หัวข้อ: END★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (เท็น+ฟรอนท์) 1/3/16_P18

[poohanddew]

พี่ฟรานซ์น้องอิงค์เค้าเป็นเนื้อคู่กันอ่ะน่ะ
 
ความหลังที่น่าประทับใจจจจจ

[seaz]

คือดีมากจริงๆ
หากันจนเจอ

[yowyow]

 

[a_n]

 :call:มาต่อไวๆนะครับ

[Star_ss]

มาฟินกันต่อค่ะ.....
อย่าลืมบวกเป็ดและเม้นให้เขาด้วยน้าาาา......
 
************************************

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 8 (ฟรานซ์+อิงค์) จากพี่ชายกลายเป็นรักแรก




"อิงค์......อิงค์เป็นอะไร ร้องไห้ทำไมครับ?"



ผมจับที่คางอิงค์เบาๆ เพื่อให้เงยหน้าขึ้นมามองผม ตกใจครับที่อิงค์ฟังอยู่ดีๆ ก็ร้องไห้ขึ้นมา เรื่องมันน่าเศร้าขนาดนั้นเลยเหรอ ผมคิดแปลกใจเล็กน้อย อิงค์ยังคงน้ำตาไหลไม่หยุด ผมค่อยๆ ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาออกให้น้อง อิงค์จ้องหน้าผมแทบจะไม่กระพริบตาแล้วโผเข้ากอดผมไว้แน่น ตัวของอิงค์สั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัด ผมได้แต่ตบหลังเบาๆ เพื่อปลอบใจเหมือนเวลาปลอบฟรอนท์ตอนกำลังร้องไห้ให้หยุดร้อง แต่เอ๊ะ!!!....อิงค์ไม่ใช่น้องผมนิน่าแต่เป็นแฟนของผม มันควรจะมีวิธีการปลอบที่ต่างออกไปซิถึงจะถูก ผมคุ้นคิดหาวิธีนั้นอยู่สักพักก็จูบลงที่หน้าผากอิงค์อย่างแผ่วเบา อิงค์เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม น้ำตาไหลลงเป็นทางยาวอีกครั้ง อิงค์โกรธผมรึเปล่าที่ผมทำกับอิงค์อย่างนี้ ผมเริ่มจะทำตัวไม่ถูกแล้วครับ หันหน้ามองซ้ายมองขวาเพราะทำตัวไม่ถูกไม่รู้ต้องทำยังไงอิงค์ถึงจะหยุดร้องไห้




"พี่ฟรานซ์......อึกๆ..." อิงค์เรียกผมทั้งที่ยังสะอื้นอยู่



"ครับ....อิงค์คือ...พี่ขอโทษ" 





อุ๊บ!!!! 




แล้วเสียงผมก็หายไป อิงค์จูบเบาๆ ที่ปากผมอย่างอ่อนโยนแบบไม่ล่วงล้ำ แต่เป็นจูบที่น่าหลงไหลสำหรับผม จูบจากคนที่ผมรัก กลิ่นหอมบางๆ รสหวานละมุนจากลิ้มฝีปากของอิงค์มันช่างน่าหลงไหลมากครับ อิงค์จูบผมอยู่สักพักก็ละปากออกและมองมาที่ผมอย่างไม่ล่ะสายตา




"พี่ชาย" 




"อิงค์......??" ผมงงครับว่าทำไมจู่ๆ อิงค์ถึงเรียกผมอย่างนี้




"พี่ชายจำผมไม่ได้เหรอ.....เด็กขี้แยที่ร้องไห้อยากได้ชิงช้าตัวนั้นไง"




"อิงค์.....อิงค์หมายความว่าไง?"





"ตอนแรกชิงช้าตัวนี้ตั้งอยู่ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน อิงค์นั่งรอพี่ชายที่สัญญาว่าจะมานั่งเล่นชิงช้าเป็นเพื่อนอิงค์อีก ทุกวันแม่ก็ได้แต่คอยเฝ้าบอกว่าบ้านของพี่ชายไม่ได้อยู่แถวนี้ พี่เขาคงติดธุระมาหาอิงค์ไม่ได้ อิงค์ได้แต่ร้องไห้ขอให้แม่ไปรับพี่ชายมาเล่นด้วยจนที่บ้านท้อใจ อ้นเห็นอิงค์ร้องไห้ก็ร้องตามเพราะอิงค์บอกกับอ้นว่าเจอพี่ชาย พี่ชายจะมาที่บ้านเรา อิงค์จะพาอ้นไปเล่นด้วยกันกับพี่ชายคนที่อิงค์รอให้เขามาหา เรานั่งรอที่ชิงช้าตัวนี้ทุกวันแต่พี่ชายก็ไม่มา พ่อกับแม่เลยต้องย้ายมาตั้งไว้สวนหลังบ้านบอกว่าหน้าบ้านแดดมันแรงไปให้มารอที่สวนหลังบ้านแล้วพี่ชายจะมาหาอิงค์ หึหึ อิงค์เพิ่งรู้ว่าแม่หลอก พอรู้ความจริงก็ร้องไห้ใหญ่เลย อ้นเล่นเป็นเพื่อนอิงค์ทุกวัน บอกกับอิงค์ว่าถึงพี่ชายคนนั้นจะไม่มาแต่อ้นจะเล่นเป็นเพื่อนอิงค์เองเพราะอ้นเป็นพี่ชายของอิงค์ หลังจากนั้นอิงค์ก็คลายเศร้าลงไป แล้วทุกอย่างก็กลายเป็นความทรงจำในวัยเด็กที่อิงค์ไม่เคยลืม แต่วันนี้อิงค์ว่าแม่พูดถูก ถ้ามานั่งรอตรงนี้พี่ชายก็จะมาหาอิงค์ตามสัญญา"





ผมกำลังอึ้งอยู่กับสิ่งที่อิงค์กำลังเล่าให้ผมฟัง เด็กตัวเล็กๆ ที่ชวนผมนั่งชิงช้าวันนั้น เด็กที่ยิ้มและหัวเราะชอบใจเวลาที่ชิงช้าแกว่งขึ้นสูง เด็กที่หลบอยู่ในอ้อมกอดผมเพราะกลัวว่าพ่อกับแม่จะพากลับบ้านโดยไม่ได้ชิงช้ากลับไปด้วย เด็กที่หอมแก้มผมคนแรกนอกเหนือจากครอบครัวของผม ยิ้มให้ผมอย่างร่าเริงสดใส เขากำลังนั่งอยู่ข้างๆ ผมบนชิงช้าที่เราเคยนั่งด้วยกันตอนเด็กๆ ผมยังจำรอยยิ้มเด็กคนนั้นได้ดีและมันก็เป็นความทรงจำที่ผมไม่เคยลืมแม้เวลาจะผ่านมานานถึง 17 ปี เขากำลังนั่งมองหน้าผมอยู่ในตอนนี้




ผมค่อยก้มลงไปจูบจุมพิษที่ปางบางอย่างแผ่วเบา บรรจงจูบเม้มที่ปากบางเบาๆ อย่างทะนุถนอม ริมฝีปากบางค่อยๆ เผยปากเล็กน้อย ผมแทรกลิ้นเข้าไปชิมลิ้มรสอย่างไม่รีบร้อน กวาดชิมความหวานรอบโพรงปากหวานที่เฝ้ารอ รสหวานอ่อนๆ ที่ไม่หวือหวาทำเอาใจผมพองโตเมื่อได้ชกชิมลิ้มรสนี้ ลิ้นผมเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างอ่อนโยน จูบที่ไม่รีบร้อน จูบที่ละเมียดละมัย ค่อยๆ ชิมลิ้มรสหวานไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน มือผมก็ประคองหน้าอิงค์เพื่อให้รับจูบผมได้ถนัดขึ้น อิงค์ทำตามอย่างว่าง่าย ผมจูบอยู่สักพักก็ถอนปากออกจากปากบางเพราะเหมือนอิงค์จะขาดอากาศเพื่อหายใจ ผมละปากออกจากปากของอิงค์แล้วจูบย้ำที่ปากบางจนทั่วปากอยู่สามสี่ครั้งก็ถอนปากออกมาอย่างเสียดาย แต่คงต้องหยุดก่อนเพราะปากอิงค์เริ่มเจ่อแดงเล็กน้อยครับ อิงค์ก้มหน้าหลบสายตาของผมอย่างเขินอาย หน้าที่แดงจนถึงใบหูยิ่งดูยิ่งน่ารักครับ




อิงค์อาจจะไม่ได้เป็นผู้ชายตัวเล็กบอกบางที่ดูแล้วน่าทะนุถนอมเหมือนฟรอนท์ แต่อิงค์ก็ดูน่ารักน่าทะนุถนอมสำหรับผม อิงค์สูงกว่าฟรอนท์เล็กน้อยแต่ผมสูงกว่าอิงค์เยอะครับ หุ่นที่ผอมบางของอิงค์ทำให้ผมอยากป้อนให้กินข้าวเยอะๆ ซะด้วยซ้ำเพราะผอมจนเกินไป ผมรวบตัวอิงค์เข้ามากอดไว้ในอ้อมกอดของผม เด็กน้อยที่อยู่ในความทรงจำผมตลอดเขายังอยู่เพื่อรอผมทั้งที่ผมคิดว่าไม่มีโอกาสได้เจอกับเด็กคนนี้อีกแล้ว แต่ใครจะคิดล่ะว่าเขาจะกลายมาเป็นรักแรกของผม




"อิงค์ครับ.......ขอบคุณนะครับที่รอพี่"




อิงค์กระชับตัวเข้าหาผมแล้วกอดผมไว้แน่น พยักหน้าอยู่ที่อกผม ผมอ้มยิ้มให้กับการกระทำที่อิงค์ทำออกมาซะน่ารักอย่างไม่รู้ตัว




"พี่ฟรานซ์.....ยังไม่ลืมสัญญาจริงๆ ด้วย ขอบคุณนะครับ"




"หึหึ....เด็กขี้แย โตแล้วก็ยังขี้แยเหมือนเดิมเลยนะครับ" ผมพูดอย่างหยอกล้อ




"เปล่าซะหน่อย.....อิงค์แค่ไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง พี่ชายคนนั้นยังอยู่และยังไม่ลืมอิงค์"




"คนนั้นที่ไหนล่ะครับ.....พี่ฟรานซ์คนนี้ต่างหาก พี่ฟรานซ์คนที่เป็นคนรักของอิงค์ เราจะอยู่ด้วยกันในโลกความเป็นจริงแต่ความทรงจำดีๆ ของเราก็จะยังคงอยู่ต่อไปครับ"




"อืมม.....อิงค์เชื่อว่าพี่จะอยู่ข้างอิงค์ตลอดไปนะ สัญญานะว่าจะอยู่ด้วยกัน"





"สัญญาครับ.....พี่จะอยู่เคียงข้างอิงค์ตลอดไป"




"อืม......อิงค์ก็สัญญาว่าจะอยู่กับพี่ฟรานซ์ตลอดไป....จะไม่หนีไปไหนด้วย" อิงค์พูดด้วยเสียงที่สั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด หึหึ เป็นเด็กขี้แยคนนั้นของผมจริงๆ




   (หน้าอ้นตอนนี้)





"อ่ะแฮ่มๆๆ อ่ะแฮ่ม!!"




ผมกับอิงค์ค่อยๆ คลายกอดจากกันเพราะเสียงอันทรงพลังของพี่ชายอิงค์มาส่งเสียงพร้อมยืนกอดอกมองเราสองคนอยู่




"เพ่!!!!......อีกนานป่ะ กอดนะ ผมว่ามันเย็นมากแล้วนะ พี่มีธุระต้องไปทำรึเปล่า ที่บ้านโทรตามบ้างรึเปล่า เช็คโทรศัพท์ดูรึยัง ผมว่าผมได้ยินเสียงโทรศัพท์แว่วๆ นะ พี่ลองเช็คดูซิ"




"อ้น!!!!....ทำไมตัวนิสัยไม่ดีแบบนี้นะ เดี๋ยวถึงตาตัวบ้างเหอะ!!!" อิงค์ดุพี่ชายไม่จริงจังนัก



"ทำไมๆๆ มึงจะทำไมอิงค์" อ้นท้าทายน้องชายตัวเอง



"อ้น.....เรียกน้องดีๆ หน่อยซิ แค่ต่อหน้าพี่ก็ได้ครับ"





   (หน้าอ้นตอนนี้)




"ก็ได้!!!......อิงค์เข้าบ้านได้แล้ว ออกมานานแล้วนะเรานะ นั่งทำไรก็ไม่รู้ไม่ยอมเข้าบ้านเข้าช่อง" อ้นบ่นอิงค์ไม่จริงจังนัก




"อิงค์......งั้นเดี๋ยวพี่กลับก่อนดีกว่าครับ อิงค์จะได้พักผ่อนแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับนะครับ" ผมบอกพร้อมกับลูบหัวอิงค์เบาๆ



"ครับ.....พี่ฟรานซ์ขับรถกลับดีๆ นะครับ"



"ครับ....เดี๋ยวพี่ถึงบ้านแล้วจะโทรหานะครับ"



"หวัดดีครับพี่....กลับบ้านดีๆ นะครับ บาย"



อิงค์มองค้อนพี่ชายตัวเองทันที ผมก็ขำให้กับท่าทางหวงน้องจนออกนอกหน้าของอ้น คิดแล้วก็เป็นห่วงเจ้าเท็นขึ้นมาเพราะฟรอสต์ก็คงจะหวงน้องไม่ต่างไปจากอ้นสักเท่าไหร่ ผมออกจากบ้านอิงค์ก็ขับรถกลับบ้านทันที กลับมาก็เห็นเท็นกันฟรอนท์อยู่ที่บ้านครับ กำลังแกล้งกันอยู่ที่ห้องรับแขกของบ้านโดยมีฟรอสต์นั่งกอดอกดูอยู่ไม่ห่าง หึหึ ไม่รู้ฟรอสต์จะทนได้ถึงเมื่อไหร่ ผมขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็โทรไปหาอิงค์ครับ




Tru.....  Tru.........



"ครับพี่ฟรานซ์....ถึงบ้านแล้วเหรอครับ?"



"ถึงแล้วครับ....พี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จนะครับ"



"เหรอครับ.....อิงค์ก็เพิ่บอาบน้ำเสร็จแล้วก็มารอโทรศัพท์พอดีเลย (โอ๊ยยยยย.....อ้น กระเถิบออกไปหน่อยได้ไหมจะมานอนเบียดทำไมเนี๊ยะ)



"หึหึ.....อ้นมาแอบฟังเราคุยโทรศัพท์งั้นเหรอ"




"แอบที่ไหนล่ะ.....ตั้งใจเงี่ยหูฟังขนาดนี้ คึคึ" (อ้น....ออกไปนอนห้องตัวเลยไป) (ไม่!!!....ยังไม่ไปมีอะไรไหม?") อ้นพูด



ผมได้ยินเสียงพี่น้องเถียงกันตลอดเวลาที่ผมคุยกับอิงค์ ก็สนุกดีครับเหมือนโทรประชุมสายยังไงอย่างงั้น ผมคุยอยู่กับอิงค์สักพักเราก็วางสายแล้วเข้านอน




"ฝันดีนะครับอิงค์"






"ฝันดีครับพี่ฟรานซ์"




************************************ TBC.

[aom2529]

รอมาตั้งหลายวัน..คิดถึ๊งงงงง..คิดถึง..

เหมือนจะมาสั้นไปนิ๊ดดดดดดนะคะเนี่ยะ..

[maemix]

อิงค์มารอพี่ฟีานซ์ทุกวัน มั่นคงดีแท้
ดีใจด้วยที่พี่ชายคนนั้นเป็นพี่ฟรานซ์

[DeShiWa]

เพิ่งมาอ่านสนุกดี

มาเป็นกำลังใจให้จ้า

กำลังตามอยู่

[seaz]

รอคู่นายอ้นเนี่ย เอ๊ะ...หรือว่าจะจับคู่กับพี่ฟรอสต์ดีครับ ^^

[DeShiWa]

กำลังตามอ่านเรื่อยๆ

[am_ma]

มันน่ารักกกกกก
ชอบๆๆ 

[❣☾月亮☽❣]

โอ๊ย น่ารักมากๆๆ. คนเขาคู่กันอะเนอะ

[Star_ss]

กำลังตามอ่านเรื่อยๆ

 
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ รอให้ทันอยู่นะค่ะ อิอิ
และขอบคุณที่เม้นบอกจ้า
 

[บูมเบส]

อ้นคู่กับพี่ฟรอสต์เหมาะสมสุดแล้วลงตัวมาก

[poohanddew]

อ้นก็ชอบขัดจริง
เด๋วอ้นต้องโดนบ้างแน่ๆ
หึหึ
 

[sunipum]

ตอนนี้หวานๆ น่ารักๆ
อ้นเนี่ยก็หวงน้องจริงอะไรจริง

[a_n]

โอ๊ย คู่นี้จะหวานอะไรขนาดนี้ อิจฉาตาร้อน

[boonpa]

  รักแรกของกันและกัน หวานเชียว

[Star_ss]

สวัสดีค่ะ....มาอัพพี่เท็นกับน้องฟรอนท์ให้แล้วนะค่ะ
เม้นเป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะจ๊ะคนอ่านที่น่ารักทั้งหลาย...อิอิ
 
*****************

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 27 (เท็น+ฟรอนท์) รักเด็กดื้อ




"ฟรอนท์.....มากินยาก่อนครับ"



"ไม่.....เดี๋ยวก็หายน่าพี่เท็น ไม่ต้องกินก็ได้แค่ตัวร้อนนิดเดียวเอง"




นั่นแหละครับคำตอบของแฟนผม ดื้อสุดๆ เวลาไม่สบายชอบโทรไปฟ้องพี่ฟรานซ์อยู่เรื่องทุกครั้งที่ผมบังคับให้กินยาแต่รู้อะไรไหมครับ พี่ฟรานซ์เข้าข้างน้องเขยอย่างผมนะจะบอกให้ หึหึ ตอนนี้ฟรอนท์ไปที่บ้านผมบ่อยครับเวลาที่ย่าผมอยู่บ้านคนเดียวจะโทรตามฟรอนท์ให้ไปหาเสมอ คุณฟังไม่ผิดหรอกครับเพราะตอนนี้ผมตกกระป๋องไปเรียบร้อยแล้วครับ ย่ากับหลานคนใหม่เข้ากันได้ดีอ้อนซะย่าผมติดหลานคนใหม่งอมแงมโทรมาให้ผมพาไปหาที่บ้านตลอดเลยครับ บ้างก็โทรคุยกันโดยที่ไม่ถามถึงผมด้วยซ้ำไป ก็นะ.....ฟรอนท์ทั้งน่ารัก เอาใจเก่ง ขี้อ้อนที่หนึ่งอย่างนี้ย่าผมรักตายเลยครับ




"ฟรอนท์.....มากินยาเถอะนะ นะครับคนเก่งของพี่เท็น"



"ไม่กินไม่ได้เหรอ....มันขมฟรอนท์ไม่ชอบนะ นะพี่เท็นนะ นะๆๆๆๆ"



มาแล้วครับลูกอ้อน อ้อนทีไรผมนี่อยากใจอ่อนให้ทุกทีแต่ครั้งนี้ไม่ได้จริงๆ ครับ ถ้าไม่สบายมากกว่านี้คงงอแงหนักกว่าเดิมแน่ๆ ฉะนั้นต้องจัดการขั้นเด็ดขาดครับ





Tru...... Tru.......




"ย่าครับ.....ช่วยเท็นด้วยครับ ฟรอนท์ดื้อกับเท็นครับย่า ไม่สบายแล้วไม่ยอมกินยาครับ" นี่แหละครับวิธีหาทางออกของผม



"พี่เท็น!!! ขี้ฟ้องอ่ะ...เอาโทรศัพท์มานี่เลยนะ"



แย่งโทรศัพท์ผมไปแล้วครับ นู้นวิ่งเข้าไปคุยในห้องนอนนู้นแนะ ผมต้องเดินเข้ามาแอบฟังซะหน่อยว่าย่าหลานเขาจะคุยอะไรกันบ้าง




"ย่าครับ.....ฟรอนท์ป่าวดื้อซะหน่อย พี่เท็นก็พูดซะเว่อเลยอ่ะ"



"แล้วฟรอนท์ไม่สบายกินยารึยังลูก เดี๋ยวไม่หายนะครับ ย่าเป็นห่วง"



"ครับ....ฟรอนท์จะกินครับย่า ย่าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"



"ดีมากครับเด็กดีของย่า....เชื่อฟังพี่เท็นนะครับ พี่เท็นเป็นห่วงฟรอนท์มาก ย่าก็เป็นห่วงฟรอนท์มากเหมือนกันนะครับ"



"ครับ....ฟรอนท์คิดถึงย่าจังครับ อยากไปหาจัง คึคึ"



"มาหาย่าที่บ้านซิครับ ให้พี่เท็นพามานะครับ ย่าจะทำของกินอร่อยๆ ให้กินครับ"



"พูดแล้วฟรอนท์หิวเลยนะเนี๊ยะ พี่เท็นทำอร่อยสู้ย่าก็ไม่ได้ คึคึ"



ฟรอนท์พูดแล้วหันมายิ้มล้อเลียนผมครับ ผมยืนกอดอกมองอยู่ตรงประตูห้องนอน หมันเขี้ยวจริงๆ เลย ผมเลยเดินไปหาฟรอนท์แล้วรวบตัวเข้ามากอดให้หายหมันเขี้ยวซะหน่อย



"จ้า....ปากหวานจริงๆ พ่อหลานคนนี้ อย่างนี้ย่าจะรักเรากว่าตาเท็นแล้วนะเนี๊ยะ" ผมได้ยินเสียงคุณย่าครับเพราะฟรอนท์เปิดเสียงลำโพง




"โห.....ย่าครับ พูดอย่างนี้ผมเสียใจนะครับ"



"ว้า....แย่จังตาเท็นดันมาได้ยินซะนี่ ย่าเลยอดเผยความในใจต่อเลย"



"ย่าไม่ต้องสนใจพี่เท็นนะครับ รักฟรอนท์คนเดียวก็พอพี่เท็นอ่ะชอบแกล้งฟรอนท์อยู่เรื่อยเลย"



"ฮ่าๆๆๆๆ พี่เท็นอย่างแกล้งฟรอนท์ซิ ฟรอนท์จะฟ้องย่าแน่ ย่าคร๊าบบบ....ช่วยฟรอนท์ด้วยคร๊าบบ ฮ่าๆๆๆ"



ผมจับฟรอนท์แล้วจั๊กจี้ตามตัวฟรอนท์ครับ ดิ้นเป็นแมวเลย ยิ่งเห็นอย่างนี้แล้วยิ่งอยากจะแกล้ง



"ตาเท็น....อย่าแกล้งน้องซิลูก น้องไม่สบายอยู่นะครับ" ยาดุไม่จริงจังนัก



"ครับย่า.....เลิกแกล้วก็ได้ครับ" ผมบอกกับย่าผม



"แฮ่กๆๆๆ ย่าครับ ช่วยฟรอนท์ด้วย"



"ตาเท็นนี่ไม่ไหวเลย ดูซิน้องไอไม่หยุดเลยนะลูก ฟรอนท์ครับกินยาแล้วพักผ่อนเยอะๆ นะครับ แล้วอย่าลืมมาหาย่าที่บ้านนะครับ ย่าคิดถึง"



"ครับย่า....ฟรอนท์จะกินยาครับ แล้วจะแอบหนีพี่เท็นไปหาย่าคนเดียว คึคึ" แสบจริงๆ แฟนผมเนี๊ยะ



"ดีมากครับคนเก่ง.....งั้นย่าไปทำกับข้าวให้พ่อตาเท็นก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวคงจะกลับมาถึงบ้านแล้วนะจ๊ะ"



"ครับ.....ย่าดูแลตัวเองด้วยนะครับ เท็นคิดถึงย่าครับ" ผมพูดแทรกหลายคนใหม่ต้องทำคะแนนบ้างเดี๋ยวตกอันดับหลานรักพอดี



"ฟรอนท์ก็คิดถึงย่าม๊ากมากครับ มากกว่าพี่เท็นอีก คึคึ ฟรอนท์รักย่านะครับ จุ๊บๆๆ" นั่นไง!! เบาที่ไหนล่ะลูกอ้อนแฟนผม



"จ้าา....ย่าคิดถึงทั้งสองคนเลยจ้า...อยู่ด้วยกันดีๆ นะลูกอย่างแกล้งน้องมากล่ะตาเท็น"



"ครับย่า....สวัสดีครับ, สวัสดีครับย่า"



ผมวางสายจากย่าแล้วเปลี่ยนสายตามาจ้องเด็กดื้อที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ ฟรอนท์กำลังทำหน้าทะเล้นใส่ผมพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง ยิ่งอยู่ด้วยกันอย่างนี้ผมก็ยิ่งหลงฟรอนท์ รักฟรอนท์มากขึ้นทุกวัน ทำไมเราไม่เจอกันเร็วกว่านี้นะ ถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้ผมก็จะได้พบความสุขเร็วกว่านี้ แต่ผมว่าผมก็โชคดีมากนะครับที่ผมได้เจอกับฟรอนท์แล้วเราสองคนได้รักกัน



"ไง....เด็กดื้อจะกินยาได้รึยัง" ฟรอนท์ทำหน้ายู่ใส่ผมครับ



"ชิ....ดื้อที่ไหน แค่ทำตัวน่ารักเองนะ คึคึ"



"มานี่เลย!!!! ไม่รอดแน่ๆ หึหึ"



ผมพูดแล้วทำหน้าหื่นใส่ฟรอนท์ ตอนนี้ฟรอนท์อยู่ในอ้อมกอดผมแล้วครับ ผมกอดฟรอนท์ไม่แน่นมากแล้วโยกตัวซ้ายขวาสลับกันไป ฟรอนท์ซุกหน้าอยู่ที่อกของผมแล้วจูบลงที่หน้าอกด้านซ้ายของผมเบาๆ




จุ๊บบบบ......



"พี่เท็น....พี่เท็นรักฟรอนท์มากไหม?"



"รักมากซิ....พี่รักฟรอนท์ที่สุดนะครับ"



"ถ้ารักฟรอนท์พี่เท็นห้ามดื้อนะ คึคึ"



"หึหึ.....ครับพี่จะไม่ดื้อคร๊าบบบ"



"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นมากนะ....พี่เท็นเป็นคนแรกที่ฟรอนท์รัก...พี่เท็นรู้ใช่ไหม?"



"รู้ครับผม....ฟรอนท์ก็เป็นคนแรกที่พี่รักเหมือนกันครับ"



จุ๊บบบ.....



ผมจูบที่หัวฟรอนท์อย่างอ่อนโยนแล้วกระชับกอดฟรอนท์ไว้แน่นกว่าเดิม ฟรอนท์ก็กอดผมตอบเช่นเดียวกันครับ ผมรักเด็กคนนี้มากๆ จนผมจะทนไม่ไหวแล้วครับ




"งั้นพี่เท็นก็ต้องรักฟรอนท์ไปนานๆ รักฟรอนท์คนเดียวตลอดไปนะ ห้ามดื้อห้ามไปซนที่ไหน ไม่งั้นฟรอนท์จะฟ้องพี่ฟรอสต์แน่ คึคึ"



"ครับผม.....รับทราบครับแล้วจะปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัดเลยครับ"



"ดีมาก.....ว่าง่ายๆ อย่างนี้ฟรอนท์รักตายเลย"



"แล้วตอนนี้คนป่วยจะกินยาได้รึยังครับ พี่จะได้ไปเอายามาให้ หืออ...."



"ก็ได้.....แต่พี่เท็นต้องป้อนฟรอนท์นะ ไม่งั้นฟรอนท์ไม่กิน!!"




"แน่นอนอยู่แล้ว.....หึหึ รอพี่แป๊ปนึงนะครับ พี่ไปเอายามาให้"



ฟรอนท์พยักหน้าอยู่ตรงแผ่นอกของผมครับ ผมปล่อยฟรอนท์จากอ้อมกอดแล้วลุกขึ้นเดินไปเอายาที่วางอยู่โต๊ะหน้าทีวีมาให้ฟรอนท์ครับ วิธีป้อนยาผมก็เหมือนเดิมแหละครับ ไม่งั้นเด็กดื้อคงไม่ยอมกินแน่ๆ ครับ



"พี่ป้อนยาให้แล้วไหนรางวัลพี่ล่ะครับ?"



"ยื่นหน้ามาซิ คึคึ" ฟรอนท์พูดไป ขำไปอย่างน่ารัก ผมยื่นหน้าไปใกล้ๆ ตามที่ฟรอนท์บอก





จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



จุ๊บที่ 1-4 ที่ปากของผม จุ๊บที่ 5 ตรงแก้มซ้าย จุ๊บที่ 6 ตรงแก้มขวา จุ๊บที่ 7 ตรงค้าง จุ๊บที่ 8 ตรงหน้าผาก จุ๊บที่ 9 และ 10 จบลงที่ปากของผมอย่างสวยงามมากครับ ฟินนนนน......



"พอใจไหม.....?" ฟรอนท์ถามแบบยิ้มๆ



"ยังอ่ะ....พี่ขออีกได้ไหม?"



"งั้นยื่นหน้ามาซิ..." ฟรอนท์พูดบอก ผมทำตามอย่างว่าง่ายครับ




ฟรอนท์จุมพิตที่ปากผมเบาๆ อย่างไม่ได้ล่วงล้ำ ขมเม้นที่ปากล่างของผมแล้วเลื่อนขึ้นมาที่ปากบนอย่างนุ่มนวล ค่อยๆ บรรจงจูบอย่างอ่อนโยนตามแบบฉบับของฟรอนท์และครับ เป็นจูบที่ไม่รีบร้อนแต่อบอุ่นไปถึงหัวใจ ฟรอนท์จูบผมอยู่สักพักก็ล่ะปากออกแล้วจุ๊บครั้งสุดท้ายที่ปากของผมครับ




"แค่นี้พอนะ ฟรอนท์ไม่สบายอยู่เดี๋ยวพี่เท็นจะติดไข้จากฟรอนท์"



"ถ้าฟรอนท์หายแล้วพี่จะได้มากกว่านี้ใช่ไหม?" ผมถามพร้อมทำสายตากรุ่มกริ่ม



"มั้ง....คึคึ"



"เจ้าเล่ห์นักนะเรา.....มาให้พี่กอดซะดีๆ หึหึ"



"ฮ่าๆๆๆๆ ให้ก็กลัวดิ"



"มาม่ะ.....พี่จะกอดให้หายใจไม่ออกเลย...คอยดู"




ว่าแล้วผมก็รวบตัวฟรอนท์มาไว้ในอ้อมกอดของผมทันที ผมกอดฟรอนท์อยู่อย่างนั้นจนได้ยินเสียงหัวใจของเราที่เต้นแรงแทบจะพร้อมกันอย่างชัดเจน ผมคงจะไม่มีวันรักใครได้เท่าฟรอนท์อีกแล้วครับ




ครืดดดด....... ครืดดดดดด.......



"พี่เท็น.....โทรศัพท์" ฟรอนท์พูดบอกผม



"อืมม.....เอาไว้ก่อนพี่ไม่ว่าง พี่กำลังกอดแฟนอยู่"



"คึคึ....รับเถอะ เผื่อคนโทรมาเขามีธุระด่วยนะ"



"ครับๆๆ รับก็ได้ครับ"



ผมเอื้อมมือข้างนึงไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง




"พ่อ....."




"สวัสดีครับผม.....เท็นพูดสายครับ"



"ไง....ไอ้ลูกรัก ไม่มาให้เห็นหน้าอีกแล้วนะ จะมาก็มาตอนพ่อไม่อยู่บ้านตลอด ไม่คิดถึงพ่อที่ให้กำเนิดบ้างรึไง?"



"โหหห....อย่าเพิ่งน้อยใจครับ คิดถึงครับคุณพ่อสุดที่รักคร๊าบบบ...."




"หึหึ ไอ้เด็กกระล่อน พรุ่งนี้มาหาพ่อด้วยนะจะรออยู่ที่บ้าน พ่อมีนัดเจอกันเพื่อนมีคนจะแนะนำให้รู้จักนะ"



"ครับผม.....กี่โมงครับพ่อ?"



"มาประมาณสิบโมงก็ได้ พ่อนัดเพื่อนไว้ตอนเที่ยงที่.....นะ"



"ได้ครับ งั้นเท็นจะเข้าไปรับพ่อที่บ้านนะครับ"



"ตามนั้นไอ้ลูกรัก"



"ครับผม....งั้นแค่นี้นะครับคุณพ่อที่รัก ลูกยุ่งอยู่ครับ"



"เออ....อย่าช้าแล้วกัน แค่นี้นะไอ้รูปหล่อ"



"ครับ....สวัสดีครับพ่อ ดูแลตัวเองด้วยนะครับ บายครับ"



"พ่อพี่โทรมานะ จะให้ไปทานข้าวกับเพื่อนเขานะ" ผมบอกฟรอนท์



"พี่เท็น....ฟรอนท์รู้สึกแปลกๆ นะ"



"เป็นอะไรครับ.....ปวดหัวรึเปล่า ไหนพี่ดูหน่อยซิ" ผมเอามือทาบที่หน้าผากฟรอนท์ครับ ตัวก็ไม่ร้อนมากแล้วนิน่า



"เปล่า....ฟรอนท์ไม่ได้ปวดหัว แต่ฟรอนท์รู้สึกแปลกๆ ตรงนี้" ฟรอนท์ชี้ไปตรงอกข้างซ้ายของตัวเองครับ



"ไม่มีอะไรหรอกครับ....อย่าคิดมาก พี่รักฟรอนท์นะครับ"




"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นมากนะ"




"ครับ....พี่รู้แล้วครับ"





จุ๊บบบบ.....





ผมจุ๊บปลอบขวัญเด็กน้อยของผม ตอนนี้คงจะต้องคิดมากอะไรอยู่แน่ๆ ผมชักเริ่มจะเป็นห่วงเด็กน้อยในอ้อมกอดของผมคนนี้ซะแล้ว ผมกอดฟรอนท์จนฟรอนท์หลับอยู่ในอ้อมกอดอุ่นของผม ผมจับฟรอนท์นอนลงบนที่นอนห่มผ้าให้ฟรอนท์แล้วลงไปนอนลงข้างๆ ฟรอนท์ รวบตัวฟรอนท์เข้ามากอดแล้ว.....




จุ๊บบบบ.....





จูบลงที่หน้าผากเบาๆ อย่าทะนุถนอม







"ไม่ต้องห่วงนะครับคนดีของพี่ พี่จะไม่ทำให้ฟรอนท์ต้องเสียใจแน่ๆ ครับ"







"พี่สัญญา"






น้ำตาที่ซึมออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิทของผู้ชายตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดอุ่นของผู้ชายตัวโตที่รักเขาอย่างสุดหัวใจก็ปริ่มออกมาทั้งที่ตายังคงปิดสนิทอยู่ ไม่ว่าจะเป็นน้ำตาแห่งความดีใจหรือความกังวลใจก็จะมีผู้ชายคนนี้ที่รักเขาคอยซับน้ำตาให้เสมอ





******************************* TBC.

น้ำตาคนแต่งจิไหล 
อ่านแล้วเจอคำผิดแจ้งได้เลยนะค่ะ คนแต่งอาจจะตาลายดูไม่ทั่วถึงค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ

[Yarkrak]

จุมพิษ  เขียนผิดอ่ะ

[iceman555]

อีพ่อพี่เท็น จะจับคุ่ให้ลูกแน่ๆเลย อย่ายอมนะพี่เท็น สงสารฟร้อนท์ 

[seaz]

จะคลุมถุงชนหรือครับคุณพ่อ หมดยุคแล้วนะครับ

[sunipum]

 เท็นฟรอนต์ คู่นี้เค้าหวาน อ้อนๆ น่ารักอ่ะค่ะ หวังว่าพ่อพี่เท็นคงไม่จับคู่ให้พี่เท็นนะ

[boonpa]

จะให้กินมาม่าอีกแล้วเหรอ เค้าไม่ชอบกินน้ามันจุก

[บูมเบส]

ต้มน้ำเตรียมใส่มาม่าแล้วสินะ

[black sakura]

เหมือนกำลังจะเสริฟมาม่าเลย

[❣☾月亮☽❣]

จุมพิตเขียนแบบนี้ค่ะ

ถ้าจะเสิร์ฟมาม่าขอแบบใส่น้ำตาลได้ไหมอะ 5555

[a_n]

สงสัยพ่อนัดมาดูสาวแน่เลย

คำผิด .... ไม่กินหรอก มันขน ต้อง "ขม" แถวๆต้นเรื่อง

[nicksrisat]

พ่อนัดดูตัวให้เท็นแน่เลยแบบนี้

[am_ma]

 


มันน่ารัก มันหวาน มันเขิล
แต่ต่อไปจะเป็นยังไง