Ch 10 ไม้ฉาก ตระกูลไม้ || ไม้ฉาก
สวัสดีครับ ,, ผมไม้ฉาก ภาคิน ครับ ตอนนี้อยู่ ม.6
ผมมีน้องชาย 1 คน ชื่อ ไม้ที
คุณพ่อเปิดร้านเครื่องเขียนครับ ชื่อร้านจงเจริญตระกูลไม้
อยู่คนละจังหวัดกับผมครับ เพราะคุณแม่ต้องมาดูธุรกิจของบ้านคุณยาย
เลยแยกกันอยู่ แต่ไปมาหากันแทบทุกอาทิตย์ครับ
ส่วนคุณแม่ทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องมือทางการเกษตร
ผมเองก็มีชีวิตแบบวัยรุ่นปกติทั่วไปครับ
ตื่นนอน กินข้าว เรียน เรียนพิเศษ กินข้าว กลับบ้าน อ่านหนังสือ นอน
อ่อ ... ที่สำคัญแม่ผมดุ และหวงมากครับ
อยู่ ม.6 แล้วแต่แม่ก็ยังยังไปรับไปส่งทุกวันฮ่ะ 555
ไปเที่ยวกับเพื่อนนี้บอกลาได้เลย ‘… ….
“เดี๋ยวไม้ฉากต้องไปเรียนที่อื่นแล้ว ยังไงก็ได้เที่ยวกับเพื่อน
ตอนนี้อยู่กับแม่เที่ยวกับแม่ก่อนไม่ได้หรอ?”
นั้นแหละครับ ,, ผมเลยตามใจแม่ทุกอย่าง =)
มันก็ดูเหมือนจะเป็นชีวิตปกติของวัยรุ่นทั่วไปใช่ไหมละครับ
แต่แล้ว .... ชีวิตปกติของผมก็เริ่มไม่ปกติ เพราะคนๆนึงครับ
มันชื่อ ปั้นสิบ ครับ ผู้ชายบ้าอะไรไม่รู้ ตัวแม่งก็ข๊าววขาว
ดัดฟันด้วยย ,, และมันก็น่ารักมากครับ
5555+ อ่านถูกละครับ ผมชมมันว่าน่ารัก
มันเป็นเพื่อนผมมานานมากกก ตั้งแต่ประถมเลยละครับ
นับรวมๆกันตอนนี้ก็สิบว่าปีแล้ว
บ้านพวกเราอยู่ใกล้กัน บางทีผมก็ไปเล่นบ้านมัน
บางทีมันก็มานั่งเล่นที่ร้านผม
จนวันที่ผมย้ายตามแม่มาอยู่ที่ขอนแก่น
ก็เลยห่างๆกันไปบ้าง ห่างนี้คือแค่แยกกันเรียนนะครับ
ผมกับมันยังติดต่อกันเหมือนเดิม
กลับไปบ้านพ่อทีผมก็จะไปเล่นไปกินนอนอยู่บ้านมันครับ
ย้อนกลับไปวัย ประถม 4
สนามเด็กเล่นโรงเรียนประถม XX
“ไม้ฉากจะไปจริงๆหรอ ทำไมไม่เรียนด้วยกันละ”
เสียงเจื้อยแจ้วของปั้นสิบถามผมในวันที่ผมบอกมันว่าผมจะย้ายโรงเรียน
“อืมม ไม้ต้องไปอยู่กับแม่ที่โน้น เพราะถ้าอยู่กับพ่อ พ่อคงไม่มีเวลาไปรับไปส่งที่โรงเรียน”
ผมตอบมันแล้วก็หันมานั่งเล่นลูกแก้วต่อ
“ไม้อย่าลืมปั้นนะ ห้ามลืมนะ” แล้วมันก็ร้องไห้
เดี๋ยวๆนะ มึง ป.4 นะครับปั้นสิบ จะร้องไห้ทำไมเนี้ยย
“ไม้ไม่ลืมปั้นหรอก เดี๋ยวเอาไว้เราเข้ามหาลัยแล้วเราไปเรียนด้วยกันนะ”
ผมหยุดเล่นลูกแก้ว แล้วส่งนิ้วก้อยไปให้ปั้นสิบ
“ได้ๆ สัญญานะไม้ ต้องไปเรียนด้วยกันนะ แล้วห้ามลืมปั้นนะ”
มันส่งยิ้มกลับมาให้ พร้อมกับยื่นนิ้วก้อยน้อยๆมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยผม
“อืมม สัญญา จะโทรหา จะส่งจดหมายมาหา แล้วปิดเทอมก็จะรีบมาหานะ”
ผมยิ้มตอบกลับไปให้มัน
ที่อ่านมานั้นคือเพื่อนวัยประถม 4 สัญญากันครับ
เกี่ยวก้อยสัญญาด้วย .....
แล้วเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ 5555+
ด้วยความที่ปั้นสิบเป็นลูกชายคนเดียวด้วยมั้งครับ
มันเลยดูงอแง ช่างอ้อน และมันหวงเพื่อนมากครับ
ส่วนผมมีน้องชาย 1 คนครับ เลยติดนิสัยชอบเอาใจใส่ ชอบตามใจน้อง
พอเจอมันเลยเอ็นดูมัน และก็ชอบปกป้องมันจากเพื่อนๆที่ชอบมาแกล้งมันประจำ
พอผมย้ายไปอยู่กับแม่ที่ขอนแก่น
แรกๆก็ยังได้กลับบ้านทุกอาทิตย์ครับ
แต่พอหลังๆมานานๆทีครับ เดือนละครั้งบ้าง 2อาทิตย์ครั้งบ้าง
พอมาถึงบ้านพ่อก็จะรีบไปเล่นกับปั้นสิบ ไปเล่นกับเพื่อนๆ
ซึ่งตอนนั้นพวกผมจะสนิทกันอยู่ 5-6 คน
มีผม ปั้นสิบ ไนซ์ พู่กัน จานสี และเลน่อน ครับ
พอมาถึงบ้านพ่อปุ๊บ ผมจะรีบไปหาปั้นสิบที่บ้าน
ก่อนจะพากันปั่นจักรยานไปหาไนซ์ แล้วไปเล่นด้วยกัน
เราสนิทกันอยู่แบบนี้แหละครับ ไม่เคยจะห่างหายกันไปไหน
อาจจะมีบางคนติดเรียนบ้าง หรืออาจจะมีแฟนไปบ้าง
แต่ผมไม่เคยที่จะลืมสัญญากับปั้นสิบ
และไม่เคยที่จะไม่คิดถึงมันเลยครับ
เรื่องราวต่างๆมันก็อาจจะปกติใช่ไหมครับ ,,
ถ้าเพื่อนเก่าที่เรียนด้วยกันถึงแค่ ชั้นประถม 4
นานๆจะอัพเดทชีวิตให้กันรับรู้ที หรือนานๆจะโทรคุยกันที
แต่ผมกับมัน ,, บอกเล่าความเป็นไปให้กันรู้แทบทุกอย่าง
ถึงบางทีผมจะไม่ค่อยได้คุยกับมัน แต่ก็ไม่เคยหายไปเกิน 5 วันครับ
เรื่องมันเริ่มไม่ปกติ …. ตรงที่ว่า
ปั้นสิบ ,, มันบอกว่ามันชอบผมครับ ‘
ตอนที่ผมได้ฟังคำนั้น
มันไม่ใช่ความรู้สึกรังเกียจ หรือโกรธ หรืออะไร..
แต่มันคือความรู้สึก …. แปลกๆในใจ’
อยู่ๆใจมันก็เต้นแรง ….. หน้าร้อนผ่าวไปหมด
จะยิ้มหรือจะทำหน้าเฉยๆ หรือจะทำหน้ายังไงดี
รู้แต่แค่ ... ปากมันยิ้มไม่หุบเลยครับ ^////^
555 ในตอนนั้นแบบว่าอยากให้เลิกเรียนไวๆ
จะได้โทรไปคุยกับมัน...
แต่กลับมาบ้าน แม่ก็ให้ทำการบ้านก่อน
เห้อออ ออนเฟสลอกการบ้านในกรุ๊ปที่เพื่อนโพสไว้ๆ
ผมออนเฟสบ่อยครับ แต่ไม่ได้แชตกับใครนะครับ
ส่วนมากจะเข้าไปในกรุ๊ปของห้อง
เพราะเพื่อนๆจะเอาการบ้านมาโพส แล้วแบ่งกันลอกครับ
5555+ เพื่อนในห้องผม แม่มันเป็นครู
บางทีมันก็แอบไปเอาเฉลยการบ้านแม่มันอะครับ
มาบอกในเฟสบ้าน 555 พวกผมก็รีบลอกสิครับ
นานๆทีผมจะอัพเดทรูป อัพเดทสถานะในเฟสครับ
ไม่ค่อยติดโซเชียลเท่าไหร่
ถ้าไม่เล่นเกมส์ ผมก็ดูหนังครับ
บางทีก็ออนเฟสทิ้งไว้อย่างนั้นละครับ
เพราะถ้าเปิดคอมมันก็ล๊อคอินเองอยู่แล้ว
ครับ …. ผมเปิดเฟสแล้วรีบลอกการบ้านในกรุ๊ปห้องก่อน
รีบทำๆ ๆ บอกตัวเองแบบนั้นละครับ
จะได้ไปเคลียร์กับปั้นสิบมันว่ายังไงแน่
พอนึกถึงมัน ผมก็ยิ้มไป
เอ่อออ ,, นี้เป็นอะไรไปครับคุณไม้ฉาก ยิ้มทำไมกัน
นั้นปั้นสิบ .. เพื่อนที่แกก็คุยมาบ่อยๆ
จะมายิ้มทำไมเนี้ยย ^//////^
แต่แล้ว …. พอทำทุกอย่างเสร็จจะโทรหามัน
กลับเจอข้อความในไลน์ ,,
Mr.Pun-10 :: เออ กูขอโทษนะเว้ยที่บอกชอบมึงไปวันนี้อะ
Mr.Pun-10 :: มันเป็นเกมส์เฉยๆ
สตั๊นนนสิครับ … ปั้นสิบ มึงเล่นอะไรเนี้ยยย!!!!!
ข้อความนอกจากนั้นผมไม่อ่านต่อละครับ
เหอๆ วันนี้ความรู้สึกที่มันตื่นเต้น หรือหัวใจสั่นแปลกๆ
มันคืออะไรวะ???
พอมาเจอคำๆนี้เข้าไป ....
ปั้นสิบ ,, มึงเห็นกูเป็นแค่ตัวอะไรวะ??
กูเป็นแค่หมากในเกมส์ๆนึงแค่นั้นหรอ??
อื้มมมม .. ผมเลยตอบไลน์มันไปแค่
┗ ไม้ฉาก ™ :: : )
ตอบเท่านั้นพอ แล้วผมก็เก็บมือถือ ล้มตัวลงนอนเลย
ทำไมผมรู้สึกผิดหวัง?
ผิดหวังงั้นหรอ?
ไม้ฉาก แกผิดหวังอะไรวะ?
ผิดหวังที่ปั้นมันบอกว่า …. นี้มันเป็นแค่เกมส์งั้นหรอ?
จะผิดหวังทำไมละ นั้นมันเพื่อนเว้ยย เพื่อนสนิทมึงนะไม้ฉาก
ผมพยายามคิดแบบนั้นละครับ แต่ .. มันเจ็บแปลกๆในใจยังไงไม่รู้
พอเช้ามา ผมก็ไม่มีเวลาคิดอะไรมากละครับ
เพราะเหลือวิชาสอบอีกไม่กี่ตัว
เลยพยายามลืมๆไปก่อน
แล้วตั้งใจอ่านหนังสือ กับสนใจกับการสอบที่กำลังจะเกิด
ก่อนเข้าเรียนผมก็ปิดเสียงปิดสั่นมือถือแล้วก็ยัดมันไว้ในกระเป๋าแบบนั้นละครับ
ไม่คิดจะสนใจ เพราะตอนเรียนผมไม่โฟกัสเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเรียน
แล้วอีกอย่างแม่ผมคงไม่มีธุระด่วนอะไรกับผมตอนเรียนแน่
เพราะแม่ผมค่อนข้างจะซีเรียสกับเรื่องเรียนของผมมากครับ
ลูกคนโตก็แบบนี้แหละครับ ความหวังของที่บ้าน
แต่ผมไม่กดดันนะ ผมมีความสุขกับสิ่งที่พ่อแม่ผมตั้งความหวังกับผมไว้ครับ
พอเลิกเรียนผมก็ไปเรียนพิเศษต่อ เพราะเหลือสอบอีกแค่ 1 วันแล้วครับ
กลับถึงบ้านเกือบ 2 ทุ่ม แทบหมดแรง
เข้าห้องนอนได้ ผมก็เปิดคอมทิ้งไว้ ก่อนจะไปอาบน้ำ และลงไปทานข้าวครับ
ตอนนี้เป็นชั่วโมงรีแลกซ์ครับ ผมเปิดดูหนังไปจนตี 3
แล้วปิดคอมปิดไฟนอนเลย
จนลืมไปเลยว่า …
วันนี้ยังไม่ได้จับมือถือหรือเล่นไลน์หรือแชตเฟสกับใครเลย
เช้าวันเสาร์
ผมเตรียมกระเป๋าไปเรียนพิเศษ
ก็นึกขึ้นได้ว่ามือถือยังปิดเสียงปิดสั่นอยู่
เลยหยิบมือถือมาเปิดเสียง แต่มันทัชสกรีนยากมาก
สงสัยหน้าจอมันชื้นไหม?
เพราะอยู่ในกระเป๋าละวางไว้ใกล้ๆแอร์
หรือหนังสือมันทับๆมากไป เพราะผมยัดๆหนังสือเข้ากระเป๋า
โดยไม่ได้คิดถึงมือถือที่นอนนิ่งในกระเป๋าเลย
โหยยย มี Miss call เข้ามาหลายสายเลย
มีแชตด้วยนี้หว่า ..
ผมพยายามทัชสกรีนไปเปิดแชต แต่ก็นะครับจนปัญญาหงุดหงิดมาก
จิ้มๆตรง app ที่หน้าจอจนหมดความอดทน
เลยลงมาบอกแม่ว่ามือถือเสีย
“แม่คร๊าบบบ มือถือไม้ฉากมันพังแล้วอะ”
ผมเดินไปนั่งทานข้าวพร้อมกับบอกแม่ที่นั่งทานข้าวอยู่
“งั้นเอามือถือเครื่องเล็กแม่ติดไป เดี๋ยวก่อนไปเรียนพิเศษแวะเอาไปซ่อมกันนะ
มาลูกรีบทานข้าวกันครับ เดี๋ยวไปเรียนพิเศษไม่ทัน”
แม่รีบบอกให้ผมรีบทานข้าว ผมรีบทานข้าวเสร็จละรีบไปเรียนพิเศษ
แวะเอามือถือไปซ่อมเสร็จแล้ว แม่ก็มาส่งที่เรียนพิเศษครับ
ยืนมองหาไนซ์มันหน่อย ว่ามันมาหรือยัง
ไนซ์มันย้ายมาต่อมัธยมที่ขอนแก่นกับผมครับ แต่มันอยู่หอนะครับ
มันบอกเรียนในเมืองใหญ่ มันมีดีเรื่องโควตาเข้าเรียนมหาลัยครับ
แล้วก็เจอครับ มันยืนคุยโทรศัพท์อยู่แล้วตะโกนเรียกผม
“ไอ่ไม้ฉากกก กูอยู่นี้”
หื้มม มึง ,, อายบ้างไหมเนี้ย ตะโกนซะดัง
ผมรีบเดินเข้าไปหามันก่อนที่มันจะตะโกนเรียกผมอีกรอบ
พอผมเดินเข้าไปหามัน ก็ได้ยินมันคุยโทรศัพท์ต่อ
“เออ มาๆคุยกันต่อ”
มึงคุยกับใครวะเนี้ย ไม่แปลกหรอกครับที่มันจะมีคนโทรมาคุย
ก็หน้าตามันน่ารักดีครับ ขาวๆ แต่ขาวน้อยกว่าปั้นสิบ
มีทั้งชายจริงหญิงแท้ละครับ มาขายขนมจีบให้มัน
มันก็กินขนมจีบของทั้งชายทั้งหญิงนั้นแหละครับ
5555+ ใครก็ได้เข้ามาเถอะ ,, พี่ไนซ์เค้ารักทุกคน
“มึงคุยกับใครไนซ์” ต่อมเผือกมันทำงานครับ
เลยถามมันออกไป จะได้มีเรื่องไปโทรเม้าท์กับปั้นสิบ ว่าไนซ์มันมีเหยื่อมาอีกแล้ว
เออ ลืมไปเลยว่ามือถือพัง ไม่ได้บอกปั้นสิบมันเลยนิหว่า
แต่ .. ก็ยังเคืองๆมันอยู่อะนะเรื่องที่มันล้อเล่นกับผม
เอาไว้มือถือซ่อมเสร็จก่อนค่อยโทรหามัน
“กูคุยกับปั้น มึงจะยุ่งทำไม เดินไปเรียนไวๆเลย มึงอะมาช้า”
ห๊ะ ,, ไนซ์คุยกับปั้นสิบ
โอ้ยยย ,, ละทำไมหัวใจมันเต้นแรงงี้วะ แค่ได้ยินชื่อปั้นสิบ
ปกติมึงก็ได้ยินคำว่า "ปั้นสิบ" แทบทุกวันนิหว่าไม้ฉาก ‘
ปั้นสิบมันเคยมาเที่ยวขอนแก่นครับ
แล้วผมก็ขออนุญาตแม่พามันไปเที่ยวห้าง
พวกเพื่อนๆผมก็มาเจอผมเดินกับมันก็ถามใหญ่เลยว่า เป็นใคร ยังไงกันเนี้ย
แบบแซวๆครับ เพราะปกติผมแทบจะไม่เดินห้างกับใครเลย
ถ้าไม่ใช่แม่ น้า ไม้ที หรือครอบครัวผม
ถ้าเพื่อนก็มีไนซ์อะครับ กับเพื่อนในห้องบ้างเป็นบางครั้ง
แต่ทุกๆครั้ง แม่จะมานั่งรอรับแถวๆนั้นละครับ 5555555+
แล้วพอไปโรงเรียน เพื่อนๆก็จะถามหา
ปั้นสิบจะมาหาไหมมึง ปั้นสิบอัพรูปในไอจีน่ารักวะ
ปั้นสิบแม่งกวนตีนนะมึงดูมันทวิตดิ … บลาๆ
ปั้นสิบมันยิ้มเก่ง เข้ากับคนง่ายครับ
มาเจอเพื่อนผมแค่ครั้ง 2 ครั้ง รู้จักกันจะทั่วห้อง
ละไอ่เรื่องเฟส ไอจี ไลน์ ทวิต ..
ผมก็ไม่เข้าใจครับว่าพวกมันหากันมาจากไหน
แล้วก็ไม่เข้าใจอีกนั้นแหละครับว่า ไอ่ปั้นสิบมึงจะขยันอัพรูปไปทำไมบ่อยๆวะ
พอไนซ์บอกว่าคุยกับปั้นสิบ ผมเลยหงุดหงิดนิดๆครับ
“มึงวางเลยไปเรียนเร็วๆ” ผมรีบบอกกับไนซ์
ละทำไมผมต้องหงุดหงิดวะเนี้ยย
ปั้นสิบมันจะคุยกับใครก็เรื่องของมันดิวะ - -‘
ไนซ์มันทำท่าจะไม่วางสาย ผมเลยแย่งมือถือไนซ์มา
“เห้ยย ไอ่ไม้ฉากมึงนิสัยไม่ดีวะ เอามือถือกูคืนมา”
เสียงไอ่ไนซ์โวยวายใส่ผมครับ 555+
แต่มันก็แย่งมือถือคืนไม่ได้หรอกครับ เพราะผมเอามือยันหัวมันไว้
ช่วยไม่ได้นะไนซ์ มึงเตี้ยกว่ากูเอง
“ฮัลโหลเตี้ย” ผมส่งเสียงทักทายปั้นสิบไป
“คะ ใครใครเตี้ย” ปั้นสิบตอบผมมา
ละทำไมมึงเสียงสั่น ทำไรของมึงอยู่เนี้ยย
“ป๊าม๊าไปไหน ทำไมมาโทรหาผู้ชายไรแต่เช้า”
นั้นแหละ ,, โทรหาผู้ชายแต่เช้านะมึงปั้นสิบ
ทำไมไม่โทรหากู .. แต่เอ๊ะ มือถือกูเสียนิ 55+
“ไปสวีตกันอะดิ แล้วทำไมกูจะโทรหาผู้ชายไม่ได้
ก็ไอ่ไนซ์มันเพื่อนกูอะ แล้วที่สำคัญกูก็ผู้ชายนะ”
ดูวาจาที่มันตอบผมมา
ก็เออนั้นสินะ ไนซ์ก็เพื่อนมัน แล้วมันก็ผู้ชาย
แล้วทำไมผมต้องหงุดหงิดที่มันโทรหาคนอื่นที่ไม่ใช่ผมวะ
“555555+ ไปอ่านการ์ตูนที่กูบอกให้จบดีกว่า
เดี๋ยวกูเลิกเรียนแล้วไปเอามือถือที่ซ่อมไว้ แล้วไงกูโทรไปหา”
ไปอ่านเลย กูบอกไปเป็นสิบๆเรื่อง อ่านให้จบๆ
“มือถือมึงเป็นอะไร”
“มันช๊อตมั้ง แผงทัชสกรีนพังอะ เอาซะกูพิมพ์ไรไม่ได้ กดรับสายยังไม่ได้เลย”
บอกมันไว้ก่อน เผื่อเมื่อคืน Miss call พวกนั้นจะมีสายของมัน เดี๋ยวมันหาว่าผมหยิ่งใส่มันอีก
มันชอบว่าผมครับ ตอนผมไปประกวด มิตเตอร์ปริ้นส์ที่ต่างประเทศได้รางวัลมา
ผมก็รีบมาตามการบ้าน เพราะขาดเรียนไป 2 อาทิตย์
ก็แทบจะไม่ได้ตอบแชตมัน เพราะปกติผมไม่ชอบแชตเท่าไหร่ครับ
ชอบโทรหามากกว่า แต่ช่วงนั้นโทรหามันน้อยมาก
จนมันบ่นว่าผมดังแล้วหยิ่ง .....
แต่ไม่ทันที่ปั้นสิบมันจะตอบผม
ไอ่ไนซ์เจ้าของมือถือก็โวยวายใส่ผม เพราะมันแกะมือผมที่ยันหัวมันไว้ไม่ได้ 555555555
“ไอ่ไม้ฉากครับ นั้นมือถือกู มึงจะเอาไปคุยเกินไปแล้วนะ เอามาเลย ปั้นมันโทรหากู”
ผมหันไปหัวเราะใส่ไนซ์ ก่อนจะรีบบอกปั้นสิบ
“วางละนะเตี้ย แล้วไม่ต้องเหงาจนโทรหาใครอีกละ
อ่านการ์ตูนไป แล้วคืนนี้จะโทรหา กินข้าวด้วยละ บ๊ายบาย”
แล้วรีบกดวางสายก่อนจะคืนมือถือให้ไนซ์มัน
ไนซ์มันทำท่าจะบ่นครับ แต่ไม่ทันได้บ่นผมหรอก
ผมรีบลากแขนมันเข้าไปเรียนพิเศษก่อน
ผมเรียนพิเศษไปจน 5โมงเย็นครับ
ก็รอแม่มารับ ส่วนไนซ์มันกลับหอไปแล้ว
ผมนั่งรอแม่ไปนานๆเริ่มเบื่อ เลยหยิบมือถือที่แม่ทิ้งไว้ให้
มากดโทรหาปั้นสิบ
อืมม ละทำไมไม่โทรหามันแต่แรกวะกู มือถือก็มี
ผมส่ายหัวไปมาให้กับความอึนของตัวเอง
พอกดโทรออก ก็รอสายแป๊บเดียวครับ ปั้นสิบก็รับสาย
นี้มึงรอโทรศัพท์ใครอยู่วะ รับซะไวเลย
“สวัสดีครับ” ปั้นสิบรับสายแล้ว …..
อื้มม พูดเพราะใส่อีกนะไอ่เตี้ย
“ไม่ทราบว่าที่นั้นที่ไหนครับ ... ใช่ที่รักหรือเปล่า”
555+ ผมเล่นมุขที่ไนซ์มันเพิ่งใช้กับสาวๆที่เรียนพิเศษมา
มันคงอึ้งกับมุขผมครับ เงียบไปแป๊บนึง ก่อนจะด่าผมกลับมา
“มึงบ้าไปละ โทรมาละถามว่าที่ไหน”
“555+ มึงจำเสียงกูได้ด้วยดิ” จำไม่ได้กูมีโกรธอะ คบกันมาสิบกว่าปีละ
“เออ ได้ดิวะ คุยกันมากี่ปีแล้วละ ทำไมจะจำไมได้ แล้วมึงเอาเบอร์ใครโทรมา”
555+ มึงนี้นะจำเบอร์แม่กูไม่ได้ซะที เอาโทรไปหาตั้งบ่อย
“เบอร์แม่กูไง กูเอามือถือแม่มาด้วยเมื่อเช้า “
“แล้วมึงไม่คิดจะโทรบอกกูเลยว่ามือถือมึงเสีย กูก็รอไปเหอะนะ” ปั้นมันบ่นใส่ผมละครับ
แต่ผมดันชอบที่มันบ่นๆผมแบบนี้
เดี๋ยวๆนะ มันบอกว่ามันรองั้นหรออ >/////<
“อ้าวว กูไม่รู้ว่ามึงรอ กูขอโทษนะ” ผมทำเสียงสำนึกผิดสุดๆไปให้มัน
“เออๆ กูผิดเองแหละไม่ได้บอกมึงว่ากูรอ
แม่มม ละออนเฟสไรได้ไงทำไมไม่แชตมา”
มันถามผมมาแต่ไม่ทันได้ตอบครับ หันไปเห็นรถแม่มารับแล้วพอดี
“เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ แม่กูมารับแล้ว บ๊ายบาย” ผมบอกกับมันแล้วรีบวางสาย
ผมรีบขึ้นรถแล้วแม่ก็พาไปเอามือถือที่ซ่อม
ก่อนจะพาไปกินข้าวกับน้า
ยาวไปครับ คือ ถ้าได้ออกมากับแม่แล้ว ไม่ต้องคิดครับว่าจะได้เข้าบ้านไว
ผมกลับถึงบ้านก็สองทุ่มกว่าละครับ
รีบขึ้นห้องอาบน้ำ เตรียมจะนอนหลับละ
พรุ่งนี้เรียนพิเศษ อ่านหนังสือสอบอีก
พออาบน้ำเสร็จก็กดโทรหาปันสิบมันก่อน
เดี๋ยวมันรออีก
รอ... มึงรอไหมวะปั้น? 55555
“นอนยัง” พอมันกดรับสายผมก็ถามมันไปก่อนเลย
“ยังๆ อ่านการ์ตูนยังไม่จบเลย”
อืมม กินขนมด้วยอะดิ เสียงจ๊อบแจ๊บจุ๊บจิ๊บดังมาเชียว
“สนุกอะดิ บอกแล้ว นี้อย่าบอกนะว่ากินขนมด้วย” ผมถามมันไป
“อืมม กินหนมอยู่ ม๊าซื้อมาฝาก”
ป๊าม๊ามันชอบหนีไปสวีตครับ ไปเที่ยวกัน 2 คนละทิ้งมันไว้ที่บ้านคนเดียว
“นี้เตี้ยละยังอ้วนอีกนะ ระวังไม่มีแฟนนะครับคุณปั้น”
5555+ คบกับมันมาเป็นสิบปี ไม่เคยเห็นมันมีแฟนซะที
“ก็ไม่ได้บอกว่าอยากมีแฟนปะวะ” มันตอบออกมา
แต่ผมกลับดีใจ 555+ ไม่ต้องมีหรอกเตี้ยย
ละจะดีใจทำไมไม้ฉาก ,, ไม่ไหวละนะสติเนี้ย นั้นมันเพื่อนๆมึง
“เออ ไม่ต้องมีหรอก มีแล้วแม่งเหนื่อย”
เหนื่อยแน่ๆมึง ผู้หญิงแม่งเอาแต่ใจ
คนอย่างมึงเอาใจเค้าไม่ได้หรอก นอกจากมึงจะไปเอาแต่ใจใส่เค้าอะ 555
“ทำไมอะ มึงก็ไม่อยากมีหรอวะ”
นึกว่าจะไม่ถามซะละคำถามนี้ มันชอบถามผมบ่อยๆครับ
มีแฟนยัง มีคนมาจีบไหม ไม่รู้ว่ามันจะถามไปทำไม เพราะถ้าผมมีแฟนผมก็บอกมันตลอด
“ก็ไม่ถึงกับไม่อยากมี แต่แค่ยังไม่เจอคนๆนั้น แล้วก็ไม่มีก็ไม่ตายปะวะ 5555”
จริงๆครับ ไม่มีแฟนก็ไม่เห็นเป็นไรนี้ครับ จะรีบร้อนกันไปทำไม
“ไม่เหงาหรอมึง” นั่นไงปั้นสิบ ถามผมมาตามแบบฉบับเด็กขี้เหงา
“กูไม่ใช่มึงจะปั้น ที่จะเหงาเวลาไม่มีเพื่อนคุยอะ อีกอย่างนะ กูก็มีมึงคุยอยู่ทุกวันจะเหงาทำไมละ”
ผมตอบมันไปด้วยความรู้สึกจริงๆ
ก็มีมึงอยู่แล้วทำไมกูต้องเหงาวะ =)
อ้าวว .. ละนี้มันเงียบไปทำไมวะ
“ปั้น ปั้น มึงไปไหนเนี้ย เงียบทำไม” ผมเรียกมันอีกรอบ หรือว่ามันหลับ?
“เออๆ ป่าวๆอยู่ๆ”
อยู่แต่ไม่ตอบไม่คุย … แล้วบอกว่ารอให้กูโทรหานะปั้นสิบบบ!
“ละจะเงียบทำไมวะ” ผมทำเสียงหงุดหงิดใส่มัน
“ก็ป่าวไง”
อืมๆ ป่าวๆ ก็ป่าววะ กูไม่คุยแหละ เชอะ!
( ไม้ฉากลูก ,, หนูเป็นพระเอกนะ มาชง มาเชอะ … หมดลุคพระเอกหมด)
“อืมๆ งั้นกูนอนละนะ จะไปเรียนพิเศษอีกอะ”
“เออๆฝันดีอะ” ปั้นสิบไม่คิดจะรั้งกูเลยใช่ไหม
ไปนอนจริงๆก็ได้
“มึงก็เหมือนกันนะ บ๊ายบายยยปั้นสิบบบบบบบ”
แล้วผมก็กดสายวาง
อื้มมม ,, มีความสุขดีเนอะได้ยินเสียงปั้นสิบก่อนนอน
5555+ มันอ่านการ์ตูนที่ผมแนะนำจริงๆด้วย
ละมันก็ชอบดูหนังตามที่ผมบอกด้วยนะครับ
ตลกดี .. มันชอบงอแงงี่เง่าใส่ผม
แต่ผมไม่นึกจะเบื่อมันเลย กลับมองว่าสิ่งที่มันทำแต่ละอย่าง
น่ารัก น่ามอง =)
ไม่เหมือนผู้หญิงที่ผมเคยคบมา
งอแงงี่เง่าเอาแต่ใจ ตอนแรกก็บอกเข้าใจๆที่ผมไม่ค่อยมีเวลา
หลังๆกลับมางอแงดราม่าใส่เรียกร้องเวลาจากผม
น่าเบื่อมากครับ
ผมเลยโดนผู้หญิงทิ้งตลอด แล้วท่านๆแต่ละคนก็ไปโพสเฟสไปบอกคนโน้นคนนี้
ว่าผมทิ้งบ้างละ ร้องไห้ดราม่าให้คนอื่นเข้าใจเห็นใจบ้างละ
ผมก็ยัง งง ว่าผมทำอะไรผิด - -‘
ปั้นสิบ .. อย่ามีแฟนเลยมึง มันไม่แฮปปี้หรอกจริงๆ
ถ้ามึงเหงา กูจะอยู่กับมึงเอง
มึงจะรู้ไหมวะ .. ว่ากูตั้งใจเรียนตั้งใจอ่านหนังสือขนาดนี้
เพราะอยากแอดมิดชั่นติดที่เดียวกับมึงนะเว้ยย
“เอาไว้เราเข้ามหาลัยแล้วเราไปเรียนด้วยกันนะ”
มึงจะยังจำสัญญานี้ได้ไหม???
----------------------------------------------------
เมื่อคืนคอมพิวเตอร์ที่บ้านมันงอแงนะคะเลยอัพให้ไม่ได้
ขอโทษที่ให้รอกันน๊าาาาา ,,,
วันนี้พาไม้ฉากมาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการแล้วนะคะ
^________________^
ขอบคุณที่ติดตามและรอตอนต่อไปกันนะคะ
จะพยายามอัพให้ไว และคำผิดจะพยายามมีให้น้อยที่สุดคะ
ตอนต่อไป ,, ไม้ฉากปั้นสิบ' จะเป็นยังไงต่อไปนะ
มาติดตามลุ้นไปด้วยกันนะคะ =)
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59|| (อ่าน 250342 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก