ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง
“ไอ้ธีร์!!!” เสียงทุ้มตะโกนเรียกคนที่กำลังเงื้อมือจะต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของพลอย่างสุดแรงเพราดูจากสีหน้าที่โกรธขึ้งของอีกคนแล้ว พัฒน์มั่นใจว่าใส่เต็มแรงแน่
ใบหน้าของพลมีรอยเลือดอยู่ที่มุมปาก เนื่องจากพัฒน์มาไม่ทันทำให้ธีร์ต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของพลไปแล้ว 2 หมัดเต็มๆ ร่างสูง
ของพลลก่อนจะพยายามลุกขึ้น ส่วนธีร์ก็ทิ้งหมัดลงอย่างแรง
เขาโมโหมันมาก มันกล้ามากที่ทำกับเขาแบบนี้
“มึงทำอะไรไอ้ธีร์ ไหนมึงรับปากว่าจะอดทน”
“ก็มัน...” เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด ทำให้พัฒน์คิดว่าคนตัวเล็กกว่าคงไม่มีอะไรจะแก้ตัว เลยพูดอะไรออกมาไม่ได้
“ทำไม คุณพลเค้าทำไม ไปทำอะไรให้มึง” พัฒน์เริ่มโมโห
“ไม่เป็นไรครับคุณพัฒน์” พลเข้าไปพูดกับพัฒน์ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี แต่หารู้ไม่ว่าในใจกำลังยิ้มอย่างดีใจ เพราะอย่างน้อยเขาก็ไม่
น่าจะเป็นคนผิดในเหตุการณ์แบบนี้
“ไม่ได้ครับ!! มันทำผิด ผมต้องทำโทษตามระเบียบ”
“แต่กู”
“อย่าเถียง!!” ร่างบางสะดุ้งด้วยความตกใจกับทำเสียงกร้าวของพัฒน์จนทำให้เขาไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรออกไปอีก
ไม่มีโอกาสให้คนอย่างเขาได้อธิบายเหตุผลเลยหรือ...
“คุณพลจัดการตัวเองไปก่อนนะครับ ผมขอลากไอ้บ้านี่ไปทำโทษก่อน ตามกูมาไอ้ธีร์!!” ประโยคแรกร่างสูงหันไปพูดกับพลด้วย
สีหน้าที่เรียบเฉยแต่ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ทราบได้ทันทีว่าอีกคนกำลังโกรธและโมโห เลยไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หรือแย้งอะไร
ได้เลย
“ได้ครับ”
“มา!!” ขึ้นเสียงดังจนร่างบางต้องเดินตามร่างหนาไปอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไร แต่เรื่องนี้เขาไม่ผิด
ใครใช้ให้ไอ้บ้านั่นมันจับก้นเขากันล่ะ...
“ฮึ่ย! ยิ่งคิดยิ่งโมโห”
และนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ธีร์ไม่กล้าที่จะพูดความจริงออกไป เพราะไม่มีใครอยากจะพูดให้คนนับสิบรู้หรอกนะว่าผู้ชายอย่างเขา
โดนผู้ชายอย่างพลจับก้น แค่คิดก็อายไปโลกหน้าแล้ว
“ไอ้นี่ก็ไม่มีเหตุผล” แอบพึมพำเบาๆ
มองแผ่นหลังกว้างด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะก้าวออกจากลิฟต์ตามมันเข้าไปในห้องทำงานที่ตอนเช้าเขาได้เข้ามานอนพักเอา
แรงที่นี่ และดูว่ามันจะเป็นห้องเชือดของเขาด้วย
ปัง!!
ร่างสูงปิดประตูห้องเสียงดังเมื่อให้อีกคนเดินนำเข้าไปกลางห้อง ส่วนร่างโปร่งที่หันหลังให้ถึงกับเผลอสะดุ้งด้วยความตกใจ
“ห่ามฉิบหาย” พึมพำเบาๆ แต่ร่างสูงก็ได้ยินมันชัดเจนอยู่ดี
“บ่นบ้าอะไร!” ใบหน้าหล่อหันมาถามเขาด้วยสายตาเกรี้ยวกราด
“เรื่องของกู”
“ไอ้ธีร์!”
“ทำไม เรียกทำไม ขึ้นเสียงทำไม” ถามด้วยใบหน้ากวนๆ จนร่างสูงทนไม่ได้กับความกวนของอีกคน ก้าวเท้ายาวๆ มาหาอีกคนที่
เดินถอยหลังหนีอีกคน
แต่คิดหรือว่าจะรอดเงื้อมือของมัจจุราชอย่างพัฒน์ไปได้
ธีร์รู้จักพัฒน์น้อยเกินไป...
หมับ!
พัฒน์กระชากคอเสื้อของธีร์อย่างแรงๆ จนร่างที่เล็กกว่าอย่างธีร์ถึงกับถลาเข้าหาร่างสูงตามแรงที่ดึง คอเสื้อที่อีกคนดึงอย่างแรง
กำลังรัดคอของร่างบางจนหายใจไม่ออก หากแต่ธีร์ก็ไม่ได้โวยวายร้องขออีกคนให้ปล่อย
ถ้ามันจะฆ่าให้ตาย ก็ให้เขาตายไป เพราะอย่างน้อยมันก็ติดคุกล่ะนะ
“อึก!!”
“ปากเก่งนักนะมึง ไหนบอกว่ามึงจะอดทน มึงต่อยเขาแบบนี้ กูคงจะให้มึงฝึกงานที่นี่ไม่ได้ และมึงเองก็คงไม่มีคุณสมบัติเพียง
พอที่จะทำงานกับคุณเพลิง” พัฒน์พูดเสียงโหด สีหน้าของพัฒน์ไม่ได้บ่งบอกว่าขู่เลยสักนิด ร่างโปร่งหายใจแรงและถี่ขึ้นเพราะ
เริ่มจะขาดอากาศหายใจ
ส่วนมือแกร่งเองก็ออกแรงดึงอีกคนเข้ามาอีก ธีร์จะไม่เป็นอะไรเลยถ้าตัวเองไม่ขืนแรงเอาไว้ แรงที่รัดตรงคอขาวเลยแรงขึ้น จน
เป็นรอยแดงรอบคอกับลมหายใจที่เริ่มหายใจไม่ออกเข้าไปทุกที
พัฒน์รู้ว่าธีร์กำลังหายใจไม่ออก แต่เขาก็อยากจะทำให้มันกลัวว่าการที่คิดจะต่อต้านเขามันจะเจอกับอะไร คนอย่างพัฒน์ไม่เคย
ต้องมาหมดความอดทนกับอะไรง่ายๆ แบบนี้เลยสักนิด
แต่คนตรงหน้านี้เป็นครั้งแรกที่ความของเขามันต่ำลง ทั้งๆ ที่สามารถอดทนอะไรได้นานๆ แต่กับคนที่แสดงสีหน้าทรมานตอนนี้
กลับทำลายมันลง
“อึก...ปล่อยกู” ร้องขอร่างสูงเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังขาดอากาศหายใจ
“มึงทำผิดใช่ไหม เมื่อกี้มึงต่อยคุณพลเพราะอะไร” ถามออกไป
เขารู้ว่ามันน่าจะมีเหตุผลที่ต่อยพล แต่มันเลือกที่จะไม่พูดมากกว่า หรือไม่ก็อาจจะเป็นอย่างที่สอง พลอาจจะเกาะแกะมากเกินไป
ธีร์เลยรำคาญเลือกที่จะตัดปัญหาด้วยการต่อยเพื่อไม่ให้พลยุ่งกับตัวเองอีก
“ม่ะ...ไม่”
“ตอบ!!”
“กูไม่ผิด อึก…ปล่อย ห่ะ หายใจไม่ออก” บอกอีกคนอย่างทุลักทุเล ร่างสูงที่เห็นว่ายังไงก็เอาคำตอบไม่ได้ก็ปล่อยคอเสื้ออย่าง
แรงก่อนจะผลักร่างโปร่งลงพื้นด้วยความโกรธ ส่วนธีร์ที่ล้มลงไปก็นั่งแน่นิ่งอยู่กับพื้น กอบโกยอากาศหายใจให้มากที่สุดเข้าปอด
เขาเกือบจะตายจริงๆ
เขาคิดว่ามันจะฆ่าเขาแล้ว
กลัว...มันน่ากลัว สีหน้า ท่าทางและการกระทำของมันน่ากลัว สีหน้าที่มองเขาด้วยแววตาไร้ความปราณีมันทำให้เขารู้ว่ามัน
สามารถฆ่าเขาโดยที่ไม่มีความรู้สึกอะไร
“แฮกๆ” ธีร์หอบอย่างเหนื่อย
“ทีนี้ก็ตอบมาว่ามึงต่อยเขาทำไม”
“ไม่!” ตอบไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะตวัดหน้าหนี
เรื่องอะไรเขาจะไปพูดบอกมันว่าที่เขาต่อยมัน เพราะโดนจับก้น น่าอายจะตายไป
ธีร์พยายามลุกขึ้นอีกครั้งเพื่อเผชิญหน้าคนที่รัดคอเขาเกือบหายใจไม่ออกตาย ส่วนพัฒน์ก็กอดอกมองอีกคนด้วยสายตานิ่งเฉย
ไร้ความรู้สึกเหมือนเคย
น่าหลงใหลชะมัด...ธีร์เผลอคิดว่าดวงตาของพัฒน์ตอนนี้ช่างงดงามเหลือเกิน
“มองทำไม” ร่างสูงถาม
“ทำไมกูจะมองไม่ได้” สบตาอีกคน
“มึงกำลังมองกูด้วยสายตาที่น่ารังเกียจ ไหนมึงบอกว่าไม่ได้เป็น แต่สายตามึงตอนนี้กำลังมองกูแบบพวกนั้นอยู่” ร่างสูงบอกเสียง
เรียบ จนธีร์ได้สติและมองอีกคนด้วยสายตาเกรี้ยวกราดเหมือนเดิม
“กูไม่ได้มองมึงแบบนั้น!! เลิกพูดจาน่าขนลุกสักที!!”
พัฒน์ส่ายหน้าไปมากับความดื้อ ความไม่ยอมคนของธีร์ ซึ่งดูก็รู้ว่ามันกลัว แต่มันไม่อยากเสียฟอร์มเท่านั้น แต่เขานี่แหละ จะ
ปราบพยศมันเอง
“หึ! ก็ดี ไม่ได้มองกูแบบนั้นก็ดี เพราะกูเองก็คงจะทำใจไม่ได้ ถ้าคนอย่างมึงมาชอบคนอย่างกู” พัฒน์พูดออกมา จนร่างโปร่งกัด
ปากล่างของตัวเองอย่างแรงจนเลือดไหล เขาเลียและกลืนเลือดนั่นลงคอไปอย่างไม่รู้สึกอะไร
วันนี้เขาทำร้ายตัวเองไปสองรอบแล้วนะ
“ทำไม คนอย่างกูมันทำไม!”
มันจะดูถูกเขาไปแล้วนะ
“คนอย่างมึงน่ะ มีทุกอย่างที่กูไม่ชอบ ทั้งชอบหาเรื่อง ใช้กำลัง อารมณ์ร้อน ไม่ฟังใคร”
“หุบปาก!! แล้วมึงคิดว่ามึงดีกว่ากูตรงไหน ไม่ฟังเหตุผลคนอื่นแบบนี้ คิดว่าตัวเองใหญ่กว่ากูแค่ไหนกันเชียว แล้วไอ้เรื่องเมื่อกี้
น่ะ ถ้ากูตายไปมึงก็พ้นผิดได้สบายๆ อยู่แล้วนี่ ครอบครัวมึงมันใหญกว่ากู มึงรวยกว่ากู จะข่มเหงพวกกูยังไงก็ได้ จะฆ่ากูให้ตายก็
ยังได้!”
“กูถามเหตุผลมึงแล้ว แต่มึงไม่ตอบ แล้วจะให้กูทำยังไง คุณเพลิงส่งมึงมาเพื่อเปลี่ยนพฤติกรรม แต่มึงก็เหมือนเดิม มันเป็น
สันดาน คงเปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่แล้ว” พัฒน์เถียงกลับมาอย่างโมโห
“แล้วจะให้กูตอบได้ยังไง ถ้ากูบอกออกไปมึงก็หัวเราะเยาะกูอยู่ดี พอเถอะ มึงจะลงโทษกูยังไงมึงก็ทำไปเลย กูไม่สนใจเหี้ย
อะไรแล้ว สันดานกูมันชั่ว เลวทราม เปลี่ยนเหี้ยอะไรไม่ได้หรอก ใครจะไปดีเลิศประเสริฐศรีอย่างมึง ทำอะไรก็ดี ทำอะไรก็ถูก
เฮอะ!!” ร่างบางหอบอย่างเหนื่อยเมื่อพูดจบ มองอีกคนด้วยสายแข็งกร้าว ทั้งโกรธ ทั้งเกลียดมัน เขาจะทำยังไงให้ตัวเองหลุด
พ้นจากคนตรงหน้า
เขาไม่อยากจะอยู่หน้ามันอีกแล้ว
เขาเกลียดมัน!!
“ไอ้ธีร์ มึงเริ่มไม่มีเหตุผลอีกแล้วนะ เห็นทีว่ากูจะพูดดีๆ กับมึงไม่ได้”
“นี่มึงพูดดีแล้วหรือ? ถ้านี่มึงพูดดีแล้วกูว่ามึงใช้กำลังเถอะว่ะ อย่างน้อยกูจะไม่เจ็บมากกว่านี้!!” พูดจบร่างโปร่งก็เงื้อหมัดแล้ว
ต่อยลงที่ใบหน้าหล่อเหลาของพัฒน์ทันที ส่วนร่างสูงเองที่ไม่ได้เตรียมตัวเพราะไม่รู้ว่าอีกคนจะต่อยเขาแบบนี้ทำให้รับหมัดเข้า
ไปเต็มๆ
ผลัวะ!!
“ไอ้ธีร์!!” ใบหน้าคมเข็มหันไปตามแรงก่อนจะหันกลับมามองคนทำด้วยสายตาว่างเปล่าและแข็งกร้าว จนธีร์เดินถอยหลัง
ร่างใหญ่สาวเท้าเข้าไปหาอีกคน จนธีร์ไปไหนไม่รอดเพราะด้านหลังเป็นกำแพง ร่างสูงจึงได้โอกาสผลักร่างบางเข้ากระแทกกำ
แพงแรงๆ ทันที
“โอ้ย”
“มึงนี่มัน พูดดีไม่ได้ ชอบใช้กำลังสินะ” กัดฟันพูดก่อนจะมองธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็ใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เขารู้สึกดีที่เห็นสีหน้า
และแววตาของพัฒน์แบบนี้
มันทำให้เขาอยากมองแบบไม่ละสายตาไปไหน จะแปลกอะไรไหม ถ้าเขาบอกว่า เขาชอบดวงตาและใบหน้าที่ดูอันตรายแบบ
พัฒน์
เป็นอีกครั้งที่ธีร์ไม่มีสติ เลื่อนลอยไปกับใบหน้าและดวงตาของอีกคน ซึ่งพัฒน์ก็ขมวดคิ้วแน่น เพราะสายตาที่ธีร์มองเขา มันดู
เชิญชวนแปลกๆ
มันน่าลองดีนะ
คิดบ้าอะไรวะเนี่ย!!
“มึงนี่มองดีๆ ก็หน้าตาดีเหมือนกัน ไว้ผมสั้นเลยดูเหมือนผู้ชาย แต่ถ้าไว้ผมยาวก็คงเหมือนผู้หญิงน่าดู มิน่าล่ะคุณพลเขาถึงได้
จีบ”
มันพูดบ้าอะไร ธีร์คิดเมื่อได้สติกับคำว่า ‘ผู้หญิง’ คำต้องห้ามที่ไม่ว่าใครหน้าไหนพูดก็มักจะไม่รอดสักราย
“กูไม่เหมือนผู้หญิง!!”
“เออ! มึงไม่เหมือนหรอก เพราะหุ่นมึงไม่ให้ ถ้ามึงหน้าเหมือนผู้หญิงนี่กูจะคิดว่ามึงเป็นกะเทยถึกเลยล่ะ” พัฒน์บอก ทำให้ธีร์ถึง
กับหน้ามืดตามัว เพราะคิดว่าอีกคนด่าเขาเป็นกะเทย
“มึงว่ากูเหรอ!!” ถามเสียงดัง จนร่างสูงถึงกับถอนหายใจด้วยความหน่าย
นี่มันไม่ฟังอะไรหรือไง..
“กูไม่ได้ว่ามึง โว้ย!! เข้าใจอะไรหน่อยสิวะ!!!” ตะคอกใส่หน้าร่างบางด้วยความโมโห ธีร์ที่เห็นแบบนั้นก็หันหน้าหนีพวกหนวกหู
“ไม่เข้าใจ กูไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น”
“มึง!!” มือใหญ่เงื้อขึ้นเตรียมที่จะต่อยเข้าที่ใบหน้าขาวใสของธีร์ ร่างโปร่งถึงกับหลับตาทันที รอรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้น
แต่เหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อพัฒน์ระงับความโมโหของตัวเองได้ และที่สำคัญ เขารู้สึกไม่อยากจะทำร้ายคนตรงหน้าด้วย
กำลังอย่างที่ธีร์ทำหรอก
เพราะถ้าเขาทำ เขาก็ไม่ต่างกันกับธีร์
“ทำไมไม่ต่อยล่ะ” ลืมตาขึ้นมามองหน้าคนสูงกว่าอย่างเอาเรื่อง
“หึ!ทำอย่างอื่นสนุกกว่าเยอะ”
“อะไรของมึง” ถามด้วยความสงสัย
“กูว่า...อยากจะรู้ว่ามึงมีอะไรดี ทำไมไอ้คุณพลถึงได้ชอบ” พัฒน์พูดบอกพลางมองไปทั่วใบหน้าก่อนจะเลื่อนลงมาช้าๆ จนธีร์
กัดฟันกรอดด้วยความโมโห
มันเอ่ยชื่อของไอ้บ้านั่นมาทำไม อารมณ์เสียฉิบหาย
“ทำไม มึงจะทำอะไร”
“สั่งสอนที่มึงไม่เชื่อฟังกูไง”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับไอ้บ้านั่น”
“กูจะลองไง”
“ลอง?” คิ้วสวยขมวดแน่น ครุ่นคิดว่าไอ้คนที่กักกุมเขาไว้อยู่กับกำแพงตอนนี้มันต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่
“ลองดูว่ามึงมันมีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันตรงไหน”
“ยังไง อื้อ...” ยังไม่ทันที่ธีร์จะถามไปมากกว่านี้ คนที่อยู่ตรงหน้าก็โน้มตัวลงมาพร้อมกับเชยคางของร่างโปร่งขึ้นก่อนจะประกิ
บริมฝีปากลงไปเพื่อปิดความน่ารำคาญจากริมฝีปากบางที่นุ่มเหลือเกินเมื่อได้สัมผัส หากแต่สั่งสอนแค่นี้ร์ก็คงไม่รู้สึกกลัวอะไร
เพราะฉะนั้น เขาจะทำมากกว่านี้
ปึก ปึก
สองมือทุบลงที่ไหล่แกร่งทั้งสองข้างเพื่อให้พ้นต่อการกระทำอันจาบจ้วงของร่างสูง ดูเหมือนว่ากายจะใกล้เคียงกันก็จริง หาก
แรงนั้นกลับต่างกันเหลือเกิน
ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากนุ่มที่พัฒน์ไม่คิดเลยว่ามันจะนุ่ง หอมและหวานขนาดนี้ บางทีเขาอาจจะเปลี่ยนความคิดใหม่
ผู้ชายมันก็ไม่ได้เลวร้าย
หรือบางทีอาจจะเป็นเฉพาะแค่กับธีร์ก็ได้
“อื้อ” ธีร์ครางออกมาเมื่อพัฒน์เพิ่มความร้อนแรงขึ้นอีก จนหัวใจของธีร์เต้นแรงระส่ำ ไม่เป็นปกติอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความ
ร้อนแรงที่ทำให้ถึงกับเคลิ้ม ร่างบางจึงได้ตอบสนองจูบกัลับไปอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน ถ้าคิดจะสู้กันแบบนี้ คนอย่างธีร์ก็สู้ไม่ถอย
เหมือนกัน
“อืม” พัฒน์ครางต่ำในลำคออย่างพอใจกับจูบครั้งนี้ และนับเป็นจูบแรกที่ทำให้เขารู้สึกพอใจและไม่อยากจะผละไปไหนเช่นนี้มา
ก่อน คราวที่แล้วก็เช่นกัน แม้จะเป็นเพราะความโมโหของธีร์ แต่สัมผัสนั้น ร่างแกร่งก็ไม่ลืมมันเลย หนำซ้ำครั้งนี้ ยังตอกย้ำสัมผัส
ให้จำฝังลึกเข้าไปอีก
คิดผิดหรือคิดถูกที่ทำโทษมันด้วยวิธีนี้ เพราะคนที่จะแย่ไม่ใช่แค่ร่างบางคนเดียว แต่นั่นมันก็แย่สำหรับเขาเหมือนกัน
“ฮ้า อึก ม่ะ มึง” เมื่อร่างสูงผละจูบร้อนแรงออกเพราะธีร์เริ่มประท้วงด้วยอาการที่ขาดอากาศหายใจ พอเป็นอิสระธีร์ก็ผลักอีกคน
ให้ไปห่างๆ ตัวเองทันที พูดจาติดขัดไม่รู้ว่าจะต่อว่าอะไรดี
แต่ทำแบบนี้มัน...มัน...ฮึ่ย!!
ทำไมหน้าร้อนๆ วะเนี่ย อย่าบอกนะว่าเราเขิน จะบ้าหรือไง เขินไอ้โหดนี่น่ะหรือ
“จำไว้นี่เป็นบทลงโทษ อ้อ! แล้วไม่ต้องคิดว่ากูพิศวาสมึง เพราะกูแค่ทำโทษในสิ่งที่มึงบอกว่าไม่ชอบไงล่ะ อย่าหลงตัวเองว่ากู
จะเป็นเหมือนคุณพล กูไม่มีทางที่จะชอบมึง!!” พัฒน์ประกาศเสียงดังลั่น จนร่างบางเม้มปากแน่นอย่างโมโห มือกำแน่น เพราะ
อีกคนมันพูดเหมือนดูถูกเขา
การจูบเขามันเป็นเพียงแค่บทลงโทษ
“หึ! จูบลงโทษเนี่ยนะ มึงบ้าหรือเปล่าวะไอ้พัฒน์”
“กูไม่ได้บ้า แต่กูเอาจริงและเตือนมึงด้วยว่าถ้ามีครั้งต่อไป มึงก่อเรื่องหรือว่ามึงทำอะไรที่มันเกินกว่าที่กูสั่ง มันอาจจะไม่จบที่จูบ”
ขู่ออกมาจนร่างโปร่งกลัว
“ย่ะ...อย่าบอกนะ”
“เออ!! กูจะเอามึง” ตอบออกมาอย่างฉะฉาน ดวงตาของธีร์เบิกกว้างอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าพัฒน์จะพูดออกมาแบบนี้
“ไหนมึงบอกว่าไม่สนผู้ชายไงวะ”
“ถือว่าลองของแปลก บางทีอาจจะไม่เลวร้ายก็ได้” ยกยิ้มมุมปากนิดๆ
“ย่ะ อย่ามาพูดให้กูขนลุกนะไอ้พัฒน์ น่ารังเกียจฉิบหายเลยไอ้ห่า” ประโยคหลังพึมพำออกมาเบาๆ
“ท่าทางมึงที่โดนกูจูบกับสีหน้ามึงตอนนี้มันไม่ได้แสดงว่ามึงรังเกียจเลยสักนิด ไม่แน่ กูอาจจะทำให้มึงรู้ตัวเองก็ได้ว่ามึงเป็น
ผู้ชายหรือว่าเกย์” พัฒน์พูดออกมาแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร่
“กูเป็นผู้ชาย!!” ธีร์พูดสวนทันที
ก็จริงอยู่ที่เขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจจูบของพัฒน์ แต่นั่นมันก็แค่กับพัฒน์คนเดียว ขนาดพลจับก้นเขา เขาก็รังเกียจจนอยากจะ
ทำความสะอาดหลายๆ รอบ
มันเป็นแค่กับคนตรงหน้าคนเดียว...
“หึ!”
“หัวเราะบ้าอะไร มึงเองก็ไม่เห็นจะมีทีท่าว่าจะรังเกียจกูตรงไหน” แทนที่ร่างสูงจะสะอึกกับคำพูดของธีร์แต่กลับมอบยิ้มแปลกๆ
ให้กับร่างบางแทนพร้อมกับประโยคที่ทำให้ธีร์เลือดขึ้นหน้า
ไม่ใช่ด้วยความเขิน แต่ด้วยความโมโห
“กูก็แค่อยากลอง ว่าไอ้พวกเกย์มันรู้สึกยังไงก็เท่านั่น บวกกับเป็นบทลงโทษมึงไปด้วย ก็นับว่ายิงปืนนัดเดียว ได้นกตั้งสองตัว”
“แล้วทำไมต้องเป็นกู” กัดฟันถาม
“หึ! ก็หน้ามึงอ่ะ จะชายก็หล่อ ถ้าเป็นผู้หญิงก็คง...สวย ล่ะมั้ง” ตอบไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
รอยยิ้มที่เรียกความแดงฝาดบนใบหน้าใสด้วยความเขิน
“ไอ้บ้าเอ้ย!!” เมื่อทำอะไรไม่ได้ และตัวเองกำลังจะแพ้ ร่างโปร่งบางก็ด่าพัฒน์สั้นๆ ก่อนจะเดินหนีออกจากห้องทำงานของร่าง
สูงไป ซึ่งร่างสูงก็มองตามยิ้มๆ
นี่น่ะหรือที่ปากบอกว่าไม่ได้เป็น
“ผู้ชายแท้น่ะเขาไม่เขินเวลาผู้ชายด้วยกันชมหรอกไอ้ธีร์”
100%
อัพครบ 100 เปอร์เซ้นแล้วนะคะ ^__^ เม้นท์กันเยอะๆเลยน้า จะกลับมาอ่านค่ะ ใครมีข้อสงสัยก็ถามมาได้ในเพจนะคะ ยูกิลงไว เพราะกลัวว่าจะไม่ว่างมาลงอีก พอว่างก็ลงให้อ่านกันปุ๊บเลย ขอกำลังใจเยอะๆ นะคะ แล้วเจอกันตอนที่ 5 จ้า รักนักอ่านทุกคนเลย จุ๊บ
https://www.facebook.com/sawachiyuki
หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59 (อ่าน 579317 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก