เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 5
ณ ผับหรูชื่อดังของกรุงเทพมหานครที่อยู่ใกล้กับคอนโดที่พัฒน์กับธีร์พักอยู่รวมถึงปฐพีกับอัคนีด้วย ซึ่งหลังจากเลิกงานดึก เพราะต้องเคลียร์เอกสารต่างๆ ให้ทันวันงานเปิดตัวรถของ DINZ และโครงการหมู่บ้านจัดสรรของ PLEUNG ทำให้พวกเขา 4 คน เลิกงานดึกแต่ก็ไม่ได้พากันกลับห้องนอนไม่ พากันเที่ยวกลางคืนเพื่อปลดปล่อยความเครียด
“ทำหน้าเครียดๆ นะไอ้ธีร์” อัคนีถามลูกน้องคนสนิทที่นั่งใกล้ๆ ตัวเองพลางยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ
“ไม่มีอะไรนี่ครับ”
“หึ! แกคิดว่าฉันเป็นใครไอ้ธีร์ เจ้านายแกนะเว้ย ดูก็รู้ว่ามีเรื่องเครียด”
“โหว...เจ้านายนี่แสนรู้จังนะครับ” ธีร์ปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เป็นปกติ เพื่อที่จะตบตาอัคนีไม่ให้เจ้านายของตนเป็นกังวลกับ
เรื่องของเขา
“ไอ้นี่ ลามปาม”
“ฮ่าๆ ดื่มครับดื่ม” ว่าแล้วธีร์ก็ยกแก้วชนกับแก้วของอัคนี โดยที่อยู่ในสายตาของร่างสูงอย่างพัฒน์
อารมณ์เปลี่ยนง่ายจริงๆ
“ว่าแต่เจ้านายไม่ปลดปล่อยกับสาวๆ หรือครับ” ถามกลับไปอย่างสงสัย เพราะเห็นผู้หญิงไฮโซหลายคนเข้ามาเชิญชวนหลายคน
แล้ว ทั้งปฐพีกับอัคนีก็ปฏิเสธหมด
“ฉันเหนื่อย เอาไว้งานเสร็จก่อนก็แล้วกัน” ผู้เป็นนายตอบ
งานที่ว่าก็คืองานเปิดหมู่บ้านจัดสรรโครงการใหญ่นั่นแหละ ส่วนปฐพีก็เหตุผลเดียวกัน ให้งานเปิดตัวรถที่ผลิตเองคันแรกเสร็จสิ้น
ไปก่อน
จะปลดปล่อยตอนไหนก็ไม่สำคัญ เพราะในทุกๆ ครั้งที่ทำก็ไม่เห็นจะมีใครถึงใจสักคน
“โหว เป็นงานเป็นการนะครับ” ธีร์ยิ้มนิดๆ ก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม พยายามไม่มองอีกคนที่มองแต่เขาจนแทบทำตัวไม่ถูก
ไอ้พัฒน์มันมองแต่เขามาตั้งแต่เข้ามาในนี้แล้วนะ
“คุณดินเอาอะไรเพิ่มไหมครับ” พัฒน์ถามเจ้านายตัวเองเมื่อเห็นว่าเหล้าในแก้วของปฐพีหมดแล้ว
“ไม่แล้ว เดี๋ยวกลับเลยก็แล้วกัน ฉันอยากนอน”
“เออ ฉันก็อยากจะนอนแล้ว วันนี้เหนื่อยๆ” อัคนีเองก็บอกเหมือนกับปฐพี ซึ่งธีร์ก็ยกแก้วแล้วดื่มให้หมดรวดเดียว ก่อนจะจัดการเรียกพนักงานมาเพื่อจ่ายเงิน ปฐพีกับอัคนีเองก็ลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกจากร้าน
“มึงพาคุณดินคุณเพลิงออกไปก่อนก็ได้” ธีร์บอกพัฒน์แต่ไม่มองหน้าอีกคนเสียนี่
“อืม” ร่างสูงรับคำน้อยๆ ก่อนจะเดินนำร่างสูงทั้งสองคนออกไปข้างนอก ส่วนธีร์เองก็จัดการเรื่องเงินเสร็จก็ไปเข้าห้องน้ำก่อน ซึ่ง
ระหว่าทางเขาก็ตกเป็นเป้าสายตาของทั้งผู้หญิงและผู้ชาย
แต่เขาก็แค่เดินผ่านไป
ระหว่างที่กำลังล้างมืออยู่ที่หน้ากระจกนั้น จังหวะที่ธีร์เงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองกระจกก็เห็นคนที่ยืนอยู่ด้านหลังตัวเองด้วยความตกใจ
คนที่เขาไม่อยากจะเจอที่สุด
“ไอ้คุณพล” ร่างบางรีบหันกลับมาเผชิญหน้าทันที เพราะหันหลังให้อีกคนแล้วไม่น่าไว้วางใจ
“แหม...เรียกไอ้แล้วไม่ต้องมีคุณก็ได้ครับ บังเอิญจังมาเจอคุณธีร์ที่นี่” อีกคนพูด
“เออ! มันเป็นความบังเอิญที่ฉันไม่อยากจะมีเท่าไหร่” พูดอย่างไม่สบอารมณ์ ทำท่าจะเดินหนีออกไป แต่ก็ต้องหยุดอยู่ที่เดิม
เพราะพลไม่ยอมให้ไปง่ายๆ
“เดี๋ยวสิครับ ผมยังไม่คิดบัญชีที่คุณฝากแผลไว้ที่หน้าหล่อๆ ของผมเลย”
“อย่างนี้น่ะหรือหล่อ ถามจริงเคยส่องกระจกบ้างป่ะ” ถามไปอย่างหงุดหงิด
มันกล้าพูดได้ยังไงว่ามันหล่อ
“คุณทำผมจุกนะครับเนี่ย แต่แบบนี้แหละ เร้าใจดี”
“คิดไปถึงไหนวะ เร้าใจบ้าบออะไร” ธีร์แสดงท่าทางถึงความขยะแขยงและรังเกียจเต็มทน
“อย่าทำเป็นหลอกตัวเองน่า คุณเองก็เป็นเหมือนผม แต่ไม่ยอมรับตัวเองมากกว่าล่ะมั้ง” พลบอกยิ้มๆ
“อย่าพยายามพูดอะไรที่มันไม่จริงได้ไหม”
“ครับๆ คุณไม่ใช่ก็ได้ แต่ผมก็อยากจะได้คุณอยู่ดี ลองทำผู้ชาย ‘แท้ๆ’ ดูก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร”
“แล้วกูยอมให้มึงเอาหรือไงวะ!!”
“ไม่ยอม ก็ข่มขืนสิครับ เร้าใจดี”
“หน้าด้าน”
“ครับหน้าด้าน แต่ว่า ‘ก้น’ ของคุณนี่นุ่มดีนะครับ ขนาดสัมผัสผ่านกางเกงนะเนี่ย” พลยังคงรุกต่อ ร่างโปร่งกำหมัดแน่นอย่างแค้น
เคือง จะมีเรื่องตอนนี้ก็เห็นทีจะไม่เหมาะ ไหนเจ้านายที่รออยู่อีก
อยากจะบ้าตายเกิดมาเป็นไอ้ธีร์เนี่ย
“ไอ้โรคจิต” กัดฟันด่าไป เล็บจิกเข้าแผลเดิมจนเลือดไหลอีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร เพราะมันชาไปหมดแล้ว
“หึหึ”
“ถ้าแกไม่อยากตกงานก็ถอยไปซะ”
“คุณจะฟ้องใครหรือครับคุณธีร์”
“คุณดินไง”
“ผมว่าคุณคงไม่กล้าที่จะเอาเรื่องแบบนี้ไปบอกใครถูกไหมครับ ขนาดคุณพัฒน์ คุณธีร์ยังไม่คิดจะบอกเหตุผลเลยว่าทำไมคุณถึง
ต่อยผม”
มันยั่วโมโหเก่งมาก เก่งกว่าไอ้พัฒน์อีก
“เพราะถ้าคุณบอกคุณพัฒน์ ผมคงไม่ลอยนวลจนถึงตอนนี้”
“เออ! มึงมันแน่ แต่กูขอบอกไว้ก่อน ถ้าจะเอากู ก็คงได้แค่ร่างนะ เพราะกูยอมตาย ดีกว่าถวายตัวให้ผู้ชายอย่างมึง!!” ประกาศ
เสียงกร้าว ก่อนจะออกแรงผลักคนตัวใหญ่กว่าให้พ้นทาง หากแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของพลได้ เลยต้องเดินตามแรงดึงของอีกคน
ไป
ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย
ใจอยากจะร้องให้คนช่วย แต่ก็อายเกินกว่าที่จะพูดมันออกไป เพราะใครบ้างล่ะที่อยากจะร้องให้คนช่วยเพราะตัวเองกำลังโดน
ผู้ชายฉุด
รอให้ถึงข้างนอกก่อนเถอะ แล้วมึงจะรู้ว่าประเมินคนอย่างธีร์ผิดไป
“อย่าทำรุ่มร่ามกับกู”
ผลัวะ!!
ร่างโปร่งบางปล่อยหมัดเข้าที่ใบหน้าของพลอย่างแรงจนหน้าหันเมื่ออกมานอกผับได้ ก่อนจะใช้เท้าตัวเองเตะไปตามลำตัวของ
พลด้วยท่าที่เรียนคาราเต้กับเทควันโด้มาตั้งแต่เด็กๆ
“คุณหนูอย่างมึงน่ะ คงจะสู้กูไม่ได้หรอก” พูดอย่างเป็นต่อพร้อมกับเตะเข้าไปที่ลำตัวของอีกคนอีก
“อึก! พอ ย่ะ อย่า” ร้องขอเสียงหลง จนธีร์หัวเราะออกมาเล็กน้อย
“กูไม่ใช่ตุ๊ดอย่างที่มึงคิด จำไว้” ทิ้งท้ายไว้ก่อนที่จะกระทืบลงไปเต็มแรงอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากตรงนั้น
หากแต่ร่างบางก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเจ้าของร่างสูงใหญ่ กำยำ กำลังยืนสูบบุหรี่มองเขาด้วยสายตานิ่งๆ
“ไอ้พัฒน์”
พัฒน์สูบบุหรี่เข้าปอดอีกครั้งก่อนจะทิ้งมันลงพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบก่อนจะเดินเข้ามาหาร่างโปร่งบาง สายตาคมเข้มก็เหลือบมอง
ไปยังด้านหลังไปด้วย
“จัดซะหมอบเลยนะมึง”
“ก็มันหาเรื่องกูก่อน ช่วยไม่ได้” ยักไหล่ให้อย่างไม่หยี่ระ
“อืม”
“แล้วไม่ว่ากูหรือไง กูมีเรื่องนะ” ถามอย่างแปลกใจ
“กูรู้เหตุผลที่มึงทำลงไปแล้ว” ตอบสั้นๆ ธีร์เองก็ขมวดคิ้วแน่น
“อย่าบอกนะว่าตามกูมาตั้งแต่ห้องน้ำแล้ว”
“...” พัฒน์ไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน
“ก็ดีแล้วที่กูไม่ผิด แต่มึงห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาด” กำชับร่างสูงเสียงแข็ง
“ทำไม? อาย?”
“เป็นมึงจะอายไหมล่ะ”
“ก็แค่ผู้ชายจับ ก่ะ...”
“หุบปาก อย่าพูดออกมานะเว้ย” ธีร์รีบขัดทันทีเมื่อรู้ว่าพัฒน์จะพูดอะไรออกมา
“หึ!”
“กลับเหอะ ป่านนี้คุณดิน คุณเพลิงคงรอนานแล้ว”
“พวกเขากลับไปก่อนแล้ว รอมึงไม่ไหว” พัฒน์บอก
“อ้าว? แล้วกูกลับยังไง”
“กับกูไง”
“ฮะ!!” อุทานเสียงดังอย่างตกใจ
“จะไปไหม ถ้าไม่ก็กลับเท็กซี่ กูง่วง”
“เออๆ กลับก็กลับวะแม่ง”
ธีร์จำยอมต้องเดินตามอีกคนไปที่รถของพัฒน์ทันที เพราะขี้เกียจหารถกลับคอนโดเอง มันเสียเวลาพักผ่อนของเขาเป็นอย่างมาก
“เห็นไหมคุณเพลิง ผมบอกแล้วให้ผมขับรถของผมมาให้ทิ้งไว้ที่บริษัทฯ ทำไมก็ไม่รู้ เซ็ง” ร่างบางบ่น ซึ่งพัฒน์ก็ได้ยินมันเต็มๆ
สองหู แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
ขี้เกียจหาเรื่องเถียงกับธีร์แล้ว พักยกก่อนก็แล้วกัน
...
...
...
“ไอ้ธีร์ตื่น”
“อื้อ”
“ตื่น!” ขึ้นเสียงอีกนิด ซึ่งธีร์ก็ขยับตัวอย่างรำคาญก่อนจะพยายามลืมตาขึ้นมา พบว่าอยู่ในโรงจอดรถของคอนโดแล้ว มือเปิด
ประตูรถก่อนจะลงมาจากรถหรูของพัฒน์ ซึ่งร่างสูงก็ลงตามมาแล้วจัดการล็อกรถทันที
ร่างบางเองก็ยังสลึมสะลืออยู่
“หลับได้ไงวะ” เพราะคอนโดกับผับอยู่ห่างกันไม่มากเท่าไหร่ เวลาแค่ไม่ถึง 30 นาทีไม่น่าจะหลับได้ลึกขนาดต้องมีคนมาปลุก
อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้เหนื่อยมากกว่าปกติ
รับมือกับคนหลายคน...
“มึงเอนตัวกับเบาะ ตามึงก็ปิดทันที” พูดจบพัฒน์ก็เดินเข้าไปในตัวลิฟต์แบบไม่รอ จนร่างโปร่งต้องวิ่งตามอย่างช่วยไม่ได้ ขี้เกียจ
รอลิฟต์อีกนาน เพราะตรงนี้มีลิฟต์ตัวเดียว หากไม่อยากรอก็ต้องไปขึ้นลิฟต์ตัวที่อยู่ข้างใน ซึ่งต้องเดินขึ้นบันไดไปเพราะนี่มันชั้น
ใต้ดิน
ทั้งสองเงียบมากเมื่ออยู่ในลิฟต์ตัวเดียวกัน ธีร์แอบหันไปมองคนตัวใหญ่กว่าก็พบว่าพัฒน์ยืนกอดอกหลับตาอยู่ ซึ่งมันก็ดีที่ไม่
ต้องมาอึดอัดกับสายตาของอีกคน
แต่มันรู้เรื่องที่ไอ้บ้านั่นจับก้นเขาแล้วนะ
“หวังว่ามึงคงจะไม่พูดเรื่องนั้นบอกคนอื่นนะ” พัฒน์ลืมตาช้าๆ มองหน้าอีกคนอย่างสงสัย
“เรื่องอะไร?”
“ก็เรื่องที่ผับเมื่อกี้แหละ”
“อ่อ...”
“ห้ามปากโป้งนะมึง”
“กูไม่ใช่คนอย่างมึง”
“นี่ด่ากูเหรอห๊ะ!!”
“หึ! กูขี้เกียจทะเลาะกับหมาแล้วเหนื่อย” พัฒน์พูดเบาๆ
หากแต่ธีร์ได้ยินมันเต็มๆ สองรูหู เลยมองอีกคนตาขวางอย่างโกรธๆ และไม่ไว้ใจจริงๆ ว่าอีกคนจะบอกใครหรือเปล่า
“ห้ามมึงพูดบอกใครเด็ดขาด”
“เออ!!”
“รับปากแล้วนะ”
“เออ!!”
“ห้ามมึงตุกติกนะเว้ย ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น” ธีร์กำชับอีกครั้ง
“เออ!!”
“ห่ะ...”
“ไอ้ธีร์!!!” พัฒน์เรียกชื่อของอีกคนที่กำลังพูดห้ามอะไรอีกออกมาด้วยความรำคาญ พอดีกับลิฟต์มาถึงชั้นที่พวกเขาอยู่ ซึ่งร่างสูง
ก็ก้าวออกไปอย่างไม่รอธีร์เลยสักนิด
“เฮ้ย อย่าเดินหนีสิวะ” ร่างบางเดินตามร่างสูงไปเพราะห้องอยู่ข้างกัน และแน่นอนว่าห้องของพัฒน์อยู่ก่อน ห้องถัดไปเป็นห้อง
ของธีร์ ร่างร่างโปร่งเองก็หยุดยืนพยายามกำชับอีกครั้งขณะที่พัฒน์กำลังใช้คีย์การ์ดกับกดรหัสเข้าห้อง และเมื่อเปิดประตูห้องได้
พัฒน์ก็หันมามองธีร์
“กลับไปได้แล้ว กูรำคาญ!”
ปัง!!
“ไอ้! มึงกล้าดียังไงมาปิดประตูใส่หน้ากูวะ” ด่าพัฒน์อยู่หน้าประตูห้องของร่างสูง ก่อนจะกัดฟันเดินไปเปิดประตูห้องตัวเองอย่าง
หัวเสีย
โดนปั่นหัวอยู่คนเดียว
“เอาเป็นว่า...ถ้ามันพูด กูจะฆ่ามัน!!”
50%
สวัสดีค่า บอกในเพจว่าจะมาค่ำๆ นี่ก็จะดึกละ 555+ มาช้าดีกว่าไม่มาเนาะ อีกครึ่งพรุ่งนี้ตอนค่ำๆ เช่นกันนะคะ ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก แค่โชว์ความแมนของพี่ธีร์ให้พี่พัฒน์เห็นเท่านั้นเอง อิอิ
เข้าไปพูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ เพราะบางทีถามยูกิที่นี่ อาจจะตอบได้ไม่ทั่วถึงนะ สงสัยและอยากรู้จริงๆ ไปที่แฟนเพจโลด
https://www.facebook.com/sawachiyuki ฝันดีค่า จุ๊บ!!
หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59 (อ่าน 579554 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก