ผมอ้าแขนออกเพื่อรอรับร่างเล็กให้เข้ามาสู่อ้อมกอดของผม ฟรอนท์หน้าแดงด้วยความเขินอายก่อนจะเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าผม มองมาที่ผมแล้วยิ้มให้กับผมก่อนที่จะเข้ามากอดผมด้วยแขนเล็กๆ นั้น ผมโอบกอดฟรอนท์ไว้แน่นรู้สึกคิดถึงอยากกอดคนนี้ไว้นานๆ ยิ่งกอดเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่พอ ผมก้มลงไปหอมที่หัวฟรอนท์เบาๆ ทำให้ฟรอนท์กอดผมแน่นขึ้นกว่าเดิม
"พี่รักฟรอนท์นะครับ....รักมาก...รักที่สุด"
"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นมากฮ่ะ...."
ผมย่อตัวลงเล็กน้อยแล้วอุ้มฟรอนท์ขึ้นฟรอนท์เปลี่ยนจากกอดเอวผมมาเป็นคล้องแขนไว้ที่คอของผมขาก็เกี่ยวรัดรอบเอวของผมไว้กันตกครับ หน้าของเราอยู่ในระดับที่มองเห็นกันอย่างชัดเจนเราต่างยิ้มให้กัน รอยยิ้มของฟรอนท์บ่งบอกว่ามันคือรอยยิ้มแห่งความสุขซึ่งผมก็เช่นกันครับ
"จูบพี่หน่อยซิครับ"
ฟรอนท์ค่อยๆ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมลมหายใจเราส่งผ่ายถึงกัน ปากเล็กที่ผมโหยหากำลังประกบลงที่ปากของผมอย่างนุ่มนวล ผมรับสัมผัสนุ่มจากปากเล็กที่พยายามจูบผมด้วยตัวที่สั่นเล็กน้อย ผมปล่อยให้ฟรอนท์เป็นคนจูบแล้วมีผมเป็นผู้ตามที่ดี ลิ้นเล็กค่อยๆ สอดเข้ามาเกี่ยวรัดลิ้นร้อนของผมอย่างไม่รีบร้อน เราจูบกันอยู่สักพักฟรอนท์ก็ละปากออกจากปากของผม จูบลงที่ปากผมอีกครั้งแบบไม่ล่วงล้ำ ก่อนจะมอบมาที่ผมแล้วซบหน้าลงที่ซอกคอของผมด้วยความอาย
"เก่งมากครับ....คนดีของพี่" ผมพูดพร้อมกับลูบที่หลังของฟรอนท์เบาๆ แล้วกอดฟรอนท์ไว้แน่น
ผมอุ้มฟรอนท์เดินเข้าไปในห้องนอนค่อยๆ วางฟรอนท์ลงบนที่นอนแล้วจูบลงที่หน้าผากของฟรอนท์ก่อนจะไล่ลงไปจูบที่หางคิ้วตามด้วยตา จมูก คางแล้วจบลงที่ปากเล็กที่คุ้นเคย น้ำตาคนตัวเล็กกว่าก็ไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง ผมใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาที่ไหลออกมาแล้วจูบลงที่แหล่งที่มาของน้ำตานั้น ฟรอนท์หลับตาลงอย่างรู้งานก่อนจะลืมตาขึ้นมามองผม
"ร้องไห้ทำไมครับ....." ผมถาม
"ฟรอนท์แค่ดีใจ....ดีใจที่ได้อยู่ข้างๆ พี่เท็น ดีใจที่พี่เท็นไม่ลืมฟรอนท์ ดีใจที่พี่เท็นกลับมาหาฟรอนท์ ดีใจที่พี่เท็นยังรักฟรอนท์....พี่เท็นจะไม่ทิ้งฟรอนท์ไปอีกใช่ไหมอ่ะ...อึ่ก!! เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นอีกฟรอนท์คงจะ.....ฟรอนท์คงจะ....." น้ำตาฟรอนท์ก็ไหลอีกครั้ง
"ไม่ครับ....จะไม่มีวันนั้นอีก พี่สัญญา"
"ฮือออ.....พี่เท็น" ฟรอนท์ลุกขึ้นกอดผมไว้แน่น ผมกอดฟรอนท์ไว้แน่นเช่นกัน
"ไม่ร้องนะครับ....ฟรอนท์ก็ได้ยินแล้วนิครับ เรื่องที่พ่อพี่ไปพูดกับพ่อแม่ฟรอนท์วันนี้ หือออ..."
"ได้ยิน....ฟรอนท์ได้ยินแต่ฟรอนท์กลัวว่าฟรอนท์จะแค่ฝันไปเอง"
"ฟรอนท์ไม่ได้ฝันไปเองหรอกครับ....มันคือเรื่องจริง แต่ถ้ามันจะเป็นเพียงความฝันในฝันนั้นฟรอนท์ก็จะมีพี่อยู่ข้างๆ อย่างนี้ตลอดไป พี่จะไม่ทำให้ฟรอนท์ต้องเสียงใจอีกแล้วครับ"
"จริงๆ นะฮ่ะ พี่เท็นพูดจริงๆ นะฮ่ะ"
"หึหึ....จริงซิครับคนดีของพี่ ถ้าพี่ทำให้ฟรอนท์เสียใจอีกพี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์เล่นงานพี่จนกระอักเลือดตายแน่"
"คึคึ....พี่เท็นอย่าโกรธพี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์เลยนะฮ่ะ พี่ชายฟรอนท์แค่เป็นห่วงฟรอนท์มากนะฮ่ะ"
"ไม่โกรธครับ...พี่ไม่ได้โกรธเพราะถ้าเป็นพี่ๆ ก็คงจะทำอย่างพี่ชายฟรอนท์เหมือนกันหรืออาจจะทำมากกว่านั้นอีก"
"ขอบคุณมากฮ่ะ....ที่ไม่โกรธพี่ชายฟรอนท์"
"พี่ก็ต้องขอบคุณฟรอนท์เหมือนกันครับ....ที่ยังรักพี่ทั้งที่พี่ทำให้ฟรอนท์เสียใจมากขนาดนี้"
"พี่เท็นทำเพื่อฟรอนท์....แล้วจะให้ฟรอนท์โกรธพี่ได้ไงฮ่ะ แล้วที่สำคัญ...."
"ที่สำคัญ....? อะไรครับ" ผมถามต่อ
....
....
"ว่าไง....เงียบอย่างนี้เดี๋ยวพี่จะเค้นเอาคำตอบนะ...หึหึ"
"ที่สำคัญฟรอนท์รักพี่เท็นมาก....ฟรอนท์ลืมพี่เท็นไม่ได้ ฟรอนท์.....ฟรอนท์"
"ครับ...พี่รู้แล้วครับ ต่อไปนี้เราจะอยู่ด้วยกัน พี่จะเกาะติดฟรอนท์จนฟรอนท์เบื่อหน้าพี่เลยดีไหม? เอ๊ะ!! ไม่ดีๆ เดี๋ยวฟรอนท์เบื่อพี่แล้วเลิกรักพี่อย่างนี้พี่ก็แย่ซิ"
"คึคึคึ...."
"ขำอะไร....หือออ....แอบขำพี่เหรอครับ?"
"เปล่าซะหน่อย....ฟรอนท์ไม่ได้ขำพี่เท็นน้าาา....จริงจริ๊งงง......"
"เจ้าเล่ห์นักนะเรา.....เดี๋ยวพี่ต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆ พี่เท็น อย่าแกล้งฟรอนท์ ฟรอนท์จั๊กจี้ ฮ่าๆๆๆ"
"หึหึ.....ล้อพี่ดีนักอย่างนี้ต้องโดนทำโทษ"
"ฮ่าๆๆๆ พี่เท็น..."
ครืดดดดดด...... ครืดดดดด......
"พี่เท็นฮ่ะ....หยุดเล่นก่อนโทรศัทพ์ฮ่ะ"
"ช่างดิ....พี่ไม่อยากรับตอนนี้...เสียเวลา"
"พี่เท็น!!!....เสียเวลาอะไร? พี่เท็นเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลนะฮ่ะ ร่างกายยังไม่แข็งแรงเลยนะ"
"ฟรอนท์รู้ได้ไงว่าพี่ไม่แข็งแรง....อย่างนี้พี่จะพิสูจน์ให้ดูดีไหม? ว่าพี่แข็งแรงรึเปล่า"
"บ้า!!!....." ฟรอนท์พูดอย่างเขินอายแล้วมุดเข้าไปใต้ผ้าห่มครับ
ครืดดดด..... ครืดดดดด.....
"พี่เท็น....รับโทรศัพท์ก่อนซิฮ่ะ เผื่อใครมีธุระด่วน" ฟรอนท์พูดบอกผมทั้งที่ตัวทั้งตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่ ผมเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าคือใครที่โทรเข้ามาขัดจังหวะผมกันตอนนี้
"ครับพ่อ...."
"เจ้าเท็น....แกพาน้องออกจากบ้านไม่บอกพ่อแม่น้องเขาสักคำเลยเหรอ เดี๋ยวเหอะ!!"
"โหหห....พ่อครับ ก็พ่อเล่นคุยยาวซะขนาดนั้นแล้วผมจะบอกตอนไหนล่ะครับ" ฟรอนท์โผล่ออกมาจากผ้าห่มแล้วยิ้มเมื่อรู้ว่าเป็นพ่อของผมที่โทรเข้ามา
"แหม!! แกนี่แสบจริงๆ เหมือนใครว่ะเนี๊ยะ!!?"
"ผมคงเหมือนพ่อนั่นแหละครับ...หึหึ"
"เออ....สงสัยจะใช่!! นี่!!! พาน้องมาหาพ่อที่บ้านด้วยล่ะ พ่อกับย่ากำลังจะกลับบ้านจะไปรออยู่ที่บ้าน ปูแกก็กลับมาแล้ว....รอเจอแฟนแกอยู่"
"ครับพ่อ....แต่ผมขออยู่ก็ฟรอนท์สองคนก่อนนะครับ แล้วค่ำๆ จะพาฟรอนท์ไปหานะครับ"
"อืม....โอเค งั้นเจอกันที่บ้านนะไอ้ลูกชาย"
"ครับพ่อ....ฝากบอกย่าด้วยนะครับ ว่าจะพาหลานรักอีกคนไปหาครับ"
"ได้ๆ เดี๋ยวพ่อบอกให้..."
"พ่อครับ......"
"อืม..........ว่ามา"
"ขอบคุณมากนะครับ....."
"รู้แล้ว!!! พาน้องมาบ้านด้วย!! แค่นี้นะ"
ตู๊ดๆๆๆๆๆ
แล้วสายก็ตัดไป ฟรอนท์ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ผมแล้วกอดผมเหมือนรู้ว่าผมต้องการอ้อมกอดนี้ เวลานี้
"พ่อพี่ให้พาฟรอนท์ไปหาที่บ้าน"
"ฮ่ะ...."
"พี่ขอโทษแทนพ่อพี่ด้วยนะ....กับทุกๆ เรื่อง"
"ฮ่ะ....."
"ไปหาพ่อกับพี่นะ....ย่าก็อยู่ ปู่พี่ก็ใจดี ฟรอนท์ไม่ต้องกลัวนะครับ"
"ฮ่ะ.....ฟรอนท์จะไปกับพี่เท็นฮ่ะ"
"ขอบคุณนะครับ....."
ผมกับฟรอนท์นอนกอดกันจนเผลอหลับไปทั้งคู่ตื่นขึ้นมาอีกที่ก็ตอนเย็นพอดีแต่ฟรอนท์ยังคงหลับอยู่ในอ้อมกอดของผม พอฟรอนท์ตื่นเราสองคนก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อพาฟรอนท์ไปหาพ่อผมที่บ้านครับ ฟรอนท์ดูตื่นเต้นมาก ผมใช้เวลาขับรถไม่นานก็มาถึงบ้านของผม ฟรอนท์ยิ่งตื่นเต้นหลนักกว่าเดิมผมเลยจับมือฟรอนท์แน่นแล้วพาเดินเข้าไปในบ้านพ่อกับปู่ของผมนั่งคุยกันอยู่ที่ห้องรับแขกของบ้าน
"อ่าว!! มากันแล้วเหรอ? มาๆ มานั่งนี่ก่อน" พ่อผมเรียกฟรอนท์ให้ไปนั่งข้างๆ ฟรอนท์หันหน้ามามองผม ผมพยักหน้าแล้วยิ้มให้ฟรอนท์เป็นการบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว....พี่จะอยู่ข้างๆ ฟรอนท์เสมอ
"สวัสดีฮ่ะ...., สวัสดีฮ่ะ" ฟรอนท์ยกมือไหว้พ่อกับปู่ของผม
"เออ!! เหมือนทอมจริงๆ ด้วย ฮ่าๆๆๆ ไม่เห็นเหมือนเด็กผู้ชายอย่างที่แกบอกจริงๆ ด้วย" คุณปู่ผมครับ
"ฮ่าๆๆ ใช่ป่ะพ่อ ผมบอกแล้วว่าแฟนเจ้าเท็นเหมือนทอมมากกว่าผู้ชายซะอีก"
"หยุด!!! อย่ามาว่าหลายฉันนะ ฟรอนท์มานี่ครับลูก...มาหาย่าครับ" ย่าผมเดินออกมาจากครัวครับสงสัยจะเตรียมอาหารไว้รอผมสองคน ฟรอนท์เดินเข้าไปหาย่าทันที
"สวัสดีฮ่ะ....คุณย่า"
"มาครับ....มาให้ย่ากอดให้หายคิดถึงหน่อย" ฟรอนท์เดินเข้าไปให้ย่ากอด ส่วนผมเดินไปนั่งลงที่โซฟาข้างๆ พ่อของผม
"ผอมลงรึเปล่า? ทำไมย่ากอดแล้วรู้สึกฟรอนท์ผอมลงนะลูก"
"นิดหน่อยฮ่ะ...."
"ไม่ได้ๆ อย่างนี้ย่าต้องทำของอร่อยๆ ให้กินเยอะๆ ฟรอนท์จะได้ไม่ผอมเกินไปดีไหมครับ?"
"ดีฮ่ะ....คุณย่าทำอาหารอร่อย ฟรอนท์ชอบ"
"โหหห....คุณแม่ แย่งซีนผมหมดเลยนะครับ"
"ก็หลานรักของแม่....ใช่ไหมครับ" คุณย่าตอบพ่อผมแล้วหันไปถามฟรอนท์ ฟรอนท์ก็ยิ้มกว้างให้ย่าผมเป็นคำตอบ
"เท็น....แกเสียตำแหน่งหลานรักแล้วรู้ตัวรึเปล่า" ปู่ผมหันมาพูดกับผมครับ
"ไม่เป็นไรครับปู่....ถ้าเป็นฟรอนท์ ผมยอมครับ"
"ไปทานข้าวกันได้แล้วค่ะ ฉันให้เด็กจัดโต๊ะเรียบร้อยแล้วค่ะ ป่ะครับฟรอนท์ย่าทำของอร่อยๆ ไว้ให้เพียบเลย วันนี้ต้องทานเยอะๆ นะครับ"
"ฮ่ะ...คุณย่าฟรอนท์จะทานเยอะๆ ฮ่ะ"
ย่าหลานพากันเดินไปที่โต๊ะอาหารทิ้งให้ผม พ่อและคุณปู่เดินตามอย่างไม่ใยดี หึหึ คุณปู่นั่งอยู่หัวโต๊โดยมีคุณย่านั่งอยู่ทางด้านซ้ายของคุณปู่ตามคุณพอ่ครับ ส่วนผมกับฟรอนท์นั่งอยู่ทางด้านขวาของคุณปู่อีกที ทุกคนต่างพากันตักอาหารให้ฟรอนท์จนแทบจะกินไม่ทัน ฟรอนท์ยิ้มอย่างมีความสุขกินอาหารที่คุณย่าทำอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากทานข้าวเสร็จเราก็มารวมตัวกันอยู่ที่ห้องรับแขกครับ
"ฟรอนท์....." ผมเรียกฟรอนท์แล้วจูงมือฟรอนท์ไปนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าพ่อปู่และย่าของผม เราก้มลงกราบพวกท่านพร้อมกัน
"ขอบคุณมากครับ....ที่ยอมรับเรื่องของผมกับฟรอนท์ ขอบคุณพ่อที่เข้าใจผมยอมให้ผมกับฟรอนท์คบกัน ขอบคุณย่านะครับที่เป็นกำลังใจให้ผมและอยู่ข้างผมกับฟรอนท์มาตลอด ขอบคุณปู่ที่ไม่คัดค้านเราเช่นกันครับ"
"ฟรอนท์ก็ขอบคุณมากฮ่ะ....ที่ยอมรับฟรอนท์ เอ็นดูฟรอนท์ ฟรอนท์จะเป็นเด็กดีจะเชื่อฟังตามที่พี่เท็นบอกทุกอย่างเลยฮ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ เหมือนรับลูกสะใภ้เข้าบ้านเลยนะครับแม่"
"แกก็ดูแลน้องให้ดีตามที่แกพูดไว้แล้วกันนะ ส่วนฟรอนท์พ่อต้องขอโทษด้วยสำหรับวิธีทดสอบโง่ๆ ของพ่อเลยทำให้ฟรอนท์ต้องเสียใจ ทำให้เจ้าเท็นต้องเจ็บตัว ต่อไปนี้ฟรอนท์ก็เหมือนลูกอีกคนของพ่อ มีอะไรก็บอกพ่อได้เลยนะถ้าเจ้าเท็นมันรักแกเดี๋ยวจะจัดการให้"
"ฮ่ะ....ขอบคุณมากฮ่ะ คุณพ่อ" ฟรอนท์พูดขอบคุณพร้อมกับยิ้มกว้างอย่างถูกใจ
"โหหห....ผมไม่ได้จะแกล้งอะไรฟรอนท์ซะหน่อย" ผมพูดบอกพ่อ
"ย่าก็ด้วยจ๊ะ....มีอะไรฟรอนท์ก็มาบอกย่าได้เลยนะ เดี๋ยวย่าจัดการให้จ๊ะ ส่วนปู่ก็เหมือนย่าจ๊ะ คิดว่านี่เป็นอีกครอบครัวหนึ่งของฟรอนท์นะครับ" ย่าพูดฟรอนท์กับยิ้มส่งให้ฟรอนท์อย่างอบอุ่น
"ปู่ก็เหมือนย่านั่นแหละ ย่าพูดไปหมดแล้วปู่ก็เลยไม่รู้จะพูดอะไร หึหึ ว่างๆ ก็ลากเจ้าเท็นกลับมาที่บ้านบ้างนะ เมียปู่เขาคิดถึงแต่ปู่ว่าหนูฟรอนท์มาคนเดียวดีกว่าเพราะเจ้าเท็นน่าจะตกกระป๋องไปเรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆๆๆ"
"ฮ่ะ...คุณปู่ฟรอนท์จะมาเยี่ยมคุณย่าบ่อยๆ ฮ่ะ"
"แล้วคืนนี้นอนที่นี่กันรึเปล่า?" พ่อผมพูดขึ้น
"โหห...พ่อครับ ขอผมอยู่กับฟรอนท์สองคนบ้างนะครับ ไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งนานแนะ"
เพี๊ยะ!!!
"พี่เท็น!! พูดอะไรเนี๊ยะ นอนฮ่ะ ฟรอนท์จะค้างที่นี่คืนนี้ พรุ่งนี้จะได้กินอาหารที่คุณย่าทำอีก...ได้ไหมฮ่ะ คุณย่า"
"ได้ซิจ๊ะ....ฟรอนท์อยากทานอะไรบอกย่าได้เลยนะครับ เดี๋ยวย่าทำให้ทานพรุ่งนี้ครับ"
"งั้นก็ดีแล้วเพราะนี่ก็ดึกมากแล้วค้างกันที่นี่แหละ..."
"ฟรอนท์อ่ะ...ไม่ถามพี่ก่อนเลยนะ" ผมพูดทำเสียงงอนๆ แกล้งฟรอนท์แต่ค้างที่บ้านก็ดีเหมือนกันครับได้อยู่เป็นเพื่อนคุณย่าด้วยครับ
"คึคึ....งั้นพี่เท็นกลับไปนอนคอนโดก็ได้ฮ่ะ พรุ่งนี้ค่อยมารับฟรอนท์ที่นี่นะฮ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าเจ้าเท็นมัน หนูฟรอนท์ไม่เข้าข้าง...."
"คุณปู่ครับ...ทำไมพูดแบบนี้ล่ะครับ"
ฮ่าๆๆๆ นานแล้วครับที่ผมไม่ได้หัวเราะแบบนี้ ฟรอนท์เข้ามาเติมเต็มให้ผมจริงๆ เราคุยกันต่ออีกสักพักก็แยกย้ายกันไปนอน เราอาบน้ำเสร็จก็เตรียมตัวเข้านอน ผมเดินไปปิดไฟแล้วเดินไปนอนลงข้างๆ ฟรอนท์ รวบตัวฟรอนท์เข้ามาแนบไว้ในอ้อมกอด จูบลงที่หน้าผากฟรอนท์เพื่อให้หลับฝันดี
จุ๊บบบบ.....
"ฝันดีนะครับ....เดี๋ยวพี่ค่อยคิดบัญชีทีหลังแล้วกัน"
จุ๊บบบบ.....
"ฝันดีเหมือนกันนะฮ่ะ....คึคึ"
"ฟรอนท์รักพี่เท็นนะฮ่ะ...."
"พี่ก็รักฟรอนท์ครับ....เจอกันในฝันนะครับคนดีของพี่"
********************************* TBC.
:pig4: :call: :3123:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮ่าๆ ชอบบรรยากาศแบบนี้จัง ครอบครัวยอมรับ และรักคนที่เรารัก
อยากมีแบบนี้บ้างอ่ะ T^T
-
ตอนนี้หวานอบอุ่น. ขั้นต่อไปก็หวานร้อนแรงสินะ. :hao6:
ชอบมากๆค่ะ. เวลาที่คนที่เรารักเข้าใจและสนับสนุนเราเนี่ย ถึงมันจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตามเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการ
-
รอครับ
-
:L2:
-
หวานอบอุ่น ^=^
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนพิเศษ วันสงกรานต์
พี่เท็น พี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์ พี่อ้น พี่กันต์ พี่ปอ พี่แม็ค ไอ้ปริ้น ไอ้ดิว ไอ้อิงค์ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 อ๊ะ!!! ลืมนับตัวเอง 11 พี่เท็นฮ่ะ 11 คนพอดีเลยฮ่ะ ต้องสนุกแน่ๆ เลยครับ เดี๋ยวฟรอนท์ไปแต่งตัวก่อนนะ คึคึ.... เสียงตื่นเต้นของแฟนเองครับ นั่งนับวันรอให้ถึงวันที่จะได้ไปเลยน้ำทุกวันแต่วันนี้เราต้องไปรดน้ำดำหัวขอพรปีใหม่จากผู้ใหญ่ก่อนครับ ปีนี้เป็นปีแรกที่เราได้ทำร่วมกัน คุณพ่อคุณแม่ของฟรอนท์นัดกับพ่อผมเรียบร้อยแล้วค่อยโทรมาบอกว่าให้ไปเจอกันที่บ้านพ่อผมเลยครับ คุณพ่อกับคุณแม่ฟรอนท์รวมถึงพี่ชายสุดที่รักของฟรอนท์รออยู่ที่บ้านผมเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวนี้นัดแนะกันโดยไม่ต้องบอกผมสองคนให้รู้เลยครับ พ่อผมกับคุณพ่อฟรอนท์นัดตีกอล์ฟออกรอบกันบ่อยๆ ส่วนคุณย่ากับคุณแม่ของฟรอนท์ก็ไปมาหาสู่กันตามประสาผู้หญิงครับ แลกเปลี่ยนสูตรอาหารกันบ้าง ชวนกันไปทำบุญบ้างมันทำให้ผมกับฟรอนท์ยิ้มได้ครับที่เห็นครอบครัวเราเข้ากันได้ดี วันนี้สถานที่เลยเป็นบ้านพ่อของผมครับแล้วตอนนี้ทุกคนรอผมกับฟรอนท์อยู่ที่บ้านเรียบร้อยแล้ว เราสองคนไม่ได้สายนะครับแต่คุณแม่ฟรอนท์ตื่นเต้นเลยไปเช้ากว่าพวกผม วันนี้ผมตกลงกับฟรอนท์ว่าเราจะต้องไปรดน้ำดำหัวขอพรจากผู้ใหญ่แล้วอยู่ทานข้าวด้วยกัน ส่วนวันพรุ่งนี้เราจะพากันไปวัดทำบุญในตอนเช้าแล้วหลังจากทำบุญเสร็จผมจะพาไปเล่นน้ำสงกรานต์กับเพื่อนๆ พี่ๆ ตามรายชื่อที่ฟรอนท์นั่งท่องอยู่นั่นแหละครับ หึหึ ตอนแรกโทรไปชวนเฮียทิวให้มาเล่นด้วยกันแต่ไม่ทันแล้วครับเฮียเข้าจะพาไอ้มินไปเล่นกันเองครับ เฮียเขาตามใจไอ้มินนะครับ....ได้ข่าวว่าเพิ่งหายงอนกัน ไอ้มินนี่ก็ปากหนักชอบเก็บความรู้สึกไว้ไม่ยอมบอกเฮียผมสู้แฟนผมก็ไม่ได้.....น่ารักกว่าเยอะ หึหึ
"พี่เท็น.....เสร็จแล้วฮ่ะ ไปกันเลยไหมฮ่ะ คุณย่ารออยู่" เสียงใสบ่งบอกความตื่นเต้นของแฟนผมครับ
"ไปครับ....เดี๋ยวพี่ไปหยิบของฝากก่อน"
ผมเดินไปถือกระเช้าของฝากสำหรับทั้งบ้านผมและบ้านฟรอนท์แล้วพากันเดินไปที่รถเก็บของเข้าหลังรถเรียบร้อยก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่บ้านผมทันทีโดยมีฟรอนท์คอยพูดอยู่ข้างๆ เพราะตื่นเต้นหลายๆ อย่าง ผมเห็นฟรอนท์มีความสุขก็ทำให้ผมมีความสุขตามไปด้วยครับ
"ฟรอนท์.....ตื่นเต้นมากเลยเหรอ?" ผมอดถามไม่ได้ครับเพราะเห็นท่าทางของฟรอนท์ที่แสดงออกมา
"ตื่นเต้นซิฮ่ะ....ฟรอนท์ดีใจที่ครอบครัวฟรอนท์กับครอบครัวพี่เท็นเข้ากันได้ดี....คึคึ คุณย่ากับคุณปู่ก็เอ็นดูฟรอนท์มากส่วนคุณพ่อของพี่ก็ใจดีที่สุดดดด.....ส่วนแม่ฟรอนท์ตอนนี้จะรักพี่เท็นมากกว่าพวกพี่ชายฟรอนท์ซะอีก...เห่อ!! มากๆ เล่านู้นเล่านี้ให้คนญาติคนอื่นฟังว่าพี่ดีอย่างนู้นดีอย่างนี้จนฟรอนท์อายไปหมด....ไม่กล้าไปเจอหน้าญาติแล้วอ่ะ"
"หึหึ....ท่าทางจะตื่นเต้นจริงๆ" ผมพูดอย่างหยอกล้อ
"พี่เท็น.....ไม่ชอบเหรอฮ่ะ" ฟรอนท์ถามด้วยน้ำเสียงที่เบามาก
"ใครบอกล่ะ.....พี่ชอบมากเห็นฟรอนท์ยิ้มมีความสุขพี่ก็มีความสุขไปด้วย...เข้าใจไหมครับ หืออ"
"ฮ่ะ...." คำตอบมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างที่บ่กบอกว่าพอใจในคำตอบอย่างมาก
ผมขับรถมาถึงบ้าน จอดรถเสร็จกำลังจะถือเอาของที่อยู่หลังรถฟรอนท์ก็เร่งตลอดแทบจะลากผมเข้าบ้านเลยครับ เราเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกันทุกคนต่างนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขก
"สวัสดีฮ่ะ...., สวัสดีครับ" ผมกับฟรอนท์สวัสดีจนครบทุกคน
"ฟรอนท์ครับ....มานั่งข้างคุณแม่กับย่าซิครับ" ฟรอนท์หันมามองผมเมื่อผมส่งยิ้มให้ฟรอนท์ก็วิ่งไปนั่งตรงกลางระหว่างคุณแม่ฟรอนท์กับคุณย่าของผมทันที
"ฮ่ะ....ฟรอนท์คิดถึงคุณย่าจังเลยฮ่ะ"
"อ่าว....แล้วำแม่ล่ะ ฟรอนท์ไม่คิดถึงแม่เหรอครับ...แม่น้อยใจนะเนี๊ยะ"
"คิดถึงฮ่ะ....คิดถึงม๊ากมาก....ฟอดดดด.....คึคึ"
ผมยืนดูฟรอนท์ที่กำลังพูดเอาใจคุณแม่กับคุณย่าของผมอย่างน่ารักแล้วผมก็เดินไปนั่งใกล้พี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์โดยมีคุณพ่อฟรอนท์กับพ่อผมนั่งร่วมวงอยู่ด้วยตามประสาผู้ชาย เรานั่งคุยกันอยู่สักพักก็จัดเตรียมที่นั่งให้ผู้ใหญ่นั่งเรียงกันโดยเริ่มที่คุณปู่ คุณย่า คุณพ่อผม คุณพ่อฟรอนท์ คุณแม่ฟรอนท์ ส่วนลูกๆ อย่างเราก็เตรียมน้ำสำหรับรดน้ำขอพรที่ลอยด้วยดอกมะลิและกรีบกุหลาบอย่างสวยงาม เราเริ่มขอพรจากผู้ใหญ่โดยเริ่มจากพี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์ ผมและฟรอนท์ รดน้ำลงฝ่ามือที่มีพวงมะลัยดอกมะลิคล้องอยู่เพื่อรับพรปีใหม่เพื่อเป็นศิริมงคลครับ หลังจากที่เราได้ขอพรจากผู้ใหญ่เรียบร้อยแล้วเราก็นั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันครับก่อนที่คุณพ่อคุณแม่ฟรอนท์จะขอตัวกลับบ้านพี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์ก็เช่นกันครับ แอบได้ยินฟรอนท์พูดกับพี่ฟรานซ์ว่าจะแวะไปหาอิงค์ที่บ้านครับ ส่วนผมกับฟรอนท์นอนที่บ้านพ่อผมนี่แหละครับคุณย่าอยากให้ฟรอนท์ค้างที่บ้านด้วยกันโดยให้เหตุผลว่าฟรอนท์จะได้คุยเป็นเพื่อนคุณย่าเพราะพ่อกับคุณปู่ของผมชอบคุณเรื่องงานกันแล้วไม่ค่อยสนใจคุณย่า....ฟรอนท์ก็ตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดหรือถามความคิดเห็นของผมเพราะยังไงผมก็ตามใจฟรอนท์อยู่แล้วครับ คุณย่ายิ้มแก้มแทบปริหลังจากฟรอนท์ตอบตกลงอย่างนี้ย่าผมก็ยิ่งรักยิ่งหลงฟรอนท์เข้าไปใหญ่นะซิครับ.....ผมนี่ซิจะเป็นคนลำบาก กำหนดการพรุ่งนี้ครอบครัวผมกับครอบครัวฟรอนท์จะไปทำบุญกันครับ หลังจากที่ครอบครัวฟรอนท์กลับบ้านไปแล้ว ฟรอนท์อ้อนทำคะแนนกับคุณย่าของผมโดยมีคุณปู่กับคุณพ่อของผมนั่งหัวเราะอยู่ใกล้ๆ เราก็แยกย้ายกันไปนอนครับเพราะต้องตื่นไปวัดกันแต่เช้า
"ฟรอนท์....อาบน้ำพร้อมพี่ไหม?" ผมแกล้งครับแต่ถ้าเป็นจริงได้ก็จะดี....หึหึ
"บ้า!!! ฟรอนท์อาบคนเดียวได้เหอะ.....หื่นกาม...คึคึ"
"ถ้าเปลี่ยนใจตอนนี้พี่ยังทันนะ....พี่ให้โอกาสคิดใหม่อีกทีอ่ะ!!"
ฟิ้วววว......
คำตอบที่ได้คือหมอนอิงใบเล็กๆ ที่ลอยมาตรงที่ผมยืนอยู่ครับ ส่วนฟรอนท์มุดหนีเข้าไปในผ้านวมเรียบร้อยแล้วครับ หึหึ สนุกจังได้รังแกเด็ก....หลังจากผมอาบน้ำเสร็จฟรอนท์ก็เข้าไปอาบต่อแล้วจบด้วยผมนอนกอดฟรอนท์จนถึงเช้าครับ เรานัดเจอกันที่วัดแล้วก็ไหว้พระทำบุญถวายสังฆทานจบด้วยมาปล่อยปลากันที่ท่าน้ำ เที่ยงก็แวะทานข้าวร่วมกันที่....วันนี้พี่ฟรานซ์พาอิงค์มาด้วยครับ ฟรอนท์นี่ก็แกล้งแซวเพื่อนตัวเองตลอด....อิงค์ก็ทำได้แค่ยิ้มครับ ส่วนพ่อแม่ของฟรอนท์ผมได้ข่าวว่าพี่ฟรานซ์จะเปิดตัวเร็วๆ นี้ขอเคลีย์อะไรให้ลงตัวก่อนครับ พ่อกับแม่ฟรอนท์ก็มีท่าทีปกติไม่ได้พูดหรือทำท่าทางอะไรที่บ่งบอกว่าไม่ชอบหรือรู้เรื่องของทั้งสองคนเพราะอิงค์ก็เป็นเพื่อนฟรอนท์ถ้าจะมาก็คงไม่แปลกใจอะไรเพราะเห็นอิงค์มาที่บ้านบ่อยๆ ครับ หลังจากทานอาหารเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านครับ พี่ฟรานซ์ไปส่งอิงค์ พี่ฟรอสต์ขับรถให้คุณพ่อคุณแม่ ส่วนคุณปู่คุณย่าก็กลับกับพ่อผม ผมกับฟรอนท์ก็กลับมานอนคอนโดฯ คุณย่าบ่นนิดหน่อยเพราะอยากให้ฟรอนท์ไปนอนที่บ้านอีกคือแต่ผมบอกท่านว่าพรุ่งนี้มีนัดไปเล่นน้ำสงกรานต์กับเพื่อนๆ ครับ คุณย่าก็สั่นให้ดูแลน้องดีๆ อย่าให้น้องเจ็บตัวคนยิ่งเยอะๆ ย่าเป็นห่วงผมนี่หูชาส่วนฟรอนท์นี่ยิ้มแก้มบานวิ่งเข้าไปกอดออดอ้อนใหญ่เลยครับ ส่วนคนอื่นๆ ก็ยืนยิ้มยืนขำกันไปตามประสา....
"ฟรอนท์.....อาบน้ำเลยไหม?"
"เดี๋ยวฮ่ะ...ฟรอนท์ขอดูหนังเรื่องนี้จบก่อน"
"มันดึกแล้วนะ....เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงเล่นน้ำหรอก"
"พี่เท็น....ขี้บ่นอ่ะ อาบก็ได้"
ฟรอนท์ทำหน้ายู้แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำตามที่ผมบอกส่วนผมก็เดินมาแต่งตัวแล้วเตรียมชุดสำหรับใส่ไปเล่นน้ำพรุ่งนี้ครับ ฟรอนท์ใช้เวลาอาบน้ำสักพักก็เดินออกมาโดยสวมชุดคลุมออกมาครับ รายนี้เขาขี้อายนะครับ ผมว่าอย่างนี้ก็น่ารักดีนะ ผมชอบบ....น่าค้นหาดีครับ
"พี่เท็น....ให้ฟรอนท์ใส่ชุดนี้เหรอฮ่ะ....บ้าไปแล้ว!!! ร้อนตายเลย"
"ชุดนี้แหละ....ถ้าไม่ใส่พี่ยกเลิกไม่ไปเล่นน้ำทันที"
"โหหห....ไรอ่ะ"
"ฟรอนท์จะใส่รึเปล่าล่ะ?" ฟรอนท์ทำท่าคิดหนัก
.....
.....
"ก็ได้ฮ่ะ...." ฟรอนท์น่ารักครับ ทำตามผมบอกเสมอ.....
ผมขับรถมารวมตัวกันที่บ้านฟรอนท์ครับ แล้วให้คนขับรถที่บ้านฟรอนท์ขับรถตู้ไปส่งที่ถนนข้าวสารโดยมีพี่ฟรานซ์เป็นคนจัดการทั้งหมดผมเลยสบายครับงานนี้
"เฮ้ย!!! ไอ้ฟรอนท์ มึงไม่ร้อนเหรอว่ะ ใส่เสื้อแขนยาวแล้วยังต้องมีเสื้อแขนสั้นทับอีก" ไอ้ดิวถามครับ
"เออว่ะ!!! แล้วกางเกงก็ขายาว มึงกลัวดำเหรอว่ะ?!"
"พูดมากว่ะ!!! มึงถามเฮียมึงดูซิ!! ถ้ากูไม่ใส่ก็ไม่ได้มาเล่นน้ำสงกรานต์กับพวกมึงดิ" ฟรอนท์พูดพร้อมกับทำหน้ายู้ใส่ผมครับ
"ฮ่าๆๆๆๆ เฮียเว่อไปป่าวคร๊าบบบ...." :jul3: :jul3:
"หุบปากไปเลยไอ้ดิว....กูกลัวฟรอนท์ตากแดดแล้วดำ...โดนแดดมากจะไม่สบายอีก ไหนจะตัวเปียกทั้งวันเพราะโดนสาดน้ำอีก"
"พี่ฟรานซ์....ช่วยบอกพี่เท็นหน่อยซิฮ่ะ...ฟรอนท์ขอถอดออกหนึ่งตัวนะฮ่ะๆ ฟรอนท์ร้อนอ่ะ"
"หึหึ....พี่ว่าทำตามที่เท็นบอกนะดีแล้ว เรายิ่งป่วยง่ายอยู่นะ"
"โหหห....พี่ฟรานซ์อ่าาา.....ที่ไอ้อิงค์ยังใส่แค่แขนยาวตัวเดียวเองน้าาา...."
"ก็อิงค์ไม่เหมือนฟรอนท์นิครับ....หืออ อิงค์เขาแข็งแรงกว่าแล้วที่สำคัญพี่ให้เล่นแค่ไม่นานพี่ก็จะพากลับบ้าน"
"อ่าว....พี่ฟรานซ์ ทำไมอิงค์ได้เล่นแค่แป๊ปเดียวล่ะ อิงค์ก็อยากเล่นนานๆ เหมือนกัน"
"เล่นนานๆ ไม่ได้ครับ ตากแดดนานๆ ไม่ดี"
"โอ๊ยยย....อิจฉาอ่ะ ไม่เห็นมีใครเป็นห่วงปริ้นอย่างนี้เลย"
"ปริ้น....มึงมานี่ ไม่ต้องไปอิจฉาคนอื่นเขามาเล่นกับพี่แม็คนี่เลยครับเดี๋ยวพี่แม็คจะพาไปจีบสาว" ว่าแล้วไอ้แม็คก็ลากปริ้นเดินนำหน้าไปเลยครับ
"ดูแลกันดี....ก็ดี๊ผมจะได้เล่นเต็มที่หน่อย" อ้นพูดขึ้น
"หึหึ......" เสียงฟรอสต์ขำอยู่ข้างๆ
"ไอ้กันต์....ทางนู้นเว่ย โคตรสวยเลยว่ะ" ไอ้ปอเรียกให้ไอ้กันต์ดูสาวๆ ที่เล่นสาดน้ำกันอยู่อีกด้านของถนนครับ
"เออว่ะ!!! อุปกรณ์พร้อมไปโว๊ยยย....ลุย"
"พี่เท็น....ฟรอนท์หิวน้ำ"
"รออยู่ตรงนี้นะครับ....เดี๋ยวพี่เดินไปซื้อให้ครับ"
ฟรอนท์ยืนเล่นอยู่ข้างๆ พี่ฟรานซ์กับอิงค์โดยมีอ้นกับพี่ฟรอสต์ยืนอยู่ไม่ไกลนัก ผมเดินไปซื้อน้ำเผื่อทุกคนเพราะเราเดินเล่นได้สักพักแล้วครับอาจจะเหนื่อยกันบ้างแล้ว ผมยืนเลือกน้ำกำลังรอจะจ่ายเงินก็ต้องรีบยัดเงินให้แม่ค้าแบบไม่ต้องรอเงินทอนแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงไปยังฟรอนท์ทันที
"แมร่งเอ๊ยยย.....คาดสายตาไม่ได้เลยแฟนกู" ผมสถบออกมาอย่างอดไม่ได้
"อย่า....ผมไม่ชอบปะแป้งแค่สาดน้ำก็พอแล้ว"
"เห้ย!!!! มึงทำอะไรแฟนกู!!!" พอพี่ฟรานซ์หันมาเห็นเหตุการณ์ก็เดินเข้ามาสมทบตามทันที
:angry2: :fire:
"พี่เท็น...." ฟรอนท์เดินเข้ามาหลบหลังผมครับ ที่จริงฟรอนท์ก็ไม่ได้กลัวอะไรหรอกครับ แต่ไอ้เด็กพวกนี้มันหน้าหนาผิดปกติก็แค่นั้นเองครับ
"เห้ยย!!! มีแฟนแล้วว่ะ เสียดายฉิบหายเลย...หน้าตาน่ารักซะด้วย"
"สัสสส....มึง!!!!" :fire: :fire:
ผั๊วะ!!!!!!
"โอ๊ยย....มึงกล้าต่อยกูเหรอว่ะ? เห้ย!!! จัดการ!!"
ผั๊วะ!!!
ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะเข้ามาต่อยเพื่อเอาคืนก็โดยหมัดหนักเข้าที่เบ้าตาซ้ายเต็มๆ จนอีกฝ่ายเซจนเกือบจะล้ม พลั่ก!!!! ตามด้วยฝาเท้าเข้าที่ท้องเต็มๆ จนล้มลงกับพื้นเพื่อนๆ อีกฝ่ายต้องเข้ามาประคองเพื่อนของตัวเองขึ้น ผู้คนที่เล่นน้ำอยู่รอบๆ ต่างขยายวงกว้างออกห่างแล้วยืนดูอยู่เงียบๆ
"พี่เท็น....พอเถอะฮ่ะ แค่นั้นมันก็น่วมแล้ว"
"เท็น....พอแล้ว" พี่ฟรานซ์ห้ามผมอีกคน
"พี่ครับ....ผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยครับที่มายุ่งวุ่นวายกับแฟนพี่"
"เห้ยย!!! มึงต้องช่วยกูดิว่ะ กูเป็นเพื่อนมึงนะเว่ย!!"
"ไอ้ห่า!!! มึงเสือกไปยุ่งกับแฟนพี่เขา พี่เขาไม่เอาเลือดปากมึงออกก็ดีแล้ว!! ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ" มันด่าเพื่อนมันเสร็จก็หันมาพูดขอโทษผมครับ
"มึงรีบเอาเพื่อนมึงไปเลย!!! ก่อนที่กูจะกระทืบมันตายก่อน"
"ครับๆ ขอบคุณมากครับพี่ ป่ะ...กลับบ้านหาเรื่องจนได้นะมึง" เพื่อมันพยุงตัวไปแล้วด่าเพื่อนมันไปด้วย
"หึหึ ใจร้อนจริงๆ นะเรา อิงค์กลับบ้านกันเถอะ....ว่าพี่เล่นพอแล้วล่ะ"
"ก็ได้ครับ...."
"งั้นพี่กลับก่อนนะ...อย่ามีเรื่องกันอีกล่ะ พี่ว่าเลิกเล่นได้ก็ยิ่งดีนะ"
"เดี๋ยวครับพี่....ผมกับฟรอนท์กลับด้วย"
"ไรอ่าาา....ฟรอนท์ยังอยากเล่นอยู่เลย"
"กลับบ้านเถอะนะฟรอนท์....เชื่อพี่นะครับ"
....
....
"ก็ได้ฮ่ะ...." ฟรอนท์ทำหน้างอนๆ ใส่ผมเล็กน้อยผมคว้ามือฟรอนท์มาจับไว้แล้วกระซิบที่ข้างหูของฟรอนท์
"เดี๋ยวพี่พาไปเล่นกันสองคนในห้องน้ำนะ...น้ำเยอะดี สาดได้เต็มที่เลยนะ หึหึ"
"ไอ้พี่เท็นบ้า!!! ....หื่นตลอด!!" :o8: :-[
"ฮ่าๆๆ ป่ะๆ กลับบ้านกันเถอะ" :z1:
"พี่ฟรอสต์....ฟรอนท์กับพี่ฟรานซ์จะกลับบ้านแล้วฮ่ะ พี่ฟรอสต์จะกลับด้วยกันไหมฮ่ะ?"
"ไปซิ....พี่กลับด้วยเลย แต่อิงค์เราบอกพี่เราก่อนไหม? ว่าจะกลับบ้านนะ"
"อ่อ....ครับ ผมลืมไปเลย พี่ฟรานซ์เดี๋ยวอิงค์มานะ..."
"เดี๋ยวพี่เดินไปเป็นเพื่อนครับ"
"ไม่ต้องพี่ฟรานซ์....เดี๋ยวฟรอสต์เดินไปถามเองรออยู่ตรงนี้แหละครับ ไปคนเดียวเดินสะดวกกว่า"
พวกเราสี่คนยืนรอพี่ฟรอสต์อยู่เพื่อนๆ คนที่เหลือก็เดินมาสมทบแล้วตามมาด้วยพี่ฟรอสต์และอ้นครับ สรุปแล้วทุกคนต่างพร้อมใจกันกลับบ้านครับเพราะเริ่มร้อนกันแล้วครับ เรายืนรอให้พี่ฟรานซ์โทรตามรถตู้ของที่บ้านมารับเพราะจอดรออยู่ไม่ไกลจากที่เราเล่นน้ำสงกรานต์ครับ ยืนรอไม่นานมากรถก็มาจอดเทียบรับพวกเราไปส่งที่บ้านฟรอนท์ เราอยู่คุยกันต่อที่สระว่ายน้ำที่บ้านฟรอนท์รอจนตัวแห้งแล้วจึงแยกย้ายกันขับรถกลับบ้านครับ
"ฟรอนท์....อยากเล่นน้ำสงกรานต์กับพี่ต่อไหมครับ?" ผมพูดพร้อมทำสายตาทะเล้นใส่ฟรอนท์
"ป่ะ....เล่นซิฮ่ะ"
"จริงป่ะเนี๊ยะ!! ฟรอนท์พูดจริงนะ?!!"
"จริงซิ....แต่วิ่งตามฟรอนท์ให้ทันนะ...ฮ่าๆๆๆๆ"
"เห้ยย!!!! ฟรอนท์....รอพี่ก่อนนนน...."
"ฮ่าๆๆๆ.....ตามไม่ทันก็ไม่เล่น"
:m20: :m20:
"ฟรอนท์เปิดประตูน้าาา.....พี่อาบด้วยยยย...."
"บ๊ายบายย....."
"ฟรอนท์..............."
......
......
......
"พี่เท็น!!!....."
......
.....
"พี่เท็นฮ่ะ....อยู่ข้างนอกรึเปล่า?"
.....
"พี่เท็น...."
แกร๊ก.........
"อ่ะฮ่า.....เสร็จพี่!!!!" :hao6: :hao6:
"อร๊ากกกก.....พี่เท็นนนนนนน"
******************* สวัสดีปีใหม่ไทยครับ.....เท็นหล่อสุดๆ กับฟรอนท์สุดแบ๊ว"************* TBC.
-
:rureadyแอบเหงาอยู่ดีที่มีนิยายให้อ่านแก้เหงา
-
:-[ ยังไงเล่นสงกรานต์กันสองคนก็สนุกกว่าใช่มั๊ยฟรอนท์
-
เล่นกันสองคนน่ะดีแล้ว. ตัวตัวเสื้อผ้าไม่เกี่ยวเนอะ
ขอบคุณจ้า. :L2:
-
ขอบคุณขอร๊าบ..น่ารักมาก..จุ๊บจุ๊บ :pig4:
-
สรงกรานต์หื่นเหรอเท็น :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ฟอร์สกับอ้น แน่ๆ 555++
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ฟอร์สกับอ้น แน่ๆ 555++
:m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32:
-
:call:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 9 (ฟรานซ์+อิงค์) กังวล
หลังจากเรื่องของฟรอนท์ผ่านพ้นไปผมก็ยังไม่เลิกห่วงน้องอยู่ดีครับ แต่อย่างน้อยน้องชายผมกลับมาสดชื่นเหมือนเดิมผมค่อยโล่งใจหน่อย ผมว่าผมเข้าใจเท็นนะ มันคงเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้คนในครอบครัวเชื่อมั่นในความรักของเขาทั้งสองคนถึงจะแลกด้วยความเจ็บปวดก็ตาม แต่ทั้งสองคนก็เชื่อมั่นในรักของกันและกันเลยทำให้ผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ อย่างน้องเท็นก็ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าเท็นรักน้องผมจริงครับและเท็นก็ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับน้องผม ผมได้แต่หวังว่าน้องผมคงจะไม่ต้องเสียใจกับเรื่องนี้อีกในอนาคตเพราะผมคงจะทนเห็นน้องตัวเองร้องไห้ทุกวันอีกไม่ไหวแล้วครับ ตอนนี้ผมก็ต้องกลับมาทำหน้าที่แฟนที่ดีบ้าง ยังไงนะเหรอครับ? ผมกำลังขับรถไปรับอิงค์ครับจะไปส่งอิงค์ที่ร้านหนังสือก่อนไปทำงาน อิงค์บอกว่าไปเองได้ครับแต่ผมว่างช่วงเช้าพอดีเพราะมีประชุมบ่าย อันที่จริงผมแวะเข้าไปทำงานตั้งแต่หกโมงเช้าก่อนแล้วครับพอเก้าโมงผมก็ออกมารับอิงค์เพื่อไปส่งที่ร้านหนังสือแล้วค่อยเข้าไปทำงานต่อครับ งานก็ไม่ได้เสียแล้วยังได้ทำหน้าที่แฟนอีก ผมว่าผมเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันตั้งแต่เริ่มชอบอิงค์จนเราเป็นแฟนกัน อิงค์เป็นคนว่าง่ายครับออกจะหัวอ่อนเลยด้วยซ้ำ บางครั้งผมก็เป็นห่วงเพราะความใจดีและหัวอ่อนเชื่อคนง่ายนี่แหละครับ เฮ่อ!! อดห่วงไม่ได้จริงๆ ผมขับรถสักพักก็มาจอดที่หน้าบ้านของอิงค์ จอดรถเสร็จผมก็เดินเปิดประตูเข้าบ้านไปหาอิงค์ครับ
"อ้าว.....วันนี้ไม่มีเรียนเหรออ้น?"
"หวัดดีครับพี่....ผมมีเรียนบ่ายนะครับ นี่พี่มารับน้องผมไปไหนอีกเนี๊ยะ"
"หึหึ....พี่มารับอิงค์ไปส่งที่ร้านหนังสือนะ"
"โหหห....อิงค์มันโตแล้วเหอะพี่ให้มันไปเองบ้าง!! เดี๋ยวมันจะไปไหนเองไม่เป็นพอดี"
"ไม่เป็นไร....ถ้าอิงค์ไปไหนไม่เป็นจริงๆ พี่จะเป็นคนพาไปเอง"
o22 :ruready :เฮ้อ:(หน้าอ้นตอนนี้)
"พี่นี่ท่าจะเป็นเอามาก....เดี๋ยวผมไปตามให้แล้วกัน"
"อิงค์ๆๆ....อิงค์!!! อิงค์โว๊ยยยย.....พี่ฟรานซ์มารับแล้ว...."
อ้นไม่ได้เดินไปตามหรอกครับยังคงยืนอยู่ตำแหน่งเดิม มีเพียงเสียงที่ตะโกนออกไปเพื่อเรียกน้องชายที่อยู่บนห้องให้ลงมานะครับ.....หึหึ
"รอแป๊ปพี่....เดี๋ยวมันคงลงมา" ผมนั่งลงที่โซฟาเพื่อรออิงค์ตามที่อ้นบอกครับ สักพักก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้องแล้วอิงค์ก็เดินลงมาพร้อมกันยิ้มให้ผมที่นั่งรออยู่
"พี่ฟรานซ์....มานานยังครับ"
"ไม่นานครับ...." ผมตอบพร้อมยิ้มให้อิงค์
"อ้น!!!....ตัวจะตะโกนทำไม!!! เดินขึ้นไปตามดิ" อิงค์บ่นพี่ชายเล็กน้อย
"ขี้เกียจ...."
อ้นทำหน้าทำตาไม่สนใจที่น้องชายตัวเองบ่นให้อิงค์ได้แต่ส่ายหัวเบาไปมากับสิ่งที่พี่ชายตัวเองแสดงออก ใช่ครับอ้นยังคงหวงอิงค์ไม่เลิกผมเห็นแล้วผมก็ว่าอ้นดูตลกดีครับ อิงค์เดินพายกระเป๋าเดินเข้ามาหาผมแล
"ไปกันเถอะพี่ฟรานซ์....เดี๋ยวรถติดครับ อ้นเขาไปก่อนนะ" อิงค์พูดบอกผมก่อนหันไปบอกลาพี่ชายตัวเอง
"อย่ากลับดึกนะอิงค์....อย่าให้ต้องโทรตามล่ะ!!"
"รู้แล้วน่าาา.....ไปก่อนนะพี่ขี้บ่น....แบร่!!!" ผมเดินไปที่รถแล้วขับรถออกไปทันทีระหว่างทางก็คุยกับอิงค์ไปเรื่อยๆ ครับ
"หึหึ....เดี๋ยวกลับมาอ้นก็บ่นหูชาอีกหรอก ไปยั่วโมโหอ้นอย่างนั้นนะ"
"พี่ฟรานซ์ก็เห็นว่าอ้นชอบแกล้งน้องตัวเองจะตาย...."
"หึหึ....พี่ว่าก็พอกันนะ"
"พี่ฟรานซ์ว่างั้นเหรอ? อิงค์ก็ว่างั้นเหมือนกันเวลาอ้นโกรธที่พี่มารับอิงค์บ่อยๆ ก็ตลกดี สงสัยอ้นจะเหงานะ อิงค์ยังไม่เห็นอ้นมาแฟนซักทีเห็นควงผู้หญิงก็บ่อยแต่ไม่เคยบอกว่าใครเป็นแฟนสักคน...."
"พี่ว่าอ้นคงยังไม่เจอคนที่ใช่มากกว่า....ดูอย่างพี่ซิไม่มีแฟนมาตั้งนานจนได้มาเจออิงค์"
"เออ....ใกล้ถึงรึยังครับ วันนี้อิงค์ว่าอากาศมันร้อนๆ นะ พี่ฟรานซ์ว่าไหม?" อิงค์หน้าแดงจนไปถึงใบหูเลยครับ ท่าท่างจะอายมาก
"หึหึ....พี่ว่าอิงค์กำลังอายมากกว่านะ หน้าแดงหมดแล้วนะ" อิงค์ใช้มือจับที่ใบหน้าตัวเองพยายามส่องกระจกดูว่าตัวเองหน้าแดงจริงรึเปล่านะครับ
"อายที่ไหน....อิงค์เปล่าอายซะหน่อย ม่ายยเล๊ยยย...."
"ครับ....ไม่อายก็ไม่อาย วันนี้เลิกบ่ายสามใช่ไหม? พี่จะได้มารับ"
"เดี๋ยวอิงค์นั่งรถไปรอที่ร้านกาแฟแถวที่ทำงานพี่ฟรานซ์ก็ได้เพราะคงไม่มีใครนั่งที่มหาลัยแล้วครับ ไอ้ดิวติดทำงานส่ง ฟรอนท์กันปริ้นก็มีเรียนเช้าคงเจอกันแค่ช่วงพักกลางวัลนะครับ ไม่มีคนอยู่ถึงตอนเย็น"
"อืม....เอาอย่างนั้นก็ได้ งั้นมาถึงร้านกาแฟแล้วโทรหาพี่แล้วกันนะ"
"รับทราบครับ" อิงค์ตอบพร้อมกับยิ้มเหมือนทุกครั้งที่เคยทำครับ
ผมขับรถมาจอดหน้าร้านหนังสือแถวมหาลัยอิงค์ ส่งอิงค์เสร็จก็ขับรถไปทำงานต่อครับ พักเที่ยงผมก็โทรหาอิงค์ถามว่ากินข้าวรึยังแล้วบอกว่าผมกำลังกินเหมือนกัน เราคุยกันต่อไม่นานนักก็วางสายเพราะผมต้องเตรียมตัวเข้าประชุมในตอนบ่ายครับ หัวข้อประชุมในวันนี้ก็เกี่ยวกับอะไหล่ตัวใหม่ที่จะนำเข้ามาขายในประเทศเป็นเจ้าแรกที่จะนำเข้าอะไหล่ตัวนี้ ผมได้แบ่งหน้าที่ในการเพื่อหาข้อมูลทางการตลาดเพิ่มนำมาประกอบการตัดสินใจนำเข้าอะไหล่ตัวนี้ครับ โครงการนี้ผมคาดหวังสูงพอสมควรครับผมจึงต้องหาข้อมูลเยอะเป็นพิเศษและประเมินความเสี่ยงเกี่ยวกับตลาดในประเทศด้วยครับ หลังจากจบการประชุมก็เลยเวลาเลิกเรียนของอิงค์มาซักพักแล้วครับ อิงค์คงกำละนั่งรถมาหาผมอยู่ครับ เดี๋ยวอิงค์มาถึงแล้วคงจะโทรหาผมเองระหว่างนี้ผมคงต้องรีบทำงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จเรียบร้อยก่อนดีกว่าครับ
ก๊อกๆๆ
"คุณฟรานซ์ค่ะ คุณลูกน้ำลูกสาวคุณสมพงษ์มาขอพบค่ะ"
"เธอมาคนเดียวหรือมากับคุณสมพงษ์ครับคุณษา"
"มาคนเดียวค่ะ....ให้ษาบอกว่ายังไงดีค่ะ"
"เออ....งั้นให้รอผมที่ห้องรับรองลูกค้าแล้วกันครับ เดี๋ยวผมตามไป"
"ค่ะ...." เลขาผมตอบ
ผมเก็บงานที่ทำเสร็จบางส่วนแล้วเดินไปพบคุณลูกน้ำที่ห้องรับรองลูกค้าครับ ผมเดินเข้าไปก็พบเธอมาในชุดนักศึกษาเธอแต่งตัวค่อนข้างเปรี้ยวครับ ใส่เสื้อพอดีตัวกระโปรงที่สั้นจนเห็นขาเรียวยาวได้ชัดเจน
"สวัสดีครับ....คุณลูกน้ำ"
"สวัสดีค่ะ....คุณฟรานซ์"
"เรียกลูกน้ำเฉยๆ ก็ได้ค่ะ แล้วลูกน้ำของเรียกคุณฟรานซ์ว่า "พี่ฟรานซ์" ได้ไหมค่ะ?"
"ผมว่าเรียกคุณลูกน้ำอย่างนี้ดีแล้วครับ เพราะถือเป็นการให้เกียรติคุณสมพงษ์ด้วยนะครับ"
"ค่ะ....เอ่อ ลูกน้ำมารบกวนเวลางานคุณฟรานซ์รึเปล่าค่ะ?"
"ไม่หรอกครับ ผมทำงานเสร็จพอดี...ว่าแต่คุณลูกน้ำมีอะไรให้ผมช่วยเหลือรึเปล่าครับถึงต้องมาหาผมถึงที่ทำงาน"
"พอดีลูกน้ำผ่านมาทางนี้พอดีนะค่ะ....เลยจะแวะมาชวนคุณฟรานซ์ไปทานอาหารนะค่ะ คุณฟรานซ์ว่างรึเปล่าค่ะ?"
"ต้องขอโทษด้วยครับ....พอดีวันนี้ผมมีนัดเรียบร้อยแล้วครับ"
"ว้าา....แย่จังเลยนะค่ะ ลูกน้ำเลยอดทานข้าวกับคุณฟรานซ์เลย"
"ผมต้องขอโทษจริงๆ ครับ"
ครืดดดด..... ครืดดดดด......
"ผมขอตัวรับโทรศัพท์สักครู่นะครับ"
"อ่อ....ได้ค่ะ"
"ครับ.....อิงค์ถึงแล้วเหรอครับ อิงค์รอพี่สักสิบนาทีนะครับ เดี๋ยวพี่ขับรถไปรับครับ....ครับ"
"เออ....ผมต้องขอโทษจริงๆ นะครับ พอดีวันนี้ผมมีนัดแล้วคงไปกับคุณลูกน้ำไม่ได้จริงๆ ครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ....ลูกน้ำคงมาผิดเวลาเอง ไว้โอกาสหน้าก็ได้ค่ะ งั้นลูกน้ำขอตัวกลับก่อนนะค่ะ"
"ครับ....งั้นผมคงต้องขอตัวเช่นเดียวกันครับ สวัสดีครับ"
ผมเดินออกมาจากห้องรับรองลูกค้าโดยรอให้คุณลูกน้ำเดินออกไปก่อนครับ เธอดูไม่พอใจกับคำตอบที่ผมให้เธอเล็กน้อยครับแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการใดๆ ออกให้ผมเห็น ผมเดินมาหยิบกระเป๋าและกุญแจรถ ผมขับรถออกมารับอิงค์ที่ร้านกาแฟข้างบริษัทครับ อิงค์ยืนรออยู่หน้าร้านเรียบร้อยแล้วครับ พอผมจอดรถอิงค์ก็เปิดประตูแล้วเข้ามานั่งข้างผมทันที
"คาดเข็มขัดด้วยครับ....อย่าลืมซิครับ" ผมเอื้อมมือไปคาดเข็มขัดให้อิงค์ อิงค์ก็อายเหมือนเดิมแหละครับ
"แฮ่ะๆๆ อิงค์ลืมอ่ะ"
"ห้ามลืมครับ....มันอันตรายรู้ไหม?" ผมพูดพร้อมเขี่ยปอยผมที่ปิดหน้าอิงค์เล็กน้อย
"คร๊าบบบ...ผม"
"หึหึ....เดี๋ยวนี้หัดล้อเลียนพี่แล้วเหรอ?"
"ขอโทษครับ...อิงค์ไม่ได้ตั้งใจ" อิงค์หน้าหงอยลงเล็กน้อยครับ
"พี่ล้อเล่นนะ....หลอกง่ายจริงๆ เลยนะ พี่พูดเล่นแค่นี้ก็เชื่อ รอพี่นานไหมครับ?"
"ไม่นานครับ....แล้วพี่ฟรานซ์ทำงานเสร็จแล้วเหรอ? ที่จริงอิงค์นั่งรอพี่ได้นะพี่ฟรานซ์ไม่ต้องรีบก็ได้"
"เสร็จแล้วครับ....อิงค์หิวรึยัง พี่พาไปหาอะไรกินดีไหม?
"ก็ดีครับ....แต่เราซื้อกลับไปกินที่บ้านได้ไหมครับ เผื่อพี่อ้นกลับบ้านดึกเดี๋ยวอ้อนจะอยู่บ้านคนเดียว อิงค์เป็นห่วงน้องนะ"
"ได้ซิครับ....งั้นเราไปซื้อของโปรดอ้อนกันนะ"
"ขอบคุณมากครับ...."
"ขอบคุณอย่างเดียวเหรอ....เห่อ!!! พี่ก็นึกว่า....."
ผมทำท่าหยุดคิดนิดนึงครับแล้วแอบเอียงแก้มหน่อยๆ แต่ไม่ถึงกับยื่นหน้าเข้าไปหาอิงค์ซะทีเดียว อิงค์ยังคงเป็นอิงค์เสมอจะทำอะไรก็ชอบอายจนหน้าแดงแต่ผมว่าน่ารักดีนะครับ ตอนนี้อิงค์กำลังมองหน้าผมอย่างช่างใจอยู่แต่ผมไม่รู้ว่าอิงค์จะคิดออกไหม....หึหึ เรื่องอย่างนี้คงต้องค่อยๆ สอนกันไปครับ ผมก็ไม่ได้จะเร่งรัดอะไรให้อิงค์รู้สึกกดดันหรือลำบากใจครับ ข้อนี้อิงค์รู้ดีว่าผมรอได้เสมอ
ฟอดดดด.....
"หึหึ....พี่ไม่ได้บอกว่าให้หอมแก้มพี่ซะหน่อย แอบแต๊ะอั๋งพี่รึเปล่าเนี๊ยะ!!"
......
......
"พี่ฟรานซ์....แกล้งอิงค์เหรอ?"
"เปล่าครับ....พี่ดีใจต่างหาก" ผมจับที่มืออิงค์มาวางแนบแก้มของผมก่อนที่จะ......
จุ๊บบบบ........ ลงที่หลังมือเบาๆ
"หายกันแล้วนะ....หึหึ"
ผมขับรถพาอิงค์ไปซื้ออาหารเย็นและของโปรดของน้องอ้อนที่ห้าง..... ครับ ผมเดินเลือกซื้อของตามที่ต้องการก่อนจะได้ยินเสียงๆ หนึ่งเรียกชื่อผมขึ้น
"อ้าว....คุณฟรานซ์บังเอิญจังเลยค่ะ" ผมหันไปตามเสียงที่ดังขึ้นด้านหลัง
"อ่อ....ครับ คุณลูกน้ำมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ?"
"ลูกน้ำมาเดินเล่นนะค่ะ....ว่าแต่....."
"อ่อ....ผมลืมแนะนำครับ น้องชื่ออิงค์ครับเป็น....."
"เป็นเพื่อนของน้องพี่ฟรานซ์ครับ....สวัสดีครับ" อิงค์แย่งผมตอบทันทีเลยครับ
"อิงค์....อย่าทำอย่างนี้ซิครับ" ผมหันไปทำหน้าดุเล็กน้อยที่อิงค์ตอบคุณลูกน้ำไปอย่างนั้น
"อ่อ....เพื่อนน้องชายคุณฟรานซ์นี่เอง ชื่อลูกน้ำนะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"เอ่อ....ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" อิงค์ตอบเสร็จก็ถอยไปยืนหลบด้านหลังของผมทันทีครับ
"อิงค์เป็นเพื่อนน้องชายของผมครับ....แล้วอิงค์ก็เป็นแฟนผมครับ"
"พี่ฟรานซ์!!!" อิงค์สั่นหัวเล็กน้อยแล้วจับแขนเสื้อผมไว้แน่น ผมได้แต่ยิ้มส่งไปให้อิงค์กับคำตอบของผมที่ผมพูดบอกคุณลูกน้ำไปครับ
"ห๊ะ!!! แฟน...."
"ใช่ครับ....อิงค์เป็นแฟนผม" ผมเลื่อนมือลงไปแกะมืออิงค์ที่กำแขนเสื้อผมไว้แน่นแล้วนำมาจับไว้ ให้อิงค์รู้ว่าผมจะไม่ปล่อยมือเล็กๆ มือนี้ครับ
"คุณลูกน้ำครับ....ผมต้องขอตัวพาอิงค์ไปซื้อของก่อนนะครับ ไว้โอกาสหน้าผมจะเข้าไปเยี่ยมคุญสมพงษ์ครับ"
"เออๆๆ ค่ะๆ ได้ค่ะ เดี๋ยวลูกน้ำบอกคุณพ่อให้ค่ะ"
"ขอบคุณมากครับ....งั้นผมขอตัวเลยเลยนะครับ สวัสดีครับ"
"ป่ะครับอิงค์....ไปซื้อของต่อกันเถอะ ป่านนี้น้องอ้อนคงรอนานแล้ว"
"เอ่อๆ ครับๆ ไปครับไป" ผมเดินจับมืออิงค์มาจนลับสายตาคุณลูกน้ำจู่ๆ อิงค์ก็ขืนตัวแล้วหยุดเดินจึงทำให้ผมต้องหันกลับไปมองครับ
"เป็นอะไรครับ....ทำไมจู่ๆ ถึงหยุดเดินซะล่ะ"
"พี่ฟรานซ์....ไม่เป็นไรเหรอครับที่ตอบเขาไปอย่างนั้น?!"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ....อิงค์ไม่ต้องห่วงนะครับ เชื่อพี่ๆ จัดการได้ครับ"
"แต่....แต่อิงค์ว่า...."
"ไม่มีแต่ครับ....อิงค์ไม่ต้องกังวลนะครับ ป่ะกลับบ้านกันเถอะ...ป่านนี้น้องอ้อนคงจะหิวแย่แล้วครับ"
"ครับ....."
ผมรู้ครับว่าอิงค์ยังคงเป็นกังวลอยู่เพราะตลอดทางอิงค์พูดน้อยมากครับ ชอบมองออกไปนอกหน้าต่างตลอดทางขับรถกลับบ้าน ผมจอดรถไว้ที่หน้าบ้านที่เดิมครับเพราะไม่อยากรบกวนให้น้องอ้อนออกมาเปิดประตูให้
"อิงค์ครับ....อิงค์ ถึงบ้านแล้วครับ" อิงค์นั่งเหม่อจนไม่รู้ว่าเรามาถึงบ้านกันแล้วครับ
"อ่อๆๆ ครับ"
"อิงค์....เป็นอะไรรึเปล่า? มีอะไรไม่สบายใจบอกพี่ได้นะครับ หืออ...."
"จะไม่เป็นอะไรจริงๆ เหรอครับ ที่พี่ฟรานซ์ตอบคุณลูกน้ำไปอย่างนั้นนะครับ แล้วจะกระทบกับงานของพี่รึเปล่าครับ?"
"หึหึ....ขอบคุณครับที่เป็นห่วง แต่ไม่เป็นไรครับอิงค์สบายใจได้เลยนะ พี่ไม่ชอบเห็นอิงค์ทำหน้าเป็นกังวลอย่างนี้เลย พี่ชอบตอนอิงค์ยิ้มมากกว่านะ" ผมเขี่ยที่ปอยผมข้างหน้าของอิงค์เบาๆ
"อืม....ครับ ถ้าพี่ฟรานซ์บอกว่าไม่เป็นไร อิงค์ก็จะเชื่อพี่ครับ ป่ะ...เราเข้าบ้านกันเถอะ อิงค์หิวข้าวแล้ว แฮ่ะๆๆ" อิงค์กลับมายิ้มเหมือนเดิมถึงผมจะรู้ว่าเป็นยิ้มเพื่อทำให้ผมสบายใจก็เถอะครับ อย่างน้อยผมก็ชอบรอยยิ้มของอิงค์มากกว่าอิงค์ทำหน้าเป็นกังวลใจ
ผมเดินไปเปิดหลังรถแล้วหยิบถุงสี่ห้าถุงที่ซื้อมาทานด้วยกันรวมถึงเค้กของโปรดของน้องอ้อนด้วยครับ พอหยิบของครบผมกับอิงค์ก็เดินเข้าบ้านโดยมีอิงค์เดินนำหน้าครับ
"อ้อน....พี่กลับมาแล้ว"
"พี่ฟรานซ์เข้ามาซิครับ...." ผมเดินตามอิงค์เข้าไปในบ้านตามปกติแต่วันนี้ไม่เหมือนเดิม
"อ้าว....อิงค์กลับมาแล้วเหรอลูก"
"แม่!!!!......."
*************************************** TBC.
:call: :call:
ขอบคุณที่ติดตามนิยายตลอดมานะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
o22 น้ำเสียงแลดูตกใจจัง สงสัยขุ่นแม่จะไม่ได้มาคนเดียว
หรือว่าคุณแม่ทำผมทรงแอฟโฟร
เอาใจช่วยน้องอิงค์นะ น่ารัก :man1:
-
ลูกน้ำ กับ แม่อิง ต้องเป็นส่วนหนึ่งในการพิสูจน์ความรักของพี่ฟรานและอิงแน่ๆเลย
-
จะรอดไหมเนี่ย
-
ลูกน้ำนางจะมาเป็นกรวดขวางทางป่ะเนี่ย? คืออิงค์ดีใจที่แม่มาหรือมีอะไรมากกว่านั้นอ่ะ :katai5:
-
:serius2: :serius2: จะเป็นไงต่อไปนิ..ลุ้นๆ :ling3: :ling3:
-
:ling3: แม่โผล่มาเราต้องหาที่หลบภัยให้สองคนนี้มั๊ย
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขออนุญาตคนเขียนนะจ๊ะ,
"อ่าว" คือน้ำที่ล้ำเข้าไปในแผ่นดิน อิอิ
"อ้าว" เป็นคำอุทาน
ช่วยพิมพ์ช้าๆหน่อย กลัวคนอื่นนำไปใช้ผิดๆ ซึ่งหลังๆมาเห็นบ่อยมาก
อีกนิดนะ
"พี่นี่ท่าจะเป็นเอามาก....เดี๋ยวผมไปตามให้แล้วกัน"
"อ้นๆๆ....อ้น!!! อ้นโว๊ยยยย....พี่ฟรานซ์มารับแล้ว...."
คนเขียนคงเพลินเลยพิมพ์ชื่อผิด ขออภัยที่ติงนะเราติดจากอาจารย์แม่น่ะ
:really2:
-
ขออนุญาตคนเขียนนะจ๊ะ,
"อ่าว" คือน้ำที่ล้ำเข้าไปในแผ่นดิน อิอิ
"อ้าว" เป็นคำอุทาน
ช่วยพิมพ์ช้าๆหน่อย กลัวคนอื่นนำไปใช้ผิดๆ ซึ่งหลังๆมาเห็นบ่อยมาก
อีกนิดนะ
"พี่นี่ท่าจะเป็นเอามาก....เดี๋ยวผมไปตามให้แล้วกัน"
"อ้นๆๆ....อ้น!!! อ้นโว๊ยยยย....พี่ฟรานซ์มารับแล้ว...."
คนเขียนคงเพลินเลยพิมพ์ชื่อผิด ขออภัยที่ติงนะเราติดจากอาจารย์แม่น่ะ
:really2:
ขอบคุณมากคร้าา.... อร๊ากกก...อาย หายตัวไปแก้ก่อนนะค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 10 (ฟรานซ์+อิงค์) ถึงเวลา
วันนี้เป็นครั้งแรกครับตั้งแต่ผมคบกับอิงค์มาเพิ่งได้เจอคุณแม่ของอิงค์ ดูอิงค์ตกใจมากที่เห็นว่าแม่อยู่บ้านวันนี้ได้ตกใจสองต่อเลยครับ น่าสงสารจริงๆ แฟนผมคงจะตั้งตัวไม่ทัน ผมว่าถ้าคุณแม่อิงค์อยู่คุณพ่อก็คงกลับมาด้วยเช่นกัน อิงค์หันมามองหน้าผมอย่างทำอะไรไม่ถูก หึหึ ตื่นตูมจริงๆ เล๊ยย....
"ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะลูก...ทำเอาแม่ตกใจตามไปด้วยแนะ!! แล้วนี่ใครล่ะจ๊ะ?"
"เอ่อ......." อิงค์คงจะตกใจจนแนะนำผมไม่ถูกแล้วล่ะครับผมว่านะ
"สวัสดีครับ....ผมชื่อฟรานซ์ครับ"
"อ่อ....จ๊ะ เข้ามาบ้านก่อนซิค่ะ อ่าว....อิงค์ลูกจะยืนอีกนานไหม? เชิญแขกเข้าบ้านซิลูก....แย่จริงๆ เลยลูกคนนี้" แม่อิงค์พูดเสร็จก็เดินเข้าไปในบ้านโดยมีผมกับอิงค์เดินตามหลังไปครับ
"พี่ฟรานซ์......สวัสดีค่ะ" อ้อนวิ่งมาสวัสดีและรับของจากมือผมครับ
"ไม่ต้องครับน้องอ้อน....พี่ถือเองครับมันหนัก"
"อ้อนช่วยถือค่ะ....อ้อนแข็งแรง พี่ฟรานซ์ช่วยอ้อนถือไปวางในครัวนะค่ะ" อ้อนพูดพร้อมกับขยิบตาใส่ผมให้เดินตามไปส่วนอิงค์เดินตามแม่ไปนั่งที่ห้องรับแขกแล้วครับ
"พี่ฟรานซ์ค่ะ.....ไม่ต้องตกใจนะค่ะ พ่อกับแม่อ้อนใจดีมากๆ เดี๋ยวอ้อนเป็นกองหนุนให้เองค่ะ พี่ฟรานซ์ไม่ต้องตื่นเต้นนะค่ะ อ้อนอยู่ข้างพี่ฟรานซ์เสมอค่ะ สู้ๆ ไฟท์ติ้งค่ะ คริคริ"
"หึหึ.....พี่ว่าพี่เฉยๆ นะครับ แต่พี่ว่าอ้อนตื่นเต้นกว่าพี่อีกนะครับ"
"อิอิ....สงสัยจะจริงค่ะ บ้านเรายังไม่เคยมีใครพาแฟนมาแนะนำพ่อกับแม่มาก่อนค่ะ อ้อนตื่นเต้นแทนพี่อิงค์ค่ะ"
"แต่ตอนนี้พี่ว่าอิงค์น่าจะกำลังช็อคอยู่นะ รอบที่สองของวันนะ"
"เอ๊ะ!!! รอบแรกที่ไหน? ยังไงค่ะ? เล่าค่ะๆ เล่าให้อ้อนฟังนะค่ะ"
"พี่ว่าอ้อนไปถามอิงค์เองดีกว่าไหมครับ" ผมกับอ้อนพูดกันไปก็จัดอาหารใส่จานไปด้วยครับ
"โหหห....พี่อิงค์ไม่เล่าหรอกค่ะ พี่อิงค์ขี้อายจะตายอ่ะ นะๆ นะค่ะพี่ฟรานซ์เล่าให้อ้อนฟังนะค่ะ"
"คืออย่างนี้ครับ......" ผมกำลังจะเล่าก็ต้องหยุดกลางคันครับงานนี้
"อ่าว.....ยัยอ้อนทำไมให้แขกมาจัดอาหารอย่างนี้ละลูก"
"แม่ค่ะๆๆ มานี่หน่อยค่ะ อ้อนมีอะไรจะบอกค่ะ" แม่เดินไปที่น้องอ้อนครับ แล้วอ้อนก็กระซิบที่หูของแม่เบาๆ เบามากเพราะผมไม่ได้ยิน แม่ทำหน้าตกใจเล็กน้อยครับแล้วพยักหน้าขึ้นลงแล้วมองมาที่ผมครับ
"เออๆ ชื่อฟรานซ์ใช่ไหมลูก....ไปนั่งรอแม่ข้างนอกนะครับ เดี๋ยวแม่กับน้องช่วยกันจัดอาหารเองค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ....เดี๋ยวผมช่วยจัดครับ"
"เห็นไหมค่ะแม่....พี่ฟรานซ์น่าร๊ากกก...."
"ไปเถอะจ๊ะ.....ออกไปนั่งรอแม่กันพ่อกับอิงค์ที่ห้องรับแขกนะค่ะ เดี๋ยวแม่ออกไปเรียกค่ะ" คุณแม่พูดแล้วยิ้มให้กับผม
"ครับ....เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ" ผมยิ้มตอบคุณแม่แล้วเดินออกมาหาอิงค์ที่ห้องรับแขกปรากฏว่าอ้นกลับมาแล้วครับ
"พี่ๆ มานั่งข้างผมนี่" อ้นเรียกผมพร้อมกับตีลงที่นั่งข้างๆ ตัวเองเพื่อให้ผมไปนั่งข้างๆ ครับ
"สวัสดีครับ....." ผมยกมือไหว้คุณพ่อของอิงค์ครับ
"อืม....สวัสดี แล้วนี่ใครล่ะเนี๊ยะ?"
"ผมชื่อฟรานซ์ครับ....." ผมแนะนำตัวเอง
"อ่อ....เป็นพี่ชายฟรอนท์เพื่อนอ้นนะพ่อ...พี่เขาทำงานแล้วครับ"
"อ่าวเหรอ?....เอ่อๆๆ เก่งดีนิยังหนุ่มอยู่เลย"
"ขอบคุณครับ...." ผมขอบคุณสำหรับคำชมที่ได้รับจากคุณพ่อของอิงค์
"แล้วทำงานเกี่ยวกับอะไรล่ะพ่อหนุ่ม..."
"เกี่ยวกับนำเข้าส่งออกอะไหล่นะครับ บริษัท.....ครับ"
"โอ้.....รายใหญ่เลยนะนั่น!!" ผมกับคุณพ่อของอิงค์ก็คุยเกี่ยวกับงานที่ทำแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันไปเรื่อยนะครับ อิงค์ก็ลงมาจากห้องสงสัยขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาครับ อิงค์ยิ้มให้ผมแล้วเดินไปนั่งลงโซฟาเดี๋ยวที่อยู่ข้างคุณพ่อนะครับ
"อาหารเรียบร้อยแล้วค่ะ....มาทานข้าวกันได้แล้วค่ะ" คุณแม่เดินมาตามทุกคนไปทานข้าวครับ
พวกเราเดินไปที่โต๊ะอาหารก็มีอาหารเพิ่มมาอีกสามสี่อย่างครับ คุณพ่อนั่งอยู่หัวโต๊ะครับ คุณแม่นั่งซ้ายตามด้วยอ้นและน้องอ้อนส่วนอิงค์นั่งด้านขวาของคุณพ่อแล้วมีผมนั่งอยู่ถัดจากอิงค์ครับ
"โอ้โห....แม่ทำไมทำอาหารเยอะอย่างนี้ล่ะ สงสัยแม่เราเขาจะอารมณ์ดีว่าไหมเจ้าอ้น"
"มั้งครับ....." อ้นตอบ
"ใครว่าล่ะค่ะ....แม่ทำเพิ่มสามอย่างค่ะ ส่วนที่เหลือพี่ฟรานซ์กับพี่อิงค์ซื้อมาค่ะพ่อ อิอิ"
"อ่าวเหรอ? ซื้อมาซะเยอะเลย นี่มีแต่ของโปรดยัยอ้อนกันอิงค์ใช่ไหมเนี๊ยะ?!"
"ใช่ค่ะ....มีขนมเค้กของโปรดอ้อนด้วยนะค่ะพ่อ พี่อ้นอดค่ะ!!"
"อ่าว....ไหนงั้นล่ะยัยอ้อน?!"
"ก็วันนี้พี่อิงค์นึกว่าพี่อ้นจะกลับดึกเลยซื้อของกินมากินเป็นเพื่อนอ้อนไง โดยมีพี่ฟรานซ์เป็นเจ้ามือคร้าาา..."
"อ่อ....เหรอจ๊ะ" คุณแม่พูดขึ้น
"ใช่ค่ะ....พี่ฟรานซ์กับพี่อิงค์จะกลับบ้านมาอยู่เป็นเพื่อนอ้อนเกือบทุกวันเลยค่ะถ้ารู้ว่าพี่อ้นจะกลับดึก..."
"อ่าว....ยัยอ้อน พี่ไม่ได้กลับดึกบ่อยซะหน่อย"
"ตายแล้วอ้น....เราเป็นพี่คนโตนะต้องคอยอยู่เป็นเพื่อน้องซิ เลยต้องรบกวนฟรานซ์เลยใช่ไหมลูก ขอบใจนะจ๊ะที่ช่วยมาอยู่เป็นเพื่อนน้องจ๊ะ"
"ไม่เป็นไรครับ...." ผมพูดตอบคุณแม่เสร็จก็หันไปตักกับข้าวใส่จานให้อิงค์ครับ อิงค์ก็ยิ้มกลับมาให้ผม
พอทานข้าวเสร็จคุณแม่กับน้องอ้อนก็ช่วยกันเก็บทำความสะอาดแล้วมานั่งสมทบที่ห้องรับแขกครับ อิงค์ก็นั่งเงียบหนักกว่าเดิมส่วนอ้นนี่ก็นั่งกอดอกยกยิ้มให้ผมอยู่ตลอดคงจะรอดูว่าผมจะทำยังไงมั้งครับ
"คุณพ่อ คุณแม่ครับ....พรุ่งนี้ตอนเย็นพอจะมีเวลาว่างให้ผมไหมครับ?" พ่อกับแม่อิงค์มองหน้ากัน อ้นก็นั่งคิ้วขมวดเลยครับ น้องอ้อนนั่งขำคิกๆ อยู่ข้างอิงค์ ส่วนอิงค์นี่ตาโตจะเท่าไข่ห่านแล้วครับ
"อืม....ได้ซิ พ่อกับแม่คงอยู่อีกสองสามวันถึงจะบินต่อนะ" คุณพ่อตอบผมครับ
"เห้ย!!!....พี่กำลังจะทำอะไรนะ!!" อ้นพูดขึ้นครับ
"ตาอ้น....พูดจาดีๆ ซิลูก พี่ฟรานซ์เขาเป็นพี่เรานะ" คุณแม่ดุอ้นเล็กน้อยแล้วหันมายิ้มให้ผมครับ
"ขอบคุณมากครับ.....งั้นผมต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ รบกวนมานานแล้ว...."
"อืม....ขับรถดีๆ ล่ะ มืดค่ำแล้ว" คุณพ่อพูดขึ้นครับ
"ขับรถกลับบ้านดีๆ นะจ๊ะ อิงค์ไปส่งพี่เขาซิลูก"
"ครับแม่...."
อิงค์ลุกขึ้นเดินออกมาส่งผมที่รถครับ.... พอมาถึงรถอิงค์ก็หยุดแล้วยืนมองหน้าผมโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา อาจจะคิดคำพูดหรือคำถามไม่ออกครับ
"เป็นอะไรครับ....ยังตกใจไม่หายเหรอ? หึหึ"
"พี่ฟรานซ์.....พี่ฟรานซ์จะคุยอะไรกับพ่อแม่อิงค์อ่ะ"
"พี่ก็นึกว่าเรื่องอะไร....พี่คบกับลูกเขาพี่ก็ต้องขออนุญาตจากผู้ใหญ่ซิครับถึงจะถูก....ใช่ไหมครับ?" อิงค์ดูอึ้งๆ กับสิ่งที่ผมจะพูดพรุ่งนี้ครับ
"แต่มันจะดีเหรอ....ถ้าพ่อกับแม่อิงค์ไม่....."
"ไม่เป็นไรนะ....ไม่ต้องคิดมาก เรื่องนี้เดี๋ยวพี่จัดการเองครับ อิงค์ไม่ต้องเป็นห่วงนะ" ผมลูบหัวอิงค์เบาๆ เพื่อเป็นการปลอบครับ
"ครับ.....เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่พรุ่งนี้อิงค์เลิกเย็นเกือบๆ ทุ่มอ่ะ พี่ฟรานซ์จะรออิงค์ไหม?"
"หึหึ.....รอซิครับ เดี๋ยวพี่ไปรับอิงค์แล้วพาอิงค์กลับมาพร้อมกันนะครับ"
"อืม....ครับ" อิงค์ยังคงก้มหน้าตอบผมครับ
"มองหน้าพี่ซิครับ....อิงค์" อิงค์ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองผมสีหน้ายังคงกังวลอยู่ครับ
"ไม่ต้องกังวลนะครับ....เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวพี่ถึงบ้านแล้วจะโทรหานะครับ" ใจก็อยากจะกอดอิงค์ไว้แนบอกครับ แต่กลับใครมาเห็นเข้ามันจะดูไม่ดีไว้ผมบอกเรื่องเขาเราให้พ่อกับแม่อิงค์รู้ก่อนดีกว่าครับ
"พี่ฟรานซ์ขับรถดีๆ นะครับ"
"ครับ....พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่มารับนะครับ"
ผมขับรถกลับมาถึงบ้านก็โทรไปหาอิงค์บอกอิงค์ว่าผมถึงบ้านแล้วครับ เราคุยกันต่ออีกสักพักก็ปล่อยให้อิงค์ไปนอนพักผ่อนครับ ส่วนผมก็ลงมาหาพ่อกับแม่ที่นั่งดูทีวีกันอยู่ครับ มีฟรอนท์กับฟรอสต์นั่งอยู่ด้วย
"อ่าว....ไงเรา ทำไมวันนี้อยู่บ้านได้เนี๊ยะ?" ผมพูดแล้วเดินเข้าไปขยี้หัวฟรอนท์ครับ
"ฟรอนท์ก็ต้องอยู่บ้านบ้างซิฮ่ะ....ใช่ไหมครับแม่" ฟรอนท์ตอบผมแล้วหันไปกอดอ้อนแม่ครับ
"ใช่จ๊ะ....น่าจะชวนพี่เท็นมาค้างด้วยนะลูก แม่คิดถึง"
"พี่เท็นต้องไปช่วยงานคุณพ่อพรุ่งนี้ฮ่ะ....ฟรอนท์เลยขอพี่เท็นกลับมานอนบ้านฮ่ะ"
"พ่อครับ....แม่ครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษาครับ"
"อืม....เรื่องงานรึเปล่า ไปคุยในห้องทำงานไหม?" พ่อผมถาม
"ตรงนี้ก็ได้ครับพ่อ.....ไม่ใช่เรื่องงานครับ" ผมตอบ
"อืม....งั้นก็พูดมา" ทุกคนต่างจ้องมองมาที่ผม รอฟังในสิ่งที่ผมพูดครับ
"คือผมกับอิงค์กะลังคบกันครับ....พรุ่งนี้ผมจะไปพูดเรื่องนี้กับพ่อแม่ของอิงค์เรื่องที่เราคบกันครับ"
"คุณพระ!!! ต๊ายๆๆๆ นี่ฉันจะได้ลูกสะใภ้เป็นผู้ชายเหรอเนี๊ยะ!!! ใช่เด็กชื่ออิงค์ที่เป็นเพื่อนฟรอนท์รึเปล่าลูก?"
"ใช่ครับแม่..."
"แม่ฮ่ะ....อิงค์เป็นคนดีนะฮ่ะ แล้วอิงค์กับพี่ฟรานซ์ก็รักกันจริง แม่ฮ่ะ....แม่รักพี่ฟรานซ์ก็ต้องอยากเห็นพี่ฟรานซ์มีความสุขใช่ไหมฮ่ะ?"
"อุ๊ยต๊ายย....ลูกชายคนเล็กของฉันโตขึ้นมากเลยนะเนี๊ยะ!!! ออกรับแทนพี่ซะด้วย"
"แล้วจะไปบอกพ่อแม่ของน้องเขายังไงล่ะ คิดไว้รึยัง?" พ่อผมถามครับ
"คิดไว้แล้วครับ....ผมคงบอกพวกท่านไปตรงๆ เหมือนที่บอกพ่อกับแม่ครับ"
"ถ้ามีอะไรให้พ่อช่วยก็บอกแล้วกัน..."
"พ่อไม่โกรธผมเหรอครับที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชายทั้งที่ผมเป็นลูกชายคนโตของบ้าน?"
"ฟรานซ์ตั้งใจทำงานเพื่อพ่อกับแม่ ช่วยดูแลบริษัทเป็นอย่างดี ไม่เคยเกเรให้พ่อแม่ต้องเสียใจ ไหนจะดูแลน้องๆ แทนพ่อกับแม่อีก พ่อเลี้ยงลูกได้แค่ตัวแต่ใจเลี้ยงไม่ได้และคงไม่มีพ่อแม่ที่ไหนที่เห็นลูกมีความทุกข์แล้วพ่อแม่จะมีความสุขอยู่ได้หรอก เรื่องความรักก็ปล่อยให้เป็นเรื่องที่ลูกตัดสินใจเองแล้วกันส่วนพ่อแม่จะคอยดูอยู่ห่างๆ ถ้าอะไรที่ฟรานซ์เลือกแล้วก็ต้องทำให้ดีที่สุด รู้จักวางตัวให้เหมาะพ่อรู้ว่าฟรานซ์ทำได้ดีพ่อเลยไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ แล้วพ่อกับแม่จะคอยเป็นกำลังใจให้อยู่ห่างๆ มีอะไรให้พ่อกับแม่ไปช่วยพูดกับทางบ้านนู้นก็บอกแล้วกัน"
"ขอบคุณครับพ่อ...."
"เห็นไหมล่ะ....ว่าแม่เลือกคนไม่ผิด" แม่ผมยิ้มให้กับผมเพื่อเป็นกำลังใจเช่นเดียวกันกับพ่อผมครับ
"ขอบคุณครับแม่....."
"อืม....แล้วแกล่ะเจ้าฟรอสต์....จะมีสะใภ้หรือจะมีเขยให้พ่อล่ะ พ่อจะได้ทำใจทีเดียว ฮ่าๆๆๆ"
"คุณก็!! อย่างตาฟรอสต์ฉันว่าน่าจะเป็นสะใภ้นะค่ะ" แม่ผมพูดแล้วก็ขำตามพ่อผมครับ
"หึหึ.....พ่อกับแม่ก็ว่าไปนั้น!! ผมยังไม่อยากมีแฟนตอนนี้หรอกครับ" ฟรอสต์พูดขึ้น
"ฟรอนท์รักพ่อกับแม่ที่สุดแล้วฮ่ะ"
ฟรอนท์เดินเข้าไปนั่งแทรกกลางระหว่างพ่อกับแม่แล้วกอดหอมสลับไปสลับมาจนผมกับฟรอสต์อดหัวเราะตามไม่ได้ครับ ต้องขอบคุณพ่อกับแม่ของผมจริงๆ ที่เข้าใจและให้โอกาสเราได้เลือกทางเดินชีวิตของเราเอง นี่แหละครับผมถึงยึดถือพ่อกับแม่ผมเป็นตัวอย่างในการใช้ชีวิตด้วยเหตุและผล
เช้าผมขับรถไปรับอิงค์เพื่อไปส่งที่มหาลัยครับ อิงค์มีทำงานกลุ่มกับเพื่อนในตอนเช้าเริ่มเรียนบ่าย พอผมส่งอิงค์เสร็จผมก็ทำงานตามปกติ ดูเอกสารเกี่ยวกับการนำเข้าอะไหล่ตัวใหม่ที่กำลังทำวิจัยเก็บข้อมูลและเตรียมการตลาดล่วงหน้าเล็กน้อยครับเผื่อไว้ ทำไปทำมาก็ใกล้เลยเวลาเลิกงานใกล้จะถึงเวลาที่ต้องไปรับอิงค์แล้วครับ ผมจึงเก็บของแล้วหยิบกระเป๋าเสร็จก็ขับรถออกครับ ก่อนไปรับอิงค์ผมก็แวะซื้อเป็นกระเช้าของฝากไปให้คุณพ่อกับคุณแม่อิงค์ด้วยครับ เมื่อวานไม่ทันได้เตรียมตัวถ้ารู้ก่อนล่วงหน้าผมก็คงจะเตรียมไปด้วย วันนี้จะขอคบกับลูกชายเขาทั้งทีคงต้องมีของไปเซ่นหน่อยครับ หึหึ....ผมเพิ่งเคยทำอะไรอย่างนี้นะครับ เงอะๆ ง่ะๆ ไปบ้างก็อย่าว่ากันเลยนะครับ ผมขับรถต่ออีกไม่นานนักก็มาถึงหน้าคณะอิงค์ จอดรถรออิงค์ไม่นานนักอิงค์ก็เดินลงมาจากตึกแล้วเดินตรงมาที่รถผมทันที
"รอนานไหมครับพี่ฟรานซ์"
"ไม่นานครับ...."
"หิวไหม? พี่แวะซื้อขนมปังมาให้กินรองท้องก่อนเผื่ออิงค์จะหิวอยู่เบาะหลังเดี๋ยวพี่หยิบให้นะ" ผมเอื้อมไปหยิบถุงขนมปังที่ซื้อพร้อมกันตอนลงไปซื้อของฝากนะครับ
"ขอบคุณครับ....แฮ่ะๆๆ หิวอยู่พอดีเลย"
"กินรองท้องไปก่อนนะ...เดี๋ยวที่บ้านอิงค์จะรอ"
"ครับผม...." อิงค์ตอบแล้วฉีกยิ้มให้ผมครับ
ผมขับรถตรงมายังบ้านอิงค์เลยครับ ดีนะที่วันนี้รถไม่ค่อยติดเท่าไหร่เลยไม่เสียเวลาอยู่บนท้องถนนนานจนเกินไป อิงค์กินขนมปังเสร็จก็หลับไปเลยครับ พอเห็นอิงค์หลับผมก็ปรับเบาะให้ตอนรถติดไฟแดง สงสัยวันนี้จะเรียนหนักน่าดูเห็นมีงานต้องทำส่งทั้งงานกลุ่ม งานเดี่ยว ช่วงนี้คงจะพักผ่อนน้อยน่าดูแล้วนี้ก็ใกล้จะสอบแล้วด้วยครับต้องอ่านหนังสืออีกเห็นแล้วสงสารเหมือนกันแต่อิงค์ไม่เคยบ่นเลยสักครั้งครับออกจะตั้งใจมากด้วยซ้ำ พอมาถึงบ้านผมก็ปลุกอิงค์แล้วเราก็เดินเข้าบ้านพร้อมกันโดยที่ผมมีกระเช้าของฝากติดไม้ติดมือมาด้วยครับ ผมแอบใจสั่นเล็กน้อยก็ตื่นเต้นนะครับ ผมก็คนธรรมดาคนนึงจะบอกว่าไม่ตื่นเต้นเลยคงไม่ใช่
"สวัสดีครับแม่, สวัสดีครับพ่อ" อิงค์กล่าวทักทายคุณพ่อคุณแม่ที่นั่งดูข่าวอยู่หน้าทีวีครับ
"สวัสดีครับคุณพ่อ, คุณแม่"
"สวัสดีจ๊ะ, สวัสดี...มาๆ นั่งก่อน แม่ไปหาน้ำหาท่ามาให้พ่อหนุ่มเขาหน่อยจ๊ะ" คุณพ่อพูดกับคุณแม่ได้หวานมากครับ
"นี่ของฝากครับ....เมื่อวานผมไม่คิดว่าจะเจอคุณพ่อคุณแม่เลยไม่มีของฝากติดไม้ติดมือมาให้นะครับ"
"โถ....พ่อคุ๊ณ....ไม่ต้องมีของฝากก็ได้จ๊ะ แต่ขอบคุณมากนะจ๊ะ ไปๆ ไปนั่งรอกับพ่อเขาก่อนเดี๋ยวแม่ไปเอาน้ำมาใหจ๊ะ อ่าว....อิงค์ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซิลูกแล้วเรียกพี่อ้นกับอ้อนลงมาทานข้าวเย็นด้วยนะครับ"
"ครับแม่....." อิงค์ตอบแม่แล้วมองมาที่ผมก่อนจะยิ้มแล้วเดินขึ้นไปบนห้องครับ
"น้ำมาแล้วจ้า....อ่าวนั่งซิครับ" คุณแม่วางน้ำให้ผมก่อนจะไปนั่งลงข้างคุณพ่อ
"จะคุยเลยไหม? เรื่องที่เกริ่นไว้เมื่อวานนะ" คุณพ่อพูดขึ้นครับ
"ครับ....ผมว่าคุยเลยก็ดีครับ คือผมกับอิงค์กำลังคบกันอยู่ครับ ผมเลยอยากบอกให้คุณพ่อกับคุณแม่ทราบเรื่องที่เรากำลังคบหาดูใจกันนะครับ"
"คุณพระคุณเจ้า!!! คุณค่ะลูกเรามีแฟนเป็นผู้ชายค่ะ"
"ใจเย็นๆ ซิคุณอย่างเพิ่งโวยวาย แล้วเริ่มคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่? ครอบครัวคุณรับได้เหรอที่คุณคบกับผู้ชายด้วยกัน?!"
"ผมคบกับอิงค์มาได้เกือบหกเดือนแล้วครับ แต่ยังไม่มีโอกาสได้เข้ามาคุยกับคุณพ่อคุณแม่อย่างจริงจังครับ ส่วนทางครอบครัวผมไม่มีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ แล้วที่สำคัญผมเป็นฝ่ายเริ่มขอคบกับอิงค์เองครับ"
"อืม....ตอบได้ตรงคำถามดี แล้วงานคุณล่ะ ถ้าคุณมาคบกับลูกชายผมจะไม่ส่งผลกระทบกับหน้าที่การงานคุณเหรอ?"
"ผมแยกเรื่องส่วนตัวออกจากเรื่องงานครับ....ผมคิดว่าผมคบกับอิงค์โดยที่ผมจะไม่ทำให้งานของผมเสียได้ ส่วนเรื่องสังคมที่ผู้ใหญ่กำลังเป็นห่วง ผมว่าผมวางตัวได้เหมาะสมพอสมควรครับเลยทำให้ที่บ้านของผมไม่ค่อยห่วงเรื่องนี้สักเท่าไหร่ครับ ทุกวันนี้โลกของเราเปิดกว้างมากยิ่งขึ้นก็ต้องมีทั้งคนที่เข้าใจและไม่เข้าใจ คนที่รับได้และคนที่รับไม่ได้แต่ผมคิดว่าเรื่องที่ผู้ชายจะคบหรือจะรักกับผู้ชายด้วยกันไม่ได้มีแค่คำตอบว่าผิดหรือถูกผมว่ามันขึ้นอยู่กับมุมมองที่เราจะมองให้เป็นยังไงมากกว่าครับ ถ้าคุณพ่อลองเปิดใจและมองดูในสิ่งที่ผมจะทำต่อไปนี้ผมว่ามันจะตอบโจทย์คุณพ่อได้มากกว่าครับ"
"หึหึ....ตอบได้ดีนิ พ่อก็ไม้ได้จะขัดขวางอะไรหรอกนะ แต่พ่อก็คิดอยู่ว่าถ้าอิงค์เลือกทางนี้แล้วเขาจะมีความสุขรึเปล่าแล้วถ้าเป็นทางเลือกที่ผิดล่ะอิงค์จะทุกข์ใจมากรึเปล่าเพราะอิงค์เองก็ยังถือว่ายังเป็นเด็กยังไม่โตพอสำหรับพ่อ อิงค์ยังต้องออกไปเจอโลกที่กว้างกว่านี้ แต่ถ้าพ่อไม่ให้อิงค์ได้มีโอกาสที่จะเลือกล่ะ อิงค์จะเป็นยังไง? จะเสียใจมากไหม? อิงค์จะมีความสุขรึเปล่า พ่อว่าคนที่จะตอบคำถามคุณได้ดีที่สุดน่าจะเป็นอิงค์มากกว่านะ"
"อิงค์มานี่ลูก.....มานั่งข้างๆ แม่ม่ะครับ" อิงค์เดินมานั่งข้างๆ คุณแม่ ส่วงอ้นกันน้องอ้อนก็เดินมานั่งถัดจากคุณพ่อไปครับ
"อิงค์....พี่เขามาขออนุญาตพ่อกับแม่เรื่องที่เรากำลังคบกันนะ อิงค์จะว่ายังไง? ชอบพี่เขาใช่ไหม? อยากคบกับพี่เขาใช่รึเปล่า?" พ่ออิงค์หันไปถามอิงค์ครับ
"ครับพ่อ....คืออิงค์....อิงค์ขอโทษครับที่ไม่ได้บอกให้พ่อรู้ก่อน...อิงค์...."
"เอาล่ะๆ ในเมื่ออิงค์พูดมาซะขนาดนี้แล้ว พ่อก็ฝากดูแลน้องด้วยแล้วกันนะ แล้วก็ต้องของคุณเราด้วยนะฟรานซ์ที่คอยดูแลอ้อนแทนพ่อกับแม่มาตลอด ยังไงพ่อก็ฝากดูแทนพ่อกับแม่ด้วยนะเพราะพ่อกับแม่ไม่ค่อยได้อยู่บ้านต้องบินไปดูงานที่ต่างประเทศบ่อยนะ อ่อ....แล้วอีกอย่าง ดีนะที่เจ้าอ้นมาเล่าเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่ฟังก่อนเมื่อสามเดือนที่แล้ว พูดไว้ซะดีเลย พ่อเลยมีเวลาได้ทำใจซะก่อน....หึหึ" อ้นทำหน้าเชิดมองสูงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ครับ
"ยินดีต้อนรับสู้บ้านแม่นะจ๊ะ....ฝากดูแลอิงค์ด้วยนะจ๊ะ น้องขี้อายหน่อยแต่น่ารักแม่รับประกันจ๊ะ"
"แม่ครับ....ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะครับ"
"เห็นไม่ค่ะพี่ฟรานซ์....พ่อกับแม่อ้อนใจดีจะตาย...เนอะพี่อ้น พี่อิงค์" อ้อนยิ้มกว้างพร้อมกับเอ่ยปากชมพ่อกับแม่ซะยกใหญ่
"งั้นฟรานซ์ก็เรียกพ่อกับแม่เหมือนน้องแล้วกันนะจ๊ะ....ป่ะๆ ในเมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว วันนี้แม่เลยจัดอาหารไว้เพียบเลยจ๊ะ ต้อนรับสมาชิกใหม่ของบ้านอย่างเป็นทางการ ป่ะพ่อ เด็กๆ ไปทานข้าวเย็นกันจ๊ะ"
ทุกคนต่างลุกขึ้นแล้วนั่งประจำที่เพื่อทานอาหารที่แม่อิงค์เตรียมไว้ให้ครับ สีหน้าของอิงค์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด รอยยิ้มที่ยิ้มอย่างมีความสุข ความกังวลที่เคยมีก็หมดไป พ่ออิงค์ถามเรื่องงานของผมบ้าง เล่าเรื่องที่ไปดูงานให้ฟังบ้าง คุณแม่ก็คอยตักอาหารใส่จานให้ผมเรื่อยๆ บนโต๊ะอาหารมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ หลังจากทานอาหารเสร็จผมก็นั่งคุยกับคุณพ่อต่ออีกสักพักก็ขอตัวกลับ
"เดี๋ยวพ่อกับแม่ต้องบินไปดูงานเดือนนึงเต็มๆ ยังไงก็ฝากดูน้องๆ ด้วยนะฟรานซ์ แล้วเดี๋ยวพ่อกลับมาจะนัดเรามากินข้าวที่บ้านด้วยกัน"
"ครับ....ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลให้ครับ"
"ขับรถดีๆ นะจ๊ะ อิงค์ไปส่งพี่ที่รถซิลูก"
"สวัสดีค่ะพี่ฟรานซ์....ครั้งหน้ามาอย่าลืมเค้กหนูนะค่ะ อิอิ"
"ครับ....เดี๋ยวพี่ซื้อมาฝากนะครับ พี่ไปก่อนนะอ้น สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่"
"อืม....ขับรถดีๆ ล่ะ, สวัสดีจ๊ะ...ไว้คราวหน้าแม่จะทำของโปรดไว้รอนะจ๊ะ" หลังจากผมกล่าวลาเสร็จอิงค์ก็เดินมาส่งผมที่รถครับ
"ขับรถดีๆ นะพี่ฟรานซ์"
"ครับ....ยิ้มจนแก้มปริแล้วนะอิงค์....หึหึ"
"จริงเหรอ....อิงค์ว่าอิงค์เลิกยิ้มแล้วนะ" อิงค์จับหน้าตัวเองทันทีหลังจากที่ผมพูดจบครับ
"พี่ล้อเล่นนะ....อิงค์มานี่ซิครับ เดินมาใกล้ๆ พี่ๆ มีอะไรจะบอก" อิงค์ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ผมๆ โอบกอดอิงค์ไว้ในอ้อมกอดของผม อิงค์ก็ซบหน้าลงที่อกของผม
"ขอบคุณนะครับ....ที่ยอมคบกับพี่ เป็นแฟนพี่"
"อิงค์ก็ขอบคุณพี่ฟรานซ์มากนะครับ...ที่เลือกอิงค์"
"หึหึ...อย่าดื้อกับพี่ก็แล้วกัน รักพี่ให้มากๆ เข้าใจไหมครับ?"
"อืมม....เข้าใจครับ" อิงค์กอดผมแน่นขึ้น ผมชอบกอดนี้จังมันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจอย่างบรรยายไม่ถูกเลยที่เดียว
"พี่ก็จะรักอิงค์มากๆ เหมือนกันครับ"
****************************** TBC.
:-[ :-[
ที่สุดของน้องอิงค์คือพี่ฟรานซ์.....
:heaven :heaven
-
พี่ฟรานซ์ผ่านฉลุยเลยนะ
-
ขอบคุณทีไม่มีดราม่าให้ปวดหัว สนุกสุดๆ
-
พี่ฟรานนซ์ดูเป็นผู้ใหญ่มากๆอะ. อบอุ่นสุดๆๆๆ.
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ดีใจกับฟรานซ์อิงค์ด้วยนะ :impress2:
ที่ด่านครอบครัวผ่านไปได้ด้วยดี :mew1:
-
:hao6: :hao6: :hao6: แล้วเมื่อไรพี่ฟรอสต์จะมาขอน้องอ้นไปเป็นแฟนบ้างล่ะ.. :call: :call: :call:
-
:mew1: ชื่นอกชื่นใจกันไป
-
พี่อ้นน่ารักอ่ะถึงจะหวงน้องไปบ้างแต่
ก็ยอมช่วยน้องมีไปเกริ่นกับพ่อแม่ไว้ก่อน
-
พี่อ้นจ้า. เฮียฟอร์สรออยู่นะครับ. ^=^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:call:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 11 (ฟรานซ์+อิงค์) ขอบคุณ
พาร์ทอิงค์
อ้อมกอดที่อบอุ่นกอดผมไว้จนน้ำตาผมไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ มันทั้งตื้นตัน ทั้งสุขใจอย่างบอกไม่ถูก ในวันที่เราได้รักกันโดยที่คนในครอบครัวต่างรับรู้ ยอมรับและเข้าใจในความรักของเราสองคน ผมไม่เคยต้องโหยหาความรักเลยสักครั้ง เพราะผมมีครอบครัวที่คอยมอบความรักให้กับผมอย่างไม่เคยขาด แต่วันนี้ผมกับรู้สึกเหมือนจะขาดคนๆ นี้ไม่ได้ซะแล้ว คนที่เข้ามาเติมเต็มและสอนให้ผมรู้จักกับความรัก คนที่เป็นทั้งคนรักบางเวลาก็เหมือนพี่ชายที่คอยห่วงใย ดูแลและใส่ใจผมเสมอในทุกๆ เรื่อง คนๆ นี้มีแต่คำว่าให้....ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลยสักครั้งจนผมรู้สึกว่าอยากทำอะไรเพื่อตอบแทนความรักครั้งนี้บ้าง
"จะกอดพี่อีกนานไหมครับ? หืมมม.... เลิกร้องไห้ได้แล้วครับ" มือนุ่มๆ นิ้วเรียวยาวที่ค่อยๆ เกลี่ยน้ำตาที่แก้มผมออกอย่างทะนุถนอม
"ขอบคุณนะครับพี่ฟรานซ์....สำหรับทุกอย่างที่ทำเพื่ออิงค์....อึ่ก!..."
"ขอบคุณพี่ทำไมครับ? พี่ซิต้องขอบคุณอิงค์ที่ยอมคบกับพี่....พี่ขอบคุณอิงค์มากนะครับ"
"พี่ฟรานซ์....อึ่ก! ฮืออ....." ผมร้องไห้น่าไม่อายมากเลยใช่ไหมครับ....ผม...ผมบอกความรู้สึกนี้มาเป็นคำพูดไม่ได้จริงๆ ไม่รู้ว่าความรักที่ผมให้พี่ฟรานซ์ไปสามารถเทียบเท่ากับความรักที่พี่ฟรานซ์มีให้ผมรึเปล่า?
"หยุดร้องได้แล้วครับ....เดี๋ยวไม่สบายนะ ร้องไห้มากๆ นะ" พี่ฟรานซ์ลูบที่หลังผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน
"พี่ฟรานซ์อย่าใจดีกับอิงค์มากซิครับ....เดี๋ยวอิงค์เคยตัว" จริงๆ นะครับ ตั้งแต่คบกับพี่ฟรานซ์ พี่ฟรานซ์คอยทำทุกอย่าง ดูแลผมทุกอย่าง....รวมถึงครอบครัวผมด้วย
"ดีซิครับ....อิงค์จะได้รู้สึกขาดพี่ไม่ได้ หึหึ พี่ดีใจน้าา....ที่อิงค์รู้สึกแบบนี้"
"งั้นพี่ฟรานซ์ก็ต้องรับผิดชอบอิงค์ตลอดไป....เพราะอิงค์คงทำอะไรด้วยตัวเองไม่เป็นอีกแล้วถ้าพี่ฟรานซ์คอยทำแทนอิงค์ทุกอย่างขนาดนี้" ผมพูดไปก็อายไป....ใครจะคิดล่ะครับ ว่าผมจะมาหลงรักผู้ชายด้วยกันได้มากมายขนาดนี้
"ได้ซิครับ....พี่รับผิดชอบอิงค์ได้ตลอดชีวิตอยู่แล้ว...พี่กลัวแค่อิงค์จะทิ้งพี่ไปมากกว่านะซิ"
"ไม่มีทาง.....อิงค์ไม่ทิ้งพี่ไปไหนแน่นอน..."
"หึหึ....ครับ พี่เชื่ออิงค์....อิงค์ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับอิงค์ไปทานข้าวเย็นที่บ้านพี่นะครับ"
"ทานข้าวเย็น?...." ผมเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ฟรานซ์อย่างสงสัย....ปกติไปกินข้าวที่บ้านไม่เห็นต้องบอกล่วงหน้าผมนิครับ เพราะผมก็ไปออกจะบ่อย....ก็เหมือนผมไปนั่งกินข้าวบ้านเพื่อนแหละครับเพราะฟรอนท์มันก็อยู่ด้วย
"ทานข้าวเย็นกับพ่อแม่ของพี่นะครับ...." พี่ฟรานซ์ตอบคำถามจากอาการสงสัยบนใบหน้าผม
"จะดีเหรอครับ....พ่อกับแม่พี่จะ....."
"จะ.....อะไรครับ?" พี่ฟรานซ์ถาม
"ก็อิงค์....." ผมไม่กล้าพูดออกไปนะครับว่าพ่อแม่พี่ฟรานซ์จะรับผมได้ไหม? อาการเหมือนที่พี่ฟรานซ์เข้ามาบ้านผมนั่นแหละครับ แต่พี่ฟรานซ์เป็นผู้ใหญ่กว่า....สามารถอธิบายเรื่องราวทุกอย่างได้ดี แต่ผมนี่ซิ...คงพูดไม่ถูก ไม่รู้ต้องเริ่มยังไง.....
"อย่าห่วงเลยครับ....เรื่องนี้เดี๋ยวพี่จัดการเอง อิงค์แค่ไปกับพี่ก็พอ...ได้ไหมครับ?" พี่ฟรานซ์พูดบอกผมพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ผมเชื่อทุกครั้งว่าเรื่องทั้งหมดจะผ่านไปได้....พี่ฟรานซ์จะไม่ทิ้งผม พี่ฟรานซ์จะอยู่ข้างผมเสมอ....
"ครับ....อิงค์จะไปกับพี่" ผมพูดแล้วยิ้มตอบพี่ฟรานซ์กลับไป
"ครับผม....พรุ่งนี้เลิกเรียนพี่จะไปรับที่มหาลัยนะครับ ตอนนี้พี่ว่าอิงค์เข้าบ้านก่อนดีกว่า ออกมาส่งพี่นานไป....อ้นยืนมามองอยู่หน้าบ้านนานแล้วครับ หึหึ" ผมหันไปมองตามที่พี่ฟรานซ์บอก...อ้นยืนกอดอกมองผมสองคนอยู่หน้าบ้านจริงๆ ด้วย
:m16: (หน้าอ้นตอนนี้)
"ฮ่าๆๆ อ้นบ้านะพี่ฟรานซ์ งั้นอิงค์เข้าบ้านก่อนนะครับ....พี่ฟรานซ์ขับรถดีๆ นะครับ ถึงบ้านแล้วโทรบอกอิงค์ด้วยนะครับ...อิงค์เป็นห่วง" ผมพูดบอกพี่ฟรานซ์...พี่ฟรานซ์ก็ยิ้มอะไรก็ไม่รู้...จนผมรู้สึกร้อนๆ ที่หน้าขึ้นมาเฉยๆ
"หึหึ....ครับ ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวพี่จะโทรหา....ขอบคุณที่เป็นห่วงพี่นะครับ ไปครับ...เข้าบ้านไปได้แล้ว พี่จะยืนมองอิงค์จนกว่าอิงค์จะเข้าไปในบ้านนะครับ"
"พี่ฟรานซ์นั่นแหละ....กลับไปก่อนซิครับ อิงค์จะส่งพี่ก่อน" ก็ผมอยากให้เห็นพี่เขาขับรถกลับไปก่อนนิครับ
"ทำตามที่พี่บอกซิครับ....อิงค์เข้าบ้านไปก่อนนะครับ"
"เอางั้นก็ได้ครับ....กลับบ้านดีๆ นะครับ อย่าลืมโทรมาล่ะ อิงค์จะรอ...." ผมเดินหันหลังเข้าบ้าน หันกลับมามองพี่ฟรานซ์ที่ยืนรอดูผมเข้าบ้านอยู่ครับ พอผมถึงประตูบ้านพี่ฟรานซ์ก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป
"ไง....ล่ำลากันนานไปไหม? ไม่ไปนอนบ้านเขาเลยล่ะ!!!" อ้นครับ....พี่ชายจอมหวงมาล่ะ
"อ้น....ไปส่งเขาที่บ้านพี่ฟรานซ์หน่อยซิ นะๆๆๆ อ้นนะ...ไปส่งเขาหน่อยนะ" ผมแกล้งพูดครับ
"อิงค์!!!!.....จะบ้าไปแล้วเหรอ มากไปแล้วนะ...ไปอาบน้ำนอนเลยไป....ดึกแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆ ขี้หวง...."
"เดี๋ยวจะโดนนะอิงค์....กล้าล้อเล่นกับพี่เหรอ?....ห๊ะ!!!" อ้นแกล้วดุผมไปงั้นแหละครับ....ผมแอบเห็นอ้นยิ้มอยู่
ฮ่าๆๆๆๆๆ.....เราแกล้งกันอยู่ตรงหน้าประตูนั่นแหละครับ ยังไม่ได้เข้าไปในบ้าน
"อ้น....." ผมเรียกพี่ชายผม
"ว่าไง?....."
"คืนนี้ไปนอนด้วยนะ....."
"ไม่ให้นอน....อึดอัด เตียงเล็ก....จะนอนคนเดียว" บ้าไปแล้วครับ บ้านผมเตียงคิงไซค์ทุกห้อง
"อืมม....ไม่ไปกวนก็ได้ งั้นเขาเข้าบ้านก่อนนะ...." ผมแกล้งทำหน้าหงอยๆ กำลังเดินเข้าไปในบ้าน
"อิงค์....." เสียงอ้นเรียกผม ผมหันกลับไปหาพร้อมทำหน้าเศร้าๆ
"อืม....ว่าไง" ผมถาม
"ถ้าไม่อึดอัด....จะมานอนก็ได้นะ....พอจะนอนเบียดๆ กันได้" ฮ่าๆๆ พี่ชายผม...ไม่เคยขัดใจน้องครับ
"อืม...." ผมยิ้มให้อ้น....อ้นก็ทำหน้ามองฟ้า มองอากาศไปไม่สนใจผม....เก๊กนะครับ :hao3:
ผมขึ้นไปบนห้องของตัวเอง.....อาบน้ำเสร็จพี่ฟรานซ์ก็โทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้วครับ รถติดนิดหน่อยเพราะเกิดอุบัติเหตุตรงนั้นพอดีเลยทำให้การจราจรติดขัดเล็กน้อย ผมคุยกับพี่ฟรานซ์เกือบชั่วโมงครับ....จำไม่ได้ว่าโม้อะไรไปบ้าง....ผมบอกพี่ฟรานซ์ว่าคืนนี้จะไปนอนห้องอ้น....พี่ฟรานซ์เงียบไปสักพักก็พูดสิ่งที่ทำให้ผมต้องอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี พี่ฟรานซ์บอกว่า..... "พี่ให้นอนได้แค่วันนี้นะครับ....แต่ต่อไปนี้คนที่จะนอนข้างๆ อิงค์ได้ต้องเป็นพี่แค่คนเดียว" อร๊ากกก....ผมโคตรอายเลย ผมพูดไม่ออกเลยครับ....ได้แต่อายในสิ่งที่ได้ยิน นี่ถ้าอ้นรู้นะ....คงอาละวาดบ้านแตกแน่ๆ ต้องไม่ให้อ้นรู้ครับ.... หลังจากผมคุยโทรศัพท์เสร็จก็เดินไปที่ห้องของอ้น....อ้นกำลังคุยเฟรชกับใครก็ไม่รู้สงสัยจะเป็นเพื่อนที่มหาลัย....คิ้วนี่ขมวดแทบจะติดกันทั้งสองข้างอยู่แล้วครับ....
"อ้น....เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น?"
"เปล่านิ...ไม่มีอะไร"
"อ้าว....ก็เห็นทำหน้าเครียดซะ....เหมือนกำลังโกรธใครอยู่อ่ะ"
"เปล่า....บอกไม่มีอะไรก็ไม่มีดิ....แล้วนี่ทำไมมาช้าจังมัวทำอะไรอยู่?"
"คุยโทรศัพท์กับพี่ฟรานซ์อยู่อ่ะ" ผมเดินมานั่งลงที่ปลายเตียง
"คุยโทรศัพท์กับพี่ฟรานซ์อยูอ่ะ...ชิส์" อ้นทำเสียงเล็เสียงน้อยล้อเลียนผมครับ
"อ้น....พรุ่งนี้พี่ฟรานซ์จะพาเขาไปกินข้าวที่บ้านกับพ่อแม่พี่ฟรานซ์นะ..."
"อืม....อย่ากลับดึกนักล่ะ แล้วทำตัวดีๆ ด้วย ผู้ใหญ่จะได้เอ็นดู แต่อิงค์ไม่ต้องห่วงหรอกผู้ใหญ่ต้องเอ็นดูอยู่แล้วเพราะน้องพี่น่ารักนิสัยดี....ถ้าเป็นพี่ก็ว่าไปอย่าง ฮ่าๆๆๆ" อ้นนั่งพูดอยู่ที่เก้าอี้โต๊ะคอมฯ ครับ
"อ้น....ขอบคุณนะ"
"ขอบคุณเรื่อง?...." อ้นขมวดคิ้วถาม
"ก็เรื่องที่อ้นช่วยพูดกับพ่อแม่นะ...เรื่องเขากับพี่ฟรานซ์ ถ้าอ้นไม่ช่วยพูด....ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะว่ายังไงบ้าง...จะรับเรื่องนี้ได้ไหม? ถ้าพ่อกับแม่ไม่เห็นด้วยไม่ยอมให้อิงค์กับพี่ฟรานซ์คบกันอิงค์ก็ไม่รู้ว่าอิงค์จะเป็นยังไง"
"ก็ไม่ได้ทำอะไรมากซะหน่อย....พี่เขาก็ดี เห็นดูแลน้องพี่ดีก็แค่นั้นแหละ" ผมเดินมาหาอ้นแล้วกอดอ้นอย่างแน่น...ผมรักพี่ผมมานครับ....อ้นเป็นแบบอย่างที่ทำให้ผมคอยดูแลอ้อนอย่างดี ผมอยากเป็นพี่ที่ดีเหมือนที่อ้นเป็นพี่ที่ดีของผมกับอ้อนครับ
"เห้ยย!!!....มากอดทำไมเนี๊ยะ ไอ้เด็กต๊อง" :กอด1:
"รักพี่อ้นที่สุดในโลก....." อายครับ....ปกติไม่เคยทำอะไรอย่างนี้หรอก...ส่วนมากจะกัดกันมากกว่าครับ
"หึหึ....ตอนนี้พี่ว่าน้องพี่รักคนอื่นมากกว่าว่ะ!!..."
"ใครบอก?....." ผมถาม
"พี่นี่แหละบอก....ไอ้เด็กต๊อง ไปนอนได้แล้วไป๊...เดี๋ยวพี่ปิดคอมฯ ก่อน"
"อืม....นอนได้แล้ว!! มัวแต่คุยกับสาวอยู่ได้"
"ยุ่ง....ไม่ได้คุยกับสาวซะหน่อย ไปนอนเลยไป๊..."
อ้นเล่นเฟรชต่ออีกไม่นานก็ตามมานอนครับ....เช้ามาผมนี่นอนแทบจะตกเตียงอยู่แล้วครับ อ้นนอนดิ้นจะตาย.... ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินมายืนนิ่งที่หน้าตู้เสื้อผ้า วันนี้เลือกเสื้อผ้าให้ดูดีหน่อยครับเพราะต้องไปเจอพ่อแม่พี่ฟรานซ์ พอผมแต่งตัวเสร็จก็ลงไปนั่งรอพี่ฟรานซ์ที่โซฟา อ่านหนังสือรอครับ ผมรอไม่นานนักก็ได้ยินเสียงรถพี่ฟรานซ์จอดเทียบที่หน้าบ้าน ผมหยิบกระเป๋ากับหนังสือแล้วเดินไปยังรถพี่ฟรานซ์ที่จอดรออยู่
"รอพี่นานไหมครับ?"
"ไม่นานครับ....อิงค์เพื่อเสร็จพอดี"
"เดี๋ยวพี่พาไปกินข้าวเช้าก่อนค่อยไปส่งในมหาลัยนะครับ....."
"อ้าว....พี่ฟรานซ์ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเหรอครับ..." ผมถามด้วยความสงสัย
"ยังครับ....กินคนเดียวไม่อร่อย" พี่ฟรานซ์ตอบ
"แล้วฟรอนท์ล่ะครับ....พี่ฟรอสต์อีกคน ไม่อยู่กินข้าวเช้าเหรอครับ...เป็นไปได้ไง?"
"ฟรอนท์ไปค้างกับเท็นนะ....ส่วนฟรอสต์ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วครับ ไม่รู้ไปไหนเหมือนกัน....อิงค์กินเป็นเพื่อนพี่ได้ไหมครับ?" เขิลเลยผม....พี่ฟรานซ์หวานใส่ผมแต่เช้าเลย
"ครับ....เดี๋ยวอิงค์กินเป็นเพื่อน"
"ขอบคุณนะครับ...." พี่ฟรานซ์พูดขอบคุณพร้อมกับยิ้มให้ผม
ผมนั่งกินข้าวเช้ากับพี่ฟรานซ์ครับ....กินไปก็คุยกันไป พี่ฟรานซ์ชอบแกล้งให้ผมอายตลอด คนในร้านก็มองพวกผมแล้วยิ้มๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขายิ้มอะไรกัน โดยเฉพาะกลุ่มผู้หญิงกลุ่มนึงครับ มีอยู่สี่คนนั่งคุยกันแล้วหันมามองผมสองคน พอผมมองกลับไปเข้าก็ยิ้มๆ สงสัยจะแอบมองพี่ฟรานซ์แน่ๆ ครับ ก็วันนี้พี่ฟรานซ์แต่งชุดทำงานแค่เสื้อเชิ้ตธรรมดาแต่ทำไมถึงดูหล่อมากกว่าคนอื่นๆ ก็ไม่รู้...ถ้าพี่ฟรานซ์ใส่สูทผูกไทไม่ต้องพูดถึงเลยครับ ผมนี่ไม่กล้าเดินใกล้เลย....เหมือนอยู่คนละโลกอ่ะ พอผมนั่งกินข้าวกันเสร็จพี่ฟรานซ์ก็ขับรถเข้ามาส่งผมที่มหาลัยครับ..... ผมให้พี่ฟรานซ์มาจอดหน้าคณะไอ้ฟรอนท์ครับ เพราะพวกผมนัดรวมพลกันก่อนเข้าเรียนนะครับ.....
"ขอบคุณครับ.....ที่มาส่งอิงค์"
"ยินดีครับผม....เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่โทรมาหานะครับ"
"ครับ....อิงค์พัก 12.30 นะ"
"ครับ....แล้วเดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับนะครับ ตั้งใจเรียนล่ะ"
"ครับ....งั้นอิงค์ไปก่อนนะ" ผมกำลังจะเปิดประตูเพื่อลงจากรถครับ
"อิงค์......."
"ครับ......พี่ฟรานซ์มีอะไรรึเปล่า อิงค์ลืมของเหรอ?" ผมหันกลับไปถามแล้วก้มดูเผื่อลืมของไว้บนรถครับ
"เปล่าครับ.....พี่แค่จะบอกว่า....วันนี้อิงค์แต่งตัวหล่อมากครับ"
"พี่ฟรานซ์.....อิงค์ไปก่อนนะ พูดอะไรก็ไม่รู้!!!" :o8:
"หึหึ....บายครับ เจอกันตอนเย็นนะครับ"
"ครับ....เจอกันตอนเย็นครับ"
ต่อด้านล่างค่ะ.....
-
"วี๊ดวิ้วววว....... แมร่ง!!!! หวานเว่อว่ะ!!!.....สาดดด"
"ไอ้เหี้ยดิว....ปากหมาแต่เช้าเลยนะมึง" ผมด่าเลยครับ...แมร่งมาแซวให้ผมอาย
"ไอ้อิงค์....มึงเอาอะไรให้พี่กูกินว่ะ พี่กูถึงหลงมึงได้ขนาดนี้นะ....น้องนุ่งไม่สนใจเลย....เซ็งว่ะ!!" ไอ้ฟรอนท์พูดเสร็จก็ทำหน้าเศร้าซบลงที่ไหล่แฟนมันครับ พี่เท็นนี่ก็เฝ้าเช้า กลางวัน เย็นจริงๆ
"มึงอย่ามาพูดไอ้ฟรอนท์....พี่ฟรานซ์บอกว่ามึงไปค้างกับพี่เท็น...จนพี่ฟรานซ์ไม่มีเพื่อนนั่งกินข้าวเช้า ต้องนั่งกินข้าวคนเดียว" ประโยคหลังผมใส่ไฟเลยครับ
"พี่เท็น....ไอ้อิงค์มันว่าฟรอนท์อ่ะ จัดการมันเลย...." มันอ้อนแฟนทันที...เมิงอย่าให้กูอยู่กับพี่ฟรานซ์บ้างนะ...กูจะ....กูจะ....กูจะทำอะไรว่ะ?!"
"อิงค์....อย่ามาว่าแฟนพี่นะเว่ย!!! ฟรอนท์มาอยู่เป็นเพื่อนพี่เพราะฟรอนท์กลัวพี่เหงาต่างหาก....ใช่ไหมฟรอนท์?"
"อืม....ช่ายย....อิงค์นี่ไม่รู้เรื่องเลย"
"เข้ากันดีจริงๆ อยู่กับแฟนแล้วทิ้งพี่ชายตัวเอง..." ผมบ่นเบาๆ ครับ เพราะคิดว่าเถียงสู้สองคนนี้ไม่ได้แน่ๆ
"มึงก็ไปอยู่เป็นเพื่อนพี่กูที่บ้านดิว่ะ!! พี่กูจะได้ไม่เหงา....เนอะพี่เท็นเนอะ..."
"ถูกต้องนะคร๊าบบ....น่าสงสารพี่ฟรานซ์จริงๆ แฟนไม่หวงเลย ไม่เหมือนฟรอนท์เลยเนอะ....หวงพี่เสมอ น่าร๊ากกก....." ผมไม่เถียงแล้วครับ ขอบายกับคู่นี้จริงๆ
"แหวะ!!! กูจะอ้วก....อย่าให้กูมีแฟนบ้างนะเมิงงง.... จะควงมาอวดทุกวันเลย" ไอ้ปริ้นครับ เบะปากพูดทันที
"ใครจะมาเอามึงว่ะไอ้ปริ้น....ฮ่าๆๆๆ" ไอ้ดิวครับ....เรื่องซ้ำเติมให้เป็นหน้าที่มันเลย
"เรื่องของกู....เดี๋ยวถ้ากูมี พวกมึงจะต้องอิจฉากู....ชิส์" ไอ้ปริ้นพูดพร้อมสะบัดหน้าเชิดขึ้นสูง
"ฮ่าๆๆๆ พวกกูจะรอดูว่ะ โคตรอยากเห็นเลย"
พวกผมกัดกันพอหอมปากหอมคอก็แยกย้ายกันไปเรียนครับ พักเที่ยงก็มากินข้าวด้วยกันมีพี่เท็นกับพวกเพื่อนๆ นั่งกินด้วยครับ กลุ่มผมเสียงดังมาก.... สาวๆ มองมาที่กลุ่มผมเยอะครับ ก็หล่อๆ รวยๆ กันทั้งนั้น ผมว่าผมจนสุดแล้วมั้ง (รึเปล่า) พี่ฟรานซ์โทรมาหาผมก็โดนพวกเพื่อนๆ แซวไม่หยุดปาก...ไม่เมื่อยบ้างหรือไงก็ไม่รู้ ผมคุยแทบจะไม่รู้เรื่อง.... หลังจากกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปเรียนครับ วันนี้ผมได้งานใหม่ที่ต้องทำส่งอาจารย์เพิ่มมาอีกหนึ่งงาน....ยากครับ อาจารย์คนนี้เคี้ยวมาก รุ่นพี่บอกว่าผ่านยากสุดๆ อาจารย์แกเยอะ...ไม่ถูกใจรื้อทำใหม่กว่าจะผ่านได้เลือดตากระเด๊นเลยครับ ผมนี่เครียดเลย....
"นั่งคิดอะไรอยู่ครับ....ขึ้นมาก็เงียบเลย เครียดอะไรรึเปล่า?" พี่ฟรานซ์มารับผมตรงเวลาเป๊ะครับ ตอนนี้ผมอยู่บนรถพี่ฟรานซ์กำลังจะไปบ้านพี่ฟรานซ์ครับ ส่วนฟรอนท์นั่งรถมากับพี่เท็น...รายนั้นต้องมาอยู่แล้วได้ข่าวว่าแม่ฟรอนท์ปลื้มพี่เท็นมากครับ ชื่นชมตลอด...ไอ้ฟรอนท์นี่หน้าบานเลย
"เปล่าครับ....อิงค์เครียดเรื่องงานที่อาจารย์เพิ่งส่ังวันนี้นะ รุ่นพี่บอกว่าผ่านยาก...เลยเครียดๆ นิดหน่อยนะครับ"
"พี่ว่าอิงค์ทำได้อยู่แล้ว....พี่เห็นเราตั้งใจมากทุกครั้งนิ...แล้วคะแนนออกมาก็ดีทุกครั้งไม่ใช่เหรอครับ?"
"อิงค์แค่กังวลนิดหน่อยนะครับ.....ไม่มีอะไรหรอก ขอโทษที่ทำให้พี่ฟรานซ์เครียดตามนะครับ"
"ไม่เอาไม่เครียดนะครับ....พี่เป็นห่วง" พี่ฟรานซ์เอื้อมมือมาจับมือผมไว้หลวมๆ ครับ
พี่ฟรานซ์แวะซื้อของที่ห้างเล็กน้อยครับ บอกผมว่าของโปรดของคุณแม่ อันนี้เจ้าฟรอนท์ชอบกิน อันนี้เท็นก็ชอบกิน เจ้าฟรอสต์ชอบกินเค้ก คุณพ่อชอบดื่มชาดอกไม้ผสมโสม และอันนี้ของโปรดของผม พี่ฟรานซ์มักคิดถึงทุกคนเสมอไม่เว้นแม่แต่แม่บ้านก็มีขนมไปฝากครับ แล้วจะไม่ให้ผมหลงรักผู้ชายคนนี้ได้ยังไง... หลังจากซื้อของครบเราก็ขับรถออกจากห้าง ขับต่อไปอีกไม่นานรถก็มาจอดในโรงรถของที่บ้านพี่ฟรานซ์ครับ.... ผมรู้สึกตื่นเต้นจนมือเย็นเฉียบ พี่ฟรานซ์หยิบถุงที่อยู่หลังรถจนครบทุกถุงแถมไม่ยอมให้ผมช่วยถืออีกแนะ!! เราเดินเข้าไปในบ้านก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน ในนั้นมีเสียงพี่เท็น ฟรอนท์ พี่ฟรอสต์ และอีกสองเสียงคงจะเป็นพ่อกับแม่ของพี่ฟรานซ์ครับ....ใจผมยิ่งเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จะหลุดออกมารึเปล่าก็ไม่รู้ ผมรู้ตัวอีกทีคือขาผมเก้าไม่ออกครับ พี่ฟรานซ์ยื่นของให้พี่แม่บ้านมันรับของไปจากมือ โลกของผมเหมือนกำลังหยุดหมุนชั่วขณะจนมืออุ่นๆ ก็แทบแล้วจับเข้าที่มือของผมครับ ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง....พี่ฟรานซ์กำลังยิ้มให้ผม ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมแสดงสีหน้ายังไงออกไป....ผมรู้สึกแค่ว่าทำไมมือนี้มำให้ผมอบอุ่นได้ถึงขนาดนี้นะ....
"เป็นอะไรครับ....ตื่นเต้นเหรอ? พี่ฟรานซ์ถาม ผมพยักหน้าเล็กน้อยแต่ไม่พูดอะไรออกมา
"ไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ....มีพี่อยู่อิงค์ไม่ต้องกลัวนะ....พ่อแม่พี่ใจดีครับ" ผมยิ้มตอบให้พี่ฟรานซ์
"ครับ....." ผมตอบสั่นๆ แล้วเสียงๆ นึงก็ดังขึ้น....
"อ้าว....มากันแล้วเหรอลูก ทำไมไม่เข้าไปข้างในกันล่ะครับ พ่อเขารออยู่นะ อิงค์ใช่ไหมลูก? มานี่ครับ...เดี๋ยวเข้าไปพร้อมกับแม่ ให้พี่ฟรานซ์ขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนครับ มาครับมา....พ่อรอเราอยู่" ผมตกใจมากครับ แม่พี่ฟรานซ์เดินเข้ามาใกล้ผมแล้วจูงมือผมทันที พี่ฟรานซ์ยิ้มแล้วพยักหน้าเล็กน้อยว่าให้ผมไปกับแม่
"เดี๋ยวผมตามไปนะครับแม่....ฝากอิงค์ด้วยนะครับ" พี่ฟรานซ์พูดบอกแม่ครับ
"จ๊ะ....ฝากจังเลยนะ แม่ไม่ได้จะพาไปทำอะไรซะหน่อย เปลี่ยนชุดแล้วรีบตามมานะลูก ป่ะครับอิงค์...ไปกับแม่" ผมยังไม่ได้กล่าวสวัสดีด้วยซ้ำ...แม่พี่ฟรานซ์กำลังทำให้ผมทำตัวไม่ถูกครับ ผมเดินตามแม่ไปแบบมึนๆ ครับ แม่พูดอะไรบ้างผมฟังไม่ทันครับ มันหูอื้อไปหมดจนเดินมาถึงห้องรับแขกของบ้าน
"พ่อจ๊ะ....ลูกอิงค์มาแล้วจ๊ะ" แม่แนะนำตัวผมทันที
"ไม่ค่อยเห่อเลยนะคุณ....หึหึ อิงค์อย่าถือสาแม่เขาเลยนะ แม่เขาก็ตื่นเต้นโอเว่ออย่างนี้แหละลูก"
"คุณพ่อ คุณแม่ สวัสดีครับ" ผมตั้งสติได้ก็ยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่ทันที
"แม่ฮ่ะ ไอ้อิงค์มันตกใจนะครับแม่..." ไอ้ฟรอนท์พูดครับ แต่ผมเห็นมันแอบหัวเราะกับพี่เท็นอยู่ครับ
"หึหึ....พี่ก็ว่าอยู่ว่าหน้าคุ้นๆ เพื่อนฟรอนท์คนนี้นี่เอง"
"พี่ฟรอสต์ สวัสดีครับ" ผมไหว้พี่ฟรอสต์เพิ่มอีกคนอย่างประหม่า
"ไม่ต้องไหว้ก็ได้....แค่ทักทายเฉยๆ ก็พอ พี่ไม่ได้แก่เหมือนพี่ฟรานซ์ซะหน่อย หึหึ"
"ว่าใครแก่?....ฟรอสต์ พี่ห่างกับเราแค่สองปีเองนะ ถ้าพี่แก่เราก็ต้องแก่ซิ" พี่ฟรานซ์เดินมาพูดแล้วหยุดอยู่ที่ด้านหลังผมครับ ผมหันไปยิ้มกับพี่ฟรานซ์
"แม่ว่า....เราสงบศึกแล้วไปกินข้าวกันก่อนดีกว่าจ๊ะเด็กๆ วันนี้แม่ทำอาหารพิเศษไว้ต้อนรับสมาชิกใหม่โดยเฉพาะเลยนะ"
"ขอบคุณครับแม่..." พี่ฟรานซ์พูดขอบคุณ...แม่ยิ้มอย่างภูมิใจเล็กน้อย
เราเดินไปรวมตัวกันที่โต๊ะอาหารครับ พ่อพี่ฟรานซ์นั่งหัวโต๊ะ แม่นั่งข้างขวาของคุณพ่อตามด้วยฟรอนท์และพี่เท็น ส่วนพี่ฟราซ์นั่งอีกฝั่งตามด้วยผมและพี่ฟรอสต์ครับ แล้วเราก็เริ่มทานอาหาร คุณแม่ทำอาหารเองกับมือครับ เยอะมากจนผมแอบตกใจ อาหารอร่อยมากครับ.... หลังจากกินเสร็จเราก็มานั่งรวมตัวกันที่ห้องรับแขกเพื่อนั่งคุยกันครับ
"อิงค์นี่น่ารักกว่าที่แม่คิดไว้อีกนะ....แม่เห็นเราแค่แว๊บๆ ตอนมาหาฟรอนท์ที่บ้าน"
"ขอบคุณมากครับ...." ผมตอบอย่างอายๆ
"เพื่อนฟรอนท์หล่อทุกคนนะครับแม่...แต่สู้ฟรอนท์ไม่ได้ครับ ฟรอนท์น่ารักกว่า คึคึ"
"จ้า....พ่อคนน่ารักของแม่"
"อิงค์เรียนสถาปัตเหรอลูก?" คุณพ่อถามครับ
"ครับ...ผมเรียนสถาปัต ปีสองครับ"
"อืม....เก่งดี ไว้มาออกแบบบ้านให้พ่อด้วยนะ ถ้าเรียนจบนะ หึหึ" คุณพ่อก็ขี้เล่นมากครับ ดูใจดีเหมือนพ่อผมเลย
"งั้นเรื่องจากออกแบบห้องแต่งตัวให้แม่ใหม่ก่อนนะครับ....แม่อยากทำใหม่อยู่พอดี" แม่พูดอย่างตื่นเต้น
"อิงค์จะพยายามนะครับ...."
"ขอบใจจ๊ะ....น่ารักอย่างนี้เอง ไม่น่าล่ะตาฟรานซ์ถึงยอมสละโสดแล้วพาแฟนมาเปิดตัว" ผมอึ้งเล็กน้อยที่คุณแม่พูดตรงมากๆ ครับ
"อิงค์มันนิสัยดีฮ่ะแม่....มันคอยดูแลเพื่อนๆ ตลอดแล้วมันยังดูแลฟรอนท์บ่อยๆ ตอนไม่สบายอยู่ที่มหาลัย" ฟรอนท์ยักคิ้วให้ผมแล้วยิ้มกว้างก่อนจะหันไปสนใจพี่เท็นต่อ
"ขอบใจนะจ๊ะ....ที่ดูแลทั้งพี่ฟรานซ์แล้วก็ฟรอนท์ด้วย อ่อ!! แม่ฝากอีกคนซิ....ดูแลหนุ่มโสดให้แม่ด้วยนะ....พี่ฟรอสต์นะจ๊ะ....หาแฟนให้พี่เขาหน่อยนะ คริคริ" แม่พูดแล้วขำก่อนหันไปมองที่พี่ฟรอสต์ที่นั่งกอดอกดูทีวีอย่างไม่รู้เรื่อง
"แม่....อย่าไปแซวเด็กๆ ซิ มาคุยกับพ่อนี่ม่ะ"
"อ่อ!!!....แม่เพิ่งคิดได้....อีกเรื่องจ๊ะ พรุ่งนี้เราจะไปทำบุญกันที่วัดแถวอยุธยา อิงค์ไปด้วยนะลูก...ไปกันหมดนี่แหละ พรุ่งนี้วันเสาร์ อิงค์มีธุระที่ไหนรึเปล่าจ๊ะ?"
"ไม่มีครับ....ขอบคุณครับที่ชวนอิงค์ไปด้วย"
"จ้า....งั้นวันนี้ก็นอนค้างที่นี่แล้วกันนะ ฟรานซ์โทรไปขออนุญาตที่บ้านให้น้องด้วยนะจ๊ะ อิงค์ก็นอนที่ห้องพี่ฟรานซ์แล้วกันนะลูก" อึ้งอีกแล้วครับ
"คืออิงค์ไม่ได้เตรียมชุดมานะครับ...เดี๋ยวอิงค์นั่งรถมาหาตอนเช้าก็ได้ครับ" ผมหันไปมองหน้าพี่ฟรานซ์ พี่ฟรานซ์นั่งนิ่งมากเลยครับ ไม่ช่วยผมเลย
"อ้าว....งั้นเหรอจ๊ะ แย่จัง....เพราะพรุ่งนี้เราออกแต่เช้าซะด้วย"
"แม่ฮ่ะ....ให้อิงค์ใส่ชุดฟรอนท์ก็ได้ฮ่ะ จะได้ไม่เสียเวลานั่งรถมาตอนเช้าฮ่ะ" ฟรอนท์พูดเสร็จก็นั่งขำกับพี่เท็น
"คือว่า...." ผมกำลังจะพูดต่อพี่ฟรานซ์ก็พูดสวนขึ้นมา
"ไม่เป็นไรครับแม่....เดี๋ยวผมไปรับอิงค์ตอนเช้าเองครับ อิงค์คงกลัวที่บ้านเป็นห่วงนะครับ" หน้าผมเศร้าลงทันที...กลัวพี่ฟรานซ์จะคิดว่าผมรังเกียจนะครับ
"งั้นอิงค์ยืมชุดฟรอนท์ก็ได้ครับแม่....อิงค์ขอค้างที่นี่ด้วยคนนะครับ" ผมรีบบอกแม่ทันที
"ดีมากจ๊ะ....งั้นเด็กๆ เตรียมตัวเข้านอนกันได้แล้วนะจ๊ะ พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านะ...ใครช้าแม่จะทำโทษจ๊ะ"
"ครับ......" ทุกคนตอบพร้อมกันแล้วหัวเราะกับท่าทางตื่นเต้นของแม่ครับ
ผมเดินตามพี่ฟรานซ์ขึ้นมาที่ห้องพี่ฟรานซ์ครับ กดโทรศัพท์หาอ้นเพื่อบอกว่าวันนี้ขอค้างที่บ้านพี่ฟรานซ์ โดนบ่นหูชาเลยครับ พอบอกว่าแม่พี่ฟรานซ์จะพาไปไหว้พระให้ค้างที่นี่ด้วยกันจะได้ไม่ต้องตื่นเช้าแล้วนั่งรถมาอ้นถึงหยุดบ่น แต่ผมหูชาไปแล้วครับ สรุปอ้นก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกว่าให้ทำตัวดีๆ ด้วยแค่นั้นแหละครับ.... ฟรอนท์แวะเอาชุดสำหรับพรุ่งนี้มาให้แล้วกระซิบที่หูของผมว่า..... "เสร็จแน่!!!!.....คึคึ" แล้วมันก็เดินออกไปทิ้งให้ผมยืนอึ้งอยู่กลางห้องครับ ไอ้เพื่อนบ้า....มันแกล้งผมอ่ะ แต่ใจผมนี่ซิเต้นแรงเป็นบ้าเลย คงไม่หรอก....พรุ่งนี้ต้องไปไหว้พระนะ พี่ฟราซ์คงไม่คิดที่จะ....
"อิงค์ อาบน้ำได้แล้วครับ พี่เตรียมชุดนอนไว้ให้แล้วครับ" ผมสะดุ้งตัวเล็กน้อยเพราะเสียงเรียกจากพี่ฟรานซ์
"เอ่อๆๆ ครับๆ"
"เป็นอะไรรึเปล่า....พี่เห็นยืนนิ่งอยู่ตั้งนานแล้ว?" พี่ฟรานซ์ถามด้วยความเป็นห่วง
"เปล่าครับ....อิงค์ไม่ได้เป็นอะไร"
"ถ้าอิงค์ไม่อยากค้างที่นี่เดี๋ยวพี่ไปส่งแล้วพรุ่งนี้เช้าพี่ไปรับก็ได้นะครับ" พี่ฟรานซ์พูด
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ....งั้นอิงค์ไปอาบน้ำก่อนนะ พี่ฟรานซ์จะได้อาบต่อ" ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำไปเลยครับ หนีอายก่อน ผมอาบน้ำเสร็จก็ใส่ชุดนอนที่พี่ฟรานซ์เอามาให้ใส่...กลิ่นพี่ฟรานซ์ติดมากับชุดนอนด้วยครับ ผมจำกลิ่งนี้ได้ดี กลิ่นหอมอ่อนๆ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำพี่ฟรานซ์ก็เดินเข้าไปอาบน้ำบ้างครับ ผมนั่งรออยู่ที่ปลายเตียง...กำลังตื่นเต้นทำไมก็ไม่รู้ เพราะคำพูดทิ้งท้ายของไอ้เพื่อนบ้าของผมนั่นแหละ...บ้าจริง
o22 o22
"อิงค์.....อิงค์ครับ"
"อ่อๆ ครับ ว่าไงครับพี่ฟรานซ์ อิงค์ไม่ทันฟังนะครับ"
"หึหึ....พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ อิงค์เป็นอะไรครับ....พี่เห็นเหม่อๆ ตั้งแต่ฟรอนท์เอาชุดเข้ามาให้แล้วนะครับ?"
"เปล่าครับ....เปล่า ไม่มีอะไรครับ" ผมเริ่มหลบสายตาพี่ฟรานซ์แล้วครับ เพราะใจผมเต้นแรงมาก...ไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเลยครับ
"ไม่มีอะไรงั้นเรานอนกันเลยนะครับ เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นตั้งแต่เช้า"
"ครับ...." ผมตอบแล้วขยับตัวขึ้นไปบนที่นอนนุ่ม ใจก็ยังคงเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าพี่ฟรานซ์ได้ยินรึเปล่า พอไฟดับลงที่นอนข้างๆ ตัวผมก็ยวบลงเพราะพี่ฟรานซ์นอนลงข้างๆ ผม มืออุ่นสัมผัสที่แขนของผมทำให้ผมเกร็งตัวรับสัมผัสนี้เล็กน้อย แล้วก็รวบตัวผมเข้าไปกอด หน้าของผมซุกเข้ากับอกอุ่น ใจก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่ หัวใจจะวายครับ
จุ๊บบบบ...... เรียวปากนุ่มสัมผัสที่หน้าผากของผม ทำให้ผมยิ่งเกร็งตัวเข้าไปใหญ่ :-[ :-[
"ไม่ต้องกลัวนะครับ....พี่ไม่ทำอะไรอิงค์หรอกครับ พี่จะรอวันที่อิงค์พร้อม.... หลับซะนะครับ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า" พูดจบผมก็ได้รับสัมผัสที่หน้าผากอีกครั้งอย่างอ่อนโยนอีกครับ ผมกระชับกอดพี่ฟรานซ์ไว้แน่น
ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงดีกับผมมากขนาดนี้ อบอุ่นได้มากขนาดนี้ ใจดีกับผมได้มากขนาดนี้...นี่คือคำถามที่ผมคอยถามตัวเองตั้งแต่เริ่มคบกับพี่ฟรานซ์ คำพูดที่หวานหูฟังแล้วหัวใจผมพองโต อบอุ่นแล้วรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่มีพี่ฟรานซ์อยู่ใกล้ๆ ผมรู้สึกขอบคุณทุกครั้งที่ผมได้รับสิ่งดีๆ จากคนๆ นี้
"ขอบคุณนะครับ...."
"ยินดีครับผม.....ฝันดีนะครับอิงค์"
"ฝันดีนะครับ....พี่ฟรานซ์"
กอดที่อบอุ่นทำให้พี่ฟรานซ์และอิงค์หลับฝันดี หลับทั้งที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า..... ขอบคุณที่เขาทั้งสองคนได้รับความรักครั้งนี้ ขอบคุณที่ความบังเอิญหรืออะไรก็ตามแต่ทำให้เขาได้พบเจอกัน ขอบคุณที่สามารถผ่านอุปสรรค์ต่างๆ มาได้ด้วยดี ขอบคุณที่เขาได้รัก....และดูแลกัน เขาจะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งเมื่ออีกคนมีรอยยิ้มที่ใบหน้าและร่วมสร้างความทรงจำดีๆ ด้วยกันนับจากวันนี้และตลอดไป
*************************** THE END ************************
จบแล้วจ้า....สำหรับคู่พี่ฟรานซ์น้องอิงค์
หวาน อบอุ่น ตามฉบับพี่ฟรานซ์เขาแหละค่ะ
อร๊ากก....ใครที่กำลังคิดว่าขาดอะไรอยู่นะ อย่าเพิ่งหยุดคิดนะค่ะ
สุดท้าย....ท้ายสุด รอตอนพิเศษนะจ๊ะ
ขอบคุณที่ติดตามคู่พี่ฟรานซ์กับน้องอิงค์ค่ะ
กอดคนอ่านทุกคน....ขอบคุณที่เม้นเป็นกำลังใจให้ตลอดเลยนะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟินไปถึงฟินแลนด์ :hao6:
-
อร๊ายยยย. หวานมากๆ พี่ฟรานซ์อบอุ่นสุดๆ
-
รอตอนพิเศษต่อไป
-
คู่นี้น่ารักอบอุ่น มุ้งมิ้งด้วยนะ. ขอบคุณค่ะ. รอตอนพิเศษ เดาว่าหวานมากๆแน่เลย
-
จะมีภาค 2 ไหมอ่ะ ภาค อ้นกับพี่ฟรอสต์
-
คู่นี้หวาน น่ารักกันตลอด
-
หวาน อบอุ่น. ตามสไตล์ฟราน
-
จะมีภาค 2 ไหมอ่ะ ภาค อ้นกับพี่ฟรอสต์
ภาค 2 ยังไม่แน่ใจค่ะ ที่แต่จะเป็นเรื่องอีกเรื่องนึงเลยค่ะ สำหรับสองคนนี้โดยเฉพาะ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ.....
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: :o8: :o8: เค้าจะรอตอนพิเศษของคู่นี้นร๊าาาาาา
-
มาให้กำลังใจจ้า
ตามอ่านอยู่
ยังอ่านไม่ทัน
-
มาให้กำลังใจจ้า
ตามอ่านอยู่
ยังอ่านไม่ทัน
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณมากคร้าา....ที่แสดงตัวว่าติดตามอยู่ ชื่นใจจุงเบย...
อ่านทันแล้วบอกบ้างนะค่ะ ...
:กอด1: :กอด1:
-
รอคู่พี่ฟรอสต์ อยู่นะครับ จะได้คู่กับพี่อ้นไหมนะ คริคริ
-
ฟินไปถึงฟินแลนด์ :hao6:
5555+ อย่าลืมบินกลับมาอ่านตอนต่อไปด้วยนะค่ะ อิอิ
ปล.ชอบ EXO เหมือนกันเลย เซฮุน ไฟท์ติ้ง
o13 o13 o13
อร๊ายยยย. หวานมากๆ พี่ฟรานซ์อบอุ่นสุดๆ
:katai2-1: :katai2-1: ขอบคุณจร้าา...
ขอบคุณที่ติดตามทุกเรื่องทุกตอนไม่ขาดหายไปไหน
ขอกอดทีนะค่ะ :กอด1: :กอด1:
รอตอนพิเศษต่อไป
จัดไปค่ะ รอก่อนนะจ๊ะ ลุ้นๆๆ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
คู่นี้น่ารักอบอุ่น มุ้งมิ้งด้วยนะ. ขอบคุณค่ะ. รอตอนพิเศษ เดาว่าหวานมากๆแน่เลย
เดาได้ใกล้เคียงความจริงมากค่ะ อิอิ
:hao6: :hao6: :-[
คู่นี้หวาน น่ารักกันตลอด
หวานเกินไปป่ะค่ะ มันมากจากอินเนอร์ล้วนๆ ฮ่าๆๆ
:hao5: :hao5:
หวาน อบอุ่น. ตามสไตล์ฟราน
แบบว่าคนเขียนอยากได้แบบนี้นะค่ะ อิอิ เกี่ยวไหม
ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณที่ทวงถามนิยายเรา ซาบซึ้ง :heaven
จะมีภาค 2 ไหมอ่ะ ภาค อ้นกับพี่ฟรอสต์
ภาค 2 ยังไม่แน่ใจค่ะ ที่แต่จะเป็นเรื่องอีกเรื่องนึงเลยค่ะ สำหรับสองคนนี้โดยเฉพาะ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ.....
:pig4: :pig4: :pig4:
จัดไปค่ะ คำตอบตามนี้เลย คู่พี่ฟรอสต์มาแน่แต่รอหน่อยน้าา....
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
:o8: :o8: :o8: เค้าจะรอตอนพิเศษของคู่นี้นร๊าาาาาา
รอทุกคู่เลยได้ป่ะค่ะ อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามคร้าา....
:pig4: :pig4: :pig4:
มาให้กำลังใจจ้า
ตามอ่านอยู่
ยังอ่านไม่ทัน
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณมากคร้าา....ที่แสดงตัวว่าติดตามอยู่ ชื่นใจจุงเบย...
อ่านทันแล้วบอกบ้างนะค่ะ ...
:กอด1: :กอด1:
อ่านทันแล้วอย่าลืมแสดงตัวด้วยน้าา...
คนเขียนรออย่างใจจดใจจ่อ อิอิ
o13 :กอด1:
รอคู่พี่ฟรอสต์ อยู่นะครับ จะได้คู่กับพี่อ้นไหมนะ คริคริ
อิอิ....คุณ Seaz กลับมาแล้ววว....
รอนะค่ะ มาแน่ๆ ค่ะ
o13 o13 o13
ขอบคุณสำหรับทุกเม้น ทุกกำลังใจค่ะ
อ่านเม้นแล้วยิ้ม ถึงจะมีไม่มากมายแต่ก็ทำให้รู้สึกดีได้เหมือนกัน อิอิ
เป็นกำลังใจกันต่อไปนะค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
ปล.ขอคุณที่เข้าไปกดไลค์ติดตามเพจด้วยนะค่ะ ครบ 150 Like หัวใจพองโต คิคิ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 33 (เท็น+ฟรอนท์) เด็กขี้อ้อน
เช้าวันศุกร์ที่แสนสดใสหลังจากที่อ่านหนังสือเตรียมสอบกันอย่างหนัก อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์เราแทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลยครับ ผมติดทำงานส่งอาจารย์นั่งทำอยู่ที่คณะจนดึกดื่นเกือบทุกวัน ส่วนฟรอนท์ก็อ่านหนังสือเตรียมสอบ แล้วเห็นบอกว่าหลังจากสอบจะต้องทำงานพรีเซนต์ส่งอาจารย์อีกครับเลยทำเตรียมๆ กับเพื่อนๆ เอาไว้ล่วงหน้าบ้างแล้วจะได้ไม่ต้องเครียดมาก ทั้งเรียน ทั้งทำงานส่งแล้วไหนจะอ่านหนังสือสอบอีกทำเอาฟรอนท์น้ำหนักลดไปตั้งสามกิโลเลยนะครับ ตัวยิ่งผอมๆ อยู่ไหนจะป่วยง่ายอีก วันนี้เราสองคนไม่มีเรียน เราตกลงกันว่าสามวันนี้เราจะหยุดพักผ่อนแล้วเริ่มลุยกันอีกทีอาทิตย์หน้าครับ เพราะกลางเดือนเราต้องสอบกันแล้วเลยอยากจะผ่อนคลายกันบ้าง มติในที่ประชุมของเราเห็นชอบตรงกันว่าเราควรหยุดพักผ่อนครับ ตอนนี้ผมก็ตื่นแล้วแต่คนที่นอนข้างๆ ผมยังไม่ตื่นเลยครับ คนตัวเล็กๆ ผอมๆ ตาโตๆ ปากแดงๆ นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของผม ตื่นนอนในทุกๆ เช้าผมก็อยากที่จะตื่นมาแล้วเจอหน้าของคนๆ นี้ทุกวัน วันไหนที่ฟรอนท์ต้องกลับไปนอนบ้านผมนี่แทบอยากจะขาดใจให้ได้ ไม่ได้นอนกอดพาลเอานอนไม่หลับทั้งคืน แต่ก็นะฟรอนท์ก็มีบ้านมีครอบครับ ผมก็มีบ้านมีครอบครัวเหมือนกัน เฮ่อ!! รอเรียนจบก่อนเถอะผมจะเอาฟรอนท์มาอยู่กับผมอย่างจริงๆ จังๆ ซะที คนตัวเล็กเริ่มขยับตัวแล้วครับ....
"อืม....พี่เท็น ตื่นแล้วเหรอฮ่ะ?"
"ตื่นมาก็ยิ้มหวานอ่อยพี่เลยนะ หือออ..." หยิกแก้มเบาๆ อย่างหยอกล้อ
"อ่อยที่ไหน? คนมันน่ารักเองอ่ะ ไม่ได้อ่อยซะหน่อย...ชิส์" อร๊ากก...อย่างนี้เขาเรียกว่าอ่อยครับผม
"อืม... ไม่ได้อ่อยใช่ไหม? มานี่เลยมะ...." ผมรวบตัวฟรอนท์มากอดไว้ทั้งตัวแล้วพากลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอนนุ่ม
"ฮ่าๆๆๆ พี่เท็น ฟรอนท์หนักนะ ตัวก็ใหญ่ทับมาได้ ฮ่าๆๆ"
"ก็ฟรอนท์อยากทำให้พี่มันเขี้ยวก่อนทำไมล่ะ หือออ..... ฟอดดดด.... ฟอดดดด...."
"ฮ่าๆๆ เอิ๊กๆๆ ฟรอนท์ยอมแล้วๆ ฟรอนท์เหนื่อยแล้ว พี่เท็น!!!"
อุ๊บส์......
"อืมมม....." แล้วเสียงหัวเราะก็หายไปเปลี่ยนเป็นเสียงครางในลำคอ เพราะตอนนี้ผมได้ยึดครองปากนุ่มไว้เรียบร้อยแล้ว มอร์นิ่งคิสธรรมดาคงไม่ทำให้ผมหายคิดถึงได้ งั้นครั้งนี้ผมขอเป็นแบบพิเศษแล้วกันนะครับ
"แฮ่กๆๆ พี่เทน...."
ผมประกบปากลงที่ปากเล็กอีกครั้ง ความหวานยังไม่เคยจางหายไปไหนมีแต่จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ผมได้สัมผัสกับริมฝีปากนี้ รสจูบหวานหอมเหมือนลูกอมรสนม หวานนุ่มละมุนชวนให้หลงไหล ลิ้นเล็กค่อยๆ ตอบสนองโดยการตวัดเกี่ยวหยอกล้อลิ้นที่ผมส่งเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ยิ่งจูบก็ยิ่งรู้สึกไม่เคยพอ มือก็ลูบไล้ที่แผ่นหลังอันเรียบเนียนเหมือนผิวเด็กอ่อน นุ่มเรียบไปทั้งตัว "อืมมม...." เสียงครางในลำคอเริ่มประท้วงมือคนตัวเล็กเริ่มขาดอากาศสำหรับหายใจ ผมละปากออกจากปากเล็กมองดูคนตัวเร็กที่พยายามโกยอากาศเข้าปอดเพื่อหายใจ ก่อนจะก้มลงจูบเบาๆ ที่ปากเล็กอีกครั้งอย่างไม่ได้ล่วงล้ำ
"แฮ่กๆๆ พี่เท็นอ่ะ ฟรอนท์หายใจไม่ทัน"
"หึหึ...ขอโทษครับ พอดีพี่เพลินไปหน่อย..."
:-[ :-[ :-[ (หน้าฟรอนท์ตอนนี้)
"เพลินอะไรนักหนาล่ะ เมื่อคืนยังไม่พออีกเหรอ? ฟรอนท์ปวดไปทั้งตัวแล้วเนี๊ยะ...."
"ก็พี่คิดถึงฟรอนท์มากนิครับ เราไม่ได้เจอกันเกือบอาทิตย์นึงเต็มๆ พี่มาถึงห้องฟรอนท์ก็หลับแล้ว...เห็นฟรอนท์เหนื่อยพี่ก็ไม่อยากจะกวน ฟรอนท์ไม่เห็นใจพี่เหรอครับ?.... พี่คิดถึงฟรอนท์มากนะ หรือว่า....ฟรอนท์ไม่คิดถึงพี่?!"
"คิดถึงซิ....ฟรอนท์คิดถึงพี่เท็นจะตาย แต่ฟรอนท์เหนื่อย...ว่าจะรอพี่เท็นกลับมาแล้วเข้านอนพร้อมกันแต่ฟรอนท์ก็เผลอหลับก่อนอยู่เรื่องเลย....ฟรอนท์ขอโทษนะฮ่ะ" น้ำตาไอ้เท็นจิไหล....มีแฟนน่ารักอย่างนี้ไอ้เท็นยอมตายคร๊าบบบ.....
"น่ารักจัง....แฟนใครเนี๊ยะ ฟรอนท์น่ารักอย่างนี้พี่รักตายเลย... ห้ามทิ้งพี่นะ...มาทำให้พี่รักพี่หลงขนาดนี้ฟรอนท์ต้องรับผิดชอบพี่ไปทั้งชีวิตเลยรู้ไหมครับ? หือออ...." ผมก้มลงหอมแก้มหนักๆ อย่างมันเขี้ยว
"ได้ไงอ่ะ พี่เท็นซิต้องรับผิดชอบฟรอนท์ ห้ามมีกิ๊ก ห้ามมองคนอื่น ห้ามนอกใจฟรอนท์ไปหาสาวๆ ด้วยรู้ไหมฮ่ะ?"
"คร๊าบบบ....น่ารักอย่างนี้ใครจะไปนอกใจลงล่ะ"
"ขอบคุณมากฮ่ะ....หึหึ" อร๊ากกก....ยิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งน่ารัก ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กคนนี้เคยเจ้าชู้พอตัว...รู้อย่างนี้ผมเดินชนให้กระเดนไปนานล่ะ เราจะได้รู้จักกันเร็วกว่านี้ หลังจากผมฟัด กอด หอมจนพอใจแล้วคาดว่าคงได้เวลาอาหารเช้าแล้วซินะ
"ฟรอนท์หิวรึยังครับ?....."
"นิดหน่อยฮ่ะ....พี่เท็นล่ะ หิวไหม?"
"หิวครับ....แต่พี่หิว...." ผมทำหน้ากรุ่มกริ่ม ยิ้มมุมปากใส่ฟรอนท์ครับ
ตุ๊บๆๆๆๆ
"โอ๊ยยย....ตีพี่ทำไมล่ะครับฟรอนท์ พี่เจ็บจัง..." ผมแกล้วตีหน้าเศร้าเล่าความเท็นครับ
"พี่เท็นทะลึ่ง....คิดอะไรทะลึ่งแต่เช้าเลยนะ" :o8: :o8:
"พี่ทะลึ่งตรงไหนครับ....พี่ก็แค่...." ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ฟรอนท์ครับ :z1: :z1:
"พี่เท็น!!!....." ฟรอนท์ตะโกนขึ้นเสียงดังลั่น
"ฮ่าๆๆ พี่ไม่แกล้งแล้วครับ....ป่ะ ไปอาบน้ำนะครับ จะได้ไปกินข้าวเช้ากัน" ผมพูดจบก็ลุกขึ้นจากเตียงทันทีแต่ฟรอนท์ยังคงนอนอยู่ที่เดิม....
"ฟรอนท์ครับ...." ผมเรียกอีกครั้ง ฟรอนท์มุดเข้าไปใต้ผ้าห่มครับ
"ฟรอนท์ลุกไม่ไหว...." เสียงอู้อี้ที่ผมไม่ค่อยได้ยินนัก
"ฟรอนท์ครับ....พูดว่าอะไรนะครับ?" ผมนั่งลงบนที่นอนอีกครั้ง ฟรอนท์โผล่ออกมาจากผ้าห่มแล้วครับ
"ฟรอนท์บอกว่า....ฟรอนท์ลุกไม่ไหว เพราะพี่เท็นนั่นแหละ!!" ฟรอนท์ทำหน้ายู่ใส่ผม ก้มหน้าแล้วอายต่อครับ
"หึหึ.....พี่ขอโทษครับ มาครับ...เดี๋ยวพี่พาไปอาบน้ำนะ"
"รับผิดชอบด้วย!!....." ฟรอนท์พูดแล้วกางแขนทั้งสองข้างแล้วยกขึ้นกอดรอบคอผมก่อนจะฉีกยิ้มหวาน
"ครับผม....พี่จะรับผิดชอบไปจนตายเลย" ผมอุ้มฟรอนท์ขึ้นในท่าเจ้าสาว
"จริงๆ นะฮ่ะ..."
"จริงซิครับ....."
จุ๊บ......
"ฟรอนท์รักพี่เท็นจัง....." ฟรอนท์จูบที่ปากผม บอกรักผมก่อนที่จะซบหน้าลงกับอกของผม
"หึหึ....อย่าน่ารักมากน้าาา...เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวไม่รู้ด้วย" :ling1: :ling1:
"พักก่อน....ฟรอนท์ยังเจ็บอยู่เลย" :-[ :o8:
"ครับผม....พักก็พักครับ แต่พี่ให้เวลาไม่นานมากนักนะ พี่คิดถึง" :katai1:
ผมอุ้มฟรอนท์ไปส่งในห้องน้ำปล่อยให้แช่น้ำอุ่นเพื่อจะได้รู้สึกดีขึ้นครับ แล้วผมก็ออกมาเตรียมอาหารเช้า ผมทำข้าวต้มกุ้งง่ายๆ ของโปรดฟรอนท์ครับ ฟรอนท์บอกว่าผมทำอร่อยชอบให้ผมทำให้กินอยู่บ่อยๆ ไม่เบื่อสักที ผมเตรียมข้าวต้มเสร็จก็ปิดเตาแก๊สแล้วเดินไปอุ้มฟรอนท์ออกจากห้องน้ำปล่อยให้ฟรอนท์แต่งตัว ส่วนผมก็เข้าไปอาบน้ำบ้างครับ ผมใช้เวลาไม่นานก็อาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาแต่งตัวที่ห้องนอน ฟรอนท์นั่งดูทีวีรอผมบนที่นอนครับ
"เสร็จแล้วครับ....ป่ะ ไปกินข้าวกัน"
"พี่เท็น....ให้ฟรอนท์ขี่หลังพี่เท็นออกไปนะ"
"หึหึ....อ้อนจริงๆ นะเรา" ผมนั่งบนที่นอนแล้วฟรอนท์ก็ปีนขึ้นมาขึ้นบนหลังผมหลังจากนั้นผมก็ลุกขึ้นแล้วพาฟรอนท์เดินมาที่ห้องครัวแล้วให้ฟรอนท์นั่งลงบนเก้าอี้ก่อนที่ผมจะเดินไปตักข้าวต้มใส่ถ้วยแล้วยกมาเสริฟให้ที่โต๊ะ
"อืม....ห๊อมหอม พี่เท็นทำของโปรดฟรอนท์อีกแล้ว เดี๋ยวฟรอนท์ก็อ้วนเป็นหมูพอดี...." ฟรอนท์พูดจบก็ทำหน้าบู่แก้มป่องอย่างน่ารักนะครับ
"อ้วนเป็นหมูก็ดีซิครับ...ตัวนุ่มๆ พี่ชอบนะ ฟรอนท์ผอมลงตั้งเยอะรู้ตัวรึเปล่า? กินเยอะๆ นะพี่ว่าฟรอนท์อวบนิดๆ น่ารักดีออก..."
"พี่เท็นชอบอวบนิดๆ เหรอ งั้นฟรอนท์ของเพิ่มอีกถ้วยนึงด่วนเลย...คึคึ"
"กินถ้วยนี้ให้หมดก่อน...แล้วเดี๋ยวพี่ตักเพิ่มให้ครับ"
"รับทราบ!!!...."
"เออ....พี่เท็น กินเสร็จแล้วเราไปดูหนังกันนะ ฟรอนท์เอาแผ่นหนังมาจากไอ้ปริ้น มันบอกว่าเรื่องนี้สนุก ฟรอนท์ยังไม่ได้ดูเลย พี่เท็นดูเป็นเพื่อนฟรอนท์นะ..."
"อืม...ได้ซิ ฟรอนท์อยากกินขนมด้วยรึเปล่า? ถ้าอยากกินพี่จะพาลงไปซื้อข้างล่างแล้วค่อยมาเปิดหนังดูกัน"
"โอเค...งั้นเราลงไปซื้อขนมข้างล่างกันนะ..."
"รู้แล้วครับ....กินข้าวต้มให้หมดก่อนครับ ค่อยๆ กินนะมันร้อน"
หลังจากผมกับฟรอนท์กินข้าวเช้าเสร็จก็ลงมาซื้อขนมที่ซุปเปอร์ด้านล่างของคอนโด ฟรอนท์ซื้อขนมจนเต็มไม้เต็มมือ หน้ายิ้มระรื่นเมื่อได้ของที่ถูกใจ ผมจ่ายเงินเรียบร้อยก็ขึ้นมาที่ห้องนำขนมบางส่วนไปเก็บไว้ในครัวแล้วบางส่วนก็เอามากินสำหรับตอนดูหนังครับ
"พี่เท็นๆ เร็วๆ ฟรอนท์เปิดแล้วนะ...เร็วๆ ซิ"
"ครับๆ มาแล้วๆ ครับ" ผมนั่งลงข้างๆ ฟรอนท์แล้วสายตาเราก็ค้างอยู่กับหนังที่เปิดอยู่ตรงหน้า
อืมมม..... อ่าาา..... ซี๊ดดด..... :oo1: :oo1: :oo1:
(หน้าฟรอนท์ตอนนี้) :katai1: :katai1:
(หน้าเท็นตอนนี้) :sad4: :hao6: :katai1: :ling1:
นั่นแหละครับหนังที่ฟรอนท์เอามาจากไอ้ปริ้นเพื่อนรัก "ไอ้ปริ้น!!!! มึงตายยย....." ฟรอนท์ตะโกนขึ้นเสียงดังทั้งๆ ที่ห้องนี้มีแค่ผมกับฟรอนท์ที่อยู่ในห้องกันแค่สองคน
"ฟรอนท์หนังสนุกมากเลยเนอะ....อยากดูอย่างนี้ทำไมไม่บอกพี่ล่ะ พี่เป็นพระเอกให้ได้นะ...แต่ฟรอนท์ต้องเป็นนางเอกให้พี่นะ ฮ่าๆๆๆๆ" ผมหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในความใส่ซื้อรู้เท่าไม่ทันเพื่อนของฟรอนท์ครับ
"โห...ใครจะรู้ล่ะว่าไอ้บ้าปริ้นมันจะเอาหนังโป๊มาหลอกให้ฟรอนท์ดูอ่ะ ฟรอนท์ก็ลืมเอะใจว่าแผ่นมันเป็นแผ่นก๊อบไม่ได้สกีนแผ่นมาด้วย ไอ้ปริ้น...ไอ้เพื่อนเลว ฟรอนท์จะไปจัดการมันที่มหาลัย...ตายแน่!!!"
"หึหึ....ตกลงจะดูต่อไหม? ถ้าดูต่อพี่ว่าเล่นเองดีกว่านะ" ผมทำหน้าหื่นใส่ฟรอนท์ครับ...แค่แกล้งเล่นนะครับ ขำๆ นะ
ตุ๊บๆๆๆๆ
"ไม่ตลกพี่เท็น...ไปเอาแผ่นออกเลย ฟรอนท์ไม่ดูแล้ว..." ผมเดินไปปิดเครื่องเล่นแล้วเอาแผ่นออกวางไว้ใกล้ๆ เครื่องเล่นแล้วเปลี่ยนมาเปิดดูทีวีช่องปกติครับ
"ว้า!!! อย่างนี้ผิดแผนหมด...แถมไม่มีอะไรทำอีกอ่ะ" ฟรอนท์บนพร้อมกับเอาหัวหนุนลงบนตักของผมครับ
"ฟรอนท์อยากไปเที่ยวไหม?...."
"จริงอ่ะ....อยากๆๆ ฟรอนท์อยากไปเที่ยว" ฟรอนท์พูดด้วยความตื่นเต้น
"อยากไปที่ไหน...ลองเลือกมาดูก่อนนะ แล้วเดี๋ยวพี่จะบอกอีกทีว่าพอจะไปได้ไหม"
"ไปที่ไหนดีน้าา...."
...
...
"อ่อ....ฟรอนท์คิดออกแล้ว"
"ที่ไหนครับ?"
"ที่หัวหินไง....พ่อพี่เท็นโทรมาบอกฟรอนท์ว่าทำบ้านพักไว้ให้เราที่นู้นนะ ฟรอนท์อยากเห็นอ่ะไปกันนะพี่เท็น นะๆๆ ฟรอนท์อยากเห็นว่าจะสวยไหม"
"หึหึ....ได้ซิ งั้นไปพรุ่งนี้เช้าดีไหม? ไปกันตั้งแต่เช้าถึงที่นู้นก็น่าจะตอนสายๆ นะ"
"โอเค....เพอร์เฟค งั้นฟรอนท์ไปจัดกระเป๋าให้นะ" พูดเสร็จก็วิ่งเข้าห้องนอนไปแล้วครับ ทิ้งให้ผมนั่งดูทีวีอยู่คนเดียว
กริ๊ง....กริ๊ง...
เสียงกดกริ่งประตูดังขึ้นทำให้ผมขมวดคิ้วสงสัยว่าใครที่มากดกริ่งห้องผมแต่เช้า ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูก็พบว่าไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้เพื่อนๆ ตัวดีของผมเองครับ
"พวกมึงมาทำอะไรกันตั้งแต่เช้าว่ะ บ้านช่องตัวเองไม่รู้จักอยู่นะมึง" บ่นครับงานนี้ขอบ่นหน่อยเหอะ มาขัดจังหวะพวกผมจะจู๋จี๋กันสองคนได้ไง
"โห....ตอนรับดีว่ะ พวกกูก็แค่มาหามึง ไม่ได้รึไงว่ะ? แล้วนี่น้องฟรอนท์อยู่ไหนว่ะ?"
"ยุ่ง!! แล้วมึงมาถามหาแฟนกูทำไมไอ้แม็ค?!" :m16:
"ก็เปล่า....กูไม่เห็นมึงตัวติดกับน้องกูก็เลยแค่ถามดูว่ะ มันผิดวิสัยมึงอ่ะดิ"
"พอแล้วไอ้แม็ค มึงอย่าไปกวนตีมันดูหน้ามันดิจะแดกหัวมึงอยู่ล่ะ แค่ถามหาแฟนมันแค่นี้เอง ฮ่าๆๆๆ ไอ้หมาบ้าเอ๊ย..."
"พวกกูจะมาชวนมึงไปเที่ยวคืนนี้...มึงจะไปไหม?"
"คงไม่ว่ะ....."
"เห้ย!! ทำไมว่ะ? มึงมีอะไรทำไมไม่ยอมไปเที่ยวกับพวกกูว่ะ ไอ้นี่มีลับลมคมในว่ะไอ้กันต์"
"ไป....ไปๆ ฟรอนท์ไปด้วย..." แล้วนี่ฟรอนท์มันออกมาตอนไหนเนี๊ยะ หันมาอีกทีก็มายืนอยู่ข้างผมล่ะ
"ฟรอนท์....จะไปทำไม?" ผมถาม
"ไปนะๆ ไปเที่ยวกัน แต่ฟรอนท์อยู่ดึกมากไม่ได้นะ ฟรอนท์ต้องทำงานส่ง...เนอะๆ พี่เท็นเนอะ" ฟรอนท์ขยิบตาให้ผมเฉยเลยครับ
"เออ....งั้นกูกับฟรอนท์ไปด้วยแล้วกัน เจอกันที่ร้านกี่โมงล่ะ?"
"สามทุ่ม....กูจองโต๊ะไว้แล้ว"
"ไอ้ปอ... มึงว่าไอ้เท็นกับน้องฟรอนท์ทำท่าทางแปลกๆ ป่าวว่ะ?"
"ไอ้แม็คมึงก็ไปยุ่งกับเรื่องของเขาจริง ไปๆๆ บอกมันแล้วเราก็กลับกันได้แล้ว อย่าไปกวนเขาเลย"
"เออ...งั้นพวกกูกลับก่อนนะเว้ย!! เจอกันคืนนี้นะ..."
"เออๆๆ เจอกันคืนนี้" ผมบอก แล้วพวกมันก็ออกจากห้องของผมไปครับ แต่คนที่ยืนอยู่ข้างๆ เนี๊ยะต้องเคลีย์กันซะหน่อยว่าเพราะอะไรถึงอยากไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆ ผมนัก
"ฟรอนท์...ทำไมไปรับปากเขาว่าจะไปเที่ยวคืนนี้ล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราก็ต้องไปเที่ยวไม่ใช่เหรอ?"
"พี่เท็นอ่ะ ถ้าเราปฏิเสธมากๆ เดี๋ยวเพื่อนๆ พี่ก็สงสัย พอเพื่อนๆ พี่สงสัยก็จะถามไม่หยุด พอถามไม่หยุดพี่ก็ต้องรำคาญ พอพี่รำคาญพี่ก็ต้องบอกว่าเราจะไปไหนกัน พอพี่บอกว่าเราจะไปไหนกันเพื่อนๆ พี่ก็ต้องตามไปด้วย.... พี่เท็นไม่อยากเที่ยวกับฟรอนท์แค่สองคนเหรอ?" ประโยกแรกๆ นี่พูดรัวเลยครับ มาอ้อนเอาประโยคสุดท้าย อร๊ายยย... แฟนใครนะ ฉล๊าดฉลาด
"หึหึ....ร้ายจริงๆ เลยนะเราเนี๊ยะ มานี่มะ" ฟรอนท์เดินเข้ามาหาผมอย่างว่าง่าย ผมกอดฟรอนท์ก่อนที่จะหอมเข้าที่แก้มฟอดใหญ่
ฟอดดด....
"ฉลาดจริงๆ เลยแฟนใครก็ไม่รู้...."
"ไม่รู้จริงๆ อ่ะ?" :hao3:
"อืม....ไม่รู้ครับ"
"ฟรอนท์โสด....แฟนไม่มี มีแค่พี่ชาย"
"งั้นพี่ขอจีบได้ไหมครับ?" :hao6:
"เดี๋ยวขอคิดดูก่อนนะ...." :hao3:
"อย่าคิดนานนะ....เพราะถ้าคิดนานจะโดนลงโทษ หึหึ" :z1: :hao5:
"ตลอดอ่ะ....คึคึ พี่เท็นไปดูเสื้อผ้าที่ฟรอนท์จัดทีซิ ไม่รู้ว่าเอาไปแค่นี้พอไหม? เอากางเกงว่ายน้ำไปด้วยนะ"
"เอาแบบเต็มตัวไปนะ...ที่พี่ซื้อให้ใหม่นะ"
"อืม...รู้แล้ว ย้ำจัง ไม่มีใครเขาอยากดูฟรอนท์หรอก"
"ไว้ใจได้ที่ไหน....ไม่รู้ตัวเลยซินะเรานะ ทำพี่หึงหน้ามืดตามัวกี่ครั้งแล้ว หืออ...."
"พี่เท็นก็เว่อไปเอง....เขาแค่เข้ามาทักทายเฉยๆ"
"ไม่ได้...พี่หวงของพี่ ห้ามใครเข้าใกล้ฟรอนท์เกินร้อยเมตร"
"เว่ออ่ะ....พี่เท็น ฟรอนท์ง่วงนอนแล้ว เมื่อคืนได้นอนนิดเดียวเองอ่ะ"
"งั้นไปนอนกัน...."
"นอนอย่างเดียวนะ...ห้ามแกล้งฟรอนท์ด้วย" :o8: :-[ :-[
"หึหึ....ครับ ไม่แกล้งๆ ครับ ขอจูบอย่างเดียวได้ป่ะ?"
"แค่จูบนะ ห้ามมากกว่านั้น...ฟรอนท์เหนื่อยอ่ะ"
"หึหึ แค่จูบครับผม พี่สัญญา..." :hao6:
"อืม...ก็ได้ พี่เท็น...อุ้มดิ"
"อ้อนอีกแล้วนะ....เดี๋ยวพี่ก็อดใจไม่ได้หรอก" :impress2: :impress2:
"เคๆๆ งั้นฟรอนท์เดินเองก็ได้" ฟรอนท์กำลังจะเดินหนีผมครับ แต่ผมหรือจะยอม...
"อร๊ากกก.... พี่เท็น ฮ่าๆๆ อย่า...เอาจมูกออกไป!!! ฟรอนท์จั๊กจี้ ฮ่าๆๆ"
"ก็พี่กำลังจะอุ้มพาไปนอนไง...อย่าดิ้นซิฟรอนท์ ดื้อนักเดี๋ยวพี่จับตีก้นเลย นี่แน่...." เพี๊ยะ!!! เสียงประกอบการสัมผัสมือผมกับก้นงอนๆ ครับ
"อร๊ากกก....พี่เท็น นี่เขาไม่เรียกตีก้นแล้ว เขาเรียกว่าบีบก้นต่างหาก!!!" หึหึ... ใช่ครับ เสียงประกอบฉากที่ว่ามาจากปากของผมเองแต่ที่ผมกำลังทำคือการสำรวจก้นงอนว่ายังแข็งแรงดีรึป่าว ยังนุ่มมือเหมือนเดิมไหมต่างหาก หึหึ
ตุ๊บ!!!
เสียงทิ้งตัวเองนอนบนที่นอนนุ่ม "ดื้อๆๆๆ เดี๋ยวพี่จัดการเลยนะ มานี่...มาให้พี่กอดซะดีๆ ฟรอนท์" ฟรอนท์กำลังตะเกียกตะกายหนีมือผมอย่างสุดชีวิต "คิดว่าจะรอดเงื้อมือพี่ไปได้เหรอ ว่ะ ฮ่ะ ฮ่า...."
"ฮ่าๆๆ ไอ้หื่นกาม อย่าคิดว่าจะได้แอ้มข้าเลย ฝันไปซะเถอะ..."
"นี่แน่....จับได้แล้วคราวนี้อย่าหวังว่าจะรอดได้นะ" ผมจับขาฟรอนท์ไว้ได้แล้วดึงเข้าหาตัวจนตอนนี้ผมกอดฟรอนท์ไว้ทั้งตัวเรียบร้อยแล้วครับ
"ฮ่าๆๆๆ พี่เท็นฟรอนท์เหนื่อยล่ะ.....แฮ่กๆๆ"
"ดิ้นเยอะก็เหนื่อยซิ ใครบอกให้เล่นล่ะ"
"ก็พี่เท็นนั่นแหละ หื่นกามอยู่ได้....ฟรอนท์เจ็บตัวเลยเนี๊ยะ" ฟรอนท์ยื่นแขนมาให้ผมดูเห็นรอยที่แขนแดงๆ คงเป็นเพราะตอนผมจะจับแล้วฟรอนท์คลานหนีทำให้หลุดมือไปแน่ๆ เลย
"เจ็บไหม?...." ผมถามพร้อมกับจับแขนฟรอนท์ขึ้นมาดูใกล้ๆ
"เจ็บนิดหน่อย...."
จุ๊บ..... เพี้ยง!!!
"หายเจ็บรึยังครับ?...."
"อืม...หายแล้ว ไม่เจ็บเลยซักนิดเดียว คึคึ"
"หายก็ดีแล้ว....มานอนม่ะ บอกง่วงไม่ใช่เหรอ?"
"อืม....."
ผมจับตัวฟรอนท์ให้นอนลงข้างๆ ตัวผม รวบตัวฟรอนท์เข้ามากอด ฟรอนท์ซุกหน้าเข้าที่อกของผมก่อนที่จะกัดลงที่อกผมเบาๆ อย่างหยอกล้อ ผมจูบลงที่หน้าผากฟรอนท์ก่อนที่เราสองคนจะกอดกันแน่นขึ้น แต่ทำไมกอดนี้ไม่เคยทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย กลับรู้สึกตรงกันข้ามยิ่งกอดฟรอนท์แน่นมากขึ้นเท่าไหร่ กลับรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจมากขึ้นเท่านั้น....
"หลับซะนะ....." ผมลูบที่หลังฟรอนท์เบาๆ เพื่อเป็นการกล่อมคนตัวเล็กให้นอนหลับฝันดีในอ้อมกอดของผม
"ขอบคุณฮ่ะ...." ฟรอนท์จูบลงที่อกผมเบาๆ ก่อนจะเคลิ้มหลับไป ผมนอนมองดูคนตัวเล็กหลับได้ไม่นานก็หลับตามไปติดๆ
....
....
"ฟรอนท์ตกลงกันก่อนว่าเราจะอยู่แค่ถึงเที่ยงคืนนะครับ ห้ามเพลินนะเพราะพรุ่งนี้เราต้องไปกันแต่เช้า..."
"รับทราบ...เร็วซิพี่เท็น....เพื่อนๆ ฟรอนท์มาถึงกันหมดแล้ว" ฟรอนท์เร่งผมให้รีบลงจากรถครับ ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าเรามาตามวัตถุประสงค์แรกที่วางไว้รึเปล่า
"ครับๆ รู้แล้วพี่กำลังรีบอยู่ครับผม" ฟรอนท์กึ่งจูงมือกึ่งลากผมเข้าไปในร้าน ทั้งเพื่อนๆ ผมเพื่อนๆ ฟรอนท์มากัรนจนครบแล้วครับ
"เห้ยย!!! ไอ้คู่รักแห่งปีทำไมถึงมาช้าอย่างนี้ว่ะ?!! อย่างนี้ต้องทำโทษ....เอ้า!! ชน...."
"เห้ยย!!! พี่แม็คกินเหล้าแค่นี้ทำไมต้องไปชลด้วยว่ะพี่? ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้ปริ้น มึงกวนตีนกูเหรอ ห๊ะ!!! อย่างนี้ต้องเจอบทลงโทษ...."
"เห้ยๆๆๆ มึงสองคนนี่เล่นกันอยู่ได้ อ้าว!! สองผัวเมียนี่ยืนบื้อทำอะไรอยู่ว่ะ!! แดกๆๆๆ"
"เฮียเท็นคร๊าบบบ....เชี่ยครับเฮีย"
"มึงซิเชี่ยไอ้ดิว กวนตีนล่ะสัส!!" ไม่ใช่เสียงผมที่ด่าไอ้ดิวนะครับ แต่เป็นฟรอนท์ที่ด่าเพื่อนตัวเองโทษฐานที่มาว่าสามีอันเป็นที่รักอย่างผม อิอิ ภรรยาผมน่ารักป่ะล่ะ พวกผมกินเหล้ากันไปได้สักพักฟรอนท์ก็เริ่มเมาตามเพื่อนๆ แล้วครับแต่ผมกินแค่นิดเดียวเพราะต้องขับรถกลับ...
"ฟรอนท์ครับ....เมารึยัง" ผมก้มหน้าไปคุยกับฟรอนท์ใกล้ๆ เพราะเสียงเพลงดังพอสมควรครับ
"ม่ายย...เมา....ฟรอนท์...โอเค....อึ่กๆ..." นี่ครับเสียงของคนที่ว่าตัวเองไม่เมา หึหึ
"กลับกันรึยังครับ....พี่ว่าเรากลับกันดีกว่าเนอะ"
"อืมม...กลับกานน...พี่เท็น...อุ้ม...หน่อยยย....อึ่ก!!"
"เดินไม่ไหวเหรอครับถึงจะให้พี่อุ้มนะ....หือออ" ผมก็ถามไปอย่างนั้นแหละครับ แฟนทั้งคนอุ้มได้สบายมาก
"ฮือออ...ไม่เอา ไม่เดิน....อุ้มหน่อยยย..." ฟรอนท์งอแงร้องให้ผมอุ้ม ไอ้ผมก็ยิ้มกับความน่ารักของแฟนตัวเองไปครับ...
"เห้ย!! พวกมึงกูพาฟรอนท์กลับก่อนนะ ฟรอนท์เมามากแล้ว..." ผมหันไปบอกเพื่อนๆ ครับ
"ไรว้าาา...เฮีย อยู่ก่อนดิคร๊าบบ พวกผมยาง...มายยย....เมาเลย"
"กูว่ามึงเมาแล้วนะไอ้ปริ้น ไอ้ดิว!! มึงดูแลเพื่อนมึงด้วย ไอ้กันต์กูไปแล้วนะ มึงส่งไอ้พวกขี้เมาให้ถึงบ้านทุกคนล่ะ..."
"ไม่ต้องส่งกู!!! กูกาบบ...เองได้!! ช่ายย มายย ไอ้ปริ้นนน..."
"ถูกต้องนะคร๊าบบบ....พี่แม็คสุดหล่อ อึ่ก...."
"เออๆๆ ห่านน...แต่ละตัวนี่ดูไม่จืดเลยนะพวกมึง กูอยากจะถ่ายวิดีโอไว้ให้ดูตอนพวกมึงเมาเป็นหมากันจริงๆ กูไปล่ะ ฟรอนท์ครับ....ขึ้นมาบนหลังพี่ครับ" ผมด่าเพื่อนเสร็จก็เรียกให้ฟรอนท์ขึ้นหลังผมครับ ให้เดินเองคงไม่ไหวได้ล้มแนๆ งายนี้
"คร๊าบบบ....ร๊ากก พี่เท็นที่ซู๊ดดด...."
ผมให้ฟรอนท์ขึ้นขี่หลังแล้วพาฟรอนท์ออกจากร้านพอไปถึงรถก็ให้ฟรอนท์นั่งที่เบาะหน้า รัดเข็ดขัดและปรับเบาะเอนเพื่อให้นอนได้สบายขึ้น พอถึงคอนโดผมก็อุ้มฟรอนท์ขึ้นไปบนห้อง วางฟรอนท์ลงบนที่นอนเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวเพื่อให้ฟรอนท์สบายตัวขึ้นก่อนจะใส่ชุดนอนลายหมีน่ารักให้แล้วผมก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำชำระร่างกายก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างฟรอนท์ ผมรวบตัวฟรอนท์เข้ามากอดไว้ในอ้อมกอดผมก่อนจะประทับจูบลงที่หน้าผากเบาๆ อย่างอ่อนโยน
"Good Night ครับที่รัก"
:กอด1: :man1:
........................................ TBC.
-
:L2: ขอบคุณค่ะ หวานน้ำตาลขึ้นเลย
-
เมาแล้วอ้อนสุดๆเลยอีหนู
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
จะตื่นทันได้ไปเที่ยวกันไหมสองคนนี้
-
รอติดตามตอนต่อไปครับ
-
น้องฟรอนท์น่ารักตลอด
:mew1:
-
หลังๆน้องอ้อนเท็นบ่อย น่ารักจัง
-
หวานซะ.
-
หลังจากที่มีสามีเป็นตัวเป็นตนน้องก็เปลี่ยนไปเลยนะ :laugh:
-
:impress2: :impress2: :impress2: หวานจัด ๆ .. ต้องไปหาหมอซะละ..อ่าน ๆ ไปน้ำตาลจะขึ้น :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตอนที่เท็นออกจากโรงบาลเพื่อไปหาฟรอนท์ ผมนี่บ่อน้ำตาแตกเลย ตื้นตันใจ ที่เท็น ยอมทำแบบนี้เพื่อพิสูจน์ความรักที่มีให้ฟรอนท์ :hao5: :hao5: :hao5:
เป็นดำลังใจให้คนเขียนนะครับผม :impress2: :impress2:
-
ตอนที่เท็นออกจากโรงบาลเพื่อไปหาฟรอนท์ ผมนี่บ่อน้ำตาแตกเลย ตื้นตันใจ ที่เท็น ยอมทำแบบนี้เพื่อพิสูจน์ความรักที่มีให้ฟรอนท์ :hao5: :hao5: :hao5:
เป็นดำลังใจให้คนเขียนนะครับผม :impress2: :impress2:
ตอนที่คนอ่านเขียนเม้นให้คนเขียนตื้นตันที่สุดเลยคร้าา :hao5: :hao5: น้ำตาจิไหล :m15: :m15:
ขอบคุณมากๆ นะค่ะที่ติดตามทั้งสองเรื่องเลย :pig4: :pig4: :กอด1:
-
พี่เท็นน้องฟรอนท์ หวานไม่แพ้คู่พี่ฟรานกับอิงค์เลย
-
ตายๆแค่นี้อิพี่เท็นก็หลงจะแย่ละ
เจอพลังอ้อนเข้าไปนี่ :z1: :z1: :z1:
-
:call:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 34 (เท็นVSฟรอนท์) ทริปล่ม....คนป่วย
วันนี้สรุปว่าทริปเที่ยวหัวหินของผมสองคนล่มไม่เป็นท่าเลยครับ ก็เด็กน้อยของผมดันป่วยเพราะเมื่อคืนจัดหนักไปหน่อย.... อ๊ะๆ ไม่ใช่ผมนะครับที่จัดหนักน้องแต่เป็นฟรอนท์เองต่างหากที่ดื่มมากไป ซ่า!! ดื่มเยอะไปหน่อยกะจะแกล้งเมาหลอกเพื่อนๆ แต่ดันเมาจริง หึหึ ผมเลยต้องเปลี่ยนจากไปลั่นล้าที่หัวหินกันสองคนเป็นปรนิบัติคนป่วยแทนครับและที่สำคัญต้องหายก่อนอ่านหนังสือสอบนี่ซิ... ไหนฟรอนท์จะต้องเตรียมงานพรีเซ็นต์อีก ถ้าป่วยแล้วร่างกายยิ่งไม่ได้พักผ่อนเต็มที่อีกผมกลัวเด็กผมจะต้องเข้าให้น้ำเกลือแน่ๆ ฉะนั้นผมต้องควบคุมดูแลเป็นพิเศษ โดยเริ่มจากอาหารการกินและทานยาตรงเวลา... คงจะไม่ต้องบอกซินะครับ ว่าฟรอนท์กินยาด้วยวิธีไหน หึหึ... ถ้าผมไม่อยู่แล้วฟรอนท์เกิดไม่สบายขึ้นมาแล้วฟรอนท์จะทำยังไงล่ะ เด็กดื้อของผม....
"ฟรอนท์ครับ.... ตื่นขึ้นมาทานข้าวต้มก่อนเร็วจะได้กินยาลดไข้ครับ...." ผมพูดจบก็จูบลงที่หน้าผากเบาๆ ตัวนี่ร้อนจี๋เลยครับ
"อืมมม.... พี่เท็น ฟรอนท์ปวดหัวอ่าา...." น้ำตาเริ่มคลอเบ้า... ความอ่อนแอเริ่มเพรียกหาเด็กน้อยของผม ถ้าเวลาป่วยฟรอนท์จะอ้อนเลเวลสูงมาครับ
"ปวดมากไหมครับ? ลุกขึ้นมากินข้าวหน่อยนะ แล้วจะได้กินยาเดี๋ยวแล้วจะได้หายปวดหัวไงครับ...."
"อืมม.... ไม่เอา.... ฟรอนท์ไม่อยากกินยาอ่าาา...." ผมอยากส่ายหัวให้เด็กขี้แยคนนี้จริงๆ
"ต้องกินครับ.... เดี๋ยวพี่ป้อนเหมือนเดิมไง รับรองไม่ขม... หึหึ" ผมค่อยๆ พยุงฟรอนท์ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง
"พี่เท็น.....ฟรอนท์เจ็บหลัง......"
"หึหึ..... งั้นพิงพี่แล้วกันจะได้ไม่เจ็บหลังไงครับ" ผมจับตัวฟรอนท์ให้พิงที่แขนข้างซ้ายของผมโดยผมโอบกอดฟรอนท์เอาไว้เพื่อพยุงตัว อีกมือก็เริ่มตักข้าวต้มในชาม เป่าให้ข้าวต้มหายร้อนพออุ่นๆ แล้วป้อนคนป่วย... ฟรอนท์อ้าปากรับข้าวต้มอย่างว่าง่าย
"อร่อยไหม?...."
"อร่อยที่สุด.... แต่ตอนนี้ฟรอนท์ไม่รู้ว่ารสชาติมันเป็นยังไงอ่าาา..."
"หึหึ.... นั่นซิ ป่วยอย่างนี้คงจะรับรสชาติได้อยู่หรอกแล้วรู้ได้ยังไงล่ะครับว่ามันอร่อย? หื้มม...."
"ก็พี่เท็นเป็นคนทำเองมันก็ต้องอร่อยอยู่แล้ว.... ใช่ไหมล่ะ?"
"แน่อยู่แล้ว..... คนป่วยขี้อ้อน"
"ฟรอนท์อ้อนพี่เท็นคนเดียวน้าา.... แค่กๆๆ"
"อย่ามัวแต่ปากหวาน.... กินน้ำหน่อยครับ" ผมหยิบน้ำที่วางอยู่บนถาดมาให้ฟรอนท์ดื่ม
"อ่าาา.... น้ำยังหวานเลย" ฟรอนท์ฉีกยิ้มกว้างทั้งที่ตัวร้อนไปทั้งตัว
"หึหึ.... เลิกชมพี่แล้วรีบกินข้าวต้มให้หมดได้แล้ว... นี่ถ้าไม่ติดว่าป่วยนะพี่จะให้รางวัลคนปากหวานซะหน่อย...."
"ห้ามนะ.... ฟรอนท์ป่วยอยู่"
"ทีอย่างนี้รู้ตัวไวเลยนะว่าป่วยนะ.... อ่ะครับ กินซะเดี๋ยวข้าวต้มจะเย็นหมดครับ" ผมป้อนฟรอนท์จนข้าวต้มหมดชาม ที่จริงฟรอนท์จะกินไม่หมดหรอกครับแต่โดนผมบังคับเพราะอ้างว่าถ้าไม่หายป่วยเร็วๆ จะอดไปเที่ยว... เหตุผลเด็กมากนะครับ แต่สามารถใช้กับเด็กคนนี้ได้ดีเลยทีเดียว ฟรอนท์เป็นเด็กว่านอนสอนง่ายนะครับกับครอบครัวหรือผู้ใหญ่ฟรอนท์จะพูดจาเพราะและชอบอ้อนมาก ตอนนี้ที่บ้านผมติดหลายสะใภ้คนนี้มากโดยเฉพาะพ่อของผมกับย่าแย่งกันเอาใจฟรอนท์จนลืมลูกชายอย่างผมไปแล้วครับ.... หึหึ
ฟรอนท์กินข้าวเสร็จคราวนี้ก็ถึงเวลาป้อนยาแล้วครับ ผมก็ป้อนยาในแบบของผม ฟรอนท์กลืนยาเสร็จก็มุดหนีผมเข้าไปในผ้าห่มนวม.... หัวเราะคิกๆ คักๆ อยู่คนเดียว ฟรอนท์อายนะครับ คบกันมาเกือบจะครบปีแล้วยังไม่ชินอีก หึหึ.... น่ารักจริงๆ ไม่รู้จะทำให้ผมหลง ผมรักไปถึงไหนซินะ....
"ฟรอนท์ครับ.... ออกมาเร็วเดี๋ยวพี่จะเช็ดตัวให้ก่อนจะได้นอนสบายไงครับ"
"ฟรอนท์อยากแปรงฟันก่อน...."
"ได้ซิ.... ป่ะครับ เดี๋ยวพี่พาไป"
"ไม่เป็นไร.... พี่เท็นรอที่นี่แหละ เดี๋ยวฟรอนท์เข้าไปแปรงฟันเอง"
"มานี่!! อย่าดื้อ!! เดี๋ยวพี่พาไปเอง...."
"ฟรอนท์ไปเอง.... พี่เท็น ปล่อยขาฟรอนท์ก่อน.... ฮ่าๆๆๆ"
"ฟรอนท์.... อย่าดิ้นครับ เดี๋ยวเหนื่อย!!!...." ผมจับขาฟรอนท์ไว้ครับ อยากจะขำนะแต่ต้องแอ็คขรึม...
"พี่เท็นอ่าา.... แต่ฟรอนท์จะฉี่ด้วย" ฟรอนท์ทำหน้ายู่ ปากยื่นเล็กน้อยเหมือนทุกครั้งที่โดนขัดใจ
"ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ.... เดี๋ยวพี่พาไปนี่แหละ"
"แต่....." ฟรอนท์ก้มหน้าไม่ยอมมองผมครับ อารมณ์นี้อายชัวร์
"ป่ะครับ.... พี่ไม่แอบดูหรอกน่าา.... พี่สัญญาอ่ะ" ผมยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวก้อยสัญญา ฟรอนท์ยิ้มๆ แล้วเกี่ยวก้อยกับผม
"จริงนะ....."
"ด้วยเกียรติของคนหล่อ....หึหึ"
"อี๋!!! หล่อตายล่ะ... คึคึ"
"เร็วครับ.... จะให้พี่อุ้มยังไง?" ฟรอนท์คลานเข้ามาใกล้ผมแล้วเอาแขนคล้องที่คอของผม ผมช้อนตัวฟรอนท์ขึ้นด้วยท่าเจ้าสาว
"คึคึ....."
"ขำอะไรครับ?...."
"ป่าวซะหน่อย...."
"เดี๋ยวนี้มีความลับกับพี่นะ.... หื้มมม..."
ฟอดดดด......
"พี่เท็น..... ฟรอนท์ยังไม่ได้ล้างหน้าเลย"
"หอมดีออกนี่ขนาดยังไม่ได้ล้างหน้านะ ยังหอมขนาดนี้" ที่จริงตอนฟรอนท์หลับผมแอบเช็ดหน้าให้แล้วครับ เพราะฟรอนท์เหงื่อออกเยอะมาก ผมวางฟรอนท์ให้นั่งบนฝาชักโครกก่อนจะแกล้งหันหลังให้ตามสัญญา
"ห้ามแอบมองนะ...."
"รู้แล้วครับ....." ผมได้ยินเสียงฟรอนท์ฉี่ก็แอบขำ ไม่คิดว่าเกิดมาจะต้องมายืนเฝ้าแฟนตัวเองฉี่ในห้องน้ำมาก่อน
"พี่เท็น!!!....." ฟรอนท์เรียกผมเสียงดังลั่น เพราะผมทำท่าจะหันกลับไปมองครับ แต่ก็แค่แกล้งเท่านั้นเอง....
"หึหึ.... พี่ล้อเล่นนะ"
"เสร็จแล้ว.... หันกลับมาได้" ผมหันกลับไปหาฟรอนท์ ฟรอนท์เดินไปยืนที่อ่างล้างหน้า ผมก็เดินไปยืนข้างๆ
"พี่แปรงฟันด้วยดีกว่า...." ผมพูดขึ้แล้วเหล่ตามองฟรอนท์ ฟรอนท์ทำหน้าสงสัย...
"พี่เท็นยังไม่ได้แปรงฟันเหมือนกันเหรอ?"
"พี่อยากแปรงใหม่ครับ.... ตอนจูบแฟนจะได้หอมๆ ไง หึหึ"
"บ้า!!! ทะลึง!!!...."
"อายเหรอ? มาครับพี่ใส่ยาสีฟันให้" ผมอุ้มฟรอนท์ขึ้นไปนั่งบนเค้าเตอร์อ่างล้างหน้าโดดมีผมยืนแทรกระหว่าขาทั้งสองข้างของฟรอนท์ ก่อนจะยื่นมือไปหยิบแปลงสีฟันที่มือฟรอนท์มาบีบยาสีฟันให้แล้วยื่นกลับไปให้ฟรอนท์ แล้วหันมาบีบยาสีฟันใส่แปรงของตัวเอง เรายืนแปลงฟันคู่กัน แอบมองกันในกระจกแล้วหัวเราะ... ผมแกล้งใช้แปรงตัวเองไปแปรงฟันให้ฟรอนท์ ฟรอนท์ก็หัวเราะชอบใจใหญ่ ฟรอนท์เลยเอาแปรงตัวเองมาแปรงฟันผมบ้าง เราต่างแปรงฟันให้กัน ยิ้มแล้วก็หัวเราะกันไปจนเราแปลงฟันเสร็จนั่นแหละครับ ผมรองน้ำใส่แก้วให้ฟรอนท์บ้วนปากแล้วผมก็หันมาจัดการปากของผมต่อ เรายิ้มโชว์ฟันขาวกันแล้วก็ขำกันเอง....
"ไหน.... ให้พี่ทดสอบซิว่าหอมไหม?" ผมยื่นปากไปใกล้ฟรอนท์
จุ๊บ!!!.......
"หอมไหม?" ฟรอนท์จุบที่ปากของผมก่อนจะถามอย่างอายๆ ครับ
"ยังไม่รู้สึกเลยอ่ะ พี่ขอลองใหม่ได้ไหมครับ?" ผมยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วยื่นปากไปใกล้ฟรอนท์อีกครั้ง
จุ๊บๆๆๆๆ
"หอมไหม?...." ฟรอนท์ถามแล้วยิ้มอายๆ ให้ผม
"ยังไม่รู้สึกเลยอ่าา...."
"โห..... พี่เท็น......."
อุ๊ป....!!!!
เสียงคัดค้านหายไป..... ตอนนี้รับรู้แค่ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดหน้าผมอยู่ตอนนี้ รสจูบปนพิษไข้ยังคงหวานหอมแต่ได้ไอร้อนจากโพรงปากนุ่มมาเป็นของแถม เสียงครางร้องห้ามในลำคอและมือที่พยายามผลักผมออกแต่ไม่เป็นผลเพราะผมกอดคนป่วยไว้แน่น จากมือที่พยายามผลักผมออกก็เปลี่ยนมาเป็นคล้องไว้ที่คอของผมทั้งสองข้างและจูบรับผมอย่างรู้งาน มันไม่ใช่จูบที่เร้าร้อนแต่เป็นจูบที่ร้อนเพราะพิษไข้ที่ทำให้ข้างในโพรงปากนุ่มร้อนแบบอุ่นๆ จากจูบที่เคยหวานแบบเย็นๆ ก็กลายเป็นจูบหวานแบบอุ่นๆ เหมือนได้ดื่มนมอุ่นๆ ก่อนนอน ลิ้นเล็กที่ชื้นแฉะก็ร้อนจนผมรู้สึกได้ เมื่อลิ้นผมตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กทำให้ได้รับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยมาก่อน ผมจูบฟรอนท์อยู่สักพักก็ล่ะปากออกมา เพราะคนตัวเล็กเริ่มหายใจไม่ทัน ฟรอนท์รีบโกยเอาอากาศเพื่อหายใจหลังจากผมได้จูบจนพอใจแล้ว
"แค่กๆๆ พี่เท็นอ่าาา...."
"หึหึ.... ขนาดป่วยจูบยังหวานได้อีกนะครับ"
"บ้าเหรอ!! เดี๋ยวก็ติดไข้จากฟรอนท์หรอก...."
"ไม่ติดหรอกครับ.... พี่แข็งแรงจะตาย"
"เว่ออ่ะ....."
"พี่พอใจล่ะ.... ป่ะ ไปเช็ดตัวกันดีกว่า...."
"ฟรอนท์เช็ดเอง....."
"อย่าดื้อครับ.... เชื่อฟังที่พี่พูดรู้ไหม?" ผมแกล้งทำเสียงดุนิดๆ
"อืม...." ฟรอนท์ตอบพร้อมกับพยักหน้าเข้าใจก่อนจะยกแขนขึ้นมาคล้องคอผมแล้วอุ้มพาไปนอนลงที่เตียง ผมเตรียมน้ำอุ่นกับผ้าเสร็จก็เริ่มเช็ดตัวให้ฟรอนท์ครับ ฟรอนท์ตัวแดงๆ ไม่รู้ว่าจากพิษไข้หรืออายผมกันแน่....
"อายพี่เหรอครับ?..." :ling1: :ling1:
"อืม....." ฟรอนท์ตอบเบาๆ หันหน้าไปมองทางอื่น
"อายทำไมล่ะ....หื้มม มากกว่านี้พี่ก็เห็นมาแล้ว"
"ก็มันสว่างนิ...."
"อย่าน่ารักไปมากกว่านี้นะครับ.... ถ้าพี่อดใจไม่ไหวแล้วฟรอนท์จะแย่กว่าเดิมนะ หึหึ"
"บ้าเหรอพี่เท็น!! ฟรอนท์ป่วยอยู่เหอะ!!....."
"รู้แล้วคร๊าบบ.... คนป่วยขี้อาย" :กอด1:
"ชิส์....." ฟรอนท์ทำเสียงกระเบ้ากระงอนใส่ผม ผมแอบขำไปเช็ดตัวไปจนเสร็จเรียบร้อยจึงใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ที่เตรียมไว้ให้ครับ
"เรียบร้อยแล้วครับ..... คุณหนูฟรอนท์"
"พี่เท็น.... ฟรอนท์อยากดูหนัง เปิดหนังให้ฟรอนท์ดูหน่อยซิ... เรื่องที่เราซื้อมาด้วยกันวันนั้นนะ"
"ตามรับสั่งครับ.... เดี๋ยวพี่ไปหยิบมาก่อนนะ ดูในห้องนอนนี่แหละ... ถ้าง่วงจะได้นอนเลยนะครับ..."
"ครับผม.....คึคึ" ฟรอนท์ตอบรับสิ่งที่ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้ ผมเดินไปหยิบหนังที่ผมกับฟรอนท์ซื้อมาตอนไปเดินเที่ยวห้างด้วยกันแล้วโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กหน้าโซฟามากดรับสาย
"สวัสดีครับ....คุณย่าที่รัก"
(จ๊ะ.... พ่อหลานสุดหล่อของย่า... น้องเป็นยังไงบ้าง? ตาเท็น)
"ดีขึ้นแล้วครับ.... ตัวอุ่นๆ ไม่ร้อนมาก เท็นเพิ่งเช็ดตัวให้น้องเสร็จครับย่า...."
(ย่าขอคุยกับน้องหน่อยซิลูก....) นี่แหละครับ.... ฟรอนท์ครองตำแหน่งหลานรักไปเรียบร้อยแล้ว
"ครับย่า.... น้องอยู่ในห้องครับ เดี๋ยวเท็นเดินเข้าไปหาน้องก่อน..."
(จ๊ะ.....) ผมเดินเข้าไปหาฟรอนท์ที่นอนรอดูหนังอยู่ในห้องนอน
"ฟรอนท์ครับ.... ย่าโทรมาหาแนะ" ผมยื่นโทรศัพท์ไปให้ฟรอนท์
"สวัสดีครับ.... ฟรอนท์พูดสายครับผม คึคึ...."
(ฟรอนท์.... เป็นไงบ้างลูก ดีขึ้นรึยังครับ?)
"ดีขึ้นแล้วครับคุณย่า.... ฟรอนท์เพิ่งเช็ดตัวเสร็จฮ่ะ กำลังจะดูหนังกับพี่เท็นฮ่ะ"
(เสียงสดชื่นอย่างนี้ย่าค่อยหายห่วงหน่อย.... แล้วทำไมไม่พักผ่อนเยอะๆ ล่ะครับ หนังค่อยดูเมื่อไหร่ก็ได้นิครับ... ฟรอนท์ต้องพักผ่อนเยอะๆ รู้ไหมครับ? จะได้หายเร็วๆ...)
"ฟรอนท์นอนทั้งวันแล้วฮ่ะ.... ยังไม่ง่วงเลยฮ่ะคุณย่า ฟรอนท์ดูแค่แป๊ปเดี๋ยวแล้วฟรอนท์จะนอนพักผ่อนนะฮ่ะ..."
(ครับๆ พักผ่อนเยอะๆ นะครับ ย่าเป็นห่วง.... เชื่อฟังที่พี่เขาบอกนะครับ จะได้หายไวๆ แล้วมาเยี่ยมย่าที่บ้าน)
"ฮ่ะ.... ฟรอนท์จะรีบหายไวๆ แล้วจะให้พี่เท็นพาไปหาคุณย่าที่บ้านนะฮ่ะ..."
(เก่งมากครับ.... ย่าคิดถึงฟรอนท์นะครับ มีอะไรก็โทรมาหามาบอกย่านะครับ ย่าเป็นห่วง....)
"ฮ่ะ.... ฟรอนท์ก็คิดถึงคุณย่ามากๆ ฮ่ะ จุ๊บๆ คึคึ...." ผมได้แต่ยืนยิ้มฟังย่ากับหลานรักเขาคุยกัน....
(ครับคนเก่งของย่า.... ย่าไม่กวนแล้วครับ อย่าลืมทานข้าวแล้วกินยาให้ตรงเวลาด้วยนะครับ)
"ฮ่ะ.... ฟรอนท์จะทำตามที่ย่าสั่งทุกอย่างเลยฮ่ะ"
(งั้นแค่นี้นะครับ.... ย่าต้องไปเตรียมของทำอาหารให้คุณปู่แล้วครับ)
"สวัสดีฮ่ะคุณย่า.... ฟรอนท์รักคุณย่าม๊ากมากฮ่ะ..."
(ย่าก็รักฟรอนท์จ๊ะ....แล้วย่าจะโทรมาหาใหม่นะจ๊ะ)
"ฮ่ะ.... สวัสดีฮ่ะ" ฟรอนท์ยิ้มแล้วยื่นโทรศัพท์คืนให้ผม
"ไงเรา....แย่งตำแหน่งหลานคนโปรดของพี่ไปเลยนะ"
"ช่วยไม่ได้ ฟรอนท์น่ารักกว่าพี่เท็นไม่เชื่อถามคุณย่าดูซิ...."
"หึหึ พี่รู้แล้วว่าฟรอนท์น่ารัก.... น่ากอดด้วยน้าา....." ผมไม่พูดอย่างเดียวครับ กระโดดเข้ากอดฟรอนท์ที่นั่งอยู่บนที่นอนทันที
"ฮ่าๆๆๆ พี่เท็น ฟรอนท์จะดูหนังนะ อย่าแกล้งดิ" :m20: :m20:
"ใครบอกว่าพี่แกล้งล่ะ.... พี่วัดไข้อยู่ อืม...ตัวเย็นขึ้นล่ะ ไม่ร้อนมาก ฟอดดดด...... แก้มก็อุ่นๆ หอมด้วยนะ"
"ทะลึ่ง!!! ใครเขาวัดไข่กันอย่างนี้ล่ะ พี่เท็นเปิดหนังนะๆๆ ฟรอนท์อยากดูล่ะ เดี๋ยวง่วงนอนก่อนอดดูกันพอดี"
"ได้คร๊าบบ..... โปรดรอสักครู่นะครับผม" ฟอดดดด..... ผมหอมที่แก้มปิดท้ายก่อนจะลุกขึ้นไปใส่แผ่นหนังที่เครื่องเล่นเปิดเสร็จก็เดินมานั่งลงข้างฟรอนท์แล้วรวบตัวฟรอนท์เข้ามากอด
"อืม....สบายจัง" ฟรอนท์พูดขึ้นหลังจากอยู่ในอ้อมกอดผม
"หึหึ ชอบให้พี่กอดเหรอ? หื้มมม...." :man1: :man1:
"อืม....ชอบม๊ากมาก คึคึ"
"งั้นเดี๋ยวพี่จะกอดไม่ปล่อยเลยดีไหม?"
"ดีมั้ง!! พี่เท็น....เสียดายจังที่เราไม่ได้เที่ยวทะเลเนอะ"
"หลังสอบเสร็จเดี๋ยวพี่พาไปครับ ฟรอนท์อยากไปอยู่กี่วันดีล่ะ"
"กี่วันก็ได้ ฟรอนท์ตามใจพี่เท็น มาแล้วๆๆ หนังมาแล้ว"
ผมกับฟรอนท์นอนดูหนังกันไปหัวเราะกันไป ที่หัวเราะไม่ใช่เพราะหนังตลกหรอกนะครับ แต่เป็นเพราะฟรอนท์วิจารย์ตัวละครซะเละเลย ผมนี่ขำท้องแข็งเลย ดูไปดูมาฟรอนท์ก็หลับไปซะงั้น คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาแก้ไข้แน่ๆ ผมกดปิดหนังก่อนจะอุ้มฟรอนท์ให้นอนลงที่นอนแล้วห่มผ้าให้ก่อนจะจูบลงที่หน้าผากเบาๆ ยิ้มให้คนที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง ผมลุกขึ้นไปหยิบหนังสือมาอ่านเพื่อเตรียมตัวสอบ ผมนั่งอ่านหนังสือไปมองคนหลับไปเผื่อฟรอนท์จะตื่นนะครับ ผมนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ ก็มองนาฬกาที่โทรศัทพ์ได้เวลาที่ต้องเตรียมอาหารให้ฟรอนท์แล้วครับ ตื่นมาจะได้กินข้าวแล้วกินยาเลย ผมวางหลังมือบนหน้าผากของฟรอนท์ ไข้ลดแล้วครับค่อยยังชั่วหน่อย ผมเป็นห่วงว่าฟรอนท์จะหายไม่ทันเพราะอาทิตย์หน้าเราก็เริ่มสอบกันแล้วครับ ผมลุกขึ้นไปเตรียมอาหาร วันนี้ผมว่าจะทำข้าวผัดกุ้งกับต้มจืดสาหร่ายใส่หมูสับง่ายๆ แถมไข่เจียวกุ้งสับให้อีกหนึ่งอย่างแล้วกันครับ ของโปรดฟรอนท์ทั้งนั้น ฟรอนท์กินข้าวต้มสลับกับโจ๊กมาหลายมื้อแล้วคงจะเบื่อน่าดู ผมเตรียมของสำหรับทำอาหารเสร็จก็เริ่มลงมือทำทันทีใช้เวลาไม่นานมากก็ทำเสร็จ ผมล้างมือเสร็จเดินเข้าไปดูฟรอนท์ในห้องนอน ฟรอนท์ยังไม่ตื่นเลยครับเด็กขี้เซาของผม ผมเลยถือโอกาสเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเพราะมีกลิ่นอาหารติดตัวผมอยู่หลังจากผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมากำลังจะใส่เสื้อผ้าฟรอนท์ก็งัวเงียตื่นขึ้นมาขยี้ตาตัวเอง หัวยุ่งๆ ชี้ไปคนละทิศคนละทาง หึหึ น่ารักน่าดูเลยแฟนผม....
"พี่เท็น..... อาบน้ำเหรอ?"
"ครับ....พี่เพิ่งทำกับข้าวเสร็จนะ พี่เลยเข้าไปอาบน้ำซะหน่อยเดี๋ยวฟรอนท์ไม่กล้ากอดพี่....หึหึ"
"ฟรอนท์อยากอาบบ้าง..... เหนียวตัวอ่ะ"
"ไหนพี่ดูหน่อยซิไข้ลดรึยัง....." ผมเดินเข้าไปหาฟรอนท์ทั้งที่ยังใส่แค่ผ้าเช็ดตัวพันเอว มีผ้าผืนเล็กอีกผืนสำหรับเช็ดผม
"คึคึ....พี่เท็น เย็นอ่ะ....ไปใส่เสื้อผ้าก่อนดิ" :o8: :-[
"ก็ต้องเย็นซิพี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จนิ....ตัวยังอุ่นๆ อยู่เลย พี่ว่ารออีกนิดนึงนะครับ กินข้าวกินยาเสร็จเดี๋ยวพี่จะเช็ดตัวให้ฟรอนท์จะได้สบายตัวไงครับ"
"อืม....พี่เท็นไปใส่เสื้อก่อนเถอะ หนาวแย่...." ปากก็บอกว่ากลัวผมจะหนาวแต่หน้าฟรอนท์นี่แดงมากเลยครับ
"อายเหรอครับ? หื้มม...." ผมเอื้อมมือไปหยิกแก้มฟรอนท์อย่างหยอกล้อ
"เปล่าซะหน่อย!! ไม่เห็นจะอายเลย.... พี่เท็นคิดอะไรเนี๊ยะ ทะลึ่ง!!!...."
"อ้าวว....มาว่าพี่ทำไมล่ะครับ พี่ยังไม่ได้คิดอะไรเลยน้าา.... ฟรอนท์นั่นแหละคิดไปถึงไหนกันครับ หึหึ"
"พี่เท็น!! ไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว....ตาฟรอนท์จะเป็นกุ้งยิงแล้วเนี๊ยะ!!" พูดไปก็อายไปเด็กน้อยของผม
"ครับๆ ไปใส่ก็ได้ครับ พี่ก็กลัวเหมือนกันแหละ!!" ผมทำท่ากลัวนิดๆ
"พี่เท็นกลัวอะไรเหรอ?" ฟรอนท์ทำหน้างงแล้วถามผม
"กลัวฟรอนท์จะทนไม่ไหวแล้ว......" ผมทำหน้ากรุ่มกริ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฟรอนท์
ตุ๊บ!!!!
"โอ๊ยย.....ปาหมอนใส่พี่ทำไมครับ? เจ็บนะเนี๊ยะ...."
"ไปใส่เสื้อผ้าเลยพี่เท็น... เหอะ!!! ใครจะไปทำอะไรพี่ได้ ชิส์"
"หึหึ....พี่ล้อเล่นนะครับ เดี๋ยวพี่ไปใส่เสื้อผ้าก่อนแล้วเดี๋ยวเราออกไปกินข้าวกัน" ฟรอนท์ไม่ยอมตอบเพราะมัวแต่อายหน้าแดงทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ครับ
.....
.....
"ว๊าวว.....ของโปรดฟรอนท์ทั้งนั้นเลย" :katai2-1:
"ชอบก็กินเยอะๆ นะครับผม...." ผมขยี้หัวฟรอนท์ทำให้ฟรอนท์ยิ้มกว้างก่อนจะเริ่มลงมือกินอาหารที่ผมทำให้
"อื้ม....อร่อยเหาะ คึคึ..."
เรากินข้าวกันเสร็จผมก็เตรียมยามาป้อนคนป่วย.... ฟรอนท์บ่นงุ้งงิ้งๆ เรื่องกินยา ไม่อยากกินอย่างนั้นไม่อยากกินอย่างนี้ แต่มีหรือจะขัดผมได้ล่ะครับ ฟรอนท์รับยาจากปากของผมที่ป้อนให้อย่างว่าง่าย ผมให้ฟรอนท์ดื่มน้ำตามเยอะๆ ฟรอนท์ก็ทำตามที่ผมบอก พอกินยาเสร็จผมก็พาฟรอนท์เข้าไปเช็ดตัวที่ห้องนอนแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
"พี่เท็น....เริ่มอ่านหนังสือแล้วใช่ไหม? ต้องตั้งใจอ่านนะเดี๋ยวทำข้อสอบไม่ได้" ดูซิครับคนป่วยเป็นห่วงคนไม่ป่วย หึหึ ผมไม่ใช่เหรอที่ควรจะเป็นห่วงฟรอนท์เรื่องนี้
"ครับผม... พี่จะตั้งใจอ่านนะครับ จะได้ทำข้อสอบได้คร๊าบบบ...."
"อย่ามาประชดนะ!! ฟรอนท์แค่เป็นห่วงพี่เท็นเฉยๆ นิน่า" ฟรอนท์กอดอกทำหน้ายู่ใส่ผม
"ขอบคุณคร๊าบบ.... แล้วฟรอนท์ล่ะ เริ่มอ่านบ้างรึยังครับ หื้มม.... ห่วงแต่พี่แล้วตัวเองล่ะครับอ่านรึยัง"
"ฟรอนท์เริ่มอ่านบ้างแล้ว....ฟรอนท์อ่านกับไอ้ปริ้นที่มหาลัยตอนรอพี่เลิกคลาสนะ"
"หึหึ....เก่งมากครับ" ฟรอนท์ยังคงพูดจ้อไม่หยุด เล่าเรื่องงานพรีเซ็นบ้าง เรื่องเพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันบ้างจะตอนนี้ก็เย็นมากแล้วครับได้เวลากินยาแล้ว ฟรอนท์ก็งอแงตามประสาแล้วก็กินยาที่ผมป้อนให้เหมือนเดิมครับ พี่ฟรานซ์โทรมาถามอาการฟรอนท์ ฟรอนท์ก็อ้อนพี่ชายเหมือนทุกๆ ครั้งนั่นแหละครับ ผมยอมให้พี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์แค่สองคนนะครับ คนอื่นผมไม่ยอม....
"พี่เท็น..... ฟรอนท์ง่วงแล้วอ่ะ" ผมมองนาฬิกาตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้วครับ
"งั้นเดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ก่อนนะ.... รอแป๊ปนึงนะเดี๋ยวพี่ไปเตรียมน้ำอุ่นก่อน"
"อืม.....เร็วๆ นะ" ผมเช็ดตัวให้ฟรอนท์และใส่ชุดนอนให้ก่อนที่ฟรอนท์จะเอนตัวนอนลง
"นอนก่อนพี่เลยนะครับ....เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน"
"อืม....ฮ่ะ" ผมตาปรือมากครับแต่เหมือนพยายามลืมตามองผม ผมเข้าไปอาบน้ำ อาบเสร็จเดินออกมาฟรอนท์ก็ยังไม่หลับ
"อ้าว.....ไหนบอกง่วงนอนไงครับ ทำไมยังไม่นอนอีก?"
"ฟรอนท์จะรอนอนพร้อมพี่เท็น ฟรอนท์นอนไม่หลับ...." งงครับ เมื่อกี้เหมือนจะหลับแล้วซะอีก
"งั้นรอพี่แป๊ปนึงนะ....พี่ใส่เสื้อผ้าก่อน" ผมเดินไปใส่เสื้อผ้าพอใส่เสร็จก็เดินไปปิดไฟแล้วขึ้นไปนอนข้างฟรอนท์ ฟรอนท์ขยับเข้ามานอนซุกที่อกของผม ผมก็รวบตัวฟรอนท์เข้ามากอด
จุ๊บ!!!!
"นอนได้แล้วครับ..... กอดไว้อย่างนี้นอนสบายไหม? หื้มม...."
"ฮ่ะ....สบาย ฝันดีนะพี่เท็น" :-[
"ฝันดีครับ.... อย่าลืมฝันถึงพี่ด้วยนะ"
"อืม....ฟรอนท์จะฝันถึงพี่เท็นนะฮ่ะ"
"ครับ....เด็กดีของพี่"
************************* TBC.
ส่งคู่นี้มาหวานๆ ให้ได้อิฉากันก่อนนะค่ะ
เม้นเป็นกำลังใจให้คนเขียนบ้างนะจ๊ะ... จุ๊บ คนอ่านค่ะ
:pig4: :pig4:
-
:o8: ป่วยบ่อยๆนะ ดูสบายสุดๆเลยอะพี่เท็นดูแลดีมาก
-
เป็นคนป่วยที่น่าอิจฉาพี่เท็นเอาใจสุดๆ
-
คู่นี้ก็หวานตลอดๆๆๆๆ
-
ขนาดป่วยนะเนี้ยน้องยังอ้อนขนาดนี้ เอาซะพี่เท็นไปไหนไม่รอดอ่ะ คู่นี้เค้าหวานกันจริงๆ
-
หวานตลอดคู่นี้ 555
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 35 (เท็น+ฟรอนท์) รักแรกและรักสุดท้าย/1
วันนี้เด็กที่นั่งข้างๆ ผมกำลังยิ้มแก้มปริที่ได้ออกเที่ยวหลังจากเราสอบเสร็จ พรีเซ็นงานก็ผ่านไปด้วยดีและยังได้รับคำชมจากอาจารย์ว่าเป็นผลงานที่โดดเด่นและมีความคิดสร้างสรรค์ คำชมนั่นจึงส่งผลให้เด็กน้อยของผมยิ้มไม่หยุดเลยครับ ผมก็พลอยดีใจไปด้วย เห็นฟรอนท์ยิ้มมีความสุขก็ทำให้ผมอดยิ้มตามไม่ได้ ตอนนี้ผมกำลังขับรถมุ่งหน้าไปที่หัวหินครับ คราวที่แล้วเพราะฟรอนท์ป่วยทริปเที่ยวพักผ่อนก่อนสอบของเราจึงหยุดไว้ก่อน ครั้งนี้เรามากันสองคน ตอนแรกว่าจะชวนเพื่อนๆ มาด้วยกันแต่ทุกคนต่างมาธุระที่ต้องไปทำ บางคนงานที่ต้องส่งก็ยังไม่เรียบร้อยทำให้ต้องแก้ไขเลยมาเที่ยวด้วยไม่ได้ ผมแอบดีใจนิดๆ ครับ เพราะเราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันสองคน อร๊ากก.... หวานครับงานนี้ จะจู๋จี๋ดู๋ดี๋แฟนซะให้พอใจ หึหึ... คิดแล้วก็......
"พี่เท็น....แวะปั๊มหน่อยซิ ฟรอนท์ปวดฉี่อ่ะ"
"กินน้ำเยอะล่ะซิ.... หึหึ" ฟรอนท์รู้ว่าจะได้มาเที่ยวก็เตรียมตัวแบบจัดหนัก เสื้อผ้า กล้องรวมไปถึงขนม น้ำที่เตรียมมาแบบไม่อั้น หอบขนมสองถุงใหญ่ใส่ไว้เบาะหลังรถ ไหนจะกล้องที่คล้องคอไว้จนคอแทบหัก ผมบอกจะถือให้ก็ไม่ยอม บอกว่าเป็นพล๊อบในการเที่ยวทะเล ฮ่าๆๆๆ ผมละเชื่อเลยครับแฟนผมคิดได้เนอะ!!
"ก็ฟรอนท์หิวน้ำ... ฟรอนท์ก็ต้องกินซิ" ฟรอนท์กอดอกเชิดหน้าขึ้นสูง....
"รับทราบครับผม... ขับอีกสักพักคงจะมีปั้มเดี๋ยวพี่จะพาไป จะส่งให้ถึงห้องน้ำเลย หึหึ...."
"อ๊ากก..... พี่เท็น!! ทะลึ่งตลอดเลยนะ!!..." ปากก็ว่าผมครับ แต่หน้านิแดงจนเห็นได้ชัด หึหึ เด็กน้อยเอ้ย!! ผมเลี้ยวรถเข้าปั้มทันที กลัวแฟนจะฉี่แตกใส่รถซะก่อนครับ ฮ่าๆๆ
"อึ๋ยๆๆ พี่เท็นฟรอนท์ไปก่อนน้าา... ไม่ไหวแล้ว" ผมส่ายหัวให้กับความทะเล้นของฟรอนท์ วิ่งไปบิดไปจนถึงห้องน้ำชาย ส่วนผมก็จอดรถหน้าห้องน้ำนี่แหละครับ
"ฉิบหาย!!!....." หลังจากคิดขึ้นได้ผมก็วิ่งตามฟรอนท์ไปด้วยความเร็วสูงสุด ภาพที่ผมเห็นคือฟรอนท์กำลังยืนบิดไปบิดมาอยู่หน้าโถฉี่ในห้องน้ำ ก้มหน้าก้มตาตั้งใจปลดกระดุมกางเกงตัวเองอย่างเร่งรีบ
"ฟรอนท์!!!! หยุดเดี๋ยวนี้!!!"
ผมตะโกนขึ้นเสียงดังลั่นห้องน้ำจนฟรอนท์หันมามอง รวมถึงผู้ชายคนอื่นๆ ที่ยืนฉี่อยู่ด้วยครับ ผมแอบเห็นบางคนเหลือบๆ มองฟรอนท์อยู่ด้วย แมร่ง!!!
"ทำไมเหรอพี่เท็น.... ฟรอนท์ปวดฉี่จะแย่อยู่แล้ว" ฟรอนท์ยังคงยืนบิดพร้อมกับกุมเป้ากางเกงไว้อย่างน่าสงสาร
"ตามพี่มานี่!!" ผมเดินเข้าไปจับแขนฟรอนท์แล้วพาเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะล็อคประตูห้องน้ำอย่างแน่นหนา
"คึคึ.... ฟรอนท์รีบจนลืมคิดไป" ผมยืนกอดอกมองฟรอนท์อย่างคาดโทษเอาไว้ก่อนครับ ค่อยลงอาญาทีเดียว
"ฉี่ซะ ปวดไม่ใช่เหรอ?" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
"เห้ย!!! พี่เท็นออกไปรอฟรอนท์ข้างนอกก่อน...." ฟรอนท์พูดอย่างอายๆ
"พี่จะรออยู่ในนี้ ฉี่ซะพี่จะหันหลังให้" ผมพูดจบก็ยืนหันหลังให้ฟรอนท์ได้จัดการกับตัวเองจนสิ้นเสียงน้ำจากสายยางน้อยๆ หึหึ
"เสร็จแล้ว...." ฟรอนท์พูดเสียงเบา คงจะอายผมนะครับ
"เสร็จแล้วก็ออกไปกันได้แล้ว...." ผมกำลังจะปลดล็อคประตู
"เดี๋ยว!!!....."
ฟรอนท์ร้องบอก ผมหันไปมองหน้าฟรอนท์เล็กน้อยด้วยความสงสัย
"เป็นอะไร? ร้องซะพี่ตกใจหมด...หื้ม!!" ผมหันไปถามแล้วค้างมืออยู่ที่ลูกบิดประตูห้องน้ำ
"ฟรอนท์อายคนอื่นอ่ะ พี่เท็นนั่นแหละเข้ามาด้วยทำไมก็ไม่รู้ ถ้าคนอื่นคิดว่าเราเข้ามาทำอะไรกันล่ะ? อายตายเลย" ฟรอนท์พูดไปหลบหน้าผมไป
"หึหึ ไม่เห็นต้องอายเลย ก็พี่เป็นแฟนฟรอนท์ ไม่เห็นจะแปลกเลยนิที่พี่เข้ามาดูแลแฟนตัวเองใช้บริการห้องน้ำสาธารณะ...."
"บ้าเหอะ!! อายมั่งก็ได้นะพี่เท็น...." ฟรอนท์พูดว่าผมไม่จริงจังนัก
"ไม่ต้องอายหรอกครับ ฟรอนท์อายที่ต้องอยู่กับพี่สองคนในห้องน้ำมากเลยเหรอ?" ผมลูบหัวฟรอนท์เบาๆ ฟรอนท์เขยิบเข้ามาใกล้ผมแล้ววางหัวไว้ที่อกของผมก่อนจะส่ายหัวไปมาที่อกของผม
"ไม่อายแล้วก็ได้...."
"น่ารักมากครับ เราออกไปกันเถอะนะ ก่อนที่พี่อยากจะเปลี่ยนบรรยากาศจูบแฟนในห้องน้ำในปั้ม หึหึ...." ผมพูดขำๆ นะครับ แต่ถ้าฟรอนท์ยังทำตัวน่ารักไม่เลิกอาจจะเปลี่ยนใจลองทำดูก็ได้นะ.....
ตุ๊บ!!
"บ้าเหรอพี่เท็น เลิกหื่นบ้างเหอะ!! ออกไปได้แล้ว.... ฟรอนท์จะไปซื้อของกินที่เซเว่น..."
"เด็กน้อยเอ้ย!!" ผมขยี้หัวฟรอนท์เบาๆ ก่อนจะเปิดประตูออกมา โชคดีครับที่ไม่มีใครอยู่ด้านนอกแล้ว ผมเดินพาฟรอนท์ไปล้างมือ ดึงมือฟรอนท์มาวางบนมือผมก่อนจะใช้อีกมือกดสบู่เหลวที่ใช้สำหรับล้างมือ แล้วล้างมือให้ฟรอนท์รวมไปถึงมือของผมด้วยครับ ฟรอนท์ยิ้มกว้างส่งมาให้ผม..... หลังจากล้างมือเสร็จก็เช็ดมือให้แห้งก่อนจะเดินออกจากห้อางน้ำ โดยที่ผมเป็นคนจูงมือฟรอนท์ให้เดินตามผมมาครับ
"อยากกินอะไรอีกล่ะ? หื้อ!! ที่กินมาตลอดทางยังไม่อิ่มอีกรึไง?" ผมความคนตัวเล็กกว่าที่เดิมตามแรงจูงมือของผม ฟรอนท์หยุดเดินทันทีก่อนจะทำหน้างอ... อาการนี้งอนครับ เป็นอาการปกติมาก ตั้งแต่คบกันมาอาการขี้งอนขี้น้อยใจมีให้เห็นอยู่บ่อยๆ แถมขี้อ้อนขึ้นทุกวัน นี่แหละครับตัวตนที่แท้จริงของฟรอนท์ ไอ้ดิวเคยบอกผมว่าที่ฟรอนท์เคยซ่าเคยทำตัวเจ้าชู้จีบสาวไปวันๆ นั่นเป็นเพียงแค่เปลือกที่ฟรอนท์พยายามแสดงออกมา เพื่อไม่ให้คนรอบข้างไม่ต้องเป็นห่วงฟรอนท์มาก แต่ตัวตนที่แท้จริงเป็นคนอ่อนไหว ขี้อ้อน อยากให้คนคอยเอาใจนะครับ ไม่เว้นแม้กระทั่งเพื่อนๆ ของฟรอนท์เอง....
"ไม่กินก็ได้.... แค่นี้ก็เลี้ยงฟรอนท์ไม่ไหว ชิส์!!"
"หึหึ พี่ล้อเล่นนะ ป่ะๆ อยากกินอะไรเหมาให้หมดเลยแต่ถ้ากินไม่หมดต้องโดนทำโทษรู้ไหม?...." ผมแกล้งขู่ไปอย่างนั้นแหละครับ
"ก็ได้! ฟรอนท์ไม่เคยกลัวอยู่แล้ว (เสียงสูง) ฟรอนท์จะเหมาให้หมดเซเว่นเลยคอยดูซิ" ฟรอนท์เชิดหน้าขึ้นสูงพูดด้วยความมั่นใจจนผมอดขำไม่ได้
"คร๊าบบ.... รับทราบแล้วครับผม พี่กลัวมากเลยนะเนี๊ยะ...."
"คึคึ ไปกันเถอะ.... ฟรอนท์อยากกินโกโก้ปั่นด้วย" แวะเข้าร้านกาแฟรูปนกแล้วสั่งคาปูกับโกโก้ด้วยความเคยชินก่อนจะหันมาขอเงินไปจ่ายค่าเสียหายทั้งหมด เสร็จจากร้านกาแฟก็ไปจับจ่ายในเซเว่นจนได้ขนมเพิ่มอีกหนึ่งถุงใหญ่ หลังจากได้ครบตามที่ต้องการก็นั่งยิ้มหน้าบานอยู่ที่เบาะข้างผมนี่แหละครับ
กว่าผมจะมาถึงโรงแรมก็เที่ยงกว่าๆ แล้วครับ ฟรอนท์บ่นหิวตลอดทางทั้งที่ก็ยังกินขนมไม่อยุดตลอดทางเช่นกัน ผมจอดรถหน้าโรงแรมก่อนที่เด็กรับรถจะมารับรถผมไป ลูกน้องพ่อผทก็เดินมาต้องรับพร้อมกับพาเดินไปที่บ้านพักที่พ่อผมเพิ่มสร้างขึ้นมาใหม่ เอาไว้สำหรับไว้พักผ่อนเวลามา พ่อผมทำซะเว่อเลยครับ บอกว่าหลังใหญ่ที่อยู่ตรงกลางเป็นของพ่อผม คุณปู่และคุณย่า แต่สุดท้ายทั้งหมดก็สำหรับผมนั่นแหละครับ ส่วนตอนนี้หลังที่พ่อยกให้ผมกับฟรอนท์คือหลังที่อยู่ด้านซ้ายของบ้านหลังใหญ่ ได้ข่าวว่าเฮียทิวพาไอ้มินมาเที่ยวก่อนผมซะอีก แหม!! ตัดหน้ากันชัดๆ อย่าให้เจอนะเฮียจะเก็บค่าเช่าซะให้เข็ด หึหึ
"ว๊าว..... พี่เท็น สวยมากเลย มีสระว่ายน้ำมองเห็นทะเลด้วย...." ฟรอนท์ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ
"ของเราหลังนี้...." ผมเดินจูงมือฟรอนท์ไปที่บ้านพักทั้งหลังตกแต่งด้วยผ้าม่านสีขาว กระจกรอบบ้านพักดูสะอาดตาดีครับ แถมออกแบบและตกแต่งได้สวยมาก ฟรอนท์ตาโตกับทุกสิ่งที่เห็นที่อยู่รอบตัว ณ ตอนนี้
"พี่เท็น สวยมากจริงๆ นะ หลังนี้เหรอที่พ่อยกให้พี่เท็นอ่ะ" ฟรอนท์ถามขึ้น
"เปล่า....." ผมตอบอมยิ้มนิดๆ
"อ้าว!! ไม่ใช่หรอกเหรอ?"
"หึหึ ไม่ใช่ของพี่คนเดียว แต่เป็นของพี่กับฟรอนท์ตากหากล่ะ พ่อพี่กำชับมาเลยน้าา....." ฟรอนท์ตาโตจนแทบจะหลุดออกมาจาเบ้าตาแล้วครับ
:impress: :impress: :impress:(หน้าฟรอนท์ตอนนี้)
ผมกับฟรอนท์เปิดประตูเข้ามาในบ้านพัก วางกระเป๋าลงที่ข้างโซฟา ก่อนจะล้มตัวลงนอนเพราะรู้สึกเมื่อยนิดหน่อยครับ อาจจะเพราะขับรถนานๆ แถมวันนี้รถเยอะมากเป็นพิเศษครับ ฟรอนท์ล้มตัวลงนอนตามก่อนจะกลิ้งตัวเข้ามาติดตัวผม ผมจึงรวบตัวฟรอนท์ให้เข้ามากอด
"พี่เท็นเหนื่อยมากไหม?" ฟรอนท์ถามขึ้น
"อืม....นิดหน่อย" ผมตอบทั้งที่หลับตาแต่มือยังกอดฟรอนท์ไว้ไม่ห่าง
"ฟรอนท์นวดให้นะ.....เมื่อยตรงไหนบ้าง?" พยามยามจะลุกขึ้นนวดให้ผม
"อื้ม....นอนให้พี่กอดเฉยๆ แค่นี้พี่ก็หายเหนื่อยแล้วครับ" ฟอดดด....... ผมพูดพร้อมกับหอมเข้าที่แก้มเนียน
"หายเหนื่อยจริงอ่ะ?"
"หึหึ จริงครับ"
"งั้นเดี๋ยวฟรอนท์จะกอดพี่เท็นแน่นๆ พี่เท็นจะได้หายเหนื่อยไวๆ อึ๊บ!! คึคึ...." ฟรอนท์กอดผมแน่นพร้อมกับหัวเราะชอบใจจนผมยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ นับวันก็ยิ่งทำตัวน่ารักน่ากัดขึ้นทุกวัน ยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าขาดฟรอนท์ไม่ได้ ผมไม่อยากอยู่ห่างจากคนๆ นี้เลยจริงๆ
"ฟรอนท์....."
"คร๊าบบบ.... ชอบใช่ไหมล่ะ? คิกๆๆ...."
"ทะเล้นจริงๆ นะเรา เดี๋ยวนี้เอาใหญ่แล้วนะ...."
"อ้าว! พี่เท็นไม่ชอบหรอกเหรอที่ฟรอนท์กอดพี่เน้นขนาดนี้อ่ะ อ๊ะๆๆ เลิกกอดก็ได้....." ฟรอนท์ทำท่าขยับตัวออกจากผม ผมเลยใช้ขาเกี่ยวไว้จนแน่น กอดฟรอนท์แล้วกลิ้งพลิกไปพลิกมาจนทำให้ฟรอนท์กลิ้งตามแรงเหวี่ยงของผม...
"อร๊ากกก..... พี่เท็น ฮ่าๆๆ...."
"หึหึ อยากแกล้งพี่ดีนัก... เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย!!" ผมแกล้งดุฟรอนท์ไม่จริงจังนัก
"ฮ่าๆๆ ฟรอนท์ยอมแล้วๆๆ แค่กๆๆ พี่เท็นฟรอนท์เหนื่อยแล้ว.... ฮ่าๆๆ" ผมสงสารเด็กครับเลยต้องเลิกแกล้ง เดี๋ยวจะหายใจไม่ทัน.... ผมจึงกอดฟรอนท์นิ่งๆ ฟรอนท์หอบหายใจเหนื่อยอยู่ในอ้อมกอดของผม
"เหนื่อยเหรอ?" ผมถามขึ้น
"เหนื่อยซิ ฟรอนท์หายใจเกือบไม่ทันพี่เท็นชอบแกล้งฟรอนท์ ฟรอนท์จะไปฟ้องคุณย่า พี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์ พ่อพี่เท็น อ่อๆๆ คุณปู่ด้วย" เกือบหมดบ้านครับ
"อ้าว!! แล้วพ่อกับแม่ฟรอนท์ล่ะ ทำไมถึงไม่ฟ้องให้หมดล่ะ หึหึ"
"ไม่ฟ้องหรอก ชิส์ พ่อกับแม่ฟรอนท์อ่ะชอบเข้าข้างพี่เท็น ชอบหาว่าฟรอนท์ดื้อไม่ยอมเชื่อฟังพี่เท็น ฟรอนท์ไม่ได้ดื้อซะหน่อย ฟรอนท์เป็นเด็กดีจะตาย...." ใช่ครับ ตอนนี้ผมก็เป็นเขยรักของพ่อกับแม่ฟรอนท์เหมือนกันนะ เอาซี้ไอ้เท็นก็ทำคะแนนนะคร๊าบบ พ่อตากับแม่ยายเข้าข้างผมคร๊าบบ... ไม่อยากจะคุยนะเนี๊ยะ
"พี่เท็น..... ฟรอนท์หิวแล้ว ไปกินข้าวกันนะ ฟรอนท์อยากกินกุ้งเผา" หิว 24 ชม. จริงๆ เด็กผม
"งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้าล้างตาก่อนแล้วกัน เสร็จแล้วพี่จะพาไปกินที่ร้านที่เราเคยไปครั้งที่แล้วดีไหม?"
"ดีๆ ฟรอนท์ชอบ" ฟรอนท์รีบลุกขึ้นเตรียมจะวิ่งเข้าห้องน้ำแต่ผมดึงแขนไว้ก่อน
"อ๊ะ!! ดึงฟรอนท์ไว้ทำไมอ่ะ?"
"ก่อนไปพี่ขอรางวัลก่อนซิ....."
"ตลอดอ่ะ!!...."
ฟอดดด......
"พอใจรึยัง?...." ฟรอนท์ถามขึ้นหลังจากหอมลงที่แก้มของผม
"หึหึ พอใจมากครับ" ผมตอบพร้อมกับยิ้มให้ฟรอนท์ ฟรอนท์ทำท่าเขินอายก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป.....
ผมขับรถพาฟรอนท์มากินข้าวเที่ยงที่ร้านอาหารที่เราเคยมากิน ผมนั่งแกะกุ้งให้ฟรอนท์กิน ฟรอนท์ก็เล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อย เล่าเรื่องพี่ฟรานซ์กับอิงค์บ้าง ล่าสุดพี่ฟรานซ์พาอิงค์ไปดูงานด้วยกันที่สิงค์โปร กลับมาซื้อของมาฝากเพียบ แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ของฝากแต่ฟรอนท์บอกว่า.... ฟรอนท์ได้รับออล่าความรักที่ผิดปกติไปกว่าเดิม อิงค์ดูหลบหน้าหลบตาฟรอนท์แล้วแถมยังไม่ค่อยกล้าสบตาพี่ฟรานซ์อีก พอพี่ฟรานซ์พูดนิดๆ หน่อยๆ ก็หน้าแดง ดูซิครับแฟนผมช่างไปสังเกตุคนอื่นเขาเนอะ!! แล้วตอนนี้ก็มานั่งจับผิดพี่ชายอีกคนที่ไม่ค่อยกลับบ้าน ชอบไปนอนค้างที่คอนโดที่แม่ซื้อทิ้งไว้ นานๆ ถึงจะกลับบ้าน ได้ข่าวว่าไปเล่นดนตรีกับเพื่อนที่ผับ แถมคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้....
"พี่เท็น..... กินเสร็จแล้วเราไปขับรถเล่นกันนะ เอ๊ะ!! หรือเราจะไปเที่ยวเพลินวานดี คราวที่แล้วเราก็ไม่ได้ไปกับเพื่อนๆ แถมพวกไอ้ปริ้นถ่ายรูปมาอวดอีก ไปกันนะฟรอนท์อยากไปถ่ายรูปบ้างอ่ะ นะๆ พี่เท็นนะ...."
"ได้ซิ.... เดี๋ยวพี่พาไปครับ" ฟรอนท์ยิ้มกว้างทันที
"พี่เท็นน่ารักที่สุด...."
หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็พาฟรอนท์ไปที่เพลินวาน เราถ่ายรูปด้วยกันโดยมีผมเป็นคนถือกล้องแล้วกดถ่าย บ้างก็ขอให้คนที่มาเที่ยวที่นั่นถ่ายรูปคู่ให้เรา มีคู่รักหลายคนที่มาเที่ยวเหมือนกับเราสองคน สถานที่ก็สวยใช้ได้เลยครับ ฟรอนท์ซื้อขนมสายไหมแล้วเดินกินตามทางไปเรื่อยๆ กินเองบ้าง ใช้มือหยิบมาป้อมผมบ้าง เราเดินจับมือกันตลอดทาง หลังจากเราเที่ยวกันจนหมดแรงก็ขับรถกลับมาที่พัก เราผลัดกับอาบน้ำแล้วมานั่งดูทีวีกับที่โซฟา นั่งดูสักพักฟรอนท์ก็เลื้อยลงมานอนที่ตักผมจนหลับไปเพราะความเหนื่อย ผมอุ้มฟรอนท์เข้าไปนอนที่ห้องนอนแล้วผมก็ลงไปนอนกอดฟรอนท์แล้วหลับตามฟรอนท์ไป เราตื่นมาประมาณสี่โมงกว่าๆ ผมโทรสั่งอาหารให้มาส่งที่บ้านพัก....
"พี่เท็น.... เดี๋ยวเราไปเดินเล่นที่ทะเลกันไหม?"
"อืม.... ไปซิ"
"เล่นน้ำทะเลด้วยได้ไหม?"
"ได้..... แต่ห้ามเล่นนานนะ เดี๋ยวจะไม่สบาย"
"รับทราบฮ่ะ คึคึ....." ผมได้แต่ส่ายหัวให้กับความทะเล้นของแฟนตัวเอง เราเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงขาสามส่วนกับเสื้อยืดสบายๆ ไปเล่นน้ำทะเล ฟรอนท์แกล้งกระโดดคว้าเข้าที่คอของผมหวังจะให้ผมจนน้ำทั้งตัวแต่เจอผมจับอุ้มจนตัวลอยแล้วทิ้งลงน้ำ เราต่างแกล้งกันจนฟรอนท์เหนื่อยและยอมแพ้ในที่สุด
"พี่เท็น.... ให้ฟรอนท์ขี่หลังกลับน้าาา.... ฟรอนท์เหนื่อยจนหมดแรงแล้วอ่าาา...."
"ได้คร๊าบบ.... คุณชาย" ผมพูดตอบยิ้มๆ แล้วนั่งลงให้ฟรอนท์ขึ้นขี่หลัง
"อึ่บ!! หนักไหม?" ฟรอนท์ถามขึ้น
"ไม่หนักเลยซักนิด....." ผมตอบ
"คิคิ....." ฟรอนท์หัวเราะชอบใจในคำตอบ ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังจะตกดินครับ
"ฟรอนท์ครับ....."
"อืม...... พี่เท็นหนักเหรอ? ให้ฟรอนท์ลงเดินก็ได้นะ"
"เปล่าครับ พี่แค่จะบอกว่า....."
"ว่า?........"
"เรียนจบแล้วฟรอนท์มาอยู่กับพี่ตลอดไปได้ไหม?" ผมหยุดเดินแล้วหันหน้าไปมองฟรอนท์ ฟรอนท์ดูหน้าตาตกใจมากกับสิ่งที่ผมพูด
"พี่เท็นหมายความว่า?...."
"แต่งงานกับพี่นะครับ....."
******************** TBC. ********************
น้ำทะเลจืดกันไป.... ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณที่เม้นให้กำลังใจนะค่ะ น่ารักมากๆ เลย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:-[. โอ๊ย. คู่นี้หวานมากๆ. ฮันนีมูนล่วงหน้าไปเลยแต่งงานไว้ทีหลังเนาะ
น้ำตาลขึ้น. :katai5:
ขอบคุณค่ะ
-
อ่านแล้วฟินมาก
-
อร๊ายย ยย. เขินแทนฟร้อนท์
-
โอ๊ะ โอ น่ารักสุดๆอ่ะ อ้อนกันไปอ้อนกันมา มุ้งมิ้งมากๆ คืออ่านแล้วต้องยิ้มตามตลอด ขอบคุณนะค่ะ ^^
-
ทะเลหวานจริงๆ 555++
-
โอ๊ย ... หวานน้ำทะเลหวานไปเลย ฮ่าๆ
ตอบตกลงไปเลยลูก
-
:-[ :-[ :-[ หวานจนทะเลหายเค็มเลย
-
:call:
-
:ruready :ruready :ruready
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนที่ 36 (เท็น+ฟรอนท์) รักแรกและรักสุดท้าย/2 (END)
คนร่างเล็กที่ยังคงขี่อยู่บนหลังผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรัก หลังจากได้ยินคำว่า.... "แต่งงานกับพี่นะครับ....." ก็เบิกตากว้างทันที ใจของเขากำลังเต้นแรงจนจับจังหวะไม่ได้ เต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมาจากอกเสียให้ได้ ผู้ชายที่เขารักที่สุดเทียบเท่ากับคนในครอบครัวหรืออาจจะพิเศษกว่านั้นกำลังทำให้เขาตื่นเต้น ตกใจ ดีใจ อบอุ่นใจ มีความสุข หัวใจพองโต โลกทั้งโลกของเขากำลังหยุดหมุน เวลากำลังหยุดเดิน มีเพียงเสียงหัวใจที่ยังคงเต้นแรงไม่เป็นจังหวะทำให้เขารู้ว่าเขายังหายใจอยู่ คนร่างเล็กตัวสั่นเทาด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ดวงตากำลังค่อยๆ พล่าเลือนด้วยน้ำใสๆ ที่ตากำลังรื้อจนบดบังภาพชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เขารีบเอามือที่กำลังกอดคอคนรักออกหนึ่งข้างเพื่อเช็ดน้ำตา เขาอยากจะมองหน้าคนรักให้ชัดๆ เพื่อย้ำเตือนให้เขารู้ว่าเขาไม่ได้ฝันไป ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง ถ้าเขาคิดว่ากำลังฝันอยู่ก็อยากจะหยิกตัวเองให้เจ็บๆ เพื่อให้รู้ว่าทุกอย่างคือเรื่องจริงเขาไม่ได้ฝันไป ปากเล็กๆ ของเขาอยากจะพูดคำบางคำออกไปแต่ทำได้เพียงขยับปากเป็นคำพูดเท่านั้น ไม่มีเสียใดเล็ดลอดออกจากปากเล็กๆ นั้นทั้งที่ใจอยากพูดออกไปมากแค่ไหนก็ตาม.... คนรักเขากำลังมองตรงมาที่เขาอย่างไม่ละสายตาและรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อจนคนรักของเขาต้องหันหน้าไปหาคนตัวเล็กที่อยู่ด้านหลังเพิ่มอีกนิดเพื่อมองใบหน้าคนตัวเล็กได้ถนัดยิ่งขึ้น...
"ว่าไงครับ? ฟรอนท์อย่าเงียบซิ พี่ทำตัวไม่ถูกแล้วนะเนี๊ยะ!! อ่อ... ถ้าเรื่องแหวนพี่ไม่มีให้นะตอนนี้เพราะอยู่ๆ พี่ก็คิดแล้วก็พูดออกมาเลย พี่เลยไม่ได้เตรียมมาด้วยอ่ะ แต่ถ้าฟรอนท์อยากได้แหวนด้วย งั้นเอาไว้พี่จะพูดขอฟรอนท์อีกทีแล้วกันนะครับ เฮ่อ! พี่นี่แย่จริงๆ เลย ไม่โรแมนติกเอาซะเลย จะขอแฟนแต่งงานทั้งทีไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย แถมไม่มีเทียน ไม่มีไวท์ ไม่มีอาหารดีๆ สถานที่ดีๆ ที่โรแมนติกกว่านี้ พี่ขอโทษนะครับ เอาไว้ครั้งหน้าพี่จะ...."
Oops!!!
เสียงจากปากคนรักของเขาที่กำลังพูดบ่นให้กับตัวเองที่ไม่ยอมเตรียมการให้ดีๆ ก่อนที่จะขอคนรักแต่งงาน เพราะจู่ๆ เขาก็เกิดอยากให้คนๆ นี้อยู่กับเขาตลอดไปจึงพูดขอแต่งงานทั้งๆ ที่ตัวยังคงเปียกกันทั้งคู่ เพราะเพิ่งลงเล่นน้ำทะเลกันมา ถึงจะเป็นสถานที่ๆ ไม่ได้เลิศหรูอะไรแต่คนร่างเล็กกลับคิดว่ามันโรแมนติกที่สุด ปากบางประกบลงที่ปากหนาจนทำให้กลืนคำพูดที่บ่นไม่หยุดหายไป จูบที่คนร่างเล็กมอบให้กับเป็นจูบที่สั่นเล็กน้อย ปากเล็กบรรจงจูบอย่างช้าๆ ด้วยความอ่อนโยนแต่เป็นจูบที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ท่ามกลางเสียงทะเลที่กำลังซัดสาด แสงพระอาทิตย์สีส้มอร่ามที่กำลังจะตกดินตรงเส้นขอบทะเล จูบที่สั่นไหวพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มด้วยความดีใจ จูบแบบไม่ล้วงล้ำแต่ทำให้หัวใจอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก คนร่างเล็กจูบอยู่เนิ่นนานก่อนจะละปากออกจากคนรัก ทำให้เกิดรอยยิ้มบนใบหน้าของคนที่เพิ่งขอเขาแต่งงาน
"แต่งฮ่ะ ห้ามพี่เท็นเปลี่ยนใจด้วย..." คนร่างเล็กพูดพร้อมกับเสียงสะอื้นเล็กน้อย
"หึหึ พี่ไม่มีวันเปลี่ยนใจแน่ครับ ฟรอนท์จูบมัดจำพี่อีกทีได้ไหม?"
จุ๊บๆๆๆๆ
"ฟรอนท์จุ๊บมัดจำไว้ก่อน อย่าลืมสินสอด บ้าน รถ ที่ดิน คอนโด อสังหาริมทรัพย์ที่พี่เท็นมีทั้งหมดด้วยนะ คึคึ" คนร่างเล็กหัวเราะด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มบ่งบอกว่ามีความสุขมากแค่ไหน
"จะปล้นพี่เหรอ? หื้มม!! พี่มีเท่าไหร่พี่จะให้ฟรอนท์หมดเลยครับผม เอาเป็นว่าตกลง จบปุ๊บแต่งปั๊บเลยนะ แต่ตอนนี้พี่ว่าเรากลับที่พักกันก่อนดีกว่าครับ ลมเริ่มแรงขึ้นแล้วเดี๋ยวฟรอนท์จะไม่สบายก่อนได้เป็นเจ้าสาวพี่ หึหึ"
"บ้า!! เจ้าบ่าวต่างหาก"
ฟอดดดด......
ผมหอมที่แก้มฟรอนท์เน้นๆ "สำหรับฟรอนท์พี่ให้เป็นทุกอย่างสำหรับพี่อยู่แล้วครับ" ฟรอนท์ซบหน้าลงที่บ่าของผมก่อนที่ผมจะอุ้มฟรอนท์พากลับไปที่พัก ฟรอนท์ไม่พูดอะไรอีกได้แต่ซบที่บ่าแล้วปล่อยให้ผมอุ้มกลับจนถึงที่พัก พอถึงที่พักเราก็พลัดกันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมโทรสั่งอาหารง่ายๆ มาสองอย่างเพราะกลัวว่าฟรอนท์จะหิว ฟรอนท์อาบน้ำแต่ตัวเสร็จก็เดินเข้ามาหาผมที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา
"หิวรึยังครับ?" ฟรอนท์นั่งลงข้างผม ดึงแขนผมไปกอดไว้แล้วซบหน้าลงที่อกของผม
"เป็นอะไรหึ!! ถามไม่ตอบ ไม่สบายรึเปล่า? ไหนพี่ดูซิ" ผมทาบมือลงที่หน้าผากของฟรอนท์ อุณภูมิก็ปกติดีแต่ตัวอุ่นกว่าผมนิดๆ อาจจะเป็นเพราะเพิ่งแช่น้ำอุ่นมามั้งครับ
"พี่เท็น...."
"ครับ...ว่าไง ปวดหัวเหรอ?" ผมพยายามจะจับหน้าฟรอนท์ให้มองผมแต่ฟรอนท์ก็ขืนเอาไว้แล้วซบหน้าลงที่อกผมเหมือนเดิม
"พี่เท็น...."
"เป็นอะไร? หื้อ!! เรียกพี่แล้วก็ไม่ยอมพูด... เป็นอะไรครับ?"
"ฟรอนท์รักพี่เท็นมากนะ" ผมนั่งยิ้มกับสิ่งที่ได้ยิน มันทำให้ผมรู้สึกอิ่มเอมกับคำบอกรักสั้นๆ ง่ายๆ แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่มากมาย
"พี่ก็รักฟรอนท์ครับ......" ผมดึงแขนผมที่ฟรอนท์กำลังกอดอยู่แล้วเปลี่ยนมาโอบกอดฟรอนท์ไว้ทั้งตัว ฟรอนท์ก็เปลี่ยนมาซบหน้าที่ซอกคอของผม
"พี่เท็นจะอยู่กับฟรอนท์ตลอดไปใช่ไหม?"
"คร๊าบ.... พี่จะอยู่กับฟรอนท์ตลอดไป" ฟรอนท์กระชับกอดตัวผมแน่นขึ้น
"จริงๆ นะ....."
"จริงๆ ครับ" ฟอดด..... "ไม่เชื่อที่พี่พูดรึไง? หื้อ!!" ฟรอนท์เงยหน้าขึ้นมองผม ผมก็มองฟรอนท์อย่างยิ้มๆ ยิ้มกับความน่ารักของฟรอนท์
"ฟรอนท์เชื่อพี่เท็น....."
คำตอบทำให้ผมพอใจจนต้องยิ้มกว้างกว่าเดิม ฟรอนท์เห็นผมยิ้มก็ยิ้มตาม ผมก้มลงจูบลงที่หน้าผากเบาๆ เลือนมาจูบที่คิ้ว เปลือกตา จมูก ไล่ลงมาจนถึงปากเล็กๆ บางๆ แต่กลับนุ่มทุกครั้งที่ผมได้สัมผัส จูบลงที่ปากล่างอย่างนุ่มนวลก่อนจะขบเม้มริมฝีปากล่างสลับกับริมฝีปากบน ลมหายใจที่หายใจอย่างแผ่วเบาสัมผัสรดใบหน้าผมจนรู้สึกขนลุกชันที่แทบทั้งตัว ปากเล็กค่อยๆ เผยปากเพื่อรับสัมผัสร้อนจากปากผม ลิ้นร้อนไล้เลียที่ปากบางจนทั่วก่อนจะไล้เลียตามไรฟันที่เรียงตัวสวยก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปรับสัมผัสโพรงปากนุ่มด้านใน รสหวานๆ อ่อนนุ่มลิ้นเหมือนได้ดื่มนมอุ่นๆ ผมตวัดลิ้นเกี่ยวพันลิ้นเล็กเพื่อชิมความหวาน โพรงปากนุ่มอุ่นๆ ทำให้รู้สึกว๊าบหวิวทุกครั้งที่ได้สัมผัส ลมหายใจเราสองคนยังคงหายใจรดสัมผัสผิวหน้าของกันและกันอย่างไม่มีหยุดพัก ลิ้นเล็กตวัดเกี่ยวพันหยอกล้อลิ้นร้อนเป็นการตอบสนองที่ทำให้ผมรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก แขนทั้งสองข้างของฟรอนท์เกี่ยวพันรอบคอของผมพร้อมกับแอ่นอกรับสัมผัสวาบหวามที่เกิดขึ้น มือผมลูบไล้เข้าไปใต้เสื้อนอนที่แสนบาง ตุ่มไตเริ่มชูชัน ผมสกิดตุ่มไตที่ชูชันอย่างหยอกล้อ "อือออ....." เสียงครางในลำคอของฟรอนท์สร้างอารมณ์ให้ผมได้ดีทีเดียว มือผมที่ปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังและด้านหน้าทำให้ฟรอนท์เด้งตัวรับตามสัมผัสที่ผมมองให้ "อืม....." เสียงครางประทวงเนื่องจากขาดอากาศหายใจ ผมล่ะปากออกเพียงเล็กน้อยยังคงดูดลิ้นชิมความหวานอย่างไม่หยุดหย่อน ผมช้อนตัวฟรอนท์ขึ้นอุ้มในท่าที่หันหน้าเข้าหากัน ฟรอนท์ใช้ขาทั้งสองข้างเกี่ยวรัดที่เอวผม แขนทั้งสองข้างคล้องคอไว้อย่างแน่นหน้า ส่วนอ่อนไหวของเราเสียดสีกันอยู่ด้านล่าง.... ผมอุ้มฟรอนท์เดินเข้าไปในห้องนอน แผ่นหลังของฟรอนท์สัมผัสกับที่นอนนุ่มโดยมีผมขึ้นคล่อมอยู่บนตัวฟรอนท์ ผมผละจูบออกจากปากฟรอนท์ มองหน้าฟรอนท์ที่กำลังนอนทำตาเยิ้ม หายใจหอบอากาศเข้าปอด....
"ยั่วพี่แล้วต้องรับผิดชอบนะครับ......" ผมยิ้มมุมปากเล็กน้อย ผมจัดการถอดเสื้อออกจากตัว ฟรอนท์นอนยิ้มทำตาเยิ้มมองผมอยู่ใต้ร่างก่อนจะยื่นมือขึ้นสองข้างขึ้นพร้อมกันแล้วพูดว่า....
"ถอดให้ฟรอนท์ด้วยซิ....." ผมยิ้มแล้วส่ายหัวเล็กน้อยให้กับความน่ารักของคนใต้ล่างก่อนที่จะก้มลงไปถอดเสื้อให้ฟรอนท์ ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนบอกให้ผมถอดเสื้อให้แต่ดันหน้าแดงไปถึงหูแล้วเสหน้าไปทางอื่นซะงั้น ตัวขาวๆ อมชมพูมองเห็นตุ่มไตสีชมพูอ่อนๆ ได้อย่างชัดเจน
"ให้พี่ปิดไฟก่อนไหม?" ผมถามขำๆ เพราะพอจะรู้คำตอบว่ายังไง อีกใจก็อยากจะเปิดไฟทิ้งไว้เพื่อให้เห็นหน้าคนรักชัดๆ ผมโรคจิตไปไหม? ฟรอนท์ไม่ตอบครับแค่พยักหน้างึกๆ เป็นอันรู้กันว่าอาย... แต่ดันอายได้น่ารักมากนี้ซิ!! ทำผมแทบคลั่งตาย ผมเดินไปปิดไฟกลางห้องแต่เปิดไฟดวงเล็กๆ ที่หัวเตียงไว้ครับ ขอเห็นหน้านิดนึงก็ยังดี หึหึ ฟรอนท์มองหน้าผมเหมือนอยากถามว่าทำไมไม่ปิดให้หมด พี่จะเปิดทำไม ฟรอนท์อาย.... หึหึ ผมตอนคำถามทางสีหน้ากลับไปว่า.... พี่อยากมองหน้าฟรอนท์ตอนที่พี่มีความสุขที่สุดครับ
ฟรอนท์ยังคงนอนอายอยู่บนที่นอนก่อนจะคว้าเอาหมอนมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้ ที่นอนนุ่มยวบรับตามแรงน้ำหนักตัวของผม มือผมยื่นมือไปหยิบหมอนที่ฟรอนท์พยายามเอาปิดหน้าตัวเองไว้ เปิดออกมาก็เห็นใบหน้าที่ยิ้มด้วยความเขินอาย
จุ๊บ!!!
ผมจุ๊บปากลงที่ปากบางอย่างไม่ล่วงล้ำก่อนจะค่อยๆ ก้มลงไปจูบที่ปากอย่างนุ่มนวล มือเล็กคล้องที่คอผมด้วยความเคยชิน ปากผมจูบย้ำๆ ซ้ำๆ ค่อยๆ บรรจงจูบอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อยๆ ส่งลิ้นร้อนเข้าไปกวาดชิมรสหวานนี้อีกครั้ง ลิ้นเล็กเกี่ยวพันตอบลิ้นร้อนอย่างรู้งาน รสจูบที่ว่าหวานคงไม่มีจูบไหนหวานเท่าจูบนี้ แรงจูบเริ่มเร้าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นร้อนก็ยังคงกวาดชิมความหวานรอบโพรงปากนุ่มอย่างละเมียดละมัย มือผมปัดป่ายไปทั่วแผ่นอกอันเรียบเนียน "อืมมม....." เสียงครางในลำคอเกิดขึ้นจากความวาบหวาบที่เราต่างมอบให้กัน ผมละจากปากบางก่อนที่จะเลือนไปจูบที่แก้มแล้วไล้ผ่านลมหายใจร้อนๆ ไปที่ใบหูก่อนจะเป่าลมเบาๆ จนฟรอนท์ต้องหดคอหนี ผมกระซิที่ข้างหูเบาๆ ว่า......
"คืนนี้อย่าดื้อกับพี่นะครับ...."
ผมซุกไซ้ที่ซอกคอขาว สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ทำให้ผมหลงไหลได้มากมายขนาดนี้ กดจูบลงที่คอก่อนจะขบเม้นเบาๆ ก่อนจะสร้างรอยรักสองสามรอย ผมจูบซับไล้ลงไปเรื่อยๆ จากซอกคอขวาจนถึงตุ่มไตเล็กๆ น่ารักที่สองข้าง ดูดเลียวนลิ้นร้อนสลับไปมาทั้งสองข้าง ฟรอนท์แอ่นตัวรับสัมผัสนี้ที่ผมมอบให้
"อ่าาา.....พี่เท็น" ฟรอนท์ครางเสียงหวานอย่างเก็บไว้ไม่อยู่ มือสองข้างกำผ้าปูที่นอนไว้แน่
ปากผมกำลังปรนเปรอให้กับตุ่มไตเล็กๆ ทั้งสองข้างสลับกันไปมา เสียงครางยังคงดังอยู่ต่อเนื่อง มือก็ลูบไล้ไปทั่วร่างฟรอนท์จนลงไปถึงส่วนล่างที่ถูกปกปิดด้วยกางเกงนอนขาสั้นที่ฟรอนท์ชอบใส่นอน มือผมจับมั่นที่หัวกางเกงก่อนจะค่อยๆ ดึงเพื่อถอดออก ฟรอนท์ยกสะโพกขึ้นนิดหน่อยเพื่อให้ถอดได้ง่ายขึ้น ตามด้วยกางเกงในตัวจิ๋วที่ห่อหุ้มส่วยอ่อนไหวไว้ภายใน ตอนนี้ทั้งตัวของฟรอนท์ว่างเปล่าไม่มีสิ่งใดบดบังเรือนร่างนี้แม้แต่ชิ้นเดียว "อืออ....." เสียงครางที่เปล่งออกจากลำคอของผมบ่งบอกว่าผมรู้สึกดีมากแค่ไหนที่ได้สัมผัสร่างกายนี้ มือผมเลื่อนลงไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของฟรอนท์เอาไว้ก่อนจะกดนิ้วลงที่ส่วนปลายแล้ววนนิ้ว นวดเค้นเบาๆ ช้าๆ สลับเร็ว
"อ่าาาาา..... พี่เท็น อืออ......"
ผมละปากจากตุ่มไตทั้งสองข้างขึ้นไปจูบที่ปากฟรอนท์อย่างเร้าร้อน เสียงจูบดัง จุ๊บๆๆ ในขณะที่เรากำลังเกี่ยวพันลิ้นกันอย่างไม่มีหยุดพัก มือผมเริ่มขยับช้าๆ ที่ส่วนอ่อนไหวของฟรอนท์แล้วเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ฟรอนท์แอ่นตัวเด้งรับตามแรงขยับเข้าออก ผมเริ่มเร่งความเร็วของมือผมขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดฟรอนท์ก็กระตุกตัวก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นออกมาจนเต็มมือของผม
"อ่าาาา......." ฟรอนท์หอบหายใจเหนื่อย ผมขยับให้อีกสามสี่ครั้งน้ำรักก็ส่วนที่เหลือก็ออกมา ผมกดจูบลงที่หน้าผากของฟรอนท์เบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นถอดกางเกงตัวเองออก ทำให้เห็นแก่นกายที่กำลังแข็งขืน
"ตาพี่บ้างนะครับ...."
ผมขึ้นคล่อมฟรอนท์ไว้ทั้งตัวอีกครั้ง แขนทั้งสองข้างคล้องที่คอของผมก่อนจะดึงผมลงไปรับจูบที่เร้าร้อนอีกครั้ง ผมคล่อมทับฟรอนท์ไว้ทั้งตัว บดเบียดแก่นกายของเราทั้งสองคนเข้าหาก่อน จูบที่เร้าร้อน ร่างกายที่กำลังบดเบียดเสียดสีกันอย่างไม่หยุดหย่อนทำให้ผมปั่นป่วนที่ท้องน้อย รู้สึกต้องการปลดปล่อยเต็มที่ ขนที่ลุกชันไปทั่วทั้งร่างกาย ผมแทรงตัวที่ระหว่างขาของฟรอนท์ก่อนจะยกขาทั้งสองข้างตั้งขึ้นแล้วดันตัวเข้าแทรกตรงกลางระหว่างขา ผมบดเบียดแท่นร้อนผมกับฟรอนท์เข้าด้วยกัน มือผมลูบไล้วนนิ้วอยู่ที่ช่องทางรักของฟรอนท์ มืออีกข้างของผมเอื้อมไปเปิดลิ้นชักข้างหัวเตียงหยิบหลอดเจลออกมา ใช้นิ้วโป้งดันเพื่อเปิดฝาออกก่อนจะบีบใส่มืออีกข้างแล้วป้ายลงที่ช่องทางรัก
"อ๊ะ!!!....... อือออ....." เสียงร้องตกใจเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางอันแสนหวาน
ผมไล้วนนิ้วอยู่ที่ปากทางรักก่อนจะส่งนิ้วแรกเข้าไปสำรวจด้านใน ขยับเข้าออกช้าๆ ก่อนจะวนนิ้วจนทั่วด้านใน ฟรอนท์แอ่นอกเด้งสะโพกรับด้วยความเสียงซ่าน ผมละจูบออกจากปากบางก่อนจะเปลี่ยนมาหยอกล้อกับตุ่มไตทั้งสองข้างอีกครั้ง ทั้งดูด กัด เลีย ตวัดลิ้นจนทั่วแล้วงับเบาๆ ก่อนจะดูดจนเกิดเสียง ผมส่งนิ้วที่สองและสามเข้าไปตามลำดับก่อนจะขยับเข้าออกอย่าเร็ว ฟรอนท์จิกกำผ้าปู่ที่นอนไว้แน่น
"อ๊ะๆๆ พี่เท็น อ่าาา....."
เมื่อรู้สึกว่าช่องทางรักได้ขยายมากพอที่จะรับสิ่งใหม่ที่จะเข้าไปสำรวจด้านในได้แล้ว ผมจึงจับแท่นร้อนถูไถไล้วนที่ปากช่องทางรักก่อนจะแยกขาของฟรอนท์ให้กว้างขึ้น ยกสะโพกขึ้นสูงโดยใช้หน้าขาผมดันให้สูงขึ้นจนเห็นช่องทางรักเด่นชัดตรงหน้า ผมจ่อแท่นร้อนที่ช่องทางรักนั้นก่อนจะค่อยๆ สอดใส่เข้าไปอย่างช้าๆ
"อ๊ะ!!! อือออ..... เจ็บ!!" ผมก้มลงจูบที่หน้าผากฟรอนท์เบาๆ
"อดทนหน่อยนะครับ อือออ...."
"อย่าเกร็งนะครับคนเก่งของพี่..... อ่าาาา"
ผมสอดใส่เข้าไปได้เพียงส่วนหัวเท่านั้นก็ต้องค้างไว้ก่อน ผมก้มลงไปจูบฟรอนท์เพื่อเป็นการช่วยคลายความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ฟรอนท์ตอบรับจูบในทันที ผมค่อยๆ ดันแท่นร้อนเข้าไปข้างในตัวฟรอนท์ทีละนิด ทีละนิดจนสุดความยาว
"อ่าาาา........ ซี๊ดดดด....... เก่งมากครับคนดี" ผมละปากออกมาจากปากฟรอนท์ก่อนจะร้องครางด้วยความเสียที่ได้รับ ช่องทางรักของฟรอนท์ทั้งรัดแน่น ตอดรัดตุบๆๆ แรงและรัว ข้างในตัวฟรอนท์ร้อนระอุโอบรัดแท่นร้อนผมไว้ด้วยความเสียวซ่าน เลือดในกายผมไหลเวียนไปทั่วทั้งร่าง ความเสียวซ่านวิ่งพล่านอย่างไม่หยุดหย่อน แรงบีบรัดทำให้ผมแทบจะทนไม่ไหว
"พี่ขยับเลยนะครับ....."
ผมค่อยๆ ถอดแท่นร้อนออกจนเกือบสุดความยาวก่อนจะสอดใส่กลับเข้าไปอีกครั้งอย่างช้าๆ เนิบๆ ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้นอย่างเป็นจังหวะ หน้าฟรอนท์สะบัดไปมาด้วยความเสียวซ่าน ผมเริ่มซอยสะโพกถี่ขึ้น เร็วขึ้นและแรงขึ้นเรื่อยๆ
ผับๆๆๆๆๆ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นลั่นห้อง อืมมม..... อ่าาา...... เสียงครางของผมและฟรอนท์ดังปะปนไปกับเสียงทำรักที่ดังสนั่นลั่นห้อง ร่างฟรอนท์สั่นไหวตามแรงกระแทกเข้าออกของผมอย่างต่อเนื่อง ฟรอนท์ปัดป่ายมือไปทั่วแผ่นท้องของผม ผมยังคงเร่งสะโพกแรงขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊ะๆๆ พี่เท็น.... อือออ.... เบาๆ อ่าาา....." เสียงร้องครางขาดๆ หายๆ สลับกับเสียงพูดที่กระท่อนกระแท่นแทบจะจับใจความไม่ได้ทำให้ผมยิ่งรุ่มร้อน เลือดในกายยิ่งวิ่งพล่านด้วยความเสียวซ่านที่เกิดจากแรงตอดรัดถี่และรัวตามแรงกระแทกที่ผมส่งไป ยิ่งผมกระแทกแรงมากเท่าไหร่ช่องทางรักของฟรอนท์ยิ่งตอดรัดผมแรงมากขึ้นเท่านั้น
"อืออออ......ซี๊ดดดดด...... เก่งมากครับ อ่าา......" ผมซี๊ดครางด้วยเสียงที่แหบพร่า
สะโพกของผมยังคงทำหน้าที่กระแทกเข้าออกอย่างไม่หยุดยั้ง ผมจับตัวฟรอนท์พลิกให้นอนคว่ำหน้าลงกับที่นอนแล้วยกสะโพกให้สูงขึ้นแล้วกระแทกเข้าออกทันที "อือออ...." ข้างในตัวฟรอนท์ทั้งนุ่ม ทั้งร้อนจนผมอดใจไว้แทบจะไม่ไหว
"อ๊ะๆๆ พี่เท็นน ฟรอนท์ไม่ไหวแล้ว อ๊ะๆๆๆ....."
"ซี๊ดดด....... รอพี่ก่อนนะครับคนดี อืออออ....."
ผมจับสะโพกฟรอนท์ไว้แน่นก่อนเร่งความเร็วสะโพกกระแทกเข้าออกอย่างเร็วและรัว ร่างของฟรอนท์สั่นสะท้านตามแรงโหมกระหน่ำที่ผมกระแทกเข้าออกอย่างไม่มียั้ง หน้าฟรอนท์สะบัดไปมาด้วยความเสียวซ่านมือทั้งสองข้างขย้ำผ้าปูที่นอนจนแทบขาดติดมือออกไปด้วย ผมกัดฟันกรอดด้วยความเสียวที่วิ่งพล่านทั่วร่างกายของผม ช่องทางรักยิ่งตอดรัดแท่นร้อนอย่างแรงและถี่รัว ผมซี๊ดปากอย่างห้ามไว้ไม่อยู่แรงโหมกระหน่ำยังคงเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ จนฟรอนท์แอ่นอกขึ้นสูงแล้วปลดปล่อยน้ำรักออกมาในที่สุด ผมกระแทกเน้นๆ อีกสามสี่ครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวของฟรอนท์ มันรู้สึกอุ่นว๊าบไปทั่วแท่นร้อน
"พี่เท็น.........อ่าาาาา......"
"ซี๊ดดด......อ่าาาา........."
ผมล้มตัวนอนทับฟรอนท์อย่างหมดแรงก่อนจะจับตัวฟรอนท์พลิกขึ้นมานอนทับผมไว้แทน โดนที่แท่นร้อนชนผมยังคงคาไว้อยู่ในตัวฟรอนท์ เสียงหอบหายใจของเราทั้งคู่เหมือนกับเพิ่งวิ่งรอบสนามบอลใหญ่ๆ มาสักสามสี่รอบ ฟรอนท์ซบหน้าลงที่ซอกคอของผมอย่างหมดแรง เนื้อยังคงแนบเนื้อ ร่างกายเรายังคงเชื่อมต่อกันเหมือนไม่อยากจากร่างนี้ไป ลมหายใจแผ่วร้อนที่ส่งผ่านถึงกันจนทำให้รู้สึกขนลุกซู่ทุกครั้งที่พัดผ่านผิวหนัง ผมเอื้อมมือทั้งสองข้างไปโอบกอดฟรอนท์เอาไว้ทั้งตัวก่อนจะจูบลงที่ขมับฟรอนท์เบาๆ อย่างอ่อนโยนแล้วพรมจูบจนทั่วหน้าส่วนที่ผมจูดได้เพราะฟรอนท์ซบหน้าลงที่บ่าของผมครับ
"อือออ.....พี่เท็น ฟรอนท์เหนื่อยอ่ะ" ฟรอนท์คงรู้ความหมายของการกระทำผมดีครับ
"หึหึ พี่ยังไม่ทันพูดอะไรเลยนะ......"
"อืมม....ไม่พูดก็พอจะรู้แหละ!!" ฟรอนท์พูดด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอนทั้งที่ยังคงหอบหายใจเหนื่อยอยู่เลยครับ
"รู้ได้ไงอ่ะครับ หือ!! ไหนบอกพี่หน่อยซิ" ผมไปแอบขำไปเพราะผมรู้ตัวผมดีครับว่าฟรอนท์รู้ได้ไง....
"บ้าเหอะ!!! พี่เท็นจะให้ฟรอนท์พูดได้ไง!! ฟรอนท์อายบ้างเหอะ!!..... ชิส์!!"
"หึหึ ไม่พูดก็ได้ครับ....งั้นพี่ต่อเลยนะ น้องชายพี่ตื่นอีกแล้วอ่ะ"
"อือออ...... พี่เท็น......"
"พี่รักฟรอนท์นะครับ....คนดีของพี่"
ผมเริ่มบทรักครั้งที่สอง สามก่อนจะจบครั้งสี่ที่ห้องน้ำ ผมขอโทษครับที่เร้าร้อนกับฟรอนท์ไปหน่อย ก็มันอดใจไว้ไม่อยู่จริงๆ นิครับ ผมจัดการอาบน้ำชำระร่างกายให้ฟรอนท์ ผมล้วงนิ้วเข้าไปควักล้างเอาน้ำรักที่ผมทิ้งไว้ในตัวฟรอนท์ออกมาจนหมด ระหว่างที่สอดนิ้วเข้าไปแต่ละทีก็ทำให้คนที่หลับไหลเผลอครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ผมทำได้เพียงชกชิมลิ้มความหวานตามร่างกายคนที่ไม่รู้สึกตัวอย่างห้ามใจไว้ไม่ได้ หึหึ น่ารักเกินเหตุเป็นเหตุให้ถูกลวนลามไปทั่วร่างกายก่อนจะทิ้งรอยรักไว้เพิ่มจากเดิมที่มีอยู่แล้ว หลังจากชำระร่างการให้ฟรอนท์อย่างสะอาดก็อุ้มพาไปนอนลงบนที่นอนนุ่มก่อนจะเช็ดตัวแล้วสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ ส่วนผมใส่เสื้อผ้าให้ฟรอนท์เสร็จแล้วก็มาสวมกางเกงนอนเพียงตัวเดียวแล้วสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มนวม รวมตัวฟรอนท์เข้ามากอดไว้แนบกาย จูบราตรีสวัสดิ์ที่หน้าผากฟรอนท์เบาๆ อย่างนุ่มนวล
"ฝันดีนะครับ......"
ฟรอนท์กระชับตัวเข้าหาผมอย่างอัตโนมัติ ผมยิ้มให้คนที่นอนหลับตาพริ้มก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟบนหัวเตียงแล้วนอนหลับตามฟรอนท์ไป
อัพอยู่ค่ะ เกิน 2000 ตัวอักษรเซฟม่ะได้....
ต่อด้านล่างนะค่ะ
-
:L2: :L1:
-
"อืมม...... พี่เท็น" เสียงนุ่มๆ เบาๆ เหมือนฝัน
"พี่เท็น..... อืมมม.......พี่เท็น.... ตื่น........พี่เท็นนน...." ไม่ใช่ฝันแล้วครับ ผมตื่นมาเพราะรู้สึกมีอะไรยุกยิกๆ อยู่ที่ซอกคอของผมทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี้จนขนลุก ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองก็เห็นฟรอนท์กำลังส่ายหน้าไปมาอยู่ที่ซอกคอของผมครับ หึหึ
"ตื่นแล้วครับ....ตื่นแล้ว..." ผมพูดพร้อมกับยิ้มขำไปกับท่าทีของฟรอนท์ที่กำลังใช้หน้าตัวเองปลุกผมครับ
"ฟรอนท์เรียกตั้งนาน....."
"ว่าไงครับ.... ปลุกพี่แต่เช้าเลย หือ!!"
"ฟรอนท์อยากเข้าห้องน้ำ.... แต่ฟรอนท์ลุกไม่ไหวอ่ะ" เสียงดังตอนต้นประโยคก่อนจะเบาเสียงลงพร้อมกับมุดหน้าลงที่ซอกคอผมอีกครั้งด้วยความอายครับ
"หึหึ มัวแต่อายพี่อยู่นั่นแหละ สรุปจะยังอยากเข้าห้องน้ำอยู่ไหมครับ?"
ฟอดดด......
ผมหอมลงที่หัวของฟรอนท์ ฟรอนท์ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นก่อนจะพยักหน้างึกๆ ผมอุ้มฟรอนท์เข้าห้องน้ำแล้ววางฟรอนท์ลงที่เค้าเตอร์อ่างล้างหน้าก่อนจะเดินไปเปิดฝาชักโครกขึ้นแล้วเดินกลับมาที่ฟรอนท์ อุ้มฟรอนท์ขึ้นอีกครั้งแล้วให้ฟรอนท์ยืนใกล้ๆ ชักโครก ก่อนจะพูดแหย่ฟรอนท์ให้อายหนักยิ่งกว่าเดิม...
"ให้พี่ถอดกางเกงให้ไหม?"
พลั่กๆ ฟรอนท์ทุบลงที่ไหล่ผมไม่แรงมากก่อนจะผลักตัวผมให้ออกไปจากตรงที่ฟรอนท์ยืนอยู่
"บ้า!! พี่เท็นออกไปรอฟรอนท์ข้างนอกเลยนะ ถ้าเสร็จแล้วฟรอนท์จะเรียกเอง..." ฟรอนท์ยู่ปากทำหน้างอนอย่างน่ารัก ผมได้แต่เดินขำออกไปตามคำสั่งครับ ประตูผมเปิดแง้มไว้นิดๆ ครับ เพราะกลัวว่าถ้าฟรอนท์เรียกแล้วผมจะไม่ได้ยิน ฟรอนท์ใช้เวลาไม่นานก็เรียกผมให้เข้าไปห้องน้ำอีกครั้ง ผมเดินเข้ามาถึงฟรอนท์ยืนรอโดยยืนเอามือค้ำกำแพงไว้เพื่อให้ทรงตัวยืนไม่ลำบากจนเกินไป
"พี่เท็น....ฟรอนท์อนชยากแปรงฟันก่อนอ่ะ"
"หึหึ ทำไมครับ... กลัวพี่ไม่กล้าจูบฟรอนท์เหรอ?"
"บ้าซิ!! ใครบอกล่ะ ฟรอนท์แค่อยากแปรงฟันล้างหน้าก่อนเฉยๆ ฟรอนท์ไม่ได้คิดเรื่องนั้นซะหน่อย..." บ่นงุ้งงิ้งๆ ทำปากขยับไปมาแบบไม่มีเสียง จนผมอดที่จะขำไม่ได้ครับ
"ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่นนะ มาครับ... ป่ะๆ ไปล้างหน้าแปรงฟันกัน" ฟรอนท์ทำหน้ายู่จนปากเล็กๆ แทบจะยื่นไปติดจมูก ผมช้อนที่ก้นงอนๆ ของฟรอนท์แล้วอุ้มขึ้นพาเดินไปที่อ่างล้างหน้า จะว่าไกลไหมก็ไม่ครับแต่ห้องน้ำบ้านพักที่พ่อผมทำไว้กว้างพอสมควร มีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ฟักบัวแยกส่วนกันอย่างชัดเจน ผมอุ้มเอาใจคนตัวเล็กแล้ววางให้นั่งลงบนเค้าเตอร์ตรงอ่างล้างหน้าก่อนจะจัดการบีบยาสีฟันลงบนแปรงสีฟันให้ฟรอนท์ ฟรอนท์ยื่นมือมาเพื่อรับแปรงสีฟันจากมือผมแต่ผมส่ายหน้าเป็นอันรู้กัน ฟรอนท์ยื่นหน้ามาใกล้ๆ ก่อนที่ผมจะยื่นแปรงไปสัมผัสกับฟันของฟรอนท์แล้วเริ่มแปรงฟันให้ สายตาผมจับจ้องที่ฟันสีขาวอย่างใจจดจ่อ แปรงฟันให้ด้วยความตั้งใจ ทำความสะอาดฟันทุกซี่ ด้านบน ด้านล่าง ด้านในทั้งสองข้างตามด้วยด้วยนอกตรงกระพุ้งแก้มจนคิดว่าสะอาดจนทั่วปาก แล้วเปิดน้ำใส่รองแก้วก่อนจะยืนให้ฟรอนท์บ้วนปาก ส่วนผมก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดหน้ามาให้เช็ดทำความสะอาดปาก
"สะอาดไหม? คึคึ...." ฟรอนท์ยิ้มยิงฟันโชว์ฟันขาวก่อนจะขำให้กับตัวเอง "อื้ม....พี่เท็น อย่าหยิกแก้มฟรอนท์.... ฟรอนท์เจ็บน่าา....." ผมหยิกแก้มฟรอนท์ด้วยความที่มันเขี้ยวกับความทะเล้นของแฟนตัวเอง
"ช่วยไม่ได้ก็อยากทำหน้าทะเล้นใส่พี่ทำไมล่ะครับ..... ฟรอนท์ยื่นหน้ามาทางนี้ครับ...." ฟรอนท์ทำหน้ายู่ก่อนจะยื่นหน้ามาตามที่ผมบอก ผมเปิดก็อกน้ำอีกครั้งห่อมือให้นิ้วชิดติดกันแล้วกวักน้ำขึ้นมาจนเต็มแล้วล้างหน้าให้ฟรอนท์จนสะอาด เช็ดหน้าด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆ หลังจากทำให้ฟรอนท์เสร็จเรียบร้อยก็หันมาล้างหน้าแปรงฟันให้ตัวเองโดยมีฟรอนท์นั่งมองอยู่ข้างๆ จนเสร็จเรียบร้อย
"ฟรอนท์มาทดสอบยาสีฟันกัน... ว่ากลิ่นหอมไหม?"
"ยังไงอ่ะ?" ฟรอนท์เอียงคอเล็กน้อย ทำหน้างุนงงหน่อยๆ
จุ๊บๆๆๆ
"อย่างนี้ไงครับ....หึหึ" ผมจุ๊บย้ำๆ ที่ปากฟรอนท์อย่างไม่ได้ล่วงล้ำ
"อึ๋ย!! พี่เท็น เผลอเป็นไม่ได้เลยนะ หื่นตลอด...."
"พี่หื่นกับฟรอนท์คนเดียวเลยน้าา.... ให้พี่พิสูจน์ให้ดูไหม? หือ...."
"ไม่เอา! ฟรอนท์ยังไม่หายเจ็บเลยนะ พี่เท็นจะทำอีกแล้วเหรอ? ห้าม!!"
"หึหึ พี่ล้อเล่นนะ หิวข้าวรึยัง?"
"หิวแล้วอ่ะ พี่เท็นสั่งข้าวให้ฟรอนท์กินนะซิ...."
"รับทราบครับผม....ฟรอนท์จะนั่งรอในห้องนอนหรือจะออกไปดูทีวีรอดีล่ะ?"
"ฟรอนท์ออกไปนั่งดูทีวีดีกว่า....ตอนนี้ตาสว่างมาก คึคึ"
"ได้ครับ....งั้นเดี๋ยวพี่พาไปนั่งที่โซฟาข้างนอกแล้วกัน แล้วพี่จะโทรสั่งอาหารให้ครับ"
ฟอดดด...... "พี่เท็นน่ารักที่สุด....." ฟรอนท์หอมเข้าที่แก้มขวาของผมโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัวทำให้ผมยิ้มกว้างกับการกระทำของแฟนที่น่ารักของผมครับ
"ฟรอนท์อยากกินอะไรบ้าง? พี่จะได้สั่งให้" ผมถามระหว่างอุ้มฟรอนท์ขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วเดินออกจากห้องน้ำ
"ฟรอนท์อยากกินข้าวต้มกุ้ง ซีซ่าสลัด น้ำแตงโมปั่นด้วย"
"หึหึ ได้ครับ.... เดี๋ยวพี่สั่งให้ครับ"
"พี่เท็นอยากกินอะไรอ่ะ?" ผมมองหน้าคนที่ถาม
"ฟรอนท์อยากกินอะไรอีกล่ะครับ?"
"คึคึ เบื่อ! พี่เท็นรู้ทันอ่ะ ฟรอนท์อยากกินข้าวผัดปูแต่ฟรอนท์กลัวสั่งมาเยอะแล้วจะกินไม่หมด"
"งั้นพี่สั่งข้าวผัดปู อืม!! สั่งไข่เจียวกุ้งสับด้วยดีไหมน้าา...." ผมทำท่าหยุดคิด
"ดีๆๆ ฟรอนท์ก็อยากกินเหมือนกัน พี่เท็นสั่งมากินน้าา...." ว่าแล้วต้องอยากกินหลายอย่างครับ แต่ฟรอนท์กลัวกินไม่หมดเลยไม่กล้าสั่งมาเยอะๆ ทีเดียว ฟรอนท์เลยเลือกที่จะสั่งผ่านผม เพราะจะได้มีผมช่วยกินของที่ฟรอนท์อยากกินไงครับ....
"โอเคครับ.... เดียวพี่จะสั่งให้ครับ" ผมวางฟรอนท์ลงที่โซฟาก่อนจะหยิบรีโมทแล้วส่งให้ฟรอนท์ ผมเดินไปกดโทรศัพท์โทรสั่งอาหารให้มาส่งที่บ้านพัก สั่งเสร็จผมก็เดินไปนั่งลงข้างฟรอนท์ ผมนั่งลงแล้วเอามือโอบไหล่ฟรอนท์เอาไว้หลวมๆ ฟรอนท์เอนตัวมาพิงที่อกของผม เรานั่งดูหนังซีรี่ย์ฝรั่งช่องของยูบีซี
"พี่เท็น.... มานั่งนี่ซิ" ฟรอนท์ตบลงบนโซฟาข้างตัวเอง ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ หลังจากโทรสั่งอาหารเสร็จ
"มีอะไรครับ อยากได้อะไรอีกรึเปล่า?"
"เปล่าซะหน่อย ฟรอนท์แค่หาที่พิง....คึคึ" พูดเสร็จฟรอท์ก็ยกขาขึ้นมาวางบนโซฟาแล้วเอนตัวมาพินที่อกผมครับ ผมโอบเอวฟรอนท์ไว้แล้วนั่งดูหนังกับไปเรื่อยๆ สักพักอาหารก็มาส่ง เรากินข้าวกันจนอิ่มก็มานั่งนอนเล่นที่เปลริมทะเลที่มีต้นไม้เป็นที่กันแดดชั้นดี
"พี่เท็น....."
"ครับ........" เรากำลังนอนพักผ่อนพร้อมกับฟังเสียงน้ำทะเลที่ซัดสาดกับหาดทราย ลมพัดผ่านทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้ดี
"ขอบคุณนะฮ่ะ......" ผมลืมตามองฟรอนท์ที่กำลังนอนทับอยู่บนตัวผม
"ขอบคุณเรื่องอะไรครับ?....."
"ขอบคุณที่พี่ไม่พอใจฟรอท์ที่เดินชนพี่ ขอบคุณที่พี่โกรธฟรอนท์ หาเรื่องฟรอนท์...." ผมพอจะเข้าใจความหมายสิ่งที่ฟรอนท์ต้องการจะพูดบอกครับ "ถ้าพี่ไม่โกรธฟรอนท์ เราคงไม่ได้ทะเลาะกัน คงไม่รู้จักกัน คงเป็นแค่คนแปลกหาที่ไม่เคยคุยกัน พี่คงจะเป็นแค่พี่รหัสไอ้ดิวเพื่อนฟรอนท์ ฟรอนท์ก็คงจะเป็นแค่เพื่อนของไอ้ดิวต่อไป โดยที่เราอาจจะไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักกันเลยก็ได้ ถึงเรื่องที่ทำให้เราต้องมารู้จักกันเริ่มต้นด้วยความไม่พอใจกัน แต่วันนี้มันทำให้ฟรอนท์ได้รักกับพี่ ได้มีพี่เท็นอยู่ข้างๆ รักฟรอนท์ เป็นห่วงฟรอนท์ คอยดูแลฟรอนท์ทุกอย่าง ฟรอนท์จะรักพี่เท็นให้มากๆ มากขึ้นๆ ทุกวัน ฟรอนท์รักที่เท็นนะ..... ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างที่พี่เท็นทำเพื่อฟรอนท์ ฟรอนท์จะรักษาความรักของพี่เท็นให้ดีที่สุดและจะรักพี่เท็นคนเดียวตลอดไป ฟรอนท์สัญญา...."
จุ๊บ..........
ฟรอนท์จูบลงที่หน้าอกด้านซ้ายของผมเบาๆ กระชัดกอดผมไว้แน่น ผมรู้สึกอุ่นว๊าบขึ้นตรงที่ฟรอนท์ประทับจูบลงไป มือผมสั่นด้วยความตื้นตันใจ ผมจับที่คางฟรอนท์เพื่อให้เงยหน้าขึ้นมามองผม ฟรอนท์ยิ้มให้ผม.... เป็นยิ้มที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นมากอย่างมองไม่ถูก ไม่ใช่เพียงแค่ปากเล็กๆ ที่ฉีกยิ้มให้ผม แต่แววตาของฟรอนท์ก็ยิ้มด้วย
"พี่ซิต้องเป็นฝ่ายพูดคำนี้.... ขอบคุณนะครับ ฟรอนท์ทำให้พี่รู้ว่าความรักที่แท้จริงเป็นยังไง พี่ไม่เคยคิดจะรักใครมาก่อนเพราะพี่คิดว่าพี่ยังไม่พร้อมที่จะรักใคร แต่พอได้เจอฟรอนท์ความคิดพี่ก็เปลี่ยนไป พี่เคยคิดว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงปากร้ายได้ขนาดนี้ น่าหมันใส้ที่สุด ตอนแรกพี่แค่อยากแกล้งเล่นๆ แต่ใครจะรู้ล่ะว่าพี่ดันมาตกหลุดรักเด็กคนนี้ได้ หึหึ ตอนนี้ที่พี่รู้สึกก็คือพี่อยากดูแลฟรอนท์ อยากอยู่ใกล้ๆ ฟรอนท์ อยากรักฟรอนท์อย่างนี้ตลอดไป พี่ไม่เคยคิดว่าพี่จะรักคนๆ นึงได้มากขนาดนี้ พี่ไม่รู้ว่าอนาคตเราสองคนจะเป็นยังไงต่อไป แต่ที่พี่มั่นใจที่สุดคือ.... อนาคตของพี่จะมีฟรอนท์อยู่ข้างๆ พี่แล้วเดินก้าวไปพร้อมๆ กับพี่เสมอ ฟรอนท์จะเป็นรักแรกและรักสุดท้ายของพี่จากนี้และตลอดไปครับ พี่สัญญา...."
"พูดแล้วห้ามคืนคำนะ......"
"หึหึ แน่นอน.... พี่รักฟรอนท์นะครับ"
"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นฮ่ะ......ตลอดไป"
จูบครั้งไหนที่ว่าหวานก็ไม่เท่ากับจูบครั้งนี้ ถึงจะมีน้ำตาที่ไหลลงมาจรดที่ริมฝีปากของเราทั้งสองคนก็เป็นน้ำตาแห่งความสุข แล้วที่สำคัญไม่ทำให้จูบครั้งนี้หวานน้อยลงไปเลย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนความรักของผมที่มีให้ฟรอนท์ก็จะไม่น้อยลงมีแต่จะเพิ่มขึ้นๆ ผมไม่รู้ว่าอนาคตเราสองคนจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าความรักที่ฟรอนท์มีให้ผมจะน้อยงลงไปไหม แต่สิ่งที่ผมรู้คือ.... ผมจะรักและดูแลคนๆ นี้ตลอดไปจนกว่าผมจะหยุดหายใจ.....
************************** END. ****************************
จบแล้วคร้า.....
ขอบคุณที่ติดตามอ่าน ตามเม้นให้กำลังใจนิยายเรื่องแรกของคนแต่งจจนจบนะค่ะ
ถึงจะอ่านติดขัดไปบ้าง หวานจนเลี่ยนไปบ้าง... ก็ยังได้รับกำลังใจเรื่อยมาจนถึงตอนสุดท้าย :katai2-1: :katai2-1:
ขอบคุณมากๆ ค่ะ รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อ่านเม้นจากคนที่อ่านนิยาย... o13 o13
ส่วนคนที่เข้าไปให้กำลังใจทางเพจก็ขอคุณเช่นเดียวกันนะค่ะ น่ารักที่สุด....
ตอนพิเศษมีให้อ่านแน่นอนค่ะ แต่รอหน่อยน้าา....
และขอฝากนิยายเรื่องต่อๆ ไปและเรื่องที่ยังไม่จบด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ..... กอดคนอ่าน :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
เย้ๆๆๆๆ. จบแว้ววว ขอบคุณคนแต่งมากๆนะครับ. สนุกหลายรส หลายชาติมากครับ. o13 o13 o13
-
แล้ว ตกลง ฟรอส กะ อ้น จะได้คู่กันมั๊ย อ่ะ
-
:กอด1: ขอบคุณค่ะ. น่ารักมากๆ
-
เดี๋ยวๆๆ
แล้วคู่พี่ชายล่ะ? อยากอ่านอ่ะครับ ^^
-
:กอด1: จบได้หวานจริงๆ
-
โหย...จบเร็วจางงงง..ยังอ่านไม่จุใจเลย..อิอิ..คู่นี้น่ารัก..หวานตลอด..แล้วจะมีคู่อ้นไหมอ่า..รอตอนพิเศษนะคะ
-
น่ารักอ่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่แต่งมาให้อ่านกันนะครับ
-
โอ๊ยยยยคู่นี้หวานน้ำตาลเรียกพี่เลย
รอๆดูพี่ฟรานจะหวานได้เท่าพี่เท็นไหม
-
คู่นี้น่ารักตลอดๆอ่ะ รอตอนพิเศษค่าาาา ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้ ^^
-
เพิ่งจะได้อ่าน จบซะแล้ว ชอบทั้งสองคู่ รอตอนพิเศษอีกจ้า :3123:
-
จบแล้วค่ะ....สำหรับนิยายเรื่อง
★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★★彡
ขอบคุณสำหรับทุกเม้น ทุกกำลังใจที่ส่งมาให้ตั้งแต่เริ่มต้นนิยายจนมาถึงตอนจบ...
+ 1 แทนคำขอบคุณค่ะ เพิ่งจะมีโอกาสได้ให้คะแนนชื่นชมหลังจากโพสได้ 250 กระทู้เลยเพิ่มได้บวก 1 ให้คนอ่าน
ก่อนหน้านี้ได้กดเป็ดแทนคำขอบคุณสำหรับทุกเม้น ทุกกำลังใจ ทุกตอน
รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อ่านเม้นที่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับนิยาย มันเป็นกำลังเล็กๆ น้อยๆ ที่คนอ่านมอบมาให้
แต่สำหรับคนแต่งเป็นกำลังใจที่มีคุณค่าทางจิตใจมากค่ะ.... ว่าอย่างน้อยนิยายที่เราเขียนก็มีคนอ่าน มีคนติดตามและคอยให้กำลังใจเรา ทำให้เรามีแรงที่จะเขียนต่อไป
ฝากติดตามนิยายเรื่องต่อๆ ไปด้วยนะค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
*************** :L2: :L2: :L2: ******************
เย้ๆๆๆๆ. จบแว้ววว ขอบคุณคนแต่งมากๆนะครับ. สนุกหลายรส หลายชาติมากครับ. o13 o13 o13
:pig4: :pig4:
ขอบคุณเช่นกันค่ะที่ตามอ่านนิยายเราทุกเรื่องเลย ดีใจมากค่ะที่ได้อ่านเม้นและกำลังใจที่ให้คนเขียนมาตั้งแต่ต้นจนจบค่ะ :L2:
แล้ว ตกลง ฟรอส กะ อ้น จะได้คู่กันมั๊ย อ่ะ
ได้คู่ไหม? ขอเขียนแยกเป็นอีกเรื่องนะค่ะ ไม่นานเกินรอค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายนะค่ะ
:กอด1: :L2:
:กอด1: ขอบคุณค่ะ. น่ารักมากๆ
ขอบคุณมากๆ เช่นกันค่ะ ที่ติดตามและเม้นให้กำลังใจทุกตอนเลย รวมถึงเรื่องสั้นทุกเรื่องด้วยค่ะ
ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี... :L2: เพราะรู้สึกดีมากๆ ทุกครั้งที่ได้อ่านเม้นจากทุกๆ ตอนนะค่ะ
ขอบคุณมากนะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
เดี๋ยวๆๆ
แล้วคู่พี่ชายล่ะ? อยากอ่านอ่ะครับ ^^
พี่ชายคนไหนค่ะ พี่ฟรานซ์ พี่อ้น?
ถ้าพี่ฟรานซ์ได้อ่านแน่ๆ ในตอนพิเศษค่ะ
ถ้าพี่อ้น เจอกันแน่นอนค่ะ แต่ขอแยกเป็นอีกเรื่องนะค่ะ....
ขอบคุณที่ติดตามนิยายและเม้นเป็นกำลังใจให้ตลอดมาค่ะ
:pig4: :กอด1: :L2:
:กอด1: จบได้หวานจริงๆ
หวานมากกว่านี้คนเขียนแต่งไม่ไหวค่ะ หัวใจจะวาย ฮ่าๆๆ เขินเองอ่ะ
ขอบคุณที่ตอบเม้นและให้กำลังทุกตอนเลยนะค่ะ น่ารักที่สุดเลยค่ะ กอดหน่อย :กอด1:
โหย...จบเร็วจางงงง..ยังอ่านไม่จุใจเลย..อิอิ..คู่นี้น่ารัก..หวานตลอด..แล้วจะมีคู่อ้นไหมอ่า..รอตอนพิเศษนะคะ
ตอนพิเศษมีแน่นอนค่ะ
คู่อ้นก็มีแน่นอนเหมือนกัน....อิอิ
ซื้อหมอนใบใหม่มาเตรียมกัดเลยเนอะ ฮ่าๆๆ
ดีใจทุกครั้งที่เห็นเม้นน่ารักๆ อย่างนี้ค่ะ ขอบคุณมากๆ นะค่ะ :L2: :กอด1:
:pig4:
น่ารักอ่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่แต่งมาให้อ่านกันนะครับ
ขอบคุณที่คนอ่านก็น่ารักเพราะคอยเม้นให้กำลังใจคนแต่งทุกตอนเลยค่ะ
ฝากติดตามผลงานเรื่องต่อๆ ไปด้วยนะค่ะ
:pig4: :pig4: :กอด1:
โอ๊ยยยยคู่นี้หวานน้ำตาลเรียกพี่เลย
รอๆดูพี่ฟรานจะหวานได้เท่าพี่เท็นไหม
อิอิ จัดไปค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายและคอยเม้นให้ทุกตอนเลยนะค่ะ :pig4:
:กอด1: :กอด1:
คู่นี้น่ารักตลอดๆอ่ะ รอตอนพิเศษค่าาาา ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้ ^^
ขอบคุณมากๆ เช่นเดียวกันค่ะ ขอบคุณสำหรับเม้นดีๆ ที่มอบให้มาโดยตลอด
ขอบคุณที่รอตอนพิเศษนะค่ะ
:mew1: :mew1:
เพิ่งจะได้อ่าน จบซะแล้ว ชอบทั้งสองคู่ รอตอนพิเศษอีกจ้า :3123:
ถึงเพิ่งจะได้มาอ่าน ไม่ได้อ่านตั้งแต่เริ่มแรกก็ดีใตจมากแล้วค่ะ อถมยังเม้นให้กำลังใจอีกด้วยซิ :katai2-1:
ขอบคุณมากๆ นะค่ะ
:pig4: :pig4: :กอด1: :L2:
******************* :pig4: :pig4: :pig4: ************************
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดี นะคร๊าาา
:pig4: :pig4:
-
เพิ่งอ่านจบ :haun4: :jul1: :pighaun:
ชอบนิยายเรื่องนี้ตรงที่ดราม่าไม่เยอะนี่แหละนะ แต่ขัดใจอย่างหนึ่งคือตรง กรู อ่ะ อยากให้ใช้กูไปเลย (มันไม่ค่อยถูกจริตเราน่ะ แต่ก็ไม่ซีเรียสตรงนี้เท่าไหร่นะ แค่ขัดใจเฉยๆ)
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
ปล. ว่าแต่พี่มินที่ลูกพี่ลูกน้องพี่เท็นพูดถึงนี่ คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยอ่านเจอในนิยายเรื่องDon't Be Naughty แต่ไม่รู้คนเดียวกันไหมนะ :hao4: :hao4:
-
เพิ่งอ่านจบ :haun4: :jul1: :pighaun:
ชอบนิยายเรื่องนี้ตรงที่ดราม่าไม่เยอะนี่แหละนะ แต่ขัดใจอย่างหนึ่งคือตรง กรู อ่ะ อยากให้ใช้กูไปเลย (มันไม่ค่อยถูกจริตเราน่ะ แต่ก็ไม่ซีเรียสตรงนี้เท่าไหร่นะ แค่ขัดใจเฉยๆ)
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
ปล. ว่าแต่พี่มินที่ลูกพี่ลูกน้องพี่เท็นพูดถึงนี่ คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยอ่านเจอในนิยายเรื่องDon't Be Naughty แต่ไม่รู้คนเดียวกันไหมนะ :hao4: :hao4:
ขอบคุณที่ชอบนิยายเรานะค่ะ พอดีเป็นเรื่องแรกนะค่ะ อาจจะผิดพลาดไปบ้าง
เดี๋ยวจะพยายามเข้าไปแก้ไข้ให้นะค่ะ :pig4:
ส่วนพี่ทิวลูกพี่ลูกน้องของเท็น นิยายเรื่อง ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด ค่ะ ลิ้งด้านล่างค่ะ แนว 18-20-30+ นะค่ะ 5555+
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45692.0
ส่วนเรื่องนี้จะมีตอนพิเศษด้วยนะค่ะ รอหน่อยๆ กำลังเขียนมือหงิกเลย
:L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดี นะคร๊าาา
:pig4: :pig4:
ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะเข้ามาอ่านนิยายเรา :กอด1:
ฝากเรื่องอื่นด้วยน้าา.... :mew1:
:L2: :L2: :L2:
-
อ่านจบแล้ว สนุกมาก ^_^
-
สนุกมากค่ะ :mc4: :bye2:
-
:pig4:
-
จะรออ่านตอนพิเศษ
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ชอบม๊ากกกกกก
หวานมาก ชอบความรักขอองทั้งคู่
ชอบอีพี่ดูแลน้องดีมาก
ชอบคนน้องอ้อนไ้น่ารักมากกกก :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานมากเรื่องนี้ :o8:
-
อ่านจบแล้ว สนุกมาก ^_^
ขอบคุณที่ชอบคร้าา.... ดีใจจัง :L2: :L2:
สนุกมากค่ะ :mc4: :bye2:
ขอบคุณที่เม้นเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
:pig4:
ขอบคุณมากค่ะ
:L2: :L2: :L2:
จะรออ่านตอนพิเศษ
:hao7: :hao7: :hao7:
ซึ้งเบย ขอบคุณนะค่ะ รอน้าาา...
มาแน่ๆ ตอนพิเศษ คิคิ
:pig4: :pig4: :pig4:
ชอบม๊ากกกกกก
หวานมาก ชอบความรักขอองทั้งคู่
ชอบอีพี่ดูแลน้องดีมาก
ชอบคนน้องอ้อนไ้น่ารักมากกกก :mew1:
ขอบคุณมากคร้าาา...... :mew1:
ดีใจที่ยังมีคนอ่านนิยายเราอยู่ อิอิ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณมากคร้าา.....
:L1: :L1: :L1:
หวานมากเรื่องนี้ :o8:
เลี่ยนป่ะค่ะ อิอิ....
ขอบคุณที่เม้นเป็นกำลังใจให้น้าาา.....
:L2: :L2: :L2:
-
ตอนพิเศษส่งท้ายมาแล้วคร้าา....
:L2: :L2: :L2: :L2:
********************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนพิเศษส่งท้าย 1 (ฟรานซ์+อิงค์) พี่ฟรานซ์อ้อนแฟน
สวัสดีครับ ผมฟรานซ์ครับ ไม่รู้ว่ายังมีคนจำผมได้รึเปล่า แฟนน้องอิงค์นะครับ....หวังว่าคงจะจำกันได้ เวลาล่วงเลยมาสองปีเต็มที่ผมคบกับน้องอิงค์ในฐานะคนรัก น้องยังเป็นคนที่น่ารักสำหรับผมอยู่เสมอไม่เคยเปลี่ยน ตอนนี้อิงค์เรียนจบแล้วครับ กำลังรอรับปริญญา เรียนได้เกียรตินิยมอันดับสองซะด้วยซิ อย่างนี้ต้องให้รางวัลซะหน่อย แต่ไม่รู้ว่าอิงค์จะยอมรับรางวัลจากผมรึเปล่านะซิครับ แอบเครียดนิดๆ มาเล่าคร่าวๆ ก่อนดีกว่าในช่วงสองปีที่คบกับเราทำอะไรร่วมกันบ้าง ส่วนมากผมกับอิงค์ก็วุ่นอยู่กับการเรียนและการทำงานนั่นแหละครับ ผมก็ทำงานที่บริษัทเหมือนเดิม คิดโปรเจคใหม่ๆ เพื่อพัฒนาบริษัทให้มั่งคงและเจริญเติบโตมากยิ่งขึ้น ผมมีประชุมเกือบทุกวัน เหนื่อยครับ....แต่พอเลิกประชุมมาเห็นคนนั่งรอที่ห้องทำงานทุกวันก็ทำให้หายเหนื่อย รอยยิ้มซื่อๆ บนใบหน้าของคนที่ผมรัก ทำให้ผมมีกำลังใจทำงานเพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มของคนๆ นี้ ปีนี้มีรถนำเข้าจากต่างประเทศมาขายในไทยครับ ผมเลยวุ่นเรื่องการเซ็นสัญญาเป็นผู้นำเข้าอะไหล่มาขายในประเทศไทย แต่เป็นแค่อะไหล่บางตัวนะครับไม่ใช่ทั้งหมด และอีกหนึ่งธุระกิจที่กำลังทำโปรเจคอยู่ก็คือจะเปิดศูนย์ซ้อมรถแบบครบวงจร ตอนนี้กำลังรวบรวมข้อมูลเพื่อเสนอแผนงานในที่ประชุมอยู่ครับ ส่วนอิงค์หลังจากเรียนจบก็เข้าไปศึกษางานที่บริษัทของครอบครัวนั่นแหละครับ แต่แค่ไปช่วยๆ พี่ชายเท่านั้น เพราะส่วนมากอ้นจะเป็นหลักสำคัญแต่พ่อกับแม่ก็ยังเป็นผู้ดูแลอยู่ครับ ท่านสองคนบอกว่าอยากให้อ้นกับอิงค์เรียนรู้งานไว้เฉยๆ แต่ถ้าอยากไปทำอะไรที่ตัวเองชอบก็สามารถออกไปทำได้ในขณะที่พ่อกับแม่ยังสามารถดูแลกิจการตรงนี้ได้อยู่ แต่ถ้าวันใดวันหนึ่งต้องท่านทำไม่ไหวก็คงต้องเข้ามาดูแลแทนท่านสองคนนั่นแหละครับ
ผมกับอิงค์ก็ใช้เวลาร่วมกันเหมือนกับคู่รักคู่หนึ่ง เวลาว่างผมก็จะพาอิงค์ไปกินข้าว เลือกซื้อต้นไม้อย่างที่อิงค์ชอบ บ้างก็ไปฝังตัวอยู่ที่ร้านหนังสือครึ่งค่อนวัน นานๆ ทีจะพาอิงค์เข้าโรงหนัง ที่ทำบ่อยๆ คือไปทำบุญครับ แม่ผมกับแม่อิงค์รวมถึงคุณย่าเจ้าเท็นชอบทำบุญเข้าวัดบ่อยๆ ผมกับอิงค์ก็จะตามมาด้วยถ้ามีโอกาส ครอบครัวของเราเข้ากันได้ดีครับ จนผมรู้สึกขอบคุณที่เกิดมาโชคดี มีครอบครับที่ดี มีพี่น้องและมีคนรักที่ดีอยู่รอบๆ ตัวผม ที่ตลกที่สุดเห็นจะเป็นผมกับอิงค์ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันนี่แหละครับ ผู้ชายตัวโตๆ หนึ่งคนกับผู้ชายที่ร่างเล็กกว่าผมอีกหนึ่งคนเดินคู่กันอยู่ในสวนสนุกคิดแล้วก็ขำ วันนั้นคิดไม่ออกครับว่าจะพาอิงค์ไปเที่ยวที่ไหนดี เอาไปเอามาก็มาโพล่ที่สวนสนุกซะงั้น หึหึ แต่ก็สนุกไปอีกแบบครับ อิงค์มาค้างบ้านผมบ่อยครับ แต่นานๆ ที่ผมถึงจะไปค้างบ้านอิงค์ ผมเกรงใจน้องอ้อนนะครับ เห็นล้ออิงค์ไม่เลิก ผมสงสารอิงค์ที่ต้องอายที่โดนน้องสาวตัวเองล้อเลียนแล้วโดนที่พี่ตัวเองค่อนขอดใส่ ฮ่าๆๆ ที่จริงความสัมพันธ์ผมกับอ้นไม่ค่อยเท่าไหร่ครับ แต่กับอีกคนผมไม่รู้...... วันนี้เลิกงานปุ๊บผมก็ขับรถมารับอิงค์ที่บ้านครับ ผมจะพาอิงค์ไปค้างที่บ้านผม เพราะพรุ่งนี้ตรงกับวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ซึ่งที่บ้านอิงค์รับทราบเรื่องนี้ดีครับ ช่วงแรกๆ อิงค์ก็ไม่กล้ามาค้างที่บ้านผมหรอกครับ แต่สงสัยงานนี้คงได้แรงยุจากเพื่อนตัวดี น้องชายผมนั่นแหละครับ จู่ๆ อิงค์ก็ตอบตกลงมาค้างที่บ้านผม แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังจากเราคบกับได้ปีกว่าๆ แล้วครับ
คำถามที่ทุกคนอยากรู้คงไม่พ้นคำถามที่ว่า.....ผมกับอิงค์ขึ้นขั้นไหนแล้วใช่ไหมครับ? ผมตอบด้วยความภาคภูมิใจ ผมให้เกียรติอิงค์เสมอ ถึงแม้เราจะเป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมไม่เคยล่วงเกินอิงค์เลยแม้แต่ครั้งเดียว เราทำมากสุดก็แค่ กอด จูบและหอมแก้มกันธรรมดาครับ ถามว่าผมต้องการไหม? แน่นอนซิครับ....แต่ต้องยินยอมพร้อมใจกันทั้งสองฝ่าย ถ้าอิงค์ยังไม่พร้อมผมคงต้องรอต่อไป แต่ถึงอย่างนั้นอิงค์ก็ไม่ได้ขาดตกบกพร่องในหน้าที่นะครับ อิงค์คอยดูแล ห่วงใยใส่ใจผมเสมอ ในเรื่องของสุขภาพและรวมถึงเรื่องต่างๆ อีกหลายๆ เรื่อง ผมคิดว่าอิงทำดีที่สุดแค่นี้ผมก็พอใจมากแล้วครับ วันนี้ผมต้องรวบรวมความกล้าเยอะขึ้นกว่าเดิมครับ เป็นเพราะอะไรคงต้องอุบไว้ก่อน หึหึ ผมขับรถใช้เวลาไม่นานนักก็มาจอดเทียบหน้าบ้านอิงค์ ยังไม่ทันจะจอดรถสนิทคนที่ผมเฝ้าคิดถึงทุกวันก็เดินยิ้มออกมารับผมถึงหน้าประตูบ้าน คือ อิงค์คนรักของผมนั่นเองครับ
"พี่ฟรานซ์ รถติดไหมครับ?....." ผมยิ้มให้กับคำถามง่ายๆ แต่เต็มไปด้วยความห่วงใย
"ไม่ค่อยติดเท่าไหร่ครับ อิงค์รอพี่นานไหม....หิวรึเปล่า?"
"ไม่นานครับ เข้าบ้านกันเถอะ ยัยอ้อนบ่นคิดถึงพี่ฟรานซ์แน่ะ แต่อิงค์ว่าน่าจะคิดถึงขนมเค้กที่พี่ซื้อมาฝากมากกว่านะ....." ผมหยิบของที่ซื้อมาฝากจากเบาะหลังรถแล้วปิดประตูล็อครถเรียบร้อยก็เดินเข้าไปหาอิงค์ที่ยืนรออยู่ อิงค์จะช่วยถือครับแต่ผมถือเองดีกว่า เพราะไม่ได้ลำบากอะไร
"คิดถึงพี่ไหม?" อิงค์ได้แต่อายหน้าแดงแล้วเดินหนีผมเข้าไปในบ้าน ผมหัวเราะ หึหึ ในลำคอแล้วเดินตามเข้าไปก็เห็นอ้อนกับอ้นนั่งอยู่ที่หน้าทีวีกำลังดูรายการอะไรซักอย่าง หัวเราะกันเสียงดัง.... ผมเดินเข้าไปถึงสองคนที่กำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนานก็หันมาหาผมที่หอบหิ้วของเข้ามาเต็มไม้เต็มมือ
"สวัสดีค่ะ พี่ฟรานซ์" น้องอ้อนทักทายเสียงใส
"หวัดดีครับพี่....." คนนี้เสียงห้วนไปนิด มองค้อนผมจนผมเกือบหลุดขำ
"พี่ทำอะไรให้ไม่พอใจรึเปล่าอ้น? มองค้อนพี่ซะ!"
"เปล่านี่พี่ ผมก็ปกติดี....." คำตอบกับท่าทางสวนทางกันมากครับ
"หึหึ.....พี่นึกว่ามีอะไร" ผมพูดต่อ อ้นก็ค้อนควับ!!
"พี่ฟรานซ์ค่ะ ขนมเค้กอ้อนล่ะ?" ผมยื่นถุงขนมเค้กให้น้องอ้อน น้องยิ้มแก้มปริก่อนจะวิ่งเอาขนมเค้กเข้าไปในครัว จัดใส่จานเรียบร้อย
"พี่ฟรานซ์ เดี๋ยวอิงค์ขึ้นไปหยิบกระเป๋าก่อนนะ พี่นั่งดูทีวีรอกันอ้นก่อนก็ได้" ผมพยักหน้าตอบปล่อยให้อิงค์ขึ้นไปหยิบกระเป๋าบนห้องก่อนจะมานั่งขำกับคนข้างๆ
"พี่....ถ้าพี่จะพาน้องผมไปค้างด้วยบ่อยขนาดนี้ พี่ไม่พาไปอยู่ด้วยเลยล่ะ หึ!!" อ้นเริ่มบทพี่ชายหวงน้องแล้วครับ ผมชินแล้วล่ะ ผ่านมาสองปีอ้นยังคงเส้นคงวา เป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้นไม่เคยเปลี่ยน
"อ้าว!! ได้เหรอ? พี่ว่าพี่กะจะรอให้อิงค์รับปริญญาเสร็จเรียบร้อยก่อนแล้วจะพาไปอยู่ด้วยนะ" หันควับเลยครับ
"เห้ย!! พี่เอาจริงดิ๊?!!" หึหึ ผมเห็นท่าทางแล้วก็ขำ
"อ้นยอมรึเปล่าล่ะ? แต่ถ้าถามพ่อกับแม่ พี่ว่าพี่ผ่านแน่นอน...."
"เหอะ!! มั่นใจจริงๆ นะ.....ชิส์"
"อ้น พูดจากับพี่ฟรานซ์ดีๆ หน่อยซิ เดี๋ยวบอกให้พี่....." อิงค์เดินมาบ่นยังไม่ทันจบประโยคดีอ้นก็ส่งสายตาดุๆ กลับไปให้น้องชาย จนอิงค์ต้องเก็บท้ายประโยคไว้ในใจ ก่อนนะฉีกยิ้มเป็นการขอโทษพี่ชายตัวเอง
"จะไปไหนก็ไปอิงค์ พี่เอามันไปเลย ผมเบื่อน้องคนนี้ล่ะ" อ้นฟึดฟัดใส่อิงค์ไม่จริงจังนัก
"ไปกันเลยไหม?....." ผมหันไปถามอิงค์ อิงค์ปิดปากทั้งที่แอบขำพี่ชายตัวเอง
"งั้นพี่ไปก่อนนะ อ้น น้องอ้อน....."
"ครับ, ค่ะ" ทั้งสองคนตอบ คนนึงหน้าไม่รับแขก แต่อีกคนยิ้มกว้างทั้งที่ปากกำลังกลืนเค้กคำโต ผมกับอิงค์เดินออกมาขึ้นรถแล้วขับออกไปมุ่งตรงไปที่บ้านของผม
"พี่ฟรานซ์อย่าไปถือสาอ้นเลยนะ คึคึ อ้นกำลังบ้านะ....."
"พี่ไม่ถือหรอก พี่ตลกอ้นมากกว่านะ..." ผมหันไปยิ้มให้อิงค์ เราใช้เวลาอยู่บนท้องถนนเกือบหนึ่งชั่วโมงก็มาถึงบ้านผมครับ วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน พ่อกับแม่ผมไปดูงานที่ต่างประเทศ ฟรอนท์ก็อยู่กับเจ้าเท็น นั่นก็ไม่ห่างน้องผมเลยครับ ตัวติดกันตลอด ส่วนฟรอตส์คงไปค้างที่คอนโดตามเคย
"วันนี้บ้านเงียบจัง ฟรอนท์ไม่อยู่บ้านเหรอครับพี่ฟรานซ์?"
"ไม่อยู่หรอกครับ....วันนี้พี่อยู่บ้านคนเดียว ทำไมเหรอ? อิงค์ไม่อยากอยู่กับพี่สองคนเหรอครับ"
"ป....เปล่าครับ อิงค์แค่.....แค่ถามถึงเพื่อนอิงค์เฉยๆ นะ..."
"เหรอครับ.....พี่นึกว่าอิงค์ไม่อยากอยู่กับพี่ซะอีก"
"อิงค์ว่าอิงค์เอาของไปเก็บข้างบนก่อนดีกว่า....."
พูดจบอิงค์ก็วิ่งขึ้นไปบนห้องนอนผมเลยครับ หึหึ น่ารักจริงๆ ผมทำเกินไปรึเปล่านะ ผมเดินตามอิงค์ขึ้นไปบนห้อง เห็นอิงค์กำลังก้มหน้ารื้อกระเป๋าตัวเองอย่างเอาจริงเอาจังทั้งที่ไม่ได้เอาอะไรมามากมาย เสื้อผ้าของใช้อยู่ที่ห้องผมหมดแล้วครับ สงสัยอิงค์จะก้มหน้านานเกินไป หน้าแดงเชียว!! ผมเดินไปนั่งลงที่ปลายเตียง ส่วนอิงค์ก็นั่งค้นกระเป๋าอยู่บนโซฟาในห้องนอนผม
"อิงค์ครับ.....มาหาพี่ตรงนี้ม่ะ" อิงค์สะดุ้งเล็กน้อย เพราะจู่ๆ ผมก็พูดขึ้น....
"อ่ะ.....อะไรนะครับ พี่ฟรานซ์พูดอะไรนะครับ อิงค์ฟังไม่ทัน" อิงค์พูดด้วยท่าทางร้อนรนทำตัวไม่ถูก
"มานี่ครับ.....มาหาพี่หน่อย" อิงค์ลุงขึ้นด้วยท่าทีที่เงอะง่ะ แล้วเดินมาหยุดข้างหน้าผม
"พี่ฟรานซ์มีอะไรเหรอครับ?"
"นั่งลงซิครับ......" ผมตบลงที่ต้นขาข้างขวาของผม คือผมนั่งอ้าขาอยูนะครับ
"ห๊ะ!!! คือ....คือ......" อิงค์หันหน้าไปมาทำตัวไม่ถูก ผมเอื้อมมือไปรวบตัวอิงค์ลงมานั่งที่ขาข้างขวาของผม อิงค์ตกใจเล็กน้อยครับ เห็นท่าทางแล้วผมอดที่จะขำไม่ได้
"ถอดเนคไทให้พี่หน่อยซิครับ....."
:-[ :-[ (หน้าอิงค์ตอนนี้)
อิงค์ค่อยๆ เอื้อมมือมาแกะเนคไทคที่อยู่ที่คอของผม สายตาผมจับจ้องที่อิงค์กับท่าทางน่ารักๆ ที่ผมแกล้งคนรักของตัวเอง อิงค์ก้มหน้าก้มตาหลับสายตาผม ตั้งใจแกะเนคไทให้ผมด้วยมือที่สั่นไหวเล็กน้อย
"เสร็จแล้วครับ......" อิงค์บอกผมแต่สายตายังคงก้มต่ำไม่กล้าสบตาผมเหมือนเดิม
"ถอดเสื้อให้พี่ด้วยซิครับ....."
อิงค์ชะงักตัวโยกก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผมตาโต ผมยิ้มให้อิงค์ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย เป็นอันว่าอิงค์ค่อยๆ แกะกระดุมให้ผมด้วยมือที่สั่นไหว เริ่มจากเม็ดแรกถัดมาถึงเม็ดที่สองที่ต่ำลงมาเรื่อยๆ อิงค์พยายามแกะแบบไม่มองที่ผมจนมาถึงเม็ดที่สาม ซึ่งเผยให้เห็นอกแกร่งของผมอย่างชัดเจน ผมแอบขำกับท่าทางของอิงค์ พออิงค์เงยหน้ามามองผม ผมก็แกล้งทำหน้านิ่ง อิงค์ก็แกะลงไปถึงกระดุมเม็ดที่สี่ ผมจับควับเข้าที่มืออิงค์จนอิงค์สะดุ้ง เงยหน้ามองผมด้วยสีหน้าที่ตกใจอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ ผมได้แต่ส่งยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างขำๆ
"พอแล้วครับ เดี๋ยวที่เหลือพี่จัดการเอง" ผมพูดยิ้มๆ จนอิงค์คงรู้ตัวว่าผมทำอะไรลงไป
ปึ่ก!!
"พี่ฟรานซ์ พี่แกล้งอิงค์เหรอครับ" อิงค์ทุบลงที่หน้าอกผมไม่แรงมากครับ ผมได้แต่ยิ้มขำๆ ล้อเลียนคนตรงหน้า อิงค์หันหน้าหนีผมด้วยความอาย
"อิงค์ครับ......อิงค์" ไม่มีสัญญาณตอบกลับครับ
"หึหึ โกรธพี่เหรอครับ พี่แกล้งเล่นนิดเดียวเองนะครับ อย่าโกรธพี่เลยนะครับ พี่ขอโทษอิงค์ก็ได้ นะครับ....." อิงค์ทำท่าจะลุกหนีผมแต่ผมกอดยึดเอวขอดอิงค์ไว้แน่น
"พี่ขอโทษนะ อิงค์โกรธพี่เหรอครับ? หืออ..... อย่าโกรธพี่เลยนะครับ น้าาา......" อิงค์หันมามองหน้าผม ก่อนที่จะยิ้มอ่อนๆ ให้ผม
"อิงค์แกล้งพี่ฟรานซ์คืนนะ คึคึ อิงค์ไม่ได้โกรธพี่ฟรานซ์หรอกครับ อิงค์แค่......." แล้วอิงค์ก็ก้มหน้าหนีผมอีกแล้วครับ ผมจับที่คางอิงค์ให้อิงค์เงยหน้าขึ้นมามองผมครับ
"หึหึ แกล้งพี่เหรอครับ"
"ก็พี่ฟรานซ์อยากแกล้งอิงค์ก่อนทำไมล่ะ...."
"อย่างนี้พี่ต้องทำโทษหน่อยล่ะ"
พูดจบผมก็ยืนหน้าเขาไปชิดหน้าอิงค์ยิ่งขึ้น จูบลงที่ปากบางเบาๆ อย่างไม่ล่วงล้ำ คนโดนจูงหลับตาพริ้มจนผมอดที่จะยิ้มกับท่าทางเขินอายนี้ไม่ได้ ผมจูบลงเบาๆ อีกครั้งที่หน้าผาก เลื่อนลงมาที่คิ้วและตาก่อนจะลงมาจูบเบาๆ ที่ปลายจมูก กดจูบเบาๆ อีกทีที่ปากบางก่อนจะบดเบียด ขมเม้นที่ปากบางโดยเริ่มจากริมฝีปากล่างก่อนจะจบที่ริมฝีปากบนแล้วครอบครองทั้งปากบางที่ผมหวงแหนไว้ทั้งหมด อิงค์ตอบรับจูบผมด้วยดีก่อนที่ผมจะบดเบียดปากผมกับปากบางมากขึ้น แตะลิ้นลงที่ปากบางเบาๆ อิงค์ค่อยๆ เผยปากให้ผมได้เข้าไปสำรวจโพรงปากนุ่มด้านใน ผมลากลิ้นผ่านไรฟันจนทั่วทั้งปากก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปกวาดชิมความหวานในโพรงปากนุ่ม ลิ้นเล็กคอยตอบรับผมอย่างดี ผมตวัดลิ้นร้อนเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างย่ามใจ ร่างกายผมรู้สึกถึงอารมณ์ที่ครุกกรุ่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ลิ้มเราสองคนตวัดเกี่ยวพันกันอย่างไม่หยุดหย่อน ร่างกายผมรุ่มร้อนมากยิ่งขึ้นตามแรงปรารถนาจนผมต้องหยุดไว้แค่นั้นก่อนที่ผมจะห้ามใจตัวเองไม่ไหว ผมถอนจูบจากปากบางเมื่ออิงค์เริ่มมีอาการหายใจไม่ทัน ผมจูบย้ำที่ปากบางอีกสามครั้งแบบไม่ล่วงล้ำ แล้วล่ะปากออกมามองคนที่ก้มหน้าเขินอายก่อนจะมุดหน้าซบลงที่อกของผม เนื่องจากไม่รู้ว่าจะหลบอาการอายนี้ที่ไหนดี ผมหัวเราะ หึหึ....ในลำคอ โอบกอดอิงค์ไว้แนบอกก่อนจะกดจูบลงเบาๆ ที่แก้ม
ฟอดดดด......
"เฮ่อ!!..." ผมถอนหายใจเฮื้อกใหญ่....
"พี่ฟรานซ์ถอนหายใจทำไมครับ เป็นอะไรรึเปล่า?...."
"ไม่รู้ว่าอิงค์จะทำให้พี่หลงรักไปถึงไหน อิงค์ทำตัวน่ารักอย่างนี้พี่ก็แย่ซิครับ....แล้วอย่างนี้พี่จะห่างอิงค์ได้ยังไง หือออ....." ผมพูดทั้งๆ ที่กอดอิงค์ไว้แน่นแนบอก
"อิงค์ก็ไม่ได้ไปไหนซะหน่อยนิ......." อิงค์พูดเสียงอู้อี้อยู่ในอ้อมกอดของผม
"หึหึ แต่พี่อยากให้อิงค์อยู่กับพี่ทุกวันนิครับ....คิดถึงจะแย่" ฟอดดด.... ผมพูดจบก็กดหอมลงที่แก้มอีกฟอดใหญ่
"อิงค์ก็คิดถึงพี่เหมือนกัน....." ผมพูดนี้ทำให้หัวใจผมพองโตจนบอกไม่รู้ ใจมันเต้นแรง ตึกๆๆ หายใจแทบไม่ทัน เหมือนใจมันขยายใหญ่ขึ้นจนผมรู้สึกหายใจติดขัดเพราะคำบอกว่า "คิดถึง" คำพูดง่ายๆ ที่สำหรับผมแล้วเป็นคำพูดที่ทำให้ผมยิ้มแทบจะลอยได้เลยครับ
"ขอบคุณนะครับ.....ที่คิดถึงพี่" ฟอดดดด...... "พี่ว่าพี่ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า ก่อนที่พี่จะอดใจไม่ไหวซะก่อน....หึหึ ผมจูบลงที่ขมับอิงค์อีกครั้งก่อนจะขยับตัวให้อิงค์ลุกจากตัวผมให้นั่งลงบนที่นอน ผมยืนขึ้นแล้วยิ้มให้อิงค์ อิงค์เงยหน้าขึ้นมองผมแล้วยิ้มตอบกลับมา...."
"อิงค์ครับ......"
จุ๊บ!!!!
แล้วผมก็เดินอารมณ์ดีเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้อิงค์นั่งอายอยู่คนเดียว ก่อนปิดประตูห้องน้ำผมแอบเปิดออกมามองอิงค์ที่กำลังดิ้นอยู่บนที่นอน ทุบๆๆ ลงบนที่นอน นอนคว่ำหน้าตีมือตีขาอยู่บนที่นอนอย่างขำๆ ผมยิ้มให้กับภาพที่เห็นก่อนจะปิดประตูห้องน้ำ อาบน้ำชำระร่างกายอย่างสะอาด เดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวพันแค่ส่วนล่าง มาหยดน้ำเกาะตามร่างกายส่วนบน ผมที่เปียกชื้นก็ถูกซับด้วยผ้าผืนน้อย เดินออกมาก็เจออิงค์นั่งอยู่ปลายเตียงที่เดิม หอบชุดนอนและผ้าเช็ดตัวไว้แน่นมองมาที่ผม ผมยิ้มให้ยังไม่ทันได้พูดอะไรอิงค์ก็พูดสวนขึ้นมาทันที......
"งั้น! เดี๋ยวอิงค์อาบน้ำเลยแล้วกันนะครับ" พูดจบก็เดินสวนผมเข้าห้องน้ำอย่างไว ผมมองตามแทบจะไม่ทันครับ หึหึ.... ทำตัวอย่างนี้ผมยิ่งหลงเข้าไปให้ อิงค์ยังขี้อายเสมอ ทำตัวไม่ถูกเวลาผมพูดคำหวานๆ ใส่ แต่บางครั้งอิงค์ก็พูดหวานๆ กลับมาอย่างไม่รู้ตัวเหมือนกันครับ ผมเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอนออกมาสวมใส่ก่อนที่จะเดินไปนั่งลงที่ปลายเตียง หยิบรีโมทกดเปิดทีวีรออิงค์อาบน้ำไปเรื่อยครับ ผ้าเช็ดผมก็ยังคล้องอยู่ที่คอของผม รออิงค์มาเช็ดให้ครับ ยังไม่อยากเช็ดเองกลัวผมจะแห้งเสียก่อน ผมรออิงค์สักพักอิงค์ก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมชุดนอนเรียบร้อย
"อิงค์มานี่ซิครับ เช็ดผมให้พี่หน่อย" อิงค์เดินมานั่งชันเข่าซ้อนด้านหลังของผม ก่อนจะเริ่มเช็ดผมให้ผมอย่างนุ่มนวล ค่อยๆ เช็ดอย่างเบามือที่สุด
"ทำไมพี่ฟรานซ์ไม่รีบเช็ดให้แห้งล่ะครับ ทิ้งไว้นานเดียวเป็นหวัดกันพอดี"
"พี่อยากให้อิงค์เป็นคนเช็ดผมให้พี่นะครับ พี่ชอบจัง....." อิงค์เงียบไปเลยครับ หึหึ สงสัยจะอาย
"อิงค์ครับ......"
"ครับ......"
"พรุ่งนี้พี่จะพาอิงค์ไปเที่ยวนะครับ......."
"พี่ฟรานซ์ว่างเหรอ.....ที่ไหนอ่ะครับ?"
"เกาะยาวใหญ่นะ เคยได้ยินไหมครับ?" อิงค์นิ่งไปนิด สงสัยจะตกใจกับชื่อเกาะมั้งครับ หึหึ แต่เป็นเกาะที่สวยมากนะครับ ผมเคยไปกับเพื่อนๆ ตอนสมัยเรียน เป็นเกาะที่สวยงาม บรรยากาศดี ผมอยากพาอิงค์ไปครับ อิงค์คงจะชอบ
"เคยได้ยินครับ แต่ยังไม่เคยไป.....พี่ฟรานซ์ไม่ทำงานเหรอครับ เราจะไปเที่ยวกันจริงๆ เหรอ แล้วไปกี่วันอ่ะครับ มีใครไปบ้าง?" คำถามทำเอาผมตอบแทบไม่ทัน ผมหันหน้ากลับไปหาอิงค์ที่นั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง ผมของผมเริ่มแห้งแล้วครับ ผมหยิบผ้าออกจากมือของอิงค์ ลุงขึ้นเอาไปทิ้งลงตะกร้าผ้าก่อนจะเดินมานั่งลงแล้วหันหน้าเข้าหาอิงค์
"ถามพี่ซะพี่ตอบไม่ทันเลยนะครับ...."
"ก็อิงค์อยากรู้นิครับ ปกติพี่ฟรานซ์ทำงานแทบจะไม่มีเวลาพักผ่อน บางครั้งต้องทำวันหยุดด้วย อิงค์ก็เลยเป็นห่วงว่าจะไปรบกวนเวลางานพี่รึเปล่า ถ้าพี่ฟรานซ์ไม่ว่างไม่ต้องพาอิงค์ไปเที่ยวก็ได้นะครับ เราอยู่เที่ยวกันในกรุงเทพฯ ก็ได้ครับ ไม่เห็นต้องไปไกลๆ เลย...."
"พี่อยากพาอิงค์ไปเที่ยว เป็นรางวัลที่อิงค์ได้เกียรตินิยมอันดับสองไงครับ แล้วก็ไม่ต้องห่วงเรื่องงานของพี่นะครับ พี่เคลียร์งานเรียบร้อย ลาพักร้อนตามกฏระเบียบของบริษัทอย่างเคร่งครัด หึหึ...." ผมอธิบาย
"แล้ว?......" อิงค์เอ่ยต่อ....
"อิงค์ไปกับพี่สองคนครับ ไปเจ็ดวันหกคืน เดินทางวันพรุ่งนี้ กลับวันศุกร์หน้าตอนบ่ายๆ ครับ พักที่รีสอร์ทของเพื่อนพี่ที่อยู่บนเกาะครับ อิงค์จะไปกับพี่ไหมครับ?" อิงค์คงอึ้งตั้งแต่ไปสองคนแล้วล่ะครับ
"เอ่อ.....คือ......."
"หรืออิงค์ไม่อยากไป ถ้าอิงค์ไม่อยากไปเดี๋ยวพี่โทรไปยกเลิกที่พักกับเพื่อนพี่ก็ได้นะครับ แล้วถ้าอิงค์อยากไปเที่ยวที่ไหนก็บอกพี่ได้นะครับ พี่ตามใจอิงค์เสมอ....." ผมจับมืออิงค์ไว้ก่อนที่มืออีกข้างจะยกขึ้นลูบลงเบาๆ ที่หน้าอิงค์เบาๆ อย่างอ่อนโยน ให้อิงค์รู้สึกสบายใจว่าผมยอมทำตามทุกอย่างที่อิงค์ต้องการ ผมไม่อยากบังคับใจของอิงค์ครับ ถ้าอิงค์ไม่อยากไปผมก็ไม่อยากบังคับ ผมยิ้มบางๆ ก่อนจะลุกขึ้นจะเดินไปหยิบโทรศัพย์เพื่อโทรไปยกเลิกที่พักครับ ไม่อยากให้เพื่อนเสียรายได้เพราะผม ผมกำลังยืนกดเบอร์เพื่อโทรหาเพื่อนอยู่ตรงโต๊ะเล็กๆ ข้างหัวเตียงก่อนที่จะได้รับสัมผัสจากด้านหลัง ผมหันไปมองก็พบว่าอิงค์กอดผมจากด้านหลัง ซบหน้าลงที่แผ่นหลังของผม
"อิงค์อยากไปเที่ยวกับพี่ฟรานซ์นะครับ แต่อิงค์กลัวจะรบกวนเวลาพักผ่อนของพี่ ที่จริงพี่ฟรานซ์ไม่ต้องทำให้อิงค์ขนาดนี้ก็ได้ แค่ที่พี่ทำมาให้อิงค์ตลอดเวลาที่เราคบกับก็มากพอแล้ว อิงค์ขอบคุณมากนะครับ ที่พี่ฟรานซ์ทำเพื่ออิงค์มาโดยตลอด อิงค์เป็นแฟนที่แย่มากเลยใช่ไหมครับ ให้พี่ค่อยทำทุกอย่างให้อิงค์ตลอดเลย ทั้งที่อิงค์ไม่เคยทำอะไรเพื่อพี่ฟรานซ์เลยซักครั้ง....." ผมวางโทรศัพท์ลงที่เดิมแล้วหันมาโอบกอดอิงค์ไว้ในอ้อมกอด จูบลงที่หน้าผากอิงค์เบาๆ ก่อนจะยิ้มให้อิงค์
"ใครบอกว่าอิงค์รบกวนพี่ล่ะครับ พี่เต็มใจต่างหาก.... อิงค์ไม่ใช่ไม่เคยทำอะไรเพื่อพี่ แต่อิงค์ทำให้พี่มีความสุขที่ได้รักอิงค์ ได้มีอิงค์อยู่ข้างๆ คอยเป็นกำลังใจให้พี่โดยที่อิงค์ไม่ค่อยรู้ตัวล่ะซิไม่ว่า....หึหึ อย่าโทษตัวเองอีกนะครับ ทุกอย่างที่พี่ทำให้อิงค์ พี่ทำด้วยความรักที่พี่มีต่ออิงค์เท่าที่พี่จะทำได้ อิงค์ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพี่เลยด้วยซ้ำ พี่ชอบที่อิงค์เป็นตัวของตัวเอง ชอบที่อิงค์อายทุกครั้งเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน.....น่ารักดี หึหึ แค่เราได้อยู่ข้างๆ กันอย่างนี้พี่ก็พอใจแล้วครับ แต่นี้พี่ก็หลงรักอิงค์จะแย่..... จริงๆ นะ" อิงค์กระชับกอดผมแน่นขึ้น
"ขอบคุณนะครับที่รักอิงค์......"
"หึหึ.......ขอบคุณอย่างเดียวเหรอครับ?" อิงค์เงยหน้าขึ้นมามองผม ผมยิ้มเจ้าเลห์ส่งไปให้อิงค์
:o8: :o8: (หน้าอิงค์ตอนนี้)
"งั้น..............." อิงค์พูดค้างไว้ก่อนจะยืดตัวขึ้นมาจุ๊บที่ปากของผมแบบไม่ล้วงล้ำ
จุ๊บบบบ.......
"เฮ่อ...... พี่นึกว่าจะได้มากกว่านี้ซะอีก" ผมแกล้งถอนหายใจ
"พี่ฟรานซ์อยากได้อะไรล่ะครับ?" อิงค์พูดถามยิ้มๆ
"คืนนี้อิงค์ต้องตามใจพี่ทุกอย่าง.....โอเคไหม?" ผมจูบลงที่ปลายจมูกอิงค์
"เอ่อ......ก็ได้ครับ" อิงค์ตอบอย่างอายๆ
"งั้นพี่เริ่มเลยนะ............"
********************* TBC. ************************
เขียนตอนพิเศษแรกจบ ขอคนเขียนไปตรวจน้ำตาลในเลือดแพ๊พ!! นะค่ะ
:z1: :z1:
พี่ฟรานซ์น่า.....จริงๆ อิจฉาน้องอิงค์เบาๆ :-[
ตอนพิเศษยังมีต่อนะค่ะ...... ยังไม่จบคร้าา...... :katai2-1:
ขอบคุณที่ติดตามและเม้นให้กำลังใจคนเขียนตลอดตั้งแต่ต้นจนจบนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ..... :กอด1: :กอด1:
-
:hao6: เจ็ดวัน
-
อร๊ากกก.....ลืมเปลี่ยนหัวข้อเรื่อง :ling2:
ประกาศ....ตอนพิเศษส่งท้ายมาแล้วนะคร้าา......
อ่านแล้วเม้นให้คนเขียนบ้างน้าา....จุ๊บๆๆ
:L1: :L1:
-
:z1: ไม่ค่อยหื่นเลยเน้อพี่ฟรานซ์ ขอบคุณอย่างเดียวไม่พอ
-
อิงค์จะรอดมั้้ยยยยยย
:z1: :z1:
-
นี่รอซับเลือดแล้วนะ :hao6: :hao6: :hao6:
ดีใจอ่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao7: :hao7: :hao7: อ๊าย..อยากให้ถึงตอนหน้าเร็วๆจัง..
คนเขียนจ๋า..ไม่แต่งของอ้นบ้างเหรอ..คนอ่านอยากอ่านอ่ะ... :เฮ้อ:
-
งั้นเริ่มเลย!!!
แล้วก็ตัดตอนตรงนี้พอดี คืออาร๊ายยยยยยยย :m16: :m31:
-
น่ารักจังเลย
-
พี่ฟรานนนนนนน น่าสงสารจริงๆ :z2:
คบนัองอิงค์ตั้ง2ปีแล้วยังไม่ได้แอ้มอีกเหรอคะ :m20: :m20: :m20:
-
พี่ฟรานต์หวานได้ใจมาก
รอคู่อ้นนะคะ
:L2: :L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน 55555
ชอบพี่เท็นมุ้งมิ้งกระดิ่งแมวมากกก
ขอบคุณค่าาา ><~
-
ตอนพิเศษส่งท้ายบทมาเสริฟค่ะ... :katai2-1:
**************************
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนพิเศษส่งท้าย 2 (ฟรานซ์+อิงค์) รางวัลคนเก่ง
"ง่วงเหรอครับ?........" ผมถามอิงค์ที่นั่งหาวตาปรืออยู่ข้างๆ ผมตอนนี้
"นิดหน่อยครับ......"
"พี่ไม่น่ากวนอิงค์ทั้งคืนเลย......" อิงค์ทำท่าตกใจตาโต เพราะลุงที่ขับรถมาส่งผมสองคนที่สนามบินมองผ่านกระจกหลัง หลังจากที่ผมพูดจบแบบยิ้มๆ นะครับ
"พี่ฟรานซ์พูดอะไรเนี๊ยะ!! อิงค์แค่ดูหนังดึกเฉยๆ พี่ไม่ได้กวนอะไรอิงค์ซะหน่อย"
"อ้าว!!! พี่ก็นึกว่า......" ผมพูดแล้วเว้นช่องว่างซะยาวเลยครับ
"เห้ย!!! พี่ฟรานซ์ อิงค์ของีบหน่อยนะครับ ถึงแล้วพี่ฟรานซ์ปลุกอิงค์ด้วยนะ" อิงค์ทำท่าเลิ่กลั่กก่อนจะแกล้งนอนหลับ พิงหัวที่กระจกอีกฝั่ง ผมดึงอิงค์เข้ามานอนซบลงที่ไหล่ผม อิงค์ขืนตัวทั้งๆ ที่ทำท่าหลับไปแล้ว แต่ไม่เป็นผลครับเลยต้องเลยตามเลยซบที่ไหล่ของผม ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนเป็นเอื้อมแขนไปโอบอิงค์ให้อยู่ในอ้อมกอดแทน
เมื่อคืนเราไม่ได้ทำอะไรกันหรอกครับ.... อย่าคิดลึกซิ แฟนผมอายอยู่นะครับ เมื่อคืนเราจัดกระเป๋ากันเรียบร้อยก็ขึ้นมานอนคุยกันต่อบนที่นอนนะครับ อ๊ะๆ เราแค่นอนกอดกันเฉยๆ เหมือนทุกๆ คืนที่อิงค์มาค้างที่บ้านผมนะครับ คิดลึกล่ะซิท่า...... ที่ว่ากวนนะ....คือเราคุยกันจนดึกนะครับ คุยเรื่องทั่วไป เล่าเรื่องที่ทำงานให้ฟังบ้าง เล่าเรื่องที่อิงค์ไปทำงานกับอ้นบ้างจนทำให้เรานอนดึกทั้งคู่ แถมต้องตื่นแต่เช้าเพื่อมาขึ้นเครื่องอีกนะครับ ผมนั่งเครื่องไปลงที่ภูเก็ตครับเพราะจะแวะไปทักทายเพื่อนผมก่อนนะครับ ผมให้คนขับรถที่บ้านขับรถมาส่งเราสองคนที่สนามบินนะครับ เพราะสะดวกกว่าขับรถมาเอง อิงค์นอนซบผมจนหลับจริงครับงานนี้ พอถึงสนามบินผมก็ปลุกอิงค์ก่อนที่จะช่วยกันลากกระเป๋าเดินทางมาเช็คอินขึ้นเครื่อง เราใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงเศษเราก็มาถึงที่หมาย พอมาถึงสนามบินก็มีคนมารับผมกับอิงค์ที่สนามบินภูเก็ตครับ เพราะคนของเพื่อนผมเองครับ เราขึ้นไปนั่งรถตู้วีไอพีที่เพื่อนผมส่งคนให้มารับ ไอ้เพื่อนคนนี้ก็เว่อร์จริงๆ มากันแค่สองคนทำไมต้องส่งรถตู้มารับก็ไม่รู้ ผมนั่งรถประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงโรงแรมที่เพื่อนผมดูแลอยู่ครับ
"พี่ฟรานซ์....นี่โรงแรมเพื่อนพี่เหรอครับ?"
"ใช่แล้วครับ.....อิงค์หิวไหม? เมื่อเช้ากินแค่ขนมปังกันนมเอง"
"เริ่มหิวนิดๆ แล้วอ่ะ พี่ฟรานซ์หิวรึเปล่า?"
"นิดหน่อยนะ.....เดี๋ยวไปหาเพื่อนพี่ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปกินข้าวกัน"
"ครับ......."
ผมจูงมืออิงค์เดินเข้ามาในโรงแรม ผ่านรีเซฟชั่นตรงไปยังลิฟแล้วกดไปที่ชั้นบนสุด..... ประตูลิฟเปิดออกก็พาอิงค์เดินไปทางด้านขวาเป็นห้องทำงานของเพื่อนผมเองครับ อีกด้านเป็นห้องพักส่วนตัวของเพื่อนผม ส่วนอีกห้องที่ติดกันเป็นห้องพักสำหรับแขกคนสำคัญอย่างเช่นเพื่อนอย่างผมรวมถึงเพื่อนๆ ในกลุ่มของเราครับ ผมเดินมาถึงหน้าห้องทำงานก็เห็นเลขาของเพื่อนผมนั่งอยู่หน้าห้องครับ
"สวัสดีครับ คุณฟรานซ์"
"สวัสดีครับคุณชล......" ผมกล่าวทักทายเลขาเพื่อนผมครับ
"เดินทางเป็นไงบ้างครับ?"
"สะดวกสบายดีครับ ขอบคุณมากนะครับส่งคนไปรับผม อ่อ....นี่แฟนผมครับ ชื่ออิงค์ อิงค์ครับ....นี่คุณชล เลขาเพื่อนพี่ครับ"
"สวัสดีครับ.....คุณชล" อิงค์ยกมือไหว้
"สวัสดีครับคุณอิงค์ ไม่ต้องไหว้ผมก็ได้ครับ" ผมยิ้มให้คุณชล คงเห็นว่าเป็นแฟนผมนะครับเลยดูเกรงใจที่อิงค์ยกมือไหว้ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ถูกนะครับ ยังไงอิงค์ก็อายุน้อยกว่าคุณชล การยกมือไหว้ก็ถือว่าเป็มารยาทที่ดี
"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณชล เพราะยังไงอิงค์ก็อายุน้อยกว่าคุณชลนะครับ" ผมอธิบาย
"คุณฟรานซ์รอสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมขอรายงานเจ้านายก่อน"
"ครับ....." ผมตอบ
ก๊อกๆๆๆ
คุณชลเคาะประตูก่อนจะหายเข้าไปในห้อง ผมยืนรอสักพักคุณชลก็กลับออกมาบอกผมกับอิงค์ให้เข้าไปได้ "เชิญครับ....คุณฟรานซ์ คุณอิงค์"
"ขอบคุณมากครับ....." ผมจูงมืออิงค์เข้าไปในห้องทำงานเพื่อนผม
"เห้ย!! เป็นไงบ้างเพื่อน....ไม่ได้เจอกันนานเลย" เพื่อนผมลุกจากโต๊ะทำงานเดินเข้ามาทักทาย
"สบายดี แล้วเมิงล่ะเป็นไงบ้าง สบายดีไหม?" ผมถามกลับ
"สบายดีๆ เห้ย! นั่งๆ เลยไม่ได้เจอกันนาน" ผมจูงมืออิงค์เข้าไปนั่งลงโซฟารับแขกในห้องทำงานเพื่อนผม
"สวัสดีครับ น้องอิงค์เดินทางเหนื่อยไหมครับ?" อิงค์มองหน้างงๆ ก่อนจะหันมาหาผม
"นี่เพื่อนพี่ครับ ชื่อพี่พี เป็นเจ้าของโรงแรมที่นี่และที่ๆ เราจะไปพักกันครับ"
"สวัสดีครับ....." อิงค์ยกมือขึ้นไหว้ทักทายเพื่อนผม
"หึหึ หน้าตาอย่างนี้นี่เอง เล่นซะเพื่อนพี่ติดงอมแงมเลยนะครับ"
"เห้ย!! อย่ามาแซวน่า แฟนกูอาย...." อิงค์มองผมนิ่ง จะว่าไปผมไม่เคยพูดมึงกูต่อหน้าอิงค์ด้วยซ้ำ แต่นี่กับเพื่อนผมนิครับ เราก็คุยกันอย่างนี้ก็เหมือนกับกลุ่มเพื่อนทั่วๆ ไปนั่นแหละครับ
"ฮ่าๆๆ หวงจริงไรจริง เหมือนที่ไอ้จ๋าโทรมารายงานกูเลยว่ะ!!"
"มันโทรมารายงานมึงว่ายังไงบ้าง?" ผมถามกลับ
"หึหึ มันบอกว่ามึงนะติดแฟน ไม่ติดงานก็ติดแฟนมีอยู่สองอย่าง มันบอกว่าแวะไปหามึงชวนมึงไปกินเหล้าทีไรก็บอกว่าไม่ว่าง จนต้องเปลี่ยนไปนัดมึงกินข้าวเย็นแทน พอนัดมึงได้ก็พ่วงแฟนมาด้วย มันบ่นอุบว่าอิจฉาที่มึงมีแฟนน่ารัก มันอยากมีบ้างว่ะ ฮ่าๆๆ"
"อยากได้ก็หาซิว่ะ มัวแต่มาอิจฉาเพื่อนจะมีไหมแฟนนะ" ผมบ่นเพื่อนผมไม่จริงจังนัก
"มันบอกว่ามันอยากได้แบบน้องอิงค์นะ มีไหมว่ะ?"
"ไม่มีโว้ย!! แบบนี้มีคนเดียว ห้ามยุ่ง!!" อิงค์นั่งขำเลยครับ เพราะผมขยับตัวมาข้างหน้าบังอิงค์เอาไว้
"ฮ่าๆๆ มึงนี่ท่าจะเป็นเอามากเหมือนที่ไอ้จ๋ามันบอกเลยว่ะ เฮ่อ!! สงสัยก็ต้องตั้งใจหาแฟนซะล่ะ ก่อนที่จะเหี่ยวเฉาตายไปซะก่อน"
"เออ.....กูก็ว่ามึงควรจะหาได้แล้วนะ เริ่มแกขึ้นทุกวันล่ะ อิงค์ครับ....หิวแล้วใช่ไหมเดี๋ยวพี่พาไปทานข้าวนะครับ" ผมด่าเพื่อนเสร็จก็หันมาถามอิงค์ที่นั่งขำไม่หยุด
"เออๆ ไปกินข้าวกัน น้องอิงค์หิวแล้วใช่ไหมครับ วันนี้พี่เลี้ยงเต็มที่เลยนะ สั่งได้ทุกอย่างเลยนะครับ" ไอ้เชี่ยพี่
"ไปๆ อย่าพูดมาก หิวจะตายอยู่แล้ว" ผมลุกขึ้นยืนแล้วจับมืออิงค์ให้ลุกตามก่อนจะเดินออกจากห้อง โดยมีไอ้พีเดินหัวเราะตามหลังมาติดๆ เรามานั่งที่โต๊ะทานอาหารที่อยู่ในส่วนที่มีน้ำตกเล็กๆ มีต้นไม่ร่มรื่นดูเป็นส่วนตัวดีครับ ไอ้พี่เพื่อนผมก็สั่งอาหารมาเลี้ยงผมกับอิงค์เต็มที่ เรียกได้ว่าแทบวางบนโต๊ะไม่หมดเลยครับ ผมกันอิงค์อิ่มจนท้องแทบแตกแล้วก็ตบท้ายด้วยทับทิมกรอบกระทิหอมอร่อยของโปรดน้องอิงค์แฟนผม....
"ขอบใจนะไอ้พี ที่จริงไม่ต้องสั่งมาเยอะขนาดนี้ก็ได้....เกรงใจมึงว่ะ" ผมบอก
"ใครบอกว่ากูสั่งมาเลี้ยงมึงว่ะ กูสั่งมาเลี้ยงน้องอิงค์ต่างหาก.... อร่อยไหมครับน้องอิงค์"
"อร่อยครับ ขอบคุณพี่พีมากนะครับ...."
"เอ่อ....กูว่ากูต้องไปแล้วว่ะ เดี๋ยวเผื่อจะไปข้ามเรือ เผื่อจะไปถึงที่พักอีก เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน...." ผมบอกไอ้พี ไม่ได้ๆ ไอ้นี่ไว้ใจไม่ค่อยได้ครับ มันชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว
"เห้ย!!! อะไรหว้า.... อยู่แค่แป๊ปเดียวเอง อยู่ต่ออีกนิดดิ๊" พูดกับผมนะครับ แต่ตามันนี่เยิ้มมองแฟนผมอยู่
"กูคงไม่อยู่ให้มึงมาตีท้ายครัวกูหรอกนะ เอาเป็นว่าเดี๋ยววันกลับจะแวะมาหาอีก.... ป่ะครับอิงค์ เราไปกันเถอะเดี๋ยวจะถึงที่พักมืดค่ำซะก่อน..." ผมลุกขึ้นยืนได้ก็คว้ามือไปจับมืออิงค์ให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามออกมาเลยครับ ไอ้พีมันก็บ้า เดินหัวเราะตามมาส่งถึงรถตู้คันที่ผมนั่งมานั่นแหละครับ เพราะเดี๋ยวเขาต้องขับไปส่งผมที่ท่าเรือเพื่อข้ามไปยังเกาะที่เราจะไปพักครับ
"เออ..... ขอบใจนะไอ้พี ไว้เจอกัน" บอกลาง่ายๆ จะได้ไม่ยืดยาว
"เออๆๆ รีบจังนะมึง"
สวัสดีครับพี่พี......"
"สวัสดีครับน้องอิงค์ เที่ยวให้สนุกนะครับ เที่ยวเผื่อพี่ด้วยน้าา....." ไอ้นี่ไม่เลิก
"เห้ยๆ พอแล้ว ป่ะครับอิงค์ขึ้นรถกันดีกว่า.... ข้างนอกอากาศมันร้อนครับ" ผมดันตัวอิงค์เข้าไปในรถ ก่อนจะชี้หน้าไอ้พีแบบคาดโทษเอาไว้ก่อน.....
รถขับมาเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ทำให้ผมกับอิงค์ได้ชมวิวทิวทัศน์กันตลอดทาง อากาศข้างนอกน่าจะกำลังดี แดดไม่แรงสองข้างทางดูร่มรื่นมากครับ ผมนั่งจับมืออิงค์แล้วมองธรรมชาติควบคู่ไปด้วย หึหึ ดีสุดๆ
"พี่ฟรานซ์ ที่พักเราสวยไหมครับ? แล้วไปถึงแล้วเราจะทำอะไรบ้าง?"
"วันนี้พี่ว่าไปถึงแล้วเราพักผ่อนกันก่อนดีกว่าไหมครับ เดินทางเหนื่อยๆ เดี๋ยวป่วยซะก่อนจะอดเที่ยวกันพอดี...." ผมบอกพร้อมลูบผมอิงค์เล่นไปด้วย
"ก็ดีเหมือนกันครับ อิงค์เมื่อยนิดหน่อย....ง่วงด้วย"
"งั้นไปถึงเรานอนกันก่อนดีไหม ตื่นมาตอนเย็นๆ ให้แดดร่มๆ แล้วพี่จะพาไปเดินเล่นที่ชายหาด..."
"ดีเหมือนกัน..... อิงค์ก็เพลียๆ นั่งรถนั่งเครื่อง นอนก็น้อย.....มัวแต่ตื่นเต้นจะได้มาเที่ยว เลยนอนซะดึกเลย"
"หึหึ อิงค์ชอบไหม? ของรางวัลที่พี่ให้สำหรับแฟนที่น่ารักของพี่"
:o8: :-[(หน้าอิงค์ตอนนี้)
"ชอบครับ.....ขอบคุณนะครับที่พาอิงค์มาเที่ยว"
"ครับผม.....มากกว่านี้พี่ก็ให้อิงค์ได้นะ ขนาดพี่มีหัวใจแค่ดวงเดียวพี่ยังให้อิงค์ได้เลย....."
"พี่ฟรานซ์.....หวานไปล่ะ อิงค์เลี่ยน!!....." ปากก็บอกว่าเลี่ยนครับ แต่ฉีกยิ้มซะกว้างนี่คือชอบใช่ไหม หึหึ
ผมนั่งเรือเฟอร์รี่เพื่อมายังที่พักที่อยู่บนเกาะก็สี่โมงเย็นแล้วครับ พอมาถึงท่าเรือก็มีรถของทางรีสอร์ทมารับ เราสองคนนั่งรถต่ออีกไม่นานก็มาถึงที่หมาย พนักงานต้อนรับใส่ชุดผ้าไหมออกมาต้อนรับ ผมทำจัดการเช็คอินที่พักเรียบร้อยพนักงานก็ขอกระเป๋าและพาขึ้นรถมาส่ง ที่พักทำเป็นบ้านหลังเล็กๆ ไม่ใหญ่มากมีต้นไม้ล้อมรอบ บ้านแต่ล่ะหลังจะปลูกห่างกันพอสมควร ด้านหน้าของบ้านพักจะเป็นพื้นปูนเปิดโล่ง มีโซฟาสำหรับนั่งหน้าบ้านซึ่งตกแต่งด้วยมุ้งผ้าลูกไม้สีขาว ทำไว้สำหรับนั่งรับลมตอนกลางคืน ยุงไม่กัดด้วยครับ ส่วนด้านในเป็นห้องพักโล่งๆ สูงโปร่งเย็นสบาย มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน ด้านขวาของห้องเป็นทางไปห้องน้ำ ประตูเป็นประตูไม้บานพับเลื่อนไปทางซ้าย เปิดไปจะเป็นห้องแต่งตัว มีตู้เสื้อผ้า โต๊ะสำหรับวางของแล้วแบ่งอีกส่วนเป็นชักโครกเป็นแบบปล่อยโล่ง ห่างจากชักโครกเป็นหน้าต่างที่มองเห็นที่อาบน้ำ ประตูจะอยู่มุมด้านขวาแบบไม่มีบานประตู โอเพ่นสุดๆ ครับ ส่วนที่อาบน้ำไม่ต้องเป็นห่วง อาบท่ามกลางธรรมชาติ ฮ่าๆๆ โอเพ่นจนเห็นแสงเดือนแสงตะวัน ต้นไม้สูงใหญ่ พูดได้ว่าอาบโชว์นกกันเลยที่เดียว แต่จะเป็นกำแพงตกแต่งแบบธรรมชาติล้อมรอบครับ ถ้าไม่ปีนขึ้นมาก็ไม่มีใครสามารถมองเราอาบน้ำได้ ที่อาบน้ำจะกว้างมากครับ มีแค่ฝักบัวใหญ่ๆ อยู่อันเดียว ที่วางของใช้เช่นสบู่ ยาสระผมจะวางตรงกำแพงได้เลยครับ เพราะเขาออกแบบเพื่อให้วางสิ่งของได้โดยเฉพาะ ที่พักที่ผมพามาไม่ได้เน้นหรูหรอกครับ ผมเน้นธรรมชาติมากกว่า เพราะผมคิดว่าอิงค์น่าจะชอบแบบนี้มากกว่า
"โอ้โห......พี่ฟรานซ์ ที่พักน่าอยู่มากเลยครับ" อิงค์พูดขึ้นเมื่อเห็นบ้านพักที่พนักงานพามาส่ง
"อิงค์ชอบไหมครับ?"
"ชอบครับชอบ.....ดูสบายๆ ดี ไม่ได้หรูหราแต่น่านอนมากๆ ครับ"
"งั้นเราเข้าไปดูข้างในกันเถอะ พี่จะได้เอากระเป๋าเข้าไปเก็บด้วย.... นี่ครับกุญแจ พี่ให้อิงค์เป็นคนเปิดประตูแล้วกัน....." ผมยื่นกุญแจให้ อิงค์ก็รีบรับไปแล้วเดินไปหยุดที่ประตูก่อนจะไขประตูเข้าไป
"สวยมากเลยครับพี่ฟรานซ์ เตียงนอนสีขาวนุ้มนุ่น...." อิงค์เดินไปนั่งลงที่เตียง ผมเดินไปเปิดประตูที่เป็นห้องแต่งตัวอยู่ติดกับห้องน้ำ แล้วจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เสื้อผ้าเรียบร้อย หยิบของใช้ในกระเป๋าขึ้นมาวางอย่างเป็นระเบียบ
"หึหึ.....ครับ อิงค์อาบน้ำก่อนไหม เดินทางมาเหนื่อยๆ อาบน้ำจะได้สดชื่นครับ"
"ก็ดีครับ อิงค์อาบเสร็จพี่จะได้อาบต่อ" อิงค์เดินตามเตรียมผ้าเช็ดตัวเพื่อจะอาบน้ำ แต่ต้องหน้าแดงจัดเมื่อเห็นห้องน้ำ
"อิงค์ว่า.....อิงค์อาบที่เดียวตอนมืดๆ ดีกว่าครับ"
"ทำไมล่ะ?" ผมถามแล้วหันไปมองอิงค์ที่ยืนนิ่ง
"ฟ้ายังสว่างอยู่เลย.....แล้วห้องน้ำก็........."
"ฮ่าๆๆ อายเหรอครับ ไม่มีใครดูหรอกน่า.....นอกจากเขาจะปีนกำแพงกับต้นไม้ขึ้นมาดูครับ"
"แต่อิงค์.....อายนี่ครับ อิงค์ไม่เคยอาบอย่างนี้มาก่อน"
"ไม่ได้ครับ นี่ก็เริ่มเย็นมากแล้ว ถ้าอาบช้ากว่านี้เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะครับ...."
"รอให้มืดอีกหน่อยไม่ได้เหรอครับ....อิงค์กลัวคนเดินผ่านไปผ่านมานะ.... มันไม่ชินนิครับพี่ฟรานซ์....นะครับ"
"ไม่เป็นไรครับ มีพี่อยู่ด้วยทั้งคน....ไม่ต้องกลัวนะครับ งั้นเดียวพี่นั่งเฝ้าให้ดีไหมครับ" ผมพูดบอกยิ้มๆ
"พี่ฟรานซ์อยู่ด้วยอิงค์ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ซิครับ ไม่เอาๆ พี่ฟรานซ์ออกไปก่อนเลย ไม่งั้นอิงค์ไม่อาบแน่ๆ...." อิงค์พยายามผลักตัวผมออกจากห้องแต่งตัว ทั้งๆ ที่ห้องอาบน้ำอยู่ถัดไปจากห้องแต่งตัวครับ แต่ก็อย่างว่า หน้าต่างก็เปิดอ้าซ่า แต่ปิดได้นะครับ แต่ประตูนี่ซิ....ไม่มี อิงค์คงจะกล้าแก้ผ้าอาบน้ำต่อหน้าผมหรอก ฮ่าๆๆ
"หึหึ.....ก็ได้ครับ พี่ออกไปก็ได้ หว้า!! แย่จัง....นึกว่าจะได้อาบน้ำกับแฟน อุตส่าห์มาเที่ยวทั้งที....." ผมแกล้งพูดแล้วทำหน้าสลดนิดหน่อยนะครับ
"พี่ฟรานซ์อ่ะ.....คืออิงค์......"
"พี่ล้อเล่นนะครับ.....เดี๋ยวอิงค์อาบน้ำนะครับ พี่จะออกไปรอข้างนอก...." ผมลูบหัวอิงค์อย่างอ่อนโยนด้วยความรัก ไม่อยากให้อิงค์คิดมากเพราะคำพูดที่ผมพูดเล่นเพื่อนแกล้งคนรัก
"ครับ......."
"งั้นพี่ไปรอข้างนอกนะครับ......อิงค์อาบเสร็จแล้วพี่จะได้อาบต่อ....."
"ครับ......"
หลังจากนั้นผมก็เดินออกมานั่งรอที่เตียง ปล่อยให้อิงค์อาบน้ำจะได้สบายตัว เดินทางมาทั้งวันอิงค์คงจะเหนื่อยแย่ ขนาดผมร่างกายบึกบึนกว่าอิงค์ตั้งเยอะยังรู้สึกเหนื่อยล้าเลยครับ แล้วอิงค์จะไม่เหนื่อยได้ยังไง ระหว่างรออิงค์อาบน้ำ ผมก็เปิดทีวีดูรอครับ ผมเอนตัวนอนลงบนที่นอนดูทีวี แต่ด้วยแอร์เย็นฉ่ำและร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางก็ทำให้ผมเกือบเคลิ้มหลับไป แต่อิงค์ออกมาเรียกผมให้ไปอาบน้ำซะก่อน.....
"พี่ฟรานซ์ครับ.....อิงค์อาบเสร็จแล้ว"
"อืม..... เสร็จแล้วเหรอครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบต่อนะ อิงค์นอนพักผ่อนเลยก็ได้นะครับ ไม่ต้องรอพี่ เดินทางมาอาจจะเหนื่อย.....เดี๋ยวพี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ"
"อืม.....ครับ"
ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปยังห้องอาบน้ำ บรรยากาศกำลังดี ฟ้าเริ่มจะมืดแล้วครับ เนื่องจากที่นี่มีความเป็นธรรมชาติมาก ฟ้าก็จะมืดเร็ว ไฟห้องน้ำสว่างเป็นสีส้มนวลตา ผมแควนผ้าเช็ดตัวไว้แล้วเดินมาหยุดที่ฟักบัวขนาดให้ เปิดน้ำให้ไหลเพื่อชำระร่างกาย น้ำเย็นไหลลงกระทบผิวกายของผม ทำให้ผมรู้สึกสดชื่น เสียงจักจั่น หริ่งหรีด เรไร ฟังแล้วรู้สึกซึมซับกับบรรยากาศที่ธรรมชาติสร้างมา รู้สึกว่าผมได้ผ่อนคลายครั้งนี้เป็นครั้งแรกหลังจากที่ผมเรียนจบแล้วได้มาทำงานช่วยกิจการของที่บ้าน ผมไม่ค่อยได้พักผ่อนอย่างจริงจังอย่างนี้มานานมากครับ แต่วันนี้ผมได้พักผ่อนซะที.....แล้วที่สำคัญ ผมยังได้มาพักผ่อนกับคนที่ผมรักอีกต่างหากครับ..... ผมใช้เวลาอาบน้ำนานพอสมควร ผมแต่งตัวในชุดนอนมีผ้าเช็ดผมพาดอยู่ที่คอ แล้วเดินออกมาที่ห้องนอน อิงค์ไม่ได้อยู่ในห้องนอนครับ ผมเลยเลยประตูออกไปด้านนอกก็เห็นอิงค์นั่งอยู่ที่โซฟาหน้าบ้านพัก..... นั่งเหม่อลอย มองบรรยากาศรอบๆ สายตาดูเหม่อๆ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่.....
"เป็นอะไรครับ....หื้ออ!! ทำไมออกมานั่งข้างนอกล่ะ เดี๋ยวยุงกัดแย่เลย...." ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ จับขาอิงค์ขึ้นมาวางบนโซฟาสีขาว เอื้อมมือเอามุ้งลายลูกไม้ลงเพื่อกันไม่ให้ยุงกัดแฟนของผม
"เปล่าครับ.....อิงค์แค่ออกมาสูดอากาศนะครับ"
"แล้วไปไงครับ.....ชอบไหม?" ผมถามพร้อมกับเช็ดผมให้แห้งไปด้วย
"ชอบครับ.....ชอบมาก มานี่ครับ.....เดี๋ยวอิงค์เช็ดผมให้" อิงค์หยิบเอาผ้าจากมือของผมไปก่อนนะนั่งชันเข่าหันตัวเข้าหาผม แล้วเช็ดผมให้ผมครับ
"อื้มม.....ดีจัง พี่ชอบให้อิงค์เช็ดผมให้พี่จังครับ" ผมพูดบอก
"เหรอครับ?....."
"ใช่ครับ.....ชอบมากเลย" ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปโอบที่เอวของอิงค์ไว้หลวมๆ ก่อนจะซบหน้าลงที่หน้าท้องอันแบนเรียบของอิงค์
"ถ้าพี่ฟรานซ์ชอบ....อิงค์จะเช็ดผมให้พี่ฟรานซ์บ่อยๆ นะครับ"
"หึหึ.....ขอบคุณมากครับ" อิงค์เช็ดผมให้ผมต่อไปเรื่อยๆ เราต่างเงียบไม่ได้พูดอะไร แต่มันทำให้ผมรู้สึกดีจัง
"เสร็จแล้วครับ....." อิงค์พูดบอก
"ขอบคุณมากนะครับ......" ผมยิ้มและพูดขอบคุณอิงค์ แล้วจับตัวอิงค์ให้ลงมานั่งซ้อนด้านหน้าของผม อิงค์นั่งลงอย่างว่าง่ายและพิงหลังมาที่อกแกร่งของผม ผมจึงโอบกอดอิงค์ไว้ทั้งตัวครับ เรานั่งซึมซับบรรยากาศกันเงียบๆ สองคนจนอิงค์เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน.....
"พี่ฟรานซ์......." อิงค์เรียกผม
"ครับ....ว่าไง? ง่วงนอนรึเปล่าครับ?"
"เปล่าครับ....อิงค์แค่จะถามว่า....."
"ถามว่าอะไรครับ?......"
"พี่ฟรานซ์คิดว่าอิงค์ทำหน้าที่แฟนที่ดีรึเปล่าครับ.....ตั้งแต่เราคบกับมา"
"อิงค์เป็นแฟนที่ดีครับ....ดูแลพี่ คอยห่วงใยพี่มาตลอด....แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เรียกว่าเป็นแฟนที่ดีของพี่ได้ยังไงล่ะครับ...."
ฟอดดด......
"แต่อิงค์.....อิงค์คิดว่า....อิงค์ยัง....." อิงค์พูดขึ้นมาแค่นี้ผมก็รู้แล้วครับว่าอิงค์ต้องการจะพูดเรื่องอะไร ผมไม่เคยคิดว่าการที่ผมกับอิงค์ยังไม่เคยมีอะไรที่ลึกซึ้งต่อกัน จะทำให้อิงค์เป็นแฟนที่ไม่ดีสำหรับผม การที่อิงค์คอยอยู่เคียงข้างผม ห่วงใยผมและให้ผมได้ดูแลอิงค์ เท่านี้สำหรับผมถือว่าพอแล้วครับ
"อิงค์ครับ....ไม่ต้องคิดมากนะครับ พี่ไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้มันจะทำให้พี่รู้สึกรักอิงค์น้อยลงเลยแม้แต่นิดเดียว สำหรับพี่แล้ว สิ่งที่อิงค์ทำให้พี่ทั้งหมดมันทำให้พี่มีความสุขมากพอแล้วครับ...."
"แต่อิงค์.....อยากทำหน้าที่แฟนให้ดีกว่านี้นิครับ หรือว่าพี่ฟรานซ์รังเกียจอิงค์" ผมจับหน้าอิงค์ให้มาสบตาผม ผมอยากให้อิงค์รู้ว่าผมไม่เคยคิดอย่างนั้นกับอิงค์แม้แต่ครั้งเดียว
"อิงค์ครับ.....พี่ไม่เคยรังเกียจอิงค์เลยแม้แต่ครั้งเดียว พี่รักอิงค์มาก....จนพี่ไม่รู้ว่าจะรักใครได้อีก พี่อยากให้อิงค์รู้ไว้นะครับว่าพี่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่ออิงค์และเพื่ออนาคตของเราสองคน พี่รักอิงค์นะครับ...."
จุ๊บ....
ผมจูบลงที่ปากอิงค์แบบไม่ล่วงล้ำ แล้วอิงค์ก็น้ำตาคลอก่อนจะค่อยๆ ไหลลงมาช้าๆ ผมใช้นิ้วค่อยๆ เกลี่ยน้ำตาออกอย่างอ่อนโยน
"ร้องไห้ทำไมครับ....หื้อ!! ไม่เอาครับ ไม่ร้องนะคนดีของพี่....."
"อิงค์รักพี่ฟรานซ์นะครับ.....รักมาก พี่ฟรานซ์ช่วยทำให้อิงค์เป็นคนรักของพี่ฟรานซ์อย่างสมบูรณ์ได้ไหมครับ" ผมอึ้งเลยครับ ไม่คิดว่าอิงค์จะพูดคำนี้ออกมา
"อิงค์ครับ.....อิงค์รู้ไหมว่าอิงค์กำลังพูดอะไรออกมา?"
"รู้ครับ.....อิงค์พร้อมแล้ว อิงค์อยากเป็นคนรักของพี่ฟรานซ์ อยากให้พี่ฟรานซ์รักอิงค์คนเดียว รักอิงค์มากๆ และรักตลอดไป...." อิงค์กอดผมแน่นแล้วซบลงที่อกผม ผมกอดพร้อมกับลูบหลังปลอบใจให้อิงค์
"พี่ก็รักอิงค์คนเดียวอยู่นี่ไงล่ะครับ...."
"งั้นก็ทำให้อิงค์เป็นของพี่ฟรานซ์ซิครับ....อิงค์จะได้มั่นใจมากขึ้นว่าพี่รักอิงค์จริงๆ อย่างที่พี่พูด"
"เฮ่อ!! แค่นี้พี่ก็รักอิงค์จะแย่อยู่แล้ว.....พี่จะไปรักใครได้อีกล่ะครับ หื้ออ!!...." ผมพยายามปลอบอิงค์เพื่อไม่ให้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แค่ผมได้นอนกอดอิงค์ มีอิงค์อยู่เคียงข้างผมแบบนี้ผมก็มีความสุขมากแล้วครับ
"ถ้าพี่ฟรานซ์ไม่อยากทำก็ไม่เป็นไรครับ.....อิงค์เข้าใจแล้วครับ อิงค์เข้าใจดี....."
"เข้าใจว่ายังไงครับ....หื้ออ!! ไหนมองหน้าพี่แล้วพูดให้พี่ฟังหน่อยซิครับคนดี...." อิงค์ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองผม แต่ไม่พูดอะไรออกมา ได้แต่กัดที่ริมฝีปากตัวเอง น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด ผมเห็นแล้วก็รู้สึกปวดใจตามไปด้วย หลังจากที่อิงค์ร้องไห้อย่างหนักที่ชิงช้าสีขาว วันที่รู้ว่าเราต่างคือคนที่เราเฝ้าคอยในวัยเด็ก ผมก็ไม่เคยเห็นอิงค์ร้องไห้อีกเลย จนมาถึงวันนี้.....
"........."
"ไม่เอาครับ....หยุดร้องนะครับคนดีของพี่...." ผมเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของอิงค์
"พี่ฟรานซ์......" อิงค์ร้องเรียกชื่อของผม จนผมคิดว่าผมต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่าผมรักอิงค์มากแค่ไหน ผมถอยหายใจเล็กน้อยก่อนจะพูดประโยคนี้ออกมา....
"ถ้าอิงค์ต้องการอย่างนั้น....พี่ก็จะทำเพื่ออิงค์ แต่พี่อยากให้อิงค์รู้ไว้นะครับ ว่าถึงพี่ไม่ทำอย่างนี้....พี่ก็ยังยืนยันคำเดิมไม่เคยเปลี่ยน คือพี่รักอิงค์คนเดียวครับ....."
"ฮืออ.....ครับ...."
"งั้นต่อจากนี้ไป......"
"อิงค์เป็นของพี่คนเดียวนะครับ คนดีของพี่ฟรานซ์"
******************* TBC. ***********************
อร๊ากก.....พี่ฟรานซ์คร้า..... หวานซะ!!
คือน้องอิงค์ก็น่ารักเกิ๊นน..... อย่างนี้จะไม่ให้พี่ฟรานซ์รักได้ไงค่ะ :-[
สำหรับตอนพิเศษที่คนเขียนตั้งใจเขียนเป็นพิเศษ
แทนคำขอบคุณที่ติดตามนิยายมาโดยตลอด :pig4:
ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะค่ะ :กอด1:
ปล. ยังไม่จบนะจ๊ะ ยังมีอีกค่ะ คริคริ.....
-
ก็ลองไม่มีต่ออีกตอนสิคนเขียนบ้านบึ้มแน่. 5555 ล้อเล่นนะคนเขียนใจดีออก
พี่คะ สถานที่พร้อม บรรยากาศพร้อม น้องพร้อมแต่เจลล่ะพร้อมไหม.
ถ้าพร้อมแปลว่าพี่เตรียมการทุกอย่างมาเพื่อทริปนี้สินะ. แหม่. :hao6:
เรือเฟอร์รี่แบบนี้จ้า. ไม่ใช่เฟอรารี่
-
ก็ลองไม่มีต่ออีกตอนสิคนเขียนบ้านบึ้มแน่. 5555 ล้อเล่นนะคนเขียนใจดีออก
พี่คะ สถานที่พร้อม บรรยากาศพร้อม น้องพร้อมแต่เจลล่ะพร้อมไหม.
ถ้าพร้อมแปลว่าพี่เตรียมการทุกอย่างมาเพื่อทริปนี้สินะ. แหม่. :hao6:
เรือเฟอร์รี่แบบนี้จ้า. ไม่ใช่เฟอรารี่
:laugh: 5555+ แก้ไขแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ
:pig4: :pig4:
-
มดกัดหมดแว้วววส
-
:o8: ทะเลหวานอ่ะ
-
รอๆ ตอนต่อไป
:z1:
-
รอติดจอคอมเลย อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ 555 :katai2-1:
-
แบบว่าน่ารักฟินสุดๆเลย
-
o13 o13
รอ ๆๆ น่ารักที่สุด
คู่นี้มาแล้ว :katai5: :katai5:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (ฟรานซ์+อิงค์) คนดีของพี่ฟรานซ์
ผมช้อนตัวอิงค์อุ้มขึ้นแนบอกแกร่ง อิงค์ซบหน้าลงที่อกของผมเพื่อหนีความอาย มือทั้งสองข้างของอิงค์คล้องที่คอผมไว้แน่น ตัวของอิงค์สั่นเล็กน้อยไม่รู้ว่าสั่นเพราะตื่นเต้นหรือสั่นเพราะความกลัว ผมอุ้มอิงค์เข้าไปในห้องวางอิงค์ลงบนเตียงนุ่มก่อนจะจูบลงที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน
จุ๊บ...........
อิงค์คว้าเอาหมอนมาปิดหน้าตัวเองไว้เพราะคงจะอาย ผมได้แต่ยิ้มขำกับท่าทางแบบนั้นของอิงค์ ผมนั่งลงบนเตียงนุ่มข้างๆ อิงค์ที่นอนอยู่ เอื้อมมือไปหยิบหมอนที่ปิดหน้าอิงค์ออกเพราะกลัวว่าอิงค์จะหายใจไม่ออกซะก่อนนะซิครับ
"หึหึ.....อายพี่เหรอครับ?" ผมถาม อิงค์ไม่ตอบ....แต่พยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น
"ถ้าอิงค์ยังไม่พร้อมพี่ว่า......." ผมหยุดค้างไว้ไม่พูดให้จบประโยคดี จะว่าผมเจ้าเล่ห์ก็ได้นะ น้องอนุญาตแล้วนิ....ขอผมแกล้งนิดนึงล่ะกัน
"อิงค์.....อิงค์พร้อมแล้วครับ พี่ฟรานซ์โกรธอิงค์เหรอ? อิงค์แค่......แค่ตื่นเต้นเท่านั้นเอง......" อิงค์รีบพูดบอก แต่ท้ายประโยคทำให้ผมดีใจจนยิ้มกว้าง
"แฟนใครน้าา.... น่ารักจังครับ" ผมลูบลงที่กลุ่มผมนุ่มลื่นมือของอิงค์ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้คนที่ผมรัก
"พี่ฟรานซ์......" อิงค์เรียกผม
"ครับ......."
"อิงค์รักพี่ฟรานซ์นะครับ......"
"ครับ......พี่ก็รักอิงค์ครับ" ผมก้มลงจูบที่หน้าผากอิงค์ ก่อนจะเลื่อนลงมาจูบที่ปากบางแบบไม่ล่วงล้ำ
จุ๊บ........
"เป็นของพี่นะครับ....ถ้าอิงค์เจ็บบอกพี่นะครับ พี่จะหยุดทันที....."
"ครับ....."
ผมเริ่มจากจูบลงที่ปากบางที่สั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น ค่อยๆ บรรจงจูบอย่างละเมียดละมัย ปลอบขวัญคนรักที่กำลังตื่นเต้นอยู่มิหาย พรมจูบด้วยความทะนุถนอมกลัวปากบางๆ เล็กๆ นี้จะเจ็บ เมื่อผมใช้ลิ้นดุนดันที่ริมฝีปากบาง อิงค์ก็เผยปากเล็กน้อยเพื่อให้ผมได้ส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจภายในโพรงปากนุ่ม "อื้มม...." เสียงครางในลำคอดังขึ้นทั้งเสียงของผมและเสียงของอิงค์ ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก สัมผัสครั้งนี้มันทั้งหวานและอ่อนนุ่มไม่เหมือนสัมผัสไหนที่เราเคยทำร่วมกันมาก็ว่าได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันก็ดีมากแล้วสำหรับผม แต่ครั้งนี้มันยิ่งกว่าคำว่า "ดี" เกินคำว่า "พิเศษ" ผมคงจำกัดความออกมาไม่ได้ว่าความรู้สึกนี้มันสำคัญกับผมมากแค่ไหน ผมรู้แค่ว่า.... "ผมจะจดจำสัมผัสรักครั้งนี้ไปตลอดชีวิตของผม" ลิ้นร้อนของผมได้เข้ามาสัมผัสด้านในโพรงปากนุ่มนี้ มันทั้งนุ่ม ทั้งชุ่มและหอมหวาน ผมกวาดชิมลิ้มรสหวานจนทั่วโพรงปาก ก่อนจะตวัดผลัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างค่อยเป็นค่อยไป ไม่รีบร้อน อิงค์ก็พยายามตอบสนองจูบของผม ผมตวัดลิ้นเกี่ยวพันลิ้นเล็กอยู่นาน จนคนใต้ร่างเริ่มออกอาการหายใจไม่ทัน ผมจึงจูบย้ำๆ ที่ปากบางก่อนที่จะผละออกมาซุกไซ้ที่ซอกคอ มีกลิ่นหอมอ่อนๆ จากสบู่ที่อิงค์ใช้ประจำ กลิ่นนี้ที่ทำให้ผมหลงไหล... ผมจูบไซ้อยู่ที่ซอกคอขาว ก่อนที่จะขบเม้มเบาๆ จนเกิดรอยเพียงเล็กน้อย อิงค์สะดุ้งตัวหลับตาพริ้ม ผมยิ้มกริ่มในใจแล้วเริ่มไซ้จากซอกคอลงไปถึงไหปลาร้า มือก็เริ่มเริกเสื้อขึ้นสูงถึงคอ แล้วเปลี่ยนมาจูบไล้ลงมาที่หน้าอกขาว ก่อนจะเริ่มเลียเบาๆ ที่จุกนมเล็กๆ สีชมพูเข้ม ผมค่อยๆ วนลิ้นเลียรอบๆ จุกนมนั้นอย่างทะนุถนอมก่อนจะเริ่มใช้ปากดูดเบาๆ สลับแรงแล้วตวัดลิ้นผลัดดูดอยู่อย่างนั้น.....
"อื้ออออ......" อิงค์ครางในลำคอ กัดปากเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเล็กน้อย
"ร้องออกมาซิครับคนดี พี่อยากได้ยินเสียง...." ผมพูดเสียงแหบพร่า แล้วก้มหน้าลงไปหยอกล้อกับจุกนมสองจุกนั้นต่อ
"อื้มมม.......พี่ฟรานซ์......." เสียงอิงค์ก็แหบพร่าไม่ต่างจากผมซักเท่าไหร่ ปากผมยังคงทำหน้าที่ได้ดีไม่ต่างกับมือที่ลูบไล้ไปทั่วร่างเนียนอยู่ตอนนี้ หลังจากนั้นผมก็จูบไล้ไปทั่วแผ่นอกแล้วค่อยๆ เลื่อนลงไปจนถึงหน้าท้องอันแบนเรียบ
"อื้อออ......พี่.....พี่ฟรานซ์" เสียงของอิงค์ที่เรียกชื่อผมขาดๆ หายๆ ก็ทำให้ผมยิ่งรู้สึกร้อนในกายขึ้นเรื่อยๆ แก่นกายผมก็พองขยายขึ้นเรื่อย รู้สึกถึงความอึดอัดที่เกิดขึ้นกับร่ายกายทันที ผมเลื่อนมือลงไปถอดกางเกงนอนตามด้วยกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดก่อนจะถอดเสื้อนอนชิ้นสุดท้ายของอิงค์ออก อิงค์หันหน้าหนีอายไปอีกทาง ผมจูบลงที่หน้าท้องอิงค์เบาๆ ก่อนที่จะหันมาถอดเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง.... เดินไปหยิบขวดโลชั่นที่อยู่ในกระเป๋ามาเตรียมไว้ ผมไม่ได้เตรียมอะไรมาหรอกครับ.... มันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดแต่ผมต้องหาทางออก คราวหน้าผมรับรองครับว่าผมจะพร้อมกว่านี้....
"อิงค์ครับ...."
"อืม.....ครับ" อิงค์ตอบทั้งๆ ที่ไม่หันมามองหน้าผม
"น่ารักจัง......" ผมยืนตัวเปล่าเปลือยชื่นชมร่างอันสมส่วนของคนรัก
"ห๊ะ!! พี่ฟรานซ์ว่า..... เห้ย!!!" อิงค์เผลอหันมาถามผมและคงตกใจไม่น้อยที่เห็นผมอยู่ในชุดวันเกิดแบบนี้ ผมเริ่มหมั่นเขี้ยวอิงค์ อยากกัด อยากหอม อยากครอบครองอิงค์ให้เป็นของผมคนเดียวเร็วๆ
"อายพี่ทำไม.....หื้ม" ฟอดด.... ผมหอมเข้าที่แก้มของอิงค์หนักๆ อย่างหมั่นเขียว
"ก็อิงค์......อิงค์....."
"หึหึ..... งั้นคืนนี้อิงค์คงต้องอายพี่ทั้งคืนแน่ๆ....."
ผมจับที่ปลายคางอิงค์ให้หันหน้ามาหาผม จูบลงที่ริมฝีปากบางเบาๆ อย่างนุ่มนวล ก่อนจะมอบจูบที่หอมหวานสลับด้วยจูบที่เร้าร้อน ร่างกายของเราทั้งสองคนบดเบียดกันจนแนบแน่น ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปปรนเปรอให้ส่วนอ่อนไหวของอิงค์จนอิงค์ครางออกมาเสียงดัง แก่นกายของผมก็เริ่มคับแน่นจนรู้สึกอึดอัด ร่างกายยิ่งรู้สึกถึงความรุ่มร้อนที่ส่งผ่านมาจากอีกคนที่อยู่ใต้ร่าง....
"อิงค์ครับ....." ผมผละปากออกมาจากปากบางแล้วเรียกชื่อคนรัก มือก็ยังคงปรมเปรอให้ไม่ขาด ปากก็ทั้งถามทั้งจูบซับไปทั่วเรือนร่าง....
"อื้ออ.....ครับ"
"อิงค์ไว้ใจพี่ใช่ไหมครับ?......."
"อืม.....ครับ อิ...อิงค์ไว้ใจพี่ฟรานซ์" หลังจากผมได้ยินคำตอบเป็นที่น่าพอใจ ผมจึงยื่นปากจนไปชิดติดใบหูข้างขวาแล้วกระซิบเบาๆ ว่า......
"พี่ไม่มีถุงยางนะครับ.....แต่พี่รับรองว่าไม่ท้องร้อยเปอร์เซ็น หึหึ....." อิงค์นอนนิ่ง อ้าปากค้างทำตาโตแทบจะหลุดออกจากเบ้า ฮ่าๆๆ ผมเกือบหลุดขำแนะ!!
"บ้าเหรอพี่ฟรานซ์!! อิงค์เป็นผู้ชาย..... อื้อออ......" ผมจูบประกบปากทันทีไม่ให้พูดต่อ ยิ่งมองก็ยิ่งหมั่นเขี้ยวคนรักของตัวเอง....
"แฮ่กๆๆ......" อิงค์โกยอากาศเข้าหายใจทันทีที่ผมผละปากออกจากปากอิงค์
จุ๊บ!!!
"ต่อไปนี้คือของจริงแล้วนะ..... เตรียมใจให้ดีล่ะ รักนะครับ"
ผมให้เวลาอิงค์ทำใจไม่นานหรอกครับ.... หลังจากพูดจบก็จูบปิดปากทันทีกลัวเด็กงอแงร้องไห้กลางครัน อิงค์มือไม้แกว่งไปทั่วที่นอนนุ่มคงไม่รู้จะเอาไปวางไว้ที่ไหน ผมเลยจัดการเอามาคล้องที่คอผมเป็นที่เรียบร้อย หลังจากได้ที่วางมือดีๆ ให้กับอิงค์เรียบร้อยแล้ว ผมก็เริ่มสำรวจร่างกายของอิงค์ไปจนทั่ว ก่อนที่จะมาหยุดที่จุดสำคัญ ผมเล้าโล้มด้วยปากของผมไปทั่วร่างของอิงค์ มือก็คว้าขวดโลชั่นแล้วบีบใส่มือก่อนที่จะป้ายลงที่ช่องทางรักของอิงค์ อิงค์เกร็งตัวทันทีเมื่อมือผมสัมผัสเข้าที่ช่องทางรักที่หวงแหน.....
"อย่าเกร็งนะครับ....." อิงค์พยักหน้าตอบ ซุกหน้าเข้าที่ซอกคอของผมทันที
ผมจูบลงที่แก้มของอิงค์ จูบไล้ไปเรื่อยๆ จนอิงค์เงยหน้าขึ้นมารับจูบจากผม จับขาอิงค์ยกขึ้นตั้งฉากแล้วส่งนิ้วแรกของผมส่งเข้าไปข้างในตัวอิงค์ รับรู้ถึงอาการเกร็งอย่างเห็นได้ชัด ผมค่อยๆ จูบปลอบเพื่อให้อิงค์รู้สึกผ่อนคลาย เราจูบกันอยู่นานจนผมสามารถส่งนิ้วที่สองและสามเข้าไปได้ในที่สุด......
"อ๊ะ!! พี่ฟรานซ์.....อื้ออ....."
ผมต้องอดกลั้นข่มความต้องการของตัวเองเอาไว้เพื่อรอให้ร่างกายของอิงค์พร้อมเสียก่อน ผมอยากทำให้อิงค์รับรู้ว่าผมทำด้วยความรู้สึกรัก ไม่ใช่แค่เพียงเซ็กส์.... อยากให้อิงค์รับรู้สึกความรักที่ผมมีให้ในแบบของผม.... เมื่อร่างกายของอิงค์เริ่มผ่อนคลาย ช่องทางรักเริ่มขยายพอที่จะให้ผมได้เข้าไปสำรวจรักด้านใน ผมค่อยๆ ถอดนิ้วออกแล้ว จูบลงที่หน้าผากอย่างเอาใจ.....
"พี่จะเข้าไปแล้วนะครับ....." อิงค์คงสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงที่แหบพร่าของผม
"ครับ....." อิงค์ตอบแล้วพยักหน้าเบาๆ อย่างเขินอาย
ผมจับขาอิงค์แยกออกจากกันให้กว้างขึ้น จับแท่นร้อนของผมถูเบาๆ ที่ปากทางรักที่ชุ่มไปด้วยโลชั่นที่ผมทาไว้ เอื้อมมือไปบีบโลชั่นเพื่อมาทาเพิ่มที่แท่นร้อนของผมเพราะกลัวอิงค์จะเจ็บจนเกินไป... ผมค่อยๆ กดส่วนปลายเข้าไปอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน ช่องทางรักก็ตอดรับแท่นร้อนของผมทันทีที่ได้เข้าไปสัมผัส.... "อ๊ะ!!!..." เสียงอิงค์ร้องขึ้นเมื่อผมส่งแท่นร้อนเข้าไปได้เพียงส่วนหัวเท่านั้น.....
"เจ็บเหรอครับ?......อย่าเกร็งนะครับคนดี"
ผมก้มลงจูบที่แก้มเบาๆ อิงค์ส่ายหัวแล้วพยักหน้างึกๆ กอดคอผมแน่น โน้มคอผมลงไปจูบแลกลิ้นอย่างเร้าร้อน เมื่อผมรู้สึกว่าช่องทางรักของอิงค์เริ่มผ่อยคลายจนสามารถขยับต่อได้ ผมจึงค่อยๆ กดแท่นร้อนเข้าไปจนสุดความยาว......
"อ่าาา......." ข้างในทั้งร้อนทั้งตอดรัดชวนให้ผมลุ่มหลงในร่างกายนี้
"พี่รักอิงค์นะครับ......" ผมผละปากเพื่อบอกคนใต้ร่างให้รู้ว่าผมรักเขามากแค่ไหน
"อิงค์ก็รักพี่ครับ......"
ผมก้มลงไปจูบปากอิงค์อีกครั้งแล้วเริ่มขยับแท่นร้อนเข้าออกอย่างช้าๆ ร่างกายของเราสอดประสานตอบรับกันได้ดี ผมเริ่มขยับเข้าออกเร็วขึ้น แรงขึ้นจนเสียงครางของเราทั้งสองคนดังระงงไปทั่วห้อง อบอวนไปด้วยบทรักอันหอมหวาน รอยจูบ รอยรักที่สร้างไว้จนเต็มพื้นที่ แรงกระแทกที่เคลื่อนไหวและตอบรับกันอย่าลงตัว ร่างกายที่ส่งผ่านความร้อนเมื่อเนื้อกระทบเนื้อเสียดสีกันจนก่อเกิดความเสียวซ่านที่วิ่งพล่านไปจนทั่วร่างกาย พาให้ทั้งห้องอบอวนไปด้วยบทรักอย่างที่คาดและวาดฝันเอาไว้ แรงโหมกระหน่ำที่นำพาให้เราทั้งสองคนมีความสุขร่วมกัน มือประสานมือ ปากก็ปรนเปรอเพื่อลดความเสียวซ่านให้กันอย่างไม่หยุดหย่อน บอกรักกันด้วยการเคลื่อนไหวของร่างกาย เนื้อแนบเนื้อบอกรักกันอย่างไม่รู้จัดเหน็ดเหนื่อย ส่งผ่านความรู้สึกต่างๆ ด้วยกายที่เชื่อมติดกันอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้อิ่ม ไม่รู้จักพอเมื่อได้เริ่มรักในครั้งนี้ เมื่อได้รักก็ยากที่จะหยุด แรงกระแทกยังคงส่งเสียงดังสนั่นปนเสียงครางระบายความเสียวซ่านในบทรัก ทั้งผมและอิงค์ต่างมอบร่างกายและจิตใจให้กันอย่างไม่รู้เหนื่อยจนสิ้นเสียงครางคือเสียงสุดท้ายเมื่อได้ปลดปล่อย
"พร้อมกันนะครับ......คนดีของพี่"
"อ๊ะๆ อ่าาาาา........" อิงค์ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะหน้าท้องของตัวเอง
"อื้มมม......อ่าาาา........" ผมกระแทกหนักๆ สามสี่ครั้งก็ฉีดน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวอิงค์ ก่อนจะก้มลงจูบซับลงที่หน้าผากอย่างเอาใจ
"พี่รักอิงค์นะครับ........"
"ครับ....อิงค์ก็รักพี่ฟรานซ์....... อ๊ะ!!"
"หึหึ......พี่ขอโทษนะครับ ลูกชายพี่ตื่นเร็วไปหน่อย"
"พี่ฟรานซ์อ่ะ.........อื้อออ......."
"อิงค์เป็นของพี่อย่างสมบูรณ์แล้วนะครับ...... แล้วก็.....รับผิดชอบพี่ด้วย..... รักนะครับผม"
จุ๊บ..........
สิ้นเสียงบอกรักก็กลับมาอบอวนด้วยเสียงครางที่ฟังแล้วหวานหู บทรักยังคงดำเนินต่อไปจนเกือบเช้า ผมอุ้มร่างที่เกือบจะหลับไหลในอ้อมอกมาอาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาดก่อนพาไปนอนลงที่เตียงนุ่ม ห่อหุ้มด้วยเสื้อเชิ้ตเนื้อบางแขนยาว ตามด้วยกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดตาตัวใหม่เอี่ยม แต่งตัวให้แล้วก็ดูเหมือนเป็นการแกล้งคนรัก อิงค์หลับไปตั้งแต่ผมวางลงบนเตียงแล้วครับ มือผมก็ลูบไล้เค้าโครงหน้าเรียวที่ได้รูปก่อนจะจูบลงที่ปากบางเบาๆ แล้วจูบส่งท้ายให้คนรักหลับฝันดีที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน......
"ฝันดีนะครับ......คนดีของพี่"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เช้า..........
"อื้มม......."
"หึหึ.....ตื่นได้รึยังครับคนขี้เซา" ผมวางถ้วยกาแฟไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง หันไปมองอิงค์ที่นอนนิ่งอยู่ใต้ผ้าห่มหนาทำหน้าเลิ่กลั่ก
พรึ่บ!!!!
"เป็นอะไรครับ.....หื้ม"
"แฮ่ะๆๆ ไม่โป้....." อิงค์ขำปนยิ้มเขินหนังจากเปิดผ้าห่มเพื่อสำรวจตัวเองหลังจากตื่นนอน
"หิวไหม? เดี๋ยวพี่สั่งข้าวมาให้ทาน.... ตัวอุ่นๆ นะ กินยาดักไว้ดีกว่านะพี่ว่า....." ผมใช้หลังมือแตะเบาๆ ที่หน้าผากรู้สึกตัวอิงค์อุ่นๆ กินยาดักไว้ก่อนคงจะดี เดี๋ยวป่วยจะเที่ยวไม่สนุกเอา
"ก็ได้ครับ....อิงค์เจ็บคอนิดๆ แต่คงไม่เป็นอะไรมาก พี่ฟรานซ์ทานข้าวรึยังครับ?" อิงค์ถามผมกลับ มือผมก็ไม่หยุดลูบไล้ที่เส้นผมลื่นนุ่ม
"ยังครับ....พี่รออิงค์ตื่นก่อนค่อยทานพร้อมกัน....."
"อ้าว!! แล้วทำไมไม่ปลุกอิงค์ล่ะ.... โอ๊ย!!!"
"เจ็บเหรอครับ?.... ไม่ต้องลุกขึ้นก็ได้นอนพักก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปโทรสั่งข้าวมาให้ รอแป๊ปนึงนะครับ....."
ฟอดดด......
ผมลุกขึ้นไปกดโทรศัพท์เพื่อโทรสั่งอาหารกับทางรีสอร์ท หันไปมองอิงค์เป็นพักๆ เป็นห่วงนะครับ ผมทำอิงค์เจ็บมากไปรึเปล่าก็ไม่รู้ พอขยับตัวก็ร้องซะจนผมอดตกใจไม่ได้ อิงค์นั่งยิ้มให้ผมอยู่ที่เดิม คงไม่กล้าขยับมากกว่านี้ เฮ่อ!! ผมคงทำเกินไปจริงๆ ใช่ไหม......
"พี่ฟรานซ์......"
"ครับ.....ต้องการอะไรเพิ่มรึเปล่า? พี่จะได้โทรสั่งให้ครับ" ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ อิงค์
"อิงค์ไม่ได้เป็นอะไรมากนะครับ....พี่ฟรานซ์ไม่ต้องทำหน้ารู้สึกผิดขนาดนั้นก็ได้ อิงค์เต็มใจเอง....."
"พี่ขอโทษนะครับ.....อิงค์นอนพักต่อหน่อยดีไหม เดี๋ยวข้าวมาแล้วพี่จะปลุกนะครับ"
"อิงค์ไม่ง่วงแล้วอ่ะ แต่อยากล้างหน้าแปรงฟัน....."
"โอเคครับ....งั้นเดี๋ยวพี่พาไป"
"ไม่เป็นไรครับ....อิงค์ไปเองได้ แค่นี้เองสบายมาก โอ๊ย!!!.....คึคึ สงสัยจะรีบลุกมากไปหน่อย"
"ป่ะครับ พี่พาไปเอง....." พูดจบผมก็อุ้มอิงค์ขึ้นตัวลอย อิงค์เอามือทั้งสองข้างคล้องคอผมไว้แน่นกันตก ผมพาอิงค์มานั่งลงที่เค้าเตอร์อ่างล้างหน้า จัดการบีบยาสีฟันใส่แปรงให้เรียบร้อย แล้วปล่อยให้อิงค์นั่งแปรงฟันอย่างเงียบๆ ส่วนผมทำอะไรนะเหรอครับ ก็ยื่นมองอิงค์แปรงฟันนะซิ อิงค์ก็แปรงไปยิ้มเขินไป หึหึ....น่ารักดีนะครับ หลังจากแปรงฟันเสร็จก็บีบโฟมล้างหน้าใส่มือให้อิงค์ ที่จริงอยากจะล้างให้เองด้วยซ้ำ แต่กลัวอิงค์จะเขินไปมากกว่านี้.... ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้อิงค์ ใช้ผ้าค่อยๆ เช็ดน้ำออกอย่างเบามือ....
"เสร็จแล้วครับ......."
"ขอบคุณมากครับ..... อะ...อะไรติดหน้าอิงค์รึเปล่าครับ" อิงค์เอามือขึ้นลูบหน้าลูบตาตัวเองอย่างอายๆ เพราะผมเล่นจ้องหน้าตาไม่กระพริบ....
จุ๊บ........
"มอร์นิ่งคิสครับ....หึหึ" ผมจุ๊บที่ปากอิงค์เบาๆ แล้วส่งยิ้มบางๆ ไปให้
"เอ่อ....ครับ โอ๊ย! พี่ฟรานซ์เลิกมองอิงค์ด้วยสายตาอย่างนี้เถอะ อิงค์เขินจะตายอยู่แล้ว...." อิงค์เอามือทั้งสองข้างปิดหน้าตัวเอง ผมอดใจในความน่ารักของคนรักตัวเองไม่ไหวเลยกอดอิงค์ทั้งๆ ที่อิงค์ยังนั่งอยู่บนเค้าเตอร์อ่างล้างหน้านี่แหละครับ อิงค์เอามือที่ปิดหน้าตัวเองไว้ออก แล้วกอดผมเช่นกัน หน้าของอิงค์ซบที่ไหลของผม มือผมลูบเบาๆ ที่หลังของอิงค์อย่างเอาใจ เรากอดกันอยู่เงียบๆ อยากซึมซับความรู้สึกพิเศษนี้ใว้ให้นานเท่านาน.....
"ขอบคุณนะครับ....ที่เชื่อใจพี่ ยอมคบกับพี่ ให้โอกาสพี่ได้ดูแลหัวใจดวงนี้ พี่รักอิงค์มากนะครับ"
"อิงค์ก็ขอบคุณที่พี่กลับมาหาอิงค์ตามสัญญา อิงค์ก็รักพี่ฟรานซ์มากเหมือนกันครับ.... ต่อไปนี้ห้ามทิ้งกันไปไหนอีกนะ อยู่กับอิงค์ตลอดไปได้ไหมครับ....."
"อ้าว!! แย่งพี่พูดได้ไงครับ พี่เลยหมดหล่อเลย.....หึหึ พี่สัญญาครับว่าพี่จะอยู่ดูแลอิงค์ตลอดไปตราบเท่าที่พี่ยังมีลมหายใจอยู่ครับ..."
"อืม......อิงค์ก็ด้วยครับ"
"ครับผม....." ผมลูบหัวอิงค์ ก่อนจะช้อนตัวอิงค์ขึ้น อิงค์คล้องมือไว้ที่คอผมแล้วเกี่ยวขาเข้าที่เอวผมไว้แน่น
"ยั่วพี่เหรอเรา.... หื้มม" ฟอดดดด.... ผมหอมเข้าที่แก้มอย่างหมั่นเขี้ยว
"เปล่านะ.... อิงค์แค่กลัวตกอ่ะ"
"ว้า....พี่อุตส่าห์ดีใจว่าแฟนพี่ก็...." ผมทำตาเจ้าชู้นิดๆ
"เอ่อ.....พี่ฟรานซ์ใส่ชุดอะไรให้อิงค์เนี๊ยะ!!" อิงค์รีบเปลี่ยนเรื่องทันที
"ไม่ชอบเหรอครับ..." ผมถาม
"ก็เปล่าหรอกครับ แต่อิงค์ว่ามัน......" อิงค์ก้มมองดูชุดที่ตัวเองใส่นอนอีกครั้ง แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม ผมยื่นหน้าเข้าไปชิดที่แก้มของอิงค์ ก่อนที่ปากจะแนบชิดที่ใบหู พ่นลมใส่เบาๆ แล้วพูดว่า....
"พี่ว่า....... ชุดนี้........ถอดง่ายดีนะครับ" อิงค์ย่นคอหนี
"ถ้าอิงค์ไม่เชื่อ........."
:-[ (หน้าอิงค์ตอนนี้)
"งั้นพี่จะทำให้ดูล่ะกัน........"
**************** END. **********************
จบค่ะ.... ตอบพิเศษจบล่ะน้า.... คู่พี่ฟรานซ์กับน้องอิงค์ค่ะ
กัดหมอนเบาๆ เพราะความอ่อนโยนของพี่ฟรานซ์กันไป
มีคู่ไหนบ้างที่บอกรักให้คำสัญญาในห้องน้ำหลังแปรงฟันเสร็จ กร๊ากกก..... มีคู่นี้แหละ
พี่ฟรานซ์หลังจากนี้คงจะใช้น้องจนคุ้มเนอะ!! หึหึ
ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนพิเศษส่งท้ายบทนะค่ะ
ปล.ต่อไปเป็นตอนพิเศษคู่พี่เท็นกับน้องฟรอนท์ค่ะ ขอคนเขียนไปปรับอารมณ์แพ๊พนะค่ะ...
:L2: :L2: :L2:
-
:mew1: อูย. น่ารักมากๆ. หวานไปแล้วคู่นี้
ขอบคุณค่ะ. ฟินมาก
-
:mew1: อูย. น่ารักมากๆ. หวานไปแล้วคู่นี้
ขอบคุณค่ะ. ฟินมาก
+1 แทนคำขอบคุณที่ติดตามนิยายมาตั้งแต่ต้นจนจบนะค่ะ แถมยังตามให้กำลังใจทุกเรื่องอีกต่างหาก...
ขอบคุณมากคร้าา.... :pig4: :pig4:
-
พี่ฟรานขราาาา ใจน้องจะละลาย ซับเลือกแพ้พพพพ
แหมๆๆอยากได้ฝาละมีแบบพี่ฟรานซักกะคน 55555
-
o13
-
:impress2: :impress2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานสุดๆอ่านคู่นี้แล้วอมยิ้มตลอดเลย ส่วนคู่ฟร้อนแซ่บ 555
-
ฟินไปสิ อ๊ากกกก เขินแทน -//////- :-[
-
:pig4:
-
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ :กอด1: :pig4:
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนพิเศษส่งท้าย 1 (เท็น+ฟรอนท์)
ณ คอนโดพี่เท็นสุดหล่อ
"ฮัลโหลๆๆๆๆ พี่เท็นอยู่ไหม? พี่เท็นนนนนน..... พี่เท็นอยู่ไหน?!!!"
แม้แต่วินาทีเดียวก็ห่างยากแล้วครับ ใครจะว่าพวกผมตัวติดกันยังไงผมไม่สนใจหรอก แค่มีเด็กดื้อคนนี้อยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลาผมก็พอใจมากแล้วครับ ช่วงนี้อยู่ในช่วงที่ฟรอนท์กำลังอ่อนไหว เพราะอยู่ในช่วงที่กำลังตัดสินใจว่าจะเรียนต่อปริญญาโทเลยหรือจะต่อคอร์สสั้นๆ พักเหนื่อยก่อนดีครับ ส่วนเรื่องงานฟรอนท์ที่บริษัทนี่ยิ่งไม่ต้องห่วงใหญ่ มีพี่ชายเยอะก็ดีอย่างนี้แหละครับ ผมนี่ซิลูกคนเดียวยังไงก็ต้องสืบทอดกิจการต่อจากพ่อของผม หลังจากเรียนจบมาตอนนี้ผมช่วยงานพ่อได้หกเดือนแล้วครับ คุณย่าผมนี่ก็เอาอกเอาใจฟรอนท์ยิ่งกว่าหลานแท้ๆ อย่างผมซะอีก ก็นะ... ฟรอนท์ทั้งน่ารักทั้งขี้อ้อน ย่าผมนิหลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้วครับ บางวันก็แอบหนีไปเที่ยวกันสองคนทิ้งให้ผมนั่งทำงานอยู่ที่บริษัทคนเดียว มันน่าน้อยใจป่ะล่ะ แต่ว่าไปมีฟรอนท์ก็ดีมากเลยครับ ย่าผมก็มีคนช่วยดูแลมากขึ้นอีกคนและที่สำคัญย่าจะได้ไม่เหงา หึหึ ว่าแล้วต้องไปดูซะหน่อย ตื่นมาก็ทำตัวน่ารักเลยนะ
"คร๊าบบบ..... ตื่นแล้วทำไมไม่ลุกล่ะครับ?"
"หึ!! ลุกได้ฟรอนท์ก็ลุกแล้วซิ"
"อ้าว!! ลุกไม่ขึ้น เป็นอะไรล่ะครับผม? หึหึ"
"พี่เท็น!! เพราะใครล่ะที่ทำให้ฟรอนท์ลุกไม่ไหว ได้!! จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม? ฟรอนท์จะกลับบ้าน!!"
"เห้ย!!! พี่ล้อเล่น โอ๋ๆๆ อย่างอนนะคร๊าบบบ.... พี่เท็นผิดไปแล้ว พี่เท็นขอโทษคร๊าบบบบ"
ผมโผลเข้ากอดปลอบใจฟรอนท์ทันที กอดแล้วจับโยกไปโยกมาเหมือนกอดตุ๊กตาดิ้นได้เลย หึหึ ฟรอนท์ก็พยายามดิ้นหนีผมอย่างสุดชีวิต งอนจริงอะไรจริงครับงานนี้ เด็กดื้อนิ ตีตายเลยดีไหมหื้ออ... เมื่อคืนนี่ทำตัวน่ารักสุดๆ อ่ะครับ ผมนี่ทั้งกัดทั้งฟัดทั้งคืน คิดถึงอ่ะ.... อย่างนี้ต้องกอดนานๆ ให้หายคิดถึง
"โอ๊ยยย!! พี่เท็นปล่อยเลย ฟรอนท์หายใจไม่ออกแล้ว"
"หึหึ ไม่ชอบเหรอ? ที่พี่กอดนานๆ อย่างนี้นะ"
"ไม่เห็นชอบเล๊ยย.... จริงๆ นะ คึคึ"
"ไม่เป็นไร พี่ชอบ... งั้นพี่จะกอดทั้งวันทั้งคืนเลยแล้วกัน" :hao6:
"งั้นพี่เท็นห้ามปล่อยนะ ฟรอนท์ให้กอดได้ทั้งชีวิตเลย"
จุ๊บบบ....
อร๊ากกกก..... อย่างนี้พี่เท็นก็รักตายเลยซิคร๊าบบบ.... :hao7:
"ทำตัวน่ารักอีกแล้วน้าาา.... งั้นเรามากอดกันอีกแบบดีไหม? หึหึ"
"อร๊ากกก.... พี่เท็น ไม่เอา!!! ฟรอนท์ยังเจ็บอยู่เลยนะ"
"นิดนึงไม่ได้เหรอ? พี่ทำเบาๆ นะ สัญญาๆ จุ๊บ!!"
"แต่ฟรอนท์เหนียวตัวอ่ะ"
"งั้นเราเปลี่ยนโลเคชั่นเป็นในห้องน้ำดีไหม? โปรโมชั่นพิเศษถ้าคุณตกลงตอนนี้เราจะแถมอาบน้ำฟอกสบู่ให้ท่านทันที แต่เดี๋ยวก่อน!! ถ้าคุณตอบภายในสิบวินาทีเราจะแถมใส่เสื้อผ้าปะแป้งให้ด้วย ว่าไงครับ สนใจไหมครับ?"
ผมทำหน้าจริงจัง ทำเสียงเหมือนสปอร์ตโฆษณา ฟรอนท์ก็ทำหน้าตั้งใจฟังเหมือนกำลังดูโฆษณาในทีวีอ่ะครับ ผมว่า... นับวันพวกผมสองคนเริ่มเกินคำว่าธรรมดาไปแล้วครับ
"ฮ่าๆๆๆ พี่เท็นฟรอนท์ปวดท้อง ฮ่าๆๆๆๆ"
ฟรอนท์ขำกร๊ากขึ้นทันที ผมนี่ก็อดหัวเราะตามไม่ได้ซิครับงานนี้
"ฟรอนท์ พี่จริงจังนะเนี๊ยะ"
"ฮ่าๆๆๆ ก็ฟรอนท์ขำอ่ะ แป๊ปนะ ขอฮาก่อน ฮ่าๆๆ" :laugh:
แล้วฟรอนท์ก็ยังคงขำอย่างต่อเนื่อง ผมก็กอดรัดฟัดหอมฟรอนท์ไม่ทั่ว ฟรอนท์ก็ดิ้นไปหัวเราะไป ผมชอบวันเสาร์อาทิตย์ที่สุดเลยครับ เพราะเป็นวันที่ผมได้อยู่กับฟรอนท์ครบยี่สิบสี่ชั่วโมง
"อือออ..... พี่เท็น อย่าแกล้งฟรอนท์ซิ"
"ใครบอกว่าพี่แกล้งล่ะ พี่เอาจริง หึหึ"
"เดี๋ยวก่อนได้ไหม? ฟรอนท์ขออาบน้ำก่อนนะ ฟรอนท์เหนียวตัวจะแย่"
"งั้นพี่อาบให้นะ โอเคไหม? นะฟรอนท์น้าา... นะครับ"
ฟรอนท์ไม่ได้พูดอะไรแค่พยักหน้าหงึกๆ มือคว้าที่คอของผมก่อนที่ผมจะอุ้มตัวฟรอนท์ขึ้นแล้วพาเข้าไปอาบน้ำ พาไปอาบน้ำนะครับ อาบน้ำจริงๆ น้าาา.....
หลังจากอาบน้ำให้ตามโปรโมชั่นที่เสนอไว้ ตอนนี้ผมก็เปลี่ยนหน้าที่มาเป็นพ่อครัวทำอาหารให้ที่รักของผมครับ วันนี้ฟรอนท์บอกอยากกินแกงจืดวุ้นเส้นใส่หมูสับกับยำไข่ดาว ส่วนฟรอนท์ก็นั่งดูทีวีรอผมอยู่ที่โซฟานู้นแหละครับ หึหึ วันนี้ผมต้องเอาใจที่รักผมซะหน่อย เพราะเสียสละมาเยอะแล้ว กร๊ากกก....
"พี่เท็น เสร็จรึยังอ่ะ ฟรอนท์หิวใส้จะขาดแล้ว"
ตะโกนนะครับ อย่าคิดว่าเดินเข้ามาถาม เพราะคงจะเดินไม่ค่อยสะดวกซักเท่าไหร่ หึหึ
"เสร็จแล้วคร๊าบบบ....."
ผมจัดโต๊ะเสร็จพอดีครับ พอจัดอาหารใส่จานเสร็จเรียบร้อยก็ต้องไปรับคุณชายครับ งานนี้พี่บริการให้แบบจัดเต็ม เอาใจกันแบบสุดๆ ไปเลย
"เสร็จแล้วเหรอ? ไม่น่าล่ะกลิ่นหอมเชียว คึคึ"
"หึหึ จมูกไวนะเรา ป่ะไปกินข้าวกัน"
"อุ้มซิ" ฟรอนท์อ้าแขนออกกว้างแล้วฉีกยิ้มกว้างให้ผม พยักหน้าหงึกๆ แมร่ง!!! จะน่ารักไปถึงไหวว่ะแฟนกู หลงโคตรๆ
จุ๊บบบบ.....
ผมก้มลงไปจุ๊บปากฟรอนท์ก่อนที่จะอุ้มฟรอนท์ขึ้นแล้วพาไปส่งถึงโต๊ะอาหาร หลังจากนั้นเราก็นั่งกินอาหารที่ผมทำอย่างเอร็ดอร่อย ฟรอนท์นี่กินข้าวหมดจานใหญ่ๆ สองจาน แถมชมว่าผมทำกับข้าวอร่อยมาก ทำให้ผมยิ้มจนหน้าบานแก้มแทบปริ
"วันนี้อยากไปไหนรึป่าว?"
"พี่เท็นจะพาฟรอนท์ไปเหรอ?"
"อืม แล้วฟรอนท์อยากไปไหนล่ะ?"
"งั้นเราไปดูหนังกันนะ ฟรอนท์ไม่ได้ไปดูนานแล้วอ่ะ"
"โอเค งั้นวันนี้เราไปดูหนังกัน"
"อ่อ!! ฟรอนท์อยากซื้อเคสโทรศัพท์ด้วย"
"อืม งั้นเราไปดูกัน"
"ใช่ซิ ฟรอนท์อยากได้กางเกงใหม่ เสื้อใหม่ กระเป๋าตังค์ใหม่ น้ำหอมก็ใกล้จะหมด ยาสระผมก็จะหมด แป้งก็เหลือนิดเดียว
&฿@&)5.()฿,)&&&"
บลาๆๆ และอีกมากมาที่ฟรอนท์พูดออกมาไม่หยุด
"ฟรอนท์ พี่ว่า ไปจดรายการที่อยากได้มาไหม? พี่จำให้ไม่หมดหรอกครับที่รัก"
"คึคึ ฟรอนท์ล้อเล่นนะ ฟรอนท์อยากได้เคสโทรศัพท์ใหม่อย่างเดียวคร๊าบบบ พี่เท็นสุดหล่อ คึคึ"
"หึหึ ทะเล้นนะเรา แล้วจะไปกี่โมงดี เดินไหวเหรอ?"
"โหห... สบายอยู่แล้ว เรื่องเที่ยวฟรอนท์ไม่พลาด แต่ขอพักแป๊ป ขอปรับสภาพนิดนึง ฮ่าๆๆๆ"
"โอเค งั้นเราไปตอนเย็นแล้วกันจะได้ไปหาข้าวเย็นที่กินห้างเลย โอเครไหม?"
"โอเค.... รับทราบ"
หลังจากตกลงกันเสร็จเรียบร้อย ผมสองคนก็มานอนกองกันอยู่ที่หน้าทีวี นอนไปนอนมาหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนนะครับ ฟรอนท์ได้ไปก่อนผมเรียบร้อยแล้ว มุดตัวเข้าหาผมแล้วหลับไปครับ ผมหอมลงที่แก้มเบาๆ อย่างอ่อนโยนก่อนจะหลับตามฟรอนท์ไป
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที่ก็เกือบบ่ายสามแล้วครับ แต่ฟรอนท์นี่ยังอยู่ในห้วงอยู่เลย ผมนอนมองฟรอนท์หลับอย่างน่ารัก ตาโปนๆ ขนตายาวเป็นแพ ปากเล็กๆ แดงๆ น่าจูบเป็นที่สุด ยิ่งมองก็ทำให้ผมรู้สึกว่าขาดไอ้เด็กดื้อคนนี้ของผมไม่ได้ อะไรทำให้ผมหลงรักฟรอนท์ได้มากขนาดนี้ ภายนอกเวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ ฟรอนท์ก็เหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งที่มีความซ่าส์ตามประสาวัยรุ่นทั่วไป พออยู่ที่บ้านก็จะกลายเป็นน้องเล็กขี้อ้อนที่ใครๆ ต่างพากันรักต่างพากันหลง พออยู่กับผมนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ขี้อ้อนคูณแสน น่ารักคูณล้านไปเลยครับ ยิ่งเราผ่านช่วงเวลาที่ไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกันในช่วงแรกๆ ที่เรารู้จักกัน จนเราได้มาคบกันและรักกันในที่สุด ผ่านเรื่องราวต่างๆ ที่ทั้งผมและฟรอนท์ต่างจดจำมันไว้ไม่เคยลืมว่า... ต่อให้ใครพยายามพรากเราจากกันยังไง ที่ผมรู้คือเราจะไม่มีวันหมดรักกัน ผมจะยังรักฟรอนท์คนเดียวและผมก็คิดว่าฟรอนท์ก็คิดเหมือนกันกับผม แต่ต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องร้ายๆ แบบนั้นอีกแล้วครับ ผมมั่นใจ.....
"อืมมม.... พี่เท็นตื่นแล้วเหรอ?"
ฟรอนท์งัวเงียตื่นขึ้นมา ขยี้ตาเหมือนเด็กที่เพิ่งตื่นนอน แต่ยังไม่ทันจะลืมตาก็หลับตาลงไปอีกครั้ง กระชับตัวกอดผมแน่นขึ้นแล้วเอาขาก่ายรัดตัวผมไว้ครับ
"สรุป... จะตื่นหรือจะนอนต่อครับ หื้มม"
ฟอดดดด......
ผมหอมเขาที่แก้มขวาแรงๆ อย่างมันเขี้ยว
"ขออีกห้านาทีนะ พี่เท็นกอดฟรอนท์หน่อย"
ผมกระชับตัวฟรอนท์ให้แนบชิดตัวผมมากยิ่งขึ้น จูบลงที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน ผมโคตรรักเลยครับเด็กคนนี้
"แน่นพอรึยัง?"
"ยัง... กอดแน่นๆ อีก"
จุ๊บบบ......
ฟรอนท์ตอบแล้วจุ๊บปากลงที่หน้าอกของผมครับ
"พอใจรึยังครับ? หื้มมม...."
"อืม.... รู้สึกดีจัง วันไหนพี่เท็นไม่กอดฟรอนท์ ฟรอนท์นอนไม่ค่อยหลับเลย"
ฟรอนท์เงยหน้าขึ้นมาพูดบอกผม ก่อนจะยิ้มกว้างจนตาหยี
"จะนอนไม่หลับได้ไง พี่ก็กอดฟรอนท์อยู่ทุกคืน"
"ฟรอนท์หมายถึงวันที่ฟรอนท์กลับบ้านแล้วพี่เท็นไม่ได้ไปด้วยต่างหากล่ะ รู้ไหมว่าฟรอนท์ต้องไปนอนกับพี่ฟรอสต์ถึงจะนอนหลับได้นะ"
"ห๊ะ!!! ฟรอนท์ว่าอะไรนะ?" o22
ผมนี่โคตรตกใจอ่ะ เห้ย!!! พี่น้องกันก็จริง แต่ผมหวงป่าวว่ะ แฟนผมนะเว้ย!!! :ling1: :serius2:
"นอนกับพี่ฟรอสต์ไง พี่เท็นตกใจทำไม? พี่ฟรอสต์พี่ชายของฟรอนท์นะ ไม่ใช่คนอื่นซะหน่อย"
"ไม่ได้!! พี่ชายก็ห้าม!! พี่ชายก็ไม่ได้ ไม่ได้ๆ คราวหน้าพี่จะไม่ยอมให้ฟรอนท์กลับบ้านคนเดียวแล้ว ต่อไปนี้พี่จะกลับด้วยทุกครั้ง"
"คึคึ พี่เท็นหึงฟรอนท์เหรอ?"
ฟรอนท์ทำหน้าทะเล้นไปด้วย ขำไปด้วย แต่ผมนี่ขำไม่ออกซิครับ หวงอ่ะ
"มันน่าหึงป่ะล่ะ ไม่ได้!! ต่อไปนี้ห้ามถูกเนื้อต้องตัวคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ ฟรอนท์เป็นแฟนพี่ พี่กอดได้คนเดียว คนอื่นห้ามกอด รู้ไหม? หื้มม...."
"พ่อฟรอนท์ล่ะ แม่ฟรอนท์ล่ะ พี่ฟรานซ์ล่ะ พี่ฟรอสต์ล่ะ คุณย่าล่ะ คุณปู่ คุณพ่อล่ะ พี่เท็นห้ามหมดเลยเหรอ? ไม่ได้ๆ บุคคลที่กล่าวมาทั้งหมดข้างต้นคือครอบครัว ฉะนั้นฟรอนท์กอดได้หมด"
ผมคิดไปคิดมา เออว่ะ!! ที่พูดมาคือครอบครัวผมกับฟรอนท์นี่หว่า เอาไงดีฟร่ะ สรุปใครกอดได้บ้างว่ะเนี๊ยะ เซ็งวุ้ย!! ห้ามคุณย่าคงจะยาก เพราะท่านทั้งรักทั้งหวงฟรอนท์ซะขนาดนั้น คุณปู่กับคุณตาผมนานๆ ทีไม่เป็นไร คุณพ่อตากับแม่ยายคงจะห้ามไม่ได้เพราะเป็นผู้ให้กำเนิด พี่ฟรานซ์นี่ข้อยกเว้นเพราะช่วยผมไว้เยอะ (แต่อย่าบ่อยจนเกินไป) ส่วนพี่ฟรอสต์นี่ห้ามยาก ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ฉะนั้นทางที่ดีผมไม่ควรจะห่างจากฟรอนท์ เราควรจะตัวติดกันมากกว่าเดิม เพราะผมนี่แหละจะเป็นคนปกป้องฟรอนท์เอง ฮ่าๆๆๆๆ :laugh3:
"พี่เท็น... คิดอะไรอยู่เนี๊ยะ ยิ้มอยู่คนเดียว บ้ารึป่าว?"
เออว่ะ ผมคิดไปแล้วยิ้มไป ฟรอนท์จะหาว่าผมบ้าคงจะไม่แปลกหรอกครับ
"พี่รู้แหละ พี่จะยกเว้นให้เฉพาะครอบครัวของเรา แต่ต่อไปนี้ห้ามไปนอนห้องพี่ฟรอสต์นะ เข้าใจ๋?"
"โอ๊ยยย!!! หึงไม่เข้าเรื่อง พี่ชายฟรอนท์นะ!"
"โหหห.... ฟรอนท์คร๊าบบบ.... พี่เท็นขอร้อง เชื่อพี่นะๆ ถ้าพี่ไม่รักก็คงไม่หวงขนาดนี้หรอก หรือว่าฟรอนท์ไม่รักพี่ พี่ขอแค่นี้ได้
ไหมครับ? นะๆ นะฟรอนท์คนดีของพี่เท็น"
"งั้นพี่เท็นก็ต้องไปบ้านฟรอนท์เป็นเพื่อนฟรอนท์ทุกครั้งซิ ไม่งั้นฟรอนท์นอนไม่ค่อยหลับจริงๆ นะ"
ฟรอนท์พูดเสร็จก็กอดผมแน่นแล้วเอาหน้าถูไปถูมาที่หน้าอกของผมครับ น่ารัก อร๊ากกก.... แฟนผมน่ารักง่ะ
"โอเค.... งั้นตกลงตามนี้ พี่จะไปบ้านฟรอนท์ด้วยทุกครั้งครับผม"
"คึคึ น่ารักมากครับ จุ๊บหน่อย"
ฟรอนท์เงยหน้าขึ้นมาพูด พูดจบก็ทำปากจู๋รอให้ผมจุ๊บที่ปากตามคำขอ มีรึผมจะขัดคำสั่งนี้
จุ๊บๆๆๆๆ
ผมจุ๊บรัวๆ ที่ปากของฟรอนท์ จนเราหลุดขำด้วยกันทั้งคู่ครับ
"ตื่นแล้วจะอาบน้ำเตรียมตัวไปดูหนังเลยไหม?" ผมถามขึ้น
"โอเค... งั้นฟรอนท์ไปอาบน้ำก่อน พี่เท็นค่อยอาบทีหลังนะ"
"โหหห... ไรอ่ะ อาบพร้อมกันไม่ได้เหรอ? ประหยัดน้ำไง"
"ไม่ได้!! ถ้าพี่เท็นอาบด้วย ฟรอนท์จะไม่ได้ไปดูหนัง พี่เท็นอาบทีหลังฟรอนท์นะดีแล้วครับผม"
"ว้า... พี่อุตส่าห์คิดมุขตั้งนาน กะว่าจะอาบน้ำด้วยกันซะหน่อย"
ผมแกล้งตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ที่จริงผมก็ล้อเล่นนะครับ แต่ถ้าได้ก็ดีนะ อาบคนเดียวมันหนาวหัวใจ ฮ่าๆๆ
"งั้นอาบอย่างเดียวนะ ห้ามทำนอกเหนือจากอาบน้ำ สัญญาก่อน"
ฟลุ๊คป่ะล่ะ แอบดีใจเล็กๆ ถึงจะแค่อาบน้ำเฉยๆ ก็เถอะ
"โอเค พี่สัญญา...."
เราเกี่ยวก้อยสัญญากันเสร็จก็จูงมือกันเข้าไปอาบน้ำครับ กร๊ากกกก...
หลังจากเราอาบน้ำแต่งตัวหล่อเสร็จผมก็ขับรถพาฟรอนท์มาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพฯ เราจอดรถกันที่ชั้นห้าของห้างและขึ้นไปยังโรงหนังที่อยู่ชั้นบนสุดเพื่อไปซื้อตั๋วหนังที่ฟรอนท์อยากจะดู ฟรอนท์เลือกหนังอะไรรู้ไหมครับ หนังที่ใครๆ ก็รู้จักนะผมว่า.... ตัวแสดงหลักเป็นตัวสีเหลืองๆ ลักษณะเหมือนแคปซูลนะครับ ฮ่าๆๆๆ ผมนี่ขำกลิ้งก่อนเข้าโรงหนังซะอีก ฟรอนท์ให้เหตุผลว่าคลายเครียดดี พี่เท็นทำงานมาเครียดๆ จะได้ผ่อนคลาย พักผ่อนสมองบ้าง... ผมนี่ฮาหนักกว่าเดิมอีกครับ หึหึ แฟนผมคิดได้ไงฟร่ะ!!
พอซื้อตั๋วหนังเสร็จด้วยเหตุผลที่โคตรรักผม เป็นห่วงสุขภาพจิตของผม เราสองคนก็ตามล่าหาของกินมาลงท้องน้อยๆ ของเราครับ ฟรอนท์เดินชี้ร้านนู้นร้านนี้ไปทั่ว เลือกอยู่นานอ่ะครับ ไอ้นู้นก็อยากกิน ไอ้นี่อยากกิน หึหึ แฟนผมคร๊าบบ....
"พี่เท็น เรากินฟูจิกันเนอะ ฟรอนท์อยากกิน"
"โอเค ตามนั้นเลย พี่ก็เดินจนหิวแล้วเหมือนกัน"
"โถๆๆ น่าสงสารจริงๆ แฟนฟรอนท์เนี้ยะ"
ฟรอนท์พูดไปดึกแก้มผมอย่างหยอกล้อ ผมหันซ้ายหันขวา ทางปลอดสุดๆ
จุ๊บบบ....
จุ๊บปากซะเลย... น่ารักดีนักอย่างนี้ต้องทำโทษซะให้เข็ด
"เห้ยย!!! พี่เท็น นี่มันในห้างนะ อายคนอื่นบ้างก็ได้"
"อายทำไม? พี่จูบแฟนพี่นิ ไม่ได้จูคนอื่นซักหน่อย หึหึ ป่ะ ไปกินฟูจิกัน อยากกินไม่ใช่เหรอ?"
"พี่เท็นนี่โคตรเจ้าเล่ห์ แถมกระล่อนอีกต่างหาก"
"อ้าว!! เพิ่งรู้เหรอ?"
"ชิส์!! รู้นานแล้วเหอะ แต่อย่าให้รู้แล้วกันว่าไปทำอย่างนี้ใส่คนอื่น แล้วจะหาว่าฟรอนท์ไม่เตือน!!"
"ขู่พี่เหรอ? พี่ไม่กลัวหรอก กร๊ากกก....."
ฟรอนท์สะบัดมือออกจากมือผมแล้วหยุดเดิน ยืนกอดอกยืดตัวตรง อู้ยยย.... ซวยแล้วไง ตาขวางแล้วด้วย
"พี่ล้อเล่น ใครจะกล้าล่ะคร๊าบบ.... ป่ะไปกินข้าวกันนะ"
ผมเดินกลับไปกอดคอฟรอนท์แล้วพาเดินไปที่ร้านอาหารครับ ฟรอนท์เงียบไม่ยอมพูดกับผม สงสัยงานนี้โกรธจริงอีกงาน ไม่น่าเลยกู ปากนะปาก... เราต่างคนต่างสั่งอาหารที่ตัวเองอยากกิน ฟรอนท์ก็ยังไม่ยอมพูดกับผม ผมรออาหารด้วยบรรยากาศที่โคตรจะอึมครึมจนอาหารที่สั่งไว้มาเสริฟจนครบครับ
"ฟรอนท์กินนี่ซิ ของโปรดฟรอนท์เลยน้าาา...."
ผมตักไข่ตุ๋นใส่ช้อนแล้วยื่นให้จะป้อนฟรอนท์ครับ แต่ฟรอนท์นิ่งแล้วคีบอาหารที่อยู่ตรงหน้าเข้าปากอย่างเงียบๆ บรรยากาศโคตรจะอึดอัดอ่ะครับ ง้อขั้นแอดว๊านก็ไม่ได้ เพราะไม่ได้อยู่ที่ห้อง เฮ้อออ... ถอนหายใจแป๊ป
"เอ่อ.... ขอโทษนะค่ะ"
ผมเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นผู้หญิงคนนึงยืนยิ้มให้ผมอยู่ ฟรอนท์เองก็มองเหมือนกัน
"ครับ มีอะไรรึเปล่าครับ"
ผมถามเธอ เธอก็ยิ้มหวานมาให้ผม แต่ตอนนี้ผมโคตรจะไม่มีอารมณ์ยิ้มกลับอ่ะครับ คือฟรอนท์งอนผมอยู่ง่ะ ไม่มีอารมณ์หรอกจะบอกให้
"คือว่า... เพื่อนหญิงชอบพี่นะค่ะ คนที่นั่งอยู่ซ้ายมือโต๊ะนู้นนะค่ะ จะเป็นไรไหมค่ะ? ถ้าเพื่อนหญิงจะขอเบอร์พี่นะค่ะ"
"เป็นครับ เพราะผมคงให้ไม่ได้ แฟนผมนั่งมองหน้าผมกับคุณอยู่ตอนนี้ แล้วผมก็กำลังง้อแฟนผมอยู่ ขอโทษด้วยนะครับที่ผมให้เบอร์เพื่อนคุณไม่ได้จริงๆ ผมมีแฟนแล้วครับ"
ผมตอบด้วยอาการเนือยๆ คือง้อแฟนอยู่ไง แล้วยังมาขอเบอร์ผมตอนนี้อีก มันใช่ป่ะ คือเรื่องมันจะไปกันใหญ่ป่ะว่ะ แมร่ง!! ผมนี่โคตรเซ็งเลยครับ
"ไหนอ่ะค่ะ แฟนพี่? หญิงเห็นมีแต่.... น้องชายพี่ที่นั่งอยู่"
ผมกับฟรอนท์มองหน้ากัน ฟรอนท์ก็ไม่ได้พูดอะไร ก้มหน้ากินอาหารตรงหน้าต่อโดยไม่พูดอะไรออกมา
"คนที่นั่งตรงนั้นแหละครับ "แฟนพี่ครับ" แฟนพี่เป็นผู้ชาย ชัดเจนนะครับ"
ผมตอบเธอไป เห็นฟรอนท์ยิ้มที่มุมปากนิดๆ ทำเอาผมใจชื้นขึ้นมาเยอะเลย
"เอ่อ! งั้นต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ที่มารบกวน ขอโทษนะค่ะน้อง"
เธอบอกลาผมแล้วหันไปขอโทษฟรอนท์ก่อนที่จะเดินกลับโต๊ะเธอไปครับ
"ฟรอนท์ครับ...."
ผมลองเรียกฟรอนท์อีกครั้ง เผื่อฟรอนท์จะหายโกรธผมครับ ฟรอนท์เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบด้วยความดีใจ
"ฟรอนท์อยากกินไข่ตุ๋น"
ฟรอนท์พูดแล้วยู่ปากมาทางไข่ตุ๋นที่ผมสั่งมาให้ฟรอนท์ เพราะรู้ว่าฟรอนท์มาทีไรก็ต้องสั่งอย่างน้อยสองถ้วย เป็นอาหารโปรดของฟรอนท์นะครับ
"หายโกรธพี่แล้วใช่ไหม?"
ผมถามพร้อมกับยกถ้วยไข่ตุ๋นไปตั้งตรงหน้าฟรอนท์
"อืม..."
ฟรอนท์ตอบแล้วพยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้ผม โคตรปริ่มอ่ะ คือผมไม่อยากทำให้ฟรอนท์โกรธหรือเสียใจไงครับ หลังจากเราผ่านเรื่องร้ายๆ มาด้วยกัน ต่อจากนี้ไปจนถึงวันข้างหน้า ผมอยากให้ฟรอนท์เจอแต่เรื่องดีๆ ผมไม่อยากเห็นฟรอนท์ร้องไห้อีกแล้ว มันทรมารครับ
"พี่ขอโทษ พี่แค่พูดเล่น พี่ไม่คิดว่าฟรอนท์จะคิดจริง พี่ไม่มีทางทำอย่างนั้นกับฟรอนท์ พี่สัญญา"
ผมยื่นมือไปจับมือฟรอนท์ ตัวฟรอนท์สั่นเล็กน้อย ฟรอนท์ลุกขึ้นแล้วเดินมานั่งลงข้างๆ ผม กอดผมแล้วเอาหน้าซุกเข้าที่ไหล่ของผม ผมกอดฟรอนท์ไว้แน่นเช่นกัน โต๊ะที่เรานั่งก็เป็นส่วนตัวพอสมควรครับ แต่ ณ จุดนี้ใครจะมองยังไงผมก็ไม่สนใจ ผมสนใจแค่คนตรงหน้าผมคนเดียวก็พอ....
"ฟรอนท์ก็ขอโทษ ที่ฟรอนท์เอาแต่ใจตัวเองมากไป พี่เท็นอย่าโกรธฟรอนท์นะ ฟรอนท์รักพี่เท็นมาก ฟรอนท์กลัวจะเสียพี่เท็นไปอีก ฟรอนท์ไม่อยากทรมารแบบนั้นอีกแล้ว ฟรอนท์....."
ผมลูบหลังปลอบฟรอนท์ที่กำลังแอบร้องไห้ไม่ให้ผมเห็น ผมก็คิดเหมือนฟรอนท์ครับ ผมอยากให้วันนี้และพรุ่งนี้เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเรา ผมจะดูแลคนๆ นี้ให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
"อย่าร้องนะครับคนดี พี่รักฟรอนท์คนเดียว และพี่จะไม่มีวันรักใครอีก ฟรอนท์เชื่อพี่นะครับ"
"ฮืออ.... ฟรอนท์เชื่อพี่เท็นครับ"
ยังไงเด็กน้อยของผมก็ยังเป็นเด็กน้อยที่ผมจะต้องดูแลและให้ความรักตลอดไปเสมอครับ ผมจะทำตามสัญญาที่ผมให้ไว้ จนกว่าผมจะหมดลมหายใจ
"หยุดร้องนะครับ คนเก่ง"
ผมกอดปลอบฟรอนท์อยู่สักพัก ฟรอนท์ก็คลายกอดผม เงยหน้ามองผม จมูกฟรอนท์แดงกล่ำ ตาก็บวมด้วยครับ ส่วนเสื้อตรงไหล่ผมเปียกไปด้วยน้ำตาฟรอนท์เรียบร้อยแล้ว เห็นฟรอนท์ร้องไห้แล้วผมไม่ชอบเลย ถึงจะเป็นน้ำตาแห่งความสุขก็เถอะ ผมชอบฟรอนท์ยิ้มมากกว่า...
"ขี้แยนะเรา พี่บอกแล้วไงว่ายังไงพี่ก็รักฟรอนท์คนเดียว อย่าร้องนะครับ พี่ชอบเวลาฟรอนท์ยิ้มให้พี่มากกว่า"
"อืม....."
ฟรอนท์ตอบพร้อมกับพยักหน้า ผมเกลี่ยเช็ดน้ำตาที่แก้มออกให้ฟรอนท์ หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาออกให้จนหมดก่อนที่จะจูบลงที่หน้าผากฟรอนท์เบาๆ
จุ๊บบบ.....
"พี่รักฟรอนท์นะครับ"
จุ๊บบบบ....
"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นครับ"
เฮ้ออ.... ผมขาดทุน ก็ผมจุ๊บที่หน้าผากฟรอนท์ แต่ฟรอนท์กลับจุ๊บที่ปากผมนะซิครับ หึหึ....
TBC.
เบาหวานเบาๆ ตอนพิเศษส่งท้ายบทยังไม่จบนะค่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
:-[ สวีทสุดๆๆๆๆๆๆ
-
ความหวานเข้าตา :mew1:
ไปโรงบาลแป๊บ :heaven
-
:กอด1: มดกัดเราหมดแล้วหวานกันจริง
-
ดีจุงเบยรักกันรักกัน
-
น่ารักกกกกกกก มาต่อเร็วๆน้าคร้าาบบ :hao7:
-
เบาหวานขึ้นจนทะลุเพดานแว้วววว มุ้งมิ้งกันสุดๆ 5555
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนพิเศษส่งท้าย 2 (เท็น+ฟรอนท์)
พาร์ทฟรอนท์
ผมยอมรับครับว่าผมโคตรหวงพี่เท็นของผมเลย ขนาดผมนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันยังมีสาวๆ เข้ามาจีบเลยอ่ะครับ แล้วถ้าผมไม่อยู่ล่ะจะขนาดไหน ยอมรับอีกแหละครับว่าผมงี่เง่า เพราะอะไรนะเหรอ? ก็เพราะผมรักมากไงครับ จะมีใครรู้สึกอย่างผมบ้างล่ะ ผมนี่โคตรเจ็บเลยครับตอนที่เราสองคนโดนกีดกันไม่ให้เราได้คบกัน ไม่ให้เราได้รักกันมันทำให้ผมทรมารแค่ไหนคงไม่มีใครรู้ ผมต้องทนเห็นแฟนตัวเองเดินอยู่กับผู้หญิงอื่นต่อหน้าต่อตา ถ้าผมเลิกรักพี่เท็นได้ง่ายๆ ผมคงจะไม่ต้องทรมารขนาดนี้ แต่ช่วงเวลานั้นได้ผ่านพ้นไปแล้ว ตอนนี้ครอบครัวเรายอมรับเรื่องของเราสองคนได้แล้วครับ แถมทั้งบ้านผมและบ้านพี่เท็นยังเข้ากันได้ดี ผมเป็นหลานโปรดของบ้านพี่เท็น ส่วนพี่เท็นก็เป็นลูกชายคนโปรดคนใหม่ของบ้านผมเช่นเดียวกัน พี่เท็นทำให้ผมติดนิสัยชอบเอาแต่ใจ ไม่ว่าผมจะทำอะไรพี่เท็นก็ตามใจผมเสมอ ผมว่าผมอยู่บ้านนี่พี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์ตามใจผมมากแล้วนะ แต่มาเจอพี่เท็นนี่หนักกว่าครับ ตามใจโคตรๆ เลย คึคึ....
วันนี้พี่เท็นพาผมมาดูหนังครับ แต่กว่าจะได้ดูหนังก็เกิดเรื่องดราม่าขึ้นซะก่อน เรื่องมันเริ่มมาจากผมเองแหละครับ ไม่รู้จะเอาคำพูดที่พี่เท็นแกล้งหยอกมาคิดจริงจังทำไม รู้นะครับว่าพี่เท็นแกล้งพูด แต่ผมกลับเก็บมาคิดจริง ระแวงไปหมด คือผมเลือกเดินทางเส้นนี้แล้วไงครับ ผมเป็นผู้ชายทำอะไรให้พี่เท็นอย่างที่ผู้หญิงปกติเขาไม่ให้ได้ แต่สิ่งที่ผมให้พี่เท็นได้คือหัวใจของผมไงครับ ผมให้พี่เขาไปหมดแล้ว ไม่มีเหลืออีกแล้ว ที่สำคัญผมก็เลือกแล้วด้วยว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นคนแรกและคนสุดท้ายในชีวิตผม เส้นทางมันอีกยาวไกลนะครับ แต่พี่เท็นกลับทำให้ผมรู้ว่าผมจะมีพี่เท็นเดินคู่ไปกับผมจนสุดทางเส้นนั้น เฮ้ออ.... คิดแล้วผมก็ผิดนะ รู้ทั้งรู้ว่าพี่เท็นไม่มีทางทำอย่างนั้น แต่มันก็อดไม่ได้จริงไหมครับ แต่ตอนนี้เราปรับความเข้าใจกันแล้วน้าา.... พี่เท็นโคตรทำให้ผมทั้งตื่นเต้นและดีใจในเวลาเดียวกัน คือบอกกับผู้หญิงคนที่เข้ามาจีบแทนเพื่อนเขาไงครับ ว่าผมคือแฟนพี่เท็น เธอดูอึ้งไป พอเธอตั้งสติได้ก็หันมาขอโทษผมแล้วก็เดินกลับโต๊ะไปเลยครับ หน้าพี่เท็นตอนนั้นบ่งบอกเลยครับว่าไม่อยากทำให้ผมเสียใจ ผมจะทำอะไรได้ล่ะ นอกจากแสดงออกไปว่าผมรักพี่เท็นมากแค่ไหน ผมไม่อยากเสียใจอีกแล้วครับ ไม่ว่าใครจะมองยังไง... ผมก็จะแสดงให้คนทั้งโลกรู้ว่า... "ผู้ชายคนนี้คือคนที่ผมรักสุดหัวใจ"
หลังจากเราปรับความเข้าใจกันเรียบร้อย เรียกน้ำตาผมได้พอประมาณ ความอบอุ่นที่ใจก็ฟูฟ่องจนแทบเอ่อล้นออกมา เรานั่งกินข้าวกันด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจนอาหารหมดโต๊ะ ก่อนจะออกจากร้านอาหารผมก็รู้สึกเขินกับสายตาผู้หญิงโต๊ะนั้นที่หันมามองผมกับพี่เท็นทั้งโต๊ะ พวกเธอยิ้มแล้วก้มหัวเล็กน้อยเหมือนอยากจะขอโทษผม ผมก็ยิ้มตอบครับ อีกใจก็อยากจะเดินไปบอกสาวๆ กลุ่มนั้นว่า "พี่ครับ ผู้ชายหล่อๆ คนนี้นะแฟนผมครับ" คึคึ แต่โดนแฟนตัวดีดึงตัวออกมาเสียก่อน
"หึหึ โปรยเสน่ห์ต่อหน้าพี่เหรอ? หื้มมม...." ผมโดนพี่เท็นกอดล็อคที่คอแน่นจนหน้าผมไปซุกอยู่ที่อกแกร่งของพี่เท็นเลยอ่ะครับ
"เปล่าซะหน่อย ฟรอนท์แค่ยิ้มตามมารยาท พี่เท็นนน... ฟรอนท์หายใจไม่ออก" พี่เท็นกอดผมแน่นจริงๆ ครับ ที่สำคัญคือกอดเดินในห้างดังนี่ดิ คนเดินอย่างเยอะอ่ะครับ ผมก็อายเป็นนะ
"ยิ้มก็ห้ามครับ ต้องขออนุญาตพี่ก่อนถึงจะยิ้มได้" พี่เท็นคลายกอดผมเล็กน้อย ทำให้ผมสามารถเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าคนเจ้าเล่ห์ได้
"พี่เท็น...." ผมเรียกพี่เท็น พี่เท็นก็พาผมหยุดเดินแล้วก้มลงมามองหน้าผม
"ฟรอนท์โคตรรักพี่เท็นเลยรู้ป่ะ"
ผมพูดเสียงไม่ดังมาก แค่ให้ได้ยินกันแค่สองคน แค่เราสองคนก็พอแล้วครับ ไม่ต้องเป่าประกาศให้คนอื่นรู้หรอกครับ เดี๋ยวเขาจะอิจฉา คึคึ
"หึหึ บอกรักพี่ อ้อนพี่กลางห้างเลยนะ เดี๋ยวก็ไม่รอดหรอก งั้นเรากลับบ้านกันม่ะ?"
"เห้ย!! ไม่เอา!! ฟรอนท์จะดูหนัง แล้วฟรอนท์อ้อนพี่ที่ไหน? ฟรอนท์แค่อยากบอกให้รู้ไว้เฉยๆ ฟรอนท์กลัวพี่เท็นจะลืม"
"ถ้าเป็นที่บ้านรับรองฟรอนท์ไม่รอดแน่ อย่าทำตัวน่ารักข้างนอกซิคร๊าบบบ... หื้มมม" พี่เท็นแกล้งบีบจมูกผมอ่ะครับ บ้านที่พี่เท็นหมายถึงก็คือคอนโดของเราสองคนนั้นแหละครับ เราเรียกมันว่า "บ้าน"
"คึคึ เลิกหื่นได้แล้ว เราไปซื้อเคสใหม่กันเถอะ เดี๋ยวเข้าดูหนังไม่ทัน" ผมต้องเปลี่ยนเรื่องก่อนครับ เดี๋ยวเผลอๆ จะไม่ได้ดูหนังกันพอดี
"คร๊าบผม งั้นเราไปดูที่ร้านเดิมไหม?"
"อืม ฟรอนท์อยากได้ลายใหม่ พี่เท็นว่าฟรอนท์ใช้สีไหนดี?"
"พี่ว่าเราไปดูที่ร้านก่อนดีกว่าว่ามีสีไหนสวย"
"โอเค... ไปกัน"
พี่เท็นพาผมเดินออกมาจากห้างที่เราจะดูหนังผ่านทางเชื่อมมายังห้างอีกห้างที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ห้างนี้มีพวกอุปกรณ์เสริมไอทีเยอะพอสมควรครับ เรามากันบ่อย ชอบมาซื้อเคสโทรศัพท์ คึคึ ผมชอบเปลี่ยนใช้คอลเลคชั่นใหม่ๆ โดยมีพี่เท็นสุดหล่อของผมเป็นผู้สนับสนุนค่าใช้จ่ายทั้งหมดนะครับ เห็นปะล่ะว่าตามใจผมแค่ไหน ก็นะ.. คนเขารักของเขาอ่ะ เล่าไปเดี๋ยวก็มีคนหมั่นใส้มีคนอิจฉาผมอีกใช่ป่ะ ขอโทษด้วยนะคร๊าบบ
"พี่เท็น อันนั้นๆ สวยไหม?" ผมชี้ไปที่เคสรูปลายกราฟฟิกตัวเคสเป็นสีครีมอมชมพูนิดๆ ลายกราฟฟิกเป็นรูปนกฮูกเท่ๆ สวยดีอ่ะครับ
"ลายนี้อ่ะนะ เอาลายคิตตี้ไม่ดีกว่าเหรอฟรอนท์ พี่ว่าคิตตี้น่าจะเหมาะกับฟรอนท์มากกว่านกฮูกนะ หึหึ"
"พี่เท็น!! ให้ฟรอนท์ใช้ลายคิตตี้เนี๊ยะนะ มันใช่ป่ะ?"
"ฮ่าๆ พี่ล้อเล่นนะ ที่ฟรอนท์เลือกสวยแล้วคร๊าบ เอาเลยไหมพี่จะได้จ่ายตังค์"
"เดี๋ยวจะโดน! พี่ครับผมเอาเคสลายนกฮูกอันนี้ครับ เก็บเงินที่ผู้ชายคนนี้ครับ"
ผมสั่งพนักงานในร้านแล้วชี้นิ้วไปที่พี่เท็นเสร็จก็หันไปสนใจกับสินค้าที่อยู่ในร้านต่อ ส่วนพ่อสุดหล่อของผมก็เดินไปจ่ายค่าเสียหายที่เค้าเตอร์แล้วครับ
"อยากได้อะไรอีกไหมหรือจะกลับไปที่โรงหนังเลย?"
"ไปโรงหนังเลยดีกว่า เดี๋ยวฟรอนท์จะไปซื้อป๊อปคอร์นกับแป๊ปซี่ด้วย"
"งั้นไปกันเลย"
พูดจบพี่เท็นก็คว้ามือผมไปจับไว้แล้วพาเดินกลับไปที่ห้างเดิมครับ คนนี่มองเพียบอ่ะ ผู้ชายเดินจับมือกันกลางห้าง จะไม่ให้มองได้ไงล่ะครับ ก็พี่เท็นดันหล่อกระชากวิญญาณสาวๆ ขนาดนั้น ผมนี่รีบเดินชิดพี่เท็นแทบจะไม่ทัน กลัวโดนเจ้ๆ เขาแย่งไปนะครับ เราสองคนเดินมาหยุดอยู่ที่โซนที่มีโซฟาให้นั่งรอเวลาเข้าดูหนังนะครับ
"ฟรอนท์จะนั่งรอพี่ตรงนี้หรือจะไปซื้อกับพี่ครับ?"
"พี่เท็นไปซื้อแล้วกัน เดี๋ยวฟรอนท์นั่งเล่นเกมส์รอตรงนี้ก็ได้"
"หึหึ จะเปลี่ยนเคสที่ซื้อมาใหม่ล่ะซิ"
"ป่าว!! ใครบอกล่ะ ฟรอนท์จะเล่นเกมส์ต่างหาก ชิส์"
"คร๊าบผม งั้นนั่งรอพี่ตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อป๊อบคอร์นกับน้ำมาให้"
"ขอบคุณคร๊าบบ...." ผมตอบ
พี่เท็นเดินไปที่เค้าเตอร์สำหรับซื้อป๊อบคอร์น ไม่ต้องบอกพี่เท็กก็รู้ว่าผมชอบกินรสไหน รู้ใจผมไปหมดซะทุกอย่าง พอมาคิดถึงช่วงแรกๆ ที่รู้จักกันกัดกันแทบตาย แต่พอตอนนี้นี้ก็แทบตายเหมือนกันครับ แต่เป็นรักกันแทบตายนี่ซิ กร๊ากกก..... เข้าข้างตัวเองสุดๆ อ่ะ คนต่อแถวซื้อป๊อบคอร์นค่อนข้างเยอะครับ เพราะหนังบ้างเรื่องถึงเวลาฉายแล้ว แต่ของผมเหลืออีกตั้งยี่สิบนาทีแน่ะ แต่เอ๊ะ!!! นั่น.... ผมไม่รอช้าลุกขึ้นยืนสุดความสูง สองขาก้าวให้ยาวที่สุดเท่าที่จะยาวได้ เดินตรงไปทางแฟนผมทันทีครับ
"พี่เท็น..."
"อ้าว!! ทำไมไม่นั่งรอพี่ล่ะ?"
"ฟรอนท์มาช่วยพี่เท็นถือนะ"
"ไม่เป็นไรพี่ถือได้ ฟรอนท์ไปนั่งรอเถอะ"
"ไม่เอา ฟรอนท์จะช่วย"
พี่เท็นขมวดคิ้มจนชนกันก่อนจะมองหันไปข้างหลังตัวเอง เห็นผู้หญิงสองคนส่งยิ้มหวานมาให้ แล้วพี่เท็นจะหลุดขำออกมา ผู้หญิงสองคนนั้นไม่รู้ว่ารู้เรื่องรึป่าว เห็นพี่เท็นขำเขาก็ขำตามซะงั้นอ่ะ
"มาๆ มายืนต่อแถวกับพี่เร็วครับ ดีเหมือนกันเผื่อฟรอนท์อยากกินอย่างอื่นด้วยจะได้ซื้อไปด้วยเลยไงครับ"
พี่เท็นพูดจบก็จับมือผมแล้วดึงผมให้ไปยืนข้างหน้าโดยมีพี่เท็นยืนซ้อนด้านหลังของผมครับ
"เอ่อ... ขอโทษนะครับ ผมขอให้แฟนผมมายืนต่อแถวด้วยคงไม่เป็นไรนะครับ"
พี่เท็นหันไปพูดกับผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างหลังนะครับ
"อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ เชิญตามสบายค่ะ" ผู้หญิงคนหนึ่งตอบ ส่วนอีกคนก็สะกิดแขนเพื่อนตัวเองยิกๆ เลยครับ
"หึหึ โอเครึยังครับ?" พี่เท็นก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของผมอ่ะครับ :-[
"นี่แนะ!!"
"โอ๊ยย!! ฟรอนท์ พี่เจ็บนะ หยิกพี่ทำไมเนี๊ยะ หื้มมม..."
ผมหมั่นใส้นะครับ เลยหยิบเข้าที่สีข้างของพี่เท็นให้หายหมั่นใส้ซะหน่อย ชอบทำตัวหล่ออยู่เรื่อย
"ฟรอนท์หมั่นใส้คนแถวนี้นะ ชอบทำตัวหล่ออ่อยสาวๆ"
"หึหึ... หึงพี่ล่ะซิ"
"ป่าว!! ฟรอนท์แค่อยากมายืนซื้อป๊อบคอร์ทเองจะได้เลือกรสได้"
"ฟรอนท์นั่งรอก็ได้นิ พี่จำได้ว่าฟรอนท์ชอบกินรสอะไร"
"ไม่เอา ฟรอนท์จะมาเลือกเอง"
"หึหึ ก็ได้คร๊าบบ... พี่ยอมแล้วครับผม"
"ชิส์...."
แล้วพี่เท็นก็โอบเอวผมไว้หลวมๆ เอาคางมาวางไว้ที่ไหล่ของผมจนหน้าเราแนบชิดติดกัน ถามว่าผมอายไหม? ตอบเลยว่าอายมาก แต่ผมรู้สึกดีมากกว่าที่จะอายครับ พี่เท็นมันจะแสดงออกอย่างนี้เสมอ ผมก็ชินที่จะตอบรับสัมผัสและการแสดงความรักของพี่เท็นในแบบนี้ครับ
"รับอะไรดีครับ?" พอถึงคิวผมพนักงานก็เอ่ยถาม
"พี่เท็น ถึงคิวเราแล้ว" ผมสะกิดพี่เท็นให้หลุดจากห้วงแห่งความรักแล้วหันมาสั่งป๊อปคอร์นดิครับ พนักงานเล่นมองหน้ายิ้มๆ ขนาดนี้ ผมอายนะ :confuse:
"ฟรอนท์สั่งเลย พี่กินเหมือนฟรอนท์"
"งั้นพี่เท็นก็ยืนดีๆ ก่อนซิครับ ฟรอนท์ถึงจะสั่งได้ พนักงานเขามองหมดแล้วเนี๊ยะ"
"หึหึ...." พี่เท็นทำได้แค่ขำครับ แต่ก็เอาคางออกจากไหล่ผมไปแล้ว แต่แขนยังคงโอบกอดเอวผมไว้อยู่ครับ
"ผมเอาป๊อบคอร์นรสชีสครับ กับแป๊ปซี่ เอาเซตนั้นอ่ะครับ" ผมชี้ไปที่ชุดป๊อบคอร์นเซตหนังที่ผมจะดูครับ มันน่ารักดีนะครับ ผมจะเอาไปสะสมไว้ที่ห้อง คึคึ
"ทั้งหมดสามร้อยสี่สิบเก้าบาทครับ" พนักงานพูดขึ้น
"นี่ครับ..." พี่เท็นยื่นเงินให้พนักงานครับ ส่วนผมก็ถือถังป๊อบคอร์นกับแก้วน้ำ
หลังจากเราสองคนซื้อป๊อบคอร์นเสร็จก็ขึ้นมารอหน้าโรงหนังครับ โรงที่เราดูต้องขึ้นมาชั้นบนสุด ผมกับพี่เท็นเดินมานั่งลงที่โซฟาคู่สีแดง วางแก้วน้ำและถังป๊อบคอร์นไว้ที่โต๊ะเล็กๆ ที่อยู่ข้างโซฟา
"พี่เท็น ฟรอนท์จะเปลี่ยนเคสใหม่ พี่เท็นแกะอันเก่าออกให้ฟรอนท์หน่อยซิ" ผมยื่นโทรศัพท์ผมให้พี่เท็นครับ
"อ้าว!! เมื่อกี้ตอนนั่งอยู่ข้างล่างยังไม่ได้เปลี่ยนหรอกเหรอ?"
"จะเปลี่ยนตอนไหนล่ะ คาดสายตาแค่แป๊ปเดียวสาวๆ ก็ห้อมล้อมพี่เท็นล่ะ ชิส์"
"หึงนะเรา อ่ะนี่พี่แกะอันเก่าออกให้แล้ว" พี่เท็นยื่นโทรศัพท์กลับมาให้ผม
"หึงพอกันแหละ!! ถ้าฟรอนท์เป็นฝ่ายโดนจีบพี่เท็นต้องทำยิ่งกว่าฟรอนท์แน่ๆ ใช่ป่ะล่ะ?" ผมพูดไปใส่เคสใหม่ไป แหม!! สวยจริงๆ เคสใหม่ของผม คึคึ
"อันนี้พี่ไม่เถียงนะ"
"แน่อยู่แล้ว พี่เท็นหึงน่ากลัวกว่าฟรอนท์เยอะ อ๊ะ!! พี่เท็นหนังเข้าแล้วไปกัน"
ผมรีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วถือถังป๊อบคอร์น ส่วนพี่เท็นก็ถือแก้วน้ำให้ผมครับ
"พี่เท็นที่นั่งของเราชั้นบนสุดใช่ไหม?"
เราเดินเข้ามาในโรงหนังแล้วครับ คนค่อนข้างน้อยมีไม่ถึงสิบคนด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะเป็นหนังรอบเกือบท้ายๆ แล้วมั้งครับ
"ใช่ครับผม ของเราเบาะตรงกลางเลยครับผม" ผมกับพี่เท็นเดินมาถึงที่นั่งก็จัดการวางแก้วน้ำและป๊อบคอร์นแล้วหย่อนก้นน้อยๆ ลงที่เบาะนุ่มทันที
"พี่เท็น ปิดเสียงโทรศัพท์รึยัง?"
"ปิดแล้วคร๊าบบ...."
"ดีมากครับ เพราะเดี๋ยวไปรบกวนคนอื่นเขา"
"แล้วฟรอนท์ล่ะปิดรึยัง?"
"ปิดแล้วคร๊าบบ... ปิดตั้งแต่ที่บ้านแล้วครับผม คึคึ" :m18:
"เว่อจริงๆ เลยเรา ฟรอนท์ขยับมานั่งใกล้ๆ พี่ซิ"
พี่เท็นเนี๊ยะต้องขาดความอบอุ่นแน่ๆ ว่าแล้วผมก็ขยับไปนั่งชิดๆ ตัวติดกันนิดๆ ให้พี่เท็นอุ่นขึ้นอีกนิด อืมมม.... สบายจัง เรานั่งเบาะคู่นะครับ แต่ผมโคตรแปลกเลย ทำไมไม่มีคนมานั่งเบาะข้างๆ พวกผมสองคนเลยอ่ะ
หนังก็เริ่มฉายไป เนื้อเรื่องก็สนุกดีครับ ตลกดี จะบอกว่าออกแนวติ๊งต๊องก็ได้นะ ฮ่าๆๆๆ แต่ผมเห็นพี่เท็นก็ขำกับผมนะครับ แสดงว่าชอบเหมือนกัน ในโรงหนังก็หนาวครับ คนน้อยไม่ค่อยมีใครมาแย่งแอร์ แต่ผมอ่ะไม่หนาวหรอก เพราะมีพี่เท็นกอดผมแน่นซะขนาดนี้จะหนาวได้ไงล่ะครับ อุ๊นอุ่นอ่ะบอกเลย
"พี่เท็น ฟรอนท์ปวดฉี่" ผมกระซิบบอกพี่เท็น หนังเพิ่งเริ่มไปได้ครึ่งเรื่องเองอ่ะ
"ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม?"
"ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวฟรอนท์มานะ"
"รีบมานะ...."
"คร๊าบบ..."
ผมลุกขึ้นเดินออกไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ในโรงหนัง แมร่งโคตรเงียบเลยอ่ะครับ ได้ยินแต่เสียงหนังที่เล็ดลอดออกจากโรงแว่วๆ บรรยากาศตอนนี้โครตเหมือนหนังผีอ่ะบอกเลย รู้งี้ให้พี่เท็นมาเป็นเพื่อนดีกว่า เข้าใจอารมณ์มาดูหนังรอบดึกป่ะครับ คนน้อยๆ แล้วดันออกมาฉี่กลางเรื่องอย่างนี้อีก ผมไม่ได้กลัวนะครับ แต่แบบว่ารีบฉี่เลยอ่ะ ระหว่างที่ผมกำลังปลดปล่อยน้ำสายน้อยๆ ของผม ผมก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น
แอ๊ดดดดด......
เสียงเปิดประตูอ่ะครับ เสียงโคตรเหมือนในหนังผีเลยอ่ะ ผมนี่ฉี่หดเลยอ่ะ ผมยืนกลั้นหายในห้องน้ำ ตั้งใจฟังเสียงว่าจะมีเสียงเดินเข้ามาไหม? เงียบครับ... ไม่มีเสียงเดินเลย ผมนี่สั่นเลยครับ เหงื่อตกพลั่กๆ เลย ในห้องน้ำยังตกอยู่ในความเงียบครับ ผมจัดการเก็บฟรอนท์น้อยผมเข้าที่เรียบร้อยแล้วก็กดชักโครก แต่พอสิ้นเสียงกดชักโครกแล้วนี่ซิ หึ่ม!!! เงียบ..... ผมปาดเหงื่อที่หน้าผากออกก่อนจะกลั้นใจเปิดประตูห้องน้ำ
แกร๊กก.....
"เหี้ย!! น่ากลัวฉิบหาย"
ผมเปิดประตูแล้วค่อยๆ ยื่นหน้าออกไปมองนอกห้องน้ำ วังเวงมากๆ บอกเลย ผมรีบก้าวเท้าเดินไปที่อ่างล้างมือเปิดก๊อกน้ำล้างมือ เสียงน้ำดังซู่ พอๆ กับขนแขนผมสแตนด์อัพนั่นแหละครับ ผมกำลังตั้งใจล้างมืออยู่ ล้างเสร็จก็เช็ดกางเกงตัวเองแมร่งเลย ทันใดนั้นผมก็ต้องตกใจสุดขีด....
อร๊ากกกกก........ ผีหลอกกกกก o22
ผมแหกปากร้องขึ้นสุดเสียง หลับตาปี๋ด้วยความกลัว
"ฟรอนท์ เป็นอะไร? พี่เอง..."
"พี่เท็น!!!" พอผมได้ยินว่าเป็นเสียงพี่เท็น ผมก็วิ่งเข้าไปกอดพี่เท็นเลยครับตกใจสุดๆ อ่ะ แมร่ง!! นึกว่าตัวเองโดนผีหรอกซะแล้ว
"เป็นอะไร ร้องซะพี่ตกใจเลย"
"โหหห.... พี่เท็น ฟรอนท์ตกใจหมดเลย นึกว่าผีหลอกดิ มายืนอยู่ข้างหลังฟรอนท์เงียบๆ เนี๊ยะ ฟรอนท์แทบฉี่แตกเลยรู้ไหม?"
"ฮ่าๆๆ พี่ก็นึกว่าเป็นอะไรซะอีก พี่เป็นห่วงฟรอนท์ก็เลยตามมาดูนะ" :m20:
"แล้วทำไมไม่มาด้วยตั้งแต่แรกล่ะ โคตรน่ากลัวอ่ะ" ผมก็ยังไม่เลิกกอดพี่เท็นนะครับ ยังตกใจไม่หายเลยอ่ะ
"อ้าว!! ก็ตอนแรกฟรอนท์บอกมาเองคนเดียวได้นิ แต่พอฟรอนท์เดินออกมาพี่ก็คิดได้ว่ามันดึกมากแล้ว คงไม่ค่อยมีคนมาเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ฟรอนท์มาคนเดียวพี่เลยเป็นห่วง พี่เลยตามมาไงครับผม หึหึ"
"น่ากลัวจริง แต่ผีนะ พี่เท็นคิดดูดิ ห้องน้ำอย่างเงียบอ่ะ ฟรอนท์ฉี่ไปกลัวไป"
"หึหึ ท่าทางจะกลัวจริง ตัวยังไม่หายสั่นเลยเนี๊ยะ โอ๋ๆๆ หายกลัวนะคร๊าบบบ"
"พี่เท็น!! อย่าล้อดิ ฟรอนท์ตกใจจริงๆ นะ ฟรอนท์ว่าเราออกไปดูหนังต่อกันเถอะ ฟรอนท์ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยอ่ะ น่ากลัวพิลึก"
"โอเค... ป่ะครับ"
ผมกับพี่เท็นกลับเข้าไปในโรงหนักเพื่อดูหนังให้จบครับ จากอารมณ์น่ากลัวๆ กลับมาสู่อารมณ์ฮาเหมือนเดิม เรานั่งหัวเราะหนังกันจนท้องแข็งจนหนังจบอ่ะครับ
"สนุกไหมฟรอนท์?" ออกมาจากโรงหนังพี่เท็นก็ถามผมทันทีครับ
"สนุกมาก พี่เท็นล่ะ ชอบไหม?"
"อืม สนุกดีนะ ปกติพี่ไม่ค่อยดูหนังแนวนี้เท่าไหร่นะ"
"เห็นป่ะล่ะ สนุกจะตาย คลายเครียดดีด้วย"
"ทำไมฟรอนท์ถึงคิดว่าพี่เครียดล่ะ หน้าพี่แสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"ป่าวซะหน่อย ฟรอนท์คิดเอาเองว่าพี่เท็นทำงานอาจจะเครียด เลยต้องหาเวลาพักผ่อนบ้าง รีแลกซ์ไง"
"ขอบคุณนะครับคุณแฟน ที่จริงพี่ก็ไม่ได้เครียดอะไรมากหรอก แค่พี่ได้มีเวลาอยู่กับฟรอนท์นานๆ พี่ก็ไม่เครียดแล้วครับผม"
"อย่ามา... กลับบ้านเรากันเถอะ ฟรอนท์ง่วงแล้วอ่ะ"
"คงจะใช้พลังงานเยอะซินะ ถึงง่วงนอนเร็วขนาดนี้ ป่ะ... กลับบ้านเรากัน"
ผมกับพี่เท็นเดินไปที่ลิฟสำหรับลงไปยังชั้นที่เราจอดรถไว้นะครับ แต่พอลิฟเปิดนี่ซิ แม่เจ้า!!
"เห้ย!!...." ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจ o22
"เอ่อ ขอโทษด้วยนะครับ ป่ะฟรอนท์ไปลิฟอีกตัวเถอะ" พี่เท็นเดินจูงมือผมไปหยุดยืนอยู่หน้าลิฟอีกตัว
"เป็นอะไร? หื้มม.... หน้าแดงเชียว"
"พี่เท็นไม่เห็นเหรอ? ฟรอนท์โคตรอายเลยที่ร้องออกไปซะดังขนาดนั้นอ่ะ"
"นิสัยไม่ดีนะเรา เขากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่นะ ไปร้องขัดจังหวะเขาได้ไง หืออ..."
"โหหห... แล้วมันใช่เรื่องป่ะพี่เท็น เป็นใครๆ ก็ตกใจเหอะ เล่นนัวเนียกันขนาดนั้นในลิฟนะ"
"เราลองทำกันบ้างไหม? พี่ว่าน่าตื่นเต้นดีน้าาา...." :z1:
"บ้า!! กลับบ้านเลย ตลกมากไปล่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ พี่ล้อเล่นนะ มีอะไรเราค่อยไปทำกันที่บ้านเราเนอะ" พี่เท็นทำตาเชื่อมใส่ผมทันที ผมจะทำยังไงได้ล่ะครับ นอกเสียจากตอบไปว่า....
"อืม....."
"ฮ่าๆๆๆๆ......" :m20: :jul3:
แล้วเราสองคนก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันเสียงดัง จนมีคนอื่นอีกสามคนเดินมารอลิฟตัวเดียวกันเราสองคนอ่ะครับ เราเลยหยุดหัวเราะแล้วเปลี่ยนเป็นกลั้นขำแทน
เราขับรถมาถึงคอนโด พอถึงห้องผมก็วิ่งเข้าไปอาบน้ำคนแรกเลยครับ ส่วนพี่เท็นก็ทำอะไรกุกักๆ ไม่รู้อยู่ข้างนอกห้องนอน พอผมอาบน้ำเสร็จก็ใส่ชุดนอนอันแสนสบายพร้อมกับปะแป้งก่อนนอนแล้วเดินออกไปหาพี่เท็นข้างนอกครับ
"พี่เท็น ไปอาบน้ำซิ ฟรอนท์อาบเสร็จแล้ว"
"อืม... อีกแป๊ปนึงนะ"
"หาอะไรอยู่อ่ะ?"
"ป่าวนิ งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ" พูดจบพี่เท็นก็เดินเข้าไปในห้องนอนเลยครับ ผมเดินตามเข้าไปแบบงงๆ เหมือนกัน
ผมนอนเล่นเกมส์รอพี่เท็นไม่นานนัก พี่เท็นก็อาบน้ำเสร็จ ออกมายืนแต่งตัวโชว์หุ่นเท่ๆ อยู่ข้างหน้าผมนี่แหละครับ รายนี้เขาใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียวประจำ แล้วอย่าหวังว่าจะใส่อย่างอื่นนะครับ พี่เท็นบอกว่าใส่เยอะมันอึดอัดไม่สบายตัว
"ทำไมยังไม่นอนอีกรอพี่อยู่ใช่ไหม?"
"อืม...." ผมตอบนะครับ แต่ตายังอยู่ที่โทรศัพท์ จดจ้องอยู่กับเกมส์ที่เพิ่งเริ่มเกมส์ใหม่ได้ไม่นาน
"นอนได้แล้ว ดึกมากแล้ว มาๆ ให้พี่กอดหน่อย" ผมขยับตัวเข้าหาพี่เท็นอย่างว่าง่าย ปิดเกมส์แล้ววางโทรศัพท์ไว้ข้างหมอนก่อนจะมุดเข้าไปในอ้อมกอดที่คุ้นเคย
จุ๊บบบบ..... :จุ๊บๆ:
"ฝันดีนะครับ สุดหล่อ" ผมยื่นหน้าขึ้นไปจุ๊บเบาๆ ที่ปลายคางพี่เท็นเหมือนอย่างที่เคยทำทุกๆ คืน
"ฝันดีครับ เด็กดื้อของพี่เท็น"
จุ๊บบบบ..... :กอด1:
พี่เท็นจุ๊บเบาๆ ลงที่หน้าผากผมเช่นกัน แล้วเราสองคนก็หลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน
ตอนพิเศษของพี่เท็นน้องฟรอนท์ยังไม่จบนะค่ะ
เรื่องราวน่ารักน่าฟัดยังมีต่อจ้าาา.... เพื่อคนอ่านที่น่ารักทุกคน ขอบคุณที่ติดตามตลอดมาจนถึงตอนนี้นะค่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ...
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
:o8: ห้างนี้ระทึกเนอะ แต่ทำอะไรความหวานของคู่นี้ไม่ได้อะ :mew1:
-
:z1: :z1: :z1: คนเขามีความสุขกัน.. อิจฉา ๆ :man1: :man1: :man1:
-
:-[ หวานกันอีกแล้วอิจฉา
-
o13
-
ตั้ลล้าคคคคคคค มุ้งมิ้งที่สุด
-
เกือบแล้วววว เกือบจะไม่ได้รักกันแล้ววว :katai1: :katai1:
-
ขออนุญาตวิจารณ์ตรงๆ ตอนแรกๆก็สนุกดีนะ แต่หลังๆมาเราว่าเนื้อเรื่องมันเรื่อยๆมาเรียงๆไปหน่อย ขาดจุดพีค จุดตื้นเต้นเร้าใจ และพระเอก-นายเอกก็หวานชื่นกันเกินไป เดี๋ยวจุ๊บ เดี๋ยวฟอด อะไรจะหวานขนาดนั้น หวานจนเลี่ยนเลยก็ว่าได้ มันเลยทำให้ขาดรสชาติอื่นๆของชีวิตคู่ไป แล้วนายเอกทั้งสองคนจากที่ตอนแรกแมนๆพอมีแฟนเป็นผู้ชายก็ดูสาว อ่อน มุ้งมิ่ง แต๋วจ๋าไปเลย มันไม่สมกับคำว่า"ซ่า" เท่าไหร่ คือตอนเห็นชื่อเรื่องเราคิดว่านายเอกจะต้องเข้มต้องเฮี้ยวกว่านี้น่ะ
:hao3: :hao3: :hao3:
-
เพลินๆดีครับ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆ แต่ไม่ชอบเรื่องด้วยการ ข่มขืน ข่มขู่เลย พระเอกหื่นมากกกกกกก สงสารเมียมั่งเหอะ :hao7: :hao7: :hao7:
ชอบคู่คุณพี่ชาย น่ารัก เรียบง่าย และจริงใจ :-[ :-[ :-[
-
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (เท็น+ฟรอนท์) พี่หวง
พาร์ท เท็น
วันนี้ผมนั่งทำงานยุ่งทั้งวันเลยครับ เฮ้ออ... ถึงจะยุ่งยังไงก็ยังคิดถึงไอ้เด็กดื้อของผมอยู่ดี ฟรอนท์กลับไปค้างที่บ้านตั้งแต่เมื่อวานผมล่ะเซ็ง เหอะ! ก็เพราะมีพี่ชายตัวดีขี้หวงที่คอยถามถึงเด็กของผมอยู่ไม่ขาดปาก ขนาดตัวเองก็ไม่ค่อยจะว่างยังจะมีเวลามานั่งหวงโทรตามน้องชายอยู่ได้ เซ็งวุ้ย!!
"เป็นอะไรเจ้าเท็น พ่อเห็นนั่งทำงานหน้าหยิกมาตั้งแต่เช้า" พ่อผมเดินเข้ามาในห้องทำงานของผมครับ
"เฮ้อออ... ไม่มีอะไรหรอกครับพ่อ ผมแค่เซ็งๆ นะครับ"
"จะเซ็งอะไรขนาดนั้น แล้วเซ็งเรื่องอะไรล่ะ บอกพ่อได้ไหม?"
"....."
ผมไม่ได้ตอบพ่อผมแต่ผมแสดงทุกอย่างออกมาทางสีหน้าของผมตอนนี้ครับ
"ฮ่าๆๆ พ่อว่างานนี้คงไม่ใช่แค่เซ็งอย่างเดียวม้าง... คิดถึงน้องล่ะซิ ใช่ไหม?" พ่อผมถามอย่างรู้ทัน
"ครับ ฟรอนท์ไปนอนค้างที่บ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาหาผมเลยครับ เฮ้ออ... ผมคิดถึงจะแย่อยู่แล้ว" ผมนั่งถอนหายใจเฮื้อกใหญ่
"อ้าว!! แสดงว่าเมื่อคืนแกนอนอยู่ที่คอนโดคนเดียวล่ะซิ"
"เฮ้ออ... ใช่ครับ"
"ฮ่าๆๆ พ่อก็นึกว่าเป็นอะไรซะอีก ไอ้เราก็นึกว่าลูกชายตัวเองทำงานจนเครียดแต่ป่าวเล๊ยย... ที่แท้ก็คิดถึงแฟนตัวเองซะง้าน เฮ้ออ..." คราวนี้ตาพ่อผมถอนหายใจบ้างครับ
"ว่าแต่พ่อมีอะไรกับผมรึป่าวครับ?"
"ไม่มีอะไรหรอก พอดีพ่อจะไปตีกอล์ฟกับพ่อเจ้าฟรอนท์สักหน่อยเลยจะแวะเข้ามาบอกเท็นว่าพ่อจะกลับบ้านเลยจะไม่เข้ามาออฟฟิตแล้ว"
"อ่อ... ได้ครับพ่อ เดี๋ยวทางนี้ผมดูแลเอง พ่อไปพักผ่อนเถอะครับ"
"เอ้าๆ ตั้งใจทำงานให้เสร็จเร็วๆ แล้วก็ไปรับน้องกลับมาซะ หึหึ"
"ครับ งั้นเดี๋ยวผมรีบทำงานก่อนนะครับพ่อ"
"โอเคๆ งั้นพ่อฝากดูงานแทนสักวันแล้วกันนะ เดี๋ยวพ่อออกไปยืดเส้นยืดสายซะหน่อย"
"ครับพ่อ ขอให้สนุกนะครับ"
"ขอบใจมากไอ้ลูกชาย"
"ครับ สวัสดีครับพ่อ" ผมยกมือไหว้พ่อก่อนที่พ่อจะเดินอารมณ์ดีออกไปข้างนอกตามที่พ่อผมบอก
หลังจากพ่อผมออกไปได้ไม่นานผมก็รีบทำงานและเคลียร์งานทุกอย่างให้เรียบร้อย วันนี้ผมจะไปรับเด็กดื้อของผมกลับบ้านครับ นอนคนเดียวมันเหงาไม่มีใครให้กอดเลยสักคน ระหว่างที่ผมกำลังตั้งใจทำงานของตัวเองให้เสร็จโทรศัพท์ผมก็สั่นเพราะมีสายโทรเข้ามาครับ ผมนั่งยิ้มให้กับชื่อที่ขึ้นโชว์บนหน้าจอมือถือของผมแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายทันที
"สวัสดีครับ" ผมรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสดชื่นที่สุด
("พี่เท็น.... พี่เท็นทำอะไรอยู่คร๊าบ?")
"หึหึ พี่ก็กำลังทำงานอยู่นะซิ แล้วฟรอนท์ล่ะ ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ครับ? หืออ..."
("ฟรอนท์กำลังจะไปว่างน้ำกับพี่ฟรอสต์นะพี่เท็น") ผมขมวดคิ้วแน่นทันที ว่ายน้ำงั้นเหรอ หึ!!
"ฟรอนท์จะไปว่ายน้ำทำไม เดี๋ยวตัวก็ดำหรอก อยากว่ายก็กลับมาว่ายที่คอนโดเราซิ เดี๋ยวพี่ว่ายเป็นเพื่อน"
("โหห... บ้านฟรอนท์มีสระว่ายน้ำในร่มเหอะ ตัวไม่ดำหรอก")
"โหห... ทำไมต้องว่ายน้ำตอนนี้ด้วยล่ะ รอพี่เลิกงานก่อนได้ป่าวแล้วพี่จะรีบขับรถไปหาเลย"
("โหห... เดี๋ยวพี่ฟรอสต์ก็งอนฟรอนท์อีก หาว่าฟรอนท์ไม่คิดถึงครอบครัวมัวแต่หลงแฟนจนลืมพี่ลืมเชื้อ โอ๊ยย... ฟรอนท์อยากจะบ้าตาย!")
"พี่ชายเราเป็นอะไรมากป่ะ คนเป็นแฟนกันเขาก็ต้องอยู่ด้วยกันดิ ไม่รู้แหละ!! รอพี่ด้วยเดี๋ยวพี่จะรีบขับรถไปหาเดี๋ยวนี้เลย"
("พี่เท็นจะมาจริงๆ เหรอ?")
"อ้าว!! ทำไมฟรอนท์ถามพี่อย่างนี้ล่ะครับ พี่ต้องไปรับฟรอนท์กลับบ้านเราไง" ผมขมวดคิ้วแน่นเมื่อได้ยินคำถามนี้ ฟรอนท์พูดกับผมอย่างนี้หมายความว่ายังไง คืออะไร?
("เอ่อ... เอ่อคือว่าฟรอนท์....")
"คืออะไรครับ? ฟรอนท์อย่างบอกนะครับว่าจะไม่กลับบ้านเราวันนี้!"
ฟรอนท์! เร็วๆ ซิพี่รออยู่เนี้ยะ!! ผมได้ยินเสียงพี่ชายตัวดีของฟรอนท์ตะโกนเรียกฟรอนท์เสียงดังลั่น หึ่ม!! กูจะทำยังไงกับพี่เมียกูดีวะเนี้ยะ!! อร๊ากกกก....
("พี่เท็นๆ เดี๋ยวฟรอนท์ต้องรีบไปว่ายน้ำก่อนนะ พี่ฟรอสต์เรียกแล้วอ่ะ")
"ฟรอนท์ๆ ฟรอนท์อย่าเพิ่งวางครับพี่ยังพูดกับฟรอนท์ไม่จบเลยนะ!"
("จุ๊บๆ นะพี่เท็น ฟรอนท์รักพี่เท็นนะครับ บายครับ")
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด....
แล้วไอ้เด็กดื้อของผมก็วางสายไป
"อร๊ากกก... ทำไมพี่ฟรอสต์ต้องทำอย่างนี้กับกูด้วย!! กูจะฟ้องพี่ฟรานซ์!!" ผมได้แต่แหกปากลั่นห้องด้วยความไม่เข้าใจในการกระทำของพี่ชายคนกลางของบ้านนี้เป็นที่สุด
หลังจากที่ฟรอนท์วางสายไปผมก็นั่งทำงานอย่างเคร่งเครียด บ้างก็เงยหน้าขึ้นมามองนาฬิการอเวลาเลิกงาน ถึงผมจะเป็นลูกชายเจ้าของบริษัทผมก็ไม่ได้มีสิทธิพิเศษมากกว่าคนอื่นหรอกครับ ผมต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับพนักงานด้วยซ้ำไป ฮื้ออ.... แต่ตอนนี้ผมโคตรอยากให้ถึงเวลาเลิกงานเป็นที่สุด ผมจะได้บึ่งรถไปหาไอ้เด็กดื้อของผม คิดถึงครับ
เวลา 17.00 น.
ผมคว้ากุญแจรถ โทรศัพท์มือถือและกระเป๋าตังค์ด้วยความเร่งรีบ เดินผ่านพนักงานที่ยกมือไหว้แล้วตอบกลับไปด้วยการยกมือไหว้ตอบและรอยยิ้มหล่อๆ ของผมที่ทำให้สาวๆ บางคนถึงกลับใจละลาย แต่ผมไม่มีเวลามานั่งเป็นห่วงเรื่องอื่นแล้วครับ ตอนนี้ผมต้องรีบขับรถไปหาฟรอนท์ก่อนอันดับแรก รอก่อนนะที่รักพี่กำลังจะไปหาครับ
ผมขับรถด้วยความชำนาญ ทางลัดทุกทางที่ผมใช้เพื่อหลีกเลี่ยงการจราจรอันวุ่นวายที่เป็นอุปสรรค์ในการใช้รถบนท้องถนนในกรุงเทพฯ ผมใช้เวลาเกือบสี่สิบนาทีก็สามารถเลี้ยวรถเข้ามาจอดในบ้านหลังสวยของฟรอนท์ได้สำเร็จ ผมลงจากรถแล้วเดินดิ่งเข้าไปในบ้านทันที อ่อ! ลืมไปว่าฟรอนท์บอกว่าจะไปว่ายน้ำ พอผมคิดขึ้นได้ก็รีบตรงไปยังสระว่ายน้ำที่อยู่หลังบ้านเดินไปยังทางเชื่อมที่เป็นเส้นทางนำไปสู่สระว่ายน้ำแบบอินดอร์ที่เพิ่งทำขึ้นใหม่เมื่อปลายปีที่แล้ว อันนี้รู้สึกว่าพี่ฟรานซ์จะเป็นต้นความคิดให้ทำใหม่ครับ หึหึ ผมก็ไม่รู้เหตุผลที่แน่ชัดเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องทำใหม่ เรื่องนี้ผมแนะนำว่าต้องถามอิงค์เพื่อนฟรอนท์ครับ กร๊ากก...
"พี่เท็นนน...." เสียงสดใสของฟรอนท์ทำให้ผมยิ้มกว้างทันทีเมื่อได้ยินเสียงๆ นี้
"มานี่เล๊ยย...."
"อร๊ากกก... พี่ฟรอสต์!!"
"เฮ้ยยย... พี่!!" ผมรีบเดินไปที่ข้างสระว่ายน้ำทันที พี่ฟรอสต์แกล้งคว้าคอฟรอนท์เอาไว้ อร๊ากก... กูอยากกระโดดลงไปจริงๆ เล๊ยยย...
"พี่เท็นช่วยด้วย!!"
"หึหึ ช่วยงั้นเหรอ!"
ฟอดดดด.... ฟอดดด.....
"เฮ้ย!! พี่!!" ผมวางกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์มือถือและกุญแจรถวางไว้ที่เก้าอี้ข้างสระก่อนจะคลายเนคไทแล้วถอดออกด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดที่เห็นพี่ฟรอสต์กอดรัดแฟนผมแบบจัดหนักขนาดนั้น พี่ก็พี่ดิ!! ผมไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้แฟนผมทั้งนั้นแหละ!!
"ฮ่าๆๆ พี่ฟรอสต์อย่าแกล้งฟรอนท์"
"ฟรอนท์ว่ายน้ำมาหาพี่เร็ว!"
"ฮ่าๆๆ ฟรอนท์ไปไม่ได้! พี่เท็นช่วยด้วย!!"
"หือออ... ขอความช่วยเหลืองั้นเหรอ!!"
"อร๊ากกก... พี่ฟรอสต์!!"
"ฟรอนท์!!"
ตู้มมมม!!!!
"พี่เท็น!!" ฟรอนท์ตะโกนเรียกชื่อผมเสียงดังลั่น
"ฮ่าๆๆ สนุกว่ะ!!"
"ฟรอนท์มานี่!" ผมดึงฟรอนท์ออกจากอ้อมกอดของพี่ฟรอสต์ทันทีที่ว่ายมาถึงตัวฟรอนท์ กอดฟรอนท์ไว้แน่นไม่ยอมให้พี่ชายตัวดีแกล้งเด็กที่น่ารักของผมคนนี้แน่ๆ
"พี่เท็นลงมาทำไมเนี้ยะ เปียกหมดเลย"
ผมไม่ตอบฟรอนท์ครับ แต่ผมมองค้อนพี่ฟรอสต์อย่างเอาเป็นเอาตาย
"หึหึ ว่ายกันต่อไปแล้วกันนะ พี่จะขึ้นไปอาบน้ำล่ะ"
"พี่ฟรอสต์ขี้แกล้ง!!" ฟรอนท์ดุพี่ชายตัวเองไม่จริงจังนัก
"ฮ่าๆๆ สะใจ!" แล้วพี่ชายตัวดีของฟรอนท์ก็ขึ้นจากสระแล้วเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีก่อนจะคว้าเอาชุดคุมมาสวมใส่
"พี่เท็นอย่าไปสนใจพี่ฟรอสต์เลย รายนั้นนะขี้แกล้งเป็นประจำแหละ เนอะ!" ฟรอนท์พยายามปลอบใจผมโดยมีมือเล็กๆ ลูบที่หน้าผมเบาๆ แล้วยิ้มอย่างคนอารมณ์ดี
"อืม... พี่ไม่ได้คิดอะไรหรอก"
"เฮ้ย!!"
"พี่ฟรอสต์เรียกใครเฮ้ยอ่ะ ที่นี่ไม่มีใครชื่อเฮ้ยซะหน่อย!!"
"เรียกแฟนเรานั่นแหละ!! เดี๋ยวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วมากินข้าวด้วยล่ะ ไม่ต้องมามองหน้าพี่เลยฟรอนท์ พี่หมายถึงเราทั้งสองคนนั่นแหละ"
"คร๊าบ... เดี๋ยวฟรอนท์กับพี่เท็นจะตามไปนะคร๊าบ"
"หึหึ..." พี่ฟรอสต์ไดัแต่ขำในลำคอแล้วก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ก็เลยเหรอเพียงผมสองคนที่กอดกันอยู่ในสระว่ายน้ำอ่ะครับ
"พี่เท็นลงมาทำไมอ่ะ หนาวไหม?" ฟรอนท์พูดขึ้นก่อนจะเสยผมที่เปียกน้ำของผมให้เป็นทรงไม่ให้ปิดหน้าอันหล่อเหลาของผมครับ
ฟอดดด.... ฟอดดด....
ผมหอมแก้มฟรอนท์ฟอดใหญ่ด้วยความมันเขี้ยว หึ!! ขอลบลอยพี่ฟรอสต์หน่อยเหอะ! กล้ามากที่มาหอมแก้มแฟนผม
"ไม่หนาวครับ" ผมตอบแล้วยิ้มตาหวานเชื่อม
"ฟรอนท์ว่าพี่เท็นขึ้นจากน้ำก่อนดีกว่า ดูดิใส่ชุดทำงานกระโดดลงน้ำได้ยังไง คึคึ"
"อย่ามาขำพี่นะ ทำพี่หึงขนาดนี้แล้วยังจะมาขำพี่อีก เดี๋ยวเหอะๆ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย"
"ง่ะ!! หึงฟรอน์ทำไมอ่ะ?"
"หึงดิ หวงด้วย!! ถึงพี่ฟรอสต์จะเป็นพี่ชายฟรอนท์ก็เหอะพี่ก็หวงของพี่ ห้ามแตะ!!"
"ฮ่าๆๆ พี่เท็นหึงฟรอนท์กับพี่ฟรอสต์เนี้ยะนะ?!!".
"ใช่!!" ผมตอบเสียงดังฟังชัด แฟนทั้งคนจะไม่ให้หึงให้หวงได้ไงล่ะครับ มากอดมาหอมแฟนผมซะขนาดนี้ผมหวงเว้ย!!
"ไหนๆ มาให้พี่ดูดิพี่ฟรอสต์หอมแฟนพี่ตรงไหนบ้าง"
ฟอดดด... ฟอดดด...
ได้ทีผมก็รีบทำการสำรวจความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการกระทำของพี่ฟรอสต์ทันที อย่างนี้ต้องลบลอยออกให้หมด หึหึ
"ฮ่าๆๆ พี่เท็นฟรอนท์จั๊กจี้นะ อย่าแกล้งฟรอนท์ดิ"
"ฟรอนท์อย่าดิ้นดิ มาให้พี่หอมให้หายคิดถึงหน่อยเร็ว หึหึ"
"อร๊ากกก... พี่เท็นเดี๋ยวคนอื่นมาเห็นนะ!!"
ฟอดดดด....
"ไม่เป็นไรหรอกน่า... พี่ไม่ถือครับ หึหึ"
"ฮ่าๆๆ พี่เท็นหยุดก่อนฟรอนท์เหนื่อยแล้วนะ" อย่าว่าแต่ฟรอนท์เหนื่อยเลยครับ เล่นมวยปล่ำกันในน้ำนี่มันเหนื่อยใช่เล่นนะเนี้ยะ กร๊ากกก...
"พี่เท็น!!"
"คร๊าบบบบ...."
"ฟรอนท์ว่าเราขึ้นจากน้ำก่อนดีกว่าเนอะ นะๆ เราไปอาบน้ำกันดีกว่าเดี๋ยวพี่เท็นจะไม่สบายน้า...."
"เอางั้นเหรอ?" ผมยิ้มกริ่มทันที หึหึ เด็กดื้อของผมคงยังไม่รู้ตัวว่าอันตรายกำลังจะมายืนซินะ
"อืม ฟรอนท์ว่ายน้ำจนตัวเปื่อยแล้วเนี้ยะ"
"คร๊าบบบ... งั้นเราไปอาบน้ำกัน เดี๋ยวแฟนที่น่ารักของพี่จะไม่สบายซะก่อน แล้วเด็กดื้อที่อยู่แถวนี้จะงอแงไม่ยอมกินยาอีก หึหึ"
"หื้ออ... พี่เท็นหรอกด่าฟรอนท์เหรอ!!"
"ป๊าวว... ใครหรอกด่า ไม่มี้...." ผมทำเสียงสูงหน้าตาทะเล้นใส่ฟรอนท์อย่างท้าทาย
"โอเค๊!! งั้นก็ตามนั้นแล้วกัน!"
พรึ่บ!!!
"เฮ้ย!! ฟรอนท์จะไปไหนอ่ะ?" ฟรอนท์ผละตัวออกจากตัวผมแล้วว่ายน้ำหนีผมทันที
"ไปตามทางของฟรอนท์ดิ!!"
"เดี๋ยวฟรอนท์รอพี่ก่อนนนน...." งานนี้จะเหลือเหรอครับ เด็กผมงอนผมก็ต้องง้ออยู่แล้ว ไม่ไหวครับคืนนี้ผมไม่อยากนอนคนเดียว
"ฟรอนท์คร๊าบบบ.... รอพี่ด้วยยยยย...." ผมว่ายน้ำอย่างทุลักทุเลตามฟรอนท์ขึ้นจากสระแล้ววิ่งตามสุดฝีเท้าเพื่อให้ถึงตัวไอ้เด็กดื้อของผม
หมับ!!
ฟอดดดด....
"จะรีบไปไหนล่ะ รอพี่ด้วยซิฟรอนท์" ผมวิ่งเข้ามาสวมกอดฟรอนท์จากด้านหลังแล้วหอมเข้าที่แก้มฟอดใหญ่ งานนี้ต้องอ้อนกันซะหน่อยครับ เดี๋ยวฟรอนท์งอนผมหนักกว่าเดิมล่ะแย่เลย
"กอดฟรอนท์ทำไมเนี้ยะ! ฟรอนท์โกรธพี่เท็นอยู่นะ"
"โอ๋ๆ หายโกรธนะครับ พี่แค่แกล้งเล่นนิดหน่อยเอง"
"เหอะ!! ขี้แกล้งตลอดอ่ะ"
"นะๆ หายโกรธพี่นะครับ ตอนนี้พี่หนาวมากด้วยอ่ะ"
"พี่เท็นหนาวเหรอ? จะไม่สบายรึป่าวเนี้ยะลงไปทั้งชุดทำงานแบบนั้น อ่ะนี่เอาผ้าฟรอนท์ไปห่มไว้ก่อนครับ" ฟรอนท์รีบเอาผ้าที่คลุมตัวเองอยู่มาห่มให้ผมทันที น่ารักอ่ะ แฟนใครฟร่ะ!!
ฟอดดดด....
"ขอบคุณมากครับ แฟนพี่น่ารักจัง"
"ชิส์!! ฟรอนท์น่ารักตลอดแหละ อย่ามาทำพูดดีหน่อยเลย"
"อ่ะๆ งอนอีกล่ะ ดีกันนะๆ พี่ขอโทษนะคร๊าบ..." ฟรอนท์ทำท่ากรอกตาไปมาก่อนจะยิ้มกว้างอย่างน่ารัก
"ฟรอนท์ล้อเล่น! ฮ่าๆๆ ใครจะโกรธพี่เท็นลงล่ะครับ โอ๋ๆๆ อย่าคิดมากน้า..." ฟรอนท์กอดผมแล้วพยายามโยกตัวผมไปมาตามแรงกอดของฟรอนท์ครับ
"หื้ออ... หลอกพี่เหรอ หื้อออ... อย่างนี้ต้องเอาคืน"
ฟอดดด.... ฟอดดดด....
"ฮ่าๆๆ พี่เท็นเดี๋ยวพี่ฟรอสต์มาเห็นนะ!!"
"ก็ช่างดิ พี่จะหอมแฟนพี่ไม่เห็นจะผิดอะไรเลย"
"อ่ะคร๊าบบบ... ไม่ผิดคร๊าบบบ...." ฟรอนท์พูดล้อเลียนผมอีกล่ะ
"ผิด!!!" เสียงนี้อีกแล้ว!!
"พี่ฟรอสต์!! มาเงียบๆ ทำไมเนี้ยะ ตกใจหมดเลย"
"จะยืนกอดกันอีกนานไหม?!! ไปกินข้าวได้แล้วฟรอนท์"
"โหหห... ดุตลอดอ่ะ พี่เท็นครับ เราไปอาบน้ำแล้วค่อยไปกินข้าวกันเนอะ"
"อืม... พี่ก็อยากอาบน้ำเหมือนกัน ป่ะครับ" แล้วผมก็เดินเอาผ้าคลุมตัวผมและฟรอนท์ไว้ด้วยกันก่อนจะเดินผ่านพี่ชายสุดหวงของฟรอนท์ไปอย่างหน้าชื่นตาบาน ฮ่าๆๆ แฟนผมเข้าข้างผมคร๊าบบ... น่ารัก จุ๊บๆ เลิฟเลย!!
เฮ้อออ... ผมจะบ้าตายกับพี่ชายสุดหวงคนนี้จริงๆ แต่คืนนี้ผมต้องเอาฟรอนท์กลับไปกับผมให้ได้คอยดู!! เด็กของผมต้องกลับไปกับผมซิครับ ใช่ไหม?
เรื่องราวความรักผมก็เป็นอย่างนี้แหละครับ มีทั้งสุขทั้งทุกข์ปะปนกันไป มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับคนที่ผมรัก มีความทุกข์ทุกครั้งที่เราต้องห่างกัน แต่ต่อจากนี้ไปที่ใดมีผมที่นั่นก็ต้องมีฟรอนท์อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไปครับ เด็กดื้อของผม...
รักฟรอนท์นะครับ จุ๊บบ...
****END****
[/b]
ติดค้างตอนสุดท้ายตอนนี้ไว้นานในที่สุดก็มีโอกาสได้มาอัพสักที
เดี๋ยวจะมีรีไรท์อีกครั้งสำหรับเรื่องนี้นะคะ ส่วนเรื่องรวมเล่มจะแจ้งให้ทราบอีกทีเนอะ
ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจกันจนจบตอนสุดท้ายค่ะ เลิฟๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หึหึ..อย่างนี้ต้องหาคู่ให้พี่ฟรอสต์สักคนนะคะ..
-
สนุกดีค่ะ แต่อ่านได้แค่สามตอน เพราะทนไม่ไหวจริงๆ จะว่ายึดติดก็ได้ แต่เราไม่ชอบนิยายที่ใช้คำว่า 'กรู' เลย ที่ถูกต้องคือ 'กู' เฉยๆไม่มี ร. เรือ ตัวอักษรแต่ละตัวอักษรประกอบรวมกันเป็นคำ เราเอามารวมกันตามกฎของหลักภาษาไทย เวลาคุณพูดกู-มึงกับเพื่อน คุณกระดกลิ้นเวลาพูดกูไหมคะ? ก+ร+ ู เวลาอ่านแล้วมันแปลกๆ (ลองนึกดูสิคะ) เพราะเวลาเราอ่านในใจ ถึงจะไม่มีเสียงออกมา มันก็เกิดเสียงในหัว โอเค ยอมรับว่ายึดติดก็ได้ 55 แต่แค่เสียดาย เพราะนิยายเรื่องนี้ เราเปิดอ่านนับสิบครั้ง แต่อ่านต่อไม่ได้เพราะคำว่ากรูนี่แหละ(อยากร้องไห้) แต่ต้องขอบอกว่านิยายสนุกมากจนน่าเสียดายค่ะ สังเกตุว่ามีการใช้กูกับกรูปนกันไปอาจจะเพื่อสื่ออารมณ์(แต่ก็ไม่ถูกอยู่ดี) หรืออาจจะเพราะคนเขียนแก้แล้วแต่แก้ไม่หมดหรือเปล่าซึ่งหากเข้าใจผิดต้องขออภัย แต่อยากอ่านจริงๆค่ะ ถ้าเราสามารถใช้คำได้ถูกต้องมันจะเป็นการอนุรักษ์ภาษาไทยและคำมันจะไพเราะมากๆ วิบัติสื่ออารมณ์น่ารักๆนิดหน่อยพอชุ่มชื่นใจนี้สสสนุงงงงเราโอเคอยู่นะ แต่เพราะในชีวิตประจำวันนี่เราคงไม่พูดกรูกันเนาะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ (คือเราแพ้พระเอกแบบพี่เท็นอ่ะ :hao7: ไม่รู้ล่ะ เราจะอ่านนิยายของคุณให้ได้ คอยดู!)
ป.ล. เม้นนี้เกิดจากความอัดอั้นตันใจจากการที่เราไมาสามารถอ่านนิยายสนุกๆหลายเรื่อง เพราะคำว่ากรูตัวเดียว เสียจายยยยยย ขอระบายสักนิด ไม่ได้อะไรกับภาษาวิบัตินะคะ บางทีมันสื่ออารมณ์ได้ แต่คำว่ากรูที่ เราพ่ายแพ้แก่มันจริงๆค่ะ อย่าถือสาเรานะ
-
:กอด1:
-
ตั๊ลล๊าคคคคคคคคคค :กอด1:
อยากอ่านของพี่ฟรอสท์อ่าาาาา
-
ขอบคุณค่า น่ารักมากเยย อบน้องฟรอนท์กับพี่เท็น
-
ตอนจบหวานมั่กมากเบย ชอบๆชอบๆ
-
น่ารักมากๆ เลย
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณครับ ^.^
-
ฟรอนท์ น่ารักขี้อ้อน มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งอ่าา :mew3: :katai3:
-
ฟรานซ์เป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากกกกกก :impress2: แต่นายอ้นก็หวงน้องได้น่ารักมากกกกกเช่นกัน :hao3:
-
น่ารักมาก ตอนแรกพี่เท็นอย่างโหด พอได้น้องเท่านั้นละ หุหุ :-[
-
สนุกมาก หวานมาก ๆ เลยครับ ชอบคู่พี่ฟรานซ์-อิงค์มากกว่า
ขอบคุณครับ
-
ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ
น่ารักทุกตัวละครเลย :L1: :pig4:
-
สนุกดีค่ะตามอ่านจนจบ
ฟรอนท์น่ารักน่าหยิกน่าฟัดชะมัด ให้อารมณเด็กดิ้อดีๆนี่เอง
thank