CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: SawachiYuki ที่ 09-02-2015 20:59:51

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 09-02-2015 20:59:51

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

:mew3: :mew3: :mew3:

เจอกันด้านล่างค่ะ

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตัวละคร + สารบัญ (9/2/258) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 09-02-2015 21:03:09

(http://ookbeetunwalai.s3.amazonaws.com/cache/image.dek-d.com/27/0129/7532/118095731)

 :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:


สารบัญ พัฒน์ธีร์

Intro (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg2959585#msg2959585)
ตอนที่ 1.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg2971001#msg2971001)          ตอนที่ 11.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3063105#msg3063105)          ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3105583#msg3105583)          ตอนที่ 40.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3160095#msg3160095)
ตอนที่ 1.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg2973025#msg2973025)          ตอนที่ 11.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3065615#msg3065615)          ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3108560#msg3108560)          ตอนที่ 41.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3162780#msg3162780)
ตอนที่ 2.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg2976635#msg2976635)          ตอนที่ 12.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3071228#msg3071228)          ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3111491#msg3111491)          ตอนที่ 41.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3163498#msg3163498)   
ตอนที่ 2.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg2979826#msg2979826)          ตอนที่ 12.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3074419#msg3074419)          ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3114475#msg3114475)
ตอนที่ 3.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg2991788#msg2991788)          ตอนที่ 13.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3076597#msg3076597)          ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3117347#msg3117347)          ตอนที่ 42.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3166069#msg3166069)
ตอนที่ 3.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg2994590#msg2994590)          ตอนที่ 13.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3078767#msg3078767)          ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3120226#msg3120226)          ตอนที่ 42.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3167615#msg3167615)
ตอนที่ 4.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3001486#msg3001486)          ตอนที่ 14.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3080860#msg3080860)          ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3123297#msg3123297)          บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3168637#msg3168637)
ตอนที่ 4.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3002530#msg3002530)          ตอนที่ 14.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3082242#msg3082242)          ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3125471#msg3125471)
ตอนที่ 5.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3005727#msg3005727)          ตอนที่ 15.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3084156#msg3084156)          ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3128398#msg3128398)
ตอนที่ 5.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3006934#msg3006934)          ตอนที่ 15.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3085383#msg3085383)          ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3131934#msg3131934)   
ตอนที่ 6.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3013305#msg3013305)          ตอนที่ 16.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3087434#msg3087434)          ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3139181#msg3139181)
ตอนที่ 6.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3019285#msg3019285)          ตอนที่ 16.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3088353#msg3088353)          ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3139190#msg3139190)
ตอนที่ 7.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3023180#msg3023180)          ตอนที่ 17.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3090117#msg3090117)          ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3142349#msg3142349)
ตอนที่ 7.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3027628#msg3027628)          ตอนที่ 17.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3091479#msg3091479)          ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3145460#msg3145460)
ตอนที่ 8.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3033272#msg3033272)          ตอนที่ 18.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3093785#msg3093785)          ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3147985#msg3147985)
ตอนที่ 8.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3036890#msg3036890)          ตอนที่ 18.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3094854#msg3094854)          ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3149645#msg3149645)
ตอนที่ 9.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3040951#msg3040951)          ตอนที่ 19.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3096941#msg3096941)          ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3151899#msg3151899) 
ตอนที่ 9.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3043787#msg3043787)          ตอนที่ 19.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3097948#msg3097948)          ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3154442#msg3154442) 
ตอนที่ 10.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3055424#msg3055424)        ตอนที่ 20.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3100860#msg3100860)          ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3157062#msg3157062)   
ตอนที่ 10.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3059995#msg3059995)        ตอนที่ 20.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3102441#msg3102441)          ตอนที่ 40.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3159228#msg3159228)

ตอนพิเศษ >> คู่จิ้น...คู่จริง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3175369#msg3175369)
ตอนพิเศษ >> Trick or Treat 1/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3219147#msg3219147)   
ตอนพิเศษ >> Trick or Treat 2/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3223539#msg3223539)
ตอนพิเศษ >> วันลอยกระทง 1/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3239573#msg3239573) 
ตอนพิเศษ >> วันลอยกระทง 2/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3242225#msg3242225)
ตอนพิเศษ >> Merry X’ Mas 1/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3266734#msg3266734)
ตอนพิเศษ >> Merry X’ Mas 2/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3268335#msg3268335)
ตอนพิเศษ >> เริ่มต้นปีใหม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3278867#msg3278867)
ตอนพิเศษ >> วันแห่งความรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3307744#msg3307744)
ตอนพิเศษ >> เล่นน้ำสุขสันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3359486#msg3359486)
ตอนพิเศษ >> Out Door ฉลอง 7000 ไลค์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45475.msg3406547#msg3406547)






 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 09-02-2015 21:10:28

INTRO

ตุ้บ!! พลั่ก!!

กลุ่มคนจำนวน 10 กว่าคนกำลังรุมกระทืบคนๆ หนึ่งอยู่ ซึ่งร่างที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของหลาย 10 คู่ คนคุดคู้เพื่อให้แรงของการลงน้ำหนักเท้าไม่ไปโดนจุดสำคัญที่อาจจะทำให้ตนเจ็บหนักไปมากกว่านี้

“อึ๊ก...อั่ก” เสียงชายหนุ่มที่ยังโดนรุมกระทืบอยู่ดังออกมาต่อเนื่องอย่างเจ็บปวดแต่ยังทำอะไรไม่ได้

“เอามันให้ตาย มันบังอาจมายุ่งกับเมียกู!!” เสียงคนที่ยืนกอดอกมองอยู่สั่งเสียงกร้าว ก่อนจะยกยิ้มอย่างสะใจที่เห็นอริของตัวเอง
กำลังทรมาน

“ได้เลยลูกพี่” หนึ่งในพวกที่รุมกระทืบชายคนนี้อยู่ตอบรับขึ้น ก่อนจะลงน้ำหนักเพิ่มราวกับว่าตัวเองเป็นคนแค้นเคืองเอง

“อย่างมึง...มันต้องตายเท่านั้นไอ้พัฒน์!!!” เสียงคนสั่งคำรามเสียงกร้าว ยังไม่ทันที่พวกหมาหมู่จะรุมคนชื่อพัฒน์ไปมากกว่านี้
ผู้ชายคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับต่อยเข้าที่หน้าคนที่ยืนสั่งแรงๆ จนลูกน้องหยุดการรุมผู้ชายคนนั้นแล้ววิ่งมาหา

ผลัวะ!!

“ซี้ด! ม่ะมึงเป็นใครวะ” คนที่โดนชายมาใหม่ต่อยถามขึ้น

“แล้วพวกมึงทำอะไรล่ะวะ หมาหมู่รุมคนๆ เดียว” เสียงทุ้มต่ำถามขึ้น

“เรื่องของพวกกู มึงอย่ามาเสือกสิวะ!!” ลูกสมุนคนหนึ่งพูดขึ้น

“กูไม่เสือกไม่ได้ว่ะ” ชายคนนั้นตอบ

“งั้นก็ช่วยไม่ได้ กูก็คงต้องจัดการมึงไปด้วย” คนเป็นลูกพี่ถูกลูกน้องช่วยกันดึงขึ้นมา ผู้ชายสูงใหญ่ที่ถูกรุมกระทืบอยู่ก่อนหน้านี้
พยายามที่จะหยัดกายลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก แต่โชคดีที่ตัวเองพยายามที่จะป้องกันส่วนสำคัญทำให้ไม่ค่อยจุกมากเท่าไหร่


ผู้ชายชื่อพัฒน์มองคนมาใหม่ด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจ ว่าทำไมผู้ชายตัวคนเดียวคนนี้ถึงกล้าเข้ามาในฝูงชนหมาหมู่แบบนี้

“พ่ะ พวกมึงเล่นกูคนเดียวพอ อึก...คนอื่นไม่เกี่ยว” เขาพยายามบอกออกมาอย่างยากลำบาก หลังจากที่ลุกขึ้นยืนได้แล้ว แต่
ร่างกายก็ทรงตัวแทบจะไม่อยู่

เขาไม่ต้องการให้คนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

“มึงยังไม่น่วมอีกหรือวะไอ้พัฒน์” หันไปมองอย่างเคียดแค้นในความอดทนและความอึดของพัฒน์

“หึ!” ได้แค่หัวเราะน้อยๆ ก่อนจะสบตาเข้ากับดวงตาคมที่พัฒน์รู้สึกว่ามันมีพลังและน่าเกรงขาม

“ไหนๆ ก็มีคนเสือก แล้วมึงก็ยังไม่ตาย ถ้างั้นกูจะให้ลูกน้องเล่นมึงจนน่วม”

พวกลูกน้องของชายคนนี้เผยรอยยิ้มอย่างสนุก ก่อนจะทำท่าทำทางเหมือนเตรียมจะลงไม้ลงมือได้ตลอดเวลา แต่คนมาใหม่กลับ
มองแค่ว่ามันเป็นเรื่องที่น่าสนุก

ไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง

“ก่อนที่มึงจะโดนไปกับไอ้พัฒน์ด้วย กูให้โอกาสมึงบอกชื่อเสียงเรียงนามของมึงให้กูรู้จักนิดหน่อยก็ได้ ไหนๆ มึงก็กล้าเข้ามาและ
ก็กล้าต่อยกูขนาดนี้” หัวหน้าฝูงหมาหมู่พูดด้วยน้ำเสียงเย้ยๆ

“มึงแน่ใจนะว่าอยากจะรู้จักชื่อกู” ร่างสูงของคนมาใหม่ถามขึ้น

“ก็เออสิวะ รีบบอกมาก่อนที่กูจะสงเคราะห์พวกมึง!”

“ก็ได้ ถ้ากูบอกไปแล้วมึงอย่าหนีจนหัวหดล่ะ”

“ทำเหมือนกับมึงใหญ่โตมาจากไหนงั้นแหละ! ฮ่าๆ” หัวเราะชอบใจ ก่อนที่จะหัวเราะอย่างชอบใจไปมากกว่านี้ทั้งหัวหน้าและลูก
น้อง ทุกคนก็ต้องเงียบมองหน้ากัน ก่อนจะวิ่งหนีกันคนละทางเมื่อได้รับความชัดเจนเมื่อมีลูกน้องของคนมาใหม่เดินเข้ามาเพียงแค่ 3 คนเท่านั้น


แน่นอนว่าคนๆ นี้ ไม่มีใครอยากจะมีเรื่องด้วยที่สุด



“ดิน ปฐพี อภิหชัยบดินทร์”



“มึงน่ะ ชื่อพัฒน์ใช่ไหม” ปฐพีถามพัฒน์เมื่อพวกหมาหมู่มันวิ่งหนีหายไป

“อืม” รับคำน้อยๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไร

“พามันไปขึ้นรถ” ปฐพีหันไปสั่งลูกน้อง ซึ่งลูกน้องคนหนึ่งก็เดินมาพยุงตัวร่างสูงไปขึ้นรถคันหรูทันที

“อึก!”


บนรถ ปฐพีกับพัฒน์นั่งอยู่ที่เบาะด้านหลังด้วยกัน พัฒน์กุมท้องตัวเองไว้แน่น ไม่คิดจะถามด้วยว่าปฐพีจะพาตนไปไหน

“มึงไม่คิดว่ากูจะพามึงไปฆ่าบ้างหรือไงวะ” ผู้มีพระคุณของพัฒน์ถามขึ้น

“ถ้าคุณจะพาผมไปฆ่า คุณคงไม่มาช่วยผมหรอก” เชื่อเถอะว่าผู้ชายอย่างพัฒน์ไม่เคยพูดเพราะๆ กับใคร แต่กับผู้ชายที่ช่วยตน
คนนี้ไว้ กลับมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาอยากจะตอบแทนบุญคุณ

เพราะถ้าไม่ได้ปฐพี พัฒน์ได้ตายจริงๆ แน่

“ฉลาดดีนะ สนใจทำงานกับกูไหม เมื่อเรียนจบแล้วกูต้องสืบทอดบริษัทว่ะ อยากมีคนสนิทสักคน” ปฐพีหันมาถาม

พัฒน์สบตากับคนถามนิ่งๆ ตามแบบฉบับของตนเอง ก่อนจะตัดสินใจบอกออกมาทำให้คนถามถึงกับยิ้มมุมปากอย่างยินดีที่จะมี
ลูกน้องแบบพัฒน์

“ผมยินดีที่จะตามรับใช้คุณ ด้วยชีวิตของผม พีรพัฒน์ รัตนมณีโชติ!!”

…

…

…




ปัง!

“เชี่ยเอ้ย เล่นปืนเลยหรือวะ” เสียงของชายคนหนึ่งดังบ่นขณะหลบกระสุนปืนที่มีคนไล่ล่าตัวเองอยู่

“มึงจะหนีไปไหนไอ้ธีร์!!” เสียงคนตามล่า ตะคอกกร้าวไปทั่วบริเวณ หากแต่ก็ไม่มีใครได้ยิน เพราะสถานที่แห่งนี้ค่อนข้าจะไม่มี
คนในยามกลางคืน ผู้ชายที่ชื่อธีร์วิ่งหลบอริไปมา ก่อนจะหลับอยู่หลังต้นไม้ด้วยความเหนื่อย

“ท่าทางจะไม่ไหวแล้วว่ะ มึงต้องมาตายที่นี่หรือวะไอ้ธีร์” บ่นอย่างหงุดหงิด

“บังอาจมายุ่งกับผู้หญิงของกู มึงจะหยามหน้ากันไปหน่อยไหม เฮ้ย! พวกมึง ไปลากตัวมันมา!!” คนตามล่าตะโกนสั่งลั่นจนคนที่
หลบอยู่ถึงกับสะดุ้งอย่างตกใจ

ร่างสูงโปร่งคิดในใจว่าไม่น่าจะไปตามอารมณ์ที่ผู้หญิงคนนั้นพยายามที่จะยั่วยวนเลย ให้ตายสิ!

“เมียมึงมายุ่งกับกูเอง!” ตะโกนกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
แต่เหมือนจะเป็นการเปิดทางให้ศัตรูเข้าประชิดตัวได้มากขึ้น สองแขนถึงควบคุมด้วยลูกน้องของคู่อริทันทีที่พวกมันหาเจอ ธีร์สบถ
อย่างจนใจ


ก่อนจะตั้งสติดีๆ คิดในใจว่าตายแน่ๆ พวกมันมีกัน 4 คน ปืนทั้งนั้น

“แต่ยังไงมึงก็ไม่ควรเข้ามายุ่ง”

“ก็แม่งยั่วกูนี่หว่า”


ปัง!

สิ้นเสียงของธีร์ คู่อริก็ลั่นไกใส่ขาเรียวไป โดยเล็งให้เฉียดๆ เพื่อเป็นการเตือนว่า มันเอาจริง ไม่ได้เอามาขู่เล่น


“โอ๊ย! ไอ้สัตว์ ทำไมมึงไม่ยิงกูให้ตายเลยล่ะวะ” ธีร์ตะโกนไปอย่าเหลืออดตามนิสัยชอบท้าของตัวเอง

“มันไม่สนุกน่ะสิ เออ! แต่จะว่าไป มึงนี่ก็หน้าตาดีนะไอ้ธีร์ หุ่นก็ดีใช้ได้ ไม่เหมือนผู้หญิง ไม่เหมือนผู้ชาย”


“มึงพูดอะไรวะไอ้ชาติ” ถามอย่างระแวง ก่อนจะพยายามสะบัดตัวให้ออกจากการเกาะกุมนี้


ธีร์รู้ว่าคนชื่อชาติเป็นเสือไบ แต่ไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะอยู่ในข่ายด้วย!

“มีกล้ามหน้าท้องหน่อยๆ แต่ถ้าไม่ออกกำลังบ่อยๆ มันก็หายไป ทั้งแขน ทั้งท้อง ส่วนขามึง เรียวอยู่แล้ว หึหึ” ชาติหัวเราะเจ้าเล่ห์
เมื่อใช้ปืนเสื้อเสื้อยืดของธีร์ขึ้นเผยหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อหน่อยๆ อยู่

“แต่มีแค่หน้ามึงเท่านั้นแหละที่กูไม่ชอบใจ เสือกหล่อกว่ากู จะเป็นผู้หญิงก็น่าจะสวย หึ”

กูเหมือนผู้ชายขนาดนี้มึงยังจะคิดลงอีกหรือวะ...

“น่ะ ไหนมึงบอกว่ามึงจะแก้แค้นกูที่ไปยุ่งกับเมียมึงไง” ถามสั่นๆ

ขนลุกกราวไปทั่วสรรพางค์กายกับสายตาที่มองมาอย่างน่ารังเกียจ

“ก็กำลังจะทำไง”

“ถ้างั้นมึงก็ยิงกูสักทีสิวะ!!”

คนอย่างธีร์ ยอมตายดีกว่าเสียประตูหลังให้ชายด้วยกันเอง...

“กูยิงแน่ แต่เปลี่ยนใจไม่ใช้ปืนกระบอกนี้แล้ว แต่จะใช้ ‘ของกู’ เอง” สิ้นเสียงนี้แหละ ธีร์ถึงกับพยายามสะบัดตัวเองอย่างแรง จน
คนที่คุมคนหนึ่งกระเด็นไป แต่ก็ยังมีอีกคนที่ยังจับตัวไว้อยู่


ปัง!!

เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด หยุดให้ธีร์กับคู่อริถึงกับหันไปมองที่ต้นเสียงด้วยความสงสัย

“มึงเป็นใครวะ!” ชาติถามไปเสียงกร้าว

“กูเป็นใครไม่สำคัญ แต่กูไม่ชอบเห็นคนโดนรุมว่ะ” ชายคนนั้นตอบกลับมา ก่อนจะค่อยๆ เดินมายังพวกเขาด้วยสายตาและหน้าที่
นิ่งๆ

“หึ! เรื่องของพวกกู”

“ถ้างั้นกูขอเสือก”

“ย่อมได้ แต่กูจะให้มึงกินกระสุนของกูก่อนนะ”

“เดี๋ยวสิ กูยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลยนะ” ชายคนมาใหม่พูดยิ้มๆ

“กูไม่ได้ต้องการอยากจะรู้”

“แต่กูอยากบอก”

“ถ้างั้นมึงก็บอกมาสิ กูจะได้จำเอาไว้ ฮ่าๆ” ชาติพูดก่อนจะหัวเราะเสียงดัง

ปัง!

คนมาใหม่ลั่นปืนไปยังแขนของชาติโดยไม่ต้องเล็ง จนปืนที่อยู่ในมือของมันหลุดออกไป ชาติหันมามองเขาด้วยสายตาเคียดแค้น

“มึงมันเล่นสกปรก!” ด่าลอดไรฟัน

“หึ! ถ้าสะอาดก็ไม่ใช่ อัคนี อภิหชัยบดินทร์ดิวะ!” สิ้นคำพูดของเขา พวกมันถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจที่ได้รู้ว่าคนๆ นี้เป็นใคร
ก่อนที่พวกมันจะปล่อยตัวธีร์ให้กระแทกลงกับพื้นแรงๆ แล้ววิ่งตามเจ้านายตัวเองที่วิ่งหนีไปอย่างไม่คิดจะรอใครทั้งนั้น

คิดว่าจะแน่! ที่ไหนได้ก็กลัวเขา

“เป็นไงบ้างวะ” อัคนีเดินมาถามธีร์ที่จับแขนข้างที่ถูกยิงแน่น

“ก็ยังไม่ตาย”

“ปากมึงนี่มัน สมควรโดนแล้วล่ะ”


“เฮอะ!!”

“ทำเป็นเก่ง ถ้ากูไม่เข้ามาช่วยมึงก็ถูกข่มขืนไปแล้วล่ะวะ” อัคนีจี้ใจดำ
แต่เพราะพระคุณตรงนี้แหละที่ทำให้ธีร์ใจอ่อน และเคารพอัคนีราวกับว่ารู้จักกันมาก่อนหน้านี้ ทั้งๆ ที่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเจอ
กัน


“ขอบคุณครับ” ธีร์โค้งให้อย่างจริงใจ

“เออๆ มากูจะพาไปทำแผล”

“ไม่ต้องหรอกครับ แค่นี้คุณก็ช่วยผมมากพอแล้ว” ธีร์บอกอย่างเกรงใจ แม้ในใจจะกลัวพวกมันกลับมาอีกก็ตาม

“กูเป็นคนช่วยชีวิตมึงใช่ไหม” อัคนีหันมาถาม

“ครับ”

“มึงเป็นหนี้บุญคุณกู?”

“ครับ”

“งั้นตั้งแต่วันนี้มึงคือลูกน้องคนสนิทกู ไปทำงานกับกูซะเมื่อกูเรียนจบ” สิ้นคำสั่งของอัคนีก็เล่นทำเอาร่างโปร่งที่ยืนฟังอยู่ถึงกับนิ่ง
อึ้งไป

ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้จักอัคนีนะ แต่เพิ่งเคยเห็นหน้าก็ครั้งนี้ครั้งแรก ที่สำคัญ การที่ได้ใกล้ชิดอัคนีถือเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ที่จู่ๆ คนดัง
ของสังคมก็เข้ามาชวนเขาไปทำงาน
เข้ามาช่วยชีวิตขนาดนี้

แล้วอย่างไอ้ธีร์จะปฏิเสธได้หรือ?

“ทำไมต้องเป็นผม”

“กูว่ามึงมีอะไรที่น่าสนใจ แต่ไม่ต้องห่วง กูไม่ชอบผู้ชาย และมึงไม่ใช่รสนิยมกู กูว่ามึงต้องทำงานกับกูได้ดีแน่ๆ” อัคนีบอก

แม้ตอนแรกจะตกใจกับคำว่าสนใจเล็กน้อย แต่ก็โล่งใจทันทีที่ผู้เป็นว่าที่เจ้านายพูดอธิบายใหม่

“ตกลงครับ”


“ด้วยเกียรติของ ธีรไนย อมรไพพิจิตรคนนี้ จะตอบแทนพระคุณที่คุณช่วยชีวิตของผม!!” บอกเสียงหนักแน่น

ธีร์เป็นคนที่ติดหนี้บุญคุณใครแล้ว ก็จะตอบแทนให้ และยิ่งช่วยชีวิตเขาเอาไว้เช่นอัคนี เขาก็จะตอบแทนด้วยชีวิต จงรักภักดีกับผู้
เป็นนายคนนี้

จนกว่าเขาจะไม่ต้องการ!!!

…

…

…



เมื่อปฐพีกับอัคนีเรียนจบที่มหาลัยฯ ชื่อดังของเมืองไทยในวุฒิปริญญาตรี เขาสองคนก็เดินทางไปเรียนต่อปริญญาโทอีก 1 ปีที่
อังกฤษก่อนจะเดินทางกลับมาทันทีที่เรียนจบเพื่อรับสืบทอดกิจการธุรกิจใหญ่จากผู้เป็นบิดาต่อทันทีในวัยเพียง 23 ปีเท่านั้น ซึ่ง
ปฐพีกับอัคนีเมื่อกลับมาแล้วก็ติดต่อไปยังพัฒน์และธีร์ คนที่เขาจองตัวเอาไว้เป็นลูกน้องมาเจอกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อคุย
งานและตกลงรายละเอียด

“ไอ้ธีร์มันมาช้าตลอดเลย ไอ้บ้านี่!” อัคนีบ่นบางมองนาฬิกาที่ข้อมือไปด้วย

“หึ! แต่แกนี่มาถึงเร็วไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้พัฒน์” ปฐพีชมพัฒน์

“พอดีว่ามันเป็นนิสัยน่ะครับ” พัฒน์ตอบนิ่งๆ
แต่ในใจก็แอบบ่นลูกน้องของอัคนีไปด้วย แม้ว่าจะไม่เคยเห็นว่าหน้าตาเป็นยังไง แต่เขาก็ไม่ชอบอยู่ดีคนที่มาไม่ตรงเวลาแบบนี้

“ลูกน้องมึงดีนี่ไอ้ดิน ของกูนี่ต้องให้ด่า” อัคนีชมก่อนจะบ่นธีร์ไปด้วย

“ก็มันกำลังจะเรียนจบไม่ใช่หรือวะ คงจะติดสอบติดอะไรอยู่ก็ได้” ปฐพีบอก

“เออว่ะ กูก็ลืมไป”

“มาแล้วครับ มาแล้ว!”

ยังไม่ทันขาดคำ เสียงของธีร์ก็ดังมาก่อนที่ตัวจะตามมา คนที่ตัวเล็กกว่าชาวบ้านอย่างธีร์มองหน้าเจ้านายตัวเองก่อนจะหันไปไหว้คนที่เหลือ และเมื่อนั่งลงที่เก้าอี้ ก็ต้องสบสายตาเข้ากับดวงตาคมของพัฒน์ที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับตน

“ขอโทษครับเจ้านาย” เอ่ยออกมาเล็กน้อย

“เออๆ กูไม่ว่า” อัคนีพูดอย่างไม่ใส่ใจเพราะเห็นว่าธีร์มาทั้งชุดนักศึกษา

“ขอโทษนะครับคุณดิน” หันไปบอกอีกคน

“อืม ไม่เป็นไร”

“เอาล่ะ ที่พวกฉันเรียกพวกแกมาวันนี้ ก็เพราะอยากจะให้ไอ้ธีร์รู้จักกับไอ้พัฒน์มัน เพราะพวกแกคงจะได้ร่วมงานกันบ่อยๆ แม้ว่า
จะอยู่กันคนละบริษัทก็ตาม” อัคนีพูดขึ้น

“และวันนี้ก็มีงานที่พ่อของพวกฉันจัดให้เพื่อให้เราสืบทอดตำแหน่ง พวกแกจะต้องไปด้วย ไอ้พัฒน์แกเป็นผู้ถือหุ้นอยู่แล้ว อยาก
จะทำงานกับฉันอีกหรือวะ” ปฐพีหันไปถามพัฒน์ที่ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย

“ครับ”

“ก็ดี! ฉันชอบแกก็ตรงนี้แหละ” ปฐพีพยักหน้ายิ้มๆ

“ส่วนแกนะไอ้ธีร์ อีกอาทิตย์เดียวก็เรียนจบแล้วใช่หรือเปล่าวะ” อัคนีถาม

“ครับเจ้านาย”
“ก็ดี ถ้างั้นเอาอย่างนี้ ไอ้พัฒน์มันคงจะทำงานเป็นอยู่แล้วใช่ไหม” อัคนีหันไปถามพัฒน์

“ครับ ผมเคยช่วยพี่ทำงานอยู่ที่บริษัทตัวเอง”

“แต่ไอ้ธีร์ไม่เป็นเหี้ยอะไรเลย หลังสอบเสร็จ ให้เวลาแก 1 เดือนไปเรียนรู้งานจากไอ้พัฒน์ที่บริษัทไอ้ดินซะ แต่ระหว่างฝึกแกก็
ต้องมาประเมินกับฉันทุกอาทิตย์ เพื่อบอกว่าแกเหมาะสมที่จะทำงานกับฉันหรือเปล่า”

“อ้าว? ไหงเป็นแบบนี้ล่ะครับเจ้านาย” ธีร์ถามอย่างไม่เข้าใจ

จะให้เขาไปเรียนรู้งานกับไอ้หน้าโหดนี่นะ เรื่องดิ!!

“หรือไม่อยากได้งาน”

“ทำก็ได้ครับ” ยอมอย่างจำใจ
“ดี...งั้นไอ้ดิน กูฝากด้วยนะมึง” หันไปพูดกับปฐพีทันที ซึ่งอีกคนก็พยักหน้ารับ

ฝากฝังเราซะเรียบร้อยเลย

ธีร์เองก็มองหน้าพัฒน์เล็กน้อย แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือรอยยิ้มที่แสยะส่งมาให้อย่างเยาะเย้ย ดูถูก จนธีร์โกรธขึ้นหน้า กำหมัด
แน่นอย่างอดทน

“ทำหน้าอะไรแบบนั้นวะไอ้ธีร์” อัคนีถาม

“คุณเพลิง ให้ผมไปเรียนงานกับคนอื่นได้หรือเปล่า” ถามอย่างเว้าวอน

“ทำไม”

“ผมว่าผมไม่ค่อยถูกกับมัน” ตอบแต่สายตาสบเข้ากับดวงตาคมแบบประกาศสงคราม

“ไอ้นี่หาเรื่องอีกแล้ว มันอายุมากกว่าแกอีกนะไอ้ธีร์ แล้วมันเองก็เป็นงานเพราะมันก็เคยเป็นรองประธานของบริษัทของพี่มัน
ฉะนั้นเรียนกับไอ้พัฒน์น่ะถูกแล้ว” อัคนีสั่ง

“ชิ! ไม่สบอารมณ์เลยว่ะ” แอบสบถน้อยๆ

“ทำไม? มึงกลัวกูหรือไง” เสียงทุ้มต่ำที่ไม่ค่อยพูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงท้าทาย จนธีร์หันไปมองด้วยสายตาแข็งกร้าว

“กูไม่ได้กลัวมึง!” ตอบเสียงแข็ง

“ถ้างั้นมึงก็คงไม่ปฏิเสธสินะ ถ้าผ่านการเรียนกับกูได้ ถือว่ามึงเก่ง เพราะกูค่อนข้างโหด” บอกออกมาตามความเป็นจริงที่ตัวเอง
เป็น

แต่ธีร์คิดว่ามันเป็นเพียงแค่คำขู่

“ได้!!”

“แต่กูว่าน้ำหน้าอย่างมึงคงไม่ได้เรื่อง”

“ไอ้พัฒน์มึง!!”

“ทำไมวะ จะทำอะไรกูได้!” พัฒน์ยังไม่หยุดท้าทาย

ธีร์ที่พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองถึงกับสั่นด้วยความโกรธ ก่อนที่จะถามไปอย่างโมโห

“แล้วถ้ากูทำได้ล่ะ มึงจะให้อะไรกู!!”

“ตามที่มึงต้องการ”


“เออ!! จำไว้นะมึง”


“หึ!!!”



เอาล่ะสิ...งานนี้ ใครจะแพ้ ใครจะชนะกันล่ะ



 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:



   ลงอินโทรพัฒน์ธีร์ค่ะ อาจจะแปลกๆก็ขอโทษด้วย อยากแต่งแบบนี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 09-02-2015 21:25:38

ว๊าย กรี๊ดดดดดด เห็นชื่อคนเขียนแล้วรีบเปิดอ่านเลย
พัฒน์ธีร์ คู่จิ้นเลขาส่วนตัวของดินและเพลิง -/- โอ๊ย โหดๆแบบนี้สิพี่ชอบ -,,-

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 09-02-2015 21:57:25

รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 09-02-2015 22:08:53

ดีจังที่มีเรื่องของพัฒน์กับธีร์มาให้อ่าน อยากอ่านเรื่องของคนแมนๆ มาเจอกัน :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-02-2015 23:03:32

แค่อินโทรยังแซ่บขนาดนี้ ขอตัวปาดน้ำลายเค่อะ  o13

ติดใจตรงที่ว่าธีร์ถ้าเจอพัฒน์อยู่กับผญแล้วจะร้องไห้มิแหล่ ตอนนี้ยังมองนิสัยธีร์ขนาดนั้นไม่ออกเลยแฮะว่าเซนส์ซิทีฟขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 10-02-2015 01:02:01

กรี๊ดดดดดดด โดนใจมากเลยค่าาาาา  o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-02-2015 15:56:46

 :hao6: คู่นี้แซบแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 10-02-2015 16:41:58

 :katai5: :katai5: :katai5: คลานตามมาอ่านเรื่องนี้เลย..กระดึบ ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-02-2015 17:10:54

สนุกๆๆๆๆๆ. 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 10-02-2015 18:21:35

คู่โหดๆๆๆ รออ่านน้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 10-02-2015 19:17:46

จิ้นกันต่อได้ ..

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-02-2015 20:07:43

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 10-02-2015 20:10:34

คู่นี้ดูท่าจะมันส์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 10-02-2015 23:43:04

ธีร์ สู้สู้ นะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 11-02-2015 11:34:29

ตามมาอ่านเรื่องของพัฒน์กับธีร์ค่าา ^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: nudaeng ที่ 11-02-2015 11:55:58

โอ๊ยๆๆ ทะเลาะกันตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลยยย
อยากรู้เรื่องราวของสองคนนี้แล้ววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 12-02-2015 16:20:25

ตามมาจากน้องดินพี่ดินพี่เพลิงเลยยยยยยยยยยยยย
ชอบหลายๆ ทะเลาะกันมากๆเค้าว่าลูกดกนะ  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: yaoisamasang ที่ 12-02-2015 17:08:37

เบื้องหลังความรักต่อจากภาคนู้นสินะคะ :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 16-02-2015 22:22:35

ตามมาเสพเรื่องนี้ต่อนะครับ แอร๊ย แค่เปิดเรื่องก็แซ่บ  :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 18-02-2015 14:34:18

มาแล้วๆๆๆๆ

คู่ของคุณบอดี้การ์ด

เตรียมฟิน พร้อมทิชชู่อีกหนึ่งปึก  :haun4:   :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: mimasopu ที่ 18-02-2015 15:08:13

เข้ามาตามต่อเรื่องในมุ้งของพี่พัฒน์พี่ธีร์(ต้นเรื่องคงยังไม่เข้ามุ้งสินะ)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: tttwolove ที่ 18-02-2015 15:08:46

ปูเสื่อรอ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 18-02-2015 15:18:25

จะได้รักกันก่อนหรือฟัดกันตายก่อนนะ อิอิ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 18-02-2015 15:42:46

รอตอนต่อไป^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 18-02-2015 15:52:53

มาปุ๊บ
บู๊ปั๊ป อิอิ
คุณบอดี้การ์ดดดดดดด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 18-02-2015 16:31:36

กรี้ดดดดดด
เห็นชื่อคนแต่ง รีบเข้ามาอ่านเลย
แต่ว่าพี่ธีเนี่ยจะเอาอะไรไปสู้พี่พัตละเนี่ย
มิน่าล่ะ...หึๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 18-02-2015 18:37:21

มันส์แน่ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 18-02-2015 23:00:39

 :laugh: ท่าทางจะมันส์พะย่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 18-02-2015 23:37:23

มันส์หยดแน่ๆงานนี้ กว่าพัฒน์กับธีจะเป็นแฟนกันนีคงบู๊สนั่นจออ่ะ รอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 19-02-2015 00:19:07

หื่มมมม  มันน่านัก .....กกก 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 19-02-2015 14:51:57

อั๊ยย่ะ คู่นี้สายโหดจร้า
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 19-02-2015 21:42:36

ใครแพ้ใครชนะไม่ร  รู้แค่มันแน่ๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 21-02-2015 15:33:01

 มาตามอ่าน อิอิ :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: NingZa ที่ 21-02-2015 15:47:47

ตามมาจากเรื่องโน้นค่ะ คิดถึงธีร์-พัฒ แล้วก็คิดถึงน้องดรีม ธารา วาโย พ่อดิน ป๊าเพลิง มากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> แนะนำ+Intro (9/2/2558) P:1
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 21-02-2015 17:33:58

เรามาชนกันดีกว่า ชะละล้า :hao3:

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 21-02-2015 21:06:58

ตอนที่ 1

PLEUNG Real Estate

ตึกสูงตระหง่านเสียดฟ้าในย่านธุรกิจของประเทศไทย บริษัทในเครือของอภิหชัยบดินทร์ที่อัคนีดูแลอยู่เป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศ

ร่างสูงผอมโปร่งเดินเข้าไปในตัวบริษัทพร้อมๆ กับผู้เป็นนาย มองไปรอบๆ อย่างสนอกสนใจ เพราะตนไม่เคยเข้ามาเหยียบบริษัทใหญ่ๆ แบบนี้ แต่นี่เขาต้องมาทำงานที่นี่

แค่คิดก็เท่ห์แล้ว…

“อย่ามัวแต่มองสิวะไอ้ธีร์” อัคนีหันมาสั่ง

“ครับๆ” ธีร์เดินตัวตรงตามเจ้านายไป มองผู้คนที่ไหว้เขาสองคนด้วยความไม่เคยชิน... แม้ว่าหลายๆ คนอาจจะรู้แล้วว่าธีร์เข้ามา
เป็นส่วนหนึ่งในบริษัทใหญ่แห่งนี้ในตำแหน่งอะไร เพราะในวันงานเลี้ยงฉลองประธานบริษัทคนใหม่ ธีร์เองก็ถูกแนะนำตัวในที่นั้นด้วย

ไม่แปลกอะไรเลยที่พนักงานในบริษัทจะเคารพเขาไม่ต่างจากผู้เป็นนาย

“วันนี้แกก็ยังไม่รู้หรอกว่าจะต้องทำอะไรบ้าง ฉะนั้นเพื่อให้แกคุ้นชินกับที่นี่ ครูของแกจะมาสอนถึงนี่เลย” อัคนีบอกขณะยืนคู่กัน
อยู่ในลิฟต์

“อย่าบอกนะว่า...” ธีร์ถามเสียงเบา

“เออ...ไอ้พัฒน์มันมาสอนแกถึงที่นี่”

“เจ้านาย! ทำแบบนี้ได้ไงอ่ะ ไหนบอกว่าวันนี้ให้ผมมาดูงานที่นี่ก่อนไง แล้วค่อยให้ผมไปเรียนกับมันพรุ่งนี้ที่ DINZ ไงวะ” เถียง
ออกมา

มีลูกน้องคนไหนบ้างที่กล้าเถียงเจ้านายอย่างเขา

อัคนีไม่ได้สนใจตรงนี้ กลับกันแล้ว เขาชอบด้วยซ้ำที่ลูกน้องที่เขาเลือกเป็นตัวของตัวเองขนาดนี้ ไม่ต้องประจบประแจงอะไร

แบบนี้ก็อยู่กันนานหน่อย...

“ก็ฉันเปลี่ยนใจ” ตอบด้วยสีหน้ากวนๆ

“อะไรวะ! นี่กูต้องเจอหน้ามันตั้งแต่วันแรกที่ทำงานเลยหรือไง ซวยไปทั้งชาติแน่ๆ” พึมพำเบาๆ อย่างเซ็งๆ

“อย่าบ่นมากนะแก จะได้เป็นงานไวๆ ไม่ดีหรือไง”

ตึ๊ง!

ลิฟต์มาถึงชั้นบนสุดก่อนที่อัคนีจะเดินนำออกมา ตามด้วยธีร์ที่แทบจะวิ่งตาม เพราะมัวใจลอยอยู่

“แต่คุณเพลิงน่าจะให้คนอื่นสอนผมนะครับ อย่างเลขาของคุณอิสระอะไรอย่างนี้” ร่างโปร่งเดินตามแล้วพูดบอกอย่างไม่ยอมแพ้

ให้ทำงานกับคนที่เกลียดขี้หน้ามันตั้งแต่เจอหน้านี่ ไม่ชอบใจเลยแฮะ

“ให้คุณศักดิ์เขาพักไป เกษียณแล้วยังจะไปรบกวนแกอีกหรือไง” อัคนีให้เหตุผลด้วยสีหน้าที่เริ่มจะรำคาญลูกน้องของตน

“โธ่!!”

“เออน่า...ถ้ามันเอามึงถึงตาย ค่อยมาเอาค่าทำศพกับกูก็แล้วกัน” อัคนีลืมตัวพูดกูมึงออกมา

“เจ้านายพูดไม่เพราะ”

“เออๆ ขอโทษ! ไอ้ห่านี่ กูนี่คิดผิดหรือคิดถูกที่เอามันมาเป็นลูกน้องวะ!” อัคนีบ่นกับตัวเองเบาๆ

“แหมเจ้านายก็ เค้าล้อเล่น!” ธีร์รีบแกล้งประจบจนผู้เป็นนายหมั่นไส้ยกเท้าเตรียมจะถีบ แต่เขาก็หลบได้ก่อนแต่ในจังหวะที่หลบ
นี่แหละดันไปชนเข้ากับอะไรบางอย่าง

ปึก!!

“โอ้ย!!”

“ทำเป็นเล่นไปได้” เสียงดุๆ ดังขึ้นที่ด้านหลัง ธีร์หันไปมองก็เบิกตากว้างอย่างตกใจที่รู้ว่าอะไรบางอย่างที่เขาชนน่ะคืออะไร

ที่แท้ก็ไอ้หน้าโหดนี่เอง

“มึง!” ชี้หน้าอีกคนทันที

“ทำไม ตกใจ?” ถามอย่างกวนๆ โดยที่หน้าก็ยังนิ่งๆ ตามเคย จนธีร์หมั่นไส้ อยากจะต่อยสักหมัดสองหมัด

“ตกใจบ้าบออะไร ทำไมกูต้องตกใจมึงด้วย” ธีร์เถียง

อัคนีมองแล้วส่ายหน้าอย่างระอา คิดในใจ...หวังว่าพวกมึงจะได้กันเองนะเว้ย! เกลียดอะไรก็ได้อย่างนั้นล่ะวะ พวกมึงนี่เข้าข่าย...

“ฉันไปก่อนนะไอ้ธีร์” อัคนีบอก

“อ้าว? ทำไมไม่ตอบวะไอ้พัฒน์ กลัวหรือไง” แต่เหมือนว่าลูกน้องจะไม่สนใจตัวเองเสียแล้ว อัคนีเลยได้แต่ส่ายหน้าไปมาแล้วหัน
ไปพยักหน้ากับพัฒน์แทนก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไป ซึ่งร่างสูงก็โค้งน้อยๆ เพื่อรับคำสั่งที่มองหน้าก็รู้แล้วว่ามันหมายความว่า
ยังไง

“มึงนี่เหมือนหมาบ้าเลยว่ะ” พัฒน์พูดขึ้นพลางสบตาคนที่มีความสูงไล่เลียกันไปด้วย

ดวงตากลมโตของธีร์วูบไหวเล็กน้อยที่เห็นสาวตาคมดุของคนตรงหน้าแบบชัดๆ เพราะวันก่อนมันทำผมปิดหน้าปิดตาจนมองไม่
เห็นความเป็นคน

“นี่มึงว่ากูเหรอ!” ขึ้นเสียงใส่

“แล้วตรงนี้มีใครบ้างล่ะวะ”

พัฒน์เองก็เริ่มมีน้ำโห เอาจริงๆ เขาก็ไม่ชอบคนตรงหน้าตั้งแต่แรกที่เจอแล้วล่ะ เพราะเป็นถึงลูกน้องคนสนิทของอัคนี แต่มาตาม
นัดไม่ตรงเวลา ฉะนั้น ธีร์เป็นบุคคลที่ติดลบในอุดมคติของพัฒน์อยู่มากโข พอต้องมาสอนงานมันอีก เลยได้แต่โมโหในใจ ไม่
กล้าเปิดเผยออกมา

ได้แกล้งมันก็คงจะสะใจพิลึก

“เฮอะ!!” เดินหนีไปอย่างรำคาญ มองไปรอบๆ ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเจ้านายหาย เลยรีบเดินไปหา แต่ยังเดินได้ไม่ถึงไหน ก็ถูกคนขา
ยาวกว่านิดๆ เดินมาตัดหน้าด้วยความเร็ว ซึ่งธีร์ก็เท้าเอวหาเรื่องทันที

“อะไรของมึงวะ!”

“จะไปไหน” กอดอกถามนิ่งๆ

“หาคุณเพลิง”

“ไม่ต้อง! คุณเพลิงสั่งให้กูแนะนำงานต่างๆ ให้มึงในวันนี้” ร่างสูงบอก ซึ่งธีร์ก็หันไปสบถด้านข้าง อย่างเซ็งๆ

“ยังไงพรุ่งนี้กูก็ไปเรียนรู้จากมึงแล้วนี่ วันนี้ก็ให้กูได้เรียนรู้เองเถอะ”
“มึงรู้อะไรไหม ว่าข้อแรกที่ควรจะทำเมื่อเป็นลูกน้องของคุณเพลิงคืออะไร” พัฒน์ถามด้วยสีหน้านิ่งๆ

“กูรู้ดี!” นี่ก็เถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้

“งั้นมึงก็บอกมาว่าอะไร” พัฒน์ไล่ต้อนคำพูดของอีกคนต่อทันที

“ก็...แล้วทำไมกูต้องตอบมึงวะ! เรื่องของคุณเพลิง กูซึ่งเป็นลูกน้องต้องรู้ดีกว่าป่ะ มึงอย่าทำเป็นรู้ดีไปกว่ากู!” ธีร์เองที่อ้ำอึ้งใน
ตอนแรกก็ตอบกลับออกมาอย่างไม่ยอม

ก็จริงอยู่ที่ธีร์เป็นลูกน้องของอัคนี แต่พัฒน์เองก็รู้จักอัคนีดีเช่นกันเพราะทั้งเขา ปฐพี และอัคนีอายุเท่ากัน รุ่นราวคราวเดียวกัน
ตอนที่ปฐพีกับอัคนีไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศเขาก็ไปเรียนด้วยกัน เลยเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งเจ้านายและลูกน้องกัน

ธีร์ไม่รู้หรอก ว่าสองพี่น้องนิสัยเหมือนกันแค่ไหน จะต่างกันตรงที่คนหนึ่งอารมณ์เย็น อีกคนก็อารมณ์ร้อนเท่านั้น

“หึ! กูก็จะคิดไปเองว่าที่มึงไม่ตอบเพราะว่ามึงไม่รู้ อันดับแรกที่กูอยากจะให้มึงรู้ การเป็นลูกน้องต้องเชื่อฟังเจ้านาย ถ้ามึงมีข้อนี้
มึงก็ต้องฟังกู!” สิ้นคำพูดพัฒน์ก็เดินนำอีกคนไปยังลิฟต์ทันที ซึ่งธีร์ก็ได้เข่นเขี้ยวในใจแล้วเดินตามร่างสูงไปอย่างช่วยไม่ได้

เอาวะ! ยังไงแม่งก็ทำอะไรไม่ได้

“มึงจะพากูไปไหน” ธีร์ถามเมื่อเข้ามาในลิฟต์อีกครั้งมองชั้นที่พัฒน์กดก็ต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ไม่ถามต่ออะไรทั้งนั้น เพราะ
แค่คำถามแรกมันยังไม่ตอบ

กูคงไม่ถามคำถามที่สองให้เมื่อยหรอก...เถียงกันเปล่าๆ

เอาจริงๆ แล้วธีร์เองก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับพัฒน์หรอก วันที่เจอกันครั้งนั้นก็เป็นครั้งแรก แต่แค่เขาไม่ชอบหน้ามันก็เท่านั้น
เอง คนบ้าอะไรขี้เก๊กเป็นบ้า

หน้าก็นิ่ง...ใครพูดอะไรก็ฟังเงียบๆ กับท่าทางชอบกอดอกนั่น มันรำคาญลูกตาว่ะ!



เข้าใจอารมณ์คนที่เจอหน้าใครครั้งแรกแล้วเกลียดป่ะ? อารมณ์นั่นแหละ ของเขาล่ะ!!

…

…

…



ตึ๊ง!!

ลิฟต์หยุดที่ชั้นหนึ่ง ซึ่งพัฒน์ก็เดินนำคนแรก ไปยังส่วนต่างๆ ที่อยู่ภายในตึกสูงแห่งนี้

“พากูมาที่นี่ทำไม?”

“มึงจะต้องทำความรู้จักคนทั้งตึกนี้ โดยเริ่มตั้งแต่ชั้นหนึ่งจนถึงชั้นสูงสุด แนะนำตัวเองกับพนักงานทุกคน แล้วกูจะนั่งดื่มกาแฟรอ
ข้างล่างนี้แหละ อ้อ! มึงอย่าคิดโกง ไม่ทำ เพราะหลังจากที่มึงบอกว่าเสร็จแล้ว กูจะเช็คจากกล้องวงจรปิด” พัฒน์พูดบอก

“ไอ้ห่าพัฒน์ มึงจะฆ่ากูหรือไงวะ!!” ธีร์โวยวาย

“ทำไม่ได้หรือไง” พัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงดูถูก ซึ่งคิ้วข้างขวาของธีร์ก็กระตุกยิกๆ แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ ทั้งๆ ที่ในใจอยากจะ
ซัดหน้าร่างสูงกว่าเต็มแก่ แต่ถ้าทำตรงนี้มีหวังไม่ดีแน่ๆ พนักงานเต็มบริษัทเลย

“กูทำได้!!”

“ก็ดี! อีกอย่างนะ ให้มึงเดินขึ้นบันไดเอา ขึ้นลงชั้นเดียวประหยัดไฟหน่อย” แต่ดูเหมือนอันนี้ธีร์ไม่อยากจะทนต่อไปแล้ว

“กูต้องขึ้นทีละชั้นก็จริงแต่แม่งมันเยอะนะเว้ย”

“หรือจะให้กูบอกคุณเพลิง”

“ไอ้สัตว์!!”

   “เบาๆ หน่อย ที่นี่พนักงานเยอะ” ติออกมาอย่างจริงจัง จนธีร์ต้องหันไปมองรอบๆ ด้วยความระวัง ก่อนจะเห็นพนักงานบางคนมอง
มาที่พวกเขาอย่างกลัวๆ

“แล้วมันเพราะใครละวะ!” กัดฟันพูด พร้อมกับมองหน้าคนตัวหน้าอย่างเคียดแค้น

“เพราะมึงที่ไม่รู้จักระงับอารมณ์ไง” พัฒน์บอก

“ก็กูเกลียดมึง!!” ขึ้นเสียงเข้ม จนพัฒน์สบตาเข้ากับอีกคนอย่างคนไร้ความรู้สึก จนธีร์รู้สึกขนลุกกับสายตานั้น มันเป็นสายตาที่น่า
กลัว

เหมือนว่ามันสามารถจะฆ่าเขาให้ตายด้วยสายตานั้นได้เลย

“เออ!! กูก็ไม่ต่างกัน” พัฒน์พูดจบก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้ธีร์ยืนกำหมัดแน่นอยู่คนเดียว ส่วนร่างสูงก็เดินไปนั่งในมุมพักผ่อน
ของพนักงาน สั่งกาแฟมานั่งดื่มฆ่าเวลารอใครอีกคนที่เขาสั่งให้ไปทำตามที่เขาบอก

ซึ่งกว่าจะเสร็จคงใช้เวลาหลายชั่วโมง

…

...



ร่างผอมโปร่งยืนอยู่กับที่สักพักก็ถอนหายใจยาวๆ เพื่อตั้งสติ แล้วเดินไปทางด้านประชาสัมพันธ์สาวสวยทันที

“สวัสดีครับ” หนุ่มหล่อทักทายด้วยรอยยิ้มขี้เล่นทันที

“สวัสดีค่ะ” ประชาสัมพันธ์สาวทักทายกลับพร้อมด้วยกิริยาที่เอียงอาย จนธีร์ถึงกับหัวเราะในใจ เพราะไม่ว่าใครก็มีปฏิกิริยาแบบนี้
กับเขาทั้งนั้น

“ผมชื่อธีรไนยนะครับ เรียกว่าธีร์ก็ได้ ตำแหน่ง ผู้จัดการฝ่ายบริหาร แต่ยังไม่ได้บรรจุ กำลังฝึกงานอยู่ครับ” แนะนำตัวเองยิ้มๆ จน
ร่างบางตรงหน้าถึงกับขัดเขินทำอะไรไม่ถูก

“เอ่อค่ะ ฉันรู้จักแล้วค่ะ คนสนิทของบอสสินะคะ”

“อ่อ! เขาเรียกผมกันแบบนี้เองหรือ ฮะๆ”

มีใครเคยบอกผู้ชายคนนี้ไหม ว่าเวลายิ้มแล้วหัวใจหญิงสาวจะละลาย...

“ค่ะ”

“ถ้างั้นผมขอตัวไปทำความรู้จักฝ่ายอื่นๆ ต่อก่อนนะครับคุณ?”

“พิมพ์ค่ะ”

“โอเคคุณพิมพ์ ผมไปแล้วนะครับ แล้วเจอกัน” ธีร์บอกก่อนจะขยิบตาให้ข้างหนึ่งจนประชาสัมพันธ์สาวถึงกับกำกระโปรงตัวเอง
แน่นอย่างขัดเขิน

ทั้งหล่อ ทั้งเป็นกันเอง อ๊าย!! เขินจัง

ทั้งหมดอยู่ในสายตาของพัฒน์ที่มองแล้วส่ายหน้าไปมา ก่อนจะดื่มกาแฟและสนใจหนังสือพิมพ์ตรงหน้าต่อไป...คนแบบนี้มันจะ
ทำงานได้กันกี่น้ำ

“ไม่คิดจริงจังอะไร แล้วมันจะทำงานรอดหรือวะ!” ร่างสูงใหญ่พึมพำเบาๆ

ก็จริงที่เขาไม่ค่อยชอบนิสัยที่ชอบเล่น ไม่จริงจังของธีร์ แต่เขากับอีกคนก็รู้จักกันได้ไม่นาน ถ้านับเป็นตัวเลขที่รู้จักกัน ครั้งนี้ก็
เป็นครั้งที่ 5 ครั้งแรกวันที่นัดเจอกันครั้งแรก วันที่สองคือวันเลี้ยงฉลองรับตำแหน่งของเจ้านายของพวกเขา ครั้งที่สามก็คือวันที่
พวกเขาต้องมาพูดคุยรายละเอียดกันอีกครั้ง ครั้งที่สี่ก็วันที่ย้ายเข้าไปอยู่ที่คอนโดเดียวกันกับปฐพีและอัคนี และครั้งที่ห้าก็คือวัน
นี้...

และทุกครั้งก็เถียงและทะเลาะกันแทบเป็นแทบตาย (ธีร์คนเดียว)

“หึ!”

ที่จริงแล้วเขาไม่ชอบตัดสินคนจากการรู้จักเพียงไม่กี่วันหรอกนะ...เอาเป็นว่าจะขอดูต่อไปก็แล้วกัน ว่าหมอนั่นเหมาะสมที่ทำงาน
ในตรงนี้หรือเปล่า...

“หวังว่ามึงจะไม่ทำให้คุณเพลิงผิดหวัง”









50%


 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:


   สวัสดีค่ามิตรรักแฟนนิยายทุกๆ ท่าน ยูกิมาลงตอนแรกให้เจิมกัน อาจจะไม่สนุกเท่าไหร่ก็ขอโทษนะคะ ^_^ ส่วนเรื่องน้องดรีมจบแล้ว แต่ยูกิไม่จบด้วยนะคะ จะเลิกติดตามก็ได้ แต่จะมีตอนพิเศษตามเทศกาลต่างๆ มาลงบ้าง ตามอารมณ์ 555+ เพื่อรอเวลาลงภาค2 ตามที่ทุกคนต้องการ (เรียกร้องกันเยอะมาก ถ้ายูกิไม่เขียนก็คงจะใจร้าย)

ตามฉบับของยูกินะคะ จะลงทีละครึ่งจนกว่าจะถึงตอนที่ 20 เพราะขอเรียกเรทติ้งหน่อย (บอกตรงๆ เลย) เม้นท์กันเยอะๆ นะคะ ครึ่งหลังก็รอต่อไป 55+

ติดตามกันได้ที่แฟนเพจนะคะ จะสอบถามอะไรก็ไปที่นั่นเน่อ
https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-02-2015 21:08:55

 :pig4: 

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: pumpui ที่ 21-02-2015 21:26:05

 :-[

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 21-02-2015 21:32:50

รักกันได้คู่นี้คงจะเป็นเรื่องปฎิหารนะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 21-02-2015 21:48:17

พี่ธีร์โวยวายอยู่คนเดียว :laugh:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 21-02-2015 23:08:26

พัฒน์ธีตอนแรกไม่ถูกกันหรือ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-02-2015 00:17:53

 :mew1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 22-02-2015 01:09:43

 :laugh: กัดกันไปกัดกันมา สุดท้าย ได้กันเองสินะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 22-02-2015 02:22:21

55555555
สนุกแน่ๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 22-02-2015 19:11:05

ท่าทางเอาเรื่อง ..

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: sey19 ที่ 22-02-2015 19:39:14

พัฒน์-ธีร์เริ่มจากการที่ไม่ชอบหน้ากัน ทะเลาะกันตลอด ดูสิว่าใครจะหลงรักอีกคนก่อน

รอตอนหน้า ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 22-02-2015 21:58:06

พี่ธีร์โดนแกล้งงงงงง
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 22-02-2015 23:02:40

ไม่ชอบหน้ากันแต่แรกแบบนี้ เดี๋ยวก็รักกันกลม 555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.1 (21/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 23-02-2015 06:57:18

มีภาค2 กรี๊ดดดดดดดดด
สองคนนี้โหดและทะเล้น ไปกันได้ 544

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 23-02-2015 17:37:33

ตอนที่ 1 (ครึ่งหลัง)

“ผมชื่อธีรไนย อมรไพพิจิตรนะครับ เรียกธีร์เฉยๆ ก็ได้ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” ธีร์แนะนำตัวเองด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงลง กับชั้นที่ 20 กว่าๆ แล้ว พนักงานที่นี่ก็เยอะไปนะบางที

ไหนจะเดินขึ้นบันไดอีก กูอยากจะเป็นบ้าตาย!

แปะๆ

เสียงปรบมือดังขึ้นเพื่อเป็นการต้อนรับตามลำดับ ธีร์เองก็ยิ้มๆ น้อยๆ ก่อนจะเดินไปทางบันไดหนีไฟเพื่อขึ้นไปยังชั้นต่อไปอย่าง
แสนจะเหน็ดเหนื่อย

“ไอ้พัฒน์ ไอ้เหี้ย! ไอ้ควาย! อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะมึง” ก็ได้แต่บ่นซ้ำๆ ไปมาแบบนี้นี่แหละ ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว เพราะคนอย่าง
พัฒน์มีเจ้านายเขาคอยคุ้มกะลาหัวอยู่

“ว๊ากกก...แล้วมันอีกกี่ชั้นล่ะวะเนี่ย!” ตะโกนดังลั่นบันไดหนีไฟอย่างหงุดหงิด

สองเท้าก็เดินขึ้นไปอย่างปลงกับชีวิต ใบหน้าขาวใสมีเหงื่อผุดเต็ม แต่ก็ไม่ได้ทำให้เสน่ห์ของธีร์ลดลงแม้แต่น้อย กลับกันยัง
ทำให้ผู้ชายคนนี้ดูเซ็กซี่ขึ้นอีกด้วย

ธีร์เดินแนะนำตัวไปตามชั้นต่างๆ เรื่อยๆ จนมาถึงชั้นสุดท้ายที่เป็นชั้นของอัคนี โดยใช้เวลาในการทำตามคำสั่งพัฒน์ครั้งนี้ 3 ชั่ว
โมงกว่าๆ ก่อนจะปาดเหงื่อทิ้งไป แล้วเดินไปที่ลิฟต์เพื่อกดลงไปยังด้านล่างหาอีกคนที่นั่งสบายอยู่ทันที

“แอร์ก็เย็นนะ แต่เหงื่อเต็มเลยไอ้ห่าเอ้ย!”

“กูทำได้แบบนี้ มึงยังจะมีเรื่องมาด่าหรือดูถูกกูอยู่ไหม เฮอะ!”

เมื่อลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่างสุดที่ 3 ชั่วโมงก่อนพัฒน์บอกว่าจะรออยู่แถวๆ นี้ สายตาของร่างโปร่งก็มองหาคนหน้าตายที่ตัวใหญ่
อย่างกับยักษ์ไปรอบๆ ก่อนจะเจอเจ้าของร่างสูงนั่งอยู่ในมุมพักผ่อนหรือที่เรียกว่าเป็นสภากาแฟของพนักงานแล้วเดินเข้าไปหา
ทันที


พรึ่บ!
ธีร์ทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามก่อนจะกอดอกมองหน้าพัฒน์อย่างหาเรื่อง แต่ร่างสูงกลับสนใจไม่ เอาแต่อ่านนิตยสารฟุตบอลอยู่ไม่
สนใจการมาถึงของเขาเลย

“เฮ้ย!” ส่งเสียงเรียกครั้งที่หนึ่ง ร่างสูงก็ไม่สนใจ

ธีร์เองก็คิดในทางที่ดี แม้ว่าตัวเองจะไม่เชื่ออย่างนั้นก็ตาม ว่า...ร่างสูงคงตั้งใจอ่านมาก เลยไม่รู้ว่าเขามาถึงแล้ว เลยสูดลม
หายใจเฮือกหนึ่งก่อนจะขึ้นเสียงเรียกอีกครั้ง

“ไอ้พัฒน์!!!”

“อะไร”

ดูมัน ดูมัน! ยังมีหน้ามาถามอีกว่าอะไร.. แล้วเอาหน้านิ่งๆ ของมึงออกไปจากตรงหน้ากูด้วย กูชักจะหงุดหงิดเต็มทีละ!!

“เฮอะ! กูทำเสร็จแล้ว!” บอกผลของภารกิจไป

พัฒน์พยักหน้าน้อยๆ อย่างไม่บ่งบอกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ซึ่งเป็นการยั่วอารมณ์โมโหของธีร์เป็นอย่างมาก

“อืม”

“แค่นี้?” ถามเสียงสูง

“เออ!”

“ไอ้บ้าเอ้ย!!”

ตึง!!!

ตะโกนด่าพัฒน์เสร็จก็ตบโต๊ะเสียงดังแล้วเดินหนีทันที...

“ก็ได้! ในเมื่อไม่สนใจกันแบบนี้ กูก็ไม่อยู่ง้อมึงหรอก ยังไงแล้วกูก็ไม่ได้อยากจะให้มึงสอนงานตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” ร่างโปร่งเดิน
เร็วๆ พร้อมกับบ่นไปด้วย

หิวก็หิว ดันมาเจอเหี้ยอะไรแบบนี้อีก

“มึงจะไปไหน” สองเท้ายาวของพัฒน์สาวเข้ามาประชิดตัวร่างโปร่งได้อย่างว่องไว แต่ธีร์ก็เอาคืนโดยการไม่ตอบบ้าง จะได้รู้สึก
ว่าตอนที่มันไม่ตอบน่ะรู้สึกยังไง

“อย่าเมินกู” พัฒน์เริ่มขึ้นเสียงจนธีร์แอบยิ้มอย่างสะใจ

“ไอ้ธีร์!!”

กึก!

ร่างโปร่งหยุดเดินทันที เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่อีกคนเรียกชื่อเขา ถึงมันจะไม่เพราะเท่าไหร่ แต่ก็สามารถสะกดให้เขาหยุดเดินได้

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ร่างกายมันหยุดเองโดยอัตโนมัติ

“มีอะไรวะ!”

“กูถาม” พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ตาจ้องเขม็งอย่างกับเสือจ้องเหยื่อ แต่คนอย่างธีร์เคยกลัวอะไรไม่ ก็มองกลับอย่างหาเรื่องไม่แพ้
กัน

“แต่กูไม่อยากตอบ”

“อย่ากวน”

“ทีมึงยังทำได้เลย”

“เป็นเด็กหรือไงวะ” พัฒน์ถาม

แต่ช่างเป็นประโยคที่อีกคนไม่ชอบเอาเสียเลย

“มึงสิเด็ก อายุมากกว่ากูปีเดียว ไม่มีสิทธิ์บอกว่ากูเด็ก” ธีร์เถียงต่อเสียงแข็ง

“หึ! เด็ก”

พอร่างสูงรู้ว่าคำว่า ‘เด็ก’ ยั่วอารมณ์โกรธคนตรงหน้าได้เป็นอย่างดีเลยพูดใหญ่ เขาล่ะชอบที่ต้องเห็นคนหงุดหงิดงุ่นง่านอย่างทำ
อะไรไม่ได้แบบนี้จริงๆ

“ไอ้พัฒน์ หุบปากเน่าๆ ของมึงเดี๋ยวนี้” ธีร์เริ่มขึ้นเสียงข่ม แต่ก็รู้ว่าข่มยังไงก็ข่มไม่ได้

“เด็ก”

“ไอ้สัตว์เอ้ย!” สิ้นเสียงด่าที่หยาบคาย มือที่กำแน่นของธีร์ก็ประเคนไปที่ใบหน้าหล่อของพัฒน์ทันที พนักงานแถวนั้นพากันแตก
ตื่นและวิ่งหนีแทบจะไม่ทัน เพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนลูกหลงไปด้วย

ใบหน้าคมคายหันไปตามแรงของหมัด แม้ไม่ถึงกับแตก แต่ก็ทำให้หน้าชาได้เหมือนกัน

“ชิ!” สบถเบาๆ ก่อนจะใช้หลังมือเช็ดปาก มองคนที่ต่อยตนด้วยดวงตาแข็งกร้าว

ไอ้คนอารมณ์ร้อนเอ้ย! เจ้านายก็ร้อนพอแล้ว ลูกน้องก็มีนิสัยไม่ต่างจากเจ้านาย แล้วแบบนี้มันจะรอดหรือจะร่วง...พัฒน์คิดในใจ
อย่างหงุดหงิด ไม่สบอารมณ์ แต่เขาเป็นคนใจเย็นพอที่จะบุ่มบ่าม

คนแบบนี้ต้องค่อยๆ ดัด

“กูบอกแล้วว่าอย่าทำให้กูโมโห ช่วยไม่ได้” ร่างโปร่งพูดแบบไม่สะทกสะท้านลับกันยังรู้สึกสะใจอีกด้วยที่ได้ต่อยหน้าหล่อไป
หนึ่งหมัด

สองเท้าเตรียมเดินหนี แต่ร่างใหญ่ไม่ยอมให้ทำแบบนั้น จัดการใช้มือที่ใหญ่กว่าของตัวเองจับเข้าที่ข้อมือแล้วออกแรงดึงให้เดิน
ตามตนไปที่ลิฟต์สำหรับขึ้นไปชั้นบนสุด ร่างโปร่งพยายามขืนแรงเต็มที่ หากก็ไม่เป็นผลเลยต้องเข้าไปอยู่ในลิฟต์ตัวเดียวกัน
อย่างช่วยไม่ได้

“มึงจะพากูไปไหน” ธีร์หันไปถาม

“ทำไม กลัว?” ถามออกมา แต่ตาไม่มองอีกคนเลย

“กูไม่กลัวคนอย่างมึงหรอก”

“ก็ดี!”

ร่างสูงกว่าพูดเพียงสั้นๆ ก่อนที่ทั้งลิฟต์จะตกอยู่ในความเงียบ ธีร์เองก็คิดป้องกันตัวเองอย่างเต็มที่เพราะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าไอ้
นิ่งๆ ข้างๆ คิดจะทำอะไรตัวเองหรือเปล่า

หรือมันจะฆ่ากูหมกลิฟต์

“กูไม่ฆ่ามึงหรอก” พูดออกมานิ่งๆ จนอีกคนหันไปมองทันทีด้วยความตกใจ

มันรู้ได้ยังไงว่าเขาคิดอะไรอยู่!

“ทำอย่างอื่น สนุกกว่าเยอะ”

ธีร์เพิ่งจะเคยเห็นสีหน้าที่แสนเจ้าเล่ห์บวกกับความน่ากลัวของพัฒน์ก็ตอนนี้แหละ ถึงแม้ว่าร่างสูงจะแผ่รังสีที่ดูน่ากลัวแค่ไหน
ตราบใดที่ร่างโปร่งบางยังไม่รู้จักนิสัยที่แท้จริงของพัฒน์

ก็ไม่เห็นจะต้องกลัว!

“มึงจะทำอะไรกู” ถามอย่างระแวง

“ทำไม เกิดกลัว?” ยกยิ้มมุมปากด้วยความสมเพชจนธีร์เริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง

จะมีสักครั้งไหมที่ไอ้บ้านี่มันจะไม่ทำให้เขาโมโห!!

“กูจะไปกลัวมึงทำไมวะไอ้พัฒน์ อย่างมึงนอกจากหน้านิ่งๆ แล้วมีอะไรให้กูกลัววะ มาดิ! จะทำอะไรก็เชิญ กูพร้อมสู้เสมอล่ะวะ”
ธีร์ตอบกลับอย่างไม่กลัว ทั้งที่ในใจก็หวั่น

แม้ว่าจะผู้ชายเหมือนกัน แต่เท่าที่มันลากเขาเข้าลิฟต์มาเมื่อกี้ก็บอกให้รู้ได้แล้วว่า มันแรกเยอะกว่าหลายเท่า... แต่ช่างเถอะ ไอ้
ธีร์คนนี้สู้ตาย

พัฒน์เดินนำออกจากลิฟต์ไปด้านหน้าอย่างคงที่ ธีร์ที่หยุดหน้าลิฟต์ลังเลว่าจะเอายังไง จะเดินตามมันไป หรือว่าเดินหนีไปทาง
อื่น

“แต่เดี๋ยวมันก็ว่าเราป๊อด ฮึ่ย! เอาก็เอาวะ” สองเท้าก็ก้าวตามร่างสูงของพัฒน์ไปเมื่อบ่นพึมพำกับตัวเองเสร็จ

เขาเห็นว่าพัฒน์กำลังคุยอะไรบางอย่างกับเลขาสาวหน้าห้องของอัคนี ซึ่งเมื่อธีร์เดินไปถึงสองคนนั้นก็คุยเสร็จแล้ว พัฒน์ก็พยัก
หน้าน้อยๆ เป็นการบอกว่าให้ตามเขาเข้าไปในห้องทำงานของอัคนีทันที

“มึงพากูมาหาคุณเพลิงหรือวะ?” ถามคนที่เดินนำเบาๆ

“ก็อย่างที่เห็น”

“มึงคิดจะฟ้องล่ะสิ”

“หึ! กูไม่ใช่คนอย่างนั้น”

แล้วมึงเป็นคนแบบไหนล่ะครับ ไอ้ห่า!



“ว่าไงไอ้พัฒน์ มันเป็นยังไงบ้าง” อัคนีถามทันทีที่เห็นพัฒน์กับธีร์

“ผมไม่รู้ควรต้องตอบแบบไหน” พัฒน์บอกเรียบๆ จนอัคนียกยิ้มออกมา

เขารู้ว่าพัฒน์ไม่ได้เป็นคนขี้เกรงใจอะไรนักหรอก เพราะตอนที่เรียนด้วยกันก็รู้จักกันหมดไส้หมดพุงแล้ว ตอนนี้พัฒน์คงอยากจะ
ให้ธีร์เป็นคนตอบเองมากกว่า

“ว่าไงไอ้ธีร์ 3 ชั่วโมงที่ผ่านมาทำอะไรไปบ้าง” หันไปถามลูกน้องที่ยืนหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆ อีกคน

“ก็ทำอะไรล่ะครับเจ้านาย มันให้ผมเดินขึ้นบันไดตั้งแต่ชั้นหนึ่งเพื่อแนะนำตัวเองให้คนทั้งบริษัทรู้จัก” ตอบไปอย่างไม่สบอารมณ์
นัก

“ก็ดี ฉะนั้นจากนี้ไปก็ของจริงแล้ว แกคงจะได้พักน้อยหน่อยนะไอ้ธีร์ เพราะมีเวลาแค่เดือนเดียวเท่านั้น ถ้าทำไม่ได้ ฉันคงต้องหา
คนใหม่ว่ะ” อัคนีบอกจริงจัง

ที่จริงก็แค่ขู่ให้ลูกน้องกระตือรือร้นเท่านั้นเอง

ธีร์เหมาะสมที่จะเป็นลูกน้องคนสนิทของเขาอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเขาก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ลูกน้องของตนสมบูรณ์แบบ
ที่สุด

“อะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละครับ แต่ช่วยบอกมันให้หน่อยว่าให้ลดการกวนประสารทผมเสียที มันน่าหงุดหงิด” ธีร์ขอ

“มันทำอะไรแกวะไอ้ธีร์ ฉันก็เห็นมันอยู่เงียบๆ นิ่งๆ ของมัน คนที่หาเรื่องมันนี่คือแกตลอดเลยนะ” อัคนีบอกลูกน้องตัวเองไป จน
ธีร์นิ่งไปด้วยความเจ็บใจ

นี่ขนาดเจ้านายยังไม่เข้าข้าง แล้วใครจะช่วยเขาได้ ท่าไม่ช่วยเหลือตัวเองเนี่ย

“ก็หน้าแบบนั้นแหละครับที่ทำให้ผมหงุดหงิด มันชอบมองแบบดูถูกนี่”

“กูทำตอนไหน” ถามอย่างสงสัย

ก็จริงอยู่ที่เขาทำหน้านิ่งๆ ไร้อารมณ์ตลอด แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นคนชอบดูถูกคนอื่นนะ มันคงจะมั่วหรือเข้าใจผิดอยู่แน่ๆ

“มึงทำตลอดนั่นแหละ” หันมาเถียง

“มันก็หน้าปกติ แกน่ะอคติมากเกินไปไอ้ธีร์ ลดๆ บ้างเถอะ” อัคนีเตือน

“เจ้านายไม่เป็นผม เจ้านายไม่รู้หรอก”

“เออๆ กูไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละโว้ย! ไปไอ้พัฒน์ พามันไปแผนกบัญชีไป ให้มันศึกษาเรื่องบัญชีวันนี้ แล้วพรุ่งนี้ลากมันไปที่ DINZ
พร้อมกับแกเลย น่ารำคาญจริงวุ้ย!” อัคนีไล่ออกไปอย่างเหลืออด

นี่มันยังเห็นกูเป็นเจ้านายอยู่ไหม ตอบ!!

“ครับ” ครับคำสั้นๆ ส่วนธีร์ก็มองเจ้านายตัวเองอย่างเซ็งๆ

“เจ้านาย”

“ไม่ต้องเรียก! ไปทำงานเลย”

“โธ่!!”

“ค่อยคุยกันตอนเย็น ตอนนี้ฉันไม่อยากจะปวดหัวกับแกนะเว้ยไอ้ธีร์”

“ก็ได้ครับ... ไปดิมึง ยืนนิ่งรอให้พ่อมาตัดริบบิ้นไง” ประโยคแรกพูดกับเจ้านาย ส่วนประโยคที่สองหันมาพูดกับคนข้างๆ ที่ทำ
หน้าโหดไปแล้ว

“มึงเล่นถึงพ่อกูเลยหรือวะ”

“กูยังไม่บอกเลยว่าพ่อใคร” ลอยหน้าลอยตาตอบ

“มึงมัน!” ยังไม่ทันที่พัฒน์จะเข้าไปเอาเรื่องกับอีกคน อัคนีก็ตะโกนลั่นห้องอย่างเหลืออด

“ออกไปได้แล้ว!!!”

มองหน้ากันน้อยๆ ก่อนจะมาขานรับอย่างนอบน้อยแล้วพากันออกไปจากห้องทำงานของอัคนีทันที ไม่วายออกมาเถียงกันหน้า
ห้องอีก

“เพราะมึงเห็นไหม คุณเพลิงเลยโมโห” ธีร์โยนความผิดไปให้อีกคน

“มึงนี่ชอบโยนความผิดให้คนอื่นจริงนะ”

“นี่มึงจะบอกว่ากูผิดงั้นหรือวะ!”

“เออ!” สิ้นเสียง พัฒน์ก็เดินหนีทันที

“เดี๋ยวดิวะ เคลียร์กันก่อน” เดินตามมาอย่างเอาเรื่อง

“มึงนี่หมาบ้าว่ะ ชอบหาเรื่องกูจริงๆ นะมึง อยากจะลองดีใช่ไหมไอ้ธีร์” พัฒน์หยุดเดินแล้วหันมาจ้องตาอีกคนอย่างเอาเรื่อง

เพราะทนไม่ไหวอีกต่อไปที่อีกคนหาเรื่องเขาแบบนี้...

มันจะได้หยุดบ้าเสียที...ว่าคนที่คิดมีเรื่องกับคนอย่างพัฒน์ มันไม่เคยตายดีสักคน...



แต่จะให้ฆ่าทิ้งเลยก็ไม่ได้...

ปึก!

“โอ๊ย! ไอ้เหี้ย มึงผลักกูขนาดนี้ มึงไม่กระทืบซ้ำเลยล่ะวะ” หลังจากที่โดนคนตัวใหญ่ผลักตัวร่างโปร่งเข้าไปเสาต้นใหญ่ที่อยู่
ใกล้ๆ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งยันเสาเหนือศีรษะของธีร์เล็กน้อย ส่วนอีกข้างก็บีบคางของอีกคนแน่น โน้มหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้า
หล่อขาวของธีร์จนอีกคนตกใจ

“ม่ะ...มึงจะทำอะไร” ถามสั่นๆ เพราะตอนนี้เขาโดนขาอีกคนสอดเข้ามาตรงหว่างขาของตัวเอง จนทำให้ไม่กล้าขยับไปไหน
เพราะกลัวว่าขาอีกคนจะโดนจุดสำคัญเข้า

“ทำไม หึ!”

“นี่มึงเป็น ก่ะ...โอ๊ย!” ยังไม่ทันที่จะพูดจบก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อมือแกร่งบีบคางเขาแรงๆ จนเจ็บร้าวไปทั่วกราม

“อย่าคิดว่ากูพิศวาสมึง เพราะต่อให้กูเป็น...กูก็ไม่แลคนอย่างมึง แต่ก็นะ กูไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่มึงคิด และไม่คิดจะสนผู้ชายด้วย
แต่ที่กูทำแบบนี้ ก็เพื่อให้มึงกลัว จนไม่กล้ามีเรื่องกับกูอีก เพราะมึงเองก็คงไม่อยากถูกกูจูบนักหรอกถูกไหมวะ หึ!” เป็นครั้งแรก
ที่เขาได้ยินพัฒน์พูดประโยคยาวๆ เป็นครั้งแรก แต่มันช่างเป็นประโยคที่ทำให้ร่างโปร่งบางถึงกับใจสั่นด้วยความหวาดระแวง

มองตาก็รู้แล้วว่ามันพูดจริงทำจริงแน่..

“ถ่ะ...ถ้ามึงไม่เป็น มึงจะจูบกูทำไมวะ” ถามกลับไป พยายามที่จะทำตัวอวดดี กลบความกลัวเอาไว้

“ใครบอกว่ากูจะจูบมึง” ธีร์สะอึกกับคำถาม

“ก็เมื่อกี้...”

“กูแค่บอกว่ามึงคงไม่อยากถูกกูจูบใช่ไหม ไม่ได้หมายความว่ากูจะจูบเสียหน่อย” พัฒน์ว่าอย่างเป็นต่อ

“ไอ้!” ธีร์ด่าไม่ออก แต่ก็ไม่กล้าขยับตัวเอง เพราะไม่รู้จะออกไปท่าไหนที่จะไม่ให้ขาของมันโดนไอ้นั่นของเขา ผู้ชายด้วยกันก็
จริง

แต่มันก็แปลกๆ ไหม ถ้าโดนสัมผัสด้วยผู้ชายกันเอง

“ทำไม...หึ ถ้าให้กูจูบมึง กูสู้จูบหมาข้างถนนดีกว่า” สิ้นเสียงของพัฒน์ก็ทำให้ธีร์โกรธขึ้นหน้า โกรธจนใบหูขาวแดงไปหมด มือที่
กำแน่นสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ได้...มึงบอกว่าจูบกับกูแล้วมึงจูบกับหมาข้างถนนดีกว่า

งั้นก็ลองดู แล้วมึงอย่ามาเปลี่ยนใจก็แล้วไอ้พัฒน์!!!

“อึก อืม”

มือเรียวคว้าคอของอีกคนให้ก้มลงมาประกบจูบกับตัวเองทันที พัฒน์เบิกตากว้างอย่างตกใจ แต่ก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันกับจูบนี้
ลิ้นเล็กสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเขาอย่างต้องการประกาศศักดาว่าตัวเองน่ะเจ๋งกว่า

ยอมรับว่าธีร์มันก็จูบเก่ง แต่แบบนี้ยังไม่ถึงขั้น...

พัฒน์ไม่คิดว่าชายแท้อย่างเขาจะต้องมาเสียจูบกับผู้ชายอย่างธีร์ มองหน้าคนจูบที่หลับตาปี๋อย่างเหมือนรังเกียจที่จะจูบเขาก็ต้อง
แอบยิ้มในใจ ก่อนที่ตัวเองจะเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายต้อนอีกคนและนำเกมส์บ้าง

ให้ธีร์รู้ว่าจูบที่แท้จริงมันเป็นยังไง ไม่ใช่ทำสะเปะสะปะไร้อารมณ์และศิลปะแบบนี้ เก่งน่ะมันก็อีกเรื่อง แต่ไร้อารมณ์นี่ก็อีกเรื่อง
เช่นกัน

จูบกูเองแท้ๆ แต่ทำเหมือนถูกบังคับจูบ

ธีร์ที่เริ่มรู้สึกจะแพ้ทางก็ใช้แรงทั้งหมดผลักอีกคนออกไป ใบหน้าขาวใสแดงซ่านอย่างอายๆ เช็ดปากตัวเองอย่างนึกรังเกียจ ส่วน
คนที่ถูกผลักออกไปก็ยกยิ้มมุมปากพลางกอดอกมองอีกฝ่ายอย่างนึกสนุก



บางที...จูบกับผู้ชายก็ไม่ได้เลวร้าย

แม้ว่าเขาจะไม่ได้นิยมหรือมีรสนิยมผู้ชายด้วยกัน

และไม่คิดที่จะสนใจด้วย เพราะเขาก็คิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ แต่กับคนตรงหน้าเมื่อกี้ กลับรู้สึกสนุกแปลกๆ อาจจะเป็น
เพราะปฏิกิริยานั่นก็ได้

ใบหน้าที่แดงซ่านบ่งบอกว่าอายและโกรธพร้อมๆ กัน ทั้งๆ ที่เป็นคนเริ่มเองแท้ๆ และพัฒน์เองก็รู้ว่าคนตรงหน้าก็ไม่ได้พิศวาส
อะไรเขานักหรอก



แค่ทำเพื่ออยากจะชนะก็เท่านั้น!



“เป็นไงล่ะ ม่ะ มึงกล้าพูดอีกไหมว่าจูบหมาข้างถนนดีกว่า” ธีร์พยายามปั้นสีหน้าให้เป็นเหมือนเดิม ถามออกไปอย่างต้องการบอก
ว่าตัวเองเจ๋ง

ทั้งๆ ที่ในสายตาของพัฒน์มองยังไงก็เหมือนลูกแมวที่แสนพยศมากกว่า

“อืม...” อีกคนครางเล็กน้อยอย่างครุ่นคิด

ส่วนร่างโปร่งบางก็ลุ้นคำตอบอย่างตื่นเต้น นี่เป็นจูบแรกที่เขาจูบกับผู้ชาย และที่สำคัญ ธีร์เป็นฝ่ายเริ่มก่อน

เขาอยากจะให้มันหุบปากเน่าๆ ของมัน แล้วพูดใหม่ว่ายังไง จูบเขาก็ดีกว่าหมาข้างถนนอยู่แล้ว

“ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ” พัฒน์บอกพลางเช็ดมุมปากน้อยๆ

แต่อีกคนนี่แหละที่เหมือนจะองค์ลงอีกแล้ว



“ว่าไงนะ!!!”





100%


 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:


   ตอนที่ 1 ครบ 100 เปอร์เซ็นแล้วนะคะ อาจจะเป็นอะไรที่เร็วไป แต่ยูกิจะเขียนสองคนนี้แบบตบจูบนะคะ แต่ทำไมพี่ธีร์ถึงได้ไปจูบพี่พัฒน์ก่อนล่ะเนี่ย ก็เพราะโดนดูถูกไง เลยจัดไปเต็มๆ เลย 1 ดอก พี่พัฒน์ที่ควรจะรังเกียจก็กลับรู้สึกแปลกๆ ซะงั้น ไม่ต้องห่วงนะคะ สองคนนี้ไม่รักกันง่ายๆ แน่ๆ ส่วนธีร์ก็เป็นคนชอบเอาชนะอยู่แล้ว เรื่องมันก็เลยจะวุ่นวายนิดนึง (มั้ง)
   
ยังไงตอนแรกเป็นยังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ กระแสตอบรับตอนแรกไม่ค่อยดีเท่าเรื่องน้องดรีมเท่าไหร่ แต่ยูกิไม่ท้อแน่นอนค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ^__^

   แฟนเพจ ไลค์ด้วย (เพื่อติดตามข่าวสาร ไม่อยากรู้ก็มิเป็นไร ฮ่าๆ)
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 23-02-2015 17:48:34

ประเดิมด้วยจูบแล้ววววววว 555555555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-02-2015 17:59:13

ยั่วกันไปมา จูบกันซะเลย

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 23-02-2015 18:39:22

 o13
แจ๋วมากพี่ธีร์
แข็งอย่างพี่พัฒน์ต้องเจอเทียนลน

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 23-02-2015 19:49:36

โอ้ร้ายไม่เบานะเนี่ยเริ่มก่อนซะด้วย

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 23-02-2015 20:53:14

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-02-2015 22:16:50

สนุกดีครับบบ ทะเลาะกันไปมา แล้วก็มารักกัน อิอิอิ :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 23-02-2015 22:38:30

พีธีร์ทำอัลไลลลลลลลลลลลลลลลล
ไปเริ่มจูบก่อนซะงั้น
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 24-02-2015 03:38:38

เชียคู่นี้
อยากรู้ว่าจะรักกันตอนไหน

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 24-02-2015 11:51:37

คู่นี้ได้มีเรื่องของตัวเองแล้ว

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 24-02-2015 13:37:08

ท่าทางลูกจะดกนะเนี่ย

ตีกันตลอด~

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-02-2015 16:10:56

เลือดตกยางออกก่อนมั้งถึงจะรักกันได้

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 25-02-2015 08:56:53

มีจูบ~

~.~

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 25-02-2015 15:47:07

หุหุ  :katai3:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 25-02-2015 17:15:55

หืม!!!! ธีร์ นายทำอะไรลงไปน่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: sey19 ที่ 25-02-2015 18:31:31

ธีร์โมโหพัฒน์ทำไรไม่ได้จู่โจมจูบก่อนซะเลย อยากรู้ว่าคู่นี้ใครจะหลงเสน่ห์อีกคนก่อน

รอตอนหน้า ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 26-02-2015 06:44:55

ไม่ได้เรื่อง ก็จูบใหม่สิคะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: nudaeng ที่ 26-02-2015 16:03:24

เหนื่อยอ่ะ พี่ธีร์นี่ก็พูดไม่หยุดเลยนะ
ไม่เหนื่อยบ้างหรอก โวยวายเองทุกอย่าง
ขี้เล่นตลอดอีกกก พี่พัฒน์ก็มาอยู่หน้าเดียวเลยยย
เขาจูบกันแล้วววว ท้าทายอำนาจมืดมากๆค่าาา -////////-

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 26-02-2015 16:54:04

 :m20: :m20: :m20:
พัฒน์นายแน่มาก

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 1.2 (23/2/2558) P:2
เริ่มหัวข้อโดย: Mojo_jojo ที่ 26-02-2015 19:51:48

พึ่งมาตามอ่าน อ่านทันแล้วว
ติดตามนะค้าบ :impress2: o13
#ในมโนคิดว่าสองคนนี้จะตัวใหญ่เหมือนคุณดินกะคุณเพลิง

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 27-02-2015 18:49:10

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 2

   

ธีร์กำลังอ่านบัญชีตรงหน้าด้วยความหงุดหงิด สมองไม่สั่งการอะไรทั้งนั้น เพราะหลังจากสิ้นคำพูดดูถูกว่าจูบของเขามันไม่ได้เรื่องจากพัฒน์แล้ว ร่างโปร่งบางก็เดินหนีออกมาอย่างเจ็บใจ เดินมายังแผนกบัญชีแล้วขอให้ผู้จัดหารแผนกสอนงานเขาแทน

แต่มันก็ยังหน้าด้านตามมา...แต่ก็นั่งอยู่ห่างๆ นั่นแหละ

“ยังมาทำหน้ากวนตีนกูอีก ไอ้สัตว์เอ้ย! กูเสียจูบให้มันที่เป็นผู้ชาย ด้วยความใจร้อน ไม่ยอมใครของตัวเองจริงๆ” บ่นพึมพำกับตัว
เองเบาๆ

ธีร์รู้ตัวเองดีว่าตัวเองเป็นคนยังไง แต่ก็ไม่เคยบ้าตามจูบใครแบบนี้

คิดแล้วอายตัวเองจริงวุ้ย!

พรุ่งนี้กูจะเอาหมาข้างถนนมาให้มันแลกลิ้นด้วย!!



“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณธีร์” ผู้จัดการฝ่ายบัญชีถาม เมื่อเห็นว่าร่างโปร่งนั่งบ่นพึมพำอยู่คนเดียวมาครู่หนึ่งแล้ว

“เปล่าครับ” ธีร์รีบบอก เพราะไม่อยากจะหงุดหงิดใส่ใคร

“ผมเห็นคุณธีร์บ่นพึมพำคนเดียว คิดว่า...” จู่ๆ ก็หยุดพูดไป ทำให้ร่างโปร่งสงสัยทันที

“คิดว่าอะไรครับ”


“คิดว่าคุณธีร์เห็นว่ามีอะไรผิดปกติกับบัญชีหรือเปล่าน่ะครับ” ธีร์ขมวดคิ้วแน่นทันทีที่ได้ยินคำถามนี้หลุดออกมา ร่างโปร่งบางเงยหน้ามองคนพูดที่อายุค่อนข้างมากแล้วทันที ก็พบว่าใบหน้าที่เริ่มจะเหี่ยวย่นตามวัย มีความกังวลอยู่ ดวงตาก็วูบไหวแปลกๆ เมื่อ
ธีร์มองเข้าไป

“ทำไมครับ” ธีร์ถามเสียงเข้ม

“ป่ะ เปล่าครับ”

ชัดเลย แบบนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้ว

“งั้นผมขอตรวจสอบบัญชีก่อนนะครับ ยังไงขอแฟ้มรายละเอียดค่าใช้จ่ายทั้งของปีที่แล้วและของปีนี้มาให้ผมด้วย อ้อ! ขอยอด
เงินฝากธนาคารของบริษัทด้วยนะครับ” ธีร์บอกออกไป เพราะต้องการจะตรวจสอบ เนื่องจากผู้จัดการคนนี้มีท่าทางพิรุธอย่างเห็น
ได้ชัด

เขาแค่กำลังโมโห แต่ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงต้องถามด้วยล่ะว่า บัญชีมันผิดปกติหรือเปล่า เอาจริงๆ ตอนแรกก็แค่มองผ่านๆ แต่
ได้ยินแบบนี้ ก็อยากจะตรวจดูเหมือนกัน

“คือคุณธีร์แค่ฝึกงานไม่ใช่หรือครับ จะดูเป็นหรือ” ถามออกไปอย่างสงสัย แต่เป็นการดูถูกอีกคนเป็นอย่างมาก

ก็บอกแล้วว่าคนอย่าง ธีรไนย ไม่ชอบให้ใครมาดูถูก

“ไม่ต้องห่วง ผมเคยดูแลเรื่องบัญชีที่ร้านเพชรของครอบครัว” ธีร์ตอบ

เรื่องพวกนี้ธีร์ทำได้สบายๆ เนื่องจากสายตากับสมองของเขาสามารถประมวลผลสิ่งที่เห็นได้รวดเร็วกว่าคนอื่น

“เอ่อ...แต่ผมว่ามันคงจะไม่เหมือนกันน่ะครับ เพราะยอดเงินคงต่างกัน” ฝ่ายผู้จัดการก็เหมือนที่จะหลีกเลี่ยง

“มีอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมเหมือนไม่อยากจะให้ผมเห็น ผมเป็นลูกน้องคนสนิทของคุณเพลิง หวังว่าคงจะไม่ขัดถ้าเกิดว่าผมจะ
ดู” เอาชื่ออัคนีขึ้นมาอ้างทันที

“เอ่อ...ได้ครับ” ผู้จัดการเดินหายเข้าไปในห้องเก็บเอกสาร ก่อนจะหอบแฟ้มใหญ่ออกมาจนพัฒน์ที่นั่งกอดอกมองอยู่ห่างๆ ถึง
กับลุกขึ้นมาหาธีร์อย่างช่วยไม่ได้

เขาแค่อยากจะรู้ว่าร่างโปร่งกำลังทำอะไร ถึงได้สั่งผู้จัดการฝ่ายบัญชีหอบแฟ้มมามากมายขนาดนั้น

“มึงจะทำอะไร” พัฒน์ถามเสียงเข้ม

“เรื่องของกู” ตอบไปอย่างไม่อยากจะเสวนาด้วย

“ถามดีๆ” ถามนิ่งๆ

“ก็เรื่องของกู”

“ไอ้ธีร์!” ขึ้นเสียงนิดๆ

“อะไรวะ” อีกคนก็ใส่อารมณ์ไม่ต่างกัน

“ตอบ!!” ขึ้นเสียงใส่เสียงกร้าว จนผู้จัดการที่เอาแฟ้มเอกสารทางบัญชีมาวางไว้ตรงหน้าธีร์แล้วถึงกับสะดุ้งด้วยความกลัว

“รอดูเถอะน่า” เขาบอกอย่างตัดรำคาญ เพราะยังไม่อยากจะมีเรื่องกับมันตอนนี้ ขอดูบัญชีให้แน่ใจก่อน

“เออ... อย่าทำเสียเวลา” พัฒน์เตือน ธีร์ถึงกับเงยหน้ามองคนบอกอย่างจริงจัง จนพัฒน์ไม่เชื่อสายตาว่าจะเห็นสายตาแบบนี้จาก
อีกคน ร่างสูงนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับร่างโปร่งบางทันที โดยมีผู้จัดการที่ยืนไม่เป็นสุขอยู่ใกล้ๆ พัฒน์ที่เห็นปฏิกิริยาของผู้จัดการ
แผนกบัญชีถึงกับสงสัยและเข้าใจสถานการณ์ทันที

เขาไม่รู้ว่าธีร์มันจะทำเรื่องแบบนี้เป็นด้วย

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็ไม่เห็นจะต้องสอนงานอะไรมากมายนัก เพราะอีกคนก็ไหวพริบดีอยู่แล้ว

เสียอย่างเดียวคือความใจร้อนของธีร์นั่นแหละ ที่เขาต้องดัดมัน...

สายตาสวยของร่างโปร่งมองไปยังตัวเลขของรายจ่ายสลับกับบัญชีเงินฝากของธนาคารและของบริษัทไปพร้อมๆ กัน ถ้าเป็นคน
อื่นคงต้องปวดหัวตายไปกับตัวเลขแล้วแน่ๆ หากแต่สำหรับธีร์ที่ผ่านการตรวจบัญชีของกิจการของครอบครัวมานักต่อนัก เงินทุก
บาททุกสตางค์ก็ครบตามจำนวน ไม่เคยขาดหรือหาย เพราะฉะนั้นเมื่อมีความผิดพลาด ร่างโปร่งจะสามารถล่วงรู้ได้ทันทีโดยไม่
ต้องหาให้วุ่นวาย

“ทำไมยอดเงินฝากของธนาคารของเดือนมีนาคมปีที่แล้ว ถึงได้ไม่ตรงกับยอดของบริษัท คุณเป็นผู้ตรวจสอบบัญชีไม่ใช่หรือไง
ทำไมถึงไม่รู้ว่าเงินมันหายไป 100 ล้าน” สิ้นคำถามของร่างโปร่ง ผู้จัดการถึงกับวิ่งหนี หากแต่ก็ไม่พ้นพัฒน์ที่ได้ก้าวเท้ายาวๆ
แล้วควบคุมตัวของผู้จัดการไว้ ร่างโปร่งเดินไปหาอย่างช้าๆ

“ทำไมคุณอิสระถึงตรวจบัญชีแล้วไม่พบความผิดพลาดนี้ โดนลูกน้องยักยอกไป 100 ล้านเลยนะ อาจจะเป็นเพราะว่าคุณทำงาน
มานาน ตัวเลขที่แก้ไขไปแค่ไม่กี่ตัวก็ทำให้คุณได้เงินไปนอนกินอย่างสบายๆ ผมดูรายการเบิกจ่ายกับรายการฝากถอน ยอดมัน
ตรงกันก็จริง แต่เงินที่ออกไปมันคนละที่กับที่บิลบอก นี่คุณถึงกับร่วมมือกับบริษัท ZZZ เลยหรือ” ธีร์ถามเสียงเข้ม จ้องหน้าคนที่
แกกว่าอย่างเอาเรื่อง

“ทำไมมึงคิดอย่างนั้น” พัฒน์ถาม

“มึงก็ไปดูบิลจ่ายของเดือนมีนาปีที่แล้วสิ มันมีแต่ของบริษัท ZZZ เป็นแถวเลย คุณกับลูกน้องคนไหนร่วมมือกัน ยอมรับมาเสียดีๆ โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา หึหึ...เหมือนตำรวจเลยกู” ประโยคท้ายๆ ธีร์ก็พูดกับตัวเองยิ้มๆ

พัฒน์ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา

“มึงนี่มันจริงจังได้แค่นี้ใช่ไหมวะ”

“พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะไอ้พัฒน์” เริ่มที่หาเรื่องร่างสูงอีกแล้ว

“แล้วมึงจะทำยังไงต่อ” พัฒน์ถามความคิดเห็น ที่จริงแล้วตัวร่างสูงมีวิธีที่จะจัดการเรื่องนี้อยู่ แต่ก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าไอ้คนเก่งตรงหน้ามันจะทำยังไง

“มึงนี่โง่ กูเป็นแค่ลูกน้อง และยังฝึกงานอยู่ จะไม่มีสิทธิ์ทำอะไรได้วะ ก็ต้องบอกคุณเพลิงสิ” ธีร์ได้ทีพูดใหญ่ ซึ่งพัฒน์ก็พยักหน้า
อย่างยอมรับ แต่อีกคนไม่รู้หรอกว่าพัฒน์พยักหน้าเพราะอะไร แต่ก็คิดไปแล้วว่าอีกคนคงไม่ได้ชมแน่ๆ

“งั้นเชิญคนฉลาดเลย” พัฒน์บอก

“เออ!! มึงคอยดูกู ไอ้เวร!”

ธีร์ยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเจ้านายทันที รอไม่นานปลายสายก็รับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสบายๆ จนธีร์หมั่นไส้

(ว่าไง)

“เสียงเจ้านายดูสบายดีนะครับ”


(อ้าว? ไอ้นี่ มีอะไรก็ว่ามา)

“ผมเจอความผิดปกติของบัญชีครับ เหมือนเงินจะหายไป 100 ล้านกว่าๆ” เริ่มเข้าเรื่องทันที

(อืม…)

“อืม!! แค่ ‘อืม’ เนี่ยนะเจ้านาย!” ธีร์ขึ้นเสียงทันที เมื่อได้ยินว่าปลายสายไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย

(แล้วจะให้ฉันพูดอะไร เย้! เงินหาย แบบนี้น่ะหรือวะ) อัคนีตอบกลับมาอย่างกวนๆ

“เจ้านายนี่พูดแปลกๆ ว่ะ” ธีร์เริ่มเป็นฝ่ายไม่เข้าใจเสียแล้ว

(แปลกยังไงวะ ไหนบอกมาซิ)

“เนี่ยๆ แปลกตรงความไม่ทุกข์ร้อนของเจ้านายนี่แหละ”

(ฮ่าๆ แกถูกฉันทดสอบอยู่ ไม่รู้หรือไง)

“ทดสอบ!!” ตะโกนเสียงดังอย่างไม่อาย พร้อมกับหันไปมองผู้จัดการสูงวัยที่ถูกพัฒน์ปล่อยตัวแล้ว กำลังส่งยิ้มให้กับธีร์อย่างเป็น
มิตร

เฮอะ! ทดสอบ

(เออไง แกนี่เก่งนะ หาความผิดพลาดเจอด้วย เรื่องบัญชีฉันให้แก่ผ่าน ส่วนพรุ่งนี้แกจะต้องผ่านการทดสอบของไอ้พัฒน์ให้ได้
วันนี้ฉันทดสอบแกไปแล้ว ไม่แน่ อาจจะไม่ถึง 1 เดือนนะที่แกจะฝึกงานที่นั่น)

“กูก็ว่าแล้ว ไอ้บิล ZZZ ที่เรียงกันเป็นปึกแบบนั้น มันน่าสงสัยและเป็นวิธีที่โง่ไป โดนต้นซะเปื่อยเลยกู” ร่างโปร่งบ่นกับตัวเอง แต่
เสียงก็ดังเล็ดลอดไปยังปลายสายอยู่ดี

(นี่แกฟังฉันอยู่ไหมวะ?) อัคนีถาม

“ฟังครับ งั้นแค่นี้นะครับเจ้านาย ขอบคุณสำหรับเกมสนุกๆ” ธีร์บอกด้วยน้ำเสียงแกมประชดประชัน

(ฮ่าๆ สะใจว่ะ)

“โรคจิต!”

(วะ!! นี่กูเจ้านายนะครับมึง)

“แค่นี้นะครับ ติ๊ด” ว่าแล้วธีร์ก็กดตัดสายทิ้งทันที เพราะกลัวว่าอัคนีจะบ่นไปมากกว่านี้

สองเท้าก้าวเข้าไปหาผู้จัดการที่มากอายุทันที ก่อนจะยกมือไหว้เพื่อเป็นการขอโทษและขอบคุณที่สอนงานในครั้งนี้

“ขอบคุณครับคุณกร”

“ยินดีครับ ผมนี่ตกใจจริงๆ แต่ก็วางใจที่คุณเพลิงมีลูกน้องฉลาดๆ และเก่งอย่างคุณ” ผู้จัดการฝ่ายบัญชีบอกยิ้มๆ

“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”

“ถ่อมตัวจังเลยนะครับ”

“ฮ่าๆ คุณกรครับ ถ้าผมเก่งจริง คงไม่ต้องไปฝึกงานกับไอ้หน้าโหดนั่นหรอก” ร่างโปร่งพยักเพยิดหน้าไปที่คนขี้เก๊กที่ยืนกอดอก
พิงกับกำแพงมองอยู่ห่างๆ

“แต่คุณพัฒน์ก็เก่งนะครับ ผมว่าคุณโชคดีมากที่ได้ฝึกงานกับคุณพัฒน์”

“โชคร้ายล่ะไม่ว่า เฮอะ! ถ้างั้นผมคงต้องขอตัว ขอบคุณสำหรับวันนี้อีกครั้งนะครับ” ร่างโปร่งพูดบอก ก่อนจะเดินออกมาจากที่นั่น
โดยผ่านร่างสูงไปแบบไม่แลเลยสักนิด

พัฒน์ถึงกับส่ายหน้าก่อนจะเดินตามมันไปอย่างเงียบๆ

เหตุการณ์เมื่อกี้นี้ เขายอมรับว่าไม่ได้เตรียมกับอัคนีมาก่อน เป็นอีกมุมหนึ่งของธีร์แน่ๆ ที่เขาคิดว่าอัคนีอยากจะให้เขาเห็น ซึ่งมัน
ก็เป็นไปอย่างที่อัคนีต้องการ พัฒน์ยอมรับความเก่งและไหวพริบของธีร์ แต่การแก้ปัญหานี่เขาต้องขอดูต่อไป เพราะมันเป็น
สถานการณ์ที่ยังไม่ได้แก้ไขปัญหาแต่อย่างใด

ไหนจะท่าทางอวดดีนั่นอีก แต่ก็มีความเคารพผู้ใหญ่และถ่อมตัวนั่นอีก เอาตรงๆ เขาไม่มี แต่ธีร์มี

คนอย่างพัฒน์ไม่เคยเคารพใคร ยกเว้น พ่อ แม่ พี่ชาย และปฐพี อัคนีเท่านั้น คนอื่นก็ถือว่าเป็นคนอื่น ไม่มีอะไรที่เขาจะต้อง
เคารพ บางคนก็ไม่ชอบ บางคนก็ไม่ถือสา



“จะไปไหน” พัฒน์ถามนิ่งๆ เมื่อตามคนด้านหน้าไปเรื่อยๆ แต่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเดินเลย ที่สำคัญ มันพาเขาออกมาด้านนอก

“หาไรแดก หิว!” อีกคนกระแทกเสียงตอบ

“ตอบดีๆ”

“ไม่!! แล้วมึงตามกูมาทำไม ให้กูได้พักบ้างเถอะ เหนื่อยเหมือนกันนะเว้ย!” หันมาโวยวายอีกคนที่ตามเขาออกมาจากตัวบริษัทฯ

“กูก็จะพัก” ตอบสั้นๆ แต่เพียงแค่นี้ก็ทำให้ธีร์ไม่มีอารมณ์จะเถียงแล้ว

เขาเหนื่อย และหิวเกินกว่าจะเถียงกับพัฒน์

“เออ!! อย่าไปที่เดียวกับกูก็แล้วกัน”

“ทำไม มึงเป็นเจ้าของ?”

“ไอ้นี่!”

พอเขากำลังจะหยุด พัฒน์ก็เป็นคนเริ่มมันขึ้นมา วันนี้หรือวันไหนๆ คงไม่มีทางที่สองคนจะพูดจากันดีๆ ได้แน่นอน

“กูไม่ไปที่เดียวกับมึงหรอก เพราะกูไม่ค่อยอยากจะเห็นมึงเท่าไหร่ ยังไงก็ให้เวลาแค่ 1 ชั่วโมง กูต้องเห็นมึงที่ห้องคุณเพลิง และ
กูไม่ชอบให้ใครสาย ถ้าช้าแม้จะวินาทีเดียว กูจะทำโทษมึง!”

“เออ!”

“เฮอะให้มันจริง”

“เอ๊ะ! ไอ้พัฒน์ ก็บอกว่าเออก็เออ เออก็คือกูรู้และเข้าใจ กูไม่สายหรอกโอเคไหม” ธีร์หันมาพูดใส่คนที่สูงกว่าอย่างโมโห

“กูไม่เคยเห็นมึงมาตรงเวลา” อีกคนเถียง

“เออ...กูมันเหี้ยไง กูมันไม่ดี ไม่มีความรับผิดชอบ อะไรๆ ก็ไม่มีใครชอบอยู่แล้วคนอย่างกูน่ะ ทางใครทางมัน กูจะพักผ่อน” พูด
จบธีร์ก็เดินหนีไปด้วยความเหนื่อย ทั้งหิวทั้งหงุดหงิด

“เวรกรรมของกูจริงๆ ที่ต้องมาเจอคนอย่างมัน ถ้ากูผ่านงานเมื่อไหร่ ทางใครก็ทางมัน!!”

…

…

…




50%



 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:


สวัสดีค่ะ ตอนที่ 2 ครึ่งแรกมาแล้วนะคะ พอดีช่วงนี้ครอบครัวของยูกิมีปัญหานิดหน่อย งานก็เยอะ ช่วงนี้เลยมาช้าไปหน่อย ต้องขอบอกไว้ก่อนว่าตอนที่ 2 ไม่สนุกเลย (ไม่มีอารมณ์จริงๆ) เอาไว้ตอนที่ 3 จะแก้ตัวใหม่นะคะ ครึ่งหลังยูกิจะมาลงก็ต่อเมื่อได้กำลังใจดีนะคะ สำหรับวันนี้ ขอบคุณค่า

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 27-02-2015 19:26:49

เริ่มต้นของการจีบสินะ 55555555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 27-02-2015 20:31:42

หนทางได้กันยังอีกยาวไกล :z3:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 27-02-2015 20:57:04

ธีร์ใจร่มร่ม  คู่นี้มันรักกันได้ไงเหอะ เหอะ เหอะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 27-02-2015 21:07:40

พี่ธีร์ เหมือนมีปมเลยอ่ะ ใจเย็นๆ น้า

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 27-02-2015 21:12:47

  :z10: :z10: :z10: ดึบๆ
ค่อยๆ รักกันเบาๆ ~

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-02-2015 22:34:23

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: sey19 ที่ 28-02-2015 00:03:01

เริ่มต้นจากการไม่ชอบหน้ากันทั้งสองฝ่าย ดูสิจะตกหลุมรักกันยังไง

รอตอนหน้า ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 28-02-2015 00:28:23

โหวๆๆๆๆ  เค้ามาให้กำลังใจแล้วน่ะครัช  ....ชช

อย่างอลนะคร๊าบ

สู้ๆเน้อ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: KakukI ที่ 28-02-2015 02:54:52

หนูธีร์~ ใครบอกไม่มีใครชอบหนูคะ เขานี้แหละ1ในคนที่ชอบหนูม๊วกๆเลยนะคะ //จับหนูธีร์มาจุ๊บๆ :mc2: :m18:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 28-02-2015 16:03:50

รุนแรงกันจริงจริ๊งพ่อเจ้าประคุณ o18

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 28-02-2015 19:30:25

ทะเลาะกันตลอดๆ ..

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.1 (27/2/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 28-02-2015 21:06:14

พี่พัฒน์เริ่มพิจารณาพี่ธีร์แล้วใช่ม่ะ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 02-03-2015 19:13:08

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 2 (ครึ่งหลัง)

ร่างสูงได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างระอา ก่อนจะเดินเข้าไปในร้านอาหารใกล้ๆ ตึกที่สุด เพื่อจะได้ไม่เสียเวลา ยังไงเขาก็ไม่มีทางจะไปทานข้าวร้านเดียวกับธีร์แน่ๆ เพราะนอกจากจะทานไม่ลง คงจะไม่ได้ทานเพราะมัวแต่ทะเลาะกัน แม้จะนั่งกันคนละที่ แต่ก็ไม่มีอารมณ์ที่จะกิน

ปล่อยมันไป ถ้ามันช้า ก็คงจะต้องสั่งสอน

“เวรกรรมของกู หรือของมึงกันแน่!” ร่างสูงพึมพำเบาๆ ก่อนจะสั่งอาหารง่ายๆ กับพนักงานสาวไป เธอมองผู้ชายที่เป็นลูกค้า
อย่างเขาด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง

ผู้ชายที่หน้าตาดี ดูเงียบๆ นิ่งๆ และแบดบอยตามที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบ กำลังนั่งไขว่ห้างแบบเท่ห์ๆ อยู่ตรงหน้าแบบนี้ ใครไม่
ละลายก็ให้มันรู้ไป

“เอ่อ” เธออ้ำอึ้งเหมือนมีอะไรจะพูด

“มีอะไร?” ถามนิ่งๆ

“คือว่า...เอ่อ ขอเบอร์ได้หรือเปล่าคะ” พนักงานสาวใจกล้าขอเบอร์ไป อย่างไม่เกรงกลัว

“...” พัฒน์หันไปมองทางอื่นอย่างรำคาญ แต่เธอก็ยังที่จะไม่ยอมแพ้

“เฟสบุ๊คหรือไลน์ก็ได้ค่ะ”

“ไม่ได้เล่น เมียดุ” สิ้นประโยคสั้นๆ เธอก็รีบโค้งแล้วเดินหนีอย่างเสียความรู้สึก

ที่จริงแล้วเขาจะเอาเรื่องจากพนักงานก็ได้ ว่าทำตัวไม่เหมาะสม แต่ช่างเถอะ ใครๆ เขาก็เป็นกัน ถ้าเขาคิดจะทำแบบนี้ คงจะต้อง
เหนื่อยเลยทีเดียว

เพราะไม่ได้มีแค่คนเดียวที่สนใจคนอย่างเขา



“เมีย! หึ หน้าอย่างมึงนี่นะมีเมีย” ธีร์ที่แอบฟังอยู่ห่างๆ ถึงกับพึมพำอย่างหมั่นไส้ คิดในใจว่ายังไงก็ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด

คนอย่างมันไม่มีทางเป็นสองรองใคร เมียดุจริงหรือไง ไม่มีทาง

ถามว่าร่างโปร่งมาอยู่ร้านเดียวกับร่างสูงได้ยังไง ทั้งๆ ที่ก่อนที่พัฒน์จะเข้าร้านนี้ ธีร์ก็เดินไปอีกทางหนึ่ง คำตอบก็คือ ร้านที่ธีร์
เข้าไปเป็นร้านอาหารต่างชาติ อาหารไทยไม่มีเลยสักนิด เลยต้องหาร้านอื่นทานเอา บวกกับเวลาที่เดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทำ
ให้ธีร์ต้องเลิกร้านที่ใกล้ๆ กับบริษัทที่สุด โดยไม่รู้เลยว่าพัฒน์ก็อยู่ร้านนี้

สาบานให้ตายเลยว่าเขาไม่ได้ตามมาจริงๆ

“แค่บังเอิญมาเจอเท่านั้น เฮอะ!!”

แล้วมันเป็นอะไรของธีร์กันแน่ ถึงได้ซวยซ้ำซวยซ้อนได้นั่งโต๊ะใกล้ๆ กับพัฒน์อีก เพราะเข้ามามันก็เหลืออยู่ที่เดียว แต่โชคดี
หน่อยที่พัฒน์นั่งหันหลังให้

เลยไม่รู้ว่าเขาอยู่ร้านเดียวกับมัน

“เสน่ห์แรงนักนะ อะไรวะ! กูก็หน้าตาดีไม่แพ้มัน ทำไมสาวๆ ไม่มาขอเบอร์บ้าง” บ่นพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อคิดว่าตัวเอง
หน้าตาสู้พัฒน์ไม่ได้

เขายอมรับว่ามันหน้าตาดี หล่อ มาดแมน แต่กูก็ตี๋อินเทรนไม่ต่างกันนะเว้ย! มันหล่อเข้มๆ แบบผู้ชายมาดแมน ส่วนกูเองก็หล่อตี๋
ขาวไม่แพ้ใครเว้ย! (ไม่ค่อยจะหลงตัวเอง)

“ป๊ากับม๊าก็ให้กูมาเยอะเหมือนกัน”

บ่นได้ไม่เท่าไหร่ อาหารที่สั่งก็มาเสิร์ฟก่อนที่ร่างโปร่งจะลงมือทานอาหารนั้นไปอย่างไม่รีรอด้วยความหิวอย่างมาก เรื่องเกี่ยวกับ
พัฒน์ที่เคยอยู่ในหัวก็หายไปจากสมองโดยฉับพลันเมื่อได้ลิ้มรสของอาหารอันแสนอร่อยตรงหน้า

แต่สุดท้าย...

ก็ทานได้แค่ไม่กี่คำ ก็สำลักเมื่อมีเสียงหนึ่งที่เขาจำได้ดีว่ามาจากคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าสักเท่าไหร่

มันจะเป็นมารขัดคอกูไปถึงไหนวะ!!

“ไหนบอกทางใครทางมัน มึงตามกูมาทำไม” พัฒน์ที่กำลังจะไป

“แค่กๆ” มือขาวรีบคว้าน้ำมาดื่มทันที เงยหน้าคนที่ทักเขาอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียงอย่างหาเรื่อง

“อะไรของมึงวะ”

“หึ!”

“อย่ามาหัวเราะแบบนี้ ก็แค่ร้านที่กูไปมันไม่มีของที่กูจะกิน กูเลยมาที่นี่ กูไม่เห็นจะรู้ว่ามึงอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ” ธีร์รีบอธิบายให้มันเข้าใจ เพราะกลัวว่าร่างสูงจะเข้าใจผิดคิดว่าตัวเขาพิศวาส ถึงได้ตามมา

“หึ!” ร่างสูงได้แค่ส่งเสียงในลำคอพร้อมกับยิ้มมุมปากที่ธีร์ไม่รู้ว่ามันหมายความว่ายังไง

แต่ก็ตีความหมายไปเองแล้วล่ะว่า...

“นี่มึง...หัวเราะเยาะกูหรือวะ! มึงจะหลงตัวเองคิดว่ากูพิศวาสมึงเลยตามมางั้นสิ” ร่างโปร่งลุกขึ้นเต็มความสูง เผชิญหน้ากับอีกคนอย่างไม่ลดละ พร้อมกับพูดออกมาอย่างหาเรื่อง

“ยังไม่ได้พูดอะไร มึงร้อนตัวเอง” ร่างสูงตอบนิ่งๆ

“ไอ้เหี้ย!! กูเริ่มหมดความอดทนจากมึงละ”

“หัดอายคนอื่นบ้างเถอะ” พัฒน์บอก

ร่างโปร่งบางหันมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าลูกค้าของแต่ละโต๊ะหันมามองที่พวกเขาทั้งสองคนเป็นตาเดียว บ้างก็หันไปซุบซิบนินทา
กัน บ้างก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาอัดคลิปอย่างสนใจ

ท่องไว้ไอ้ธีร์ ถ้ามึงมีเรื่อง เจ้านายมึง ซึ่งก็คือคุณเพลิงจะเดือดร้อนเอา แล้วเจ้านายก็อาจจะมาลงโทษมึงก็ได้... ธีร์ได้แต่เตือน
ตัวเองในใจ

“โว้ย! อารมณ์เสีย ไม่กินแม่งแล้ว ไม่ต้องทอน!!” ร่างโปร่งโวยออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะวางแบงค์สีม่วงไว้ที่โต๊ะพร้อม
กับพูดประโยคสุดท้ายออกไปกับพนักงานแถวนั้น แล้วเดินหนีออกไปจากร้านทันที

“หิวก็หิว เสือกมาแดกไม่ลงเพราะไอ้บ้านั่น” บ่นไปด้วยความหงุดหงิด เดินเข้าไปยังตึกบริษัทอย่างไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น

กูไม่อยากจะเห็นหน้ามึงแล้วนะไอ้พัฒน์!!!

…

…

…



ทางด้านพัฒน์ที่ถูกอีกคนเดินหนีออกจากร้านไป ก็ได้แต่มองตามอย่างสะใจที่ได้เอาคืนมัน ให้มันหงุดหงิดเล่น แต่ทำอะไรเขาไม่
ได้ เป็นการเอาคืนที่ถูกต่อยไปอย่างหนึ่ง

แน่นอนว่ายังมีอีกหลายอย่างแน่นอน ที่คนอย่างธีร์จะต้องเจอ

“มึงมันเด็กว่ะ”

“เอ่อ...คุณลูกค้าครับ” พนักงานผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาเรียกอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“ว่า?”

“เอ่อ อาหารที่คุณลูกค้าสั่งได้แล้วนะครับ วางอยู่ที่โต๊ะแล้ว”

“อืม...ฉันไม่กิน เอานี่ไป ไม่ต้องทอน” พัฒน์ตอบพลางยื่นแบงค์สีเทาใบหนึ่งไปให้กับพนักงานแล้วเดินตามธีร์ออกจากร้านไป

อันนี้ก็อีกอย่างหนึ่งที่ทำเพื่อเอาชนะธีร์

“กูจ่ายไปพันหนึ่ง มึงจ่ายห้าร้อย กูชนะ!” พึมพำกับตัวเองด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก

หารู้ไม่ว่าการกระทำของตัวเองที่ทำอยู่ตอนนี้ ก็ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่มากกว่าธีร์เสียเท่าไหร่ ร่างสูงอาจจะยังไม่รู้ตัว ว่าเขากำลังจะสูญ
เสียความเป็นตัวของตัวเองไป

เพราะคนอย่างธีร์นี่แหละ เป็นตัวอันตรายเลยล่ะ ถ้าไม่ระวังตัวเองไว้ให้ดี...



“เจ้านาย กินด้วย!” ร่างโปร่งเปิดประตูห้องทำงานของอัคนีไปโดยไม่ต้องรอให้ใครอนุญาตเพราะเลขาหน้าห้องก็ไม่อยู่ เขาก็เลย
ถือวิสาสะเข้ามาเองโดยไม่บอกใคร

เห็นอัคนีกำลังทานอาหารอยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเองอย่างเงียบๆ มือก็มองโทรศัพท์ไปด้วย

“ไอ้เวร! ตกใจหมด มานี่ให้เสียงกันบ้าง” อัคนีบ่น

“แล้วไม่หาอะไรกินเอง มาแย่งฉันทำไม”

“เบื่อหน้ามันอ่ะ”

“ไอ้พัฒน์?”

“แล้วจะมีใครอีกล่ะเจ้านายก็ สรุปอันนี้ผมกินด้วยนะ” มือขาวคว้าหยิบแซนวิชจากจานเจ้านายอย่างเสียมารยาท แต่อัคนีก็ไม่ได้
ว่าอะไร

เพราะคนแบบนี้หายาก

คนที่คิดอะไร ก็แสดงออกมาอย่างนั้น...

“กินไปเถอะ ฉันอิ่มแล้ว” อัคนีบอกก่อนจะเลื่อนอาหารตรงหน้าให้ธีร์จัดการ ซึ่งร่างโปร่งก็หางตั้งหูกระดิก หยิบอันนั้น อันนี้มา
ทานอย่างอารมณ์ดี

ราวกับเมื่อกี้นี้ไม่ได้อารมณ์เสียจากใครมาก่อน

“แกก็อย่าทำตัวเป็นเด็กนักเลยไอ้ธีร์” อัคนีเริ่มสอน

“ผมก็ไม่ได้ทำตัวเด็กเสียหน่อย” ตอบทั้งๆ ที่สองแก้มเต็มไปด้วยแซนวิช

“เออๆ ไม่เด็กก็ไม่เด็ก” พูดตัดรำคาญ

เพราะอัคนีรู้ดีว่า เถียงลูกน้องคนนี้ไปก็เหนื่อยเปล่าๆ

“หมดเวลาพัก!!” เสียงของพัฒน์ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้ร่างโปร่งถึงกับสำลักอีกครั้งด้วยความตกใจ รีบดื่มน้ำแล้วกลืนอาหาร
ลงคอไป ลุกขึ้นหันมามองหน้าพัฒน์อย่างโกรธ

“นี่มึงขัดกูเวลากินอีกแล้วนะ”

“ก็มันหมดเวลาพักแล้ว ถึงเวลาทำงาน”

“ทำอะไรอีกวะ!”

“อ่านกฎบริษัท แล้วจำให้ได้ สองชั่วโมงมาท่องกับกู” พัฒน์สั่งเสียงเข้ม แฝงไปด้วยความสะใจเล็กๆ

“เฮอะ! มันจะกี่ข้อกันวะ” กอดอกแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างอวดดี

“300 ข้อ รวมหมดของทุกฝ่ายงาน” อัคนีเป็นคนตอบ

“เจ้านาย! นี่มันกฎบริษัทหรือศีลของพระ ทำไมมันเยอะแบบนี้” หันมาเอาคำตอบจากผู้เป็นนาย

“ไม่รู้ดิ มันมีมาตั้งนานแล้ว”

“เจ้านายจำได้หรือ”

“จำได้ดิวะ!”

“งั้นผมก็ไม่ต้องจำดิ เจ้านายจำได้แล้วอ่ะ”

“ไอ้ธีร์!” อัคนีขึ้นเสียงใส่ จนร่างโปร่งต้องยอมให้อย่างเสียไม่ได้

“เออๆ ไปก็ไป จำก็จำ อ่านก็อ่านวะ”

“อย่าทำเหมือนไม่เต็มใจ ทั้งๆ ที่มันเป็นงานของมึง” พัฒน์สอน

“อย่ามาสอนกู”

“แต่กูเป็นคนฝึกงานให้มึง ถ้ากูไม่สอน จะให้กูสวดหรือไง” ถามอย่างกวนๆ

“นำไปดิวะ!!” ในเมื่อเถียงอะไรต่อไปไม่ได้ ก็เลยต้องสั่งให้ร่างสูงนำไปยังสถานที่ที่เขาจะต้องนั่งอ่านกฎทันที เพราะไม่อยากจะ
แพ้ใคร

ร่างสูงออกตัวเดินนำคนตัวเล็กกว่าไปยังนอกห้องทำงาน แล้วตรงดิ่งไปยังห้องเก็บเอกสารของชั้นทันที ห้องนี้มันก็คล้ายๆ กับ
ห้องสมุด แต่เก็บเอกสารเสียส่วนใหญ่มากกว่า

ร่างโปร่งเดินไปทิ้งตัวนั่งที่เก้าอี้ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปหาแฟ้มเอกสารที่เป็นกฎของบริษัทมาให้กับธีร์อ่าน ซึ่งเมื่อร่างโปร่งบาง
เห็นมันแล้ว

ก็แทบจะร้องไห้ด้วยความเหนื่อยทันที

“ทำไมข้อแต่ละข้อมันยาวจังวะ”

“ทำไม? ทำไม่ได้”

พัฒน์นี่ถือเป็นตัวกระตุ้นของธีร์ได้เป็นอย่างดี เพราะเมื่อธีร์ได้ยินแบบนั้นก็ตั้งใจอ่านกฎตรงหน้าทันทีด้วยคว่ามไม่ยอมแพ้

เขาจะไม่ยอมให้มันมาดูถูกได้

ส่วนพัฒน์ก็ได้แต่ยกยิ้มอย่างชอบใจ ที่ทำให้อีกคนหัวปั่นได้ขนาดนี้ พัฒน์ยอมรับว่าการต่อปากต่อคำกับธีร์ก็สนุกดี แต่บางคำก็
ไม่ชอบเท่าไหร่

พัฒน์ก็คนนะ...ใครจะไม่โกรธล่ะ เวลามีคนมาด่าแบบนี้

แต่เขาไม่เอาคืนด้วยอารมณ์หรอก...



มันมีอะไรอย่างอื่นที่สนุกกว่านี้แน่!!

...

...

...



2 ชั่วโมงผ่านไป

“เอาล่ะ จำได้ถึงไหนแล้ว” พัฒน์เดินจากอีกมุมหนึ่งมาถามร่างโปร่งที่ทำหน้าเครียดๆ อยู่ที่เดิมตั้งแต่ 2 ชั่วโมงที่แล้ว ที่เขาไม่
สามารถรู้เลยว่าอีกคนทำได้หรือไม่ได้

“เฮอะ ระดับกูแล้ว” อีกคนตอบ

“งั้นก็ว่ามา” พัฒน์สั่งพร้อมกับทิ้งตัวนั่งเก้ากี้ฝั่งตรงกันข้ามกับอีกคน แล้วกอดอกมองอีกคนนิ่งๆ ส่วนธีร์ก็สบตาอีกคนอย่างไม่
ทุกข์ร้อน

“ห้ามทำผิดกฎ” ร่างโปร่งบอกสั้นๆ

“แล้ว?”

“ก็อ่านมันทั้งหมดแล้ว ก็มีแต่อะไรเดิมๆ สรุปสั้นๆ ก็คือห้ามทำผิดกฎ” ลอบหน้าตอบกวนๆ จนพัฒน์ใช้เท้าเตะอีกคนที่นั่งตรงข้าม
อย่างทนไม่ไหว

ไม่ได้โมโหหรืออะไรนะ แค่รู้สึกหมั่นเขี้ยวแปลกๆ

“ไอ้!” อีกคนทำท่าจะลุกขึ้น แต่ก็ต้องนั่งลงเมื่อเห็นสายตาคาดโทษจากร่างสูงที่มองอย่างโกรธๆ

ก็ยอมรับว่าตัวเองผิด

“ทำไมถึงจำไม่ได้”

“กูเป็นพวกความจำไม่ดีนี่หว่า”

“อย่าอ้าง”

“กูพูดจริง! แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะจำไม่ได้ทุกข้อที่ไหนล่ะ กูจำได้บ้างเถอะ” ร่างบางเถียง

“แต่มึงจำเป็นต้องจำให้หมด” พัฒน์พูดอย่างไม่ยอมแพ้

“เออน่า 2 ชั่วโมงกูจะไปจำอะไรได้วะ”

“แล้วมึงจะเอาวันไหนไปจำ” ยักคิ้วถาม

“เดี๋ยวกูเอากลับไปอ่าน”

“หึ! พรุ่งนี้มึงจะต้องรับอะไรอีกเยอะนะ สมองน้อยๆ อย่างมึงจะไปทำได้หรือวะ” พัฒน์พูดจาดูถูกและสบประมาทอีกคนออกไป

ธีร์กำหมัดตัวเองแน่นอย่างโกรธๆ

“อย่ามาดูถูกกู ความจำกูไม่ดี ไม่ได้หมายความว่ากูโง่”

“จำไม่ค่อยได้ นั่นมันก็หมายความว่าสมองมึงน้อย”

“ไอ้พัฒน์!!”


“เรียกทำไม กูจำชื่อตัวเองได้” ตอบกวนๆ

“เออ! กูจะจำมันทั้งหมดให้ได้ในวันนี้ พรุ่งนี้มึงรอฟังกูท่องให้ฟังได้เลย” ธีร์พูดออกมาด้วยความโกรธ ไม่ได้คิดเลยว่าตัวเอง
ทำได้หรือเปล่า

“หึ! จะได้หรือวะ”

“ได้!!”

“กูจะรอดูก็แล้วกัน”

“มึงน่ะเตรียมหน้าแตกเอาไว้เลย เพราะถ้ากูทำได้ มึงจะต้องฟังกูวันหนึ่ง” ธีร์ต่อรอง

“ทำไมต้องต่อรอง”

“หรือว่ามึงไม่แน่ใจล่ะ กลัวหรือไง” ธีร์ถามยิ้มๆ

“ใครว่า กูกลัวมึงจะต้องแพ้มากกว่า”

   “เฮอะ!! มึงรอดูก็แล้วกันไอ้พัฒน์ 300 ข้อ จิ๊บๆ”

   ท่าทางอวดดีนี่มันอะไร เมื่อกี้ยังทำเป็นบอกว่าทำไม่ได้อยู่เลย พัฒน์จะจำเอาไว้ในสมองว่าคนอย่างธีร์ไม่ชอบให้ใครดูถูกและ
ท้าทาย

   เพราะอะไรที่อีกคนทำไม่ได้ มันก็จะพยายามทำให้ตัวเองทำได้



   “โอ๊ย! ไอ้ธีร์ แล้วมึงจะทำยังไงเนี่ย ใครจะไปทำได้วะ 300 ข้อ จำให้ได้ในวันเดียว” ธีร์ที่เดินออกมาเพื่อเข้าห้องน้ำถึงกับขยี้ผม
ตัวเองอย่างเครียดๆ ที่ความไม่ยอมของตัวเองจะนำความลำบากมาให้ตัวเองแบบนี้

   แล้วทีนี้ เขาจะได้นอนไหม!!

   ใครก็ได้ ช่วยเอาความจำดีๆ มาใส่สมองเขาหน่อย ไอ้ธีร์กำลังจะคราย...







100%


 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

   สวัสดีค่า ต้องขอโทษที่หายไปนาน แต่อย่างที่บอกในครึ่งแรกนะคะ งานยูกิยุ่งมาก ไหนจะปัญหาทางครอบครัวอีก เลยทำให้มาช้าไปหน่อย ตอนนี้ไม่สนุกจริงๆ ยูกิยอมรับ ^_^

   ฝากคอมเม้นท์ ให้กำลังใจและติชมได้เสมอนะคะ ยูกิเองก็ยังมือใหม่ ยังไงก็ต้องพัฒนาต่อไป และคำแนะนำจากนักอ่านจะทำให้
ยูกิพัฒนาขึ้นค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมานะคะ

   แนะนำ พูดคุย ทวงนิยายได้ที่แฟนเพจเลยค่ะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 02-03-2015 20:13:23

ทำไมรู้สึกสงสารธีร์อ่ะ เป็นเรานี่ต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆมีคนคอยกวนตลอดเวลาแบบนี้อ่ะ ฮึ้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 02-03-2015 21:54:41

แกนี่น๊าาาา โดนกระตุ้นเข้าหน่อยแล้วพลั้งปากประจำอลยธีร์

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 02-03-2015 23:01:33

กว่าจะได้กัน ดูละคงอีกนาน  555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 02-03-2015 23:21:46

เอ้า แข่งกัน แกล้งกันเข้าไป อีกหน่อย(มั้ง)ก็คงชอบกัน
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ (ทั้งเรื่องส่วนตัวแล้วก็งานเขียนนะ)

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 03-03-2015 11:53:30

555+...ห้ามท้าพี่ธีร์เด็ดขาด..พี่ธีร์ยอมไม่ได้..555+..แบบนี้ต้องท้าเยอะ ๆ ซินะ.. :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 03-03-2015 15:31:23

พี่ธีร์ยุขึ้นง่ายดีแท้
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 03-03-2015 21:08:21

 :m20: :m20: :m20:
ปากพาจนแล้วธีร์เอ๋ยยยย ย ย ย
เริ่มน่ารักสิคู่นี้

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 04-03-2015 14:15:09

ฮ่าๆ กวนพอกันอ่ะ   :laugh:
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 04-03-2015 17:30:23

 :pig4: :hao5:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: NingZa ที่ 07-03-2015 13:49:40

ใจเย็นใว้ค่ะพี่ธีร์ พี่ธีร์ต้องทำได้สู้ๆคะ               แต่กฎ300ข้อนี่โหดดดดดดดดดดดดดดดดดอ๊าาาาาาาาาาาาา :katai1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 07-03-2015 16:30:10

เป็นกำลังใจให้นะคะ~^^

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 2.2 (2/3/2558) P:3
เริ่มหัวข้อโดย: sey19 ที่ 14-03-2015 11:17:52

ธีร์สู้ๆ พยายามจำกฎบริษัทให้ได้เพื่อจะไปงัดข้อกับพัฒน์

รอตอนหน้า ขอบคุณครับ

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 14-03-2015 22:11:04

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 3

เวลาตีสองกว่าๆ ในคอนโดเดียวกับปฐพี อัคนี และพัฒน์ ห้องของธีร์ยังเปิดไฟสว่างไปทั้งห้องเพราะกำลังนั่งอ่านกฎของบริษัทอย่างขะมักเขม้น แม้ความง่วงจะเข้ามารุมเร้า แต่ความไม่อยากยอมแพ้ใครอีกคนก็ทำให้เขาไม่อยากจะนอนหลับ ทั้งที่ยังจำอะไรไม่ได้...

“อยากจะบ้าตาย ทำไมมันยาวอย่างนี้วะ นี่ขนาดสรุปเอาสั้นๆ แต่ละข้อก็ยังเยอะอยู่ดี” ธีร์บ่น มองกระดาษจดของตัวเองอย่างเครียดๆ

“นั่งอ่านมาตั้งแต่กลางวันจนตอนนี้ตีสอง ท่องได้ จำได้แค่ 100 กว่าข้อ อีก 200 ไม่เช้าเลยหรือวะเนี่ย” ร่างโปร่งพึมพำอย่าง
หงุดหงิด ขยี้หัวตัวเองแรงๆ อย่างต้องการระบาย

เขาอยากจะฆ่าไอ้คนที่ทำให้เขาต้องอดหลับอดนอนแบบนี้นัก

“คอยดูนะไอ้พัฒน์ ถ้ากูจำได้เมื่อไหร่ พรุ่งนี้เช้า มึงได้เจอกูเอาคืนแน่”

ร่างโปร่งคาดโทษอีกคนเสียงหนักแน่น ก่อนจะก้มหน้าก้มตาท่องกฎตรงหน้าต่อไป อีกแค่ 100 กว่าข้อเท่านั้น แม้จะไม่ได้นอน
แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้

คนอย่างธีร์ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ อยู่แล้ว

“อ๊ากกก อยากนอนโว้ย!!” ตะโกนลั่นห้องอย่างเหลืออด

ดีที่ว่าคอนโดแห่งนี้ที่ธีร์ได้รับจากอัคนีมันเก็บเสียงและมีความเป็นส่วนตัวอย่างดี เลยไม่เป็นการรบกวนห้องข้างๆ แน่นอน

เขาเลยตะโกนได้อย่างไม่ต้องอายใคร

“พรุ่งนี้ต้องไป DINZ 9 โมง เอ้าๆ อ่านต่อๆ ไอ้ธีร์ ถ้ามึงจำยังไม่ได้ มึงก็ไม่ได้นอน แต่ถึงจะมีเวลานอนกูก็ไม่กล้านอนหรอก
เดี๋ยวลืม”

บ่นไป ดื่มกาแฟเข้มๆ ไปด้วย เพื่อให้ตาสว่างที่สุดเท่าที่จะยื้อมันได้

“ข้อที่ 158 ห้าม..ฮือ...” ยังไม่ทันได้อ่านข้อต่อไป ธีร์ก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างเหน็ดเหนื่อย

เขาล่ะอยากจะร้องไห้

เข้าใจอารมณ์คนมันง่วง อยากนอน แต่นอนไม่ได้ไหม

ยิ่งกว่าอยู่ในช่วงมรสุมการสอบและทำโปรเจคอีก



“ข้อที่ 159 ห้าม...ฮ้าว...เฮ้อ!”

…

…

…



ลำคอแห้งผากกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ทำให้คนที่นอนหลับสนิทถึงกับต้องตื่นขึ้นมา มือใหญ่เอื้อมไปเปิดไฟบนหัวเตียงก่อนจะเดินลงจากเตียงเพื่อไปหาน้ำดื่มที่ห้องครัว เมื่อดื่มน้ำเสร็จแล้ว พัฒน์มองนาฬิกาเล็กน้อยก็พบว่าเป็นเวลาตีสามกว่าๆ แล้ว ร่างสูงกำยำก็เดินมาที่ระเบียงมองไปยังห้องข้างๆ ที่รู้ดีแก่ใจว่าเป็นห้องของใครก็ต้องขมวดคิ้วสงสัย เพราะแสงในห้องสว่างจ้า แม้จะไม่ได้เปิดไฟที่ระเบียง เขาก็รู้ได้ว่าเจ้าของห้องต้องลุกมาทำอะไรสักอย่างแน่ๆ

หารู้ไม่ว่าธีร์ยังไม่ได้นอนเลยต่างหาก

“ทำบ้าอะไรวะ เปิดไฟซะสว่าง” ร่างสูงพึมพำเบาๆ

ครืด...

พัฒน์รีบหลบเมื่อเห็นว่าเจ้าของห้องเดินมาเลื่อนประตูระเบียงแล้วก้าวออกมา ปากก็พึมพำอะไรบางอย่างเบาๆ แต่ร่างสูงก็ได้ยิน
มันชัดเจน

นี่มันท่องกฎบริษัทยังไม่นอนอีกหรือไง?

“ตีสามกว่าๆ กูก็จำได้แค่ 250 ข้อ อีก 50 ข้อเท่านั้น สู้ๆ เว้ยธีร์”

“เฮอะ! มันสั่งกูอย่างกับทาส ตัวเองก็นอนหลับสบาย ทั้งๆ ที่กูยังไม่ได้นอน” ธีร์บ่นปนด่าพัฒน์ไปด้วย ไม่ด่าอย่างเดียว มองห้อง
ข้างๆ ไปด้วยอย่างไม่สบอารมณ์

“เฮ้อ...ให้ตายสิ”

ร่างโปร่งบางถอนหายใจก่อนจะพักสมองโดยการมองไปยังท้องฟ้าที่มีดาวอยู่อันน้อยนิด บ้างก็ทยอยตกลงมา ซึ่งธีร์ก็มองแล้ว
คลายเครียดได้เยอะ

“อยากนอนชะมัด”

พัฒน์ถึงกับยกยิ้มขึ้นมากับประโยคนี้

“ก็แล้วทำไมไม่นอน” เสียงทุ้มพึมพำ

ที่จริงมันไม่จำเป็นต้องทำตามขนาดนี้ก็ได้ เพราะถ้ามันจำเป็นไม่กี่ข้อ 100 ข้อขึ้นไป เขาก็ให้มันผ่านแล้ว แต่ก็ดี เพราะแบบนี้มัน
ก็ทำให้เขาได้เห็นว่าธีร์มีความพยายามมากแค่ไหน

ก็ดีในระดับหนึ่ง ผิดที่ใจร้อน เจ้าอารมณ์อย่างเดียว อย่างอื่นใช้ได้

“บุหรี่ก็หมดอีก” ยังบ่นไม่หยุด

มันสูบบุหรี่ด้วยหรือ?

เพราะดูจากริมฝีปากสีชมพูนั่นแล้ว ไม่น่าจะเป็นคนสูบบุหรี่เลยสักนิด อาจจะสูบน้อยๆ ก็ได้ ไม่ถึงกับสูบตลอดอย่างเขา ว่าแล้ว

ร่างสูงก็เดินกลับเข้าไปด้านในห้องแล้วหยิบซองบุหรี่กับไฟแช็คที่วางไว้บนโต๊ะแล้วออกมาข้างนอกคืน

สูบบุหรี่ตอนตี 3 กว่าๆ

ที่จริงแล้ว สูบให้มันรู้ว่าเขาอยู่ก็เท่านั้น



กลิ่นควันบุหรี่ลอยเข้าจมูกของร่างโปร่งที่มันพัดตามกระแสลม ซึ่งคนที่อยากจะสูบอยู่แล้วก็ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ที่มีคนมาสูบ
ให้เขาได้กลิ่น

ถ้ารู้ว่าเป็นใครนะ พ่อจะเอากระดาษปาหน้า

“ใครสูบวะแม่ง”

ธีร์เดินไปยังฝั่งระเบียงที่ติดกับห้องของพัฒน์ที่มาของควันบุหรี่ ซึ่งพอชะโงกไปดูก็พบร่างสูงของพัฒน์กำลังพิงกำแพงสูบบุหรี่
แล้วมองหน้าธีร์นิ่งๆ

“เฮอะ!” หนีหันหน้าหนี เตรียมจะเดินหนี ถ้าไม่ติดตรงที่พัฒน์เรียกเอาไว้ก่อน

“เดี๋ยว”

“อะไรวะ!” หันมาถามห้วนๆ

“หน่อยไหม” ถามพลางยกกล่องบุหรี่ขึ้นโชว์ ธีร์ยืนลังเลนิดหนึ่งก่อนจะปฏิเสธเสียงแข็ง

“ไม่เว้ย!”

“แล้วแต่ ว่าแต่ทำไมไม่นอน” ถามทั้งๆ ที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว

และรู้อยู่แล้วว่าธีร์คงไม่ยอมรับว่าตัวเองอยู่จนถึงวันใหม่แบบนี้เพราะต้องท่องตามที่พัฒน์สั่งแน่นอน ไม่มีทางที่คนอย่างมันพูด
แน่ๆ ซึ่งก็เป็นจริงตามที่ร่างสูงคิด


“กูแค่นอนไม่หลับ” ตอบอีกคนไปแบบไม่สบตา

“เหรอ”

“อย่ามากวนกูน่า ไปนอนแล้วแม่ง เห็นหน้ามึงแล้วหงุดหงิด” ธีร์เตรียมตัวเดินเข้าไปข้างในอีกครั้ง แต่ก็ถูกหยุดด้วยคำพูดของอีก
คนที่ดังตามหลัง ที่ทำให้ธีร์ถึงกับเลือดขึ้นหน้า

“กลัวมากกว่า”

“ทำไมมึงชอบหาเรื่องกูจังวะ!” ถามเสียงดัง

“ทำไม” ยักคิ้วข้างหนึ่งถาม

“กูรู้สึกว่ามึงเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ”

“ก็ใช่...แต่กูมีปากนี่” อีกคนตอบกวนๆ

“เออ! นั่นมึงกับพูดกับลมเอาก็แล้วกัน กูเบื่อมึงฉิบหาย”

“กูบอกไว้นะ กูนิ่ง กูเงียบก็จริง แต่กูไม่ใช่คนพูดน้อยนะ” อีกคนพูดไล่หลังบางไป ซึ่งร่างโปร่างอย่างธีร์ก็ไม่สนใจที่จะฟังอะไร
เพราะรั้งจะทำให้เถียงกันไปเปล่าๆ

สู้เอาเวลาไปอ่าน ไปท่องข้อที่ยังไม่ได้ต่อดีกว่า

“อีกแค่ไม่กี่ข้อ ตี 4 มึงน่าจะได้นอนนะธีร์” ให้กำลังใจตัวเองเบาๆ ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาอ่านกองเอกสารตรงหน้าต่อเรื่อยๆ

“ฮ้าว...” ร่างโปร่งอ้าปากหวออย่างง่วง แนบหน้าลงกับโต๊ะอย่างรู้สึกหนักศีรษะและหนักตามาก

“ขอพักสายตานิดหนึ่ง อีก 10 กว่าข้อเอง” พึมพำเบาๆ ตาเองก็หลับแล้วยกยิ้มอย่างรู้สึกผ่อนคลาย จนไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาฟุบตัว
หลับอยู่บนโต๊ะคาหนังสือทั้งอย่างนั้น…

ไม่มีสติอีกเลยจนสายของวัน

…

…

…



DINZ Chattel

สองเท้าเรียวยาวของธีร์เดินฉับๆ ไปอย่างรีบร้อน เพื่อไปห้องทำงานของร่างสูงที่เขาเคยมาครั้งหนึ่งอย่างเร่งรีบ เพราะตอนนี้เป็น
เวลา 10 โมงกว่าๆ ซึ่งเวลางานของเข้าที่นี่คือ 9 โมง แต่เขาสาย 1 ชั่วโมง

เหตุผลที่สายน่ะหรือ

“หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยมึง มันได้หาเรื่องทำโทษแน่ๆ” ธีร์พึมพำเครียดๆ อยู่หน้าห้องทำงานของพัฒน์ ยังทำใจเข้าไปไม่ได้

“1 2 3 ฮึบ…ฟู่ว” ร่างโปร่งบางนับ 1 ถึง 3 ก่อนจะกลั้นหายใจให้นานที่สุดแล้วพ่นลมหายใจออกมา มือบางก็เคาะประตู 3 ครั้ง
แล้วเปิดประตูเข้าไป ก็ตกใจที่เห็นร่างสูงของพัฒน์ยืนกอดอกมองเขาด้วยสีหน้าโกรธๆ อยู่หน้าประตู ซึ่งธีร์ก็เผลอถอยหลังอย่าง
นึกกลัว

เพราะสายตาของร่างสูงตอนนี้แทบจะฆ่าเขาให้ตายทางสายตา

“สาย” พัฒน์พูดเสียงเหี้ยม

อึก!

ธีร์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นสายตาน่ากลัวแบบนี้จะดวงตาคมนั่น มันเป็นสายตาที่เขาแพ้
และตัวเขาก็รู้ว่าตัวเองทำผิด...เลยไม่อยากเถียงอะไรออกไป

เพราะคนที่ดูไม่ดี มันก็คือเขาเอง

“กูตื่นสาย” ตอบไปนิ่งๆ แม้ใจจะสั่นด้วยความกลัว แต่ธีร์ก็มีความสามารถในการควบคุมสายตาและน้ำเสียงของตัวเองได้ดี

พัฒน์ที่เห็นว่าร่างเล็กกว่าตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะสำนึกผิดหรือขอโทษเขาเลยก็ได้แต่นึกโกรธและโมโห เพราะคนอย่างพัฒน์เป็น
คนเฉียบขาด มีวินัย จริงจังกับทุกอย่าง และเป็นคนที่ตรงเวลาอยู่เสมอ 

พัฒน์รู้ว่ามันอาจจะนอนเช้ามากจนตื่นสาย ถ้าเป็นเขาก็ไม่ไหวเหมือนกัน

แต่ใครให้มันทำอะไรแบบไม่แยกแยะล่ะ...ไม่ไหวก็ไม่เห็นจำเป็นต้องฝืน ไม่ได้ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องทรมานตัวเอง เพียงเพราะเหตุ
ผลตื้นๆ เพียงอย่างเดียว

คือไม่อยากจะแพ้เขา

“แล้วทำไมมึงไม่หัดนอนตั้งแต่หัวค่ำ”

“กูนอนไม่หลับ” ตอบกลับไปด้วยคำตอบเดียวกับเมื่อตอนตี 3

“เพราะอะไรถึงไม่หลับ” พัฒน์ก็ไล่ต้อนจะเอาคำตอบให้ได้

“ไม่หลับก็คือไม่หลับสิวะ!” ธีร์เริ่มขึ้นเสียง

เข้าใจอารมณ์คนนอนไม่พอไหม...มันจะโมโห หงุดหงิด ถ้าเขาพักผ่อนไม่เพียงพอ!

“มึงเถลไถลล่ะสิถึงไม่หลับไม่นอน ทำตัวแบบนี้ กูคิดว่ามึงคงจะทำงานในตำแหน่งนี้ไม่ได้แล้วว่ะ!” พัฒน์พูดออกมาอย่างโมโห
โดยไม่คิดถึงจิตใจคนที่พยายามมาตลอดทั้งคืนเลยสักนิด

เขาพูดไปแบบไม่คิดจริงๆ แต่พอเห็นสีหน้าที่แสดงถึงความผิดหวังอย่างเห็นได้ชัดของร่างตรงหน้า ก็ทำให้เขาคิดได้ทันทีว่า
กำลังมองข้ามความพยายามของอีกคนที่เขาเห็นไป

แต่ทิฐิก็มีมากเกินกว่าจะขอโทษใคร เพราะคนอย่างพัฒน์ ถ้าไม่สำคัญจริงๆ เขาจะไม่ขอโทษใครเด็ดขาด ส่วนไอ้คนตรงหน้านี้
มันจะโกรธก็โกรธไป

เขาไม่เห็นจะสน...

“เออ...กูว่ากูเองก็คงไม่เหมาะจริงๆ นั่นแหละ” ธีร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาๆ แต่ร่างสูงก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน แต่ก็แค่นิ่งเฉย
ฟังธีร์พูดต่อไป

“มึงจะรายงานคุณเพลิงก็ได้ว่ากูไม่เหมาะสม...เพราะกูก็ทำอะไรก็ดูเลวมากในสายตามึง มาสาย ชอบโวยวาย ชอบเถียง ชอบหา
เรื่องมึง เอาตรงๆ กูไม่อยากทำงานร่วมกันกับมึงสักนิด” สบตาคมของคนตัวใหญ่ไปด้วย แววตาสะท้อนให้เห็นถึงความเหนื่อยล้า
เต็มที

ถ้าเขาล้มลงตรงนี้ได้ ก็จะทำ เพราะแรงยืนหยัดมันแทบไม่มี

ร่างกายของเขาค่อนข้างอ่อนแอง่ายหากนอนไม่ถึง 6 ชั่วโมง มันไม่น่าจะเป็นอาการของผู้ชายแมนๆ อย่างเขาเลยสักนิด แต่แล้ว
ไง ใครจะเลือกเกิดได้ ก็ในเมื่อทุกอย่างมันกำหนดมาแบบนี้

มันกำหนดมาให้เขามีมุมอ่อนแอแบบนี้

“ขอตัว”

“เดี๋ยว มึงจะไปไหน” ร่างสูงสาวเท้ายาวๆ ไปขวางหน้าอีกคนที่กำลังจะเดินหนีออกจากห้องทำงานของเขาไป

“กลับ”

“นี่มันเวลางาน”

“ก็ไหนว่ามึงบอกว่ากูไม่เหมาะ ทุกอย่างก็จบแล้วไง”

“กูยังไม่บอกเลยสักนิดว่าจะบอกให้คุณเพลิงปลดมึง เป็นบ้าอะไรคิดเองเออเอง”

“เออ! กูมันบ้า งั้นคนไม่บ้าอย่างมึงก็หลีกไป เดี๋ยวจะติดเชื้อ” คนตัวเล็กกว่าโวยวาย

พัฒน์สังเกตและรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นของธีร์ก็ขมวดคิ้วอย่างสงสัยว่าทำไมคนตรงหน้าเขาตอนนี้ถึงได้มีอาการแปลกๆ
ทั้งๆ ที่ชอบเถียงจะเป็นจะตาย แต่ตอนนี้กลับยอมแพ้อะไรง่ายๆ

“เป็นอะไร” ถามเรียบๆ

“เรื่องของกู”

“มึงยังไม่ทดสอบที่ให้อ่านกฎเลยนะ” ร่างสูงบอก

“ไม่ทงไม่ท่องแม่งแล้ว หลีกไป กูจะกลับ”

“อย่าทำนิสัยเด็กไอ้ธีร์ โตแล้ว มีความรับผิดชอบหน่อย โดนว่านิดเดียวก็ทนไม่ได้ มึงนี่มัน...” พัฒน์ที่เตรียมจะด่าต่อก็ต้องชะงัก
เมื่อร่างโปร่งโวยวายออกมาอย่างทนไม่ได้

“งั้นมึงลองมาเป็นไอ้โง่อย่างกูดิ ความจำกูไม่ดีไง กูเลยต้องใช้เวลาตั้งแต่กลับจากทำงานเมื่อวานจนถึงตี 4 เพื่อท่องกฎบริษัท
ตามที่มึงบอก แล้วไง กูเผลอหลับ ตื่นสาย เออ! กูผิด กูก็ยอมรับแล้วไง”

“มึงควรจะบอกเหตุผล”

“แล้วมึงจะเชื่อหรือไงวะ!!! เดี๋ยวก็หาว่ากูแก้ตัวอีก”

“เชื่อไม่เชื่อไม่รู้ แต่มึงต้องรู้ตัวเองว่ามึงพูดจริงหรือเปล่า” พัฒน์สอน เพราะเรื่องแบบนี้เราจะให้ใครมาเชื่อเราไม่ได้ ถ้าไม่มีหลัก
ฐาน

เพราะฉะนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเราจะต้องรู้ตัวเอง

“ก็กูพูดจริงแล้วไง เคยมีใครเชื่อกูไหม ตอนที่กูเรียนอยู่ ฝนมันตกไปส่งงานไม่ได้ อาจารย์ยังไม่เชื่อกูเลย นับประสาอะไรกับการ
ที่กูบอกมึงว่ากูท่องกฏแล้วนอนตี 4 ตื่นสาย น่าเชื่อตายห่า มันก็เหมือนการแก้ตัวดีๆ นี่แหละไอ้พัฒน์ ยังไงมึงก็ไม่เชื่อกู” พูดออก
มายาว บางช่วงก็สั่นด้วยความอ่อนไหวของตัวเอง

“กูเชื่อมึง” พูดบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิม

พัฒน์เข้าใจว่าความพยายามที่ทำลงไปแล้วไม่มีใครเห็นมันน่าเสียใจ และน้อยใจขนาดไหน ถ้าเขาไม่ตื่นขึ้นมาตอนตี 3 กว่าๆ
เขาก็ไม่รู้หรอกว่าธีร์กำลังทำอะไรอยู่ถึงได้ตื่นสาย

เขาคงจะรายงานเรื่องนี้กับอัคนี และไม่รู้ว่าธีร์ยังจะได้ทำงานต่อหรือเปล่า

ร่างโปร่งบางเงยหน้ามองตาคนพูดเมื่อกี้อย่างไม่เชื่อหู ก่อนจะหันหน้าหนีเมื่อรู้สึกแปลกๆ ที่หน้าอก อัตราการเต้นของหัวใจมัน
แปลกไป มันเหมือนตื่นเต้นกับอะไรบางอย่าง แต่ไม่รู้ว่ามันเพราะอะไร

เขาแค่รู้สึกหวั่นไหวกับคำพูดเมื่อกี้

‘กูเชื่อมึง’

แค่ประโยคสั้นๆ แต่ก็ทำให้หัวใจอุ่นวาบทันที...

“ย่ะ...อย่ามาพูดดีเลยมึง”

“กูเชื่อมึงจริงๆ” ยืนยันคำพูดตัวเองอีกครั้ง

“กูให้มึงนอนพักในห้องกูได้ จะในห้องพักผ่อนหรือว่าบนโซฟาก็เลือกเอา ตอนเที่ยงมึงก็ตื่นมากินข้าว แล้วบ่ายกูจะสอนงานมึง
ต่อ” พัฒน์บอก

เพราะต่อให้ฝืนธีร์ทำงานก็ดูท่าทางว่าจะรับอะไรไม่ไหวแล้ว

“กูทำงานต่อได้”

“ถ้ามึงเป็นลมขึ้นมา กูจะหัวเราะเยาะ” พัฒน์ขู่

ธีร์ยืนลังเลนิดๆ ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ แล้วเดินไปนอนในห้องพักผ่อนของพัฒน์ทันที เพราะถ้าเขาฝืนงานต่อไป เขาได้เป็นลม
อย่างที่มันพูดแน่ๆ

คนอย่างธีร์ไม่อยากจะให้ใครมาหัวเราะเยาะทั้งนั้น

โดยเฉพาะคนอย่างพัฒน์



ร่างกายของเขา อย่างน้อยต้องพักผ่อนให้เพียงพอ ไม่เช่นนั้น ร่างกายจะอ่อนเพลียทันที

...

...

...








50%


 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

   สวัสดีค่า ก่อนอื่นต้องขอโทษที่หายไป 12 วัน สำหรับเรื่องนี้นะคะ อาทิตย์ที่ผ่านมา ไม่สิ 2 อาทิตย์ ที่ผ่านมา ยูกิต่อเติมบ้าน พื้นที่ไม่ค่อยจะมีทำงาน เพิ่งมาเสร็จอาทิตย์ที่แล้ว และอาทิตย์นี้ก็เป็นอาทิตย์ก่อนสอบกลางภาค ซึ่งอาทิตย์หน้ายูกิอาจจะไม่ได้ลงให้อีก เพราะไม่ว่างจริงๆ นะคะ ขอบคุณที่เข้าใจกันนะคะ และติดตามกันมาถึงวันนี้

   ฝากคอมเม้นท์ให้กำลังใจพี่ธีร์หน่อย ยูกิด้วย และเนื่องจากเดือนนี้เป็นเดือนเกิดของยูกิ ฮ่าๆ นักอ่านอยากให้ยูกิทำอะไร ระหว่าง…

1.   แต่งตอนพิเศษ น้องดรีม

2.   ไม่ต้องหรอก ยูกิพักผ่อนไปเลย

ซึ่งยูกิเดาได้ลางๆ ว่าจะเป็นอันไหน 55+ เจอกัน พูดคุยกันได้ที่เพจนะคะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 14-03-2015 22:26:50

 :hao7:  :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-03-2015 22:44:04

ธีร์โหมตัวเองมากเลยอ่ะ พอรู้บ้างว่าไม่อยากแพ้พัฒน์ แต่น่าจะนอนพักเอาแรงบ้าง

(พัฒน์จะใจดีขึ้นบ้างไหมคะนี่??)

 :กอด1: :กอด1:
คิดถึงคุณยูกิน้า

ปอลอ โหวตเลข 1 ค่ะ  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 14-03-2015 22:48:32

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกสงสารธีร์อ่ะ รู้สึกกดดันตลอดเวลาเลยอ่ะ
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 14-03-2015 23:15:29

พัฒน์เริ่มทำตัวน่ารักขึ้นมาบ้างแล้ว
รอฉากจั[ปล้ำ 555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-03-2015 00:18:44

จะถอดใจไม่ได้นะธีร์ พัฒน์ก็ว่าแรงเกิ๊นนนนน

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 15-03-2015 01:50:56

พี่พัฒน์เริ่มสนใจธีร์แล้วล่ะสิ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-03-2015 12:07:48

 o13


ชอบๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-03-2015 12:23:25

 :กอด1:   โอ๋ๆนะธีร์
คิดถึงน้องดรีมแล้วอ่า

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 15-03-2015 13:03:36

แกล้งจนเป็นเรื่องเลยพัฒน์

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: sey19 ที่ 15-03-2015 13:34:33

ธีร์ขยันจนเกินกำลังของตัวเองแล้ว พัฒน์อย่าใจร้ายกับธีร์เลย

รอตอนหน้า ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 15-03-2015 15:33:00

กำลังเริ่มปรับความเข้าใจกันแล้วใช่ม่ะ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 15-03-2015 16:29:41

/.me กด 1

~.~

มีความสุขมาก ๆ ในเดือนเกิดนะคะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 15-03-2015 17:36:42

เอาแล้วไง เอาแล้วไง  นอนพักก่อนนะธีร์  ค่อยตื่นขึ้นมาสู้กันใหม่

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 15-03-2015 18:17:18

สู้ๆ ..

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-03-2015 20:29:50

ไม่เป็นไรนะ พี่ธีร์ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 16-03-2015 14:27:41

ธีร์สู้ๆ :mc4:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 16-03-2015 16:18:11

ที่จริงยูกิ..ไม่น่าถามนะว่าจะโหวตข้อไหน..อิอิ..ของมันรู้ ๆ กันอยู่

ข้อ 1

 :m20: :m20: :m20:

พี่ธีร์สู้ ๆ นร๊าาาาาาาา

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 16-03-2015 17:30:10

 :mew1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 17-03-2015 15:47:59

สู้ๆจ้า :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.1 (14/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 17-03-2015 19:38:25

 :L2: เป็นกำลังใจให้นะ

เมื่อวานเพิ่งอ่านเรื่องของดรีมจบ
วันนี้เลยมาต่อที่พัฒน์ธีร์

พี่ชอบแนวตบจูบนะ ยิ่งเป็นแนวตบจูบแบบฮาๆ ด้วยยิ่งชอบ เพราะฉะนั้นเขียนไปเถอะ จะรอ

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 17-03-2015 19:40:35

ครึ่งหลัง

[/size]



เวลาเที่ยงตรง ร่างโปร่งลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากที่นอนพักได้ประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าๆ แต่ก็ถือว่าได้พักผ่อน แม้ร่างกายจะยังไม่พร้อมเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าดีขึ้นในระดับหนึ่ง เขาลุกจากเตียงนอนแล้วเดินออกไปด้านนอกห้องก็พบว่าร่างสูงยังคงนั่งทำงานอยู่ ซึ่งเมื่อพัฒน์ได้ยินเสียงปิดประตู ก็หันมามองที่เขาทันที

ขาเรียวเดินไปนั่งตรงโซฟาอย่างสะลึมสะลือ ขยี้ผมตัวเองไปมา

“แต่งตัวให้เรียบร้อยด้วย” สั่งเสียงเรียบ

“ไว้ก่อน หิว”

“ก็ไปหาอะไรกิน จะได้ทำงาน กูไม่ได้ใจดีบ่อย”

“หาให้หน่อย”

ผีเข้าหรือยังไม่ค่อยมีแรง ธีร์ถึงได้เอ่ยปากขอร้องออกไปแบบนั้น โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ด้วยนะว่าตัวเองพูดอะไรออกไป ส่วนพัฒน์ที่
ได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้าไปมา

มันชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ยอมให้นอนพักในเวลางาน นี่ถือว่าใจดีสุดๆ แล้ว หาข้าวให้มันกินอีกนี่ อย่างกับสามีทำให้เมียแล้ว...

ก็แค่คนที่จะฝึกงานให้ อะไรนักหนา

“ไปหาเองสิวะ” ขึ้นเสียงใส่ด้วยความหงุดหงิด

ร่างโปร่งหันไปมองหน้าร่างสูงนิดๆ ก่อนจะลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าทรงผมของตัวเองให้เรียบร้อย แล้วเดินออกจากห้องทำงานของพัฒน์
ไปเพื่อหาอะไรทาน

เขาไม่มีแรงที่จะมาเถียงหรือทะเลาะกับพัฒน์หรอก อาหารเช้าเขายังไม่ได้ทานเลย แล้วนี่ก็เที่ยงแล้ว ควรจะต้องตั้งใจทำงาน
ฝึกงานให้มันเสร็จๆ ไป

ถ้าจะทำงานร่วมกันในภายภาคหน้า ก็ขอนานๆ ครั้งก็พอ



บ่ายโมงตรง ร่างของธีร์ก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้าของพัฒน์ที่กำลังนั่งไขว่ห้างรออยู่บนโซฟาหน้าประตูห้องตัวเอง ซึ่งเมื่อเห็นว่าธีร์
มาแล้ว ก็ยกแขนข้างซ้ายขึ้นดูนาฬิกา เมื่อเห็นว่าอีกคนตรงเวลาก็ไม่มีเรื่องจะทำโทษอะไร

“มีอะไรจะสอนก็รีบว่ามา”

“หึ! ไม่ต้องห่วง”

“กูไม่ได้ห่วง แต่กูไม่อยากจะอยู่ตรงนี้นาน หายใจไม่ออก” พูดจาแดกดันออกไป

พัฒน์ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยที่รู้สึกว่าธีร์คนเดิมจะกลับมาแล้ว เอาตรงๆ ธีร์ในมุมร้ายๆ เขารับมือได้ง่ายกว่าเมื่อตอนสายที่ผ่านมา
ล่ะนะ

อารมณ์แบบนั้น เขาไม่ค่อยชอบจะรับมือด้วยเสียเท่าไหร่

แรงๆ แบบนี้แหละ...เขาชอบ

“งั้นก็เริ่มจากแผนกการตลาดแล้วกัน กูจะใช้เวลาในการสอนงานและให้มึงเรียนรู้งานในฝ่ายการตลาดเป็นเวลา 3 วัน เพราะยังไง
เรื่องแบบนี้ที่ร้านมึงก็คงมีอยู่แล้ว เรียนมาแล้ว แค่เอาทฤษฏีที่รู้มาใช้ในการทำงานจริงให้ได้ ตามกูมา” พัฒน์อธิบายงานพร้อมกับ
ลุกขึ้นแล้วเดินมาหาธีร์ ก่อนจะทำท่าเดินนำอีกคนไปเมื่อพูดจบ

“เดี๋ยว” เรียกเอาไว้ก่อน

ใบหน้าคมหล่อหันมามองใบหน้าหล่อขาวของธีร์ทันทีที่ร่างโปร่งบางเรียกเอาไว้ ถามทางสายตาทันทีว่ามันต้องการอะไร

“แล้วกฎที่ให้กูจำล่ะ”

“อ่อ” ร่างสูงส่งเสียงพร้อมกับทำหน้าเข้าใจ แต่ก็ดูกวนโอ๊ยในสายตาของธีร์เป็นอย่างมาก

“อะไร เสียงแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง”

“มึงจำได้หมดแล้ว?”

“เออ!! จะให้กูท่องให้ฟังตอนไหน”

“ก็ดี...จำได้แล้วก็จำให้มันขึ้นใจล่ะ ไปทำงานได้แล้ว”

“อ้าวเฮ้ย! นี่มึงแกล้งกูหรือวะ!” เดินไปขวางหน้าอีกคนอย่างต้องการคำตอบ

มันจงใจหาเรื่องเขาชัดๆ ถ้ามันไม่คิดจะทดสอบกันแต่แรกมันจะสั่งทำไม ถ้ามันไม่อยากจะแกล้งเขา ให้ตายสิ!! ไม่ว่ายังไง...

กูกับมึง เห็นทีว่าจะญาติดีกันไม่ได้ว่ะ!

“กูไม่ได้แกล้ง แต่มันเป็นสิ่งที่มึงควรจะรู้และจำ!” ตอบเสียงเรียบแต่แฝงด้วยอำนาจไปในตัวเอง จนธีร์ไม่รู้จะเถียงอะไรออกไป

“ฮึ่ย! จำไว้นะมึง” สะบัดหน้าแล้วเดินนำร่างสูงไปที่ลิฟต์ แล้วพอว่าไม่เห็นว่าพัฒน์จะเดินตามเขามาสักที ก็หันมาเรียกด้วยน้ำ
เสียงหงุดหงิด

“มาสิวะ กูจะไปรู้ไหมว่าการตลาดมันอยู่ชั้นไหน”

พัฒน์ส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะเดินตามมันไป ยื่นมือแกร่งไปกดลิฟต์ตรงหน้า แล้วเดินเข้าไปทันที ทั้งสองคนลงไปยังฝ่ายการ
ตลาด ซึ่งนับว่าเป็นฝ่ายที่มีบทบาทมากของบริษัท ธีร์จำเป็นต้องเรียนรู้มัน เพราะเมื่อทำงานเต็มตัว ได้บรรจุเข้างานเมื่อไหร่

มันจะต้องมีการออกพบลูกค้าแน่นอน

“แม่งหลอกให้กูท่อง จนไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน” ยังคงบ่นเรื่องนั้นไม่หยุด ซึ่งพัฒน์ก็ได้ยิน แต่ทำหูทวนลมเป็นไม่ได้ยินเสียงั้น

ช่างมันเถอะแม่ง...ยังไงมันก็มีประโยชน์ต่อเราอยู่แล้ว

ไม่ช้า ไม่เร็ว ก็ต้องอ่านและจำกฎอยู่ดี...



(เป็นไงบ้าง) ปลายสายถามเสียงสบายๆ

“หมายถึงอะไรครับ” เสียงทุ้มถามกลับไป

(ลูกน้องที่แสนน่ารักของฉันน่ะ มันก่อวีรกรรมอะไรหรือเปล่า)

“แค่มาสายน่ะครับ” ตอบไปตามความจริง

(อืม...ปกตินี่ เหตุผลของมันคืออะไรล่ะ) ถามมาแบบไม่ทุกข์ร้อนอะไร

“มันโหมท่องกฎบริษัทตั้งแต่เมื่อวานจนถึงประมาณตี 4 ของวันนี้ได้ครับ เลยทำให้มันตื่นสาย”

(ฮ่าๆ สะใจจริงๆ ที่เห็นมันว้าวุ่นแบบนี้ได้) อัคนีหัวเราะออกมาอย่างสะใจ จนคนถือสายอยู่ฝั่งนี้ถึงกับขมวดคิ้วสงสัย ตาก็มองร่าง
โปร่งทำงานด้วยความขะมักเขม้นไปด้วย

“ผมสงสัย?”

(ทำไมฉันถึงให้ไอ้ธีร์มันไปฝึกงานกับแกใช่ไหมไอ้พัฒน์) ถามกลับมาอย่างรู้ใจเขา

“ครับ”

เผลอยิ้มออกมาเมื่อเห็นท่าทางแปลกมาจากธีร์ คาดว่าคงจะแปลกใจอะไรบางอย่าง เขาที่มองอยู่ห่างๆ ผ่านทางกระจกของอีก
ห้องหนึ่งไม่สามารถรู้ได้ว่ามันกำลังทำอะไร

แต่มองมันทำงานนี่ก็ทำให้ผ่อนคลายได้เหมือนกัน

แปลกๆ นะ...

(ที่จริงแล้วมันไม่ต้องฝึกอะไรเลย แค่เรียนรู้เอานิดหน่อยมันก็ทำงานจริงได้แล้ว แต่ที่ฉันส่งมันไปฝึกกับแกเพราะอะไรรู้
ไหม...เพราะมันเป็นคนอารมณ์ร้อนเหมือนกับฉัน ถ้าเจ้านายร้อน ลูกน้องก็ร้อน ทุกอย่างก็จบ เพราะฉะนั้นฉันจะไม่เป็นคนเปลี่ยน
เลยต้องให้ไอ้ธีร์มันเปลี่ยน อาจจะไม่ทั้งหมด แต่ขอให้มันมีความใจเย็นบ้างก็พอ และแกก็เป็นคนเดียวที่ฉันเห็นว่าน่าจะเอามัน
อยู่)

ที่แท้ เหตุผลของอัคนีก็เป็นแบบนี้นี่เอง ก็ตามที่อัคนีบอกนั่นแหละ ธีร์เก่งทุกอย่างจริงๆ อาจจะเป็นเพราะเคยบริหารร้านและ
ธุรกิจของครอบครัวมาก่อน หรือไม่ก็อาจจะมาจากสายเลือด ที่เป็นนักธุรกิจอยู่แล้ว

มันเก่งและแก้ไขสถานการณ์ได้ดี ไหวพริบดี สังเกตก็เก่ง แต่เสียอย่างเดียวอย่างที่อัคนีพูด มันค่อนข้างใจร้อน ใครพูดไม่เข้าหู
มันก็หาเรื่องแล้ว แล้วแบบนี้ไปเจอลูกค้าใหญ่ๆ แล้วพูดจาไม่ดีมันจะทนได้หรือ...

“แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก ผมจะได้สอนมันอย่างอื่น ไม่ต้องสอนงานอีก” พัฒน์พูด

(ตามใจเลย อยากทำอะไรก็ทำ 1 เดือนฉันต้องเห็นความเปลี่ยนแปลง)

“ครับ แล้วคุณเพลิงจะไม่ผิดหวัง”

(หึหึ เสียงแกนี่ทำให้ฉันรู้สึกสะใจแปลกๆ)

“ชอบแกล้งลูกน้องสินะครับ”

(เรียกว่าหวังดีดีกว่ามั้ง ฮ่าๆ แค่นี้ก่อนแล้วกัน ฉันจะไปทำงานต่อ ไม่มีมันช่วยงานงานก็เยอะแบบนี้แหละ) อัคนีบอกก่อนจะตัด
สายไปทันทีที่พูดจบ ไม่รอให้พัฒน์ได้บอกลาเลยสักนิด

เขามองธีร์ที่ยืนพูดอะไรบางอย่างกับพนักงานและผู้จัดการฝ่ายการตลาดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ คงจะแนะนำอะไรสักอย่างอยู่แน่ๆ

“ถ้าให้ดัดนิสัยก็น่าจะบอกตั้งแต่แรก หึหึ...เปลี่ยนแผนการสอน”

พัฒน์กอดอกนึกแผนการด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง แต่ใจและสมองเต็มไปด้วยความชั่วร้าย ที่ธีร์จะต้องเจออีกมาก ไม่รู้ว่าหมาป่าอย่าง
เขาจะทำอย่างไรกับแกะน้อยตัวนั้นกันแน่



จากพยศ มันก็ต้องสยบเขาในเร็ววัน

...

...



“ผมว่าที่คุณกับทีมงานวางแพลนไว้แบบนี้ก็โอเค แล้วโปรโมชั่นนี่ ผมว่ามันยังไม่แปลกใหม่ เพราะที่ไหนๆ เขาก็ทำกัน ถ้าคุณเอา
เรื่องนี้เพื่อขออนุมัติกับผู้บริหาร ผมว่าไม่น่าจะผ่านนะ เพราะด่านแรกที่คุณเจอก็จะเป็นไปหมอนั่นที่ยืนดูอยู่ห้องนั้นน่ะ มันไม่ให้
ผ่านหรอกเชื่อผม กับทีมบริหารชุดก่อนเป็นยังไงผมไม่รู้ เพราะผมเป็นแค่เด็กฝึกงานที่มาจาก PLEUNG ให้คำแนะนำได้แค่ว่า
คุณดินกับคุณพัฒน์ค่อนข้างที่จะหัวสมัยใหม่ ฝากนะครับ” ธีร์พูดกับผู้จัดการและทีมงานฝ่ายการตลาดอย่างจริงจัง บ้างก็แอบ
พาดพิงถึงอีกคนที่เขาเห็นว่ามันยืนคุยโทรศัพท์แล้วมองดูเขาทำงาน

ไม่ต้องเดาให้เสียเวลา

คุยกับเจ้านายของเขาแน่ๆ

“ขอบคุณที่แนะนำนะครับ แล้วผมจะเปลี่ยนโครงการใหม่ก่อนส่งนำเสนอ ไปทำตามที่คุณธีร์แนะนำเร็ว” ประโยคสุดท้ายหันไปสั่ง
ลูกน้องตัวเอง

“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี”

“คุณธีร์นี่เก่งนะครับ”

“ผมยังไม่ทำอะไรเลยนะครับ” บอกยิ้มๆ

ผู้จัดการฝ่ายการตลาดของที่นี่ค่อนข้างหนุ่มมาก น่าจะเป็นเด็กจบใหม่ไฟแรงที่ทั้งหน้าตาดีและเก่งถึงได้มาเป็นผู้จัดการในบริษัท
ใหญ่ได้ขนาดนี้

“คุณธีร์อายุเท่าไหร่แล้วครับ เห็นว่าจบใหม่” ชายหนุ่มถามด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ร่างโปร่งรู้สึกขนลุกแปลกๆ

“เอ่อ...22 ครับ แล้วคุณพลล่ะครับ” ถามกลับไปอย่างมารยาท

“คุณเป็นน้องผมอีกนะครับ ผมอายุ 25 แล้วครับ”

“ครับ”

“น่าอิจฉานะครับ คุณธีร์เพิ่งจะเรียนจบแท้ๆ แต่ถูกทาบทามให้มาทำงานในตำแหน่งที่สูงๆ แบบนี้” พลพูด

“ไม่หรอกครับ เป็นเพราะว่าผมกับคุณเพลิงค่อนข้างจะสนิทกันน่ะครับ และผมเองก็มีประสบการณ์จากธุรกิจของครอบครัวด้วย ไม่
เช่นนั้นคุณเพลิงคงจะให้ผมทำตั้งแต่ยามแน่ๆ” ตอบไปอย่างถ่อมตัว

“ฮ่าๆ คุณธีร์นี่นิสัยก็ดี ทำงานก็เก่ง ฉลาด และหน้าตาหล่อแบบนี้ ใครได้เป็นแฟนนี่โชคดีน่าดูเลยนะครับ มีคนเพอร์เฟ็คแบบคุณ
อย่างนี้”

ถ้าอย่างเขาเพอร์เฟ็ค อย่างไอ้พัฒน์นี่เรียกว่าอะไรล่ะ เอ๊ะ! แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย

“ผมไม่มีแฟนหรอกครับ ตัวเองยังเอาไม่รอด แล้วจะไปรับผิดชอบใครเขาได้” สิ้นคำตอบนี้ ไม่รู้ว่าธีร์คิดไปเองหรือเปล่าที่เห็นสายตาแวววาวมาจากพล ผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ตรงข้าม

สายตาที่เหมือนดีใจกับอะไรบางอย่าง

“หรือครับ”

“แล้วคุณพลล่ะครับ ท่าทางสาวจะเยอะ” แอบแซวไป

เพราะเขาเองเริ่มจะทำตัวไม่ถูกกับสายตาที่เริ่มจะลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเขาเข้าทุกที นึกอยากจะลุกหนี แต่ทำแบบนี้ไม่ได้
เพราะไอ้คนที่สั่งไม่ให้เขาไปไหนคือคนที่ยืนมองเขาอยู่จากอีกห้องด้านหนึ่ง

เขาต้องฝึกอยู่ที่ฝ่ายนี้ถึง 3 วันเลยนะ!!

“ครับ แต่ผมไม่สนใจผู้หญิง” สิ้นคำตอบตรงๆ ของคนตรงหน้า ธีร์ก็ขยับตัวเองแนบไปกับพนักพิงตามสัญชาตญาณ

ว่าแล้วว่าทำไมถึงมองเขาแปลกๆ คงไม่คิดจะจีบเขาหรอกใช่ไหม...

“เอ่อ...คือ”

ทำไงดีล่ะวะกู...

“กลัวหรือครับ คงจะรังเกียจสินะ พวกผิดเพศอย่างผมนี่น่ะ” พลตีสีหน้าเศร้าจนธีร์มองแบบขยาด ไม่ได้มีความสงสารสักนิด

“ไม่รังเกียจหรอกครับ แต่ก็ไม่ได้ชอบ” บอกออกไปตรงๆ

“ผมมองคุณแวบเดียวก็รู้แล้วล่ะครับ” พลบอกยิ้มๆ

ร่างเล็กกว่าถึงกับมองหน้าคนพูดเขม็ง จ้องราวกับจะเอาคำตอบให้ได้เร็วว่ามันหมายความว่ายังไง เพราะคิ้วทั้งสองข้างของเขา
เริ่มจะผูกโบว์อีกแล้ว

อย่าพูดจาอะไรแปลกๆ นะเว้ย!!

“อะไร” ถามแบบไม่มีหางเสียง

พลยิ้มน้อยๆ เพราะรู้ว่าอีกคนกำลังโมโห และไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่อยากจะให้ไก่มันตื่นไปมากกว่านี้

ดูก็รู้ว่าคนตรงหน้านี้เป็นแบบเขา และสายรับด้วย แม้จะมีรูปร่างแบบผู้ชาย ท่าทางแมนๆ กล้ามเนื้อน้อยๆ ขาก็เรียวเล็ก มองผ่าน
กางเกงก็รู้ ว่าอีกคนถึงจะสูง แต่ผอมบางแค่ไหน

เขาชอบธีร์ตรงหน้าตานี่แหละ หล่อๆ ขาวๆ ถ้าสังเกตดีๆ ติดหวานด้วยซ้ำ แต่ด้วยทรงผมของเจ้าตัว ทำให้อีกคนดูแมนก็เท่านั้น

“เปล่าหรอกครับ...ไม่มีอะไร”

แล้วคิดหรือ? ว่าคนอย่างไอ้ธีร์จะเชื่อ…





100%


 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:

   สวัสดีค่า ลืมไปเลยว่ายังไม่ลงอีกครึ่งหนึ่ง ก็เลยแอบแวบไปอ่านหนังสือสอบกับสอบเสร็จแล้ว 2 วิชา เพิ่งนึกขึ้นได้ ^__^ ไม่
โกรธกันนะคะ พอยูกิลงครึ่งหลังเสร็จแล้ว ยูกิจะหายอีกแล้วนะคะ 555+ ทั้งอาทิตย์เลยน้า เจอกันอาทิตย์หน้านะคะ รักที่สุดเลย
ปล. อาทิตย์หน้าวันเกิดเค้าล่ะ (บอกไมล่ะ) จะทำอะไรนั้น ไม่รับปาก และไม่บอกก่อนนะคะ เดี๋ยวทำไม่ได้ 555 เข้าไปคุยกันได้ในแฟนเพจ เม้นทิ้งไว้นะคะ เดี๋ยวสอบเสร็จจะมาอ่านเอากำลังน้า

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 17-03-2015 20:00:16

 :z13: :z13: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: o13 o13
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-03-2015 20:05:05

อัคนีจัดให้นี่เอง
พัฒน์อย่าช้า เดี๋ยวมีคนคาบไป
ขอบคุณค่ะยูกิ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 17-03-2015 20:16:13

คู่แข่งพัฒน์หรือเปล่านี่ จะจีบธีร์ซะแล้ว

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 17-03-2015 20:24:43

คิดไม่ออกเลยว่าพัฒน์กับธีร์จะรักกันยังไง

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 17-03-2015 21:17:08

 :z13:  :z13:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 17-03-2015 21:29:06

เอาแล้วไง จะทำยังไงดีล่ะพี่พัฒน์ คู่แข่งโผล่ขึ้นมา 1 ea

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 17-03-2015 22:03:23

ช้าไปหน่อยแต่ก็ยังรอได้ครับ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 17-03-2015 22:21:56

เอาแล้วธีร์ :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 17-03-2015 23:20:26

 จัดหนักๆเลยพัฒเพื่อความสะใจ :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 18-03-2015 01:49:45

รอดูว่าพัฒน์จะดัดนิสัยธีร์ยังไง
~.~

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-03-2015 02:20:16

อุ้ยยย มีคนมาจีบธีร์ด้วย แล้วพัฒน์จะว่าไงอะ อิอิ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 18-03-2015 15:10:29

มาตอนไหนนนนน
ทำไมพึ่งเห็นนนน
โฮกกกก
พัฒฒฒฒ รีบๆเลยยยย รีบๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 18-03-2015 16:47:26

พัฒน์...อย่า..อย่าช้านะ..เดี๋ยวธีร์โดนขโมย.. :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 18-03-2015 22:05:21

น่ากลัวจะเกิดการวางมวยซะแล้ว

ใจเย็นๆ นะ พี่ธีร์

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 19-03-2015 17:13:42

เริ่มมีผู้แข่งขัน ..

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: parntip ที่ 23-03-2015 22:46:54

ชอบๆ คนเขียนสู้ๆ o13 o13

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 3.2 (17/3/2558) P:4
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 24-03-2015 12:10:07

รอๆๆๆๆ :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 24-03-2015 17:54:35

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 4

   “อ๊ากกก...ก” ธีร์ตะโกนออกมาเสียงดังลั่นห้องน้ำด้วยความรู้สึกเก็บกดสุดๆ เพราะจะให้วีนใส่ผู้จัดการฝ่ายการตลาดอย่างพลที่ริอ่านมาจีบเขาแบบซึ่งๆ หน้าไม่ได้ เลยต้องขอมาเข้าห้องน้ำแล้วระบายแบบนี้ เขา ที่เป็นผู้ชายแท้ๆ กลับโดนผู้ชายจีบ ซึ่งนอกจากตอนที่โดนอัคนีช่วยไว้ครั้งนั้น ก็ไม่เห็นว่าเขาจะมีเสน่ห์ต่อผู้ชายด้วยกันตรงไหนเลย

   “ทำไมวะ หน้ากูก็ออกจะหล่อ สูงก็สูง แต่ก็เตี้ยกว่ามันนิดเดียว กล้ามไม่ใหญ่แต่ก็มีนะเว้ย ฮึ่ย! ขนลุกว่ะแม่ง” บ่นไป สำรวจตัว
เองไปอย่างขนลุก

   ก็บ่นไปแต่ก็ไม่วายชมตัวเอง...

แต่เหมือนจะลืมอะไรไปอย่างนะ...จูบผู้ชายมาแล้วไม่ใช่หรือไง ทำไมไม่มีอาการขนลุกหรือรังเกียจเลยล่ะ

“ตอนนั้นแค่จะเอาชนะ ใช่! มันเลยไม่มีอะไรไง ไม่รู้สึกอะไร” พึมพำหน้ากระจกเบาๆ เมื่อคิดได้ว่าเขาจูบพัฒน์ไปแล้ว

ใช่ มันเป็นแบบนั้นแหละ ครั้งต่อไปนี่แหละถึงจะรังเกียจ

“แต่คิดถึงหน้าโรคจิตอย่างไอ้บ้านั่นไม่หาย โอ๊ย! อีกตั้ง 2 วัน ถึงจะย้ายไปฝึกในส่วนต่างๆ ต่อ กูเครียด กูอึดอัด กูอารมณ์เสีย
เพราะมึงคนเดียวเลยไอ้พัฒน์ที่ทำให้กูมาเจอเรื่องแบบนี้!” บ่นไป บ่นมาก็พาลว่าคนอีกคนที่วันนี้แทบจะไม่ได้มีปากเสียงด้วยเลย

“เหรอ!” เสียงทุ้มดังมาจากด้านข้าง ซึ่งเป็นประตูเข้าออกห้องน้ำ ซึ่งได้ยินเสียงที่คุ้นหูนั้นแล้ว ร่างบางก็หันไปมองทันที

“นี่กูลืมล็อกหรือวะ” พึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะจ้องคนที่กอดอกพิงกำแพงมองเขาอยู่ด้วยสายตานิ่งๆ

“มีอะไร”

“มาเข้าห้องน้ำไง จะให้กูมากินข้าวหรือไง” พัฒน์ตอบกวนๆ

“แล้วทำไมเข้าล่ะครับ ห้องน้ำก็ว่าง จะยืนเก๊กหาพระแสงอะไร”

“พอใจ”

“งั้นมึงก็เชิญยืนพอใจกับบรรยากาศในห้องน้ำต่อไปก็แล้วกัน กูไปทำงานต่อแล้ว” ธีร์บอกพลางเดินผ่านหน้าอีกคนไป แต่ก็หยุด
กะทันหันเมื่อร่างสูงใช้ขายาวๆ ของตัวเองยื่นไปขวางไว้กับพนังอีกข้าง

ตึก!


“อะไรของมึงวะไอ้พัฒน์” หันมาถามด้วยความไม่พอใจ

“รีบไปหาคุณพลหรือไง” สิ้นเสียงของพัฒน์ ธีร์ก็กระชากคอเสื้อของร่างสูงทันทีด้วยความโมโห ในเมื่อลงที่พลไม่ได้ ลงที่มันนี่แหละ

“หุบปากเน่าๆ ของมึงซะ กูขนลุก”


“หึ! เสน่ห์มึงแรงดีนะ”

“ไอ้พัฒน์”

“ทำไม น่าจะชอบนี่”

“กูไม่ได้เป็น แล้วจะชอบทำเชี่ยอะไร”

“ก็เรื่องของมึง ชอบหรือไม่ก็เรื่องของมึง แต่ที่กูอยากจะบอกก็คือ ไม่ว่าคุณพลเขาจะพูดอะไรกับมึง มึงอาจไม่พอใจ ก็ห้ามมึงอาละวาดเด็ดขาด เพราะถ้ามึงทำ กูจะทำโทษขั้นสูงสุด!” เป็นคำสั่งที่ทำให้ร่างเล็กกว่าถึงกับหงุดหงิดทันที

“กูรู้!” กระแทกเสียงไป

“รู้และต้องทำให้ได้ด้วย”

“เออ!!”

“อ้อ! ข่าวดีสำหรับมึง พรุ่งนี้ไม่ต้องฝึกที่นี่แล้ว ฝึกที่ฝ่ายการตลาดวันเดียวพอ”

ดวงตาสวยเบิกกว้างอย่างดีใจ ก่อนจะปล่อยคอเสื้อร่างสูงแล้วถามซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เพราะจะได้เห็นหน้าพลแค่วันนี้วัน
เดียวเท่านั้น

“จริงนะ!”


“เออ!”

“งั้นกูไปทำงานก่อนดีกว่า เอาขาออกดิ๊” สั่งอีกคนไป แล้วขายาวก็เอาออกทันที มองตามร่างโปร่งที่ฮัมเพลงออกไปอย่างอารมณ์
ดีก่อนจะยกยิ้มน้อยๆ

ปฏิกิริยาของหมอนี่ ชักจะน่าสนใจขึ้นทุกๆ วัน

พัฒน์เดินตามธีร์ออกมาจากห้องน้ำ โดยที่ลืมไปเลยว่าตัวเองมาเข้าห้องน้ำ แต่มันจะเป็นอะไรล่ะ ก็ในเมื่อมันเป็นเพียงข้ออ้างที่
จะไปหาเรื่องคุยกับอีกคนก็เท่านั้น

...


...

...


“คุณธีร์ครับ ไอ้นี่มันต้องทำยังไงดีครับ” ร่างสูงของพลเข้ามาถามร่างบางที่ตอนนี้กำลังนั่งดูงานอยู่ซึ่งร่างสูงของอีกคนก็เข้ามา

ประชิดตัวพร้อมกับโน้มหน้ามาใกล้ๆ จนธีร์ขนลุกไปทั้งตัว แต่ก็ได้แต่ตัวแข็งอยู่อย่างนั้น

“เอ่อ คุณพลช่วยขยับออกไปหน่อยได้ไหมครับ”

“ทำไมล่ะครับ ผมจะได้ดูสะดวกๆ ด้วย แบบนี้แหละดีแล้ว”

“ฮึ่ม!”

มือบางกำแน่นจนเล็บที่เริ่มยาวจิกเข้าฝ่ามือของตัวเอง แต่ธีร์ก็ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด เขาจะต้องอดทนให้ถึงที่สุด จะทำให้พัฒน์
มาหาเรื่องลงโทษเขาไม่ได้

จะว่าไป มันหายไปไหนแล้ว?

“แล้วนี่ไอ้พัฒน์หายไปไหนแล้วล่ะครับ” ธีร์ถามออกไป

“เห็นบอกว่าจะขึ้นไปทำงานต่อน่ะครับ เลยฝากคุณไว้กับผม” พลตอบยิ้มๆ

ไอ้บ้านั่น มันจงใจแกล้งเขาแน่ๆ

ยิ่งเพิ่มแรงในการกำหมัดเข้าไปอีก ความรู้สึกเจ็บแปลบที่ฝ่ามือทำให้ธีร์ได้สติเพราะเลือดไหลซิบๆ ออกมาแล้ว เลยจำเป็นต้อง
คลายมือที่กำออก

“อ่อครับ”

“แล้วสรุปคุณธีร์อธิบายให้หน่อยได้หรือเปล่าครับว่าไอ้นี่มันคืออะไร”

“นี่คุณเป็นผู้จัดการไม่ใช่หรือครับ” อดที่แขวะไปไม่ได้

ก็มันน่าโมโหนี่นา เป็นถึงผู้จัดการบริษัทใหญ่แบบนี้แท้ๆ แต่กลับไม่รู้ว่าอันนี้คืออะไร หรือมันเป็นเพียงข้ออ้างที่หมอนี่พยายามจะ
เข้าใกล้เขากันแน่

“ก็ใช่ครับ แต่บางอย่างผมก็ไม่รู้นะ”

แล้วทำไมต้องยักคิ้วให้ คิดว่าเท่ห์นักหรือไง

“ครับ มันคือ...” แล้วร่างโปร่งก็อธิบายในสิ่งที่พลถามทันที เพื่อตัดปัญหา ร่างสูงจะได้เลิกเกาะแกะเขาสักที มันน่ารำคาญ น่า
หงุดหงิด แล้วก็ขยะแขยงด้วย

ตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ แต่ยิ่งรุก เขาก็ไม่ไหวเหมือนกัน

“ให้ตายเถอะ อยู่แบบนี้นานๆ มีหวังระเบิดลงแน่ๆ”

“อะไรนะครับคุณธีร์” พลถามเมื่อได้ยินร่างบางพึมพำอะไรเบาๆ แต่เขาได้ยินไม่ชัดเลยถามกลับไป

“เปล่าครับ” ตอบไปนิ่งๆ

“งั้นหรือครับ คุณธีร์ทำตรงนั้นเสร็จหรือยังครับ ผมมีงานให้ช่วยอีกเยอะเลย”

“เสร็จแล้วครับ มีอะไรก็เอามาได้เลย”

“ถ้างั้นช่วยตรวจสอบโปรโมชั่นของเดือนหน้าหน่อยได้ไหมครับ ว่าควรปรับปรุงอะไรก่อนจะส่งเพื่อขออนุมัติน่ะครับ”

“โอเคเลยครับ เดี๋ยวผมช่วยดูให้”

นี่มันเป็นงานของเด็กฝึกงานอย่างเขาป่ะ?

“ขอบคุณครับคุณธีร์ เดี๋ยวผมไปชงกาแฟก่อน คุณจะรับอะไรไหมครับ” ถามร่างโปร่งบางยิ้มๆ

ปกติเขาจะเอาอะไรก็สั่งเลขาอยู่แล้ว แต่นี่ อยากจะทำคะแนนกับคนตรงหน้านี้หน่อย...เผื่อมีโอกาสได้ควงสักเดือนสองเดือน

“ไม่ดีกว่าครับ ผมไม่ค่อยชอบกาแฟเท่าไหร่” ปฏิเสธไปทันทีโดยไม่ต้องคิดนานเลย ส่วนพลที่ได้ยินแบบนั้นก็จำใจเดินออกไป
อย่างผิดหวังหน่อยๆ

เอาไว้อย่างอื่นก็ได้

ร่างโปร่งหันมาสนใจเอกสารในมือแทน ก็จะมองฝ่ามือตัวเองที่เลือดมันแห้งไปแล้วก่อนจะถอนหายใจแรงๆ

“ไม่เคยโมโหจนทำร้ายตัวเองมานานแค่ไหนแล้ววะ”

…

…

…



ร่างสูงของพัฒน์นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง ปล่อยให้ธีร์ได้ฝึกงานและช่วยงานอยู่ที่ฝ่ายการตลาดคนเดียวต่อไป
ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้นะว่าผู้จัดการฝ่ายการตลาดคิดอะไรกับธีร์ ไม่ใช่ว่าอยากจะแกล้งให้อยู่คนเดียว แต่เขาอยู่จะช่วยอะไรได้ในเมื่อ
เขาก็คือคนที่ร่างโปร่งไม่ชอบขี้หน้าด้วยอีกคน

อยู่ไปมันก็พลอยรำคาญทั้งเขาทั้งพลไปด้วย

แอบมองมันอยู่จากห้องตัวเองนี่แหละ แท็บเล็ตของเขาเชื่อมกับกล้องวงจรปิดทั้งหมดของบริษัท โดยขึ้นอยู่ที่เขาจะสั่งให้ทาง
ฝ่ายเทคนิคส่งภาพของกล้องไหนมาเท่านั้น ซึ่งตอนนี้เขาก็มองอีกคนทำงานอยู่พร้อมๆ กับเคลียงานของตัวเองไปด้วย

จะให้เขาอยู่ดูธีร์ทำงานงานทั้งวันก็ไม่ได้ เขาไม่ได้ว่างขนาดนั้น

“ไอ้ธีร์เป็นไงบ้าง” เสียงที่ดังมาจากประตูทางเข้าห้องทำงานถามขึ้น ทำให้ร่างใหญ่หันไปมองคนที่เข้ามาโดยไม่บอกไม่กล่าว
ทันที ก่อนจะลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นว่าเจ้านายของเขาเป็นคนเดินเข้ามา

“ก็ทำงานได้ดีครับคุณดิน” ตอบไปตามความจริง

แต่ไม่ได้พูดข้อเสียออกไปก็เท่านั้น

“หึหึ! อย่างไอ้ธีร์เนี่ยนะ ฉันล่ะอยากจะให้มันมาทำงานเป็นคู่หูกับแกจริงๆ แต่ติดที่ว่าไอ้เพลิงมันไม่ยอมนี่แหละ” ปฐพีบอกพลาง
นั่งลงที่โซฟาในห้องทำงานของพัฒน์ซึ่งลูกน้องอย่างเขาก็นั่งลงกับที่เหมือนเดิม

“ไม่มีมันนั่นแหละดีแล้วครับ” พัฒน์พูดออกไป

“ฉันว่ามันเก่งนะ ผิดตรงที่มันชอบทำเล่นๆ นั่นแหละ แต่ก็เป็นเอกลักษณ์ดี ฉันคิดว่าเปลี่ยนมันน่ะ เปลี่ยนไม่ได้หรอก เอาแค่สั่งสอนก็พอ ให้มันรู้ว่าเวลาไหนควรเล่น เวลาไหนควรจริงจัง”

เขาขมวดคิ้วแน่น สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเจ้านายของเขาถึงได้เข้ามาคุยเกี่ยวกับเรื่องของอีกคนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัท
นี้เลย หรืออาจจะมีในภายภาคหน้า

“ครับ”

“แล้วอย่าทำให้มันโมโหมากล่ะ แกจะซวยเอา”

“ทำไมครับ?” ถามกลับไปอย่างสงสัย

“ก็เดี๋ยวมันจะอาละวาดเอา ว่าแต่วันนี้มันไปทำงานที่ไหน ทำไมฉันไม่เห็น” ถามหาธีร์ทันที

ปฐพีกับธีร์ค่อนข้างที่จะสนิทกันพอสมควร ทำให้ปฐพีเองก็รู้สึกว่าธีร์เป็นคนที่เก่งมากๆ เวลามีปัญหาอะไรตอนที่พัฒน์ไม่อยู่ ธีร์ก็
คอยช่วยเหลือเขากับอัคนีทุกครั้ง

ถ้าได้ทั้งพัฒน์และธีร์มาเป็นลูกน้อง เขาคงจะสบายไปทั้งชาติ แต่อย่างว่าแหละ ธีร์เป็นคนที่กตัญญูและรักเจ้านายของตัวเองยิ่ง
ชีพ ต่อให้เขาเกลี้ยกล่อมหรือใช้เงินซื้อเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล

“อยู่ฝ่ายการตลาดน่ะครับ”

“แล้วไม่เป็นอะไรหรือไง คุณพลน่ะ”

“ก็โดนจีบอยู่ครับ”

“อืม...ปกติล่ะนะ” ปฐพีพูดอย่างไม่แปลกใจอะไร

เขารู้อยู่แล้วว่าพลเป็นเกย์ ซึ่งผู้ชายที่เป็นเกย์ทั้งบริษัทก็แทบจะเสร็จพลเกือบหมด เว้นเสียว่าบางคนที่มีแฟนอยู่แล้วก็ไม่สนใจ
ส่วนผู้หญิงนี่ไม่ต้องพูดถึง

คาดหวังว่าจะได้เป็นคู่ควงของท่านประธานใหญ่หรือลูกน้องคนสนิทอย่างพัฒน์เท่านั้น

“ว่าแต่คุณดินมีอะไรหรือเปล่าครับ”

“ไม่มี ฉันแค่เข้ามาหาเผื่อจะได้คุยกับไอ้ธีร์มัน”

“ครับ”

“ถ้างั้นฉันไปทำงานต่อก็แล้วกัน ฝากดูแลเรื่องลูกค้าที่มาคุยงานพรุ่งนี้ด้วยนะ”

“ครับคุณดิน”

ปฐพีเดินออกไปจากห้องทำงานของพัฒน์ด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉยตามฉบับของตัวเอง ส่วนพัฒน์เองก็นั่งลงทำงานต่อหลังจากที่ลุก
ส่งเจ้านายของตัวเองแล้ว

สายตาก็มองไปยังแท็บเล็ตที่วางอยู่ข้างๆ ก็หยิบมันขึ้นมาดูด้วยความอยากรู้ว่าอีกคนจะเป็นยังไงบ้าง หวังว่าคงจะไม่อาละวาดผู้
จัดการฝ่ายการตลาดไปแล้วนะ

เมื่อภาพแสดงออกมาให้สายตาคมของเขาเห็น ร่างสูงก็ต้องรีบลุกจากโต๊ะทำงานอย่างรวดเร็วและตรงไปยังข้างล่างฝ่ายการ
ตลาดทันที

“ให้ตายสิ!! ไหนว่าจะไม่ก่อเรื่องไงวะ!!!” ร่างสูงคำรามเสียงกร้าว ก่อนจะก้าวเข้าไปในลิฟต์ เพื่อไปเอาเรื่องคนที่ก่อเรื่องทันที

“เห็นทีว่ากู จะใจดีกับมึงไม่ได้แล้ว!!!”





50%

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

   ขอโทษค่า ก้มกราบงามๆ 3 ครั้ง (ไม่ใช่พระ) สอบเพิ่งเสร็จ อาทิตย์นี้ก็ว่างแล้วจ้า แต่เดี๋ยวก็จะมีกิจกรรมอีก ยังไงก็เข้าใจกันหน่อยนะคะ ยูกิแทบจะแยกร่างอยู่แล้วอ่า...แต่มาอ่านคอมเม้นท์ก็ทำให้ยูกิมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย ^_^ วันพฤหัสฯ นี้วันเกิดยูกิ ตรงกับช่อง 3 เลยใช่ม้า อิอิ (บอกทำไมใครอยากรู้) แค่จะแจ้งว่าอาจจะลงตอนพิเศษช้านะคะ มีฉลองบ้างไรบ้าง

   พี่ธีร์เริ่มจะสาวแล้วอ่า ที่จริงนางก็แอ๊บแมนล่ะ 555+ พวกไม่รู้ว่าตัวเองเป็นยังไงอ่ะ เข้าใจมั้ย ฝากเม้นท์ โหวต ให้กำลังใจ ติชม ยูกิจะได้นำมาปรับปรุงนะคะ สุดท้ายนี้ ติดต่อ พูดคุยกับยูกิได้ที่ https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-03-2015 18:05:54

 :hao5:   ค้างง่า. ธีร์ทำอะไรน่ะ. ทำร้ายตัวเองเหรอ. พี่พัฒน์รีบๆไปช่วยเลย

คิดถึงยูกิจังน้อ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 24-03-2015 18:08:57

 :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-03-2015 18:11:17

เกิดอะไรขึ้น~

 :z10:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 24-03-2015 18:17:21

ธีร์ทำไรอ่ะ??????

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 24-03-2015 18:22:29

เกิดอะไรขึ้นกับธีร์ :katai4:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 24-03-2015 18:29:29

โอ้ยตายๆ ธีร์ต่อยพลไปแล้วเหรอคะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-03-2015 18:37:20

ธีร์อาละวาดไรอีกะ อิอิ :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 24-03-2015 19:09:44

จะรักกันได้ไหมเนี่ยดูๆแล้วเธอทั้งสองเหมือนน้ำกับน้ำมันเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 24-03-2015 19:14:12

พี่พัฒน์ ใจเย็นเย้นนนนนนนน!!!! ฟังเหตุผลพี่ธีน์ก่อนนะ อย่าพึ่งทำอะไรพี่ธีร์นะ!!!!!

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 24-03-2015 20:58:31

รีบมาต่อด่วน
อยากรู้เรื่อง
ทำไม ทำไม

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.1 (24/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 25-03-2015 13:00:35

อะไร!? ทำไม!?! ยังไง!?!? ธีร์ทำอะไร!?!?!? ค้างอ่ะ แว๊กกกกกกกกกก ก ก ก ก ก ก
 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 25-03-2015 13:12:41

ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง

“ไอ้ธีร์!!!” เสียงทุ้มตะโกนเรียกคนที่กำลังเงื้อมือจะต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของพลอย่างสุดแรงเพราดูจากสีหน้าที่โกรธขึ้งของอีกคนแล้ว พัฒน์มั่นใจว่าใส่เต็มแรงแน่

ใบหน้าของพลมีรอยเลือดอยู่ที่มุมปาก เนื่องจากพัฒน์มาไม่ทันทำให้ธีร์ต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของพลไปแล้ว 2 หมัดเต็มๆ ร่างสูง
ของพลลก่อนจะพยายามลุกขึ้น ส่วนธีร์ก็ทิ้งหมัดลงอย่างแรง

เขาโมโหมันมาก มันกล้ามากที่ทำกับเขาแบบนี้

“มึงทำอะไรไอ้ธีร์ ไหนมึงรับปากว่าจะอดทน”

“ก็มัน...” เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด ทำให้พัฒน์คิดว่าคนตัวเล็กกว่าคงไม่มีอะไรจะแก้ตัว เลยพูดอะไรออกมาไม่ได้

“ทำไม คุณพลเค้าทำไม ไปทำอะไรให้มึง” พัฒน์เริ่มโมโห

“ไม่เป็นไรครับคุณพัฒน์” พลเข้าไปพูดกับพัฒน์ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี แต่หารู้ไม่ว่าในใจกำลังยิ้มอย่างดีใจ เพราะอย่างน้อยเขาก็ไม่
น่าจะเป็นคนผิดในเหตุการณ์แบบนี้


“ไม่ได้ครับ!! มันทำผิด ผมต้องทำโทษตามระเบียบ”
“แต่กู”

“อย่าเถียง!!” ร่างบางสะดุ้งด้วยความตกใจกับทำเสียงกร้าวของพัฒน์จนทำให้เขาไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรออกไปอีก

ไม่มีโอกาสให้คนอย่างเขาได้อธิบายเหตุผลเลยหรือ...

“คุณพลจัดการตัวเองไปก่อนนะครับ ผมขอลากไอ้บ้านี่ไปทำโทษก่อน ตามกูมาไอ้ธีร์!!” ประโยคแรกร่างสูงหันไปพูดกับพลด้วย
สีหน้าที่เรียบเฉยแต่ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ทราบได้ทันทีว่าอีกคนกำลังโกรธและโมโห เลยไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หรือแย้งอะไร
ได้เลย

“ได้ครับ”


“มา!!” ขึ้นเสียงดังจนร่างบางต้องเดินตามร่างหนาไปอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไร แต่เรื่องนี้เขาไม่ผิด

ใครใช้ให้ไอ้บ้านั่นมันจับก้นเขากันล่ะ...

“ฮึ่ย! ยิ่งคิดยิ่งโมโห”

และนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ธีร์ไม่กล้าที่จะพูดความจริงออกไป เพราะไม่มีใครอยากจะพูดให้คนนับสิบรู้หรอกนะว่าผู้ชายอย่างเขา
โดนผู้ชายอย่างพลจับก้น แค่คิดก็อายไปโลกหน้าแล้ว

“ไอ้นี่ก็ไม่มีเหตุผล” แอบพึมพำเบาๆ

มองแผ่นหลังกว้างด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะก้าวออกจากลิฟต์ตามมันเข้าไปในห้องทำงานที่ตอนเช้าเขาได้เข้ามานอนพักเอา
แรงที่นี่ และดูว่ามันจะเป็นห้องเชือดของเขาด้วย

ปัง!!

ร่างสูงปิดประตูห้องเสียงดังเมื่อให้อีกคนเดินนำเข้าไปกลางห้อง ส่วนร่างโปร่งที่หันหลังให้ถึงกับเผลอสะดุ้งด้วยความตกใจ

“ห่ามฉิบหาย” พึมพำเบาๆ แต่ร่างสูงก็ได้ยินมันชัดเจนอยู่ดี

“บ่นบ้าอะไร!” ใบหน้าหล่อหันมาถามเขาด้วยสายตาเกรี้ยวกราด

“เรื่องของกู”

“ไอ้ธีร์!”

“ทำไม เรียกทำไม ขึ้นเสียงทำไม” ถามด้วยใบหน้ากวนๆ จนร่างสูงทนไม่ได้กับความกวนของอีกคน ก้าวเท้ายาวๆ มาหาอีกคนที่
เดินถอยหลังหนีอีกคน

แต่คิดหรือว่าจะรอดเงื้อมือของมัจจุราชอย่างพัฒน์ไปได้

ธีร์รู้จักพัฒน์น้อยเกินไป...

หมับ!

พัฒน์กระชากคอเสื้อของธีร์อย่างแรงๆ จนร่างที่เล็กกว่าอย่างธีร์ถึงกับถลาเข้าหาร่างสูงตามแรงที่ดึง คอเสื้อที่อีกคนดึงอย่างแรง
กำลังรัดคอของร่างบางจนหายใจไม่ออก หากแต่ธีร์ก็ไม่ได้โวยวายร้องขออีกคนให้ปล่อย

ถ้ามันจะฆ่าให้ตาย ก็ให้เขาตายไป เพราะอย่างน้อยมันก็ติดคุกล่ะนะ

“อึก!!”

“ปากเก่งนักนะมึง ไหนบอกว่ามึงจะอดทน มึงต่อยเขาแบบนี้ กูคงจะให้มึงฝึกงานที่นี่ไม่ได้ และมึงเองก็คงไม่มีคุณสมบัติเพียง
พอที่จะทำงานกับคุณเพลิง” พัฒน์พูดเสียงโหด สีหน้าของพัฒน์ไม่ได้บ่งบอกว่าขู่เลยสักนิด ร่างโปร่งหายใจแรงและถี่ขึ้นเพราะ
เริ่มจะขาดอากาศหายใจ

ส่วนมือแกร่งเองก็ออกแรงดึงอีกคนเข้ามาอีก ธีร์จะไม่เป็นอะไรเลยถ้าตัวเองไม่ขืนแรงเอาไว้ แรงที่รัดตรงคอขาวเลยแรงขึ้น จน
เป็นรอยแดงรอบคอกับลมหายใจที่เริ่มหายใจไม่ออกเข้าไปทุกที

พัฒน์รู้ว่าธีร์กำลังหายใจไม่ออก แต่เขาก็อยากจะทำให้มันกลัวว่าการที่คิดจะต่อต้านเขามันจะเจอกับอะไร คนอย่างพัฒน์ไม่เคย
ต้องมาหมดความอดทนกับอะไรง่ายๆ แบบนี้เลยสักนิด

แต่คนตรงหน้านี้เป็นครั้งแรกที่ความของเขามันต่ำลง ทั้งๆ ที่สามารถอดทนอะไรได้นานๆ แต่กับคนที่แสดงสีหน้าทรมานตอนนี้
กลับทำลายมันลง

“อึก...ปล่อยกู” ร้องขอร่างสูงเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังขาดอากาศหายใจ

“มึงทำผิดใช่ไหม เมื่อกี้มึงต่อยคุณพลเพราะอะไร” ถามออกไป

เขารู้ว่ามันน่าจะมีเหตุผลที่ต่อยพล แต่มันเลือกที่จะไม่พูดมากกว่า หรือไม่ก็อาจจะเป็นอย่างที่สอง พลอาจจะเกาะแกะมากเกินไป
ธีร์เลยรำคาญเลือกที่จะตัดปัญหาด้วยการต่อยเพื่อไม่ให้พลยุ่งกับตัวเองอีก

“ม่ะ...ไม่”

“ตอบ!!”

“กูไม่ผิด อึก…ปล่อย ห่ะ หายใจไม่ออก” บอกอีกคนอย่างทุลักทุเล ร่างสูงที่เห็นว่ายังไงก็เอาคำตอบไม่ได้ก็ปล่อยคอเสื้ออย่าง
แรงก่อนจะผลักร่างโปร่งลงพื้นด้วยความโกรธ ส่วนธีร์ที่ล้มลงไปก็นั่งแน่นิ่งอยู่กับพื้น กอบโกยอากาศหายใจให้มากที่สุดเข้าปอด

เขาเกือบจะตายจริงๆ

เขาคิดว่ามันจะฆ่าเขาแล้ว

กลัว...มันน่ากลัว สีหน้า ท่าทางและการกระทำของมันน่ากลัว สีหน้าที่มองเขาด้วยแววตาไร้ความปราณีมันทำให้เขารู้ว่ามัน
สามารถฆ่าเขาโดยที่ไม่มีความรู้สึกอะไร

“แฮกๆ” ธีร์หอบอย่างเหนื่อย

“ทีนี้ก็ตอบมาว่ามึงต่อยเขาทำไม”

“ไม่!” ตอบไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะตวัดหน้าหนี

เรื่องอะไรเขาจะไปพูดบอกมันว่าที่เขาต่อยมัน เพราะโดนจับก้น น่าอายจะตายไป

ธีร์พยายามลุกขึ้นอีกครั้งเพื่อเผชิญหน้าคนที่รัดคอเขาเกือบหายใจไม่ออกตาย ส่วนพัฒน์ก็กอดอกมองอีกคนด้วยสายตานิ่งเฉย
ไร้ความรู้สึกเหมือนเคย

น่าหลงใหลชะมัด...ธีร์เผลอคิดว่าดวงตาของพัฒน์ตอนนี้ช่างงดงามเหลือเกิน

“มองทำไม” ร่างสูงถาม

“ทำไมกูจะมองไม่ได้” สบตาอีกคน

“มึงกำลังมองกูด้วยสายตาที่น่ารังเกียจ ไหนมึงบอกว่าไม่ได้เป็น แต่สายตามึงตอนนี้กำลังมองกูแบบพวกนั้นอยู่” ร่างสูงบอกเสียง
เรียบ จนธีร์ได้สติและมองอีกคนด้วยสายตาเกรี้ยวกราดเหมือนเดิม

“กูไม่ได้มองมึงแบบนั้น!! เลิกพูดจาน่าขนลุกสักที!!”

พัฒน์ส่ายหน้าไปมากับความดื้อ ความไม่ยอมคนของธีร์ ซึ่งดูก็รู้ว่ามันกลัว แต่มันไม่อยากเสียฟอร์มเท่านั้น แต่เขานี่แหละ จะ
ปราบพยศมันเอง

“หึ! ก็ดี ไม่ได้มองกูแบบนั้นก็ดี เพราะกูเองก็คงจะทำใจไม่ได้ ถ้าคนอย่างมึงมาชอบคนอย่างกู” พัฒน์พูดออกมา จนร่างโปร่งกัด
ปากล่างของตัวเองอย่างแรงจนเลือดไหล เขาเลียและกลืนเลือดนั่นลงคอไปอย่างไม่รู้สึกอะไร

วันนี้เขาทำร้ายตัวเองไปสองรอบแล้วนะ

“ทำไม คนอย่างกูมันทำไม!”

มันจะดูถูกเขาไปแล้วนะ

“คนอย่างมึงน่ะ มีทุกอย่างที่กูไม่ชอบ ทั้งชอบหาเรื่อง ใช้กำลัง อารมณ์ร้อน ไม่ฟังใคร”

“หุบปาก!! แล้วมึงคิดว่ามึงดีกว่ากูตรงไหน ไม่ฟังเหตุผลคนอื่นแบบนี้ คิดว่าตัวเองใหญ่กว่ากูแค่ไหนกันเชียว แล้วไอ้เรื่องเมื่อกี้
น่ะ ถ้ากูตายไปมึงก็พ้นผิดได้สบายๆ อยู่แล้วนี่ ครอบครัวมึงมันใหญกว่ากู มึงรวยกว่ากู จะข่มเหงพวกกูยังไงก็ได้ จะฆ่ากูให้ตายก็
ยังได้!”

“กูถามเหตุผลมึงแล้ว แต่มึงไม่ตอบ แล้วจะให้กูทำยังไง คุณเพลิงส่งมึงมาเพื่อเปลี่ยนพฤติกรรม แต่มึงก็เหมือนเดิม มันเป็น
สันดาน คงเปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่แล้ว” พัฒน์เถียงกลับมาอย่างโมโห

“แล้วจะให้กูตอบได้ยังไง ถ้ากูบอกออกไปมึงก็หัวเราะเยาะกูอยู่ดี พอเถอะ มึงจะลงโทษกูยังไงมึงก็ทำไปเลย กูไม่สนใจเหี้ย
อะไรแล้ว สันดานกูมันชั่ว เลวทราม เปลี่ยนเหี้ยอะไรไม่ได้หรอก ใครจะไปดีเลิศประเสริฐศรีอย่างมึง ทำอะไรก็ดี ทำอะไรก็ถูก
เฮอะ!!” ร่างบางหอบอย่างเหนื่อยเมื่อพูดจบ มองอีกคนด้วยสายแข็งกร้าว ทั้งโกรธ ทั้งเกลียดมัน เขาจะทำยังไงให้ตัวเองหลุด
พ้นจากคนตรงหน้า

เขาไม่อยากจะอยู่หน้ามันอีกแล้ว

เขาเกลียดมัน!!

“ไอ้ธีร์ มึงเริ่มไม่มีเหตุผลอีกแล้วนะ เห็นทีว่ากูจะพูดดีๆ กับมึงไม่ได้”

“นี่มึงพูดดีแล้วหรือ? ถ้านี่มึงพูดดีแล้วกูว่ามึงใช้กำลังเถอะว่ะ อย่างน้อยกูจะไม่เจ็บมากกว่านี้!!” พูดจบร่างโปร่งก็เงื้อหมัดแล้ว
ต่อยลงที่ใบหน้าหล่อเหลาของพัฒน์ทันที ส่วนร่างสูงเองที่ไม่ได้เตรียมตัวเพราะไม่รู้ว่าอีกคนจะต่อยเขาแบบนี้ทำให้รับหมัดเข้า
ไปเต็มๆ

ผลัวะ!!

“ไอ้ธีร์!!” ใบหน้าคมเข็มหันไปตามแรงก่อนจะหันกลับมามองคนทำด้วยสายตาว่างเปล่าและแข็งกร้าว จนธีร์เดินถอยหลัง

ร่างใหญ่สาวเท้าเข้าไปหาอีกคน จนธีร์ไปไหนไม่รอดเพราะด้านหลังเป็นกำแพง ร่างสูงจึงได้โอกาสผลักร่างบางเข้ากระแทกกำ
แพงแรงๆ ทันที

“โอ้ย”

“มึงนี่มัน พูดดีไม่ได้ ชอบใช้กำลังสินะ” กัดฟันพูดก่อนจะมองธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็ใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เขารู้สึกดีที่เห็นสีหน้า
และแววตาของพัฒน์แบบนี้

มันทำให้เขาอยากมองแบบไม่ละสายตาไปไหน จะแปลกอะไรไหม ถ้าเขาบอกว่า เขาชอบดวงตาและใบหน้าที่ดูอันตรายแบบ
พัฒน์

เป็นอีกครั้งที่ธีร์ไม่มีสติ เลื่อนลอยไปกับใบหน้าและดวงตาของอีกคน ซึ่งพัฒน์ก็ขมวดคิ้วแน่น เพราะสายตาที่ธีร์มองเขา มันดู
เชิญชวนแปลกๆ

มันน่าลองดีนะ

คิดบ้าอะไรวะเนี่ย!!

“มึงนี่มองดีๆ ก็หน้าตาดีเหมือนกัน ไว้ผมสั้นเลยดูเหมือนผู้ชาย แต่ถ้าไว้ผมยาวก็คงเหมือนผู้หญิงน่าดู มิน่าล่ะคุณพลเขาถึงได้
จีบ”

มันพูดบ้าอะไร ธีร์คิดเมื่อได้สติกับคำว่า ‘ผู้หญิง’ คำต้องห้ามที่ไม่ว่าใครหน้าไหนพูดก็มักจะไม่รอดสักราย

“กูไม่เหมือนผู้หญิง!!”

“เออ! มึงไม่เหมือนหรอก เพราะหุ่นมึงไม่ให้ ถ้ามึงหน้าเหมือนผู้หญิงนี่กูจะคิดว่ามึงเป็นกะเทยถึกเลยล่ะ” พัฒน์บอก ทำให้ธีร์ถึง
กับหน้ามืดตามัว เพราะคิดว่าอีกคนด่าเขาเป็นกะเทย

“มึงว่ากูเหรอ!!” ถามเสียงดัง จนร่างสูงถึงกับถอนหายใจด้วยความหน่าย

นี่มันไม่ฟังอะไรหรือไง..

“กูไม่ได้ว่ามึง โว้ย!! เข้าใจอะไรหน่อยสิวะ!!!” ตะคอกใส่หน้าร่างบางด้วยความโมโห ธีร์ที่เห็นแบบนั้นก็หันหน้าหนีพวกหนวกหู

“ไม่เข้าใจ กูไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น”

“มึง!!” มือใหญ่เงื้อขึ้นเตรียมที่จะต่อยเข้าที่ใบหน้าขาวใสของธีร์ ร่างโปร่งถึงกับหลับตาทันที รอรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้น

แต่เหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อพัฒน์ระงับความโมโหของตัวเองได้ และที่สำคัญ เขารู้สึกไม่อยากจะทำร้ายคนตรงหน้าด้วย
กำลังอย่างที่ธีร์ทำหรอก

เพราะถ้าเขาทำ เขาก็ไม่ต่างกันกับธีร์

“ทำไมไม่ต่อยล่ะ” ลืมตาขึ้นมามองหน้าคนสูงกว่าอย่างเอาเรื่อง

“หึ!ทำอย่างอื่นสนุกกว่าเยอะ”

“อะไรของมึง” ถามด้วยความสงสัย

“กูว่า...อยากจะรู้ว่ามึงมีอะไรดี ทำไมไอ้คุณพลถึงได้ชอบ” พัฒน์พูดบอกพลางมองไปทั่วใบหน้าก่อนจะเลื่อนลงมาช้าๆ จนธีร์
กัดฟันกรอดด้วยความโมโห

มันเอ่ยชื่อของไอ้บ้านั่นมาทำไม อารมณ์เสียฉิบหาย

“ทำไม มึงจะทำอะไร”

“สั่งสอนที่มึงไม่เชื่อฟังกูไง”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับไอ้บ้านั่น”

“กูจะลองไง”

“ลอง?” คิ้วสวยขมวดแน่น ครุ่นคิดว่าไอ้คนที่กักกุมเขาไว้อยู่กับกำแพงตอนนี้มันต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่

“ลองดูว่ามึงมันมีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันตรงไหน”

“ยังไง อื้อ...” ยังไม่ทันที่ธีร์จะถามไปมากกว่านี้ คนที่อยู่ตรงหน้าก็โน้มตัวลงมาพร้อมกับเชยคางของร่างโปร่งขึ้นก่อนจะประกิ
บริมฝีปากลงไปเพื่อปิดความน่ารำคาญจากริมฝีปากบางที่นุ่มเหลือเกินเมื่อได้สัมผัส หากแต่สั่งสอนแค่นี้ร์ก็คงไม่รู้สึกกลัวอะไร
เพราะฉะนั้น เขาจะทำมากกว่านี้

ปึก ปึก

สองมือทุบลงที่ไหล่แกร่งทั้งสองข้างเพื่อให้พ้นต่อการกระทำอันจาบจ้วงของร่างสูง ดูเหมือนว่ากายจะใกล้เคียงกันก็จริง หาก
แรงนั้นกลับต่างกันเหลือเกิน

ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากนุ่มที่พัฒน์ไม่คิดเลยว่ามันจะนุ่ง หอมและหวานขนาดนี้ บางทีเขาอาจจะเปลี่ยนความคิดใหม่
ผู้ชายมันก็ไม่ได้เลวร้าย

หรือบางทีอาจจะเป็นเฉพาะแค่กับธีร์ก็ได้

“อื้อ” ธีร์ครางออกมาเมื่อพัฒน์เพิ่มความร้อนแรงขึ้นอีก จนหัวใจของธีร์เต้นแรงระส่ำ ไม่เป็นปกติอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความ
ร้อนแรงที่ทำให้ถึงกับเคลิ้ม ร่างบางจึงได้ตอบสนองจูบกัลับไปอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน ถ้าคิดจะสู้กันแบบนี้ คนอย่างธีร์ก็สู้ไม่ถอย
เหมือนกัน

“อืม” พัฒน์ครางต่ำในลำคออย่างพอใจกับจูบครั้งนี้ และนับเป็นจูบแรกที่ทำให้เขารู้สึกพอใจและไม่อยากจะผละไปไหนเช่นนี้มา
ก่อน คราวที่แล้วก็เช่นกัน แม้จะเป็นเพราะความโมโหของธีร์ แต่สัมผัสนั้น ร่างแกร่งก็ไม่ลืมมันเลย หนำซ้ำครั้งนี้ ยังตอกย้ำสัมผัส
ให้จำฝังลึกเข้าไปอีก

คิดผิดหรือคิดถูกที่ทำโทษมันด้วยวิธีนี้ เพราะคนที่จะแย่ไม่ใช่แค่ร่างบางคนเดียว แต่นั่นมันก็แย่สำหรับเขาเหมือนกัน

“ฮ้า อึก ม่ะ มึง” เมื่อร่างสูงผละจูบร้อนแรงออกเพราะธีร์เริ่มประท้วงด้วยอาการที่ขาดอากาศหายใจ พอเป็นอิสระธีร์ก็ผลักอีกคน
ให้ไปห่างๆ ตัวเองทันที พูดจาติดขัดไม่รู้ว่าจะต่อว่าอะไรดี

แต่ทำแบบนี้มัน...มัน...ฮึ่ย!!

ทำไมหน้าร้อนๆ วะเนี่ย อย่าบอกนะว่าเราเขิน จะบ้าหรือไง เขินไอ้โหดนี่น่ะหรือ

“จำไว้นี่เป็นบทลงโทษ อ้อ! แล้วไม่ต้องคิดว่ากูพิศวาสมึง เพราะกูแค่ทำโทษในสิ่งที่มึงบอกว่าไม่ชอบไงล่ะ อย่าหลงตัวเองว่ากู
จะเป็นเหมือนคุณพล กูไม่มีทางที่จะชอบมึง!!” พัฒน์ประกาศเสียงดังลั่น จนร่างบางเม้มปากแน่นอย่างโมโห มือกำแน่น เพราะ
อีกคนมันพูดเหมือนดูถูกเขา

การจูบเขามันเป็นเพียงแค่บทลงโทษ

“หึ! จูบลงโทษเนี่ยนะ มึงบ้าหรือเปล่าวะไอ้พัฒน์”

“กูไม่ได้บ้า แต่กูเอาจริงและเตือนมึงด้วยว่าถ้ามีครั้งต่อไป มึงก่อเรื่องหรือว่ามึงทำอะไรที่มันเกินกว่าที่กูสั่ง มันอาจจะไม่จบที่จูบ”
ขู่ออกมาจนร่างโปร่งกลัว

“ย่ะ...อย่าบอกนะ”

“เออ!! กูจะเอามึง” ตอบออกมาอย่างฉะฉาน ดวงตาของธีร์เบิกกว้างอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าพัฒน์จะพูดออกมาแบบนี้

“ไหนมึงบอกว่าไม่สนผู้ชายไงวะ”

“ถือว่าลองของแปลก บางทีอาจจะไม่เลวร้ายก็ได้” ยกยิ้มมุมปากนิดๆ

“ย่ะ อย่ามาพูดให้กูขนลุกนะไอ้พัฒน์ น่ารังเกียจฉิบหายเลยไอ้ห่า” ประโยคหลังพึมพำออกมาเบาๆ

“ท่าทางมึงที่โดนกูจูบกับสีหน้ามึงตอนนี้มันไม่ได้แสดงว่ามึงรังเกียจเลยสักนิด ไม่แน่ กูอาจจะทำให้มึงรู้ตัวเองก็ได้ว่ามึงเป็น
ผู้ชายหรือว่าเกย์” พัฒน์พูดออกมาแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร่

“กูเป็นผู้ชาย!!” ธีร์พูดสวนทันที

ก็จริงอยู่ที่เขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจจูบของพัฒน์ แต่นั่นมันก็แค่กับพัฒน์คนเดียว ขนาดพลจับก้นเขา เขาก็รังเกียจจนอยากจะ
ทำความสะอาดหลายๆ รอบ

มันเป็นแค่กับคนตรงหน้าคนเดียว...

“หึ!”

“หัวเราะบ้าอะไร มึงเองก็ไม่เห็นจะมีทีท่าว่าจะรังเกียจกูตรงไหน” แทนที่ร่างสูงจะสะอึกกับคำพูดของธีร์แต่กลับมอบยิ้มแปลกๆ
ให้กับร่างบางแทนพร้อมกับประโยคที่ทำให้ธีร์เลือดขึ้นหน้า

ไม่ใช่ด้วยความเขิน แต่ด้วยความโมโห

“กูก็แค่อยากลอง ว่าไอ้พวกเกย์มันรู้สึกยังไงก็เท่านั่น บวกกับเป็นบทลงโทษมึงไปด้วย ก็นับว่ายิงปืนนัดเดียว ได้นกตั้งสองตัว”

“แล้วทำไมต้องเป็นกู” กัดฟันถาม

“หึ! ก็หน้ามึงอ่ะ จะชายก็หล่อ ถ้าเป็นผู้หญิงก็คง...สวย ล่ะมั้ง” ตอบไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

รอยยิ้มที่เรียกความแดงฝาดบนใบหน้าใสด้วยความเขิน

“ไอ้บ้าเอ้ย!!” เมื่อทำอะไรไม่ได้ และตัวเองกำลังจะแพ้ ร่างโปร่งบางก็ด่าพัฒน์สั้นๆ ก่อนจะเดินหนีออกจากห้องทำงานของร่าง
สูงไป ซึ่งร่างสูงก็มองตามยิ้มๆ

นี่น่ะหรือที่ปากบอกว่าไม่ได้เป็น



“ผู้ชายแท้น่ะเขาไม่เขินเวลาผู้ชายด้วยกันชมหรอกไอ้ธีร์”








100%

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:



   อัพครบ 100 เปอร์เซ้นแล้วนะคะ ^__^ เม้นท์กันเยอะๆเลยน้า จะกลับมาอ่านค่ะ ใครมีข้อสงสัยก็ถามมาได้ในเพจนะคะ ยูกิลงไว เพราะกลัวว่าจะไม่ว่างมาลงอีก พอว่างก็ลงให้อ่านกันปุ๊บเลย ขอกำลังใจเยอะๆ นะคะ แล้วเจอกันตอนที่ 5 จ้า รักนักอ่านทุกคนเลย จุ๊บ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 25-03-2015 13:30:39

จิ้มคนแต่ง  :z13:
คนแต่งขยันๆ รักเลย :กอด1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 25-03-2015 13:32:14

โถ่ววววว ธีร์เอ้ยย
พัฒน์อย่าโหดมากสิ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 25-03-2015 13:48:16

เหอะๆอยากได้ วิธี ลงโทผษ แบบนี้มั้งจัง

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 25-03-2015 13:58:24

จะเขินหรือสงสารธีร์ดีน๊าา.. :man1: :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 25-03-2015 14:17:48

แหม่ ธีร์น่าจะบอกไปนะว่าถ้าให้พัฒน์ยอมให้พลจับก้น 2 ที โดยไม่ฟิวส์ขาดต่อยใส่พลไปซะก่อน จะยอมอยู่ในโอวาทเลย ฮุฮุ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 25-03-2015 14:38:50

อยากเห็นหน้าพัฒน์ตอนรักธีร์ไปแล้วจังจะดิ้นพล่านขนาดไหนตอนธีร์โดนผู้ชายคนอื่นจีบคงขำน่าดูเลย
รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 25-03-2015 15:47:05

รอตอนพัฒน์หลงธีร์ อิอิอิอิ
จะทำใจได้หร๊ออออถ้าใครทำกับธีร์แบบพลอีก
อย่าแกล้งธีร์มากสิ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 25-03-2015 16:49:08

เย้ๆๆๆ ได้อ่านแล้ว  :hao7:  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-03-2015 17:09:53

 :hao6:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 25-03-2015 17:58:21

 :pig4:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 25-03-2015 18:21:42

ลงโทษไปลงโทษมาเดี๋ยวก็ติดใจธีร์ หึๆๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-03-2015 18:35:49

จูบกันอกละ อิอ. เมื่อไหร่จะได้กันอะ.  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-03-2015 18:56:55

ลงโทษอีกสิๆๆๆๆ
สปาร์คกันไวแต่ขาดน้ำมันสินะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: gayandmay ที่ 25-03-2015 20:06:51

พัฒน์อะ
ไม่ทีเหตุผลอะ เอาอคติตัวเองตั้ง
ถ้าจะฉลาดขึ้นอีกซักนิดนะ
ย้องภาพในกล้องวงจรปิดดูดิ
โห่
ป.ล. โปรดอย่าใส่ใจ อีนี่อินจัด

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 25-03-2015 21:06:03

ว่าแล้ววววว คู่นี้รุนแรงกันตลอด คราวนี้เม้นท์ในเล้าแทนทันวลัยน้าาาา ยูกิสอบเสร็จแล้วเพราะฉะนั้นจะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 25-03-2015 23:36:30

สรุปเป็นทั้งคู่ อิอิ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-03-2015 01:52:59

ธีร์เป็นรองตลอด :katai1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 26-03-2015 14:27:14

ธีร์เอ้ยยยยย
สงสารจริงจัง เอิ้กๆๆ
พัฒนะพัฒ เดี๋ยวแกจะรู้สึก(?)

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 26-03-2015 16:00:05

พี่พัฒน์ มันเป็นข้ออ้างหรือเปล่านี่เรื่องจูบ พี่ธีร์ อ่ะ

5555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 4.2 (25/3/2558) P:5
เริ่มหัวข้อโดย: Koizumint ที่ 28-03-2015 01:21:30

อยากอ่านต่อแล้ววววว
พัฒอยากจูบก็บอกดีๆ ตีเนียนนะ5555555

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 28-03-2015 21:14:35

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 5

ณ ผับหรูชื่อดังของกรุงเทพมหานครที่อยู่ใกล้กับคอนโดที่พัฒน์กับธีร์พักอยู่รวมถึงปฐพีกับอัคนีด้วย ซึ่งหลังจากเลิกงานดึก เพราะต้องเคลียร์เอกสารต่างๆ ให้ทันวันงานเปิดตัวรถของ DINZ และโครงการหมู่บ้านจัดสรรของ PLEUNG ทำให้พวกเขา 4 คน เลิกงานดึกแต่ก็ไม่ได้พากันกลับห้องนอนไม่ พากันเที่ยวกลางคืนเพื่อปลดปล่อยความเครียด

“ทำหน้าเครียดๆ นะไอ้ธีร์” อัคนีถามลูกน้องคนสนิทที่นั่งใกล้ๆ ตัวเองพลางยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ

“ไม่มีอะไรนี่ครับ”

“หึ! แกคิดว่าฉันเป็นใครไอ้ธีร์ เจ้านายแกนะเว้ย ดูก็รู้ว่ามีเรื่องเครียด”

“โหว...เจ้านายนี่แสนรู้จังนะครับ” ธีร์ปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เป็นปกติ เพื่อที่จะตบตาอัคนีไม่ให้เจ้านายของตนเป็นกังวลกับ
เรื่องของเขา

“ไอ้นี่ ลามปาม”

“ฮ่าๆ ดื่มครับดื่ม” ว่าแล้วธีร์ก็ยกแก้วชนกับแก้วของอัคนี โดยที่อยู่ในสายตาของร่างสูงอย่างพัฒน์

อารมณ์เปลี่ยนง่ายจริงๆ

“ว่าแต่เจ้านายไม่ปลดปล่อยกับสาวๆ หรือครับ” ถามกลับไปอย่างสงสัย เพราะเห็นผู้หญิงไฮโซหลายคนเข้ามาเชิญชวนหลายคน
แล้ว ทั้งปฐพีกับอัคนีก็ปฏิเสธหมด

“ฉันเหนื่อย เอาไว้งานเสร็จก่อนก็แล้วกัน” ผู้เป็นนายตอบ

งานที่ว่าก็คืองานเปิดหมู่บ้านจัดสรรโครงการใหญ่นั่นแหละ ส่วนปฐพีก็เหตุผลเดียวกัน ให้งานเปิดตัวรถที่ผลิตเองคันแรกเสร็จสิ้น
ไปก่อน

จะปลดปล่อยตอนไหนก็ไม่สำคัญ เพราะในทุกๆ ครั้งที่ทำก็ไม่เห็นจะมีใครถึงใจสักคน

“โหว เป็นงานเป็นการนะครับ” ธีร์ยิ้มนิดๆ ก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม พยายามไม่มองอีกคนที่มองแต่เขาจนแทบทำตัวไม่ถูก

ไอ้พัฒน์มันมองแต่เขามาตั้งแต่เข้ามาในนี้แล้วนะ

“คุณดินเอาอะไรเพิ่มไหมครับ” พัฒน์ถามเจ้านายตัวเองเมื่อเห็นว่าเหล้าในแก้วของปฐพีหมดแล้ว

“ไม่แล้ว เดี๋ยวกลับเลยก็แล้วกัน ฉันอยากนอน”

“เออ ฉันก็อยากจะนอนแล้ว วันนี้เหนื่อยๆ” อัคนีเองก็บอกเหมือนกับปฐพี ซึ่งธีร์ก็ยกแก้วแล้วดื่มให้หมดรวดเดียว ก่อนจะจัดการเรียกพนักงานมาเพื่อจ่ายเงิน ปฐพีกับอัคนีเองก็ลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกจากร้าน

“มึงพาคุณดินคุณเพลิงออกไปก่อนก็ได้” ธีร์บอกพัฒน์แต่ไม่มองหน้าอีกคนเสียนี่


“อืม” ร่างสูงรับคำน้อยๆ ก่อนจะเดินนำร่างสูงทั้งสองคนออกไปข้างนอก ส่วนธีร์เองก็จัดการเรื่องเงินเสร็จก็ไปเข้าห้องน้ำก่อน ซึ่ง
ระหว่าทางเขาก็ตกเป็นเป้าสายตาของทั้งผู้หญิงและผู้ชาย

แต่เขาก็แค่เดินผ่านไป

ระหว่างที่กำลังล้างมืออยู่ที่หน้ากระจกนั้น จังหวะที่ธีร์เงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองกระจกก็เห็นคนที่ยืนอยู่ด้านหลังตัวเองด้วยความตกใจ

คนที่เขาไม่อยากจะเจอที่สุด

“ไอ้คุณพล” ร่างบางรีบหันกลับมาเผชิญหน้าทันที เพราะหันหลังให้อีกคนแล้วไม่น่าไว้วางใจ

“แหม...เรียกไอ้แล้วไม่ต้องมีคุณก็ได้ครับ บังเอิญจังมาเจอคุณธีร์ที่นี่” อีกคนพูด

“เออ! มันเป็นความบังเอิญที่ฉันไม่อยากจะมีเท่าไหร่” พูดอย่างไม่สบอารมณ์ ทำท่าจะเดินหนีออกไป แต่ก็ต้องหยุดอยู่ที่เดิม
เพราะพลไม่ยอมให้ไปง่ายๆ

“เดี๋ยวสิครับ ผมยังไม่คิดบัญชีที่คุณฝากแผลไว้ที่หน้าหล่อๆ ของผมเลย”

“อย่างนี้น่ะหรือหล่อ ถามจริงเคยส่องกระจกบ้างป่ะ” ถามไปอย่างหงุดหงิด

มันกล้าพูดได้ยังไงว่ามันหล่อ

“คุณทำผมจุกนะครับเนี่ย แต่แบบนี้แหละ เร้าใจดี”

“คิดไปถึงไหนวะ เร้าใจบ้าบออะไร” ธีร์แสดงท่าทางถึงความขยะแขยงและรังเกียจเต็มทน

“อย่าทำเป็นหลอกตัวเองน่า คุณเองก็เป็นเหมือนผม แต่ไม่ยอมรับตัวเองมากกว่าล่ะมั้ง” พลบอกยิ้มๆ

“อย่าพยายามพูดอะไรที่มันไม่จริงได้ไหม”

“ครับๆ คุณไม่ใช่ก็ได้ แต่ผมก็อยากจะได้คุณอยู่ดี ลองทำผู้ชาย ‘แท้ๆ’ ดูก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร”

“แล้วกูยอมให้มึงเอาหรือไงวะ!!”

“ไม่ยอม ก็ข่มขืนสิครับ เร้าใจดี”

“หน้าด้าน”

“ครับหน้าด้าน แต่ว่า ‘ก้น’ ของคุณนี่นุ่มดีนะครับ ขนาดสัมผัสผ่านกางเกงนะเนี่ย” พลยังคงรุกต่อ ร่างโปร่งกำหมัดแน่นอย่างแค้น
เคือง จะมีเรื่องตอนนี้ก็เห็นทีจะไม่เหมาะ ไหนเจ้านายที่รออยู่อีก

อยากจะบ้าตายเกิดมาเป็นไอ้ธีร์เนี่ย

“ไอ้โรคจิต” กัดฟันด่าไป เล็บจิกเข้าแผลเดิมจนเลือดไหลอีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร เพราะมันชาไปหมดแล้ว

“หึหึ”

“ถ้าแกไม่อยากตกงานก็ถอยไปซะ”

“คุณจะฟ้องใครหรือครับคุณธีร์”

“คุณดินไง”

“ผมว่าคุณคงไม่กล้าที่จะเอาเรื่องแบบนี้ไปบอกใครถูกไหมครับ ขนาดคุณพัฒน์ คุณธีร์ยังไม่คิดจะบอกเหตุผลเลยว่าทำไมคุณถึง
ต่อยผม”

มันยั่วโมโหเก่งมาก เก่งกว่าไอ้พัฒน์อีก

“เพราะถ้าคุณบอกคุณพัฒน์ ผมคงไม่ลอยนวลจนถึงตอนนี้”

“เออ! มึงมันแน่ แต่กูขอบอกไว้ก่อน ถ้าจะเอากู ก็คงได้แค่ร่างนะ เพราะกูยอมตาย ดีกว่าถวายตัวให้ผู้ชายอย่างมึง!!” ประกาศ
เสียงกร้าว ก่อนจะออกแรงผลักคนตัวใหญ่กว่าให้พ้นทาง หากแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของพลได้ เลยต้องเดินตามแรงดึงของอีกคน
ไป

ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย

ใจอยากจะร้องให้คนช่วย แต่ก็อายเกินกว่าที่จะพูดมันออกไป เพราะใครบ้างล่ะที่อยากจะร้องให้คนช่วยเพราะตัวเองกำลังโดน
ผู้ชายฉุด

รอให้ถึงข้างนอกก่อนเถอะ แล้วมึงจะรู้ว่าประเมินคนอย่างธีร์ผิดไป

“อย่าทำรุ่มร่ามกับกู”

ผลัวะ!!

ร่างโปร่งบางปล่อยหมัดเข้าที่ใบหน้าของพลอย่างแรงจนหน้าหันเมื่ออกมานอกผับได้ ก่อนจะใช้เท้าตัวเองเตะไปตามลำตัวของ
พลด้วยท่าที่เรียนคาราเต้กับเทควันโด้มาตั้งแต่เด็กๆ

“คุณหนูอย่างมึงน่ะ คงจะสู้กูไม่ได้หรอก” พูดอย่างเป็นต่อพร้อมกับเตะเข้าไปที่ลำตัวของอีกคนอีก

“อึก! พอ ย่ะ อย่า” ร้องขอเสียงหลง จนธีร์หัวเราะออกมาเล็กน้อย

“กูไม่ใช่ตุ๊ดอย่างที่มึงคิด จำไว้” ทิ้งท้ายไว้ก่อนที่จะกระทืบลงไปเต็มแรงอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากตรงนั้น

หากแต่ร่างบางก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเจ้าของร่างสูงใหญ่ กำยำ กำลังยืนสูบบุหรี่มองเขาด้วยสายตานิ่งๆ

“ไอ้พัฒน์”

พัฒน์สูบบุหรี่เข้าปอดอีกครั้งก่อนจะทิ้งมันลงพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบก่อนจะเดินเข้ามาหาร่างโปร่งบาง สายตาคมเข้มก็เหลือบมอง
ไปยังด้านหลังไปด้วย

“จัดซะหมอบเลยนะมึง”

“ก็มันหาเรื่องกูก่อน ช่วยไม่ได้” ยักไหล่ให้อย่างไม่หยี่ระ

“อืม”

“แล้วไม่ว่ากูหรือไง กูมีเรื่องนะ” ถามอย่างแปลกใจ

“กูรู้เหตุผลที่มึงทำลงไปแล้ว” ตอบสั้นๆ ธีร์เองก็ขมวดคิ้วแน่น

“อย่าบอกนะว่าตามกูมาตั้งแต่ห้องน้ำแล้ว”

“...” พัฒน์ไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน

“ก็ดีแล้วที่กูไม่ผิด แต่มึงห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาด” กำชับร่างสูงเสียงแข็ง

“ทำไม? อาย?”

“เป็นมึงจะอายไหมล่ะ”

“ก็แค่ผู้ชายจับ ก่ะ...”

“หุบปาก อย่าพูดออกมานะเว้ย” ธีร์รีบขัดทันทีเมื่อรู้ว่าพัฒน์จะพูดอะไรออกมา

“หึ!”

“กลับเหอะ ป่านนี้คุณดิน คุณเพลิงคงรอนานแล้ว”

“พวกเขากลับไปก่อนแล้ว รอมึงไม่ไหว” พัฒน์บอก

“อ้าว? แล้วกูกลับยังไง”

“กับกูไง”

“ฮะ!!” อุทานเสียงดังอย่างตกใจ

“จะไปไหม ถ้าไม่ก็กลับเท็กซี่ กูง่วง”

“เออๆ กลับก็กลับวะแม่ง”

ธีร์จำยอมต้องเดินตามอีกคนไปที่รถของพัฒน์ทันที เพราะขี้เกียจหารถกลับคอนโดเอง มันเสียเวลาพักผ่อนของเขาเป็นอย่างมาก

“เห็นไหมคุณเพลิง ผมบอกแล้วให้ผมขับรถของผมมาให้ทิ้งไว้ที่บริษัทฯ ทำไมก็ไม่รู้ เซ็ง” ร่างบางบ่น ซึ่งพัฒน์ก็ได้ยินมันเต็มๆ
สองหู แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

ขี้เกียจหาเรื่องเถียงกับธีร์แล้ว พักยกก่อนก็แล้วกัน

...

...

...



“ไอ้ธีร์ตื่น”

“อื้อ”

“ตื่น!” ขึ้นเสียงอีกนิด ซึ่งธีร์ก็ขยับตัวอย่างรำคาญก่อนจะพยายามลืมตาขึ้นมา พบว่าอยู่ในโรงจอดรถของคอนโดแล้ว มือเปิด
ประตูรถก่อนจะลงมาจากรถหรูของพัฒน์ ซึ่งร่างสูงก็ลงตามมาแล้วจัดการล็อกรถทันที

ร่างบางเองก็ยังสลึมสะลืออยู่

“หลับได้ไงวะ” เพราะคอนโดกับผับอยู่ห่างกันไม่มากเท่าไหร่ เวลาแค่ไม่ถึง 30 นาทีไม่น่าจะหลับได้ลึกขนาดต้องมีคนมาปลุก

อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้เหนื่อยมากกว่าปกติ

รับมือกับคนหลายคน...

“มึงเอนตัวกับเบาะ ตามึงก็ปิดทันที” พูดจบพัฒน์ก็เดินเข้าไปในตัวลิฟต์แบบไม่รอ จนร่างโปร่งต้องวิ่งตามอย่างช่วยไม่ได้ ขี้เกียจ
รอลิฟต์อีกนาน เพราะตรงนี้มีลิฟต์ตัวเดียว หากไม่อยากรอก็ต้องไปขึ้นลิฟต์ตัวที่อยู่ข้างใน ซึ่งต้องเดินขึ้นบันไดไปเพราะนี่มันชั้น
ใต้ดิน

ทั้งสองเงียบมากเมื่ออยู่ในลิฟต์ตัวเดียวกัน ธีร์แอบหันไปมองคนตัวใหญ่กว่าก็พบว่าพัฒน์ยืนกอดอกหลับตาอยู่ ซึ่งมันก็ดีที่ไม่
ต้องมาอึดอัดกับสายตาของอีกคน

แต่มันรู้เรื่องที่ไอ้บ้านั่นจับก้นเขาแล้วนะ

“หวังว่ามึงคงจะไม่พูดเรื่องนั้นบอกคนอื่นนะ” พัฒน์ลืมตาช้าๆ มองหน้าอีกคนอย่างสงสัย

“เรื่องอะไร?”

“ก็เรื่องที่ผับเมื่อกี้แหละ”

“อ่อ...”

“ห้ามปากโป้งนะมึง”

“กูไม่ใช่คนอย่างมึง”

“นี่ด่ากูเหรอห๊ะ!!”

“หึ! กูขี้เกียจทะเลาะกับหมาแล้วเหนื่อย” พัฒน์พูดเบาๆ

หากแต่ธีร์ได้ยินมันเต็มๆ สองรูหู เลยมองอีกคนตาขวางอย่างโกรธๆ และไม่ไว้ใจจริงๆ ว่าอีกคนจะบอกใครหรือเปล่า

“ห้ามมึงพูดบอกใครเด็ดขาด”

“เออ!!”

“รับปากแล้วนะ”

“เออ!!”

“ห้ามมึงตุกติกนะเว้ย ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น” ธีร์กำชับอีกครั้ง

“เออ!!”

“ห่ะ...”

“ไอ้ธีร์!!!” พัฒน์เรียกชื่อของอีกคนที่กำลังพูดห้ามอะไรอีกออกมาด้วยความรำคาญ พอดีกับลิฟต์มาถึงชั้นที่พวกเขาอยู่ ซึ่งร่างสูง
ก็ก้าวออกไปอย่างไม่รอธีร์เลยสักนิด

“เฮ้ย อย่าเดินหนีสิวะ” ร่างบางเดินตามร่างสูงไปเพราะห้องอยู่ข้างกัน และแน่นอนว่าห้องของพัฒน์อยู่ก่อน ห้องถัดไปเป็นห้อง
ของธีร์ ร่างร่างโปร่งเองก็หยุดยืนพยายามกำชับอีกครั้งขณะที่พัฒน์กำลังใช้คีย์การ์ดกับกดรหัสเข้าห้อง และเมื่อเปิดประตูห้องได้
พัฒน์ก็หันมามองธีร์

“กลับไปได้แล้ว กูรำคาญ!”

ปัง!!

“ไอ้! มึงกล้าดียังไงมาปิดประตูใส่หน้ากูวะ” ด่าพัฒน์อยู่หน้าประตูห้องของร่างสูง ก่อนจะกัดฟันเดินไปเปิดประตูห้องตัวเองอย่าง
หัวเสีย

โดนปั่นหัวอยู่คนเดียว

“เอาเป็นว่า...ถ้ามันพูด กูจะฆ่ามัน!!”






50%


 :katai5: :katai5: :katai5:

   สวัสดีค่า บอกในเพจว่าจะมาค่ำๆ นี่ก็จะดึกละ 555+ มาช้าดีกว่าไม่มาเนาะ อีกครึ่งพรุ่งนี้ตอนค่ำๆ เช่นกันนะคะ ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก แค่โชว์ความแมนของพี่ธีร์ให้พี่พัฒน์เห็นเท่านั้นเอง อิอิ
   
เข้าไปพูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ เพราะบางทีถามยูกิที่นี่ อาจจะตอบได้ไม่ทั่วถึงนะ สงสัยและอยากรู้จริงๆ ไปที่แฟนเพจโลด
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)
   
ฝันดีค่า จุ๊บ!!

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-03-2015 21:18:49

พี่พัฒน์คิดอะไรอยู่กันหนอ.  :ling1:

รอต่อจ้า ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 28-03-2015 21:39:47

ดูเหมือนธีร์จะกังวลไม่อยากให้คนอื่นรู้จริงนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 28-03-2015 22:16:22

 :z13:  :z13:  :z13:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 28-03-2015 22:26:29

บางทีพัฒน์ก็ขี้เก๊กเกินอ่ะน่าหมั่นไส้มาก

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 28-03-2015 23:56:17

 :hao3:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 29-03-2015 00:00:08

พัฒน์อยากลองจับก้นธีร์ดูมั้ย? เห็นพลบอกว่านุ่ม
#เดี๋ยวๆ #อีนี่บ้าอย่าสนใจ =w=

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-03-2015 00:18:37

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 29-03-2015 02:12:03

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 29-03-2015 04:34:58

 :m20: :m20: :m20:
ธีร์หนีไม่พ้นสถานะรับเลย ไปไหนก็เจอแต่คนรุก

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 29-03-2015 07:17:27

 :mew1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 29-03-2015 08:36:59

 :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 29-03-2015 10:50:54

หึหึ  o18
มาต่อไวๆนะฮะ :')

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 29-03-2015 14:17:38

555 สนุกอะ ตามอ่านด้วยคน ได้เสียครั้งแรกใครจะกดใครอยากให้ธีจับกดก่อนอะ (แบบรับกดรุกอะนะ ครึครึ)

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 29-03-2015 15:40:10

ยังไม่อยู่ห้องเดียวกันหรา รีบๆหน่อยพัฒน์  555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 29-03-2015 16:41:24

ธีร์เท่มากกกกกกก

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 29-03-2015 19:03:22

เอาอีกๆๆๆๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: armize ที่ 29-03-2015 19:42:32

มันอ่ะ.   น้องธีร์จับพัฒทำผัวเลยลูก.  :hao4:      ไม่อยากคิดตอนพัฒหึง หวง น้องธีร์ตายแน่

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.1 (28/3/2558) P:6
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 29-03-2015 20:04:45

ธีร์หนีไม้พ้นหร๊อก โอ๊นยยยยยยย ฟิน

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 29-03-2015 21:42:02

ครึ่งหลัง

~Call me baby…~

“ครับเจ้านาย” ธีร์ที่กำลังจะนอนกับเตียงนุ่มๆ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ต้องหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมารับสาย

(นอนหรือยัง) ปลายสายถามเสียงเรียบ

“ยังครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”

(พรุ่งนี้ช่วยไปจัดการเรื่องคาสิโนให้หน่อย เกิดปัญหา)

“สาขาไหนครับ”

(สาขาใหญ่ งานนี้อันตราย ยังไงเอาลูกน้องไปด้วยก็แล้วกัน แกทำได้ใช่ไหม)

“สบายครับ เรื่องใช้กำลังขอให้บอก”

(น้ำเสียงร่าเริงเลยนะ) แอบแขวะลูกน้อง

“แล้วแบบนี้งานที่ต้องไปฝึกกับไอ้พัฒน์ล่ะครับ” ถามออกไป น้ำเสียงเหมือนจะเป็นห่วงงานทางนี้ แต่สีหน้านี่ดีใจสุดๆ ที่ไม่ต้อง
ไปเจอคนหน้าโหดแบบนั้น

(ฉันบอกไอ้ดินให้แล้ว)

“อ้อ อย่างนี้นี่เอง แล้วนี่เจ้านายไม่นอนหรือครับ”

(ฉันกำลังเล่นเกมอยู่ แต่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานที่ต้องการการก็เลยโทรมาบอกแกก่อน อ้อ! ระมัดระวังตัวเองให้ดี คราวนี้คนที่มา
ป่วน มันชื่อยงยุทธ์ ลูกชายนักการเมืองที่ไม่เกรงกลัวอะไรพวกกูเลย ที่สำคัญเป็นเกย์ หึ! มึงอาจจะรับมือหนักหน่อยนะ)

“นี่เจ้านาย อย่าพูดเหมือนกับผมเป็นพวกดึงดูดเกย์แบบนั้นสิครับ”

(ตอนแรกฉันก็ว่าไม่ แต่อย่าลืมนะที่แกรอดมาได้เพราะฉันไปช่วยแกจากการโดนผู้ชายข่มขืน)

“จะโดนครับ ไม่ใช่โดน” รีบโต้เถียงกลับไปทันที

(เออๆ จะโดน)

“ถ้างั้นเจ้านายไปนอนเถอะครับ ส่วนงานพรุ่งนี้ผมจัดการเอง ไม่ต้องเป็นห่วง” ธีร์พูดบอกปลายสาย ก่อนจะวางสายไปแล้วทิ้งตัว
นอนลงบนเตียงทันที

“เฮ้อ...เหนื่อยชะมัด”

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาคอยจัดการธุรกิจมืดของอัคนีกับปฐพีให้ เพราะตั้งแต่ที่เขาโดนช่วยเหลือครั้งนั้นและโดนดึงตัวมาให้เป็นลูก
น้อง จนอัคนีพามาพบกับปฐพี ซึ่งทั้งคู่ทำคาสิโนกับการแข่งรถใต้ดินอยู่ แน่นอนว่าทำแบบผิดกฎหมาย การพนันทุกรูปแบบอยู่ใน
สองธุรกิจนี้หมด มันเป็นธุรกิจที่ปฐพีกับอัคนีทำมาตอนที่ยังเป็นวัยรุ่น คึกคะนองอยู่ ไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด ซึ่งเมื่ออยากเลิกมันก็
เลิกไม่ได้ ในเมื่อสิ่งที่พวกเขาทำ มันโด่งดังและมีชื่อเสียงไปแล้ว จะหยุดมันก็ยาก

ทั้งคู่ได้มอบหมายให้ธีร์ดูแลในส่วนของคาสิโน ส่วนการแข่งรถนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนดูแลอยู่ ถ้าเดาไม่ผิด ก็น่าจะเป็นพัฒน์

“พอเมื่อกำลังจะเลิก ปัญหาก็เข้ามาบ่อยๆ” นอนก่ายหน้าผากแล้วพึมพำเบาๆ

อัคนีกับปฐพีอยากจะเลิกธุรกิจมืดนี้แล้ว การแข่งรถเลิกได้ง่ายๆ อยู่แล้ว เพราะสนามที่ใช้ทุกๆ การแข่งขันเป็นของอัคนีจะพลิกมา
จดทะเบียนจัดการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายก็ได้ แต่คาสิโนนี่สิที่มันยากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเพราะเรื่องที่ว่ามีคนรอซื้อธุรกิจ
อยู่ แน่นอนว่าปฐพีกับอัคนีต้องการจะขายอยู่แล้ว แต่ก็ต้องสแกนดูว่าใครจะซื้อมันไปทำอะไร หากว่าเอาไปทำในทางที่มันเสื่อม
กว่านี้ เขาก็จะไม่ขาย

พวกเขาต้องการแค่เล่นการพนัน แต่ไอ้คนที่ขอซื้อครั้งแล้งครั้งเล่าย่อมเป็นเจ้าพ่อค้ายาเสพติดทุกราย

ชีวิตของพวกเขาไม่ได้สะอาดเลย แม้ไม่ได้เข้าไปยุ่งกับมัน แต่แค่มีมันวงเวียนอยู่รอบตัว มันก็สกปรกมากพอแล้ว

“จะเจออะไรบ้างวะพรุ่งนี้”

ลงพื้นที่ทีไร ไม่มีครั้งไหนไม่ใช้กำลังสักที

เห็นทีว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นงานที่หนักเอาการ...

“รู้สึกว่า คุณดินกำลังเตรียมเอกสารทำเรื่องเปิดสนามแข่งที่ถูกกฎหมายแล้วนี่ คงจะเป็นไอ้พัฒน์ที่จัดการล่ะมั้ง เอาเถอะ กูได้งาน
ยากกว่ามัน เราอาจจะทำได้ดีกว่ามันก็ได้” ปลอบใจตัวเองเบาๆ จนผล็อยหลับไปอย่างสนิทด้วยความเหน็ดเหนื่อยตลอดทั้งวัน

Zzzzz…

…

…

…



ร่างโปร่งเดินทางมาถึงสถานที่ที่มองจากภายนอกก็ไม่มีอะไรน่าสงสัย ทั้งซอมซ่อ สกปรก ไม่ได้รับการทำความสะอาดภาพนอก
มาหลาย 10 ปี หากแต่ก้าวเท้าเข้าไปในตัวบ้านหลังนี้แล้ว ก็พบถึงความโอ่อ่า อลังการราวกับนรกกับสวรรค์ ผู้คนกำลังเล่นการ
พนันกันมากมาย ผู้หญิงที่ตามพวกเสี่ยมาก็คอยให้กำลังใจคนของตัวเองอยู่ข้างๆ

ธีร์ส่ายหน้าไปมากับภาพที่เห็น ไม่ว่ากี่ทีกี่ทีเขาก็ไม่ชอบ แต่ทำยังไงได้ มันคืองาน

“ช่างเป็นสถานที่ที่สกปรกชะมัด” พึมพำออกมาเบาๆ

“คุณธีร์ เชิญด้านในเลยครับ คุณยงยุทธ์มารอพบแล้ว” คนงานในตัวคาสิโนแห่งนี้เดินเข้ามาเชิญร่างโปร่งบางที่ยืนมองรอบๆ ด้วย
สายตาที่สะอิดสะเอียน

“เออ...พวกแก ตามมา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าบุ่มบ่ามจนกว่าฉันจะให้สัญญาณโอเคนะ” ธีร์หันไปตกลงกับลูกน้องที่ติดตามตัว
เองมาถึง 5 คน ก่อนจะเดินเข้าไปในเขตสำนักงานที่ให้คนเฝ้าข้างนอกไว้ 3 แล้วอีก 2 ก็ตามเขาเข้าไปข้างใน ก็พบว่ามีผู้ชาย
ค่อนข้างมีอายุนั่งไขว่ห้างสบายๆ บนเก้าอี้ทำงานของเขาอยู่ แต่ก็ไม่สนใจอะไร เพราะมันเป็นโต๊ะทำงานที่เขา

ไม่เคยนั่งมันเลยสักครั้ง

พวกมันมีกันอยู่ 4 คน เสียเปรียบชัดๆ ...ธีร์คิด

“สวัสดีครับ ผมยงยุทธ์ หรือเรียกว่ายุทธ์ก็ได้ คุณ?” เป้าหมายเมื่อเห็นร่างโปร่งก็ลุกขึ้นเดินมาทำความรู้จักกับเขาแทบจะทันที
ซึ่งธีร์เห็นเช่นนั้นก็เผลอขมวดคิ้วและแสดงสีหน้าไม่พอใจออกไป

“ผมธีรไนย เรียกธีร์ก็ได้ครับ ตามสบายเลยนะครับ คิดเสียว่าเป็นบ้านของคุณ” ธีร์พูดบอก

“ฮ่าๆ ผมก็สบายอยู่แล้วล่ะครับ เพราะคิดว่ายังไงที่นี่ก็ต้องเป็นที่ ‘ของผม’ อยู่แล้ว” ยงยุทธ์พูดกลั้วด้วยเสียงหัวเราะก่อนจะนั่งลง
ที่โซฟารับแขก ส่วนร่างโปร่งบางก็เดินไปนั่งฝั่งตรงกันข้ามกับยงยุทธ์ ก่อนจะหันไปสั่งคนดูแลที่นี่ให้ไปหาน้ำมาเสิร์ฟแขก

“มั่นใจจังนะครับ” ถามยิ้มๆ

ยงยุทธ์นิ่งไปนิดๆ ก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าชู้ออกมาจนธีร์รู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัวด้วยความรังเกียจ คิดในใจอย่างหงุดหงิดว่าตัวเอง
เผลอให้ท่าอะไรไปหรือเปล่า

น่าเบื่อจริงๆ เลยกู ถามจริงว่ากูมีอะไรตรงไหนที่ทำให้ดูเหมือนเกย์วะ ถึงได้มีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันเหลือเกิน แต่ก่อนก็ปกติ พอ
ขึ้นมหาลัยฯ นี่แหละ เริ่มแล้ว เหล่าผู้ชายทั้งหลายที่เข้ามาตอม

โลกใบนี้ อยู่ยากขึ้นทุกวัน

“ฮ่าๆ แน่นอนครับ ว่าผมต้องได้ที่นี่” ยงยุทธ์บอกกลั้วเสียงหัวเราะ พร้อมกับมองไปรอบๆ ห้อง

“ทำไมถึงมีคนอยากจะได้ที่นี่จังเลยนะครับ” ถามกลับไป

“ก็เพราะว่าที่นี่...มันมีชื่อเสียงอยู่แล้วนี่ครับ ถ้าได้ไปก็ไม่จำเป็นต้องประชาสัมพันธ์อะไรมาก มันจะเสี่ยงต่อพวกกฎหมายก็เป็น
ได้”

“พูดตรงดีนี่ครับ”

“แล้วจะอ้อมทำไมล่ะครับ ถ้าหากว่าอยากจะได้มันไวๆ เสียเวลาเปล่า”

“แล้วคิดว่าเจ้านายผม เขาจะขายหรือครับ” ถามด้วยรอยยิ้มแสยะอย่างสมเพช ที่อีกฝ่ายคิดเองเออเองคนเดียว

“แล้วทำไมถึงจะไม่ขาย ก็ในเมื่อเจ้านายของคุณก็จะเลิกทำแล้วนี่”

“บางที คุณดินคุณเพลิง อาจจะมีคำสั่งให้ผม ทำลายที่นี่ทิ้งไปก็ได้”

“ไม่หรอกครับ ถ้าทำแบบนั้น พวกคุณก็จะแย่” ยงยุทธ์พูดออกมายิ้มๆ มองธีร์ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างสำรวจ ก็รู้สึกอยาก
จะครอบครองทั้งที่นี่และคนตรงหน้าตัวเองด้วย

“ฉลาดดีนะครับ” แต่ไม่มากพอ...คิดต่อในใจ

“ขอบคุณที่ชมนะครับ”

“งั้นวันนี้ คุณยงยุทธ์มีธุระอะไรกับที่นี่งั้นหรือครับ” ถามเข้าประเด็นทันทีอย่างแนบเนียน ทั้งๆ ที่อยากจะถามมันตั้งแต่ที่เข้ามาใน
ห้องแล้ว

แบบนั้นก็จะเป็นการบุ่มบ่ามเกินไป

เขาใจร้อนก็จริง แต่จากการประเมินเรื่องพละกำลังกับกำลังคนในห้องตอนนี้ 4 ต่อ 3 แน่นอนว่าเขาไม่สามารถต่อกรได้ ถ้ามีอะไร
เกิดขึ้น

“ก็แหม...แค่มาเกลี้ยกล่อมให้คุณปฐพีกับคุณอัคนีขายที่นี่ให้ผมก็เท่านั้นเอง”

“ยังไงก็ต้องขอโทษที่ทำให้ผิดหวังนะครับ แต่คุณดินกับคุณเพลิงมอบที่นี่ให้ผมเป็นผู้ดูแลทั้งหมด โดยที่เขาทั้งสองไม่เข้ามา
เกี่ยวข้องในคาสิโนแห่งนี้แล้วล่ะครับ ถ้าสิทธิที่จะมีการให้ขาย เด็ดขาดก็ที่ผม” ตอบออกไปยิ้มๆ แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริงที่
ปฐพีกับอัคนีเป็นคนยกเรื่องนี้และสิทธิทุกอย่างให้เขาหมดแล้ว อำนาจในการครองที่นี่เท่ากับว่าเขามีสิทธิที่จะทำยังไงกับมัน
ขายมันให้ใครก็ได้

และแน่นอนว่าต้องขายให้ถูกคน...

“อย่างนั้น ก็ ‘ง่าย’ เลยสิครับ” แสดงแววตาดีใจอย่างปิดไม่มิด

“ผมน่ะ ‘ไม่ง่าย’ หรอกนะครับ เพราะผมจะขายมันให้กับคนที่ไม่คิดจะหักหลังพวกเราทีหลังเด็ดขาด แล้วคุณก็อยู่ในข่ายนี้ด้วยสิ”
ยงยุทธ์หน้าเจื่อนไปทันทีที่ได้รับคำพูดแบบนี้จากปากบางสวยนั่น

ฉลาด แลเด็ดขาดจริงๆ

“ไม่เชื่อใจกันเลยหรือครับเนี่ย”

“คุณก็รู้ว่าในวงการนี้ มันเชื่อใจใครไม่ได้”

“คุณธีร์นี่ทำเอาผมอึ้ง ไม่คิดว่าคุณปฐพีกับคุณอัคนีจะมีลูกน้องเก่งๆ อย่างคุณได้” ยงยุทธ์พูดด้วยรอยยิ้มที่แสร้งทำเป็นจริงใจ แต่
ข้างในก็คิดอย่างโมโหว่าทำไมไม่เห็นจะรู้เรื่องว่าปฐพีกับอัคนีมีลูกน้องคนนี้อยู่

“ทำไมหรือครับ ผมทำตำแหน่งนี้มาปีกว่าๆ แล้วนะครับ ไม่น่าเชื่อว่าคนสืบ ‘ข่าว’ ของคุณ จะไม่ได้เรื่องขนาดนี้ ขนาดผมยังรู้
ประวัติคุณแบบทุกซอกทุกมุมเลย” ธีร์พูดออกมาอย่างเป็นต่อ

“คุณธีร์ครับ พูดแบบนี้เนี่ย มีคนเคยบอกไหมว่ามันอาจจะทำให้ไม่มีชีวิตรอดกลับไปน่ะ” ยงยุทธ์เปลี่ยนสีหน้าเป็นสีหน้านิ่งๆ ด้วย
ความไม่พอใจอย่างสูงใส่ธีร์ ซึ่งร่างบางก็ยักไหล่อย่างไม่สนใจ

“คุณพูดอย่างกับว่า...ที่นี่คือถิ่นของคุณงั้นแหละ”

“มึง!!!”

“อ้าว? เปลี่ยนการเรียกแล้วหรือครับ”

“กวนประสาทนักนะ พูดดีๆ แล้วไม่ชอบ สงสัยต้องใช้กำลัง อ้อ!! เก่งๆ แบบนี้ คงต้องมาครางใต้ร่างฉันอย่างเดียวนี่แหละถึงจะ
เหมาะ!!” ยงยุทธ์ประกาศเสียงกร้าว มองธีร์อย่างโลมเลียจนร่างโปร่งต้องรีบลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินหนี

“อย่าทำตัวน่ารังเกียจเหมือนหน้าตาจะได้ไหม! ฟังแล้วมันขยะแขยงว่ะ”

“จำไว้นะ...ถ้าพูดดีๆ แล้วไม่ขาย ฉันก็จะใช้ทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ตรงนี้มาล่ะนะ ส่วนคุณ ฉันก็อยากจะลิ้มลองร่างกายคุณดู
เหมือนกันว่ามันจะนุ่มลิ้นแค่ไหน”

“การยิงคนร้ายที่บุกเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวถือว่าเป็นการป้องกันตัว เป็นวิสามัญฆาตกรรม เพราะฉะนั้นก็ไม่ผิดนี่ครับ คุณยงยุทธ์”
ส่วนธีร์ก็พูดจายั่วโมโหต่อไป

“จะกล้าแจ้งตำรวจหรือไง ของผิดกฎหมายเยอะขนาดนี้”

“คุณดินกับคุณเพลิงมีเพื่อนเป็นทั้งร้อยตำรวจโท พันตำรวจโท จะใช้เส้นไหนก็ได้ทั้งนั้น”

“แก!! ฮึ่ย...ได้ ในเมื่อประกาศศึกกันแบบนี้ วันนี้ก็ขอประลองหน่อยก็แล้วกัน” ยงยุทธ์พูดออกมาอย่างเคียดแค้น ก่อนจะส่ง
สัญญาณให้ลูกน้องของตนเข้าประชิดตัวธีร์กับลูกน้อง

“ไม่มีปัญหา...”

ปัง!!

ยังไม่ทันที่จะได้มีเรื่องกัน เสียงปืนก็ดังขึ้นจากทางด้านประตูทางเข้าห้อง ซึ่งเมื่อธีร์หันไปมองก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าใครเป็นคน
ยงปืนนัดนั้น

“ไอ้พัฒน์” ใบหน้าขาวขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“คุณยงยุทธ์ ผมแนะนำดีกว่า ถ้าไม่อยากจะโดนลูกตะกั่วเป่าหัว ก็ควรกลับบ้านไปอย่างสงบเถอะครับ” เสียงทุ้มต่ำบอกพร้อมกับ
เดินเข้ามาหาธีร์ที่มองอย่างไม่เข้าใจ

“เออ!! จำไว้ก็แล้วกัน ว่าฉันจะเอาที่นี่ให้ได้ พวกมึง! กลับ!!” หันไปตะคอกใส่ลูกน้องอย่างหัวเสียง พร้อมกับมองพัฒน์กับธีร์
อย่างแค้นเคืองที่ไม่สามารถทำอะไรได้ ก่อนจะเดินจากห้องนี้ไปพร้อมกับลูกน้องของตน

เมื่อทั้งห้องเหลือเพียงพัฒน์กับธีร์แล้ว เพราะพัฒน์สั่งให้ลูกน้องของธีร์ออกไปส่งแขก เขากับร่างสูงจึงอยู่ในห้องทำงานนี้ด้วยกัน
สองคน

“มาทำไม” ถามออกไปทันทีที่ตั้งสติได้

“ตามคำสั่ง” ตอบสั้นๆ

“นี่มันงานของกู มึงจะเสือกทำไม” พูดอย่างหัวเสีย

เขารู้แล้วว่าตามคำสั่งที่ว่าของพัฒน์หมายถึงอะไร ต้องเป็นปฐพีแน่ๆ ที่ส่งลูกน้องคนสนิทอย่างพัฒน์มาให้ช่วยเขา เพราะคงคิด
ว่าเขาจะจัดการไม่ได้

ดูถูกกันทั้งเจ้านายและลูกน้องเลยนะ

“กูไม่ได้อยากเสือกหรอก แต่กูมาตามที่คุณดินสั่ง” บอกพลางเก็บปืนเข้ากระเป๋าตัวเอง

“กูจัดการเองได้”

“จัดการ? ด้วยการจะปะทะกันแบบเมื่อกี้น่ะหรือ” ถามนิ่งๆ

“ก็เออน่ะสิ”

“เป็นความคิดที่โง่มาก”

“อ้าว ไอ้นี่ มึงจะด่ากูทำไม แล้วตอนนั้นมันจะทำอะไรได้อีก ถ้าไม่ปะทะกันน่ะ”

“สมองมีก็คิดสิวะ”

“ถ้ามึงมีสมองจริงจะใช้ปืนทำไม”

“กูแค่จะหยุดหมาบ้าอย่างมึงไง”

“มันก็เรื่องของกู นี่เป็นหน้าที่ของกู”

“มึงรู้ตัวไหมว่ามึงกำลังสร้างปัญหาให้กับคุณดินคุณเพลิงเพิ่ม จากที่มีศัตรูอยู่แล้วยังต้องมีเพิ่มมาอีกเนี่ย เป็นลูกน้องที่ประเสริฐ
จริงๆ” ส่ายหน้าไปมาอย่างระอา

“นี่มึงด่ากูหรือห๊ะ!!”

“เออ!!” ยอมรับหน้าตาย ธีร์กำหมัดแน่นอย่างโมโห

จะโกหกหน่อยไม่ได้หรือไงวะแม่ง

“ไอ้เลว!”

“ด่าไปเถอะ กูไม่รู้สึกอะไรหรอก แต่มึงรู้ไหมว่าไอ้ยงยุทธ์มันทำอะไรได้มากกว่าที่มึงคิด จากที่กูแอบฟังมึง รู้สึกว่ามันอยากจะได้
มึงด้วยนี่”

พูดแบบอย่าบอกนะว่า

“มึงแอบฟังพวกกูคุยกันหรือวะ ตั้งแต่ตอนไหน”

“ตั้งแต่แรก กูมาถึงก่อนมึงอีก”

กัดฟันแน่นอย่างไม่พอใจ คิดในใจอย่างนึกโมโหปฐพีกับอัคนี ที่ทำแบบนี้ ที่ผ่านมาเขาก็จัดการปัญหาทั้งหมดลงได้อย่างดี แต่
ทำไมคราวนี้ต้องให้มันมาเกี่ยวข้องด้วย

“มึงมาทำอะไรที่นี่”

“กูได้รับคำสั่งให้มาจัดการเรื่องนี้...กับมึง” ตอบออกมาก่อนจะมองหน้าอีกคนว่าจะมีปฏิกิริยาเช่นไร และเป็นไปอย่างที่พัฒน์คิด
ธีร์มีสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“กูจะบอกคุณดิน คุณเพลิง กูจัดการเองได้”

“ไม่มีทาง เพราะกูบอกแล้วไงว่าไอ้ยงยุทธ์มันอิทธิพลเยอะมากกว่าคนก่อนๆ ที่มึงจัดการ และแน่นอนว่าถ้ามึงบุ่มบ่าม มันก็ยิ่ง
โจมตี หน้าตาไม่ดียังเสือกโง่อีก” แอบด่าร่างบางเล็กน้อยในช่วงท้ายประโยค

“เออ กูมันโง่ ถ้างั้นเชิญมึงอยู่ต่อไปก็แล้วกัน” ร่างโปร่งทำท่าจะเดินหนี แต่ก็ถูกร่างสูงสกัดหน้าเอาไว้

“อะไรอีกวะ”

“มึงจะไปไหน”

“ทำไมวะ! กูจะไปไหนก็เรื่องของกูป่ะ” ถามเสียงดัง มองคนสูงกว่าอย่างเกรี้ยวกราด

“กูถามดีๆ อยากโดนลงโทษหรือไงห๊ะ”

ได้ยินแบบนั้นร่างโปร่งก็ใช้สมองคิดว่าตัวเองเคยโดนลงโทษแบบไหน เมื่อคิดว่าบทลงโทษของร่างสูงคืออะไร ธีร์ก็หน้าแดงแล้ว
เดินถอยหลังตามสัญชาตญาณ

“ย่ะ อย่านะเว้ย”

“หึ! กลัวเป็นด้วยหรือไง”

“ใครกลัว” ถามเสียงเบา

“มึงนั่นแหละ”

“อย่ามามั่ว”

“ถ้างั้นกูจะลงโทษมึงอีก” สาวเท้ายาวๆ ไปหา แต่ร่างโปร่งก็ถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างเอาไว้เพื่อความปลอดภัยของตนเอง

“อย่ามาใกล้กู!”

ปึก!






100%

 :hao7: :hao7: :hao7:

   ยามค่ำ? เจอกันกับครึ่งหลังนะคะ กำลังใจลดน้อยลงเนอะ แต่ไม่เป็นไรยูกิไม่ซีเรียสเพราะยังไงคนให้ก็มีอยู่ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะทุกคนที่ให้กำลังใจยูกิมาโดยตลอดตามมาตั้งแต่เรื่องน้องดรีม แต่บางคน (ส่วนน้อย) ที่ตามมาตั้งแต่สยบรักฯ 555+ รู้สึกภูมิใจมากค่ะ ชื่อเรื่องบอกว่าเสพติดอันตราย....แน่นอนว่ามันมีเหตุการณ์ที่เสียงต่อชีวิตบ่อยมาก จนถึงขั้นเสพติดเลยล่ะ ติดตามต่อไปนะคะ เจอกันอีกที ก็นับไปอีก 2 วันนะคะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 29-03-2015 22:02:19

ธีร์นี่ดวงล่อเกย์จริ๊งงงงง

ปาดเหงื่อแทน  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 29-03-2015 22:13:13

ทำไม ค้าง 555 ชอบคู่กัดคู่นี้จริงๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 29-03-2015 22:38:05

สเปคเกย์แบบนี้  พัฒน์ควรรีบจัดการด่วน

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 29-03-2015 22:40:14

จะทำอะไรน้าาาาา

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 29-03-2015 23:11:50

ตั้ง 2 วันเลยเหรอ ไม่ดีม้างงงงง ยูกิจังไม่น่าจะใช่คนใจร้ายนะ? 55555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 29-03-2015 23:20:45

ค้าง :katai4:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 29-03-2015 23:38:53

 :z3: โหยนาน อีกสองวันเชียว  :hao5:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 30-03-2015 00:04:05

ฟีโรโมนต่อเพศเดียวกันของธีร์นี่แรงนะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-03-2015 00:33:34

 :laugh:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 30-03-2015 06:59:49

เรื่องมันจะเป็นไงต่อเนี้ย สงสารธีไม่ได้ชอบเลย แต่มีพวกแบบนี้มาชอบบ่อยจัง คงรำคาญน่าดู

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 30-03-2015 08:12:10

ธีร์จะได้รับอันตรายรึเปล่า
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-03-2015 09:48:09

น่าสงสารธีร์จริงๆนะหนีเสือปะจระเข้

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 30-03-2015 10:50:08

เราว่า พี่ธีร์ นี่ช่างมีออร่าที่เปล่งประกายล่อให้ผู้ชายเข้ามาหาเลยอ่ะ

แบบนี้ พี่พัฒน์ ต้องตามประกบแจเลยสินะ 555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 30-03-2015 12:01:37

ธีย์นี่บอรนดิสเวย์จริงจัง กร๊ากกก
น่ารัก สมควรแแหละ อิอิ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 30-03-2015 12:42:43

ไหนใครลงโทษอะไรกัน เกาะขอบหน้าต่างแอบดู  :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 30-03-2015 12:52:37

เอ๊ะๆ ธีร์จะโดนอะไรน้าา   :hao6:
รอนะฮะ :')

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 30-03-2015 18:40:20

ขอบคุณมากค่าา~
รอตอนต่อไป^^

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 5.2 (29/3/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-03-2015 18:54:27

 :katai2-1:  ชอบโหมดนี้มากค่ะ. ลงโทษแบบให้ธีร์ไปไหนไม่รอดเลยนะพี่พัฒน์.
หึงล่ะสิ. บอกมาเห้อะ!

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 04-04-2015 22:04:48

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 6

ปึก!

แผ่นหลังของร่างบางกระแทกเข้ากับกำแพงเบาๆ เมื่อถอยจนไม่รู้ว่าข้างหลังมีกำแพง ซึ่งร่างสูงก็ตามมากักกุมเอาไว้ในกายใหญ่
ของตน มือใหญ่ยื่นมาบีบคางเล็กอย่างแรง จนร่างบางต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ

“อย่าอวดเก่งนักเลยไอ้ธีร์ ยงยุทธ์คนนี้มึงต่อกรไม่ได้หรอก ปล่อยให้เป็นหน้าที่กูดีกว่า” สบตาคนพูดอย่างไม่พอใจ

มันกล้าดียังไงมาแย่งงานของเขา แน่นอนว่าเขาไม่ได้อยากจะทำงานนี้นักหรอก แต่ว่าในเมื่อมันเป็นงานของเขา เขาก็ไม่มีทาง
ทิ้งไปกลางคันแน่

“ไม่”

พัฒน์เพิ่มแรงบีบเข้าไปอีก จนร่างโปร่งบางรู้สึกเจ็บที่กรามแปลบๆ แต่ก็ไม่โวยวายออกไป เนื่องจากพูดไม่ได้

ไอ้นี่มันบ้าพลังชะมัด...

“อย่าดื้อกับกู”

“ชิ” ธีร์ไม่สนใจ หลบสายตาไม่มองหน้าอีกคน

“ยกอำนาจทั้งหมดให้กูดูแลซะ!”

“ปล่อย” สั่งเสียงเบา ก่อนที่พัฒน์จะยอมทำตามที่ธีร์สั่ง ปล่อยคางร่างโปร่งบางให้เป็นอิสระ ซึ่งธีร์ก็ใช้มือผลักพัฒน์ออกไปห่างๆ
ตวัดสายตามองร่างหนาอย่างไม่ชอบใจ

“ไม่ยกหรอก นี่มันเป็นงานของกูตั้งแต่ไหนแต่ไหนแล้ว”

“แต่คุณดินบอกให้กูมาจัดการเรื่องนี้ และคุณเพลิงเองก็บอกให้มาตกลงกับมึงเอง”

“ถ้างั้น คำตอบของกูก็คือไม่”

“พูดยากพูดเย็นจริงๆ”

“ถ้ามึงไม่มอบอำนาจให้กูจัดการดีๆ กูก็คงต้องไปบอกถึงข้อเสียของมึงให้กับคุณดินคุณเพลิงทราบ แน่นอนว่าเขาสองคนเปลี่ยน
ตัวมึงแน่” ขู่ร่างบางไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“ไม่ต้องมาขู่ กูไม่ได้พลาดตรงไหน”

“ทำไมจะไม่พลาด”

“แล้วตรงไหนล่ะ”

“ก็ความใจร้อน บุ่มบ่าม สร้างศัตรูของมึงเมื่อกี้ไง” ธีร์เม้มปากแน่นกับคำตอบของพัฒน์ ที่มันก็ถูกอย่างที่พัฒน์ว่า เขาสร้างศัตรู
เร็วเกินไป

แต่คิดได้ก็สายเกินไปแล้ว

“เฮอะ! ถ้ามึงมารับช่วงต่อกู แล้วมึงจะจัดการยังไงไม่ทราบ ในเมื่อกูทำมัน ‘ผิด’ ไปแล้ว” กอดอกมองหน้าอีกคนอย่างเย้ยๆ

มันก็ไม่น่าจะคิดออกได้หรอกน่า

“กูมีวิธีของกูก็แล้วกัน”

“กูก็มีวิธีของกูเหมือนกัน” กัดฟันบอกออกไป

ทำไมไอ้พัฒน์มันชอบกวนประสาทกูจังวะ!!

“...” ร่างสูงไม่พูดอะไรออกมาอีก แต่จ้องหน้าร่างบางเขม็ง ธีร์เองที่เห็นว่าพัฒน์กำลังจ้องหน้าตัวเองอยู่ โดยไม่รู้ว่าอีกคนกำลัง
คิดอะไรมันก็ทำให้ร่างโปร่งถึงกับหงุดหงิด หันหน้าหนีอีกคนอย่าเบื่อขี้หน้า

“กูไปแล้ว” ธีร์บอกน้อยๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องมา ส่วนพัฒน์เองก็เดินตามธีร์มาติดๆ จนร่างเล็กกว่าต้องหันไปถามอย่างเอา
เรื่อง

“มึงตามกูทำไม”

“กูไม่ได้ตาม”

“ก็ตามอยู่เห็นๆ ยังจะเถียงอีกหรือวะ”

“ทางออกมันมีทางเดียว มึงจะให้กูไปออกทางไหน” สิ้นคำพูดของพัฒน์ ธีร์ก็ถึงกับหน้าแตกยับจนหันหน้าหนีอีกคนแทบไม่ทัน

มันจงใจหักหน้าเขาหรือเปล่า อายชะมัดเลย

สาวเท้ายาวๆ เพื่อเดินให้ห่างจากพัฒน์ แต่ร่างสูงก้าวขากว้างกว่าเลยทำให้ระยะห่างของการเดินไปไม่ห่างตามที่ธีร์ต้องการนัก
มองไปแต่ด้านหน้า ร่างโปร่งมองไม่เห็นหรอกว่าอีกคนเดินใกล้แค่ไหน

จงใจเดินตามต่างหาก

“กลับ!” ธีร์สั่งลูกน้องที่มากับตน 5 คนเข้มๆ

“ไปไหนครับ”

ธีร์นิ่งไปนิดๆ เมื่อคิดว่าตนมาเพื่อที่จะทำงานในส่วนตรงนี้ และคิดว่าน่าจะใช้เวลานานเลยทีเดียว หากแต่ก็จบไปง่ายๆ เมื่อพัฒน์
มาถึง

เขาควรจะไปไหน PLEUNG หรือ DINZ?

“ไอ้พัฒน์” ธีร์หันไปเรียกร่างสูงที่กำลังจะเดินไปที่รถของตัวเองกับลูกน้อง ก่อนที่ร่างสูงจะเกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามีอะไร

“กูต้องไป DINZ หรือเปล่าวะ”

“จะไปรู้เหรอ”

“ไอ้นี่ ตอบกวนๆ นะมึง” พัฒน์ไหวไหลอย่างไม่สนใจ ยังไม่ทันที่ธีร์จะเดินเข้าไปหาเรื่องร่างสูง เสียงโทรศัพท์ของธีร์ก็ดังขึ้น
มองไปยังร่างสูงอีกคนก็กำลังคุยโทรศัพท์เช่นกัน

~Call me baby~

   “ครับเจ้านาย”

(ได้ข่าวว่าหาศัตรูให้ฉันเพิ่มหรือวะ) พอเขารับสาย อัคนีก็ถามทันที แบบไม่คิดที่จะทักทายลูกน้อง แล้วถามว่าเป็นยังไงบ้างเลย

“แหม...เจ้านายก็”

(ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนั้น แล้วนี่เห็นไอ้พัฒน์หรือเปล่า) ร่างโปร่งขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเจ้านายของตนถามถึงพัฒน์ที่วางสาย
ไปแล้ว มองเขาพูดโทรศัพท์อยู่

“อย่าบอกนะว่าคุณเพลิงส่งมันมา”

(ใช่แล้ว)

“ทำไมล่ะครับ ที่ผ่านมาผมก็จัดการคนเดียวได้อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องพึ่งมันหรอก”

(แต่งานนี้หินเกินไป และอันตรายกว่าครั้งก่อนๆ ต่อให้ไอ้พัฒน์ทำคนเดียวก็ไม่ได้ ฉันกับไอ้ดินเลยตรงลงกันว่าจะให้พวกแกสอง
คนจัดการเรื่องนี้ด้วยกัน และไม่มีสิทธิที่จะเถียงด้วย)

“คุณเพลิง!”

(ไม่ต้องมาขึ้นเสียง อ้อ! ไอ้ยงยุทธ์มันโทรมาหาฉันเมื่อกี้)

“ว่าไงนะครับ”

(มันโทรมาว่าฉันและข่มขู่ให้ขายคาสิโนให้มัน ที่จริงมันโทรหาไอ้ดินก่อน แต่ไอ้ดินมันไม่รับเบอร์แปลกน่ะ)

“แล้วเจ้านายตอบไปว่าไง”

(ก็ให้ไปตกลงกับแกและไอ้พัฒน์เอา ยังไงก็ฝากด้วยละกัน ฮ่าๆ)

“เจ้านายจงใจแกล้งใช่ไหม ก็รู้ว่าผมกับมันไม่ถูกกัน”

(เอาน่า นานๆ ไป เดี๋ยวพวกแกก็สนิทกันเองแหละ)

“อย่าพูดอะไรที่มันน่าขนลุกได้ไหม”

(เออใช่ ไอ้ยงยุทธ์มันบอกอีกนะว่าสนใจแก ฉันก็เลยบอกว่าถ้าเอาได้ก็เอาไป)

“นี่คิดจะเป็นห่วงลูกน้องคนนี้บ้างไหมเนี่ย”

(ฮ่าๆ ฉันว่าเรื่องนี้นับว่าเป็นเรื่องดีเลยทีเดียวนะ)

“เจ้านาย อย่าบอกนะว่าจะให้ผมเป็นนกต่อหลอกล่อมันน่ะ ต้องเปลืองเนื้อ เปลืองตัวให้ผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ บ้าไปแล้วเหรอ!”
โวยวายเสียงดังจนลูกน้องของตนหันไปหัวเราะให้กันอย่างขำๆ ร่างโปร่งเห็นแบบนั้นก็ทำหน้าดุใส่

แหม...ก็เจ้านายพวกเขามันดึงดูดได้ 2 เพศจริงๆ นี่นา...

(เป็นความคิดที่ดีเลยว่ะ เอาไว้เป็นแผนต่อกรอย่างหนึ่งก็แล้วกัน)

นี่สรุปเขาผิดใช่ไหมเนี่ย ที่ไปพูดแบบนี้กับเจ้านายตัวเอง เพราะดูเหมือนว่าอัคนีจะไม่ได้คิดว่าจะให้ธีร์ทำแบบนี้ด้วยซ้ำ...

“เจ้านาย!!”

(เอาล่ะๆ ยังไงก็แล้วแต่ ทุกอย่างแกจะต้องเตรียมรับมือ เพราะไอ้ยงยุทธ์น่ะ มันร้ายกว่าที่คิด ที่สำคัญมันเกี่ยวข้องกับการค้ายา)

“ก่อนจะมาเจอมัน ผมก็สืบข้อมูลมาบ้างครับ”

(ระวังตัวด้วยก็แล้วกัน ตอนนี้มันส่งคนไปถล่มสาขาเล็กแล้ว)

“แล้วทำไมไม่รีบบอกวะ”

(อ้าว? ลูกน้องครับ พูดดีๆ สิครับ)

“ก็รีบบอกสิครับจะได้รีบไปจัดการ บอกตอนนี้สภาพที่นั้นคงจะเละไปแล้วล่ะครับ”

(ก็ดีสิ มันโง่เองนี่ ฉันก็กะจะเลิกอยู่แล้ว มันทำลายไปหนึ่งที่ก็ดีเหมือนกัน พวกที่ชอบสุมหัวอยู่ที่นั่นจะได้เลิก ฉันจะได้มีข้ออ้าง
ในการปิดที่นั่นไป) ธีร์เงียบไป เพราะคิดไม่ถึงว่าอัคนีจะคิดแบบนี้

เขารู้ว่าอัคนีฉลาดมาก แค่ส่วนน้อยๆ ที่คนอื่นมองข้าม แต่เจ้านายเขากลับมองเห็น และพลิกมาให้มันเป็นประโยชน์

ดีจริงๆ ที่ได้เป็นลูกน้องของเขา...

“คุณนี่จริงๆ เลยนะครับ ตอนนี้ผมยังรู้สึกไม่ดีเลย ที่เป็นลูกน้องของคุณแท้ๆ แต่ยังไม่เข้าใจว่าคุณต้องการอะไร” เขาบอกออกไป
เบาๆ

เขารู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้เอาเสียเลย

(อย่ามาดราม่า แกไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันต้องการอะไร ฉันต้องการลูกน้องไปไม่ใช่คนรัก และก็นะที่แกเป็นอยู่ตอนนี้ ก็ดีที่สุดแล้ว
แกทำอะไรได้มากกว่าที่คิดนะ ไอ้ธีร์ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเพราะอะไรที่ทำให้แกคิดแบบนี้ แต่ฉันจะบอกให้ ในเมื่อฉันเลือกแล้ว ฉัน
ไม่เปลี่ยนใจว่ะ)

“ผมควรจะซึ้งไหม” ถามไปอย่างขี้เล่น

ในใจเองก็ยังรู้สึกไม่ดีอยู่ ยังไงเขาก็มันตัวสร้างปัญหาอย่างที่พัฒน์ว่าจริงๆ

(หึ...เอาเถอะ ยังไงฉันจะไปทำงานก่อน ฝากเคลียร์เรื่องการรื้อสาขานั้นด้วยก็แล้วกัน อย่าให้เป็นข่าว เข้าใจนะ เอาแบบที่ผ่า
นมาน่ะ)

“ได้ครับ”

ที่ผ่านมาเขาก็ทำมันได้นะ แม้ว่าจะเป็นวิธีของเขา แต่เขาก็สามารถปิดสาขาเล็กๆไปได้ถึง 3 ที่แล้ว และมันยังเหลืออีก 5 ที่ ที่รอ
ให้พวกเขาปิดอยู่ หักที่พวกมันกำลังทำลายนี้ออกก็เหลือแค่สาขาใหญ่ๆ 4 สาขา ที่ตั้งใจจะขายทิ้ง อย่างน้อยจะเลิกทำ ก็ขอให้
ได้เงินบ้างก็ยังดี

หัวคิดของนักธุรกิจก็เป็นแบบนี้แหละนะ...

“ไปที่ XXX พวกมันบุกทำลายสาขานั้น” วางสายจากอัคนีเสร็จแล้ว ธีร์ก็หันไปสั่งลูกน้องก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งบนรถก่อนที่จะ
มีลูกน้องตามไปคันเดียวกันอีก 2 คน ส่วนอีก 3 ก็เดินไปเพื่อขับรถอีกคันตามไปทันที

...

...

...



ธีร์มาถึงสาขานี้แล้วก็พบว่าคนที่คุมสาขานี้บาดเจ็บเล็กน้อย แต่ก็ให้ลูกน้องพาไปโรงพยาบาลแล้ว เหลือแค่เขากับลูกน้องไม่กี่คน ธีร์เดินเข้าไปด้านในก็พบว่าร่างสูงของพัฒน์มาถึงก่อนแล้ว

แต่ไม่คิดจะพูดหรือถามอะไร เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าหน้าที่ของพัฒน์ก็คือหน้าที่เดียวกับเขา

“มันมากี่คน” ถามขึ้นลอยๆ พัฒน์หันมามองหน้าธีร์ทันที

“10 กว่า แต่หนีไปได้ เหลือให้จับแค่ 3 คน” พัฒน์เองก็พูดบอกแบบไม่มองหน้าธีร์เช่นกัน

ลูกน้องของทั้งสองคนหันไปมองหน้ากันไปมา เพราะกลัวว่าผู้เป็นนายทั้งสองจะเปิดศึกกันเอง เพราะถ้าเป็นแบบนั้น ลูกน้อง
อย่างพวกเขาคงไม่กล้าห้ามแน่ๆ

“อือ”

“มึงรู้แล้วใช่ไหม?” ถามออกไป

“อือ รู้แล้ว” ธีร์ตอบเสียงเบา มองคนร้ายทั้งสามคนด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่มีความใจร้อนที่จะเข้าไปซัดแล้วซักถามเรื่องราวต่างๆ เลยสักนิด

ใครมาก่อน ก็ถือว่าทำงานได้ดีกว่า

เขาก็คงจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพัฒน์แทนก็แล้วกัน

“เดี๋ยวกู...” ยังไม่ทันที่ธีร์จะพูดจบ พัฒน์ก็เอ่ยแทรกขึ้นมา

“กูจัดการเอง มึงทำไปก็เสียงานเปล่าๆ” พัฒน์พูดออกไป

โดยที่ไม่รู้เลยว่าคำพูดที่ออกจากปากของตนเมื่อกี้มันจะไปทำร้ายจิตใจของคนฟังมากแค่ไหน ชั่วพริบตาเดียวใบหน้าของธีร์
แสดงถึงความเสียใจอย่างปิดไม่มิด แต่ก็กลับเป็นเหมือนเดิม ก่อนจะมองหน้าพัฒน์นิ่งๆ ส่วนร่างสูงก็นึกยิ้มในใจ ว่ายังไงอีกคนก็
ต้องโวยวายเป็นแน่

“อือ ฝากด้วย” พูดออกไปอย่างอ่อนแรง ก่อนที่ร่างบางจะพาตัวเองออกจากตรงนั้นโดยที่มีลูกน้องเดินตามมาติดๆ

ผิดคาด..

ทางฝั่งพัฒน์เองที่เห็นว่าธีร์ไม่โวยวายอย่างที่ตัวเองคิดก็ขมวดคิ้วแน่นอย่างสงสัย ว่าคนๆ นั้นเป็นอะไร ทำไมถึงได้นิ่งเฉยเสียจน
เขาไม่ชิน

“คุณพัฒน์ครับ เอายังไงดีครับ”

“เอามันไปขังไว้ที่โกดังไม่ใช้แล้ว แล้วซักแผนการทั้งหมด เพราะมันคงจะใช้ชุดเดียวกันบุกมาเรื่อยๆ แน่” บอกลูกน้องเสียงเข้ม
แต่ตาก็มองตามแผ่นหลังบางอย่างไม่รู้ตัว

หรือว่ามันจะไม่สบาย

“ครับคุณพัฒน์”

“ฉันจะไปเคลียร์งานต่อ ไม่ต้องขับรถให้ เดี๋ยวขับเอง”

“ครับ” สั่งทุกอย่างเสร็จพัฒน์ก็คว้ากุญแจรถในมือของลูกน้องแล้วเดินตามไปให้ทันธีร์ที่เขาเห็นว่าขับรถออกไปคนเดียว โดยทิ้ง
ให้ลูกน้องอีก 2 คนไว้ให้ยืนนิ่งอยู่กับที่

“เจ้านายพวกแกไปไหน”

“เอ่อ...ไม่ทราบครับ ท่าทางอารมณ์ไม่ดี” ลูกน้องคนหนึ่งของธีร์ตอบ

“งั้นพวกแกไปกับลูกน้องฉันด้านในก็แล้วกัน บอกพวกมันว่าฉันอนุญาต”

“ขอบคุณครับ”

พัฒน์วิ่งไปที่รถก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็วเพื่อที่จะตามใครอีกคนที่แปลกไปจากเดิมอย่างสงสัย และเขาต้องรู้ให้ได้ว่ามัน
เป็นอะไร

จริงๆ แล้วพัฒน์ไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเท่าไหร่ แต่ไม่รู้ทำไม เรื่องธีร์เขาถึงได้สนใจนัก

“แล้วกูจะสนใจมันทำไมวะ!” บ่นกับตัวเองเบาๆ

“บ้าไปแล้วหรือไง มันจะเป็นอะไรก็ช่างหัวมันสิวะ!!”

แต่ถึงจะพูดแบบนั้น ตัวเองก็ขับรถตามธีร์ไปเรื่อยๆ จนเห็นแต่ไกลว่ารถของธีร์อยู่ด้านหน้า ก็พยายามรักษาระยะห่างเอาไว้...

ไม่ได้มีอะไร

แค่อยากรู้ว่ามันอู้งานไปไหนก็เท่านั้น...







50%
   ดีค่า มาดึกไปหน่อยแต่ก็ดีกว่าไม่มานะคะ ^_^ ช่วงนี้ยูกิติดซ้อมเชียร์เพื่อแข่งฟุตบอลประเพณีระหว่างมหาลัยฯ เลิกดึกทุกวัน ไหนจะเรียน ไหนจะงานอีก ตอนแรกก็คิดว่ากิจกรรมตอนเทอมสองจะน้อย แต่ที่ไหนได้ พอๆ กัน ก็เลยอาจจะไปช้าหน่อยนะคะ ส่วนเรื่องโครงเรื่องแต่ละตอนยูกิวางไว้หมดแล้ว (ใช้เวลาว่าจากการรอพี่ซ้อมท่ามาเขียน) ยูกิพยายามหาเวลาได้แค่นี้ ถ้ายูกิหายไปนานๆ ไม่ต้องสงสัยค่ะ งานท่วมหัว...เพราะฉะนั้น เข้าใจกันหน่อยนะคะ ไม่ทิ้งแน่นอน แต่บางช่วงชีวิตก็ต้องดองบ้าง เพราะหน้าที่หลักของยูกิคือเรียน (ไม่จบนี่ป้าฆ่าตาย) อ่านให้สนุกนะคะ ตอนหน้าเป็นฉากที่ทุกคนรอยคอ(555+) แต่ลงวันไหน ก็ไม่รู้นะคะ ขอเม้นท์ให้ชื่นใจด้วยนะคะ

   https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 04-04-2015 22:10:27

 :katai2-1:   นอนรอตอนถัดไปเลยค่ะ. ขอบคุณยูกิ. สู้ๆนะคะ

โอ๋ธีร์. รอแปปนะพี่พัฒน์ต้องตามไปปลอบแน่ๆแต่ในแบบของพี่แกนะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 04-04-2015 22:24:14

รอฉากที่รอคอยยยยยย  :hao7:

ว่าแต่ธีร์ไปไหนหนอ??

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 04-04-2015 23:21:19

 :z3:  :z3:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 04-04-2015 23:31:31

อะไรนะ ฉากที่ทุกคนรอคอย!! โอ้ว มาย ก็อดดดดดดด!!!!!
ได้เวลาแล้วสินะที่สภากาชาดต้องทำการแจกจ่ายเลือดอย่างเร่งด่วน :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 04-04-2015 23:44:19

ปูเสื่อรอตอนหน้าเลย :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 05-04-2015 00:59:31

 :hao7: :hao7: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-04-2015 01:04:09

ตอนหน้าไรอะ คริคริ อยากอ่านแว้วววว  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 05-04-2015 01:58:39

คืออ่านแล้วหน่วงหัวใจ  ลงสารธีร์จริงๆ ถึงจะรู้นิสัยตัวเองพยายามแล้วแต่มันก็ยังทำไม่ได้ ไหนจะเจ้านายอีก เข้าใจความรู้สึกนะที่ว่าถึงจะเป็นลูกน้องคนสนิจ แต่ก็ยังไม่รู้เลยว่าเจ้านายต้องการอะไร จนรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับตำแหน่งหน้าที่นั้น  :m15:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 05-04-2015 03:11:33

ลุ้นตอนต่อไปเลยค่า

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 05-04-2015 06:36:36

 :mew1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 05-04-2015 09:02:24

พัฒน์ชอบแหย่ธีร์ให้โมโห แต่ก็แอบห่วงใช่ป่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-04-2015 09:40:42

เริ่มจะรักแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 05-04-2015 10:01:41

เอาแล้วๆพัฒเอ้ย พูดไปไม่คิดเลยว่าจะทำร้ายจิตใจนุ้งธีร์
โถ่ๆ น่าสงสาร มาๆหอมน้องธีร์ทีนึง  :impress2: เขิลลลลลล (แรดจริงๆเลยเรา 5555)
 ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 05-04-2015 12:31:30

พัฒน์พูดทำร้ายจิตใจธีร์ตลอดเลย -*-
บางครั้งคนเรามันก็อ่อนไหวนะเว้ย

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: napatty ที่ 05-04-2015 13:38:41

ธีร์เริ่มน้อยใจพัฒน์แล้ว แสดงว่ามีการพัฒนา อะจึ๊ยย รอฉาก :haun4:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: Dorminic ที่ 05-04-2015 16:24:14

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:       สู้ๆๆน้าาาาา      เราจะรอนะ    มาต่อไวๆนะ  ^^  :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 05-04-2015 18:24:11

แอบสมน้ำหน้า พี่พัฒน์ นิดๆ อ่ะ

แล้ว พี่ธีร์ ของเราจะหนีไปพักใจที่ไหนล่ะ อย่าเครียดไปนะ โอ๋ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 05-04-2015 19:57:53

ธีร์น้อยใจแล้ววววว เฮียง้อหน่ิอยยยยยยย

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 05-04-2015 22:47:55

ตามมาจาก เรื่องคู่อฝดน้องดรีมค่ะ~ ชอบคู่นี้ตั้งแต่เรืีองที่แล้ว จะว่าธีร์ใจร้อนคนเดียวก็ไม่ถูกน้า เพราะพัฒธ์ก็ใจร้อนเหมือนกัน ทางคำพูดน่ะนะ สังเกตตั้งแต่ตอนแรกๆละ ชอบพูดให้ธีร์น้อยใจ? ตามด่วนๆเลย  :katai4:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 05-04-2015 23:32:37

ตามจับผิด หรือตามใจตัวเองกันแน่ พัฒน์ ง้อให้สำเร็จนะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-04-2015 02:58:09

 o13

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.1 (4/4/2558) P:7
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 06-04-2015 12:02:27

มารอดูสองคนนี้แบบเงียบๆ :z1:
 :กอด1: น้องธีร์   :L1: ให้คนแต่ง

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 10-04-2015 18:28:35

ครึ่งหลัง

ธีร์เดินเหม่อลอยไปตามสวนสาธารณะแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้มหาลัยฯ ที่ตนเคยเรียน เขามักจะมาที่นี่เสมอเมื่อเครียด คิดอะไรไม่ออก อย่างน้อยมันก็ทำให้เขาระบายความเครียด ความโมโหลงที่นี่ได้ โดยที่ไม่ต้องลงที่ตัวเอง กายสมส่วนทรุดกายลงม้านั่งตัวหนึ่งแล้วมองไปยังสระน้ำด้านหน้าเพื่อทบทวนความรู้สึก

กูจัดการเอง มึงทำไปก็เสียงานเปล่าๆ

มึงทำไปก็เสียงานเปล่าๆ

เสียงานเปล่าๆ

…

“โว้ยยย...อะไรนักหนาวะ ตามหลอกหลอนอยู่นั่นแหละ” ธีร์ตะโกนเสียงดัง ยังดีที่ตรงนี้ไม่มีคนเลย ร่างโปร่งเลยไม่จำเป็นต้อง
แคร์เรื่องแบบนี้

โดนมันว่า โดนมันดูถูกมามากมาย ทำไมถึงมารู้สึกไม่ดีเอาประโยคนี้ได้ หรืออาจจะเป็นเพราะเขากำลังรู้ตัวเองดีว่าตัวเองทำงาน
เสียไปมากแค่ไหน

“แต่นั่น ก็ไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า”

“กูรู้ตัวเองดีว่าเก่งไม่เท่ามึง ฉลาดไม่เท่ามึง อายุน้อยกว่า ใจร้อน ไม่ฟังใคร อะไรๆ ก็แย่ไปกว่ามันทุกๆ อย่าง แต่กูเองก็ไม่ได้
อยากจะทำให้มันเป็นอย่างนี้ ที่คุณเพลิงให้กูมาฝึกงานกับมึงก็เพื่ออยากให้กูดัดนิสัย นั่นก็หมายความว่าคุณเพลิงไม่ต้องการที่กู
เป็นแบบนี้สินะ ที่ผ่านมาก็มีความสุขกับการเป็นตัวของตัวเองที่สุด แต่มาวันนี้ ทำไมกูถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่ความสุขเพราะการเป็น
ตัวของตัวเองล่ะ” ธีร์พูดกับตัวเองเบาๆ ถ้าใครมาได้ยินคงคิดว่าเขาเสียสติที่นั่งพูดอยู่คนเดียวแบบนี้

“กูไม่เหมาะจะเป็นลูกน้องของคุณเพลิงก็จริง แต่ที่ผ่านมาก็ทำดีที่สุด เอาอะไรมาตัดสินกูวะ กูต้องเป็นเหมือนกับมึงหรือไง ถึงจะ
เรียกว่าเหมาะสม ถ้าค่าของคนมันอยู่ที่ภายนอกล่ะก็ กูคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี่”

เขาเกลียด เกลียดพัฒน์ที่ทำให้เขาต้องมาอยู่ในสภาพนี้ สภาพที่เขาไม่อยากจะเป็นอีกแล้วในชีวิต ความลังเล ความเสียใจ
ความน้อยเนื้อต่ำใจ

“รู้สึกว่าตัวเองเหมือนผู้หญิงไปทุกที”

แปะ แปะ แปะ

ร่างโปร่งตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติแรงๆ จนใบหน้าขาวเป็นรอยฝ่ามือของตน แต่ทั้งนี้ธีร์กลับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด กลับกันแล้ว
ยังรู้สึกสบายใจด้วยซ้ำ

เรียกว่าโรคจิตหรือเปล่าไม่รู้ แต่เวลาเครียดชอบทำร้ายร่างกายตัวเอง...

“เฮ้อ...อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ยังไงวันนี้ ก็หนีงานก็แล้วกัน เบื่อๆ ไม่อยากเจอหน้าไอ้พัฒน์มันเท่าไหร่ แล้วก็...ไม่อยากจะคิด
เรื่องนี้ให้ปวดสมองด้วย”

“แต่แม่ง เริ่มจะเจ็บหน้าขึ้นมาแล้ว ตบไปเต็มแรงด้วยสิกู” กุมหน้าตัวเองทั้งสองข้างเบาๆ เมื่อความเจ็บมันเริ่มรู้สึกขึ้นมา

ก็เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า

“ไม่ต้องสนมัน มันจะพูดเหี้ยอะไรก็ตามใจมันเลย กูเป็นลูกน้องคุณเพลิง รอแค่วันไหนที่คุณเพลิงบอกว่าไม่ต้องการ กูก็จะเดิน
ออกไป จะแคร์ทำไมกับคำพูดของคนที่เกลียดขี้หน้าเราวะ!” บ่นคนเดียวต่อไปอีก

โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่ตัวเองกำลังนั่งด่า นั่งพูดอยู่คนเดียวตอนนี้กำลังกอดอกแอบฟังหลังต้นไม้ใหญ่อยู่ ก่อนจะยกยิ้มนิดๆ

ก็ยังดีที่เขาเป็นเห็นที่ทำให้มันว้าวุ่นล่ะนะ

“สะใจดี”

เขาไม่ได้เป็นห่วงหรืออะไรมันทั้งนั้นแหละ แค่มาเห็นสีหน้าเป็นทุกข์ เครียด และสับสนของธีร์เขาก็พอใจแล้ว เพราะอย่างน้อย
มันก็อดทนไม่ลงไม้ลงมือกับเขาทั้งๆ ที่มันทำได้

และเป็นนิสัยของมันด้วย

“ถือว่าสอบผ่านนิดๆ”

จริงๆ แล้วไม่ได้จะดัดนิสัยของธีร์ให้เปลี่ยนทุกอย่าง แค่ให้ลดความใจร้อนและอารมณ์ลงก็เท่านั้น จากนั้นอีกคนมันจะเป็นยังไง
มันก็เรื่องของแต่ละคน

จะทำให้เขามาเหมือนเรา หรือให้เป็นไปตามที่เราต้องการไม่ได้...ส่วนที่พูดจาแรงๆ กระทบจิตใจมันบ่อยๆ นั่นก็เป็นการฝึกให้มัน
รู้จักคิดและระงับสติอารมณ์ แต่นั่นก็เพียงบางส่วน

ส่วนหลักๆ คือเขาชอบยั่วโมโหมัน...

“แล้วสักวันมึงจะรู้ ว่ากูไม่ได้ทำอย่างที่มึงคิด”

เขาไม่ได้ให้มันเปลี่ยนทุกอย่าง แต่ให้มันเปลี่ยนบางอย่าง...



พัฒน์แกล้งโทรไปหาคนที่นั่งอยู่ด้านหน้า เขาเองก็อยู่ห่างจากมันพอสมควร ไม่มีทางที่ธีร์จะได้ยินเขาเป็นแน่ ขอแกล้งหน่อยก็
แล้วกัน

โทษฐานที่ทำให้เขาต้องดั้นด้นตามมันมา

...

“โทรมาทำไมวะ” ธีร์มองชื่อคนโทรเข้าแล้วพึมพำอย่างสงสัย

‘ไอ้โหด’


“เออ!” เขากระแทกเสียงรับสายไป จนได้ยินเสียงหัวเราะน้อยๆ ดังมาจากปลายสาย

(หึหึ เหวี่ยงเชียวนะมึง)

“มีอะไร” ถามห้วนๆ

(มึงอยู่ไหน อู้งานหรือไง)

“เออ!! กูอู้ รู้แล้วก็แค่นี้แหละ”

(ไร้ความรับผิดชอบ)

กึก!

ธีร์ชะงักกับคำพูดที่เรียบนิ่งของปลายสายเป็นอย่างมาก เม้มปากตัวเองแน่นอย่างโกรธๆ นี่ขนาดไม่อยู่ให้มันเห็นหน้า ยังบ้าโทร
มาหาเรื่องเขาอีกเหรอ!!

“ถ้าจะโทรมาหาเรื่องกูล่ะก็ วางล่ะ”

(เดี๋ยว)

“มีอะไรวะ!”

(กลับมาทำงานด้วย)

“ไม่ วันนี้กูไม่มีอารมณ์”

(จะทำงานของตัวเองนี่ต้องมีอารมณ์ด้วยหรือวะ)

“เรื่องของกู”

(หึ!) มันไม่พูดอะไร แต่หัวเราะส่งกลับมา ทำเอาธีร์กัดฟันด้วยความหมั่นไส้

ไม่ใช่ว่าเขาขี้เกียจและไม่มีความรับผิดชอบ แต่วันนี้เขามีงานเดียวคือจัดการกับยงยุทธ์ ในเมื่อมันพลาดไปแล้ว และเขาไม่ใช่คน
จับไอ้พวกนั้นได้

วันนี้ก็ถือว่าไม่มีงานอะไร

“เลิกหาเรื่องเถอะว่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะไปทำงานให้มึงหาเรื่อง แต่วันนี้กูขอก็แล้วกัน” พูดออกไปเสียงเบาๆ เขาเหนื่อยเกินกว่าจะ
เถียงมันแล้ว

(...) ปลายสายเงียบไป เพราะไม่คิดว่าธีร์จะยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้

และเขาก็ไม่คิดด้วยว่า ไอ้คนอารมณ์ร้อน อารมณ์ร้ายอย่างมัน ที่แท้ก็เป็นคนที่ขี้น้อยใจและคิดมากสุดๆ นี่ถ้ามีเอาแต่ใจตัวเอง
ด้วยนะ...

ครบเซ็ทในแบบที่เขาไม่ชอบเลย

(เออ...วันเดียว) ปลายสายเอ่ยอย่างจำยอม ส่วนธีร์ก็พึมพำเบาๆ ว่าขอบคุณ โดยไม่รู้ว่าพัฒน์จะได้ยินมันหรือเปล่า ก่อนจะตัด
สายไปแบบไม่ลา

ธีร์เหม่อมองออกไปด้านหน้าที่มีสระน้ำใหญ่ๆ อยู่ ในหัวตอนนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่ได้คิดถึงอะไร ไม่เห็นภาพอะไร รู้สึกเพียงแต่ว่ามัน
ว่างเปล่า

ว่างจนมองไปทางไหนก็เห็นแต่สีดำๆ ก่อนที่สติของเขาจะดับไป...



พัฒน์ที่ยังยืนมองอยู่ห่างๆ ถึงกับตกใจที่เห็นอีกคนฟุบไป แต่ก็ไม่ได้เข้าไปหาอย่างที่ใจคิด เอาเถอะๆ มันคงเหนื่อย และอยาก
พักผ่อน

(พักบ้าบออะไร ยังไม่ทันทำอะไรเลย)

พัฒน์เห็นว่าอีกคนนิ่งไปแล้ว ไม่มีทีท่าว่าจะขยับตัวก็เลยเดินไปหาช้าๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ อีกคนที่หลับไป มองใบหน้าหล่อนั่น
แล้วส่ายหน้านิดๆ

“ทำไมต้องตามมึงมาด้วยวะ”

“แล้วนี่มานอนตรงนี้ไม่กลัวพวกโรคจิตหรือไง”

แล้วทำไมเขาต้องสนใจ?

มันจะเป็นอะไรก็เรื่องของมันสิ..

“แค่ช่วยดูแลน่ะ มันเป็นหน้าที่ที่คุณเพลิงมอบหมายให้เรา ถ้ามันเป็นอะไร เราก็คงต้องถูกพิจารณา” พึมพำเบาๆ พลางมองหน้า

อีกคนไปด้วย

ใช่แล้ว มันเป็นแค่หน้าที่...

แค่หน้าที่เท่านั้น ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่านี้



…

…

…



หลังจากที่ธีร์แอบนอนหลับจนเกือบค่ำที่สวนสาธารณะ เขาก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงอากาศที่เย็นลงเรื่อยๆ จนตัวเองรู้สึก
เหมือนจะไม่สบาย ร่างโปร่งเลยตัดสินใจลุกจากม้านั่งแล้วเดินไปที่รถของตนเพื่อเดินทางกลับคอนโด โดยที่ไม่รู้เลยว่าใครอีกคน
ที่ตามเขาอยู่

เป็นเวลาเกือบสองทุ่มที่ร่างโปร่งเพิ่งจะถึงห้องของตนหลังจากที่เขาไปทานข้าวเย็นตามร้านข้างทาง ที่ไม่ว่าจะเป็นร้านไหน เขา
ก็ทานได้หมด

ไม่เคยเลือกเข้าแต่ร้านหรูๆ อยู่แล้ว อะไรที่พอประทังชีวิตได้ เขาก็เลือกอันนั้นล่ะ

“อาบน้ำ แล้วออกไปดื่มบ้างดีกว่า เซ็ง”

มือขาวคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดยิกๆ แล้วโทรออกไปหาใครสักคน รอสักพักก็มีคนรับสาย

“อยู่ไหน...ก็พอใจจะทักแบบนี้...สรุปไง อยู่กรุงเทพใช่ไหม? โอเค งั้นไปดื่มกัน...เออ อยากเจอไง...ก็ไม่มีอะไร แค่มีเรื่องจะ
คุย...เจอกันที่ XXX นะ ใกล้ที่พักกูดี เออ เจอกัน...วันนี้เครียด ไม่ควงสาวนะเว้ย...เออ ขอบใจ ดีมากเลยมึง” พูดอะไรบางอย่าง
กับปลายสายไป ก่อนจะวางสายเสร็จเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย

อาบน้ำ เพื่อเตรียมตัวไปดื่มกับเพื่อนสนิท อย่างน้อยก็ไประบายให้เพื่อนรักเขาฟัง ดีกว่าทนเก็บหงุดหงิดไว้คนเดียว เพราะถึงแม้
จะไปหลับที่สวนสาธารณะ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาหายสักเท่าไหร่

อารมณ์ดีขึ้น แต่ก็ใช่ว่าจะเลิกคิดมาก...ถ้าไม่ได้คุยหรือเจอกับเพื่อนสนิทก็ไม่มีทางหาย



เห็นใจร้อน ชอบหาเรื่องคนอื่นแบบนี้น่ะ

เขาก็มีคนคบ มีเพื่อนรักเหมือนกันนะเว้ย









100%


 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

   หายหน้าหายตาไปเป็นอาทิตย์เลย ที่จริงก็อยากจะมาลงต่อให้นะคะ แต่ติดภารกิจจริงๆ ซ้อมเชียร์เลิกดึก ไหนจะงานฟุตบอล
ประเพณีอีก รายงานอีก 4 เล่ม เขียนมือ 2 เล่ม (ยังไม่เสร็จ) ตอนนี้แทบจะแยกร่าง ใจหนึ่งก็อยากจะมีงานส่ง อีกใจก็ไม่อยากจะให้นักอ่านรอนาน แต่ทำไงได้ เราต้องเลือกอะไรที่สำคัญและมาก่อน ส่วนนิยายก็พยายามจะไม่ดอง แต่ก็ดองจนได้ ^_^ ตอนนี้ไม่มีอะไร ยูกิเหนื่อยไง เลยเขียนออกมาแบบนี้ ก็งงตัวเองเหมือนกัน จะกลับไปแก้ก็ต้องต้องแต่งใหม่ทั้งตอน ไม่เอาดีกว่า ยังไงก็ฝากติชมมือใหม่คนนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า

   

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-04-2015 18:41:03

 :katai2-1:   ขอบคุณค่ะ

ยิ่งอ่านก็ยิ่งมั่นใจว่าธีร์ควรมีคนดูแลสักคนจริงๆนะ
พี่พัฒน์คิดจะตามไปถึงไหนกันนะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 10-04-2015 18:41:54

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 10-04-2015 18:43:42

สั้นไปนะยูกิจัง อ่านไปอ่านมา อ้าว...จนตอนแล้วเรอะ
มาต่อไวๆน้าาา
เป็นกำลังใจให้จ้าา
:mew1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 10-04-2015 19:14:14

เหหหหหห เพื่อนสนิทคนนี้จะมาทำให้พี่พัฒน์ของเราออกอาการอะไรหรือเปล่าหนอ รอติดตามๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 10-04-2015 19:17:46

 :L1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 10-04-2015 20:27:25

โอ้วๆๆๆๆๆๆ ธีร์มีเพื่อนรักด้วย!!

นั่งรอว่า"เพื่อน"คนนี้จะเป็นแบบไหนนกันน้าาาาา

 :o8:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 10-04-2015 20:36:06

 :pig2: :pig2: :pig2:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 11-04-2015 00:07:14

หึเพื่อนสนิจ  :hao3:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-04-2015 00:40:50

พัฒน์จะตามคนขี้น้อยใจไปมั้ย :hao3:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 11-04-2015 00:48:28

เย้ๆๆๆ มาต่อแว้ววว  :hao7:
รอคนเขียนน้าาาา รอได้เสมอจ้าาาา :L1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 6.2 (10/4/2558) P:8
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 12-04-2015 15:07:15

กำลังรอลุ้น เพื่อสนิทจะคิดมิซื่อหรือเปล่าาาาา
ตามธีร์เถอะนะ นะ นะ

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 13-04-2015 21:53:13

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 7

เวลา 3 ทุ่มกว่าๆ ร่างสูงเดินออกมาสูบบุหรี่ที่ระเบียงของห้อง มองท้องฟ้ายามค่ำคืนไปด้วย ร่างสูงแกร่งในชุดนอนกำลังมองบรรยากาศทั่วๆ ที่มีแสงสี ตึกต่างๆ มากมาย ที่มองไม่เห็นต้นไม้สักต้น มันทั้งวุ่นวาย แต่ก็ยอมรับว่ามันก็สุขสบายเหมือนกัน

แต่จะดีกว่านี้...ถ้าเมืองนี้มันจะสงบ

“นั่นมันจะไปไหน” พัฒน์พึมพำเมื่อได้ยินธีร์คุยโทรศัพท์อยู่ตรงระเบียง ก่อนจะตามด้วยเสียงปิดประตูกระจก เขาขมวดคิ้วๆ น้อยๆ

“เออเนี่ย กูกำลังจะไป สั่งเหล้ารอเลย ไปเกิน 15 นาทีกูถึง ว่าแต่มึงไปฝั่งไหน Light Pub นะมึง อ้าว? ไอ้นี่ กูผิดหรือไง มึงไปรอ
ที่นั่นเลยกูขี้เกียจยูเทิร์นรถ เออดีมาก รักมึงที่สุดอ่ะ เจอกันเพื่อน”

ประโยคที่ร่างโปร่งคุยกับเพื่อนเขาได้ยินทั้งหมด รวมถึงสถานที่ที่มันจะไปด้วย แม้ว่ามันจะใกล้ๆ แค่นี้ แต่ก็ไม่แน่ใจว่ามันจะกลับ
มาตอนไหน

ถ้าแม่งนอนไม่พอแล้วทำตื่นสายแบบไร้สาระล่ะก็

ไม่ต้องบอกว่าเขาจะทำอะไรกับมัน

“นี่มันอู้มาทั้งวัน ยังไปดื่มอีกหรือไง”

ไอ้นี่! ใจดีด้วยไม่แล้วมั้ง ปล่อยมาวันหนึ่ง ถ้ามันไปดื่ม พรุ่งนี้มันก็จะตื่นสาย ไปทำงานไม่ได้อีก เห็นทีต้องไปกระตุ้นให้มันรู้สึก
กระตือรือร้นหน่อยแล้ว

“อายุอยู่ในวัยทำงานแล้วนะไอ้สัตว์ ยังทำตัวเป็นพวกไม่รู้จักโตไปได้”

พัฒน์เดินเข้าไปด้านในคืนก่อนจะล็อกประตูของระเบียงแล้วตรงไปยังห้องตัวเองเพื่อเปลี่ยนชุด โดยมีจุดประสงค์เดียวคือตามไอ้
คนไม่มีความรับผิดชอบไปนั่นแหละ

จะทำให้อัคนีผู้ที่เป้นทั้งเพื่อนและน้องชายของเจ้านายต้องเสื่อมเสียเพราะมีลูกน้องแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด เพราะมันไม่ได้ส่งผลที่
อัคนีคนเดียว ทั้งปฐพีและเขาเองก็จะเน่าไปด้วย

เพราะเขาซึ่งมีหน้าที่เป็นถึงผู้ฝึกงานให้มัน...

“สันดานแบบมึงนี่ ไม่เจ็บก็ไม่จำใช่ไหม!!”


เขายอมรับว่าที่ผ่านมาใจดีจนเกินไป จนไม่ไม่รู้สึกกลัวหรือเกรงใจเขาเลยสักนิด เพราะฉะนั้นสิ่งเดียวที่จะปราบพยศของมันได้
เห็นที่ว่าจะมีแค่ความรุนแรงแล้วล่ะ!



“กูสั่งสอนให้มึงรู้สำนึก!!”

…

…

…



“เฮ้ย! ไอ้ธีร์ ทางนี้โว้ย” ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามเสียงเรียกทันที ก่อนจะยกยิ้มน้อยๆ ที่เห็นเพื่อนรักโบกมือให้ ซึ่งเขาก็เข้าไป
หามันอย่างไม่ลังเล

“เป็นไงบ้างวะมึง” ก้นถึงโซฟาก็เอ่ยถามเพื่อนทัน ก่อนจะหยิบแก้วจากมือของเพื่อนขึ้นดื่ม

“กูเพิ่งถึงกรุงเทพฯ เมื่อเย็น มึงก็โทรตามกูแล้ว ดีนะที่กูพักโรงแรมอยู่แถวนี้พอดี”

“แล้วทำไมไม่มาพักกับกู หรือไปก็ไปคอนโดมึงไง” ถามด้วยความสงสัย

“ก็กูมีธุระแถวนี้”

“เออๆ แล้วแต่เลยครับคุณ ‘อินทัช’ คุณมันรวยจะทำยังไงก็ได้” พูดประชดเพื่อนไปยิ้มๆ

“อย่ามากวนไอ้ธีร์ มึงมันก็ฐานะพอๆ กับกู” อินทัชตอบก่อนจะยกแก้วชนกันราวกับว่าไม่ได้เจอกันนาน และมันก็จริงที่พวกเขาเพิ่ง
เจอกันหลังจากที่เรียนจบ

เพราะเรียนจบปั๊บอินทัชก็หายไปจากวงจรชีวิตของเขาทันที เพราะต้องไปรับช่วงต่อบริหารงานต่อจากพ่อของตนกับบริษัทผลิต
และนำเข้าของตกแต่งภายในและภายนอกของอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศ นับว่าฐานะทางการเงินและสังคมถือว่าสูง
กว่าของธีร์เป็นอย่างมาก

เขาก็แค่ลูกคนเล็กที่ไม่ต้องทำอะไรก็มีเงินใช้ เพราะพี่ชายของเขาดูและและบริหารธุรกิจเครื่องประดับและเครื่องเพชรที่ใหญ่เป็น
อันดับต้นๆ ของประเทศ เพราะแบบนี้ เขาเลยไม่ค่อยเป็นที่รู้จักของคนในสังคมเท่าไหร่

“หึ! ฐานะที่กูไม่ได้เป็นคนสร้างมันมาเนี่ย น่าภูมิใจตรงไหนวะ”

“อย่าดราม่าไอ้ห่านี่ ยังไม่เลิกคิดมาเรื่องนี้อีกหรือวะ ยังไงตอนนี้มึงก็เป็นถึงลูกน้องของอัคนี อภิหชัยบดินทร์เลยนะ มึงควรจะเลิก
คิดมาก และภูมิใจในตัวเองได้แล้ว เพราะเขามองเห็นในความเก่งของมึงไง เขาถึงได้เลือกมึง” อินทัชพูดยาว

เพราะเขารู้ว่าเพื่อนของเขาเป็นคนคิดมาก และน้อยใจคนในครอบครัวของตัวเอง

ทั้งที่บังคับให้ธีร์เรียนบริหารในแบบที่เขาไม่ชอบ แต่ก็คิดว่าจบมาคงจะช่วยครอบครัวบริหารงาน แต่ที่ไหนได้ เขาจบมา ก็ไม่ได้
ทำอะไร ตรวจสอบแค่บัญชีกับดูแลร้านเล็กๆ สองสามสาขา นอกนั้นพี่ชายลูกรักของพ่อกับแม่ก็จัดการเองได้ทั้งหมด

“แต่ทำไมเขาต้องให้คนอื่นมาดัดนิสัยกู ทั้งๆ ที่กูไม่เคยทำให้ใครเขาเดือนร้อน”

“เดือดร้อนสิ แต่มึงไม่รู้หรือเปล่า” อินทัชเป็นคนพูดตรง ไม่ถนอมน้ำใจเพื่อนเท่าไหร่ แต่นี่เป็นจุดที่ทำให้ธีร์คบกับมันได้เรื่อยมา

เพราะไม่ต้องใส่หน้ากากเข้าหากัน

มันก็เลยกลายเป็นเพื่อนรักกันเสมอมา

“นิสัยกูแย่ขนาดนั้นเลยหรือไง”

“อย่าเพิ่งโมโหสิ ก็มึงเป็นซะอย่างนี้ ทำงานใหญ่ๆ นี่ไม่ล่มหรือ ใจร้อน ชอบใช้อารมณ์ ธีร์...มึงไม่ใช่เด็กแล้วนะ” อินทัชพยายาม
ใช้น้ำเสียงอ่อน เพื่อต้องการให้เพื่อนคิด

เขาอยากให้มันเปลี่ยนตัวเอง

เป็นตัวของตัวเองที่ไม่ใช่เป็นแบบนี้เพื่อสร้างเกราะกำแพงเพื่อปิดกั้นใคร

“กูรู้ แต่กูกลัวว่ะ”

“กลัว? กลัวอะไรวะ กูก็อยู่ข้างมึงเสมอ”

“ถ้ากูเปลี่ยนตัวเอง แล้วมันจะได้อะไรกลับมาวะ ขนาดพ่อแม่ ยังไม่สนกูเลย ทั้งๆ ที่กูยอมเรียนในคณะที่ตัวเองไม่อยากเรียน แต่
พ่อกับแม่ ก็ไม่เห็นจะรักกูขึ้นมาเลย”

บังคับให้เขาเรียน แต่ก็ไม่สนใจแล้วถามไถ่ว่าเป็นยังไงบ้าง

“ไม่ได้เรียนในสิ่งที่ชอบ แต่มึงก็สามารถทำในสิ่งที่อยากทำได้นะเว้ย ยังมีอีกหลายล้านคนที่เขาไม่สามารถทำความฝันให้เป็น
จริงได้ มึงจะท้ออะไรกับเรื่องแค่นี้” อินทัชพูดให้กำลังใจ จนธีร์ได้คิด มองหน้าเพื่อนสนิทที่ไม่ว่ากี่ครั้งที่ได้คุยกันก็ทำให้เขา
อารมณ์ดีขึ้นเสมอ

“ขอบใจมึงมากว่าไอ้อิน ดีใจจริงๆ ที่มีเพื่อนอย่างมึง”

“หึ! ไม่ต้องมาทำซึ้ง กูขนลุก”

“โหยพี่อินคร้าบ ขอธีร์กอดหน่อยน้า” ร่างโปร่งบางขยับเข้าไปหาเพื่อนแบบต้องการจะแกล้งเล่นด้วยการกอด หากแต่ก็โดนมือ
ปริศนาคว้าแขนเอาไว้ไม่ให้เข้าไปหาอินทัชที่เตรียมขยับหนี

“ใครวะ!” พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนจะหันมามองเจ้าของมือแล้วเบิกตากว้างอย่างตกใจ

มันมาได้ยังไง...

“ปล่อย!” ขึ้นเสียงใส่คนที่ถือวิสาสะจับแขนของธีร์เอาด้วยความโมโห

“ไม่” ตอบไปอย่างกวนๆ

อินทัชที่เห็นท่าไม่ดีก็มองคนมาใหม่อย่างเอาเรื่องเช่นกัน โดยไม่รู้เหมือนกันว่าอีกคนเป็นใคร แต่เห็นสีหน้าไม่พอใจของเพื่อนรัก
แล้ว เดาเลยว่าต้องไม่สนิทกันหรือไม่ก็เกลียดกันมากแน่ๆ

“มึงเป็นใคร ปล่อยเพื่อนกูนะ” อินทัชสั่งด้วยความโกรธ ดูก็รู้แล้วว่ามันจับแขนเพื่อนเขาแรงแค่ไหน

“อย่ายุ่งดีกว่านะ”

“กูจะยุ่ง นี่เพื่อนกูนะ เจอลูกน้องกูหน่อยเป็นไง”

“อยากจะอายก็เชิญ”

สิ้นเสียงพูดของชายที่มาใหม่แล้ว ธีร์กับอินทัชถึงกับเงียบไป เพราะแค่นี้คนก็มองมาที่พวกเขากันใหญ่แล้ว อินทัชรู้มาตลอดมา
เพื่อนของเขามันหล่อมาก หล่อจนใครๆ ก็อิจฉา ทั้งๆ ที่ท่าทางมันก็เหมือนผู้ชายทั่วๆ ไป แต่ทำไมมันถึงได้ดึงดูดเพศเดียวกันยัง
ไงก็ไม่รู้

เขานี่แหละที่คอยกันไอ้พวกนั้นไว้เอง...

เพราะแค่เรื่องครอบครัวธีร์ก็ทุกข์พอแล้ว ถ้าต้องมาคิดมาเรื่องเสน่ห์ที่มีต่อผู้ชายด้วยกันเองนี่อีก เห็นทีว่าเขาจะยอมไม่ได้

ก็รำคาญอ่ะ ที่ต้องมาคอยให้คำปรึกษามันตลอดๆ

“มึงเป็นใคร มายุ่งอะไรกับแฟนชาวบ้าน” อินทัชพูดขึ้นจนธีร์หันมาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ มันต้องการทำอะไรกันแน่เนี่ย

อยู่ๆ มาอ้างมากูเป็นแฟนมึง ขนลุกฉิบหาย...

“แฟน? ไหนคุณบอกว่าคุณไม่ได้เป็นไง” ผู้ชายคนนั้นหันไปถามธีร์ด้วยรอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์

“ก่ะ...ก็ไม่ได้เป็น แต่อินเป็นข้อยกเว้นไง” สาบานให้ตายเลยว่าธีร์กล้ำกลืนที่จะพูดออกไปอย่างมาก

ให้เขาเป็นแฟนกับไอ้อินเนี่ยนะ จะอ้วกว่ะ ถ้าไอ้พัฒน์ก็ว่าไปอย่าง อ้าวเฮ้ย! แล้วเราจะไปคิดถึงมันทำไมวะ ไอ้คนพรรค์นั้นน่ะ

“ถ้างั้นผมก็คงจะมีสิทธิ์ใช่ไหม”

“นี่! ไอ้คุณพล ช่วยปล่อยมือกูด้วยครับ” ธีร์เริ่มโมโห พูดสั่งพลด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความไม่ชอบใจได้อย่างดี

“ปล่อยก็ได้ครับ แต่คุณต้องยอมทำตามที่ผมต้องการ”

“ไม่โว้ย!”

“แล้วแต่ครับ ผมก็จะจับอยู่แบบนี้นี่แหละ” ธีร์หันไปมองรอบๆ ก็เห็นได้ชัดว่าคนที่มองเขาอยู่ก็เริ่มซุบซิบนินทากันไป บางคนก็ก็
เอาเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาถ่ายรูป

เออ! ให้ตายสิ ถีบมันตรงนี้จะเป็นอะไรไหมเนี่ย

อย่าทำให้ใครเดือดร้อน

จู่ๆ เสียงนี้ก็ดังเข้ามาในหัวของเขาจนเขาที่กำลังจะยกขาถีบพลถึงกับนั่งนิ่งกับที่ ถ้าเขาทำอะไรพลหรือมีเรื่องตอนนี้ แน่นอนว่า
ผลที่ตามมาก็คืออัคนีกับอินต้องเดือดร้อนแน่ๆ

ผับดังแบบนี้ มีเรื่องนิดเดียวก็มีข่าวแล้ว...

“เออ! ยอมก็ได้วะ ต้องการอะไรไหรบอกมาซิ” เอ่ยอย่างจำยอม จนอินถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่เห็นเพื่อนสนิทเจ้า
อารมณ์ไม่มีเรื่อง

แต่เขารู้ว่ามันกำลังปกป้องชื่อเสียงของเขากับเจ้านายของตัวเองอยู่

“คุณเป็นแฟนกับคุณธีร์จริงๆ หรือครับ” พลปล่อยแขนขาวก่อนจะนั่งลงข้างๆ กับธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็ขยับหนีอย่างรังเกียจ

“เออ!!” อินทัชตอบห้วนๆ ธีร์เองก็ไม่ว่าอะไร เพราะสิ่งที่อินทัชทำตอนนี้ก็คือปกป้องเขา

“แต่ผมว่าไม่นะ เพราะดูยังไง คุณก็น่าจะรับแบบคุณธีร์”

“ไอ้บ้านี่!! ถึงกูจะได้ทั้งหญิงและชาย แต่กูก็รุกเว้ย!” อินทัชเถียงด้วยสีหน้าโกรธๆ ส่วนธีร์น่ะหรือ ไม่ต้องถาม อารมณ์ประทุขึ้นมา
แล้วอย่างระงับไม่ได้

ใช่! ไอ้อินมันเป็นไบ มันได้ทั้งหญิงและชาย แต่เขาไม่ได้รังเกียจมันหรือเกย์เลย เขาแค่รังเกียจสัมผัสที่มาจากผู้ชายด้วยกัน
สัมผัสที่มาโดนเขาแบบคิดไม่ซื่อ

“กูไม่ได้เป็นไอ้เหี้ยพล อย่าให้กูของขึ้น” กัดฟันบอกอีกคนไป

“ครับ ไม่เป็นก็ไม่เป็น แต่เดี๋ยวผมจะทำให้คุณเป็นเอง” ยังไม่ทันที่ธีร์จะอ้าปากด่าพล เสียงโทรศัพท์ของอินทัชก็ดังแทรกขึ้นมา

“เลขากูว่ะ น่าจะเป็นเรื่องาน ขอออกไปคุยข้างนอกนะเว้ย ส่วนมึง ห้ามพาเพื่อนกูไปไหนเด็ดขาด เข้าใจไหม!!” พลไม่ตอบอะไร
ได้แต่ยกยิ้มกวนประสารทส่งไปให้ ซึ่งอินทัชก็หันไปถามธีร์ด้วยสายตาว่าเอาไง ธีร์พยักหน้าบอกให้ไปรับโทรศัพท์ ส่วนทางนี้
เขาจัดการได้

“หึหึ เพื่อน เมื่อกี้เขาว่าอย่างนั้นน่ะครับ” พลหัวเราะเบาๆ

ร่างโปร่งกัดฟันแน่นด้วยความโมโห ที่อินทัชหลุดคำว่าเพื่อนออกมาจนได้

“ถ้าไม่อยากที่จะอายโดยการที่ผมตะโกนบอกรักคุณ ก็ช่วยตามผมมาด้วยครับ”

แน่นอนว่าธีร์ไม่ยอมให้ตัวเองเสียหน้าเพราะมีผู้ชายมาตะโกนบอกรักแน่ๆ จำยอมต้องลุกเดินตามพลไปโดยไม่รู้ว่าอีกคนจะพาไป
ไหน

ร่างใหญ่พาธีร์เดินมาที่เคาท์เตอร์ก่อนจะสั่งให้บาร์เทนเดอร์นำเหล้าที่สั่งไว้ออกมา 2 แล้ว ยื่นให้ธีร์แก้วหนึ่ง พร้อมกับเอ่ยอย่าง
เป็นต่อ

“ดื่มเป็นเพื่อนหน่อยสิครับ”

ร่างบางมองหน้าพลอย่างไม่ไว้ใจ พร้อมกับมองสลับแก้วนั้นไปด้วย มันจะใส่อะไรไว้ในนี้หรือเปล่า ก่อนที่ธีร์จะหันไปมองหน้าบาร์
เทนเดอร์แบบคาดคั้น ซึ่งบาร์เทนเดอร์คนนั้นก็หลบตาร่างบางทันที

แบบนี้ใช่เลย มันต้องมีอะไรในนี้แน่ๆ

“มึงใส่อะไรลงไป”

“ไม่มีนี่ครับ”

“กูไม่เชื่อ”

“ถ้าคุณไม่ดื่ม ผมประกาศตรงนี้จริงๆ ด้วย ว่าคุณเป็นเมียผม” พลเอาเรื่องนี้ขึ้นมาขู่

ธีร์ได้แต่นึกแค้นในใจ มองเหล้าสีสวยในแก้วด้วยสายตาหวาดกลัว แต่จะยอมให้มันประกาศออกไปแบบนั้นหรือ ไม่มีทางซะล่ะ

เอาวะ! แค่ดื่มๆ มันไป แล้วก็หนีไปซะ

“จำไว้ ว่าแค้นนี้ กูชำระแน่” พูดจบธีร์ก็ยกแก้วนั้นขึ้นดื่มรวดเดียว ความขมของเหล้าแล่นปราดไปทั่วทั้งคอ ความร้อนผ่าวที่
ใบหน้าเริ่มแสดงขึ้นมาเป็นสีแดงบนใบหน้าขาว

ดวงตาเริ่มพร่าเบลอ เรี่ยวแรงหดหาย

เหล้าแรงไม่พอ ตัวยายังแรงอีกหรือเนี่ย

ธีร์ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ไม่รู้ว่าเขากำลังจะโดนลากไปไหน มารู้ตัวอีกที แผ่นหลังก็สัมผัสกับเบาะรถแล้ว เขาพยายามที่
จะผลักคนที่กำลังจะซุกไซร้เขาออกไป ด้วยเรี่ยวแรงที่ไม่ค่อยจะมี

“ป่ะ ปล่อย อึก”

“คุณสู้ผมไม่ได้หรอก เพราะที่คุณดื่มเข้าไป มันเป็นยาปลุกอย่างแรง แล้วปลุกอะไรคงไม่ต้องบอกนะ” พลแสยะยิ้มให้อย่างเจ้า
เล่ห์

เขาแทบจะทนไม่ไหวที่จะสัมผัสผิวกายและร่างกายนี้แล้ว

ธีร์หลับตาลง ความรู้สึกทรมานแปลกๆ เริ่มก่อกวนเขา ความคิดทุกอย่างเริ่มจะประมวลอะไรต่อไม่ได้ รู้เพียงอย่างเดียวว่าร้อน
มาก และต้องการการปลดปล่อย แต่ก่อนที่จะหมดแรงลงไปจริงๆ ธีร์รวบรวมแรงสุดท้ายถีบร่างใหญ่กว่าให้ติดประตูรถแรงๆ ก่อน
จะเปิดประตูแล้ววิ่งออกไปแทบจะหมดแรง แต่ในจังหวะที่ร่างบางกำลังจะทิ้งตัวลงพื้น ฝ่ามือพร้อมกับร่างกายใหญ่ของอีกคนก็
คว้าเอาไว้ได้ ก่อนที่ร่างอ่อนแรงจะกระทบลงบนพื้นถนนแข็งๆ

หมับ!







50%



 :katai4: :katai4: :katai4:

   สวัสดีค่า ตอนที่ 7 มาแล้วเน่อ อ่านกันสนุกมั้ย ไม่สนุกบอกได้น้า จะได้ปรับปรุง มีบางคอมเม้นท์บอกว่าพี่พัฒน์ชอบแกล้งมากกว่าเปลี่ยนนิสัย ฮ่าๆ ถูกต้องเลยค่ะ รู้ได้ไงเนี่ย (ใครๆ ก็รู้ป่ะ) ก็พยายามให้อีพี่พัฒน์มันหลอกตัวเองไง เข้าใจเนอะ ^_^
   
พูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยจ้า ตอบตลอด ยกเว้นตอนนอน
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-04-2015 22:01:21

 :z3:

เจอพลตามมาหลอกหลอนอีกละ

พัฒน์ปล่อยให้รอดมาได้ยังไง

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-04-2015 22:09:23

 :ling1:   พี่พัฒน์ตามมาใช่ไหม. อยู่ไหนๆๆๆ

ยูกิ มาต่อไวๆนะ. สวัสดีปีใหม่ไทยจ้า

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 13-04-2015 22:45:33

โดนตลอดธีร์เอ๋ย :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 13-04-2015 22:49:32

พัฒน์มาช่วยธีร์ใช่มั้ย :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 13-04-2015 22:59:55

 :z13:  :z13:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: princessangle ที่ 13-04-2015 23:18:35

ใครมาช่วยธีร์หว่า แต่ตอนหน้ามีเฮแน่ๆ  :katai2-1: :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 13-04-2015 23:56:46

คาดว่าตอนหน้าคงแซ่บแน่ๆ
ใครมาช่วยพี่ธีร์
 :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 13-04-2015 23:57:13

ูยูกิจังทำอย่างนี้กับเจ๊ได้ยังไงเนี่ย! กำลังถึงตอนสำคัญ
ตัดฉับ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก มาต่อไวๆเลยน้า เจ๊รออยู่!!!

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 14-04-2015 00:21:56

 :m16:  อี่พลนี่ยังไง  :z6: :beat:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 14-04-2015 00:24:01

พัฒน์ต้องช่วยให้ถึงที่สุดนะ เอาแบบคลุกวงใน
ห้ามแค่พาไปแช่น้ำเย็นเด็ดขาด!

รอจ๊ารอ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-04-2015 00:34:08

อีพัฒน์มาช่วยธีร์ใช่ป่าว แล้วจะช่วยเรื่องยาปลุกยังไงนะ คริคริ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 14-04-2015 00:39:08

รอลุ้นฉากต่อไปค่าาาาา

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 14-04-2015 03:21:18

 :hao6:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 14-04-2015 03:37:20

พี่พัฒน์มาช่วยใช่ไหม
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 14-04-2015 03:51:01

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมทำกะเค้า แบบนี้
เค้าอยากจะอ่านนนนน แล้วววววววว

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 14-04-2015 09:08:33

 :z3: ธีร์ๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 14-04-2015 09:21:32

ตอนหน้าเสร็จพัฒน์แน่ๆ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 14-04-2015 10:57:32

รอตอนต่อไปค่าาาา

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: kimsonggyu ที่ 14-04-2015 15:02:37

 ลุ้นจ้งเลยใครหนอมารับร่างของธีร์ไว้ทัน 

ไอ้คุณพลยังไม่เลิกอีกเนอะจะเอาให้ได้ใช่ป่ะ

รอๆ อ่านอยู่น่ะค่ะ
 

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 14-04-2015 15:45:58

ใครก็ได้มาถีบอีพลที๊ เกลียดมันอ้ะ พี่พัฒน์จ๋าาาา มาช่วยธีร์เร็วๆ นะจ้ะ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 14-04-2015 17:34:46

อาา ตอนต่อไปสินะ ครึครึ มุงิ

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 14-04-2015 23:21:14

เอาอีก 50% มาเดี๋ยวนี้  :ling1:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: shinachan ที่ 16-04-2015 01:49:11

ค้างง่าาาาา

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 16-04-2015 06:45:27

งานเข้าล่ะธีร์  พัฒน์ ช่วยเมียด้วย 555

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 16-04-2015 08:58:45

งานงอก งอกใส่เราเนี่ยแหละ มาอ่านตอนค้างซะงั้น แงงงง

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 16-04-2015 15:20:15

รอออออออออออ

ร๊อออออออออออออออออ

รออออออออออออออออออออออออออ

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.1 (13/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 16-04-2015 21:16:21

ตอนต่อไปค่า รอนะ :call:

หัวข้อ: [พัฒน์Xธีร์]เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:9
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 17-04-2015 21:07:29

ครึ่งหลัง

ร่างสูงประคองอีกคนขึ้น ก่อนที่ธีร์จะทิ้งน้ำหนักทั้งหมดพิงกายของร่างใหญ่เพื่อทรงตัว ขามันอ่อนแรงไปหมด เดินไม่ไหว กับร่างกายที่ร้อนรุ่มอยากจะปลดปล่อยเมื่อได้สัมผัสกับร่างกายที่สมกับความเป็นชายของคนที่มาช่วยเขาไว้

“อึก...พ่ะ พัฒน์” ร่างบางรู้สึกอุ่นใจที่ได้เห็นหน้าคนๆ นี้

เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เขารู้สึกปลอดภัย มากกว่าการอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่มัน

“ภาระกูจนได้” พัฒน์บ่นอย่างหน่ายๆ เขารู้ว่ามันเป็นอะไร

เอาจริงๆ ก็เห็นตั้งแต่มันคุยกันกับเพื่อน จนไอ้คุณพลมันเดินเข้าไป จนเพื่อมันออกไปข้างนอก แล้วมันก็ตามไอ้คุณพลไปเคาท์
เตอร์ เห็นตอนที่บาร์เทนเดอร์ใส่ยาอะไรบางอย่างด้วย จนกระทั่งมันยกขึ้นดื่ม และถูกพาตัวมาที่รถนี่แหละ

เขาตามมาตลอด แต่ไม่เข้าไปช่วย เพราะคิดว่าเพื่อนของมันจะมาทัน แต่เห็นทีว่าจะไม่ทันหรอก เขาเลยต้องมาช่วยมันนี่แหละ

ไม่น่าตามมาจริงๆ

“ปล่อยคุณธีร์มาให้ผมเถอะครับคุณพัฒน์” พลขอ

“เห็นทีว่าจะไม่ได้”

“แต่เขาตกลงว่าจะคบกับผมแล้วนะครับ”

“โก...หก” ธีร์พูดเสียงเบา หายใจหนักหน่วง กอดตัวเองสั่นๆ เพื่อต้องการควบคุมอารมณ์ของตน แต่แค่ได้กลิ่นได้สัมผัสร่างกาย
กำยำของพัฒน์แล้ว ทำไมมันถึงยิ่งมีอารมณ์แบบนี้นะ ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวจริงๆ

“วางยานี่นะ ผมไม่ได้โง่นะครับ”

“คุณพัฒน์ครับ ผมขอดีๆ” พลเริ่มมีน้ำโห

อะไรวะ! คนกำลังจะได้แล้วเชียว

“แต่มันบอกผมว่า มันไม่ได้เต็มใจ” พัฒน์พูดบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ ใบหน้านิ่งๆ จนพลเริ่มเกรงกลัวขึ้นมา ยังไงก็แล้วแต่ ตำแหน่ง
ของพัฒน์ถือว่าสูงกว่าเขา และมีอำนาจพอๆ กับปฐพีเลยก็ว่าได้

เขาก็ไม่อยากจะเสี่ยงเท่าไหร่

“คุณรู้ได้ยังไง”

“มันเอาแต่ปฏิเสธคุณ แต่มันไม่เคยปฏิเสธผม” พัฒน์พูด ทำเอาธีร์ถึงกับใจเต้นรัว

หมับ!

ร่างร้อนหันตัวเองเข้าหาพัฒน์ก่อนจะกอดอีกคนเข้าเต็มแรง คางได้รูปวางไว้บนไหล่แกร่ง หายใจรดใบหูของอีกคนจนพัฒน์
ขนลุกซู่ ซึ่งพัฒน์ก็ได้แต่แอบตกใจในใจ ทำอะไรไม่ได้ ปล่อยให้มันกอดไป

เพราะถ้ามันไม่ได้รับการปลดปล่อย มันช็อกแน่ๆ

อะไรที่ช่วยได้ ก็ช่วยไป

“เห็นชัดไหมล่ะ” ยกยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า

“ไม่จริงหรอกครับ นั่นเป็นเพราะฤทธิ์ยาต่างหาก” พลเถียง

“ก็จริงอยู่ แต่ถ้าเป็นเพราะฤทธิ์ยาจริงๆ มันคงไม่ถีบคุณเต็มแรงแบบนั้นแน่ๆ” พัฒน์ว่าอย่างเป็นต่อ

“ไอ้ธีร์นิ่งๆ” พัฒน์ดุคนที่กอดเขาอยู่อย่างรำคาญ เพราะร่างบางลูบไล้ฝ่ามือขาวบางไปตามแผ่นหลังกว้างของพัฒน์เพื่อระบาย
อารมณ์ใคร่ของตน

ตอนนี้...ไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็เอาทั้งนั้น

ไม่สนด้วยว่าคนที่เขากอดตอนนี้จะเป็นคนที่เขาเกลียดขี้หน้าสุดๆ แค่ไหน

แค่ให้มันหายทรมาน อะไรเขาก็ยอม...

“อึก...อึดอัด” ธีร์กัดลงบนไหล่กว้างจนพัฒน์ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บ ก่อนจะเอื้อมแขนกอดมัน ก่อนจะลูบหลังที่เล็กกว่าของเขา
ไปด้วยเพื่อคลายความต้องการ

แต่นั่นกลับกระตุ้นธีร์ให้อยากปลดปล่อยเร็วขึ้น

“รีบพากู อึก ไปที” ร้องขออีกคนด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“เออๆ”

“คุณไม่ชอบผู้ชายใช่ไหมครับคุณพัฒน์ ถ้างั้นปล่อยคุณธีร์มาให้ผมเถอะ ผมจะปลดปล่อยให้เขาเอง คุณทำไม่ได้หรอก เพราะ
ผู้ชายไม่น่าจะใช่รสนิยมของคุณ” พลบอกอย่างใจเย็นเหมือนเคย

หวังในใจว่าพัฒน์คงยอมแน่

“ผู้ชายอื่นอาจจะใช่ แต่กับมัน ผมว่าผมช่วยมันได้” พัฒน์พูดออกไปอย่างไม่ทันคิด ก่อนจะช้อนตัวของธีร์ขึ้นอุ้ม น้ำหนักที่ได้รับ
ต่างจากที่ประเมินไว้ด้วยสายตาเป็นอย่างมาก

มันเบามาก...

“และพรุ่งนี้ ผมคงหวังว่า ข้าวของทุกอย่างบนโต๊ะทำงานของคุณ คงจะไม่มีแล้ว เพราะผมคงจะให้คนที่ทำร้ายเด็กฝึกงานอย่าง
คุณ อยู่ในบริษัทต่อไปไม่ได้ และถ้าคิดว่าเป็นคำขู่ แล้วยังหน้าด้านอยู่ต่อไป ก็คงจะได้รู้ว่าผมเป็นคนยังไง” พัฒน์บอกด้วยน้ำ
เสียงเยือกเย็น และสีหน้าเย็นชา ไร้ความรู้สึกจนพลรู้สึกกลัว คิดในใจว่าไม่น่ารนหาที่เลย

แต่ธีร์ดึงดูดเขาเกินไป มันเลยทำให้เขาไม่สามารถวิเคราะห์ว่าอะไรถูกอะไรผิด แต่ทั้งนี้ พลก็น้อมรับกรรมที่ตนทำ โดยการหัน
หลังออกมาจากตรงนั้น

ถ้าจะเล่นงานพัฒน์ล่ะก็ ไม่มีทางหรอก เพราะพัฒน์น่ะ มีอำนาจเยอะพอๆ กับปฐพีผู้เป็นเจ้านายเช่นกัน

“ส่วนมึง จะเอาไง” ถามคนในอ้อมกอดเบาๆ

“กลับ ก่ะ...กูจะช่วยตัวเอง อึก” บอกเสียงสั่น ร่างกายก็สั่นจนพัฒน์สัมผัสได้ เดินอุ้มร่างบางไปที่รถของตนทันที เพื่อกลับไปยัง
คอนโด

“ให้กูเรียกผู้หญิงให้ไหม” ถามอย่างหวังดี แต่ใบหน้าไม่แสดงอะไรเลย ธีร์ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะบอกอย่างยากลำบาก

“ม่ะ ไม่...” เพราะถ้าต้องใช้ผู้หญิง คนเดียวเธอรับไม่ไหวแน่ๆ อย่างน้อยก็ต้องสามคน และเขาก็ไม่ชอบให้ใครเข้าไปในพื้นที่ส่วน
ตัวเขาเด็ดขาด

พัฒน์ไม่พูดอะไร เหยียบคันเร่งจนมิดเพื่อจะให้ถึงคอนโดไวๆ

...

...

...



นับว่าเป็นเรื่องโชคดีอย่างหนึ่งที่ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน ผู้คนเลยไม่ค่อยเดินขวักไขว่กันมาก มันเลยทำให้พัฒน์อุ้มธีร์ขึ้น
มาบนห้องของเขาโดยที่คนมองไม่ถึง 5 คนได้

ใช่! เขาพามันมาที่ห้องของเขา

ปล่อยไว้คนเดียวคงจะไม่ได้ และเขาก็ไม่ชอบไปห้องคนอื่นด้วย

“เตียงหรือห้องน้ำ”

“ห้องน้ำ” อีกคนบอกเบาๆ

พัฒน์อุ้มธีร์เข้าไปวางไว้ในอ่างอาบน้ำก่อนจะเปิดน้ำใส่อ่างจนเกือบเต็ม มองร่างบางด้วยสายตาแปลกๆ เมื่อเห็นธีร์กำลังถอด
เสื้อผ้าตัวเองด้วยความรีบร้อน

“มีอะไรก็เรียกกู” บอกจบก็เดินออกไปจากห้องน้ำในห้องของตนทันที ปิดประตูเพื่อให้ร่างโปร่งบางจัดการตัวเองในห้องน้ำนั่น

มันไม่มีทางหายและพอแน่ๆ ถ้าไม่ได้ร่วมรักกับใครสักคน

แค่มือไม่หายทรมานหรอก...

“สัตว์!” พัฒน์สบถก่นด่าเจ้าของเสียงครางหวานที่ลอดมาจากห้องน้ำ

เชื่อเถอะว่าพัฒน์ไม่เคยมีอารมณ์กับผู้ชาย และไม่สนใจเรือนร่างของผู้ชายด้วยกันเอง แต่ต้องยอมรับว่าธีร์มีอะไรที่พิเศษ เพราะ
มันชวนให้เขารู้สึกว่า ร่างกายของธีร์น่ามอง น่าสัมผัส มันทั้งเนียน ทั้งลื่น ทั้งขาว จนอยากจะทำให้เป็นรอย ทั้งๆ ที่ทุกอย่างมัน
เป็นผู้ชายหมด ยกเว้นเสียแต่ว่า ฟีโรโมนของมันนี่แหละ


ที่ทำให้เขาแทบทนไม่ไหว

ไหนจะเสียงครางที่หวานผิดกับเสียงพูดธรรมดานั่นอีก

“มึงจะทรมานกูใช่ไหม”

อย่าไอ้พัฒน์ มึงไม่ใช่เกย์ มึงไม่ได้ชอบผู้ชาย…พัฒน์แองเจิล

แต่ว่ามึงเองก็อยากลองดูสักครั้งเหมือนกันไม่ใช่หรือไง...พัฒน์เดวิล

ก็ลองกับคนอื่นไปสิ มีเยอะแยะ...พัฒน์แองเจิล

ก็ถือว่าช่วยธีร์ปลดปล่อยไง ทำดีนะด้วยนะ ได้ลองอีกด้วย...พัฒน์เดวิล

ถูกกับผิว ควรกับไม่ควรมันตีกันในหัวของเขาจนพัฒน์สับสน เสียงครางหวานหูด้วยความทรมานนั้นยิ่งทำให้สติเตลิด เขายอมรับ
ไม่ได้ และไม่อยากยอมรับด้วย

“มึงเจอดีแน่ไอ้ธีร์”

มันกล้าดียังไงที่ทำมีอารมณ์ได้เพียงแค่ฟังเสียง บวกกับเรือนร่างผู้ชายแต่เชิญชวนให้สัมผัสนั่นอีก

ขนาดผู้หญิงร้องครางเสียงดัง อวบอึ๋มแค่ไหน ก็ไม่ได้ทำให้เขาไฟติดได้ขนาดนี้ เล้าโลมอยู่เป็นนานกว่าเขาจะมีอารมณ์ร่วม

“กล้าดียังไงวะแม่ง”



“อึก ข่ะ เข้ามาทำไม” มันเงยหน้าที่เต็มไปด้วยราคะขึ้นมองเขา

ยั่วเข้าไป ยั่วกันเข้าไป...

พรุ่งนี้ลุกไม่ขึ้นแน่ๆ

พรึ่บ!!

“อ๊ะ” ร้องเสียงหลง ก่อนจะพยายามทรงตัวเองไม่ให้ล้มพับ

พัฒน์กระชากร่างเปลือยเปล่ามันขึ้นมา มองไปตามร่างกายที่เขาอยากจะสัมผัสด้วยสายตาที่เร่าร้อน จนธีร์ที่หน้าแดงด้วยฤทธิ์ยา
อยู่แล้วก็แดงขึ้นไปอีกด้วยความเขินอาย

“ปล่อยไปกี่รอบแล้ว” ถามเสียงห้วน

“สะ...สอง” ตอบแผ่วเบา พลางก้มหน้างุด

ธีร์พยายามที่จะทำมันแล้ว แต่มันไม่ยอมออกมาเลย เข้ามาได้ตั้งนาน ก็เพิ่งปล่อยได้แค่สองครั้ง แต่ความต้องการมันกลับเพิ่มขึ้น
เรื่อยๆ จนเขาอยากจะตาย

ต้องการใครสักคนช่วยเขา

“ท่ะ ทำอะไร อ๊ะ! ป่ะ ปล่อยกู” ธีร์ร้องเสียงหลงเมื่อพัฒน์อุ้มมันออกจากอ่างน้ำ แล้วไปวางบนอ่างล้างหน้าที่มีกระจกใบใหญ่อยู่
ซึ่งธีร์นั่งหันหลังให้กับกระจก เลยไม่เห็นว่าตัวเองมีสีหน้าแบบไหน

“กูช่วย”

“ม่ะ ไม่ ทำเองได้” พยายามดันไหล่แกร่งออกไป แต่ก็สู้แรงพัฒน์ไม่ได้ ร่างสูงเงยหน้าประกบจูบไปบนริมฝีปากบางที่เผยอเพื่อ
หายใจอย่างหนักหน่วง ร้อนแรงราวกับว่าตัวเองเป็นคนที่โดนยาเสียเอง แต่ธีร์เองก็เผลอไผลไปด้วยเพราะฤทธิ์ยา จูบตอบไป
อย่างไม่น้อยหน้า สองมือของพัฒน์ยันไว้ที่อ่างล้างหน้า เพราะคร่อมร่างที่นั่งอยู่บนอ่างล้างหน้าไว้ มือบางเองก็ลูบไล้สัมผัสอก
แกร่งของพัฒน์ไปด้วยความเคยชินจากการสัมผัสผู้หญิง หากแต่เปลี่ยนจากความนุ่มนิ่มเป็นความแข็งแรงกำยำแทน แต่ธีร์ก็
หลอกตัวเองไม่ได้ว่าการสัมผัสพัฒน์ทำให้รู้สึกดีกว่าสัมผัสผู้หญิง

“อื้อ”

“อืม” พัฒน์ครางต่ำอย่างพอใจ เขากำลังสนุกและตื่นเต้นกับการสัมผัสร่างกายผู้ชายเป็นครั้งแรก มันไม่ได้น่าขยะแขยงอย่างที่
เขาคิด

หรืออาจจะเป็นที่ว่า เพราะเป็นธีร์กันแน่

“ถอด...นะ” ช้อนสายตาสบกับอีกคนอย่างอ้อนๆ ตอนนี้ธีร์คนนี้ไม่เหมือนกับธีร์คนเดิมที่เขารู้จัก แต่เขาก็ยกยิ้มอย่างพอใจ เพรา
รู้สึกว่ามันน่ารักมาก

มันเหมาะที่จะเป็นคนแบบนี้มากกว่า เหวี่ยงๆ วีนๆ แต่ขอให้เป็นกับเขาคนเดียวก็แล้วกัน เพราะถ้าคนอื่นเห็นอาจจะรับไม่ได้จน
ช็อกไปเลยก็ได้

แต่แน่ใจหรือว่าเหตุผลนี้

“เอาสิ” พัฒน์อนุญาตสั้นๆ ยืนตัวตรงเพื่อให้มือบางถอดเสื้อกับกางเกงที่ปกปิดร่างกายของตัวเอง เมื่อเสื้อหลุดออกไป ธีร์ก็ถึงกับ
ใจสั่นมองแผ่นอกที่กำยำอย่างอิจฉาปนหมั่นไส้

เขาเล่นและฟิตเนสเท่าไหร่ มันก็ไม่เคยขึ้นแบบนี้สักที มีก็มีแค่เล็กน้อย อาจจะเป็นที่กรรมพันธุ์ด้วยแหละ เพราะเขาได้แม่มา
เต็มๆ ส่วนพี่ชายก็ตัวใหญ่เหมือนพ่อ

แต่เขานี่มาตรฐานของชายไทยเลยนะ

“มองเข้าไป อยากกินหรือไง” พัฒน์ถามด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์

“เหี้ย!”

“ด่ากูอีก”

สายตาธีร์พร่างพราวมองหน้าพัฒน์แล้วอารมณ์รุนแรงที่เกิดจากยาก็ประทุขึ้นจนร่างบางทนไม่ไหว ลูบไล้แผ่นอกนั่นไปอย่าง
ต้องการสัมผัส และแน่นอนว่ามันช่วยได้เยอะ

“อื้อ” ธีร์ครางเสียงเบาเพราะพยายามระงับเสียงไม่ให้ดังไปกว่านี้เมื่อคนตัวสูงก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนเกินชายของธีร์อย่าง
รุนแรงด้วยความหมั่นไส้ ร่างโปร่งบางเองก็เงยหน้าขึ้นเพื่อให้อีกคนสัมผัสได้ง่ายขึ้นกว่านี้ ไม่ว่าอะไรตอนนี้เขาก็ยอมหมด ขอ

เพียงได้ปลดปล่อยความทรมานนี้ไปเสียที

ความร้อนรุ่มในกายมันเริ่มจะทนไม่ไหว สติไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ทำตามที่ร่างกายต้องการก็พอ ไม่ว่าพรุ่งนี้เป็นเป็นอย่างไร ก็
อย่าเพิ่งไปสน

“มึงยังไม่ถอดกางเกง” พึมพำข้างหูเบาๆ ก่อนจะแอบขบเล็กน้อยเพื่อให้อีกคนเสียวซ่านเล่น และแน่นอนว่าปฏิกิริยาที่พัฒน์ได้รับ
คืออาการสะดุ้งของธีร์ที่ให้คำตอบว่านี่คือจุดอ่อนไหว

“อื้อ...อืม” ร่างบางคว้าใบหน้าคมเข้มของพัฒน์มาประกบจูบอย่างรุนแรง ซึ่งพัฒน์เองก็จูบตอบแบบไม่ยอมแพ้เช่นกัน จังหวะที่
จูบกันอยู่ ธีร์ปล่อยมือจากใบหน้าคมแล้วไล้มือไปยังแผ่นอก หน้าท้องลอนสวยแล้วก็ถึงหัวเข็มขัด เขาถอดมันออกไปอย่าง
ทุลักทุเล เพราะมองไม่เห็น แต่ก็สามารถถอดได้สำเร็จ จากนั้นก็ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ตามด้วยรูดซิปลง ผละจูบออกจากริม
ฝีปาก ไล้เลื่อนลงมาเรื่อยๆ พร้อมกับดันกางเกงของร่างสูงให้ลงไป ซึ่งพัฒน์ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีใช้เท้าของตนช่วยถอด
ออกจนเหลือแค่ชั้นใน พัฒน์เป็นคนผละออกไปแล้วถอดมันเอง

“กูทำให้” สิ้นเสียงของพัฒน์ ร่างสูงก็จัดการบดขยี้ที่เม็ดทับทิมสีสวยของธีร์ทั้งสองข้างทันที ข้างหนึ่งด้วยลิ้นและริมฝีปาก อีก
ข้างหนึ่งก็ใช่นิ้วกับฝ่ามือ ทั้งละเลงลิ้น ทั้งหมุนวนด้วยนิ้ว

แม้ไม่เคยทำกับผู้ชาย แต่เมื่อได้ลองสัมผัสมันก็เป็นไปตามสัญชาตญาณ

“อ๊า...” เสียงครางหวานดังออกมาจากลำคอของธีร์ที่ร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านที่คนที่เขาบอกว่าเกลียดขี้หน้าบำเรอให้

เป็นความรู้สึกของผู้ถูกกระทำ ที่ธีร์ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความร้อนรุ่มที่ช่วงล่างยิ่งผงาดตื่นตัวต้องการให้คนสัมผัสและปลดปล่อย ดู
เหมือนว่าร่างสูงจะรู้ว่าคนตัวเล็กกว่าต้องการอะไร มือใหญ่เอื้อมไปจับความแข็งขืนของความเป็นชายขนาดมาตรฐานของธีร์เบาๆ
แต่ก็เรียกอาการสะดุ้งเฮือกจากธีร์ได้เป็นอย่างดี

“ให้กูช่วยไหม” ถามเสียงแหบพร่า

ถามไปอย่างนั้นแหละ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ต้องการให้อีกคนช่วยปลดปล่อยเช่นกัน

“อึก อ้า ช่ะ ช่วยด้วย” ร้องขอปนครางเสียงสั่น เพราะมือหยาบของพัฒน์รูดมันขึ้นลงช้าๆ เบาๆ แบบไม่เร่งรีบอะไร แต่แค่นี้ ธีร์ก็
แทบอยากจะไปแล้วทันที

“ช่วยอะไร”

“ป่ะ ปลดปล่อย อ้า กู อึก ที” สบตาร่างใหญ่ด้วยสายตาหยาดเยิ้มด้วยแรงอารมณ์ ทำให้พัฒน์ขบกรามแน่นอย่างระงับความอยาก ต่อให้เขาอยากแค่ไหน ก็ต้องช่วยให้คนที่โยนยาได้รับการปลดปล่อยอีกสักรอบก่อนก็ยังดี ไม่เช่นนั้น มันอยากจนคลั่ง แล้วช็อก เขาจะลำบากที่ต้องเอามันเข้าโรงพยาบาล

แล้วไม่รู้ว่าจะตอบหมอยังไงด้วย

“เร็วสิ อ้า พัฒน์” เขาเพิ่งรู้ว่าธีร์มันเซ็กซี่ขนาดนี้

ให้ตายสิ มันทำใจลำบากมาก ที่จะไม่จับมันแหกขาแล้วกระแทก...







100%


 :katai4: :katai4: :katai4:

        สวัสดีค่า วันนี้คงพูดคุยยาวๆ ไม่ได้ รีบไปเขียนรายงานต่อ 555+ (ใครอยากจะคุยกับแก) ขอเม้นท์หวานๆ หน่อยน้า 1 เม้น เท่ากับ 1 กำลังใจ ให้ยูกิมีแรงเขียนต่อ พูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจ (ตอนหน้าจัดเต็มจริงๆ)

          https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-04-2015 21:15:29

 :monkeysad:   พัฒน์เดวิลชนะเสมอแหละ. รอตอนหน้าจริงเหรอ. แง้งงง
ขอบคุณค่ะยูกิผู้ใจดี อย่าให้ค้างนานๆนะพี่พัฒน์แกค้างง่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 17-04-2015 21:36:52

กรี๊ดดดด ยูกิจังใจร้ายมาก T^T หลอกเจ๊ให้หลงหลายรอบแล้วน้าา
จะรอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อทีเดียว หึๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ !!! :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ปล.ในที่สุดพัฒน์ก็ทนไม่ไหว (ด้านสว่างพ่ายแพ้ไปแบบราบคาบ 555) แต่แอบเห็นด้วยอยู่เรื่องหนึ่งคือธีร์แบบนี้นี่ดีกว่าเหวี่ยงวีนเป็นเจ้าแม่จอมซึนจริงๆ 555
ปปล.ยูกิจังสู้ๆ มาต่อไวๆน้าาา (ม๊วฟฟฟฟ)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 17-04-2015 21:38:46

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อออ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 17-04-2015 22:04:15

ตอนหน้า :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 17-04-2015 22:31:08

 :heaven โอ๊ยกำลังฟิน   :o8:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 17-04-2015 22:33:29

โหดร้ายตัดจบได้แบบว่านะฉันต้องไปจินตนาการเอง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 17-04-2015 22:34:07

แค่คิดถึงตอนต่อไป..ก็เลือดซึมละ .เหอๆ :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-04-2015 22:43:27

ตอนหน้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 17-04-2015 23:29:06

รอตอนหน้าาาาาา  :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-04-2015 23:30:25

นั่งรอตอนน้าอย่างใจจดใจจ่อ :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 17-04-2015 23:59:45

ตัดฉากกันฉับๆแบบนี้.   ใจร้ายจริงๆค่า
รอตอนหน้าที่จัดเต็มนะค้าาาาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 18-04-2015 00:27:20

 :serius2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 18-04-2015 01:12:47

มันทำใจลำบากมาก ..... ที่จะต้องนอน ..... ตอนนี้ ......  :ling1: ทำไมถึงทำกับฉันได้  :z3:  :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 18-04-2015 07:19:48

 :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 18-04-2015 07:42:18

ปกติจะโผล่ไปแต่นิยายจบแล้วนะ เพราะไม่ชอบให้มันค้างๆ แต่เรื่องเป็นเรื่องที่ต้องยอมอ่านที่ละตอนๆแบบค้างคาก็ยอม
ชอบบแบบนี้ เป็นผุ้ชายคนแรกของกันและกัน 555  :-[ รออยู่นะคะ :)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 18-04-2015 11:14:11

อู๊ยยยยยยยยย ย ย ย ช่างเร่าร้อนและเซ็กซี่  :haun4:
ปล.ว่าแต่จบแค่นี้จริงหรอ :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 18-04-2015 11:38:04

จริงๆ ก็เป็นความอยากส่วนตัว ชิมิ พี่พัฒน์ อ้างเหตุและผลรองรับซะเยอะเลย

555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 18-04-2015 15:00:18

  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 18-04-2015 16:26:29

รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ
กรี๊ดดด
ลุ้นด้วย
อยากอ่านต่อแล้วววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: Mamoru ที่ 18-04-2015 21:04:59

คือ... ยูกิไม่หน้าทำแบบนี้กับพวกเรา
พวกเราว่าไหม  :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 20-04-2015 14:42:32

ทำไม! ทำไม!! ทำไม!!!
ทำไมปล่อยเราค้างได้ลงคอ! อ๊ากกกก #ฟัดหมอนรัวๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 21-04-2015 00:06:41

อะ อะ อ้าวววววว
ตัดฉับ!!!!
ตอนหน้าธีร์ไม่รอดชัวร์! อิอิ
อยากรู้จังว่าจะเด็ดไหม กิกิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 7.2 (17/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 21-04-2015 18:17:05

ต้องขอบคุณพลใช่มั๊ย~ พัฒน์

 :katai5:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 22-04-2015 20:34:23

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 8

มือแกร่งรูดรั้งแก่นกายของธีร์ขึ้นลงพร้อมกับกัดฟันแน่นด้วยความอดทน เพราะมีแต่เขาที่ช่วยมัน แต่มันไม่คิดจะช่วยเขาเลยสักนิด เอาแต่ลูบไล้แผ่นอก หน้าท้องของเขา ไม่รู้เลยหรือไงว่ามันกระตุ้นอารมณ์น่ะ

“อ๊า ดี แบบนั้น อืม” เชิดหน้าครางเสียงหวานหูพัฒน์ยิ่งนัก

อาจจะเป็นเพราะอารมณ์แห่งความใคร่ เขาถึงได้มองธีร์สวยยิ่งนัก

นิ้วแกร่งสะกิดปลายยอดอย่างต้องการแกล้ง และกระตุ้นให้ธีร์ช่วยเขาบาง ซึ่งก็ได้การตอบรับเป็นอย่างดี มือขาวเอื้อมไปจับ
ความแข็งแกร่งของพัฒน์ เมื่อสัมผัสดูแล้ว ธีร์ก็รับรู้ได้ว่ามันใหญ่แค่ไหน ใหญ่กว่าของเขาเสียอีก ความมั่นใจลดฮวบลงไปอีก

ขนาดไอ้นี่ก็ยังแพ้ ร่างกายก็แพ้ ไม่มีอะไรจะชนะมันได้หรือไง

“อืม” เสียงทุ้มต่ำครางในลำคออย่างพึงพอใจ ถึงแม้ว่ามือของธีร์จะไม่นุ่มเท่ามือของผู้หญิง แต่ก็นุ่มเกินกว่ามือของผู้ชายทั่วไป

ความร้อนของร่างกายมันทำให้เขากลัวว่าถ้าช่วยมันไม่ได้ มันจะตายเอา

คิดได้ดังนั้น พัฒน์ก็เร่งมือขึ้นอีก ร่างบางกว่าได้แต่ปล่อยตัวไปกับจังหวะ พิงอกแกร่งเอาไว้เป็นการพึ่งพิง ให้พัฒน์ขยับแก่นกาย
ของตัวเองรุนแรงจนปลดปล่อย หากแต่มันก็ไม่พอ ในเมื่อฤทธิ์ของยามันไม่ได้ถูกทำให้อารมณ์อยากลดลงเลยสักนิด

เขาต้องการมันอีก ต้องการมากกว่านี้

“อีก”

“ห่าเอ้ย! ช่วยกูไม่เสร็จยังจะร้องขออีกนะ”

“นะ”

“ชิ!!” สบถรุนแรง ก่อนจะคว้าหมับเข้าที่แก่นกายที่ชูชันอีกรอบด้วยความหมั่นไส้ ขยับขึ้นลงอีกครั้ง เรียกเสียงครางหวานหูอีก
ระลอก

สาบานว่าพัฒน์ไม่ได้ใจอ่อนกับการอ้อนของมันเลยสักนิด และไม่ได้ ‘หวั่นไหว’ ด้วย

“อ๊า...ดี”

“อืม” ร่างสูงกัดฟันแน่นอย่างต้องการปลดปล่อย

เขาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ถึงจะได้มีความอดทนอะไรขนาดนั้น...

ร่างกายขาวที่เนียนนุ่มเกินกว่าจะเป็นชาย แต่ก็ไม่ได้นุ่มนิ่มเหมือนร่างกายของผู้หญิง หากก็ลื่นมือดีเวลาสัมผัส ก็รู้สึกดีไปอีก
แบบ ก่อนที่ร่างเนียนของธีร์จะกระตุกอีกครั้ง ของเหลวที่ปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจจำได้ ร่างสูงอุ้มอีกคนลงมา
ยืนแล้วพลิกให้อีกคนหันหน้าเข้าหากระจก บังคับสะโพกเต่งตึงให้โก่งขึ้นด้วยท่าทางน่าอาย และเป็นท่าที่ธีร์ไม่เคยทำมาก่อน

แค่เห็นตัวเองในกระจกก็อายจนไม่รู้จะสู้หน้าพัฒน์ยังไงแล้ว หากแต่อารมณ์อยากรู้ อยากเห็นก็มีมากกว่า ความต้องการเอาชนะ
ความรู้สึกนึกคิดได้อย่างง่ายดาย

“ย่ะ อย่า อ๊า” ร้องห้ามแทบจะไม่ทันพร้อมกับพยายามหันหน้าไปมองอีกคนที่กำลังเอาน้ำรักของเขาป้ายไปตามร่องของช่องทาง
ลับที่ไม่เคยมีใครเข้าไป

เขาจะทำ และมันจะเป็นผู้ชายคนแรกของเขาด้วย

“อยู่นิ่งๆ” ปรามเสียงเข้มเมื่อร่างโปร่งพยายามที่จะดิ้นรนออกหากแต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อมืออีกข้างของพัฒน์ก็เอื้อมไปสัมผัสที่แก่น
กายที่ยังคงขยายด้วยอารมณ์แห่งกามก็ต้องเชิดหน้าครางแล้วโก่งสะโพกตึงให้พัฒน์อย่างไม่รู้ตัว ร่างสูงแสยะยิ้ม เลียริมฝีปาก
ตัวเองอย่างชอบใจ

ทั้งๆ ที่ธีร์เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่เขากลับรู้สึกร้อนรุ่มไปหมดที่ได้เห็นช่องทางสีสดของร่างขาว

“อื้อ อ้ะ!”

ความรู้สึกเสียวซ่านที่ไม่เคยพานพบมาก่อน ทำให้ธีร์ตัวอ่อนยวบ

“เข้าไปแล้วนะ” พัฒน์พึมพำเสียงเบา ซึ่งเบามาก จนอีกคนไม่ได้ยินอะไร และไม่รู้ว่าพัฒน์กำลังจะเอานิ้วแกร่งของตัวเองสอด
เข้าไปในช่องทางที่สามารถร่วมรักกับผู้ชายได้ จนเมื่อปลายนิ้วสัมผัสเข้าที่ปากทาง ธีร์ก็สะดุ้ง แล้วเบิกตาตาอย่างตกใจ เห็นตัว
เองในกระจกแล้วก็อาย ใบหน้าที่แดงซ่าน เหงื่อที่ซึมตามไรผม จังหวะการหายใจถี่ๆ เขาเลยคิดอย่างแปลกใจ ว่าคนที่เห็นใน
กระจกนั่นมันเขาจริงๆ หรือ

ทำไมมันถึงได้ดูเกย์แตกแบบนั้น

“อ๊ะ” ครางเสียงหลงทันทีเมื่อนิ้วแกร่งพยายามสอดเข้าไปในช่องทางคับแคบที่ไม่เคยผ่านชายคนไหนมาก่อน แม้มันจะรู้สึก
แปลกๆ แต่ก็ยอมรับว่ามันก็เสียวซ่านดี

ดวงตาปิดสนิทพร้อมกับริมฝีปากที่แยกออก ส่งเสียงน่าอายออกไป ด้านหลังก็รู้สึกว่ามันแน่นขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะร้องครางเสียงดัง
เพราะนิ้วของพัฒน์ดันกระแทกโดนจุดสำคัญเข้า

“อ๊า แรงๆ อ้า” พัฒน์ยกยิ้มดีใจ เพราะตอนแรกที่สอดนิ้วเข้าไป นึกว่าธีร์จะไม่มีปฏิกิริยาอะไรเสียแล้ว

อ่า...ผู้ชายก็เสียวได้นี่หว่า

“หึ! กูอยากจะอัดคลิปไว้จริงๆ”

“ช่ะ ชั่ว อ๊า” พัฒน์ให้รางวัลคนปากดีโดยการกดย้ำๆ จุดกระสันของธีร์

“ปากดี พร้อมแล้วล่ะมั้ง”

“พ่ะ พร้อมอะไร” ถามเสียงสั่น เพราะพัฒน์ดันหยุดกะทันหัน ขยับแก่นกายใหญ่ของตนไปด้วย เพื่อให้มันแข็งพอที่จะสอดใส่
เข้าไปข้างในนั้น

มือใหญ่ยึดสะโพกเต่งตึงไว้ก่อนที่จะพยายามสอดความเป็นชายของตนเข้าไป สัมผัสแรกที่เขาได้เข้าไปในร่างกายของผู้ชาย แม้
จะเข้าได้เพียงส่วนหัว พัฒน์ก็รู้สึกว่ามันสุดยอดมาก แทบจะปลดปล่อยในทันที หากแต่เขาก็พยายามกดมันเข้าไปอีกจนร่างโปร่ง
ครางลั่นด้วยความเจ็บปวด

“อ๊าก...เจ็บ อึก”

“มึงก็ผ่อนคลายดิวะ อึก...ทำเป็นสาวเพิ่งเสียซิง”

“ก็เออดิ โอ้ย พ่ะ พัฒน์กูเจ็บ อื้อ ไม่เอาแล้ว” ธีร์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ขอร้องอีกคนผ่านทางกระจก แต่พัฒน์กลับไม่
สนใจ

พูดง่ายนะ เข้ามาแล้ว ไม่เสร็จ ไม่ออกโว้ย!

“ผ่อนคลาย เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น” พัฒน์พยายามเกลี้ยกล่อม แต่น่าแปลกที่ธีร์กลับเชื่อ เขาค่อยๆ คลายความเกร็งที่ช่องทางด้านหลัง
จนแก่นกายใหญ่เข้ามาได้จนสุด

มันทั้งอึดอัด ทั้งเจ็บ ทั้งแสบ ร่างขาวหายใจหนักหน่วงเพราะตื่นเต้นกับความรู้สึกใหม่ที่เพิ่งจะได้ลิ้มลอง

พัฒน์คาเอาไว้อย่างนั้น กัดฟันข่มอารมณ์ไม่ให้ทำรุนแรงกับมัน แต่ก็คิดในใจว่าคงจะทำได้อยู่หรอก เพราะมันเป็นผู้ชาย ร่างกาย
คงรับแรงเขาได้มากอยู่แล้ว

ไม่เหมือนกับผู้หญิงที่ผ่านมา ไม่มีใครรองรับอารมณ์รุนแรงของเขาได้สักคน...

เพี๊ยะ!!

“อ๊ะ” ครางอย่างตกใจ ที่มือหนาฟาดเข้าที่ก้นอย่างแรงด้วยความหมั่นเขี้ยว

“สัตว์เอ้ย! ไม่ไหวแล้ว” สบถลั่นพร้อมกับค่อยๆ ขยับสะโพกสอบของตนสวนเข้าออกภายในช่องทางคับแคบแบบไม่ปราณีกับครั้ง
แรกของอีกคนเลย ธีร์ได้แต่กำหมัดแน่น กัดปากตัวเองเพื่อไม่ให้ร้องออกไปด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด หากแต่สะโพกสอบอีก
คนกระแทกกระทั้นแก่นกายตัวเองเข้าออกในกายของร่างโปร่งแรงๆ ไม่สนใจว่าอีกคนจะเป็นอย่างไรเลย เอาแค่ตัวเองได้ระบาย
ก็พอ ส่วนร่างขาวเองเมื่อผ่านพ้นความเจ็บไปได้ เสียงที่เปล่งออกไปเปลี่ยนจากครางด้วยความเจ็บปวดมาเป็นด้วยความเสียว
ซ่านแทน

ความใหญ่โตของพัฒน์กระแทกกระทั้นโดนจุดกระสันที่ครั้งหนึ่งนิ้วของเขาเคยเข้าไปหยอกล้อเล่นด้วย หากแต่คราวนี้กลับใหญ่
กว่านั้นหลายเท่าตัว

“อ๊า...แรงๆ” ธีร์หลับตาครางสั่งด้วยแรงอารมณ์ที่แทบจะระเบิด ความร้อนระอุของร่างกายกันและกัน ยิ่งเสียดสี ยิ่งสัมผัส ก็ยิ่งยั่ว
อารมณ์มากเท่านั้น สะโพกตึงเผลอสวนสะโพกรับจังหวะของอีกคนไม่รู้ตัว ครางเสียงหลงด้วยความชอบใจ ไหนจะร่างสูงคอย
ฟาดไปตามสะโพกตงนี่อีก

เร้าใจเป็นบ้า

พัฒน์รู้ตัวเองดีว่าเป็นคนชอบความรุนแรง แต่เพิ่งรู้ว่าจะมีคนที่รองรับอารมณ์เขาได้อย่างมัน และดูออกเหมือนกันว่ามันชอบให้
เขารุนแรงด้วยแค่ไหน

“อ๊า จ่ะ เจ็บ อย่ากัด ฮ้า”

“กูจะกัด ทำไม ฮืม” กระซิบข้างหูก่อนจะครางเสียงต่ำอย่างพึงพอใจกับความตอดรัดที่ด้านล่างของตน พัฒน์ก้มลงกัดไปตาม
ลาดไหล่ของธีร์อีกครั้ง

มันขาว มันเนียน จนอยากจะกัดให้มีแต่รอยฟันของเขาทั่วๆ ร่างนี้ บ้างก็เลียตามหลังคอก่อนจะดูดเม้มทำรอยรักเอาไว้ตามคอ
ขาวที่เขาเองก็เพิ่งจะเห็น

ปกติมันก็ขาวอยู่แล้ว เห็นจะๆ แบบนี้ ขาวยิ่งกว่าที่คิดเสียอีก

จังหวะการสวนกายเข้าออกเป็นไปอย่างรุนแรง รัวเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ ธีร์เองก็สมองขาวโพลนไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น รู้เพียงแต่ว่า
มันส์ และได้อารมณ์มากๆ

มันสุดยอดกว่าเซ็กส์ที่ผ่านมาของพวกเขาทั้งสิ้น

“อ๊า อ๊ะ พ่ะ พัฒน์ ร่ะ เร็วๆ” ร้องเรียกให้อีกร่างสูงกระแทกเร็วๆ ด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น โดยเวลามีเซ็กส์กับใคร เขามักจะ
บังคับให้คู่นอนปิดปากเสมอเพราะรำคาญเสียงครางที่บาดหู

แต่กับธีร์ พัฒน์กลับรู้สึกชอบมันมาก ฟังกี่ครั้งๆ ก็ชอบใจ ไม่รำคาญ ที่สำคัญมันกระตุ้นอารมณ์อีกด้วย เขาสวนกายเข้าออกแรงๆ
เพื่อรอฟังเสียงครางของอีกคน

“อ๊า...ส่ะ เสียว”

ปฏิกิริยาช่างดีอะไรแบบนี้

“ม่ะ ไม่ไหว พ่ะ พัฒน์ จะ อ๊า ไป อ้ะ จะไป แล้ว” ธีร์ครางเสียงหลง สวนสะโพกรับถี่เพราะใกล้จะถึงปลายทางเต็มที เมื่อพัฒน์เร่งความเร็วขึ้นอีกแรงๆ  สองถึงสามครั้ง ร่างขาวก็กระตุกทั้งร่างพร้อมกับปลดปล่อยออกมาแบบไม่ต้องแตะส่วนนั้นเลย พัฒน์เองก็กระแทกรัวๆ ด้วย อีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยออกมาเต็มๆ ในช่องทางของร่างโปร่ง ก่อนจะถอนแก่นกายออกมา

ธีร์ทรุดตัวนั่งทับขาตัวเองที่พื้น น้ำรักที่พัฒน์ปล่อยข้างไหนก็ไหลออกมาราวกับยั่วอารมณ์ให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง พัฒน์สบถเบาๆ
ก่อนจะคว้าคนที่หมดแรงแล้วหอบหนักหน่วงขึ้นอุ้ม เดินตรงไปที่โซฟาในมุมนั่งเล่นของห้องตัวเอง รอยแดงๆ และรอยฟันของ
เขาเต็มไปทั่วไหล่และคอ ธีร์หลับตาหายใจหนักหน่วง ใบหน้าแดงซ่าน เมื่อต้องกับแสงสลัวๆ ในห้องนั่งเล่นแล้ว ก็ยิ่งยั่วอารมณ์
ดิบของคนไม่รู้จักพออย่างพัฒน์ขึ้นอีกครั้ง

“ให้ตายสิวะ นี่กูหรือมึงที่โดนยากันแน่”

“อ่ะ อะไรอีก” ถามเสียงหลง เมื่อรู้สึกว่าพัฒน์แยกขาเรียวของเขาออกก่อนจะแทรกมาอยู่กลางหว่างขาขาว จับแก่นกายที่ตั้งขึ้น
ด้วยฤทธิ์ยาของธีร์อีกครั้ง

มันยังมีอารมณ์ แต่เพราะยังเหนื่อย มันเลยไม่เรียกร้องเพิ่ม

แต่ถึงจะไม่เรียกร้อง เขาก็จะสนองมันเต็มที่!

“อ๊ะ อ๊า...ย่ะ อย่า”

“หึหึ”

“เหี้ย! อ๊า” ด่าร่างสูงเสียงดังก่อนจะครางลั่นเมื่อพัฒน์สอดเข้าไปช่องทางของธีร์อีกครั้งอย่างรวดเร็ว และเริ่มขยับอีกครั้ง ยกขา
เรียวขาวพาดบ่าข้างหนึ่งแล้วสวนกระแทกที่ธีร์รู้สึกได้ว่ามันลึกกว่าเดิมอีก

ความเสียวซ่านและความร้อนระอุที่ได้รับทำให้ธีร์มือจิกเข้าที่หนังของโซฟาแต่ก็ไม่สามารถจิกเข้าไปได้เพราะเบาะมันหนาและ
ตึง เลยเปลี่ยนมาคล้องคอร่างสูงที่โน้มมาเล่นกับหน้าอก ทั้งกัด ทั้งดูด ทั้งเม้มจนเป็นรอยไปทั่ว ร่างขาวแอ่นหน้าอกรับสัมผัส
ไม่รู้ตัว ลูบไล้แผ่นหลังกว้างเพื่อระบายอารมณ์ ด้านล่างก็ตอดรัดแก่นกายของพัฒน์อย่างเป็นจังหวะการกระแทกกระทั้น

“อ๊ะ อ้า พ่ะ พัฒน์ ดี อ๊า”

“ชอบใช่ไหมห๊ะ!” ถามเสียงกร้าว ฝ่ามือใหญ่บีบลงที่ยอดอกข้างซ้ายสลับขวาไปมา ด้านล่างก็กระแทกกระทั้นเต็มแรง ธีร์ทั้งเจ็บ
ทั้งเสียวซ่านไปพร้อมๆ กัน

ครูด!

“ฮึ่ม”

พัฒน์มองหน้าธีร์ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เขาไม่เคยมีเซ็กส์กับใครแล้วกล้ามีคนทำรอยหรือทิ้งรอยไว้บนตัวเขาเลย

แล้วธีร์มันกล้าดียังไง ถึงได้เอาเล็บยาวๆ ของตัวเองมาข่วนที่หลังและแผ่นอกเขาแบบนี้

แต่ให้ตายสิ…รู้สึกชอบดีชะมัด!!

“เอาดิ ข่วนแรงๆ”

เพี๊ยะ!!

ฝ่ามือหน้าตบเข้าที่ต้นขาขาวที่พาดอยู่บนใหญ่แกร่งของตนเข้าเต็มแรงจนเป็นรอยฝ่ามือสีแดงอย่างชัดเจน

“โอ๊ย! เจ็บ อ๊ะ แรงๆ อ๊า”

“สรุปว่าเจ็บหรือว่าให้แรงๆ” พัฒน์หยุดขยับแก่นกายของตนอย่างกะทันหัน ร่างบางที่กำลังจะเห็นสวรรค์รำไรก็ลืมตามองพัฒน์
ด้วยตาขวางๆ

ปึก!

ทุบอกหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของพัฒน์ไปแรงๆ ใบหน้าเห่อแดงด้วยอารมณ์แห่งกาม หากไม่ได้ปลดปล่อย เขาทรมานมา
แน่ๆ

“ร่ะ แรงๆ”

“ขอร้อง ดีๆ” สั่งอย่างเป็นต่อ แม้สีหน้าของพัฒน์จะไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา แต่บอกไว้เลยว่าเขาก็อดทนไม่ต่างกันเลย

ทั้งๆ ที่แทบจะปล่อยแล้ว แต่เป็นเพราะอยากจะเห็นมุมที่ไม่เคยเห็นจากธีร์เยอะๆ

เพราะเมื่อทุกอย่างคืนสู่สภาพเดิม เขาจะได้ใช้เรื่องนี้เพื่อต่อรองจากอีกคนได้...

“อึก...ร่ะ แรงๆ” ตอบเสียงแผ่น สะโพกยกขึ้นขยับแทนเมื่อร่างสูงไม่ทำต่อ หากแต่พัฒน์กลับยึดสะโพกไว้แน่นเพราะหลุดเสียง
ครางออกมากับการกระทำของร่างโปร่งบาง ถ้าธีร์ทำแบบนี้ต่อไปล่ะก็

คนที่จะเป็นฝ่ายแพ้ก็คือเขาเอง...

ให้ตายสิ มันจะทำให้บ้าไปถึงไหน...

“โว้ย! อึก...กระแทก ร่ะ แรงๆ อ๊า” ธีร์โวยวายเสียงดังก่อนจะครางเสียงลั่นเมื่อร่างสูงขยับแบบไม่บอกกล่าวด้วยความรุนแรง ธีร์
พยายามที่จะดันตัวเองขึ้น พัฒน์เห็นแบบนั้นก็ดึงร่างนั้นขึ้นมา สองแขนเรียวโอบกอดรอบคอของเขาอย่างแรง ฟันขาวงับเข้าที่
ไหล่หนาเพื่อระบายความเสียวซ่าน พัฒน์ที่เริ่มจะรู้สึกชาเมื่อร่างบางกัดแต่ที่เดียวจนเลือดไหลแล้ว ก็จับหน้าของธีร์ให้มาแลก
สัมผัสวาบไหวที่ริมฝีปากแทน

เขาชอบที่มันรุนแรงกับร่างกายเขาก็จริง แต่ค้างนานๆ แบบนั้นมันก็เจ็บ

สองร่างกอดเกี่ยวมอบสัมผัสให้แก่กันและกันอย่างเร่าร้อนและไม่ยอมกัน เป็นครั้งแรกของพวกเขาทั้งคู่กับผู้ชาย แต่ด้วย
สัญชาตญาณ ไม่ว่าอะไรก็ทำออกมาได้ดี สะโพกสอบเร่งความเร็วเข้าไปอีก ส่วนร่างบางก็สวนกลับเป็นจังหวะที่ยากจะทัดทาน

เขาอยากจะปลดปล่อยมัน

“อ้ะ...อ๊า ส่ะ สุด ยอด อ๊า”

“อืม อึก...พร้อมกันนะ อ้า” พัฒน์ครางกระเส่าข้างหูขาวก่อนจะเร่งความเร็วๆ เรื่อยๆ พร้อมกับเลื่อนใบหน้ามาประกบจูบร้อนแรง
อีกครั้งหนึ่ง จนร่างทั้งร่างของทั้งพัฒน์และธีร์กระตุกในเวลาไล่เลี่ยกัน พร้อมกับธีร์ที่ปลดปล่อยเต็มๆ หน้าท้องแกร่งของพัฒน์
ส่วนร่างสูงก็ปล่อยด้านในอีกครั้ง

หากแต่ริมฝีปากของทั้งคู่ก็ยังแลกสัมผัสกันอยู่อย่างเร่าร้อน ก่อนจะเริ่มบทเพลงแห่งราคะขึ้นอีกครั้ง โดยไม่สามารถจะรู้ได้เลยว่า
มันจะดับลงตอนไหน

หรือไม่ว่า อาจจะดับลงตอนเช้า ถ้าหากว่าคนใดคนหนึ่งยังไม่บทแรงเสียก่อน

ที่สำคัญ พัฒน์กับธีร์ไม่มีทางรู้เลยว่า เหตุการณ์ในวันนี้ จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาสองคนไปตลอดกาล...







50%


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


   สวัสดีค่า ขอโทษ (ตลอดอ่ะ) ที่หายหน้าไปอีกแล้ว งานเยอะจริงๆ วอนนักอ่านจงเห็นใจ ว่ายูกิไม่ได้เจตนาทำให้ทุกคนรอ แต่มัน
จำเป็นต้องหายไปจริงๆ แต่มาลงตอนที 50% แรก เป็น NC ล้วนๆ แต่ไม่รับประกันว่าจะถูกใจทุกคนมั้ย

(ไม่ได้ขายของน้า แค่ถามเฉยๆ) สอบถามสำหรับผู้ที่อยากได้พัฒน์ธีร์แบบรูปเล่มหนังสือ สำหรับคนที่จะเอาแน่ๆ ให้กรอกแบบสอบฟอร์มนี้นะคะ จะหาของแถมไว้แต่เนิ่นๆ

https://docs.google.com/forms/d/1idrlfw66Jlae4ZMsfbj0H4qS4il-rEVmhFnDrp0FFKk/viewform (https://docs.google.com/forms/d/1idrlfw66Jlae4ZMsfbj0H4qS4il-rEVmhFnDrp0FFKk/viewform)

พูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย (ที่ลงช้ามาก) ได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 22-04-2015 20:45:51

 :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-04-2015 20:47:09

กรี๊ดดดดดด เลือดกำเดาทะลัก

คิดถึงคุณยูกิ แต่ว่าเข้าใจนะว่าไม่ว่าง


ปอลอ ขอทิชชุ่เพิ่มสองกล่องงงงง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-04-2015 20:53:22

 :o8:   ฟินค่ะแต่ยังรอเสมอ
ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 22-04-2015 21:00:02

เลือด ขอเลือดสำรองด่วนเลยค่ะ ไม่ไหวแล้ว ทำไมคู่นี้มันร้อยแรงอย่างนี้เนี่ย
 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 22-04-2015 21:03:53

 :hao6: เหอๆ ฟิน 50% จะรอจนกว่าจะฟินครบ 100% นะครับ  :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 22-04-2015 21:04:29

มันคือ Nc sm ในตำนาน :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 22-04-2015 21:09:00

มาแล้วๆๆๆๆ ชอบมากกกกก (ก.ล้านตัวเลย)//แอบปาดน้ำหมาก
ยูกิจังเขียนได้ดีขึ้นมากนะ พูดตรงๆคือเจ๊ว่ายูกิจังเหมาะจะเขียนบทพระเอกที่มันแบดบอยซะหน่อย (อย่าง Double Husband นี่ พี่ไฟนี่ดูมีเอกลักษณ์กว่าพี่ดินอีก) ส่วนนายเอกก็ไม่ใช่น่ารัก คนดี แบบดรีมอ่ะ เจ๊ว่านายเอกร้ายๆนี่เหมาะมากกว่านะ 555

สู้ต่อไปนะ แล้วจะตามเก็บ พัฒน์ธีร์ไว้เป็นคอลเล็กชั่นถัดไป!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 22-04-2015 21:10:09

 :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 22-04-2015 21:41:23

รออออออออออ

อีก 50% ที่เหลือ

โอยยยย ฟินนน


 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-04-2015 21:43:56

 :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 22-04-2015 21:45:02

อร๊างง รุนแรงได้ใจแม่ยกมากๆเคอะ หุหุ  :pighaun:ท :oo1: :haun4:
รอคอยต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยจ้าา 5555  :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 22-04-2015 22:03:35

ขอนอนตายแป๋ป
 :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 22-04-2015 22:18:27

 :-[  :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 22-04-2015 22:59:37

 :jul1: :jul1: :jul1:
เลือดหมดตัวแล้วจร้า
ขอเลือดด่วนๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 22-04-2015 23:04:33

รุนแรงตามชื่อเรื่องจริงๆคู่นี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 22-04-2015 23:09:57

ฟินาเล่สมใจอยาก  :hao6: :hao7: o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 22-04-2015 23:49:15

 :pighaun: :haun4: :jul1: :jul1: :haun4: :pighaun:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 23-04-2015 01:12:50

 :haun4: :pighaun:

ต้องรีบไปโรงพยาบาลละ เติมเลือดซักถุงสองถุง

เสียเลือดเยอะ อาจจะช็อคได้

 :m25: :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 23-04-2015 06:53:13

รออีก 50% เลยทีเดียว อยากรู้ เช้ามา จะตีกันไหวมั้ย คู่นี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 23-04-2015 07:18:56

 :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 23-04-2015 08:05:51

 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
ร้อนแรงจริงๆสิพ่อคุณ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 23-04-2015 09:09:39

เรียกรถโรงพยาบาลให้เราที เราเสียเลือดจะหมดตัวแล้วววววว

 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 23-04-2015 09:47:47

ขอเติมเลือดด่วนค่ะ. ตายไปหลายรอบมาาาาาาาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 23-04-2015 09:49:11

กรี๊ดดดด~ sm

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 23-04-2015 10:55:04

 :pighaun: แล้วหลังจากนี้ธีร์จะอ่อนลงหรือจะแข็งกว่าเดิมล่ะเนี่ย รอนะครับ สนุกมาก ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 23-04-2015 22:24:34

หึ  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 24-04-2015 00:54:44

ร้อนแรงกันจริงๆเลยน้า~  :hao6:
ตื่นขึ้นมาแล้วจะเป็นยังไงอยากรู้จริงๆ ธีร์จะโวยมั้ยน้อออ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.1 (22/4/2558) P:10
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-04-2015 08:53:32

 :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 26-04-2015 12:04:18

ครึ่งหลัง

…

…

…



แสงแดดยามสายที่ส่องมายังบนที่นอนซึ่งมีร่างของธีร์นอนหลับสนิทอยู่ ความร้อนของแสงอาทิตย์บวกกับแสงที่มันแยงตา ทำให้
คนที่นอนตะแคงข้างหันหน้าไปยังกระจกสำหรับดูวิว ซึ่งถูกเจ้าของห้องเปิดม่านเอาไว้ เพื่อให้แสงอาทิตย์ช่วยส่องความสว่างมา
ให้ และแน่นอนว่า มันก็ปลุกคนขี้เซาให้ตื่นขึ้นมาได้เช่นกัน

“อืม” ครางอย่างไม่สบายตัว เปลือกตาบางพยายามที่จะเปิดเพื่อรับแสงยามสาย ก่อนจะขมวดคิ้วแน่นเมื่อยามที่ขยับตัว ร่างกายก็
ปวดเมื่อยไปหมด

ที่สำคัญ...

“ทำไมกูเจ็บตูด” ธีร์พึมพำอย่างสงสัย

“แล้วทำไมคอแห้งวะ”

สมองที่เพิ่งจะตื่นจากนอนเริ่มประมวลเรื่องราวและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานอย่างงงๆ

เมื่อคืนเขาฝันว่ามีอะไรกับพัฒน์อย่างหนักหน่วง...แต่ช่างมันก่อน ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น

“คิดสิวะไอ้ธีร์”

เขาไปผับเพื่อจะไปพบไอ้อิน เพื่อนสนิท คุยกันสักพัก ก็เจอไอ้คุณพล จากนั้นก็โดนมอมยา มันพยายามที่จะข่มขืน แล้วเจอกับ...

“ไอ้พัฒน์” ครางชื่อของร่างสูงแผ่วเบา พร้อมกับมองไปรอบๆ ห้อง ก็ได้แต่ภาวนาว่าสิ่งที่คิดไม่เป็นความจริง

นี่มันไม่ใช่ห้องของเขา และแน่นอนว่ามันเป็นห้องของพัฒน์แน่ๆ

ทั้งความปวดเมื่อยของร่างกาย ทั้งความเจ็บปวดที่ช่องทางด้านหลัง และความทรงจำบางส่วนที่จำได้ ที่คิดว่ามันเป็นเพียงแค่
ฝัน...ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันเป็นความจริง

นี่กูกับมันมีอะไรกันจริงๆ หรือวะเนี่ย

“ฉิบหายแล้วกู”

ธีร์ทึ้งศีรษะตัวเองอย่างเครียดๆ มองไปรอบห้องด้วยความกังวล นี่ถ้าเจ้าของห้องอยู่ เขาไม่รู้ว่าจะกล้าสู้หน้ามันไหม ดูจากคราบ
ที่เตียงแล้ว

ยิ่งตอกย้ำธีร์เข้าไปอีก

“เป็นบ้าอะไร” พัฒน์ที่อยู่ในชุดธรรมดาๆ เดินเข้ามาแล้วถามด้วยสีหน้าสงสัยที่เห็นคนที่เขาคิดว่ายังไม่ตื่นกำลังนั่งทึ้งศีรษะตัว
เอง

หรือว่าเพลียจนเสียสติไปแล้ว...

“ม่ะ มึง” ธีร์เบิกตาโพลงอย่างตกใจ รับกับสถานการณ์ตรงหน้าไม่ทัน เลยได้แต่หลบหน้า แต่พัฒน์เองก็มองปฏิกิริยานี้ออก

มันเขิน เขินมากเสียด้วย

“ทำไม คิดว่าเป็นใคร ไอ้คุณพลหรือไง” ถามไปอย่างกวนๆ แต่ก็เรียกความโมโหที่หน้าของธีร์ได้เป็นอย่างดี

“อย่าพูดถึงมันได้ป่ะ น่าโมโหฉิบหาย”

“เออ...แล้วมึงเป็นไงบ้าง หายเหนื่อยแล้วหรือไง”

ถามบ้าอะไรของมันวะ

“เออ!” ตอบไปสั้นๆ แบบไม่รู้จะตอบอะไรดี

“มึงนี่แรงดีฉิบหาย มาหมดแรงเอาตอนตี 4 เล่นเอากูเหนื่อย” พัฒน์บอกธีร์ยิ้มๆ

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ส่งไปให้กับร่างบาง ทำเอาธีร์หน้าขึ้นสีด้วยความอาย คิดไว้แล้วไม่มีผิดว่าร่างสูงจะต้องเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูด

“เงียบเลยมึง”

“หึหึ ปากบอกไม่เป็น แต่เสียงครางนี่อย่างกับ...” พัฒน์เว้นไว้ก่อนจะถูกร่างบางปาหมอนใส่ แต่ก็จับเอาไว้ได้

“กูบอกว่าให้หุบปาก”

“ถ้าอยากให้กูหยุดพูดเรื่องนี้ มึงต้องเชื่อฟังกู” พัฒน์ต่อรอง

แน่นอนว่าตอนนี้ร่างสูงเป็นต่ออยู่มากโข

“ไม่มีทาง!” ปฏิเสธเสียงแข็ง

“งั้นก็แล้วแต่ ถ้ากูเอาไปโพทะนาบอกคนอื่นก็คงสนุกปากน่าดู”

“เฮอะ! ไม่มีหลักฐาน ใครจะไปเชื่อวะ” เชิดหน้าใส่อย่างเหนือกว่า แต่ก็ต้องเบิกตากว้าง เพราะพัฒน์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วหัน
หน้าจอมาให้เขาดู

ภาพของเขาหลังจากเสร็จกิจกรรม ไหนจะคลิปเสียงน่าอายนั่นอีก

‘อ๊ะ อ๊า แรงๆ อ๊ะ เจ็บ ก่ะ กัดอีก’

‘หึ จัดให้!’

‘อ๊า อ๊ะ...อืม’

พรึ่บ!!

“ปิดเดี๋ยวนี้ แล้วลบทิ้งไปด้วยนะเว้ย!!” สั่งอีกคนทั้งๆ ที่ยังนั่งอยู่บนเตียง แต่หมอนก็ลอยไปโดนอีกคนเต็มๆ

ถ้าไม่ติดว่าเขาลุกไม่ไหว มันได้ปากแตกไปแล้ว...

“ไม่มีทาง” ปฏิเสธพร้อมกับปิดเสียงนั้นไปด้วย

 “มึง!”

“ทำไม แค่นี้พอไหมที่มึงต้องเชื่อฟังกู” พัฒน์ยักคิ้วใส่

พัฒน์กำลังจะสอนธีร์ ให้ร่างโปร่งรู้ว่า ใครที่อยู่เหนือกว่าตอนนี้ และธีร์ไม่มีสิทธิ์ที่จะเถียงหรือขัดเขา แม้แต่เรื่องเดียว...

“ชิ!”

“กูอาจจะโพสลงโลกออนไลน์ก็ได้นะ” พัฒน์ก็แค่ขู่ แต่ดูเหมือนว่าร่างโปร่ง

“มึงนี่มันเลวได้ใจจริงๆ”

“ขอบใจ”

กูด่าเหอะไอ้นี่

“เออๆ อยากจะให้กูเชื่อฟังยังไงก็บอกมาเลยท่านชาย ไอ้เหี้ยเอ้ย เกลียดแม่งฉิบหาย” ประโยคสุดท้ายแอบบ่นพึมพำกับตัวเอง
เบาๆ

“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่กูเป็นเจ้านาย มึงเป็นลูกน้อง เจ้านายสั่ง ลูกน้องทำตาม อ้อ!! เพิ่มอีกตำแหน่งด้วย”

“อะไรวะ” ถามออกไป

“คู่นอนไง”

“ไม่เอา!!” รีบตอบกลับทันที

“มึงมีสิทธิ์ค้านหรือวะ” ถามอย่างเป็นต่อ

ธีร์เม้มปากตัวเองแน่นอย่างคนไม่มีทางไป มองหน้าหล่อเข้มของพัฒน์อย่างโกรธแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อทุกอย่างๆ มัน
เป็นคนคุมเกมทั้งหมด

“ไหนมึงบอกว่าไม่ได้เป็นไง” เอาเรื่องที่เคยพูดออกมาอ้าง

“ก็ไม่...แต่ลองหลายๆ แบบมันก็ดีไม่ใช่หรือไง มึงอย่าปฏิเสธว่ามันไม่ดี เพราะถ้ามึงพูดแบบนั้น กูจะทวนให้มึงจำเอง ว่ามัน ‘ดี’
ยังไง” พัฒน์ขู่เสียงเรียบ

ก็จริงอยู่ที่ว่าพัฒน์ไม่ได้เป็น แต่ก็อดเสียดายไม่ได้ถ้าหากว่าจะให้เรื่องที่ผ่านมามันจบไปแบบนี้ ตราบใดที่มันยังทำให้เขาเต็มอิ่ม
กับความสุขทางกาย

เขาก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้มันเป็นอิสระเด็ดขาด

“และที่สำคัญ เอากับมึงนี่ถึงใจดี กูไม่เคยมีเซ็กส์ที่มันส์ขนาดนี้มาก่อน” พัฒน์ว่าออกไปอย่างตรงๆ

“งั้นมึงก็ไปมีกับเกย์ดิวะ ยุ่งกับกูทำไม”

“กูไม่อยากเสี่ยงกับโรค” ตอบหน้าตาเฉย

“แล้วทำไมต้องกู”

“กับมึงน่ะหรือ จะใส่อารมณ์แค่ไหน มึงก็ตอบสนองได้ดี ยอมรับเถอะ มึงเองก็ชอบ”

“ไม่มีทาง มันเป็นเพราะยาต่างหาก” เถียงกลับไป

“ช่างเถอะ ยังไงถ้ากูอยาก มึงก็ต้องมาหากู แค่นั้น” พัฒน์บอกอย่างไม่สนใจกับความรู้ของธีร์เท่าไหร่ เขารู้เพียงแต่ว่าถ้าเขายัง
อยากได้ เขาก็ต้องได้

จนกว่าเขาจะเบื่อนั่นแหละ...

“ใช้กูเป็นเครื่องระบายความใคร่ว่างั้น”

“จะว่าแบบนั้นก็ได้”

ธีร์กัดปากอย่างเจ็บใจ ในอกก็รู้สึกวูบไหวแปลกๆ เมื่อรู้ว่าตัวเองมีค่าแค่เครื่องระบายความใคร่ของอีกคน ที่แม้ไม่อยาก แต่ก็ต้อง
รับเอาไว้

เพราะภาพกับเสียงของเขาอยู่กับมัน...

“เฮอะ! ชั่วฉิบหาย”

“ยอมรับ”

“เออ!! กูก็เลือกเหี้ยอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี่ มีอะไรจะเรียกใช้ก็บอกนะครับเจ้านาย กูจะกลับห้อง” ธีร์ตะโกนอย่างโมโหก่อนจะกัดฟัน
ตัวเอง เพื่อฝืนลุกขึ้นจากที่นอน

เขาใส่ชุดของมันอยู่ แน่นอนว่าพัฒน์เป็นคนเปลี่ยนให้

ธีร์ก้าวเท้าได้เพียงแค่ก้าวเดียว ก็ทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเจ็บเกินกำลังตัวเองที่จะฝืนได้ พัฒน์มองธีร์ด้วยสายตาเยาะเย้ย ก้าว
เท้ายาวๆ มาช้อนมันขึ้นอุ้มแล้ววางไว้ที่เตียงเหมือนเดิม

“เดินไม่ได้ยังทำซ่า”

“เรื่องของกู”

“ปากเก่งไม่เลิก หรือกูควรจะทำให้มึงเงียบด้วยไอ้นี่ของกูดี” พัฒน์ถามพร้อมกับชี้ไปที่เป้ากางเกงของตน ส่วนธีร์ก็หันหน้าหนี
ด้วยความเขิน

ถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็เถอะ มาพูดแบบนี้ ใครมันจะไม่อายกันล่ะ

บ้าที่สุดเลยชีวิตกูเนี่ย...

…

…



ทั้งวันธีร์ต้องติดอยู่ในห้องของพัฒน์อย่างช่วยไม่ได้ เพราะเจ้าของห้องมันไม่ยอมพาเขาไปส่ง ก็เลยต้องอยู่หายใจร่วมกันในห้อง
นี้แหละ ดีหน่อยที่มันอยู่นอกห้องนอน ส่วนเขาก็นอนอยู่บนเตียงเฉยๆ

เสื้อก็ของมัน และดีมากที่มันทำความสะอาดตรงนั้นให้อย่างเรียบร้อย มีเพียงแค่ตอนทานข้าวเสร็จเท่านั้นแหละที่ธีร์ต้องขอร้อง
พัฒน์ให้พาไปเข้าห้องน้ำอย่างช่วยไม่ได้

โมโหสุดๆ ตรงที่ปลดกระดุมเสื้อออกแล้วเห็นทั้งรอยจูบ รอยฟันเต็มไปหมด ตอนแรกก็ไม่เจ็บ พอเห็นว่ามีเท่านั้นแหละ ระบมขึ้น
มาเลย

“กูจะเป็นพิษสุนัขบ้าไหมเนี่ย” บ่นเบาๆ เมื่อคิดถึงตอนที่ตนยืนมองดูตัวเองในกระจก

“ทำให้กูต้องลางานอีกแล้ว คุณเพลิงจะด่าหัวเอาให้ไหมเนี่ย”

เมื่อคืนกูไม่น่าไปหามึงเลยไอ้อิน...เฮ้ย!

“จริงสิ ไอ้อิน มันจะด่ากูไหมเนี่ย” ร่างโปร่งกวาดสายตามองหาสัมภาระของตัวเอง แต่ก็ไม่เจอ มีอยู่สองประเดิน ไม่หายก็อยู่ข้าง
นอก

“ไอ้พัฒน์!!! กูอยากใช้โทรศัพท์ เอามาให้หน่อย!!” ตะโกนเรียกก่อนจะสั่งร่างสูงที่อยู่ข้างนอกเสียงดังไป จากนั้นก็เงี่ยหูรอฟังว่า
พัฒน์จะเข้ามาหาตอนไหน

ผ่านไปเกือบ 5 นาที ร่างสูงของพัฒน์ก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับโทรศัพท์ของธีร์ในมือ มองหน้าร่างโปร่งน้อยๆ ก่อนจะขว้างมา
ให้บนเตียง แล้วปิดประตูกลับไปคืน

ก็ดี ไม่อยากจะเจอหน้ามันเท่าไหร่นัก

“ฉิบหาย! 58 สายไม่ได้รับ กับข้อความอีก 26 ข้อความ ให้ตายสิ โดนสวดแน่” ธีร์ตกใจ มองหน้าจองอย่างกลัวๆ ก่อนจะตัดสิน
ใจโทรออกไปหาอินทัช เพื่อนสนิทที่นัดเจอกันเมื่อคืนทันที

(หายหัวไปไหนมาหา!!! มึงทำให้กูเป็นห่วงแทบตายรู้บ้างไหม!! อยู่ไหน มึงอยู่ที่ไหน กูจะตามไปฆ่ามึง!!) แทบจะยกโทรศัพท์
ออกจากหูไม่ทัน เมื่ออีกคนรับสายเร็วเหลือเกิน พร้อมกับด่าแบบไม่ทักทายอะไรกันเลย

เขาเดาเลยว่ามันคงจะนั่งรอรับสายเขาอยู่แน่ๆ

“ใจเย็นดิมึง กูไม่ได้เป็นอะไร เมื่อคืนกูถูกวางยา” ธีร์พูดบอกเสียงเบา

(ห๊ะ!! วางยา แล้วมึงเป็นยังไงบ้าง คงไม่โดนสอยตูดใช่ไหม)

“จะบ้าหรือไง อย่างกูไม่มีทางเว้ย!” รีบปฏิเสธออกไปแทบไม่ทัน

(แล้วมึงรอดมาได้ยังไง ถ้ามึงไม่มีอะไรกับมัน)

“ก็...ไอ้พัฒน์มันมาช่วยทัน เลยหาผู้หญิงให้น่ะ”

(เหรอ...เสียงมีพิรุธนะมึง อย่าให้กูจับได้ว่ามึงโกหกอะไรกูก็แล้วกัน แต่ก็ดี มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แค่นี้แหละ ง่วงนอนฉิบหาย
เพราะมึงกูถึงไม่ได้นอนเนี่ย) อินทัชบ่นมาตามสาย

“ขอโทษทีว่ะ”

(ไม่เป็นไร แต่อย่ามีอีก ไม่งั้นมึงตายจริงๆ)

“เออๆ ขอบใจนะเว้ยไอ้อินเพื่อนรัก”

(ไม่ต้องมาประจบเลย เดี๋ยวกูเคลียร์งานเสร็จเมื่อไหร่ กูจะไปหาที่คอนโด)

“เออๆ ได้ แล้วเจอกันนะมึง”

(เออ...)

ปลายสายวางสายทันที คิดว่าคงเพลียหนักจากเขา...

โทษทีว่ะเพื่อน กูขอโทษที่ต้องโกหก แต่ว่าเรื่องแบบนี้มันน่าสมเพชเกินไป มึงลำบากและรับฟังกูมามากพอแล้ว เรื่องนี้ กูจะผ่าน
มันไปด้วยตัวเองเอง



“กูจะผ่านมันไปให้ได้”

เรื่องบ้าๆ แบบนี้ กูจะต้องเข้มแข็งขึ้น...










100%

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

   ดีจ้า ช้าอีกแล้วเนอะ พอดีอาจารย์ให้รายงานมาอีกแล้ว ที่จริงกะจะลงเมื่อวาน แต่ทำรายงานเพลินจนเที่ยงคืนเลย ช่วงนี้งานยูกิเยอะมากจริงๆ ค่ะ ขอโทษจริงๆ นะคะ ที่มาต่อบ่อยๆ ไม่ได้ อ่านแล้วคอมเม้นท์ให้กำลังใจด้วยนะคะ ขอบคุณค่า


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

         สอบถามสำหรับผู้ที่อยากได้พัฒน์ธีร์แบบรูปเล่มหนังสือ สำหรับคนที่จะเอาแน่ๆ ให้กรอกแบบสอบฟอร์มนี้นะคะ จะหาของแถมไว้แต่เนิ่นๆ

https://docs.google.com/forms/d/1idrlfw66Jlae4ZMsfbj0H4qS4il-rEVmhFnDrp0FFKk/viewform


พูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย (ที่ลงช้ามาก) ได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 26-04-2015 12:14:14

พัฒน์อย่าร้ายกับธีร์เซ่   :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 26-04-2015 12:25:27

 :haun4: :haun4: :haun4:
ร้อนแรงดีจัง
อยากรู้จังเลย หมดฤทธิ์ยาแล้วจะเป็นไงต่อนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 26-04-2015 12:56:16

พัฒน์ใจร้ายมาก  :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-04-2015 13:12:29

โถ่. พัฒน์สายเอสจริงๆ
ระวังเมียจะงอนนะ. ตอนนี้ก็พยาบาลรักกันไปก่อน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 26-04-2015 13:56:40

อุเหม่ กลายเป็นคู่นอนกันไปซะละ
มีความรู้สึกว่าธีร์หวั่นไหวกับพัฒน์มากเลยนะ
แต่ดูเฮียพัฒน์แกไม่ออกเลย
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-04-2015 14:04:13

อดทนรอนะธีร์ซักวันมันต้องเป็นวันของเรา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: Panehove ที่ 26-04-2015 14:47:09

สำหรับธีร์อาจจะเป็นเรื่องบ้าๆ แต่สำหรับคนอ่านมันเป็นเรื่องดีสุดๆไปเลยอ่่ะค่ะ :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 26-04-2015 14:49:04

พัฒน์ก้ออย่าใจร้ายกับเมีย 555  นักเลย 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 26-04-2015 15:29:14

เย้! มาต่อแล้ว o13
สงสารธีร์สุดสวย 5555 อีพี่พัฒน์นิ อย่ามาหลงทีหลังละกันนะ ชิ!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-04-2015 16:04:36

 :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 26-04-2015 16:25:35

พัฒน์พูดแบบนี้.  น่าน้อยใจนะ
อย่ามาหลงรักธีร์. ทีหลังละกัน. จะเชียร์ให้เล่นตัวมากๆซะเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-04-2015 16:58:57

พัฒน์ใจร้ายยยยยย :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 26-04-2015 17:06:07

 :mew4: :mew4: :mew4: สงสารธีร์จัง..ทำไมพัฒน์ถึงทำกับธีร์แบบนี้   :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 26-04-2015 20:00:33

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 26-04-2015 20:11:35

อย่าให้ถึงวันที่หลงรักธีร์นะ จะหัวเราะให้ลั่นบ้านเลยคอยดู

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 26-04-2015 20:20:13

พัฒน์ใจร้ายอ่ะ

ธีร์สู้ๆ ซักวันต้องเป็นของเรา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 26-04-2015 21:08:49

พี่พัฒน์ แบบนี้มันเห็นแก่ตัวจริงๆ

เอาเปรียบ พี่ธีร์ สุดๆ อ่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 26-04-2015 22:18:52

ก็แค่คู่นอน แล้วอย่ามากเรียกร้องขอเป็นมากกว่านี้ทีหลังละกัน เนอะธีร์เนอะ  :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 26-04-2015 23:31:31

พัฒน์คะ...เจ๊ว่าบางครัั้งมันก็มากไปนะคะแหม
อ่านตอนนี้แล้วหมั่นไส้เธอมากค่ะ
ปล.รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ ยูกิจังสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 27-04-2015 09:02:21

พัฒน์อย่าทำร้ายจิตใจธีร์นะ :mew4: :hao5: :hao5:
อยากได้โมเม้นต์แบบพัฒน์หึงธีร์จัง :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-04-2015 11:02:46

แน่ะ~ ไม่ยอมปล่อยธีร์ด้วยนะพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 8.2 (26/4/2558) P:11
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 27-04-2015 23:06:40

พึ่งมาอ่านจร้าาาาา

อ่านแร้วรู้สึกว่า บางทีพัฒน์ก้อใจร้ายกับธีร์เกินไปนะ TT

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 29-04-2015 20:40:37

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 9

   ร่างโปร่งบางในชุดสบายๆ กำลังนั่งพิงหัวเตียง เล่นโซเชียลเน็ตเวิร์คต่างๆ แต่สีหน้ากลับหน่ายเต็มทีเพราะเบื่อกับการที่ต้องนั่งๆ นอนๆ อยู่แต่กับในห้องของตัวเอง

   จากวันนั้นที่เขากับมันมีอะไรกัน วันแรกที่เดินไม่ได้ เขาจำเป็นต้องพึ่งพาพัฒน์อยู่เสมอในการทำอะไรสักอย่าง และค้างที่ห้องนั้น
ต่ออีก 1 คืน เพราะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ วันที่ 2 ตื่นเช้ามาก็ไม่เห็นว่าพัฒน์นอนอยู่ข้างๆ พอพยายามลุกขึ้นยืนก็พบว่าสามารถที่
จะยืนและเดินได้ แม้จะเจ็บอยู่ก็ตาม

   เขาเห็นมันนอนอยู่บนโซฟา...แต่ก็ไม่ได้ปลุกหรือบอกอะไรอีกคน รีบเดินหนีไปเอาข้าวของของตัวเองแล้วตรงดิ่งกลับห้องใน
ทันที พร้อมกับขังตัวเองอยู่ในห้อง ไม่ออกไปไหน

   ยังดีที่ทำอาหารง่ายๆ เป็น และยังพอมีของสดอยู่ในตู้เย็นบ้าง เลยรอดมาได้จนถึงวันที่ 3 ซึ่งก็คือวันนี้ วันที่น่าเบื่อแบบนี้นี่แหละ

   จังหวะที่กำลังจะโยนโทรศัพท์ไปไกลๆ ก็ต้องเปลี่ยนใจเพราะมีคนโทรเข้ามาเสียก่อน

“สวัสดีครับเจ้านาย”

(รับโทรศัพท์เป็นทางการดีนะ) ปลายสายแซว

“โธ่...ก็ตอนนี้มันเบื่อๆ นี่ครับ ว่าแต่เจ้านายมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ” ธีร์ถามไป

(ใช้บ้าอะไร แกหายป่วยแล้วหรือไง)

“ก็...ใกล้แล้วมั้งครับ” ตอบเสียงแผ่ว

ก็มันเจ็บๆ ช่วงล่างอยู่เลยนี่นา แม้จะได้พักไป 3 วันแล้วก็เถอะ

(เออ หายไวๆ ฉันโทรมาถามแค่นี้แหละ ว่าจะไปเยี่ยม แกก็ไม่ให้ไป ถามจริงเถอะ ว่านอกจากไม่สบายแล้ว แกเป็นอะไรหนักหรือ
เปล่าวะ) อัคนีถามด้วยความสงสัย

เนื่องจาก 2 วันก่อน อัคนีกับปฐพีทำท่าจะมาเยี่ยมเขาให้ได้ จนเขาต้องอ้างสารพัดเหตุผลมาห้ามทั้งคู่เอาไว้ แต่ทั้งสองคนก็ไม่
เคยเชื่อฟังอะไรใครที่ไหน ดึงดันจะมา สุดท้าย พัฒน์ต้องพูดให้ ซึ่งปฐพีกับอัคนีก็จำยอม

“ก็ไม่สบายนั่นแหละครับ”

(อย่าให้รู้ว่าโกหก เพราะอยากอู้งานนะ)

“ใครจะไปทำอย่างนั้นล่ะครับ เจ้านายล่ะก็”

(ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ เอาเถอะๆ แค่นี้แหละ เดี๋ยวจะให้คนส่งอาหารไปให้)

“ขอบคุณคร้าบบบ”

(เออ)

ร่างโปร่งทิ้งตัวลงนอนทันทีหลังจากที่วางสายจากอัคนีไปแล้ว

“เฮ้อออ ไม่อยากหายเลยให้ตาย”

เพราะถ้าหาย เขาก็จะต้องไปทำงาน และต้องไปเจอกับคนที่เป็นเหตุให้เขาต้องมานอนเจ็บแบบนี้น่ะ บอกตามตรงว่าไม่พร้อมจะ
เจอกับพัฒน์ทุกๆ กรณี

มันเอาเปรียบทางร่างกายเขาจะไม่ว่า เพราะตัวเขาเองก็ยินยอมที่จะเป็นไปตามอารมณ์ แต่นี่มันกลับเอาเรื่องแบบนั้น เพื่อมา
กักขังและเอาเปรียบเขาอีก

เขาไม่ใช่คนยอมใคร...

“แล้วภาพกับเสียงนั้นล่ะ เฮ้อ...ทำเวรทำกรรมอะไรมาวะธีร์ มึงถึงได้มาเจอกับไปปีศาจนั่น”

เอาเถอะ...

ทุกอย่างมันกำหนดมาแล้ว



“นอนรอคนเอาข้าวมาส่งก็ได้วะ”

เปลือกตาบางปิดลงช้าๆ ก่อนจะหลับไปในที่สุด

...

...

...



ร่างสูงของพัฒน์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูห้องของธีร์ ในมือมีถุงอาหารมากมายที่คนของอัคนีเอามาให้เขาแล้วบอกให้ร่างสูง
เป็นคนเอาอาหารเหล่านี้มาให้กับคนที่หลบหน้าตัวเองอยู่ต่อ

ใช่! เขารู้ว่ามันหลบหน้าเขา

เพราะถ้าไม่หลบ มันคงไม่ขังตัวเองอยู่แต่ในห้องแบบนั้น และเขาเองก็ไม่ได้ตามมาดูมันด้วย ถ้าเดินออกจากห้องได้เองแบบนั้น
ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องน่าเป็นห่วง

“เฮ้อ...รำคาญฉิบ” ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะกดกริ่งที่ด้านข้างของแผงปุ่มกดรหัส คิดเอาไว้ในใจแล้วว่า

ถ้าธีร์เห็นเขา ต้องไม่เปิดประตูออกมาแน่ๆ ร่างใหญ่เลยยกแขนแกร่งข้างที่มีถุงอาหารขึ้นบังหน้า ทำให้ธีร์เห็นเพียงแต่ถุงเท่านั้น
ไม่เอะใจ คิดว่าเป็นคนของอัคนีเลยเปิดประตูให้อย่างง่ายดาย

“โง่ชะมัด” อดไม่ได้ที่จะด่าอีกคน แต่ก็เดินเข้าไปในห้องด้วยสีหน้านิ่งๆ มันเองก็ยังไม่รู้ตัวว่าเป็นเขาที่เข้ามา เพราะหันหลังให้กัน
ขนาดนี้

ถ้าเป็นคนที่แอบอ้างมา มันก็คงจะไม่รอดล่ะนะ

“เดินได้แบบนี้ หายดีแล้วสินะ” พัฒน์ถามขึ้น จนคนถูกถามหันมามองแทบจะไม่ทัน ดวงตานั้นเบิกกว้างด้วยความตกใจ ชี้หน้า
พัฒน์อย่างสั่นๆ

คนที่ธีร์พยายามหลบหน้าแทบตาย กลับเจอกันได้ง่ายๆ แบบนี้นี่นะ

“มึง...เข้ามาได้ยังไง” ถามสั่นๆ

ร่างสูงถอนหายใจ ก่อนจะเดินเอาถุงอาหารที่ถือมาไปวางไว้บนโต๊ะเล็กๆ ที่ไว้วางของใกล้ๆ กับตัว ก่อนจะหันมามองอีกคนเฉยๆ

“โง่! มึงเปิดให้กูเข้ามาเอง”

“ก็...กูคิดว่าเป็นคนของคุณเพลิงนี่หว่า เสร็จธุระก็ออกไปได้แล้ว” รีบไล่อีกคน พร้อมกับเดินหนีอย่างระมัดระวัง

จะบอกว่าเขากลัวมันก็ถูกอีก แต่ไม่อยากแสดงออกมา เดี๋ยวพัฒน์จะได้ใจ แกล้งเขาอีกทำไงล่ะ

“มีสิทธิ์อะไรมาไล่กู” พัฒน์ถามเสียงโหด

สิ่งที่คนอย่างพัฒน์ไม่ชอบอีกอย่างหนึ่งก็คือ

ไม่ชอบให้ใครมาสั่ง หรือไล่เขาแบบที่ธีร์ทำอยู่ตอนนี้

“ก็กูเป็นเจ้าของห้อง” เถียงกลับมา

พัฒน์ค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาธีร์ ส่วนร่างโปร่งก็ถอยหนีอย่างไม่ไว้ใจ

หลังจากวันที่มีอะไรกันอย่างลึกซึ้งแล้ว ธีร์รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป ไม่เป็นตัวของตัวเองเสียเลย ทั้งๆ ที่ควรจะรังเกียจสัมผัสที่มา
จากผู้ชาย

แต่กลับรู้สึกดีและสนุกอย่างที่พัฒน์บอก

พยายามปลอบตัวเองว่ามันเป็นเพียงแค่ฤทธิ์ยา ยามปกติมันก็เหมือนเดิม คือรังเกียจสัมผัสที่มาจากผู้ชายด้วยกัน และปลอบตัว
เองเสมอ

สมองสั่งให้จิตใจรังเกียจและเกลียดผู้ชายที่ชื่อพัฒน์เข้าไปอีก

“ถ้าห้องนี้เป็นของมึง มันก็เป็นของกู” พัฒน์พูดและยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

เขาจะตอกย้ำในสิ่งที่มันพยายามจะลืมเข้าไปอีก

เอาให้มันไม่กล้าเถียง ไม่กล้าปฏิเสธ

เขาจะกักขัง จะล่ามมันด้วยพันธะที่ผูกขึ้นมาในคืนนั้น...



จนกว่าพัฒน์จะไม่ต้องการ...



“หมายความว่ายังไงวะ” ธีร์ขมวดคิ้วแน่น ถามออกไป

“ก็มึงเป็น ‘ของกู’ ทุกอย่างของมึงก็คือของกู” พัฒน์ตอบก่อนจะเดินเข้าไปหาธีร์อีก ร่างเล็กกว่าเดินถอยหลังหนีไปเรื่อยๆ วนรอบ
ห้องตัวเอง ก่อนจะยืนหลับอยู่ที่หลังโซฟาและพัฒน์ก็หยุดที่ฝั่งตรงข้ามกับธีร์

มีอะไรกั้นก็ดี เพราะมันทำให้อบอุ่นขึ้นมาอีกหน่อย

“มึงอย่ามาโมเม กูไปเป็นของมึงตอนไหน”

“อยากให้กูทวนความจำให้ก็ไม่บอก”

“ไม่ใช่เว้ย”

“แล้วทำไมมึงถึงไม่เข้าใจ”

“แล้วจะให้กูเข้าใจไปทำไมวะ ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้หรือไง ถือว่าช่วยกันปลดปล่อย สนุกๆ ไป” ธีร์ต่อรอง

“ไม่ไง ก็กูบอกแล้วว่าถ้ามึงไม่เชื่อฟัง กูจะเอาคลิปเสียงกับภาพมึงส่งไปให้คนที่มึงรู้จักดู และมึงก็บอกเองนี่ว่าให้กูสนุกๆ ไปกับ
คืนนั้น ถ้างั้นก็ช่วยทำให้กูสนุกอีกหน่อยไม่ได้หรือไง” พัฒน์พูดยาว

ธีร์เม้มปากเมื่อคิดได้ว่าตัวเองเพิ่งพูดฝังตัวเองไป

อุตส่าห์ขุดหลุมเพื่อผลักให้พัฒน์ตกลงไป แต่ตัวเองกลับตกหลุมที่ขุดเองเสียงั้น

“มึงจะเอาไง”

“มึงมีสิทธิ์ต่อรอง” พัฒน์ถาม

ธีร์กัดปากตัวเองแรงๆ ด้วยความเจ็บใจ เขาทำอะไรไม่ได้ สถานะตัวเองตอนนี้เป็นรองมากๆ พัฒน์ที่เห็นว่าธีร์เงียบไปก็ได้แต่ยก
ยิ้มอย่างผู้ชนะ

“กูหิว” บอกอีกคนเพื่อเปลี่ยนเรื่อง ร่างโปร่งเดินไปหยิบถุงกับข้าวที่พัฒน์เอามาแล้วเข้าไปในครัวทันที ส่วนพัฒน์ ธีร์เองก็ไม่
อยากจะสนใจว่าอีกคนจะทำอะไร จะออกไปจากห้องหรือไม่

รู้แค่ว่า เขาไม่อยากจะเจอหน้ามันก็พอ

ร่างสูงเดินไปยังห้องครัว เอนตัวพิงขอบประตูพร้อมกับกอดอกมองคนที่นั่งทานข้าวอยู่อย่างเงียบๆ

ส่ายหน้าไปมาด้วยความระอาที่มันทำเหมือนเห็นเขาไม่ได้อยู่ในสายตา แต่ก็เอาเถอะ ไปกดดันมันมากๆ แล้วมันฆ่าตัวตายไปทำ
ไง

“ไม่คิดจะขอบคุณสักคำเลยหรือไง” ถามอย่างเอาเรื่อง

พัฒน์ไม่ชอบหาเรื่องใคร ชอบอยู่นิ่งๆ เงียบๆ แต่ทำไมกับธีร์ เขาถึงได้ชอบกัด ชอบหาเรื่องมันยังไงก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะ
ปฏิกิริยาที่ตอบสนองของร่างบางก็เป็นได้

“ถ้าจะหาเรื่องก็หุบปาก!”

“หึหึ ทำเก่งนะมึง กูบอกแล้วว่าห้ามสั่งกู แต่สันดานอย่างมึงนี่คงจะเปลี่ยนไม่ได้ เพราะงั้นกูจะพยายามอภัยให้” พัฒน์พูดบอก
ยิ้มๆ จนธีร์เบ้ปากอย่างหมั่นไสส้

ใครกันแน่ที่ชอบสั่งกัน

คิดว่าตัวเองไม่ชอบอยู่คนเดียวหรือไง บ้าชะมัดเลยไอ้บ้านี่

“เผด็จการ”

“บ่นอะไร”

“ไม่มี แล้วนี่เมื่อไหร่มึงจะกลับ” ถามทั้งๆ ที่ไม่มองหน้าอีกคน ก่อนจะลงมือทานข้าวต่อด้วยความหิว ซึ่งพัฒน์ก็ได้แต่ถามด้วยน้ำ
เสียงที่หาเรื่องต่อ

“ทำไม...ไม่อยากเห็นหน้ากูหรือไง”

“อย่าถามอะไรที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วสิวะ” กลืนข้าวลงคอแล้วตอบกลับไป

“ปากเก่งได้แบบนี้ เดินได้ หนีได้ พรุ่งนี้ก็คงไปทำงานได้แล้วสินะ”

“ก็คงแบบนั้น”

“ก็ดี”

“เฮอะ! หาเรื่องแกล้งกูอีกล่ะสิ จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ กูไม่มีทางขอร้องหรือยอมมึงแน่ กูจะถือว่าเป็นเกมก็แล้วกัน ใครทนได้ก็ชนะไป”

“ถ้างั้นอย่าลืมคำสั่งของกูเมื่อวันนั้นก็แล้วกัน มึงต้องทำตามคำสั่งกูทุกอย่าง ย้ำ! ทุกอย่าง”

“เออ!! กูไม่ลืมหรอก”

ใครมันจะไปลืมวะ อยู่ๆ ก็ต้องเป็นเครื่องมือบำบัดความใคร่ให้กับผู้ชาย...

“เวรกรรมของกูจริงๆ”


มันคงไม่มีอารมณ์บ่อยนักหรอกมั้ง หรือไม่ก็อาจจะไม่มีเลย

เพราะเขาก็เป็นผู้ชาย มันอาจจะขู่ๆ ไปก็ได้

“กูไม่ได้ขู่ กูทำจริง อ้อ...กูเป็นคนค่อนข้างเซ็กส์จัดด้วยสิ”

ขวับ!

ร่างโปร่งหันขวับมาสบตาคนพูดทันทีด้วยความตกใจ

“ทำไมถึงอยากได้กูจังวะ” น้ำเสียงของธีร์ติดสั่นอย่างประหม่า

“กูไม่รู้ แต่ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้ชายเดี๋ยวนี้มันหันมากินกัน เพราะเอากันเองมันมันส์กว่าไง แรงแค่ไหนก็ได้ ไม่ต้องถนอมแรง”
พัฒน์บอกตรงๆ

บางทีก็เกรงใจกูบ้าง พูดตรงแบบนี้ ใช่ว่ากูจะไม่รู้สึกอะไรนะเว้ย!

“เหี้ย! พูดมาได้ น่าเกลียดว่ะ”

“หึ! อย่าติดใจลีลากูก็แล้วกัน”

“ไม่มีทาง!” ตอบกลับในทันที

“ก็ไม่แน่นะเว้ย เอาเถอะ ถ้ามึงยืนยันว่าไม่มีทางหลงเสน่ห์กูก็ดี เพราะกูไม่ชอบความจุ้นจ้าน แสดงความเป็นเจ้าของ และการ
ผูกมัดเท่าไหร่” พัฒน์พูดนิ่งๆ

ที่ผ่านมาเขาไม่อยากจะมีแฟนอีก ก็เพราะเหตุผลแบนี้แหละ แค่คืนเดียว แค่นั้นจบ

“เออ! ไม่มีทางหรอก กูไม่มีทางหลงคนอย่างมึง หรือติดใจลีลาของมึงแน่ๆ”

“ก็ดี พูดแล้วจำเอาไว้ด้วย ถ้ามึงเริ่มหลงเสน่ห์หรือหลงรักกูเมื่อไหร่ ก็ไสหัวไปไกลๆ ด้วยก็แล้วกัน เพราะผู้ชาย ไม่ใช่เพศที่กูจะ
จริงจังด้วย!” ประกาศเสียงเข้ม ดวงตาคมดุสบกับดวงตาที่แสนอ่อนโยนของธีร์ที่ตอนนี้จ้องตอบอีกคนอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

ไม่มีทาง เขาไม่มีทางที่จะชอบหรือหลงรักคนพันธุ์นี้แน่ๆ

“เออ!! กูจะจำไว้ มึงเองก็เหมือนกัน อย่าให้ความสัมพันธ์แค่ทางกายของเรา ต้องเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น และอย่าหลงรักกูเหมือน
กัน เพราะมันน่ารำคาญ” ธีร์ตอกกลับไป

พัฒน์หัวเราะน้อยๆ ก่อนจะพูดออกไปเบาๆ แล้วเดินออกไปจากห้องของธีร์ทันที ทิ้งประโยชน์ที่น่าเจ็บใจให้ธีร์ได้โมโหคนเดียว
จนทานข้าวต่อไปไม่ลง



“งั้นก็สบายใจได้ กูไม่คิดจริงจังแต่แรกอยู่แล้ว”

“เออ!! กูก็ไม่ได้จริงจังกับมึงหรอก...ไอ้บ้าพัฒน์!!!”

เสียงแหบห้าวของธีร์ตะโกนไล่หลังพัฒน์ไปจนสุดเสียง โดยไม่รู้ว่าร่างสูงจะได้ยินหรือเปล่า...



อย่ามากลับคำพูดทีหลังก็แล้วกัน

เพราะกูเอง ก็ไม่มีทางที่จะรู้สึกดีๆ กับคนอย่างมึง ไอ้บ้าพัฒน์!!

…

…

…








50%


 :hao5: :hao5: :hao5:

   สวัสดีค่ะ ตอนที่ 9 ครึ่งแรกมาลงให้อ่านกันนะคะ เนื้อเรื่องจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แต่จะค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป ไม่สังเกตอาจจะไม่รู้(หรา) แล้วก็สิ่งที่อยากได้คือกำลังใจจากนักอ่านนะคะ ^_^ เม้นท์ด้วยเน่อ

   พูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย เชิญที่แฟนเพจนะคะ ติดตามข่าวสารก็ที่นั่นเลยจ้า
https://www.facebook.com/sawachiyuki

ใครที่อยากได้พัฒน์ธีร์แบบรูปเล่มหนังสือ กรอกแบบฟอร์มด้านล่างให้หน่อย คนละครั้งพอน้า
https://docs.google.com/…/1idrlfw66Jlae4ZMsfbj0H4q…/viewform

 :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 29-04-2015 21:01:07

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 29-04-2015 21:02:59

ตอนนี้ก็บอกไม่จริงจังไปเถอะนะพัฒน์นะ ระวังตัวไว้ถ้าหลงรักธีร์เมื่อไหร่ล่ะก็ หึๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 29-04-2015 21:04:35

สงสารธีร์ :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 29-04-2015 21:07:57

จะคอยดูว่าใครคิดจะจริงจังกับใครก่อน อิอิ

~.~

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 29-04-2015 21:09:31

ดูท่าน่าจะได้กลืนน้ำลายตัวเองทั้งคู่เรยแหล่ะน๊าาา
อิอิ ^.,^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 29-04-2015 21:12:24

เกลียดคนประเภทนี้ที่สุด  :z6:

เข้มแข็งนะธีร์  :n1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-04-2015 21:19:52

อย่ามากลืนน้ำลายตัวเองทีหลังน่ะพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 29-04-2015 21:25:58

ขอสักทีเถอะ อิพี่พัฒน์ แกตายยยยยย

 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

ไม่เป็นไรนะ พี่ธีร์ โอ๋ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 29-04-2015 21:27:25

 :sad4: :sad4: :sad4:
ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ ทำร้ายจิตใจกันทำมายยยยยยย
มาต่อแล้ว ดีใจจัง  :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 29-04-2015 21:30:27

 :z3: ใจร้าย....สงสารธีร์ขึ้นมาเลย  :angry2: อิพัฒน์  :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-04-2015 21:45:05

อะ. เอาเข้าไป๊
เอาๆกันไปจีบๆกันไปตามสไตล์ผู้ชายพันธุ์โหดสินะ. แหม.  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-04-2015 22:13:15

อยากรู้จริงๆว่าใครจะคืนคำก่อนกัน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 29-04-2015 23:01:04

อยากกระโดดถีบพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 29-04-2015 23:21:07

คำพูดพัฒน์นี่มันน่าตบปากจริงๆเลย :z6:
ธีร์ทำอย่างที่พัฒน์มันบอกเลยนะถ้ารู้สึกรักมันเมื่อไหร่ไปไกลๆเลย
อยากรู้ว่าพัฒน์จะทำยังไงเมื่อธีร์หาย จะบ้าสักแค่ไหนกันนะ หึหึ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 29-04-2015 23:21:39

 :z3:  :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 29-04-2015 23:56:29

เกลียดพัฒน์อ่า. พูดงี้กับธีร์. 
สักวันเถอะ. อย่ามาหลงรักธีร์นะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 30-04-2015 00:10:25

เอาหล่ะสิ :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 30-04-2015 00:21:42

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-04-2015 01:25:29

 :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-04-2015 01:35:18

ได้กลับคำทั้งคู่นั้นแระ ไม่ต้องเถียงกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-04-2015 06:14:35

โถถถถถๆๆๆ เดี๋ยวใครจะกลืน้ำลายก่อนกันนะ
เราว่าธีร์หวั่นไหวนะ แต่พัฒน์นี่อ่านยากจริง
รอตอนต่อไปเนอะะะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: Mamoru ที่ 30-04-2015 06:37:43

โถ่ ธีร์ หน้าจะมีแผนกับเคาบ้างเนอะ
เป็นรองอยู่ฝ่ายเดียว :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 30-04-2015 07:17:41

สงสารธีร์ เราคิดว่าธีร์มีแววจะแพ้นะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-04-2015 12:12:25

พัฒน์เธอช่างพูดได้ใจร้ายมากเตรียมตัวสงสารธีร์รอเลยถ้ารักอิพัฒน์  :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.1 (29/4/2558) P:12
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 30-04-2015 12:49:57

สงสารพี่ธีร์
 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 02-05-2015 09:30:38

ตอนที่ 9 ครึ่งหลัง

วันถัดมา

ร่างสูงของพัฒน์กำลังยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของปฐพีที่นั่งเซ็นเอกสารอนุมัติการลาออกของผู้จัดการฝ่ายการตลาดด้วยสีหน้า
นิ่งๆ ก่อนจะปิดแฟ้มลงแล้วยื่นให้กับพัฒน์คืน

“รีบหามาแทนเร็วๆ ก็แล้วกัน”

“ครับ”

“จะไม่บอกหน่อยหรือไง ว่าทำไมถึงไล่ออก” ปฐพีถาม

“ขอไม่บอกนะครับ”

“หึ ก็แล้วแต่...ว่าแต่ไอ้ธีร์เป็นไงบ้าง”

“มันก็ทำงานอยู่ด้านนอกแหละครับ ผมให้มันวิ่งเอกสาร” พัฒน์ตอบความจริง

“แกนี่นะ สอนหรือแกล้งกันแน่ เดินเอกสาร มันไม่ใช่สิ่งที่ไอ้ธีร์ต้องนำไปใช้เลยนะ” ปฐพีบอก

“ก็ทั้งสองอย่างแหละครับ” พัฒน์บอกยิ้มๆ

ปฐพีมองหน้าพัฒน์อย่างสังเกต เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นลูกน้องคนสนิทของตัวเองยิ้ม ยิ้มที่ไม่ใช่แค่การแสยะยิ้มมุมปาก
อย่างที่ผ่านมา

แต่เป็นรอยยิ้มที่กำลังสนุก...

“ดูสนุกดีนะ”

“ผมแค่อยากจะสอนให้มันเป็นทุกอย่าง” พัฒน์รีบหุบยิ้ม เพราะกลัวว่าปฐพีจะมองเขาในทางไม่ดี

“ก็ดี”

“คุณดินมีอะไรอีกหรือเปล่าครับ”

“ไม่แล้วล่ะ”

“ถ้างั้นผมขอตัว”

“อืม...บอกคุณผกาเข้ามาหาฉันด้วย” ปฐพีสั่งลูกน้อง

“ได้ครับ” ร่างสูงรับคำก่อนจะเดินออกมาจากห้องทำงานของปฐพีทันที เมื่อออกมาด้านนอกแล้วก็บอกให้เลขาของปฐพีเข้าไป
พบกับผู้เป็นนาย ส่วนตัวเขาเองก็เดินกลับไปที่ห้องทำงาน พบว่าร่างโปร่งของธีร์ยืนอยู่ในห้องแล้ว

“งานที่ให้ไปทำ เสร็จแล้วหรือไง” พัฒน์ถาม

“เออ!!” ตอบเสียงห้วน

“งั้นก็งานต่อไป ไปฝ่ายบุคคล แล้วเอาอันนี้ยื่นให้ผู้จัดการซะ” พัฒน์สั่งงานต่อก่อนจะยื่นแฟ้มที่ปฐพีเซ็นแล้วให้กับธีร์ไป ซึ่งมือ
ขาวก็หยิบมาถืออย่างช่วยไม่ได้

ยังไงก็ไม่มีสิทธิ์แย้ง

“เออ!! มีอะไรอีกไหม กูขี้เกียจไปมาหลายรอบ” ถามแบบประชดประชัน เพราะเขาเพิ่งจะมาจากชั้น 12 เมื่อกี้นี้เอง ดันต้องลงไป
ฝ่ายบุคคลอีก

อะไรกันนักกันหนา วันนี้ทั้งวันเขาเดินเอกสารเป็น 10 รอบแล้วนะ

เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว

“อ้อ กลับมาแล้วชงกาแฟดำมาให้กูด้วย น้ำตาลช้อนเดียว อ้อ! ช้อนชานะ” พัฒน์สั่งและกำชับอย่างรู้ทัน

“เออ...ชิ ดันรู้ทันซะได้ มีอะไรอีกไหม”

“ยังคิดไม่ออก แค่นี้ก่อนแล้วกัน”

“เออ!! ฮึ่ย” ธีร์เดินกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องทำงานของพัฒน์ด้วยความหงุดหงิด และเป็นความหงุดหงิดที่ลงกับใครไม่ได้
ด้วยสิ เพราะร่างสูงคอยจับตามองเขาอยู่ และเขาก็เป็นรองอยู่ด้วย


ไม่ควรทำอะไรที่ต้องเสี่ยงกับตัวเองดีที่สุด

ร่างบางเดินถือแฟ้มไปที่หน้าลิฟต์คุ้นเคยที่วันหนึ่งขึ้นลงไม่ต่ำกว่า 20 ครั้ง พลางคิดในใจว่าค่าไฟเดือนนี้ บริษัทจ่ายบานแน่
เพราะเขาขึ้นลงเป็นว่าเล่นแบบนี้

“คราวนี้เอกสารเกี่ยวกับอะไรอีกล่ะ” ระหว่างที่รอให้ลิฟต์เลื่อนลงไปยังชั้นที่ต้องการ ร่างโปร่งก็เปิดเอกสารดูด้วยความอยากรู้
แล้วก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“เอกสารอนุมัติการพ้นสภาพพนักงาน ไอ้คุณพลถูกไล่ออก หรือว่าจะเป็นฝีมือไอ้พัฒน์? แล้วมันจะทำไปทำไมวะ หรือจัดการให้
เรา” ธีร์พูดกับตัวเองอย่างสับสน

ร่างสูงทำแบบนี้ไปทำไม

อาจจะไม่เกี่ยวกับเราก็ได้

“ช่างมันเถอะ”

ธีร์เดินออกจากลิฟต์แล้วตรงไปยังฝ่ายบุคคลทันที เพื่อเอาเอกสารแฟ้มนี้ไปให้กับผู้จัดการให้ดำเนินการหาผู้จัดการฝ่ายการ
ตลาดคนใหม่ ซึ่งเมื่อร่างโปร่งหมดธุระกับฝ่ายบุคคลแล้ว ก็กลับไปยังชั้นบนก่อนจะถึงชั้นสูงสุดเพื่อชงกาแฟให้กับไอ้คนที่ชอบ
สั่งต่อทันที

แม่บ้านของชั้นนี้หันมายิ้มให้ธีร์แล้วชวนธีร์คุยอย่างสนิทสนม

“มีอะไรคะคุณธีร์”

“ผมมาชงกาแฟให้ไอ้พัฒน์มันน่ะ” ร่างโปร่งตอบยิ้มๆ ก่อนจะประจำที่เพื่อชงกาแฟตามคำสั่งที่ได้มา

“ให้คุณพัฒน์หรือคะ ให้ป้าทำให้ไหม” ถามด้วยความหวังดี

“ไม่เป็นไรครับ ป้าเตรียมงานของป้าต่อเถอะครับ ผมจัดการเองได้” ธีร์บอกยิ้มๆ

“เอางั้นหรือคะ”

“แหม...ผมก็ทำได้นา ไม่เห็นเป็นไรเลย”

“แต่มันไม่ใช่หน้าที่คุณธีร์นี่คะ”

“ไม่ใช่หน้าที่แต่ใช่ว่าจะทำไม่ได้นี่ครับ”

“โอเคค่ะ ป้าไม่กวนแล้ว” หญิงสูงวัยเอ่ยอย่างยอมแพ้ ก่อนจะแอบชื่นชมร่างสูงโปร่งในใจ

คุณธีร์น่ารัก เป็นกันเอง ไม่ถือตัว และติดดินมากๆ เลย ไม่เหมือนกับประธานและคุณพัฒน์หรือพวกผู้จัดการฝ่ายต่างๆ เลย ชอบ
แสดงท่าทีแบ่งชนชั้น

“ป้าแม่บ้านยังรู้เลยว่ามันไม่ใช่หน้าที่กู แล้วมึงจะสั่งทำเหี้ยอะไรที่มันไม่เกี่ยวกับงานกูวะ” ธีร์บ่นพึมพำเบาๆ

“เป็นอะไรไปคะ?”

“อ่า...ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่บ่นๆ นิดหน่อย แล้วนี่ป้าเตรียมของว่างให้ใครครับ”

“ก็คนในชั้นนี้แหละค่ะ เขาสั่งมา”

“คนเรานี่นะ อะไรที่ช่วยตัวเองได้ก็ไม่ทำ เอาไว้ผมรับตำแหน่งที่ PLEUNG เมื่อไหร่ ผมจะมาด่าคนที่นี่ให้นะครับ” ธีร์บอกแบบที
เล่นทีจริงจนแม่บ้าเบิกตากว้างด้วยความตกใจ รีบปฏิเสธกลับไปทันที

“โอ้ย! ไม่ต้องหรอกค่ะ ป้ากลัวจะโดนไล่ออกจากงาน กว่าจะได้เข้ามาทำงานที่นี่ ป้าลำบากจะตาย ไหนจะต้องเลี้ยงหลานที่
กำลังจะขึ้นมอสี่อีก ค่าใช้จ่ายเยอะมาก คุณธีร์ก็อย่าทำให้ป้าต้องเสี่ยงกับกรถูกไล่ออกสิคะ” ป้าแม่บ้านพูดต่อว่าแต่ไม่จริงจังจน
ร่างสูงโปร่งหัวเราะออกมาด้วยความตลก

ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ก็มีแค่ป้าแม่บ้านคนนี้แหละที่ทำให้เขาสนุกและคุยด้วยได้ทั้งๆ ที่อายุและเพศก็ต่างกัน

“ฮ่าๆ ผมล้อเล่นครับ ถ้างั้นผมไปก่อนนะครับป้าณีเดี๋ยวไอ้คนที่อยากกาแฟมันรอนาน”

“งั้นก็รีบเลยค่ะ คุณพัฒน์ดุทำไงคะเนี่ย”

“ผมชินแล้วครับ”

“รีบเถอะค่ะ มัวแต่เล่นอยู่ได้” ปราณีหรือป้าณีของธีร์ดุออกไป

“คร้าบบบ...อย่าดุสิครับ ฮ่าๆ”  ธีร์ลากเสียงยาวก่อนจะเดินหัวเราะออกจากครัวไปพร้อมกับกาแฟดำและน้ำเปล่าอย่างละแก้ว

ธีร์เดินเข้าไปในห้องทำงานของพัฒน์แบบไม่ต้องเคาะหรือให้ใครอนุญาต สองเท้าก้าวไปยังโต๊ะทำงานที่มีร่างสูงนั่งกำลังนั่ง
พิมพ์อะไรบางอย่างอยู่ ซึ่งเขาก็วางถาดลงตรงหน้าพัฒน์ทันที

“เอาไป มีอะไรอีกไหม”

“คิดก่อนละกัน” ตอบทั้งๆ ที่ยังมองคอมพิวเตอร์อยู่

“อย่านานสิวะ”

“ถ้างั้น ระหว่างที่รอกูคิด เอกสารกองนั้นมึงเอาไปเคลียร์ซะ มันเป็นงบประมาณของ PLEUNG เดือนที่แล้ว” พัฒน์บอกพลางชี้นิ้ว
ไปยังกองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะตรงโซฟา

“ทำไมถึงมาอยู่ที่มึง”

“คุณเพลิงไม่ได้บอกมึงหรือไง” เงยหน้าขึ้นสบตาธีร์นิ่งๆ

“บอกอะไร”

“ก็ระหว่างที่มึงฝึกงานที่นี่ กูเป็นคนทำงานในส่วนของมึงให้กับกับคุณเพลิงด้วย” สิ้นคำตอบของพัฒน์ก็ทำให้ธีร์รู้สึกตัวแข็งทื่อ
ร่างกายเกร็งชาไปทั่วทั้งร่าง

แต่อะไรก็ไม่เจ็บใจเท่าที่มันกำลังเยาะเย้ยเขาผ่านสายตา

“ท่ะ ทำไม”

“เขาคงไม่ไว้ใจให้มึงทำล่ะมั้ง แต่กูจะให้มึงทำดูแล้วกูจะเคลียร์ตามอีกที ตอนนี้กูทำงานใหญ่อยู่” พัฒน์บอกเสียงเรียบ

กี่ครั้งแล้ววะ ที่คำพูดของมันทำร้ายจิตใจเขา

นี่มันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว...

“งั้นเหรอ นั่นสินะ หึหึ เออ...เดี๋ยวกูเคลียร์เอง”

“ไม่เข้าใจก็ถามกู อย่าพยายามทำให้มันปวดสมอง” พัฒน์ยังไม่หยุดพูดจาทำร้ายจิตใจ

ทำร้ายจิตใจไม่พอ ยังดูถูกอีกด้วย...

“เออ!!” ธีร์เดินกระทืบเท้าราวกับเด็กที่ไม่ได้ดั่งใจไปนั่งที่โซฟาแล้วหยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน ก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะหยิบปากกา
ราคาแพงกับกระดาษไปสองสามแผ่นโดยที่ไม่รอให้เจ้าของอนุญาต ซึ่งพัฒน์ก็มองตามนิดๆ แต่ก็หันกลับมาสนใจงานที่หน้าจอ
ต่อ

เขารู้ว่ามันทำได้ แต่อาจจะมีปวดหัวและสับสนบ้าง

และก็รู้ด้วยว่า คนอย่างมัน ต่อให้คิดไม่ออกแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่จะขอร้องให้ใครช่วย

“นี่มันยอดอะไรวะเนี่ย มั่วฉิบหาย” บ่นพึมพำเมื่อเห็นข้อมูลที่สับสนไม่เรียงลำดับเอกสารด้วย ก่อนจะเอาเอกสารออกมาเรียกตาม
ลำดับใหม่เสียก่อน จึงจะเริ่มวิเคราะห์ตัวเลขพวกนี้ ซึ่งพัฒน์ก็หันมามองธีร์ทำงานบ้างแล้วก็ทำงานของตัวเองต่อ

ก็แค่อยากรู้ ว่ามันจะทำหน้าแบบไหน จะเข้าใจงานที่ทำหรือเปล่า



เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ พัฒน์พิมพ์เอกสารที่จะต้องเสนอปฐพีเสร็จเรียบร้อยก่อนจะบันทึกไฟล์แล้วปิดเครื่องทันที หันไปมองธีร์ที่กำลังงุ่นง่านกับเอกสารแฟ้มที่ 3

“ทำงานไวดี แต่ถูกต้องหรือเปล่าก็อีกเรื่อง” พึมพำเบาๆ

ร่างสูงเอนตัวกับพนักเก้าอี้ก่อนจะหลับตาเพื่อพักสายนิดๆ สักพักก็รู้สึกเหมือนมีคนยืนอยู่ตรงหน้า จึงได้ลืมตาขึ้นมองก็พบว่าธีร์
ยืนอยู่ก่อนจะยื่นแฟ้มเอกสาร 3 เล่มมาให้กับเขา

“เอ้า! ตรวจซะ! กูจะไปทำต่ออีก 2 เล่ม” พูดจบก็เดินหนีไป ไม่รอให้ร่างสูงพูดอะไรเลยสักนิด

พัฒน์เปิดแฟ้มเอกสารตรวจความถูกต้องโดยดูอย่างละเอียดและดูอย่างช้าๆ ยอมรับในความเนี้ยบและเป็นระเบียบของธีร์เหมือน
กัน แต่ก็พลาดอยู่หลายจุดเหมือนกัน

ร่างสูงลุกขึ้นจากที่นั่ง เดินถือแฟ้มที่ตรวจเสร็จแล้วไปหาร่างบางคืน ก่อนจะนั่งลงข้างๆ กับธีร์ที่ขยับหนีตามสัญชาตญาณ

“กูไม่ทำอะไรมึงหรอก ไม่มีอารมณ์ และนี่ก็ที่ทำงาน กูไม่ทำ” พัฒน์บอก

“แล้วใครว่าอะไร”

“หึ...เอ้า! ดูซะว่ามึงพลาดตรงไหนบ้าง ตรงนี้น่ะมันคือ...” ร่างสูงอธิบายให้ร่างบางฟัง ซึ่งธีร์ก็ตั้งใจฟังและมองตามมือใหญ่ที่ชี้
นั่น ชี้นี่เพื่อแสดงให้เขาเห็นภาพ ซึ่งในช่วงหนึ่งที่ธีร์เผลอมองหน้าที่อยู่ใกล้ๆ กับหน้าของเขาด้วยสายตาที่อ่อนลง กับความ
จริงจังต่องานของคนข้างๆ

พัฒน์เป็นคนหล่อ และมีเสน่ห์มาก มากเสียจนเขาเผลอหวั่นไหว

แต่มันก็เป็นเพียงแค่เสี้ยวหนึ่งเท่านั้น เมื่อได้สติเขาก็นั่งตั้งใจฟังมันเหมือนเดิม ส่วนร่างสูงเองในจังหวะที่ให้ธีร์คิดและคำนวณ
ตาม ก็มองใบหน้าขาวใสนิ่งๆ โดยไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร

เวลามันตั้งใจทำอะไร มันจะมีความเป็นผู้นำ และเป็นคนที่มีเสน่ห์มากกว่าปกติหลายเท่า สิ่งที่เขาคิดว่าเป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่ง
ของธีร์ก็คือ

ความร่าเริงที่ยังคงเด็กอยู่ แต่ก็มีความเป็นผู้ใหญ่...เป็นในแบบที่เขาไม่เคยเป็น เพราะตั้งแต่จำความได้ พัฒน์และพี่ชายก็ต้อง
เรียนรู้งานบริษัทตั้งแต่เด็กๆ แล้ว

ไม่มีเวลามาเที่ยวเล่นสนุกสนาน หากแต่ก็มีแค่ช่วงหนึ่งที่ทำตัวประชดครอบครัวโดยการทำตัวเสเพล กินทั้งเหล้า สูบบุหรี่ พนัน
และผู้หญิง...

จนได้มาพบกับปฐพีในวันนั้นนั่นแหละ

…

“ไอ้พัฒน์ พัฒน์ นี่มึง...ทำงานเยอะจนเอ๋อแดกหรือไง ไอ้พัฒน์” มือขาวโบกขึ้นลงตรงหน้าของพัฒน์เพื่อเช็คดูว่าพัฒน์ยังมีสติ
อยู่หรือเปล่า เห็นมองหน้าเขาแล้วเหม่อไปนาน เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตอบ

ร่างสูงสะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะปรับสีหน้าแล้วถามธีรเสียงเรียบ

“มีอะไร”

“กูจะถามว่าแบบนี้ใช่ไหม ถูกหรือยัง”

“เออ...ถูกแล้ว ทำถูกแล้วก็จำใสกะลาหัวเอาไว้ด้วยล่ะ” พัฒน์สั่ง

“เออ ไม่ลืมหรอกน่า”

“ความจำมึงมันสั้นจะตายไอ้ธีร์”

“แต่เรื่องนี้กูจะพยายามจำ”

“เออๆ นี่ก็เที่ยงแล้ว กูหิว ไปซื้ออะไรมากูกินหน่อยดิ๊” พัฒน์สั่ง

“อีกแล้วหรือวะ ทำไมไม่สั่งขึ้นมาวะเนี่ย ทำไมต้องให้กูไปด้วย” ธีร์เถียง

ใช่ว่าธีร์จะไม่หิวนะ แต่เพราะหิวจนไม่มีแรวเดินนี่แหละ ถึงทำให้ธีร์ไม่อยากจะลงไปซื้อข้างล่าง

“ลง ไป ซื้อ” พัฒน์เน้นทีละคำเสียงเข้ม จนธีร์ต้องลุกขึ้นอย่างจำยอม

“งั้นกูกินเสร็จก่อน แล้วค่อยเอาขึ้นมาให้มึง”

“ไม่! กูให้เวลามึงแค่ 20 นาทีเท่านั้น”

“ไอ้พัฒน์ กูก็หิวนะเว้ย”

“แต่มึงต้องกูก่อน เพราะกูเป็นเจ้านายมึง” พัฒน์ให้เหตุผล

“เออๆ ก็ได้วะแม่ง มึงนี่มัน เห็นแก่ตัวจริงๆ เลยว่ะ” ธีร์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินบ่นไปยังประตูห้อง ก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วย
ท่าทางที่หงุดหงิด ก่อนจะหายลับไปพร้อมกับประตูห้องที่ปิดสนิท

พัฒน์ยกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหยิบงานอีก 2 แฟ้มของธีร์ขึ้นมาทำระหว่างรอข้าว

...

...



“ช้า” พัฒน์ทักเมื่อธีร์เข้ามาในห้อง ในมือถือถาดข้าวแล้วเดินมาวางไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา ซึ่งพัฒน์เปลี่ยนจากนั่งรอธีร์ที่โซฟา
มานั่งทำงานต่อที่โต๊ะทำงานแทน

“5 นาทีเองไอ้ห่า กูไปใส่จานให้มึงไง เอ้า! แดกซะ กูจะได้กินข้าวเสียที” ธีร์ทำท่าจะเดินกลับไป แต่เสียงทุ้มต่ำก็เรียกไว้ก่อน

“เดี๋ยว!”

“อะไรอีกวะ”

“รอเอาไปเก็บด้วย”

“จะบ้าหรือไง เดี๋ยวกูมาเก็บ กูหิวจะไปกินข้าว” ธีร์โวยวาย เมื่อไอ้คนเอาแต่ใจมันเริ่มแกล้งเขาอีกแล้ว

“กูกินไม่นานหรอก ไม่ชอบที่จะมองซากจานที่กินเสร็จแล้วว่ะ เพราะฉะนั้นรอเอาไปเก็บ” สิ้นคำสั่งที่ไม่สามารถจะขัดได้ ธีร์ก็เดิน
ไปทิ้งตัวลงบนโซฟายกขวาไขว่ห้างกอดอกอย่างโมโห

หิวจะตายห่าอยู่แล้ว...

ทำไมมันต้องแกล้งกันด้วยวะ!!










100%


 :mew1: :mew1: :mew1:

   ครบ 100% แล้วนะคะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ให้กำลังใจกัน เอาจริงๆ ยูกิต้องขอโทษที่หายไปนานๆ บ้าง และนี่ก็อาจจะหายไปอีก เพราะใกล้จะสอบไฟนอลแล้ว สัญญาว่าปิดเทอมเมื่อไหร่จะอัพให้เต็มที่เลยค่ะ

   ประกาศ! หนังสือน้องดรีมเหลือ 3 ชุดสุดท้าย เปิดรีปริ้นท์อีกทีก็ปีหน้านู่นเลย และของแถมจะไม่มีแล้วนะคะ อาจจะได้อย่างอื่นและน้อยลงด้วย ใครอยากได้อินบ็อกแฟนเพจเลยจ้า

พูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย เชิญที่แฟนเพจนะคะ ติดตามข่าวสารก็ที่นั่นเลยจ้า
https://www.facebook.com/sawachiyuki

ใครที่อยากได้พัฒน์ธีร์แบบรูปเล่มหนังสือ กรอกแบบฟอร์มด้านล่างให้หน่อย คนละครั้งพอน้า
https://docs.google.com/…/1idrlfw66Jlae4ZMsfbj0H4q…/viewform
 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-05-2015 09:41:54

 :z6:  นี่แน่ะพัฒน์ แกล้งเมียสนุกไหม ให้เดินเยอะๆได้ยังไงแผลอาจจะยังไม่หายดีก็ได้

ขอบคุณค่ะยูกิ เรารอสมน้ำหน้าพัฒน์อยู่นะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 02-05-2015 10:10:11

เวลาแห่งการแก้แค้นหอมหวนเสมอรอไปก่อนนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-05-2015 10:20:24

สนุกเนอะเดี๋ยวโดนเอาคืนทีหลังน่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 02-05-2015 10:21:31

ทีเอ็งข้าไม่ว่า ทีข้าเอ็งอย่าโวย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 02-05-2015 10:29:55

หมั่นไส้ ธีร์จัดการที แก้แค้นหนักๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 02-05-2015 11:59:16

ธีร์จัดการเลย หมั่นไส้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-05-2015 16:48:57

หมัีนไส้พัฒนฺสุดๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 02-05-2015 19:49:09

หมั่นไส้พัฒน์ :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 02-05-2015 19:50:58

ขอการเอาคืนแบบเด็ดๆนะ เอาให้มันอกแตกตายไปเลย  :z6:

จะได้รู้ว่าธีร์ไม่ใช่ทีรองมือรองเท้าใคร   :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-05-2015 19:56:30

พัฒน์ขี้แกล้ง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 02-05-2015 21:01:27

อย่าได้ม่รักธีร์นะพัฒน์ จะให้ธีร์เอาคืนเลยแกล้งอยู่ได้นิสัยไม่ดี

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 03-05-2015 00:36:33

สมแล้วที่เป็นคู่หู sm  :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 03-05-2015 06:37:38

สงสารพี่ธีร์ ชิ!!!! อบากเอาคืนจะแย่แล้วน้าาาาาาา
รอตอนตอนต่อไปเนอะะะะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 03-05-2015 08:13:17

อิพัฒน์เลววววววววววว  :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 03-05-2015 08:21:35

พัฒน์เหมือนเด็กผู้ชายจอมเกเรเลยอ่ะ แกล้งคนที่ตัวเองชอบ(ตอนนี้อาจจะเริ่มชอบหรือยังไม่รู้ตัวว่าชอบไปแล้ว)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 03-05-2015 09:33:49

อ่านแล้วสงสารธีร์  :o12:
เป็นเราไม่ยอมอ่ะ ถ้ามันจะเลวถึงขนาดเอาคลิปไปลงก็ช่างแม่ง
เราก็อาจอับอาย แต่เราเชื่อว่าไฟกะดินต้องจัดการให้นะ
ขอสักทีเหอะพัฒน์  :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 03-05-2015 14:00:44

เดี๋ยวโดนเอาคืนบ้างจะสมน้ำหน้าให้เลยนะ พี่พัฒน์

สงสาร พี่ธีร์ จังเลย มาอยู่กับเราดีกว่านะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 03-05-2015 15:22:38

ธีร์จ๋าถ้ารู้ว่าพัฒน์มันชอบเมื่อไร ก็งอนมันนานๆ ให้มันตามง้อข้ามเขาเป็นลูกๆ เหมือนหนังอินเดียเลย  o18

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 03-05-2015 18:34:03

พัฒน์แม่งขี้แกล้งว่ะ -*- ดีนะที่อย่างน้อยยังให้ขึ้นลิฟต์ได้อยู่ ถ้าให้วิ่งขึ้นวิ่งลงบันไดนี่คืออยากตบมาก
ธีร์ของเราเริ่มหวั่นไหวแล้วสินะเนี่ย แต่พัฒน์ยังไม่ยอมเผยไต๋จริงๆจังๆให้ได้เห็น ส่วนตัวเจ๊ค่อนข้างชอบที่ธีร์เป็นแบบตอนนี้นะ ตอนที่เถียงกับพัฒน์มากๆมันให้ความรู้สึกอวดดีมากเกินไปหน่อย ทั้งๆที่ในใจจริงธีร์ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้น ตัวพัฒน์นี่ยังน่าถีบเหมือนเดิมตั้งแต่ต้นจนจบ ยิ่งตอนนี้ชอบแกล้งธีร์ด้วยยิ่งแล้วใหญ่
แหม่ บอกเขาไปตรงๆก็ได้นี่ว่าไม่อยากกินข้าวคนเดียว อยากให้เจ้าตัวนั่งอยู่ด้วย พ่อปากหนักเอ๊ย
รอดูพัฒน์เพลี่ยงพล้ำกับเขาบ้าง
ปล.ยูกิจังสู้ๆ สอบไฟนอลให้ได้เองามๆมาครองนะ แล้วหลังจากสอบเสร็จอย่าลืมมาอัพแบบรัวๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: acorntan ที่ 03-05-2015 21:03:58

เป็นอดีตรองผู้บริหาร และผู้ช่วยบริหารที่เอาอารมณ์ และอัคติส่วนจลตัวมาปนกับการทำงาน และแยกแยะไม่ออกว่า เวลางาน กับเวลาแกล้งคนถึงแม้จะมีอำนาจที่จะสามารถปฏิบัติต่อผู้ใต้บังคับบัญชาได้  แต่ก็ไม่ควรเอาอารมณ์ และความรู้สึกส่วนตัวมาปนกับผู้ปฏิบัติงาน

หากเพลิงเห็นว่าธีย์ มีจุดบกพร่องคือ อารมณ์ร้อน
ดินก็คงจะเห็นว่าพัฒน์  มีจุดบกพร่องด้านอารมณ์ เหมือนกัน

แต่คนไหนจะควบคุมมันได้ดีหรือไม่ได้ดี การกตะทำให้บุคคลอื่นได้รับผลจากการกระทำอีกฝ่าย ก่อให้เกิดความทุกข์ทั่งร่างกาย และจิตใจ  ก็ถือว่าคน ๆ ไม่ได้ดีกว่าพอที่จะสั่งสอนบุคคลอื่น  หรือถือตนไว้เป็นแบบอย่างได้เช่นกัน

เพราะผู้ที่คิดว่าตนเองนั่นดี แล้ว  จะไม่ตัดสินแค่คำว่า ดีหรือชั่ว  ผิดหรือไม่ผิด   แต่คนคนที่ว่สตนเองดีนั้นต้องคิดเป็นว่า
ควรหรือไม่ควร   ต่างหาก

จึงจะเป็นผู้ที่สั่งสอน เอาตนเป็นแบบอย่างที่ดีได้

ทีากล่าวมาทั้งหมดนี้

ด่าพัฒน์ นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 03-05-2015 21:57:35

พัฒน์โคตรใจร้ายเลยยยย พูดจาไม่คิดถึงใจธีร์บ้าง ชิ!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 03-05-2015 23:31:07

เริ่มหวั่นไหวกันแล้วซิ
พี่พัฒน์อย่าแกล้งพี่ธีร์เยอะนักซิ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 05-05-2015 20:41:55

มาต่อเร็วนะคะ o13 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 05-05-2015 22:34:19

พัฒน์  นิสัยไม่ดีง่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 11-05-2015 08:34:08

มาอ่ะยางงงงงง รอๆๆๆๆๆ คิดถึงๆๆๆๆ

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.21 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 11-05-2015 20:05:52

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 10

อีก 10 นาทีจะ บ่ายโมง ซึ่งมันจะหมดเวลาพักเที่ยงของพวกเขาแล้ว แต่พัฒน์ก็ยังทานข้าวไม่เสร็จ ทั้งๆ ที่ใช้เวลาไป 10 นาทีกว่าๆ แล้ว ธีร์เองก็รู้ว่าอีกคนต้องกลั่นแกล้งเขาแน่ๆ

“ไอ้พัฒน์ มึงจะกินอีกนานไหม”

“กูกำลังกินอยู่นี่ไงวะ”

“อย่าช้าได้ไหม! กูก็หิวเป็นนะเว้ย” ธีร์โวยวาย

“ใกล้แล้วล่ะ”

“เออ...ให้มันจริง กูให้เวลามึงแค่อีก 3 นาทีเท่านั้น ถ้าไม่เสร็จกูจะไปกินข้าวแล้ว!!!” ธีร์ยื่นคำขาด ซึ่งมันก็ไม่ได้น่ากลัวเลยสัก
นิด ตรงกันข้ามแล้วยังชวนให้แกล้งต่ออีกด้วยซ้ำ

“มึงมีสิทธิ์สั่งกูหรือไง ตอนนี้กูคือเจ้านายมึง”

“รีบแดกไป อย่าพูดมาก” ธีร์นั่งเงียบๆ เพราะกลัวว่าจะเป็นการไปชวนอีกคนคุยอีก เดี๋ยวจะทานกันไม่เสร็จไปกันใหญ่ แล้วคนที่
ซวยก็จะเป็นเขา ที่ไม่ได้ทานข้าว

แต่ดูเหมือนจะมีลางบอกกลายๆ แล้วว่าเขาอดข้าวแน่นอน

“เสร็จแล้ว เอาไปเก็บ แล้วบ่ายโมงตรงมาหากูด้วย ห้ามเลท” พัฒน์วางแก้วน้ำเปล่าลงบนถาดแล้วหันไปสั่งธีร์ด้วยแววตาและ
สีหน้าที่บ่งบอกว่าสะใจเป็นอย่างมากให้กับอีกคน

ธีร์มองนาฬิกาที่ข้อมือปรากฏว่า เหลือเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นจะบ่ายโมงตรง ร่างโปร่งบางขี้เกียจจะต่อว่าพัฒน์แล้วเพราะใกล้จะ
หมดแรงเต็มที ถอนหายใจแล้วเดินไปเก็บถาดช้าๆ

ไม่กงไม่กินแม่งแล้ว รอข้าวเย็นทีเดียวก็ได้วะ

“เดินช้าแบบนั้น ระวังจะไม่ได้กินข้าวนะเว้ย หึ!”

“เรื่องของกู”

“ก็แล้วแต่...ห้ามเข้างานสายก็แล้วกัน เพราะงานมึงยังมีอีกเยอะ” พัฒน์กำชับ

“รู้แล้ว! เดี๋ยวมา!!” สะบัดเสียงห้วนๆ ด้วยความไม่พอใจ แล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับถาดที่ใส่จานข้าวกับแก้วน้ำไปเก็บทันที



ทางด้านร่างสูงก็ยกยิ้มอย่างพึงพอใจ จะว่าเขาเลวก็ได้ แต่เขาก็ตั้งใจจะให้มันอดข้าวจริงๆ จะแกล้งมันจนกว่ามันจะเข็ดนั่นแหละ
ว่าการที่พยศกับเขามันเป็นยังไง

ไม่นานอย่างที่บอก ร่างโปร่งบางเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขาอีกครั้งหลังจากที่ออกไปได้เพียงไม่กี่นาที และยังไม่หมดเวลา
พักเสียด้วย

“เหลืออีกตั้งสามนาที มึงไม่กินข้าวก่อนล่ะ” น้ำเสียงเยาะเย้ยของพัฒน์ไม่ทำให้ธีร์รู้สึกอะไรไปมากกว่าความโมโห แต่ปลดปล่อย
ไม่ได้

“มีอะไรอีกก็ว่ามา” ธีร์เลี่ยงไม่ตอบคำถาม แต่ถามถึงงานใหม่ทันที เรียกเสียงหัวเราะต่ำๆ จากพัฒน์ได้เป็นอย่างดี

“ลองขอร้องกูดู กูอาจจะให้มึงไปกินข้าวก็ได้” พัฒน์แนะนำ

ซึ่งเป็นคำแนะนำที่ธีร์ไม่มีทางทำแน่นอน เขาอาจจะขอร้องคนอื่นได้ แต่กับมันเขาไม่มีทางทำแน่นอน ให้ตายก็ไม่เด็ดขาด

“ต่อให้กูกำลังจะตาย และเหลือมึงเพียงคนเดียวในตอนนั้น กูก็ไม่มีวันขอร้องให้มึงช่วย” ธีร์พูดบอกเสียงแข็งกร้าว แววตาเต็มไป
ด้วยความโกรธและความเกลียด

“ก็ดี มุ่งมั่นได้แบบนี้ก็ดี แล้วถึงตอนนั้นอย่ากระเสือกกระสนให้กูช่วยก็แล้วกัน”

“ไม่มีทาง!!”

ทั้งสองจ้องตากันอย่างเงียบๆ อย่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร พัฒน์มองด้วยสายตานิ่งๆ ไม่แสดงอารมณืใดๆ ออกมา ส่วนธีร์ก็จ้องเอาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

อีกคนอยากเอาชนะ

อีกคนก็กลับไม่ยอม



เกมนี้...ใครจะเป็นฝ่ายชนะกัน

...

...



“คุณธีร์ครับ ตรงนี้ควรจะจัดวางแบบไหนดีครับ”

“เอ่อ...เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ผมคิดว่า...” ร่างโปร่งอธิบายงานพร้อมกับมองแปลนที่ใช้ในการสร้างสิ่งก่อสร้าง พร้อมกับปาดเหงื่อที่
ผ่านด่านของขอบหมวกนิรภัยสีเหลืองลงมาได้

ให้ตายสิ...นี่ไม่ใช่วิศวกรนะ ถามอยู่นั่นแหละ แล้วไอ้วิศวกรเฮงซวยสองคนที่ดูงานนี้ดันป่วยพร้อมกันไปได้ แต่ก็เอาเถอะ โชคดี
หน่อยที่เขาชอบงานด้านนี้ เลยมีความรู้เรื่องนี้พอสมควร

“ตามที่คุณธีร์บอกนะครับ เอ่อ...คือว่า” ช่างก่อสร้างมีท่าทีที่อึกอักเล็กน้อย ราวกับไม่กล้าพูดความต้องการของตนไป

“มีอะไรหรือเปล่า” ธีร์ขมวดคิ้วสงสัย

“คือว่าตัวอุปกรณ์ที่จะใช้ยึดเสาหมดน่ะครับ ทางคุณเอกที่เป็นคนดูแลเรื่องนี้ไม่ยอมเบิกให้เสียที เห็นทีว่าผมจะเริ่มงานไม่ได้น่ะ
ครับ”

“ทำไมถึงไม่เบิก”

“ผมไม่ทราบครับ แต่เป็นแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ของมาช้าตลอดแล้วทำให้พวกผมเริ่มงานช้ามาก”

“คุณเอกคนเดียวหรือเปล่า”

“ครับ คุณเอกเป็นคนดูแลการเบิกจ่าย ส่วนคุณเอ็มจะคุมหน้างาน วันนี้ทั้งสองคนไม่ได้มา พวกเขาแจ้งว่าป่วยใช่ไหมครับ”

“ใช่ครับ คุณเพลิงโทรให้ผมมาคุมงานที่นี่แทนน่ะ แต่ทำไมเขาสองคนถึงได้ทำงานช้า มีอะไรที่ต้องทำเร่งด่วนก่อนหรือเปล่า
อาจจะเป็นการลืมก็ได้นะ” ธีร์ถาม ไม่อยากจะคิดในทางที่ไม่ดี

“คุณเอ็มไม่ค่อยกล้าขัดคุณเอกเท่าไหร่ ทางด้านคุณเอกก็พยายามจะเปลี่ยนวัสดุจากแบบหลายครั้งด้วยนะครับ พยายามที่จะเอา
สินค้าของที่อื่นมาสร้างแทน พวกผมก็ไม่กล้าที่จะขัดด้วย เลยต้องทำตามไป”

“ของที่เอามาเปลี่ยนที่ว่านี่ของที่ไหน คุณภาพเหมือนกันหรือเปล่า ทำแบบนี้มันเข้าข่ายทุจริตแล้วนะ”

“ผมไม่ทราบครับ” ช่างก่อสร้างบอกด้วยสีหน้าที่ไม่รู้จริงๆ

แต่แค่นี้ก็เป็นข้อมูลสำหรับธีร์ได้มากแล้วล่ะ

“ถ้างั้นผมขอไปตรวจดูที่หน้างานหน่อยนะครับ จะได้สั่งรื้อ สั่งแก้ได้ทัน ส่วนเรื่องของคุณเอก ผมจะระงับการทำงานของเขา แล้ว
จะหาคนใหม่มาคุมงานให้นะครับ”

“แบบนั้นจะดีมากเลยครับ ผมจะได้ทำงานนี้เสร็จเร็วยิ่งขึ้น ที่จริงงานนี้ใช้เวลาครึ่งปีก็เสร็จ แต่นี่เลยมา เดือนกว่าๆ แล้ว เสายังลง
ไม่ครบเลยครับ” ทางช่างเล่าไปด้วยพร้อมๆ กับเดินพาธีร์ไปยังที่พื้นที่สร้างโรงแรมใหม่ของ PLEUNG

“ผมก็คิดว่าแบบนั้น เพราะทีมงานของเราเยอะมากๆ เครื่องจักรกับอุปกรณ์ก็ครบ ไม่น่าจะทำงานช้าแบบนี้” ธีร์หยุดเดินแล้วมอง
ไปรอบๆ อย่างสังเกต

“ทำไมถึงไม่แจ้งผู้จัดการที่ดูแลเรื่องนี้อยู่”

“ผมไม่กล้าหรอกครับ คุณเอกชอบพูดว่า ได้รับคำสั่งมาแบบนี้ ทางพวกผมก็ไม่อยากจะเถียง แต่พอมองวัสดุบางอย่างที่ไม่ใช่
ของเราแล้วมันก็อดสงสัยไม่ได้”

“คุณทำดีแล้วล่ะครับ ผมไม่ว่าอะไรหรอก”

“ขอบคุณนะครับ ได้คุณธีร์มาวันนี้ พวกผมต้องได้เริ่มทำงานกันสักที”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ว่าแต่คุณเอกนี่ทำงานมานาหรือยัง”

“งานนี้เป็นงานแรกครับ เห็นว่าใช้เส้นของผู้จัดการเข้ามา” ธีร์พยักหน้ารับรู้ เดินไปมองเสาบางต้นถูกเปลี่ยนเป็นของที่อื่นซึ่งไม่มี
บอกว่าเป็นของที่ไหน แต่ดูเนื้อแล้ว ไม่ใช่ของบริษัทฯ แน่ๆ

“ขอเวลาสักครู่นะครับ” ธีร์หันไปบอก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อสายไปยังเจ้านายของตนทันที

(ว่าไง ทางนั้นเป็นไงบ้าง)

“งานไม่เดินเลยครับ แล้วเหมือนจะจับการทุจริตได้ด้วย”

(มีด้วยหรือวะ แล้วเป็นไง)

“ก็คุณเอกวิศวกรจบใหม่นั่นแหละครับ มีพฤติกรรมพิรุธ แต่เดี๋ยวผมจะตรวจสอบทีหลัง ตอนนี้รบกวนคุณเพลิงช่วยเบิกเสาสำหรับ
โครงการนี้มาใหม่ประมาณ 50 ต้นได้ไหมครับ รู้สึกว่าสินค้าจะโดนเปลี่ยนไปเกือบครึ่ง”

(ขนาดนั้นเลยหรือวะ โอเค เดี๋ยวฉันจะให้คุณฉัตรแฟกซ์ส่งไปให้ พร้อมกับให้คลังส่งสินค้าภายใน 1 ชั่วโมง รอรับได้เลย มีอะไร
อีกไหม) อัคนีถามกลับมา

“อุปกรณ์ที่อย่างครบชุดครับ เพราะมีแต่อุปกรณ์เกรดแย่ๆ ทั้งนั้นเลย”\

(ได้! เดี๋ยวฉันจะจัดการให้)

“ขอบคุณครับ” ธีร์วางสายแล้วหันมามองช่างด้วยรอยยิ้มนิดๆ แล้วเอ่ยบอกอีกคนไป

“ของจะมาภายใน 1 ชั่วโมง ตอนนี้อะไรทำได้ก็ทำไปก่อนนะครับ”

“ขอบคุณนะครับคุณธีร์ เดี๋ยวถ้ามีอะไรผมจะรีบแจ้งนะครับ”

“โอเค เดี๋ยวผมจะไปตรวจเอกสารในห้องทำงานของคุณเอกเสียหน่อย มีอะไรก็ไปหาผมได้นะครับ” ธีร์พูดบอกก่อนจะเดินปลีก
ตัวออกมา

ร่างโปร่งเดินไปที่ห้องทำงานของหัวหน้าวิศวกรด้วยความรวดเร็ว อากาศก็ร้อน ไหนจะยังไม่ได้ทานข้าวอีก เขาออกจาก DINZ
ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ทานข้าวเลยสักนิด แต่อัคนีก็ติดต่อมาก่อนว่าหน้างานของโครงการนี้มีปัญหา ให้เขาช่วยแก้ไขให้หน่อย ซึ่งพัฒน์
ก็ไล่ร่างโปร่งไปทันที

เดี๋ยวก็ไล่ เดี๋ยวก็เรียก

ขอบคุณสำหรับคุณค่าในตัวกูนะ...



ก่อนจะมาที่นี่...

‘คุณเพลิงโทรมา’ พัฒน์บอกร่างโปร่งที่กำลังตั้งใจเรียงเอกสารอยู่ ก่อนที่ธีร์จะหันมาเลิกคิ้วใส่

‘แล้ว?’

‘เขาบอกให้มึงไปคุมหน้างานให้หน่อย โครงการที่ทำอยู่น่ะ เห็นไม่คืบหน้าเสียทีแล้ววิศวกรที่คุมงานลาป่วยพร้อมกัน เขาเลยโทร
มาบอกให้มึงไป กูต้องอธิบายอะไรอีกไหม?’ ถามกลับด้วยสีหน้ากวนๆ

ไอ้คนที่หงุดหงิดเพราะหิวอยู่แล้ว กับคิ้วกระตุกเมื่อโดนหาเรื่องอีก

‘ไม่ต้อง กูเข้าใจแล้ว’

‘เข้าใจ? ก็ไปดิ รอคนขับรถหรือไง’

‘ก็ทำงานอยู่เนี่ย’

‘เดี๋ยวกูจัดการต่อเอง’

‘เออๆ เดี๋ยวใช้ เดี๋ยวไล่ กูอยากจะกระทืบมึงให้หายแค้นจริงๆ’ ธีร์บ่นเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน มองพัฒน์เล็กน้อยก่อนจะเดินออก
จากห้องมาเมื่อพัฒน์ไม่สนใจ

‘บ่นมาก เดี๋ยวก็ถูกทำโทษหรอกมึง’ เสียงพัฒน์ดังไล่หลัง แต่ธีร์ก็ไม่หันไปมองแต่อย่างใด

‘หุบปากไป’

‘หึหึ ไปทำงานนะมึง ไม่ใช่ไปอู้ ไซต์งานเลิก 5 โมง ให้มึงกลับมารับกูที่นี่ด้วย’

‘ทำไมวะ?’

‘อ้าว! มึงมารถกูนะครับ แล้วไม่ต้องคิดทิ้งกูด้วย เพราะกูเอาเรื่องมึงเต็มที่แน่’ พัฒน์พูดขัดราวกับรู้วี่ร์แอบบยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ทั้งๆ ที่ธีร์
กำลังหันหลังให้

‘เออ ไอ้คุณชาย’

ธีร์รับคำสั่งก่อนจะเปิดประตูออกมาจากห้องด้วยความหงุดหงิด แต่ก็ต้องเดินกลับเข้าไปคืนเพราะลืมกุญแจรถ

‘กูอุตส่าห์พูดให้รู้แล้วนะ มึงยังจะโง่ไม่คิด’ พัฒน์ด่ายิ้มๆ

‘ก็กูลืม เอามาดิ’ ยื่นมือไปด้านหน้า ก่อนจะแบมือรอกุญแจรถ

‘มาเอาเองดิวะ’

‘ไอ้บานี่ แล้วมันอยู่ไหนวะ’

‘กระเป๋า...กางเกงกู’

‘ถ้าอยู่ในนั้น มึงก็เอาออกมาดิวะ เสียเวลาฉิบหายเลยแม่ง’ ร์บ่น แต่ก็เดินอ้อมไปหลังโต๊ะเพื่อจะไปเอากุญแจอย่างช่วยไม่ได้ รู้
อยู่แล้วว่าคำสั่งแรกของมันคือศักดิ์สิทธ์สุด ก็คือมันไม่กลับกลอกนั่นแหละ

คำไหนคำนั้น เถียงไป โวยวายไป ก็ต้องทำอยู่ดี

‘ข้างขวาใช่ไหม’ ถามห้วนๆ

‘เออ’ ตอบสั้นๆ แล้วนั่งอ่านเอกสารต่อแบบไม่สนใจว่าอีกคนจะทำอะไร

‘เฮ้อ’ ถอนหายใจเสียงดัง ก่อนนั่งย่อเข่าแล้วมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้วยมือที่สั่นอย่างประหม่า เขาก้มีตื่นเต้นบ้างเถอะ

ไม่ใช่ของตัวเองนะเว้ย! ชีวิตก็ไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย

มือบางๆ ค่อยๆ ล้วงเข้าไปลึกๆ เพื่อหากุญแจที่คิดว่าอยู่ แต่จนสุดแล้ว ก็ไม่เจอ ร่างบางดึงออกมาอย่างโมโห เพราะหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

‘มึงมันโกหก’

‘กูลืมไป มันอยู่ฝั่งซ้าย’ พัฒน์ตอบอย่างไม่หยี่ระ

ธีร์กระฟัดกระเฟียดลุกขึ้นเดินไปอีกฝั่งหนึ่ง คราวนี้เขาล้วงเข้าไปแรงๆ อย่างโมโห แล้วหยิบกุญแจออกมาอย่างเร็ว ในจังหวะที่
ร่างโปร่งกำลังจะเดินหนีไป ร่างสูงก็ลุกขึ้นแล้วดึงร่างโปร่งเข้ามาหาตัว พร้อมๆ กับประกบริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากบางแรงๆ ลิ้น
ร้อนสอดเข้าไปเกาะเกี่ยวความหวานในจังหวะที่ธีร์ยังคงตกใจอยู่ พัฒน์อาศัยความชำนาญและความเร็วของตัวเองในการสอดลิ้น
เข้าไปควานหาความร้อนแรงที่กำลังเรียกร้องการตอบสนองจากอีกคนอยู่ แต่ดูเหมือนว่าธีร์ไม่เล่นด้วย เพราะมือเล็กกว่าทั้งดันอก
เขาออก แล้วพยายามจะหันหนีอีกต่างหาก พัฒน์ก็ไม่สนใจ เพราะตัวเขาใหญ่กว่า แรงเยอะกว่า เพราะฉะนั้น การที่จะทำให้อีก
คนหยุด เป็นเรื่องที่ง่ายมาก

ไม่นานธีร์ก็ต้องหยุดอยู่ในอ้อมกอดที่รัดแน่น ก่อนจะเปลี่ยนมาตอบสนองอย่างเคลิบเคลิ้มในรสจูบของพัฒน์ พัฒน์ยิ้มในใจอย่าง
พอใจ

ร่างโปร่งไม่เข้าใจ...ว่าทำไมพัฒน์ถึงต้องจูบกับเขาด้วย แน่นอนว่าคนอย่างมันไม่พิศวาสอะไรในตัวเขาแน่ๆ ถ้าไม่เป็นเพราะ
ทำโทษ

ก็ต้องเป็นเพราะมันแค่อยากจะจูบ

สำหรับพัฒน์แล้ว เห็นร่างโปร่งทำสีหน้าแบบไม่ค่อยพอใจ แล้วรู้สึกหมั่นเขี้ยวจนอยากจะระบางออกมา ก็แค่อยากจูบ ไม่เห็นจะมี
อะไรมาก

หน้าที่ของมันอยู่แล้ว

‘อื้อ’

ร่างสูงถอนริมฝีปากออกมาก่อนจะผลักร่างบางออกไปเบาๆ

‘ไปได้แล้ว กูหายอยากแล้ว’

‘ขอบคุณที่ตอกย้ำ’ ธีร์ตวัดสายตามองพัฒน์อย่างไม่พอใจ แต่ก็ทำได้เพียงแค่เดินกระแทกเท้าออกมาจากห้องทำงานของพัฒน์
ธีร์ยกแขนขึ้นมาใช้แขนเสื้อเช็ดปากตัวเองแรงๆ

โดยมีร่างสูงยิ้มไล่หลังน้อยๆ อย่างสะใจ

‘ห้ามมาช้าล่ะ กูให้เวลามึงเดินทาง 1 ชั่วโมง 6 โมงเย็นกูไม่เห็นมึง คงจะรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น บางที อาจจะไม่จบแค่จูบเหมือน
เมื่อกี้’ พัฒน์พึมพำเบาๆ คนเดียว

‘เอาเถอะ ค่อยส่งข้อความไปบอกมันก็แล้วกัน’

ร่างสูงก้มหน้าทำงานต่อด้วยรอยยิ้มที่ตนก็ไม่รู้ว่ายิ้มออกมาเพราะอะไร

…

…

…









50%




 :mew2: :mew2: :mew2:



   ดีจ้า....ก่อนอื่นต้องขอโทษจริงๆ ที่หายหน้าไป 10 วันกว่า ช่วงนี้เป็นช่วงสัปดาห์สุดท้ายของการเรียนแล้ว วันที่ 18-22 เป็นการสอบปลายภาค ซึ่งจะหายไปอีกเพื่ออ่านหนังสือ 555+ ต้องขอร้องให้รอไปก่อนน้า จากนั้นก็จะปิดเทอม และเป็นมหกรรมการอัพนิยายอย่างจริงจัง ย้ำอีกทีว่าปีนี้ไม่ได้ไปทำงาน เพราะเหนื่อย...ก็เลยจะแต่งนิยายให้ทุกคนอ่านกัน อาจจะแอบหนีเที่ยวบ้างแต่ก็จะแจ้งให้ทราบ...

   ติดตามข่าวสารการอัพนิยาย หรือพูดคุยกับยูกิได้ที่
   https://www.facebook.com/sawachiyuki

   ลงชื่อจองพัฒน์ธีร์ สำหรับคนที่สนใจจริงๆ นะคะ จะนับยอดคร่าวๆ เฉยๆ และเป็นแค่ฟอร์มสอบถามเนาะ
   https://docs.google.com/forms/d/1idrlfw66Jlae4ZMsfbj0H4qS4il-rEVmhFnDrp0FFKk/viewform
 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-05-2015 20:13:14

โอ๊ยยย. หมั่นไส้มาก. ให้เขาอดข้าวแล้วยังมาปล้นจูบอีก
รังแกกันจัง. ตั้งแต่บนเตียงละ
รอจ้ายูกิ. สู้ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 9.2 (2/5/2558) P:13
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 11-05-2015 20:17:15

อ้างจาก: acorntan ที่ 03-05-2015 21:03:58  

เป็นอดีตรองผู้บริหาร และผู้ช่วยบริหารที่เอาอารมณ์ และอัคติส่วนจลตัวมาปนกับการทำงาน และแยกแยะไม่ออกว่า เวลางาน กับเวลาแกล้งคนถึงแม้จะมีอำนาจที่จะสามารถปฏิบัติต่อผู้ใต้บังคับบัญชาได้  แต่ก็ไม่ควรเอาอารมณ์ และความรู้สึกส่วนตัวมาปนกับผู้ปฏิบัติงาน

หากเพลิงเห็นว่าธีย์ มีจุดบกพร่องคือ อารมณ์ร้อน
ดินก็คงจะเห็นว่าพัฒน์  มีจุดบกพร่องด้านอารมณ์ เหมือนกัน

แต่คนไหนจะควบคุมมันได้ดีหรือไม่ได้ดี การกตะทำให้บุคคลอื่นได้รับผลจากการกระทำอีกฝ่าย ก่อให้เกิดความทุกข์ทั่งร่างกาย และจิตใจ  ก็ถือว่าคน ๆ ไม่ได้ดีกว่าพอที่จะสั่งสอนบุคคลอื่น  หรือถือตนไว้เป็นแบบอย่างได้เช่นกัน

เพราะผู้ที่คิดว่าตนเองนั่นดี แล้ว  จะไม่ตัดสินแค่คำว่า ดีหรือชั่ว  ผิดหรือไม่ผิด   แต่คนคนที่ว่สตนเองดีนั้นต้องคิดเป็นว่า
ควรหรือไม่ควร   ต่างหาก

จึงจะเป็นผู้ที่สั่งสอน เอาตนเป็นแบบอย่างที่ดีได้

ทีากล่าวมาทั้งหมดนี้

ด่าพัฒน์ นะจ๊ะ

อูยยยย ชอบมากๆ เลยค่ะ
เจ้านายนางไม่รู้ไงคะว่าพัฒน์มีนิสัยแบบนี้ด้วย
เลยไว้ใจ เอาเป็นว่า เสแสร้งเก่ง 555+
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ดีๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 11-05-2015 20:33:24

พัฒน์แม่งชอบแกล้งว่ะ นี่ดีหน่อยที่ไม่ได้แกล้งมากจนเกินไป+ธีร์ไม่ได้ช่างประชดไปซะทุกอย่าง ไม่งั้นนิยายเรื่องนี้สงสัยจะอุดมไปด้วยมาม่าอย่างแท้จริงแหงๆ 555
...แต่ให้ธีร์อดมื้อกลางวันนี่มันน่าเตะจริงๆ แถมอยู่ๆก็จูบซะงั้น พัฒน์นี่สมควรโดนเจ๊ตบมากๆ

ปล.เอาไว้สอบเสร็จค่อยมาต่อก็ได้ยูกิจัง ถึงจะอยากอ่านนิยายแต่การเรียนสำคัญนะ จะสอบอยู่แล้วนี่เนอะ ปิดเทอมค่อยมาอัพรัวๆก็ไม่สาย ถึงตอนนั้นจะอ่านให้ตาแฉะเลย
ปปล.เปิดจองเมื่อไรสะกิดด้วยนะ อยากอ่านแบบเป็นเล่มจัง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 11-05-2015 20:54:05

พัฒน์แม่..เลวอ่ะ แกล้งธีร์ตลอด  สงสารธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: Mamoru ที่ 11-05-2015 21:11:53

สงสารธีร์ ถ้าคนเขียนไม่ให้ธีร์ มีบทเอาคืน และเหนือกว่าพัฒได้ เราทุกคนจะลงคะแนนให้เรื่องนี้ 0.10/10 เอาสิ่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-05-2015 21:42:46

แกล้งได้แกล้งไปอย่าให้ถึงทีล่ะกัน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-05-2015 21:47:52

อยากให้จบศึกนี้แล้วธีร์ชนะจริงๆ เบื่อพัฒน์ ชอบคิดว่าตัวเองจะชนะ  :fire:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 11-05-2015 22:53:30

เชียร์ธีร์มีสามีใหม่. 555555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 11-05-2015 22:54:28

อานมาจนถึงตอนนี้แล้วนี่ แทบจะเลิกอ่านต่ออ่ะ  :a5: เกลียดมากเกลียดพัฒน์  อ่านแล้วหงุดหงิด เสียสายตา

แต่สงสารธีร์เถอะ สงสารจับใจ มันเยอะไปนะทำแบบนี้ :z3:

เมื่อไหร่จะหมดเวลาฝึกงานสักที มันนานละนะคนเขียน ธีร์ฝึกมานานละ ให้ธีร์ได้ผุดได้เกิดบ้างเถอะนะ ถือว่าขอ ขอร้องอ้อนวอน

เกาะขาร้องให้น้ำตาซึม นอนดิ้นทุรนทุราย  :ling1: ทำร้ายร่างกายตัวเอง  :z3: กรีดเเขนเลือดสาด :jul1:

คือ เฮ้อ ช่างเถอะ

รอนะรอตอนต่อไป รออย่างมีความหวัง รอซ้ำเติม ธีร์ ที่ถูกย่ำยี ต่อไป  :m15: (โพสประชดคนเขียน) เช้อคนเขียนใจร้าย

ใจดำ อำมหิต แม่มด นางฟ้าปีศาส

ปล. ห้ามโกรธ ถ้าโกรธจะโกรธ ให้ดูเอาสิๆ



ตั้งใจสอบได้คะแนนดีๆน๊า o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-05-2015 22:55:45

อ่านแล้วหมั่นไส้พัฒน์ :katai1:
อย่าให้ถึงตาของธีร์บ้างน่ะว้อยยยยยยยย :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 12-05-2015 00:37:17

แกล้งไม่หยุด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-05-2015 01:18:28

อร๊ายยย.  สงสารธีร์อะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 12-05-2015 01:48:10

พัฒน์  นายร้ายกาจมาก   ๕๕๕๕๕

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 12-05-2015 03:30:26

เล่นกับความรู้สึกคนอื่นแบบนี้ นิสัยไม่ดีเลยนะพัฒ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 12-05-2015 06:02:52

นิสัยนะพัฒน์ แกล้งทีอยู่นั่นแหละ!!!
เดี๋ยวเหอะๆ เดี๋ยวกรรมจะตามสนอง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-05-2015 07:11:06

พัฒน์เลวจริงๆๆ  :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 12-05-2015 08:14:22

 :fire: นิสัยอ่ะพัฒน์ ธีร์ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-05-2015 08:34:53

พัฒน์แกมันชั่วมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 12-05-2015 09:04:13

ถ้าแกล้งกันก็ขอให้มีขอบเขตหน่อยนะ พี่พัฒน์ แบบนี้มันเกินไปนะ

ถ้า พี่ธีร์ หิวข้าวจนเป็นลมขึ้นมาแล้วเกิดอุบัติเหตุ จะว่ายังไงฮะ

แล้วยังมีหน้ามาทำเหมือนว่า พี่ธีร์ เป็นของเล่นอีก

มันน่าโบก พี่พัฒน์ ให้หัวทิ่มพื้นเสียจริง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 12-05-2015 11:17:06

พี่พัฒน์แกล้งพี่ธีร์ตลอด
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 12-05-2015 19:32:00

พัฒน์!! :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 13-05-2015 11:11:52

โห้วววววว
แล้วแกก็แหกขาแล้วกระแทกจริงๆสินะ
แอร๊ยยยยย (ตอนแปดๆ)
แบบว่า......

ทำไปแล้ว แกก็กลับมาแกล้งธีร์อีก
สายเอสป่ะ? ชอบแกล้งคนที่ชอบแรงๆ
หุหุ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 13-05-2015 18:47:14

พัฒน์นิสัยเด็กๆ อ่ะ นิสัยชอบแกล้งคนที่ชอบแก้เขินใช่มั้ยนั่นน่ะ
ธีร์เอ้ย  ทนหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.1 (11/5/2558) P:14
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 13-05-2015 20:23:53

พัฒน์แกล้งธีร์มากๆระวังเท้อออออ อ อ อ อ ถ้าโดนเอาคืนมาจะร้องไม่ออกนะ หึๆ
 :hao7:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 15-05-2015 21:23:51

ตอนที่ 10 ครึ่งหลัง

กลับมาปัจจุบัน

“หิวว่ะ” ธีร์บ่น พร้อมกับรื้อเอกสารต่างๆ ขึ้นมาตรวจสอบดู ก็ไม่พบถึงความผิดปกติแต่อย่างใด จนน่าสงสัย

“มันไม่น่าจะจัดการอะไรได้เรียบร้อยขนาดนี้นะ” ธีร์พูดพลางมองไปยังกองเอกสารต่างๆ อีกครั้ง คิดในใจอย่างเครียดๆ เพราะฟัง
จากคำบอกเล่าของหัวหน้าช่างเมื่อกี้แล้ว

มันเข้าข่ายทุจริตกันชัดๆ และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีเอกสารทิ้งไว้เป็นหลักฐาน

“เผื่อมีบริษัทไหนที่น่าสงสัย” คิดได้ดังนั้น ร่างโปร่งก็นั่งลงกับโต๊ะทำงานของหัวหน้าวิศวกรที่ชื่อเอกอย่างจริงจัง พร้อมกับเปิด
หน้าเอกสารไปด้วย

ยังไงเขาก็ต้องหาให้ได้...ไม่ว่ายังไงก็ไม่ปล่อยให้คนที่ทรยศบริษัทลอยนวลอยู่ได้นานหรอก



ทางด้านพัฒน์เองก็เริ่มจะทำงานไม่รู้เรื่อง คอยแต่พะวงว่าธีร์จะอู้งานหรือเปล่า แอบคิดว่ามันคงจะได้กินข้าวไปแล้วแน่ๆ

“คงจะกินจนอิ่มเลยล่ะสิ”

ก๊อกๆ

“เชิญ” พัฒน์อนุญาตสั้นๆ เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องของตน

“คุณพัฒน์ครับ ที่โรงงานมีปัญหาครับ”

“ยังไง”

“รู้สึกว่ามีพนักงานคนหนึ่งพยายามที่จะทำลายล้อล็อตใหม่ของเราน่ะครับ แต่จับตัวได้ก่อนครับ” พูดบอกพัฒน์ไป ทั้งๆ ที่ตัวเองก็
ใจเต้นแรงแบบหวั่นๆ

เพราะงานมีปัญหาทีไร ไม่ถูกด่าด้วยคำพูด ก็มักจะจะโดนหักเงินเดือนเสมอ หรือบางทีทั้งด่า ทั้งหัก

หรือไม่ก็ต้องเข้าอบรมที่ห้องเย็นกับเจ้านายอย่างพัฒน์อีก

“คุมงานภาษาอะไร เสียหายไปเท่าไหร่” ถามเสียงเย็น ลูกน้องที่เข้ามารายงานถึงกับยืนตัวสั่นด้วยความกลัว เพราะทราบดีว่า
เวลาแบบนี้เจ้านายของเขาจะโหด และดุกว่าตอนปกติเสียอีก

นี่ทำใจเตรียมตัวตายมาแล้วนะ

“ก่ะ...ก็คือว่า ผู้จัดการที่โรงงานบอกว่า ล้อเสียหายทั้งหมดสามสิบตัว กับยางอีก ห่ะ ห้าสิบเส้นครับ” ตอบพัฒน์ไปแบบกล้าๆ กลัวๆ

“ล็อตใหม่ อืม...จากจำนวนก็เกือบ 10 ล้านสินะ” พัฒน์ก้มหน้าอ่านเอกสารพร้อมกับพูดไปด้วย ท่าทางเหมือนจะไม่ทุกข์ร้อน
อะไร แต่คนเป็นลูกน้องย่อมรู้ดีว่าท่าทางแบบนี้นี่แหละ

หนักแน่!

“แล้วที่จับคนทำได้ มันง้างปากบอกอะไรไหม” ถามเสียงเข้ม

“รู้แค่ว่าปลอมตัวเข้ามาน่ะครับ เพราะไม่มีประวัติในบริษัท”

“เข้ามาในโรงงานที่มีระบบคุ้มกันยอดเยี่ยมแบบนี้ได้ มันเก่งหรือว่าคนของเราที่สะเพร่า! ถ้าฉันจัดการเรื่องนี้ได้ เตรียมหา
พนักงานใหม่มาแทนคนที่ทำงานพลาดทันที!!” สั่งเฉียบขาด ลูกน้องของเขาก็รีบก้มหัวรับคำสั่งอย่างกลัวๆ ทันที

ยังโชคดีที่คนถูกไล่ออกไม่ใช่เขา...

“ค่ะ ครับ”

“บอกไอ้พวกข้างล่างให้เอารถออก ฉันจะไปให้ถึงโรงงานภายใน 30 นาที ถ้าลงไปไม่เจอรถรออยู่ คงจะรู้นะว่าเป็นยังไง ฉัน
ต้องการคนมาทำงาน ไม่ใช่แค่มาเอาเงินอย่างเดียว!!” พัฒน์พูดเสียงดังขึ้น จนลูกน้องตัวสั่น ไม่กล้าก้าวเท้าแม่แต่ก้าวเดียว

“ไปสิวะ!”

“ค่ะ ครับ” ลูกน้องคนนั้นรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที เพื่อไปเตรียมรถให้กับเจ้านายด้วยความรีบร้อน

มองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะ 4 โมงแล้ว ถ้าจะกลับมาที่นี่คืนก็คงจะไม่ทัน คิดได้ดังนั้นเขาก็ส่งข้อความไปบอกธีร์

‘เลิกงานแล้วไปรับกูที่โรงงาน DINZ สาขา XXX’ ก่อนที่ร่างสูงจะได้คำตอบกลับมาสั้นๆ

‘เออ’

ทั้งๆ ที่กำลังเจอปัญหาเครียดๆ แต่ทำไมร่างสูงถึงกลับยิ้มได้

มันเป็นเพราะอะไรกัน...

...

...

...



เสียงโหวกเหวกโวยวายดังเข้ามาในห้องทำงานจนธีร์ที่กำลังเอาแฟ้มเอกสารเก็บที่เดิมถึงกับขมวดคิ้วแน่นด้วยความสงสัย ช่างที่
อยู่แถวนั้นพากันวิ่งขวักไขว่ จนเขาต้องออกไปดูด้วยความร้อนใจ

เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย

“เดี๋ยว” ร่างโปร่งเรียกให้ใครสักคนที่วิ่งอยู่หยุดวิ่งแล้วเดินมาหาเขาด้วยสีหน้าตื่นๆ

“ค่ะ ครับคุณธีร์”

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงโหวกเหวกโวยวายกันจัง”

“พอดีว่าจะรื้อเสาที่เอาลงไปแล้วขึ้นมาน่ะครับ แล้วจะใส่อันใหม่ที่เพิ่งมาส่งลงไปแทน แต่เสามันไม่แข็งแรง เลยหักกลางหล่นลง
บนพื้นที่ทำงานของบางส่วนน่ะครับ”

“แล้วมีใครเป็นอะไรหรือเปล่า” ธีร์ถามด้วยความเสียงร้อนรน

เรื่องใหญ่จริงๆ ด้วย

“บาดเจ็บ 7 คนครับ ไม่มีใครถึงกับชีวิต”

“เรียกรถพยาบาลหรือยัง”

“พี่สนเรียกแล้วครับ”

“ดีแล้ว อย่าให้ใครเข้าใกล้แถวนั้นเด็ดขาด พักงานเอาไว้ก่อน เดี๋ยวฉันจะตามไปดู” ธีร์บอก ซึ่งช่างคนนั้นก็รีบวิ่งกลับไปยังสถาน
ที่เกิดเหตุทันที

“แล้วเสามันมีกี่ต้นวะเนี่ย พังง่ายชะมัดให้ตายเถอะ รับรองไอ้คุณเอกบ้าอะไรนั่น ไม่มีที่ยืนในบริษัทแล้วแน่ๆ” ธีร์บ่นเครียดๆ ก่อน
จะรีบจ้ำอ้าวตามช่างคนนั้นไปทันที

ถ้ามีคนเสียชีวิต นี่เรื่องใหญ่กว่านี้แน่ๆ

ธีร์มองไปยังที่เสาต้นใหญ่ครึ่งที่หักลงมาตรงที่เกิดเหตุ ส่วนอีกครึ่งมันเชื่อมกับเครื่องยกเลยเอาไปไว้ที่ปลอดภัยได้ แต่ส่วนที่
ขาดกลางนี้แหละที่เป็นปัญหา เกือบทำให้คนงานได้รับอันตรายถึงชีวิต

“ทำไมเสามันพังง่ายแบบนี้”

“คิดว่าคงเป็นตัวที่คุณเอกเปลี่ยนแน่ๆ เลยครับ ตอนแรกพวกเราว่าจะไม่ลง แต่คำสั่งของหัวหน้าถือเด็ดขาด” ใครคนใดคนหนึ่ง
แถวนั้นตอบ

“ใครเห็นตอนเปลี่ยนบ้าง” ธีร์หันไปถามทุกๆ คน

“ไม่ครับ”

“แล้วรู้ได้ไงว่าเปลี่ยน”

“คุณธีร์ครับ ทุกอย่างที่เป็นของบริษัทเรามันต่างจากของที่อื่นแน่นอนครับ พวกเราอยู่ที่นี่มาหลายปี แยกออกอยู่แล้วว่าอะไรของ
แท้ อะไรของปลอม

“กล้องวงจรปิดทุกตัว จับได้หรือเปล่า”

“ไม่เลยครับ”

“เอกสารก็ไม่มี กล้องก็จับไม่ได้ ไม่มีใครเห็นตอนเปลี่ยนอีก ของใหญ่แบบนี้ไม่น่าจะลอดหูลอดตาใครไปได้ ถ้าไม่มีพรรค
พวก...จริงสิ” ธีร์ทำท่าคิดออก

ถ้าจะลักลอบทำอะไรแบบนี้ มันก็ต้องมีคนรู้เห็นเป็นกระบวนการแน่ๆ และถ้าจะทำ มันก็คงจะทำให้ตอนที่ไม่มีคนงานแล้ว ฉะนั้น
ตอนกลางคืนนี่แหละที่พวกมันลักลอบเปลี่ยนของ

ที่สำคัญที่กล้องจับไม่ได้ ยามเป็นด่านแรกที่ต้องเจอแน่นอน

“คิดอะไรออกหรือครับคุณธีร์”

“คิดออกน่ะคิดออก แต่ตอนนี้ผมบอกทุกคนไม่ได้หรอกนะ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง ทุกคนช่วยดูแลคนบาดเจ็บขึ้นรถพยาบาลก่อน
นะ ผมจะไปตรวจเสนั่นเสียหน่อย”

“ระวังนะครับคุณธีร์ ตรงนั้นมีจุดก่อสร้าง แล้วอุปกรณ์ที่ถูกเปลี่ยนไม่ใช่แค่เสานะครับ ยังมีตัวอื่นๆ อีกที่ไม่รู้ว่าจะพังเมื่อไหร่”

“ขอบคุณที่เตือนครับ ผมจะระวัง”

ร่างโปร่งเดินเข้าไปในเขตพื้นที่ที่เสาหล่นอยู่ ก็พบว่ามันเป็นเสาที่หล่อออกมาได้สะเพร่าและน่าเกลียดมาก แค่มองตาเปล่าก็รู้
แล้วว่ามันไม่แข็งแรง

เขามองจากที่ไกลๆ เลยไม่เห็นความผิดปกติเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ชัดเจนแล้วล่ะ

“มันเป็นแบบนี้นี่เอง”

ในจังหวะที่ธีร์เดินรอบๆ เสาที่หล่นนั้น ก็ต้องตกใจกับเสียงร้องของเหล่าช่างก่อสร้างที่พากันตะโกนเสียงดังหวังให้เขาหลบจาก
อะไรบางอย่าง ซึ่งเมื่อแหงนขึ้นไปข้างบน ก็พบว่าท่อนเหล็กขนาดไปใหญ่มากกำลังตกลงมาคานด้านบน ซึ่งธีร์เห็นแล้วก็ทำ
อะไรไม่ถูก แต่ก็พอตั้งสติที่จะวิ่งหลบ แต่ไม่พ้นอยู่ดี

“คุณธีร์!!!” เสียงตะโกนเรียกชื่อเขาเสียงดัง

ปึก!!

“โอ๊ยยยย”

ธีร์ร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ พร้อมกับเอามือขึ้นกุมไหล่ที่โดนท่อนเหล็กหล่นทับด้วยสัญชาตญาณ ล้มตัวลงกับพื้นอย่างเจ็บ
ปวด

ท่อนเหล็กไม่ใหญ่มากก็จริงแต่น้ำหนักของมันก็หล่นโดนไหล่ซ้ายของเขาเต็มๆ แน่นอนว่าต้องช้ำ แล้วไหล่หลุดแน่ๆ รับรู้ได้จาก
การเจ็บ

คนที่ตั้งสติได้ก็วิ่งเข้ามาเพื่อช่วยเหลือเจ้านายใหญ่อย่างธีร์ด้วยความเร่งรีบและตกใจไปในตัว ไม่มีใครคิดจริงๆ ว่าจะมีเหตุการณ์
แบบนี้เกิดขึ้น

“เป็นอะไรไหมครับ”

“จ่ะ เจ็บ เจ็บมาก” ได้แต่บอกว่าเจ็บ น้ำตาซึมที่หางตาเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับร้องไห้

“เฮ้ย ช่วยประคองคุณธีร์หน่อยสิเอง” รีบบอกอีกคนที่วิ่งมาด้วยกันเสียงหลง

ร่างโปร่งถูกประคองเข้าไปนั่งพักที่เก้าอี้พักของพนักงาน ซึ่งคนงานก็กรูเข้ามาดูเขาด้วยความเป็นห่วง

“ออกไปห่างๆ เดี๋ยวคุณธีร์หายใจไม่ออก เอ่อ...ให้ผมโทรตามรถพยาบาลกลับมาไหมครับ” หัวหน้าช่างถามด้วยความเป็นห่วง

“ตอนนี้กี่โมงแล้วครับ อึก...” แค่ขยับก็เจ็บมากแล้ว

“อีกประมาณ 5 นาทีก็ 5 โมงน่ะครับ”

“ทุกคนเก็บของกลับบ้านได้แล้ว ใกล้ถึงเวลาเลิกงานแล้ว” ธีร์สั่งเสียงเบา ด้วยสีหน้าที่เจ็บสุดๆ

“แล้วคุณธีร์”

“ผมไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็นอะไรมากเท่าไหร่”

“แต่ผมว่าไปเช็คที่โรงพยาบาลหน่อยก็ดีนะครับ”

“เดี๋ยวผมไปเองได้ครับ ไม่เจ็บมากเท่าไหร่” ธีร์เลือกที่จะโกหกออกไป เพื่อไม่ให้ทุกคนรู้สึกผิดที่ทำงานสะเพร่า ไม่ยอมรีบแจ้ง
สำนักงานใหญ่ว่ามีการทุจริตเกิดขึ้น จนทำให้เกิดเหตุการณ์อันตรายแบบนี้

“แน่นะครับ”

“ครับ”

เขาได้แต่กัดฟันข่มความเจ็บเอาไว้ แล้วลุกขึ้นโชว์คนงานทุกคนเพื่อบอกว่าเขาไม่เป็นไรก่อนจะส่งยิ้มนิดๆ ให้พวกเขาใจชื้นกัน
จากนั้นเหล่าคนงานก็พากันยกมือไหว้ลาเขากันใหญ่เพื่อที่ตนเองจะกลับบ้านไปพักผ่อนแล้วมาลุยงานหนักในวันรุ่งขึ้น

ใจจริงเขาอยากจะยกมือรับไหว้อยู่หรอก แต่ทำไม่ได้นี่สิ

“ผมกลับแล้วนะครับ จะได้รีบไปหาหมอ”

“เดินทางปลอดภัยครับ”

ธีร์เดินออกมาจากตรงนั้นแล้วไปที่รถทันที ในเมื่อมือซ้ายเจ็บ แค่ขยับก็เจ็บจนแทบจะร้องไห้ เพราะฉะนั้น มือขวาก็บังคับทั้งพวง
มาลัยและเอื้อมมาใส่เกียร์

ไปหาหมอเหรอ? หึ! ไปรับไอ้โหดนั่นต่างหากล่ะ

แม้ว่าเขาเจ็บจนกำลังจะตาย เขาก็ไม่มีทางให้มันมาด่าเขาเด็ดขาด... เพราะฉะนั้น ไหล่ก็ช่างมัน เจ็บแค่ไหนก็ไม่สำคัญ เท่าที่
ต้องมาทนให้ไอ้พัฒน์ดูถูก

“มันเป็นเวรกรรมของกูเองล่ะ”

ร่างโปร่งบางใช้เวลาขับรถมาที่โรงงานผลิตรถของ DINZ เพียง 30 นาที เพราะไม่อยากจะให้พัฒน์รอนาน หาเรื่องลงโทษเขาอีก

“สวัสดีครับคุณธีร์ เชิญด้านในเลยครับ” ลูกน้องของพัฒน์เดินมาต้อนรับเขาแล้วนำธีร์เข้าไปหาพัฒน์ที่ด้านในโรงงานทันที

ระบบรักษาความปลอดภัยของที่นี่หนาแน่นมาก เป็นการแสกนลายนิ้วมือเพื่อเข้าไปในตัวโรงงานด้านใน ซึ่งธีร์ไม่สามารถเข้าได้
แน่ๆ ถ้าไม่มีลูกน้องของพัฒน์มาพาเข้าแบบนี้

“มาเร็วดีนี่” พัฒน์ที่นั่งรอที่โซฟาหนังสุดหรูถามขึ้นด้วยสีหน้ากวนๆ แต่คนที่กลังหงุดหงิดและโมโหอย่างธีร์กลับไม่สนคำชมบ้า
บอนั่น

แค่อยากจะกลับบ้าน แล้วจะได้พักผ่อนเสียที

หิวก็หิว เจ็บก็เจ็บ

“จะกลับได้ยัง” ถามเสียงห้วน

“พวกแกออกไปก่อน” พัฒน์หันไปสั่งลูกน้องสองสามคนที่ยืนอยู่ในห้องให้ออกไป จนเหลือแค่พัฒน์กับธีร์แค่สองคนเท่านั้น

“มีอะไรอีกล่ะ นี่มันเวลาเลิกงานของกูแล้วนะเว้ย”

“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่จะถามเรื่องงานที่ไปทำมานิดหน่อย” ใจดวงน้อยกระตุกวูบ

หรือมันจะรู้แล้ววะ...

“ก็ไม่มีอะไร เรียบร้อยดี”

“คงแอบอู้สบายเลยสิ ได้กินข้าวด้วยสินะ” พัฒน์พูดขึ้น

“กูไม่ได้อู้” เถียงออกไปด้วยความร้อนใจ

กูเจ็บขนาดนี้ ยังเรียกว่าอู้อีกหรือไงวะ

“ใครจะไปเชื่อมึง คนอย่างมึงมันไม่เคยจริงจังอะไรกับงานอยู่แล้วนี่ พอกูไม่ได้คุม ก็ร่าเริงขึ้นทันใด” พัฒน์ยังคงหาเรื่องยั่ว
อารมณ์โมโหของธีร์ต่อไป

“ไอ้พัฒน์!!”

“ทำไม แทงใจดำหรือไง”

“ไม่ใช่โว้ย! รู้ไว้ซะว่าข้าวกูยังไม่ได้กิน แล้วก็ไม่ได้อู้ กูไปทำงานจริงๆ ถึงกูจะสันดานแย่ แต่ก็ใช่ว่าจะแยกแยะงานกับเรื่องส่วนตัว
ไม่ออกนะเว้ย”

พัฒน์ยกยิ้มมุมปาก เขารู้...แต่ก็อยากจะแกล้งมันไปก็เท่านั้น

“หึหึ กลับกันเถอะ”

“อะไรวะ! สรุปเข้าใจที่กูพูดไหม!!” ถามเสียงดัง แล้วหันตามร่างสูงที่เดินผ่านตัวเขาเพื่อจะไปยังประตูทางออก แต่ร่างสูงไม่สน
กระชากแขนร่างบางให้เดินตามมา

“โอ้ยยยย”

จะไม่ร้องเสียงหลงอย่างเจ็บปวดขนาดนี้เลยถ้าอีกคนไม่กระชากแขนขากซ้ายของเขา

“สำออยหรือวะ ตามมา” กดเสียงต่ำพร้อมกับกระชากอีกจนร่างโปร่งต้องพยายามตามแรงดึงให้ทันเพื่อที่ตนจะไม่ต้องเจ็บมากนัก

“โอ้ย…อึก” ธีร์กัดฟันแน่นอย่างอดทน

พัฒน์เองก็ขมวดคิ้วหนาแน่นด้วยความสงสัยว่าทำไมธีร์ถึงได้ร้องเสียงดังแบบนั้น แต่ก็คิดได้อย่างเดียวมันก็คงจะโกหกเขาเพื่อ
ให้ปล่อยมันไปงั้นแหละ

น่ารำคาญจริงๆ

 

 






100%


 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

   ครบ 100% แล้วจ้า น่ายินดีปรีดาจริงๆ จู่ๆ พล็อตอยากทำร้ายพี่ธีร์ก็มา ไม่ว่ากันชิมิคะ ส่วนเรื่องนิสัยของพัฒน์ที่เจ้าอารมณ์ไม่แพ้กันนั้น บอกตามตรงว่าเจ้านายมันก็ไม่รู้ว่าสันดานจะเป็นแบบนี้ เอาง่ายๆ ไอ้พี่พัฒน์มันเสแสร้งเก่งไง ฮ่าๆ เป็นกับธีร์คนเดียวด้วยนะเออ พิเศษป่ะล่า
   
    ติดตามข่าวสารการอัพนิยาย หรือพูดคุยกับยูกิได้ที่

    https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 15-05-2015 21:42:12

ไม่พิเศษอะไรทั้งนั้นแหละ หึ  :m16:

ดูถูกได้ดูถูไป หยามได่หยามไป ไม่รู้จักสำเนียกตัวเองเล้ย  :z6:

อดทนเอานะธีร์ เดียวก็เช้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 15-05-2015 21:42:57

โอยยยยย อยากตบคน อยากกระทืบคน แม่งงงงงง :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-05-2015 21:48:42

ทำไมมาแค่นี้ล่ะ มันน้อยไปน้าเอาตอนหน้ามาไวไวเลย คนเขียนใจร้ายอ่ะๆ ฮือๆๆๆ

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

อิพี่พัฒน์ แกกล้ามาว่า พี่ธีร์ แบบนี้ได้ยังงัยอ่ะ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไปตายซะ!! ไอ้บ้า!!!

 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

พี่ธีร์ ลาออกแล้วมาอยู่กับเราเถอะ เราว่า พี่เพลิง ต้องเข้าใจแน่ อย่าไปทนไอ้ผู้ชายอย่าง อิพี่พัฒน์ มันเลย

 :angry2:  :angry2::angry2:  :angry2::angry2:  :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 15-05-2015 22:01:42

 :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:

แก!!!!!!!!   :fire: :m31: :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 15-05-2015 22:03:42

ทำไมธีย์ไม่สู้เลย เป็นผู้ชายเหมือนกันนี่นา  เรียนรู้จากความผิดพลาด แล้วก็ใจเย็นๆ ลงหน่อย จะได้มีดีมาต่อกรกับพัฒน์ อดทนต่อไปนะ พัฒน์ใจร้ายอ่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 15-05-2015 22:09:26

 :sad4: :sad4:  มันคัางงงงงอ่ะตัดไปตอนหน้าเลยไม่ได้เหยอ อารมณ์ติดพลันอยากกระทืบพีฒน์มากกกกกกก   คนเขียนเอาหนักๆเลยนะเอาให้ธีร์ไหล่หลุดไปเลยดูซิอิพัฒน์จะรู้สึกยังไงแหม่!เจ้ากี้เจ้าการสาระแ_จริงๆนี่มันเกินหน้าที่เจ้านายแล้วนะยะอย่าให้ธีร์ยอมง่ายๆนะคนเขียนหมั้นไส้มันมากอ่ะบ่างตรองจะเกินไปแล้วววววว  #อินเนอร์สูงมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-05-2015 22:20:13

เดี๋ยวมีตบแน่!!! ทำไมหยาบคายไร้มนุษยธรรมแบบนี้นะ!!!
ขอให้พี่ธีร์เกลียดแกมากๆ ชริ!!
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-05-2015 22:35:15

ธีร์ควรดีใจป่ะที่พิเศษขนาดนี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 15-05-2015 22:35:59

อยากให้ผ่านช่วงนี้ไปไวไว เป็นอีกเรื่องที่ยังไม่รู้สึกชอบพระนางเลย 55555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 15-05-2015 22:54:17

คนเขียนใจร้ายกะธีร์มากเลยขอบอก
สงสารธีร์ อยากให้เจอผู้ชายดีๆกว่านี้ว่ะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 15-05-2015 22:56:04

 :z13:  :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 15-05-2015 22:58:27

อยากถีบหน้าคน :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-05-2015 23:28:54

กระทืบคนผิดไหม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 16-05-2015 00:15:31

โหดร้าย  ทำไมธีร์  ไม่ไปหาหมอเล่า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: acorntan ที่ 16-05-2015 00:20:44

คุณพัฒน์เชิญรับยาที่ช่อง 3 คพ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 16-05-2015 00:57:45

อีกเรื่องเหมือนจะเป็นคนดี สรุปเหี้ยมากพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 16-05-2015 01:37:27

ค้างงงงงง ค้างนะรู้ยัง อ้ากกกกก :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-05-2015 03:27:08

โห  อายุเท่าไหร่กันคู่นี้?  ไม่มีวุฒิภาวะพอกันทั้งคู่  ธีร์นี่เอาอะไรคิดขนาดจะยกมือก็ยังทำไม่ได้เลยจะมาอวดเก่งเพื่อ?  ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองแล้วการทุจริตมันจมหายไปก็ไม่มีใครรู้  จะมีคนตายอีกกี่คน? บริษัทจะเสียหายขนาดไหน? หน้าที่ความรับผิดชอบที่ตัวเองได้รับมอบหมายมาล่ะ? ทั้งหมดนี้เพียงเพื่อรักษาหน้าตัวเองกับพัฒน์แค่นั้น คุ้มไหม? ก็ยังไม่โตจริงๆ  ส่วนพัฒน์ก็ไม่มีอะไรจะพูด   โตแล้วทำขนาดนี้ก็......

อ่านสนุกค่ะ แต่ขอติงตามมุมมองของคนทำงานนิดแล้วกันนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 16-05-2015 04:57:12

คือ.... เฮ้ย!!!! ได้แค่นี้จริงๆ  :a5: :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-05-2015 07:02:46

 :mew5:  สั่งเก็บพัฒน์เลยดีไหม  :z6: 
กำพร้าผัวคนนึงไม่เป็นไรหรอกมั้งธีร์ เผื่อชีวิตจะดีขึ้น. แม่ยกอินเกิ๊น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 16-05-2015 12:43:19

เจ็บอยู่นิ

บางทีก้อ... อ่ะนะ ทั้งคู่แหละ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 16-05-2015 17:20:27

 :z6: :z6: มันน่านักไร้มนุษยธรรมสุดๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 16-05-2015 18:01:43

โอ๊ย ตรูจะบร้าาา า า!!! ดูแลธีร์ดีๆหน่อยสิพัฒน์ เก่งไม่ใช่หรอทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่เอะใจ คิดแต่จะแกล้งมากไปไหม :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 16-05-2015 19:31:20

เบื่ออิพี่พัฒน์อ่ะค่ะ เอะอะก็หาเรื่องตลอด บ้าป่ะวะ แบบโรคจิตมาก แกล้งเรื่องไม่ให้กินข้าวกลางวันก็เรื่องหนึ่ง ยังจะหาเรื่องกันอีก คราวนี้ธีร์ไหล่หลุด ก็ยังคิดไปเองอีกว่าสำออย เพราะเป็นคนชอบบังคับแบบบ้าๆแบบนี้นี่แหละจะหวังให้ใครรักล่ะคะแหม่//อินมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 16-05-2015 19:38:21

 :beat:  :beat:  :beat: ฝากสั่งสอนพัฒน์หน่อย อย่าทำร้ายธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 10.2 (15/5/2558) P:15
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 17-05-2015 23:33:05

เหยยยยย ทำไมทำกับธีร์แบบเน้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 18-05-2015 17:32:36

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 11 ครึ่งแรก

   


ผิดปกติมาก

พัฒน์รู้สึกว่าธีร์ผิดปกติมาก เอามือกุมไหล่ตลอดเวลา เขาที่เป็นคนขับเองก็หันไปมองมันเป็นพักๆ หรือเขาจะกระชากมันแรงไป
อาจจะเคล็ด

“กูดึงมึงแรงมากหรือวะ”

“เออ”

“มึงนี่อ่อนแอเหมือนผู้หญิงจริงๆ”

“เออ”

“ไม่เถียงหรือวะ”

“เออ”

พัฒน์เงียบ มองทางสลับกับมองคนข้างๆ ที่เอาแต่ตอบคำเดียวสั้นๆ แล้วมองแต่ข้างหน้า ไม่มองไปที่ไหนเลยอย่างแปลกใจ

เขาเคยเห็นมันแบบนี้อยู่ครั้งหนึ่งคือวันที่มันดูเหมือนเหนื่อยมากๆ

วันที่เขาแอบตามมันไปตอนที่ไปเคลียร์เรื่องของยงยุทธ์นั่นแหละ



ทั้งคู่นั่งเงียบอยู่นาน เพราะไม่รู้จะคุยอะไรกันดี พัฒน์เองก็ไม่ใช่คนที่ชอบพูดอยู่แล้วด้วย ธีร์เองก็คงไม่อยากพูดกับพัฒน์เท่าไหร่
เพราะมันทำให้เขาเจ็บยิ่งกว่าเดิม

จนเสียงโทรศัพท์ของธีร์ดังขึ้นนั่นแหละ เป็นการทำลายความเงียบของพวกเขาทันที

“ครับเจ้านาย” ปกติธีร์จะรับสายอัคนีด้วยนำเสียงที่ขี้เล่นหน่อยๆ แต่คราวนี้กลับรับด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเฉยๆ “รู้ได้ไงอ่ะครับ ไม่
เอาอ่ะ ผมไปเองได้ ครับ อยู่กับมัน ไม่นะเจ้านาย เฮ้ย...ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวไปเอง จริงๆ ไม่ดื้อๆ สัญญาเลยครับ” พัฒน์แอบฟังด้วย
ความสนใจว่าคนข้างๆ คุยอะไรกับปลายสาย

หันไปมองก็เห็นว่าใบหน้าหล่อเง้างอดพร้อมกับเม้มปากแน่นราวกับถูกขัดใจ ก่อนจะหันมามองพัฒน์อย่างจะกลืนกิน แล้วส่ง
โทรศัพท์ให้อย่างไม่เต็มใจ แล้วหันไปข้างหน้าต่างรถทันที

โดนสั่งอะไรมาอีกล่ะ?

พัฒน์รับโทรศัพท์มาแนบหู แล้วก็มองทางด้านหน้าไปด้วย

“ครับ”

(ไอ้ธีร์มันเป็นไงบ้าง) ปลายสายเสียงเครียด

“ก็ปกติดีนะครับ”

(ปกติดียังไงล่ะ หัวหน้าช่างที่โครงการโทรแจ้งผู้จัดการที่สำนักงานใหญ่ แล้วเข้าก็แจ้งขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงฉันนี่แหละว่าไอ้ธีร์มัน
ถูกเหล็กหล่นทับแขนซ้ายอย่างแรง) สิ้นคำบอกเล่าของอัคนีแล้ว พัฒน์กันหันไปมองธีร์อีกครั้ง คราวนี้ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมร่าง
บางถึงได้ร้องเสียงดังตอนที่เขากระชากแขนซ้ายของธีร์

ที่แท้ก็บาดเจ็บกลับมา ทำอะไรไม่เคยนึกถึงตัวเองอีกแล้วสินะ นี่คงกลัวว่าเขาจะด่ามันว่าอู้ ว่าไม่มีความรับผิดชอบล่ะสิ ถึงได้ฝืน
ตัวเองขับรถมารับเขาแบบนี้

รู้สึกผิดนิดๆ ที่ไปด่าและหาเรื่องคนข้างๆ ไว้

“ครับ”

(พามันไปหาหมอด้วยนะ)

“ได้ครับ แค่นี้นะครับคุณเพลิง” พัฒน์โยนโทรศัพท์ไปที่ตักของเจ้าของมันทันทีที่อัคนีวางสายไปแล้ว เขาเองก็เลี้ยวรถกลับเพื่อ
พามันไปโรงพยาบาลทันที

“อวดเก่งจริงนะมึง”

“เรื่องของกู”

“ตายขึ้นมาจะหัวเราะให้”

“ไม่ได้หวังให้มึงมาเสียใจ ร้องไห้คร่ำครวญอยู่แล้ว” พัฒน์ไหวไหล่น้อยๆ อย่างไม่สนใจ

ก็ยังปากดีเหมือนเดิม...

“ขนาดเจ็บ ยังปากดีอีกนะ”

“อันนี้ก็เรื่องของกูอีก”

“เฮอะ! ให้มันดีแบบนี้ตลอดเถอะ” พัฒน์ตัดรำคาญ

“อะไร” แต่ดูเหมือนธีร์จะไม่เข้าใจ

“ปากมึงไง”

“ดีตลอดแหละ”

“งั้นกูขอลองชิมดู ว่าดีจริงไหม” คนตัวใหญ่ตบไฟเลี้ยวเตรียมที่จะจอดข้างทาง แต่ธีร์กลับโวยวายออกมาก่อนอย่างจำยอม
เพราะกลัวจะถูกพัฒน์ทำอะไรตรงนี้

“เฮ้ยๆ อย่านะมึง ปากกูเสียเองแหละ”

“ก็แค่เนี้ย” พัฒน์ตบไฟเลี้ยวกลับมาที่เลนเดิม เพื่อวิ่งรถด้วยความเร็ว

“พอใจมากสินะ”

“หุบปาก แล้วนั่งนิ่งๆ เถอะ” พัฒน์สั่งเสียงเข้ม

ธีร์ทำตามอย่างว่าง่าย เพราะเหนื่อยเกินกว่าจะโต้เถียงอีกคนด้วย พัฒน์ทำลายความเงียบโดยการเอื้อมมือไปเปิดเพลงจาก
เครื่องเสียง ก่อนจะหรี่เสียงให้เบาและเปิดเพลงที่สบายๆ



“ไหล่หลุดน่ะครับ นี่คงโดนท่อนเหล็กกระแทกแรงเลยสิท่า เพราะหัวไหล่ช้ำมาก ต้องทายาตลอด เวลารู้สึกปวดๆ ก็ให้ประคบ
บรรเทาอาการเอา หมอดึงข้อไหล่ให้เข้าที่แล้ว ส่วนผ้าที่ตรึงคล้องแขนอยู่นี้ ให้ใส่ไว้ 2-3 อาทิตย์นะครับ จากนั้นก็มาให้หมอ
ตรวจดูอีกที ถ้ายังไม่หาย จะได้เริ่มกายภาพบำบัดต่ออีกนะครับ” หมอของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่ใกล้กับคอนโดที่พัฒน์และธีร์
อาศัยอยู่พูดขึ้น พร้อมกับอธิบายสาเหตุและวิธีการรักษา

“2-3 อาทิตย์เลยหรือหมอ นานไปแล้วนะ แล้วผมจะใช้ชีวิตยังไงล่ะ” ธีร์ถามเสียงเครียด

“เอ่อ...ต้องพยายามนะครับ ถ้างั้นมันอาจะเป็นอันตรายได้นะครับ ไหนจะรอยช้ำของคุณอีก มันช้ำมาก ยังไงคุณคงเป็นเพื่อนของ
คนไข้ใช่ไหมครับ รบกวนช่วยดูแลอย่างใกล้ชิดด้วยนะครับ” หมอหันไปพูดบอกพัฒน์ที่ยืนพิงกำแพงกอดอกมองสถานการณ์อยู่
ซึ่งร่างสูงกพยักหน้าเบาๆ

มันเป็นภาระอีกแล้วสินะ

“ถ้างั้นเชิญรับยาด้านนอกได้ครับ”

“ขอบคุณครับ” ธีร์เอ่ยขอบคุณอย่างจำใจ นี่เขาจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ไปเกือบเดือนเลยใช่ไหม ให้ได้อย่างนี้สิชีวิต

พัฒน์เดินนำธีร์ออกมาข้างนอกห้องตรวจ แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อนั่งรอเรียกรับยาแบบไม่สนใจคนเจ็บอย่างธีร์เลยสักนิด
สำหรับธีร์น่ะคิดว่าอีกคนไม่สนใจ แต่ความเป็นจริงพัฒน์ก็แอบสนใจเล็กน้อย

เพราะต้องเป็นเขาแน่ๆ ที่ต้องดูแลมันตลอดการรักษานี้

“ทีหลังก็ทำอะไรระวังๆ หน่อย” พัฒน์บ่นอีกคนเมื่อร่างเล็กกว่านั่งลงข้างๆ กับเขา

หัวใจของธีร์เต้นแรงอย่างตื่นเต้นและประหม่า เมื่อคิดว่าพัฒน์กำลังเป็นห่วงเขาอยู่ แต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นอารมณ์หงุดหงิดเพราะ
ประโยคถัดมา

“มันจะเป็นภาระกูแบบนี้”

“ไม่หรอกน่า เดี๋ยวกูให้เพื่อนกูมาดูแลก็ได้ เกรงใจมึง” ประโยคสุดท้ายกระแทกเสียงใส่ด้วยความหมั่นไส้

ยังไงเดี๋ยวให้ไอ้อินเข้ามาดูแลก็ได้ ตอนทำงานก็ไปทำปกติ ดีเสียอีก มันจะได้ไม่กล้าใช้เขามากเพราะว่าเขาเจ็บอยู่ ว่าแต่
ว่า...คนอย่างมันนี่เมตตาใครเขาเป็นบ้างวะ

“เงียบๆ ไปเหอะมึง” พัฒน์สั่ง เพราะรำคาญ

“อยากพูดกับมึงตายห่า” บ่นกับตัวเองเบาๆ

พัฒน์ได้ยิน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เพราะแค่เห็นมันเจ็บแขนอยู่ แต่ยังปากดีอยู่ก็หมั่นไส้จนอยากจะจับแขนข้างนั้นมาหัก
ทิ้งไปซะให้รู้แล้วรู้รอดไป



ไม่นานพัฒน์ก็ขับรถเข้ามาจอดในโรงจอดรถชั้นใต้ดินของคอนโดที่พักอยู่ พัฒน์หันมาปลอดเข็มขัดนิรภัยก่อนจะมองร่างบางที่
ปลดเข็มขัดนิรภัยอย่างทุลักทุเล เพราะแขนข้างซ้ายขยับได้ไม่มาก แขนดันยาวอีก เวลาปลดเลยต้องเอียงตัวตามไปด้วย

“คงเปิดประตูเองได้นะ มืออีกข้างไม่ได้พิการนี่” พัฒน์ถามอย่างหาเรื่อง

“เปิดไม่ได้ก็ถีบมันออกไป ก็แค่นั้น”

“ถ้าคิดว่าถีบประตูรถที่หนาแน่นที่สุดได้ก็ทำไปสิ กูจะไปพักแล้ว อย่าลืมล็อกประตูด้วยล่ะ” พูดจบร่างสูงก็เปิดประตูรถแล้วแล้ว
โยนกุญแจไว้ให้ธีร์ตรงเบาะฝั่งคนขับ แล้วปิดประตูใส่หน้าร่างเล็กกว่าทันที ธีร์มองตามคนตัวใหญ่ไปด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ เอื้อม
มือไปคว้ากุญแจมาถือไว้อย่างไม่สบอารมณ์ แล้วเปิดประตูรถออกไปอย่างลำบาก ตามด้วยการกดล็อกรถที่รีโมทในมือ

“หิวข้าวว่ะแม่ง นี่กูทนได้ยังไงตั้งแต่เที่ยงยัน 1 ทุ่มวะ”

บางทีเขาก็ลืมไปแล้วว่าตัวเองยังไม่ได้กินข้าว แล้วก็พึ่งมานึกได้ก็เมื่อกี้แหละ

“สั่งให้ลูกน้องเอาขึ้นไปให้ก็แล้วกัน จะไปขอร้องไอ้พัฒน์มันทำไม เพราะมันนั่นแหละที่ทำให้กูไม่ได้กินข้าวสักที” ธีร์เดินขึ้นไป
ยังห้องของตัวเองทันที ก่อนที่จะขึ้นลิฟต์ไป ธีร์ก็เดินไปสั่งประชาสัมพันธ์ให้จัดการหาข้าวให้เขาด้วย ซึ่งพนักงานก็รีบทำตาม
ทันทีเพราะธีร์ก็เป็นคนหนึ่งที่เปรียบเสมือนเจ้านายของพวกเขา

ร่างโปร่งเดินไปที่ลิฟต์แล้วตรงไปยังห้องตัวเองทันที

...



หลังจากเขาทานข้าวเสร็จแล้ว ก็ให้พนักงานจัดการจานให้ด้วย เพราะทำอะไรด้วยตัวเองลำบากมาก เพราะขยับได้แค่ข้างเดียว เขาทานยาหลังอาหารเสร็จก็นั่งคิดอย่างหนักใจ

“กูจะอาบน้ำยังไงดี จะให้เช็ดตัวอย่างเดียวก็ไม่ได้ เหม็นตัวเองว่ะ นี่คือไปงานก่อสร้างมานะเว้ย ไม่มีค่อยมีเหงื่อก็จริง แต่ทั้งแดด ทั้งฝุ่น รับไม่ได้ อ้าว? แล้วกูจะทำยังไงล่ะ ไม่ให้แขนข้างนี้มันขยับ” พูดกับตัวเองเครียดๆ จนปัญญาไม่รู้ว่าจะทำยังไง

“ไอ้อิน ว่างป่าววะ” เขาโทรศัพท์ไปหาเพื่อนสนิททันทีด้วยความหวังเต็มเปี่ยม

(ตอนนี้กูเที่ยวกับเด็กอยู่ มึงโทรมาขัดพอดี)

“กูไหล่หลุด ขยับแขนไม่ได้ ไม่รู้จะอาบน้ำยังไง มาอาบให้หน่อย” ขอร้องด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

(ทำอีท่าไหนให้มันหลุดวะ) ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะธีร์โทรมาขัดจังหวะกิจกรรมอย่างว่ากับเด็กๆ อยู่

   “กูไปไซต์งานมา โดนเหล็กหล่นทับ”

(ให้มันได้แบบนี้สิเพื่อนกู เฮ้อ...กูต้องทิ้งเด็กๆ เพื่อไปหามึงนี่นะ)

“ก็...กูมีมึงคนเดียว”

(อย่ามาดราม่าไอ้ธีร์ เออๆ เดี๋ยวกูไปหา พอดีอยู่ผับใกล้ๆ คอนโดมึงพอดี ชั้นไหน ห้องไหนวะ) อินทัชเอ่ยออกมาอย่างจำยอม

เขาเป็นอย่างนี้แหละ ใจอ่อนกับธีร์ทุกเรื่อง ไหนจะมันจะเป็นเพื่อนรัก เพื่อนตายด้วยแล้ว ต้องแลกความสุขของตัวเองเพื่อมันก็
ยอมล่ะ

มันจะรู้ไหมว่ากูรักมันมากแค่ไหนเนี่ย...

“มึงน่ารักที่สุดเลยว่ะอิน ชั้นที่...” แล้วธีร์ก็บอกข้อมูลห้องตัวเองไปทันที

(จะเอาอะไรไหม จะซื้อไปให้)

“ไม่เอา เร็วๆ นะมึง กูอยากอาบน้ำจะแย่อยู่แล้ว”

(เออๆ กูจะไปฟัดมึงแทนเด็กๆ ของกู)

“ฮ่าๆ” ธีร์หัวเราะลั่น เพราะรู้ดีว่าความหมายของคำว่าฟัดที่อินทัชมีต่อเขานั่นคืออะไร

ได้เวลาเจ็บตัวอีกแล้วสินะ



ติ๊งหน่อง!

“มาแล้วหรือวะ ขับหรือเหาะมาวะเนี่ย แค่ 10 นาทีเนี่ย” ธีร์เดินไปที่หน้าประตูห้องด้วยความสงสัย แต่ก็เปิดประตูแต่โดยดี ก็พบ
ใบหน้าเรียบนิ่งที่ไม่ได้รับเชิญอย่างพัฒน์อยู่ที่หน้าห้อง

อะไรวะ?

“มีอะไรวะ” ถามออกไป

“นี่มึงยังไม่อาบน้ำอีกหรือวะ สกปรกจริงๆ เลยนะมึง” ถามพร้อมกับกวาดสายตามองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทำเอาเจ้าของร่าง
อย่างธีร์อดวูบวาบไปกับสายตาคมกริบที่มองตามร่างกายของเขาไม่ได้

ไอ้หัวใจไม่รักดี...

“แหกตาดูบ้างนะว่ากูอาบไม่ได้”

“หึ...มึงจะขอร้องกูก็ได้นะ เดี๋ยวกูจะใจดีอาบน้ำให้” พัฒน์บอก

“ไม่จำเป็น”

“งั้นก็เน่าไปซะ”

“เรื่องของกู บอกธุระของมึงมาแล้วไสหัวไปซะ”

“หึ...กูมาไม่ถึง 5 นาที ก็ไล่แล้วหรือวะ” พัฒน์ยกยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์มาให้

“บอกธุระมา” ธีร์เลี่ยงที่จะมีเรื่องทะเลาะกับอีกคน เลยถามกลับคำถามเดิม

“อยาก” สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความ

มือขวาของธีร์กำแน่นด้วยความโทสะอย่างยิ่ง นี่มันเห็นเขาเป็นตัวอะไร แขนก็เจ็บขนาดนี้ ยังจะมีหน้ามาพูดว่าอยากอีก

ต่อยมันสักหมัดจะหายปกเสียไหม แต่คงไม่หรอก เพราะเขาก็เคยต่อยมันแล้ว แถมยังปากหมามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ แบบนี้มันน่า
ฆ่าให้ตายมากกว่า

“กูเจ็บอยู่ไอ้เหี้ย มึงนี่แม่งเลวจริงๆ เลยว่ะ” ธีร์ด่ากลับไปอย่างหัวเสีย

“นี่มึงคิดว่ากูอยากอะไร” ถามด้วยรอยยิ้มที่เป็นต่อ

“อย่างมึงก็มีเรื่องเดียวเท่านั้นแหละ หายใจเข้าออกก็เป็นเซ็กส์” ธีร์ตอบ

“งั้นมึงก็คงหายใจเข้าออกเป็นเซ็กส์ด้วยล่ะสิ ถึงได้รู้ว่ากูอยากอะไร” พัฒน์ว่า ทำให้ร่างบางเม้มปากแน่นด้วยความเจ็บใจที่เสีย
ท่าจนได้

“ถ้างั้นมึงอยากอะไรล่ะ”

“กูแค่อยากมา แค่นั้น” ตอบพลางยักไหล่กวนๆ

“งั้นก็ควรอยากไปได้แล้ว กูจะพักผ่อน”

“หึ ไม่คิดจะชวนเข้าไปในห้องหน่อยหรือไง”

“ไม่!!” ธีร์ตะโกนเสียงดัง

“มึงไล่หรือเถียงกูอีกครั้งกูปล้ำมึงแน่”

“อย่านะเว้ยไอ้พัฒน์” ธีร์ค่อยๆ ถอยหลังหนี เมื่อพัฒน์จับประตูเอาไว้แน่นแล้วเอาตัวเองเข้ามาในห้องได้สำเร็จ แต่ยังไม่ทันที่จะ
ปิดประตู เสียงสวรรค์สำหรับธีร์ก็ดังขึ้น

“มีอะไรหรือเปล่าวะ” อินทัชหรืออิน เพื่อนสนิทของธีร์ คว้าประตูเอาไว้ทันก่อนที่จะปิดลง เมื่อเปิดก็พบว่าผู้ชายตัวใหญ่กว่าเพื่อน
ของเขากำลังคุกคามเพื่อนของเขาจนน่าสงสัย

ที่นี่ไม่มีระบบความเป็นส่วนตัวหรือไง

อย่างไอ้ธีร์ไม่น่ายอมให้ใครเข้าห้องอยู่แล้ว ถ้าไม่รู้จักมาก่อน…

“ไอ้อิน มึงมาแล้ว” ธีร์วิ่งมาจับแขนอินทัชอย่างดีใจที่เพื่อนสนิทของเขาได้เสียที

“เออ...ว่าแต่ใครวะ” ถามเพื่อน แต่ตาจ้องคนที่สูงกว่าอย่างต้องการประเมิน

“มันชื่อพัฒน์ คนสนิทของคุณดิน” ธีร์ตอบ

“สวัสดีครับ” อินทัชยกมือไหว้ เพราะดูจากท่าทางแล้ว พัฒน์อายุมากกว่าตนแน่นอน

“อืม” พัฒน์รับคำสั้นๆ

“เพื่อนกูมาแล้ว มึงกลับไปได้แล้ว”

“หึ” พัฒน์เดินมาธีร์หัวเราะในลำคออย่างคาดเดาอารมณ์ไม่ได้ มองธีร์กับอินทัชสลับกันไปมา ก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูเมื่อเดิน
ผ่านอีกคนไปยังประตู

“อย่าหนักมากล่ะ พรุ่งนี้ต้องทำงาน”

ปัง!!

“ชิ!”

...

...

...





50%


 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:


ตอนที่ 11 มาแล้วจ้า รอกันนานเลย ^_^ อาทิตย์นี้สอบไฟนอลแล้วค่า อาทิตย์หน้าปิดเทอมอย่างจริงจังสักที คราวนี้จะปั่นให้หนำใจกันไปเลย เอาตัวละครใหม่มา สปอยอีกตอนละกันนะ มีใครคิดบ้างไหมว่าอินทัชจะมาในรูปแบบไหน อิอิ  รักนักอ่านทุกคนจ้า เม้นท์กันเยอะๆ นะคะ พรุ่งนี้กะว่าจะลง แต่ลงไม่ได้แล้ว มีสอบ 2 วิชาเลย ยังไงมีอะไรก็ถามทิ้งไว้ในเพจเลยนะคะ ขอไปอ่านหนังสือเตรียมสอบก่อน ^_^


https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 18-05-2015 17:37:09

ทำไมเจอแบบนี้ตลอดเลย !! มันไม่ใช่ป่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 18-05-2015 17:58:11

เริ่มหมั่นไส้พัฒจริงๆและนะ คือแบบแต่ล่ะอย่างที่ทำกับธีร์นี่นายพระเอกหรือตัวร้าย  :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 18-05-2015 18:17:32

สั้นไปนะ เออว่าแต่นายอินนีแอบชอบน้องธีร์ชัวๆให้เป็นพระเอกเลยเอาเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 18-05-2015 18:21:53

บางทีมีอิน ก็ดีนะ จะได้มีสีสัน หึหึ หัวเราะในลำคอ   :z6: :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 18-05-2015 18:28:51

เรื่องนี้ไม่มีพระเอกมีแต่ตัวร้ายและนางเอก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 18-05-2015 18:35:56

พัฒ~~~~~~!!!!! ฉันขอให้แกโดนกลั่นแกล้ง ไม่ก้อโดนยิงไปซะ! น่าหมั่นไส้สุดๆ  :m31: :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 18-05-2015 18:42:31

ให้อินทัชมาเป็นเพื่อนเลิฟกับธีร์ ดูแลธีร์เช็ดตัวอาบน้ำให้ธีร์ ให้พัฒน์หมดโอกาสเข้าใกล้ธีร์ไปเลย หมัั่นไส้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 18-05-2015 18:47:08

ยกบทพระเอกให้อินไปเลยแล้วพัฒน์เอาบทตัวร้ายไปหมั่นไส้ยิ่งนัก :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-05-2015 18:47:35

 :hao4:  พัฒน์เอ๊ย.

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-05-2015 19:35:16

กระโดดขาคู่ดีไหม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 18-05-2015 19:40:20

พัฒน์นี่ถ้าไม่ประชดสักวันสงสัยจะต้องตายแหงๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 18-05-2015 20:34:09

ให้มันได้แบบนี้สิ พี่พัฒน์

เดี๋ยวพอ พี่อิน มาเสริมคงจะหึงหน้ามืดอีกแน่ๆ เลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 18-05-2015 21:47:32

แหมมม อิพี่พัฒน์นี่น่าตบจริงๆค่ะ :m16:
ซัก กำ บ๋ :beat: :beat:
รอตอนต่อไปเนอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 18-05-2015 22:05:14

พัฒน์แย่ว่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 18-05-2015 22:06:28

เสียเขาไปแล้วจะรู้สึก :katai1:
 :sad11: :sad11: :sad11:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 18-05-2015 23:07:30

ยิ่งอ่านยิ่งสงสารธีร์  :sad11:
สมกับชื่อเรื่องจริงๆอ่ะ  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-05-2015 23:17:06

พัฒน์จะแอบหึงรึป่าวนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-05-2015 01:22:18

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 19-05-2015 10:32:09

เดี๋ยวนะอิน นี่ใช่ อินธัช เจ้าของรีสอร์ทที่เคยตามจีบน้องดรีมของเจ้าแฝดป่ะ
ชื่อเรื่องอะไรน๊า... Double Husband(จำชื่อไทยไม่ได้ เค้าขอโทษ :m5: )

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.1 (18/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 19-05-2015 12:34:43

พัฒน์ :m31: ไอ้เลว :katai1:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 20-05-2015 20:49:27

ตอนที่ 11 ครึ่งหลัง

“เล่ามา”

“ไม่มีอะไรต้องเล่านี่” ธีร์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ระหว่างที่นั่งให้เพื่อนสนิทเช็ดผมที่เปียกน้ำให้ ก่อนอาบน้ำก็ไม่เห็นว่าอินทัชจะสนใจ
อะไรตรงไหน แต่พออาบน้ำเสร็จถึงได้ซักเอาซักเอาแบบนี้ล่ะ

“เรื่องคุณพัฒน์ไง เขามาทำอะไรที่ห้องมึง”

“ก็มา เอ่อ...เรื่องงานน่ะ” ธีร์โกหกออกไป

จะไปบอกว่า อ้อ! มันมาขู่กู มาหาเรื่องกู แบบนี้น่ะหรือ

“แน่นะมึง แล้วทำไมต้องเข้าใกล้กันขนาดนั้นด้วยวะ”

“มึงอย่าทำเหมือนผัวคอยจับผิดเมียแบบนี้สิวะ” ธีร์พูดพลางขนลุก ซึ่งอินทัชก็ยกยิ้มนิดๆ ก่อนจะส่ายหน้าไปมาเพราะรู้ว่าธีร์
พยายามเลี่ยงที่จะตอบ

มองแค่นิดเดียวก็รู้แล้วว่าธีร์กับพัฒน์ต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ เพราะถ้าแค่เรื่องงาน ไม่มีทางที่เขาจะถูกพัฒน์มองด้วยสายตาเย็น
เฉียบแบบนั้นแน่ๆ

“ไม่บอกก็ไม่บอก พร้อมเล่าเมื่อไหร่ก็ค่อยพูดก็แล้วกัน”

“อืม...เฮ้ย! กูไม่ได้มีอะไรเลยเว้ย” ธีร์รีบแย้งเมื่อหลุดตอบรับอินทัชไป สร้างเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนอย่างเขายิ่งนัก

“อ้อเหรอ...คุณพัฒน์นี่หล่อนะ ตัวก็ใหญ่ กล้ามเป็นมัดๆ เลย อยากมีหุ่นแบบนั้นบ้างจัง บางทีกูน่าจะลองปรึกษาว่าเขาออกกำลัง
กายยังไง ดีไหมวะ” อินทัชถามอย่างลองใจ

ถ้ามันยอมง่ายๆ ก็เท่ากับว่ามันไม่มีความลับกับเขา แต่ถ้ามันทำหน้าไม่พอใจแบบนี้ แสดงว่า ธีร์มีเรื่องปิดบังเขาอยู่...

“ไม่ได้นะเว้ย ห้ามไปสนิทกับมันเลยนะ”

“ทำไมล่ะ”

ก็ถ้ามันเอาเรื่องที่เขาเสียตัวให้มันไปบอกกับอินทัช ธีร์คงไม่มีหน้ามาเจอเพื่อนสนิทคนนี้แน่ๆ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา อินทัช
ปฏิเสธมาตลอดว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่ถึงแม้ว่าจะมีเพื่อนเป็นไบ เขาก็ไม่รู้สึกเกลียดหรือรังเกียจอินทัชเลย

เข้าใจไหม ว่าไม่ได้รังเกียจคนอื่นที่เป็นแบบนี้ แต่จะรังเกียจมากถ้าตัวเองเป็นหรือมีคนเข้ามาหาเขา...

“เชื่อกูเถอะนะ อย่าไปสนิทหรือรู้จักกับมันเลย”

“ก็ได้ๆ กูเชื่อมึง” สิ้นเสียงของอินทัช ธีร์ก็ยิ้มกว้างออกมาด้วยความโล่งใจ

“ขอบใจมึงมากเพื่อนรัก”

“เออๆ ว่าแต่มึงจำได้ไหม ก่อนที่จะวางสายไป กูบอกมึงว่ายังไง” อินทัชถามเสียงเข้ม

“เอ่อ...จำได้ จำได้ดิ แหะๆ แต่อย่าทำอะไรกูเลยน้า ขอร้องล่ะ” ธีร์ยกมือขึ้นไหว้ข้างเดียว เพราะอีกข้างยกไม่ได้ ก่อนจะลุกขึ้น
เดินหนีช้าๆ

“มึงทำให้กูอดนอนกับเด็กๆ นี่กูกำลังฟัดเลยนะ เพราะมึงเนี่ย กูเลยต้องรีบมา มาให้กู’ฟัด’ ซะดีๆ” เดินตามร่างของเพื่อนไปแบบ
คุกคาม

ธีร์เริ่มวิ่งวนไปมา เพื่อไม่ให้อินทัชจับตัวได้ และแล้วความเจ็บที่แขนก็เป็นอุปสรรค ทำให้เขาวิ่งหนีเร็วกว่านี้ไม่ได้ เพราะมันเริ่ม
สะเทือนที่แผล ก่อนจะถูกเพื่อนจับตัวได้แล้วดึงตัวของคนรูปร่างเท่ากันอย่างธีร์มาที่โซฟา แล้วจัดการกดเพื่อนกับโซฟาแล้วเริ่ม
ไล้นิ้วมือไปตามเอวคอดของเพื่อน แล้ว...

“ฮ่าๆ ย่ะ อย่า ฮ่าๆ ย่ะ หยุดนะ อ่ะ ไอ้อิน ฮ่าๆ พอแล้วๆ” คนที่บ้าจี้หัวเราะออกมาเมื่อถูกอินทัชจี้เอวจนจั้กจี๋ ขนลุกชันทั้งร่าง
น้ำตาไหลออกมาเพราะหัวเราะออกมา อินทัชพอใจแล้วก็หยุดจี้เอวเพื่อนทันที เดี๋ยวมันจะเจ็บแผลไปมากกว่านี้

“กูฟัดแค่นี้แหละ หึหึ” ร่างโปร่งนั่งลงข้างๆ กับธีร์อย่างหมดแรง เพราะทั้งถอดเสื้อ อาบน้ำ ใส่เสื้อผ้า เช็ดผม แล้วมาวิ่งไล่จับ
เพื่อนรักแบบนี้อีก

เหนื่อยเลยนะเนี่ย

“อึก...ว่าแต่มึงจะนอนที่นี่ไหมล่ะ”

“ม่ะ...” ยังไม่ทันที่อินทัชจะตอบอะไรออกไปเสียงกริ่งก็ดังขึ้นบ่งบอกว่าในยามวิกาลเช่นนี้ กำลังมาคนมาหาธีร์เช่นกัน ซึ่งมัน
ทำให้เจ้าของห้องสงสัยเป็นอยากมาก

ติ๊งหน่อง!!

ดึกๆ แบบนี้ ใครจะมากันล่ะเนี่ย

“เดี๋ยวกูมา” ธีร์ทำท่าจะลุกขึ้น แต่อินทัชก็คว้ามือเอาไว้ก่อนแล้วบอกว่าเขาจะไปเปิดให้เอง

“กูเอง”

“จะดีหรือวะ”

“เออน่า” อินทัชเดินไปที่หน้าประตูห้อง ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกับใครอีกคนที่ธีร์คิดไม่ถึงสุดๆ ว่าจะมาหาเขาในเวลาแบบนี้

มองเพื่อนสนิทที่ยืนมองมาอย่างยิ้มๆ ด้วยความไม่พอใจอย่างยิ่ง แล้วมองอีกคนที่ทำหน้ากวนๆ มาก็แทบจะฆ่าให้ตายทั้งคู่

“มึงเข้ามาทำอะไรที่ห้องกูวะ”

“มานอน” ร่างสูงตอบสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ตามฉบับของตนเอง

“แล้วห้องมึงล่ะ”

“แอร์เสีย”

“ห๊ะ!! มาเสียอะไรตอนนี้วะ ยังไงก็ไม่ได้ กูไม่ให้มึงนอนแน่ๆ” ธีร์ส่ายหน้ารัวๆ

“แล้วจะให้กูไปที่ไหน ห้องของมึงก็มีตั้ง 2 ห้องนอน” พัฒน์เถียง

“เรื่องของมึง”

“ก็ให้คุณพัฒน์นอนไปสิวะ เพื่อนร่วมงานนี่” อินทัชลำบากมากที่ต้องปั้นหน้านิ่งๆ ไม่ให้หลุดขำเพื่อนตัวเองออกมา

เขาไม่เคยเห็นเพื่อนเขาเหมือนแมวขู่ฟ่อๆ แบบนี้มาก่อนเลยอดขำไม่ได้

“แล้วมึงล่ะอิน จะนอนห้องไหน” ธีร์หันไปถาม

“กูไม่ได้บอกเลยนะว่าจะมานอนค้างที่นี่ แค่มาอาบน้ำให้และส่งเข้านอนแค่นี้ก็กลับแล้ว” ธีร์ถึงกับเครียด เพราะเพื่อนหักหลังเข้า
แล้ว

“นั่นไงล่ะ เพื่อนของมึงเองก็ไม่ได้นอน เพราะฉะนั้นก็ให้กูนอนซะ อย่าเรื่องมาก” พัฒน์เริ่มมีน้ำโห

“ไม่ได้ ยังไงกูก็ไม่ยอม”

“ที่มึงยังเคยมานอนห้องกูเลย แถมกูยัง ‘ดูแล’ มึงดีขนาดนั้น” พัฒน์เอาเรื่องวันนั้นขึ้นมาพูด แต่ไม่ได้ตรงจนอินทัชรู้


“ไอ้พัฒน์!!”

เขากลัว กลัวว่ามันจะพูดเรื่องวันนั้นออกมา

“อะไรของมึงเนี่ยธีร์ จะไปขึ้นเสียงใส่คุณพัฒน์เขาทำไม” อินทัชดุ

“อิน...กูเพื่อนมึงนะ” ธีร์ทำน้ำเสียงออดอ้อน

“เออ...กูรู้”

“อิน…” เรียกชื่อเพื่อนเสียงหงอย

“อะไร ไม่ต้องเรียกเลย ให้คุณพัฒน์นอนซะ ถ้าไม่ แล้วมึงยังดื้อ กูจะไม่มาช่วยเหลือมึงแล้วนะ” พูดขู่ออกมาจนธีร์ต้องยอม
เพราะรู้ว่าคนอย่างธีร์ ถ้าได้พูดแล้ว ทำจริงแน่ๆ

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ธีร์ไม่ยอมเชื่อฟังอินทัช จนทำให้อินทัชโกรธ บอกจะไม่มาให้เห็นหน้าอีก จากนั้นก็หลบหน้าไปเกือบอาทิตย์ จน
ธีร์ต้องเป็นฝ่ายง้อแล้วกว่าจะง้อได้ เขาต้องเสียอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะ

“ก็ได้ แต่มึงต้องนอนเป็นเพื่อนกูนะ” ธีร์ต่อรอง

พัฒน์รู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่ทราบสาเหตุว่าเป็นเพราะอะไรถึงได้เกลียดน้ำเสียงที่ดูออดอ้อน ท่าทางที่ดูยอมให้กับอินทัชหมดทุก
อย่างอย่างไม่ชอบใจ

มันดูตุ๊ด...เห็นแล้วขัดอารมณ์ฉิบหาย ปากบอกไม่เป็น แต่กลับสะดีดสะดิ้งกับไอ้หน้าอ่อนนี่

“ขอโทษทีว่ะ พรุ่งนี้กูต้องไปขึ้นเครื่องแต่เช้า” อินทัชปฏิเสธ

“มึงจะไปไหนอีก” ถามเสียงดัง

ธีร์ไม่ได้รู้สึกโกรธหรือน้อยใจที่อินทัชจะไปทำงานไกลๆ อีกแล้ว เพราะมันเป็นเรื่องปกติของเพื่อนเขา แต่ที่เขาเผลอขึ้นเสียงนั้น
เพราะต้องรู้ว่า ตัวเองจะไม่มีคนดูแลตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป

“เยอรมัน”

“ม่ะ...ด่ะ เดินทางปลอดภัยนะ” ตอนแรกร่างโปร่งต้องการที่จะรั้งเพื่อนสนิทเอาไว้อย่างเอาแต่ใจ แต่พอเห็นหน้าดุๆ ของเพื่อน
แล้ว ต้องเปลี่ยนมาเป็นอวยพรทันที

สบตากับร่างสูงอย่างเคียดแค้น แต่ร่างสูงก็ไม่แสดงสีหน้าใดๆ ออกมาทั้งนั้น นิ่งเฉยจนธีร์เสียวสันหลังวาบ

“งั้นกูกลับก่อนนะ คุณพัฒน์ช่วยดูแลเพื่อนผมระหว่างที่ผมไม่อยู่ได้ไหมครับ ผมไปเยอรมันอาทิตย์หนึ่งเอง” ธีร์อุทานในใจเมื่อ
ได้ยินเพื่อนพูดฝากตนกับพัฒน์

“นายไม่ต้องเป็นห่วงเพื่อนนายหรอก เดี๋ยวดูแลให้ ทำงานให้สบายใจ ระหว่างที่มันแขนเดี้ยงอยู่ผมจะดูแลให้”

เหมือนจะจริงใจมาก แต่อินทัชก็ชอบใจในความห่ามและตรงไปตรงมาแบบนี้ดี มันเหมาะกับคนอย่างพัฒน์แล้วล่ะ ทั้งหน้าดุๆ แต่
ก็ดูร้อนแรงมากในคราเดียวกัน

เชื่อสิว่าถ้าเขารับ...ก็อยากจะลองกับพัฒน์ดู แต่เหมือนว่าร่างสูงจะไม่สนใจเขาเลย กลับกัน เขาก็พอดูออกว่าพัฒน์กับเพื่อนของ
เขา

มีอะไรมากกว่าการเป็นเพื่อนร่วมงานแน่ๆ

“ถ้างั้นก็ดีสิครับ เพราะช่วงนี้ปัญหาของบริษัทผมเยอะมาก เพื่อน...ให้คุณพัฒน์เขาดูแลมึงเถอะนะ” อินทัชหันมาพูดกับเพื่อน
อย่างดีใจแบบออกนอกหน้า จนธีร์เบ้ปากด้วยความหมั่นไส้

“มึงไม่เกรงใจคุณพัฒน์ของมึงหรือไง”

“ก็คุณพัฒน์เขาเต็มใจ ใช่ไหมครับ” แอบขยิบตาให้นิดๆ

ร่างสูงยกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ คิดในใจ...แสดงว่าเป็นเพื่อนกันจริงๆ เพราะถ้ามากกว่านั้น คงไม่จับใส่พานถวายเขาแบบนี้

“อืม” ตอบสั้นๆ ไป

“เห็นมะ งั้นกูไปนะ ขอบคุณนะครับคุณพัฒน์ แล้วก็ฝากตัวภาระ เอ้ย เพื่อนผมด้วยนะครับ”

“เพื่อนทรยศ” กัดฟันพูดเบาๆ เมื่ออินทัชเดินผ่านมายังตนเพื่อเอาข้าวของของตน แต่ดูเหมือนว่าจะถูกใจธีร์ยิ่งนัก ในจังหวะที่
สวนทางธีร์เพื่อจะเดินไปยังประตูของห้อง ก็แอบกระซิบเบาๆ ข้างหูเพื่อนอย่างเจ้าเล่ห์

“คุณพัฒน์ เขาจะทำให้มึงรู้ตัว ว่าอะไรที่เหมาะกับมึงกันแน่”

ร่างโปร่งบางยืนนิ่งขบคิดประโยคสุดคลุมเครือที่เพื่อนรักได้ฝากเอาไว้ แม้ว่าอินทัชจะออกไปนานแล้วก็ตาม แต่ธีร์ก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่
เดิม

จุ๊บ...

“อ่ะ อื้อ” ธีร์ได้สติทันทีเมื่อริมฝีปากของพัฒน์เข้าครอบครองที่ริมฝีปากอวบอิ่มของตน พัฒน์ใช้จังหวะที่ธีร์ไม่มีสติเข้าจู่โจม สอด
ลิ้นร้อนเข้าไปรวดเร็วและตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างชำนาญ มือข้างขวาของธีร์พยายามที่จะดันไหล่หนาออกไป แต่กลับหมดแรงเสีย
เองเพราะร่างนั้นไม่สะเทือนเลยสักนิด ธีร์หมดแรงเพราะใช้มือข้างเดียวทำให้ต้องออกแรงมากกว่าปกติ ทั้งนี้ก็ยิ่งเปิดทางให้ร่าง
สูงลุกล้ำเข้าไปอีก ขบเม้มริมฝีปาก สลับกับดูดดุนลิ้นร้อนที่ตอบสนองกลับมาอย่างไม่รู้ตัว สองมือของพัฒน์ประคองใบหน้าขาว
ของธีร์ให้เงินขึ้น รับสัมผัสร้อนแรงที่แนบชิดเข้ามาอีก

มันทำให้เขาอยากสัมผัสอยู่เรื่อย...

และแน่นอน ว่าเขาจะทำมันอย่างที่ใจอยากเสียด้วย

“อึก...อืม”

พัฒน์ผละออกเมื่อรู้สึกถึงการหายใจที่ผิดปกติของร่างเล็กกว่า ก่อนจะมองหน้าหล่อๆ ของธีร์นิ่งๆ ส่วนคนที่เพิ่งถูกจูบ ก็ยกมือ
ข้างที่ไม่เจ็บขึ้นเช็ดปาก หน้าแดงกล่ำด้วยความเขินที่โดนจูบกะทันหันเป็นครั้งที่ 2 ของวัน

“อย่าทำเหมือนกูไม่มีตัวตน” พัฒน์พูด

“กู...ทำตอนไหน” ถามเสียงเบา

“ก็ที่ยืนนิ่งตั้งแต่ไอ้หน้าอ่อนนั่นไปไง ทำไม คิดถึงมันมากล่ะสิ ห่างกันไม่ได้เลยงั้นสิ”

“มึงเป็นอะไรวะ จู่ๆ ก็มาหาเรื่อง” ธีร์ถาม คิ้วขมวดแน่นเพราะสงสัยในการกระทำที่หงุดหงิดแปลกๆ ของพัฒน์

“เรื่องของกู” แต่ร่างสูงกลับบอกปัด

“ไอ้บ้า”

“จะไปไหน” พัฒน์ถามเมื่อร่างบางทำท่าจะเดินหนี

“ไปนอนสิวะ นู่นห้องรับแขก เชิญตามสบาย” ธีร์ชี้ไปยังอีกห้องหนึ่งที่ว่างอยู่ให้พัฒน์เห็น

“ใครบอกว่ากูจะนอนห้องรับแขก”

“งั้นก็หมายความว่ามึงจะไม่นอนที่ห้องกูแล้วใช่ไหม” ร่างโปร่งหันมาถามด้วยสีหน้าที่ดีใจอย่างออกนอกหน้า จนพัฒน์หมั่นไส้

“เปล่า กูจะนอน...กับมึง”

“เฮ้ยๆ ไม่ได้นะเว้ย”

“ได้”

“งั้นกูนอนห้องรับแขกก็ได้ เชิญตามสบาย” ธีร์เลี่ยงไปอีกทางเพื่อจะไปที่ห้องนอนแขก

“เดี๋ยว...มึงฟังภาษาไทยรู้เรื่องไหม กูบอกว่าจะนอนกับมึง!!” พัฒน์จับแขนขวาธีร์แน่นพร้อมกับพูดเสียงดังเป็นการข่มอีกคน

“แต่กูไม่นอนกับมึง”



“ห้ามกูได้ไหมล่ะ” ยักคิ้วกวนๆ ใส่

“ครั้งนี้ต้องห้ามได้แน่” คนตัวเล็กกว่าเถียง

“ไม่มีทาง จะยอมให้กูนอนกับมึงดีๆ แล้วกูจะไม่ทำอะไร กับการที่กูต้องบังคับมึงด้วย ‘กำลัง’ จะเลือกข้อไหน” พัฒน์ถามพลางใช้
สายตาโลมเลียร่างของธีร์ในชุดนอนบางๆ ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“เฮอะ!!” ร่างบางสะบัดหน้าหนี ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้พัฒน์ต้องยกยิ้มอย่างพอใจ “จะนอนก็ตามมา กูง่วงแล้ว”

พัฒน์เดินตามร่างผอมเข้าไปในห้องนอนที่เรียบร้อยผิดกับนิสัยเจ้าตัวยิ่งนัก มองไปรอบๆ ห้องอย่างสำรวจก็พบว่ามีแต่ชั้นหนังสือ
การ์ตูนเต็มไปหมด ผิดกับห้องเขาที่ไม่มีอะไรเลย

ไม่มีเวลามาอ่านอะไรไร้สาระแบบนี้หรอกน่า

“กูรู้ว่ามึงต้องแย่งกูนอนเตียงเหมือนในนิยายที่ต้องมีศึกชิงเตียงกันระหว่างนางเอกกับพระเอก แต่สำหรับกูกับมึงเทพบุตรกับ
ซาตาน เอาเป็นว่านอนคนละครึ่ง ห้ามข้ามฝั่งของหมอนข้างที่กั้นนี่เด็ดขาดเข้าใจไหม” ขู่และสั่งเสียงโหด ใบหน้าเต็มไปด้วย
ความจริงจัง แล้วทิ้งตัวนอนหันหลังให้กับเขาทันที

“อย่าลืมปิดไฟด้วย ถ้ามีแสงสว่างกูจะนอนไม่หลับ” จะนอนแล้วก็ยังที่จะสั่งอีก

“ทำไมมึงถึงได้เป็นฝ่ายสั่งล่ะ” ร่างสูงพึมพำแล้วยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะปิดไฟแล้วเดินไปแทรกตัวลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่

มันเป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เสแสร้ง ไม่ใช่รอยยิ้มที่ใช้ขู่ลูกน้อง แต่มันเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจ รอยยิ้มที่ยิ้มจากความรู้สึกสุขลึกๆ
จากก้นบึ้งของหัวใจ…









100%


 :hao6: :hao6: :hao6:

   อีก 50% ครึ่งหลังจาก ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ แม้ว่ายูกิจะหายไปบ้าง แต่ก็ดีใจที่มีคนรอเสมอ ขอบคุณจริงๆ นะคะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ ส่วนตอนที่ 12 อาจจะเป็นวันเสาร์อาทิตย์เลยนะคะ เพราะมีงานแล้วก็สอบติดกันเลย ลำบากกับชีวิตจริงๆ อย่าลืมเม้นกันน้า
   
ปล. อินทัช หลายคนสงสัยว่าใคร อ่านคู่กับน้องดรีมแล้วจะรู้ว่า เรื่องใหม่เป็นยังไง ฮ่าๆ (แอบสปอยอีกแล้ว)

   ติดต่อ พูดคุย ทวงนิยาย ได้ที่แฟนเพจนะคะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 20-05-2015 21:05:27

อ๊ะๆ. นอนห้องเดียวกัน. คุณพัฒน์ อย่าทำรุนแรงกะธีร์น้าาาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-05-2015 21:11:17

มันคือรอยยิ้มของหมาป่า
ลูกแกะระวังหลัง.  :hao6: 
ฮาอินทัช. อย่าไปอยากลองเลยไอ้บ้านี่ซาดิส.  :hao7:  ขอบคุณยูกิจ้ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-05-2015 21:25:21

บังคับตลอด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-05-2015 21:31:31

มีแทนอินทัชว่าธีร์หลายจุดอยู่นะคะ ฝากแก้ทีจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 20-05-2015 21:46:13

 o13 อินทัชรู้ป่ะว่าเหมือนเพื่ดนสื่อเลยอะ เขามากกว่าเพื่อนร่วมงานอย่างแน่นอน เป๊ะเวอร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 20-05-2015 22:06:35

หึหึ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 20-05-2015 22:41:59

น่าหมั่นไส้จริงงงงงงงง พ่อคุณ :laugh:
ขี้หวงแล้วยังท่ามากอีก
รอตอนต่อไปน้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 20-05-2015 22:45:31

ทำไมไม่อินทัชธีนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 20-05-2015 22:56:24

พี่ธีร์โดนเพื่อนถวายซะขนาดนั้น
ไม่น่ารอด
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 20-05-2015 23:06:05

เริ่มมีความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นแล้วล่ะสิ :katai3: :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 20-05-2015 23:37:55

 :katai2-1:

อีกไม่นานนี้หวังว่าคงจะได้เห็นคนน้ำตาตกในกันบ้าง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 20-05-2015 23:55:58

บางที อินธีร์ ก็ผุดขึ้นมาในสมองนะเออ......อินเปลี่ยนใจมั้ย...ยังทันนะ(มั้ง) ถถถถถถ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 21-05-2015 00:08:37

เจอผู้ชายแบบนี้ต้องแกร่งมากๆเพื่ออยู่รอดนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 21-05-2015 10:22:17

พี่ธีร์ โดน พี่อิน จับใส่พานถวาย พี่พัฒน์ ซะแล้ว

555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 21-05-2015 10:31:06

เอ๊ะ..อินทัช..ท่าจะมีคู่..เรื่องของน้องดรีมก็มีคนไร้คู่อยู่คนนึงนะ.. :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 21-05-2015 11:28:15

หวงก็มาก ท่าก็เยอะ โฮกกกก
เป็นคู่ที่แบบว่า....โอ้ยยยย ไม่ไหวแว้วววว
แกะน้อยจะเข้าปากเสือ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 21-05-2015 16:50:20

อินเอาธีร์ใส่พานถวายให้พัฒน์เรียบร้อยซะงั้น :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 21-05-2015 21:05:51

เก๊ก เก๊กตลอดพัฒน์เอ้ยย ย ย ย ย ยิ้มให้ธีร์เห็นสิรับรองจะได้รับความสุขที่แท้จริงเลย  :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: yunjae_yusoo_mi ที่ 21-05-2015 21:40:11

พัฒน์เป็นพระเอกคนแรกเลยที่เราอยากให้ได้รับผลตอบแทนอย่างสาสม แล้วจะไม่สงสารเลย
หวังว่าคนเขียนจะทำให้เราสมหวังในเร็วๆนี้
 o8 o8

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: nada_dadida ที่ 23-05-2015 00:13:58

รออๆๆๆ อยากอ่านอีกกเยอะๆๆเลย555555  :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: เรื่องส่วนตัวนะ ที่ 23-05-2015 10:47:38

รอใครจะแพ้ก่อนกัน  อีกไม่นานคงได้กลิ่นมาม่า   :o12:  :sad4: :o12:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 23-05-2015 12:04:40

 :m20: ทำไมเห็นภาพอินทัช ก้มกราบ เปิดกรวยบายศรีที่มีธีร์ ยื่นให้พัฒน์ :laugh3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 11.2 (20/5/2558) P:16
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 23-05-2015 15:28:20

ดูแล้วก็เหมาะกันดีนะ ตามลุ้นต่อ

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 25-05-2015 15:41:11

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 12 ครึ่งแรก

   ธีร์ไม่ใช่คนที่ตื่นเช้า เพราะฉะนั้นเขาจำเป็นต้องตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ ซึ่งคนที่ลุกขึ้นมาคนแรกกลับไม่ใช่เจ้าของห้องเสียนี่ แต่เป็นร่างสูงที่มานอนห้องนี้ตั้งแต่เมื่อคืนด้วยเหตุผลที่ว่า ‘แอร์เสีย’

   “นอนกินบ้านกินเมือง” พัฒน์บ่นพึมพำ ไม่มีอาการของคนที่เพิ่งตื่นเลยสักนิด

“นอนแบบนั้น เดี๋ยวก็เผลอทับแขนตัวเองตายห่า” ร่างสูงบ่น ก่อนจะจับให้อีกคนให้นอนตรงๆ ก่อนจะตบแก้มปลุกอีกคนแรงๆ

คิ้วของธีร์ขมวดแน่นเมื่อรู้สึกรำคาญ เพราะใครบางคนกำลังก่อกวนการนอนของเขา ก่อนจะลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เมื่อทนความเจ็บ
ที่แก้มไม่ได้ ก่อนจะตะครุบมือใหญ่เอาไว้แน่นแล้วเลื่อนมาไว้ที่หน้าอกของตน ตาพยายามที่จะปรับโฟกัส ก่อนจะเบิกกว้างเมื่อ
เห็นใบหน้าที่ใกล้เพียงแค่คืบของพัฒน์ ซึ่งด้วยความตกใจ ธีร์ก็ถีบเข้าที่กลางลำตัวของพัฒน์แรงๆ จนถึงคนหงายหลัง แล้วกุม
ท้องด้วยความเจ็บ

“ไอ้เหี้ยธีร์” ด่าร่างบางกลับไป มือก็ลูบตรงที่โดนถีบ

“ก่ะ ก็มึงยื่นหน้ามาทำไมล่ะวะ”

“ก็แค่ปลุก เห็นมึงไม่ตื่นสักที”

“ก็ไม่ต้องยื่นหน้ามาก็ได้ กูขนลุกแต่เช้าเลย” พูดพร้อมกับค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งช้าๆ

“แค่ยื่นหน้าทำเป็นตกใจ ใกล้กว่านี้ก็ผ่านมาแล้ว” พัฒน์บ่น ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงบิดเนื้อบิดตัวคลายความเมื่อยล้า แล้วเดินมา
หาธีร์ ซึ่งเขาก็มองพัฒน์อย่างไม่ไว้ใจว่าร่างสูงคิดจะทำอะไร

พรึ่บ!!!

“เฮ้ย!!” อุทานเสียงดังด้วยความตกใจ จนต้องรีบเอาแขนขวาโอบเอวสอบตามสัญชาตญาณเพราะกลัวจะตกลงที่พื้น ตายังคง
ค้างอยู่เช่นเดิมเมื่อรู้สึกว่าตัวเองลอยจากที่นอนด้วยฝีมือของคนตัวใหญ่กว่า 

ธีร์ยังคงตะลึงอึ้งงงเมื่อโดนช้อนตัวจากที่นอนนุ่ม ก่อนจะรู้สึกตัวเมื่อร่างสูงวางเขาลงตรงอ่างล้างหน้า แล้วจึงสั่งธีร์ให้รีบทำธุระ
ส่วนตัวให้เรียบร้อย

“ให้มึงเดินมาเองคงช้า เพราะงั้นก็รีบล้างหน้าแปรงฟัน น้ำไม่ต้องอาบมันหรอก ไม่ได้ไปไหน ค่อยอาบตอนเย็นเลยก็แล้วกัน
ยัง...ยังนิ่งอีก แปรงฟันล้างหน้า!” ขึ้นเสียงโหดใส่เมื่อเห็นว่าธีร์ยังคงมองหน้าเขานิ่ง

“อ่ะ อือ” ธีร์ทำอะไรไม่ถูก รีบหันหน้า คว้าแปลงคว้ายาสีฟันมาบีบอย่างลนลานและประหม่าอย่างไม่เคยเป็น ก้มหน้าก้มตาแปรง
ฟันโดยไม่สนใจภาพสะท้อนของพัฒน์ที่ยืนยิ้มอย่างผู้ชนะ

ถ้าได้เห็นปฏิกิริยาแบบนี้ ทำไปนานแล้ว

พัฒน์ส่ายหน้าน้อยๆ แม้ว่าใบหน้าจะหุบยิ้มไปแล้วก็ใช่ว่าจะตีหน้าเรียบนิ่งหรือหน้าโหดเหมือนปกติ มันเป็นใบหน้าธรรมดาที่ไม่
ยิ้มหรือไม่โกรธ ความอคติต่อร่างบางก็ลดลงบ้างแล้ว

ส่วนธีร์เองก็ไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นสบอีกคนเสียเท่าไหร่ เพราะยังเขินกับเหตุการณ์เมื่อกี้อยู่ พวกเขาสองคนตัวสูงเกือบพอๆ กัน
พัฒน์สูงกว่าเล็กน้อย น้ำหนักก็มากกว่า ความหนาของร่างกายก็มากกว่า แต่เขาเองถึงแม้จะผอม แต่ก็ใช่ว่าจะไม่หนักเลย แล้ว
ทำไมพัฒน์ถึงอุ้มมาแบบไม่แสดงสีหน้าอะไรเลย

ผู้ชายตัวใกล้เคียงกัน อุ้มกันแบบนี้ ใครเห็นนี้อ้วกแตกตายห่า จักจี้หัวใจฉิบหาย...ธีร์บ่นในใจ

พัฒน์ไม่อยากทำให้อีกคนมันประหม่าไปมากกว่านี้ เลยเดินเลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ แล้วมารื้อตู้เสื้อผ้าของอีกคนแทน พร้อมกับ
เลือกชุดใส่ไปทำงานในวันนี้ให้เสร็จสรรพ

“ทำไมมึงไม่ไปอาบน้ำล่ะ” ธีร์ที่ออกจากห้องน้ำด้วยชุดเดิมถามขึ้น

“แล้วมึงจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเองได้?”

“ก็ไม่”

“ก็อยู่ช่วยนี่ไง”

“ไม่จำเป็น ไม่ได้ขอร้อง” ตอบอย่างอวดดี

“ถ้างั้นมึงก็จัดการเองไปก็แล้วกัน ไปทำงานสายกูจะรายงานคุณเพลิงทันที” พัฒน์ทำท่าจะเดินหนี แต่ก็ต้องหยุดนิ่งกับที่แล้ว
แอบยิ้มเบาๆ เมื่อธีร์เรียกเขาไว้

“เดี๋ยว”

“อะไรอีกล่ะ”

“มีคนช่วยก็ดี” ธีร์พูดเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่นี่คือคอนโดหรู เสียงด้านนอกไม่สามารถเล็ดลอดเข้ามาด้านในได้แน่ เพราะฉะนั้น
พัฒน์ได้ยินมันแน่นอน แต่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเพราะต้องการแกล้งธีร์

“อะไรนะ”

“ก็แขนกูเจ็บอยู่ไง ใครจะเปลี่ยนเสื้อให้กูล่ะ” ทำหน้ายุ่งใส่ด้วยความโมโหทันทีที่โดนกวนประสาทแต่เช้า

“ไม่รู้สิ มึงจะไปขอร้องใครก็เรื่องของมึง กูจะไปอาบน้ำแต่งตัวแล้ว”

“เดี๋ยว”

“หึ” หัวเราะในลำคอเสียงเบา ก่อนจะหันมามองหน้าธีร์ช้าๆ ด้วยแววตาที่กวนประสาทเต็มที่

“ก็มึงไง มึงพูดกับไอ้อินแล้วว่ามึงจะดูแลกูแทนมัน”

“แล้วไง” เลิกคิ้วใส่ร่างโปร่ง

“ไม่แล้วไง แต่มึงต้องรับผิดชอบคำพูดตัวเอง!” ธีร์ขึ้นเสียงใส่อย่างโมโห จนร่างสูงสาวเท้าเข้ามาใกล้ๆ แล้วจัดการถอดผ้าที่
ประคองแขนของธีร์ไว้อย่างเบามือที่สุด ที่ไม่คิดว่าพัฒน์จะทำได้ ธีร์สังเกตใบหน้านิ่งๆ ยามที่อีกคนกำลังเปลี่ยนชุดให้เขาอยู่ด้วย
ความรู้สึกแปลกใหม่

หัวใจเต้นแรงกับความอ่อนโยนที่ไม่เหมาะกับใบหน้าดุเป็นอย่างยิ่ง

“มึงเคยดูแลใครไหม” ธีร์ถามเรื่องที่คิดออกมาทันที

ร่างสูงมองสบกับคนถามเล็กน้อยก่อนจะตอบความจริงออกมา

“พ่อกับแม่”

“แค่นี้?”

“แล้วก็มึงนี่ไง สำหรับพ่อแม่กูทำด้วยความเต็มใจ ส่วนมึงนี่ภาระและหน้าที่ล้วนๆ อย่าสำคัญตัวเองผิดล่ะ” แม้จะเป็นประโยคที่
ร้ายกาจมาก แต่ใจของธีร์ก็ยังเต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอก เพราะนอกจากพ่อับแม่ของพัฒน์แล้ว เขาเป็นคนอื่นคนแรกที่
พัฒน์ดูแล

แม้จะตามหน้าที่ก็ตามที

“ร้อนตัว กูยังไม่คิดอะไรเลย”

“อยากจะเปลี่ยนเองไหมไอ้ธีร์” ขู่เสียงเข้ม

“เออ...ไม่พูดแล้วก็ได้วะ”

แม้จะอายและเขินมากที่ต้องมายืนแก้ผ้าให้อีกคนเปลี่ยนชุดให้แบบนี้ แต่ก็ตีสีหน้านิ่งๆ ไม่ให้พัฒน์รู้ว่าตนอายแค่ไหน แต่ก็หารู้ไม่
ว่า ภายใต้ใบหน้าที่แสนเย็นชาของพัฒน์ หัวใจแกร่งก็หวั่นไหวได้ง่ายๆ เมื่อต้องมาทำแบบนี้ให้ธีร์เช่นกัน

ต่างคนก็ต่างเขิน แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร...

พัฒน์เปลี่ยนชุดให้กับธีร์เสร็จแล้วก่อนจะจ้องตากับอีกคนนิ่งๆ อยู่นาน ไม่พูดอะไรออกมา ก่อนที่พัฒน์จะแสร้งถอนหายใจแล้ว
พูดออกมาเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันเงียบ

“เสร็จแล้ว ตามกูมา” พัฒน์สั่งอีกคน

“ไปไหน”

“ห้องกู กูจะไปอาบน้ำแต่งตัว มึงก็ไม่รอกูที่นั่นแหละ ขี้เกียจมาตามอีกรอบ”

“อือ เดี๋ยวกูใส่ถุงเท้ารองเท้าก่อน”

“เออๆ”

เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ธีร์ก็เดินตามพัฒน์ออกจากห้องไปโดยไม่ลืมคีย์การ์ดและข้าวของของตัวเองไปด้วย ทั้ง
สองเดินเข้าไปในห้องของพัฒน์ ห้องที่เขาเคยมานอนที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง ห้องที่มีความทรงจำมากมายที่ธีร์ไม่อาจจะลืมได้

ร่างโปร่งบางรู้สึกถึงไอความเย็นที่ปะทะเข้ามาที่ตัว มองไปยังเครื่องปรับอากาศก็พบว่ามันยังคงทำงานอยู่ จ้องแผ่นหลังกว้าง
เขม็ง

นี่มันโกหกกูอีกแล้วสินะ

“ไหนว่าแอร์เสีย” ถามไปอย่างเอาเรื่อง

“แอร์ห้องนอน” ร่างสูงตอบแต่ไม่หันมามองหน้า เดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเองทันที

“ก็นอนข้างนอกก็ได้นี่!”

“ก็กูนอนไม่สะดวก”

“แล้วอีกห้องล่ะ”

“ห้องทำงาน เก็บของหมดแล้ว”

“ทนๆ ไปมันจะเป็นอะไรวะ” ธีร์หัวเสีย

ก่อนที่พัฒน์จะเปิดประตูเข้าห้องไป ก็สั่งร่างบางเล็กน้อย

“นั่งรอแถวนั้นแหละ เดี๋ยวกูออกมา”

“เออ” รับคำอย่างช่วยไม่ได้

ธีร์เปิดทีวีดู ก่อนจะคว้ารีโมทแอร์มากดปิดให้ เพราะรู้ว่าถูกใช้งานหนักมาทั้งคืน แบบไม่มีพักแน่นอน เลยปิดพักสักหน่อย ถึง
เจ้าของห้องจะรวยมีปัญญาจ่ายมากแค่ไหน แต่มันก็เปลืองทรัพยากรอยู่ดี

“เป็นคนดีเหมือนกันแฮะกู” ชมตัวเองยิ้มๆ

...

...



ในรถของพัฒน์

“กูจะพามึงไปส่งที่ DINZ แล้วกูจะไปจัดการงานของมึงให้ ส่วนมึงก็เคลียร์เอกสารของกูก็แล้วกัน” พัฒน์บอกขณะขับรถไปยัง
บริษัทฯ

“ไม่จำเป็น กูจัดการเองได้”

“มึงคงอยากจะไปตายสินะ” พัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงสมเพช

“เรื่องของกูเถอะน่า ถ้าเกิดกูจะตายก็ตายๆ ไป ถือว่ากูมาได้แค่นี้” พูดแบบไม่หยี่ระอะไร แต่ในใจก็กลัวๆ อยู่เหมือนกัน

“นี่เป็นคำสั่ง” สิ้นเสียงเด็ดขาดของพัฒน์ ธีร์ก็ไม่เถียงอะไรออกไปอีก เพราะรู้ตัวว่าถ้าพูดออกไป ไอ้คนที่ปณิธานแน่วแน่อย่าง
พัฒน์ไม่มีวันเปลี่ยนใจหรือทำตามคำขอของใครแน่ๆ ถ้าหากว่าไม่มีเหตุผลเลวๆ ซ่อนไว้อยู่

“ชิ!”

ร่างสูงจอดรถที่หน้าตก ไม่ได้ไปจอดที่โรงจอดรถแต่อย่างใด เพราะต้องไปจัดการงานของธีร์แทน ซึ่งร่างโปร่งก็ลงจากรถโดยมี
ลูกน้องของพัฒน์คอยคุ้มกันให้ด้วย

ทำอย่างกับเขาเป็นลูกเจ้าพ่อเลย

“กูสั่งข้าวไว้ให้แล้ว อยู่ในห้องทำงานกูนั่นแหละ แล้วก็กินยาหลังอาหารด้วย เข้าใจนะ” ก่อนจะไปก็ยังไม่วายสั่งธีร์อีก ส่วนเขาก็
ทำได้เพียงพยักหน้ารับเพื่อปัดรำคาญ

“มีอะไรอีกไหมวะ”

“หึหึ เดี๋ยวคิดออกจะโทรสั่งก็แล้วกัน”

“เออ!!” ธีร์กระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด มองร่างสูงที่ยกยิ้มอย่างสะใจอย่างเคียดแค้น แล้วเดินออกจากตรงนั้นเพื่อขึ้นไปยังตึก
ทันที

พัฒน์แสยะยิ้มก่อนจะขับรถออกจากตรงนั้น แล้วตรงไปที่ไซต์งานที่ธีร์ไปทำมาเมื่อวานทันทีเพื่อจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นให้กับอีก
คน

เพราะธีร์ไม่มีทำเองได้ด้วยสภาพแบบนั้นแน่ๆ



ทางด้านธีร์ก็จัดการทานข้าวทานยาให้เรียบร้อยตามคำสั่งของพัฒน์ แล้วจึงเริ่มทำงานเอกสารของพัฒน์โดยถือวิสาสะนั่งที่โต๊ะ
ทำงานของพัฒน์ไปเลย

“ให้ตายสิ เชื้อขี้เก๊กจะติดตัวกูไหมเนี่ย”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญครับ”

“อ่ะ เอ่อ คุณธีร์หรือครับ” ลูกน้องของพัฒน์ถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เพราะตอนที่ได้ยิน ‘เชิญครับ’ ก็ตกใจแทบแย่ คิดว่าเจ้านายของ
ตนเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงมีหางเสียงได้

แต่ก็ต้องโล่งใจที่ไม่ใช่พัฒน์ล่ะนะ

“ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” ธีร์ถามยิ้มๆ

“คุณพัฒน์ยังไม่มาหรือครับ”

“มันไม่ได้แจ้งคุณหรือ ว่ามันไปทำธุระ”

“ไม่ครับ”

“แล้วมีอะไรหรือเปล่าครับ เผื่อผมจัดการได้” ธีร์ถาม

“จะดีหรือครับ” ลูกน้องของพัฒน์ถามด้วยสีหน้าที่ไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก

“ครับ หรือว่าไม่ไว้ใจผม” ถามทีเล่นทีจริง น้ำเสียงติดจะไม่พอใจเล็กน้อยเพื่อความสมจริง จนลูกน้องของพัฒน์ส่ายหน้าไปมา
แรงๆ คอแทบหลุด

“ไม่ใช่นะครับ คือเรื่องนี้มันเป็นความผิดพลาดของฝ่ายเทคนิค รถที่รุ่นใหม่ที่เป็นตัวทดลอง ตัวถังน้ำมันไม่แข็งแรงน่ะครับ เลย
อยากจะให้คุณพัฒน์ไปตรวจสอบแล้วก็เลือกวัสดุชนิดใหม่”

“ถ้าเป็นเรื่องรถผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ด้วยสิ” ธีร์ยอมรับออกมาตรงๆ

“ช่วยโทรตามคุณพัฒน์ให้หน่อยได้หรือเปล่าครับ”

“แล้วทำไมไม่ติดต่อเองล่ะครับ” ธีร์ถามกลับ

“ผมติดต่อไม่ได้”

“ถ้างั้นผมก็คงติดต่อไม่ได้” ธีร์บอก

“ทำไงล่ะครับ ต้องรีบทำเพื่อเสนอโครงการกับกลุ่มผู้บริหารในอาทิตย์หน้าด้วย แล้วก็ยังมีอีกหลายอย่างที่ยังทำไม่เสร็จ ถ้าตัวถัง
น้ำมันไม่ได้ อย่างอื่นก็เริ่มไม่ได้ด้วยสิครับ”

“ถ้างั้นพาผมไปนั่นหน่อย บางทีผมอาจจะช่วยเรื่องนี้ได้”

“ถ้างั้นเชิญเลยครับ”

ธีร์เดินตามลูกน้องของพัฒน์ไปทันที ก่อนจะยกยิ้มอย่างมั่นใจว่าตัวเองต้องจัดการเรื่องนี้ได้แน่ๆ พร้อมกับจินตนาการใบหน้าเห
วอๆ ของพัฒน์ไปด้วย

ถ้าเราจัดการเรื่องนี้ได้ มันจะได้เลิกดูถูกเราเสียที...

โดยที่ธีร์ไม่รู้เลยว่า เรื่องนี้มันไม่ได้ง่ายเลยที่อยู่ๆ คนที่ไม่มีความรู้ด้านนี้จะเข้าไปจัดการ คราวนี้ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ไม่โดนพัฒน์ด่า
ก็คงโดนทำโทษแสนสาหัส...

...

...

...







50%

 :mew1: :mew1: :mew1:

   สวัสดีค่า ตอนที่ 12 ครึ่งแรกนะคะ หลังจากตอนนี้ไปแล้ว เราจะเข้าสู่ความเข้มข้นของเรื่องที่ยูกิคิดไปเองคนเดียวว่าต้องสนุกแน่ๆ 555+ ยังไงก็รออ่านกันนะคะ ^_^ แล้วก็ขอคอมเม้นท์ด้วยได้หรือเปล่าเอ่ย ช่วงนี้เม้นท์ตกเยอะมากเลยอ่ะ ไม่สนุกยังไงเม้นบอกกันได้นะคะ

   พูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 25-05-2015 16:00:11

ดูท่าว่าจะมีเรื่องตามมาอีกแน่ๆ เลย

ต้องต้มน้ำไว้รอเลยมั้ยอ่ะ ยูกิจัง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: @milan ที่ 25-05-2015 16:20:59

มาต่อเร็วๆน้าาาาาาา   :o8:พี่ธีร์โดนทำโทษแน่ เลยอ่ะ สงสารจางงง แต่ :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 25-05-2015 16:50:24

 :z10:  เฮ้อ ธีร์ อย่าหาเรื่องใส่ตัวสิ  อยู่นิ่งๆนั่นแหละดีที่สุด  งานนี้มาม่าแน่หล่ะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-05-2015 17:13:19

 :serius2:    ธีร์จ๋า. โทรหาพัฒน์เถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 25-05-2015 18:27:46

หาเรื่องโดนด่าตลอดเลยธีร์เนี่ย สงสัยคงโดนพัฒน์ทำโทษจัดหนักแน่ๆรอบนี้  :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 25-05-2015 18:33:07

 ธีร์ อย่านะหนู อย่าหาเรื่องใส่ตัวเลยได้โปรด เดี๊ยวอิพัฒน์มันจะยิ่งแกล้งยิ่งกว่านี้  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 25-05-2015 19:22:10

มีแววว่าธีร์จะโดนทำโทษแฮะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 25-05-2015 19:57:56

คู่นี้มันซึนกันทั้งคู่เลยวุ้ย เหนื่อยใจแทนจริงๆ เข้าใจโมเม้นท์ธีร์นะ คือทำอะไรพัฒน์แม่งก็ไม่ชอบ ทั้งๆที่บางเรื่องก็ทำได้ดี แต่ก็อย่าลืมว่าบางเรื่องทำไม่ได้ก็คือทำไม่ได้ ไม่มีใครสามารถทำได้ดีไปทุกเรื่องหรอก อยากเห็นพัฒนาการของตัวละครสองตัวนี้มาก เพราะถ้าไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงสุดท้ายมันก็จะวนลูปอย่างนี้ไปเรื่อยๆ มันจะไม่อินเอาน่ะสิคะ พัฒน์เอะอะก็แกล้งแบบไม่รู้จักเวล่ำเวลา ธีร์ก็หยิ่งมันซะทุกอย่าง
เอาเป็นว่าจะรอดูละกัน
ครึ่งหลังมาด่วนๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 25-05-2015 20:07:27

ธีร์หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้วใช่มั้ย :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 25-05-2015 20:50:31

ธีร์!! โทรหาพัฒน์เถอะ :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: เรื่องส่วนตัวนะ ที่ 25-05-2015 20:56:40

เฮ้ออ  หาเรื่องเจ็บตัวชัดๆเลยธีร์ o22

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 25-05-2015 21:10:09

ทำไมหาเรื่องให้ตัวเองตลอดเลยน้าธีร์เนี่ย :เฮ้อ:
เป็นเรื่องใหญ่จะลำบากนาาาา
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 25-05-2015 21:40:20

มาปูเสื่อรอครับ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-05-2015 23:56:25

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 26-05-2015 00:12:28

หาเรื่องใส่ตัวเองตลอดเลยนะคะ. พี่ธีร์
ระวังโดนจัดหนักนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: nada_dadida ที่ 26-05-2015 00:46:14

แหนะ มีมั่นใจในตัวเองสะด้วยยย เดี๋ยวรู้เลยยยยย 555555  :oo1:
รอครึ่งหลังงน้าคร้าา  เอามาลงวันพุ้งนี้จะเริ่ดดดดมากกกกก   :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 26-05-2015 02:34:52

อยากเห็นธีร์โดนทำโทษแล้ว 55555555
เหมือนธีร์มันชอบหาเรื่องเจ็บตัวบ่อยๆนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: NingZa ที่ 26-05-2015 20:31:10

อ๊ายยยยย ชอบอะ รอตอนต่อไปน่ะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-05-2015 09:04:20

ย้อนอ่านหลายตอนเลย

ขอบคุณมากนะคะ~^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 27-05-2015 23:45:16

พี่ธีร์หาเรื่องให้ตัวเองอีกแล้วน่ะ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 28-05-2015 00:04:12

เฮ้อ   เอาอีกแล้วใครทำงานแล้วเจอคนอย่างพัฒณ์กับธีร์ทำงานด้วยนี่โคตรเหนื่อยเลยนะ เผลอๆโปรเจ็คท์เจ๊งบ๊งแก้คืนไม่ได้ด้วย  ขาดวุฒิภาวะภาวะและวิจารณญาณทั้งคู่  พัฒณ์ไม่ว่าจะเก่งยังไงก็ช่างแต่นิสัยที่ชอบแกล้ง ชอบด่า ชอบดูถูกคนจะไปคุมใครล่ะ?  ทำดีก็ไม่ได้ดีอย่างมากก็เสมอตัว  ธีร์ก็สักแต่อยากจะพิสูจน์ตน โดยไม่ประมาณตนว่าตัวเองทำได้หรือไม่ได้ อย่างเรื่องที่ไซท์งานก็ควรที่จะรายงานนี่ขนาดว่าตัวเองก็เกือบตายนะ  พัฒณ์ไปเองเดี๋ยวก็ไปเจอปัญหาก็กลับมาถามอีกว่ารู้ว่ามีปัญหาแต่ทำไมไม่บอกไม่รายงาน   เจอปัญหาวันนี้ที่ตัวเองไม่มีความรู้ทำไมถึงไม่บอกพัฒณ์  การทำงานส่วนรวมต้องมาก่อน ผิดพลาดไปนิดเดียวบริษัทก็อาจจะเสียหายอย่างหนักก็ได้ มาถึงตอนนั้นจะลาออกเองหรือโดนไล่ออกก็แก้ไขไม่ได้แล้ว  ตำแหน่งงานและหน้าที่รับผิดชอบของธีร์กับพัฒณ์ไม่ใช่พนักงานกินเงินเดือนธรรมดาทั่วไปนะ  นี่คือที่เราอ่านมาและมองเห็นนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.1 (25/5/2558) P:17
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 28-05-2015 09:14:02

มาปูเสื่อรอตอนต่อไป

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 28-05-2015 10:05:01

ตอนที่ 12 ครึ่งหลัง

ณ สนามทดลองรถของ DINZ Chattel

“ไหนคุณพัฒน์ล่ะครับ”

“ติดต่อไม่ได้ คุณธีร์เลยมาแทนน่ะ”

“แล้วคุณธีร์เขารู้เรื่องรถหรือไง” เสียงกระซิบที่ดังเข้าโสตประสาทของธีร์ทำให้ร่างบางถึงกับแสดงสีหน้าไม่พอใจที่คนพวกนี้ ทำ
เหมือนเขาเป็นพวกพึ่งพาอะไรไม่ค่อยได้

“ขอทราบปัญหาด้วยครับ”

“เอ่อ...คืออย่างนี้ครับ ทางเราได้ทดลองวัสดุที่คุณพัฒน์สั่งมาเพื่อมาใช้กับรถรุ่นใหม่ แต่มันก็ยังไม่มีความคงทนมากพอน่ะครับ
เลยเกิดการลุกไหม้” ทางวิศวกรได้อธิบายปัญหาให้ธีร์ฟังอย่างละเอียด ซึ่งธีร์ก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดี และส่วนใหญ่เขาฟังไม่ค่อย
จะเข้าใจในคำศัพท์ของวิศวกรทางด้านนี้เท่าไหร่

“ผมคิดว่าตัววัสดุกับตัวน้ำมันที่ใช้มันไม่ถูกกัน เรียกว่าอะไรดีล่ะ...แต่ก็นั่นแหละ ผมคิดว่าน้ำมันมันไม่เข้ากับตัววัสดุที่ใช้ ลอง
เปลี่ยนน้ำมันดูบ้างหรือยังครับ” ธีร์ถาม

“แล้วก็ดูจากตัววัสดุที่คุณให้ผมดูตอนนี้แล้ว ผมว่าน่าจะเพิ่มความหนาแน่นให้มากกว่านี้นะครับ แล้วลองใส่น้ำมันอื่นๆ ดู”

“ครับ ผมจะเร่งทดลองเดี๋ยวนี้เลย คุณธีร์เชิญนั่งก่อนก็ได้นะครับ” ร่างโปร่งพยักหน้าก่อนจะเดินไปหาที่นั่งหยิบโทรศัพท์ออกมา
ตรวจงานผ่านโทรศัพท์รอ

ระหว่างที่ทีมงานกำลังตรวจเช็คและประกอบรถกันใหม่อยู่ ธีร์ก็คิดถึงใบหน้าดุๆ ของพัฒน์ขึ้นมาทันที ถ้าเขาทำงานนี้พลาด อาจ
จะโดนทำโทษหนักแน่

ลองโทรหาดูไหม..

หรือไม่โทรดี

แต่ถ้าเราทำพลาดโดยไม่ปรึกษามัน ก็จะโดนด่าอีก

แต่ถ้าไม่พลาด เราก็จะอวดมันได้

“มันอาจจะเป็นคนละเบอร์ที่ให้กับลูกน้องก็ได้ เอาวะ โทรหน่อยก็ดี”

ร่างโปร่งคิดว่ามันไม่ใช่ความถนัดของตน ก็เลยเลือกที่จะโทรหาดีกว่า กันพลาด เขาไม่อยากจะบุ่มบ่ามหรือพลาดพลั้งอะไรอีก
แล้ว

ตัดสินใจได้ดังนั้น ร่างโปร่งก็กดโทรออกที่ชื่อของพัฒน์ทันที และเกินคาดเพราะมีเสียงที่บอกว่าติดต่ออีกคนได้ ซึ่งรอไม่นาน
ร่างสูงก็รับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงเครียดๆ

(มีอะไร)

“ตอนนี้กูอยู่สนามทดลองรถ” ธีร์บอก

(มึงไปทำอะไร) เสียงที่เครียดอยู่แล้วกลับเครียดขึ้นอีก

“รถโครงการใหม่มีปัญหา ตัวถังน้ำมัน”

(แล้วมึงจัดการยัง)


“ก็ทำตามความคิดกูไปแล้วล่ะนะ”

(มึงทำอะไร!) ปลายสายตะคอกถาม

“ใจเย็นได้ป่ะ กูไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงหรอกน่า นี่ก็โทรมาขอคำปรึกษาไง ลูกน้องมึงติดต่อมึงไม่ได้สักคน” ธีร์เอ่ยอย่างใจเย็น
ทั้งๆ ที่หน้าไปแล้วก็ตาม

(กูให้เบอร์พวกมันกับคนละเบอร์ที่มึงได้ ไอ้เบอร์นั้นแบตหมดไม่ได้ชาร์ต)

“เออ แล้วจะให้กูทำยังไง”

(มึงก็บอกวิศวกรนะว่า...) พัฒน์ก็อธิบายรายละเอียดงานให้กับธีร์ฟังอย่างช้าๆ ชัดๆ เพราะจำได้ดีว่าธีร์เป็นคนความจำสั้น ซึ่งร่าง
บางก็เออออรับคำสั่งมาอย่างตั้งใจ

เรื่องรถนี่ก็น่าสนุกดีเหมือนกันนะ

“แค่นี้ใช่ไหม”


(ก็ถ้าไม่สำเร็จยังไงก็โทรบอกกูด้วยก็แล้วกัน แต่นี่น่าแปลกนะที่มึงไม่ใจร้อนอวดเก่งทำไปเองโดยไม่ปรึกษากูน่ะ คราวนี้มา
แปลก) อดที่จะแปลกใจไม่ได้ รับรู้ได้ถึงความเครียดที่ตนเองมีเมื่อกี้จางหายไปในทันทีที่ได้ยินเสียงของธีร์

“กูไม่อยากฟังมึงด่ากูไง แค่นี้แหละ” ตัดสายทิ้งไปแบบไม่รอให้ปลายสายพูดอะไรอีก

ธีร์นั่งมองโทรศัพท์นิ่ง แต่รู้สึกได้ว่าหน้าร้อนๆ แปลกๆ จับแก้มตัวเองทั้งสองข้างเพื่อระงับอาการร้อนผ่าว แต่ก็ไม่ทำให้ดีขึ้น

สรุปว่าเบอร์ที่เขามีเป็นเบอร์ที่ลูกน้องของมันไม่มี...

“ไอ้บ้าเอ้ย!! เมื่อไหร่การฝึกงานบ้าๆ จะเสร็จสิ้นเสียที”

กูจะได้อิสระ...กูจะได้ไม่ต้องมีปฏิกิริยาแบบนี้

จะไม่ต้องมีอาการแปลกๆ เวลาถูกอีกคนสัมผัสแบบนี้



‘คุณพัฒน์ เขาจะทำให้มึงรู้ตัว ว่าอะไรที่เหมาะกับมึงกันแน่’

ประโยคที่อินทัชเพื่อนสนิทของธีร์ทิ้งให้เขาสงสัยตอนนี้กลับทำให้เขาเริ่มปวดหัวและสับสน ว่าความหมายในประโยคนั้น คือ
อะไรกันแน่

ต้องการจะบอกอะไร แล้วอะไรคือการที่รู้ว่าอะไรเหมาะกับเขา..

“ไม่คิดมันแล้ว ปวดหัว”

ร่างโปร่งลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินไปบอกวิศวกรกับผู้ที่เกี่ยวในการจัดทำรถครั้งนี้ตามที่ร่างสูงสั่งมา ซึ่งทางทีมงานก็ให้ความร่วม
มือและเชื่อฟังธีร์เป็นอย่างดี

“ก็ตามนี้แหละครับ มันบอกมาก ผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เดี๋ยวคุณพัฒน์เขาจะมาตรวจสอบอีกทีประมาณบ่ายๆ น่ะครับ”

“โอเคเลยครับคุณธีร์” วิศวกรรับคำยิ้มๆ

“ถ้าอย่างนั้นผมจะไปส่งที่บริษัทนะครับ” ลูกน้องของพัฒน์ที่ทำหน้าที่ขับรถพาธีร์มาสนามทดสอบรถแห่งนี้เดินมาพูดกับธีร์ด้วย
ท่าทางที่สบายกว่าหลายนาทีก่อน

เพราะร่างโปร่งคนนี้ ไม่มีสีหน้าที่น่าเกรงขามเลยสักนิด แต่ก็น่าเคารพสุดๆ กับท่าทางที่ดูไม่เข้ากับใบหน้าหล่อเหลานี้

คิดว่าจะเอาแต่ใจหรือขี้โวยวายกว่านี้เสียอีก...

แต่ก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าสิ่งที่ทุกคนคิดอย่างเอาแต่ใจ ขี้โมโห อารมณ์ร้อน หรืออะไรอีกมากมายที่คิดกัน ธีร์มีมันครบทุกอย่าง แต่
ตอนนี้ เขากลับควบคุมมันได้เป็นอย่างดี

“รบกวนด้วยครับ”

“อ่ะ เอ่อ มันไม่ได้เป็นการรบกวนเลยครับ มันเป็นหน้าที่ของผม คุณธีร์ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย” ลูกน้องของพัฒน์รีบโค้งอย่าง
ร้อนใจที่เห็นคนตำแหน่งสูงกว่าโค้งให้เขาอย่างเคารพ

“ขอบคุณครับ”

“ช่ะ..เชิญเลยครับคุณธีร์”



มันเป็นลางดีแล้วใช่ไหม...

ที่เขาจะผ่านการฝึกงานนี้!

…

…

…



ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญ”

“สวัสดีครับคุณดิน”

“อ้อ! แกเองหรือ” คนที่ก้มหน้านั่งอ่านเอกสารเงยหน้าขึ้นถามด้วยความสงสัย

“คิดว่าผมจะเป็นใครล่ะครับ” ถามไปกวนๆ

“แล้วแกมีอะไรล่ะ”

“ผมมีเอกสารเร่งด่วนให้เซ็นน่ะครับ เห็นว่าต้องอนุมัติให้ได้ภายในวันนี้ คือเห็นมันเมื่อกี้ๆ เลยครับ ส่งสัยจะเรียงเอกสารผิด” เสียง
นุ่มเอ่ยบอกผู้เป็นเหมือนเจ้านายอีกคนของเขา

“ปกติถ้าเป็นเรื่องอนุมัติพวกอุปกรณ์หรืออะไรเร่งด่วนที่ไม่เกี่ยวกับพวกโครงการใหญ่ๆ ไอ้พัฒน์มันจะทำได้เลย เพราะมอบ
อำนาจไปแล้ว”

“มันไม่อยู่ครับ” ธีร์ตอบ

“มันไปไหน”

“มันบอกว่าจะไปจัดการงานของผมให้น่ะครับ”

“อ้อ! ที่แกไปให้เหล็กหล่นทับ?” ปฐพีเลิกคิ้วกวนๆ

แต่ก็กวนด้วยสีหน้านิ่งๆ ถ้าคนไม่รู้จักมากหรือสนิทมากๆ อาจจะคิดว่าโดนหาเรื่อง แต่สำหรับธีร์รู้จักปฐพีพอๆ กับรู้จักอัคนีเจ้านาย
ของตัวเอง

“แหม...คุณดินก็”

ถ้าถามว่าอายไหมที่มาให้ปฐพีเห็นในสภาพที่น่าสมเพชแบบนี้ แต่ทำยังไงได้ล่ะ ไม่มีใครกล้าเอาเอกสารมาให้ผู้บริหารสูงสุดเซ็น
สักคน เขาเลยจำเป็นต้องมาเอง

“หึ...แขนเท่ห์ดีนะ”

“ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคุณดินชอบแบบนี้ เอาไว้ว่างๆ ผมทำให้บ้างไหมครับ” ถามด้วยความประชดกลับไป แต่ก็ยิ้มออกมาอย่างสนุก

“รอให้ฉันโง่ก่อนเถอะ” ประโยคสั้นๆ แต่ทำเอาธีร์สะอึกไปเลยทีเดียว

“แหม มันเป็นอุบัติเหตุนะครับ ไม่เกี่ยวกับโง่หรือไม่โง่สักหน่อย”

“เออๆ เถียงไปก็แพ้ เอามา จะเซ็นให้”

ธีร์ยื่นแฟ้มเอกสารไปวางตรงหน้าของปฐพีซึ่งร่างแกร่งก็หยิบไปเปิดแล้วลงปากกาที่ช่องในเซ็นทันทีโดยไม่อ่านอะไรก่อนเซ็น
เลยสักนิดจนร่างโปร่งบางแซวอีกครั้ง

“นั่นเป็นเอกสารมอบบริษัทนี้ให้ผมนะครับ” ปฐพีเงยมองหน้านิดๆ ก่อนจะมองที่หัวเอกสารแล้วส่ายหน้าน้อยๆ ยื่นมันกลับคืนคนที่
เอามา

“ฮ่าๆ เชื่อคนง่ายนะครับ” หัวเราะออกมาอย่างสะใจที่เอาคืนปฐพีที่ว่าเขาโง่ได้แล้ว ซึ่งร่างสูงก็ปาปากการาคาแพงใส่ศีรษะของ
ธีร์อย่างแรงด้วยความหมั่นไส้

โป๊ก!

“โอ้ย!! เจ็บนะครับเนี่ย โยนมาได้” คลำจุดที่โดนปากกาป้อยๆ มองค้อนเจ้านายอีกคนของเขาด้วยความน้อยใจที่แสร้งทำให้ปฐพี
หมั่นไส้เล่น

“เก็บมาด้วย แล้วจะออกไปเองหรือให้ถีบออกไป”

“โหดนะครับเนี่ย ฮ่าๆ ไปก็ได้ครับ นี่ครับปากกา อย่าโยนอีกนะครับ มันแพง” ธีร์เก็บปากกาจากพื้นแล้วส่งคืนให้เจ้าของก่อนจะ
เดินถือแฟ้มเอกสารออกจากห้องทำงานของปฐพีไป

เฮือก!!

ร่างโปร่งหันจากการปิดประตูห้องแล้วก็เผชิญหน้ากับพัฒน์ที่มายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้เพียงแค่ว่ามันทำให้ธีร์ตกใจ
มากๆ กับการปรากฏกายที่ไม่ให้สุ้มเสียงของอีกคน

“มึง!!”

“ทำไม ตกใจอะไร”

“มาทำอะไรตรงนี้วะ” ธีร์ถาม

“กูควรถามมึงมากกว่าว่ามาทำอะไรที่ห้องคุณดิน” พัฒน์ถามเสียงโหด

นี่กูผิดอะไรอีกหรือเปล่าวะ?

“อะไร ก็เอางานมาให้เซ็นไง” ตอบไปทั้งๆ ที่ยังไม่เข้าใจกับอารมณ์ของคนตรงหน้า

“เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าคะ?” เลขาหน้าห้องของปฐพีถามขึ้นเมื่อทั้งคู่ยืนเถียงกันจนแทบจะทะเลาะ

“ไม่มีครับ” พัฒน์พูดนิ่งๆ แล้วคว้าข้อมูลของธีร์ให้เดินตามตนเองมาที่ห้องทำงานของเขาทันที เพื่อไม่ให้ใครสงสัยหรือรู้เห็น
เหตุการณ์ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน

ปัง!

พัฒน์ปิดประตูห้องทำงานของตนเสียงดัง แล้วลากธีร์เข้ามาที่กลางห้อง

“โอ้ย! เจ็บนะเว้ย” ธีร์ร้องโวยวาย พยายามสะบัดข้อมือให้หลุดพ้นจากการเกาะกุมที่รัดแน่นนั่น

“กูถามอีกที มึงไปทำอะไรที่ห้องคุณดิน”

“มึงเป็นบ้าอะไรวะพัฒน์ กูแค่เคลียร์งานเอกสารไว้ให้มึง แล้วเห็นว่าเอกสารนี่มันต้องการใช้เร่งด่วน เลยเอาไปให้คุณดินเซ็นก็
เท่านั้น ส่วนนอกนั้น กูก็แยกไว้ให้มึงเซ็นไง อะไรนักหนาวะ” ธีร์อธิบายยาวเหยียดด้วยความโมโห ก่อนจะยื่นแฟ้มที่ว่าไปให้กับ
ร่างสูง ซึ่งพัฒน์ก็คว้ามันมาเปิดดู

“แล้วทำไมถึงยิ้มหน้าบานออกมา” ถามต่ออย่างเอาเรื่อง

“แล้วจะให้กูทำหน้าแบบมึงหรือไงวะ” ธีร์หงุดหงิด

“ตอบดีๆ”

“ก็กูไปแกล้งคุณดินไง เลยโดนสวนกลับนิดหน่อย หึหึ” ธีร์พูดไปยิ้มไปเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ร่างสูงมองหน้าหล่อของธีร์
เขม็ง รู้สึกไม่ชอบใจเล็กน้อยที่เห็นว่าธีร์พูดถึงปฐพีด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขแบบนี้

เป็นบ้าอะไรวะ!

ช่างแม่งเถอะ ยังไงมันก็แค่คนอื่น และก็แค่คนที่เราต้องการทดลองการมีอะไรด้วยกับผู้ชายด้วยกัน

“เฮอะ! จะไปพูดอะไรกับใครก็ดูตำแหน่งด้วยก็แล้วกัน คุณดินฐานะไหน มึงก็ฐานะไหน กูก็เหมือนกัน ให้เกียรติกูบ้าง” พัฒน์พูด
ไปด้วยความหงุดหงิด

“โทษทีเถอะ กับคุณดินกูรู้จักมานานแล้ว ส่วนมึง ถ้ามึงไม่ให้เกียรติกู กูก็ไม่ให้เกียรติมึงเหมือนกัน อย่ามาพูดแบบนี้ให้ยากเลย
มึง เพราะกูไม่มีทางให้เกียรติมึง!! ปล่อยได้แล้ว!!” ขึ้นเสียงสั่งร่างสูงอย่างโมโหที่อีกคนมาบอกให้เขาให้เกียรติพัฒน์บ้าง

ทั้งๆ ที่การกระทำของพัฒน์ไม่เคยให้เกียรติอะไรธีร์เลย

“อ้อ! แล้วกูเป็นแบบนี้มันหนักหัวมึงมากเหรอ” หันมาถามร่างสูงที่ปล่อยเขาจากการเกาะกุมทันทีที่เขาสั่งเมื่อกี้เสียงแข็ง

“ต่อต้านกูหรือไง” พัฒน์โมโห แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมาก

เขาไม่เคยที่จะต้องมาหงุดหงิดใครหรือโมโหใครมากๆ แบบนี้มาก่อน เพราะทุกครั้งที่เขาโกรธหรือโมโหมันมาจากการไม่
เรียบร้อยและความผิดพลาดของลูกน้อง

เรื่องอื่นๆ เขานิ่งกับมันมาตลอด แต่กลับต้องมายืนทะเลาะกับเรื่องไร้สาระที่เขาเป็นคนเริ่มมันก่อนเสียเอง

นี่เขาเป็นอะไร!!

“ทำไม จะเอาเรื่องคลิปกับภาพมาอ้าง มาขู่อีกหรือ” ธีร์ถามอย่างรู้ทัน

“ก็ไม่จำเป็นต้องใช้อันนั้น แต่กูจะทำกับมึงที่นี่ตอนนี้ยังได้ ถ้ามึงจะปากมากอยู่แบบนี้” พัฒน์เดินเข้าไปหาร่างโปร่งอย่างคุกคาม

ไม่มีใครรู้หรอกว่านิสัยอีกด้านหนึ่งของพัฒน์เป็นอย่างไรนอกจากธีร์

ซึ่งก็คือชอบเอาชนะไม่ต่างจากธีร์เท่าไหร่นัก และแน่นอนว่าคนอย่างพัฒน์มีอะไรอีกอย่างที่ธีร์ไม่มี นั่นก็คือ ไม่ยอมใครไม่ว่าคน
นั้นจะเป็นใครก็ตาม

ไม่แปลกใจเลยว่าปฐพีกับอัคนีจะไว้ใจพัฒน์เป็นพิเศษแบบนี้ เพราะเขาไม่เคยแสดงนิสัยอีกด้านให้ทั้งคู่เห็น แต่คนที่เห็นมันจน
เหนื่อยก็คือธีร์ และธีร์เองก็ต้องเป็นฝ่ายยอมเรื่อยมาเพื่อความปลอดภัยต่อตัวเอง

“อย่าเข้ามานะเว้ยไอ้พัฒน์” ธีร์ถอยหลังเรื่อยๆ พร้อมกับห้ามร่างสูงเสียงสั่น

เห็นสีหน้าของพัฒน์ตอนนี้ เขารู้เลยว่ามันเอาจริง

“ทำไม กลัว?”

“ไม่ได้กลัว” ตอบไม่ตรงกับหัวใจ ก็เลยต้องเห็นสีหน้าร้ายกาจจากใบหน้าพัฒน์แล้ว ก็ทำให้คิดได้ว่า ตอบไปผิดแล้ว

เขากลัวจริงๆ นั่นแหละ แต่ก็ฟอร์มไปแบบนั้น

“ถ้างั้นก็ทำหน้าที่หน่อย กูอยาก” พัฒน์พูดเสียงเรียบ ซึ่งมันหนาวเย็นไปถึงขั้วหัวใจของธีร์ทันที

“ที่นี่ ท่ะ...ที่ทำงานนะเว้ย ไหนมึงบอกว่าไม่ชอบอะไรที่มันผิดกฏ” ธีร์อ้าง

พัฒน์ไม่ชอบให้ใครทำผิดกฎในบริษัท และยิ่งการร่วมรักในบริษัทแล้วด้วย หากเขารู้ เขาจะเป็นคนไล่ออกเอง ไม่ต้องรออนุมัติ
จากใคร

ใหญ่ไม่แพ้ปฐพีเลย...

“หึ! กูทำใครมันจะไปรู้ ห้องกูเก็บเสียง ไม่มีกล้องด้วย เอามึงตรงนี้ยังได้” พัฒน์แสยะยิ้มออกมาให้ธีร์สั่นกลัว

“ข่ะ แขนกู”

“ก็เรื่องของแขนมึง มึงทำให้กูหงุดหงิดเองช่วยไม่ได้”

“ต่ะ แต่...”

“หยุดพูด แล้วมาให้กูเอาซะ!!!”










100%

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

   ดีค่า ครึ่งหลังมาแล้วนะคะ ขอโทษที่ให้รอ และขอโทษที่ผิดสัญญาที่ว่าจะมาอัพให้ตั้งแต่เมื่อวาน แต่มันไม่ทันจริงๆ ค่ะ กว่าไฟจะมาก็ 5 โมงเย็น ไหนจะงานบ้านอีก ได้แต่งก็ประมาณ 2 ทุ่ม แล้วมันก็ไม่เสร็จ ฮา... อ่านแล้วคอมเม้นท์ด้วยนะคะ คนละเม้นท์เน่อ อิอิ

   พูดคุยที่แฟนเพจกับยูกิได้น้า
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 28-05-2015 10:37:23

พี่พัฒน์พูดกับธีร์แบบนี้ไม่ดีเลยอ่า.  ธีร์ไม่ใช่แค่ที่ระบายนะค้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 28-05-2015 10:39:09

 :z1: :z1: :z1: พัฒน์ออกอาการหึงเงียบ ๆ ..  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: sundayskydee ที่ 28-05-2015 10:47:20

 :hao3:โดนอีกแล้วน่ะคุณธีร์555 :mew3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-05-2015 10:52:45

พัฒน์แม่งไม่นึกถึงใจธีร์เลย


เอี้ยมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-05-2015 11:03:17

อร๊ายยย. จะทำไรกันในห้องทำงานเลยเหรออ. ฟินมากกกกก 5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: เรื่องส่วนตัวนะ ที่ 28-05-2015 11:23:18

ทำอะไรนึกถึงใจะีร์บ้างนะ :fire:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 28-05-2015 11:40:39

โหดร้ายยยยยยยยย แกล้งพี่ธีร์อีกแล้วนะ!!!
ขอให้มาม่าบังเกิด!!!
รอตอนต่อไปเนอะะะะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-05-2015 12:22:48

 :really2:   เอากันให้ดีๆได้มะ. คือมันออกแนวรังแกมากกว่ามีเซ็กส์อะ. รอต่อจ้ะ
ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 28-05-2015 12:46:22

พัฒน์ แย่มาก ใจร้าย อย่าง้งี้ถ้า จะกลายเป็นรักกันนี่ ไม่น่าจะเป็นไปได้เลยนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 28-05-2015 12:47:17

 :m20: หึงกะเจ้านายตัวเองก็ได้ด้วยวุ้ย โถๆๆ พ่อเจ้าประคุณรุนพัฒน์
ท่าจะเป็นเอามากนะเรา รักเขาก็ดีกับเขาสิทำ :เฮ้อ: แบบนี้ใครมันจะไปเข้าใจ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: @milan ที่ 28-05-2015 13:12:17

พี่ธีร์ น่าสงสารอะ เป็นเราน่ะเราจะ :z6:...แกล้งเป็นลม :jul1: ถ้ายังกล้าทำล่ะก็อืมมมมน่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 28-05-2015 13:33:38

หึงล่ะเส่ :oo1: :oo1: :oo1:
แต่พูดกันดีๆก็ได้นี่นา พัฒน์นะพัฒน์ :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 28-05-2015 13:56:51

อย่าทำธีร์เลยปล่อยไปเถอะน่าสงสาร

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 28-05-2015 15:54:20

โฮ่ยๆๆๆ อยากให้ธีร์หายไปแบบพัฒน์ตามตัวยากที่จะหาเจอ อยากจะรู้ว่าแกจะทำยังไงพัฒน์ ทำเหมือนธีร์ไม่ใช่คน เป็นเครื่องระบายเป็นกระสอบทราย ชิชะ  :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 28-05-2015 16:10:49

รุนแรงตลอดๆ อ่อนโยนกับน้องธีร์หน่อยพัฒน์เดวแขนได้หลุดกันพอดี (ปล. แบบเอ้าดอร์ก็ดีนะ)  :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 28-05-2015 19:10:24

สรุป ณ ตอนนี้มีแต่ธีร์ที่ให้ความรู้สึกว่าพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น อย่างน้อยๆก็เห็นแก่งานมากกว่าความคิดส่วนตัว แต่พัฒน์นี่คืออะไรคะ แบบว่าเลวได้เสมอต้นเสมอปลายมากกกกกกกกกกกกกกกก ตัวเองเป็นคนเริ่มก่อนแท้ๆ ธีร์เองก็ยังเจ็บแขนอยู่ด้วย ยังจะดึงดันอีก แถมตัวเองก็เป็นระดับเจ้าคนนายคน แต่กลับมาทำผิดกฏในบริษัทเองเสียอีก อย่างนี้ใครจะนับถือคะ บางครั้งการเอาชนะแบบโง่ๆก็ไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นมาหรอกนะคะ ธีร์เริ่มปล่อยวางได้แล้ว แต่พัฒน์นี่ยังไงก็ยังงั้น บัวใต้ตมโคลนก็ยังคงอยู่ใต้ตมต่อ รอธีร์เอาคืนแบบแซ่บๆอยู่ค่ะ
จริงๆแล้วสิ่งเดียวที่พัฒน์ยังไม่ทำก่อนจะกลายเป็นพระเอกเลวสมบูรณ์แบบก็คือการหักหลังปฐพีกับอัคนี สองคนนี้ขนาดคิดว่ารู้จักอีกฝ่ายดี ก็ยังมีส่วนที่ไม่รู้อยู่อีก เอาเป็นว่านายยังมีโอกาสแก้ตัวนะพัฒน์ จะรอดูต่อไปละกัน
ปล.ถึงยูกิจัง ใครไม่เม้นท์ แต่เราเม้นท์ให้นะ ถึงตอนนี้เราจะเกลียดพัฒน์มากแต่ก็จะพยายามระบายความเกลียดออกมาเป็นคอมเม้นท์ให้ได้ และจะไม่เลิกติดตามหรอก อย่าเพิ่งท้อถอยนะ สู้ต่อไป เรายังรอตอนต่อไปอยู่ FIGHTING!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 28-05-2015 19:18:58

 :angry2: ไอ้พัฒน์!!!!   :z6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 28-05-2015 20:09:39

 :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 28-05-2015 21:53:35

ไม่มีคำบรรยายแล้ว หมดคำพูด เล้วไปให้สุดๆเลย เลวได้กว่านี้ยิ่งดี จับมัด ล่ามโว่เลยสิ ทำไปเลย เลวทั้งทีเอาให้สุดๆ อย่าเลวแบบนี้ มันครึ่งๆกลางๆ

อดทนนะที รอจนกว่าฝึกงานเสร็จนั่นแหละ เดี๋ยวก็ดีเอง แต่ไม่รู้คนเขียนจะให้ฝึกงานเสร็จเมื่อไหร่ เห็นฝึกมานานละนะ อดทนนะธีร์ให้พัฒน์มันรังแกไปก่อน  อ่อ คนเขียนด้วยกำลังรังแกธีร์อยู่ ชิชิ 

แล้ววันนั้นจะเป็นวันของธีร์ สู้ๆ 

อินจัด อินมาก เคืองคนเชียนด้วย ไม่คุยด้วยแล่ว ชิชิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 28-05-2015 21:58:42

พัฒน์สงสัยจะวัยทองกค่เห็นหน้าธีย์ก็หงุดหงิดแระ หึงละสิ ยอมรับมาเถ๊อะพ่อหนุีมทีาเยอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 28-05-2015 22:12:40

รอวันที่เป็นของธีร์อยู่
ไอ้พัฒน์ :angry2: :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 28-05-2015 22:52:35

เลวอ่ะ   เกลียดพัฒน์   ....  หึ๊ยยยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 29-05-2015 00:03:22

ไม่ไหวน่ะพี่พัฒน์อารมณ์ขึ้นๆลงๆ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 29-05-2015 01:08:54

พัฒน์ยังคงคอนเซ็ปเดิม...ผู้ชายพันธุ์โหด

แถมหื่นด้วย :hao6:

แต่ที่โหดก็เพราะหึงใช่มั้ยล่าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: Nunun_B2UTY ที่ 29-05-2015 01:10:50

พัฒน์น่าจังขนาดเลยนิ เอาโดดตั้งง่าวว  :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 29-05-2015 07:04:53

พัฒน์นิสัยอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 29-05-2015 10:12:44

 :angry2: เบื่อไอ้พัฒน์  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 29-05-2015 11:23:54

รอค่ะ รอออออออ อย่าให้ถึงที ธีร์เอาคืนบ้างนะะะะ  :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 29-05-2015 14:28:09

บางที บางครั้ง บางครา
ก็หมั่นไส้พัฒน์ระดับพีคขึ้นมาทันที
เราเริ่มแยกไม่ออก
คือเห็นธีร์เป็นไรว่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 29-05-2015 21:10:03

ไอ้พี่พัฒน์ ไปลงนรกซะเถอะ ชักจะมากไปแล้วนะ

เดี๋ยวก่อนๆ รอให้ถึงวันที่ พี่ธีร์ ต้องไปเถอะจะสมน้ำหน้าให้

โธ่!!! พี่ธีร์ ขอน้อง มาอยู่กับเราเถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 12.2 (28/5/2558) P:18
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 30-05-2015 12:52:14

หึงมั่วไปหมดนะพัฒน์เนี่ยยยยย

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 30-05-2015 13:07:13

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 13 ครึ่งแรก

พรึ่บ!!

ร่างสูงผลักร่างของธีร์ให้หงายหลังไปที่เตียงนุ่มอย่างแรง โดยไม่นึกถึงไหล่ของธีร์ที่ยังเจ็บอยู่เลยสักนิด มันเลยทำให้ธีร์ไม่
สามารถที่จะขยับไหล่ซ้ายได้เลย มีแต่มือข้างขวาเท่านั้นที่สามารถขยับและใช้การได้

“อ๊ะ! แขน โอ้ย เจ็บ”

“ก็วางไว้ดีๆ นิ่งๆ ไม่ขยับ มึงก็ไม่เจ็บหรอก” พัฒน์พูดบอกพร้อมกับพยายามที่จะถอดกางเกงของธีร์ออกไป ขาขาวของธีร์ก็
พยายามที่จีบถีบอีกคนให้ออกไปจากตัวเขา

“จะบ้าหรือไงไอ้พัฒน์ ปล่อยนะเว้ย!”

“เออ กูบ้า อยู่นิ่งๆ”

“เชื่อก็โง่ดิวะ”

“กูบอกให้นิ่ง!!!” พัฒน์ตลาดสุดเสียงจนร่างโปร่งถึงกับหยุดนิ่งด้วยความตกใจ มองใบหน้าโหดๆ ของพัฒน์แล้วก็กลืนน้ำลาย
ลงคออย่างยากลำบาก

หน้าของพัฒน์ตอนนี้น่ากลัวมากๆ สำหรับธีร์ และแน่นอนว่าใครได้เห็นก็ต้องกลัว ไม่กล้าขัดคำสั่งของอีกคนแน่ๆ เหมือนกับธีร์
ตอนนี้แหละ

ที่ปากเก่งไม่ออกเป็นครั้งแรก

แล้วในสถานการณ์ที่พัฒน์โมโหสุดขีดแบบนี้ก็ไม่กล้าที่จะต่อล้อต่อเถียงเช่นกัน

“อย่าปากดี อย่าเถียงกูอีก เพราะกูฆ่ามึงจริงๆ แน่” มือแกร่งเลื่อนมาบีบแขนเล็กแน่น มันเจ็บมาก แน่นมาก แต่เขาไม่กล้าที่จะส่ง
เสียงร้องหรือขยับตัวเลยสักนิด

ถ้าเผลอไปทำอะไรที่พัฒน์ไม่พอใจตอนนี้ อาจจะเจ็บหนักถึงขั้นแขนไม่หายก็เป็นได้

“แล้วกูสั่งอะไรก็ทำ อย่าบ่น อย่าลีลา มันน่ารำคาญ”

“แล้วถ้ากูอยาก บอกแล้วใช่ไหม ว่าให้ยอมกูดีๆ”

“เข้าใจไหม”

ร่างบางนิ่ง ไม่กล้าขยับ หลบสายตาดุของพัฒน์ที่สบมา แต่ก็ต้องหันมาสบตาเมื่อมือแกร่งยื่นมาจับที่คางแล้วบีบบังคับให้ใบหน้า
ของธีร์หันมามองตน หน้าหล่อเบ้ด้วยความเจ็บ ได้แต่ส่งเสียงในลำคอเบาๆ

“เข้าใจไหม!!!” ถามเสียงดังลั่นพร้อมกับเพิ่มแรงบีบที่คางขึ้นอีก

“ข่ะ เข้าใจ”

“ก็แค่นี้” คลายแรงที่คางออก ก่อนจะหันมาสนใจกางเกงของธีร์อีกครั้ง เขาถอดมันออกไปกองที่ปลายเตียงจนหล่นลงพื้นใน
ที่สุด ส่วนเสื้อก็ปล่อยมันไว้อย่างนั้น

“อื้อ”

พัฒน์จับแก่นกายของธีร์เบาๆ ก่อนจะรูดขึ้นลงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของธีร์ให้กระพือความต้องการอย่างที่เขาต้องการให้เป็น และ
เมื่อธีร์ไม่มีอารมณ์จะขัดร่างสูงซึ่งก็คือกลัวพัฒน์นั่นแหละ เลยได้แต่ทำอยู่นิ่งๆ แล้วไอ้การที่เขานิ่งนี่แหละ ที่จะรู้สึกเร็ว หรือมัน
อาจจะเป็นเพราะมือใหญ่ร้อนของพัฒน์ก็ได้

ที่ทำให้ความเป็นชายของธีร์เกิดอารมณ์ได้ง่ายแบบนี้

“หึ” พัฒน์หัวเราะในลำคออย่างพอใจ ใบหน้าขาวหันไปข้างๆ ด้วยความอับอาย ไม่กล้ามองหน้าร่างสูงตรงๆ แล้วก็ไม่อยากให้อีก
คนเห็นใบหน้าที่น่าเกลียดของตัวเองด้วย

“จะหันหนีทำไมล่ะ กูอยากให้มึงเห็นหน้ามึงตอนนี้มากๆ เลยว่ะ” พัฒน์พูดเสียงสะใจ

ธีร์ได้ยินแบบนั้นก็กัดฟันแน่น เพื่อไม่ให้เสียงที่เกิดจากการกระตุ้นของร่างสูงหลุดออกไปให้ต้นเหตุได้ใจที่สามารถเอาชนะเขาได้

แม้จะไม่อยากยอมรับเท่าไหร่ แต่ก็ต้องยอมรับล่ะนะว่าเขาแพ้พัฒน์ทุกทางจริงๆ

“อ๊า...ย่ะ อย่า”

“อย่าอะไรล่ะ แข็งขนาดนี้แล้ว”

“ห่ะ หุบปาก”

“หึหึ คงจะอยากเต็มทีแล้วสินะ มึงนี่ขึ้นง่ายจริงๆ เลยให้ตายสิ นี่ขนาดไม่ได้โดนยาเหมือนคราวที่แล้วนะเนี่ย” พัฒน์แซวจน
ใบหน้าขาวแดงซ่าน ตามไรผมมีเหงื่อซึมออกมาทั้งๆ ที่แอร์ในห้องเย็นเฉียบ ร่างกายบิดไปมา สองขาชันขึ้นแล้วถูฝ่าเท้าไปตาม
ที่นอนอย่างเสียวซ่าน บ้างก็หนีบมือแกร่งให้หยุดรูดมันเพราะทนความเสียวซ่านไม่ไหว อยากจะปลดปล่อยออกมาด้วยความ
ทรมาน แต่ก็ถูกมืออีกข้างของพัฒน์จับขาเขียวขาวให้แยกออก

“กูไม่ให้มึงปล่อยก่อนแน่” พัฒน์พูดบอกยิ้มๆ ก่อนจะปล่อยมือร้อนออกจากแก่นกายของธีร์ ลุกขึ้นยืนปลดเข็มขัดของตนออกแล้ว
ตามด้วยกางเกง แต่ไม่ได้ถอดออกจากกาย เพียงแค่เลื่อนมันลงเท่านั้น

“ม่ะ มึง” ธีร์มองอีกคนด้วยสายตามหยาดเยิ้ม เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ที่ยากจะดับลงได้ และแน่นอนว่าธีร์ไม่รู้ตัวเองหรอกว่าแสดง
สีหน้าหรือมีปฏิกิริยาแบบไหน แต่บอกได้อย่างเดียว คือเป็นแบบนี้กับพัฒน์แค่คนเดียว ผู้ชายคนอื่นๆ ที่เข้าใกล้ธีร์ก็แสดงทีท่า
รังเกียจแล้ว

แต่กับพัฒน์ร่างกายนี้กลับยอม...

อาจจะเป็นเพราะร่างกายของธีร์จดจำร่างกายของพัฒน์ได้เป็นอย่างดี เพราะครั้งที่โดนยา ทั้งคู่ก็ได้ร่วมรักกันแบบรุนแรงและลึก
ซึ้งกันหลายรอบ จึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนองที่ดีแบบนี้

“ไม่ต้องเบิกทางหรอกมั้ง ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วนี่” พัฒน์บอกอีกคน

“ต่ะ แต่กูกลัวเจ็บ” ธีร์มองตาอีกคนอย่างอ้อนวอน

มันไม่ใช่ครั้งแรกแล้วก็ตามที แต่เขาก็กลัวความเจ็บปวดอยู่ดี

ร่างสูงสบถอย่างหัวเสีย ยกกางเกงขึ้นแล้วรูดซิบปิดก่อนจะเดินออกจากห้องนอนพักไปยังข้างนอกเพื่อเอาของบางอย่างเข้ามา

ธีร์ที่ยังนอนนิ่งอยู่กับที่ หอบหายใจหนักเข้าไปอีกเมื่อเห็นของที่ร่างสูงนำเข้ามาด้วย

“ล่ะ โลชั่น”

“ใช่ ปกติกูก็ไม่ได้พกหรอก แต่วันนี้กูบังเอิญหยิบมา” พัฒน์บอกยิ้มๆ “ไม่คิดว่าจะได้ใช้”

พัฒน์ปลดซิปกางเกงอีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนกางเกงในที่มีส่วนคับใหญ่กำลังพองโตอยู่เต็มร่มผ้าให้ออกมาเล่นข้างนอก

ก็บอกแล้วว่าเขาอยาก...อยากมากเสียด้วย

ปกติเขาต้องนอนกับผู้หญิงทุกคืน แต่ช่วงนี้เขาไม่มีเพราะงานยุ่ง บวกกับต้องคลุกตัวอยู่กับร่างบางทั้งวัน ส่วนตอนกลางคืนก็ยัง
จะหาเรื่องไปกวนกับธีร์

เขาบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องอยากหาเรื่องแกล้งมันทุกๆ วันด้วย รู้เพียงแต่ว่า เขาชอบปฏิกิริยาของธีร์ที่ตอบโต้อะไร
เขาไม่ได้ ชอบแอบพึมพำด่าเขาเบาๆ หรือแม้แต่ชอบทำหน้าล้อเลียนเขาเวลาเขาไม่ได้สนใจมอง แต่นั่นแหละ เขาเห็นมันทุก
อย่าง เขาสังเกตมันตลอด อย่างกับไม่เคยสังเกตใคร

ตอนนี้ก็ให้ได้แค่ว่าพอใจมากๆ

“อ้า” มือแกร่งยกขาข้างหนึ่งของธีร์ขึ้นพาดบ่า แล้วป้ายโลชั่นไปที่ช่องทางสีสดที่ขมิบถี่ๆ รอการสอดใส่อยู่ ใบหน้าคมเข้มยกยิ้ม
อย่างพอใจที่ปฏิกิริยาตอบสนองของธีร์เกินคาด

“ขมิบรอเลยนะมึง ผู้หญิงน่ะ ไม่เหมาะกับมึงหรอก” พัฒน์บอก เสียงเริ่มแหบพร่าเพราะอยากจะปลดปล่อยอารมณ์เต็มทีแล้ว ยิ่ง
เห็นช่องทางสีสดขมิบล่ออยู่แบบนี้ก็แทบจะสอดพรวดไปทีเดียวให้มิดลำ แล้วกระแทกแรงๆ อย่างที่ใจอยากจริงๆ แต่ก็ต้อง
อดทนไว้ก่อนถ้าไม่อยากให้อีกคนเจ็บมากจนลุกขึ้นไม่ไหว

“ม่ะ ไม่จริง อ๊า อึก” ธีร์พยายามกลั้นเสียงครางเมื่อนิ้วใหญ่สอดเข้าไปด้านในพร้อมกับโลชั่น คราวก่อนไม่รับรู้อะไรมากเพราะไม่มี
สติ แต่คราวนี้สติครบร้อย ความรู้สึกที่ได้ครั้งนี้ไม่ต่างอะไรจากครั้งแรกเลยสักนิด

“ครางแบบนี้ยังปฏิเสธอีก ชอบล่ะสิ”

“อ๊า” ครางเสียงหลงเมื่อร่างสูงกระแทกนิ้วเข้าไปเต็มๆ จุดกระสันของธีร์ ซึ่งร่างกายขาวของธีร์ก็ขนลุกชันอย่างเสียงซ่าน อยาก
จะให้พัฒน์สัมผัสมากกว่านี้

เสื้อผ้าที่ยังอยู่บนตัวเขาตอนนี้ เอาออกไปได้หรือไม่ แล้วสัมผัสเขาที

แต่ร่างโปร่งก็ทำได้แค่คิด ไม่สามารถจะพูดออกมาตามที่ร่างกายต้องการได้ แขนซ้ายก็ตั้งไว้นิ่งๆ อีกข้างก็กำผ้าปูที่นอนเพื่อ
ระบายความเสียวซ่าน ร่างสูงถอนนิ้วออกมาจากช่องทางของร่างบาง แล้วเปลี่ยนมาคว้าเข้าที่แก่นกายของตัวเองรูดสองสามครั้ง
เพื่อให้แข็งตัวเต็มที่ ก่อนจะจ่อที่ปากทางเข้าแล้วค่อยๆ ดันตัวเองเข้าไปในช่องทางคับแคบนั้นทันที และดูเหมือนว่าความเป็น
ชายของพัฒน์จะคิดถึงช่องทางด้านหลังของธีร์มาก เพราะเข้าไปจนสุดแล้วก็เริ่มขยับทันทีแบบไม่รอให้ธีร์ได้ตั้งตัวและหยุดพัก

“อ๊า...อ้ะ อ๊า พ่ะ พัฒน์ อ๊า” ธีร์ครางเสียงหลงลั่นห้องอย่างควบคุมอารมณ์ของตนไม่ได้แล้ว พัฒน์ระบายยิ้มอย่างพอใจ หลับตา
กระแทกกระทั้นกายใหญ่ของตนเข้าไปแรงๆ อย่างที่ใจต้องการ ริมฝีปากร้อน ไล่พรมจูบตามขาเนียนข้างที่พาดบ่าแกร่งอยู่อย่าง
ไม่นึกรังเกียจ ทั้งๆ ที่คู่นอนคนอื่นๆ เขายังไม่เคยที่จะใช้ปากต่ำกว่าทรวงอกเลยแม้แต่น้อย แต่กลับคนนี้ พัฒน์ปล่อยมันไปตาม
อารมณ์ของตัวเองที่อยากจะปลดปล่อยทันที

ไม่สนว่าที่ผ่านมาเขาจะเป็นยังไง เขาสนเพียงแค่ว่า คนที่เขาเข้าไปอยู่ในตัวตอนนี้ ตอบสนองเรื่องอย่างว่าให้เขาได้ดีกว่าคนอื่นๆ จะรุนแรงแค่ไหนก็ได้ เพราะดูเหมือนว่าร่างโปร่งจะชอบความรุนแรงเพราะไม่ร้องว่าเจ็บเลยสักนิด เอาแต่ร้องครางเสียงหวานเพราะความเสียวซ่านแทน

“ฮืม อืม...อ๊า ดีมาก” พัฒน์ครางออกมาอย่างพอเมื่อธีร์เริ่มสวนกายสู้กลับ ร่างกายต้องการอะไรที่มันรุนแรงกว่านี้ แต่แขนไม่เอื้อ
อำนวย เขาจึงได้แค่นอนเฉยๆ รอรับแรงกระแทกของพัฒน์แล้วสวนสะโพกกลับเท่านั้น

ร่างแกร่งเดินเครื่องรัวเร็วและรุนแรงขึ้น เสียงครางแห่งความวาบหวาม รสสัมผัสที่ทวีคูณเพิ่มขึ้นอีก ความเย็นของห้องไม่ได้ช่วยให้ความร้อนในกายของทั้งคู่ดับลงแต่อย่างใด กลับร้อนแรงขึ้นในทุกอณู

“อ๊า..ก่ะ กู ไม่ไหวแล้ว อ๊า…” ธีร์ร้องบอกเสียงสั่นพร่า ร่างกายเริ่มจิกเกร็งพร้อมจะปลดปล่อยน้ำรักออกมา

“พร้อมกัน อืม...”

กายแกร่งสวนเข้าไปแรงๆ จนสุดแล้วแนบคาไว้อย่างนั้นก่อนที่ร่างจะกระตุกปล่อยน้ำรักของตนที่ข้างในช่องทางคับแน่นของธีร์
ส่วนธีร์ก็ปล่อยออกมาพร้อมๆ กับร่างสูง พัฒน์ทิ้งขาของธีร์ลงบนที่นอนเมื่อถอนแก่นกายใหญ่ที่สงบไปแล้วออกช้าๆ ร่างเล็กกว่า
นอนหมดแรง ดวงตาเปิดช้าๆ มองร่างสูงที่กำลังเช็ดน้ำรักที่ธีร์ปลดปล่อยใส่เขาออก แล้วสวมกางเกงกลับและแต่งตัวให้
เรียบร้อยเหมือนเดิม ด้วยสีหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“กูจะไปเคลียร์เอกสาร ฝากจัดการด้วยล่ะ อ้อ! รีบแต่งตัวแล้วทำงานซะ ยังมีงานอีกเยอะ” พัฒน์สั่งเสียงเรียบก่อนจะเดินออกจาก
ห้องนอนพักผ่อนไป

“แล้วมันเป็นเพราะใครวะ ทำเหมือนกูผิด โอ๊ะ! เจ็บแขน” ร่างโปร่งบ่นพร้อมกับยันตัวเองลุกขึ้นด้วยแขนข้างหนึ่ง แขนข้างซ้าย
เมื่อเคลื่อนไหวก็เลยรู้สึกเจ็บขึ้นมา

“กางเกงอยู่ไหนวะ”

ธีร์จัดการใช้นิ้วล้วงเข้าไปที่ช่องทางของตนเพื่อเอาคราบน้ำของพัฒน์ออกมา หยิบกระดาษชำระตรงหัวเตียงมาเช็ดทำความ
สะอาดไปก่อน แล้วค่อยล้างออกทีเดียวตอนกลับบ้าน เขาหยิบกางเกงที่อยู่ตรงพื้นขึ้นมาสวมอย่างทุลักทุเลด้วยมือเพียงข้าง
เดียว ใจก็โกรธพัฒน์ไปด้วย

มันทำเหมือนเขาเป็นพวกขายตัว ที่ทำเสร็จก็ชิ่งหนีไปแบบนี้

“ดีที่มันไม่วางเงินไว้ให้”

“เฮ้ออออ” ถอนหายใจออกมาอย่างเหน็ดเหนื่อย มองไปบนเตียงก็เจอคราบอยู่เต็ม ถ้ารอให้แม่บ้านมาเปลี่ยนหรือซักให้ก็ความ
ลับแตกแน่ เพราะไม่มีใครโง่ขนาดไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร

“ทิ้งแม่งเลยกู ไม่สนใจอะไรแล้ว” ธีร์ดึงผ้าปูออกมา ใส่อารมณ์กับภาระที่เขาไม่ได้เป็นคนก่ออย่างโมโห ยิ่งนึกถึงหน้าของมันเขา
ก็ยิ่งโมโห

เมื่อไหร่จะฝึกงานเสร็จๆ ไปสักที

เมื่อไหร่เขาจะผ่านนรกนี้ไปได้สักที

เหนื่อยแล้วนะ เหนื่อยแล้วจริงๆ

“บางทีกูอาจจะต้องการพัก นี่ถ้าลางานทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ตำแหน่งนี่จะได้ไหมวะ” ธีร์บ่นพึมพำ ล้าหัวใจอย่างไม่เคยเป็น มองไป
รอบๆ ห้องก็สำนึกได้ว่า

พวกเขาทำที่บริษัทไปแล้ว...ผิดกฎบริษัทไปแล้ว...แล้วไอ้คนที่ชวนทำผิดก็คือไอ้คนที่ย้ำนักย้ำหนาว่าให้พึงระลึกกฎของบริษัท
เอาไว้เสมอ

 

 ทางด้านพัฒน์เมื่อออกจากห้องพักผ่อนของตนก็ทิ้งตัวที่เก้าอี้หนาอย่างแรง ขยี้ผมของตัวเองอย่างหัวเสียและหงุดหงิด ที่ตัวเอง
เป็นคนที่ทำผิดกฎเอง

ตามระเบียบบริษัทคือไล่ออก

“มึงทำอะไรวะไอ้ธีร์”

ทำไมกูถึงไม่เป็นตัวของตัวเอง...ทำไมกูถึงลืมกฎที่กูย้ำกับคนอื่นนักหนา แต่ก็กลับทำมันเอง...

“เตือนตัวเองเอาไว้ไอ้พัฒน์ มันไม่ชอบหน้ามึง มึงก็ไม่ชอบหน้ามัน เราสองคนไม่ชอบขี้หน้ากัน ที่มึงทำกับมันเพราะแค่ต้องการ
สั่งสอนเท่านั้น เพราะมึงกำลังสนุกกับของเล่นใหม่ อย่ารู้สึกอะไรไปมากกว่าคำว่า ‘ของเล่น’ พอหมดสนุกมึงก็จะทิ้งมันไป
สำหรับคนที่คู่ควรกับมึงคือผู้หญิงเท่านั้น” พัฒน์พูดกับตัวเอง บังคับให้ตัวเองจดจำเอาไว้ ว่าที่เขายอมทำผิดกฎ เป็นเพราะ
ต้องการลงโทษมันล้วนๆ

แล้วลงโทษมันเพราะอะไร?

ที่ยิ้มออกมาจากห้องทำงานของปฐพีน่ะหรือ? หรือว่าจะเป็นอย่างอื่น...

“ช่างมัน มันผิดทั้งนั้นแหละ ถ้ากูอยากจะให้ผิด” พัฒน์ไม่สนใจ ทำงานบนโต๊ะต่อ แต่ก็ไม่มีสมาธิที่จะทำงานเท่าไหร่นัก มองไป
ยังประตูห้องพักผ่อนก็ยังไม่เห็นอีกคนจะเดินออกมาสักที

 นานแล้ว? ทำไมถึงยังไม่ออกมา

“หรือว่ามันจะใส่ชุดไม่ได้” ยังไม่ทันที่เขาจะลุกขึ้นเพื่อเดินไปดูร่างโปร่ง อีกคนที่กำลังบ่นถึงก็ออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่ไม่สบ
อารมณ์อย่างรุนแรง ในมือถือผ้าปูออกมาด้วย ธีร์เดินผ่านโต๊ะทำงานของพัฒน์ไปแบบไม่มองหน้าและไม่พูดไม่จาอะไรเลย

“มึงจะไปไหน” ก็เป็นพัฒน์เองที่ถามขึ้นด้วยความอยากรู้

ก็แค่อยากรู้ว่ามันจะหนีหน้าเขาไปไหน ทั้งๆ ที่งานของมันก็ต้องให้เขาสอนอยู่ในห้องนี้

“เอาผ้าปูไปทิ้ง” ตอบเสียงห้วน

“เออ...อย่าไปนานก็แล้ว รีบกลับ เข้าใจ!” กดเสียงให้ต่ำลงเพื่อบอกให้รู้ว่าเขากำลังจะโมโหอีกรอบ ถ้ามันยังต่อต้านเขาด้วย
อารมณ์แบบนี้

“อือ”

ร่างสูงโปร่งรับคำเสียงเนือย ไม่มีแรงที่จะเถียงอะไรกับอีกคนแล้ว วันนี้เขาไม่อยากมีเรื่องกับพัฒน์เป็นรอบที่สอง และไม่อยากจะ
เห็นหน้าที่โมโหสุดขีดของพัฒน์อีกแล้ว

มันน่ากลัว...

แต่ในความน่ากลัวมันแฝงไปด้วยความตื่นเต้นที่ได้เห็น นี่แหละเหตุผลที่เขาไม่อยากจะเห็นมันอีก เพราะใบหน้าโกรธๆ ของพัฒน์ มันทำให้เขารู้สึกไวต่อสัมผัสมาก

“โรคจิตหรือไงวะกู”


…

…

…





50%

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

เป็นเอ็นซีกากๆ ยังไม่ผ่านการรีไรท์นะคะ อาจจะแปลกๆ ไปบ้างก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ถ้าคอมเม้นท์ให้กำลังใจยูกิเยอะ
พรุ่งนี้จะลงอีกครึ่งให้ค่ะ ยูกิเจ็บนิ้วมากอ่ะ คงจะพิมพ์ตอนต่อไปช้าหน่อยนะคะ แต่ตอนที่ 13 เสร็จ 100% แล้ว แต่ไม่ลงให้หมดหรอก แกล้ง ฮ่าๆ

ติดตาม สอบถาม ทวงนิยายที่แฟนเพจเลยค่ะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)
 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 30-05-2015 13:15:47

อืม.......

เหมือนคุ่นี้จะชอบแค่เซกส์กันนะเนีย แต่ในเรื่องความคิดถึงฝ่ายอื่นพัฒน์แทบไม่มีเลย

สงสารธีร์เหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าคนอย่างพัฒน์จะเปลี่ยนไปได้ยังไง ในเมื่อทุกอย่างพอไม่ได้ดั่งใจก็ใช้กำลังบังคับ(โดยเฉพาะกับธีร์)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-05-2015 13:31:50

อืมมมม เราว่าถ้าธีร์เหนื่อย ก็หลบไปพักบ้างดีกว่า
การได้อยู่แล้วทบทวนตัวเองอาจจะทำให้เข้าใจความอะไรๆมากขึ้น
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 30-05-2015 13:53:02

 :mew6: :mew6:

เกลียดพัฒน์อ่ะ  ไม่สงสารธีร์เลย  เลวมากๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-05-2015 14:08:42

สงสารธีร์อ่ะทำกันไปนะมันเกินไปจริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 30-05-2015 15:02:44

 :z13:  :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 30-05-2015 15:12:49

คือทำไมไม่ฟ้องเจ้านาย ทำไมทำเรื่องให้ยุ่งยาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 30-05-2015 15:33:53

เมื่อไหร่จะฝึกงานจบสงสารธีร์ พอฝึกจบต้องแยกกันไปบริษัทใครบริษัทมันใช่มะ ดีเลยให้ธีร์ได้ห่างจากไอ้พัฒน์คนใจร้ายซะที

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: KakukI ที่ 30-05-2015 16:38:57

ฮึย :m31: ทนไม่ไหวแล้วนะพัท แกจะใจร้ายกับธีร์เขาเกินไปแล้วนะ ธีร์ลูกกลับมาพักกับเราก่อนก็ได้นะ เราจะคอยกิน เอ้ย กอดเธอเอง
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ :bye2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-05-2015 17:01:04

พัฒน์เมื่อนไหร่จะทำตัวให้สมกับเป็นพระเอกมากกว่านี้เนี่ย เฮ้อ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: @milan ที่ 30-05-2015 17:53:42

อยากถึงตอนที่พี่ธีร์เอาคืนบ้างจังเลยมาต่อเถอะน้าาาา :mew2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-05-2015 19:22:26

พัฒน์หื่นอะ. สงสารธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-05-2015 19:36:34

ถ้าพัฒน์เป็นอะไรไปก็รู้ไว้เลยนะว่าแม่ยกธีร์นี่แหละสั่งเก็บ.  o18.

เก่งจังรังแกคนอ่อนแอกว่าเนี่ย. แค่คิดให้ธีร์ผิดก็คือผิดเนาะ. ง่าวแบบนี้ทำงานใหญ่ได้ยังไง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 30-05-2015 19:49:30

พัฒน์นี่พระเอกกจิงดิ?? ทำไมเลววววงี้อ่ะ เปลี่ยนพระเอกทันไหมมมม  สงสารธีร์  :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 30-05-2015 19:50:46

สั่งเก็บซะดีมั้ง  :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 30-05-2015 20:39:57

 :angry2: อิพัฒน์ แกเป็นเด็กชายที่มีปัญหาเรื่องการแสดงออกรึไง
ทำตัวเหมือนว่ารักใครต้องแกล้ง ต้องแหย่ ต้องรังแกน่ะ  :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 30-05-2015 21:31:14

 :beat: เบื่อพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 30-05-2015 21:50:28

วันไหนที่ขาดธีร์ พัฒน์ได้รู้สึกแน่ :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 30-05-2015 21:52:06

หมดคำสิเว้า  รอแค่ธีร์ฝึกงานเสร็จ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 30-05-2015 22:15:45

พี่ธีร์ทนได้ไงเนี่ย
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-05-2015 22:47:03

ขาคู่กลางอกดีไหม  :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 31-05-2015 09:50:05

คู่รัก sm เลยสิเนี่ย คนนึงชอบทำตัวโหด อีกคนก็ชอบให้โหดใส่มันเร้าใจ  :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 31-05-2015 13:24:36

แจกฝ่ามือให้ พี่พัฒน์ รั่วๆ

 :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:

เพราะไม่รู้จะด่าพี่แกว่าอะไรดีแล้ว ชิ!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: เรื่องส่วนตัวนะ ที่ 31-05-2015 13:26:01

ร้ายกาจที่สุด  :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 31-05-2015 21:16:58

นิสัย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 01-06-2015 03:05:31

โอมเพี้ยง มือ ยูกิ จงหายเจ็บ
ตกลง ผู้ชายอันตราย=ผู้ชายเลว ปะเคอะ เพลียจิต

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.1 (30/5/2558) P:19
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 01-06-2015 08:13:12

รอวันที่ธีร์จะเอาคืนนนนนน รอ100% ค่ะะะ  :z3:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 01-06-2015 15:16:04

ตอนที่ 13 ครึ่งหลัง

1 เดือนผ่านไป

“วันนี้มึงกระตือรือร้นดีนะ” พัฒน์แอบแขวะธีร์อย่างหมั่นไส้กับหน้าตาที่สดชื่นเบิกบานอย่างเกินเหตุ ไม่ว่าเขาจะสั่งให้มันทำอะไร
ธีร์ก็รับคำสั่งด้วยสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข ส่วนแขนซ้ายของธีร์ก็หายตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว คราวนี้เลยเต็มประสิทธิภาพสุ
ดๆ พร้อมกับวันดีๆ แบบนี้

วันเลิกทาส!!!

“หึ ก็วันนี้วันสุดท้ายแล้วที่กูต้องฝึกงานที่นี่”

“ยินดีด้วยนะ” อวยพรแบบประชด

“แน่นอน กูยินดีมากๆ ที่ไม่ต้องเห็นหน้ามึงทั้งวันอีกต่อไป”

“หึหึ ยังไงห้องของกูกับห้องของมึงก็ยังคงติดกันอยู่อย่างนั้น จะหนีไปไหนรอด แล้วสองบริษัทนี้ยังไงก็ต้องมีไปมาหาสู่กันบ้าง
มึงหนีกูไม่พ้นหรอก”

“อย่าทำให้กูอารมณ์เสียได้ไหม” ธีร์หุบยิ้มทันที

“ทำให้มึงอารมณ์เสียนี่ของชอบกูเลย” พัฒน์บอกยิ้มๆ ซึ่งธีร์เห็นแบบนั้นก็นิ่งไปนิดๆ ที่เห็นรอยยิ้มของพัฒน์อีกแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่
เคยเห็นพัฒน์ยิ้มแบบนี้นะ แต่นานๆ ครั้งมากที่จะเห็น นอกนั้นมันจะแสยะยิ้มหรือไม่ก็ยิ้มขู่

ไอ้ห่า หน้ากูร้อน...

“เป็นอะไรวะ หน้าแดงๆ” พัฒน์ถาม

“ป่ะ เปล่า มีอะไรอีกไหม กูจะได้ไปทำงานต่อ” ธีร์พยายามเลี่ยงที่จะสบตาคมเข้มนั่น

“ไม่มี ว่าแต่หน้าแดงเพราะอะไร หลงรอยยิ้มกูหรือไง” พัฒน์ถามออกไปตรงๆ พร้อมกับยิ้มน้อยๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ตัวว่าตัวเองยิ้ม
แบบไหนออกไป เขายิ้มแบบนี้แค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้นแหละ และก็ไม่ได้เสแสร้งยิ้มเหมือนที่ธีร์ว่าเขาด้วย

“นี่มึงเสแสร้งหรือวะ”

“เปล่า”

“มึงแกล้งกูอีกแล้วนะ” ธีร์ขมวดคิ้วแน่น

“ก็บอกว่าเปล่า”

“แหนะๆ นี่ไง มึงยิ้มแบบนี้อีกแล้ว วันนี้ทำไมมึงยิ้มพร่ำเพื่อจังวะ มีความสุขอะไรหรือไง” ถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะเห็นว่า
พัฒน์ยิ้มออกมาอย่างสนุกๆ ออกมาอีกแล้ว

“ก็มึงจะไปแล้วไง”

“อ้อ ดีใจที่กูไปแล้วว่างั้น เฮอะ! กูก็เหมือนกันแหละวะ ไม่อยากจะเจอหน้ามึงมาตั้งแต่วันแรกที่เห็นมึงแล้วไอ้พัฒน์ อย่าคิดว่ามึง
จะมีความสุขคนเดียวนะเว้ยที่กูออกจากที่นี่แล้ว กูมีความสุขกว่ามึงล้านเท่า!!!” ธีร์พูดออกมายาวเหยียดอย่างโมโหที่มันพูด
เหมือนว่าดีใจมากมายที่จะไม่เจอเขาแล้ว

นี่โกรธนะเว้ย โกรธมากด้วย...

ว่าแต่ว่า โกรธทำไมล่ะ!

“แล้วทำไมมึงอารมณ์เสีย” พัฒน์ถามด้วยรอยยิ้มสนุกๆ ที่ทำให้ธีร์โมโหได้

“ก็กูโมโหมึงไงล่ะไอ้พัฒน์”

“แล้วทำไมถึงโมโหกู” เลิกคิ้วขึ้นเมื่อถามออกไป

ดูก็รู้ว่าเกมนี้ใครเป็นคนนำ อีกคนเดือดจะเป็นจะตาย อีกคนยังใจเย็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ก็มึงทำเหมือนดีใจที่กูไปจากที่นี่แล้วไง” ตอบออกมาอย่างโมโห โดยที่ไม่รู้เลยว่ามันเป็นประโยคที่ใครๆ ฟังก็รู้ว่ามันแฝงไปด้วย
ความน้อยใจ

พัฒน์ยกยิ้มอย่างผู้ชนะ

“ก็หรือไม่จริง มึงอยากจะให้กูแสดงท่าทีแบบไหน เราไม่ถูกกันถูกไหม ต่างคนต่างก็ต้องดีใจอยู่แล้ว” พัฒน์พูดบอกอย่างใจเย็น
ทำเอาธีร์สะอึกไปเลย

ก็จริงของมัน

“เออว่ะ แหม...ก็กูนึกว่ามึงจะอาลัยอาวรณ์กูหน่อย กูอุตส่าห์เป็นมือเป็นตีนให้มึงตั้งหลายอย่าง” ธีร์เริ่มแก้เกมส์บ้างแล้ว

“ทำไมต้องอาลัยอาวรณ์ มึงเป็นเมียกูหรือไง” ยักคิ้วกวนๆ ไปให้

คิ้วได้รูปของธีร์กระตุกเมื่อโดนเล่นงานอีกแล้ว และดูรูปเกมส์แล้ว ถ้าขืนดึงดันเล่นต่อไป เขาแพ้หมดรูปแน่ๆ เพราะฉะนั้น...

“กูจะไปทำงานต่อแล้ว เชิญมึงนั่งมีความสุขไปเลย” พูดจบก็ชิ่งออกจากตรงนั้นทันที พัฒน์ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออก
มาด้วยความรู้สึกขัน

ตั้งแต่ร่วมงานกับมันมาเดือนหนึ่งเต็มๆ มันทำให้เขารู้จักคนแปลกๆ เพิ่มขึ้น คนที่ทั้งกล้าและกลัวเขาในคนเดียวกัน แม้จะกลัวแต่
ก็กล้าแย้งในสิ่งที่ต้องการ ยอมรับอารมณ์ของเขาได้ไม่ยอมแพ้ ที่สำคัญมันทำหน้าที่เป็นคู่นอนได้ดีสุดๆ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่
เบื่อ หนำซ้ำยิ่งเสพติดขึ้นทุกๆ ครั้งที่ได้มีอะไรกัน เขามีอะไรกับมันบ่อยขึ้น แต่ก็ไม่ใช่ทุกวัน มันก็ไม่ได้ขัดเขินหรืออะไรกับเรื่อง
แบบนี้ แต่รับความรุนแรงของเขาได้ดีสุดยอด พูดคุยกันมากขึ้น มีการปรึกษาหารือกันมากขึ้นที่จะเป็นฝ่ายคิดและบังคับธีร์ฝ่าย
เดียว

มันเป็นคนแรกที่ไม่ใช่ปฐพีกับอัคนีหรือพ่อแม่ พี่ชายของเขา ที่เขายอมถามความสมัครใจของมันก่อนที่จะตัดสินใจเองโดยพละ
การ เพราะงานบางงานมันเป็นงานของเขากับธีร์ที่ต้องทำร่วมกัน เขาคุยกันถูกคอในบางเรื่อง ไม่ได้ทะเลาะกันทุกเรื่องเหมือนแต่
ก่อน

ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไรเลยที่จะไม่ได้เห็นหน้าธีร์ทั้งวันแล้ว แต่คนเรามันมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบกันทั้งนั้น เพราะยังไงแล้ว ตอน
กลางคืนเขาก็ไปหาเรื่องมันที่ห้องได้...

“เอาเถอะ วันสุดท้ายของมันแล้ว ทำตัวดีๆ ให้มันมีความทรงจำดีๆ กลับไปบ้างก็แล้วกัน” พัฒน์พึมพำเบาๆ กับตัวเองด้วยรอยยิ้ม
ที่ไม่เคยมีใครเห็น



พักกลางวัน

“คิดยังไงชวนกูมากินข้าววะ” ถามออกมาด้วยความสงสัย

ธีร์หันไปมองรอบๆ ก่อนจะนั่งลงตามร่างสูงเมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่พัฒน์จองเอาไว้ ไม่ต้องสั่งอาหารอะไรเลยเพราะพัฒน์จัดการไว้
ก่อนหน้านั้นแล้ว

“ก็ฉลองให้ไง”

“ไม่ต้องดีใจขนาดฉลองก็ได้ม้าง”

“อะไรวะ คนเขาอุตส่าห์ไม่ชวนทะเลาะวันหนึ่งแล้ว” พัฒน์บ่น

“เหรอออออ”

นี่ไม่ชวนทะเลาะเลย ตั้งแต่เช้าแล้วเถอะที่มันหาเรื่องเขาไม่หยุดหย่อนน่ะ จะไปลาคนอื่นๆ ในบริษัทก็ไม่ได้ เพราะมีมันนั่งสั่งงาน
อยู่นั่นแหละ

“ก็แล้วกูชวนทะเลาะตอนไหน มึงโมโหไปเองคนเดียวทั้งนั้น”

“เออ กูผิดก็ได้ เถียงไปก็ไม่ชนะ กินข้าวดีกว่าแม่ง หิวฉิบหาย” ธีร์ว่าพลางหยิบช้อนส้อมขึ้นมาตักข้าวเปล่าๆ ขึ้นทานก่อนคำนึง
ซึ่งพัฒน์มองอยู่ก็สงสัย

“ไม่กินกับหรือวะ”

“กินดิ”

“แล้วทำไมมึงไม่ตัก”

“ก็มันเป็นวิธีการกินของกูอ่ะ กูต้องกินข้าวเปล่าก่อนคำนึงก่อนกินกับกับ” ธีร์บอกออกไป ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้พัฒน์หายสงสัยเลยสัก
นิด

“เพราะ?”

“มันเป็นวิธีของกูไง” ลอยหน้าลอยตาตอบออกไป แอบหัวเราะในใจอย่างสะใจที่สามารถทำให้พัฒน์งงกับเรื่องของตัวเองได้

“เออๆ เรื่องของมึง” พัฒน์บอกปัดอย่างไม่สนใจ ลงมือรับประทานอาหารตรงหน้าทันที

ทั้งคู่ลงมือทานข้าวอย่างเงียบๆ ราวกับไม่ได้มาด้วยกัน แต่โต๊ะเต็มเลยต้องนั่งด้วยกันอย่างไรก็อย่างนั้นเลย เขาสองคนทานแบบ
ไม่มีใครสนใจใคร ต่างคนต่างทาน แต่เอาเข้าจริงๆ แล้ว ธีร์ไม่รู้หรอกว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองอยู่ แอบหลบเพื่อไม่ให้
คนถูกจ้องรู้ตัว

“ของหวานไหม” พัฒน์ถาม

“เฮ้ย! กูถามจริง มึงเป็นอะไรป่ะวะ นิสัยแปลกๆ นะมึง มึงเป็นแบบนี้กูทำตัวไม่ถูก” ธีร์บอกออกมาตามตรงเมื่อพัฒน์ถามว่าอยาก
จะทานของหวานตบท้ายไหมหลังทานอาหารเสร็จแล้ว

“ทำไม หวั่นไหวหรือไง”

“บ่ะ บ้านมึงดิ กูกลัวว่ามึงจะผีเข้าต่างหาก”

“อ้อเหรอ เออน่า กูเลี้ยงส่งไง” พัฒน์บอกแบบไม่ให้อีกคนคิดมาก เอาเข้าจริงๆ เขาก็ไม่รู้ตัวเองหรอกว่าทำไปเพราะอะไร รู้เพียง
แค่ว่าอยาก แค่นั้นก็จบ

คนอย่างพัฒน์ อยากทำอะไรก็ทำ ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลว่าทำไปทำไม

“เออดี มาวันแรก แทบอยากไล่กูออกไป พอมาวันนี้เลี้ยงส่งกูซะงั้น เอาจริงๆ มึงถีบกูออกไปเลยก็ได้ ไม่ต้องมีพิธีรีตองหรอก”

“ก็กูจะทำ”

“ครับๆ คุณชาย ก็ทำไปแล้วนี่ครับ ผมคงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ”

“แล้วสรุปจะเอาของหวานไหม” ถามเสียงเข้ม

“ไม่เอาแล้ว กูอิ่มมาก”

“แน่ล่ะ ก็เล่นยัดเหมือนไม่เคยได้กินขนาดนั้น”

“เออไง ที่มึงเลี้ยงนี่เป็นครั้งแรกเลย กูเลยกอบโกย” ธีร์ยิ้มให้แบบจริงใจเป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันมา จนพัฒน์ถึงกับอึ้งไปนิดๆ

ไม่คิดว่ารอยยิ้มของธีร์จะมีเสน่ห์ขนาดนี้

มิน่าล่ะ ใครที่ได้มองมันถึงกับต้องหลง แม้จะเป็นผู้ชายก็เถอะ เพราะหน้าของมันเข้ากับรอยยิ้มเป็นอย่างดี ยิ่งยิ้มบ่อยๆ ด้วยนะ มี
เสน่ห์มาก

“เป็นไร นิ่งไปทำไม อย่าบอกนะ ปีศาจสิงร่างคืนแล้ว” ธีร์ถามด้วยสีหน้าหวั่นๆ เมื่อเห็นว่าพัฒน์นิ่งไปจนน่ากลัว

“เป็นบ้าอะไรวะ” พัฒน์ว่าเข้าให้

“อ้าว? ก็เห็นนิ่งไป คิดว่าจะอาละวาดกลางร้าน ไม่เอานะเว้ย กูอายเขา” ธีร์แสร้งทำเป็นคนหน้าบางจนพัฒน์อดหมั่นไส้ไม่ได้

“อายเป็นด้วย จำได้ว่าครั้งแรกที่เจอมึงนี่อาละวาดลั่นร้านเลย” พัฒน์เอาเรื่องเก่ามาพูด

“มึงนี่แค้นฝังลึกน่าดู” ธีร์บ่น

“ใครที่ทำอะไรกับกูไว้ กูจำจนวันตายนั่นแหละ” พัฒน์บอก

“อย่างกูนี่มึงจำไหม”

“ถามทำไมวะไอ้ธีร์”

“เอ้า! ก็กูเล่นก่อวีรกรรมไว้อย่างเยอะ”

“หึหึ อย่างมึงกูไม่จำหรอก” สิ้นคำพูดที่ต้องการจะแกล้งร่างบาง ธีร์ก็นิ่งไปทันทีเมื่อได้ยิน ในใจกระตุกวูบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก่อนจะแสร้งหัวเราะออกมาอย่างฝืนๆ

“ฮ่ะ ฮ่า ฮ่าๆ นั่นสิวะ ใครจะไปจำคนอย่างกู ไปทำงานต่อเถอะ เดี๋ยวมึงอยู่จัดการต่อก็แล้วกัน กูเดินกลับเองได้ ยังมีเวลาเหลือ
จะไปซื้ออะไรสักหน่อยน่ะ” ไม่รอให้พัฒน์พูดอะไรต่อ ธีร์ก็ลุกเดินหนีออกจากร้านไปด้วยความรวดเร็วจนพัฒน์ยังคงตกใจไม่หาย ที่จู่ๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มนั่นกลับเจื่อนลงทันตา

เขาอุตส่าห์จะทำให้มันมีความทรงจำดีๆ กลับไปแล้วนะ สุดท้ายความปากหมาของตัวเองก็ทำเรื่องจนได้ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
ว่าทำไมต้องแคร์

แต่รู้สึกผิดมากๆ ที่ทำให้ธีร์เสียความรู้สึกไปแล้ว

“ขอโทษว่ะ”

สุดท้ายแล้ว ก็ไม่มีใครเคยได้ยินพัฒน์ขอโทษ แม้ว่าเขาจะขอโทษธีร์เป็นคนแรก แต่ก็ใช่ว่าเจ้าตัวเขาจะรู้ ก็ได้แต่ใช้การกระทำ
ทำแทนคำพูดเท่านั้น

เขารู้สึกผิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนกับใคร ที่ผ่านๆ มา เขาไม่เคยต้องมานั่งแคร์ความรู้สึกใคร คิดอะไรก็พูดไปอย่างนั้น พัฒน์ก็
แค่ผู้ชายห่ามๆ คนหนึ่งที่เอาใจใครไม่เป็น แม้แต่คนที่เขาอยากจะเอาใจ เขาก็ทำมันในรูปแบบของเขา

จากวันแรกจนวันนี้ ความรู้ที่มีมันเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น...

...

...

...



ธีร์เดินออกจากร้านด้วยความเสียหน้าเป็นที่สุด ยอมรับว่าเขาคาดหวังมากว่ามันจะรู้สึกเสียดายเขานิดๆ ที่เขากำลังจะไปทำหน้าที่
ของตัวเอง

แต่เปล่าเลย นอกจากอีกคนจะไม่รู้สึกเสียดาย ยังอยากจะไล่ให้เขาไปจากที่นี่เร็วๆ อีก

“แม่งเอ้ย ไอ้กูก็อุตส่าห์ทำงานให้ทุกอย่าง จนมันนั่งอยู่แค่กับที่ กูไปทั้งที ทำเป็นเสียดายนิดหน่อยก็ได้” ร่างโปร่งเดินไปตาม
ฟุตบาทบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด ร่างโปร่งมองไปรอบๆ ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ เลยเดินตรงไปเพื่อกลับบริษัททันที โชคดีหน่อยที่
พัฒน์พาเขามาทานข้าวที่ร้านอาหารใกล้ๆ

แต่เดินแบบนี้ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ

“ก็ดี จากพรุ่งนี้ไปก็ชีวิตใครชีวิตมันก็แล้วกัน”



อีกฟากหนึ่งของถนน มีรถสีดำหรูคันหนึ่งจอดสังเกตการณ์ร่างโปร่งบางอยู่ ในรถมีบุคคลที่น่าอันตรายอยู่ มองไปยังธีร์ด้วยสายตา
ที่ยากจะคาดเดา และไม่มีใครรู้ว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไร

ร่างบางเองก็ไม่รับรู้ถึงอันตรายที่จะตามเข้ามาในชีวิต

“ไปหาเบอร์ของคนๆ นั้นมาให้ฉัน ที่อยู่ รวมถึงประวัติทั้งหมด” ผู้เป็นนายสั่งลูกน้องด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

ในที่สุดก็รู้ว่าอยู่ที่ไหน...มันก็ง่ายต่อการติดตามหน่อย

“ได้ครับนาย”

“ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเป็นของฉัน ทั้งคาสิโนและก็นายด้วย ธีร์” ผู้นั้นพึมพำด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขในแผนการของตนที่เริ่มขึ้น
แล้ว

“ฉันบอกแล้ว ถ้าฉันจะเอา ใครมันจะห้ามได้”

“คุณยุทธ์ครับ รู้หรือเปล่าครับว่าคนที่คุณให้ผมหาประวัติชื่อว่าอะไร” ลูกน้องถามต่อ เพราะการมีชื่อมาให้มันจะง่ายในการสืบหา
ประวัติของบุคคลนั้น

“ธีรไนย อมรไพพิจิตร”

“ครับคุณยุทธ์ ผมจะหาประวัติของผู้ชายคนนั้นให้เร็วที่สุดครับ”

“ละเอียดที่สุดด้วยนะ” ยงยุทธ์กำชับ

“ครับ”

ที่เขาเงียบไปไม่ใช่ว่าจะถอยห่าง แต่แค่เงียบหายไปเพื่อให้พวกนั้นตายใจ คิดว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรกับพวกนั้นแล้ว แต่เมื่อถึง
เวลาที่ทุกอย่างพร้อม

พวกเราจะเข้าโจมตีจนพวกนั้นไม่ทันตั้งตัว

“และทุกอย่างก็จะเป็นของฉัน ฮ่าๆ” หัวเราะเสียงดังลั่นไปทั่วทั้งรถอย่างสะใจ แค่คิดตัวเองก็ชนะขาดลอยแล้ว แต่หารู้ไม่ว่า

ประเมินความสามารถของพัฒน์และธีร์ต่ำไป...



“คุณพัฒน์ครับ พวกมันเริ่มแล้วครับ” ทางด้านลูกน้องของพัฒน์ที่ติดตามคนพวกนี้มาตลอดตั้งแต่ที่เผชิญหน้ากันครั้งแรก
โทรศัพท์ไปรายงานร่างสูงทันทีที่ได้ยินบทสนทนาที่ตัวเขาเองติดเครื่องดักฟังเอาไว้

(มันจะทำอะไร)

“สืบประวัติคุณธีร์ครับ”

(จัดการให้เรียบร้อย เปิดเผยข้อมูลแค่เบอร์โทรจริงๆ ก็พอ นอกนั้นจัดการให้มิดชิด) ร่างสูงสั่งกลับมา

“ได้ครับคุณพัฒน์”

(มีอะไรอีกหรือเปล่า ตามมันไปเรื่อยๆ และย้ำว่าอย่าให้พวกมันรู้ตัว) ร่างสูงกำชับเสียงเข้ม

“บอกคุณธีร์ให้ระวังตัวด้วยนะครับ”

(ฉันจัดการเอง)

“ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวไปดักฟังพวกมันต่อนะครับ ถ้ามีอะไรคืบหน้า ผมจะรายงานต่อเป็นระยะๆ”

(อย่าทำให้ฉันผิดหวังในตัวแกนะ เจ็ม)

“เชื่อใจได้เลยครับคุณพัฒน์” แล้วเขาก็วางสายจากเจ้านายไป มองไปยังรถที่เขาแอบตามมาต่อไม่ให้คลาดสายตา ชายหนุ่มลูก
ครึ่งที่เป็นลูกน้องของพัฒน์ ติดตามและดูแลเจ้านายตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆ พูดได้เลยว่าเติบโตมาด้วยกัน เรียนด้วยกัน เล่นด้วยกัน

เจโรมี เป็นลูกน้องที่จงรักภักดีต่อพัฒน์มากๆ และพึ่งจะกลับจากต่างประเทศเพื่อมาช่วยงานนี้ของพัฒน์โดยเฉพาะ เพราะหลังจากที่พัฒน์ รามือจากธุรกิจของครอบครัวมาทำงานกับปฐพีแทน เขาก็ต้องเข้าไปทำหน้าที่แทนพัฒน์ไป...

“ก็ดี นานๆ ครั้งคุณพัฒน์จะเอาเรื่องมันส์ๆ มาให้แบบนี้”






100%


 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

   สวัสดีค่า ครึ่งหลังมาเสิร์ฟแล้วจ้า อ่านกันให้สนุก สนุกไม่สนุกยังไงเม้นท์ติชมมือสมัครเล่นคนนี้ด้วยนะคะ ติดตาม พูดคุยหรือสอบถามเรื่องต่างๆ ได้ที่แฟนเพจของยูกิเลยจ้า
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki
   

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 01-06-2015 15:26:12

 :beat:

พัฒน์นี่ปากดีจริงๆ

(น้องธีร์จะมีภัยอีกละ  :เฮ้อ: คนมันเสน่ห์แรงก็ซวยตลอดศก)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 01-06-2015 15:35:46

 :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 01-06-2015 16:00:17

อ่านไปเบะบากไปทั้งตอน 

ตอนี้ต้องให้ธีร์ร้องเพลงนี้เลย ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ ไม่ต้องมาดีกับฉัน  ไม่รักไม่ต้องมาหวงไม่ต้องมาห่วงใยฉัน  ไม่รักไม่ต้องมาทำอะไรอะไรทั้งนั้น เพราะใจฉันยังอ่อนแอ

เฮอะ จะมาทำดีอะร๊ายพัฒน์ ไม่ต้องคิดว่ารู้สึกดีหรอก มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ แค่คู่นอน แค่อยากลอง จะต้องมาแคร์อะไร เฮอะ ปล่อยๆไปเหอะ อย่าทำแบบนี้ เสียชื่อเปล่าๆนะพัมน์

 :mc4: :mc4: จุดปะทัดฉลองธีร์ฝึกงานเสร็จ ไม่ต้องคิดมากหรอกธีร์ เรามันก็แค่ของเล่นน่ะ ต่างคนต่างอยู่แหละดีที่สุด  :mc4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-06-2015 16:17:43

ธีรืผู้ดึงดูดความซวย ตอนนี้เป็นเหยื่อล่อสินะ เห้อ  :katai1:   :mew5: 

คำว่าขอโทษน่ะ ถ้าคิดจะพูดก็พูดให้เจ้าตัวได้ยินสิ ป๊อด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 01-06-2015 16:32:24

 :mc4: ธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 01-06-2015 17:11:23

ปากหนักไม่เปลี่ยนนะพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 01-06-2015 17:22:23

เหมือนยังอ่านอยู่แต่เรื่องเดิม คือนางก็ยังทะเลาะกันอยู่แค่ดีขึ้นมานิดดดดดด หน่อย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 01-06-2015 17:43:17

ทำไมยังสงสารธีร์อยู่เลยยยยยย :hao5:
แล้วแบบนี้จะได้รักกันเมื่อไหร่น้อออ
รอตอนต่อไปเนอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 01-06-2015 17:52:34

พัฒน์นี่ปากหมาตลอด :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 01-06-2015 18:33:05

รอตอนต่อไปจ้า   :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 01-06-2015 18:51:22

เค้าว่าพัฒน์ต้องพยายามปกป้องธีร์อยู่ห่างๆแน่นอน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 01-06-2015 19:37:33

ธีร์เอ้ย น่าสงสารจัง ภัยมาอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 01-06-2015 20:34:13

บอกเลยว่ารอตอนต่อไป
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 01-06-2015 20:41:59

สงสารธีร์จังงงงง รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 01-06-2015 23:33:54

ธีร์...เพราะสวยเกินไปเลยมีภัยมาถึงตัวสินะ :m4:
อ๊ากกก.....อย่า :z6: :z6: :z6: ผมเลยคุณธีร์ :sad2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: KakukI ที่ 02-06-2015 02:26:08

ความวัวยังไม่ทันหายความควายเข้ามาสินะ เสน่ห์ธีร์จะแรงไปไหนเนี่ยลูก :mew3:

เป็นกำลังใจให้คนเขียนมาต่อเร็วๆนะคะ :bye2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 02-06-2015 09:56:55

เอาจริงๆนะ เรื่องนี้ชอบที่พัฒน์มันมั่นหน้าตัวเองนี่แหละ
เพราะรอดูสักวัน เพื่อจะมีจังหวะที่ธีร์จะเอาคืนอย่างสาสม
อ่านไปด่าพัฒน์ไป มันดี
หายากนะ พระเอกนิสัย...ขนาดนี้ กร๊ากกกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 02-06-2015 19:33:07

พี่พัฒน์ ขอโทษกันตรงๆ ก็ได้ ปากดีแบบนี้ตลอด น่าหมั่นไส้จริงๆ

พี่ธีร์ อย่าน้อยใจไปเลยนะ มาๆ ซบอกเราดีกว่า อย่าไปสนใจ พี่พัฒน์ มันเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-06-2015 21:00:42

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: +HaNeul+ ที่ 02-06-2015 21:41:04

อ่านรวดเดียวจบบบบ

โอ้ยยสนุกก อยากให้มาต่อวไวไละค่า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 02-06-2015 21:53:40

 :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 02-06-2015 22:14:30

 :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 03-06-2015 08:07:49

มีเรื่องให้ลุ้นอีกแล้ว ~.~

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 13.2 (1/6/2558) P:20
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 03-06-2015 09:57:21

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 03-06-2015 19:40:25

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 14 ครึ่งแรก

   

PLEUNG Real Estate

   ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ธีร์ได้รับตำแหน่งหน้าที่ที่เป็นของตัวเองเสียที หน้าที่ลูกน้องคนสนิทที่เป็นทั้งมือและเท้าให้กับเจ้านาย
อย่างอัคนี อภิหชัยบดินทร์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ผมเข้าไปนะเจ้านาย” ร่างโปร่งขอเสียงร่าเริง

“จะเข้ามาก็เข้า ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นจะมีพิธีรีตองเลย อยากเข้าตอนไหนแกก็ไม่เคยเคาะประตู แล้วทำไมครั้งนี้ถึงคิดจะมีมารยาท”
อัคนีแขวะลูกน้องของตน

“แหม เริ่มต้นวันดีๆ ก็ต้องทำสิ่งดีๆ” ตอบด้วยรอยยิ้มที่ผู้เป็นนายหมั่นไส้


“ได้กี่นาทีล่ะ” ถามแกมประชดประชัน

“นี่เป็นการต้อนรักของเจ้านายหรือเนี่ย”

“อ้าว? แล้วจะให้ฉันต้อนรับยังไง” ถามยิ้มๆ

“ก็มีของขวัญต้อนรับลูกน้องสุดที่รัก ที่ผ่านการไปทำงานกับนรกมายังไงล่ะ” ธีร์ว่า

“ไอ้พัฒน์มันก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น”

“เลวร้ายสุดๆ เจ้านายก็เอาแต่ปกป้องมัน ทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นด้านชั่วของมันนี่” เถียงออกไปด้วยความน้อยใจที่เสแสร้งแกล้งทำ
แต่เรื่องที่ว่าพัฒน์นี่เรื่องจริง

“ถ้างั้นมันเลวยังไงบ้าง” ยักคิ้วถามกวนๆ

“ก็มันข่ะ...ขัดใจผมตั้งหลายอย่าง” ตอบเสียงสั่น เกือบจะหลุดเรื่องต้องห้ามออกไปเสียแล้ว

“ก็สมควรแล้ว แกเอาแต่ใจเสียขนาดนั้น ว่าแต่ว่าแกทวงของขวัญใช่ไหม”

“ใช่ครับ เจ้านายมีจริงๆ หรือครับ” ถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“มีดิ อยู่ในห้องทำงานแกนั่นแหละ บนโต๊ะทำงาน ฉันให้คนเอาไปวางไว้ให้แล้วล่ะ” อัคนีบอก

“ทำไมเจ้านายไม่ให้เอง”

“ก็ไม่คิดว่าแกจะมาหาฉันนี่”

“แหม...เวลามาทำงาน ผมก็ต้องมาทักทายเจ้านายอยู่แล้วครับ”

“เออ...ก็ดีเหมือนกัน อ้อ...เมื่อมาทำงานที่นี่แล้ว เรื่องที่ต้องขับรถให้ฉันเนี่ย เอาไว้ก่อนนะ ดูเหมือนว่าแกจะงานยุ่งอีกเยอะ”
อัคนีบอก

“เรื่องอะไรน่ะครับ”

“ก็เรื่องพวกนั้นที่ให้จัดการนั่นแหละ ฉันบอกไว้ก่อนนะ ว่าฉันไม่เข้าไปยุ่งเด็ดขาด”

“อ้อ...เข้าใจแล้วครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปทำงานแล้วก็แกะของขวัญก่อนนะครับ ตื่นเต้นจะแย่” ธีร์บอกด้วยท่าทางระริกระรี้
เหมือนปลากกระดี่ได้น้ำ

คนอย่างอัคนีให้ของขวัญทั้งที...ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ

...

...



ใช่แล้ว! ไม่ธรรมดาจริงๆ

“นี่เป็นของขวัญทั้งหมดที่ฉันให้แก งานของแกที่ต้องเคลียร์รวมทั้งหมดตั้งแต่ฉันเข้าทำงาน” ธีร์หยิบโพสอิทที่แปะอยู่บนกอง
แฟ้มเอกสารมโหฬารมาอ่านด้วยความเจ็บใจ

เขาโดนเจ้านายแกล้งตั้งแต่วันแรกเลยสินะ

“งานกูจริงๆ หรือวะเนี่ย ทำไมมันเนอะแบบนี้วะ” บ่นพลางมองไปยังโต๊ะทำงานของตัวเองด้วยสายตาที่อยากจะร้องไห้เต็มที

ทำวันนี้ก็ไม่มีทางเสร็จอ่ะ

“หลุดจากไอ้พัฒน์มาได้ ก็ต้องเจออะไรที่มันเลวร้ายพอกัน”

ธีร์ก็บ่นต่อไป แต่มือก็เริ่มลงมือทำงานอย่างไม่เกี่ยง ถือแฟ้มนั้น เปิดแฟ้มนี้ เรียงลำดับความสำคัญของเอกสารก่อนที่จะเริ่ม
ทำงาน

“ไม่เรียงเอกสารเลย คงต้องแวะอบรมงานเอกสารหน่อยแล้ว”

เขายังคงบ่นต่อไปแบบไม่หยุด เพราะสิ่งที่เขาได้รับวันแรกของการรับตำแหน่งมันยังคงเหมือนวันแรกที่เขาไปทำงานกับพัฒน์
ไม่มีผิด

และดูเหมือนว่าร่างสูงจะอายุยืนเสียเหลือเกิน...

“มีอะไรวะ โทรมาทำไม” มือขาวกดรับโทรศัพท์ที่โชว์เบอร์พัฒน์ก่อนจะถามปลายสายห้วนๆ

ยังโทรมาหลอกมาหลอนกันอีก

(แค่โทรมาเช็ค)

“เช็ค? เช็คอะไร”

(ว่ามึงกำลังทำงานอยู่ไหม แต่ฟังดูจากน้ำเสียงแล้ว หึหึ งานยุ่งล่ะสิท่า) ปลายสายหัวเราะเยาะเย้ย

“รู้แล้วจะถามทำไม งั้นกูวางล่ะนะ เสียเวลาทำงานฉิบหาย”

(อย่าเพิ่ง)

“มีอะไรอีกวะไอ้นี่” เขาแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งด้วยความหงุดหงิด

(มีใครโทรศัพท์ไปหามึงบ้างไหมวะ) เสียงของพัฒน์เริ่มจริงจังจนธีร์สงสัย

“มีมึงคนแรกนี่แหละ ทำไมวะ?” ถามกลับอย่างสงสัย

(ไม่มีอะไรหรอก งั้นมึงทำงานต่อไปเถอะ) พูดจบปลายสายก็ตัดสายทิ้งทันทีโดยไม่รอให้ธีร์ซักถามอะไรอีก

“อ้าวไอ้นี่ คิดจะโทรก็โทร คิดจะวางก็วาง ประสาท!” มองโทรศัพท์พร้อมกับด่ามันราวกับว่ามันเป็นอีกคนที่โทรมากวนนั่นแหละ

Rrrrrrr…

“ไอ้บ้านี่มีอะไรอีกวะ!” ธีร์ตะคอกใส่อย่างโมโห โดยตอนรับไม่ได้ดูเลยว่าใครโทรมา

(สวัสดีคุณธีร์) เสียงทุ้มต่ำของปลายสายทักขึ้นมาจนร่างโปร่งขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เอาโทรศัพท์ออกจากหูแล้วมองเบอร์โทร
ที่ไม่มีชื่อแสดงก็ยิ่งสงสัยเข้าไปอีก

“คุณเป็นใคร” ถามกลับไป

(นี่จำผมไม่ได้หรือครับเนี่ย)

“ญาติฝ่ายไหนล่ะ ถึงต้องจำ” ถามกวนๆ เพราะอีกคนก็ดูเหมือนจะถามกวนๆ เช่นกัน

(ฮ่าๆ คุณนี่น่าสนใจจริงๆ นะครับเนี่ย ผมยงยุทธ์ครับ หวังว่าคุณจะจำได้) คำตอบที่ได้ทำเอาธีร์ถึงกับเบิกตากว้าง ไม่เข้าใจว่าอีก
คนหาเบอร์ของเขามาจากที่ไหน

“แกนี่เอง มีธุระอะไร”

(แค่อยากจะเจรจาน่ะครับ) ปลายสายพูดเสียงสบายๆ

“เรื่อง?”

(คาสิโน...ทุกๆ สาขาที่เหลือ)

“ถ้าแกอยากได้ขนาดนั้น สาขาเล็กๆ แกจะทำลายทำไม”

(ก็เอาไว้บูรณาการใหม่ไงครับ ง่ายจะตายไป)

“มั่นใจว่าจะได้เหลือเกินนะ แต่เสียใจ ฉันมีคนที่อยากจะขายให้แล้วล่ะ แน่นอนว่าเขาอยากได้ที่ตรงนั้นทั้งหมดเพื่อทำธุรกิจที่ถูก
ต้องด้วย มันน่าสนใจกว่าแกเยอะว่ะยงยุทธ์” ธีร์โกหกออกไป

(อย่ามาโกหกให้ยากเลยครับ ผมตามเรื่องนี้มานาน ไม่มีทางที่คนของผมจะสืบพลาด)

“ก็ไม่รู้สินะ ฉันเป็นคนดูแลและจัดการก็จริง แต่อย่าลืมว่ามีอีกคนด้วย และทุกอย่างก็ยังคงเป็นของเจ้านายฉัน แกไม่มีทางได้ไป
ง่ายๆ หรอก”

(แม้แต่เงินจำนวนมหาศาลหรือครับ)

“ฮ่าๆ ฉันไม่ได้เห็นแก่เงินว่ะ โทษทีนะไอ้ยงยุทธ์ เพราะที่มีฉันก็พอใจอยู่แล้ว มีมากๆ ไม่เห็นจะมีความสุขตรงไหน” จงใจแฝงคำ
สอนออกไปด้วย เผื่อจะกลับใจคิดได้ แต่คนโลภยังไงก็คือคนโลภ อยากได้อะไรก็ต้องได้อย่างใจหวัง

(มีมากๆ สิถึงจะมีความสุข เพราะเงินซื้อได้ทุกอย่าง)

“ไม่หมดหรอก แกซื้อมันไม่หมดแน่ๆ”

(อะไรล่ะ ฉันจะซื้อให้นายดู) ปลายสายเปลี่ยนคำสรรพนามแทนตัวเองและก็ธีร์ เริ่มพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดออกมาทีละน้อย โดยไม่
สนใจอีกแล้วว่าตัวเองต้องการจะทาบทามให้ธีร์ไปทำงานด้วย

“ความจริงใจและความดีไงล่ะ แต่ดูเหมือนว่าแกจะมีแต่ความชั่วจนไม่รู้ว่าความดีต้องใช้อะไรซื้อ” ธีร์พูดออกไปอย่างนึกสะใจที่
ทำลายความมั่นใจของอีกฝ่ายได้

(ปากดีไปเถอะ ถ้านายได้รู้ค่าของเงินเมื่อไหร่ นายจะคิดถึงฉันเป็นคนแรก)

“งั้นก็ขอบอกไว้ตอนนี้เลยก็แล้วกัน ว่าถ้าแกใกล้จะเข้าตะรางเมื่อไหร่ แกจะนึกถึงฉันเป็นคนแรก ฮ่าๆ เพราะฉันจะเปิดโปงแกเอง
คิดว่าทีมนักสืบของตัวเองเก่งมาหรือไง รู้หรือเปล่าว่าเพื่อนของคุณดินคุณเพลิงอยู่ระดับไหน อย่ามั่นใจให้มันมาก เพราะต่อให้
แกเอาปืนมายิงขู่ ฉันก็ไม่มีทางยอมขายคาสิโนพวกนั้นให้แกเด็ดขาด!!”

(นายพูดแล้วนะ แล้วอย่ามาเปลี่ยนใจทีหลังก็แล้วกัน)

“ไม่มีทาง ให้ตายก็ไม่มีทาง”

(แล้วเราจะเจอดีกัน ธีร์!!) ปลายสายตัดสายไปด้วยความโมโหที่แผนไม่เป็นไปตามแผนของตน เนื่องจากธีร์ไม่ใช่คนที่จะเอาเงิน
หรือยศถาบรรดาศักดิ์มาซื้อได้

เขามีศักดิ์ศรีเหมือนกัน อะไรที่ไม่ได้มาด้วยตัวเอง ด้วยความสามารถของเขาเอง

“มันไม่น่าภูมิใจสักนิด” ธีร์พึมพำ แล้ววางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะทำงาน ก่อนจะหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านอีกรอบ ในใจก็คิดแผนเตรียม
รับมือกับความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้น

เพราะฟังจากน้ำเสียงและประโยคของยงยุทธ์แล้ว

ไม่มีทางยอมง่ายๆ เป็นแน่...

...

...

...



“ว่าไง” เสียงทุ้มต่ำทักไปตามสาย

(พวกมันติดต่อไปยังคุณธีร์แล้วครับ) เจโรมีรายงานผ่านตามสายโทรศัพท์

“อืม ขอบใจมาก ช่วยตามต่อทีนะ รู้ให้ได้ว่ามันมีแผนอะไร” พัฒน์สั่ง

(ยงยุทธ์ต้องการทาบทามให้คุณธีร์มาทำงานกับมันครับ ผมจับใจความได้แบบนี้ แต่เหมือนมันฉุนเฉียวมากตอนวางสาย คิดว่า
คุณธีร์คงปฏิเสธ)

“ก็แน่ล่ะ มันไม่ใช่คนที่จะเอาเงินฟาดหัวแล้วทำงานกับใครก็ได้นะ” พัฒน์พึมพำ

(คุณพัฒน์นี่รู้จักกับคุณธีร์ดีขนาดนี้เลยหรือครับเนี่ย) ลูกน้องหรือเพื่อนวัยเด็กแซวขึ้นมา

“ช่างฉันเถอะ ว่าแต่แกมา พี่พุฒิมันรู้หรือเปล่า”

(ไม่รู้จะดีที่สุดครับ ถ้ารู้ว่าผมกลับจากอังกฤษแล้วไม่บอก ไม่ใช่แค่คุณพุฒิ แต่พ่อแม่ และคุณท่านคงจะต่อว่าผมยกใหญ่เลยล่ะ
ครับ)

“ถ้างั้นจนกว่างานจะเสร็จ แกต้องโกหกให้ได้ว่าแกยังอยู่ที่อังกฤษ ถ้าอย่างนั้นงานนี้ไม่เสร็จแน่ นอกจากแกฉันก็ไม่ไว้ใจใครแล้ว
ล่ะ” พัฒน์พูดบอก

(ฮ่าๆ ถ้ามันไม่ล้มเหลวก่อนนะครับ ผมจะทำให้เต็มที่)

“ดี งั้นแค่นี้ก็แล้วกัน”

(รักษาสุขภาพด้วยครับ สวัสดีครับ) พัฒน์วางสายไป ก่อนจะมองหน้าจอโทรศัพท์นิ่งๆ ในใจก็คิดว่าควรจะโทรไปซักกับธีร์เลยดี
ไหม

แต่ถ้าบุ่มบ่ามถามไป มันต้องจับได้แน่ๆ ว่าเขาแอบตามเรื่องนี้อยู่ลับๆ โดยที่ไม่บอกมัน

“แน่นอนว่ามันก็จะไม่บอกแน่ๆ”

“เอาเถอะ ค่อยหาวิธีที่มันดีกว่านี้ก็แล้วกัน”

ไม่เช่นนั้น ต้องหาเรื่องลงโทษคนอาละวาดแน่ๆ ถ้าเกิดว่าธีร์รู้ขึ้นมาว่าเขาแอบทำงานลับหลังมัน...



ยามค่ำคืนที่กรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของประเทศไทยเต็มไปด้วยแสงสีมากมายที่หาความสงบและสบายใจไม่ได้ ผู้ชายสี่คน
กำลังนั่งทานข้าวในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากคอนโดมากนัก

“นานเหมือนกันนะที่เราไม่เคยมากินข้าวด้วยกันแบบนี้” อัคนีพูดขึ้นหลังจากที่ทุกคนทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว และบนโต๊ะก็มี
เพียงเครื่องดื่มชนิดไวน์ ซึ่งเป็นไวน์องุ่นแท้คนละแก้วเท่านั้น คุยไปด้วย จิบไวน์ไปด้วย ช่างเข้ากับผู้ชายหน้าตาดีทั้งสี่คนเหลือ
เกิน

เหล่าลูกค้าผู้หญิงก็พากันมองมาที่พวกเขาหรือแม้กระทั่งแวะเวียนเดินผ่าน หวังโชคดีที่จะได้เป็นคู่ควงของหนึ่งในสี่คนก็ยังดี

แต่เสียใจด้วย ถ้าหากว่าพวกเขาต้องการผู้หญิงนอนด้วย เขาจะไม่มาที่อย่างนี้...

“ก็ใครจะไปกล้าชวนล่ะครับ เจ้านายก็เล่นงานยุ่งขนาดนั้น ไหนจะต้องเที่ยวกลับคอนโดดึกๆ อีก คงจะมีเวลามาอยู่ด้วยกันหรอก
ครับ” ธีร์แขวะเจ้านายตัวเอง

“นี่แกกล้าแขวะฉันหรือวะ”

“เปล่าครับ ใครจะกล้า”

“ทำไปแล้ว อย่ามาแก้ตัวไอ้ธีร์” ชี้หน้าคาดโทษร่างโปร่งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก ร่างแกร่งของอัคนีหันไปมองบรรยากาศ
รอบๆ ร้าน แล้วหันมามองหน้ากับปฐพี พี่ชายฝาแฝดของตน ก่อนจะพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ปฐพีเริ่มพูดบ้าง

“ฉันมีงานให้พวกแกสองคนทำ” ปฐพีพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ซึ่งทำให้พัฒน์ให้ความสนใจทันทีรวมทั้งธีร์ก็ด้วย

“ครับ”

“รู้จักคุณพีชใช่ไหม” ถามเล็กน้อย

“นักธุรกิจด้านสถานบันเทิงสินะครับ” พัฒน์ตอบ

“อืม...เขาต้องการจะซื้อที่ดินพร้อมคาสิโนทุกสาขาที่มีอยู่เพื่อทำธุรกิจของเขานั่นแหละ ตรวจสอบแล้วไม่มีสิ่งผิดกฎหมาย
แน่นอน ฉันกับไอ้เพลิงก็เลยคิดว่าจะขายให้เขานั่นแหละ ให้ราคาสูงที่สุด และข้อเสนอก็ไม่เลว” ปฐพีอธิบาย

“ข้อเสนอคือ?” ธีร์ถาม

“ก็จะให้เราเป็นผู้ออกแบบและก่อสร้างให้ไงล่ะ ได้เงินสองทาง เยี่ยมไปเลย” อัคนีตอบแทน ซึ่งคนถามก็ได้แต่เบ้ปากด้วยความ
หมั่นไส้

หน้าเลือดมากอ่ะ

“แล้วประวัติล่ะครับ” พัฒน์ถามจริงจัง

“แกรู้ใช่ไหมว่าไอ้เทียนเพื่อนของพวกฉันมันมีทีมสืบสวนที่เยี่ยมที่สุดในประเทศ” ปฐพีถามกลับแทน ซึ่งพัฒน์ก็ตอบรับสั้นๆ

“ครับ”

“พูดแบบนี้แสดงว่าประวัติขาวสะอาด เหมาะกับจะทำธุรกิจด้วยสินะครับ” ธีร์พูดออกมาอย่างรู้ทัน

“ถูกต้อง!!” ปฐพีกับอัคนีตอบพร้อมกัน

“แล้วจะให้พวกผมทำอะไร” ธีร์ถามขึ้นอีก

“ตั้งแต่พวกแกทำงานมาเนี่ย ลองไปเที่ยวดูหน่อยสิ รับรองสนุกแน่” อัคนีพูดบอกด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่แสดงถึงความเจ้าเล่ห์
ได้อย่างชัดเจน

“เที่ยว?” ธีร์แสดงสีหน้างงงวย

“วันไหนครับ” พัฒน์ถาม

“มะรืนนี้” สิ้นคำตอบของปฐพี พัฒน์กับธีร์ก็หันมองหน้ากันทันที ก่อนจะหันหนีไปคนละฝั่งเมื่อรู้ว่ากำลังสบตากันและกันอยู่...

แล้วลูกน้องอย่างเขาสองคนจะทำอะไรได้ล่ะ นอกจากต้องไป ‘เที่ยว’ ตามที่เจ้านายบอก (สั่ง)

...

...

...





50%


 :mew2: :mew2: :mew2:

   เอาไปแค่นี้ก่อนนะคะ จะมาต่อครึ่งหลังพรุ่งนี้นะคะ ขอกำลังใจด้วยจ้า...

   https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 03-06-2015 20:20:49

มาแล้วเริ่มจะสนุกแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-06-2015 20:37:06

 :z10:  รอค่ะว่าจะไปได้เรื่องอะไรกันอีกตอนไปเที่ยว
ดูๆแล้วงานก็หนักนะสองคนนี้. มือขวาบอสดินบอสเพลิงทั้งทีเนอะ

ปกป้องธีร์ให้ได้นะพัฒน์

ขอบคุณยูกิค่ะ.  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 03-06-2015 20:49:10

เริ่มเข้มข้นแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 03-06-2015 20:57:06

รอตอนต่อไปค่าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 03-06-2015 20:57:31

ไปเที่ยวนะคะ อย่าไปทะเลาะกันล่ะ
เจ้านายช่างใจดี ให้ลูกน้องลาไปเที่ยวด้วย
รอตอนต่อไปเนอะะะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 03-06-2015 20:59:17

เจ้านายใจดีให้ไปเที่ยวซะงั้น
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 03-06-2015 21:01:58

 o3 o3 o3 ได้เวลาสนุกแล้วสิๆๆๆ  :z6: ไม่ใช่เทเลทับบี้ว้อยยย.... :angry2:

ชอบ...............................ชอบตอนพวกหักเหลี่ยมเฉือนคมมากอ่ะ
เบื่อความงี่เง่าส่วนตัวของอีตาพัฒน์แล้ว :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-06-2015 21:03:54

จะบู้แบบล้างผลาน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 03-06-2015 21:38:24

 :pig4: เอิ่มดูเหมือนทุกคนจะลืมเรื่องโกรธพัฒน์ไปแล้วนะ 5555  :ruready

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 03-06-2015 21:48:53

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 03-06-2015 21:51:22

พัฒน์ชัดเจนกับธีย์มากกว่านี้หน่อยจิ อยากเห็น (หวังมากไปป่ะว่ะ5555)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 03-06-2015 22:12:38

 :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 03-06-2015 22:13:05

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 03-06-2015 22:24:32

มาให้กำลังใจคนแต่งค้าาาาา รอนะคะะะะ  :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 03-06-2015 22:44:24

 :mew1: :mew1: :mew1:..เอากำลังใจมาให้พร้อมจูบหวานๆ..555 (อันหลังนี่คนแต่งคงไม่อยากได้.. :laugh:)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 03-06-2015 22:54:45

ธีร์เริ่มทำงานเต็มตัวแล้ว

มาวันแรกงานก็เข้าเลยนะ

แต่ความสัมพันธ์กับพัฒน์ก็ไปได้ดีหนิ

ถึงจะซึนกันไปหน่อยก็เถอะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 03-06-2015 23:18:08

แล้วปลายฝันจะมาตอนไหนะ? :mew2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-06-2015 01:32:03

ธีร์จะโดนเล่นงานยังไงนะ. พัฒน์ต้องช่วยให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-06-2015 02:04:08

 :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 04-06-2015 03:35:28

ดูเจ้าเล่ห์มากเลยค่ะสองคนนี้ อยู่ๆก็ให้พัฒน์กับธีร์ไปเที่ยวเล่นซะงั้น
มันต้องไม่ใช่การไปเที่ยวเล่นธรรมดาแหงม
หวังว่าคงจะไม่ทะเลาะกันอีกนะคะ ไปเที่ยวเนี่ย
ปล.ชอบบรรยากาศตอนทำงานตอนนี้มากกว่าฝึกนรกเยอะ ธีร์ดูเป็นตัวของตัวเองดี
ปปล.รอครึ่งหลังน้าาา ยูกิจังสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 04-06-2015 07:48:38

คงไม่ใช่เที่ยวธรรมดาแน่ๆ น่าจะให้ไปตรวจสอบอะไรบางอย่างส  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.1 (3/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 04-06-2015 19:37:23

อะไรต่อมิอะไร ช่างเป็นใจเหลือเกิ้นน 555

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 04-06-2015 21:50:29

ตอนที่ 14 ครึ่งหลัง

บรรยากาศรอบๆ รีสอร์ทที่ล้อมไปด้วยป่า เหมาะสำหรับผู้ที่ชอบธรรมชาติและป่าไม้เป็นอย่างดี ทั่งร่มเย็น ทั้งสดชื่น ทำให้ธีร์ที่เพียงก้าวเท้าเข้าไปตัวรีสอร์ทถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตะลึงในความสวยงามของรีสอร์ทแห่งนี้

“ข้างนอกสวยแล้ว ตัวรับรองแขกสวยกว่าอีก แล้วตามบังกะโกจะเป็นยังไงเนี่ย คงจะหรูสมราคาแน่ๆ” ธีร์พึมพำด้วยความตื่นเต้น
มือก็ถือกระเป๋าเดินตามพัฒน์ไม่ห่าง

“อย่ามัวแต่ตื่นเต้น มาทำงานนะไม่ใช่มาเที่ยว” พัฒน์ต่อว่า

“อ้าว ก็คุณดินคุณเพลิงบอกเองว่าให้มาเที่ยว หึหึ กลับตั้งมะรืน ก็เหมือนเที่ยวแหละวะ” ธีร์เถียง

“ไม่ทราบว่าได้จองไว้หรือเปล่าคะ” ประชาสัมพันธ์ถามเสียงหวาน เห็นหนุ่มหล่อทั้งสองคนแล้วเธอ แล้วแผงอกล่ำๆ ของพัฒน์
อีก เธออยากจะเข้าไปซบยิ่งนัก ไหนจะคนขาวๆ ที่หุ่นน่ากอดนั่นอีก

ช่วงนี้มีแต่ลูกค้าผู้ชายหน้าตาดีจริงๆ

“จองไว้ครับ” ธีร์ตอบยิ้มๆ เป็นการหว่านเสน่ห์ไปในตัว

“ในนามคุณอะไรคะ” ถามกลับด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน

“ธีรไนยกับพีรพัฒน์ครับ” ธีร์ยังคงทำหน้าที่ตอบคำถาม แต่คราวนี้เท้าแคนลงกับเคาท์เตอร์ด้วยท่าทางที่ทำให้สาวๆ แถวนั้นถึง
กับใจละลาย

“ส่ะ...สักครู่นะคะ” เธอบอกเสียงสั่น ก่อนจะก้มหน้าหาข้อมูลการจองด้วยชื่อที่ธีร์บอก

“รอได้เสมอครับ” ทางนี้ก็ไม่หยุดหยอดสาวเสียที เลยได้รับแรงตบที่ศีรษะเบาๆ จากคนที่ยืนข้างๆ ธีร์หันไปมองคนทำตาขวางแต่
ร่างสูงที่อยู่ในชุดไพรเวทสบายๆ กางเกงขายาวเข้ารูปกับเสื้อคอวีสีขาวตัวกว้างที่โชว์แผ่นอกแข็งแกร่งและกำยำทับด้วยเสื้อคลุม
ราคาแพงสีดำ

ดูดีสุดๆ เลยวันนี้

ก็เลยไม่อยากจะมองมันไงเล่า มองแล้วหน้าร้อนแปลกๆ มันดูดี ดูเท่ห์เกินไป ทั้งๆ ที่ใส่แค่ชุดธรรมดานะเนี่ย...

แต่ธีร์ก็ใช่ย่อย กางเกงยีนส์สีดำรัดรูป กับเสื้อคอปกสีฟ้าอ่อนยี่ห้อดังสบายๆ ทำให้ธีร์ดูเหมือนคุณชายเข้าไปใหญ่ แต่ความเป็น
จริงก็เหมือนกับบุคลิกของธีร์นั่นแหละ เป็นคุณชายแห่งอมรไพพิจิตร

“ขอโทษนะคะ ไม่มีชื่อคุณธีรไนยในระบบค่ะ มีแค่คุณพีรพัฒน์ค่ะ จองเอาไว้เป็นบังกะโล เตียงเดี่ยว 2 เตียงค่ะ ถูกต้องนะคะ”

ธีร์เตรียมจะแย้ง แต่พัฒน์ก็จัดการพูดตัดหน้าไปก่อน

“ตามนั้นเลย” ได้ยินแบบนั้นเธอก็จัดการบันทึกการเช็คอินแล้วยื่นกุญแจบังกะโลมาให้ ก่อนจะผายมือไปยังพนักงานที่จะพาไปยัง
ที่พัก ธีร์เองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เดินหน้าบูดตามร่างสูงไป

เอาอีกแล้วนะเจ้านาย หักหลังกันอีกแล้ว...

“มีอะไรโทรศัพท์เรียกพนักงานตามเบอร์ที่แจ้งไว้ข้างโทรศัพท์เลยนะครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ” พนักงานชายเดินเอากระเป๋า
ของพัฒน์กับธีร์เข้าไปในตัวบังกะโล ก่อนจะพูดบอกกับทั้งคู่แล้วขออนุญาตออกมา

ธีร์กับพัฒน์ยืนมองหน้ากันสักพัก ก่อนที่ธีร์จะเป็นฝ่ายยอมแพ้เดินถือกระเป๋าของตัวเองไปทิ้งไว้ในตู้ โดยไม่รื้ออะไรออกมาสัก
อย่าง แล้วเดินไปเลือกเตียงนอนของตัวเองทันที ซึ่งพัฒน์ก็หยิบเสื้อผ้าที่จะใส่ในช่วง 3 วัน 2 คืนมาแขวนไว้ในตู้เดียวกันกับธีร์
ก่อนจะเอาของส่วนตัวยิบย่อยไปทิ้งที่เตียงของตน

“ห้ามละเมอมาที่เตียงกูนะ” ธีร์สั่งด้วยใบหน้ากระเง้ากระงอด

“บอกตัวเองเถอะ”

“กูไม่ใช่คนนอนละเมอ”

“กูก็เหมือนกัน” พัฒน์บอกเสียงเรียบ

จากนั้นต่างคนก็ต่างเงียบไปทันทีที่เถียงกันพอหอมปากหอมคอเสร็จแล้ว


“นัดกินข้าวกับคุณพีชกี่โมง” ธีร์ถามขึ้น

“ตอน 5 โมงเย็น” พัฒน์ตอบ

“อือ”

แล้วก็เงียบกันไปอีก...ธีร์นอนกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยความเบื่อหน่าย อยู่กับพัฒน์ก็เอาแต่เงียบ ถ้าไม่ถามก็ไม่พูดด้วย เพราะฉะนั้น
แล้ว กว่าจะถึงเวลานัด ก็อีกตั้งหลายชั่วโมงเพราะนี่ก็แค่บ่ายโมงกว่าๆ

ก็คงต้องไปค่าเวลาด้วยการเดินเล่นแล้วล่ะมั้ง

“จะไปไหน” พัฒน์ถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนเดินไปที่ประตู

“เที่ยว” ตอบไปสั้นๆ

“ก็ระวังตัวหน่อยก็แล้วกัน” พัฒน์พูดแต่ไม่มองหน้า

“ทำไม เป็นห่วงหรือไง” ถามอย่างล้อๆ

“เปล่า...เดี๋ยวทรัพย์สินเขาเสียหาย ขี้เกียจตามรับผิดชอบ”

“ไอ้เว่อร์ กูไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะเว้ย ไปดีกว่า เบื่อหน้ามึง” ธีร์สะบัดหน้าหนีแล้วเดินเปิดประตูออกจากที่พักทันที ส่วนร่างสูงก็ได้
แต่นอนส่ายหน้าไปมาอยู่บนเตียง ก่อนจะอ่านอีเมลงานทั้งหมด แล้วสั่งงานผ่านระบบออนไลน์

ลมหายใจเข้าออกของพัฒน์คือทำงาน แม้ว่าปฐพีจะมาให้เที่ยวด้วยส่วนหนึ่ง แต่เขาก็เลือกใช้เวลานี้ไปกับการทำงานดีกว่า

แต่สำหรับธีร์คือการมาเที่ยวก็คือเที่ยว งานก็เอาไว้กลับไปค่อยทำ การพักผ่อนสำคัญที่สุด



“บรรยากาศดีมากๆ เลยว่ะ น่าจะพาไอ้อินมาด้วย” ธีร์เดินมองไปรอบๆ อย่างชื่นชอบ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อรับเอาออกซิเจน
เข้าปอดให้มากที่สุด

“วันนี้ผมมาพักผ่อนนะ ไหนจะมีนัดทานข้าวกับลูกค้าตอนเย็นด้วย วันนี้ไม่สะดวกหรอก อยู่ที่ไหนก็ได้ คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”
ธีร์แอบหลบให้กับผู้ชายตัวใหญ่กว่านิดๆ และสูงกว่าเขา น่าจะประมาณพัฒน์ได้ กำลังเดินคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดเต็ม
ที่ แต่ก็เหมือนจะหลบไม่พ้น เพราะมือที่เขาใช้ประกอบท่าทางดันฟาดโดนธีร์อย่างแรงในจังหวะที่ธีร์เดินเลี่ยง

เพี๊ยะ!!

“ผมขอโทษครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับเนี่ย แค่นี้ก่อนนะคุณผมเดินชนคนน่ะ เอาไว้เดี๋ยวโทรกลับนะ” เขาหันไปพูดกับปลาย
สายต่อ แล้วเขาก็เอาโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงไป

“ไม่เป็นไรครับ โดนแค่นี้ไม่เจ็บหรอก ผมผู้ชายบึกบึนครับ” คำว่าบึกบึนของธีร์ทำให้ผู้ชายที่ฟาดมือให้แขนของเขาถึงกับมอง
สำรวจทันที

ก็หุ่นผู้ชาย แต่ดูยั่วยวนแปลกๆ คล้ายใครสักคนที่เขารู้จัก

“แต่ผมก็ต้องขอโทษจริงๆ ครับ พอดีว่าโมโหไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรครับ ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ร่างโปร่งทำท่าจะเดินปลีกตัวออกมา แต่ก็ต้องชะงักอยู่กับที่เมื่อโดนเรียกเอาไว้

“เดี๋ยวก่อนสิครับ”

“ครับ? มีอะไรหรือเปล่าครับ” ธีร์ถามอย่างสงสัย

ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้วนี่นา...จะเรียกเราไว้ทำไม หรือว่าเราทะอะไรหล่นไว้หรือเปล่า

“คุณชื่ออะไรครับ ผมชื่อพชรนะครับ เรียกพีชก็ได้รับ” ได้ยินชื่อดังนั้นแล้วธีร์ถึงกับตากว้างด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าโลกจะกลม
กันขนาดนี้

เพราะคนที่เขากำลังคุยอยู่ตอนนี้ก็คือลูกค้าที่เขากำลังจะมาคุยเรื่องการซื้อขายที่กับคาสิโนนี่ล่ะ

“ผมธีรไนยครับ ลูกน้องของคุณเพลิง” ธีร์แนะนำพลางยื่นมือเข้าไปเช็คแฮนด์กับร่างแกร่งที่ยื่นมาก่อนแล้ว

“โอ้! คุณคือคนที่ผมจะต้องคุยงานด้วยสินะครับ บังเอิญจริงๆ เลย” พชร เขย่าแขนร่างโปร่งด้วยความยินดี เพราะไม่คิดว่าคนที่
เขากำลังสนใจอยู่จะเป็นคนเดียวกับคนที่เขาจะคุยงานด้วย

สนใจที่ว่าไม่ใช่ในเชิงชู้สาวแต่อย่างใด แต่เป็นความสนใจที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน

“ยินดีที่ได้เจอนะครับคุณพีช”

“ครับคุณธีรไนย”

“ธีร์เฉยๆ ก็ได้ครับ”

“ว่าแต่ว่าคุณธีร์นามสกุลอะไรหรือครับ หน้าคุ้นๆ เหมือนผมเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เอ่อ...นี่ไม่ใช่มุกจีบนะครับ ผมรู้สึกอย่างนั้น
จริงๆ” เขารีบอธิบายเพราะใบหน้าของธีร์เริ่มจะหาเรื่องแล้ว แต่เมื่อได้ยินเช่นนั้นธีร์ก็บอกไปอย่างช่วยไม่ได้ แต่อารมณ์ก็ยังไม่
คงที่อยู่

“อมรไพพิจิตรครับ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็เป็นน้องชายของธินใช่ไหมครับ”

“คุณรู้จักพี่ชายผมได้ยังไง” ถามไปด้วยความสงสัย

“ฮ่าๆ โลกกลมจริงๆ นะครับเนี่ย ผมเป็น เอ่อ...เพื่อนของธินเขาน่ะครับ” ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม

“หรือครับ แต่ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าคุณมาก่อนเลยล่ะ”

“เพิ่งรู้จักกันน่ะครับ”

“แต่พี่ธินน่าจะเป็นพี่คุณอีกนะ ทำไมเป็นเพื่อนกันได้” ธีร์ยังคงถามในสิ่งที่สงสัยอยู่

“คือจริงๆ แล้ว” พชรอึกอักเล็กน้อย มองไปตามสวนเพื่อมองดูว่ามีคนอยู่แถวนี้หรือเปล่าก่อนจะสารภาพบางอย่างออกมาจนทำ
ให้ธีร์ถึงกับอ้าปากค้าง

“ผม...” บอกเสียงเบาราวกับกระซิบ แต่ธีร์ก็ได้ยินมันอย่างชัดเจนจนตกใจไปเลย ไม่คิดว่าพี่ชายจอมดื้อด้านอย่างพี่เขาจะรู้จักกับ
คนๆ นี้ได้

ทั้งๆ ที่งานมันคนละสายกัน

“จริงหรือครับ”

“ค่ะ ครับ”

“อ่า...ผมว่ามันเป็นเรื่องของคุณสองคนนะ เอาเป็นว่าผมเอาใจช่วยนะครับ แต่ตอนนี้ผมขอตัวไปเดินเล่นก่อนนะครับคุณพีช” ธีร์
ขอตัวออกมากทั้งๆ ที่ตัวเองก็กำลังอึ้งกับสิ่งที่พชรบอกเมื่อกี้

“เชิญครับ ยังไงก็เจอกันเย็นนี้นะครับ”

“ครับ”

สะตงสะติไม่มีมันแล้วตอนนี้ ช็อคกับโลกใบนี้ไปเสียแล้ว...



อีกทางด้านของพุ่มไม้ใหญ่ มีคนสองคนที่น่าสงสัยกำลังซุ่มมองดูร่างโปร่งอยู่ แต่ไม่เข้าไปหาหรือทักทายเสียที เพราะกลัวอีก
คนจะรู้

“ธีร์ แล้วนายจะรู้ว่า อย่ามาเล่นกับคนอย่างฉัน” ยงยุทธ์ที่แอบตามมาที่นี่มองร่างโปร่งที่กำลังเดินเล่นด้วยความรู้สึกคับแค้น ตั้งใจ
แน่วแน่แล้วว่าต้องเอาธีร์มาเป็นนางบำเรอของตนให้ได้

“ไปหาที่พักกัน รีสอร์ทบ้าอะไร ไม่จองพักไม่ได้”

“ครับคุณยุทธ์”

ทั้งสองยอมถอยออกไป เมื่อเห็นแน่ชัดแล้วว่าธีร์กับพัฒน์มาพักกันอยู่ที่นี่จริงๆ แล้วไอ้คนที่เพิ่งจะเดินออกไปนั้น ก็คือคนที่พวก
นั้นจะมาเจรจาซื้อขายที่กับคาสิโนเป็นแน่แท้

“แกขายให้ใครไม่ได้นอกจากฉัน!!”

…

…

…



ณ ห้องอาหารของรีสอร์ท

บรรยากาศเต็มไปด้วยความสดชื่นของธรรมชาติละป่าไม้ พร้อมกับเมนูแนะนำของทางรีสอร์ทที่ถูกนำมาวางไว้เกือบจะทุกอย่าง
พัฒน์โค้งให้กับพชรเล็กน้อยก่อนจะผายมือให้พชรนั่ง ซึ่งธีร์ก็โค้งไปพร้อมๆ กับพัฒน์พอเป็นพิธี

“สวัสดีครับคุณพีช ผมพีรพัฒน์นะครับ เรียกพัฒน์ก็ได้ ตัวแทนจากคุณดิน” พัฒน์แนะนำตัวพ้อมกับยื่นมือไปข้างหน้า

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“เชิญตามสบายเลยนะครับ” พชรบอก

พัฒน์กับธีร์นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับพชร พัฒน์ก็ก้มลงถามข้างหูของธีร์ว่าทำไมไม่แนะนำตัว จะเสียมารยาทไปถึงไหน

“ผมกับคุณธีร์ พอดีว่าเราสองคนรู้จักกันแล้วน่ะครับ” พัฒน์หันมามองหน้าคนพูดเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองธีร์เพื่อถามด้วย
สายตาว่าจริงหรือเปล่า

“ตอนไหนหรือครับ” พัฒน์ถาม

“เมื่อตอนบ่ายกว่าๆ น่ะครับ บังเอิญเจอกัน แล้วคุณธีร์ก็หน้าคุ้นๆ เหมือนคนที่ผมรู้จักด้วย ไม่คิดว่าจะเป็นน้องชายของธิน
เอ่อ...พี่ชายของคุณธีร์น่ะครับ ผมเป็นเพื่อนของธิน” พชรอธิบายและชี้แจงให้พัฒน์ฟัง

“ครับ” พัฒน์หันมามองธีร์ด้วยสายตาดุๆ รู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมาอย่างประหลาด

“หว่านเสน่ห์อีกแล้วสินะ” พัฒน์กระซิบลงข้างหูอย่างหาเรื่อง

ปกติพัฒน์ไม่ใช่คนที่จะเสียมารยาทต่อหน้าลูกค้าแบบนี้ แต่เพราะต้นเหตุมันคือธีร์ เขาก็มักจะทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวของตัวเองเสมอ

“ทำงานก่อนค่อยหาเรื่อง” กัดฟันพูดออกไปเสียงเบา

“ขอโทษนะครับคุณพีชที่เสียมารยาท” พัฒน์รีบออกตัวขอโทษ เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังทำเรื่องที่ไม่ถูกต้องอยู่

“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจว่าคงมีเรื่องจะคุยกัน ผมไม่ซีเรียสกับผมสบายๆ ได้เลยครับ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพราะเราน่าจะรุ่นราว
คราวเดียวกัน” พชรบอกด้วยท่าทีสบายๆ

“โอเคเลยครับ ถ้าอย่างนั้นเราคุยไปด้วย ทานอาหารไปด้วยดีกว่านะครับ จะได้ทำความรู้จักไปในตัว” ธีร์พูดขึ้นอย่างเป็นงาน
เป็นการ เพราะถ้าจะให้พัฒน์พูด

มันคงต้องพูดสั้นๆ ห้วนๆ จนพชรอยากจะยกเลิกธุรกิจด้วยกันแน่ๆ



เมื่อทั้งสามคนต่างก็พากันทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เลือกที่นั่งฟังเพลงสบายๆ พร้อมกับดื่มไวน์กันต่อ แล้วพูดคุยกันอย่าง
สนุกและถูกคอ

สนุกและถูกคอที่ว่าดูเหมือนจะเป็นแค่พชรกับธีร์แค่สองคน เพราะพัฒน์ก็แค่นั่งนิ่งๆ ฟังทั้งคู่พูดเรื่องราวต่างๆ กันอย่างสนุกสนาน
จนเราแทบอยากจะลุกหนี

ท่องไว้พัฒน์ นั่นลูกค้า มึงจะเสียมารยาทกับเขาไม่ได้...

“วันนี้เลยไม่ได้คุยเรื่องงานเลย มัวแต่คุยเรื่องอื่นกันเพลิน ฮ่าๆ นานๆ ทีผมจะเจอคนที่คุยสนุกเป็นคนแรก อยู่ธินผมนี่ปวดหัวมาก
เลย ชวนคุยอะไรก็ไม่คุย เอาแต่เงียบ” พชรแอบบ่นถึงพี่ชายของธีร์

“พี่ธินเขาก็เป็นคนแบบนั้นแหละครับ อายุจะ 27 แล้ว ก็เลยต้องทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่หน่อย แต่ที่จริงแล้วชอบเล่นอะไรเป็นเด็กๆ
นะ คุณอาจจะไม่เคยเห็น แต่เพราะเป็นเสาหลักของบ้านเลยต้องทำเป็นเคร่งขรึมตลอดเวลา เอาเข้าจริงๆ พี่ธินจะทำตัวเด็กแค่
กับผมเท่านั้นแหละ พูดถึงแล้วก็คิดถึงนะเนี่ย” ธีร์พูดถึงพี่ชายด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

พี่ชายคนเดียวที่เขารักและภูมิใจ

พี่ชายที่เราอยากเอาเป็นเยี่ยงอย่าง...

และเป็นพี่ชาย ที่บางครั้ง น้องชายอย่างเขาก็อิจฉาเพราะความสมบูรณ์แบบของพี่ชาย ที่ไม่ว่าใครๆ ก็ต่างชื่นชมในความเก่ง ที่
เขาไม่เคยมี

“จริงหรือครับ เอาไว้ผมลองเอาไปถามดีกว่า บอกว่าคุณธีร์บอกได้ไหมครับ”

“ได้สิครับ ฮ่าๆ”

พัฒน์ที่นั่งฟังนั่งมองทั้งคู่หัวเราะอย่างสนุกสนานก็กำแล้วไวน์ในมือแน่น ถ้าบีบแรงกว่านี้แก้วอาจจะแตกคามือได้ เขาวางแก้วลง
บนโต๊ะเสียงดังจนทั้งคู่หันมามอง

“ขอโทษครับ ผมวางแรงไปหน่อย เอาอย่างนี้ไหมครับคุณพีช พรุ่งนี้เราจะไปคุยงานที่ร้านกาแฟของรีสอร์ท ประมาณสัก 10 โมง
ได้หรือเปล่าครับ เพราะเราสองคนรู้สึกล้าๆ แล้ว อยากจะพักผ่อนน่ะครับ เดินทางมาทั้งวัน ยังไม่ได้พักเลยน่ะครับ” พัฒน์พูดบอกยาวแต่น้ำเสียงยังคงเรียบๆ

แต่เพราะพัฒน์เป็นอย่างนี้แหละ คนถึงได้รู้สึกเกรงกลัว รวมถึงพชรด้วย

“โอ้! งั้นคุณสองคนไปพักก็ได้ครับ ผมจะขอนั่งต่ออีกหน่อยน่ะ” พชรบอก

“ขอบคุณ และก็ขอโทษด้วยนะครับ” พัฒน์เอ่ย ส่วนธีร์ก็หันมองหน้าพัฒน์ด้วยความสงสัย พอเห็นสายตาดุๆ ที่บ่งบอกว่าอีกคน
กำลังโมโหนั้นก็เป็นคำตอบให้กับธีร์ได้เป็นอย่างดี

ง่วงจนโมโหหรือไงนะ!

“ไม่เป็นไรครับ ฝันดีนะครับคุณพัฒน์ คุณธีร์”

“เช่นกันครับ” พัฒน์บอกกลับ

“ฝันดีครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”

แล้วพัฒน์กับธีร์ก็เดินออกจากร้านอาหาร ระหว่างทางธีร์ก็มองแผ่นหลังกว้างๆ ของพัฒน์ที่เดินนำอยู่ข้างหน้า ระแวดระวังว่าพัฒน์
จะหันมาโมโหใส่หรือเปล่า

“มึง...เหนื่อยจริงๆ หรือวะ” ถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“เออ”

“แน่นะ ไม่ได้โมโหอะไรอยู่ใช่ไหม”

“ทำไม! คิดว่ากูโมโหอะไร” ร่างสูงหยุดเดินแล้วหันมาถามเสียงเข้ม

“ป่ะ เปล่า”

“แล้วทำไมมึงไปอยู่คุยกับคุณพีชก่อนล่ะ เห็นคุยสนุกนักนี่” ประชดประชันออกไป

“ก็มึงบอกว่าอยากพัก กูก็เลยต้องมาไง”

“ก็ดี ที่อย่างน้อยมึงก็เลือกที่จะมากับกู” พึมพำกับตัวเองเบาๆ ส่วนธีร์ก็ไม่เข้าใจ ไม่ได้ยินว่าร่างสูงพูดอะไร เลยจะถามพัฒน์ว่า
บ่นอะไร แต่ยังไม่ทันที่จะถามขึ้นพัฒน์ก็เลี่ยงแล้วเดินกลับที่พักทันที

“ง่วง!”

“อะไรของมันวะ?” ธีร์บ่นก่อนจะวิ่งตามพัฒน์ไป






100%


 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

   เอามาลงให้แล้วจ้าสำหรับครึ่งหลัง อ่านให้สนุกนะคะ แล้วก็อย่าลืมให้กำลังใจยูกิด้วยนะคะ ขอบคุณค่า
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 04-06-2015 21:54:46

ตอนนี้คนที่น่าถวายเขาให้ > พัฒน์

เก่งทุกด้าน แต่สอบตกวิชาความรัก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 04-06-2015 22:00:00

รอครึ่งหลังค่า
อยากรู้พี่พัฒน์หึงป่ะเนี่ย
^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 04-06-2015 22:09:10

บางทีมีคนมาขายขนมจีบธีร์เยอๆก็ดีนะ จะได้มีตัวเลือก ไม่ต้องเป็นของตายของใคร  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 04-06-2015 22:17:42

นิสัยยยยยยยยย หวงหึงก็บอกไปสิคะะะะะ
ทำมาเป็นซึน ชึ!!!
รอตอนต่อไปน้าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 04-06-2015 22:26:31

หึง!!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 04-06-2015 22:49:09

ผู้ชายแบบพัฒน์เนี่ยท่ามากจริงๆต้องโดนคาบไปแดกก่อนถึงจะรู้สึก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 04-06-2015 22:58:37

หึงออกหน้าออกตามากอะพัฒน์ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 04-06-2015 23:17:58

พัฒน์หึงธีร์ก็บอกอย่ามาหลอกว่าง่วง  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 04-06-2015 23:37:53

หึงธีร์ขนาดนี้ก็ควรจะรู้ตัวได้แล้วนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-06-2015 23:48:11

 :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 05-06-2015 00:32:49

แหมะๆๆๆๆๆๆ หวงเค้าก็บอกไปเลยพัฒน์ อย่ากั๊กๆ น่ารักนะเรา ฮาาาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-06-2015 00:44:23

พัฒน์หึงธีร์ละสิ. อิอิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 05-06-2015 02:25:42

หึงจนควันออกหู555 รอ ร้อ รอ ครึ่งหลัง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: KakukI ที่ 05-06-2015 03:55:32

 :m18: แหม่ๆพัทซึนอย่างนี้เดียวธีร์เขาก็หนีหายซะหรอก

เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 05-06-2015 06:49:25

พัฒน์ซึนไปแล้ว 555 หึงก็บอกว่าหึงสิ !!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-06-2015 08:38:51

 :เฮ้อ:   หึงเบี้ยใบ้รายทางกระจัดกระจายสุดๆเลย ตั้งแต่สาวพนักงานยันผู้ชายทุกคนที่ธีร์ยิ้มให้

หึงกับคุณดินเมื่อคราวที่แล้วจับกดไปยกนึงคราวนี้ยังไงดี เปลี่ยนบรรยากาศหน่อยมะพัฒน์
สงสารจริงๆหึงแต่ไม่ยอมรู้ตัวซักที  :ling1: 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 14.2 (4/6/2558) P:21
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 05-06-2015 16:23:36

แบบนี้เรียหว่า หึง ใช่มั้ยค่ะ พี่พัฒน์

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 06-06-2015 20:49:11

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 15 ครึ่งแรก

ความสงัด ความมืดยามค่ำคืน มีเพียงแค่ไฟจากด้านนอกเล็ดลอดเข้ามาเพียงน้อยนิด แต่มันก็สามารถทำให้เห็นใครอีกคนตอนนอนได้เช่นกัน พัฒน์มองร่างบางที่นอนหลับตาคิ้วขมวดราวกับกำลังหงุดหงิด กระสับกระส่ายนอนพลิกตัวไปมาจนพัฒน์อดสงสัยไม่ได้ แต่ก็ได้เฝ้าแต่นอนมองเท่านั้น

“นอนไม่หลับ” ธีร์พึมพำ แต่ใครที่มองอยู่ก็ได้ยินชัดเจน

“มันนอนหลับหรือวะ” เมื่อรู้ว่าธีร์กำลังมองมา พัฒน์ก็หลับตาลงทันที เพื่อไม่ให้ร่างโปร่งรู้ว่าเขายังนอนไม่หลับ ก็อยากรู้เหมือน
กันว่ารีสอร์ทที่ล้อมรอบด้วยป่าแบบนี้ มันจะมีท่าทางแบบไหน

อยากเห็นคนปากดี อวดเก่งกลัวสักครั้งเหมือนกัน...

“ปกติถ้ามาเที่ยวหรือไปต่างจังหวัดก็จะมีคนมาด้วยเสมอ ไม่ไอ้อินจะเป็นพี่สาวไอ้อิน แต่นี่มากับไอ้พัฒน์ ไอ้โหดนี่ไม่ได้ช่วยให้กู
รู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด เอาแต่นอนหลับอยู่คนเดียว สบายจริงๆ เลยนะ” พัฒน์แอบยิ้มกับความขี้บ่นของธีร์

“ยิ่งรอบๆ เป็นป่าด้วยแล้วน่ากลัวชะมัด”

ธีร์พูดพลางขนลุกกับบรรยากาศภายนอกที่มองผ่านหน้าต่างที่ปิดม่านไม่สนิท เขาชอบป่าก็จริงแต่เป็นป่าตอนกลางวัน ไม่ใช่ป่า
ตอนกลางคืน

มันไม่สามารถมองเห็นได้เลยว่า ข้างหน้ามันมีอะไรรออยู่

“นอนไม่หลับแน่ๆ อ่ะ” ธีร์มองไปยังพัฒน์ด้วยความลังเล จะปลุกก็ไม่กล้า จะเดินไปนอนด้วยก็น่าเกลียดไปป่ะ เพราะก่อนนอน
เตียงที่ห่างกันนิดเดียว พัฒน์ก็จัดการลากเตียงออกห่างจากธีร์ไป ซึ่งมันก็ห่างพอสมควร จะขยับตามก็เสียฟอร์ม เพราะดันโพล่ง
ปากไปแล้วว่าไม่เคยกลัวอะไร

มองไปรอบๆ ท่ามกลางแบบนี้ก็ยิ่งทำให้ธีร์กลัวจนไม่กล้าขยับ

“แม่งเอ้ย”

ธีร์ก็ได้แต่หลับตาคลุมโปงกอดตัวเองแน่นด้วยความกลัว ยอมรับว่าชอบคิดไปเองว่าอาจจะมีอะไรโผล่มา แต่ทำไงได้ล่ะ ก็คนมัน
กลัวคิดเสมอนั่นแหละว่าอาจจะมีอะไรโผล่มา

จนกระทั่งนอนหลับไปด้วยความไม่รู้ตัว พัฒน์ที่มองอยู่ก็เห็นว่าร่างใต้ผ้าห่มนิ่งไป ก็คิดว่าคงหลับไปแล้วแน่ๆ จึงลุกขึ้นจากที่นอน
ของตนแล้วเดินไปหาร่างโปร่งทันที มือกว้างจับผ้าห่มเลื่อนจากศีรษะของอีกคนให้เลื่อนมาระหว่างอก

“หายใจไม่ออกแล้วตาย กูไม่เก็บศพนะ” เขาบอกยิ้มๆ

จะบ้าตาย ชีวิตนี้ไม่เคยเป็นห่วงใคร แต่กลับเป็นห่วงไอ้คนที่เอาผ้าห่มขึ้นคลุมโปงจนต้องเดือดร้อนตัวเองลุกจากที่นอนเพื่อมา
เอาออกให้

“หน้าตาตอนหลับก็ดูดีนะ แต่ไอ้ตอนที่ตื่นเนี่ยสิ มันน่าฆ่าทิ้งจริงๆ”

เขาได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ แล้วเดินกลับมาที่เตียงของตนก่อนจะทิ้งตัวลงนอนทันทีด้วยความล้าทั้งร่างกายและสายตาที่ยังไม่ได้
พักเลยทั้งวัน...

...

…





Rrrrrr

เสียงสั่นของโทรศัพท์ที่โต๊ะหัวเตียงทำให้พัฒน์ตื่นขึ้นมาในดเช้าวันใหม่อย่างช่วยไม่ได้ และอารมณ์ตอนตื่นนอนของพัฒน์ก็ไม่
คงที่อีกด้วย

“อืม” รับสายโทรศัพท์ด้วยการครางเบาๆ ตาของพัฒน์ก็พยายามเปิดกว้างเพื่อมองนาฬิกา ก็พบว่าแปดโมงเช้ากว่าๆ แล้ว

(อรุณสวัสดิ์คุณพัฒน์)

“ว่าไง”

(เรื่องของยงยุทธ์ที่ให้จัดการน่ะครับ พอดีผมคลาดกับพวกมันไปแล้ว เลยทำให้ตอนนี้ติดตามไปไหนไม่ได้เลย โรงแรมที่พวกมัน
พักอยู่เมื่อคืนก็ไม่เจอ ทางโรงแรมบอกว่าออกมาตั้งแต่เช้า ผมคิดว่ามันคงไปที่นั่นแล้วล่ะครับ)

“ถ้างั้นแกก็ตามมาดู”

(เอ่อ คือว่า...)

“มีอะไร ว่าแต่ว่าฉันสงสัยแกว่ะเจ็ม คนอย่างแกไม่เคยพลาดหรือคลาดจากเหยื่อ เกิดอะไรขึ้น” ถามออกไปเสียงเครียด เพราะลูก
น้องคนเก่งของเขาแม้ว่าจะไม่ได้เก่งไปเสียทุกเรื่อง แต่เรื่องแกรอยหรือตามคนไม่เคยพลาด แสดงว่าลูกน้องของเขาคนนี้ต้อง
เจออะไรแน่ๆ ที่ทำให้คลาดกับพวกยงยุทธ์

(เอ่อ...บังเอิญเจอคุณพุฒิที่ลอบบี้โรงแรม แหะๆ โดนจับได้แล้วล่ะครับ) ปลายสายสารภาพออกมาเบาๆ อย่างสำนึกผิด

“แกนี่มัน ทำอีท่าไหนวะเนี่ย บอกมันเลยว่าฉันให้แกมาช่วยงาน นี่มันจับตัวแกไว้หรือเปล่า” พัฒน์ถาม

(โทษทีไอ้พัฒน์ พอดีฉันทำลูกน้องแกลุกไม่ขึ้นไปแล้ว เห็นทีว่าจะส่งไปช่วยไม่ได้) เสียงปลายสายเปลี่ยนไป กลายเป็นเสียงทุ้ม
อย่างคุ้นเคยแทน

“ไอ้พุฒิ แกนี่มันทำลายงานของฉันจริงๆ” พัฒน์ต่อว่าพี่ชายอย่างหัวเสีย

(ช่วยไม่ได้ อยากจะโกหกฉันเอง) ตอบกลับนิ่งๆ

“งานนี้จริงจังมากนะไอ้พุฒิ ไม่มีใครที่ฉันสามารถไว้ใจได้เท่าเจ็มแล้ว” พัฒน์ต่อรอง

(เรื่องของแก เจ็มเป็นคนของฉัน เป็นคนของรัตนมณีโชติ ฉันมีสิทธิอนุญาตหรือไม่อนุญาต)

“รู้สึกว่าฉันก็น้องแกนะพุฒิ” พัฒน์พูดบอก

(ไม่รู้ดิ โตๆ กันแล้ว คงจะช่วยเหลือตัวเองได้บ้างแล้วถึงได้ออกไปจากบ้าน จากบริษัท)

“ไอ้ประโยคนั้นฉันควรพูดมากกว่ามั้งไอ้พุฒิ เพราะที่แกมารับสืบทอดกิจการได้ใครมันเป็นคนดูแลให้ในตอนที่แกกำลังเสเพ
ลน่ะห๊ะ!” พัฒน์เริ่มมีน้ำโหที่พี่ชายของตนจับตัวลูกน้องของตนไว้ ไม่ยอมให้มาทำงานจนเสร็จ

(ไม่เกี่ยวกันดิวะ เรื่องที่แกให้เจ็มทำมันอันตรายมากนะเว้ย ถ้าหากเจ็มเป็นอะไรขึ้นมา พวกมันจับได้ แล้วยิ่งเจ็มไม่เอาลูกน้องมา
ด้วยอีก แกจะส่งให้คนของฉันไปตายหรือวะ!) ปลายสายก็ใส่อารมณ์กลับมาด้วยอารมณ์เช่นกัน

“มันเป็นลูกน้องของฉัน!!” พัฒน์ขึ้นเสียงดัง จนคนที่นอนหลับอย่างสบายถึงกับตื่นด้วยความตกใจ เพราะเสียงของพัฒน์มันฟังดู
โมโหมาก จนไม่กล้าที่จะโวยวายหรือนอนต่อ

(แต่เป็นเมียฉัน!!!...คุณพุฒิ พูดอะไรน่ะ...นายน่ะเงียบไปเจ็ม แค่นี้ก็แล้วกัน ถ้ามีอะไรก็โทรขอร้องพี่ชายให้ส่งคนไปช่วยก็ได้นะ
น้อง หึหึ) พี่ชายของพัฒน์วางายไปทันทีที่พูดจบ ทิ้งให้พัฒน์กำโทรศัพท์แน่นอย่างโมโห

แล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ มันอยู่ที่ไหนแล้วยังไม่รู้เลย ปืนก็ไม่ได้พกมา...

“ฮึ่ย!!!”

“เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าวะ” ธีร์ถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“ยุ่ง!” พัฒน์ตวาดสั้นๆ จนธีร์สะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนที่ร่างสูงจะลุกขึ้นจากที่นอนเดินไปหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป

ส่วนธีร์ก็ได้แต่ทำหน้าสงสัย ก่อนจะส่ายหน้าไปมามองนาฬิกาก็พบว่าเพิ่งจะแปดโมงกว่าๆ ยังไม่ถึงเวลานัดคุยงาน นอนต่ออีก
หน่อยก็ได้

“ไม่สนก็ได้วะ ถามดีๆ ตวาดกูเฉย”

เกิดเป็นกู อะไรๆ ก็ผิด สงสัยจะผิดตั้งแต่เกิดแล้วล่ะมั้ง

แต่ยังไม่ทันหลับตา เสียงจากนรกที่เรียกชื่อของเขาอย่างดังก็ดังลอดออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งอารมณ์ของพัฒน์ตอนนี้ทำให้ธีร์ไม่
กล้าขัดขืน

“ไอ้ธีร์!!!”

“มีอะไร!”

“เอาที่โกนหนวดให้หน่อย”

“แล้วทำไมไม่เอาเข้าไปตั้งแต่แรกวะ” ธีร์บ่นแต่ก็ลุกจากที่นอนไปที่ตู้แล้วหาที่โกนหนวดกับโฟมไปให้กับพัฒน์ทันที ซึ่งเมื่อเคาะ
ประตูห้องน้ำ เสียงของพัฒน์ก็ดังขึ้นมา

“เข้ามาเลย”

“ห๊ะ!!”

“เข้ามาสิวะ”

“เออๆ” ร่างโปร่งจำใจเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำหรูทันที เห็นร่างสูงเผยแผ่นอกและหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อที่น่าอิจฉาโดยมี
ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่คอยบังในส่วนล่างเอาไว้อยู่

“เอาไป ขอตัว” เดินไปวางไว้ที่เคาท์เตอร์อ่างล้างหน้าโดยไม่สบตาหรือมองร่างสูงเลยสักนิด ก่อนจะทำท่าเดินออกไป แต่ยัง
ไม่ทันที่จะเดินหนี ข้อมือของตนก็ถูกคว้าเอาไว้ก่อนแล้ว

“จับไว้ทำไมเนี่ย จะไปนอนต่อ” เขาพยายามที่จะแกะแขนออกจากมือใหญ่ของพัฒน์ แต่ดูเหมือนว่าพัมน์จะไม่อยากปล่อย

“นอนบ้าอะไรล่ะ มีงานต้องทำ 10 โมง”

“ก็อีกตั้งนาน ถ้ามึงมัวแต่หาเรื่องกูอยู่แบบนี้นะ มันจะช้านะเว้ย” ธีร์อ้าง

“ไม่ต้องอ้าง”

“เอ้า!! แล้วมึงจะจับกูไว้ทำไมล่ะครับไอ้พัฒน์”

“ลองทวนความจำดีไหม” ถามด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ขัดกับภาพใบหน้าที่แสดงความฉุนเฉียวก่อนเข้าห้องน้ำได้อย่างชัดเจน


“ความจำอะไร” ถามไปด้วยความสงสัย

กูกับมันมีความจำอะไรที่ต้องมาทบทวนกันในห้องน้ำวะ!

“ก็ครั้งแรกของมึงกับกู...ก็ห้องน้ำนี่แหละ”

ธีร์คิดตามที่พัฒน์พูดอย่างตั้งใจ ก่อนจะเบิกตากว้างมองหน้าคนพูดอย่างโมโหที่อีกคนพูดอะไรไม่เข้าท่าออกมา เอามือที่ว่าง
ฟาดไปที่แผ่นอกเต็มๆ

เพี๊ยะ!!

“หึหึ”

“บ้าหรือไงวะ กูตีมึงไปแรงขนาดนั้นยังจะมาหัวเราะอีก” ร่างโปร่งพยายามที่จะดึงแขนของตัวเองออกมา อดหน้าแดงไม่ได้ ที่จริง
เขาก็จำได้ได้ลางๆ

แต่ใครมันอยากจะไปคิดถึงเรื่องแบบนั้นตลอดเวลากันล่ะ

“ก็ดีแล้วนี่ กระตุ้นอารมณ์ดี” พัฒน์ว่า ทำเอาร่างเล็กกว่าขนลุกชันอัตโนมัติ ใบหน้าแดงซ่าน หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เผลอ
มองหน้าเข้มๆ ของพัฒน์ด้วยสายตาลอยๆ ดวงตาพร่างพราว อารมณ์ของร่างกายเริ่มร้อนรุ่ม

บ้านา...แค่คำพูดกับสายตานี่นะ...

ทำเอากูมีอารมณ์ได้ขนาดนี้เลยหรือวะเนี่ย

“มึงเป็น S หรือวะ แต่ชอบความรุนแรงนี่ M?” ธีร์ถาม

“หึหึ ที่แน่ๆ กูชอบใช้ความรุนแรง และมึงก็รับมันได้ดีเสียด้วย ที่กูเลือกให้มึงเป็นคู่นอนเนี่ย เพราะเหตุนี้แหละ” พัฒน์ยอมรับออก
ไป ซึ่งทำให้ธีร์เบ้ปากด้วยความหมั่นไส้

“กูไม่ได้ชอบ”

“มึงน่ะชอบให้กูรุนแรงใส่” พัฒน์เถียงกลับ

“ไม่จริง มึงมันมั่ว” ธีร์ตวาดใส่หน้าหล่อเข้ม

“ถ้างั้นลองทวนกันดูอีกที ว่ามึงมันชอบแบบไหนกันแน่ แน่นอนว่ามึงจะคิดว่า ทำกับผู้หญิงมึงไม่มีทางรู้สึกแบบนี้แน่ๆ เพราะมึง
ทำรุนแรงด้วยไม่ได้” พัฒน์บอกพร้อมกับดันตัวของธีร์ให้พิงที่อ่างล้างหน้า ก่อนจะพยายามปลดชุดนอนของธีร์ออก ซึ่งร่างโปร่ง
ก็ได้แต่ยืนนิ่งๆ เพราะกำลังประมวลสิ่งที่พัฒน์พูดอยู่ แต่พอเข้าใจว่าอีกคนพูดอะไร เสื้อก็หลุดไปจากร่างเสียแล้ว

“ไอ้พัฒน์ มึงทำบ้าอะไรเนี่ย”

“ก็กำลังจะทำให้มึงรู้ไง ว่ามึงน่ะชอบให้กูทำรุนแรงใส่” พัฒน์ตอบนิ่งๆ แต่สายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความพร่างพราวอย่างเจ้าเล่ห์

หมาป่ากำลังขย้ำหมาป่าด้วยกัน

“ม่ะ ไม่” ปฏิเสธเสียงสั่น

“ปากปฏิเสธนะ แต่ร่างกายนี่สิ ทรยศเจ้านายตัวเองซะงั้น” พัฒน์ว่ายิ้มๆ ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกางเกงนอนสัมผัสแก่นกายที่ตื่น
ตัวอยู่ในกางเกงในราวกับผ่านการเล้าโลมมานาน แต่เปล่าเลย พัฒน์ก็แค่พูดและมองเท่านั้น ร่างกายของธีร์ก็ร้อนรุ่มขึ้นมา

ยอมรับเลยว่าสายตาของพัฒน์มันมีเสน่ห์น่าดึงดูดแปลกๆ มันสามารถทำให้คนมองร่างกายสะท้านได้ง่ายโดยไม่ต้องทำอะไรมาก

ชักจะมีอิทธิพลกับกูเกินไปแล้วนะ

“ยังไม่ทันอะไรเลย มันก็ตั้งแล้วนี่ มึงนี่อ่อนว่ะ” เยาะเย้ยธีร์ไปเพราะอยากจะเห็นอารมณ์ฉุนเฉียวของธีร์ เนื่องจากใบหน้าตอน
โกรธหรือโมโห ไม่พอใจของธีร์มันกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้ดีเช่นกัน

“มึงมัน...” เขาชะงักเพราะไม่รู้ว่าจะด่าอีกคนอย่างไร

“ว่าไง มาถึงขนาดนี้แล้วนี่ จะยอมดีๆ หรือว่าจะให้กูหยุดล่ะ” พัฒน์ถามเจ้าเล่ห์ ส่วนธีร์ก็มองหน้าอีกคนแบบค้อนๆ ทำเอาพัฒน์
แอบยิ้มในใจ

“ชิ!” สบถพลางหันหน้าหนี สองมือยกขึ้นกอดอกด้วยความหยิ่งในศักดิ์ศรี ทั้งๆ ที่ยังคงอยู่ในการเกาะกุมของพัฒน์ แขนยาวแกร่ง
ของพัฒน์เท้าที่อ่างล้างหน้า กักตัวร่างโปร่งไว้ในอาณัติของตน

“เอาไง ไม่ให้กูทำ มึงก็ไม่มีสิทธิ์ทำเอง”

“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งกูวะ” หันมาเผชิญหน้าที่ยื่นมาใกล้เพียงคืบด้วยความโมโหที่โดนเอาเปรียบเรื่องสิทธิอีกแล้ว

“อย่าลืมสิ ว่ากูมีสิทธิ์อะไร” พัฒน์แสดงสีหน้าที่บอกถึงความเหนือกว่า

พรึ่บ!!

“อึก”

ธีร์กระชากผมของพัฒน์เข้ามาตนแล้วเป็นฝ่ายประกบริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากของพัฒน์ก่อน สร้างความตกใจให้ร่างสูงเป็นอย่าง
มาก ร่างสูงยืนนิ่งๆ ไม่ยอมจูบตอบอย่างที่ใจอยาก เพราะอยากจะรู้ว่าธีร์จะทำยังไงให้เขาตอบสนอง

เริ่มก่อนแบบนี้ก็ดี เร้าใจไปอีกแบบล่ะนะ

ตอนแรกเขาไม่ได้อยากจะทำอะไรธีร์หรอก กำลังหงุดหงิดอยู่ แต่เมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงและสภาพผมที่เพิ่งจะตื่นจากนอน ขอบอก
เลยว่าอารมณ์คุกรุ่นตอนแรกมันหายไป มีเพียงอารมณ์อยากจะแกล้งคนเข้ามาแทนที่

ธีร์สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากร้อนของพัฒน์ สลับกับดูดและขบเม้มที่ริมฝีปากเพื่อเรียกร้องให้พัฒน์ตอบสนอง ซึ่งร่างสูงก็ทนไม่
ไหว ใช้ลิ้นเข้าต่อสู้ทันที ลิ้นร้อนทั้งสองเกี่ยวเกาะดูดดึงสลับกันคุมเกมอย่างเร่าร้อน มือที่ใช้กระชากผมดกดำของพัฒน์เข้ามา
เปลี่ยนจากจับผมเป็นลูบศีรษะของพัฒน์เพื่อระบายอารมณ์ของตน ก่อนจะแลกลิ้นรัวเร็วอย่างคนชำนาญด้วยกันทั้งคู่ สร้างความ
ร้อนรุ่มให้ร่างกายทั้งสองคนอย่างยิ่ง พัฒน์เอามือออกจากการเท้าที่อ่างล้างหน้ามาดึงร่างบางเข้าแนบชิดมาอีก ข้างหนึ่งโอบเอว
อีกข้างก็ลูบไล้ไปตามสัดส่วนของร่างกายธีร์

“อืม” พัฒน์ครางอย่างเสียดายที่ธีร์เป็นคนผละจูบร้อนแรงออกไป ร่างเล็กกว่าหน้าแดงซ่านพร้อมกับหอบหายใจอย่างหนักหลัง
จากผ่านการจูบมาราธอน

พรึ่บ!

มือขาวกระตุกผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พัฒน์นุ่งอยู่ออกไป ก่อนพบว่าร่างสูงถอดชั้นในไปแล้ว แล้วส่วนสงวนของร่างสูงก็ผงาดเตรียม
ออกรบ ธีร์เงยหน้ามองสบร่างสูง ก่อนจะไล้นิ้วเรียวไปตามใบหน้าคมเข้มอย่างยั่วยวนจนพัฒน์แปลกใจ แต่ก็ชอบใจในมุมนี้ของ
ธีร์เช่นกัน

เขารู้อยู่แล้วว่ามันเป็นคนที่ยั่วคนขึ้น เพราะร่างกายของมัน แม้จะเป็นผู้ชายเหมือนกับเขาทุกอย่าง ไม่มีความอ้อนแอ้นเหมือนผู้
หญิงก็จริง แต่กลับยั่วยวนเพศเดียวกันและเพศตรงข้ามได้ตลอดเวลา

“วันนี้มึงทำกูตกใจไปสองรอบแล้วนะไอ้ธีร์ จะรับผิดชอบยังไง” ยักคิ้วถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แววตาเจ้าเล่ห์จนธีร์อดใจเต้นไม่
ได้

มันดูดิบๆ กระตุ้นอารมณ์ในกายให้พลุ่งพล่านเป็นอย่างดี

คงต้องยอมรับแล้วสินะว่าโรคจิตจริง เพราะไม่ใครบ้าเกิดอารมณ์กับใบหน้าที่ดุเราตลอดเวลาหรือไม่ก็ชอบโมโหใส่ตลอดเวลา
แบบนี้อย่างเขาแน่ๆ ส่วนเรื่องชอบความรุนแรงน่ะ

ต้องขอทดสอบก่อนสิ...





50%

 :hao5: :hao5: :hao5:

   มาลงแล้วนะคะครึ่งแรกของตอนที่ 15 กำลังใจของยูกิเริ่มน้อยลง (อีกแล้ว) ฮ่าๆ ขอกำลังใจด้วยนะคะ ขอบคุณค่า แค่นี้คงไม่โดนแบนใช่ไหมคะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 06-06-2015 21:05:56

เจ๊บอกแล้วววว อินี่ล่ะคู่รักSMของจริง
สายพี่พัฒก็โดนสามีกักบริเวณซะละ
ทำไงต่อดีล่ะ รอตอนต่อไปเนาะะะะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 06-06-2015 21:08:47

ธีร์จะเปิดเองเลยหราาาาาาาา เลิศมากค่ะ  :mew1:

(แต่ตอนนี้อยากแว้บบบบบบไปดูคู่เจ็ม-พุฒิจัง ><)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 06-06-2015 21:11:56

พุฒิเจ็ม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 06-06-2015 21:15:47

 :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-06-2015 21:18:40

ทวนความจำสักหน่อยเนอะธีร์. วันนั้นจำไม่ได้เพราะยา วันนี้ต้องพิสูจน์ให้รู้ไป.
 ว่าแต่มีเวลาเหรอไหนว่าต่องไปทำงานต่อเช้านี้. จุ้บๆค่ะยูกิ.  :mew1: 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 06-06-2015 21:23:43

โอ้ย มียั่วด้วยยยยยยยย >///<

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 06-06-2015 21:41:14

เหมาะกันดีจริงคู่นี้  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-06-2015 23:41:51

คู่รัก SM?

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 07-06-2015 00:25:32

 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :oo1: :jul1: :oo1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 07-06-2015 00:33:35

หึหึ  :hao4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 07-06-2015 03:09:37

ค้างงงงงงงงงงง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง!!! ต่อด่วนๆจ้า  :ling1:
อย่าเพิ่งหมดกำลังใจ ชีวิตเราต้องสู้ต่อไปนะค่ะคุณยิกิ้!  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 07-06-2015 05:38:13

อุกรี๊ดดดดดดดดดดดด ทำไมยูกิจังถึงได้โหดร้ายอย่างนี้
ตัดครึ่งได้เจ็บปวดมากกกกก  :hao5: :hao5:
รู้สึกว่าคู่นี้เขาเริ่มมีโมเม้นต์กันแล้ว เป็นแบบทะเลาะกันไปมา อยู่ๆก็รักกันเฉยเลย
ยูกิจังสู้ต่อไปนะ ติดตามอยู่เสมอ
ปล.รอตอนต่อไปจ้าาาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 07-06-2015 06:47:17

ค้างมากกกกก คนเขียนใจร้ายยย :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 07-06-2015 08:41:42

ตกใจคู่พุฒิเจ็มนะนี่  พี่ชายเอาลูกน้องของน้องชายทำเมียไปซะละ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 07-06-2015 10:23:48

ตัดจบได้โหดร้ายมากเลยครับ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-06-2015 13:38:36

ตอนแรกก็ว่าพัฒต์อะนะแต่ตอนนี้เข้าใจแระ เพราะธีร์ก็ชอบบบบบ ตอนตอนหน้าว่าธีร์จะทำยังไงต่อไป  :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 07-06-2015 14:58:47

แหมพี่พัฒน์แต่เช้าเลยน่ะ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 07-06-2015 15:31:21

 :haun4: :haun4: :jul1: :jul1:
คู่นี้น่ารัก คู่รักSM
จะมีของพุฒิกับเจ็มไหมอ่ะ ท่าทางจะร้อนแรง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 07-06-2015 16:56:31

ธีร์ยั่วเข้าไปเยอะๆ พัฒน์มันจะได้รักได้หลง
รอที่เหลือ :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 07-06-2015 19:32:20

จัดไปหนักๆเลยธี 5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.1 (6/6/2558) P:22
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 07-06-2015 19:45:49

ตัดฉับแบบนี้. ค้างคามากค่าคุณยูกิ

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 07-06-2015 21:38:12

ตอนที่ 15 ครึ่งหลัง

“อาห์” พัฒน์ครางเสียงต่ำเมื่อมือขาวของธีร์คว้าหมับเข้าที่ความเป็นชายของเขาเต็มๆ แบบไม่ได้ตั้งตัวเลยแอบสะดุ้งเล็กน้อย ทำ
เอาธีร์ถึงกับยิ้มออกที่ทำให้อีกคนมีปฏิกิริยาแบบนี้ได้

“กูก็ว่าก็แค่จูบนา ทำไมถึงได้แข็งแบบนี้ว่ะ อ่อนไม่ต่างกัน” ได้ทีเลยเอาคืนไป ซึ่งร่างสูงก็ไม่ได้จนใจอะไรอยู่ แต่ก็ยอมไม่ได้ที่
จะให้อีกฝ่ายคุมเกม เขาเลยจุบมัดแก้ผ้าด้วยความรวดเร็วจนธีร์ตั้งสติตามไม่ทัน

เท่านี้ ทั้งคู่ก็ล่อนจ้อนแล้ว

ธีร์เม้มปากด้วยความไม่ยอม ก่อนจะคว้าเข้าที่แก่นกายใหญ่กว่าออีกครั้ง แต่คราวนี้จับได้ก็รูดขึ้นลงทันทีทำเอาพัฒน์ถึงกับหน้า
เหยเกด้วยความเสียว ร่างสูงไม่ยอมให้ธีร์ทำอยู่คนเดียวแน่ เขาก้มลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาวผ่องของธีร์ทั้งไล้เลีย ขบเม้มจนเกิด
รอยกุหลาบสีสดขึ้น แต่ด้วยความหมั่นเขี้ยวเลยกัดลงไปเต็มๆ ที่คอขาวจนร่างโปร่งร้องออกมาด้วยความเจ็บ

“โอ้ย! กัดทำไมวะ มึงเป็นแวมไพร์หรือไง” ธีร์ด่าลั่น ก่อนจะบับที่แก่นกายใหญ่แรงๆ เพื่อเอาคืน ซึ่งร่างสูงก็ทำสีหน้าแบบเจ็บ
สุดๆ ออกมา

“กูอยากกัด จะทำไม”

“อ๊ะ โอ้ย พอแล้ว อย่าทำเยอะดิวะ” ร่างโปร่งพยายามเอียงคอหนี แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อพัฒน์ตามมากัดอีกสองสามรอย ริมฝีปาก
ร้อนกับจมูกโด่งได้รูปของพัฒน์ไล้ลงไปยังด้านล่างเรื่อยๆ จนหยุดที่เม็ดทับทิมสีสวยที่ยั่วยวนอยู่ตรงหน้า ไม่รอช้าริมฝีปากของ
ร่างสูงก็ตรงเข้าครอบครองมัน อีกข้างก็ใช้นิ้วสะกิด เรียกเสียงครางจากธีร์เป็นอย่างดี ร่างขาวของธีร์แอ่นอกรับสัมผัสจากปลาย
ลิ้นร้อนของพัฒน์อย่างอัตโนมัติ เขารู้ตัวว่าทำอะไรออกไป แต่มันห้ามความรู้สึกและร่างกายไม่ได้ ก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย

“อ๊า...อย่าบีบแรงดิวะ” ธีร์ด่าเมื่อพัฒน์เริ่มที่จะใช้ความรุนแรงกับยอดอกด้านซ้าย ส่วนอีกข้างพัฒน์ก็ตัดสินใจกัดนิดๆ เรียกเสียง
ครางยาวด้วยความเสียวซ่านปนเจ็บๆ ได้จากธีร์เป็นอย่างดี

นี่คืออาการของคนไม่ชอบความรุนแรงงั้นหรือ

“อ๊า...ก่ะ กัดไมวะ”

“ชอบล่ะสิ” ถามเสียงต่ำ

“ม่ะ ไม่”

“เหรอ”

“อ่ะ...เออ” ตอบกลับไม่เต็มเสียงนัก ก็เพราะว่าเขาตอบในสิ่งที่มันตรงข้ามกับใจน่ะสิ เขาก็เพิ่งรู้ตัวเช่นกันว่าชอบอะไรแบบนี้

มันเสียวแปลกๆ มันทั้งเจ็บแต่ก็เต็มไปด้วยความชอบใจต่อความเจ็บนั้น

“อ๊า...อ้ะ” ธีร์ครางเสียงหลงเมื่อพัฒน์แกล้งโดยการเลียที่เม็ดทับทิมรัวเร็วก่อนจะกัดมันอีกข้างที่ยังไม่โดนลิ้นสัมผัส เขาเลื่อนริม
ฝีปากลงเรื่อยๆ ก่อนที่จะนั่งลุกเข่ากับพื้นมองความเป็นชายของธีร์ที่ชี้หน้าตนอยู่ด้วยสายตาวาววับราวกับเจออาหารชั้นเลิศ

“จ่ะ จะทำอะไรวะ” ถามเสียงสั่น พยายามดันตัวเองให้แนบชิดกับอ่างล้างหน้าเข้าไปอีก แต่ก็ทำไม่ได้

“กูไม่เคยทำให้ใครเลยนะเนี่ย กะจะลองหน่อย ว่าแต่ว่ามึงสะอาดใช่ไหมวะ” ถามกวนๆ ธีร์ได้ยินพัฒน์ถามแบบนั้นก็เลือดขึ้นหน้า
จิกเข้าที่ผมดำของพัฒน์อีกครั้ง

มันถามเหมือนเขาสกปรกมากทั้งๆ นี่ก็เป็นผู้ชายคนแรกของเขา

“ดึงผมกูอีกแล้วนะ”

“แต่ดูเหมือนมึงจะชอบด้วยนี่” ธีร์ถามออกไป

“ก็จริง เพราะกูเป็นคนชอบอะไรที่มันรุนแรงอยู่แล้ว” ยอมรับอย่างเต็มปากเต็มคำ

“แต่กูไม่” คนนี้ก็ยังปากแข็งอยู่

“แน่ใจนะ”

“เออ”

“ก็คอยดูแล้วกัน” พัฒน์ยักไหล่อย่างไม่สนใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเช่นเดิม ทำเอาธีร์ถึงกับโล่งอก กลัวว่าอีกคนจะใช้ปากทำไอ้นั่นให้
เขา

แต่อีกใจก็อยากจะรู้ว่าระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง ใครทำให้จะรู้สึกดีกว่ากัน

“กูไม่ทำแล้ว ถ้ามึงปล่อยรอบแรกก่อน มันก็คงไม่มันส์ หึหึ”

ขนลุกชันทั่วทั้งตัวเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะนั่นของพัฒน์ และไม่ทันที่ร่างโปร่งบางจะตั้งตัวกับอารมณ์ของพัฒน์ เข้าก็ถูกจับให้หัน
หลังให้ ซึ่งตอนนี้เขามองเห็นตัวเองได้อย่างชัดเจนจากกระจกที่สะท้อนอยู่ตรงหน้า ทั้งรอยคิสมาร์ก รอยกัดที่คอยสองสามรอย
ไหนจะเม็ดทับทิมที่แดงจากการกัดของพัฒน์ทำเอาร่างเล็กกว่าถึงกับตะลึงในสภาพของตัวเอง เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม ผู้ชายถึง
เข้าหาเขาบ่อยๆ

เพราะตอนนี้เขายังรับสภาพตัวเองไม่ได้เลย

นี่มันมึงจริงๆ หรือวะไอ้ธีร์ ทั้งใบหน้าที่แดงซ่าน ดวงตาที่หยาดเยิ้ม และท่าทางที่กำลังเอนซบหลังอีกคนอยู่ เป็นมึงจริงๆ หรือวะ
ไอ้ธีร์ ทำไมถึงได้ดูตุ๊ดแบบนี้วะ

แม้จะรู้ว่าตัวเองตัวใหญ่ และสูงน้อยกว่าพัฒน์เล็กน้อย แต่ไม่คิดว่าพอพัฒน์มายืนซ้อนด้านหลังแบบนี้มันทำให้เขาดูตัวเล็กและ
บอบบางไปโดยปริยาย

“จะทำอะไร อ่ะ ไอ้พัฒน์ อ่ะ โอ้ย” ร้องด้วยความเจ็บเมื่อมือใหญ่กระชากผมเขาอย่างรุนแรงและบังคับให้เอียงคอไปด้านซ้าย
จมูกกับปากก็ซุกลงที่หลังคอขาวทันที พัฒน์ไม่คิดมาก่อนเลยว่ากลิ่นกายของธีร์จะหอมยั่วยวนถึงเพียงนี้ ที่ผ่านๆ มาก เขาไม่ได้
ตั้งใจจะสูดดมมากนัก แต่วันนี้เขาตั้งใจไปทุกที่อย่างช้าๆ

“อ๊ะ อ้า พัฒน์ เจ็บ” ร่างเล็กกว่าร้องบอก ส่วนพัฒน์ก็ไม่สน ทั้งกัดทั้งเลียไล่จากหลังคอมาตามลาดไหล่ขาวจนแทบไม่เหลือที่
ว่าง ร่างกายของธีร์เริ่มรู้สึกเจ็บระบบที่รอยกัด

ไม่กัดให้เลือดออกไปเลยล่ะ

ความเป็นชายที่พองแน่นของพัฒน์ก็คลอเคลียกับสะโพกกลมตึงของธีร์ ทั้งหยอก ทั้งแหย่ ถูกไถตามร่องให้ร่างโปร่งเสียวเล่น
แต่ก็ไม่ใช่แค่ธีร์หรอกที่รู้สึก พัฒน์เองก็รู้สึกไม่ต่างกัน

“กูจะเข้าไปแล้วนะ” บอกข้างหูเสียงพร่า

เอาเข้าจริงๆ ที่ว่าอยากจะแกล้ง แต่ตัวเองก็กลับไม่ไหวเสียเอง

“อ่ะ อ๊ะ ย่ะ...อย่า อ๊า” ครางเสียงหลงพร้อมกับพยายามที่จะปฏิเสธ แต่แรงจะยืนยังไม่มี แรงปฏิเสธจะไปมีได้อย่างไร พัฒน์ค่อยๆ จ่อความแข็งขืนของตนเข้าไปในช่องทางคับแคบที่ไม่ผ่านการเตรียมความพร้อมเลยทักที ก่อนจะพยายามดันมันเข้าไปทีละนิด ความคับแน่นของธีร์ทำให้พัฒน์ถึงกับเบ้หน้าด้วยความเสียวและอึดอัด ส่วนธีร์ก็ครางเสียงอ่อนพร้อมกับบอกว่าเจ็บ แต่ก็สวนกาย
เข้าไปหาเองจนพัฒน์รับแทบจะไม่ทัน

“อึก...” ธีร์หอบหายใจหนัก ส่วนพัฒน์ก็ไล่จูบตามซอกคอ หลังคอและแผ่นหลังก่อนจะกระชากผมของธีร์ให้เอียงไปอีกข้างเพื่อที่ไล่จูบให้ครบสองข้าง ธีร์เองก็ไปตามแรงกระชากผมอย่างรู้สึกเจ็บ แต่ใจกลับเต้นรัวด้วยความชอบใจ ตื่นเต้น จนอดมองไปที่ร่างสูงที่กำลังนัวเนียกับร่างกายตนผ่านกระจกไม่ได้

เห็นภาพตัวเองที่กำลังโดนผู้ชายด้วยกันเองกอดมันทำให้เขาทั้งอายและรู้สึกดีไปในเวลาเดียวกัน และไม่คิดเหมือนกันว่าผู้ชาย
ที่ทำหน้านิ่งและเป็นคนดุๆ แบบพัฒน์จะมีสีหน้าที่แสดงถึงอารมณ์แห่งกามได้มากขนาดนี้

กับผู้หญิงที่ผ่านมา พัฒน์ก็เป็นแบบนี้หรือไม่...ธีร์มีคำถามในใจอีกแล้ว

“อ๊า อ๊ะ...ร่ะ แรงๆ” เพียงแค่พัฒน์ขยับกายสวนเข้าออกย่างเนิบนาบเพื่อให้ช่องทางของธีร์คุ้นชินและขยายการรัดของเขาให้
มากกว่านี้ แต่ไม่ทันไรก็ไม่ทันใจธีร์เสียแล้ว ซึ่งพัฒน์ก็กัดฟันกลั้นเสียงครางเอาไว้แล้วสวนกายกระแทกแรงๆ เข้าจนธีร์เงยหน้า
ร้องครางเสียงดัง โดยไม่สนใจความอายเลยสักนิด

เขาต้องการมันมากกว่านี้ แรงกว่า เร็วกว่านี้

“ใจเย็น อึก” พัฒน์บอกเสียงพร่า เพราะธีร์เองก็สวนกายรับแรงการกระแทกกระทั้นของเขาอย่างแรง เขาก็กลัวว่าธีร์จะเจ็บ แต่
ที่ไหนได้อีกคนกลับเรียกร้องมันเอง ด้านธีร์ก็รู้สึกเจ็บๆ ชาๆ ที่ช่องทางแต่ก็ชอบความรู้สึกเจ็บๆ ทรมานๆ แบบนี้เหลือเกิน

“พ่ะ...พัฒน์ ท่ะ ทำร้ายกูหน่อย” ธีร์ขอร้อง มองสบตาร่างสูงผ่านกระจก ซึ่งร่างสูงกำลังเด้งกายส่วนเข้าออกก็มองตาธีร์เช่นกัน
แน่นอนว่าพัฒน์ไม่ขัดข้อง เขาใช้ฝ่ามือใหญ่ของตนบีบเค้นไปตามลำตัวของธีร์อย่างรุนแรง จนบางครั้งธีร์ก็หลุดร้องว่าเจ็บออก
มา แต่ก็ร้องเรียกเอาอีก จนพัฒน์ยกยิ้มอย่างสะใจ เขาฝังเขี้ยวไปตามกายขาวอีก

“แรงๆ อ๊า ดี...ดีมาก อ๊า”

“หึหึ ก็กูบอกแล้วว่านี่น่ะ รสนิยมของมึง” พัฒน์กระซิบบอกข้างหู “เอามึงเท้ากับอ่างไว้ดีๆ เพราะกูไม่ปราณีแล้ว”

“อะ...อ้า...” เมื่อเท้าแขนไปแล้วพัฒน์ก็ให้ธีร์ถ่อยหลังเล็กน้อยเพื่อให้สะโพกของธีร์โก่งขึ้นมาแล้วจัดการสอดความเป็นชาย
เข้าไปอีกครั้ง แล้วกระแทกรัวเร็วแบบไม่ทันที่ร่างเล็กกว่าจะตั้งหลักได้ แขนเรียวแทบจะทนแรกไม่ได้สั่นระริกใกล้จะหมดแรง
เต็มที แต่ก็ใจก็สู้สวนกายรับแรงกระแทกเมื่อจับจังหวะได้

“อ๊า...อ้ะ ร่ะ เร็วๆ อ๊า พ่ะ พัฒน์”

“อืม...อาห์”

ร่างทั้งสองประสานกันเป็นหนึ่งบรรเลงเพลงแห่งความใคร่ด้วยจังหวะที่ร้อนแรงและรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ของทั้งสอง และใน
จังหวะที่ทั้งคู่ไม่อาจทัดทานไหวอยากจะปลดปล่อยเต็มที ก็ได้เร่งเครื่องเต็มสปีดกระแทกกายเข้าออกอย่างรุนแรง ส่วนร่างเล็ก
กว่าก็เริ่มที่จะเกร็งร่างของตนเอาไว้เพราะกำลังจะปลดปล่อยน้ำแห่งอารมณ์ออกมา ซึ่งร่างสูงได้รู้สึกแบบนั้นก็สวนกายรัวเร็วขึ้น
เพื่อที่จะได้ปลดปล่อยพร้อมๆ กัน

“อย่าเพิ่ง อาห์ รอกูก่อน”

“อ๊า...ม่ะ ไม่ไหว แล้ว อ๊า” ส่ายหน้าไปมาเพราะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ร่างของทั้งคู่กระตุกเกร็ง ต่างคนต่างปลดปล่อยออกมา

“อืม” พัฒน์ครางต่ำอย่างพอใจ เมื่อปลดปล่อยหมดแล้วเขาก็ค่อยๆ ถอนกายของตนออกมาช้าๆ ส่วนร่างโปร่งก็ทรุดตัวลงกับพื้น
ด้วยความเหนื่อย

ร่างบางหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ส่วนร่างสูงก็เดินไปที่ฝักบัวเพื่ออาบน้ำให้กับร่างกายของตนโดยไม่สนใจร่างเล็กที่นั่งนิ่งอยู่
กับพื้นเลยสักนิด จนอาบน้ำเสร็จแล้ว ธีร์ก็ยังคงนั่งอยู่ท่าเดิม พัฒน์เดินแก้ผ้าเดินไปที่หน้าประตูแล้วหันมาบอกธีร์นิ่งๆ

“อาบน้ำซะ เดี๋ยวกูเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้” ธีร์เงยหน้ามองร่างสูงน้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบากเพราะขาสั่นมาก ไร้
เรี่ยวแรง แต่ก็พยายามที่จะเดินไปที่ฝักบัวเพื่ออาบน้ำตามอีกคน ซึ่งพัฒน์เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้าแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป

แม้จะเห็นว่าพัฒน์ยังคงตีสีหน้าเรียบนิ่งตามปกติ แต่ถ้าสังเกตดีๆ จะพบกับความสดชื่นแจ่มใสของพัฒน์ที่ใครก็ไม่เคยเห็นมาก่อน



ธีร์ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมอาบน้ำของทางรีสอร์ท เดินมาที่ตู้เสื้อผ้าก็พบว่าพัฒน์ดึงชุดออกมาจากกระเป๋าของเขาให้แล้ว
มองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นเจ้าตัวก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่สนใจ

“ก็ช่างมันไปสิ จะไปตายที่ไหนก็ไป”

นี่สาบานเลยว่าไม่ได้น้อยใจ แต่แค่รู้สึกไร้คุณค่ามากกับการกระทำของพัฒน์ที่เห็นเขาเป็นแค่คนระบายอารมณ์ทางเพศ ที่ตัวเอง
อยากจะปลดปล่อยตอนไหนก็ต้องได้

“เมื่อไหร่จะหมดเวรหมดกรรมกับมันสักที”

ก็ได้แต่บ่นคนเดียวเท่านั้น ไม่มีใครรับฟัง ไม่มีใครให้กำลังใจ

ไม่มีใครเลยจริงๆ...

แกร๊ก!!

แต่ในจังหวะที่ธีร์กำลังหมดกำลังใจ คนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ธีร์รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจก็เปิดประตูเข้ามาในห้องพัก ทั้งคู่มองหน้ากัน
สักพัก ก็ต้องเป็นพัฒน์ที่ทำลายความเงียบนี้ก่อน

“กูโทรจองโต๊ะกับอาหารไว้แล้ว จะไปเลยไหม หิวหรือยัง” พัฒน์ถาม

ธีร์จะคิดไปเองได้หรือเปล่า ว่าน้ำเสียงของพัฒน์อ่อนลงอย่างสังเกตได้ชัด แต่ธีร์ก็ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าอาจจะเป็น
เพราะเขาเองก็ได้ที่ทำให้พัฒน์อารมณ์ดีได้แบบนี้

บางทีมันอาจจะไปเจออะไรดีๆ มา

“อืม...หิว”

“งั้นก็ลุกขึ้น เอาของไปให้ครบ เพราะจะไม่กลับมาอีกรอบ รอคุยงานเลย” พัฒน์บอก ซึ่งธีร์ก็พยักหน้าน้อยๆ แล้วเดินไปเอา
กระเป๋าเอกสารต่างๆ ของตนไป พัฒน์ก็ไปแต่ตัว เพราะงานนี้มันเกี่ยวกับบริษัทของอัคนี



เมื่อมาถึงร้านเดิมที่มาทานกันเมื่อคืน พัฒน์กับธีร์ก็นั่งที่โต๊ะที่มีอาหารบางรายการมาวางรอไว้แล้ว ก่อนที่ธีร์จะเริ่มทานอย่าง
เงียบๆ แล้วก็ไม่รอร่างสูงด้วย

“มาถึงก็กินเอากินเอา”

“เรื่องของกู”

ร่างแกร่งก็ได้แต่ยิ้มนิดๆ กับความเจ้าอารมณ์ของธีร์ เดี๋ยวก็พูดด้วย เดี๋ยวก็คุยด้วย เดี๋ยวจะด่า แต่เดี๋ยวก็พาคุย โกรธง่าย หายเร็ว
สินะ

“มองทำไม ไม่กินหรือไงวะ” ธีร์ถามทั้งๆ ที่ยังเคี้ยวข้าวอยู่

“กูยังไม่ค่อยหิว”

“เออ...งั้นก็ไม่ต้องกิน กูกินเอง” พูดออกไปพลางทำท่าจะเอื้อมมือไปหยิบจานข้าวของอีกคนมาแต่พัฒน์ก็จับของตัวเองเอาไว้
ได้ก่อน

“กูเริ่มหิวแล้ว” พัฒน์บอกไปนิ่ง

“ไอ้ตอแหล” ธีร์ด่ากลับ ก่อนจะลงมือทานอาหารเช้าตรงหน้าต่อแบบไม่สนใจร่างสูงอีกเลย

สำหรับพัฒน์ที่บอกว่านยังไม่ค่อยหิวนั้นมันสวนทางกับร่างกายที่ท้องร้องออกมาจนตัวเองรู้สึกว่าได้ยินเสียงท้องของตัวเอง แต่ก็
ปากแข็งพูดไปแบบนั้น

ตอนเช้าๆ ใครไม่หิวบ้างล่ะ แต่ก็เพิ่งกินอะไรบางอย่างอิ่มมาน่ะสิ เลยไม่ค่อยอยากจะทานข้าวเท่าไหร่ อยากนั่งมองหน้าอีกคน
มากกว่า

“ชัดเจนมาก” พัฒน์พึมพำเมื่อเห็นรอยฟันที่คอของธีร์ เขาเลือกเสื้อเชิร์ตคอปกให้มัน ก็พอที่จะปิดคอได้บ้าง ในบางท่วงท่าก็มี
โอกาสเห็นได้เช่นกัน

เขาใจดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่กัดตามแขนมันไปด้วย

“อะไร” เงยหน้าถามงงๆ

“เปล่า กินต่อไปเถอะ”

“ก็เมื่อกี้กูได้ยินมึงพูดอ่ะ” คราวนี้ธีร์ไม่ยอมเพราะคิดว่าต้องเกี่ยวกับตัวเองแน่ๆ

“ไม่มีอะไร กูบ่นของกูคนเดียว”

“มึงแน่ใจนะ” ถามอย่างไม่แน่ใจ

“เออ!”

“กูเลิกคุยกับมึงแล้ว แม่งเอ้ย! ระบมตามตัวฉิบหายเลยว่ะ” ธีร์บ่นตามความรู้สึก

ความจริงแล้วเขาปวดมันมาได้สักพักหลังจากออกจากห้องน้ำแล้ว แต่ทำท่าทีว่าไม่เป็นอะไร ทั้งๆ ที่ปวดตามรอยกัด ตามรอยบีบ
เอามากๆ และเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีไอร้อนๆ ออกมาจากร่างกายอีกด้วย

ธีร์เป็นคนป่วยยาก แต่ถ้าป่วยทีหนึ่งก็เป็นหนักไปเลย

“กินยาไหม กูจะไปหามาให้”

ธีร์มองหน้าพัฒน์นิดๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“เอา” ก็ในเมื่อร่างกายมันไม่ไหว แล้วเขาก็เป็นพวกที่ป่วยแล้วอาการหนักมากด้วย ก็คงต้องกินยาดักเอาไว้ก่อน ไม่เช่นนั้นคงได้
นอนโรงพยาบาลแน่ๆ

“ไม่ไหวก็ไปนอนได้นะเว้ย เดี๋ยวงานกูจะทำให้เอง” พัฒน์บอกอย่างจริงจัง

เขากลัวมันจะเป็นลมหน้ามืดตอนที่ทำงานอยู่ เพราะสีหน้าของธีร์ตอนนี้ดูไม่ดีเลย หน้าที่เคยมีเลือดฝาดๆ ให้เห็นบัดนี้กลับซีด
ทันตา

“ไม่เอา” ตอบอย่างไม่ยอม

“มึงมันดื้อ”

“ก็นี่งานของกู”

“แต่กูทำให้ได้”

“ไม่จำเป็น” พัฒน์ถอนหายใจเมื่อธีร์ยังคงเถียงหัวชนฝา ไม่อยากจะพูดอะไรอีกเขาก็ลุกจากเก้าอี้เดินไปถามบริการแถวนั้นว่าที่
ไหนมียาบ้าง

จะนั่งเรียกเอาก็ได้ แต่ไม่อยากนั่งเถียงกับร่างผอมมากนัก เดี๋ยวเผลอลุกขึ้นหักคอด้วยความหมั่นไส้จะติดคุกเอา

รอไม่นานพัฒน์ก็กลับมาพร้อมกับยาอีกหลายเม็ดที่ธีร์เห็นแล้วถึงกับเบ้ปากอย่างไม่ชอบ

“เยอะไปป่ะ”

“ก็ดักๆ ไว้ก่อน”

“ยาอะไรบ้าง” ธีร์ถามด้วยสีหน้าหวาดๆ

“ก็ยาแก้ปวด ยาแก้อักเสบ กินดักๆ ไว้ก่อน เผื่อไข้ขึ้น กูขี้เกียจดูแล” พัฒน์ว่า ซึ่งธีร์ก็ยักไหล่ไม่ใส่ใจไปให้ เพราะรู้อยู่แล้วว่าตอน
ที่เขาไม่สบายน่ะ ไม่มีใครดูแลเขาไหวหรอก

เขาต้องนอนโรงพยาบาลตลอด

“ถ้ากูไม่สบาย ก็เรียกรถโรงพยาบาลอย่างเดียวพอ เพราะเวลากูเป็น ไม่มีใครดูแลกูไหวหรอก” ธีร์บอกออกไป ซึ่งพัฒน์ก็ไม่พูด
อะไรออกมาอีก ยื่นยาสองเม็ดไปให้กับธีร์ ร่างบางก็รับไปกินอย่างจำยอม

สรุปแล้วว่า พัฒน์เอาอย่ามาเยอะมาก แต่ให้ธีร์กินเข้าไปแค่สองเม็ด...

หวังว่าเขาคงจะไม่เป็นไข้หรอกนะ ถ้าเป็นนี่ ลำบากกันถ้วนหน้า…







100%

 :katai5: :katai5: :katai5:

เอาครึ่งหลังมาเสิร์ฟก่อนนอนจ้า อาจจะไม่ถูกใจใครไปบ้างก็ขออภัยนะคะ ให้กำลังใจยูกิด้วยน้า ขอบคุณค่ะ อ้อ! หลายคนสงสัยว่าทำไมถึงมีบทบาท พุฒิ เจ็ม พีช ธิน ขึ้นมา แหม...บอกแค่นี้ก็รู้แล้วใช่มั้ย 555+

https://www.facebook.com/sawachiyuki
 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: yunjae_yusoo_mi ที่ 07-06-2015 22:51:36

ก็ยังไม่ชอบพัฒน์อยู่ดี  :hao3:
  :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-06-2015 22:58:14

อร๊ายยย. เลือดหมดตัว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 07-06-2015 23:13:05

ขอให้พัฒน์รู้ใจต้องเองเร็วๆ
อยาดเจอฉากสวีทท

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 07-06-2015 23:29:23

พัฒน์เกือบดีแต่ก็ยังไม่นะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 08-06-2015 00:41:59

 :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 08-06-2015 01:00:22

ธีร์.....จงป่วยซะ จงป่วยซะ จงป่วยซะ 55555555 อยากจะรู้ว่าพัฒน์จะทำยังไง เชื่อเลยถ้าธีร์ป่วย พัฒน์จะไม่โทรเรียกรถพยาบาลหรอก รั้นดูแลเองก่อน #มโนมาเต็ม  :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 08-06-2015 01:16:52

เหมือนเดิม อ่านไปทำปากคว่ำไป  เพราะยังไม่ชอบพัฒน์อยู่ดี  ที่แรกก็เหมือนจะดีๆนะ  ฮึแต่สุดท้ายธีร์ก็ยังไปที่ระบายแค่นั้นแหละ

เสร็จแล้วก็ไป เฮอะ นิสัยแย่ สุนัขไม่รับประทาน

แค่นี้ไม่มีโมเม้นหวานแน่นอน เพราะขนาดเรื่อง ของน้องปลายฝัน ธีร์ยังต้องยอมเลย เข้ากันได้แค่เซ็กละม้างคู่นี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 08-06-2015 02:06:17

พัฒน์มันครึ่งผีครึ่งคนหรือไงล่ะเนี่ย ปวดหัวจริงๆ พอมีอะไรกันก็เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย พอเสร็จเท่านั้นล่ะก็รีบอาบน้ำออกไปเฉย ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นพระเอกนี่คือสงสัยมากว่าพัฒน์นี่มันรักใครเป็นบ้างรึเปล่า ธีร์ต้องเอาคืนนะ อย่างน้อยๆก็ป่วยให้พัฒน์ดูแล หมั่นไส้ไอ้หมอนี่จริงๆให้ตายเถอะ
ปล.ยูกิจังสู้ๆนะ รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-06-2015 07:50:15

บอกตรงๆว่่าเข้าไม่ถึงความเป็น SM ของพวกนายว่ะ ธีร์ พัฒน์

ป่วยแน่ๆ แต่ว่าป่วยแล้วจะเป็นเป้าโจมตีของไอ้บ้านั่นหรือเปล่า 
ธีร์เห็นตัวเองในกระจกแล้วเนอะ ตอนนี้คงต้องรู้จักระวังตัวมากขึ้นนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 08-06-2015 08:56:22

เดี๋ยวได้ส่งรพ.แน่นอนเลยแบบนี้
รอตอนต่อไปเนอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 08-06-2015 09:05:37

เราไม่รุ้ว่าทำไมมีบทบาทพุฒิ เจ็ม พีช ธินแหะ คุณยูกิเฉลยหน่อยจิคะะะะะ

ปอลอ ธีร์จงป่วยๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 08-06-2015 11:34:35

รุนแรงกันจริ๊งงงงงง ง ง ง ง ง ง  :z1:
ป่วยเลยธีร์อย่าได้รีรอ จะได้รออยู่อาการพัฒน์ด้วยว่าเป็นไงนะ จะเป็นห่วงแค่ไหน  :mew3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 08-06-2015 11:59:15

ป่วยเลยๆๆ  แอดมิทไปเลยนะ ขอหนักๆ อยากเห็นพัฒน์กระวนกระวายจริงจริ๊งๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-06-2015 12:05:10

ร้อนแรงสุดๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 08-06-2015 12:39:57

  :pighaun: เลือดเกือบหมดตัว 55555 พัฒนถือว่ามีวิวัฒนาการด้านอารมณ์กับธีร์มากถึงสัมผัสได้ อิอิ อยากให้ธีร์ป่วยแล้วให้พัฒน์ดูแลจัง (ตัวร้ายอย่าเพิ่งออกมานะขอเป็นฉากหวานๆก่อนนนน)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: nada_dadida ที่ 08-06-2015 14:28:34

พัฒน์คืออะไรรร.  หมันไส้มากกกอะ  :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-06-2015 19:49:02

 o22 พัฒน์ผีเข้าง่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 08-06-2015 21:16:15

แหม...ปากแข็งกันทั้งคู่ แต่ก็ร้อนแรงใช่ย่อย  ใครจะเผลอใจก่อนกันนะ  :hao7:ข

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 08-06-2015 22:22:20

พี่ธีร์ต้องป่วยแล้วหล่ะจะได้รู้ว่าจะมีคนดูแลรึเปล่า
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 08-06-2015 23:01:07

หมั่นไส้พัตอ่ะบอกเลออ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 09-06-2015 10:29:24

เท่าที่อ่านๆดูพัฒน์น่าจะจบไม่สวยแล้วแหละ
ทำกับธีร์เหมือนไม่มีค่านอกจากเรื่องอย่างว่า
แต่จะว่าก็ว่า ธีร์ก็ยอมเองมาตลอดไง
สุดท้ายมันเลยให้ความรู้สึกว่าจะไปไม่รอด
คือสุ้นให้จบแบบ Bad end มากบอกเลย หุหุ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 09-06-2015 11:12:24

ร้อนแรงเสียจริง แต่ว่า พี่พัฒน์ ถ้ายังทำเหมือน พี่ธีร์เป็นแค่คู่นอนอยู่แบบนี้ล่ะก็ เดี๋ยวจะได้น้ำตาตกในสักวัน

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 09-06-2015 21:23:14

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 16 (ครึ่งแรก)

ในที่สุดมันก็เป็นแบบนี้ไปได้

ธีร์เริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังนั่งตัวไม่ค่อยตรง เอนไปเอนมาเหมือนจะล้มอยู่รอมร่อ แต่ก็ต้องกัดฟันทนฝืนต่อไป เพื่อที่จะได้ทำงานให้เสร็จ แม้ว่าการคุยวันนี้มันแค่นิดเดียวเกี่ยวกับรายละเอียดต่างๆ แต่สำหรับคนที่กำลังไม่สบายก็ถือว่านานอยู่ดี

หวังว่า...คงจะไม่เป็นลมต่อหน้าคนอื่นหรอกนะ

“ว่ะ...” ในจังหวะที่พัฒน์กำลังจะถามร่างบางที่นั่งอยู่ข้างกายว่าไหวหรือเปล่า ก็ต้องกลืนคำพูดเหล่านั้นเข้าลำคอคืนไป เพราะ
ใครอีกคนที่คุยงานกันตั้งแต่ 10 โมงจนตอนนี้ก็ผ่านมาชั่วโมงกว่าๆ แล้ว พูดตัดหน้าเขาไปก่อน

ธีร์เลยไม่รู้ว่า ต้นเหตุที่ทำให้ตัวเองต้องไข้ขึ้น ก็เป็นห่วงตนเหมือนกัน

“คุณธีร์เป็นอะไรหรือเปล่าครับ หน้าดูซีดๆ” พชรถามเมื่อสังเกตว่าร่างบางเริ่มที่จะหน้าซีดลง ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ ทั้งๆ ที่
อากาศก็ไม่ได้ร้อน

“เปล่าครับ คุยงานกันต่อเลย” ธีร์พูดเพื่อไม่ให้อีกคนไม่สบายใจ

เขาอยากจะคุยให้เสร็จๆ ไป

“ไหวแน่นะครับ”

“ครับ” ธีร์พยักหน้านิ่งๆ ทั้งที่ในใจอยากจะหลับตาเสียให้รู้แล้วรู้รอด

“ตอนนี้ทางคาสิโนที่เหลืออยู่ตอนนี้พร้อมขายใช่หรือเปล่าครับ ราคานี้รวมทั้งตัวคาสิโนและที่ดินแล้วหรือครับ ผมว่าผมให้ราคา
สูงกว่านี้นะ” พชรถามเรื่องของธุรกิจต่อไป

“ใช่ครับ รวมหมดแล้วทุกอย่าง แต่ที่ลดให้เพราะคุณใช้บริการของ PLEUNG ด้วยนี่ครับ ไหนๆ ทางเจ้านายผมก็อยากที่จะวางมือ
แล้ว จะได้มากหรือน้อยก็ไม่สนแล้วล่ะครับ” พัฒน์ตอบ

“คุณดิน คุณเพลิงนี่ท่าทางจะเป็นคนเก่งมาก ผมยังไม่เคยมีโอกาสได้คุยกันเลย”

“ท่านงานเยอะน่ะครับ”

“แต่ผมได้ข่าวมาว่ามีคนขอซื้อเยอะไม่ใช่หรือครับ” พชรถามต่อในสิ่งที่ตนสงสัย

“ครับ แต่ก็เป็นพวกที่ทำงานผิดกฎหมายด้วยน่ะครับ” พัฒน์ยังคงแย่งธีร์ตอบ

ใจเขาน่ะอยากจะให้อีกคนพัก แต่ร่างโปร่งดันไม่ได้คิดแบบนั้น เขากำลังคิดว่า พัฒน์กำลังจะเอาหน้าคนเดียวโดยไม่เปิดโอกาส
ให้เขาพูดเลยทั้งๆ ที่เรื่องนี้เขาเป็นคนดูแลมาก่อนที่จะถูกให้พัฒน์เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

“ก็เลยเลือกผม แต่ผมก็ดีใจนะครับ เพราะพื้นที่แต่ละที่ช่างเหมาะกับธุรกิจของผมเหลือเกิน”

“ถ้าเช่นนั้น ตามใบเสนอราคาของคาสิโนทุกสาขานี้ คุณพีชตกลงที่จะซื้อใช่หรือเปล่าครับ” ธีร์ถามขึ้นบ้าง

“แน่นอนสิครับ ผมไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือไปหรอก”

“ถ้าอย่างนั้นเราจะนัดวันเซ็นสัญญาซื้อขายกับโอนกรรมสิทธิ์วันไหนดีครับ เอาเมื่อคุณพีชกลับกรุงเทพแล้วนะครับ เพราะพรุ่งนี้
พวกผมก็เดินทางกลับแล้ว” ธีร์รีบพูดรวบรัด เพราะเขาแนบจะไหลไปกับโซฟาแล้ว

“เอาเป็นวันจันทร์หน้าเลยก็แล้วกันครับ ผมสะดวกแล้วก็มีธุระแถว PLEUNG พอดี เอาประมาณบ่ายๆ นะครับ ผมจะเข้าไป” พชร
บอกยิ้มๆ

“โอเคเลยครับ แล้วนี่เป็นแบบเกรดวัสดุต่างๆ ของบริษัทนะครับ ให้คุณพีชเอาไปให้ทีมงานเลือกดูก่อนได้ แล้วแบบกับดีไซน์เรา
จะตกลงกันอีกทีนะครับ หรือคุณพีชจะเริ่มเลยไหมครับ” ธีร์ถาม

“ผมว่าไว้วันหลังดีกว่านะครับ เพราะผมว่าคุณธีร์ไม่น่าจะไหวแล้ว” พชรปฏิเสธ เพราะเสียงของธีร์เริ่มแหบจนพวกเขาได้ยิน
ชัดเจน

“ผมไหว” เถียงออกไป

“ผมว่ามันไม่ไหวแล้วล่ะครับ เมื่อคืนมันแช่น้ำนานไปหน่อย ยังไงคุณพีชมีธุระคุยกับลูกค้าต่ออีกใช่ไหมครับ ผมขออนุญาตพามัน
ไปพักผ่อนก่อนได้หรือเปล่าครับ” พัฒน์ถาม แต่ตาก็มองไปที่ร่างบางที่มองตนด้วยตาที่ปรือๆ เหมือนจะหลับ

“ได้เลยครับ มีอะไรโทรบอกผมได้เลยนะครับ”

“ขอบคุณครับ”

“คุณธีร์ แล้วเจอกันอาทิตย์หน้านะครับ” พชรบอกร่างโปร่งยิ้มๆ

ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนกับพี่ชายของเจ้าตัวเสียจริงๆ

“ครับ สวัสดีครับ” ธีร์พูดเสียงแผ่ว ส่วนพัฒน์ก็ได้แต่ก้มหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงขออนุญาต ก่อนจะจับเข้าที่แขนของธีร์เพื่อดึงให้อีก
คนลุกขึ้น แต่สัมผัสแรกที่เขารู้สึกคือ ความร้อนผ่าวของร่างกายที่บ่งบอกได้อย่างดีเลยว่าร่างโปร่งบางกำลังมีไข้

“ลุก” สั่งเสียงเข้ม ซึ่งธีร์ก็ลุกขึ้นแต่โดยดี โดยมีพัฒน์ประคองไม่ห่าง โดยปกติแล้วธีร์จะไม่ยอมให้ใครถูกตัวเวลาป่วย แต่กับ
พัฒน์เขากลับรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

แค่ยืนข้างๆ กันตอนนี้ เขาก็รู้สึกดีแล้ว

ในจังหวะที่เขาสองคนเดินเกือบจะถึงบังกะโลของตัวเอง พัฒน์ก็มีความรู้สึกตามสัญชาตญาณในทันทีว่ามีคนซุ่มดูเขาอยู่แถวนี้
แน่ๆ และตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีคนด้วย เนื่องจากทางรีสอร์ทมีกิจกรรม คนเขาก็ทยอยไปร่วมกิจกรรมกันส่วนใหญ่ และส่วนมากคนที่
จะพักที่นี่ได้ก็จะมีแต่ระดับฐานะค่อนข้างดี

“แปลกๆ ว่ะ” พัฒน์หันซ้ายขวาหน้าหลัง เพื่อตรวจดูว่ามีใครอยู่หรือเปล่า ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อเช้าตนหงุดหงิดที่เจโรมีมา
ทำงานต่อให้เสร็จไม่ได้ ทำให้คลาดกับยงยุทธ์ไป

งานเข้าแล้วไง!

เขาหันไปในจุดที่รู้สึกว่ามีคนมองมาจากทิศนั้นก็พบว่าพุ่มไม้สั่นไหวทั้งๆ ที่ไม่ลมเลยสักนิด ก็คิดได้ว่ามันคงจะอยู่แถวๆ นี้ และ
แน่นอนว่าพวกมันได้เปรียบเพราะมีอาวุธมาด้วย แต่พัฒน์กลับพกมันมาแต่เอาไว้ในรถ ไปเอาก็คงไม่ทัน จะหนีกลับก็คงไม่ได้ ใน
เมื่อธีร์ยังคงเดินไม่ค่อยไหวแบบนี้

“ทำไมมึงต้องมาป่วยตอนนี้ด้วยวะ” พัฒน์บ่นอย่างหงุดหงิด พยายามแสร้งทำเป็นลืมของเพื่อจะเดินกลับไปยังทางเดิม เพราะ
อย่างน้อย ไปจุดที่คนพลุ้งพล่าน มันปลอดภัยกับเขาสองคนมากกว่า แต่ไม่รู้ว่าชีวิตของเขาสองคนถึงฆาตแล้วหรืออย่างไร ยง
ยุทธ์กับลูกน้องอีกคนก็ออกมาจากที่ซ่อนพร้อมใช้ปืนขู่

“อยู่เฉยๆ จะหนีไปไหนล่ะ” ยงยุทธ์ถามเสียงเย้ยหยัน พัฒน์ก็ประคองธีร์หันกลับมา ร่างโปร่งที่สภาพใกล้หมดแรงมองหน้ายง
ยุทธ์นิ่งๆ แต่ในใจก็รู้สึกอยากจะเข้าไปต่อยให้หายหงุดหงิด

เขาหงุดหงิดตัวเองที่ต้องมามีเรื่องกับอีกคนในสภาพแบบนี้จริงๆ

“คิดจะขายคาสิโนให้ใคร ฉันบอกแล้วไงว่าฉันอยากจะได้ แต่พวกแกก็พากันปฏิเสธ ทำไม ได้เงินจากฉันนี่พวกแกไม่อยากได้
หรือไง ฉันก็ให้ราคาสูงกว่า แต่พวกแกก็กลับปฏิเสธมัน” ยงยุทธ์พูดออกมาอย่างโกรธแค้นที่ไม่ว่าเขาจะทำวิธีไหน เขาก็ไม่
สามารถที่จะต่อร้องขอซื้อมันมาได้เลย

“ก็เงินของแกมันสกปรก เอามาก็เป็นเงินร้อน ทำอะไรก็ไม่ขึ้น” ธีร์ตอบทั้งๆ ที่สังขารตัวเองแทบจะไม่ไหว ต้องมีพัฒน์พยุงตลอด
เวลา

“สภาพของนายตอนนี้ไม่มีทางที่จะสู้พวกเราได้หรอก ฉันสองคนมีปืน ส่วนพวกแก ฮ่าๆ งานนี้ฉันชนะเห็นๆ” ยงยุทธ์หัวเราะออก
มาอย่างสะใจ

เขาชอบความรู้สึกที่อยู่เหนือคนอื่นเสียจริงๆ

“แล้วแกคิดว่าทำอะไรพวกฉันไป แล้วจะได้งั้นหรือ” พัฒน์ถามไปด้วยสีหน้านิ่งๆ ไม่มีความรู้สึกกลัวหรืออะไรเลยสักนิด

อย่างเขาไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว แค่ลูกปืน...โดนมาหลายครั้งแล้วล่ะ

“หึหึ...ฉันมีวิธีของฉันล่ะนะ” พูดตอบด้วยน้ำเสียงที่มีเลศนัยมองธีร์อย่างเล้าโลม จนธีร์หันหนีด้วยความรังเกียจ ด้วยการกระทำ
เช่นนั้นเองที่ทำให้ยงยุทธ์โมโหจนเลือดขึ้นหน้า

“เชิดไปเถอะ สักวันนายจะต้องร้องขอฉัน”

“ฉันล่ะอยากจะรู้จริงๆ ว่าไอ้วันนั้นน่ะ มันจะมาในชาติไหน” ธีร์ยังคงปากดีต่อไป แม้ว่าตัวเองจะไข้ขึ้นก็ตาม

“ปากดี กำลังจะตายอยู่แล้วนะมึง” พัฒน์กระซิบด่าเบาๆ

“เรื่องของกู” แต่ธีร์ก็ไม่สนใจ

“ถ้ายังไม่อยากตาย ก็อยู่เงียบๆ ไปซะ กูให้ทำอะไรมึงก็ต้องทำ เข้าใจนะ” พัฒน์ถามแกมบังคับ

“เออ...เคยขัดอะไรมึงได้ที่ไหน” ธีร์ตอบเบาๆ

“เฮ้ย!! กระซิบกระซาบอะไรกันต่อหน้าฉัน คิดจะหนีหรือไง บอกไว้ก่อนถ้าหนีนี่ยิงจริงๆ” ยงยุทธ์ขู่ออกไป เพราะคิดว่าทั้งสองจะ
ต้องกลัวอย่างแน่

“ต่อให้แกยิงพวกเรา แกก็จะไม่มีสิทธิได้ที่ที่แกอยากได้ เพราะคุณดินคุณเพลิง เขาส่งมอบคาสิโนตรงนั้นให้กับฉันกับไอ้ธีรคนละ
ครึ่งแล้ว ซึ่งมีหลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษรด้วย” พัฒน์บอกไปด้วยความใจเย็น แต่คนที่ตัวเริ่มร้อนขึ้นเนื่องจากพิษไข้ก็หันมา
มองพัฒน์อย่างสงสัย

เพราะเขาไม่รู้มาก่อนว่าผู้เป็นนายจะโอนมาเป็นของพวกเขาแล้ว

“ม่ะ ไม่จริง” ยงยุทธ์ส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เชื่อ

“จริง ต่อให้แกฆ่าเราสองคนก็ไม่มีทางได้”

“หยุดพูดไปเลยไอ้พัฒน์ ยังไงฉันก็ต้องเอามาให้ได้” ยงยุทธ์บอกอย่างไม่ยอมแพ้ “พาพวกมันไปที่รถ ฉันจะเอามันไปขังไว้
จนกว่าพวกมันจะยอมขายให้ฉัน” หันไปสั่งลูกน้องที่มาด้วย ซึ่งลูกน้องของยงยุทธ์ก็เข้าหาพัฒน์กับธีร์ก่อนจะใช้ปืนขู่ยิงให้ทั้งคู่
เดินไปที่ด้านหลังรีสอร์ทที่เป็นป่า เขาแอบเอารถไปจอดไว้ที่ถนนใหญ่หลังป่า เพราะรู้ว่าวันนี้รีสอร์ทจัดงานที่ด้านหน้า ทำให้ยาก
ลำบากต่อการพกปืนขู่ทั้งสองคนแน่ๆ

   พัฒน์เดินล้วงกระเป๋าข้างหนึ่ง ทำอะไรบางอย่างอยู่ในกระเป๋ากางเกงนั่น ไม่มีใครรู้และจับได้หรือสงสัยแต่อย่างใด ก่อนที่เขาจะ
เดินประคองธีร์ไปด้วย

ธีร์พยายามที่จะเดินด้วยตัวเอง ผลักพัฒน์ให้ออกห่างจากกายเพราะเริ่มรำคาญและหงุดหงิด ซึ่งทั้งหมดก็มาจากพิษไข้ทั้งนั้น

“ปล่อยจะได้ไหม กูรำคาญ” ธีร์หันหน้าแดงมาตะคอกใส่ร่างสูงที่เดินจับนั่นนี่เพื่อไม่ให้ธีร์ล้ม

“ปล่อยมึงก็ล้ม เจียมสังขารบ้าง” พัฒน์ด่ากลับ

“กูหงุดหงิด ไม่ชอบให้มาถูกตัว เข้าใจไหม!” ขึ้นเสียงอีกหน่อย

“ถ้าอยากตายกูจะปล่อยแล้วทิ้งให้มึงอยู่ที่นี่แหละ” พัฒน์ขู่ แต่หารู้ไม่ว่าร่างโปร่งไม่มีทางเชื่อหรอกว่าคนอย่างพัฒน์จะทิ้งเขา
ต่อให้เกลียดกันขนาดไหน ก็ไม่ถึงกับจะฆ่าจะแกงกันหรอก

“ไอ้ยงยุทธ์มันไม่ยอมทิ้งฉันไว้หรอกน่า” ธีร์บอกอีกคนออกไปยิ้มๆ อย่างมีชัย แม้จะเป็นชัยเล็กๆ ที่อยู่ท่ามกลางความอันตรายก็
เถอะ

“หึ...เสน่ห์แรงเหลือเกินนะ ไง สนใจจะไปอยู่กับมันใช่ไหมล่ะ คนอย่างมึงก็คงจะเห็นแก่เงินมากกว่าบุญคุณของคุณเพลิงอยู่แล้ว
ใช่ไหม” พัฒน์ที่โดนยั่วโมโหเล็กน้อยก็เริ่มเดือนพูดจาดูถูกธีร์ออกไป ทำให้ธีร์มองหน้าคนพูดด้วยแววตาที่แสนจะน้อยใจ

เขามันก็ได้แค่นี้ใช่ไหม ทำอะไรดีๆ ไม่เคยเห็นค่า แต่พอพลาดท่าขึ้นมาก็ซ้ำเติมกัน

“ใช่! กูอยากจะไปกับมันจะแย่แล้ว กูอยากสุขสบายกับเงินสกปรกๆ ของมันจะแย่ ทีนี้มึงก็ปล่อยมือจากแขนกูได้แล้ว มีปัญญา
เดินเองได้” ธีร์สะบัดแขนอย่างแรงจนมือที่จับอยู่ที่แขนหลุดออกไป เขาเดินจ้ำอ้าวไปข้างหน้าที่มียงยุทธ์เดินนำอยู่ไกลมากไป
ส่วนลูกน้องของยงยุทธ์ก็ถือปืนขู่ด้านหลัง

รอบตัวมีแต่ป่า หนีไปทางไหนก็ลำบาก

ธีร์เวียนหัวจนแทบไม่อยากเดินต่อ แต่ก็ต้องกัดฟันฝืนเดินไป เผื่อถึงถนนใหญ่แล้ว จะหาคนช่วยพวกเขาได้ ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ขอ
ให้มีคนช่วยเขาด้วยเถอะ

“อึก...”

พัฒน์มองปฏิกิริยาของธีร์อยู่เป็นพักๆ เพราะกลัวว่าอีกคนจะล้มพับลงไปมันจะลำบากต่อการหาทางหนีอีก สำหรับเขานั้นเขามี
ทางหนีอยู่แล้ว แต่ว่าร่างกายของธีร์ มันไม่ใช่สภาพที่พร้อมจะทำอะไรที่เหนื่อยๆ เลยสักนิด



ไหนจะแดดที่ร้อนจ้าแบบนี้อีก เดินอยู่กลางป่า ระยะทางที่เดินเอาๆ ทำให้ธีร์หมดแรงเรื่อยๆ แน่ และอาจจะหมดแรงเลยก็ได้ถ้า
ไปถึงถนนใหญ่ ถึงคราวนั้น

ก็ไม่มีทางหนีได้...

“พวกแกอย่ามัวแต่คุยกันนะ ถึงจะคิดแผนหนียังไงก็ไม่มีทางรอด เพราะลูกน้องฉันอีก 2 คนอยู่เฝ้าที่รถ” ยงยุทธ์หันมาพูดบอก
ด้วยท่าทางที่บอกว่าตัวเองอยู่เหนือกว่า

พัฒน์ฉุกคิดขึ้นได้ทันทีว่าถ้ารอให้ถึงรถพวกมันก่อนแล้วจะสู้เพื่อชิงเอารถหนี แต่แผนนี้ต้องเปลี่ยนเพราะคนของพวกมันเยอะกว่า

พรึ่บ!!

“เฮ้ย! อั่ก!” ในจังหวะที่ยงยุทธ์หันกลับไปด้านหน้า ธีร์ก็จัดการเดินให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะไปถึงตัวของยงยุทธ์ให้ได้ ก่อนจะใช้กำลัง
ทั้งหมดที่มีถีบเข้าที่กลางหลังจนยงยุทธ์เสียหลักล้มลงกับพื้นพร้อมกับปืนที่กระเด็นออกไปไกลจากตัวเอง พัฒน์ที่เห็นดังนั้นก็
พลิกตัวมาหาลูกน้องของยงยุทธ์แล้วจัดการเตะที่กลางลำตัวไปเต็มแรงจนถึงกับกระเด็นไปติดต้นไม้ใหญ่ข้างๆ พัฒน์ตามไปกด
ตัวของลูกน้องยงยุทธ์ให้แนบกับต้นไม้ใหญ่แรงๆ จนมันร้องขอด้วยความเจ็บ

“โอ้ย!! เจ็บๆ ปล่อยผมเถอะครับ”

พัฒน์หักข้อมือจนปืนหลุดออกไป ซึ่งเขาก็รีบต่อยสุดแรง แล้วผลักมันออกไปจนสลบไปก่อนจะเก็บปืนนั้นขึ้นมาเป็นอาวุธของตัว
เอง ก่อนจะหันไปมองทางฝั่งธีร์ซึ่งตอนนี้ร่างผอมโปร่งกำลังนั่งพิงกับต้นไม้อยู่อย่างหมดแรง ยงยุทธ์ที่กำลังวิ่งไปหยิบปืนของตน
มาก็รีบวิ่งไปอย่างสุดแรงเช่นกัน พัฒน์เห็นดังนั้นก็รีบวิ่งไปหาธีร์ ซึ่งธีร์ก็มองร่างสูงเล็กน้อยแล้วหลับตาไปด้วยความเหนื่อย

“อย่าเพิ่งหลับนะเว้ย!” พัฒน์ตบหน้าเรียกสติ

“อือ...กูแค่หลับตาเฉยๆ” เสียงของธีร์เริ่มแหบ

“พวกแกทำฉันเจ็บแสบมากเลยนะ” ยงยุทธ์ที่เก็บปืนของตัวเองได้แล้วก็ตะโกนออกมาเสียงกร้าว เอาปืนจ่อมาที่พวกเขาสองคน
ก่อนจะเดินมาหาอย่างช้าๆ ทางด้านพัฒน์ก็เอาปืนซ่อนไว้ก่อนไม่ให้ยงยุทธ์รู้ว่าเขาก็มีปืน

ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาคงจะโดนเล่นงานแน่ๆ

“หึ พวกแกมันโง่ที่มากันแค่สองคนไง พวกฉันก็ไม่อ่อนหัดขนาดที่พวกแกจะดูถูกได้” พัฒน์พูดออกไปด้วยความโมโห และโกรธ
เป็นอย่างมาก

ถ้าฆ่าได้ เขาก็ทำไปนานแล้ว

ถึงจะเคยเกเร เสเพลมาก่อน มีเรื่องชกต่อยไม่เว้นแต่ละวัน แต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่เคยทำและไม่คิดจะทำก็คือการฆ่าคน ที่ไม่ทำอะไร
เขาก่อน แต่ถ้ายงยุทธ์คิดจะฆ่าพวกเขา

แน่นอนว่าพัฒน์...จำเป็นต้องวิสามัญ

“งั้นก็ตายอยู่ที่นี่ซะเถอะ” ยงยุทธ์เตรียมยิง เขาไม่สนใจอะไรแล้วทั้งนั้น

“เดี๋ยว!” เสียงของธีร์ขัดขึ้นมา มองหน้ายงยุทธ์เล็กน้อย ก่อนจะมองหน้าพัฒน์นิ่งๆ

“มีอะไร”

“เอาตัวฉันไป แล้วปล่อยไอ้พัฒน์ไปซะ ฉันจะยกคาสิโนที่ฉันมีครึ่งหนึ่งให้” ธีร์ต่อรอง ซึ่งมันทำให้พัฒน์จ้องหน้าเขาเขม็ง แต่ธีร์ก็
ไม่ได้สนใจ

“แน่ใจนะ”

“เออ...ฉันจะยกให้ แต่ต้องปล่อยมันไป” ธีร์ต่อรอง

เขาไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ แต่ถ้าหากว่าเขายังไม่ทำอะไรสักอย่างล่ะก็ เขาจะพาพัฒน์ไปลำบากด้วย ซึ่งธีร์ไม่ยอมให้ใครมาลำบากเพราะตนแน่ๆ

จะเกิดอะไรก็เกิด แต่ขออย่างเดียว...

อย่าต้องให้มีใครเดือดร้อนเพราะเขาอีกเลย…

ธีร์เองก็ไม่รู้หรอก ว่าพัฒน์จะคิดว่าเขาเห็นแก่เงินหรือว่าอะไรหรือเปล่า แค่เขาไม่ต้องเป็นตัวถ่วงใครแค่นั้นก็พอแล้ว...

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ แต่แน่ใจนะว่าแกจะไม่ตามลูกน้องไปช่วยแกทีหลัง” ยงยุทธ์ถามอย่างระแวง

“ไม่หรอก คนอย่างฉัน ไม่มีใครมาช่วยหรอก” ธีร์บอกออกไปเสียงแผ่ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพิษไข้หรืออย่างไรถึงทำให้จิตใจของธีร์
อ่อนแอถึงเพียงนี้

แต่ก่อนที่ธีร์จะรู้สึกสิ้นหวังไปมากกว่านี้ ก็รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นอย่างรัวเร็วเมื่อเห็นว่ามีคนเดินมาทางด้านหลังของยงยุทธ์ แม้ว่าจะ
ไม่รู้ว่ามาช่วยเขาหรือเปล่า แต่คนตัวใหญ่ๆ คนนั้น มีโครงหน้าที่คล้ายกับคนที่ดูแลเขาอยู่ตอนนี้

ช่างดูคล้ายกับพัฒน์เลยเกิน

คนที่ดูแลเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดและโมโหคนนี้... แค่เหมือนกับคนๆ นี้ เขาก็อุ่นใจแล้ว

 

“ทำไมจะไม่มี!”







50%

 :katai4: :katai4: :katai4:

ตอนที่ 16 ครึ่งแรกจ้า อ่านให้สนุกนะคะ บางช่วงอาจจะแปลกๆ ไปบ้าง เพราะยังไม่รีไรท์ ไม่ได้เกลา ไม่ได้อ่านซ้ำ กลัวไม่ทันใจคนอ่าน 555+ ให้กำลังใจยูกิด้วยนะคะ ขอบคุณค่า

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 09-06-2015 21:40:19

รอฉันรอเธออยู่  ค้างงงงงงงมั่ก....อิพัฒน์แกเอาอีกแล้วนะยะ7ะให้ธีร์น้อยใจไปถึงไหนปากนี่วาจาแข็งกร่าวมาก  สงสารนุงธีร์ :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 09-06-2015 21:40:52

พัฒน์ปากหมาเกิน บางทีก็อยากให้ธีร์หนีหายไปนะ พัฒน์จะได้รู้ค่าซะบ้าง  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 09-06-2015 21:52:03

รู้สึกเกลียดพระเอกมากขึ้นทุกวัน
ปลดเลยบ๋!!!!!
รอตอนต่อไปเนอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 09-06-2015 21:55:11

ตอนนี้บอกไม่ค่อยได้ว่าพัฒน์เป็นยังไง เอาเป็นว่าต้องรอครึ่งหลังก่อนจะดีกว่า
ธีร์น้อยใจแล้ว น่าสงสารว่ะ
ปล.สู้ๆยูกิจัง มาต่อไวๆน้าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 15.2 (7/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 09-06-2015 22:08:46

อ้างจาก: brookzaa ที่ 08-06-2015 01:16:52  

เหมือนเดิม อ่านไปทำปากคว่ำไป  เพราะยังไม่ชอบพัฒน์อยู่ดี  ที่แรกก็เหมือนจะดีๆนะ  ฮึแต่สุดท้ายธีร์ก็ยังไปที่ระบายแค่นั้นแหละ

เสร็จแล้วก็ไป เฮอะ นิสัยแย่ สุนัขไม่รับประทาน

แค่นี้ไม่มีโมเม้นหวานแน่นอน เพราะขนาดเรื่อง ของน้องปลายฝัน ธีร์ยังต้องยอมเลย เข้ากันได้แค่เซ็กละม้างคู่นี้

เห็นด้วยกับความเห็นนี้สุดๆพระเอกแบบนี้ปากสุนัขรับประทานจริงๆเลยอยากมีคนมาเป็นมือที่ 3 จริงๆอยากรู้ปฎิกิริยาของพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 09-06-2015 22:11:15

 :z3: ใครมาช่วยธีร์อ่ะ

 :seng2ped: เซ็งพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 09-06-2015 22:13:31

เมื่อไหร่อีพัฒน์จะรู้ใจตัวเองสักที ต้องโดนสักที

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 09-06-2015 22:22:40

ปากพัฒน์นี่สุดๆจริงๆ อยากตบสักทีจริงๆ
คนที่มาช่วยพี่ชายของพัฒน์รึเปล่านะ รอครึ่งหลังค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 09-06-2015 22:24:26

ขอสั่งปลดพระเอก  :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:

โทษฐานทำให้ธีร์เสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า  :m31: :m31: :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 09-06-2015 22:28:54

 :o12:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-06-2015 23:02:25

 :m31:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-06-2015 23:10:23

พุฒิ???????  :man1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 09-06-2015 23:23:39

แหม...พัฒน์เอ๊ย  ทำปากดีกลบเกลื่อนกลัวธีร์จับได้ว่าเริ่มมีใจล่ะสิ

แกทำเค้าป่วยนะเว๊ย  ดูแลกันหน่อยสิยะ    :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 09-06-2015 23:58:34

พัฒน์นี่ก็นะ o12 o12 o12

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-06-2015 00:35:46

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 10-06-2015 00:48:50

ค้างงงง :o12:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-06-2015 02:24:32

พูดให้ดูดีหรือเปล่าพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 10-06-2015 03:23:23

โคม่าแล้วหายไปซะ ธีร์ เซ็งพัฒน์ปากหนักเกิ๊นน ให้ธีร์หายไปจากหน้าพัฒน์สักปีสองปีคงจะดีไม่น้อย ถถถถถถถถถ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-06-2015 08:22:18

 :ling2:  เพลีย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 10-06-2015 08:45:56

 :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.1 (9/6/2558) P:23
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 10-06-2015 10:54:41

บอกเลยว่าค้างงงงงงง
มาต่อไวไวน๊าาาาา
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 10-06-2015 20:23:21

ตอนที่ 16 ครึ่งหลัง

เสียงปริศนาดังมาจากด้านหลังของยงยุทธ์ทำให้เจ้าตัวหันไปมองด้วยความตกใจที่มีผู้ชายถึงสองคนมาช่วยพัฒน์กับธีร์ สำหรับพัฒน์ไม่ตกใจอะไรหรอก เพราะเป็นคนส่งสัญญาณไปเอง

คิดว่าจะถ่วงเวลารอก่อน แต่ธีร์ดันทำเสียแผน เขาเลยต้องเปลี่ยนมันกะทันหัน โชคดีที่คนที่เขาเรียกโดยการส่งสัญญาณผ่าน
โทรศัพท์จะมาช่วยเอาไว้ทัน

เพราะธีร์เอาแต่พูดจาให้ปล่อยเขาไป ทั้งๆ ที่ตัวเองกำลังไม่ไหว

พัฒน์ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่เขาบอกว่าไม่ชอบ คนที่เขาบอกว่าเกลียดนิสัยจะเป็นคนที่เสียสละตัวเองเพื่อให้เขารอด และก็เป็น
คนเดียวที่ทำให้หัวใจที่ด้านชาของเขา

เต้นแรงแทบจะหลุดออกมานอกอก

“แก!!” ยงยุทธ์หันมาของพัฒน์ด้วยสีหน้าที่โกรธเกรี้ยว “แกเรียกคนให้มาช่วยหรือวะ!!”

“อย่าโง่น่ายงยุทธ์ ถ้าแกอยู่ในสถานการณ์อย่างพวกฉัน ก็คงไม่อยู่เฉยๆ ให้แกจับเล่นหรอกมั้ง” พัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางสบายๆ ปืนในมือก็ยกโชว์ ทำเอายงยุทธ์ถึงกับตัวสั่นด้วยความโกรธ

“เอาไงดีครับคุณพัฒน์ จะปล่อยหรือว่าจะจับตัวส่งตำรวจ” เจโรมีถามพัฒน์ยิ้มๆ

“จะเอายังไงก็เร็วๆ หน่อยก็แล้วกัน ฉันจะลากเมียกลับกรุงเทพ!” เสียงทุ้มมีพลังของคนตัวใหญ่กว่าพัฒน์มากๆ พูดขึ้นด้วยสีหน้า
หงุดหงิด

“คุณพุฒิ!!” เจโมหันมาเรียกชื่ออีกคนเสียงดังอย่างเขินๆ

“ไม่ต้องมาเรียก จะทำอะไรก็รีบทำดิวะพัฒน์ ฉันไม่มีเวลามากนะเว้ย” หันมาเร่งน้องชายที่กำลังพยุงร่างธีร์ให้ยืนขึ้นอย่างช้าๆ

“แกก็รู้นะเจ็มว่าฉันจะให้แกทำอะไร ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ในเมื่อตัวการมันโผล่มาแบบนี้ก็จัดการไป เพราะยังไงคนที่อยู่เบื้องหลัง
งานนี้ก็ไม่ใช่มันคนเดียว ถูกจับไปก็มีคนประกันตัวอยู่ดี” พัฒน์สั่งก่อนจะเดินพาธีร์มายืนฝั่งของพุฒิและเจ็ม

“ผมทราบว่าคุณพัฒน์ต้องทำแบบนี้แน่ๆ เพราะอย่างคุณไม่เคยปราณีใคร ผมเลยโทรเรียกตำรวจแล้วล่ะครับ”

“สวัสดีครับคุณธีร์ ผมชื่อเจโรมีนะครับ เรียกเจ็มก็ได้เป็นลูกน้องของคุณพัฒน์” เจโรมีเอ่ยทักและแนะนำตัวกับธีร์ไป ซึ่งธีร์มอง
นิดๆ ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ เพราะเขาไม่มีแรงที่จะพูดแล้ว

เจโรมีเป็นลูกครึ่งที่ตัวพอๆ กับเขาเลย ไม่มีเค้าของคนต่างชาติเลยสักนิด ผิดกับอีกคนที่เป็นพี่ชายของพัฒน์ที่ตัวใหญ่ราวกับเป็น
คนต่างชาติเสียเอง

ตัวมันใหญ่กันจริงๆ สองพี่น้องนี่

“เอารถมาสองคันใช่ไหม ฉันจะพามันไปโรงพยาบาลก่อนก็แล้วกัน ฝากจัดการด้วย” พัฒน์บอกเสร็จก็ทิ้งปืนของพวกมันเอาไว้
ก่อนยกร่างของธีร์ขึ้นพาดบ่า เพราะถ้าให้เดินเองก็คงจะช้า ซึ่งร่างบางก็ให้ความร่วมมือแต่โดยดี ไม่ดิ้น ไม่ขัดขืน อยู่นิ่งๆ ให้
พัฒน์ทำตามใจชอบ

…

…

…



ณ โรงพยาบาล

ขณะที่ร่างบางกำลังตรวจอยู่กับหมอข้างในห้อง พัฒน์ก็นั่งรออยู่ด้านนอกนิ่งๆ จนกระทั่งพุฒิกับเจ็มตามมาถึง หมอก็ยังตรวจไม่
เสร็จเสียที

“เป็นไงบ้างครับ” เจโรมีถามอย่างเป็นห่วง

“ยังตรวจไม่เสร็จ” พัฒน์ตอบสั้นๆ

“แล้วนี่จะพาฉันมาทำไมเจ็ม จัดการงานเรียบร้อยแล้วก็ควรกลับกรุงเทพกับฉันได้แล้ว” พุฒิพูดแย้งขึ้นมา อารมณ์เสียเล็กน้อยที่
คนรักไม่เชื่อฟัง

“ก็ผมบอกให้คุณกลับก่อนไง เดี๋ยวตามไปแล้ว ยังจะบ่นมากมายอยู่ได้” เจโรมีบ่นเบาๆ

“เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเยอะนะเจ็ม แต่ก่อนนี่ทำเป็นกลัวฉัน พอขึ้นเป็นสถานะคนรักนี่ กล้าเถียง กล้าว่า กล้าด่าจังเลยนะ” พุฒิแอบแขวะ
เล็กน้อย แต่ก็เอ็นดูคนรักด้วย

“แต่ก่อนคุณพุฒิก็ขี้เก๊ก ชอบปั้นหน้านิ่งพอๆ กับคุณพัฒน์ แต่เดี๋ยวนี้คุณพุฒิปากจัด พูดมากขึ้นเยอะนะครับ” เจโรมีเองก็สวน
กลับต่อไปอีก

“เจ็ม” เรียกชื่อคนรักเสียงต่ำอย่างปรามๆ ซึ่งร่างเล็กกว่าก็รู้ดีว่าถ้าใช้น้ำเสียงแบบนี้เมื่อไหร่ ก็คืออารมณ์ของพุฒิกำลังไม่คงที่

“หยุดเถียงกันได้ไหม รำคาญ” พัฒน์ด่า

“ไอ้...” ยังไม่ทันที่พุฒิจะด่าผู้เป็นน้องชายหมอที่เข้าไปตรวจธีร์ก็ออกมา ซึ่งเจโรมีก็เดินไปอย่างรู้งาน เพราะคนอย่างเจ้านาย
ของเขาไม่มีทางที่จะถามใครก่อนแน่ๆ

“เป็นยังไงบ้างครับหมอ”

“คนไข้ไม่ได้เป็นอะไรมากครับ แค่เป็นไข้หวัดธรรมดา แต่เป็นค่อนข้างหนัก ยังไงคืนนี้ก็นอนดูอาการไปก่อนนะครับ พวกคุณเป็น
ญาติหรือเปล่าครับ” คุณหมออธิบาย

“ผมเป็นเพื่อนครับ” เจโรมีตอบ

“เอ่อ ไม่ทราบว่าตรงนี้มีแฟนของคนไข้ไหมครับ” หมอถาม

ทุกคนมีสีหน้างุนงงอย่างเห็นได้ชัดก่อนที่พัฒน์จะคิดได้ว่าตนได้ทำรอยอะไรไว้บนร่างกายขาวนั่น ไม่แน่หมออาจจะเห็นแล้วก็ได้

“ไม่มีนี่ครับ” เจโรมีตอบยิ้มๆ แต่ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าพัฒน์เดินเข้าไปหาหมอด้วยตัวเอง ร่างสูงโปร่งหันไปสบตากับพุฒิ
ซึ่งร่างสูงก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้

ต้องมีอะไรกันแน่ๆ

“รบกวนบอกกับผมได้ครับ” พัฒน์บอกนิ่งๆ

“คุณเป็นแฟนของคนไข้ใช่หรือเปล่าครับ”

“จะบอกอะไรก็บอกสิหมอ” พัฒน์ขึ้นเสียงใส่หมอ ซึ่งหมอก็สะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนจะทำท่าเชิญให้พัฒน์ตามตนมา พัฒน์กัน
ไปสั่งพุฒิกับเจ็มเล็กน้อย

“ตามพยาบาลไปดูให้ด้วย อย่าเพิ่งกลับ เดี๋ยวฉันตามไป” พัฒน์พูดจบก็เดินตามหมอไปทันที ส่วนพุฒิกับเจ็มก็เดินตามร่างที่นอน
อยู่บนรถเข็นอย่างธีร์ไป



ในห้องของหมอ

“มีอะไรครับ”

“ช่วง 1 อาทิตย์นี้คุณต้องคอยทายาตามรอยกัดที่อยู่บนตัวของคนไข้ด้วยนะครับ อาการป่วยของคนไข้มีสาเหตุมาจากตรงนี้ด้วย
บวกกับร่างกายอ่อนเพลียน่ะครับ” หมออธิบาย ซึ่งร่างสูงก็พยักหน้าอย่างเดียว

“แล้วคนไข้เวลาไม่สบายค่อนข้างที่จะเพ้อหนักมา เพราะกว่าจะสงบไปได้หมอต้องฉีดยาสลบให้ คุณต้องคอยดูแล เอาใจแฟน
คุณให้มากๆ นะครับ”

“อืม” รับคำสั้นๆ ซึ่งหมอก็กลั้นใจพูดต่อ

“ไม่ถึงอาทิตย์ไข้ก็จะลด แต่ต้องทายาตามตัวด้วยนะครับ จนกว่ารอยจะหายเลย เพราะบงจุดช้ำมาก บางจุดก็บวม ช่วงนี้งด
กิจกรรมรุนแรงหน่อยนะครับ” หมอแนะนำต่ออย่างเกรงใจ ไม่อยากจะพูดเท่าไหร่ แต่ในจรรยาบรรณแล้วก็ต้องตักเตือนออกไป

“ครับ”

“ทางที่ดี ผมว่าควรจะเลิกกิจกรรมรุนแรงๆ ไปเลยดีกว่านะครับ”

“หมอ หน้าที่ของหมอคือแนะนำวิธีการรักษากับรักษาคนไข้ไม่ใช่หรือไง หรืออยากจะรักษาตัวเองดู” พัฒน์ถามนิ่งๆ ในใจเริ่มรู้สึก
หงุดหงิดขึ้นมา

มาบอกให้เขางดกิจกรรมรุนแรงๆ

เฮอะ!! ฝันไปเถอะ กว่าเขาจะเจอคนที่รับความรุนแรงเขาได้นี่เป็นคนแรกเลย...

“ม่ะ...ไม่ครับ”

“ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมหมอ” พัฒน์ถามเสียงเย็น

“ไม่มีแล้วครับ”

“ขอตัว” พัฒน์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ในห้องของแพทย์แล้วออกจากห้องไปทันที เขาโทรหาเจโรมีเพื่อถามว่าอยู่ที่ห้องไหนก่อนที่เขา
จะเดินไปหาทันที

...

...



“ถ้าอย่างนั้นผมจะอยู่กับคุณพัฒน์ที่นี่แล้วจะตามคุณพุฒิไปในวันพรุ่งนี้พร้อมกับคุณพัฒน์และคุณธีร์” เจโรมีต่อรอง ส่วนพัฒน์ก็
นั่งไขว่ห้างอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โซฟาอย่างเงียบๆ หลังจากที่เขาพบหมอเสร็จแล้ว

ทนฟังหมอพล่ามไม่พอ ต้องมาฟังผัวเมียคู่นี้เถียงกันอีก

“ฉันไม่ยอม”

“คุณพุฒิ คุณไม่เห็นหรือไงว่าคุณธีร์ไม่สบาย แล้วอย่างคุณพัฒน์ดูแลอะไรใครเป็นที่ไหนล่ะ” แอบพาดพิงเจ้านายตัวเองเล็กน้อย
จนพัฒน์หันมามองดุๆ เล่นเอาเจโรมีถึงกับหัวเราะแห้งออกมา

“แหะๆ นั่นแหละคุณพุฒิ ผมสัญญานะว่าพรุ่งนี้ผมไปถึงกรุงเทพแล้วจะไปหาคุณทันทีเลย”

“ไม่เหมือนกันนะเจ็ม” พุฒิพูดเสียงเครียด

“โธ่! ก็ผมเป็นห่วงเจ้านายผมนี่”

“แล้วฉันล่ะ เราไม่ได้เจอกัน 6 เดือนนะเจ็ม นี่ใจคอไม่คิดจะเป็นห่วงกันบ้างหรือไง” พุฒิว่าออกมาอย่างน้อยใจ จนทำให้พัฒน์
แอบทำปากหมั่นไส้ไปให้

หมดสภาพหนุ่มหล่อร้ายในตำนานจริงๆ

“เลิกทะเลาะ เลิกเถียงกันสักที กลับไปทั้งคู่นั่นแหละ ฉันดูแลมันเอง” พัฒน์บอกอย่างโมโห พุฒิกับเจ็มมองหน้ากันเล็กน้อยก่อน
จะยิ้มให้กันนิดๆ

เด็กคนนั้นมีดีอะไร ถึงทำให้น้องชายของเขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

“เอางั้นก็ได้ครับ” เจโรมียอมง่ายๆ เพราะในความรู้สึกส่วนตัวจริงๆ ของเขาแล้ว แน่นอนก็อยากจะไปกับคนรักอยู่แล้ว เพราะไม่ได้
เจอกันตั้งนาน

“เออ ก็ดี ว่าแต่แกน่ะ อย่าทำอะไรเขามากนะเว้ย เขาเป็นลูกมีพ่อมีแม่ ทำอะไรก็คิดดีๆ จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง” พุฒิ
เตือนสติน้องชาย เพราะแค่เขาฟังที่หมอถามถึงแฟนแล้วพัฒน์ก็ออกรับหน้านั้น เขาก็เข้าใจในทันทีว่าที่ร่างโปร่งไม่สบายนั่นเป็น
เพราะน้องชายของเขา

ก็เซ็กส์ของพัฒน์น่ะ มันธรรมดาเสียที่ไหนล่ะ...

“ไม่ต้องมาสอน”

“ไอ้ดื้อ”

“เลิกเอาคำนี้มาด่าฉันเถอะ ไม่ใช่เด็กแล้วนะเว้ย” พัฒน์เงยหน้าเอาเรื่องพี่ชาย

“สำหรับฉันแกยังเด็กอยู่เสมอไอ้พัฒน์ อย่าลืมว่าฉัน 27 แล้ว ห่างจากแกตั้ง 5 ปีเชียวนะ” พุฒิบอกน้องชาย

“ฉันรู้ว่าแกแก่”

“เลอะเทอะ เอาเป็นว่าฉันกับเจ็มจะกลับกรุงเทพแล้ว เดี๋ยวจะให้คนเข้าไปที่รีสอร์ทเก็บของ เอารถมาให้ก็แล้วกัน พรุ่งนี้ก็อาบน้ำ
ที่นี่ แล้วก็ขับกลับเลย”

“เออ...ฝากด้วย”

“ไปกันเถอะเจ็ม” หันไปชวนคนรักที่เดินไปลาธีร์ที่ข้างเตียง แอบลูบผิวขาวนั้นน้อยๆ ด้วยความอิจฉา “ไม่ต้องทำหน้าอิจฉา ผิว
นายก็ดีไม่แพ้เด็กคนนั้นหรอก”

“คุณพุฒิอ่ะ”

“ไปแล้วนะไอ้พัฒน์”

“ลานะครับคุณพัฒน์ เดี๋ยวผมจะแวะไปเยี่ยมที่คอนโด”

พัฒน์พยักหน้าให้ทั้งสองคนน้อยๆ ก่อนที่พุฒิและเจ็มจะเดินออกจากห้องไป โดยที่เจโรมีเดินชวนพุฒิคุยตลอดทางอย่างมีความ
สุข ทิ้งให้น้องชายของพุฒิหรือเจ้านายของพัฒน์นั่งนิ่งอยู่กับที่ ไม่กล้าเดินเข้าไปหาธีร์ที่นอนหลับเพราะยาสลบ

รู้สึกผิดมันก็ใช่...แต่ที่รู้สึกชัดๆ กว่าความรู้สึกผิดตอนนี้คือสับสน

เขารู้สึกยังไงกันแน่กับธีร์ แค่อยากเอาชนะ? แค่อยากปราบพยศ? หรือแค่เพราะคนตรงหน้าสามารถเข้ากับเขาได้ในเรื่องของเซ็ก
ส์....

“มันต้องมีอะไรมากกว่านี้สิ ฉันไม่เคยต้องมานั่งคิดมากอยู่แบบนี้” พัฒน์พึมพำ มองหน้าของธีร์แล้วเหม่อ

กูไม่รู้หรอกนะว่ามันคืออะไร...

แต่ถ้ามันเกิดมาจากมึง ไม่ว่าอย่างไร มึงต้องรับผิดชอบ...



ตกเย็นลูกน้องของพุฒิก็เอาสัมภาระทุกอย่างที่อยู่ในรีสอร์ททั้งของพัฒน์และธีร์มาให้ พร้อมกับเอารถมาไว้ให้ด้วย ก่อนที่ลูกน้อง
ของพุฒิจะกลับไป

เปลือกตาบางพยายามลืมตาขึ้น แสงไฟที่สว่างส่องเข้ามาในตาจนเขาแสบตาไป หากแต่ความเจ็บที่คอและกระหายน้ำมือ
มากกว่า ร่างกายกระดิกเล็กน้อยเพื่อคลายความปวดเมื่อย

“อืม...น่ะ น้ำ” เสียงแหบพร่าของธีร์ร้องขอ จนพัฒน์ที่นั่งอ่านเอกสารผ่านไอแพดอยู่ถึงกับเด้งตัวขึ้นรินน้ำใส่แก้วแล้วค่อยๆ ปรับ
หัวเตียงให้ตั้งขึ้น ก่อนจะป้อนน้ำที่ปากของธีร์ด้วยสีหน้านิ่งๆ เมื่อดื่มน้ำเสร็จร่างบางก็มองไปรอบๆ ห้องด้วยความสงสัย

“โรงพยาบาล” พัฒน์พูดสั้นๆ เหมือนรู้ว่าธีร์ต้องการจะถามอะไร

“กี่โมงแล้ว” ธีร์ถามเบาๆ

“6 โมงเย็น พยาบาลเขามาเช็ดตัวให้มึงแล้ว เหลือแต่รอให้มึงตื่นจะได้กินข้าวกินยา” พัฒน์บอกออกไป แต่ไม่ใช่ความบอกไม่
หมด

พยาบาลเข้ามาจะเช็ดตัวก็จริง แต่พัฒน์ขอที่จะเช็ดให้เองเพราะไม่อยากให้พยาบาลเห็นรอยตามตัวของธีร์ กลัวจะโดนเอาไปพูด
ในทางที่ไม่ดี นำความเสื่อมเสียมาถึงเขาด้วย

ไม่ได้เด็ดขาด!!

“อือ” ร่างโปร่งพยักหน้าน้อยๆ

“หิวหรือยัง” พัฒน์ถาม

“ไม่อยากกิน ไม่หิว ไม่เอา” ธีร์ตอบแบบเหวี่ยงๆ ซึ่งพัฒน์ก็นิ่งไปเล็กน้อยที่เห็นว่าธีร์มีอาการแบบนี้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นอีกคนเหวี่
ยงวีน แต่น้ำเสียงแบบนี้ การสะบัดหน้าเหมือนงอนนั่นอีก

ก็พึ่งเคยเห็นนี่แหละ

“แต่มึงต้องกิน” พัฒน์ว่าเสียงเข้ม

“ไม่เอา ไม่กิน ถ้ากินข้าวก็ต้องกินยา ไม่อยากกิน ฮือ...”

“...” พัฒน์นิ่งไปเมื่อเห็นว่าธีร์ร้องไห้ออกมาเป็นเด็กๆ

อย่าบอกนะว่า เวลาป่วย ไม่สบายของธีร์ จะมีอาการตรงกันข้ามกับความเป็นจริงแบบนี้

“ไม่กินนะ ไม่เอา ฮือ ไม่เอา ไม่กิน” คราวนี้เริ่มจับสิ่งของที่ใกล้มือที่สุดขว้างไปตามพื้นห้องด้วยความไม่พอใจที่พัฒน์ไม่ยอมรับ
ปากว่าจะไม่ให้ตนทานข้าว

ธีร์รู้นะว่าตัวเองทำอะไร เพียงแต่มันควบคุมจิตใจตัวเองเวลาป่วยไม่ได้ก็เท่านั้นเอง

พรึ่บ!!

ในจังหวะที่อีกคนกำลังจะคว้าที่แจกัน พัฒน์ก็ก้าวยาวๆ เข้าไปคว้าจับไว้ได้ทัน ไม่เช่นนั้นคงแต่ละเอียดคาพื้นเป็นเพื่อนกับพวก
ของต่างๆ ที่ถูกขว้างไปก่อนหน้านั้น

“โอเคๆ ไม่กินก็ไม่กิน” พัฒน์เองก็ไม่รู้จะทำยังไง

ดูแลใครก็ไม่เคย ก็มีมันคนแรกนี่แหละที่เขาดูและมันตลอดตั้งแต่รู้จักกันมา กับเด็กก็ไม่เคยเข้าใกล้ เพราะฉะนั้นเอาใจใครไม่เป็น
ทั้งนั้น แต่ดูเหมือนว่าฤทธิ์ของธีร์ยังไม่หมดเพียงเท่านี้

“จะกิน ไปเอามากินหน่อย” คราวนี้ทำเอาพัฒน์เหวอไปเลย

ไม่เคยมาเจออะไรทำนองนี้มาก่อน คนอะไรพิลึกดีแท้

“เออๆ เดี๋ยวเรียกพยาบาลให้” พัฒน์ว่า ก่อนจะเดินมากดโทรศัพท์ตรงหัวเตียงเพื่อให้พยาบาลเอาอาหารมาส่งได้เลย แต่ก็ไม่ทัน
ใจคุณชายธีร์เข้าให้

“เร็วๆ สิ ฮือ จะกิน เอามาเร็วๆ สิ” โวยวายเสียงดังลั่น จนพัฒน์กัดฟันกรอดเพื่อสงบสติอารมณ์กับความเอาแต่ใจและเรื่องมาก
ของธีร์

“เออ...ก็ตามให้อยู่เนี่ย”

ไม่นานพยาบาลก็เข็นอาหารเข้ามาในห้องด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ก็ต้องหน้าเจื่อนไปเพราะคนไข้แผลงฤทธิ์ใส่

“ยิ้มทำไม คิดว่าสวยหรือไง”

“ป่ะ เปล่าค่ะ”

“ออกไปเลยก็ได้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” พัฒน์บอกเบาๆ

“ค่ะ”

“กระซิบกระซาบอะไรกัน!” ถามเสียงดังลั่นจนพยาบาลถึงกับสะดุ้งกลัว เธอไม่พูดอะไรต่ออีกก็วิ่งออกจากห้องไปทันที

“อย่าฤทธิ์เยอะได้ไหม” กูเดาทางไม่ออกแล้วเนี่ย

พัฒน์เข็นอาหารไปใกล้ธีร์ ซึ่งธีร์ก็ดึงมาวางตรงหน้าของตนเพื่อที่จะได้ทานสะดวกๆ แต่เมื่อเห็นอาหารแล้ว อาการอยากนอนก็ตี
แทรกขึ้นมา

“ง่วง”

“รีบกิน จะได้รีบนอน” พัฒน์พูด

“ไม่มีแรงกิน”

“แล้วทำยังไง” ขมวดคิ้วแน่นมองหน้าธีร์นิดๆ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ เมื่อเห็นสายตาที่เหมือนแมวอ้อนของธีร์ หัวใจเต็นรัวแทบ
จะหลุดจากอก

เขารับมือไม่ทันจริงๆ ไม่คิดว่าเวลาป่วยจะดื้อด้าน พูดมาก ขี้แย เอาแต่ใจ สารพัดนิสัยเด็กทั้งหลายแบบนี้ เล่นทำคนนิ่งๆ อย่าง
เขาถึงกับนิ่งไม่ได้

“เออๆ กูป้อนก็ได้”

แล้วมันก็ยิ้มอย่างคนชนะ...







100%


 :mew2: :mew2: :mew2:


เอาครึ่งหลังมาส่งจ้า ให้กำลังใจยูกิด้วยน้า พรุ่งนี้ไม่อัพ อัพมะรืนตามสเต็ปเดิมนะคะ ขอบคุณค่า ฝันดีนะคะทุกคน

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-06-2015 20:43:20

ป่วยนานๆนะธีร์

สงสารหมอเว้ยเฮ้ย. พูดตรงๆก็เจอคนซาดิสด่าเข้าให้
ยูกิสู้ๆค่ะ. ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 10-06-2015 20:44:18

 :hao7: :hao7: :hao7:
ธีร์ตอนป่วยนี่น่ารักดีแฮะ พัฒน์ก็ดูแลดีๆล่ะ :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 10-06-2015 20:57:44

โหวววววววววว

ธีร์ป่วยบ่อยๆได้ไหมคะ อู้ยยยย สะใจดีแท้ เห็นพัฒน์ต้องมาเอาใจเด็กธีร์ ><

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 10-06-2015 21:06:57

ฮ่าาา เข้าใจละ ทำไมถึงบอกไม่มีใครทนไหว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 10-06-2015 21:21:04

ธีร์ป่วยแล้วเหมือนเด็กๆเลย 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 10-06-2015 21:23:24

ง๊องแง๊งซะละ แบบนี้พัฒน์รับมือไม่ถูกเลย
หายไวๆ รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 10-06-2015 21:25:05

ตอนนี้ตาพระเอกค่อยน่ารักหน่อยยยย ธีร์เหวี่ยงเยอะๆเลยยยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 10-06-2015 21:33:41

น่าร้ากอารายอย่างนี้น่าา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 10-06-2015 21:41:11

 :z6: โอ๊ยจะมีความคิดเห็นแก่ตัวแบบนี้ไปไหหนวะพัฒน์ แค่คู่นอนนั่นแหละ ไม่ต้องคิดให้เปลืองสมองขี้เลื่อยหรอก  :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 10-06-2015 21:52:03

ป่วยแล้วน่ารักน่ะเนี่ยพี่ธีร์
ป่วยนานๆอยากเห็นพี่พัฒน์หัวปั่นเพราะคนป่วย
555
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 10-06-2015 22:11:07

เด็กจังเลยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 10-06-2015 22:23:50

มาเม้นแล้วจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-06-2015 22:28:34

อร๊ายยย. ธีร์ไม่สบายแล้วเอาแต่ใจ. ขี้อ้อนด้วย. อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 10-06-2015 22:31:34

ธีร์ป่วยให้ตลอดนะ เล่นซะพัฒน์เงิบ 555555 โดนใจมวากกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 11-06-2015 01:31:14

 :eiei1: :fox2:
ไม่สบายนานๆนะธีร์
เป็นครั้งนึงพัฒน์ไปไม่เป็นเลย

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-06-2015 01:43:52

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 11-06-2015 04:31:53

ในที่สุดพัฒน์ก็ต้องเริ่มคิดหนักกับเขาจนได้
ธีร์เวอร์ชั่นป่วยน่ารักสุดๆ กวนประสาทพัฒน์เยอะๆนะ
ปล.สู้ๆนะยูกิจัง รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: KakukI ที่ 11-06-2015 08:28:27

พัทเจอธีร์ในโหมดนี้จะรับไหวไมเนี้ย ยิ่งแต่เจ้าอารมณ์อยู่ :hao4:

นักเขียนจ๋า~มาต่อเร็วๆน้า~ เขาลุ้นว่าธีร์จะได้หายเร็วขึ้นหรือหายช้าลงสุดๆเลย

เป็นกำลังใจให้น้า~ :bye2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 11-06-2015 08:41:31

น่ารักอ่ะ... :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 11-06-2015 13:54:20

เอาเลยๆๆๆ ออกฤทธิ์ให้มันเยอะๆๆๆ หมันไส้อีตาพัฒน์มานานละ  :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-06-2015 13:56:40

ป่วยนานๆไปเลยธีร์เอาให้พัฒน์มันหัวหมุนไปเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 11-06-2015 20:55:35

เอาคืนให้สาสมเลย  ธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-06-2015 22:10:49

น่ารักกกกกอะอยากให้ธีร์ป่าวนานเลย  :o8:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 16.2 (10/6/2558) P:24
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 11-06-2015 23:14:58

"แล้วมันก็ยิ้มอย่างคนชนะ..." >>> 555 เห็นภาพเลยค่ะ

แต่ไม่ใช่พอธีร์หายป่วยแล้วโดนพัฒน์เอาคืนแบบจัดเต็มนะ :mew3:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 12-06-2015 17:34:21

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 17 ครึ่งแรก

เหนื่อยสุดๆ

หลังจากที่เขาจัดการให้พยาบาลมาฉีดยานอนหลับให้กับธีร์ เพราะเจ้าตัวไม่ยอมนอน ทั้งๆ ที่ตากำลังจะปิดอยู่แล้ว โวยวายจะดูหนัง จะดูทีวีอยู่นั่นแหละ เขาก็ไปอาบน้ำ แล้วมาที่โซฟา ที่ที่จะเป็นที่นอนของเขาวันนี้

“มึงทำกูเหนื่อยมาก ไอ้ธีร์ หวังว่าพรุ่งนี้ไข้มึงคงจะลดสักทีนะ กูจะไม่ลำบากไปนานกว่านี้” พัฒน์ที่นอนแผ่อยู่บนโซฟาบ่นพึมพำ
อย่างคนทำงานลงพื้นที่เหนื่อย

จะว่าไปงานยังไม่เหนื่อยเท่าการดูแลธีร์ที่ป่วยแบบนี้

กินข้าวเสร็จ ตอนแรกบอกว่าง่วง แต่กินยาแล้วก็ไม่นอน ตอนกินยาบอกว่าจะไม่กินมันขม พอเขาวางไว้ มันก็หยิบไปกินหน้าตา
เฉย เปิดทีวีให้ดู ก็หลับ พอปิดก็ตื่นมาโวยวาย จนเขาทนไม่ไหว เรียกพยาบาลมาฉีดยานอนหลับซะ รำคาญมันเต็มทีแล้ว

“เฮ้อ...” เขาเดินไปปิดไฟ แล้วทิ้งตัวนอนจนผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อย...



เช้าวันใหม่ พัฒน์ลืมตาตื่นขึ้นมา ดูนาฬิกาก็พบว่า 8 โมงเช้าแล้ว มันเลยเวลากินข้าวเช้าของธีร์แล้วนี่ พอหันไปมองที่เตียงก็ไม่
พบร่างที่ควรอยู่ตรงนั้นเลย

“ไปไหนวะ”

แกร๊ก!

ร่างสูงหันไปยังต้นเสียงก็เห็นร่างบางเดินพยุงตัวเองพร้อมกับถือถุงน้ำเกลือด้วยตัวเองอย่างทุลักทุเล เห็นแบบนั้นเขาก็เดิน
เข้าไปช่วยแบบเงียบๆ ไม่พูดไม่จาอะไร

“กูทำเองได้” ธีร์บอกเบาๆ

“เฮ้อ...” พัฒน์หายใจอย่างโล่งอก

แม้ว่าเขาจะรู้สึกถึงไอความร้อนที่แผ่มาจากร่างเล็กกว่าอยู่ แต่เหมือนว่าจะเบาลงจากเมื่อวานแล้ว ธีร์ถึงได้พูดแบบเดิม แต่ก็
ดีแล้ว อย่าเป็นแบบเมื่อวานเลย

ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

“กินข้าวยัง” พัฒน์ถาม

“กินแล้ว มึงตื่นสายเอง”

“แล้วทำไมไม่ปลุก”

“กูคิดว่ามึงควรจะพักผ่อน ยังไงวันนี้มึงก็ต้องขับรถพากูกลับอยู่ดี” ธีร์ให้เหตุผล

“ไหวแล้วแน่นะ”

“เออ...มีเวียนหัวนิดหน่อย แต่ก็ไม่หนักเหมือนเมื่อวานแล้ว สองสามวันก็หาย”

“เดี๋ยวกูจะไปตามหมอก่อนว่าจะออกจากโรงพยาบาลได้หรือยัง”

“อือ”

พัฒน์เดินไปถามพยาบาลว่าหมอมาหรือยัง แต่ก็ได้คำตอบที่เขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่มา ประมาณ 10 นาที หมอจะเข้าไปตรวจธีร์
ซึ่งคนอย่างพัฒน์เกลียดการรอคอยที่สุด

ยิ่งพวกหมอไม่เคยจะตรงเวลาอยู่แล้ว หรือตรงเวลา แต่เขาก็ไม่ชอบที่จะรออยู่ดี

“ให้หมอมาที่ห้องของฉันให้เร็วที่สุด” สั่งทิ้งท้ายเสียงเข้มก่อนจะเดินกลับเข้าห้องพักพิเศษของธีร์ไป

“กลับได้ยัง” ธีร์ถามทันทีที่เห็นพัฒน์

“อีกประมาณ 10 นาที หมอจะเข้ามา เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน”

“อือ”

ธีร์ก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ส่วนพัฒน์ก็เอาสัมภาระเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ จนเวลาล่วงเลยถึง 15 นาทีกว่า หมอจึงเข้ามา ซึ่ง
พอเห็นหน้าพัฒน์ หมอก็ตัวสั่นด้วยความกลัว

บังอาจมาช้านะหมอ...

“โดยรวมแล้วถือว่าร่างกายของคุณธีรไนยอยู่ในสภาวะที่แข็งแรงมากครับ อุณหภูมิถึงได้ลดไว อาการเพ้อหรืออาการแปลกๆ ก็
ไม่มีแล้วด้วย ส่วนเรื่องยาที่ต้องทาตามรอย เอ่อ นั่นแหละครับ ก็ควรจะทาบ่อยๆ นะครับ ช่วงสองสามวันนี้ให้เช็ดตัวแทนการอาบ
น้ำไปก่อน แต่ถ้าจำเป็นต้องอาบ ก็ควรจะเป็นน้ำอุ่นนะครับ ส่วนยาเดี๋ยวให้แฟนคุณรอรับที่ช่องจ่ายยาเลยนะครับ และงดกิจกรรม
รุนแรงกันด้วยนะครับ” หมอพูดเล่นเอาร่างโปร่งบางถึงกับหน้าแดงด้วยความอาย จะอ้าปากเตรียมแย้งว่าพัฒน์ไม่ใช่แฟนก็ไม่ทัน
เพราะพัฒน์แย่งพูดตัดหน้าไปก่อน

“ตามนั้นหมอ แล้วนี่กลับได้แล้วใช่ไหม”

“ครับ เดี๋ยวพยาบาลจะมาถอดสายน้ำเกลือให้ คุณธีรไนยก็เปลี่ยนชุดรอแฟนคุณได้เลยนะครับ”

“ม่ะ...”

“เดี๋ยวกูจะไปเอายา จ่ายเงิน ส่วนมึงก็จัดการตัวเองให้เสร็จแล้วนั่งรอกูอยู่ในนี้ เข้าใจนะ”

“เออ” พยักหน้าน้อยๆ

พัฒน์เดินออกจากห้องไปเพื่อไปรับยาแล้วก็จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับธีร์ ส่วนธีร์ก็เข้าไปเปลี่ยนชุดหลังจากที่ถูกถอดสายน้ำ
เกลือให้แล้ว

ธีร์เดินมานั่งที่โซฟาที่พัฒน์ใช้เป็นที่นอนตลอดทั้งคืน

“แข็งชะมัด ไม่ปวดหลังหรือไงวะ” ธีร์พึมพำเบาๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นห้องพิเศษ แต่ก็อยู่ในตัวชนบทมันถึงไม่ได้ดูหรูขนาดนั้น ถึงต้อง
มีโซฟาราคาแพงๆ อยู่

“อยากกลับแล้ว อยากนอน”

บ่นกับตัวเองจบก็พบว่าพัฒน์เปิดประตูห้องเข้ามาพอดี ในมือใหญ่มีถุงยาอยู่ ก่อนที่จะเดินมาโยนให้ธีร์ถือ ส่วนเขาก็หยิบกระเป๋า
ของเขากับธีร์ขึ้นหิ้ว

“ตามมา จะได้กลับกรุงเทพสักที” พัฒน์เดินนำโดยที่มีร่างโปร่งเดินตามไม่ห่าง ธีร์มองแผ่นหลังกว้างของพัฒน์ด้วยความหวั่น
ไหว

เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่ว่าแผ่นหลังนั่น ร่างกายนั่น...ฝ่ามือ ใบหน้า และอ้อมกอด น้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนต่อว่า แต่ก็เป็น
ห่วงเขา...

มันดูแลเขาตลอด กระทั่งเมื่อวานมันก็ไม่คิดจะทิ้งเขา...

ในสภาพที่ร่างกายอ่อนแอ จิตใจก็อ่อนไหวง่าย และในตอนนี้ ความรู้สึกที่เขาเคยเกลียด ไม่ชอบพัฒน์ ปากที่บอกเกลียดนัก
เกลียดหนา มันกลับเปลี่ยนไป



“จะนั่งข้างหน้าหรือข้างหลัง” พัฒน์ที่เก็บกระเป๋าที่ท้ายรถแล้วถามธีร์เสียงเรียบ

“ข้างหน้า”

“ไม่นอนหรือไง”

“เดี๋ยวมึงก็หาเรื่องว่ากูชอบทำตัวเป็นคุณชาย” ธีร์บอกเหตุผล

“เลอะเทอะ...ไม่ไหวก็นั่งหลังนั่นแหละ อยากนอนก็นอน” พัฒน์ว่าพร้อมกับผลักร่างเล็กกว่าในเข้าไปนั่งด้านหลัง ซึ่งร่างแกร่ง
เป็นคนเปิดปิดประตูให้

“แล้วใครจะอยู่เป็นเพื่อนมึง” ธีร์ถามเสียงแผ่ว แต่ก็ช้าไปแล้วเพราะร่างสูงมานั่งประจำที่คนขับแล้วออกรถจากโรงพยาบาลแห่งนี้
ไปทันที

“ทำเหมือนกับว่าตอนที่มา มึงไม่หลับงั้นแหละ” พัฒน์แขวะธีร์เล็กน้อย

“อย่างน้อยก็มีเพื่อนอยู่ข้างหน้า”

“มึงนี่เริ่มดื้อแล้วนะ ไข้ขึ้นอีกหรือไงวะ” ประโยคหลังพัฒน์พึมพำคนเดียวเบาๆ

“เปล่า...กูแค่...” ธีร์ชะงักไป เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะหลุดอะไรบางอย่างออกไป

พัฒน์มองหน้าอีกคนผ่านกระจก ซึ่งก็ยกยิ้มน้อยๆ ที่เห็นว่าธีร์นิ่งไปไม่พูดต่อ เขารู้อยู่ว่ามันจะพูดอะไร มันกำลังเป็นห่วงเขา แต่
ไม่ห่วงสังขารตัวเอง

“ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ไม่หายมันก็จะเป็นภาระกู”

“เออ...แล้วที่เป็นแบบนี้มันเพราะใครล่ะ” ธีร์ที่ยอมอ่อนลงให้ตอนนี้ไม่มีเค้าว่าจะลงแล้ว เนื่องจากพัฒน์พูดเหมือนเป็นความผิด
ของเขาคนเดียว

ทั้งๆ ที่เป็นเพราะร่างสูงนั่นแหละที่ทำให้ธีร์ไม่สบาย

“หึหึ กูทำแรงไปหรือไง แบบนี้ล่ะทำเป็นโกรธ ไอ้ตอนทำไม่เห็นจะห้าม” พัฒน์ย้อนจนธีร์พูดไม่ออก

ก็มันเรื่องจริง ตอนที่ทำอยู่ขาก็แค่สนุกและสุขไปกับมัน ไม่ได้คิดถึงเลยว่าหลังจากสุขแล้วมันจะมีปัญหาสุขภาพตามมา แต่ใน
สถานการณ์แบบนั้น ใครมันจะไปคิดอย่างอื่นนอกจากเรื่องนั้นกันล่ะ

“แล้วทำไมมึงไม่ห้ามตัวเองล่ะ”

“กูไม่ได้เป็นคนเริ่มนะ”

สิ้นคำพูดของพัฒน์ ธีร์ก็ปิดปากสนิททันที ก่อนจะทิ้งตัวนอนราบกับเบาะอย่างไม่พอใจ ที่ไม่ว่าจะเถียงอะไรไป เขาก็ไม่เคยชนะ
เสียที

แต่ถึงกูจะเริ่ม กูก็ไม่คิดจะห้ามตัวเอง

“อยากกินอะไรก็บอก อยากเข้าห้องน้ำก็บอก” เขายังคงพูดต่อ แม้ว่าร่างบางจะหันหลังหันหน้าเข้ากับเบาะไปแล้วก็ตาม แต่พัฒน์
ก็คิดว่าว่าธีร์คงจะไม่หลับในทันทีแน่ๆ

“เข้าใจใช่ไหม”

“เออ”

แม้ว่าจะไม่ได้ใช้น้ำเสียงที่ระรื่นหู การพูดจาก็เป็นเหมือนเดิม ใบหน้าก็ยังเย็นชาเหมือนเดิม ทั้งยังชอบสั่ง ชอบบังคับ ไม่ว่ายังไง
มันก็เหมือนเดิม

แต่ทำไม่ธีร์ถึงรู้สึกถึงการกระทำที่เปลี่ยนไป แม้มันจะไม่ได้ทำแบบให้เห็นชัดเจน แต่แค่นี้ก็ทำให้ธีร์หวั่นไหวและคิดเอาเองไป
แล้ว ว่าพัฒน์เป็นห่วงเขา มีความรู้สึกดีๆ ต่อเขา แม้ว่าจะไม่ชอบหน้ากันมาก่อนก็ตาม หากแต่ตอนนี้มันเป็นเปลี่ยนไปแล้วสำหรับ
ธีร์

ไม่มีความรู้สึกที่เกลียดอยู่ในอกแล้ว แต่มันกลับมีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่...



เขาชอบ...

แต่ทำไมมันเป็นความชอบที่ทรมานเหลือเกิน...

...

...



พัฒน์กับธีร์ใช้เวลาเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ ประมาณ 5 ชั่วโมงโดยจอดทานข้าวเที่ยงก่อนที่จะตรงดิ่งมาที่คอนโด พัฒน์ยังคงทำ
หน้าที่ถือกระเป๋าให้กับธีร์จนมาถึงที่ห้องนั่นแหละ ดันมีปัญหาเกิดขึ้นอีก

“จนกว่าจะหาย กูจะให้มึงมาอยู่ที่ห้องของกูก่อน”

“เรื่องอะไรล่ะ ห้องกูก็มี” ธีร์ไม่ยอม

เขาต้องการที่จะออกห่างจากพัฒน์ให้มากที่สุด ไม่ต้องเจอกันบ่อยๆ น่ะดีแล้ว เขาอยากจะลบความรู้สึกแปลกๆ นี่ทิ้งไป เพราะยัง
ไงซะเขาสองคนก็เป็นผู้ชาย แม้ว่าเขาจะทำใจยอมรับได้แล้วว่าตัวเองชอบพัฒน์ที่เป็นผู้ชาย

แต่ก็ใช่ว่าความชอบนี้จะสมหวัง เพราะยังไง พัฒน์ก็ชอบผู้หญิงอยู่ดี

อย่างน้อยก็ขอให้เขาเอาตัวเองออกมา ก่อนจะถลำลึกไปมากกว่านี้...



“แต่กูไม่อยากจะได้ยินข่าวว่ามีคนตายคาห้อง”

“กูไม่ตายหรอก ถึงตาย มันก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรมึงนี่” ธีร์พูด

“ใครบอกล่ะ” พัฒน์มองหน้าธีร์เล็กน้อย ซึ่งมันทำให้คนจิตใจอ่อนไหวง่ายจากการเป็นไข้อย่างเขายิ่งใจเต้นแรงเข้าไปอีก

มันกำลังให้ความหวังเขา

“กูเดือดร้อนเต็มๆ เพราะยังไงกูก็ต้องจัดการเรื่องของมึงตามคำสั่งคุณดินคุณเพลิงอยู่ดี แล้วที่กูให้มึงมาอยู่กับกู ไม่ได้
หมายความว่ากูอยากดูแลนะ กูทำตามหน้าที่ที่คุณเพลิงสั่งมาก็เท่านั้น” พัฒน์พูดยาว

หัวใจดวงน้อยที่เต้นรัวด้วยความดีใจกลับหยุดเต้นไปเมื่อได้ยินประโยคที่อีกคนบอกอย่างไร้เยื่อใยออกมา

“งั้นก็ขอบคุณ แต่กูไม่ต้องการ รอให้กูตายก่อนก็แล้วกัน ค่อยทำหน้าที่นั้นทีเดียวเลย ขอตัว” ธีร์บอกด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งและ
เย็นชา ทำเอาพัฒน์ถึงกับใจเสียที่เห็นสีหน้าแบบนั้นจากร่างโปร่งบาง

เขาทำอะไรผิดหรือเปล่า

พรึ่บ!!

ในจังหวะที่เขากำลังคิดอยู่ มือขาวก็กระชากกระเป๋าของเจ้าตัวจากมือของเขาไปแล้ววิ่งไปที่หน้าประตูห้องของตัวเองทันที

“เป็นอะไรของมัน แต่ช่างเถอะ” พัฒน์หันมาเปิดประตูห้องของตัวเองอย่างไม่สนใจ แต่ในใจกลับคิดหนักเรื่องของอีกคน ไหนจะ
อาการป่วยที่ยังไม่หายดีนั่นอีก

รู้บ้างไหมว่าคนเป็นห่วง

“เป็นห่วง?” พูดทวนสิ่งที่คิดในใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันไปมองธีร์ก็พบว่าร่างนั้นกำลังเดินเข้าห้องไป

ไม่มีทาง...เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เรื่องที่ไม่ถูกต้องเกิดกับเขาแน่ๆ



“คงต้องทิ้งระยะห่างแล้วสินะ มันเองจะรู้สึกเหมือนกันไหม ถ้าเหมือนกัน...”

หัวใจแกร่งเต้นเร็วขึ้นจนควบคุมไม่ได้...

บอกไม่ถูกว่าคืออะไร ที่แน่ๆ คือดีใจถ้าอีกคนคิดเหมือนกัน พัฒน์รีบสะบัดใบหน้าไปมาเพื่อเอาความคิดที่ฟุ้งซ่านออกไป

“มันจะคิดหรือไม่คิดก็เรื่องของมัน”

ยังไงเขาก็ไม่มีทางกลืนน้ำลายตัวเองแน่ๆ

…

…

…








50%


 :hao7: :hao7: :hao7:


มาลงกันให้อ่านกันต่อจ้า พรุ่งนี้จะมาลงอีกครึ่งนะคะ อดใจรอกันอีกนิด ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ที่ให้กำลังใจกันเสมอมานะคะ มีอะไรสอบถามได้ที่แฟนเพจเลยฮะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

ใครที่อยากได้น้องดรีม จะเปิดให้อีกรอบในปีนี้ อันที่จริงกะเปิดปีหน้านู่นเลย แต่ที่เปิดเพราะมีคนยังไม่ได้หนังสือ พี่ไปรฯ ทำหายลงชื่อจองกันไว้นะคะ ถ้ายอดครบแล้วจะเมลไปบอก ^_^

https://docs.google.com/forms/d/1l3PtNmWapA5xCtOCUVr0B5MvOJxxFm_pJtWMYEO8pm4/viewform (https://docs.google.com/forms/d/1l3PtNmWapA5xCtOCUVr0B5MvOJxxFm_pJtWMYEO8pm4/viewform)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 12-06-2015 17:55:18

 :mew2: :mew2: :mew2:
เมื่อไหร่พัฒน์จะเลิกทำร้าายจิตใจธีร์สักทีเนี่ย  :hao5:

มาให้กำลังใจจ้า อาจจะเป็นเพราะว่าพัฒน์ยังไม่เลิกชอบพูดจาทำร้ายธีร์ล่ะมั้ง เลยไม่ค่อยมีเม้นท์เท่าไหร่ ยังไงก็สู้ๆนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-06-2015 18:01:31

ห่างกันบ้างก็ดีนะคู่นี้. รู้สึกกระอักกระอ่วนแทน
เหมือนจะมีความรู้สึกดีๆแต่ก็โดนคำพูดบั่นทอนคอยเบรคตลอด

แยกกันแล้วอาจจะได้ทบทวนบางอย่าง.
ซึนจริงๆเลยพัฒน์ แถมชอบหลอกตัวเองอีก
ขอบคุณค่ะ.  :L1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 12-06-2015 18:06:27

โอ๊ยพัฒน์กลืนไปหลายอึกแล้วหรือเปล่า ปากแข็งเข้าไปสงสัยต้องเอาชังแลงงัดปาก :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-06-2015 19:37:54

พัฒน์พูดดีๆหน่อยได้ไหมเนี่ยยยย ธีร์เสียใจเป็นนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 12-06-2015 19:58:10

สงสารธีร์ รักพัฒน์ง่ายจริงๆ  :mew5:

ส่วนพัฒน์ปล่อยโง่ดักดานอยู่อย่างนั้นแหล่ะ  :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 12-06-2015 21:03:20

นี่คือตอนที่เรารอคอยยยยย หึๆๆๆๆ
ว่าแต่......ถ้าถอยทั้งคู่แล้ว ความรักจะมาเมื่อไหร่เนี่ย
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 12-06-2015 21:27:18

เห้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ให้กับพัฒน์ นิสัยแย่ที่สุด  :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 12-06-2015 21:47:52

เหย  อึดอัดอ่ะ  ธีร์  สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 12-06-2015 22:03:27

เหอะๆๆๆๆ
ต่างคนต่างเริ่มหวั่นไหวจร้า
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 12-06-2015 22:21:11

นายพัฒน์ นายคนปากแข็ง ปากเสีย ปากเหม็น? ตบสักทีดีไหมหาาาาา  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-06-2015 22:26:29

เฮ้อออ. แต่ละคนทั้งปากแข็งใจเเข็งทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 12-06-2015 22:46:09

อ่าา พัฒน์ ปากหมาเสมอต้นเสมอปลายจริงๆนะเอ็งง :ling2: ธีร์ก็อย่าซึนดิ อ้อนมันไปเยอะๆเดี๋ยวเค้าก็ตกหลุมแกเอง หึหึ :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 12-06-2015 22:54:13

สงสารธีร์ คำพูดพัฒน์ทำร้ายจิตใจมากไป อยากตบปากจริงๆ
ธีร์ใจแข็งเยอะๆ เอาให้พัฒน์อกแตกตายไปเลย หมั่นไส้ ชิชะ  :fire:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 12-06-2015 23:59:43

การรอคอยช่างหอมหวานเสียเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 13-06-2015 07:03:02

พัฒน์พูดจาแบบนี้ตลอด
สงสารธีร์อ่า
เจอแบบนี้ทุกที
ตอนหลังอย่ามาง้อทีล่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 13-06-2015 08:25:08

 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 13-06-2015 08:30:44

เบื่ออีพัฒน์เหมือนเดิม :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 13-06-2015 10:21:37

ท่ามากกันทั้งคู่ แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจกันล่ะเนี่ย   :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.1 (12/6/2558) P:25
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 13-06-2015 18:38:26

 :mew1:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 13-06-2015 19:35:58

ตอนที่ 17 ครึ่งหลัง

1 อาทิตย์ผ่านไป

ตั้งแต่กลับมาจากต่างจังหวัดคราวนั้น พัฒน์กับธีร์ก็ไม่เจอกันอีกเลย ถึงเจอแต่ธีร์ก็เป็นฝ่ายหลบหน้าแล้วรีบหนีไปด้วยความเร็วจนพัฒน์หงุดหงิดในหัวใจแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร แค่หวังในใจว่าไอ้ความรู้สึกแบบนี้มันจะหายไปเอง แต่ตัวต้นเหตุกลับเป็นธีร์
ไม่ว่าจะเห็นหน้าหรือไม่เห็นหน้าก็สร้างความรำคาญใจให้เขาทุกที

“วันนี้มันไม่มีทางหนีได้แน่” พัฒน์พูดอย่างแน่วแน่

มันกำลังหนีหน้าเขา... ทำไมเขาจะไม่รู้



ขณะที่ธีร์กำลังจะเดินผ่านหน้าประตูห้องของพัฒน์ไป ร่างสูงก็เปิดประตูออกมาพอที ทั้งสองคนยืนมองหน้ากันนิดๆ ก่อนที่ธีร์จะหลบหน้าแล้วเดินหนีด้วยหัวใจที่เต้นแรง

“อะไรวะ เจอกันแต่เช้าเลย หวังว่าวันนี้คงไม่มีเรื่องซวยๆ เกิดขึ้น” ธีร์พึมพำ

เป็นประโยคที่ทำให้พัฒน์เหมือนตัวซวยกลายๆ

ธีร์ที่พยายามหลบหน้าพัฒน์ แม้ว่าต่างคนต่างจะทำงานกันคนละที่ แต่ยังไงเสียห้องของพวกเขาก็ติดกันอยู่ดี มันก็ต้องมีบ้างที่จะออกมาเจอกัน แต่ธีร์ก็เป็นฝ่ายหนีทุกที

“วันนี้ไม่น่ารอด เพราะตอนบ่ายคุณพีชจะเข้าไปเซ็นสัญญาที่บริษัท เฮ้อ...” ถอนหายใจออกมาด้วยความหน่ายใจ มองนาฬิกาก็ไม่อยากจะให้ถึงตอนบ่ายเลยสักนิด

แค่เจอหน้าพัฒน์ไม่กี่วินาทีก็แทบจะบ้าตายแล้ว แต่นี้ต้องไปนั่งคุยงานด้วยกันอีก

เมื่อไหร่เขากับมัน จะหมดเวรหมดกรรมต่อกันเสียที

“ก็บ่นมาหลายรอบแล้วนะเรื่องเวรกรรมเนี่ย” ธีร์ถอนหายใจดังเฮือกก่อนจะเดินทางไปทำงานทันที แม้ไม่อยากไปยังไงก็ตาม

งานก็คืองาน...

“ครับเจ้านาย” ธีร์รับโทรศัพท์ขณะที่กำลังจอดรถที่ใต้ตึกบริษัท

(อยู่ไหนแล้ววะ)

“ตอนนี้ผมอยู่บริษัทแล้วครับ มีอะไรให้รับใช้ครับ”

(เออๆ ขึ้นมาเร็วๆ หน่อยนะ ฉันมีเอกสารอยากจะให้แกตรวจสอบดูอีกที มันแปลกๆ แต่ฉันมีเวลาไม่มากพอต้องไปดูงานต่าง
จังหวัด)

“ต้องให้ผมไปด้วยไหมครับเนี่ย” ธีร์ถาม

เพราะปกติเขาก็ต้องไปกับอัคนีด้วยเสมอในฐานะที่เป็นลูกน้องคนสนิทพ่วงด้วยตำแหน่งอีกหลายๆ ตำแหน่งที่กำลังแบกมันใส่บ่า
อยู่ตอนนี้

(ไม่ต้อง ฉันพาไอ้ชัชไป)

“โอเคครับ เดี๋ยวผมจะรีบขึ้นไปหา”

(ถ้ามาไม่เห็นฉันก็เอาไปได้ ฉันวางไว้บนโต๊ะนั่นแหละ ฝากดูแลบริษัทด้วยนะ 3 วัน)

“โอเครับเจ้านาย”

ธีร์วางสายจากอัคนีเสร็จก็เปิดประตูลงจากรถทันที ในมือถือของและเอกสารสำคัญต่างๆ อยู่ ก่อนที่ลูกของของเขาจะเดินเข้ามา
หาพร้อมกับช่วยถือของ ก่อนจะตรงไปยังห้องทำงานของตนเอง

ยิ่งทำงาน งานก็ยิ่งเยอะ

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมอัคนีถึงต้องให้เขาเข้าไปฝึกงานกับพัฒน์ เพราะงานมันเยอะ มันวุ่นวายแบบนี้นี่เอง ถ้าเป็นเขาแต่ก่อนก็
คงจะทำไม่ได้ แต่เดี๋ยวนี้ธีร์เปลี่ยนไปแล้ว

มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เจ้าอารมณ์น้อยลง... เปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น เขาจะเป็น ธีรไนย อมรไพพิจิตร ที่คู่ควรกับการ
ทำงานในตำแหน่งนี้ที่สุด

...

...



บ่ายโมงกว่าๆ ธีร์กับพัฒน์นั่งรอพชรที่ห้องประชุมที่ธีร์ขอใช้เป็นที่ทำสัญญาลับเกียวกับการซื้อขายคาสิโนทั้งหมดของปฐพีและ
อัคนี

บรรยากาศภายในห้องประชุมเงียบมาก พัฒน์ก็เอาแต่นั่งกอดอกจ้องธีร์ไม่วางตา ส่วนธีร์ก็ไม่สนใจสายตาของร่างสูงทำเป็นเล่น
โทรศัพท์ บ้างก็อ่านเอกสารรอเวลาที่พชรจะมา เขาไม่กล้าสบตาของพัฒน์ตรงๆ หรอก ถ้าใจมันยังคงหวั่นไหวและประหม่าอยู่
แบบนี้

แค่กลั้นต่อมสร้างความแดงบนใบหน้าได้ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้วสำหรับธีร์

“หายดีแล้ว?” พัฒน์ถามขึ้นทำลายความเงียบ อันที่จริงเขาอยากจะพูดกับธีร์นะ แต่ไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า เลยถามคำถามที่เขารู้
ดีอยู่แล้ว

“อืม...ก็ดีหายแล้ว”

“พูดกับกูก็มองหน้ากูด้วย” พัฒน์เริ่มไม่พอใจกับอาการของคนตรงหน้า ที่ไม่ยอมมองหน้า ไม่ยอมสบตาหรืออะไรเขาเลยสักนิด

โกรธอะไรกัน ถึงขนาดไม่อยากมองเลยหรือไง

“ไม่อยากมอง” ตอบออกไป มือก็พลิกหน้าเอกสารไปด้วย

“อย่ามายั่วโมโหฉันนะไอ้ธีร์” พัฒน์กดเสียงต่ำอย่างระงับอารมณ์ของตน

“กูไม่ได้ยั่วโมโหมึง แต่กูไม่อยากมองหน้ามึงเข้าใจบ้างไหม มึงรู้ไหมว่าตั้งกูรู้จักมึงมากูเข้าโรงพยาบาลกี่ครั้ง ทั้งๆ ที่ชีวิตกูไม่
เคยต้องเจ็บต้องป่วย” ธีร์ยกเอาเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลขึ้นแย้ง

ครั้งแรกที่ไปโรงพยาบาล เหล็กมันก็หล่นลงมาเอง เป็นอุบัติเหตุ

ครั้งที่สองไม่สบายเพราะกิจกรรมรุนแรง แต่เขาก็เป็นคนยินยอมเอง

“มันไม่ได้เกี่ยวกับกูเลย ใช่! ครั้งที่สองกูเกี่ยวเต็มๆ แต่มึงก็ไม่มีสิทธิ์มาพูดว่ากูเหมือนตัวซวยนะไอ้ธีร์” พัฒน์พูดบอกเสียงโหด
ใบหน้าแสดงถึงความโกรธได้เป็นอย่างดี

“ไม่ต้องลุกมา อยู่ห่างๆ กูเลยนะไอ้พัฒน์” ธีร์เอยห้ามมองหน้าคนตัวใหญ่ที่ลุกจากที่นั่งของตนเดินมาหาร่างบางเพื่อเอาเรื่องด้วย
ใบหน้าที่แสดงถึงความเกรี้ยวกราดได้เป็นอย่างดี

ธีร์เห็นใบหน้าโหดๆ ดุๆ ของพัฒน์แบบนั้นแล้วก็เผลอหลบสายตาด้วยความขัดเขิน เขาไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกชอบใบหน้าและอารมณ์
ตอนโกรธของพัฒน์จริงๆ แต่ก็ใช่ว่าธีร์จะไม่กลัว

ทั้งชอบ ทั้งกลัว ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

“กูต้องทำตามมึงไหมไอ้ธีร์ มึงต่างหากที่ควรจะฟังกูพูด” พัฒน์เดินมาหยุดตรงหน้าของธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็นั่งก้มหน้าลงทันทีที่เขา
มาถึง

มันจงใจยั่วโมโหเขาชัดๆ

“ชักจะหมดความอดทนกับมึงแล้วนะไอ้ธีร์!” พัฒน์คำรามเสียงต่ำ มือก็ยื่นไปข้างหน้าเพื่อจะบังคับให้อีกคนมองหน้าเขา แต่ก็ต้อง
ชะงักเอาไว้เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของพชรกับชายหนุ่มอีกคนที่เขาไม่รู้จัก

“สวัสดีครับคุณพีชเชิญนั่งเลยครับ เฮ้ย! พี่ธิน มาได้ไงเนี่ย” ธีร์รีบลุกขึ้นชวนให้พชรเข้ามานั่งทำให้ไม่เห็นคนที่เดินตามาด้านหลัง แต่เมื่อพชรนั่ง ธีร์จึงเห็นและเรียกชื่อบุคคลนั้นเสียงดัง

“ผมพามาเองน่ะครับ” พชรตอบ ส่วนธิน หรือธินกรณ์ พี่ชายหน้าเด็กของธีร์ก็ได้แต่ยิ้มให้ธีร์เล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงข้างๆ กับพชร
ด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ

ก็โดนบังคับมาจะพอใจได้อย่างไร

ธีร์นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับธินส่วนพัฒน์ก็เดินมานั่งข้างๆ กับธีร์

“ทำไมถึงพาพี่ชายผมมาได้ครับ” ธีร์ถาม

“ผมไปหาธินที่บริษัทมา แล้วก็เล่าให้ฟังว่าผมไปเจอคุณด้วย ธินก็บ่นอยากเจอน่ะครับ ผมก็เลยลากตัวมา แต่ไม่ได้บอกว่าจะมาหาคุณนะเนี่ย ยังทำหน้างอนไม่หายเลย แทนที่จะดีใจได้เจอน้องชายเสียที” พชรตอบยิ้มๆ มองหน้าของคนข้างกายด้วยแววตาที่ส่องประกายจนธีร์รู้สึกอิจฉา

พี่ชายเขามีคนมารักมาชอบก็ดี แม้จะเป็นผู้ชายด้วยกัน แต่ถ้าดีเขาก็คงไม่ห้าม แต่กลับกันกับเขาแล้ว คนที่ตัวเองชอบดันเป็นคน
เดียวกันกับคนที่เคยเกลียด

ใช่! เขายอมรับว่าชอบมัน หลังจากที่ทำใจมาได้อาทิตย์หนึ่ง เพราะเขาเองก็ปฏิเสธมาตลอดว่าไม่มีทางที่จะชอบผู้ชาย และผู้ชายไม่ได้เป็นรสนิยม

แต่ทุกอย่างมันไม่แน่นอน...

“ธีร์...เป็นอะไรเหม่อๆ นะ” ธินเรียกน้องจนธีร์สะดุ้งเมื่อรู้ว่าเผลอเหม่อ ทั้งๆ ที่อยู่ในเวลาทำงาน

“ขอโทษด้วยครับคุณพีช” รีบขอโทษลกค้าของตนทันที

“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่จะต้องเซ็นอะไรบ้างล่ะครับ”

“อ่านเอกสารดีๆ ก่อนนะครับ แล้วก็เซ็นลงตรงนี้ ตรงนี้ ทั้งสามจุดเลยครับ” ธีร์ตอบพร้อมกับชี้จุดที่ต้องเซ็นชื่อให้กับพชรด้วย

“ไม่อ่านก่อนหรือไง” ธินหันไปถามเมื่อเห็นว่าพชรเซ็นชื่อเอาอย่างเดียวไม่ลองอ่านเอกสารเลยสักนิด

คนบ้าอะไรทำธุรกิจแบบประมาท ไม่น่าจะไปรอดนะแบบนี้

“ถ้าน้องของธินโกงพีช พีชก็จะเอาเรื่องกับธินไงครับ” อีกคนพูดยิ้มๆ จนธินหันหน้าหนีด้วยความเขิน

“ฮ่าๆ ผมไม่โกรงแน่นอนอยู่แล้วล่ะครับ แต่บางทีคุณพีชก็น่าจะอ่านบ้าง ถ้าหากว่ามีอะไรที่สงสัยจะได้ถามได้เลย” ธีร์หัวเราะ
น้อยๆ

เขาพึ่งเคยเห็นมุมแบบนี้ของพี่ชายที่เป็นกับคนอื่นที่ไม่ใช่กับตัวเองเป็นครั้งแรก ยิ้มในใจอย่างยินดี เพราะดูก็รู้ว่าพี่ชายของเขาก็
มีใจให้อีกคน ไม่เหมือนที่พชรเคยกระซิบบอกสักนิด

‘ผมตามจีบพี่ชายคุณอยู่น่ะ’

คิดถึงวันที่เจอกันวันแรกตอนที่ไปคุยกันเมื่ออาทิตย์ก่อนที่ต่างจังหวัดก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าพี่ชายเขามีอะไรดี ถึงได้ตามจีบแบบนี้

เห็นแล้วล่ะ...แบบนี้ก็สบายใจหน่อย เพราะพชรก็เป็นคนสุภาพ พูดเพราะ ที่สำคัญ สุภาพบุรุษเอามากๆ นิสัยต่างจากพี่ชายเขา
ลิบลับ แต่น่าแปลกที่เอาพี่เขาอยู่

“เดี๋ยวทางผมจะโอนเงินเข้าบัญชีให้ภายในสามวันนะครับ”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราสองคนขอเซ็นโอนให้เลยนะครับ” ธีร์บอกยิ้มๆ เพราะยังไงเขาก็ไว้ใจพชรอยู่แล้ว แต่ก็หันไปมองคนข้างๆ
ด้วยความสงสัยว่าพัฒน์จะค้านทำไม

“เดี๋ยว”

“มีอะไรอีกวะ”

“ผมคิดว่าถ้าเซ็นมอบให้คุณพีชตอนนี้คุณจะไม่ปลอดภัยนะครับ ก่อนที่ผมจะกลับกรุงเทพมาคราวนั้นพวกเราโดนโจมตีโดยนาย
ยงยุทธ์กับพวกที่มาขอซื้อคาสิโนต่อหลายรอบ แต่พวกเราไม่ขายเพราะพวกมันทำสิ่งผิดกฎหมาย ทางคุณดินคุณเพลิงไม่อยาก
จะเข้าไปข้องเกี่ยวเพราะกลัวจะโดนหางเลข ทางที่ดีพวกเราขอจัดการนายยงยุทธ์กับพวกที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดก่อน ผมจะเซ็นมอบที่เหลือ ส่วนเงิน มัดจำก่อนครึ่งหนึ่งได้ครับ” พัฒน์บอกไปตามความจริง เพราะตอนนี้พวกเขาลงเรือลำเดียวกันไปแล้ว
ยากที่จะถอนคืน เพราะถ้าทำแบบนั้นบริษัทของพชรก็จะสู้หน้าบริษัทใหญ่ทั้งสองของอภิหชัยบดินทร์ไม่ได้

“จริงด้วยครับ ผมไม่อยากจะทำให้คุณพีชต้องรับภาระนี้ เอาเป็นว่าเราจะจัดการพวกมันให้ก่อน เพราะยังไงพวกมันก็ต่อกรอะไรเราไม่ได้” ธีร์เห็นด้วยกับพัฒน์จึงช่วยพูดอีกแรง

“จะดีหรือครับ แต่ยังไงถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะครับ เดี๋ยวผมจะโอนเต็มจำนวนเลยก็แล้วกัน ผมคิดว่าคุณสองคนคงจะไม่โกงผมหรอก”

“ขอบคุณที่ไว้ใจนะครับ”

“ไม่หรอกครับ พวกคุณสองคนเป็นถึงคนสนิทของคุณดินคุณเพลิง ก็ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วง แล้วพวกคุณก็ทำงานอย่างโปร่งใส
ด้วย” พชรว่า

“เดี๋ยวก่อนนะ” ธินเอ่ยขึ้นมาเรียกความสนใจของทุกคนให้มองไปยังเขาทันที

“มีอะไรธิน” พชรถาม

“ฉันมีข้อสงสัย ที่บอกว่าโดนโจมตี โจมตียังไง” มองหน้าเค้นคำตอบกับพัฒน์อย่างเอาเรื่อง

“แล้วทำไมผมต้องตอบคุณ” พัฒน์เอ่ยเรียบนิ่ง แต่เหมือนจะไปกระตุกต่อมโมโหของธินเข้าให้ ธีร์เองก็ได้แต่นั่งถอนหายใจน้อยๆ

หาเรื่องแม้กระทั่งพี่ชายของกู แค่นี้ก็รู้คำตอบแล้วว่าพัฒน์ไม่ชอบเขาขนาดไหน เพราะขนาดคนที่เป็นพี่ชาย หรือเพื่อนของเขา
ยังโดนเลย

“ฉันแค่อยากรู้ว่าน้องชายของฉันมาทำงานที่นี่ปลอดภัยต่อชีวิตหรือเปล่า” กัดฟันพูดออกมา แทบอยากจะลุกขึ้นเอาหมัด
กระแทกหน้านิ่งๆ ให้หายหมั่นไส้จริงๆ

“พี่ธินพอเถอะ พูดกับมันไปก็หงุดหงิดเปล่าๆ” ธีร์เอ่ยห้าม

“เออ...ว่าแต่ว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่บ้าง ตั้งแต่เรียนจบก็ไม่เคยไปหา ไม่ยอมเล่าเลยว่าตัวเองมาทำงานอะไร” ธิน
หันมาเล่นงานน้องชายทันที

พัฒน์สังเกตถึงความผิดปกติที่ใบหน้านั้นได้เป็นอย่างดี

ทำไมถึงทำหน้าเศร้า...ทำไมถึงเหมือนจะร้องไห้

“พี่กลับไปเถอะ ฝากส่งพี่ชายผมด้วยนะครับ” ธีร์เปลี่ยนเรื่อง หันไปบอกพชรด้วยท่าทางที่เย็นชาจนร่างสูงต้องหันไปมองธิน
น้อยๆ

“อย่าหนีนะธีร์ พ่อกับแม่ท่านอยากเจอแกมาก ทำไมถึงทำตัวแบบนี้” ธินต่อว่าเสียงเครียด

“ธิน พีชว่าคุยกันดีๆ นะ”

“นายน่ะเงียบไป พี่น้องจะคุยกัน” ธินหันไปต่อว่า

ธีร์เองก็คิดถึงพ่อกับแม่รวมทั้งพี่ชายของเขาด้วย แต่ว่า...พอเจอหน้ากันก็เป็นแบบนี้มาตลอด เขาที่เคยทำตัวไม่ดี เสเพล โดน
พ่อแม่และพี่ชายด่าว่าอยู่ทุกวัน เอาเขาไปเปรียบกับพี่ชายตัวเองจนธีร์กดดันและน้อยใจ

ตอนนี้เขาแค่อยากจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ให้ทุกคนรู้ว่า เขาเองก็ไม่ได้ด้อยกว่าผู้เป็นพี่เลยสักนิด

“ธินไม่เห็นสีหน้าคุณธีร์หรือไง ลำบากใจแค่ไหนน่ะรู้หรือเปล่า” พชรต่อว่าด้วยน้ำเสียงที่จริงจังจนทำให้ธินนิ่งไป

“คุณพีชพาพี่ธินกลับไปเถอะครับ ผมมีงานต้องทำต่อ แล้วเจอกันใหม่นะพี่ธิน” ธีร์บอกเสียงเบา พยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น
ก่อนจะเก็บของแล้วเดินออกจากห้องประชุมไปทันที ทิ้งธินไว้กับพัฒน์และพีชที่มองหน้าธิน

พชรมองหน้าราวกับอ่อนใจกับนิสัยใจร้อน วู่วาม พูดไม่เป็นของธิน

แต่พัฒน์กลับมองอย่างพิจารณาแล้วก็เข้าใจอะไรบางอย่าง...



มีปัญหาทางครอบครัวสินะ...

“ถ้านายเป็นพี่ชายที่เป็นห่วงน้องชายตัวเองจริง จะไม่พูดเอาแต่อารมณ์แบบนี้ เห็นความเปลี่ยนแปลงของมันหรือเปล่า มันเป็น
คนนิสัยเหมือนกับนายนั่นแหละ ใจร้อน วู่วาม ชอบเถียง แต่นี่มันไม่เถียงนายเลย หรือนายจะเถียงว่าธีร์มันไม่เคยเถียงหรือ
ทะเลาะกับนาย” พัฒน์พูดออกมาเสียงเรียบเย็น ทำเอาคนอายุมากกว่าอย่างธินเริ่มรู้สึกกลัวสายตาและน้ำเสียงของพัฒน์

แม้กระทั่งพชร ก็แอบกลัวกับพัฒน์ไม่น้อย

ก็ถ้าพัฒน์เป็นลูกน้องธรรมดาๆ จะไม่มีปัญหาเท่าไหร่ แต่นี่พ่วงด้วยตำแหน่งหุ้นส่วน ไหนจะตระกูลรัตนมณีโชติที่โด่งดังอีก มี
เรื่องด้วยก็คงจบไม่สวยเท่าไหร่

“อย่ามาสอน” ธินเอ่ยปากออกไป

ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาต้องใช้ความกล้าขนาดไหน แต่ทนไม่ได้หรอกที่คนอายุน้อยกว่าตั้งหลายปีมาสอนเขา

“ปากดีทั้งพี่ทั้งน้อง แต่ช่างเถอะ...วันนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว มันพยายามที่จะโตขึ้นเพื่อจะก้าวข้ามนายที่ดีเลิศทุกอย่าง สำหรับมัน
และครอบครัวของนายอาจจะคิดว่านายสมบูรณ์แบบ แต่สำหรับคนอื่นอย่างฉันคือไม่ นายยังมีความคิดที่ไม่เป็นผู้ใหญ่พอ ไม่
แน่...อาจจะมีความคิดเด็กกว่าไอ้ธีร์ตอนนี้ด้วยซ้ำ ขอตัวก่อนนะครับคุณพีช” พัฒน์พูดจบก็ขอตัวออกมาจากห้องประชุมทันที

“แล้วเจอกันครับคุณพัฒน์” พชรบอกอย่างเกรงใจ ก่อนจะหันไปมองหน้าธินด้วยความเป็นห่วง แต่เขาก็ไม่อยากจะพูดอะไร
เพราะเดี๋ยวจะเป็นการให้ท้าย

แล้วที่สำคัญ สิ่งที่พัฒน์พูดมันถูกต้องหมดทุกอย่าง...



พัฒน์เดินไปหาธีร์ที่ห้องทำงาน ซึ่งเขาก็ผ่านเลขาของมันเข้าไปได้อย่างง่ายดาย พอเข้าไปด้านในก็พบว่าธีร์กำลังฟุบหน้าลงกับ
โต๊ะทำงานอยู่

“ร้องไห้หรือวะ” ถามขึ้นจนร่างโปร่งสะดุ้งขึ้นเงยหน้ามองร่างสูงก่อนจะหันไปทางอื่นเพื่อซ่อนน้ำตาของตัวเอง

“มาทำไม” ถามเสียงสั่น

“มาดู”

“ดูแล้วก็ออกไป”

“ถึงมึงกับกูจะไม่ใช่เพื่อนกัน แต่ถ้ายังไม่มีใครให้ระบาย ก็ระบายกับกูได้นะ” ไม่รู้ว่าวันนี้พัฒน์กินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่าถึง
ได้ถามแบบนี้ แต่มันก็ทำให้ธีร์รู้สึกอบอุ่นที่ใจขึ้นมาก

อย่าอ่อนโยนกับกู...กูขอร้อง

“ไม่จำเป็น”

“ถ้าอย่างนั้น กูจะนั่งเป็นเพื่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวมึงจะเผลอฆ่าตัวตาย” พัฒน์บอกพลางเดินมานั่งบนโต๊ะทำงานของธีร์ฝั่งเดียวกับธีร์
แต่มองไปยังกระจกใสที่อยู่ด้านหลังของธีร์เพื่อดูวิวข้างนอกเงียบๆ ธีร์ที่กำลังอ่อนแออยู่ก็หันมามองคนที่นั่งบนโต๊ะของเขา ก็พบ
ว่าอีกคนไม่ได้มองเขาอยู่

“จะร้องก็ร้อง กูไม่เห็น ไม่ได้ยินหรอก” พัฒน์ว่า

“ใครเชื่อมึงก็โง่แล้ว”

“มึงก็ลองโง่สิ เผื่อจะดีขึ้น”

ธีร์มองคนที่ยังคงมองไปยังด้านนอกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวั่นไหว แค่เขาชอบมันแค่นี้ยังไม่พออีกหรือ...จะทำให้เขา
ชอบมันขึ้นไปมากกว่านี้อีกเท่าไหร่

ในเมื่อตรงนี้มีแค่พัฒน์ที่อยู่ข้างๆ เขา แล้วเขาก็ไม่อยากจะเก็บไว้ในใจคนเดียวจนเครียด...อย่างน้อยระบายกับคนที่ไม่รู้อะไรเลย
อย่างพัฒน์ อาจจะดีกว่าก็เป็นได้...



“ขอยืมหลังหน่อยสิ...อึก”






100%


 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:


   ครึ่งหลังมาแล้วจ้า...ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยที่ไม่อาจตอบสนองใครหลายๆ คนได้ในเรื่องที่ให้พี่พัฒน์เจ็บบ้าง ก็ชื่อเรื่องมัน เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด ให้พระเอกโดนมันก็ไม่เข้าอ่ะค่ะ แต่รับรอง พี่พัฒน์โดนเอาคืนแน่ๆ ^_^ อย่าพึ่งเลิกติดตามกันเลยนะคะ


ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ที่ให้กำลังใจกันเสมอมานะคะ มีอะไรสอบถามได้ที่แฟนเพจเลยฮะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)



ใครที่อยากได้น้องดรีม จะเปิดให้อีกรอบในปีนี้ อันที่จริงกะเปิดปีหน้านู่นเลย แต่ที่เปิดเพราะมีคนยังไม่ได้หนังสือ พี่ไปรฯ ทำหาย ลงชื่อจองกันไว้นะคะ ถ้ายอดครบแล้วจะเมลไปบอก ^_^

https://docs.google.com/forms/d/1l3PtNmWapA5xCtOCUVr0B5MvOJxxFm_pJtWMYEO8pm4/viewform (https://docs.google.com/forms/d/1l3PtNmWapA5xCtOCUVr0B5MvOJxxFm_pJtWMYEO8pm4/viewform)

 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 13-06-2015 19:48:23

หลังพี่พัฒน์อุ่นไหมคะน้องธีร์ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-06-2015 19:57:49

 :sad4:   ออกแนววอึนๆหน่องๆแต่อ่อนโยนนะ
เจ้าพัฒน์แกโหดเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
ธีร์ก็ยอมรับใจตัวเองได้แล้วนะ. ถึงจุดที่กลั้นไม่อยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 13-06-2015 19:57:56

ไม่น่าใช้หลังเลยนะธีร์ น่าจะใช้อกอุ่นๆของพี่พัฒน์มากกว่า
 :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 13-06-2015 20:17:42

สงสารธีร์  ไม่ต้องยืมหลังหรอก เอาไปทั้งตัวก้อได้ ผัว ธีร์ อยู่แล้วนิ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 13-06-2015 20:27:12

ธีร์อ่า :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 13-06-2015 20:47:44

ธีร์เข้มแข็งขึ้นนะ แต่ก็รู้สึกน่าน่าปกป้องอยู่ดี  :-[

ชอบอารมณ์แบบนี้จังค่ะ

แบบว่าชอบคนที่ไม่ควรชอบแล้วต้องพยายามออกห่างเพื่อไม่ให้ถลำลึก

ช่วงเวลาที่ต้องพยายามมันหน่วงอารมณ์ดีค่ะ เจ็บๆ คันๆ

ชอบคนโหดและซึนอย่างคุณพัฒน์นี่คงต้องเจ็บๆ คันๆ ไปอีกนานค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 13-06-2015 21:01:38

สงสารพี่ธีร์. มีปัญหาครอบครัวแบบนี้เอง
พี่พัฒน์รีบดูแลเลยนะค้าาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 13-06-2015 21:33:53

เหอะๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 13-06-2015 22:01:36

แง่ๆๆๆๆชอบพัฒน์ตอนนี้ถึงจะโหด หื่น แต่ก็แอบหวานเบาๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 13-06-2015 22:20:37

พัฒน์ รู้ใจตัวเองเร็ว ๆ นะ สงสารธีร์ ทำไมธีร์ ดูอ่อนแอนลอดเลยเวลาอยู่กับพัฒน์เนี่ย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 13-06-2015 22:25:58

ดูๆแล้วพัฒน์ก็เป็นผู้ชายที่อบอุ่นดีนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 13-06-2015 22:28:58

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-06-2015 22:46:17

สงสารธีร์จัง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 13-06-2015 23:03:13

สงสารธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 13-06-2015 23:07:19

โอเคจร้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 13-06-2015 23:53:49

ว้ายยๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 14-06-2015 00:06:22

จริงๆแล้วชอบพัฒน์นะ ถึงจะด่ามาหลายตอนแล้วก็เถอะ อาจจะเพราะยูกิจังเขียนผู้ชายแนวนี้ขึ้นล่ะมั้ง อ่านก็เลยอินมาก แต่ก็ไม่ถึงกับเลวถึงขนาดนั้น มันก็เลยออกแนวโหดๆซะหน่อย
แต่ตอนนี้ธีร์เองก็ยอมรับกับตัวเองได้แล้ว เหลือแต่พัฒน์นี่ล่ะที่ยังซึนไม่หาย ตอนที่อ่านน้องดรีม ธีร์คือคนที่ชอบมาก น่ารัก ตลก แบบ..เป็นหนังคนละม้วนกับตอนที่อยู่กับพัฒน์เลย เพราะเป็นคนคิดมาก ขี้น้อยใจ อ่อนไหวง่าย ดังนั้นก็เลยกลัวว่าธีร์ต้องมาเสียใจซ้ำๆซากๆกับความซึนของพัฒน์
เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปเนอะ ยูกิจังสู้ๆนะ อยากได้เป็นเล่ม+ตอนพิเศษแล้ว ณ จุดๆนี้ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 14-06-2015 12:54:33

ตอนนี้พัฒน์เท่มากเลย
โธ่ธีร์ :hao5: :hao5: :hao5: ไม่เป็นไรนะ ยังมีพัฒน์อยู่ข้างๆ
 :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 14-06-2015 13:08:51

โดนส่วนตัวเราว่าพัฒน์แค่ยังไม่รู้จักว่ารักคืออะไรมากกว่า เลยทำให้แสดงออกมาแบบนี้ คิดไม่ธีร์คงจะรอไม่นานนักหรอก คงได้รู้ว่ารักธีร์  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 14-06-2015 19:29:13

นี่เป็นความอ่อนโยนของผู้ชายโหดๆ  อย่างพัฒน์สินะ   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 15-06-2015 00:13:15

ธีร์น่ะ ภายนอกอาจจะดูเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วเป็นคนที่บอบบางใช่ไหมล่ะ นิสัยก้ตรงตามที่พี่เพลิงเคยพูดมา คิดว่าพัฒน์จะช่วยธีร์ได้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 17.2 (13/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 15-06-2015 14:29:12

มาอัพตอนไหน
ทำไมพึงเห็น
คู่รักมาโซ โฮกกกกก

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 15-06-2015 18:53:18

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 18 ครึ่งแรก

“ขอยืมหลังหน่อยสิ...อึก” ธีร์ขอเสียงสั่น ก่อนจะได้คำตอบที่เป็นการกระทำแทนคำพูด

พัฒน์ลุกขึ้นยืนเงียบๆ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วมองไปยังที่เดิม ร่างโปร่งเลื่อนเข้าอี้ทำงานตัวสูงไปหาร่างแกร่ง ก่อนจะซบเข้าที่กลางหลังแกร่ง ที่เคยได้แต่มองมันอยู่เวลาเดินตาม

แผ่นหลังที่ดูแข็งแรงและกว้างพอที่จะปกป้องใครต่อใครได้

“ฮึก...” ธีร์ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา เม้มริมฝีปากเพื่อกั้นเสียงสะอื้นของตน พัฒน์ได้แต่ยืนนิ่งๆ แต่ใช่ว่าใจจะไม่รู้สึกอะไร
ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์ทำให้ธีร์ร้องไห้ ถ้าคนๆ นั้นไม่ใช่เขา!!

ใบหน้าขาวแนบชิดกับสูทตัวหนาของพัฒน์เข้าไปอีก ซึ่งร่างแกร่งก็ไม่ได้ห้ามหรือว่าอะไร พัฒน์ยังคงยืนนิ่งๆ ไม่ส่งเสียง ทำตัวราวกับไม่ได้อยู่ตรงนี้ อย่างน้อยเขาก็อยากให้ธีร์เชื่อใจ...ว่าเขาจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร ทั้งคู่ปล่อยให้เวลาผ่านไปเงียบๆ แม้ว่าธีร์จะหยุดร้องไปแล้ว แต่เขาก็ยังอยากที่จะซบอยู่กับแผ่นหลังแกร่งนี้ต่อ

เขารู้สึกดี รู้สึกอบอุ่น แต่ถ้านานไปกว่านี้...

มันจะไม่ดีต่อตัวเขาเองแน่ๆ

พัฒน์รู้สึกถึงน้ำหนักที่กดทับที่หลังอยู่หลายนาทีเบาลง คงเป็นเพราะว่าธีร์เลิกซบที่หลังเขาแล้ว เขาได้ยินเสียงมันเบาๆ แต่ก็รู้ว่าพูดอะไร

“ขอบใจ...”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ขอตัว...”

“เดี๋ยว” ร่างโปร่งเรียกเอาไว้ ร่างสูงหันมามองหน้าธีร์ด้วยความสงสัย สังเกตเห็นดวงตาที่เคยสดใสกลับแดงก่ำเพราะผ่านการร้องไห้มา

“ช่วยอยู่เป็นเพื่อนอีกนิดได้ไหม” ขอร้องอีกคนเสียงเบา ก้มหน้างุดไม่กล้าสบสายตา

เขาแค่ไม่อยากอยู่คนเดียว...

อย่างน้อยก็ขอมีเพื่อนสักคนในยามที่ท้อแท้สักคนก็ยังดี

“อืม...” พัฒน์ตอบรับสั้นๆ ก่อนจะมานั่งที่โต๊ะทำงานของธีร์เหมือนเดิม ข้างๆ มีธีร์นั่งอยู่บนเก้าอี้ ทั้งคู่หันหน้าไปทางเดียวกันคือ
กระจกบานใหญ่ที่เป็นโครงสร้างหลักของตึกนี้ พัฒน์มองเงาของธีร์ที่สะท้อนใบหน้าลางๆ ส่วนธีร์ก็เหม่อมองอย่างไร้จุดหมาย

ทั้งคู่นั่งเงียบ ไม่มีการพูดคุย ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของกันและกัน แต่นี่มันก็เพียงพอสำหรับพวกเขาแล้ว พัฒน์ที่ไม่เคยต้องมาทำอะไรละเอียดอ่อนกับความรู้สึกคนแบบนี้มาก่อน

แต่ไม่รู้ทำไมว่าเป็นธีร์แล้วเขานิ่งเฉยไม่ได้ เขาไม่อยากให้คนที่ธีร์ไปนั่งปรับทุกข์ ร้องไห้ให้เห็น รวมทั้งกอดปลอบ เขาก็ไม่อยากที่จะให้ใครเป็นทำทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่เขา...

มันคืออะไรไม่รู้ เอาไว้คิดทีหลังก็แล้ว...ทำในสิ่งที่อยากทำไปก่อน ยังไงเสีย พัฒน์ก็ไม่มีทางมีความรู้สึกที่ไม่ถูกต้องกับคนที่ไม่ถูกกันด้วย เขาได้แต่ย้ำแบบนั้น


“มึงว่ากูมีสิทธิ์ที่จะข้ามเขาไปได้ไหมวะ กูมีสิทธิ์ที่จะชนะหรือเปล่า” จู่ๆ ธีร์ก็ถามขึ้น

“พี่มึงน่ะหรือ”

“อือ...”

“ไม่รู้สิ มันแล้วแต่ความพยายามของมึง แต่กูถามหน่อย...อะไรคือสิ่งที่เรียกว่าชนะ” พัฒน์ถามกลับ ธีร์หันไปมองหน้านิ่งๆ ก่อน
จะส่ายๆ หน้าไปมา

“ไม่รู้เหมือนกัน ต้องได้ดีกว่า ต้องเก่งกว่ามั้ง กูเองก็ยังไม่เข้าใจจนทุกวันนี้”

“คนเรามีสิ่งที่ทำได้ดีต่างกัน พี่มึงอาจจะเป็นคนที่เก่ง สมบูรณ์แบบ แต่อย่างน้อยมันก็ต้องมีสิ่งที่เขาทำไม่ได้ พระเจ้าไม่ได้สร้าง
คนๆ หนึ่งให้เกิดมาเก่งทุกอย่างหรอก ทุกอย่างเราล้วนแต่ต้องไขว่คว้าเอาเองทั้งนั้น” ธีร์อึ้งไปกับความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ของพัฒน์

ก็จริงของมัน...

“ปกติพี่มึงพูดกับมึงแบบเมื่อกี้ มึงจะเปลี่ยนเรื่องหรือเฉยไปแบบเมื่อกี้ไหม” พัฒน์ถาม ธีร์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ว่าทำไมพัฒน์
เหมือนจะอยากรู้เรื่องของเขานัก

“ไม่ ปกติกูเถียงอ่ะ ไม่ยอมหรอก แต่ตอนนี้กูยอมรับว่าอารมณ์กูนิ่งขึ้นเยอะ”

“นี่คือสิ่งที่มึงทำได้ แต่พี่มึงทำไม่ได้ กูพูดกับมันเมื่อกี้นะ เหมือนมึงวันแรกๆ ที่กูรู้จักไม่มีผิด” พัฒน์แอบด่าธินเล็กน้อย ธีร์ยกยิ้ม
น้อยๆ

เพียงแค่นี้...

เพียงแค่นี้จริงๆ เขารู้สึกมีความมั่นใจและโล่งใจขึ้น อย่างที่ไม่เคยอยู่กับใครแล้วสบายใจเท่านี้มาก่อน แม้แต่อินทัชเพื่อนรักยังไม่สามารถทำให้เขาสบายใจได้ แต่เพื่อนเขาคนนั้นก็ทำให้เขามีความพยายามขึ้นเหมือนกัน

“พี่กูนะไอ้ห่า ขึ้นมันเลยหรือวะ” ธีร์ว่าทีเล่นทีจริง

“ก็มันไม่น่าเคารพ”

“แล้วแต่มึง ว่าแต่ว่า...มึงคิดว่าพ่อกับแม่กูเขาจะภูมิใจในตัวกูหรือเปล่าวะ แต่ก่อนกูทำตัวเลว เสเพล มีเรื่องชกต่อยกับเขาไปทั่ว
สร้างความอับอายให้ท่านตั้งเท่าไหร่ มึงคิดว่าเขายังจะดีใจที่เห็นลูกคนนี้ประสบความสำเร็จหรือเปล่าวะ” ธีร์ถามสิ่งที่มันคอย
รบกวนจิตใจเขามาโดยตลอดออกไป

คิดว่าร่างสูงคงจะมีคำตอบให้ได้

“พ่อแม่ของมึง มึงน่าจะเป็นคนที่รู้จักมากที่สุด ถามกู ก็คงตอบอะไรไม่ได้ และกูไม่ใช่คนที่จะปลอบหรือให้กำลังใจใครเป็น แต่
คนเป็นพ่อแม่น่ะ ไม่มีใครไม่รักลูกของตัวเองหรอกนะ”

ธีร์หลับตาลง รู้สึกสบายใจขึ้นอีกครั้ง จนตอนนี้เขามีกำลังใจที่จะทำงานต่อแล้ว เขามีแรงที่จะทำอะไรต่ออะไรอีกมากมายเพื่อ
แสดงให้คนในครอบครัวได้เห็น

ว่าคนที่เคยเกเร มีแววจะเรียนไม่จบกลับเรียนจบและมีงานทำอย่างมั่นคง อยากจะให้พ่อกับแม่ชมเขาสักครั้งหนึ่งก็ยังดี

“ขอบใจมึงมากนะเว้ย”

“ขอบใจ? ทำไม”

“ก็มึงอยู่เป็นเพื่อนกูไง”

“ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่”

ไอ้คนซึนเอ้ย!!

“กูมีงานต้องทำต่อ มึงจะกลับเลยไหม” ธีร์ถาม แต่ใจก็ยังอยากให้อยู่ต่ออีกหน่อย

“กลับเลยแล้วกัน”

เป็นคำตอบที่ทำให้ธีร์ถึงกับใจเสีย ก็บอกแล้วไงว่าอยากให้อยู่ เขาอยากจะมองพัฒน์ ไม่ว่าร่างแกร่งจะทำหน้าแบบไหน หรือรู้สึกยังไง

เขาก็อยากที่จะเก็บมันเอาไว้คนเดียว...แต่ธีร์รู้ตัวเองดีว่าเคยพูดอะไรเอาไว้ เขาเคยพูดว่าถ้าหากว่าวันไหนที่เขาหลงรักร่างสูง
เขาจะออกไปจากชีวิตของพัฒน์ทันที
เพราะฉะนั้นแล้ว...



เก็บมันเอาไว้ให้ลึกที่สุดเลยนะไอ้ธีร์


...

...

...




“ครับ” ธีร์ขานรับออกไป เมื่อเห็นเบอร์โทรที่ไม่ขึ้นโชว์มานานแล้วโทรเข้ามา เขาไม่รู้ว่าจะรับดีหรือเปล่า แต่ความกตัญญูมันมีมากกว่าความกลัวเสียได้

เขาเพิ่งจะกลับจากทำงาน ยังไม่ทันจะอาบน้ำ ‘แม่’ ก็โทรมา

(น้องธีร์) เสียงผู้หญิงสูงวัยเรียกชื่อลูกชายคนเล็กเสียงสั่น

“มีอะไรครับแม่” ถามออกไปเสียงอ่อน

(ตอนนี้อยู่ที่ไหน เรียนจบแล้วทำไมไม่มาหาแม่ พ่อกับแม่รอแกอยู่นะ นี่ถ้าพี่ธินไม่มาบอกว่าเจอเรา แม่ก็คงไม่รู้ใช่ไหมว่าลูกอยู่
ไหน) ผู้เป็นแม่พูดออกมา

ก็แล้วทำไมแม่ไม่โทรมา...ผมก็ยังใช้เบอร์เดิมอยู่

ที่จริงแล้วแม่ไม่ได้อยากจะเจอผมหรอก ผมรู้ตัวดี...

“ผมทำงานน่ะครับ” ตอบไปสั้นๆ

(ทำงานอะไร ว่างๆ มาหาแม่ที่บ้านได้ไหม หรือให้แม่ไปหาที่ทำงานก็ได้ นะลูกนะ แม่อยากเจอธีร์ อยากเห็นใบประกาศของลูก)
เธอขอร้องเสียงสั่น

‘แต่คนเป็นพ่อแม่น่ะ ไม่มีใครไม่รักลูกของตัวเองหรอกนะ’

เสียงของพัฒน์เมื่อตอนบ่ายดังเข้ามาในหัวของเขา บางทีนี่อาจจะเป็นเรื่องที่ดี ที่เขากับครอบครัวจะได้เข้าหน้ากันติดและเป็น
ครอบครัวที่อบอุ่นอีกครั้งก็เป็นไปได้

“วันพรุ่งนี้ผมหยุด จะไปหาที่บ้านนะครับ” ธีร์บอกออกไปทำให้ผู้เป็นแม่ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าตัวเองได้ยินไม่ผิด

(จริงหรือน้องธีร์ จะมาหาแม่ใช่ไหม แม่ดีใจมากเลยลูก)

“ครับ พรุ่งนี้สายๆ นะครับ”

(จ้ะลูก แม่จะเตรียมของโปรดของน้องธีร์ไว้ให้นะจ้ะ เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานมากแล้ว)

“ครับแม่ แค่นี้ก่อนนะครับ ผมพึ่งกลับจากทำงานกำลังจะอาบน้ำพักผ่อนน่ะครับ” ธีร์พูดบอก เพราะพึ่งจะคุยกันเป็นครั้งแรกใน
รอบหลายเดือนหรือเปล่า ที่ยังทำให้เขายังคงเฉยชากับผู้เป็นแม่ถึงเพียงนี้

(จ้ะลูก ถ้างั้นแม่ไม่กวนแล้ว ฝันดีนะครับสุดหล่อของแม่) ธีร์เผลอยิ้มออกมาด้วยความอุ่นซ่านในหัวใจ เขาไม่เคยได้ยินประโยค
แบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ

มันนานมาก มากเสียจนเขาถึงกับดีใจและสุขใจที่ได้ยินมันอีกครั้ง

“ผมรักพ่อกับแม่นะครับ” ธีร์ก็ได้แต่บอกกับตัวเองแบบนี้มาตลอด เขาได้แต่บอกรักพ่อกับแม่เพียงแค่กระซิบบอกกับตัวเองเบาๆ
หวังว่ามันจะไปถึงพ่อกับแม่ในสักวัน

ธีร์อิจฉาพี่ชายที่เป็นลูกรัก ทำอะไรก็ถูกสนับสนุน แต่กับเขา...แค่เรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบยังไม่ได้เลย แม้ว่าเขาเรียนจบคนที่ดีใจ
ก็คือพ่อแม่

แต่กับเขามันไม่ใช่...



เมื่ออาบน้ำแต่งตัวในชุดนอนเสร็จสิ่งที่ตามมาคืออาการนอนไม่หลับ จะว่าตื่นเต้นที่ต้องไปเจอพ่อกับแม่ในวันพรุ่งนี้มันก็ใช่

“เฮ้อ...สูบบุหรี่ดีกว่า” คิดได้ดังนั้นเขาก็ตรงไปหยิบบุหรี่มามวนหนึ่งพร้อมกับไฟแช็คแล้วตรงไปที่ระเบียงทันที แต่ยังไม่ทันที่จะ
จุดสูบเขาก็ได้กลิ่นบุหรี่มาจากระเบียงของห้องข้างๆ จะไม่น่าสนใจเลยถ้าห้องนั้นไม่ใช่ของพัฒน์ หากแต่ธีร์ก็ไม่สนใจ จุดบุหรี่ที่
คาบอยู่ที่ปากทันที ก่อนอัดมันเข้าปอดไป

ที่สูบเพราะคิดว่ามันคงจะช่วยคลายเครียดได้

“พรุ่งนี้ว่างไหม?” เสียงของพัฒน์ดังขึ้น เพราะมองไม่เห็นว่าพัฒน์คุยกับใครเนื่องจากมันเป็นกำแพงกั้นต้องชะโงกมองเท่านั้นถึง
จะเห็น

คงไม่ใช่เราหรอก อาจจะเป็นเพื่อมันก็ได้

“คุยโทรศัพท์มั้ง” พึมพำเบาๆ

“คุยกับมึงนั่นแหละ” อีกคนว่ากลับมา

มันได้ยินหรือวะเนี่ย ไม่หรอก...

“บังเอิญล่ะมั้ง”

“กูถามมึง ไอ้ธีร์” ขึ้นเสียงอีกนิด

แม้จะมองไม่เห็นว่าร่างสูงทำหน้าแบบไหน แต่ธีร์ก็เดาไม่ยากหรอก หน้าคงจะนิ่งๆ คิ้วขมวดเพราะรู้สึกขัดใจ แม้จะมั่นใจว่ามัน
ถามเขาแต่ก็อยากจะแกล้งมันก็เท่านั้น

ดูเหมือนว่ามันจะรู้อยู่ว่าเขาออกมา

“ชื่อธีร์โหลจะตายไป” พูดเสียงดังอีกนิด ก่อนจะยิ้มอย่างสะใจที่ได้ยินเสียงกระฟัดกระเฟียดของอีกคน ที่เขาอยากจะเห็นเหลือ
เกินว่ามีสีหน้ายังไง

“ธีรไนย อมรไพพิจิตร” คราวนี้พูดชื่อธีร์ออกมาเสียงต่ำราวกับระงับอารมณ์หงุดหงิดอยู่

“ฮ่าๆ” ร่างโปร่งหัวเราะออกมาอย่างขำๆ

“กูจะไปหา เปิดประตูให้ด้วย” พัฒน์สั่ง ก่อนที่ธีร์จะได้ยินเสียงเลื่อนประตูระเบียง

ห้ามไม่ทันสินะ ไวอย่างกับลิง

ธีร์เดินไปที่หน้าห้องเพื่อไปรอเปิดประตูให้กับพัฒน์ที่บอกจะมาหาเขา ซึ่งเมื่อไปถึง เสียงออดก็ดังพอดี ธีร์เปิดประตูแล้วเดินกลับ
มาที่กลางห้อง นั่งลงบนโซฟานุ่มแล้วเปิดทีวีดู

“มีอะไร” ร่างเล็กกว่าถามขึ้นเมื่อร่างแกร่งนั่งลงบนโซฟาข้างๆ เขา

“พรุ่งนี้ว่างไหม” ถามขึ้น ตาก็มองที่หน้าจอทีวีว่าธีร์เปิดอะไรดู แต่ก็พบว่ามันไม่น่าสนใจเลยสักนิด

สารคดีสัตว์โลก...ดูอะไรของมันวะ

“ถามทำไม”

“กูหยุด”

“กูก็หยุด แต่มีนัดแล้วว่ะ” ธีร์บอกยิ้มๆ

“ใคร!!” พัฒน์ถามเสียงเข้ม ใบหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวจนธีร์เลิกคิ้วสงสัยว่าพัฒน์เป็นอะไรขึ้นมาอีก เมื่อกี้ก็ยังดีๆ อยู่
เลย

พัฒน์ไม่รู้หรอกว่าโมโหอะไรธีร์ แต่แค่มันพูดบอกว่ามีนัดแล้วด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มยินดีแบบนี้มันทำให้เขาทั้งหงุดหงิดและโมโห
ในคราเดียว

“เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกวะ”

“กูถามว่ามึงมีนัดกับใคร”

“จะเค้นอะไรนักหนาวะ ทำอย่างกับกูทำอะไรผิดนั่นแหละ แต่ถึงผิดมึงก็ไม่มีสิทธิ์รึเปล่าวะ?” ธีร์ก็ยังไม่ตอบ ทำให้อารมณ์ของ
พัฒน์ฉุนเฉียวเข้าไปอีก

“จะตอบหรือจะมีเซ็กส์เลือกเอา” เพียงแค่นี้แหละ ธีร์ถึงกับรีบตอบจนลิ้นแทบพันกัน

“พ่ะ...พ่อกับแม่สิวะ พรุ่งนี้กูจะกลับบ้าน” พัฒน์นิ่งไปทันทีที่ได้คำตอบ

“เออ ก็แค่นี้” พัฒน์พูดขึ้น วางฟอร์มไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆ ที่หน้าแตกไปแล้ว ถามด้วยอารมณ์แห่งความโมโหเต็มที่ พอรู้คำตอบก็
อ่อนลง แอบพอใจในคำตอบไม่น้อย

พัฒน์ไม่รู้ว่าถ้าคำตอบเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่พ่อกับแม่ เขายังจะรู้สึกแบบนี้อยู่ไหม บางที มันอาจจะเป็นเพราะธีร์อมพะงำ ไม่ยอม
บอกตั้งแต่แรก เขาเลยโมโห แค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้แล้ว



เป็นบ้าอะไรของมึงวะพัฒน์...

มันแค่จะไปหาพ่อแม่...แต่ทำไมถึงโล่งใจยังไงชอบกล

...

...

...








50%


 :hao5: :hao5: :hao5:

   
ตอนที่ 18 ครึ่งแรกนะคะ ครึ่งหลังเจอกันพรุ่งนี้น้า ขอกำลังใจหน่อยน้า จะขาดใจตายอยู่แล้ว พี่ธีร์กับครอบครัวไม่เข้าใจกัน แต่บทจะเข้าใจก็เข้าใจกันง่ายๆ ไม่ว่ายูกินะ และขอบคุณที่รักพี่พัฒน์ขึ้นมาบ้าง ฮ่าๆ เห็นแต่ละคนด่าพี่พัฒน์ซะน่ากลัวเลย
มีอะไรก็ พูดคุยสอบถามได้ที่แฟนเพจเลยค่ะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-06-2015 19:14:10

พ่อคนซึนจะไม่ยอมให้เขาคลาดสายตาเลยใช่ไหม. ไม่ตามไปบ้านด้วยเลยล่ะฝากเนื้อฝากตัว

แหมถ้าธีร์ไม่บอกก็จับกดสินะ. ไม่ค่อยหื่นเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-06-2015 19:56:17

พัฒน์เริ่มสับสนตัวเองแล้วดิ  o18

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 15-06-2015 20:05:19

แวะมาให้กำลังใจคนแต่งค่ะ รอลุ้นว่าพัฒน์กะธีร์ ใครจะเลิกปากแข็งก่อนกัน แวะมาลงเรื่อยๆวันละครึ่งตอนก็ยังดีนะคะ คนอ่านรอลุ้นเสมอค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-06-2015 20:06:39

...



พัฒน์นี่โคตรซื่อบื้อเรื่องหัวใจเลย ไม่ยอมรับซะที

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 15-06-2015 20:18:23

หึงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 15-06-2015 20:22:34

พัฒน์ก็ยังคงความซึนและปากแข็งอยู่เหมือนเดิม
ธีร์จ๋าน่าสงสารองซ่อนความรู้สึกไว้ แต่ลองหายไปจากชีวิตพัฒน์ก็ดีน่ะพ่อคนปากแข็งจะทำยังไงอยากรู้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 15-06-2015 20:23:12

อิพี่พัฒน์ที่หึงหวงแรงไปนะ  ปากก็เอาแต่พ่นคำเจ็บๆ เดี๋ยวเถอะ แม่จะเอารองเท้าฟาดปากซะเลย
พูดดีๆ กับเขาไปเป็นเลยรึไง ไม่ต้องพูดเพราะก็ได้ ฮ่วย แล้วช่วยซึนให้มันน้อยหน่อย เดี๋ยวแม่เชียร์ให้ได้กับคนอื่นซะ
ส่วนธีร์ก็ดีขึ้นแล้ว เย็นขึ้นเยอะ หรือเพราะได้น้ำของพัฒน์ ฮ่าๆๆๆ ล่อเล่นนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 15-06-2015 20:32:56

เมื่อไหร่พัฒน์จะยอมรับใจตัวเองสักที :hao4: :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 15-06-2015 20:36:12

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 15-06-2015 20:44:49

 :L2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 15-06-2015 21:10:04

ซึน!! มอบโล่ซึนแห่งปีให้พัฒน์เลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-06-2015 21:18:00

พี่พัฒน์ พี่ซึนหรอค่ะหรือพี่ไม่ยอมรับใจตัวเองกันแน่ค้า

หึหึ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-06-2015 22:01:23

แล้วเมืีอไหรพัฒน์กะธีร์จะยอดเปิดใจกันมากกว่านี้อะอยากเห็นเขาวี๊ดวิ่วกันอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-06-2015 22:01:41

5555. อีพัฒน์นี้ขี้หึงจริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 15-06-2015 22:35:33

 :hao4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 15-06-2015 23:31:55

อิพัฒน์คงอยากให้ธีร์ต่อล้อต่อเถียง จะได้มีข้ออ้างกดธีร์ใช่มะ   :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 15-06-2015 23:32:17

หึงชัดเจนมาก อยากรู้ว่าเมื่อไรเอ็งจะหายซึนวะพัฒน์ สงสัยต้องให้ธีร์ตัดใจจริงๆซะแล้วล่ะ ดัดสันดานคน
หมั่นไส้โว้ยยยยย
ปล.ยูกิจังสู้ต่อไปนะ เราตามอ่านอยู่ แต่เท่าที่อ่านตอนนี้ธีร์กับครอบครัวก็ยังไม่ค่อยเข้าใจกันเท่าไร (ซึ่งดีแล้ว ห่างกันมานานถึงจะมีสายใยผูกพัน แต่ก็ไม่ควรปุบปับ ครึ่งหลังก็ค่อยเป็นค่อยไปไม่รีบร้อนดีกว่า แล้วมันจะมีจุดๆหนึ่งที่พีคและกลับมาคืนดีกันแน่นอน!)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 16-06-2015 00:34:36

หึงพี่ธีร์ขนาดนี้.  ยอมรับหัวใจตัวเองซะทีเถอะค่ะ. พี่พัฒน์
^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-06-2015 01:13:47

เราพึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบมากๆๆๆเลยค่ะ

อ่านไปก็หมั่นไสพัฒน์มากกกกกกกก ปากแข็ง ปากหมา น่าตบมาก

ติดตามต่อไปนะคะ รอมาต่อนะคะ ชอบมากๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: nada_dadida ที่ 16-06-2015 02:55:08

หึงงงงง สะละ แค่ไปหาพ่อแม่เองนะ555. เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะจ้า สู้ๆๆๆ รออ่านทุกวันเลยยย :)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 16-06-2015 04:06:55

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 16-06-2015 09:53:50

แหมๆๆ พัฒน์

 ทำตัวเป็นผู้ชายอบอุ่นยอมให้เขาซบแล้วยังพูดจามีเหตุผลซะจนเกือบลืมความโหด :impress2:

ถ้าไม่ใช่ตอนขู่ธีร์ด้วยความหึงหวงอ่ะนะ

แค่เขาบอกมีนัดนี่ถึงกับฉุนเฉียวขึ้นมาทันทีเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 16-06-2015 11:18:11

เปิดตัวเขยโหดเลยสิๆๆๆ พ่อคนซึน หึหึหึหึ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 16-06-2015 14:11:20

 :z1: :z1: :z1: พัฒน์หึงไม่รู้ตัวอ่ะจิ..กิ้ว ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 16-06-2015 17:38:26

ท่าทางพัฒน์จะหึงแรงและหึงโหด ~.~

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 16-06-2015 17:44:49

โหด ตลอดเลยนะ  พัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.1 (15/6/2558) P:26
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 16-06-2015 18:10:32

หึๆๆๆๆๆ งานหวงก็มาพัฒน์เอ้ยยยยย ย ย ย  :hao7:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 16-06-2015 20:04:24

ตอนที่ 18 ครึ่งหลัง

เกือบ 9 โมงเช้า ธีร์ออกจากห้องด้วยใบหน้าที่สดชื่น รู้สึกตื่นเต้นสุดๆ ที่กำลังจะกลับบ้านในรอบหลายเดือน เขาลงลิฟต์ไปยังที่จอดรถของคอนโดชั้นใต้ดิน ตำแหน่งที่จอดรถของเขาอยู่ใกล้ๆ กับของปฐพี อัคนีและก็พัฒน์ ซึ่งพอเขาเดินเข้าไปใกล้ ปรากฏว่ารถของพัฒน์สตาร์ทอยู่

พัฒน์เลื่อนกระจกลงแล้วเรียกแกมบังคับให้ธีร์มากับตน

“ขึ้นรถ”

“จะไปไหน กูจะกลับบ้าน” ธีร์ถามไปอย่างงุนงง

“ก็กลับบ้านไง”

“กูจะกลับบ้านกู มึงเกี่ยวอะไรด้วย” ธีร์เถียงไปด้วยอารมณ์ที่เริ่มหงุดหงิด

“ก็ไม่ได้เถียงสักคำว่าไม่ใช่บ้านมึง”

“มึงไม่มีงานทำหรือไง” ถามไปด้วยความสงสัย

“ก็บอกแล้วไงว่าวันหยุด” พัฒน์ตอบกลับมาอย่างหัวเสีย คิดในใจอย่างหงุดหงิด...มันไม่คิดจะจำอะไรที่เกี่ยวกับเราเลยหรือไง

เออว่ะ...มันพึ่งบอกเราเมื่อคืนเองนี่

“แล้วไงล่ะ” กอดอกถามแบบไม่ใส่ใจ

คงอยากจะให้เขาพูดออกไปตรงๆ ใช่ไหม... ได้ จัดให้ตามต้องการ

“กูจะไปด้วย” พัฒน์บอกนิ่งๆ สั้นๆ ทำให้ธีร์ตาเบิกกว้าง ไม่เข้าใจว่าอีกคนมาไม้ไหน

“นี่สนิทกันถึงขนาดที่กูจะพาไปบ้านเลยหรือไง” ธีร์ถามเสียงเครียด

เรื่องอะไรที่ให้มันไปด้วยล่ะ

“ขึ้นรถดีๆ หรือต้องให้ไปลาก” ขู่เสียงเข้ม ซึ่งธีร์ก็รู้ได้เลยว่ามันไม่ได้แค่ขู่แน่ๆ คนอย่างพัฒน์เอาจริงแน่นอนอยู่แล้ว ธีร์เลยไม่
อยากเสี่ยง เดินไปเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งข้างๆ กับพัฒน์ทันที

ไม่ใช่ว่าจำยอม...แต่เพราะลึกๆ ในใจแล้ว

ธีร์อยากจะนั่งรถที่พัฒน์เป็นคนขับ...

นับวันยิ่งคิดอะไรแบบผู้หญิงแล้วกู

“บอกทางด้วยก็แล้วกัน”

“ทำไมถึงอยากไป” ถามขึ้นมาเมื่ออกรถจากคอนโดมาได้ไม่กี่นาที

“อยากเห็นบ้านอมรไพพิจิตร” ตอบสั้นๆ

“กูพึ่งรู้ว่ามึงชอบเสือกเรื่องชาวบ้าน” ธีร์แขวะด้วยความหมั่นไส้

“กูเสือกเรื่องมึงคนเดียวนั่นแหละ” พัฒน์ตอบเบาๆ

“ว่าไงนะ” ธีร์ถามเพราะได้ยินไม่ชัด หากแต่ร่างสูงกลับปัดว่าไม่มีอะไร

“แน่นะ” กดเสียงต่ำถามกลับไปอีก

“เออ”

ใช้เวลาเกือบชั่วโมงพัฒน์ก็มาจอดที่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่ ก่อนที่คนในบ้านของธีร์จะเดินมาที่รถเพื่อดูว่าใครมา แต่พอเจอหน้า
เจ้านายที่ไม่เจอกันนานหลายเดือนอย่างธีร์ก็รีบทำความคารพแล้วเปิดประตูให้ทันที

“สวัสดีครับคุณธีร์ ยินดีต้อนรับกลับนะครับ ไม่เจอกันนาน หล่อขึ้นกว่าเดิมอีก”

“ลุงก็ชมเกินไป ขอบคุณที่เปิดประตูครับ” ธีร์ทักและขอบคุณนิดๆ ด้วยความสนิทกัน

“คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายคงรออยู่ในบ้านน่ะครับ”

“เดี๋ยวเจอกันนะลุงชัย” ธีร์หันไปพยักหน้าให้พัฒน์เป็นสัญญาณให้ขับรถเข้าไปในตัวบ้าน ธีร์ชี้ให้พัฒน์จอดรถที่โรงจอดรถตรงที่
ว่างๆ ซึ่งปกติรถจะจอดเต็มทุกที่ แสดงว่าต้องมีคนไม่อยู่บ้าน

“ตามมา” ธีร์สั่งร่างแกร่งก่อนจะเดินนำไปยังประตูเข้าบ้านสุดหรู ซึ่งพัฒน์ก็มองรอบๆ ด้วยสีหน้านิ่งๆ

เล็กกว่าบ้านเขา แต่การตกแต่งมีสไตล์มากกว่า... พัฒน์คิดในใจ

“คุณธีร์ของป้า โฮ…หายไปไหนมาเสียนาน พึ่งจะกลับบ้านเอาป่านนี้” ผู้หญิงสูงไวคนหนึ่งเดินตรวจบ้านอยู่หันมาเห็นร่างโปร่งที่
เดินมาก็วิ่งไปกอดด้วยความคิดถึง

“ป้าดาครับ ใจเย็นๆ ธีร์ขอโทษที่หายไปนานนะครับ ก็คิดถึงป้ามากๆ เหมือนกัน” ธีร์บอกยิ้มๆ ซึ่งผู้ที่เป็นเหมือนแม่นมคอยเลี้ยงดู
เขามาตั้งแต่เด็กๆ ถึงกับมองหน้าผู้เปรียบดั่งลูกแท้ๆ ด้วยความยินดี รับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของผู้ชายคนนี้ทันทีที่ได้คุยและ
สัมผัส

เธอเลี้ยงคุณธีร์มาตั้งแต่เด็กๆ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าคุณธีร์ที่แสนใจร้อน ขี้โวยวาย ชอบทำหน้าเครียดตลอดเวลาของเธอเปลี่ยนไปเป็น
หนุ่มเต็มตัวแล้ว

“ป้าดีใจจัง เอ๊ะ! ว่าแต่นั่นใครหรือคะ หน้าตาหล่อเหลาเชียว เพื่อนคุณธีร์หรือคะ?” ป้าดามองพัฒน์ด้วยความสงสัยก่อนจะเงย
หน้าถามคุณธีร์ของเธอ

พัฒน์ยกมือไหว้น้อยๆ ซึ่งเธอก็รีบรับไหว้ทันทีด้วยความเกรงใจ เพราะดูการแต่งตัว ท่าทาง การวางมาด และออร่าที่แผ่ออกมา

เป็นคนใหญ่คนโตในสังคมแน่ๆ ดูก็รู้ว่าฐานะรวยกว่าคุณธีร์เป็นไหนๆ

“มันชื่อพัฒน์ จะว่าเพื่อนก็ได้ครับ เพื่อนร่วมงานน่ะ ว่าแต่พ่อกับแม่อยู่ไหนครับ”

“ตายจริง คุณธรณ์กับคุณอรนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกค่ะ บอกว่ามีแขกสำคัญ ที่แท้ก็คุณธีร์นี่เอง แสดงว่าอาหารที่ให้เตรียมนี่ก็เพื่อคุณ
ธีร์สินะคะ มิน่าล่ะ ป้าว่าเมนูมันคุ้นๆ”

“ฮ่าๆ ขอบคุณครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

“ตามสบายเลยนะคะคุณพัฒน์” ป้าดาหันมาบอกร่างสูง

“ครับ”

ผู้ชายอะไรกัน ทำไมน้ำเสียงน่าหลงใหลแบบนี้เนี่ย หวังว่าคงเป็นแค่เพื่อนกับคุณธีร์จริงๆ นะ เพราะคุณธินก็เป็นไปคนหนึ่งแล้ว
ถ้าคุณธีร์เป็นด้วย

จะไม่มีใครสืบทอดทายาทอมรไพพิจิตรแน่ๆ



ธีร์พาพัฒน์เดินไปที่ห้องรับแขก ภายในบ้านก็ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยสักนิด แน่นอนล่ะ ก็คนที่ชอบจัดบ้านและเป็น
จัดบ้านหลังนี้ก็คือเขาทั้งนั้น

พอธีร์ไม่อยู่ ทุกอย่างก็ยังคงเดิม

“น้องธีร์ลูกแม่” เรียกลูกชายของตนด้วยความดีใจที่ได้เห็นหน้าของธีร์เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน ส่วนคนเป็นพ่อก็ได้แต่วาง
มาดนิ่งๆ ทำเป็นอ่านหนังสือพิมพ์ไม่สนใจร่างโปร่งเลย

“สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับพ่อ” ธีร์ยกมือไหว้แล้วทักทายพ่อกับแม่ของตน

“อืม...” ผู้เป็นพ่อขานรับสั้นๆ จนภรรยาที่นั่งข้างๆ ถึงกับยิกแขนด้วยความหมั่นไส้

“ผมพาเพื่อนมาด้วย มันชื่อพัฒน์เพื่อนร่วมงานครับ” ธีร์แนะนำร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างกายให้พ่อกับแม่ตนรู้จัก ซึ่งพัฒน์ก็ยกมือไหว้

“สวัสดีครับ”

“ไหว้พระเถอะลูก” คุณผู้หญิงบอกพัฒน์ยิ้มๆ

ส่วนพ่อของธีร์เมื่อรู้ว่าลูกไม่ได้มาคนเดียวก็ต้องเงยหน้ามองคนที่มาด้วยเพื่อเป็นมารยาท แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเพื่อนของ
ลูกชายคนตน

“คุณพัฒน์!!”

“สวัสดีครับคุณธรณ์” พัฒน์ทักไปด้วยสีหน้านิ่งๆ ตามฉบับของตนเอง พ่อของธีร์รีบลุกขึ้นต้อนรับพัฒน์ก่อนจะเรียกให้มานั่งที่
โซฟา ซึ่งธีร์ก็เดินไปนั่งโซฟาเดี่ยวใกล้กับมารดาของตน ส่วนพัฒน์ก็ไปนั่งตรงข้ามกับธีร์ข้างๆกับธรณ์พ่อของธีร์

“มากับลูกชายของผมได้ยังไงครับ” ถามอย่างสงสัย มองหน้าลูกชายของตนน้อยๆ ก่อนจะมองหน้าพัฒน์เพื่อรอคำตอบ

“เราสองคนเป็นเพื่อนร่วมงานกันนะครับ พอดีเราสองคนได้ตำแหน่งเดียวกันน่ะครับทำงานกับอภิหชัยบดินทร์” พัฒน์อธิบาย

“พ่อรู้จักกับพัฒน์ด้วยหรือ” ภรรยาของเขาถามขึ้น

“คุณพัฒน์เป็นลูกชายของคุณหญิงทับทิมลูกค้ารายใหญ่ของเราไง”

“ตายจริง! โลกกลมจริงๆ นะคะคุณพัฒน์”

“ไม่ต้องเรียกคุณหรอกครับ เรียกธีร์อย่างไรก็เรียกผมอย่างนั้นก็ได้ครับ เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้ว” พัฒน์บอกอย่างไม่สนเรื่อง
ฐานะมาก และนานๆ ครั้งที่เขาจะไปซื้อเครื่องเพชรเป็นเพื่อนคุณแม่ของเขา

“จะดีหรือครับ”

“ดีสิคะ แหม...น้องธีร์มีเพื่อนหล่อๆ แบบนี้ไม่พามาให้แม่รู้จักบ้างเลยนะ” แม่ของธีร์รีบออกรับแทนพัฒน์ ทแต่ทำไปก็เพื่อไม่ให้
ร่างสูงเกร็งมากต่างหาก

หารู้ไม่ว่า คนอย่างพัฒน์เกร็งหรือเกรงใจใครไม่เป็นหรอก

“แม่ลืมอินไปแล้วหรือไงครับ” ธีร์ถามออกไป แอบไม่พอใจเล็กน้อยที่แม่ของตนชมพัฒน์ว่าหล่อ ไม่เห็นชมเขาบ้างเลย ทั้งๆ ที่
ไม่เจอกันนานแล้ว

“แม่ไม่ลืมหรอกลูก นั่นลูกรักแม่อีกคนนะนั่น”

“เห็นคุณทับทิบบอกว่าลูกชายอายุ 23  มากกว่าน้องธีร์ตั้ง 1 ปี แม่ขอเรียกพี่พัฒน์นะคะ” หันไปอ้อนลูกชายคนใหม่ด้วยสีหน้าที่
เป็นมิตรสุดๆ ทำให้พัฒน์ที่ไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ถึงกับแอบเขิน

แม่ของเขาไม่เคยมาอ้อนแบบนี้หรอก อยากได้อะไรก็ขอ ไม่ได้ก็น้อยใจ แถมบังคับจนตัวเองต้องยอมทำ

“ตามสะดวกเลยครับ”

“งั้นพัฒน์ก็เรียกพ่อว่าพ่อนะ เหมือนที่ตาอินเรียก” ธรน์พาดพิงถึงอินทัชเพื่อนสนิทของธีร์

“ตกลงครับ”

“แล้วธีร์ทำงานเป็นไงบ้าง” ธีร์มองหน้าคนถามทันทีด้วยความแปลกใจ

พ่อเคยสนใจเรื่องของเขาด้วยหรือ?

“มีความตั้งใจดีครับ ตอนแรกๆ ก็ตัวป่วน”

“ไอ้พัฒน์!” ธีร์เรียกร่างสูงเสียงดังจนคนเป็นพ่อมาทำหน้าดุๆ ใส่ เขาจึงเงียบไปอย่างช่วยไม่ได้

“แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี และที่สำคัญ ความใจร้อน ขี้โวยวายมันสามารถควบคุมได้ดี จนเป็นที่นับถือของคนในบริษัท”

ธีร์ชักจะเขินกับคำพูดของพัฒน์เสียแล้ว นี่ถ้าไม่ได้อยู่ต่อหน้าพ่อแม่เขา ก็คงไม่มีโอกาสได้ยินมันชมแบบนี้แน่ๆ ร่างโปร่งไม่รู้
หรอกที่มันพูดออกมาคือความจริงหรือเปล่า

แต่ก็ดีใจ ที่อย่างน้อยมันก็เห็นความพยายามและการเปลี่ยนแปลงของเขา

“ธีร์ทำงานในตำแหน่งอะไร”

“เรื่องนี้คุณพ่อไม่ถามลูกชายของตัวเองดูสิครับ” พัฒน์บอก เพราะอย่างน้อยก็ให้ธีร์พูดเองดีกว่า พ่อกับแม่จะเห็นด้วยหรือไม่เห็น
ด้วย อีกเรื่องหนึ่ง

“ผมพูดไปพ่ออาจจะไม่ดีใจก็ได้ ผมทำงานที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์” ร่างโปร่งพูดขึ้น ซึ่งผู้เป็นพ่อหันมามองลูกชายอย่างไม่
พอใจ

“นี่แกยังไม่ล้มเลิกเรื่องพวกแต่งบ้านบ้าบออะไรอีกหรือไง” ธรณ์ขึ้นเสียงหน่อย ก่อนจะโดนภรรยาปราม เพราะตกลงก่อนหน้านั้น
แล้วว่าจะไม่ชวนทะเลาะ

ธีร์ถอนหายใจก่อนจะพูดออกมา

“ผมเรียนในสิ่งที่พ่ออยากให้เรียนแล้ว งานน่ะก็ให้ผมเลือกเองบ้างเถอะครับ ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ผมชักจะไม่แน่ใจเสียแล้วว่านี่
มันชีวิตของใคร” ธีร์พูดออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ไม่มีความใจร้อย วู่วามหรืออารมณ์ที่แสดงถึงความฉุนเฉียวเลยสักนิด

ลูกของพวกเขาเปลี่ยนไป…คนที่เคยใจร้อน วู่วาม เถียงพ่อแม่คำไม่ตกฟาก หลายเดือนที่ไม่ได้เจอมานี่ ลูกของเขาสองคนเป็น
ผู้ใหญ่ขึ้นมาก

มากเสียพวกเขาตกใจ...

“ผมทำงานให้กับ PLEUNG Real Estate ตำแหน่งคนสนิทของคุณเพลิง ผู้จัดการงานบริหารและควบคุมการผลิต และอีกไม่นาน
ผมจะเป็นหนึ่งผู้ถือหุ้น อีกไม่เกิน 5 ปีถ้าเรียนจบโทแล้วอาจจะได้เป็นรองกรรมการผู้จัดการใหญ่แทนคุณอิสระกับคุณหญิง
อัญมณีที่ตอนนี้ผมก็เป็นคนทำงานแทนท่าน” ธีร์เล่าให้ฟังนิ่งๆ ไม่ได้หวังว่าได้รับคำชมเลยสักนิด เขารู้ตัวเองดีว่า

ไม่มีสิทธิ์ได้คำชมจากผู้เป็นพ่อแน่ๆ

ธรณ์กับภรรยามองหน้ากันนิดๆ ก่อนที่คุณหญิงจะมองสามีของตนแล้วยิ้มจางๆ ไปให้

“อายุ 22 ปี” คนเป็นพ่อพูดขึ้น ธีร์เงยหน้ามองว่าพ่อต้องการจะพูดอะไรกับเขา ต้องการจะบอกอะไรกับเขา “ที่ฉันคอยด่า คอยว่า
แก ไม่ใช่ว่าฉันไม่รัก แต่แกทำตัวเกเร คนเป็นพ่อก็ต้องสั่งสอน แม้อาจจะแรงไปบ้าง แต่ก็หวังดี และที่ฉันไม่อยากให้แกเรียนสถา
ปัตย์ เพราะกลัวแกไม่มีอนาคต ฉันอยากให้แกเติบโตอย่างแข็งแรงและมั่นคง มีหน้าที่การงานที่ดี และที่พ่อคอยเปรียบเทียบแก
กับตาธิน เพราะอยากให้แกรู้สึกกดดันแล้วทำตัวเองให้ดีกว่านี้ ฉันไม่ได้รักธินมากกว่าแกเลยนะธีร์ แต่วันนี้แกทำให้ฉันเห็นแล้ว
ตาธีร์” พ่อสบตากับลูก พยายามที่จะกลั้นน้ำตาที่เปี่ยมไปด้วยความยินดีและภูมิใจให้กับลูกชายที่คิดว่าเขาไม่รักมาตลอดไป
หัวใจดวงน้อยใจเต้นแรงกับคำสารภาพของพ่อ ที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน

“เหนื่อยมากไหมลูก...”

เพียงแค่นี้ แค่นี้จริงๆ

ไม่ว่าเขาจะได้เรียนในสิ่งที่อยากเรียนหรือไม่ มันก็ไม่สำคัญอีกแล้ว แค่ได้ยินคำนี้ออกจากปากผู้เป็นพ่อ ร่างบางก็ไม่รู้จะเก็บ
น้ำตาเอาไว้ที่ไหนได้แต่ปล่อยให้มันไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ธีร์คลานไปหาพ่อของตนก่อนจะสวมกอดผู้เป็นพ่อเป็นครั้งแรกในชีวิต

“ฮึก...พ่อครับ”

“เก่งมากลูก เก่งที่สุด ลูกรักของพ่อเก่งที่สุด” ธรณ์กอดลูกชายแน่น ลูบศีรษะเพื่อเป็นการปลอบประโลม น้ำตาของตนก็ไหลออกมาไม่ต่างจากลูกเช่นกัน

“ไม่ว่าจากนี้แกจะทำงานเกี่ยวกับอะไร พ่อก็ไม่ห่วงแล้วตาธีร์ แกกลายเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้วลูก”

อรนภาปาดน้ำตาออกไป มองสองพ่อลูกด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข ก่อนจะเข้าไปสวมกอดลูกชายทางด้านหลัง เธอเองก็เหมือนกัน ไม่เคยที่จะบอกรักลูก ไม่เคยเห็นด้วยกับลูก ไม่เคยให้กำลังใจลูก ได้แต่เพียงบอกรักลูกเท่านั้น ไม่รู้ว่าธีร์จะคิดว่าเป็นเพียงลมปากหรือเปล่า

“แม่รักลูกนะคะ”

“ผมเอง ฮึก...ก็รักพ่อกับแม่ครับ”



พัฒน์มองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกยินดี แม้ว่าจะกลายเป็นส่วนเกินไปก็ตาม ร่างสูงค่อยๆ ลุกขึ้นจากตรงนั้น แล้วเดินออกไปจากห้องรับแขกอย่างเงียบๆ

“ก็คงต้องไปเดินเล่นรอสินะ” พัฒน์พึมพำ

“อ้าว? คุณพัฒน์จะไปไหนคะ” ป้าดาที่เดินอยู่แถวนั้นเดินมาถามเขา

“ผมจะเดินเล่นรอบบ้านดูหน่อยน่ะครับ ไม่ทราบว่าได้หรือเปล่า”

“ได้อยู่แล้วล่ะค่ะ ว่าแต่คุณธีร์ล่ะคะ?”

“ร้องไห้กอดพ่อกับแม่อยู่น่ะครับ” พัฒน์ตอบด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอ่อนโยน เมื่อนึกถึงใครอีกคนที่ร้องไห้กอดพ่อกับแม่เป็น
เด็กๆ

“ตายจริง นี่คุณทั้งสามปรับความเข้าใจได้แล้วหรือคะ ปล่อยให้เหตุการณ์มันเลวร้ายมาตั้งหลายปีเลย ป้าล่ะหน่ายใจ”

“ครับ วันนี้ท่าทางจะเป็นวันดีนะครับ”

“ป้าก็ว่าอย่างนั้นแหละค่ะ ว่าแต่คุณพัฒน์จะไปเดินเล่นที่ไหนดีคะ ป้าไปด้วยไหม จะได้แนะนำทุกอย่าในบ้านไปด้วย คุณพัฒน์รู้ไหมคะว่าทั้งหลังนี้น่ะ คุณธีร์เป็นคนจัดและตกแต่งเองเลยนะคะ ห้องนอนของคุณธีร์เขาก็เป็นออกแบบเอง แต่พอคุณธีร์บอกว่าจะเรียนทางด้านนี้ ทางคุณธรณ์กับคุณอรก็ค้านใหญ่เลยค่ะ เพราะอยากให้เรียนบริหารจะได้มาช่วยคุณธินบริหารร้านเพชร” ป้าดาเล่าด้วยรอยยิ้มก่อนจะยิ้มเศร้าในช่วงท้ายๆ

“ตอนนี้มันก็ทำงานที่เกี่ยวกับงานแบบนี้อยู่นะครับ แต่ในตำแหน่งบริหาร”

“จริงหรือคะ คุณของธีร์ของป้าเก่งเหลือเกิน” เธอทำท่าภูมิใจเข้าไปอีก “ว่าแต่ว่า ถ้าไม่รังเกียจ ให้ป้านั่งคุยเป็นเพื่อน รอคุณธีร์
คุยกับคุณพ่อคุณแม่จนเสร็จไหมคะ” เธอถามด้วยความอ่อนโยน

แม้ว่าร่างสูงจะเป็นคนไม่ค่อยพูด ชอบปั้นหน้านิ่งๆ แต่เธอก็รู้สึกได้ว่า พัฒน์ไม่ได้หวังร้ายต่อคุณธีร์ของเธออย่างแน่นอน

“ผมพูดไม่เก่ง ขอนั่งรอแถวๆ นี้ก็ได้ครับ” ป้าดาก็ได้แต่ยิ้มจางๆ ก่อนจะสั่งให้เด็กรับใช้แถวนั้นไปหาน้ำหาของว่างมาเสิร์ฟแขก ส่วนร่างสูงก็นั่งอยู่ตรงมุมนั่งเล่น ที่ป้าดาบอกว่าเป็นที่ที่ธีร์ชอบมากที่สุด


เขาไม่เคยรู้เลยว่ามันต้องแบกรับความเจ็บปวดแบบนี้มานานแค่ไหน พอคิดถึงอดีตที่ผ่านมาตอนที่ยังฝึกงานกับเขา ก็เข้าใจเลยทันทีว่าธีร์ชอบไปแอบนั่งเหม่อคนเดียวเป็นเพราะอะไร และเขาก็ได้แต่หวังว่าจากนี้ ธีร์ก็คงไม่มีเรื่องที่ต้องค้างคาใจอะไรอีก คงจะมีกำลังใจทำงานได้เต็มประสิทธิภาพ

และอีกไม่นาน มันก็จะขึ้นมาเทียบเขาได้

เพราะธีร์เป็นคนเก่ง หัวไว ใช้ให้ทำอะไรก็ทำ แม้จะบ่นบ้างแต่ก็ทำได้ดีมาตลอด อารมณ์ที่ร้อนทุกสถานการณ์ก็สามารถควบคุมได้ด้วยดี

สิ่งที่พัฒน์ทำมาทั้งหมดนี่ มันเห็นผลแล้วและสำเร็จตามที่อัคนีต้องการแล้ว จากนี้ไป ในชีวิตของธีร์ ควรจะมีที่ให้เขายืนต่อไปหรือไม่...







100%


 :katai5: :katai5: :katai5:



   ครึ่งหลังจ้า ฉากครอบครัวแค่นี้พอเนอะ จริงๆ แล้วมันไม่มีในพล็อต แต่ปูทางมาแบบนี้แล้วก็ต้องเอาลงไปหน่อย 555+ ช่วงนี้ถึงตอน 20 เป็นช่วงที่พัฒน์ธีร์กำลังสับสน ยูกิอาจจะเขียนให้คนอ่านสับสนบ้างก็ต้องขออภัยนะคะ

พูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ หลายคนบอกว่าไม่กล้าข้อความมาหากลัวยูกิไม่ตอบ อยากบอกเลยว่ายูกิตอบทุกคนค่ะ แต่บางเรื่องยูกิก็ตอบไม่ถูก หรือไม่รู้จะตอบอะไร เลยได้แค่ 555+ ไป ก็เข้าใจกันด้วยเนาะ (วันนี้พล่ามยาว)

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-06-2015 20:17:57

 :hao5:  ปลื้มแทนพ่อแม่ธีร์

ได้ลูกชายเพิ่มอีกคน. เขยน่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 16-06-2015 20:26:11

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 16-06-2015 20:28:07

เข้าทางผูใหญ่สินีะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 16-06-2015 20:30:41

ปลื้มปริ่ม  :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 16-06-2015 20:40:57

ดีแล้วที่ครอบครัวเข้าใจกันนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 16-06-2015 20:46:35

 :katai2-1: ขอบคุณนะค้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-06-2015 21:06:16

เย้ๆๆ. ธีร์เข้าใจกะพ่อแม่แว้วววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 16-06-2015 21:46:10

พัฒน์ก็จีบธีร์ซะทีสิ 5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 16-06-2015 22:13:34

 :z13: :o8:ปลื้มม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-06-2015 22:32:45

ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูกหรอกเนอะ เข้าใจกันก็ดีแล้ว ซึ้งอ่ะ :sad4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 16-06-2015 22:54:36

ต่อไปพาธีร์ไปบ้านพัฒน์จะ ไปทำความรู้จักกับทั้งสองครอบครัวเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 16-06-2015 23:16:05

ครอบครัวธีร์เข้าใจกันแล้ว  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 16-06-2015 23:22:53

ตาซึนของเรามันโหดจริงเฮ้ยย เข้าทางพ่อแม่เลย หึหึหึ :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 16-06-2015 23:33:47

เอาอีกเอาอีกเอาอีก  555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 16-06-2015 23:37:12

เข้าทางพ่อแม่แบบนี้. พี่ธีร์ไปไหนไม่รอดแน่นอนเลยค่ะ พี่พัฒน์
^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 16-06-2015 23:47:09

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 16-06-2015 23:53:03

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 17-06-2015 00:11:46

แอบน้ำตาไหลตอนร้องไห้กอดกัน ตอนนี้รู้สึกอินมากๆเลยค่ะ
เอาล่ะสิ พัฒน์เริ่มรู้สึกถึงความจำเป็นในการคงอยู่ของตัวเองแล้ว จงสับสนซะเถอะ แล้วก็เลิกซึนได้แล้ว!
ปล.รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 18.2 (16/6/2558) P:27
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 17-06-2015 00:14:03

ครอบครัวเข้าใจกันแล้ววว ><
รับเขยอีกสักคนไหมคะคุณพ่อคุณแม่ รับพัฒน์ไปอีกสักคน
พัฒน์ต่อไปทำตัวดีๆนะ(จะดีได้มั้ยนะ 55)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 18-06-2015 21:39:23

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 19 ครึ่งแรก

“ขอโทษนะพัฒน์ ปล่อยให้รอนานเลยล่ะสิ”

“ไม่เป็นไรครับ”

“ว่าแต่พัฒน์ทำงานในตำแหน่งไหนหรือ” ธรณ์ถามด้วยความอยากรู้

“ผมเป็นคนสนิทกับคุณดินครับ ทำงานที่ DINZ Chattel” พัฒน์ตอบ

หลังจากที่พัฒน์นั่งรออยู่ที่มุมนั่งเล่นสักพัก ธีร์พร้อมด้วยพ่อกับแม่ของเขาก็ออกมาหาร่างสูงพร้อมกับขอโทษที่ปล่อยให้รอนาน
ก่อนจะพากันไปรับประทานอาหารกลางวันที่เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซึ่งพอนั่งได้ไม่นา พัฒน์ก็ถูกพ่อกับแม่ของธีร์ซักอย่างที่
เห็น

“แล้วรู้จักกันได้ยังไงจ้ะ”

“พอดีคุณเพลิงเขาให้ผมไปฝึกงานกับมันก่อนรับตำแหน่งน่ะครับ ก็เลยรู้จักกัน” ธีร์ตอบให้แทน เพราะกลัวว่าคนตัวสูงจะพูดอะไร
แปลกๆ ออกไป

“พี่พัฒน์เป็นพี่นะน้องธีร์ เรียกดีๆ หน่อย ไหนจะเป็นคนที่ฝึกงานให้ดี” เธอหันไปดุลูก

“อะไรอ่ะ ผมก็เรียกของผมมาตั้งนานแล้ว”

“ต่อไปนี้ห้ามเลยนะ”

“แม่ฮะ” ธีร์เรียกด้วยน้ำเสียงออดอ้อนจนคนเป็นแม่ใจอ่อน พัฒน์ที่มองอยู่ก็เผลอยิ้มออกมา

“ไม่ต้องหรอกครับ ผมไม่ค่อยชอบพูดอะไรเพราะๆ ด้วย ถ้ารุ่นราวคราวเดียวกันก็เรียกแบบนี้ได้ ผม ไม่ ถือ” ประโยคสุดท้ายหัน
ไปสบตาธีร์ก่อนจะเน้นทีละคำจนธีร์เบะปากด้วยความหมั่นไส้

“จะดีหรือจ้ะ”

“ตามนั้นแหละแม่ ผมกับมันรู้จักกันมานานแล้ว ให้มาเปลี่ยนการเรียกตอนนี้คงไม่ได้หรอก”

“ก็ตามใจ เรื่องของหนุ่มๆ ผู้หญิงแก่ๆ อย่างแม่ไม่มีทางเข้าใจหรอก เนอะพ่อเนอะ” หันไปหาแนวร่วมกับสามีของตน

“อ้าว? จะว่าตัวเองแก่ก็อย่าเอาผมเข้าไปเกี่ยวสิ”

“พ่อ!!!” อรนภาเรียกสามีเสียงดัง ก่อนที่ธีร์กับผู้เป็นสามีจะหัวเราะออกมา พัฒน์เองก็ได้แต่อมยิ้มน้อยๆ ไม่มีใครสังเกตได้ว่า
กำลังยิ้มอยู่

“ฮ่าๆ”

พัฒน์มองอย่างอิจฉานิดๆ มันก็นานแล้วเหมือนกันที่ครอบครัวของพวกเขาไม่มีรอยยิ้มแบบนี้เลย เพราะรัตนมณีโชติ เป็นตระกูลที่
ทำอะไรต้องจริงจัง ไม่มีลังเล และต้องทำให้ดีที่สุด ทุกคนห่างหายกันไปเพราะงานที่แบกรับ พ่อกับแม่เขาก็รามือแล้ว รอใช้เงิน
ที่ลูกหามาได้อย่างเดียว พุฒิก็ทำงานหนัก เพราะต้องบริหารบริษัทใหญ่คนเดียว ส่วนเขาก็ยังคงเป็นรองประธานกรรมการอยู่
ทำงานผ่านอีเมลและโทรศัพท์ ไหนจะต้องมารับใช้ปฐพีอีก

ขนาดมีเวลาเที่ยวเขายังเอางานไปทำเลย...

พัฒน์กับครอบครัวถึงไม่ได้คุยกันเท่าไหร่นัก…



“อย่าลืมมาหาพ่อกับแม่บ่อยๆ นะน้องธีร์ พี่พัฒน์ก็แวะมาบ้างนะคะ” อรนภาบอกลูกชายด้วยความอาลัยอาวรณ์ เพราะเจอลูกไม่
ถึงวัน ก็ต้องแยกกันอีกแล้ว ก่อนจะหันไปพูดกับลูกชายคนใหม่ยิ้มๆ

“ผมจะมาหาบ่อยๆ ไม่ต้องห่วงครับ ผมยังอยู่ในกรุงเทพนั่นแหละ”

“ถ้ามีเวลาผมจะมาครับ” พัฒน์ตอบ

“หาเวลาพักบ้างนะตาธีร์ อย่าหักโหม” ผู้เป็นพ่อเตือน ซึ่งธีร์ก็พยักหน้ายิ้มๆ พัฒน์กับธีร์ยกมือไหว้ลาพ่อกับแม่ของธีร์แล้วพากัน
เดินไปที่โรงจอดรถเพื่อนำรถกลับคอนโดทันที

บรรยากาศภายในรถเงียบมาก แต่ไม่ได้เงียบแบบอึดอัด เพราะธีร์ก็นั่งยิ้มอย่างมีความสุข ส่วนพัฒน์ก็ขับรถด้วยท่าทางที่สบายๆ
พัฒน์แอบมองหน้าธีร์บ้าง ธีร์ก็แอบหันไปมองบ้าง ถ้าหากว่าวันนี้พัฒน์ไม่ได้มากับเขาด้วย

เรื่องอาจจะจบไม่สวยแบบบนี้ก็ได้ ยอมรับว่าเขาเองก็อยากจะระเบิดอารมณ์อยู่หลายครั้ง แต่พอเห็นพัฒน์มองเขาอยู่ ธีร์ก็เลยไม่
อยากที่จะทำอะไรที่ทำให้พัฒน์เห็นว่าเราทำตัวไม่ดีกับพ่อกับแม่ ในสายตาของใครคนอื่น ไม่ว่าจะมองเขาดีหรือไม่ แต่ความรู้สึก
ตอนนี้ เขาอยากจะให้พัฒน์มองเขาด้วยสายตาที่ไม่ใช่คนเลวร้าย

เอ๊ะ! มันจะไปไหนน่ะ

เมื่อธีร์เห็นว่าพัฒน์กำลังพาไปยังอีกเส้นทางหนึ่งที่ไม่ใช่ทางกลับคอนโด คิ้วสวยก็ขมวดแน่นทันที หันหน้าไปเพื่อจะถามร่าง
แกร่งแต่พัฒน์ก็

“กูจะแวะบริษัทฯ” พัฒน์บอก

“บริษัทฯ มึง?” ขมวดคิ้วสงสัย

“อือ จะไปเอาเอกสาร”

“ก็แล้วแต่”

“เดี๋ยวนี้ว่าง่าย” พัฒน์แอบแซว

“หรือไม่ชอบ” หันไปยักคิ้วกวนๆ ให้พัฒน์

“ก็ดี” อีกคนตอบสั้นๆ แต่เป็นคำตอบที่ทำให้ธีร์ถึงกับหน้าแดงด้วยความเขิน หันหน้าหนีอีกคนแทบจะไม่ทัน ธีร์คิดถึงประโยคที่
ถามมันไป แน่นอนว่ามีนัยยะแอบแฝง

‘ก็ดี’ หมายถึงมันชอบใช่ไหม

“กูคิดว่ามึงจะโวยวาย”

“ไม่มีอารณ์” ธีร์ตอบทั้งๆ ที่ยังหน้าแดง แต่อีกคนไม่เห็น เพราะเขาหันหน้ามองข้างหน้าต่างรถอยู่ มองเหมือนมันสวยมาก ทั้งๆ ที่
มีแค่ตึก

“งั้นต้องทำยังไงมึงถึงจะมีอารมณ์” คำถามสองแง่สองง่ามทำให้ธีร์ทำตัวไม่ถูก หน้าแดง ความร้อนของมันทำให้ไฟแทบลุก

“เงียบปากไปเลย!” สั่งเสียงเข้มกลบเกลื่อนความอาย

“หึ” ร่างสูงหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะตั้งใจขับรถไปแบบเงียบๆ

ไม่ทะเลาะกัน ไม่เถียงกันแบบนี้ ก็สบายใจและรู้สึกดีไปอีกแบบนะ



พัฒน์นำรถเข้าไปจอดหน้าตึกที่สามารถจอดรถได้ ก่อนที่ธีร์จะเปิดประตูลงจากรถตามพัฒน์ และรู้ได้ทันทีเลยว่า พัฒน์มีฐานะดี
กว่าที่คิด ดีกว่าเขาเสียอีก

“รวยใช่เล่นนะเนี่ย” ธีร์พึมพำ

“ตามมา”

“ของมึงแน่นะ” ธีร์ถามพัฒน์ทั้งๆ ที่เดินมองรอบๆ ไปด้วย

“ของพี่กู”

“แล้วมึงเกี่ยวของกับที่นี่ยังไง”

“รองประธานกรรมการ” พัฒน์ตอบนิ่งๆ โดยไม่มีปิดบังเลยสักนิด เล่นทำเอาร่างเล็กกว่าถึงกับเงียบไปทันที ระหว่างเดินก็ครุ่นคิด
อะไรไปด้วย

แสดงว่ามันทำงานหนักเป็นสองเท่าสินะ

คนอะไรจะเก่งเกินไปแล้ว

“แต่งานกูไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะมีเจ็มคอยช่วย” พัฒน์บอก เพราะมองหน้าของธีร์ก็รู้แล้วว่าธีร์คิดอะไร ถ้าหากว่าไม่สงสัยเรื่องที่
เขาทำงานสองที่หนักเกินไปหรือเปล่า

“ใครคือเจ็มวะ” ถามด้วยความสงสัย เพราะตัวเองจำคนที่มาช่วยในป่าวันนั้นไม่ได้

“ลูกน้องแล้วก็เพื่อนสมัยเด็ก” พัฒน์ตอบนิ่งๆ

“อย่างมึงมีเพื่อนด้วยหรือวะ” ถามยิ้มๆ จนอีกคนเขกศีรษะเขาอย่างแรง จนต้องเอามือขึ้นคลำจุดที่โดนมือใหญ่เขก ธีร์บ่นว่าเจ็บ
แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

“คิดว่ากูโตมาแบบไม่มีใครคบหรือไง”

“ฮะๆ เปล่านี่ แค่สงสัย แล้วคุณดินไม่ว่าเลยหรือไง” ธีร์เปลี่ยนคำถาม

“จะว่าอะไรได้”

“มั่นใจจังนะ” ธีร์แขวะ

“ก็คุณดินเป็นคนเสนอเอง ถ้าไม่ยอมให้กูทำสองที่ พ่อแม่กูก็ไม่ยอม” พัฒน์บอก

“อ้อ! ก็ดี”

“มีอะไรสงสัยอีกไหม” พัฒน์ถามกวนๆ เพราะดูเหมือนว่าอีกคนจะแสดงสีหน้าอยากรู้เรื่องของเขาเหลือเกิน

“ไม่มี ว่าแต่กูไม่ได้ถามอะไรมึงเลยนะ มึงพูดเองอยู่คนเดียวทั้งนั้น” ธีร์เถียง มองพัฒน์ที่พยักหน้าให้พนักงานที่พากันไหว้
ทำความเคารพระหว่างทางไปยังลิฟต์

“เหรอ”

“เออสิ”

“สงบเสงี่ยมหน่อย นี่มันต่อหน้าพนักงานกู” พัฒน์หันมาดุเบาๆ เพราะถ้าเถียงกับธีร์ตอนนี้มีหวังกลายเป็นขี้ปากของพนักงานแน่ๆ

เขาไม่เท่าไหร่หรอก...

แค่ไม่อยากให้อีกคนถูกพูดในทางที่ไม่ดีก็เท่านั้น

ธีร์เงียบปากทันทีที่โดนดุ พัฒน์พาร่างโปร่งขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสูงสุด แม้ว่าจะไม่สูงเสียดฟ้าอย่างกับบริษัทของปฐพีกับอัคนี แต่ก็
เป็นบริษัทชื่อดังที่ไม่มีใครไม่รู้จักในเรื่องของการผลิตและส่งออกเฟอร์นิเจอร์รายใหญ่ของประเทศ

พัฒน์เดินนำออกจากลิฟต์เมื่อมาถึงชั้นที่ต้องการแล้ว ร่างสูงเดินล้วงกระเป๋าไปที่ห้องของตัวเองด้วยความเคยชิน แต่คนที่ตามมา
ด้วยกลับรีบเดินเร็วๆ เพื่อไม่ให้คลาดกับอีกคน

“เดินช้าๆ ได้ไหมวะ” ธีร์บ่น

“อย่าบ่นน่า”

“สวัสดีค่ะคุณพัฒน์ ไม่เจอกันนาน วันนี้แวะมาบริษัทหรือคะ” เลขาสาวหน้าห้องของพัฒน์ที่เห็นเจ้านายของตนมาบริษัทก็รีบออก
จากที่นั่งของตัวเองมาหาร่างสูงทันที ชุดของเธอมันทำให้พัฒน์มองกราดไปทั่วร่างบางของหญิงสาวด้วยสายตาที่เยือกเย็น แต่
เลขาสาวของพัฒน์ก็คิดว่าร่างสูงจะหันมาสนใจเธอแล้วก็ได้แต่ยิ้มขวยเขินบิดไปมา

ธีร์เบะปากอย่างหมั่นไส้

แอบกินเลขาของตัวเองสินะ นางถึงได้วิ่งโร่มาหาขนาดนี้

“ชุดไม่เหมาะสม กระโปรงสั้นและฟิตไป เสื้อก็ตัวเล็กเกินมาตรฐานการแต่งกาย ผมเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือว่า เลขาของที่นี่ไม่ว่า
จะเป็นเลขาของใครก็ห้ามแต่งกายไม่เรียบร้อย ที่นี่ที่ทำงานไม่ใช่สถานบันเทิงที่คุณจะมาหาเหยื่อหรือจับใคร ตอนที่ผมยังอยู่ที่นี่
ก็เห็นว่าคุณไม่มีความผิดอะไร พอผมไม่อยู่เข้าหน่อย ก็ออกลาย แบบนี้ไม่ใช่ลูกน้องที่ผมต้องการหรอกนะครับ แล้วการวิ่งหาเจ้า
นายตัวเองโดยที่ไม่ทักทายอะไรเลย กับลูกค้าหรือกรรมการคนอื่นๆ คุณก็เป็นแบบนี้ด้วยหรือเปล่า” พัฒน์สั่งสอนผู้หญิงคนนั้นจน
เธอหน้าเสียทำอะไรไม่ถูก

ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าพัฒน์เป็นคนเนี้ยบและโหดแค่ไหน แต่เธอทำงานได้ไม่นานพัฒน์ก็ไปอยู่อีกบริษัทหนึ่ง ซึ่งเธอก็คิดว่าไม่เป็นไร
และไม่เคยเห็นพัฒน์ด่าลูกน้องด้วย

เข้าใจแล้วว่าทำไมใครๆ ก็เตือนเธอเรื่องนี้

“ม่ะ ไม่ค่ะ ขอโทษด้วยค่ะคุณพัฒน์ ป่านจะปรับปรุงนะคะ แต่อย่าไล่ป่านออกเลยนะคะ” เธอยกมือไหว้ แล้วก้มศีรษะขอร้องร่างสูงอย่างกลัวๆ

กว่าเธอจะได้งานที่นี่เธอต้องทำอะไรบ้างไม่มีใครรู้หรอกว่ามันยากลำบากแค่ไหน

“ผมหวังว่ามันจะไม่มีอีก เชิญคุณทำงานต่อได้” พัฒน์พูดจบก็เดินเข้าห้องไปด้วยท่าทางนิ่งๆ ตามฉบับของตัวเอง ส่วนเลขาสาว
ก็ได้แต่เดินก้มหน้ากลับไปที่ทำงานของตน

ความหวังที่พัฒน์จะสนใจเธอไม่มีเลย

“ขอโทษนะครับ” ธีร์ที่ไม่ตามร่างสูงไปเอ่ยทักขึ้น จนหญิงสาวที่กำลังใจเสียกับการโดนตำหนิเงยหน้ามามอง เห็นความหล่อ
เหลาของธีร์ก็เกิดอาการเขินอาย ลุกขึ้นจากเก้าอี้ของตนโดยไม่กลัวตกส้นสูงเลยสักนิด

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” ถามยิ้มๆ

เจ้านายของตนหล่อแบบเข้มๆ ดุๆ ส่วนคนนี้มันเทพบุตรชัดๆ อ๊าย...เพื่อนของคุณพัฒน์นี่หล่อจริงๆ

“ไม่ทราบว่าห้องน้ำอยู่ทางไหนครับ” ถามอย่างสุภาพไป

“เดินไปทางขวามือผ่านห้องของคุณพุฒิถ้าไม่ทราบถ้าเลขาของคุณพุฒิก็ได้ค่ะ หรือถ้าไม่รังเกียจให้ป่านไปด้วยไหมคะ” เธอ
เสนอตัวเอง จนธีร์แอบหัวเราะในใจ

หึหึ…ไม่ได้ไอ้พัฒน์ ก็หันมาสนใจเขา ผู้หญิงนี่น่ากลัวจังนะ

“ไม่เป็นไรครับ คุณทำงานต่อไปเถอะ เดี๋ยวพัฒน์จะดุเอา” ธีร์ปฏิเสธไป ก่อนจะพูดถึงพัฒน์ ทำให้เธอถึงกับหน้าเจื่อนไป แต่ก็
หลงดีใจที่เขาเป็นห่วงเธอ

“ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ”

“ธีร์ครับ”

“ดิฉันป่านนะคะ”

“ครับ”

ได้ข่าวว่าเขาไม่ได้ถาม ถ้าหากว่าเป็นที่อื่นที่ไม่ใช่ที่ทำงานไม่ว่าจะบริษัทใครเขาอาจจะเล่นด้วยไปแล้ว แต่นี่เป็นบริษัทของพัฒน์ และดูเหมือนเจ้าตัวจะเคร่งกฎขนาดนั้น

เล่นด้วยก็คงไม่เหมาะ

“ว่าแต่คุณธีร์เป็นเพื่อนกับคุณพัฒน์หรือคะ”

“ก็ทำนองนั้นมั้งครับ”

เพื่อนเหรอ...หึหึ มากกว่าเพื่อนครับ แต่ไม่ใช่แฟน สถานะไหนเขายังไม่รู้เลย

“คุณธีร์มีแฟนหรือยังคะ” ถามเข้าประเด็นไปทันที ไม่ว่าอะไรที่หล่อนอยากรู้ ก็ต้องรู้ให้ได้ ไม่ได้รู้เลยว่ามารยาทในการถาม
คำถามอยู่ตรงไหน และยิ่งเป็นถึงเลขาของรองประธานกรรมการด้วยแล้ว

ไม่น่าจะทำงานได้นานนะแบบนี้

“ไม่มีครับ ตอนนี้ไม่คิดจะมีด้วย” ธีร์ตอบยิ้มๆ เป็นคำตอบที่ดักทางของเธอได้เป็นอย่างดี “ยังไงขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะครับ” ธีร์
เดินจากตรงนั้นโดยไม่รอให้หญิงสาวพูดอะไรอีก ตรงไปยังห้องน้ำตามทางที่เลขาสาวของพัฒน์บอกเมื่อตอนแรกได้เป็นอย่างดี

“คุณธีร์!” ร่างโปร่งขมวดคิ้วแน่น มองหาที่มาของเสียงเรียก ก่อนจะพบผู้ชายผมทองหน้าตาเหมือนลูกครึ่ง ตัวพอๆ กับเขาเดินกึ่ง
วิ่งมาหาเขา

“คุณ...เรียกผมหรือครับ” ธีร์ถามงงๆ

“ฮ่าๆ นี่คุณจำผมไม่ได้หรือครับ” เจโรมีถามกลั้วเสียงหัวเราะ

ไม่สงสัยหรือแปลกใจเลยว่าทำไมธีร์ถึงจำไม่ได้

“เอ่อ...ต้องขอโทษด้วยนะครับ แต่ผมก็คุ้นๆ หน้าคุณอยู่นะครับคุณ...”

“เจโรมีครับ เรียกเจ็มก็ได้ อายุก็เท่ากับคุณพัฒน์ครับ”

“อ่า...แล้วเรารู้จักกันที่ไหนหรือครับ”

“ผมคือคนที่ไปช่วยคุณกับคุณพัฒน์ในป่าวันนั้นไงครับ” สิ้นคำตอบร่างโปร่งก็ตาโตก่อนจะยกมือไหว้อีกคนทันที เนื่องจากธีร์ก็
อยากรู้มานานแล้วว่าใครที่ไปช่วยเขา

แต่เพราะพิษไข้คราวที่แล้วเลยทำให้เขาจำเจโรมีไม่ได้ แต่จำบุคคลที่คล้ายกับพัฒน์ได้แทน

“ขอโทษด้วยครับที่จำคุณไม่ได้”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ฮ่าๆ ผมเองก็ว่าจะไปเยี่ยมคุณนานแล้วแต่ไปไม่ได้เสียที ได้เจอกันวันนี้ผมล่ะดีใจมากๆ เลย” เจโรมีพูดบอก
ด้วยท่าทางที่ร่าเริง

“ผมก็ยินดีมากๆ เช่นกัน ขอบคุณที่ไปช่วยพวกเราในวันนั้นนะครับ”

“มันเป็นหน้าที่อยู่แล้วครับ ในเมื่อเจ้านายเรียก ลูกน้องอย่างผมก็ต้องไป ว่าแต่ว่า เรารู้จักกันแล้ว คุณเคินอะไรกัน ไม่ต้องเรียก
หรอก พูดแบบเป็นกันเองดีกว่า” เจโรมีบอก

ผู้ชายคนนี้เข้ากับคนอื่นได้ง่ายจริงๆ เป็นคนร่าเริง สดใสสุดๆ

“จะดีหรือครับ”

“ดีสิครับ งั้นผมขอเรียกว่าธีร์เฉยๆ ได้ไหม ไม่มีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันมานานแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นผมเรียกเจ็มเฉยๆ ได้ไหม แบบไม่มีพี่อะไรแบบนี้” ธีร์ลองขอดู

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ เอาเป็นว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะธีร์ แลกเบอร์ แลกไลน์ แลกเฟสเลยเถอะ จะได้ติดต่อกันบ่อยๆ”

เอาตรงๆ ธีร์ไม่เคยเจอใครเป็นแบบเจโรมีมาก่อนเลยจริงๆ ตรงนี้แหละที่ทำให้เขาอยากจะเป็นเพื่อนกับอีกฝ่าย บางทีอาจจะหลอกถามจุดอ่อนของพัฒน์มาบ้างเผื่อจะมีอะไรเอาคืนอีกฝ่ายได้บ้าง







50%


 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:


   สวัสดียามดึกค่ะ วันนี้มาช้ามาก ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ ยังไงก็ อ่านให้สนุกนะคะ เป็นยังไงเม้นท์บอกกันด้วยน้า ขอบคุณค่ะ
   
ใครมีอะไร ทวงนิยาย พูดคุย สอบถามยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-06-2015 21:52:28

 :katai2-1:  ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
แล้วก็หึงเจ็มอีกคนสินะ. หุหุ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 18-06-2015 22:09:13

ธีร์แสดงออกให้พัฒน์รู้เลยว่าชอบแล้วทำให้รักให้หลงจนโงหัวไม่ขึ้น  :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 18-06-2015 22:29:37

หมั่นไส้ยัยเลขานี่จริงๆ ระวังโดนพัฒน์ตบเลือดกลบปากนะอิอิ
ปล.รอตอนต่อไปจ้าา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 18-06-2015 22:40:06

ธีร์จะไปถึงห้องน้ำมั้ยนั่น  :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 18-06-2015 22:43:26

สะใภ้ใหญ่ สะใภ้เล็ก เค้าคุยกันน่ารักเนอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 18-06-2015 22:44:48

ว้ายย บรรดาภรรยาเขาสนิทกันแล้วสินะเนี่ย  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 18-06-2015 22:58:26

โอ้ยยย อยากให้เจ็มบอกจุดอ่อนของพัฒน์ให้หมดเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 18-06-2015 23:01:39

หวังว่าพัฒน์จะไม่หึงธีร์กับเจ็มน่ะ   :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 18-06-2015 23:38:54

 :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 19-06-2015 00:24:19

พัฒน์จะได้หวงธีร์แน่ๆ ดูจากการพาไปเปิดตัวที่ บ. เนี้ย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 19-06-2015 01:21:01

ธีร์ คงลืมเข้าห้องน้ำอ่ะ นี่พูดเลย  :m20:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 19-06-2015 07:26:44

จุดอ่อนของพัฒน์ก็คือตัวเองนั่นแหละค่ะ!!!
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 19-06-2015 10:15:56

รู้สึกว่าจริงๆพัฒมันไม่ได้ซึนหรอก
เหมือนแค่ไม่อยากตอบรับความรู้สึกจริงๆของตัวเอง
ยิ่งธีร์มอบให้มาก พัฒก็เหมือนอยากจะปฏิเสธตัวเอง
แต่ที่แสดงออกเพราะอาการหึงมันห้ามไม่ได้

พ่อแม่ธีร์น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 19-06-2015 17:46:59

เป็นนิ่วก่อนจะได้เข้าห้องน้ำแน่ 5555 เสน่ห์แรว๊งงง 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 19-06-2015 19:00:19

อีกหน่อยสะใภ้บ้านนี้คงสนิทกันน่าดู
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.1 (18/6/2558) P:28
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-06-2015 19:12:54

 :hao3:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 19-06-2015 20:43:53

ตอนที่ 19 ครึ่งหลัง

หลังจากที่ทั้งคู่แลกช่องทางการติดต่อกันแล้ว ทั้งคู่ก็พากันเดินคุยกันไปยังห้องน้ำ ซึ่งทั้งคู่ก็เข้ากันได้เป็นอย่างดี และมีอะไรที่ชอบทำเหมือนๆ กันอีก กระทั่งออกจากห้องน้ำ ทั้งคู่ก็ยังคุยกันไม่หยุด

“ฉันชอบมากๆ เลยล่ะเรื่องตกแต่งบ้านอะไรพวกนี้ ก็อยู่บ้านเดียวกับคุณพัฒน์มาตั้งแต่เด็กๆ ทำอะไรก็ทำด้วยกัน แต่ก่อนน่ะเป็นเพื่อน แต่เดี๋ยวนี้เป็นลูกน้อง”

“ฉันก็ชอบนะ ที่บ้านฉันก็ชอบเอาเงินพ่อกับแม่ออกไปซื้อของมาตกแต่งประจำจนโดนด่าบ้างล่ะ” ธีร์เล่ายิ้มๆ คิดถึงมันแล้วก็มีความสุข

“ว้าแย่จัง ฉันต้องไปทำงานน่ะ คุณพุฒิรอนานแล้ว ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวโดนด่า” เจโรมีทำหน้าเสียดาย เนื่องจากทั้งคู่คุยกันลูกคอและสนุกกันมากๆ

ธีร์เองก็เสียดายไม่น้อย เนื่องจากเขากับอินทัชเพื่อนสนิทก็ไม่ค่อยได้เจอกันมากนัก มันก็ไม่มีเพื่อนที่จะคุยกันได้ กับพัฒน์นี่ไม่ทะเลาะกันก็เงียบลูกเดียว

กว่าจะได้เจอเจโรมีอีก ก็คงนาน...

“เดี๋ยวไลน์คุยกันก็ได้ ฉันก็ต้องไปหาไอ้พัฒน์เหมือนกัน ไม่โทรตามนี่รอลงโทษที่ห้องแน่ๆ” ธีร์บอก ทั้งคู่ยิ้มให้กันก่อนจะลากันอย่างหงอยๆ เจโรมีเดินเข้าไปคุยอะไรสักอย่างกับเลขาหน้าของของพุฒิก่อนจะเข้าไป ส่วนเขาก็กลับไปยังห้องของพัฒน์ซึ่งมีเลขาหน้าห้องส่งยิ้มให้เขาแบบยั่วยวนสุดๆ

ธีร์เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของพัฒน์ก่อนจะได้ยินเสียงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดของเจ้าของห้องดังขึ้นจนร่างโปร่งถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ

“ออกไป!!!” 

อะไรวะเนี่ย...

“เกิดอะไรขึ้นวะ”

หลังจากที่ร่างโปร่งยืนนิ่งกับที่เพื่อมองดูว่าคนตัวสูงไล่ใครหรือกำลังโมโหใครให้แน่ชัดเสียก่อน แต่เสียงคุยกันที่บ่งบอกว่าพัฒน์ไม่ได้อยู่คนเดียวก็ทำให้ธีร์ก้าวเท้าเดิน

“หวังว่า มันคงไม่ได้อาละวาดใครอยู่หรอกนะ”

ธีร์ค่อยๆ เดินไปหาพัฒน์ที่กำลังยืนกอดอกมองใครอีกคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาที่พอเขาเข้าไปยืนข้างร่างสูงแล้วก็พบว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งน่าจะอายุมากกว่าพัฒน์กำลังนั่งพาดแขนทั้งสองข้างบนโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ ทำราวกับว่าตัวเองเป็นเจ้าของห้องนี้

“พัฒน์” ธีร์ค่อยๆ เรียกร่างสูงอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“ไปไหนมา” ถามดุๆ

“เข้าห้องน้ำ”

“ช่างมันเถอะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน ส่วนแกออกไปจากห้องฉันได้แล้ว” พัฒน์หันไปไล่

“ใครวะ” แต่เหมือนคนๆ นั้นจะไม่สนใจถามขึ้นด้วยความสงสัยว่าธีร์คือใคร

“เรื่องของแกหรือไงเปรม”

“พูดอย่างนี้กับพี่ชายได้ยังไง” คนที่ธีร์ไม่รู้จักถามพัฒน์ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

พี่ชาย...

หน้าเหี้ยไปไหม เหมือนไม่ใช่คนในครอบครัวเดียวกันเลย

“ฉันมีพี่ชายแค่คนเดียว พี่น้องฝั่งสามีใหม่ของป้าฉันไม่นับ แล้วแกก็ไม่มีสายเลือดของรัตนมณีโชติด้วย รีบออกไปซะ ก่อนที่ฉัน
จะหมดความอดทนเอาความชั่วของแกไปบอกพ่อแก”
เป็นอย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะ หน้าตาต่างกับพัฒน์ราวกับฟ้าและเหว...ธีร์คิด

“คิดว่าพ่อฉันจะเชื่อหรือไง”

“หึหึ รู้จักฉันน้อยไปนะไอ้เปรม” พัฒน์หัวเราะเสียงเย็น “ที่ฉันยังปล่อยให้แกลอยนวลอยู่ทุกวันนี้เพราะแกยังไม่สร้างความเสีย
หายมากเท่าไหร่ แต่ถ้าคนของฉันจับได้ พร้อมหลักฐาน แกดิ้นไปหลุดแน่ๆ” พัฒน์ขู่ ทำเอาเปรมถึงกับกำหมัดแน่นโดยความ
โกรธแค้น

“แกไปจากที่นี่แล้วทำไมแกไม่ปล่อยหุ้นให้คนอื่นวะ จะเอาเว็บไว้ทำไม งานก็ไม่ทำ รอรับเงินปันผลสบายๆ เลยนะ อยากรวยคน
เดียวหรือไง” เถียงกลับมาอย่างอิจฉา

“แล้วทำไมต้องพูดเหมือนกับว่าอยากจะได้หุ้นของไอ้พัฒน์จนตัวสั่น แล้วที่ว่ามันไม่ทำงานน่ะ รู้เหรอว่ามันไม่ได้ทำงาน ถ้าไม่
ทำงานจะมาที่บริษัทเอาเอกสารทำพระแสงอะไรไม่ทราบ พูดน่ะใช้สมองบ้างก็ดี ไม่ใช่สักแต่ว่าพูด!!” ทั้งพัฒน์ทั้งเปรมต่างก็มอง
หน้าคนพูดอย่างพัฒน์ด้วยความตะลึง พัฒน์ยกยิ้มอย่างพอใจ ส่วนเปรมก็มองอย่างหาเรื่อง

“แกว่าฉันเหรอห๊ะ!! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน” เปรมทำท่าจะเข้ามาทำร้ายธีร์ แต่พัฒน์ก็เอาตัวขวางไว้ก่อน เพราะยังไงนี่มันก็เรื่องของ
เขา

“ก็แล้วจะทำไม แกพูดเอาแต่ได้เองนี่หว่า เคยรู้บ้างไหมว่าไอ้พัฒน์มันทำงานหนักแค่ไหน ทั้งที่ DINZ Chattel ไหนจะที่นี่อีก
อย่างแกวันๆ ทำอะไรบ้าง อยากแต่จะได้ของคนอื่นเขา ครอบครัวก็ไม่ใช่” ธีร์ยังคงต่อว่าเปรม แค่ฟังทั้งสองคนพูดกันไม่กี่
ประโยค ธีร์ก็จับใจความได้แล้วว่า พัฒน์กับคนๆ นี้มีปัญหาอะไรกัน

ในหนัง ละครก็มีเยอะแยะอ่ะแบบนี้

“นี่แกไป DINZ เลยหรือวะ” ถามอย่างตกใจ

“ก็แล้วจะทำไม” ประโยคนี้พัฒน์ก็ไม่ได้เป็นคนตอบอีก ได้แต่ยืนเฉยๆ ปล่อยให้ร่างบางเดินมายืนเทียบเท่าเขาแล้วแผลงฤทธิ์ต่อ
ไป ส่วนตัวเองก็ยืนกอดอกยิ้มๆ

“ทำไมบริษัทที่เข้ายากๆ แบบนั้น แกถึงได้เข้าได้ง่ายๆ”

“โวยวายบ้าอะไร”

“แกนั่นแหละ วุ่นวายอะไรกับเรื่องของคนอื่น” เปรมว่าธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็ได้แต่เชิดหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“ถ้าฉันคนอื่น แกก็คนอื่น”

“ปากดีนะแก”

“หยุด!!” เสียงเข้มของพัฒน์ดังขึ้นเมื่อเห็นว่าเปรมเงื้อหมัดเตรียมกระแทกใบหน้าขาวของธีร์ “อย่าลืมนะว่านี่เป็นบริษัทของฉัน
แค่ฉันพูดนิดเดียว แกก็มีสิทธิกระเด็นออกจากที่นี่”

“แกขู่ฉันหรือวะไอ้พัฒน์”

“คนอย่างฉันเอาจริงเสมอ อย่าหวังสูงให้มันมาก อยู่ฝ่ายบัญชีก็ไม่มีสิทธิขึ้นมาถึงที่นี่ กลับไปทำงานของตัวเองให้ดีก่อนเถอะถึง
คิดอยากจะได้ตำแหน่งใหญ่”

“ฝากไว้ก่อนเถอะ แกด้วย...มีโอกาสฉันจะเล่นงานแก” เปรมชี้หน้าธีร์อย่างเคียดแค้น ก่อนจะเดินปึงปังไปจากห้องนี้ พัฒน์หันมา
สบตาร่างเล็กกว่าทันที

“มองทำไม”

“ใช่เรื่องของมึงไหมเนี่ย” พัฒน์ถามดุๆ

อะไรวะ! คนเค้าอุตส่าห์ช่วย ไม่ขอบคุณก็ยังจะมาดุกันอีก

 “ก็กูโมโหอ่ะ แล้วมึงแม่งก็ยืนนิ่งให้มันว่าอยู่ฝ่ายเดียว” ธีร์ตอบ

“ใครว่าล่ะ กูกำลังจะด่ามันเลย”

“เหรอ”

“เห็นไหมล่ะ มึงสร้างศรัตรูอีกแล้ว ยุ่งยากจริงๆ”

“ขอโทษด้วยก็แล้วกัน แล้วนี่เสร็จธุระยัง กูอยากกลับแล้ว แต่ถ้ายังไม่เสร็จก็เชิญทำงานต่อก็ได้ กูกลับเท็กซี่เองได้” ร่างโปร่งพูด
แบบประชดประชันร่างสูงก่อนจะเดินออกมาจากห้องด้วยความโมโห เลขาสาวทักก็ไม่สนใจ ตรงไปที่ลิฟต์ทันที ร่างสูงมองตามก็
ส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะรีบเดินตามไป คว้าข้อมือเล็กกว่าเอาไว้ได้ทัน เป็นการบอกกลายๆ ว่าให้รอด้วย ก่อนที่ลิฟต์ที่เปิดออกพัฒน์
ก็ดึงธีร์ให้เข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มๆ

ยิ้มได้ ทั้งๆ ที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์เครียดๆ มา



“พระเจ้า! บุญตาของฉันจริงๆ เมื่อกี้คุณพัฒน์ยิ้มใช่หรือเปล่า” เลขาสาวได้แต่พึมพำเบาๆ อย่างไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่เคยเห็น
เจ้านายของตนยิ้มเลยสักครั้ง

แต่ทำไมคุณธีร์ เพื่อนของเจ้านายคนนั้นถึงได้ทำให้เจ้านายของเธอยิ้มได้ ที่สำคัญเมื่อกี้นี้ มันเหมือนว่าคุณธีร์จะงอนแล้วคุณ
พัฒน์ก็เดินตามง้อ

“ฉันเข้าใจถูกหรือเปล่า โอยตาย...ประชากรผู้ชายหล่อๆ ลดลงอีกแล้วหรือเนี่ย” เธอพึมพำด้วยความเสียดาย แต่ช่างเถอะ ผู้ชาย
สำหรับหล่อนหาตอนไหนก็ได้ แต่งานบริษัทใหญ่ ตำแหน่งดีๆ แบบนี้หาได้ยาก

เลิกคิดจะจับคนในบริษัทก็ได้ คุณพัฒน์น่ากลัวเกินไป

“มีเรื่องเม้าท์อีกแล้วฉัน”

...

…

…



ขณะนี้เป็นเวลาเกือบ 4 ทุ่มแล้ว ธีร์นั่งอ่านเอกสารต่างที่นำกลับมาตรวจสอบเพื่อที่จะได้จัดการแก้ไขในวันพรุ่งนี้ได้ทันเวลา แต่
โทรศัพท์เครื่องหรูของตนก็มีคนโทรเข้ามา ธีร์เห็นชื่อแล้วก็อดยิ้มไม่ได้

“ว่าไง”

(คิดถึงว่ะ เจอกันหน่อยไหม)

“คิดถึงบ้าอะไรเจ็ม พึ่งจะเจอกันเมื่อตอนบ่ายเองนะเว้ย” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

(ก็ยังคุยกันไม่หมดเลยนี่นา คุยกับนายแล้วมันสบายใจ เหมือนเจอเพื่อนคอเดียวกัน)

“เวอร์ไปแล้ว” เขาว่าอีกคนไป ทั้งๆ ที่ตัวเองก็รู้สึกไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก

(ไปนอนด้วยได้มั้ย คุณพุฒิไม่อยู่ ทางสะดวกมาก)

“พี่ชายไอ้พัฒน์ไปไหน” ธีร์นี่ก็แปลก พุฒิมีชื่อสั้นๆ ก็ไม่เรียกดันชอบเรียกอะไรยาวๆ

(ไปต่างจังหวัด กลับเช้าพรุ่งนี้)

“ไปไวจัง ตอนไปบริษัทก็ยังอยู่ไม่ใช่หรือ” ธีร์ถามอย่างแลกใจ

(อยุธยาน่ะ ไปดูโรงงาน เห็นว่ามีปัญหา)

“แล้วทำไมนายไม่ไปด้วย”

(มันใช่หน้าที่ฉันที่ไหนล่ะ ฉันควบคุมโรงงานที่อังกฤษกับฝรั่งเศสเว้ย ที่ไทยฉันดูแค่งานของคุณพัฒน์เท่านั้น แต่ก็ไม่ได้ทำมาก
เท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่คุณพัฒน์ก็จัดการเอง) เจโรมีเล่าบอก ทำเอาธีร์ขมวดคิ้วแน่น ครุ่นคิดคำพูดที่คุยกับพัฒน์เมื่อตอนกลาง
วัน

‘แต่งานกูไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะมีเจ็มคอยช่วย’

มันโกหกเขา แต่ว่าโกหกเพื่ออะไรล่ะ...

“งานมันเยอะมากไหม”

(ถ้าไม่รวมของที่ DINZ ก็เยอะแค่ช่วงสิ้นเดือนน่ะแหละ เพราะนอกนั้นคุณพุฒิจัดการให้หมด แล้วจะถามอีกนานไหม สรุปว่าไง
ไปนอนด้วยได้รึเปล่า) เจโรมีรีบถาม เพราะกลัวว่าธีร์จะพานอกเรื่องไปมากกว่านี้

“จะมาก็มา รู้จักหรือไงว่าคอนโดฉันอยู่ไหน”

(ระดับเจโรมีแล้ว เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ แล้วเจอกัน รอเปิดประตูได้เลย) อีกคนพูดอวดๆ แล้วตัดสายไป ธีร์หัวเราะน้อยมองโทรศัพท์แล้ว
พึมพำ

“ไม่ต้องโทรถามทางเลยนะ”



เกือบ 1 ชั่วโมง เจโรมีก็มาถึงห้องของธีร์ โดยที่มีกระเป๋าใบพอดีๆ มาด้วย คาดว่าในนั้นคงเป็นเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัว มีถุงร้าน
สะดวกซื้อมาด้วย

“เอาอะไรมาด้วยเนี่ย” ธีร์ถาม

“เบียร์ไง สักกระป๋องก่อนนอนรับรองฝันดี” เจโรมีตอบยิ้มๆ ส่วนธีร์ก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา ไม่ใช่ว่าเอือมระอาหรืออะไร แต่ส่าย
ด้วยความแปลกใจที่อีกคนก็รู้ใจเขาเหลือเกิน

“ดีเหมือนกัน ว่าแต่อาบน้ำหรือยังเนี่ย” ธีร์ถาม

“อาบแล้ว แต่นอนไม่หลับไง เลยโทรหา” เจโรมีตอบพลางเอาของไปวางไว้ที่โต๊ะเตี้ยของชุดโซฟาตรงมุมทีวีและชุดเครื่องเสียง
ที่ธีร์ชอบมากๆ

“ห้องนี้ไม่ค่อยแต่งเลยนะ” ถามพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง

“ไม่ค่อยมีเวลาหรอก งานเยอะจะตายไป พรุ่งนี้ก็ต้องเข้าบริษัท 10 โมงอีก ดีหน่อยไม่ต้องเข้าเช้าเหมือนวันอื่นๆ”

“ห้องน่าอยู่อ้า...อยากมาอยู่ด้วยจัง ติดแต่คุณพุฒิไม่ยอมแน่ๆ” เจโรมีบ่นพลางทิ้งตัวนั่งที่โซฟานุ่ม ก่อนที่ธีร์จะนั่งลงอีกตัวหนึ่ง
เวลาคุยกันจะได้คุยมองหน้ากัน

“อะไรๆ ก็คุณพุฒิ ถามจริงเถอะ นายกับพี่ชายไอ้พัฒน์เป็นอะไรกันแน่...แหนะ ไม่ตอบ แต่หน้าแดงนี่หมายความว่ายังไง คงไม่
ได้เป็นอย่างที่ฉันคิดใช่ไหม” ธีร์มองหน้าอีกคนอย่างต้องการคำตอบ เพราะสังเกตมานานแล้ว

ไม่ว่าจะพูดเรื่องอะไร เจโรมีก็มักจะพูดถึงพุฒิเสมอ

เขาก็ไม่ได้โง่ขนาดที่ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง แต่ก็อยากได้ยินมันจากหูตัวเอง

“ไม่มีอะไรหรอก ดื่มกันเถอะ” เจโรมีเปลี่ยนเรื่อง เปิดกระป๋องเบียร์แล้วยื่นให้ธีร์กระป๋องหนึ่ง ของตัวเองกระป๋องหนึ่ง

“ถ้าอยากเป็นเพื่อนกัน ก็ต้องไม่มีความลับ” ธีร์เอ่ยเสียงจริงจัง

“ก่ะ ก็...อย่างที่นายคิดนั่นแหละ รับได้ไหมล่ะ”

“ทำไมคิดว่าฉันจะรับไม่ได้ อินเพื่อนรักของฉันมันก็เป็นเสือไบ เอาได้ทั้งหญิงทั้งชายฉันยังรับได้เลย นายดีหน่อยที่มีเป็นตัวเป็น
ตน ไอ้อินนี่กลัวเอดส์จะแดกเอาสักวันเหมือนกัน” ธีร์บอกยิ้มๆ มันทำให้เจโรมีสบายใจขึ้นเยอะ

“อยากรู้จักคนชื่ออินจังเลย จะเหมือนกับนายไหม”

“ไอ้คุณชายอินน่ะเหรอ ขี้เก๊ก วางมาด คิดว่าหล่อ มาดแมน แต่ความเป็นจริงที่ไม่มีใครกล้าพูดกับมันคือหน้ามันสวย ไว้ผมยาวนี่
ผู้หญิงเลย ตัวพอๆ กับเรานี่แหละ ผอมๆ ตัวสูงกว่าฉันหน่อยประมาณนายได้แหละเจ็ม หาดูหน้ามันได้จากหนังสือพิมพ์ ไอ้เสือนี่
มันดัง หึหึ จะว่าไป นายเนี่ยก็สวยนะเจ็ม มิน่าล่ะ พี่ชายไอ้พัฒน์ถึงชอบ” หลังจากที่นินทาเพื่อนอย่างเมามันแล้ว ก็อดแซวคนตรง
หน้าไม่ได้

ก็เจโรมีหน้าหวานจริงๆ แต่ก็มีกล้ามเยอะกว่าเขาหน่อยเพราะยังไงก็ลูกครึ่งล่ะนะ

“หน้าฉันได้แม่น่ะ แม่เป็นคนอิตาลี สวยอย่างนี้เลย” เชิดอกอย่างภูมิใจ

“นี่ชมว่าสวยนะ ไม่โกรธหรือไง” ถามไปพลางคิดในใจว่าเจโรมีนี่ก็แปลกคนเหมือนกันนะ

“จะโกรธทำไม สวยก็สวยไปดิ ส่วนสูง รูปร่าง ฉันก็มาตรฐานผู้ชายนะเว้ย เรื่องหน้ามันเป็นสิ่งที่กำหนดมาแล้ว”

“คิดบวกดี ใครที่เคยชมฉันว่าสวยตอนนี้ยังไม่ออกจากโรงพยาบาลมั้ง” ธีร์พูดทีเล่นทีจริง เจโรมีได้ยินแบบนั้นก็ขนลุกด้วยความ
กลัว

“โหด มิน่าล่ะถึงถูกใจคุณพัฒน์” ประโยคหลังเจโรมีพึมพำเบาๆ

“อะไรนะ” ถามเสียงสูง เพราะไม่ได้ยิน

“เปล่าหรอก เอ้า! ชนกันดีกว่า” เจโรมียกกระป๋องเบียร์ไปข้างหน้า ธีร์เองก็ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะยกของตัวเองไปชนกับของเจโรมี ทั้ง
คู่ค่อยๆ จิบไปสบายๆ แล้วก็คุยกันไปด้วย ธีร์ที่มีเรื่องอยากจะรู้ แต่ไม่กล้าถามพัฒน์ ก็เลยลองถามกับเจโรมีดู เผื่อจะรู้อะไรขึ้นมา
บ้าง

“นายรู้จักคนชื่อเปรมไหม”

“แค่ก แค่ก” สำลักเบียร์ทันทีที่ได้ยินคำถาม

“เฮ้ย...ใจเย็นๆ”

“รู้จักมันได้ไง” เจโรมีถาม เปลี่ยนจากร่าเริงๆ เป็นบึ้งตึงทันทีที่ได้ยินชื่อของคนๆ นั้น

“วันนี้ฉันได้ด่ามันด้วย ที่ห้องทำงานของไอ้พัฒน์น่ะ เหมือนจะขึ้นไปก่อกวน”

“มันเป็นลูกของคุณปรินท์ สามีใหม่ของคุณจินดา คุณป้าของคุณพัฒน์น่ะครับ คนพ่อน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะรู้จักเจียมตัว ช่วยงาน
ทุกอย่างอย่างจริงใจ แต่ไอ้คนลูกนี่เลวร้ายที่สุด อยากได้ของคนอื่นแบบไม่รู้จักพอ มันพยายามโจมตีคุณพัฒน์เพื่อให้มอบหุ้นให้
กับมัน เพื่อบริหารรัตนมณีโชติน่ะ” เจโรมีเล่าแบบไม่มีปิด

คิดไว้ไม่มีผิด มันเป็นแบบที่คิดไว้จริงๆ

“ฉันด่ามันไปอย่างเยอะอ่ะวันนี้ โมโห คนบ้าอะไร พูดแบบหน้าไม่อายเลย เรื่องสมบัติของคนอื่นเนี่ย ทั้งๆ ที่มันก็คนนอกแท้ๆ”

“ฮ่าๆ ยังไงก็ระวังตัวให้ดี แม้ว่ามันจะไม่มีเงินมากขนาดมีลูกน้อง แต่เงินเดือนจากบริษัทก็ทำให้มันทำอะไรได้บ้างล่ะนะ ไปด่ามัน
ขนาดนั้นมันว่าอะไรนายหรือเปล่า”

“ก็พูดระวังไว้เถอะ ที่จริงมันกะต่อย แต่ไอ้พัฒน์มันห้ามไว้น่ะ” ธีร์เล่าพลางทำหน้าเสียดาย

“ยังไงก็ระวังๆ เอาไว้หน่อยก็ดี คนโลภมากแบบนั้น อยากได้อะไร ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว เหมือนไอ้ยงยุทธ์ไง” เจโรมีเตือน

“เออ...จะว่าไปยงยุทธ์มันเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่าส่งตำรวจ”

“อยู่ห้องขังได้วันเดียวก็มีคนมาประกัน นี่ก็อีก ระวังตัวหน่อยนะ มันกลับมาเอาคืนแน่ๆ” เจโรมีเตือนอีก

“โอเคๆ จะรังวังตัวให้มากๆ เรื่องมันชักจะวุ่นวายขึ้นทุกทีสิน่า แล้วนี่เรื่องนี้นายเองก็ต้องเข้ามาช่วยด้วยสินะ เห็นไอ้พัฒน์มันบอก
ว่าให้นายคอยสืบเรื่องพวกมัน” ธีร์เตือนกลับ

“โอเคครับคุณเพื่อน พอๆ เลิกพูดเรื่องเครียดๆ ดื่มกันต่อเถอะ จะได้ไปนอนกัน”

“เอาสิ” ธีร์รับคำยิ้มๆ

จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งดื่มนั่งคุยเรื่องตกแต่งห้อง ตกแต่งบ้าน หรือแม้กระทั่งเรื่องในครอบครัวของตัวเองที่สลับกันเล่า จนทั้งคู่ง่วงนั่น
แหละถึงได้พากันไปนอนที่ห้องนอนของธีร์











100%



 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


   อีกครึ่งค่ะ เอาสบายๆ เบาๆ ไปก่อนนะคะ ยูกิจะพยายามแต่งออกมาให้สนุกและดีกว่านี้ค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ อ่านตอนนี้เสร็จก็ให้กำลังใจต่อนะคะ ^_^ มีอะไร สอบถาม พูดคุย ทวงนิยาย ได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-06-2015 20:53:00

บรรดาสะใภ้เขาก๊งเบียร์กันว่าแต่ลืมถามจุดอ่อนของพัฒน์นะจ๊ะ.   
แล้วนี่พัฒน์หายไปไหนเนี่ยไม่ใช่โผล่มาเคาะประตูนะ
ตอนนี้ศัตรูรอบด้านเลย ธีร์รับบทหนักอีกแหง. บริ๋ย.  :hao7: 

ขอบคุณค่ะ ยูกิสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-06-2015 20:53:21

เห็นภรรเมียคุยกันหนุงหนิงแล้วชื่นใจจริงๆ

(นางเลขาหน้าห้องนี่ต้นข่าวเมาท์เลยสินะ ;p)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 19-06-2015 21:34:45

โมเม้นมุ้งมิ้งของคุณเมียๆ  :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 19-06-2015 21:34:58

 :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 19-06-2015 21:35:54

 :hao7: :hao7: :hao7:
พัฒน์อารมณ์ดีด้วย ปลื้อมปริ่ม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 19-06-2015 21:45:45

ตอนต่อไปนี่..เอาแบบพัฒน์มาเห็นแล้วหึงก็คงดีนะ.. :laugh:
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 19-06-2015 21:53:05

สมาคมแม่บ้าน :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-06-2015 21:57:00

สะใภัเล็กสะใภ้ใหญ่สามัคคีกันดีจริงบ้านนี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 19-06-2015 22:08:34

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 19-06-2015 22:19:53

ธีร์เอ๊ย...เนืี้อหอมจริงๆ

เพิ่มทั้งศัตรูทั้งมิตรในวันเดียวเนี่ย   o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-06-2015 23:04:13

 แม่บ่านเม่ามอย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 20-06-2015 00:04:21

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 21-06-2015 15:45:34

+1 ให้นะคะ ขอบคุณที่มาต่อค้าาา

ธีร์นี่หลงรักเขาไปแล้วใช่ม๊ายยย ปกป้องกันด้วย>//<

เจ็มน่ารักอ่าา อยากอ่า พุฒิเจ็มเลย กิกิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 21-06-2015 16:31:43

คนห้องข้างๆไปไหนซะล่ะ ไม่มาร่วมวงด้วย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 19.2 (19/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 21-06-2015 20:19:58

 :pig4:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 22-06-2015 09:59:55

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 20 ครึ่งแรก

“แล้วเจอกันนะธีร์ ขอตัวไปรับคุณพุฒิก่อน โทรเร่งอยู่นั่นแหละ ลูกน้องก็มีไม่ยอมเรียกไปรับ” บอกลาเพื่อนของตนทั้งๆ ที่ตัวเองนั่งอยู่ที่คนขับของรถตัวเองแล้ว

“เออน่า ขับรถดีๆ ก็แล้วกัน อย่าประมาทเข้าใจนะ” ธีร์เตือนก่อนจะมองนาฬิกาของตนก็พบว่าควรต้องไปทำงานแล้วเหมือนกัน

“เอาไว้ไลน์หานะ เมื่อคืนนอนสบายมากๆ ขอบคุณอีกครั้ง”

“มาเมื่อไหร่ก็ได้ ยินดีต้อยรับเสมอ รีบไปเถะ เดี๋ยวฉันก็เข้างานสายกันพอดี”

“ขอลาแบบตะวันตกได้มั้ย” เจโรมีขอด้วยสีหน้าออดดอ้อนจนธีร์ขนลุก

ก็บอกแล้วไง ว่าถ้าไม่ใช่คนที่ร่างกายของเขามันยกเว้นให้อย่างพัฒน์ ผู้ชายคนไหนเขาก็ขนลุกทั้งนั้นแหละ

“อย่านะเว้ยเจ็ม เลิกคิดอะไรน่ากลัวๆ แบบนั้นเลย” ธีร์รีบค้าน พลางถอยหลังไปนิดๆ ตามสัญชาตญาณการเอาตัวรอดขั้นพื้นฐาน
ของมนุษย์

“เพื่อนกันน่า...นิดเดียวเอง ปากของนายสวยอ่ะ มิน่าล่ะคุณพัฒน์ถึงชอบ” ประโยคหลังแอบพึมพำเบาๆ จนธีร์เลิกคิ้วสงสัย แต่ไม่ถามไปเพราะเดี๋ยวก็คงปฏิเสธอีก

แต่ได้ยินนะ อะไร พัฒน์ๆ สักอย่างนี่แหละ

“พอเลยๆ หยุดคิด รีบไปเลย เดี๋ยวพี่ชายไอ้พัฒน์จะรอนานหาเรื่องทำโทษอีก”

“รู้ได้ยังไงว่าคุณพุฒิชอบทำโทษ”

“ก็ไอ้พัฒน์มันชอบหาเรื่องทำโทษ พี่น้องกันนิสัยก็คงเหมือนกันนั่นแหละ” ให้เหตุผลไปตามความจริง หลุดปากพูดไปแล้ว จะ
พูดเป็นอย่างอื่นก็คิดไม่ออก

“แสดงว่าโดนคุณพัฒน์ทำโทษบ่อยๆ”

“ประมาณนั้นแหละ รีบไปสักทีสิ เดี๋ยวฉันเข้างานช้านะเว้ย เจ้านายยิ่งดุๆ อยู่” ธีร์อ้าง แต่ก็เป็นความจริงที่ว่าเจ้านายของเขาดุ

“งั้นนายก็ยอมสักทีสิ แค่นิดเดียวน่า จุ๊บเบาๆ”

“ไม่เอาเว้ย ขนลุก”

“น่านะ นิดเดียว จะไปเลยจริงๆ”

“เรื่องของนาย ฉันไปก่อนก็แล้วกัน” ธีร์ทำท่าจะเดินหนี แต่เจโรมีก็คว้าแขนเอาไว้ทัน แล้วออกแรงดึงให้มาใกล้ๆ เหมือนเดิม

“น้า อยากรู้ว่ามันนุ่มหรือเปล่า ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยสัมผัสใครเลยนะ”

เหมือนจะน่าสงสารแต่ขอโทษทีเถอะ ใครจะไปบ้าจี้ตามกันวะ

“เดี๋ยวว่างๆ หนีพี่ชายไอ้พัฒน์ได้จะพาไปเที่ยวผู้หญิง” ธีร์ต่อรอง

“จะบ้าหรือไง คุณพุฒิฆ่าตายกันพอดี”

“เออไง ถ้าพี่ชายไอ้พัฒน์รู้เข้าว่านายมาทำแบบนี้กับฉัน บางทีอาจจะตายทั้งคู่ก็ได้ แล้วอย่าบอกว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยสัมผัสใคร
เชื่อก็โง่แล้วเจ็ม ที่ผ่านมานายก็คงจะทักทาย อำลาแบบนี้บ่อยล่ะสิ ถึงได้กล้าขอฉันแบบนี้” เจโรมีสะอึกไปเลยเมื่อธีร์จับได้

“ฉลาดกว่าที่คิดนะเนี่ย ฮ่าๆ โอเคๆ ปล่อยก็ได้ แล้วเจอกันนะธีร์” เจโรมีหัวเราะพลางปล่อยมืออีกคนให้เป็นอิสระ

“ลากันหลายรอบแล้วนะได้ข่าว” ธีร์แสดงสีหน้าเอือมระอา

“ฮ่าๆ เออใช่ ฉันมีเรื่องจะบอก ก้มหน้าลงมาดิ” เจโรมีบอก ซึ่งธีร์ก็มองหน้าอีกคนอย่างไม่ไว้ใจ แต่ก็คิดในทางที่ดี ว่าเจโรมีคงไม่
ทำอะไรหรอก อาจจะมีอะไรบอกจริงๆ ก็ได้

ร่างโปร่งก้มหน้าลงไปหาเจโรมีที่อยู่ในรถ ก่อนที่เจโรมีจะกระซิบอะไรบางอย่าง แต่ถ้ามองจากด้านหลังแล้วล่ะก็ เหมือนทั้งคู่กำลังจูบกันอยู่ชัดๆ

และดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะยังไม่รู้ว่ามีใครที่กำลังยืนมองตนอยู่ด้านหลัง

“หึหึ ขอให้โชคดีนะ แค่นี้แหละ” เจโรมีพูดแค่นั้น ซึ่งธีร์ก็เงยหน้าขึ้นด้วยความงงงวย ก่อนที่เพื่อนใหม่ของเขาจะเลื่อนกระจกขึ้น
แล้วขับออกไปจากตรงนี้ทันที

“อะไรของเขา” พึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันหลังกลับเพื่อไปเอารถของตัวเองบ้าง หากแต่ก็ต้องชะงักอยู่กับที่ เพราะคนตรง
หน้าเขาตอนนี้ กำลังยืนมองเขาด้วยใบหน้าที่โมโหสุดๆ

“เมื่อกี้ทำอะไร!!!” เจ้าของใบหน้าดุถามด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดจนธีร์สะดุ้ง หันมองไปรอบๆ เพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นเหตุการณ์
นี้

“อ่ะ อะไรวะไอ้พัฒน์ กูทำอะไร” ธีร์ถามอย่างงงๆ ไม่เข้าใจว่าอีกคนจะโมโหอะไรตน

“มานี่เลย” พัฒน์เดินมากระชากแขนร่างโปร่งให้เดินตามตนมาที่รถก่อนจะเปิดประตูแล้วผลักร่างบางเข้าไปนั่งข้างคนขับ

“ไอ้พัฒน์กูจะไปทำงานนะเว้ย”

“นั่งเงียบๆ ไปเลยถ้าไม่อยากตาย” พัฒน์ขู่ ก่อนที่ตัวเองจะมานั่งที่คนขับอย่างรวดเร็วแล้วกระชากรถออกจากคอนโดไปด้วย
ความเร็วสูง

ธีร์ที่รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นนักโทษที่ทำอะไรบางอย่างผิดก็ได้แต่นั่งตัวเกร็งด้วยความกลัว เพราะคนข้างๆ ตอนนี้มีสีหน้า
โกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด

ทางที่ดีไม่ควรที่จะไปพูดอะไรให้มันโมโหดีกว่า

“กูแค่อยากจะเตือนการกระทำมึงหน่อยนะ ที่นั่นคือคอนโดของ PLEUNG ซึ่งลูกน้องของมึงก็เยอะมาก ทำแบบนั้นไม่กลัวว่าลูก
น้องมึงจะมาเห็นแล้วเอาไปนินทาเสียๆ หายๆ หรือไง” พัฒน์เปิดปากพูด ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำให้ธีร์สงสัยมากว่าไอ้ที่เขาทำน่ะ

มันคืออะไรวะ

“ก็ทำอะไร ก่อนที่มึงจะด่า จะว่าอะไรกู ช่วยบอกก่อนได้ไหมว่ากูทำเหี้ยอะไรผิด” ธีร์โวยวาย

เอาไงเอากัน มันจะโมโหเรื่องอะไรก็ช่าง แต่มาว่าเขาแบบไม่มีสาเหตุแบบนี้ก็ยอมไม่ได้เหมือนกันนะ เขาก็คน มีชีวิต จิตใจ
ไม่ใช่หุ่นยนต์ที่ใครด่า ใครว่าก็ไม่รู้สึก

“เมื่อกี้มึงทำบัดสีกับใคร” ถามเสียงเข้ม

“ทำ? บัดสี? ใคร?” ธีร์ไม่เข้าใจว่าอีกคนต้องการจะเอาคำตอบอะไรจากเขากันแน่

พูดบ้าอะไรออกมาแต่ล่ะอย่าง กูไม่เห็นจะรู้เรื่องด้วยเลย

“เมื่อกี้มึงจูบกับใคร”

“จูบเนี่ยนะ!” ถามเสียงสูง

“ก็เออน่ะสิ กูเห็นเต็มๆ ตา” พัฒน์ยืนยันเสียงโหด

ธีร์เงียบไปอย่างใช้ความคิด ก่อนจะยกยิ้มออกมาอย่างขบขัน แล้วก็ระเบิดหัวเราะในที่สุด

“ฮ่าๆ”

“หัวเราะบ้าบออะไร นี่มึงต้องการจะตายใช่ไหม!!” ตะคอกถามคนข้างกายด้วยความไม่พอใจ

“ฮะๆ ก็กูขำมึงอ่ะ คิดว่ากูจะไปจูบกับใครในที่โจ่งแจ้งอะไรแบบนั้นวะ” ธีร์พูดกลั้วเสียงหัวเราะ จนพัฒน์รำคาญ ตบศีรษะอีกคนไป
หนึ่งที

เพี๊ยะ!!

“โอ้ย!! เจ็บนะเว้ย ตบกูทำไมวะ”

“หมั่นไส้”

อ้าว? นี่กูก็ผิดหรือไงฟะ!!

“แล้วเมื่อกี้มึงทำอะไร ถ้าไม่ได้จูบกัน” พัฒน์ถาม อารมณ์ก็เริ่มเย็นลงเมื่อธีร์บอกว่าไม่ได้จูบกันแล้ว ท่าทางว่าเขาจะเป็นเอามาก

แค่มันพูดอะไร เขาก็พร้อมเชื่อทั้งหมดแล้ว

“แค่ก้มลงไปฟังที่มันพูดก็เท่านั้น”

“มัน? ผู้ชายเหรอ!!” ขึ้นเสียงถาม

พัฒน์ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร หงุดหงิดธีร์มาก ที่เห็นอีกคนโน้มตัวไปหาใครบางคนที่นั่งอยู่ในรถ คิดว่าเป็นผู้หญิงที่ธีร์เอามานอน
ด้วยแล้วก็โมโห พอรู้ว่าเป็นผู้ชายกลับโมโหยิ่งกว่า

ความรู้สึกนี้คือเหี้ยอะไรวะ!!

พัฒน์ไม่อยากจะคิดอะไรให้มันมากนัก ในเมื่อมันทำให้เขาหงุดหงิดได้ มันก็ต้องทำให้เขาหายหงุดหงิดได้เช่นกัน ตัวต้นเหตุของ
ความโมโหมันก็อยู่ตรงนี้แล้ว

ก็ลงที่มันนี่แหละ

“ก็เออน่ะสิ กูไม่พาผู้หญิงมาที่ส่วนตัวหรอกน่าถ้าไม่จริงจังด้วย” ธีร์ตอบ

“แล้วไอ้หมอนั่นมันเป็นคนที่มึงจริงจังด้วยหรือไงถึงได้พามันขึ้นห้อง มันมาตั้งแต่ตอนไหน” พัฒน์คาดคั้น

“มันใช่เรื่องที่กูต้องรายงานมึงมะ” ยักคิ้วถามกวนๆ

“อย่ามากวนกูไอ้ธีร์ กูถามอะไรก็ให้ตอบ”

“มึงเป็นพ่อกูหรือไงวะ!!” ธีร์ขึ้นเสียงอย่างโมโหที่อีกคนชักจะก้าวล้ำความเป็นส่วนตัวของเขามากเกินไปแล้วนะ เป็นแค่คนรู้จัก
กัน จะเอาอะไรนักหนา

เพื่อนก็ไม่ ญาติก็ไม่ใช่ ไม่มีสถานะไหนเลยที่จำกัดพวกเขาได้ถ้าไม่ใช่แค่คนรู้จัก

“เป็นผัว” พัฒน์กัดฟันกรอด พูดเสียงลอดไรฟันจนธีร์ได้ยินไม่ชัดเจน

“อะไรนะ”

แต่ดูเหมือนธีร์จะคิดผิดที่ถามมันไป เพราะนอกจากคำตอบที่ทำให้อายแล้ว มันยังทำให้ธีร์สับสนอีกด้วย

“เป็นผัว!!!”

อย่าพูดกับกูแบบนี้ไอ้พัฒน์ มึงรู้ไหมว่าคำว่าผัวเมีย มันใช้กับคนที่พร้อมและอยากจะผูกมัด แต่กูกับมึงไม่ใช่...

แม้ว่าธีร์จะคิดเช่นนั้น แต่ก็ไม่สามารถที่จะพูดออกไปตรงๆ ด้วย ฉลาดๆ อย่างพัฒน์ต้องรู้แน่ ถ้าเขาเผลอพูดอะไรบางอย่างออก
ไป

“กูเป็นผู้ชาย จะมีผัวได้ไงวะ” ธีร์เถียง

“ก็แล้วไง มึงไม่ลองถามเพื่อนมึงดูล่ะ ว่าผู้ชายเวลาได้กันคนที่รับก็ต้องเป็นเมีย แล้วกูรุกก็ต้องเรียกผัวน่ะถูกแล้ว” พัฒน์บอก
ทำเอาใบหน้าของธีร์ร้อนผ่าวเข้าไปอีก

“มึงมันน่าไม่อาย”

“แล้วมีอะไรให้อาย กูก็พูดอยู่กับเมีย ไม่มีคนอื่นสักหน่อย”

“ถ้ามึงยังไม่หยุดพูดว่ากูเป็นเมียมึงอีกล่ะก็ กูต่อยปากแตกแน่” ธีร์ขู่

“ก็ถ้าอยากตายด้วยกันก็เอา” พัฒน์ท้าทายก่อนจะเหยียบคันเร่งให้เร็วกว่านี้จนธีร์กลัว รีบคาดเข็มขัดแทบจะไม่ทัน

“มึงมันบ้าไปแล้วว่ะพัฒน์” ธีร์ว่าอีกคนอย่างกลัวๆ

เพราะตอนนี้พัฒน์เหมือนคนพร้อมที่จะพาเขาไปตายได้ทุกเมื่อ มันเกิดอะไรขึ้นกับร่างสูงกัน ทำไมถึงได้โมโหฟิวส์แทบขาดแบบ
นี้

“กูบ้ากว่านี้แน่ ถ้ามึงไม่พูดว่าไอ้คนที่มานอนกับมึงเป็นใคร”

“เรื่องแค่นี้นี่นะ ที่ทำเอามึงถึงกับจะฆ่ากู” ธีร์ถามด้วยความสงสัยและยังไม่ตอบคำถามร่างสูง จนอีกคนหันมาสบตาดุๆ ให้

“ตอบ!!”

“เจ็ม...เจโรมีลูกน้องมึงไง” ธีร์ตอบออกไปเสียงเรียบ

พัฒน์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ลดความเร็วลง ก่อนจะหันมาถามธีร์ด้วยความสงสัยว่าไปรู้จักกันตอนไหน ถึงได้มานอนด้วยกันแบบนี้ได้

“มึงรู้จักกันตอนไหน”

“เมื่อวาน ที่บริษัทมึง กูไปเข้าห้องน้ำ เจ็มมันก็มาทัก เราก็เลยตกลงเป็นเพื่อนกัน ก็แค่นั้น แล้วเมื่อคืนพี่มึงก็ไปอยุธยา เจ็มมันก็
ไม่มีเพื่อนนอนด้วย เลยขอกูมานอนเนี่ยแหละ” ธีร์อธิบายยาวเหยียด ก่อนที่พัฒน์จะเงียบไป คิดไตร่ตรองภาพที่เขาเห็นเมื่อครู่ก็
ต้องกัดฟันด้วยความโมโห

แต่โมโหเจโรมีแทน...

ทำไมเขาไม่ฉุกคิดเลยนะว่าไอ้รถคันนั้นมันคุ้นๆ แน่มากเลยนะที่กล้าแกล้งเขา

“ไอ้เจ็ม แล้วแกจะเจอดี” พัฒน์กัดฟันกรอด จนธีร์ขนลุก

รู้เลยทันทีว่าถูกลูกน้องแกล้งเข้าให้...แกล้งเข้าอย่างจังเลยล่ะ

“แค่นี้พอใจแล้วใช่ไหมคุณชาย แล้วก็ไปส่งกูด้วย ลากกูเอาลากกูเอา ตัวใหญ่กว่าแค่นี้ทำเป็นเบ่งเหรอ” ธีร์แดกดันอย่างหมั่นไส้

“เออ...กูจะไปส่งมึงไง จำทางไปบริษัทตัวเองไม่ได้หรือวะ” พัฒน์ถาม

“ถามจริงเถอะ อารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้มึงเคยเป็นกับใครไหม ทำอย่างกับกูฆ่าคนในครอบครัวมึงนั่นแหละ ซักเอาซักเอา” ธีร์ถาม
กลับ

“มึงเป็นเดียวที่เจอฤทธิ์กู”

“แล้วทำไมต้องเป็นกู”

“เพราะการที่กูเห็นมึงมันน่าโมโหยังไงล่ะวะ รู้แบบนี้ก็ไม่ควรจะมาให้กูเห็นหน้าบ่อยๆ เซ่!!” พัฒน์ระเบิดอารมณ์ใส่อีกครั้งหนึ่ง เพราะคิดดีแล้วว่าทุกอย่างเป็นเพราะท่าทาง หน้าตาของมันนั่นแหละที่ทำให้เขาต้องโมโหและหงุดหงิดอยู่บ่อย ลองไม่เจอหน้ามันดู อาจจะหายก็เป็นไปได้

ประโยคของพัฒน์เมื่อกี้ทำเอาธีร์ถึงกับจุกไปเลยพูดอะไรไม่ออก หันหน้าไปยังหน้าต่างรถทันที ไม่พูดอะไรอีกเลย ส่วนพัฒน์นั่งนิ่งตั้งใจขับรถไป พลางคิดในใจว่าตัวเองทำถูกแล้ว

ควรแยกๆ กันอยู่ ไม่ควรเห็นหน้ากัน ความไม่เป็นตัวของตัวเองจะได้หายเสียที เขาไม่ชอบที่ตัวเองกลายเป็นคนใจร้อนเสียเท่าไหร่ เพราะมันเหมือนกับตัวตนของเขาถูกทำลายลงเพียงแค่คนๆ เดียว แค่ผู้ชายธรรมดาๆ

“อ่อ...เข้าใจแล้ว” ธีร์พยายามอย่างยากลำบากที่จะควบคุมไม่ให้เสียงของตนสั่น

ที่แท้...เหตุผลมันก็เป็นแบบนี้นี่เอง เพราะการมีตัวตนของเขาต่อหน้าของพัฒน์มันถึงทำให้อีกคนไม่พอใจ ถ้าเช่นนั้นแล้ว...
เขาก็ควรจะเอาตัวเองออกมา

เมื่อรถแล่นมาจอดที่หน้าตึกบริษัท ธีร์ก็หันมาปลดเข็มขัดก่อนจะเอ่ยบอกร่างสูงไปอย่างแผ่วเบา

“ขอบคุณที่มาส่ง จากนี้กูจะพยายามไม่ให้มึงเห็นหน้าก็แล้วกัน” พูดจบธีร์ก็เปิดประตูออกจากรถทันทีโดยไม่มองหน้าพัฒน์เลยว่าร่างสูงมีสีหน้าเช่นไร

แม้ว่าใจของพัฒน์จะบอกว่าดีแล้วที่มันเป็นแบบนี้ แต่สีหน้าของเขากลับดูหงุดหงิดยิ่งกว่าตอนที่เข้าใจว่าธีร์กำลังจูบกับใครเลย

“เป็นเหี้ยอะไรวะ กับคนอื่นๆ ยังไม่รู้สึกขนาดนี้เลย” พัฒน์พึมพำเบาๆ คนเดียว ก่อนจะออกรถไปด้วยความเร็วสูง เพราะโมโหตัวเอง


ที่ไม่สามารถหาคำตอบให้กับความสับสนนี่ได้


...

...

...








50%


 :katai4: :katai4: :katai4:


   เอาครึ่งแรกมาเสิร์ฟให้ค่า พรุ่งนี้เจอกันอีกครึ่งหลัง จากนั้นก็เป็นตอนที่ 21 ที่จะลง 100% ไม่แบ่งครึ่งจนจบเรื่อง แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะคะ ขออย่างเดียว กำลังใจต้องไม่ตกนะคะ ขอแค่นี้จริงๆ แล้วเจอกันค่ะ ขอบคุณคอมเม้นท์ทุกๆ เม้นท์ ที่ทำให้ยูกิมีกำลังใจขึ้นค่ะ พูดคุยสอบถาม ทวงนิยายที่แฟนเพจเลยจ้า
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)
 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 22-06-2015 10:08:49

แหม่ เฮียพัฒน์หึงเขาก็บอกเขาไป
ไม่ใช่พูดทำร้ายจิตใจธีร์ขนาดนี้นะ  :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: i c u ที่ 22-06-2015 10:11:10

 :m16:
พัฒน์นี่นะ  ทำให้ธีร์น้อยใจตลอด เด่วปลดออกจากพระเอกเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: mattafaris ที่ 22-06-2015 10:13:43

 :mew1:ชอบอ่านนะคะสนุกดี

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 22-06-2015 10:23:35

เฮียพัฒน์ปากแข็งปากร้ายตลอด ไล่เค้าไปแล้วอย่ามาคิดถึงละกัน ขอให้คราวนี้ธีร์ใจแข็งหนีหายไปซะบ้าง เอาให้พัฒน์นอยด์จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ จะได้รู้ตัวสักทีว่ารักธีร์เต็มอก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 22-06-2015 10:29:46

ไอ้พัฒน์!!!! แก๊ทำร้ายจิตใจธีร์อีกแล้ววววว ยังงี้กว่าจะเข้าใจกันเราคงต้องรอยันลูกบวชก่อนแน่ๆ ขอตบๆๆ พระเอกซึนก่อนได้มั้ยยย ธีร์คะรอโอกาสของเรามาก็จัดให้หนักๆเลยนะคะะะะะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-06-2015 10:30:33

 :katai5:  กว่าแกจะหายสับสนนะพัฒน์ ธีร์ก็คงอ่วมซะก่อนแหละ
ขยันรังแกเมียจังเลย

 :pig4: 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 22-06-2015 10:34:47

โอ้ยยพัฒนเมื่อไหร่จะเลิกซึนซะที!! สงสารธีร์อ่ะะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 22-06-2015 11:02:57

"คนที่ร่างกายของเขามันยอมรับอย่างไอ้พัฒน์ ชายอื่นเขาก็ขนลุกหมด"  :-[

ขนาดสวยๆ อย่างเจ็มยังไม่โอเคอีกเหรอเนี่ย 555

กำลังไปได้ดีแล้ว ไอ้คุณพัฒน์นี่ยังปากดีพูดจาไม่เข้าหูอีกละ  :m31:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 22-06-2015 11:05:31

 :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 22-06-2015 11:16:21

ทำไมต้องทำร้ายจิตใจธีร์ด้วยอ่ะ สับสนหรือโกรธก็ไปลงกับคนอื่นซิ ไอ้บ้าพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-06-2015 11:18:15

 :เฮ้อ:

ปากเสีย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 22-06-2015 11:41:09

 :hao7: :hao7: :hao7: อ๊าย..มาแล้ว..รอมาตั้งหลายวัน (เหมือนจะวันสองวันอ่ะนะ) ..อิอิ..คิดถึ๊ง คิดถึง .. :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 22-06-2015 11:58:23

พัฒน์จะสับสนอีกนานมั๊ย
หึงก็บอกหึงแค่นี้ก็จบ
ชอบทำให้ธีร์คิดมากอยู่เรื่อย
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-06-2015 12:06:25

อีพัฒน์นิสัยไม่ดี. ธีร์ไม่ต้องไปสนใจมันเลยยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 22-06-2015 12:11:46

กรี๊ดดดดด พัฒน์หึงแล้วโว้ยย 555555
ดูเหมือนตอนนี้ใครๆก็ว่าพัฒน์ แต่เราชอบนะ (นี่ฉันเป็นมาโซคิสหรืออย่างไร 5555) ในที่สุดนางก็สับสนจนประสาทแดกจนได้ คราวนี้ล่ะธีร์เอ๋ย ไปหาผู้ชายคนอื่นมาปลอบใจให้พัฒน์มันคลั่งตายไปเลย!
รู้สึกดีใจมากที่ยูกิจังต่อจากนี้จะมาลงแบบเต็มหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์แล้ว เราจะเข้ามาคอมเม้นต์ให้ทุกตอนนะ แต่อาจจะช้าสักหน่อย สู้ต่อไปนะ เราชอบนิยายเรื่องนี้มากกกก อยากได้เป็นเล่มมากอดแล้ว 55

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-06-2015 12:48:41

พัฒน์เมื่อไหร่ปากกะใจจะตรงกันซักที่  :sad4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 22-06-2015 18:52:07

หึงเขาจะเป็นจะตาย แต่ออกปากไล่ไม่ให้มาเจอ

เออ..ดีจริง คอยดูพัฒน์ลงแดง  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 22-06-2015 18:54:31

หึงไงพัฒน์!!!

ธีร์ไม่ต้องมาให้อิพัฒน์มันเห็นหน้าอีกนะ

 เอาให้อกแตกตายไปเลย ซึนโคตร




 คำผิด

“มาเมื่อไหร่ก็ได้ ยินดีต้อยรับเสมอ รีบไปเถะ"
 
ต้อน // เถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: i c u ที่ 22-06-2015 19:02:11

 :m16:ธีร์หนีไปไกลๆเลยลูกกกกกกกกกกก  เอาให้อิพัฒน์อกแตกตายไปเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 22-06-2015 19:44:32

ดี ไปเลยธีร์ ไปให้ไกล ย้ายไปอยู่ที่อื่นก็ได้ อย่าได้แคร์

แล้วจะรูสึกพัฒน แล้วจะรู้ จำไว้เลย

ถึงเวลาธีร์เอาคืนแล้วสินะ

กำลังใจให้เทอ กิกิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 22-06-2015 20:37:20

ปากเสียอีกแล้วนะพัฒน์ พูดไม่คิดดดด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 22-06-2015 21:57:13

ปากแข็ง ยอมรับมาตรงๆแมนๆเลยดีกว่าว่ารักธีร์แล้ว ยอมรับไปเลย กล้าหน่อยดิ ลูกผู้ชายต้องกล้ายอมรับใจตัวเอง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 22-06-2015 22:00:46

ธีร์ไม่ต้องให้พัฒน์เห็นหน้าน่ะอยากเห็นคนดิ้นอ่ะ ไอ้พัฒน์มึงแม่ง :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 22-06-2015 22:28:51

เกลียดพัฒน์  ชอบทำร้ายจิตใจธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 22-06-2015 22:54:04

พัฒน์หึงโหด
ปากร้ายแถยังสับสนอีก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 22-06-2015 23:00:18

ปากแข็งเกินไปแล้วนะ
จะทำให้ธีร์เสียใจอีกกี่ครั้งถึงจะพอใจห้ะ
 :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 22-06-2015 23:10:47

น้องธีร์ทำใจหน่อยนะ  เพราะดันมีผัวโง่   :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 22-06-2015 23:36:33

สงสารธีร์  มี  ผัว  ปากแข็งเกิ๊น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: nada_dadida ที่ 22-06-2015 23:58:37

พัฒน์ โง่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกเรื่องอื่นละฉลาดดหนักกกก  มันน่าเบบิดกะโหลกกกจิงงงง  :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 23-06-2015 08:55:45

พัฒน์นะพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 23-06-2015 08:58:07

ดีได้ไม่นานเหี้ยอีกล่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 23-06-2015 11:54:38

ทำดีพัฒน์ พูดแบบนี้ล่ะดีแล้วธีร์จะได้ไม่มาให้เห็นหน้า หึหึ ขอให้แกโชคดีแล้วกัน :p

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 23-06-2015 12:28:38

สนุกมากกค่ะ ชอบๆๆๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.1 (22/6/2558) P:29
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 23-06-2015 15:19:34

อ้ากกกกกกกกก :katai4:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 23-06-2015 19:55:01

ตอนที่ 20 ครึ่งหลัง

ณ ผับ XXX

ร่างโปร่งนั่งดื่มตรงเคาท์เตอร์ สั่งแก้วแล้วแก้วเล่า ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเมา หรืออาจจะเมาแต่ก็ไม่ได้แสดงออกมากนัก บาร์เทนเดอร์ก็เหมือนหนักใจมากเวลาที่ธีร์สั่งเพิ่มในแต่ละแก้ว

“เอามาอีก”

“ผมว่าคุณดื่มเยอะไปแล้วนะครับ”

“เกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ ฉันจะดื่มหรือไม่ดื่ม เยอะหรือไม่เยอะมันก็เรื่องของฉัน เอามาอีก” ธีร์สั่งเสียงเข้ม ก่อนที่บาร์เทนเดอร์หนุ่มจะทำได้เพียงชงให้ตามคำขอเท่านั้น พยายามลดความแรงของแอลกอฮอล์แทน

ปกติบาร์เทนเดอร์ไม่มีหน้าที่ต้องมาคอยเตือนลูกค้าหรอก แต่ที่ทำเพราะ พชรที่เป็นเจ้าของผับนี้เป็นคนสั่งต่างหาก เขาเลยจำเป็นต้องทำตามคำสั่งของเจ้านาย

หลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ

“นี่นาย!” ธีร์เรียกบาร์เทนเดอร์ที่ทำหน้าที่อยู่ตรงหน้าของตนเบาๆ

“ครับ”

“นายคิดว่าไอ้พวกที่ชอบโมโหเรา ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ มันยังไง” ถามออกไปอย่างต้องการใครสักคนให้คำปรึกษา

“ผมว่า คงจะไม่ชอบหน้าเรามั้งครับ”

“ทำไมตอบแบบนี้วะ!” ธีร์ตะคอก เพราะมันไปจี้ใจดำของเขาเลยทีเดียว

“ผมผิดอะไรอ่ะ”

“ไม่ได้เรื่องเลย เอามาอีกแก้วดิ๊!”

เขารู้...ว่ามันไม่ชอบหน้าเขาเหมือนเดิม เหมือนวันแรกที่เจอกัน ยังไงก็อย่างนั้น

แต่ทำไมพระเจ้าถึงต้องทำร้ายเขา ให้เขาเป็นคนที่ต้องเป็นคนเดียวที่เปลี่ยนความรู้สึกด้วย ถ้าทุกวันนี้เขาไม่รู้สึกอะไรเกินกว่าคำ
ว่าว่า คนรู้จัก

เขาก็ไม่ต้องมาเจ็บปวดแบบนี้

 ...

“ธีร์ พอได้แล้ว เป็นบ้าอะไรเนี่ย ดื่มเอาดื่มเอาทำอย่างกับดื่มน้ำเปล่า” มือปริศนาดึงแก้วที่กำลังยกดื่มออกไปพร้อมกับบ่นไปด้วย
ร่างโปร่งหันมาก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ

ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ ธีร์ไม่ได้เมามาก ยังพอควบคุมสติตัวเองไหว ถึงได้รู้ว่าใครกันที่มาห้ามเขาในเวลาแบบนี้

“พี่ธิน มาได้ไง”

“ก็นี่มันผับของพีช ฉันจะมาไม่ได้หรือไง เห็นแกตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว แล้วดูทำตัวเข้า ตำแหน่งใหญ่โตของบริษัทใหญ่มาเมา
แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน” ธินตำหนิน้องชาย

ธีร์ร้องอ้อเบาๆ

ผับของแฟน ก็จะเข้าออกยังไงก็ได้...

“ไม่ได้เมาเสียหน่อย เอาแก้วผมมาคืนนะ” ร้องเรียกแก้วของตัวเองคืน แต่ธินไม่ให้ยกดื่มเองจนหมดแล้ว ก่อนจะวางเงินไว้บน
เคาท์เตอร์เป็นแบงค์สีเทาสองใบ ก่อนจะกระชากแขนน้องชายให้เดินตาม

“จะพาผมไปไหนเนี่ยพี่ธิน”

“ก็จะพาไปส่งที่คอนโดน่ะสิ ไม่มีรถนี่” ธินตอบ พลางออกแดงลากธีร์ให้เดินตาม ส่วนร่างโปร่งของธีร์ก็เดินตามอย่างช่วยไม่ได้

อยู่คนเดียวก็ไม่ทำให้จิตใจดีขึ้น ฟังพี่ชายบ่นอาจจะช่วยได้ก็ได้...

ธินพาธีร์ออกมาที่ลานจอดรถด้านนอก ก่อนจะลืมไปว่ายังไม่ได้บอกพชรว่าตนจะกลับแล้ว โทรเข้าไปหาตอนนี้ก็ไม่ได้เพราะพชร
กำลังตรวจงานและประชุมกับลูกน้องอยู่

“รอฉันอยู่ตรงนี้ เข้าใจนะ”

“อือ” ธีร์ยืนพิงตัวรถ อยากจะสูบบุหรี่มันก็ไม่มีให้สูบ ก็ได้แต่เงยหน้ามองดาวที่มีอยู่อันน้อยนิดบนท้องฟ้า คำพูดของร่างสูงก็ยัง
คงตามหลอกหลอน

เขามันก็แค่คนที่มันไม่ชอบหน้าแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่

“จะตอกย้ำตัวเองให้ได้อะไรวะ” ธีร์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะรู้สึกว่าคนกลุ่มหนึ่งเดินมาหาตน แต่ธีร์ก็ไม่สนใจมองเพราะคิดว่าคงจะมา
เอารถใกล้ๆ กับที่เขายืนอยู่

“สวัสดี” เสียงทักที่เขาจำได้ดีเพราะเพิ่งจะได้ยินมันมาเมื่อวานนี้ทำเอาเขาต้องลดหน้าจากการมองท้องฟ้ามามองคนทักอย่าง
แปลกใจ ก่อนจะตกใจเล็กน้อยที่คนที่เขาไม่คิดว่าจะอยู่ที่นี่กลับอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมกับเพื่อนอีกสามคนยืนมองหน้าเขาอย่างเอา
เรื่อง

“ไอ้เปรม” ธีร์เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงเครียด

“แกชื่อธีร์สินะ เมื่อวานปากดีมากเลยนะแก ไอ้ฉันก็ให้คนตามสืบ แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้มาเจอที่นี่”

“แกให้คนตามสืบเรื่องของฉันทำไม”

“ก็อยากรู้ว่าอยู่ระดับไหนถึงได้คบกับไอ้พัฒน์มันได้ แต่เห็นกับตาตอนนี้แล้วล่ะว่า รวยน่าดู ทั้งเสื้อผ้า นาฬิกา แล้วก็รถ ฉันล่ะ
เกลียดพวกที่รวยแล้วไม่ยอมแบ่งปันคนอื่น” เปรมพูด แต่เป็นประโยคที่เห็นแก่ตัวจนธีร์เบะปากใส่

“นี่น่ะหรือ คนที่มึงเล่าให้ฟัง” เพื่อนคนหนึ่งของเปรมถาม

“ใช่ มันนี่แหละ ปากดีฉิบหาย” มันตอบแล้วมองหน้าธีร์อย่างเคียดแค้น

“มันก็อยู่คนเดียวแล้ว เล่นเลยดีไหมวะ” หนึ่งในเพื่อนที่ยืนข้างๆ กับเปรมถามอย่างคนอยากมีเรื่องเต็มที อีกสองคนก็ทำท่าหักนิ้ว
มือดังกรอบ เอียงคอไปมาราวกับกำลังยืดเส้นสายเตรียมพร้อมที่จะมีเรื่อง

“คิดจะหมาหมู่หรือวะ ถ้าจะมีเรื่องก็ตัวต่อตัว ทำอย่างนี้แม่งโคตรแมนเลยว่ะ” ธีร์พูดประชด ยืดตัวตรงเตรียมพร้อมรับหมัดรับเท้า
ที่อีกฝ่ายมีเยอะกว่าอย่างระมัดระวัง

ในใจก็ภาวนาให้พี่ชายของตนออกมาได้ทัน

“พวกกูไม่สนเว้ย เอาไววะเปรม มึงจะเอาเลยไหม หมั่นไส้หน้าว่ะ หล่อกว่ากู” อีกคนถามอย่างเร่งรีบ

คนเรานี่ก็แปลก ไม่ใช่เรื่องของตัวเองแท้ๆ แต่กลับใจร้อนยิ่งกว่าเจ้าของเรื่อง

“เดี๋ยวก่อนเว้ยพวกมึง ถ้ากูทำไอ้ห่านี่ไป มันก็เอาไปฟ้องไอ้พัฒน์สิวะ มึงก็รู้ว่าไอ้พัฒน์มันทำอะไรได้บ้าง แล้วฐานะของไอ้นี่ก็ไม่
ใช่เล่นๆ ถ้าเราโดนจับได้มีหวังซวยทั้งชาติแน่”

คิดเป็นด้วยหรือไง...ธีร์คิดในใจ

“เราก็อย่าทำให้ใครเห็นสิวะ จะกลัวอะไร” เพื่อนยังคงยุ

“จะดีหรือวะ” เปรมมีท่าทีลังเล

“จะทำก็ทำ กูไม่ใช่พวกปากมาก ชอบฟ้องชาวบ้านมันไม่แมน แต่ถ้าจะทำก็ทำให้ตาย เพราะถ้ากูไม่ตายก็ไม่รับประกันว่าพวกมึง
จะรอด” ธีร์พูดขึ้นด้วยความโมโห จงใจท้าทายออกไป

อยากเจ็บ...

“ขู่พวกกูเหรอวะ”

“แล้วทำไมวะไอ้เปรม มึงมาตั้งหลายคนจะกลัวอะไรกับกูคนเดียว เรื่องไอ้พัฒน์มึงสบายใจได้ ตอนนี้กูกับมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร
กันแล้ว กระทืบกูทีสิวะ!!” ธีร์ตะคอกอย่างหมดความอดทน

ที่ผ่านมาธีร์เครียดก็ชอบกัดปากจนเลือดไหล ชอบไว้เล็บยาวเพราะเวลากำมือมันจะจิกเข้าที่เนื้อตัวเองให้เจ็บได้ แต่เพื่อนสนิท
อย่างอินทัชคอยดูแลและคอยปลอบมาเสมอ อาการพวกนั้นเลยลดน้อยลงมาก

ชอบทำร้ายตัวเองเมื่อคิดมาก แต่มันก็แค่เล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ไม่ถึงกับเป็นโรคทางจิตแต่อย่างใด พอรู้สึกเจ็บเขาก็จะหายทันที

“มึงเป็นบ้าหรือไงวะ” เปรมถามเสียงเครียด

“เออ!! กูบ้า แล้วยังไงล่ะ พวกมึงจะกระทืบกูก็ทำดิ ทำไม หรือกลัวอำนาจของกู อิจฉาไม่ใช่หรือไง กูรวยกว่า หน้าตาดีกว่า งาน
ดีกว่า” ธีร์พูดอวดตัวเองเพราะต้องการให้ทั้งสี่คนนั้นหมดความอดทนแล้วเข้ามาทำร้ายตนเสียที

ในเมื่อทำอะไรคำพูดนั้นไม่ยอมหายไปจากหูและความทรงจำสักที ก็ต้องมีทางเดียวคือขอให้ร่างกายเขาเจ็บมากๆ จนลืมคิดเรื่อง
ของอีกคนไปเลย

“งั้นก็จัดตามคำขอของคุณชายเขาหน่อย” คนที่อิจฉาใบหน้าของธีร์พูดขึ้นก่อนจะเดินมาหาร่างโปร่ง

“เอาสิ” ธีร์เชิดหน้าท้าทาย

“กูก็ไม่ไหวแล้วโว้ย คนเหี้ยอะไรกวนฉิบหาย” เพื่อนของเปรมอีกคนก็เอ่ยปากอย่างทรไม่ไหว เดินเข้าหาธีร์เพื่อเป็นแนวร่วมกับ
เพื่อนอีกคน

“เอาไววะเปรม” เพื่อนอีกคนก็ยังยืนอยู่ข้างเปรมถามขึ้น ก่อนที่เปรมจะแสยะยิ้มร้าย พูดออกไปอย่างไม่รู้สึกกลัวภัยในภายภาค
หน้า

“เล่นแม่ง!!! แต่ไม่ต้องเอาถึงตาย กูก็อยากรู้หมือนกันว่ามันจะทำอะไรได้” เปรมสั่ง ก่อนที่ตัวเองกับเพื่อนอีกคนจะเข้าไปสมทบ
จากนั้นไม่ต้องให้รอนาน ร่างโปร่งบางก็ถูกคนทั้งสี่รุมซ้อมอย่างที่ต้องการ มือและเท้า 4 คู่ ระดมทำร้ายเข้าที่ร่างกายของคนๆ
เดียว ด้วยความเจ็บมากธีร์จึงล้มตัวลงนอนกับพื้น แต่พวกนั้นก็ยังไม่สาแก่ใจ กระทืบเท้าลงไปซ้ำบ้าง จนร่างของธีร์ช้ำเขียว 

“อึก...อัก” ธีร์กัดฟันแน่พยายามไม่ให้เสียงร้องดังเล็ดลอดออกไปให้มากที่สุดเที่จะทำได้ ตัวงอเพราะคนความเจ็บไม่ไหว แต่
พวกนั้นก็ยังไม่คิดที่จะเลิก

“ปากเก่งดีนัก กูจะทำจนมึงพูดไม่ได้ไปหลายเดือนเลยไอ้สัตว์” เปรมว่าอีกคนก่อนจะขยี้เท้าไปที่แขนของธีร์แรงๆ จนอีกคนร้อง
ออกมาอย่างเจ็บปวด

“อ๊ากกก...”

เขารู้ว่ามันเจ็บมากๆ ตอนนี้ แต่หัวเขากลับไม่ได้คิดที่จะเอาชีวิตรอดเลยสักนิด กลับกันเขายังเห็นใบหน้าของพัฒน์วนเวียนไปมา
ร่างโปร่งปล่อยน้ำตาแห่งความเจ็บทางกายออกมา พร้อมกับตัดสินใจอย่างแน่วแน่ผ่านความเจ็บนี้

ขอให้ความรู้สึกกูที่มีต่อมึงหายไปกับความเจ็บปวดทางกายนี้

ในวันพรุ่งนี้ที่กูตื่นขึ้นมา...



กูจะเกลียดมึงให้มากกว่าเดิมร้อยเท่า!

กูจะไม่ให้มึงเห็นหน้า แล้วก็ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้มึง...

กูจะให้มันหายไปกับรอยตีนของพวกมัน!!



ใครที่เดินผ่านแถวนั้นก็ไม่กล้าช่วย ได้แต่วิ่งไปบอกรปภ.ที่อยู่ใกล้ๆ ให้มาดู และประจอบเหมาะที่ธินกับพชรก็ออกมาจากร้าน
พอดี

“ธีร์!!!” เรียกน้องชายเสียงดังก่อนจะวิ่งเข้าไปหาร่างของน้องชาย คนร้ายสี่คนก็วิ่งหนีไปคนละทางเมื่อมีคนรู้จักของธีร์โผล่มา แต่
พชรก็รีบสั่งให้ลูกน้องไปตามตัวกลับมา

“ไปเอาตัวพวกมันมาให้ได้ โทรไปให้ทางฝ่ายดูแลกล้องวงจรปิดตรวจสอบด้วย ไป!!” ร่างสูงของพชรเดินมาหาคนรักที่กำลังทำ
อะไรไม่ถูกกับสภาพน้องชาย ก่อนที่เขาจะบอกให้ธินใจเย็นๆ

“ธีร์ ไอ้บ้า...อย่าเป็นอะไรนะเว้ย อึก...ไม่เอาแบบนี้ดิ ลืมตาสิวะ” ธินเรียกร่างโปร่งที่หมดสติไปแล้วอย่างใจเสีย เห็นน้องชายไม่มี
สติแบบนี้เป็นใครก็คิดไปไกล

“ธินใจเย็นๆ ครับ มาเดี๋ยวพีชจะอุ้มคุณธีร์เอง ธินไปเปิดประตูรถของคุณให้ผมก่อน จะได้พาคุณธีร์ไปโรงพยาบาลนะครับ” พูด
อย่าใจเย็น ทั้งๆ ที่ก็ห่วงน้องชายของคนรักไม่น้อย

“ด่ะ ได้ๆ” ร่างผอมของพี่ชายธีร์รีบหากุญแจรถเพื่อปลดล็อกรถแล้วให้พชรอุ้มธีร์ที่หมดสติไปนอนที่หลังรถ ก่อนที่ธินจะแทรกตัว
เข้าไปนั่งด้วยอีกคน โดยจับศีรษะของธีร์เบาๆ ให้นอนบนตักของตน

พชรทำหน้าที่ขับรถไป ออกรถไปอย่างนุ่มนวลแต่ก็รักษาความเร็วให้ได้มากที่สุด ธินเองก็เอาผ้าเช็ดหน้าของตนมาเช็ดเลือดตาม
ใบหน้าและมุมปากของน้องชายอย่างเป็นห่วง แค่รู้ว่ายังหายใจอยู่ ธินก็สบายใจไปนิดหนึ่งแล้ว ไม่นาน พชรก็พามาจอดที่หน้า
ตึกฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ก่อนที่ร่างของธีร์จะถูกนำตัวไปโดยบุรุษพยาบาลเพื่อทำการตรวจรักษาในทันที…

…

…

…



หลังจากที่นำเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว ไม่นานหมอก็เดินออกมาว่าไม่เป็นไรมากแค่ปากแตก ศีรษะแตก กับแขนให้ใส่เฝือกอ่อน มี
อาการช้ำในนิดๆ เพราะโดนเตะซ้ำๆ อยู่ที่เดิม ก่อนที่จะนำไปอยู่ที่ห้องพิเศษตามที่ธินต้องการ แม้ว่าจะดึกมากแล้ว พี่ชายก็ไม่คิด
ที่จะกลับบ้านไป ทั้งๆ ที่มีงานแต่เช้า

ได้แต่นั่งอยู่ข้างเตียง พร้อมกับก่นด่าตัวเองที่ไม่เอาไหน

“ถ้าฉันไม่ทิ้งธีร์ไว้คนเดียว มันก็ไม่เกิดขึ้น” ธินโทษตัวเองอย่างเจ็บใจ

“ไม่เอาน่า ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกธิน”

“ฉันมันเป็นพี่ชายที่แย่ ไม่ว่าครั้งไหนๆ ก็ปกป้องน้องชายตัวเองไม่เคยได้”

“คุณทำดีที่สุดแล้ว”

“ฮึก...ฉันจะบอกพ่อกับแม่ยังไง”

“คุณอย่าพูดเหมือนน้องคุณกำลังจะตายสิครับ คุณธีร์ไม่ได้เป็นอะไรมากหมอก็บอกอยู่ ช้ำในเล็กน้อย ปากแตก หัวแตกนิดหน่อย แขนขวาก็ใส่เฝือกอ่อน แค่รอคุณธีร์ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแค่นั้นเองครับ” พชรปลอบ

“ฉันจะตามไปจัดการพวกมัน ให้สาสมที่มันทำกับน้องชายฉัน!” ธินพูดขึ้นอย่างโกรธแค้น

“ลูกน้องผมจับตัวได้ 2 คน อีก 2 คนหนีไปได้ ยังไงก็ไม่รอดแน่ๆ ครับ พีชจะส่งให้ถึงตำรวจเลย ภาพในกล้องก็ชัดเจน ไม่ยากหรอกนะธิน สบายใจได้ เอาล่ะ ทีนี้ธินก็กลับบ้านอาบน้ำนอนเตรียมเดินทางวันพรุ่งนี้นะ”

“แล้วใครจะดูแลน้องฉัน”

“พยาบาลเยอะแยะครับ เดี๋ยวไปบอกคุณพ่อ คุณแม่ ตอนเช้าท่านก็คงมาอยู่กับคุณธีร์เองแหละครับ”

“ฉันไม่อยากปล่อยให้ธีร์อยู่คนเดียว ที่ผ่านมาฉันไม่เคยดูแลธีร์เลย แต่ตอนที่ฉันป่วยหรือไม่สบาย ธีร์ก็ดูแลฉันตลอด ไม่เอา ไม่ไป ฉันจะยกเลิกงานพรุ่งนี้” ธินพูดเสียงสั่น

เขายอมทิ้งทุกอย่างเพื่อทำอะไรให้น้องชายบ้างก็ยอม

“ไม่เอาน่าธิน งานพรุ่งนี้สำคัญกับธุรกิจของครอบครัวธินเลยนะ เอาอย่างนี้เดี๋ยวพีชโทรตามคุณพัฒน์ให้เอาไหม ให้เขามาดูแล
คุณธีร์ไง” พชรเสนอ

เพราะตอนนี้มีเพียงคนเดียวที่เขาคิดออกก็คือพัฒน์ ถ้าจะให้พ่อแม่ของธินกับธีร์มาก็จะดึกเกินไป ลำบากท่านเปล่าๆ แต่จะติดต่อ
ใครอีกก็ไม่ได้ เพราะเขาก็รู้จักพัฒน์แค่คนเดียว

“เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่ถ้ามันไม่มาฉันจะอยู่นะ ธุรกิจก็ช่างมันสิ ยังไงน้องฉันก็สำคัญกว่า”

“โอเคครับ งั้นเดี๋ยวพีชขอไปคุยโทรศัพท์นะครับ เดี๋ยวมา ดูคุณธีร์ดีๆ ล่ะ”

“รู้แล้วน่า”

พชรเดินออกมาตรงระเบียงของห้องพิเศษในโรงพยาบาลที่ธีร์มารักษาตัว ยกโทรศัพท์ค้นหายรายชื่อของพัฒน์ก่อนจะโทรออก
ทันที...



ทางฝั่งพัฒน์ที่กำลังนอนเช็คหุ้นอยู่ก็ต้องขมวดคิ้วอย่างแปลกใจว่าทำไมถึงมีคนโทรศัพท์มาในเวลานี้ แต่เมื่อเห็นชื่อก็ต้องสงสัย
เข้าไปอีก

“ครับ”

(เอ่อ...คุณพัฒน์ครับ ผมขอรบกวนอะไรหน่อยได้หรือเปล่าครับ) ปลายสายเปิดประเด็นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเกรงใจ ทั้งๆ ที่พัฒน์
ควรเป็นฝ่ายเกรงใจมากกว่าเพราะพชรเป็นลูกค้าของตน

แต่ก็เป็นการยืนยัน ไม่ว่าจะสถานะไหน พัฒน์ก็ดูน่ากลัวจริงๆ

แค่นี้ก็เกร็งจะแย่อยู่แล้ว

“ได้ครับ ตอนนี้คุณพีชอยู่ไหน”

(อยู่โรงพยาบาลครับ)

“เกิดอะไรขึ้นครับ” พัฒน์ถามด้วยความสงสัย

อย่าบอกนะว่าที่จะให้ช่วยคือเรื่องนี้

มีใครเป็นอะไรหรือไง...

(พอดีว่าคุณธีร์ถูกทำร้าย เอ่อ..รุมทำร้ายน่ะครับ ตอนนี้ยังไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาล XXX ย่ะ...อยาก...”

“20 นาทีผมจะไปถึง” ยังไม่ทันที่ปลายสายจะพูดจบ พัฒน์ก็พูดแทรกขึ้นก่อน

ยังไม่ทันที่พชรจะบอกจุดประสงค์ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าตัวเองต้องทำอะไร

แค่ได้ยินว่าธีร์โดนทำร้ายเขาก็รู้สึกใจเสียมากพอแล้ว กลับต้องมาได้ยินคำว่ารุมอีก ไหนจะคำว่าหมดสติอีก จากที่พัฒน์เป็นคนที่
แต่งตัวเนี้ยบ ดูดีทุกระเบียบนิ้ว ยังใช้เวลาเปลี่ยนชุดไม่ถึง 5 นาที ก่อนจะคว้าของสำคัญอย่างกระเป๋าเงินและโทรศัพท์ออกไป
จากห้องทันที และตรงดิ่งไปยังลิฟต์ทันที

ขอให้ธีร์ไม่เป็นอะไร

เขาขอแค่นั้นจริงๆ

รถคันหรูกระชากตัวออกจากคอนโดด้วยความเร็ว ก่อนจะมาถึงโรงพยาบาลที่พชรบอกก่อน 20 นาทีด้วยซ้ำ ถ้าหากว่ามีตำรวจ
เขาคงถูกจับข้อหาขับรถเร็วเกินอัตราที่กำหนดไปแล้ว

“ห้องไหนครับ” พัฒน์ถามอย่างร้อนรน แต่ก็เก็บอาการได้ดี

(512 ครับ มาถูกนะครับ)

“ครับ”

ร่างสูงกิ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังลิฟต์ของโรงพยาบาลทันทีที่วางสายจากพชรไป ซึ่งเมื่อถึงชั้นที่ต้องการแล้ว เขายังต้องมองหาห้องอีก
ซึ่งโชคดีของพัฒน์ที่มันอยู่ถัดจากลิฟต์ไปแค่สองห้อง ไม่ต้องเคาะตู พัฒน์ก็เปิดพรวดเข้าไป เห็นพี่ชายของธีร์นั่งอยู่ข้างเตียง
มองน้องชายที่นอนไม่ได้สติบนเตียงคนไข้

ร่างสูงเดินเข้าไปหา ก่อนจะถามขึ้น

“มันเกิดอะไรขึ้น”

“ไม่รู้ โดนคน 4 คนกระทืบ” ธินตอบ

“ลูกน้องผมโทรมารายงาน ว่าจับตัวคนร้ายได้สองคนส่งให้ตำรวจแล้ว ตำรวจสอบวนได้ว่า พวกมันทำไปเพราะหมั่นไส้และเห็นว่า
เป็นอริกับเพื่อนของพวกมัน” พชรพูดบอกพัฒน์ไป

“เพื่อนมัน ชื่อว่าอะไร” พัฒน์ถามอย่างระงับอารมณ์โกรธ

ถึงแม้ว่าจะไม่รู้หรือคนร้ายไม่เอ่ยปากออกมา เขาก็ตามล่ามันให้ครบ!!!

“เห็นตำรวจบอกว่าชื่อเปรม”








100%
   

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

สวัสดีค่า เอาครึ่งหลังมาลงให้แล้วนะคะ ตอนนี้พี่พัฒน์ไม่เด่นหรอกน้า ขอเอา พีชธิน มาเรียกน้ำย่อยก่อน ฮึฮึ ยังไงอ่านแล้วคอมเม้นท์ด้วยนะคะ ไม่มะรืนนี้ ก็วันถัดไปของวันมะรืนจะลงตอนที่ 21 แบบร้อยเปอร์เซ็นให้อ่านนะคะ พูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย ได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 23-06-2015 20:00:39

จัดการไอ้เปรมมันให้เด็ดขาดเลยนะ!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-06-2015 20:05:12

 :pig4:    :กอด1:    :hao5:  โอ๊ยธีร์. ใจจะขาดเลย
รับบทหนักจริงๆ โดนแกล้งไม่พอยังชอบทำร้ายตัวเองอีก.
ล่าเปรมด่วนเลย.  :serius2:   

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-06-2015 20:06:38

นุ้งธีร์นี่สาย M จริงๆ หาเรื่องใส่ตัวจนเจ็บอีกแล้ว  :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 23-06-2015 20:11:53

โทรตามพัฒน์นมาทำม๊ายยยยย หมั่นไส้ๆๆๆๆๆ

ธีร์ไม่น่าเลยยยย โกธรแล้วชอบทำร้ายตัวเอง

ในเมื่อมันไม่สนใจเรา ก็ไม่ต้องไปสนใจมัน ฮึ่ยยย

อิเปรมต้องตาย!

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 23-06-2015 20:17:42

ธีเป็นโรคจิตใช่ไหม เห้อ เกลียดพัฒน์ ธีร์ ไม่ต้องตื่นหรอก จริง ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 23-06-2015 20:24:00

เกลียดทั้งฝไอ้เลวเปรมและไอ้ชั่วพัฒน์ เปลี่ยนพระเอกใหม่ได้จะดีมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 23-06-2015 20:40:11

หวังว่าพัฒน์คงจะรู้ใจตัวเองได้แล้วนะทีนี้
ส่วนเปรม :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 23-06-2015 20:44:23

สงสารธีร์จัง  :mew2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 23-06-2015 20:54:46

สงสารธีร์ ไม่ชอบพัฒน์ เลยให้ตายสิ คนแบบนี้ตัดไปเลยน้องธีร์ หาใหม่ดีกว่า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 23-06-2015 20:54:59

ธีร์แย่เลย แต่จะเกลียดพัฒน์ได้จริงๆเหรอ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-06-2015 21:05:29

พีชธิน พีชธิน พีชธิน พีชธิน  :o8:


อยากให้ธีร์สลัดความรู้สึกที่มีต่อพัฒน์ทิ้งไปซะ เพราะอีกคนยังหัวทึ่มอยู่แบบนี้เลย (ไม่มีคนตัวประกอบอื่นมาจีบธีร์บ้างเหรอค้าาาา?)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 23-06-2015 21:09:39

เอิ่ม... น้องธีร์  หนูมาสาย M แบบฮาร์ดคอร์เลยเหรอ  รักตัวเองบ้างสิ ไม่ต้องไปรักอิพัฒน์มันหรอก บื้อปานนั้น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 23-06-2015 21:16:56

เฮอะหมั่นใส้ จะเจ็บจะตายจะมาสนใจทำม้าย

ใล่แล้วใล่เลย อย่ามาสน ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ชิมิธีร์

คนเจ็บก็เจ็บซ้ำๆ เจ็บตรงทีเดิม สู้ๆนะธีร์สักวันมันจะผ่านไป

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 23-06-2015 21:34:11

โฮรรรร หน่วงอ่ะ สงสารธีร์  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 23-06-2015 21:51:51

ทำไมแกถึงได้ทำแบบนี้วะธีร์เอ๋ย ฉันสมเพศและสงสารแกเหลือเกินให้ตายเถอะ พอได้สติแล้วก็ทำอย่างที่บอกตัวเองเอาไว้เถอะนะ
ออกไปให้ห่างจากชีวิตของพัฒน์
เป็นฝ่ายจ้องมองดูอีกฝ่ายที่ทุกข์ทรมาณ
ให้สาสมกับความไม่ยั้งคิดของตัวเอง

ปล.รอตอนต่อไปจ้าา ยูกิจังสู้ๆนะ อยากอ่านต่อจังเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 23-06-2015 21:56:04

งานจะเข้าพ่อพระเอกแล้วไงงง ทีนี้จะได้เจอฤทธ์นายเอกเรารึเปล่า หึหึหึ เกลียดอีเปรม อยากกระทืบให้จมดิน พวกเหาฉลาม ยี้ๆๆ  :fire:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 23-06-2015 22:15:14

ไม่น่าโทรตามพัฒน์เลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 23-06-2015 22:16:58

เปรม :z6:
พัฒน์มัวแต่ปากแข็ง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 23-06-2015 22:41:34

น้องธีร์ตรูเจ็บตัวตลอดอ :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 23-06-2015 22:45:01

ธีร์จะเป็นกระสอบทรายอยู่แล้ว อะไรๆก็ลงที่ธีร์ :hao5: :hao5: :hao5:

พัฒน์จัดการเปรมเลยนะ ไม่งั้นเปลี่นพระเอกแน่ๆ :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 23-06-2015 22:58:08

เปรมมึงเตรียมมมมตัวตายได้เลย พัฒน์ฝากมาบอก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 23-06-2015 23:23:57

เอาไง เอาไง เมียโดนขนาดนี้ สาเหตุมาจากพัฒน์เลย ถ้าไม่ทำไร หาผัวใหม่ให้ ธีร์ เลยนิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-06-2015 23:31:14

เอาให้หนัก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-06-2015 23:42:39

 :really2:



เละ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 23-06-2015 23:57:54

ทำร้ายตัวเองทำไมน้องธีร์ อยู่อย่างมีคุณค่าให้เค้าเสียดายสิคะ!!!!
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 24-06-2015 00:03:58

ม่ายน่าโทหาพัฒน์เลย ชิชิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 24-06-2015 00:07:34

ทำไมธีร์ทำอย่างงี้. ยอมให้ตัวเองถูกทำร้ายทำไมเนี่ย
:(

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 24-06-2015 00:22:41

ขอบอกอีกครั้งว่าชอบแนวเน้มากๆๆๆๆๆๆๆ

ธีร์ถึงขั้นเครียดจนอยากเจ็บตัว

พัฒน์นี่ปากอยู่เชียงใหม่ใจอยู่นาราธิวาสหรืออย่างไร ทำไมมันช่างไม่เคยตรงกันเช่นนี้ :m31:

หวังว่าธีร์ฟื้นขึ้นมาแล้วคงไม่ทำเป็นเมินพัฒน์ตามที่ลั่นวาจาไว้ก่อนโดนตื้บนะ

แต่คิดๆ ดูแล้ว เมินๆ ไปได้ก็ดี ถ้าไม่มีมาอะไรมากระตุ้น เดี๋ยวพัฒน์ก็คงทำอะไรไม่เข้าตาพูดจาไม่เข้าหูอีก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 24-06-2015 09:20:36

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 24-06-2015 12:31:58

ธีร์นี่สาย M ชัดๆ
ทำไมถึงชอบทำให้ตัวเองเจ็บตัวอยู่เรื่อย T-T

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 24-06-2015 22:11:05

พัฒน์ต้องชดใช้โดยการไปแจกตั๋วทัวร์นรกให้อิเปรมมันซะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 20.2 (23/6/2558) P:30
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 24-06-2015 22:21:27

เอ่อ....ธีร์ นี่มันหาเรื่องใส่ตัวแล้ว
ไม่ได้้เกี่ยวกับพัฒน์แล้ว
จะไปโทษพัฒน์คนเดียวก็ไม่ถูก
รายนั้นก็ปากไม่ตรงกับใจ
รายนี้ก็ปากดีเกิ๊น
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 26-06-2015 18:32:32

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 21

[/size]




“เห็นตำรวจบอกว่าชื่อเปรม”

เพียงได้ยินชื่อของคนที่พัฒน์รู้จักดี หมัดหนาก็กำแน่นอย่างโกรธแค้น แทบจะออกไปจัดการมันเสียเดี๋ยวนี้ แต่เขาก็รู้ว่าไม่ควรทำอะไรบุ่มบ่าม

เพราะไม่ว่าเขาจะจัดการตอนไหน มันก็ไม่มีทางรอดพ้นแน่

“ยังไงฝากคุณพัฒน์ช่วยเฝ้าคุณธีร์ให้หน่อยนะครับ ธินเขามีงานตอนเช้าเลย งานสำคัญมากด้วย นี่ถ้าไม่มีใครเฝ้า ธินก็จะไม่ไปทำงานพรุ่งนี้น่ะครับ” พชรร้องขอ

แต่ถึงอีกคนไม่ขอร้อง เขาก็ยินดีจะทำอยู่แล้ว

เพราะที่ธีร์ต้องเป็นแบบนี้ ส่วนหนึ่งก็มากจากเขา

“ได้ครับ ส่วนเรื่องของพวกมัน คุณพีชไม่ต้องจัดการแล้วนะครับ ผมจะเป็นคัดการเอง เพราะยังไงเปรมมันก็เป็นคนในบริษัทผม
ผมผิดเองครับ”

“อ๋อ! นี่ที่ธีร์มันเป็นแบบนี้เพาะคนของนายงั้นเหรอ” ธินได้ฟังแบบนั้นก็ตีความเอาเอง

“ใช่! แต่เดี๋ยวก็ไม่ใช่” พัฒน์ตอบสั้นๆ

“ยังไงก็แล้วแต่ นายต้องรับผิดชอบ” ธินชี้หน้าพัฒน์อย่างโมโห

“ไม่ต้องหวง ฉันไม่ให้น้องนายเจ็บฟรีแน่”

ธินนิ่งไปกับความจริงจังของพัฒน์ จนเผลอขยับตัวเข้าหาคนรักอย่างไม่รู้ตัวเพราะใบหน้าและน้ำเสียงที่แข็งกร้าวนั้น ทำให้พวก
เขาแทบไม่กล้าขยับตัว

“เออ...ทำให้ได้ก็แล้วกัน ฝากด้วย ไปเถอะพีช” ธินพูดแบบไม่สบตา ก่อนจะพาพชรออกไป ซึ่งพชรก็ดค้งให้กับพัฒน์เล็กน้อย
ด้วยความขอบคุณ

ที่เป็นการขอบคุณที่ไม่จำเป็นเท่าไหร่ เพราะต่อให้ทั้งสองคนไม่บอก

พัฒน์ก็จะอาสาเป็นคนเฝ้าเองอยู่ดี

ในห้องพักผู้ป่วยเหลือแค่ธีร์ที่นอนหลับอยู่กับพัฒน์ที่อยู่ในชุดธรรมดา ร่างสูงเพิ่มอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศเพื่อไม่ให้เย็นจนเกิน
ไป จากนั้นเขาก็เดินไปปิดไฟ แล้วทิ้งตัวที่โซฟานุ่มทันที

“ตั้งแต่กูกับมึงรู้จักกันมา มึงต้องเข้าโรงพยาบาลกี่ครั้งแล้ววะ” พัฒน์ถามตัวเองเบาๆ

เขารู้สึกผิดจริงๆ จากการที่เขาเหมือนจะทะเลาะกับมันเมื่อตอนเกือบ 10 โมง ที่ธีร์บอกว่าจะไม่มาให้เขาเห็นหน้าแล้วนั้น ยอมรับ
ตรงๆ เลยว่าเขาใจหาย แต่เขาก็พยายามคิดว่ามันดีแล้ว และตอนนั้นเขาก็ตัดสินใจที่จะอยู่ห่างๆ กับธีร์ไว้ หากไม่มีงานที่ต้องเจอ
กันจริงๆ เขาก็ไม่ไปเจอเด็ดขาด

ความรู้สึกที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไรจะได้หายไปสักที

แต่ยังไม่ทันข้ามคืน...มันก็มีเหตุการณ์ที่เขาจะทำในสิ่งที่ตั้งไว้ไม่ได้ เพราะร่างโปร่งดันมาบาดเจ็บเสียก่อน และคนทีทำให้ร่าง
ที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงตอนนี้นั้น ก็เป็นอริของเขา

“กูแค่รับผิดชอบ...เพราะที่มึงเป็นแบบนี้ก็มีส่วนจากกู” พัฒน์พึมพำ ก่อนจะทิ้งตัวนอนราบ เอามือขึ้นก่ายหน้าผาก

สาบานสิ ว่าเขาไม่ได้เป็นห่วง

ก็แค่รับผิดชอบ รับผิดชอบจริงๆ

…

…

…



เช้าวันรุ่งขึ้น พัฒน์ตื่นขึ้นมาตั้งแต่พรอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เนื่องจากตัวเองนอนหลับๆ ตื่นๆ ตลอดทั้งคืนเพราะธีร์นอนละเมอบ้าง เพ้อ
บ้าง อาจจะเป็นเพราะอะไรก็แล้ว เขาก็ไม่สามารถหลับได้ถ้าหากอีกคนมีอาการเช่นนี้ แล้วเมื่อร่างแกร่งตื่นขึ้นมาแล้ว ก็ไม่รู้จะทำ
อะไรเลยมานั่งมองร่างโปร่งอยู่ข้างๆ เตียงจนกระทั่งพระอาทิตย์ขึ้นอีกคนก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
มันจะได้เวลาอาหารเช้าแล้วนะ

“ขอโทษ” พัฒน์พูดบอกอีกคนเบาๆ ทั้งๆ ที่เจ้าตัวยังหลับอยู่ ร่างแกร่งมองใบหน้าที่มีรอยฟกช้ำ ก็รู้สึกผิด เฝือกที่แขน อะไร
ก็ตามแล้วที่เขาเห็นว่ามันเกิดขึ้นกับธีร์

พัฒน์ก็คิดถึงใบหน้าของเปรมแล้วอยากจะฆ่าทิ้งขึ้นมา

“กูไม่มีทางเก็บอันธพาลไว้ในบริษัทและในบ้านของป้าแน่ๆ” พูดขึ้นมาอย่างแน่วแน่ ก่อนจะโทรศัพท์ไปตามเบอร์ที่พชรไลน์มาบ
อกว่าเป็นเบอร์ของทางตำรวจที่ควบคุมตัวผู้ต้องหาเอาไว้ก่อนตามความประสงค์ของพชร

โชคดีที่เหตุเกิดขึ้นในจุดที่กล้องวงจรปิดสามารถจับใบหน้าทั้งสี่คนได้อย่างชัดเจน ไม่มีทางที่พวกมันจะดิ้นหลุดแน่ๆ

“กูสัญญา ว่ามึงจะไม่เจ็บตัวฟรี”

“อื้อ...” ร่างโปร่งครางออกมาเมื่อรู้สึกถึงแสงที่สว่างของพระอาทิตย์เนื่องจากเตียงอยู่ฝั่งหน้าต่างพอดี ธีร์พยายามลืมตาที่หนัก
อึ้งขึ้นมามองว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

จะตายหรือยัง...แต่ความเจ็บปวดตามร่างกายก็เป็นคำตอบอย่างดีว่าเขายังมีชีวิตอยู่ เพราะถ้าตายแล้วคงไม่มีทางมีความรู้สึกเจ็บ
ระบมแบบนี้

“อ้ะ...โอ้ย” ร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อธีร์พยายามที่จะขยับแขนที่ใส่เฝือกอยู่ แต่มันก็ไม่ได้เจ็บมากแต่ด้วยความพึ่งตื่นนอน
แล้วไม่รู้ว่าแขนเจ็บเลยเผลอขยับแรงไป

“อย่าขยับพรวดพราดสิไอ้ห่า” ธีร์รีบหันไปมองคนที่มีเป็นเจ้าของเสียงที่แสนจะคุ้นเคยที่เมื่อวานเพิ่งจะทะเลาะกันไป และบอกจะ
ไม่มาเจอหน้ากันอีก

แล้วมันมาทำไม...

“มึง”

“ทำไม เอ้า! ดื่มน้ำซะ” พัฒน์เอาแก้วที่เพิ่งจะรินน้ำใส่ระหว่างที่เห็นร่างโปร่งขยับ จ่อเข้าที่ริมฝีปากซีดทันที มุมปากมีรอยช้ำจาก
การโดยต่อยด้วย

ร่างบางมีเพียงแขนข้างเดียวไม่ได้ใส่เฝือก สามารถใช้การได้ แต่ก็เคล็ดนิดๆ จึงขยับแรงไม่ได้เช่นกัน เลยต้องยอมดื่มน้ำเปล่าที่
อีกคนป้อนเพราะกระหายและช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

“ขอบใจ” ร่างสูงวางแก้วลงบนโต๊ะแล้วก้มปรับเตียงให้กับธีร์เพื่อที่อีกคนจะได้นั่งสะดวกๆ เดี๋ยวข้าวเช้าก็จะมาแล้ว ไม่อยากจะให้
นอนมากเหมือนกัน

ธีร์หันไปมองรอบๆ แล้วก้มมองชุดตัวเองแล้วถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายใจ ที่ปีนี้เขาเข้าโรงพยาบาลมาสามครั้งแล้ว และน่า
จะมีอีกถ้ายังมีตัวซวยอย่างพัฒน์อยู่ในชีวิตของเขา

ไม่ใช่ว่าก่อนจะหมดสติไปเขาจะจำไม่ได้ว่าคิดอะไร

เพราะฉะนั้น...เขาทิ้งความรู้สึกไปกับความเจ็บทางกายแล้ว แม้ว่าตอนที่ได้ยินเสียงจะแอบตื่นเต้นหน่อยๆ แต่หลังจากนี้ไป เขา
จะพยายาม

ไม่ให้คิดอะไรเกินเลย

“ไปทำอะไรให้ไอ้เปรมมันรุม” พัฒน์ถามด้วยความอยากรู้ แต่เหมือนจะใช้ประโยคผิดไปนิด เพราะร่างเล็กกว่าเข้าใจว่าพัฒน์ว่า
เขาไปหาเรื่องอะไรใส่ตัว

ซึ่งมันก็จริงอยู่ส่วนหนึ่งที่เขาไปยั่วโมโหพวกมัน

“กูยั่วโมโหมันนิดหน่อย”

“ให้ตายสิ ก็รู้ว่ามันไปกันหลายคนยังจะไปวอนตีนพวกมันอีก มึงน่าจะรู้ตัวเองดีว่าก่อนหน้านั้นมึงไปด่ามันไว้เยอะ แล้วไอ้เปรมมัน
ก็เป็นพวกเจ้าคิดเจ้าแค้น ไม่ตายก็บุญแล้ว” พัฒน์ทั้งบ่นและด่าจนร่างโปร่งถึงกับเสียความรู้สึก

ขนาดเขาเจ็บแบบนี้มันยังไม่คิดที่จะเป็นห่วงกันเลย

“กูจะตายแล้วมันเดือดร้อนอะไรมึงไม่ทราบ การเห็นหน้ากูมันทำให้มึงโมโห มึงก็ควรกลับไปได้แล้วไอ้พัฒน์ กูเป็นคนมีความรู้สึก
นะเว้ย ไม่ได้แกร่งหรือมึนมากพอที่จะมาฟังคนโมโหใส่ ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้ผิดอะไร” ธีร์ระบายออกไปอย่างโมโหและน้อยใจ

รู้สึกร้อนผ่าวที่ดวงตาแต่เขาก็พยายามที่จะกักเก็บน้ำตาเอาไว้

พัฒน์นิ่งไปนิดๆ เพราะไม่คิดว่าธีร์จะเป็นคนที่คิดมากแบบนี้ แต่ก็ใช่ว่าเมื่อวานเขาจะไม่คิดมากเลยนะที่พูดออกไปแบบนั้น

“เอาเป็นว่าเราลืมเรื่องนี้ไปซะ เมื่อวานกูแค่โมหิวนิดหน่อย” พัฒน์บอก ซึ่งธีร์ก็หันไปมองหน้าพัฒน์แบบไม่เชื่อและรู้สึกได้ว่า
พัฒน์พูดโกหก

ในเมื่ออยากจะโกหกก็โกหกไป...

กูตัดสินใจไปแล้ว

“ยังไงก็เถอะ กูว่าเราสองคนนอกจากงานแล้ว ก็ไม่ควรเจอกัน ไปไหนด้วยกันเถอะ ต่างคนต่างอยู่กันเสียที” ธีร์บอกออกมาอย่าง
ท้อแท้ เริ่มจะเจ็บปากขึ้นมานิดๆ

“ทำไม เกลียดกูมากนักรึไง” พัฒน์ถามเสียงโหด

ธีร์แอบกลัวหน่อยๆ เพราะสภาพเขาตอนนี้ไม่ได้มีแรงที่จะสู้กับอีกคนได้เลย แม้ยามปกติก็ไม่สามารถทัดทานแรงของพัฒน์ได้
แล้ว นับประสาอะไรกับตอนที่กำลังเจ็บกันเล่า

“มึงก็น่าจะรู้ดีนะไอ้พัฒน์...ระหว่างกูกับมึง ก็เริ่มต้นกันไม่ค่อยดีอยู่แล้ว” ธีร์พูดออกมาอย่างแผ่วเบา ไม่มองหน้าร่างสูงที่กำลังตี
สีหน้าดุใส่อยู่ตอนนี้เลยสักนิด

“...” พัฒน์ยังคงเงียบ

“อย่าลืมว่าเราเกลียดกันตั้งแต่แรก และตอนนี้ด้วย โอ้ย...” ธีร์พูดออกมาอีก แต่ด้วยความที่พูดมากจนเกินไป ทำให้ร่างโปร่งรู้สึก
เจ็บๆ ที่ปาก

ตอนที่โดนยังไม่เจ็บเท่าตอนนี้เลย รู้แบบนี้สู้มันไปซะก็ดี อย่างน้อยก็ไม่เจ็บเท่าตอนนี้...

ไม่ใช่ว่าเขาสู้ไม่ได้ แต่ไม่สู้ต่างหาก สองประโยคนี้มันต่างกันนะ

“พอเถอะ มึงเลิกพูดได้แล้ว พูดไปเดี๋ยวก็เจ็บอีก” พัฒน์พยายามห้ามอีกคนและเป็นการเปลี่ยนเรื่องไปด้วย เพราะถ้ายังคุยเรื่อง
เดิมๆ พัฒน์ก็ไม่รู้จะพูดอะไร เพราะตั้งแต่ที่เราเจอกัน มันก็ไม่ได้ชอบหน้ากันอยู่แล้ว

จู่ๆ จะให้โพล่งออกไปว่า...มันไม่เหมือนตอนแรกแล้วนะ!

ถ้าเกิดว่าธีร์ถามเหตุผลขึ้นมา เขาจะตอบอะไร

“ยุ่งน่า มึงกลับไปได้แล้ว กูอยู่คนเดียวได้” ธีร์ไล่อีกคน ซึ่งพัฒน์ก็เดินออกจากห้องไปทันที ทำเอาธีร์ใจหายวาบ คิดว่ามันจะตื๊อ
อยู่ต่อ

“อะไรวะ บทจะไปก็ไป เออดี! เรื่องของมึง”

ในใจจะหวังว่าอีกคนคงจะเป็นห่วงเขาบ้าง ยิ่งเห็นว่าเขาอยู่คนเดียวก็น่าจะอยู่เป็นเพื่อนกันสักหน่อย ทนเขาพูดบ้าง ด่าบ้างมันจะ
ตายเอาหรืออย่างไร ทั้งๆ ทีตัวเองเขายังทนให้โมโหใส่ได้เลย

แกมันคิดเข้าข้างตัวเองไอ้ธีร์ คนอย่างมัน...

ครืด...

คนที่หลับตาอยู่ยังไม่ทันที่จะด่าอีกคนในใจเสร็จก็รู้สึกถึงเสียงเข็นอะไรบางอย่างตรงมาที่เขา ซึ่งธีร์ก็เปิดตามองด้วยความสนใจ
เพราะคิดว่าเป็นพยาบาลแน่ๆ แต่ที่ไหนได้ คนที่เขาคิดว่ามันจะกลับไปแล้ว เป็นคนเข็นรถที่เป็นอาหารเช้าเข้ามา

“กินข้าว จะได้กินยา” พัฒน์บอกนิ่งๆ จัดแจงเอาฝาปิดจานออก ก่อนจะเลื่อนไปให้ธีร์ทาน ทุกการกระทำของพัฒน์อยู่ในสายตา
ของธีร์ทั้งหมด

ว่าจะไม่รู้สึกอะไรแล้วนะ แต่มุมอ่อนโยนของพ์ฒน์ มันทำให้หัวใจเขาทรยศอยู่เรื่อย

ธีร์มองกับข้าวตรงหน้านิ่ง เพราะแขนข้างที่ถนัดใส่เฝือกเลยทำให้ต้องมาใช้มือซ้ายในการทานข้าวแทน หากแต่ตรงข้อมือมันก็ยัง
รู้สึกเจ็บๆ ทำให้ตักกินได้คำนึงก็ต้องพัก พัฒน์สังเกตเห็นแบบนั้นก็แย่งช้อนมาจากมือขาวแล้วตักข้าวต้มกุ๊ยที่เขาสั่งทางโรง
พยาบาลเป็นพิเศษว่าขอมีรสชาติหน่อย กลัวธีร์จะทานไม่อร่อย

ร่างบางจะรู้บ้างไหม ว่าพัฒน์ก็ใส่ใจอีกคนเหมือนกัน เพียงการกระทำกับคำพูดมันส่วนทางกันก็เท่านั้น

“กูกินเองได้” ธีร์ไม่ยอมอ้าปากรับข้าวในช้อนที่จ่อถึงปากของตนเข้าไป

“อ้าปากกินเข้าไป กินเองเที่ยงมั้งถึงจะกินเสร็จ”

“กูบอกว่า...อื้อ” พัฒน์ยัดช้อนที่มีข้าวต้มเข้าปากธีร์ไปทันทีในจังหวะที่อีกคนอ้าปากพูด ธีร์ที่โดนทำแบบนี้ก็ได้แต่มองคนทำตา
ขวาง ปากก็เคี้ยวข้าวไปด้วย

ธีร์รู้ว่าขัดอีกคนไม่ได้ก็เลยต้องอ้าปากกินข้าวที่อีกคนป้อนเรื่อยๆ ตาก็มองอีกคนแบบไม่สบอารมณ์ พัฒน์เห็นแบบนั้นก็ไม่ได้
สนใจอะไร แอบยิ้มมุมปากด้วยความพอใจอีกด้วย

“พอ กูอิ่มแล้ว” ธีร์เอามือที่ไม่ได้ใส่เฝือกขึ้นยกห้าม ซึ่งร่างสูงก็วางช้อนลงแล้วยื่นยาวกับน้ำเปล่าไปให้ธีร์แทน ร่างโปร่งทานมัน
อย่างไม่อิดออด

มีคนคุมให้กินยาแบบนี้ ใครมันจะไปกล้าเอาทิ้ง

พัฒน์ทำการเก็บของทุกอย่างแล้วเอารถเข็นไปไหว้หน้าประตูเผื่อพยาบาลมาเอามันไปคืน ก่อนจะไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ เตียงของธีร์
หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเงียบๆ

ธีร์นั่งเงียบ มองไปรอบๆ ห้องอย่างไม่รู้จะวางสายตาไว้ตรงไหน รู้สึกเกร็งทีมีพัฒน์นั่งอยู่ข้างๆ แบบนี้เหมือนกัน แต่อีกคนมี
หนังสืออ่าน แล้วเขาล่ะ

“ถ้ามึงไม่กลับไป ก็เปิดทีวีให้กูซะ” ธีร์สั่งสั้นๆ แบบไม่มองคู่สนทนา พัฒน์เงยหน้าจากหนังสือขึ้นมองธีร์เล็กน้อยก่อนจะลุกจาก
เก้าอี้เพื่อไปเปิดทีวีแล้วเดินเอารีโมทมาให้ร่างเล็กกว่าบนเตียงก่อนนั่งลงอ่านหนังสือที่เดิม

ร่างโปร่งแอบเหล่พัฒน์ที่ยังคงนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ ไม่สนใจเขา ก่อนจะหันมาดูทีวีคืนเมื่อพัฒน์ทำท่าจะหันมา นิ้วกดเลื่อนช่อง
ไปเรื่อยๆ เพราะไม่รู้จะดูอะไรก่อนจะหยุดอยู่ที่ช่องที่กำลังฉายซีรีย์เกาหลีที่เขากดผ่านไปแล้วหลายรอบอย่างจำยอม

กูดูก็ได้วะแม่ง...

“!@#$%^&*@#$%^#$$!”

โอ้...ภาษาเกาหลี เปลี่ยนทันที ฟังไม่ออกและไม่มีซับด้วย ทำดีมาก...แต่พอเขาเปลี่ยนมาดูอีกช่องหนึ่งที่เป็นหนังฝรั่ง ธีร์ถึงกับ
หยุดดูนิ่งๆ

“โอ๊ะ! หุ่นดีนี่หว่า” พัฒน์ที่อยากรู้ว่าธีร์พึมพำอะไรก็เงยหน้าขึ้นมองทีวีพบว่าธีร์กำลังดูหนังฝรั่งเรื่องหนึ่งที่ตัวเองกำลังนัวเนียถอด
เสื้อผ้ากันใหญ่

พัฒน์หัวเราะในลำคอน้อยๆ ก่อนจะก้มอ่านหนังสือต่อ แต่ปากก็เอ่ยถามร่างบางไป

“คงสนุกสินะ”

“ก็ดี”

“อยากปลดปล่อยหรือไง ถึงได้ดูแบบนี้”

“มันก็เป็นปกติของหนัง เดี๋ยวก็ตัดไปฉากอื่นแล้ว ทำไมแค่นี้กูต้องดูแล้วมีอารมณ์ด้วยไม่ทราบ” ธีร์ตอบกลับไป แอบใส่อารมณ์
น้อยๆ

ทำอย่างกับดูหนังโป๊...มึงมีอารมณ์ก็บอกมาเถอะ

“เปล่า...ถ้ามีก็บอกแล้วกัน จะได้ช่วย” พัฒน์พูดขำๆ แต่ทำเอาธีร์ถึงกับตวัดหน้ามามองคนพูดแบบโมโหปนกับความอาย

“ฝันไปเถอะมึง”

“หึหึ”



หลังจากที่ธีร์หลับไปงีบไปสักพักก็ตื่นมาในเวลาเที่ยงพอดี แล้วพัฒน์ก็จัดการให้อีกคนทานข้าวทานยาเรียบร้อยก็กลับมาหาธีร์ที่
กำลังเดินไปรอบๆ ห้อง เพราะไม่อยากจะนั่งจะนอนและกินอย่างเดียว ไม่เช่นนั้นกล้าหน้าท้องจะหายแล้วมีแต่พุงก็เป็นได้

ตอนแรกก็ต้องให้พัฒน์ช่วยพยุง แต่ธีร์ไม่ต้องการ ก็เลยแอบลุกขึ้นเองตอนที่พัฒน์เอารถเข็นไปไว้หน้าห้อง เพราะพยาบาลบอกว่าทานเสร็จให้ทิ้งไว้ด้านหน้าแทน

“กูจะไปทำธุระ เย็นๆ จะมาเฝ้า” พัฒน์บอกธีร์

“ไม่ต้องกลับมาก็ได้ กูดูแลตัวเองได้” ธีร์เถียง

“เดี๋ยวคุณเพลิงจะมาเยี่ยม” พัฒน์ไม่สนใจที่ธีร์แต่พูดเรื่องอื่นแทน

“มึงโทรบอกคุณเพลิงหรือวะ” ถามเสียงเครียด

“ก็ถ้าไม่บอกจะลางานให้มึงยังไง” พัฒน์ถามกลับ

“เออ!!” ธีร์ถึงกับเถียงไม่ออก ก่อนจะค่อยเดินกลับมานั่งที่เตียงด้วยความเมื่อย

“งั้นกูไปแล้ว อย่าซนล่ะ” พัฒน์กำชับ ใบหน้าดุๆ มีรอยยิ้มนิดๆ จนธีร์หมั่นไส้ ก่อนจะตะโกนไล่หลังอีกคนไปจนเจ้าของแผ่นหลัง
กว้างนั้นเปิดประตูออกจากห้องไป

“กูไม่ใช่เด็กโว้ย!! แล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีกนะเว้ย!!”

ร่างโปร่งขึ้นไปนอนที่เตียงอย่างหัวเสียที่ไม่สามารถเอาคืนพัฒน์ได้ แต่พอทุกอย่างคงที่ ธีร์นอนนิ่งอยู่บนเตียง มองไปรอบๆ ห้อง
ก็มีแต่ความเงียบ

เงียบเชียบ เงียบจนเหงา

ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นมีใครอีกคนอยู่ด้วย แม้มันจะเงียบแบบนี้แต่ก็ทำให้เขารู้สึกอุ่นใจที่ไม่ได้อยู่คนเดียว ที่ไล่อีกคนไม่ต้องมาเฝ้า
นั้น แท้จริงในใจก็อยากให้เขาดูแลต่อ

“แล้วคุณเพลิงจะมาตอนไหนเนี่ย ไม่รีบมาจะหลับอีกรอบแล้วนะ” ธีร์บ่นเพราะเริ่มจะง่วงเพราะฤทธิ์ยา

…

…

…


ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ยังบ่นได้ไม่ทันไร เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นก่อนที่ร่างสูงใหญ่ของผู้เป็นเจ้านายจะเข้ามาตามด้วยลูกน้องคนหนึ่งที่ถือกระเช้า
ผลไม้มา

“ไง ไอ้ลูกน้อง นอนโรงพยาบาลอีกแล้วสินะ”

“แหม...เจ้านายครับ มาถึงก็หาเรื่องเลยนะ”

“แล้วไปปากหมามีเรื่องกับใครล่ะ” อัคนีนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงคนป่วย ถามลูกน้องอย่างกวนๆ

“คนแถวๆ นั้นแหละครับ ผมก็ไปปากหมาใส่พวกมันจริงๆ” ธีร์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“สี่รุมหนึ่ง ปกติถ้าเป็นแกนะไอ้ธีร์ ถ้าสู้นี่ก็รอด” อัคนีพูดด้วยความสงสัย แปลกใจตั้งแต่ได้รับข่าวเมื่อเช้านี้จะพัฒน์แล้ว

คงจะมีเรื่องอะไรบางอย่างที่ทำให้ธีร์ไม่สู้พวกนั้นแน่ๆ อาจจะเป็นเพราะเมาหรือเปล่า แต่หมอบอกว่าปริมาณแอลกอฮอล์ใน
ร่างกายของธีร์ไม่ได้มากขนาดที่ไม่มีสติอะไร

“แล้วทำไมไอ้พัฒน์ถึงได้บอกว่าจะไปจัดการพวกมันล่ะ” คำบอกเล่าของอัคนีทำให้ธีร์ถึงกับเบิกตากว้าง

อย่าบอกนะว่ามันรู้...

“มันบอกแบบนั้นหรือครับ”

“ใช่! แล้วสรุปเรื่องมันเป็นมายังไง เล่าให้ฟังสิ”

“ไม่มีอะไร มันเป็นคนรู้จักของไอ้พัฒน์น่ะครับ แล้วผมก็หลุดปากด่ามันไป เมื่อคืนมันเลยเอาคืน ก็แค่นั้น ที่สำคัญผมก็ไปท้าทาย
มันเองนั่นแหละ กวนมันเอง ก็เลยโดนรุม” ธีร์เล่าไป

“ถึงแกจะเป็นคนท้าทาย มันก็ผิดที่ทำร้ายร่างกายอยู่ดี”

“เอาเถอะ ไอ้พัฒน์มันจะจัดการยังไงก็เรื่องของมัน เพราะพวกมันก็อริกันอยู่แล้ว” ธีร์พูดอย่างไม่ใส่ใจ ไม่อยากจะรับรู้อะไรอีก
แล้ว

ถ้าเขายังตัดมันไม่ขาดแบบนี้ รับรองว่าไม่มีทางได้ความเป็นตัวของตัวเองมาแน่ๆ

“หึหึ แกมีท่าทางแปลกๆ นะ” อัคนีหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์

“อะไรกันเจ้านาย ผมก็ปกติ”  ธีร์เถียงออกมาด้วยท่าทางที่ดูร้อนรนจนอัคนีหัวเราะออกมาอย่างขำๆ

มันต้องมีอะไรสักอย่างระหว่างมันสองคนแน่ๆ

“มีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า” อัคนีต้อนธีร์อย่างสนุก

“ม่ะ...ไม่มี เจ้านายถามอะไรเนี่ย ผมกับไอ้พัฒน์ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” ธีร์พูดออกมาโดยไม่ทันรู้ตัว ทำเอาอัคนีแทบจะกลั้น
ขำไม่ทัน

หลุดปากพูดมาเองนะ ยังไม่ทันได้ถามเลยว่าเป็นอะไรกัน แสดงว่าสองคนนี้มันมีความสัมพันธ์ลับๆ กันจริงๆ สินะ...

สำหรับอัคนีเรื่องเพศเขาไม่ได้อะไรมากมายหรอก ที่สำคัญมันเป็นเรื่องส่วนตัวของลูกน้องด้วย ฉะนั้นแล้ว ก็จะไม่เข้าไปยุ่งก็ได้
ถ้าอีกคนลำบากใจ

“โอเคๆ ว่าแต่ว่า ตั้งแต่ทำงานมานี่แกลาบ่อยมากเลยนะ” อัคนีเปลี่ยนเรื่องเพราะกลัวลูกน้องจะอึดอัด

แต่ความจริงแล้ว เราก็รู้อะไรอยู่บ้าง เพราะพัฒน์กับธีร์สนิทเกินไปที่จะไปไหนด้วยกันได้ ทั้งๆ ที่ตอนแรกเกลียดกันจะตายไป

“ก็มันมีเหตุจำเป็นนี่ครับ”

“ฮ่าๆ เข้าโรงพยาบาลบ่อยนะปีนี้”

“อย่าแซวน่าเจ้านาย ผมเองก็ไม่อยากจะเข้ามันเท่าไหร่หรอก” ธีร์บ่นกระปอดกระแปด

“นี่ถ้าไม่ใช่แก ลามากขนาดนี้ทั้งๆ ที่เพิ่งจะเริ่มงาน ฉันไล่ออกไปนานแล้วนะ แล้วนี่หมอบอกว่าจะหายประมาณกี่อาทิตย์” อัคนี
ถามอย่างจริงจัง

เพราะถ้าหากไม่มีธีร์ในการทำงานล่ะก็ งานเขาคงจะเยอะมากน่าดู

“ถ้าผมหายเจ็บขาแล้ว ผมจะเอางานมาทำที่คอนโดจนกว่าจะถอดเฝือกนะเจ้านาย ขืนไปทำงานสภาพแบบนี้อายคนในบริษัทแย่
เลย” ธีร์บอกในสิ่งที่เขาคิดเอาไว้นานแล้วตั้งแต่ตื่นให้กับอัคนีฟัง

ยังไงธีร์ก็เป็นห่วงงานมากๆ เพราะตัวเองลางานบ่อยมากจริงๆ

“เอาแบบนั้นก็ได้ เพราะช่วงนี้งานบริษัทเราเยอะมากๆ” อัคนีพยักหน้าเห็นด้วย “แต่ก็อย่าหักโหมก็แล้วกัน ฉันจะบอกเลขาของ
แกให้ว่าเตรียมงานให้ทุกวัน แล้วคนของฉันจะเอามาถึงห้องแก” อัคนีเสนอ

“นี่ผมมีเลขาแล้วหรือ” ธีร์ถามอย่างมึนงง เพราะตั้งแต่ทำงานมาเดือนกว่าๆ ยังไม่มีทีท่าว่าจะมีเลขาส่วนตัวเหมือนใครเขา ทุกๆ
อย่างเขาต้องลงจัดการเองทั้งหมด

“มี ทำงานวันนี้วันแรก ช่วงเดือนกว่าๆ ที่แกทำงานฉันแค่จะลองดูว่าแกทำงานโดยไม่มีเลขาได้ไหม แต่แกก็ทำได้ ฉันเลยให้ฝ่าย
บุคคลจัดหามาให้” อัคนีตอบ ก่อนที่ธีร์จะร้องอ้อด้วยความเข้าใจ

“อ้อ! ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ” ธีร์ถามด้วยความตื่นเต้น ภาวนาในใจว่าขอให้เป็นผู้หญิง

“ระริกระรี้ใหญ่เลยนะ”

“ตอบสิเจ้านาย ผู้ชายหรือผู้หญิง” ธีร์อยากรู้เต็มแก่

“ผู้หญิง...” อัคนีตอบยิ้มๆ ทำเอาธีร์ดีใจจนแทบลุกขึ้นเต้น

“รุ่นเดียวกับเลขาฉัน เพราะฉันเลือกคนที่มีประสบการณ์และอายุมากกว่า แน่นอนว่าจบใหม่ๆ ฉันไม่รับขึ้นมาตำแหน่งสูงๆ หรอก”
คำตอบของอัคนีทำเอาร่างบางไหล่ลีบไปด้วยความผิดหวัง

คิดว่าจะมีอาหารตาสวยๆ งามๆ ให้พอมีกำลังทำงาน

สุดท้าย ห่อเหี่ยวเหมือนเดิม

“หน้าเหมือนคนกำลังจะตายเลยนะแก ฮ่าๆ” อัคนีหัวเราะอย่างชอบใจ

“เจ้านายนั่นแหละ เฮอะ!! น่าเบื่อจริงๆ ว่าแต่เจ้านายไม่มีงานหรือไง ถึงได้มานั่งคุยกับผมได้ตั้งนาน” ธีร์ถามอย่างแปลกใจ

“มีสิวะ แกคิดว่าฉันจะว่างงานอะไรขนาดนั้น นี่เห็นว่าลูกน้องคนสำคัญหรอก ถึงได้ปลีกตัวได้นาน”

“ผมล่ะซึ้งใจจริงๆ” ธีร์ทำเป็นปาดน้ำตาทั้งๆ ที่ไม่มีน้ำตาสักหยด

ทั้งคู่นั่งคุยกันอีกหลายเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องงาน เพราะนี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ทำงานมา เขาสองคนก็ไม่ค่อยที่จะได้มีโอกาสคุยกันอย่าง
เป็นกันเองแบบนี้เลยสักครั้ง ทำให้ทั้งลูกน้องและเจ้านายต่างก็มีความสุขและสนุกสุดๆ ธีร์ที่คิดว่าตัวเองต้องเหงาแน่ๆ ถ้าพัฒน์
ไป

แต่ทุกอย่างกับตาลปัตร ในเมื่ออัคนีน่าสนใจกว่าพัฒน์เยอะ เขาสองคนสามารถคุยอะไรกันก็ได้ โดยไม่ต้องห่วงว่าใครจะไม่พอใจ และนี่คือเหตุผลที่อัคนีชอบในตัวของธีร์

เพราะความเป็นตัวของตัวเองนี่ล่ะ


...

...







(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 26-06-2015 18:33:04

ต่อ







เวลาล่วงเลยมาเกือบ 2 ชั่วโมง อัคนีที่มีงานต่อจำเป็นต้องลุกจากเก้าอี้ที่นั่งเพื่อกลับไปทำงานต่อเสียที ทำเอาธีร์ถึงกับทำหน้าเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด จนอัคนีต้องเอามือแกร่งขึ้นลูบศีรษะเป็นการปลอบประโลม

“จะไปแล้วหรือครับ”

“อะไร นี่แกจะงอแงเป็นเด็กหรือไง” ถามยิ้มๆ

“จะให้ผมอยู่คนเดียวหรือ” ธีร์อ้อนอัคนี จนผู้เป็นนายถึงกับหัวเราะก่อนจะถอยหลังด้วยอาการขนลุกชันไปทั้งตัว

ถึงจะเอ็นดูเป็นน้อง แต่ใช่ว่าจะให้มองว่ามันน่ารักนี่คงไม่มีทาง

“เดี๋ยวไอ้พัฒน์ก็มา มันส่งข้อความมาบอกแล้วว่ากำลังออกจากคอนโด” อัคนีบอก

“คุณเพลิง ช่วยไปบอกมันหน่อยได้ไหมว่าไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนผมหรอก ผมไม่ชอบ” ธีร์ขอร้องอีกคนไป

“ไหนว่าเมื่อกี้ไม่อยากให้ฉันไปไง”

“เอ่อ...อ่ะ ก็นั่น” ธีร์อึกอัก ไปไม่ถูกเมื่อโดนต้อน

“ว่าไงล่ะ” ยักคิ้วกวนๆ

“ก็แค่ทำเล่น ใช่ๆ เจ้านายรีบกลับไปทำงานเลยก็ได้ ผมอยู่ได้สบายมากๆ” ธีร์รีบไล่

“โอเคๆ ฉันไปแล้ว แล้วเจอกันนะเว้ย ถ้าฉันว่างๆ จะไปหาที่ห้องก็แล้วกัน” อัคนีเตรียมตัวเดินไปยังประตูห้อง แต่ก็ต้องหยุดนิ่งเพ
ราะธีร์เรียกเอาไว้

“บอกมันด้วยนะครับว่าไม่ต้องให้มันมา”

“หึหึ เรื่องนี้ก็บอกมันเองก็แล้วกัน”

อัคนีเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความอารมณ์ดีสุดๆ ที่ได้แกล้งลูกน้องอย่างธีร์ ซึ่งแอบได้ยินเสียงใคร่ครวญดังตาม
ไล่หลัง

“เจ้านาย...”

ในห้องกลับมาเงียบอีกครั้งเมื่ออัคนีเดินออกไปจากห้องพักพิเศษของเขา ธีร์มองนาฬิกาผนังก็พบว่าบ่ายสามโมงกว่าๆ ซึ่งร่าง
โปร่งก็คิดว่าพัฒน์คงไม่มาถึงเร็วๆ นี้แน่

งานมันน้อยๆ เสียที่ไหนล่ะ

“โอ้ย...จะบ้าตาย จะได้ออกจากโรงพยาบาลวันไหนเนี่ย เจ็บแค่นี้เอง จะให้นอนนานไปไหนวะ” ธีร์บ่นอย่างโมโห ส่วนตัวของ
เขาแล้วไม่ชอบที่จะอยู่นิ่งๆ กลับกันเขาชอบที่จะขยับตัวไปนู่นนี่นั่นมากกว่าต้องอยู่เฉยๆ เหมือนคนทำอะไรไม่เป็น

โทรศัพท์ก็ไม่มี แท็บเล็ตก็ไม่มี

“ชีวิตนี้กูจะมีอะไรสักอย่างไหมเนี่ย”

ทีวีก็ไม่มีอะไรน่าดู เพลงก็ไม่น่าฟัง หนังสือที่มีก็ไม่น่าอ่าน

เขาไม่สามารถมีอะไรที่จะฆ่าเวลายามเบื่อได้เลยนอกจากการนอนและการดูทีวี

ให้ตายสิ การเป็นผู้ป่วยนี่มันช่างน่าเบื่อและทรมานอะไรแบบนี้

“นอนต่อก็ได้วะ” ตัดสินใจได้แบบนั้น ร่างโปร่งก็ปิดตาลงทันทีเพื่อที่จะเข้าสู่นิทราอีกครั้งของวัน

...

...

...



P&P Group

พัฒน์ที่ออกจากห้องพักพิเศษของธีร์มาก็ตรงกลับไปที่คอนโดก่อนเพื่อเปลี่ยนชุดเข้าบริษัทให้เรียบร้อย ก่อนจะตรงดิ่งมาที่นี่
บริษัทที่เขาเป็นเจ้าของส่วนหนึ่ง

“ท่านรองฯ มา เร็วๆ ประจำที่” เสียงพนักงานพากันแตกตื่น เมื่อรองประธานกรรมการอย่างพัฒน์มาเยี่ยมเยียนถึงแผนกบัญชีแบบ
นี้

ที่สำคัญมาแบบไม่บอกไม่กล่าวด้วย

“ผมต้องการพบเปรม ช่วยตามตัวให้ด้วย” พัฒน์ไม่รีรอให้คนในแผนกมีพิธีรีตองหรือรอให้ผู้จัดการแผนกมาหาเขา ร่างสูงจัดการ
พูดบอกในสิ่งที่เขาต้องการขึ้นนิ่งๆ น้ำเสียงไม่ดังเกินไป เพราะคนในแผนกเงียบรอฟังในสิ่งที่เขาพูดอยู่แล้ว

ทุกคนต่างก็พากันมองหน้ากันเพราะเวลาพนักงานคนนี้ไปไหนก็ไม่เคยบอกใครแล้วก็ไม่เคยทำอะไรอยู่แล้ว แต่ก็ไม่มีใครกล้า
รายงานพฤติกรรมนี้

“ทำไมถึงเงียบๆ ล่ะ อ่ะ...อ้าว น้องชาย มาหาพี่หรือไง” เปรมที่มาจากข้างนอกขมวดคิ้วสงสัยทำไมบรรยากาศในสำนักงานของ
แผนกเขา แต่เมื่อเห็นตัวต้นเหตุก็รีบเดินไปกวนโมโหทันที

ไม่คิดว่าการออกไปสูบบุหรี่แก้เซ็งของเขากลับมาจะได้เจอของเล่นที่สนุกแบบนี้ เขาจะทำให้คนในแผนกได้รู้ถึงความเห็นแก่ตัว
ของพัฒน์ให้ได้

สนุกแน่ๆ แต่ใครจะสนุกกันล่ะ

“พี่ชาย? ใครวะ” พัฒน์ถามเสียงเย็น ทำเอาคนที่อยู่ใกล้ๆ ถึงกับถอยไปดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ

“อ้าว? นี่แกยังไม่รู้อีกหรือว่าสถานะแกตอนนี้คือเป็นน้องชายของฉันไง” พูดออกพลางหัวเราะไปด้วยมองไปรอบๆ สำนักงานด้วย
ท่าทางยะโส

ทำราวกับว่าตัวเองเป็นใหญ่ในที่นี่ ทั้งๆ ที่มันไม่จริง

“ดูสิทุกคน ต้องให้ฉันย้ำอยู่บ่อยๆ ว่าแต่มาทำอะไรที่นี่ล่ะน้องชาย” หันมาถามพัฒน์อย่างอารมณ์ดี

“รู้สึกเหมือนว่าเมื่อคืนแกไปก่อเรื่องมาสินะ ไม่มีใครบอกหรือไงว่าเป็นพนักงานของบริษัทนี้ ถ้าก่อเรื่องและเรื่องถึงบริษัท คนๆ
นั้นจะถูกไล่ออกทันที” พัฒน์พูดขึ้นมานิ่งๆ ทำเอาพนักงานแผนกบัญชีถึงกับสะดุ้งกันเป็นแถบ

“ฉัน? ก่อเรื่องอะไร” ถามกลบเกลื่อน คิดในใจอย่างหวาดหวั่น

ไหนไอ้ธีร์บอกว่าไม่ฟ้องไงวะ

“ทำร้ายร่างกายผู้อื่น แถมยังเป็น 4 ต่อ 1 อีกด้วย” พัฒน์ตอบ

“ใคร ฉันไม่เห็นรู้เรื่อง ฉันนอนอยู่บ้าน ไม่ได้ไปไหน” คนร้ายปากแข็งไม่ยอมรับ

“ฉันมีหลักฐานจากทางผับที่นายไปก่อเรื่องและการให้ปากคำกับเพื่อนสองคนของนายที่ซัดทอดถึงนายเรียบร้อย ฉันไม่เอา
หมายจับกับตำรวจมาด้วยก็ดีเท่าไหร่ เพราะฉันมีอะไรที่จะลงโทษแกอยู่แล้ว” พัฒน์ต้อนอีกคน พนักงานให้ความสนใจเป็นอย่าง
ดี แต่ส่วนใหญ่ก็ล้วนดีใจที่เปรมจะโดนบ้างเสียที

“ฉันไม่ได้ทำโว้ย”

“หึ หลักฐานมัดตัวขนาดนั้น ยังจะกล้าปฏิเสธ ไหนจะหลักฐานที่ฉันเก็บลับๆ ระหว่างที่แกทำงานที่นี่ ไม่เคยทำงาน มาก็สายแต่
บังคับผู้จัดการปรับเวลาให้ ทำตัวสบายราวกับเป็นเจ้าของบริษัท ต้องให้ทุกคนที่นี่ช่วยย้ำไหมว่าแกไม่ใช่เจ้าของบริษัท และไม่มี
วัน” พัฒน์เอ่ยเสียงเข้มขึ้นทุกๆ ประโยค

“ใช่ๆ ไม่ใช่ ไม่ได้เป็น” เหล่าพนักงานแถวนั้นก็ช่วยพัฒน์เต็มที่เพื่อไล่เปรมออกไป

พัฒน์หันไปมองพนักงานรอบๆ ก่อนจะหันกลับมาแสยะยิ้มร้ายกาจให้กับเปรม ซึ่งเจ้าตัวมองแล้วก็เกิดอาการแค้นในทันที

“ไล่ออก บริษัทนี้ไม่มีวันตอนรับแกอีก ใครที่ให้ผู้ชายคนนี้เหยียบบริษัท แม้แต่หน้าบริษัท ผมไล่ออก!! เพราะถือว่าเป็นผู้
สนับสนุนให้คนทำความชั่ว” พัฒน์สั่งเฉียบขาด ซึ่งพนักงานทุกคนก็พร้อมใจกันรับคำสั่งของเจ้านายตัวจริง ไม่ใช่คนที่มาหน้าที่
อันธพาลของบริษัท

“ไอ้พัฒน์ แกทำอย่างนี้ไม่ได้นะเว้ย ฉันจะบอกป้าแกว่าแกไล่ฉันออกจากบริษัท”

“อย่ามาขู่ ฉันจัดการกับป้าเรียบร้อยแล้ว เพราะตอนที่ป้ามาขอฉันให้รับแกเข้าทำงานที่นี่ฉันก็มีข้อเสนอเหมือนกัน ก็คือ เมื่อไหร่
ที่พฤติกรรมชั่วๆ ของแกมันทำให้ใครทนไม่ไหวหรือเดือดร้อน วันนั้นไม่มีที่ยืนให้แกทั้งในบริษัทและในบ้าน แน่นอนว่าคุณปรินท์
เห็นดีงามและทราบเรื่องนี้ ไม่ให้แกเข้าไปผลานเงินในบ้านของป้าฉันได้อีกต่อไป” พัฒน์เอาชื่อพ่อของเปรมขึ้นมา

สิ่งที่พัฒน์พูดเป็นความจริงทั้งหมด เพราะในรัตนมณีโชติแล้ว พัฒน์กับพุฒิคือคนที่มีอำนาจเหนือกว่าใครๆ ทุกคน สามารถตัดสิน
ใจอะไรเองได้โดยไม่ต้องปรึกษาญาติๆ

“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้”

“เอาตัวมันไป” พัฒน์หันไปสั่งลูกน้องสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ซึ่งทั้งสองคนก็เข้าจับตัวเปรมไว้แล้วพาออกไปจากบริษัททันที
ท่ามกลางเสียงร้องโวยวายของเปรมตลอดทาง

เมื่อสถานการณ์เริ่มปกติ ทุกคนก็หันไปซุบซิบนินทากันราวกับลืมว่า เจ้านายใหญ่ของพวกเขายังยืนอยู่ที่เดิม

“ช่วยทำงานต่ออย่างสงบด้วย” เสียงดังของพัฒน์ดังเข้าสู้โสตประสาทของทุกคน ทำให้พนักงานแผนกบัญชีถึงกับกุลีกุจรกลับที่
ประจำของตัวเองแทบจะไม่ทัน พัฒน์เองก็เดินออกไป เพื่อกลับไปจัดการกับเปรมต่อ

 เขาไม่ต้องการให้พนักงานรับรู้ความโหดร้ายของเขาไปมากกว่านี้

…

…



“ส่งมันข้ามประเทศ ฉันใจดีให้เงินไว้ตั้งตัว 1 ล้านบาท จากนั้น ก็แล้วแต่ว่าแกจะเอาเงินที่ได้ไปทำอะไร” คำสั่งของพัฒน์เฉียบ
ขาดเสมอ

ไม่มีใครรู้ว่าพัฒน์ส่งเปรมไปไหน แน่นอนว่าอีกคนไม่มีสิทธิ์ได้กลับมาถ้าเขาไม่อนุญาต










100%



 :hao7: :hao7: :hao7:


   ตอนที่ 21 ค่ะ ลงทีเดียวตามที่ตกลงกันไว้นะ ยังก็ขอกำลังใจด้วยนะคะ ถ้าน้อยกว่าตอนที่แล้วยูกิเศร้าเลย ฮ่าๆ แต่ยังไงซะ เม้นท์ไม่มีผลต่อเวลาการลงนิยายนะคะ แต่มีผลต่อจิตใจ (ฮา) ตอนต่อไปจะมาวันไหนยังไม่แน่ใจค่ะ แต่ไม่น่าจะเกิน 2 วันครั้งค่ะ พูดคุยสอบถาม ทวงนิยาย ได้ที่แฟนเพจกับยูกิโดยตรงนะคะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-06-2015 18:56:06

 :katai2-1:  เมื่อธีร์เจ็บ พัฒน์จะโหดขึ้นไปอีกสินะ.
คุณเพลิงสุดยอด. น่ารักจัง
ตอนนี้แค่รอพระนายเขาจูนกันเสียทีเห้อ มัวแต่ประชดกันอยู่นั่น

ขอบคุณค่ะยูกิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 26-06-2015 19:08:06

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ  เป็นกำลังใจให้คนแต่ง  :pig4: :L1: :3123:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 26-06-2015 19:13:50

พ่อพระเอกเราทำดีก็วันนี้ โฮะๆๆ สมควรโดนอิเปรมมมม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 26-06-2015 19:18:19

 :hao7:  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-06-2015 19:31:49

สมน้ำหน้าอีเปรม. เอาไปโยนให้ฉลามกินเลย. อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 26-06-2015 19:41:20

แหม นึกว่าจะต้องจองศาลาวัดให้เปรมซะล่ะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-06-2015 19:43:20

สะใจสุดๆกับตอนนี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-06-2015 19:51:09

โหด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 26-06-2015 19:56:49

สะจายยยย :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
โดนซะบ้าง เป็นไงล่ะเปรม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-06-2015 20:00:40

พัฒน์ทำดีแค่ตรงที่ไปจัดการเปรมนี่แหละ แต่เรื่องที่ซึนๆกับธีร์นี่ไม่ไหว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 26-06-2015 20:09:58

เมื่อไหร่พัฒน์จะยอมรับซะทีว่าตัวเองน่ะรักธีร์แล้ว ขนาดธีร์เองยังยอมรับเลยว่ารักว่าชอบพัฒน์แต่พัฒน์ไม่แสดงออกมาแบบนี้จะให้ธีร์บอกว่ายังไง แสดงออกยังไง ในเมื่อพัฒน์ยังไม่แสดงดีแต่ทำให้ธีร์เจ็บด้วยคำพูดแบบนี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 26-06-2015 20:17:09

อู้วววววว ยังดีที่ไม่ฆ่า
แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ธีร์จะได้หลบไปทำใจน้อ
รอตอนต่อไปปปป

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-06-2015 20:37:37

พัฒน์ชอบแต่เงียบกลบเกลื่อน ธีร์ชอบแต่ต่อต้านด้วยคำพูด เมื่อไหร่จะรักกานนนนนนน ใจตรงกันขนาดนี้พูดๆมาเถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 26-06-2015 20:38:49

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: mattafaris ที่ 26-06-2015 20:43:53

 :mew3รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: minniekook ที่ 26-06-2015 20:58:08

สงสารธีร์ เจ็บตัวตลอดๆ  :ling3: เป็นกำลังใจให้ไรท์นะจ้ะ :mew3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 26-06-2015 21:27:45

 :hao4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 26-06-2015 21:36:08

พัฒน์มันร้าย จัดการให้เมียเด็ดขาดมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 26-06-2015 23:38:09

ก็ยังซึนอยู่ดีนะคุณพัฒน์ แต่ก็เริ่งออกตัวแรงขึ้นมาหน่อยแล้ว

น้องธีร์ หายไวไวนะคะ อยากเห็นน้องธีร์กลับมาซุกซนอีกครั้ง :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 27-06-2015 00:17:24

หึหึ พัฒน์จัดการให้เรียบร้อย
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-06-2015 01:18:31

 :laugh:


หวง ห่วง ...

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 27-06-2015 21:42:09

ยอมรับตัวเองได้แล้วมั้งพัฒน์
ชอบตอนที่ไฟคุยเล่นกับธีร์จัง น่าร้ากกกกกกกกกกกกก //โดนน้องดรีมโบก
ปล.รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 27-06-2015 23:09:27

น้องธีร์รอหน่อยนะ  พัฒน์มันเริ่มอ่อนล่ะ

คุณเพลิงเนี่ยไม่หลงลูกอ้อนธีร์มั่งเรอะ    :mew2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 28-06-2015 00:20:59

นานๆทีพัฒน์มันจะนีารักวุ้ย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: nada_dadida ที่ 28-06-2015 12:08:00

หืออ คุณยูกิน่ารักกก จุใจจจมากกกก  :กอด1:

พัฒน์โหดดดจิงงง แต่น่าจะสักตุบ2ตุบนะ. หมั่นหน้านังเปรมมากกกมาทำกับธีร์ได้!!  :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 28-06-2015 14:11:55

ตามอ่านทันแย้ววววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 28-06-2015 14:53:40

สะใจ
 :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 28-06-2015 15:51:49

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 28-06-2015 16:01:54

คุนเพลิงชอบแกล้งลูกน้องจริงจริ๊ง  ...5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 28-06-2015 17:47:11

แอบสะใจอ่ะ รอ ๆๆๆ ตอนต่อไป 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 28-06-2015 19:27:40

หมั่นไส้พัฒน์เชียร์ให้ธีร์ตัดใจแล้วก็มีใหม่ครัช^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 21 (26/6/2558) P:31
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 28-06-2015 20:13:07

พัฒน์แม่งเล่นตัว

ยอบรับไปเหอะว่าชอบธีร์มันจะตายเรอะ

 :katai5: :katai5:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 29-06-2015 09:22:14

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 22

พัฒน์เข้ามาในห้องก็พบว่าธีร์ยังหลับอยู่ ร่างสูงส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเอากระเป๋าเสื้อผ้าของธีร์ที่ไปขนมาจากห้องของธีร์เพื่อมาให้ธีร์เปลี่ยนในวันพรุ่งนี้

เขายังไม่ได้บอกอีกคนหรอกว่าพรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาล แล้วที่เขาสามารถเข้าไปเอาเสื้อผ้าในคอนโดของอีกคนได้นั้น เป็นเพราะความช่วยเหลือจากอัคนี

“นอนเอานอนเอา สักวันจะกลายเป็นหมู” พัฒน์พูดคนเดียวยิ้มๆ

แกร๊ก!

“ขออนุญาตค่ะ” พยาบาลสาวสวยเข้ามาในห้อง เสียงอ่อนหวานของเธอทำให้พัฒน์หันไปมอง แต่ไม่ได้หันแบบสนใจ แต่เพราะสงสัยว่าไม่ใช่คนเดียวกับคนก่อนที่มีอายุมากกว่านี้

“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาเช็ดตัวค่ะ” เธอบอกพัฒน์ยิ้มๆ พยายามฉีกยิ้มที่หวานที่สุดไปให้ โชคดีของเธอจริงๆ ที่พยาบาลรุ่นพี่ที่ดูแลเคสนี้ดันต้องไปรับลูกเลยขอเปลี่ยนเวรกับเธอ ถ้าเธอรู้ว่าจะหล่อขนาดนี้ ไม่ว่าจะคนเฝ้าไข้หรือคนไข้ แม้ว่าหน้าตาจะดูช้ำๆ แต่เธอก็รู้ว่าคนๆ นั้นต้องหล่อมากแน่ๆ

แต่คนตรงหน้าเธอนี้ เป็นสเป็คเธอมากกว่าเพราะหล่อคม หน้าดุ ที่สำคัญสูงล่ำถูกใจมาก และการแต่งกายกับเครื่องประดับที่ใช้ บ่งบอกว่าพัฒน์ร่ำรวยและมีฐานะแค่ไหน

“เดี๋ยวฉันจัดการเอง” พัฒน์บอกทั้งๆ ที่หันหน้าหนี ไม่มีท่าทีจะสนใจเธอสักนิด  จนเธอหน้าเจื่อนไปเลย

“ต่ะ...แต่ว่า”

“ทุกครั้งฉันก็ทำเอง ออกไปซะ เกะกะ” พัฒน์ไล่อย่างรำคาญ

ทำไมจะไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร แค่มองหน้า ไม่ต้องมองดวงตาพัฒน์ก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดอะไรและเป็นคนยังไง

“แต่มันจะลำบากนะคะ”

“ถ้าไม่อยากโดนไล่ออกก็ออกไปซะ ถ้ามาเก็บอุปกรณ์ฉันจะโยนไว้ด้านหน้าไม่ต้องเข้ามา” พัฒน์สั่งอีก ก่อนจะเดินไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียง

“ส่วนอาหารก็แค่เปิดประตูแล้วเอาไว้แถวๆ นั้น”

“เอ่อ...” เธอยังคงอ้ำอึ้ง

“วางของแล้วออกไปซะ!” พัฒน์ขึ้นเสียงเล็กน้อยจนเธอสั่นกลัว รีบวางกะละมังกับผ้าเอาไว้ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปด้วยความกลัว เธอตรงไปยังที่ที่มีรุ่นพี่ของเธออยู่

“พี่ พี่รู้ไหมเมื่อกี้ฉันเจออะไรมา” เธอบอกอย่างตื่นๆ

“อะไรล่ะ”

“ผู้ชายห้องพิเศษ 512”

“ทำไมล่ะ” รุ่นพี่ได้แต่ทำหน้านิ่งๆ เพราะอยู่อยู่แล้วว่าใครอยู่ในนั้น ที่จริงคนที่ดูแลเคสนั้นจะให้เธอนั่นแหละเปลี่ยนเวรกับเธอ แต่โชคดีว่าเธอเข้าเวลาเดียวกัน ไม่ใช่รุ่นน้องที่กำลังเมาท์กับเธอตอนนี้ที่ปกติอยู่เช้า

“เขาเป็นผู้ชายหล่อมากเลยค่ะพี่” เธอทำหน้าเคลิ้มฝัน แม้จะโดนไล่ออกมาก็ตามที

“ใช่ แล้วก็ถูกไล่ออกมาหรือเปล่า”

“พี่รู้ได้ยังไง” เธอถามอย่างสงสัย

“ก็เป็นปกตินั่นแหละ นั่นคุณพัฒน์ เป็นหลานของผู้อำนวยการ คุณเขาไม่ยอมให้ใครเข้าไปวุ่นวายหรอก” เธอบอกไป

แต่คนเป็นรุ่นน้องกลับเบิกตากว้างและมีสีหน้าดีใจอย่างเห็นได้ชัด

“คุณพัฒน์ที่เป็นน้องคุณพุฒิใช่ไหมคะ” เธอถามอย่างดีใจ

ทั้งรวย ทั้งหล่อกันทั้งพี่ทั้งน้องเลย แต่เสียดายที่คนพี่เป็นเกย์ไปได้

“ใช่ คนๆ นั้นแหละ แต่ทางที่ดี เธออย่าหวังสูงนะ ระดับเราเขาไม่มองหรอก” รุ่นพี่ยังคงเตือน

ระดับพี่คนเดียวเถอะ คอยดูนะ ฉันต้องทำอะไรสักอย่าให้คุณพัฒน์สนใจให้ได้

“ค่ะ ฉันเข้าแล้ว ขอตัวไปทำงานก่อนนะ” เธอรีบเดินออกไปทันที เพื่อไปเตรียมตัวทำอะไรสักอย่างให้พัฒน์สนใจเธอ แต่ถ้าทำไม่ได้ เธอก็คงต้องขอแลกเวรอีก

…

…

…



“ตื่นแล้วหรือ” พัฒน์ถามเมื่ออีกคนมองเขาอยู่

“มานานยัง”

“ครึ่งชั่วโมงได้” พัฒน์ตอบ ก่อนจะหันมาถาม “หิวหรือยัง”

“อือ ทำไมข้าวมาช้าจังวะ” ธีร์ถาม เพราะปกติแล้วมักจะมาตรงเวลาเสมอ

เขาท้องท้องจนต้องตื่นจากการนอนนี่แหละ ตื่นมาก็เจอพัฒน์กำลังยืนปอกผลไม้อยู่ ผลไม้ที่อัคนีเอามาฝาก ก็อยากจะทานมันอยู่ แต่ไม่มีปัญญาที่จะปอกมัน

“หิวหรือไง”

“เออสิ”

“งั้นกินแอปเปิ้ลรองท้องก่อนก็แล้วกัน” พัฒน์ยื่นแอปเปิ้ลชิ้นหนึ่งจ่อปากของธีร์ ซึ่งธีร์ก็งับมันเข้าปากอย่างลืมตัว เคี้ยวตุ้ยๆ อย่างอร่อย ก่อนจะอ้าปากรับเอาชิ้นแล้วชิ้นเล่าเข้ามาเรื่อยๆ

แกร๊ก...

“อาหารเย็นมาแล้วค่ะ” พยาบาลสาวคนเดิมที่เข้ามาก่อนหน้านี้เข็นรถอาหารพร้อมกับพูดด้วยท่าทางที่ร่าเริง พัฒน์หันไปมองหน้า
เธอทันทีด้วยความหงุดหงิด ส่วนธีร์ก็มองพยาบาลสาวเล็กน้อยด้วยความไม่ชอบใจ

สายตาของเธอคนนั้นมองแต่พัฒน์จนแทบจะกลืนกิน

“ฉันบอกเธอว่าไง” พัฒน์กดเสียงต่ำจนเธอหน้าเสีย เธอไม่คิดว่าพัฒน์จะจริงจังอะไรขนาดนั้น เธอเริ่มตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด แต่ก้ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมร่างสูงถึงเอาใจใส่คนที่คนอยู่บนเตียงขนาดนี้

ป้อนผลไม้กันด้วย หวังว่าคงจะไม่ใช่...

“คือ มันเป็นหน้าที่ของฉันน่ะค่ะ” เธอตอบ พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่น

“ถ้างั้นหน้าที่เธอก็หมดแล้ว ออกไปซะ อ้อ! ถ้ามีอะไร ช่วยเปลี่ยนคนใหม่ด้วย ฉันไม่ชอบให้ใครมาส่งสายตาใส่ฉัน” พัฒน์พูด
เสียงต่ำ ไม่มองหน้าหญิงสาว แต่กลับป้อนผลไม้ให้กับธีร์ต่อ ซึ่งธีร์ก็รับเข้าปากอย่างงงๆ

“เอ่อ...”

“คือฉันหิวข้าว” ธีร์พูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ที่พยาบาลคนนั้นยังคงนิ่งอยู่กับที่ ไม่ยอมออกตามที่พัฒน์สั่ง

“เอ่อ...นี่ค่ะ” เธอพยายามที่จะมาเข้าใกล้พัฒน์ แต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงของธีร์

“เดี๋ยวให้มันทำ เธออกไปจากห้องได้แล้ว” ธีร์สั่ง

“ได้ยินแล้วใช่ไหม อยากทำงานที่นี่ต่อก็รีบไปซะ” พัฒน์สั่งเสียงลั่น จนเธอร้องไห้ออกมา ที่ผู้ชายถึงสองคนไล่เธออกจากห้อง
เป็นเช่นนั้น เธอก็วิ่งออกไปทันทีด้วยความเจ็บใจ

ทั้งฝั่งพัฒน์เห็นแบบนั้นก็ยิ้มอย่างพอใจที่ไล่ตัวรำคาญออกไปได้

อย่าหาว่าพัฒน์นิสัยเลวเลยที่ทำให้ผู้หญิงร้องไห้ แต่ไม่ว่าใครก็ตามที่พัฒน์เห็นว่าน่ารำคาญ ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้หญิง เขาก็ไม่
ละเว้น

“เอ้า! กินๆ ไปซะ หิวไม่ใช่หรือไง” พัฒน์จัดการป้อนข้าวธีร์อย่างเร็ว เพราะรู้ว่าร่างโปร่งกำลังโมโหหิวแน่ๆ

“อือ” ร่างเล็กกว่าแอบมองพัฒน์นิดๆ คนตัวสูงก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาเลย ทั้งๆ ที่เขากำลังรู้สึกผิดต่อผู้หญิงคนนั้นมากๆ

เพราะความหิวแน่ๆ เลยที่ทำให้เขาหงุดหงิดถึงเพียงนี้

“ดูมึงจะไม่รู้สึกอะไรเลยนะ ทำพยาบาลคนสวยร้องไห้เนี่ย”

“อืม”

“เย็นชาที่สุด” ธีร์พึมพำ

พัฒน์ได้ยินแบบนั้นก็หลุดขำออกมาเบาๆ จากนั้นก็จัดการทำให้ธีร์กินข้าวกินยาให้เสร็จ แล้วก็ตามด้วยผลไม้ตบท้าย ธีร์นั่งดูละคร
ไทยหลากหลายช่องหลังจากที่ไม่เคยได้ดูอีกเลยตั้งแต่เรียนมัธยม

ก็มันไม่มีอะไรดู ก็เลยจำเป็นต้องดูพวกนี้แก้เบื่อไปก่อน

“ทำไมถึงยังไม่กลับ” ธีร์ถาม

“แล้วใครว่ากูจะกลับ”

“มึงจะนอนนี่หรือไง”

“ก็ใช่น่ะสิ” พัฒน์เพียงแค่ตอบคำถามของธีร์สั้นๆ เท่านั้น

“กลับไปเถอะ อยู่คนเดียวได้”

“แล้วพรุ่งนี้มึงจะกลับยังไง”

“ห๊ะ!! พรุ่งนี้กูออกจากโรงพยาบาลเหรอ” ธีร์หันไปถามอย่างดีใจ ซึ่งคนตัวใหญ่ก็ได้แค่พยักหน้าตอบกลับ ก่อนจะสนใจโน๊ตบุ๊ค
ตรงหน้าต่อ

ธีร์มองอีกคนอย่างอิจฉาที่พัฒน์นั่งทำงานได้ แถมยังทำได้หลายๆ อย่างในเวลาเดียวกันด้วย

“ช่วยจัดการตามที่บอกไปด้วย” พัฒน์วงสายจากการโทรไปสั่งงานลูกน้อง แล้วก็มาตั้งใจทำงานตรงหน้าต่อ

อ่า...ทำไมเวลาแบบนี้ ไอ้พัฒน์มันถึงได้ดูเท่ห์นักนะ

ระหว่างที่ธีร์กำลังมองหน้าร่างสูงแล้วเหม่อไป ร่างสูงก็เงยขึ้นเพื่อมองว่าธีร์ทำอะไร จะหลับไปหรือยังแต่ก็พบว่าร่างบางมองหน้า
เขาอยู่ เหมือนกับจะไม่รู้สึกตัวด้วย พัฒน์มองหน้าอีกคนก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ นึกสงสัยว่าหน้าเขามันมีอะไรหรือเปล่าแต่ก็ไม่
ทักออกไป ก้มลงเพื่อทำงานต่อ

ถ้าอยากมองนักก็มองไป ดีกว่ามองหน้าคนอื่นล่ะนะ

...

...

...



“โอ๊ย...มึงใส่ดีๆ สิวะ กูเจ็บจะเว้ย”

“นี่ก็ดีที่สุดแล้ว อยู่นิ่งๆ สิวะ” พัฒนืคำรามเสียงต่ำ เพราะเหนื่อยกับการต้องออกแรงเยอะๆ ในยามเช้าแบบนี้มากๆ

“อยู่นิ่งก็เจ็บสิวะ อ๊ะ!” ร้องอุทานด้วยความตกใจเมื่อแขนเสื้อผ่านเฝือกอ่อนเข้าไปอยู่ที่ไหล่ของเขาได้สำเร็จหลังจากที่ใช้เวลา
เปลี่ยนชุดมาแล้วเกือบชั่วโมง

“เสร็จ ต่อไปกางเกง” พัฒน์พูดพลางมองไปที่ท่อนข่างที่ยังคงเป็นกางเกงของโรงพยาบาลอยู่ จนธีร์ขยับหนี แล้วหันหน้าหนี
อย่างเขินๆ

“ใส่เองได้”

“ด้วยแขนข้างเดียวนี่นะ” พัฒน์ขมวดคิ้ว

“อือ ออกไปดิวะ จัดการค่ารักษากับยาให้ก่อน เดี๋ยวกลับไปจะจ่ายให้” ธีร์ไล่ ก่อนจะขอร้องพัฒน์ให้จัดการเรื่องค่ารักษาให้ก่อน
ซึ่งร่างสูงก็พยักหน้ารับนิ่งๆ

“เข้าใจก็ออกไปดิวะ”

“ไล่กันจริง ไม่ใช่กูหรือไงที่ใส่เสื้อให้มึงเนี่ย” พัฒน์เดินบ่นออกไป ก่อนจะปิดประตูใส่ธีร์เสียงดังจนร่างบางสะดุ้ง

ปัง!!!

“อะไรวะ มันทวงบุญคุณหรือไง”

ธีร์พยายามอย่างยากลำบากที่จะใส่กางเกงที่พัฒน์เอามาจากห้องให้สำเร็จ โชคดีที่พัฒน์เลือกเอาสามส่วนมา ไม่เช่นนั้นใส่ลำ
บากแน่ๆ กับแขนข้างเดียวที่ใช้ได้อยู่ตอนนี้

“ดีนะที่มันเอากระดุมมา” ธีร์บ่นก่อนจะติดกระดุมด้วยมือข้างเดียว แล้วถอดหายใจดังๆ ออกมา



พัฒน์ออกมาจากห้องพักผู้ป่วยของธีร์หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำแล้วเพื่อจัดการค่าใช้จ่ายให้กับธีร์ รอไม่นาเขาก็ได้ยาถุงหนึ่ง
พร้อมกับฟังการอธิบายการทานการใช้ของอย่างอย่างตั้งใจ ก่อนจะกลับมาที่ห้องเหมือนเดิม พบว่าร่างโปร่งนั่งรออยู่แล้ว และดู
เหมือนว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย

“กลับได้แล้วใช่ไหม” ธีร์ถามอย่างดีใจ จนพัฒน์ส่ายหน้าไปมากับความเด็กของอีกคน

ธีร์มันจะรู้ตัวไหม ว่าเผยอะไรให้เขาเห็นบ้าง

“อือ กลับกันเถอะ”

“เยส” ธีร์ร้องอย่างดีใจก่อนจะเดินนำพัฒน์ออกจากห้องไป พัฒน์เลยกลายเป็นคนถือของให้กับธีร์ไปโดยปริยาย เกิดมาคนอย่าง
พัฒน์ไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้ใครเลย

“เอาไว้คิดบัญชีทีหลังก็แล้วกัน”



ระหว่างที่ธีร์กำลังให้พัฒน์เปิดประตูห้องให้ โทรศัพท์ของพัฒน์ก็ดังขึ้นทันที ร่างสูงยืนพูดอะไรสักอย่างก่อนที่จะยื่นมันมาให้ธีร์
ซึ่งเจ้าตัวก็รับมันไปอย่างงงๆ

“ครับ”

(ฉันเอง) เสียงทุ้มต่ำของผู้เป็นนายดังเข้ามา

“เจ้านาย มีอะไรครับ” ธีร์มีสีหน้างุนงงอย่างเห็นได้ชัด

(ฉันจะสั่งให้แกไปอยู่กับไอ้พัฒน์ซะ ระหว่างที่ยังไม่เฝือก)

มันเป็นคำสั่งที่เลวร้ายมาก

“ไม่นะเจ้านาย”

(ฉันบอกมันไว้แล้ว และแกต้องทำด้วย ระหว่างที่แขนแกยังเป็นอย่างนั้น ไม่มีทางที่จะช่วยเหลือตัวเองได้แน่ๆ)

“แต่...” ร่างโปร่งทำท่าจะค้าน

(นี่เป็นคำสั่ง ไม่มีค้านหรือแต่ทั้งนั้น ไม่ทำตามไล่ออกนะเว้ย แล้)

“ครับ ผมจะทำครับ” รีบรับคำไปทันทีเพราะกลัวว่าอัคนีจะไล่เขาออก ธีร์ยื่นโทรศัพท์ให้กับพัฒน์คืนก่อนจะเปลี่ยนจากยืนหน้า
ห้องของตัวเองเป็นการไปยืนหน้าห้องของพัฒน์แทน

“มาเปิดประตูเซ่!” หันมาตะโกนใส่ ซึ่งพัฒน์ก็ต้องเดินมาที่ห้องของตัวเองแล้วเปิดประตูให้คุณชายอย่างว่องไว

เหมือนแมวจริงๆ แมวที่กำลังขู่ฟ่อๆ ด้วย

มันไม่ได้ดูน่ากลัวในสายตาของเขาเลยนะ จะเรียกว่าอะไรดีล่ะ เขาคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ ไม่รู้ว่าจะแทนคำไหนกับธีร์ในตอนนี้
ดี

น่ารักดีไหม....

ก็เหมาะดีนะ...

...

...

...



“คุณเพลิงบอกแล้วใช่ไหม” ธีร์ที่นั่งลงที่โซฟาของห้องพัฒน์ถามขึ้นอย่างเซ็งๆ

“อืม...บอกแล้ว แต่ฉันมีอะไรจะบอก” พัฒน์พูดตอบ

“มีอะไร”

“ห้องน่ะ มีแค่ห้องกูห้องเดียว”

“ห๊ะ!! แล้วกูจะนอนไหนล่ะ มันเป็นคำสั่งของเจ้านายเลยนะเว้ย ถ้ากูไม่ทำนี่มีสิทธิ์โดนไล่ออกเลยนะ” ธีร์เริ่มโวยวาย

ไม่มีห้องให้เขา บ้าไปแล้ว

“มีอยู่ทางเดียว” พัฒน์พูดขึ้นสั้นๆ แต่ธีร์ก็มองร่างแกร่งพร้อมส่ายหน้าแรงๆ

“ไม่ๆ ไม่มีทาง กูไม่มีทางนอนห้องเดียวกับมึงแน่ๆ”

“ก็แล้วแต่นะ ห้องนั้นมันไว้เก็บของ มึงจะไปนอนก็ได้” พัฒน์ไม่ใส่ใจ แต่ใจกลับยิ้มร่าอย่างมีความสุขที่ได้กลั่นแกล้งอีกคน

ที่สำคัญเขากำลังดีใจที่ธีร์ต้องอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา

“เออ!! นอนห้องมึงก็ได้” ธีร์ตะโกนอย่างโมโหและจำยอม

“ก็ดี จะให้กูไปเอาเสื้อผ้าให้หรือเปล่า” พัฒน์กอดอกถาม

“…” ธีร์เงียบ แต่จ้องหน้าอีกคนเขม็ง

“ว่าไง โอกาสจะใช้กูไม่ได้มีบ่อยๆ”

“เออ! ไปเอามาให้ด้วย” ธีร์รีบตอบกลับไป

“ก็แค่นี้” พัฒน์บ่นก่อนจะเดินออกจากห้องของตัวเองไปเพื่อไปขนสัมภาระต่างๆ ที่ธีร์จะใช้มาที่ห้องของเขา ส่วนธีร์ก็ลุกขึ้น
สำรวจห้องของพัฒน์ทันทีด้วยความอยากรู้

เผื่อมันจะมีรสนิยมน่าอายจะได้เอามาแบล็คเมล์

“อ่า...ห้องมันไม่มีอะไรเลยแฮะ ของตกแต่งก็มีแค่ที่คอนโดมีให้” ธีร์บ่นพึมพำ “ตรงนี้น่าจะเอาแจกันหรือเอาอะไรมาวางหน่อย
มันดูโล่งๆ แฮะ” ธีร์ยังคงวิจารณ์ห้องของพัฒน์ต่อไป

นี่ถ้าเขาอยู่นานๆ มันคงขัดหูขัดตาเขามากๆ เลยนะเนี่ย พวกไม่มีความเป็นศิลปะ

คงต้องทำอะไรสักอย่างกับที่นี่แล้วล่ะนะ

ธีร์คิดแบบนั้น แต่คงจะลืมไปแล้วว่าที่นี่ไม่ได้เป็นที่ของเขา แล้วถ้าหากร่างบางเอาของมาตกแต่งโดยที่เจ้าของห้องไม่อนุญาต
คงไม่ขว้างหรือโยนทิ้งหรอกนะ

“พรุ่งนี้ฉันจะเนรมิตที่นี่ให้สวยน่าอยู่ไปเลย” ธีร์ตั้งใจแน่วแน่กับเรื่องของการตกแต่งห้องของพัฒน์เอามากๆ ก่อนจะคิดหนักเรื่อง
แรง

มีแขนที่สามารถใช้ได้อยู่ข้างเดียว จะไปทำอะไรได้

“อ้า...จริงสิ!! ฉันมีคนๆ นั้นอยู่นี่นา” ธีร์หัวเราะอยู่คนเดียวอย่างชอบใจ

เพราะอย่างน้อยการที่เขาอยู่กับห้องเฉยๆ ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด

“กูจะทำให้มึงอึ้งไปเลยไอ้พัฒน์!!”



“กูจะเอาของๆ มึงเข้าไปไว้ในตู้ของกูก็แล้วกัน มันมีที่ว่างเยอะ” พัฒน์พูดบอกพร้อมจัดเสื้อผ้าของธีร์เข้าไปในตู้เสื้อผ้าอันใหญ่
ของตน

ธีร์นั่งมองอีกคนจัดเสื้อผ้าเขาก็เริ่มอายเมื่อมือของพัฒน์เริ่มจับชั้นในของเขาเก็บที่ลิ้นชักว่างๆ ก่อนหน้านั้นพัฒน์ใส่ถุงเท้าที่ยังไม่
ได้แกะใช้เอาไว้ ตอนนี้ได้ทำให้มันโล่งเพื่อต้อนรับเจ้านายชั่วคราว

“กูจะไปทำงาน มึงก็อยู่ที่นี่ไปก็แล้วกัน กูเอาบัตรสำรองวางไว้ที่โต๊ะหน้าทีวี โทรศัพท์และของที่มึงต้องใช้ทำงานกูก็เอาวางไว้
แถวๆ นั้น อยากใช้ก็จัดการเอง”

“อือ”

พัฒน์เดินเข้าไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดไปทำงานทันที ส่วนธีร์ก็เดินสำรวจในห้องแต่งตัวอีกนิดก็เดินไปสำรวจที่ห้องนอน
ต่อ...

ก็คือไม่อยากนั่งเฉยๆ เพราะลำพังอยู่โรงพยาบาลก็นั่งนอนมามากพอแล้ว

“เฮ้อ...” ถอนหายใจยาวอย่างเบื่อหน่าย

ธีร์ที่จะไปรอเข้าห้องน้ำก็เจอเข้ากับแผ่นอกกว้างของพัฒน์ที่กำลังสวมชุดสูทอยู่ ทำให้ชะงักแล้วแอบมองนิดๆ ก่อนจะทำเป็นไม่
สนใจเดินผ่านห้องแต่งตัวไปยังห้องน้ำแทน

เพราะถ้าจะไปห้องน้ำ ต้องผ่านห้องแต่งตัวก่อน มันก็เลยทำธีร์ต้องเห็นฉากนั้นเข้าให้

“โอ้ย! คนบ้าอะไร กล้าใหญ่ชะมัด” พูดอย่างอิจฉาก่อนจะมองร่างกายตัวเองผ่านกระจกห้องน้ำแล้วต้องทำหน้าแบบจะร้องไห้

เพราะการนอนนั่งตลอดการรักษาที่โรงพยาบาลนั่นแหละ กล้ามเนื้อหน้าท้องเขาเลยหายหมด เหลือเพียงแค่ความแบนราบของ
หน้าท้อง โชคดีที่พุงยังไม่โผล่ ไม่เช่นนั้นธีร์ต้องร้องไห้แน่ๆ เพราะกว่าจะได้ออกกำลังกาย ร่างกายก็ต้องหายดีเสียก่อน

“อีกนาน หึหึ” หัวเราะเยาะให้กับความน่าสมเพชของตัวเอง

ธีร์ทำธุระของตัวเองในห้องน้ำเสร็จแล้วก็ออกมาด้านนอกพบว่าพัฒน์ไม่อยู่แล้ว ไปยังห้องโถงก็ไม่มีวี่แววของอีกคนแม้แต่น้อย

แสดงว่า...พัฒน์ออกไปทำงานแล้ว และไม่ได้ลาเขา

“จะไปก็ไป จะมาก็มา คนบ้าอะไรเดาใจยากจังวะ”






(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 29-06-2015 09:22:43

(ต่อ)




ธีร์อยู่กับพัฒน์มาได้วันหนึ่งโดยที่ไม่มีปากเสียงอะไรเลย พัฒน์กลับมาจากทำงานเมื่อวานก็ซื้อข้าวซื้ออาหารมาให้ ก่อนจะช่วย
เขาในการใส่ชุดอีก กลายเป็นว่างานของพัฒน์หนักขึ้นหลายเท่า และวันนี้ก็เป็นวันที่สอง พัฒน์ตื่นไปทำงานแต่เช้า ส่วนเขาก็เพิ่ง
ตื่นเมื่อกี้

กลายเป็นว่าวันนี้ต้องอาบน้ำ ใส่เสื้อผ้าเอง

“ก็ทำไม่ได้น่ะสิ อาบน้ำกับกางเกงนี่พอได้ แต่เสื้อนี่” ธีร์บ่นอย่างหัวเสีย มองเสื้อที่ใส่อยู่ด้วยสายตาที่เหน็ดเหนื่อย เพราะกว่าจะ
ใส่เสื้อได้ ทำเอาเขาแทบจะสลบ

แอรืในห้องไม่ได้ทำให้เขาเย็นแม้แต่น้อย

“ให้ตายสิ ถ้าพรุ่งนี้มันทำงานเช้าอีก คงต้องตื่นเร็วๆ ใช่ไหม ไอ้พัฒน์ ไอ้ปีศาจ” ธีร์ด่าอีกคนที่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะด่าทำไม

ร่างสูงทำอะไรผิดงั้นหรือ

ติ๊งหน่อง

เสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าคนที่ธีร์รอมาถึงแล้ว ร่างโปร่งรีบเดินไปเปิดเปิดประตูให้แล้วทักทายอย่างเป็นกันเอง

“อ๊า...เจ็ม ยินดีที่ได้เจอนะ เข้ามาก่อนๆ เอาของที่ให้เอามาด้วยไหม” ธีร์ถามอย่างตื่นเต้น

“เอามาสิ แต่เดี๋ยวขนส่งจะเอามาให้น่ะ แต่แน่ใจนะว่าจะแต่งห้องของคุณพัฒน์” เจโรมีมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัดตั้งแต่รับ
โทรศัพท์จนไปเลือกซื้อของตามที่ธีร์ต้องการในใจของเจโรมีก็เป็นกังวลตลอด

เพราะพัฒน์ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเขา

แม้แต่ของๆ ที่เป็นของพัฒน์ เขาก็ไม่ชอบทั้งนั้น

“เถอะน่า มันดูโล่งเกินจนฉันอยู่ไม่สุข”

“แค่มาอยู่ชั่วคราวจนกว่าแขนจะหายไม่ใช่หรือไง” เจโรมีถามตรงๆ จนธีร์สะอึกไปนิดๆ

“ก็จริงนะ แต่ตอนที่ฉันย้ายแล้วค่อยขนกลับก็ได้นี่ ยังไงฉันก็ไม่ได้จัดเยอะ แค่จะจัดในมุมที่ฉันจะทำงานเท่านั้นเอง”

“ช่วงที่ทำงานทำไมไม่ทำที่ห้องล่ะ”

ธีร์ก็คิดแบบนั้นนั่นแหละ แต่พอโทรไปถามเจ้านายก็บอกว่าให้อยู่ในห้องของพัฒน์ตลอด แบบมีพิรุธมากๆ ที่สำคัญเวลาไปไหนก็
ต้องมีคนตามไปด้วย และก็เป็นไปตามนั้น แค่เขาโผล่ไปหน้าห้องก็มีคนของพัฒน์ยืนอยู่สองคนได้ ธีร์เลยไม่ได้ออกไปไหน อยู่
ในห้องตลอดตั้งแต่เมื่อวาน เลยโทรให้เจโรมีจัดการทุกอย่างที่เขาสั่งแทน

ก็ใครจะไปชอบไปไหนมาไหนกับลูกน้องถ้าไม่ได้ทำงานกันล่ะ

“ถ้าได้ ฉันจะเดือดร้อนแบบนี้ไหมล่ะ” ธีร์ตอบเซ็งๆ

ระหว่างพัฒน์กับเจ้านายของเขาต้องมีอะไรปิดบังอยู่แน่ๆ และแน่นอนว่าทั้งสองคงจะไม่อยากให้เขาออกไปไหนคนเดียวจนกว่า
แขนจะหาย

“โอเคๆ ฉันก็หวังว่านายจะไม่ถูกด่าหรือเอาทิ้งนะ” เจโรมีว่า

“ไว้ใจฉันได้เลย”

“ฉันขอกลับก่อนที่คุณพัฒน์จะกลับก็แล้วกันนะ ยอมรับเลยว่ากลัวว่ะ เจ้านายของฉันยิ่งเวลาโกรธนี่แทบจะฆ่าคนได้ เอาตรงๆ แค่
เสียงกับสายตาฉันก็แทบจะตายแล้วล่ะ”

ธีร์ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้ายอมรับ ก็เขาเคยเจอแบบนี้มาแล้วไง แม้จะกลัวว่าจะต้องเจออีกแน่ๆ แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยโหดแล้วล่ะ
นะ แต่ไอ้การชอบด่า ชอบดุนี่ยังมีอยู่

และอาจจะเป็นกับเขาแค่คนเดียว

“เออน่า เอาที่นายสบายใจเลยล่ะ ว่าแต่ว่า ไหนข้าวฉันล่ะ วันนี้ไอ้พัฒน์มันใจร้าย ไม่ยอมปลุกฉันให้ฉันอาบน้ำเอง คิดดูดิ อาบได้
แค่ครึ่งเดียว เสื้อผ้าก็ใส่เอง จะบ้าตายแล้วเนี่ย หมดแรงไปเยอะมากเลยนะ”

“อย่าบ่นๆ นี่เอามาแล้ว เยอะแยะมากเลย อ่า...ฉันต้องกลายเป็นคนรับใช้นายหรือเนี่ย” เจโรมีแอบถอนหายใจ ก็ถ้าทานเสร็จ คน
ที่ต้องล้างจานก็คือเขานี่สิ

ไอ้คนเจ็บมันก็มีข้อดีเหมือนกันนะ

ระหว่างที่ทั้งคู่ทานข้าวกันอย่างอร่อยในมือเช้าที่ได้ทานมันก็ตอนสายของวันแล้ว ขนส่งจากร้านตกแต่งบ้านก็นำของที่เจโรมีสั่ง
ซื้อมาให้พอดี แน่นอนว่าคนที่จัดการคือเจโรมี ธีร์ก็แค่นั่งทานข้าวรอด้วยรอยยิ้มมีความสุข

“อร่อยเนอะ” เจโรมีถามด้วยสีหน้าที่ประชดประชันสุดๆ

“ก็ดีนะ นายไม่กินหรือไง”

“เดี๋ยวขอไปเซ็นรับของที่หน้าประตูก่อน จะกลับมา ห้ามกินหมดนะเว้ย!” เจโรมีขู่ ซึ่งธีร์ก็ได้แต่หัวเราะเมื่อเห็นร่างโปร่งของอีก
คนรีบวิ่งไปราวกับว่าจะไม่ได้ทาน ทั้งๆ ที่อาหารเต็มโต๊ะ อย่างนี้ล่ะนะที่เขาว่ากันว่า

ห้ามซื้อของกินตอนที่หิวสุดๆ เพราะเราจะหยิบทุกอย่างที่ขวางหน้าโดยไม่คิดเลยว่าจะกินกันหมดหรือเปล่า ถึงคิด ก็คิดว่าต้อง
หมดแน่ๆ เพราะหิวขนาดนั้น

“มาแล้วๆ กินต่อๆ” เจโรมีวิ่งกระหืดกระหอบมานั่งที่เดิมก่อนที่จะลงมือทานต่ออย่างไม่สนใจธีร์เลยแม้แต่น้อย ซึ่งธีร์ก็หยุดหัวเราะไปนิดหนึ่งก่อนจะทานต่อ

เมื่อทั้งคู่ทานกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจโรมีก็รับหน้าที่เก็บจานชามแล้วล้าง พัฒน์กลับมาจะได้ไม่ด่า เห็นพัฒน์แบบนั้น แต่เวลา
ทานอะไรเสร็จเขาก็ไม่เก็บไว้ให้แม่บ้าทำอย่างใด เขามักจะล้างเองตลอดเพราะการล้างจานเองมันก็ไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงเท่า
ไหร่

เจโรมีล้างจานส่วนธีร์ก็เดินหยิบของที่เจโรมีซื้อมาไปวางไว้ตรงที่ที่เขาอยากจะวางด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขมากๆ ความเป็นจริงธีร์
ไม่ได้ให้เจโรมีซื้อมาเยอะมากหรอก แต่มันเสี่ยงต่อการแตกหัก เลยจำเป็นต้องใช้การขนส่งของทางร้าน เพราะราคาที่ธีร์เลือกก็
ใช่ว่าจะถูก ล้วนเป็นของทำเข้าทั้งนั้น

“อ่า...ว่าแล้วเชียวว่ามันต้องเข้ากันมาก” ธีร์ยืนชื่นชมผลงานของตนอย่างพอใจ

“ก็ฉันหาแบบที่นายส่งรูให้ดูแบบเป๊ะๆ เลยนะ” เจโรมีบอก

ก็แน่ล่ะสิ เล่นขู่เขาว่าว่าถ้าหาไม่ได้ จะเอาเรื่องที่เจโรมีแอบบอกความลับกับเขาให้พัฒน์รู้ ร่างสูงจะได้เพ่งเล็งในการทำโทษอีก
คนไป

“ดีมาก มันเยี่ยมจริงๆ เสียดายที่ห้องของฉันไม่ได้แบบนี้”

“แต่ในห้องนายก็มีแบบนี้อยู่ใบหนึ่งไม่ใช่หรือไง”

“ก็ใช่นะ แต่มันไม่ใช่รุ่นนี้นี่นา”

“เอาเถอะน่า แจกันแบบไหน แค่ของช่างปั้นคนเดียวกัน ฉันว่ามันก็คุ้มค่านะ” เจโรมีเสนอความเห็นเป็นการปลอบใจธีร์ไปกลายๆ

“หวังว่ามันคงไม่กลายเป็นเศษนะ” เจโรมีได้แต่ภาวนา เพราะเสียดายมันจริงๆ นะ

“เอาน่า”

ไม่รู้ว่าธีร์เอาความมั่นใจมาจากไหนว่าพัฒน์จะชอบ แต่อีกใจหนึ่งก็หวั่นเกรงกับความมั่นใจของตนเช่นกัน กลัวว่าพัฒน์จะไม่พอ
ใจจริงๆ

...

...

...



และมันก็เป็นไปอย่างที่คิดจริงๆ

“นี่มันอะไร!!”

“จ่ะ ใจเย็นดิวะ” ธีร์พยายามเกลี้ยกล่อมพัฒน์ที่ตอนนี้เดินสำรวจรอบๆ ห้องที่มีการเปลี่ยนแปลง ก่อนจะตะคอกใส่หน้าธีร์อย่าง
โมโห

“เย็นเหี้ยอะไร!!!” ธีร์ปิดตาแน่นเมื่ออีกคนยังคงตะคอกใส่ ทั้งพยายามที่จะจับมันขว้าง แต่รางโปร่งก็ไปจับแขนอีกคนไว้ก่อน

“ย่ะ อย่านะเว้ย ก็กูเห็นห้องมันโล่งๆ ไม่เจริญลูกตากูก็เลย…” ธีร์พยายามอธิบายอย่างละล่ำละลัก

“ถือวิสาสะจัดห้องกูโดยไม่ได้รับอนุญาต” พัฒน์แทรกขึ้น

“ป่ะ...เปล่า แค่ยังไม่บอก” ธีร์พูดเสียงอ่อย แต่แขนข้างที่ไม่มีเฝือกก็คล้องแขนแกร่งของพัฒน์แน่นกว่าเดิมเพื่อรั้งไม่ให้พัฒน์ขว้างแจกันที่เขาชอบลงพื้น

“เหมือนกันไหมล่ะ แล้วนี่ไปซื้อคนเดียวได้แบบนี้ได้หรือไง ทำไมคนของกูไม่รายงานวะ” กลายเป็นว่าอารมณ์ของพัฒน์เริ่มขึ้นอีก
แล้วจนธีร์เริ่มกลัว ที่สำคัญของราคาแพงของเขาก็ยังอยู่ในกำมือของพัฒน์อีกด้วย

“คือว่า...” ธีร์อึกอัก รับปากกับเจโรมีไปแล้วว่าจะไม่บอกพัฒน์

แต่เหมือนจะไม่ได้แล้วล่ะ เพราะพัฒน์ดันจับได้เองเสียงั้น

“ไอ้เจ็ม” พัฒน์คำรามเสียงต่ำ เพิ่งจะคิดได้ว่าสองคนนี้มันเป็นเพื่อนกันแล้ว แต่ไม่คิดว่ามันจะรวมหัวกันทำแบบนี้

“เฮ้ย...เจ็มแค่ทำตามที่กูขอเท่านั้นเอง”

“มันไม่ได้บอกหรือไงว่ากูไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของในห้องน่ะหา!!”

“ย่ะ อย่าขึ้นเสียงสิวะ กูอยู่ใกล้ๆ นี่เอง” ธีร์พูดเสียงกระซิบ

“เฮอะ!!”

“ใจเย็นน่า กูสัญญาว่าตอนกูหาย กูจะเอากลับห้องกูคืน” ธีร์ต่อรอง ซึ่งร่างสูงก็หันมามองใบหน้าขาวที่อยู่ใกล้ๆ กับเขาทันที

“กูสัญญา ก็ถ้าไม่ได้มองอะไรที่มันเจริญหูเจริญตากูก็ทำงานไม่ได้ มึงกับคุณเพลิงก็ไม่ให้กูกลับไปทำที่ห้องอ่ะ” ธีร์รีบให้เหตุผล
ซึ่งมันก็ทำให้ร่างแกร่งอารมณ์เย็นลงนิดๆ

เพราะอีกคนพูดก็มีเหตุผล

“แต่กูไม่ชอบอะไรแบบนี้ กูอยากเห็นอะไรเรียบๆ สีทึบๆ แต่แบบนี้…” ร่างสูงถึงกับส่ายหน้า

ไอ้แจกันไม่เท่าไหร่ ดอกไม้ที่อยู่ในแจกันนี่สิ

หวานแหววมาก....มึงแน่ใจนะว่านี่รสนิยมของผู้ชายแมนๆ

“ทำไม ก็สวยดีออก มีอะไรที่มันสดชื่นๆ อยู่ในห้องบ้างนะเว้ย มึงต้องเข้าใจกูนะ กูต้องอยู่ห้องทั้งวัน มึงเองก็อยู่ห้องไม่กี่ชั่วโมง
ต่อวัน ทนๆ ไปมันจะตายไหม” ธีร์ที่เห็นว่าพัฒน์สงบไปยอมวางแจกันไว้อย่างเดิมก็ปล่อยแขน แล้วเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงแบบเดิม

“เออ....แล้วแต่มึง” พัฒน์ถอนหายใจอย่างหน่าย เดินเข้าห้องนอนไปแต่ก็ต้องตะโกนเรียกธีร์เสียงดัง “ไอ้ธีร์!!!!” ร่างโปร่งสะดุ้ง
รีบวิ่งไปที่ห้องนอนทันที เพราะกลัวว่าพัฒน์จะทำลายในสิ่งที่เขาทำไป

“ย่ะ...อย่าทำมันนะเว้ย” ธีร์รีบร้องห้ามเมื่อธีร์กำลังจะเอาตู้ปลาเล็กๆ ที่มีปลาว่ายอยู่สวยงามออกไป ซึ่งธีร์ไม่มีทางยอม

การมองสิ่งมีชีวิตในห้องมันทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ไอยู่ตัวคนเดียว...

“แต่ไอ้สัตว์พวกนี้มัน…” เขาแทบจะกัดฟันแล้วปาใส่หน้ามันซะ

“มันก็ข้างหัวกูอ่ะ มึงก็อย่ามองสิ นะ” ธีร์อ้อน ซึ่งพัฒน์ก็มองมันอึ้งๆ ไปนิด อารมณ์โกรธๆ เมื่อครู่หายไปหมด ร่างสูงปล่อยมันวาง
กับที่แล้วเสียบปลั๊กให้เรียบร้อย

ร่างแกร่งยืนกอดอกมองร่างโปร่งนิ่งๆ สายตากวาดมองตั้งแต่หัวจรดปลายท้ายแล้วแสยะยิ้มที่ทำให้ธีร์ถึงกับขนลุก และร่างกาย
ร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อเห็นสายตาแบบนี้

ลางไม่ดีแล้ว

“ก็ได้ แต่หายเมื่อไหร่ มึงต้องมีอะไรกับกู”

ขวานผ่าซาก!!

เล่นขอตรงๆ กันแบบนี้ธีร์ก็ตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าสิ่งที่พัฒน์จะขอแลกเปลี่ยนจะเป็นตัวเขาไปได้ แล้วธีร์จะยอมง่ายๆ
งั้นหรือ

“งั้นกูขอเวลาเก็บของก่อนนะ” ธีร์เตรียมตัวเดินมาเอาตู้ปลา แต่เสียงอันทรงพลังของพัฒน์ก็ทำให้ธีร์แช่นิ่งอยู่กับที่เหมือนเดิม
ด้วยสีหน้าอย่างกับปลาขาดน้ำ

“หมดสิทธิ์นั้นแล้วเว้ย!!!”








100%


 :mew2: :mew2: :mew2:


ตอนที่ 22 ผ่านพ้นไป ที่จริงกะลงเมื่อวาน แต่ลืม คิดได้ตอน 4 ทุ่มกว่าแล้ว ป้าบอกว่าห้ามทำอะไรเกิน 3 ทุ่ม ก็เลยต้องขอลงวันนี้แทนนะคะ ส่วนตอนต่อไป ไม่รับปากว่าจะเป็นวันไหนค่ะ ให้กำลังยูกิด้วยนะคะ แล้วก็มีอะไร สอบถาม พูดคุย ทวงนิยาย ได้ที่แฟนเพจเลยน้า

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 29-06-2015 09:41:24

รู้สึกว่าตอนนี้ธีร์น่ารักขึ้นเยอะเลย  :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-06-2015 09:43:06

 :really2:  แหม พัฒน์ รังรักเอ๊ยห้องพักฟื้นก็ต้องมีอะไรสดชื่นบ้างสิ

ขอบคุณยูกิจ้า อู้งานมาอ่าน แหะๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-06-2015 10:38:40

โอ้ฟินมากเลยกับตอนนี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 29-06-2015 10:57:40

โถถถ หาข้ออ้างกดธีร์นี่นาาาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 29-06-2015 10:59:21

ฮาตอนท้าย :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 29-06-2015 10:59:39

พัฒน์ใจดีขึ้นเยอะเลยนะ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 29-06-2015 11:02:41

เปลืองตัวอีกคามเคยเนาะธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 29-06-2015 11:35:19

ตอนนี้พัฒน์แอบน่ารัก ขอกันดื้อๆเลยวุ้ย
รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด จากเดิมที่พัฒน์ไม่เคยยอมใคร เดี๋ยวนี้ก็เริ่มที่จะยอมธีร์มากขึ้น แต่ต้องอาศัยข้อแม้ (ชวนฟิน) อีกสักหน่อย
ธีร์เองก็น่ารักมากกกกก เดี่ยวนี้หัดอ้อนแล้วอ่ะ ชอบตอนที่ที่ธีร์อ้าปากงับผลไม้ที่พัฒน์ป้อนให้ น่ารักดี งุงิๆ 555
ขอบคุณมากที่ไม่ทำให้แจกันเป็นแค่เศษซาก
และขอบคุณยูกิจังนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ รอตอนหน้าน้าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 29-06-2015 11:37:02

ตามนั้นค่ะธีร์ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 29-06-2015 11:54:00

พัฒน์ตอนนี้ยอมแค่นี้ก้โอเคละ

ธีร์สุ้ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 29-06-2015 11:58:22

แหม น่ารักกันจริงเลยคู่นี้
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 29-06-2015 12:06:43

ธีร์คงไม่อยากหายเลยตลอดชีวิต

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-06-2015 14:10:04

ธีร์ อ้อนเก่งนะเนี่ยะ อิอิ. แต่เจอขอเสนอพัฒน์ไป อึ้งเลยยยย. 55555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 29-06-2015 16:28:34

หายใจหายคอช่วยธีร์อย่างลำบาก สู้ๆนะธีร์
พัฒอย่างน้อยแกก็มีพัฒนาการความเป็นคนที่มีหัวใจมากขึ้น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 29-06-2015 17:21:36

พัฒน์เอาแต่ใจนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 29-06-2015 18:18:17

มึนๆตึงๆ ปากก็บอกไม่รักๆ แต่มาขอเค้าทำอะไรแบบนี้ มาดูเเล เหอๆ นี่ยังไม่ย่อมอ่อนให้พัฒน์หรอกนะบอกเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 29-06-2015 19:08:59

 :oo1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 29-06-2015 19:31:28

ไหนๆก็จะโดนแล้ว จัดเต็มห้องไปเลยพี่ธีร์ :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 29-06-2015 20:01:22

พัฒน์มันร้าย  555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 29-06-2015 20:29:13

 :impress2:
ฟินนนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 29-06-2015 23:34:38

 o13



สาแก่ใจ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 29-06-2015 23:42:04

"งั้นกูขอเวลาเก็บของก่อนนะ" >>> แน่ใจนะ ว่าจะเก็บอ่ะธีร์

ได้ข่าวว่าชอบให้พัฒน์ทำนู้นทำนี่อยู่นะ  :-[

เรื่องกล้ามท้องอ่ะนะ ถ้าน้องธีร์กินไม่เยอะ

เวิร์คเอาท์ซักเดือน เป๊ะเหมือนเดิมแน่จ้า

แต่ไม่เท่าพัฒน์แน่ๆ อิอิ  #แม้ไม่เห็นแต่เรารู้สึกได้ :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 30-06-2015 08:33:02

 :katai3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-06-2015 12:15:15

เป็นข้อแลกเปลี่ยนที่สมน้ำสมเนื้อแล้วล่ะ หลงรักคู่นี้อย่างแรง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 30-06-2015 19:36:44

อ้อนพัฒน์อย่างนี้บ่อยๆนะธีร์  o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 30-06-2015 19:53:50

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 30-06-2015 20:02:42

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 22 (29/6/2558) P:33
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 01-07-2015 00:01:07

อุ๊ย ทำไมฟิน -/-

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 02-07-2015 10:57:10

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 23

   

ธีร์ใช้ชีวิตอยู่กับพัฒน์ด้วยความระแวง ต้องระวังตัวตลอดเวลา ถึงพัฒน์จะบอกว่าแขนหายก็เถอะ แต่แบบนี้มันก็ระแวงอยู่ดี
แล้ววันนี้ก็เป็นวันหนึ่งหลังจากที่อยู่กันได้ร่วมอาทิตย์กว่าๆ ธีร์เองก็รู้สึกว่าแขนตัวเองหายดีแล้ว แต่ก็ยังใส่เฝือกอยู่และแกล้งทำเป็นยังไม่หายเพื่อเอาตัวรอดจากพัฒน์ ซึ่งตอนนี้ร่างสูงกำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างสบายใจในวันหยุด ส่วนธีร์ที่หยุดเช่นกันก็ได้แต่เดินไปมาอย่างหัวเสีย

จะขนของหนียังไงเนี่ย

“วันนี้มึงจะไปไหนหรือเปล่า” ธีร์ถามขึ้น

“ไม่!”

เป็นคำตอบที่ทำร้ายจิตใจมาก

“จริงไหมวะ”

“ทำไมมึงดูเครียดๆ นะ” พัฒน์ถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ธีร์เห็นแบบนั้นก็ตัวสั่นด้วยความกลัว แสดงอาการร้อนรนจนพัฒน์สังเกต
เห็น

เขารู้อยู่แล้วว่าธีร์หายแล้ว แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าอีกคนจะทำยังไงให้รอดพ้นไปได้

แล้วถ้ารอดจริงๆ เขาจะปล่อยหรือไม่...

“ไม่ปล่อย...”

“เมื่อกี้มึงว่าไงนะ” ธีร์ถามเมื่อเห็นอีกคนพูดเบาๆ คล้ายกับพึมพำ

“ไม่มีอะไร ทำไม มึงจะไปไหน”

“ไม่นี่...” ธีร์รีบถอยทัพตั้งหลัก ก่อนจะทำแผนเสียเอง

ต้องล่อให้พัฒน์ออกไปให้ได้

“กูหิว ไปซื้ออะไรให้กินหน่อย” ธีร์ขอ ซึ่งพัฒน์ก็หัวเราะในใจ

“จะกินอะไรล่ะ” พัฒน์ถาม ปั้นหน้าปกติ

ธีร์ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่พัฒน์ถามออกมา แบบนี้มีแนวที่พัฒน์จะออกไปซื้อของ

“ก๋วยเตี๋ยวต้มยำกุ้งแม่น้ำ”

“โอเค...” พัฒน์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อสายตรงถึงลูกน้องที่อยู่ด้านล่างให้ซื้อของที่ธีร์อยากทานรวมทั้งมีของเขาด้วยเล็กน้อย
ทำเอาธีร์ถึงกับวิ่งเข้าห้องนอนไปด้วยความขัดใจ

ปัง!!

“อะไรจะยากเย็นขนาดนั้นวะ” ธีร์บ่น ก่อนจะเดินไปมาเพื่อคิดหาหนทางล่อพัฒน์ออกไปจากห้อง เขาก็จะจัดการเก็บของแล้วตรง
ไปที่ห้องของตัวเองอย่างเร็ว

แต่จะทำยังไงล่ะ...

...

...



ทางด้านพัฒน์ที่เห็นธีร์วิ่งหนีแบบนั้นก็ยกยิ้มอารมณ์ดีก่อนที่จะอ่านหนังสือต่อ รอดูต่อไปว่าธีร์จะทำยังไงกับการที่จะหนีเขากัน

“เอาสิ ระหว่างกูกับมึงใครจะชนะ”

พัฒน์ที่เห็นว่าเกมส์เริ่มจะสนุกขึ้นมา วันหยุดทุกทีเขาจะนั่งเคลียร์งานบ้างหรือไม่ก็ออกไปเข้าบริษัทของตนเพื่อช่วยพี่ชายเคลียร์
แต่วันนี้เขาว่างถึงว่างที่สุด รู้มาได้ 3 วันกว่าแล้วว่าแขนของธีร์หาย แต่มันไม่มีโอกาสหนีเพราะคนของเขาคุมอยู่หน้าห้อง และ
เวลาที่ไม่มีคนคุมคือเวลาที่พัฒน์อยู่เท่านั้น

“ไอ้ธีร์! ก๋วยเตี๋ยวต้มยำกุ้งแม่น้ำของมึงได้แล้ว” พัฒน์ตะโกนเสียงดังบอก เมื่อลูกน้องเอาข้าวเที่ยงมาส่งให้ ซึ่งพัฒน์ก็ยกยิ้มอีก
ครั้งเมื่อเสียงคนที่ตะโกนกลับมาแสดงถึงความไม่พอใจอย่างมาก

“เออ!!! เดี๋ยวไปกิน!!”

“หึหึ อารมณ์เสียน่าดู” พัฒน์ส่ายหน้าไปมา

มันผ่านมากี่ปีแล้วนะ ที่เขาไม่ได้ยิ้มและมีความสุขแบบนี้ ความรู้สึกที่สดชื่น ยิ้มได้โดยไม่ต้องกังวลว่าจะเสียมาด ไม่ต้องกลัวว่า
ใครจะเห็น

ก็แน่ล่ะ มีมันคนเดียวในตอนนี้ที่สามารถยิ้มได้และรู้สึกว่ารอยยิ้มมันเข้ากับความรู้สึกที่อยู่ในใจ เพราะตั้งแต่เข้าเรียนประถมยัน
มหาวิทยาลัย เขาก็ไม่สามารถยิ้มอย่างมีความสุขได้อีกเลย

เป็นเพราะความรัก...ที่ทำให้เขาหนาวในหัวใจแบบนี้

ความรัก...ของคนที่เขารักมากที่สุด

“ไอ้พัฒน์” ในขณะที่พัฒน์กำลังจะเข้าไปจมอยู่กับความเศร้าหมองอีกครั้ง เสียงธีร์เป็นเสียงเดียวที่ทำให้รู้สึกที่หัวใจกำลังจะหมด
ออกซิเจนกลับมีแรงขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ

อาจจะเป็นเพราะ เขากับมันมีบางอย่างที่เหมือนกัน

“อะไร”

“ไหนล่ะของกินกู”

“อยู่ห้องครัว ไปกินแล้วก็ล้างจานด้วย” พัฒน์สั่ง

“เออ...” ร่างโปร่งรับคำสั่งนั้นโดยไม่คิดอะไร

พัฒน์ถึงกับหลุดหัวเราะ มันรู้ว่าตัวเองล้างจานได้ตามสัญชาตญาณ เพราะแขนหายแล้ว มันเลยลืมว่ามันกำลังทำอะไรเองไม่ได้

แต่ล้างจานข้างเดียวนี้ทำได้อยู่ล่ะนะ ปล่อยไปเรื่องหนึ่งก็ได้

ผ่านไปประมาณเกือบ 20 นาที ร่างโปร่งก็เดินกลับมาจุดที่พัฒน์นั่งอยู่ก่อนจะถามร่างสูงอย่างขอไปที

“ไม่กินหรือไงวะ มึงก็สั่งของตัวเองมาด้วยนี่”

“เอาไว้ก่อน ยังไม่ค่อยหิว”

“เดี๋ยวมันก็เย็นหมด”


“ไม่เป็นไรห้องกูมีไมโครเวฟ”

“เออ...เรื่องของมึง”

“นั่นมึงจะไปไหน” พัฒน์แกล้งถาม

“ไปนอน!” ธีร์ตอบสั้นๆ แฝงด้วยความไม่ชอบใจออกไป

“เหมือนวันนี้มึงจะใช้ความคิดเยอะไปหน่อยนะ คิ้วขมวดแต่เช้าจนตอนนี้ก็ยังขมวดอยู่ ถามจริง งานยากหรือไงวะ” พัฒน์แสร้ง
เป็นถาม

แต่ก็เป็นคำถามที่ตรงจุดจนทำให้ธีร์คลายคิ้วไม่ทัน

“ไม่นี่ กูก็แค่เครียดข่าวน่ะ เป็นห่วงเรื่องเศรษฐกิจนิดหน่อย” ธีร์รีบหาเรื่องอ้าง เพราะจะเป็นพิรุธไม่ให้พัฒน์จับได้เด็ดขาด

“แถไปเรื่อย” พัฒน์พึมพำมองแผ่นหลังบางที่เดินไปที่ห้องของเขาแล้ว



ธีร์ที่เข้ามาในห้องอีกครั้งหลังจากทานก๋วยเตี๋ยวต้มยำกุ้งแม่น้ำที่ตนเองสั่งไปเสร็จแล้วก็กลับมายืนคิดอะไรบางอย่างเพื่อที่จะล่อ
พัฒน์ออกไปให้ได้

“คิดสิคิด...จะทำยังไงดีวะเนี่ย”

เจ็มจะช่วยอะไรได้ไหมเนี่ย...

“จริงสิ...เจ็ม!! ฮ่าๆ” ธีร์รีบหยิบโทรศัพท์เมื่อคิดออกแล้ว

(ว่าไงธีร์)

“เออ...มีเรื่องให้ช่วย”

(ว่ามา…) ปลายสายเหมือนจะไม่ค่อยอยากช่วยเท่าไหร่ แต่ก็ต้องทำอย่างช่วยไม่ได้

ทำไมถึงรู้สึกว่าธีร์เป็นเจ้านายอีกคนยังไงก็ไม่รู้



พัฒน์นั่งอ่านหนังสือด้วยสมาธิที่แน่วแน่ เนื่องจากว่าปัญหาของงานมันก็เป็นแบบที่เขากำลังอ่านพอดี เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพใน
การทำงาน พัฒน์เลยจำเป็นต้องการมันเพื่อเพิ่มความรู้ แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา ทำเอาพัฒน์ถึงกับขมวดคิ้วแน่นด้วยความ
โมโห

ใครโทรมาขัดจังหวะอะไรตอนนี้วะ

“ไม่สำคัญแกตายนะเจ็ม” พัฒน์พูดดักทางเพื่อเห็นเบอร์ของคนที่โทรมา

(เอ่อ...นี่เป็นเรื่องสำคัญจริงๆ ครับคุณพัฒน์)

“ว่ามา”

(คุณพัฒน์ช่วยมาที่บริษัทได้ไหมครับ)

“มีอะไร”

(เอ่อ...มีเอกสารเร่งด่วนอยากจะให้คุณพัฒน์เซ็นน่ะครับ) ปลายสายบอก

“เอกสารอะไร ก็ไอ้พุฒิไง มันทำได้ทั้งหมดนั่นแหละ”

(ค่ะ...คุณพุฒิไม่อยู่ครับ)

“เสียงแกแปลกๆ นะเจ็ม” พัฒน์จับผิด

ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่เจโรมีจะพูดแบบไม่มั่นใจอย่างนี้มาก่อน

(ไม่มีอะไรนี่ครับ เสียงผมก็ปกติ)

“ไม่ปกติ ถามจริงแกกับฉันรู้จักกันมากี่ปีแล้ว” พัฒน์ถามเสียงเข้ม

(อันนี้ผมไม่ได้โกหกจริงๆ นะ แต่ผมมีเอกสารสำคัญจะให้เซ็นจริงๆ นะครับ คุณพัฒน์ช่วยออกมาสักครู่ได้ไหม)

“อย่าให้ฉันจับได้นะเจ็ม” พัฒน์ตัดสายไปทันที ก่อนจะต่อสายหาใครบางคนที่เขาต้องการอยากจะรู้ว่าที่เจ็มพูดเป็นเรื่องจริงหรือ
เปล่า

(ว่าไง)

“ไอ้พุฒิ...” พัฒน์ถามอะไรบางอย่างจากพี่ชายก่อนจะวางสายไปทันทีที่ได้คำตอบ คนตัวสูงหยัดกายยืนขึ้นสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะ
เดินตรงไปที่ห้องนอนของตน ก็พบว่าร่างโปร่งนอนเล่นอยู่บนเตียง

“เข้ามาทำไม” ธีร์ถาม แต่สีหน้าผ่อนคลายกว่าเดิม

“จะไปบริษัทก่อนนะ เดี๋ยวกลับมา” พัฒน์พูดบอกก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุดที่ห้องแต่งตัวของตน ไม่นานก็ออกมาด้วยเสื้อตัวเดิม
แต่แค่เปลี่ยนกางเกงก็เท่านั้น

“นานไหมวะ”

“ก็ไม่นานหรอก”

“อือ”

“ไปล่ะ” พัฒน์เอ่ยแบบนั้นก็เดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มมุมปากถ้าธีร์เห็นต้องขนลุกเป็นล้านเท่าแน่ๆ

ธีร์ทำเป็นเดินไปส่งพัฒน์ที่หน้าประตู ก่อนจะร้องดีใจเมื่อเห็นอีกคนเข้าไปในลิฟต์แล้ว ร่างโปร่งวิ่งกลับเข้าห้องนอนไปยังห้อง
แต่งตัวด้วยความเร็วสูง

รีบหยิบกระเป๋าที่พัฒน์ใช้ขนของของตนออกมาแล้วจัดการกวาดทุกอย่างที่เป็นของเขาลงกระเป๋าให้หมด มันค่อนข้างเล็กมากๆ
เพราะพัฒน์ไปเอาเพิ่มให้เกือบทุกวัน โดยที่ธีร์ก็ไม่ทราบสาเหตุเช่นกันว่าทำไมต้องทำแบบนั้น ทั้งๆ ที่ส่งซักไปแล้วแท้ๆ

“เร็วๆ เดี๋ยวเหมือนในหนังที่มันลืมของแล้วขึ้นมาเอานี่กูจบเห่” ธีร์รีบเร่งเดินไปเดินมาเพื่อหาของๆ ตัวเอง

“ของตกแต่งนี่ รอโอกาสหน้าก็แล้วกัน ตอนนี้ขอเอาตัวรอดไว้ก่อน”

ร่างโปร่งดึงเฝือกที่แอบให้เจโรมีถอดให้ เนื่องจากเพื่อนคนใหม่ของเขาเคยใส่เฝือกแล้วถอดเองหลายต่อหลายครั้ง ธีร์ไม่รู้ว่ามัน
น่ายินดีหรือจะเรียกว่าน่าเศร้าดี

“โอเค ไปแล้วนะ ลาก่อน ฮ่าๆ” ร่างโปร่งบอกลาที่นอนตลอดทั้งอาทิตย์ด้วยความยินดีราวกับได้รางวัลเป็นเงินหลายล้าน

แกร๊ก!

“เฮ้ย!!” ธีร์ร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ สองเท้าเดินถอยหลังอย่างระวังตัว มองหน้าคนที่คิดว่าออกไปแวอย่างระมัดระวัง

“ตกใจ?” เสียงทุ้มต่ำถาม

“ไหนมึงบอกว่าจะไปบริษัท” ธีร์ถามเสียงสั่น

“ก็ถ้าไปจริงๆ จะรู้หรือไงว่ามึงหายแล้ว” พัฒน์ยักคิ้วกวนโอ๊ยอีกคนไป

“ก็...หายแล้วไง กำลังจะกลับห้องไง มึงจะอะไรนักหนา” ธีร์ด่ากลบเกลื่อน

“ก็ไม่อะไร แต่คิดว่ามุขตื้นๆ แบบนี้จะรอดพ้นคนอย่างกู ไอ้เจ็มมันจับได้ง่ายจะตายไป” พัฒน์กอดอกพิงประตูขวางทางออกธีร์
เสียมิด

อย่าบอกนะว่า เจ็มทำล้มเหลว โอ้ม่ายยยย...ธีร์ได้แต่กรีดร้องในใจ มองหน้าอีกคนอย่างเว้าวอน

“อยากกลับห้อง ปล่อยกูไปเถอะ”

“ไม่ได้”

“แต่กูหายแล้วนะ”

“ถ้างั้นก็คงจะทำตามข้อตกลงได้แล้ว” พัฒน์เอาข้อตกลงของตัวเองขึ้นมาอ้าง

“ข้อตกลงอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง” ธีร์ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“อยากให้กูพูดใช่ไหม ได้....”

“ไม่ต้อง” ธีร์แทรกขึ้นมาอย่างหัวเสีย เรื่องอะไรจะให้พัฒน์พูดออกมาล่ะ

“ถ้ามึงอยากจะไปอยู่ห้องตัวเอง ก็ต้องมีอะไรกับกู...เดี๋ยวนี้” พัฒน์พูดออกมาทำให้ร่างโปร่งถึงกับถอยหลังหนีเรื่อยๆ จนนั่งอยู่บน
เตียง ส่วนพัฒน์ก็ยืนอยู่ที่เดิม

ธีร์กำลังรู้สึกสิ้นหวัง แต่พัฒน์ก็พูดขึ้นมาทำให้เขามีความหวังขึ้นมา ธีร์ยิ้มออกเพราะประโยคนี้

“กูมีทางเลือกให้มึงอีกทาง”

แล้วร่างโปร่งก็ก้มหน้าจมปลักกับความเศร้าอีกครั้งเมื่อได้ยินประโยคถัดมา

“กูจะทำเป็นไม่เห็นว่าแขนมึงหายแล้ว และมึงต้องอยู่ห้องนี้ต่อไป กูก็จะไม่ทำอะไรมึง”

…

…

…



“สวัสดีค่ะคุณธีร์ ดิฉันเอมิกาค่ะ เป็นเลขาของคุณธีร์ค่ะ”

“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าผมจะเรียกคุณเอมิกาสั้นๆ ได้หรือเปล่าครับ” ธีร์ถามไปอย่างเกรงใจ

ก็เธออายุมากกว่านี่นา จะให้เขาทำยังไงได้ล่ะ

“เรียกเอมก็ได้ค่ะ”

“ครับคุณเอม ถ้าหากว่าผมเผลอโมโห หรือตำหนิไปก็อย่าถือสานะครับ นิสัยของผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว” ธีร์บอกเอาไว้ก่อน
เพราะถ้ามีลูกน้อง ถ้าทำพลาด เขาก็ตำหนิแน่ๆ ล่ะ

“ดิฉันไม่มีปัญหาค่ะ เพราะมาในฐานะลูกน้องของคุณ”

อ่า...เธอช่างดูเป็นผู้ใหญ่จริงๆ

“อ่าครับ ถ้างั้นผมขอตัวเข้าไปทำงาน ตั้งใจทำงานนะครับ ผมว่าคุณคงจะทราบงานเป็นอย่างดีแล้ว มีอะไรติดต่อผมได้ตลอด
เวลานะครับ”

“รับทราบค่ะ”

ธีร์เดินเข้าห้องทำงานของตัวเองไปด้วยความรู้ที่เกร็งสุดๆ กับเลขาของเขาเอง เธอน่าจะมากกว่าเขารอบหนึ่งได้ แล้วให้เขามาใช้
เธอแบบนี้

“ให้ตายสิ เดี๋ยวก็ชินเองนั่นแหละ” พยายามปลอบใจตัวเองเข้าไว้

ธีร์ตรงไปที่นั่งทำงานของตัวเองก็พบว่ามีแฟ้มจำนวนเกือบ 10 ใบวางอยู่บนโต๊ะ ขนาดเขาเคลียร์ตอนที่พักที่คอนโดแล้วนะ ยัง
เยอะขนาดนี้เลย ดีแล้วที่เขาไปหายไปแบบไม่ทำอะไรเลย

“ให้ตายสิ นี่มันเยอะจริงๆ เลยนะเนี่ย”

ระหว่างที่ธีร์กำลังนั่งเคลียร์งานอยู่นั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เมื่อดูชื่อคนโทรเข้ามาก็ต้องถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ว่าคนๆ นี้จะโทรมาหาเขาในเวลางานทำไม

กลัวเขาจะหนีหรือไง

“ว่าไง”

(ทำไมเสียงแบบนั้นล่ะวะ หึหึ)

“กูก็เกลียดเสียงหัวเราะแบบนี้ของมึงเหมือนกันไอ้พัฒน์”

(ทำไมล่ะ)

“ไม่ต้องถามได้ไหม แล้วนี่มึงจะโทรหากูทำไม ไม่หนีหรอกน่า”

(กูก็ไม่ได้ว่ามึงจะหนี เพราะหนียังไงก็ไม่พ้น)

“แล้วมีอะไร” ถามไปเซ็งๆ

เมื่อวานที่เขาพยายามที่จะหนีพัฒน์ ก็ถูกร่างแกร่งจับได้ แถมยังยื่นข้อเสนอที่อยากจะร้องไห้ออกมาเป็นภาษาเขมร ไม่ว่าอันไหน มันก็ไม่โอเคสำหรับเขาทั้งนั้น

แต่เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เลยเลือกที่จะอยู่กับพัฒน์แทน...

(เลิกกี่โมง) เป็นคำถามที่น่าสงสัยมาก

“5 โมงเย็น ถามทำไม” ถามกลับไปด้วยความสงสัย

(หาข้าวกินไง)

แปลก...มาชวนกินข้าวนี่มันหมายความว่ายังไง

“มึงมีอะไรแอบแฝงหรือเปล่าวะ” ถามด้วยความระแวง

(ก็แค่กินข้าว มึงจะกลัวอะไรนักหนา)

“ไม่ได้กลัวเว้ย”

(ถ้างั้นเจอกันที่ห้างฯ SCY ร้าน PT เวลาก่อน 6 โมงเย็น เข้าใจนะ) พัฒน์ไม่แม้แต่ถามความคิดเห็นหรือความสมัครใจของธีร์เลย
สักนิด

เขาไม่ยอมเด็ดขาด...มันมีสิทธิ์มาสั่งเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!

“เออ!!! เจอกัน”

ก็ไม่ได้กลัวสักหน่อย...แค่เกรงว่ามันจะฆ่าเขาก็เท่านั้น

“ไม่ได้กลัวจริงๆ”







(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 02-07-2015 10:58:00

(ต่อ)





เวลาก่อน 6 โมงเย็น ประมาณ 10 นาที ธีร์เดินทางมาถึงร้านที่พัฒน์นัดอย่างหวุดหวิด ตอนเย็นๆ รถจะติดมากๆ เนื่องจากผู้คนมัก
จะเลิกงานกันในเวลานั้น

“มันจะมาหรือยังวะเนี่ย”

“สวัสดีครับ มากี่ท่านครับ” พนักงานบริการชายของร้านอาหารเดินมาทักทายและสอบถามเขา

“นัดคนเอาไว้น่ะครับ”

“คุณธีรไนยหรือเปล่าครับ”

“ใช่ครับ”

“เชิญเลยครับ” ร่างโปร่งเดินเข้าไปในร้านตามพนักงานไป มองไปรอบๆ ร้าน ก็ไม่ได้ใหญ่และหรูมากมาย แต่พนักงานสุภาพ
มากๆ ไม่เหมือนกับร้านอื่นๆ ที่ต้อนรับ พานั่ง ยื่นเมนู แล้วหายไป อยากสั่งตอนไหนต้องเรียก

ก็ยังดีกว่า ถ้ามันนัดร้านหรูๆ ล่ะนะ แบบนี้ก็ดี

“มึงมาถึงนานยัง” ธีร์ถามอีกคนไป ก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงกันข้ามกับพัฒน์ บนโต๊ะมีอาหารอยู่แล้ว แน่นอนว่าพัฒนืมาถึงก็สั่งรอ

“…” พัฒน์ไม่ตอบแต่กอดอกมองหน้าธีร์แทน

“โอเคๆ กูรู้คำตอบแล้ว”

“กินเถอะ” พัฒน์พูดบอกอีกคนสั้นๆ ซึ่งธีร์ก็รีบก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าด้วยความหิว พัฒน์เองก็ลงมือทานอาหารด้วย
ความหิวเช่นกัน

ร่างแกร่งมารอธีร์เกือบชั่วโมงได้ และหิวมากพอที่ไม่พูดอะไรออกไป เดี๋ยวจะกลายเป็นการทะเลาะกันเสียเปล่า เพราะพัฒน์เองก็
กำลังจะโมโหหิวแต่ธีร์ก็มาก่อน เขาที่กำลังจะด่าพนักงานก็ต้องเก็บปากเอาไว้ก่อน

“ทำไมพนักงานเขาบริการมึงแบบเกร็งๆ กับคนอื่นดูสบายๆ จังวะ” ธีร์ถามเพราะรู้สึกได้ว่าบริการพวกเขาแบบไม่เป็นธรรมชาติเลย
สักนิด

“ก็คงเกร็งล่ะมั้ง ก็เพื่อนของไอ้เจ็มมันเป็นเจ้าของร้านนี้”

“อ่อ...ก็เลยกลัวมึง”

“คงงั้น”

“กูมีเรื่องสงสัย”

“มึงจะกินให้เสร็จก่อนถามได้ไหม”

ธีร์มองหน้าอีกคนนิ่งๆ ก่อนจะพูดสั้นๆ แล้วลงมือทานอาหารตรงหน้าต่อ

“กูจะคิดว่ามันเป็นประโยคขอร้องละกัน”

ทำเอาพัฒน์ถึงกับหัวเราะออกมาเพราะการคิดไปเองของธีร์

คิดได้ไงว่าเป็นประโยคขอร้อง...

ทั้งสองคนใช้เวลาร่วมชั่วโมงกว่าในการทานอาหารบนโต๊ะให้หมด ต่างคนต่างค่อยๆ ทาน มันเลยช้า ไม่ได้พากันเร่งรีบแต่อย่าง
ใด ถึงยังไงเขาสองคนก็เลิกงานกันแล้ว กลับดึกก็ไม่มีปัญหา

“มีอะไรจะถามก็ว่ามา” พัฒน์พูดขึ้น

“กูลืมแล้ว”

“เร็ว”

“กูแค่จะถามว่า คิดยังไงถึงชวนกูมากินข้าว” ธีร์ถามในสิ่งที่สงสัยออกไป

“ก็ไม่มีอะไรนี่”

“มึงทำตัวแปลกๆ นะ”

“เปล่านี่”

“เออ ไม่มีก็ไม่มี ก็ดีกว่าเถียงหรือทะเลาะกันตลอดเวลาล่ะวะ” ธีร์บ่นพึมพำ มองบรรยากาศในร้านที่คนเริ่มทยอยออกไปกับลูกค้า
ใหม่ที่เข้ามาแทน

“กลับกันเถอะ” ธีร์ชวน

“ย่อยก่อน” พัฒน์บอก

“เออๆ แล้วแต่มึงเลย” ธีร์กอดอก

ร่างโปร่งมองไปข้างหน้า ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินตรงเข้ามา สายตาเอาแต่จับจ้องด้านหลังของพัฒน์ ซึ่งเธอก็หยุดยืนตรงโต๊ะ
พวกเขาพอดี

“เอ่อ...พัฒน์หรือเปล่าคะ”

“ครับ” พัฒน์หันมามองหน้าคนถามน้อยๆ

ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมถึงทักไอ้พัฒน์เหมือนรู้จัก

“พีรพัฒน์ รัตนมณีโชติ ใช่หรือเปล่าคะ” เธอถามอีก คราวนี้มาเป็นชื่อจริง พร้อมกับรอยยิ้มแห่งความยินดีที่ได้เจอพัฒน์แบบนี้

“ครับ คุณรู้จักผมได้ยังไง”

“พัฒน์จริงๆ ด้วย เรามีนไง” เธอชี้ตัวเองเพื่อเป็นการบอกว่าตัวเองชื่อมีน

“ขอโทษด้วยครับ ผมไม่รู้จัก” พัฒน์บอกไปตามความจริง

มีนหน้าเสียไปทันทีที่พัฒน์บอกว่าไม่รู้จัก แต่เรื่องอะไรที่เธอจะยอมแพ้ กว่าจะเจอคนๆ นี้ต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนกว่าจะ
เข้าถึงน่ะ

“เราเคยเรียนห้องเดียวกันตอนมัธยมไง”

“อืม...ฉันจำไม่ได้หรอก” พัฒน์หันออกอย่างไม่ใส่ใจ

เพราะเขาไป ก็แค่เรียนและทำงานส่งอย่างเดียว เวลานอกนั้นก็ไปศึกษางานที่บริษัท แต่มีแค่ช่วงมหาลัยเท่านั้นแหละที่เขาต่อ
ต้าน จนได้มาเจอกับปฐพี

“เอ่อ...ขอโทษแทนมันด้วยนะครับ” ธีร์ที่เห็นว่าผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนเก่าของพัฒน์หน้าเสียไปแล้ว เธอหันมามองธีร์ด้วย
ความไม่สบอารมณ์ ทำเอาธีร์ถึงกับรู้เลยว่าเธอมีนิสัยยังไง

“งั้นมันขอนั่งด้วยได้ไหม สั่งอะไรหรือยัง อ๊ะ...ขอนั่งด้วยนะคะ” เธอมาเก้าอีฝั่งเดียวกับธีร์ เพื่อจะมองหน้าพัฒน์ให้ชัดๆ เธอยิ้ม
ดีใจ ที่เธอถามว่าทานอะไรหรือยัง นั่นเป็นเพราะโต๊ะของทั้งคู่

“เรากินเสร็จแล้ว กำลังจะกลับ เชิญเธอนั่งต่อได้” พัฒน์พูดพลางลุกขึ้นมือล้วงเข้าไปในกระเป๋า เธอรีบลุกขึ้นตามเพื่อยื้อพัฒน์ไว้
ทันที

“เดี๋ยวก่อนสิ อยู่คุยกันห่อนไม่ได้หรือ เราเป็นเพื่อนกันนะ”

“ตอนฉันเรียน จำได้ว่ามีเพื่อแค่คนเดียวคือเจ็ม” พัฒน์ตอบไปอย่างเย็นชา

“แต่ว่า...”

“กับเธอ ฉันก็ไม่เห็นจะจำได้ เพราะฉะนั้นไม่มีอะไรที่ต้องคุย” พูดออกไปอย่างไร้เยื่อใย

ธีร์ที่นั่งอยู่ก็เริ่มเห็นนิสัยของพัฒน์ทีละน้อยๆ น่าสงสารก็น่าสงสารนะ ถ้าหากว่าเธอไม่ทำหน้าแบบไม่พอใจใส่เขา เขาก็อาจจะ
ช่วยเธอไปแล้ว

“ธีร์กลับ!” พัฒน์สั่งธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็ลุกขึ้นยืนทันที

“อือ”

“เดี๋ยวสิพัฒน์” เธอยังคงห้าม พยายามยื้อทุกทางจนพัฒน์เริ่มรำคาญ

สิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุดคือคนที่พูดไม่ร็เรื่อง และคนที่ชอบตื๊อเขาแบบนี้

“ผู้หญิงนี่น่ารำคายจริงๆ เจอกันที่ห้องนะไอ้ธีร์”

“เออๆ” ธีร์รับคำก่อนจะหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะของตัวเองมา ทำท่าจะเดินตามพัฒน์ไป แต่ก็ต้องหยุดเมื่อผู้หญิงคนนั้นเรียกเขาเอาไว้

“นาย”

“ครับ?”

“คนสนิทของพัฒน์หรือเปล่า” ได้ยินคำถามแล้วธีร์ถึงกับปรี๊ดแตก

ทั้งเขาและพัฒน์ ไม่ใช่ผู้ชายสุภาพบุรุษอะไรหรอกนะ เขาจะให้เกียรติผู้หญิงก็ต่อเมื่อผู้หญิงคนนั้นทำตัวน่าให้เกียรติ แต่กับเธอ
คนนี้...

ไม่ใช่!!

“ฉันไม่ใช่ลูกน้องมันนะ” ธีร์ตอบ

“ถ้างั้นเป็นอะไรล่ะ เพื่อนงั้นหรือ แต่การแต่งกายของนายก็ดูดีอยู่นะ บอกหน่อยได้ไหมว่าพัฒน์พักอยู่ที่ไหน” เธอถาม

“มันเป็นกฎของบริษัท บอกไม่ได้หรอก” ธีร์ตอบ

“งั้นนายก็เป็นลูกน้องของพัฒน์จริงๆ สินะถึงได้อ้างกฎของบริษัท” เบะปากใส่ธีร์นิดๆ

เธอรู้จักพัฒน์ดี อีกคนมีบริษัทเป็นของตัวเอง

ธีร์มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า การแต่งกายของเธอดูเผินๆ มันก็ดูดี พยายามทำตัวเองให้ดูไฮโซ แต่ทั้งหมดก็ของก๊อปทั้งนั้น ธีร์ที่
ค่อนข้างคลั่งยี่ห้อมองออกได้อย่างง่ายดาย

“เธอก็ลูกน้องเขาไม่ใช่หรือไง ฉันจะบอกให้นะว่าฉันกับไอ้พัฒน์ทำงานอยู่กันคนละบริษัท แต่อยู่ในเครือเดียวกัน สภาพอย่างเธอ
คงไม่มีปัญหาสืบหาใช่ไหมล่ะ ว่าเราสองคนทำงานอะไร ที่สำคัญ ไอ้พัฒน์ก็เป็นลูกน้องเขาเหมือนกัน”

“ไม่จริง”

“ถ้าเป็นของรัตนมณีโชติล่ะก็ ไอ้พัฒน์ไม่ได้ดูแลนะ เลิกหวังฮุบได้เลย เพราะที่นั่นเป็นของพี่ชายมัน” ธีร์พูดต่อ

“ไม่มีทาง”

“นี่ ทำงานอยู่ในออฟฟิศธรรมดาๆ อย่ามาอวดเลยน่า”

“นาย!!! ฉันทำงานในบริษัทชื่อดังก็แล้วกัน” เธอพูดด้วยความโมโห

“ชื่อดัง ก็มีไม่กี่บริษัทนี่นา”

“ฉันทำงานอยู่ PLUENG สำนักงานใหญ่ แผนกการตลาดย่ะ” เธอตอบออกไปอย่างมั่นใจว่าบริษัทของเธอเจ๋งกว่าเป็นร้อยเท่า
เป็นคำตอบที่ทำให้ธีร์ถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความตลกที่โลกมันกลมขนาดนั้นเชียวหรือ

“ฮืม...บริษัทใหญ่จริงๆ ด้วย ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนก็แล้วกัน”

“เดี๋ยวสิ นายจะไปไหนยะ”

“ก็กลับไง เดี๋ยวไอ้พัฒน์ฆ่าตาย”

“งั้นก็บอกมาสิว่าพัฒน์พักอยู่ที่ไหน” เธอยังคงตามตื๊อเรื่องของพัฒน์อยู่

อ่า...เธอช่างน่ารำคาญจริงๆ เลย

“เดี๋ยวพรุ่งนี้บอกก็แล้วกัน” เขาพูดบอกไปแบบนั้นแล้วเดินหนีมาทันที แอบได้ยินเสียงตะโกนตามหลังของเธอที่แฝงไปด้วย
ความไม่พอใจอย่างมาก

“แล้วฉันจะไปเจอนายที่ไหนกันเล่า!! ไอ้บ้าเอ้ย!”

หารู้ไม่ว่าคนที่เธอตะโกนด่านั้น ก็คือเจ้านายของเธอเอง
ล

…

…

…



“มึงมาช้า”

ธีร์สะดุ้งเฮือกเมื่อร่างสูงเดินมาขวางหน้าเขาตรงประตูทางเข้าห้อง ก่อนที่ร่างโปร่งจะมีสติผลักคนตัวใหญ่ให้พ้นทาง

“ก็มัวแต่ยืนเถียงกับเพื่อนเก่ามึงนั่นแหละ” ตอบไปตามความจริง

“กูจำไม่ได้สักนิด ตอนนี้ก็นึกอยู่” พัฒน์ตอบไป

ร่างโปร่งวางคีย์การ์ดของห้องพัฒน์ที่เขาได้จากพัฒน์มาใบหนึ่ง เนื่องจากคงต้องอยู่อีกนาน เพราะไม่มีทางที่ธีร์จะยอมมีอะไรกัน
กับพัฒน์แน่ๆ

“ถามจริงตอนเรียนมึงมีเพื่อนกี่คนกันเนี่ย” หันไปถาม

“ก็มีคนเดียว” พัฒน์ตอบนิ่งๆ ซึ่งมันเป็นคำตอบที่ทำให้ธีร์ถึงกับตกใจ

คนอย่างมันมีเพื่อนด้วยหรือไงวะ

“มีด้วยหรือวะ หน้าไม่รับแขกอย่างมึงน่ะ”

“ก็ไอ้เจ็มไง”

สมควรแล้วที่มันจะจำใครไม่ได้

“กูไม่ใช่คนที่ชอบสุงสิงกับผู้หญิงด้วย”

“เออ!! กูเชื่อ” ธีร์เดินหนีเข้าห้องน้ำไปทันที

จะไม่ให้เชื่อได้ยังไง ตั้งแต่รู้จักกับมันมา มันยังไม่เคยเป็นสุภาพบุรุษกับผู้หญิงเลยสักครั้ง มีแต่หักหน้ากับหักหน้า ไม่รู้ว่าจิตใจ
ทำไปด้วยอะไร

อย่างน้อยธีร์ก็ไม่ได้ชอบหักหน้าผู้หญิงทุกคนหรอกนะ

“เมื่อกี้อดไม่ได้จริงๆ แล้วเจกันนะยัยแผนกการตลาด หึหึ” ร่างโปร่งออกมาด้วยความสนุก ตั้งแต่ทำงานมายังไม่เคยรู้สึกอยากจะ
ไปทำงานเท่าวันนี้มาก่อนเลย









100%


 :hao7: :hao7: :hao7:

อ่านแล้วคอมเม้นท์ให้กำลังใจด้วยนะคะ พูดคุยสอบถาม ทวงนิยาย หรืออยากว่า ตำหนิอะไรก็ที่แฟนเพจเลยนะคะ
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki/ (https://www.facebook.com/sawachiyuki/)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-07-2015 11:10:25

เรื่องสนุกๆกำลังจะตามมา ขอบคุณจ้ายูกิ  :mew1: 

โถ เจ็ม 555 มีเจ้านายเพิ่มอีกคนแล้ว นายหญิงอะนะ
ถึงจะทำไม่สำเร็จก็ขอบคุณนะที่ช่วยให้สองคนนี้ได้อยู่ร่วมกันนานขึ้น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 02-07-2015 11:38:48

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 02-07-2015 11:55:25

ซวยเลยจ้ายัยการตลาดดดดดดด

พัฒน์เริ่มอยากอยู่กับธีร์แล้วววว หึหึ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 02-07-2015 11:55:45

ชะนีเร่ร่อนออกจากป่ามาหาอาหารอีกล่ะควรไล่กลับป่าซะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 02-07-2015 11:57:14

จริงๆธีร์ก็ยอมรับมาเถอะ ว่าชอบพัฒน์น่ะ ถ้าคนที่ไม่ชอบจริงๆแล้ว คงตัดสินใจ ยอมมีอะไรกันไปแล้ว แล้วก้ออกจากห้องพัฒน์ไป ไม่อยู่ต่อหรอก ซึนนะเนี่ย ธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 02-07-2015 12:05:27

พัฒน์มีอดีตใช่มะ แล้วตอนนี้พัฒน์ไม่อยากห่างจากธีร์แล้วหรออออ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 02-07-2015 12:15:56

ชอบนิสัยพัฒน์อย่างหนึ่งตรงที่ไม่สนผู้หญิงคนไหนนี่แหละ ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมีเรื่องมาใหัหึงหวงแค่ตอนนี้ยังไม่รู้ใจตัวเองนี่ก็ปวดหัวพอละ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: Buppha ที่ 02-07-2015 12:28:18

 o22 ตบมัน ยัยการตลาด คิดจะแย่งผัวชาวบ้านเร้อ :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 02-07-2015 12:50:30

 :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: พ่นไฟใส่มันเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 02-07-2015 12:52:26

 :hao7: :hao7: :hao7: ความรู้สึกเหมือนธีร์ได้ของเล่นใหม่อ่ะ..  :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 02-07-2015 13:22:49

สุดท้ายนางก็ไม่ได้กลับห้อง555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 02-07-2015 13:54:43

พัฒน์คิดอะไรน้อถึงไม่ยอมให้ธีร์กลับห้อง 555
อยากรู้ว่าธีร์จะทำยังไงกับมีนนะ หุหุ เอาให้หน้าแหกไปเลยนะธีร์ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 02-07-2015 14:22:26

ฟินแปลกๆแฮะ :hao7: :hao7: :hao7:
ธีร์จะทำยังไงกับยายมีนกันน้าาา :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 02-07-2015 15:48:19

 :laugh:


คนอาร้ายยย แข๊งแข็ง !!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 02-07-2015 15:48:52

พี่ธีร์จัดการนังนั่นเลยค่ะ!!!!!
รอตอนต่อไปเลยเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 02-07-2015 17:03:35

เหมือนธีร์จะมีเรื่องสนุกๆให้ทำน่ะ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 02-07-2015 18:14:56

ยัยแผนการตลาดเสร็จน้องธีร์แน่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-07-2015 18:39:15

พัฒน์. รู้ทันธีร์ตลอดๆๆๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 02-07-2015 18:44:25

ตายแน่ ยัยแผนกการตลาด เสียมารยาทกับเจ้านายตัวเอง  :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 02-07-2015 18:55:08

ชนีโดนเล่นแน่งานนี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 02-07-2015 20:11:33

สุดท้ายธีร์ก็หนีกลับห้องไม่ได้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 02-07-2015 20:55:24

โธ่...สงสาร ธีร์  อยากกลับห้องก้อยอมๆไปเหอะ เอ๊ะ...หรือว่า อยากอยู่ที่นี่กะพัฒน์ละเซ่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 02-07-2015 21:48:36

รอตอนต่อไปจ้าๆ  :L2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 02-07-2015 22:18:25

ผู้หญิงในเรื่องนี้ มึแต่นางมารทั้งนั้นเลยหรือเปล่าคะ  อิ อิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 02-07-2015 22:35:26

เราขอเสนอทางเลือกที่ดีที่สุดให้นะธีร์

คือมีอะไรกับพัฒน์แล้วก็อยู่กับพัฒน์ไปตลอดเลย

คิคิคิ วิน-วิน  :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 02-07-2015 22:36:10

พี่พัฒน์หักหน้านางได้เจ็บปวดมาก
แต่อย่างว่าแหละ หน้านางหนาซะขนาดนั้น
พี่ธีร์เ่ล่นอะไรแก้เครียดไปก่อนนะ ระหว่างรอกลับห้อง :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 02-07-2015 22:37:35

อืม........

ตัดสิ่งที่รำคาญได้ไวเหมือนเดิม สมกับเป็นพัฒน์จริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-07-2015 22:46:42

พัฒน์ร้ายกาจจริงๆ 5555 ธีร์จะหนียังไงก็ไม่รอดเงื้อมมือพัฒน์แน่นอน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 02-07-2015 22:49:07

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 02-07-2015 23:02:28

แอบรู้สึกดีกับพัฒน์มากขึ้น ไม่ใช่เอะอะๆก็สักแต่ว่าจะมีอะไรกัน มันต้องโรแมนติกบ้าง เอาไว้เป็นแฟนกัน มีจนฟ้าเหลืองก็ไม่มีใครว่าหรอก หึหึ  :hao6: :hao6:
ปล.รอตอนต่อไปจ้าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 03-07-2015 08:44:15

ชะนีน้อยยยยยย เทอเสร็จแน่ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 03-07-2015 21:57:35

เราว่านะ ยัยการตลาดคนนั้น ต้องโดนป่วนแน่นอน

แต่ว่านะไล่ออกไปเลยท่าจะดีแฮะ

พี่พัฒน์ ให้ พี่ธีร์ มาอยู่ด้วยแบบนี้แสดงว่าเริ่มหลงรัก พี่ธีร์ เข้าแล้วสิ 5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 03-07-2015 22:33:51

ชอบตอนนี้จุง เพิ่งเห็นอีพัฒน์ดีขึ้นหน่อย :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: Nunun_B2UTY ที่ 04-07-2015 02:04:18

 :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 23 (2/7/2558) P:34
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 05-07-2015 00:28:30

ไว้อาลัยแด่ชะนี เหยียดหล่อนให้จมดินซะธีร์ รู้สึกหมั่นไส้ 555555

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 05-07-2015 11:15:26

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 24

PLUENG Real Estate

ธีร์เดินทางมาทำงานในเช้าวันใหม่ด้วยสีหน้าที่สดชื่น มองเลขาด้านหน้าด้วยความปลื้มใจ เธอมาทำงานไวมากๆ สมแล้วที่เป็น
คนที่อัคนีหามาให้

“สวัสดีค่ะคุณธีร์ มาทำงานเช้านะคะ”

“คุณเอมก็เหมือนกันนะครับ ถ้ามีเอกสารเร่งด่วนก็เอาเข้ามาได้เลยนะครับ ผมจะดูแบบจำลองคอนโดของลูกค้ารอ แล้วถ้าแบบ
จำลองของโรงแรมสาขาใหม่เสร็จแล้ว ให้เขาส่งไฟล์มาเลยนะครับ” ธีร์บอกอย่างจริงจัง

“ได้ค่ะคุณธีร์”

“เดี๋ยวประมาณ 9 โมงช่วยเอาตารางงานมาให้ผมด้วยนะครับ อ้อ! แล้วประมาณ 10 โมงผมจะลงไปแผนกการตลาด ช่วยติดต่อ
แผนกนั้นให้ด้วยนะครับ”

“ได้ค่ะ”

ธีร์เดินเข้าห้องทำงานของตัวเองไปอย่างอารมณ์ดี ถึงขนาดตื่นเร็วกว่าพัฒน์และออกมาทำงานก่อนพัฒน์อีกนะเนี่ย มันช่างเป็น
อะไรที่สนุกแบบนี้

อยากจะเห็นหน้าอีกคนเหวอจริงๆ

“อ่า...โครงสร้างนี้สวยจริงๆ” ธีร์ตรวจงานอย่างมีความสุข แม้ว่าจะไม่ได้เป็นคนออกแบบเอง แต่แบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน

ยังไงก็ได้ทำในสิ่งที่เขาชอบล่ะนะ

Rrrrrrr…

“มึงมีอะไรเนี่ย จะโทรมาทำไม” พัฒน์ว่าออกไปเมื่อเห็นเบอร์คนโทรมา

(มึงออกไปตอนไหน)

“ทำไม กูจะมาทำงานเช้าไปได้หรือไง”

(มันแปลก) ประโยคสั้นๆ แต่ทำเอาธีร์ถึงทำหน้าเหมือนปลาขาดน้ำ

“ทำไมวะ คนอย่างกูจะมาทำงานเช้าๆ ไม่ได้หรือไง”

(ไอ้ได้มันก็ได้ แต่มันเช้าเกินไปหรือเปล่าวะ) ปลายสายถาม

“ก็กูมีเรื่องดีๆ นี่หว่า ทำไม มึงจะสงสัยอะไรกูนักหนา”

(เปล่านี่ ตอนนี้อยู่ที่ทำงานใช่ไหม)

“เออ” ธีร์ตอบไป มือก็ใช้เม้าส์เลื่อนดูงานต่อ

(ทำอะไรอยู่)

“ทำงานสิวะไอ้นี่” ธีร์ชักมีน้ำโห เมื่ออีกคนถามหาแต่เรื่องไร้สาระแล้วไม่ยอมเข้าประเด็นสักที “แล้วสรุปมีอะไร”

(ตอนเที่ยงว่างไหม กูมีเรื่องจะคุยด้วย)

“เรื่องอะไร”

(ไอ้ยงยุทธ์) พัฒน์พูดบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ตอนเที่ยงกูพัก”

(เดี๋ยวกูไปหาก็แล้วกัน)

“อือ”

(แล้วกูจะโทรหา) พัฒน์พูดแค่นั้นก็วางสายไปทันที ธีร์เองก็ยกยิ้มน้อยๆ ช่วงนี้พัฒน์มักโทรหาเขาบ่อยๆ จนกลายเป็นความ
เคยชิน ที่หนึ่งวัน พัฒน์ต้องโทรมาหาไม่ต่ำกว่าสองครั้ง

“ให้ตายสิ ทำไมมีความสุขแบบนี้วะ”

ธีร์นั่งทำงานต่อ รู้สึกว่าวันนี้มันเป็นวันแห่งความสนุกเสียจริงๆ มองนาฬิกาบ้างว่าใกล้จะถึงเวลาเยือนแผนกการตลาดหรือยัง



ทางฝั่งพัฒน์ที่วางสายไปแล้วก็ยกยิ้มน้อยๆ ความเป็นจริงแล้วไม่ได้มีเรื่องเกี่ยวกับยงยุทธ์เลยสักนิด เพียงแค่อยากจะเจอแค่นั้น

“สงสัยต้องหาเรื่องไปพูดแล้วล่ะมั้ง” พัฒน์คิดได้ดังนั้นก็ต่อสายตรงไปหาลูกน้องที่เป็นทั้งเพื่อนทั้งคนสนิททันที

(ครับคุณพัฒน์)

“เรื่องของยงยุทธ์ไปถึงไหนแล้ว”

(ผมกำลังจะบอกอยู่เลยว่าพวกมันเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ)

“รู้หรือเปล่าว่าทำทำอะไรอยู่”

(รู้สึกมันจะดึงพวกเลกซัสเข้าพวกด้วยนะครับ )

“เลกซัส? มี่รายชื่อผู้บริการไหม”

(ผมจะหาให้ภายในสามวันครับ แต่ตอนนี้คนของผมสืบมาได้แค่นี้ พวกมันจะนัดเจอกันอาทิตย์ละครั้งครับ)

“โอเคเจ็ม แค่นี้ฉันก็พอรู้อะไรบ้างแล้วล่ะ” พัฒน์วางสายไป

แม้จะรู้ว่าฝั่งยงยุทธ์จะเริ่มเคลื่อนไหวอะไรบางอย่าง แต่พัฒน์ก็ไม่มีท่าทีหรือมีสีหน้าที่วิตกเลยสักนิด เพราะแน่นอนว่าแผนนับ
ร้อยที่เขาคิดเอาไว้รองรับก็ไหลเวียนอยู่ในหัว

“คงต้องเตือนให้ไอ้ธีร์ระวังไว้แล้วล่ะ”

เพราะคนที่ไม่รู้อะไรเลยอย่างธีร์น่าจะมีปัญหาที่สุด

...

...

...



10 โมงตรงที่แผนกการตลาด

“สวัสดีค่ะคุณธีร์” ผู้จัดการแผนกทักทายอย่างเป็นทางการ ซึ่งพนักงานทุกคนก็ต่างลุกขึ้นไหว้อย่างพร้อมเพรียงกันเพราะเตรียม
มาก่อนหน้านั้นแล้ว

ธีร์พยายามมองหาคนที่ดูเหมือนเธอคนนั้นแต่ก็ไม่พบเพราะพนักงานแผนกนี้เยอะเกินไป เขาเลยไม่สนใจที่จะมองหาเธอแล้ว
แน่นอนว่าเธอคงเห็นเขา

“ผมแค่มาตรวจอะไรนิดหน่อยเท่านั้นครับ ทุกคนไม่ต้องเกร็ง เชิญทำงานต่อได้” ธีร์บอกพนักงานอย่างเป็นกันเองเพื่อไม่ให้
พนักงานในแผนกการตลาด พวกพนักงานก็พากันนั่งทำงานต่อทันที

พยายามที่จะไม่คิดว่ามีเจ้านายอยู่ในแผนกให้เกร็งเปล่าๆ

“คุณธีร์ต้องการจะตรวจอะไรหรือคะ” เอมิกาเลขาของธีร์ถาม เพื่อที่จะจัดการติดต่อกับผู้จัดการแผนกได้ถูก โดยไม่ต้องให้เจ้า
นายของตัวเองต้องจัดการเอง

“ผมอยากดูแผนการตลาดคร่าวๆ ของโครงการใหม่น่ะครับ อันที่จริงก็แค่อยากจะมาเยี่ยมเยียนเท่านั้น” ธีร์บอกออกไป

“ค่ะคุณธีร์” เธอรับคำสั่งแล้วตรงไปหาผู้จัดการแผนกทันที ส่วนธีร์ก็เดินไปนั่งยังจุดที่พนักงานเตรียมไว้ให้เพื่อขอดูแผนการตลาด
ของโครงการอันใหม่

“รับน้ำอะไรดีคะ” พนักงานสาวคนหนึ่งเดินมาถามธีร์

“ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่ไม่นานหรอก มีงานต้องไปทำอีกเยอะ” ธีร์ตอบยิ้มๆ ส่วนเธอคนนั้นก็เดินออกไปอย่างโล่งใจ

ธีร์เองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนต้องเกรงกลัวเขา ทั้งๆ ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นจะมีบรรยากาศแบบนี้เลย

“คุณธีร์คะ ได้แล้วค่ะ” เลขาของธีร์เอาเอกสารมาให้ ซึ่งร่างโปร่งก็รับมานั่งเช็คทันที ก่อนจะให้เลขาเรียกผู้จัดการมาสอบถาม
อะไรบางอย่าง

“คะคุณธีร์?”

“ผู้จัดการเวลาร่างแผนงานนี่แบ่งให้ธีมแต่ละทีมทำแล้วค่อยคัดเอาแผนที่ดีที่สุดใช่ไหมครับ” ธีร์ถามผู้จัดการไป ซึ่งเธอก็ตอบ
กลับมาด้วยนอบน้อม

“ใช่ค่ะ”

“ผมอยากจะให้ปรับใหม่หมดแล้ว มันเป็นแผนการตลาดที่ซ้ำซากมากเลยครับ ผมอยากจะเห็นอะไรใหม่ๆ” ธีร์บอกความต้องการ
ของตัวเองไป ซึ่งผู้จัดการแผนกก็ขานรับอย่างเต็มใจ

“ทราบค่ะ จะปรับเปลี่ยนแล้วเดี๋ยวจะส่งขึ้นไปให้ตรวจอีกครั้งนะคะ”

“รบกวนด้วยนะครับ”

“ค่ะ คุณธีร์มีอะไรแนะนำอีกหรือเปล่าคะ” ไม่ครับ เชิญทำงานต่อได้ เดี๋ยวผมขอเดินดูการทำงานอีกนิดก็จะไปทำงานต่อแล้วล่ะ
ครับ” ธีร์บอก ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วบอกพนักงานอย่างเป็นกันเอง

“ผมจะเดินดูนะครับ ไม่ต้องเกรงจนทำงานพลาดล่ะ”

ธีร์จะรู้ไหมว่ารอยยิ้มกับใบหน้าหล่อๆ ขอตนทำให้ผู้หญิงที่เป็นพนักงานแผนกการตลาดถึงกับใจเต้นแรง บางคนก็ทรุดตัวลงไป
เขินอยู่คนเดียว

ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปตามช่องต่างๆ ที่พนักพากันนั่งทำงานอย่างตั้งใจ เขาเอ่ยทักคนนั้นคนนี้อย่างเป็นกันเอง จนคนใน
แผนกเริ่มจะเป็นกันเองและพูดคุยกับร่างโปร่งอย่างสบายใจได้ จนกระทั่งธีร์มาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มี
ลักษณะคล้ายกับผู้หญิงที่เป็นเพื่อนเก่าของพัฒน์

“สวัสดีครับ” ธีร์ทักไป

“สวัสดีค่ะ” เธอทักกลับ แต่ไม่หันมามองจนเลขาของธีร์ตำหนิ

“นี่คุณ คุณธีร์ท่านคุยกับเธออยู่นะ เสียมารยาทไม่มองท่านได้ยังไง”

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณเอม ผมไม่ถือสาหรอก ที่ไม่หันมามองผมคงไปทำให้เธอไม่พอใจล่ะมั้ง” ธีร์พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะ
พึมพำเบาๆ แต่เหมือนว่าเธอคนนั้นก็ได้ยิน “ทั้งๆ ที่ฉันควรไม่พอใจมากกว่า”

เธอรีบหันมามองทันที และแน่นอนว่าถูกคนแล้ว เธอคือคนๆ เดียวกับคนเมื่อวานที่อวดอ้างสรรพคุณเหลือเกิน

“ขอโทษค่ะ เมื่อวานดิฉันไม่ทราบจริงๆ” เธอหันมาโทษขอโพย

“ไม่รู้...คุณทำแบบนั้นกับคนที่ไม่รู้จักนี่นะ” ธีร์ขมวดคิ้ว

เป็นผู้หญิงแบบไหนกันเนี่ย

“คุณธีร์รู้จักเธอหรือคะ” เอมิกาถาม

“ไม่หรอกครับ” ธีร์รีบตอบกลับไป “นอกจากคุณเพลิงแล้ว ผมก็ไม่รู้จักใครเป็นพิเศษแล้วล่ะครับ ยังไงฝากคุณเอมช่วยดูแล
พฤติกรรมของพนักงานคนนี้ให้ด้วย เมื่อวานผมโดนด่า แต่เธอไม่รู้หรอกว่าผมเป็นเจ้านายของเธอ เลยไม่เอาเรื่องอะไร” ธีร์พูด
เบาๆ กับเลขาของตน

เพราะถ้ามีคนแบบนี้ ถ้ามีรุ่นน้องหรือเลื่อนขึ้นเป็นหัวหน้า เธอคงจะอวดเบ่งหน้าดู เพราะฉะนั้นแล้ว ธีร์ไม่ชอบที่จะทำลายอนาคต
ใคร แต่เธอคนนี้คงต้องระวังไว้หน่อย

“ได้ค่ะ”

“เอาล่ะ ผมกลับแล้วนะครับ ตั้งใจทำงานนะครับ ถ้างานดีจะบอกให้คุณเพลิงขึ้นโบนัสให้” สิ้นเสียงพนักงานก็ร้องเฮอย่างดีใจ

ร่างโปร่งกับเลขาเดินออกจากแผนกการตลาดแล้วตรงขึ้นชั้นผู้บริหารทันที ก่อนทั้งคู่จะตรงไปที่นั่งของตัวเองเพื่อทำงานต่อ ธีร์
เองก้มองนาฬิกา มองแล้วมองอีกว่าใกล้ถึงเวลานัดกับพัฒน์หรือยัง

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะตื่นเต้นราวกับจะได้เดทกับแฟนคนแรก...

แฟนคนแรกงั้นหรือ...

“ใช่! ตอนมีแฟนคนแรกเราก็มีความรู้สึกแบบนี้เลย”

หลังจากที่เจ็บปวดกับรักแรกไป ธีร์ก็ไม่เคยที่จะรักใครอีก เพราะกลัวความเจ็บปวดนั่นมาทำร้ายเขา และหวังว่าคราวนี้ก็คงจะ
ไม่ใช่ความรักหรอกนะ

ก็แค่ความชอบ...ไม่นานก็หายไป

...

...

...



“กูอยู่ด้านในแล้ว” พัฒน์โทรคุยกับธีร์เมื่อตัวเองเข้ามาในบริษัท ซึ่งพนักงานก็รู้จักพัฒน์ดีเลยต้อนรับราวกับแขกคนหนึ่ง

(เออๆ เดี๋ยวลงไป อยู่ตรงไหน)

“อยู่ห้องรองรับแขก”

(มึงไปทำอะไรในนั้น) ธีร์ด่าพัฒน์ออกมา

“ก็ช่วงนี้คนออกไปกินข้าวเยอะ กูไม่ชอบอะไรที่คนเยอะเท่าไหร่” พัฒน์ตอบออกไป

(เออๆ 10 นาทีกูจะไปหาที่นั่น)

“ได้ แต่ถ้ามาช้ามึงตายนะ”

(เออ ชอบขู่จังวะ แค่นี้แหละ) ธีร์วางสายใส่หูพัฒน์ไปทันที ร่างสูงเองก็ยิ้มออกมาน้อยๆ ที่ได้กวนโมโหธีร์ถึงแม้จะเล็กๆ น้อยๆ ก็ตามที

เพียงแค่นี้ก็ทำให้แต่ละวันของพัฒน์ไม่น่าเบื่อแล้ว

ไม่นานธีร์ก็ลงมาหาพัฒน์ที่ห้องรับรองแขก มองอีกคนที่ยังคงนั่งนิ่งราวกับว่าที่นี่คือบริษัทของตัวเอง ธีร์เองก็บอกไม่ถูกเหมือน
กัน ทั้งๆ ที่เจอกันทุกวัน

จะดีใจอะไรนักหนาที่ได้เห็นพัฒน์น่ะ

“จะพากูไปไหน” ธีร์ถาม

“ไปร้านอาหารก่อนเถอะ กินไปด้วยคุยไปด้วย” พัฒน์เสนอ

“โอเคๆ”

ทั้งสองคนเดินออกจากห้องรับแขกเพื่อไปยังร้านอาหารข้างๆ มีพัฒน์ประกบข้าง เหล่าพนักงานที่ทยอยพักกลางวันมองผู้ชายรูป
หล่อ ฐานะดีทั้งคู่ เวลาอยู่ด้วยกันมันรู้สึกดีแปลกๆ

อาหารตาชั้นเลิศ...



ทั้งสองคนมาถึงร้านอาหารใกล้ๆ ก่อนจะสั่งอาหารง่ายๆ มาคนละอย่างเพื่อประหยัดเวลาในการทาน เพราะพัฒน์ต้องเดินทาง
กลับบริษัทที่อยู่กันคนละฝั่งกับที่เขาอยู่

“มีเรื่องอะไรงั้นหรือวะ” ธีร์เปิดประเด็น

“ไอ้ยงยุทธ์มันดึงกลุ่มเลกซัสเข้าพวก กูก็เลยอยากจะเตือนให้มึงระวังตัวเอาไว้” พัฒน์บอก

“เรื่องแบบนี้คุยกันที่ห้องก็ได้นี่”

“กูบังเอิญมีงานแถวนี้พอดี เลยนัดมึงออกมาคุยดีกว่า” พัฒน์โกหกออกไป

“อือๆ แล้วมีข้อมูลอะไรเพิ่มเติมไหม” ธีร์ถามจริงจัง

เรื่องของยงยุทธ์ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาจะประมาทกันได้เลย

“กูกำลังให้เจ็มสืบอยู่ว่าผู้บริหารของพวกมันคือใคร แต่ที่แน่ๆ เข้าร่วมกับไอ้ยงยุทธ์ได้ พวกมันก็ต้องทำงานผิดกฎหมายเหมือน
กัน” พัฒน์บอกข้อมูลที่ตัวเองคิดได้ไป

“อืม...กูว่างานนี้เราทำเดี่ยวๆ ไม่มีกฎหมายไม่ได้หรอกว่ะ” ธีร์บอก

“กูก็คิดว่าอย่างนั้น”

“เอาแบบนี้ไหม กูรู้จักกับคุณเทียนเพื่อนสนิทคุณดินคุณเพลิง ตอนนี้เป็นตำรวจอยู่”

พัฒน์ขมวดคิ้ว...

“กูก็รู้จัก แต่ไม่สนิทกันเท่าไหร่” พัฒน์พูดบอก

“แต่กูค่อนข้างสนิทนะ เคยทำงานด้วยกันครั้งหนึ่ง”

พัฒน์เริ่มสงสัยทันทีว่าทำไมร่างโปร่งถึงได้รู้จักกับเพื่อนสนิทของปฐพีและอัคนีได้ ทั้งๆ ที่เขาเองก็รู้จักกับปฐพีและอัคนีด้วยเวลา
ที่พอๆ กัน แต่ไม่เคยได้ทำงานกับเทียนเลยสักครั้ง

“งานอะไร”

“ก็แอบลักลอบค้ายาข้างๆ คาสิโนนั่นแหละ กูให้เขามาจับกุมบ่อยๆ พร้อมกับปกปิดคาสิโนให้ด้วย” ธีร์ตอบ พัฒน์เองก็เข้าใจ
ทันที

เพราะตอนที่รู้จักใหม่ๆ พัฒน์ดูแลสนามแข่งรถ ส่วนธีร์ดูแลคาสิโน ก่อนที่เขาจะเข้าไปช่วยนี่แหละ ปฐพีกับอัคนีกำลังขึ้นแท่นนัก
ธุรกิจหนุ่มไฟแรง เพราะฉะนั้นสิ่งกฎหมายที่พวกเขาเคยทำ ต้องรีบทำลายออกไปทันทีก่อนที่จะมีคนขุดคุ้ยมันขึ้นมาทำลายเจ้า
นายของพวกเขาได้

“ถ้างั้นมึงก็ให้ข้อมูลคุณเทียนไปด้วยก็ได้ แล้วถ้าเจ็มมีอะไรคืบหน้ากูก็จะบอกมึงเรื่อยๆ”

“แล้วที่มึงบอกว่าให้กูระวังตัวนี่ หมายความว่าไงวะ” ธีร์ถามด้วยความสงสัย

“ก็ยงยุทธ์มันสนใจมึงอยู่ไม่ใช่หรือไง”

“มึงรู้ได้ไง”

“กูรู้ก็แล้วกัน ยิ่งฟังคำพูดของมันตอนนั้นก็เห็นชัดแล้ว”

“เออว่ะ”

พัฒน์จะบอกธีร์ไม่ได้เด็ดขาดว่าเริ่มสืบเรื่องของยงยุทธ์ตั้งนานแล้ว ก่อนจะโดนทำร้ายในป่าเสียอีก ไม่เช่นนั้น ธีร์คงหาเรื่องด่า
เขาแน่ๆ

ไม่ได้กลัว แต่ไม่อยากฟังก็เท่านั้น

“เอาเป็นว่ากูจะระวังตัว ไปไหนก็จะพาลูกน้องไปด้วยก็แล้วกัน” ธีร์เอ่ยอย่างจริงจัง

เขารู้ตัวเองดีว่าสู้คนเดียวไม่มีทางไหว เพราะฉะนั้น ควรจะเอาลูกน้องไปด้วยดีที่สุด ก็พวกนั้นมีปืน ส่วนเจ้านายอย่างเขาแค่พก
มันไว้ในรถ ติดกับตัวก็ไม่ได้

นักธุรกิจนะไม่ใช่มาเฟีย…

“ก็ดี คิดได้แบบนั้นก็ดี”

“นี่มึงหลอกด่ากูอยู่หรือเปล่าวะไอ้พัฒน์” ธีร์ถามออกไปทำให้พัฒน์ถึงกับหลุดหัวเราะในความระแวงของเจ้าตัวจริงๆ

“หึหึ เปล่านี่”

“งั้นหรือวะ” ธีร์เองก็ยังคงมีสีหน้าที่ไม่น่าเชื่อเท่าไหร่นัก

การพูดคุยของทั้งคู่ถูกคั่นด้วยอาหารของแต่ละคน พัฒน์เลือกทานข้าวผัดปูธรรมดาเพราะไม่ชอบรสจัดนัก ส่วนธีร์พัฒน์เองก็ชอบ
สังเกตเวลาอีกคนทานจะชอบทานอะไรจัดๆ เพราะฉะนั้นวันนี้ธีร์เลยสั่งข้าวผัดน้ำพริกกุ้งสดมาทาน เมื่ออาหารมาทั้งคู่ก็ลงมือ
ทานอาหารด้วยความหิวทันที

ภาพทั้งหมดอยู่ในสายตาของคนๆ หนึ่งตลอดเวลา ไม่รู้ว่าควรจะโกรธ โมโห หรืออิจฉาดี

“ทำไมพัฒน์ต้องยิ้มให้หมอนั่นด้วย” มีนาพึมพำด้วยความไม่พอใจ

ไม่ว่าใครก็ไม่เคยได้รับรอยยิ้มจากพัฒน์แท้ๆ แม้แต่เพื่อนสนิทอย่างเจโรมี เธอก็ไม่เคยเห็นว่าพัฒน์จะยิ้มให้

“ไม่ใช่แค่เพื่อนแน่ๆ” เธอเดาด้วยสัญชาตญาณของเธอ

ความอิจฉาเริ่มแผดเผาเขาอย่างร้อนรุ่ม เธอแน่ใจว่าพัฒน์ไม่ได้มีรสนิยมผู้ชายด้วยกัน แต่ภาพที่เธอเห็นมันทำให้คิดเป็นอย่างอื่น
ไม่ได้

“ฉันล่ะเกลียดหมอนี่จริงๆ”

เธอได้แต่มองด้วยความโกรธและไม่พอใจมาก ยังไงก็ต้องหาทางเข้าหาพัฒน์ให้ได้

เพราะพัฒน์เป็นคนที่เธอแอบชอบและหวังมานาน พยายามทำทุกอย่างเพื่อเข้าใกล้แต่ก็ไม่เป็นผล พัฒน์ทิ้งตัวห่างจากคนอื่นๆ
มาก ไม่มีใครที่เข้าหาพัฒน์สักคน แม้แต่ลูกหลานไฮโซดังก็ไม่มีสิทธิ์

“ต้องทำให้ได้”

…

…



“โอเค กูไปทำงานต่อแล้ว” ธีร์พูดบอกพัฒน์พร้อมกับเปิดประตูรถเตรียมลงจากรถ

“อืม เจอกัน”

“เออ”

การบอกลาของเขาสองคนก็มีเพียงเท่านี้ ความเป็นจริงธีร์ไม่อยากจะพูดอะไรก่อนลงจากรถด้วยซ้ำ แต่จู่ๆ จะให้เป็นประตูลงไป
เลยมันก็แปลกๆ

แบบนี้แหละโอเคที่สุดสำหรับพวกเขาแล้ว

ธีร์เดินเข้าไปในตึกด้วยใบหน้าที่มีความสุข ก่อนจะขึ้นไปที่ทำงานต่อที่ห้องของตัวเอง ทางด้านพัฒน์เองก็ตรงกลับบริษัทที่อยู่
อีกทานหนึ่งไปด้วยความรู้สึกเต็มอิ่ม

ไม่ต้องทำอะไรมากมาย ไม่ต้องอะไรกันเยอะ แต่ได้เห็นหน้า อยู่ใกล้ๆ ทำไมมันถึงได้มีความสุข ชีวิตที่น่าเบื่อตอนนี้กลับเปลี่ยน
ไป ในทุกๆ วันมักมีสีสันมากยิ่งขึ้น



 

(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 05-07-2015 11:16:10

(ต่อ)
....




“คุณธีร์ทานข้าวอร่อยไหมคะ” เอมิกาถามธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มจริงจัง

“อร่อยมานะครับ ยังไงพรุ่งนี้ผมขอเชิญคุณทานข้าวเที่ยงด้วยกันนะ เราจะได้สนิทกันไว้” ธีร์ชวน

“ได้เลยค่ะคุณธีร์”

“ถ้างั้นผมขอตัวไปทำงานต่อ คุณเอมมีอะไรติดต่อผมเลยนะครับ ถ้าใครมาหาให้แจ้งชื่อก่อน”

“รับทราบค่ะ”

ธีร์กำลังจะเข้าไปทำงาน แต่ยังไม่ทันไร เลขาของเขาก็เรียกเอาไว้ก่อน

“คุณธีร์คะ บ่ายนี้มีตรวจโรงงานที่...นะคะ”

“โอ้ ผมลืมไปเลย เดี๋ยวผมขอไปเอาของก่อน 10 นาทีผมจะลงไป เตรียมคนขับกับบอดี้การ์ดไปด้วยอีก 2 คนนะครับ” ธีร์สั่ง

ยังไงเขาก็ต้องมีคนไปด้วย ช่วงนี้อย่างที่พัฒน์บอก เขารู้สึกไม่ดีเวลาไปไหนคนเดียวจริงๆ รู้สึกเหมือนคนตามเขาตลอดเวลา
เรื่องนี้เขาไม่ได้บอกกับพัฒน์หรอก แต่ก็จะพยายามระวังตัวเองให้มาที่สุด โดยที่ไม่ต้องเป็นภาระของคนอื่น และธีร์ก็ต้องเป็น
ผู้ชายที่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้

“ได้ค่ะ”

ธีร์ใช้เวลาไม่นาก็เดินทางไปที่โรงงาน โดยมีคนขับรถกับบอดี้การ์ดอีก 2 คน ร่างโปร่งใช้เวลาเกือบเย็นในการตรวจสอบ มัน
เหนื่อยมากๆ ที่จะเดินไปรอบๆ โรงงานที่มีวัสดุก่อสร้างมากมายแบบนี้ อากาศก็ร้อนมากๆ แต่ด้วยหน้าที่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ จนกระทั่งการตรวจโรงงานเสร็จสิ้น

“พวกนายกลับไปก่อนเลยก็ได้” ธีร์บอกลูกน้อง

“แล้วคุณธีร์จะกลับยังไงครับ” หนึ่งในบอดี้การ์ดถาม

“ฉันจะกลับเอง ยังไงพวกนายก็ต้องกลับไปลงเวลาออกที่บริษัทอยู่ดี”

“แน่ใจนะครับ”

“แน่ใจ รับรองว่าพรุ่งนี้พวกนายจะเจอฉันในสภาพที่เหมือนเดิม”

“หมายความว่าชุดเดิมหรือครับ” ลูกน้องถาม

“นายมันซื่อไปแล้วนะเขม”

“ขอโทษครับ” ธีร์ได้แต่ส่ายหน้าไปมากับความซื่อของลูกน้อง

เพราะแบบนี้ไงเขาอยากจะกลับเอง เพราะมีลูกน้องแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต่างจากการอยู่คนเดียวเท่าไหร่ แต่ความเป็นจริงแล้ว
เขาแค่อยากจะเดินเที่ยวแถวนี้ดูบ้าง ดีที่ว่ามันอยู่ทางเดียวกับคอนโดของเขา

“ไปส่งฉันที่ห้าง PTL ด้วย ฉันจะลงที่นั่น” ธีร์ที่สั่งเมื่อขึ้นรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“ครับ”



ห้างสรรพสินค้า PTL

ร่างโปร่งลงจากรถแล้วไล่ให้ลูกน้องทั้งสามคนกลับไป เพราะเลยเวลางานมามากแล้ว ส่วนตัวเขาเองก็ลงเดินเข้าไปในตัวห้างฯ
แบบไม่สนใจชุดตัวเองว่าจะดูเป็นทางการไปหรือเปล่า

“อ่า จะตกแต่งห้องก็ไม่ได้ เพราะไม่ได้อยู่ห้องตัวเอง” ธีร์ตัดใจเดินผ่านร้านนั้นไปอย่างอาลัยอาวรณ์

“จะมาซื้ออะไรเนี่ย ลืมไปเลย”

“กินข้าวก่อนดีไหมนะ” ยังคงยืนคิดอยู่คนเดียว

วันนี้เป็นวันทำงานที่เขาสามารถรีแลกซ์ได้สบายๆ งานก็เคลียร์เรียบร้อย รีบกลับไปก็ไม่อยากจะเจอพัฒน์ตลอดเวลาขนาดนั้น ยัง
ไงก็แต่ ห้างไม่ปิด ไม่กลับก็แล้วกัน

“กินข้าวก่อนก็แล้วกัน”

ธีร์ตรงไปที่ร้านอาหารก่อนจะสั่งอาหารมาหลายอย่างด้วยความหิว เมื่อทุกอย่างมาเสิร์ฟเขาก็ตักนั่น ทานนี่ด้วยความสนุก และ
ความอร่อยของอาหารเย็นก็ทำให้เขามีความสุข

ไม่รู้เลยว่ากลับช้าอาจจะโดนลงโทษจากพัฒน์

“ฮ้า...อิ่มจังเลย” ธีร์เดินออกจากร้านอาหรแล้วเดินดูของไปเรื่อยๆ เผื่อมีอะไรที่อยากได้ก็จะได้ซื้อทันที เพราะเขาเองก็ลืมไป
แล้วว่าตั้งใจมาซื้ออะไร

ไม่น่าลืมเลย...

ร่างโปร่งบางกำลังจะเดินผ่านร้านเพชรไป แต่เหมือนจะไม่รอดเพราะ...

“น้องธีร์!”

“อ่า...สวัสดีครับแม่ ผมไม่รู้ว่าแม่จะมาสาขานี้เลยนะฮะ” ร่างโปร่งเข้ามาในร้านเพชรชื่อดัง พนักงานที่จำเขาได้ก็พากันเคารพเขา
ส่วนเขาก็เข้าไปไหว้แล้วก็กอดกับแม่ตัวเอง

“แม่มาตรวจดูอะไรนิดหน่อย ไม่มีน้องธีร์อยู่แม่เลยต้องมาเอง” เธอแสดงสีหน้าน้อยใจออกมา แต่ทำไมลูกของเขาจะดูไม่ออก

“ได้ข่าวว่าทั้งหมดพี่ธินดูแลเองไม่ใช่หรือครับ ไหนจะเทมส์ ไทส์ สองพี่น้องสุดป่วนนั่นอีก”

“แหม...แม่ก็แค่มาเดินเล่นแล้วก็เอาสร้อยไปรับลูกเขยเท่านั้นเอง”

“แม่ครับ ลูกเขยนี่ เขาชอบเพชรอย่างกับผู้หญิงเลยนั่นหรือครับ” ธีร์ถามกลับไปยิ้มๆ

อย่างคุณพีช ไม่น่าจะชอบสร้อยเพชรนะ

“แล้วน้องธีร์ มีแฟนหรือยังลูก”

“ยังหรอกครับ ตอนนี้ผมกำลังพยายามทำงานเก็บเงินก่อน” ธีร์บอกความตั้งใจของตนไป คนเป็นแม่เองก็ยิ้มอ่อนโยนเมื่อเห็นการ
เติบโตของลูกชายคนสุดท้อง

“ดีแล้วล่ะลูก ยังไงก็หาคนสวยๆ ดีๆ เป็นแม่ศรีเรือนนะคะ” จบประโยคนี้ธีร์ก็ยื่มเจื่อนๆ ไปให้แทน

เห็นแบบนั้นแม่อย่างเธอก็ยิ้มออกมาเพราะรู้สึกได้ว่าลูกของเธอไม่อยากจะหาแฟนจริงๆ หรือไม่ก็เลิกสนใจผู้หญิงไปแล้ว รสนิยม
อาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ แต่เรื่องนั้นคนเป็นแม่อย่างเธอไม่แคร์อะไรอยู่แล้ว

ถ้าผู้ชาย พี่พัฒน์นี่ผ่านเลยล่ะนะ

“กินอะไรหรือยังน้องธีร์”

“ผมไม่คิดว่าจะเจอแม่ที่นี่เลยทานมาแล้วครับ”

“ว้า เสียดายจัง เมื่อไหร่ไปเที่ยวกับแม่บ้างน่ะลูก”

“แน่นอนครับ ผมก็อยากเที่ยวกับแม่เหมือนกัน”

“แล้วนี่จะกลับยังคะ”

“ยังเลยครับ ว่าจะเดินดูแถวๆ นี้ก่อน แล้วค่อยกลับ พอดีมันใกล้โรงงานแล้วก็ใกล้คอนโดผมด้วย” ธีร์ตอบ

“แม่อยากไปคอนโดลูกจังเลย” เธออ้อนลูกชายเสียงหวาน ธีร์ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธแม่ยังไงถึงกับร้องไห้ในใจ ก็เพราะว่าเขาอยู่กับ
พัฒน์น่ะสิ

“อ่า...ไว้วันหลังได้ไหมครับ ผมยังไม่ทำความสะอาดเลย” ธีร์เลยต้องกลายเป็นเด็กขี้โกหก เพื่อไม่ให้แม่รู้ว่าตนพักอยู่กับพัฒน์

“ไม่เป็นไร แม่อยากไปทำให้”

“ผมไม่ได้เอารถมาน่ะครับ ให้ลูกน้องมาส่งแล้วก็ให้ไปเลย”

“แต่แม่มีรถนะจ้ะ ยังงี้ก็ดีสิ แม่จะได้ไปส่งน้องธีร์ด้วยไง”

ร่างโปร่งจนปัญญาที่จะปฏิเสธแม่ของตน เลยพยักหน้าจำยอมที่จะพาคนที่เกาะแขนเขาอยู่ตอนนี้ไปคอนโดของตนอย่างช่วยไม่
ได้

คีย์การ์ดก็อยู่ที่ห้องของไอ้พัฒน์ กูควรจะทำยังไงดีวะเนี่ย

“โอเคครับแม่”

“ถ้างั้นก็ไปกันเถอะจ้ะ เด็กๆ ฉันไปแล้วนะ” ควงแขนลูกชายแน่นก่อนจะหันไปลาพนักงานของร้านอย่างอารมณ์ดี

“สวัสค่ะคุณท่าน”

“ไปน้องธีร์”

“ครับ”

แม่ช่วยสังเกตหน่อยได้หรือเปล่าครับว่าลูกชายจะร้องไห้แล้ว

ทั้งธีร์และแม่ของตนก็ขึ้นไปนั่งบนรถเก๋งคันหรู ก่อนที่ร่างโปร่งจะทำหน้าที่บอกทางให้กับคนขับรถของที่บ้านว่าคอนโดของตนอยู่ที่ไหน ใช้เวลาไม่ถึง 15 นาทีก็เดินทางมาถึง ธีร์จูบมือของแม่ตนมาแล้วจูงอย่างอ่อนโยนเข้าไปในตัวคอนโดหรูที่อยู่ในเครือ
ของ PLUENG ที่เขาเป็นคนดูแลในส่วนของที่นี่ด้วย

“ว้าว มันสวยมากเลยลูก”

“ครับ สวยมาก”

“น้องธีร์อยู่ชั้นไหน”

“ก่อนชั้นบนสุดครับ”

“ว้าว ลูกอยู่สูงขนาดนั้นหรือลูก” เป็นอีกครั้งที่แม่ของธีร์ตะลึงกับความอลังการของลูกเธอ

“ครับ ชั้นบนสุดจะเป็นชั้นของคุณดินคุณเพลิงทั้งหมด ส่วนชั้นถัดมาก็เป็นของผมกับฝ่ายบริหารทั้ง PLUEUNG และ DINZ” ธีร์
เดินไปอธิบายไป

“ถ้างั้นพี่พัฒน์ก็อยู่ชั้นเดียวกับลูกใช่ไหม”

“ใช่ครับ”

แม่จะดีใจไปไหมเนี่ย

“พาแม่ไปเร็วๆ ลูก ตื่นเต้นจังเลย”

ธีร์ได้แต่ยิ้มแห้งกับตัวเองแล้วพาแม่ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นของตัวเองทันที เมื่อออกจากตัวลิฟต์มาแล้ว ธีร์ก็มาหยุดยืนที่ห้องของพัฒน์
อย่างช่วยไม่ได้

“เฮ้อ” แอบถอนหายใจน้อย มือก็แตะคีย์การ์ดที่ประตูแล้วกดรหัสห้องที่พัฒน์บอกให้จำลงไป ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ในห้อง
สว่างด้วยไฟที่ถูกเปิดไว้จากใครอีกคนที่เป็นเจ้าของห้อง

“น้องธีร์เปิดไฟไว้หรือลูก” อรนภาถามลูกอย่างสงสัย

“ทำไมถึงกลับช้า...” เสียงทุ้มต่ำของพัฒน์ดังขึ้นก่อนที่กายแกร่งจะปรากฏให้เห็น แต่เมื่อเห็นคนที่ธีร์พามาด้วยก็ต้องรีบยกมือ
ไหว้อย่างเร็ว

“พี่พัฒน์!!” อรนภาเรียกชื่อร่างสูงแล้ววิ่งไปกอดราวกับว่าพัฒน์เป็นลูกของตนที่ไม่ได้เจอกันนาน ทั้งๆ ที่ความเป็นจริง ทั้งคู่เพิ่ง
ได้เจอและคุยกันเพียงครั้งเดียวเองเท่านั้น

แม่นี่ชอบตีสนิทจริงๆ

“สบายดีนะครับ” พัฒน์ถาม

“สบายดีลูก แล้วนี่ทำไมถึงได้อยู่ด้วยกันได้” เธอรีบถามสิ่งที่สงสัยทันที

“นั่งก่อนนะครับ แล้วค่อยคุยกัน” ธีร์จับแขนผู้มีพระคุณไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ ซึ่งพัฒน์ก็เดินตามมานั่งด้วย ทั้งสามคนนั่งมองกัน
ไปมาไม่กล้าผู้อะไร

“สรุปว่า...” เธอเกริ่น

“ห้องของผมอยู่ถัดจากของมันน่ะครับ แต่มีปัญหาที่ต้องมาอยู่กับมันก่อน” ธีร์อธิบาย

“โอเคแม่เข้าใจแล้ว ยังไงก็ขอบคุณพัฒน์นะลูกที่ช่วยดูแลน้องธีร์ให้แม่” เธอขอบคุณร่างสูงอย่างจริงจัง เธอรู้ว่าแรกๆ ลูกของเธอ
อาจจะเลี้ยงยากไปหน่อย แต่เลี้ยงนานๆ จะเชื่องเอง

เหมือนตอนนี้ไง

“ผมยินดีครับ”

โอเค...ตอนนี้กลายเป็นเขาที่กลายเป็นส่วนสินะ เพราะแม่ลูกคู่ใหม่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน โดยที่ไม่มีเขาในการสนทนานั้น
เลย

ดีจริงๆ






100%


 :impress2: :impress2: :impress2:

   สวัสดีจ้า ตอนที่ 24 มาลงให้อ่านจ้า ช้าไปนิดก็ขออภัย ใครที่เจอคำผิดตรงไหนบอกยูกิได้น้า ยูกิยังไม่เริ่มรีไรท์คำใหม่เลย แต่ยูกิอ่านเจอก็เยอะจนนับไม่ได้ 555+ อ่านแล้วคอมเม้นท์ให้ยูกิด้วยนะคะ ใครที่รอพี่ธีร์แผลงฤทธิ์บอกเลยว่าไม่น้า แค่เข้ามาให้มีนรู้เฉยๆ ว่าธีร์เป็นเจ้านาย ยังไงพี่ธีร์ก็เป็นผู้ชาย คงจะไม่ดีถ้าไปหาเรื่องผู้หญิงก่อน...
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-07-2015 11:28:45

รู้ว่าธีร์เก่งนะแต่ว่าช่วงนี้ระวังตัวให้มากกว่านี้เถอะ.
ตอนนี้ก็เป็นมากกว่าเพื่อน คู่นอน แต่ไม่ใช่แฟน รอยืนยันสถานะนะจ๊ะพี่พัฒน์
ว่าแต่พัฒน์ไม่ได้ไปนอนกับใครเลยใช่ไหมเพราะรอธีร์อยู่

มีคำผิดตรงประโยคสุดท้ายนะคะ. เขากลายเป็นส่วนเกิน ตกคำว่าเกิน.

ยูกิสู้ๆจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 05-07-2015 11:39:35

 :hao7:

คุณแม่บอกถ้าเป็นพัฒน์ก็ไฟเขียวอ่าาาาาา  :hao7:

ร้ากกกกกกคุณแม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 05-07-2015 12:33:36

คุณแม่ไฟเขียวด้วยแหละ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อย่างมีนนี่ต้องฉะกับพัฒน์ถึงจะมันส์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 05-07-2015 12:58:53

แม่ไฟเขียวด้วยแฮะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 05-07-2015 13:03:36

 :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 05-07-2015 13:09:08

 เมื่อไหร่พัฒน์จะ  :oo1: ธีร์อะ มันนานแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 05-07-2015 14:22:04

น่ารัก  :-[
คุณแม่ไฟเขียวขนาดนี้พัฒน์จะรออะไร ดับเครื่องชนเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 05-07-2015 14:26:51

 :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 05-07-2015 15:50:01

คุณแม่อยากได้พี่พัฒน์มาเป็นลูกเขยซะแล้ว
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 05-07-2015 16:41:29

เดี๋ยวนะคุณแม่ เลี้ยงให้เชื่องนี่คือ เห็นน้องธีร์เป็นกระต่ายสินะ เหม่... น่ารักมุ้งมิ้งจริงๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-07-2015 16:58:26

คุณแม่น่ารักดีเนาะ แอบคิดอะไรแน่ๆเลย
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 05-07-2015 17:47:41

หมั่นไสพัฒน์ท่ามากกกกกกกกกก

คุณแม่น่ารักกกกกกขนาดนี้ พี่พัฒน์รออะไรอยู่คะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 05-07-2015 17:56:10

คนละชันกันนะยะนังชะนี  ว๊ายยยย ผ่านสินะคะลูกเขยคนนี้อ่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 05-07-2015 18:00:49

มีนจะทำอะไรอีกมั้ยนะ
ช่วงนี้ธีร์ก็ระวังๆตัวหน่อยนะ
คุณแม่นี่กะจะรับเขยทั้งพี่ทั้งน้องเลยใช่มั้ยคะ 555 ตลกคุณแม่ถ้าเป็นพี่พัฒน์นี่ให้ผ่านเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 05-07-2015 20:02:32

คุณแม่ไฟเขียวขนาดนี้ สู่ขอธีร์ไปเลยยยย ยัยมีนาเอาไปเก็บด่วนนนนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 05-07-2015 21:10:35

นั่นไง พัฒน์เข้าทางแม่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-07-2015 21:14:16

สนุกจริงอะไรจริง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 05-07-2015 21:48:49

คุณแม่มาดูเรือนหอแล้ว  น้องธีร์ไม่รอดอิพี่พัฒน์แน่  คุณแม่โอแล้วด้วย   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 05-07-2015 22:02:04

คุณแม่ ไฟเขียวให้ พี่พัฒน์ ผ่านค้า

แบบนี้ พี่ธีร์ ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องครอบครัวแล้วสิค้า

555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 05-07-2015 22:08:58

คุณแม่ เลิศมากคร่าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 05-07-2015 23:22:06

คุณแม่ท่านน่ารักดีนะคะแหม่ ถ้าจะไฟเขียวขนาดนี้
รู้สึกว่าตอนนี้เป็นบรรยากาศแบบสบายๆ ไม่ค่อยเร่งรีบเท่าไร ให้ความรู้สึกหวานๆ แต่ไม่มาก กำลังโอเคเลยค่ะ
แต่ยังไงก็อยากจะให้พัฒน์พูดให้ชัดเจนลงไปมากกว่านี้อยู่นั่นแหละนะ
เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปเนอะ ยูกิจังสู้ๆน้าาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: kleopatta ที่ 06-07-2015 04:52:26

จะมีใครด่าเค้าไม๊ ถ้าเค้ากำลังรอคอยให้พัฒน์รู้ตัวว่าชอบธีร์ แต่โดนธีร์เอาคืนให้หนัก แล้วค่อยแฮปปี้อ้ะ ><"
คือบั่บ เก็บกดหมั่นใส้พัฒน์มานานมากอ้ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 06-07-2015 07:06:39

ลูกเขย กะ แม่ยาย เค้าคุยกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 06-07-2015 07:26:31

ขุนแม่  ร้ายจริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 06-07-2015 17:02:48

คุณแม่ชนะเลิศจ้าาาาาาา น่ารักอ่ะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 06-07-2015 22:53:00

เมื่อไหร่คู่นี้จะหวานกันซักทีิ่าาา รอดูธีร์เสร็จพัฒน์อยู่นะเนี่ยยยยย ท่าเยอะจริงๆคู่นี้!! 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 07-07-2015 03:54:40

ผู้ใหญ่ให้ผ่าน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 24 (5/7/2558) P:35
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 07-07-2015 11:46:09

โฮกก แม่ธีร์น่ารักกก
มาม๊วฟที แบบว่าผู้ใหญ่ใจดีขนาดนี้แล้วนะพัฒ รออะไร กร๊ากกก

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 08-07-2015 11:19:04

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 25

เวลาเดินไปอย่างรวดเร็ว จากเพียงทุ่มกว่าๆ ที่อรนภามาเยี่ยมคอนโดนของลูกก็เข้าสู่เวลาสี่ทุ่ม เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันดึกแล้ว มีแต่ธีร์ที่นั่งมองแม่ของตนกับพัฒน์คุยกัน

แม้ว่าแม่เขาจะพูดมากขนาดไหน พัฒน์ก็ยังคงตอบแบบสั้นๆ อยู่ดี

“แม่อยากกลับหรือยังครับ พ่อคงรอนานแล้ว” ธีร์ถามเมื่อเห็นว่าเวลามันเริ่มดึกแล้ว

“ตายจริง แม่ก็ไม่ได้บอกพ่อไว้ด้วย งั้นแม่กลับเลยดีกว่า”

“งั้นเดี๋ยวผมไปส่ง” ธีร์บอกพร้อมกับลุกขึ้น แต่คนเป็นแม่ก็ส่ายหน้าไปมา

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่ไปเอง”

“ได้ไงครับ ผมลงไปส่งน่ะดีแล้ว” ธีร์ไม่ยอม

“งั้นให้พี่พัฒน์ไปส่งแม่ ส่วนน้องธีร์ไปอาบน้ำได้แล้วไป”

ธีร์หันไปมองพัฒน์ ซึ่งร่างสูงก็พยักหน้าน้อยๆ เป็นคำตอบ

“ไปครับคุณแม่ ผมจะไปส่ง” พัฒน์บอก

“แม่ไปก่อนนะน้องธีร์”

“สวัสดีครับ เดี๋ยวผมจะโทรหานะครับ” ธีร์บอก ก่อนจะกอดแม่เบาๆ

“โอเคจ้า รักษาตัวด้วยนะลูก”

“แม่ก็ด้วยนะครับ”

“จ้ะ แม่รักน้องธีร์นะ” เธอบอกรักแล้วหอมแก้มของธีร์เบาๆ

“ผมก็รักแม่ครับ” ธีร์หอมกลับ

ธีร์กับแม่ล่ำลากันเสร็จแล้ว พัฒน์ก็ทำหน้าที่ไปส่งผู้สูงวัยที่เป็นแม่ของธีร์ที่ด้านล่าง พร้อมกับดูว่าคนขับรถของที่บ้านจะพาเธออก
ไปหรือยัง พัฒน์ถึงจะเดินกลับห้องของตัวเอง



พัฒน์กลับมาถึงห้องก็พบว่าธีร์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว อยู่ในชุดนอนพร้อมที่จะกระโดดขึ้นเตียงทุกเมื่อ ร่างโปร่งเมื่อเห็นว่าพัฒน์
เข้ามาในห้องแล้วก็เดินหนีเข้าห้องนอนไป ส่วนพัฒน์ก็มองตามยิ้มๆ ก่อนจะจัดการปิดไฟด้านนอกแล้วตามธีร์ไปด้านในห้องนอน

“มึงส่งจนรถแม่ของกูออกไปเลยไหม” ธีร์ถาม

“เออน่า” พัฒน์เดินมาเปิดไฟหัวเตียงไว้ แล้วเดินกลับมาปิดไฟดวงใหญ่ ก่อนจะไปนอนบนเตียงลงข้างๆ กับธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็ชิน
ที่จะนอนกับอีกคนไปแล้ว

นอกจากเพื่อนสนิทอย่างอินทัช ก็มีพัฒน์เป็นคนที่สองนั่นแหละที่เขานอนเตียงเดียวกัน คนที่สามก็เจโรมี

“จะนอนเลยไหม กูจะได้ปิดไฟ” พัฒน์ถาม

“เปิดไว้แบบนี้ก่อนก็ได้” ธีร์ตอบกลับไป ก่อนจะพลิกตัวหันหลังให้กับพัฒน์แล้วหลับตาลง

“พรุ่งนี้จะเข้าไปทำงานกี่โมง”

“วันนี้ไปโรงงานแล้ว พรุ่งนี้เข้าสายได้” ธีร์ตอบเบาๆ

“อืม”

“ถามทำไม”

“เปล่านี่”

“ไม่นอนวะ” ธีร์พลิกตัวมาถามอีกคน แต่เขาไม่รู้ว่าพัฒน์ก็นอนตะแคงมองแผ่นหลังของธีร์มาตั้งแต่แรกเลย จู่ๆ ธีร์ก็หันมาแบบนี้
เลยทำให้ทั้งสองกำลังนอนมองหน้ากันอยู่

“ก็นอนอยู่นี่ไง” อีกคนตอบพลางมองตาเขา

“นอนก็ปิดตาสิวะ”

“ก็จะนอนแบบนี้ใครจะทำไม” พัฒน์ตอบกวนๆ

“เออ ตามใจ” ธีร์พลิกตัวกลับไปนอนหันหลังให้เหมือนเดิม

ในขณะที่ธีร์กำลังจะหลับเขาก็เริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไล้ไปตามแผ่นหลังของเขา แน่นอนว่าธีร์เคลิ้มไปกับสัมผัสนี้ เพราะเมื่อ
ยามเด็ก ธีร์จะหลับได้ก็ต้องมีคนคอยเกาหลังให้

“อืม”

“หึ” พัฒน์หัวเราะในลำคออย่างพอใจ

ก็เพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าธีร์ชอบการสัมผัสที่แผ่นหลังเบาๆ แบบนี้ ตอนแรกที่เขาทำ พัฒน์ไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำ แค่คิดว่าแผ่นหลังตรง
หน้านี้น่าสัมผัส มือมันก็ไปทันที

พรึ่บ!

ร่างแกร่งค่อยๆ ขยับเข้าไปหาร่างโปร่งที่กำลังนอนนิ่งอยู่

“หลับยัง” พัฒน์กระซิบข้างหู

“ยัง อย่าเอามืออกนะเว้ย ให้กูหลับก่อน” ธีร์สั่ง

“นี่กูกลายไปเป็นคนใช้มึงเมื่อไหร่”

“อืม...อย่าบ่นน่า” ธีร์เริ่มรำคาญ แต่สัมผัสที่แผ่นหลังยังคงให้ความรู้สึกเคลิ้มอยู่ดี

“หึหึ โอเค แต่ต้องมีรางวัลนะ” พัฒน์ต่อรอง ซึ่งธีร์ก็ไม่มีสติมากพอที่จะประมาวลคำพูดของพัฒน์แล้ว ได้แต่ครางรับอย่างเดียว

“เออ”

“ตกลงแล้วนะ”

“เออ”

“อย่าทำเป็นจำไม่ได้ล่ะ”

“เออ...”

“แน่นะ” พัฒน์ยังคงกวนธีร์ต่อไป ซึ่งมันทำให้ร่างโปร่งหมดความอดทน ธีร์หันกลับมาเผชิญหน้าพัฒน์อย่างรำคาญ ซึ่งก็เป็นการ
เผชิญหน้ากับพัฒน์ตรงๆ และแนบชิดกันมาก

“มึงจะขยับมาทำไมเนี่ย” ธีร์ถามกลบเกลื่อนความเขิน

“แขนกูสั้น”

“ตอแหล” ธีร์ด่าไปเมื่อร่างแกร่งพูดโกหก

ถ้าแขนพัฒน์สั้น ของเขาไม่เรียกด้วนหรือไง

“วันนี้ก็นอนกันแบบนี้ก็แล้วกัน” พัฒน์พูดบอก ซึ่งธีร์ก็ออกแรงดิ้นหนี แต่ก็ไปไหนไม่ได้ มีหวังตกเตียงแน่

“จะบ้าหรือไงไอ้พัฒน์ จั๊กจี้ตายห่า”

“บ้าอะไรล่ะ หรือว่ามึงลืมไปแล้วว่าเรามีอะไรที่เกินกว่าการนอนกอดกันอีก” เป็นประโยคที่สร้างสีแดงบนใบหน้าขาวของธีร์เป็น
อย่างดี

“อย่าพูดมันขึ้นมานะ”

“ทำไมล่ะ ก็กูพูดเรื่องจริงนี่หว่า”

“หุบปากแล้วนอนซะ!”

“จะให้กูหุบยังไงล่ะ”

“ก็เอามือปิดปากตัวเองไปสิ”

“มือกูไม่ว่าง” พัฒน์ตอบ

ธีร์รู้ดีว่าเพราะอะไรมือของพัฒน์ถึงไม่ว่าง ก็เล่นกอดกักเขาไว้ไม่พอ ยังลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบางอีกด้วย แต่ที่เขาไม่ค้านเพราะ
ชอบไง

ใจง่ายจริงๆ กู

“ก็เอาออกไป”

“แน่ใจนะ” พัฒน์ถาม ซึ่งธีร์มีสีหน้าที่ลังเลเล็กน้อย เพราะเขาเป็นคนที่นอนหลับยากมากถ้าหากไม่เหนื่อยจริงๆ ที่ผ่านมาเขาจะ
มองผ่านความมืดแล้วหลับตา จนหลับไปเองนั่นแหละ แต่ถ้ามีคนคอยเกาหรือลูบหลังให้ก็นอนหลับเร็วและสบายมากขึ้น

“เหมือนมึงจะไม่แน่ใจ ถ้าอย่างนั้น กูมีข้อแลกเปลี่ยน”

“อะไร” ธีร์เริ่มแสดงถึงความไม่ไว้ใจ เพราะข้อเสนอของอีกคนมันได้เปรียบเขาเสมอ

“กูจะคอยลูบหลังให้มึงก่อนนอนทุกๆ คืน” พัฒน์บอกออกไป

“แลกกับ...” ธีร์เลยถามกลับ

คนอย่างพัฒน์ ไม่มีทางที่จะทำอะไรให้ฟรีๆ หรอก

“กู๊ดไนท์...คิส” สิ้นเสียงธีร์ก็ส่ายหน้าทันที

“ไม่มีทาง”

“ก็แล้วแต่ ทุกๆ คืนกูสังเกตเห็นว่ามึงกระสับกระส่ายเวลานอนตลอด”

“แล้วทำไม”

“ก็ไม่ทำไม”

“มึงคิดว่ากูเป็นคนหลับยากจนต้องมีคนคอยเกาเหมือนเด็กๆ หรือไง” ธีร์โพล่งออกไปอย่างโมโห

“กูไม่ได้พูดนะ มึงพูดของมึงเอง”

“ไอ้บ้าเอ้ย!”

“เอาไงล่ะ แลกกับการนอนหลับไปอย่างสบายๆ” พัฒน์เอาเข้าล่อ

“แค่จูบ...ใช่ไหม” ธีร์ถามเบาๆ

“เออ”

“ไม่เกินเลย...ใช่ไหม”

“แน่นอน” ถ้ามึงไม่มีอารมณ์ร่วมด้วย

“มึงพูดจริงนะ”

“เออ กูไม่โกหกมึงหรอก”

“เอาเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรือไง” ธีร์ต่อรอง

“งั้นเอาเป็นมีอะไรกันหนึ่งยก”


“โอเค กูเลือกจูบ” ธีร์รีบพูดขึ้นมา เพราะกลัวว่าพัฒน์จะเปลี่ยนใจยัดเยียดการมีอะไรกันมาให้เขา

“แค่นั้น...”

“งั้นก็นอนได้แล้ว กูง่วง อ้อ!! ให้กูหลับก่อนก็แล้วกันค่อยจูบ” ธีร์บอกก่อนจะหลับตาลงเพื่อหลบสายตาของอีกคน ที่นับวันมี
อิทธิพลกับหัวใจเขาเหลือเกิน

แล้วคิดหรือไม่ว่าพัฒน์จะยอมจุบตอนอีกคนหลับไปแล้ว

ไม่ได้รับการตอบสนอง ใครมันจะไปจูบกัน...

“อื้อ...ไอ้อัด” ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจที่ร่างแกร่งกดริมฝีปากลงมาโดยที่ไม่บอกกล่าว และเพราะเป็นแบบนี้เลยเปิด
โอกาสให้ลิ้นร้อนเข้าไปเกาะเกี่ยวกับลิ้นของธีร์อย่างง่ายดาย ดวงตาของธีร์ค่อยๆ ปิดลงอีกครั้งด้วยความเคลิบเคลิ้มกับจูบที่ร้อน
แรงที่ร่างแกร่งมอบให้ อีกทั้งมือร้อนที่สัมผัสทั่วแผ่นหลังของเขาอีก กลายเป็นว่าตอนนี้ เขากับพัฒน์กำลังนอนจูบกันอยู่

ความร้อนของร่างกายเริ่มประทุขึ้น พัฒน์บดจูบลงมา ดูดดุด เกาะเกี่ยว ไล่เลีย พัวพันอยู่ภายในปากของธีร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลาย
ต่อหลายครั้ง ธีร์เองก็ตอบสนองรสจูบกลับเป็นอย่างดี มือข้างหนึ่งของร่างโปร่งเอื้อมสัมผัสใบหน้ากับผมของพัฒน์เพื่อต้องการ
ระบายอารมณ์วาบหวามจากการจูบ

“อื้อ...ย่ะ อย่าไอ้เหี้ย” ธีร์ร้องห้ามเมื่อพัฒน์ฝังจมูกกับริมฝีปากร้อนของตนที่ต้นคอขาวเนียน ขบเม้มเบาๆ จนเกิดรอยที่แสดง
ความเป็นเจ้าของ

พัฒน์มีอะไรกับใครไม่เคยทิ้งรอยไว้บนตัวของคนๆ นั้น ซ้ำแล้ว ความรุนแรงของตนก็ใช้ไม่ได้กับใครอื่น แน่ล่ะ...ใครจะไปยอมรับ
ความรุนแรงได้ เวลามีอะไรกับผู้หญิงที่ผ่านมาเขาเคยไม่ค่อยเล้าโลมเท่าไหร่ มีอารมณ์ก็ปลดปล่อยอย่างเดียว ก็เลยไม่เคยรู้สึก
เต็มเปี่ยมได้อย่างตอนมีอะไรกับธีร์

“ไหนว่าแค่จูบไงวะ” ธีร์ถามปนหอบหน่อยๆ

“ก็แค่จูบไง” พัฒน์ตอบหน้าตาเฉย

“แล้วมึงทำอะไรกับคอกู”

“รู้อยู่แล้วจะถามทำไม” พัฒน์พูดบอกอีกคนไป

ร่างโปร่งนอนนิ่งตัวแข็งทื่อเพราะตอบไม่ได้เหมือนกัน ก็เขารู้อยู่แล้วว่าพัฒน์ทำอะไรกับคอเขา พรุ่งนี้เช้าส่องกระจกก็คงเห็น

เข้าใจหรือเปล่าว่ามันเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบน่ะ

“กูก็ถามไปงั้นๆ แหละ”

“กูบอกว่าแค่จูบก็คือจูบ ไม่เกินเลยหรอก ถ้ามึงไม่ยอม” ประโยคท้ายเขาเพียงแค่พึมพำเบาๆ เท่านั้น แต่ธีร์เองก็ซื่อบื้อเกินกว่าที่
จะรู้สึกหรือได้ยิน

“ว่าไงนะ”

“นอนได้แล้ว”

“มึงก็บอกมาก่อนสิว่าเมื่อกี้พูดอะไร” ธีร์ไม่ยอมง่ายๆ

“ก็ไม่ได้พูดอะไร”

“มึงพูด แต่มึงไม่บอกกู”

พัฒน์ชักจะทนไม่ไหวกับความดื้อของอีกคนแล้วนะ

“จะนอนดีๆ ไหม หรืออยากจูบกันอีก”

“ฝันดี” ธีร์บอกพัฒน์ไปแล้วหลับตาลงอย่างจำยอม เนื่องจากจะกลัวพัฒน์จูบตนอีกครั้ง แน่นอนว่าธีร์มั่นใจ ว่ามันจะไม่จบที่จูบ
แน่ๆ

ไม่ใช่เพราะใคร แต่เป็นเพราะหัวใจของเขาเองนั่นแหละ...

“หึหึ” พัฒน์หัวเราะเล็กน้อยก่อนจะพลิกตัวกลับไปปิดไฟที่หัวเตียงก่อนจะกลับมาสวมกอดธีร์แล้วลูบหลังกล่อมให้ธีร์นอนหลับต่อ

เมื่อเห็นว่าร่างโปร่งหลับไปแล้ว เขาก็ค่อนลดมือที่ลูบลง แต่ก็ยังคงกอดเอาไว้อยู่ พัฒน์หอมผมบางของธีร์เบาๆ แล้วหลับตาไป
ด้วยรอยยิ้ม

มันช่างเป็นคืนที่หลับสบายและนอนฝันดีเหลือเกิน

...

...

...



“ตื่นได้แล้ว ไอ้ธีร์ มึงต้องไปประชุมเก้าโมงนะเว้ย” พัฒน์ทำการปลุกธีร์ในเช้าวันใหม่ ปกติเขาไม่จำเป็นต้องปลุกด้วยซ้ำ แต่วันนี้
ธีร์ทำท่าจะไม่ตื่น

ขนาดเขาแต่งตัวเตรียมจะไปทำงานอยู่แล้วมันยังไม่ตื่นเลย พัฒน์ที่ต้องไปทำงานให้ทัน 8 โมงเช้าก็ต้องเลื่อนเวลาไปเพื่อปลุก
ธีร์ในตื่นก่อน

“อื้อ...อีกแป๊บ” ร่างโปร่งครางตอบอย่างงัวเงีย

“จะ 8 โมงแล้วไอ้ธีร์”

ร่างโปร่งได้ยินแบบนั้นก็ดีดตัวลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว มองนาฬิกาที่หัวเตียงฝั่งตัวเองด้วยความตกใจ เห็นว่าเจ็ดโมงครึ่งก็ถอน
หายใจอย่างโล่งอก แต่ถึงอย่างนั้น ธีร์ก็รีบลุกจากที่นอนเพื่อไปทำธุระส่วนตัว อาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปประชุมในทันตอนเก้าโมง

“ธีร์กูไปทำงานก่อนนะ” พัฒน์ตะโกนหน้าห้องน้ำที่ธีร์กำลังอาบน้ำอยู่

“เออ ไปเลย” อีกคนตะโกนจากในห้องน้ำ

“เดี๋ยวโทรหา”

พัฒน์พูดแค่นี้ก็เดินหยิบกระเป๋าทำงานของตนไป แล้วออกจากห้องไปทันที เพราะคงจะไปถึงบริษัทช้ามากๆ เนื่องจากตอนนี้ก็
ใกล้จะแปดโมงเต็มที

“ให้ตายสิ ต้องทำงานสายเพราะมันเนี่ย สมเหตุสมผลเหลือเกิน” พัฒน์บ่นคนเดียวระหว่างทาง

แม้จะบ่นไปแบบนั้นก็เถอะ แต่ทำไมปากถึงได้ฉีกยิ้มด้วยล่ะ



ธีร์เดินทางมาถึงบริษัทก่อนเวลาประชุม 15 นาที ซึ่งก็เป็นความโชคดีของเขาเป็นอย่างมากมีเวลาเตรียมตัวในการประชุม ก็ยังดี
กว่าไม่ได้เตรียมอะไรเลย ธีร์ใช้เวลาประชุมไปประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าๆ เกี่ยวกับโครงการที่กำลังสร้างอยู่ ส่วนโครงการใหม่จะ
สามารถสร้างได้อีก 3 ปีนับจากผ่านการนำเสนอ

“ผมขอปิดการประชุมเพียงเท่านี้ครับ” อัคนีพูดเสียงทุ้ม บอกกับกรรมการทุกคนด้วยสีหน้านิ่งเรียบ เพื่อรักษามาดของผู้นำเอาไว้
ได้ยินแบบนั้นธีร์ก็โค้งให้กับเจ้านาย แล้วเดินออกจากห้องประชุมไปยังห้องตัวเองทันที

ระหว่างที่ธีร์กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องของตัวเอง เลขาของธีร์ก็เข้ามาในห้องหลังจากได้รับอนุญาตผ่านอินเตอร์โฟนแล้ว

“คุณธีร์คะ ตารางงานของอาทิตย์หน้าค่ะ”

“โอ้...ต่างจังหวัดทั้งอาทิตย์เลยหรือครับ” ธีร์ถามเมื่อเห็นตารางงานทั้ง 6 วันของอาทิตย์หน้าเป็นต่างจังหวัดทั้งหมด

“ใช่ค่ะ คุณธีร์ เชียงราย 3 วัน ค้าง 2 คืน จากนั้นก็ไปเชียงใหม่ต่อค่ะ กลับเย็นวันเสาร์ค่ะ”

“จัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินกับติดต่อรถของฝั่งนู้นไว้เรียบร้อยแล้วสินะครับ” ธีร์ถาม เพราะดูจากสีหน้าของเธอแล้ว คงจะทำงาน
เสร็จแล้ว ถึงได้ดูสดชื่นแบบนี้

“เรียบร้อยแล้วค่ะ เมื่อไปถึงแล้วผู้จัดการโรงแรมในตัวเมืองจะมารับที่สนามบิน คุณธีร์จะได้พักโรงแรมของบริษัทค่ะ” เอมิกา
อธิบาย

“คือสองจังหวัดนี้กำลังจะสร้างสาขาใหม่ในต่างอำเภอใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ เราสร้างตามสถานที่ท่องเที่ยว โครงการนี้เขียนมา 5 ปีค่ะ เพิ่งจะได้สร้างได้ปีนี้ คุณธีร์อ่านรายละเอียดโครงการแล้วใช่
ไหมคะ”

“ครับ ผมศึกษามันดีมากๆ แล้ว สานต่อคุณอิสระได้สบาย”

“คุณธีร์นี่เก่งจังเลยนะคะ ทั้งๆ ที่เพิ่งจบใหม่แท้ๆ” เอมิกาชมเจ้านายของตนอย่างทึ่งๆ

“ไม่หรอกครับ ผมก็ใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำงานนั่นแหละครับ” ธีร์ถ่อมตัว ก่อนจะยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเวลา
เที่ยงแล้ว

“ถึงเวลาพักกลางวันแล้วครับ” ธีร์บอกยิ้มๆ

“โอ๊ะ! จริงด้วยค่ะ”

“งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะครับ ผมเลี้ยงเอง” ธีร์ว่าพลางลุกขึ้น

“เอ๋?” เอมิกามีสีหน้าที่งงงวยอย่างเห็นได้ชัด

“ฮ่าๆ ไม่ว่าอะไรคุณเอมก็จำได้เป็นอย่างดี แต่นัดของผมกลับจำไม่ได้เสียงั้น” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงติดตลก เลขาของเขาก็เลยจำ
ได้ขึ้นมาว่าเมื่อวานธีร์นัดทานข้าว

“ขอโทษด้วยค่ะ ดิฉันจำไม่ได้จริงๆ” เธอรีบโค้งให้ธีร์ทันที

“ไม่เป็นไรครับ ถ้าคุณเอมกลัวคนอื่นมองไม่ดี ผมยินดีให้พาเลขคุณเพลิงไปด้วย” ธีร์บอกอีก

“จะกลัวทำไมคะ ดิฉันมีลูก มีสามีแล้ว ใครๆ ก็ทราบกัน”

“งั้นก็ไม่มีปัญหานะครับ”

“ไม่มีปัญหาค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเลยครับ”

“ค่ะ”

ธีร์พาเอมิกาเลขาคนเก่งของตัวเองออกไปทานอาหารเที่ยงเพื่อสานสัมพันธ์ให้สนิทกันมากขึ้น ทำให้ร่างโปร่งรู้จักกับเอมิกามาก
ยิ่งขึ้นจากการคุยกัน เมื่อทานอาหารเสร็จแล้วพวกเขาก็กลับมาที่บริษัท ซึ่งธีร์ก็ให้เลขาของตนขึ้นไปก่อน ส่วนตนก็ยืนสั่งงานที่
ชั้นล่างก่อน


“ช่วยปรับเปลี่ยนตามที่ผมว่าเลยนะคะ”

“ได้ครับ”

“ผมขอตัว”

ในจังหวะที่ธีร์กำลังจะเดินไปที่ลิฟต์หางตาของเขาก็ไปเห็นมีนายืนอยู่ที่มุมหนึ่งของเสาใหญ่ ทำท่าด้อมๆ มองๆ เขาอยู่ ราวกับ
ต้องการสังเกตอะไรบางอย่าง ธีร์ตรงเข้าไปหาเธอทันที

“ตามฉันมา”

มีนาเดินตามธีร์ไปอย่างว่าง่าย ก็เพราะว่าเธอตั้งใจจะมาดักรอธีร์อยู่แล้ว ร่างโปร่งพาเธอมาคุยในห้องรับรองแขกที่เธอเพิ่งจะมี
โอกาสได้เข้ามา




(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 08-07-2015 11:19:33

“มีอะไร”

“ฉันมีเรื่องจะตกลงกับนาย”

“หึหึ ดูเหมือนจะผยองไม่หาย ทำราวกับตัวเองเป็นเจ้านาย ไล่ออกดีไหมวะ” ธีร์พึมพำ เธอก็หน้าเจื่อนไปทันที

“ขอโทษค่ะ”

“ต่อหน้าฉันก็ให้เกียรติหน่อย เพราะยังไงฉันก็เจ้านายเธอ แค่ระดับชั้นที่นั่งทำงานก็ต่างกันแล้ว ลับหลังเธอจะพูดยังไงก็ได้ เรื่อง
ของเธอ แต่ต่อหน้าเธอต้องกลัวไม่มีที่ทำงานหน่อยนะ” ธีร์พูดอย่างเจ้าเล่ห์ ทำเอาเธอหน้าเสียไปอีก

ก็ไม่ได้อยากจะทำอะไรผู้หญิงไม่มีทางสู้หรอก

“ฉันมีเรื่องอยากจะตกลงกับคุณ”

“หือ...อย่างเธอเนี่ยนะ จะเอาอะไรมาตกลงกับฉัน”

“ชิ...ฉันอยากรู้ที่อยู่ของพัฒน์ ที่ทำงานของเขา”

“ฉันจะได้อะไร” ธีร์ถาม

“แล้วอยากได้อะไร” เธอถามกลับ

“คนอย่างฉันอยากได้อะไรก็สามารถซื้อได้ด้วยตัวเอง เธอมีอะไรจะเสนอก็ยื่นมาเลย”

“ฉันไม่ได้รวย ก็มีแค่ตัวนี่แหละ” เธอบอกพลางกอดอกตัวเองเชิดๆ

“ฮึ” ธีร์หลุดหัวเราะออกมา พลางใช้สายตามองเธอตั้งหัวจรดปลายเท้า ธีร์ก็มองเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ คนหนึ่ง ทั้งหุ่นและรูป
ร่างก็ดี เสียอย่างเดียว...นิสัย

“ฉันบอกให้ก็ได้ว่าพัฒน์มันทำงานอยู่ที่ไหน ตำแหน่งเดียวกับฉันที่ DINZ ถ้าไปหาก็คงจะยากหน่อย เพราะหมอนั่น มันไม่รับคน
แปลกหน้าให้เข้าห้องของตัวเอง ไม่มีเครดิตพอก็นัดเจอไม่ได้” ธีร์บอกออกไป เห็นแก่ความพยายามของเธอ และธีร์ก็เชื่อว่าเธอ
เข้าหาพัฒน์ไม่ได้แน่ๆ

“แล้วที่พักล่ะ” เธอรู้ได้ทันทีว่าเข้าถึงยากมากเลยถามที่อยู่ไปแทน

“เราอยู่ด้วยกัน” ธีร์ตอบแบบกำกวมออกไป

“หมายความว่ายังไง”

“ฉันกับมัน อยู่ด้วยกัน ห้องเดียวกัน เตียงเดียวกัน ชัดไหม!”

ไม่รู้อะไรดลใจให้ธีร์ตอบออกไปแบบนั้น รู้แค่ว่าตัวเองสะใจเหลือเกินที่เห็นหน้าที่แสดงถึงความตกใจของมีนา พนักงานในความ
ปกครองของตน

“หมายความว่าไง...”

“ก็ตามนั้น อ้อ! แล้วก็เป็นคอนโดที่คณะบริหารของทั้งสองบริษัทอยู่ ที่สำคัญที่นั่นมีแต่นักธุรกิจพักอยู่ เห็นทีว่าจะเข้าถึงยาก
เหมือนกัน”

ดูเหมือนว่าเธอจะหมดหนทางเข้าหาอีกคนอย่างสิ้นเชิง

“เบอร์ติดต่อล่ะ”

“ถ้าไม่มีในรายชื่อมันก็ไม่รับ ถ้าโทรซ้ำๆ หรือส่งข้อความไปกวนมันมากๆ มันก็จะเปลี่ยนเบอร์หนี มีอะไรอีกไหมที่อยากจะถาม”

“ไม่มีแล้ว”

“งั้นฉันถามหน่อย ว่าทำไมถึงอยากได้ไอ้พัฒน์ขนาดนั้น” ธีร์ถามออกไปตรงๆ อาจจะเป็นคำถามที่ดูไม่ให้เกียรติไปหน่อย แต่เขา
ก็เป็นแบบนี้ล่ะนะ

“เรื่องของฉัน”

“หึหึ ก็แล้วแต่นะ จะตอบหรือไม่ก็เรื่องของเธอ ยังไงฉันก็บอกว่าเธอ ไม่มีทางเข้าหาพัฒน์มันได้หรอก ที่ฉันเอาเวลางานมาคุย
กับเธอนี่ก็เสียหายไปเกือบหลายสิบล้านเลยล่ะ”

มีนากัดฟันแน่นด้วยความโกรธ

“ฉันถอยแล้ว เลิกหวังแล้วล่ะนะ ยังไง คุณคงไม่ไล่ฉันออกหรอกใช่ไหม” เธอถาม

“ฉันไม่ไล่ใครออกด้วยเหตุผลไร้สาระหรอก”

“แล้วเรื่องข้อแลกเปลี่ยนล่ะ ตัวของฉัน...”

“เก็บไว้ให้คนที่เธอรักและรักเธอจริงๆ เถอะ” ธีร์บอกออกไป

มีนามองหน้าธีร์อย่างสังเกต ก็พบว่าเจ้านายของเธอหล่อและมีเสน่ห์ไม่ต่างจากพัฒน์เท่าไหร่ ขาวกว่า เตี้ยกว่า ตัวเล็กกว่า แต่ก็
ตัวใหญ่กว่าเธอ ถ้าได้คนๆ นี้กอด ก็อาจจะอบอุ่นไม่แพ้กัน

ทำไมเธอถึงมองข้ามคนๆ นี้ไปได้นะ

“ขอบคุณค่ะ”

ธีร์ไม่ได้นึกอะไรมากมายนัก เห็นผู้หญิงคนนี้ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เขาก็พร้อมละเป็นมิตรกลับ โดยไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มของเธอมีอะไร
แอบแฝงอยู่

“ไปทำงานต่อเถอะ”

“ค่ะ”

มีนาเดินออกจากห้องรับรองแขกไปด้วยรอยยิ้มที่คาดหวังเป็นอย่างมาก ธีร์เองก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ผ่านเรื่องนี้ไปได้ โดยไม่รู้เลยว่ามีนามีแผนในใจ

จับพัฒน์ไม่ได้ ธีร์แทนก็แล้วกัน

ยังไงก็รวยเหมือนๆ กัน

“ขอฉันคิดแผนก่อนก็แล้วกัน คุณไม่มีทางรอดแน่”

ทำงานที่เดียวกันแบบนี้ ที่สำคัญ...เคยได้คุยกันแล้ว มันก็ต้องมีครั้งต่อไปอีกแน่ๆ แล้วเหมือนกับธีร์...จะสนใจเธอไม่น้อย ไม่งั้นคงไม่มาคุยกับเธอง่ายๆ แบบนี้หรอก

คงจะกลายเป็นคุณนายก็คราวนี้แหละฉัน

“ฮ่าๆ ไปแต่งสวยดีกว่าเย็นนี้”

เธอคิดอย่างดีใจโดยไม่รู้เลยว่าเป้าหมายที่เธอเปลี่ยนมาเป็นธีร์ เจ้านายของเธอนั้น ก็ไม่มีทางสำเร็จเช่นกัน เพราะถ้าเป็นแต่ก่อน มีผู้หญิงเข้าหาเขา เขาจะไม่ลังเลเลยที่จะเล่นด้วย แต่ตอนนี้ ด้วยจรรณยาบรรณของนักธุรกิจ ที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนในบริษัทเดียวกันแน่นอน

ถึงแม้ว่าจะไม่มีกฎ ตอนนี้ ธีร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงแล้วล่ะนะ...

...

...

...



“ตอนนี้กูอยู่ตรวจงานที่บริษัทคนเดียว” ธีร์บอกผ่านโทรศัพท์กับพัฒน์ไป

(2 ทุ่มแล้วนี่นะ มีใครอยู่อีกไหม)

“ก็มี รปภ. กับพวกพนักงานที่ทำโอทีด้านล่างน่ะ แต่ถ้าชั้นบริหารก็มีกูคนเดียว”

(อีกนานไหมวะ)

“นานอยู่มั้ง กูปวดหัวด้วย แต่มันก็ต้องเร่งแก้ไขแล้วน่ะสิ”

(กูไปช่วยไหม)

“มึงพักไปเถอะ กูจัดการเองได้” ธีร์บอกไป

(กูจะไปช่วย)

“เออ!! อยากมาก็มา” ธีร์กระแทกน้ำเสียงบอกออกไป ก่อนจะวางสายไปทันที

แกร๊ก!

ร่างโปร่งเงยหน้าคนมองคนที่เปิดประตูเพราะคิดว่าเป็นพัฒน์ แต่ก็พบว่าไม่ใช่ คนที่เข้ามาในห้องคือผู้หญิงที่เขาคุยด้วยเมื่อตอน
บ่าย

“ขึ้นมาที่นี่ได้ยังไง” ธีร์ถามเสียงเครียด

“ก็เดินขึ้นลิฟต์มา” มีนาตอบ ก่อนจะเดินมาหาธีร์ช้าๆ ชุดที่เธอใส่ยังคงเป็นชุดเดิม แสดงว่าเธอยังไม่กลับบ้า แต่รอโอกาสที่จะขึ้น
มาที่นี่

ร่างโปร่งไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงขึ้นมาถึงที่นี่ได้ ก็เพราะตอนนี้มันเป็นเวลาที่เลยเวลาทำงานปกติมาแล้ว คนส่วนใหญ่ก็
กลับบ้านกันไปหมด มีเพียงแค่พนักงานที่ทำงานนอกเวลากับรปภ. เท่านั้น

“ต้องการอะไร”

“แหม...คุณธีร์ มีนก็ขึ้นมาขอบคุณไงคะที่ทำให้มีนตาสว่าง” ขาเรียวสวยของเธอก้าวเข้าหาธีร์อย่างช้า ถลกกระโปรงขึ้นนั่งคร่อม
บนตักของธีร์อย่างเร็วจนร่างโปร่งตามไม่ทัน จนตอนนี้เขาถูกผู้หญิงคนนี้ควบคุมเอาไว้ได้แล้ว

ธีร์ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอจะเปลี่ยนเป้าหมายจากพัฒน์มาเป็นเขา

“อย่าทำแบบนี้ ลงไปจากตัวฉันซะ” ธีร์สั่งเสียงเครียด พยายามที่จะดันแขนเล็กของมีนาออกไป แต่คนตัวเล็กก็ขืนแรงไว้ เอา
แขนคล้องคอสวยของธีร์ เบียดกายเข้าหาอย่างยั่วเย้า ธีร์ที่ได้รับสัมผัสแบบนั้นก็กลืนน้ำลายลงอึกใหญ่ จะผลักเธอออกไปก็ได้
แต่เขาไม่เคยคิดทำร้ายผู้หญิงทางร่างกาย

ทางวาจาก็อีกอย่างหนึ่ง

“คุณธีร์ขา...” มีนาเรียกเขาเสียงหวาน เอามือข้างหนึ่งมาปลดกระดุมเสื้อของตนโชว์อกอวบอิ่ม แล้วแนบอกของเธอเข้ากับแผ่นอกของธีร์อย่างยั่วยวน

“มีนา ออกไปเดี๋ยวนี้”

“ไม่เอาอ่ะค่ะ” เธอพยายามใช้ร่างกายของเธอกระตุ้นอารมณ์ของร่างโปร่ง ธีร์เผลอมองหน้าอกของหญิงสาว ซึ่งมีนาเห็นแบบนั้น
ก็ยิ้มยินดี พยายามที่จะกดจูบกับธีร์ หากแต่ใบหน้าหล่อไม่ยอม ทั้งดัน ทั้งหันหนี แต่ผู้หญิงคนนี้กลับใช้แรงทั้งหมดเพื่อควบคุม
นิ้วสวยปลดกระดุมเสื้อเชิร์ตของธีร์ออกจนเห็นแผ่นอกที่มีกล้ามเนื้อเล็กน้อย มีนามองมันอย่างเคลิบเคลิ้ม

ร่างกายของธีร์ให้ความรู้สึกพลุ่งพล่าน ไม่ว่าจะเพศตรงข้ามหรือเพศเดียวกัน...

ในจังหวะที่หญิงสาวพยายามที่จะจูบกับธีร์ให้ได้ ประตูห้องของธีร์ก็ถูกเปิดออกก่อน ด้วยฝีมือของคนที่ทำใบหน้าโกรธที่พร้อมจะ
อาละวาดได้ทุกเมื่อ

“ไอ้ธีร์!!!” พัฒน์เรียกชื่ออีกคนเสียงดัง ทำเอาหญิงสาวถึงกับตกใจ รีบลุกออกจากตัวของธีร์ทันที แต่เมื่อเห็นว่าเป็นพัฒน์ เธอก็
หน้าซีด ส่วนธีร์ก็รีบลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจเช่นกัน

"พัฒน์...มันไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ” ธีร์รีบอธิบาย

“นี่น่ะหรือทำงานของมึงน่ะ” สองเท้าก้าวเข้ามาหาธีร์เรื่อยๆ อย่างกับเสือจ้องจับเหยื่อ

“กูทำงานจริงๆ แต่ผู้หญิงคนนี้แอบขึ้นมาหากูนะเว้ย”

“แล้วทำไมมึงไม่ปฏิเสธ”

“ก็ก็ปฏิเสธแล้วนะเว้ย ยังไม่ทันมีอะไรด้วยซ้ำ มึงก็มาก่อน”

“อ้อ!! นี่ถ้ากูไม่มาก่อน ก็คงเสร็จไปแล้วสินะ” พัฒน์ถามอย่างโมโห

“ไอ้พัฒน์!! มันไม่ใช่”

“อย่ามาโกหก ฟังไม่ขึ้น” พัฒน์หันไปมองหน้าหญิงสาวทันทีด้วยความไม่พอใจที่บังอาจมายุ่งกับคนของเขา ซึ่งเมื่อเห็นหน้า
พัฒน์ก็รู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คือคนเดียวกับที่ทักว่าพัฒน์เป็นเพื่อนเก่า

“พัฒน์...ฟังมีนก่อน” เธอพยายามอธิบาย เขาต้องจับธีร์ให้อยู่หมัด

“จับฉันไม่ได้ ก็เลยคิดจับเมียฉันแทนสินะ” กัดฟันถามออกไป แต่เป็นคนถามที่ทำให้คนฟังถึงกับอึ้ง มองทั้งพัฒน์และธีร์สลับกัน
ไป

“ว่าไงนะ!!” เธอสติแทบแตก ตาโตอย่างกับไข่ห่าน

“เธอมายุ่งอะไรกับเมียชาวบ้านวะ!! ไสหัวออกไปได้แล้ว ถ้ายังอยากรอดอยู่!!” พัฒน์ตะคอกใส่หญิงสาวเสียงดัง ใบหน้าเต็มไป
ด้วยความโกรธ แน่นอนว่าเธอไม่สามารถที่จะทนเห็นหรือสู้สายตาของพัฒน์ตอนนี้ได้

ธีร์ที่เห็นขั้นโกรธจัดก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก หญิงสาวก็วิ่งออกจากห้องไปทันทีด้วยความกลัว ก่อนที่ทั้งห้องจะเหลือเพียงแค่ธีร์ที่ยืน
นิ่งกับพัฒน์ที่จ้องเหยื่อด้วยความโกรธ

“มึง!! มีงานอะไรก็รีบทำซะ!! เรื่องที่กูเห็น ค่อยกลับไปเคลียร์ที่ห้อง!!!” พัฒน์พูดบอกเสียงกร้าว ทำเอาร่างโปร่งต้องทรุดตัวนั่ง
ลงกับที่นั่งแล้วรีบทำงานต่อทันที

กูจะโดนอะไรบ้างวะเนี่ย









100%


 :o12: :o12: :o12:

สวัสดีจ้า ถ้าอ่านแล้ว เป็นยังไง เม้นท์บอกกันด้วยน้า ^_^ หรือถ้ามีคำผิดก็บอกยูกิไว้เลย เพราะยังไม่เริ่มพิสูจน์อักษรเลยจ้า อยากให้นักอ่านช่วยยูกิอีกแรง ฮ่าๆ ถ้ามีอะไร อยากพูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย แฟนเพจเลยนะคะ


https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-07-2015 11:41:11

ธีร์โดนหนักแน่ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 08-07-2015 11:44:18

จัดไปหนักๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 08-07-2015 11:59:26

พัฒน์จัดการมีนซะ :beat: :beat: :beat:
แหม มีหึงกันด้วย เหลือก็แค่ยอมรับใจตัวเองสินะ :hao7: :hao7: :hao7:
สำหรับยูกิ :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 08-07-2015 12:04:15

ใจเย็นนนนนนนนน ถนอมพี่ธีร์บ้าง
ถามเมียก่อนลงโทษด้วยนะคะ!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 08-07-2015 12:04:46

เฮ้ย ธีร์ไม่ผิดนะไอ้พัฒน์อย่ารุนแรงกับธีร์นะโว้ย เพราะมันไม่ยุติธรรมสำหรับธีร์เลยนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 08-07-2015 12:37:39

เป็นไงล่ะยัยมีนจะอ่อยธีร์ เจอผัวเขาสกัดหงายเงิบไปเลย พัฒน์จัดการธีร์ซะทีเถอะรอมานานแระ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-07-2015 12:38:19

 :hao7:  หึงหน้ามืดตลอดอะพัฒน์ วันนี้ประกาศสถานะเมียซะเลย จากปากคำของสามีขี้หึง  :mew1: 

ลงโทษกันแบบดีๆได้ไหมอ่า กลัวธีร์กลับเข้ารพ.อีกรอบอะ 555
ขอบคุณยูกิจ้ะ สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 08-07-2015 12:51:24

งานนี้โดนหนังแน่ๆ ธีร์เหมือนจะรู้ชะตาตัวเอง แอร๊ยยยยยย อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววววว!!!!!

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 08-07-2015 13:01:49

อิพัฒน์หึงเขาออกนอกหน้ามากมาย

 แล้วก็หัดฟังเหตุผลซะบ้างนะยะ ทำธีร์เจ็บอีกมีตบ! :beat:

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 08-07-2015 13:21:50

พัฒน์เคลียร์กันเบาๆนะอย่าหนักมากเดี๋ยวธีร์จะป่วยอีก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 08-07-2015 13:27:21

โอ๊ะโอออ โดนหนักแน่ธีร์ แทบจะรอตอนต่อไปไม่ไหวละเนี่ย 555 :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 08-07-2015 13:35:08

สงสารธีร์ แต่ธีร์ก็ไม่ปัดป้องอะ 555 พี่พัฒน์ ใจเย็นนะ เดี่ยวน้องธีร์ช้ำ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 08-07-2015 14:11:01

รู้สึกสงสารธีร์ขึ้นมาตะหงิดๆ 55555555555  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 08-07-2015 14:17:49

ว้าววว แสดงความเป็นเจ้าของแล้วคุณพัฒน์  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 08-07-2015 14:22:16

กลัวพัฒน์รุนแรงกับธีร์อ่า

เอาแจกันฟาดหัวแม่มเลย!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 08-07-2015 14:59:19

 :z1: :z1 :z1: 555++ ตอนหน้าธีร์ไม่รอดแน่.. :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 08-07-2015 15:16:57

ถนอมๆธีร์หน่อยนะพัฒ รู้ว่าหึง
แต่แบบธีร์ไม่ได้ผิดไง
แสดงออกขนาดนี้นี่
ก็ยอมรับออกมาให้เป็นกิจลักษณะด้วยนะพัฒ
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: nada_dadida ที่ 08-07-2015 15:48:02

อย่ายุ่งกับเมียผมม     ผู้ชายชื่อพัฒน์ได้กล่าวไว้.5555555.  :laugh:
ตอนนหน้าาาาาขอแบบหึงหนักๆๆ ประชดจนพูดความในใจออกมาาา~~~   :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: princessangle ที่ 08-07-2015 17:43:45

จะกลับไปเคลียอะไรกันที่ห้องอ่าาาาา  :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: RAKDEK_KA ที่ 08-07-2015 17:45:24

ขอตอนที่26 เลยได้เปล่ากำลังอิน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 08-07-2015 18:29:00

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: moobin ที่ 08-07-2015 18:35:52

 :mew6:มาต่อเร็วๆนะ :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 08-07-2015 19:48:19

แหมพัฒน์ประกาศตัวชัดเจนเลยน้าาาหวงธีร์ละสิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-07-2015 20:07:30

งานเข้าธีร์จังเบอร์ คืนนี้รับศึกหนักแน่  :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 08-07-2015 20:22:07

พัฒน์อย่ารุนแรงกำธีร์นะ เคลียร์กันดีๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 08-07-2015 21:05:54

สงสัยจะไม่สบายแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 08-07-2015 21:27:06

ค้างงงงงง
กะลังอินเลย :heaven :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 08-07-2015 21:38:19

อาจจะโดนจัดหนักได้นะธีร์  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 08-07-2015 21:38:45

พี่พัฒน์ชัดเจนแล้วจร้า หึงแรงงงงงงงง
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 08-07-2015 22:04:22

เปิดมาน่ารักฟรุ้งฟริ้ง แต่ปิดท้ายด้วยพายุหึงไซโคลนท่วมท้น
ถึงจะแอบดีใจก็เถอะที่พัฒน์หึงจริงๆจังสักที แต่ไม่แคล้วธีร์จะช้ำเอานะคะ ช่วยปรับความเข้าใจกันก่อนมีอะไรก็ดีนะ
ปล.รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 08-07-2015 23:30:50

บอกเลยว่างานนี้ พี่ธีร์ ไม่รอดแน่นอนอ่ะ

พี่พัฒน์ อย่าทำอะไรรุนแรงนะ เดี๋ยว พี่ธีร์ ช้ำหมด

555

ส่วนนังชะนีนั้นบอกนางให้ลาออกไปเลยก็ดี

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 09-07-2015 06:31:42

ธีร์จะโดนจัดหนักรึเปล่า  :hao6: ยังงี้ต้องขอบคุณยัยมีนาสินะ หึหึิ พัฒน์อย่ารุนแรงมากนะ ฟังธีร์บ้าง  :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 09-07-2015 08:44:46

อิอิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 09-07-2015 10:37:25

อ้างจาก: RAKDEK_KA ที่ 08-07-2015 17:45:24  

ขอตอนที่26 เลยได้เปล่ากำลังอิน

เห็นด้วยกำลังอินขอเลยได้ไหม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 09-07-2015 18:11:32

รอ รอ รอ  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 09-07-2015 19:23:33

ใจเย็นๆ นะพัฒน์ วางมีดลงก่อนนะ ค่อยๆ พูด ค่อยๆ จา 555

นึกว่าจะสิ้นลายผู้ชายพันธุ์โหดไปซะแล้ว หึงน้องธีร์จนหน้ามืด

น้องธีร์ กลับห้องไปแล้วขอให้โชคดีนะคะ  :sad11: เรารอติดตามอยู่ :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 09-07-2015 19:32:35

น่าจะโดนหลายท่านะธีร์ เอร้ยยยย พูดไรไป  :hao7:

เอาใหม่ ๆ พัฒน์โว้ย ฟังธีร์มันก๊อนนนนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 09-07-2015 20:05:31

โดนแน่ๆ ธีร์ ไม่รอดแล้วล่ะ 555 จัดไปพัฒน์ ชุดใหญ่ พวกเรารออยู่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 09-07-2015 20:30:15

เรื่องนี้มีแต่พัฒน์ที่ได้กำไรตลอด  :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 10-07-2015 00:03:55

เยอะะะ สามีขี้หึง 555 ตอนหลังๆมามุ้งมิ่ง ฟรุ้งฟริ้งดีนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 25 (8/7/2558) P:36
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 10-07-2015 18:37:30

อึ๊ยยยยย ย ย ย ย ย ขอตอนต่อไปเลยได้ไหมนะ
ไม่อยากจะคิดๆ  :oo1: :oo1: :oo1:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 11-07-2015 11:33:00

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 26

ระหว่างทางกลับคอนโด บรรยากาศภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบ กดดัน และอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ธีร์รู้สึกกลัวจนตัวสั่น ร่างโปร่งต้องทิ้งรถของตัวเองไว้ที่บริษัท เพราะพัฒน์ลากเขามาที่รถของตัวเอง แต่มันก็ทำให้รู้ว่าทำไมพัฒน์ถึงมาหาเขาที่บริษัทเร็ว
นั่นเป็นเพราะร่างสูงยังไม่ได้กลับคอนโด แต่ก็อยู่ที่ทำงานจนทุ่มถึงได้โทรหาเขาพอได้คำตอบก็เดินทางมาหาเขาทันที

“ไอ้พัฒน์...” ธีร์เรียกชื่อร่างสูง

“หุบปาก!”

“กูกับยัยนั่นไม่มีอะไรกันจริงๆ นะเว้ย ยัยนั่นแอบบขึ้นมาเอง แล้วอยู่ๆ ก็มาขึ้นบนตัวกู” ธีร์พยายามอธิบาย แม้เสียงจะสั่นแต่ก็ยัง
ใจสู้

“แล้วทำไมมึงไม่ผลักออก” ถามเสียงเหี้ยม

“กูผลักแล้ว”

“ก็ผลักแรงๆ สิวะ”

“นั่นผู้หญิงนะเว้ย!” ธีร์เถียงกลับไป

ถึงคำพูดเขาอาจจะมีดูถูกผู้หญิงบ้างหรือ ด่า ว่าผู้หญิงบ้าง แต่ก็ไม่คิดใช้แรงกับผู้หญิง เพราะถือว่าผู้หญิงเป็นเพศแม่ที่ควรให้
เกียรติ

“กูไม่เห็นสน”

“ก็มึงมันไม่มีหัวใจ” ธีร์ว่าไป

“ไม่มีหัวใจ...มึงว่าใคร” หันมาถามธีร์ด้วยความโกรธ

“ป่ะ เปล่า กูว่าตัวเอง”

“อย่ามาตอแหลไอ้ธีร์”

กูจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ได้ยังไงกันนะ

“กูเปล่า”

“มึงรู้หรือเปล่ากูจะทำโทษมึงยังไง” พัฒน์ถาม

“ไม่รู้” ธีร์ตอบเสียงอ่อย

“งั้นกูจะบอกให้มึงรู้และเตรียมตัวไว้...” พัฒน์พูดบอกเสียงต่ำ ซึ่งทำเอาร่างบางถึงกับสั่นกลัว ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว

คงไม่รอดพ้นเรื่องอย่างว่า และครั้งนี้ก็ท่าทางจะรุนแรงมาก

“กูรู้แล้วว่ามึงจะทำอะไร” ธีร์บอก

เพราะการลงโทษของพัฒน์แต่ล่ะครั้ง ไม่เคยเป็นอย่างอื่นเลย

“งั้นก็เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี”

ธีร์ต้องหาทางหนี ไม่ว่ายังไงก็หนี เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย

เอ๊ะ!! หรือว่าผิด เขายอมรับว่าถ้าพัฒน์มาช้ากว่านี้อีกหน่อย เขาคงเคลิ้มตาม แต่นี่มันยังไม่เกิดเสียหน่อย ทำไมต้องโมโหด้วยวะ

“กูไม่ผิดนะไอ้พัฒน์”

“แต่ถ้ากูไปไม่ทันมึงผิดเต็มๆ แต่ถึงทันมึงก็ผิด ที่กูให้มึงอ่านกฎบริษัทร้อยๆ ข้อนั่นไม่จำใส่กะโหลกเลยหรือไงวะ” ร่างโปร่งโดน
ร่างแกร่งตวาด

“ก็จำได้”

“งั้นก็ยอมรับมาว่ามึงผิด”

“กูผิด”

ยอมรับมันทั้งๆ ที่ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่

“งั้นก็ยอมให้ทำโทษ”

“ยอม” ร่างบางตอบเสียงอ่อย

ตอนจอดรถค่อยหาทางหนีก็แล้วก่อน ด้วยสปีดของนักวิ่งของมหาลัยนี่แหละ

พัฒน์เฝ้าสังเกตท่าทางของธีร์ตลอดเวลา รับรู้ด้วยสัญชาตญาณว่าอีกคนกำลังคิดหนีอยู่เป็นแน่ และเขาก็คิดแผนเอาไว้แล้ว ไม่มี
ทางที่เขาจะปล่อยไปแน่ๆ

ต่อให้ไม่ต้องเอากฎของบริษัทมาอ้าง เขาก็โมโหมันอยู่ดี

มันกล้าดียังไงถึงให้คนอื่นต้องต้องตัว ยอมรับว่าหวงร่างกายของธีร์มาก ทั้งหวง ทั้งโมโห ทั้งโกรธ ความรู้สึกทุกอย่างที่รุมเร้าเขาอยู่ตอนนี้ทำให้เขาแทบบ้า

“มึงต้องรับผิดชอบ” พัฒน์คำรามเสียงต่ำ

อารมณ์ทุกอย่างตอนนี้กูจะลงที่มึงทั้งหมด...

รอรับสิ่งที่มึงปฏิเสธมาตลอดเวลาได้เลย...

...

...

...



เมื่อรถจอดที่จอดรถประจำของตนแล้ว ธีร์ก็จัดการเปิดประตูรถแล้วออกวิ่งทันทีไม่คิดชีวิต แต่ก็ไม่รู้ว่าจะวิ่งไปทางไหน หันกลับมาเพื่อมองว่าพัฒน์ตามมาหรือเปล่าก็ต้องตกใจเพราะคนที่เขากำลังหนี ดันยืนด้วยสีหน้านิ่งก่อนจะจับแขนลากเขาเข้าไปในลิฟต์ แล้วตรงขึ้นไปชั้นของตัวเองทันที

หนีไม่รอด และไม่มีทางรอด

“พัฒน์ อย่าทำอะไรกูเลยนะ” ธีร์ขอร้องอ้อนวอนระหว่างที่อีกคนกำลังใช้มือกดรหัสห้องอยู่

“ทำไมกูต้องทำตามที่มึงขอ”


“ก็เพราะว่ากูไม่ผิดไง”

“มึงผิด บนรถก็พูดเข้าใจกันดีแล้ว” พัฒน์เย็นชาใส่ แต่แววตาของร่างแกร่งเต็มไปด้วยไฟร้อนที่พร้อมจะแผดเผาเขาทุกเมื่อ

“ม่ะ...ไม่ อย่าทำกู กูขอร้อง”

“อย่ามาขอร้องคนอย่างกู เพราะถ้ากูพิพากษาแล้วก็ไม่มีวันยกเลิกโทษแน่” พูดเสียงทุ้มต่ำ เป็นน้ำเสียงที่ทำให้ร่างกายที่สั่น
สะท้านด้วยความกลัวของธีร์แข็งทื่อไป

ตึก!

“อ๊ะ เดี๋ยว...พัฒน์ อืม”

แผ่นหลังกระแทกเข้ากับประตูห้องทันทีที่เข้ามาได้สำเร็จ พัฒน์พยายามทั้งจูบทั้งถอดเสื้อของธีร์ออกไปอย่างใจร้อน ร่างโปร่ง
เองก็พยายามที่จะขัดขืน หากแต่ก็สู้แรงของพัฒน์ไม่ได้ ริมฝีปากโดนอีกคนจู่โจมอย่างรุนแรง ไม่มีทีท่าว่าจะเป็นอิสระ

“อ่ะ...อื้อ”

แควก!!

เสื้อโดนกระชากออกจนขาดหลุดลุ่ยหมด ร่างบางคิดในใจ เสื้อนี่คงต้องทิ้งลูกเดียว เพราะมันเอากลับมาใส่ใหม่ไม่ได้แน่ๆ เขาถูก
อีกคนทั้งจูบทั้งบีบไปตามตัวเขา พากเดินไปเรื่อยๆ จนถึงโซฟาตัวใหญ่ พัฒน์ก็ผลักอีกคนลงไปกับโซฟาตัวยาวก่อนที่ตัวเองจะ
ทาบทับตามลงไป

“อ๊ะ เจ็บ” ธีร์ร้องเมื่อพัฒน์ถอดกางเกงของเขาออกด้วยความรุนแรง เมื่อเสื้อผ้าออกจากตัวของธีร์หมดแล้วก็จัดการของตัวเอง
บ้าง พัฒน์มองคนที่นอนนิ่งหอบหายใจหนักหน่วงอย่างพอใจนิดๆ มองร่างขาวตั้งแต่คอยันขา

น่าทำให้เป็นรอยทั้งตัว จะได้รู้ว่า มึงเป็นของใคร

“อย่าทำให้เป็นรอยนะเว้ย” ธีร์ห้าม แต่ก็เป็นคำพูดที่ไม่มีน้ำหนักเท่าไหร่ ในเมื่อพัฒน์ไม่คิดจะฟังและทำตามเลยสักนิด

เพี๊ยะ!!

ร่างแกร่งตบเข้าที่ต้นขาขาวแรงๆ ก่อนจะบีบระบายความหมั่นเขี้ยวของตน ร่างสูงก้มลงบดจูบที่ร้อนแรงลงไปอีกครั้ง ซึ่งธีร์ที่รู้ว่า
ตัวเองไม่รอดแน่ก็ทำได้เพียงตอบสนองกลับไป

แม้จะเจ็บแต่ก็รู้สึกดี

“อึก...อืม” ครางออกมาแผ่วเบาเพราะเคลิ้มกับรสจูบของพัฒน์ ลิ้นร้อนของทั้งคู่เกาะเกี่ยวกันราวกับว่ามันเป็นเกมส์ที่ต้องมีคน
ชนะ พัฒน์ผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของธีร์แล้วซุกไซร้ลงมาที่ซอกคอก แผ่นอกอย่างรีบร้อน ทุกสัมผัสทั้งปากทั้งมือมัน
รุนแรงจนร่างบางรู้สึกเจ็บไปหมด

หากแต่อารมณ์ของทั้งสองก็ยิ่งประทุขึ้น พัฒน์ที่ต้องทนไม่ทำอะไรธีร์มาตั้งนานก็ถือว่ามีโอกาสปลดปล่อยเต็มที่ ส่วนธีร์ที่ได้รับ
สัมผัสจากพัฒน์ก็ยิ่งร้อนเร่าขึ้นไปอีก แม้จะเป็นการเล้าโลมที่รุนแรงและสร้างความเจ็บให้กับธีร์ แต่เขาก็ยอมรับเลยล่ะว่ามัน
กระตุ้นอารมณ์มากกว่า

“ย่ะ...อย่า อ้ะ”

ปลายนิ้วบดคลึ้งที่ยอดอกอ่อนนุ่ม ไล่จุบลงมาตั้งแต่แผ่นอกจนถึงหน้าท้องที่กล้ามเนื้อหายไปแล้ว้พราะขาดออกกำลังกายอย่าง
ต่อเนื่อง ร่างแกร่งจับขาเรียวแยกออกอย่าใจร้อน ขาข้างหนึ่งพาดบนพนักโซฟา มือหยาบก็ยกสะโพกกลมขึ้น ก่อนจะบีบเค้น
อย่างมันมือ แต่ก็อดไล้ปลายนิ้วไปกับช่องทางที่ปิดสนิทที่ขมิบรออะไรบางอย่าง

“อ๊ะ” ธีร์ร้องครางเสียงหลงผะแผ่วเมื่อปลายนิ้วแกร่งของพัฒน์สอดเข้าไปในร่างกายของธีร์ ร่างโปร่งหอบหายใจหนักหน่วง แผ่น
อกกระเพื่อมตามจังหวะการหายใจ หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น พัฒน์เพิ่มนิ้วเข้าไปเรื่อยๆ เน้นย้ำจุดที่ทำให้ธีร์ครางหวานออก
มาแล้วถอนนิ้วออก มือแกร่งขยับความเป็นชายที่เตรียมพร้อมเข้าสู่ความอ่อนนุ่ม

“ฮืม...” พัฒน์ครางเสียงต่ำเมื่อตนเริ่มสอดใส่เข้าไป ธีร์เม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้เสียงของตนเล็ดลอดออกมา ใบหน้าคมเข้มของ
พัฒน์เงยขึ้นเล็กน้อยตามความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นปราดไปทั่วร่างกาย มือของธีร์วางไปตามแนวของโซฟาเพื่อหาที่จับ ก่อนจะ
ขยุ้มมันสุดแรงเมื่อความใหญ่โตของพัฒน์ค่อยๆ ดันเข้ามาลึกๆ ไออุ่นที่รัดเขาทำให้พัฒน์รู้สึกแทบบ้า อยากจะใส่อารมณ์มากกว่า
นี้ แต่ธีร์รัดมันแน่นเกินไป อาจจะทำให้ช่องทางของธีร์ฉีกขาดได้ถ้าเขาไม่รอให้ร่างโปร่งผ่อนคลายเสียก่อน เหงื่อมากมายผุดขึ้น
ตามตัวและใบหน้าของทั้งคู่ เพราะเข้าห้องมา พัฒน์ก็เข้านัวเนียไม่ทันได้เปิดแอร์ แต่ไฟจะเปิดอัตโนมัตเมื่อเปิดประตูเข้ามา

“อ๊า...อ้ะ” ธีร์ร้องครางเมื่อพัฒน์เริ่มขยับ ส่วนเขาเองก็เริ่มผ่อนคลายลง มือแกร่งของพัฒน์ตีเข้าที่สะโพกของเขาซ้ำๆ หลายที
จนรู้สึกชา พัฒน์หันหน้าใช้ฟันงับที่ขาของธีร์ที่พาดอยู่บนพนักโซฟา กัดมันแรงๆ หลายๆ ที่ที่สามารถกัดถึง ปลายลิ้นร้อนไล้เลีย
ตรงรอยกัดที่เขาทำไว้ ก่อนที่มือแกร่งจะจับต้นขาขาวให้แยกไปอีก ออกแรงดึงร่างบางเข้าแนบกลายส่วนเขาก็เสียดสีรุนแรงใส่
ร่างโปร่งถึงกับอ้าปากครางด้วยความเสียวซ่าน ซึ่งเสียงของธีร์ก็เป็นสัญญาณให้เร่งเครื่องเร็วและแรงขึ้นอีก

โซฟาหรูที่คิดว่าแข็งแรงกลับเคลื่อนนิดๆ เมื่อพัฒน์ใส่แรงเต็มที่ ธีร์เองก็ตอดรัดตามจังหวะสวนกายเข้าออกของพัฒน์ตาม
ธรรมชาติและความเคยชิน

“อืม...ดีมาก” พัฒน์ชมอีกคนพร้อมกับครางออกมาเล็กน้อย

“อ๊า...แรงๆ อ้ะ แรงอีก” ธีร์สั่งอีกคนด้วยน้ำเสี่ยงที่สั่นและแหบพร่าด้วยอารมณ์แห่งราคะที่เขาและร่างแกร่งต่างกับมัวเมากับมัน
เต็มที่

ธีร์ไม่คิดว่ามันจะเป็นบทลงโทษด้วยซ้ำ เพราะไม่มีใครมีความสุขกับบทลงโทษอย่างเขาแน่ๆ

พัฒน์สวนกายแรงและถี่รัว ธีร์เองก็เงยหน้าขึ้นร้องครางเสียงแผ่ว ในจังหวะที่ทั้งห้องและร่างกายทั้งคู่ร้อนผ่าวจนแทบจะระเบิด
พัฒน์ก็จับแขนอีกคนให้ลุกขึ้นนั่งบนแก่นกายที่ยังคงแช่อยู่ในร่างของธีร์ พัฒน์หันหลังให้พนักโซฟาแล้วพิงมันอย่างเหน็ดเหนื่อย
ธีร์ที่กำลังจะถึงจุดสูงสุดรู้สึกถึงความไม่ได้ดั่งใจ เช่นนั้นร่างโปร่งจึงประกบจูบลงที่ริมฝีปากหนาอย่างรุนแรงบ้าง ทั้งคู่ยังคงไม่
ขยับร่างกายให้มันยังคงแช่อยู่แบบนั้นจนธีร์รู้สึกไม่พอใจ กัดปากล่างของพัฒน์เพื่อนกระตุ้น ซึ่งก็ได้รับการตอบรับเป็นการสวน
กายขึ้นหนึ่งครั้ง แต่ก็ทำเอาธีร์ถึงกับครางพอใจ

พัฒน์ไล่จูบที่ซอกคออีกครั้งครั้งนี้ทั้งกัดทั้งทำรอยคิสมาร์ค ไล่ลงมาที่แผ่นอกขาว ร่างธีร์ก็เป็นฝ่ายขยับตัวขึ้นลงแทน พัฒน์ยก
ยิ้มอย่างพอใจ มือแกร่งก็จัดการจูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวก่อนจะลงมาบีบเค้นสะโพกกลมตึงเป็นการหยอกล้อ ร่างสองร่างเร่ง
เครื่องอีกครั้ง คราวนี้ทั้งแรงและลึกกว่าเมื่อกี้เป็นไหน ทำเอาธีร์ร้องครางอย่างซาบซ่านทุกจังหวะการเข้าออก ส่วนพัฒน์ก็ได้แต่
ครางเบาๆ กับการสัมผัสไปทั่วกายด้วยริมฝีปากร้อน มือของธีร์ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนก็วางเข้าที่ไหล่แกร่งของพัฒน์ แล้วลุกนั่งๆ
แรงๆ อย่างที่ตัวเองต้องการ

“อ๊า..ร่ะ แรง อ้ะ พ่ะ พัฒน์” ธีร์ร้องขออีกคนอีก มือแกร่งเปลี่ยนจากลูบไล้มาจับกายของธีร์กดขึ้นและยกลงอย่างเร็ว เพราะตัวเอง
ก็อยากจะปลดปล่อยเต็มที

พัฒน์ยกร่างของธีร์ขึ้นจนกายที่พองโตของตนหลุดออกจากความอ่อนนุ่มของธีร์ ก่อนจะกดร่างเล็กกว่าเข้าหาแก่นกายของตน
อย่างแรงและลึกเป็นครั้งสุดท้าย

“อ๊า...” ธีร์เงยหน้าครางอออกมาเมื่อน้ำรักร้อนผ่าวถูกปลดปล่อยเข้าที่ช่องทางอ่อนนุ่มของตน ส่วนของตนก็พุ่งไปที่หน้าท้อง
แกร่งของพัฒน์ ร่างกายแกร่งกระตุกเกร็งจนเห็นเส้นเลือดของความแข็งแรง ธีร์ที่เห็นมันอย่างลางๆ ก็ได้มองด้วยความหลงใหล

ร่างกายที่สมชายของพัฒน์กระตุ้นความอารมณ์ดิบของเขาอีกครั้ง ซึ่งความเย้ายวนของธีร์ที่ถูกสวมกอดก็ทำให้พัฒน์เกิดความ
ร้อนขึ้นมาอีก

และแน่นอนว่าคืนนี้ ไม่หยุดอยู่ที่ครั้งหรือสองครั้งแน่ๆ

“อึก” ธีร์ซบหน้าลงที่บ่าแกร่ง ลมหายใจของทั้งคู่ดังหอบแข่งกัน ก่อนที่ร่างกายขาวบางจะถูกโอบอุ้มด้วยคนที่แกร่งกว่าอย่าง
พัฒน์ที่ยังมีพลังเหลือล้น

เป้าหมายต่อไปที่ร่างสูงจะพาไปก็คือห้องนอน พัฒน์อุ้มอีกคนเข้าไปวางบนเตียงแล้วเปิดแอร์เย็นๆ เอาไว้ ธีร์ที่ยังคงเหนื่อยก็ไม่
ค่อยมีแรงจะทำอะไรซึ่งก็ได้แต่นอนเฉยๆ ส่วนคนตัวใหญ่ก็หายเข้าไปที่ห้องแต่งตัวแล้วกลับมาพร้อมกับเนคไทสองเส้น ธีร์มอง
ด้วยสายตาหวาดหวั่น แต่หัวใจก็เร่งเร้าอย่างจะรู้

“ม่ะ มึงจะทำอะไร” ธีร์ถามอย่างกลัวๆ

“เมื่อกี้ไม่ใช่การลงโทษ” พัฒน์บอกด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก ทำเอาธีร์ถึงกับขนลุกชัน

ทั้งกัด ทั้งบีบ ทั้งตี นี่ยังไม่ลงโทษอีกหรือไง แล้วไอ้เนคไทพวกนั้น ดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด

“ม่ะ หมายความว่ายังไง”

“จากนี้ต่างหากล่ะ”

พัฒน์ตรงเข้ารวบแขนธีร์ไว้เนื้อหัวแล้วจับมัดเอาไว้ เนคไทอีกเส้นก็ปิดตาของร่างโปร่งเอาไว้ จนธีร์มองไม่เห็นอะไรเลย ทำหัวใจ
ดวงน้อยเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นเข้าไปอีก

ใจหนึ่งก็กลัว ใจหนึ่งก็อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เคยได้ยินมานักต่อนักแล้วว่าการปิดตามีอะไรกันจะทำให้คนโดนปิดรู้สึกมากยิ่ง
กว่านี้อีก

“แล้วมึงจะรู้ว่า การลงโทษแบบนี้...มึงจะชอบมากเป็นพิเศษ”

สิ้นเสียงของพัฒน์ ร่างสูงก็จัดการสอดใส่อารมณ์ของตัวเองเข้าไปอีกครั้ง ทั้งรุนแรง เร่าร้อน รัวเร็ว จนแทบหายใจไม่ทัน ต่าง
ฝ่ายต่างมอบสัมผัสให้แก่กันและกันไม่มีหยุดหย่อน ความต้องการทางกายยิ่งปลดปล่อยก็ยิ่งทวีความเร่าร้อน พร้อมกับเสียงคราง
ของทั้งคู่ที่ดังระงมทั่วห้องอยู่ตลอดทั้งคืน....

...

...

...



“คุณดินครับ วันนี้ผมขอเข้าบ่ายนะครับ” พัฒน์ที่ตื่นก่อนหลังจากได้นอนเพียงแค่ 4 ชั่วโมงเท่านั้นจากกิจกรรมการลงโทษธีร์
ตั้งแต่คืนเมื่อวานจนถึงเช้าวันใหม่ เขาก็รีบลุกขึ้นมาโทรศัพท์ขอเข้างานสายกับเจ้านายรวมทั้งใจดีโทรไปหาอัคนีให้กับธีร์ด้วย

เพราะอีกคนที่กำลังนอนค่ำโดยมีแค่ผ้าห่มห่มแค่ท่อนล่างนั้นไม่อาจจะตื่นง่ายๆ เพราะเสียพลังไปมาก และนอนได้แค่ 4 ชั่วโมง

“คุณเพลิงครับ ตอนนี้ไอ้ธีร์มันไม่ค่อยสบายนิดหน่อย ไม่ทราบว่ามันมีงานด่วนหรือเปล่า”

(ไม่มีนะ เพราะงานด่วนของอาทิตย์นี้ฉันให้มันทำเสร็จหมดแล้ว มีอะไรหรือเปล่า) อัคนีถามกลับ

“มันเหมือนจะอ่อนเพลียน่ะครับ”

(ป่วยอีกแล้วหรือวะ) ถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

“ครับ”

(ไปทำอีท่าไหนให้มันป่วย)

หลายท่าเลยล่ะ แต่ใครจะไปตอบแบบนั้นกันล่ะ

“มันคงทำงานหนักน่ะครับ เมื่อวานก็เห็นบ่นๆ ว่าปวดหัว” พัฒน์พูดออกไป

(ถ้ามาทำงานไหวก็มา เพราะมันต้องเตรียมงานไปต่างจังหวัดอาทิตย์หน้าด้วย แต่ถ้าไม่ไหว พรุ่งนี้ก็ค่อยมาก็แล้วกัน ฉันจะให้
คุณเอมเขาจัดการงานรอให้)

“ครับ”

(ดูแลมันดีๆ ด้วย ตั้งแต่ไอ้ธีร์มันรู้จักกับแกนี่มีแต่เรื่อง ทั้งเจ็บตัว ทั้งป่วย เฮ้อ) บ่นเสร็จอัคนีก็วางสายไปทันที พัฒน์ได้ยินแบบนั้น
ก็ยกยิ้มนิดๆ

“มึงก็เคยพูดนี่ว่ากูเป็นตัวอันตราย” พัฒน์พึมพำก่อนจะแทรกตัวลงนอนข้างๆ กับธีร์ มองแผ่นหลังขาวที่เต็มไปด้วยรอยกัดและ
รอยจูบของเขาเต็มไปหมดอย่างพอใจกับศิลปะนี้

“แต่ตัวอันตรายอย่างกูนี่แหละ ที่จะทำให้มึงเสพติดจนไปไหนไม่ได้” พัฒน์พูดบอกอีกคนไปเบาๆ ก่อนจะปิดตานอนหลับไปด้วย
ความเหนื่อย

จนกว่ากูจะอนุญาต...



มึงไม่มีสิทธิไปจากกู!!!



สุดท้าย...ธีร์ก็ไปทำงานในตอนบ่ายไม่ได้ เพราะเจ็บสะโพกเกินกว่าจะเดินในเวลานานๆ ได้ พัฒน์เองก็ต้องลางานไปโดยปริยาย
เหตุผลเพราะไม่อยากจะให้ธีร์อยู่คนเดียว

“มึงมันแย่” ธีร์ด่าอีกคนหลังจากเห็นรอยตามตัวของตัวเอง

“ปากดี”

“มึงอยู่เงียบๆ ไปเลยไอ้พัฒน์ ไอ้คนเอาแต่ใจตัวเอง”

“เออๆ มึงก็กินๆ ไปซะข้าวนี่นะ” พัฒน์บอกให้ธีร์ทานข้าวเสียที

“แล้วมึงล่ะ”

“กูก็จะกินนี่ไง”

“เออ” ธีร์ลงมือทานอาหารตรงหน้าทันด้วยความหิว พัฒน์เองก้มองหน้าขาวเล็กน้อยก่อนจะลงมือทานข้าวเช่นเดียวกัน

พัฒน์ตื่นอีกทีก็พบว่าเที่ยงกว่าๆ แล้วเพราะฉะนั้นก็ไปทำงานไม่ทันเลยตัดสินใจลาไป 1 วันเต็มๆ ส่วนธีร์เองยังคงนอนหลับไม่
ได้สติอยู่บนเตียงเหมือนเดิม เห็นแบบนั้นพัฒน์ก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว แล้วจัดการหาอาหารเช้าที่จะทานในรอบบ่ายโมงทันที
เพราะกลัวว่าธีร์จะโมโหหิวถ้าตื่นขึ้นมา

และก็เป็นไปตามคาด ธีร์โมโหจริงๆ แต่ไม่ใช่โมโหหิว

“ล้างจานด้วย” ธีร์สั่งแล้วลุกจากโต๊ะ แล้วเดินอย่างทุกลักทุเลไปที่โซฟานุ่มที่มีอะไรกันครั้งแรกของเมื่อคืน ร่างโปร่งไปเห็นก็พบ
ว่ายังมีคราบต่างๆ อยู่เลยตัดใจไม่นั่ง ตรงดิ่งไปที่ห้องนอนทันที

กลัวความทรงจำมันโผล่เข้ามาทำให้หัวใจเขาเต้นไม่เป็นส่ำอีก

แต่เตียงนี่ก็เหมือนกัน ความทรงจำเร่าร้อนของเมื่อคืนกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง ยิ่งตอนที่มัดมือปิดตานั่นอีก มันช่างทรมานจริงๆ
แต่ก็เสียวซ่านสุดๆ เช่นกัน

“โอ๊ย!!! จะไปคิดถึงมันทำไมวะ” ธีร์ส่ายศีรษะไปมาเพื่อสลัดความคิดออกไป

แต่นี่เราก็มีอะไรกับมันไปแล้ว ก็กลับไปอยู่ห้องตัวเองได้แล้วสิ

“ใช่แล้ว...เราหมดสัญญากันแล้วนี่หว่า”






(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 11-07-2015 11:33:42

(ต่อ)





ร่างโปร่งเดินไปที่ห้องแต่งตัว หยิบกระเป๋าของตัวเองออกมา ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่มีของของตนอยู่ในนั้น แต่จังหวะที่
กำลังจะหยิบมันออกมาจากตู้ ก็มีมือใหญ่ของอีกคนจับมันเอาไว้ก่อน

“มึงจะทำอะไร” พัฒน์ถามเสียงดุ

หันกลับมาเผชิญหน้าด้วยสีหน้านิ่งๆ ลดมือจากเสื้อที่อยู่ในตู้ออกมาเบาๆ

“ก็กูมีอะไรกับมึงแล้ว กูจะกลับไปอยู่ที่ห้อง” ธีร์ตอบ

พัฒน์เงียบไปนิดๆ เพราะก็จำได้ขึ้นมาทันทีว่าตัวเองไปตกลงกับคนตรงหน้าเอาไว้ เพื่อยื้อธีร์ให้อยู่กับเขาให้นานที่สุด

แล้วตอนนี้เขาควรจะปล่อยมันไปไหม...

คำตอบที่ชัดเจนอยู่ในใจตอนนี้คือ...ไม่!

“มึงจะกลับไปก็ได้” พัฒน์พูดบอก สบตาคนตรงหน้าเพื่อสื่อความหมายอะไรบางอย่างที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

“งั้นก็หลีกไป”

“แต่กูจะไปมีอะไรกับมึงทุกวัน” สิ้นเสียงธีร์ก็ตาเบิกกว้างด้วยความอึ้ง

นี่มันยังหาเรื่องให้เขาอยู่ที่นี่อีกหรือ ในสมองตอนนี้ธีร์คิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว ทั้งสับสน ทั้งงงวย ทั้งดีใจ มีแต่ทำถามในหัว

ทำไม? เพราะอะไร?

“มึงจะต่อรองอะไรกูนักหนา ทำไมถึงอยากให้กูอยู่ด้วยนัก”

“ก็ไม่มีอะไรมากนี่ กูพอใจ”

“นี่แกล้งกูใช่ไหม กะทรมานกูเล่นหรือไง” ธีร์เริ่มหัวเสีย

“เออ...กูจะทรมานมึง แล้วจะเอาไง จะอยู่ต่อแบบปลอดภัย หรือจะไปแบบเปลืองตัว” พัฒน์ถามด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ ร่างบางได้แต่
กำหมัดแน่นด้วยความแค้น

ธีร์กัดปาก มันเป็นคำตอบที่รู้อยู่แล้วว่าเขาจะตอบยังไง

“แต่ถ้ากูอยู่ ก็จะไม่ปลอดภัยแบบเมื่อคืนอีกน่ะสิ”

“มึงออกจะสุขนะเมื่อคืน” พัฒน์แซวยิ้มๆ ทำเอาธีร์หน้าแดงด้วยความอาย

ให้ตายสิ ทำไมกูต้องมาอายเพราะผู้ชายด้วยกันเองวะเนี่ย

“หุบปากไป” ตวาดใส่พัฒน์ ก่อนจะเดินหนีอีกคนมาที่เตียง ร่างโปร่งขยับขึ้นเตียงช้าๆ เพื่อนอนต่อเพราะไม่รู้จะทำอะไร และตัว
เองก็รู้สึกไม่สบายตัวเท่าไหร่

ร่างแกร่งเอากระเป๋าเข้าตู้เหมือนเดิมแล้วตามมาดูธีร์ที่นอนไปแล้วอย่างเป็นห่วงหน่อยๆ กลัวอีกคนจะไข้ขึ้นจนเปลี่ยนนิสัยเหมือ
คราวที่แล้ว

แบบนั้นเขาไม่มีทางรับมือไหวแน่ๆ

“กินยายังวะ ดักเอาไว้ เดี๋ยวก็ไม่สบาย” พัฒน์พูดบอก

“ไม่เอา จะนอนแล้ว”

“อาทิตย์หน้ามึงไปต่างจังหวัดไม่ใช่หรือไง ระวังไปไม่ได้นะเว้ย” พัฒน์เตือน

ธีร์คิดตาม ศีรษะบางสั่นน้อยๆ

“ไปหามาให้ดิ”

“สั่งหรือวะ”

“แล้วมึงไม่ใช่หรือไงที่ทำให้กูเป็นแบบนี้” ธีร์เถียง

พัฒน์ไม่พูด ไม่ตอบอะไร แต่เดินไปข้างนอกเอาน้ำเอายาเข้ามาให้ธีร์แต่โดยดี จากคนที่ไม่เคยยอมใครกลับยอมทำตามที่ธีร์บอก
ทุกเรื่อง

เขานี่ท่าจะบ้า

เมื่อธีร์ทานยาเสร็จเรียบร้อยแล้ว พัฒน์ก็นั่งเล่นอยู่ในห้องนอนไม่ไปไหน มองธีร์ที่กำลังนอนหลับตาอยู่นิ่งๆ ก่อนจะเอ่ยถามถึง
ความสงสัยบางอย่าง

“สรุปเรื่องเมื่อวานมันเป็นยังไง”

“เรื่องอะไร” ธีร์ถามกลับทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่

“ผู้หญิงคนเมื่อวานไง”

“เพื่อนมึงน่ะหรือ”

“ไม่ใช่เพื่อนกู” พัฒน์รีบตอบ

“เมื่อวานกูไปกินข้าวกับคุณเอมเลขากู กลับมาก็เห็นยัยนั่นยืนด้อมๆ มองๆ กูอยู่ กูก็เลยพาไปคุย แต่ยัยนั่นก็เอาแต่ถามว่า ฉันจะ
ติดต่อพัฒน์ยังไง พัฒน์ทำงานที่ไหน พักที่ไหน เบอร์อะไร มีแต่คำถามที่เกี่ยวกับมึงทั้งนั้น พอกูบอกว่ามึงเข้าถึงได้ยาก ยัยนั่นก็
ยอมแต่โดยดีจน บอกว่าจะถอยแล้ว ตอน 2 ทุ่มเมื่อวานก็ขึ้นมาหากู แล้วก็ทำแบบนั้นนั่นแหละ แต่กูสาบานว่าไม่ได้คิดอะไรกับ
ยัยนั่นแม้แต่น้อย” ธีร์เล่าให้ฟังอย่างละเอียด

“ก็คงเปลี่ยนเป้าหมายนั่นแหละ” พัฒน์ว่า คนตัวเล็กกว่าเบ้ปากเล็กน้อยอย่างหมั่นไส้

“กูไล่ขนาดนั้น ถ้ายังกล้าไปทำงานอยู่นับถือเลยจริงๆ” พัฒน์บ่น

“มึงมีสิทธิ์ไปไล่เขาด้วยหรือไง”

“ไม่มี แต่มีสิทธิ์สั่งให้มึงไปไล่”

“กล้าพูดเนอะ”

“ลองดูไหมล่ะ” คนตัวสูงทำท่าจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ แต่ร่างบางก็ห้ามเอาไว้ก่อน

“ไม่ต้องๆ กูเชื่อ”

“หึหึ แล้วนั่น จะนอนต่อหรือวะ” เจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งถาม ซึ่งธีร์ก็ตอบด้วยการพยักหน้าน้อยๆ แล้วจึงหลับตาไปเพราะยาออก
ฤทธิ์

ร่างแกร่งจึงปล่อยให้คนตัวเล็กกว่านอนพักผ่อนต่อไป...

“เอาล่ะ”

พัฒน์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาหยิบโทรศัพท์ของธีร์ที่วางเอาไว้ก่อนจะต่อสายตรงไปหาเลขาของธีร์ทันที ซึ่งเธอก็รับสายอย่างสนิท
สนมเพราะคิดว่าเจ้านายโทรมา

(ค่ะคุณธีร์ หายดีหรือยังคะ)

“ผมพัฒน์”

(อ๋อ...คุณพัฒน์ มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ) เธอรู้จักพัฒน์เพราะพัฒน์เป็นคนรับเธอเข้าทำงานให้กับธีร์เอง จากคำสั่งของอัคนีที่ให้
ช่วยหาให้

ซึ่งพัฒน์ก็เป็นเหมือนเจ้านายคนหนึ่งของเธอเช่นกัน

“ในห้องของธีร์มีกล้องวงจรปิดหรือเปล่า” ถามไป

(ในห้องทำงานของคุณเพลิงและคุณธีร์จะไม่มีกล้องค่ะ แต่ทางเดินหน้าประตูตรงที่ดิฉันทำงานมีอยู่ค่ะ)

“ช่วยเช็คกล้องเวลาประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ ด้านหน้าห้องของธีร์มีผู้หญิงคนไหน ชื่ออะไรเข้าไปหา ช่วยตรวจสอบพฤติกรรม ถ้า
ท่าทางเธอเหมือนลักลอบเข้าไปช่วยจัดการลงโทษขั้นสูงสุดด้วย เพราะธีร์ไม่ได้อนุญาตให้เธอเข้าห้อง” พัฒน์สั่งไปเสียงเข้ม
ซึ่งปลายสายก็รับคำสั่งอย่างนอบน้อม แม้จะกลัวพัฒน์อยู่ลึกๆ ก็ตาม

(ได้ค่ะ)

“ฝากด้วย” แล้วร่างแกร่งก็วางสายก่อนจะลบประวัติการโทรออกไปทันที

ลงโทษขั้นสูงสุดน่ะหรือ... ก็ไล่ออกไงล่ะ

“ช่วยไม่ได้ เธออยากจะมายุ่งกับคนของฉันเอง ฉันแค่กำจัดแมลงที่มายุ่งกับมันก็เท่านั้น ถ้ารู้จักเจียมตัวก็ไม่พบจุดจบแบบนี้”
เขายิ้มออกมานิดๆ ก่อนจะนั่งมองหน้าคนตัวเล็กกว่าที่หลับไปแล้วอย่างเพลินๆ

นี่คือวิธีจัดการของเขา เงียบๆ แต่ไม่มีการปราณี



“มีนา แผนกการตลาด ช่วยขึ้นไปพบฝ่ายบุคคลด้วย”

หญิงสาวที่ยังคงทำงานด้วยท่าทางที่ปกติ ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติที่ฝ่ายบุคคลเรียกเธอในวันนี้เลย แต่ก็แปลกใจเล็กน้อยว่า
ทำไมต้องเป็นเธอ

อาจจะเป็นเรื่องดีๆ ก็ได้

“ค่ะ”

หญิงสาวรีบตรงไปยังชั้นของฝ่ายบุคคลทันที เธอตรงไปยังห้องของผู้จัดการเพราะถูกเรียกให้เข้าไปในนั้น ก่อนจะพบกับความ
ผิดหวัง เมื่อมันไม่ใช่เรื่องดีๆ อย่างที่ตนเองคิด

“จากนี้ไป คุณพ้นสภาพการเป็นพนักงานของบริษัทครับ” หัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม มองหน้าผู้จัดการฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ

“ท่ะ ทำไมคะ ฉันทำอะไรผิด”

“หลักฐานอยู่ในซองครับ คุณลักลอบขึ้นไปชั้นบริหารโดยไม่ได้รับอนุญาต เราไม่ทราบว่าคุณเข้าไปทำไมในห้องคุณธีร์ แต่มีคำ
สั่งให้ทำโทษคุณ เพราะคุณธีร์ไม่ได้อนุญาตให้คุณเข้าห้องของท่าน” สิ้นคำพูดของผู้จัดการฝ่ายบุคคล เธอก็ร้องไห้ออกมาอย่าง
คับแค้นใจ และเสียใจกับการกระทำของตนจริงๆ

“ไม่ไล่ออกไม่ได้หรือคะ” ถามอย่างเว้าวอน

“กฎของบริษัทครับ เข้าห้องคณะผู้บริหารโดยไม่ได้รับอนุญาตแม้เพียงครั้งเดียว บทลงโทษสูงสุดคือพ้นสภาพการเป็นพนักงาน
ครับ ทางเราจะโอนเงินชดเชยให้กับคุณตามจำนวนเดือนที่คุณทำงานมาครับ”

“ค่ะ”

“หวังว่าคุณจะเข้าใจ”

หญิงสาวทำอะไรไม่ได้อีก ก็ได้แต่ยอมรับมันแล้วเดินออกจากห้องผู้จัดการไป ก่อนจะกลับไปเอาของที่แผนกการตลาดแล้วจาก
ไปด้วยความรวดเร็ว

เธอเสียงานที่ดีที่จะทำให้อนาคตของเธอกับครอบครัวสุขสบายไปแล้ว

“ฉันจะหาบริษัทไหนที่ให้เงินเดือนเยอะๆ แบบนี้ได้อีก”

กว่าเธอจะเข้าทำงานที่นี่ได้ลำบากแค่ไหนรู้บ้างหรือเปล่า แต่มันก็พังทลายลงเพราะความผิดแค่ครั้งเดียว ที่เธอไม่รู้ว่าโทษมันจะ
หนักขนาดนี้

ถ้าหากเธอคิดได้ ก็ให้ประสบการณ์เป็นเครื่องเตือนใจ…ว่าจะไม่ทำผิดซ้ำอีก

แต่คนอย่างมีนา จะคิดได้หรือเปล่าล่ะ...

...

...

...



“ปวดตัว” ธีร์บ่นหลังจากตื่นในตอน 4 โมงเย็น มองหาร่างแกร่งก็พบว่าอีกคนไม่ได้อยู่ในห้องนอน แต่อาจจะอยู่ในอีกห้องหนึ่งที่
เป็นห้องทำงานก็เป็นไปได้

น่าแปลกที่มันไม่ได้มีอาการไข้ขึ้นหรือไม่สบายแต่อย่างไร แค่ปวดตามเนื้อตามตัวเท่านั้น และชุดที่โดนกัดทั้งขา ทั้งไหล่ก็เจ็บ
ไปหมด

“ออกกำลังกายหนักแค่ไหนยังไม่เคยปวดตัวเท่านี้มาก่อน”

ไอ้พัฒน์มันเป็นคนอารมณ์รุนแรงมากถ้าโกรธ รสนิยมของมันก็เป็นคนชอบมีอะไรกันแบบรุนแรง เพิ่มความแปลกขึ้นเรื่อยๆ แต่เขา
เองนี่แหละที่ดันชอบไปกับมันด้วย

ไม่เคยคิดจะห้ามอย่างจริงจัง...หรือห้ามไม่ได้ก็ไม่รู้

“มันหายไปไหนเนี่ย” ธีร์เดินหาในห้องทำงานก็ไม่เจออีกคน ออกมาห้องโถงก็ไม่มี เลยเดินไปหาน้ำดื่มเองที่ครัว พบว่าคนตัวสูง
กำลังทำอะไรอยู่กับเตา

ทำอาหารหรือวะ

“มึงทำอะไร” ธีร์ถามเบาๆ ทำเอาพัฒน์หันมาดูน้อยๆ ก่อนจะหันกลับไปสนใจสิ่งที่ตัวเองทำต่อ

“ทำอาหารไง”

“มึงทำเป็นด้วยหรือไง” ธีร์เดินเข้ามาดูใกล้ๆ พบว่าพัฒน์กำลังผัดสปาเก็ตตี้อยู่ “อาหารฝรั่งด้วย”

“กูเรียนโทเมืองนอกปีหนึ่งก็มีบ้างที่ต้องทำอาหารเอง” พัฒน์ตอบ

“แบบนี้คุณดินคุณเพลิงก็ต้องเคยทานล่ะสิ”

“ไม่เคย เราพักกันคนละห้อง”

“อ่อ...”

“ไปนั่งที่โต๊ะไป กูเสร็จแล้ว” ธีร์เดินไปตามคำสั่งของพัฒน์อย่างว่าง่าย นั่งรออาหารที่คนโหดทำ หัวใจเต้นยินดี ก่อนที่พัฒน์จะเอาสปาเก็ตตี้สองจานมาวางบนโต๊ะ ยื่นมาตรงหน้าเขาจานหนึ่ง ของตัวเองอีกจาน แค่กลิ่นก็ทำให้ท้องน้อยๆ ของธีร์ร้องประท้วง
ด้วยความหิว

“กินสิ!” พัฒน์บอกเสียงเรียบ ซึ่งเขาก็จัดการทานสปาเก็ตตี้ทันที แอบตกใจกับรสชาติของมันหน่อยๆ เพราะไม่คิดว่าคนอย่าง
พัฒน์จะทำอาหารได้อร่อยแบบนี้

“เป็นไง” พัฒน์เลิกคิ้วถาม

“ก็กินได้” ธีร์ตอบอ้อมแอ้ม ใครจะไปกล้าตอบล่ะว่า...อร่อยมากเลย เสียฟอร์มหมด

พัฒน์มองคนที่กินด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความสุขก็ยกยิ้มอย่างดีใจ และมีความสุขไปด้วย เขาควรจะบอกมันดีไหม ว่ามันเป็นคน
แรกที่ได้ทานกับข้าวฝีมือเขา







100%


 :ling3: :ling3: :ling3:

สวัสดีค่า ขอโทษที่ปล่อยให้ค้างนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ อ่านแล้วก็คอมเม้นท์ด้วยนะคะ ยูกิจะได้มีกำลังใจแต่งจบไวๆ แล้วลงให้อ่านกันไวๆ แอบแจ้งข่าวดี ยูกิแต่งนิยายเกือบจบแล้วจ้าเหลืออีก 6 ตอนกว่าๆ แต่ที่ลงช้า เพราะยูกิรับงานมาทำที่บ้านด้วย ไม่อยากอยู่เฉยๆ มีอะไรสอบถาม พูดคุย ทวงนิยายได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 11-07-2015 11:51:30

แหม่ แอบน่ารักนะคุณพัฒน์ ^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 11-07-2015 11:54:46

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

เอาอีกๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-07-2015 12:06:50

เหลืออีก 6 ตอนเหรอคะ

แต่พัฒน์ยังปากแข็งอยู่เล้ยยยยย  :ling2:

ต่อไปจะ bdsm เต็มขั้นหรือเปล่านะ?  :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 11-07-2015 12:26:53

หึงซะแบบ :haun4: :haun4: :haun4:
ส่วนมีนนี่ก็สมควรโดนไล่ออกอยู่หรอก
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 11-07-2015 12:46:26

เมื่อไหร่พัฒน์จะยอมรับความรู้สึกของตัวเองสักทีนะ น่ารำคาญจริงๆเลยให้ตายเถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 11-07-2015 12:48:06

จับกดเลย :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 11-07-2015 12:53:59

อยากให้โดนลงโทษบ่อยๆจัง ฮ่าๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 11-07-2015 13:25:39

ยังดีที่รุนแรงแล้วดูแล ถ้าไม่ดูแลนะ
จะเอาน้องธีร์ไปซ่อนนนน!!!!
รอตอนต่อไปน้าา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 11-07-2015 13:29:04

+1 ให้ ขอบคุณที่มาต่อนะคะ

พัฒน์นี่หึงเขามาก รักเขาแล้วล่ะสิๆ

ส่วนมีนาสมควรล่ะ ทำอะไรไม่คิด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-07-2015 13:31:18

ขนาดยังไมได้คบยังขี้หึงขนาดนี้คบกันแล้วจะขนาดไหน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-07-2015 14:14:15

แหมพี่พัฒน์ตัวเลือกแต่ละข้อนี่ไม่ค่อยจะกำไรเลยนะ
อยู่ด้วยกันต่อไปก้อจะต้องมีบทลงโทษมาเรื่อยๆชัวร์. ลงโทษกรณีวางแจกันผิดที่อะไรแบบนี้
สะใจที่เขี่ยยัยมีนทิ้งไปได้. ต้องขอบคุณกฏบริษัทที่เอาไว้สกัดชะนีหวังไต่เต้าด้วยเต้าไต่
ขอบคุณค่ะยูกิ. สองคนนี้เค้าเกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-07-2015 14:52:46

อีกหกตอนจบแต่พัฒน์นี่ยังอมพนำอยู่เลย

 :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 11-07-2015 15:32:39

 :z1:

เรียบร้อย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 11-07-2015 16:24:47

โอ้ววว ฉากอัศจรรย์พันลึกมาก อิอิ
ตอนแรกก็นึกว่าจะมีฉากรุนแรงเกิดขึ้นซะอีก (ก็มีจริงๆนะ  :haun4: :haun4: 555) กลับกลายเป็นสมยอมซะงั้นธีร์เอง ฟินจุงเบยยยย
ยัยมีนายังไม่เลิกโง่อีกเหรอ ก่อนที่จะทำนี่ใช้หัวแม่เท้าไตร่ตรองใช่ไหมคะถึงไม่รู้ว่าผลลัพธ์ที่ออกมาจะเป็นยังไง ไล่ออกนี่มันยังน้อยไปนะ
พัฒน์-ธีร์คู่นี้ก็เริ่มฟินกันทุกตอนแล้ววววว ชอบมากเลย ยูกิจังเหลืออีก 6 ตอน ก็แสดงว่าแต่งได้ 34 ตอนแล้วสินะ อย่าลืมว่ายังติดหนี้ค้างตอนพิเศษในเล่ม+เล่มพิเศษอีกน้าาาา อยากได้เป็นเล่มมากอดแล้วจริงๆนะเนี่ย!
ปล.สู้ๆนะจ๊ะ รอตอนต่อไปน้าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-07-2015 16:39:33

 :z6:


ชะนีวุ่นวาย น่ารำคาญ. ...

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 11-07-2015 16:53:00

จะจบแล้วอ่อ นี่ตามเรื่องนี้อยู่เรื่องเดียวเลยนะตอนนี้ :) ยังไงก็รออ่านเสมอนะคะ พัฒน์ควรจะเลิกปากแข็งได้แล้วจริงๆ  :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 11-07-2015 17:04:16

 :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 11-07-2015 17:43:59

แล้วก็โดนเข้าจนได้ แต่ก็คงสมใจทั้งคู่นั่นแหละ คริคริคริ :impress2:

น้องธีร์เซ็กซี่ขยี้ใจมากอ่ะ ถ้ามีคนแบบธีร์จริงๆ เราคงตามไปติ่ง 555

ผู้ชายที่มีวาจาและพฤติกรรมแมนๆ แต่ดันมีร่างกายที่เซ็กซี่นี่มันดีจริงๆ :-[

ยัยมีนาคิดจะรวยทางลัด ประวัติเสียเพราะโดนไล่ออกแบบนี้ จะไปทำงานอะไรต่อล่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 11-07-2015 18:16:07

 :mew1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-07-2015 19:35:20

พัฒน์จัดหนักสะใจคนอ่านมากจ้า 555555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 11-07-2015 19:43:27

 :impress2: :impress2:ปลื้มจังเลย ได้กินเป็นคนแรก :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 11-07-2015 21:08:46

น่ารักจริงๆ  :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-07-2015 22:24:02

สมน้ำหน้าอีมีนา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 11-07-2015 22:27:57

แหมมมม พี่พัฒน์ทำโทษซะหนักหน่วง
แต่ก็ยังมีบริการพิเศษให้ธีร์ซะด้วย น่ารักจุง
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 11-07-2015 23:01:06

อยากฟินนนนน พัฒน์นี้ขี้หวงใช่ได้เลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 11-07-2015 23:31:36

พัฒน์มันร้าย กลับห้อง เอา ทุกวัน แต่อยู่ห้องกรูวันเว้นวันป่าว พ่อคู้ณ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 12-07-2015 01:58:54

บอกตรงๆ ก็ยังแอนตี้พัฒน์อยู่ดี ชัดเช่นป่าวก็ไม่ ทำแบบนี้เหมือนตบหัวแล้วลูบหลัง

อย่างพัฒน์ต้องเจอ เชือกมัดมือไว้กับขื่อ ฟาดด้วยแซ่หวาย1000 ครั้ง ตามด้วยสาดน้ำพริกน้ำเกลือ o18 (แอบจิตละเรา)  :katai1:

ธีร์นี่ก็เหลือเกิน ปากก็บอกไม่ๆๆ แหมสดีดสดิ้ง สตอมาก  ใจนี่เต้นเร่าๆ เป็นกระดี่ได้น้ำเชียว (ตบกันป่าวธีร์)  :beat:

 :hao7: สงสัยอินจัดนะเรา  ว๊าปปปปป ไปดีกว่าเพ้อไปเรื่อยละเรา 5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 12-07-2015 08:18:15

ฟินนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 12-07-2015 10:21:55

แหม เริ่มจะหวานกันเรื่อยๆ แล้วน่อ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-07-2015 11:18:25

เรียบร้อยยยยย ธีร์ กินเรียบบบบ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 26 (11/7/2558) P:37
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 13-07-2015 23:01:32

ทำไมเดี๋ยวนี้  มาๆ หายๆหล่ะ  ผู้แต่งคร๊าบ..

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 14-07-2015 10:27:25

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 27

คืนวันอาทิตย์ ธีร์เตรียมเสื้อผ้าใส่กระเป๋าสำหรับไปต่างจังหวัด 6 วัน ซึ่งธีร์ก็จัดไป ยิ้มไป ฮัมเพลงไปอย่างมีความสุข เพราะอย่างน้อยเขาก็จะไม่เจอพัฒน์ถึง 6 วัน

“ท่าทางมึงจะมีความสุขนะ” พัฒน์แขวะ

“แน่นอน”

“ว่าแต่งมึงพักโรงแรมไหนวะ” พัฒน์หลอกถาม

“ก็โรงแรมของบริษัทอ่ะ”

“จังหวัดไหน”

“เชียงรายกับเชียงใหม่” ธีร์ตอบโดยไม่คิดอะไร

“อืม...”

“มึงถามทำไม อิจฉากูหรือไง” ยักคิ้วถามกวนๆ

“ดีใจอย่างกับมึงไปเที่ยว” ธีร์หุบยิ้มไปเมื่อพัฒน์พูดออดมาแบบนั้น

ก็จริงของอีกคน เขาไม่ได้ไปเที่ยว แต่ไปทำงานที่ไม่ได้พักแน่นอน แต่มันก็เหมือนได้เปิดหูเปิดตานั่นแหละ ดีกว่าทำงานแต่ที่
เดิมๆ ทุกวัน

“เรื่องของกูน่า”

“หึหึ แล้วนี่มึงจะนอนได้หรือยัง เดินทางกี่โมง”

“8 โมงน่ะ เดี๋ยวกูก็ไปนอนแล้ว มึงจะรอกูทำไมล่ะ” ธีร์หันมาพูดกับพัฒน์ที่ยืนพิงประตูทางเข้าห้องแต่งตัว

“ก็รอลูบหลังให้หมาไง” พัฒน์ตอบ

“ไอ้บ้า!! ด่ากู”

“กูด่าที่ไหนล่ะ เร็วๆ ล่ะ ถ้ากูหลับก่อน มึงก็นอนเองนะ” พัฒน์บอกอีกคนก่อนจะเดินกลับไปห้องนอน ครองพื้นที่บนเตียงเป็นคน
แรก และไม่ถึง 1 นาที ธีร์ก็เดินตามมา ปิดไฟห้องแล้วขึ้นเตียงหันหลังให้กับพัฒน์อย่างรู้หน้าที่

ร่างแกร่งส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะปิดไฟที่หัวเตียง ขยับกายเข้าไปใกล้อีกนิดก่อนจะลูบเบาๆ ที่แผ่นหลังของธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็นอน
หลับตาไปอย่างสบาย

“แล้วกู๊ดไนท์คิสกูล่ะ” พัฒน์ทวงเบาๆ รู้ว่าธีร์ไม่ได้หลับในทันทีหรอก แต่แกล้งหลับมากกว่า

เอาเถอะ...เปลี่ยนเป็นมอร์นิ่งคิสแทนก็แล้วกัน ปล่อยให้นอนไปเถอะ ยังไงเมื่อวานก็ได้มาเยอะแล้ว ให้รางวัลธีร์ไปหน่อยก็แล้ว
กัน

...

...




ธีร์ถูกปลุกตอนเช้าตรู่ เพราะต้องเตรียมตัวและต้องใช้เวลาในการเดินทางไปสนามบิน ร่างโปร่งลุกขึ้นด้วยท่าทางที่กำลังงัวเงีย พัฒน์ที่นั่งมองอยู่ก็คว้าคออีกคนเข้ามาประกบจูบ

“อื้อ” ร่างบางร้องขัดขืนด้วยความตกใจที่จู่ๆ พัฒน์ก็คว้าตนไปจูบ แถมยังเป็นจูบที่เร่าร้อนแต่เช้าอีกด้วย
ปลายลิ้นกระหวัดกับลิ้นของธีร์ หยอกเย้า เร้าให้ตอบสนอง ซึ่งธีร์ก็ตอบสนองสัมผัสหวานยามเช้ากลับไปอย่างเคลิบเคลิ้ม จากที่
ง่วงๆ ตอนนี้ตาสว่าง หายง่วงไปทันที ก่อนที่พัฒน์จะผละจูบออกมาแล้วบอกกับธีร์ยิ้มๆ

“มอร์นิ่งคิส แทนกู๊ดไนท์คิสเมื่อคืน”

“ชิ!!” ธีร์รีบลุกจากที่นอนเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวทันที

ส่วนร่างแกร่งก็ทิ้งตัวนอนเหมือนเดิม รอคิวเข้าอาบน้ำ เขามีประชุมตอนเช้า ตอนบ่ายเข้าสัมมนาเรื่องรถรุ่นใหม่ หลับตาไปสักพัก
ก็ได้กลิ่นน้ำหอมของธีร์ลอยมาเตะจมูก แสดงว่าอีกคนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ซึ่งมันก็จริง เพราะคนตัวเล็กกว่าเขาเดินลาก
กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่มีเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ สำหรับ 6 วันอยู่ในนั้น พัฒน์แหงนมองนาฬิกาก็พบว่าหกโมงกว่าๆ
แล้ว

“จะไปเลยหรือไง”

“เออ สุวรรณภูมิอย่างไกล” ธีร์ตอบ พร้อมกับเดินมาที่ประตูห้องนอน

“รถคงไม่ติดหรอก ยังเช้าอยู่เลย” พัฒน์ว่า

“มึงอย่าดูถูกการจราจรที่กรุงเทพฯ นะเว้ย”

“กูไม่ได้ดูถูก”

“ช่างมันเถอะ กูไปก่อนก็แล้วกัน แล้วจะซื้อของมาฝาก อยากได้อะไรไหมวะ” ธีร์ถาม

“ไม่มีหรอก ไม่ต้องซื้อมา รกห้อง” พัฒน์ตอบกลับ

ได้ยินแบบนั้นธีร์ก็ยิ้มอย่างสนุก ในเมื่อเขาต้องอยู่ในห้องนี้กับพัฒน์ ทำไมเขาจะไม่มีสิทธิ์ตกแต่งห้องตามอำเภอใจได้ล่ะ

พัฒน์ที่มองหน้าธีร์อยู่ก็รู้ทันทีว่าอีกคนคิดอะไร

“อย่าได้หาอะไรที่มันแต๋วๆ เข้าห้องกูอีก” พัฒน์สั่งห้ามเด็ดขาด

“ไม่เว้ย!! ถ้ามึงไม่ให้กูทำ มึงก็ต้องให้กูกลับห้อง” ธีร์ต่อรอง

“มึงกล้าต่อรองกูหรือ” พัฒน์ถามเสียงเข้ม ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็แอบสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ใจกล้าอยู่เหมือนกันเพราะยังไงเขาก็มี
สิทธิ์

“ทำไม ยังไงก็ควรมีสิทธิ์ให้กูบ้าง”

“จะทำอะไรก็ทำ จงภูมิใจไว้เลยไอ้ธีร์ มึงเป็นคนแรกที่ก้าวก่ายชีวิตกูมากขนาดนี้ โดยที่ยังมีชีวิตต่อไปได้” เป็นประโยคที่น่ากลัว
จริงๆ แต่มันก็ทะแม่งๆ เหมือนกัน

มึงเองไม่ใช่หรือไง ที่เปิดประตูให้กูเข้ามาก้าวก่ายน่ะ

“เออออ...กูภูมิใจ สุดๆ” ธีร์เอ่ยอย่างประชดประชัน “กูไปแล้ว เบื่อขี้หน้ามึง ดีใจมากๆ เลยนะเนี่ยไม่ต้องนอนกับมึงตั้งหลายคืน”
ธีร์ยิ้มอย่างดีใจ

“หึหึ นอนไม่หลับไม่ต้องโทรหากูก็แล้วกัน” พัฒน์ว่า

“ไม่มีทาง เชิญมึงนอนหลับให้สบายนะ ไปแล้ว ไม่ต้องคิดถึงกูนะ ฮ่าๆ” ธีร์พูดจบก็โบกมือให้กับพัฒน์น้อยๆ ไม่ใช่เป็นการลา
หรอก แค่ทำใส่ด้วยความหมั่นไส้ก็เท่านั้น

ร่างสูงมองตามอีกคนก่อนจะยิ้มน้อยๆ

“กูจะคอยดู ว่าใครที่จะคิดถึงใครก่อน” พัฒน์พึมพำ

บางทีการที่ธีร์ออกห่างไปจากเขาแบบนี้ มันอาจจะทำให้เขาพบกับคำตอบอะไรบางอย่างที่มันพยายามที่จะเข้าใจหลายครั้ง แต่
สุดท้ายก็หายไปกับความมืดมิด

แต่ในความมืดนั้น ธีร์คือแสงสว่างหนึ่งเดียวที่นำทางเขาอยู่ แล้วมันผิดหรือไง ที่เขาพยายามรั้งแสงสว่างของเขาเอาไว้อย่างสุด
ความสามารถ รั้งเอาไว้กับตน และไม่มีทางแบ่งให้กับใคร จนกว่าเขาจะไม่ต้องการมันแล้ว เขาถึงจะทิ้งมันไปเอง เมื่อหมดความ
หมาย

“ทิ้งงั้นหรือ...หึหึ กูไม่เห็นจะมีความรู้นี้สักที”

ยิ่งคิดว่าจะทิ้ง ก็ยิ่งรู้สึกใจหาย...

“กูคงไม่...รู้สึกอะไรกับมึงหรอกใช่ไหม”

เป็นไปไม่ได้หรอก...คนอย่างเขา ไม่มีทางกลืนน้ำลายตัวเองเด็ดขาด...



ธีร์เดินทางไปเชียงรายด้วยเครื่องบินจากกรุงเทพสู่ท่าอากาศยานแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ใช้เวลาเพียงแค่ 1 ชั่วโมงครึ่ง
เท่านั้น ธีร์กับเอมิกาลงจากเครื่องก็นั่งรถที่โรงแรมมารับอีกต่อหนึ่งเพื่อจะไปที่พักก่อนแล้วค่อยนั่งรถไปตรวจงานที่อีกอำเภอหนึ่ง

“คุณธีร์ขึ้นไปที่ห้องก่อนก็ได้ค่ะ” เอมิกาบอก ขณะยืนรอสถานการณ์เช็คอินอยู่ หากแต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก เพราะธีร์เป็นเจ้า
นายของพนักงานโรงแรมนี้เหมือนกัน เนื่องจากเป็นโรงแรมของบริษัทในเครือที่ธีร์ดูแลอยู่

“งั้นตอน 10 โมงตรงเจอกันตรงนี้นะครับ” ธีร์บอก ก่อนที่ตัวเองจะเดินตามพนักงานที่ถือกระเป๋าของเขาอยู่ไป ปล่อยให้เอมิกากับ
ผู้ติดตามเขาอีก 2 คน จัดการเรื่องห้องพักไป

ตลอดทางเดินธีร์ก็สังเกตการณ์ตกแต่งโรงแรมไปด้วย ก่อนจะเดินมาถึงห้องของตัวเองที่ถูกจัดขึ้นเป็นพิเศษสำหรับแขกวีไอพี
ซึ่งธีร์ก็เป็นหนึ่งในนั้น

“มีปัญหาอะไร ท่านสามารถโทรตามได้ตลอดนะครับ”

“ครับ ขอบคุณมาก” ธีร์เอ่ยไป

“ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง”

พนักงานดังกล่าวออกไปแล้ว ธีร์ก็ลากกระเป๋าเข้ามาในห้อง ก่อนจะทิ้งมันไปในมุมหนึ่งของห้องพักที่ใหญ่เกือบเท่าคอนโดนที่
เขาอยู่

“มันกว้างไปหรือเปล่านะ” ธีร์พึมพำ เดินไปรอบๆ ห้อง “จะนอนหลับไหมวะเนี่ย”

ไม่รู้ด้วยความเคยชินหรือว่าเคยตัวกันแน่ที่เห็นแค่ห้องก็ดูเหงาแล้ว

“ช่างมันเถอะ”

ธีร์ได้แต่ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะไปเปลี่ยนชุดลงพื้นที่เป็นอีกชุดหนึ่งที่กึ่งทางการ เพราะต้องลงหน้างานก่อสร้างที่แดดร้อนเหลือ
เกิน

ฤดูร้อนของประเทศไทย อย่าได้ดูถูกมันเชียว...

...

...



พัฒน์ไปทำเข้าประชุมในตอนเช้าทันเวลา และทำงานต่อไม่มีหยุดพัก ที่ควรจะโทรหาธีร์ก็ลืมไปทันทีเพราะงานที่เข้ามากระทัน
หัน เลยจับโทรศัพท์โทรกวนธีร์ไม่ได้เลย และตอนนี้เขาต้องเข้าพบลูกค้ารายใหญ่ที่จะสั่งซื้อสินค้าล็อตใหญ่ของบริษัท 

“สวัสดีครับคุณปฐพี คุณพัฒน์” ลูกค้าคนสำคัญของบริษัทเอ่ยทัก ซึ่งปฐพีกับพัฒน์ก็โค้งรับน้อยๆ

“ครับ”

“ผมขออนุญาตพาลูกสาวมาคุยงานด้วยนะครับ จะฝึกงานให้น่ะครับ เพราะเดี๋ยวก็ต้องมารับช่วงต่อของบริษัท” ลูกค้าคนดังกล่าว
พูด ซึ่งลูกสาวของเธอที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็โค้งทักทายยิ้มๆ สายตามองแต่พัฒน์จนเจ้าตัวรู้สึกได้

“เมนีค่ะ”

เธอแนะนำตัวเองยิ้มๆ ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้กับพัฒน์

เอาอีกแล้ว...น่าเบื่อชะมัด

“ได้ครับ เชิญนั่งเลยครับ” ปฐพีตอบไป ก่อนจะผายมือเป็นเชิงให้ทั้งคู่นั่งก่อนที่เขากับพัฒน์จะนั่งลงฝั่งตรงข้ามตาม

“ทานข้าวมาหรือยังครับ” ลูกค้ายังคงเป็นฝ่ายถาม

“ผมกับคุณดินทานมาแล้วครับ คุณไกรสรล่ะครับ” พัฒน์ตอบแล้วถามกลับไปนิ่งๆ ตามมารยาท

“เช่นกันครับ”

“งั้นเข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ” พัฒน์ว่า ก่อนจะพูดในสิ่งที่ต้องพูดอธิบายลูกค้าไปทั้งหมด ทั้งเรื่องสัญญาซื้อขาย ทั้งการวางมัดจำ
หรือการขนส่ง ทั้งสามคนคุยกันเป็นงานเป็นการโดยมีเมนีลูกสาวของไกรสรนั่งมองและฟังเงียบๆ สายตาก็จับจ้องคนที่นั่งฝั่งตรง
ข้ามไปด้วย

เธอชอบพัฒน์ตั้งแต่แรกเห็นเลย ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ ดูดีตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แม้ว่าหน้าจะนิ่งตลอดเวลาแต่ก็ดูดีมีเสน่ห์ กอปร
กับรูปร่างที่สูงแกร่งและหน้าตาที่หล่อเข้มของพัฒน์ มันทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นอยู่ลึกๆ โดยไม่รู้ว่าแสดงมาทางสีหน้ามากไปไหม

“ทั้งหมดก็ตามนี้เลยนะครับคุณไกรสร” พัฒน์ถาม

“ครับ ตามนี้เลย” ไกรสรตกลงอย่างไม่มีปัญหาอะไร เพราะเจ้าตัวก็ทำธุรกิจกับปฐพีมาได้เกือบปีแล้ว และไม่อยากจะมีปัญหา
ด้วยเท่าไหร่

ถึงเขาจะเป็นลูกค้า แต่ก็ต้องพึ่งบริษัทของปฐพีอยู่ดี ข้อนี้ ลูกสาวของเขาไม่รู้...รู้เพียงแต่ว่าบริษัทของพ่อเธอเป็นลูกค้ารายใหญ่
เท่านั้น

“แค่ก่อนจะเซ็นสัญญาซื้อขาย คุณพัฒน์ช่วยไปทานข้าวกับเมนีสักมื้อหนึ่งได้หรือเปล่าคะ” เธอพูดออกมาตามที่ตัวเองคิด ซึ่ง
พัฒน์ ปฐพี ก็หันมามองนิดๆ ก่อนจะหันไปมองผู้เป็นพ่อของเธออย่างไกรสรอย่างตำหนินิดๆ ซึ่งไกรสรก็รีบก้มหัวให้เป็นเชิง
ขอโทษ

“เมนี ลูกพูดอะไรออกไป” ถามอย่างร้อนรน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สังเกตอาการของผู้เป็นพ่อเท่าไหร่นัก

“ทำไมล่ะคะ ถ้าอยากจะทำธุรกิจกับเรา เขาก็ต้องยอมสิคะพ่อ หนูขอแค่ได้ทานข้าวกับคุณพัฒน์สักมื้อก็ยังดี” เธอไม่หันไปมอง
ไกรสรสักนิด แต่มองหน้าพัฒน์ด้วยสายตาที่เชิญชวนสุดๆ

“เอาเป็นว่า การตกลงครั้งนี้ผมขอไปคิดดูอีกทีดีกว่า บางที คุณไกรสรอาจจะยากหาคู่ค้าที่ดีกว่านี้ก็ได้” ปฐพีพูดขึ้นเสียงเข้ม

แม้ว่ามันจะไม่ได้เกิดขึ้นกับเขาเอง แต่พัฒน์ก็เป็นผู้ถือหุ้นคนหนึ่ง การกระทำของลูกค้าที่หวังอย่างอื่นด้วย เขาไม่มีวันที่จะทำ
ธุรกิจด้วยแน่นอน

“เอ่อ...ไม่เลยครับ ผมยินดีที่จะทำธุรกิจกับคุณปฐพีต่อนะครับ ลูกสาวของผมคงอาจจะไม่รู้เรื่องของบริษัทมากเท่าไหร่นัก
ขอโทษที่ลูกสาวผมเสียมารยาทนะครับ” ไกรสรรีบลุกขึ้นขอโทษ ซึ่งเมนีก็มองแบบแปลกใจที่พ่อของเธอเหมือนจะง้ออีกคนทั้งๆ
ที่เราเป็นลูกค้า

“พ่อคะ”

“ลูกน่ะเงียบไปเลย” หันมาตลาดลูกสาวเล็กน้อย

“เอาเป็นว่า ผมจะคิดว่าเมื่อกี้ไม่ได้ยินอะไรก็แล้วกันนะครับ” พัฒน์ว่าเสียงเรียบ ซึ่งไกรสรก็ถอนหายใจโล่งอก

“ขอโทษคุณพัฒน์ซะ” หันมาสั่งลูกสาว

“ทำไมล่ะคะ? คุณพ่อทำเหมือนเราต้องง้อเขา เขาต้องง้อเราสิคะถึงจะถูก” เธอพูดอย่างมั่นใจ

“ผมไม่ถือสาก็แล้วกันนะครับ เพราะลูกสาวคุณไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเราเท่าไหร่” ปฐพีพูดเสียงเย็น “ถ้าคนของผมไม่เต็มใจหรือไม่
พอใจ คุณก็อาจจะไม่ได้ทำธุรกิจกับเราอีก เพราะพัฒน์ก็เป็นอีกคนที่ถือหุ้นบริษัทอยู่” เจ้านายอย่างเขาพูดออกไปอีก

หญิงสาวรู้สึกร้อนใจที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่เธอคิดเลยสักนิด

“ผมกับคุณดินขอตัวก่อนนะครับคุณไกรสร” พัฒน์ลุกขึ้นยืน โค้งลาไกรสรน้อยๆ ก่อนจะเดินตามปฐพีไป โดยไม่สนใจที่จะมอง
หญิงสาวเลยสักนิด

เมนีมองชายหนุ่มทั้งสองสุดเท่ห์เดินออกไป ที่สำคัญคนที่เธอหมายปองกลับไม่ชายตามองเธอเลย แม้แต่หางตา พัฒน์ก็ไม่คิด
สนใจเธอ

“พ่อคะ มันหมายความว่ายังไง เขาควรที่จะง้อเราสิคะ”

“แต่บริษัทเราต้องอาศัยชื่อเสียงและความไว้ใจของคุณปฐพีนะ ที่สำคัญคุณพัฒน์ไม่ใช่แคนคนของคุณปฐพีธรรมดาๆ เขาเป็นถึง
ผู้ถือหุ้น และคนสำคัญในการบริหารบริษัทเลยนะเมนี และการที่พ่อได้พบกับคุณปฐพีกับคุณพัฒน์วันนี้ก็เป็นครั้งแรก เพราะส่วน
ใหญ่ หุ้นส่วนของเราจะมาแทน ลูกทำเสียมารยาทมากเลยรู้หรือเปล่า” สิ้นคำพูดของไกรสร เมนีก็รู้ได้ทันทีว่าตัวเองทำพลาดไป
มาก

“ดีนะที่คุณๆ เขาไม่เอาเรื่องเรา ถ้าอย่างนั้นเราจบเห่เลยนะเมนี” พ่อของเธอนั่งลงด้วยความโล่งอก เหมือนกับเหตุการณ์เมื่อกี้
เป็นตัวชี้เป็นชี้ตายของบริษัทเลยทีเดียว

เพราะมีหลายอย่างที่เสืออย่างพัฒน์ไม่ชอบ หนึ่งในนั้นก็คือ...ผู้หญิงน่ารำคาญ

...

...

...



ธีร์ขึ้นมาที่ห้องตอน 4 ทุ่มกว่าๆ หลังจากออกไปเดินเล่นในสวนของโรงแรม มือก็มองโทรศัพท์ไปด้วย ทั้งวันเขาติดงานยุ่งมาก
เลยไม่ค่อยสนใจโทรศัพท์เท่าไหร่ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าพัฒน์ไม่โทรหาเขาเลยก็เป็นเวลาเกือบทุ่มไปแล้ว แต่ไม่มีเวลาสนใจนัก
เพราะต้องเลี้ยงอาหารหัวหน้าวิศวกรและผู้ร่วมโครงการต่างๆ ในแต่ละฝ่าย ทานเสร็จก็ปาไป 3 ทุ่มครึ่งแล้ว ก็ขอตัวออกไปเดิน
เล่นรอโทรศัพท์อีกคน

เวลาก็ผ่านมาจนถึง 4 ทุ่ม ธีร์เลยตัดสินใจกลับขึ้นนอน

ฟุบ!!

ทิ้งตัวลงนอนท่ามกลางความมืดที่มีแสงจันทร์สาดส่องเข้ามา ห้องของเขาอยู่ในจุดที่สามารถมองพระจันทร์ได้อย่างชัดเจน

“เฮ้อ...สุดท้าย ก็มีแค่กูคนเดียวที่เป็นบ้าอยู่แบบนี้” ธีร์บ่นพึมพำ พร้อมกับมองดวงจันทร์ที่เต็มดวงด้วยความรู้สึกเดียวดาย



จากที่ตัวเองพยายามที่จะไม่รู้สึกอะไรกับพัฒน์ แต่อีกคนก็กลับทำให้หวั่นไหวอยู่เรื่อย

จากที่คิดเดือนถอยห่าง กลับใกล้ชิดยิ่งกว่าเดิม...

จากที่ปฏิเสธความรู้สึกทั้งหมดของตัวเอง ก็ยิ่งเหนื่อยที่ต้องคิดค้านกับหัวใจ...



ยิ่งบอกว่าไม่รู้สึกมากเท่าไหร่...

คำว่ารัก มันก็เริ่มก่อตัวและเพิ่มพูนมากเท่านั้น...



นอนไม่หลับ!

นี่คืออาการของพัฒน์ในตอนนี้ เวลาเที่ยงคืนกว่าๆ แล้ว แต่พัฒน์กลับนอนไม่หลับเอาเสียเลย ร่างแกร่งต้องพยายามหักห้ามใจ
มากแค่ไหนที่ไม่ให้โทรหาอีกคน เพื่อรอดูว่า ธีร์ จะเป็นฝ่ายโทรมาหาเขาก่อนหรือไม่ แต่รอจนดึก อีกคนก็ไม่มีทีท่าว่าจะโทรมา
พัฒน์ก็เลยคิดไปเอง ว่าธีร์คงจะทำงานหนัก เหนื่อยมาก แล้วนอนหลับไปแล้ว

ตัวเองนี่แหละที่กำลังนอนไม่หลับ

“ที่ผ่านมามึงก็นอนคนเดียวนะไอ้พัฒน์ แค่นี้ทำไมถึงนอนไม่หลับ” ร่างสูงบ่นพร้อมกับพลิกตัวหาท่านอนไปมา จนตัวเองเริ่ม
หงุดหงิด

เวลาเพียงไม่นาน...ถึงกับทำให้ความรู้สึกเขาเปลี่ยนไปเลยหรือ

ทุกๆ คืนที่ผ่านมา เขามีใครบางคนนอนเคียงกายมาตลอด แม้จะไม่เคยพูดกันดีๆ ออกแนวกัดกันตลอดเวลา แต่ก็ใช่ว่าจะเกลียด
กันเหมือนเมื่อก่อน

เขาไม่ได้เกลียดธีร์แล้ว ไม่ได้ไม่ชอบหน้าอีกคนแล้ว ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปนานแล้ว มันเปลี่ยนไปตอนไหนเขาก็ไม่รู้ตัว รู้เพียง
แค่ว่า...ไม่ได้เกลียด และมีความรู้สึกดีๆ ด้วย

“หึหึ มึงนี่เก่งนะไอ้ธีร์ ทำเอาคนอย่างกูเป็นแบบนี้ได้ ไม่ใช่ธรรมดา”

พัฒน์ตระหนักได้ว่า ถ้าเขาไม่ได้ยินเสียงของมัน ไม่มีทางนอนหลับแน่ๆ เลยโทรไปหาอีกคนตอนเที่ยวคืนกว่าๆ นี่แหละ ปลาย
สายรับสายทันทีราวกับไม่ได้กำลังนอน

(โหล...) ปลายสายงัวเงีย ไม่รู้ว่าแกล้งหรือเป็นจริง

แต่การรับโทรศัพท์เร็วๆ แบบนี้ไม่ใช่นิสัยปกติของธีร์แน่ๆ ขนาดไม่นอนมันยังรับสายเขาช้าเลย คิดไปเองได้หรือเปล่าว่าธีร์กำลัง
รอโทรศัพท์ของเขา

“ทำไรอยู่” ถามไปเสียงนิ่ง ถ้าคนที่ไม่เห็นหน้าได้ยินเสียงเขาก็จินตนาการได้ว่าเขากำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ ซึ่งธีร์ก็คิดว่าพัฒน์กำลังทำหน้านิ่งๆ เหมือนกำลังไม่พอใจใครอยู่แน่ๆ แต่มีเพียงแค่เขากับดวงจันทร์เท่านั้นที่รู้ว่าพัฒน์มีสหน้าแบบไหน

หัวใจของพัฒน์เหมือนโดนน้ำเย็นสาดเข้าดับความร้อนรุ่มที่มีทั้งหมดตลอดวันเมื่อได้ยินเสียงของธีร์

(โทรมาตอนนี้ เล่นหมากเก็บอยู่มั้งไอ้ห่า) ธีร์ด่าสวนกลับมา เสียงตื่นเต็มที่

“เหรอ นึกว่ารอโทรศัพท์กู” พัฒน์หยั่งเชิงดู

(หลงตัวเอง ใครจะไปรอโทรศัพท์มึงกัน)

“หึหึ...จริงดิ”

(เออ กูอุตส่าห์ดีใจที่วันนี้มึงไม่โทรมา) ธีร์พูดออกมา ทำเอาพัฒน์ยิ้มออกมาที่ทำให้ธีร์อารมณ์ขึ้นได้

“งั้นพรุ่งนี้กูไม่โทรหาก็แล้วกัน” แสร้งทำเป็นจริงจัง

แม้ว่าวันนี้จะเป็นเที่ยงคืนแล้ว ซึ่งเข้าวันใหม่ไปแล้ว พัฒน์ก็เลือกที่จะพูดแบบนี้เพราะยังไงก็เข้าใจกันทั้งสองฝ่ายอยู่แล้ว

“เงียบทำไม” พัฒน์ถามยิ้มๆ เพราะอีกคนไม่มีทีท่าว่าจะตอบอะไรเลย

(กูง่วง) ปลายสายตอบสั้นๆ

“งั้นกูไม่กวนแล้ว”

(เดี๋ยว...) พัฒน์แนบหูฟังต่อเมื่อธีร์เรียกเอาไว้

“อะไร”

(ทำไมถึงโทรมาตอนนี้) ถามเสียงแผ่ว สั่นเครือนิดๆ แต่พัฒน์ก็ไม่เอะใจอะไรมาก เพราะคิดว่าอีกคนเพิ่งจะตื่นเลยเสียงสั่นๆ ไปหน่อย

“กูนอนไม่หลับ”

ธีร์เงียบ เขาก็เงียบ ต่างคนต่างนั่งฟังเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นแรงไม่เป็นส่ำ ร่างบางเม้มปากแน่น ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไปดี ส่วนพัฒน์ก็นั่งยิ้มที่ได้ยินเสียงหายใจหนักหน่วงมาจากปลายสาย

ต่างคนก็ต่างทำอะไรไม่ถูก ทั้งๆ ที่ไม่เห็นหน้ากันแท้ๆ

(ร่ะ...เรื่องของมึง กูนอนแล้ว ฝันดี ติ๊ด) ธีร์พูดเสียงตะกุกตะกัก บอกฝันดีแล้ววางสายไป พัฒน์เสยผมขึ้นนิดๆ ก่อนจะทิ้งตัวลง
นอน

อาการที่นอนไม่หลับก่อนหน้าหายไปเป็นปลิดทิ้ง ตอนนี้พัฒน์สามารถนอนหลับได้โดยไม่รู้สึกกระสับกระส่ายแต่อย่างใด ที่สำคัญเขาฝันดีอีกด้วย...


ทางด้านธีร์ที่เห็นอีกคนโทรมาก็ดีใจมากๆ แกล้งทำเป็นงัวเงียใส่ราวกับว่าตัวเองนอนอยู่ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงแล้ว เขานอนไม่หลับ ตาค้างเสียด้วย สาเหตุเป็นเพราะเขาดื่มกาแฟด้วยส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งคือหวังลึกๆ ว่าอีกคนจะโทรมา และเป็นไปตามนั้น พัฒน์โทรมาในช่วงเที่ยงคืนกว่าๆ เราคุยอะไรกันไม่มากนัก ออกจะหาเรื่องกันนิดๆ ด้วยซ้ำ แต่ตอนที่ร่างแกร่งบอกว่าจะไม่โทรหาในวันพรุ่งนี้ หัวใจของธีร์ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยล่ะ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เพื่อปิดบังความผิดหวังนี้เลยได้แต่เงียบ และพอเขาถามว่าทำไมถึงได้โทรมาป่านนี้...คำตอบสั้นๆ ที่บอกว่านอนไม่หลับนั้น ทำเอาธีร์ใจเต้นแรงมากๆ หายใจหนักหน่วงเพราะความขัดเขิน และเป็นอีกครั้งที่เขาเงียบ และทางนั้นเองก็เงียบ ก่อนจะเป็นเขาเองที่ขอวางสายไปก่อน เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อดี
แต่เพียงเท่านี้ ก็เป็นเหมือนยานอนหลับชั้นดีให้กับธีร์แล้วล่ะ


ฝันดีว่ะ…


…

…

…






(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 14-07-2015 10:28:06

ต่อ

...

...

...





DINZ Chattel

“คุณพัฒน์คะ มีคนมาขอพบค่ะ” ประชาสัมพันธ์ของบริษัทเรียกเขาแล้วบอกอย่างไม่แน่ใจกับอะไรบางอย่าง ส่วนพัฒน์ที่กำลังจะ
ขึ้นไปชั้นบน ก็เปลี่ยนทิศทางมาถามรายละเอียดกับประชาสัมพันธ์

“ใคร”

ใครกันที่มาหาเขาแต่เช้าแบบนี้

“เป็นคุณผู้หญิงค่ะ ดิฉันให้รอที่ห้องรับรองแขก”

“ขอบใจมาก”

พัฒน์เดินไปยังห้องรับรองแขกทันที ในใจก็รู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนี้มาหาเพราะต้องการอะไร เพราะคนที่เข้าหาเขาได้จะต้องเป็น
คนที่มีเครดิตในสังคมพอสมควร และยิ่งเป็นคู่ค้าด้วยแล้ว จะเจอเขาได้ง่ายมาก

ร่างแกร่งเปิดประตูห้องรับรองแขกไปก็พบว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนเดียวกับที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด

“คุณมีธุระอะไร” พัฒน์ปิดประตูห้อง แล้วยืนถามอยู่ตรงนั้นไม่เข้าไปหา หญิงสาวที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ได้ยินก็รีบลุกขึ้นจาก
โซฟานุ่มทันที ตรงมาเขาพูดราวกับว่าเราสนิทกันมาก

“คุณพัฒน์คะ เมนีมาขอโทษเรื่องเมื่อวานน่ะค่ะ เมนีผิดไปแล้วจริงๆ” เธอพูดด้วยสีหน้าที่สำนึกผิดที่ดูก็รู้ว่าแสร้งทำ

“อืม...ฉันให้อภัย แค่นี้ใช่ไหม ขอตัว”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ” จับแขนแกร่งเอาไว้แน่ ซึ่งพัฒน์ก็ใช้สายตาบอกให้เธอรู้ว่าให้ปล่อย ซึ่งเมนีก็เกรงกลัวสายตาของพัฒน์พอสมควร
เลยปล่อยไปอย่างง่ายดาย

“อะไรอีก”

“คือเมนีอยากจะขอเลี้ยงข้าวคุณพัฒน์สักมื้อหนึ่งเพื่อเป็นการขอโทษ”

“ไม่จำเป็น และฉันก็ไม่ใช่คนที่จะให้ผู้หญิงมาเลี้ยงข้าว”

“แต่ว่า เมนีอยากจะขอโทษ”

“พูดมาแล้วนี่ ทุกอย่างจบ” พัฒน์ตัดอย่างไร้เยื่อใย

“แล้วเรา จะมีโอกาสได้เจอกันอีกไหมค่ะ เมนีอยากทำความรู้จักกับคุณ” เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้พัฒน์สนใจ เมนีเป็นผู้
หญิงมั่น ทำอะไรก็ตรงๆ สมกับเป็นเด็กจบนอก

“แต่ฉันไม่อยากรู้จักกับเธอ”

ผู้ชายคนนี้ใจร้ายมาก เข้าถึงยากสุดๆ แต่แบบนี้แหละที่มันน่าสนใจ...

ผู้ชายที่ได้มากอย่างยากลำบาก เวลากินก็จะอร่อยที่สุด...

“ทำไมล่ะคะ” เธอเดินเข้าหาพัฒน์เพื่อยั่วยวน เพราะชุดที่เธอใส่มา หญิงสาวไปหาซื้อมาใหม่เพื่อการนี้โดยเฉพาะ เธออยากจะ
ให้พัฒน์ประทับใจเธอ

ถ้าได้พัฒน์ เมนีจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด

“ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่เข้าหาผู้ชายก่อนแบบนี้”

“ทำไมล่ะคะ คุณพัฒน์ชอบแบบผู้หญิงไทยสมัยก่อน ที่รักนวลสงวนตัวหรือคะ น่าเบื่อจะตาย” หญิงสาวเบะปากพูด เพราะเธอ
เป็นคนสมัยใหม่ ก็เลยไม่เข้าใจในความคิดใครเท่าไหร่

“เปล่า”

“นะคะ ไปทานข้าวมื้อเดียวเอง แล้วคุณพัฒน์จะติดใจ” พัฒน์ส่ายหน้าไปมากับความหน้าด้านของเธอนัก ในบริษัท พัฒน์จะไม่ยุ่ง
เกี่ยวกับใครเด็ดขาด

นิสัยที่ผ่านมาเขาเลิกไปนานแล้ว เลิกไปตั้งแต่เข้าทำงานที่นี่ ทุกๆ อย่างเขาอุทิศให้กับงาน ให้กับบริษัท และให้กับปฐพี เรื่อง
อย่างว่าเลยไม่มีอีก แต่ไปลงที่ธีร์แทน

สำหรับเขา แค่มีธีร์อยู่ ทุกอย่างในชีวิตมันก็เพียงพอแล้ว

“ฉันขอปฏิเสธ”

“ทำไมล่ะคะ เมนีไม่ดีตรงไหน เมนีชอบคุณพัฒน์ตั้งแต่แรกเห็นเลยนะคะ”

“แต่ฉันไม่ชอบเธอ...สักนิด” เสียงของเขาเริ่มจะติดรำคาญขึ้นมาทีละน้อย

ใครที่ทำให้เขารำคาญล่ะก็ ไม่ว่าผู้หญิง พัฒน์ก็ไม่เว้นหรอกนะ...

เมนีที่มั่นใจในความสวยของตัวเองมาโดยตลอดถึงกับหน้าเสีย ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนกล้าปฏิเสธเธอมาก่อน นั่นอาจจะเป็นเพราะ
ว่าเธอดูมีอิทธิพลมากกว่าคนอื่นๆ แต่คราวนี้กับพัฒน์ อิทธิพลของพ่อเธอช่างน้อยนิดเมื่อเทียบกับพัฒน์และปฐพีแล้ว

ฉันต้องตื๊อ...ตื๊อเท่านั้น

“เดี๋ยวก็ชอบเองแหละค่ะ เมนีจะทำตัวดีนะคะ เชื่อฟังคุณพัฒน์ทุกอย่างเลย คุณพัฒน์ยังไม่มีแฟนใช่ไหมคะ เราสองคนเหมาะสม
กันทุกอย่าง ทั้งหน้าตาและฐานะเลยนะ”

บางทีเธอก็มีความมั่นใจที่มันมากเกินไปด้วยซ้ำ

“ใครบอกว่าฉันยังไม่มี” เพียงประโยคนี้ก็ทำเอาเมนีใจเสียไปเลย

หรือคนของฉันหาข้อมูลมาผิด

“มีแล้วหรือคะ ไม่เป็นไรค่ะ เราเป็นแค่เพื่อนกันก็ได้น้า”

เมนีคิดอย่างเข่นเขี้ยวในใจ...ฉันต้องหาข้อมูลของแฟนคุณพัฒน์ให้ได้ และทำลายมันซะ

“ฉันไม่คบผู้หญิงเป็นเพื่อน”

“แล้วจะให้เมนีอยู่ในสถานะไหนล่ะคะ”

“ลูกสาวของลูกค้า” มือสวยเผลอกำแน่นอย่างโมโห

อะไรมันจะยากเย็นขนาดนี้นะ ผู้ชายอะไร ไม่สนใจผู้หญิงหรือไง ทั้งโชว์ ทั้งให้ท่าขนาดนี้แล้ว...

“กลัวแฟนคุณพัฒน์จะเข้าใจผิดหรือคะ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเมนีจะอธิบายเอง”

ยัยนี่ชอบคิดเองเป็นตุเป็นตะจริงๆ ชักอารมณ์เสียแล้วสิ

“ไม่ได้กลัวมันเข้าใจผิด แต่ฉันไม่อยากจะเสวนาหรือคบกับเธอทั้งนั้น กลับไปได้แล้ว และไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก แต่ถ้ายังเห็น
มาวนเวียนอีกล่ะก็ พ่อของเธอคงต้องหาซื้อสินค้าจากบริษัทอื่นแล้วล่ะ” พัฒน์ขู่เสียงกร้าว เธอปิดตาหยีอย่างตกใจที่เสียงของ
ร่างแกร่งดังจนน่ากลัว แต่ถ้าเธอได้ยินและตีความหมายไม่ผิด

‘มัน’ ที่พัฒน์ใช้เรียกแฟน ผู้ชายงั้นหรือ...

“ขอตัว” ร่างหนาเตรียมเปิดประตูออกไป แต่โทรศัพท์ของตนก็ดังก่อน จึงหยุดรับ เห็นชื่อโชว์ก็ยกยิ้มนิดๆ ที่เมนีเห็นแล้วรู้ได้ทันทีว่าคนที่โทรมาเป็นใคร ถ้าไม่ใช่แฟนของพัฒน์

เธอสืบประวัติของพัฒน์มาทั้งหมดจึงได้รู้ว่าเป็นคนที่โหด ใจร้าย และเลือดเย็นมากแค่ไหน ที่สำคัญ เธอยังรู้อีกด้วยว่าพัฒน์เป็นเสือยิ้มยาก แต่ภาพที่เมนีเห็นเมื่อกี้ คือรอยยิ้ม ผิดแน่ๆ ความอิจฉาเริ่มตีขึ้นมาในอก เธอร้อนเร่าอยากจะเอาชนะคนที่ไม่รู้จักอย่างแฟนพัฒน์นัก

พัฒน์สังเกตเห็นเมนีที่มองตนอยู่ด้วยความอยากรู้เต็มแก่ ก็เดินออกจากห้องทันที เดินคุยโทรศัพท์ไปยังลิฟต์ โดยมีหญิงสาวเดินตามเพื่อแอบฟังให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

แฟนของพัฒน์ ผู้หญิงหรือผู้ชาย

“ว่าไง คิดยังไงถึงโทรหา” พัฒน์ถามออกไป น้ำเสียงแตกต่างจากที่พูดกับเธอยิ่งนัก

(กูตื่นเช้า ยังไม่ออกไปไซต์งาน เลยโทรมาปลุก)

“ตอแหลได้โล่เลยนะมึง โทรปลุกกู...ตอน 8 โมงนี่นะ สำเหนียกหน่อยเถอะว่ากูถึงที่ทำงานหรือยัง”

(ฮ่าๆ กูคิดว่ามึงตื่นสายไง)

“แล้วเป็นไง จะไปคุมงานกี่โมง”

(10 โมงอ่ะ แต่ก่อนไปจะกินข้าวก่อน)

“คิดถึงกู เลยโทรมาหา ใช่ไหมล่ะ” พัฒน์แซวไป บรรดาพนักงานก็ต่างพากันมองอย่างแปลกใจที่เห้นพัฒน์ยิ้ม ทุกคนมองหน้า
กันตระหนกๆ คิดว่าผีหลอกตอนเช้าหรือเปล่า

(บ้านแป๊ะมึงดิ)

“หึหึ ไม่คิดถึงก็ไม่คิดถึง แต่การด่าเมื่อกี้อ่ะ บ้านแป๊ะกูเขาเรียกว่าเขิน” พัฒน์พูดแซวยิ้มๆ ได้ยินเสียงของธีร์แล้วอารมณ์ที่โมโห
หญิงสาวคนนั้นก็ดีขึ้นมาทันที

(ไอ้พัฒน์!! ไอ้บ้า กูไม่คุยกับมึงแล้ว ชิ!) ปลายสายตัดไปทันที พร้อมๆ กับลิฟต์ที่เปิดออก สองเท้าแข็งแรงก้าวออกจากลิฟต์
แล้วตรงไปยังห้องทำงานของตัวเอง เพื่อทำงานที่ค้างต่อด้วยความอารมณ์ดี เลขาของเขาเองที่เห็นมุมใหม่ของผู้เป็นเจ้านายก็
เผลอขนลุก

“คุณพัฒน์ยิ้ม?”

มันดูหล่อดีนะ แต่ไม่มีใครชินหรอก ขอคุณพัฒน์คนเดิมดีกว่า...

…

…



ทางด้านเมนีที่ตามพัฒน์จนอีกคนเดินเข้าลิฟต์ไป จับใจความกับวิธีพูดของพัฒน์ได้ และมั่นใจว่าคนที่ทำให้ร่างแกร่งยิ้มได้นั้น
คือคนที่เป็นแฟนพัฒน์ และเป็นผู้ชายอีกด้วย

“อย่างพัฒน์ไม่พูดกูมึงกับผู้หญิงแน่ๆ แล้วทำไมพัฒน์ถึงมีแฟนเป็นผู้ชายได้ล่ะ” เกิดอาการสับสน ใช้ความคิดกับข้อมูลที่มีอยู่
อย่างแปลกใจ

ทั้งๆ ในข้อมูลก็บอกว่าในช่วงมอปลายกับมหาลัย ก็เที่ยวกลางคืนประจำ และมีผู้หญิงนอนด้วยทุกๆ คืน ไม่มีผู้ชายเลยสักนิด
หรือว่าข้อมูลที่เธอได้จะผิด

“ไม่มีทาง ต่อให้เป็นผู้ชาย ฉันก็ไม่ยอมแพ้!!” เมนีพูดกับตัวเอง ใบหน้าจริงจัง

จะไม่ปล่อยให้พัฒน์หลุดมือไปแน่ๆ ผู้ชายแบบนี้แหละที่จะทำให้เธอเหนือกว่าใครๆ








100%


 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

   ตอนที่ 27 แล้วน้า คิดยังไงกันกับเรื่องนี้ก็บ่นบอกกันได้ ยูกิอยากอ่าน ^_^ มันก็ใกล้จะจบแล้ว เหลืออีกแค่ 10 ตอนกว่าๆ ยูกิอยากเห็นว่ามีคนรักและชอบเรื่องนี้จริงๆ มีอะไรก็บอกในนี้ แต่ถ้าอยากให้ตอบกลับกลับก็แฟนเพจเลยนะคะ
   

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 14-07-2015 10:45:08

เมนี :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: yearrayoeng ที่ 14-07-2015 10:53:02

 :katai5:ขอเม้นตรงๆนะคะ คือตัวเอกนิสัยผู้หญิงมาก คิดเล็กคิดน้อย เหมือนสาวบริสุทธิ์ อะไรนิดหน่อยก็เขิน อาย ขึ้นเสียงกลบความเขิน ความคิดอ่านเหมือนเด็ก ไม่มีมาด โดยรวมเหมือนนิยายสาวน้อย ผู้หญิงที่เข้ามา คาแรคเตอร์เดียวกันหมด คือไม่มีสมอง แค่มาตื๊อ สร้างความรำคาน หน้าด้านจนเกินจะทน แต่พล็อตสนุก มันน่าจะมีมาด วางตัว ไว้เชิงมากกว่านี้ คือเป็นผู้ชายมากกว่านี้ค่ะ ถ้าไม่ถูกใจขอโทษด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-07-2015 10:56:18

โอ๊โอ

งานนี้ต้องเตรียมงานไว้อาลัยให้หนูเมนีไหมคะเนี่ย ท่าทางจบไม่สวย

แม่นางก็นะ ยังไม่เจียมว่ามันกระทบกับงานของครอบครัวตัวเอง งานนี้โดนบอกเลิกการซื้อขายแหงๆ

แอบสงสารคุณป๊าเมนี่ มารับกรรมที่ลูกทำ

(พัฒน์รู้ตัวมานิดๆแล้วแฮะ แต่ตอนยิ้มไม่มีใครชินเลย มีแต่ขอหน้าโหดตามเดิม 5555555555+)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 14-07-2015 11:00:04

ถัดจากยัยมีนา ก็มียัยเมนีอีกแล้ว ฮอตจริงๆเลยนะพี่พัฒน์  :m16:
รีบๆจัดการเรื่องให้เรียบร้อยล่ะ อย่าให้มากระทบถึงน้องธีร์อีกนะ

แล้วก็เมื่อไหร่พัฒน์จะยอมรับใจตัวเองซักที ถ้ามัวชักช้าเราจะเอาธีร์มาเป็นของเราน้า  :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 14-07-2015 11:06:01

ปากแข็งกันทั้งคู่อ่ะ จะรอดูว่าฝ่ายไหนจะพลั้งปากบอกรักก่อนกัน แอบเชียร์ให้เป็นฝ่ายพัฒน์ที่ทนไม่ไหวซะเอง สงสารธีร์ในบางครั้งนะ พัฒน์ปากร้ายอ่ะ กลัวธีร์จะเสียใจแล้วหนีไปซะก่อน เฮ้อออ ตามลุ้นค่ะ อีก 4-5 ตอนน่าจะมีอะไรดีๆบ้าง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-07-2015 11:07:07

 :really2:  ยิ้มก็หาว่าผีหลอก ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 14-07-2015 11:10:07

แค่ 2 คน ยังวุ่นวาย แล้วยังมีละนี มาเพิ่มอีกกก โอ้ยยยย



น่ารำคาญ เนี่ยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 14-07-2015 11:10:37

แอบหวานเล็กๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: konjingjai ที่ 14-07-2015 11:35:49

ธีร์รีบกลับมาเร็วๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 14-07-2015 11:36:48

แหมๆๆๆ แทนที่จะได้เป็นผู้สืบทอกกิจการ น่าจะกลายเป็นคนที่ทำลายกิจการครอบคัวตัวเองมากกว่านะเนี่ย น่าสงสารจุงเบยยยย

ว่าแต่... สองคนนี้จะหวานเกินหน้าเกินตาไปหน่อยมั้ย น่ารักกกกกกก

 :hao6: :hao7: :hao6: :hao7: :hao6: :hao7: :hao6: :hao7: :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 14-07-2015 11:38:20

คือนางยังไม่มีโหมดหวานกันเลย หรือนี้หวานสุดแล้ว 5555 คือกำลังจะฟินนะ แต่ก็หยุด เป็นอารมณ์แบบอ่านเรื่อยๆ ยังไม่ค่อยมีจุดพีคของเรื่องเลยอ่า แต่ผู้ชายรักกันเรื่องจริงก็คงประมานนั้นแหละเน้อ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 14-07-2015 11:50:07

พัฒน์นี่ยังงัย หลอกคนอื่นหลอกได้หลอกใจตัวเองไม่ได้หรอกน้าาาาา พูดเลยยยย ยอมรับใจตัวเองเดี๋ยวนี้เลยยยย ว่ารักน้องธีร์ของเค้าแล้ววววว เดี๋ยวก็ไม่ยกให้ซะเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 14-07-2015 11:50:47

 :ling1: :ling1:  ลงอีก  ลงอีก  ลงอีก  ๕๕๕๕๕

พัฒน์นิ  โหดร้ายจริง  แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้  ชะนีก็คงไม่หลุดไป

แต่ก็สู้ๆนะธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 14-07-2015 11:58:44

นี่หวานกันแล้วใช่ไหม :hao4:
เมนีนี่ก็ตัวป่วนสินะ อยากเห็นตอนโดนพัฒน์จัดการ ท่าจะมันส์ดี

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 14-07-2015 13:17:11

พัฒน์..ระวังธีร์จะหึงเอานะ..อิอิ  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: Noeynoey ที่ 14-07-2015 13:26:15

พัฒน์ตอนนี้ราศีพระเอกเริ่มจับแล้วนะรู้ตัวยัง น้ำตาจะไหลกับแกจริงๆ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 14-07-2015 14:16:28

ตัวป่วนเพิ่มมาอีกแล้ววว ไหนจะมีนาอีกไม่รู้จะจบมั้ย เฮ้ออ
พัฒน์มีพัฒนาการขึ้นนะ 555 มียิ้มด้วยอ่าาา สองคนนี้ปากแข็งกันทั้งคู่
ธีร์รักพัฒน์แต่ก็ไม่พูด พัฒน์ก็เหมือนยังไม่แน่ใจในตัวเองว่ารักธีร์มั้ย เมื่อไหร่สองคนนี้จะบอกรักกันนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 14-07-2015 15:21:33

ชะนีอะเกนนนนนน คู่แข่งแข็งแกร่งมากกก พยายามเข้านะยะหล่อน :katai3:
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 14-07-2015 15:31:29

เอิ่มมมม คุณน้องค่ะ บางทีการเข้าหาผู้ชายควรมียางบ้างเนอะ

สุดยอดจิง ๆ คะ เมนี =_= ขอไว้อาลัยล่วงหน้าเลยค่ะ ชะนีน้อย

ดับอนาท คาฝีปากพัฒน์แน่ เหอะ ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 14-07-2015 17:38:01

พอเริ่มรู้ใจตัวเอง ก็มีอุปสรรคทันที 555 สนุกดีจิงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 14-07-2015 18:09:49

อยากให้ลองมีผู้หญิงเข้าหาไม่พัฒน์ก็ธีร์อ่ะ ที่เป็นผู้หญิงสวยรวยเก่ง เพียบพร้อมดูบ้าง เพราะจากที่แล้วๆมามีแต่ไม่ค่อยฉลาดเลย
บางทีมันก็ซ้ำๆนะค่ะ น่าจะลองเปลี่ยนแนวดูบ้างเพื่อความตื่นเต้น  :z2:
ให้กำลังใจคนแต่ง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 14-07-2015 18:46:06

พัฒน์หนักแน่นดีมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-07-2015 19:15:03

อีชะนีเมนี. นี้แร่ดได้ใจนะคระ.

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 14-07-2015 19:47:55

เมนี ปล่อยพัฒน์มันไปเห้อออออออออ ผู้หญิงอะไรเนี้ย มั่นใจเกินไปมั้ย เกินไปมากด้วยยยย
(ไม่อยากด่าว่าหน้าด้านมากกกกกก อุ๊ป)

ขอบคุณมากๆที่มาต่อนะคะ รอตอนต่อไป :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 14-07-2015 20:08:26

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 14-07-2015 20:38:50

นังเมนีฉันสัมผัสได้ว่าเธอจะไม่ตายดีนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 14-07-2015 21:43:56

แมงเม่าบินเข้ากองไฟอีกตัวสินะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 14-07-2015 23:09:30

เตะโด่งเมนี่ออกไปจากเรื่อง  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 14-07-2015 23:27:31

อั่นแน่พัฒน์ขี้ตู่ว่าธีร์เป็นแฟนหรอ ขอเขาหรือยังอะ. ผู้ร้ายปากแข็ง รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 14-07-2015 23:28:40

งานนี้คงต้องดูยาวๆ สินะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 14-07-2015 23:33:50

เค้ารักกันซะที  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 14-07-2015 23:39:49

พัฒน์โซฮอตเหลือเกินนนนน
ชอบตอนนี้อ่ะ แบบว่าคู่นี้หวานกันจริงจัง แต่ไม่รู้จะรู้ตัวกันรึเปล่า
คือโดยส่วนตัวจริงๆ เห็นด้วยกับ คุณ yearrayoeng นะ แต่คือเข้าใจคอนเส็ปที่ยูกิจังตังใจจะสื่อ เราอ่านตั้งแต่เรื่องของน้องดรีม เราเห็นจริงๆว่าในสายตาภายนอกธีร์เป็นคนยังไง เพราะฉะนั้นเวลาที่อยู่กับพัฒน์มันก็เลยต้องพิเศษหน่อยใช่ไหมล่ะ แบบได้เห็นอีกด้านจริงๆว่าเป็นคนยังไงกันแน่ และอีกอย่างหนึ่งที่จริงจังสุดๆก็คือ...เรื่องนี้สนุกจริงๆนะ!
ปล.จะเป็นแบบเรื่องน้องดรีมไหมน้อ ดราม่าเล็กๆส่งท้าย
ปปล.รอตอนต่อไปอยู่น้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 14-07-2015 23:41:07

ทำไมพัฒน๋ถึงดึงดูดผู้หญิงขึ้ตืี้อจริงๆ เล้ย   :เฮ้อ:

คงจวนจะเลิกปากแข็งกันแล้วล่ะสิ หุ หุ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 15-07-2015 00:26:02

ไว้อาลัยล่วงหน้าแกชะนีเมนี
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 27 (14/7/2558) P:38
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 15-07-2015 00:39:56

ยังไม่ถึงมือเมีย แต่เจอเท้าผัวก่อนนะคะ เมนี แหม่ เค้ารักของเขาจะไปแย่งของเขา =_=

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 16-07-2015 11:18:05

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 28

วันนี้เป็นวันเสาร์ ที่ธีร์จะเดินทางกลับจากเชียงใหม่เพราะกำหนดการงานต่างจังหวัดทุกๆ อย่าง ธีร์จัดการมันเสร็จทุกอย่างไปแล้ว ในเช้าของวันนี้เขาเลยได้เดินทางกลับกรุงเทพ และได้พักผ่อน 2 วันเต็มๆ ซึ่งก็คือวันเสาร์กับวันอาทิตย์ ที่ปกติแล้วพนักงานทุกคนได้หยุดกันแน่ๆ แต่พวกฝ่ายบริหารอย่างเขาได้หยุดก็เมื่อไม่มีงานจริงๆ เท่านั้น ถ้าเสาร์หรืออาทิตย์มีงาน เขาจะหยุดวันพฤหัสฯ แทน

ระหว่างที่ธีร์นั่งรอเวลาขึ้นเครื่อง เอมิกาไปซื้อเครื่องดื่มให้กับเขา ธีร์นั่งตอบไลน์คุยกับเจโรมีไป แต่สักพักก็มีไลน์ของใครอีกคนเด้งขึ้นมา ทำเอาธ์ถึงกลับแปลกใจ

“วันนี้ไม่โทรมาแฮะ”

ตั้งแต่แรกจนถึงวันสุดท้ายที่เขามาทำงานต่างจังหวัด พัฒน์ก็โทรหาทุกวัน ไม่ได้ถามว่าเป็นยังไงบ้าง งานหนักหรือเปล่า หรืออะไรที่ดูเหมือนมันจะเป็นห่วงเขาน่ะ ไม่มีหรอก ไม่โทรมาหาเรื่องก็โทรมาด่า ขยันหาเรื่องดุด่าเขาได้ทุกวันจนบางทีเขาก็สับสนว่าไปทำความผิดไว้ตอนไหน

ธีร์เลิกสนใจเจโรมีแล้วหันมาคุยไลน์กับพัฒน์แทน

ไอ้โหด// อยู่ไหน

ธีร์// นั่งรอเวลาขึ้นเครื่อง

ไอ้โหด// ถึงกี่โมง

ธีร์// ถึงคอนโดประมาณ 10 โมงกว่าๆ มั้ง

ไอ้โหด// วันนี้กูแวะมาเคลียร์งานที่บริษัท อาบน้ำแต่งตัวเสร็จมาหากูด้วย

ธีร์// คำสั่งหรือว่าอะไร

ไอ้โหด// คำสั่ง!

ธีร์// เออๆ ให้ซื้ออะไรเข้าไปไหม

ไอ้โหด// ไม่ต้องมาแต่ตัวก็พอ

ธีร์// โอเคๆ

จากนั้นพัฒน์ก็ไม่ตอบอะไรกลับมาอีก แต่ขึ้นว่าอ่านแล้ว ธีร์ก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเมื่อมีเสียงประกาศให้เตรียมตัว เป็นจังหวะ
เดียวที่เอมิกากลับมาพร้อมกาแฟร้อน 1 แก้ว ซึ่งประกาศเมื่อสักครู่ไม่เกี่ยวกับพวกเขา ธีร์จึงมีเวลานั่งดื่มกาแฟอีก 5 นาที

“ขอบคุณครับ”

“ค่ะ”

“วันหยุดพักผ่อนคุณเอมคงจะพาลูกไปเที่ยวสินะครับ”

“ใช่ค่ะ เด็กๆ ร้องไห้กันใหญ่เลยที่ไม่พามาต่างจังหวัดด้วย” เธอตอบยิ้มๆ

“ฮ่าๆ ดีจัง มีลูกนี่ก็คงมีความสุขมากๆ สินะครับ”

“เป็นความสุขที่สุดในชีวิตเลยล่ะค่ะ”

ธีร์ยิ้มให้เลขาตัวเองน้อยๆ ก่อนจะนิ่งคิดไป เขาจะสามารถมีลูกให้กับพ่อกับแม่ดีใจได้หรือเปล่า ในเมื่อตอนนี้ความคิดทุกอย่าง
ของเขามันเปลี่ยนไปแล้ว

เอาวะ เพิ่งจะ 23 เอง คิดตอน 30 ก็คงไม่สาย

…

…



ร่างโปร่งออกจากสนามบินก็แยกกับเลขาทันที โดยเอมิกาขอกลับเท็กซี่เองเพราะจะไปซื้อของเข้าบ้านก่อน ส่วนธีร์คนของเขาก็
มารับถึงสนามบินพร้อมกับผู้ติดตามสองคนที่กลับรถคันเดียวกับเขา

“กลับคอนโดเลย” ธีร์สั่ง ซึ่งคนขับรถของเขาก็รับคำสั่งก่อนจะออกรถไปทันที
ธีร์อาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ ใส่ชุดสบายๆ กางเกงยีนส์สีดำเข้ารูปกับเสื้อยืดพอดีตัวสีดำ ดูธรรมดาแต่ยี่ห้อที่ใช้ก็ไม่ธรรมดาอย่างที่
เห็น รองเท้าผ้าใบยี่ห้อดังราคาแพง ผมสีน้ำตาลของตนถูกเซ็ตอย่างดี ใครๆ เห็นก็ต้องกรีดร้องด้วยความหล่อเหลามีเสน่ห์ของ
ธีร์แน่ๆ

ก่อนออกจากห้องธีร์ฉีดน้ำหอม Bvlgari Extreme ที่เป็นกลิ่นเอกลักษณ์ของเขา ให้ความรู้สึกเย็น สะอาดสดชื่น เหมาะกับฤดู
ร้อนอย่างนี้มากๆ

“โอเคพร้อม”

ธีร์ขับรถออกจากคอนโดด้วยรถที่อัคนีให้ไปหาพัฒน์ที่บริษัททันที ตลอดทางธีร์ก็ร้องเพลงไปด้วยอย่างมีความสุข ใจก็คิดไปด้วย
ว่าพัฒน์ที่เห็นหน้าเขาจะรู้สึกยังไง



ธีร์เดินเข้าไปในบริษัทจากประตูด้านหลังของโรงจอดรถเพราะวันเสาร์อาทิตย์บริษัทจะปิด จะมีเพียงพนักงานที่ต้องทำงานนอกเวลาเท่านั้น ซึ่งก็มีไม่เยอะ เพราะฉะนั้น ถ้าจะเข้าบริษัทในวันหยุด จะต้องเข้าทางด้านหลังเท่านั้น และต้องมีบัตรพนักงานยืนยัน
แต่ธีร์ไม่ต้องมีก็สามารถเข้าไปเดินเล่นได้สบายๆ

“เชิญครับคุณธีร์ ไม่เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิมนะครับ”

“ลุงก็พูดเกินไป ผมก็เหมือนเดิม” ธีร์พูดอย่างเป็นกันเองกับลุงรปภ.ของบริษัท ที่เขาค่อนข้างจะสนิมเมื่อตอนที่ฝึกงานอยู่

“ฮ่าๆ แล้วนี่คุณธีร์มาหาคุณพัฒน์หรือครับ”

“ใช่แล้วครับ”

“งั้นเชิญเลยครับ”

“ขอบคุณครับ”

ร่างโปร่งเดินเข้าไปในตัวลิฟต์ที่จะขึ้นไปยังชั้นบนได้ทันที กดเลขชั้นที่ต้องการ

“ที่จริงกูควรต้องนอนพักนะเนี่ย”

ทำไมต้องบ้าจี้มาตามที่มันต้องการด้วยเนี่ย

ธีร์เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของพัฒน์โดยไม่ต้องโทรบอกล่วงหน้าหรือไม่เคาะประตูเลยสักนิด หันมองรอบๆ ห้องก็ไม่
เห็นจะมีใครอยู่

“ไปไหนของมัน” พึมพาเบาๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องพักผ่อนในห้องทำงานของพัฒน์ดูก็ไม่เจอ

หายไปไหน?

แต่ยังไม่ทันที่ธีร์จะหยิบโทรศัพท์โทรถามอีกคน เจ้าของห้องก็เปิดประตูเข้ามา มองธีร์น้อยๆ ก่อนจะเดินมาหาร่างโปร่งที่ยืนนิ่ง

อยู่กลางห้อง

“มานานยัง” พัฒน์ถาม

ร่างแกร่งอยู่ในชุดธรรมดาเสื้อโปโลคอปกสีดำกับกางเกงเข้ารูปสีดำรองเท้าผ้าใบ ไม่ใช่ชุดทำงานแต่มันเป็นวันหยุดจะใส่ชุด
อะไรมาก็ย่อมได้

นัดกันใส่สีดำหรือไง...

“มาถึงเมื่อกี้แหละ กำลังจะโทรถามเลย ว่าแต่มึงไปไหนมา” ร่างโปร่งทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟานุ่มขณะถามอีกคน ร่างแกร่งเดินมานั่ง
ลงข้างๆ

“กูไปคุยกับคุณดินมา”

“งานมึงเสร็จแล้วหรือไง”

“เสร็จเมื่อกี้แหละ เพิ่งเอาไปให้คุณดิน” พัฒน์ตอบ

“แล้วมึงจะให้กูมาทำไม”

“ไปหาอะไรกินไง”

“แค่นี้?” ธีร์ถามเสียงสูง

ที่มันให้เขามาหามันที่นี่ก็เพื่อไปหาอะไรกิน เรื่องแค่นี้น่ะนะ

“เออ...”

“กูควรได้นอนพักผ่อน”

“จะนอนอะไรนักหนา เวลานอนค่อยนอน” พัฒน์พูดบอก

“งั้นมึงจะหมายความว่า มึงจะพากูเที่ยว?”

“ทำนองนั้นมั้ง” พัฒน์ตอบนิ่งๆ

ถึงว่าหัวใจจะเต้นแรงด้วยความดีใจและปลื้มใจไปแล้ว ธีร์ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมอีกคนถึงคิดพาเข้าเที่ยวกัน มันต้องมีอะไรแน่ๆ

“เที่ยวที่ไหนล่ะ ในกรุงเทพเนี่ยนะ”

“แล้วมึงอยากจะไปไหน”

“มึงจะถามกูทำไมเนี่ย กูไปเชียงรายกับเชียงใหม่มาแล้ว อาทิตย์นี้เที่ยวจนเหนื่อย” ธีร์ใช้คำว่าเที่ยวก็จริงแต่ความหมายของมัน
คือการทำงานไม่หยุดต่างหาก

ไปต่างจังหวัด แต่ไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากคุมงาน

“ทำอย่างกับว่าได้เที่ยวนะมึง” พัฒน์แขวะ

“ก็ไม่ไง สรุปกินข้าวเสร็จกลับห้องนอนก็แล้วกัน” ธีร์ตัดสินใจแทน เพราะที่เที่ยวในกรุงเทพก็ไม่ค่อยอยากจะไปเท่าไหร่ อากาศก็
ร้อน

ไม่สนุกแน่ๆ

“เวลาตั้งเยอะ พรุ่งนี้กูก็ไม่มีงาน จะอยู่แต่ในห้องเนี่ยนะ” พัฒน์ถามอย่างไม่พอใจ

ถึงเขาจะเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ ชอบความเงียบสงบ และเกลียดความน่ารำคาญ แต่ใช่ว่าจะชอบอยู่เฉยๆ เวลาไม่มีงานทำ

“แล้วทำไมอ่ะ ก็กูชอบนอนนี่” ธีร์เถียง

“นอนทั้งวันจนจะเป็นหมูแล้วอ่ะมึง”

“นี่มึงว่ากูอ้วนเหรอ!!” ธีร์ชักจะมีน้ำโห

เรื่องรูปร่างธีร์จะอ่อนไหวง่ายเสมอ

“เปล่านี่!”

“มึงว่ากูชัดๆ” ธีร์หันมาเอาเรื่องพัฒน์ที่นั่งไขว่ห้างด้วยท่าทางที่สบายๆ อยู่ข้างๆ กับเขา

“สรุปเอาไง กูจะได้จัดการ” พัฒน์เร่งคำตอบ ซึ่งธีร์ก็คิดหนักพอสมควร ไม่รู้ว่าพัฒน์จะพาเขาไปไหน

“มึงจะพากูไปไหนล่ะ”

“ในประเทศนี่แหละ”

“มึงตอบตรงๆ จะตายไหม!!”

“กูจะพาไปทะเล” พัฒน์ตอบสั้นๆ

“จังหวัด?”

“กระบี่”

“มันไกลนะเว้ย ขับรถกว่าจะไปถึงนี่ก็หมดเวลาหยุดแล้ว”

“กูก็ไม่ได้บอกว่าจะขับรถไป”

“นั่งเครื่องหรือวะ”

“ก็ประมาณนั้น เอาไงสรุปไปไหม”

เป็นครั้งแรกที่พัฒน์ถามความสมัครใจของเขา ก็ขอเล่นตัวหน่อยเถอะนะ ที่เสียงข้างมากในใจจะตอบตกลงไปแล้วก็ตามที

“คิดยังไงถึงจะไป แล้วไปส่วนไหนของกระบี่” ธีร์แสร้งถาม

“เกาะส่วนตัวของเพื่อนไอ้พุฒิ เดินทางด้วยเฮลิคอบเตอร์ส่วนตัวของเพื่อนมัน ไอ้เจ็มกับไอ้พุฒิรออยู่ที่นั่นแล้ว อยากจะพักเลย
คิดจะพามึงไป”

แอบผิดหวังกับคำตอบของพัฒน์เล็กน้อยที่ไม่ได้ไปกันลำพังสองคนเขากับพัฒน์ แต่ธีร์ก็ดีใจที่ได้ยินว่ามีเจโรมีไปด้วย เพราะ
อย่างน้อย ก็มีเพื่อนคุย ดีกว่ามีเพื่อนเงียบอย่างพัฒน์

“ที่จริงมีงานที่ต้องไปเคลียร์ด้วย” พัฒน์พูดต่อ

“งานอะไร?”

“กูคิดว่า เราควรจะจัดการเรื่องของไอ้ยงยุทธ์ให้มันจบๆ ไปซะ เจ็มมันรายงานแล้วว่ามันไปหาแนวร่วมกับนักธุรกิจใหญ่ที่กระบี่
ด้วย กูว่าถ้าเราไม่รีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่าง มันเอาพวกมาบังคับให้เซ็นมอบที่ดินกับคาสิโนให้กับพวกมัน
ฟรีๆ แน่” พัฒน์อธิบายต่ออีกอย่างจริงจัง ซึ่งธีร์ก็เห็นด้วย

“เอางั้นก็ได้”

สุดท้ายก็เป็นการบังคับกลายๆ อยู่ดี...

“มึงควรจะลางานเผื่อไว้เลยนะ”

“ไม่ต้องลาก็ได้ ยังไงมันก็เกี่ยวกับคุณเพลิง ก็ถือว่าเป็นงานนี่” ธีร์ไม่ใส่ใจเท่าไหร่

“หึ”

“เดินทางเย็นๆ ก็แล้วกัน เดี๋ยวให้ไอ้พุฒิบอกให้คนเอาฮ.มารับบนดาดของฟ้าคอนโด”

“อือ ตามนั้น”

ธีร์ผิดหวังมาก ที่คิดว่าพัฒน์ชวนเพราะอยากไปเที่ยวกับเขา แต่ที่ไหนได้ งานล้วนๆ แล้วที่เรียกมาก็เพื่อคุยเรื่องนี้สินะ ไม่ใช่
อยากจะเห็นหน้าเขาหลังจากที่ไม่เห็นมาหลายวันเสียหน่อย

ชอบคิดไปเองนะมึง...

“ไป!!” ธีร์แหงนหน้ามองร่างแกร่งที่พูดสั้นๆ แล้วลุกขึ้นยืน

“ไปไหน?”

“หาอะไรกิน” พัฒน์ตอบสั้นๆ แล้วเดินนำธีร์ออกไปจากห้อง ร่างโปร่งบางเองก็ได้แต่ถอนหายใจน้อยๆ ก่อนจะลุกเดินตามอีกคน
ไป

ทั้งสองออกที่ลิฟต์ด้านหลังซึ่งเป็นโรงจอดรถ พัฒน์กระชากกุญแจรถของธีร์มาถือแล้วตรงไปที่รถของร่างบาง ธีร์เบะปากอย่าง
หมั่นไส้ เปิดประตูฝั่งคนนั่งแล้วเข้าไปนั่งข้างร่างหนาที่ทำหน้าที่ขับรถ

“อยากกินอะไร”

“มึงจะถามกูทำไม ในเมื่อสุดท้ายมึงก็บังคับกูไปกินอีกที่อยู่ดี” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนจะพึมพำอ้อมแอ้มตอบกลับไป
เมื่อเห็นสายตาดุๆ ของคนข้างๆ “ก๋วยเตี๋ยวต้มยำกุ้ง”

ของโปรดของเขาเลยนะเนี่ย ไม่ได้กินมานานแล้ว บอกไป แต่ไม่รู้ว่าอีกคนจะพาไปทานหรือเปล่า

“ก็แค่นี้ ลีลาอยู่ได้” ตบท้ายด้วยการด่าเขา

ธีร์มองไปยังกระจกข้าง เห็นรถคันหนึ่งขับตามรถเขามาตั้งแต่ออกจากบริษัทแล้ว ตอนแรกไม่ได้เอะใจอะไร แต่ตอนนี้ชักเริ่ม
ระแวง เปิดเก๊ะหน้ารถเพื่อตรวจดูว่าเอาปืนใส่ไว้หรือเปล่า

...

...

...


ธีร์ก็ได้ทานก๋วยเตี๋ยวต้มยำกุ้งสมใจอยาก และลืมเรื่องที่มีคนขับรถตามมาเสียสนิทเมื่อได้เห็นอาหารที่วางตรงหน้า ส่วนพัฒน์ก็ทานเหมือนกับธีร์ ทั้งคู่ทานคู่กับน้ำแตงปั่น ดับความร้อนได้อย่างดี ธีร์มีความสุขกับการทาน ส่วนพัฒน์แค่สั่งตามธีร์เท่านั้น ไม่ได้อยากทานอะไรเป็นพิเศษ

มันอิ่มตั้งแต่เห็นหน้าใครบางคนแล้ว

“อุ๊ย! ตายแล้ว บังเอิญจังนะคะที่ได้เจอคุณพัฒน์ที่นี่” เสียงแหลมๆ ของเมนีดังขึ้นจากทางด้านหลังของธีร์ก่อนที่เจ้าของร่างอรชรจะมายืนข้างโต๊ะที่เขานั่งอยู่

“อึก” ธีร์สำลักด้วยความตกใจ พัฒน์ยื่นแก้วน้ำเปล่าให้กับธีร์อย่างอัตโนมัติ หญิงสาวมองภาพนั้นด้วยความไม่ชอบใจนิดๆ

“ค่อยๆ กินสิวะ” ไหนจะน้ำเสียงที่ดูเป็นห่วงนี่อีก ที่เจ็บใจคือพัฒน์ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเธอเลยสักนิดทั้งๆ ที่เธอเข้ามาทักขนาดนี้
แล้ว

แค่เห็นอาหารกับน้ำที่ทั้งคู่ทานเหมือนกันแล้ว การเอาอกเอาใจของพัฒน์ที่ลูกสาวลูกค้าอย่างเธอไม่มีสิทธิ์ได้รับนั้น การันตีได้
เลยว่าผู้ชายหน้าหล่อที่เธอเห็นคือแฟนของพัฒน์

คิดแล้วก็หมั่นไส้ และไม่ชอบีร์ขึ้นมาทันที

“คุณพัฒน์คะ เมนีคุยกับคุณอยู่นะ” เธอเริ่มจะอารมณ์เสีย

“ใครวะพัฒน์” ธีร์ถามด้วยความสงสัย

“ลูกสาวของลูกค้า” ตอบสั้นๆ ไม่สนใจเธอเหมือนเคย

จะมีครั้งไหนไหมที่มากินข้าวกับมันแล้วไม่มีผู้หญิงเข้ามาทักแบบนี้ แล้วดูสิ นี่เธอคนนี้ประกาศตัวเป็นศัตรูกับเขาทางสายตาทันที
เลยนะ

“เชิญนั่งก่อนได้นะครับ” ธีร์เชิญอย่างสุภาพ เพราะได้คำตอบว่าเป็นลูกสาวของลูกค้า ก็ต้องให้เกียรติเธอหน่อย

“ขอบใจ!” กระแทกเสียงใส่ธีร์ก่อนจะนั่งลงข้างๆ กับพัฒน์

พัฒน์มองหน้าธีร์อย่างคาดโทษ ส่วนร่างโปร่งก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดก็ทานอาหารตรงหน้าต่อ

“คุณพัฒน์ให้เมนีนั่งด้วยได้ไหมคะ”

ธีร์อยากจะหัวเราะ ทีกับมันล่ะเสียงอ่อนหวาน ทีกับเขานี่น้ำเสียงแข็งเชียว...

“เอาตรงๆ ไหมล่ะ”

“ค่ะ” ยิ้มสู้ไป

“ไม่ให้” สิ้นเสียงเข้มๆ ของพัฒน์ธีร์ก็หลุดหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ แต่ก็ถูกเมนีจิกตาใส่ด้วยความโกรธ

“คิก...อุ๊บ!!” รีบปิดปากตัวเองเอาไว้ก่อน

ไอ้พัฒน์ก็มีอารมณ์ขันเหมือนกันนะเนี่ย

“ฉันเป็นลูกสาวของลูกค้าของคุณ คุณน่าจะให้เกียรติเมนีบ้างนะคะคุณพัฒน์” เธอโวยวายออกมาอย่างลืมตัว ลืมเรื่องที่พ่อพูด
เอาไว้ไป

ความเอาแต่ใจชนะทุกอย่าง

“ฉันทำธุรกิจกับพ่อเธอ ไม่ใช่กับเธอ” เมนีหน้าเสีย “ถ้าอยากให้ตัวเองมีคุณค่า อยู่เฉยๆ เดี๋ยวผู้ชายก็เข้าหาเอง” ยังคงพูดต่อ

ธีร์อ้าปากค้างกับคำพูดแรงๆ ของพัฒน์ ส่วนหญิงสาวก็นั่งหน้าแดง อับอายกับคำพูดของพัฒน์เป็นอย่างยิ่ง แต่เธอเป็นผู้หญิงจบ
จากเมืองนอก ได้รับวัฒนธรรมตะวันตกมาเยอะ การที่เมนีทำแบบนี้มันเลยไม่ได้ดูเสียหายสำหรับเธอ แต่ไม่คิดให้ดีเสียก่อนว่านี่
ไม่ใช่เมืองนอก

“ไอ้พัฒน์ พูดแรงไปแล้วนะเว้ย คุณเขาเป็นลูกสาวของลูกค้ามึงไม่ใช่หรือวะ ให้เกียรติเธอหน่อย” ธีร์พูดออกไป เพราะพัฒน์ใช้
คำพูดแรงเกินไป

“ลูกค้าก็จริง แต่รายใหญ่ของบริษัทกูไม่ใช่มีแค่บริษัทเดียว”

เพียงเท่านี้เมนีก็รับรู้ได้จริงๆ ว่า บริษัทของปฐพีไม่มีวันง้อบริษัทของพ่อเธอจริงๆ เพราะเสียลูกค้าอย่างพ่อเธอไป ก็ไม่ทำให้
กำไรของ DINZ ลดลงเท่าไหร่นัก

“มึงนี่ปากเสียจริงๆ เลยไอ้พัฒน์ ขอโทษแทนมันด้วยนะครับ มันก็ปากหมาแบบนี้แหละ” ธีร์ขอโทษแทนพัฒน์ แต่เมนีกลับคิดว่า
เป็นการเยาะเย้ยเธอมากกว่า

“ไม่ต้องขอโทษแทนหรอกค่ะ”

เออแฮะ!! กูหวังดี แต่โดนด่าด้วยซะงั้น โอเค งั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของไอ้พัฒน์ต่อไปก็แล้วกัน ผมไม่ช่วยแล้วนะครับคุณผู้
หญิง

“ธีร์ มึงอยากกินอะไรอีกไหม” พัฒน์ถาม

“เอาเค้กให้กูชิ้นหนึ่ง ช็อกโกแลตนะ เปลี่ยนน้ำเป็นโกโก้ปั่นด้วยได้เปล่าวะ”

“กินเยอะระวังปวดท้องนะมึง นั่งฮ.นี่ต้องมีที่จอดถึงจะลงได้นะ” พัฒน์เตือน

“เอามาเถอะน่า กูไม่เป็นไร”

“งั้นเดี๋ยวไปสั่งให้” พัฒน์ลุกขึ้นจากตรงนั้นทันที ไม่สนใจว่ามีเมนีอยู่เลยสักนิด

“เดี๋ยวสิคะ ไม่ถามเมนีหน่อยหรือ” เธอเรียกร่างแกร่งไว้

“อยากกินก็สั่งเอง หาที่นั่งเอง อย่ามายุ่งเวลาพักผ่อนคนอื่น” พัฒน์เดินไป ทิ้งประโยคที่ทำให้เมนีเจ็บใจเอาไว้ ส่วนธีร์ก็ทาน
ก๋วยเตี๋ยวอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร






(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 16-07-2015 11:18:35

(ต่อ)




“นี่นาย” เมนีเรียกธีร์ แต่ร่างโปร่งทำเป็นไม่สนใจ เพราะเขาไม่ได้ชื่อนาย

“ฉันเรียกอยู่ ได้ยินไหม”

“เรียกผมหรือครับ” ธีร์ชี้ตัวเอง

“ก็ตรงนี้มีใครบ้างล่ะ”

“เรียกทำไมครับคุณผู้หญิง” ถามกวนๆ

“เมื่อกี้ฉันได้ยินว่านั่งฮ. นายกับคุณพัฒน์จะไปไหน”

“ทำไมผมต้องตอบมิทราบ”

ก็จะได้ตามไปไงถามได้

“เรื่องของฉัน ตอบๆ มาเถอะน่า”

“ผมไม่ตอบหรอกครับ มันไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับคุณ”

“เอ๊ะ!! กวนประสาทฉันหรือไง”

เป็นผู้หญิงที่มีความอดทนต่ำเสียจริงๆ เลย เมื่อไหร่พัฒน์จะมาเนี่ย ชักรำคาญยัยผู้หญิงคนนี้แล้วนะ

“เปล่านี่ครับ”

“ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ ว่านายมีอะไรดีคุณพัฒน์ถึงได้เป็นแฟนกับคนอย่างนาย ทำไมถึงทำให้คุณพัฒน์หันมาคบผู้ชายที่ธรรมดาๆ
อย่างนายได้”

ธีร์อึ้งไป ถ้าฟังไม่ผิดผู้หญิงคนนี้กำลังเข้าใจเขากับพัฒน์ผิด คิดว่าธีร์กำลังคบอยู่กับพัฒน์ในฐานะแฟน

“ท่าทางฐานะก็ไม่ดี รู้ไหมว่าคุณพัฒน์มีหน้าที่การงานที่ดีขนาดไหน ออกสังคมบ่อยมาก ถ้าคนอื่นๆ รู้ว่าคุณพัฒน์มีแฟนเป็น
ผู้ชาย อนาคตของคุณพัฒน์จบแน่ๆ นายกับเขาไม่มีอะไรเหมาะสมกันสักอย่าง คุณพัฒน์ต้องเหมาะสมกับฉันทั้งการศึกษา ฐานะ
และหน้าตา” ไอ้ประโยคแรกๆ นี่ฉุกคิดอยู่นะ แต่ไอ้หลังๆ นี่มันหลงตัวเองชัดๆ

ยัยนี่เป็นโรคเจ้าหญิงหรือไง หลงตัวเองสุดๆ

แค่เขาแต่งตัวธรรมดาๆ หน่อย ก็หาว่าเขาจนแล้ว คนสมัยนี้มองคนแค่ภายนอกเท่านั้นเองหรือ เอาเถอะ ใครอยากจะคิดอะไรยัง
ไงก็ช่างมันเถอะ

“โอ้! เพิ่งรู้นะเนี่ย มันรวยขนาดนั้นเลยหรือไง ดีๆ จะให้มันซื้อรถให้สักคัน คอนโดสักหลัง” ธีร์ยั่วโมโห

“นี่นาย คิดจะปลอกลอกสมบัติของคุณพัฒน์ใช่ไหม”

ไปกันใหญ่แล้ว…คิดเป็นตุเป็นตะจริงๆ

“หึหึ ตลกดีจริงๆ”

“นี่นาย...” ยังไม่ทันที่เมนีจะระเบิดอารมณ์ใส่ธีร์ พัฒน์ก็เดินกลับมาก่อน ในมือถือถุงที่มีกล่องเค้กอยู่ อีกข้างก็เป็นโกโก้ปั่นของ
ธีร์แบบแก้วห่อ

“กลับกันไอ้ธีร์ คนของไอ้พุฒิจะมารับตอน 4 โมงเย็น กลับไปเก็บของก่อน” พัฒน์ชวน ซึ่งร่างสูงไปเคลียค่าอาหารและสั่งขนม
กับน้ำมาให้ธีร์แบบห่อกลับ ร่างโปร่งก็รู้หน้าที่ เดินตามร่างแกร่งไป โดยไม่ลืมยักคิ้วกวนๆ ไปให้เมนีเล็กน้อย แล้วคิดว่าคนอย่าง
เธอจะยอมแพ้ง่ายๆ งั้นหรือ

“คุณพัฒน์คะ”

“ตื๊อจริงๆ” ธีร์พึมพำ เพราะยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะเปิดประตูรถ เมนีก็ร้องเรียกเอาไว้ก่อน

“ฉันคงต้องยกเลิกธุรกิจกับพ่อเธอจริงๆ สินะ”

“คุณก็แค่ขู่ เมนีรู้”

พัฒน์ไม่ใช่คนที่ชอบการท้าทายด้วยสิ ร่างแกร่งยกโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อสายไปยังลูกน้องแล้วสั่งการอะไรบางอย่างที่ทำให้เมนีถึง
กับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าพัฒน์จะทำจริงๆ

“ให้คนทำเรื่องยกเลิกสัญญากับบริษัท KMN ถ้าคุณไกรสรมีอะไร ติดต่อผ่านฉันโดยตรง” พัฒน์พูดจบก็เปิดประตูเข้าไปในรถ ธีร์
เองก็ตามเข้าไป ก่อนที่พัฒน์จะออกรถจากจุดนั้นทันที

ร่างโปร่งมองหญิงสาวที่ยืนหัวเสียอยู่ทางด้านหลังเล็กน้อย ส่ายหน้าไปมา

เขาช่วยไม่ได้จริงๆ

“เป็นอะไร ส่ายหัวทำไม”

“มึงไม่ทำแรงไปหน่อยหรือไง”

“ไม่เลยสักนิด นี่ยังเบาไปด้วยซ้ำ”

“ไอ้คนเลือดเย็น” ธีร์ด่าเบาๆ

“ขอบคุณ” เอ่ยตอบรับสั้นๆ บ่งบอกว่าตนได้ยินสิ่งที่ธีร์บ่นนั่น

“กูไม่ได้ชม!!”

“แต่กูคิดว่าเป็นคำชม”

“นี่กวนประสาทกูเหรอ”

“แล้วแต่จะคิด”

“ฮึ่ย!!!”

ไม่มีครั้งไหนที่ธีร์จะเอาชนะพัฒน์ได้เลย ขนาดเขาเถียงคอเป็นเอ็นไปแล้ว พัฒน์ยังเอาชนะได้ด้วยการเถียงกลับมาสั้นๆ ได้

“เออใช่! คุณผู้หญิงเมื่อกี้เธอเข้าใจว่าเราคบกัน ช่วยแก้ข่าวให้ด้วย” ธีร์พูดไม่มองหน้าพัฒน์ เพราะถ้าให้อีกคนเห็นหน้าของเขา
ตอนพูดประโยคนี้ไปไม่ได้เด็ดขาด

รู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะเหมือนผู้หญิงวัยรุ่นที่มีความรักครั้งแรกยังไงก็ไม่รู้ แต่อย่างว่าแหละ ห้ามอะไรก็ห้ามได้ แต่ห้ามใจตัวเองนี่
ห้ามยากเหลือเกิน

“ก็แก้เองสิ” พัฒน์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ

ดูมันพูด!!

“ยังไงเธอก็ต้องมาตามตื๊อมึงต่อแน่ๆ ยังไงก็ช่วยพูดให้หน่อยจะเป็นอะไรวะ กูเสียหายนะเว้ย!”

“แล้วจะให้กูพูดอะไร”

“เราเป็นแค่เพื่อนกันก็ได้ป่ะวะ”

“เพื่อน?” พัฒน์หันมาเอาคำตอบ ถ้าร่างโปร่งมองไม่ผิดไป พัฒน์กำลังหงุดหงิดอยู่ แต่หงุดหงิดเรื่องอะไรล่ะ หรือว่าเรื่องที่เขาสั่ง
ให้พัฒน์ช่วยไปแก้เรื่องเขากับมันไม่ได้คบกันให้

“ทำไมวะ แล้วจะให้บอกว่ากูกับมึงเป็นอะไร”

นั่นสิ...เขากับธีร์เป็นอะไรกัน

พัฒน์ตบไฟเลี้ยวเข้าจอดข้างทางที่สามารถจอดได้ ก่อนจะกระชากธีร์เข้ามาประกบปากจูบร้อนแรง ธีร์ที่ไม่ทันตั้งตัวก็ทำให้ลิ้น
ร้อนเข้ามาในโพรงปากของเขาได้ง่ายๆ พยายามที่จะดันพัฒน์ออกเพราะเป็นที่สาธารณะคนอื่นๆ อาจจะมาเห็นได้ แม้ว่าฟิล์มรถ
จะหนา แต่ก็ไม่มั่นใจอยู่ดี ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของธีร์ มือแกร่งที่จับใบหน้าไว้เพื่อไม่ให้อีกคนหันหนี ก็ใช้นิ้วโป้งลูบไล้ใบหน้าเนียนไปด้วย

จนพัฒน์พอใจนั่นแหละถึงได้ผละตัวออกไป ดวงตาคมเข้มสบตาเข้ากับสายตาที่มีแต่ความสับสนของธีร์ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาหัวใจสั่นไหว

“เพื่อนกันเขาไม่จูบกันแบบนี้หรอกนะ แล้วก็...” ใบหน้าคมฝังที่ซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้มซอกคอขาวเบาๆ อยู่สักพักเพราะกลิ่นของธีร์เป้นกลิ่นที่เขาชอบ แม้ว่าอาจจะหอมเพราะน้ำหอมส่วนหนึ่ง แต่ตอนนอนธีร์ไม่เคยฉีดน้ำหอม เพราะฉะนั้นเขาแยกออกว่า
อันไหนคือกลิ่นน้ำหอม อันไหนคือกลิ่นของธีร์

“เพื่อนกันก็ไม่ทำแบบนี้...เพื่อนกันเขาไม่นอนด้วยกันหรอก”

นอนในความหมายของพัฒน์คือเรื่องอย่างว่าสินะ

“งั้นมึงจะบอกว่ากูเป็นแค่คู่นอนของมึงสินะ” หลบตาแล้วเอ่ยเบาๆ

สุดท้ายมันก็ตอกย้ำสถานะเขาแล้ว

“กูไม่พาคนที่เป็นแค่คู่นอนเข้าไปเหยียบห้องที่เป็นความส่วนตัวกูหรอก” พัฒน์หันกลับไปขับรถต่อ เมื่อได้พูดสิ่งที่อยากจะพูดไป
แล้ว

เขาไม่ได้ยืนยันสถานะของอีกคน เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าให้ธีร์อยู่ข้างเขาในฐานะอะไร

“อย่าถามกู...กูไม่มีคำตอบให้” พัฒน์พูดดักเอาไว้ก่อน ธีร์ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าน้อยๆ มองกระจกด้านข้างของตัวเองอย่าง
เหม่อลอย

จะคิดเข้าข้างตัวเองได้หรือเปล่า ว่าเขาพิเศษกว่าใคร



ถ้าอย่างนั้น กูก็จะขออยู่ในสถานะนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่ามึงจะให้คำตอบกับกูได้ก็แล้วกัน

“ตอนนี้กูจะทำเป็นไม่อยากรู้ แต่ถ้ากูอยากรู้เมื่อไหร่ มึงต้องให้คำตอบกู”

“...” พัฒน์ไม่ตอบอะไรออกมา แต่ยกยิ้มมุมปากเป็นคำตอบเล็กน้อย

พวกเขาเดินทางมาถึงคอนโดก็ต่างคนต่างพากันเดินข้างๆ กันด้วยความเงียบเชียบ  ธีร์เองก็ทำเป็นเดินเล่นโทรศัพท์ แต่ก็แอบ
ส่งไลน์หาเจ้านายของตัวเองว่าจะไปจัดการเรื่องของยงยุทธ์ ซึ่งอัคนีก็ตอบกลับมาทันทีว่าโอเค แถมจะตอบอะไรที่ทำให้เขารู้ได้
ว่าเจ้านายต้องรู้เรื่องระหว่างเขากับไอ้พัฒน์

เจ้านาย// อย่าสวีทกันจนลืมทำงานล่ะ

ธีร์// สวีทอะไรล่ะ คุณเพลิงก็...

อัคนีส่งสติกเกอร์มาแทนที่จะตอบอะไรกลับมา ซึ่งธีร์ก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้านายกำลังตัดบทสนทนาลง

“เฮ้อ” ร่างโปร่งถอนหายใจแล้วเดินตามพัฒน์เข้าไปในห้อง ทั้งคู่ตรงไปยังห้องนอนทันที ธีร์ทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่ม ส่วนพัฒน์ก็
เดินไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อเตรียมเสื้อผ้า

“พัฒน์!!” ธีร์ตะโกนเรียกทั้งๆ ที่นอนหลับตาอยู่

รู้สึกง่วงๆ และขี้เกียจยังไงก็ไม่รู้ นี่มันก็บ่าย 2 กว่าๆ ด้วย กว่าคนของพุฒิจะมารับก็ตั้ง 4 โมงเย็น ยังไงก็ขอนอนก่อนแล้วกัน

“อะไร”

“เก็บเสื้อผ้าให้ด้วย กูขี้เกียจแล้ว เพิ่งจัดเก็บเข้าตู้เมื่อตอนมาถึงเอง ก็ต้องจับยัดใส่กระเป๋าอีกแล้ว เหนื่อยกับการเดินทางจริงๆ

“สั่งนะมึง” ธีร์จับน้ำเสียงได้ว่าพัฒน์กำลังโมโห แต่เขาเองก็เปิดตาไม่ไหวแล้ว หัวถึงเตียงมันก็นอนหลับได้ทันที ความลับอีก
อย่างของธีร์ก็คือ...ถ้าเป็นตอนกลางวันจะหลับได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องเกาหรือลูบหลังเลย

พัฒน์ส่ายหน้าไปมาแต่ก็ยอมกลับไปเก็บเสื้อผ้าให้กับธีร์ เข้าใจว่าอีกคนคงจะเหนื่อยมาก



พัฒน์หยิบโทรศัพท์ที่มีสายโทรเข้า เห็นเบอร์ที่ลูกน้องส่งให้ดูว่าเป็นเป็นเบอร์ของไกรสรก็รับสายทันที พอเสร้จธุระก็จะบล็อก
ทันที

“ครับ”

(คุณพัฒน์ มันเกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมถึงยกเลิกสัญญากับผมล่ะครับ)

“ใจเย็นๆ ครับคุณไกรสร เรื่องนี้มันมีเหตุผล”

(เหตุผลอะไรครับ พวกเราทำอะไรผิดหรือเปล่า บอกพวกผมได้นะครับ จะได้รีบจัดการโดยเร็วเลย)

“คุณถามลูกสาวของคุณดีกว่าว่าทำให้ผมรำคาญมากแค่ไหน”

(เมนีลูกสาวของผมทำอะไรให้คุณพัฒน์ไม่พอใจหรือครับ)

“ก็บอกให้ไปถามลูกสาวของคุณ ถ้าอยากให้สัญญาเราเป็นเหมือนเดิมก็ช่วยบอกลูกสาวคุณให้อยู่เฉยๆ อย่าเข้ามาวุ่นวายกับผม
แล้วก็ห้ามไปเหยียบบริษัทถ้าหากว่านั่นไม่ใช่หน้าที่ของเธอที่จะเข้าไปประสานงาน”

เป็นครั้งแรกที่ไกรสรได้ยินพัฒน์พูดประโยคยาวๆ แบบนี้ มันทำให้เขาเข้าใจสถานการณ์และเหตุการณ์ได้ทันที ลูกสาวที่มักจะตื่น
เช้ากลับบ้านช้าทุกวันหายไปไหนมา

(ผ่ะ ผมจะสั่งลูกสาวของผมอย่างดีเลยครับ จะสั่งห้าม คุณพัฒน์สบายใจได้เลยนะครับ)

“อย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้ไม่สบายใจ แค่รำคาญก็เท่านั้น จัดการเสร็จก็ติดต่อคนของผมได้” พัฒน์วางสายไปแล้วเข้าไปอาบน้ำ

ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยที่ทำให้คนอื่นเขาวุ่นวายใจ







100%


 :really2: :really2: :really2: :really2:


   ลงเร็วมาก (?) ปกติต้องลงพรุ่งนี้ แต่อยากเอาใจนักอ่านหรือแม่ยกทั้งหลายน่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ทุกๆ อย่างยูกิจะนำมาปรับปรุงแก้ไขงานของตัวเองให้ดีขึ้นค่ะ ช่วงนี้ยูกิอาจจะลงได้ไม่ถึงตอนที่ 30 แต่จะพยายามนะคะ วันที่ 23-28 ยูกิไปลาว (หนีเที่ยว) แบกโน๊ตบุ๊คไปด้วย ถ้ามีเน็ตก็จะลงให้อ่านกันได้ แต่ถ้าหายไปนานๆ ก็คือว่าแถวนั้นกันดารเน็ตไม่มีนะคะ ^_^
   
https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 16-07-2015 12:15:12

พัฒน์แอบหวานอ่ะ ถือเป็นการสารภาพกลายๆได้ไหมนะแบบนี้
เริ่มจะยอมรับใจตัวเองแล้วนะพัฒน์เนี่ย ว่าแต่ไปกระบี่คงไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกนะ :hao4:
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-07-2015 12:24:03

พัฒแรงดีๆๆๆๆๆ
ยังคลุมเครือความสัมพันธ์แบบนี้
บอกธีร์ไวๆนะคะ รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 16-07-2015 12:27:09

กรี๊ดดดดดดดดด

ถึงพัฒน์ยังไม่บอกฐานะ.. เพราะปากหนัก??


ก็รีบๆบอกธีร์ไวๆละกัน คนอ่านแนะนำ :>

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 16-07-2015 12:44:41

ยังคลุมเครือแต่มันพิเศษ ขอเป็นแฟนไปเลยพัฒน์ทำซึนอยู่ได้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-07-2015 13:00:23

การกระทำสำคัญกว่าคำพูดเนอะ. ชัดเจนดีแต่ยังขาดอีกนิดเดียว

 :katai2-1:  ขอบคุณยูกิจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 16-07-2015 13:56:48

คนพิเศษ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-07-2015 14:05:58

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 16-07-2015 16:02:59

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 16-07-2015 16:30:58

ธีร์เลือกเอาเองเลยว่าจะเป็นอะระ ถามไปก็ไม่บอกตบปากฉีกซะเลยนิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-07-2015 16:55:40

พัฒน์โหดมาก แต่เมนีนี่น่ารำคาญจริงจังอ่ะ สมควร

ชัดเจนขึ้นมานิ๊ดดดดดนึงล่ะนะ อย่างน้อยก็รู้ว่าสำคัญกว่าคนอื่น

ขอบคุณที่มาต่ออย่างสม่ำเสมอนะคะ คนแต่งสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 16-07-2015 18:42:21

อ่ะนะ อย่างน้อยพัฒน์มันก็รู้ใจตัวเองขึ้นอีกนิดนึง  :เฮ้อ: ลุ้นต่อไป

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 16-07-2015 19:34:43

 :mew3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: Tsumsome ที่ 16-07-2015 20:23:55

พัฒน์แมร่งโหดได้ใจ เอาใจไปเลยแบบนี้  :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 16-07-2015 21:31:21

ชอบๆๆพัฒน์ชัดเจนขึ้นมากกกกก ธีร์สบายใจได้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 16-07-2015 21:35:39

อยู่กันมาถึงขนาดนี้ยังระบุสถานะกันไม่ได้อีกเหรอ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: strawberryboys ที่ 16-07-2015 21:51:03

มาต่อไวๆนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 16-07-2015 22:25:19

ยังไม่มีสถานนะให้แบบนี้คือไรอ่ะมันไม่ค่อยจะดีนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 16-07-2015 23:08:55

ต้องเจอของจริงแบบนี้  :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 16-07-2015 23:24:18

ไม่มีตัวบ่งชี้ว่าอยู่ในสถานะไหน ไม่สามารถของคำนิยามสถานะนั้นได้  เค้าว่าแบบนี้มันก็ดีอีกแบบนี้ การกระทำสำคัญกว่าคำพูด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 16-07-2015 23:29:17

เอาว่ะ...อย่างน้อย พัฒน์มันก้อบอกเป็นนัยๆแล้ว... เพื่อนกัน เค้าไม่ทำแบบนี้...แต่แหม...พูดตรงๆซะก้อจบ...

แต่นะ...น้องธีร์ การกระทำสำคัญกว่าคำพูดนะ ดูดิกับคนอื่นพัฒน์ก้อไม่เว้นนะ(ด่าอ่ะ)กับชะนีนี่ตอกหน้าหงาย...อิอิ

ตอนหน้า...ทะเลหวานสินะ :z1:  :haun4:  :m25:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 17-07-2015 00:43:10

เค้าชอบพระเอกแบบนี้มากเลย ตัดสินใจเด็ดขาด ไม่เอาก็ไม่เอา ทำให้ธีร์ไม่เครียดเรื่องผู้หญิงของพัฒน์เลย มันดีงามมากอ่า เค้ารอเรื่องนี้ทุกวันเลยนะ ทั้งที่รู้ว่าคนแต่งไม่ได้ลงทุกวัน แต่ก็ยังเข้ามาดูทุกวันอย่างมีความหวัง 55555 รักมากเลย เรื่องนี้ :)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 17-07-2015 02:16:37

ชะนี มั่นหน้าไปไหน ... มั่นไป๊ !!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 17-07-2015 02:37:04

รู้สึกได้ถึงความสัมพันธ์ที่เริ่มขยับเข้าไปใกล้อีกนิดนึง พัฒน์เลิกซึนแล้วในระดับหนึ่ง 12 ตอนต่อจากนี้ก็พยายามให้เต็มที่แล้วกัน!
โอยยย อยากเห็นฉากหวานๆของคู่นี้ต่อจังเลย อย่ามีดราม่าเข้ามาแทรกนะคะ
ยูกิจังก็สู้ๆนะ ส่วนที่มีคอมเม้นต์มาป่วนในอีกเว็ปหนึ่งก็ปล่อยผ่านมันไปนะ คงไม่มีใครสามารถรักเราไปได้หมดหรอก อย่าเสียใจให้กับคนที่ไม่หวังดีกับเราเลย เขาไม่มีค่าขนาดนั้น เป็นกำลังใจให้นะ ^^
ปล.รอตอนต่อไปน้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 17-07-2015 04:23:25

รู้สึกเหมือนทั้งคู่เข้าใกล้กันมากขึ้นไปอีกก้าวแล้ว พัฒน์เริ่มยอมรับสถานะที่ไม่ปกติน้องธีร์ก็คอยคำตอบจากพัฒน์เอาเลย
ไม่รู้ทำไมตอนนี้รู้สึกพัฒน์นิสัยดี(กับธีร์) แล้วก็น่ารักขึ้นมาก แหม แค่เห็นหน้าก็อิ่ม บอกให้ทำอะไรให้ก็ทำ น่ารักซ่อนเล้นนะเรา
 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 17-07-2015 10:04:59

อิ้ย้าาาาา เขาเป็นคนพิเศษกันแล้วอ่ะะะ เขินนนนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 17-07-2015 14:00:51

พัฒนาการ น่าติดตามสุดๆ
ชอบอ่าเหมือนเราอยากน้ำตาลจากเรื่องนี้เลย อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 17-07-2015 15:07:51

 :ling1: :ling1: :ling1:

อย่าหายไปนาน  เค้ารออ่านอยู่อ่ะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 17-07-2015 20:53:30

ชอบคนเขียนตรงนี้เลย ลงเร็ว นิยายก็สนุก ชอบๆๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 17-07-2015 23:02:22

สถานะภาพกำกวมอ่า.  ขอความกระจ่างให้พี่ธีร์ด้วยนะค้าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 18-07-2015 09:05:31

ยัยเมนีตาสว่างเอาเวลาไปทำงานทำการเถอะค่ะ จะได้ดูมีคุณค่ามากขึ้น พัฒน์โดนใจสุดๆ มันต้อวตรงๆแบบนี้สิ o13 ช่วงนี้เริ่มรู้ใจตัวเองกันแล้วสิน้าาาาา  :o8:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 28 (16/7/2558) P:40
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 18-07-2015 17:27:20

วันนี้ไม่มาหรอรออยู่นะจ๊ะ ติดงอมแงม

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 19-07-2015 11:33:01

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 29

   ธีร์เพิ่งจะเคยนั่งเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวก็คราวนี้แหละ เป็นครั้งแรกในชีวิต เลยออกจะตื่นเต้นเล็กน้อย ที่สำคัญเขาได้นั่งนั่งลำใหญ่ที่สุดของลำนี้นั่งได้ประมาณ 3 คน ซึ่งมีเขาที่นั่งด้านข้างสุด พัฒน์นั่งตรงกลาง ข้างๆ ก็วางกระเป๋าสองใบ กับคนขับสองคนด้านหน้าที่เป็นคนของเพื่อนพุฒิส่งมาให้รับพัฒน์กับธีร์

“ทำอย่างกับไม่เคยนั่งเครื่องบิน” พัฒน์แขวะเบาๆ แน่ใจว่าอีกคนไม่ได้ยินหรอกเพราะเสียงมันดังมาก ต่างคนต่างใส่หูฟังที่ครอบหูกันทั้งคู่

ธีร์ไม่ได้สนใจพัฒน์เลยสักนิดมองวิวอย่างตื่นเต้น มองทะเลด้านล่างที่เห็นไกลๆ อย่างชอบใจ พัฒน์เองก็มองหน้าอีกคนยิ้มๆ เท่านั้น


อย่าคิดเรื่องสถานะให้วุ่นวายใจเลย แค่อยู่ด้วยกันแล้วสบายใจก็พอ...


ธีร์ที่ลงจากเฮลิคอปเตอร์เมื่อมันจอดที่ลานจอดของบ้านพักตากอากาศของเพื่อนสนิทพี่ชายของพัฒน์ ก็อ้าปากกว้างด้วยความตะลึง เห็นจากด้านบนมันดูเล็กๆ แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันใหญ่มากๆ ทะเลใสสมกับเป็นน้ำทะเลของกระบี่มากๆ เห็นแล้วอยากจะวิ่งลงน้ำดับความร้อนจากอากาศ

“กูรู้ว่ามึงคิดอะไร นี่มันเย็นแล้ว เล่นน้ำไปมึงก็ไม่สบายเปล่าๆ” พัฒน์ปรามอย่างรู้ทัน

“แต่กว่ากูอยากเล่นนี่”

“มึงเข้าไปเขตบ้านพักก่อนที่นั่นมีสระว่ายน้ำ” พัฒน์บอก ก่อนจะจับเสื้อของอีกคนให้เดินตามแรงลากมา พอเข้าไปในเขตบ้านพัก
นั้นธีร์ก็ต้องตะลึงอีกครั้งเพราะมันใหญ่ สวย และน่าอยู่มาก เหมือนรีสอร์ทมากกว่าบ้านพักเสียอีก คนดูแลบ้านพักหลังนี้ก็เยอะ
มากๆ ทั้งแม่บ้าน คนสวน คนดูแล แม้แต่รปภ.ก็มี

บ้านคนธรรมดาแน่หรือวะเนี่ย

“สวัสดีค่ะคุณพัฒน์ คุณพุฒิรออยู่ด้านในค่ะ เชิญทานอาหารเย็นได้เลยนะคะ แม่บ้านตั้งโต๊ะรอแล้วค่ะ ส่วนห้องพักทางแม่บ้าน
ก็ได้จัดไว้ให้แล้วเช่นกัน อยู่ทางชั้นสองจะแปะป้ายว่า แขก 2 นะคะ ดิฉันเป็นหัวหน้าแม่บ้านชื่อแก้วค่ะ”

“ป้าครับ ไม่ต้องพิธีรีตองก็ได้ครับ ผมเกรงใจ” ธีร์เอ่ยออกไป

“ไม่ได้ค่ะ คุณๆ เป็นแขกของคุณโรมัน ซึ่งถือเป็นเจ้านายคนหนึ่ง” หญิงสูงวัยยังคงตอบแบบนี้
พัฒน์ที่เห็นว่าต่อให้ธีร์พูดต่อไปก็ป่วยการเปล่าๆ ก็จัดการลากร่างบางเข้าไปในตัวบ้าน ธีร์ที่เห็นความอลังการของตัวภายในก็อด
ไม่ได้ที่จะยกกล้องมือถือขึ้นถ่าย

ของพวกนี้มันช่างสวยและดูดีมากๆ

“ไปกินข้าว” พัฒน์ผลักศีรษะของธีร์ให้เข้าไปทางห้องครัว

ที่ร่างแกร่งรู้จักบ้านพักตาอากาศหลังนี้ดีก็เพราะว่าค่อนข้างที่จะสนิทกับโรมันเพื่อนสนิทของพุฒิเลยได้มาพักผ่อนที่นี่บ่อยมาก

“ไงธีร์ ไม่เจอกันนานคิดถึงจัง” เจดรมีวิ่งมากอดธีร์เบาๆ ทำท่าจะหอมแก้มของเขา แต่มือเขาก็ยันหน้าของเจโรมีเอาไว้ได้ทัน

“หยุดเลย”

“นิดเดียวเอง” เจโรมีมุ่ยหน้า

“เจ็ม มานั่งที่เดิม” พุฒิสั่งเสียงเข้ม มองหน้าธีร์ด้วยสายตาไม่เป็นมิตรอย่างรุนแรง ร่างโปร่งบางที่เห็นสายตาของพุฒิก็นึกสนุก
อยากจะแกล้ง

“เจ็ม นั่งกินข้าวด้วยกัน” ธีร์ควงแขนคนที่รูปร่างเท่าๆ กับตนไปนั่งอีกฝั่งหนึ่ง ให้เจโรมีนั่งฝั่งตรงข้ามกับพุฒิ ส่วนเขาก็นั่งข้างๆ
กับเจโรมี โดยมีพัฒน์มามานั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา

พุฒิมองหนี้ธีร์ดุๆ ซึ่งทำให้ร่างโปร่งของธีร์คิดในใจอย่างขำๆ

สองพี่น้องตัว พ. นี่นิสัยเหมือนกันชะมัด ชอบปั้นหน้านิ่งๆ ดุๆ

“โอเคๆ ทานข้าวกันเถอะ หิวชะมัดเลย” เจโรมีทำลายความอึดอัดนี้ด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนที่พวกเขา
ทั้งสี่คนจะลงมือทานอาหาร โดยมีแม่บ้านคอยดูแลและบริการอย่างดี

เมื่อทานข้าวเย็นกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว พัฒน์กับธีร์ก็พากันเดินขึ้นไปดูห้องนอนโดยมีแม่บ้านคอยนำทางให้ ซึ่งเมื่อถึงห้องก็พบว่า
มีป้ายติดไว้จริงๆ

“ห้องของคุณทั้งสองค่ะ” เธอผายมือไปที่ห้อง

“ห้องเดียวหรือครับ” ธีร์ถาม เลิกคิ้วขึ้นนิดๆ

“ใช่ค่ะ ก็คุณพุฒิแจ้งมาแบบนี้ ดิฉันเลยเตรียมห้องเดียวตามคำสั่งค่ะ”

“พี่ชายมึง...” ธีร์กัดฟันพูดกับพัฒน์ ซึ่งคนตัวสูงก็ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

“ก็เรามาพักฟรี มึงก็ช่วยประหยัดหน่อยสิวะ” พัฒน์ให้เหตุผล

ที่จริงก็ไม่ใช่เหตุผลนี้เลยสักนิด เป็นพัฒน์เองนั่นแหละที่โทรให้พุฒิเตรียมห้องให้แค่ห้องเดียว

“ขอบคุณนะครับป้า เชิญป้าพักผ่อนได้” พัฒน์เอ่ยเรียบๆ กับหัวหน้าแม่บ้านไป ซึ่งเธอก็ยิ้มอย่างยินดีแล้วก็เดินจากไป ทิ้งให้ธีร์
ยืนนิ่งอย่างนั้น

“จะเข้าไม่เข้า ห้องนอนที่นี่สวยนะ” พัฒน์เอาเรื่องที่ธีร์ชอบเข้าล่อ

ร่างโปร่งยังคงนิ่ง แต่พัฒน์กลับเปิดประตูห้องเข้าไปก่อน ซึ่งธีร์ก็ก้าวตามไปติดๆ เห็นห้องนอนก็แทบจะตะโกนโห่ร้องด้วยความ
ดีใจ

มันสวยมาก สวยสุดๆ นี่เศรษฐีระดับไหนนะ ท่าทางจะพอๆ กับอภิหชัยบดินทร์หรือไม่ก็มากกว่า ถึงได้แต่งบ้านสไตล์ยุโรปทั้ง
หลังแบบนี้

“สุดๆ เลยว่ะ”

พัฒน์ยิ้มน้อยๆ เดินไปเลื่อนประตูระเบียงที่สามารถนอนดูดาวได้เพราะมีเตียงไม้ตั้งเอาไว้อยู่สองเตียง กับโต๊ะคั่นกลาง 1 ตัว

ถ้ามาฮันนีมูนนี่ถือว่าโรแมนติกมากๆ นอนดูดาวพร้อมกับจิบไวน์ไปด้วย

แต่มากับพัฒน์แบบนี้ก็รู้สึกดีไปอีกแบบ...

“มึงอยากจะนอนเลย หรือว่าจะไปเล่นกับไอ้เจ็ม” พัฒน์ถาม

“มึงถามอย่างกับกูเป็นเด็ก ใช้คำว่าเล่นเลยหรือวะ” เหวี่ยงกลับไป

“แล้วจะให้ใช้คำว่าอะไร”

“พูดหรือคุย แบบนี้ก็ได้”

“หึหึ ก็เหมือนกัน” พัฒน์ตอบหลังหัวเราะในลำคอเบาๆ

“เหมือนกัน? ถามจริงตอนเรียนตกภาษาไทยใช่ไหม ถึงไม่รู้ว่าพูดคุยกับเล่นมันคนละความหมายกัน” ธีร์ได้ทีก้ใส่เป็นชุด

“เอาที่มึงสบายใจ กูจะไปดื่มเหล้ากับไอ้พุฒิที่ริมสระไหว้น้ำ สนใจจะไปด้วยหรือเปล่า” พัฒน์ถาม

“เชิญมึงกับพี่ชายตามสบาย กูกับไอ้เจ็มจะเดินเล่นชมบรรยากาศทะเลยามค่ำ”

“ก็แล้วแต่ จะไปเล่นก็เปลี่ยนกลางเกงด้วยล่ะ” พัฒน์พูดสั่ง ตัวเองเข้าไปเปลี่ยนกางเกงให้นั่งสบาย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ไม่วายสั่งธีร์เสียงเข้มอีกครั้ง

“ห้ามไปไหนไกลจากสายตากู เกาะส่วนตัวก็จริงแต่ใช่ว่าจะไม่มีอันตราย”

“เออออ” ธีร์ลากเสียงตอบหน่ายๆ

แกร็ก!

พัฒน์เปิดประตูออกไปก็เจอเข้ากับพุฒิและเจโรมีทันที พุฒิกับพัฒน์พากันออกไปก่อน ส่วนเจโรมีก็เดินเข้ามาหาธีร์ในห้อง

“เอาไง จะเดินเที่ยวหรือว่ายน้ำดับร้อน”

“นายจะยั่วพี่ไอ้พัฒน์ล่ะสิ” ธีร์แซวอย่างรู้ทัน

“บ้าหรือไง ระดับนี้ไม่ยั่วก็เสร็จ” เจโรมียักคิ้วอวดๆ

“มั่นใจจังนะ”

“แน่นอน แต่ฉันอยากว่ายน้ำว่ะธีร์ เชื่อหรือเปล่าว่ามาถึงตั้งแต่เมื่อวาน น้ำทะเลยังไม่ได้แต่ สระน้ำก็ไม่ได้ลง อะไรกันนักกันหนา”
เจโรมีบ่นอุบอิบ คิดว่ามีเพื่อนอย่างธีร์พุฒิต้องให้ลงแน่ๆ

อย่างน้อยที่สระว่ายน้ำก็ยังดี ไม่ต้องเป็นทะเลจริงก็ได้

“ว่ายน้ำก็ได้ เดี๋ยวขอหาชุดที่พอว่ายน้ำได้ก่อนนะ” ธีร์ตอบ ก่อนจะลุกขึ้นไปยืนหาเสื้อผ้าในตู้ที่แม่บ้านจัดการจัดจากกระเป๋าให้
แล้วเรียบร้อย

“นายไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำมาหรือไง มาทะเลทั้งที”

“ก็ฉันให้ไอ้พัฒน์จัดกระเป๋าให้ ไม่รู้ว่ามันจะใส่มาหรือเปล่า” ธีร์ตอบ ตากับมือก็หาเสื้ออย่างตั้งใจ ไม่เห้นสีหน้าของเจดรมีเลยว่า
ตกใจมากแค่ไหนที่ได้ยินประโยคเมื่อกี้

“ว่ะ ว่าไงนะ คุณพัฒน์จัดให้”

“ก็ใช่ไง ทำไมหรือ”

“นี่รู้หรือเปล่า ว่าเรื่องแบบนี้คุณพัฒน์ไม่ทำเด็ดขาด ขนาดของตัวเองยังไม่อยากจะทำเลย นี่ทำให้นายด้วย สุดยอดเกินไปแล้ว”

“อะไร? ใครสุดยอด” ธีร์หันมาสบตาคนพูดอย่างเจดรมีน้อยๆ เมื่อเลือกเสื้อยืดสีขาวตัวเดียวที่มีนอกนั้นเป็นเสื้อที่ไว้ใส่ไปข้างนอก
กับคอปกเสียส่วนใหญ่ และกางเกงขาสั้นถึงเขาที่เขาชอบใส่ในห้อง

นี่แหละ ชุดว่ายน้ำของเขา

“ก็นายไง ทำเอาคุณพัฒน์ต้องมาฟังคำสั่งนายนี่ไม่ใช่เล่นๆ ฉันเองก็แปลกใจตั้งแต่นายเอาของไปจัดห้องแล้ว ไอ้เราก็คิดว่าจะ
ได้จัดงานศพในวันต่อมาแต่ก็เงียบ” เจโรมีพูดด้วยความแปลกใจ

เพราะทุกอย่างที่เคยเป็นพัฒน์ ทั้งบ้าอำนาจ ชอบดุ ชอบด่า ชอบว่า ทั้งใจดำ เลือดเย็น ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ หรืออะไรที่เขา
รู้จักในตัวของพัฒน์ ธีร์ไม่เคยที่จะได้รับมันเลย

“ใครว่ามันไม่ว่าอะไร น่ากลัวฉิบหายเลยเจ้านายนายน่ะ แต่ฉันมีวิธีไง เลยรอด ฮุฮุ” ธีร์หัวเราะ แล้วเดินไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ
ออกมาพร้อมเล่นน้ำเต็มที่

“นี่ขนาดน่ากลัวนะ”

“ฉันก็แค่มีข้อตกลงอะไรกันนิดหน่อย”

เจโรมีเองก็ไม่อยากจะสงสัยอะไรมาก เพราะยังไงก็รู้ๆ อยู่ว่าธีร์กับเจ้านายของเขาถึงขั้นไหนกันแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่รู้ แต่ยิ่งกว่ารู้ต่าง
หาก

“เอาล่ะ ไปเล่นน้ำกันเถอะ”

ทั้งสองคนเดินยิ้มตลอดทางไปสระว่ายน้ำ ซึ่งเจโรมีเป็นคนนำ ทุกๆ อย่างที่เป็นที่นี่ถูกใจธีร์มาก จากที่ทำงานเหนื่อยมาทั้ง
อาทิตย์หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ธีร์กับเจโรมีเดินไปถึงสระว่ายน้ำ ก็เจอพัฒน์กับพุฒินั่งดื่มเหล้าอยู่ข้างๆ สระเขานั่งบนเตียง
อาบแดดกันคนละตัว ตรงกลางเป็นโต๊ะวางเครื่องดื่มสองพี่น้องพูดคุยเรื่องงานกัน บ้างก็นอกเรื่อง และก็ดื่มกันเงียบๆ มองดูทั้งธีร์
และเจโรมีเดินเข้ามาหา

“จะเล่นน้ำหรือ” พุฒิถาม

แต่อย่าคืดว่าคนที่เขม่นเขาตั้งแต่แรกเห็นอย่างพุฒิจะถามธีร์ ถามเจโรมีต่างหาก เขาก็ได้แค่กอดอกมองทั้งคู่พูดกันเท่านั้น พัฒน์
ก็ดื่มเหล้าแบบไม่สนใจเขาเท่าไหร่

“ใช่แล้ว คุณพุฒิไม่ต้องห้ามเลยนะ”

“ก็ไม่ได้จะห้าม แต่อย่าเล่นนาน ถ้าฉันให้ขึ้นก็ต้องขึ้น”

“ครับ” เจโรมีรับคำ

ธีร์กับพัฒน์เผลอสบตากัน ร่างโปร่งยื่นมือขอดื่มแก้วที่อยู่ในมือ ซึ่งร่างแกร่งก็ยื่นให้แต่โดยดี มือขาวยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียว
หมด แล้วส่งแก้วเปล่ากับก้อนน้ำแข็งคืนไป

“ชงเข้มว่ะ”

“ดื่มหมดแล้วเพิ่งจะรู้” พัฒน์พูดเบาๆ “ถ้าหนาวก็รีบขึ้น กูไม่อยากดูแลมึงตอนป่วย”

“ทำไม กูรับมือยากล่ะสิ ฮ่าๆ” ถามไปด้วยความอารมณ์ดี

“เออ...แม่งอย่างเด็ก”

“ชิ!! มึงก็อย่าเมาแล้วกัน”

“กูไม่เคยกินจนเมา” พัฒน์มั่นใจกับคำตอบมาก

“จะรอดู เฮอะ!! ไปเถอะเจ็ม ลงน้ำกันเว้ย!!” ธีร์หันไปชวนร่างโปร่งที่ยืนอยู่ข้างตน ซึ่งอีกคนก็ยิ้มอย่างดีใจ เดินไปที่ขอบสระ
เตรียมตัวหย่อนลงเบาๆ แต่ก็ถูกธีร์แกล้งด้วยการผลักลงไปเต็มแรง จนคนที่เป็นต้นเหตุยืนหัวเราะด้วยความสนุกที่แกล้งเจโรมีได้

เอาคืนที่เคยแกล้งเขาจนทำให้พัฒน์โมโห และเป็นเหตุให้เขาอยากโดนกระทืบจนต้องใส่เฝือกอ่อน

 “แค่กๆ ธีร์ ทำบ้าอะไรวะ สระมันลึกนะเว้ย” เจโรมีที่โผล่จากน้ำได้ด่าพร้อมกับสำลักน้ำน้อยๆ

“ก็ตื่นเต้นดีออกนะ” ธีร์ตอบพลางค่อยๆ หย่อนตัวเองลงน้ำ พอลงไปได้ก็โดนเจโรมีว่ายน้ำมาประกบก่อนจะจับแขนของธีร์มาแล้ว
บังคับให้ว่ายตามมาอีกด้านหนึ่งของสระ

“ไปไหน”

“ว่ายน้ำแข่งกัน”

“มันไกลไปนะเว้ย” ธีร์ค้าน

“แบบนี้แหละมันส์ ใครแพ้จะต้องทำตามคนชนะนะ นับจำนวนครั้งที่ชนะได้เลย” เจโรมีเสนอ มีสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
มาก

เจโรมีว่ายน้ำเก่งพอตัวเลยล่ะนะ ธีร์จะสู้ไหวหรือเปล่า

“ก็เอาสิ แต่ถ้านายแพ้ ห้ามเกี่ยง ห้ามเถียงว่าฉันจะให้ทำอะไรนะ” ธีร์กำชับกฎที่เจโรมีเสนออีกที

“แน่นอน ฉันไม่มีทางแพ้”

“เหมือนนายจะมั่นใจจังเลยนะเจ็ม” ธีร์ถามยิ้มๆ

“ฮ่าๆ เอาล่ะถึงแล้ว ขึ้นฝั่งก่อน แล้วค่อยกระโดดเหมือนนักกีฬาว่ายน้ำ”

ธีร์ขึ้นไปตามที่เจมีบอกทุกอย่าง ปั้นหน้านิ่งๆ เอาไว้ เจโรมีไม่รู้หรอกว่าธีร์กำลังแอบยิ้มอยู่ในใจอย่างนึกสนุกแค่ไหน

นายเสร็จฉันแน่เจ็ม

“ตั้งท่าสิวะธีร์”

“โอเคๆ” ธีร์รับคำก่อนจะโน้มตัวลงตามที่เจโรมีสั่ง ก่อนที่คนชวนเล่นจะนับหนึ่งถึงสามเพื่อเป็นสัญญาณการปล่อยตัว

“1 2 3!!”

ตุ้ม!!!

เจโรมีออกตัวเป็นคนแรก ธีร์ก็เว้นช่วงไว้ประมาณ 2 วินาทีแล้วค่อยกระโดลงไปตาม ก่อนจะว่ายน้ำไปเรื่อยๆ ด้วยความเร็วที่คน
เห็นก็อดตกใจไม่ได้ ร่างโปร่งของธีร์ค่อยๆ แซงเจโรมีที่ออกตัวก่อนด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะเร่งสปีดไม่ให้อีกคนตามได้ ทิ้งระยะ
ห่างเป็นวา ไม่นานเขาก็มาถึงจุดที่พัฒน์กับพุฒินั่งดื่มเหล้าอยู่ เงยหน้าจากน้ำขึ้นหายใจ หอบน้อยๆ เพราะไม่ได้ว่ายน้ำมานาน

“หึ!” ธีร์หัวเราะในลำคอเมื่อยังไม่เห็นทีท่าว่าเจโรมีจะมาถึงเส้นชัย ไม่ถึง 1 นาทีเจโรมีก็เอามือแตะขอบสระได้สำเร็จ เงยหน้า
หายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย มองหน้าธีร์อย่างไม่พอใจนิดๆ

“เมื่อกี้นายออกตัวก่อนใช่ไหม”

“อย่ามาแพ้แล้วพาลน่า ถามพวกมันดูสิว่าใครออกก่อนใคร” ธีร์โบ้ยไปฝั่งพัฒน์กับพุฒิที่นั่งดูการแข่งขันนี้อยู่

“คุณพุฒิ เมื่อกี้ใครออกตัวก่อนครับ” เจโรมีหันไปถามคนรักเบาๆ

“นายนั่นแหละเจ็ม” พุฒิตอบ ซึ่งทำเอาเจโรมีหน้าหงอไปเลย

“ฮ่าๆ ฉันลืมบอกนายไปว่ะเจ็ม ฉันเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของมหาลัยฯ เหรียญทอง 2 ปีซ้อน และเป็นตัวแทนแข่งด้วย ฉันตอนนั้นแม้
จะเสเพล เรียนไม่เข้า แต่กีฬาไม่ขาดนะ ฮ่าๆ” ธีร์บอกไปอย่างอารมณ์ดี เขาปิดเรื่องที่เป็นนักกีฬาเอาไว้เพื่อพูดกับอีกคนตอนที่
ชนะแบบนี้แหละ สะใจกว่าเยอะ

“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกวะ” เจโรมีหงุดหงิด

“บอกก็ไม่มันส์ดิ”

“เอาเถอะๆ ฉันแพ้แล้ว จะให้ทำอะไรก็ว่ามา”

“ใจเย็นสิ ขอคิดก่อนไม่ได้หรือไง” ธีร์ทำท่านึกว่าจะให้เจโรมีทำอะไร มองหน้าพุฒิเล็กน้อยก็พบว่าอีกคนทำหน้าข่มขู่เขาอยู่ เป็น
นัยๆ ว่า ห้ามแกล้งเจโรมีเด็ดขาด

อ้อ!! นึกออกแล้วล่ะ

“ไปจูบกับพี่ชายไอ้พัฒน์”

“ห๊ะ!!!” อ้าปากกว้างด้วยความตกใจทันทีที่ได้ยินคำสั่งของธีร์ แต่เป็นคำตอบที่ทำให้พุฒิแอบยิ้มพอใจหน่อยๆ อย่างน้อยธีร์ก็ไม่
ได้เลวร้ายอะไร

“เร็วๆ สิ อ้อ!! ไม่ใช่แค่ปากประกบปากนะ ดูดดื่มด้วย คุณทำได้ใช่ไหม?” ประโยคหลังีร์หันมาถามพุฒิ ซึ่งร่างแกร่งที่สูงและตัว
ใหญ่กว่าพัฒน์ก็พยักหน้าน้อยๆ มองหน้าเจโรมีอย่างเจ้าเล่ห์

ธีร์ก็ไม่ได้ชอบที่จะเห็นเขาสวีทหรือจูบอะไรแบนี้หรอก แค่อยากจะแกล้งก็เท่านั้น

“อย่างอื่นได้ไหม” เจโรมีขอร้อง

“ไม่ได้ นายบอกเองนี่ว่าคนแพ้ต้องทำตามคนชนะ เพราะฉะนั้นอย่าเกี่ยง”

“แต่นี่มันมากเกินไป”

“เกินไปตรงไหน พี่ชายไอ้พัฒน์เป็นแฟนนายไม่ใช่หรือไง ฉันไม่ได้ให้จูบกับไอ้พัฒน์สักหน่อย” เจดรมีหน้าแดงอายเพราะคำพูด
ตรงๆ ของธีร์ ไม่กล้ามองพุฒิสักเท่าไหร่

“ต่ะ...แต่”

“ทำเลย ไม่อย่างนั้นฉันทำเองนะเว้ย” ธีร์แกล้งขู่ออกไป แต่เป็นคำขู่ที่ไปกระตุ้นอารมณืของพัฒน์เข้าเสียได้ คิ้วหยักของพัฒน์
กระตุกนิดๆ เมื่อได้ยินว่าธีร์จะจูบพี่ชายตน

“ย่ะ อย่านะ” รีบห้ามทันที พุฒิยกยิ้มอย่างชอบใจ หันไปยักคิ้วให้กับธีร์เล็กน้อย

เรื่องที่เขม่นกันนั้นก็หายกันเลยก็แล้วกัน เพราะธีร์เองก็ไม่ได้อยากจะแย่งเจโรมีไปจากเขาแน่ๆ ที่สำคัญ มันเป็นเมียของน้องชาย
เขาด้วยนี่

“ก็รีบทำ ถ้าไม่ทำฉันจะจูบพี่ชายไอ้พัฒน์จริงๆ ใช่ไหมวะ” ธีร์หันไปถามร่างแกร่งอย่างพุฒิเพื่อให้เจ้าตัวช่วยกระตุ้นเจโรมีอีกแรง

“อืม”

“คุณพุฒิ!!” เจโรมีเรียกชื่อคนรักเสียงแข็ง รีบยันตัวเองขึ้นไปบนสระทันที เพราะเหมือนว่าร่างแกร่งจะคล้อยตามธีร์ไปแล้ว

“หึหึ” ธีร์หัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนจะแอบตกใจนิดๆ ที่เจโรมีเดินหยุดหน้าพุฒิแล้วก้มลงจูบไปเบาๆ บนริมฝีปากหนาของพุฒิ

ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนสั่งแท้ๆ แต่ทำไมถึงยังตกใจล่ะเนี่ย

ร่างโปร่งหันออกไม่มองฉากจูบของสองคนนั้น แหวกว่ายน้ำเล่นต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนพัฒน์ก็ส่ายหน้าไปมากับ เดิน
ตามร่างโปร่งที่ว่ายน้ำไปอีกฝั่งหนึ่งทันที ปล่อยให้สองคนนั้นโชว์สวีทจูบกันไป

“ไง สนุกเหรอที่แกล้งมันเล่นน่ะ” พัฒน์ถาม ยืนมองอีกคนที่แหวกว่ายอยู่ในสระ

“ก็สนุกดี”

“จะขึ้นได้หรือยัง”

“แต่กูเพิ่งจะลงเองนะ”

“เล่นนานเดี๋ยวก็ป่วย นี่ก็เกือบจะสามทุ่มแล้ว” พัฒน์ว่า

“แต่กูยังลงได้ไม่ถึง 20 นาทีเลยนะ” ธีร์เถียง

“พรุ่งนี้จะเที่ยวไหม”

“ไหนว่าทำงาน”

“ก็พรุ่งนี้เที่ยวก่อนไงวะ” พัฒน์เริ่มโมโห

“เที่ยวที่ไหน?”

“ไอ้ธีร์!! พูดมากอยู่นั่นแหละ ขึ้นมาได้แล้ว” พัฒน์สั่งเสียงเข้ม จนธีร์สะดุ้ง มองคนตัวโตก่อนจะว่ายหนีพัฒน์ เพราะร่างแกร่งไม่
ลงมาในน้ำแน่ๆ เลยว่ายหนีอีกคนไปตรงกลางสระที่ห่างจากพัฒน์มากๆ

“เรื่องอะไรที่กูจะต้องทำตามมึงวะ” ธีร์บ่นก่อนจะดำลงไปในน้ำ

พัฒน์ยืนกอดอกมองอีกคนอย่างโมโหที่ธีร์ไม่เชื่อฟังเขา และเห็นทีว่าเขาจะใจดีกับร่างโปร่งมากเกินไป ก็เลยได้ใจแบบนี้

“กูเตือนมึงแล้วนะ!!” พัฒน์ตะโกนเสียงกร้าว

“ไอ้พัฒน์ กูพาเมียไปนอนแล้วนะเว้ย” พุฒิที่อยู่อีกฟากตะโกนบอก ข้างกายมีเจโรมีที่ยืนก้มหน้าก้มตาอายๆ อยู่

“เออ! อย่านอนเสียงดังล่ะ” พัฒน์ตะโกนกลับไป ทำให้เจโรมีชี้เจ้านายตัวเองอย่างอายๆ แต่ก็โดนร่างแกร่งของพุฒิลากไปก่อน

ตอนนี้ก็เหลือแค่เขากับไอ้ดื้อที่ยังไม่โผล่จากน้ำสินะ






(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 19-07-2015 11:33:43

ต่อ



“ดำน้ำนานเหมือนกันนี่” พัฒน์แอบชมเพราะธีร์ยังไงโผล่จากน้ำเลย แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าอีกคนเป็นอะไรไปหรือเปล่า ก่อนจะโล่ง
ใจที่อีกคนโผล่ออกจากน้ำอย่างรุนแรง ลูบหน้าตัวเองแล้วสะบัดผมไปมา

พัฒน์มองภาพตรงหน้าสวยสายตาที่เริ่มจะพร่ามัว

ทำไมเขาถึงได้มองว่ามันเซ็กซี่เหลือเกิน

   “จะขึ้นได้ยัง หรือจะให้ลงไปลาก” พัฒน์ถามเสียงเข้ม

“อีกนิดได้ไหม”

“อย่าต่อรอง ขึ้นมา ถ้างั้นพรุ่งนี้ไม่ต้องเล่นน้ำทะเลนะ” พัฒน์ต่อรองบ้าง กอดอกมองหน้าธีร์ดุๆ

“ขึ้นก็ได้” ธีร์บ่นอุบอิบ ก่อนจะว่ายมาตรงที่พัฒน์ยืนนิ่งทำหน้าดุอยู่ วางมือบนขอบสระก่อนจะดันตัวเองขึ้นจากน้ำ ร่างโปร่งลุกขึ้น
ยืนเผชิญหน้ากับพัฒน์ ก่อนจะกอดตัวเองด้วยความหนาวเพราะลมทะเลยามค่ำคืน

“เป็นไง หนาวล่ะสิ กูก็บอกแล้วให้รีบขึ้นก็ไม่เชื่อ”

“กูคิดว่ามันไม่หนาว ก็น้ำมันอุ่นนี่หว่า”

“ไปอาบน้ำนอนไป”

“มึงล่ะ”

“ก็ไปด้วยกันนี่แหละ”

ทั้งคู่เดินกลับเข้าไปในบ้าน ระหว่างทางธีร์ก็เดินด้วยความรู้สึกเกรงใจแม่บ้านที่มองอยู่มากๆ เนื่องจากน้ำที่หยดจากตัวเขาไหล
ลงตามทางเดิน เขาทำได้แค่ก้มศีรษะแล้วเอ่ยขอโทษตลอดทั้งทา’

“ขอโทษนะครับ” แม่บ้านหลายๆ คนที่เตรียมปิดบ้านเพื่อให้แขกพักผ่อนก็ได้แต่ยิ้มๆ แล้วเอ่ยอย่างจริงจัง

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“ทั้งๆ ที่พวกคุณกำลังจะพักแท้ๆ เลย ผมสร้างงานให้คุณอีกแล้ว” ธีร์ว่างอย่างสำนึกผิด

แม่บ้านวัยสาวที่อยู่ทำหน้าที่ปิดบ้านก็ได้แต่ยิ้มน้อยๆ กับแขกคนแรกของเจ้านายพวกเธอที่ให้เกียรติพวกเธอ และขอโทษแม่บ้าน
ธรรมดาๆ แบบนี้

“ไปได้แล้ว ยืนนิ่งอย่างนี้งานเขาก็เยอะขึ้น”

“เออๆ”ธีร์โค้งให้อีกครั้งก่อนจะเดินเร็วๆ ขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง พอถึงห้องก็เปิดเข้าไป ตรงดิ่งสู่ห้องน้ำทันที พัฒน์เองก็เดินใช้
เท้าวางบนพรมเช็ดเท้า เช็ดตามพื้นที่เปียก เดินไปนั่งตรงปลายเตียงรออีกคนออกจากห้องน้ำ

ไม่นานร่างโปร่งก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมสีขาวตัวใหญ่ ก็เพราะว่ามาถึงห้องก็ตรงเข้าไปในห้องน้ำทันทีเลยไม่ได้เตรียม
เสื้อผ้าเข้าไป ธีร์เลือกเสื้อผ้าแล้วกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง และออกมาเมื่ออยู่ในชุดนอนเรียบร้อยแล้ว

“ไปอาบน้ำดิ” ธีร์บอก

“เออ เช็ดผมให้แห้งก่อนนอนนะ” พัฒน์สั่ง

“รู้แล้วน่า”

“ถ้ากูออกมาแล้วผมมึงยังไม่แห้ง แต่เห็นว่านอนแล้ว คงรู้นะว่ากูจะทำโทษ”

“เออ”

พัฒน์เข้าไปอาบน้ำต่อจากอีกคน ส่วนธีร์ก็ไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมานั่งเช็ดผมที่ปลายเตียง ขยี้แล้วขยี้อีก จะเดินไปตากลมตรง
ระเบียงก็กลัวจะเป็นหวัด ผมของธีร์แห้งไวเพราะแรงของเรื่องปรับอากาศบวกกับเป็นผมสั้นฉบับผู้ชาย เลยไม่ต้องเสียเวลาเช็ด
มากนัก อยู่เฉยๆ สัก 10 นาทีก็แห้ง แต่ที่นอนนุ่มๆ มีวิวเป็นทะเลยามค่ำคืนกำลังรอเขาอยู่ เพราะฉะนั้นก็ต้องเร่งมือ

“ขยี้จนหนังหัวจะหลุดแล้วเนี่ย แห้งได้สักที” เขาเอาผ้าไปโยนลงตะกร้าแล้วกลับมากระโดดขึ้นเตียงอย่างรวดเร็ว เลือกนอนฝั่งที่
เป็นระเบียงที่ถูกปิดประตูมิดชินแต่เปิดม่านให้เห็นวิวแทน

พระอาทิตย์ขึ้นก็ตื่นได้ง่ายๆ เลยล่ะ

“ไม่คิดว่าจะได้มาเที่ยวที่แบบนี้”

ครอบครัวของเขาแม้ว่าจะมีฐานะแต่ก็ใช่ว่าจะมีเกาะส่วนตัวแบบนี้ อย่างน้อยก็เซฟเฮาส์ 5-6 หลังเท่านั้น แต่ละที่ก็ไม่ได้สัมผัส
ธรรมชาติมากเท่าไหร่ ต้องอาศัยออกไปหาเอาข้างนอก

พัฒน์ออกมาจากห้องน้ำในชุดพร้อมนอน เดินมานั่งที่เตียงธีร์เห็นว่าศีรษะของพัฒน์เปียกไปด้วยน้ำ ที่ไม่เห็นว่าพัฒน์จะสนใจเช็ดมันเลย

ว่าแต่คนอื่น แต่ตัวเองไม่ยอมเช็ด

“ทำไมมึงไม่เช็ดหัววะ”

“เรื่องของกู” พัฒน์ตอบ เดินไปปิดไฟ มีเพียงแค่แสงจากพระจันทร์ส่องมาก็เท่านั้น

“ป่วยตายกูไม่สนนะเว้ย”

“กูไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอกน่า” พัฒน์พูดตัดรำคาญ

“ปกติกูเห็นมึงไดผมทุกที ทำไมวันนี้ถึงจะนอนทั้งเปียกๆ” ธีร์ถาม

“กูขี้เกียจแล้ว”

น่าแปลกที่ได้ยินอีกคนพูดว่าขี้เกียจ

“มึงนั่งอยู่กับที่เลยนะ อย่าเพิ่งนอน” ธีร์สั่ง ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นจากเตียงเดินไปหาผ้าขนหนูมาหนึ่งผืน แอบยิ้มนิดๆ ที่เห็นร่าง
สูงนั่งอยู่กับที่เชื่อฟังคำสั่งของเขา

ท่าจะเชื่อฟังกันแบบนี้ตลอด ก็ดูน่ารักดีนะ

ธีร์ขึ้นไปบนเตียง ซ้อนตัวอยู่ด้านหลังร่างแกร่ง แล้ววางผ้าบนศีรษะของพัฒน์ แล้วเช็ดกลุ่มผมสีดำของร่างแกร่งเบาๆ

บรรยากาศภายในห้องอยู่ในโหมดเงียบสงบ มีเพียงเสียงเช็ดผมกับเสียงหัวใจที่เต้นรัวของตัวเองเท่านั้นที่ธีร์ได้ยิน ไม่เคยคิดว่า
ตัวเองจะต้องมาทำแบบนี้ให้คนอื่น แต่เขาก็เต็มใจทำให้พัฒน์ ที่แม้จะชอบออกคำสั่ง ชอบดุ ชอบด่าเขาก็เถอะ แต่มันก็ช่วย
เหลือเขามาโดยตลอด

พัฒน์เองที่ไม่ชอบให้ใครสัมผัสศีรษะก็ยินยอมให้ร่างบางทำกับมันทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการกระชาก การดึง หรือตอนมีอะไรกัน
ตอนที่ธีร์ใช้มันระบายอารมณ์ เขาก็ยอมมันทั้งนั้น

คนอย่างพัฒน์ไม่เคยต้องตามใจใคร ไม่เคยพูดดีๆ กับใคร แต่ถ้าร่างโปร่งสังเกตสักนิด เขาตามใจอีกคนมาโดยตลอด แม้ว่าเขา
จะเอาเรื่องที่ตัวเองบังคับขึ้นมาอ้างก็เถอะ...

“เอาล่ะ แห้งแล้ว นอนได้ละ” ธีร์บอกคนตัวใหญ่ ก่อนที่ตัวเองจะโยนผ้าไว้ข้างเตียงส่วนตัวเองก็ขยับมาฝั่งที่ตัวเองนอนอยู่ก่อน
หน้า

พรึ่บ!

“อื้ม...” ร่างบางตกใจที่จู่ๆ ก็โดนอีกคนกระชากเข้าไปใกล้ แล้วบดริมฝีปากหนามาอย่างรุนแรง บดเบียดเค้าคลึงริมฝีปากของเขา
จนต้องเผยอปากรับปลายลิ้นร้อนเข้ามา จูบตอบร่างสูงไปอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน ทั้งคู่แลกสัมผัสหวานกันอย่างเร่าร้อน และไม่มี
ใครยอมใคร

เสียงจูบดังขึ้นตามระดับความร้อนแรงที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างแกร่งผละออก แล้วจูบลงไปไหม ทำแบบนั้นซ้ำไปมาอยู่หลายรอบ
เมื่อร่างหนาพอใจแล้วก็ผละออกมา แล้วพึมพำเบาๆ

“ฝันดี”

ธีร์นอนปิดตาทันทีที่มือแกร่งเอื้อมแขนไปยังหลังของเขาแล้วลูบมันไปมาเบาๆ เพื่อกล่อมให้ธีร์หลับ กลายเป็นว่าเขานอนอยู่ใน
อ้อมแขนของพัฒน์ไปโดยปริยาย

คืนนี้ก็เป็นคืนที่นอนฝันดีอีกคืนสินะ...

...

...

...



แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในห้อง กระทบเข้าดวงหน้าใสของธีร์ที่นอนหลับอยู่ เมื่อรับรู้ถึงแสงที่กระทบผ่านม่านตา คนที่หลับฝัน
ดีก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเพราะม่านที่ไม่ได้ปิดเมื่อคืนทำให้แสงรบกวนการนอนของเขา เขาค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นอย่าง
ทุลักทุเล

ก็สวยดีนะ แต่ถ้าจะให้ดีอย่าขึ้นมาปลุกเร็วสิวะ

“6 โมง ฮือ...ตื่นมาทำไมเนี่ย” ธีร์ลุกขึ้นเดินไปปิดม่านแล้วกลับมาทิ้งตัวนอนเหมือนเดิม ดีที่ว่าผ้าม่านเป็นสีทึบ เลยทำให้ในห้อง
มืดเหมือนเดิมได้

หันหน้าเข้าหาแผ่นหลังกว้างของพัฒน์ที่นอนหลับสนิท จังหวะการกระเพื่อมของพัฒน์เป็นปกติบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังนอนหลับ
สบาย และเพราะนอนหันหลังอยู่จึงไม่โดนแสงแดดรบกวนเหมือนกับธีร์

น่าแปลกที่ธีร์เห็นแผ่นหลังกว้างตรงหน้าแล้วรู้สึกหนาวๆ ร่างกายที่บอบบางกว่าอีกคนค่อยๆ ขยับเข้าไปหาแผ่นหลังกว้างอยาง
ไม่รู้ตัว ซบใบหน้าเข้าที่แผ่นหลังแข็งแรง หลับตาพริ้มแล้วดึงผ้านวมขึ้นห่มให้มิดตัว ก่อนจะผลอยหลับไปด้วยความอบอุ่น

พัฒน์อมยิ้มน้อยๆ ทั้งๆ ที่กำลังหลับตาอยู่ พัฒน์ตื่นตั้งนานแล้ว ตื่นตั้งแต่อีกคนลุกขึ้นนั่งบ่นจนกระทั่งไปปิดม่านนั่นแหละ แต่สิ่งที่
เขาไม่คิดมาก่อนคือการที่อีกคนขยับชิดแนบกายเขาแล้วเอาหน้าซบหลังแบบนี้

ถ้าเป็นคนอื่นทำแบบนี้พัฒน์คงส่งไปนอกประเทศไปแล้ว แต่กับธีร์ ร่างแกร่งชอบให้อีกคนสัมผัสร่างกายเขา ไม่ว่าอะไรเขาก็
ยอม...

“แบบนี้ไม่อุ่นหรอก” เขาพึมพำ

พรึ่บ!

พัฒน์ค่อยๆ พลิกกายหันหน้าเข้าหาธีร์ที่นอนหลับไปแล้ว พัฒน์ดึงอีกคนให้นอนซบที่อกแข็งแรงของเขา ก่อนโอบกอดร่างบาง
เอาไว้เบาๆ

ทำให้เหมือนละเมอที่สุด

พัฒน์หลับตาลงก่อนจะหลับไปอีกครั้งหนึ่ง เพราะยังไงมันก็เป็นวันหยุด เขาสามารถตื่นสายๆ ได้ ไม่ต้องพะวงว่ามีงานรออยู่หรือ
เปล่า เนื่องจากวันนี้เป็นวันเที่ยวทั้งวัน ให้ธีร์และเขาเองรู้สึกผ่อนคลายและได้พักผ่อน ก่อนจะทำงานต่อในวันพรุ่งนี้



ทางด้านพุฒิกับเจโรมีที่ตื่นในตอน 7 โมงกว่าๆ ก็ลงที่โต๊ะอาหารก่อน มองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นพัฒน์กับธีร์เลย

“อีกสองคนยังไม่ตื่นหรือครับป้าแก้ว” เจโรมีหันไปถามหัวหน้าแม่บ้านที่ยืนคุมเด็กๆ ให้ทำงานอย่างเป็นระเบียบอยู่ข้างๆ โต๊ะทาน
อาหาร

“ยังเลยค่ะคุณเจ็ม”

“อ๋อ งั้นคงเหนื่อยล่ะมั้ง ธีร์ทำงานหนักมาทั้งอาทิตย์นี่ เพิ่งจะกลับมาถึงเมื่อวานก็ต้องเดินทางมาที่นี่เอง คงหลับเป็นตายล่ะนะ”
ร่างโปร่งพูดถึงอีกคนยิ้มๆ

“เงียบๆ แล้วกินไปเจ็ม หมดแรงมากไม่ใช่หรือไง” พุฒิที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เอ่ยขึ้น

“ก็เพราะใครล่ะ ชิ!”

“หึหึ เรื่องนี้ต้องขอบคุณไอ้ธีร์มันนะเนี่ย” พุฒิพึมพำยิ้มๆ

“บ้าบอชะมัด”

“อย่าบ่นเจ็ม รีบๆ กินไปซะ เดี๋ยวพวกมันก็ตื่นมากินเองนั่นแหละ”

“แล้วเรื่องไปดำน้ำล่ะครับ”

“จะตื่นเต้น รีบร้อนไปทำไม นี่เพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าๆ เองนะ” พุฒิพูดดุๆ ทำเอาเจโรมีหน้องอไปเมื่อโดนดุเรื่องความตื่นเต้นเกินเหตุ
ของตน

ก็นี่เป็นการดำน้ำครั้งแรกในรอบ 3 ปีของเจมีเชียวนะ

“คุณพุฒิไม่เข้าใจ”

“ฉันเข้าใจ”

“ไม่เข้าใจ” เถียงกลับไป หน้าง้ำหน้างอกว่าเดิมเมื่อคนรักเถียง

“อยากให้เข้าใจใช่ไหม งั้นขึ้นหรอกแล้วทำกันอีกรอบ” พุฒิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำเอาเจโรมีรีบก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้า
ตรงหน้าต่ออย่างเงียบๆ

สงบปากสงบคำเอาไว้ เดี๋ยวจะไม่ได้ไปดำน้ำ










100%


 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:


ตอนที่ 29 ก็ไปเรื่อยๆ เน้นโรแมนติกนิดๆ ฮิฮิ อยู่กินี่มโนเก่งเหลือเกินนะเนี่ย คืนนี้ยูกิเดินทางไปกรุงเทพแล้วจ้า เตรียมตัวเตรียมใจคิดถึงยูกิกันได้ เพราะที่พักในกรุงเทพยูกิมีไวไฟแต่ต้องจ่ายเงิน คือไม่ชอบอ่ะ ชอบของฟรี เดี๋ยวถ้าอยู่ลาวแล้วมีไวไฟจะลงให้อ่านกันเนาะ ^_^ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่ชม แนะนำ ยูกิจะนำมาปรับปรุงต่อไปค่ะ ขอบคุณที่ทนอ่านนิยายของมือสมัครเล่นของยูกิ รักทุกคนค่ะ ^_^

https://www.facebook.com/sawachiyuki
 (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-07-2015 11:58:50

 :mew2: มีคำผิดเยอะเลยอ่าคุณยูกิ

หักคะแนนพัฒน์ตอนนี้ไม่ลงจริงๆ ฮิมดีม้ากกกกก

อยากอ่านพาร์ทเจ็มพุฒิบ้างงง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-07-2015 12:08:26

Double sweet เลยนะ. เกาะสววรค์ชัดๆสำหรับตอนนี้

ขอบคุณยูจิจ้า. ดูแลสุขภาพด้วยนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: Porttgas D. Acs ที่ 19-07-2015 12:16:39

ชอบมากกกกกกก. มาต่อบ่อยๆน้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 19-07-2015 12:16:49

ฟินไปเบาๆ  :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 19-07-2015 12:24:25

อานตอนนี้แล้วอบอุ่นใจค้าาา พัฒน์น่ารักเว้ยยย ดูแลธีร์ดีดีนะเฮ้ยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 19-07-2015 12:58:09

สวีทเบาๆ :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-07-2015 13:04:09

พัฒน์น่ารักเน๊อะ แล้วธีร์จะรู้ตัวป่ะว่าพัฒน์ยอมขนาดนี้อะ 5555 ใช้เวลาพิสูจน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 19-07-2015 15:20:11

น่ารักทั้งสองคู่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-07-2015 15:40:33

 :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-07-2015 16:15:51

คำติไม่มีมีแต่คำชมจริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 19-07-2015 18:26:53

มาฮันนีมูนกันใช่ม่ะทั้งสองคู่เลย
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 19-07-2015 18:35:38

โอ๊ยยยย ย ย ย ย ย ย น่ารักอ่ะ ฟินเว่อ เห็นได้ชัดอย่างที่พัฒน์คิดจริงๆนั่นแหละที่ยอมให้จับ ยอมให้บุกรุกที่ส่วนตัว
ธีร์เองก็เปลี่ยนไปถึงจะยังดื้อกับพัฒน์ไปบ้าง แต่ถ้าพัฒน์พูดอะไรก็ฟังอยู่ดีนั่นแหละน้า หนูเจ็มกับเฮียพุฒเองก็น่ารัก  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 19-07-2015 20:16:55

ทะเลหวาน คืนนี้อย่าลืมฉลองกันนะคืนนี้ พัฒน์ธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 19-07-2015 22:48:50

เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกันอ่ะค่ะ^^ ขอบคุณนะค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 19-07-2015 22:53:35

ละมุนขึ้นเยอะเลยสองคนนี้ กิกิ หวานไปเรื่อยๆเลยนะ

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ +1ให้ความสม่ำเสมอค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 19-07-2015 23:49:29

คุณพัฒน์น่ารักเกินไปแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 20-07-2015 00:02:41

โอ้ยยยยย หวานจังงงงง อิจฉาละนะะะ อยากได้แบบคุณพัฒน์บ้างอ่ะ ;))

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 20-07-2015 00:04:15

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: ่KEI_jry ที่ 20-07-2015 00:43:27

โซสวีททททททททท ฮอล~ :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 20-07-2015 04:56:36

ตอนนี้หวานแบบไม่ทะเลาะกันก่อนด้วย
มีพัฒนาการๆ รอตอนต่อไปน้าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 20-07-2015 06:49:26

ตกลงมาฮันนีมูนกันสินะ?

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 20-07-2015 08:01:48

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 20-07-2015 15:50:47

หวานมาก ตอนนี้พัฒน์น่ารักมากๆเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 21-07-2015 01:13:29

หนุ่มๆเรื่องนี้   โหดตลอดดดดดดด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 29 (19/7/2558) P:41
เริ่มหัวข้อโดย: Porttgas D. Acs ที่ 21-07-2015 05:36:50

ชอบอ่าธีร์น่ารักขึ้นทุกวันเลยเริ่มจะอ้อนพัฒน์แบบไม่รู้ตัวแล้วด้วย

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 22-07-2015 17:35:00

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 30

พวกเขานั่งเรือไปยังจุดที่สามารถดำน้ำดูปะการังได้ในช่วง สายๆ 10 โมงของวัน ที่จริงกะจะมาดำตอนบ่ายกว่าๆ แต่อากาศมันร้อนธีร์เลยค้าน ขอมาก่อนเที่ยง

“สุดยอด” ขณะที่เรือยังแล่น ธีร์ก็เดินไปเดินมาไปไม่หยุด ไปฝั่งนั้น ฝั่งนี้ ทำเอาพัฒน์ พุฒิและเจโรมีที่นั่งหลบแดดอยู่ในร่มถึงกับ
ส่ายหน้าไปมากับความเห่อยิ่งกว่าใครของธีร์

พอมาถึงจุดที่จะดำน้ำ ผู้เชี่ยวชาญหรือครูฝึกที่โรมันเพื่อนของพุฒิเตรียมมาให้ก็จัดการยื่นชุดดำน้ำมาให้ทุกคนสวมและด้วยการ
ที่พวกเขาดำในน้ำลึก และคงต้องดำลงไปลึกมากๆ ถึงจะเจอปะการัง หรือหมู่ปลาต่างๆ จึงต้องใช้ชุดที่รัดกุมมาก เพราะยิ่งลึก
อุณหภูมิก็ยิ่งต่ำ

พอทุกคนอยู่ในชุดดำน้ำเรียบร้อยแล้ว พัฒน์ก็อดมองรูปร่างของธีร์ไม่ได้ ยิ่งใส่ชุดแบบนี้ก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าหุ่นของธีร์บางมาก
กล้ามเนื้อที่เขาเคยเห็นตอนแรกๆ ที่เจอ ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว หุ่นของธีร์ตอนนี้ก็แค่ความผอมกับกล้ามแขนน้อยๆ ทั้งสะโพก ทั้งเอว
ที่คอด ทั้งเรียวขา

ชุดดำน้ำนี่มัน โชว์สัดส่วนของร่างกายชะมัด แล้วไอ้พวกผู้เชี่ยวชาญนี่ก็มองกันจังเลยนะ

“คิดผิดหรือคิดถูกวะเนี่ย” พัฒน์สบถอย่างนึกรำคาญสายตาของครูฝึกว่ายน้ำที่โรมันส่งมาให้ร่างโปร่ง

“บ่นอะไรวะ” ธีร์ที่สนใจกับอุปกรณ์ต่างๆ หันมาถามคนข้างกายที่พูดอะไรไม่รู้อยู่คนเดียว แต่ก็ต้องหันหนีด้วยความเขิน เพราะร่าง
สูงที่อยู่ในชุดดำน้ำก็ยิ่งทำให้ร่างแกร่งดูล่ำมากขึ้น อวดกล้ามอก หน้าท้อง ลาดไหล่ ท่อนขา ทุกอย่างดูสมกับความเป็นผู้ชาย
ทำให้ดูเหมือนว่าธีร์จะตัวเล็กลงไปถนัดตา

เอาเวลาที่ไหนไปออกกำลังกายวะ

“เปล่า ตอนลงไปในน้ำ ห้ามห่างจากกูเข้าใจไหม” พัฒน์สั่ง

“ทำไมกูต้องตามมึงด้วย อยู่กับมึงกูว่าอันตราย ขอไปกับครูฝึกดีกว่า” ธีร์ตอบ พัฒน์หันไปมองครูฝึกที่ว่าด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ
แอบเห็นว่าครูฝึกคนนั้นจะยิ้มน้อยๆ อย่างพอใจด้วย

“กูดำน้ำปีละ 5 ครั้ง แต่ปีนี้เป็นครั้งแรก แค่นี้มึงพอจากฝากชีวิตได้หรือเปล่า” พัฒน์ถามด้วยน้ำเสียงโมโห แต่เป็นคำถามที่ทำเอา
ใจของธีร์เต้นแรง

ไม่รู้ว่าตื่นเต้นหรือหวั่นไหวกับคำพูดของพัฒน์

ฝากชีวิตหรือ? ตอนนี้ก็ฝากอยู่ไม่ใช่หรือไง

“เออ!!” รับคำอย่างทำอะไรไม่ได้

“พัฒน์ ฉันกับเจ็มลงไปก่อนก็แล้วกัน” พุฒิพูดบอกกับพัฒน์ ก่อนจะได้รับคำตอบเป็นพยักหน้าน้อยๆ แล้วเจโรมีกับพุฒิที่ติด
อุปกรณ์ดำน้ำเรียบร้อยทุกอย่างก็จับมือกระโดลงน้ำพร้อมกัน สองคนนั้นไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ เพราะการดำน้ำเป็นกิจกรรมเวลา
ว่างๆ ของทั้งคู่อยู่แล้ว ส่วนพัฒน์จะหนีมาคนเดียวเสียมากกว่าเวลาต้องคิดอะไร

“ครับ” ธีร์รับฟังที่ครูฝึกอธิบายเรื่องอุปกรณ์อย่างตั้งใจ พัฒน์ที่ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ลงไปรอในน้ำ รอเพียงแต่ธีร์ลงมา
เท่านั้น

ไม่นานร่างโปร่งก็กระโดดลงมาในทะเลที่ทีมีพัฒน์อยู่ ตามด้วยครูฝึกเองก็ลงตามมาด้วย ดูเหมือนว่าธีร์จะจะลงมาผิดท่าเล็กน้อย
น้ำเลยกระทบที่หน้าอย่างจัง ร่างแกร่งว่ายเข้าไปหา

“ระวังหน่อย” พัฒน์เตือน ใช้มือใหญ่ลูบเบาๆ ที่หน้าใส ธีร์ที่ไม่นึกฝันมาก่อนว่าพัฒน์จะทำแบบนี้ก็ได้แต่นิ่งอึ้งไป มองหน้าพัฒน์
อย่างเหม่อลอย

“อืม”

“เอาล่ะมึงลองหายใจด้วยท่อหายใจดู ส่วนคุณขึ้นไปรอพวกเราข้างบนเรือก็ได้ ทางนี้ผมจัดการได้” พัฒน์สั่งธีร์ก่อนจะหันไปบอก
ครูฝึกที่ลอยอยู่ใกล้ๆ ด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเรียบๆ

ครูฝึกได้ยินแบบนั้นก็รีบถอยห่างและปีนขึ้นเรือไป

“เป็นไง” พัฒน์ถามธีร์

“สบายมาก กูเป็นนักกีฬาว่ายน้ำนะเว้ย เคยดำน้ำตื้นมาแล้ว แต่น้ำลึกนี่เป็นครั้งแรก” ธีร์พูดบอก แต่พัฒน์ก็ไม่พูดอะไรอีก จัดการ
ให้ธีร์คาบท่อหายใจเอาไว้ เอาหน้ากากลงมาให้ธีร์ พัฒน์ถามเบาๆว่าอีกคนพร้อมหรือเปล่า ได้คำตอบเป็นการพยักหน้าน้อยๆ
เขาก็จัดการของตัวเองบ้างคว้ามือที่เล็กกว่ามาจับไว้ ก่อนจะพาร่างบางดำลงไปในทะเล ธีร์เองก็ยอมให้ร่างแกร่งเป็นคนนำ
เพราะตระหนักได้ว่านี่เป็นครั้งแรกกับน้ำลึกๆ คงต้องพึ่งอีกคนไปก่อน

พอธีร์ชิน พัฒน์ก็ปล่อยให้อีกคนแหวกว่ายด้วยตัวเอง ซึ่งเมื่อเป็นอิสระ ธีร์ก็ว่ายลงไปลึกๆ โดยมีพัฒน์ตามอย่างด้านหลัง เขา
แหวกว่ายในน้ำราวกับได้ปลดปล่อย รู้สึกว่าตัวเองเป็นปลาจริงๆ ที่มีเครื่องหายใจแบบนี้ มันทำให้เขาสามารถดำน้ำได้นานมากยิ่ง
ขึ้น

ความสวยงามใต้ท้องทะเลที่เขาไม่เคยได้เห็นกับตาจริงๆ ตอนนี้กำลังปรากฏอยู่ในสายตาของเขา หมู่ปลาสวยงามหลายสาย
พันธุ์แหวกว่ายอยู่รอบๆ ตัวเขา ทำเรากับธีร์เป็นพวกเดียวกับมัน พัฒน์ว่ายตามธีร์อย่างผ่อนคลาย มองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกได้
ปลดปล่อย ไม่ว่าจะดำครั้งไหนๆ ทุกๆ อย่างในทะเลมันก็ไม่เคยเหมือนเดิม ที่สำคัญมันทำให้เขารู้สึกได้ทิ้งความเหนื่อยล้า ทิ้ง
ความวุ่นวายใจออกไป และครั้งนี้มีอีกคนมาด้วย มันเลยกลายเป็นการดำน้ำที่ไม่โดเดี่ยวเหมือนที่ผ่านมา

ครั้งนี้เขามีคู่มาแหวกว่ายข้างๆ กัน มันเป็นอะไรที่มีความสุขและความรู้สึกที่หายไปก็ถูกเติมเต็มด้วยธีร์ พัฒน์ยอมรับว่าอยากจะ
ให้ธีร์อยู่ข้างๆ เขาแบบนี้ต่อไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

ธีร์หันมองคนที่ว่ายอยู่ข้างๆ ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสนุกและมีความสุข อยากจะขอบคุณร่างแกร่งที่พาเขามาทำอะไรแบบ
นี้ แต่ก็ทำได้เพียงเอ่ยในใจก็เท่านั้น

ต้องขอบคุณสายน้ำทะเลที่ช่วยทำให้ธีร์ได้พบคำตอบทุกอย่าง ว่าความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อพัฒน์ คำว่าชอบที่ให้กับคนตัวใหญ่ไป
อาการใจเต้นแรงที่ไม่ได้เป็นมานาน ความเขินอายแบบผู้หญิงที่เกิดขึ้นบ่อยๆ ชอบสัมผัสที่อีกคนมอบให้ ความอบอุ่นในใจที่อยู่
ใกล้ๆ ก็รู้สึก ปากที่บอกว่าผู้ชายไม่ใช่รสนิยม...ตอนนี้คงต้องกลืนน้ำลาย

คนที่ธีร์รักคือคนเดียวกันกับคนที่ธีร์เคยเกลียดและไม่ชอบขี้หน้า

รัก...ใช่แล้ว มันคือคำนี้แหละ ธีร์รักพัฒน์ ไม่มีคำตอบไหนชัดเจนได้เท่านี้อีกแล้ว... แต่อีกคนล่ะ ร่างสูงจะคิดแบบเดียวกันกับธีร์
หรือเปล่า

คำตอบที่มันบอกว่าไม่มีให้ จะใช่คำเดียวกับที่เขาเพิ่งจะเข้าใจหรือเปล่า...

...

...

...



กว่าทั้งสี่คนจะเลิกดำน้ำเสร็จก็กินเวลาไปเที่ยงกว่าๆ ท้องเริ่มประท้วงออกมาด้วยความหิว ก็เลยพากันขึ้นเรือแล้วตรงกลับบ้าน
พักตากอากาศของโรมันทันที และเมื่อมาถึงธีร์กับเจโรมีก็วิ่งลงเป็นคนแรก ตรงไปยังห้องของแต่ละคนทันทีเพื่อครองห้องน้ำ
พัฒน์กับพุฒิเดินตามช้าๆ ไม่รีบอะไรมาก เพราะยังไงก็อาบห้องอื่นๆ ได้

“ระหว่างแกกับเด็กคนนั้น ยังไงกันวะ” พุฒิถามระหว่างเดิน

“ไม่รู้สิ” พัฒน์ตอบสั้นๆ

“หมายความว่าไง ไม่รู้”

“ก็ไม่รู้”

“เอ๊ะ!! กวนหรือไงไอ้พัฒน์” พุฒิเริ่มมีน้ำโห

“ฉันไม่ได้กวน แต่ไม่รู้จริงๆ ว่ารู้สึกยังไงกับมัน รู้แค่ว่าไม่ชอบเวลาที่มันยิ้มหรืออยู่กับคนอื่น หวงเมื่อมีคนมองมัน และฉันเองก็
สบายใจที่ได้อยู่กับมันด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่ารู้สึกยังไง” พัฒน์พูดออกไปอย่างเหม่อลอย ไม่แน่ใจกับความรู้สึกตัวเอง พุฒิได้ยินก็
ยกยิ้มน้อยๆ ที่ได้เห็นน้องชายรู้สึกสับสนเป็นครั้งแรก คนที่สูง 195 เฉียด 2 เมตรที่สูงกว่าอย่างพุฒิ พาดแขนไปบนไหล่น้องชาย

“ฉันรู้ว่าแกรู้สึกยังไง” พุฒิบอกออกไป

“ถ้าอย่างนั้นช่วยบอกหน่อยสิวะ” พัฒน์หันไปขอร้องพี่ชายด้วยน้ำเสียงแข็งๆ สายตาและสีหน้าที่เป็นการบังคับสุดๆ จนทำเอา
สิงโตยิ้มยากอย่างพุฒิมีสีหน้าที่ขบขันออกมา

เรื่องทุกอย่างพัฒน์เก่งและรู้เท่าทันมาโดยตลอด แต่เรื่องนี้กลับซื่อบื้อ สมแล้วที่ไม่เคยรักใคร แม้แต่แฟนคนแรกยังคบแค่เพื่อ
อยากลองอยากรู้ก็ยังไม่เคยรักหรือมีความรู้สึกให้สักนิด จากบรรดาคู่นอนของพัฒน์ทั้งหมด พุฒิยังไม่เคยเห็นใครมีอิทธิพลกับ
น้องชายของเขาได้มากเท่าธีร์มาก่อน

เรื่องรบน่ะเก่งนัก แต่เรื่องรักนี่...

“เรื่องแบบนี้แกต้องรู้ด้วยตัวเอง”พุฒิพูดทิ้งท้าย ก่อนจะตบไหล่แกร่งของน้องชายแล้วเปิดประตูเข้าห้องไปทันที ทิ้งให้น้องชาย
มองด้วยสีหน้าโกรธๆ

“ถ้ารู้แล้วทำไมไม่บอก” พัฒน์พึมพำ

ร่างแกร่งเปิดประตูห้องเข้าไป หยิบเสื้อผ้าที่จะใส่ออกมาแล้วเดินออกจากห้องไปยังอีกห้องหนึ่งที่ว่างเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย
แล้วค่อยพากันออกไปหาอะไรทาน



บ่ายโมงกว่าๆ พัฒน์กับธีร์และพุฒิกับเจโรมีมารวมตัวกันที่ห้องรับประทานอาหารของทางบ้านพักที่เหล่าแม่บ้านเตรียมอาหาร
แบบจัดเต็มเอาไว้ ธีร์กับเจโรมีลงมือทานแบบไม่รอร่างแกร่งทั้งสองเลยสักนิด ทั้งสี่คนทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย ธีร์กับเจ
โรมีก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จะมีแค่พัฒน์กับพุฒิ พี่น้องเสือกับสิงโตที่นั่งเงียบฟังทั้งสองคุยตลอดการรับประทานอาหาร

“หน้าฉันดำหมดแล้วอ่ะที่ไปดำน้ำเมื่อกี้” ธีร์บ่นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย ผิวเขาขาวไว แม้จะตากแดจนดำ บำรุงไม่
นานมันก็กลับมาขาวได้คืน

“แหม...ฉันไม่ดำเลยนะ” เจโรมีแขวะ

ทั้งคู่ต่างก็คล้ำลงทั้งนั้น แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ดูไม่ดีหรือว่าอย่างไร เพราะมีแค่หน้าเท่านั้นที่หมองลง เนื่องจากชุดที่ใส่ตากแดด
ค่อนข้างรัดกุม พัฒน์กับพุฒิเป็นผู้ชายผิวสีแทน ไม่ถึงกับเข้มมาก ยิ่งโดนแดดก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่เหมือนธีร์กับเจโรมีที่เป็นคน
ขาว

“ฮ่าๆ ก็ดำด้วยกันนั่นแหละ” ธีร์หัวเราะ

“ว่าแต่ว่าจะไปไหนอีกหรือเปล่า” เจโรมีถาม

“ไม่รู้ดิ แต่ฉันยังไม่ลองเดินรอบๆ เกาะเลยอ่ะ” ธีร์ตอบ แสดงอาการอยากจะสำรวจเกาะขึ้นมาจนเก็บอาการไม่อยู่

“งั้นเดี๋ยวฉันพาเที่ยว เกาะนี้ฉันมาหลายรอบแล้ว ชำนาญๆ” เจโรมียักคิ้วหลิ่วตาให้ จนธีร์หลุดหัวเราะออกมาด้วยความตลก

“ได้ แต่ไม่เล่นน้ำแล้วนะ เอียน” ธีร์พูดบอก

“โอเค ได้ตามที่ต้องการ”

“ใครบอกว่าจะให้ไป” พุฒิเอ่ยแทรกบทสนทนาระหว่างร่างโปร่งบางทั้งคู่ทันทีที่เห็นว่ากำลังตกลงกันเสร็จสรรพไม่ถามความเห็น
พวกเขาเลยสักนิด

“คุณก็ไม่ต้องไป” ธีร์บอกพุฒิไป

“ใช่ๆ ผมจะไปกับธีร์สองคนเอง” เจโรมีเสริมทัพ

“กล้าขัดฉันหรือเจ็ม” พุฒิถามเสียงโหด ทำเอาลูกนกอย่างเจโรมีตัวสั่นด้วยความกลัว แต่ก็ยังทำใจดีสู้สิงโตที่พร้อมจะตะครุบเหยื่อทุกเมื่อ


“ป่ะ เปล่าสักหน่อย”

“เรามีนัดกันนะเจ็ม ให้ไอ้พัฒน์พาเที่ยวไปก็แล้วกัน” ประโยคหลังพุฒิหันมาพูดบอกกับธีร์ด้วยสีหน้าที่เหนือกว่า

“จริงด้วย ธีร์ขอโทษด้วยนะ พอดีวันนี้เราต้องออกไปทำธุระในเมืองต้องขึ้นฝั่ง” เพื่อนใหม่ของธีร์พูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด ที่ทำ
เอาธีร์ส่ายหน้าไปมา

“ไม่เป็นไร เกาะแค่นี้เอง ฉันเดินคนเดียวก็ได้”

“ฉันว่าไอ้พัฒน์มันไม่ให้นายไปคนเดียวหรอก จริงไหม!!” หันไปถามน้องชายด้วยสีหน้าที่เจ้าเล่ห์สุดๆ ทำเอาพัฒน์อยากจะลุก
ขึ้นต่อยพี่ชายสักหมัด

“เออ” พัฒน์รับไปสั้นๆ เพราะเดี๋ยวเรื่องจะไม่จบ

เมื่อสรุปตารางเที่ยวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งสี่คนก็ลงมือทานอาหารตรงหน้าต่อ โดยมีธีร์กับเจโรมีเป็นขาเม้าท์ประจำโต๊ะเหมือน
เดิม

ก็ดีกว่าเงียบๆ ล่ะนะ นับได้ว่าเป็นสีสันบนโต๊ะอาหาร

...

...



พัฒน์พาธีร์มาเดินเล่นตามชายหาดในช่วงบ่ายสองที่แดดกำลังแรงได้ที่ แต่เพราะธีร์ที่ทนไม่ไหว เดินไปที่ชายหาดได้ไม่ถึงสอง
นาทีก็วิ่งกลับเข้าร่มเหมือนเดิม

อากาศไม่ได้เป็นใจสักเท่าไหร่

“ทางด้านนั้นมีเปลให้นอน จะไปไหม” พัฒน์ถาม

“ไม่เอาอ่ะ ร้อนมาก ใครจะไปนอนลง”

ถึงลมจะพัดแต่ก็เป็นลมที่มาพร้อมกับไอความร้อนของแดดเปรี้ยงๆ ที่แทบจะฆ่าเขาให้ละลายตายไปเพียงไม่กี่นาทีได้

“งั้นก็กลับเข้าไปในบ้านก่อน เย็นๆ ค่อยมาเดิน” ธีร์พยักหน้าตามที่พัฒน์พูด ด่อนจะเดินตามอีกคนเข้าไปในบ้าน ตรงเข้าที่ห้อง
โฮมเธียเตอร์ที่มีเครื่องเสียงและทีวีครบชุด มีหนังให้เลือกดูมากมายจนธีร์ตื่นเต้นกับกิจกรรมใหม่ที่เพิ่งจะได้เห็น

ก็ไม่ได้ดูหนังมานานมากแล้ว หาโอกาสดูตอนนี้ก็ได้

“บรรยากาศใกล้เคียงโรงหนังเหมือนกันนะเนี่ย”

อยากจะมีไว้ที่บ้านสักห้องจังเลย แต่ไม่มีเวลามาดูหรอก เพราะฉะนั้น ตัดออกไปได้เลย เอาไว้บั้นปลายชีวิตก่อนค่อยมีก็ยังไม่
สาย

“จะดูหนัง?” พัฒน์ถาม

“อือ มีแต่เรื่องน่าดูๆ ทั้งนั้นเลย”

“อยากดูเรื่องอะไรก็ดู กูจะนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนี้แหละ” พัฒน์นั่งลงข้างๆ กับธีร์ที่กำลังเลือกหนังอยู่

“ไม่ไปหาที่นั่งอ่านเงียบๆ วะ” ขมวดคิ้วนิดๆ เพราะสงสัยว่าทำไมต้องมานั่งอ่านตรงที่เขาจะดูหนัง แล้วแบบนี้จะอ่านรู้เรื่องหรือไง

“จะอ่านตรงนี้” เด็ดขาดมาก ธีร์เลยไม่กล้าเถียงอีกต่อไป เลือกหนังได้ก็จัดการเปิดดูทันที แอบมองคนข้างกายน้อยๆ ก่อนจะ
สนใจที่หน้าจอทีวีใหญ่อย่างลุ้นๆ

“เรื่องของมึง”

ใครจะไปรู้ว่าพัฒน์เอาหนังสือมาก็ไม่ได้อ่านมาเท่าไหร่ แค่หาเรื่องมานั่งข้างๆ กับอีกคนก็แค่นั้น แต่ไม่อยากใช้เหตุผลที่ว่าอยาก
จะดูด้วยเท่าไหร่ เพราะหนังก็ไม่ใช่รสนิยมของเขา แต่ดูบ้างเพื่อคลายเครียด

ยิ่งอยู่ใกล้มึง กูก็ยิ่งไม่อยากออกห่างมึง...



แอร์เย็นฉ่ำ หนังที่ตอนแรกธีร์ให้ความสนใจบัดนี้กลับถูกละเลย ศีรษะเล็กๆ ค่อยๆ เอนหาที่นอนก่อนจะได้ที่พิงอย่างสบายใจ ลม
หายใจของธีร์หายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ดวงตาพริ้มใบหน้ามีแววความสุขอยู่เต็มดวงหน้า ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังนอนเอนซบไหล่
ของพัฒน์อยู่

“ไหนว่าจะดูหนัง นี่ให้หนังดูแล้วมั้ง” พัฒน์พึมพำเบาๆ ขยับตัวชิดขอบโซฟา ดึงตัวคนที่หลับไปแล้วให้นอนลงบนตักแกร่งของ
เขา เพราะพวกเขานั่งโซฟาตัวยาวที่อยู่ตรงกลาง มันก็เลยง่ายที่อีกคนจะนอนลง ปล่อยให้หนังเล่นต่อไป ส่วนตัวเองก็ลูบศีรษะ
อีกคนเบาๆ พร้อมกับอ่านหนังสือไปด้วย

สี่โมงเย็นกว่าๆ ธีร์ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย รู้สึกสงสัยว่าตนนอนบนอยู่อยู่จะลุกขึ้นมอง พบว่าตอนนอนลงบนตักของพัฒน์ทำเอาหน้า
แดงตั้งแต่ตื่นเลยให้ตาย

“กูนอนบน เอ่อ...ตักมึงนานเท่าไหร่แล้ววะ” ธีร์ถาม ไม่กล้าสู้สายตาของอีกคนเท่าไหร่

“ไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้สี่โมงกว่าๆ แล้ว” เขาขยับขาเล็กน้อยคลายความเมื่อยที่เกิดจากการอยู่ท่าเดิมๆ เป็นเวลานาน

“แล้วทำไมมึงไม่ปลุกกูล่ะ”

“ก็เห็นว่าหลับสบาย”

“แล้วมึงไม่เมื่อยหรือไง”

“เมื่อยดิ คิดว่าตัวเองตัวเบานักหรือไง” พัฒน์ว่าเข้าให้ ทำเอาธีร์หน้ามุ่ยทันที

ผิดเองนะ ที่ยอมให้เขานอน

“แล้วทำไมมึงไม่ลุกหนีเล่า”

“ก็กูอยากนั่งตรงนี้ ทำไม?” เลิกคิ้วนิดๆ

“งั้นก็อย่าบ่น ชิ!! กูจะไปเดินเล่นแล้ว มึงไม่ต้องตามานะเว้ย” ธีร์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องโฮมเธียเตอร์นี้ไป ปิดประตูได้ก็วิ่ง
หนีอีกคนทันทีเพื่อกันไม่ให้ใครตามตัวเจอ

ร่างโปร่งค่อยๆ วิ่งลงไปที่หาด แดดเริ่มอ่อนลงเพราะนี่ก็สี่โมงเย็นกว่าๆ ตะวันใกล้จะลับฟ้า ธีร์ที่เดินมาคนเดียวจากที่พยายามวิ่ง
หนีพัฒน์ก็เดินช้าๆ ปกติ ไปยังทางที่มีถ้ำอยู่ มันเป็นจุดที่เห็นได้ง่ายเลยทำให้ธีร์ค่อนข้างสนใจ เขาตรงไปที่นั่นอย่างอารมณ์ดี
เมื่อเดินไปใกล้ตัวถ้ำ ธีร์ก็เร่งความเร็วขึ้นอีก เพื่อจะได้เข้าไปดูว่ามีอะไรอยู่บ้าง

ไม่ได้คำนึงถึงอันตรายที่อยู่ข้างในเลยสักนิด

ธีร์ค่อยๆ เดินเข้าไปในความมืดของถ้ำ กวาดสายตามองรอบๆ ก็พบว่ามันเป็นถ้ำที่ได้รับการดูแลความสะอาดเป็นอย่างดี ด้านข้าง
มีห้องลับๆ อยู่หนึ่งห้อง แต่ประตูมันดูคล้ายตู้คอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่ เดินตามแสงที่ส่องมาจากปลายทางอย่างแนวแน่ คิดว่ามัน
ต้องมีอะไรที่วิเศษๆ รออยู่แน่ๆ

“จะมีอะไรอยู่น้า” ธีร์เดินไปเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดอยู่ทางออก จะเป็นทางออกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะมีประตูกรงปิดเอาไว้ ที่สำคัญมัน
มีอยู่สองประตู ธีร์มองผ่านประตูแรกเข้าไปก็พบว่ามันเป็นถ้ำที่มีหินปกคลุมด้านบนอยู่ครึ่งหนึ่ง นอกนั้นมันเปิดรับแสงแดด ภายใน
เป็นเหมือนธรรมชาติขนาดย่อมที่มีทั้งหญ้า ต้นไม้ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ออกมา

ฮึมมมม...

“เสียงอะไรน่ะ” ธีร์พยายามมองหาที่มาของเสียง เขามองไปรอบๆ ผ่านประตูกรงนี้ว่ามีอะไรอยู่ด้านในหรือเปล่า เพราะมันเหมือน
เป็นที่ที่เอาไว้ขังอะไรสักอย่าง เพ่งมองดีๆ ก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจที่เห็นเจ้าตัวสีเหลืองส้มพาดด้วยสีดำแซมขาวน้อยๆ ตัว
ขนาดใหญ่ กำลังนอนหลับบนโขดหิน ข้างๆ มีแอ่งน้ำขนาดปานกลางอยู่

“ส่ะ เสือ นี่ที่อยู่ของเสืองั้นหรือ มิน่าล่ะ ประตูถึงได้ดูแข็งแรง ข้างในก็กว้างพอที่จะเป็นที่อยู่สำหรับมันได้” ธีร์พูดคนเดียว แม้ว่า
จะตกใจ แต่ก็อดอึ้งถึงรสนิยมการเลี้ยงสัตว์ของเจ้าของเกาะไม่ได้

เลี้ยงเสือในเกาะส่วนตัวกลางทะเล ที่สำคัญสร้างแหล่งธรรมชาติขึ้นเองแบบนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดา ธีร์ก้าวออกเบาๆ เพราะเวลานี้
ใกล้จะถึงเวลาล่าเหยื่อของเสือเต็มที ธีร์สังเกตเห็นถึงความผิดปกติ จริงเดินไปอีกฝั่งหนึ่งที่มีประตูเหมือนกันกับฝั่งที่มีเสือ

“หวังว่า คงไม่มีตัวอันตรายอีกตัวนะ” ธีร์จ้องไปด้านในประตูกรงอีกฝั่งหนึ่งที่เขาเดินมาอย่างเบาๆ พบว่าฝั่งนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรไป
จากฝั่งนั้นเลยสักนิด ธีร์สะดุ้งเล็กน้อยที่เห็นเจ้าตัวใหญ่อีกตัวเดินเพ่นพ่านราวกับหาอะไรบางอย่าง ธีร์ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวแม้
จะรู้ว่ามันฝ่ากรงแข็งแรงนี้มาไม่ได้แต่ก็อดกลัวไม่ได้

ตัวใหญ่โตราวกับเสือตัวเมื่อกี้ ลำตัวและขนสีน้ำตาล แผงคอที่ทำให้สัตว์ที่ถูกขนาดนามว่าเจ้าป่าดูมีอำนาจและทรงอิทธิพลมาก
ยิ่งขึ้น

“ส่ะ สิงโต”

บ้าไปแล้ว...เจ้าของที่นี่ต้องบ้าหรือไม่ก็โรคจิตแน่ๆ ที่เลี้ยงสัตว์กินเนื้อน่ากลัวๆ ถึงสองตัว สองชนิดแบบนี้ ธีร์ตัดสินใจที่จะเดิน
กลับ แต่ก็อดมองมันด้วยความตื่นเต้นไม่ได้

ปุบ!!

มือแกร่งวางลงบนไหล่ของธีร์แรงๆ จนเจ้าตัวสะดุ้งด้วยความตกใจ หันมามองก็พบว่าเป็นคนที่ตนรู้จักดี กำลังมองเขาด้วยหน้าดุๆ

เฮือก!!







(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 22-07-2015 17:37:58

(ต่อ)




“เข้ามาในนี้ทำไม มันอันตรายรู้บ้างหรือเปล่า” พัฒน์ถามเสียงเครียด

“จ่ะ จะไปรู้หรือไงล่ะ ถ้าบอกตั้งแต่แรกว่าเลี้ยงเสือกับสิงโตไว้กูไม่มาหรอก” ธีร์พูดกลับไป

“แน่ใจนะถ้าบอกไปตั้งแต่แรกมึงจะไม่อยากมาดู”

“ก็ เอ่อ ก็อยากดูนิดๆ”

“แล้วเป็นไง พี่โรมเลี้ยงพวกนี้เอาไว้คลายเครียดน่ะ” พัฒน์บอก

ธีร์ปลกใจเล็กน้อยที่พัฒน์เรียกใครคนอื่นว่าพี่ แต่ที่ทำให้แปลกใจยิ่งกว่าคือสิ่งที่พัฒน์เล่าบอกต่างหาก

“คลายเครียดเนี่ยนะ คิดได้ยังไง”

“ไม่รู้สิ รสนิยมของแต่ละคน” พัฒน์ยักไหล่น้อยๆ

“รสนิยมแปลกมาก แล้วทำไมมึงถึงรู้ล่ะ”

“ก็กูมาเยี่ยมพวกมันบ่อยๆ น่ะ” พัฒน์ตอบ พลางเดินไปหาเจ้าเสือที่กรงแรก พัฒน์เรียกมัน ซึ่งธีร์ก็ถอยไปข้างหลังด้วยความ
ตกใจ เพราะเจ้าตัวนั้นมันเดินมาหาพัฒน์

“ไทออน”

“นี่ถ้าให้กูเดา ไอ้สิงโตตัวนั้นมันชื่อ ไลเกอร์” ธีร์พูดขึ้นอย่างหน่ายๆ

“รู้ได้ไงวะ” พัฒน์ถาม ก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปสัมผัสหัวมันเบาๆ ซึ่งเจ้าไทออนก็ยอมให้ลูบๆ ธีร์มองมันกับพัฒน์สลับกันด้วยความ
ตกใจ

นี่กูตกใจมากี่ครั้งของวันแล้ววะเนี่ย

“ชื่อแม่งปัญญาอ่อน เอาไทเกอร์กับไลออนมาแยกคำเนี่ยนะ”

“ตอนนั้นมันขี้เกียจตั้งชื่อนี่หว่า”

“แต่เสือตัวนี้เหมือนมึงดีนะ” ธีร์พูดยิ้มๆ

“อีกแล้ว” พัฒน์ถอนหายใจ

“หมายความว่ายังไง” ธีร์หันมาถามพัฒน์อย่างสงสัย

“ตอนที่โรมบอกอยากจะเลี้ยงเสือกับสิงโต มึงรู้ไหมเขาบอกเหตุผลกูยังไง”

“ว่า?”

“เพราะเสือแทนตัวกู สิงโตแทนไอ้พุฒิ พี่โรมจะได้ไม่ต้องคิดถึงมากถ้าต้องห่างกันนานๆ”

ก็เหมือนกันจริงๆ นั่นแหละ ทั้งเสือที่ดูเหมือนกับพัฒน์ และสิงโตที่คล้ายกับพุฒิแบบไม่มีผิดเพี้ยน ถ้าเขาจะนิยามสองพี่น้องนี้
เป็นสัตว์ ก็คงจะเป็นเสือกับสิงโตเช่นกัน

“ฮ่าๆ ก็เหมาะดีแล้วนี่ ว่าแต่มึงทำยังไงให้มันเชื่องวะ”

“ใช่เวลาค่อนข้างนาน แล้วนี่ก็เลี้ยงมาตั้งแต่เล็กๆ มันเลยเชื่องน่ะ แต่เชื่องแค่กับคนที่เลี้ยงมันก็เท่านั้น” พัฒน์ตอบ ทำเอาธีร์หมด
หวังที่จะสัมผัสมัน

“ไปกันได้หรือยัง นี่จะหกโมงเย็นแล้ว ไอ้พุฒิมันคงซื้ออาหารทะเลมาแล้วล่ะมั้ง” พัฒน์ว่า

“แล้วพวกนี้มันไม่กินอะไรหรือไง” ธีร์ถามเพราะก็เย็นมากแล้วทำไมไม่มีใครมาให้อาหารสักที

“คนงานเตรียมอาหารอยู่น่า มึงเข้ามาแล้วเห็นตู้เย็นคอนเทนเนอร์ไหมล่ะ นั่นแหละ อาหารของพวกมันทั้งนั้น” พัฒน์ตอบ เขาเลย
พยักหน้าอย่างเข้าใจ

“แต่สัญชาตญาณของสัตว์ป่ามันต้องล่านะเว้ย เอาอาหารมาป้อนมันแบบนี้ ไม่กลัวมันจะเครียดตายหรือไง” ธีร์ยังคงพูดจ้อไม่
หยุด มีแต่คำถามที่ทำให้พัฒน์เริ่มจะอารมณ์เสีย

“อย่าถามมากได้ไหมวะ กลับได้แล้ว”

“เออ”

ธีร์เดินตามพัฒน์ออกจากถ้ำ สวนทางกับคนงานผู้ชายสองคนที่ถือถังเนื้อสดๆ เข้ามา ธีร์มองตามเล็กน้อย ก่อนจะจะหันมาสนใจทางข้างหน้าแทนเพราะทางเดินในถ้ำไม่ได้เรียบง่ายเสมอกันนัก

พออกมาได้ทั้งคู่ก็เดินเคียงข้างกันกลับบ้านพักเลียบชายทะเล ท่ามกลางพระอาทิตย์ที่กำลังตกดิน เขาสองคนเดินคู่กันเงียบๆ
ไม่มีใครพูดอะไรกันสักคำ

พัฒน์กับธีร์หยุดยืนนิ่ง หันหน้าไปทางพระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า เขาสองคนมองมันด้วยความรู้สึกที่เปี่ยมไปด้วยความสุขในใจ

เขาสองคนหันมองหน้ากัน สบตากันลึกซึ้ง

ระหว่างที่สบตากันอยู่เนิ่นนานนั้นเขาสองคนก็เริ่มมีแรงดึงดูดต่อกัน ใบหน้าของพัฒน์กับธีร์ค่อยๆ ขยับเข้าหากัน ธีร์หลับตาลง

เมื่อริมฝีปากของพัฒน์สัมผัสที่ริมฝีปากเขาเบาๆ ไม่มีการลุกล้ำใดๆ ธีร์เองก็แหงนรับอย่างเต็มใจ สักพักเขาก็ผละออกทั้งคู่ ซึ่งธีร์
ก็รีบเดินหนีไปอย่างเขินๆ พัฒน์เองก็เดินตามช้าๆ ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนยามมองร่างโปร่งที่เดินหนีไป

ไม่ต้องพูดอะไร พวกเขาก็สามารถสื่อสารกันได้ เพียงแค่นั้นเท่านั้น ขอให้ความสุขเหล่านี้จงอยู่กับเขาตลอดไปด้วยเถอะ...


“กูรักมึง”

พัฒน์...มึงสามารถรับรู้มันได้หรือเปล่า ว่ากูรักมึงมาก....รักเหลือเกิน

...

...

...



“คุณเทียนครับ นั่นคือจุดและพวกมันกำลังจะส่งยากันครับ” ธีร์ชี้ไปยังจุดที่มีชายชุดดำกำลังแลกของอะไรบางอย่างอยู่ที่อีกฝั่ง
หนึ่งของซอกตึก

กำลังตำรวจจากเทียนพร้อมด้วยพัฒน์และธีร์เดินทางเข้ามาในเมืองกระบี่เพื่อจับกุมเลกซัสกับยงยุทธ์ส่งมอบยากันเพื่อตัดความ
สามารถในการทำธุรกิจของทั้งสองออกไป

พวกเขามีหลักฐานในการจับกุมแน่นอน เพราะคนของพัฒน์ส่งหลักฐานมาให้กับร่างสูงตลอด และพัฒน์เองก็ส่งให้กับเทียน
ตลอดหลังจากที่ธีร์ให้เบอร์ติดต่อของนายตำรวจคนนี้มา

“โอเค งั้นธีร์รอพี่ตรงนี้นะ ห้ามเข้าไป ส่วนพัฒน์นายจะเข้าไปกับฉันไหม” เทียนหันไปถามร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ ธีร์ พัฒน์พยักหน้า
น้อยๆ ก่อนจะหันมาชี้หน้าสั่งธีร์

“ห้ามออกไปยุ่งเด็ดขาดเข้าใจไหม ถ้าพวกกูไม่ไหว มึงค่อยพากำลังเสริมเข้าไป”

“เออ...”

“เข้าใจใช่ไหมธีร์ รอฟังคำสั่งพี่นะ แล้วนี่บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วให้เรียกพี่ เรียกคุณอยู่ได้” เทียนตำหนิธีร์เล็กน้อย ซึ่งธีร์ก็แต่ยิ้มแห้ง
ไปให้

จะทำแบบนั้นได้ไง ก็มันชินแล้วนี่นา

“จะพยายามนะครับคุณเทียน”

“แหนะ” เทียนทำท่าจะทำหนิ แต่พัฒน์ก็พูดเสียงเข้มขัดการสนทนาของทั้งสองคนไว้ก่อน

“จะไปกันหรือยังครับ พวกมันรู้ตัวก่อนจะวุ่นวายไปมากกว่านี้”

“โอเคครับ ธีร์คอยรอสัญญาณจากพี่นะ” ยังไม่วายหันมาเตรียมกับธีร์ก่อน ทั้งๆ ที่ผ่านการทำงานร่วมการมาหลายต่อหลายครั้ง
แล้ว แต่เทียนก็ไม่มีทีท่าว่าจะเชื่อมั่นในตัวเขาเลยสักนิด

ธีร์กับตำรวจที่รอเป็นกำลังเสริมประมาณ 7 คนรวมตัวเขาเอง ซึ่งมองดูสถานการณ์ที่พัฒน์กับเทียนและลูกน้องตำรวจของเทียน
กำลังค่อยๆ เข้าไปหาด้วยความเงียบ แต่ละคนมีอาวุธครบมือ เนื่องจากทางเลกซัสกับพวกของยงยุทธ์ก็มีอาวุธครบมือกันทุกคน
เช่นกัน

ร่างโปร่งมองลุ้นๆ เมื่อเห็นว่าเทียนส่งสัญญาณให้ล้อมพื้นที่ พวกมันดูจนมุมอย่างเห็นได้ชัด ธีร์แอบยิ้มสะใจที่เห็นว่ายงยุทธ์กำลัง
ตื่นตระหนกเต็มที่ แต่พอมันเห็นพัฒน์มันก็ชี้หน้าด้วยความโกรธ

“เอาสิ ถ้ามึงยิงโต้แม้แต่นัดเดียว อาจจะโดนวิสามัญก็ได้นะ หึ!” ธีร์พูดเบาๆ อย่างสะใจ บอสของเลกซัสพร้อมด้วยยงยุทธ์ส่ง
สัญญาณที่จะหนีด้วยกัน สั่งให้ลูกน้องยิงสกัดไว้ให้ ก่อนจะอาศัยช่วงนั้นหลบหนีไปกันสองคน ธีรืที่มองอยู่ตลอดถึงกับสบถด้วย
ความไม่พอใจ

“ผมขอคน ช่วยตามผมมาด้วยครับ” ธีร์ขอร้องตำรวจซึ่งเจ้าหน้าที่ก็ให้ความร่วมมือเต็มที่ วิ่งตามธีร์ไป 3 คน คนตัวขาววิ่งด้วย
ความรวดเร็วในมือจับปืนแน่น วิ่งไปตามทางที่ทั้งสองคนนั้นวิ่งหนีไป ก่อนที่พวกนั้นจะวิ่งขึ้นเรือที่จอดรอ ธีร์ที่มาถึงก็ยิงปืนขู่ไป
ใกล้ๆ ขายงยุทธ์หนึ่งนัด ทำเอาพวกนั้นหันมามองธีร์ด้วยความโกรธแค้น

“ไอ้ธีร์!!”

“ทำไม ไม่เจอกันนาน สภาพดูไม่ได้เลยนะ” ธีร์ถามยิ้มๆ

“มึงทำลายกู กูไม่เอามึงไว้แน่ ไอ้พัฒน์ด้วย” ชี้หน้าว่าร่างโปร่ง พยายามจะชักปืนที่เหน็บไว้ขึ้นมาแต่ธีร์ก็ยิงดักเอาไว้ก่อน

ปัง!

“อย่าแม้แต่จะคิด มึง 2 คน กู 4 คน คิดบ้างว่าอาจจะไม่ได้แก้แค้น อ้อ! แล้วกูก็ไม่ได้อยากจะฆ่ามึงสักเท่าไหร่ อยากเห็นมึง
ชดใช้กรรมในคุกมากกว่า คงจะโดนหลายกระทง มึงด้วย!” ธีร์หันปืนไปทางบอสเลกซัสที่มองด้วยสายตาเหี้ยมโหด หากก็ทำ
อะไรไม่ได้

 ผลั่ก!!!

“โอ้ย!!!” ยงยุทธ์ร้องเมื่อโดนหุ้นส่วนถีบให้ลงจากทางเชื่อมขึ้นเรือ ซึ่งเขาก็อาศัยความเร็ววิ่งขึ้นไปบนเรือ หยิบปืนออกมาจาก
เอวตัวเองแล้วยิงสกัดไม่ให้ตำรวจขึ้นตามไปได้

“กูชื่อแซม จำเอาไว้ให้ดี กูจะกลับมาเอาคืน” คนบนเรือตะโกนเหี้ยม มองหน้าธีร์อย่างอาฆาต ก่อนจะขับเรืออกไป ทางเทียนที่
ไม่ได้วางแผนเรื่องการหลบหนีทางน้ำจึงไม่สามารถตามไปได้ แต่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ได้ตัวพ่อมาตัวหนึ่ง

“ปล่อย ปล่อยกูนะเว้ย มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร มาจับกูแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย” ยงยุทธ์โวยวาย ดิ้นหนีขณะถูกจับกุมด้วยตำรวจที่ตามธีร์
มาสองคน ส่วนอีกคนก็ยืนคุ้มกันให้ธีร์

“มึงเป็นใครไม่สำคัญ ทำผิดก็ต้องรับโทษ รู้ไว้ซะ!!”

“มึงมันโง่ไอ้ธีร์ กูเสนอทางเลือกดีๆ แต่มึงกลับไม่ชอบ!”

“แล้วทำไมกูต้องชอบทางสกปรกๆ อย่างมึงด้วยวะ แล้วเป็นไงจุดจบของความร่ำรวยที่มึงปรารถนา บ้านที่มึงมีหรูๆ ตอนนี้ต้อง
นอนคุก รถที่มึงได้นั่งสบายๆ ตอนนี้มึงนั่งรถนักโทษ ข้าวที่เคยกินดีๆ ตอนนี้มึงก็ต้องกินอะไรที่ทางเรือนจำเขาหามาให้ คนทำชั่ว
ยังไงมันก็ต้องได้รับผลกรรมล่ะวะ” ธีร์ชี้สัจธรรมให้ยงยุทธ์เห็น แต่เหมือนว่าอีกคนจะไม่รับหรือซึมซับอะไรเข้าไปเลย มีแต่ความ
โกรธและเกลียดเท่านั้นที่อยู่ในใจ

“ไม่ต้องมาสั่งสอนกู!!!”

ธีร์มองยงยุทธ์ที่ถูกควบคุมไปจนลับสายตา ระหว่างทางมันก็ยังคงด่า สาปแช่งพัฒน์กับธีร์ไม่หยุด ร่างโปร่งถอนหายใจออกมา
ด้วยความโล่งใจที่สามรถผ่านเรื่องนี้ไปได้ รอเพียงตำรวจออกหมายจับตามตัวแซมที่เป็นบอสของเลกซัสไปก็เท่านั้น

เขาสองคนจะได้เซ็นมอบที่ดินให้กับพชรเสียที ยังไงถ้าหากคนที่รอดไปกลับมาเอาคืน มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับที่ดินอีกแล้วล่ะ

เป็นการแก้แค้นล้วนๆ



“ไอ้ธีร์!!”

เพี๊ยะ!!

หน้าขาวหันไปตามแรงที่ฝ่ามือใหญ่ประทับลงบนใบหน้าของเขา ธีร์ที่โดนพัฒน์ตบถึงกับตกใจ และเสียใจพร้อมๆ กัน หันมองร่าง
สูงอย่างตัดพ้อ

“ใครอนุญาตให้มึงทำอะไรบุ่มบ่ามแบบนี้วะ”

“ก็แล้วถ้ากูไม่มา จะจับไอ้ยงยุทธ์ได้ไหม!!” ธีร์ตะคอกเสียงสั่น

เขาไม่เข้าใจ เขาทำอะไรผิดนักหนา ร่างสูงถึงได้ลงไม้ลงมือกับเขาแบบนี้

“แต่มึงไม่ควรจะทำอะไรเสี่ยงๆ”

“เสี่ยงแล้วไง กูก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง แล้วเรื่องแบบนี้ก็ทำกับคุณเทียนมาหลายครั้งแล้ว มีแต่มึงนั่นแหละที่ดูถูกความสามารถของกู
ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกูดี!!!”

“กูไม่ได้ดูถูกมึง”

“ถ้ามึงไม่ได้ดูถูกกู มึงก็เลิกว่ากูได้แล้ว อะไรกันนักกันวะ กูทำเหี้ยอะไรก็ผิดงั้นหรือวะ เชื่อเถอะถ้ากูยืนมองเฉยๆ แล้วให้ไอ้ยง
ยุทธ์หนีไปได้ มึงก็จะด่ากูอยู่ดีสินะ”

ธีร์พยายามที่จะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาแต่ก็เหมือนจะไม่สำเร็จ เพราะตอนนี้มันได้หยดลงบนแก้มขาวเนียนของเขาแล้ว
พัฒน์ที่เห็นแบบนั้นก็ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก

น้ำตาของธีร์...นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นหรือเปล่านะ

“กูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แต่มึงควรจะคิดให้รอบคอบก่อนจะทำแบบนี้ ถ้าเกิดมึงโดนยิงขึ้นมาจะว่ายังไง ใครจะรับผิดชอบ
กูไม่อยากเดือดร้อนนะเว้ย” พัฒน์พูดบอกไปด้วยความโมโหไม่แพ้กัน

เดือดร้อนงั้นหรือ?

“ถ้าการกระทำของกูมันทำให้มึงเดือดร้อนนัก อึก...มึงก็เลิกยุ่งกับกูสิวะ ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก ออกไปจากชีวิตของกู ไม่ต้องให้กูเห็นหน้า” สิ้นคำพูดของตนที่ระเบิดออกไปด้วยความน้อยใจแล้ว ก็วิ่งหนีออกไปตรงนี้ทันที

พัฒน์มองแผ่นหลังบางที่วิ่งหนีไปอย่างหัวเสีย เขาขยี้ผมตัวเองแรงๆ

“มึงเข้าใจบ้างไหมว่าทำกู ‘เป็นห่วง’ จนแทบบ้าเมื่อกลับมาไม่เจอมึงยืนอยู่ที่เดิม”

ต้องทำอย่างไร เสียงที่เขาพูดตรงนี้จะทำให้ธีร์ได้ยินมัน



“มึงเข้าใจไหมว่ากูเป็นห่วงมึง!”

สุดท้าย พัฒน์ก็ทำได้แต่พูดบอกกับตัวเอง ทั้งคำพูดที่อยากจะขอโทษ อยากบอกว่าเป็นห่วงแค่ไหน พัฒน์ก็ทำได้เพียงแค่พูดใน
ใจกับตัวเอง

ไม่กล้าที่จะพูดออกไปตรงๆ








100%


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

   สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกๆ คนของยูกิ กว่าจะอัพนิยายตอนหนึ่งได้ยูกิต้องใช้ความอดทนกับเน็ตที่แสนจะกากมากๆ ของโทรศัพท์ตัวเอง ต้องขอบอกก่อนว่ายูกิยังไม่ตรวจคำผิดนะคะ หากเจอก็มาบอกยูกิด้วย ฮือ...อ่านแล้วให้กำลังใจยูกิด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะที่ติดตามยูกิมาถึงขนาดนี้  แฮ่ๆ เจอกันตอนหน้าค่ะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki
   

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-07-2015 18:02:26

 :serius2:   ตบตีกันอีกแล้วคู่นี้
เห้อ. สงสารธีร์มีผัวสุดซึน. คำว่าเป็นห่วงอยากพูดก็พูดดังๆสิฟร้า

ขอบคุณยูกิจ้า. อ่านแล้วอยากไปดำน้ำเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-07-2015 18:15:44

พัฒน์กากมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-07-2015 18:19:49

มาม่า มาม่าต้องมาสิคะ!!!!
พี่ต้มน้ำรอแล้วนะ
รอตอนต่อไปเนาะะะะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-07-2015 18:31:22

 :z6: มอบให้พัฒน์เลยเนี่ย ตบธีร์ทำมายยย  :monkeysad: เป็นห่วงแสดงออกอย่างอื่นดิ  :fire:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 22-07-2015 18:51:03

หวานอยู่ดีๆ ชงมาม่ามาเสิร์ฟเฉยเลย  :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 22-07-2015 18:58:08

ค่ะๆๆๆๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 22-07-2015 19:02:11

ไปง้อสิ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-07-2015 19:06:41

เเฮ้อออ.   พัฒน์ตบธีร์ทำไมอะ.

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 22-07-2015 19:15:00

อิพัฒน์ บอกรักเขา ก็พูดดังๆ  เป็นห่วงก็พูดเด้!!!!!!

ปกติเราไม่ชอบดราม่านะ แต่ขอมาม่าด้วยค่ะ

อยากต้มให้พัฒน์กิน หึหึ  :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 22-07-2015 19:46:16

มาม่า
พัฒน์ตธีร์ทำไหม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 22-07-2015 19:51:05

เกลียดพัฒน์หว่ะ  ชอบทำร้าย ธีร์ .....      :ling1: :ling1:

ธีร์  ใจแข็งน่ะ  ละทำให้พัฒน์รู้สึกซ่ะบ้างงงงง

หึ๊ยยยยยยยยยยยยยย


ปล.  คงมาต่ออีกไวไวน้ะครับ  อย่าหายไปนานน๊า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: ioohja ที่ 22-07-2015 20:12:55

 :angry2: อยากจะกระโดดเตะ พัฒน์ ฮ่วยรักเค้าก็บอกเค้าไปสิๆๆๆๆๆ ขัดใจแม่ยกจิงๆๆ  :mew5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-07-2015 20:13:24

ปากหนักได้ตลอด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 22-07-2015 20:22:06

ไอ้พี่พัฒน์ ตบน้องธีร์ ทำไม ตามไปง้อเลย ทะเลหวานอยู่ดีดีขมซะงั้น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 22-07-2015 20:36:24

เกือบจะดีอยู่แล้วเชียวน้า

พัฒน์เอ๊ย เมื่อไหร่จะเลิกซึนซะทีว้า   :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 22-07-2015 20:39:20

พัฒน์คะ น้องธีร์เขาไม่ได้มีญาณทิพย์นะยะ ไม่พูดกับเขาแล้วเขาจะรู้ไหมมมมม อย่าต้มมาม่าให้กินกันเลยน้า รักคนแต่ง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: ่KEI_jry ที่ 22-07-2015 21:02:48

ได้เวลาเอาคืนพัฒน์ เชอะ!! :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 22-07-2015 21:25:45

รอซดมาม่า ขอชามใหญ่ๆ รอมานานละ หิวๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 22-07-2015 21:33:09

พี่พัฒน์แม่งงงงงงง ปากหนักอยู่ได้
ทำธีร์เสียใจอีกแล้วววววววววววว
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 22-07-2015 22:37:23

พัฒน์บางทีนะการที่เรารู้สึกอะไรก็พูดออกไปตรงๆเถอะ ไม่มีใครสามารถเข้าทุกการกระทำได้โดยไร้คำพูดหรอกนะ
พูดบ้าง เก็บศักดิ์ศรีไว้บ้าง ไม่ปากแข็ง พูดตรงกับใจ ลองทำดูแล้วจะรู้ว่าความสุขที่มากกว่าคืออะไร  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 22-07-2015 22:53:30

ตบธีร์ทำไม :angry2: หนีไปไกลๆเลยธีร์ อย่าให้พัฒน์ตามเจอ อยากเห็นใครบางคนกระเสือกกระสนบ้าง :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 22-07-2015 23:12:29

ดีคะพัฒน์ ไม่พอใจตบ ไม่พอใจตี ธีร์เป็นกระสอบทรายหรอคะ??

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-07-2015 01:17:38

พัง จ้า ... พังหมดเลยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 23-07-2015 01:37:44

กำลังหวานกันดีๆ มาม่าซะง้านนนน พี่พัฒน์นะพี่พัฒน์ตบน้องธีร์ทำไมค่ะ ค่อยๆพูดกันก้อด้ายยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 23-07-2015 04:36:12

ก็แล้วทำไมไม่พูดคำว่า เป็นห่วง ตั้งแต่แรกวะพัฒน์ ไม่อยากเดือดร้อนบ้าบออะไรของแกก - -* ธีร์งอนมันไปเลย ให้สำนึกบ้าง ปากแข๋งดีนัก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 23-07-2015 07:13:47

มีผัวแบบนีก็ต้องทำใจนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 23-07-2015 07:22:12

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: karuwarn ที่ 23-07-2015 08:50:25

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 23-07-2015 11:51:42

โฮกกกกก พัฒน์แกทำร้ายธีร์ได้สมบูรณ์แบบมาก ทั้งกายใจ
ทำได้หมด
อร๊ากกกกก
หมั่นไส้ อยากโบกสักเปรี๊ยง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 23-07-2015 12:44:23

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 23-07-2015 13:33:08

มอบให้พระเอกค่ะ

 :beat:

 :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 24-07-2015 22:34:19

บางทีถ้าห่วงมาก ก็ไม่จำเป็นต้องตบกันเลยป่ะ ยินดีด้วยนะที่ทำให้ธีร์ถึงกับร้องไห้ อย่าหวังว่าธีร์จะให้อภัยกันง่ายๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 24-07-2015 23:07:52

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 25-07-2015 00:16:50

พูดสิคะพูดดดดด ไม่พูดแล้วธีร์จะรู้ได้ไงงงง
โธ่ พัฒน์อย่าซึนได้มะะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 25-07-2015 10:35:37

พัฒน์เอ๋ย แกพูดดีๆกับเขาไม่เป็นรึไง เอะอะๆก็ตบอย่างเดียวเลยวุ้ย คราวนี้ง้อดีๆนะเว้ย ถ้ายังทำให้ธีร์เสียใจอีกล่ะ เดี๋ยวก็ยุให้ไปมีผัวใหม่หรอก ชิ!!
ปล.รอตอนต่อไปจ้าา ยูกิจังสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 25-07-2015 15:00:31

ก็พูดออกไปสิว่าเป็นห่วง!
มัวแต่เก็บไว้ธีร์คงจะรู้หรอกนะ บอกไปเซ่!

แต่ก่อนอื่นวิ่งตามธีร์ไปก่อนเถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 26-07-2015 23:59:41

ตามไปง้อเลย..พัฒน์ :(

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 27-07-2015 16:46:10

 :mew2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 29-07-2015 00:31:16

คิดถึงน้าาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 30 (22/7/2558) P:42
เริ่มหัวข้อโดย: princessangle ที่ 29-07-2015 08:49:28

 :เฮ้อ:ไม่พูแล้วใครมันจะไปตรัสรู้หล่ะพัฒน์

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 29-07-2015 19:53:48

*ลงสองตอนรวดนะคะ 31 กับ 32

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 31

“ฟังกูก่อนได้ไหม” พัฒน์พยายามที่จะเข้าถึงอีกคนเมื่อเดินทางกลับมายังเกาะส่วนตัวของโรมัน ธีร์เองก็พยายามที่จะเดินหนีตั้งแต่ลงจากเรือ

“ไม่มีอะไรต้องฟัง”

“อย่ามางี่เง่าน่า” พัฒน์ว่าไปอย่างนึกรำคาญกับความดื้อด้านของอีกคน

“ก็เลิกยุ่งกับกูไปสิ” ธีร์ยังคงใจแข็งและเย็นชาใส่

“พรุ่งนี้เราก็กลับกรุงเทพแล้วนะ”

“แล้วไง”

“ช่วยทำให้วันนี้เป็นวันที่ดีหน่อยได้ไหม” พัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

ก็บอกแล้วไง ถ้าเป็นคนอื่นไม่มีทางที่พัฒน์ต้องมาตามง้อ ตามขอโทษ ตามปรับความเข้าใจแบบนี้หรอก นั่นเป็นเพราะร่างบางที่
กำลังเดินหนีเขาตอนนี้ เป็นคนเดียวกับที่เขาแคร์ และเปิดใจให้เข้ามา

ทั้งๆ ที่เคยบอกว่าต้องไม่ใช่ผู้ชาย และต้องไม่ใช่มัน

สุดท้ายก็ไปไม่รอด...

“มึงหาเรื่องกูก่อนเอง อย่าลืมนะว่ามึงตบหน้ากูเมื่อกี้” ธีร์เถียง

“กูไม่ได้ตั้งใจ”

“แต่มึงก็ทำไปแล้ว”

ธีร์ออกวิ่งด้วยความรำคาญที่คนตัวใหญ่เอาแต่ตามแก้ตัวอยู่อยู่อย่างนั้น เกิดมาทั้งชีวิตธีร์ยังไม่เคยรู้สึกน้อยใจใครที่ไม่ใช่พ่อกับ
แม่ได้มากขนาดนี้เลย

ก็เพราะว่าเขารักมาสินะ มันถึงได้รู้สึกอะไรเป็นเด็กๆ แบบนี้

มึงโตแล้วนะธีร์ ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ แต่มันก็น่าน้อยใจไหมล่ะ อยู่ๆ ก็เดินมาตบหนน้าเขา ที่สำคัญเป็นเหตุผลที่เขาไม่ชอบใจสุดๆ

แล้วมันยังมีหน้ามาว่าเขาทำให้มันเดือดร้อนด้วยนะ!!



“ไอ้นี่!” พัฒน์กัดฟันแน่น แล้ววิ่งตามธีร์ทันที เมื่อประชิดเข้ากับตัวอีกคนได้ พัฒน์ก็ขัดขาอีกคนให้ล้มลงกับพื้นทราย

ฟุบ!!

“โอ้ย! ไอ้ห่าพัฒน์ มึงนี่มัน...เจ็บนะโว้ย!!” ธีร์ที่นั่งกองอยู่บนพื้นซ้าย แหงนหน้ามองคนที่กำลังนั่งลง ชั่วพริบตาเดียวที่ธีร์กำลัง
ตกใจ ร่างของตนก็ถูกอีกคนช้อนขึ้นอุ้ม

อ่ะ อุ้ม!!

“ไอ้พัฒน์ปล่อยนะเว้ย กูไม่ใช่ผู้หญิง อย่าอุ้มกูแบบนี้” ธีร์ดิ้นสุดแรง ต่อให้ตกลงไปเจ็บตัวอีกครั้งเขาก็ยอม แต่ใครก็ห้ามพัฒน์ไม่
ได้แล้วล่ะคราวนี้ เพราะใบหน้าของพัฒน์ไม่ได้ฉายแววเรียบนิ่งเหมือนปกติ แต่เต็มไปด้วยความโมโหที่ทำให้ธีร์ต้องหยุดดิ้น

ต่อให้กำลังเป็นฝ่ายโกรธอยู่ แต่เจอโหมดแบบนี้เขาก็กลัวเหมือนกัน

แล้วที่พัฒน์กำลังโมโหอยู่ นั่นเป็นเพราะพูดอะไรไปธีร์ก็ไม่ฟังเขาเลยสักนิด แบบนี้ก็พูดดีๆ ไม่ได้แล้วล่ะ ต้องเปลี่ยนเป็นไม้แข็ง

ก่อนอื่นต้องพาไปที่ส่วนตัว ที่ที่ไม่มีใครสามารถเห็นพวกเขาได้ก่อน

...

...

 

ตุ้บ!!

พัฒน์ทิ้งตัวของธีร์ลงบนเตียงนุ่มในห้องพักของทั้งคู่ ร่างโปร่งรีบดิ้นหนีไปชิดกับตัวเตียง เอาผ้านวมสีขาวขึ้นคลุมตัวเองเอาไว้
เพื่อป้องกันตัว

“ทำท่าทางเหมือนผู้หญิงที่กำลังถูกข่มขืนนะมึง” พัฒน์กอดอกมอง

“มึงไปให้พ้นหน้ากูเลยนะ”

“มึงจะโกรธอะไรกันนักกันหนา”

“เรื่องของกู ถ้ามึงไม่รู้ก็เงียบไปเลย”

“ที่กูตบมึงน่ะ กูไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะเว้ย ตอนนั้นกูทั้งโมโห ทั้งหงุดหงิดที่ไม่เห็นมึงยืนอยู่ที่เดิม” พัฒน์บอกความจริงออกไป

ถ้าหากว่าต้องเผยความอ่อนโยนให้ใครเห็น พัฒน์ก็ขอให้คนที่เขาอยากให้เห็น เห็นมันคนเดียวดีกว่า...

“แล้วทำไมมึงต้องหงุดหงิดขนาดนั้น กูสามารถจัดการได้น่า”

“นั่นก็เพราะกูเป็นห่วงมึงไง!!!” พัฒน์พูดโบอกไปเสียงเข้ม

เข้าใจเขาสักทีเถอะ ว่าที่เป็นแบบนั้น คือเป็นห่วงทั้งนั้น

ธีร์ที่ได้ยินคำตอบที่เกินคาดฝันและไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้ยินคำตอบนี้จากร่างแกร่งที่ยืนอยู่ตรงหน้า จึงได้แต่นั่งอึ้งเหมือน
ไม่มีสติอะไร ในหูก็ยินประโยคเดิมซ้ำๆ ความร้อนวิ่งไปทั่วทั้งหน้า พยายามเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองยิ้มออกมา

หาย...หายโกรธ หายโมโห หายน้อยใจเป็นปลิดทิ้ง

กูเป็นห่วงมึง!

กูเป็นห่วงมึง!!

กูเป็นห่วงมึง!!!

“โอ้ยยย...”

พรึบ!

ธีร์ได้ยินแต่ประโยคนี้จนหัวใจเต้นแรงจนแทบจะเป็นบ้าแล้ว เขาเอาผ้านวมขึ้นคลุมโปงแล้วยิ้มกว้างออกมาเพราะทนฝืนไว้ไม่อยู่

“เป็นไรไปวะ” พัฒน์ถามแอบยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นท่าทีของธีร์

ถ้าเขาได้ยินไม่ผิด เสียงมันอยู่ใกล้ๆ เขามากๆ เลย ธีร์เปิดผ้าออกก็พบว่าอีกคนยื่นหน้ามาชิดเขามากๆ นี่ขนาดคนตัวใหญ่ขึ้นมา
บนเตียงแล้ว ธีร์ยังไม่รู้สึกถึงเลยสักนิด

“อ่ะ ออกไปเลยนะเว้ย”

“กูก็เปิดแอร์แล้วนะ” พัฒน์พูดยิ้มๆ แต่ยังคงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางมากกว่านี้ จนต้องพิงหลังกับพนักเตียง หมอนก็ถูกหยิบขึ้น
มากั้นหน้าคมไม่ให้ขยับเข้ามาอีก

“ทำไม” ถามเสียงสั่น

“เหมือนมึงจะร้อน หน้าแดงซะ”

พรึ่บ!!

เป็นอีกครั้งที่ธีร์เอาผ้าห่มขึ้นคลุมโปงเพื่อหลบหน้าคนที่ส่งสายตาเจ้าล่ห์ให้ ทำไมธีร์จะไม่รู้ว่าสายตาแบบนั้นมันหมายความยังไง

ถ้าไม่ใช่ต้องการตัวเขา

“ทำไมต้องหนี”

“กูไม่ได้หนี” เสียงอู้อี้ดังขึ้นตอบ

“ถ้าไม่ได้กำลังหนีหน้า มึงก็เอาผ้าออกจากหัวสิ”

“ไม่เอา กูจะนอน”

“นอนบ้าอะไรล่ะ ตัวมึงมีแต่ทราย อย่าลืมนะว่ามึงล้มเมื่อกี้” พัฒน์ขัด

“แล้วใครที่มันเป็นคนทำกูล้มวะ! อืม…” ธีร์เอาผ้าออกจากศีรษะแล้วต่อว่าร่างสูงอย่างโมโห ยังไม่ทันที่ร่างบางจะต่อว่าอีกคนจบ
ริมฝีปากของพัฒน์ก็เข้าประกบปิดปากธีร์อย่างจาบจ้วง มือสวยของธีร์ดันหน้าอกแกร่งเอาไว้แต่ก็ไม่ได้ออกแรงมากนัก พัฒน์ปรับ
องศาการจูบไปมา ธีร์เองก็ตอบรับอย่างดิบดี ไม่มีทีท่าว่าจะขัดขืนอย่างจริงจัง จึงสร้างความพอใจให้กับพัฒน์

อีกคนโจมตีเพราะรู้สึกว่าธีร์ทำตัวน่ารัก ส่วนอีกคนยอมเพราะคนที่ทำคือคนที่เขา...รัก

พัฒน์ดึงขาอีกคนให้เลื่อนตัวลงนอนแล้วจัดการขึ้นคร่อมร่างโปร่งบางเอาไว้ให้อยู่ในอาณัติของตน มือของเขาจัดการถอดเสื้อผ้า
ของธีร์ออกไปอย่างรีบร้อน ริมฝีปากก็ทำหน้าที่ของมันทั้งบดจูบ สลับซุกไซร้ซอกคอ ขบเม้มทำรอยเอาไว้ทุกที่ที่ริมฝีปากลาก
ผ่าน

“อื้อ” ครางออกมาเมื่อริมฝีปากร้อนครอบครองยอกอกเล็กของธีร์ เสื้อผ้าที่เคยใส่ตกไปอยู่ข้างเตียงอย่างรวดเร็วโดยฝีมือของ
พัฒน์ แน่นอนว่าทั้งเนื้อทั้งตัวของพัฒน์ก็ถอดออกทีละชิ้นอย่างไม่เร่งรีบ จนหมดไป สองร่างแนบสัมผัสกันอย่างเร่าร้อน อารมณ์
ที่ถูกกระตุ้นทำให้ธีร์มีอารมณ์ขึ้นมาจนแทบจะประทุออก

ปลายลิ้นร้อนทั้งดูดดุน ตวัดไปมาบนเม็ดทับทิมสีหวาน อีกข้างก็ใช้มือเค้นคลึงอย่างหนัก ทำเอาร่างบางเกร็งไปทั้งร่าง ความรู้สึก
เสียววาบแล่นปราดไปทั้งช่องท้อง ร่างสูงไล่จูบไปข้างบนคืน สร้างรอย ขบเม้มที่ซอกคอขาว ไปกกหูขาว แล้วแลบเลียเบาๆ
ทำเอาไรขนอ่อนลุกไปทั้งตัว พัฒน์สัมผัสและทำรอยทุกที่ที่สามารถทำได้ เพื่อแสดงความเจ้าของ มือข้างหนึ่งก็ยังคงบดอยู่ที่
เม็ดทับทิมสลับข้างไปมา ระหว่างนั้นก็ฟังเสียงครางแผ่วเพราะสัมผัสร้อน ที่กระกระตุ้นพัฒน์ไปด้วย ร่างแกร่งแสยะยิ้ม กดปากจูบ
เข้าริมฝีปากบางที่เริ่มจะแดงเพราะแรงเอาแต่ใจของเขา

พัฒน์ค่อยๆ เปลี่ยนมาสัมผัสอีกคนเบาๆ อย่างอ่อนโยน เพื่อที่จะทดสอบอะไรบางอย่าง แต่มันก็เป็นการกระทำที่เขาเองก็ต้องอด
ทนมากๆ เพราะพัฒน์เป็นคนชอบอะไรที่มันรุนแรงอยู่แล้ว แต่ต้องมีผ่อนความรุนแรงลงเพื่อให้ธีร์เป็นฝ่ายร้องขอ

แม้ว่าตอนนี้ก็แทบจะเผด็จศึกธีร์เต็มทีแล้วก็ตาม

“พ่ะ...พัฒน์” เรียกชื่อของร่างหนาเสียงสั่น ร่างกายอ่อนระทวยเพราะความอ่อนโยนที่ไม่เคยได้รับเลยในการร่วมรักแต่ละครั้ง

แล้วมันจะแปลกไหม ที่เขาไม่ชอบการร่วมรักที่อ่อนโยนแบบนี้

“ว่าไง”

“ม่ะ...มัน อึก มัน...ทำไม” ธีร์บอก

“อะไร” หน้าของพัฒน์ที่ตอนนี้เจ้าเล่ห์ที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา จากตอนแรกร่างสูงก็ทำมันแบบรุนแรงแล้วนะ แต่จู่ๆ ก็ลดจังหวะการ
ประโลมเขาแบบเบาลงจนธีร์บิดกายไปมาไม่ได้ดั่งใจ

“ย่ะ อย่า อ้ะ ช้าไป ม่ะ มัน เบาไป” แม้จะฟังไม่ได้ศัพท์ แต่ใจความสำคัญของประโยค พัฒน์เข้าใจมันเป็นอย่างดี

“อะไรช้า อะไรเบา”

“ก่ะ...ก็มึงนั่นแหละ”

“กูทำไม”

“อึก...” ธีร์ไม่ตอบ ส่ายหน้าไปมา ฟันกัดริมฝีปากล่างเอาไว้ไม่ให้ครางออกมา เพราะมือแกร่งเลื่อนลงไปที่แก่นกายของธีร์ที่โต
เต็มที่ ความร้อนจากฝ่ามือทำให้ธีร์สีขาไปมากับเตียง เจ้าคนโหดทั้งลูบไปตามความยาว ทั้งบีบ ทั้งเล่นกับส่วนปลาย ถ้าสามารถ
ช่วยตัวเองได้ เขาทำไปนานแล้ว ไม่รอให้พัฒน์แกล้งอยู่แบบนี้

“มึงยอมรับมาว่ามึงชอบความรุนแรง แล้วกูจะทำตามที่มึงต้องการ”

ที่ผ่านมามันยังไม่เข้าใจทุกอย่างอีกหรือไง มาถึงขนาดนี้แล้ว ยังอยากจะให้เขายอมรับไปถึงไหน แค่การกระทำมันก็ยอมรับมา
มากพอแล้วไม่ใช่หรือไง

“เออ...”

ธีร์รับไปอย่างช่วยไม่ได้ และร่างสูงที่ได้ยินคำตอบที่น่าพอใจก็เริ่มระบายอารมณ์ลงไปกับร่างกายของธีร์อย่างหิวกระหาย ปลาย
ลิ้นรัวเร็วที่เม็ดทับทิม มือก็จัดการดึงแก่นกายของธีร์ไปมา ทำให้ธีร์ครางเสียงเสียงหวานด้วยความเสียวซ่าน มือเล็กเกาะไหล่
หนาเอาไว้แล้วบีบแรงๆ ระบายความรู้สึกที่ปั่นป่วนภายใน

“อ๊า แรงๆ ร่ะ เร็ว อ้ะ” ครางปนหอบ หน้าแดงก่ำร้องเรียกคนที่กำลังกอบกำความเป็นชายของตนเอาร้องขอให้รีบทำให้เขาปลด
ปล่อยเสียที แต่ก็ยิ่งขออีกคนยิ่งแกล้ง มือใหญ่หยุดจากสิ่งที่กำลังทำ ซึ่งธีร์ก็ช้อนตาที่เต็มไปด้วยหยาดอารมณ์มองเขา ซึ่งมัน
ทำให้พัฒน์ทนไม่ไหวเอง เขาขยับรวดเร็วขึ้น รุนแรง เรียวขาสวยจิกเกร็งกับเตียงนุ่ม ปากหน้าก็พรมจูบ ทั้งกัดตามแผ่นอก
หน้าอกเรียบเนียน จนเกิดรอยแดงๆ ไปทั่ว มือขาวเปลี่ยนจากเกาะบ่ามาขย้ำศีรษะของร่างสูงแทน เพราะใบหน้าของพัฒน์เลื่อน
ต่ำลง ก่อนจะปล่อยมือจากแก่นกายอีกครั้ง และใช้อย่างอื่นครอบครองอีกที

“อ๊า ม่ะ ไม่” ธีร์รีบร้องห้ามเพราะโพรงปากร้อนเข้าครอบครองแก่นกายของเขาอย่างไม่นึกรังเกียจ ธีร์ส่ายหน้าไปมาด้วยความ
เสียวซ่า เสียงครางกระเส่าดังไปทั่วห้อง ไม่คิดมาก่อนว่าพัฒน์จะกล้าทำขนาดนี้กับเรา นี่เป็นครั้งแรกที่พัฒน์ใช้ปากสัมผัสส่วนนั้น
ของเขา ซึ่งมันทำให้ธีร์รู้สึกแปลกๆ ไปด้วย

เสียงหวานดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อพัฒน์เพิ่มความเร็ว ปลายลิ้นหนาตวัดไปมาที่ส่วนปลาย ทำเอามือเล็กขยำกลุ่มผมสีดำของ
พัฒน์อย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์วาบหวาม

เมื่อใกล้ถึงจุดปลายของอารมณ์ ใบหน้าสวยของธีร์เชิดขึ้นเล็กน้อย สะโพกก็สวนรับสัมผัสของโพรงปากร้อนของคนตัวใหญ่ ก่อน
ที่ร่างขาวจะกระตุกไปทั้งร่างเมื่อพัฒน์ช่วยชักนำสู่การปลดปล่อย พัฒน์กลืนส่วนที่อยู่ในปากเข้าไปอย่างไม่รังเกียจ ทำเอาธีร์
ที่นอนหอบมองดูด้วยความรู้หลากหลาย

ทำไมมันถึงได้กล้ากลืนของเราไปแบบนั้น

“ด่ะ เดี๋ยว”

ร้องห้ามไปก็ไม่ทัน เพราะพัฒน์ไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กกว่าหายเหนื่อยจับขาขาวแยกออกจากกันทันที ธีร์เม้มปากแน่นเมื่อปลาย
นิ้วแข็งแรงแกล้งสะกิดที่ช่องทางสีหวาน ให้ธีร์สะดุ้งและเสียววาบเล่น แต่เหมือนว่าร่างกายจะรู้หน้าที่ดีถึงได้ขยิบรอแบบนี้ เพราะ
ไม่มีเจล เขาเลยต้องใช้นิ้วเบิกทางกับน้ำที่ธีร์เพิ่งปล่อยมาแทนเจลหล่อลื่นเพื่อรอรับความใหญ่โตที่จะเข้าไป

“อ้ะ” ร่างโปร่งสะดุ้งเฮือก รู้สึกเหมือนคนเพิ่งจะโดนครั้งแรก แต่เปล่าเลย เขาแค่รู้สึกตื่นเต้น และจินตนาการอยู่ตลอดว่าจะเกิด
อะไรขึ้นบ้าง เมื่ออีกคนสอดนิ้วแกร่งเข้ามาเลยตกใจ นิ้วแกร่งสอดเข้าไปทีละนิ้ว ก่อนจะดึงออกมาจับธีร์ให้นอนคว่ำลง แล้วสอด
นิ้วเข้าไปที่เดียวถึงสาม ร่างโปร่งไม่รู้สึกเจ็บอะไรแล้ว แต่แค่รู้สึกอึดอัดและแอบแสบเล็กน้อยเมื่อไม่มีเจล

นี่ขนาดนิ้วยังแสบแบบนี้ แล้วไอ้นั้นจะขนาดไหนวะ

เพี๊ยะ!!

มือใหญ่ตบเข้าที่สะโพกกลมตึงอย่างแรงหลายที ทำเอาธีร์ครางด้วยความเจ็บ แต่ก็รู้สึกชอบใจ กดใบหน้าลงกับหมอนเพื่อไม่ให้
เสียงออกมากกว่านี้ พัฒน์ที่เริ่มทนไม่ไหวจับแก่นกายของตัวเองแล้วกดเข้าไปในช่องทางคับแคบนั้น ธีร์ถึงกับร้องด้วยความเจ็บ
และจุกที่จู่ๆ แก่นกายขนาดใหญ่ก็สอดพรวดเดียวจนสุดความยาว

“จ่ะ เจ็บ อ๊า อ้ะ พ่ะ พัฒน์” พัฒน์จับแขนของธีร์มาด้านหลังแล้วจับไว้ด้วยมือข้างเดียว ธีร์ร้องด้วยความเจ็บก่อนจะพยายามปรับ
ท่าเพื่อให้ตัวเองไม่ต้องเมื่อยมาก พัฒน์ดึงอีกคนขึ้นนั่งทับตัวเขาทั้งๆที่แก่นกายใหญ่ก็ยังคงอยู่ด้าน ปล่อยมือเล็กออก ก่อนจะ
พรมจูบตามแผ่นหลัง หลังคอสวย ทั้งกัด มือก็เอื้อมไปสะกิดเม็ดทับทิมทั้งสองข้าง ด้านล่างก็ยังคงแช่อยู่แบบนั้น

“ฮืม...” พัฒน์ครางเสียงต่ำอย่างอึดอัด รอให้ธีร์เป็นคนขยับเอง เลยได้แต่ระบาย ธีร์กัดฟันแล้วเริ่มขยับกายขึ้นลงเมื่อทนไม่ไหว
ความใหญ่โตและความยาวของพัฒน์กำลังเรียกร้องเขา แล้วจู่ๆ ภาพที่พัฒน์อยู่ในชุดดำน้ำก็เข้ามา ทำเอาธีร์ขยับกายอย่างบ้า
คลั่งจนพัฒน์ครางออกมา

“อืม...อ้า ดีมาก” ยิ่งอยู่ในท่านี้ แก่นกายใหญ่ก็ยิ่งเข้าไปลึกมาก ธีร์ครางไม่เป็นศัพท์ ความเป็นชายของพัฒน์กระแทกเข้าจุด
กระสันของร่างเล็กกว่า ซึ่งร์ก็ยิ่งขยับกายรุนแรง พัฒน์เองก็ไม่ต้องทำอะไรมาก ปล่อยให้อีกคนทำไปตามที่ตนต้องการ คอยประ
คับประคองสะโพกเอาไว้ไม่ให้เบี้ยวออกไป

“พ่ะ พัฒน์ อ้า ดี พ่ะ พัฒน์อยากจูบ” ธีร์ร้องหยุดร่างกายตัวเองแล้วหมุนกายเข้าพัฒน์ ผลักคนตัวสูงให้นอนลงไปส่วนตัวเองก็
ขยับกายแล้วก่อนจะโน้มตัวไปหาใบหน้าคมเข้มที่กำลังมองเขาด้วยสายตาพราวระยับ และเต็มไปด้วยความหลงใหล ไม่รอช้าธีร์
ก็บดจูบเข้ากับริมฝีปากของพัฒน์ ทั้งคู่บดเบียดแลกสัมผัสกันอย่างเร่าร้อน ช่วงล่างก็สวนกายเข้าออกเป็นจังหวะ พัฒน์เองก็เด้ง
กายรับเป็นจังหวะรุนแรงที่ทั้งสองคนชอบมัน ร่างกายเสียดสีกันจนทำให้อารมณ์ยิ่งพลุ่งพล่าน ไม่อาจที่จะหยุดลงได้เลย

ใบหน้าคม ขมวดคิ้วแน่น กัดฟันเมื่อเริ่มจะทนไม่ไหวเสียเอง ธีร์ยั่วเขามากเกินไป กลิ่นตัวของธีร์หอมเชิญชวนเขาเกินไป จนไม่
อาจจะทัดทานไหวอีกต่อไป

“ฮืมมม...”

พรึ่บ!

พัฒน์พลิกอีกคนให้อยู่ใต้ร่างอีกครั้ง จากนั้นก็กระแทกกายเข้าไปสุดแรง ความสุขสมที่ทั้งคู่ได้มอบให้แก่กันและกันมันทำให้
หัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกดีๆ เสียงลมหายใจถี่ปนกับเสียงครางดังทั่วห้องกว้าง ขณะที่บนเตียงร่างทั้งสองก็กำลังสัมผัสกัน
อย่างใกล้ชิดสร้างความร้อนเร่า รุมเร้าไปทั่วทั้งร่างกาย

“อ๊ะ อ๊า พ่ะ พัฒน์ กูจะ อ๊า ไปแล้ว อ๊า” เสียงครางถี่รัวขึ้นเมื่อสะโพกถูกเค้นคลึง บีบเค้น ทั่วทั้งอกถูกไล้เลีย และแก่นกายที่
กระแทกเข้าออกอย่างรวดเร็วทำให้ธีร์ได้แต่ครางดัง ใบหน้าขาวแดงก่ำและพราวไปด้วยเหงื่อ ขาเรียวจิกที่นอนแน่นเมื่อรู้สึกว่า
ตนกำลังจะใกล้ถึงจุดหมายอีกรอบ

“พร้อมกัน อืม”

ร่างที่เกร็งของธีร์ทำให้พัฒน์รู้สึกว่าตัวเองต้องเร่งรีบเพราะถ้าเขาไม่เร่งความเร็ว ธีร์อาจจะต้องไปก่อนเข้าแน่ๆ ร่างแกร่งขยับตัว
เร็วรัวๆ อีกหลายครั้ง ก่อนที่ทั้งสองจะกระตุกเกร็งเพราะปลดปล่อยน้ำรักออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน



“อ๊าาาาา!!!!”

“อืมมมม!!!!”



สมองขาวโพลนรู้สึกเห็นดวงดาวตอนกลางวัน ดวงตาที่หลับแน่นเมื่อร่างแกร่งกระแทกมาเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมๆ กับเสียงคราง
ยาวของธีร์และเสียงครางต่ำของพัฒน์ที่ดังข้างหู ขณะที่น้ำรักก็ฉีดเข้าไปในช่องทางคับแคบที่บีบรัดแก่นกายที่ยังคงคาในนั้น

เสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ดังแผ่วเบา ร่างของพัฒน์ยังคงทาบทาบอยู่บนตัวของธีร์ เมื่อเห็นว่าธีร์หมดแรงไปแล้ว เขาก็ค่อยๆ
ถอดแก่นกายของตนออกช้าๆ แล้วพลิกตัวนอนข้างๆ กับธีร์

“กูจะให้มึงพัก” เสียงทุ้มบอก

“หมายความว่าไง”

“ก็หมายความว่ามันไม่ได้มีแค่รอบเดียว”

“ว่าไงนะ ไม่เอาแล้ว กูเหนื่อย” ธีร์รีบปฏิเสธ

“ก็ให้พักไง”

คนตัวสูงหันมามองธีร์ด้วยสายตาคมเข้มที่มีเสน่ห์ของตน ซึ่งร่างบางก็หันหนีด้วยความเขินอาย นี่เป็นครั้งแรก...ที่เวลามีอะไรกัน
เสร็จแล้วคุยกัน

ที่ผ่านมาเขาจะแอบหลับแล้วก็ผล็อยหลับไปเลย แต่วันนี้ มันเป็นอะไรที่แตกต่างจากแต่ก่อน

“ว่าไงนะ อ๊ะ อย่าเพิ่ง อืม...” ธีร์โดนปิดปากอย่างเร่าร้อนทันทีที่เริ่มจะโวยวาย ก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มทำกิจกรรมกันอีกครั้งโดยที่ไม่รู้
เลยว่าพวกเขาจะหยุดกันตอนไหน

เป็นการมาพักผ่อนบวกทำงานที่คุ้มค่าจริงๆ?






(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 29-07-2015 19:54:20

(ต่อ)







ต้องขอขอบคุณการมาเที่ยวกระบี่ในครั้งนี้มากๆ ที่ทำให้ธีร์รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับพัฒน์ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่รู้ว่าพัฒน์รู้สึกยังไงกับ
ตนอยู่ดี

ที่เห็นตอนนี้ก็เหมือนเดิม... เขาขอคิดเข้าข้างไปก่อน รอวันที่ใจกล้ามากพอ แล้วค่อยถามไป

แค่อีกคนอ่อนโยนขึ้น เชื่อและฟังเขามากขึ้น มีการขอโทษเขาทั้งๆ ที่นิสัยของพัฒน์ไม่น่าจะทำได้ แค่นี้มันก็เพียงพอสำหรับ
สถานะของพวกเราแล้ว

ความสุขเอ๋ย...อยู่แบบนี้ไปนานๆ ก่อนนะ

...

...

...



เมื่อกลับจากกระบี่พัฒน์กับธีร์ก็ทำตัวเหมือนปกติ เหมือนกับว่ากระบี่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น เขายังคงเถียงกันเป็นไม้เบื่อไม้เมา
กันปกติ ต่างคนต่างก็ไปทำงาน พัฒน์เองก็พาธีร์ไปทานข้าวทุกเที่ยง และตอนเย็นก็เช่นกัน บางวันพัฒน์เข้าสายก็อาสาไปส่ง
และรับกลับในตอนเย็น เป็นแบบนี้จนครบเดือนกว่าๆ

นับวันความรู้สึกบางอย่างก็ยิ่งฉายชัดเจนจนพัฒน์ไม่อยากจะยอมรับ

“วันนี้กูไม่ไปหานะ” พัฒน์โทรบอกอีกคน เพราะมีธุระสำคัญต้องไปทำ

(แล้วจะบอกทำไม)

“ก็แค่บอกเฉยๆ เผื่อมึงรอเก้อ”

(กูจะไปรอมึงทำไม สำคัญนักหรือไง) ปลายสายตอบเสียงขุ่น

“มึงก็รู้ดีแก่ใจ”

(รู้บ้าอะไร จะไปตายที่ไหนก็ไป ชิ!) ธีร์ตัดสายทิ้งทันทีที่พูด พัฒน์ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินทางไปยังสถานที่ที่เขาจะต้องไปทันที

นัดคนที่สำคัญที่สุดเอาไว้ เห็นทีว่าวันนี้ พัฒน์อาจจะได้กลับคอนโดหรืออาจจะไม่ได้กลับคอนโดก็เป็นไปได้ทั้งสองทางแน่ๆ

คนที่เขายอมทิ้งงานเพื่อไปหา คนๆ นี้ต้องมีความสำคัญกับพัฒน์มากๆ แน่นอน



บ้านตระกูลรัตนมณีโชติ

ร่างสูงขับรถหรูของตนเข้าไปเมื่อคนของบ้านเปิดประตูใหญ่ให้ตนเข้าไป ซึ่งทุกคนก็ตื่นเต้นที่คุณชายของบ้านกลับบ้านเสียทีหลัง
จากที่ไม่ได้กลับมาเกือบปี

“ตาพัฒน์มาแล้วหรือลูก แม่คิดถึงลูกมากๆ เลย ไม่มาหากันบ้างเลยนะ” แม่ของพัฒน์ตรงเข้ากอดร่างสูงเมื่อเห็นลูกชายคนเดิน
เข้ามาในตัวบ้าน

“ยุ่งๆ น่ะครับ” พัฒน์ตอบก่อนจะเดินตามแม่ที่จับแขนดึงให้ตามเธอไปในห้องนั่งเล่น โดยมีพ่อของพัฒน์นั่งรออยู่

   “คุณพจน์ลูกชายคนเล็กมาแล้วค่ะ” เธอบอกสามีอย่างดีใจ

“สวัสดีครับพ่อ”

“อืม...” คุณพจน์พ่อของพัฒน์รับไหว้โดยการพยักหน้านิ่งๆ


“วันนี้อยู่นอนที่นี่ได้ไหมลูก แม่คิดถึงลูกมากเลย นี่ถ้าแม่ไม่ขู่ ลูกก็คงไม่มาใช่ไหม” คุณหญิงทับทิมเอ่ยด้วยความน้อยใจ

ก็จริงอย่างที่แม่ของพัฒน์ว่า ถ้าไม่ขู่พัฒน์ก็คงไม่กลับมา ขู่ยังไงไม่ขู่ ขู่จะมาอาละวาดที่บริษัท DINZ และแม่ของเขาเขารู้ดีว่า
ไม่มีทางแค่ขู่แน่ๆ

ถ้าเขาไม่มา ก็คงจะไปจริงๆ

“แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะที่นั่น” คุณพจน์ถามขึ้นมานิ่งๆ พัฒน์หันไปมองใบหน้าคมเข้มที่นั่งนิ่งๆ ตามนิสัยของตน ไม่ต้องสงสัยว่าพัฒน์ พุฒิ ได้ใครมา พ่อทั้งนั้น แต่ความเอาแต่ใจ อยากเอาชนะ พัฒน์ได้แม่เต็มๆ

“ก็ดีครับ งานเยอกว่าบริษัทเรา”

“ก็ดี คุณดินสบายดีนะ”

“ก็สบายดีครับ” พัฒน์ตอบ

“แล้วงานของบริษัทเรา แกก็ช่วยตาพุฒิจัดการใช่ไหม เก่งดีนะ ทำงานของทั้งสองบริษัทได้พร้อมๆ กัน” นี่แหละคนเป็นพ่ออย่าง
พจน์ อยากจะชมลูกชายก็ชม แต่ชมในแบบของตัวเอง

กับพ่อพัฒน์ไม่มีปัญหาเท่าไหร่ เพราะจะทำอะไรก็ได้ท่านไม่ว่าเขา แต่กับแม่ที่เอาแต่ใจ อยากให้เขาทำอะไรให้พอเขาบอกไม่
อยากก็จะเอาให้ได้

“ขอบคุณครับ”

“แล้วจะนอนที่นี่ตามที่แม่แกบอกหรือเปล่า”

“ต้องรอดูก่อนครับ ว่าแต่พุฒิกับเจ็มไม่อยู่หรือครับ” พัฒน์ถามหา

“ไม่อยู่ ออกไปเที่ยว”

“ครับ”

“ว่าแต่พัฒน์หาลูกสะใภ้ให้แม่ยังคะ อย่ามีรสนิยมเหมือนตาพุฒินะลูก แม่เหลือลูกชายคนเดียวแล้ว ต้องหาสะใภ้ที่เป็นผู้หญิงและ
ต้องมีทายาทสืบตระกูลด้วยนะคะ” คุณหญิงทับทิมถามและพูดเชิงคำสั่งมากกว่าพูดบอกเฉยๆ

พัฒน์นิ่งเงียบไป

คิดถึงหน้าธีร์ขึ้นมาทันที ความสุขที่ผ่านมาของเขากำลังจะหมดไป ในเมื่อทุกอย่าง ความจริง และชีวิตของเขา ไม่สามารถไปใน
ทางที่เรากำลังได้อีกแล้ว ยังไงซะ พ่อกับแม่ก็มาอันดับหนึ่งสำหรับเขา

“ผมแค่ 24 เองครับ ยังไม่อยากรีบ”

“ทำไมล่ะ หรือว่าเป็นเพราะเด็กคนนั้นที่อยู่กับลูกล่ะ” คุณหญิงถามอย่างไม่พอใจ

ลูกชายเธอทำอะไรอยู่ พักที่ไหน กับใคร และมักจะไปไหนมาไหนกับผู้ชายคนนั้น เธอรู้หมด ซึ่งคนที่ชอบอยู่คนเดียวอย่างพัฒน์
ไม่มีทางให้ใครที่ตัวเองไม่รู้สึกพิเศษด้วยมาอาศัยด้วยเด็ดขาด

“แม่ทราบ?”

“แม่รู้ทุกอย่างนั่นแหละ ถ้าพัฒน์กับเด็กคนนั้นแค่ทำไปเพราะอยากรู้อยากลองแม่ไม่ว่า แต่ถึงขั้นเป็นคู่ชีวิตอย่างเจ็มแม่ไม่ยอม”

เธอยอมให้แค่กับพุฒิเท่านั้น พัฒน์ไม่มีสิทธิ์

“นี่คุณหญิง ให้โอกาสพัฒน์บ้าง” คุณพจน์ที่เงียบอยู่นานเอ่ยขัดขึ้นมา

“เงียบไปเลยค่ะ”

เพียงแค่นี้ก็ทราบกันแล้วว่าในรัตนมณีโชติ ใครคือคนที่ใหญ่ที่สุด เพราะคุณพจน์ก็ไม่อยากจะเถียงคุณหญิงมากนัก เพราะถ้า
หากว่าเถียง เขาก็จะกลายเป็นคนผิดอยู่ดี เลยไม่อยากจะขัดภรรยาของตนสักเท่าไหร่ มันจะกลายเป็นการทะเลาะกันเสียเปล่า

“ยังไงลูกก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิง ถ้ายังไม่เลิกคบกับไอ้เด็กนั่น แม่จะบังคับให้เราแต่งงานกับคนที่แม่หาให้ แม่ไม่ยอมนะลูกที่จะ
เอาใครที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาเป็นแฟน ที่สำคัญยังเป็นผู้ชายทั้งคู่ แม่รับไม่ได้อีกแล้วนะเรื่องแบบนี้” เธอพูดบอกพัฒน์อย่าง
จริงจัง

คราวลูกชายคนแรกที่บอกว่ากำลังคบหาอยู่กับคนในบ้านของเธอซึ่งก็คือเจโรมีมันก็เกินพอแล้ว กว่าเธอจะยอมรับได้ทั้งคู่นั้นต้อง
ผ่านด่านเธอแค่ไหน แล้วเธอก็ยอมเพราะยังไงก็มีลูกชายอย่างพัฒน์อยู่อีกคน แต่ไม่นานมานี้คนของเธอก็รายงานข่าวว่าพัฒน์กับ
ธีร์ไปกระบี่ด้วยกัน ที่ผ่านมาเธอรู้ว่าลูกชายอยู่กับผู้ชาย แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่พอไปกระบี่ เธอก็ให้คนของเธอถ่ายรูปมาให้ดู
ทำเอาเธอแทบเป็นลม

มันก็ดีที่ทำให้ลูกชายเธอยิ้มได้ แต่ทำไมต้องเป็นผู้ชายด้วยล่ะ

“ผมคงทำตามที่แม่บอกไม่ได้ เพราะผมกับมันไม่ได้เป็นอะไรกัน” พัฒน์ตอบไป แต่เป็นการตอบคำถามครั้งแรกที่พัฒน์ไม่สบตาผู้
เป็นแม่ ทำเอาคุณหญิงทับทิมรู้ถึงความผิดปกตินี้ได้

“แล้วทำไมต้องอยู่ด้วยกันล่ะคะ”

“มันมีเหตุนิดหน่อยน่ะครับ”

“อย่าโกหกแม่ตาพัฒน์ แม่เลี้ยงลูกมาตั้งแต่เด็กๆ คิดว่าแม่คนนี้จะดูลูกไม่ออกเชียวหรือ แม่ไม่ขอร้องแต่ขอบังคับ เพราะแม่ไม่
อยากจะมีลูกสะใภ้เป็นผู้ชาย ดีหน่อยที่ของตาพุฒิเป็นเจ็ม”

พัฒน์ถอนหายใจออกมาน้อยๆ เขาอดน้อยใจไม่ได้จริงๆ ที่เป็นพุฒิแม่ตามใจและเอาใจทุกอย่าง แต่พอเป็นเขากลับบังคับนั่น ชี้
ทางเดินที่เขาไม่อยากทำอยู่เรื่อย แต่ก็ต้องทำเพราะขัดไม่ได้

เขารู้สึกว่าพ่อให้ความรักที่เท่าเทียม แต่กับแม่เขากลับได้รับที่มันต่างกัน

“ผมไม่อยากแต่งงาน”

“แต่สักวันลูกก็ต้องแต่ง”

“คุณทับทิมเลิกบังคับลูกได้แล้วน่า” คุณพจน์เริ่มจะทนไม่ไหวอีกต่อไป

“ฉันไม่ได้บังคับลูกนะคะ คุณพจน์ไม่รู้อะไร” คุณหญิงเถียง

“ถ้าคุณยังชอบบังคับตาพัฒน์ต่อไป ลูกมันจะไม่กลับมานี่อีกก็ได้” คุณพจน์พูดบอก

“ฉันก็จะตามไปอาละวาดที่บริษัท ที่คอนโดเลยสิคะ”

“ถ้าคุณสามารถสู้อิทธิพลของอภิหชัยบดินทร์ได้ก็เชิญเลย” พ่อของพัฒน์บอกอย่างไม่ใส่เพราะรู้ว่ายังไงภรรยาของตนก็เกรงใจ
ตระกูลอภิหชัยบดินทร์อยู่แล้ว

ประโยคนั้นทำเอาคุณหญิงนิ่งเงียบไป เริ่มฉุกคิดได้ว่าตนพูดออกไปด้วยความอยากเอาชนะสามีแท้ๆ เธอไม่กล้ามีเรื่องกับอภิห
ชัยบดินทร์และไม่กล้าไปที่บริษัทกับคอนโดจริงๆ หรอก ถ้าหากทำไปแบบนั้นจริงๆ เกิดปฐพีโมโหขึ้นมา มีหวังสิ่งที่พวกเขามี
คงจะกลายเป็นบุคคลล้มละลายได้

“ไม่รู้ล่ะ ลูกต้องเชื่อฟังแม่นะ ถ้าหากว่าลูกไม่คิดจะเลิกคบเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้านั่น แม่จะหาคู่หมั้นให้ลูกเอง และถึงคราวนั้น
ห้ามพัฒน์ปฏิเสธด้วย”

“งั้นก็หมายความว่าให้ผมเลิกเจอเลิกคบกับธีร์สินะครับ” พัฒน์ถามเสียงเครียด

ให้ทำอะไรเขาก็ทำได้หมด แต่เรื่องนี้เขาไม่อยากจะยอมเลยจริงๆ แต่มันจะทำอะไรได้ ในเมื่อคนๆ นี้คือแม่ของเขาเอง

แต่ขอทีเถอะ เรื่องนี้ ขอให้ชีวิตเป็นของเขาได้ไหม

“ใช่แล้วลูกรัก”

“ขอโทษครับแม่” พัฒน์ขอโทษออกมาเบาๆ ทำเอาคุณหญิงถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่เห็นลูกชายที่ทำตามที่เธอบอก
ตลอดกำลังคิดต่อต้านเธอ

“24 ปีมานี้ ผมเชื่อฟังแม่มาโดยตลอด ยังไงก็ขอให้ผม ได้มีสิทธิ์คิดและเลือกเองบ้างเถอะครับ” พัฒน์นั่งลงคุกเข่ากับพื้น “ขอให้
ผม ได้มีสิทธิ์ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของผมบ้างได้ไหมครับ”

คุณพจน์ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจที่ในที่สุด พัฒน์ก็กล้าพูดในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกออกมาได้เสียที รู้สึกอยากจะเห็นหน้าของคนที่
ทำให้ลูกชายของเขากล้าที่ทำได้ขนาดนี้

แสดงว่าคนๆ นี้ คงจะมีความสำคัญกับลูกชายเขามาก

“ใช่แล้วคุณหญิง คุณอาจจะคิดว่าคุณทำไปเพราะลูก แต่ตลอด 24 ปีที่ผ่านมากลูกมันไม่เคยมีความสุขเลยสักนิด ถ้าคุณจะ
สังเกตลูกบ้าง ที่รอยยิ้มตาพัฒน์หายไป มันเป็นเพราะคุณเอาแต่บอกว่าอย่างนั้นดี อย่างนู้นดี โดยไม่ถามลูกสักคำว่าชอบหรือ
เปล่า ผมไม่ได้ว่าคุณผิดหรืออะไรนะคุณหญิง ผมอยากจะให้คุณคิดดูดีๆ”

คุณหญิงเริ่มใจเสีย เพราะสามีไม่เห็นด้วย ที่สำคัญยังพูดเรื่องที่เธอไม่เคยได้ยินออกจากสามีผู้เป็นที่รักเลยสักครั้ง แต่วันนี้ เธอ
ได้ยินมันแล้ว

“จริงหรือลูก” คุณหญิงมองพัฒน์ที่ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ

“ผมทราบว่าแม่ทำไปเพราะรักผม แต่ก็จริงอย่างคุณพ่อพูด ผมไม่มีความสุข แต่ที่ทำไปเพราะผมรักแม่” พัฒน์พูดบอกออกไป

ที่เขาทำมาโดยตลอดเพราะอยากให้แม่ภูมิใจที่มีลูกชายอย่างเขา แต่วันนี้เขาไม่ไหวแล้ว...พัฒน์อยากจะมีชีวิตที่เป็นของตัวเอง
บ้าง อยากมีสิทธิ์เลือกอะไรๆ เอง

“แม่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย” เธอพูดเสียงสั่น

“แม่ไม่ผิดอะไรเลยครับ ผิดที่ผมไม่เคยพูดมากกว่า” พัฒน์ไม่โทษใคร แต่โทษตัวเองที่ไม่เคยกล้าอะไรเลย ถึงทำให้ตัวเองไม่มี
ความสุขมาตลอด 24 ปี

แต่ตอนนี้เขากำลังมีความสุขเพราะใครอีกคน เพราะฉะนั้นจึงอยากจะปกป้องรอยยิ้มและความสุขนั่นเอาไว้ เพื่อเขาและใครอีกคน
ด้วย

“โธ่ตาพัฒน์ แม่ขอโทษนะลูก” เธอร้องไห้แล้วลงไปโอบกอดลูกชายที่ความรักของเธอมักทำร้ายลูกอยู่ตลอดเวลา พัฒน์แต่แต่
กอดแม่นิ่งๆ ในใจก็รู้สึกโล่งใจที่ได้พูดออกไป

“ผมรักแม่” ร่างสูงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู ทำให้ผู้เป็นแม่ยิ่งน้ำตาไหลด้วยความเสียใจ

ลูกชายของเธอต้องทนไม่มีความสุขเพื่อให้ผู้เป็นแม่อย่างเธอมีความสุขมาโดยตลอด แล้วทำไมเธอจะต้องทำร้ายลูกซ้ำๆ ด้วย

เธอยอมถอยแล้ว

“แม่รักพัฒน์นะคะ ต่อไปแม่จะไม่ห้ามลูกหรือบังคับลูกอีกแล้ว ลูกอยากจะทำอะไรก็แล้วแต่ลูกเลย จากนี้แม่จะคอยดูลูกอยู่ห่างๆ
ยังไงก็โทรคุย มาหาแม่บ่อยๆ ก็แล้วกันนะคะ แม่คิดถึงลูกมากเลย” เธอพูดอย่างจำยอม

แม้ว่าจะไม่อยากยอมรับเลย แต่มันก็จริง เพราะเธอก็รักลูกชายยิ่งกว่ารักตัวเองเสียอีก

“จบแล้วนะ” คุณพจน์ถาม

“จบแล้วค่ะ” 

คุณหญิงทับทิมยกตัวลูกชายขึ้นให้มานั่งข้างเธอ มองหน้าลูกชายที่โตเป็นหนุ่มอย่างภูมิใจ ไม่ว่าอะไรพัฒน์ก็ไม่เคยทำให้เธอผิด
หวังสักครั้ง

“ขอบคุณครับแม่”

“จ้ะ แม่รักลูกนะ”

แต่ใช่ว่าแม่จะยอมให้ลูกลงเลยกับผู้ชายนะคะ แม่มีคนที่เล็งเอาไว้แล้ว แม่จะไม่บังคับลูก แต่แม่มีวิธีที่จะทำให้ลูกยอมแต่โดยดี

เพราะลูกสะใภ้ที่เธอเลือก เป็นคนที่แสนดีมากๆ ทั้งสวย ฐานะก็ดี เรียบร้อยสุดๆ ลูกชายเธอจะต้องชอบและหลงรักแน่นอน...

“พัฒน์เป็นความภาคภูมิใจของแม่”

ร่างสูงสะอึกไปกับประโยคนี้ของบุพการียิ่งนัก แต่ก็ฝืนยิ้มออกไปให้ผู้เป็นแม่สบายใจ และเป็นรอยยิ้มแรกที่พ่อกับแม่ของเขาเห็น
หลังจากไม่เห็นมา 10 ปีกว่าๆ








100%



 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:


   แอบหนีเที่ยวนานไปเลย ต้องขอโทษที่ปล่อยให้รอนานเลยนะคะ ยูกิได้บอกเอาไว้แล้วน้าว่าจะไปเที่ยว ถ้ามีไวไฟก็จะลงให้ แต่ระยะทางการไปหลวงพระบางที่ต้องอยู่กินกับเขา? นั้น ทำให้ยูกิป่วยจนไม่มีแรงทำอะไร ยังไงก็ขอชดเชยโดยการลงสองตอนนะคะ 31 และ 32


   https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 29-07-2015 19:59:15

*ลงสองตอนรวดนะคะ 31 กับ 32


เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 32

   เมื่อวานนี้พัฒน์ไม่ได้กลับห้อง ทำให้ธีร์ต้องนอนคนเดียวเมื่อคืนนี้ และในตอนเช้าเขาก็ยังไม่เห็นว่าร่างสูงจะกลับมา โทรศัพท์ก็ไม่โทรมาบอก ข้อความหรือไลน์ก็ไม่มี ธีร์เองก็ไม่อยากจะโทรถามหรือข้อความไปเพราะกลัวจะเป็นการเซ้าซี้อีกคน

ธีร์เดินทางไปทำงานก่อนโดยไม่รู้เลยว่าพัฒน์ไปอยู่ที่ไหน ระหว่างที่เขากำลังนั่งทำงานอยู่ สมาธิของธีร์ไม่สามารถจดจ่ออยู่ที่งานได้ เพราะเป็นห่วงร่างสูง

“มันหายไปไหนนะ”

ไม่ได้ๆ เขาจะปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ไม่ได้

ตื๊ด....ตื๊ด...

(ฮัลโหล ว่าไงธีร์) ปลายสายทักทายอย่างร่าเริง

“เอ้อ มีเรื่องอยากจะถามน่ะ”

(ว่ามาได้เลย)

“เจ้านายของนายหายไปไหน ตั้งแต่เมื่อวานไม่ยอมกลับห้อง” ธีร์ถามไป

(คุณพัฒน์น่ะหรือ?)

“เออ รีบตอบมาได้ละ”

(คุณพัฒน์ไม่ได้บอกนายหรือไง)

“มันไปไหน”

(คุณพัฒน์ไปหาผู้หญิงที่สำคัญที่สุดในชีวิตน่ะ) เป็นประโยคที่ทำเอาธีร์ถึงกับนิ่งไป ตัวแข็งทื่อ หน้าชาไปหมด ความผิดหวังเข้า
กัดกินพื้นที่ของหัวใจ

(ธีร์...ได้ยินไหมวะ)

“แค่นี้ก่อนนะ” ธีร์บอกเจโรมีไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ก่อนจะตัดสายทิ้งทันที เขานั่งพิงพนักเก้าอี้หลับตาลงเพราะรู้สึกร้อนๆ ที่ตา
เหมือนบางอย่างกำลังไหลออกมา

ความรู้สึกเสียใจนี่ มันคืออะไร

แน่นอนอยู่แล้ว เพราะว่าธีร์รักพัฒน์ไง พอได้ยินว่าอีกคนไปหาผู้หญิงคนสำคัญ มันก็ทำเอาความหวังพังทลาย มันเสียศูนย์ไป
แล้วตอนนี้

“เฮ้อ...” เขาพยายามที่จะถอนหายใจออกมาเพื่อปรับอารมณ์ของตัวเอง ก่อนที่จะถูกคั่นเมื่อเลขาของเขาโฟนอินมาหา

“ครับคุณเอม”

(สายจากประชาสัมพันธ์ มีคุณผู้หญิงมาขอพบคุณธีร์ค่ะ)

“ชื่ออะไรครับ” คิ้วสวยขมวดแน่น

ใครกันมาขอพบเขา ที่สำคัญยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย ช่วงนี้ก็ไม่ได้รู้จักผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษเลยนะ รู้สึกแปลกๆ อีกแล้วหรือเนี่ย

(คุณเมนีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณธีร์สะดวกพบเธอหรือให้เอมบอกปฏิเสธไปคะ)

“เดี๋ยวผมลงไป ให้รอประมาณ 10 นาที ขอเคลียร์เอกสารก่อน” ธีร์ตอบกลับไป

เมนี ผู้หญิงที่เป็นลูกสาวของลูกค้าบริษัท DINZ นี่เอง แล้วมีอะไรกับเขากันถึงได้มาหาแบบนี้

(รับทราบค่ะ)

ธีร์รีบจัดการเคลียร์เอกสารที่เหลือต่อให้เสร็จ เก็บเรื่องของพัฒน์ที่บั่นทอนจิตใจออกไปก่อน แล้วไปคุยกับเมนีที่มาหาเขาถึง
บริษัท

ธีร์ใช้เวลา 20 นาทีกว่าๆ ในการจัดการเอกสารที่ยังทำไม่เสร็จ เมื่อเสร็จแล้วเขาก็ออกจากห้องไปอย่างไม่รีบร้อน หยุดตรงโต๊ะ
เลขาหน้าห้องว่าจัดการเอกสารแล้วให้เข้าไปเอาได้เลย ก่อนที่ตัวเองจะเดินไปที่ลิฟต์เพื่อลงไปหาเมนี ที่นั่งรออยู่ในห้องรับรอง
แขก

แกร๊ก!

“สวัสดีครับ คุณเมนี” ธีร์เปิดประตู แล้วทักทายผู้หญิงคนเดียวที่นั่งอยู่ในห้อง

“สวัสดี” เธอทักทายกลับหน้ามุ่ย เพราะโมโหที่ธีร์ปล่อยให้เธอรอนานเกิน 10 นาทีอย่างที่ประชาสัมพันธ์บอก ก่อนจะอดต่อว่าไม่

ได้

“ไม่ตรงต่อเวลาแบบนี้ ทำงานตำแหน่งสูงๆ ได้ยังไง”

“ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง แบบนี้ต้องไปถามคุณเพลิงเอา อ้อ! แล้วคุณก็ไม่ใช่ลูกค้าของบริษัท ทำไมผมต้องตรงเวลาด้วยไม่
ทราบ” ธีร์พูดกลับไป

หญิงสาวถึงกับกัดฟันด้วยความโมโห


“มีอะไรกับผมไม่ทราบครับ”



“ไปคุยกันที่อื่น” เธอบอก



“ก็คุยที่นี่จะเป็นไรไป ผมมีงานที่ต้องทำอีกนะครับ”

“ฉันไม่สะดวกคุยที่นี่ และก็นายคงจะไม่ว่าอะไรถ้าฉันอยากจะให้เลี้ยงข้าวสักมื้อหนึ่ง หรือว่างก?” ธีร์กอดอกถามด้วยท่าทางที่
ยโส

“ไม่มีปัญหาครับ”

“อ้อ! ไปที่ห้าง XXX นะ ฉันไม่ได้ขับเอารถมาเอง ให้คนขับรถมาส่งแล้วก็ไป ยังไงก็ไปส่งที่บ้านด้วยก็แล้วกัน” เธอสั่งราวกับว่าธีร์
เป็นคนขับรถ

“ผมไม่ใช่คนใช้ของคุณนะครับคุณเมนี”


“โทษที ลืมตัว”
“อย่าลืมบ่อยนะครับ เดี๋ยวจะเป็นแบบกรณีไอ้พัฒน์มัน” ธีร์พูดยิ้มๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่ใครก็เดาไม่ออกเช่นกันว่าคิดอะไรอยู่

“ชิ! แล้วไง สรุปจะทำตามที่ฉันขอไหม” เธอถาม ทำเอาธีร์หลุดหัวเราะออกมา

“หึหึ นี่ขอหรือสั่งครับ”

“อย่ากวนโมโหจะได้ไหมเนี่ย”

“โอเคครับ ผมไปส่งคุณให้ถึงบ้านก็ได้ ถ้าหากว่าคุณขอร้องขนาดนี้” ธีร์ตอบรับยิ้มๆ

ธีร์เป็นคนหนึ่งที่เวลามีคนขอร้องอะไรไปมักจะไม่ปฏิเสธ หรือพูดสั้นๆ ง่ายๆ คือปฏิเสธใครไม่เป็น ยกเว้นแต่คนที่หาเรื่องเขาล่ะนะ
เขาไม่มีทางที่จะไปทำตามแน่นอน แต่นี่คือเมนี เขาแค่อยากรู้จุดประสงค์ของอีกคนเท่านั้น

ธีร์พาอีกคนไปยังรถของเขาที่โรงจอดรถชั้นใต้ดินที่พนักงานมีสิทธ์ขับเข้ามาได้เท่านั้น เปิดประตูให้กับหญิงสาวนั่ง ซึ่งเมนีก็
ขมวดคิ้วมุ่น

“นี่รถของนาย?” เธอถามออกไปเมื่อธีร์นั่งประจำที่คนขับแล้ว

“ใช่ครับ ทำไมหรือ” ธีร์ถามพร้อมกับออกรถ

“วันนั้นที่ห้างฯ ฉันเห็นคุณพัฒน์เป็นคนขับคันนี้ ทะเบียนนี้ด้วย” เธอพูดออกไป รู้สึกตัวเองคล้ายจะเป็นบ้าเพราะผู้ชายคนเดียว
จริงๆ ถึงขนาดจำทะเบียนรถเอาไว้ด้วย

“มันขับรถของผม ย้ำว่ารถของผมนะครับ แล้วมันไม่ได้เป็นคนซื้อให้ด้วย ผมไม่ได้เกาะมันกิน หรือหวังสมบัติอะไรนะครับ เพราะ
ผมก็มีปัญญาหาได้เหมือนกัน” ธีร์รีบพูดดักทางอีกคนไว้ เธอได้ก็บ่นอุบอิบตามมา

เธอแค่เป็นคนมั่นใจจนเกินเหตุ เอาแต่ใจเท่านั้น ถ้าตัดส่วนนี้ไป เมนีจะเป็นคนที่สวยและน่ารักมากในความคิดของเขา

“ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”

ธีร์เงียบแล้วขับรถไปยังห้างสรรพสินค้าที่เมนีเป็นคนเสนอทันที ฝ่ายหญิงสาวก็สังเกตเห็นธีร์ ความเป็นสุภาพบุรุษที่มีไม่เหมือน
กับพัฒน์ ใบหน้าขาวใสที่บ่งบอกว่าสุขภาพดี ส่วนสูงที่เกือบจะเท่าพัฒน์ แต่ผอมกว่า โดยรวมถือว่ามาตรฐาน

ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจของหญิงสาวเต้นแรงเมื่อเห็นเสน่ห์ของธีร์ที่ไม่เคยสังเกตมาก่อนหน้านี้ สิ่งที่พัฒน์ไม่มีเหมือนธีร์ก็คือ กลิ่นความเย้ายวนที่
ไม่ว่าเพศใดรู้สึกได้ก็จะตกหลุมพรางนั้นเข้าอย่างจัง

“นายกับพัฒน์เป็นอะไรกัน” เธอยิงคำถามเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบ เพราะถ้าเงียบต่อไปมีหวังเธอได้กระโจนใส่คนข้างๆ แน่

ผู้ชายบ้าอะไร ปล่อยฟีโรโมนออกมาจนเธอแทบจะคลั่ง

“แล้วคุณคิดว่ายังไงล่ะ” ถามยิ้มๆ

โอ้ย! ยิ่งยิ้มใจก็ยิ่งสั่น นี่เธอชอบคุณพัฒน์ไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงรู้สึกหวั่นไหวกับผู้ชายข้างๆ เธอคนนี้ คนที่เป็นคนสำคัญของ
พัฒน์อีกด้วย

“นายเป็นเมียของคุณพัฒน์” เธอบอกออกไปตรงๆ

“คุณนี่พูดตรงจริงๆ” ธีร์ส่ายหน้าไปมา

“แล้วถูกไหมล่ะ”

“ถูกไหม...ไม่รู้สิ อาจจะจริงที่ผมกับมันมีอะไรกัน แต่สถานะไม่ได้ชัดเจนขนาดนั้น” ธีร์บอกออกไปเศร้าๆ คิดในใจอย่างเจ็บปวด
เมื่อได้ยินประโยคนั้นเข้ามาหัว

ผู้หญิงคนสำคัญที่สุดในชีวิต

“ทำไมถึงไม่ชัดเจน”

“หมายความสั้นๆ ผมเป็นแค่คนระบายอารมณ์ความใคร่ของมันก็เท่านั้น” ธีร์บอกออกไปเบาๆ หญิงสาวจับความผิดปกตินี้ได้

ไม่มีทางน่า ท่าทางของพัฒน์เธอเองก็รับรู้ได้ทันทีว่าธีร์มีความพิเศษกว่าใครๆ

“นี่นายโง่หรือไงยะ คุณพัฒน์เขามีท่าทีอ่อนข้อให้กับนาย ทั้งแคร์นาย ที่สำคัญเขายิ้มให้กับนายทั้งๆ ไม่เคยยิ้มให้ใครเลย นี่ไม่
สังเกตอะไรบ้างหรือไง นายเป็นคนสำคัญสำหรับเขานะ” เหมือนตอนนี้ทุกอย่างกลับตาลปัดไปหมด เมื่อเมนีกำลังปลอบและให้กำลังธีร์

สำคัญงั้นหรือ...เป็นไปไม่ได้หรอก

“คุณไม่ต้องพูดเหมือนรู้จักไอ้พัฒน์ดี ถ้าคุณไม่ได้เป็นผม”

“เออ! แล้วแต่นายเลยย่ะ ฉันไม่สนใจแล้ว”

ทั้งคู่นั่งเงียบไปตลอดทาง จนเมื่อมาถึงห้างที่เมนีต้องการแล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในร้านอาหารร้านหนึ่ง ก่อนที่เมนีจะสั่งอาหารที่ตัว
เองอยากทานมา ธีร์ก็เลือกอาหารง่ายๆ มา ระหว่างรออาหารธีร์ก็เปิดประเด็นถาม

“คุณมีธุระอะไรกับผม”

“ฉันแค่อยากจะติดต่อคุณพัฒน์เพื่อขอโทษแล้วขอร้องให้กลับมาทำสัญญากับพ่อฉันเหมือนเดิม เพราะตอนนี้ทั้งบริษัทเดือดร้อน
มาก ไม่มีรถที่จะนำออกโชว์เลย”

เธอเองก็เดือดร้อนไม่ต่างกัน เลิกความหวังที่จะจับพัฒน์ เพราะอีกคนมีอิทธิพลเกินกว่าที่เธอจะตั้งรับไหว

“ก็ทำไมไม่ไปที่บริษัท”

“เขาไม่อนุญาตให้ฉันเข้าไป ถ้าอย่างนั้นฉันจะมาหานายไหมล่ะ”

“ผมจะบอกให้ก็แล้วกัน ทิ้งนามบัตรเอาไว้ ถ้าผมเกลี้ยกล่อมมันได้ ผมจะติดต่อไปหาคุณ” เธอยื่นนามบัตรให้กับธีร์ทันธีร์ ซึ่งร่าง
โปร่งก็เอาไว้ในกระเป๋าสูท

“ฝากด้วยก็แล้วกัน”

“คุณพาผมมาถึงที่นี่เพื่อพูดเรื่องแค่นี้?” ธีร์ขมวดคิ้วแน่น

“ก็ประมาณนี้แหละ ที่สำคัญฉันเองก็อยากจะขอโทษนายด้วย ที่พูดไม่ดี ดูถูกนายไปเยอะ”

“ผมไม่ได้โกรธหรอกครับ รู้สึกสนุกด้วยซ้ำที่คุณด่า” ธีร์ตอบยิ้มๆ

“บ้าหรือไง”

“ไม่ได้บ้าครับ มันสนุกจริงๆ ที่เห็นท่าทีของคุณ” ธีร์ยิ้มกว้างกว่าเดิม

“โรคจิตชัดๆ” เมนีพึมพำ

“ยังไงผมเองก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน”

“งั้นเราสองคนก็ไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วล่ะนะ สนใจจะเป็นเพื่อนกับฉันไหม” เมนีถาม เพราะรู้สึกได้ว่าอีกคนก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร

“แน่ใจนะว่าสนใจผมแค่เพื่อน” ธีร์ยักคิ้วให้ ทำเอาร่างบางของเมนีถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความเขิน

ธีร์เป็นผู้ชายคนแรกเลยที่ทำให้เธอเขินได้ขนาดนี้ หนำซ้ำหัวใจก็ยังเต้นแดงด้วย เธอคงไม่...ตกหลุมรักธีร์หรอกใช่ไหม...

“ก่ะ ก็เพื่อนไง” ตอบออกไปเสียงสั่น

“ฮ่าๆ ผมล้อเล่น ไม่เห็นต้องทำหน้าจริงจัง”

“ชิ!!”

“ว่าแต่คุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่ PLEUNG” ธีร์ถามอย่างสงสัย

“เรื่องนี้เล็กน้อยมาก”

“อ้อ! ให้คนตามสืบสินะ แอบเสียมารยาทนะเนี่ย” ธีร์ล้อ

“ก็ตอนนั้นฉันไม่ค่อยจะชอบนายเท่าไหร่นี่ ก็เลยตาสืบดูว่านายเป็นใครก็เท่านั้น”

“ฮ่าๆ แล้วเป็นไงล่ะ ประวัติของผม”

“ก็ไม่ไงนี่”

แค่รวยใช่เล่น คิดอยากว่าอยากจะได้สร้อยเพชรสัก 3 กระรัตไว้ใส่เล่นหรืออกงาน



เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ทั้งคู่ก็ลงมือทานอาหารอย่างเงียบๆ ตาสวยของเมนีก็มองทะลุไปยังข้างหลังธีร์ มีร่างสูงที่เธอคุ้นตาดีกำลัง
มองเธออยู่อีกฟากหนึ่งของร้าน สายตาที่มองเธออย่างไม่พอใจมันไม่น่าแปลกเท่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกับนั่งอยู่กับพัฒน์เพียงลำพัง

ท่าทางไม่น่าจะใช่ลูกค้า

“ธีร์ นั่นมันคุณพัฒน์หรือเปล่า” เธอถามพร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปทางด้านหลังเขา ธีร์หันหลังไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ทุกอย่าง
กับพังทลายลงในพริบตาเมื่อเห็นพัฒน์กำลังตักอาหารให้กับผู้หญิงที่มาด้วย เพียงแค่มองด้านหลังก็รู้แล้วว่าเธอต้องสวยมากๆ

ทำให้พัฒน์ทำแบบนี้ได้ก็ต้องสำคัญไม่แพ้กัน

ธีร์รีบหันมาสนใจอาหารตรงหน้าทันที ดวงตาร้อนผ่าว รู้สึกมีน้ำใสๆ กำลังบดบังการมองเห็น เมนีเห็นแบบนั้นก็อดสงสารไม่ได้
แต่เธอไม่รู้ว่าระหว่างสองคนนี้มีอะไรกัน

ผู้หญิงที่สำคัญที่สุดในชีวิต

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

“เปล่า” ตอบเสียงสั่น

“กลับเลยไหม”

“แต่คุณเพิ่งทาน” ธีร์พูด แต่ไม่มองหน้าคู่สนทนามันหมายความว่ายังไง

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันอิ่มแล้ว” เธอตอบ

เธออดจะเห็นใจธีร์ไม่ได้ที่ต้องมาเห็นภาพที่ไม่อยากเห็นแบบนี้ ดูก็รู้ว่าธีร์รักพัฒน์แค่ไหน ที่จริงเธอควรจะดีใจหรือสะใจ แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงดีใจไม่ออก อาจจะเป็นเพราะว่าเข้าใจความรู้สึกนี้ดี กับพัฒน์เมนีแค่อยากได้เพราะเห็นว่าหล่อและรวย ท้าทายดี แต่
พอไม่ได้ก็แค่หัวเสีย ที่คิดว่าตกหลุมรักนั่นมันก็แค่เปรียบเทียบ

แต่ความจริงก็ไม่ได้รัก...พอรู้ว่าบริษัทกับพ่อกำลังเดือดร้อนเธอก็เลยคิดได้ว่าทำผิดไปจริงๆ

“งั้นไปกันเถอะ” ธีร์ลุกขึ้นวางเงินไว้บนโต๊ะโดยไม่รอเงินทอน หญิงสาวรีบเดินตามธีร์ไปทันที มองพัฒน์เล็กน้อย ซึ่งร่างสูงก็มอง
ตามอยู่ ทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้

เมนีชี้ไปตามธีร์แล้วส่ายหน้าไปมา แล้วก็ชี้พัฒน์แล้วชี้ไปตามที่ธีร์เดินออกไปเพื่อเป็นการบอกให้ร่างสูงตามไปจัดการด้วย ซึ่งร่าง
สูงก็จ้องเมนีอย่างไม่พอใจ ซึ่งเมนีก็รีบตามธีร์ไปทันที

ธีร์ยืนยิ่งอยู่ข้างรถของตัวเองอย่างไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้ว่าควรคิดยังไงหรือควรจะหาคำตอบที่มันกำลังบั่นทอนจิตใจเขายังไงดี ไม่
นานก็เห็นผู้หญิงที่เขาต้องไปส่งเธอเดินมา ด้วยสีหน้านิ่งๆ

“เดี๋ยวบอกทางผมด้วยนะครับ” ธีร์บอกในขณะกำลังเปิดประตูให้หญิงสาวเข้าไปนั่ง แต่จังหวะนั้นก็มีใครคนหนึ่งมากระชากแขน
เล็กของเมนีให้ออกมา

“จะไปไหน!!” เสียงทุ้มดังกร้าวไปทั่วทั้งโรงจอดรถ ทำเอาคนแถวนั้นหันมามองด้วยความสนใจ

“น่ะ นาย” เมนีมีสีหน้าที่ตกใจ ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอคนๆ นี้ที่นี่

“ทำไม จำฉันไม่ได้หรือไง” ผู้ชายคนนั้นตะโกนเสียงดังลั่น ธีร์เองที่เห็นว่าเมนีกำลังหวาดกลัวเลยเข้าไปห้าม

“นายทำบ้าอะไร จับแขนผู้หญิงแรงแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน” ธีร์จับแขนผู้ชายคนนั้นออกไปจนสำเร็จ ชายหนุ่มหันมามองเขาด้วย
สายตาที่แข็งกร้าว

“แกเองใช่ไหม ที่แย่งเมนีไปจากฉัน” สิ้นประโยคนี้ธีร์ถึงกับเข้าใจทันทีว่าคนนี้เป็นอะไร “เรากำลังจะหมั้นกัน แต่แกก็เข้ามาแย่ง
เมนีไปจากฉัน” พูดเสียงแค้นเคือง

“ฉันไม่รู้เรื่องเว้ย!!”
“อย่ามาปฏิเสธ เห็นไหมเมนี ผู้ชายคนนี้ไม่คิดที่จะยอมรับด้วยซ้ำ”

ที่กูไม่ยอมรับ เพราะว่ากูไม่รู้เรื่องจริงๆ เว้ย ไอ้บ้านี่ทำเอาชีวิตกูเดือดร้อนอีกแล้ว

“มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดเลยโอม ฉันแค่มาคุยธุระเท่านั้นเอง”

“อย่าโกหกน่าเมนี ที่เธอถอนหมั้นกับฉันแล้วมาคบกับหมอนี่ใช่ไหม ไอ้หน้าอ่อน แกแย่งเมนีไปจากฉัน” ธีร์ชักจะหมดความ
อดทนกับเรื่องแบบนี้แล้วนะ

“หุบปากแล้วฟังคนอื่นบ้างสิวะ” ธีร์โวยวาย

“มึงนั่นแหละหุบปากไป ถ้าหากว่ากูไม่ได้ มึงก็อย่าหวังว่าจะได้ กูรักของกูมาตั้งนาน แต่มึงก็มาแย่งไป” โอมคู่หมั้นของเมนีเริ่ม
พูดคำหยาบกับธีร์ ก้าวเข้าหาร่างโปร่งอย่างเร็ว

ธีร์เองก็ก้าวถอยหลังโดยให้ร่างบางอย่างเมนีหลบอยู่ด้านหลังของตัวเองไว้

“คุณอยู่ข้างหลังผมนะครับ”

เมนีทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น ไม่รู้ว่าคู่หมั้นของเธอจะทำอะไรกันแน่ แต่ตอนนี้ท่าทางของโอมน่ากลัวมาก มองไม่ออกว่าจะมาไม้ไหน

“มึง!”









(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 29-07-2015 20:00:10

(ต่อ)






“กรี๊ดดดด...” เมนีและคนแถวนั้นกรี๊ดลั่นเมื่อผู้ชายคนนี้เอามีดที่ซ่อนอยู่ออกมา ทำท่าจะแทงเข้ามาที่ธีร์เต็มที่ คนที่โกรธอะไร
มากๆ มักจะทำอะไรขาดสติ อย่างเช่นตอนนี้

ธีร์เหงื่อออกด้วยความกลัว เพราะตัวเองก็มีเพียงแค่มือเปล่าไหนจะผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังอีก ไหนจะคนที่มองดูอยู่ก็ไม่คิดจะช่วย
หยิบแต่โทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปถ่ายคลิป

“คุณเมนี หนีไปก่อนครับ”

“ล่ะ แล้วนายล่ะ”

“ผมจัดการได้ ถ้าเกิดว่ามีแต่คนมุงแล้วไม่มีใครช่วย เราก็ไม่รอดนะครับ” ธีร์ให้เหตุผล พลางกางแขนป้องกันเมนีไว้เต็มที่

เมนีพยายามที่จะวิ่งออกไปเพื่อเข้าไปหลบในรถ แต่คู่หมั้นของเธอก็เข้ามาสกัดไว้ทำเอาธีร์ต้องวิ่งเข้าไปหาด้วยความรวดเร็ว

“ในเมื่อคุณกับผมไม่ได้แต่งงานกัน มันก็ไม่มีสิทธิ์ได้คุณเหมือนกัน” เมนีที่กำลังจะวิ่งไปอีกทางก็ถูกคู่หมั้นตามประกบเพื่อใช้มีด
แทงเธอ ในจังหวะที่ปลายมีดแหลมจะเข้าแทงที่ร่างกายของหญิงสาว ธีร์ก็วิ่งเอาตัวไปขวางไว้ก่อน ทำเอาคนแถวนั้นถึงกับร้อง
ลั่นด้วยความตกใจ ผู้ชายสองถึงสามคนเมื่อเห็นว่าโอมไม่มีมีดแล้วก็เข้าควบคุมตัวทันที ธีร์ล้มลงอย่างแรงเมื่อมีดแทงเข้าที่เอว
ข้างขวา ธีร์โชคดีไม่โดนแรงจนมีดฝังจนมิด แค่เข้าไปบางส่วน เพราะจังหวะที่อีกคนแทงเขาก็ผลักอีกคนไปได้

“กรี๊ดดดดด....ธีร์ น่ะ นายเป็นอะไรไหม” เมนีนั่งลงดูอาการของธีร์ พร้อมกับถามเสียงสันๆ ทำอะไรไม่ถูกที่เห็นธีร์เอาตัวมารับมีด
แทนเธอ

ด้วยความที่เธออ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้จึงทำให้เธอหน้ามืดไปจนทรุดตัวลง ทำเอาผู้หญิงใจดีแถวนั้นเข้ามาช่วย ธีร์องก็หอบ
หายใจหนักหน่วงด้วยความเจ็บแผล เลือดเองก็ยังคงไหลออกมาไม่หยุดจนเขาต้องเอามือกดทับเอาไว้ ขัยตัวนั่งพิงรถเอาไว้

“เรียกรถพยาบาลเร็วๆ”

ดวงตาใสของธีร์แทบจะปิดลง เสียงหอบหายใจเริ่มหนักหน่วงและถี่ขึ้น

จะไม่ไหวแล้วนะ



เสียงวุ่นวายดังขึ้น ทั้งเสียงโวยวายของคนร้าย และเสียงพูดคุยต่อๆ กันจนดังเข้าไปในตัวของห้าง พัฒน์ที่กำลังพาแม่ของตน
เดินซื้อของอยู่ถึงกับแอบชะงักฟัง

“ที่จอดรถมีเรื่องล่ะเธอ เหมือนกับแฟนเก่ามาเพื่อทวงคืนอะไรแบบนี้อ่ะ ท่าทางเป็นคนรวยด้วย เห็นเรื่องเมนีๆ นี่แหละ ผู้ชายที่
เป็นแฟนใหม่ปกป้องเธออยู่ด้วยล่ะ ทั้งน่ากลัว ทั้งเท่ห์ แต่คนนั้นมีมีดด้วยนะ ฉันเลยหนีออกมาก่อน”

พัฒน์รู้สึกใจเสียที่ได้ยินแบบนี้

“พี่พัฒน์เป็นอะไรไปคะ” หญิงสาวที่เดินข้างกายระหว่างรอแม่ของตนเลือกซื้อของถามด้วยรอยยิ้มหวานๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำให้
พัฒน์รู้สึกอะไรได้

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าแม่คิดจะทำอะไร แม้ไม่ได้บังคับ แต่การที่ทำให้ลูกสาวของเพื่อนแม่มาเดินเคียงข้างเขาตอนนี้ได้มีเพียงแค่แม่
คนเดียว หวังว่าจะให้เขารักเขาชอบผู้หญิงคนนี้ จะสวยหยาดฟ้าแค่ไหน ก็ไม่มีใครทำให้เขามีความสุขได้เท่ากับธีร์เลย

“เปล่า”

“หรือคะ เก้าคิดว่าพี่พัฒน์รำคาญเสียอีก”

“ก็ส่วนหนึ่ง” พัฒน์ตอบสั้นๆ ทำเอาหญิงสาวหน้าเจื่อนไปทันที แต่ก็ฝืนยิ้มหวานไปให้

“เอ่อ...คุณแม่เลือกเพชรนานนะคะ” เธอถามเพื่อชวนอีกคนคุย เพราะตั้งแต่มานี่ด้วยกันสามคน ทั้งตอนทานข้าว ถ้าหากว่าแม่
ของร่างสูงไม่ให้ตักอาหารให้ เขาก็ไม่ต้องตักให้เธอ แล้วไหนจะมายืนคุยแบบนี้อีก

“อืม”

พัฒน์เดินหนีออกมาแล้วตรงไปที่โรงจอดรถทันทีด้วยหัวใจที่เต้นรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขากำลังกลัวและรู้สึกไม่ดีสุดๆ จาก
เดินเปลี่ยนเป็นวิ่ง เขาไปถึงโรงจอดรถก็มองหาจุดที่มีเรื่องได้ไม่ยาก เพราะคนจำนวนมากกำลังมุงดูอยู่ ได้ยินเสียงตะโกน
โหวกเหวกโวยวายของใครคนหนึ่ง พัฒน์วิ่งไปตรงนั้นทันที

“ปล่อยกูนะเว้ย กูไม่ได้ทำ มันผิดเอง มันเข้ามาแย่งกูเอง โว้ย!!!”

พัฒน์แหวกฝูงชนเข้าไปก็เห็นหญิงสาวกำลังโดนปฐมพยาบาลด้วยการให้ดมยาดมเพราะหน้ามืด ร่างสูงมองหาธีร์ไปรอบก็เห็น
อีกคนนั่งหอบพิงอยู่กับรถ ร่างแกร่งรีบตรงเข้าไปหาร่างโปร่งด้วยความเป็นห่วง

“ธีร์” เสียงที่คุ้นเคยทำให้ร่างโปร่งลืมตาขึ้นมอง แม้จะไม่ค่อยชัด แต่ธีร์ก็รู้ว่ามันเป็นใบหน้าที่เขาคิดถึงตลอดเวลา ตอนนี้กำลังนั่ง
อยู่ต่อหน้าเขา

“พัฒน์” เรียกชื่ออีกคนเสียงเบา

“มึงเป็นอะไรมากไหม มันทำอะไรมึงหรือเปล่า” เพราะมัวแต่เป็นห่วงร่างโปร่ง เลยขาดการสังเกตไปทำให้ไม่เห็นมือที่กำลังกุม
บาดแผลอยู่

“ป่ะ เปล่า กูแค่เหนื่อย มึงไปดูคุณเมนีเถอะ กูเป็นผู้ชาย ไหวอยู่ ช่วยไปส่งคุณเมนีที่บ้านที ท่าทางจะตกใจจนช็อก”

พัฒน์เริ่มเห็นว่าธีร์ไม่ไหว และเหนื่อยเกินเหตุ จึงเริ่มใช้สายตาสำรวจตาร่างกาย เห็นมือกำลังกุมเอวอยู่ก็จับมืออีกคนออกจน
ทำให้เห็นเลือดที่เปื้อนมือขาวอยู่

“เหนื่อยบ้าอะไร ไม่เป็นไรบ้าอะไร มึงกำลังจะทำให้กูคลั่งไอ้ธีร์” พัฒน์ต่อว่าร่างบางที่กำลังหลับตาไป แต่มีรอยยิ้มที่มุมปา
กน้อยๆ

เขากำลังทำให้พัฒน์เป็นบ้าจริงหรือ เขาทำให้อีกคนคลั่งจริงหรือ

ระหว่างที่พัฒน์กำลังตัดสินใจยกธีร์ขึ้น รถโรงพยาบาลก็มาก่อน ธีร์ถูกหามขึ้นเตียงคนไข้ พร้อมๆ กับเมนีที่ไปกับรถพยาบาลด้วย
พยายามชวนร่างโปร่งคุยตลอด แต่อีกคนก็หลับไปด้วยความเหนื่อยแล้ว พัฒน์ที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ทิ้งแม่กับหญิงสาวนามว่า
กานต์เก้าไว้ที่ห้าง ส่วนตัวเองก็ขับรถตามรถโรงพยาบาลไป

(ลูกอยู่ไหนคะ)

“ผมอยู่โรงพยาบาล”

(ไปทำอะไรลูก ใครเป็นอะไร)

“เพื่อนน่ะครับ แม่กับคนคนที่แม่พามานะครับ”

(โอเคค่ะลูก)

พัฒน์วางสายก็เดินไปมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน เขาไม่สามารถที่จะสงบใจได้เลยถ้าไม่ได้ยินกับหูตัวเองว่าธีร์ปลอดภัยแล้ว

“ขอโทษค่ะคุณพัฒน์ เมนีไม่ได้ตั้งใจให้ธีร์บาดเจ็บจริงๆ นะคะ” เมนีที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากห้องฉุกเฉินนักเอ่ยขึ้นเบาๆ ร่างสูงหันมา
มองคนพูดน้อยๆ

“เธอกับมันอยู่ด้วยกันได้ยังไง”

“เมนีไปหาธีร์เองค่ะ แค่อยากให้ขอโทษคุณผ่านธีร์ก็เท่านั้น และขอให้ให้ไปส่งที่บ้าน แต่พอเห็นคุณอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ธีร์ก็
แปลกไป ฉันก็เลยชวนกลับบ้าน แล้วมาเจอกับอดีตคู่หมั้นน่ะค่ะ” เธอเล่าไปจนหมด พัฒน์ก็ขมวดคิ้วเพราะไม่คิดว่าธีร์จะเห็นเขา
ในร้าน

“ไม่ได้มีอะไรนอกจากนี้ใช่ไหม” ถามเสียงต่ำเพื่อความแน่ใจ

“ค่ะ ธีร์เขารักคุณ รักคุณจริงๆ” พัฒน์นิ่งไปเมื่อได้ยินประโยคนี้ ยอมรับว่าดีใจและตื่นเต้นที่ได้รู้แบบนี้ แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่ได้แน่ใจ
เพราะคนพูดไม่ใช่ธีร์เอง

ไม่นานหมอก็ออกจากห้องฉุกเฉินมาก่อนจะบอกว่าธีร์ปลอดภัยแล้ว เตรียมย้ายไปยังห้องพิเศษที่พัฒน์จัดการเอาไว้อย่าง
เรียบร้อย พัฒน์กับเมนีเข้ามาในห้องที่ธีร์กำลังนอนอยู่ พัฒน์ตรงเข้าไปนั่งข้างเตียง มองหน้าคนตัวเล็กกว่าที่นอนหลับอยู่เงียบๆ

“เมื่อไหร่เธอจะกลับ” พัฒน์ถามทั้งๆ ที่ยังมองหน้าร่างโปร่งอยู่

“ง่ะ งั้นฉันกลับเลยนะคะ พรุ่งนี้จะมาเยี่ยมธีร์ใหม่”

พัฒน์ไม่ตอบ ไม่พูดอะไร ไม่แม้แต่จะหันมามองเธอด้วยซ้ำ เมนีเลยตัดสินใจออกจากห้องไป แล้วตัดสินใจที่มาเยี่ยมใหม่ในวัน
พรุ่งนี้

เพราะความดี ความสุภาพบุรุษของนาย ทำให้ฉันหลงรักได้ง่ายๆ เลยนะ



“มึงเข้าโรงพยาบาลกี่ครั้งแล้ววะ”

ไม่มีครั้งไหนที่ธีร์เข้าโรงพยาบาลเขาจะไม่ถามแบบนี้ เขาทั้งรู้สึกเสียใจและเจ็บปวดกับอีกคนไปพร้อมๆ กัน และไม่มีครั้งไหนที่
เขาจะมีความสุขที่อีกคนเจ็บหรือป่วยสักนิด

“ขอโทษที่ดูแลมึงไม่ดีพอ”

พัฒน์โทษทุกอย่างเป็นความผิดของตัวเอง ถ้าหากว่าเขากลับห้องวันนี้ ไปรับอีกคนทานข้าวปกติ มันก็ไม่มีทางเกิดเหตุแบบนี้
แน่ๆ

พัฒน์โทรให้คนจัดการเอาชุดทั้งของเขาและของธีร์มาที่โรงพยาบาล ซึ่งพัฒน์ก็เดินสำรวจรอบห้องก่อนแล้วลงไปหาซื้ออะไรมา
เผื่อที่อีกคนตื่นมาจะหิวและไม่อยากทานอาหารของโรงพยาบาล



ธีร์ตื่นขึ้นมาในตอน 6 โมงเย็นกว่าๆ ความรู้สึกแรกคือเจ็บแผลมากๆ เห็นคนตัวสูงที่ไม่คิดว่าจะมาอยู่ที่นี่ ก็เริ่มรู้สึกว่าภาพมันไม่
ชัด ก่อนที่น้ำตาของธีร์จะไหลออกมา ทำเอาพัฒน์ตกใจที่เห็นน้ำตาของอีกคน

“มึง...เป็นไรวะ” พัฒน์รับปรี่ตัวมาหา

“มึง ฮึก มึง...ทิ้งกู ฮือ” ร่างโปร่งร้องไห้เป็นเด็กๆ แล้วยังว่าพัฒน์ทิ้งอีกด้วย

“กู...ทิ้งมึง” พัฒน์ถามด้วยความไม่เข้าใจ แต่ธีร์ก็ยังคงนอนร้องไห้ไม่มีทางหยุด

พัฒน์เอามืออังที่หน้าผากเพื่อเช็คอุณหภูมิร่างกายก็พบคำตอบของอาการร้องไห้ งอแงเป็นเด็กนี่แล้ว

“ไม่สบายด้วยนี่หว่า”

หมอก็บอกอยู่ว่าอาจจะมีไข้ขึ้น พัฒน์คงต้องเหนื่อยเป็นสองเท่าอีกแล้วสินะ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะถ้าต้องให้ดูแลธีร์ ไม่ว่าเหนื่อย
อีกกี่เท่าเขาก็จะทำ

“กูขอโทษ” พัฒน์บอกออกไป ซึ่งธีร์ก็มองหน้าพัฒน์ทั้งๆ ที่น้ำตาอาบแก้ม

“อึก...ไม่ยกโทษให้ ฮึก”

“งั้นมึงจะให้กูทำยังไง”

“ฮือ...ทำตามที่กูสั่ง”

“โอเคๆ กูจะทำตามที่มึงบอกทุกอย่าง แต่หยุดร้องก่อนได้ไหม” พัฒน์ขอร้อง

สิ่งที่เขาไม่อยากจะเห็นก็คือน้ำตาของธีร์ เพราะพัฒน์ชอบรอยยิ้มที่เป็นแสงสว่าง เป็นกำลังใจ เป็นพลังของเขามากกว่า เพราะธีร์
เหมาะกับรอยยิ้มมากกว่าน้ำตา

และผู้ชาย ไม่ควรที่จะอ่อนแอ แต่กับธีร์พัฒน์กลับอยากจะให้มันอ่อนแอ เพราะเขาจะได้เป็นคนดูแลอีกคนตลอดเวลา

“หยุดแล้ว” ธีร์ปาดน้ำตาออก

“เออ...อยากได้อะไรพูดมา”

“หิว”

พัฒน์เดินออกไปจากห้อง สักพักก็กลับมาพร้อมถาดข้าว ก่อนจะจัดการวางบนโต๊ะแล้วเลื่อนมันมาตรงหน้าร่างโปร่งที่ถูกปรับ
ที่นอนให้ตัวเองนั่งได้ แม้มันจะเจ็บแผล แต่ธีร์ก็กัดฟันทน

“ป้อนด้วย”

“ครับ ไอ้คุณชาย” พัฒน์รับคำสั่งด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน แต่น้ำเสียงก็อดที่ประชดประชันร่างบางไม่ได้

พัฒน์ป้อนข้าวให้ธีร์ทานจนเกือบหมด ก่อนจะเกลี้ยมกล่อมคนป่วยให้ทานยาหลังอาหารที่กำลังดื้อไม่ยอมที่จะทานมัน

“ไม่เอา ไม่กิน”

“ถ้าไม่กินมึงจะหายไหม”

“มึงอยากหายมึงก็กินดิ” เถียงกลับมา

“กูไม่ได้เป็นอะไร จะกินได้ยังไง”

“แล้วกูเป็นอะไร ถึงต้องกินยา” ย้อนถามกลับไป

“อย่าให้กูต้องโมโหจับมึงกรอกยานะไอ้ธีร์” พัฒน์ขู่เสียงดุ ทำเอาใบหน้าเขาเริ่มเบะปากจะร้องไห้อีกรอบ จนพัฒน์ต้องเอายาเข้า
ปากตัวเองก่อนจะกรอกน้ำตามแล้วประกบลงไปที่ปากของธีร์ทันที

ลิ้นร้อนพยายามดันยาให้เข้าไปในปากของธีร์ ส่วนธีร์ก็กลืนยากับน้ำที่มาถึงปากของเขาเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อยากับน้ำเปล่า
เข้าไปหมดแล้ว พัฒน์ก็จูบอีกคนต่ออย่างต้องการลงโทษที่ดื้อกับเขา ลิ้นร้อนเข้าไปพันเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่ขยับหนี แต่ด้วยช่องที่
มันแคบเลยทำให้ลิ้นของตนต้องแตะโดนกับของพัฒน์อย่างช่วยไม่ได้ ไม่นานธีร์ก็จูบตอบอย่างเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสที่คุ้นชินนี้

สัมผัสที่ไม่สามารถปฏิเสธหรือลืมได้

สัมผัสจากคนที่เขารัก...

จุ๊บ!

เสียงสุดท้ายคือพัฒน์ผละจูบออกมาแล้วจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากที่เผยอออกเพื่อหายใจของธีร์ ดวงตาใสช้อนมองคนตัวสูงเล็กน้อย
ก่อนจะหลบสายตา

“เจ็บแผลไหม”

ธีร์พยักหน้าน้อยๆ

“เจ็บ” น้ำเสียงออดอ้อนจนพัฒน์ทนไม่ไหว ต้องเดินหนีไปกลัวจะฟัดอีกคนจนเจ็บหนักกว่านี้

ธีร์ที่นั่งย่อยก็มองไปรอบๆ ห้องอย่างเบื่อๆ รู้สึกว่าจะเวียนหัวด้วย อยากจะร้องบอกอีกคนแต่พัฒน์บอกไม่ให้ เลยได้แต่เก็บเอาไว้
จนแสดงออกที่หน้าตา

“เป็นอะไร” พัฒน์ถาม

“พูดไปมึงจะด่าไหม” ตอนนี้กลัวว่าพัฒน์จะเห็นมุมแย่ๆ ของตนเลยพยายามฝืนเอาไว้

โชคดีที่ไข้ไม่ค่อยสูง ไม่เช่นนั้นเขาไม่รู้ตัวว่าทำอะไรอยู่แบบตอนนี้แน่ๆ

“แล้วเป็นอะไร”

“เจ็บแผล เวียนหัว อยากนอน” พัฒน์รีบตรงมาหาร่างโปร่งทันที ก่อนจะปรับเตียงให้อีกคนนอนอย่างเบาๆ เพื่อไม่ให้สะเทือน
บาดแผล ธีร์หลับตาลงเบาๆ เมื่อนอนแล้ว พึมพำบอกร่างสูง ซึ่งพัฒน์ได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่รู้สึกผิด ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ความผิดที่ตั้งใจ

“อย่าทิ้งกู...”

ใครจะกล้าทิ้งมึงไปไหนธีร์ แค่ไม่เจอมึงวันหนึ่งกูแทบจะคลั่งแล้ว

“นอนเถอะ พรุ่งนี้มึงตื่นมา มึงจะยังคงเห็นหน้ากู”







100%


 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

   แอบหนีเที่ยวนานไปเลย ต้องขอโทษที่ปล่อยให้รอนานเลยนะคะ ยูกิได้บอกเอาไว้แล้วน้าว่าจะไปเที่ยว ถ้ามีไวไฟก็จะลงให้ แต่ระยะทางการไปหลวงพระบางที่ต้องอยู่กินกับเขา? นั้น ทำให้ยูกิป่วยจนไม่มีแรงทำอะไร ยังไงก็ขอชดเชยโดยการลงสองตอนนะคะ 31 และ 32
   

   
https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-07-2015 20:17:18

โอ๋. ธีร์เข้าโรงพยาบาลตลอดๆตั้งแต่ได้กับพัฒน์เนี่ย. ตัวอันตรายหรือตัวซยกันแน่ก็ไม่รู้
ห้ามทิ้งเมียนะดูแลให้ดีๆด้วย ต่อไปก็ด่านแม่สินะ.
ธีร์สู้ๆ. อึดอยู่แล้วลุยเลย

ขอบคุณค่ะยูกิ ตอนจบขอหวานๆแบบนี้อีกนะคะ.  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 29-07-2015 20:57:59

งื่อออออ ขอบคุณที่มาต่อนะคะ :pig4:

ธีร์เข้าโรงพยาบาลอีกแล้วววววววววว

หวังว่าจะใกล้ชิด เปิดเผยความรู้สึก และชัดเจนกันมากกว่านี้นะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 29-07-2015 21:06:31

 :katai5:  :katai5:
ธีร์ของน้องเข้าโรงบาลอีกแล้ววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 29-07-2015 21:08:10

เป็นนายเอกเรื่องนี่ต้องอดทน สิบล้อชนต้องไม่ตาย นี่คือคติธีร์หรือเปล่าหนอ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 29-07-2015 21:17:08

จัดหนักๆเลยนะธีร์   ....  เอาให้หนักเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: lovekodak ที่ 29-07-2015 21:32:31

เหอ  เราว่า ซื้อโรงพยาบาลไว้ด้วยเลยดีกว่าเข้าออกบ๊อยบ่อย  ถ้าไม่มีเรื่องอดีตคู่หมั้นเข้ามานี่ คุณเมนี่อาจตีท้ายครัวก็ไดืนะ  แต่เราเสียดายธีร์ มากกว่า พัฒน์ อีก นั่นคุณชายในอุดมคติสำหรับสาวๆ เลยนะ แต่ทำลูกเค้าเข้า ร.พ.บ่อยขนาดนี้ตอนไปขอพ่อเค้าจะให้มาไหมเนี่ย    :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 29-07-2015 21:33:22

 :ling3:

พัฒน์ ช่วยเคลียร์กับธีร์ให้รู้เรื่องเถอะ นี่คดีพาผญไปกินข้าวยังไม่สะสางเลยนะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 29-07-2015 21:44:17

ย้ายมาซื้อห้องพักพิเศษโรงบาลอยู่แทนคอนโดฯดีกว่านะ สดวกดี

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 29-07-2015 21:52:41

โอ้ยยยย หวานนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 29-07-2015 21:58:02

ซวยตลอดการเลยนะพ่อคุณ น่าจะขึ้นแท่นลูกค้า VIP ของรพ.ละ
เข้าบ่อยเกิ๊นนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 29-07-2015 22:04:54

ต้องเจ็บตัวอีกแล้วน้องธีร์ สงสาร เจ็มก้อไม่น่าำดกำกวมเลยนะ ธีร์เลยคิดมากเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-07-2015 22:19:37

ธีร์เข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว  :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 29-07-2015 22:38:11

เจ็บตัวตลอด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: KakukI ที่ 29-07-2015 22:55:28

ธีร์ แกเข้ารพ.บ่อยขนาดนี้นิย้ายคอนโดมาอยู่รพ.เลยดีกว่านะ

พัทก็ที่เรื่องรักๆนี้ซื่อตลอด เมื่อไรจะเข้าใจกันล่ะเนี้ย

เป็นกำลังใจให้ยูกินะคะ ติดตามผลงานพี่มาตลอดคะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 29-07-2015 23:01:14

ยอมรับความรู้สึกตัวเอง แล้วแสดงออกมาซักที พ่อคู้ณณณ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 29-07-2015 23:52:16

รักยูกิเเล้ววว
เป็นนักเขียนที่ดีมากก :mew4:

ชอบพัฒน์ กะธีตอนนี้มากเลยยยยย รอตอนต่อไปไม่ไหวเเล้ววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 30-07-2015 00:18:59

ซื้อโรงพยาบาลมาเลยดีกว่านะ แต่พัฒน์รีบๆเคลียเรื่องที่บ้านด้วยนะ ก่อนอะไรมันจะสายจนเกินไป

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 30-07-2015 00:37:23

คุณแม่เลิกหาคู่ให้ลูกชายเถอะค่ะ พัฒน์มันไม่ชอบหรอกแนวเรียบร้อย นุ่มนิ่มๆ
เดี๋ยวคุณแม่รู้ประวัติธีร์แล้วอาจจะชอบก็ได้นะ
พัฒน์เลิกซึนได้แล้วนะ ห่วงขนาดนี้ บอกรักไปเลยยยย 555
หวังว่าเมนีจะเป็นเพื่อนที่ดีนะ อย่ามาแย่งธีร์อีกคนล่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 30-07-2015 03:40:45

ธีร์นี่เหมือนมีโรงพยาบาลเป็นบ้านหลังที่สองเลย :เฮ้อ:
คุณแม่ก็อย่าพยายามเลยเลยลูกชายไม่ชอบอย่ายัดเยียด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 30-07-2015 08:11:57

ต้องฝ่าด่านคุณแม่สินะ สู้ๆน้านู๋ธีร์ แต่ดูท่าพี่พัฒน์จะมีคู่แข่งแล้วนะ เมนีนี่ดูท่าจะตกหลุมรักนู๋ธีร์แล้วล่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 30-07-2015 08:43:26

อุ๊ กรี๊ดดดดดด :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-07-2015 09:49:57

คุณหญิงแม่เคยโดนตบไหม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 30-07-2015 11:09:50

นุ้งธีร์เข้าโรงบาลอีกแล้ว  :hao5: เป็นนายเอกในเรื่องนี้มันไม่ง่ายเลยจริงๆ พรุนหมดแล้วลูก
ตอนนี้พัฒน์ทำดีมาก คิดอะไรก็พูดออกไป ทำแบบนี้ให้ได้ตลอดห่วงก็บอกว่าห่วง รักก็บอกว่ารักนะ อย่าปล่อยให้ธีร์รอนาน  :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-07-2015 11:19:44

น้องธีร์ถ้าหนูจะน่ารักขนาดนี้พี่เป็นพัฒน์จะไม่ยอมปล่อยให้หนูลุกจากเตียงเด็ดขาดบอกเลย คุณแม่ค่ะอย่าพยายามเลยค้าาาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 30-07-2015 14:01:18

ธีร์เข้าโรงพยาบาลอีกแล้วววว
เฮ้อ หญิงแม่คะ เจอธีร์สักครั้งจะร้องกรี๊ดค่ะ นางน่ารัก สุภาพบุรุษ เสียอย่างเดียว เป็นเมียลูกชายหญิงแม่เท่านั้นเอง
ปล.ลงสอนตอนจุใจมาก 5555 รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Waenwaen ที่ 30-07-2015 14:23:51

ธีร์ป่วยแล้วขี้อ้อนอ่ะ :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 30-07-2015 14:47:50

พอจะดีๆ กัน ก็มีเหตุทุกที ธีร์ต้องนอนโรงพยาบาลอีกแล้ว

เฮ้อ  ... เมื่อไหร่พัฒน์จะเลิกทำให้ธีร๋เสียใจซักทีน้อ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-07-2015 15:11:24

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 30-07-2015 16:49:30

อ้างจาก: ขนมโก๋ ที่ 29-07-2015 21:08:10  

เป็นนายเอกเรื่องนี่ต้องอดทน สิบล้อชนต้องไม่ตาย นี่คือคติธีร์หรือเปล่าหนอ

เห็นด้วยอย่างแรง สงสารนายเอก สมบุกสมบันมากกกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 30-07-2015 20:02:52

ม่าม๊าน้องธีร์  น่าจะไปแก้ชงให้หน่อยน่ะ
ชีวิตคุณธีร์  จะสมพงษ์กับ รพ. อะไรมากมายขนาดนี้
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 30-07-2015 21:16:14

สงสารธีร์  :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 30-07-2015 22:36:40

หวานมากกกก แอร๊ยยย มันต้องแบบนี้จิพัฒน์เอ๊ยยยย!!
ปล.เค้าแอบเข้ามาดูทุกวันเลยนะ เห็นยังไม่อัพก็อ่านตอนเก่าซ้ำไปซ้ำมา คือติดมากจิงๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 31-07-2015 09:20:30

 ธีร์นี่ผูกพันกับโรงบาลมากเข้าออกเป็นว่าล่น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 31-07-2015 10:27:39

บ้านหลังที่ 2 ไปและเนี่ย

นอนโรงบาลอีกล่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 31+32 (29/7/2558) P:43
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 31-07-2015 14:36:37

 :mew1:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 01-08-2015 19:16:24

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 33

   พัฒน์คงต้องขอขอบคุณฤทธิ์ยาที่สามารถทำให้ธีร์นอนหลับสนิทตลอดทั้งขึ้น ไม่ตื่นมางอแงเหมือนตอนที่ป่วยที่ต่างจังหวัดคราวก่อน และไข้ก็ลดลงมาก คงเป็นเพราะได้นอนหลับพักผ่อนอย่างสบายมาทั้งคืน หรือต้องบอกว่ามีกำลังใจดีที่ทำให้อุณหภูมิของร่างกายธีร์ลดลงเป็นปกติ

ธีร์ตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน ร่างกายรู้สึกดีขึ้น แต่มีแผลที่ยังคงเจ็บมากๆ อยู่ พัฒน์ก็ทำหน้าที่หาอาหารให้ธีร์ทาน และทานยาเสร็จสรรพ นั่งดูทีวีโดยมีพัฒน์นั่งทำงานผ่านโน๊ตบุ๊คและกองเอกสารที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งเขาให้เลขาเอามาให้ที่นี่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูก่อนที่ร่างบางของหญิงสาวที่เป็นสาเหตุให้ธีร์มานอนอยู่ในโรงพยาบาลแบบนี้จะเข้ามาในห้อง สอดส่องมองหาพัฒน์เล็กน้อยด้วยความกลัว

“ฉันมาเยี่ยมธีร์น่ะค่ะ” เมนีที่มาพร้อมกับกระเช้าผลไม้และช่อดอกไม้มาเต็มไม้เต็มมือ ทำเอาธีร์ถึงกับมองด้วยความตกใจ

“ขอบคุณนะครับ ที่จริงไม่ต้องเอามาก็ได้” ธีร์บอกยิ้มๆ

“เอ่อ...ขออนุญาตนะคะคุณพัฒน์” เธอหันไปขออนุญาตผู้ชายหน้าโหดที่มองเธออย่างไม่เป็นมิตรอยู่ตรงโซฟาของห้อง

“ตามสบาย” เมนีเอาของไปวางไว้บนโต๊ะแล้วเอาดอกไม้มาวางไว้ที่โต๊ะตรงหัวเตียง ก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างเตียงที่มี

“นายเป็นยังไงบ้าง ฉันขอโทษนะที่ทำให้นายต้องมาเจ็บตัวแบบนี้” เธอขอโทษด้วยสีหน้าสำนึกผิด

“ไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดของคุณสักหน่อย ถ้าจะโทษก็โทษคนทำเถอะ ว่าแต่คนที่แทงผมนี่เป็นยังไงบ้าง” ธีร์ถามเพราะความอยากรู้

“ฉันแจ้งความในข้อหาเจตนาฆ่า” เมนีตอบอย่างโมโห ยังคงโกรธอดีตคู่หมั้นอยู่

“ไม่แรงไม่หรือไง ยังไงเขาก็รักเธอนะ”

“แต่ฉันไม่ได้รักเค้า และไม่มีทางรักด้วย นายไม่รู้อะไร กว่าฉันจะถอนหมั้นได้ ฉันต้องลำบากลำบนขนาดไหน ผู้ชายเลวๆ แบบนั้นฉันไม่อยากจะเป็นร่วมชีวิตด้วยสักนิด”

“อ่า...ครับ”

“แล้วนาย ยังเจ็บแผลอยู่หรือเปล่า”

“เจ็บครับ แต่ก็ไม่เป็นไรมากหรอก ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ”

“ฉันขอรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการรักษาเองนะ” เธอขอ เพราะถ้าหากไม่ให้เธอทำแบบนี้ หญิงสาวจะไม่มีทางมีความสุขไปชั่วชีวิตแน่ๆ

“ไม่เป็นไร” ไม่ใช่ธีร์ที่เป็นคนตอบ แต่เป็นร่างสูงที่นั่งทำงานอย่างเคร่งเครียดอยู่ต่างหากที่เป็นคนตอบ

“แต่คุณพัฒน์คะ” เธอตั้งใจจะค้านเต็มที่

“อย่าคิดขัดความต้องการของฉัน”

เมนีหันมาขอความช่วยเหลือกับธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็ส่ายหน้าไปมาเป็นเชิงบอกว่า ไม่สามารถช่วยอะไรได้เช่นกัน หญิงสาวถอนหายใจอย่างจำยอม

“ยังไงฉันก็ขอโทษอีกครั้งนะ และก็ขอบคุณที่ไม่เอาเรื่องฉัน เอาไว้หายแล้วขอเลี้ยงข้าวสักมื้อสองมื้อนะ” เธอเอ่ยชวนเอาไว้

ยังอยากที่จะสานสัมพันธ์ให้มากกว่านี้ เธอไม่ได้หวังอะไรมากหรอก เพราะรู้ดีแก่ใจว่าหัวใจของธีร์ไม่มีที่ว่างและไหนจะคนโหดที่ขี้หวงสุดๆ นั่นอีก

ถามว่าเสียดายไหม ก็เสียดาย เพราะพัฒน์กับธีร์ก็ดูเป็นผู้ชายแมนๆ คนหนึ่ง การต้องมาเสียประชากรชายหน้าตาดี และฐานะรวยไป ทำให้เธอต้องตระหนักให้มากๆ เพราะศัตรูหัวใจไม่ได้มีแค่ผู้หญิง

แต่...ได้แค่เพื่อนก็พอ...

“ได้สิครับ” ธีร์รับคำชวนยิ้มๆ แต่คนที่นั่งทำงานอยู่ถึงกับขมวดคิ้วแน่นด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยที่ธีร์มีท่าทีที่เป็นมิตรกับคนน่ารำคาญอย่างเมนี

“ถ้ากูอนุญาตนะ” พัฒน์พูดขึ้นมา ทำเอาธีร์กับเมนีถึงกับเสียงสันหลังวาบ

“ขี้หวงจังเลย” เมนีพึมพำเบาๆ ส่วนธีร์ก็นั่งนิ่งหน้าแดงเพราะคิดว่าพัฒน์จะหวงตน ไม่อยากให้ตนไปกับใคร คิดเข้าข้างตัวเองไป ทั้งๆ ที่ยังไม่เคลียเรื่องผู้หญิงที่อยู่ในร้านอาหารนั้นเลย

พอคิดได้แบบนี้ ธีร์ก็ทำหน้านิ่งลงทันที

“แล้วนี่จะกลับตอนไหนครับ” ธีร์ถาม

“เดี๋ยวก็กลับแล้ว ฉันแค่มาเยี่ยมแป๊บเดียว เดี๋ยวจะกลับไปศึกษางานที่บริษัทต่อ วันหนึ่ง ฉันอยากจะเป็นลูกค้าที่ดีกับธีร์นะ”

ธีร์ยิ้มอย่างจริงจังไปให้ ทำเอาร่างบางถึงกับเขินไปกลับรอยยิ้มที่ดูจริงจังและอ่อนโยนของธีร์ เธอรู้แล้วว่า ความรู้สึกที่เรียกว่ารักหรือชอบจริงๆ มันเป็นยังไง

“ยินดีครับ ถ้าอยากร่วมงานกับ PLEUNG เมื่อไหร่ก็ติดต่อมาได้เลย”

“อื้อ...งั้นฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนกลับก็แล้วกัน” เธอขอพลางลุกขึ้นยืน ซึ่งธีร์ก็ตอบด้วยการพยักหน้า หญิงสาวก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนพัฒน์ก็ลุกขึ้นมาหาธีร์

“ผู้หญิงมาหา เสน่ห์แรงนะมึง”

คนที่เคยชอบพัฒน์ หวังในตัวพัฒน์ทุกคนมักจะเปลี่ยนเป้าหมามาเป็นธีร์ในตอนหลังตลอด แน่นอนว่าเขารู้เหตุผลนั่น และพยายามดึงตัวของธีร์ออกจากทุกคน

จะบอกว่าเขาหวงมันก็ใช่

“อย่ามาหาเรื่อง”

“กูไม่ได้หาเรื่อง นี่มองไม่ออกหรือไงว่าเธอคิดยังไงกับมึง” พัฒน์ถามเสียงเครียด

“แล้วไง”

ทำไมธีร์จะไม่รู้ว่าหญิงสาวคิดอะไร เขาไม่ได้ใสซื่อ ไร้เดียงสา หรือประสบการณ์ความรักน้อยถึงจะมองไม่ออก แต่ในเมื่อเขาไม่อยากจะสนใจ

ไม่รัก ไม่ชอบ คำตอบมันก็ยังคือไม่

“ก็ไม่แล้วไง แต่แค่จำเอาไว้…”

จุ๊บ!

พัฒน์ก้มลงสัมผัสเบาๆ ที่กลีบปากบางสวยได้รูปของธีร์ แล้วผละออกมาพูดเบาๆ ก่อนจะเดินกลับไปทำงานต่อ ประโยคที่ได้ยินทำเอาตัวธีร์แข็งทื่อ

“มึงเป็นของกูคนเดียว...”

ให้ตายสิ กูจะคิดเข้าข้างตัวเองได้หรือเปล่าว่ามึงเองก็คิดแบบเดียวกับกู แบบที่กูคิดเข้าข้างตัวเองอยู่จนทั้งเจ็บทั้งสุขพร้อมๆ กันแบบนี้

เมื่อไหร่กูจะได้คำตอบนั้นสักที


“หวงสุดๆ นะนั่น” เมนีพึมพำเบาๆ เมื่อแอบมองจากฝั่งประตูห้องน้ำเห็นว่าพัฒน์กำลังโน้มตัวไปหาธีร์ ซึ่งถาพแบบนี้ก็มีคำตอบเดียวคือ ทั้งสองคนกำลังจูบกัน

แล้วแบบนี้เธอจะเข้าไปทำอะไรได้...

เมื่อเมนีเห็นว่าร่างสูงกับไปนั่งทำงานเหมือนเดิมก้ออกมาอย่างอยู่รู้หน้าที่ เธอหยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาแล้วเอ่ยลาธีร์ที่นั่งอยู่บนเตียง

“กลับแล้วนะ ขอให้หายไวๆ”

“ขอบคุณครับ เดินทางกลับอย่างปลอดภัยนะครับ”

“กลับก่อนนะคะคุณพัฒน์ แล้วก็ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาค่ะ” เธอโค้งตัวให้กับพัฒน์เล็กน้อย แต่พัฒน์ก็ไม่ได้สนใจจะมอง ทำให้ธีร์มองด้วยความหมั่นไส้กับท่าทีที่หยิ่งยโสของร่างสูงนั่น

“อืม” ยังดีหน่อยที่ยังรับคำสั้นๆ

เธอหันมายิ้มให้กับธีร์อีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องพักพิเศษของธีร์ไปอย่างรู้สึกสบายใจ จากคนที่เธอเคยคิดว่าเป็นศัตรู ตอนนี้ก็ไม่ใช่แล้ว

ต้องขอบคุณความดีของธีร์ที่ทำให้เธอตาสว่าง


“อยากได้อะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น” พัฒน์ถามเมื่อเห็นว่าธีร์หน้ามุ่ยเหมือนไม่พอใจอะไรบางขณะนั่งมองเขาทำงานอยู่

“พรุ่งนี้กูจะออกจากโรงบาล กูจะไปทำงาน” ธีร์พูดขึ้น

“ออกจากโรงบาลน่ะได้ แต่ไปทำงานเลยคงไม่ได้”

“กูไปทำงานได้เว้ย”

“อย่างน้อยมึงก็ควรพักสัก 3 วันนะ” พัฒน์บอก

เพราะถ้าธีร์ไม่พักให้เจ็บแผลน้อยลงกว่านี้ จะทำให้ทำงานลำบากเพราะต้องนั่งทั้งวัน ทั้งเดิน ทั้งยืน แผลมันจะกดทับเอาได้เนื่องจากช่วงเดียวจำเป็นต้องมีการงอตัว

แค่นั่งเฉยๆ ไม่ทำอะไรยังเจ็บเลย

“ถ้าครบสามวันต้องให้กูทำงานนะ”

“เออ...กูจะเป็นคนรับส่งเอง”

“จริงนะ” ธีร์ถาม

ดีใจที่ได้ยินอีกคนบอกว่าจะรับส่ง ตอนนี้เริ่มเข้าใจและยอมรับตัวเองมากขึ้นแล้ว ตอนแรกที่บอกว่าผู้ชายไม่ใช่รสนิยม ยังไงก็ไม่ใช่อยู่ดี เขารู้สึกพิเศษแบบนี้แค่พัฒน์คนเดียว

แค่คนเดียวจริงๆ แล้วในช่วงแรกๆ ที่ทะเลาะกัน พัฒน์พูดว่า หากธีร์รักเขาเมื่อใด ก็ให้ออกไปจากชีวิตของเขาซะ เพราะพัฒน์ไม่มีวันที่จะชอบผู้ชายด้วยกันเด็ดขาด!

ธีร์จะใช้เวลาที่พัฒน์ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรนี่แหละ อยู่แบบนี้ไปก่อน...

ชักจะเหมือนผู้หญิงขึ้นทุกทีว่ะกู

 “เออ...ดีใจที่กูจะเป็นคนขับรถให้สินะ” พัฒน์แขวะ

“กูไม่ได้บังคับมึงนี่ มึงจะไม่ทำก็ได้นะ”

“เอาเถอะ กูจะทำ ถือว่าช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์” พัฒน์ว่า ทำเอาร่างโปร่งมองแบบค้อนๆ

“ทำงานต่อไปเถอะ”

“หึหึ พอเถียงอะไรไม่ได้ ก็ชอบเปลี่ยนเรื่อง” พัฒน์หัวเราะในลำคอ

“ก็เรื่องของกู ชิ”

“เออๆ ว่าแต่ว่า กูขอถามหน่อยได้ไหมวะ ทำไมมึงถึงว่ากูทิ้งมึง” พัฒน์ถามออกไป เพราะเมื่อวานธีร์พูดคำนี้ออกมาด้วยความน้อยใจสุดๆ

และเขาจะต้องรู้สาเหตุของความน้อยใจนั่นให้ได้

“ไม่มีอะไรนี่”

“พูดมา”

“ไม่มีอะไรจริงๆ มึงทำงานไปเถอะ กูจะดูหนัง” ธีร์เลี่ยงและหลบตาคนถามทันที

“ถ้ามึงไม่ตอบกูจะเข้าไปจูบมึง จูบจนกว่าจะตอบ เอาไหมล่ะ” พัฒน์ขู่เสียงเข้ม และเป็นคำขู่ที่พร้อมจะทำจริงทุกเมื่อด้วย

“ย่ะ อย่านะเว้ย กูแค่พูดไปเพราะพิษไข้แล้วก็เพราะเจ็บล่ะมั้ง” พยายามเลี่ยงที่จะตอบความจริง

“กูจะลุกแล้วนะ” พัฒน์บอก

“ก็กูพูดความจริงแล้วไง ทำไมมึงไม่เชื่อเนี่ย” ธีร์โวยวาย

“ก็น้ำเสียงเมื่อวานของมึงมันเหมือนตัดพ้อ น้อยใจน่ะสิ กูเลยอยากรู้ว่าทำไมมึงต้องพูดแบบนั้น” ดูเหมือนวันนี้พัฒน์จะพูดมากผิดปกติ

“ก็มึงอ่ะแหละ” อ้อมแอ้มบอกไป

“กูทำไม หรือเป็นเพราะว่า...กูไม่กลับห้อง” พัฒน์ลองทายสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่ธีร์จะบาดเจ็บ ซึ่งถามออกไปธีร์ก็ออกอาการอยู่ไม่สุขทันที

เรื่องนี้เองสินะ...

“แล้วที่กูไม่ยอมโทรบอกด้วยใช่ไหม” ยิ่งพูดก็ยิ่งเป็นการแทงใจดำร่างบางที่แสร้งทำเป็นไม่สนใจ ก่อนจะตอกเข้าไปอีกเรื่องอย่างมั่นใจเลยด้วย

“และเรื่องผู้หญิงที่ร้านอาหารเมื่อวาน”

ธีร์หันมามองคนพูดอย่างตกใจ ที่ไม่คิดว่าพัฒน์จะรู้มากขนาดนี้ แต่ทุกอย่างมันก็ถูกต้องตามที่พัฒน์พูดทั้งหมด ถ้าอย่างนั้น มันคงไม่รู้ใช่ไหมว่าเขารู้สึกยังไงกับมัน

“ชิ!! หลงตัวเอง”

“แล้วไม่จริงหรือไง”

“ไม่จริงเลยสักนิด”

“แล้วทำไมถึงหน้าแดง”

“ร้อนเว้ย!!”

“เหรอ...แต่กูว่าแอร์ออกจะเย็นนะ” พัฒน์ไม่ยอมให้ธีร์เอาตัวรอดหรอก จะต้อนจนอีกคนไปไหนไม่ได้เลย เห็นธีร์ทำอะไรแล้วมีความสุขเหลือเกิน

ไม่สิ ไม่ว่าอะไร ธีร์ก็ทำให้เขามีความสุขเสมอ แม้ว่าจะไม่ได้แสดงทางสีหน้ามากนัก แต่หัวใจของเขามันรับรู้ได้เองว่ารู้สึกยังไง

“ทำงานต่อไปเถอะมึงน่ะ”

“ก็ได้ๆ กูแค่พูดลอยๆ คนเดียวละกัน เมื่อวานนี้ไปกินข้าวกับแม่ แต่ใครจะไปรู้ว่าแม่จะพาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ไปด้วย” ธีร์หูผึ่งที่ได้ยินแบบนั้น

ดีใจ โล่งใจที่เมื่อวานนี้พัฒน์ไปกับแม่ด้วย แต่ตอนนั้นทำไมเขาถึงเห็นแค่พัฒน์กับผู้หญิงคนนั้นแค่สองคน ก็หันกลับแล้ว แม้จะโล่งใจ แต่ก็ไม่ได้โล่งสุดๆ ไม่มีข้อข้องใจ


“โกหก กูเห็นแค่มึงกับผู้หญิงคนนั้น” ธีร์พูดทั้งๆ ที่ตาก็ยังมองหน้าจอทีวี พูดออกไปทั้งๆ ที่ไม่รู้ตัว คิดว่าตนแค่คิดในใจก็เท่านั้น พัฒน์ได้ยินแบบนั้นก็ยกยิ้มนิดๆ ก่อนจะลุกจากโซฟาเดินมาหาอีกคนโดยที่ธีร์ไม่รู้สึกเลยสักนิด

“หึงหรือไง” พัฒน์ถามข้างหูขาวจนธีร์ตกใจที่เสียงมันใกล้เลยหันมามองร่างสูงอย่างรวดเร็ว ทำให้ใบหน้าของอีกคนอยู่ใกล้กันมาก ปลายจมูกโด่งของทั้งคู่สัมผัสกัน ธีร์หลบสายตามองต่ำ แต่ก็ไม่ได้ผละหนี

“ค่ะ ใครหึง เอาหน้าออกไปเลยนะ” ธีร์สั่ง เพราะถ้าให้เขาเป็นคนผละออกแทน มันจะกระทบถึงแผลที่กำลังประท้วงว่าเจ็บอยู่ตอนนี้

“มึงก็เอาออกเองดิ” พัฒน์พูด

ลมหายใจของทั้งคู่รดใส่กันจนหัวใจของธีร์เต้นแรงจนได้ยินเสียงของตัวเอง ผันหน้าออกเล็กน้อยเพื่อไม่ให้จมูกของทั้งคู่สัมผัสกัน

“กูเจ็บแผล”

“ไม่ตายหรอกน่า เจ็บแค่นี้น่ะ”

มาเป็นกูไหม ไอ้เหี้ยพัฒน์นี่

“เออ!!! อ่ะ โอ้ย” เป็นไปตามคาด แค่พยายามที่จะถอยหลังหนี ก็เจ็บแผลแล้ว แล้วแบบนี้จะหนีไอ้คนใจร้ายที่มันคอยขยับหน้าตามเขาได้ไหมล่ะ

ตอบ...ก็ไม่ได้ไง

“เจ็บแล้วมึงจะขยับทำไม”

“ก็มึงไม่ยอมขยับออกไปอ่ะ” ธีร์เถียง พร้อมกับเอนคอเอนหน้าหนี เท่าที่จะทำได้

“หนีไม่พ้นหรอกน่า...” พัฒน์พูดเสียงเบา ก่อนจะกดริมฝีปากกับจมูกเข้าที่ข้างแก้มขาว หอมแก้มของธีร์เบาๆ แล้วไล่ลงมาเรื่อยๆ ที่ซอกคอหอมกรุ่น ไม่มีการกระทำที่รุนแรง แต่เป็นการสัมผัสอย่างเบาๆ และอ่อนโยน ลมหายใจที่รินรดซอกคอของธีร์ทำให้ร่างโปร่งถึงกับขนลุกซู่ แขนเรียวยกเกาะไหล่แกร่งเอาไว้ ยอมแหงนหน้าให้อีกคนซุกไซร้เบาๆ อย่างชอบใจ ดวงตาหลับพริ้มด้วยความเคลิบเคลิ้ม ร่างสูงเองก็ยกยิ้มพอใจ เพราะรู้ดีว่าจุดไหนที่สัมผัสแล้วร่างโปร่งจะอ่อนลง นอกจากหลังที่ธีร์ชอบให้สัมผัสเวลานอนแล้ว ช่วงที่ธีร์เคลิ้มกับมันที่สุดคือเวลาเขาสัมผัสที่คอ ไม่ว่าจะรุนแรงหรืออ่อนโยน

“อืม...” ครางออกมาแผ่วเบา

พัฒน์ผละออกจากคอแล้วมองธีร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมาย แต่ธีร์ก็มองไม่เห็นอีกตามเคย เพราะยังคงหลับตาอยู่ ไม่กล้าสู้หน้าอีกคนเท่าไหร่

ยอมให้ขนาดนี้แล้ว เมื่อไหร่เขาจะได้ฟังคำตอบนั้นสักที

“กูจะไปทำงานต่อ แต่ขอบอกไว้ก่อนว่ากูกับผู้หญิงคนนั้น ไม่มีอะไรกัน ก็แค่คนที่แม่แนะนำมาเท่านั้น” พัฒน์อธิบายให้ร่างโปร่งฟัง ซึ่งธีร์ก็ลืมตามองสบกับอีกคนด้วยสายตาที่สั่นไหว ทุกความรู้สึกที่คิดไปเอง เศ้ราเอง เสียใจเอง ตอนนี้ก็มลายหายไปแล้วสิ้น เหลือไว้แค่ความสุขที่ธีร์จะเก็บมันเอาไว้

จนกว่าจะได้ฟังคำตอบที่ว่า ตอนนี้เขากับพัฒน์อยู่ในสถานะไหนกันแน่

“เรื่องของมึงสิ จะมาบอกกูทำไม” ธีร์พูดเสียงสั่น แสร้งทำเป็นไม่สนใจ จนพัฒน์หัวเราะในลำคอน้อยๆ กับคนปากแข็งอย่างธีร์

“งั้นหรือ แต่หน้ามึงน่ะ อยากรู้เต็มๆ เลยนะ”

“รีบไปทำงานเลยไอ้พัฒน์ ก่อนที่กูจะลงไปเตะมึง” ธีร์ขู่

“ถ้าทำได้ก็มาสิ” พัฒน์ถอยหลังน้อยๆ ท้าทายร่างบางออกไป เพราะรู้ดีว่าคนเจ็บแบบนั้นไม่สามารถทำอะไรได้แน่ๆ ถึงทำ เขาก็ไม่ยอมให้ธีร์เจ็บตัวอีกแน่ๆ

แค่นี้ก็เจ็บตัวมามากพอแล้ว เขาไม่อยากให้ธีร์ได้รับบาดเจ็บ หรือเรื่องอันตรายแบบนี้อีก

อย่างที่อีกคนพูด เขาเหมือนสัญลักษณ์แห่งอันตรายของธีร์ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา ธีร์ก็เข้าโรงพยาบาลบ่อยๆ ต่อจากนี้พัฒน์จะพยายามปกป้องอีกคนให้ดีที่สุด

“ไปทำงานต่อเลยไอ้ห่า”

“โอเคๆ อยากได้อะไรก็เรียก หิวเมื่อไหร่ก็บอก” พัฒน์พูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินไปทำงานต่อที่โซฟา ธีร์เองก็มองตามเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าหนีเมื่ออีกคนมอง

ชิ! ให้ตายสิ ทำไมต้องมีกูคนเดียวที่ออกอาการหวั่นไหวด้วย ทีไอ้พัฒน์มันยังไม่รู้สึกอะไร แถมยังสนุกที่ได้แกล้งเขาด้วย

ธีร์ดูทีวีต่อ ดูแค่จอสี่เหลี่ยมเท่านั้น ไม่ได้มีกะจิตกะใจสนใจสิ่งที่กำลังฉายอยู่ในหน้าจอเลย เสียงก็ไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงของพัฒน์ที่ยังรบกวนจิตใจอยู่


ถ้าหากว่ากูมีอันตรายแบบนี้ตลอด เข้าโรงพยาบาลบ่อยๆ เจ็บหนักๆ มึงก็จะมาดูแลกูแบบนี้เสมอ เอาใจ แม้จะแกล้งไปบ้างแต่ก็มีความสุข

ความอันตรายนี้แหละ ที่ทำให้กูเริ่มรู้สึกจะเสพติดมันขึ้นทุกๆ ครั้ง

...

...

...






(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 01-08-2015 19:16:57

(ต่อ)





“มึงจะให้กูนอนอยู่กับที่แบบนี้น่ะหรือวะ” ธีร์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างสูงกำลังจะเดินทางไปทำงานในช่วงสายๆ ของวัน ซึ่งวันนี้ก็เป็นวันที่ 2 ที่ออกจากโรงพยาบาลมานอนพักที่ห้อง ซึ่งแน่นอนมันคือห้องของพัฒน์ ที่ข้าวของทุกอย่างของธีร์ย้ายเข้ามาอยู่ในห้องนี้แทบจะทั้งหมดแล้ว

“ก็นอนไปเถอะน่า จะได้หายไวๆ” พัฒน์เริ่มรู้สึกตัวเองกำลังเลี้ยงเด็กขึ้นทุกวันๆ เพราะเดี๋ยวนี้ธีร์ชอบอ้อนออกมาบ่อยๆ โดยไม่รู้ตัว

แน่นอนว่าเขายอมทำทุกอย่างตามที่อีกคนต้องการได้ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด

“กูอยากไปทำงานแล้ว เพื่อนก็ไม่มี”

“กูไปประชุมที่ P&P แป๊บเดียวก็กลับ”

“แต่มีมึงอยู่ก็เหมือนไม่มี”

“งอแงนะมึง อยากให้มาก็พูด ไอ้เจ็มไม่ได้ต้องประชุม”

“กูให้ไอ้อินมาหาได้ไหมวะ” ธีร์ถามเพราะไม่ได้เจอเพื่อนคนนี้นานแล้ว อินทัชมีงานที่ไปต่างประเทศบ่อยๆ เพราะเจ้าตัวทำธุรกิจที่ค่อนข้างดังในบริษัทผลิตและนำเข้าของตกแต่งภายในและภายนอกของอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศ ทุกคนๆ รู้จัก ที่สำคัญฐานะและความโด่งดังก็พอๆ กับอภิหชัยบดินทร์ได้เลย

“ถ้าเพื่อมึงว่างกูก็อนุญาต แต่ไม่ให้เข้าห้องนอนของเรา เข้าใจนะ” พัฒน์กำชับ เพราะความส่วนตัวเป็นสิ่งที่พัฒน์ไม่ชอบให้ใครมาลุกล้ำ แค่ยอมให้ธีร์พาใครเข้ามานี่ก็ถือว่ายอมสุดๆ แล้ว

ไม่สำคัญก็ไม่มีสิทธิ์ขนาดนี้หรอก

ห้องนอนของเรา เป็นประโยคที่ทำเอาธีร์ถึงกับนิ่ง

“เออ...ไม่ให้เข้า” ตอบไปเหมือนร่างกายไม่มีวิญญาณ

“ตามสบายก็แล้วกัน”

“มึงนี่ก็ใจดีเหมือนกันนะ” ธีร์ชม

“เหรอ...มีมึงเห็นคนเดียวนะ” พัฒน์พูดบอก พร้อมกับประคองร่างโปร่งให้ลุกขึ้น ก่อนจะพาอีกคนไปข้างนอกห้องนอน

“ที่จริงกูก็เดินได้แล้วนะ ไม่ค่อยเจ็บแผลแล้ว ขอคีย์การ์ดไว้ได้ไหม เผื่อลงไปซื้ออะไรกิน” ธีร์ยื่นมือแบมาข้างหน้าเมื่อรอรับคีย์การ์ดที่ถูกยึดไปทั้งของห้องพัฒน์และของห้องตัวเองเพื่อไม้ให้ธีร์ออกจากห้องในช่วงนี้

“ไม่ได้ อยากได้อะไรก็ให้เพื่อนมึงซื้อขึ้นมาให้ หรือโทรใช้ลูกน้องก็ได้นี่ คนที่ทำงานในตึกนี้ก็ลูกน้องมึงทั้งนั้น” พัฒน์บอก

“แต่กูก็ไม่รู้นี่ว่าอินมันจะมาได้หรือเปล่า”

“กูจะให้คนมาอยู่หน้าห้องคนหนึ่งแล้วกัน”

“มึงใจดีมาก แต่มันเหมือนกันที่ไหนล่ะ งั้นกูชวนคนของมึงเข้ามาคุยในห้องนะ ถ้าไอ้อินมันมาไม่ได้” ธีร์ลองถามไปเล่นๆ

“อยากตายก็ลองดู”

“โธ่เอ้ย! สุดท้ายกูก็เหมือนคนขาขาด แขนไม่มี ทำอะไรเองไม่ได้อยู่ดีสินะ”

“มึงอยู่แบบนี้ก็ดีแล้วนี่” พัฒน์เอ่ยเรียบๆ ก่อนจะเดินหยิบกระเป๋าเอกสารของตนออกมาวางตรงหน้าธีร์ เตรียมพร้อมไปทำงานเต็มที่

“มึงอ่ะ”

“อย่าทำหน้าแบบนี้ รีบโทรหาเพื่อนมึงสิ กูจะรอคำตอบเพื่อนมึงด้วย” พัฒน์ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ยื่นโทรศัพท์ของร่างโปร่งไปให้เจ้าของเครื่อง

ซึ่งธีร์ใช้มันโทรหาเพื่อนที่สนิทที่สุดทันที รอไม่นานปลายสายก็รับ

(ว่าไงไอ้ตัวแสบ)

“มึงทักเพื่อนมึงอย่างนี้หรือวะ”

(ฮ่าๆ กูคิดถึงมึงว่ะ เห็นข่าวมึงเต็มเฟสเลย ได้ข่าวว่าโดนแทงหรือวะ) คงเป็นเพราะคนที่ถ่ายรูป ถ่ายคลิปแต่ไม่ยอมช่วยเหลือพวกนั้น

ไม่ได้เช็คมาหลายวันเลยไม่เห็นข่าวพวกนั้น

“รู้แบบนี้มึงก็ไม่คิดจะถามไถ่กูเลยนะ ชักจะน้อยใจนิดๆ แฮะ” ธีร์ว่าเสียงไม่พอใจ

(ก็กูไม่ว่าง นี่ก็เพิ่งกลับจากต่างประเทศ)

“มึงนี่เดือนหนึ่งไปต่างประเทศกี่ครั้งวะ”

(5-6 ครั้งได้มั้ง ช่วงนี้งานชุกมาก เขาเรียกว่าปีทองเว้ย รับสืบทอดบริษัทปุ๊บ งานเข้าเพียบ นักธุรกิจไฟแรงก็เงี้ย) ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าหมั่นไส้

“เออออ...พ่อนักธุรกิจไฟแรง ยังไงมีเวลาปลีกตัวได้ไหมเพื่อน”

(โทรมาวันหยุดพอดีเลยเพื่อน กำลังคิดถึงอยากจะไปหาพอดีเลย)

“อย่ามาพูดเหมือนบังเอิญเลยเพื่อนรัก หึหึ กูรู้ว่าถ้ากูไม่ไปก็คงจะไปหาเด็กๆ ของมึงล่ะสิ” ธีร์ถามไปอย่างรู้ทัน

(ไม่หรอก กูตั้งใจจะไปหาจริงๆ สักชั่วโมงเจอกัน อยากได้อะไรไหม)

“เดี๋ยวไลน์รายการไปนะ อ้อ! เข้าห้องที่อยู่ก่อนห้องกูนะ” ธีร์บอกไปเพราะกลัวเพื่อนจะมาผิดห้อง

(ก่อนห้องมึง...ห้องคุณพัฒน์อ่ะนะ)

“เออ ห้องนั้นแหละ อ้อ! อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้ มาถึงค่อยถาม”

(เออๆ ดักกูทุกทางเลยนะเนี่ย)

“แน่นอน แค่นี้ล่ะนะ”

(เออ!!) ธีร์ยกโทรศัพท์ออกจากหูทันที สบตากับร่างสูงแล้วบอกว่าอินทัชสามารถมาได้

“เดี๋ยวมันก็มา มึงไปทำงานเลยไป”

“เออๆ เดี๋ยวบ่าย 3 กว่าๆ กูก็กลับแล้ว”

“มึงไม่ต้องรีบก็ได้”

“กูจะรีบ”

“ชิ!” ธีร์เถียงต่อไปไม่ได้ก็ได้แต่สบถเล็กน้อย

“กุไปแล้ว ถามซนล่ะ” พัฒน์พูดจบก็เดินหนีธีร์ไป เพราะกว่าอีกคนจะเข้าใจคำที่เขาพูด พัฒน์ก็คงออกจากห้องไปแล้ว ไม่รอให้อีกคนละเบิดลงหรอก

“ไอ้บ้านี่ ว่ากูเป็นเด็กหรือไง”

ทั้งๆ ที่เหมือนจะโดนว่า แต่ใบหน้าก็ยังเปื้อนไปด้วยความสุขและรอยยิ้ม

...

...

...


ชั่วโมงกว่าๆ ผ่านไป

(คุณธีร์ครับ มีคนมาขอพบครับ) เสียงคนของพัฒน์ดังเข้ามาผ่านอินเตอร์โฟนหน้าห้อง ขึ้นมาถึงที่นี่ได้โดยไม่ผ่านคนรักษาความปลอดภัยแสดงว่าพัฒน์จัดการด้านล่างให้แล้ว

“เปิดให้เขาเข้ามา” ธีร์ตอบกลับไป

พัฒน์นี่ก็แปลกคีย์การ์ดให้เขาไม่ได้ แต่กล้าให้ลูกน้องของตัวเองไหนจะรหัสอีก แสดงว่าลูกน้องคนนี้คงจะได้รับความเชื่อใจจากพัฒน์มากแน่ๆ แม้จะเพียงชั่วคราวก็เถอะ เพราะถ้าพัฒน์กลับมาก็จะยืดกลับคืน มีเพียงรหัสอย่างเดียวทำอะไรไม่ได้หรอก ไหนจะระบบรักษาความปลอดภัยที่ไม่สามารถก๊อบปี้คีย์การ์ดได้อีก

“ไง ใกล้ตายหรือยัง” เป็นประโยคทักทายที่ดูจริงจังที่สุดเท่าที่เคยได้ยินเลย แต่มันก็ออกมาจากเพื่อนรักของธีร์ที่เข้ามาถึงก็วางของกินเอาไว้แล้วทิ้งตัวข้างๆ เขาอย่างเหน็ดเหนื่อย

“นี่คือคำทักทายเพื่อนรักอย่างกูที่ไม่เจอกันนานงั้นหรือวะ” ธีร์ถามเมื่อเห็นหน้าเพื่อนสนิทที่ดูผอมลง

“แล้วจะให้ทักยังไง”

“ธีร์เพื่อรัก มึงเป็นยังไงบ้าง อะไรประมาณนี้” ธีร์ตอบไป แต่ก็เป็นประโยคที่พูดเล่นเท่านั้น ให้อินทัชพูดแบบนี่บอกไปสิ ขนลุกตาย

“ให้กูตายก่อนเถอะ”

“ฮ่าๆ มึงนี่ดูผอมลงนะ งานหนักขนาดนั้นเลยหรือวะ” ธีร์ถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนตัวเองผอมลงมาก ต่างจากหลายเดือนก่อนหน้าที่เห็นเป้นครั้งสุดท้ายลิบลับ

“งานเยอะสิวะ ไหนจะไปต่างประเทศบ่อยๆ เจ็ทแล็คเพื่อน และมันไม่ใช่ประเทศใกล้ๆ ที่ห่างกันไม่กี่ชั่วโมง แต่นี่กูไปแต่ละที่นะ นอนไม่หลับเลยเพื่อน ข้าวก็กินไม่ได้ ทำงานอย่างเดียว ดีหน่อยเดือนนี้กูสามารถหยุดได้เยอะ กะจะไปเที่ยวสนใจไหมวะ ทะเลๆ” อินทัชชวน

“กูเพิ่งจะกลับจากกระบี่เหอะ ดำน้ำมาแล้ว เล่นน้ำแล้ว เชิญมึงไปคนเดียวเถอะ”

“อะไรว้า ไปไม่ชวนเพื่อนเลย” อินทัชบ่น

“มึงไม่ติดต่อเพื่อนเองนี่หว่า ช่วยไม่ได้ อ้อ! กูนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปด้วยล่ะ หึหึ” ธีร์รีบอวดเพื่อนเลยทันที

“ของใครวะ เท่าที่รู้มาคุณพัฒน์ไม่มีนะ แต่คุณดินคุณเพลิงนี่ยอมรับว่ามี แต่ก็ไม่ได้ใช้ไม่ใช่หรือวะ ปล่อยให้เช่าอยู่นี่” อินทัชถามอย่างสงสัย

“รู้ดีจังนะมึง” ธีร์แขวะเพื่อน

ก็ไม่ได้จริงจังอะไรนักหรอก เพราะที่อินทัชรู้เพราะ PLEUNG บริษัทที่เขาช่วยอัคนีบริหารเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทของอินทัชเลยว่าได้

แปลกนะที่ทำธุรกิจด้วยกัน แต่กลับไม่ค่อยได้เจอหน้ากันสักเท่าไหร่

“ตอบมาดิว่าของใคร แต่ส่วนมากพวกรวยๆ ก็มีกันเยอะแยะไป พวกที่ติดอันเศรษฐีในเมืองไทยน่ะ มีกันทุกตระกูลแหละ แต่มีตระกูลหนึ่งที่เยอะหน่อย” อินทัชพูดบอกไป

อินทัชเป็นถึงผู้บริหาร เพราะฉะนั้นไม่แปลกเลยที่รู้ข่าวคราวของคนในสังคมแบบนี้เยอะ

“ตระกูลไหนวะ กูไม่ชอบอ่านหนังสือพิมพ์อ่ะ ส่วนมากดูแต่หุ้นกับกีฬา” ธีร์ถามไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นจนเพื่อนสนิทอย่างอินทัชต้องส่ายหน้าไปมา

“นี่มึงอยู่ขั้นบริหารนะเว้ย ต้องหัดอ่านบ้างแล้วล่ะ” อินทัชเตือนเพื่อน

“ก็กูไม่ค่อยชอบอ่ะ แต่ฮ.ที่กูนั่งเป็นของเพื่อนพี่ชายไอ้พัฒน์มันอ่ะ ชื่อว่าโรมัน”

“อ๋อ คุณโรมัน”

“นี่มึงรู้จักเขาหรือวะ” ธีร์ถามอย่างตื่นเต้น

“เคยเจอกันในงานครั้งหนึ่งอ่ะนะ ไม่ได้รู้จักกันเป็นส่วนตัวหรอก แล้วก็เป็นคนในตระกูลที่กูกำลังพูดถึงนี่แหละ พ่อเป็นนายพล อำนาจใหญ่โตสุดๆ ที่สำคัญคุณโรมันยังทำธุรกิจนำเข้าอาวุธต่างๆ จากต่างประเทศเพื่อส่งให้กับกองทัพด้วยนะมึง เป็นธุรกิจที่สืบทอดมาอย่างช้านานของตระกูล วงศาอมรพิชัย ที่เป็นเพียงหนึ่งเดียวของประเทศที่ส่งอาวุธให้กับกองทัพ” เมื่อรู้ประวัติของเจ้าของบ้านพักตากอากาศบนเกาะส่วนตัวนั้นแล้วธีร์ก็ไม่แปลกใจเลยสักนิด

นับเป็นบุญหรือเปล่าเนี่ยที่ได้รู้จักคนใหญ่คนโตที่ยิ่งกว่าเจ้านายของตนอีก

“สุดยอดว่ะ นี่กูไปพักที่เกาะส่วนตัวของเขามานะเนี่ย เพราะไอ้พัฒน์มันก็รู้จักอ่ะ”

“มึงนี่มันน่าอิจฉาว่ะ เท่าที่รู้มาเกาะส่วนตัวของคุณโรมันเนี่ย จะไม่ให้คนที่ไม่สนิทเข้าพักเลยนะเว้ย เพราะที่นั่นก็เป็นเหมือนบ้านของเขาหลังหนึ่งเลย” อินทัชพูดบอกตามข้อมูลที่เขารู้

“เออ...ฐานะสุดยอดแล้ว สัตว์เลี้ยงเขาก็สุดยอดด้วย” ธีร์พูดขึ้นมาเมื่อนึกถึงเจ้าไทออน เจ้าไลเกอร์ที่แสนจะดุดันนั่น ดีแล้วที่ไม่เลี้ยงฉลามด้วย

“อะไรวะ”

“เลี้ยงเสือกับสิงโตไว้บนเกาะ” ธีร์พูดอย่างหน่ายๆ

“โกหกน่า”

“โกหกทำพระแสงอะไร เลี้ยงในถ้ำด้วยนะเว้ย กูแอบเดินเข้าไปดู เลยเจอ”

“อยากจะไปที่แบบนั้นบ้างจังวะ มึงนี่มันน่าอิจฉาจริงๆ แล้วมีโอกาสได้เห็นคุณโรมันหรือเปล่า” อินทัชถามอย่างกระตือรือร้น รู้สึกว่าหัวข้อการสนทนามักจะสนุกขึ้นทุกที

“ไม่เจอหรอก เขาไม่ได้ไปด้วย”

“อะไรวะ เอาเถอะๆ เปลี่ยนเรื่องๆ กูอยากรู้ตั้งแต่วางสายกับมึงเมื่อกี้แล้ว ทำไมถึงได้มาอยู่ห้องของคุณพัฒน์ได้วะ” เป็นคำถามที่ธีร์อยากจะเลี่ยงมากๆ

แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว เพื่อนกัน ไม่อยากปิดหรอก

“กูมาอยู่นานแล้ว มันบังคับให้มาอยู่”

“บังคับ? เพราะอะไรวะ” อินทัชขมวดคิ้วแน่น

“มันมีอะไรหลายๆ อย่างที่กูไม่อยากจะพูดว่ะ เอาเป็นว่ากูโดนบังคับให้อยู่ที่นี่”

“และมึงก็เต็มใจใช่ไหม ธีร์ที่กูรู้จักไม่ใช่คนที่ยอมใครง่ายๆ แล้วดูจากรูปร่างที่เปลี่ยนไปของมึง มึงเสร็จเค้าแล้วใช่หรือเปล่า” อินทัชถามอย่างตรงประเด็น

ธีร์เบิกตากว้างมองเพื่อนอย่างตกใจ ที่จู่ๆ เรื่องราวก็กลายมาเป็นประเด็นเขาแล้วเข้าเรื่องหนักๆ จนเขาประมวลสมองไม่ได้

“ท่าทางของมึงถ้าคนที่ไม่ใช่เพื่อนหรือคนในครอบครัวดู จะดูไม่ออกหรอกว่ามึงเปลี่ยนไปแค่ไหน ไหนจะคุณแม่มึงที่โทรมาเล่าว่าพี่พัฒน์อย่างนู้น พี่พัฒน์อย่างนี้ เรื่องที่มึงอยู่กับคุณพัฒน์กูรู้มาสักพักหนึ่งแล้วว่ะเพื่อน ตอนรู้ก็คิดไปแล้วว่ามึงกับเขาคงจะมีอะไรกันเรียบร้อย แต่ก็ห้ามว่ามึงคงไม่ใช่อย่างที่มึงพร่ำปฏิเสธมาตลอด พอเห็นมึงวันนี้ มันชัดเจนแล้วว่ะเพื่อน” อินทัชพูดออกมายาวเหยียด จนธีร์เริ่มตื่นเต้น

“ก่ะ กู”

มันรู้ มันรู้ทุกอย่าง

อินทัชรู้ความรู้สึกที่ธีร์กำลังปกปิดนี้ทุกอย่าง สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักของธีร์ เพื่อนที่คบกันมา 20 กว่าปี...





100%

   มาแล้วจ้าตอนที่ 33 ตอนนี้มีการพูดถึงโรมัน เพราะอะไรเอ่ย อีกหลายๆ ปี ยูกิจะแต่งคุณท่านเขานั่นแหละค่ะ แต่อีกนานเลย โหๆ ยูกิลงให้สองตอนหลังจากหายไปนาน กำลังใจน้อยลงเนอะ กระซิกๆ แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ แค่ที่มาคุยในเพจก็ถือว่าเยอะมากแล้วสำหรับยูกิ  ฮุฮุ เม้นท์กันด้วยน้า เจอกันตอนหน้า

   https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 01-08-2015 19:41:04

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 01-08-2015 20:00:13

อินทัชโรมันป่ะคะ?????

อยากรู้มากกกกกกกกกกกก ใครจะคู่กับโรมัน

(ช่างคู่ธีร์พัฒน์ก่อนละกัน)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 01-08-2015 20:06:30

ขี้หวงจริงๆ ถ้าไม่รู้ตัวเร็วๆนี้
เราจะยุให้พี่ธีร์หนีล่ะนะ!!!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 01-08-2015 20:31:32

อีกหลายปีเลยเหรออยากอ่านจัง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 01-08-2015 20:32:55

โรมอินๆๆๆๆๆๆ คู่ใหม่ คุณโรมดูเข้มกว่าพระเอกทุกคนของยูกินะคะ เราจิ้นรอแล้วค่า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-08-2015 20:48:43

 :L1:   

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 01-08-2015 20:57:50

โอะ โรมอิน เอาเป็นว่าจะรออ่าน แฮร่ๆๆ น่าสนุกๆ

ตอนนี้หวานนะ ละมุนขึ้นอีกนิด พัฒน์ยอมธีร์ขึ้นเยอะ กิกิ

เมื่อไรจะชัดเจนนนนนนน สงสารธีร์นะ เหมือนชีวิตไม่แน่นอนไงไม่รู้ ง่ะ

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ คุณยูกิ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-08-2015 21:51:02

 :กอด1: กอดให้กำลังใจคุณยูกิ
พัฒน์จะหวงขนาดนี้ช่วยแสดงออกเป็นคำพูดด้วย เพราะใจตรงกันแล้ว ชอบตอนธีร์งอแง ดื้อ อ้อน มันดูน่ารักมุ่งมิ้ง อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: mammam ที่ 01-08-2015 22:21:30

ชอบล่ะซิพี่พัฒนื  โดนอ้อนนั่นโน่นนี่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 01-08-2015 22:22:54

พัฒน์และธีร์จากความคิดและการกระทำคือทั้งสองคนก็แค่รู้สึกดีอ่ะ คือถ้าไม่สมหวังก็คงเศร้าแปบๆเดี่ยวก็หาย คือยังรู้สึกว่าทั้งสองคนไม่ได้ต่างจากคู่นอน ถ้ารักกันมันต้องมากกว่านี้หรือเปล่า  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: มะเขือม่วง ที่ 01-08-2015 22:35:01

 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 01-08-2015 22:48:13

ตอนนี้เค้าก็หวานกันนะเอออ

อยากอ่านโรมันแล้วววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 01-08-2015 22:51:29

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 01-08-2015 23:02:45

รอคู่รองงง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 01-08-2015 23:04:03

โรมัน อร๊ายยยย พ่อเทพบุตรที่เราหลงรักตั้งแต่ได้อ่านชื่อจะมีคู่แล้ง จัดอินทัชเลยค่ะ รุ้สึกอยากให้อินคุ่ชายชายบ้าง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 01-08-2015 23:16:10

 :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 01-08-2015 23:22:10

เกิดมโนจะส่งอินทัชเข้าปากโรม  :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 01-08-2015 23:54:53

นิยายของคุณ ยูกิมีหลายคู่นะ หรือว่าจะ อินทัชกับโรมันนะ  :hao6: มีอีกคู่หนึ่งอ่ะที่รีสร์อทเพชรบูรณ์อ่ะ คูนั้นก็น่าสน  :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 02-08-2015 00:01:40

เค้าเป็นกำลังใจให้ตลอดน๊าคุณยูกิ เชื่อไหมว่าปกติจะไม่อ่านนิยายที่แค่งยังไม่จบเพราะไม่ชอบรอ แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยอมเข้ามารออ่านตั้งแต่ตอนแรกเลยจริงๆ คุณสุดยอดมากค่ะ o13 จะตามไปอีกเรื่อยๆเลยน๊า แล้วคู่ใหม่ก็น่าอ่านมากค่ะ จบเรื่องนี้ละขอเรื่องใหม่เลยนะคะ ติดมากจริงๆ :) :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 02-08-2015 00:09:59

พี่พัฒน์ยังขี้หวงเหมือนเดิมนะคะ
ป.ล. อยากอ่านคู่คุณโรมันแล้ว. ท่าจะตื่นเต้นและสนุกน่าดู

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 02-08-2015 00:15:38

รออ่านยูกิทุกวัน
สนุกดี

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 02-08-2015 01:12:45

เพราะธีร์ดูมีน้ำมีนวลเหรอ อินทัชถึงดูออก อิ อิ  :hao3:

ความจริงเพิ่งถูกแทงมาน่าจะซูบซีดมากกว่านะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 02-08-2015 01:15:17

อินทัช   รู้เรื่องดีเหลือเกิ๊นนนน   ๕๕๕

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 02-08-2015 01:40:32

พัฒน์น่ารักขึ้นมากแล้วอ่ะตอนนี้ เสียใจนิดหน่อย อีก 10 ตอนจบแล้วเหรอ ฮือออออ รอหนังสือนะคะ
แต่ที่เป็นประเด็นสำหรับตอนนี้คือโรมันอินทัชค่ะ กรี๊ดดดดดดด จะรอนะคะ อยากอ่านอ่ะ
ปล.เป็นกำลังใจให้จ้าา รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 02-08-2015 05:26:19

อ่อนหวานและขี้หวงเบาๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 02-08-2015 08:44:12

พึ่งอ่านตามมาทันจร้าาาาาา
อ่านมาตอนแรกๆนี่ขัดใจพัฒน์มากกก(ก.ไก่ล้านตัว)
อะไรจะเปนคนเลือดเย็น ใจร้ายอะไรขนาดนั้น
ธีร์ก้อมาโซ สุดๆอ่ะ พยศให้โดนลงโทษเหนๆ 555
แต่พอมาตอนนี้ก้อหวานแหวว กุ๊งกิ๊ง~~!!
พัฒน์เลิกปากแข็งได้แร้นนะครัช =________=

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 02-08-2015 09:44:03

เป็นแฟนกันเห้อออออออออออ  ถ้าจะหวงนู๋ธีร์ขนาดนี้ 555555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 02-08-2015 10:54:37

พี่พัฒน์นี่น่ารักในแบบของตังเอง
เห็นแววว่าจะมีคู่ใหม่อีกคู่รึเปล่าหว่า
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: nada_dadida ที่ 02-08-2015 14:33:11

อินโร อินโร อินโร อินโร อินโร อินโร อินโร  :really2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 02-08-2015 16:26:50

พี่พัฒน์ขาาาา หลงเขาซะขนาดนี บอกรักแล้วแต่งกับน้องธีร์วักทีเถอะค้าาาาา อินทัชโรมันป่าวน้าา หุหุ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 04-08-2015 01:14:06

งุ้ยย น้องธีร์น่ารักอ่ะ :-[

อ้อนพี่พัฒน์เยอะๆ นะจ้ะ

อ้อนจนให้พี่พัฒน์หลุดบอกรักออกมาเลย

จะรออ่านทั้งเรื่องนี้และเรื่องหน้านะจ้ะ (แอบสนใจคุณโรมัน)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 04-08-2015 10:04:05

ความรู้สึกมันเลยคำว่าคู่นอนมาหรือยังนะ
แบบน่ารักนะ
แต่มันก็ยังค้างคาใจ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 33 (1/8/2558) P:44
เริ่มหัวข้อโดย: luzileas ที่ 04-08-2015 12:37:14

อินถ้าอยากไปเกาะส่วนตัวคุณโรมันลองเป็นเมียคุณโรมันนะค่ะ  เชียร์ โรมัน-อินค่ะ

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 04-08-2015 20:42:22

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 34

“กูไม่ได้...” ยังไม่ทันที่ธีร์จะปฏิเสธหรือพูดอะไรออกไป อินทัชก็เอ่ยแทรกขึ้นก่อน เพื่อให้ธีร์ยอมสารภาพแล้วบอกเล่าให้เพื่อนคนนี้รู้เสียที

เพราะพวกเขาสองคนสัญญา ว่าจะไม่มีอะไรปิดบังกัน แต่วันนี้ธีร์กำลังปิดบังเพื่อนรักอย่างอินทัช

“อย่าพยายามปฏิเสธ เพื่อนที่คบกับมึงมา 20 กว่าปีอย่างกูเลยไอ้ธีร์ มึงรักเค้าจนยอมทุกอย่างแล้วใช่ไหม อาการมึงตอนนี้มันเหมือนตอนที่มึงกับฟ้าคบกันใหม่ๆ ทั้งที่มึงบอกว่าถูกบังคับ แต่สีหน้าตอนที่กูเข้ามามึงมีความสุขมาก มันมากเสียกว่าตอนที่มึงรักฟ้าอีก” อินทัชยกเอาแฟนคนแรกของธีร์ขึ้นมาพูด

แฟนที่ธีร์รักมาก เป็นคนที่ทำให้ธีร์มีความสุขในช่วงเวลานั้นสุดๆ และกลับกันก็เป็นคนที่ทำร้ายหัวใจของธีร์อย่างเจ็บปวดเช่นกัน...แต่มันก็ผ่านมาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นได้แค่บทเรียนและความทรงจำเท่านั้น

“มึงกับกูสัญญาว่ายังไง อย่าคิดว่ากูจะล้อหรือว่าเกลียดมึงเลยธีร์”

ธีร์ยังคงเงียบ ทำเอาอินทัชถึงกับโมโห เพราะเขารู้ขนาดนี้แล้ว ธีร์ยังไม่คิดที่จะบอกเขา

เป็นเพื่อนที่น่าปวดหัวจริงๆ

“จะบอกกูดีๆ ไหม”

“กู...ขอเวลาได้ไหมวะ”

“ขอเวลาทำเหี้ยอะไรอีก มึงจะให้เพื่อนอย่างกูรอนานขนาดไหน นี่เหรอที่มึงสัญญาว่าจะไม่มีอะไรปิดบังกู ขนาดมึงนอนกับผู้หญิงของกูมึงยังกล้าบอก แต่แค่มึงยอมรับว่ามึงรักคุณพัฒน์มึงไม่กล้าพูด ทำไม กลัวกูด่ามึงหรือไง กลับเพื่อนคนนี้ล้อมึงหรือไอ้ธีร์” ยิ่งพูดอินทัชก็ยิ่งอารมณ์ขึ้น

“ไม่ใช่อย่างนั้น”

“แล้วมันยังไง”

“กู...”

“งั้นเราเลิกคบกันจนกว่ามึงจะอยากบอกแล้วกัน” เป็นคำพูดที่ธีร์กลัวที่สุด เพราะทั้งชีวิตเขามีเพื่อนสนิท มีเพื่อนรักเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น

เพื่อนคนสำคัญที่สุด ที่อยู่ข้างเขามาตลอด ที่คอยปลอบ คอยให้คำปรึกษามาโดยตลอดเวลาที่เขาไม่สบายใจหรือมีปัญหา

ครั้งนี้ธีร์ทำผิดจริงๆ ที่ไม่ยอมบอก แต่มันก็มีเหตุผลที่เขาไม่อยากพูดเหมือนกัน

“ย่ะ อย่านะเว้ย กูมีมึงเป็นเพื่อนแค่คนเดียวนะ”

“งั้นก็ตอบมาว่ามึงรักเขาหรือเปล่า”

ธีร์เงียบไปก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ

“อือ...กูรักมัน กูรักมันมาก นับวันก็ยิ่งรักมัน แต่กูไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกับกู เพราะมันก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่เคยบอกกูว่ากูเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ กูเป็นแค่หนูทดลองเกี่ยวกับการมีเซ็กส์ของผู้ชาย” ธีร์พูดสารภาพออกไปเสียงเศร้า

อินทัชมองเพื่อนนิ่งๆ

“กูเองก็เคยบอกมึงและมันว่าเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่มีทางที่จะชอบผู้ชายด้วยกันเอง แต่พอมาวันนี้กูกลับรักมัน แล้วมึงจะให้กูพูดบอกมึงยังไงไอ้อิน มึงตอบกูสิ” ธีร์ระบายออกมาเสียงสั่น

“มึงก็แค่พูดออกมา ยังไงกูก็เพื่อนมึงเสมอ มึงเห็นกูเป็นที่พึ่งพิงให้มึงไม่ได้หรือไง กูเริ่มจะน้อยใจมึงแล้วว่ะไอ้ธีร์” อินทัชว่าเสียงสั่นเช่นกัน

นั่นมันหมายความว่าธีร์ไม่เคยเชื่อใจเพื่อนคนนี้เลย

“กูขอโทษ กูรักมึงไอ้อิน อย่าโกรธกูเลยนะ” ธีร์รีบดึงมือเพื่อนมาจับเอาไว้

“เมื่อไหร่”

“อะไร”

“เมื่อไหร่ที่มึงกับคุณพัฒน์มีความสัมพันธ์กัน”

ร่างโปร่งของธีร์นิ่งไปเมื่อได้ยินคำถามที่ไม่อยากจะตอบสักเท่าไหร่ แต่ก็ต้องตอบเมื่อเห็นสายตาที่ไม่พอใจของเพื่อนรัก

“ก่ะ ก่อนที่มึงจะมาห้องกูครั้งแรก” ตอบไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“นานมาก นานจริงๆ นี่มึงยังเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่า ครั้งแรกมันเป็นมายังไง”

“กูโดนวางยาปลุก แต่ไอ้พัฒน์มาช่วยไว้ก่อน”

แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเรื่องราวมันเริ่มจากอะไร เพราะอินทัชรู้มาตลอดว่าเพื่อนของเขามีเสน่ห์ที่เย้ายวนเพศตรงข้ามและเพศเดียวกัน ถ้าได้กลิ่นตัวของธีร์แล้วมันจะเกิดอารมณ์ขึ้นมา ธีร์เลยจำเป็นต้องฉีดน้ำหอมดับกลิ่นของตน แต่ที่อินทัชไม่รู้สึกอะไรกับกลิ่นของธีร์ นั่นเป็นเพราะการที่คลุกคลีอยู่ด้วยกันตลอด

“วันที่นัดกูที่ผับใช่ไหม”

“อือ”

“กูเคยเตือนมึงแล้วไง แล้วทำไมมึงถึงยอมคุณพัฒน์ ทั้งๆ ที่คนอื่นมึงทั้งขยะแขยง ทั้งรังเกียจอย่างเห็นได้ชัดซะขนาดนั้น อย่าบอกนะว่าบังคับ” อินทัชถามเสียงเข้ม

“ป่ะ เปล่า ไม่ได้บังคับ กูมีอารมณ์ร่วมเอง ไม่ได้รังเกียจด้วย ต่างจากทุกคน” ธีร์ตอบแผ่วเบา

“งั้นก็ไม่ได้เป็นกับทุกคนสินะ แค่กับคุณพัฒน์คนเดียว”

“อือ”

“นั่นหมายความว่าเค้าพิเศษ มึงมารู้สึกตัวว่ารักเค้าตอนไหน” ยิงคำถามไม่หยุด

“ตอนไปกระบี่นี่แหละ”

“แล้วคุณพัฒน์ล่ะ”

“ไม่รู้ดิ กูไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกับกู แต่มันทั้งอ่อนโยน ยิ้มให้กู ตามใจกู และดูแลกู ทำทุกอย่างให้กู แม้จะชอบเถียงหรือทะเลาะกันก็เถอะ” ธีร์เล่าต่อไป

อินทัชขมวดคิ้วหนัก มองหน้าเพื่อนอย่างระอา

แค่นี้มันก็มองไม่ออกว่าอีกคนคิดยังไง... เอาเถอะ เป็นบทเรียนที่เพื่อนของเขาต้องรับรู้มันด้วยตัวเอง

“โอเคๆ กูเลิกซักมึงแล้วก็ได้ ไปกินข้าวกันเถอะ ไม่มีอะไรค้างคาสำหรับกูแล้ว” อินทัชพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน ก่อนจะมาประคองเพื่อนที่พยายามจะลุกแต่ก็ร้องออกมาอย่างเจ็บแผล

“โอ้ย...”

“มึงนี่นะ”

“ทำไมวะ” ธีร์ถามด้วยความสงสัย

“เปล่า กูเอาใจช่วยก็แล้วกัน บางทีนี่อาจจะเป็นรักแท้ของมึงก็ได้” อินทัชแซวยิ้มๆ ทำให้ธีร์รู้สึกสบายใจที่เพื่อนกลับมาทำสีหน้าเหมือนเดิมแล้ว

นึกว่าอีกคนจะโกรธจนไม่หายเสียอีก

“หุบปากไป”

“ด่ากลบเกลื่อนความเขินหรือไง แล้วนี่ผัวมึงไปไหน”

“หยุดแซวเหอะน่า คอยดูมึงก็จะมีผัวไม่ต่างจากกูหรอก” ธีร์แช่งเพื่อน

ยอมรับว่ามีผัวไปแล้วสิ แต่ช่างเถอะ ยังไงมันก็เพื่อนของเขา

“อ้าวๆ ปากหรือวะไอ้ธีร์ อย่างกูต้องรุกเว้ย เด็กๆ ในสต็อกกูก็รับทั้งนั้น ไม่มีทางที่กูจะเสียตูดให้ใคร จำเอาไว้เลยเพื่อน” อินทัชยักคิ้วให้น้อยๆ

ธีร์ส่ายหน้าไปมา เพราะเพื่อนสนิทไม่รู้จักตัวเองดี อย่างน้อยหน้าตาเขาก็เรียกว่าหล่อ ขาวใส มองยังไงก็ผู้ชาย แต่เพื่อนเขาอย่างอินทัชนี่สิ มองยังไงหน้ามันก็หวานอย่ากับผู้หญิงชัดๆ

จะคอยดูต่อไปก็แล้วกัน เพื่อนรัก...

...

...

...


บ่าย 3 โมงกว่าๆ

พัฒน์เดินทางมาถึงห้องโดยมีของกินเต็มไม้เต็มมือมาด้วย มองสองเพื่อนสนิทที่กำลังดูหนังอย่างเมามันส์ไม่สนใจเจ้าของห้องตัวจริงที่มาถึงห้องเลยสักนิด

“ให้ตายสิ กูมาถึงแล้ว มันยังไม่รู้” พัฒน์บ่นแล้วเดินเอาของไปใส่ตู้เย็นในครัวเอาไว้ทานตอนเย็นๆ และส่วนมากเป็นช็อกโกแลตเอาใจคนเจ็บทั้งนั้น

อยู่ด้วยกันจนรู้ว่าอีกคนชอบหรือไม่ชอบอะไร ทั้งที่เพียงระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น

พัฒน์เดินผ่านมุมที่ทั้งคู่นั่งดูหนังไป โดยไม่สนใจมองเลยสักนิด แต่ธีร์กับอินทัชที่ดูหนังอยู่ถึงกับตกใจที่เห็นร่างสูงเดินผ่านไปแบบไม่พูดอะไรเลย

ปัง!

ปิดประตูห้องนอนเสียงดังเพื่อเรียกร้องความสนใจจากร่างโปร่ง ก่อนที่จะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ที่สามารถอยู่กับห้องได้อย่างสบายๆ

ทางด้านธีร์กับอินทัชก็มองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนที่อินทัชจะกลืนน้ำลายแล้วถามเสียงสั่นว่า

“ไม่พอใจอะไรกูป่ะวะ”

“อาจจะเป็นกูก็ได้นะมึง เพราะกูทำให้มันไม่พอใจบ่อยๆ” ธีร์พูดขึ้นมาเบาๆ แอบกลัวคนที่ปิดประตูเสียงดังนั่นนิดๆ

เนื่องจากพัฒน์เป็นคนชอบความเป็นส่วนตัว เขากับอินทัชอาจจะทำอะไรที่พัฒน์ไม่ชอบก็เป็นได้ แต่หารู้ไม่ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสองคนคิดเลย

“ถ้าอย่างนั้นกูกลับก็แล้วกัน คุณพัฒน์มาแล้ว ไม่รบกวน” อินทัชว่า

“ได้ไงวะ ยังไงมึงก็ควรอยู่ทักทายมันก่อน”

“อย่าเลย กูกลัว ฝากขอโทษด้วยก็แล้วกัน”

“อย่าเพิ่งไปดิ อยู่ก่อน” ธีร์พยายามยื้อเพื่อนเอาไว้ แม้จะเจ็บแผลที่ต้องลุกขึ้น แต่เขาก็ยอมเพื่อที่จะได้ไม่อยู่ตามลำพังกับไอ้คนที่มันกลับมาจากทำงานแบบโมโหๆ นั่น

“มีอะไร โทรหากู โอเคนะ”

“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่ง”

“รักมึงว่ะเพื่อน โชคดี” อินทัชไม่สนใจการขอร้องที่หน้าสงสารของธีร์เลยสักนิด หยิบข้าวของของตัวเองก็กอดเพื่อนเบาๆ ก่อนจะออกจากห้องไป โดยที่ธีร์เดินตามไปส่ง

“บาย” ธีร์โบกมือให้เพื่อนหงอยๆ

“อย่าลืมนะเว้ย มีอะไรก็โทรหา” อินทัชกำชับ ก่อนจะเดินจากไปด้วยรอยยิ้ม ส่วนร่างโปร่งก็เดินกลับมาในห้องจัดการปิดหนังที่ดูค้างไว้ แล้วเก็บพวกขนมต่างๆ ไปที่ครัว ส่วนขยะก็เอาทิ้งที่ถังขยะ แต่พอเปิดตู้เย็นก็เจอขนมมากมายที่เป็นของโปรดเขาทั้งนั้นอยู่เต็มไปหมด

“เค้กช็อกโกแลต พุดดิ้งด้วย อ้า...บราวนี่ อย่าบอกนะทั้งหมดนี่ พัฒน์มันซื้อมา” ธีร์ที่กำลังเคลิ้มอยู่กับขนมที่เป็นช็อกโกแลตทั้งหมดก็อยากที่จะหยิบขึ้นมาทานซะ ถ้าไม่ติดที่ว่าพัฒน์อาจจะซื้อมาทานเอง

“มันคงไม่ได้ซื้อมากินเองหรอกนะ”

คิดเข้าข้างตัวเองไปเรียบร้อย เพราะพัฒน์ไม่ใช่คนชอบทานขนมเท่าไหร่นัก ของหวานก็ไม่แตะ เวลาทานข้าวเสร็จก็มักจะสั่งของหวานให้เขาคนเดียวเท่านั้น

น่ารักขึ้นทุกวันเลยนะมึง

“อะไร นี่จะกินอีกแล้วหรือไง กูเพิ่งเห็นขนมเต็มโต๊ะเลยเมื่อกี้” พัฒน์ที่มาตอนไหนก็ไม่รู้เอ่ยถามร่างโปร่ง จนคนที่ไม่ได้ตั้งตัวถึงกับตกใจ

“เฮ้ย!! ตกใจหมดเลยไอ้บ้าพัฒน์” ธีร์ปิดตู้เย็นทันทีโดยไม่ได้หยิบอะไรสักชิ้น หันมามองร่างสูงที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วยสายตาที่ทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“ขวัญอ่อนจริงๆ แล้วเมื่อกี้จะทำอะไร” พัฒน์ก้าวเข้ามาหาร่างโปร่งที่ยังคงยืนนิ่งหน้าตู้เย็น

“เปล๊า!!”

“เสียงสูง”

“โอ้ย! ไอ้นี่ จับผิดกูทำเหี้ยอะไร” ธีร์เดินออกจาตรงนั้น ส่วนร่างสูงก็เปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำเปล่าขึ้นดื่ม ธีร์ที่ไม่มีโอกาสจะหยิบอะไรกินก็ได้แต่เดินหนีอีกคนมา

พัฒน์ส่ายหน้าแล้วเดินตามอีกคนมา ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ร่างโปร่ง

“แล้วเพื่อมึงไปไหนแล้วล่ะ”

“กลับไปแล้ว”

“อืม...”

“ถามหาทำไม”

“ก็ตอนที่กูเข้าห้องไปยังอยู่ แต่พอออกมาก็หายไปแล้ว เพื่อนมึงเป็นคนไม่มีมารยาทแบบนี้หรือวะ” ทำเอาธีร์สะอึกไปเลยที่โดนคำถามนี้

“มันกลัวมึงไง เห็นมึงเดินเข้าห้องไปแบบโมโหๆ ก็เลยกลับก่อน มันก็ฝากขอโทษด้วย”

“ช่างเถอะ กูก็ไม่ได้สนอะไรมากนักหรอก”

“ว่าแต่ขนมพวกนั้นอ่ะ” ธีร์เริ่มบทสนทนาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง ใช้สายตาเหมือนแมวกำลังอ้อนจนพัฒน์อยากจะจับฟัด

“ทำไม?”

“ซื้อมาทำไรเหรอ”

พัฒน์ยกยิ้มมุมปากก่อนจะถามกลับคืนอย่างกวนๆ

“แล้วคิดว่าไง ให้กุมารล่ะมั้ง”

“นี่มึงเลี้ยงกุมารด้วยหรือวะ มิน่าล่ะถึงรวยเอ๊ารวยเอา” คนนี้ก็ซื่อจนน่าตกใจ ถ้าพูดเรื่องอื่นธีร์พอจะไม่เชื่อง่ายๆ แต่ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับผี ไสยเวทย์แล้ว ธีร์ค่อนข้างที่จะเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่พอตัว

ไม่เข้ากับความเป็นคนสมัยใหม่เลยใช่ไหมล่ะ

“โง่!!!”

“อ้าว? ด่ากูทำไมเนี่ย แล้วเลี้ยงจริงๆ ป่ะ เฮ้ยกูอยากเห็นอ่ะ” ธีร์ทำท่าตื่นเต้นอยากจะเห็นเต็มที ก่อนจะผิดหวังนิดๆ เมื่อพัฒน์พูดบอก

“ไม่มี ไม่ได้เลี้ยง กูแค่พูดประชดเฉยๆ ซื้อมาให้ลูกหมา”

“หมา? มึงเลี้ยงด้วยหรือ เอ๊ะ! หมานี่กินขนมพวกนั้นด้วยหรือวะ” ธีร์ถามอย่าซื่อๆ เพราะขนมพวกนั้นล้างสมองทำให้ร่างโปร่งประมวลอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

คิ้วหนากระตุกอย่างหงุดหงิด แทบจะจับอีกคนมาฟาดมือใส่สักสองสามที ให้เกิดรอยแดงๆ ตามตัวซะ ให้สมกับความโง่ของอีกคน

“กูซื้อมาให้มึงนั่นแหละ ไอ้โง่!!” พัฒน์ตะคอกไป

ธีร์ถึงกับหลุดหัวเราะออกมา เมื่อเห็นว่าพัฒน์ฟิวส์ขาด ไม่รู้สึกโกรธเลยที่โดนด่าว่าโง่ ก็เขาไม่รู้จริงๆ นี่ คิดว่าอีกคนพูดจริง

“พูดความจริงแต่แรกก็จบ ไปกุมารแล้วมาหมา เพื่อ?”

“ก็มึงเหมือนหมาดี กูชอบ”

ชอบ…

เป็นประโยคที่แช่แข็งร่างโปร่งเอาไว้ทันที ก่อนจะเริ่มหน้าแดง หลบสายตาร่างสูงพัลวัน แม้ว่าจะไม่ได้มีความหมายตรงๆ แต่คนช่างคิดอย่างเขาก็จินตนาการได้ไปเรื่อย

“งั้นกูกินเลยได้ไหม”

“จะบ้าหรือไง เอาไว้เย็นๆ หลังอาหารเย็นนู่น หมู่นี่เริ่มอ้วนเหมือนหมูแล้วนะมึง” พัฒน์ว่าทำเอาธีร์เสียความมั่นใจไปเลย ก่อนจะมองแขนขาตัวเองเพื่อดูว่ามันใหญ่ขึ้นหรือเปล่า หลายเดือนมานี้ไม่ค่อยออกกำลังกายเลย กลัวจะน้ำหนักเพิ่มเหมือนกัน

“จริงหรือวะ กูอ้วนจริงๆ หรือวะ ฮือ...ไม่เอานะ ต้องออกกำลังกาย ใช่ ต้องออกกำลัง งั้นกูขอตัวไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสท์ด้านล่างก่อนนะ” ยังไม่ทันที่ธีร์จะลุก ก็ถูกจับไว้ด้วยมือข้างเดียวของพัฒน์ ซึ่งธีร์ก็มองแบบจะร้องไห้

อ่อนไหวง่ายกับเรื่องหุ่นและน้ำหนักเหมือนผู้หญิงจริงๆ

“ปล่อยนะ” ธีร์ทำหน้าแบบจะร้องไห้

“จริงจังไปไหม สำเหนียกตัวหน่อยว่าเจ็บอยู่” พัฒน์ต่อว่าดุๆ ทำเอาธีร์เบะปากอย่างน่ารัก

“ก็มึงว่ากูอ้วน”

“ก็ไม่ได้อ้วนขนาดนั้น แค่มีน้ำมีนวลขึ้น”

สำหรับพัฒน์แล้ว อยากจะขุนธีร์ให้มีน้ำมีนวลมีเนื้อมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่ต้องค่อยๆ ทำเรื่อยๆ แล้ว ตั้งแต่กล้ามเนื้อที่แสนจะภาคภูมิใจของธีร์หายไป เขาก็พยายามให้อีกคนทานเยอะๆ เพราะเวลากอด เวลาจับมันมันส์มือดี เขาไม่ชอบคนที่ผอมๆ แห้ง ซึ่งมันแต่ก่อนก็เป็นแบบนั้น

แต่นี่มันเปลี่ยนไปแล้ว ด้วยฝีมือเขาเอง

“แผลหายเมื่อไหร่ กูจะออกกำลังอย่างหนักเลยคอยดู” ธีร์หมายมาดเอาไว้ ทำเอาพัฒน์แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์

“มึงคิดว่าจะได้ลงไปหรือไง”

“ทำไมล่ะ ทำไมกูจะลงไปไม่ได้ ในเมื่อที่นี่กูก็เป็นคนดูแล”

“เพราะกูไม่อนุญาตไงล่ะ”

ธีร์ทำหน้าสงสัยว่าอีกคนเกี่ยวอะไรด้วยถึงมาห้ามเขาแบบนี้ แต่ธีร์ก็ไม่อยากจะเถียงไอ้คนเอาแต่ใจนั่น เลยเงียบๆ เอาไว้ ค่อยแอบไปก็ได้

“มึงมีสิทธิ์กับกูทุกอย่างเลยนี่ อยากจะบังคับยังไงก็ได้” ธีร์พูดไป

“รู้อยู่แล้วนี่”

“ไอ้บ้าพัฒน์ ไอ้คนนิสัยเสีย ให้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้มั่ว ไอ้...” ยังไม่ทันที่ธีร์จะด่าอีกคนไปมากกว่านี้ก็ถูกขัดด้วยร่างสูงที่พูดออกมาเรียบๆ

“ทุกคำที่มึงว่ากูยอมรับ แต่มั่วนี่ กูขอบอกเลยว่า ตอนนี้กูมีมึงคนเดียว”

“อึก”

ไอ้ควาย...มึงพูดแบบนี้ได้ยังไงวะ

“หน้าแดงนะ เขินหรือไง แต่อย่าบอกว่าร้อนนะ มึงเล่นเปิดแอร์ซะเย็นเลยนี่” พัฒน์พูดดักทาง ทำเอาธีร์ที่กำลังอ้าปากจะเถียงถึงกับหุบกลับไป

มันรู้ทางเขาหมดเลย

“ไร้สาระว่ะแม่ง พูดเหี้ยไรวะ” ธีร์หันหน้าหนี

“นี่เขาเรียกว่าด่ากลบเกลื่อน”

“กลบเกลื่อนบ้าบออะไร ทำไมกูต้องเขินมึงด้วย มีอะไรให้กูเขินไม่ทราบห๊ะ ไปแล้วแม่ง เบื่อมึง” ธีร์ลุกขึ้นและหันหลังให้ เท้าเตรียมก้าวหนีอีกคนแต่ก็ต้องชะงักเอาไว้

“อย่าให้กูต้องพูดอีกรอบเลย มึงเขินอะไรทำไมกูจะไม่รู้” พัฒน์พูดบอกไปยิ้มๆ

“งั้นกูเขินอะไร ไหนมึงลองพูดมาดิ๊!” หันมาเอาเรื่องอีกคน

ธีร์ยืนกอดอกมองอีกคนด้วยสีหน้านิ่ง พยายามหักห้ามความเขิน ความอายที่กังรู้สึกอยู่ตอนนี้ บังคับให้หายใจแบบปกติทั้งๆ ที่หัวใจกำลังเต้นแรง

“กูมีมึงคนเดียว” พัฒน์พูดไปนิ่งๆ สีหน้าไม่บ่งบอกว่ารู้สึกยังไง ทำเอาให้ธีร์คิดว่าอีกคนคงอยากจะแกล้งก็เท่านั้น และแน่นอนว่ามันได้ผล

ร่างโปร่งทำตัวไม่ถูกเมื่อได้ยินประโยคนี้อีกครั้ง มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข สายตาล่อกแล่ก ทำท่าจะหนี กับคนอื่นธีร์เก่งเสมอ แต่กับคนๆ นี้ เขาไม่กล้าหือ แต่ก็ไม่อยากยอม

“เออดี มีกูคนเดียวใช่ไหม ถ้ามึงมีคนอื่นเมื่อไหร่ ตาย!!!” ธีร์คาดโทษอีกคนไว้ก่อนจะเดินหนีมาอย่างเขินๆ ที่ดันกล้าพูดออกไปแบบนั้น

“หึหึ...กูไม่อยากมีใครแล้วล่ะ อยู่กับมึงแบบนี้ก็มีความสุขดี ไม่จำเป็นต้องไปวุ่นวายกับใคร”

ไม่ต้องมีสถานะอะไร เพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะให้ธีร์อยู่ในฐานะไหน หวังแค่การกระทำของตัวเองในตอนนี้ ที่ชัดเจนขึ้นทุกวัน

เขารู้ตัวดีว่าไม่มีประสบการณ์เรื่องความรัก ไม่รู้อะไรคือรัก เพราะฉะนั้นเลยไม่รู้ว่าอะไรคือรัก... เลยใช้การกระทำแทนทุกๆ คำพูดยังไงล่ะ







(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 04-08-2015 20:44:07

(ต่อ)






พัฒน์ลุกขึ้นยืน ตามอีกคนไป ซึ่งถ้าไม่ไปห้องนอนก็คงจะไปห้องทำงาน ซึ่งมันก็คือห้องนอนอีกห้องนั่นแหละ แต่พัฒน์เอาทำห้องทำงาน และเป็นมุมพักผ่อนส่วนตัว เนื่องจากเป็นห้องสมุดขนาดย่อมด้วย ธีร์ชอบเข้าไปอยู่ในนั้นและนอนหลับทั้งๆ ที่กำลังอ่านหนังสือไปด้วย

“มาอยู่นี่เอง เดี๋ยวนี้อ่านหนังสือบ่อยขึ้นนะ” พัฒน์แซวเมื่อเห็นอีกคนกำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงในห้องทำงานของเขา

“ก็มันมีอะไรให้ทำที่ไหนกันล่ะ มีแต่หนังสือ แล้วนี่ว่างหรือไง ถึงได้มาหาเรื่องกู” ธีร์ถามเสียงเข้ม แต่ก็พยายามซ่อนใบหน้าเอาไว้

“ก็วันนี้กูไม่อยากทำอะไรแล้ว เบื่อ!” พัฒน์เดินมานั่งปลายเตียงที่มีขาของเขาเหยียดเอาไว้อย่างสบายๆ อยู่

“นี่มึงเบื่อเป็นกับเขาด้วยหรือไง วันๆ เห็นเอาแต่ตั้งใจทำงาน” แขวะเข้าให้

“กูก็คนนะครับ”

“ชิ! ก็นึกว่าหุ่นยนต์ไม่มีความรู้สึก”

“ใครว่ากูไม่มีความรู้สึกล่ะ” พัฒน์ส่งรอยยิ้มกรุ้มกริ่มไปให้

“มึงรู้ตัวป่ะ ว่านับวันมึงยิ่งกะล่อนขึ้นทุกวันๆ” ธีร์ถามอย่างหมั่นไส้

“เหรอ...ก็ไม่เคยมีใครบอก”

“ก็จะให้ใครบอกได้ยังไงล่ะ กับคนอื่นๆ มึงทำหน้าดุจะตาย แต่กับกูนะ...แม่งเอ้ย! ไม่อยากจะพูด”

“มึงก็รู้ตัวเองดีนี่ว่ากูเป็นเฉพาะกับมึง”

เอาอีกหมัด ธีร์นี่แทบจะมุดแผ่นดินหนีแล้วนะ ทำไมวันนี้มันพูดจาแปลกๆ จังเลย ต้องการอะไรจากเขาหรือเปล่าเนี่ย ทั้งเขิน ทั้งดีใจ ทั้งอุ่นใจ

มันผสมๆ อยู่ในอกอย่างกับเพิ่งไปกินเหล้าแล้วก็เต้นหนักๆ มา

“พอเลยๆ มึงเริ่มจะเข้าเรื่องประหลาดๆ อีกแล้ว ไปหาอะไรให้กูกินเลย จะเย็นแล้ว” ธีร์รีบห้ามเมื่อเห็นว่าร่างสูงกำลังจะพูดอะไรให้ธีร์อายอีกแล้ว

“หึ ก็ได้ อยากกินที่ห้องหรือว่าข้างนอกล่ะ”

“ถามกู?” ธีร์ลดหนังสือลงบนตัก แล้วชี้ตัวเอง

“เออ ให้กูถามหมาที่ไหนล่ะ ตรงนี้ก็มีแค่มึง กับกู กูคงไม่บ้าพอนั่งคุยกับตัวเองเสียงดังหรอกนะ”

“โว้ย! ไม่ต้องพูดเยอะได้ไหม แค่บอกว่ากูก็จบแล้ว จะไปเรื่องหมาอีกทำไม” ธีร์ชักจะอารมณ์เสีย ที่พัฒน์ชอบพูดจาอ้อมโลก

“เออ แล้วจะตอบได้ยังว่าจะกินที่ไหนครับคุณชาย” พัฒน์ถามอีกครั้งอย่างประชด

“กูไม่อยากไปไหนแล้วอ่ะ มันขี้เกียจ”

“หมายความว่าอยากจะกินที่ห้อง โอเคๆ เดี๋ยวกูโทรไปสั่ง อยากจะกินอะไร” พัฒน์ถามอย่างเอาใจ ซึ่งธีร์ก็ตอบไปแบบไม่คิดอะไร เพราะช่วงนี้พัฒน์มักจะเป็นแบบนี้จนธีร์เริ่มชิน

ดีเสียอีกที่จะไม่ต้องมานั่งทะเลาะ นั่งเถียงกันแล้ว เอาแต่ใจได้เป็นครั้งคราว

“ไข่เจียวหมูสับ ต้มจืดวุ้นเส้น ข้าวร้อนๆ” เป็นคำตอบที่พัฒน์ถึงกับแปลกใจ เพราะมันเป็นอาหารง่ายๆ ที่ไม่เคยอีกคนจะทานมันเลยสักครั้ง หรืออาจจะทานมันแต่เขาไม่เห็น

วันนี้ว่าง่ายแฮะ

“แน่ใจนะ”

“อือ มึงทำเองด้วย” ธีร์ลองขอดู เผื่อฟลุค และคิดว่าพัฒน์คงจะทำอาหารทานเองเป็นเพราะจบโทที่เมืองนอก ต่อให้รวยแค่ไหน ก็ไม่ขยันซื้อกินทุกวันขนาดนั้น มันก็ต้องมีเบื่อจนต้องทำเองบ้างล่ะ

“ห๊ะ! กูทำ” พัฒน์ถามอย่างตกใจ

คิดยังไงถึงอยากกินอาหารฝีมือเขา

“อือ ไม่ได้เหรอ” ช้อนตาถามอ้อนๆ ทำเอาพัฒน์ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ไม่ใช่เพราะทำไม่เป็น แต่เพราะหมาขี้อ้อนตรงหน้าเขานี้แหละ

จะได้กินมันก่อนได้กินข้าวไหมเนี่ย

“ทำไมถึงอยากจะกินฝีมือกู รู้หรือไงว่าทำอาหารเป็นหรือเปล่า” พัฒน์แกล้งถาม

ไอ้เป็นมันก็เป็น เพราะถ้ามีเวลา งานอดิเรกของพัฒน์ก็คือการทำอาหารนี่แหละ แต่ก็เป็นพวกอาหารง่ายๆ ที่กินคนเดียวได้สบายๆ

อร่อย ไม่อร่อย ไม่รู้ รู้แค่ว่าเขาทำแล้วมันทานได้ก็พอ

“แล้วทำไม่เป็นเหรอ”

ไอ้สัตว์ธีร์ มึงแบ๊วไปไหนฮะ ไม่รู้เลยหรือไงว่าตอนนี้มันไม่ใช่ผู้ชายที่แมนสุดๆ เหมือนตอนแรกนะ บางที ร่างโปร่งก็ทำตัวได้น่าปกป้องสุดๆ บาทีก็แข็งแกร่งจนน่าใจหาย

“ก็ทำเป็น”

“งั้นทำให้กินหน่อย น้า...นะๆ พัฒน์ นะ” ธีร์พยายามพยุงตัวให้นั่ง แล้วยื่นหน้ามาขอร้องคนตัวสูงเสียงอ้อนๆ ที่ทำไปแล้วไม่รู้หรอกว่าตัวเองจะดูแย่หรือว่าดูดี

“เออ ก็ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ” พัฒน์ยื่นข้อเสนอ

“อะไรล่ะ”

“ตอนนี้ยังคิดไม่ออก แต่เดี๋ยวคิดออกจะบอกก็แล้วกัน”

“เออๆ ก็ได้ ว่าแต่จะทำให้กูกินจริงๆ ใช่ไหม”

“ทำสิ มึงขอแล้วนี่ งั้นลงไปซื้อของกัน” พัฒน์ชวน ซึ่งธีร์พยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะลงจากเตียงมายืนข้างๆ กับพัฒน์ แต่ก่อนจะออกจากห้องไป ธีร์ก็ถูกร่างสูงคว้ามาอ้อมแขนก่อนจะกดริมฝีปากลงไปเบาๆ อย่างทนไม่ไหวกับความน่ารักที่ธีร์แสดงออกมา

ยิ่งหลงใหลมันขึ้น ทุกๆ วัน

ธีร์เปิดปากให้ลิ้นร้อนของพัฒน์เข้ามาอย่างว่าง่าย จะหาว่าเขาใจง่าย ใจแตก ใจอะไรก็ตาม แต่การถูกคนที่ตัวเองรักสัมผัส ร้อยทั้งร้อยก็ยอมทั้งนั้น

และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น

“อืม…” ธีร์ครางแผ่วเบา เรียวแขนทั้งสองข้างโยกขึ้นโอบรอบคอแกร่ง ร่างหนาเองก็จับเอวบางไว้แน่น แลกสัมผัสกันอย่างอ่อนโยนแต่ก็แฝงไปด้วยความเร่าร้อน พัฒน์ยกยิ้มมุมปากขณะที่สัมผัสกับริมฝีปากสีแดงธรรมชาติ ธีร์หลับตาพริ้มใช้ลิ้นโต้ตอบอีกคนอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

เพราะความช่ำชองของทั้งคู่ ถึงทำให้การจูบแต่ละครั้งมันเร่าร้อนและเต็มไปด้วยอารมณ์ ทั้งสองต่างก็รู้ว่ากันและกันผ่านผู้หญิงมาเยอะแค่ไหน แต่ไม่เคยมีจูบของใครที่ทำให้เขาสองคนรู้สึกดีได้แบบนี้ จูบของพวกเขาที่จูบกับผู้หญิง มันเป็นจูบที่เขามอบให้ด้วยอารมณ์แห่งความใคร่ล้วนๆ ไม่มีอะไรอื่นอีก แต่ตอนนี้ มันมีความรู้สึกบางอย่างแฝงไปในรสจูบด้วย ที่ทั้งคู่สัมผัสกันกี่ครั้งๆ ก็ไม่เคยรู้สึกพอ

กลับกันแล้ว ยังรู้สึกไม่อยากจะห่างจากกันและกันเลย

“อื้อ พ่ะ พอแล้ว” ธีร์ดันอกแกร่งเพื่อห้ามปราม เมื่อร่างสูงผละออกไม่กี่วินาทีก็ทำท่าจะประกบลงมาอีก ธีร์เลยจำเป็นต้องห้ามไว้ ใบหน้าขาวใสก้มงุดอย่างเขินอาย

“หึหึ น่าแดงเชียว”

“ก็กู...”

“ไม่ร้อนนะ”

“เออ...กูเขินไอ้ควาย ไปซื้อของได้แล้ว ชิ!!” ธีร์ผละตัวออกจากพัฒน์ ก็จะเดินออกจากห้องไป ยืนรออีกคนที่หน้าประตูห้องเมื่อใส่รองเท้าเสร็จแล้ว ธีร์ไม่ได้เอาอะไรไปหรอก เพราะคนที่จ่ายตลอดก็คือพัฒน์ เงินเดือนของเขาถ้าไม่ซื้ออะไรที่อยากได้เวลาไปไหนคนเดียว ก็อยู่เกือบครบ

ทั้งมาอยู่ที่นี่ฟรีๆ ค่าน้ำค่าไฟก็ไม่ต้องจ่าย ค่าอาหารก็ไม่ต้องจ่าย อยู่กับพัฒน์นี่สบายแท้ๆ ออกมาอยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไรก็มีกินนะเนี่ย

แต่ก็เป็นแค่ความคิดเล่นๆ น่ะนะ เพราะอนาคตไม่แน่นอน วันไหนที่มันต้องแต่งงานกับคนที่มันรักหรือคนที่ใช่สำหรับมัน ที่ตรงนี้ก็จะไม่ได้เป็นของเขาอีก

กอบโกยทุกๆ อย่างเอาไว้ให้มากที่สุด โดยเฉพาะความสุขในเวลาที่มีอีกคนอยู่ข้างๆ

...

...

...


ในซุปเปอร์มาร์เก็ตด้านล่างของคอนโด

พัฒน์กับธีร์เดินเลือกวัตถุดิบที่จะใช้ทำอาหารที่ธีร์อยากจะทาน แต่ส่วนมากธีร์จะหยิบขนมกับพวกน้ำหวานลงรถเข็นมากกว่า พัฒน์ก็คอยแต่ดุธีร์จนต้องหยิบของบางอย่างออกจากรถไปเก็บที่เดิมบ้าง

“ในห้องก็มีเค้ก มีบราวนี่ พุดดิ้งอีก นี่ยังจะกินอีกหรือไง พอแล้วเอาเก็บเลยธีร์”

“อีกหน่อยนะ นะๆ ขึ้นไปกูเอาเงินให้มึงก็ได้”

“ไม่ได้ เอาเก็บเลย”

“อันเดียวก็ได้” ธีร์ต่อรอง เอาอย่างหนึ่งเก็บ แต่ถือถุงเจลลี่เอาไว้

“เดี๋ยวฟันก็ได้ผุ”

“ไม่ผุหรอก นะๆ อันเดียว อันสุดท้ายเลย”

“เออๆ แล้วแต่มึงเลย ถ้าอ้วนกูไม่รู้ด้วยนะ ไม่ต้องมาร้องไห้ฟูมฟายด้วย” พัฒน์พูดดักเอาไว้ และยอมให้ธีร์เอาเจลลี่ถุงนั้นใส่รถเข็น

ซึ่งร่างโปร่งก็ทำเป็นไม่สนใจ เดินนำหน้าร่างสูงไปอย่างร่าเริง ส่วนพัฒน์ก็เขินรถเข็นตามอีกคนไป เลือกของที่คิดว่าเอาเก็บไว้ในห้องแล้วไม่เสียง่ายๆ ไปด้วย เผื่อกลางค่ำกลางคืนหิวจะได้ทานได้โดยไม่ต้องลงมาหาอะไรทาน หลักๆ ก็บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหลากหลายรถ ที่พัฒน์เลือกไปหลายๆ แบบ โดยไม่สังเกตเลยว่าธีร์มาเดินข้างหลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แอบยืนมองดูพัฒน์อย่างหลงใหล

แผ่นหลังกว้างๆ นั่น แขนแข็งและขาที่แรงนั่น ใบหน้าคมเข้มที่ดูโหดและดุนั่น ทุกๆ อย่าง ของพัฒน์นั้นเป็นของเขา ของเขาคนเดียวเท่านั้น

แต่ถ้าจะให้ดี ขอใจพัฒน์ได้ไหม เขาจะขอมากเกินไปหรือเปล่า

“หึหึ” ธีร์หัวเราะเบาๆ ในลำคออยู่คนเดียว ก่อนจะเดินตามแผ่นหลังที่ห่างออกไปนั้นอย่างรู้สึกผวาๆ นิดๆ ทำไมถึงรู้สึกไม่ดีแบบนี้

“กูมันแย่ว่ะ ที่รู้สึกไม่ซื่อกับมึงแบบนี้”

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ความเห็นแก่ตัวของเขามันเริ่มรุนแรงขึ้นแบบนี้

“มึงไม่ได้เดินไปข้างหน้าแล้วหรือวะ” พัฒน์ที่เห็นว่าธีร์เดินไปยืนข้างๆ ก็ถามอย่างสงสัยนิดๆ เพราะตอนที่เลิกบะหมี่อยู่อีกคนก็เดินอยู่ข้างหน้าเขาแล้ว

“เปล่า กูมาดูมึงเลือกของเผื่อเห็นว่ามึงซื้อไม่ถูกใจจะได้ด่า”

“มึงด่ากูจูบ แฟร์ดี” พัฒน์พูดบอกยิ้มๆ

“แฟร์บ้าอะไรล่ะ มึงด่ากูบ่อยๆ ทำไมกูจะด่ามึงไม่ได้” ธีร์ถาม

“ก็ลองด่ากูสิ กูจูบจริง แต่ถ้ากูด่ามึง จะลองจูบกูก็ได้นะ” พัฒน์ยักคิ้วให้กวนๆ ก่อนจะเข็นรถเข็นหนีไป ทำเอาธีร์ถึงกับกระทืบเท้าด้วยความหมั่นไส้

“ไอ้บ้า ใครจะไปกล้าจูบก่อนวะ”

ทั้งคู่ช่วยกันเลือกของกันต่อ เมื่อเลือกซื้อกันครบแล้วก็เอารถเข็นไปที่แคชเชียร์เพื่อจ่ายเงิน ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วก็พากันช่วยถือถุงขึ้นไปที่ห้อง แม้จะมีพนักงานมาขอช่วยถือแต่พวกเขาก็ปฏิเสธบอกว่าถือเองได้ ก็ถ้าของแค่นี้ยังต้องใช้คนอื่น ก็เกินไปแล้ว

เมื่อถึงห้องแล้ว พัฒน์ก็เอาของที่ต้องใช้ทำอาหารที่ธีร์อยากทานไปที่ด้านเคาท์เตอร์ครัวและเริ่มลงมือทำอาหาร ก่อนจะหันมาสั่งให้ร่างโปร่งที่วางของไว้เตรียมชิ่งหนีทันที

“จะไปไหน หุงข้าวเลย เรื่องแค่นี้ได้อยู่ใช่ไหม”

“ทำได้”

“งั้นก็ทำ” ธีร์เดินมาหุงข้าวอย่างไม่อิดออด เพราะเขาเคยช่วยแม่ทำอาหารบ่อยๆ เมื่อตอนเด็กๆ แต่พอขึ้นมอปลายความห่างระหว่างเขากับครอบครัวมันก็เกิดขึ้น และระหว่างที่ตัวเองออกมาอยู่หอเขาก็ต้องช่วยตัวเองในการทำอาการทานเองอยู่บ่อยๆ

เรื่องทำอาหารเป็นเขาจะไม่บอกพัฒน์หรอก เดี๋ยวมันไม่เอาใจเขา...





100%
   

 :really2: :really2: :really2: :really2:

ใครที่เจอคำผิดหรือช่วงไหนไม่ค่อยเข้าใจ สำเนียงแปลกๆ ยูกิยังไม่ได้เกรา ยังไม่ได้พิสูจน์อักษรน้า...แต่แจ้งได้ในเพจเลยค่ะ ช่วยกันทำจะได้ไวๆ ^_^ ขอบคุณทุกกำลังใจและความคิดเห็นนะคะ ใกล้จบแล้ว เม้นท์กันเยอะๆ นะคะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 04-08-2015 20:57:19

 :-[.   กว่าจะมุ้งมิ้งกันได้เนาะ
รอด่านแม่สามีต่อไปจ้าน้องธีร์
ขอบคุณยูก้จ้า. ตอนนี้อมยิ้มได้ตลอดเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 04-08-2015 21:20:53

 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 04-08-2015 21:58:02

น่ารักเป็นบ้าเลยยยยยยย อย่าได้มีอะไรเล้ยยน้าขอหวานกันนานๆหน่อยเสียวจริงๆเชียว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 04-08-2015 22:20:17

หวานเชียว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 04-08-2015 22:42:19

โอ้ยยยย
พากันน่าร้ากเกินไปแล้ววว :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 04-08-2015 22:56:50

 :ling1: :ling1: :ling1:

ธีร์น่าร้ากมากกกกกกกกกก

แล้วงี้มะไหร่พัฒน์จะรู้ว่าความรักคืออะไรล่ะเนี่ย จนจบฮิมจะรู้ไหม??

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 04-08-2015 23:09:48

พัฒน์ ก้อมีมุมนี้เหมือนกันเนอะ หวาน ในแบบของพัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 04-08-2015 23:10:16

ช่วงนี้พี่ธีร์น่ารักมากกกก แต่ก็น่าสงสารด้วย
ความรู้สึกกับสถานะไม่แน่ไม่นอนแบบนี้คงเจ็บปวด
ขนาดตัวเองยังย้ำตัวเองว่าให้กอบโกยตอนคิดถึงอนาคตเลย
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 04-08-2015 23:22:31

มุ้งมิ้ง เหมือนคู่แต่งงานใหม่ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 04-08-2015 23:29:39

"เพราะกูมีมึงคนเดียว" เจอประโยคนี้จากพัฒน์เข้าไปถ้าธีร์ไม่เขินนี่ไม่ใช่คนแล้ว เรายังเขินเลย เอร้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: yozz ที่ 04-08-2015 23:56:13

'...ตอนนี้กูมีมึงคนเดียว' โอ้ยยยย ตายไปเลย ธีร์เขินตายไปเลย

ปล. อินทัชนี่ ใช่คนที่ราม รามินทร์จับไปอยู่ด้วยที่เพชรบูรณ์รึเปล่าคะ (ที่เจอกับปลายฝัน)
ปล.  :L2: :L2: :L2: พี่คนแต่ง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 05-08-2015 01:11:34

น่ารักเนอะ โมเม้นคู่แต่งงานใหม่ชอบกล  :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 05-08-2015 03:25:05

ตอนนี้มันมุ้งมิ้งมากกกก ธีร์อ้อนสุดๆ >w<
พัฒน์นี่เนียนนะ ขุนธีร์แบบไม่ให้รู้ตัว 555
หวานขนาดนี้ หลังจากนี้จะมีอะไรอีกมั้ยเนี่ย(เสียววาบๆ)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 05-08-2015 04:51:30

เอาและไง  ....  ธีร์  เริ่มแรดแล้ว..............   !!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 05-08-2015 05:28:09

ชอบๆตอนนี้ช่วยกันทำกับข้าว น่ารักๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 05-08-2015 07:32:54

 :-[ ตอนหวานขั้นเวลา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-08-2015 08:35:43

ทำไมตอนนี้มันหวานแหวได้ขนาดนี้เสพแล้วฟินมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 05-08-2015 09:07:10

อ่านตอนนี้แล้วกรี๊ดมากกกกก
มุ้งมิ้งสุดๆ -///////-
แต่ก้อยังแอบมีอารมณ์หน่วง ที่เกิดจากความไม่ชัดเจนของพัฒน์อ่ะนะ ก้อเข้าใจอารมณ์ธีร์อยู่เจอฤทธ์ของพัฒน์ตอนแรกๆไปขนาดนั้น
จะให้มั่นใจว่าเค้ารักเค้าชอบก็ยากอยู่ (แม้การกระทำมันจะชั๊ด~~ชัดเจนมากก้อตาม)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 05-08-2015 11:04:19

เริ่มมุ้งมิ้งงุ้งงิ้งกันสองคนหล่ะ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 05-08-2015 11:29:55

กรี๊ดดดดดด คู่นี้มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมวเหลือเกินนนนนนนน
ธีร์รู้จักอ้อนกับเขาด้วยยยย
พัฒน์เองก็น่ารัก ช่างตามใจจริงๆ
รอตอนต่อไปนะคะ ยูกิจังสู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 05-08-2015 14:02:27

ก็มีทั้งมุ้งมิ้ง ทั้งหน่วงในเวลาเดียวกัน ธีร์รักพัฒน์ แตพัฒน์ไม่มีสถานะให้ธีร์

แบะธีร์ยังจำข้อตกลงของการเป็นคฟูู่นอนได้ดี

หากวันที่ธีร์สารภาพว่ารักวันนั้นธีร์ก็จะเดินออกไปจากพัฒน์ทันที แล้วพัฒน์จะรู้สึก ถ้ายังไม่ชัดเจนอยู่หากเสียธีร์ไปแล้วจะรู้สึก

อยากเห็นวันที่ฟธีร์ออกมาจากชีวิตพัฒน์จริงจี๊ง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 05-08-2015 15:24:42

หวานหยดดดดย้อยยยยยย


 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 05-08-2015 16:06:19

แหมๆๆๆ ราวกับอยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามัน  :impress2:
 
พัฒน์คงภูมิใจมากสินะที่เปลี่ยนผู้ชายแมนๆ แบบธีร์ให้กลายเป็นสาวน้อยแอ๊บแบ๊วไปได้  o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 05-08-2015 17:58:47

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 05-08-2015 20:03:01

หวานแล้วๆ
พัฒน์นี่เอาใจธีร์ตลอดเลยนะ หวังว่าคงจัดการกับเรื่องผู้หญิงที่แม่หาให้ได้นะพัฒน์นะ
ธีร์น่ารักเกิน
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 05-08-2015 21:00:29

แบบนี้ พี่ธีร์ ต้องอ้อน พี่พัฒน์ เยอะๆ นะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 06-08-2015 02:13:38

นี่เหมือนตามติดชีวิตคู่แต่งงานใหม่เข้าไปทุกทีแล้ว 555  :hao7:
เป็นกำลังใจให้คุณคนแต่งเสมอนะคะ :) :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 34 (4/8/2558) P:45
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 07-08-2015 06:38:52

โถถถ น้องธีร์กลัวพัฒน์ไม่เอาใจหรอค้าาา แต่นี้อีพระเอกซึนก็ไปไหนไม่รอดแล้วค่าาาา   :z2:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 07-08-2015 20:14:58

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 35

ธีร์กำลังเดินไปเดินมามองร่างสูงหยิบนู่น หยิบนั่นลงหม้อ ทั้งๆ ที่บอกว่าอยากกินไข่เจียวหมูสับ ต้มจืดวุ้นเส้น สองอย่างเท่านั้น แต่อีกคนเห็นว่าวุ้นเส้นมันเหลือ ไว้นานก็กลัวไม่ได้กินเลยทำยำวุ้นเส้นเพิ่มอีกอย่าง ธีร์เดินไปมาประท้วงอีกคนว่าเมื่อไหร่จะทำเสร็จ แม้จะกินเจลลี่ถุงนั้นหมดไปแล้วก็ตาม

“เสร็จหรือยังเนี่ย”

“อย่าบ่นได้ไหม ถ้ายังยืนนิ่งไม่ช่วยอะไรแบบนี้” พัฒน์บ่น ปิดเตาลงเพราะทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยพอดี ร่างสูงถอดผ้ากันเปื้อนสีเข้มออก

“ก็กูทำไม่เป็น” ธีร์โกหกออกไป

“งั้นก็ฝึกซะ เวลาอยู่คนเดียวจะได้ไม่เดือดร้อน” พัฒน์พูดประโยคนี้ออกไป ทำให้ธีร์ถึงกับหน้าเจื่อนลง ความรู้สึกมีความสุขก่อนหน้านี้มันมลายหายไป

อยู่คนเดียวงั้นหรือ...

มันพูดแบบนี้แสดงว่าไม่ได้คิดที่จะอยู่กับเขาตลอดไปสินะ รู้แบบนี้ก็ดี จะได้ทำใจเอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ เวลาจากกันจริงๆ ธีร์จะได้ยืนหยัดต่อไปได้

“จริงสินะ ยังไงกูกับมึงก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไปนี่เนอะ เดี๋ยวกูยกต้มจืดไปที่โต๊ะก็แล้วกัน” ธีร์พูดบอกอีกคนเบาๆ ก่อนจะยกต้มจืดออกไป ไม่รอให้อีกคนพูดอธิบายเลยสักนิด

ความหมายของพัฒน์ที่ต้องการสื่อคือ เวลาที่เขาไม่อยู่ ไปต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ ไม่มีใครคอยหาอะไรให้ธีร์ทาน ร่างโปร่งจะได้ทำเองได้

“มึงเป็นอะไรหรือเปล่าวะ”

“ไม่นี่ รีบไปยกข้าวมากูหิวแล้ว” นั่งลงฝั่งหนึ่งของโต๊ะ ส่วนพัฒน์ก็เดินไปยกหม้อข้าวมา ก่อนจะตักให้ธีร์และตัวเอง

พัฒน์นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับธีร์ เลือกที่จะมองหน้าร่างโปร่งที่พยายามทำสีหน้าให้ปกติทั้งๆ ที่สายตากลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจนพัฒน์ไม่สบายใจ

“ธีร์” พัฒน์เรียกอีกคนเสียงต่ำ ซึ่งร่างโปร่งก็เงยหน้ามองร่างสูงน้อยๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าต่อ ธีร์รับรู้รสได้ว่ามันอร่อย อร่อยมาก แต่ข้างในหัวใจมันกลับขมขื่นอย่างบอกไม่ถูก

คงไม่ใช่อาหารมื้อแรกและมื้อสุดท้ายที่เขาจะได้ทานฝีมือของพัฒน์หรอกนะ

ขอเวลาอีกนิดเถอะ แค่อีกนิดเดียวจริงๆ

“อร่อยนะ มึงนี่ทำอาหารอร่อยไม่เข้ากับหน้าจริงๆ” ธีร์แสร้งทำเป็นแขวะอีกคนไป เพื่อไม่ให้บรรยากาศมันดูอึม ครึมไปมากกว่านี้

พัฒน์ไม่ชอบท่าทางที่พยายามจะเข้มแข็งของอีกคนทั้งๆ ที่สายตามันฉายชัดว่ากำลังอ่อนแอ

“อ้อ! แล้วที่มึงบอกว่าให้กูหัดทำอาหารน่ะ มึงไม่ต้องห่วงหรอกน่า ระดับกูแล้ว อาหารไม่ใช่เรื่องยาก กูทำเป็นอยู่แล้ว เคยช่วยแม่บ่อยๆ น่ะ” ธีร์เอ่ยบอกไป ใบหน้ายิ้มแต่ใจกลับอยากห้องไห้

ยอมรับว่าเรื่องที่ทำอาหารเป็นพัฒน์รู้อยู่แล้ว เพราะถ้าหุงข้าวเป็น อาหารก็ต้องเป็น

“มึง...เป็นอะไรไป” พัฒน์ถามเสียงเครียด

“เปล่านี่ กินต่อดิวะ เดี๋ยวก็ชืดหมด”

พัฒน์เลยตัดสินใจที่จะทานอาหารต่อแล้วค่อยรอคุยตอนที่ทานและเคลียร์จานเรียบร้อยแล้ว พัฒน์ไม่ยอมให้อีกคนเข้าใจเขาผิดแบบนี้ต่อไปแน่ๆ

ทั้งๆ ที่มันควรเป็นบรรยากาศที่มีความสุข แต่ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด

เมื่อทานอาหารจนหมดแล้วธีร์ก็เป็นคนอาสาจัดการล้างจานทั้งหมดเอง ให้เหตุผลว่าพัฒน์ทำอาหารแล้ว แต่พัฒน์ไม่ยอม

“มึงไปกินยาแล้วพักไป หรือจะเอาเค้กมากินก่อนก็ได้แล้วค่อยกินยา จานกูทำเอง”

 “แต่...”

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ไปได้แล้ว” พัฒน์ไล่ เสียงเครียดจากที่ไม่เข้าใจร่างโปร่งเลยพาลทำให้อารมณ์ของพัฒน์ไม่มั่นคงเท่าไหร่

ธีร์เม้มปากแน่นก่อนจะเดินไปที่ห้องนอนเอายาออกมากินแล้วเดินไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเตรียมตัวนอน และหนีหน้าร่างสูงไปด้วย

พัฒน์ที่ล้างจานกับทำความสะอาดโต๊ะเสร็จแล้ว เข้าไปตามธีร์ที่ห้องนอนก็ไม่เจอกับอีกคนแต่ได้ยินเสียงน้ำไหล เลยเดินไปยืนรอร่างบางที่หน้าห้องน้ำ

“กูไม่ยอมให้มันค้างคาแบบนี้แน่ๆ”

รอนานเกือบ 20 นาที ร่างโปร่งก็ไม่ออกมา ทั้งๆ ที่แผลไม่ควรโดนน้ำมากแท้ๆ ทำเอาพัฒน์ถึงกับโมโหที่เริ่มเข้าใจว่าธีร์ต้องการหลบหน้าเขา

“ธีร์ เข้าไปนานแล้ว ออกมาได้แล้ว” พัฒน์เรียกเสียงเข้ม

“อือ...ขออีก 10 นาที”

“กูให้ 1 ออกมาเดี๋ยวนี้” พัฒน์สั่ง

“งั้นขอ 5 นาที” ยังคงต่อรอง

“กูให้แค่ 3”

“เออๆ”

รอไม่นานธีร์ก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนตัวเก่งของตน มองร่างสูงน้อยๆ ก่อนจะหลบตา

“จะอาบน้ำหรือวะ โทษที เพลินไปหน่อย”

“เพลินบ้าอะไร หมอไม่ให้แผลโดนน้ำไม่ใช่หรือไง” พัฒน์ถามเสียงดุ ทำเอาร่างโปร่งที่กำลังน้อยใจถึงหน้างอ

“ก็ไม่โดน”

“ให้มันจริงเถอะ แล้วเป็นอะไร ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว” พัฒน์ถามถึงสาเหตุที่อีกคนทำหน้าเศร้าๆ แบบนั้นทันที

“เปล่า”

“มึงเป็น”

“มึงไปอาบน้ำก่อนก็ได้ เดี๋ยวออกมาค่อยคุยกัน” ธีร์พยายามที่จะถ่วงเวลาให้นานที่สุด

นานพอที่จะคิดหาข้อแก้ตัวได้

“กูไม่อาบ จนกว่าจะรู้เรื่องที่ทำให้มึงทำหน้าไม่มีความสุข” เริ่มขึ้นเสียงใส่ธีร์นิดๆ

“นะ มึงไปอาบน้ำก่อน กูยังไม่อยากพูดตอนนี้ และกูก็เจ็บแผลด้วย ขอไปนั่งรอที่เตียงนะ” ธีร์ขอร้องด้วยสีหน้าที่จะร้องไห้เต็มที

และมันทำให้เขาทั้งใจอ่อนและอยากจะรังแกให้ร้องออกมา

“ก็ได้ นั่งรอที่เตียง แล้วหาเหตุผลให้ได้” พัฒน์ยอมแต่ก็กำชับร่างบางให้หาคำตอบเอาไว้ ซึ่งธีร์ก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องแต่งตัวมาที่ห้องนอนทันที

และเรื่องอะไรที่ธีร์จะยอมรออีกคนอย่างที่พัฒน์ต้องการกันล่ะ

“ขอก็แล้วกันนะ พรุ่งนี้กูยอมโดนด่าเลยว่ะ”

ร่างโปร่งเดินไปที่ห้องทำงานของร่างสูงที่ตอนเขามาอยู่ที่นี่แรกๆ ตอนบาดเจ็บก็ขอที่จะนอนห้องนี้แต่พัฒน์บอกว่าไม่ได้ แอร์เสีย แต่เขามาอยู่และเข้ามาในห้องบ่อยๆ ก็ไม่เห็นว่าจะเสียตรงไหน ยังนอนได้สบายๆ เลยด้วยซ้ำ

“ขอนอนห้องนี้ก็แล้วกัน”

กริ๊ก!!

ธีร์ล็อกประตูและคิดอย่างมั่นใจว่าพัฒน์ไม่มีทางเปิดประตูเข้ามาได้แน่ๆ เพราะเขาหากุญแจสำรองทุกซอกทุกมุมแล้วก็ไม่เจอ

นั่นอาจจะเป็นเพราะว่ามันหายไปแล้ว

“หรือไม่ก็อยู่กับมัน”

ร่างโปร่งมองประตูอย่างชั่งใจว่าจะทำยังไงดี ถ้ามันมีกุญแจก็หมายความว่าพัฒน์จะเข้ามาตอนไหนก็ได้ แต่ห้องนี้ก็ไม่มีความปลอดภัยให้กับเขาเลยสักนิด

“ทำไมมันไม่มีกลอนวะ!” ธีร์หัวเสีย แต่ก็ตัดสินใจที่จะเดินไปเปิดแอร์แล้วขึ้นไปนอนบนเตียงช้าๆ มองไปยังประตูด้วยหัวใจที่เต้นแรงอย่างตื่นเต้น รอฟังเสียงว่าอีกคนจะมาตอนไหน

หรือบางที อาจจะไม่เข้ามาก็ได้

“มันอาจจะรำคาญแล้วก็ไม่อยากรู้แล้วแน่ๆ”

ธีร์ค่อยๆ หลับตาลงเพราะแอร์ที่เริ่มเย็นสบายกับฤทธิ์ยาที่กำลังออกฤทธิ์ ธีร์จึงนอนหลับได้ง่ายๆ แม้จะรู้สึกว่ายังค้างคาและยังรู้สึกไม่ดี

แต่ธีร์กำลังจะหลับ และภาวนาให้เช้าวันใหม่เป็นวันที่สดใสด้วยเถอะ

…

…


พัฒน์ออกจากห้องน้ำ รีบเดินไปแต่งตัว ก่อนจะเดินมาที่ห้องนอนก็พบว่าไม่มีร่างโปร่งที่ควรนอนรอที่เตียงเลยสักนิด และรับรู้ได้ว่าธีร์ต้องหนีเขาแล้วแน่ๆ

“ให้มันได้อย่างนี้” พัฒน์กัดฟันแน่น คาดโทษอีกคนไว้ในใจว่าถ้าเจอตัวเมื่อไหร่ คงได้เจอดีกับเขาแน่ๆ

“เห็นว่ากูใจดีมาตลอด แล้วจะทำตัวเอาแต่ใจได้ตลอดหรือไง”

แบบนี้มันต้องสั่งสอน ให้รู้ว่าไม่ควรที่จะดื้อหรือขัดคำสั่งเขา!!

พัฒน์เดินไปหาคีย์การ์ดของห้องธีร์ที่ซ่อนเอาไว้มา แล้วเดินไปที่ห้องของอีกคนทันที โดยจำไม่ได้ว่าคีย์การ์ดทั้งหมดของธีร์อยู่กับตนเพราะฉะนั้นพัฒน์ที่เข้าไปในห้องที่ร่างโปร่งปิดตายเอาไว้ด้วยความจำเป็น เนื่องจากโดนตัวเขาเองบังคับ

“ไม่มี แสดงว่ามันยังอยู่ที่ห้อง” พัฒน์เดินออกจากห้องของอีกคนแล้วตรงไปยังห้องของตัวเองคืน กลับไปดูที่ห้องนอนอีกครั้งก็ไม่พบ ถ้าอย่างนั้น ก็มีแค่อีกห้องเท่านั้น จึงเดินไปหากุญแจห้องมา แล้วเดินไปอีกห้อง

ห้องที่เป็นห้องทำงานของเขา

พัฒน์เปิดประตูเข้าไป ไอความเย็นของเครื่องปรับอากาศก็กระทบกายเขาบ่งบอกว่ามีอีกคนอยู่ในห้องนี้ พัฒน์เดินเข้าไปหาร่างโปร่งที่นอนหลับอยู่บนเตียง ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน ก่อนจะตะแคงมองดูคนที่นอนหลับไปแล้ว

“เอาไว้คุยพรุ่งนี้เช้าก็ได้”

พัฒน์ใช้ความคิดเล็กน้อย คิดว่าพรุ่งนี้จะคุยอะไร ยังไง และเรื่องงานจะไปทำตอนไหน เขาไปทำงานโดยที่เคลียร์กับอีกคนไม่ได้หรอกนะ

จุ๊บ!

พัฒน์จุมพิตเบาๆ ที่หน้าผากมน แล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆ คืน อยากจะกอดอีกคนให้แน่นๆ แต่แผลธีร์ยังไม่หายดีนัก กลัวเผลอจะทำให้ร่างโปร่งเจ็บถ้าเขาหลับไปแล้ว


พัฒน์คว้ามือของธีร์มากุมเอาไว้ก่อนจะหลับตานอนหลับไปกับร่างโปร่งที่นอนสบายอยู่ เขาอยากจะอยู่แบบนี้กับธีร์ไปเรื่อยๆ และเห็นแก่ตัวมากพอที่จะบอกว่าไม่รู้ว่าตนรู้สึกยังไงกันแน่


รุ่งเช้า

ธีร์ตื่นขึ้นมาเพราะอากาศที่เย็นเพราะแอร์ ก่อนจะพยายามลืมตาขึ้นอย่างยากลำบากเพราะแสงสว่างที่แยงเข้ามาในม่านตา รู้สึกชื้นๆ ที่ฝ่ามือข้างซ้ายเหมือนกับมีบางอย่างกุมเอาไว้ ซึ่งธีร์ก็หันไปมองข้างๆ อย่างสงสัยก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าใครอีกคนนอนกุมมือเขาเอาไว้

ฝันหรือความจริง

“พัฒน์” ธีร์พูดชื่อของอีกคนเบาๆ ก่อนจะใช้มือที่เป็นอิสระอยู่เอื้อมไปจับใบหน้าคมเข้ม ใช้ปลายนิ้วลูบใบหน้าของพัฒน์เบาๆ

มึงจะคิดแบบที่กูคิดไหม...

มึงจะรู้สึกเหมือนที่กูรู้สึกไหม...

กูอยากจะถามมึง อยากจะสารภาพกับมึง แต่ก็กลัวคำตอบที่จะได้รับ และกูก็ไม่อยากจะเป็นคนที่กลืนน้ำลายตัวเองทั้งๆ ที่ปฏิเสธมึงตั้งแต่แรก

และมึงเองก็เหมือนกันพัฒน์...สำหรับกูตอนนี้ ยังเป็นแค่คนระบายอารมณ์ของมึงเหมือนตอนแรกหรือเปล่า...ทั้งภาพทั้งเสียงของกู มึงก็ยังเก็บไว้...

ใช่แล้ว! ภาพพวกนั้น เสียงพวกนั้น


ธีร์คิดได้ว่าต้องทำลายมันทั้งหมด แต่ก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ที่เครื่องไหน เพราะพัฒน์มีโทรศัพท์เยอะมาก และตั้งรหัสทุกเครื่อง เขาไม่สามารถที่จะเข้าไปในความเป็นส่วนตัวของอีกคนได้เลย

ร่างโปร่งพยายามดึงมืออกจากการเกาะกุมอย่างเบาๆ ก่อนจะลงจากเตียงนุ่มให้เบาและไม่มีเสียงที่สุด แต่ในจังหวะที่ขาถึงพื้น ร่างกายบางก็ถูกโอบกอดจากด้านหลังด้วยใครอีกคนที่ธีร์คิดว่านอนหลับ

พรึ่บ!!

“จะหนีไปไหนอีก” กระซิบถามข้างหูเสียงแหบพร่าเนื่องจากเพิ่งตื่นนอน ทำเอาร่างโปร่งถึงกับขนลุกชันแต่เช้า ไหนจะเสียงแหบๆ ของพัฒน์ที่ฟังดูเซ็กซี่นั่นอีก

ทำเอาอ่อนระทวยแต่เช้า

“จะไปอาบน้ำ จะไปทำงาน” ตอบเสียงสั่น

“กูไม่ให้ไป จนกว่าจะเคลียร์เรื่องเมื่อคืนได้”

“ไม่มีอะไรนี่” ทำเฉไฉ

“แล้วทำไมต้องหนีมานอนอีกห้อง”

“กูแค่ไม่อยากนอนกับมึงก็เท่านั้น”

“มึงก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะต่อให้มึงอยู่ที่ไหน กูก็จะตามไป” คล้ายเป็นคำสัญญา แต่ธีร์ก็ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองอีกต่อไป เพราะมันทำให้รู้สึกเจ็บไปแล้วหวังลมๆ แล้งๆ มากกว่า

“มึงหยุดพูดจาแบบนี้ทีเถอะ” ธีร์พยายามแกะมืออีกคนออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล

“กูพูดจริง”

“กูบอกให้มึงหยุดพูดไอ้พัฒน์!!” ธีร์ตะคอกสุดเสียง ร่างสูงค่อยๆ คลายอ้อมแขนออกช้าๆ ร่างโปร่งจึงค่อยๆ ลุกขึ้น หันมาเผชิญหน้าพัฒน์ด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังโกรธ แต่สายตามันฉายแววจนเจ็บปวด และมันทำให้คนจ้องตาธีร์อย่างพัฒน์ถึงกับรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก

ไม่ชอบสายตาแบบนี้ของอีกคนเลย

“กูทำอะไรผิดวะ มึงถึงได้โกรธแบบนี้” พัฒน์ถามเสียงเครียด

“มึงไม่ผิดหรอกพัฒน์ คนอย่างมึงไม่เคยทำอะไรผิดเลยสักนิด จะบังคับกู จะทำอะไรกับกู มึงก็ทำได้ มึงไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของกู แล้ววันนี้มึงเป็นเหี้ยอะไร มึงจะมาแคร์อะไรนักหนากับกูวะ มึงก็แค่ทำเหมือนเดิม ไม่ต้องสนใจกูก็ได้ กูเหนื่อยว่ะพัฒน์ มึงเข้าใจไหมว่ากูเหนื่อย!!!” ธีร์ระบายออกมาเสียงสั่น พยายามห้ามก้อนสะอื้นที่กำลังจะออกมา เงยหน้าขึ้นมองเพดานเพื่อไม่ให้ความร้อนที่ดวงตารินไหลเป็นน้ำแห่งความอ่อนแอ

เขาไม่อยากร้องไห้ เพราะมันจริงๆ

“ที่ผ่านมากูต้องทนมึงเพราะว่ามึงมีรูปกับเสียงตอนที่มึงถ่ายครั้งแรกที่มีอะไรกัน แล้วไง! มึงก็ยังเอาเรื่องนั้นมาเป็นข้อต่อรองเพื่อให้กูเป็นตัวระบายความใคร่ และพอกูยอม มึงก็เรื่องอื่นๆ มาบังคับกูอีก ต้องการอะไรจากกูวะพัฒน์ เลิกทำตัวอ่อนโยนกับกู เลิกยิ้มให้กู เลิกทำอะไรให้กูได้แล้ว ถ้ามึงไม่คิดที่จะรู้สึกอะไร เพราะคนที่กำลังคิดไปเองคนเดียวมันคือกู!!! ถ้ามึงทำไปเพราะความไม่ชอบและอยากเห็นกูเจ็บ มึงทำได้แล้วว่ะพัฒน์ มึงทำได้แล้ว” ร่างโปร่งไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ตัวเองระบายออกไปทั้งหมดนั้น มันกำลังจะทำให้อีกคนรู้ว่าธีร์คิดยังไงกับพัฒน์

พัฒน์ทั้งรู้สึกตื่นเต้น และสับสนไปพร้อมๆ กัน

ทั้งดีใจ...แต่อีกใจก็รู้สึกขมขื่น

“กูไม่ได้ทำเพราะกูไม่ชอบหรือเกลียด แต่ที่กูทำไปเพราะกูอยากทำให้มึงจริงๆ” พัฒน์ตอบออกไปเสียงเรียบ จ้องมองร่างบางที่กำลังกำหมัดแน่นเพื่อห้ามน้ำตา ตัวเล็กๆ นั่นสั่นระริกราวจนน่ากลับ ร่างแกร่งอยากจะคว้าร่างนั้นเข้ามาโอบกอดเหลือเกิน

แต่ทำไมมันกลับทำอะไรไม่ถูก

“ถ้าอย่างนั้นมึงลองให้คำตอบกูได้ไหม ว่าที่มึงอยากทำให้กู มันเป็นเพราะอะไร” ธีร์ถาม ดวงตาก็สบกับอีกคนอย่างคาดหวัง

“กูก็แค่อยากทำ”

“กูกำลังถามถึงความหมาย สิ่งที่มึงทำมันหมายความว่ายังไง”

“มึงอย่าถามอะไรมากมายธีร์ กูบอกแล้วว่าอย่าถามเรื่องนี้ กูไม่มีอะไรจะตอบ” พัฒน์เลี่ยงออกไปเสียงเครียด

“มึงต้องตอบกู และกูไม่อยากจะรอคำตอบที่ไม่มีวันคิดออกอีกแล้ว เอาตรงๆ มาเลยดีกว่า มีให้กูมาอยู่ตรงนี้ในฐานะไหน”

“กูไม่รู้ กูไม่รู้จริงๆ”

ในขณะที่ธีร์ยังคงจมปลักอยู่กับอารมณ์ที่ไม่สามารถจะหยุดได้ สิ่งที่คิดอยู่ในใจ สิ่งที่เขาไม่อยากจะเอ่ยออกมาก็กำลังจะเปิดเผย

“ทั้งๆ ที่ก็อยู่ด้วยกันตลอด ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย แต่ทำไมต้องมีกูคนเดียววะที่รู้สึกกับมึงเกินกว่าคำว่าเพื่อนหรือเกินกว่าคำว่าคนรู้จัก”

“มึงหมายความว่าไง” พัฒน์ถามเสียงเครียด

“กูรักมึงไง!!!” ธีร์ตะหวาด ทำเอาพัฒน์ถึงกับนิ่ง ตัวแข็งขยับตัวไม่ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะได้ยินคำสารภาพแบบนี้จากปากของธีร์

แต่พัฒน์เป็นคนที่ไม่รู้ว่ารักคืออะไร ไม่รู้ว่ากำลังรู้สึกแบบไหน

“กูรักมึง...แม่งเอ้ย! ทำไมต้องเป็นกูด้วย ทำไมต้องเป็นกูคนเดียวที่เป็นบ้าอยู่แบบนี้ทั้งๆ ที่มึงไม่รู้สึกอะไร” น้ำตาของธีร์ไหลออกมาอย่างมิอาจจะทนมันได้

พัฒน์เห็นภาพนั้นแล้วเจ็บแปลบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

อยากจะเอื้อมไปเช็ดน้ำตานั่นแล้วกอดปลอบซะ แต่ก็ทำไม่ได้...

“กูขอโทษ...” พัฒน์พูดออกมาบางเบาๆ ธีร์เงยหน้ามองอีกคนทั้งน้ำตา ร่างเล็กสั่นเพราะแรงสะอื้น มองอีกคนอย่างคาดหวัง แต่สุดท้ายก็พังทลายไม่เป็นท่า

มันจบแล้วล่ะ จบแล้วจริงๆ

“แต่กูเป็นผู้ชาย มึงเองก็เป็นผู้ชาย กูยังยืนยันคำเดิม ว่าผู้ชายไม่ใช่รสนิยมของกู” พัฒน์พูดบอกออกไป ทำเอาธีร์ร้องไห้หนักกว่าเดิมอย่างเจ็บปวด

“และกับมึง เราเข้ากันได้ดีในเรื่องของเซ็กส์”

ไม่ต้องตอกย้ำหน้าที่ของกูอีกก็ได้ แค่นี้ก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว

ตอนที่โดนแฟนคนแรกทิ้งเจ็บแล้วนะ แต่คราวนี้เจ็บยิ่งกว่า รู้เลยว่า อกหักจนแทบจะตายได้มันเป็นยังไง

ธีร์ทั้งร้องไห้และพยักหน้าไปด้วย

“ข่ะ เข้าใจแล้ว”

ที่ผ่านมาก็แค่คิดไปเอง คิดไปเองคนเดียว...

“ขอโทษ”

“อือ ฮึก มึงไม่ผิดหรอก ฮือ...มันผิดที่กูเองที่ไม่หักห้ามใจ”

“หยุดร้องเถอะนะ” พัฒน์ขอร้อง

เขาไม่อยากเห็นคนตรงหน้าร้องไห้จริงๆ ทั้งด่า ทั้งว่าตัวเองอยู่ในใจว่าไม่น่าเลย เขาทำร้ายหัวใจมัน และที่สำคัญ ทำไมเขาต้องรู้สึกเจ็บ

ทั้งๆ ที่เป็นคนปฏิเสธออกไปแท้ๆ แต่ใจเขาเองก็ร้องไห้เจียนตายไม่ต่างกัน

“เพราะฉะนั้นแล้ว...


“ปล่อยกูไปเถอะนะ ฮึก...กูขอร้อง” ธีร์เอ่ยขอพัฒน์เสียงสั่น เสียงพูดปนเสียงสะอื้นทำเอาพัฒน์ทำอะไรไม่ได้ อยากจะหนีไปจากตรงนี้ และเขาก็ทำมัน ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้ธีร์ยืนร้องไห้หนักกว่าเดิมอยู่คนเดียว

มึงทำถูกแล้วธีร์ มึงจะได้ไปจากมันสักที แม้จะแลกด้วยการที่มันปฏิเสธ แต่ก็คุ้มกับเวลาที่เหลืออยู่ข้างหน้า

…

…







(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 07-08-2015 20:16:22

(ต่อ)






ให้กูปล่อยมึงไป กูทำไม่ได้...

แต่ถ้ามันเป็นสิ่งที่มึงต้องการกูก็จะให้…

“อย่าร้องไห้เพราะกูเลยธีร์”

พัฒน์พูดพึมพำเบาๆ โดยไม่รู้เลยว่าน้ำตาของเขาก็รินไหลออกมาอย่างเงียบๆ การที่ผู้ชายที่ไม่เคยเสียน้ำตาเลยอย่างเขา กลับต้องมารู้สึกเสียใจแบบนี้…

มันคืออะไร...

‘พัฒน์คือความภาคภูมิใจของแม่นะลูก’

มันคือเสียงที่ดังขึ้นหลังจากที่เขาได้ยินธีร์บอกว่ารัก เขายอมทำร้ายตัวเองกับคนที่รักเขาเพราะเสียงของแม่ที่ตามมาหลอกหลอน ลูกชายคนนี้แม้ว่าจะขอให้ตัวเองมีสิทธิ์ได้เลือกอะไรเอง ถึงจะขอไปแบบนั้น แต่เขาก็ทำร้ายความรู้ของแม่ของเขาไม่ได้

เลยเลือกที่จะทำร้ายอีกคนแทน

เลือกที่จะทำลายรอยยิ้มของตัวเอง...

เลือกที่จะทำลายความสุขของตัวเอง...


และเลือกที่จะปล่อยให้ธีร์ ออกไปจากชีวิตของเขา แม้ว่ามันจะยาก แต่พัฒน์ก็ทำไปแล้ว…


ธีร์หยุดร้องไห้และออกมาจากห้องทำงานของพัฒน์ก็ผ่านไปหลายชั่วโมง ออกจากห้องก็ไม่พบเงาร่างสูงของอีกคนที่เป็นต้นเหตุให้เขาตาบวมแบบนี้

พัฒน์คงจะออกไปทำงานแล้ว

ธีร์เดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะเลยไปยังห้องน้ำ อาบน้ำทำธุระให้เรียบร้อย ก่อนจะออกมาแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อสายตรงถึงผู้เป็นเจ้านาย ทั้งๆ ที่ตนเองก็ไม่รู้ที่จะพูดอะไรออกมาก่อน

แต่คงต้องลางานสักระยะ เพื่อทำใจ เหตุผลก็คงจะโกหกไปได้ ในเมื่อมันน่าสมเพชขนาดนี้แล้ว ก็ทำตัวให้มันสมเพชไปมากกว่านี้อีก

(ว่าไง)

“คุณเพลิง” พยายามคุมเสียงตัวเองให้สั่นน้อยที่สุด

(มีอะไรหรือเปล่าวะ เสียงสั่นๆ นะ)

“ผมขอลางานสักอาทิตย์ได้ไหมครับ”

ให้เขาไปทำงานในสภาพไม่เต็มร้อยแบบนี้ ธีร์ทำไม่ได้หรอก

(เกิดอะไรขึ้น)

“ไม่มีอะไรหรอกครับ นะครับ ผมขอลา อึก...” เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังร้องไห้อีกครั้ง ธีร์ก็รีบปิดปากตัวเองแน่น

(แกร้องไห้ เกิดอะไรขึ้น บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!!) เจ้านายถามเสียงเครียด

“ไม่มีอะไรครับ อึก จริงๆ”

(ไอ้พัฒน์ใช่ไหม)

“คุณเพลิงรู้”

(ฉันรู้ความสัมพันธ์ของพวกแกมานานแล้วล่ะ แกคิดว่าคอนโดนี้ฉันไม่มีสิทธ์ที่จะตรวจดูอะไรเลยหรือไง แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น มันทำแกร้องไห้ได้ยังไง)

ตอนนี้ธีร์ต้องการที่พึ่ง ไม่ว่าจะใครก็แล้วแต่ที่ถามเขามาตอนนี้เขาก็บอกไปหมดนั่นแหละ อารมณ์ต้องการระบาย อะไรก็ห้ามไม่อยู่

“ผมรักมัน ฮึก...แต่มันไม่รักผม ฮือ…คุณเพลิง มันไม่รักผม”

(ใจเย็นนะธีร์ ฉันจะส่งแกไปสงบสติอารมณ์ที่ต่างจังหวัด พร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับก็ได้)

“ขอบคุณนะครับ ฮึก แต่ผมจะไปอยู่กับเพื่อน ขอโทษด้วยนะครับที่ผมมันไม่เอาไหน”

(ไม่ใช่ความผิดของแก ไม่ดียังไงบอกฉัน ฉันจะไปหาแก โอเคไหม)

ขนาดอัคนียังรู้จักอ่อนโยนและใจดี แต่ทำไมพัฒน์ถึงเปลี่ยนใจมารักธีร์ไม่ได้...

“ขอบคุณครับ”

ธีร์วางสายเสร็จก็เดินไปเก็บเสื้อผ้าทั้งหมดของตัวเองใส่กระเป๋า ไม่ให้เหลืออะไรเลยสักอย่าง ทำให้เหมือนกับว่าตนไม่เคยอยู่ที่นี่มาก่อน ส่วนของประดับต่างๆ เขาไม่สามารถขนออกไปได้ ฉะนั้นแล้วธีร์จริงเลือกที่จะหยิบมันออกจากที่ตั้งต่างๆ แล้วเอากองๆ ไว้ที่พื้น เขียนโน้ตบอกอีกคนไว้

‘จะทิ้งก็ได้ กูไม่ต้องการแล้ว’

“กูจะทิ้งทุกอย่างที่มีความทรงจำร่วมกับมึง”

แม้มันจะทำได้ยากหรืออาจจะเป็นไปไม่ได้เต็มที

เมื่อจัดของทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว น้ำตาที่ไหลระหว่างเก็บของก็ยังไม่อาจจะที่จะหยุดมันได้ ธีร์ไม่เคยร้องไห้หนักแบบนี้มาก่อน ร้องบ้างเมื่อรู้สึกท้อแท้หรือผิดหวัง แต่ที่โดนทิ้งจากแฟนคนแรกก็ไม่ได้รู้สึกร้องไห้หนักขนาดนี้ วันเดียวก็หายแล้ว แต่นี่ ธีร์ไม่รู้สึกว่าตัวเองจะสามารถหยุดร้องไห้เลย

“มึงมันชั่ว ฮึก มึงมันเลว ฮือ...มึงมันคนทุเรศ”

อยากจะทำร้ายตัวเองแต่ก็รู้ดีว่าไม่มีอะไรดีขึ้นมา หากเขายังอยู่คนเดียวล่ะก็ ได้มีหวังทำให้ตัวเองเจ็บแน่ๆ มือที่สั่นระริกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง ตาก็พยายามองผ่านม่านน้ำตาที่กำลังบดบังการมองเห็น ทั้งๆ ที่ปาดมันออกไปแล้วมันก็ยังคงไหลเรื่อยๆ

“แล้วแบบนี้กูจะหาเบอร์ ฮึก...ของไอ้อินเจอไหม” กว่าจะเจอเบอร์ของเพื่อนรักธีร์ก็ปาโทรศัพท์ไปถึงสองครั้ง เหมือนไฟยิ่งรุมเร้า เพราะรอสายแค่วินาทีเดียวก็เหมือนมันนานเป็นชั่วโมง

(ว่าไงวะไอ้ธีร์ คิดถึงกูหรือไง ตอนนี้กูทำงานอยู่ว่ะ ยุ่งๆ ไว้โทรกลับนะเว้ย)

“อิน...ฮึก ช่วยกูด้วย ฮึก พากูไปจากที่นี่ ฮือ”ธีร์เอ่ยบอกออกไปอย่างทรมาน จับที่หัวใจตัวเองแน่น จนเล็บแทบจิกเข้าไปในตัวเนื้อ แม้ว่าจะมีอาภรณ์ปิดกั้นก็ตาม

(เกิดอะไรขึ้นวะ!! มึงอยู่ที่ไหน กูจะไปเดี๋ยวนี้) อินทัชถามมาอย่างร้อนรน เพราะมันก็นานมากแล้วที่เขาไม่เคยเห็นเพื่อนรักร้องไห้หนักขนาดนี้

งานก็งานเถอะ ตอนนี้เพื่อนกำลังต้องการเขา

“คอนโด ฮึก มาพากูไปจากที่นี่ที ฮือ”

(หยุดร้องก่อนเพื่อน กูจะไปเดี๋ยวนี้ บ้าชิบ!! ใครทำอะไรเพื่อนกูวะ ถ้ารู้นะ กูจะฆ่าแม่ง!!!) ธีร์ไม่สนใจที่ปลายสายตะโกนคาดโทษอย่างหัวเสียเลยสักนิด ธีร์นั่งลงที่พื้นพิงหลังกับโซฟาแล้วนั่งชันเข่า ซบหน้าลงที่หัวเขาโดยไม่กลัวแผลจะเจ็บเลยสักนิด

จะเจ็บอะไรก็เจ็บไปเถอะ เขาไม่มีอะไรจะเจ็บปวดแล้ว ทั้งกาย ทั้งใจตอนนี้...

ไม่ไหวแล้ว


ไม่นานอินทัชก็เดินทางมาถึงคอนโดที่ธีร์อยู่ เขาเข้ามาในห้องของพัฒน์ที่เพื่อนรักออกมาเปิดประตูด้วยสภาพที่อินทัชถึงกับรับไม่ได้

ดวงตาบวมจากการร้องไห้หนัก ตาแดง ที่สำคัญน้ำตาของเพื่อนเขายังคงไหลไม่หยุด เมื่อธีร์เห็นอินทัชเท่านั้นแหละ กระโดดกอดเพื่อนสนิททันทีก่อนจะปล่อยโฮเสียงดัง จนอินทัชอยากจะร้องตาม

เกิดอะไรขึ้น ใครทำร้ายเพื่อนของเขา

“เป็นอะไร ใครทำอะไรมึง แล้วคุณพัฒน์ไปไหน” อินทัชถามเสียงอ่อนโอนพร้อมกับลูบศีรษะของเพื่อนไปด้วย แต่พอเขาถามถึงใครบางคน ร่างกายของธีร์ก็สั่นเทิ้มอย่างน่ากลัว

“ย่ะ อย่าพูดชื่อมัน ฮึก ให้กูได้ยินอีก” เสียงของธีร์อู้อี้เพราะกำลังซบกับไหล่บางของเพื่อสนิท

“โอเคๆ กูไม่พูดแล้ว อยากให้กูพาไปไหน”

“กูจะย้ายออกจากที่นี่ ฮึก...พากูไปอยู่ที่อื่นนะ ฮือ ไม่รบกวนมึงก็ได้ แต่หาที่ให้กูหน่อย” ธีร์ขอร้องปนด้วยเสียงสะอื้นจนเพื่อนสงสารจับใจ

อยากจะรู้ถึงสาเหตุ แต่ก็ยังไม่อยากจะถาม เพราะธีร์กำลังอ่อนแอ

รอให้ธีร์เข้มแข็งขึ้นอีกนิด เขาจะถามเรื่องราวทั้งหมดเอง และแน่นอนว่าคนที่ทำให้เพื่อนเขาร้องไห้จนจะเป็นจะได้แบบนี้ มันต้องรับผิดชอบ

แม้แต่คุณพัฒน์ เขาก็จะไม่ยกเว้น!!!!

อินทัชจัดการถือกระเป๋าของเพื่อนเอาไว้คนเดียวทั้งสามใบ ก่อนจะประคองเพื่อนอีก ซึ่งธีร์ที่ได้อยู่กับอินทัชก็ดีขึ้นเล็กน้อย อย่างน้อยๆ หยุดร้องไห้ก็ดีมากแล้ว

ธีร์มองประตูห้องที่มีความทรงจำต่างๆ อีกครั้ง ก่อนจะตัดใจก้าวออกมา

ถึงขนาดนี้แล้ว ธีร์ก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ฝันร้าย ตื่นขึ้นมาเขาจะยังเห็นว่าพัฒน์นอนอยู่ข้างๆ แต่เปล่าเลย ทั้งหมดมันเรื่องจริงทั้งนั้น ถ้าธีร์ไม่ใจร้อน วู่วามจนขาดสติ เขาก็คงไม่พูด ไม่ถามแบบนั้นออกไป ถ้ามันเป็นแบบนั้นได้ ตอนนี้ เขากับมันคงจะไม่เป็นแบบนี้

ถ้าย้อนเวลาไปได้ ต่อให้ตัวเองอยู่กับอีกคน ไม่ว่าจะสถานะไหนก็ยอม

...

...

...


ร่างสูงเปิดไฟห้องที่มืดสนิทบ่งบอกว่าไม่มีใครอยู่ ทั้งๆ ที่คิดเอาไว้แล้วว่าธีร์จะต้องออกไป แต่อีกใจก็หวังว่าร่างโปร่งจะยังรอ รออยู่ที่นี่

ความหวังอันน้อยนิดที่คิดว่าธีร์ยังคงอยู่ อยู่ทั้งๆ ที่เขาพูดชัดเจนว่าไม่รับรักอีกคน

“หึ! มึงคิดว่ามันจะอยู่หรือไง ก็ไปทำร้ายมันซะขนาดนั้น” พัฒน์เดินไปที่โซฟาห้องโถงก็กลับต้องรู้สึกสึกใจหายเมื่อเห็นกองเครื่องตกแต่งห้องที่ครั้งหนึ่ง ธีร์ขอร้องจะเป็นจะตายเพื่อเอามันไว้ ร่างแกร่งหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน แล้วทิ้งมันที่เดิม

พัฒน์ทิ้งตัวลงบนโซฟาหรู พิงหลังไปอย่างไม่มีแรง แขนแกร่งยกขึ้นก่ายหน้าผาก สมองกับหัวใจทำงานไม่ประสานกันจนพัฒน์ไม่อาจจะทนได้กับความสับสนนี้

“โธ่เว้ย!!” กำปั้นแน่นตีเข้าที่โซฟาแรงๆ หลายครั้ง

ความกล้ำกลืนนี้คืออะไร ความเจ็บช้ำนี้คืออะไร

ความทรมานนี้คืออะไร ความเสียใจนี้คืออะไร

และน้ำตานี้...มันหมายความว่ายังไง

“กูไม่ได้ชอบผู้ชาย กูไม่ได้เป็นเกย์”

ที่ผ่านมากูทำดีกับมึงเพราะมึงทำให้กูมีความสุข ก็อย่างที่บอกว่ากูให้คำว่าเพื่อนกับมึงไม่ได้ และคำว่ารัก กูก็ไม่แน่ใจว่ามันจะใช่มึงหรือเปล่า...

แต่ที่ผ่านมากูมีแต่ผู้หญิง แฟนจริงๆ ก็ไม่เคยมี ความรักเป็นยังไงกูก็ไม่รู้

“ทั้งๆ ที่มึงทำให้กูมีความสุข...แต่กูกลับตอบแทนมึงด้วยน้ำตา” เสียงของพัฒน์สั่นเครือ ยิ่งมองไปรอบๆ ห้องแล้วไม่มีเจ้าของใบหน้าที่มองแล้วทั้งสุขแล้วสบายใจนั้นก็พาลทำเอาหายใจไม่ออก

สถานที่ที่เคยอยู่แล้วมีความสุข ตอนนี้กลับไม่ใช่อีกแล้ว มองไปทางไหนก็เห็นภาพธีร์ในทุกอิริยาบถ ข้าวของที่ธีร์ชอบแต่กลับบอกให้พัฒน์ทิ้งมันไป

นั่นก็หมายความว่า ธีร์พร้อมที่จะทิ้งความทรงจำระหว่างเรา...


พัฒน์ไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยเมื่อตัดสินใจทำอะไรลงไปแล้ว แต่ทำไมกับเรื่องแบบนี้ เขาถึงได้รู้สึกว่าทำอะไรผิดพลาดไปหมด ใจหนึ่งอยากจะปล่อยธีร์ไป

แต่อีกใจ...ก็อยากจะคว้าอีกคนเข้ามากอดไว้ให้แน่น







100%


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


ตอนนี้พี่พัฒน์น่ารัก ทุกคนคิดเหมือนกันไหม...ไม่อยากค้างกันก็ กำลังใจค่ะ เอากำลังใจมาซะดีๆ (ทำอย่างกับเรียกค่าไถ่) อีกไม่กี่ตอนแล้วนะทุกคน T^T เราจะเจอกันในเรื่องรามอินนะคะ ซึ่งยังคิดชื่อเรื่องไม่ออกเลย อย่าด่าพี่พัฒน์เลยนะคะ อีเฮียมันโง่ไง...

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 07-08-2015 20:24:40

ถอนหายใจดังเฮือก

พัฒน์อ่ะ ทำไมเป็นงี้
ชั้นชอบแกนะ
ความรู้สึกของตัวเองไม่สำคัญหรือไง
บางอย่าง ไม่เท่ห์นะเฟร้ย!!

รีบมาต่อค่ะ
เหนื่อยใจ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: cuteymummy ที่ 07-08-2015 20:35:13

 :serius2:  :z6: :z6:
คือต้องทำยังไงคะ
มันแบบ
โอย
พูดไม่ออก
ขัดใจคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 07-08-2015 20:45:28

ไม่ชอบแบบนี้เลย.   o13 :ling1:

เขาเสียน้ำตาไปหลายลิตรเลยนะ :o12:

แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-08-2015 20:49:55

ซึนให้มันมีขอบเขตหน่อยนะพัฒน์. เจ้านายรู้แล้วจะกลายเป็นคิวปิดให้ไหมนะ
น้ำตาซึมเลยอ่า. ธีร์อ่อนแอสุดแล้วตอนนี้
ขอบคุณค่ะยูกิ. น่ารักที่สุด.
 :mew1: 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 07-08-2015 20:51:12

ในที่สุดธีร์ก็เดินออกมาแล้วจริงๆ สะใจโว้ย สะใจ

เจ็บ แต่ก็คงไม่จำละมั้งธีร์

ต่อไปก็ปล่อยให้ภัฒน์มันวิงตามละกัน หึหึ


อย่ายอมง่ายๆล่ะธีร์

 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: ่KEI_jry ที่ 07-08-2015 20:58:53

ขอใหธีร์หายไปนานๆ ไม่อยากให้พัฒน์เจอธีร์เร็วๆ

ขอให้พัฒธ์ทรมานมากกว่านี้ แค้นหนักมาก

เจ็บแทนธีร์หนักมาก ฮืออออออ :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: KakukI ที่ 07-08-2015 20:59:55

ฮื่อๆๆๆๆๆ~~~~ ร้องไห้จนจะเป็นสายน้ำแล้ว

อิพัฒอิโง่วววววว! ทำธีร์ร้องไห้นี้ไม่ต้องไปให้ธีร์เห็นหน้าเลยนะ

หนูธีร์อ่ะเราดูเเลเองได้ย่ะ//โดนพัฒตบเกรียน :katai4:

หืมๆ! ธีร์ถ้าอินี่มันมาง้อไม่ต้องยอมง่ายๆเลยนะ เอาชนิดที่จะง้อได้ต้องยอมทำบายสีมาขอโทษ  ยอมหงอทุกอย่างเลย :fire:

เป็นกำลังใจให้ยูกิจังมาอัพไวๆคะ :bye2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 07-08-2015 21:01:26

ถ้าพัฒน์จะเป็นแบบนี้ ก็ปล่อยธีร์ไปเหอะ สงสารธีร์มาก หนีไปไกลๆเลยนะธีร์ เอาให้พัฒน์มันบ้าคลั่งกันเลย โครตหมั่นไส้อ่ะ ถ้าพัฒน์มาสำนึกทีหลังแล้วมาขอคืนดีนะ เล่นตัวไปเลย การที่พัฒน์ตัดสินใจทำให้ธีร์เจ็บเรารับไม่ได้อ่ะ ที่รับไม่ได้เพราะพัฒน์ได้กลั่นกรองแล้วว่าจะเลือกให้ธีร์เจ็บ รู้สึกอะไรบ้างไหมตอนที่ธีร์ร้องไห้อยู่ในห้อง แล้วตอนที่ก้าวขาออกมาจากคอนโดทั้งๆที่รู้ว่าอีกคนกำลังเผชิญอยู่กับความรู้สึกแบบไหน เราว่าพัฒน์ใจดำมากอ่ะ ยุให้ธีร์เผลอใจไปกับคนอื่นเลย เอาให้เข็ด #ทีมธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 07-08-2015 21:05:09

ขอเป็นตอนต่อไปมาไวไวเลยค้าาาา

เพราะตอนนี้เม้นไม่ออกจริงๆ หน่วงจิตมาก บอกเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 07-08-2015 21:14:23

จัดมาเลย จัดมาม่ามาให้หนักค่ะ!!!!!
ถ้าไม่สำนึกไม่รู้ค่า เราจะไม่คืนธีร์ให้เด็ดขาด
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 07-08-2015 21:25:32

T_T เรื่องมันเศร้า ไอ้พี่พัฒน์ ผู้ชายใจร้าย ทำแบบนี้จะเจ็บทั้งสองฝ่าย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-08-2015 21:35:32

 :z13: จิ้มพัฒน์


 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 07-08-2015 21:36:33

ไม่ยอมรับใจตัวเองก็เป็นอย่างนี้แหละ
 :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 07-08-2015 22:01:17

 :mew6: :mew4:
บางครั้งกว่าที่เราจะรู้ว่าศูนย์เสียอะไรไปก็สายไปแล้วววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 07-08-2015 22:02:51

โห....คราวนี้อย่ายอมง่ายๆ นะ  :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 07-08-2015 22:12:36

แม่งบอกเลยตอนนี้โคตรๆๆๆๆ เกลียดพัฒน์มากๆๆๆๆ คิดยังไงมาทำให้หนูธีร์ของเค้า

ต้องร้องไห้แบบนี้ คิดดีแล้วใช่มั้ยห่ะพัฒน์ คิดดีแล้วใช่มั้ยที่ทำให้ธีร์มันต้องร้องไห้

เสียน้ำตาแบบนี้ บอกตามตรงนะอ่านตอนนี้แม่งโคตรเกลียดพัฒน์มากๆ

เพราะพัฒน์ทั้งจงใจและตั้งใจทำให้ธีร์ต้องเจ็บ แม้จะทำให้ตัวเองเจ็บด้วยก็ตาม

ธีร์หนูหนีไปให้ไกลๆ เลยนะ หนีให้ห่างจากผู้ชายใจร้ายอย่างพัฒน์ไปไกลๆ เลย

ต่อให้ไอ้พัฒน์มันรู้ใจแล้วก็ตาม ก็ให้มันมาง้อซะ เล่นตัวนานหน่อย ปล่อยให้มันช้ำใจตายไปซะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 07-08-2015 22:16:12

ทิชชู่ ช่วยคุณได้น่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 07-08-2015 22:21:42

 :mew4:  :mew2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 07-08-2015 22:27:17

พี่พัฒน์ใช้ไม่ได้เลย :m31:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 07-08-2015 22:42:28

น้ำตาไหลเลย T T
พ้าดดดดดด ทำไมทำงี้อ่าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 07-08-2015 22:43:06

 :o12: :o12: ธีร์เอ้ย  :เฮ้อ:  สงสารธีร์อ่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 07-08-2015 22:43:58

อยากด่านังซึนพัฒน์ให้หาทางกลับบ้านไม่ถูกจริงๆเลย ต้องบ้าจนวินาทีสุดท้ายใช่ไหมฮะ?
ดีเลยธีร์ หนีไปไกลๆเลย หาผัวใหม่เถอะ ไอ้ซึนนี่ปล่อยมันไว้แถวนี้เป็นอันใช้ได้แล้ว
ยูกิจังอ่ะะะะ แอบค้างนะเนี่ยยยยย
ปล.รอตอนต่อไปนะคะ
ปปล.ยูกิจังสู้ๆค่าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 07-08-2015 22:56:22

ธีร์~~  จะร้องไห้ตามแล้ววว :mew6: :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 07-08-2015 22:58:48

 :a5:รามอินเหรอ ไม่ใช่โรมอินนิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 07-08-2015 23:09:01

 :sad4: :sad4:
น้องธีร์ของป้าาาาา ฮื่อ มาหาป้าได้นะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: KAEHUB ที่ 07-08-2015 23:31:05

อ่านไปก็น้ำตาไหลำรากไป กว่าจะอ่านจบได้ สงสารทั้งคู่เลยอ่ะ แต่พัฒน์ บางทีความสุขของตัวเองก็เป็นเรื่องสำคัญมากที่จะให้ใครมาตัดสินแทนหรือให้ใครมากำหนดแทนได้หรือป่าว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 08-08-2015 00:10:59

น้ำตาซึมเลย :sad4: ไอ้โง่พัฒ  :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 08-08-2015 00:22:20

โอ๊ยยยยยยย มันเศร้า  :m15:
หน่วงจริงๆ สงสารธีร์มากเลยอ่ะ แต่ก็ชอบในความเด็ดขาดกับการตัดสินใจนะ ไม่งั้นธีร์ก็จะอยู่กับความไม่มั่นคงของพัฒน์
ส่วนพัฒน์เราก็เข้าใจความรู้สึกนะ เหลืออยู่คนเดียวที่จะมีหลานให้แม่ได้ ปากแข็ง ไม่ยอมรับใจตัวเองอีก งานยากอ่ะ  :katai1:
ให้กำลังใจคนแต่งนะค่ะ เอาไปเยอะๆเลย รอตอนต่อไปค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 08-08-2015 01:20:28

 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: สงสาร ธีร์ อ๊ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 08-08-2015 02:37:04

ในเมื่อคิดและพูดบอกธีร์ไปแบบนั้นแล้วก็ปล่อยธีร์แล้วก็อย่าคว้ากลับมาอีกนะคะพัฒน์ 

โอ๊ยยยยยไม่รู้จะเริ่มด่าพัฒน์ว่าไรดี มันเยอะจนเรียงออกมาไม่ถูก :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 08-08-2015 02:57:31

ฮือออออออออออออ :ling3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 08-08-2015 07:28:59

 :z6: จั๊ดง่าววววววว  :katai1: โมโหพัฒน์ว่ะอ่านเสร็จขึ้นเลย ทำกับน้องธีร์อย่างนี้ได้ยังไง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 08-08-2015 09:17:05

สงสารน้องธีร์ คงช้ำใจน่าดู หนีไปให้ไกลคนปากร้ายใจแข็งเลยค่ะ ส่วนพัฒน์คงทนไม่ไหวต้องเคลียร์กะแม่แล้วรีบไปตามเมียด่วนๆ คราวนี้ขอให้พัฒน์เป็นฝ่ายช้ำใจบ้าง ตามง้อยากๆให้คลั่งจนน้ำตาคลอ ต้องตามอ้อนวอนให้ธีร์กลับมาเชื่อในความรู้สึกกันใหม่ คงไม่งานง่ายของพัฒน์ ดี ดี สมน้พหน้า โดนซะบ้าง พวกรู้ตัวรู้ใจตัวเองช้าต้องได้รับบทเรียน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 08-08-2015 10:01:33

โอ๊ยยยยยย อิพิฒน์!!!! อิโง่!!!! แกนี่มันโง่ไม่มีใครเกินจริงๆเลยให้ตายสิ เวลาแบบนี้แกยังจะ.... โว้ยยยยย

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: italyamore ที่ 08-08-2015 11:54:44

ลงตอนที่ 36 เดี๋ยวนี้  :angry2: :katai1: :ling1: :heaven

ฆ่าพี่พัฒน์เลยพี่เพลิงงงง  :call: :call: :call: :call: :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 08-08-2015 12:16:14

หึหึ พัฒน์ แกจะต้องรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวด

ดราม่าหนักๆเลยค้าาาา จัดๆๆๆๆๆ

รอมาต่อนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 08-08-2015 12:58:05

ทำไมพอกำลังจะไปได้ดีกันแล้ว ต้องมีเรื่องให้ธีร์ต้องเสียใจตลอด

เกลียดอีเฮียพ้ฒน์แล่ว    :beat:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 08-08-2015 14:17:18

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 08-08-2015 16:33:38

สั้นจุงเลยอ่ะ  .....  ฮือๆ

น่าจะยาวกว่านี้อีกซัหน่อย
แต่ก็ขอบคุณนะครับ

มาต่ออีกไวไวน๊า   รออ่านอยู่จร้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 08-08-2015 16:51:46

พัฒน์น่าสงสาร แต่ นะ เห้อ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 08-08-2015 19:37:11

เสียความรู้สึก อารมณ์มันแบบ ธีร์ไม่ได้เลือกที่จะทิ้งความทรงจำที่แสนมีค่านี้หรอก แต่พัฒน์เลือกให้ธีร์ทำมันมากกว่า พัฒน์ไม่ได้เลือกธีร์ พัฒน์ปฏิเสธความรู้สึกตัวเอง เพราะค่านิยมของตัวเองและคนในครอบครัว ยอมทิ้งความสุขทุกอย่าง ยอมทำลายหัวใจตัวเอง ก็ไม่แปลกใจ ทำไมสิ่งที่สำคัญถึงหายไป #เคยประสบความรู้สึกที่เมื่อก่อนทำอะไรร่วมกันไว้ มีความสุขร่วมกันไว้ ณ ตอนนี้ความรู้สึกนั้นมันไม่มีอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 08-08-2015 22:44:33

รู้ใจตัวเองซักทีเถอะพี่พัฒน์ อย่าปล่อบพี่ธีร์ไปปปปปปปปปปปปปปป

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 09-08-2015 00:50:44

ให้สามคำเลยค่ะ สม-น้ำ-หน้าาาาาา แอร๊ยยย ไปดีแล้วธีร์ พัฒน์จะได้รู้ตัวซักทีว่าความไม่แน่ใจของคัวเองมันทำให้คนอื่นเจ็บปวด ชิชะ เจ็บให้ตายไปเลยนะพัฒน์!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 35 (7/8/2558) P:46
เริ่มหัวข้อโดย: Jaokhaclub ที่ 09-08-2015 09:31:36

ร้องไห้หนักมากกก ฮือออออ สงสารธี โกรธพัตแล้ว ทิ้งมันเลยธีอย่ากลับมานะ  :katai1:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 09-08-2015 20:01:16

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 36

ผ่านไปสัปดาห์กว่าๆ สภาพจิตใจของธีร์ดีขึ้นตามวันเวลา แต่ก็ไม่ได้ที่จะฟื้นตัวเร็วขนาดนั้น ในทุกๆ คืนเขาก็จะนอนหลับไปพร้อมกับน้ำตา อินทัชที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็พยายามที่จะอยู่กับธีร์ตลอดเวลา เพราะกลัวว่าเพื่อนจะคิดสั้น เพราะเวลาธีร์เสียใจเขาก็มักจะชอบลงที่ร่างกาย

แม้จะไม่ใช่การฆ่าตัวตาย แต่มันก็ไม่ได้ต่างกันนัก

“มึงจะไปทำงานแน่นะธีร์”

“อือ...กูลามาเยอะแล้วว่ะ เกรงใจคุณเพลิงเขา”

“ไม่ไหวก็โทรหากูนะ”

“ขอบใจมากว่ะอิน แต่กูไม่เป็นไรแล้ว” ธีร์ที่นั่งทานอาหารเช้าอยู่ตรงข้ามกับอินทัชบอกแล้วยิ้มบางเบาส่งไปให้ อยู่เฉยๆ อยู่นิ่งๆ มันก็ฟุ้งซ่านพาลจะคิดถึงเวลาที่ยังคงมีกัน

ธีร์ควรจะทำงานให้หนักๆ เพื่อลืมอีกคนไปเลย

“ให้มันจริง”

“ถ้าคืนนี้เที่ยงคืนแล้วกูไม่กลับ ก็คือกูนอนที่บริษัทนะ” ธีร์บอก

“กลับมานอนที่นี่เถอะ”

“ต้องรอดูก่อนก็แล้วกัน ไม่ต้องคิดมากเพื่อน กูไม่โง่ทำร้ายตัวเองหรอกน่า” ธีร์เอ่ยยิ้มๆ

“ก็กูกลัวนี่หว่า”

“อือ...ช่วงนี้งานกูเยอะหน่อยนะ อาจจะไม่ได้กลับนั่นแหละ กูได้รับหน้าที่ให้ออกแบบโครงการใหม่น่ะนะ คุณเพลิงไม่อยากให้กูฟุ้งซ่านเลยเพิ่มงานให้ ไหนจะออกแบบเครื่องเพชรที่แม่ขอร้องเมื่อหลายปีก่อนนั่นอีก”

ธีร์คิดที่จะทำตามที่แม่เขาขอร้องอย่างจริงจังแล้ว คิดว่าเครื่องประดับชุดนี้คงจะต้องออกมาดูงดงามสมกับที่รอคอยมาหลายปีแน่นอน

เพราะช่วงที่ธีร์กำลังหมดอาลัยตายอยากกับความเศร้าที่เกาะกุมหัวใจ ก็มีเพียงกระดาษกับดินสอเท่านั้นที่สามารถคลายอารมณ์ของเขาได้ ภาพที่ออกมากลับกลายเป็นรูปร่างเครื่องประดับเพชรที่ธีรมองตอนได้สติก็รู้สึกว่ามันงดงามแม้ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง

“อิ่มแล้ว กูไปก่อนนะ” ธีร์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ขยับเนคไทก่อนจะสวมสูทนอกทับ ในขณะธีร์กำลังจะเดินออกจากห้องของอินทัชไป เพื่อนรักของเขาก็ตะโกนตามหลัง ทำเอาธีร์ต้องหันไปยิ้มให้น้อยๆ

“มึงยังมีกูนะเว้ย!”

“ขอบใจว่ะ”

ร่างโปร่งเดินทางไปทำงานด้วยหัวใจที่เริ่มจะดีขึ้น มันยังเจ็บอยู่ มันยังทรมานอยู่ แต่ถ้าเราไม่ก้าวข้ามมันมา สิ่งเหล่านั้นมันก็จะครอบครองตัวเรา ธีร์จะไม่จมอยู่กับมัน แต่ก็ใช่ว่ามันจะลืม


“สวัสดีค่ะคุณธีร์ หายดีแล้วหรือคะ” เอมิกาเลขาของธีร์ถามอย่างร่าเริงที่เห็นเจ้านายมาทำงานด้วยท่าทางที่เต็มร้อย และดีใจที่ธีร์มาเสียทีเพราะงานระหว่างที่เจ้านายไม่อยู่มันเยอะมากจนเธอโดนหลายๆ คนบ่น

“หายดีแล้วครับ”

“ตอนคุณธีร์ไม่อยู่เนี่ย งานเยอะมากๆ เลยนะคะ รีบเข้าไปเคลียร์เถอะค่ะ”

“ผมก็ว่าอย่างนั้น ถ้างั้นขอตัวนะครับ”

ร่างโปร่งเดินเข้าไปในห้องทำงานของตนแล้วเห็นกองเอกสารมากมายก็พร้อมที่จะจัดการมัน ธีร์ใช้เวลาทั้งวันในการทำงานต่างๆ โดยที่ไม่ทานข้าวเที่ยงหรือจนกระทั่งข้าวเย็นก็ไม่แตะ ใช้เวลาอยู่ในห้องทั้งวันไม่ออกไปไหน จนกระทั่งพนักงานต่างก็พากลับไปหมด บรรยากาศภายนอกมืดแล้ว แต่ธีร์ก็ยังคงปล่อยให้มันมืดอยู่แบบนั้น เคลียร์งานที่หน้าคอมฯ ของตนต่อ เสียงท้องร้องประท้วง ทำให้ธีร์ต้องหยุดชะงักงานในมือ

“ทั้งวันไม่หิว มาหิวอะไรตอน 3 ทุ่มวะ” ร่างโปร่งบ่นอย่างหัวเสีย

ด้านนอกหน้าห้องทำงานมีคนคุ้มกันที่อัคนีส่งมาให้เฝ้าเขาประมาณ 2 คน ธีร์เลยเดินออกไปข้างนอกห้อง สั่งให้คนใดคนหนึ่งไปซื้ออาหาร รวมทั้งซื้อของตัวเองขึ้นมาทานด้วย

“ฉันขอข้าวต้มพอ ส่วนพวกนายจะซื้ออะไรกินกันก็ตามใจ ส่วนเงินไม่ต้องทอนนะ กินเต็มที่” ธีร์บอก ซึ่งหนึ่งในลูกน้องของธีร์ก็รับคำสั่งก่อนจะลงไปซื้ออาหารตามคำสั่ง อีกคนก็นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องเหมือนเดิม

ร่างโปร่งเดินกลับเข้ามาในห้องทำงาน จัดการเปิดไฟให้สว่างแล้วเอาเอกสารขึ้นมาเทียบกับข้อมูลในคอมพิวเตอร์ต่ออย่างเครียดๆ

หายไปนาน งานก็มากเป็นธรรมดา และมันก็เป็นเรื่องดี ที่ทั้งวันนี้ ธีร์ไม่มีเวลาคิดถึงใครอีกคนเลยสักนิด สนใจแต่งานของตัวเองเท่านั้น

“ตรงนี้มันหายไปไหนวะ”

“เฮ้อ...คิดสิวะธีร์ ถ้าเป็นแบบนี้มันจะต้องหาจากตรงไหน”

ธีร์พยายามที่จะคิดแต่มันก็คิดไม่ออก ทั้งๆ นี่เป็นงานสุดท้ายของเขาแล้วแท้ๆ แต่กลับมาตายตอนจบเสียได้ ธีร์ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เดินไปยืนมองวิวยามค่ำคืนอย่างเงียบๆ ในชั้นสูงสุดของบริษัท มีเพียงเขาแค่คนเดียวที่ยังอยู่ อยู่คนเดียวเดียว ไม่มีใครโทรถามเหมือนที่ผ่านมา

ไม่มีแม้แต่ความห่วงใยที่เคยได้รับ

“เมื่อไหร่ถึงจะผ่านจุดๆ นี้ไปได้กันนะ”

แม้จะไม่มีน้ำตาตลอดเวลาอย่างกับแรกๆ ที่โดนปฏิเสธ แต่เมื่ออยู่เฉยๆ มันก็ฟุ้งซ่าน คิดแต่เรื่องของพัฒน์ เห็นใบหน้า เห็นรอยยิ้ม คำพูดที่เอาใจใส่ เรื่องที่เคยทะเลาะกัน ทุกๆ ความทรงจำมันก็ตีย้อนขึ้นมาเพื่อตอกย้ำความจริงที่ไม่อาจจะผ่านไปได้ง่ายๆ

ในแวบหนึ่งของจิตใจ เขายังคิดว่ามันเป็นความฝัน แต่ธีร์ก็ไม่ใช่คนที่ชอบโกหกตัวเองเพื่อให้ตัวเองสบายใจ ที่ผ่านมาเขาไม่ได้ทำร้ายตัวเองอย่างเคยก็ถือว่าดีแล้ว ต้องขอบคุณอินทัชที่คอยปลอบ คอยให้กำลังใจอยู่เสมอ อยากจะโทรคุยกับครอบครัว แต่ก็กลัวว่าจะไม่มีใครรับได้ ที่ลูกชายคนสุดท้องอย่างเขาเองก็รักชอบผู้ชายเหมือนกับพี่

ถ้าในมุมของครอบครัว การที่พัฒน์ไม่รักเขามันเป็นเรื่องดี แต่สำหรับธีร์ มันเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่เคยเจอเลยล่ะ...

“คุณธีร์ครับ ข้าวต้มได้แล้วครับ” เสียงของลูกน้องก็ดังแทรกความคิดที่กำลังล่องลอยไปอย่างไม่มีสติ ปลุกให้เขาตื่นขึ้นมาจากความวุ่นวายของสมองที่ตีวนไปมาให้ธีร์สับสนและปวดหัว

“ขอบใจมาก วางไว้ที่โต๊ะนั่นแหละ เดี๋ยวฉันไปกิน”

“ครับคุณธีร์”

“นายกับอีกคนก็ไปกินข้าวเถอะ เที่ยงคืนก็กลับไปนอนซะ ฉันจะนอนที่นี่แหละ” ธีร์บอกไป

ห้องพักในห้องทำงานของเขาแม้ว่าจะเล็ก แต่ก็ครบครัน เตียง ตู้เสื้อผ้า และห้องน้ำ เขาเตรียมทุกอย่างเพื่อมาปักหลักที่นี่เรียบร้อย ความจริงจะกลับคอนโดของอินทัชก็ได้ แต่ตนก็อยากจะให้เพื่อนได้พักผ่อนและออกไปเที่ยวตามที่ตัวเองอยากไปบ้าง ไม่ต้องเอาเวลามาอยู่กับเขามากนัก

เพียงแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่

“คุณเพลิงสั่งให้เราสองคนเฝ้าทั้งคืนครับ พวกเราผลัดเวรกับคนอื่นแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้น นี่ก็เป็นงานสินะ”

“ครับ”

“ถ้างั้น จะนอนก็ได้ ฉันไม่กว่า อยู่บนนี้ไม่มีอะไรหรอก ข้างล่างก็มีรปภ. แล้ว” ธีร์บอก

“ครับคุณธีร์ ขอบคุณนะครับ”

“อืม...ไปพักไป”

ธีร์เดินไปประจำที่นั่งทำงานของตนก่อนจะลงมือทานข้าวต้มของตัวเองด้วยความหิวทันที ทานเสร็จแล้วสมองของเขาก็กลับมาทำงานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพอีกครั้ง เขาเริ่มทำงานที่ค้างต่อจนเสร็จ เวลาประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ ธีร์ก็ปิดคอมพิวเตอร์ ปิดไฟ ล็อกประตูหน้าห้องแล้วเดินเข้าไปในห้องพัก จัดการชำระร่างกายเพื่อพักผ่อน

ฟุบ!!

“เฮ้อ”

ธีร์ทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม พยามข่มตานอนให้หลับแต่ก็หลับไม่ได้ ภาพและสัมผัสที่แผ่นหลังยามใครอีกคนลูบมันเบาๆ ก็เข้ามาทำให้ธีร์รู้สึกอยากจะร้องไห้

ความอ่อนโยนของปลายนิ้วแกร่งที่สัมผัสแผ่นหลังเขา จูบราตรีสวัสดิ์ที่แสนจะหอมหวาน ทุกๆ อย่างตามหลอกหลอนธีร์จนต้องน้ำตาไหล

“ฮึก...คิดถึง กูคิดถึงมึง”

ในทุกๆ คืนธีร์จะรู้สึกแบบนี้ตลอด ยิ่งห่างกันแค่ไหน ที่คิดว่าจะลืมได้ กลับไม่ลืมเลย ที่สำคัญมันยิ่งจำ และยิ่งทำร้ายเขาทุกๆ คืนแบบนี้

“มึงจะเป็นแบบกูไหม ฮึก...ทำไมถึงมีกูคนเดียวที่เจ็บปวด ทำไมต้องมีกูคนเดียวที่นอนไม่หลับ ฮือ...ทำไมต้องมีกูคนเดียว อึก ที่ร้องไห้”

และเพราะการนอนไม่หลับนี้แหละ ที่ทำให้ร่างโปร่งต้องพึ่งยานอนหลับทุกๆ คืน เพราะไม่เช่นนั้น ธีร์จะนอนร้องไห้จนถึงเช้า

2 วันแรกที่ออกจากคอนโดมาก็เป็นเช่นนั้น อินทัชเลยต้องหามาช่วยอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าหากว่าธีร์ไม่นอนร่างกายก็จะอ่อนเพลียเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ และหวังในสักวัน ว่าเพื่อนคนนี้ จะลับมาแข็งแกร่งได้อย่างเดิม

...

...

...



“ถามจริง แกเป็นอะไร มานอนห้องฉันเป็นอาทิตย์แล้วเนี่ย” พีรพุฒิหรือพุฒิ พี่ชายของพัฒน์ถามขึ้น ร่างสูงที่นั่งเหม่อลอยมองดูบรรยากาศด้านนอกยามค่ำคืน ตั้งแต่วันแรกที่พุฒิเปิดประตูรับน้องชายที่มาหาเขาที่คอนโดด้วยสภาพที่ดูไม่ได้สุดๆ เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามา มาอาศัยเขาทุกๆ อย่าง

และวันนี้ก็เหมือนวันก่อนๆ พัฒน์ทำงานเลิกดึกๆ แล้วก็มานั่งดื่มเหล้าคนเดียวในห้องของเขา ทั้งเหม่อ บางครั้งก็ทำลายข้าวของจนพุฒิด่าไปหลายรอบ ถามหาเหตุผลกี่ทีๆ ก็เงียบ

“จะตอบได้หรือยัง”

“ไม่ต้องยุ่ง” พัฒน์พูดบอกน้ำเสียงไม่พอใจ

“บางทีนะ ถ้าแกพูดออกมา ฉันก็อาจจะมีทางออกให้ก็ได้”

พุฒิไม่ใช่คนโง่ที่มองไม่ออกว่าน้องชายกำลังเป็นอะไร ทุกๆ คืนเขามักจะแอบมองพัฒน์นั่งดื่มเหล้าพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย ถ้าไม่ได้อกหัก ก็คือยังคงสับสนกับชีวิต และพัฒน์ที่มักจะอยู่ติดกับธีร์เสมอกลับออกมาแบบนี้ นั่นก็หมายความว่า ปัญหาทั้งหมด เกิดจากความสัมพันธ์ของทั้งคู่

“ขนาดตัวฉันเองยังไม่รู้เลย แล้วแกจะรู้ได้ยังไงวะ”

“อ้าว ไอ้น้องเวร นี่พี่ชายกำลังจะช่วยนะเว้ย ทำเป็นปากดี แต่ก็ร้องไห้ทุกคืน” จบประโยคนี้ พัฒน์ก็หันมามองหน้าคนพูดทันที พี่ชายอย่างพุฒิก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาเดินมานั่งข้างๆ พัฒน์แล้วแย่งแก้วเหล้ามาดื่มเอง ท่ามกลางความมืดของห้องนอนที่พุฒิให้พัฒน์เป็นแหล่งพักพิง

“แอบดูหรือไง”

“ไม่แอบดูแล้วจะรู้หรือไงว่าแกกำลังทุกข์ใจ”

“ไม่ได้ทุกข์ใจ”

“อย่าเถียงไอ้พัฒน์ แกตอนนี้สภาพเหมือนคนอกหักเว้ย แค่นี้ยังไม่รู้ตัวอีก ทำไม…เด็กนั่นไม่ได้รักมึงหรือไง” พุฒิถามเข้าประเด็นไปตรงๆ ไม่อ้อมค้อม

ถึงว่าน้องชายเขามันจะน่าหมั่นไส้ แต่ถ้าไม่ได้พัฒน์ เขากับคนรักก็คงไม่สมหวังกัน  เขาคงไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ เพราะน้องชายของพุฒิทั้งนั้น ที่ทำให้เขาเป็นพีรพุฒิได้จนถึงทุกวันนี้

“ไม่ได้อกหัก” เถียงแล้วแย่งแก้วในมือของพุฒิมาเติมแล้วดื่มต่อ ทำเป็นไม่สนใจ แต่ข้างในใจมันช่างทรมานเหลือเกิน ความคิดถึง ความห่วงหา มันยิ่งบีบรัดหัวใจ อยากจะเห็นหน้า อยากจะกอด อยากจะจูบ อยากจะสัมผัส และอยากจะร่วมรัก อยากจะทำทุกๆ อย่างกับธีร์จริงๆ

คนๆ เดียวที่ทำให้เขาคลั่งแทบเป็นแทบตายแบบนี้

“งั้นก็หมายความว่า แกเป็นคนทิ้งเด็กนั่น” เลิกคิ้วสงสัย

“ไม่ได้ทิ้ง” อีกคนยังตอบนิ่งๆ

“แล้วมันยังไงวะ ความสัมพันธ์ของพวกแกถึงได้เป็นแบบนี้”

“ฉันแค่...ไม่ได้รักมัน” พัฒน์ตอบออกไปไม่เต็มเสียงนัก

เป็นประโยคที่เขาไม่มั่นใจเอาเสียจริงๆ ว่ามันถูกหรือผิดกันแน่

พุฒิมองหน้าน้องชายนิ่งๆ แล้วส่าหน้าไปมาอย่างระอากับความซื่อบื้อและความงี่เง่าของน้องชาย ที่แม้กระทั่งตอนนี้ยังไม่รู้ว่ากำลังเสียคนที่รักไป

“ไม่ได้รัก? จริงๆ หรือเปล่า ทำไมที่ผ่านมาฉันเห็นแกดูมีความสุขนักที่อยู่กับเด็กนั่น ทั้งยิ้ม ทั้งเอาใจใส่ ไหนจะเอามันมาอยู่ด้วยอีก นี่ไม่ได้เรียกว่ารัก แล้วให้เรียกว่าอะไร” พุฒิที่ทนไม่ไหวกับความโง่เง่าของพัฒน์ ก็ตั้งใจแน่วแน่ที่จะทำให้ร่างแกร่งรู้ใจตัวเอง

ถ้าหากปล่อยให้รู้เองล่ะก็ วันนั้น...พัฒน์อาจจะเป็นคนที่รู้สึกผิดและเสียใจแบบนี้ไปตลอดชีวิต

“รัก...มันง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง” พัฒน์เริ่มเครียด

ทำไมพุฒิถึงพูดว่ารักออกมาง่ายๆ ทั้งๆ ที่เขาไม่คิดว่าความรักมันจะง่ายเลยสักนิด เอาแค่เขาเป็นที่ตั้งก็พอ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรู้สึกรักใครมาก่อน ยกเว้นพ่อกับแม่ที่เป็นความรักอีกอย่างหนึ่ง

“แล้วจะทำให้มันยากทำไม” สวนถามกลับมา

“หมายความว่ายังไง”

“ถ้าฉันถาม ก็ต้องตอบมาตรงๆ ใจคิดยังไง ก็ตอบออกมาอย่างนั้น” พัฒน์พยักหน้าตามอย่างจำยอม ไม่ว่าอะไรก็ยอมหมดแล้วตอนนี้ ขอให้ความเจ็บปวดนี้ ความสับสน ความทรมานมันหายไปจากเขาก็พอ

ให้เขากล้ามองหน้าธีร์อีกสักครั้งด้วยเถอะ

“เวลาอยู่กับเด็กนั่น แกรู้สึกยังไง?...เฮ้อ...เอาเป็นว่าคิดตามแทนก็แล้วกัน รอให้แกตอบ ฉันว่าก็คงโง่อยู่แบบนี้นั่นแหละ” เมื่อถามไปแล้วไม่เห็นว่าพัฒน์จะตอบ พุฒิจึงต้องเปลี่ยนวิธี

พัฒน์ไม่กล้าที่จะบอกพี่ชายว่าตนรู้สึกยังไงกันแน่

ทิฐิของเขามันช่าง...สูงเกินไปจริงๆ

“ถ้าหากว่าแกอยู่กับเด็กนั่น แล้วรู้สึกลมหายใจสะดุดทุกครั้งที่มองรอยยิ้ม...ใจเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้ๆ” พุฒิหยุดพูดมองหน้าพัฒน์นิดๆ ก็พบว่าสีหน้าของอีกคนเปลี่ยนไป

“รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นผู้ชายที่ดีเยี่ยมเมื่อทำให้คนๆ นั้นมีความสุข”

ทั้งหมดที่พุฒิพูดออกมา ทุกอย่างคือความรู้สึกที่เขามีมาตลอดมา... ตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็นรอยยิ้มนั่น เขาก็คิดมาตลอดว่าต้องปกป้องมันเอาไว้ รอยยิ้มที่เป็นแสงสว่างของเขา คนที่หัวใจมืดบอดมาตลอด 20 ปี ใจเต้นแรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ ความอบอุ่นที่ก่อร่างขึ้นมาเมื่อใดก็ไม่อาจจะจำได้ แต่เขาก็รู้สึกสบายใจทุกครั้งกับความอบอุ่นนั่น

“จะทะเลาะกัน จะเถียงกัน จะด่าจะว่ากัน คนๆ นั้นก็ยังดีในสายตา”

ธีร์ดูน่ารักเสมอเมื่อโกรธ ดูสวยเสมอเมื่อเจ้าตัวแสดงสีหน้าที่ไม่พอใจ

“ไม่พอใจที่มีคนมาชอบคนของเรา และทำทุกอย่างเพื่อกันคนๆ นั้นไม่ให้เข้าใกล้ ความรู้สึกนี้เรียกว่า...หึงและหวง”

จะผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้าคิดไม่ซื่อกับธีร์ เขาจะไม่เก็บเอาไว้ ต่อให้กลายเป็นผู้ชายใจร้ายและใครจะมองว่าเขาเลว แต่ทั้งหมดนั่น ก็เพื่อให้ตัวเองเป็นคนๆ เดียวที่สามารถรู้สึกแบบนั้นได้คนเดียว

“จะเป็นจะตายทุกครั้งที่ได้ยินว่าคนๆ นั้นป่วย ไม่สบาย หรือว่าเจ็บหนัก”

ถ้าหากว่าเขาสามารถเจ็บแทนอีกคนได้ ก็อยากจะเป็นแทน แต่ที่ผ่านมาก็ทำได้เพียงดูแลธีร์ไม่ห่างก็เท่านั้น คนที่ไม่เคยดูแลใครอย่างเขา ทำไมถึงดูแลธีร์ล่ะ

ความชัดเจนยิ่งฉายชัดในความรู้สึก ความโง่เง่าของตนเริ่มจะหายไปกับความเข้าใจความรู้สึกของตัวเองทีละนิด

“เป็นคนแรกในหลายๆ อย่าง ที่ไม่เคยทำกับใคร และยอมทุกอย่างแม้ว่าเราจะไม่ชอบ ยอมขัดใจและไม่อยากขัดคนๆ นั้น”

เรื่องของเรามันเริ่มจากเซ็กส์...ซึ่งเป็นครั้งแรกที่สามารถทำให้เขาเต็มอิ่ม คนแรกที่ทำให้พัฒน์ยิ้มจากใจ คนแรกที่เขาเฝ้าไข้ เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า ป้อนข้าว ป้อนยา คนแรกที่เถียงเขา ด่าเขา แต่เขาไม่คิดที่จะโกรธจริงๆ ทั้งเข้ามาในที่ส่วนตัว ทั้งเปิดเผยชีวิตส่วนตัว พาไปเที่ยว คอยรับส่ง โทรศัพท์หาทุกวัน ทั้งๆ ที่ไม่ชอบคุย ยอมให้จัดห้องในแบบที่ไม่ชอบ ยอมลูบหลังให้ก่อนนอน และอีกหลายๆ อย่าง ที่ต้องยอมรับว่ามันเป็นความจริง

มึงมันโง่อย่างที่ไอ้พุฒิพูดจริงๆ

“นอนไม่หลับเมื่อต้องไกลห่างกัน รู้สึกคิดถึงตลอดเวลาเมื่อไม่เจอกัน”

เพิ่งจะเกิดได้ไม่นานตอนที่ธีร์ต้องไปทำงานต่างจังหวัดหนึ่งอาทิตย์ แค่วันแรก เขาก็นอนไม่หลับแล้ว เลยต้องโทรไปหาเพื่อฟังเสียง และก็ตอนนี้...เขาจับโทรศัพท์อยู่หลายครั้ง แต่ก็วางมันไว้เที่เดิมไม่กล้าที่จะมอง หักห้ามใจไม่ให้โทรไปหาธีร์...คิดถึง

เขาคิดถึงธีร์เหลือเกิน

“ฉันไม่พูดตรงๆ เรื่องแบบนี้ แกต้องรับรู้และยอมรับได้ด้วยตัวเอง” พูดว่า สบตาที่ฉายแววเจ็บปวดของน้องชายนิ่งๆ ถึงแม้ว่าจะเจ็บปวด แต่ความหมายแฝงอีกอย่างที่พุฒิรู้สึกได้ มันคือความเข้าใจ...

“อือ...ฉันพอจะเข้าใจแล้วล่ะ ว่ามาสิ” พัฒน์ก้มหน้ามองแก้วเหล้านิ่งๆ คิดถึงธีร์จนแทบจะทนไม่ไหว

“เหมือนขาดอากาศหายใจ เมื่อเห็นน้ำตาของคนๆ นั้น ทั้งสายตาตัดพ้อ ทั้งแววตาที่แสนเจ็บปวดที่มองมา ทุกครั้งที่เราทำร้ายจิตใจไป” สิ้นประโยคนี้พัฒน์ก็ฟุบหน้าลงกับฝ่ามือตัวเอง น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่สามารถที่จะห้ามได้ ไม่สนว่าพุฒิจะยังนั่งอยู่

ให้เขาตายดีกว่า ถ้าต้องเห็นน้ำตาของธีร์

“ทั้งหมดนี่ที่บอกแกไป สำหรับฉันคือเจ็ม...แล้วแกล่ะ รู้สึกกับเด็กนั้นแบบที่ฉันรู้สึกกับเจ็มหรือเปล่า คงไม่ต้องบอกนะว่ามันเรียกว่าอะไร” พุฒิไม่อยากจะพูดอะไรต่ออีกแล้ว

มันคือความรัก...

ถ้าทั้งหมดที่พูดมาของพุฒิคือเจ็ม สถานะของพุฒิและเจ็มคือเป็นคนรักกัน คนที่อยู่เคียงข้างกันและกัน ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ จนได้เคียงข้างกันจนถึงทุกวันนี้...

“เหี้ยเอ้ย!!” พัฒน์สบถเสียงดัง น้ำตายังคงไหลลงบนฝ่ามือที่ปิดหน้าของเขาอย่างไม่ขาดสาย

เขารู้ตัวว่าทำร้ายหัวใจอีกคนอย่างไม่ใยดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า พัฒน์จะไม่เจ็บเลย ร่างสูงรู้ตัวเองดีว่าเขากำลังเจ็บแค่ไหน และมันก็ไม่ได้ต่างจากร่างโปร่งเลยสักนิด

ธีร์มีน้ำตาเพราะเขาไม่รัก...

พัฒน์มีน้ำตาเพราะทำร้ายคนที่รัก...

คนโง่คนนี้รู้แล้วว่ารักธีร์มากแค่ไหน รู้แล้วว่าที่ผ่านมารู้สึกยังไงกับอีกคน อยากอยู่ข้างๆ กันไปตลอด อยากนอนกอดกันทุกคืน อยากมองหน้ากันทุกวัน อยากให้มีกันและกันจนวันตาย....

“กูทำอะไรลงไป...กูทำร้ายหัวใจของตัวเองได้ยังไง”

“แกแค่ไม่รู้พัฒน์ อย่าโทษตัวเอง”

พุฒิที่เคยผ่านจุดๆ นี้มาแล้วปลอบใจน้องชาย เขาก็เคยโง่แบบนี้ โง่จนเกือบเสียเจโรมีไป

“อึก...” พัฒน์กัดฟันแน่นเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นดังออกไป

เขาไม่อยากให้ใครมาเห็นความอ่อนแอของตัวเองทั้งนั้น และในขณะที่พัฒน์กำลังคิดว่าจะทำทุกอย่างเพื่อเอาธีร์กลับมาเคียงข้างกาย เสียงที่คอยทำให้พัฒน์สับสนก็เล่นงานเขาอีกครั้ง

‘พัฒน์คือความภาคภูมิใจของแม่’






(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 09-08-2015 20:01:43

(ต่อ)






“ม่ะ...แม่” พัฒน์เรียกแม่ของตนเบาๆ ทำเอาพุฒิที่นั่งอยู่ข้างๆ เข้าใจทันที เป็นเพราะแม่ของตนแน่ๆ ที่คอยทำให้พัฒน์สับสน แม้ว่าท่าจะไม่ได้ตั้งใจทำให้ลูกเจ็บปวดก็เถอะ

“ถ้าแกกังวลเรื่องความรู้สึกของแม่ ฉันขอบอกไว้เลยนะว่าไม่เป็นไร แกทำทุกอย่างเพื่อท่านมามากพอแล้วในหน้าที่ของลูกคนหนึ่ง จากนี้ไป ฉันจะทำให้ท่านเอง แกทำตามที่ใจต้องการเถอะ” พุฒิบอก

คนเป็นพ่อเป็นแม่ แรกๆ ก็ไม่มีใครพอใจหรือชอบใจที่ลูกชายที่ตนเลี้ยงมาจะมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกันเองหรอก มันต้องอาศัยการแสดงให้เห็น แน่นอนว่าใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้ เรื่องแบบนี้มันต้องสู้ด้วยกัน คอยเป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน ถ้าคนอย่างพุฒิผ่านมาได้ ลูกรักของแม่อย่างพัฒน์ก็ต้องผ่านไปได้

คนเป็นพ่อแม่ ต่อให้ลูกจะทำอะไร ดีชั่วยังไง ก็ยังขึ้นชื่อว่าเป็นลูก และเป็นลูกที่พ่อกับแม่รักมากเสมอ

“ฉันทำร้ายจิตใจท่านไม่ได้” พัฒน์เงยหน้าพูดบอก เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าลวกๆ หันหลังให้กับพี่ชายทันที เหม่อมองด้านนอกด้วยความเศร้าใจ

“ฉันก็เคยทำมาแล้ว และท่านก็ไม่ได้เสียใจนัก มีพี่คอยปูทางให้แล้ว ต่อให้รับไม่ได้ก็ต้องได้” พุฒิแนะนำไป

“ท่านจะไม่เสียใจใช่ไหมวะ”

“เสียใจ ทั้งเสียใจและผิดหวังนั่นแหละ แต่ความรู้สึกเหล่านั้นของพ่อกับแม่เราสามารถกู้กลับคืนมาได้ แต่ความรู้สึกของเด็กคนนั้นที่รักแกล่ะ คิดว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะหาย ต้องใช้เวลาอีกกี่ปีถึงจะลืมแก” พุฒิเตือนสติ

พัฒน์กำหมัดแน่นเมื่อพี่ชายพูดว่าธีร์จะลืมเขา ซึ่งพัฒน์จะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น ต่อให้ต้องกลายเป็นคนเลวในสายตาของธีร์ เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อที่ธีร์จะไม่ลืมเขา

“และคิดดูว่า ต้องใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะเลิกรักแก”

“ไม่มีวัน!” พัฒน์เอ่ยเสียงกร้าว หันมาสบตาคนเป็นพี่อย่างไม่ยอมแพ้ ทำเอาพุฒิยิ้มออกมาด้วยความชอบใจ ที่น้องชายคนเดิมกลับมาแล้ว

พัฒน์คนที่อ่อนแอได้หายไปแล้ว

“ฉันไม่มีวันให้ธีร์เลิกรักฉัน!!”

ต่อให้พ่อกับแม่จะปฏิเสธธีร์ แต่เขาจะทำทุกอย่างเพื่อแสดงให้ท่านเห็นถึงความจริงจัง จะทำให้ท่านยอมรับในตัวตนของเขาให้ได้ จากนี้ไป พัฒน์จะทำทุกอย่างเพื่อคว้าธีร์กลับมาข้างกาย และหวังในใจว่าคงจะไม่สายเกินไปที่

“งั้นก็ทำตามใจที่ตัวเองต้องการซะ!” พุฒิบอก

“ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วย ว่าฉันจะพาธีร์เข้าไปหา” พัฒน์บอกพี่ชายที่กำลังจะเดินออกจากห้อง

“ได้...แต่ไปจัดการง้อคนรักก่อนเถอะ” พุฒิว่าแค่นั้นก็เดินออกจากห้องนอนที่พุฒิให้พัฒน์อาศัยตลอดทั้งอาทิตย์

คนรักงั้นหรือ...

นี่แหละ สถานะที่เขาเคยโง่ หาคำตอบไม่ได้สักที ต่อไปนี้ ถ้าพัฒน์ทำให้ธีร์กลับมาได้ สถานะที่เขาจะให้ธีร์ก็คือ...คนรัก... ธีร์เป็นคนรักของเขาตั้งแต่แรก...

แต่เพราะไอ้พัฒน์คนนี้มันโง่ ไม่เคยรู้จักว่ารักคืออะไร สิ่งที่รู้สึกมาตลอดคืออะไร จนต้องให้พี่ชายมาช่วย แต่กว่าจะรู้ เขาก็ทำร้ายหัวใจของตัวเองไปแล้ว

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง”

เพราะต่อให้ต้องคุกเข่าตรงหน้าเพื่อขอร้องอ้อนวอนให้ธีร์กลับมา เขาก็ยอม!!!

…

…

…


“ฮึก...มันไม่มีทางเป็นจริงได้”

ธีร์ที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็นั่งชันเข่าร้องไห้ ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้...ทำร้ายกันในชีวิตจริงไม่พอ ยังจะตามไปหลอกหลอนให้ความหวังเขาถึงในฝันทำไม

มันไม่มีทางที่จะเป็นจริง มันก็แค่ความฝันที่คอยกระตุ้นให้เราไม่ลืม...

‘แต่กูเป็นผู้ชาย มึงเองก็เป็นผู้ชาย กูยังยืนยันคำเดิม ว่าผู้ชายไม่ใช่รสนิยมของกู’

เสียงที่อีกคนปฏิเสธเขาอย่างไม่ใยดีในวันนั้น ดังเข้ามาในหัวอีกครั้ง ธีร์ส่ายหน้าไปมากับหัวเข่าของตน ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เสียงร้องไห้ดังออกมาปานจะขาดใจให้ได้ แม้จะไม่พูดตรงๆ ว่าไม่รัก แต่การที่พูดออกมาอ้อมๆ แบบนั้นแหละ เจ็บกว่าพูดออกมาตรงๆ ล้านเท่า

‘และกับมึง เราเข้ากันได้ดีในเรื่องของเซ็กส์’

และค่าของเขาก็มีได้แค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น จะตามตอกย้ำกันไปถึงไหน แล้วไอ้ความฝันนี่มันหมายความว่ายังไง…

“หยุดควบคุม ฮึก...ชีวิตของกูได้แล้ว ฮือ”

อย่ามาให้ความหวังกู แม้จะเพียงแค่ในฝันก็ตาม

ธีร์ฝันว่าพัฒน์มาคุกเข่าขอโทษเขา และที่สำคัญในฝันนั้น พัฒน์พูดประโยคหนึ่ง ประโยคที่ทำเอาธีร์มีความสุขเป็นบ้าในความฝันนั้น พัฒน์บอกรักเขา บอกว่ารักเขา ขอโทษเขาที่ตัวเองโง่ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง ยิ่งคิดถึงฝันนั้นมากเท่าไหร่ มันก็รู้สึกอบอุ่นที่หัวใจมากเท่านั้น รู้สึกราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านจนต้องจับมันเอาไว้ และต้องยอมรับว่าธีร์มีความหวังขึ้นมากับความฝันนั่น

ถ้าพัฒน์มาขอโทษแบบในฝัน ธีร์จะทำยังไง...

“เลิกหวังได้แล้ว ฮึก มันก็แค่ฝัน” ธีร์สะอื้นจนตัวสั่น “มันไม่มีทางรัก ไม่มีทาง ฮึก”

ร่างโปร่งพยายามปาดน้ำตาออกจากใบหน้า แต่ก็ไม่หมดง่ายๆ เพราะมันยังคงไหลไม่หยุดอยู่แบบนี้ ธีร์ไม่ควรจะรู้สึกแบบนี้ เพราะมันก็เท่ากับว่าสิ่งที่ธีร์พยายามลืมอีกคนมาตลอดทั้งอาทิตย์กำลังพังทลายไม่เป็นท่าเพราะฝันเพียงครั้งเดียว

ใจไม่รักดีเริ่มคาดหวังเมื่อคิดถึงมัน ถ้าพัฒน์มาขอร้อง ขอโทษ บอกรักเหมือนในฝัน ธีร์จะทำยังไง...ถ้ามาจริงๆ เขาก็ยอม ยอมทุกอย่าง จะไม่โกรธ จะไม่เอาคืน เพียงแค่พัฒน์มา

ได้โปรด...กลับมาโอบกอดเขาเอาไว้เหมือนเดิมทีเถิด...


กว่าจะสงบสติอารมณ์ของตนได้เวลาก็ล่วงเลยไปเกือบจะ 8 โมงเช้า แต่ธีร์ไม่ต้องรีบเท่าไหร่นักเพราะเขาอยู่บนห้องทำงานแล้ว เพียงแค่อาบน้ำแต่งชุดทำงานแล้วไปสแกนลายนิ้วมือที่หน้าห้องเพื่อเข้างานก็ถือว่าเสร็จสมบูรณ์ ส่วนอาหารเช้า ก็รอทานรวบที่เดียวกับมื้อกลางวันเอา

บอกตรงๆ ทานอะไรไม่ลง

“เฮ้อ...เลิกฟุ้งซ่านได้แล้วไอ้ธีร์ ทำงานต่อเถอะ” ร่างโปร่งเตือนตัวเองเบาๆ

ในขณะที่เอื้อมมือเปิดคอมพิวเตอร์ก็ต้องสะดุ้งกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น มือขาวหยิบมาดูใจก็คาดหวังเล็กๆ ว่าจะเป็นใครบางคนที่โทรมา แต่ชื่อที่แสดงอยู่ตอนนี้ทำเอาร่างโปร่งผิดหวังเล็กน้อย

“ครับคุณเพลิง”

(ไปหาอะไรกินซะ) ธีร์ขมวดคิ้วสงสัย ว่าเจ้านายตัวเองรู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ทานข้าว

“ผมไม่หิวครับ ขอบคุณที่เป็นห่วง”

(คนของฉันรายงานเมื่อกี้นี้ แกอยู่แต่ในห้องทำงานไม่ออกไปไหน อย่าทำร้ายตัวเองสิวะธีร์) อัคนีเป็นห่วงลูกน้องของตัวเองเล็กน้อย ยิ่งได้ยินว่าไม่ยอมทานข้าว เมื่อวานก็ทานมื้อเดียว วันนี้ยังจะไม่ทานข้าวเช้าอีก

ทรมานตัวเองจริงๆ

“ผมไม่เป็นไรจริงๆ ครับเจ้านาย เป็นแบบนี้ก็ดีออก งานเสร็จเร็ว” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงกึ่งจริงจังกึ่งล้อเล่น

(งานเสร็จเร็วก็จริง แต่สุขภาพของแกจะแย่เอา ข้าวปลาไม่กิน กินแต่ยานอนหลับ สักวันจะตายเอานะเว้ย)

“อย่าแช่งลูกน้องสิครับ” ธีร์แสร้งทำเป็นร่าเริง แต่ใจกลับยิ่งทุกข์

ตายไปได้ก็ดีเหมือนกัน...

ธีร์รู้ว่ามันเป็นความคิดที่บาปมาก แต่เอาเข้าจริงเขาก็ไม่ได้อยากได้ แค่คิดประชดตัวเองก็เท่านั้น มันเจ็บเจียนตายก็จริง แต่ถ้าเราพยายามอยู่กับมัน มันก็จะผ่านไปได้

ทุกๆ วันนี้ ธีร์ขอแค่ให้มันผ่านไปวันๆ เท่านั้น

(ฉันเตือนนะธีร์ กินอะไรบ้าง เดี๋ยวฉันจะให้คนเอาอาหารไปส่งถึงห้องเลย ต้องกินมันเข้าไป อย่าทำตัวไร้ค่า เข้าโรงพยาบาลมาไม่มีใครคอยดูแลนะเว้ย) ปลายสายพูดอย่างหงุดหงิด แต่มันก็ทำให้เขาสะอึกไปกับประโยคนั่น

คุณเพลิงพูดถูก ทุกวันนี้เขาทำตัวไร้ค่ามากๆ และก็จริง ถ้าเขาเป็นอะไรไปก็ไม่มีใครดูแล เพราะที่ผ่านมาพัฒน์ดูแลเขาเสมอ จะอาศัยไอ้อินก็ไม่ได้ มันก็ต้องทำงาน

คิดถึงอีกแล้ว...

“ก็ได้ครับ...โอ้ย!!!” ยังไม่ทันที่อัคนีจะวางสาย เสียงร้องด้วยความเจ็บของธีร์ก็ดังขึ้น มือปล่อยโทรศัพท์ลงกับพื้น มือข้างหนึ่งยันโต๊ะไว้เพื่อพยุง อีกข้างก็กุมท้องที่อยู่ๆ ก็ปวดขึ้นมา

มันปวดมาก ความรู้สึกที่คล้ายอะไรรัดทำเอาธีร์อยู่ไม่สุข มือปัดไปโดนโถแก้วที่ใส่ลูกแก้วตกมาแตก พร้อมกับร่างโปร่งที่เสียหลักล้มลงไปทับเศษแก้วเต็มๆ

เพล้ง!!!

ตุบ!!

“โอ้ยยย!!!!” เสียงร้องของธีร์ดังลั่นห้อง พยายามยันกายขึ้นด้วยแขนข้างที่ไม่โดนบาด แต่ก็ยันโดนเศษแก้วจนมันปักเข้าที่ฝ่ามือที่ให้ยันตัวเองขึ้น ปวดท้องไม่พอยังต้องโดนเศษแก้วปักไปตามแขนจนเลือดไหลอาบเต็มไปหมด ธีร์แทบจะหมดสติเพราะเลือดที่ไหลออดมาไม่หยุด พื้นห้องที่มีเศษแก้วกระจายตามพื้น ก็มีเลือดของธีร์ไหลไปรวมด้วยเช่นกัน

ในขณะที่ธีร์ไม่รู้จะเอาตัวเองออกจากตรงนั้นยังไง ก็ได้แต่นั่งพิงโต๊ะทำงาน ท้องก็ปวด กุมท้องก็ไม่ได้ ได้แต่ทิ้งแขนที่ทำอะไรไม่ได้อยู่ข้างๆ

“ไอ้ธีร์!!! คุณเอมเรียกรถพยาบาล ด่วน!!!” อัคนีที่เข้ามาในห้องของธีร์หลังจากได้ยินเสียงทุกอย่างผ่านโทรศัพท์ พอเห็นสภาพของลูกน้องก็สั่งให้เลขาที่อยู่หน้าห้องให้เรียกรถพยาบาลทันที ร่างแกร่งเดินไปหาร่างโปร่งที่นั่งหายใจแผ่วเบา เลือดที่ไหลออกจากแขนก็ไม่หยุด

“ดิฉันเรียกให้แล้วค่ะ เกิดอะไรขึ้นหรือคะ กรี๊ด!!! คุณธีร์” เลขาของธีร์เห็นแบบนั้นก็ร้องอย่างตกใจ วิ่งมาดูอาการของเจ้านายด้วยความเป็นห่วงไม่แพ้กัน

“เอาโรงพยาบาล XXX ที่อยู่ห่างจากบริษัทนิดเดียว ไปย้ำกับเขาอีกทีว่าขอด่วน บอกชื่อผมไปด้วยก็ได้ หรือในนามบริษัทก็ได้ เอาเตียงขึ้นมารับบนนี้ด้วย และแจ้งไปยังรปภ. ด้านล่าง” อัคนีสั่งอีกครั้งเสียงเครียด ทำอะไรไม่ถูก เพราะเศษแก้วที่ปักตามแขนของธีร์มีบางอันที่ใหญ่มาก และเข้าไปลึกเหมือนกัน ผ้าอะไรก็ไม่มี

แควก!!

อัคนีถอดสูทตัวนอกแล้วฉีกเสื้อเชิร์ตตัวในให้ขาดแล้วเอามาซับเลือด กดตรงแผลที่เศษแก้วหลุดไปเพื่อห้ามเลือด มองไปยังมืออีกข้างก็ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ ใบหน้าขาวใสชื้นไปด้วยเหงื่อ และเริ่มซีดลงจนเขากังวล

ลมหายใจของธีร์เริ่มแผ่วลง

“จ่ะ เจ็บ...ป่ะ ปวดท้อง” ร่างโปร่งเพ้อออกมา

“เกิดอะไรขึ้นกับแกนักหนาวะธีร์” อัคนีบ่น

ทั้งกังวล กลัวว่าธีร์จะเป็นอันตรายมาก
รอประมาณ 15 นาทีกว่าๆ ก็มีบุรุษพยาบาล 2 คน เข้ามาในห้องพร้อมเตียงรถเข็น อัคนีหลีกออกไปอย่างรู้หน้าที่ เอมิกาเองก็ยืนปิดปากแน่นด้วยความกลัวและกังวล ในใจก็ภาวนาขออย่าให้ธีร์เป็นอะไรมาก แต่ก็รู้สึกริบหรี่ เพราะเลือดที่ไหลออกมามันช่างเยอะเหลือเกิน นอกจากแขนแล้วไม่รู้ว่าเศษแก้วจะบาดตรงไหนอีกหรือเปล่า

อัคนีและเอมิกาเดินตามร่างของธีร์บนเตียงเข็นอย่างเป็นห่วง


พัฒน์ขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบริษัทของอัคนีก็ต้องแปลกใจที่เหล่าพนักงานมายืนออกันที่ด้านหน้าทางเข้าอาคาร มองร่างใครสักคนที่เขามองไม่ถนัดว่าเป็นใคร ที่นอนอยู่บนเตียงโดนยกขึ้นรถพยาบาลไป ล้อมรอบรถพยาบาลมีคนของอัคนียืนกันคนภายนอกที่อยากเห็นเหตุการณ์เอาไว้

“เกิดอะไรขึ้น”

ถ้าหากว่ามีคนออกมากั้นขนาดนี้แล้ว ต้องเป็นระดับผู้บริหารของบริษัทแน่ๆ ในจังหวะที่พัฒน์เดินตรงเข้าไป ก็เห็นอัคนียืนทำหน้าเครียดๆ ข้างๆ มีเอมิกาเลขาของธีร์ยืนอยู่ มองรถโรงพยาบาลที่เคลื่อนตัวออกไปจากด้านหน้าบริษัทพร้อมกับเสียงสัญญาณของรถ

ร่างแกร่งรู้สึกไม่ดีขึ้นมา ลางสังหรณ์ของเขาบ่งบอกว่ามันมีเรื่องแน่ๆ เพราะถ้าเห็นทั้งอัคนีกับเลขาของอัคนี และเอมิกาเลขาของธีร์ แต่ไม่เห็นธีร์ นั้นก็หมายความว่า คนที่อยู่ในรถพยาบาลนั้น...

“ธีร์!!”

พัฒน์สาวเท้ายาวๆ ของตนเข้าไปหาอัคนีที่ยืนคุยอะไรบางกับเลขาของตน ส่วนเอมิกาก็ยืนทำหน้าจะร้องไห้ อัคนีหันมาเห็นเขาก็ส่ายหน้าน้อยๆ

“เกิดอะไรขึ้นครับ” ถามอย่างร้อนรน “ไอ้ธีร์อยู่ไหน แล้วในรถพยาบาลนั่นใครครับ” รัวคำถามอย่างร้อนใจ เขาไม่เคยรู้สึกกลัวเท่าครั้งนี้มาก่อน

“ใจเย็นๆ นะพัฒน์ เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ตอนนี้ไอ้ธีร์ถูกรับตัวไปรักษาแล้ว มันไม่เป็นอะไรมากแน่ๆ” อัคนีพยายามที่จะเอ่ยปลอบพัฒน์แต่ไม่เป็นผล เพราะได้ยินแค่นั้น ร่างแกร่งของพัฒน์ก็เดินออกจากตรงนั้นและตรงไปที่รถของตัวเองทันที อัคนีเองก็รีบตามไปด้วย เพราะเป็นห่วงลูกน้องไม่ต่างกัน

“ฉันไปด้วย”

“ครับ”

เห็นใบหน้านิ่งๆ ของพัฒน์ในตอนนี้ก็เดาไม่ออกหรอกว่าพัฒน์รู้สึกยังไง ทั้งกลัว ทั้งร้อนรน หวังว่าธีร์จะไม่เป็นอะไรมาก แต่พอได้รู้สาเหตุเท่านั้นแหละ พัฒน์ก็เหยียบคันเร่งจนมิด แซงรถคันอื่นๆ อย่างไม่กลัวตาย

อัคนีเองก็คิดผิด ที่ดันเล่าสาเหตุตอนที่พัฒน์กำลังขับรถ

“มันนอนที่บริษัทเมื่อคืน เช้ามาก็ทำงานต่อ คนของฉันก็รายงานว่าทั้งวันมันกินข้าวแค่มื้อเดียว เมื่อเช้าก็ไม่กิน ก็เลยโทรไปบังคับ ฉันกำลังจะวางสายก็ได้ยินเสียงร้องของมัน ตามด้วยเสียงแก้วแตก และเสียงร้องลั่นอีกที มาดูก็พบว่ามันโดนเศษแก้วปักตามแขนเต็มไปหมด เลือดไหลไม่หยุดด้วยว่ะ”

ใจแทบสลายเมื่อได้ยินแบบนั้น

ฟันกรามขบแน่น อยากจะกัดลิ้นตัวเองตายให้รู้แล้วรู้รอด







100%
   

 :heaven :heaven :heaven :heaven


ดีจ้า ระดมทุนรับบริจาคเงินเพื่อสมทบสร้างโรงพยาบาลให้พี่ธีร์ค่ะ (จริงจังมาก) งงกับตัวเองเหมือนกันทำไมถึงให้เข้าโรงพยาบาลบ่อยแท้...ฮ่าๆ ปกติต้องลงวันพรุ่งนี้ แต่เห็นคอมเม้นท์ที่น่าตกใจเลยมาลงให้อ่านวันนี้เลย ด่าพี่แกเยอะมากอ่ะ สงสารพี่พัฒน์ ต้องเข้าใจคนไม่เคยเชื่อมั่นในความรักหน่อยเนาะ รักใครไม่เป็นนอกจากคนในครอบครัว พอมาเจอจริงๆ มันก็ต้องไม่เข้าใจแหละ สุดท้าย รักนะคะทุกคน

   https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-08-2015 20:20:49

ธีร์เข้าโรงพยาบาลอีกแระ น่าสงสารรร

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 09-08-2015 20:21:13

ไปง้อธีร์เดี๋ยวนี้  :o12:
ธีร์เอ้ย เอา รพ บ่อยเกินไปแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 09-08-2015 20:22:08

พี่ธีร์ของน้องน้องงงงง ทำไมซวยแบบนี้ ทำบุญ ไปทำบุญชำระบ้างนะคะะะะะะ :o12:
หายไวๆนะพี่ธีร์ มีคนรอง้ออยู่น้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 09-08-2015 20:29:42

 :katai1:  :hao5: สงสารธีร์จัง.. แม่พัฒใจร้ายจัง..

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 09-08-2015 20:30:38

พัฒน์รู้ตัวแล้วเนอะ

ธีร์เข้าโรงบาลอีกแล้วววววว :mew2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 09-08-2015 20:34:31

อ้ายยยยยยยยยยยยย ลุ้นอย่างแรง จิกหมอน น้ำตาไหล อินมากกกกก   พัฒน์สู้ๆ อย่างเจอฉากพัฒน์รู้ใจตัวเอง จะฟินขนากหนายยยยยยยยยยย กรีดร้องงงงงง :serius2: :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 09-08-2015 20:38:33

ขออย่างเดียว ธีร์อย่าเพิ่งใจอ่อนง่ายๆ ในเมื่อพัฒน์มันยังต้องใช้เวลานานกว่าจะรู้ใจตัวเอง
ก็ขอให้ธีร์ใช้เวลานานๆกว่าจะใจอ่อนและเชื่อมั่นในตัวของพัฒน์ว่ามันจะไม่ไล่เราเหมือนหมูเหมือนหมาอีก
มันจะได้รู้ว่าธีร์ไม่ใช่ของตายที่คิดจะไล่ก็ไล่คิดจะอยากได้คืนเมื่อไหร่ก็แวะมาเหมือนเข้าเซเว่น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 09-08-2015 20:39:00

เค้าไม่ยอมให้น้องธีร์ยกโทษให้หรอกนะคนใจดำ มาสำนึกตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะ โง่ต่อไปเถอะ ความเจ็บปวดที่ธีร์ได้รับตลอดสัปดาห์กว่าๆมันชดเชยกันได้มะ ถามหน่อย ถ้าอยู่กะคนอย่างแก วันดีคืนดีกลับมาโง่อีกแล้วน้องธีร์ของเค้าจะช้ำใจแค่ไหน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 09-08-2015 20:40:02

ธีร์ ถ้าหายแล้วก็อย่าเพิ่งใจอ่อนกับพัดง่ายๆนะ เล่นตัวนิสนึงเถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 09-08-2015 20:44:47

ธีร์อย่าเป็นไรน้าาาาา :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

 กำลังเข้มข้นเลย เค้าอยากอ่านอีกกกกกกกกกก :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

คนเขียนสู้ๆ :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Jaokhaclub ที่ 09-08-2015 20:45:27

ช่วยบริจาคอีกคน ธีแกปีชงเรอะ โรงบาลนะเว้ยไม่ใช่เซเว่น ถึงเขาจะเปิด 24 ชั่วโมงเหมือนกันก็เถอะ  โกรธนานๆนะธีเล่นตัวหน่อย หมั่นไส้พัฒน์ :fire:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-08-2015 20:49:55

ธีร์ช่างเป็นนายเอกที่รับบทหนักจริงๆ สังขารถูกทำร้ายหัวใจนี่โดนขยำขยี้ ถึกมากลูก
เต็มที่เลยนะป่วยคราวนี้ต้องจิกหัวพัฒน์ให้หนักๆ รอสะใจตอนต่อไปค่ะ

ขอบคุณสำหรับโอวาทพี่พุฒิ แต่เกือบสายไปนะคะขุ่นพี่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: ่KEI_jry ที่ 09-08-2015 20:56:03

ฮือออออ เจ็บแทนพี่ธีร์อีกแล้วววว

พัฒน์คลใจร้ายยยย ถึงพี่ธีร์จะใจอ่อนง่ายๆ

แต่เราจะไม่ยอมยกโทษให้ง่ายๆหรอกนะ ชิชะ :angry2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-08-2015 21:03:08

 :m15:

ดูว่าพัฒน์จะไปขอคืนดีกับธีร์ยังไง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 09-08-2015 21:14:28

น้องธีร์ เข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว เมื่อไรจะหมดเวรหมดกรรมกับโรงพยาบาลเสียที

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: สตางค์ ที่ 09-08-2015 21:23:03

มั่นใจแล้วค่ะ  :katai2-1:
อิพี่พัฒน์เป็นตัวซวยของพี่ธีร์ขาแน่นอนค่ะ ฟันธง!!
นี่ขนาดอิพี่พัฒน์ตัดสินใจตามรักคืนใจไปยังไม่ถึงด้วยซ้ำ
พี่ธีร์ขาก็โดนหามเข้าร.พ.ไปซะแล้ว   :katai1:
คืนดีกันแล้วสมควรพากันไปรดน้ำมนต์เก้าวัดสะเดาะเคราะห์สลัดกรรมกันซะนะคะ แนะนำมากค่ะ  :katai3:
/แคะพุงหมีเซรามิกนับเหรียญสมทบทุนร.พ.เพื่อพี่ธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 09-08-2015 21:29:27

ธีร์เจ็บตัวเข้า รพ.อีกแล้ว .. สงสารจัง...หวังว่าพัฒน์จะง้อธีร์สำเร็จนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 09-08-2015 21:35:11

บอกตรงๆไม่สงสารพระเอกเลย โง่เกินไป เกือบเลิกอ่านเพราะพระเอกโง่นะเนี้ย 5555
แต่สงสารธีร์ :ling1:
ขออิตาพัฒเจ็บบ้างนะ คืออยากมีโมเม้นต์สงสารพระเอก 55555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 09-08-2015 21:48:28

พัฒน์ต้องซื้อหุ้นโรงพยาบาลอีกตัวแล้วล่ะ เมียป่วยบ่อยจน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 09-08-2015 21:52:19

กี่รอบแล้วเนี่ย


ทำไมคนที่แสดงว่ารักต้องเจ็บหรือเสียใจตลอด ?????


บ่อย..จนรู้สึกว่า ไม่แฟร์เลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 09-08-2015 21:54:04

ธีร์เอ้ย เจ็บตัวอีกละ สาเหตุมาจากพัฒน์ตลอดเลย

เหนื่อยใจแทนจริงๆ  ว่าและว่าธีร์โกรธไม่นานหรอก แต่ขอใจแข็งอีนิดสิ ให้พัฒน์

รู้สึกบ้างว่าใจคนไม่ใช่สิ่งของที่คิดว่าจะทำลายเมื่อไหร่ก็ได้

บอกแล้วอีกรอบว่าซื้อห้องชุดที่โรงบาลไว้สักห้องก็ไม่เชื่อ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 09-08-2015 21:59:03

ในเมื่อรู้หัวใจของตัวเองแล้วว่าต้องการอะไร ก็รีบทำให้มันถูกต้องซะนะ พี่พัฒน์

อย่าปล่อยให้มันนานแบบนี้อีกหล่ะ

พี่ธีร์ เข้าโรง`บาลบ่อยไปแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 09-08-2015 22:04:57

เห็น 100% แล้วถึงกับกรีดร้อง  :ling1:
 
ไม่พ้นต้องไปโรงพยาบาลอีกแล้วนะธีร์

แต่ก็ถึงเวลาถึงเวลาออกโรงแล้วนะพัฒน์

มั่นใจค่ะ ธีร์เจ็บตัวทีไรความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดีขึ้นแน่นอน o13

แต่ในอนาคตขออย่าให้ถึงกับต้องให้เข้าโรงพยาบาลอีกเลยค่ะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 09-08-2015 22:10:01

ตอนนี้พี่พัฒน์คงหันมากินข้าว แทนกินหญ้าแล้วนะคะ  :hao3:
ถ้าธีร์ฟื้นขึ้นมาก็บอกความรู้สึก แล้วก็ดูแลธีร์ให้ดีด้วยล่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: AMEOOS ที่ 09-08-2015 22:15:02

ถ้ามีบัตรสมาชิกโรงพยาบาลให้สะสมแต้ม พี่ธีร์ต้องแลกของพรีเมียมได้เพียบแน่ๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 09-08-2015 22:32:22

ธีร์เอ๋ยเข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว
พัฒน์ในเมื่อรู้ว่ารักแล้วก็พยายามดูแลให้ดี

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 09-08-2015 22:58:52

ร่วมบริจาคด้วยอีกคนค่ะ เฮ้อ...อย่างธีร์นี่ต้องมีโรงพยาบาลส่วนตัวเลยถึงจะดีนะเนี่ยเข้าบ่อยเป็นบ้านหลังที่สองเลย ธีร์จ๊ะหวังว่าหนูจะเล่นตัวซะนิดอย่าให้พัฒน์เห็นเราเป็นของตายนะจ๊ะลูก ให้พัฒน์มันเห็นซะบ้างว่าเราเป็นใครไม่ใช่นึกจะไล่ก็ไล่นะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Panehove ที่ 09-08-2015 23:07:56

ธีร์อย่าใจอ่อนง่ายๆนะ เล่นตัวก่อนนะ หมั่นไส้พัฒน์ทำธีร์เสียใจหลายครั้งแล้วนะ (ถึงบางครั้งจะไม่ได้ตั้งใจก็เหอะ)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 09-08-2015 23:08:59

ธีร์เข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว :เฮ้อ:
หายแล้วอย่าใจอ่อนน้าเล่ตัวเยอะๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 09-08-2015 23:15:24

อยย่ายอมให้อภัยมันง่ายเราไม่ง่ายไม่ใช่ของตายของใครทีนึกจะ
เก็บมาเล่นหรือทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้อย่ายอมเรามีศักดิ์ศรีนะอย่ายอมตัวเลือกแกเยอะ
จะตายคนเรานะเจ็บต้องจำ คนอย่างพัฒน์เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้ายมันนึกดีมันก็ดี ใช่ตอนนี้มันสำนึก
แล้วข้างหน้าล่ะขนาดแกสารภาพก่อนนะ เบื่อพระเอกบอกเลยคะแนนนางติดลบจ้าบอกเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: LittleLoad ที่ 09-08-2015 23:15:56

เข้ารพ.อีกแล้วธีร์  :mew6: กี่รอบแล้วนะ
นี่ :z6: สำหรับพัฒน์ ...แม่งเอ้ย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 09-08-2015 23:18:29

ธีร์เข้าโรงบางอีกแล้ว เมื่อไหร่จะหมดเวรหมดกรรมกับโรงบาลซะทีนะ เจ็บหนักตลอดเลย  :katai1:
พัฒน์รู้ใจตัวเอง ยอมรับใจตัวเองก็ดีแล้ว หลังจากนี้ก็ทำตัวดีๆ ดูแลธีร์ดีๆนะ หวังว่าหลังจากนี้ทุกอย่างจะดีขึ้น  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 09-08-2015 23:25:10

ถนอมกันบ้างเถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: lovekodak ที่ 09-08-2015 23:51:34

ความจริงถ้านายพัฒน์ยังงมโข่ง กะ จะยุให้มีหมอหรือไม่เจ้าของ ร.พ. มาแอบรัก ธีร์ แล้วนะ เข้า ร.พ.บ่อยเกิ๊น!   :ruready

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: i c u ที่ 10-08-2015 00:18:11

เอิ่มน้องธีร์ของเค้า แผลจะทั่วตัวแล้วนะลูก คนเขียนขาาาาาาาาา คราวหน้าถ้ามีใครจะเข้าโรงพยาบาลอีก ขอให้เป็นอิตาพัฒน์นะคะ สงสารน้องธีร์ของป้าเถอะ////น้ำตาจิไหลลลลล

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 10-08-2015 00:20:46

ธีร์เข้าโรงบาลอีกแล้วววววว ห่างกันทีไรเป็นงี้ทุกทีเลยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 10-08-2015 00:49:14

ธีร์เอ้ย เข้าโรงพยาบาลอีกแล้ววว คราวนี้ก็น่าจะเจ็บหลายที่เหมือนกันนะ
คืนดีกันเร็วๆนะ อยากเห็นคนสวีทกันแล้ววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 10-08-2015 00:56:05

ชั้นบริจาคที่ดินให้เอาไหม? จะได้ไปสร้างโรงบาล
ธีร์ปวดท้องเพราะธีร์ทรมานตัวเอง เรื่องนี้พัฒน์ต้องรับผิดชอบ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 10-08-2015 01:00:58

เข้าโรงพยาบาลอีกแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 10-08-2015 01:35:41

โอ๊ยเจ็บแทนธีร์ ฮือออ ธีร์เอ๊ย เจ็บตัวตลอด พัฒน์ รู้ตัวแล้ว ก็ ทำตัวให้ดีขึ้นนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 10-08-2015 02:33:30

เฮ้ออออออออออออ เราว่าธีร์ควรสร้างโรงพยาบาลเป็นของตัวเองงงงง งื่ออออออ

พัฒน์ ในที่สุดก็รู้ตัวซักทีนะ เฮ้อ

ธีร์งอนให้หนักเลย อย่ายอมง่ายๆนะ

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 10-08-2015 03:04:29

ผัวตัวซวย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 10-08-2015 04:44:06

อยากให้ลงทุกวันเลย  ยิ่งดี  โหย....ยยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 10-08-2015 11:43:14

คนเขียนใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

พี่ธีร์อย่าเป็นไรนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 10-08-2015 12:24:39

เอ้ออออ กว่าจะรู้ใจตัวเอง เล่นตัวนานๆหน่อยนะธีร์ เอาให้กระอักเลือดไปเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 10-08-2015 12:33:46

ท่าทางธีร์ จะมีกิ๊กเป็นหมอกะพญาบาลนะ

เข้าบ่อยเกิ๊นนนน รพ.

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 10-08-2015 12:35:19

โฮฮฮฮ อ่านแล้วน้ำตาร่วงค่ะ ขอสมทบทุนร่วมบริจาคสร้างห้องพักระดับ VIP ให้ธีร์เลยค่ะลูก หนูเข้าโรงพยาบาลมากี่รอบแล้วละค่ะ พี่ๆป้าๆแถวนี้เป็นห่วงหนูมากนะคะ รักษาตัวดีๆด้วยสิคะ เข้าใจไหมคะคนดี
ไอ้เชี่ยพัฒน์ (ขอหยาบคายและเปลี่ยนสรรพนาม 555) แกรีบไปง้อเมียแกเดี๋ยวนี้เลยนะ รู้ไหมว่าโด๊ปยานอนหลับยิ่งกว่ากระทิงแดงอีก เข้าใจว่าไม่เคยมีน่ะความรัก แต่ทิฐิของแกน่ะบางทีก็เขวี้ยงทิ้งบ้างก็ได้เว้ย ตอนแรกฉันก็นึกว่าธีร์จะทนถึงวินาทีสุดท้ายเพื่อให้แกเข้าใจ แต่สุดท้ายธีร์ดันชิงบอกรักก่อน และแกก็หักอกได้เลือดเย็นมาก ร้องไห้หลังไมค์ธีร์เขาไม่เห็นนะเว้ย ไปร้องต่อหน้าสุดที่รักแกนู่น เข้าใจ๊? ถ้าไม่เจอส้นแน่ขอบอก
หนูธีร์คะ อย่าไปยอมมันง่ายๆนะคะ แกล้งทำเป็นทรมาณตัวเองแกล้งอีพัฒน์เลยค่ะ อกจะได้แหกตายไปเลย (บ้ารึไงเดี๋ยวผัวกูตาย by ธีร์ 555)
ปล.ยูกิจังสู้ๆนะคะ ตอนนี้อยากได้เล่มแล้วอ่ะะะะะ อยากเอาไปนอนกอดดดดดด
ปปล.รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 10-08-2015 12:50:28

พี่ธีร์เข้าโรงบาลอีกแล้วววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 10-08-2015 13:20:36

ยังงอนพัฒน์อยู่ แต่ก้ออยากให้ดีกัน แต่ขอให้พัฒน์ทำอะไรดีๆให้ธีร์เยอะๆหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 10-08-2015 15:01:54

ให้ธีร์เป็นเจ้าของโรงพยาบาล แล้วก็ลงชื่อเป็นคนไข้กิตติมศักดิ์เลยก็ดีนะ เอาแบบวีวีไอพีเลย บ่อยเกิ๊นนน 5555 เอาให้พัฒน์เจ็บปวดดด กริ๊วกร๊าว #อินี่บ้า 5555  :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: wisshy ที่ 10-08-2015 15:07:12

ไม่อยากให้ธีร์ยอมง่ายๆ อยากเห็นพัฒน์ทรมานนนน


5555555555555555555555555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 10-08-2015 15:33:24

กว่าจะรู้ใจตัวเองนะพี่พัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 10-08-2015 17:05:32

ให้ด่วนเลยพัฒน์ โดนธีร์งอนยาวแน่  :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 10-08-2015 19:42:10

 :hao5: ธีร์เข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว เจ็บอีกแล้ว  :mew6:

ธีร์ควรซื้อหุ้นโรงพยาบาลไว้เยอะๆ นะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 10-08-2015 20:24:32

รอๆมาต่อด่วนครับ :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดเสียวซี๊ดด ที่ 10-08-2015 22:32:01

นาทีนี้อยากให้พัฒน์โดนธีร์เอาคืนซะบ้าง ชอบทำร้ายจิตใจจากการพูดจาหมาๆ เเม่งน่าจับตบด้วยกระบอกไม้ไผ่(อินเนอร์นี่มาเต็ม) :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: มะเขือม่วง ที่ 11-08-2015 08:46:07

 :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-08-2015 18:02:08

โมโหพัฒน์ๆๆๆๆๆๆๆๆมากบอกเลยจุดนี้ ธีร์  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: italyamore ที่ 11-08-2015 19:05:48

พี่พัฒน์รีบง้อนร้าา ตอนที่. 37 รีบมาเร็วๆ ค้างงง :ling1: :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 11-08-2015 21:11:11

มารอพัฒน์ค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 11-08-2015 22:44:12

เข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น ไม่ใช่สวนสาธารณะนะค่ะน้องธีร์ขา  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 36 (9/8/2558) P:48
เริ่มหัวข้อโดย: Qxanha_ ที่ 12-08-2015 03:14:10

ธีร์ควรทำบัตรสามสิบบาท

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 12-08-2015 10:51:20

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 37

ร่างสูงของพัฒน์เดินไปเดินมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน สีหน้าของพัฒน์บ่งบอกว่ากำลังเครียดอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาคนที่มองอยู่ไม่กล้าจะพูดบอกอะไร แม้จะแปลกใจกับอาการร้อนใจของพัฒน์ แต่พอคิดว่าคนที่อยู่ในห้องฉุกเฉินคือธีร์ก็เข้าใจได้ทันที...

ตึก ตึก ตึก

“เกิดอะไรขึ้นกับธีร์!!!” คนมาใหม่ที่เดินมาอย่างร้อนใจตะคอกถาม จนคนที่ตามมาต้องคอยปรามอย่างอ่อนโยน

“ใจเย็นครับธิน เราอยู่โรงพยาบาล ห้ามเสียงดัง มันจะรบกวนคุณหมอนะครับ”

“น้องฉันเป็นอะไร ทำไมฉันไปหาที่บริษัท คนก็บอกว่าถูกหามเข้าโรงพยาบาล!” ธินเดินมาเอาคำตอบจากพัฒน์ที่เดินทำหน้าไม่พอใจใส่ แม้จะแอบกลัว แต่ด้วยความอยากรู้และกลัว เขาก็ต้องรู้คำตอบให้ได้

“คุณเพลิงสวัสดีครับ” พชรที่เพิ่งจะเห็นอัคนีรีบทักทายด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะสะกิดให้ธินหันมาทักทาย ซึ่งร่างเล็กก็หันไปโค้งให้น้อยๆ แล้วหันกลับมาจ้องพัฒน์อย่างต้องการคำตอบอีกครั้ง

“ฉันไม่อยากพูด”

“ฉันอยากรู้!!!”

“ใจเย็นสิธิน”

“ก็ดูมันสิ นี่น้องชายฉันทั้งคนนะ ฮึก” ธินที่ไม่รู้ว่าน้องชายเป็นอะไรก็ได้แต่ร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวจับใจ เพราะตัวเองได้รับโทรศัพท์จากอินทัชเมื่อวานว่าธีร์ไปอาศัยอยู่กับอินทัชได้อาทิตย์กว่าเพราะถูกพัฒน์ที่ยืนตรงหน้าปฏิเสธรัก และบอกอีกว่าข้าวปลาไม่กิน ร้องไห้ทุกคืน พึ่งยานอนหลับทุกวัน ตอนแรกก็โกรธที่เพิ่งจะมาบอกเอาป่านนี้ อินทัชเลยบอกอีกว่าธีร์จะนอนที่บริษัทเมื่อวานนี้ก็เลยเป็นห่วง ถึงได้โทรบอกธินให้ไปดูหน่อย เพราะอินทัชต้องเดินทางไปดูงานต่างจังหวัดกะทันหัน

ธินเป็นห่วงน้องชาย กะจะมาตั้งแต่เมื่อคืน แต่พชรห้ามไว้ก่อน บอกให้มาตอนเช้า แล้วเป็นไง พอไปถึงบริษัท กลับกลายเป็นว่าเขาต้องได้ยินข่าวว่าน้องชายเข้าโรงพยาบาล ด้วยสภาพที่เลือดอาบตัวเนี่ยนะ

มันเลวร้ายที่สุดในชีวิตเลยล่ะ!!

เขายังไม่รู้สาเหตุว่าเพราะอะไรน้องชายถึงบาดเจ็บจนเลือดไหลขนาดนั้น แต่ก็คิดไปเองว่าคงเสียใจถึงกับทำร้ายตัวเองที่โดนปฏิเสธรักจนอกหักกินไม่ได้นอนไม่หลับแบบนี้

“มันเป็นอุบัติเหตุ” อัคนีเอ่ยขึ้น ซึ่งธินก็เบี่ยงเบนความสนใจมาที่ร่างแกร่งอีกคนที่เป็นเจ้านายของน้องชายตัวเองทันที

“เกิดอะไรขึ้นครับ” ถามเสียงสั่นๆ มือก็ปาดน้ำตาออกไป เขารีบนั่งลงข้างๆ กับอัคนี พชรเองก็นั่งตาคนรัก โดยที่ตนก็เป็นห่วงธีร์ไม่ต่างจากพี่ชายอย่างธินเลย ระหว่างที่ธินกับพชรนั่งฟังอัคนีอธิบายถึงเหตุการณ์ต่างๆ ด้วยความเป็นห่วงนั้น พัฒน์ก็ยังเดินไปมาที่หน้าห้องรอหมออย่างใจร้อน

แต่คนที่กำลังจะตายเพราะความกลัวและเป็นห่วงนั้นก็คือใครอีกคนที่เอาแต่เดินไปมาอย่างไม่รู้จะทำยังไงต่อ จะนั่งรอใจก็ไม่สงบ ยืนเฉยๆ ก็ฟุ้งซ่าน

เขารู้ว่าเขาทำผิด แต่อย่าลงโทษคนโง่เขลาด้วยวิธีนี้เลย

ในวันที่พัฒน์มาเพื่อขอโทษ เพื่อขอโอกาส มันดันมีอุปสรรคแบบนี้เกิดขึ้นอีก ที่เคยตั้งมั่น ที่เคยสัญญาว่าจะไม่ให้ธีร์ต้องเข้าโรงพยาบาลอีก

มันถูกต้องแล้วที่จะถูกตราหน้ามาเป็นตัวอันตราย...แค่ทำให้ธีร์ปลอดภัยยังทำไมได้ หนำซ้ำยังทำร้ายหัวใจของร่างบาง ปฏิเสธความรักนั่นอย่างไม่ใยดี และสิ่งที่ทำให้พัฒน์เสียใจยิ่งกว่า...ก็คือการที่ตอกย้ำค่าของธีร์เพียงแค่คนที่เข้ากันในเรื่องบนเตียง...

ตึก!!!

พัฒน์หันหน้าเข้าหากำแพง ชกมันเข้าไปเต็มๆ แรงๆ หลายทีเพื่อระบายอารมณ์อึดอัดนี้ เขารู้สึกเจ็บใจจนไม่รู้สึกเจ็บที่ที่มือเลยสักนิด เลือดค่อยๆ ไหลออกมาติดกำแพง แต่พัฒน์ก็ไม่สนใจ ต่อยเข้าไปสุดแรงเท่าที่จะออกมาได้ พชรรีบตรงเข้ามาห้าม

“คุณพัฒน์ทำอะไรครับ หยุดเถอะ เลือดออกหมดแล้ว”

“ให้มันออกมาก็ดี” ไม่ใช่พัฒน์หรอกที่เป็นคนพูดแต่เป็นร่างโปร่งของธินต่างหากที่พูดขึ้น มองหน้าพัฒน์อย่างโกรธๆ

ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ ธินจะแยกน้องชายกับพัฒน์ออกจากกัน

ไม่ต้องเจอหน้ากันแล้วชาตินี้!!!

“พูดอะไรน่ะธิน ไม่น่ารักเลยนะครับ” ปรามคนรักดุๆ

“ก็มันจริงนี่ ออกมาก็ดีแล้ว ไอ้เลือดชั่วๆ นั่นน่ะ เพราะมันไม่ใช่หรือไงที่ทำให้น้องชายของฉันมาอยู่ในสภาพแบบนี้!!” อธิบายไปก็ไร้ผลแล้วล่ะ

แต่ถึงจะอธิบายได้ เขาก็ไม่อยากพูดให้ใครฟังนอกจากคนที่อยู่ในห้องฉุกเฉิน

ใครจะมองว่าเขาชั่ว เลวหรือร้ายยังไงก็ได้ ใครจะโกรธ จะเกลียดเขาก็ได้ แต่ขอแค่คนๆ เดียวที่อย่าโกรธ อย่าเกลียดเขา นั่นก็คือธีร์...

ใครจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำก็ช่าง แต่ขอให้เขาได้อธิบายกับคนที่เขารักก็พอ...


รอไปนานถึงชั่วโมงกว่าเต็มๆ หมอในชุดกาวน์เดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้านิ่งๆ ร่างสูงของพัฒน์ที่เห็นแบบนั้นก็ปรี่ไปหาอย่างรวดเร็ว

“หมอ เป็นยังไงบ้าง” พัฒน์ถามอย่างร้อนใจ ธินเองที่มาช้าไปแค่ก้าวเดียวก็ได้แต่ยืนทำหน้าไม่พอใจ เพราะสิ่งที่ธินอยากรู้ ก็เป็นคำถามเดียวกันกับที่พัฒน์ถามหมออกไป

“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ เสียเลือดค่อนข้างเยอะ แต่หมอได้ให้เลือดคนไข้ไปแล้ว เศษแก้วชั้นเล็กฝั่งเข้าไปในเนื้อเล็กน้อย แต่หมอทำการเอาออกให้แล้ว ส่วนชิ้นใหญ่ก็ปักเต็มแขนซ้าย ฝ่ามือข้างขวาก็โดนแทงอย่างแรง หมอได้ห้ามเลือดแล้วทำแผลให้แล้วเรียบร้อย และคนไข้เป็นโรคกระเพาะด้วย ยังไงคงต้องนอนดูอาการสักอาทิตย์ เพราะต้องล้างแผลทุกวัน ซึ่งแผลเยอะมาก ถ้านำคนไข้กลับเกรงว่าจะดูแลลำบากนะครับ” หมออธิบายยาวเหยียด

“โอเคครับหมอ ให้น้องผมนอนที่เลย จะกี่วันก็ได้ แต่ขอเป็นห้องพิเศษนะครับ” ธินว่า ซึ่งหมอก็พยักหน้ายิ้มๆ

“ได้ครับ ยังไงแจ้งพยาบาลได้เลย ผมขอตัวนะครับ”

“ขอบคุณครับ”

หมอเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ไม่นานร่างโปร่งที่นอนหลับด้วยฤทธิ์ยาสลบก็ถูกเข็นออกมาด้วยสภาพที่พัฒน์เห็นแล้วเจ็บแปลบไปทั้งหัวใจ แขนซ้ายที่พันผ้าพันแผลไว้ทั้งแขน มือขวาก็มีผ้าพันแผลพันเอาไว้เช่นกัน พัฒน์ไม่คิดว่าธีร์จะเป็นหนักขนาดนี้ เพราะอัคนีไม่ได้เล่ารายละเอียดมาก และพัฒน์ก็ไม่มีกะจิตกะใจที่จะฟังเท่าไหร่นัก

ในจังหวะที่เขากำลังเดินตามธีร์ไป ก็ถูกอัคนีเรียกเอาไว้ก่อน

“เดี๋ยวก่อนพัฒน์”

“ครับคุณเพลิง”

“ฉันว่าแกไปทำแผลก่อนเถอะ ปล่อยนานจะอักเสบ”

“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่เป็นไร” พัฒน์มองเลือดที่มือตัวเองอย่างไม่รู้สึกอะไรเลย เขาอยากจะเจ็บ เจ็บให้เท่ากับอีกคนเจ็บ

แต่มันก็เทียบอะไรไม่ได้เลยที่เห็นสภาพของธีร์

“ธีร์มันก็พูดแบบนี้ แล้วไงล่ะ เจ็บอย่างที่เห็น อย่าทำให้ให้มันต้องเสียใจไปมากกว่านี้เลยพัฒน์ ถ้าแกเป็นอะไรไปคิดว่าธีร์มันจะมีความสุขหรือไง” อัคนีเอ่ยเตือน

เรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่เขากับปฐพีรู้เป็นอย่างดี ลำพังสังเกตธีร์ดูไม่ออกหรอก แต่พอมองการกระทำของพัฒน์ที่เขาเคยรู้จักได้เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน อัคนีก็รู้ได้ทันทีว่าพัฒน์รู้สึกดีๆ กับลูกน้องของตน

ตอนแรกก็ดีใจที่มีคนสามารถเปิดประตูหัวใจของพัฒน์ได้ แต่ไม่คิดเหมือนกันว่าพัฒน์จะทำร้ายคนที่ตัวเองรักได้ลงคอ

“มันก็เป็นเรื่องของพวกแกสองคนนะ ฉันไม่อยากจะเกี่ยว รู้บ้างไหมว่าธีร์มันรักแกแค่ไหน แกเองก็อยากจะไปหามัน แต่ไปทำแผลก่อนเถอะ”

เสียงร้องไห้อย่างทรมานพร้อมพูดอย่างจะขาดใจวันนั้นที่ธีร์โทรมาลางานกับเขายังคงอยู่ในความทรงจำ ไม่เห็นหน้า แต่เขาก็รู้ว่าร้องไห้หนักแค่ไหน

“ก็ได้ครับ” พัฒน์เอ่ยอย่างจำยอม

“ฝากด้วยนะครับ” อัคนีหันไปพูดกับพยาบาลที่เขาเรียกตัวเอาไว้ ซึ่งเธอก็ยิ้มบางๆ ผายมือเชิญพัฒน์

“เชิญค่ะ”

“ครับ”

“เดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องการรักษาของธีร์มันก่อนรวมถึงของแกด้วย แล้วก็จะกลับเลยไม่ได้เข้าไปหรอก จะมาเยี่ยมมันพรุ่งนี้อีกที” อัคนีพูดบอก

“ครับคุณเพลิง แล้วถ้าผมทำแผลเสร็จ ผมจะไปหามันที่ห้องไหน” พัฒน์ถามเสียงเบา

“ก็ให้พยาบาลคนเมื่อกี้แหละพาไป รีบไปทำแผลซะ”

“ขอบคุณครับ”

พัฒน์เดินตามพยาบาลไปเพื่อทำแผลที่มือเนื่องจากต่อยกำแพงจนมือแตก เมื่อทำแผลเสร็จแล้วพัฒน์ก็ตรงไปหาธีร์ทันทีอย่างรีบร้อน

อยากจะอยู่ใกล้ๆ อยากดูแล

ถ้าเขาได้โอกาสนั้นล่ะก็นะ...


“ออกไป ไม่ต้องเข้ามาให้น้องฉันเห็นหน้า” ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะปิดประตูห้องพักคนไข้สนิท ก็โดนไล่จากคนเป็นพี่ชายของธีร์ทันที

พัฒน์หาได้สนใจ เดินเข้าไปหาร่างแร่งของธีร์ที่ยังนอนหลับอยู่ด้วยสีหน้านิ่งๆ ทำเอาธินถึงกับโมโหที่พัฒน์ทำเหมือนไม่เห็นหน้าเขาเท่าไหร่

“ไม่ได้ยินที่พูดหรือไง”

“ใจเย็นน่าธิน” พชรรีบกล่อม เพราคนรักแทบจะระเบิดได้ทุกเมื่อ

“ให้ใจเย็นได้ยังไงวะ ดูมันทำกับน้องชายฉันสิ ฉันปล่อยให้นายมาเห็นหน้าน้องฉันนี่ก็ถือว่าใจดีสุดๆ แล้วนะ แต่ก็ยังทำเป็นไม่เห็นหัวฉัน ดี! ฉันจะเอาน้องชายออกห่างจากนาย โดยไม่ให้มาเห็นหน้าอีกเลย” ธินขู่ออกไปอย่างโมโห

พัฒน์หันมามองหน้าของธินนิ่งๆ ซึ่งร่างโปร่งก็ผงะไปด้านหลังนิดๆ ด้วยความตกใจและกลัวสายตาที่น่ากลัวของพัฒน์

“ขอโทษครับ” พูดแค่นั้นร่างสูงก็หันมามองหน้าขาวซีดของธีร์ต่อ อยากจะเอื้อมไปจับใบหน้านั้น แต่ก็กลัวว่าเขาอาจจะเผลอทำร้ายคนตัวเล็กกว่าไป

กลัวจะทำให้ใบหน้ามีรอย กลัวว่าจะโดนตัวนิดเดียวก็เจ็บไปทั้งตัว เพราะบาดแผลพวกนี้มันน่ากลัวเกินไป

ธินที่เจอร่างแกร่งขอโทษก็ถึงกับเงียบไป หันมองหน้าพชรเพื่อปรึกษาแต่ก็ได้คำตอบเป็นพยักหน้าเบาๆ ซึ่งธินก็เดินไปนั่งที่โซฟาอย่างไม่พอใจหน่อยๆ ตามด้วยพชรที่ไปนั่งข้างๆ ไม่ห่าง

“กูขอโทษ” พัฒน์พูดเบาๆ

ธินพยายามเงี่ยหูฟังแต่ก็ไม่ได้ยิน ทำท่าจะขยับเข้าไปใกล้ๆ แต่ก็ถูกมือแกร่งของคนรักดึงเอาไว้ก่อน และส่ายหน้าเป็นเชิงห้ามปราม

“เยี่ยมเสร็จแล้วก็กลับได้ เพราะเดี๋ยวพ่อกับแม่จะมา” ธินเอ่ยขึ้น เพราะตอนที่พัฒน์ไปทำแผล เขาก็โทรไปบอกพ่อกับแม่เรียบร้อย ทำเอาแม่เป็นลมคาโทรศัพท์ วุ่นวายกันทั้งบ้าน จนพ่อต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วบอกว่าจะรีบมาหาให้เร็วที่สุด

“ฉันจะอยู่”

“เพื่อ?”

“...” พัฒน์เงียบ นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆ กับธีร์อย่างเป็นห่วง

 “ถ้าธีร์มันเห็นนาย มันจะตัดใจไม่ได้ เพราะฉะนั้นเลิกทำอะไรแบบนี้ทีเถอะ ไม่รักน้องฉันก็อย่ามาตามทำร้ายกันอีก ธีร์มันก็มีหัวใจ เวลารักใครก็รักจริง เสียใจหรือเจ็บปวด ก็เจ็บจริงๆ” ธินบอกเสียงอ่อนลง เพราะน้องชายของเขานั้น ภายนอกแสร้งทำเป็นแข็งแกร่ง แต่ภายในก็อ่อนแอเหลือเกินกับเรื่องความรัก

เขาไม่อยากเห็นน้องไม่เป็นอันทำอะไรเพราะความรักอีกแล้ว

“ทำไม่ได้ ขอล่ะ ให้ฉันเป็นคนดูแลมันเถอะ” พัฒน์ขอร้อง

“ทำไมฉันต้องยอม”

“ฉันอยากจะขอโอกาสกับน้องนาย”

“โอกาส? หึ! เพื่ออะไร”

“คำสารภาพของฉัน จะขอบอกกับมันเพียงคนเดียวเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์” พัฒน์ว่าออกมาเสียงจริงจัง แม้ธินจะมองไม่เห็นหน้าร่างสูง แต่ก็รับรู้ได้จากน้ำเสียง ว่าคนๆ นี้...จริงจัง

“ถ้ารู้สึกขนาดนี้แล้ว จะปฏิเสธน้องฉันทำไม ทำร้ายธีร์ทำไม”

“นี่ก็เป็นสิ่งที่ฉันจะต้องพูดกับมัน”

เป็นนัยๆ ว่า ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของพวกเขา...

พัฒน์ยังคงนั่งมองหน้าร่างโปร่งอย่างเงียบๆ ธินเองก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว อยากจะแยกพัฒน์ออกจากธีร์เพื่อทำโทษอีกคนที่ทำร้ายของเขา เพราะถ้าธีร์ตื่นขึ้นมา น้องชายของเขาจะต้องให้อภัยพัฒน์อย่างง่ายดายแน่ๆ

เพราะธินกับธีร์มีนิสัยขี้ใจอ่อนเหมือนกัน... แค่เห็นหน้าคนที่รักก็หายโกรธแล้ว


แกร๊ก!!

“น้องธีร์ลูกแม่” เสียงของอรนภาดังขึ้นที่ด้านหน้าประตู ก่อนจะวิ่งมาที่ข้างเตียงเพื่อดูสภาพของลูกชาย เห็นแบบนั้นก็น้ำตาไหลด้วยความสงสารและเจ็บแทนลูกชาย พัฒน์ลูกขึ้นหลีกทางให้กับแม่ของธีร์ เพราะอรนภาไม่ได้สนใจเขา เลยไม่ได้ทำการไหว้ทักทาย แต่พัฒน์ก็ยกมือไหว้พ่อของร่างบางแทน ซึ่งทางด้านคุณธรณ์ก็รับไหว้พัฒน์อย่างเกรงใจเช่นกัน

“สวัสดีครับ”

“สวัสดีพัฒน์” ธรณ์ทักทายกลับ ก่อนจะมองไปที่เตียงเล็กน้อย ดวงตาฉายแววเป็นห่วงเต็มที่ แต่ก็ดล่งใจไปเปราะหนึ่งเพราะย้ายมาที่ห้องพิเศษได้ก็ถือว่าปลอดภัยแล้วระดับหนึ่ง

“ลูกชายตัวดีของพ่อเป็นยังไงบ้าง”

“ก็เสียเลือดเยอะครับ”

“เกิดอะไรขึ้น เล่าให้พ่อฟังได้ไหม” ธรณ์ถาม

“ผมเองก็ไม่ทราบรายละเอียดนัก แต่จะเล่าเท่าที่คุณเพลิงบอกมานะครับ” พัฒน์เอ่ยนิ่งๆ

“งั้นไปคุยกันข้างนอก ดื่มกาแฟกันสักแก้วค่อยกลับมา อยู่ในนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร” ธรณ์เอ่ยชวน ซึ่งพัฒน์มีสีหน้าลังเลอย่างที่สังเกตได้ชัด

“ครับ” แต่ก็รับอย่างจำยอมไม่ได้

เขาไม่อยากที่จะห่างจากธีร์เลย อย่างน้อยถ้าอีกคนลืมตาขึ้นมา ก็จะได้เห็นเขาเป็นหนึ่งในนั้นด้วย

“งั้นก็ไปกัน”

พัฒน์เดินตามผู้ใหญ่ที่เป็นพ่อของธีร์ไป โดยไม่ลืมที่จะหันมามองที่เตียงอีกครั้ง ร่างโปร่งมีแม่ของตนนั่งเฝ้าแทนเขาอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น...พัฒน์ก็ควรใช้โอกาสนี้ ทำทุกอย่างให้ถูกต้อง


ในสวนของโรงพยาบาล พัฒน์กับธรณ์นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนตัวหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากทางเดินเข้าตัวอาคารมากนัก ตรงหน้ามีกาแฟร้อนวางไว้อยู่

“เอาล่ะ เล่าได้เลย”

“ครับ คุณเพลิงบอกผมว่า...” แล้วพัฒน์ก็เล่าบอกไปตามที่ตนได้ฟังมาจากอัคนี โดยไม่มีบิดเบือนเนื้อหา ซึ่งคนเป็นพ่อก็นั่งฟังด้วยสีหน้านิ่งๆ มองสบตากับพัฒน์ที่เล่าไป บ้างก็หลบสายตา

ซึ่งเสือยิ้มยากไม่เคยกลัวใครกลับหลบสายตาของธรณ์ ผู้สูงวัยจับผิดถึงความผิดปกตินี้ได้ ก็ได้แต่แปลกใจ ว่าทำไมพัฒน์เหมือนจะไม่มั่นใจที่จะพูดกับเขาเลย

ทำอะไรผิดหรือเปล่า...

“ที่ลูกชายของพ่อเป็นแบบนี้ ส่วนหนึ่งมาจากพัฒน์หรือเปล่า” ธรณ์ลองถามหยั่งเชิงดู เพราะถ้าไม่ใช่ก็สามารถขอโทษได้ แต่ถ้าใช่ขึ้นมา เขาก็คงจะซักถึงเหตุผลให้ได้

พัฒน์นิ่งไป เพราะไม่คิดว่าผู้ใหญ่จะรู้ แต่คนอย่างพัฒน์ ถ้าทำอะไรผิด ก็กล้ารับว่าตนผิด ซึ่งตนก็ได้หายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดบอกออกไป

“ครับ เป็นเพราะผม”

“บอกพ่อได้ไหม”

“เมื่ออาทิตย์ก่อน...ธีร์ได้บอกว่ารักผม รักที่ไม่ใช่แบบเพื่อน แต่เป็นรักแบบคนรัก” พูดออกไปแค่นี้ ธรณ์ก็ยิ้มแย้งไม่ยอมรับทันที ใบหน้าเครียดขึ้น น้ำเสียงแข็งกร้าว

“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ลูกชายพ่อคบผู้หญิงมาโดยตลอด ไม่มีทางที่ธีร์จะมารักชอบผู้ชายด้วยกันเด็ดขาด”

พัฒน์คิดไว้แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้ แต่ร่างแกร่งก็ใช้ความเป็นนักธุรกิจเข้าช่วยอีกแรง ทุกๆ คนรู้จักพัฒน์ดีเพราะทำธุรกิจอย่างซื่อตรงและไม่โกหกใครมาโดยตลอด ดวงตาคมดุมองสบกับผู้ใหญ่อย่างจริงจัง ทำเอาธรณ์นิ่งไปนิดๆ ที่เห็นดวงตาน่ากลัวนั่น

“ผมยืนยันว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่ผมก็ปฏิเสธไปเพราะตอนนั้นไม่รู้ใจตัวเองว่ารู้สึกยังไง จากนั้นก้ต่างคนต่างอยู่ ไม่เจอหน้ากันเป็นอาทิตย์จนกระทั่งวันนี้” พัฒน์พูดเสียงหนักแน่น

“ลูกของฉันเลยตกอยู่ในสภาพนี้สินะ” เปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองทันทีด้วยความไม่พอใจ

ทั้งโกรธ ทั้งไม่พอใจที่ลูกชายตัวเองเปลี่ยนรสนิยม แต่ก็รู้ตัวเองดีว่าเขาให้ความรักลูกชายไม่เพียงพอเอง ถ้าจะโทษก็ต้องโทษตัวเอง

“ยังไงก็ต้องขอบใจพัฒน์ก็แล้วกันที่ปฏิเสธลูกชายของพ่อ แล้วทำไมพัฒน์ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”

“ผมมาเคลียร์กับธีร์”

“เคลียร์? มีอะไรต้องเคลียร์หรือพัฒน์ ก็ปล่อยไว้แบบนี้แหละ เดี๋ยวธีร์ก็ดีขึ้นเอง” ธีร์ถามอย่างสงสัยว่าทำไมพัฒน์ถึงยังมีเรื่องต้องเคลียร์อีก

ไม่รักลูกชายของเขาก็จบแล้วนี่

“ผมจะมาเคลียร์กับธีร์ ว่าผมก็รู้สึกกับมันไม่ต่างกัน” พัฒน์เอ่ยบอกไป

“หมายความว่ายังไง!!” ธรณ์ขึ้นเสียงถามอีกครั้ง

“ก็ตามที่คุณพ่อเข้าใจนั่นแหละครับ”

“ฉันไม่ยอม เข้าใจไหมว่าฉันไม่ยอมให้ลูกชายของฉันรักชอบหรือคบกับผู้ชายด้วยกันเด็ดขาด!!!” ปฏิเสธเสียงแข็ง ซึ่งพัฒน์ก็ถอนหายใจเมื่อนตนพบงานที่หินยิ่งกว่าธีร์เสียอีก

ยังไม่ทันได้เคลียร์กับธีร์ ต้องมาเจอด่านโหดแบบนี้ก่อนอีก

“เรื่องนี้มันเป็นความรู้สึกของคนสองคนครับ ขอให้คุณพ่อให้โอกาสผมด้วย” พัฒน์ขอร้องออกไป

“ฉันไม่ยอมรับ!!”

“ถ้าคุณพ่อไม่อยากเห็นลูกชายมีความสุขหรืออยากจะเป็นคนทำลายความสุขของลูกชายก็เชิญขัดขวางได้เลยครับ แต่ผมไม่ยอมแพ้แน่ๆ” พัฒน์ว่า ทำเอาคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนถึงกับสะอึก เพราะมันก็จริงอย่างที่พัฒน์ว่า

ที่ผ่านมาเขาทำให้ลูกชายไม่มีความสุขมาพอแล้ว...

แต่แบบนี้ เขาก็ไม่อยากจะยอมรับเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะหน้าตาของตนหรืออะไร แต่มันเป็นเพราะชื่อเสียงและอนาคตของลูกชายตนต่างหาก

“ความรักของเพศเดียวกันฉันไม่เคยรังเกียจ แต่นี่เกิดขึ้นกับลูกชายตัวเองใครที่ไหนมันจะรับได้กันพัฒน์...ตอนนี้ธีร์กำลังไปได้ดี อย่าให้เรื่องนี้ต้องทำลายธีร์เลย”

“มันไม่เกี่ยวหรอกครับ ถ้าเรื่องธุรกิจล่ะก็...คู่ค้าแต่ละคนของอภิหชัยบดินทร์มีมากเกินกว่าที่จะนับได้ ฐานก็มั่นคง ใครที่คิดจะออกเพราะผู้บริหารคบกับเพศเดียวกัน จะถอนหุ้นหรือยกเลิกสัญญาก็ต้องยอมเสียหลายร้อยหรือหลายพันล้านเลยล่ะครับ” พัฒน์อธิบายยาวเหยียด ทำเอาธรณ์ถึงกับพูดไม่ออก

ที่จริงเรื่องแบบนี้ก็เป็นเรื่องวงในของบริษัทกับลูกค้าหรือหุ้นส่วนเท่านั้น แต่พัฒน์ก็ยกขึ้นมาบอกเพื่อให้ธรณ์สบายใจได้ว่าเรื่องนี้ ไม่มีทางกระทบธีร์แน่นอน

ผิดหวังมันก็ผิดหวัง แต่ถ้าจะให้ทำร้ายธีร์อีกก็ไม่อยากทำ ธรณกับลูกชายไม่มีความสุขมามากพอแล้ว ถ้าต้องทำตัวใจร้ายกับลูกอีก เห็นทีว่า ธรณ์กับธีร์อาจจะเข้าหน้ากันไม่ติด

เฮ้อ...

“ฉันจะปล่อยให้ธีร์ตัดสินใจเรื่องนี้ก็แล้วกัน แต่สำหรับฉัน ไม่ยอมรับเรื่องนี้เด็ดขาด แต่ถ้ามันทำให้ลูกชายฉันมีความสุข ฉันก็จะยอม แต่ใช่ว่าฉันจะยอมรับเธอ และสนิทใจกับเธออีกนะพัฒน์” ธรณ์กล่าวเสียงเครียด ซึ่งร่างแกร่งก็ใจเต้นแรงด้วยความดีใจที่ได้รับอนุญาตจากคนเป็นเป็นพ่อ ถึงจะไม่ได้รับการยอมรับก็เถอะ

แค่นี้ก็ผ่านได้แล้ว ที่เหลือ ก็แค่โอกาสจากธีร์เท่านั้น ส่วนแม่ของธีร์ เขามั่นใจว่าไม่มีปัญหาแน่ๆ เพราะที่ผ่านมาเขาก็ทราบว่าท่านชอบพอเขาพอสมควร







(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 12-08-2015 10:52:01

(ต่อ)






“ผมจะพิสูจน์ให้คุณพ่อเห็น แล้วกลับมาแทนตัวเองว่าพ่อเหมือนเดิม” พัฒน์เอ่ยอย่างหนักแน่น ซึ่งธรณ์ก็แอบชื่นชมในความเป็นคนจริงจังของพัฒน์ในใจเงียบๆ

จะรอดูว่าพัฒน์จะทำได้สักกี่น้ำ คนที่ไม่เคยคบใครจริงจังและไม่เคยรักชอบผู้ชายอย่างพัฒน์ ก็คงจะคิดว่ามันเป้นความรู้สึกชั่ววูบ ไม่นานก็คงจะเลิกไปเอง

ถึงวันนั้น เขาจะรับมือกับความเสียใจของลูกชายยังไง...

“ให้มันจริงอย่างที่พูดก็แล้วกัน ฉันมันพวกใจแข็ง ไม่ใช่ใจอ่อนเหมือนคุณหญิงหรือลูกๆ ใครที่ทำร้ายลูกของฉัน มันจะไม่ตายดี!” ประกาศเสียงจริงจัง

ใครต่อใครก็ต่างเกรงกลัวพัฒน์ ซึ่งธรณ์ก็เคยเป็นหนึ่งในนั้น แต่คนๆ นี้ คิดจะรักกับลูกชายของเขา เพราะฉะนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอีกต่อไป

“ผมขอสัญญา ด้วยเกียรติของพีรพัฒน์ รัตนมณีโชติ คนนี้เลยครับ!! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะดูแลและปกป้องลูกชายของคุณพ่อให้ดีที่สุด”

“ถ้าหากลูกฉันมีน้ำตาเมื่อไหร่ วันนั้น เธอจะไม่มีวันได้เห็นหน้าของธีร์อีกเลย...แต่ก่อนอื่น จัดการเรื่องของธีร์ให้เรียบร้อยก่อนก็ดี เพราะเด็กนั่นเป็นคนที่ใจอ่อนก็จริง แต่ถ้าเจ็บแล้ว จะเข็ดหลาบ ไม่กล้าที่จะทำเรื่องที่เจ็บปวดอีก”

“ผมจะพยายามครับ”

ต่อให้มันยากเย็นแค่ไหน หรือว่าต้องรออีกสักเท่าไหร่ เขาคนนี้ก็พร้อมที่จะรอและพยายามให้ถึงที่สุด เพื่อให้ธีร์เปิดใจและเชื่อใจเขา

“ถามจริงๆ เธอมั่นใจและจริงจังแค่ไหน”

“จนกว่าธีร์จะไม่ต้องการผมอีก”

สิ้นประโยคธรณ์ก็มองหน้าพัฒน์อย่างหลากหลาย รู้สึกภูมิใจเพียงเล็กน้อยที่ผู้ชายอย่างพัฒน์จริงจังกับลูกชายถึงเพียงนี้ แต่ทุกอย่างมันก็ไม่ขึ้นอยู่ที่ครอบครัวของเขาเพียงครอบครัวเดียว ถ้าคิดจะจริงจัง พัฒน์เองก็ต้องพาไปเปิดตัวกับครอบครัวของตัวเองด้วย

มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย

“ฉันน่ะอนุญาตแล้ว แต่อย่าลืมพ่อกับแม่เธอ คุณพจน์กับคุณหญิงทับทิม ไม่มีทางยอมรับเรื่องแบบนี้แน่ๆ และถ้าดูถูกธีร์แม้แต่นิดเดียว ความเป็นเพื่อนของฉันกับคุณพจน์ก็คงจะต้องจบ”

“ผมจะไม่ยอมให้พ่อกับแม่ทำแบบนั้นแน่นอนครับ”

“หึ!”

ธรณ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ปลายตามองพัฒน์เล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปในตัวอาคารทันทีอย่างไม่รอพัฒน์ ส่วนร่างสูงก็นั่งยิ้มอ่อนๆ อย่างดีใจที่ได้รับโอกาสจากพ่อของธีร์แล้ว

ก็เหลือแค่ธีร์และครอบครัวของเขา...

...

...

...


ร่างสูงกลับเข้ามาในห้องพักของธีร์อีกครั้งก็พบว่าทุกคนยังอยู่กันครบ พัฒน์ยกมือไหว้แม่ของธีร์ที่ก่อนหน้านี้ไม่สนใจเลยว่ามีเขาอยู่ในห้องด้วย ส่วนธีร์ก็ยังไม่ฟื้น

“สวัสดีครับ”

“สวัสดีจ้ะพี่พัฒน์” เธอทักทายกลับด้วยใบหน้าที่ฉายรอยยิ้มอ่อนๆ

“กลับกันเลยไหมคุณ ยังไงลูกก็ยังไม่ฟื้นหรอก พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ก็แล้วกัน” ธรณ์เอ่ยชวนภรรยา

“แล้วใครจะดูลูกล่ะ พี่ธินก็ไปทำงานแล้ว” คุณหญิงอรนภาถาม ส่วนพัฒน์ก็มองไปรอบๆ ห้องก็พบว่าธินกับพชรไม่อยู่แล้ว

โอกาสก็เป็นของเขา

“เดี๋ยวผมดูแลให้เองครับ”

“จะดีหรือลูก” แม่ของธีร์หันมาถามอย่างเกรงใจ ส่วนพ่อของธีร์ก้มองหน้าพัฒน์น้อยๆ อยากจะขวางอย่างที่ใจคิดแต่มันเป็นเรื่องของคนสองคน ผู้ใหญ่อย่างเขาพูดคำไหนก็คำนั้น ไม่อยากจะกลับคำหรอก

“ไม่เป็นไรครับ เวลาธีร์ป่วยผมก็ดูแลตลอด ชินแล้วล่ะครับ” พัฒน์ว่า

“ตายจริง น้องธีร์เวลาป่วยนี่เอาเรื่องสุดๆ รับมือไหวได้ยังไงจ้ะเนี่ย” ถามพัฒน์ด้วยความแปลกใจและตกใจระคนกัน

“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ”

“แต่แม่ก็เกรงใจพี่พัฒน์อยู่ดีนี่จ้ะ นี่ก็บอกพี่ธินว่าจะอยู่ดูแลน้องให้เองเพราะกล่อมให้คนพี่ไปทำงานก่อน ยังไงคุณก็ไปทำธุระเถอะค่ะ ขอดูลูกอยู่ที่นี่เอง” อรนภาหันไปพูดบอกกับสามี เพราะยังไม่รู้ว่าพัฒน์กับธีร์มีเรื่องที่ต้องเคลียร์กันอยู่ ธรณ์ก็ยักไหล่น้อยๆ ให้กับพัฒน์

“คุณแม่กลับไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจะโทรรายงานถ้าธีร์ฟื้นแล้ว” พัฒน์ยื่นข้อเสนอ

“แม่เกรงใจพี่พัฒน์นะจ้ะ แล้วนี่ก็ต้องไปทำงานไม่ใช่หรือ แม่อยู่เองดีกว่านะ พี่พัฒน์ไปทำงานเถอะลูก”

“ช่วงที่ผ่านมาผมจัดการงานเรียบร้อยแล้ว สามารถลาได้ครับ” พัฒน์บอกออกไปอย่างไม่ยอมแพ้

ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยพูดอะไรเยอะๆ แบบนี้มาก่อนเลย วันนี้เป็นวันที่เขาพูดเยอะมาก ทั้งกับธิน ธรณ์ และอรนภาในตอนนี้อีก

แอบเหนื่อยเล็กน้อย แต่ก็ต้องทน

“เอาน่าคุณ ก็ให้เด็กมันอยู่เฝ้าเถอะ เด็กๆ มีเรื่องจะเคลียร์กันด้วย ส่วนคุณน่ะตามผมมา ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง” ธรณ์ไม่ได้อยากจะช่วยพัฒน์หรอก แค่อยากจะคุยเรื่องนี้กับคุณหญิงเหมือนกัน ไหนๆ ก็จะมีลูกเลยแทนลูกสะใภ้แล้ว ก็ต้องมาทุกข์ด้วยกัน

“เรื่องอะไรคะ”

“เรื่องลูกนั่นแหละ”

“ลูก? คนไหนล่ะคะ”

“คนเล็กนี่แหละ เห็นทีว่าเราจะไม่มีหลานอุ้มแล้วล่ะ ลูกๆ ทั้งสองพาแต่ผู้ชายเข้าบ้านแบบนี้” ในเมื่อคุณหญิงไม่ออกไปคุย ก็บอกมันเสียตรงนี้แหละ

“หมายความว่ายังไงคะ”

“ออกไปกับผมแล้วจะบอก” คุณหญิงที่ไม่เข้าใจอะไรนักแต่ด้วยความอยากรู้เลยจำเป็นต้องออกไปตามสามีที่เดินหนีไปจากห้องแล้ว แต่ก็ไม่ลืมหันมาฝากฝังกับพัฒน์

“แม่ฝากน้องธีร์ด้วยนะคะ ถ้าฟื้นแล้วโทรหาแม่ ให้แม่คุยกับน้องธีร์ด้วยนะ”

“ได้ครับ”

“ขอบใจมากนะพี่พัฒน์ ไปแล้วจ้ะ”

“สวัสดีครับ” พัฒน์ยกมือไหว้ผู้สูงอายุเพื่อเป็นการลา ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เตียง เมื่อทั้งห้องมีแค่เขาอยู่คนเดียวแล้ว

คิดว่าจะไม่มีโอกาสเสียแล้ว

“กูนึกว่าพี่ชายมึงจะอยู่กันท่ากูเสียอีก”

พัฒน์ใช้สายตามองไปทั่วใบหน้าอย่างแสนรัก อยากจะบอกอีกคนเหลือกเกินว่ารักมากแค่ไหน แต่เขาก็กลัว กลัวว่าธีร์จะไม่ให้อภัยกัน

“มึงต้องเข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว ขอโทษนะ”

ขอโทษที่ทำร้ายจนเป็นสาเหตุให้ต้องเจ็บตัว เขาคนนี้ไม่มีอะไรจะแก้ตัว เพราะทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาจริงๆ

“ถ้ามึงตื่นขึ้นมากูจะพูดยังไงดี กูจะเริ่มจากตรงไหนก่อน”

เพราะตอนมึงนอนหลับแบบนี้กูก็พอที่จะกล้า แต่ถ้ามึงตื่นขึ้นมากูยังจะกล้าอยู่ไหม...

“แล้วถ้ากูพูดไป มึงจะยอมรับฟังไหม จะเชื่อกูหรือเปล่า”

ให้ตายสิ เขากำลังกังวลจนแทบเป็นบ้า...

ผู้ชายที่แข็งแกร่งดุจหินผาเพียงใด ก็มักจะอ่อนแอและอ่อนไหวกับเรื่องความรักกันทั้งนั้น และหนึ่งในนั้นก็มีพัฒน์ ผู้ชายที่ทั้งเลือดเย็น ใจร้าย และแสนเย็นชาคนนี้

กำลังกลัว...กลัวว่าในวันที่เขารู้ว่ารัก จะเป็นวันที่อีกคนไม่อยากจะรักแล้วหรือเปล่า

“ให้กูทำอะไร กูก็ยอม” พัฒน์ว่าเสียงสั่นเครือ

ร่างกายที่เขามักจะได้แตะต้องตลอดนั้น ตอนนี้เขาไม่สามารถแตะมันได้อีกเพราะบาดแผลตามร่างกายจะทำให้ธีร์เจ็บ

“ไม่อยาก...จะทำร้ายอีกแล้ว”


‘ไม่อยาก...จะทำร้ายอีกแล้ว’


ทุกประโยคที่เขากำลังได้ยินอยู่ตอนนี้ มันก็เป็นเพียงแค่ความฝันอีกแล้วใช่ไหม มันเป็นเพียงความฝัน...ที่คอยทำร้ายกันในช่วงเวลาที่ตื่น แต่กลับอบอุ่นใจเวลาที่ฝันถึง

ไม่ว่าจะผ่านไปกี่วันก็ตาม...พัฒน์ยังเป็นคนเดียวที่ฉายชัดในความทรงจำ และเป็นคนเดียวที่ธีร์ฝันเห็นทุกๆ คืน วันแรกๆ เป็นฝันร้าย แต่มีสองวันมานี้ เขากลับฝันดีอย่างน่าประหลาด

พอตื่นขึ้นมา...ความฝันก็พังทลาย เหลือไว้แค่ความหวังที่แสนริบหรี่เหลือเกิน

ถ้าเป็นแบบนี้...ธีร์จะไม่อยากตื่นขึ้น เพราะไม่อยากจะพบเจอความผิดหวัง ยอมรับว่าเขากำลังตกอยู่ในหลุมพันธนาการจากฝัน ชีวิตจริงมันช่างแสนเจ็บปวด แต่ในฝันกลับเต็มไปด้วยความสุขและความอบอุ่น

ขอนอนหลับอยู่แบบนี้ตลอดไปได้ไหม…


ร่างโปร่งรู้สึกถึงสัมผัสอ่อนโยนที่ใต้ตาทั้งสองข้าง เหมือนมีใครสักคนบรรจงปาดน้ำตาให้กับเขา ทำไมถึงรู้สึกว่ามันช่างเป็นฝันที่เหมือนจริงเหลือเกิน ไหนจะน้ำเสียงอ่อนโยนที่พูดกับเขานั่นอีก

“อย่าร้องไห้เพราะกูเลย”

เขาก็อยากจะบอกเหมือนกันว่าอย่ามาตามทำร้ายกันอีกเลย

อย่ามาให้ความหวัง แม้ในฝันเขาก็ไม่อยากที่จะเห็น...

ธีร์ค่อยๆ ตัดสินใจลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ดวงตามองไม่เห็นอะไรเลยเพราะน้ำตาที่คอยกั้นม่านตานี้อยู่ ดวงตาพร่ามัวนี้ค่อยๆ มองไปรอบๆ ห้องเพื่อมองว่าตนอยู่ที่ไหน ในจังหวะที่กำลังจะหันไปยังด้านซ้าย เขาก็เห็นเงาคนเลือนลางเพราะน้ำตายังคงบนบังการมองเห็นอยู่

แค่เงา...ธีร์ก็รู้สึกว่ามันคุ้นๆ

แค่เงา...เขาก็รู้ว่าใคร...

น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายเมื่อธีร์รู้สึกว่าตนกำลังฝันอยู่ ฝันซ้อนฝันมันเป็นแบบนี้เองหรือ

เจ็บคูณสองเลย...

“อย่าร้องไห้...” ปลายนิ้วแข็งแกร่งค่อยๆ ปาดน้ำตาออกไป เมื่อธีร์มองเห็นหน้าใครอีกคนที่ทำร้ายเขาในฝันทุกวันอย่างชัดเจนก็ตัวสั่น น้ำตาไหลพราก เม้มปากแน่เพื่อกลั้นเสียงสะอื้น ความรู้สึกเจ็บและปวดตามแขนและฝ่ามือก็ทำให้ธีร์รู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน

มันไม่ใช่ความฝัน...

พัฒน์อยู่ตรงหน้าเขา...






100%


 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:


   ยังมีคำผิดอยู่นะคะ ขอโทษด้วยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันนะคะ ขอกำลังใจด้วยนะคะ เจอกันตอนหน้าค่ะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 12-08-2015 11:19:03

สงสารธีร์มีแต่เรื่องเจ็บตัวตลอด....รอธีร์ยอมคืนดีกับพัฒน์ แต่ก็อยากให้พัฒน์ต้องตามง้อนานๆๆๆ 5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 12-08-2015 11:27:13

ถถถ คุณพ่อตัดใจเรื่องหลานไปเถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-08-2015 11:31:12

เจ็บจี้ดแทนน้องธีร์อ่า.
จะรอดูว่าพัฒน์จะง้อยังไง.
ขอบคุณยูกิจ้า. สู้ๆนะคะ. สุขสันต์วันแม่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 12-08-2015 11:37:51

น้องธีร์อย่าใจอ่อน ยอมอิพัฒน์มันง่ายๆ นะลูก

เล่นตัวเอาให้มันกระอักเลือดไปเลย  ใจร้ายไม่เลิก   :z6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 12-08-2015 11:40:46

พ่อนี่เหมาทั้งตอนเลย  :a5: o22

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 12-08-2015 11:45:49

แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :sad4: :sad4: :sad4:

จะบอกว่าให้ธีร์ใจแข็งก็ฉงฉานตัวของธีร์เองที่จะเจ็บ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-08-2015 11:54:40

 ธีร์จัดให้หนักยิ่งป่วยๆอยู่ด้วยงอแงแบบจัดเต็มไปเลยนะ  อิอิ ตอนต่อไปมาเลยได้ไหมน้า 5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 12-08-2015 12:04:44

โอ๊ยลุ้นนนน ฮือออ ดีกันนะ  อย่าดราม่าเลยนะ ไม่ไหวแล้วสงสารธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 12-08-2015 12:08:23

เอาคืนให้หนักๆเลยธีร์ อย่ายอมใจอ่อนง่ายๆ
โดนพัฒน์ทำร้ายมามากพอแล้ว  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-08-2015 12:23:04

น้องธีร์ร้องไห้อีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 12-08-2015 12:48:10

ง้อดีๆนะ พูดให้เคลียร์ ใจเย็นๆ
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 12-08-2015 13:16:24

ไม่อยากให้ธีร์ให้อภัยพัฒน์เลยยยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 12-08-2015 13:54:48

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ทำร้ายยยยยยยยย :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: italyamore ที่ 12-08-2015 14:00:27

รีบคืนดีกันเดี๋ยวนี้นร้าาาา  :mew6: :ling3:

ขอบคุณยูกิมากนะ รักที่สุดอ่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 12-08-2015 14:10:56

สงสารน้องธีร์ ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ที่ธีร์ จะเจ็บเพื่อความรัก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 12-08-2015 15:46:49

ค้างงงงงง  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 12-08-2015 16:19:56

ง้อดีดีนะพัฒน์ เอาให้เคลียๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 12-08-2015 16:45:45

จริงๆหมั่นไส้พัฒน์ว่ะ แต่ถ้าไม่คืนดีกับพัฒน์ ธีร์ปวดใจเองเปล่าๆ เอาเป็นว่าจะรอดูก็แล้วกัรว่าพัฒน์จะง้อธีร์ยังไง
ปล.รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 12-08-2015 16:57:18

รีบๆเคลียร์กันให้เรียบร้อยซะน่ะ
อย่าเจ็บไปกันมากกว่านี้เลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-08-2015 17:33:11

อย่ายอมมันง่ายๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 12-08-2015 17:35:02

อย่ายอม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 12-08-2015 18:22:14

เหอะ


  :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-08-2015 18:43:07

 :o12: หน่วง เจ็บอ่ะ ธีร์ทั้งเจ็บตัวทั้งร้องไห้อีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 12-08-2015 19:35:17

นิ่งไว้ๆ ดัดนิสัยพัฒ หน่อยเหอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 12-08-2015 19:41:36

อย่างน้อยธีร์ก้ยังไม่คิดที่จะอยู่ในฝันอีกต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: mammam ที่ 12-08-2015 22:25:26

เอาพอประมาณเนอะ คนที่เวลาพัฒนเจ้บก็ธีร์นี่แหละ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 12-08-2015 23:05:27

ขอเถอะขอให้ธีร์ได้เล่นตัวบ้าง ได้มีอำนาจบาตรใหญ่บ้าง

ไม่ใช่แอบมาเจ็บแปร๊บๆ อยู่แบบนี้

รู้ตัวช้าก็ให้รอต่อไป ให้รู้ถึงความรู้สึกธีร์บ้างว่ามันเจ็บแค่ใหญ่ ที่เลือกทำร้ายให้ธีร์เจ็บ

เนี่แอนตี้พัฒน์มาตลอตทุกตอนจนตอนนี้นี้อ่ะคิดดู่

ยอมรับเลยว่าเรื่องนี้เกลียดพระเอกและจะเกลียดต่อไป ในชีวิตจริงนี่มุงหมดสิทธิ์ไปแล้วพัฒน์ ดีน่ะนี่เป็นนิยาย

อินจัด อ่านเรื่องนี้แล้วขึ้นอ่ะ ขึ้นเลย ฮึ่ย  :fire:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 13-08-2015 01:03:37

น้องธีร์ :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 13-08-2015 01:23:10

เก๊ารออ่านอยู่น๊า  ตะเอง   กริ กริ  ....   :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 13-08-2015 04:40:23

ไม่ยอมๆๆๆ

 :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: wisshy ที่ 13-08-2015 20:23:15

อย่ายอมนะธีร์ มันง่ายไป

เอาให้พัฒน์เจ็บเจียนตายไปเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 13-08-2015 21:52:50

สงสารธีร์  :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 13-08-2015 21:58:24

ฟื้นแล้ววววว หายไว ๆ นะธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 14-08-2015 14:54:38

ให้บทเรียนพัฒหนักๆเลยได้ไหมอ่า
เราไม่รู้นะ เราคิดว่าพัฒควรจะได้รับอะไรไปบ้าง
ธีร์เจ็บมาเยอะเท่าไหร่ก็อยากให้พัฒได้เข้าใจบ้าง
งึดดดดดดดดดดด
เค้าอินนนนนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 14-08-2015 23:51:41

โอ้ยยย เจ็บปวด เราขอให้เข้าใจกันได้ด้วยดีนะคะ

ถึงจะอยากลงโทษพัฒน์ให้มากกว่านี้

แต่ถ้าทำอย่างนั้นธีร์ก็จะเจ็บปวดไปด้วย

เข้าใจกันละกันดีที่สุดค่ะ :o12:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 37 (12/8/2558) P:50
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-08-2015 04:26:37

รอฉันรอเธออยู่ๆๆๆ คิดถึงธีร์แว้วว

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 15-08-2015 08:41:29

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 38

กว่าร่างโปร่งจะหยุดร้องไห้ ก็ทำให้พัฒน์รู้สึกหนักใจไปหลายรอบ เพราะอีกคนไม่มีทีท่าว่าจะมองหน้าเขาเลย พอรู้ว่าเขาอยู่ตรงนี้ก็หันไปร้องไห้อีกข้าง พัฒน์เดินไปตามธีร์ก็หันหนี

ถ้าธีร์พูดอะไรบ้าง จะด่าหรือจะว่ายังไงก็ได้ แต่มีแต่เสียงร้องไห้แบบนี้เขาก็ไม่อยากจะได้ยินเท่าไหร่

ร่างสูงนั่งอยู่ข้างๆ ไม่ไปไหน ธีร์เองก็หยุดร้องไห้แล้วแต่ก็ไม่หันมามองหน้าพัฒน์เลยสักนิด ทำเอาพัฒน์ยิ่งใจเสีย แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดตั้งแต่ตรงไหนเช่นกัน

“ธีร์…” พัฒน์รวบรวมความกล้าเรียกร่างโปร่งไป

ปฏิกิริยาของธีร์ที่พัฒน์รู้สึกได้ก็คือร่างทั้งร่างเกร็ง แต่เหมือนว่าธีร์เองจะตั้งสติได้แล้วเพราะว่าเจ้าตัวค่อยๆ หันหน้ามาหาพัฒน์ช้าๆ แววตาที่มองอีกคนคือความว่างเปล่า แต่แวบหนึ่งก็มีความยินดีที่ได้เห็นหน้าคนที่คิดถึงทั้งอาทิตย์ในแววตานั้น

“มึงมาทำไม” ถามเสียงแหบพร่า

“กูมีเรื่องอยากจะคุยกับมึง”

“กูไม่พร้อม เอาไว้ให้กูออกจากโรงพยาบาลก่อนเถอะ” ธีร์พยายามหลีกเลี่ยง คิดอย่างกลัวๆ ว่าเรื่องที่อีกคนจะพูดก็คงไม่พ้นประโยคทำร้ายเขา

แค่นี้ก็เจ็บจะตายแล้ว อย่าทำคนไม่ผิดอะไรต้องเจ็บช้ำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลย

เห็นเขาเป็นอะไร ตัวตลกในสายตาหรือไง

“แต่กูอยากจะพูดตอนนี้”

“แต่กูไม่พร้อม” เสียงของธีร์แข็งกร้าวขึ้นเมื่อเห็นความดื้อดึงของพัฒน์ ซึ่งพัฒน์ก็รู้ตัวว่ากำลังทำนิสัยเสียก็เงียบปากโดยพลัน

“แต่มึงต้องฟัง กูไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเรามันเลวร้าย” พัฒน์เอาน้ำเย็นเข้าลูบ

“มันไม่มีคำว่าเรามาตั้งแต่แรกไม่ใช่หรือไง จะดีหรือเลวร้าย สุดท้ายมันก็ไม่ต่างกัน” ธีร์เอ่ยเสียงสั่น ยอมรับว่าแค่เห็นหน้าพัฒน์ก็อยากโผเข้ากอดแล้ว แต่โชคดีที่เขายังเจ็บตัวไม่สามารถขยับได้แบบนี้ ไหนจะความรู้สึกที่เหมือนว่าตัวเองกำลังฝันนั่นอีก

ที่ผ่านมาธีร์คิดว่าถ้าเจอพัฒน์แล้วจะทำหน้ายังไง จะห้ามตัวเองไม่ให้ร้องไห้ได้หรือเปล่า คิดไปสารพัดว่าคงไม่สามารถสู้หน้าอีกคนได้แน่ๆ แต่พอเจอเข้าจริงๆ มันกลับเป็นไปคนละอย่าง ถามว่ายังรักไหม ตอบเลยว่ารักมาก แต่ทำไมธีร์ถึงรู้สึกว่าตัวเองเข้มแข็งขึ้นเมื่อเจอหน้าพัฒน์

“มันต่างกัน”

“มึงต้องการอะไรอีกวะพัฒน์” ธีร์ถามสายตามองร่างแกร่งอย่างตัดพ้อ

“กูต้องการมึง...อยากให้มึงอยู่ข้างๆ กู” สิ้นประโยคนี้ก็ทำเอาความเข้มแข็งที่ตัวเองกำลังคิดพังทลายลง น้ำตาไหลไหลลงจากดวงตาอีกครั้ง

ทำไมเขาต้องมาอ่อนแอต่อหน้ามันตลอดด้วย

ทำไมไม่เป็นคนอื่น ทำไมต้องเป็นพัฒน์...

“อย่ามา ฮึก เห็นแก่ตัว มึงปฏิเสธกูเอง” ธีร์พูดปนเสียงสะอื้น พัฒน์เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ทำเอาหัวใจของธีร์เริ่มเต้นแรงเปี่ยมไปด้วยความหวัง

พัฒน์ทำไปด้วยความจริงใจหรือทำไปเพราะมีแผนกันแน่ แต่ธีร์ก็ไม่ได้สนอะไรแล้ว ขอเก็บสัมผัสอ่อนโยนนี้เอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

ธีร์เป็นคนรักคนยาก แต่พอรักใครแล้วก็รักจริงๆ รักจนแบบไม่สนใจตัวเอง เขาพยายามที่จะไม่ถามหาเหตุผลที่ให้เขามาอยู่ข้างๆ ในสถานะไหน แต่สุดท้าย ความอดทนมันก็แพ้ความเห็นแก่ตัว อยากเป็นคนที่ถูกรัก อยากเป็นคนที่ถูกเอาใจ อยากมีคนตามใจ

แบบนี้นั่นแหละคือธีร์ และที่แฟนคนแรกของธีร์บอกเลิกร่างโปร่งนั้น ก็เพราะว่าธีร์ชอบปฏิบัติอย่างเธอไม่ใช่ผู้หญิง คอยให้เธอเอาใจตลอด สุดท้าย เธอคนนั้นก็ทนไม่ไหว เลยบอกเลิกธีร์ไปแต่อีกสาเหตุหนึ่งก็คือเธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่เรียนอยู่ต่างประเทศ พอเขาคนนั้นกลับมาในจังหวะที่เธอทนธีร์ไม่ไหวพอดี ก็ใช้โอกาสนี้บอกเลิกธีร์ไป ทำเอาร่างโปร่งเจ็บช้ำ แต่ที่ตนคิดว่าเจียนตายคราวนั้นมันไม่ใช่ เทียบอะไรกับการที่พัฒน์ปฏิเสธไม่ได้เลย

มันเทียบกันไม่ได้เลย...

“กูไม่ได้เห็นแก่ตัว แต่กูกำลังจะทำทุกอย่างให้ไปในทางที่มันควรจะเป็น” พัฒน์สบตาธีร์อย่างหนักแน่น มั่นคง และจริงจังจนธีร์ไม่กล้าสบตรงๆ

“ย่ะ ยังไง มึงกำลังจะบอกให้กูออกไปจากชีวิตมึงใช่ไหม ฮึก ก็กำลังทำอยู่นี่ไง มึงจะมาหากูทำไม”

“กูไม่เคยพูดแบบนี้เลยสักครั้ง”

“แล้วมึงต้องการอะไร”

“ก็ต้องการเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตมึง และต้องการให้มึงเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตกู” พัฒน์เอ่ยด้วยน้ำเสียงขอร้อง ไม่ใช่คำสั่งอย่างที่ตนเคยทำ

พัฒน์คิดไว้ว่า ถ้าหากไม้อ่อนไม่สำเร็จ ก็คงต้องใช้ไม้แข็งลูกเดียว บอกแล้วไง พัฒน์ตัดสินใจที่จะมีอีกคนไปแล้ว ต่อให้ธีร์ปฏิเสธ เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อเปลี่ยนคำตอบพวกนั้น ต่อให้ต้องลักพาตัว กักขัง หรือล่ามไว้ พัฒน์ก็จะทำ ขอเพียงธีร์อยู่ข้างๆ เขาก็พอ

ร่างแกร่งรู้ ว่าธีร์ยังรักเขาอยู่เต็มอก แต่ที่ไม่ยอมรับฟังอะไรง่ายๆ เป็นเพราะความเจ็บปวดที่พัฒน์เป็นผู้ทำมันขึ้นมาเอง พัฒน์เป็นคนสร้างบาดแผลในใจของธีร์ เพราะฉะนั้น คนที่รักษา ก็ต้องเป็นเขา

เขาเป็นคนที่ทำให้ธีร์ร้องไห้ เพราะฉะนั้นก็ควรเป็นเขาที่เช็ดมัน...

“เพื่ออะไรอีก มึงต้องการเห็นอะไรจากกู แค่นี้ศักดิ์ศรีกูก็ไม่เหลือแล้ว ต้องมาอ่อนแอ ร้องไห้ งอแงอย่างเด็กก็เพราะมึง! เสียใจ กินอะไรไม่ได้ก็เพราะมึง แล้วสภาพกูตอนนี้ก็เพราะมึง!! พอทีเถอะถ้าเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องตลก หรือเป็นเรื่องสนุก กูทำอะไรให้มึงนักหนาวะพัฒน์ กูเกลียดมึง เกลียดมึงที่สุด”

ทำไมถึงเลือกที่จะพูดโกหก นั่นก็เพราะธีร์อยากจะให้พัฒน์รู้สึกอะไรบ้าง และมันก็เป็นไปตามนั้น พัฒน์หน้าเสียไปจนธีร์รู้สึกผิด แต่ร่างเล็กกว่าก็ทำใจแข็งเอาไว้

“มึงทำธีร์ เยอะเลยด้วย เพียงแค่ให้โอกาสกู กูสัญญาว่าจะไม่ทำให้มึงเสียใจ กูขอโทษที่ผ่านกูโง่เอง มึงจะด่ากูก็ได้ แต่อย่าเพิ่งเกลียดกู…” ขอร้องเสียงเบา

ทั้งๆ ที่รู้ว่าธีร์พูดโกหก ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไม่ใช่ความจริง แต่พัฒน์ก็ยังที่จะเชื่อประโยคนั้น

“ทำไม เพราะอะไร ถ้ามึงตอบเหตุผลกูไม่ได้ ก็หายหน้าไปซะ!!!” ธีร์ตวาดเสียงดัง ใบหน้าที่แสนเย็นชา ดวงตาที่แสนดุดันฉายแววความลึกซึ้งที่มีต่อธีร์อย่างเต็มเปี่ยม

ธีร์หายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเห็นสายตาของพัฒน์ ความยินดี ความดีใจ หรือความตื่นเต้น ดวงตาที่บอกความรู้สึกทั้งหมดของพัฒน์ แต่ธีร์เคยโดนคนๆ นี้ทำร้ายมาแล้ว แค่ดวงตา ไม่อาจจะเชื่อมั่นได้หรอก

“กูขอโทษที่พูดจาทำร้ายจิตใจมึง ขอโทษที่ดูถูกค่าของมึง” พัฒน์เอ่ยออกมาเบาๆ

ผู้ชายที่ไม่เคยพูดคำว่าขอโทษกลับใคร มันก็ไม่แปลกเลยที่เขาจะไม่ค่อยกล้าพูด ไม่ใช่ไม่อยาก แต่ไม่กล้าที่จะพูดเท่านั้นเอง ธีร์เองก็เข้าใจ ได้ยินแค่นี้ก็นับว่ามันเป็นสิ่งที่เกินตัวผู้ชายทิฐิสูงแบบพัฒน์แล้ว

ที่เคยคิดว่าถ้าหากพัฒน์ขอโทษแล้วบอกรักตนเหมือนในฝัน เขาก็อาจจะยอมอย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้พัฒน์มีแค่คำว่าว่าขอโทษ... แสดงว่าสิ่งที่เขาอยากได้ยิน ไม่ใช่ความรู้สึกของพัฒน์ที่มีต่อเขาสินะ

“กูให้มึงบอกเหตุผล”

พัฒน์จ้องหน้าธีร์นิ่งๆ แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะพูดออกไป

“เพราะมึงสำคัญกับกู มึงเป็นรอยยิ้มของกู มึงเป็นแสงสว่างของกู ที่สำคัญ มึงคือ ‘ทุกอย่าง’ ของกู” เป็นธีร์เองที่ต้องหลบสายตาของพัฒน์

เกือบไปแล้ว เกือบจะใจอ่อนไปแล้ว

“มึงกำลังพูดความจริงหรือว่าโกหกกันแน่ มึงอย่าลืมนะว่ามึงบอกว่ามึงไม่ได้ชอบผู้ชาย และกูเองก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย”…แค่มึงคนเดียวเท่านั้นที่กูรู้สึกพิเศษกว่าผู้ชายคนไหน

คิดแบบนี้แล้วมันรู้สึกเจ็บแปลบในใจ

“ใช่ กูยังยืนคำเดิม แต่กับมึงกูขอยกเว้น”

“กูไม่อยากจะเชื่อมึงอีกแล้วว่ะพัฒน์” ธีร์เอ่ยนิ่งๆ แววตาสับสนและหวาดกลัว

“งั้นก็ให้กูพิสูจน์สิ กูจะทำให้มึงเห็น”

ธีร์นิ่งไปนิดๆ เขาใจอ่อนได้อย่างง่ายดาย...

“มึงต้องฟังกู” ธีร์ยื่นข้อเสนอ ในเมื่อพัฒน์ขอพิสูจน์ ธีร์ก็ขอเอาคืน!!!

“อืม” รับคำในลำคอ มองหน้าขาวที่เขาหลงรักไปด้วยความยินดี ความดีใจ ความโล่งใจถึงไม่ทั้งหมด แต่ก็ทำให้เขารู้สึกว่ามันเป็นลางดี พัฒน์กำลังจะได้ธีร์กลับมาเคียงกาย

น่าแปลกที่ความทรมานทั้งอาทิตย์ของทั้งคู่หายไปทันทีหลังจากที่คุยกันอย่างจริงจัง แต่มันก็ไม่เต็มร้อยเท่าไหร่ ธีร์ยังคงกลัวและไม่มั่นใจ ส่วนพัฒน์เองก็ไม่ได้กังวลอะไรกับเรื่องของธีร์นัก แต่ที่กังวลคือเรื่องของครอบครัวของตนว่าจะทำอย่างไรดีเมื่อเขากับธีร์ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อย แม่เขาจะยอมง่ายๆ หรือ?

แต่นั่นก็เป็นเรื่องของอนาคต เขาก้าวมาแล้วไม่มีวันถอยหลังกลับไปจนทำให้ธีร์ต้องเสียใจอีกแน่ๆ และพัฒน์ก็เป็นลูกผู้ชายมากพอที่จะรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจ

“กูอยากได้อะไรก็ต้องหามาให้ ห้ามบ่น ห้ามว่า ห้ามด่า”

พัฒน์คิ้วกระตุกเมื่อรู้สึกถึงคำขอที่มากเกินไป ไอ้เรื่องตามใจมันก็ได้ แต่ถ้าตามเกินเหตุมันก็เสียคนกันพอดี เพราะฉะนั้นพัฒน์ก็ขอมีข้อแลกเปลี่ยนบ้างมันจะเป็นอะไรไป

“กูยอมได้ แต่ไม่ใช่ทุกอย่าง บางทีมึงก็ควรที่จะเข้าใจกู” พัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงดุๆ

“อือ ก็ได้”

ไม่ว่าธีร์กำลังเป็นต่ออยู่ หากแต่ความน่ากลัวของพัฒน์ก็ทำให้ธีร์เกรงกลัวเสมอ ไม่กล้าขัดเหมือนเคย

“ว่าแต่มือมึง เป็นอะไร” ธีร์ถามเมื่อสังเกตเห็นผ้าพันแผลที่มือขวาของพัฒน์

“ไม่มีอะไรหรอก ห่วงกูหรือไง”

“ไอ้ควาย ใครจะห่วงมึง ชิ! ไม่ถามแล้ว”

จะให้พัฒน์ตอบได้ยังไงว่าชกกำแพง...

“เด็กดี” พัฒน์ชมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน จนธีร์หน้าแดงด้วยความเขิน ที่จู่ๆ ก็ถูกชมต่อหน้าแบบนี้ ธีร์หันหน้าหนี แสร้งทำเป็นจะนอนต่อเมื่อรักษามาดเอาไว้

ให้ตายสิธีร์ มึงนี่เป็นคนขี้ใจอ่อนจริงๆ

“จะนอนต่อหรือไง มึงเพิ่งตื่นนะ” พัฒน์ถาม ไม่อยากให้ธีร์นอนมากๆ

“กูไม่อยากเห็นหน้ามึง” ธีร์พูดขึ้นเบาๆ

“หึ! ช่วยไม่ได้ มึงต้องเห็นหน้ากูอีกนาน” พัฒน์ว่า ก่อนจะถามอย่างเป็นห่วง “แล้วนี่เจ็บตรงไหนบ้างไหม หิวหรือเปล่า” เหมือนจะเอาใจใส่ แต่ใบหน้าและน้ำเสียงก็ยังคงเป็นพัฒน์อยู่ดี

เย็นชา แต่คนเย็นชาคนนี้นี่แหละที่ทำให้ธีร์ละลายมาหลายครั้งแล้ว

“เจ็บ! กูเจ็บทั้งตัว และใจนั่นแหละ” ธีร์พูดทั้งๆ ที่หลับตาอยู่ ไม่มีโอกาสเห็นสายตาที่แสนเจ็บปวดของพัฒน์ที่ทอดมองอย่างรู้สึกผิด

“อืม”

“แล้วจำเอาไว้ว่ากูให้มึงพิสูจน์ ไม่ได้ยกโทษให้ง่ายๆ”

“มึงรักกู แล้วกู...” ธีร์แทรกขึ้นเมื่อพัฒน์ยังไม่ทันพูด

ถ้าธีร์รอฟังอีกนิด จะได้ยินคำที่ตัวเองอยากได้ยินมาตลอด แต่เหมือนว่ามันยังไม่ถึงเวลานั้น ถึงได้มีอะไรมาขวางแบบนี้ พัฒน์ก็แล้วพับเก็บเข้าไป รอให้ธีร์ถามอีกครั้งว่าเขารักธีร์ไหม…

วันนั้นเขาจะตอบอย่างเต็มปากเต็มคำเลยว่า...รักมากมายเพียงไหน

“กูรู้ตัวเองดี มึงไม่ต้องมาย้ำกูหรอก”

“ก็ไม่ได้ย้ำ แต่มึงไม่คิดที่จะฟังกูพูดเลย” พัฒน์ส่ายหน้าไปมาอย่างระอา

“ก็บอกแล้วไงว่าถ้ากูไม่อยากให้มึงพูด ก็ไม่ต้องพูด กูพูดอะไรมึงต้องเชื่อฟังกู”

“เออ!! กูขอโทษด้วยก็แล้วกันที่ไม่รู้ฐานะตัวเอง” พัฒน์พูดแดกดันอย่างเริ่มจะไม่พอใจ แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจก็เท่านั้น ทำอะไรบุ่มบ่ามตอนนี้มันก็จะพาลโกรธแล้วเรื่องจะยาวไปกว่านี้

เอาไว้ถึงวันนั้น วันที่พวกเขาสองคนตกลงคบกันก่อนเถอะ มันไม่มีทางหนีรอดเสือร้ายอย่างเขาแน่ๆ จะขย้ำไม่ให้เหลือซากเลยล่ะ!!

“หิวเมื่อไหร่ก็บอก จะได้ไปหาอะไรมาให้กิน หมอบอกว่ามึงเป็นโรคกระเพาะ”

ธีร์ค่อยๆ หันมามองพัฒน์ ไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้สึกอิ่ม อิ่มมากๆ

“เอาตามเวลาที่ทางโรงพยาบาลจัดนั่นแหละ กูไม่อยากเรื่องมาก” ธีร์เอ่ยบอก ซึ่งพัฒน์ก็ได้แค่พยักหน้าน้อยๆ ลุกขึ้นจากที่นั่งเดินหันหลังกลับไป ทำเอาธีร์ใจกระตุกด้วยความใจหาย กลัวว่าพัฒน์จะกลับ แต่ที่ไหนได้ ร่างแกร่งทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟานุ่ม กอดอกนั่งจ้องธีร์ ส่วนร่างโปร่งที่เห็นว่าร่างแกร่งจ้องไม่วางตาก็หันหน้าตรงมองไปยังเพดานที่แสนว่างเปล่าของห้องแทน

“ถ้าไม่มีอะไรจะมอง ก็มองหน้ากูก็ได้”

“เงียบปากซะ!” ธีร์ตวาดกลบเกลื่อนความเขินของตน

“ก็แค่แนะนำ ไม่เห็นจะต้องด่า” พัฒน์แสร้งทำเป็นน้อยใจ ที่ในชีวิตนี้ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน และยอมให้ธีร์เห็นมุมนี้คนเดียวด้วย

“กูจะนอน ช่วยเงียบด้วย”

“ด้วยความยินดีครับ”

“ชิ!!”

มันกวนโมโหเขา นี่หรือคือคนที่ขอโอกาส แต่ในขณะที่ตัวเองรู้สึกเย็นๆ เพราะแอร์แรง ซึ่งเขาก็ไม่อยากจะให้ลด มือก็ขยับห่มผ้าเองไม่ได้

“พัฒน์” เรียกอีกคนเสียงเบา ซึ่งคนถูกเรียกก็ทำเป็นไม่ได้ยิน

“ไอ้พัฒน์!!” ตะโกนลั่นห้องในเลเวลต่อมา ทำเอาร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปาก เดินมาถามอย่างกวน

“ต้องการอะไรครับ เจ้านาย”

“ห่มผ้าให้หน่อย” ธีร์สั่งอย่างอายๆ

ถ้าหากว่าตนยกแขนได้จะไม่ขอร้องอีกคนแบบนี้หรอก

“ได้ครับ” ซึ่งพัฒน์ก็จัดการห่มผ้าให้กับธีร์ตามคำบัญชา “เบาแอร์ไหม”

“ไม่เอา อยากนอนแบบนี้”

“โอเคๆ อยากได้อะไรก็เรียก เรียกดังๆ ล่ะ” พัฒน์พูดจบก็เดินไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม ยังคงนั่งจ้องธีร์อย่างไม่มีเบื่อ เขาจ้องมองธีร์ให้เต็มที่ ทดแทนเวลาอาทิตย์กว่าๆ ที่ผ่านมาที่ต้องทนอยู่อย่างไม่เห็นหน้าของธีร์

ทั้งๆ ที่ธีร์ควรจะรู้สึกเจ็บใจหรือโกรธพัฒน์ไปมากกว่านี้แท้ๆ แต่เขาคงทำใจแข็งได้ไม่นานแน่ๆ ถ้าอีกคนยังทำตัวอ่อนโยนว่าง่ายแบบนี้

ให้ตายสิธีร์ แกจะทำยังไงต่อไป


ช่วงเย็นๆ ธีร์ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าท้องร้องเพราะความหิว มองไปยังโซฟาก็ขมวดคิ้วอย่างสงสัย เพราะคนที่เคยเห็นอยู่ก่อนหน้านี้หายไป ใจของธีร์เริ่มเสีย มองไปทั่วๆ ห้องก็ไม่เจอ ประตูห้องน้ำก็เปิดอยู่

ไม่มี หรือว่า...

“ฝัน อีกแล้วหรือ” ธีร์พึมพำเบาๆ กับตัวเอง น้ำตาไหลอีกครั้งเมื่อคิดว่าเหตุการณ์ที่อยู่ในความทรงจำนี้เป็นเรื่องจริง ธีร์ฝันหรอกหรือ

ฝันว่าพัฒน์มาขอโทษ ขอโอกาส ประโยคที่บอกว่าเขาสำคัญ ที่อย่างเหล่านั้นเป็นแค่ฝันหรือ

“ฮึก”

แกร๊ก!

ในขณะที่ธีร์สะอื้นจนตัวโยน ก็มีใครบางคนเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรถเข็นที่มีอาหารและยาวางอยู่ พัฒน์ที่เข้ามาเห็นคนตัวเล็กกว่านอนร้องไห้ก็ทิ้งทุกอย่างแล้วไปหาอีกคนข้างเตียงทันที

“เป็นอะไร เจ็บแผลหรือ” น้ำเสียงอ่อนโยนที่คุ้นเคยทำเอาธีร์ลืมตามองดูแต่ก็ยากลำบากเพราะมันพร่างพราวไปด้วยหยดน้ำ แต่เพียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาคิดไปเอง พัฒน์ยังอยู่ ทุกอย่างที่ผ่านมามันเป็นเรื่องจริง

“พ่ะ พัฒน์ ฮึก”

“ให้เรียกหมอให้ไหม เจ็บหรือเปล่า”

“ม่ะ...ไม่ต้อง”

“แล้วเป็นอะไร” พัฒน์ขมวดคิ้วอย่างสงสัย

“ป่ะ เปล่า กูฝันร้าย” ธีร์ตอบไปส่งๆ ใครจะไปกล้าบอกว่ากำลังคิดไปเองว่าที่พัฒน์ขอโทษขอโทษนั้นเป็นแค่ความฝัน เพราะความไม่มั่นใจ ความกลัวของธีร์แท้ๆ ที่ทำเอาคิดเป็นตุเป็นตะแบบนี้

“งั้นหรือ ไม่เป็นไรแล้ว กูอยู่ข้างๆ มึงนี่” พัฒน์ปลอบใครไม่เป็น แค่พูดออกไปให้ธีร์รู้สึกดีขึ้นเท่านั้น นิ้วแข็งแกร่งของพัฒน์เช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบา ทำเอาธีร์มองด้วยความปลาบปลื้ม ทั้งนี้ทั้งนั้น มันก็คือความสุขและความยินดี

ไม่อยากให้พัฒน์หายไปไหนแล้ว









(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 15-08-2015 08:42:16

(ต่อ)






พัฒน์ไม่รู้ว่าอีกคนฝันร้ายเรื่องอะไร แต่คิดว่ามันต้องเกี่ยวกับเขาแน่ๆ ถึงได้ร้องไห้ขนาดนี้ พัฒน์ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง แต่คนที่ทำให้ธีร์ร้องไห้มีเพียงเขาเท่านั้น

ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจสักนิดที่ทำให้หัวใจของตนร้องไห้

“มึง ไปไหนมา” ธีร์ถามเมื่อสงบสติอารมณ์ของตนได้แล้ว

“ไปเอาข้าวมาให้มึง เห็นว่าหลับอยู่ไปหามาให้ ไม่ใช่กับข้าวของโรงพยาบาลหรอก กูไปชิมมาแล้วมันไม่มีรสชาติเลย ก็เลยไปซื้อมาให้” พัฒน์ตอบ ก่อนจะเดินไปเข็นรถใส่อาหารมาให้ธีร์ และเลื่อนโต๊ะที่ไว้วางของรวมถึงสามารถเข็นมาเป็นโต๊ะทานอาหารของคนไข้ได้ด้วย

ธีร์มองการกระทำของคนตัวสูงอย่างไม่อาจจะละสายตาได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาได้คนๆ นี้ดูแลมาตลอด และครั้งนี้เขาเจ็บหนัก ก็ได้พัฒน์ดูแล โดยไม่คิดเลยว่า ความสัมพันธ์ที่แย่ลงของพวกเขาจะกลับมาเป็นแบบนี้ได้ แม้จะยังไม่ดีซะทีเดียวก็ตาม

“ก๋วยเตี๋ยวต้มยำกุ้งเอาไว้มึงหายดีก่อนนะ ช่วงนี้กินอะไรอ่อนๆ ไปก่อน กูเลยซื้อก๋วยจั๊บญวนมาให้ ไม่ต้องปรุงก็อร่อย” พัฒน์จัดแจงอาหาร ส่วนธีร์ก็ท้องร้องหิวมาก

“อือ... กูกินได้”

พัฒน์ค่อยๆ ปรับเตียงให้ธีร์สามารถนั่งได้ แม้ว่าการขยับตัวจะทำให้ระบมแผลก็เถอะ ร่างเล็กกว่าอ้ามปากรับก๋วยจั๊บร้อนๆ เข้าปากไปโดยมีพัฒน์คอยเป่าและป้อนให้ ธีร์ที่ไม่โวยวายเพราะมือทั้งสองข้างใช้การไม่ได้ ยิ่งมือขวาที่ถนัดด้วยแล้ว โดนเศษแก้วชิ้นใหญ่ปักเข้าเต็มๆ

อีกนานกว่ามันจะหาย...

ต้องลางานอีกแล้วสินะ ยังทำงานได้ไม่ถึงปีเลย ลางานเป็นสิบครั้ง เข้าโรงพยาบาลบ่อยยิ่งกว่าเข้าบริษัทเสียอีก แบบนี้ เขายังสมควรทำงานในตำแหน่งนั้นอยู่อีกหรือ

คุณเพลิงมา ค่อยพูดเรื่องนี้ก็แล้วกัน

“ร้อนไหม”

“ไม่ กินได้”

“อืม กินเข้าไปเยอะๆ ไม่หมดกูจะทำโทษ” พัฒน์ขู่ ซึ่งธีร์ก็มองค้อน คิดในใจว่ามีสิทธิ์อะไรมาขู่เขา แต่ก็ช่างเถอะ เพราะเขาเองก็หิวเกินกว่าที่จะว่าใคร เพราะรู้ว่ามันหมดแน่ๆ

ร่างสูงค่อยๆ ป้อนก๋วยจั๊บจนหมด ต่อไปก็เป็นยาหลังอาหาร

“อ้าปาก” ธีร์เงยหน้านิดๆ ก่อนจะอ้าปากตามคำสั่งของอีกคน พัฒน์ป้อนยาเข้าไปก่อนจะยกแก้วน้ำที่มีหลอดให้ธีร์ดูดตาม ธีร์ปิดตาแน่นเพราะความขมของยา ก่อนจะดูดำน้ำจนหมดแล้ว พัฒน์จัดการเก็บโต๊ะออกมา แล้วเอาถ้วยที่ใส่ก๋วยจั๊บไปวางไว้ที่รถเข็นก่อนจะนำมันไปวางที่หน้าประตู รอให้พยาบาลเก็บไปตอนที่มาเช็ดตัวให้กับธีร์ในช่วงเย็นๆ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ธีร์ก็มองหน้าพัฒน์แล้วสั่งเบาๆ

“เปิดทีวีให้หน่อย”

“เดี๋ยวค่อยเปิด คุยกับแม่มึงก่อน” พัฒน์หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดเบอร์ของแม่ธีร์ รอจนปลายสายรับ

(ว่าไงพี่พัฒน์ น้องตื่นแล้วหรือ)

“ตื่นแล้วครับ”

(แม่ขอคุยกับน้องหน่อยนะพ่อลูกเขย) ปลายสายพูดเสียงยินดี ไม่มีความกังวลอะไรสักนิดที่ลูกชายกำลังมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกัน ประโยคนี้ทำเอาพัฒน์ถึงกับยกยิ้มขึ้นมา สายตาก็มองธีร์อย่างลึกซึ้ง ทำเอาธีร์ที่มองอยู่ก่อนหน้าถึงกับหลบตาด้วยความเขินได้

“ได้ครับคุณแม่”

ครืด!

พัฒน์ลากเก้าอี้ให้มาแนบชิดเตียงก่อนที่จะยืดแขนขึ้นไปเอาโทรศัพท์แนบกับหูขาวของธีร์ ซึ่งธีร์ก็เลยทักแม่ของตนไปอย่างออดอ้อน

“แม่ครับ ธีร์เจ็บ” เวลาจะอ้อนแม่ธีร์มากจะแทนชื่อตัวเองแทนคำว่าผม

(เจ็บมากไหมคะ แล้วนี่ทำท่าไหนถึงได้ล้มทับเศษแก้วได้)

“ตอนนั้นผมปวดท้อง มือปัดไปโดนโถแก้ว แล้วเสียหลักล้มลงไปทับเต็มๆ เลยครับแม่” ธีร์เล่าเสียงหงอยๆ อยากจะเห็นหน้าแม่จริงๆ

คิดถึง อยากกอดแม่

(ตายจริง เพราะไม่ทานข้าวน่ะสิ แม่ก็เตือนแล้วไง ทำไมถึงไม่เชื่อแม่) เธอดุกลับมา แต่ดุด้วยน้ำเสียงที่รักและเป็นห่วง ทำเอาธีร์ยิ้มน้อยๆ

“ก็งานยุ่ง” จะให้บอกแม่ได้ยังไงว่าถูกหักอก

(งานยุ่งจริงๆ หรือ) ปลายสายถามเสียงเข้ม เมื่อลูกชายโกหกเธอ

อรนภารู้เรื่องราวทุกอย่างจากธินและธรณ์เรียบร้อยแล้ว แม้ว่าแรกๆ จะโกรธพัฒน์มากก็เถอะที่ทำร้ายลูกชายของเธอแบบนี้ แต่พอรู้ว่าร่างแกร่งทำไปเพราะอะไรก็หายง่ายๆ มีความสุขและยินดีมากๆ สำหรับเธอ ลูกชายจะเป็นอะไร จะรัก จะชอบผู้ชายก็ไม่ว่า ขอแค่ธีร์มีความสุขที่สุด คนเป็นแม่อย่างเธอก็มีความสุขแล้ว แต่ก็โชคดีจริงๆ ที่คนๆ นั้นของลูกชายคือพัฒน์

“จริงๆ ครับ”

(พรุ่งนี้แม่จะเข้าไปหา วันนี้ไปแล้วน้องธีร์หลับอยู่ อยากได้อะไรไหมคะ)

“อยากกินเค้กครับ” ธีร์บอก

(โอเค พรุ่งนี้แม่จะซื้อเค้กช็อกโกแลตของโปรดน้องธีร์เข้าไปนะจ้ะ น้องอินฝากบอกว่าคิดถึงด้วยล่ะ เดี๋ยวถ้ากลับจากญี่ปุ่นอินจะเข้าไปหานะลูก)

“ทำไมอินไม่โทรหาผมล่ะ”

(แล้วโทรศัพท์อยู่กับน้องธีร์หรือเปล่าล่ะลูก) ถามกลับมา ซึ่งธีร์ก็คิดได้ทันทีว่าตัวเองกำลังใช้โทรศัพท์ของพัฒน์อยู่ ส่วนของตัวเองน่าจะอยู่ที่ทำงาน

พัฒน์ที่เริ่มเมื่อยแขน ก็สลับข้างที่ถือโทรศัพท์ ซึ่งร่างเล็กกว่าก็แอบยิ้มพึงพอใจเล็กน้อยที่เอาคืนพัฒน์ได้ แม้ว่าจะไม่ใช่การเอาคืนที่หนักหนาอะไรก็ตาม

“ไม่ครับ คิดถึงแม่นะครับ พรุ่งนี้มาหาเร็วๆ ด้วย”

(จ้า พี่พัฒน์ดูแลดีไหมลูก) ธีร์ชายตามองร่างสูงที่ลุกขึ้นยืนถือโทรศัพท์แทนนั่งเพราะความเมื่อยนิดๆ ถามว่าดีไหม ดีมากๆ เลยล่ะ

“ก็...ดีมั้งครับ”

(ทำไมต้องมีมั้งด้วยล่ะลูก)

“แม่จะถามเรื่องนี้ทำไมเนี่ย”

(เอ้า! แม่ก็อยากรู้ว่าลูกเขยแม่ดูแลลูกของแม่ดีหรือเปล่าก็เท่านั้น) พอรู้เหตุผลเท่านั้นแหละ ธีร์ก็หน้าแดงมองหน้าพัฒน์อย่างไม่พอใจทันที

“ลูกเขยบ้าอะไรล่ะแม่ เราเป็นผู้ชายทั้งคู่นะ” เถียงปลายสาย ซึ่งพัฒน์ได้ยินก็หัวเราะน้อยๆ ส่ายหน้าไปมาเพราะธีร์ยังไม่รู้แน่ๆ ว่าทั้งบ้านของธีร์ เขารู้เรื่องเขากับธีร์จนหมดแล้ว

(แหม...สมัยนี้มันเปิดกว้างแล้วลูก แม่รับได้นะถ้าลูกสองคนจะรักกันน่ะ)

“แม่!!!”

(ฮ่าๆ โอเคๆ แม่ไม่แซวแล้ว แค่อยากจะบอกว่าพี่พัฒน์น่ะขอลูกกับพ่อแล้วนะ สบายใจได้เลย) สิ้นประโยคของผู้เป็นแม่ธีร์ก็หันขวับมามองพัฒน์อีกครั้ง ซึ่งพัฒน์ก็ทำหน้านิ่งๆ ไม่รู้ว่าธีร์จ้องเพราะอะไรเนื่องจากไม่ได้ยินเสียงของปลายสายว่าทั้งสองคุยอะไรกัน

พัฒน์ไม่อยากเปิดเสียงดังเพราะกลัวจะเป็นการเสียมารยาทเวลาแม่ลูกคุยกัน

“จ่ะ จริงหรือครับ” ถามเสียงสั่น ในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ทั้งยินดี ที่พัฒน์ลงทุนทำถึงขนาดนี้ ไหนจะทางที่สดใสที่พ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรอีก

มันเรียบง่ายเกินไปหรือเปล่า...

(จริงสิจ้ะ พ่อของลูกเล่าให้ฟังเองเลยนะเนี่ย แม่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพ่อลูกถึงได้อนุญาตง่ายๆ ไม่มีโวยวายหรืออะไรเลย)

“พ่ออยู่ไหมครับ” ธีร์ถามถึงพ่อของตนที่ธีร์ไม่ค่อยจะเข้าหน้าติดมาก่อนในสมัยที่ยังเรียนอยู่ แต่มาเข้าใจกันแล้วตอนที่ธีร์กลับบ้านครั้งแรกหลังจากเรียนจบ ซึ่งมีพัฒน์ไปด้วยคราวนั้น

แม้จะเข้าใจกัน แต่เขาสองคนพ่อลูกก็ไม่ค่อยเจอกันหรือพูดคุยกันเลย

(ไม่อยู่จ้ะ ไปประชุมกับสมาคมฯ เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อก็ไปด้วย น้องธีร์อยากรู้อะไรก็ถามพ่อเอาเองเลยนะลูก)

“ครับแม่”

(ขอแม่คุยกับพี่พัฒน์หน่อยนะ นอนหลับฝันดีนะคะลูก)

“ครับ...แม่จะคุยด้วย” ประโยคสุดท้ายธีร์บอกพัฒน์ ซึ่งร่างสูงก็รีบเอาออกจากหูของธีร์แล้วมาคุยเองทันที ร่างแกร่งนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างเตียงเหมือนเดิม

“ครับคุณแม่”

(แม่ฝากดูแลน้องธีร์ด้วยนะลูก อาจจะรับมือยากหน่อยแต่ก็สู้ๆ นะคะ)

“ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะครับ ตอนนี้ผมกำลังพยายามอยู่ ก็หวังว่าจะใจอ่อนเร็วๆ” ประโยคสุดท้ายพัฒน์สบตากับร่างเล็กที่หน้าแดง หูแดงมองจ้องกับเขาอย่างไม่ยอมแพ้

(จ้ะ น้องธีร์เป็นคนใจอ่อนนะ แข็งได้ไม่นานหรอก และก็...น้องธีร์ชอบให้เอาใจนะคะ จำเอาไว้เลย ช่วงที่กำลังง้ออยู่นี้ต้องอ่อนโยน แล้วก็ตามใจ คืนดีเมื่อไหร่ค่อยกลับมาดุเหมือนเดิมก็ได้ แม่ไม่อยากให้ลูกๆ งอนกันนานน่ะ)

“ขอบคุณครับ แต่แค่นี้ผมก็ตามใจแบบไม่เคยทำกับใครแล้วล่ะครับ ลูกชายของคุณแม่นั่นแหละครับใจแข็งเอง อุตส่าห์ง้อขนาดนี้แล้ว” ประโยคท้ายๆ พัฒน์จงใจพูดใส่ธีร์มากกว่าที่จะฟ้องแม่ของธีร์

“ถ้างั้นก็ไม่ต้องทำ กลับไปเลย” ธีร์ไล่ ใบหน้าเง้างอ

(ฮ่าๆ แม่ไม่กวนแล้วลูก รีบง้อเข้าล่ะ)

“ครับ ขอบคุณนะครับ สวัสดีครับ” พัฒน์วางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะตรงหัวเตียงของธีร์ ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง เอื้อมมือใหญ่จับเข้าที่คางได้รูปของธีร์ บังคับอีกคนให้หันมาหา พัฒน์ยิ้มๆ นิดๆ เมื่อเห็นใบหน้าเง้องอนั่น

“เป็นอะไร” พัฒน์ถามเสียงเรียบ แต่ฟังดีๆ มันมีความอ่อนโยนอยู่ในน้ำเสียง

“เปล่า ปล่อยเลย”

“สบตากูสิ พูดกับกูก็ต้องมองตากู” พัฒน์ว่า

“ไม่!” ธีร์กระแทกเสียง

“ธีร์” พัฒน์เรียกชื่อร่างโปร่งเสียงเข้ม ทำเอาธีร์เม้มปากแน่นอย่างไม่พอใจ แต่ก็ๆ ค่อยเลื่อนดวงตาขึ้นสบตาคมดุของร่างแกร่ง

สรุปว่า ต่อให้ธีร์กำลังเป็นฝ่ายที่กำลังเป็นต่ออยู่ แต่น้ำเสียงดุๆ ก็ทำให้ธีร์เกรงกลัวตลอด

“มองแล้วก็บอกมาว่าเป็นอะไร”

“ก็ถ้ามึงพูดว่า ‘อุตส่าห์’ มาง้อกู มึงก็ควรจะกลับไปได้แล้ว เผื่อมันจะเสียเวลานาน” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจและประชดประชันแดกดันอีกคน ทำเอาพัฒน์ยกยิ้มบางเบา

“ที่กูพูดเพราะอยากให้มึงยกโทษให้กูไวๆ”

“งั้นก็บอกไว้เลยว่าอีกนาน จะถอยก็ได้นะ”

“ยังไม่บอกเลยว่าจะไม่รอ” พัฒน์ว่า ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปใกล้ๆ กับใบหน้าขาวใสของธีร์ ซึ่งอีกคนก็กลับหน้าแดงเข้าไปอีก ไม่มองตาเขา แต่กลับมองต่ำลงไป ซึ่งก็คือริมฝีปากของพัฒน์ ที่ธีร์เห็นแล้วรู้สึกกำลังจะไม่มีสติ

ริมฝีปากนั้น ไม่ได้สัมผัสมานานแล้ว มันจะเป็นยังไงนะ คิดถึง คิดถึงจูบของพัฒน์...

“ต่อให้นานแค่ไหน...ก็รอได้”

“อื้ม”

สิ้นประโยคพูดของพัฒน์ ร่างสูงก็ประจบริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากบางของธีร์ทันทีอย่างอ่อนโยน แม้ว่าจะอยากจูบแรงๆ อย่างที่ใจอยาก แต่ตอนนี้ธีร์กำลังเจ็บอยู่ เขาเลยต้องอ่อนโยนเอาไว้มากๆ เพื่อไม่ให้สะเทือนแผล

ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากอ่อนนุ่มที่เปิดรับสัมผัสอย่างเคยชิน ทั้งสองลิ้นเกี่ยวกระหวัดไปมาอย่างคิดถึง มือแกร่งลูบไล้คอเล็กเบาๆ ปากก็แลกสัมผัสกันอย่างเร่าร้อนแต่ไม่รุนแรงอย่างที่เคยๆ ร่างแกร่งมอบสัมผัสที่อ่อนโยนที่สุดไปให้กับธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็แหงนรับสัมผัสอย่างเต็มใจ ใบหน้าของทั้งคู่เอียงสลับปรับเปลี่ยนองศาในการจูบไปมา พัฒน์ทั้งดูด ทั้งกวาดต้อนไปทั่วๆ อยากจะทำอะไรที่มากกว่านี้แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้ เพราะว่าสถานที่และร่างกายของธีร์ที่ไม่อำนวยอะไรเลย

สำหรับตอนนี้แค่จูบก็เพียงพอแล้ว ได้จูบแล้วแสดงว่าไม่นานเขาก็จะได้รับการให้อภัย

“อ่า อืม” ธีร์ครางแผ่วเบา พัฒน์ผละจูบออกมา ความร้อนแรงของรสจูบทำให้มีหลักฐานเชื่อมกันระหว่างลิ้นของทั้งคู่ ธีร์อ้าปากหอบเบาๆ ส่วนพัฒน์ก็กัดปากข่มความรู้สึกที่กำลังประทุขึ้นมา ก้มลงฝังใบหน้าเข้าที่ลำคอเขาก่อนจะเลียมันให้ธีร์เสียงเล่น

“ย่ะ...อย่าทำรอย อื้อ เดี๋ยวมีคนเห็น” ธีร์สั่งเสียงตะกุกตะกัก เนื่องจากเสื้อของโรงพยาบาลมันเป็นเสื้อคอกว้าง แน่นอนอยู่แล้วว่าถ้าทำรอย ใครที่มองก็ต้องเห็น

“ดีออก” พัฒน์ว่า ก่อนจะเปลี่ยนจากเลียมากดจูบเบาๆ ตามลำคอขาวผ่อง ที่หอมกลิ่นกายของธีร์ กลิ่นกายที่ทำให้คนสูดดมเข้าไปหลงใหล ที่สำคัญ เกิดอารมณ์ขึ้นมาอย่างห้ามปรามไม่ได้

“ไม่นะ อ้ะ”

“โอเคๆ แต่ขอดมขอจูบหน่อยนะ” ธีร์ได้แต่ก่นด่าในใจที่พัฒน์ขออกมาอย่างไม่อาย อย่างน้อยร่างสูงไม่อายก็ช่วยคิดว่าร่างโปร่งอายที่จะตอบหน่อยก็ได้

“ไม่ได้”

“นะ” หมดกัน เพราะคำสั้นๆ คำเดียวแท้ๆ เลยที่ทำให้ธีร์ระทดระทวยได้ถึงเพียงนี้ พัฒน์อ้อน อ้อนทั้งๆ ที่ไม่เคยอ้อน ไม่ว่าจะกับเขาหรือกับใคร ธีร์เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกนี่ล่ะ

“อือ...ม่ะ ไม่” ธีร์ยังคงพยายามใจแข็ง

“ธีร์...กูรู้สึก” พัฒน์กระซิบข้างหูบอกก่อนจะงับเบาๆ ที่หูสวยของธีร์ ซึ่งมันทำให้ขนของธีร์ลุกกราวไปทั่วทั้งตัว ธีร์เผลอมองที่ส่วนกลางลำตัวที่มีกางเกงสแลคสีดำปกปิดไว้อย่าลืมตัว พบว่ามันมีบางอย่างนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“ก่ะ ก็ไปห้องน้ำสิ”

“กูอยากทำตรงนี้”

“ร่ะ โรคจิต ไปห้องน้ำเลยไป ไม่ต้องมายุ่งกับกู ถ้ายังพิสูจน์ตัวเองไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าจะได้แอ้มกูเลย ส่วนจูบเมื่อกี้ถือว่าทำทาน” ธีร์ว่าก่อนจะหลบหน้าหนีร่างแกร่ง ซึ่งพัฒน์ก็ยอมผละออกมาอย่างเสียดาย แต่ก็เข้าใจอยู่ ถึงธีร์จะอนุญาตให้แอ้มได้ ก็ทำได้แค่จูบเท่านั้น

ทั้งแขนทั้งมือ มีผ้าพันแผลขนาดนี้ คงจะร่วมรักกันได้อยู่หรอกนะ

“หึหึ ก็ได้”

“มึง...ไม่กลับหรือไง” ธีร์ถามเมื่อเห็นว่าพัฒน์กำลังจะเดินไปห้องน้ำ

“กลับ?”

“อือ กลับห้องมึงไง กูอยู่คนเดียวได้นะ”

“นอนฝันไปเถอะ กูจะเฝ้ามึงที่นี่ ทุกวัน!!” สิ้นประโยคประกาศิต พัฒน์ก็เดินเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัวที่เขาเป็นคนก่อขึ้นเอง ส่วนธีร์ก็ยกยิ้มน้อยๆ อย่างพึงพอใจ


แกร๊ก!

ธีร์หันไปมองทางต้นเสียงในใจก็คิดว่าทำไมพัฒน์ถึงจัดการตัวเองเร็วขนาดนั้น แต่ก็ผิดคาดเพราะไม่ใช่พัฒน์ที่ออกจากห้องน้ำ แต่เป็นใครอีกคนที่หน้าเหมือนๆ กับพัฒน์ รูปร่างคล้ายพัฒน์ แต่สูงกว่าหน่อย

พีรพุฒิ…

“ไงน้องสะใภ้” ทักทายธีร์ด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะโยนกระเป๋าใบใหญ่ไว้บนโซฟา

“น้องสะใภ้บ้าบออะไรล่ะ”

“นี่ขนาดเจ็บยังปากดี” พุฒิส่ายหน้าอย่างระอา ไม่เข้าใจว่าเด็กนี่มันมีอะไรดีน้องเขาถึงได้ทั้งรักทั้งหลงแบบนี้ มีดีอย่างเดียว ปากดี...

“เจ็บแขนนี่ ไม่ได้เจ็บปาก”

“หึ ว่าแต่ไอ้พัฒน์ไปไหน” พุฒิถามหาน้องชายที่โทรให้เขาเอาเสื้อผ้ามาให้ที่โรงพยาบาลตอนแรกก็สงสัยใครเป็นอะไร แต่พอรู้เหตุผลเท่านั้นแหละ...ความแปลกใจ ความสงสัยก็หายไป เพราะคนที่มันจะมาเฝ้าไข้ไม่ใช่ใครอื่น

“ห้องน้ำ ว่าแต่เจ็มล่ะ”

พุฒิไม่รู้สึกอะไรหรอกที่คนอายุน้อยกว่าหลายปีอย่างธีร์จะพูดจาไม่มีหางเสียง เพราะเข้าใจบุคลิกของอีกคน นิสัยนี่ก็ถือว่าผ่าน

“ไปตรวจงานต่างประเทศได้เกือบเดือนแล้ว”

“อ๋อ...ไม่คิดถึงหรือไง”

“ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องตอบ” พุฒิว่าเรียบๆ ทำเอาธีร์เบะปากอย่างหมั่นไส้ “กลับล่ะ ฝากบอกด้วยว่าเอาของมาให้แล้ว” พุฒิบอก ซึ่งธีร์ก็พยักหน้าน้อยๆ

“อือ”

คนบ้าอะไร บทจะมาก็มา บทจะไปก็ไป แต่ดูๆ ไปแล้ว ถึงพุฒิกับพัฒน์จะมีนิสัยนิ่งๆ เหมือนกัน ชอบปั้นหน้าเรียบๆ และเป็นคนเย็นชา แต่พุฒิกลับดูเปิดเผยมากกว่าพัฒน์ที่ดูเป็นคนลึกลับ

ในความเหมือนก็ยังมีความต่างล่ะนะ







100%


 :mew2: :mew2: :mew2:

   ตอนนี้ยาวมาก พี่ธีร์เป็นคนใจอ่อนมากกกก บอกเลย ขอกำลังใจหน่อย ใกล้จบแล้วนะคะเนี่ย

พูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย ได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ แล้วก็ยูกิเปิดเรื่องของอินทัชแล้ว ลงอ่านบทนำดู อิอิ

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-08-2015 09:04:17

กรี้ด   :katai2-1: 
จุ๊บๆนี่ไม่ใช่ง้อนะ
ไม่เอาๆไม่ใจอ่อนตอนนี้นะธีร์ แกล้งนานๆเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 15-08-2015 09:11:05

สะเทือนไต กลับคำว่าใกล้จบ งื้อออออ

ธีร์ หายป่วยแล้ว เข้าวัดนะค่ะ ทำบุญด่วนค่ะ

แกทำบุญกะ รพ. บ่อยมากกก เข้าออก เป็นห้างเลย

เจ้าของ รพ. รวยล่ะมั้งเนี่ยยย

เป็นกำลังใจให้พัตน์ค่ะ ง้อ เมียสำเร็จไว ๆ เราอยากเห็นฉากมุ้งมิ้ง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-08-2015 09:34:44

ไม่ยอมๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-08-2015 10:01:52

ค่อยๆอ่านทีละตัวช้าๆกลัวจบตอนเร็ว พออ่านจบแงๆๆบอกว่าใกล้จบเรื่องเสียใจๆๆๆ  :monkeysad:
ธีร์งอนนานๆนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 15-08-2015 10:12:25

งอนนานๆๆๆๆ ชอบตอนง้อ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 15-08-2015 10:27:26

ีน้องธีร์ยอมอิพัฒน์ง่ายไปป่ะคะลูก  น่าจะเล่นตัวอีกหน่อย ให้อิพัฒน์มันทุรนทุรายกว่านี้อีก   :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 15-08-2015 10:38:28

อ้ากกกกกกกกกกด ฟินนนนนนจาเอาาาาา
เอาแบบนี้เยอะๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 15-08-2015 12:14:55

อย่าใจอ่อนยอมง่ายๆน่ะธีร์
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 15-08-2015 13:12:35

ฮือออ น่ารักกกกกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 15-08-2015 13:46:42

สั้นจุงอ่ะ ......


รออ่านอยู่น๊า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: RAKDEK_KA ที่ 15-08-2015 14:33:13

อุต๊ะ ใช้งานให้หนักเลยธี ให้รู้ว่าใครใหญ่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 15-08-2015 14:52:20

 :เฮ้อ:  :hao4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 15-08-2015 15:33:34

ธีร์อย่าพึ่งใจอ่อนให้พัฒน์ง้อนานๆกว่านี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 15-08-2015 15:40:34

อย่าใจอ่อนเร็วค่ะ.  ต้องเอาคืนพี่พัฒน์เยอะๆ ^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 15-08-2015 16:05:02

เอาคืนๆๆ  :m16:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 15-08-2015 16:49:20

ดีแล้วอย่างอนนานนนนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 15-08-2015 17:06:32

แบบนี้ต้องให้พัฒน์ง้อนานๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 15-08-2015 18:15:26

มีความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่า ไม่เกินสองตอนได้ใจอ่อนแน่ๆธีร์เอ๋ย แต่ระหว่างนั้นก็เล่นตัวซะหน่อยแล้วกันเนอะ
รีบปรับความเข้าใจกันซะ แล้วจะได้พาไปหาคุณหญิงแม่ซะหน่อย หวังว่าขุ่นแม่ท่านจะชอบคนหล่อน่ารักอย่างธีร์นะคะ
ปล.รอตอนต่อไปจ้าาา
ปปล.เดี๋ยวจะไปจิ้มรามอินนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 15-08-2015 18:32:05

บอกเลยเรื่องนี้เด็ดมากชอบมากเขียนต่อเยอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 15-08-2015 19:01:50

เอ้อ ใจอ่อนง่ายจริงจริ้ง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 15-08-2015 19:24:49

หวานแล้วๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 15-08-2015 20:31:03

ถ้าจะใกล้จบ งั้นธีร์ เข้าโรงพยาบาลต่อไปแหละ ไม่ต้องออก จะได้ยังไม่จบ พัฒน์ก้อง้อธีร์ต่อไป  วินวิน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-08-2015 21:14:10

จะจบแล้ววววววววววววววว เสียใจจจ
พี่ธีร์ นี่คือเวลาเอาคืนของเรานะ!!!!!!
รอตอนต่อไปปปปป

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 15-08-2015 21:33:23

ธีร์ใจอ่อนไปนะ แต่ก็ดีแล้วที่คืนดีกัน
รอดูว่าแม่พัฒน์จะทำยังไงทีนี้
 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 15-08-2015 21:47:03

อยากอ่านต่อจังเบยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 15-08-2015 21:58:42

เอ่อ ถึงจะหมั่นไส้พี่พัฒน์มากก แต่ก้อไม่อยากเห็นสองคนนี้ทะเลาะกันนาน แม่ยกเครียด 555 ผูกพันกับเรื่องนี้มาก แต่มันก้อต้องจบซักวัน ยังไงจะรอติดตามเรื่องใหม่นะคะ ไว้ใจคนเขียนคนนี้อยู่แล้ว ยังไงก็สนุกก :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-08-2015 22:17:37

เอาล่ะ พี่พัฒน์ ในเมื่อ พี่ธีร์ ยอมใจอ่อนขนาดนี้แล้วก็หวังว่าต่อไปจะไม่ทำร้ายกันอีกนะ

ส่วนเรื่องคุณแม่ของ พี่พัฒน์ ก็ต้องเคลีย์ให้ชัดเจนด้วยล่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 15-08-2015 22:46:14

อยากให้มาต่อวันพรุ่งนี้เลยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 16-08-2015 01:16:49

หมั่นไส้พี่พัฒน์ค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: Panehove ที่ 16-08-2015 01:44:32

พัฒน์ง้อธีร์ซะฟินเลยอ่ะ ก็ดีเนาะไม่ต้องโกรธกันนาน ชอบแบบหวานๆหน่อย  :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 16-08-2015 02:40:25

โอ๊ยยยย พ่อน้องน้อยหอยสังฆ์ อะไรจะใจอ่อนขนาดเน้ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: i c u ที่ 16-08-2015 07:41:09

ธีร์ลูกกกกกกกกก งอนนานๆหน่อยสิ ให้อิตาพัฒน์ง้อให้เข็ดเลย อย่ายอมง่ายๆนะ จำไว้เมียเป็นใหญ่ช่วงนี้55555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: italyamore ที่ 16-08-2015 09:08:42

งืมมมม พี่พัฒน์น่ารักกกกกกกก  :กอด1: :o8:

เมื่อไรพี่พัฒน์จะบอกรักธีย์  :angry2:

วันนี้ลงตอนที่ 39 เลยนะยูกิซังงงง !!!  :m31:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 16-08-2015 09:44:40

งอนนานๆ หน่อยนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 38 (15/8/2558) P:51
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 16-08-2015 11:46:48

ธีร์ต้องเล่นพัฒน์หนักๆ ง้อยากๆเลยพัฒน์จะได้เข็ดไม่ทำธีร์เสียใจอีก
สู้ๆค่ะคนแต่ง รอตอนต่อไปนะ  :กอด1:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 18-08-2015 14:53:05

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 39



“อยากกินผลไม้”ร่างโปร่งพูดขึ้นมาลอยๆ หลังจากที่ทานข้าว เช็ดตัวและล้างแผลในเช้าวันใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว พัฒน์ที่อยู่ในชุดทำงานก็หันมามองคนที่เรียกร้องความสนใจอยู่บนเตียงนิดๆ

“จะเอาอะไรล่ะ”

“องุ่น อรุ่นแดงนะ”

“เออ! เดี๋ยวเย็นๆ จะซื้อมาให้ แม่มึงบอกว่าจะมาถึง 10 โมงกว่าๆ” พัฒน์พูดพร้อมกับมองนาฬิกาที่ติดพนังห้องเอาไว้ พบว่าตอนนี้ 9 โมงครึ่งกว่าๆ แล้ว

“อือ...”

“อยู่คนเดียวไปก่อน เดี๋ยวแม่มึงก็มา ไม่ต้องเหงานะ”

“ไอ้ห่าพัฒน์ จะไปก็รีบไปไม่ต้องมากวนประสาทให้มันจะไปเหงา ถ้าเหงาก็แค่เรียกคุณพยาบาลสวยๆ เข้ามาในห้องก็เท่านั้น” ธีร์บอกไป ยั่วอารมณ์อีกคนหน่อยๆ และแน่นอนว่ามันได้ผล พัฒน์ขมวดคิ้วไม่พอใจ

“อย่าให้รู้ว่าทำจริง กูไม่เอาไว้แน่ มึงก็รู้ กูสามารถทำได้ทุกคนไม่ว่าจะหญิงหรือคนแก่” พัฒน์ขู่ออกมา ซึ่งธีร์ก็รู้ว่าอีกคนพูดจริงทำจริง

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพัฒน์ทำอะไรลงไปบ้าง คราวมีนาพัฒน์ก็เป็นคนจัดการ เรื่องของนายเปรมอีก ธีร์รู้หมดนั่นแหละ เพียงแค่ทำเป็นไม่รู้

“อ้อ! คุณเทียนฝากบอกมึงว่า หัวหน้าเลกซัสที่หนีไปได้มันกำลังจะมาเอาคืนให้มึงระวังเอาไว้ด้วย คนของกูรอบๆ โรงพยาบาล และด้านหน้าห้องก็มี 2 คน มันเข้ามาถึงในนี้ไม่ได้หรอก” พัฒน์พูดบอกเรื่องที่ได้รับข้อความจากปฐพี เนื่องจากเทียนฝากปฐพีมาให้บอกพวกเขา

จุดมุ่งหมายของพวกมันคือธีร์คนเดียว แต่ถึงมีเขาด้วยก็ไม่กลัว เพราะพัฒน์คนนี้ จะปกป้องคนที่รักให้ดีที่สุด แก้ไขทุกอย่างที่ผ่านที่ไม่เคยทำได้เลย ธีร์ต้องเจ็บตัว ต้องเข้าโรงพยาบาลตลอด

ร่างโปร่งใช้ความคิดเล็กน้อยก่อนจะนึกได้ว่าก่อนที่มันหนีไป มันประกาศเอาไว้ว่าจะกลับมาล้างแค้นเขา

“ไอ้แซม...เฮ้อออ มีเรื่องอีกแล้วหรือไง กูว่าครั้งนี้กูอาจจะไม่รอดก็ได้นะ” ธีร์พึมพำเบาๆ แต่ร่างสูงอยู่ในพิกัดการได้ยินก็พูดขึ้นลอยๆ

“ไม่มีใครทำอะไรมึงได้อีก!”

กูก็หวังว่าจะจับมันได้ก่อนที่จะเข้ามาถึงที่นี่ก็แล้วกัน ไม่เหลืออะไรแล้วอย่างมัน แถมประกาศจับก็เต็มบ้านเต็มเมือง คงเข้าถึงกลุ่มคนเยอะๆ ยากอยู่

“มั่นใจจังนะ” ธีร์แขวะเบาๆ

“ก็กูสัญญาไว้กับพ่อมึงไง” พัฒน์บอกเบาๆ จนธีร์ต้องถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

“ว่าไงนะ!”

“เปล่า กูขอไปทำงานก่อนก็แล้วกัน”

“เดี๋ยว ขอโทรศัพท์ไว้ใช้สักเครื่องได้ไหม” ธีร์ลองขอโทรศัพท์ของพัฒน์ไว้ใช้เครื่องหนึ่ง ซึ่งพัฒน์ก็คิดนิดๆ ว่าจะให้เครื่องไหนดี ก่อนจะหยิบเครื่องส่วนตัวที่ไม่ไว้ใช้ทำงาน เครื่องที่มีแค่เบอร์คนในครอบครัวกับธีร์ และปฐพีกับอัคนีมาให้ธีร์ไว้ใช้

“รหัสล่ะ”

“วันที่กับเดือนเกิดมึง” พัฒน์พูดบอกอีกคนไป ซึ่งทำเอาธีร์ถึงกับจับโทรศัพท์ค้างอยู่แบบนั้น สายตาสั่นระริกน้ำตาจะไหลด้วยความดีใจที่เขากลายเป็นความสำคัญของพัฒน์

ธีร์ลองจิ้มหน้าจอที่เป็นแผงตัวเลขให้ใส่ลงไป 0902 ก็ปรากฏว่ามันผ่าน ภาพหน้าจอก็ทำเอาเอาธีร์ไม่รู้สึกอะไรเพราะมันเป็นภาพรถหรูของเจ้าของเครื่อง

เขายังไม่รู้เลยว่ามันเกิดวันที่เท่าไหร่

“ออกจากเฟสบุ๊คกูด้วยถ้าจะเข้าของมึง” พัฒน์บอก “โทรออกได้ไม่อั้น รูปกับเสียงนั่นของมึงก็อยู่ในนี้ อยากจะลบก็ได้นะ” พัฒน์พูดบอกต่อ

ธีร์หูผึ่งทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขารีบเข้าไปในไฟล์ต่างๆ เพื่อทำการลบออกทันที แล้วยกยิ้มอย่างพอใจ พัฒน์เองก็ส่ายหน้าไปมา ไม่เสียดายเลยสักนิดที่ภาพและเสียงพวกนั้นจะออกไปจากโทรศัพท์ เพราะจากนี้ไป เขาสามารถเห็นได้อีกนาน

“ทำไมมึงถึงให้เครื่องนี้”

“เครื่องนี้เป็นเครื่องส่วนตัว ใช้ส่วนตัว”

“เออ พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว มึงไปทำงานเถอะ อย่าลืมองุ่นกูด้วย อยากได้อะไรเพิ่มกูจะโทรไปสั่ง”

จะย้ำอะไรนักหนาเรื่องส่วนตัวนี่ กูรู้ว่ากูมีสิทธิพิเศษว่าใคร ไม่ได้อยากจะหลงตัวเองนะ แต่มันก็เป็นแบบนี้จริงๆ ไม่ใช่หรือไง

“ได้ทีเอาใหญ่นะมึง”

“ทำไม ไม่อยากทำหรือไง” ธีร์ถามอย่างเอาเรื่อง

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร” พัฒน์เดินออกจากห้องไปด้วยรอยยิ้มมีความสุข มันเป็นอะไรที่ปกติเหมือนเดิม เพียงแต่ธีร์ยังคงคิดว่าตัวเองยังไม่ให้อภัยเขา ทั้งๆ การกระทำมันคนละอย่างกัน

เพราะเขาด้วยส่วนหนึ่งนั่นแหละที่ตามใจอีกคนทุกอย่าง


“ให้ผมพาไปที่ไหนดีครับคุณพัฒน์” ลูกน้องที่เดินตามพัฒน์มาถามขึ้น เพราะร่างสูงไม่ได้จะเข้าบริษัทก่อน แต่เพื่อป้องกันไม่ให้หัวหน้าของเลกซัสที่หนีไปได้เข้าถึงธีร์ที่นี่

เขาจะต้องตามตัวมันให้เจอก่อน เพราะตำรวจทำงานไม่ได้เรื่อง ปล่อยให้มันรอดตัวมาได้จนถึงวันนี้

“ไปที่ที่พวกมันมุดหัวอยู่” พัฒน์สั่งเสียงเข้ม

ร่างสูงกับลูกน้องเดินทางไปที่นั่นทันทีเมื่อรู้ว่าพวกมันอยู่ใกล้ๆ แถวนี้

เก่งไม่เบานี่ ที่เข้ามาถึงขนาดนี้ได้ แต่โทษที ชะตามึงขาดแล้ว ขาดตั้งแต่มึงคิดจะมายุ่งกับคนของกู

...

...

...



“เป็นไงบ้างคะน้องธีร์ แม่เอาเค้กมาฝากแล้ว”

“ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมจะกินหลังอาหารเที่ยงนะครับ” ธีร์ยิ้มให้กับแม่ของตนเล็กน้อย

“แล้วนี่เจ็บมากไหม ดีนะไม่โดนหน้า ถ้างั้นลูกชายแม่เสียโฉมแน่ๆ เลย” อรนภาพูดพลางลูบศีรษะของธีร์เบาๆ

“เจ็บมากเลยครับ”

“แล้วหัวใจล่ะ” เสียงของพ่อถามขึ้น ทั้งๆ ที่ธรณ์ก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ตรงโซฟา ไม่สนใจที่จะมองลูกชายอย่างธีร์ด้วยซ้ำ

“ทำไมถามแบบนั้นล่ะครับ” ธีร์ถามกลัวๆ

“จะไปรู้หรือไง เห็นว่าอกหัก แต่ตอนนี้ก็น่าจะดีขึ้นแล้วนี่”

“ใครบอกพ่อ” ธีร์ถาม

“ทำไม พ่อแกไม่มีสิทธิ์รู้หรือไง” ธรณ์เงยหน้าจากตัวหนังสือขึ้นมองลูกชายอย่างหาเรื่อง ทำเอาธีร์ต้องเม้มปากแน่นเพราะเถียงไม่ได้

ไม่อยากมีปัญหากับพ่อแล้วล่ะ

อรนภามองลูกกับสามีสลับกันนิดๆ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีแผน

“เดี๋ยวแม่จะไปซื้ออะไรทานข้างล่างหน่อยนะ ฉันไปนะคะ”

“ผมไปเป็นเพื่อนไหม”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณอยู่คุยกับลูกเถอะ” คุณหญิงปฏิเสธอย่างรู้หน้าที่ ซึ่งคนเป็นสามีก็ได้แต่พยักหน้าน้อยๆ “พี่ธิน มาสิลูก จะยืนเป็นศาลพระภูมิไปถึงไหนจ้ะ ตั้งแต่มาถึงก็เอาแต่เงียบ จนแม่ลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าลูกมาด้วย” อรนภาเอ่ยชวนร่างโปร่งของลูกชายคนโตที่วันนี้อุตส่าห์หนีงานช่วงครึ่งวันแรกมาหาน้องชาย แต่เขามาถึงก็พบว่าน้องชายเขาไม่ได้มีแววตาเศร้าๆ อย่างที่อินทัชเล่าให้ฟังเลยสักนิด

พัฒน์มันเก่งเอาเรื่องเหมือนกันที่ทำให้ธีร์หายเป็นปลิดทิ้งขนาดนี้

“แม่ลืมธินได้ไงอ่ะ”

“นี่แม่อุตส่าห์ตั้งชื่อให้ลูกดูแมน แต่เหมือนแม่จะคิดผิดสินะ”

“โธ่! แม่ฮะ” ร่างโปร่งของพี่ชายธีร์รีบตามแม่ของตนออกไปทันที

คราวนี้ทั้งห้องก็มีแค่ธีร์กับธรณ์พ่อของคนเจ็บนั่งเงียบๆ อยู่ในห้อง ร่างโปร่งแอบเหล่พ่อนิดๆ ไม่กล้าจะชวนคุย ส่วนธรณ์เองก็อยากจะคุยกับลูก แต่มันก็เขินอายเกินกว่าที่จะพูดขึ้นมา เพราะที่ผ่านมาเขากับลูกคนนี้ไม่ค่อยจะถูกกัน คุยกันทีไรมีอันต้องเป็นทะเลาะ

เงียบมาก บรรยากาศภายในห้องมีแต่ความเงียบจนธีร์รู้สึกอึดอัดเพราะไม่เคยอยู่กันตามลำพังกับผู้เป็นพ่อสักครั้ง ส่วนใหญ่เวลาที่เขาสองคนมักจะทะเลาะกันก็จะมีแม่อยู่ด้วย และแม่เองก็ไม่เคยห้ามพ่อได้สักครั้งเวลาที่ธีร์ถูกตำหนิ แต่ทุกอย่างมันได้เปลี่ยนไปแล้ว

ใครจะพูดขึ้นก่อนล่ะทีนี้...

“เป็นไงบ้างล่ะ” ธรณ์ถามขึ้นทำลายความเงียบ

“อะไรครับ”

“แฟนแกน่ะ”

“ใครคือแฟนผม ผมไม่มีแฟนสักหน่อย” ธีร์ถามอย่างสงสัย ก่อนจะตามด้วยประโยคปฏิเสธที่แผ่วเบาเหลือเกิน ประโยคที่มารดาพูดกับเขาทางโทรศัพท์ดังเข้ามาในหัว

“ตาพัฒน์ไง พวกแกไม่ใช่ว่าดีกันแล้วหรือไง”

ธีร์สะอึกไปกับความเที่ยงตรงของพ่อ ที่พูดออกมาไม่คิดถึงหน้าของลูกเลยว่ามันบางขนาดไหน แม้ว่าจะรัก แต่ใครมันจะกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าเป็นแฟน

พัฒน์ยังไม่ขอ และเขาเองก็ไม่ได้ถาม เขาสองคนอยู่ในสถานะที่ยังไม่ทราบว่าอยู่ในจุดไหน แต่การกระทำของพัฒน์มันก็ทำให้เขาเข้าใจ แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม

“เมื่อวาน...เอ่อ...พัฒน์มันไปขอผมกับพ่อจริงหรือเปล่าครับ” ถามไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ไม่อยากจะพูดเต็มปากเต็มคำแบบนี้หรอก แต่ว่ามันก็ไม่มีประโยคไหนที่ธีร์จะคิดออกได้แล้วตอนนี้

ธรณ์เงยหน้าสบตากับลูกชายนิ่งๆ ที่ธีร์ไม่สามารถมองออกว่าพ่อกำลังไม่พอใจหรือเปล่า

“จริง”

“เอ่อ...แล้วยังไง...ครับ” ธีร์ถามสั่นๆ ทั้งดีใจ ปลื้มใจและทั้งกลัว

“ฉันไม่พอใจมาก” ธีร์หน้าเจื่อนลงทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ธรณ์เห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจ เห็นใบหน้าเศร้าๆ ของลูกชายก็เข้าใจว่าพัฒน์พูดจริง ลูกชายของเขาชอบผู้ชาย

“ขอโทษครับ”

“ทำไมถึงต้องเป็นตาพัฒน์” ธรณ์ถาม ธีร์นิ่งไปกับคำถามนิดๆ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นพัฒน์ ทั้งๆ ที่ผู้ชายคนอื่นๆ ที่เข้าใกล้เขาเขาก็ดูจะไม่ใจและรังเกียจทุกคน

“ผมไม่รู้ แต่ว่า เราสองคนเริ่มต้นจากการไม่ชอบขี้หน้ากัน ทะเลาะกัน เถียงกัน มันเลยไม่ค่อยรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้คงไม่มีทางคิดไม่ซื่อกับผม แต่ก็กลายเป็นว่า...ผมเองที่คิดไม่ซื่อกับมันก่อน” ธีร์สารภาพออกไปเสียงแผ่วเบา กลัวว่าพ่อจะตำหนิต่อว่า และสั่งให้เลิกยุ่งกับพัฒน์

แบบนั้น...ธีร์คงอยู่อย่างตายทั้งเป็น

“งั้นหรอกหรือ เป็นแค่กับตาพัฒน์คนเดียวสินะ” ธรณ์ถาม

“ครับ”

“งั้นฉันก็สบายใจที่แกไม่ได้เป็นเกย์ แค่รักผู้ชายที่ชื่อพัฒน์ก็เท่านั้น” ธรณ์สรุปให้ตัวเองสบายใจที่ลูกชายไม่ได้เป็นเกย์ เพียงแค่คนที่ลูกรักดันเป็นผู้ชายที่ชื่อพัฒน์คนเดียวเท่านั้น

“พ่อ...ผิดหวังหรือเปล่าครับ” ธีร์ถามไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“ผิดหวังสิ ใครจะไม่ผิดหวังที่ลูกรักผู้ชายด้วยกันบ้างล่ะ แต่...ถ้าฉันทำให้แกไม่มีความสุขอีกล่ะก็ ฉันคงจะเป็นพ่อที่ไม่เอาไหนอีก เพราะฉะนั้นถ้ามันทำให้แกมีความสุข ก็ทำไปเถอะ ทั้งชีวิตฉันบังคับแกมามากพอแล้ว” ธรณ์พูดบอกกับลูกชายไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ทำเอาลูกชายที่กำลังกลัวร้องไห้ออกมาด้วยความซาบซึ้งและดีใจ ที่ในที่สุดความสัมพันธ์ดีๆ ของเขากับพ่อกำลังจะสมานกัน

“ข่ะ ขอบคุณครับ”

“แกไม่ต้องคิดมาเรื่องครอบครัวหรอกนะ ฉันรับสิ่งที่แกเป็นได้ แม้ว่าตอนแรกจะเถียงหัวชนฝากับตาพัฒน์ว่าไม่ยอมก็เถอะ รู้อะไรไหม ว่าพัฒน์น่ะ พูดเกลี้ยกล่อมฉันทุกทางกว่าฉันจะยอมอนุญาตได้เนี่ย ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเพศเดียวกัน มันไม่ค่อยจะมั่นคงนัก พวกแกต้องพิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าไปกันรอด ไม่ใช่ว่าสองสามเดือนเลิก รู้ใช่ไหมว่าฉันให้โอกาสแกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น”

“ครับพ่อ ผมจะทำให้พ่อเห็น ส่วนครั้งเดียวก็เกินพอแล้วล่ะครับ เพราะยังไงแล้ว ผู้ชายที่ผมรู้สึกดีด้วยก็มีมันแค่คนเดียว” ธีร์พูดแบบไม่อาย

จะอายทำไมในเมื่อพ่อเป็นคนจริงจัง ไม่ล้อลูกชายอย่างแน่นอน ถ้ากับแม่สิ เรื่องไหนที่ล้อได้ก็จะล้อ กับพ่อธีร์ต้องแสดงความเป็นผู้ชายออกมาให้เห็นให้มากที่สุด

แต่พอได้คุยกับพ่อแบบนี้เรื่องของพัฒน์ที่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้มีเขาอยู่ข้างกายนั้น ธีร์ก็รู้สึกคิดถึงพัฒน์ขึ้นมาจนได้ กว่าจะได้เจอคนๆ นั้นก็คงจะเป็นตอนเย็นเลยล่ะ

“ฉันทำใจจากพี่ชายแกมาได้แล้ว ทำไมเรื่องของแกฉันจะทำไม่ได้ แล้วนี่ใครจะมีหลานให้ฉัน” ถามอย่างไม่จริงจังมากนัก แม้ว่าธรณ์จะมีลูกชายแค่สองคน แต่น้องชายของเขาเองก็มีลูกชายทั้งคู่ ดีหน่อยที่สองคนนั้นแต่งงานไปแล้ว กำลังจะมีหลานให้อุ้มเร็วๆ นี้

ทุกปัญหามันมีทางออกเสมอ

“ยกโทษให้ตาพัฒน์หรือยัง”

“ยังครับ ผมอยากเอาคืนมันก่อน”

“ก็ดี ให้ตามง้อนานๆ โทษฐานทำให้ลูกชายของฉันร้องไห้” ธีร์ยิ้มบานเมื่อได้ยินประโยคนี้ แม้จะไม่ใช่ประโยคบอกรักจากพ่อ แต่เขาก็ สามารถรับรู้ถึงความรักที่มีต่อเขาได้

“แกก็อย่าใจอ่อนให้มันมาก หัดเล่นตัวบ้าง”

“พ่อไม่รู้อะไร ไอ้พัฒน์มันโหดจะตาย แค่มันดุหน่อยผมก็หงอแล้ว” ธีร์สารภาพ เพราะต่อให้เขาเป็นต่อหรืออยู่เหนือกว่า สุดท้าย มันก็ยังอยู่เหนือกว่าเขาอยู่ดี

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหร่ พัฒน์มักอยู่เหนือเขาในทุกๆ เรื่อง ขนาดเขายังไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เลยว่ากำลังร้องไห้เสียใจเพราะโดนผู้ชายอกหัก แต่พัฒน์กลับไปขอเขากับพ่อว่าอยากจะคบกันกับเขา ซึ่งแน่นอนว่าเรื่องแบบนี้ ธีร์ไม่มีความกล้าอย่างแน่นอน

นั่นสิ ขนาดผู้หญิงที่เคยรักยังไม่สามารถทำให้เธอมีความสุขได้ ธีร์เหมาะที่จะเป็นผู้รับมากกว่าผู้ให้จริงๆ ที่สินะ สุดท้าย สิ่งที่เขาปฏิเสธมาตลอดอย่างผู้ชาย ก็กลับเป็นความจริงเพียงหนึ่งเดียวที่ทำให้เขามีความสุข

“ผมรักพ่อนะครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง” ธีร์เอ่ยขึ้น ทำเอาดวงตาของธรณสั่นไหวด้วยความซาบซึ้ง มองลูกชายตัวเองที่ไม่เคยพูดดีๆ กันสักครั้งอย่างแสนรัก

“ฉันก็รักแก เจ้าลูกชาย”

เพียงเท่านี้ เพียงเท่านี้จริงๆ ตอนนี้ธีร์กำลังมีความสุขกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้รับ แม้ว่าจะผ่านอะไรมากมาย ทุกความทรงจำที่เคยคิดว่าเลวร้าย บัดนี้ กลับเป็นความทรงจำที่ดี

กูรักมึง...

นอกจากการกระทำของมึงแล้ว กูก็อยากได้ยินคำว่ารักจากปากมึงเพื่อความมั่นใจสักครั้ง


“ว่าไงสองพ่อลูก คุยกันเรียบร้อยแล้วใช่ไหมจ้ะ” อรนภากับธินเดินเข้ามาในห้องคืนหลังจากออกไปข้างนอกเสียงาน มือไม้ก็เต็มไปด้วยของกินมากมายที่ทำเอาธีร์ถึงกับท้องร้อง

“ก็ไม่มีอะไรต้องคุยนี่”

“ปากแข็งจังเลยเนอะพ่อของลูกน่ะ พี่ธินเอาของไปวางไว้บนโต๊ะไป” หันไปสั่งลูกชายคนโตที่ทำหน้าถือของถามมารดาผู้เป็นที่รัก

“ครับๆ”

“ว่าแต่ลูกอยากจะกินอะไรไหมจ้ะน้องธีร์ แม่จะให้พี่ธินจัดการให้”

“อ้าว? ทำไมต้องเป็นผมล่ะ” ธินแย้ง

“จะให้แม่ทำเองก็ได้นะคะ  ลืมไปว่าพี่ธินไม่ใช่ลูกแม่นี่ ถึงแม่สั่งไม่ได้” อรนภาพูดด้วยน้ำเสียงน้อยอกน้อยใจ ทำเอาธีร์ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาอย่างขำๆ ส่วนพี่ชายของเขาก็ทำหน้าเบื่อหน่าย เพราะแม่ชอบเอาเรื่องแบบนี้ขึ้นมาพูดทุกทีเวลาไม่ได้ดั่งใจ

“ครับๆ ธีร์จะกินอะไร” ถามน้องชายอย่างจำยอม

“พี่ธินซื้ออะไรมาบ้าง”

“ก็เยอะอ่ะ ของโปรดแกทั้งนั้น มีเค้กแล้ว ส่วนนี่โกโก้ร้อน อ่ะ เอาไป” ธินเดินเอาแก้วโกโก้ร้อนมายื่นให้กับธีร์ ซึ่งใบหน้าหล่อของน้องชายก็มองแก้วที่ถูกยื่นมาน้อยๆ

“เอ่อ...นี่ธีร์เจ็บมืออยู่นะพี่ธิน คงจะจับดื่มเองได้หรอก”

“เออว่ะ พี่ลืมไปเลย”

“แม่ป้อนเอง พี่ธินไปจัดการอาหารเที่ยงให้น้องก็ได้ นี่ก็จะถึงเวลาแล้ว”

“ครับแม่” ธินยื่นแก้วไปให้กับแม่ ส่วนตนก็เดินเอาอาหารที่ซื้อมาไปยังห้องอาหารเพื่อให้พยาบาลจัดการเทใส่จานให้กับเขา

ธีร์ค่อยๆ ดื่มโกโก้ที่ผู้เป็นแม่คอยเป่า คอยป้อนให้ รู้สึกสุขใจเพราะมันก็นานมากแล้วที่พ่อกับแม่รวมถึงพี่ชายมาดูแลเฝ้าไข้เวลาธีร์ป่วย

จะให้พูดอีกกี่ทีก็มีความสุขที่สุดแล้วตอนนี้ ที่คิดว่ากำลังจะตายเพราะอกหัก ก็รู้สึกผิดขึ้นมาที่ไม่เคยนึกถึงท่านทั้งสองเลย แต่ที่ไม่คิดจะบอกเพราะใครจะไปกล้าบอกว่าลูกชายที่มาดแมนคนนี้จะอกหักเมื่อผู้ชายคนเดียวปฏิเสธรัก







(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 18-08-2015 14:53:25

(ต่อ)





ช่วงบ่ายกว่าๆ พ่อ แม่และพี่ชายของธีร์ก็ขอตัวกลับก่อนเพราะเจ้านายพร้อมด้วยปฐพีมาเยี่ยมถึงโรงพยาบาล แม้ว่าจะอยากอยู่ใกล้ๆ กับสองหนุ่มฝาแฝดที่เป็นถึงผู้มีอำนาจของประเทศเท่าใด แต่ก็ไม่อยากจะก้าวล้ำเรื่องของพวกเขามานัก

ครอบครัวของธีร์รู้สึกภูมิใจและยินดีเป็นอย่างมาที่ลูกชายของพวกเขา ได้รู้จักและทำงานกับปฐพีและอัคนี

“สวัสดีครับเจ้านาย สวัสดีครับคุณดิน” ทักทายได้แค่คำพูดเท่านั้น เพราะยกมือทำความเคารพไม่ได้ ซึ่งสองฝาแฝดก็พยักหน้ารับน้อยๆ

“เป็นไงบ้างล่ะแก” อัคนีถาม

“ก็ตามที่เห็นนั่นแหละครับ”

“มีอารมณ์กวนประสาทฉันแล้ว แสดงว่าจิตใจดีขึ้น กับไอ้พัฒน์เคลียร์กันแล้วใช่ไหม” อัคนีถามยิ้มๆ

“ก็ประมาณนั้นครับ ตอนนี้มันเป็นลูกน้องผมอยู่”

“ก็ดีแล้ว ที่มึงหายเฮิร์ทได้ ฉันเพิ่งเคยเห็นแกร้องไห้จะเป็นจะตายเพราะผู้ชายไม่รักนี่แหละ”

“หยุดล้อได้ไหมล่ะครับ มันอายนะเนี่ย”

“จะอายอะไร เรื่องที่แกกับไอ้พัฒน์รักกันน่ะหรือ” ปฐพีที่เงียบอยู่นานถามขึ้นเสียงเรียบ ทำเอาธีร์หันไปมองอย่างแปลกใจที่คนจริงจังอย่างปฐพีจะแซวคนอื่นเป็นด้วย

“คุณดิน ผมกับมันไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”

“หึ เดี๋ยวก็เป็น”

“คุณดินนี่ล่ะก็ ไม่กลัวว่าเรื่องของพวกเราจะทำให้บริษัทเสื่อมเสียหรือครับ” ธีร์ถามเสียงเครียด มองหน้าปฐพีกับอัคนีสลับกันไป

“มันไม่ได้ผิดกฎบริษัทนี่ พวกแกรักกันก็ไม่เห็นผิด ส่วนลูกค้ากับหุ้นส่วน ถ้าอยากจะถอนหุ้นหรือยกเลิกสัญญา ก็ต้องเสียค่าปรับหลายร้อยล้านเลยล่ะ ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอกไอ้ธีร์” อัคนีพูดบอก ซึ่งมันก็ทำให้ร่างโปร่งสบายใจขึ้นหน่อยๆ

“ขอบคุณที่เข้าใจครับ”

“ก็ยอมรับแล้วล่ะสิว่ารักกัน” ปฐพีถาม

“ผมน่ะรักมัน แต่ว่ามันยังไม่เห็นจะบอกว่ารักผมตรงไหน แค่ขอโทษกับขอโอกาส” ธีร์บอกเสียงหงอย ที่กล้าพูดว่ารักพัฒน์เต็มปากเต็มคำอย่างไม่อายนั้น ก็เป็นเพราะอัคนีรู้อยู่แล้ว ปฐพีเองก็คงจะทราบไม่ต่างกันเพราะยังไงทั้งคู่ก็อยู่คอนโดห้องเดียวกันแต่นอนกันคนละห้องก็เท่านั้น

พี่น้องกันมีอะไรก็พูดบอกกันเสมอนั่นแหละ

“พัฒน์มันเป็นคนไม่ชอบพูด แกก็รู้” ปฐพีแก้ตัวแทนลูกน้องคนสนิท

“ครับ ผมทราบ แต่มันก็อยากจะได้ยินนี่ครับ สักครั้งก็ยังดี”

“ไอ้พัฒน์ชอบแสดงแกมากกว่าคำพูด ถ้าเป็นฉัน ฉันก็จะไม่พูด แต่สำคัญคือการกระทำต่างหาก คำพูดน่ะ มันจะพูดออกมายังไงก็ได้ แต่จำไว้เลยนะไอ้ธีร์ ไม่มีใครทนทำในสิ่งที่ตนไม่เคยทำเพื่อคนที่ไม่สำคัญไม่ได้หรอกนะ” สิ้นเสียงของอัคนี ธีร์ก็นิ่งไป ครุ่นคิดตามที่เจ้านายทั้งสองพูดบอกเขา

เห็นปฐพีกับอัคนีไม่ค่อยสนใจใครแล้วนั้นกับลูกน้องอย่างพวกเขานั้น มักจะได้รับความเป็นห่วงเสมอ สำหรับธีร์ ถ้าไม่มีอัคนี ก็ไม่มีธีรไนยในวันนี้เช่นกัน...

“เข้าใจแล้วครับ ผมจะดูมันไปก่อนก็แล้วกัน เอ่อ...คุณเพลิงครับ”

“มีอะไร” ถามไปเมื่อเห็นสายตาไม่แน่ใจของลูกน้องของตน

“ผมอยากจะลาออก” ธีร์ตัดสินใจพูดออกไป

เขาไม่ได้อยากจะลาออกเพราะไม่อยากทำงาน แต่ที่อยากลาออกเพราะ...เขาทำงานได้ไม่ถึงปีแต่มีเหตุให้ต้องลาบ่อยเหลือเกิน บางทีเขาก็เกรงใจอัคนีมาก

“ทำไม” ถามเสียงเครียด

“ผมลาบ่อยเกินไป ผมแค่เกรงใจ”

“เก็บความเกรงใจของแกลงซะ เพราะฉันไม่อนุญาต!!!” คำสั่งของอัคนีคือคำสั่งประกาศิตที่ไม่สามารถขัดแย้งได้ ธีร์เองก็ได้แต่ก้มหน้ารับมันเท่านั้น

“ผมไม่คู่ควรเลยสักนิด”

“ใครให้แกตัดสิน ฉันนี่เป็นคนตัดสินว่าคู่ควรหรือไม่คู่ควร ห้ามมีความคิดนี้อีกเข้าใจไหม “ อัคนีสั่งเสียงกร้าว ซึ่งธีร์ก็พยักหน้าน้อยๆ อย่างรู้สึกผิด

“เข้าใจแล้วครับ ผมจะไม่คิดแบบนี้อีกแล้ว”

“ดี!”

“ไอ้พัฒน์ส่งข้อความมาบอกว่าหัวหน้าเลกซัสที่หนีไปได้ตอนเข้าจับกุมที่กระบี่ ตอนนี้ถูกจับได้แล้วเรียบร้อย” ปฐพีพูดขึ้นมาเมื่อได้อ่านข้อความจบหมดแล้ว

ธีร์ไม่ต้องเดาอะไรมาก รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นฝีมือของพัฒน์แน่ๆ ร่างโปร่งยกยิ้มอย่างไม่รู้ตัวเมื่อได้ยินแบบนั้น ก็เท่ากับว่า พัฒน์ทำตามที่พูดได้จริงๆ

ที่บอกว่าจะไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายธีร์อีก


การกระทำงั้นหรือ จะรอดูไปก่อนก็แล้วกัน หวังว่ามึงจะไม่ทำให้กูผิดหวังนะพัฒน์...

...

...

...


ผ่านไปสองเดือนกว่าๆ ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลพัฒน์ก็พาธีร์กลับไปอยู่ที่คอนโดและห้องตัวเองเหมือนเดิม ข้าวของที่ธีร์เคยกองๆ มันไว้ก็ถูกย้ายกลับไปบนที่ของมันตามเดิม อินทัชก็เอาเสื้อผ้าสัมภาระทุกอย่างไปให้กับธีร์ที่ห้องของพัฒน์ ที่ตอนนี้กลายเป็นห้องของพวกเขา เพราะเมื่อแผลทุกอย่างของธีร์เริ่มหาย สามารถใช้แขนใช้มือได้สะดวก พัฒน์ก็บังคับให้ธีร์ทำเรื่องคืนห้องให้กับบริษัทไปซะ แล้วย้ายมาอยู่ด้วยกันถาวร แรกๆ ธีร์ก็ไม่ยอมเพราะกลัวว่าจะต้องทะเลาะกันอีก หรือวันใดวันหนึ่งที่คิดว่ามันไม่ใช่

หากพัฒน์ก็บอกอย่างหนักแน่นว่ามันไม่มีทางมีวันนั้นแน่ๆ ธีร์ที่เฝ้ามองการกระทำก็เชื่อใจและลองให้โอกาสอีกสักครั้ง จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็สองเดือนกว่าๆ แล้ว พัฒน์ทำการรักษาธีร์จนไม่มีรอยแผลเป็นให้เห็นเลย ซึ่งมันทำให้พัฒน์พอใจมากที่แขนขาวๆ เรียวของธีร์ไม่มีแผลเป็นอีกต่อไป

ธีร์ทำงานอย่างปกติและดูเหมือนจะเต็มที่เกินไปจนพัฒน์ต้องคอยรับส่ง ถ้าไม่เช่นนั้นอีกคนจะไปทำงานเช้ามากและกลับดึกทุกวัน เพื่อชดเชยวันเวลาที่เขาลามาตลอด ส่วนธีร์กับพัฒน์ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมก็คือกัดกันบ้าง เถียงกันบ้าง แต่ก็จบด้วยการถูกพัฒน์ดุตลอด ธีร์เกรงกลัวพัฒน์มากขึ้น เพราะถ้าทำอะไรผิดหรือให้พัฒน์ไม่พอใจ อีกคนก็จะหาเรื่องทำโทษเขา จนธีร์ชักจะสงสัยว่าใครกันแน่ที่ต้องกลัวใคร

พัฒน์ต้องเป็นฝ่ายเกรงกลัวและเกรงใจธีร์สิ เพราะเขาไม่ได้ยกโทษให้สักหน่อย แต่ทำไมทุกอย่างมันกลับตาลปัตรล่ะ นั่นอาจจะเป็นเพราะว่า ความรักที่ธีร์มีต่ออีกคนมาจนเกินไป ทำให้ยอมทุกอย่าง แต่ก็ใช่ว่าพัฒน์จะไม่ฟัง ไม่ยอมเขาเลย ทุกอย่างมันสมดุลกันแล้ว

เป็นความสัมพันธ์ที่สมดุลกันที่สุด ถ้าไม่ได้พัฒน์คอยดุด่า ห้ามปราม ธีร์ก็คงจะออกนอกลู่นอกทางดื้อแพ่งไม่ฟังใครอีกตามเคย ส่วนพัฒน์เวลาใครเข้ามายุ่งกับธีร์ก็มักจะโมโหร้ายตลอดแต่ร่างโปร่งก็มีวิธีจัดการทำให้อีกคนสงบได้ง่ายๆ

ครั้งนี้ก็เช่นกัน

“มันเป็นใคร!!!” พัฒน์ตะโกนเสียงกร้าว

“ล่ะ ลูกค้าไง”

“แล้วทำไมมันต้องเข้าใกล้มึงขนาดนั้น”

“เขาแค่ไม่เข้าใจรายละเอียด กูก็เลยอธิบายให้ก็เท่านั้น มันไม่มีอะไรจริงๆ นะพัฒน์ มึงสงบสติอารมณ์ก่อน ใจเย็นๆ นะ” ธีร์ที่ถูกผลักลงไปบนเตียงก็ลุกขึ้นยืนมาจับแขนใหญ่เพื่อกล่อมให้อีกคนใจเย็น

“ใจเย็นห่าอะไรล่ะ มันเข้าใกล้เมียกูนะ” ตะคอกใส่หน้าธีร์อย่างโมโห ทำเอาร่างโปร่งถึงกับกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก

“มันก็ได้แค่เข้าใกล้นี่หว่า กูไม่ได้คิดเหี้ยอะไรด้วยที่ไหน”

“แต่กูหวง!!!”

ได้ยินกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่อาจจะทำให้หัวใจของธีร์ชินกับมันได้เลย ฟังทีไรใจเย็นแรงทุกที สายตาที่แสนจะดุดันฉายทอดมองกันอย่างจริงจังนั่นก็ทำเอาเขินหน้าแดงทุกที

ความมาดแมนกูจะหดหายไปก็เพราะคนๆ นี้นี่แหละ

พัฒน์ชอบพูดอะไรตรงๆ มากขึ้น แต่มันก็ไม่เป็นการดีต่อหัวใจของธีร์เลยสักนิด

“เฮ้อ...” ธีร์นั่งลงที่ปลายเตียงอย่างไม่รู้จะพูดกับคนที่โมโหอยู่ยังไง นั่งก้มหน้าคิดอยู่นาน พอเงยหน้ามองร่างสูงก็พบว่าเจ้าตัวถอดเสื้อออกไปเรียบร้อยโชว์แผ่นอกและกล้ามหน้าท้องที่ทำให้ธีร์ใจสั่นตลอดที่เห็น ความล่ำสันของอีกคนทำให้ธีร์อดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปลูบซิกแพคของพัฒน์หลายครั้ง และครั้งนี้ก็เอื้อมไปลูบอย่างหลงใหลเช่นกัน

นึกอย่างอิจฉา เพราะร่างกายของธีร์ตอนนี้มันไม่มีกล้ามเนื้ออีกแล้ว ที่อุตส่าห์สร้างสมมันมาหายไปกับการเข้าโรงพยาบาลและนอนอยู่เฉยๆ บวกกับกินเอาๆ โชคดีที่มันยังคงมีความเป็นผู้ชายอยู่ ส่วนหน้าไม่ต้องพูดถึง เคยหล่อมากขนาดไหนก็ยังคงหล่อเหลาเหมือนเดิมจนมีเสน่ห์ไปทั้งหญิงและชาย

“ลูบแบบนี้คือจะง้อใช่ไหม” พัฒน์ถามเสียงแหบพร่า แค่เห็นท่าทางธีร์ที่มองหน้าท้องของพัฒน์อย่างหลงใหลก็แทบอยากจะจับเจ้าตัวแก้ผ้าแล้วกระแทกซะ

“กูทำอะไรผิด” เงยหน้าสบตาดุดันนั่นอย่างไม่เข้าใจ ส่วนร่างแกร่งก็แทรกเข่าวางตรงกลางหว่าขาของธีร์ซึ่งมันก็อีกนิดเดียวที่เข่าของพัฒน์จะสัมผัสส่วนนั้นของธีร์

ร่างโปร่งค่อยๆ นอนลงตามแรงกดที่ไหล่ เสื้อถูกถอดออกไปอย่างง่ายดายโดยที่ธีร์ไม่สามารถห้ามอะไรได้ ตั้งแต่แผลหายเจ็บ พัฒน์ก็ทำอย่างว่ากับเขาบ่อยมาก แทบจะทุกวัน แต่พออยู่ในช่วงงานยุ่งๆ ก็จะห่างหายไป แต่มาหนักตรงวันหยุดนี่แหละ ทำเอาธีร์ถึงกับระบมไปหลายวัน

“อื้อ...อ๊ะ” ธีร์ครางเสียงแผ่วเมื่อพัฒน์ซุกไซร้ซอกคอขาวของเขา ขบเม้ม ดูดแรงๆ จนเกิดรอยเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ก่อนจะไล้ลงข้างล่างเรื่อยๆ มาหยุดอยู่ที่เม็ดทับทิมสีหวานที่ไม่รอช้า พัฒน์จัดการแลบลิ้นเลียมันอย่ากระหาย ทั้งเลียทั้งดูด สลับข้างไปมาเรียกเสียงครางดังจากธีร์ได้ง่ายๆ ร่างเล็กกว่าทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่แอ่นอกรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ

“ร้องดังๆ” พัฒน์ใช้แรงในการเลียและดูดเม็ดทับทิมเพิ่มมากขึ้นทำเอาธีร์ตาลายมองอะไรก็พร่าไปหมด เสียงของเริ่มดังขึ้น มือของร่างสูงเลื้อยลงไปด้านล่างถอดเข็มขัดด้วยมือข้างเดียวก่อนจะตามด้วยกางเกงสแลคของเจ้าตัวไปไว้ที่หน้าขา มือใหญ่เลื่อนซับในของธีร์ให้พ้นที่พ้นทางแล้วลูบธีร์น้อยเบาๆ จนมันพองโตขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ ปากก็ทำหน้าที่ที่หน้าอกอย่างดุดัน ธีร์เองก็รู้สึกเจ็บๆ ที่หัวนมของตนแล้วเช่นกันจึงพยายามดันศีรษะของพัฒน์ออก

“อะไร”

“มันเจ็บ อื้อ”

“ก็ทำให้เจ็บ”

“ไม่เอา อ๊า ที่อื่น อ๊ะ บ้าง” เอ่ยบอกกระท่อนกระแท่น

“ตรงไหนดีล่ะที่กูจะเลียได้” พัฒน์ถามอย่างเจ้าเล่ห์

พัฒน์ปล่อยมือจากส่วนนั้นของธีร์แล้วมาจัดการกางเกงของตัวเองบ้างในจังหวะที่พัฒน์กำลังเลื่อนกางเกงออกไปจากตัวธีร์ก็จับร่างแกร่งพลิกตัวนอนลง ธีร์เลื่อนซับในของพัฒน์ลงมาที่เข่า ก่อนที่ธีร์จะจับเข้าที่มังกรยักษ์ของพัฒน์ที่พองโตเตรียมพร้อมที่จะปลดปล่อย เรียกเสียงครางจากพัฒน์ได้เป็นอย่างดี

“อา...”

ร่างโปร่งปีนขึ้นไปบนตัวของพัฒน์ แล้วนั่งทับหน้าตักแกร่งของอีกคน โน้มกยเข้าหาร่างแกร่งที่มองด้วยสายตาอันร้อนแรง เพราะนานๆ ทีที่ร่างเล็กจะเป็นคนเริ่มแบบนี้

ลิ้นเล็กของธีร์ส่งไปเลียที่เม็ดทับทิมของพัฒน์บ้างทำเอาพัฒน์ร้องครางแผ่วเบาในลำคออย่างพอใจ

“อืม...”

ด้านล่างก็สีกันไปมาสร้างความวาบหวามและเสียวซ่านให้กับทั้งคู่เป็นอย่างดี พัฒน์ไม่ใช่เป็นคนอดทนสูงในเรื่องของกามอารมณ์ เมื่อเห็นว่าธีร์ยังคงเลียและดูดแต่ที่เดิมไม่ยอมทำอะไร เขาก็เป็นฝ่ายจับร่างเล็กกว่าพลิกมาอยู่ใต้ร่างเหมือนเดิม ก่อนจะจับให้เจ้าคนตัวขาวหันหลังท่าคุกเข่าโชว์ช่องทางสีหวานที่น่าเข้าไปสำรวจอย่างยิ่ง

“อ๊า อื๊อ อ๊ะ ฮ๊ะ อ๊า…” ครางออกมาเสียงหลงเมื่อปลายลิ้นร้อนเข้าสัมผัสที่ช่องทางนั้นความเปียกชื่นของมันทำให้ธีร์ส่ายสะโพกขาวตึงไปมาด้วยความเสียว

“อ่า...”

โดยที่ไม่ทันตั้งตัวความใหญ่โตก็เสียบเข้าไปทีเดียวจนสุดทำเอาธีร์ร้องดังลั่นลากเสียงยาวไปทั่วทั้งห้องนอน พัฒน์ไม่รอให้ธีร์หายใจได้สะดวกนักก็จัดการสวนกายเข้าออกอย่างหนักหน่วงและรุนแรง ธีร์เองก็ได้แต่ครางและจิกเล็บเข้ากับผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ

“พ่ะ พัฒน์ อ๊า พัฒน์ อูยยย โอ้ว อ๊า” ธีร์ได้แต่ร้องเสียงหลงเมื่อส่วนใหญ่โตของพัฒน์เอาแต่กระแทก โยกตัวรุนแรงจนหายใจแทบจะไม่ทันที่สำคัญมันก็ตอกย้ำๆ ตรงจุดกระสันของร่างบางจนแทบจะทนไม่ไหว ไอ้มือใหญ่ก็ไม่อยู่นิ่งเอื้อมมาจับแก่นกายของเขา ทำให้เสียงทั้งหน้าทั้งหลังเลยทีเดียว มือแกร่งก็จับเอวคอดของธีร์ไว้เพื่อยึดให้ตัวเองกระแทกได้แรงมากขึ้นทั้งบีบเค้นจนธีร์รู้สึกเจ็บ แต่กลับกันมันก็เป้นความเจ็บที่เขาชอบมากเหลือเกิน

เพี๊ยะ!

มือใหญ่ตบเข้าที่บั้นกลมตึงแรงๆ หลายที ส่วนกลางลำตัวของตนก็สวนเข้าออกไม่หยุด ร่างกายขาวบางระทวยอ่อนแรง ทำได้แค่ร้องครางรับเท่านั้น

“อ่า แน่นฉิบ อื้อ แรงๆ ตอดแรง อ่า รัดแรงๆ” ธีร์ไม่ได้บ้าจี้ทำตามที่อีกคนบอกแต่ร่างกายมันเป็นไปเองตามธรรมชาติ เขาไม่รู้ว่ารัดอีกคนรุนแรงไหม แต่ตัวเองก็รู้แน่นมากเช่นเดียวกัน

มือแกร่งบีบขยำ ทั้งตบ บ้างก็กระชากผมสวยให้ขึ้นมาแล้วซุกไซร้กดจูบที่หลังคอสวยนั้นอย่างเมาในอารมณ์เต็ม ธีร์แม้จะเจ็บแต่มันก็รู้สึกสนุกและมีความสุขดีกับความเจ็บที่ได้รับ

“ชอบไหม ฮืมมม ชอบไหม อ่า” พัฒน์ถามเสียงแหบพร่าข้างใบหูขาว แลบเลียตรงนั้นรอคำตอบจากร่างบางที่ทั้งบีบรัดส่วนนั้นของพัฒน์จนแทบจะปลดปล่อย

“ช่ะ ชอบ อ๊า พ่ะ พัฒน์ อ๊า แรงๆ จ่ะ อ้า จะไปแล้ว” ธีร์ร้องขออย่างไม่อาจจะทานทัดได้ ซึ่งพัฒน์ก็กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเพิ่มความเร็วและแรงที่ช่องทางด้านหลังของธีร์

“อืม พร้อมกันนะ”

พัฒน์โยกกายรุนแรงเข้าไปในช่องทางนั้นอีกสองสามทีก็รู้สึกถึงความเกร็งของร่างกายของธีร์ที่ปลอดปล่อยออกไปแล้ว ส่วนเขาก็กระแทกครั้งสุดท้ายแรงๆ ก่อนปล่อยเข้าไปในช่องทางรักของธีร์เต็มๆ

เสียงหอบหายใจของธีร์ดังขึ้นมาอย่างเหนื่อยหอบ ส่วนพัฒน์เองก็เหนื่อยกับการออกกำลังนี้เช่นกัน เขาค่อยๆ ถอนกายออกมาช้าๆ จับร่างโปร่งพลิกหงายก่อนจะคร่อมร่างอีกคนกดจูบลงไปอย่างร้อนแรงและดุดัน ธีร์ที่เหนื่อยกับกิจกรรมที่ผ่านมาก็ได้แต่ตอบรับสัมผัสอย่างไม่ยอมแพ้ พัฒน์ผละออกมาก่อนจะหอบแก้มฝาดเบาๆ แล้วไล้ไปยังข้างหู กระซิบเบาๆ ทำเอาธีร์ตาเบิกกว้างอย่างตกใจ

“อีกรอบนะ”

ให้ตายเถอะ แล้วเขาจะได้หยุดตอนไหนล่ะเนี่ย ถ้าพัฒน์ยังหื่นบวกมีเรื่องผู้ชายมาเกี่ยวข้องแบบนี้ พรุ่งนี้ได้เดินทางไปทำงานทั้งระบมแน่ๆ

แต่ธีร์ก็ทำอะไรไม่ได้ มีหน้าที่ครางแล้วตอบรับสัมผัสก็เท่านั้น

ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะสามารถเอาชนะพัฒน์ได้ เรื่องบนเตียงก็เหมือนกัน แต่ยังไงก็ช่างเถอะ...ถ้ามีความสุขกันทั้งคู่ ใครจะนำหรือใครจะตามก็ไม่สำคัญ

มันสำคัญที่ว่าพวกเขารักกันหรือเปล่าก็เท่านั้น








100%


 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

   ตอนที่ 39 ค่า ช่วงนี้อยู่ในช่วงที่คบกันและ หลายคนอาจจะคิดว่าง่าย แต่พี่พัฒน์กับพี่ธีร์ไม่เคยคบกันเลย มันถึงง่ายในการให้โอกาสและคืนดี

พูดคุยสอบถามได้ที่แฟนเพจเลยน้า...

https://www.facebook.com/sawachiyuki (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 18-08-2015 15:14:13

 :oo1:


ธีร์ต้องระบมไปอีกหลายวัน พัฒน์ช่วยถนอมๆหน่อยเต๊อะ เด๋ยวถ้ำบานไม่หุบจะยุ่งเอานา  :mew5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 18-08-2015 15:24:20

รุนแรง  รัอนแรงสุดๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-08-2015 15:28:39

 :hao7:  หันมาดุเดือดบนเตียงกันแทน
 :-[ 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 18-08-2015 15:32:02

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 18-08-2015 16:04:29

ดุเดือดทุกเรื่อง 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 18-08-2015 16:16:42

 :pighaun: :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 18-08-2015 16:50:31

พอหายป่วยก็ซัดเลยนะ  :m25:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 18-08-2015 18:23:48

กำลังเครียดกับเหตุการณ์บ้านเมืองตอนนี้ พอได้มาอ่านก้อทำให้ผ่อนคลายไปบ้าง ร้อนแรงตามเคยนะคู่นี้ สั่งซื้อเเล่มพิเศษไปแลิว จะรออ่านน๊า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 18-08-2015 18:55:15

สองเดือนผ่านไปแล้ว แบบนี้ไม่ใช่แฟนละ มันเป็นคนรักเนาะ
รอตอนต่อไปน้าาาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 18-08-2015 19:21:53

ดีกันแล้ว พัฒน์เอ๊ย เพลาๆมั่งเหอะเรื่อง หึง กะ หวง นะ ออกอาการที่ไร น้องธีร์(ของฉัน)ระบมทุกที อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-08-2015 20:22:56

 :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 18-08-2015 20:37:09

อุ่ยยยยย!! เจอฉากไม่คาดฝัน ร้อนแรงมาก  :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 18-08-2015 20:57:00

รอพัฒน์บอกรักธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 18-08-2015 21:08:15

ดีกันแร้ว แม้ว่าธีร์จะยังไม่ยกโทษให้
(แต่การกระทำไม่สอดคล้องนะ 555555)
พัฒน์รุนแรงตล๊อด ธีร์จะไหวไหมเนี่ย
-////////-

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 18-08-2015 21:29:33

 :hao4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 18-08-2015 22:40:12

หวานน้ำตาลขึ้นจอเลยจ้าาาาา ตองท้ายแอบ sm. เบาๆ น่ารัก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 18-08-2015 23:13:11

อิพัฒน์ แกแกล้งหึงใช่มะ  จะไดด้ให้ธีร์มาง้อแบบ ....   ชริ   :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: Panehove ที่ 18-08-2015 23:39:04

เคลียร์จบที่เตียง ฟินอ่ะ  หึงบ่อยๆคนอ่านชอบ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 19-08-2015 00:56:07

 :o8:  :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-08-2015 02:36:46

เอิ่มมสมม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 19-08-2015 03:01:02

ต๊ายยยยยยยย เค้าคืนดีกันแล้วนี่
น่ารักผุดๆ+หื่นมากกกกกกกกกกกก 555
รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 19-08-2015 14:03:24

ดุเดือดเลือดพล่านมากๆค่าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 19-08-2015 21:58:37

ฟ้าเหลืองแน่งานนี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 19-08-2015 22:56:07

ดุเดือด :m25:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 20-08-2015 00:44:53

คำว่ารักก็สำคัญเท่าๆกับการกระทำนั่นแหละ

พี่พัฒน์^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 20-08-2015 07:01:36

น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 20-08-2015 20:56:17

น่ารักมากขึ้นนะ พี่พัฒน์

ตอนนี้ก็เหลือแต่เรื่องครอบครัวของ พี่พัฒน์ แล้วล่ะ ว่าจะรับได้มั้ย

เอาใจช่วยนะทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 39 (18/8/2558) P:53
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 21-08-2015 16:19:33

ตามอ่านทันแล้วววว~
วันนี้มาต่อเถอะนะๆๆๆๆๆๆ :hao5:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 21-08-2015 16:29:59

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 40

ตัวรถหรูแล่นเข้าไปในอณาเขตบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งซึ่งธีร์ก็หันมามองคนขับอย่างตื่นตระหนกหลังเห็นชื่อป้ายหน้าบ้าน ป้ายที่ทำเอาธีร์ถึงกับร้อนรน เพราะมันไม่ใช่สถานที่ที่พัฒน์บอกว่าจะพาไปเลยสักนิด

ทำไมถึงเป็นที่นี่ ทำไมไม่ปรึกษาเขาก่อน

‘รัตนมณีโชติ’

“พากูกลับเดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่” พัฒน์ปฏิเสธเสียงแข็ง

“กูไม่เข้าไปในบ้านมึงเด็ดขาด ไหนว่าจะพาไปเที่ยวไง นี่พามาทำไม” ธีร์ไม่เข้าใจ พวกเขาใช้วันหยุดที่ไม่หยุดในวันสำคัญได้สามวัน พัฒน์บอกว่าจะมาไปเที่ยว ไอ้เราก็ดีใจคิดว่าจะได้เที่ยวจริงๆ

ที่ไหนได้ ไอ้ที่หอบผ้าหอบผ่อนมานี่เพื่อมาอยู่ที่บ้านที่ใหญ่อย่างกับคฤหาสน์หลังนี้เนี่ยนะ ไม่เอาเด็ดขาด

“ก็พามาเที่ยวที่บ้านกูไง”

“ไม่นะพัฒน์ กูไม่พร้อม” ธีร์เริ่มอ้อน แต่พัฒน์ก็คือพัฒน์ อะไรที่ตัดสินใจไปแล้วต่อให้อีกคนจะขอร้องออดอ้อนเขาก็จะไม่สน

“แล้วจะพร้อมเมื่อไหร่ ยังไงเราก็ต้องทำให้มันถูกต้อง”

“พ่อแม่มึงรับไม่ได้แน่ๆ เราอยู่กันแบบนี้ไม่ได้หรือวะ” ธีร์ถาม พัฒน์ส่ายหน้าไปมา

“กูไม่อยากคบกับมึงแบบลับๆ ทั้งๆ พ่อแม่มึงก็ผ่านมาแล้ว ยังไงซะกูก็อยากจะให้พ่อกับแม่รู้จักกับมึงเอาไว้” พัฒน์ว่าอย่างจริงจัง

“แต่มันจะดีหรือวะ”

“เราต้องผ่านไปได้ธีร์ กับมึง...กูจริงจังกว่าที่มึงคิดนะ” พัฒน์หันมาสบตาอีกคนเมื่อจอดที่โรงจอดรถเรียบร้อยแล้ว ส่งผ่านความมั่นใจ ความเชื่อใจ และความรักไปให้กับธีร์

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะต้องผ่านมันไปให้ได้

“มึง...ช่วยพูดอะไรให้กูมั่นใจหน่อยได้หรือเปล่า”

พัฒน์มองตาที่แสนจะออดอ้อนนั้นของธีร์อย่างเหนื่อยหน่าย ให้ตายสิ ทำไมเขาต้องมาพูดคำสำคัญแบบนั้นที่โรงจอดรถของที่บ้านด้วย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากพูดออกไปก็เท่านั้น

“กูจะพูดแค่ครั้งเดียว ไม่มีอีกแล้วนะเว้ย”

“อือ” ธีร์พยักหน้า

พัฒน์ถอนหายใจอย่างระอาใจ ที่ต้องมาพูดอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต แถมสถานที่ ก็ไม่ค่อยจะมีอะไรพิเศษเลยสักนิด

“กูรักมึง” พัฒน์เอ่ยเบาๆ

“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น กูจะไม่ทิ้งมึง เพียงแค่มึงยังยืนยันที่จะอยู่เคียงข้างกู”

ธีร์ใจเต้นแรงเมื่อไห้ยินคำว่ารักจากปากของพัฒน์ เป็นครั้งแรก และดูเหมือนจะไม่มีโอกาสได้ยินอีกแล้ว แต่ยังไงก็ช่าง ได้ยินแค่นี้ธีร์ก็มีกำลังที่จะสู้แล้วล่ะ

แม้ว่ามันจะไม่โรแมนติกก็ตาม สำหรับพวกเขาแค่พูดออกมา ไม่ต้องโรแมนติกอะไรมาก เพราะยังไง นิสัยของทั้งคู่ก็ยังเป็นผู้ชาย มีความคิดที่เป็นผู้ชาย ทำอะไรเลี่ยนๆ มันก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง

เพราะฉะนั้นคำว่ารักคำแรกที่ธีร์ได้ยินจึงเป็นที่โรงรถของบ้านพัฒน์

“อือ...กูพร้อมแล้ว ถ้าหากว่าแม่ผัวไม่ชอบใจกู ถ้ากูทำอะไรแรงๆ ก็อย่าว่ากันล่ะ” ธีร์เตือนเอาไว้ พัฒน์ก็ยิ้มน้อยๆ เขารู้อยู่แล้วว่าธีร์เป็นคนยังไง ยอมใครซะที่ไหน เป็นตัวของตัวเองน่ะดีที่สุดแล้ว

แอบขำน้อยๆ กับคำว่าแม่ผัวนี่แหละ

“อืม...จะทำอะไรก็ได้ แต่อย่าแรงให้มากนัก”

“กูไม่ทำให้แม่ผัวถึงกับตายหรอกน่า แล้วพ่อมึงล่ะ” ธีร์ถามถึงต้นฉบับของพุฒิและพัฒน์

น่ากลัวกว่าลูกอีกนะนั่น ถ้าไม่งั้นจะเรียกว่าตัวพ่อหรือไง

“พ่อกูไม่มีปัญหาแน่ๆ เพราะตอนไอ้พุฒิก็ไม่เห็นจะว่าอะไร แต่แม่น่ะ มึงเตรียมตัวเอาไว้ได้เลย”

“ไม่กลัวอยู่แล้ว”

“เมื่อกี้ยังทำเป็นร้องไห้ให้กูพากลับ” แอบแซวจนธีร์ก็สะบัดหน้าหนี ถามว่าสบายใจมากขนาดนั้นเลยหรือ มันก็ไม่ เพียงแค่ได้ยินคำว่ารัก เขาก็พร้อมจะสู้กับพัฒน์แล้วล่ะ

“ชิ!”

“พร้อมไหม” พัฒน์ถาม

“พร้อม” ธีร์หันมาสบตาของคนที่ตัวเองรัก

จุ๊บ!

“เป็นกำลังใจให้กูนะ” พัฒน์จูบเบาๆ ที่ปากบางสวยเบาๆ ก่อนจะผละออกมาพูด ทำเอาธีร์สิ่งยิ้มจริงใจให้บางเบาๆ พร้อมกับพยักหน้า

ทั้งคู่เดินลงจากรถ พัฒน์เปิดประตูหลังเพื่อหยิบกระเป๋าของธีร์และของตนมาถือ ก่อนจะไปเดินข้างๆ กับร่างโปร่งที่ยืนกอดอกรออยู่ ทั้งสองเดินเคียงข้างกันเข้าไปในตัวบ้านหลังใหญ่ที่ใหญ่กว่าบ้านอมรไพพิจิตรของธีร์หลายเท่า

“คุณพัฒน์ มาแล้วหรือคะ คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายมีแขกน่ะค่ะ ยังไงให้ป้าไปเรียนให้ไหมคะ” หัวหน้าแม่บ้านเดินมาต้อนรับและบอกว่าพ่อแม่ของเขามีแขกอยู่

“ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวผมกับธีร์จะขึ้นไปบนห้องก่อนก็แล้วกัน พ่อกับแม่เสร็จธุระแล้วก็ไปตามผมกับธีร์ด้วยก็แล้วกัน” พัฒน์สั่งเสียงเรียบ ซึ่งผู้สูงวัยก็รับคำอย่างนอบน้อม

“ให้ป้าเอาอะไรขึ้นไปให้ดื่มไหมคะ”

“มึงอยากจะกินอะไรหรือเปล่า” พัฒน์หันมาถามคนข้างกายที่มองรอบๆ บ้านด้วยความชอบใจในการตกแต่งบ้านที่ดูสวยมีสไตล์

“ไม่อยากกินอะไรอะไรหรอก ขอบคุณนะครับ” ธีร์พูดตอบพัฒน์ก่อนจะหันมาขอบคุณป้าแม่บ้าน

“ตามนั้นครับป้า”

“ค่ะคุณพัฒน์”

“ไปเถอะ เดี๋ยวจะพาไปที่ห้องก่อน” ธีร์พยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะเดินตามพัฒน์ไป ขึ้นบันไดที่ดูคลาสสิกเข้ากับตัวบ้านเป็นไปอย่างดี มือก็ไล้ไปตามราวบันไดอย่างหลงใหล เขาอยากจะแต่งบ้านแบบนี้นั่นแหละ แต่ไม่ค่อยได้อยู่บ้านเท่าไหร่ เลยไม่อยากจะเปลืองเงินให้มากนัก

“ชอบหรือไง”

“อือ บ้านมึงสวยเนอะ”

“เดี๋ยวมึงก็จะได้มาบ่อยๆ” พัฒน์ว่าแค่นั้นก็เปิดประตูห้องตัวเองให้ธีร์เข้าไป ส่วนตัวเองก็ปิดประตูห้องตามเข้าไป

“ห้องมึงนี่ เรียบง่ายฉิบหาย” ธีร์บ่น มองไปรอบๆ ห้องแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรเจริญหูเจริญตาเลยสักนิด

“ก็กูไม่ค่อยได้อยู่ แล้วก็ไม่ชอบอะไรที่มันลายตาด้วย” พัฒน์ว่าก่อนจะเดินเอากระเป๋าของธีร์เข้าไปในห้องแต่งตัว ก่อนจะเดินออกมาหาร่างโปร่งที่เดินดูรอบๆ ห้อง

ธีร์กำลังเดินหาวิธีแต่งห้องนี้ต่างหาก เพราะถ้าตัวบ้านสวยขนาดนั้นแล้ว แต่ห้องของพัฒน์กลับดูเรียบๆ มันจะไม่เข้ากับบ้านเลยน่ะสิ

“นี่อย่าบอกนะว่ามีห้องมึงห้องเดียวที่ไม่แต่งอะไรเลย”

“อือ ก็ถูกนะ ที่จริงห้องไอ้พุฒิก็แบบกูนี่แหละ แต่พอดีเจ็มมันมาจัดการให้หมดเลย ก็เลยเหลือแค่ห้องของกู ทำไม สนใจที่จะจัดหรือไง”

“จะบ้าหรือไง กูมีสิทธิ์อะไรล่ะวะ” ธีร์หันถามยิ้มๆ ซึ่งพัฒน์ก็ส่ายหน้าไปมา เดินไปหาร่างโปร่งที่ยืนกอดอกมองหน้าเขาอยู่นิ่งๆ

“นี่ยังไม่รู้อีกหรือไงว่าตัวเองมีสิทธิ์มากขนาดไหน” พัฒน์ถามนิ่งๆ ส่วนธีร์ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“แล้วสิทธิ์อะไร”

“คนพิเศษไง ไม่งั้นจะพาเข้าบ้านหรือ มึงนี่ชอบฟังอะไรเลี่ยนๆ พวกนี้หรือไง” พัฒน์ถามอย่างเอาเรื่องหลังจากที่บอกสิทธิ์ของคนรักไปแล้ว

“ก็นะ บางทีได้ฟังก็มันก็ดีไง ดีกว่าเถียงกันป่ะ หรือว่ามึงอยากจะฟังกูด่า” ธีร์ถามพลางยักคิ้วใส่

“ก็ไม่หรอก หึหึ แต่พูดกันแบบนี้บ่อยๆ กูรู้สึกแปลกๆ” พัฒน์ว่า

“เออว่ะ กูก็รู้สึกมันแปลกๆ เหมือนกันนะเนี่ย เวลามึงพูดอะไรที่มันอ่อนโยนๆ แล้วมันทำให้กูดูพิเศษดีไง ทำไม หรือว่ากูไม่พิเศษ”

“กูก็พูดอยู่นะเมื่อกี้เลยด้วย มึงน่ะความจำเสื่อม อย่าหวังว่ากูจะพูดอีกครั้งเลยธีร์ ไม่มีวัน!!” พัฒน์เอ่ยบอกอีกคนเสียงเข้ม ซึ่งมันทำให้ธีร์ถึงกับเบะปาก แต่ก็เอาเถอะ แค่รู้ว่ารักก็พอแล้ว

“คร้าบ ไม่ฟังแล้วก็ได้”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ร่างสูงเดินประเปิดประตูก็พบว่าป้าแม่บ้านคนเมื่อกี้มาหา

“คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายให้มาเชิญคุณพัฒน์กับเพื่อนไปทานอาหารกลางวันค่ะ”

“ได้ครับ เดี๋ยวตามไป”

“ค่ะคุณพัฒน์”

“ธีร์ ไปกินข้าว” พัฒน์หันหลังมาชวน ทำให้ได้เห็นหน้าที่ไม่มั่นใจของคนตัวเล็กกว่า ก็อดขำไม่ได้เพราะเมื่อครู่ยังทำตัวกร่างอยู่เลย

“ก่ะ กู เอ่อ ไม่หิว มึงไปกินข้าวเถอะ กูอยากนอน”

“รู้ไหมว่ามันเสียมารยาท” พัฒน์พูดเสียงเข้ม ทำเอาธีร์เริ่มจะอยู่ไม่สุข

“กูไม่พร้อม นะๆ กูไม่ไปนะ”

“ธีร์!!” พัฒน์คำรามชื่ออีกคนเสียงต่ำ ดวงตาคมดุมองร่างโปร่งอย่างตำหนิ ทำเอาธีร์ตัวลีบลงไปเลย ก้มหน้าหนีสายตาของพัฒน์ พยายามที่จะถ่วงเวลาให้นานที่สุด

“ธีร์!!!”

“อ่ะ อือ ไปก็ได้” เมื่อเห็นว่าพัฒน์กำลังโกรธเลยต้องรับอย่างจำยอม เขาเดินไปหาร่างแกร่งช้าๆ ซึ่งพัฒน์ก็เดินนำร่างโปร่งไปยังห้องรับประทานอาหารของบ้านทันที

เมื่อมาถึงโต๊ะอาหารก็พบว่าพ่อกับแม่ของพัฒน์นั่งอยู่ตรงที่ประจำของตัวเอง และมีแขกของบ้านนั่งอยู่ ซึ่งพัฒน์จำไม่ผิดคือผู้หญิงที่แม่พยายามให้เขาทำความรู้จักกับเธอ

“ตาพัฒน์” คุณหญิงทับทิมเห็นหน้าลูกก็เรียกอย่างดีใจ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วยกมือไหว้พ่อกับแม่

“สวัสดีครับ”

“พี่พัฒน์ สวัสดีค่ะ จำเก้าได้ไหมคะ” เธอยกมือไหว้พัฒน์ก่อนจะถามอย่างยินดี แต่ร่างสูงไม่สนใจ ทำเอาเธอหน้าเสียไปทันที แต่ก็ฉีกยิ้มต่ออย่างไม่รู้สึกอะไร

“พ่อครับ แม่ครับ นี่ธีร์”

“สวัสดีครับ” ร่างโปร่งยกมือไหว้พ่อกับแม่ของร่างแกร่ง ซึ่งคนเป็นพ่อก็พยักหน้ารับไม่แสดงความรู้สึกอะไร แต่คนเป็นแม่แอบหันหน้าหนีตอนเขาไหว้ ทำเอาร่างโปร่งหน้าเจื่อนไปที่ถูกหักหน้า

เอาสิคุณแม่ผัว...คิดจะเล่นกับธีร์คนนี้งั้นหรือ ไหงจะผู้หญิงนี่อีก นี่คิดจะหาลูกสะใภ้ให้กับลูกชายใช่ไหม แต่เสียใจด้วยนะครับ ลูกชายของคุณแม่...สามีของผม!!!

“พัฒน์มานั่งที่ของลูกสิจ้ะ ส่วนนายจะนั่งตรงไหนก็เชิญ”

ที่ของพัฒน์ก็คือที่ที่มีกานต์เก้านั่งอยู่ ข้างๆ อีกข้างก็เป็นพ่อของพัฒน์ที่นั่งหัวโต๊ะ ตรงข้ามกับพัฒน์ก็เป็นที่แม่ของพัฒน์ ธีร์ต้องนั่งตรงข้ามกับผู้หญิงคนนั้น ข้างๆ กับแม่ของพัฒน์สินะ

“คุณน่ะมานั่งฝั่งนี้ ให้ลูกไปนั่งใกล้กับเพื่อน เหมาะสมกว่านะ” พ่อของพัฒน์พูดอย่างประกาศิต ทำเอาคุณหญิงถึงกับเข่นเขี้ยว ลุกขึ้นมานั่งข้างกานต์เก้าแทน

พัฒน์พาธีร์ไปนั่งที่โต๊ะ ซึ่งบรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัด

“บางที กูอาจจะแผลงฤทธิ์” ธีร์กัดฟันกระซิบกับพัฒน์

“เอาสิ กูไม่ว่า” พัฒน์อนุญาตเบาๆ

“นี่ตาพัฒน์ คุยอะไรกันน่ะ เสียมารยาทจริงๆ” ประโยคสุดท้ายคุณหญิงจงใจกระทบธีร์เต็มๆ ซึ่งร่างโปร่งก็ยิ้มรับอย่างไม่รู้สึกอะไร

“ต้องขอโทษคุณแม่ด้วยนะครับที่เสียมารยาท”

“ใครแม่ของนาย”

“คุณหญิง” พ่อของพัฒน์ปรามเบาๆ

“ทานข้าวก่อนเถอะ แล้วค่อยคุยกันหลังจากนี้” สิ้นเสียงของผู้นำของบ้านอย่างพจน์ ทั้งห้าคนก็ลงมือรับประทานอาหารอย่างเงียบๆ พัฒน์ก็เอาใจธีร์โดยการตักอาหารให้อย่างเคยชิน ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของพจน์ คุณหญิงทับทิม และกานต์เก้า ทำเอาคุณหญิงรู้สึกไม่พอใจหน่อยๆ ส่วนกานต์เก้าก็รู้สึกอิจฉาตาร้อน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

“พัฒน์ไม่ตักให้กับหนูเก้าบ้างล่ะลูก” คุณหญิงเอ่ยขึ้น

“อุ๊ย! ไม่ต้องหรอกค่ะคุณแม่ หนูสามารถตักเองได้ค่ะ” เธอว่าอย่างมีจริต ซึ่งธีร์ก็มองอย่างยิ้มๆ ที่เธอจงใจกระแทกเขาเต็มๆ

เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยจริงๆ แม่ผัวกับผู้หญิงคนนี้

“ธีร์ ลูกชื่อธีร์ใช่ไหม” พ่อของธีร์ถามร่างโปร่งเพื่อไม่ให้แฟนของลูกชายรู้สึกไม่ดี พจน์รู้ว่านี่คือแฟนของลูกชายคนเล็ก เพราะลูกชายคนโตได้เกริ่นเอาไว้แล้วเมื่อหลายเดือนก่อน

คนที่ทำให้ลูกชายของเขาถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะการกระทำของตัวเอง

“ครับ”

“ทานให้อร่อยนะลูก อาหารที่นี่มีแต่อร่อยๆ”

“ขอบคุณครับ” ธีร์ว่ายิ้มๆ

อย่างน้อยพ่อของพัฒน์ก็ใจดีไม่เหมือนกับหน้าตาล่ะนะ แค่เอาชนะใจของแม่ร่างสูงได้ก็พอ

พัฒน์กับธีร์หันมายิ้มให้กันนิดๆ ซึ่งคุณหญิงทับทิมก็อดตกใจไม่ได้ที่เห็นลูกชายที่ไม่ค่อยยิ้มของตนกลับยิ้มให้กับธีร์อย่างจริงจังและอ่อนโยนที่สุด

แต่แค่นี้ เธอไม่ยอมง่ายๆ หรอกนะ

…

…





50%

 :haun4: :hao7: :hao7:


ครึ่งหนึ่งไปก่อนนะคะ พรุ่งนี้อีกครึ่งค่ะ มีสาเหตุนะคะ ไม่อยากให้จบเร็วอ้า...กลัวไปได้อยู่แบบนี้กับนักอ่านอีก

พูดคุยสอบถามได้ที่แฟนเพจเลยจ้ะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-08-2015 16:38:20

 :really2:  ภาคธีร์ปะทะแม่ผัว
กรี๊ดกับคำว่ารักของพัฒน์ อิอิ สู้ตายนะธีร์

ยูกิ  :L1: 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 21-08-2015 16:55:59

คุณแม่จะยอมรับง่ายๆคงไม่ใช่สินะคะ
แน่นอนว่าน้องธีร์มีดีกว่าที่คุณแม่คิดไว้เยอะค่ะอิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 21-08-2015 17:07:39

ธีร์สู้ๆๆๆนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 21-08-2015 18:05:10

ธีร์สู้ๆนร๊า...ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-08-2015 18:21:53

คุณแม่ไม่ต้องพยายามหรอกค่าาาาา ยอมแพ้เถอะ จะได้เสียหน้าน้อยหน่อย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 21-08-2015 18:33:06

ธีร์สู้ๆ 
 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-08-2015 19:01:27

รอดูฤทธิ์เดช

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 21-08-2015 19:18:28

เหมือนได้ยินเสียงระฆังยกแรก แม่ผัวปะทะลูกสะใภ้  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 21-08-2015 20:06:13

เอาให้ราบคาบไปเลยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-08-2015 20:11:24

จัดหนักค่ะธีร์ 5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: Panehove ที่ 21-08-2015 20:14:29

ธีร์สู้ๆนะ เอาชนะใจแม่ผัวให้ได้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 21-08-2015 20:18:27

อยากอ่านต่อแล้วค่าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 21-08-2015 20:34:27

รู้จักธีร์ตัวแสบน้อยไปนะคะคุณแม่ขา ทำให้คนอย่างพัฒน์เชื่องมาแล้ว ทำให้คุณแม่รักนี่ง่ายมากอ่ะ โห๊ะๆๆๆ รอดูวันเปิดศึกต่อไป 5555555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 21-08-2015 21:15:10

สู้ๆนะคนเขียน เราชอบเรื่องนี้มากเลยถ้าจบแล้วไม่รู้จะอ่านเรื่องไหนดี

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 21-08-2015 21:55:44

สู้ๆ นะน้องธีร์

ถ้าคุณแม่ผัวยังไม่เข้าใจ ก็โชว์ความแซ่บของเราไปเลยค่ะ

ไม่ต้องกลัวนะคะ  มีพี่พัฒน์ที่คอยให้ท้ายกันแบบสุดๆ อยู่ด้วยทั้งคน  o13

ใกล้จะจบแล้วสินะคะ

ชอบเรื่องนี้มากๆ ค่ะ

เนื้อเรื่องสนุก แถมยังมาลงให้อ่านกันบ่อยๆ อีก

บางทีติดธุระไม่ได้เข้ามาหลายวัน เห็นอีกทีลงไปหลายตอนแล้ว

เห็นแล้วหายเหนื่อยเลยค่ะ ได้นอนอ่านนิยายฟินๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 21-08-2015 22:17:04

จัดให้หนัก เอาให้อีเด็กเก้า(ก่าย) กลับบ้านไม่ถูกไปเลย คุณแม่พี่พัฒน์ระวังจะโดนถอนหง-ก นะคะ :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 21-08-2015 23:13:49

 :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-08-2015 06:18:29

คืออออออออออออ



 :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-08-2015 07:00:43

น้องธีร์สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 22-08-2015 07:02:47

แม่ผัวลูกสะใภ้ เจอกันแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 22-08-2015 09:01:56

โอ้วววว พัฒน์บอกรักแร้วอ่ะ ดีงามจิงๆ
แต่ธีร์ของเรานี่บอกสู้เต็มร้อย แต่ก้อยังแอบฝ่อๆอยู่ตลอดๆ 5555555
ธีร์สู้ๆ แม่สามีทำไรเราไม่ได้หรอก! เฮ้!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 22-08-2015 09:17:02

สนุกล่ะทีนี้  :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 22-08-2015 09:32:26

แล่วๆๆๆๆๆๆ ลูกสะใภ้ปะทะแม่ผัว
หวาน ณ โรงจอดรถ  :mew1:
เริ่ด!!!! รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 22-08-2015 11:51:23

 :hao7:   :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 22-08-2015 12:33:00

แม่ผัวปะทะลูกสะใภ้แล้วววว

ธีร์สู้ๆเข้าไว้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 22-08-2015 14:17:25

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 22-08-2015 15:21:18

แม่ผัวตัวแสบ  :m31:

ธีร์สู้!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.1 (21/8/2558) P:54
เริ่มหัวข้อโดย: ...Y_season_Y... ที่ 22-08-2015 16:55:59

หงุดหงิดไม่ชอบเลย นายเอกแพ้ตลอด พระเอกก็เก่งไปซะทุกอย่าง
ทุกอย่างเป็นใจให้คู่นี้ต้องรักกันมากทั้งเจ้านายและครอบครัว

ตอนคุมคาสิโน<<<<เราคิดนายเอกเท่มาก ถึงจะไม่ได้รับความไว้ใจในด้านสว่างเท่าไหร่นักแต่ได้ความไว้ใจในด้านมืด
โห หหหหหกหกก. จากที่หงุดหงิดเริ่มหายเลย แต่พอพระเอกมาปุ๊บ นายเอกเป็นแค่ลูกกระจ๊อก ทั้งที่ทุกจัดการได้ พอมีพระเอก. -,-ทุกเรื่องกลายเป็นว่านายเอกทำไม่ได้ซักอย่าง   

กลับมาเซ็งหงุดหงิดเหมือนเดิม-,-

พอมาถึงช่วงครอบครัว<<<<<นายเอกนำเนินเรื่องครอบครัวมาดีตลอด แต่พอพบพี่ชาย ตอนแรกลุ้นมาก ว่าพี่ชายจะน่ากลัว ขรึม ฉลาด แต่ใจดีกับนายเอก พอคุณพี่ชายมาโดนพระเอกสอนซะงั้น- - เยี่ยม!! ครอบครัวคุณแม่ก็รู้จักกับแม่พระเอกอีก เออดีเรื่องนี้ พระนายหนีกันไม่พ้น ไม่มีคนเป็นคนกลางเลย ถึงเราจะยังอ่านไม่จบ แต่เราขอพอแค่นี้ดีกว่า แม่นายเอกต้องเชียร์พระเอกอยู่แล้ว

เราว่าถือเรายังอ่านต่อเราต้องปาโทรศัพท์ทิ้งแน่ๆ หงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
ถ้าเราเป็นนายเอกเจอแบบนี้ทุกวันเราคงได้ประชดฆ่าตัวตายวันละร้อยหน

พระเอกจะเก่งไปไหน นายเอกไม่มีอะไรที่เก่งเลย-.-(ไม่มีอะไรที่ยิ่งใหญ่เลย)

เซ็ง!!! :z3:

ปล.อินจัดจ้าาาาาาา แต่ก็แต่งดีนะ ^^

สนุกดี^_^

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 22-08-2015 17:09:50

ครึ่งหลัง

หลังจากทานอาหารที่สุดแสนจะเงียบเชียบมาแล้ว ทั้งหมดก็ย้ายเข้าไปคุยในห้องนั่งเล่น คุณหญิงพยายามดันให้กานต์เก้าได้นั่งใกล้ๆ กับพัฒน์ แต่ลูกชายของเธอก็เอาแต่เกาะติดกับธีร์จนไม่สามารถแยกออกจากกันได้

“ผมจะพาธีร์มาพักที่นี่ระหว่างที่ได้หยุด สามวันน่ะครับ จะนอนสองคืน” พัฒน์บอกกับพ่อ ซึ่งคนเป็นประมุขของบ้านก็พยักหน้ารับรู้

“รบกวนด้วยนะครับ”

“รู้ว่ารบกวนแล้วจะมาทำไม”

“แม่ครับ ให้เกียรติคนรักผมด้วย” พัฒน์ขอร้องนิ่งๆ ซึ่งแม่ของเขาก็หันมามองลูกชายอย่างตัดพ้อ ยิ่งไม่พอใจธีร์ที่ทำให้ลูกกล้าว่าเธอ

แต่ที่สำคัญ เธอตกใจที่ลูกชายของเธอกล้าแนะนำว่าเป็นคนรัก ทำเอาคุณหญิงและกานต์เก้ากำหมัดแน่นอย่างไม่พอใจ

“หนูเก้าจะมาพักบ้านเราสามวัน เพราะคุณกิ่งกับคุณเพชรไปฮันนีมูนต่างประเทศน่ะ ไม่อยากทิ้งไว้คนเดียว นี่ถ้าลูกเข้ามาพบแม่ก่อน ก็คงจะได้พบท่าน” คุณหญิงบอกลูกชายยิ้มๆ

แขกที่ว่านี่เอง ธีร์แอบยิ้มในใจ เรื่องราวมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด มันรู้สึกสนุกด้วยซ้ำไป

“ครับ” พัฒน์ก็แค่รับคำไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก

“แม่ขอโทษนะตาพัฒน์ แต่แม่ขอถามแฟนลูกหน่อยนะว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ทำไมถึงมารู้จักกับลูกได้” พัฒน์ขมวดคิ้วสงสัยว่าทำไมแม่ถึงถามแบบนั้นยังไม่มีใครบอกเรื่องของธีร์กับแม่อีกหรือ ก่อนจะได้คำตอบจากพ่อที่พยักหน้าน้อยๆ

นั่นก็หมายความว่าแม่ยังไม่รู้ว่าธีร์เป็นลูกชายของเพื่อนแม่ของพัฒน์ ซึ่งคุณหญิงทับทิมก็เป็นลูกค้ารายใหญ่ที่มักจะไปซื้อเครื่องเพชรแบบใหม่ๆ จากร้านของครอบครัวธีร์เสมอ จนกลายเป็นเพื่อนกับคุณหญิงอรนภาไปโดยปริยาย ออกงานก็เจอกันบ่อยๆ

“ธีร์มันเป็นล่ะ...” ยังไม่ทันที่พัฒน์จะบอกแม่ไป ร่างโปร่งก็คว้างหมับที่แขนแกร่งแล้วบีบเป็นการห้ามว่าไม่ให้พูด ซึ่งธีร์ก็ยิ้มน้อยๆ ส่ายหน้าไปมาเมื่อพัฒน์หันมามองเอาคำตอบ

คุณหญิงทับทิมกับกานต์เก้าเห็นแบบนั้นก็เข้าใจว่าธีร์อายที่จะบอกว่าตัวเองเป็นลูกเต้าเหล่าใคร คิดไปเองว่าธีร์คงจะเป็นลูกของคนธรรมดาๆ ไม่ได้มีฐานะอะไรมากนัก ส่วนการแต่งตัวดีๆ นี่คงจะเกาะลูกชายของเธอล่ะสิท่า คิดแบบนั้นคุณหญิงก็ยิ่งอยากจะแยกธีร์ออกจากลูกชายของตน

ไม่เหมาะสม ไม่เหมาะสมกับพัฒน์เลยสักนิด ทั้งฐานะ และเป็นเพศเดียวกันด้วย เพียงเท่านี้ก็เป็นเหตุผลที่เธอต้องขัดขวางความไม่เหมาะสมนี่แล้ว

“ไม่กล้าพูดหรือจ้ะ ไม่ต้องอายหรอกนะ พูดมาเลยก็ได้”

“ผมไม่มีอะไรจะพูดหรอกครับ ถ้าคุณแม่อยากจะรู้ว่าผมเป็นลูกเต้าเหล่าใคร คุณแม่ก็ยอมรับความรักของพวกเราสิครับ” ธีร์พูดต่อรองด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

“ฉันไม่อยากรู้หรอกจ้ะ แค่จะพิจารณาดูเท่านั้นว่าเหมาะสมหรือไม่เหมาะสม!” คุณหญิงทับทิมกระแทกเสียงใส่เชิดๆ ทำเอาร่างโปร่งถึงกับหลุดหัวเราะเบาๆ

“แล้วแบบไหนถึงจะเหมาะสมล่ะครับ”

“ก็ต้องเท่าเทียม ฐานะเดียวกัน หน้าตาดี ทำอาหารเป็น มารยาทดี เรียบร้อย ทุกอย่างที่สะใภ้รัตนมณีโชติควรมี”

“งั้นคุณเก้าทำอาหารเป็นหรือเปล่าครับ” ธีร์ถามถึงผู้หญิงที่นั่งมองพัฒน์ด้วยสายตาที่เคลิบเคลิ้ม

“เป็นสิ ใช่ไหมหนูเก้า” คุณหญิงตอบแทน เพราะคิดว่าลูกสะใภ้ในอุดมคติอย่างกานต์เก้าที่ทั้งสวย เรียบร้อย ต้องทำอาหารเก่งแน่ๆ หารู้ไหมว่า ตัวเองคิดผิด

“อ่ะ เอ่อ เป็นค่ะ” เธอตอบไปอย่างไม่มั่นใจ เพียงเท่านั้นธีร์ก็รู้แล้วว่าหญิงสาวโกหก

“เห็นไหมล่ะ แต่นายเป็นผู้ชาย ฉันอนุโลมให้ก็แล้วกันเรื่องทำอาหาร หน้าตาก็...” คุณหญิงมองใบหน้าขาวใสอย่างพินิจพิจารณา ก็อดชมในใจไม่ได้

แฟนของตาพัฒน์คนนี้ หล่อมากเลยนะเนี่ย ผิวพรรณก็ดี

“ทำไมครับคุณแม่ หน้าตาผมทำไม มันแย่มากเลยหรือครับ”

“เอ่อ ก็...ใช่แล้ว มันแย่มาก” เธอหลบสายตาของร่างผอมโปร่งของธีร์

“หนูเก้ากำลังจะเข้าทำงานในบริษัทของครอบครัวใช่ไหมลูก ถ้ามีปัญหาหรือสงสัยเรื่องอะไรก็ปรึกษาพี่พัฒน์ได้นะคะ” คุณหญิงทับทิมหันไปพูดกับกานต์เก้า

“ได้หรือคะ”

“ได้สิจ้ะ จริงไหมตาพัฒน์”

“ผมไม่ค่อยว่างหรอกครับ ต้องทำงานทีเดียวสองบริษัท แค่เวลาทานข้าวยังลืม” พัฒน์ปฏิเสธด้วยเหตุผลนิ่งๆ

“ตายจริง! แล้วแบบนี้จะได้กินข้าวครบทั้งสามมื้อหรือเปล่า” คุณหญิงเอามือทาบอก

“ครบครับ ได้ธีร์นี่แหละคอยเตือน” ร่างโปร่งหันไปมองหน้าร่างสูงทันทีอย่างแปลกใจ ใครกันแน่ที่เตือนใคร ก่อนจะยกยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นว่าพัฒน์กำลังทำให้เขาดูดีในสายตาของแม่

น่ารักจริงๆ น่าให้รางวัลนะแบบนี้

“ต้องขอบคุณธีร์มากๆ นะลูกที่คอยเตือนลูกชายพ่อให้กินข้าว” พจน์พูดขอบคุณ ทำเอาธีร์รู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาที่พ่อของพัฒน์ไม่มีทีท่าว่าจะไม่ต้อนรับเขาเลยสักนิด

“ไม่หรอกครับ บางทีผมก็ลืมบ้าง แต่โชคดีพัฒน์มาทานข้าวเที่ยงด้วยกันตลอด” ธีร์ตอบยิ้มๆ

“แล้วแบบนี้แกไม่เหนื่อยหรือตาพัฒน์ ที่ทำงานคนละที่เลยนี่”

“ผมไม่เหนื่อยหรอกครับพ่อ ถ้าไม่ไปสิเหนื่อย” พัฒน์ตอบ พลางส่งสายตากรุ้มกริ่มมาให้ธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็เบะปากใส่หน่อยๆ

“ทำงานอะไรงั้นหรือ”

“ผมทำงานอยู่ PLEUNG Real Estate น่ะครับ” ธีร์ตอบคุณหญิง แต่ไม่บอกตำแหน่งของตัวเอง ชื่อจริงกับนามสกุลก็ไม่คิดที่จะบอกด้วย

ธีร์มีเหตุผลที่ต้องปิดบังนะ...

“อ้อ! ตำแหน่งไหนล่ะ” ทับทิมถามอย่างวางมาด

“พนักงานธรรมดานี่แหละครับ”

พัฒน์กระตุกยิ้มน้อยๆ ไม่เข้าใจหรอกว่าธีร์ต้องการที่จะทำอะไร แต่ก็รู้สึกได้ว่าคนข้างกายกำลังสนุก สังเกตนิ้วมือที่กระดิกไปมาของเจ้าตัวแล้ว

“แม่กับหนูเก้าจะไปชอปปิ้ง ตาพัฒน์พาแม่ไปหน่อยสิลูก” คุณหญิงขอลูกชาย ซึ่งพัฒน์ก็กำลังจะตอบตกลงแต่คนตัวดีข้างกายก็พูดออกไปก่อน

“พอดีว่าพัฒน์เจ็บขาน่ะครับ ผมเลยอยากจะให้พักผ่อนก่อน ถ้าคุณแม่ไม่รังเกียจให้ผมไปเป็นคนใช้ชั่วคราวก็ได้นะครับ” ธีร์เสนอ ซึ่งคุณหญิงก็มองร่างแกร่งด้วยความเป็นห่วง

“เป็นอะไรมากไหมลูก งั้นตาพัฒน์ก็พักเถอะลูก ส่วนนาย...แน่ใจนะว่าจะไปด้วยจริงๆ” คุณหญิงหันมาถามอย่างไม่ค่อยพอใจ

“แน่ใจครับ รับรองว่าผมจะไม่ทำให้คุณแม่ต้องโมโหหรือไม่สนุกแน่ๆ ผมจะไปช่วยขับรถ ถือของให้เองครับ” ธีร์พูดยิ้มๆ

“เอางั้นก็ได้” คุณหญิงคงจะมีแผนการอยู่ในใจถึงได้ตอบตกลงอย่างง่ายดาย ส่วนกานต์เก้าก็มองพัฒน์อย่างผิดหวังนิดๆ และรู้สึกไม่พอใจที่ทับทิมยอมให้คนรักของพัฒน์ไปด้วย

“ก็ดี พ่อมีเรื่องจะคุยกับแกเหมือนกันตาพัฒน์”

“ครับพ่อ”

“งั้นนายก็ไปเตรียมตัวซะ ฉันกับหนูเก้าก็จะไปแต่งตัวก่อน ให้เวลาสามสิบนาที” คุณหญิงสั่งก่อนจะลุกขึ้น ซึ่งกานต์เก้าก็ลุกตาม ก่อนที่ผู้หญิงต่างวัยทั้งสองจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น

พจน์เองก็ทิ้งท้ายว่าให้ลูกชายตามไปพบที่ห้องทำงานของตนด้วย ก่อนจะปล่อยให้พัฒน์กับธีร์นั่งอยู่ที่เดิมกันตามลำพัง

“คิดจะทำอะไร” พัฒน์ถาม

“ก็เอาใจแม่สามีไง” ธีร์ตอบร่างแกร่งยิ้มๆ ทำเอาร่างสูงต้องเขกศีรษะแขกๆ อย่างหมั่นไส้ ทำเอาธีร์มองค้อนแต่ก็ไม่จริงจังนัก เพราะกำลังอารมณ์ดี

“โอ้ย!”

“กูเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเจ็บขา” พัฒน์แขวะ

“กูก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่ากูคอยเตือนให้มึงกินข้าว”

ทั้งสองพูดและมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ แต่ทั้งหมดก็อยู่ในสายตาของคุณพจน์ที่ยังคงแอบมองลูกชายกับแฟนลูกชายอยู่ด้านหน้าประตู เห็นแบบนั้น คนเป็นพ่อก็สบายใจแล้วล่ะ ลูกชายที่ไม่เคยมีความสุขเลยกลับมีความสุขได้เพราะธีร์ แค่นี้ เขาก็พอใจแล้วล่ะ

คงต้องเตรียมสินสอดให้สมน้ำสมเนื้อแล้วสินะ ดูได้ไม่ยากเลยว่า ไม่นาน คุณหญิงจะต้องยอมรับธีร์เป็นสะใภ้อย่างไร้ข้อกังขาแน่ๆ

“แล้วทำไมไม่บอกว่าเป็นลูกของใคร ตำแหน่งงานอีก”

“กูอยากให้แม่มึงยอมรับที่กูเป็นกู ไม่ใช่เพราะกูเป็นลูกใคร หรือฐานะไหน” สิ้นประโยค พัฒน์ก็ยิ้มออกมาอ่อนโยนกับความคิดของธีร์ที่ตั้งใจจะเอาชนะใจแม่เขาด้วยความเป็นตัวของตัวเอง

คิดไม่ผิดจริงๆ ที่ต้องเป็นคนนี้ และเพียงคนเดียวเท่านั้น

…

…

…


“เร็วๆ หน่อยสิยะ เดินช้าเป็นเต่าอยู่ได้” คุณหญิงทับทิมเรียกร่างสูงโปร่งของธีร์ที่เดินตามหลังถือของต่างๆ ที่เป็นทั้งของคุณหญิงและของกานต์เก้า

“คร้าบๆ” ธีร์เดินตาม สองมือก็เต็มไปด้วยถุงจากร้านแบรนด์เนมต่างๆ

แต่ธีร์ก็ยังคงทิ้งระยะห่างเอาไว้อยู่ดี มองแม่สามีกับลูกสะใภ้ในอุดมคติอย่างระอา ดูก็รู้ว่าอวยกานต์เก้าเกินเหตุ นอกจากชอปปิ้งแล้ว เธอก็เหมือนจะทำอะไรไม่เป็นอีกเลย

“คุณแม่ชวนมันมาทำไมคะ”

“ก็เอามากลั่นแกล้งไงคะลูก”

“งั้นคุณแม่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะยอมรับนายคนนั้นใช่ไหมคะ”

“ใครจะไปยอมรับให้ลูกชายมีแฟนเป็นผู้ชาย สะใภ้ของรัตนมณีโชติต้องเป็นหนูเท่านั้น เหมาะสมและเพียบพร้อมที่สุดแล้วจ้ะ” คุณหญิงพูดบอกกานต์เก้าอย่างร่าเริง ส่วนหญิงสาวเองก็ยิ้มอย่างพอใจที่ได้ฟังเหตุผล

“ขอบคุณนะคะ คุณแม่คะ เข้าร้านเพชรไหมคะ”

“ก็ดีเหมือนกันนะจ้ะ แม่อยากจะดูเหมือนกันว่าร้านไพพิจิตรของคุณพี่นภาจะมีคอนเล็คชั่นใหม่ออกมาหรือเปล่า”

เธอทั้งสองเดินตรงไปยังร้านเพชรของธีร์ที่ร่างโปร่งเริ่มกลับมาช่วยพี่ชายบริหารหลังจากงานที่บริษัทคงที่แล้ว ธีร์ขมวดคิ้วเครียดเพราะกลัวเจอแม่ของตนที่ร้าน และก็เป็นไปตามนั้น แม่ของธีร์มาที่ร้านนี้ในวันนี้พอดี อะไรมันช่างบังเอิญขนาดนี้นะ

“อย่ายืนเกะกะหน้าร้านสิยะ รีบเข้ามา เอาของวางไว้ตรงนั้นด้วย” ธีร์เดินเอาถุงต่างๆ ไปวางตรงโซฟาหรู ก่อนจะมองสบตากับมารดาของตนที่นั่งคุยกับคุณหญิงในมุมหนึ่งที่มีไว้ให้ลูกค้านั่งเลือกแบบเครื่องเพชร ซึ่งเธอจะทักแล้วแต่ลูกชายของตนก็ทำท่าเหมือนไม่ให้พูด

“มานั่งนี่สิยะ ให้ฉันเดา นายคงไม่เคยเห็นเพชรเยอะๆ แบบนี้ล่ะสิท่า” คุณหญิงเรียกให้ธีร์ไปนั่งข้างๆ ตน ซึ่งเธอก็นั่งตรงกลางระหว่างธีร์และกานต์เก้า

เพชรน่ะหรือ เห็นตั้งแต่เด็กจนเบื่อแล้วครับคุณแม่

“ขอโทษนะคะคุณพี่ คนของน้องไม่ค่อยประสาน่ะค่ะ” รีบออกตัวขอโทษทันทีเพราะกลัวว่าคนอายุมากกว่าอย่างแม่ของธีร์จะไม่พอใจเอา

“ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่ใครหรือคะ” ธีร์แอบยกนิ้วเยี่ยมให้เพราะแม่ของตนเข้าใจสถานการณ์ได้เองแบบไม่ต้องบอก

“คนรับใช้คนใหม่น่ะค่ะ”

“อ๋อ...หรือคะ” แม่ของธีร์กำลังโกรธ ร่างโปร่งรู้สึกได้ จนเขาต้องส่งสายตาบอกว่าไม่เป็นไร

ใครจะไม่โกรธที่มีคนมาดูถูกลูกชายตัวเองต่อหน้า แม้ว่าจะไม่รู้ก็เถอะ...

“คุณแม่คะ เส้นนี้สวยจังเลยค่ะ แต่ราคานี่สูงมากเลย ช่วงนี้หนูโดนคุณพ่อระงับการใช้เงินน่ะค่ะ เลยซื้อไม่ได้” เธอเอ่ยอย่างหงอยๆ มีจุดประสงค์ให้ทับทิมซื้อให้

“เส้นนี้แม่มีแล้วค่ะ แต่รู้สึกว่ามันหมดแล้วไม่ใช่หรือคะคุณพี่” เงยหน้าถามอรนภา ซึ่งเธอก็ยิ้มพร้อมพยักหน้าน้อยๆ

“ใช่ค่ะ พอดีว่ายังไม่ได้อัพเดทแคตตาล็อกใหม่เลย”

“งั้นหรือคะ เสียดายจัง” กานต์เก้าบ่นอุบอิบ

“ใช่สิ คุณหญิงวันเสาร์นี้ พี่ธินจะจัดงานโชว์เครื่องเพชรน่ะ ว่าจะส่งการ์ดเชิญแต่ว่าการ์ดยังไม่เสร็จเลย พี่เลยชวนปากเปล่าไปก่อน ส่วนการ์ดเชิญจะตามไปที่บ้านอีกทีนะคะ” อรนภาชวน ซึ่งมันทำให้ทับทิมรู้สึกตาแวววาวด้วยความสนใจทันที

เธอเป็นคนชอบเครื่องประดับและตกแต่งบ้านเป็นชีวิตจิตใจ เรื่องแบบนี้ไม่พลาด

“อีกสามวันสินะคะ ได้ค่ะคุณพี่”

“มีไฮไลต์พิเศษด้วยนะคะ เป็นชุดเครื่องเพชรที่ลูกชายคนเล็กออกแบบเองตอนกำลังอกหักน่ะค่ะ ตอนเห็นก็ชอบมาก เลยขอลูกชายเอามาทำน่ะค่ะ แต่จะทำเพียงแค่ 5 ชุดเท่านั้น”

ธีร์ยิ้มกริ่มกับประโยคที่ว่า ออกแบบตอนที่กำลังอกหัก ก็มันจริงล่ะนะ มันเป็นเครื่องเพชรที่ธีร์รู้สึกถึงความล้ำค่า หยาดเพชรที่ดูเหมือนหนดน้ำตา มันทำให้ธีร์คิดถึงวันเหล่านั้นจริงๆ

“ตายจริง อกหักหรือคะ แล้วเป็นยังไงบ้างคะตอนนี้” ถามด้วยความเป็นห่วงอย่างจริงใจ

“ตอนนี้เขาสองคนเข้าใจกันแล้วล่ะค่ะ กำลังเอาใจแม่แฟนอยู่ แต่เหมือนจะเป็นการยาก เพราะยังไงก็ผู้ชายทั้งคู่” คุณหญิงอรนภาเล่ายิ้มๆ ซึ่งธีร์ก็แอบเขินหน่อยๆ ที่ต้องมานั่งฟัง เกือบหลุดโวยวายแล้ว ดีที่ตั้งสติได้

“ผู้ชายทั้งคู่หรือคะ”

“ใช่แล้ว เฮ้อ...ลูกชายทั้งสองของพี่ไปเป็นลูกสะใภ้บ้านอื่นหมดเลย พี่ล่ะเศร้า”

“คุณพี่เศร้าแต่ทำไมถึงยิ้มล่ะค่ะ”

“ที่พี่ยิ้มเพราะพี่มีความสุขที่เห็นลูกมีความสุข บอกตรงๆ ตอนได้ข่าวว่าลูกชายกินไม่ได้นอนไม่หลับ ลมป่วยประสบอุบัติเหตุ คนเป็นพ่อแม่นี่แทบช็อกเลยนะคะ แต่ก็ได้แฟนลูกชายนี่แหละมาดูแลไม่ห่าง”

“ดีใจด้วยนะคะ” ทับทิมยิ้มอย่างจริงใจ

เธอไม่ได้รังเกียจความรักของเพศเดียวกัน แต่พอเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอ ก็ยากที่จะทำใจยอมรับได้ แม้จะเป็นการขัดขวางความสุขของลูกก็ตาม แต่เธอก็เคารพการตัดสินใจ ที่พาผู้หญิงมาให้รู้จักก็เผื่อว่าพัฒน์จะมองว่าเป็นความรู้สึกชั่ววูบ อีกเดี๋ยวก็เลิก...

“ขอบคุณนะคะ อ้อ!! ชื่องานเปิดตัวเครื่องเพชรของน้องธีร์ชื่อว่า หยาดน้ำตาแห่งความรัก  ทำเพียง ห้าชุดเท่านั้น โดยที่ลูกชายไม่ให้ขายนะคะ ให้โชว์ตามสาขาใหญ่ทั้งห้าเท่านั้น แต่มีอีกชุดหนึ่งที่น้องธีร์ออกแบบตอนที่ความรักสมหวัง ตัวชุดนี้จะวางขายเพียง 23 ชุดเท่านั้นค่ะ อายุของลูกชาย ชื่อว่า ความสุขแห่งความรัก โปรเจคนี้สองพี่น้องช่วยกันทำขึ้นมา ถือว่าเป็นโปรเจคส่งท้ายปีเลยนะคะ” ระหว่างที่เล่าอรนภาก็มอบรอยยิ้มอบอุ่นให้กับลูกชายตลอด แต่คุณหญิงทับทิมกับกานต์เก้าไม่ได้สนใจมากนัก

“น่าสนใจมากๆ ค่ะ หนึ่งในยี่สิบสามน้องต้องเป็นเจ้าของค่ะ ว่าแต่ลูกชายคนเล็กที่อัคนี อภิหชัยบดินทร์ ดึงตัวไปทำงานด้วยใช่ไหมคะ สงสัยจะเป็นคนที่เก่งรอบด้านจริงๆ ขนาดลูกชายของน้องโชคดีแล้วนะคะที่ปฐพีอภิหชัยบดินทร์มาดึงตัวไป แต่ลูกชายคุณพี่น่าอิจฉาว่า เพราะบริษัทนั้นเป็นบริษัทเก่าแก่ที่เปิดมานาน แต่ DINZ เพิ่งเปิดตอนที่คุณอิสระกับคุณหญิงอัญมณีกำเนิดลูกแฝด สงสัยกลัวลูกแย่งงานกันทำนะค่ะ”

“พี่ก็ว่าอย่างนั้น”

“แสดงว่าลูกชายของเราก็น่าจะรู้จักกันสินะคะ” ธีร์ยิ้มกริ่มกับคำถามนี้ รู้จักสิ รู้จักดีเลยด้วย

“ฮะๆ ว่าแต่คุณหญิงสนใจเครื่องเพชรชุดไหนไหม พี่จะได้ให้เด็กๆ ไปเอามาให้”

“ขอน้องดูก่อนนะคะ”

คุณหญิงเลือกดูในแคตตาล็อกต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ ส่วนร่างโปร่งที่เงียบมานานก็กลัวว่าคุณหญิงจะเหงา เลยช่วยแนะนำ

“ผมว่าเส้นนี้สวยดีนะครับ น่าจะเหมาะกับคุณแม่” ธีร์ชี้ไปที่ตัวเพชรเส้นหนึ่งที่มีทับทิมสลับกับเพชรเรียงกันสวยงาม

“ไม่ต้องมาแนะนำย่ะ ฉันเลือกเองได้” เธอปฏิเสธอย่างมีฟอร์ม ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงเธอก็ชอบเส้นนี้อยู่เหมือนกัน แต่พอธีร์ชี้ เธอก็ไม่อยากจะได้ทันที แอบเสียดายนิดๆ

“ไม่เห็นสวยเลยสักนิด” บ่นอุบอิบอย่างเสียดาย

“ใช่ค่ะคุณแม่ ไม่เห็นจะสวยเลย นายน่ะมันไร้รสนิยม ดูเพชรไม่เป็น เส้นนั้นมันธรรมดาจะตาย ไม่เห็นสวยเลยสักนิด” กานต์เก้ารีบพูดสมทบกับคุณหญิง แต่เป็นประโยคที่ทำเอาคุณหญิงถึงกับหน้าเสีย เพราะเธอชอบเพียงแค่ไม่ยอมรับความจริงเท่านั้น

แอบโกรธที่กานต์เก้าว่าไร้รสนิยม

“โอเคๆครับ ผมไม่แนะนำก็ได้ ถ้าอย่างนั้นผมขอไปรอข้างนอกก็ได้ กลัวคุณแม่จะไม่สบอารมณ์ไปมากกว่านี้” เขาพูดบอกไปแค่นั้นก็ลุกออกจากโซฟาทันที ปล่อยให้แม่สามีกับลูกสะใภ้ในอุดมคติเลือกเครื่องเพชรต่อไป แอบส่งยิ้มให้กับแม่ของตนด้วย ซึ่งเธอก็ส่ายหน้าไปมากับความสนุกของลูกชาย

หวังว่าลูก...จะผ่านไปได้นะคะ

แม่เป็นกำลังใจให้



100%


 :hao6: :hao6: :hao6:

   หลายคนสงสัยว่า พี่ธีร์เจอแบบนี้จะผ่านไปได้ไหม ที่จริงแล้วคุณหญิงแกเป็นคนขี้ใจอ่อน แล้วยิ่งเจอความน่ารักของเจ็มที่ปูทางมาแล้วด้วยนั้น ไม่มีอะไรดราม่าเล้ย!!! แรกๆ ก็ไม่พอใจนั่นแหละ แต่หลังๆ เริ่มรู้จักนิสัยเท่านั้นแหละ อิอิ
   
พูดคุย ทวงนิยาย รออัพเดทข่าวสารได้ที่แฟนเพจเลยค่า


https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-08-2015 17:38:18

อู้ววววว แม่สะมีแบบนี้ถ้าถูกใจลูกสะใภ้นี่ท่าจะเขี่ยลูกตัวเองทิ้งเป็นหมาหัวเน่าเลยไหมเนี่ย  :m20:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 22-08-2015 17:50:59

อยากเห็นหน้าคุณแม่ตอนรู้ว่าธีร์เป็นใครจัง
สนุกมากๆ ไม่นานคุณแม่ต้องใจอ่อน
เพราะน้องธีร์น่ารักกก
 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 22-08-2015 18:00:13

ตอนนี้แอบฮา ไม่รู้ใครโง่กว่าใคร น้องธีร์ สู้สู้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-08-2015 18:22:59

 o13.  ยกนิ้วให้น้องธีร์และคุณแม่ มองตาสื่อใจกันด้วย
งานนี้รอดูคนหน้าแตกค่ะ หมั่นไส้ยัยเก้า. ชิ
เพชรชุดที่ออกแบบตอนสมหวังในความรักจะต้องสวยมากแน่ๆ
ว่าแต่พี่พัฒน์มีของขวัญแทนใจหรือยังเนี่ย คุณพ่อจะเตรียมสินสอดแล้วนา.

ชอบตอนนี้จัง.  :mew1: 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 22-08-2015 18:52:39

ฮาแปลกๆอ่ะ 55555 ธีร์ต้องเอาชนะใจแม่ผัวให้ได้นะ แหมมมม พุดได้แบบเต็มปากเต็มคำ 55555555555555

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ ท่าจะมันส์  :pig4: :L1: :3123: :L2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 22-08-2015 18:53:41

ชอบอ่ะ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 22-08-2015 19:06:20

รอติดตามตอนต่อไป อยากรู้จังว่าคุณหญิงจะทำไงตอนรู้ความจริงเรื่องธี:laugh:7

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 22-08-2015 19:06:48

ธีร์รรรรรรร

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-08-2015 19:46:13

เริ่มจะสงสารคุณแม่พัฒน์นิดๆ คุณแม่อย่าดูคนที่ภายนอกนะน่ะต้องดูกันที่จิตใจด้วย คุณแม่ต้องผ่านไปให้ได้นะค่ะเพื่อความสุขของทุกฝ่าย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-08-2015 19:46:25

อยากเห็นหน้าแม่สามีตอนรู้ความจริง
มีเงิบค่ะ มีเงิบแน่ๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 22-08-2015 19:50:34

ชอบแม่ธีร์มากมายอ่ะ รอตอนที่แม่พัฒน์รู้ว่าธีร์เป็นใคร อยากรู้จังว่าจะทำยังไง
เป็นกำลังใจให้ธีร์นะ :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 22-08-2015 20:13:43

 :pig4: เข้าใจธีร์นะที่อยากให้แม่รักที่ตัวเองมากกว่าฐานะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 22-08-2015 20:16:06

ดูท่าน้องธีร์จะสนุกนะคะนั่นน่ะ

 มีแผนอะไรไว้พิชิตใจแม่สามีคะ   :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 22-08-2015 20:23:00

เอาใจแม่สามีนะค้า. พี่ธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 22-08-2015 20:37:20

สู้ค่ะ ธีร์!!!!
เด๋วคุณแม่ก้อยอมรับแร้ว เห็นชัดๆ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 22-08-2015 20:47:48

ชอบธีร์ตรงนี้แหละ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 22-08-2015 21:23:51

แม่ผัวรักลูกสะใภ้เมื่อไหร่ได้โชคสองชั้นเลยนะนี่  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 22-08-2015 21:24:30

 :mew1: ชอบอ่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 22-08-2015 21:38:35

 :z2: คิดภาพตอนคุณแม่รู้ความจริง ถถถถถถ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 22-08-2015 21:49:13

อยากให้รู้ความจริงไวๆจังเลย :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-08-2015 22:05:28

รอดูคนหน้าแตก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 22-08-2015 22:08:48

อูยยยยย ขุ่นแม่ถ้ารู้ความจริงขึ้นมาไม่อยากจะคิดเล้ยยย  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 22-08-2015 23:27:08

อ่านแล้วสนุกตามธีร์ไปด้วยเลยค่ะ 5555 อยากอ่านอีกกกกก จะรอดูว่าคุณหญิงแม่จะพลาดให้ธีร์ตอนไหน
ปล.รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 22-08-2015 23:40:54

คิดว่าแม่ผัวคงได้รู้อะไรอีกเยอะในตัวธีร์ รู้สึกว่าลูกสะใภ้กัวแม่ผัวจะเบ้ากันได้เพราะความชอบเครื่องเพชรกับการตกแต่งบ้านเหมือนกัน ถ้าได้จับมือกันคงมันส์น่าดู

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 22-08-2015 23:54:24

เต็มที่เลยนะ  :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-08-2015 02:09:23

 :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 23-08-2015 02:12:36

เอาใจช่วยธีร์นะ!

ชอบตรงที่ด่ากระทบคุณแม่ อย่างฮา 555+

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 23-08-2015 07:04:47

ธีร์น่ารักเกินนนไปป
ไม่ให้พัดรักได้ไงล่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 23-08-2015 09:09:14

 :hao7:  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 23-08-2015 10:19:25

สู้ๆนะธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 23-08-2015 10:26:44

คุณแม่ ออกตัวแรง ระวังเงิบนะค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 23-08-2015 10:42:23

รู้จักพี่ธีร์น้อยไปนะคะคุณแม่ขาาา ระดับพี่ธีร์แล้ว ชนะใจด้วยความสามารถตัวเองล้วนๆ :)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 23-08-2015 13:22:14

ที่จริงลูกชายขุ่นแม่ก็หาลูกสะใภ้ที่เพรียบพร้อมมาให้แล้ว
ขุ่นแม่ยังจะไปหาอีกทำไมเนี่ย
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 23-08-2015 19:14:21

เตรียมตัวหงายเงิบค่ะ คุณหญิงแม่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 24-08-2015 22:28:45

พี่ธีร์ สู้ๆ นะจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 25-08-2015 01:31:33

กรี๊ดดดด.....ดดด 


เอามาลงต่อเลยนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 25-08-2015 03:36:03

ธีร์เลิศศศศศศศศศศ~
มาต่อเรวๆน้าาาาาาา (/ตามติด)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 25-08-2015 06:59:51

ได้เวลาสนุกอีกแล้วชิ..............น้องธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 40.2 (22/8/2558) P:55
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 25-08-2015 14:53:28

เกือบต้มน้ำแหละ
ดีนะอ่านที่บอกก่อน
ไม่เอามาม่าเน๊อะๆ
แค่ยังไม่รู้จักกันจริงๆจัง
หุหุ
สู้ต่อไปนะธีร์

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 25-08-2015 17:11:24

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 41

หลังจากออกจากร้านเพชรที่คุณหญิงกับกานต์เก้าไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง ธีร์เดินถือของตามอีกครั้ง ผ่านร้านตกแต่งบ้านชื่อดังก็อดที่จะมองไม่ได้ ร่างสูงโปร่งเดินเข้าไปในร้านอย่างถูกสะกดจิต ไม่สนใจเลยว่าคุณหญิงกับกานต์เก้าจะเดินไปถึงไหนแล้ว

“อ่า โคมไฟนี้สวยจัง ถ้าเอาไปไว้ที่ห้องนี่ต้องสวยน่าดู แจกันนี้เข้ากับบ้านของพัฒน์ดีนี่ ถ้าอยู่ในห้องนอนของมันต้องเข้ากันดีแน่ๆ” ธีร์เดินพึมพำดูทุกอย่างอย่างชอบใจ เวลาเห็นของพวกนี้ ร่างโปร่งมักจะไม่มีสติเลยสักนิด เห็นอันไหนอยากได้ก็จะซื้อทั้งหมด

“ไม่ทราบว่ารับอะไรดีคะ” พนักงานสาวเดินมาสอบถามธีร์ตามหน้าที่

“ผมเอาโคมไฟนั่น แจกันนี้ 3 ใบ แล้วก็กรอบรูปนั่นด้วย ที่นี่มีดอกไม้ปลอมไหมครับ” ธีร์หันมาถามพนักงานที่จดรายการสินค้าอยู่

ในเมื่อพัฒน์ไม่ค่อยกลับมาอยู่บ้านเท่าไหร่ ก็ใช้ดอกไม้ปลอมเอาก็แล้วกัน

“มีค่ะ ต้องการดอกอะไรคะ”

“เอาแบบทุกชนิดเลย แต่ที่เป็นดอกไม้สีขาวนะครับ”

“ได้ค่ะ รับอะไรเพิ่มไหมคะ”

“ผมอยากดูนาฬิกาผนังครับ อยู่ทางไหน” ธีร์ถามหา

“เชิญทางนี้เลยค่ะ” ร่างโปร่งเดินตามพนักงานสาวเข้าไปในตัวของร้านเรื่อยๆ ไปยังส่วนที่โชว์นาฬิกาหลายหลายรูปแบบอยู่ ธีร์วางของไว้ที่โซฟาใกล้ๆ  แล้วเดินเลือกดูอย่างกับลืมไปเลยว่า มากับใครบ้าง

ในจังหวะที่ธีร์กำลังเลือกนาฬิกาอย่างขะมักเขม้นก็มีเสียงดังลั่นมาจากข้างหลังเขา เป็นเสียงที่ทำเอาธีร์ถึงกับจำได้ว่าไม่ได้มาคนเดียว

“นี่นาย!! คิดจะเดินไปไหนมาไหนช่วยขอกันก่อนได้ไหมยะ” แม่ของพัฒน์ด่าธีร์เสียงดัง

“ใช่ย่ะ แล้วมันหน้าที่พวกฉันไหมที่ต้องมาเดินตามนายน่ะ” กานต์เก้าสมทบ

นี่น่ะหรือคำพูดของผู้ดี การพูดแบบที่คุณหญิงชอบ ธีร์ไม่เห็นว่ามันจะมีตรงไหนเลย ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ไม่ได้ดีเด่อะไรด้วยซ้ำ

“ต้องขอโทษจริงนะครับ พอดีเป็นคนคลั่งการแต่งบ้านแต่งห้อง เลยลืมว่ามาเป็นคนใช้ให้กับคุณแม่” ธีร์บอกออกไปตามจริง ซึ่งคุณหญิงทับทิมก็มองไปรอบๆ ร้านอย่างสังเกต เพราะตัวเองก็เป็นคนชอบตกแต่งบ้านเหมือนกัน มักจะซื้อของตกแต่งบ้านทุกๆ เดือน เปลี่ยนมันบ่อยๆ

“ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าฉันจะเดินซื้อของร้านนี้เหมือนกัน ตามใจนาย ไปเถอะหนูเก้า เรามาเลือกของกัน” หันมาชวนหญิงสาวข้างกาย ซึ่งกานต์เก้าทำหน้าแบบอึดอัด เพราะเธอเหนื่อยมาก และไม่ชอบเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย

“หนูเหนื่อยน่ะค่ะคุณแม่ และก็ไม่ค่อยชอบทำอะไรแบบนี้ด้วย ขอพักได้ไหมคะ”

เสี้ยวหนึ่งคุณหญิงมองหญิงสาวอย่างผิดหวัง แต่ก็ได้แต่พยักหน้าจำยอม

“ก็ได้จ้ะ หนูเก้าพักผ่อนก่อนเถอะ”

“ขอบคุณค่ะ”

“เป็นผู้หญิงรุ่นใหม่แท้ๆ เหนื่อยง่ายจริงๆ คุณแม่อายุมากแล้วยังไม่เห็นจะเหนื่อยเลย อย่างนี้แหละน้าคนที่ไม่เคยผ่านความยากลำบากมาก่อน” พูดจบธีร์ก็เดินหนีไปจากตรงนี้ทันทีเพราะกลัวว่าต้องเถียงกับเธอนาน ส่วนคุณหญิงทับทิมได้ยินแบบนั้นก็ฉุกคิดขึ้นมา

หน้าตาสวย กิริยาดี ฐานะก็ผ่าน แต่เธอยังไม่ทำงานเลยด้วยซ้ำ จบมาได้ปีกว่าๆ ก็ยังไม่คิดจะทำงาน เดินนิดๆ หน่อยๆ ก็เหนื่อย แบบนี้น่ะหรือที่ฉันอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ ตัดเรื่องทำอาหารที่เธอออกปากไปได้เลย เพราะแค่นี้เธอก็ไม่คิดจะทำอะไรแล้ว อาหารก็คงพูดเอาใจเธอเท่านั้น เธอมองไปยังร่างสูงโปร่งของธีร์อย่างพิจารณาอีกครั้ง รอยยิ้มและความจริงจังที่กำลังเลือกของตกแต่งอยู่นั้นทำให้เธอเผลอยิ้ม

ตั้งแต่สร้อยเพชรแล้ว ธีร์ก็ชอบแบบเดียวกับเธอ

มาตอนนี้ก็ชอบตกแต่งบ้านเหมือนเธอ

ที่สำคัญ ใช้ให้ถือของเยอะแค่ไหนก็ไม่บ่น  แค่กวนประสาทไปหน่อยก็เท่านั้น เธอค่อยๆ เดินตรงไปยังคนรักของลูกชายช้าๆ ก่อนจะถามอย่างมีฟอร์ม

“เลือกอะไรไปแล้วบ้าง”

“โอ๊ะ! ตกใจหมดเลยครับคุณแม่”

“อย่ามาทำเป็นคนขี้ตกใจหน่อยเลย ฉันถามว่านายเลือกอะไรไปแล้วบ้าง แล้วจะเอาไปวางที่ไหน”

“ผมจะแต่งห้องนอนของพัฒน์น่ะครับ เห็นว่ามันโล่งๆ ดูไม่เจริญหูเจริญตา”

“แล้วจะได้หรือ ขนาดฉันขอเข้าไปแต่ง ยังไม่ให้เลย”

“คุณแม่จะแต่งเหมือนตัวบ้านใช้ไหมครับ” ธีร์ถามยิ้มๆ

“ใช่”

“คุณแม่ชอบแบบหรูๆ อลังการ แต่พัฒน์ชอบอะไรเรียบๆ สบายๆ ไม่ขัดหูขัดตา ผมก็เลยเลือกของที่มันเข้ากับบ้านของคุณแม่แล้วก็เข้ากับความชอบของพัฒน์ด้วย เรียบๆ แต่ดูหรู ตอนนี้ผมเลือกโคมไฟ แจกัน และดอกไม้สีขาว แล้วก็ภาพต้นไม้ ตอนนี้กำลังเลือกนาฬิกาพนังอยู่ครับ ห้องของพัฒน์ไม่มีนาฬิกา” ธีร์บอกไปยิ้มๆ ตาก็มองนาฬิกาไปเรื่อยๆ ผู้สูงวัยมองตามนิดๆ

ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรที่ไม่ดีเลยสักนิด ทำไมเธอถึงต้องพยายามขัดขวางความสุขของลูกชายด้วย เพียงเพราะความไม่เหมาะสมน่ะหรือ...

“คุณแม่คิดว่าเรือนนี้เป็นยังไงครับ” ธีร์มาถามความเห็นกับผู้ใหญ่ที่ยังยืนคิดอะไรบางอย่างอยู่ข้างๆ ซึ่งได้ยินแบบนั้น คนอายุมากกว่าก็สะดุ้ง พร้อมกับมองธีร์อย่างไม่เข้าใจ

“ทำไมต้องถามฉัน ไม่เลือกเอง”

“ก็คุณแม่เป็นคนเลือก พัฒน์จะได้ปฏิเสธไม่ได้ไงครับ ที่สำคัญ บ้านของคุณแม่ คุณแม่รู้ที่สุดนี่ครับ” ธีร์ตอบ ซึ่งเธอก็ไม่อยากจะสบตาแพรวพราวของธีร์มากนัก

ชักจะเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม ลูกชายของเธอถึงได้เลือกคนๆ นี้

เพราะความสบายใจที่ได้อยู่ด้วยแบบนี้นี่เอง พัฒน์ถึงได้มีความสุข เพราะรอยยิ้มที่สดใสแบบนี้นี่เองที่ทำให้พัฒน์ยิ้มตามได้ เพราะการเอาใจใส่แบบนี้นี่เองที่ทำให้พัฒน์ยอมสยบ สายตาที่จริงจัง สายตาที่ดื้อรั้น บ่งบอกว่าเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ

“ฉันว่าเอาแบบนี้ดีกว่า เพราะที่นายเลือกมันเรียบไปกลืนกับผนัง มองไม่เห็นก็ใช้ประโยชน์ไม่ได้” ธีร์ยิ้มอย่างโล่งอกที่แม่ของพัฒน์ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

“โอเคครับ ผมขอเรือนนี้ด้วยนะครับ” ธีร์หันไปสั่งกับพนักงานที่รอรับรายการสั่งซื้ออยู่

“แล้วนี่จะซื้ออะไรอีก”

“คุณแม่อยากกลับแล้วหรือครับ” ธีร์หันมาถาม

“เปล่า ถ้าอยากซื้อต่อก็ซื้อไป แต่ฉันว่าในห้องของตาพัฒน์ควรมีกลิ่นหอมๆ หน่อยนะ จะได้ช่วยคลายเครียด” คุณหญิงกอดอกเชิดหน้าแนะนำ ทำเอาธีร์ต้องหันไปหัวเราะทางอื่น

คุณแม่กำลังจะยอมรับเขาในไม่ช้าแล้ว

“ถ้างั้นก็ซื้อเทียนหอมไปด้วยนะครับ”

“แล้วแต่นายสิ”

“ถ้าอย่างนั้นผมจะเดินไปเลือกก่อน คุณแม่ไปนั่งพักก่อนก็ได้นะครับถ้าหากว่าคุณแม่ไม่อยากจะซื้ออะไรอีก เราจะได้จ่ายเงินแล้วกลับบ้านเลย”

คุณหญิงมองไปยังโซฟารับแขกที่มีกานต์เก้านั่งไขว่ห้างเล่นโทรศัพท์อยู่ ก็รู้สึกไม่อยากจะเข้าไปนัก ไม่รู้ทำไม จากที่เคยเอ็นดู ตอนนี้กลับรู้สึกไม่ชอบใจ

“ไม่ล่ะ ฉันจะไปด้วย”

“ตามสบายครับ”

ธีร์กับแม่ของพัฒน์เดินไปในโซนของเทียนหอม ทั้งสองคนช่วยกันเลือกมาหลากหลายกลิ่น ก่อนจะนำไปจ่ายเงินรวมทุกอย่างที่ธีร์เลือกมาก่อนหน้า

“คุณธีรไนยครับ บัตรนี้มีปัญหารูดไม่ได้ มีบัตรอื่นหรือเปล่าครับ” ธีร์ขมวดคิ้วอย่างสงสัยว่าทำไมมันถึงมีปัญหาได้ แต่ก็ไม่อะไรมากนัก

“งั้นบัตรนี้แทนก็แล้วกันครับ” ธีร์รับบัตรนั้นมาคืนแล้วยื่นบัตรใหม่ไปให้ ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของคุณหญิงทับทิม ซึ่งเธอก็มองอย่างความคิด

พนักงานธรรมดา...แต่ในกระเป๋าเงินนั่นมีบัตรไม่น้อยเลยนะ ไหนจะชื่อ ‘ธีร์ไนย’ ที่แสนจะคุ้นอีก เหมือนจะเคยได้ยินมาจากใครสักคนนี่แหละ แต่ก็คิดไม่ออก

ในจังหวะที่ธีร์กำลังเซ็นอยู่นั้น คุณหญิงก็คิดและประมวลผลเหตุการณ์ต่างๆ ไปด้วย แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี จนร่างสูงโปร่งหันมาถามนั่นแหละ เธอถึงได้เลิกคิดทันที

“เรียบร้อยแล้วครับ จะกลับกันเลยไหมครับ”

“กลับเลยก็ได้ ฉันรู้สึกเพลียๆ แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นคุณแม่เดินนำไปที่รถก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะพาพนักงานของร้านให้ช่วยถือของไปส่ง” เธอพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปหากานต์เก้าที่นั่งอยู่ ซึ่งธีร์ก็มองตามทั้งคู่จนกระทั่งหายไปจากสายตา ธีร์เดินไปหยิบถุงที่วางไว้มาถือแล้วเดินนำพนักงานขนของไปยังรถ

เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ธีร์ก็เดินไปเปิดประตูทางด้านหลังให้กับคุณหญิงและกานต์เก้า ซึ่งหญิงสาวด้วยความเบื่อนายและอยากจะกลับเต็มทีเดินขึ้นก่อนตัดหน้าคุณหญิงอย่างไม่มีมารยาท ทำให้ทับทิมมองอย่างไม่พอใจ ก่อนจะมาสั่งร่างโปร่งที่ยืนจับประตูอยู่นิ่งๆ

“ฉันจะนั่งหน้า”

“ได้ครับ”

ปัง!

ธีร์ปิดประตูเสียงดังแล้วเปิดประตูด้านหน้าข้างตนที่เป็นผู้ขับต่อก่อนจะปิดเบาๆ เมื่อคุณหญิงเข้าไปนั่งเรียบร้อย หญิงสาวถามอย่างสงสัย

“ทำไมคุณแม่นั่งด้านหน้าล่ะคะ”

“แม่อยากนั่งสบายๆ น่ะ”

“อ๋อค่ะ” แล้วเธอก็ไม่สนใจอีก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นต่อ ธีร์ก็มองทั้งคู่เล็กน้อยก่อนจะออกรถจากที่จอดรถของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ไป

...

...

...


เมื่อมาถึงบ้านรัตนมณีโชติคุณหญิงก็ลงจากรถเองแล้สตรงขึ้นสู่ห้องนอนของตัวเองเหมือนกับไม่พอใจอะไรสักอย่าง ทำให้คนในบ้านทั้งแม่บ้าน คนรับใช้ต่างพากัยมองธีร์อย่างไม่สบอารมณ์เพราะคิดว่าเป็นธีร์ที่ทำให้คนายหญิงของบ้านไม่พอใจ จนต้องเดินปึงปังไปขนาดนั้น

“ฝากถือของเข้าไปในบ้านด้วยนะ อ้อ! ให้คนเอาเข้าไปให้ในห้องด้วย” กานต์เก้าที่สั่งเสร็จก็ทำท่าจะเดินหนีไป แต่ถูกธีร์เรียกเอาไว้ก่อน

“ขอโทษนะครับ พอดีว่าผมทำตามคำสั่งของคุณแม่เท่านั้น คนนอก ผมไม่สน” ธีร์เอ่ยเบาๆ ก่อนจะเลือกถุงที่เป็นของเขาและของคุณหญิงมาเท่านั้น ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปโดยไม่รอเถียงกับหญิงสาวอีก

“กรี๊ด...” เธอกัดฟันส่งเสียงเบาๆ เพื่อไม่ให้คนแถวนั้นเห็น

แต่ช่วยไม่ได้แล้ว คนรับใช้ แม่บ้าน คนขับรถ หรือแม้กระทั่งรปภ.หน้าบ้าน รู้ว่ากานต์เก้านิสัยเป็นยังไง เลยแอบสะใจไปกับการกระทำของธีร์เล็กน้อย

“ไง ได้อะไรมาเยอะแยะ” ร่างสูงที่นั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นตั้งแต่ธีร์ไปก็ออกมาทักทาย ก่อนจะเดินไปช่วยถือของเมื่อเห็นว่าคนรักกำลังลำบาก หิ้วของพะรุงพะรัง

“กูซื้อของมาแต่งห้องมึงด้วยล่ะ”

“หือ...ไม่ต้องก็ได้ เพราะยังไงก็ไม่ค่อยมาอยู่แล้ว”

“จากนี้ไปมึงต้องมาบ่อยๆ นะ แม่มึงน่ะคิดถึงมึงมาก นาฬิกาแม่มึงก็เป็นคนเลือก เทียนหอมแม่มึงก็เป็นคนแนะนำ หาเวลามาอยู่กับท่านบ้างก็ดี” ธีร์ว่าก่อนจะยื่นภาพต้นไม้อัดกรอบที่เหน็บมาให้พัฒน์ ยกกล่องนาฬิกาไปให้พัฒน์ และแจกันไปให้พัฒน์

ของหนักๆ ทุกอย่างให้พัฒน์หมด

“อันนี้เอาไปห้องมึงเลย ส่วนอันนี้ของคุณแม่...เอ่อ ป้าครับ” ธีร์หันไปเรียกป้าแม่บ้านอย่างเกรงใจ ซึ่งเธอก็เดินมาอย่างจำยอม

“คะ?”

“ถุงนี้ของคุณแม่ทั้งหมด ช่วยเอาไปให้ท่านด้วยนะครับ ผมคิดว่าท่านคงไม่อยากเจอหน้าผมเท่าไหร่”

“ได้ค่ะ” ป้าแม่บ้านรับถุงทั้งที่ธีร์ยื่นให้ไปแล้วตรงขึ้นไปยังชั้นบนทันที ส่วนธีร์ก็หันมามองพัฒน์ยิ้มๆ ก่อนจะสั่งเบาๆ ให้คนที่นั่งพักอยู่บ้านเดินตาม

“ไปจัดห้องกันเถอะ!”

ร่างแกร่งได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างขัดอะไรไม่ได้ เดินถือของตามอย่างว่าง่าย ธีร์มักมีความสุขและดูเป็นเด็กๆ เสมอเมื่อได้จัดห้อง เพราะตอนนี้ที่ห้องของ ‘เรา’ เต็มไปด้วยของตกแต่งมากมายที่ธีร์ขยันหามาเหลือเกิน


“เป็นไงบ้าง”

“อะไร” ธีร์ที่กำลังใช้เก้าอี้ปีนแขนนาฬิกาเอ่ยถามร่างสูงเพราะไม่เข้าใจว่าพัฒน์อยากรู้อะไร

“แม่น่ะ เป็นยังไงบ้าง”

“ก็ไม่ยังไง ตอนแรกก็แกล้งกูนะ แต่พอหลังๆ ที่เข้าร้านตกแต่งนี่ ช่วยกูเลือกของเฉยเลย”

พัฒน์ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกดีใจ เพราะอย่างน้อยแม่ของเขาก็มีทีท่าอ่อนลงอย่างง่ายดายในวันเดียว นี่ถ้าปล่อยให้ธีร์จัดการอีก คงจะเรียกธีร์ว่าลูกในเรียววัน

“ยิ้มบ้าอะไร” ธีร์ที่แขวนนาฬิกาเสร็จแล้วเดินตรงมาที่พัฒน์ที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟานุ่มมองเขาอยู่

“ทำไม ปากกู ยิ้มไม่ได้หรือไง” พัฒน์ถามกลับอย่างกวนประสาท

“เออ...กูไม่รู้ก็ได้วะแม่ง ไปหาอะไรสนุกๆ ทำดีกว่า”

“แล้วนี่แต่งห้องเสร็จแล้วหรือไง” ถามถามเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกว่าเตรียมจะเดินออกไปนอกห้อง

“เสร็จแล้ว...”

“แล้วจะไปไหน”

“ทำไมต้องทำหน้าดุด้วยเล่า จะไปช่วยเขาทำอาหาร เผื่อเสน่ห์ปลายจวักของกูจะทำให้ผัวรัก ผัวหลง” ธีร์ว่าแบบนั้นก็เดินหน้าแดงหนีไป ทำเอาพัฒน์ถึงกับหัวเราะออกมากับความใจกล้าหน้าด้านของธีร์ และความน่ารักแบบนี้นี่แหละที่ทำให้ร่างสูงที่ไม่เคยเหยียบครัวเลยอยากจะไป

ที่ไปเพราะมีคนที่รักอยู่ต่างหาก


ร่างโปร่งเดินเข้าไปในห้องครัวเหล่าแม่ครัวที่กำลังทำอาหารอยู่ก็มองธีร์อย่างไม่มั่นใจ กลัวว่าคนรักของคุณชายจะแผลงฤทธิ์เหมือนกานต์เก้า

“เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าครับ” ธีร์ถาม

“เปล่าค่ะ” ทุกคนพากันหลบสายตา แล้วเตรียมวัตถุดิบทำอาหารต่อ

“มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ” ธีร์ถามยิ้มๆ “พอดีว่ามันว่าง ไม่มีอะไรทำ ไม่อยากอยู่เฉยๆ”

“จะดีหรือคะ” แม่ครัวที่อายุมากกว่าคนอื่นๆ ถามขึ้น

รู้สึกแปลกใจที่ผู้ชายที่ดูเจ้าสำอางคนนี้อยากจะเข้ามาเกลื้อกกลั้วในครัว

“ผมทำอาหารเป็นนะครับ วงเล็บบางอย่าง ฮ่าๆ ว่าไงครับ ให้ผมช่วยได้หรือเปล่า ล้างผัก หั่นเนื้อ หรืออะไรก็ได้ สั่งมาได้เลยนะครับ” ธีร์ยิ้มจนตาหยี ทำเอาสาวๆ ในครัวถึงกับตกหลุมรักความรูปหล่อและจิตใจดี ไม่ถือตัวของธีร์ทันที ทำให้สาวๆ พยายามที่จะมาแนะนำให้ทำนั่นทำนี่ แย่งกันจนธีร์หลุดหัวเราะ

“งั้นเดี๋ยวผมช่วยล้างผักนะครับ”

“ป้าฝากด้วยนะคะคุณธีร์”  เมื่อขัดอะไรไม่ได้ ก็เลยต้องหางานให้คนรักของคุณชายของบ้าไม่ได้ แม้จะเกรงใจและหวั่นกลัวพัฒน์มาเห็นมาเท่าไหนก็ตาม

“ไม่มีปัญหาครับ”

“ป้ากับเด็กๆ ชื่ออะไรกันบ้างล่ะครับ” ธีร์ไปยืนในตำแหน่งที่ก่อนจะถามชื่ออย่างเป็นกันเอง

“ป้าชื่อสมร เด็กๆ เรียกป้าหมอน เป็นหัวหน้าแม่ครัวจ้ะ ส่วนเด็กๆ ก็…” ธีร์ทำความรู้จักในครัวไปด้วย พูดคุยอย่างเป็นกันเอง สนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว คนในครัวก็ยิ่งหลงรักความไม่ถือตัวนี้เข้าให้ จากที่คิดว่าธีร์ไม่คนหยิ่งๆ ไม่ค่อยดี ก็ลบออกจากสมองไปเลย ระหว่างที่ธีร์กำลังเล่าเรื่องสนุกๆ ให้คนในครัวฟังทั้งๆ ที่ล้างผักอยู่ด้วยก็ต้องสงสัยว่าทำไมถึงพากันเงียบลง ไม่ทันได้หันไปถาม ก็ถูกคนร่างใหญ่กอดรัดจากทางด้านหลัง

ธีร์แอบได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆ ออกมาจากคนในครัวด้วย

“ไง จะทำอะไรให้ผัวกินล่ะเมีย” พัฒน์ที่ก้าวเข้าไปซ้อนด้านหลังของอีกคนอย่างเบาๆ กระซิบข้างหู ทำเอาแม่ครัวในบ้านของพัฒน์ต่างมองด้วยความเขินไม่น้อย

เพิ่งจะเคยมุมนี้ของคุณชาย อดตื่นเต้นไม่ได้

“ตกใจหมดเลยไอ้นี่! ออกไปเลยนะเว้ย ล้างผักอยู่” ธีร์พยายามที่จะสลัดอีกคนออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล ทั้งเขิน ทั้งอายคนในครัวจะแย่

“กูช่วยไหม”

“เอาสิ”

“เอ่อ...คุณพัฒน์กับคุณธีร์อยากทานอะไรเป็นพอเศษไหมคะ” แม่ครัวคนหนึ่งตัดสินใจถามเมื่อเห็นฉากความน่ารักของทั้งคู่

“ไม่ล่ะ ทำอะไรมาก็กินหมด” พัฒน์ตอบ ก่อนจะหันไปสนใจกอดรัด แต๊ะอั๋งคนรักต่อ ซึ่งธีร์ก็พยายามดิ้นต่อไป แต่ก็ไร้ผล

“มึงหัดอายคนอื่นบ้างในไหมวะ” ธีร์กัดฟันพูด

“มีใครเห็นอะไรไหม” พัฒน์กวาดสายตาดุๆ ถามคนในครัว ซึ่งทุกคนก็ต่างพาสะดุ้ง หลบสายตากันเป็นแถว

“ม่ะ ไม่เห็นเลยค่ะ ตามสบายเลยนะคะ”

“ไอ้พัฒน์ ไอ้เวร ปล่อยกูนะเว้ย” ธีร์ด่าอีกคนเสียงเบาอีก เพราะถ้าหากเสียงดัง มันจะดูไม่ดีเพราะเขาสองคนใช้คำหยาบด้วยหนึ่ง ทำเรื่องน่าอายอยู่ด้วย

“ปล่อยอะไร กำลังช่วยไง”

“ช่วยห่าเหวอะไรล่ะ มึงลวนลามกูเนี่ย”

“ผัวลวนลามเมียผิดด้วยหรือไง”

“ผิด!! ผิดที่สุด ไอ้เหี้ย ปล่อยเลยนะเว้ย”

“โอเคๆ แต่กูมาช่วยจริงๆ นะ” พัฒน์ปล่อยอย่างยอมแพ้ก่อนจะเดินมาพิงหลังกับเคาท์เตอร์พูดกับธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็หันหน้ามาอย่างเจ้าเล่ห์

“จริงนะ”

“เออ”

“ป้าหมอนครับ มีอะไรให้พัฒน์มันทำหรือเปล่าครับ” ธีร์ถามหัวหน้าแม่ครัวยิ้มๆ

ป้าสมรมีสีหน้าที่กลืนไม่ได้คายไม่ออก ใครจะไปกล้าใช้คุณชายที่แสนน่ากลัวอย่างพัฒน์กันล่ะ ธีร์ที่เห็นสีหน้าลำบากใจนั้นก็เอ่ยปกป้องทุกคน

“มันไม่ทำอะไรป้าหรอกครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง และมันก็บอกว่าอยากทำด้วย สั่งได้เต็มที่ เลิกเห็นว่ามันเป็นเจ้านายชั่วคราวนะครับ”

พัฒน์หัวเราะในลำคอ ก่อนจะกระซิบร่างบางเบาๆ

“มึงรับผิดชอบทุกอย่างแน่นะ” ธีร์ไม่ตอบ เพราะรู้ว่ารับผิดชอบของอีกคนนั้นหมายความว่าอย่างไร ก็คงไม่พ้นเรื่องบนเตียงอยู่แล้ว

“เออ...”

“เอ่อ...คุณพัฒน์เด็ดใบสะระแหน่ให้หน่อยนะคะ ทำอย่างนี้นะคะ” ป้าสมรเดินถือตระกร้าสะระแหน่มาให้ร่างสูงแล้วสาธิตให้ดู ซึ่งพัฒน์ก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยืนทำมันข้างๆ กับธีร์ที่ล้างผักอย่างมีความสุข ทั้งหมดอยู่ในสายตาของคนในครัว ซึ่งพวกเธอก็หันมายิ้มให้กันอย่างสุขใจไปด้วย

นี่แหละ คือคนที่จะนำความสุขมาให้รัตนมณีโชติอย่างแท้จริง...






50%


 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

   ใกล้จบเข้าไปทุกที พี่พัฒน์ทำตัวหวานอีกและ นี่ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ นะคะเนี่ย ฮ่าๆ ขอบคุณที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้ อย่าลืมติดตามเรื่องหน้ากันด้วยนะคะ ส่วนเรื่องนี้จะอัพตอนพิเศษในเล่มพิเศษ 7 ตอน จาก 13 ตามวาระต่างๆ ที่เขียน ฮุฮุ
พูดคุย ทวงนิยาย สอบถามได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: kanjana ที่ 25-08-2015 17:35:18

อ๊ากกกก  น่ารักๆๆๆๆๆๆๆ  น่ารักที่สุดอ่ะ :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-08-2015 17:48:02

ใจอ่อนก่อนหน้าแตกอีก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-08-2015 17:57:14

 :katai2-1: ฟิน

มื้อนี้ถ้าไม่มียัยกาฝากจะดีมากเลย แต่อยู่ก็ดีจะได้มีคนหน้าแตก
ขอบคุณยูกิจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 25-08-2015 18:04:57

น่ารักจังเลยค่ะตอนนี้
คุณแม่เริ่มเห็นความดีละนะ รอลุ้นเนาะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 25-08-2015 18:08:05

เข้าใจทำ  เปรียบเทียบให้เห็นไปเลย  คุณแม่คงคิดหนักแหละ

ว่าแต่บัตรเครดิตธีร์ไม่น่ามีปัญหาเลยนะ   งานการก็ดี ฐานะตระกูลก็สูงมั่งคั่ง  บัตรมามีปัญหาต่อหน้าแม่สามีนี่ก็เสียหน้าน่าดูเลย  ไม่สู้ให้แคชเชียร์ถามมาว่าไม่ทราบว่ามีบัตรอื่น(เหมือน MK ที่รับแต่ของ 2 ธนาคาร) หรือ บอกว่าบัตรเครดิตค่ายนั้นค่ายนี้มีโปรโมชั่นได้คะแนนเพิ่มดีกว่าเยอะเลย   จะได้ไม่เสียหน้าต่อหน้าแม่สามี  คนระดับนั้นแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 25-08-2015 18:23:19

สู้ๆ  :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 25-08-2015 18:32:10

พัฒน์แสดงออกแบบชัดเจนมากอ่ะ..น่ารักๆๆๆ...

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 25-08-2015 18:36:35

อ้ายยยยยย
หวานแหวว ขออีกๆ
 :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 25-08-2015 18:57:26

น่ารักจริงงๆ  :mew1: :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 25-08-2015 19:19:39

โหมดนี้ของพัฒน์ น่ารักอ่ะ ชอบ ชอบ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: ่KEI_jry ที่ 25-08-2015 19:39:04

ใกล้เอาชนะใจแม่ผัวได้แล้ว เย่ๆๆ  :katai2-1:

ชะนีหัวเน่าควรกลับบ้านกลับช่องไปนะคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-08-2015 19:44:58

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 25-08-2015 19:57:26

ตอนนี้พัฒน์น่ารักมาก อร๊ายยย รักพี่พัฒน์ คิคิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 25-08-2015 20:15:16

ธีร์น่ารัก ซ่ามาก กวนประสาทจริงๆ
คุณหญิงใจอ่อนแล้ววว   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 25-08-2015 21:39:29

ให้พัฒน์หวานบ้างก็ได้ มดขึ้นดี ชอบๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-08-2015 21:50:46

 :monkeysad: ฮื่อๆๆๆๆไม่อยากให้จบเลยๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 25-08-2015 22:15:42

หวานอ่ะ รอดูตอนจัดการกานต์เก้า ท่าจะมันส์  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 25-08-2015 22:35:58

หวานจริงเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: strawberryboys ที่ 25-08-2015 22:39:40

มาต่อไวๆนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 25-08-2015 22:56:50

กรี๊ดๆๆๆๆ อ่านตอนนี้มีแต่ฉากฟินๆอ่ะ
โดยเฉพาะที่พัฒน์มากอดข้างหลังธีร์แระบอก
“ไง จะทำอะไรให้ผัวกินล่ะเมีย”
ดาเมจรุนแรง >\\\\\\<

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 26-08-2015 00:05:01

พี่ธีร์น่ารักจังเลยค่ะ. มีเสน่ห์เข้ากะทุกคนได้ง่าย
รับรองเดี๋ยวคุณแม่ก็ต้องหลงรักแน่นอน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 26-08-2015 00:07:44

อย่าพึ่งรีบจบสิ   ฮือๆ   :ling1: :ling1:

หานิยายอ่านหนุกๆยากอ่ะ

ชอบเรื่องนี้  ติดตามมาตั้งแต่  คุณเพลิง คุณดิน ...........   น้องดรีม    เลยแหล่ะ

อิอิอิ  หนุกๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-08-2015 00:14:44

คุณแม่ใจอ่อนแล้ว อีกไม่นานธีร์ต้องเป็นลูกรักแน่ๆ

บอกเลยอยากจะแฝงตัวอยู่ในกลุ่มแม่บ้านจริง พัฒน์ธีร์น่ารักมากๆ เขินแรงงง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 26-08-2015 01:12:36

น่ารักกันจังเลย
พิชิตใจแม่สามีให้ได้เร็วๆน่ะพี่ธีร์
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 26-08-2015 03:01:41

อร้ายยน กรีดร้องงง คู่นี้มันน่ารักจริงวุ้ยย รู้สึกดีใจที่สั่งเล่มพิเศษมาเก็บไว้ :) รอๆๆๆตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 26-08-2015 03:38:51

ตอนนี้โคตรหวานเลยอ่ะ ยอมรับบบ อร๊ายยยย
คุณหญิงแม่ใกล้ที่จะยอมรับแล้ว สินะสินะ
รอครึ่งหลังค่ะ หลังผ่านดราม่าคือน้ำตาลขึ้นจริงๆ กรี๊ดดดดดดดดด
ปล.รีบมาต่อน้าา อยากอ่านนนนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 26-08-2015 05:56:29

อีเด็กเก้ากลับบ้านไปไป๊!! ตอนนี้แม่งน่ารักกก อ้ายยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 26-08-2015 06:56:03

พัฒน์เวอร์ชั่นนี้ดูแปลกตาไปนะ  :impress3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 26-08-2015 07:11:30

ขอขอบคุณผู้แต่งนิยายติดตามมาสองเรื่องสนุกทั้งสองเรื่องเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 26-08-2015 07:25:48

ถ้าพัฒน์ทำตัวน่ารักแบบนี้ไปเรื่อยๆ เค้าจะพิจารณา อาจเปลี่ยนใจยกน้องธีร์ให้นะ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 26-08-2015 09:33:53

ธีร์น่ารัก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: konjingjai ที่ 26-08-2015 09:42:59

อีกนิดคุณแม่ก็ใจอ่อนแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 26-08-2015 12:51:53

ชอบจังเลยอ่ะ หวานเกินไปแล้ว

คุณหญิงแม่คงต้องรับขวัญลูกสะใภ้ในเร็ววันเป็นแน่ค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.1 (25/8/2558) P:56
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 26-08-2015 14:21:30

แผนสูงมากธีร์ แต่ไม่ต้องใช้ความแยบยลอะไรเลย เอาความเป็นตัวเองเข้าสู้ก็พอ

ไม่แคล้ว คงจะได้เป็นลูกชายสุดที่รักของบ้านนี้ในเร็ววัน o13

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 26-08-2015 19:06:38

ครึ่งหลัง

ทางด้านห้องครัว สองสามีภรรยาซึ่งเป็นพ่อกับแม่ของพัฒน์กำลังแอบมองภาพและการกระทำต่างๆ ของทั้งสองคนเงียบๆ คุณหญิงทับทิมเห็นภาพนั้นก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ รอยยิ้มที่มีความสุขของลูกชายที่เกิดจากธีร์ แม้ไม่อยากยอมรับ แต่เธอก็จะพยายามยอมรับว่าลูกชาย มีคนรักเป็นผู้ชาย

“คุณยอมได้ยังไงคะ คุณพี่ทำได้ยังไง” คุณหญิงถามอย่างแผ่วเบา

“ไม่ยากเลยคุณหญิง”

“ยังไงคะ”

“เพราะเขาเป็นลูกของเรา ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว ก็ขึ้นชื่อว่าลูก และความสุขของลูกก็คือความสุขของผม” พจน์มองดวงหน้าของภรรยาอย่างอ่อนโยน

เธอน่ะยอมรับธีร์แล้ว แต่ทิฐิที่มีมีจนเกินไปต่างหากที่ยังคงขวางกั้นตรงนี้อยู่

“แต่เด็กนั่นไม่มีอะไรเทียบเท่าเราเลยนะคะ”

“คุณหญิง...ตอนที่คุณเลือกผมที่เป็นหนี้มหาศาลตอนนั้น เป็นเพราะความเหมาะสมหรือว่าคุณรักผม” พจน์ถามภรรยาออกไป

กว่าจะมีรัตนมณีโชติได้อย่างตอนนี้ พจน์ต้องผ่านอะไรมามากมายเหลือเกิน

ทับทิมร้องไห้แล้วสวมกอดสามีแน่น เธอลืมความลำบากตอนนั้นไปได้อย่างไร ทั้งๆ ที่เธอเป็นลูกของเศรษฐีแต่ดันหลงรักพจน์ที่มีแต่หนี้สินและกำลังจะล้มละลายนั้น คุณหญิงในตอนนั้นยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมาร่วมทุกข์ร่วมสุขกับพจน์ และก้าวผ่านอุปสรรคจนมาถึงวันนี้ได้

แต่เธอกำลังกลายเป็นอุปสรรคความรักของลูก กำลังขัดขวางความสุขของลูก ทั้งๆ ที่เคยสัญญาว่าจะปล่อยให้ลูกตัดสินใจทุกอย่างในชีวิตเอง แต่การกระทำตอนนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรจากที่ผ่านมาเลยสักนิด


ห้องรับประทานอาหารของบ้านรัตนมณีโชติ บรรยากาศบนโต๊ะเป็นไปออย่างเงียบเชียบ ต่างคนต่างก็นั่งทานข้าวตรงหน้าโดยไม่พูดไม่จา แต่ใช่ว่าคุณหญิงจะไม่สังเกตอะไรเลย เธอมองลูกชายที่ตั้งอยู่ตรงกันข้ามกับตนที่ตักอาหารใส่จานเธอและพ่อ ก่อนจะตักให้กับคนข้างข้างกายด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย แต่ก็รับรู้ได้ว่าลูกชายเธอยังใส่ใจพ่อแม่อยู่ หันไปมองหญิงสาวข้างกายก็บว่าเธอกำลังทำหน้าไม่พอใจจ้องธีร์อย่างกินเลือดกินเนื้อ แต่พอเห็นคุณหญิงหันไปก็มอบรอยยิ้มหวานให้กับเธอ ซึ่งคุณหญิงก็ไม่ว่าอะไร ก็ยิ้มกลับไปให้

“คุณแม่ลองทานต้มยำกุ้งนี่ดูนะคะ อร่อยมากเลย วันนี้แม่ครัวทำอร่อยกว่าวันพิเศษเลยนะคะ” เธอว่าพลางใช้ช้อนกลางในถ้วยต้มยำกุ้ง ตักใส่ถ้วยเล็กของคุณหญิง ซึ่งเธอก็ยิ้มให้

“ขอบใจจ้ะ”

“อร่อยไหมคะ” ถามเสียงหวาน

“อร่อยดีนะ วันนี้หมอนกับเด็กๆ ทำอาหารได้เยี่ยมไปเลย” คุณหญิงชมออกมา ซึ่งธีร์ก็แอบอมยิ้มเล็กน้อยที่ได้ยินแบบนั้น นั่นก็เป็นเพราะต้มยำกุ้งที่เป็นเมนูโปรดของธีร์ซึ่งเจ้าตัวนั่นแหละที่เป็นคนทำ ธีร์ทำอาหารเป็น แต่เป็นบางอย่าง เป็นแต่อาหารที่ตัวเองชอบเท่านั้น

“ตาพัฒน์ อร่อยมากเลยนะลูก กินเยอะๆ นะ นี่แยม เรียกหมอนป้าของเธอให้หน่อยสิ” คุณหญิงบอกกับลูกรักแล้วหันไปบอกเด็กสาวที่รอยืนบริการและรับคำสั่งจากผู้เป็นนาย ซึ่งเธอก็พยักหน้ารับคำแล้วไปตามป้าของตนมาทันที

“ค่ะคุณผู้หญิง”

คุณพจน์มองหน้าภรรยาอย่างสงสัยว่าทำไมถึงต้องเรียกหัวหน้าแม่ครัวออกมาด้วย ทั้งๆ ที่ร้อยวันพันปีไม่เคยที่จะสนใจ

“เรียกมาทำไมน่ะคุณ” ทนเก็บความสงสัยไม่ได้เลยถามออกไป

“ก็เรียกมาถามไงว่าเปลี่ยนสูตรใหม่หรือ ต้มยำกุ้งถึงอร่อยขนาดนี้”

“ก็ถามทีหลังก็ได้”

“ก็อยากรู้เดี๋ยวนี้นี่คะ จะได้ให้ทำให้ทานบ่อยๆ”

“คุณนี่ชอบต้มยำกุ้งมากๆ เลยสินะ” คุณพจน์ส่ายหน้าน้อยๆ

“ก็ชอบนี่คะ”
“ธีร์เองก็ไม่อยากจะบอกกับปากตัวเองหรอกว่าเป็นคนทำ เดี๋ยวจะโดนหาว่าเอาหน้าอะไรอีก ส่วนพัฒน์ก็ไม่ได้คิดที่จะทำอะไรอยู่แล้ว ปล่อยให้ร่างบางจัดการด้วยตัวเองไปก็แล้วกัน

พาธีร์มาเจอกับแม่แล้ว เรื่องนี้ก็ต้องปล่อยให้ลูกสะใภ้จัดการ

“คุณผู้หญิงเรียกดิฉันหรือคะ” ป้าสมรถามอย่างนอบน้อม

“ต้มยำกุ้งเปลี่ยนสูตรใหม่หรือ อร่อยมากเลย”

“เอ่อ...คือว่า” ป้าสมรทำหน้าอิหลักอิเหลื่อ มองหน้าของธีร์เล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่าจะพูดว่าอะไร ซึ่งธีร์ก็พยักหน้าน้อยๆ เพื่อให้บอกไปว่าใช่

“ทำไมล่ะ ก็ตอบมาสิ”

“ค่ะ ดิฉันปรับสูตรใหม่ คุณหญิงชอบหมอนก็ดีใจมากแล้ว” เธอว่าอย่างไม่เต็มเสียงนักที่ต้องมาโกหกเจ้านายตนเองแบบนี้ ซึ่งมองไปยังร่างโปร่ง ธีร์ก็ส่งยิ้มแล้วชูนิ้วโป้งให้อย่างแอบๆ

พัฒน์ส่ายหน้าไปมากับความแสบของคนรักเหลือเกิน แต่ก็รู้สึกดีใจที่ธีร์ก็ไม่คิดอยากจะได้หน้าจากแม่ของตนเท่าไหร่ ทำไปเพราะอยากทำก็เท่านั้น ร่างสูงรู้ดีว่าถ้าแม่รู้ว่าธีร์ทำก็คงจะไม่ทานแล้วอาจจะพาลเกลียดต้มยำกุ้งไปเลย ธีร์เองก็คงจะรู้สึกแบบนั้น

“ตาพัฒน์”

“ครับแม่”

“ตักต้มยำให้แฟนแกหน่อยสิ เห็นยังไม่แตะมันเลย”

พัฒน์ไม่อยากจะหัวเราะเลยแต่ก็อดยิ้มไม่ได้ ร่างแกร่งตักต้มยำกุ้งให้กับธีร์ตามคำสั่งของแม่ตน ซึ่งธีร์ก็หันไปสบตากับพัฒน์เล็กน้อยอย่างรู้สึกดีใจ พัฒน์เองก็มองตาอย่างลึกซึ้งเช่นกัน

“คุณแม่เป็นห่วงด้วยหรือครับเนี่ย” อดที่จะหยอกผู้สูงอายุไม่ได้

“ฉันไม่ได้เป็นห่วงย่ะ แต่กลัวนายจะเสียดายที่ไม่ได้กิน เพราะคงจะเป็นมื้อสุดท้าย” แม้จะเป็นคำพูดแดกดัน ประชดประชันเล่นๆ แต่สำหรับร่างโปร่งบางไม่รู้ว่าคุณหญิงคิดยังไงกับตนก็เลยทำให้หน้าเสีย พัฒน์ที่รู้ว่าธีร์กำลังทำตัวไม่ถูกก็เอื้อมมือมาจับธีร์เล็กน้อยอย่างให้กำลังใจ

“คุณหญิง” ผู้เป็นประมุขของบ้านปรามภรรยาเสียงต่ำ ทำเอาคุณหญิงทับทิมถึงกับทำตัวไม่ถูกที่เห็นสีหน้าแบบนี้จากธีร์ ซึ่งทั้งวันเธอเห็นแต่อีกคนเอาแต่ยิ้ม ยิ้มแล้วก็ยิ้ม แม้ว่าเธอจะใช้ จะว่า จะสั่งขนาดไหนก็ยังยิ้มให้เธอ แต่เมื่อกี้เธอทำลายความหวังของคนรักของลูกชายไปอย่างไม่รู้ตัว

“เอ่อ...ขอบคุณครับ” ธีร์ฝืนยิ้มออกมาก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าต่อไป

กานต์เก้าที่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกมาตลอดทั้งวันก็ได้แต่ยกยิ้มอย่างพึงพอใจ เพราะต่อให้พ่อของพัฒน์จะรับได้ แต่ถ้าด่านของคุณหญิงไม่ผ่านก็เสียเปล่า

เธอได้แต่เก็บความสะใจนี้เอาไว้ เพราะยังไงทางเธอก็เป็นคนที่คุณหญิงทับทิมอยากจะให้เป็นลูกสะใภ้ของบ้านหลังนี้ และแน่นอนว่าเธอจะต้องได้เป็นสะใภ้ของที่นี่ มีทายาทสืบทอดตระกูลเพียงหนึ่งเดียวของรัตนมณีโชติให้ได้ ไม่ว่าอะไร เธอก็จะทำ!!

แกเสร็จฉันแน่ ไอ้ผู้ชายผิดเพศ!!!

หลังจากที่ทุกคนทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ก็มีของหวานมาเสิร์ฟซึ่งธีร์ก็รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นบัวลอยเผือก แต่ว่าธีร์ไม่ค่อยชอบขนมที่มีกะทิมากซะเท่าไหร่ แต่กลับกันแล้วเขาชอบอะไรที่มันเป็นนม เนย แป้งปละช็อกโกแลตเสียมากกว่า ไม่ใช่ว่าเขาทานไม่เป็น มันก็ทานได้อยู่

“บัวลอยเผือกของชอบแม่เลยนะเนี่ย พัฒน์กินเยอะๆ นะลูก” คุณหญิงทับทิมยังคงเอาใจลูกชายไม่หยุด

“พี่พัฒน์ชอบหรือคะคุณแม่” กานต์เก้าที่แทบจะไม่มีบทสนทนาถามขึ้น

“พี่พัฒน์เขาไม่ชอบทานของหวานหรอกลูก แต่มันก็ต้องทานบ้างอะไรบ้าง”

“อ๋อ...เก้าก็นึกว่าชอบ”

“พัฒน์ไม่ค่อยชอบอะไรที่เป็นกะทิน่ะ หนูเก้าทานได้ไหม” คุณหญิงถาม

“ทานได้ค่ะ แต่หนูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ กลัวอ้วน”

“ไม่อ้วนหรอกจ้ะ นี่หนูก็หุ่นดีอยู่แล้วนะจ้ะ แม่เป็นคนชอบทานของหวานไทยๆ ก็อยากจะให้ลูกสะใภ้ชอบด้วย เพราะจะได้เข้ากันได้ ดีหน่อยที่ตาเจ็มก็ชอบเหมือนกัน เวลาไปไหนมาไหนก็ไปกันได้สบายๆ” คุณหญิงพูดบอก ก่อนจะพูดถึงเจโรมีที่ตอนนี้ทำงานอยู่ต่างประเทศด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

เอาเข้าจริงๆ เธอก็เพิ่งจะมาคิดได้ว่าเจโรมีน่ารักมากก็ตอนได้เดินเลือกของที่ชอบกับธีร์วันนี้แหละ

“นายน่ะ ชอบกินหรือเปล่าขนมไทยหรือชอบแต่ขนมของฝรั่ง”

“เอ่อ...ผมไม่ชอบหรอกครับ แต่ทานได้ ของหวานๆ ก็ชอบหมด ยกเว้นพวกที่มีกะทิเยอะๆ” ธีร์บอกออกไปตามตรง ซึ่งคุณหญิงก็ยิ้มมุมปากน้อยๆ

“แล้วชอบอะไรมาที่สุดล่ะ” ยังถามไม่หยุด

ธีร์หันไปขอความช่วยเหลือกับพัฒน์ เนื่องจากไม่รู้ว่าตนจะตอบอะไรออกไปดี ซึ่งพัฒน์เองก็ตอบออกไปแทน

“มันชอบช็อกโกแลต อะไรที่เป็นช็อกโกแลตมันกินหมดครับแม่ ส่วนขนมไทยผมเห็นมันกินไม่กี่อย่าง แต่กะทินี่มันเลี่ยงจริงๆ”

“แม่ถามแฟนลูกนะตาพัฒน์” คุณหญิงดุๆ

“งั้นฉันถามหน่อยว่าทำไมถึงไม่ชอบกินอะไรที่เป็นกะทิ”

ธีร์อึกอักเพราะเหตุผลของเขามันช่างน่าอายเกินกว่าที่จะพูด มองพัฒน์ ร่างแกร่งเองก็อยากรู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันเพราะธีร์ไม่ยอมตอบ

“ไม่ใช่ว่ามันไม่อร่อยนะครับ” แต่มันอร่อยจนเขาไม่อยากจะทานมันบ่อยๆ ต่างหาก

“งั้นเพราะอะไรล่ะ”

“ทุกคนรู้แล้วอย่าหัวเราะนะครับ”

ทั้งสี่คนตั้งหน้าตั้งตารอฟังคำตอบจากธีร์เป็นอย่างมาก ก่อนที่คุณพจน์จะหัวเราะออกมาดังๆ จนเสียฟอร์มต้นแบบคนมาดเข้ม ส่วนคุณหญิงก็หันหน้าไปด้านข้างปิดปากหัวเราะ ส่วนพัฒน์ก็ได้แต่หัวเราะในลำคอ

“พอดีผมกลัวกล้ามที่พยายามออกกำลังกายหายไปอ่ะครับ”

มีเพียงกานต์เก้าเท่านั้นที่หัวเราะไม่ออก เพราะทั้งโกรธ ทั้งอิจฉา ไม่พอใจที่ธีร์สามารถทำให้ครอบครัวรัตนมณีโชติหัวเราะได้ง่ายๆ

มันหายไปตั้งแต่มึงเป็นเมียกูแล้วธีร์ ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้วกล้ามพวกนั้นน่ะ มีแต่กล้ามเนื้อน้อยๆ ที่บอกว่าเป็นผู้ชายก็แค่นั้น

“กินๆ เข้าไป กูรู้ว่ามึงชอบของหวาน แล้วกล้ามมึงน่ะ ไม่ต้องกังวลหรอก มันหายไปนานแล้ว” พัฒน์กระซิบข้างหูทำเอาธีร์ถลึงตาใส่อย่างโมโห เตรียมตัวจะสวนกลับ แต่ก็เกรงใจพ่อกับแม่ของพัฒน์เลยเงียบเอาไว้ ส่วนร่างสูงก็ก้มลงกระซิบที่หูของเขาเบาๆ จนทำเอาธีร์นั่งหน้าแดงก่ำด้วยความอายและเขิน

“มีแต่เอวคอดๆ ที่ส่ายได้เร้าอารมณ์สุดๆ”

เขาล่ะอยากจะบ้าตายกับความเปลี่ยนแปลงของพัฒน์เอามากๆ จากที่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยใส่ใจ แต่เดี๋ยวนี้กลับชอบพูดแซวเขา ให้เขาอายเล่น บ้างก็ทำตัวเลี่ยนจนธีร์ตกหลุมรักหลายๆ ครั้ง

ธีร์ไม่พูดอะไรก้มหน้าก้มตาทานบัวลอบเผือกตรงหน้าอย่างไม่สนใจใคร พอหมดถ้วยหนึ่งก็ขอเติมอีกถ้วย ทำเอาคุณหญิงถึงกับส่ายหน้า ที่ไม่รู้ว่าเอ็นดูหรือระอากันแน่

คอยดู เขาจะออกกำลังอย่างจริงจังแล้วเล่นกล้ามเลยคอยดู เพาะกงเพาะกายเอาหมดอ่ะ ฮึ่ย!!

“เอาอีกไหมยะ”

“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ ผมอิ่มแล้ว” ธีร์ปฏิเสธคุณหญิงที่ถามแกมประชด

“สมควร” พัฒน์ว่าก่อนจะมองชามของธีร์ที่เติมบัวลอยเผือกไปถึงสามครั้ง รวมเป็นสี่ถ้วยเต็มๆ ส่วนร่างโปร่งที่เพิ่งจะรู้ตัวก็เริ่มทำหน้าเศร้า

“จะอ้วนไหมเนี่ย”

“ไม่หรอก” คุณหญิงทับทิมบอก ทำเอากานต์เก้ามองอย่างไม่พอใจที่เห็นทีท่าว่าเธอจะเปลี่ยนใจมาทำดีกับธีร์แล้ว แต่แบบนี้มันจะทำให้กานต์เก้าหมดโอกาสลงเรื่อยๆ

ต้องเป็นแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด

“ไม่อ้วนใช่ไหมครับ” ธีร์ถามอย่างมีความหวัง รอยยิ้มที่คุณหญิงเห็นก็ทำเอาอยากจะแกล้ง

“ไม่เหลือย่ะ อ้วนแน่ๆ น่ะแบบนี้”

“ห๊ะ!! ไม่จริง...” ธีร์ส่ายหน้าไปมาอย่างคนสติหลุดลอย ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องหุ่นธีร์จะค่อนข้างอ่อนไหวง่ายกับมันเอามากๆ

คุณหญิง คุณพจน์รวมทั้งพัฒน์ต่างยิ้มกับความคลั่งของธีร์อย่างสนุก ทั้งสามคนมองหน้ากันไปมาอย่างมีความสุข เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาสามคนพ่อแม่ลูก มอบรอยยิ้มที่ดูมีความสุขแบบนี้เป็นครั้งแรกในรอบหลายสิบปี ทับทิมเข้าใจแล้วว่าทำไมคนรักของลูกชายถึงเป็นคนนี้

ทำไมถึงเป็นธีร์ เพราะเด็กคนนี้เป็นเหมือนแสงสว่างและความสุขของพัฒน์รวมทั้งเผยแผ่มายังพ่อกับแม่ของพัฒน์อีกด้วย


หญิงสาวได้แต่มองหน้าธีร์อย่างแค้นเคืองและไม่พอใจ ทำไมคนที่เป็นผู้ชายมีดีแค่หน้าตา ฐานะก็สู้เธอไม่ได้ ถึงทำให้ทุกคนยิ้มได้อย่างที่เธอทำไม่ได้

แล้วจะได้เห็นดีกัน...

ฉันจะกำจัดนาย ผู้ชายผิดเพศออกไปจากหูจากตาของบ้านหลังนี้!!








100%


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

   ยูกิขอสวัสดียามค่ำๆ ค่ะ เอามาลงให้อ่านกันถ้วนหน้า ฮ่าๆ อยากจะบอกว่าใจหายมากๆ เพราะตอนหน้าก็เป็นตอนจบแล้ว มีส่งท้ายสั้นๆ อีกนิดหน่อย แล้วเราก็จากกัน(?) แต่เราจะเจอกันตอนพิเศษของ 5000 ไลค์แฟนเพจก่อน จากนั้นก็รอตามวันต่างๆ นะคะ ฝากเรื่องใหม่ไว้อ้อมแขนด้วยน่อ พูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยค่ะ

   https://www.facebook.com/sawachiyuki
 (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 26-08-2015 19:23:12

ธีร์  ได้ใจคุณหญิงแม่ซะแล้ว

มาต่ออีกนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 26-08-2015 19:30:44

4 ถ้วยเอง ไม่ต้องกลัวอ้วนนะ เดี๋ยวพัฒน์ชวนออกกำลังกายตอนกลางคืน ก้อไม่อ้วนแล้ว 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-08-2015 19:45:03

 :z1:  เดี๋ยวก็ได้เบิร์นแล้วแต่คงต้องระวังเรื่องเสียงหน่อยนะ
55555. กลัวว่ายัยบ้าโรคจิตขี้อิจฉาจะได้ยินเข้าแล้วปรี้ดแตกระเบิดตัวเองตายไปเสียก่อน

ขอบคุณยูกิจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-08-2015 20:04:06

ไม่อ้วนแน่ไม่อ้วนเลยกินเถอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: Panehove ที่ 26-08-2015 20:30:17

กินไปเถอะธีร์ เดี๋ยวกลางคืนจะได้มีแรงนะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 26-08-2015 20:49:19

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 26-08-2015 21:12:44

กินเถอะ ยังไงก้อได้ใช้ 5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 26-08-2015 21:13:50

ฉันก็จะรอดูเธอถูกจัดการเหมือนกัน  :katai3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 26-08-2015 21:15:12

 :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 26-08-2015 21:16:29

เฮือกกกกก ค้างขั้นรุนแรง น้องธีร์ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
ส่งกำลังใจให้พิชิตใจแม่สามีเร็วๆ 55555555

ติดตามคนเขียนมาทุกเรื่องเลยนะคะ
ชอบมากกกกก โดยเฉพาะเรื่องน้องดรีม
อาจจะไม่ค่อยได้ส่งกำลังใจในนี้
พอดีเรื่องก่อนๆอ่านได้เด็กดีค้าบบบบบ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 26-08-2015 21:19:35

ก้ลองดูสิยะหล่อน ข้ามศพชั้นก่อนนะ!

ไม่อ้วนหรอกธีร์ ตอนนี้นายเหลือแต่เอวคอดๆไว้เอาใจผัวแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 26-08-2015 21:25:45

ธีร่ารักจงงงงง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 26-08-2015 21:34:06

 :m20:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-08-2015 22:07:51

เหตุผลน่าเอ็นดู

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-08-2015 22:12:33

น้องธีร์น่ารักมากเลยจ้าเริ่มได้ใจแม่ผัวแระ อิอิ น่ารักน่าหยิกจริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 26-08-2015 22:38:50

มาสั้นตลอด  ฮือๆ    :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 26-08-2015 22:49:23

พี่พัฒน์ขุนน้องธีร์มานานแล้ว   :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 26-08-2015 23:11:00

พี่พัฒน์กำลังพยายามขุนธีร์อยู่แน่ๆ
 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 27-08-2015 00:28:20

น้องธีร์ตัดใจจากซิกแพ็คเถอะนะลูกนะ  มันไม่มาหาหนูหรอกลูกเอ๊ย  55555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 27-08-2015 00:33:21

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 27-08-2015 01:42:56

จ้าๆยัยเก้าแก้มมณีจะกำจัดธีร์คงต้องผ่านด่านพัฒน์ไปก่อนเน้อ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 27-08-2015 01:49:30

เสียใจอ่ะตอนหน้าจบแล้ว :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-08-2015 02:02:11

จะเข้าโรงพยาบาลอีกไหม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 27-08-2015 02:40:18

ไม่อ้วนแน่ๆ ถ้าเผาผลาญพลังงานกับพัฒน์ กิกิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 27-08-2015 04:31:26

แงงงง จะจบแล้ว :o12:
ขอตอนพิเศษเยอะๆเลยน้า o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 27-08-2015 06:52:59

ธีร์น่าร๊ากกกกกกกกกก
แบบนี้เราต้องหนีไปฟิตหุ่นด้วยกันเนาะ ฮี่ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 27-08-2015 07:50:25

แม่สามีเริ่มรักและนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 27-08-2015 15:18:21

 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 27-08-2015 18:13:30

ไม่ ไม่เหลือ อ้วนแน่ๆ  :m20:

4 ถ้วย กินแบบนี้ไม่อ้วนก็แปลกแล้วธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 27-08-2015 20:56:17

ใครก็ได้เอาอีเด็กเก้าไปเก็บที  :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 27-08-2015 21:33:40

กะลังไปได้ดี ขุ่นแม่ใจอ่อนแร้ววววว
แต่ดูท่าจะกลายเป็นยัยเจ๊เก้ากานต์แพลงฤทธ์แทนนะสิ =_=
ธีร์ยิ่งชอบๆเข้าโรงบาลอยู่ -0-

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 28-08-2015 10:00:37

เอากล้ามน้อยๆ พอเซ็กซี่ก็พอจ้ะธีร์

แต่ถึงจะเล่นกล้ามใหม่ พัฒน์ก็คงจะขุนให้หายไปอยู่ดีแหละ :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 28-08-2015 23:00:02

จะจบแล้วเหรอ ไม่นะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 41.2 (26/8/2558) P:57
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 28-08-2015 23:05:32

รอๆๆๆ

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 30-08-2015 12:55:46

เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 42

   เช้าตรู่ของวันใหม่ ร่างโปร่งตื่นขึ้นมาเพราะนอนไม่ค่อยหลับ และรู้สึกนอนไม่ค่อยพอ เพราะกว่าจะได้นอนเขาก็โดนพัฒน์รังแกเกือบทั้งคืน ได้หลับเอาตอนตีสองกว่า และตอนนี้หกโมงเช้ากว่าๆ ธีร์ลุกขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ ปวดเนื้อปวดตัว ที่สำคัญปวดช่วงล่างสุดๆ เนื่องจากพัฒน์ไปคึกมาจากไหนก็ไม่รู้ ทำรุนแรงกับเขามาก แต่นั่นแหละ ธีร์เองก็รู้สึกสนุกไปกับมัน

“แม่ง...นอนหลับสบายเลยนะมึง” ธีร์บ่นพลางมองร่างแกร่งที่นอนคว่ำ โชว์แผ่นหลังที่มีรอยเล้บเป็นทางยาวของตนฝากเอาไว้อยู่

นี่กูร้อนแรงขนาดนี้เลยหรือวะ ควรจะภูมิใจสินะ...

“แล้วกูตื่นมาทำซากอะไรตอนเช้าแบบนี้วะเนี่ย” ธีร์บ่นกระปอดกระแปด
ร่างสูงโปร่งเป็นคนชอบนอนเอามากๆ เพราะถ้านอนไม่พอจะป่วยได้ง่ายๆ แต่ดูเหมือนว่าคราวนี้ก็เริ่มจะมีไข้รุมๆ แล้ว แน่ล่ะ กว่าจะได้นอนยังต้องเสียพลังงานมากอีก

“ตื่นมาดูแลกูเลยนะ” ธีร์พยายามปลุกพัฒน์ ซึ่งร่างแกร่งก็พลิกตัวนอนหงายอย่างไม่พอใจ แต่ก็ยังไม่ตื่น ทั้งๆ ที่คนตัวใหญ่กว่าเป็นคนที่ตื่นง่าย

อะไรวะ ทำไมหน้าที่มันสลับกันแปลกๆ

“รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวชะมัด” คงจะต้องหาทานข้าวทานยาดักเอาไว้สินะ

คิดได้ดังนั้นธีร์ก็ลุกจากที่นอนไปแล้วเข้าไปทำธุระในห้องน้ำให้เสร็จเรียบร้อยก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป เขาออกไปยังสวนหน้าบ้านที่ให้ความรู้สึกสดชื่น อากาศหนาวเย็นตามฤดูกาลทำให้ธีร์มีควันออกจากจมูกตามจังหวะการหายใจ ข้างในบ้านมีฮีทเตอร์เลยไม่รู้สึกหนาว แต่จะว่าไปตั้งแต่มาที่นี่ ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกหนาวกันนะ

อาจจะเป็นเพราะว่า...มันอบอุ่น

“แต่ข้างนอกนี่หนาวเกินไป ทำใจคิดว่าอบอุ่นคงไม่ได้แล้วสิ ไปครัวดีกว่า” ธีร์หนีอากาศเย็นๆ นอกบ้านเข้าไปในตัวบ้านคืนก่อนจะตรงไปยังห้องครัว

“อรุณสวัสดิ์ครับ”

“อ้าวคุณธีร์ ตื่นแต่เช้าเลยนะคะ” ป้าสมรทักร่างสูงโปร่งเมื่อเห็นว่าเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่พวกคนในครัวต่างพากันหลงรักเข้ามาในครัว

“ผมนอนไม่ค่อยหลับน่ะครับ เช้านี้ทำอะไรทานบ้างหรือ”

“ข้าวต้มค่ะ อาหารเช้าของที่นี่จะเป็นข้าวต้ม โจ๊ก สลับกับอาหารฝรั่งน่ะค่ะ”

“ป้าหมอนนี่ทำอาหารเก่งนะครับ” ธีร์ชม

“ฮ่าๆ คุณธีร์ก็ทำอาหารอร่อยนะคะ อย่างต้มยำกุ้งเมื่อวานเล่นทำเอาป้าถึงกับได้หน้าไปเลย ทำไมถึงไม่บอกว่าคุณธีร์ทำล่ะคะ” เธอถามพลางซอยหอมผักชีไปด้วย

“ผมไม่อยากให้มันเสียบรรยากาศน่ะครับ กลัวคุณหญิงท่านจะไม่พอใจ” ธีร์ว่าพลางเดินไปช่วยคนข้าวต้มให้

จากที่พูดคุยกันเมื่อวานทำให้ธีร์รู้ว่าตอนเช้ากับกลางวันจะมีการแบ่งเวรเข้าทำอาหารสองถึงสามคน ส่วนตอนเย็นจะมาทำด้วยกันทั้งหมดครบทั้งห้าคนของแผนกครัวในบ้าน ซึ่งตอนเช้าก็มีแค่ป้าสมรกับแยมสองคน

“ไม่เรียกคุณแม่แล้วหรือคะ”

“โธ่น้องแยมครับ เห็นแบบนี้พี่ก็ให้เกียรติคุณหญิงของน้องน้า ต่อหน้าท่านพี่ก็แค่กวนๆ แกล้งๆ ให้ท่านโมโหเล่นเท่านั้น แต่ถ้าพูดลับหลังก็ต้องให้เกียรติ...เพราะพี่ไม่กล้าเรียกคุณแม่ได้เต็มปากหรอก” ประโยคหลังธีร์พึมพำเบาๆ ทำเอาสองสาวต่างวัยหันมายิ้มแห้งๆ ให้กันเมื่อเห็นมุมดราม่าของธีร์

โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งแอบมองธีร์และฟังธีร์ ได้ยินที่ธีร์พูดทุกประโยค แอบถอนหายใจเบาๆ แต่ที่สำคัญยังแอบตกใจเรื่องต้มยำกุ้งเมื่อคืนที่ป้าสมรบอกว่าเป็นสูตรใหม่ ที่แท้ เป็นฝีมือว่าที่ลูกสะใภ้หนุ่มของตนก็อดแปลกใจไม่ได้ แต่นอกจากความแปลกใจ ตกใจแล้ว มันยังมีความรู้สึกภูมิใจเล็กๆ อยู่ด้วย

คุณหญิงทับทิมยิ้มเป็นครั้งแรกของวันใหม่ยามเช้าแบบนี้อย่างไม่รู้ตัว

“เอ่อ...คุณธีร์ทำข้าวต้มเป็นไหมคะ” ป้าสมรถามธีร์เพื่อไม่ให้บรรยากาศมันดูมืดมน เพราะยังไงแล้ว ใบหน้าหล่อๆ ของธีร์ จะยิ่งหล่อก็ต่อเมื่อยิ้มเท่านั้น

“พอได้ครับ ที่จริงทำไม่อร่อยเลย แต่พอกินได้ คนที่ทำอร่อยหรือพัฒน์น่ะครับ เวลาผมไม่สบายก็ทำให้กินตลอด” ธีร์พูดไปด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข

ก็เขาเป็นคนเดียวที่ได้รับอะไรแบบนี้จากพัฒน์ คนที่เป็นคนรักอย่างเขาก็อยากจะอวดหน่อยก็เท่านั้น และแน่นอนว่าได้ผล เพราะแยมเด็กสาวในครัวก็ออกอาการกรี๊ดเบาๆ ด้วยความเขิน

“คุณพัฒน์ทำอาหารเป็นด้วยหรือคะเนี่ย”

“เป็นสิครับป้าหมอน มันน่ะทำเป็นหลายอย่างเลยล่ะ อย่างผมนี่ทำเป็นแต่ของที่ตัวเองชอบ”

“แต่คุณธีร์ก็ทำอร่อยนี่คะ”

“ขอบคุณครับป้า งั้นเดี๋ยวผมจะโชว์ฝีมือการทำข้าวต้มนี่ให้เป็นขวัญตา” ร่างโปร่งว่าพลางเดินหยิบเครื่องปรุงเตรียมปรุงข้าวต้มสูตรของตัวเอง

ส่วนคุณหญิงที่แอบดูอยู่ก็ยกยิ้มแล้วส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น ตรงไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อชมข่าวยามเช้าของตนต่อ...

หลังจากที่ทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ธีร์ก็แอบปลีกตัวออกจากพัฒน์เพื่อไปยังตู้ยาสามัญประจำบ้านที่ถามแยมไว้ก่อนหน้านี้ ก่อนที่ร่างสูงโปร่งจะหยิบยาแก้ไข้กับยาแก้ปวดมาอย่างละเม็ดเมื่อทานดักไข้แล้วบรรเทาอาการปวดตามเนื้อตามตัวของตน เมื่อพอทานยาเสร็จในจังหวะที่กำลังจะเดินออกไปก็ต้องสะดุ้งเฮือกเพราะมีคนมายืนมองอยู่ตรงประตู

“กินยาอะไรน่ะ”

“แล้วผมต้องตอบคุณด้วยหรือครับคุณเก้า” ธีร์ถาม คิ้วเลิกขึ้นอย่างสงสัยที่จู่ๆ ก็มีคนอยากรู้เรื่องของเขาจนต้องตามมาดู

“นี่นาย ฉันถามดีๆ นะ”

“ผมก็ตอบดีๆ แล้วเหมือนกัน”

“คนอย่างนายนี่นะ ต่อปากต่อคำกับผู้หญิงแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน”

“อ้าวๆ คุณเก้าครับ ถึงกระผมจะเป็นผู้ชาย แต่ใช่ว่าจะเป็นทาสผู้หญิงที่ไม่ใช่แม่นะครับ”

“นาย! ฮึ่ย! ฉันก็แค่ถามว่ากินยาทำไม ก็แค่นั้น ทำไมต้องเปลี่ยนเรื่องด้วย”

“อ้อ! อยากรู้หรือครับว่าเป็นอะไร พอดีว่า ‘ไม่ได้นอน’ เลยรู้สึก ‘ปวดเนื้อปวดตัว’ คล้าจะเป็นไข้เพราะ ‘ออกกำลัง’ ตอนกลางคืนมากไปหน่อยก็เท่านั้น ขอตัวครับ” ธีร์ที่พูดจาดสองแง่สามง่ามไม่รอให้หญิงสาวประมวลคำพูดของเขาได้ก็เดินหนีออกจากตรงนั้นทันที คิดว่าจะไปหาอะไรดูแก้เซ็งที่ห้องนั่งเล่น มองหาพัฒน์ พัฒน์ก็ไม่อยู่ สงสัยจะออกไปทำธุระกับพ่ออย่างที่พูดกันตอนทานข้าวแล้ว ไม่นานก็คงจะกลับ

กลายเป็นว่าตอนนี้มีแค่ธีร์คนเดียวที่จะต้องต่อสู้กับแม่ผัวและลูกสะใภ้ในอุดมคติ ที่อยากรู้เรื่องของชาวบ้านมากถึงขนาดเดินไปตามเขาที่ไปหายากิน

“อ้าว? คุณแม่มานั่งทำอะไรตรงนี้ครับ” ธีร์ถาม แต่เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบสักเท่าไหร่เมื่อเห็นกับตาว่าคุณหญิงกำลังนั่งเลือก นั่งมองเครื่องเพชรของตนอยู่

ร่างสูงโปร่งนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับคุณหญิงทันที ดูแต่ละกล่องแล้วบ่งบอกว่ามีแต่ของร้านครอบครัวธีร์ทั้งนั้น และหนึ่งในนั้นมีกล่องเพชรที่เขากับพี่ชายช่วยกันออกแบบตอนอายุ 15 ส่วนพี่ชายก็ 18 เป็นงานชิ้นแรกที่ออกมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่แม่เขาก็ชอบ

ใช่แล้ว ธีร์กับธินออกแบบชุดนี้ให้เนื่องในวันแม่ ก่อนจะทำชุดนี้ออกมาจำหน่ายเพียง 12 ชุดเท่านั้น ในชื่อว่า           For My Mom. เห็นแล้วก็อดยิ้มกับตัวเองตอนนั้นไม่ได้

“ยิ้มอะไรยะ ชอบหรือไง”

“ก็สวยดีนะครับ แต่ผมเป็นผู้ชาย ไม่ชอบอะไรแบบนี้หรอก แต่ถ้าขาย คงได้หลายตังค์” คุณหญิงเงยหน้ามองคนพูดขวับอย่างไม่ค่อยพอใจและระแวง

“อย่าคิดขโมยเชียวนะ”

“แหม...เห็นผมเป็นโจรไปได้ ต่อให้ไม่มีจะกิน ธีร์คนนี้ก็ไม่คิดขโมยใครหรอกครับ เสียศักดิ์ศรี” ธีร์เอ่ยออกไป

“ใครมันจะไปรู้ล่ะ นายไม่ยอมบอกเองว่าเป็นลูกตาสีตาสาที่ไหน เป็นใครก็ระแวง”

“ครับๆ ผมไม่เถียงแล้วก็ได้ ว่าแต่ว่าคุณหญิง ชอบเครื่องเพชรอันนั้นมากเลยนะครับ เห็นยกขึ้นมาดูแล้วยิ้มอย่างมีความสุขตั้งหลายรอบ”

อันที่ธีร์ว่าก็คืออันเดียวกับที่ธีร์กับธินช่วยกันออกแบบเมื่อยังเป็นวัยรุ่นอยู่นั่นแหละ

“ใช่สิ อันนี้นะ ตาพัฒน์กับตาพุฒิช่วยกันทำงานพิเศษแล้วเก็บเงินซื้อมาให้เลยนะ คิดถึงตอนนั้นแล้วก็ยังดีใจ ภูมิใจอยู่เลย” แววตาของคุณหญิงเต็มไปด้วยความสุข ทำเอาธีร์ยิ้มน้อยๆ

“งั้นหรือครับ”

“ที่สำคัญ ชุดนี้ มันมีแค่ 12 ชุดในโลก ลูกชายของคุณพี่อรนภาทั้งสองออกแบบให้แม่ของตน ทั้งลูกชายของฉัน แล้วก็ลูกชายของคุณพี่ ช่างเป็นคนที่น่ารัก น่าเอ็นดูจริงๆ”

“ดูลิมิเต็ดมากเลยนะครับ”

“แล้วนายล่ะ มีอะไรให้แม่ของนายบ้าง”

“ก็ให้ของเล็กๆ น้อยๆ ตามกำลังทรัพย์นั่นแหละครับ แต่ส่วนใหญ่มักจะให้อะไรที่มีคุณค่าทางจิตใจมากกว่า ผมชอบออกแบบเอง ทำเองน่ะครับ” ธีร์เอ่ยบอกไป

อย่างเพชรที่คุณหญิงถือนั่นแหละ

คุณหญิงมองหน้าของธีร์นิ่งๆ อย่างครุ่นคิด

“มองผมทำไมครับ”

“นายคิดว่า ฉันจะใส่ชุดนี้ไปงานเปิดตัวเครื่องเพชรของคุณธินกับคุณธีร์วันเสาร์นี้ดีหรือเปล่า” คุณหญิงถาม พลางเอ่ยชื่อเขากับพี่ชายโดยไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด

คงคิดว่าเป็นแค่คนชื่อเหมือนกระมัง

“ผมว่าชุดนี้ก็ได้ครับ ดูสวยดี เหมาะกับคุณแม่ด้วย” ธีร์ตอบจริงจัง

“งั้นก็โอเค ฉันเชื่อนายก็ได้”

“ขอบคุณครับ”

“ย่ะ”

ภาพที่ธีร์กับคุณหญิงกังคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น โดยมีร่างอวบของผู้เป็นแม่ของพัฒน์นั่งชมเครื่องเพชรอยู่ ส่วนธีร์ก็ดูทีวีสลับกับหันมาคุยกับคุณหญิง หยอกล้อบ้างทำเอาคุณหญิงหัวเราะได้ง่ายๆ บรรยากาศของทั้งสองเป็นไปอย่างน่ารักสำหรับแม่บ้านที่เดินทำความสะอาดอยู่อย่างมาก ส่วนใครอีกคนก็ค่อนข้างจะไม่พอใจที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้

ทำไมคุณแม่ถึงมีท่าทีเป็นมิตรกับนายคนนั้นขนาดนี้นะ ทำเสน่ห์ หรือแพ้ลูกประจบประแจงของมันกันแน่

“ฮึ่ย!! ฉันจะทำยังดีนะ”

ในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ในนั้น สายตาก็มองที่เครื่องเพชรชุดหนึ่งในมือของคุณหญิงด้วยสายตาวาววับอยากได้ ยิ่งได้ยินว่ามีเพียง 12 ชุดในโลกแล้วนั้น เธอก็ยิ่งอยากได้

ใช่สิ รู้แล้วว่าจะทำยังไง ทีนี้แหละ แกไม่มีวันเทียบเท่าฉันได้

“เดี๋ยวฉันจะไปคุมเด็กๆ ลงต้นไม้ก่อน” คุณหญิงเลือกเครื่องเพชรเสร็จก็วางไว้ตรงโต๊ะเตรียมตัวจะลุกขึ้น

“เดี๋ยวครับ จะเก็บเครื่องเพชรไว้อย่างนี้หรือครับ” ธีร์ถาม

“ก็ใช่ไง ทำไมล่ะ”

“ไม่กลัวหายหรือครับ”

“คนในบ้านฉันไว้ใจได้ทุกคน ไม่เคยมีเรื่องขโมยเกิดขึ้น เพราะการรับคนเข้าทำงานพวกฉันคุมเข้ม”

“ถ้าอย่างนั้นผมไม่อยู่เฝ้าให้นะครับ พอดีอยากจะเข้าห้องน้ำ” ธีร์ขอยิ้มๆ ทั้งๆที่ไม่จำเป็นต้องขอก็ได้

“ตามสบายย่ะ”

ทับทิมเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป ก่อนที่ธีร์จะเดินออกจากห้องทีหลังโดยรอให้คุณหญิงลับตาไปก่อน ร่างโปร่งมองกล่องเพชรมากมายเหล่านั้นด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็คิดว่ามันคงจะไม่มีอะไรมาก

ไม่ได้คิดเลยว่า...การตัดสินใจเดินออกจากห้องนั้นจะทำให้ธีร์วุ่นวายมากขึ้น

…

…

…


เมื่อลงต้นไม้เสร็จเรียบร้อย คุณหญิงก็กลับมาในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง สายตากวาดมองไปที่ชุดเครื่องเพชรที่ดูผิดปกติจนใบหน้าที่เริ่มมีร่องรอยแห่งวัยดูเครียดลงอย่างทันตา ความโกรธแล่นขึ้นมา เสียงแหบตะโกนเรียกหาให้คนเข้ามาหา

“ใครอยู่แถวนี้ มาหาฉันหน่อย!!!”

“คะ? คุณผู้หญิงมีอะไรหรือเปล่าคะ” หัวหน้าแม่บ้านรีบวิ่งมาตามคำเรียกของนายหญิงของบ้าน หน้าซีดเผือดเพราะเห็นดวงตาวาวโรจน์

“เพชรฉันหาย!!! ใครเอาไป!!!”

“ม่ะ ไม่ทราบค่ะ”

“มันจะหายไปเองได้ยังไงหา! มันต้องมีคนเอาสิ ถ้าอย่างนั้นมันจะหายได้ยังไง” คุณหญิงโวยวายลั่น ทำเอาธีร์ที่เดินลงจากบันไดรีบเดินเร็วๆ มาดู หญิงสาวอย่างกานต์เก้าที่ยืนอยู่แถวนั้นก็รีบวิ่งเข้าไป

“เกิดอะไรขึ้นครับคุณแม่” ธีร์เอ่ยปากถาม

“เพชรฉันหายไป” คุณหญิงตอบและจ้องมองธีร์อย่างสงสัย ทำเอาธีร์ถึงกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ว่าแล้วเชียวว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ

“ได้ยังไงครับ ผมเองก็ออกไปทันทีที่คุณแม่เดินออกไปนะครับ ไม่เห็นจะมีใครอยู่แถวนี้เลย” ธีร์เองก็เริ่มที่จะเครียด

ไม่ต้องเดา ไม่ต้องทาย คนที่ตกเป็นผู้สงสัยคือเขาแน่นอน

“ใครจะไปรู้ล่ะ ก็มีนายคนเดียวนี่แหละที่อยู่ตรงนี้เป็นคนสุดท้าย”

“ผมกลายเป็นผู้ต้องสงสัยแล้วใช่ไหม” ธีร์ถาม ในใจก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร

“เปล่า”

“ตัวไหนหายครับ” ธีร์ถาม

“อันที่ฉันโชว์ให้ดูนั่นแหละ” คุณหญิงเองก็ไม่อยากจะเครียดมากขนาดนั้นหรอกถ้าหากอันที่หายมันไม่ใช่อันเดียวที่ลูกชายทั้งสองพยายามเก็บเงินซื้อมาให้

มันไม่ได้มีความหมายที่ว่ามูลค่ามันสูง แต่มีคุณค่าที่จิตใจ...

“เกิดอะไรขึ้นคะคุณแม่ เสียงดังจังเลย” กานต์เก้าถามด้วยใบหน้าที่แสนจะใสซื่อ

“เพชรแม่หาย”

“ตายจริง! เพชรเลยหรือคะ หายได้ยังไงคะแล้วหายไปเท่าไหร่” กานต์เก้าตรงไปประคองคุณหญิงให้นั่งเมื่อเห็นว่าร่างกายของแม่พัฒน์กำลังจะไม่ไหว

“หายไปกล่องเดียว น่าจะมีคนขโมย” ธีร์กำหมัดแน่นเมื่อเห็นสายตาของคุณหญิงตวัดมองตัวเขาเอง

สายตาที่แสดงถึงความไม่ไว้ใจเป็นอย่างมาก

“ผมไม่ได้เอาไป ทำไมคุณหญิงต้องมองผมแบบนี้ด้วย” ธีร์แย้งเมื่อเห็นสายตาก่อนจะเปลี่ยนสรรพนามเรียกคุณหญิงทับทิม

“ก็นายเป็นคนเดียวที่อยู่ตรงนี้ก่อนที่ฉันจะออกไป”

“นั่นก็หมายความว่าคุณหญิงก็ปักใจเชื่อแล้วว่าผมคนนี้ เป็นคนเอาไปสินะครับ” ธีร์เอ่ยถามเสียงเรียบ มองสบกับกานต์เก้าที่แสดงสีหน้าเยาะเย้ยมาให้เขา

เข้าใจแล้ว...มันอาจจะเป็นแผน

ยังไม่ทันที่ธีร์จะพูดอะไรออกไป ร่างสูงของพัฒน์ก็ปรากฏแก่สายตาของธีร์กับคุณหญิงและกานต์เก้า ก่อนจะตามมาด้วยคุณพจน์ประมุขของบ้าน ที่เห็นบรรยากาศตึงเครียดก็เลยถามขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นครับ”

“แฟนของพี่พัฒน์ ขโมยเครื่องเพชรของคุณแม่ไป” กานต์เก้ารีบฟ้อง ทำเอาพัฒน์มองหน้าธีร์ด้วยความไม่เข้าใจเหตุการณ์ ซึ่งธีร์ก็ส่ายหน้าไปมา

“มากล่าวหากันแบบนี้ไม่ได้นะครับ” ธีร์แย้ง

“เพชรหายหรือ” คุณพจน์ถาม

“ใช่ค่ะ”

“แล้วชุดไหนที่หายไป” คนเป็นสามีเข้าไปนั่งข้างๆ แล้วถาม

“ที่ลูกๆ ซื้อให้น่ะ”

คุณพจน์เองก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปดี เพราะเข้าใจดีว่าชุดเพชรชุดนี้เป็นชุดที่ภรรยาของตนรักมากที่สุด และเก็บไว้เป็นอย่างดีตลอด

“แล้วเรื่องมันเป็นมายังไงครับ” พัฒน์ถาม พลางเดินไปยืนข้างๆ กับธีร์เพื่อให้กำลังใจ ซึ่งคุณหญิงทับทิมก็ค่อยๆ เล่าเรื่องให้ฟัง และรู้ว่าธีร์เป็นคนสุดท้ายที่อยู่ตรงนี้

พัฒน์กับพจน์เชื่อว่าธีร์ไม่มีทางทำแบบนี้แน่ๆ เพราะร่างโปร่งเป็นเจ้าของร้านเพชรที่คุณหญิงเป็นลูกค้าประจำ คงเห็นและมีมันครบทุกชุดแน่ๆ คนในบ้านเองก็ไม่มีใครกล้าทำเด็ดขาดเนื่องจากมีแต่คนที่ทำงานร่วมกันมา 10 กว่าปี สำหรับคุณหญิงเธอสงสัยธีร์ แต่กับพัฒน์และพจน์สงสัยกานต์เก้า

“งั้นก็ไปค้นห้องเลยค่ะคุณแม่ เก้าว่าต้องอยู่ในนั้นแน่ๆ”







50%


 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

ขอโทษที่หายไปนะคะ พอดียูกิเพิ่งจะรับน้องเสร็จวันเสาร์ กิจกรรมมหาลัยเยอะมาก วันนี้ก็เลยมาลงให้อ่านในครึ่งแรกค่ะ ส่วนอีกครึ่งก็ขึ้นอยู่กับเวลาว่าง แล้วก็สุดท้ายคอมเม้นท์กันเยอะๆ หน่อยน้า ตอนสุดท้ายแล้วค่ะ

มีอะไรติดต่อพูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki
 (https://www.facebook.com/sawachiyuki)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-08-2015 13:12:01

 :mew5:    มุกตื้นๆกะหลั่วมากเลยเธอ

รอต่อจ้า. ยูกิ.  :กอด1:    :L1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 30-08-2015 13:20:23

อยากอ่านต่อ กึ๊ซซซ กานต์เก้านี่มันนนนน :katai4: :katai4:

ส่งกำลังใจไปให้คนเขียนมาต่อค่ะ 555555
 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 30-08-2015 13:31:17

นังกานต์เก้า หาเรื่องให้น้องธีร์ฉันนะยะ เดี๋ยวจะโดนสามีธีร์จัดหนัก ไม่เชื่อค่อยดู 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-08-2015 13:38:19

 :pig4: เล่นงานลูกเจ้าของร้านเพชรด้วยเพชรหายเลยนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 30-08-2015 13:41:13

โดนซ้อนแผนแน่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 30-08-2015 13:47:01

เอาเถอะค่ะกานต์ รอดูคนหน้าแตกยับ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 30-08-2015 13:53:55

นังเก้าต้องเอาไปซ่อนในห้องธีร์อีกแน่ๆ แต่ธีร์อยู่กับพี่พัฒน์นี่นา 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 30-08-2015 13:55:01

ยัยผู้หญิงแสบบบบบบบ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับลูกชายเจ้าของร้านเพรช หุ หุ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 30-08-2015 14:10:18

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-08-2015 14:29:07

ตามมาตบนางเก้า เดี๋ยวเจอเพชรในห้องแล้วก็โดนเฉดหัวออกบ้าน
รอรู้ความจริงก่อนเถอะ!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 30-08-2015 14:36:18

ธีร์เป็นลูกเจ้าของร้านเพรช ถูกหาว่าขโมยเพรช
รอดูคนหน้าแหก  :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-08-2015 14:43:16

ละครจอยักษ์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 30-08-2015 14:59:54

โอ้ อินางนี้

ไม่รู้ซะแล้วว่าเล่นอยู่กับใคร เดี๋ยวแกเยินแน่งานนี้

หึ!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 30-08-2015 15:03:39

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 30-08-2015 15:53:36

มาต่อเร็วๆนะคะกำลังสนุกเลยอ่ะ
ป.ล.ยังไม่อยากให้จบเลย โฮฮฮฮ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 30-08-2015 16:43:03

พออ่านจบอยากอ่านต่อเป็นอะไรมากไหมตัวเธอ(ตัวเอง)
จัดการยายเก้าซักที

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 30-08-2015 16:49:05

รอดูคนหน้าแหก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 30-08-2015 16:51:10

นางไม่รู้ซิน่ะว่ากำลังกล่าวหาลูกเจ้าของร้านเพชร
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-08-2015 16:51:47

อะไรของเธอยะยายเก้าร้ายนะย่ะเธอเธอยังรู้จักน้องธีร์น้อยไปนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 30-08-2015 17:20:41

เดี๋ยวได้มีคนหน้าแตก หงายเงิบก็คราวนี้แหละ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 30-08-2015 17:51:21

รอๆๆๆ :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 30-08-2015 17:54:05

พัฒน์จัดการกานต์ซะ แล้วเธอจะรู้สึก  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 30-08-2015 18:24:25

โอยๆ นางเกืาแกคิดอะไรอยู่เพชรน่ะธีร์จะเอาไปทำม้ายบ้านเค้าเยอะแยะ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 30-08-2015 19:06:50

จะจบแล้วหรือ  กำลังสนุกเลย   :mew2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: BaGgYsOdA ที่ 30-08-2015 19:07:18

 :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: -i z e l i z e- ที่ 30-08-2015 21:58:46

ค้างง่ะ T^T

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 30-08-2015 22:05:04

เบื่อยัยกานต์เก้า มุกตื้นขนาดเผลอตกลงไปคงขาหัก

เชื่อได้เลย คนแบบนี้มีอยู่จริง  :fire:

มั่นใจค่ะ คุณแม่ต้องเริ่มรู้สึกได้แล้วว่าน้องธีร์มีดีมากกว่า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 30-08-2015 22:54:15

โอ้ยยยย อินี่ !!!! จองล้างจองผลาญไม่เลิก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-08-2015 23:13:12

ตัดจบได้โหดร้ายมากเลยครับ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-08-2015 23:54:43

อุปสรรคเยอะเหลือเกินนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: Panehove ที่ 31-08-2015 00:03:35

ธีร์สู้ๆนะ พัฒน์กลับมาแล้วต้องช่วยธีร์ได้แน่ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 31-08-2015 00:04:03

ร้ายมาก  นางกานเกล้า 

ชั๊นเกลียดแก   ๕๕๕๕๕๕

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 31-08-2015 00:19:17

ลุ้นมาก อยากอ่านต่อแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 31-08-2015 01:59:59

นางร้ายแบบนี้ต้องจัดการเลยค่ะ. พี่พัฒน์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 31-08-2015 12:51:43

อีหนูขุดหลุมฝังตัวเองแล้วไง ธีร์เปิดตัวสักทีเถอะ อย่าปล่อยให้เขาดูถูกอีกได้น้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 31-08-2015 13:57:22

ดีจังที่ยัยเด็กนี่คิดมุขตื้นๆขึ้นมา คุณหญิงแม่(อาจจะ)ได้รู้สักทีว่าธีร์เป็นใคร

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 31-08-2015 15:49:41

มาต่ออีก!!!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 31-08-2015 17:59:13

เอาใจแม่สามีได้แล้วก็อย่าเพิ่งรีบจบนะอยากอ่านนานๆๆๆๆแริฟฟฟน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 31-08-2015 20:51:24

มาต่อตอนยาวซักตอนนะครับตอนนีค้างมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 31-08-2015 20:55:48

ค้างมากเลย  o18
รีบๆมาต่อน้า อีกนิดเดียวแท้ๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 31-08-2015 21:12:38

 :hao5:
ค้างมากกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.1 (30/8/2558) P:58
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 01-09-2015 01:34:44

กระโดดทีบยัยเก้าที  :z6:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 01-09-2015 09:06:32

ตอนที่ 42 ครึ่งหลัง

“ธีร์มันไม่มีทางทำแบบนี้แน่ๆ” พัฒน์ออกตัวแทน ซึ่งกานต์เก้าก็มองอย่างไม่พอใจ ขนาดนี้ยังจะปกป้องและเข้าข้างอีก

“ถ้าคุณหญิงสงสัยผมแล้วล่ะก็ แจ้งความพร้อมหาหลักฐานมาเอาผิดผมได้เลย แต่ด้วยสัจจะของลูกผู้ชาย ของๆ คนอื่น ผมไม่แตะ” ธีร์พูดบอกไปด้วยสีหน้าจริงจัง

คุณหญิงทับทิมมองดวงตาที่แสดงถึงความจริงจังของธีร์แล้วถอนหายใจ เธอเองก็ไม่ได้อยากจะเชื่อ แต่สถานการณ์ที่ผ่านมามันทำให้คิดเป็นอื่นไม่ได้

“งั้นก็ไปค้นเลยนะคะ แบบนี้ต้องจับให้ได้คาหนังคาเขา” เธอจีบปากจีบคอพูด แววตาแห่งชัยชนะเริ่มปรากฏออกมา เพราะก่อนหน้านี้เธอได้เอาเครื่องเพชรไปซ่อนไว้ที่ห้องของพัฒน์ในช่วงที่ธีร์เข้าไปในห้องน้ำเรียบร้อย

ใช่! เธอทำมัน และตองทำให้สำเร็จด้วย

เธอจะต้องได้เป็นสะใภ้ของที่นี่เท่านั้น!!


ทั้งหมดเดินขึ้นไปยังห้องของพัฒน์ทันที เพราะเป็นที่แรกที่ธีร์อยู่บ่อยที่สุด ทั้งหมดแยกย้ายไปรอบๆ ห้องเพื่อค้นดูว่าเครื่องเพชรมันอยู่ที่ห้องนี้หรือเปล่า เพราะถ้าใช่ ธีร์ผิดเต็มๆ งานนี้

“ถ้าเจอที่ห้องนี้ ช่วยใช้ผ้าจับด้วยนะครับ ผมจะเอาไว้ตรวจลายนิ้วมือเพื่อสู้คดี” ธีร์พูดขึ้นมา แต่ตาสบกับกานต์เก้านิ่งๆ ซึ่งเธอก็สีหน้าเจื่อนไปทันทีโดยไม่คาดคิดถึงความฉลาดของธีร์

เพราะตอนที่เธอหยิบมันมีแค่รอยของเธอกับคุณหญิงแน่ๆ แต่ถ้าเธอเป็นคนเจอ มันก็จะเป็นพิรุธ แล้วแบบนี้เธอจะทำยังไงดี หรือหาให้เจอแล้วทำเป็นลืมว่าควรใช้ผ้าจับ

เอาเถอะ มาถึงขนาดนี้แล้ว...

“นี่ไงคะคุณแม่ มันอยู่ในห้องนี้ แบบนี้จะแก้ตัวยังไงดีล่ะนายบ้านนอก” เธอทำเป็นเดินหาอยู่หลายๆ ที่แต่ก็ไม่เจอก่อนจะเดินไปยังเตียงพลิกหมอนขึ้นดู ก็เห็นแล้วเอื้อมมันจับขึ้นมา ตะโกนบอกทุกคนทันที ก่อนจะเดินเอากล่องเครื่องเพชรในมือไปให้คุณแม่ของพัฒน์ ซึ่งเธอก็รับไปถือไว้อย่างหวงแหน มองธีร์อย่างไม่พอใจสุดๆ สายตาก็ฉายแววผิดหวัง

ธีร์ที่เห็นแบบนั้นก็นึกโกรธที่คุณหญิงเชื่อแค่หลักฐานที่มัดตัว แต่ไม่สังเกตพฤติกรรมของกานต์เก้า

“ก็บอกว่าให้ใช้ผ้าจับไง แต่ก็ช่างเถอะ ถ้าเธอคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะเอาชนะได้ก็ทำไป” ธีร์พูดเหมือนตัวเองยังไม่แพ้ ทำให้คุณหญิงโมโห

“หลักฐานมัดตัวขนาดนี้ยังจะเถียงอีกหรือไง ตาพัฒน์ แม่ไม่ยอมรับแฟนของแกคนนี้แน่ๆ” เธอหันไปพูดกับลูกชายด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

“หึ! คุณหญิงก็ไม่คิดที่จะยอมรับผมคนนี้อยู่แล้วนี่ครับ ผมมันก็แค่ผู้ชาย ไม่มีอะไรเหมาะสม ต่อให้ไม่มีเหตุการณ์นี้คุณหญิงก็ไม่มีทางยอมรับผมรู้ โอเคครับ ไม่ยอมรับก็ไม่ต้องยอมรับ พวกเราแค่อยากให้ผู้ใหญ่ฝั่งพัฒน์รับรู้เหมือนครอบครัวของผมก็เท่านั้น” ธีร์พูดบอกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แขนข้างหนึ่งถูกจับด้วยมือหนาที่แสนอบอุ่นของพัฒน์

ต่อให้เขาจะไม่ได้รับการยอมรับ หรือใครจะไม่เชื่อเขา แต่ขอแค่ผู้ชายคนนี้เชื่อและอยู่ข้างๆ เขาก็พอ สำหรับธีร์ แค่มีพัฒน์ก็พอ...

“อยากจะดำเนินคดีด้วยก็เชิญเลยครับ แล้วคุณหญิงจะรู้ว่า ‘ผม’ ไม่ใช่อย่างที่คุณหญิงคิด!!”

“ใจเย็นๆ ธีร์” พัฒน์เตือนสติ

“เย็นได้ยังไงวะ ก็แม่มึงเชื่อแต่หลักฐานที่มัดตัว มึงก็ดูแม่มึง เอาแต่เชื่อลูกเก้าสุดที่รัก ไม่สงสัยเลยว่าทำไมยัยนี่ถึงรู้ที่ซ่อนของเพชรทั้งๆ ที่พวกเราคิดไม่ถึง ทั้งๆ ที่กูบอกแล้วว่าให้จับด้วยผ้าแต่เธอก็ยังที่จะจับด้วยมือเปล่า คะคั้นคะยอให้มาค้นห้องของมึง เดินนำทุกคนเข้ามา มันมีอะไรหลายๆ อย่างที่กานต์เก้าแสดงออกมาอย่างชัดเจนแต่แม่มึงก็มองไม่เห็น หรือนั่นอาจจะเป็นเพราะแม่มึงกับกานต์เก้าวางแผนใส่ร้ายกู เพื่อให้กูออกไปจากที่นี่ ออกไปจากชีวิตมึงก็ได้” ธีร์หันมาพูดกับคนรัก ระบายทุกอย่างอย่างแค้นเคืองโดยที่ลืมไปเลยว่าผู้ใหญ่ทั้งสองรวมถึงกานต์เก้ายังอยู่

คำพูดทั้งหมดที่ธีร์พูดออกมาเข้าสู่ระบบประมวลผลของคุณหญิงเรียบร้อยแล้ว มองธีร์ที่ยังคงพูดกับลูกชายตนเสียงเครียด ก่อนจะแอบมองหญิงสาวข้างกายที่มองธีร์ด้วยรอยยิ้มที่สะใจ

“อย่ามาใส่ร้ายฉันนะ ฉันก็แค่อยากจะช่วยหาเครื่องเพชรของคุณแม่ให้เจอก็เท่านั้น เชื่อเก้านะคะ” เธอหันมาอ้อนคุณหญิง ซึ่งเธอก็พยักหน้าเบาๆ

“ฉันก็ไม่ได้วางแผนอะไรทั้งนั้น หัดให้เกียรติฉันบ้างนะ” คุณหญิงเถียง ทำเอาธีร์ถึงกับหันจากหน้าคนรักมามอง พัฒน์เองก็เริ่มจะสงสัย หรือว่าแม่เขาเองจะรู้เห็นเป็นใจด้วย

“ผมรู้จักมันดี ธีร์ไม่มีทางทำอะไรแบบนี้”

“นี่พัฒน์คิดว่าแม่วางแผนหรือลูก”

“ผมเปล่า...ผมเองก็ไม่เชื่อว่าแม่จะทำ แม้ว่าจะไม่ชอบธีร์แค่ไหนก็ตาม” ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ

“ผมว่าธีร์เองก็ไม่ได้ทำนะคุณหญิง” คุณพจน์เองก็เข้าข้างธีร์เต็มที่เพราะรู้ว่าร่างสูงโปร่งเป็นลูกของใคร ทำธุรกิจอะไรอยู่ และที่สำคัญ...ไม่มีใครจะขโมยของที่ตัวเองเป็นคนออกแบบ

“คุณเข้าข้างหมอนั่นหรือคะ”

“นั่นสิคะ ถ้าคุณพ่อเข้าข้างนายนั่นก็เท่ากับว่าคุณพ่อสงสัยเก้านะคะ” หญิงสาวแสดงความไม่พอใจ

“งั้นบอกเหตุผลที่ธีร์ขโมยเครื่องเพชรหน่อยได้ไหม” คุณพจน์ถามนิ่งๆ

ทับทิมครุ่นคิดไปนิดๆ ก่อนจะตอบออกไปเบาๆ ไม่แน่ใจเหมือนกัน

“นายธีร์เคยบอกว่า ถ้าขายคงได้หลายตังค์”

“แต่ถ้าคนที่ขโมยจริงๆ คงไม่เอามาซ่อนในที่ที่หาได้ง่ายขนาดนี้หรอกใช่ไหม” คุณพจน์พยายามบอกอย่างใจเย็น ซึ่งคุณหญิงก็เงียบคิดไปกับคำพูดของสามี

มันก็จริง ถ้าจะเอาจริงๆ ทำไมต้องมาซ่อนที่ที่หาง่ายด้วย แล้วที่สำคัญ พวกเธอเข้ามาในห้องนี้ก็พากันหาตามซอกต่างๆ ที่มีแนวโน้มในการซ่อน แต่กานต์เก้ากลับหาแต่ที่ที่มันง่ายๆ อย่างบนโต๊ะ ลิ้นชัก แล้วก็ที่เตียง เหมือนรู้อยู่แล้วว่ามันอยู่ตรงไหน...

“คุณพ่อคิดว่าเก้าทำ”

“ฉันยังไม่พูดอะไรเลย เธอร้อนตัวไปหรือเปล่า” พจน์ตอบกลับไปเสียงต่ำ ทำเอาหญิงสาวหน้าเจื่อนไป

“เอาเถอะครับ ถ้าหากใครจะเชื่อยังไงก็ช่าง แจ้งตำรวจจับก็ได้ ผมพร้อมสู้” ธีร์ว่า ก่อนจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น ซึ่งร่างโปร่งก็หยิบขึ้นมารับสายทันทีเมื่อเห็นว่าใครโทรมา เกือบจะแล้วเชียวว่าช่างโทรมาได้จังหวะมาก (?)

“ครับคุณเพลิง อ๋อ...เรื่องสัญญาของคุณไกรสรผมตรวจสอบให้แล้วครับ ฝากคุณเอมเอาไว้ ยังไงเดี๋ยวผมตามให้...ครับ ส่วนเรื่องโรงงาน DINZ สาขาเลย รอไอ้พัฒน์อนุมัติเริ่มก่อสร้างก่อนน่ะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะรีบสร้างก่อนปีใหม่แน่นอน ครับ...อ๋อ เรื่องงานวันเสาร์นี้หรือครับ คุณอิสระกับคุณอัญมณีมาได้ครับ คุณเพลิงกับคุณดินไม่ต้องมาก็ได้ครับ...ตอนนี้ผมใช้วันหยุดอยู่น่ะครับ คงเข้าบริษัทไม่ได้ แหมเจ้านาย...อย่าแซวกันสิครับ ครับๆ สวัสดีครับ” แล้วธีร์ก็วางสายเอาโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงคืน หันมามองทุกคนก็พบว่าคุณหญิงกับกานต์เก้ามองธีร์ไม่วางตา

คุณดิน คุณเพลิง คุณอิสระ คุณอัญมณี...ทำไมแฟนตาพัฒน์ ถึงได้รู้จักคนระดับนี้ได้ อย่าบอกนะว่าหมอนี่...ไม่ได้จนอย่างที่เธอคิด

“ขอโทษที่เสียมารยาทครับ” ธีร์เอ่ยบอกไป ลืมไปจริงๆ ว่ายังมีคนอื่นอยู่ “แล้วสรุป จะเอายังไงดีล่ะครับ ถ้ายังไง ฝากบอกกับพัฒน์ก็แล้วกัน ผมขอกลับบ้านก่อน เหนื่อย ไม่อยากเห็นหน้าใครบางคน” ประโยคท้ายๆ กระแทกใส่หน้ากานต์เก้าอย่างไม่พอใจ

ธีร์ไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง ถ้าไม่โดนหาเรื่องก่อน...

พัฒน์ปล่อยให้ธีร์ออกจากห้องไป ซึ่งเขาก็ยังอยู่กับที่ที่เดิมรอเก็บเสื้อผ้าตามธีร์ไป ยังไงซะ ธีร์ก็คงจะรออยู่ด้านล่างนั่นแหละ

“ตาพัฒน์”

“ครับแม่”

“มาหาแม่หน่อย” ร่างแกร่งเดินไปหาแม่ของตนอย่างไม่ขัด

“แฟนลูก เป็นใครกันแน่” พัฒน์ยิ้มน้อยๆ ให้กับคำถามของแม่

“ก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆ นี่ครับ”

“แต่แม่ว่าไม่ธรรมดา”

“แต่สำหรับผม มันเป็นคนธรรมดา เป็นคนสบายๆ ไม่หวือหวา ไม่ชอบอวดตัวเอง” พัฒน์ยิ้มไปด้วยระหว่างพูดถึงคนรักของตน

ทั้งๆ ที่มันสามารถพูดก็ได้ว่ามันเป็นคนออกแบบเพชรชุดนี้ เป็นเจ้าของร้านเพชรที่เขาซื้อให้แม่ แต่มันก็ไม่พูด มันอยากจะพิสูจน์ให้เห็นทางด้านหลักฐานกับเหตุผลมากกว่าที่จะใช้คำว่าเจ้าของแล้วหลุดพ้นคดีเลย ส่วนชื่อนามสกุลของธีร์ แม่ของเขาไม่เคยสนใจถาม แต่ถ้าอยากจะถามขึ้นมา แน่นอนว่าธีร์คงบอกไปตามความจริงไม่โกหก แต่นี่แม่ไม่คิดจะถาม ไม่คิดจะสน ก็เลยเป็นแบบนี้

“แฟนลูก ชื่อจริงนามสกุลอะไร”

“ถามทำไมครับ” พัฒน์ขมวดคิ้ว

ก็เพราะการคุยโทรศัพท์ของธีร์เมื่อกี้มันทำให้เธอฉุกคิดถึงลูกชายของอรนภาไม่ได้มันคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเธอจะเพิ่งพูดเรื่องนี้ไปเมื่อวาน

“แม่อยากรู้”

“ธีรไนย อมรไพพิจิตรครับ” เป็นคำตอบที่ทำเอาคุณหญิงแทบจะเป็นลม

เธอทำพลาด พลาดมากๆ...

...

...


ก่อนที่พัฒน์จะพาธีร์ออกไปจากที่นี่ ก็ได้ทิ้งท้ายประโยคที่ทำให้เธอตาสว่าง หูสว่าง สมองสว่าง ว่าทำไมคุณพจน์กับลูกชายของเธอถึงได้ปกป้องและเข้าข้างธีร์นัก เพราะทั้งสองคนรู้มาตลอดไงว่าธีร์เป็นใคร ลูกเต้าเหล่าใคร ฐานะไหน ทำงานอะไร

‘มันคงไม่ขโมยเพชรที่ตัวเองออกแบบหรอกครับแม่ เพราะมันเองก็มีเยอะแล้ว ถามคนของแม่ดีกว่า ว่าใส่ร้ายเมียผมไปทำไม’

“หนูเก้า ให้คำตอบฉันได้ไหม” คุณหญิงถามขึ้นเบาๆ

ทั้งผิดหวัง ทั้งเสียใจ ที่ตัวเองดูคนผิดไปขนาดนี้

“น่ะ หนูไม่ได้ทำ”

“รู้ไหมว่ามันไม่น่าเชื่อถืออีกต่อไปแล้ว เธอรู้ไหมว่าแฟนตาพัฒน์เป็นใคร ถ้าเคยอ่านหนังสือพิมพ์ก็ต้องรู้ว่า ธีรไนย อมรไพพิจิตร คือใคร” แต่จะน่าแปลกที่ไม่เคยลงรูปของธีร์แบบชัดๆ เลยสักครั้ง

“ค่ะ ใครคะ” ถามเสียงสั่น

“ก็เป็นลูกชายของคุณพี่นภาที่เราเจอที่ร้านเพชรเมื่อวานไง และยังเป็นคนเดียวกันที่ออกแบบเครื่องเพชรชุดนี้ที่เธอขโมยมาเพื่อใส่ร้ายนั่นแหละ เธอนี่มัน...ฉันเสียความรู้สึกจริงๆ ที่เคยเอ็นดู รักเธอเหมือนลูกคนหนึ่ง” คุณหญิงต่อว่ากานต์เก้าเสียงสั่น คอยมีคุณพจน์ลูบไหล่เพื่อปลอบโยน

“หนู...ไม่ได้ตั้งใจ”

“เอาเถอะ ฉันจะถือว่าเธอทำไปเพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แต่ฉัน...คงจะไม่อนุญาตให้เธอเหยียบที่นี่อีก แต่เรายังคงเป็นน้าหลานกันต่อไปได้นะ เห็นแก่ที่ฉันเอ็นดูเธอมานาน” คุณหญิงแม้จะโกรธและไม่พอใจ แต่กับเด็กสาวที่เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ก็ทำใจเกลียดไม่ลง

 “หนูขอโทษค่ะ หนูแค่อยากจะเป็นสะใภ้ของที่นี่ หนูอยากจะให้คุณแม่...เอ่อ...คุณน้าเอ็นดูหนูคนเดียว” เธอสารภาพออกมาเสียงอ่อย

“เอาเป็นว่าฉันเข้าใจเธอนะ ไม่เอาเรื่องอะไรทั้งนั้น พรุ่งนี้หนูก็กลับบ้านซะนะ”

“ค่ะ!” เธอกระแทกเสียงแล้วเดินออกไป คุณพจน์เดินมาลูบหลังภรรยาเบาๆ เพื่อปลอบใจ

“ฉันจะทำยังไงดี ฮึก จะทำยังไงดี”

“ใจเย็นๆ คุณหญิง งั้นเราเข้าไปหาคุณธรณ์กับคุณหญิงอรนภาวันนี้เลยไหม พร้อมกับสู่ขอให้ถูกธรรมเนียม ถูกประเพณีเลยเป็นไง” คุณพจน์แนะนำ

“เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ แต่ธีร์จะยกโทษให้ฉันหรือเปล่า”

“เชื่อสิว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี”

“คุณพี่รู้มาตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมว่าธีร์เป็นลูกใคร” คุณพจน์พยักหน้ายอมรับ ซึ่งคุณหญิงก็ทำหน้าไม่พอใจทันทีที่สามีปิดบังตน

“ทำไมไม่บอก”

“ไม่ได้ยินที่ธีร์พูดหรือว่าอยากให้คุณหญิงยอมรับธีร์ที่เป็นธีร์ ไม่ใช่ลูกใคร อยากให้คุณปฏิบัติกับเขาแบบไม่ใช่เพราะเกรงใจพ่อแม่ของธีร์”

ซึ่งคุณหญิงก็เงียบไปกับประโยคนี้ของสามีทันที มันก็จริงที่เธอเห็นแต่ความเหมาะสมที่เปลือกนอกจนลืมมองเนื้อแท้ของหัวใจไป

หวังว่าเธอจะยังคงได้ธีร์เป็นลูกสะใภ้หนุ่มอยู่นะ

…

…

…


คุณหญิงทับทิมและคุณพจน์เดินทางมาที่บ้านอมรไพพิจิตรในช่วงบ่าย เพื่อมาขอโทษและปรับความเข้าใจกับธีร์ รวมทั้งมาพูดคุยกันระหว่างผู้ใหญ่กันอีกด้วย ซึ่งผู้ใหญ่ฝั่งพัฒน์ก็การต้อนรับจากพ่อกับแม่ธีร์เป็นอย่างดี ที่สำคัญยังไม่ติดใจเอาความเรื่องที่คุณหญิงทับทิมพูดจาไม่ให้เกียรติธีร์ต่อหน้าแม่แท้ๆ ตอนอยู่ในร้านเพชรอีกด้วย

ในบ้านของธีร์มรภาพครอบครัวอยู่รอบๆ ยิ่งตอกย้ำความจริงที่ว่า ธีร์ที่เป็นคนรักของลูกชายเป็นคนเดียวกับลูกชายของอรนภาที่เธอเคารพ

“ต้องขอโทษจริงๆ นะคะคุณพี่นภา น้องไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอโทษที่ดูถูกดูหมิ่นน้องธีร์ของคุณพี่นะคะ” คุณหญิงทับทิมเอ่ยจากใจ เมื่อรีบตื่นแต่เช้าเพื่อมาพบพ่อกับแม่ของธีร์ในวันนี้

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เข้าใจ และมันก็เป็นความต้องการของน้องธีร์อีกด้วย”

“แล้วน้องธีร์อยู่ไหนคะ” เธอถามหา

“ให้พี่พัฒน์กล่อมให้ลงมาอยู่ค่ะ เด็กคนนี้ถ้าได้เจอเรื่องสะเทือนใจแล้วล่ะก็ จะกลัวการเผชิญหน้าอีกครั้งน่ะค่ะ” อรนภาพูดบอก ทำเอาทับทิมยิ้มเจื่อนให้

ไม่นานร่างแกร่งของพัฒน์ก็เดินตรงมาที่นี่ มีธีร์เดินตามมาด้านหลังด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงอะไรเลยทั้งสองคน คุณหญิงมองแล้วก็ใจเสียหน่อยๆ

“สวัสดีครับ” ธีร์ยังคงไม่ลืมที่จะทำความเคารพผู้ใหญ่กว่า ซึ่งมันทำให้ผู้ใหญ่ฝั่งพัฒน์เบาใจไปเปราะหนึ่ง

“จ้ะ” เธอรับไหว้

“พ่อกับแม่มีอะไรหรือครับ” พัฒน์ถาม

“พ่อพาแม่แกมาคุยกับผู้ใหญ่ให้ถูกต้องน่ะสิ” คุณพจน์ตอบ ซึ่งร่างสูงก็พยักหน้าเข้าใจ

“เก้าสารภาพทุกอย่างแล้วนะ ขอโทษที่เข้าใจผิดนะจ้ะ แล้วก็ขอโทษที่ดูถูกสารพัดเลยนะคะ ทั้งใช้ ทั้งว่า ทั้งทำท่ารังเกียจ แม่ของโทษจริงๆ” แม่ของพัฒน์รู้สึกผิดจริงๆ จนธีร์ทนใจแข็งไม่ได้ ทั้งๆ ที่ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะไม่ยกโทษให้ง่ายๆธีร์

มองหน้าผู้ใหญ่ที่อุตส่าห์มาขอโทษแล้วก็ถอนหายใจออกมา ยังไงคุณหญิงก็ไม่ได้ผิดฝ่ายเดียว เขาเองก็เป็นฝ่ายผิดด้วย...

ใจอ่อนอีกแล้วสินะ

“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ต้องขอโทษเหมือนกันที่พูดจาไม่ให้เกียรติ คิดว่าคุณหญิงกับผู้หญิงคนนั้นวางแผนเพื่อกำจัดผมออก ผมมันค่อนข้างใจร้อนน่ะครับ”

“ไม่เป็นไรจ้ะ เอาเป็นว่าเราเข้าใจกันทั้งสองฝ่ายแล้วนะ ส่วนเรื่องคบกัน แม่ตัดสินใจแล้ว แม่ยอมรับแฟนของลูกนะตาพัฒน์” พัฒน์ยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้บ่งบอกว่าดีใจเลยสักนิด ทำเอาธีร์ที่ยิ้มดีใจถึงกับแอบหยิกแขนแกร่งด้วยความหมั่นไส้

“ขอบคุณครับคุณหญิง” ธีร์ยกมือไหว้

“คุณหญิงอะไรล่ะ เรียกแม่สิ แล้วแม่ก็ขอเรียกน้องธีร์นะ”

“เอ่อ...ก็ได้ครับ” นอกจากแม่แล้วเขาก็ไม่ค่อยอยากจะให้ใครเรียกว่าน้องเท่าไหร่เลย มันดูน่ารักอ่อนแอยังไงก็ไม่รู้ แต่ยังไงก็ช่างเถอะ

แม่ของพัฒน์ก็เหมือนแม่ของตน

“ตอนนี้ก็เข้าใจกันแล้วสินะคะ พี่ล่ะก็กังวลใจกลัวว่าคุณน้องจะไม่ยอมรับลูกชายของพี่เสียแล้ว” คุณหญิงอรนภาพูดขึ้นเมื่อเห็นบรรยากาศมันเต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นของทั้งสองครอบครัว

“ที่จริงน้องเห็นมุมน่ารักมาตั้งแต่วันแรกแล้ว แต่น้องเองนี่แหละค่ะที่ยึดติดกับคำว่าเหมาะสมมากจนเกินไป ลืมคิดถึงความสุขของลูก” เธอว่าเสียงเศร้า ทำเอาพัฒน์ต้องเอื้อมมือของแม่ตนมาบีบเบาๆ

“เอาเป็นว่าขอผู้ใหญ่คุยเรื่องสินสอดทองหมั้นดีกว่า พวกลูกจะไปเดินเล่นก่อนก็ได้” คุณพจน์กล่าว ทำเอาธีร์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

พวกเขาแค่อยากคบกัน แต่ใช่ว่าอยากจะแต่งเลยนะ

“เรื่องนี้อย่าเพิ่งก็ได้นะครับ” ธีร์รีบแย้ง

“ไม่ได้หรอก ยังไงก็ต้องมีหมั้นเอาไว้ก่อน เพราะพัฒน์เอาจริงแน่ๆ ถึงกล้าเปิดตัวแฟนคนแรกแบบนี้” คุณหญิงว่ายิ้มๆ ทำเอาธีร์ตกใจเข้าไปอีก

“แฟนคนแรก?”

“ใช่จ้ะ ตาพัฒน์ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีความรัก นี่น้องธีร์คนแรกเลยนะลูก” ดูเหมือนยิ่งพูดจะทำให้พัฒน์ยิ่งรู้สึกอายร่างโปร่งเลยขออนุญาตออกไปข้างนอกทันที ส่วนธีร์เองก็ขอตัวตามไปแซว ท่ามกลางสายตาที่แสนจะเอ็นดูของสองครอบครัว

“ในที่สุด เราก็เห็นลูกมีความสุขนะ” คุณหญิงอรนภาเอ่ยขึ้น

“ใช่ค่ะ เราเองก็พลอยสุขไปด้วย”


สองครอบครัวเป็นทองแผ่นเดียวกัน ความรักของทั้งคู่ทำให้หลายๆ คนรู้ว่า...

ความรัก ไม่ต้องการความเหมาะสม ไม่ต้องคู่ควร ไม่ต้องสวยหรือหล่อ ไม่ต้องรวย ไม่ต้องดีเลิศ และไม่ว่าจะเป็นเพศไหน ความรักไม่ใช่เรื่องผิด

ถ้ารู้ว่ารัก...มันก็คือความรัก และปกป้องความรักของเราเอาไว้ รักแบบมีสติ รักแบบมีเหตุผล...เชื่อใจกัน พูดคุยกัน รักนั้นจะยืนยาวที่สุด...







100%

 :katai4: :katai4: :katai4:


   ลงครึ่งหลังจ้า ถ้าใครสงสัยว่าทำไมมันง่ายจัง เอาจริงๆ แล้ว ถ้าจับใจความแม่พี่พัฒน์ยอมรับนิดๆ แล้วในวันแรก แต่พอมาเจอแบบนี้หลักฐานมัดตัว กล้องวงจรปิดมีนะคะ แต่จะมีอยู่ที่มีของสำคัญๆ เท่านั้นน่อ ห้องนั่งเล่นมันเป็นพื้นที่พักผ่อนคงไม่ดีเท่าไหร่ถ้ามีกล้อง (สำหรับยูกินะ) เจอกันส่งท้ายค่ะ

   ติดต่อ พูดคุยที่แฟนเพจเลยจ้า

   https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 01-09-2015 09:20:31

จบลงด้วยดี

เก้าก็ไม่ได้ร้ายขนาดนั้นแฮะ



อยากเห็นตอนพัฒน์กล่อมให้ธีร์ลงมาข้างล่างจัง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-09-2015 09:20:55

 :mew1:  ขอบคุณยูกิจ้า รอบทส่งท้ายนะคะ งานหมั้นหรือเปล่าน้า

ยัยเก้าแกจบเห่แล้วล่ะ ไม่ไหวๆไม่ตามข่าวสังคมไฮโซเลยนะแถมมุกของหล่อนมันเอาไว้รังแกเด็กสมัยไหนเนี่ย
เราว่าเรื่องกล้องน่ะ ห้องนั่งเล่นกับโถงหน้าบ้าน หน้าประตูนี่แหละค่ะต้องมี เผื่อใครไปใครมากลางคืนจะได้เห็นก่อน
ในห้องส่วนตัวเช่นห้องนอนต่างหากที่คนมักไม่ติดกัน จะติดก็ต่อเมื่อสงสัยว่าแฟนมีชู้หรือของในห้องหายไปหลายๆชิ้นเข้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: นกกาฝากก่า ที่ 01-09-2015 10:36:25

ดีใจนะแทนธีร์ด้วยที่คุณหญิงแม่ยอมรับ...แหม มาลุ้นตอนหน้าดีกว่าว่าธีร์จะกล่อมพัฒน์ยังไง :hao7: :hao7:
 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 01-09-2015 10:50:07

แหม่...จบลงด้วยดีนะคะ แต่มันง่ายไปหน่อยอ่ะ จริงๆนะ ถึงคุณหญิงแม่จะเล็งเห็นหลายๆอย่างที่เป็นธีร์ก็จริง แต่สุดท้ายก็ยังไม่เชื่อใจอยู่ดี ตอนแรกอยากจะให้คุณหญิงแม่เริ่มชอบธีร์ขึ้นมาบ้าง แล้วไปเฉลยเอาตอนงานเลี้ยงเลย ท่าจะมันส์ 555 แต่ไม่เป็นไรค่าาาา แค่นี้ก็ฟินแล้ว
ตอนหน้าก็จะจบแล้วสินะคะ เฮ้อออออออ เสียดายจริงๆ
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 01-09-2015 10:54:24

Happy ^^
น้องธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 01-09-2015 11:26:44

รอบทส่งท้าย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 01-09-2015 11:38:53

happy happy
รอบทส่งท้ายจร้า
 :katai5:  :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 01-09-2015 11:42:42

น้องธีร์สมหวังละ ครอบครัวทั้งคู่ยอมรับซะทีเนาะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 01-09-2015 12:38:27

จะจบแล้วอ่ะ  ฮือๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 01-09-2015 12:41:52

กว่าจะถึงวันนี้ได้ ก็เจอเรื่องสารพัดเลยนะธีร์ ดีใจด้วยจ้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 01-09-2015 14:07:11

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-09-2015 14:13:50

หายโกรธง่ยจนเรานึกขัดใจ คุณหญิงนี่ก็น่ะเปลี่ยนใจง่ายจริง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 01-09-2015 14:49:05

ทางสะดวก :impress3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 01-09-2015 15:42:36

ผ่านไปด้วยดี  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: ooomukooo ที่ 01-09-2015 16:03:32

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 01-09-2015 17:46:56

รอๆๆๆๆ สมน้ำหน้าอีเด็กเก้า(ก่าย ) กลับบ้านไปเรียนรู้วิธีการเป็นผู้หญิงที่ดีซะเถอะ  :z6: ในที่สุดคุณแม่ก็ตาสว่างแล้วยอมรับธีร์แล้ววว เย้  :z3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 01-09-2015 18:06:27

อยากเห็นนังเก้ามันโดนสังคมประนามจริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 01-09-2015 18:16:51

ง่าาาา อย่าเพิ่งจบนะ ขอ สเปเชี่ยวหวานนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-09-2015 18:28:17

 :heaven ในที่สุดแม่สามีก็ยอมรับ ดีนะที่นางยอมรับผิดแล้วถอย ไม่งี่เง่าเอาชนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 01-09-2015 19:10:10

แม่พัฒน์เกือบจะดีอยู่แล้วเชียว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 01-09-2015 19:26:10

รู้สึกโหวงๆ นิยายที่ตามอ่านจะจบอีกเรื่องแล้วเหรอ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 01-09-2015 20:13:40

สู่ขอกันแล้วเนอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 01-09-2015 21:21:29

อ่านแล้วมีความสุขตามไปด้วยเลย :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 01-09-2015 21:46:56

ยินดีกับสองครอบครัวที่จะได้เขย-สะใภ้นะคะ   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 01-09-2015 22:53:42

 :กอด1:


ฟินนนนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 01-09-2015 23:24:22

นังเก้ามันวางแผนหรือเปล่า ทำไมไปง่ายจัง
 :hao4: :hao4:
ระวังตัวเอาไว้นะธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 02-09-2015 00:07:11

จัดงานให้ใหญ่ๆเลยนะคะ 55555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 02-09-2015 00:15:35

จะจบแล้วอ่อ

สรุปแล้วเรื่องนี้มีแต่ธีร์คนเดียวเลยที่เจ็บ เจ็บทั้งกายทั้งใจ

ถึกและทน  โรงบาลและโรงบาล  สำหรับธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-09-2015 07:18:31

น่ารักจริงๆ ในที่สุดก็ผ่ายไปได้ด้วยดี  :กอด1: ใกล้จบแล้วสินะ  :o12:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 02-09-2015 08:16:23

ปรบมือ รัว ๆๆๆๆ น้องธีร์ สุดยอดด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 02-09-2015 17:22:16

หมั้นเลยค่าาา

อยากจะเป็นประตูเงินประตูทองจังเล้ย :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> ตอนที่ 42.2 (1/9/2558) P:60
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 02-09-2015 17:50:18

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 02-09-2015 18:42:24

บทส่งท้าย

“เดี๋ยวๆ เมื่อกี้หมายความว่ายังไง ที่ว่ากูเป็นแฟนคนแรก นี่จริงป่ะ” ธีร์วิ่งตามร่างแกร่งที่ก้าวเท้าฉับๆ ไม่รอกันเลยเมื่อแม่ของตนแซว

“ก็ตามนั้น”

“โหย...ตอบดีๆ ก็ไม่ได้เนอะ”

“ทำไม มึงอยากได้คำตอบแบบไหน” พัฒน์จ้องตาใสอย่างลึกซึ้ง

“ก็...ไม่รู้สิ”

“แต่ก่อนกูไม่เคยรู้สึกมีความสุขเลย กูอยากเรียนวิศวะ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะกูอยากให้แม่มีความสุขเลยทำตามที่ท่านต้องการเสมอมา ขนาดกูอยู่กับครอบครัวแล้วไม่มีความสุข กับคนอื่นก็คงจะทำให้กูสุขไม่ได้ กูเลยไม่คิดมีแฟน แต่ก็มีความสัมพันธ์กับคนอื่นเพื่อปลดปล่อยบ้าง” พัฒน์เล่าเรื่องตัวเองให้ธีร์ฟังเป็นครั้งแรก ทำเอาธีร์รู้สึกตื้นตันขึ้นมา ไม่ใช่เขาแค่คนเดียวที่มีปัญหา

คนตรงหน้าเขาก็มีปัญหาเช่นกัน

“พอกูเริ่มทำตัวเกเร มีเรื่อง เกือบตายแต่คุณดินก็มาช่วย เพื่อประชดแม่ ให้แม่ถามกูว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ กูจะได้บอกความต้องการไปว่าอยากเรียนวิศวะ ไม่ใช่บริหาร แต่ผมกลับไม่ใช่ แม่กูร้องไห้หนักมาก นั่นก็เลยทำให้กูเลิกล้มและทำตามแม่มาเสมอ”

ธีร์เดินเข้าไปชิดกับคนตัวใหญ่กว่า ก่อนจะวางมือไว้บนบ่าแกร่งแล้วลูบไปมาอย่างปลอบใจ ร่างสูงก็เล่าต่อไป

“วันหนึ่งกูเจอคนๆ หนึ่ง มันเกลียดกูตั้งแต่วันแรก ชวนทะเลาะทุกวัน เถียงคำไม่ตกฟาก เป็นผู้ชายคนแรกของกูและเป็นคนสุดท้ายของกู ทำให้กูกลืนน้ำลายตัวเองทุกครั้ง ทั้งๆ ที่ไม่ชอบหน้ามันขนาดนั้น แต่ทำไมรอยยิ้มของมันถึงได้สดใส ในขณะที่รอบข้างมืดมิด กูกลับเห็นมันชัดเจนที่สุด...” ธีร์กลั้นยิ้ม ความรู้สึกดีใจตีขึ้นมาจนตื้นอก

“บ้า...”

“มันทำให้กูมีความรู้สึกมีความสุข ดีใจ กลัว เสียใจ คอยเป็นห่วง จะเป็นบ้าตายถ้าไม่เห็นหรือได้ยินเสียง ที่สำคัญมันทำให้กูมีหัวใจ...”

“มันเก่งมากเลยนะเนี่ย” ธีร์ชมแก้เขิน

“อืม...มันเก่งมาก มันยังทำให้กูกล้าขัดแม่เป็นครั้งแรกด้วยนะ ที่ผ่านมากูไม่มีความสุข แต่พอมีมึง...ทุกๆ วันกูมีความสุขมากๆ ว่ะ” พัฒน์บอก ก่อนจะลูบใบหน้าเนียนเบาๆ อย่างรักใคร่

“กูก็เหมือนกัน...คนที่กูเคยเกลียดมันดันเป็นคนที่กูรักที่สุดซะงั้น”

“หึ! มากไหม”

“อะไรมาก” ธีร์ทำหน้างง
“รักกูมากไหม” พัฒน์ถาม

ธีร์หลบสายตากรุ้มกริ่มของพัฒน์ทันที เตรียมเดินหนีแต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นการเกาะกุมของมือแกร่งที่คว้าเอวเขาไว้ไม่ได้

“ถามทำไม”

“กูจะได้วางแผนไง...ว่าถ้ามึงรักกูไม่มาก กูจะได้เตรียมหาคนใหม่มาแทนเมื่อมึงหมดรักไง”

“ห้ามเลยนะ!!” ธีร์ขึ้นเสียง ใบหน้าเง้งอจนพัฒน์อดไม่ได้จรดจมูกเข้ากับแก้มนิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว

“ทำไมครับ” ยักคิ้วกวนๆ ให้ทีหนึ่ง

“มึงจะหาคนแทนกูได้ก็ต่อเมื่อ...” ธีร์ทิ้งคำพูดไว้แล้วทำเป็นนึก

“เมื่อ?” พัฒน์เร่งอย่างใจร้อน

เขาอยากจะฟัง คำบอกรักขากปากธีร์อีกสักครั้ง

“เมื่อมึงหมดรักกูไง” ธีร์ว่าเสียงอ่อย พัฒน์หัวเราะในลำคอ

“งั้นก็คงอีกนาน” พัฒน์ว่า ธีร์กอดร่างแกร่งแน่นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เขาไม่แน่ใจหรอกว่าข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่เชื่อมั่นว่าพัฒน์จะไม่มีวันทิ้งตนหรือเลิกรักตน

“กูกลัว...” ใบหน้าที่ซุกตรงบ่าเอ่ยเสียงเบา แต่น้ำเสียงที่สั่นเครือทำเอาพัฒน์ใจหาย

“กูพูดผิด...มันไม่มีวันนั้นหรอก มึงอย่าลืม มึงคือคนแรกที่กูเรียกว่าแฟน เรียกว่าคนรัก เพราะฉะนั้นกูก็จะให้ตำแหน่งนี้ให้มึงคนเดียว” พัฒน์ลูบผมนุ่มเบาๆ กดจูบตรงศีรษะเพื่อปลอบใจ

“กูรักมึงพัฒน์ ไม่ว่ากูจะทำตัวไม่ดี ไม่น่ารัก ก็อย่าเลิกรักกูนะ” ใบหน้าขาวหล่อเงยขึ้นจากบ่าแล้วมองหน้าพัฒน์อย่างออดอ้อน ทำเอาพัฒน์ถึงกับใจสั่นกับคำขอร้องที่น่ารักแบบนี้

“ถ้ามึงเชื่อฟังกู ไม่ดื้อกับกู ทำตัวน่ารักๆ กับกู กูก็ไม่เลิกรัก แต่ถ้าทำไม่ได้ กูจะโกรธ และทำโทษมึง”

“อื้อ...กูจะทำตามอย่างเคร่งครัดเลย ขอแค่มึงยังรักกูก็พอ”

“อืม...กูรักมึง” กระซิบเบาๆ ข้างหู จนธีร์ได้ใจ

“ไม่ทิ้งกูนะ”

“ไม่ทิ้ง”

“ต้องตามใจกูด้วย”

“บางเรื่อง” ธีร์มุ่ยหน้า แต่ก็ยอมรับได้

“สุดท้าย ถ้ากูไม่ไล่ ห้ามมึงไปจากกู” ธีร์สั่ง แต่เป็นคำสั่งที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ ก่อนจะได้รับความมั่นใจจากปากร่างสูงเอง ทั้งสองมอบจูบให้กันและกันอย่างอ่อนโยน ท่ามกลางต้นไม้ในสวนของบ้านธีร์ ราวกับเป็นคำสัญญาโดยมีเหล่าต้นไม้เป็นพยาน

แม้ว่าจะเป็นเดือนส่งท้ายปี แต่ความรักของพวกเขากำลังเริ่มต้นขึ้น อากาศที่หนาวเย็น ไม่อาจจะทำให้หัวใจของทั้งคู่เย็นไปด้วย ที่สำคัญมันกลับอบอุ่น…



“ถึงมึงไล่ กูก็จะไม่ไปจากมึง!”

FIN

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:



   ในที่สุดมันก็จบลง แต่ความรักพวกเขาเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น หวังว่าทุกคนคงจะรักเรื่องนี้และจดจำพัฒน์ธีร์ไว้ในหัวใจตลอดไปนะคะ ประกาศอีกครั้งว่าไม่มีภาคสองนะคะ ต้องขอโทษด้วยน้า และขอขอบคุณนักอ่านทุกๆ ท่านที่คอยให้กำลังใจยูกิและติดตามมาจนจบแบบนี้ ขอบคุณมากมายจริงๆ ค่ะ
   หากมีอะไร อยากพูดคุย สอบถามกับยูกิ เชิญที่แฟนเพจเลยนะคะ
   https://www.facebook.com/sawachiyuki

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 02-09-2015 18:54:44

ชอบคำนี้อ่ะ  "ถึงมึงไล่ กูก้จะไม่ไปจากมึง"   :impress2:

ฟินกันเลยทีเดียววว ฮิ้ววว

เอาอีกๆได้มั้ย? :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 02-09-2015 19:00:59

จบได้อบอุ่นหัวใจจริงๆๆๆ....  :o8:
จะมีตอนพิเศษแบบมีน้องดรีม พี่ดินพี่เพลิงมาแจมด้วยไม๊น๊า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 02-09-2015 19:02:04

แฮปปี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-09-2015 19:11:32

Happy

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 02-09-2015 19:14:13

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 02-09-2015 19:14:37

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 02-09-2015 19:18:48

 :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-09-2015 19:23:28

 :katai2-1:    สารภาพความในใจกันได้น่ารักมาก คู่นี้หวานแบบดิบๆแอบเร่าร้อนตลอดเวลา
รู้นะว่าทำโทษในความหมายของพัฒน์เป็นยังไง
ขอบคุณยูกิค่ะ รอตอนพิเศษนะคะ  :กอด1: 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 02-09-2015 19:24:31

ตั้งชื่อเรื่องได้เหมาะแท้ๆๆ
มีเรื่องให้ลุ้นระทึก
ที่สำคัญ หื่นเป็นระลอก (ชอบเป็นอย่างยิ่ง)
ขอบคุณที่แต่งฟิกดีๆ มาให้อ่านนะคร๊าบบบบ
 o15 o15 o15

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 02-09-2015 20:05:22

ขอบคุณครับ

 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 02-09-2015 20:47:32

ส่งท้ายหวานจริงเชียว

รอตอนพิเศษ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-09-2015 20:53:58

และแล้วจะจบลงด้วยประการละฉะนี้ ขอบคุณพัฒน์ธีร์ ขอบคุณยูกิที่มามอบเรื่องราวดีๆให้ได้อ่าน สนุกมาก  :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 02-09-2015 21:00:39

ขอบคุณมากค่ะ o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 02-09-2015 21:32:18

ก็เป็นตอนจบ สไตล์ธีร์พัฒน์ จริงๆ 55555555555
จบแล้วเห้อออออ  :กอด1: :กอด1:

ขอบคุณค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 02-09-2015 21:44:20

ชอบที่บอกว่าถึงไล่ก็ไม่ไป แบบนี้สิได้ใจเว่อร์์์์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 02-09-2015 21:58:08

 o13  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 02-09-2015 22:56:53

ฟินมากจบได้น่ารักมากๆๆเลยคะ
อยากอ่านต่อมากๆเลย มีต่อไหมเนัยคะ
ขอตอนพิเศษซักหน่อยนะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 02-09-2015 23:02:25

จบแล้วววว รอตอนพิเศษ  :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 02-09-2015 23:11:40

แหวะ หมั่นไส้อิตะพัฒน์

แขวะตั้งแต่ต้นจนจบเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 02-09-2015 23:23:23

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:


สั้นไปนะ  ฮือๆ

จะมีเรื่องอารายมาต่ออีกหว่า

ปล.ม่ายอยากให้จบเลยยยยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 02-09-2015 23:31:08

จบแล้ววววสว ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :pig4:
รอติดตามผลงานต่อไปน้าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 02-09-2015 23:31:41

ฮือ ฮือ จบซะล่ะ น้องธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 02-09-2015 23:53:57

ฟินนนนนนน

  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 03-09-2015 00:18:53

ขอบคุณค่ะ^^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 03-09-2015 06:55:29

ขอบคุณมากครับสำหรับนิยายดีๆแบบนี้จะค่อยติดตามผลงานเรื่องอื่นๆอีกนะครับ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: konjingjai ที่ 03-09-2015 09:04:49

 ขอบคุณสำหรับนิยายแสนสนุกเรื่องนี้ครับ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 03-09-2015 10:31:01

 :กอด1: ซึ้ง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 03-09-2015 12:29:19

ฟินจร้า
 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 03-09-2015 14:20:26

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 03-09-2015 15:38:38

จบไวไปไหมอยากมีอีกอะตอนพิเศษกว่านี้มีไหมอยากอ่าน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 03-09-2015 20:56:22

จบซะแล้ววววววว ><
แต่จบได้น่ารักมากๆอ่ะ มีฉากโรแมนติกเบาๆ
ชอบความน่ารักของสองคนนี้จิงๆ ^////^
ปล. แอบของตอนพิเศษ พลีสสสส!!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 03-09-2015 21:05:28

แฟนคนแรก! :a5:

ขอตอนพิเศษหวานๆด้วยน้าาาาาา :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-09-2015 21:49:46

 o13


จบ ?



 :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 03-09-2015 22:48:56

ร้ายๆ โหดๆ อ้อนๆ น่ารักๆ สุดท้ายแล้ว ก็รักกันมากๆนะคะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 03-09-2015 23:12:59

จบแล่วแล้ววว ขอพูดยาวๆเลยละกัน ปกติเป็นคนคอมเม้นน้อยมาก (สังเกตได้จากจำนวนการโพสท์) คือชอบเข้าไปอ่านแต่เรื่องที่จบแล้ว พอมันจบแล้วก็เลยไม่รู้จะเม้นอะไรเพิ่ม บังเอิญได้อ่านเรื่องน้องดรีมก่อน แล้วรู้สึกว่าคู่นี้มีซัมติง เลยอยากลองอ่านดู ไม่คิดว่าจะติดได้ขนาดนี้ ติมงอมติดแงม ถึงขั้นเซฟเป็นเฟฟเวอริตไว้เลย ตามคอมเม้นให้เกือบทุกตอน เพราะอยากให้กำลังใจคนเขียนจริงๆ อยากบอกว่าชอบสำนวนการเขียนคุณมากนะคะ ปกติเราก็แต่งนิยายเหมือนกัน แต่งตั้งแต่อายุ12จนตอนนี้ก็อายุเกินมาไกลแล้ว555 มีนิยายไม่กี่เรื่องที่ทำให้เราชอบได้ขนาดนี้ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เรื่องต่อๆไปนะคะ สัญญาว่าจะตามอ่านเสมอ :) ปล.สั่งซื้อน้องธีร์พี่พัฒน์เล่มพิเศษแล้วเน๊อ จิรออ่านอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ >()<

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 03-09-2015 23:35:15

จบแล้ววว ประทับใจมากค่าาา

ขอบคุณมากนะคะที่สร้างสรรค์นิยายดีๆ ให้เราได้อ่าน

ช่วงเวลาที่พิพัฒน์กับน้องธีร์ได้เดินผ่านมาด้วยกัน

เราซึ่งเป็นผู้เฝ้ามองรู้สึกดีใจที่ได้มีความรู้สึกร่วมในช่วงเวลาต่างๆ ไปด้วยกันค่ะ

ขอเป็นกำลังใจสำหรับผลงานต่อๆ ไปนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 04-09-2015 00:02:18

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 04-09-2015 16:04:38

หู๊ยยยยย
น่ารักกกกกกก
ตอนจบสั้นๆ งั้นขอตอนพิเศษยาวๆนะคะ
ยังฟินได้อีกกก อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 04-09-2015 18:13:06

รักคู่นี้~~~ จะมีตอนพิเศษมั้ยน้าคุณยูกิ  :hao6: รอติดตามเรื่องต่อๆไปน้าาาา  :bye2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: RAKDEK_KA ที่ 04-09-2015 18:30:30

Love love

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 05-09-2015 18:39:50

“สุดท้าย ถ้ากูไม่ไล่ ห้ามมึงไปจากกู” ชอบและจะคิดถึงธีกับพัฒนตลอดนะอยากให้มีต่ออีกสักหน่อยรู้สึกมันจบง่ายไป

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 05-09-2015 23:03:25

happy endingของแท้เลย รอวาโย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 06-09-2015 11:33:24

รอตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 06-09-2015 17:17:50

ผ่านความเจ็บมาเยอะ



แต่จบด้วยความสุข และ อุ่นใจเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> บทส่งท้าย (2/9/2558) P:61
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 09-09-2015 22:57:38

จบแบบน่ารัก ทุกคนเข้าใจกันแค่นี้ก็พอแล้ว

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้นะค่ะ

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง (11/9/2558) P:62
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 11-09-2015 15:37:09

Special เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
คู่จิ้น...คู่จริง

ภายในงานประกาศรางวัลสำหรับสมาคมนักธุรกิจของประเทศไทยที่จัดการมอบรางวัลให้กับนักธุรกิจต่างๆ ในประเทศไทย ทั้งในส่วนที่เรียกว่าจริงจัง และไม่จริงจัง ทั้งด้วยความเก่งกาจและหน้าตา

พัฒน์กับธีร์ รวมทั้งปฐพีและอัคนีเข้าร่วมเป็นเป็นปีที่เจ็ด ทำงานมาก็แปดปี เราสองคนก็รู้จักกันมาแปดปี เข้าร่วมงานนี้มาก็เจ็ดปีแล้ว และคบกันมาเจ็ดปี และปีนี้เป็นปีแรกที่พัฒน์กับธีร์มาร่วมรับรางวัลเนื่องจากมีเขาสองคนเข้าชิงในรางวัลต่างๆ

“ต่อไปเป็นการประกาศรางวัลที่ทางเราใช้โพลจากทั้งประเทศนะครับ เป็นรางวัลที่แม้ว่าจะไม่ไม่ทรงคุณค่าเท่าไหร่ แต่ก็เป็นผลโหวตจากคนทั้งประเทศโหวตมานะครับ”

ซึ่งธีร์ได้รับรางวัลต้นแบบยอดเยี่ยม ได้ที่สอง พัฒน์เอาที่หนึ่งไป ชายในฝัน ได้ที่หนึ่ง แล้วก็นักธุรกิจที่อายุเลขสามแต่หน้ายังเลขสอง เรียกสั้นๆ รางวัลนักธุรกิจหน้าเด็กที่ได้อันดับหนึ่งไปครอบครอง เดินขึ้นรับรางวัลเป็นว่าเล่น ส่วนพัฒน์ก็ได้รางวัลหนุ่มเจ้าเสน่ห์อันดับหนึ่ง ต้นแบบของความจริงจังอันดับที่สอง อันดับแรกเจ้านายของเขาได้รับไป และสุดท้ายรางวัลนักธุรกิจหน้าตาย ทำเอาคนขึ้นรับรางวัลพวกนี้ถึงกับอับอายเลยทีเดียวที่จัดรางวัลสนุกๆ แบบนี้ขึ้นมาคลายเครียด

คลายเครียดบ้าบออะไร กูอายฉิบหาย!!

“นี่กูมาทำไมเนี่ย รางวัลที่เข้าชิงก็ไม่ได้สักรางวัล มาได้รางวัลบ้าบออะไรก็ไม่รู้” ธีร์บ่นพึมพำตลอดทั้งงานจนคนรักต้องก้มมากระซิบข้างหู

“เอาน่า...ยังไงก็ได้เหมือนกัน”

“มึงได้ต้นแบบความจริงจังมึงก็พูดได้นี่ กูนี่เข้าชิงอะไรก็ได้ที่สี่เกือบหมด ทำไมเด็กรุ่นใหม่มันเก่งกันจังวะ”

“ปีที่ผ่านๆ มามึงก็ได้เยอะแล้วนี่ เราไม่ได้มารับเองแต่ก็ส่งรางวัลถึงบ้าน” พัฒน์พูดปลอบ

มันก็จริงที่ว่ารางวัลที่พวกเขาเคยได้รับมีอยู่เต็มตู้ที่ห้อง ซึ่งเป็นรางวัลที่คุ้มกับการทำงานตลอดแปดปี เป็นแปดปีที่แสดงให้คนทั่วๆ เห็นว่าเขาก็ทำได้

“แต่นี่เราสามสิบแล้วนะ ดูรางวัลที่ได้ดิ อายเด็กมันไหม” ธีร์ยังไงก็ยังเป็นที ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้เสมอ

ที่จริงแล้วปีนี้เขาสองคนก็กะจะไม่มาอีกตามเคยแต่ว่าปฐพีกับอัคนีติดธุระพาลูกๆ ไปเที่ยวจนถึงสิ้นปี เขาสองคนเลยต้องมาแทน

“ก็ไม่เห็นต้องอาย”

“มึงมันหน้าด้านอยู่แล้ว”

“เดี๋ยวก็ตบปากแตก!”

“โหดตลอด ชิ!” ธีร์หันหน้าไปมองยังเวทีที่เขาประกาศรางวัลอยู่อย่างเบื่อหน่าย อยากจะกลับบ้านนอนเต็มทีแล้ว

“เอาเถอะน่า เดี๋ยวก็จบแล้ว”

“ก็หวังว่าอย่างนั้น”

“ง่วงหรือ?”

“ง่วงมาก...เบื่ออ่ะพัฒน์”

“ทนเอาหน่อย จะไฮไลท์แล้ว”

“อื้อ!!”

ทั้งคู่ตั้งใจมองไปยังพิธีกรที่ยังคงป่าวประกาศรางวัลอยู่ จนในที่สุด...ก็ถึงรางวัลสุดท้ายของงานแล้ว

“สุดท้ายนี้เป็นรางวัลที่เพิ่งจะมีได้ห้าปี แล้วผู้ที่ได้รางวัลนี้ก็เป็นคู่เดียวตลอดห้าปี และในปีนี้ทั้งสองท่านก็มาร่วมงานด้วย นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง นั่นก็คือ กระแสคู่จิ้น พี่พัฒน์พี่ธีร์ของเด็กสาววัยรุ่นทั้งประเทศครับ ต้องขอขอบคุณทั้งสองท่านเป็นอย่างมากที่ทำให้โพลความฝันของเด็กๆ ที่อยากจะเป็นนักธุรกิจเพิ่มขึ้นเป็นอันดับหนึ่งของปีนี้เลย และขอบคุณที่ทำให้สมาคมของเราได้รับการจับตามองของสังคมมากขึ้น ยังไงก็ขอเชิญทั้งสองท่านให้เกียรติขึ้นมาบนเวทีด้วยครับ” หลังจากเสียงพิธีกรที่เชิญพวกเขาขึ้นไปบนเวที ก็มีเสียงปรบมือดังราวไปทั่วทั้งห้องจัดงาน พัฒน์กับธีร์หันมามองหน้ากันนิดๆ ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นพร้อมๆ กัน

แปะๆ

เสียงปรบมือยิ่งดังขึ้นเมื่อเห็นการปรากฏตัวของพวกเขาทั้งสองคนพร้อมกันเช่นนี้ แสงไฟสปอร์ตไลท์สาดส่องมาที่พวกเขาสองคนตลอดการเดินไปที่เวที ธีร์ยิ้มน้อยๆ ส่วนพัฒน์ยืนนิ่งๆ หน้าเย็นชาตามเดิม หากแต่เมื่อพวกเขายืนอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้ว ให้ความรู้สึกเหมาะสมและสมบูรณ์แบบสุดๆ

“ขอบคุณที่ให้เกียรตินะครับ ก่อนอื่นผมขอถามก่อนว่ารู้สึกยังบ้างที่มีกระแสคู่จิ้นออกมาหลังจากที่คุณทั้งสองชอบไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเจ็ดปีนี้”

ธีร์ได้รับหน้าที่เป็นคนตอบ เพราะพัฒน์คงไม่พูดอะไรอยู่แล้ว ร่างโปร่งก้าวไปยังไมโครโฟนที่ตั้งอยู่ตรงหน้าแล้วปรับให้พอดีกับระดับปาก

“ก็รู้สึกแปลกใจตั้งแต่ปีแรกที่เราได้แล้วล่ะครับ ไม่คิดว่าการที่เราสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันก็ไม่คิดว่าจะมีใครสนใจน่ะครับ” ธีร์ตอบออกยิ้มๆ ทั้งน้ำเสียงและใบหน้าที่แสนจะหล่อเหลาอย่างเทพบุตรของธีร์ทำเอาสาวๆ นักธุรกิจถึงกับยิ้มเคลิบเคลิ้ม บางคนก็แอบกรี๊ดหลุดมาดนักธุรกิจ

“แล้วทำไมถึงสนิทกันได้หรือครับ เพราะทั้งสองคนก็นิสัยต่างกันมากๆ” พิธีกรถามอยู่ ในมือก็ถือคำถามที่เตรียมมาจากแฟนๆ ที่ต่างกันระดมถามเข้ามา

“อาจจะเป็นเพราะเราสองคนทะเลาะกันตั้งแต่วันแรกมั้งครับ ไปๆ มาๆ ก็สนิทกันแล้ว”

“รู้สึกยังไงบ้างครับที่คุณสองคนมีแฟนคลับถึงหลักแสนเลย”

“ดีใจครับ ต้องบอกว่าดีใจมากๆ แม้ว่าเราจะไม่ชอบความวุ่นวาย แต่รู้ว่าที่ทุกคนมาหาเราก็เพราะความชื่นชม จนพวกเราสองคนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นดารา ฮะๆ” ธีร์ตอบแล้วหัวเราะน้อยๆ เรียกเสียงหัวเราะจากคนในงานได้เป็นอย่างดี เพิ่งจะรู้ว่าคนอย่างธีรไนยก็เป็นคนอารมณ์ขันด้วย

“ได้ข่าวมาว่าต้องเพิ่มการ์ดหน้าตึกเลยหรือครับ”

“คำสั่งคุณกินกับคุณเพลิงน่ะครับ เพราะตอนแรกๆ พวกเราเจ็บเพราะโดนเบียด ตอนนี้เหตุการณ์ปกติแล้วครับ เด็กๆ เขาเข้าใจ” พัฒน์ยิ้มในใจกับคำตอบของคนรัก

เข้าใจที่ไหนล่ะ เขานี่แหละที่ไล่ตะเพิด ถ้าไม่ทำ ไม่พูด ไม่ว่า ก็คงจะตามทั้งวันทั้งคืนไม่มีเวลาส่วนตัว จะทำเพจ จะทำบ้าน ทำกลุ่มแฟนคลับอะไรก็ทำไป แต่อย่ามาวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวก็พอ

“คำถามนี้เป็นคำถามเด็ดเลยครับ จากแฟนคนหนึ่ง ถามว่า...อยู่ด้วยกันตลอดเลย มีตัวจริงหรือเปล่าครับ”

“ตัวจริงนี่ อะไรหรือครับ” ธีร์ถามกลับยิ้มๆ

“หมายถึงแฟน คนรักน่ะครับ”

“ก็มีครับ”

“แต่ไม่เคยเห็นออกงานเลยนะครับ หรือเก็บไว้ที่บ้านอย่างเดียวล่ะครับ เป็นคำถามที่น่าสนใจมาก เพราะไม่เคยจะเห็นข่าวคุณสองคนกับคนรักเลย จะเป็นเจ้าของแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายหรือเปล่าครับ”

ธีร์ยิ้มๆ ไม่ตอบออกไป แล้วเขาก็ตอบมาเยอะแล้ว ขี้เกียจจะพูดอีก เลยปล่อยให้พัฒน์เป็นคนพูดบ้าง

“เดี๋ยวให้พัฒน์ตอบก็แล้วกันนะครับ ผมขอไม่พูดก็แล้ว”

“ได้ครับ รบกวนด้วยนะครับคุณพัฒน์ ช่วยตอบให้พวกเรารู้ทีว่าใครคือตัวจริงของพวกคุณสองคน สาวๆ จะอกหักกันหรือเปล่าครับเนี่ย”

“ครับ...เรามีตัวจริงกันแล้ว แต่ว่าเราก็ไม่ได้ปิดบังน่ะครับ ก็ยังไปไหนด้วยกันบ่อยๆ” ร่างแกร่งตอบเสียงทุ้มที่ราบเรียบไม่แสดงความรู้สึกอะไรเลยยันใบหน้าและท่าทาง

ที่จริงเขาไม่อยากจะมาตอบคำถามอะไรแบบนี้เลยสักนิด แต่ในเมื่อถามมาแล้วก็เป็นสมาคมด้วย เพื่อบริษัทกับหน้าเจ้านายเขาก็ต้องตอบ

“ไปบ่อยขนาดนี้ทำไมถึงไม่มีข่าวหรือภาพหลุดเลยล่ะครับ ขอเสียมารยาทถามหน่อยนะครับ เห็นแต่ไปไหนมาไหนกับคู่จิ้นของคุณพัฒน์อย่างคุณธีร์เท่านั้น” พิธีกรมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา ธีร์ก็ได้แต่ยืนยิ้ม ในใจก็นึกสนุกที่ทุกคนไม่แม้แต่จะรู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกันมากกว่าคู่จิ้น

แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดจะบอกหรอก แต่ต่อให้รู้เองพวกเขาก็ไม่เดือดร้อนอะไร แค่อาจจะลำบากกว่าเดิมเพราะแฟนคลับ สาววายที่มาชอบพวกเขาอาจจะมากขึ้นก็เท่านั้น

“ครับ...สำหรับคนอื่นๆ อาจจะคิดว่าเราเป็นคู่จิ้น...แต่ความเป็นจริงเราเป็นคู่จริงครับ” พัฒน์ตอบทำเอาเสียงผู้คนฮือฮาดังแทรกขึ้นมาอย่างกับเจอเรื่องที่แปลกประหลาด ส่วนธีร์ก็ได้แต่เบิกตา อ้าปากค้างเพราะตกใจไม่คิดว่าพัฒน์จะพูดออกไปท่ามกลางคนนับร้อยแบบนี้ แล้วไหนจะสื่อมวลชนต่างๆ อีก นี่มันหาเรื่องเข้าตัวชัดๆ

“ม่ะ หมายความว่า คุณสองคนไม่ใช่แค่คู่จิ้น แต่คบกันจริงๆ ใช่หรือเปล่าครับ” พิธีกรชายถามเสียงสั่นๆ เพราะคาดไม่ถึงกับคำตอบที่แสนใจกล้าของพัฒน์ ร่างโปร่งยืนนิ่งไปแล้วเพราะยังช็อกไม่หาย

“ตามที่เข้าใจเลยครับ” พัฒน์ตอบสั้นๆ

“อ่ะ เอ่อ...ถ้าอย่างนั้นขอเชิญคุณเกียรติพิศาลมอบรางวัลคู่จิ้นแห่งปีเจ็ดปีซ้อนให้กับคุณพัฒน์คุณธีร์นะครับ”

จากนั้นก็ถึงเวลามอบรางวัลสักที ธีร์ก็ยื่นรับโล่อย่างงงๆ เพราะยังคงคิดว่าตัวเองฝันอยู่ที่พัฒน์พูดเหมือนกับประกาศจุดยืนของเราออกไป

ไม่ได้กังวลอะไรหรอก เพราะตอนนี้ก็เลขสามทั้งคู่แล้ว งานก็มั่นคง ฐานก็แน่นเหนียว แต่ชีวิตความเป้นอยู่ที่โดนจับตาเพิ่มมากขึ้นนี่แหละ

“สุดท้ายนี้ ขอให้คุณพัฒน์คุณธีร์ ช่วยพูดอะไรนิดหน่อยกับการยืนเคียงข้างกันครับ”

บรรยากาศคล้ายงานแต่งจนธีร์อยู่ไม่สุข พูดออกไมค์ไปราวกับต้องการจะแก้สิ่งที่พัฒน์เพิ่งพูดออกไป

“เมื่อกี้พัฒน์คงจะแสดงมุมตลกๆ ให้ทุกท่านได้เห็นไปแล้ว แต่เหมือนว่ามันจะแป้ก ฮะๆ อย่างนี้แหละครับตลกหน้าตาย เอาเป็นว่าขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนคู่จิ้นพัฒน์ธีร์มากๆ เลยครับ รู้สึกจะเป็นคู่แรกในวงการธุรกิจเลย ดีใจและขอบคุณมากๆ จริงๆ ครับ”

“คุณพัฒน์ล่ะครับ”

“สำหรับผมเมื่อกี้นี้ไม่ได้แสดงตลก แต่เป็นการแสดงความจริงให้ทุกคนทราบ สุดท้ายขอบคุณมากๆ ครับที่เชียร์คู่เรา จากนี้ไปไม่ต้องเรียกพวกเราว่า ‘คู่จิ้น’ แล้วนะครับให้เรียกว่า ‘คู่จริง’ แทน” พัฒน์พูดบอกออกไปด้วยสีหน้าที่ราบเรียบ บอกชาวบ้านเขาออกไปหมดจนธีร์ต้องเอื้อมมือมาหยิกต้นแขนของพัฒน์อย่างเคยชิน นักข่าวต่างพากันถ่ายช็อตนี้กันรัวเร็ว จนร่างโปร่งรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป

ให้ตายสิ...พังหมดเลย

ร่างโปร่งรีบดึงแขนคนรักให้เดินตามตัวเองลงมาจากเวทีเพราะทนสายตาที่มองมาไม่ไหวแล้ว เขาไม่ได้อายที่คนจะรู้เรื่องของพวกเขา แต่ใช่ว่าจะต้องป่าวประกาศ ธีร์ลากร่างแกร่งมาที่รถทันทีไม่รอปิดงานอะไรทั้งนั้น

“พูดบ้าอะไรวะพัฒน์”

“ก็แค่พูดความจริง”

“ก็ใช่มันเป็นความจริง แต่ใช่เรื่องที่ต้องประกาศไหมวะ” ธีร์หัวเสีย

“จะได้มีใครเลิกถามเรื่องของเราไง เลิกถามว่ามีตัวจริงไหมทั้งๆ ที่ก็ยืนอยู่ข้างๆ แต่บอกไม่ได้ พอบอกว่ามีก็อยากรู้ว่าเป็นใครอีก เปิดตัวให้มันจบๆ ไป จะได้รำคาญเรื่องอื่นแทน” พัฒน์ตอบอย่างหัวเสียไม่แพ้กัน

“กูเบื่อที่ต้องเบี่ยงเบนประเด็นทั้งๆ ที่ไม่เห็นจะต้องปิด”

คิดว่าเขาสองคนต้องตอบคำถามพวกนี้มากี่ครั้งแล้วเวลาไปงานต่างๆ

ให้มันรู้กันไปเลย พอเรื่องมันใหญ่แรกๆ หลังๆ มันก็ซาไปเองจนเลิกพูดเลิกถามเรื่องนี้นั่นแหละ

“เฮ้อ...พัฒน์ เตรียมตัวหนีแฟนคลับพรุ่งนี้ได้เลย” ธีร์ถอนหายใจ

ไม่ได้โกรธ จะว่าไปมันก็ดีแล้วเหมือนกัน สมัยนี้ความรักของผู้ชายกับผู้ชายมันเปิดกว้างมากจนไม่มีอะไรแปลกใหม่แล้ว ไม่มีอะไรเสียหายแล้ว

ก็แค่ผู้ชายสองคนรักกัน

แค่รักเอง...ใครจะไปห้ามความรักได้ล่ะ

เขาสองคนผ่านอุปสรรคมาด้วยกันกี่ครั้งแล้ว และมันจะเป็นเช่นนี้ต่อไป

“ไม่ต้องห่วง กูไม่พามึงเที่ยวไทยหรอกปีนี้” พัฒน์ว่าก่อนจะเปิดประตูรถแล้วดันธีร์เข้าไปคุยในรถจะได้เดินทางกลับคอนโดเลยด้วย

“หมายความว่ายังไง” ร่างโปร่งถามคนรักเมื่อพัฒน์นั่งประจำที่คนขับแล้ว

“ก็หมายความว่าครบรอบเจ็ดปีของเรา กูจะพามึงไปยุโรป”

“จริงหรือ” ธีร์ตาโตลุกวาวด้วยความดีใจ

“อืม...เตรียมตัวด้วยก็แล้วกัน เดินทางวันที่ 26 ธันวาคม”

“มะรืนนี้อะดิ”

“เออ”

“ว้าว! ดีจัง”

“หึหึ...อย่าลืมให้รางวัลผัวดีเด่นคืนนี้ด้วย” ธีร์ยู่ปากอย่างขัดใจที่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกับคนรักอีกแล้ว แต่ทำยังไงได้ล่ะ

ยอมทั้งหมดนั่นแหละ

“งั้นก็ขับรถเร็วๆ เลย กูจะจัดให้ถึงใจ” ธีร์ขยิบตายั่วจนพัฒน์ต้องเหยียบคันเร่งเร็วขึ้นเพื่อให้ถึงที่หมายโดยไว เรื่องแบบนี้พัฒน์กลายเป็นคนตีนผีทุกทีสิน่า

...

...

...


และแล้วในเช้าวันรุ่งขึ้น ข่าวของพัฒน์และธีร์เมื่อคืนก็ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ เลขาของทั้งคู่ต่างก็โทรมาหาว่ามีงานถ่ายแบบเข้ามาหาพัฒน์กับธีร์มากมาย ในธุรกิจพัฒน์กับธีร์ทราบดีว่าพวกเขาต้องการใช้กระแสของพวกเขาเป็นจุดขาย

แต่ขอบอกไว้เลยว่าไม่ เพราะเขาสองคนเป็นนักธุรกิจ ไม่ใช่นายแบบ

“ช่วยปฏิเสธให้ด้วยครับ พวกเราไม่รับงานอะไรทั้งนั้น” ธีร์บอกปลายสายไป พัฒน์เองก็ปฏิเสธไปเช่นกัน แค่เหล่าแฟนคลับที่มาดักรอหน้าคอนโดทำให้ลงไปไหนไม่ได้ในวันคริสมาสต์แบบนี้ก็พอแรงแล้ว โชคดีที่พรุ่งนี้เขากับพัฒน์เดินทางตอนกลางคืน ทางสะดวกในการหนีหน่อย

“คุณแม่โทรมาไหม” ธีร์ถามคนรัก

“โทรมา”

“ว่า”

“ทำดีมาก”

คิดถึงตอนเช้าที่คุณหญิงทับทิมโทรหาลูกชายแล้วกรี๊ดกร๊าดบอกว่าดีมาก ทำดีแล้ว เธอจะได้พูดได้สักทีว่ามีลูกสะใภ้หนุ่มแล้ว และบอกว่าเป็นใครสักที

“แม่กูก็บอกว่าทำดีมาก สรุปกูไม่เข้าใจอะไรแล้วเนี่ย ตอนแรกกูก็คิดว่าเราจะเจอปัญหาอาถรรพ์เลขเจ็ดเหมือนชาวบ้าน แต่ที่ไหนได้เจออาถรรพ์แฟนคลับที่เพิ่มขึ้นอย่างกับกูเป็นดาราซุปเปอร์สตาร์เกาหลี” ธีร์บ่นอย่างเหนื่อยใจ

“จะเลขอะไรก็ไม่มีผลต่อเราหรอก”

“นั่นดิ” ธีร์พิงศีรษะบนไหล่แกร่งของคนรักแล้วมองไปยังท้องฟ้าด้านหน้าที่เป็นกระจกห้อง

“รักมึงจัง”

“หึหึ...รักเหมือนกัน” ธีร์ที่กำลังจะตกใจกับคำบอกรักของพัฒน์ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้วันที่ 25 เป็นวันที่พัฒน์ต้องบอกรักเขาทุกปีอยู่แล้ว เลยยกยิ้มออกมาแทน

“เจ็ดปีแล้ว เร็วจัง”

“เรานี่ก็ผ่านอะไรมาเยอะเนอะ ทั้งเรื่องเรา พ่อแม่ ครอบครัว ทั้งเรื่องหึงหวง เรื่องกูไปเรียนจนต้องห่างกัน ทั้งปัญหางาน ปัญหาคนที่ทำงาน ปัญหาแอนตี้ และอะไรมากมาย พอมาคิดดูๆ แล้ว เราผ่านมันมาได้ยังไงกันนะ” ธีร์ยังคงมองไปยังท้องฟ้ากว้างไกล ที่ไม่รู้ว่ามันสิ้นสุดตรงไหน

ก็เหมือนกับพวกเขาที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดตอนไหนเหมือนกัน

“เพราะเราผ่านมาได้ เราเลยเข้มแข็งขึ้น เชื่อใจกันมากขึ้น และอยู่กันอย่างสบายใจแบบนี้ไงล่ะ”

“พูดได้ดี กูนึกว่ามึงจะพูดทำลายบรรยากาศเสียอีก” ธีร์เอ่ยแซว

“มึงนี่แหละทำเสีย คราวนี้กะทำซึ้งแล้วเชียว” พัฒน์บอกไปอย่างหน่ายใจ

ธีร์ที่รู้ตัวว่าตนพลาดไปก็ได้แต่มองร่างสูงเลิกลักทำอะไรไม่ถูก

“ลืมไอ้เมื่อกี้ไป แล้วเอาใหม่เลย”

“ไม่ทันแล้วธีร์ กูหมดอารมณ์แล้ว”

ราวกับฟ้าผ่าลงกลางใจที่เขาดันพลาดอะไรดีๆ เพราะตัวเอง แต่ก็ช่างเถอะ จะหวานจะซึ้งไม่สำคัญอะไรแล้ว แค่เรายังอยู่ข้างกันแบบนี้ก็เพียงพอ

พอแล้วจริงๆ


แล้วก็ที่สำคัญคือ...

เราไม่ใช่แค่ ‘คู่จิ้น’ ในความรู้สึกของคนอื่นๆ แต่เป็น ‘คู่จริง’ ในชีวิตจริงๆ ด้วย





 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:




ตอนพิเศษที่ 13 จากเล่มพิเศษ ฉลองยอดไลค์แฟนเพจ 5,000 ไลค์ค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนถึงทุกวันนี้ ขอบคุณที่รักพี่พัฒน์พี่ธีร์

ขอบคุณมากมายจริงๆ ค่ะ

ปล. หนังสือยังมีอยู่นะคะ ใครอยากได้ทักแฟนเพจได้เลย

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-09-2015 15:48:02

 :mew1:  รักจริง คู่จริง

น่ารักมากๆค่ะ บอกรักทุกๆวันคริสมาสต์  :o8: 
สรุปว่าธีร์มอบรางวัลผัวดีเด่นให้พัฒน์บ่อยๆใช่ไหมเนี่ย 5555
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ  o13  ทำดีมาก

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-09-2015 16:27:01

คู่จริง กรี๊ดๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 11-09-2015 17:19:30

ชอบที่สุดดดดดด คู่จริง อร๊ายยยยยยย
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ
รอเรื่องต่อไป >>ราม-อิน<<
รอติดตามผลงายต่อไป

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 11-09-2015 17:22:48

พูดดีมากค่ะ เลิกจิ้นกันได้แล้วนะแฟนคลับ เพราะทั้งคู่เป็นคู่จริง กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 11-09-2015 17:31:35

ขอขอบคุณนะครับผู้แต่งที่มีนิยายดีให้อ่าน

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-09-2015 18:06:44

 o13

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 11-09-2015 18:07:10

 :mew1: เปิดต้วจริง ๆ สักที

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: nuttzier ที่ 11-09-2015 18:41:32

ร้ายนักน่ะ  ทั้งคู่เลยเนี๊ยะ ...

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-09-2015 19:00:41

ขอบคุณมากทีรักกัน

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 11-09-2015 19:33:27

 o13 ประกาศตัวกันซะที  :-[

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 11-09-2015 20:20:53

555 ชอบอ่ะ ให้รางวัลผัวดีเด่น อิอิ

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-09-2015 20:36:56

 :L1: น่ารักกกกกกกกรักนะพัฒน์ธีร์

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 11-09-2015 20:39:53

อะ จ้ากกกกกกก นี่มันคู่จริง!

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 11-09-2015 20:50:07

 o13

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 11-09-2015 21:06:46

ชัดเจนจ้า  คู้จริงไม่ใช่คู้จิ้น  งั้นปีหน้าก็อดรางวัลคู่จ้ินแห่งปีอะดิ  บอกเค้าจัดรางวัลผัวเมียตัวอย่างแทนดีกว่าเน๊อะถ้างั้น  อิอิ

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-09-2015 21:52:51

คู่จริงงงงงงงง :-[

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 11-09-2015 22:57:13

 :pig4:

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 11-09-2015 23:48:38

 :impress2:

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 12-09-2015 21:53:42

เล่นเปิดตัวคู่จริงกันกลางงานเลยนะค้า    :katai2-1:

ขอให้รักกันยาวนานตลอดไปนะคะ

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 12-09-2015 22:20:50

 :hao7:

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 13-09-2015 05:33:48

แว้บเข้ามาเจอตอนพิเศษ
อ่านจบแล้วทนคิดถึงไม่ไหวอ่านใหม่อีกรอเลย~

เอาอีกๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 13-09-2015 08:43:46

ฟรินมาก ในฐานะแฟนคลับบบบ 5555

คู่นี้น่ารัก

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 13-09-2015 17:00:51

คู่จริงในชีวิต ร๊ากกกกกกกกกกกก ก ก ก ก ก ก
รักพวกคุณทั้งสองคนเลย   :L2:
รักคนแต่งด้วย กอดแน่นๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 13-09-2015 19:43:01

 :pig4:   :pig4:

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 13-09-2015 21:02:59

แปะก่อนน้าาาา

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 14-09-2015 19:12:23

อ่านไปฮาไปตลอด แต่ก็มีแอบมาม่าเล็กๆ
ชอบทั้งคู่เลย ทั้งพัฒน์ทั้งธีร์

หัวข้อ: Re: [ย้ายได้เลย] เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-09-2015 11:26:36

น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 19-09-2015 22:52:51

ชอบคร่าาาาาา อยากได้ๆ
 :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 20-09-2015 12:46:34

ขอบคุณสับหรับนิยายดีๆค่ะ เป็นเรื่องที่ประทับใจอีกเรื่อง รอผลงานต่อไปค่ะ   :3123:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 21-09-2015 13:23:22

 :-[ :-[ :-[ :-[

ตอนโหด โหดได้ใจ พอหวานนี้ ฟินเลยย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: ิbenz ที่ 21-09-2015 15:04:34

 :pighaun: :haun4: :pighaun: :haun4: :pighaun: :haun4: :haun4: :pighaun: :haun4: :pighaun: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 24-09-2015 08:45:27

ฟินไปอีกกกกก   :m25:
 :L2: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 25-09-2015 18:48:44

หวานเว่อออออออออ
อิจฉาธีร์เลยนะเนี่ย
พี่พัฒน์นี่พิเศษเฉพาะธีร์เลยนะ
คนอื่นไม่มีสิทธิ์เห็นเนาะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: PoyPay ที่ 26-09-2015 22:19:32

อ่านรวดเดียวจนจบอะคะ... ชอบทั้งคู่เลยค่ะ ทั้งน้องธีร์ของพี่พัฒน์ และพี่พัฒน์ของน้องธีร์...
ชอบมากเวลาหวานๆ รู้สึกหวานมากจนยิ้มไม่หุบ... ฟินกันจริงๆค่ะ... ^_^ ...

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 27-09-2015 05:22:37

มีหลายกหลายอารมณื ครบรสเลยทีเดียว

เขียนได้ดีมากเลยครับ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 27-09-2015 20:01:50

สนุกมากกกกกกก^ ^

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 28-09-2015 01:23:18

ทำดีมาก!!! 5555 ขำพวกคุณแม่

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 01-10-2015 19:09:39

 :mew1: ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 02-10-2015 00:58:28

 :L2: ชอบมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 06-10-2015 01:27:55

 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: Rosnest ที่ 12-10-2015 01:57:56

รางวัลผัวดีเด่น      :hao7:  :hao7:  :ling1:

ขอไม่พูดอะไรมากละกัน แต่ขอบอกว่า
.
.
.
.
.
เป็นเรื่องที่ดีที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยละคะ  :katai2-1:

ขอบคุณที่แต่งนิยายให้รับชม นะค้า คุณยูกิ  :z2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 12-10-2015 07:56:09

คู่จริงเลย น่ารักมากกประกาศได้ใจจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ คู่จิ้น...คู่จริง P:62
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 22-10-2015 10:15:35

อ่านรวดเดี๋ยวจบ ตามมาอ่านจากมีสามีทั้งที...ได้ฟรีถึงสอง พัฒน์กับธีร์ก็ผ่านเรื่องราวมาเยอะเหมือนกันนะกว่าจะได้รักกัน เนื้อหาสนุกดี มีดราม่าพอเป็นกระสัยกำลังดี ชอบ แต่จะว่าไปธีร์นี่เหมือนเราเลยนะชอบเจ็บๆ ฮ่าๆๆๆ

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 01-11-2015 22:48:59

Special เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
Trick or Treat

อย่างที่เคยบอก ธีร์เป็นคนเชื่อเรื่องสิ่งลี้ลับ แม้ไม่เคยเห็นแต่ก็เชื่อว่ามีอยู่จริง แม้ว่าจะไม่เคยกลัวสิ่งที่มองไม่เห็น แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็อดกลัวไม่ได้ ยิ่งเมื่อวันก่อนไปดูหนังผีมาอีก เมื่อวานก็ไปนั่งฟังประสบการณ์ขนหัวลุกจากอินทัชที่ผ่านการอยู่โรงแรรมต่างๆ ด้วยอีก

จากคนที่ไม่เคยคิดกลัวอะไรอย่างธีร์ ตอนนี้กลับระแวงทุกฝีก้าว จะเดินไปไหนต้องหันมามองข้างหลังตลอด เพราะคิดไปเองว่าเหมือนมีอะไรอยู่ด้านหลัง สุดท้ายก็มองไม่เห็นอะไร จะอาบน้ำยังต้องยอมเสียตัวอาบพร้อมพัฒน์เพราะไม่กล้าอาบคนเดียว จะไปหาอะไรกินที่ครัวก็ต้องลากพัฒน์ไปด้วย

อาการแบบนี้มันจะหายเองได้ ถ้าไม่ดูหนังผีอีกเลย และไม่ฟัง ไม่อ่าน ไม่มอง ไม่ดูเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ทั้งสิ้น และมันเป็นไปไม่ได้ในตอนนี้ เพราะวันนี้มันเป็นวันฮาโลวีน...

คนอื่นคิดยังไงกับวันนี้เขาไม่รู้ สำหรับเขาวันคือ...วันปล่อยผี!!!

“อะไร วันนี้ไม่มีแต่งตัวเป็นผีมาขอขนมกูหรือไง” พัฒน์ถามเมื่อมองคนรักในชุดเสื้อเชิ้ตตัวบางเตรียมนอนแบบไม่ได้สนใจวันนี้เลยสักนิด ทั้งๆ ที่ธีร์มันบ้าวันพิเศษๆ แบบนี้จะตาย

แต่สองสามวันมานี้ทำให้เขารู้ล่ะนะว่ามันกำลังกลัวสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะเขาดันพามันไปดูหนังผีมาแล้วธีร์เป็นพวกคิดมาก คิดลึก กลัวว่าผีในหนังจะตามมาด้วยทั้งๆ ที่ไม่เป็นเรื่องจริงเลย ใช่! ดวงวิญญาณเหล่านั้นอาจจะมีจริง พัฒน์ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ลบหลู่

“ไม่เอาอ่ะ” ส่ายหน้าพรืด

และที่เพิ่มความกลัวให้กับธีร์อีกก็คืออินทัชนั่นแหละ มาเล่าอะไรไม่เข้าท่าให้ธีร์ฟัง ลำบากเขาที่ต้องพาอาบน้ำ พากินข้าว เอาเป็นว่าในห้องมันไม่กล้าอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้วล่ะ

“ก็เห็นคลั่งวันพวกนี้มากนี่ วาเลนไทน์ คริสมาสต์” ร่างแกร่งยังคงแขวะ

“เว้นวันนี้ไว้หนึ่งวันก็แล้วกัน”

“ทำไม กลัวหรือไง”

“บ่ะ บ้า...ใครจะไปกลัว ไม่มี๊!!” เสียงสูงเชียว

อย่างนี้แหละธีร์ เวลากลัวอะไรก็บอกว่าไม่กลัว เห็นแบบนี้มันน่าแกล้งจริงๆ เลย ให้ตายจริง ถ้าแกล้งให้กลัวจนร้องไห้จะเป็นยังไงนะ

ชักอยากจะปลอบเด็กน้อยขี้แยแล้วล่ะสิ หึหึ

ในขณะที่ธีร์กำลังนอนเล่นโทรศัพท์แบบลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังกลัวอะไร แล้วไม่รู้ว่าพัฒน์ลุกออกไปจากห้องตอนไหน ในจังหวะที่กำลังเงยหน้าจากโทรศัพท์ ไฟของห้องก็ดับพรึ่บจนธีร์สะดุ้งด้วยความตกใจ

“พ่ะ พัฒน์ มึงอยู่ไหนวะ” เรียกหาคนรักเสียงสั่น ยังไม่ได้กลัว แต่ตกใจ สักพักคำตอบที่ธีร์ได้กลับเป็นความเงียบที่อีกคนตอบกลับมาจนเริ่มรู้สึกใจไม่ดี หันมองไปรอบๆ เพื่อหาใครบางคนที่หายไปใน แต่แล้วก็เหมือนจะจับความผิดปกตินี้ได้ ถ้าหากว่าไฟดับจริง

ทำไมแอร์ยังทำงาน?

“ไอ้พัฒน์!!! มึงอย่ามาแกล้งกูนะเว้ย”

แต่แล้วคำตอบเดิมที่ได้รับก็คือความเงียบ

“ไม่เล่นแบบนี้นะเว้ย” เสียงเริ่มสั่น สายตามองไปรอบข้างอย่างหวาดระแวง คิดถึงหนังผีที่ดูขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ขนที่อยู่ของมันเฉยๆ ก็ลุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง

รู้ว่าพัฒน์แกล้ง แต่มันก็อดกลัวไม่ได้จริงๆ

กรี๊ดดดดด...

เฮือก!!

ธีร์สะดุ้งจนตัวสั่น เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนดังมาจากที่ไหนในห้องนี้ เขารู้ รู้ว่าพัฒน์เปิดคลิปเพื่อแกล้งธีร์ และแน่นอนว่ามันทำสำเร็จ และตอนนี้ธีร์ทั้งโกรธทั้งกลัว ไม่กล้าลุกไปไหนเลย

“พ่ะ พัฒน์ ถ้ามึงไม่หยุดแกล้งกูนะ เลิกกัน!!!” ธีร์ตวาดคำเฉียดขาด ซึ่งอีกคนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแกล้งอย่างผิดปกติ

ร่ะ หรือว่า ของจริง

“ม่ะ ไม่นะ อึก ม่ะ ไม่ ลูกไม่ได้ทำอะไรผิด อย่ามาหลอกหลอนลูกเลย ฮึก ด่ะ เดี๋ยวจะทำบุญกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้นะ” ธีร์ยกมือไหว้แล้วเอ่ยละล่ำละลัก เสียงสั่น พูดอะไรไม่ออก

ตัวสั่นอย่างกับเจ้าเข้า ความมืดมิดของห้องที่พอจะมีแสงไฟจากข้างนอกช่วยไม่ได้ทำให้ธีร์หายกลัว แล้วยิ่งเอาผ้าคลุมโปงแบบนี้ จากที่เห็นห้องลางๆ ก็มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด

โอ้ย!! กูกลัวจนเยี่ยวจะแตกแล้ว ไอ้ผัวตัวดีมันอยู่ไหนวะ รู้บ้างไหมว่าเมียมันกลัวขนาดนี้เนี่ย

พรืด!!

เสียงเลื่อนผ้าม่านทำเอาจิตใจของธีร์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ก็พยายามทำใจโผล่หน้าออกไปมองเผื่อจะเป็นพัฒน์ที่เดินมาเลื่อนผ้าม่าน เท่านั้นแหละ จากที่เคยเห็นลางๆ กลับมองไม่เห็นอะไรเลย หากก็มีแวบหนึ่งรู้สึกเหมือนมีคนเดินผ่านหน้าไป ร่างตะคุ่มๆ ใหญ่นั่นทำเอาธีร์ถึงกับดีตัวขึ้นจากเตียงวิ่งออกไปด้วยความกลัว แต่เพราะมองไม่เห็นอะไร เลยทำให้พลาดท่าจะเตียงตกลงไปนอนกองที่พื้น ข้อเท้าพลิก

ตุ๊บ!

พรึ่บ!!

“โอ้ยยย” ร้องเสียงลั่นเมื่อข้อเท้าของตนมันพลิกอย่างแรง ประจวบเหมาะกับไฟที่สว่างขึ้น เจ้าของร่างสูงพัฒน์รีบก้าวมาหาธีร์ด้วยความตระหนก

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

ธีร์ไม่ตอบอะไร แต่พยายามที่จะลุกขึ้นด้วยตัวเองหากก็ไม่เป็นผล ร่างแกร่งพยายามจะมาช่วยพยุงก็โดนมือขาวปัดออกไปอย่างไม่พอใจ พัฒน์ทนไม่ได้ก็ช้อนตัวคนตัวเล็กกว่าขึ้นอุ้มแล้วไปวางไว้บนเตียงตามเดิม มองใบหน้าคนรักที่บูดบึ้งไม่พอใจก็ถอนหายใจนิดๆ

คงจะแกล้งแรงไป...

“ไปไหนมา!”

“ก็อยู่แถวนี้แหละ”

“อ๋อ...แกล้งกู? หึหึ ดีเนาะ แล้วเป็นไง สนุกดีไหม ตลกดีไหมล่ะ” คำพูดน้อยอกน้อยใจประชดประชันดังออกมาไม่ขาดสาย พัฒน์เองก็รับฟังเพราะตนเป็นคนผิดจริงๆ แต่ก็ไม่ได้อยากให้ธีร์เจ็บเลยสักนิด

“กูขอโทษ”

“ชิ!! คิดว่าทำผิดบ่อยๆ แล้วก็จบลงที่ขอโทษเนี่ยนะ”

“อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ไปเลยน่า มา กูดูขาก่อนว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า” พัฒน์ว่าพลางนั่งลงที่ปลายเท้าอีกคนก่อนจะจับขาฝั่งที่เจ็บมาวางไว้ที่ตักเบามือ ธีร์เห็นแบบนั้นจากที่โกรธก็หายเป็นปลิดทิ้ง

“เจ็บไหม” ถามพร้อมกับบีบเบาๆ ที่ข้อเท้า ธีร์ส่ายหน้าเบาๆ เป็นคำตอบ

“แกล้งกูทำไม”

“อยากเห็นมึงร้องไห้” ตอบไปตามตรง

“มึงจะบ้าหรือไง กูไม่ร้องเว้ย แต่หัวใจจะวายตาย”

“ขอโทษไง หายโกรธหรือยัง”

“ไม่หายง่ายๆ หรอก เล่นบ้าบออะไรก็ไม่รู้”

“ก็กูเห็นว่ามึงไม่สนใจวันฮาโลวีน ก็เลยจัดหน่อย จะได้มีความทรงจำในวันนี้ เป็นไงล่ะ” ยักคิ้วถามกวนๆ

“หุบปากไปเลย กูอยากนอนแล้ว” ธีร์ว่าแบบนั้น แต่พัฒน์ไม่ยอม ลูบขาเนียนที่มีกล้ามนิดๆ ของธีร์เบาๆ ธีร์มันเป็นคนไม่ค่อยมีขนเท่าไหร่ ไม่เหมือนกับเขา

“วันนี้วันฮาโลวีนนะธีร์” พัฒน์ถามเสียงเจ้าเล่ห์

“อะไร มึงสนวันแบบนี้ด้วยหรือไง”

“ก็เปล่า แต่ไหนๆ ก็เป็นวันนี้แล้วทำตามธรรมเนียมหน่อยเป็นไง”

“ไม่เว้ย ไร้สาระ”

“Trick or Treat ว่าไง ตอบสิ” พัฒน์ถาม แสยะยิ้มมุมปากไปให้ ธีร์เห็นแบบนั้นก็ไม่ไว้วางใจเท่าไหร่ แต่ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ

“กูไม่มีขนมจะให้ Treat ก็แล้วกัน” ตอบแบบนั้นก็ยกเท้าที่วางอยู่บนตักขึ้นมาตรงหน้าของพัฒน์ ซึ่งร่างสูงก็ส่ายหน้าไปมาก่อนจะจูบเบาๆ ที่ข้อเท้าของธีร์ ร่างโปร่งที่ไม่คิดว่าพัฒน์จะทำได้แต่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ รีบวางขาลงกับเตียงเหมือนเดิม ลุกขึ้นนั่งแล้วทำในสิ่งที่พัฒน์ไม่คาดคิด

“เฮ้ย! มึงทำทำไมวะ กูขอโทษ” ก้มลงกราบตรงตักร่างแกร่งทันที

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ให้เกียรติเรียกมันว่าพี่ แต่ยังไงมันก็เกิดเขาปีหนึ่ง เป็นพี่เขา อายุมากกว่าเขา แล้วเมื่อกี้มันจูบขาเขา ถึงว่ามันจะทำมาบ่อยก็เถอะ แต่ไม่ถึงข้อเท้าเลยขอบอก!!

“Shit!!!” พัฒน์สบถเสียงต่ำ ราวกับระงับอารมณ์อะไรบางอย่างที่พลุ่งพล่านขึ้นตอนที่เห็นธีร์ก้มกราบเขา

มึงจะทำให้กูหลงไปถึงไหน...

“เป็นอะไรไปอ่ะ” ธีร์เงยหน้าถาม ไม่เข้าใจว่าพัฒน์เป็นอะไร

“เมื่อกี้มึงเลือก Treat ใช่ไหม”

“อื้อ...มึงจะแกล้งอะไรกูล่ะ แต่ว่ามึงก็แกล้งไปแล้ว เพราะฉะนั้น นอนนะ!!” ธีร์พูดแล้วนอนลงเอาผ้าคลุมตัวเองทันที พัฒน์ลุกขึ้นไปปิดไฟ ธีร์เองก็เปิดไฟหัวเตียงเพื่อให้พัฒน์เดินกลับมาได้ จะปิดที่หัวเตียงก็ได้ แต่ไม่รู้ว่าจะเดินไปทำไม

ยังไม่ทันที่ธีร์จะหลับ ก็รู้สึกว่ามีอะไรยุกยิกๆ แปลกๆ ตามตัวของตน พอลืมตาก็พบว่าผ้าห่มมันพองใหญ่เป้นพิเศษ แน่นอนว่าพัฒน์คงมุดตัวเองอยู่ในนั้น

มันคิดจะทำอะไรเนี่ย แล้วมือ...เฮ้ย กระดุมหายไปตอนไหนวะ

“อ่ะ อื้อ พ่ะ พัฒน์ ทำอะไร” ถามเมื่อรับรู้ถึงมือร้อนที่กำลังลูบไล้ทั่วแผ่นอกและหน้าท้อง ก่อนที่เจ้าของร่างแกร่งจะคร่อมทับร่างของเขาเอาไว้ทั้งๆ ที่ตัวเองอยู่ในผ้า ส่วนธีร์ก็มีแค่หน้าที่โผล่พ้นออกมา

“เล่นผีผ้าห่ม” สิ้นคำตอบ ลิ้นร้อนก็แลบเลียเม็ดทับทิมสีหวานอย่างที่ร่างบางไม่รู้ตัว เนื่องจากมองไม่เห็น รู้สึกตื่นเต้นเพราะไม่อาจจะเดาได้ว่าคนตัวสูงจะสัมผัสตรงไหนบ้าง เขาทำได้แต่ร้องคราง บิดกายไปมาด้วยความเสียวซ่านก็เท่านั้น

“อา..อ๊า..อืม” ธีร์พยายามผ่อนปรนลมหานใจเพื่อให้เสียงที่ออกมาเบาลงกว่านี้แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเดี๋ยวคนตัวใหญ่ก็ผละออกจากเม็ดทับทิม แล้วมารู้สึกที่บริเวณหน้าท้อง พอออกจากหน้าท้องไป มือใหญ่ร้อนก็ลูบไล้ซอกขาเรียวขาวที่เนียนสนุกมือ เขาลูบมันใกล้ๆ กับส่วนที่พองโตเต็มที่โดยไม่แตะส่วนนั้นของธีร์ราวกับกลั่นแกล้ง ร่างโปร่งก็พยายามยกตัวเองให้โดนกับกายแกร่งอย่างทนไม่ไหว

“เป็นไง หืม...”

“ย่ะ อย่าแกล้ง”

“ไม่นี่”

“กูรู้ว่ามึงก็ไม่ไหว อึก” ธีร์รู้ทันทุกอย่างที่เป็นพัฒน์ แล้วพัฒน์ก็รู้ทันทุกอย่างที่เป็นธีร์ เพราะฉะนั้นด้วยความที่อยากจะเห็นว่าพัฒน์ทำอะไร และมีสีหน้าแบบไหน ธีร์เลยเปิดผ้าที่คลุมร่างแกร่งออก ดวงตาใสสบเข้ากับสายตาที่หื่นกระหายอย่างปิดไม่มิดของพัฒน์ ก็ยกยิ้มมุมปากอย่างยั่วยวน ร่างผอมยกเท้าเสียดสีส่วนนั้นที่แข็งขืนรอการปลดปล่อยผ่านกางเกงนอนเนื้อดี

“นี่ไง...ส่วนนี้มันบอกกู”

“ฮืม...”





50%

 :katai4: :katai4: :katai4:

   ตอนพิเศษค่ะ มาช้าไปนิด มัวซุ่มอยู่ค่ะ ลงหลายเรื่องพร้อมกันก็แบบนี้แหละ แล้วจะมาต่อครึ่งหลังแบบเร็ววันนะคะ หุหุ หวังว่าคงจะไม่ค้างกัน
   
ทวงได้ เร่งได้ แต่ลงได้หรือเปล่าอีกเรื่อง แหะๆ เข้าไปพูดคุย ติดตามยูกิได้ที่แฟนเพจนะคะ
   https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-11-2015 23:09:00

ว้ายยย. ผีผ้าห่มหื่น
รอต่ออีกครึ่งจ้า.   :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 01-11-2015 23:23:37

 :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: aelfy ที่ 01-11-2015 23:34:19

หลังจากอ่านหนังสือเรียนมาหนักหน่วง
 เปิดมาว่าจะหาอะไรรีแรค
มาเจอตอนพิเศษจร้า ฟินกันไป
ตอนนี้ตื่นตัวมาก
กลับไปอ่านหนังสือเรียนอีก 10 เล่มยังไหว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 01-11-2015 23:40:11

ขออีกครึ่งด่วน ค้างงงงงงง  :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 02-11-2015 02:51:50

เตรียมเลือดรอ  :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 02-11-2015 10:56:16

 :pighaun: 55555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 02-11-2015 14:37:16

ฮาโลวันกับผีผ้าห่ม  :oo1: :oo1: :oo1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-11-2015 20:22:03

พัฒน์ยังขี้แกล้งไม่เปลี่ยนน้แงธีร์ยังน่ารักเหมือนเดิม  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 02-11-2015 20:55:04

อยากได้แบบบบบนี้โว้ยชอบมากอะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-11-2015 15:59:15

ผีหื่น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 03-11-2015 19:46:59

ฮาโลวีนเร่าร้อน มันร้อนรัก  :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 05-11-2015 10:10:48

พัฒน์เล่นแรงนะะ แหม่ คนมันกลัวอ่ะ รอรอรอรอ 50% หลังงงง :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: Arzumi ที่ 06-11-2015 14:17:28

ขนมเก๊าะตัวธีร์งัย อิอิ :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 1/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 06-11-2015 20:35:44

ครึ่งหลัง จงมา  :z13:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 06-11-2015 21:41:02

Trick or Treat ครึ่งหลัง

“ฮืม...” พัฒน์ครางต่ำ ค่อยๆ ผลักอกพัฒน์แล้วเป็นฝ่ายนั่งทับตัวร่างแกร่งแทน จัดการถอดกางเกงของพัฒน์ออกไป เหลือไว้เพียงเสื้อที่ตัวปลดกระดุมออกจนหมดไปแล้ว เพยงแค่กางเกงหลุดจากส่วนนั้น ความแข็งขืนก็ดีดผึงออกมาเผชิญโลกกว้าง ร่างโปร่งขยับนั่งทับที่ต้นขา จับส่วนนั้นแล้วรูดรั้งเบาๆ เรียกเสียงครางต่ำจากคนรักได้เป็นอย่างดี

“วันนี้ เซอร์วิสให้เป็นพิเศษก็แล้วกัน”

สิ้นเสียงนั้น ใบหน้าที่ยิ้มยั่วพัฒน์ก็อ้าเรียวปากครอบครองส่วนนั้นของพัฒน์เข้าไปแล้วปรนเปรอให้ร่างสูงรู้สึกสุขอย่างสุดความสามารถ ไม่บ่อยครั้งนักที่ธีร์จะทำแบบนี้ให้เขา ทั้งๆ ที่เขาชอบให้ธีร์ทำแบบนี้ให้แท้ๆ

“อา...” เสียงทุ่มต่ำครางออกมาด้วยความเสียวซ่านที่ปลายลิ้นร้อนของธีร์ไล้เลียที่ส่วนปลายของความเป็นชายของพัฒน์ ก่อนจะรู้สึกถึงความอุ่นที่ส่วนนั้นเมื่อร่างโปร่งใช้ริมฝีปากครอบครองอีกครั้งสลับไล่เลียตามความยาวของแก่นกายแกร่ง

“อืม...อือ” ธีร์เองก็ครางอื้ออึงด้วยความเคลิบเคลิ้ม กลืนกินมันราวกับเป็นไอศกรีมรสเลิศที่เจ้าตัวชอบทานมันบ่อยๆ มือแกร่งวางบนศีรษะเล็กของเขาแล้วจิกมันแน่น บังคับกดให้กลืนกินมันเข้าไปให้ลึกกว่านี้ แต่ธีร์ทำให้ไม่ได้หมดเพราะส่วนที่ยาวเกินไป พัฒน์เด้งเอวเข้ากระแทกจนธีร์สำลัก แต่ก็พยายามที่จะทำให้พัฒน์ปลดปล่อยในคราแรกให้ได้

“อา...ธีร์ อา ดีมาก ซี๊ด” พัฒน์ชมและเป็นคำชมที่ทำให้ธีร์ได้ใจ ตวัดปลายริ้นรัวเร็วจนพัฒน์แทบจะปลดปล่อยกับความเก่งของธีร์ ทั้งๆ ที่ทำให้เขาไม่บ่อยแท้ๆ ทำไมธีร์ถึงได้เก่งขึ้นทุกครั้งแบบนี้

พัฒน์มองการกระทำของธีร์ไม่วางตาบ้างคนตัวเล็กก็เงยหน้ามองเขา สายตาของธีร์เต็มไปด้วยความวาบหวาม ชวนให้รุ่มหลง และนั่นมันทำให้พัฒน์กัดฟันอย่างอดทน ร่างกายของเขาเกร็งจนกล้ามหน้าท้องขึ้นเป็นลอนสวย สวยจนมือบางเลื่อนไปสัมผัสมันด้วยความชอบใจ

“ธีร์ อา พอแล้ว อา” เขาไม่อยากจะปล่อยตอนนี้ แต่ดูเหมือนว่าร่างเล็กกว่าจะไม่ยอมและไม่ให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่ เพราะนอกจากที่เขาพยายามจะดันศีรษะของคนรักออกแต่ร่างโปร่งก็ขืนเอาไว้ ดูดกลืน ไล่เลียส่วนแข็งขืนของพัฒน์ต่ออย่างไม่ยอมแพ้ ความร้อนที่โพรงปากบางโอบอุ้มเอาไว้นั้นทำให้พัฒน์แทบจะระเบิดออกมาให้ได้ แต่ก็ไม่อยากจะให้ธีร์สำลักถ้าหากว่าเขาปล่อยเข้าไปทั้งๆ ที่ริมฝีปากของอีกคนยังครอบครองเอาไว้อยู่ ร่างแกร่งเกร็ง ลมหายใจแทบจะขาดห้วงเมื่อมองเห็นปลายทางรำไร ฟันครูดเข้าที่เนื้อเบาๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ ปลายลิ้นที่เพิ่มความเร็วมากขึ้น ปลายเล็บที่จิกเข้าที่ต้นขาแกร่งบังคับไม่ให้พัฒน์สวนกายเข้ามาลึก แต่ก็ดูเหมือนว่าจะห้ามไม่ได้ ธีร์หยุดขยับปลายลิ้นเพราะร่างสูงสวนกายขึ้นลงเข้าหาริมฝีปากเขาเองรุนแรงและเร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง เสียงครางอื้ออึงในลำคอของธีร์บ่งบอกว่าเจ้าตัวก็กำลังหายใจไม่ออก เพราะโดนกระแทกรุนแรง ความร้อนผ่าวสวนเข้าออกรัวเร็วถี่ยิบพร้อมๆ กับเสียงครางแห่งความสุขของพัฒน์ที่คนรักอย่างธีร์ได้ยินก็รู้สึกดีใจไปด้วยที่ทำให้พัฒน์มีความสุขได้ขนาดนี้

“อา…”

สะโพกสอบสวนกายเร็วถี่ยิบ จนในที่สุดความร้อนผ่าวของแก่นกายแข็งแรงก็พุ่งทะลักเป็นน้ำรักคาวเต็มโพรงปากของคนรักที่สำลัก ซึ่งในในช่วงที่ร่างแกร่งปลอดปล่อยความเป็นชายที่ธีร์ครอบครองมันอยู่ลึกจนร่างเล็กกว่าตกใจ รีบผละออกมาก่อนที่มันจะออกมาหมด

“แค่กๆ” สำลักออกมาเพราะมันไหลลงคอเป็นบางส่วน

“หึหึ เป็นไงล่ะ” พัฒน์ถามยิ้มๆ

“ก็สำลักน่ะสิถามได้”

“แต่ก็ขอบใจ ที่ทำให้ขนาดนี้” พัฒน์เบือนหน้าหนีด้วยความเขิน มือก็ไม่รู้จะไปวางตรงไหน เลยคว้าที่ความเป้นายของพัฒน์อีกครั้ง ซึ่งร่างสูงก็เบ้หน้าด้วยความเจ็บ แต่เพียงแค่อุ้งมือเล็กของคนรักจับมันแล้ว ก็ขยายสู้มืออีกครั้งอย่างไม่อาจจะห้ามได้ ธีร์ก็ไม่ได้ว่าอะไร ลูบปลอบใจมันไปเบาๆ

“มึงจูบขากูนี่”

“หึหึ คราวหน้ากูจะเลียเลยถ้ามึงยอมทำแบบนี้”

“ไอ้บ้า”

“เอาจริงนะ” ธีร์คงจะไม่รู้ว่าพัฒน์หลงริมฝีปากที่คอยปรนเปรอให้เข้าเมื่อกี้มากแค่ไหน

“คิดว่าจะยอมหรือไง” ใบหน้าที่แดงซ่านด้วยความเขินนั้นหันมามองใบหน้าคมดุ ดวงตาที่ดุ สิ่งที่เขารักและเป็นของเขาทั้งหมด ธีร์ทำทุกอย่างเพื่อให้พัฒน์สนใจเขาคนเดียว มองเขาแค่คนเดียว

และรักเขาคนเดียว

“กูรู้...มึงยอมกูตลอดนั่นแหละ” พัฒน์ว่าแล้วค่อยดันตัวเองขึ้น ถอดเสื้อเชิ้ตที่เกะกะสายตาเขาออกไปจากตัวคนรัก ส่วนธีร์ก็ดึงเสื้อเขาออกไปด้วย

“รู้ดี”

ในเวลานี้ธีร์ไม่มีอารมณ์มาเถียงหรอก นอกจากปลดปล่อยความร้อนรุ่มของร่างกายที่พวกเขาได้ก่อมันขึ้นมา ริมฝีปากหยักบดจูบลงมาอย่างเร่าร้อนเมื่อผลักให้เขานอนลงตามทาบทับอย่างรวดเร็วไม่ให้หายใจทัน มือทั้งสองเกาะบ่าแกร่งจิกเกร็งเมื่อเสียวกระสันตามที่ที่ปลายลิ้นร้อนลากผ่าน ส่วนล่างเสียดสีกันไปมาร้อนระอุจนอยากจะหาน้ำมาดับ แต่ความร้อนนี้ไม่อาจจะดับได้ง่ายๆ

“อ๊า อื้อ…อ๊า ก่ะ กัดด้วย อ๊า”

“หึหึ” หัวเราะออกไปแต่ก็ยังทำตามคำสั่ง ฟันคมของพัฒน์กัดไปตามตัวของธีร์จนมันห้อเลือดหลายๆ ที่บนเนื้อขาวๆ ของธีร์

ไม่ต้องเล้าโลมอะไรมานักสำหรับพวกเขา พัฒน์ไม่รอช้า แยกขาเรียวออกจากกันข้างหนึ่งวางพาดไหล่เอาไว้ นิ้วแข็งแรงแหวกชั้นในออกไปแล้วแทงพรวดรวดเดียวไม่ให้ธีร์รู้ตัว เรียกเสียงครางยาวจากคนรักได้เป็นอย่างดี ใบหน้าขาวแดงซ่านตามแรงอารมณ์ การหอบหานใจถี่ขึ้นเนื่องจากความอึดอัดที่ช่องทางและคนตัวใหญ่ไม่ยอมขยับสักทีราวกับกลั่นแกล้ง เมื่อเป็นเช่นนั้น เขาจำเป็นต้องขยับเองเพื่อให้พัฒน์สวนกายกลับ

ใบหน้าที่บิดด้วยความทรมานมองหน้าพัฒน์อย่างไม่พอใจ จนคนตัวใหญ่เด้งกายเข้าไปนิด เรียกเสียงครางของร่างโปร่ง แต่ก็หยุดเอาไว้เพื่อกลั่นแกล้ง

“อ่ะ ไอ้บ้า ข่ะ ขยับเดี๋ยวนี้”

“ครับผม”

เพียงเท่านั้นแหละจากคนขี้แกล้งก็กลายร่างเป็นคนที่กระหายในกามอารมณ์ สวนกายเข้าออกรัวเร็วรุนแรงกระแทกเข้าที่จุดกระสันจนธีร์ต้องร้องครางดังตามความหฤหรรษ์ที่ได้รับจากคนรัก ความร้อนรุ่มที่ส่วนล่าง แต่ก็เหมือนว่ายังไม่เป็นที่พอใจกับคนตัวเล็กกว่าเท่าไหร่ เลยจัดการผลักร่างสูงแล้วตามขึ้นนั่งทับส่วนแข็งแรงนั้นแล้วขยับเองแอ่นกายขึ้นพัฒน์เองก็บังคับตัวเองขึ้นนั่งทั้งๆ ที่ยังโดนคนรักควบคุมจังหวะเองอยู่ จนนั่งสำเร็จโดยมีคนที่โยกกายบนกายเขาอย่างเมามันส์อยู่บนตัก

“อ้ะ...อ๊า...พ่ะ พัฒน์” ธีร์สะดุ้งวาบเมื่อปลายลิ้นร้อนตวัดแลบเลียอยู่ที่เม็ดทับทิมน่ารักของเขา อีกข้างก็บนขยี้จนร่างกายพาลหมดแรงเอาเสียดื้อๆ หากแต่เขาก็ยังเพิ่มแรงโยกกายให้เร็วและแรงขึ้น เขาชอบ...ชอบที่ส่วนแข็งแรงมันโดนจุดเสียวกระสัน

มืออีกข้างก็มาช่วยในส่วนด้านหน้าของคนรักที่เสียดสีหน้าท้องเขาอยู่ กลายเป็นว่าโดนกระตุ้นความเสียวซ่านทั้งสองทาง เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหลงมัวเมากับความลุ่มหลงแห่งกามอารมณ์นี้อย่างไม่มีทางที่จะโผล่ขึ้นมาได้ ความอันตรายของพัฒน์ทำให้เขาเสพติดขึ้นทุกวันๆ หากแต่ความอันตรายนี้เป็นความอันตรายที่ทำให้เขาอบอุ่นที่สุด บางครั้งก็ร้อนรุ่มแผดเผาเขาจนทรมาน บางครั้งก็กลายเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ เป็นทุกๆ อย่างของเขา

“อ่า ดีมาก...อา...ที่รัก”

พับ พับ พับ

ราวกับคำว่า ที่รัก ของพัฒน์เป็นยากำลังชั้นดีที่ทำให้ธีร์ควบม้ารุนแรงมากขึ้น ช่องทางตอดรัดแก่นกายแน่นจนพัฒน์ครางลั่นไม่แพ้กัน ท่านี้ทำให้ความเป็นชายของคนตัวสูงเข้าไปลึกกว่าที่เคย

ลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่าง มีเพียงความหฤหรรษ์ที่เขาสองคนกำลังมัวเมามันอยู่ พัฒน์สั่งให้คนรักเพิ่มแรงมากขึ้นมากว่านี้ เพื่อพุ่งทะยานสู่สวงสวรรค์ที่ตามหา

“เร็วอีกธีร์ อ๊า เร็วอีก อึก อืม...ดีมาก อา”

“อ๊า...พ่ะพัฒน์ อา ม่ะ ไม่ อ๊า..ไหวแล้ว อ๊า ไม่ไหว” คนตัวเล็กขยับรัวเร็ว ส่ายหน้าไปมาบ่งบอกว่ากำลังถึงสวรรค์รำไร มือแกร่งช่วยจับที่สะโพกแล้วสวนกายขึ้นรับสัมผัสอย่างทนต่อไปไม่ไหวเช่นกัน ริมฝีปากของพัฒน์ปิดริมฝีปากคนรัก ทั้งคู่แลกความวาบหวามก่อนจะผละออกมาครางเสียงดังเมื่อช่องทางรัดความเป็นชายของพัฒน์อย่างแน่น ปล่อยน้ำรักเปรอะหน้าท้องที่มีกล้ามลอนสวย ส่วนพัฒน์เองก็ปล่อยไอความร้อนของตนเข้าไปในช่องทางคับแคบ

“อ๊า...า...า...”

“อืม...” ครางในลำคอเสียงต่ำแต่ลากยาว

“ฮ้า...” ธีร์สูดลมหายใจเข้าออกแรงๆ ด้วยความเหนื่อย พัฒน์เองก็มีแค่หอบเล็กน้อย เพราะวันนี้ไม่ค่อยได้ออกแรงมาก ส่วนคนที่ออกแรง นี่ไง นั่งหายใจไม่ทันอยู่นี่

ธีร์พยายามหายใจให้เข้าจังหวะปกติยกกายของตนออกแต่งยังคงนั่งทับหน้าตักแกร่งเอนตัวไปข้างหน้าทาบทับพัฒน์อย่างหมดแรงจนทั้งคู่ล้มตึงไปบนเตียงนุ่ม ลมหายใจร้อนของทั้งคู่เป่ารดกกหูของกันและกันและเป็นธีร์เองที่แลบเลียใบหูสะอาดของพัฒน์ ร่างแกร่งหัวเราะเล็กน้อยที่เห็นอาการที่ไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับของคนตัวเล็กกว่า ที่นานๆ ทีจะคึกได้แบบนี้ที

“ยังไม่เหนื่อยหรือไง” พัฒน์ถาม

“ไม่!!”

“เป็นอะไร ทำไมวันนี้คึก”

“เปล่านี่”

“หรือเพราะที่กูจูบเท้ามึง”

อึก!

ท่าทางที่นิ่งไปแบบนี้ เขาก็รู้คำตอบที่ต้องการได้เป้นอย่างดี นั่นก็หมายความว่า ธีร์อ่อนไหวกับการที่เขาจูบที่เท้าสินะ แน่นอนว่านั่นมันหมายความว่ายอมสิโรราบ...

แบบนี้นี่เอง ที่ทำให้ธีร์มันคึกเป็นพิเศษ

“นอกจากท้ายทอยแล้ว ก็มีที่เท้าด้วยสินะ อืม...กูจะจำไว้”

“หยุดแซวได้แล้ว”

“แล้วจะให้ทำอะไรล่ะครับ ที่รัก...” ให้ตายสิ ธีร์แทบจะละลายไปกับคำหวานนี้ของพัฒน์ชะมัด แต่ก็ทำไม่ได้ เดี๋ยวมันจะหาว่าธีร์อ่อนหัด ไม่ได้ๆ

ต้องทำให้มันรู้ว่าชั้นเชิงเราน่ะ ก็ไม่แพ้มัน!!

“แหม...ก็รู้อยู่นี่ครับ สนองเมียหน่อยคงไม่เหนื่อยไปก่อนนะ” หยิบตาให้ทีหนึ่งเพื่อโปรยเสน่ห์ ที่อินทัชมันแนะนำมาว่าถ้าเขาทำแบบนี้ผู้ชายทุกคนจะสิโรราบต่อเขา

“อย่าไปส่งสายตาแบบนี้ให้ใครนอกจากกูเข้าใจไหม!” สั่งเสียงเครียด ส่งผลให้ธีร์หัวเราะอย่างผู้ชนะ เห็นว่าบางทีเขาควรจะหัดยั่ว หัดส่งสายตาให้พัฒน์บ้างเสียแล้ว

มันจะได้ตายคาอกเขา หึหึ...

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามเฝ้าเองสิ” ธีร์เบียดกายเข้าหายอย่างยั่วยวน ทำเอาใบหน้าคมดุแสยะยิ้มอย่างกับเสือร้ายพร้อมตระครุบเหยื่อ และเป็นไปตามนั้น มือใหญ่เริ่มเคลื่อนไปตามร่างกายเขาแล้ว

“แน่นอน เมียทั้งคน”

ไม่มีอะไรที่จะพูดคุยกันอีก นอกจากเสียงครางที่ดังออกมาผะแผ่วสลับดังลั่นของคนทั้งคู่...


คู่รักที่เหมาะสมกันที่สุด...

...

...

...


“ว่าไง มีอะไรถึงได้โทรมาเวลางาน”

(วันนี้กลับบ้านเร็วๆ ล่ะ)

“อะไร มีอะไรหรือเปล่า น้ำเสียงมึงไม่น่าไว้ใจมาก”

(เบื่อเมียรู้ทัน)

กูรู้ทันมึงทุกอย่างนั่นแหละพัฒน์ บางเรื่องน่ะนะ เพราะบางเรื่องมึงก็ลึกล้ำเกินกว่าที่คนอย่างกูจะเข้าถึงได้ แล้วไอ้เรื่องที่กูรู้ทัน ดันเป็นเรื่องบนเตียงเนี่ยแหละ

“มีอะไร”

(กูสั่งชุดพยาบาลมา อยากให้ใส่ว่ะ)

ให้ทายว่าธีร์จะตอบยังไง แต่ก่อนตอบลองนึกตามสีหน้าของธีร์ตอนนี้ก่อน เขาหลับตาแน่น มือข้างขวากำปากกาแน่น กัดฟันอย่างระงับอารมณ์ หลับตา คิ้วกระตุก

คงไม่ใช่อาการของคนที่อารมณ์ดีใช่ไหม

“ไปตายซะ!!!”

แล้วเขาก็วางสายไปทันที นับวันพัฒน์ยิ่งหื่น มีอุปกรณ์เข้ามาช่วยในเรื่องบนเตียงเรื่อยๆ จนเขายิ่งเสพติดไปกับมัน นี่แหละคือเหตุผลที่เขาอยากจะเลี่ยง

เพราะเขาดันชอบนี่ไง น่าโมโหชะมัด


อีกทางด้านหนึ่ง ร่างสูงก้มมองโทรศัพท์ที่เพิ่งจะตัดสายเขาทิ้งไป นึกถึงใบหน้าธีร์ที่มีความหงุดหงิดอยู่บนใบหน้าก็ยิ่งยิ้มอย่างสนุกที่ทำให้คนรักโมโหได้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ครับ”

“ว่าไง อารมณ์ดีเชียว” คนที่เข้ามาในห้องทำงานของพัฒน์เอ่ยแซว

“นิดหน่อยน่ะครับ”

“ไอ้ธีร์?”

“ครับคุณดิน”

“หึหึ...ฉันกับไอ้เพลิงคุยกันตั้งแต่วันแรกแล้วว่า พวกแกสองคนนี่ไม่น่าจะไปกันรอด” เป็นประโยคที่ไม่เข้าหูอย่างแรง แต่ก็ไม่กล้าเถียงเจ้านายไป

“อย่าทำหน้าอย่างนั้น ไอ้ที่ไปไม่รอดนั่นคือ ไม่ทะเลาะกันตลอดหรอก เดี๋ยวก็ได้กันเอง สุดท้าย ก็เกลียดกันไม่รอดจริงๆ หึหึ”

“นี่คุณดินแซวคนอื่นเป็นด้วยหรือครับ” พัฒน์อดไม่ได้ที่จะถาม

“เมียสอน” ยักคิ้วกวนๆ ให้ ซึ่งพัฒน์ก็พยักหน้าเข้าใจ

“มีเมียเด็กก็ระวังนะครับ ไอ้เด็กนั่นก็ไม่ธรรมดาอยู่”

“พูดแล้วก็ขึ้น ขอตัวไปโทรเช็คเมียก่อน”

แล้วปฐพีก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้พัฒน์มองตามนิ่งๆ สรุปว่าตนก็ไม่รู้ว่าเจ้านายเข้ามาหาทำไม...พูดถึงเมียนิดเดียวก็ตรงดิ่งไปแล้ว

“เดี๋ยวก็คงโทรมา”

ว่าแล้วก็นั่งหน้านิ่ง ใบหน้าเคร่งขรึมทำงานที่ค้างคาต่อไปอย่างตั้งใจ เพื่อให้มันเสร็จไวๆ แล้วรีบกลับไปหาธีร์ที่บ้าน...







100%


 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:


ครบ 100 แล้วยู ใครไม่เม้นท์นี่โกรธ ตอนพิเศษหน้าก็จะลงช้าอีก โฮะๆ กำลังใจ หวังว่าทุกคนคงไม่ลืมพี่พัฒน์พี่ธีร์ (บทจะหวานก็หวาน บทจะปัญญาอ่อนก็ไปกัน)

พูดคุยกับยูกิ ทวงนิยาย หรือระบายความรู้สึก ไปที่แฟนเพจได้เลยนะคะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-11-2015 22:04:09

อุ้ยๆๆ. มีชุดพยาบาลด้วย
ชอบคู่นี้พอบทจะหวานก็สุดๆไปเลย
ขอบคุณค่ะยูกิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-11-2015 22:54:18

มีชุดแปลกๆตลอด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 06-11-2015 23:03:03

treat  ด้วยผีผ้าห่มซะหน่อยย


จับใส่ชุดนางพยาบาล 55555555555 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 06-11-2015 23:34:56

พัฒน์ปากหวานขึ้นเยอะเลยยยยยย

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ :pig4:
ุ
พ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 07-11-2015 02:33:36

 :m25: :m25: :m25: เฮือกเร่าร้อน ธีร์ขี้อ้อนขึ้นเยอะเลย พัฒน์ก็ปากหวาน ส่วงเรื่องบนเตียงนี่เร่าร้อนกว่า 55555
รอๆ ตอนพิเศษต่อไปจ้า รักคนแต่ง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 07-11-2015 07:20:37

อยากได้ชุดพยาบาลลลล

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-11-2015 08:48:06

อยากเห็นธีร์ใส่ชุดพยาบาลแว้ววววววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 07-11-2015 10:23:40

มีคอสเพลย์ด้วย  :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 07-11-2015 12:20:06

ต่อไปเทศกาลลอยกระทง. ขอเป็นชุดนางนพมาศ. อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 07-11-2015 19:14:27

สุดยอดเพคะ !!

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: aelfy ที่ 07-11-2015 19:21:58

แซบลืม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 07-11-2015 19:40:24

แรงไม่มีตกเลยนะทั้งคู่
น้องธีร์ น่ารัก ยั่วโดยไม่รู้ตัว
พี่พัฒน์ หื่นได้ตลอด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 07-11-2015 21:46:19

 :pig4: รู้ทันกันตลอดโดยเฉพาะเรื่องบนเตียง นี่ยังไงคะธีร์  :o8:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 08-11-2015 01:49:53

แซ่บมากกกก มีแต่งคอสเพลย์กันด้วย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 08-11-2015 10:15:16

พี่พัฒน์เล่นน้องธีร์หายกลัวผีไปเลย แถมเริ่มอัพเลเวลเป็นคอลเพลซะด้วย   :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 08-11-2015 17:28:54

ฟินกับพัฒน์ธีร์
ส่วนคุณดินก็ขี้หึงเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 11-11-2015 07:17:48

ชอบใจที่สุด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Trick or Treat 2/2 P:64 > 6-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 12-11-2015 23:42:30

ยังคงรักกันแบบแสบๆ คันๆ

ทะเลาะกันบ้างเพิ่มเสริมสร้างความสัมพันธ์ให้ยั่งยืน

ว่าแต่...อยากเห็นธีร์ใส่ชุดนางพยาบาลจังค่ะ  :haun4:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 25-11-2015 21:25:15

Special เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
วันลอยกระทง

‘สถิติของเด็กไทย มักจะเสียตัวในวันลอยกระทงมากกว่าวันอื่นๆ ผลจากการสำรวจแล้ว...’

ตาเรียวมองและฟังผู้หญิงที่พูดเรื่องเสียตัวในวันลอยกระทงอย่างตั้งใจ จากที่เคยมีความคิดจะอ้อนจะขอร้องให้พัฒน์พาไปลอยกระทงที่สระน้ำของสวนสาธารณะใกล้ๆ ก็ริบความคิดนั้นกลับคืน เพราะถ้าเขาขอแล้วมันให้ไป ข้อแลกเปลี่ยนของมันก็ต้องเป็นเรื่องบนเตียง

ซึ่งเขาจะเป็นหนึ่งที่ทำให้สถิติมันเพิ่มขึ้นไม่ได้ ฮึ่ม!!

“คิดบ้าอะไร หน้าตามุ่งมั่นมาก”

“อ้าว? กลับมาแล้วหรือ” ธีร์ถามแล้วขยับให้ร่างสูงนั่งข้างๆ ใบหน้าของพัฒน์ดูอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด แน่ะล่ะก็ช่วงอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ พัฒน์งานหนักมาก เลิกทุ่มสองทุ่มตลอด ส่วนเขาน่ะหรือ ช่วงนี้สบายแต่อาทิตย์หน้างานรุมเหมือนกัน

“เหนื่อยมากหรือวะ ดื่มน้ำป่ะ เดี๋ยวไปเอามาให้” ธีร์ถามด้วยความหวังดี

ร่างสูงที่นอนแหงนหน้าขึ้น ตาหลับแบบเหนื่อยมากๆ พยักหน้าให้เขา ซึ่งธีร์ก็ลุกขึ้นไปที่ห้องครัว รินน้ำเย็นใส่แก้วมาแล้วเดินกลับมาหาร่างแกร่งที่นอนสลบไสลอยู่

“อ่ะ ดื่มซะ”

ดวงตาเรียวมองคนรักที่พยายามนั่งตัวตรง หยิบแก้วจากมือเขาแล้วดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะวางมันบนโต๊ะตรงหน้าแล้วเอนตัวพิงพนักต่อ

อยากจะไปลอยกระทงก็อยาก สงสารก็สงสาร

“อาบน้ำก่อนไป จะได้สดชื่น”

“อือ...อีกเดี๋ยว”

“เดี๋ยวก็เผลอหลับ ลุกเลยมึง” ธีร์ดึงแขนรั้งมันขึ้นมาแต่ไอ้คนตัวใหญ่มันรั้งเอาไว้

“เอ๊ะ!! นี่คิดว่าเป็นเด็กหรือไง ลุกขึ้นอาบน้ำได้แล้ว”

“เออๆ ฝากเอากระเป๋าไปเก็บในห้องด้วย” ไม่รอให้ร่างโปร่งตอบตกลงก็เดินเข้าไปในห้องนอน ส่วนธีร์ก็หยิบกระเป๋าเอกสารไปเก็บที่อีกห้องหนึ่ง แล้วเดินมาปิดห้องให้เรียบร้อย ปิดไฟแล้วเข้าห้องนอนไป

“เฮ้ออออ”

สงสัยต้องเปลี่ยนเสื้อเตรียมนอนแล้ว ลอยกระทงปีนี้ก็ ‘อด’ ตามระเบียบ เห็นพัฒน์เหนื่อยๆ ก็ไม่อยากรบกวนมาก แต่ในจังหวะที่เปิดตู้เสื้อผ้า พัฒน์ก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี

“ทำอะไร”

“เปลี่ยนเสื้อผ้าไง จะนอน”

“ไม่ต้อง”

เลยต้องหันมามองคนที่ห้ามไม่ให้เขาเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็พบว่าชุดที่พัฒน์ใส่ไม่ใช่ชุดนอน แต่เป็นชุดที่เอาไว้ออกไปข้างนอก ธีร์เลยขมวดคิ้ว

นี่เหนื่อยขนาดนี้แล้วมันยังจะออกไปข้างนอกอีกหรือ!!

“จะไปไหน”

“หาอะไรกิน” พัฒน์ตอบ

“แล้วกู?”

“มึง? ก็ไปด้วยไง คิดว่ากูจะไปคนเดียวหรือไง”

“ไม่เหนื่อยหรือไง กูว่ามึงควรพักผ่อนนะ”

“แต่กูหิว อยากจะกินอะไรก่อนนอน ข้าวเย็นก็ไม่ได้กิน” ว่าแล้วก็เดินนำธีร์ออกจากห้องไป ธีร์เองก็ไม่รอช้าเดินตามคนรักไปอย่างช่วยไม่ได้

เขาผิดเองที่ไม่ทำอาหารรอมัน ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าพัฒน์จะไม่ได้ทานอะไรมา


พัฒน์พามานั่งทานก๋วยเตี๋ยวข้างทางรับลมยามค่ำคืน พวกเขาทานอาหารแบบนี้บ่อยมาก ส่วนใหญ่เป็นธีร์ที่พาทานเพราะตนค่อนข้างคุ้นชินกับร้านพวกนี้ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย พัฒน์เองก็พลอยเป็นไปด้วย เดี๋ยวนี้สั่งเป็น สั่งคล่อง ไม่ต้องให้ธีร์สั่งให้แล้ว แถมเขายังสั่งให้ธีร์เพราะรู้ว่าคนรักชอบสั่งอะไร

ช่วงนี้ลูกค้าเยอะหน่อยเพราะติดกับสวนสาธารณะที่เขาลอยกระทงกัน ธีร์ที่เห็นว่าอยู่ใกล้แค่นี้ก็อยากจะลอยกระทงคู่กับพัฒน์ แต่กลัวว่าอีกคนจะไม่ไหว อยากจะนอนก็เลยเงียบปากเอาไว้ดีกว่า พัฒน์เองก็รู้ มองออกว่าคนรักต้องการอะไรได้แต่ยิ้มๆ คนเดียว ไม่ถามออกไป

“ได้แล้วคร้าบ...หมี่น้ำใสพิเศษ กับเล็กต้มยำพิเศษ” เฮียเจ้าของร้านเดินมาเสิร์ฟด้วยท่าทางที่เป็นมิตร ยิ้มรับลูกค้าทุกคนแบบไม่แบ่งแยก

ทั้งสองคนลงมือชิมเล็กน้อยก่อนปรุง พัฒน์ที่ทานหมี่น้ำใสเลยต้องปรุงนานกว่าของธีร์ที่ไม่ต้องปรุงก็อร่อย ธีร์คีบลูกชิ้นจากจานตัวเองไปใส่ให้พัฒน์ทั้งหมดอย่างเคยชินเพราะร่างโปร่งไม่ชอบทานลูกชิ้นเท่าไหร่ ซึ่งพัฒน์ก็รับมาอย่างไม่เกี่ยงไม่ว่า

“กูขอโทษที่ไม่ได้ทำอาหารรอ” ธีร์พูดระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังทานอยู่

“ไม่เป็นไร กูก็กะจะพามากินข้างนอกอยู่แล้ว”

“ทำไม” เลิกคิ้วสงสัย

“เบื่อฝีมือมึง” คิ้วกระตุกทันทีที่ได้ยินคำตอบกวนอวัยวะเบื้องล่างแบบนี้ ทีหลังจะไม่ทำรอให้มันมากินอีกแล้ว ถ้าเบื่อขนาดนั้น

“ดี!! ต่อไปก็อดแล้วกัน”

“หึหึ งอนหรือไง”

“ใครจะไปงอนมึง บ้าหรือเปล่า” ธีร์ก้มหน้าก้มตาทานของตัวเองต่อไป แสร้งไม่สนใจพัฒน์ แต่ก็แอบมองร่างสูงเป็นระยะ อยากจะขอให้พาไปลอยกระทงแต่ก็ไม่กล้า พัฒน์ที่เห็นและรู้สึกทุกอย่างก็เอาแต่ส่ายหน้าระอาปนเอ็นดูกับความเกรงใจของมันที่นานๆ มีครั้ง

สงสัยเห็นเขาเหนื่อย เลยไม่กล้าที่จะงอแง

พอทั้งคู่ทานอาหารเสร็จ พัฒน์ก็จ่ายเงินค่าอาหารและน้ำที่พวกเขาสั่งก่อนจะพากันเดินเรื่อยๆ ซึ่งทางที่พัฒน์พาเดินไปมันตรงข้ามกับทางกลับคอนโด เนื่องจากมันอยู่ใกล้มาก เขาสองคนเลยเลือกที่จะเดินมากกว่าการขับรถ ธีร์ที่เห็นว่ามันไม่ใช่ทางกลับคอนโดก็เลยถาม

“จะไปไหนอ่ะ”

“ไปเดินเล่น”

“ไม่ง่วงหรือไง” ธีร์ถาม

“ง่วงสิ แต่กลัวใครบางคนนอนไม่หลับ”

“หมายความว่ายังไง เฮ้ย! รอด้วย” เท้ายาวรีบสาวเข้าไปหาพัฒน์เดินนำเข้าไปในสวนสาธารณะที่จัดงานขนาดเล็กให้คนแถวนี้ลอยกระทงกัน ธีร์ก็เข้าใจในทันทีว่าที่คนรักของตนพูดนั่นหมายความว่ายังไง

มันพาเขามาลอยกระทง

เดินดูของที่มาขายด้วยความสนใจแต่พอนึกได้ว่าไม่ได้หยิบกระเป๋าเงินมา ธีร์ก็ต้องทำหน้าละห้อยอย่างเสียดาย เดือดร้อนพัฒน์ที่ต้องถาม

ถึงมีเงิน ซื้อไป พัฒน์ก็ไม่ยอมสวมอยู่ดี

“จะเอาอันไหน” พัฒน์ถาม

“ไม่เอาหรอก”

“กูจะซื้อให้”

“ไม่อ่ะ”

“ธีร์!!” พัฒน์เสียงเข้มเพราะธีร์ดื้อไม่ยอมบอกความจริงว่าอยากได้อะไร

“กูอยากได้แหวน คู่นั้น” สายตาคมดุมองไปตามนิ้วชี้ที่ชี้ให้ดูในสิ่งที่ตัวเองอยากได้ ถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่ามันเป็นแหวน และพัฒน์เป็นคนไม่ชอบใส่แหวน

“แหวนคู่?”

“อือ” พยักหน้าน้อยๆ

“จะใส่?”

“อือ” พยักหน้าอีกครั้ง

“กูไม่ชอบใส่แหวน” พัฒน์พึมพำเบาๆ ทำเอาร่างโปร่งถึงกับเดินหนีทันที แม้จะรู้อยู่ว่าคนรักไม่ชอบเครื่องประดับ แต่พอฟังจริงๆ มันก็เหมือนว่าพัฒน์ปฏิเสธที่จะให้เขาแสดงความเป็นเจ้าของ

“ก็แค่บอกว่าไม่ชอบใส่”

ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ใส่เสียหน่อย น้อยใจอะไรไม่เข้าเรื่อง เฮ้อ...

พัฒน์เดินเข้าไปถามราคาของแหวนวงนั้นที่ธีร์อยากได้ ก็แค่แหวนราคาถูกธรรมๆ ดา เป็นลายกราฟิกเท่ห์ๆ บ่งบอกถึงรสนิยมของคนอยากได้เป็นอย่างดี

เป็นผู้ชาย แต่ขี้น้อยใจชะมัด (เฉพาะกับเขาล่ะนะ)

“ขนาดไหนครับ”

“เอาเท่าวงนี้แล้วก็เล็กกว่านี้นิดเดียว” พัฒน์ลองใส่ดูแล้วสั่งออกไป

“ทั้งหมด 700 บาท ผมลดให้ 650 แล้วกัน” พัฒน์ยื่นเงินไปแล้วรับถุงแหวนนั้นมารอเงินทอนสักนิด แต่ในจังหวะที่กำลังเดินออกไป เจ้าของร้านเครื่องประดับก็ถามยิ้มๆ

“สลักชื่อไหมครับ”

พัฒน์ลังเลนิดนึงเพราะกลัวธีร์คงจะรอนานหรือไม่ก็อาจจะหลง แต่ก็พยักหน้ายื่นแหวนให้เจ้าของร้านเอาไปสลักชื่อตามที่เขาต้องการ หวังว่าคนรับจะยิ้มออกได้สักที

เอาใจจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ...






50%


 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:


   ลอยกระทงหวานๆ กับคนเงียบที่ชอบเอาใจ ฮ่าๆ มาอ่านดูอีกทีรู้สึกตลกกับพี่พัฒน์มาก ทำไมยูกิชอบเขียนให้พี่พัฒน์ทำอะไรที่ไม่เข้ากับตัวนะ แต่ช่างเถอะ หวานดี เป็นยังไง เม้นท์ติชมกันด้วยนะคะที่รัก

   พูดคุย ด่า ทวงนิยาย อะไรก็แล้ว อัญเชิญที่แฟนเพจเจ้าค่ะ

   
https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 25-11-2015 21:58:04

ธีร์น่ารักนะ มีเกรงใจด้วย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-11-2015 22:44:28

นานทีปีหนที่ธีร์จะเกรงใจกัน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 25-11-2015 23:00:45

น่ารักแท้หล่ะ 5555555555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 26-11-2015 00:22:23

แหมๆ  พี่พัฒน์เอาใจน้องธีร์น่าดู ถึงจะยังชอบแกล้งอยู่ก็เถอะ     :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-11-2015 01:14:09

ธีร์อย่าน้อยใจไปเลยนี่พัฒน์ตามใจมากเลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 26-11-2015 08:05:23

ฮี่ๆ ทำไมธีร์ดูงอแงมากๆ

*หยิกแก้ม*
 :pig4: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-11-2015 08:24:57

มุ้งมิ้งขึ้นเยอะ. รอค่ะ

 :mew1: 

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 26-11-2015 09:11:38

แหวนคู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :z3:


อิตฉาคนมีคุ่ว้อย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 26-11-2015 09:30:24

พัฒน์ตามใจมากอ่ะ  ถ้าธีร์ได้แหวนคู่มาคงดีใจเนอะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 26-11-2015 12:18:44

ธีร์ขี้งอนไม่เสื่อมคลาย พัฒน์ก็ขี้แกล้ง 5555555
เดวพอธีร์ได้แหวนนะ เราว่า% การเสียตัวจะพุ่งสูงขึ้นอีก  :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 26-11-2015 21:11:15

ธีร์อย่าเพิ่งน้อยใจ เดี๋ยวพัฒน์ก็ไปง้อแล้ว
คู่นี้เค้าหวานกันจริง
 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: ♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥ ที่ 28-11-2015 09:29:39

แม้เอาอกเอาใจกันจริงๆคู่นี้ หวานไป อิจฉา  :z10:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 28-11-2015 17:14:31

ธีร์น่ารักกกกกกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 50% P:65 > 25-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: aelfy ที่ 28-11-2015 17:55:03

ตอนพิเศษคงไม่พอ เขียนภาค2 เหอะ นะๆๆๆ

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 28-11-2015 22:33:18

ลอยกระทง ครึ่งหลัง





“แล้วทำไมไม่เดินมา จงใจทิ้งกูหรือไง เหี้ยเอ้ย!!” ร่างโปร่งสบถด่าพัฒน์อย่างหัวเสีย

นี่งอนโว้ย ไม่มาง้อวะ!!

“แล้วต้องไปฝั่งไหนเนี่ย”

ร่างสูงโปร่งที่ยืนเคว้งอยู่คนเดียวหันซ้าย หันขวา หันหน้า หันหลังก็ไม่เจอคนที่พามาเลยสักนิดก็ได้แต่ยืนกอดอกรอ โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามาทั้งคู่ หลงกันแล้วแหงๆ แต่ในจังหวะที่ธีร์ตัดสินใจจะเดินกลับคอนโด ก็มีผู้ชายคนหนึ่งตัวสุงกว่าเขาหน่อยเดินเข้ามาดักหน้า แล้วเอ่ยทักอย่างต้องการช่วยเหลือร่างผอมโปร่งที่กำลังหลงทาง

เป็นใครก็มองออกมาร่างโปร่งกำลังหลงทาง สังเกตจากท่าทางที่ไม่ค่อยจะพอใจหันรีหันขวาง เขาที่สังเกตและมองมานานก็อยากจะเข้ามาช่วยแล้วทำความรู้จักไปในตัวเลย

ยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว

“สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ”

“ไม่เป็นไรครับ” ธีร์ยังคงระษาระยะห่างของคำพูดเอาไว้

“อยู่แถวนี้หรือครับ”

“ครับ”

“แล้วมาลอยกระทงเหมือนกันหรือครับ ผมริวนะครับ คุณ?”

“ธีร์ครับ” มารยาทของคนที่ถามชื่อมา เราก็ต้องตอบกลับ แม้จะรู้ว่าเข้ามาเพื่อประสงค์อะไร แต่ถ้ายังไม่ทำอะไรที่น่าเกลียดหรือรุกมากจนเกินไป เขาก็จะยังไม่เอ่ยปากไล่หรือด่า

“มาคนเดียวหรือครับ”

“เปล่าครับ มาสองคน” แต่อีกคนมันหายหัวไปไหนก็ไม่รู้ ฮึ่ย!! ยิ่งคิดยิ่งโมโหจริงๆ

“แล้วอีกคนไปไหนล่ะครับ” ถามด้วยรอยยิ้มกว้าง จนธีร์นึกไม่ชอบใจ

“ไม่รู้สิครับ อาจจะหลงกันแล้วก็ได้”

“อ๋อครับ แล้วคุณอยู่แถวนี้นานหรือยังครับ ทำไมผมไม่เคยเห็น พักอยู่แถวไหนหรือครับ ขอโทษที่ละลาบละล้วงนะครับ” ธีร์เริ่มอยากจะหนีจากคนๆ นี้ ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะ เขาเหวี่ยงไปแล้ว

“อยู่คอนโด ZZZ น่ะครับ” มีอยู่ที่เดียวแถวนี้ คอนโดสุดหรูของ PLEUNG

“โห! คอนโดราคาแพงนั่นน่ะหรือครับ ผมอยู่อพาร์ทเม้นท์ใกล้ๆ คอนโดคุณเลย ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

“ครับ”

“แล้วนี่คุณธีร์ลอยกระทงยังครับ”

“ยังครับ” รอผัวอยู่เนี่ย!!

แต่ก็ตอบออกไปไม่ได้อย่างใจคิด...

“รอเพื่อนสินะครับ แต่ผมว่าเพื่อนคุณธีร์อาจจะไปรอที่คอนโดแล้วก็ได้ ถ้าไม่รังเกียจให้ผมเป็นคู่ลอยกระทงก็ได้นะครับ” ชัดเลย แบบนี้มันจีบชัดๆ เพราะฉะนั้นแล้ว ธีร์ที่ไม่ชอบให้ผู้ชายมาทำเจ้าชู้ใส่เลยอ้าปากเตรียมโต้

“รังเกียจ!!!”

ไม่ใช่ธีร์ที่เป็นคนพูด แต่เป็นคนที่ธีร์กำลังมองหาอยู่นั่นเอง เสียงเย็นชาจนธีร์แอบขนลุก

“อ่ะ เอ่อ”

พัฒน์ที่เข้ามาได้ยินผู้ชายหน้าจืดคนนี้อาสาเป็นคู่ให้กับเมียเขาลอยกระทงก็อดไม่ได้ที่จะตรงมาด้วยความรวดเร็ว ร่างแกร่งมายืนข้างกายร่างบางของคนรักที่กอดอกหันหน้าหนีเขาแบบไม่พอใจ มองหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างไม่พอใจ จนริวหลบสายตาด้วยความกลัว

แต่คุณธีร์ถูกใจเขาเหลือเกิน...

“เพื่อนหรือครับ” ยังคงคิดในแง่ดีอยู่อีกนะ แสดงตัวขนาดนี้แล้ว

“เอาไป...อยากได้ไม่ใช่หรือไง” พัฒน์ไม่สนใจ ยื่นถุงแหวนให้กับธีร์ ร่างผอมเทสิ่งที่อยู่ในถุงลงบนฝ่ามือก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจมองแหวนสลับกับหน้าคนซื้อมาให้ทันที ความดีใจ ความตื้นตันดันขึ้นมาจนเต็มอก อยากจะกระโดกอดอีกคนแต่ก็สำนึกได้ว่านี่เป็นที่สาธารณะ

“ซื้อให้กูหรือ”

“อือ” ตอบเสียงเนือย ทั้งคู่ลืมไปเลยว่ายังมีใครอีกคนยืนมองพวกเขาอยู่ยังไม่ได้ไปไหน
“วงเดียว?”

“เออ ใส่ไป จะได้ไปลอยกระทง พรุ่งนี้ทำงานเช้า” พัฒน์หยิบมันมาแล้วดึงมือซ้ายของธีร์มาแล้วสวมแหวนเข้าไปที่นิ้วนาง ขนาดแหวนพอดีกับนิ้วพอดี ธีร์ยิ้มระรื่นอย่างชอบใจ

“เอ่อ...ผมขอตัวก่อนนะครับ” ชายหนุ่มที่ชื่อริวขอตัวออกจากบรรยากาศที่เต็มไปด้วยสีชมพูแบบนี้ทันทีเมื่อรู้ว่าทั้งคู่เป็นอะไรกัน

“แล้วมันเป็นใคร มาคุยอะไรกับมึง”

“ไม่รู้ จู่ๆ ก็เข้ามา”

“แล้วทำไมไปคุยกับมัน ไหนว่าไม่ชอบผู้ชายมาจีบ” เริ่มหาเรื่องธีร์แล้ว

“ก็กำลังจะด่าไงแต่มึงเข้ามาก่อน”

“แล้วไป!” พัฒน์เองก็ไม่ได้โกรธมากนักหรอกแค่ไม่พอใจที่เห็นผู้ชายเข้ามายุ่งกับคนของเขาก็เท่านั้น

“ไปลอยกระทงเถอะ”

“เออ! แล้วไม่โกรธแล้วไง” พัฒน์เลิกคิ้วถามที่เห็นคนรักอารมณ์ดีเอามากๆ หลังจากที่เขาสวมแหวนให้ ร่างสูงเพิ่งจะเข้าใจความรู้สึกของการใส่แหวนคู่ มันให้ความรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง และที่สำคัญมันแสดงความเป็นเจ้าของของอีกคนได้ด้วย รู้แบบนี้ หาให้ใส่ตั้งนานแล้ว...

“ไม่มี๊! ใครโกรธอะไร มึงน่ะมั่ว” ธีร์ปฏิเสธ ก็ตนได้ของที่อยากได้แล้วนี่นา แถมคนรักยังสวมให้อีกแม้จะสวมแบบห่ามๆ แต่ก็ดีใจที่มันเป็นคนใส่ให้

“หึหึ” ก็ยังทำให้เขาอารมณ์ดีได้ตลอดเวลาอยู่ดี

ธีร์ที่เดินอยู่ฝั่งซ้ายมือของพัฒน์ก้มลงมองมือใหญ่ที่เขาอยากจะเดินจับอย่างคู่รักทั่วไป แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะมันสาธารณะเกินไป คนก็เยอะ ผู้คนอาจจะแตกตื่นได้ หากก็มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ธีร์ยืนนิ่งปิดปาก หน้าเห่อแดงด้วยความเขิน หัวใจเต้นแรงด้วยความดีใจและปลาบปลื้มใจเพราะคนที่ไม่ชอบใส่แหวนอย่างพัฒน์...

มีแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายเหมือนกับเขา...

แหวนรูปแบบเดียวกัน ลายเดียวกัน ต่างกันที่ขนาด...จากที่คิดว่าพัฒน์ไม่ใส่ มองแบบไม่น่าเชื่อว่าพัฒน์จะยอมตนถึงขนาดนี้

“ก็แหวนคู่ ถ้ากูไม่ใส่ ใครจะใส่” พัฒน์เอ่ยขึ้นลอยๆ ก่อนจะเดินนำไปข้างหน้าเพราะรู้ว่าธีร์กำลังตกใจและคิดอะไรอยู่

รักมึงจริงๆ เลยว่ะพัฒน์...


พัฒน์หยุดยืนหน้าแผงขายกระทงของยายคนหนึ่ง ก่อนจะหันมาถามคนข้างๆ ว่าอยากได้อันไหน ซึ่งธีร์ก็กวาดสายตามองดูว่าจะเอาอันไหนดี สุดท้ายก็เลือกเอากระทงขนมปังมาเพราะปลาจะได้กินได้ด้วย

“ของมึงล่ะ” ถามออกไปเมื่อเห็นว่าพัฒน์จ่ายเงินแล้ว

“ทำไมต้องซื้อสอง มาด้วยกัน ก็ลอยด้วยกัน” เป็นคำตอบเรียกเลือดบนใบหน้าได้เป้นอย่างดี เขายืนถือกระทงก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย และยิ่งอายเข้าไปอีกเมื่อยายขายกระทงอวยพร

“เงินทอนพ่อหนุ่ม ขอให้รักกันนานๆ นะ”

“เอ่อ...คือว่า” ธีร์ทำท่าจะแก้ต่างให้กับตัวเองและคนรัก

“ยายเข้าใจลูก ความรักมันห้ามกันไม่ได้ รักษาความรักนี้เอาไว้ดีๆ นะลูก”

“ขอบคุณครับ” พัฒน์เอ่ยเสียงทุ้มต่ำ ใบหน้าจะนิ่งเฉยแค่ไหน แต่สายตาที่มองกันตอนนี้มันอ่อนโยนจนธีร์ยิ้มแก้มปริ

อย่างน้อยก็มีหนึ่งคนที่เข้าใจในที่แบบนี้

เขาเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วตรงสู่จุดลอยกระทองที่เป็นเหมือนแพให้คนลงไปยืนได้ และเป็นจุดที่ไม่ค่อยมีคน เพราะส่วนใหญ่เข้าไปที่บันไดปูนอันใหญ่กันหมด พัฒน์กับธีร์เลยเลือกที่จะลอยตรงนี้ด้วยกัน

“มึงอธิษฐานก่อน เดี๋ยวกูจะขอทีหลัง” ธีร์ยื่นกระทงให้พัฒน์

“แล้วทำไมมึงไม่ขอก่อน”

“อย่างสงสัยได้ไหม”

“อือ”

พัฒน์ถือกระทงน้อยไว้ระหว่างอกแล้วหลับตาขออะไรบางอย่างที่ธีร์ไม่อาจจะล่วงรู้ คิดในใจว่าคนรักจะขอเกี่ยวกับพวกเขาทั้งคู่เหมือนที่ธีร์จะทำหรือเปล่า เมื่อเสร็จพัฒน์ก็ยื่นคืนมาให้ธีร์ ร่างโปร่งหลับตาขอพรที่นึกเก็บไว้ทันที

ขอบคุณพระแม่คงคาที่ทำให้พวกเราได้มีน้ำกินน้ำใช้จนถึงทุกวันนี้ กระทงใบนี้เป็นเพียงเครื่องแทนสิ่งสักการบูชาต่อท่าน ขอให้เรามีน้ำกินน้ำใช้ตลอดไปไม่มีขาด และขอให้รักของเราเป็นดั่งกระทงใบนี้ ให้ลอยไปได้นานที่สุด เคียงข้างกันไป ประคับประคองกันไป เมื่อถึงเวลา...ก็ขอให้หายไปด้วยกัน...

ขอให้มันรักผม...อย่างนี้ตลอดไป

เมื่ออธิษฐานเสร็จแล้ว ธีร์ก็พยักหน้าส่งสัญญาณให้พัฒน์มาช่วยกันลอยกระทงของเราลงสู่น้ำแห่งนี้ พัฒน์จับกระทงผ่านมือเรียนของธีร์ทั้งคู่นั่งลงแล้วส่งกระทงลงน้ำอย่างเบามือ ธีร์มองไปยังกระทงส่วนอีกคนก็มองใบหน้าที่มีความสุขของคนรัก อดไม่ได้ที่หอมแก้มใสนั้นเบาๆ

ฟอด

“มึง...ทำบ้าอะไร เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”

“...” ร่างสูงไม่ชอบแต่ยักไหล่อย่างไม่สนใจ เดินออกจากตรงนั้นมาจนธีร์ต้องเดินตามเพราะพัฒน์คงจะพากลับคอนโดแล้วแน่ๆ

“พัฒน์”

“อืม”

“ขอบคุณนะ” ธีร์พูดบอก จ้องแผ่นหลังกว้างที่ยืนล้วงกางเกงอยู่ข้างหน้าไม่หันมามองเขา แต่ก็พอเดาออกว่าร่างสูงทำหน้าเช่นไร ก็หน้าเดิมๆ ไง ทำหน้าเบื่อโลก

“เรื่อง?”

“ทั้งแหวน แล้วก็พามาลอยกระทง”

“ก็ไม่เห็นจะต้องขอบคุณ”

“มึง...อยู่กับกูแล้วมีความสุขไหม” ธีร์ถามเบาๆ น้ำเสียงไม่มั่นใจ พัฒน์หันมามองคนด้านหลังก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

เหนื่อยใจกับความคิดมากของธีร์จริงๆ

“กูไม่ทนอยู่กับคนที่ไม่ทำให้กูมีความสุขหรอกนะ” พัฒน์ตอบ ซึ่งธีร์ก็เบะปากอย่างหมั่นไส้ที่มันจะตอบออกมาตรงๆ ก็ไม่ได้ ชอบอ้อมค้อมตลอด

“หมั่นไส้!!”

“เป็นบ้าอะไรอีก”

“หมั่นไส้มึงไง”

“ไร้สาระ กลับห้องนอนเถอะ กูเหนื่อยมากแล้ว” เจอแบบนี้เขาก็อยากแกล้งสิ

“ไม่เอา เดินดูของก่อน”

“งั้นก็เดินไปคนเดียว กูจะกลับแล้ว” พัฒน์เดินหนีคิดว่าตัวเองเหนือกว่า เพราะตนมีทั้งคีย์การ์ด มีเงิน ส่วนร่างโปร่งไม่มีอะไรเลย ยิ้มอย่างสะใจที่เป็นผู้ชนะ แต่แล้วก็ต้องหันมามองธีร์หน้าดุเมื่ออีกคนพูดจาไม่เข้าหู

“ก็ได้ เสน่ห์กูคงพอที่จะให้ใครมาเดินด้วยได้สักคนสองคน มึงไปพักผ่อนก่อนก็ได้ เดี๋ยวตามกลับไปหรือถ้ามึงไม่ตื่นมาเปิดประตู กูก็อาจจะนอนกับคนที่พาเที่ยว โอ๊ย!!” พูดไม่ทันจบก็โดนกระชากไหล่เข้าหาตัวพัฒน์อย่างรุนแรง ใบหน้าของพัฒน์ฉายแววโกรธขึ้ง โมโห พูดเสียงรอดไรฟัน

“ก็เอาสิ แต่หนีจากกูให้ได้ก็แล้วกัน”

“โอ๊ย! เจ็บนะ!”

จะไม่ให้เจ็บได้ยังไงมันกระชากแขนเขาแล้วบังคับให้เดินตามแรงลาก นี่มันคิดว่าเมียมันเป็นรถลากหรือไงถึงได้ทำแบบนี้

แค่แกล้งเล่นเองวุ้ย โหดเหี้ยๆ อ่ะ

“เจ็บหรือไง ดี!!” มันออกแรงบีบที่แขนอีก จนธีร์ต่อยเข้าที่หน้าท้องแกร่ง แต่พัฒน์ก็เหมือนจะไม่รู้สึกอะไรอยู่ดี ลากเขาเอาลากเขาเอา ธีร์ไม่อยากจะโวยวายมากเดี๋ยวจะกลายเป็นจุดสนใจ

“พัฒน์เบาๆ เมื่อกี้กูแกล้งเล่น” นิ่วหน้าเพราะมันเจ็บเกินไป สงสัยว่าจะโมโหจริงจัง

“แกล้ง? ดี!! ตอนนี้กูก็แกล้งมึงอยู่” ออกแรงบีบอีกกระชากให้คนตัวเล็กกว่ามาเดินข้างๆ ซึ่งธีร์ก็ต้องก้าวตามเพื่อไม่ให้ห่างมาก ยิ่งห่างยิ่งเจ็บ

“พัฒน์ขอโทษ ปล่อยนะ” ธีร์อ้อนน้ำตาเล็ดออกมาเล็กน้อยด้วยความเจ็บ

“ไม่!!”

แล้วธีร์ก็โดนลากไปจนถึงห้อง พอเป็นอิสระ แขนเขาก็ขึ้นรอยมืออย่างชัดเจน ลืมไปว่าไม่ควรยั่วโมโห เพราะจะโยนอะไรเจ็บๆ แบบนี้แหละ

“เจ็บ”

“ไม่ต้องมาโอดครวญ ทำเองทั้งนั้น” ร่างสูงหนีเขาไปในห้องแต่งตัวเปลี่ยนเป็นชุดนอน เขาก็ทำบ้าง ออกมาก็เจอพัฒน์นอนหันหลังให้ ธีร์พ่นลมหายใจออกมากับคนตัวโตที่น้อยใจถึงขนาดไม่ยอมทำหน้าที่ลูบหลังให้ ธีร์ปิดไฟแล้วนอนลงบนเตียง คนตัวใหญ่กว่าก็นอนนิ่งๆ อยู่ข้างๆ

ธีร์พลิกไปมาเพื่อเรียกร้องความสนใจเพราะตนนอนไม่หลับ หันไปมองแผ่นหลังกว้างก็อดหงุดหงิดไม่ได้เพราะไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเขาเลย

“ชิ!” ธีร์ส่งเสียงเบาๆ ก่อนจะนอนหันหลังให้พัฒน์ เอาโทรศัพท์ออกมาเล่นแก้เซ็ง ยังไงก็นอนไม่หลับ ตอนนี้ก็เกือบจะห้าทุ่มกว่าๆ แล้ว กะจะเล่นจนหลับไปเองนั่นแหละ แต่แล้วก็ยอมแพ้เพราะไม่มีใครคุยด้วยเลย ตัดสินใจหันหน้าเข้าหาแผ่นหลังกว้างของพัฒน์ ขยับเข้าไปหาแล้วกอดพัฒน์จากด้านหลังใบหน้าแนบแผ่นหลังอย่างออดอ้อน พัฒน์ที่แค่หลับตาไม่ได้หลับอย่างที่ธีร์คิดก็พลิกตัวหันหน้าเข้าธีร์ทั้งๆ ที่ตาก็ปิดอยู่

“อ่ะ” สอดแขนไปล่างศีรษะให้คนรักนอนทับแขน อีกข้างก็โอบกอดแล้วลูบหลัง ใบหน้าของธีร์ก็ถูอกอย่างเอาใจ ก็ถ้าพัฒน์ยังโกรธอยู่ ก็นอนไม่หลับน่ะสิ

“นอน” สั่งเสียงเข้มจนธีร์หยุดถูหน้ามือก็กอดพัฒน์ตอบกลายเป็นว่าทั้งคู่นอนกอดกันแน่นมาก คิดถึงภาพผู้ชายตัวสูงไล่เลี่ยกันนอนกอดกัน สำหรับคนอื่นอาจจะพิลึก แต่สำหรับพวกเขามันเป็นปกติธรรมดา

อยู่กันข้างนอกพวกเขาสองคนจะเงียบๆ ไม่ค่อยคุยกันสักเท่าไหร่ แต่เมื่ออยู่ด้วยกันแล้ว ทั้งเถียง ทั้งทะเลาะ ที่ว่ามาแค่ธีร์คนเดียวเพราะชอบหาเรื่องทะเลาะกับพัฒน์ และที่สำคัญ แสดงความรักต่อกันตลอด

“พัฒน์”

“ฮือ” ครางรับอย่างรำคาญ

“กูรักมึงนะ”

“อืม...กัน” เสียงที่ตอบออกมาเบาหวิวจนธีร์ฟังไม่ออก จนต้องถามอีกครั้ง

“อะไรนะ”

ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียก มือที่หยุดลูบหลัง ลมหายใจเข้าออกปกติ บ่งบอกว่าเจ้าตัวหลับไปแล้ว ธีร์ถึงกับเครียดเพราะคนที่นอนหลับหลังเขาเสมอหลับไปแล้ว

แล้วนี่กู...จะหลับไหมเนี่ย...


แต่ก็เอาเถอะ ได้ลอยกระทงกับพัฒน์ก็มีความสุขแล้ว

“รักมึงมากๆ เลยว่ะ”



แล้วพวกคุณล่ะ มีคู่ลอยกระทงที่จะอยู่กับคุณไปชั่วชีวิตหรือยัง...






100%

 :hao5: :hao5: :hao5:

   มดกัด โดยส่วนตัวคู่นี้ ยูกิชอบตอนนี้นะ ดูยังไงดีล่ะ มันเป็นการที่แบบว่าคนที่ไม่เคยยอมอะไรใครเลยในชีวิต ต้องมายอมคนดื้ออย่างพี่ธีร์อ่ะ ใครหายคิดถึงแล้วก็เม้นท์นะคะ

พูดคุยกันได้ที่แฟนเพจเช่นเดิม ไปด่า ไปว่า ไปชม ไปทวงนิยาย ได้หมดค่ะ

https://www.facebook.com/sawachiyuki/ (https://www.facebook.com/sawachiyuki/)

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 28-11-2015 23:21:45

โอยยยย น่ารักเว่อร์   :mew1: :mew1:

มดเต็มเตียงเลยยย5555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-11-2015 23:45:56

วันไหนไม่ทะเลาะคงนอนไม่หลับ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 29-11-2015 03:23:51

เป็นนิยายที่แต่งให้นายเอกเกือบตาย แต่พระเอกลั้ลลา เสียใจแบบไม่จริงใจอยู่2ตอน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 29-11-2015 06:12:17

มีงอนและง้อกันเบาๆ ธีร์นี่ก็ยังเสน่ห์แรงไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 29-11-2015 13:01:17

พัฒน์อ่อนลงไปมากจริงๆ สำหรับ ธีร์

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 29-11-2015 13:08:21

พ่อแง่แม่งอนจริงๆคู่นี้  :laugh:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: Arzumi ที่ 29-11-2015 17:47:21

อื้มหืม หวานเกินไปและ  :hao7:ไม่เกรงใจคนไม่มีคู่เลยเน้อ รักนะจุฟ   :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-11-2015 21:04:29

ชอบๆๆ "รอผัวอยู่เนี่ย" 55555 ขนาดแค่คิดนะถ้าพูดออกไปนี่นะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-11-2015 21:14:49

คู่นี้น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ. ตอนตีกันนี่โหดจะแย่
ทีตอนนี้มีนอนลูบหลัง กรี้ดดพี่พัฒน์
น้องธีร์อย่าปล่อยสเน่ห์เรี่ยราดนะจ๊ะเดี๋ยวได้เจ็บตัว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 29-11-2015 22:47:35

ละมุนละไมมากตอนนี้ โฮวววว แต่ยังคงความโหด  :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 30-11-2015 23:47:13

แหม   หวานเฟร่อไม่สนใจใครเลย

น้องธีร์ขี้อ้อนขึ้นทุกวัน  อิพี่พัฒน์ก็หีงโหดตลอด    :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 01-12-2015 06:58:54

ชอบคู่ที่สุดดดดดดดด พี่ธีร์น่ารักตลอดๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 01-12-2015 21:58:29

ชอบคู่นี้มากๆ เหมือนกันค่ะ
โอยยย พัฒน์ขี้หึงสุดๆสะใจสุดๆ 555555

ขอบคุณค่ะ คิดถึงน้า
 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: packy ที่ 06-12-2015 08:38:08

รอออ ตอนพิเศษวันพ่อ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 14-12-2015 20:25:49

หวานจนมดขึ้นแล้ว 55

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันลอยกระทง 100% P:65 > 28-11-58
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 15-12-2015 06:34:24

อ๊ายยยย ขอซินเจี่ยมาโรยไล่มดหน่อย หวานไป หวานไป

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 26-12-2015 21:57:04

Special เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
Merry X’ Mas

อากาศหนาวในช่วงสิ้นปีแบบนี้ ทำให้ทุกคนต้องใส่เสื้อกันหนาวย่างหนาแน่เพราะลมหนาวแรงกว่าทุกๆ ปี ร่างแกร่งนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานของตนอย่างเคร่งเครียด ต้องรีบแก้ไขในส่วนที่ฝ่ายต้อนรับทำงานพลาดอีกด้วย จากที่อารมณ์ดีแปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ไม่ดี ขนาดเลขาของตนยังเข้าหน้าไม่ติด จะรายงานหรือจะเอางานมาให้ก็ก้มหน้าก้มตากลัวจนตัวสั่น แต่มันยิ่งสร้างความรำคายใจให้ร่างสูงมากจนต้องไล่ออกไป

ใครๆ ก็เข้าหาพัฒน์ไม่ได้แล้วตอนนี้

“อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจ ต้องให้ผมลงไปทำเองไหมครับ!!” ถามปลายสายเสียงแข็งจนปลายสายละล่ำละลักตอบกลับมาแบบกลัวๆ

“ขอโทษหรือ? คุณเอาเวลาที่มานั่งรู้สึกผิดไปแก้ไขงานให้เรียบร้อยก่อนส่งลูกค้าดีกว่าไหม!!” ยังคงตำหนิหัวหน้างานที่ควบคุมการผลิตรถส่งลูกค้าต่อด้วยความไม่พอใจ

พัฒน์เป็นคนพูดน้อย แต่เวลาตำหนิหรือว่าลูกน้องแล้ว เขาจะพูดยาวมากๆ แต่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความน่ากลัวและทำให้คนฟังแทบตายกับน้ำเสียงได้เลย สีหน้าและสายตาก็เช่นกัน

“อย่าให้ผมต้องลงไปจัดการเอง ภายในวันนี้ ส่วนที่พลาดต้องแก้ไขแล้วนำส่งลูกค้าในวันพรุ่งนี้ให้ทัน แล้วมีอะไรให้รายงานผมตลอด ไม่ใช่นิ่งเงียบ”

เมื่อวางสายไปก็หันมาอ่านเอกสารต่อ ความเครียด ความไม่ได้ดั่งใจเริ่มตีขึ้นไปที่สมองให้เกิดอาการปวดออกมา จนต้องเอามือบีบขมับตัวเองเพื่อเป็นการบรรเทา

“ครับคุณดิน” รับโทรศัพท์ที่ผู้เป็นนายโทรมาหา

(จัดการเรียบร้อยยัง)

“ใกล้จะเสร็จแล้วครับ ขอเวลาอีกประมาณชั่วโมงครึ่งครับ” พัฒน์พลางมองนาฬิกาที่ข้อมือไปด้วย

(อืม...เอาให้เร็วที่สุดก็แล้วกัน)

“ครับ”

ตอนนี้ก็เที่ยงกว่าๆ แล้ว ธีร์จะทานข้าวหรือยัง ด้วยความเคยชินต่อให้งานยุ่งแค่ไหนพัฒน์ก็ต้องปลีกเวลาโทรหาคนรักแม้จะคุยได้สองสามนาทีก็ตาม

(ว่า! ตอนนี้งานกูยุ่งมากเลย มีอะไรก็รีบพูด) พัฒน์ยกยิ้มน้อยๆ แม้ว่าเสียงปลายสายจะเครียดมากไม่แพ้ตนเมื่อครู่เลย นี่เองสินะฤทธิ์ของความรัก

ต่อให้เหนื่อย ให้เครียดแค่ไหน เสียงของคนรักก็คือน้ำดับไฟ

“กินข้าวยัง”

(กินแล้ว)

“โกหก”

(อ่ะ เอ่อ เออๆ เดี๋ยวไปกิน พอใจยัง)

“อือ”

(แค่นี้นะ ทำงานก่อน) ธีร์วางสายโดยที่ไม่รอให้เขาพูดอะไรอีก ก่อนที่เขาจะส่ายหน้าไปมาแล้ววางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ กองหนังสือที่เอามาอ้างอิงงาน

สักพักเลขาก็เอาอาหารที่ได้รับคำสั่งจากธีร์ให้มาเสิร์ฟทุกวันโดยเจ้าตัวลิสต์รายการอาหารในแต่ละวันให้เรียบร้อย พอมองเห็นอาหารแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ เลขาสาวเห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วขอตัวออกจากห้องไปทำงานต่อ พัฒน์วางทุกอย่างแล้วทานอาหารราวกับว่ามีเวลาเหลือเฟือทั้งๆ ที่เจ้านายอย่างปฐพีเพิ่งจะโทรมาเร่งงานเมื่อกี้

ทุกอย่างเขาสามารถเพิกเฉยได้ทั้งหมด แต่ความเป็นห่วงเป็นใยของธีร์ เขาเพิกเฉยหรือเมินมันไม่ได้จริงๆ ต่อให้ธีร์จะไม่รู้ว่าเขาทานจริงหรือเปล่า เขาก็อยากจะซื่อสัตย์ต่อความเชื่อใจที่ธีร์มีให้

วันนี้วันที่ 25 ธันวาคม หลายๆ คน รู้จักกันในวันศริสมาสต์ แต่สำหรับพัฒน์ วันนี้มันเป็นอะไรที่มากกว่านั้น วันนี้ในปีที่แล้วเป็นวันที่เขาบอกรักธีร์เป็นครั้งแรกและครั้งเดียว ซึ่งเป็นวันที่เขาพาธีร์ไปบ้าน นั่นก็หมายความว่า เขาต้องการจะจริงจังและให้ธีร์เป็นคนที่อยู่เคียงข้างตลอดไป

เพราะฉะนั้น พัฒน์จึงยึดวันนี้เป็นวันครบรอบของพวกเขา...

1 ปีที่รักกัน 2 ปีที่รู้จักกัน มันผ่านอะไรมาเยอะมากจริงๆ ในทุกๆ วันที่อยู่ด้วยกัน ความโดดเดี่ยวที่ใครบางคนต้องไปทำงานต่างจังหวัดต่างประเทศ แต่เพราะความเชื่อใจกัน และความมั่นคงของพวกเขา เลยผ่านกันมาจนถึงวันนี้ได้


พัฒน์อยากจะให้วันนี้เป็นวันบอกรักธีร์เป็นครั้งที่สอง ตอกย้ำความรักที่มีให้ที่นอกจากการกระทำที่ผ่าน เขารู้ว่าธีร์เริ่มจะไม่มั่นใจเพราะเราไม่เคยพูดจาดีๆ กันบ่อย แต่ใช่ว่าจะไม่มี เขามันพวกปากหนัก พูดหวานทีไรต้องจบที่เตียงทุกทีเหตุผลเพราะว่าเขินไง

เขาเป็นผู้ชายธรรมดา แม้คนอื่นจะว่าเป็นคนตายด้าน ยิ้มไม่เป็น ไร้หัวใจ แต่เอาเข้าจริงๆ เขาก็มีความรู้สึก เขิน อายเป็น เพียงแต่ว่ามันเป็นแค่กับธีร์คนเดียวเท่านั้น

ฉะนั้นแล้ว เขาอยากจะให้วันนี้เป็นวันที่ธีร์ประทับใจที่สุด

“อืม...จัดการให้เรียบร้อย”

พัฒน์บอกปลายสายไปเมื่อมีโทรศัพท์โทรเข้ามารายงานอะไรบางอย่าง ก่อนจะวางแล้วอมยิ้มทำงานต่อไป พรุ่งนี้เป็นวันหยุด ที่เหนื่อยมาตลอดทั้ง 2 อาทิตย์ พวกเขาก็ควรจะได้พักผ่อนเสียที และจะปิดยาวในช่วงวันที่ 27 ธันวาคมถึง 5 มกราคมอีกที แต่เพราะที่พวกเขาสองคนเร่งทำงานเคลียร์งานนั่นนี่ก็เพื่อจะหยุดในวันพรุ่งนี้ด้วย

ธีร์ไม่รู้หรอกว่า...พัฒน์เตรียมอะไรไว้ให้

...

...

...


“เฮ้อ...ในที่สุดก็จะได้กลับไปอาบน้ำนอนเสียที ว่าแต่วันนี้วันคริสมาสต์นี่ เหมือนจะมีอะไรพิเศษๆ ในวันนี้แฮะ แต่ช่างเถอะ คิดไม่ออกเปล่าๆ” ธีร์ส่ายหน้าแรงๆ เพื่อสลัดความคิดของตัวเองออกไป มือล้วงหากุญแจรถ

“อื้อ” ในในจังหวะที่จะปลดล็อกรถ ก็มีมือปริศนามาปิดปากเขาเอาไว้ ทำราวกับว่ากำลังจะลักพาตัวเขา ร่างทั้งร่างสะดุ้งด้วยความตกใจ แต่พอจะกระทุ้งศอกขัดขืน กลิ่นที่คุ้นเคยก็ทำให้ธีร์หยุดและยืนกอดอกยิ้มๆ

เล่นบ้าบออะไร คนยิ่งขี้ตกใจด้วยช่วงนี้

“อ่อย” ธีร์สั่งเสียงอู้อี้

“หึหึ” พัฒน์ค่อยๆ เอามืออกจากปากของธีร์

“มาทำไมเนี่ย” หันมาถามอย่างเอาเรื่อง

“ก็มารับ”

“มารับ? รับทำไมครับคุณพัฒน์ ผมก็มารถของตัวเองเนี่ย” เอ่ยด้วยวาจาประชดประชันแล้ว แต่พัฒน์ไม่ตอบโต้อะไรอีกนอกจากยิ้มมุมปากนิดๆ ดึงแขนธีร์ให้เดินตาม

“จะไปไหน รถกูอยู่นี่” ธีร์พยายามยื้อแขนตัวเองไว้ แล้วคนตัวเล็กกว่าจะสู้แรงคนที่ตัวใหญ่กว่าได้ยังไง เลยล้มเลิกเดินตามคนรักเงียบๆ

มันพาเขาเข้ามาในตัวตึกที่เขาเพิ่งจะออกมาเมื่อกี้ ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุด ก่อนที่ขายาวของพัฒน์จะเดินนำไปที่บันไดพาไปที่ดาดฟ้า ธีร์ที่เดินตามก็ไม่พูดไม่ถาม ไม่บ่น รอดูว่าอีกคนจะทำอะไร

ฉลองคริสมาสต์บนดาดฟ้าหรือเปล่า แต่ก็ไม่ใช่อย่างที่คิดเพราะสิ่งตรงหน้า

“เครื่องบินเจ็ท?” ธีร์พึมพำชื่อเจ้าสิ่งที่เขากำลังเห็นอย่างตะลึง

“ไปเถอะ”

“ด่ะ เดี๋ยว จะไปไหน”

“วันหยุดยาวปีนี้กูจะพามึงไปเที่ยว”

“ที่ไหน”

“ตามมา ถึงแล้วก็รู้เอง” ก็ยังคงยืนยันแบบนี้ ธีร์เลยเดินตามขึ้นไปยังเครื่องบินส่วนตัวอย่างช่วยไม่ได้ มองความสุดยอดของมัน คิดในใจอย่างตื้นตัน

ตั้งแต่รู้จักมันมานอกจากเครื่องบินที่นั่งไปต่างประเทศหรือต่างจังหวัด กูก็มีโอกาสได้นั่งเฮลิคอปเตอร์แล้วก็เครื่องบินส่วนตัวอีกด้วย

บุญของกูจริงๆ ครับ

“ของใครอีกเนี่ย”

“พี่โรม”

“คุณโรมัน อะไรนั่นใช่มั้ย”

“อือ”

คงจะรวยอย่างที่ไอ้อินบอกจริงๆ นั่นแหละ เห็นแล้วก็อิจฉาพัฒน์ที่ได้รู้จักกับคนรวยๆ แบบนี้ แถมยังเป็นลูกนายพลอีก เคยเห็นหน้าจากหนังสือพิมพ์แล้ว หล่อเหี้ยๆ เลยครับ หล่อ สูงจนกูอิจฉา หล่อราวกับเทพบุตรจุติลงมาเกิด นี่แค่เห็นในรูปนะเนี่ย ถ้าตัวจริง คงไม่กล้าเข้าใกล้

“เสื้อผ้ากูล่ะ” ถามเมื่อนึกขึ้นได้

“เอามาแล้วน่า”
“ทำเป็นรำคาญ ไม่พูดแล้วก็ได้วะ” ธีร์สะบัดหน้าหนี มองดูท้องฟ้าที่มืดสนิทยามค่ำคืน พลางคิดไปด้วยว่าพัฒน์จะพาเขาไปไหน อาจจะพาไปกระบี่เหมือนเดิมก็ได้ เพราะคราวที่แล้วก็ไม่ได้เที่ยวเท่าไหร่ แต่คนอย่างพัฒน์ไม่น่าจะพาไปที่เดิมๆ หรอก

เดาเอาน่ะ…


เครื่องบินเจ็ทค่อยๆ ลงจอดที่ลานจอดแห่งหนึ่งที่ธีร์มองไปทางด้านซ้ายก็เจอกับบ้านพักหลังพอดีๆ ไม่ใหญ่เว่อร์เหมือนบ้านพักตากอากาศที่กระบี่ของโรมัน นี่มันลานจอดอยู่ด้านหลังของบ้านสินะ มองไปรอบๆ ก็เจอต้นมะพร้าว ทราย เลยไปเป็นทะเลตอนมืด

เป็นทะเล แต่ไม่ใช่ที่เดิม…เขาชอบทะเลจัง

“ที่นี่ที่ไหน”

“บ้านพักแถวทะเลแหวก” พัฒน์ตอบ

“จังหวัด?” มันคุ้นๆ จนต้องถามออกไป

“กระบี่”

“อ๋อ อยากมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาส คราวนี้จะเที่ยวให้หนำใจเลย ฮ่าๆ ทำดีมากเลยพัฒน์ เยี่ยมๆ” ยกนิ้วโป้งให้คนรักอย่างสุขใจ ความเครียดที่สั่งสมมาตลอดทั้งวันจางหายไปหมด

“ก็ปิดยาวนี่ กูไม่อยากทนฟังมึงด่าเหมือนปีที่แล้ว”

“เลยตัดสินใจพามาก่อนว่างั้น แล้วนี่จะอยู่กี่วัน”

“มึงอยากอยู่ถึงวันที่ 5 ไหมล่ะ” พัฒน์ถามนิ่งๆ

“จะบ้าหรือไง นานไปเว้ย” ธีร์ไม่เห็นด้วย

ในเที่ยวที่เดิมๆ ในวันหยุดยาวแบบนี้เนี่ยนะ ไม่ไหวป่ะ พัฒน์ก็หัวเราะออกมาเบาๆ เรื่องเที่ยวนี่ขอให้บอก ธีร์แลดูชอบเป็นพิเศษ ไม่ต้องกังวลหรอก พัฒน์มีแพลนเยอะ

ก็บอกแล้วว่าไม่อยากให้ธีร์ด่าเขาถ้าหากว่าเขาไม่มีแผนพาไปเที่ยวที่ไหนเลย ก็จัดให้นานๆ ครั้งเท่านั้นแหละ

“หึหึ วันที่ 30 ธันวาคม เราจะเดินทางไปบ้านพักของพวกกูที่ภูเรือ เป็นบ้านพักตากอากาศที่กูกับไอ้พุฒิสร้างขึ้นเพื่อไปเที่ยวไปพัก พ่อกับแม่ชอบไปเที่ยวจังหวัดเลยบ่อยๆ อาจจะเป็นเพราะว่าเพื่อนท่านอยู่ที่นั่นเยอะล่ะมั้ง” พัฒน์เล่าให้ฟัง ซึ่งคนรักอย่างธีร์ก็รับฟังอย่างตั้งใจ เพิ่งจะรู้เหมือนกันว่าพัฒน์มีบ้านพักที่จังหวัดเลยด้วย

“อยากไปแล้วอ่า”

“เอาไว้เที่ยวที่นี่ก่อนแล้วค่อยไปหนาวที่นั่น”

“จริงด้วย ที่นั่นต้องหนาวมากแน่ๆ”

“ไม่ต้องห่วง” พัฒน์พึมพำเบาๆ จ้องใบหน้าใสของคนรักอย่างมีความหมาย ที่ร่างโปร่งเห็นแล้วต้องหลบสายตาหนี ก็เล่นจ้องอย่างกับจะกลืนกินแบบนี้

ใครจะไปสู้ไหว...

“ทำไม...”

“กูจะจุดไฟเผามึงให้” สิ้นคำตอบที่ทำเอาบรรยากาศหวานๆ หายไป ธีร์ก็เตะที่หน้าแข้งของพัฒน์แรงๆ สามสี่ทีให้หายหมั่นไส้

ปัก ปัก ปัก ปัก

“พอแล้วมั้ง ขาคนไม่ใช่ฟุตบอล” พัฒน์ยกขาดันขาของธีร์ที่ทำท่าจะเตะเข้ามาอีก จนธีร์เกือบล้ม แต่ดีที่ทรงตัวเอาไว้ได้

“ทำไมถึงเงียบจัง”

“ทะเลแถวบ้านพักพี่โรมเปิดให้เข้ามาเดินเล่น หรือขายของได้ตอน 8 โมงถึง 1 ทุ่ม ตอนนี้มันสามทุ่มกว่าแล้วนี่ เลยเงียบ” พัฒน์ตอบ แล้วพากันเดินตามคนของพัฒน์ที่เดินนำทั้งคู่ไปยังตัวบ้าน

“คนเลยเชื่องั้นหรือ เชื่อฟังดีแฮะ”

“คนของพี่โรมคอยไล่ตอนปิดน่ะ” สุดยอดของอำนาจที่แม้ว่าเจ้านายของพวกเขาไม่อาจจะสู้ได้ ก็แน่นอนล่ะ เขาเป็นถึงลูกของนายพล ทำธุรกิจนำเข้าอาวุธส่งกองทัพ

ใครได้คุณโรมันเป็นแฟนหรือสามี คงจะโชคร้ายในความโชคดีสินะ

“อ้อ!!” อย่างนี้นี่เอง

ทั้งสองคนเดินเข้ามาในบ้านจากประตูด้านหลัง เพราะด้านหน้าเป็นอีกฝั่งหนึ่ง พัฒน์เล่าให้คนรักฟังว่าด้านหน้าประตูหันเข้าหาทะเล มีสระว่ายน้ำที่เชื่อต่อไปยังทะเลด้วย พูดแค่นี้ธีร์ก็ตื่นเต้นจนไม่อยากหลับอย่านอนแล้วล่ะ

“สวัสดีครับคุณพัฒน์ ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งนะครับ”

“ครับ นี่ธีร์นะครับ” พัฒน์แนะนำ ซึ่งผู้ดูแลบ้านหลังนี้ก็ทำความเคารพอย่างนอบน้อม

“สวัสดีครับ” ร่างโปร่งยกมือไหว้ ซึ่งคนอายุมากกว่าก็รับไหว้ยิ้มๆ

“สถานที่เรียบร้อยแล้วนะครับ” หันมารายงานพัฒน์ ซึ่งเขาก็พยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะหันมาพูดบอกคนข้างกาย

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน เดี๋ยวค่อยมาหาอะไรกิน”

“อือ”

ทั้งคู่ตรงไปยังห้องพักที่คนงานจัดไว้ให้ ห้องนอนห้องนี้อยู่ฝั่งทะเล เวลาเปิดม่านหรือเปิดประตูระเบียงก็จะเป็นทะเล น่าจะเป็นห้องท้ายๆ หน่อย เพราะเดินเลยห้องแรกๆ มาเยอะมาก

“ห้องออกจะมีตั้งเยอะ แล้วทำไมกูต้องนอนกับมึงตลอด” ธีร์บ่นพลางเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ถูกเตรียมไว้ให้แล้ว เปิดตู้เสื้อผ้าก็ตกใจว่าชุดพวกนี้มันมาตอนไหน แสดงว่าพัฒน์วางแผนเอาไว้อีกแล้วล่ะสิท่า

เตรียมการเอาไว้ดีมาก

“ก็จะเปลืองทำไม ที่สำคัญ มันหนาวนะ”

“หึหึ กลัวอะไร มีฮีทเตอร์นี่”

“อยากให้พูด?”

“แล้วอะไรล่ะ บอกมาสิ”

“ถ้าไม่กอดมึง...” เว้นราวกับต้องการแกล้ง แต่ร่างโปร่งก็นิ่งตั้งใจฟังเป็นอย่างดี

“…”

“กูนอนไม่หลับ”

“ชิ!! น่าหมั่นไส้” ธีร์หนีเข้าห้องน้ำไปด้วยความเขินอายอย่างที่สุด วันนี้พัฒน์ทำตัวเลี่ยนๆ แปลกๆ จนธีร์นึกสงสัยว่าอะไรเข้าสิง

แต่ช่างเถอะ ไม่ว่าพัฒน์จะทำอะไร เขาก็รับได้และชอบทั้งนั้นแหละ






50%

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

   เมื่อวานไม่ได้ลงเพราะเดี้ยงค่ะ ฮ่าๆ ยังไงก็เม้นท์ติชมได้ คิดถึงพัฒน์ธีร์ก็บอกกล่าวกัน พูดคุย สอบถาม ทวงนิยายได้ที่แฟนเพจของยูกิเลยค่ะ ^_^

https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 26-12-2015 22:22:47

ทวงเลย ได้มั้ย ต่อเร็ววววว กำลังหวาน  :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: shiomi ที่ 27-12-2015 01:50:38

อร๊ายยยยยยยยยยยยย พี่พัฒน์!!!!!!!!
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 27-12-2015 02:43:24

ฮึกกกกกกก ขออีก 50% ที่เหลือด้วยค่าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 27-12-2015 11:28:52

อุ๊ย ไม่อยากจะคิด ไม่คิดเลยจริงๆ แต่มือนี่จิกหมอนแน่น ทิชชู่ข้างกาย  :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-12-2015 12:35:33

รอดูคู่ดุเดือดคู่นี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 27-12-2015 20:14:48

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 27-12-2015 21:05:14

โอ้ยยยย เวลาพัฒน์จะทำอะไรหวานๆที ขนลุกไปล่วงหน้าหลายวันเลยค่ะ
ธีร์คงงง แต่ก็ชอบใช่มะล่า 55555555

คิดถึงทั้งคู่เลยยยย :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-12-2015 21:21:31

อัดธาตุเหล็ก. เตรียมเสียเลือด.   :z1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 50% P:66 > 26-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 28-12-2015 16:31:31

หวานๆ รออีกครึ่ง!

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 28-12-2015 22:31:51

ครึ่งหลัง

ทั้งสองคนผลัดกันอาบน้ำ พอทุกอย่างเรียบร้อยก็เป็นเวลาที่พัฒน์จะพาธีร์ลงไปทานอาหารด้านล่าง ร่างแกร่งพาธีร์มาหยุดตรงหน้าประตูบานหนึ่งที่อยู่ในบ้าน เปิดเข้าไปก็พบว่าห้องนี้ถูกเนรมิตในธีมวันคริสมาสต์ ทั้งต้นไม้ ทั้งไฟ ประดับ ทั้งของประดับตกแต่ง เปิดม่านให้มองเห็นทะเล ด้านนอกติดไฟประดับเป็นข้อความว่า Merry X’Mas กล่องของขวัญตกแต่งมากมาย มีโต๊ะอาหารวางอยู่ตรงกลาง ที่สำคัญ ในห้องนี้มีเตาเผาด้วย ความรู้สึกเหมือนเป็นปาร์ตี้วันคริสมาสต์จริงๆ

อ๋อ...วันนี้วันคริสมาสต์ ก็คุ้นๆ อยู่ว่าเป็นวันอะไร ลืมไปเลยนะเนี่ย

“ปาร์ตี้?”

“อือ”

“สองคนเนี่ยนะ” ธีร์อยากจะหัวเราะให้ลั่น ถ้าไม่เกรงใจพ่อบ้านล่ะก็นะ

“ทำไม มึงอยากให้มีคนเยอะๆ หรือไง”

“เปล่า...แค่มึงก็พอแล้ว”

“พูดได้ดี” พัฒน์ทำท่าจะหอมแก้มใสของคนรักแต่ธีร์ก็เอามือปิดปากเอาไว้ได้ก่อนจะสัมผัสกับแก้ม ดุร่างสูงเล็กน้อยเพราะมีพ่อบ้านอยู่ในห้องนี้ด้วย

“ดูคนก่อนโว้ย มึงนี่มัน”

“จะอายอะไร เขารู้อยู่แล้วล่ะน่า”

“แต่กูไม่ชอบ” เอ่ยเสียงเข้มจนพัฒน์พยักหน้าอย่างจำยอม

“โอเคๆ เตรียมของเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ” พัฒน์ถามพ่อบ้านหรือคนดูแลที่นี่เสียงเรียบ มองรอบๆ ห้องอย่างตรวจตรา

“ทุกอย่างครบอย่างที่คุณพัฒน์ต้องการครับ”

“ถ้าอย่างนั้นเชิญพักผ่อนได้เลยนะครับ”

“ทานให้อร่อยนะครับ” พ่อบ้านโค้งให้อย่างเรียบร้อยและออกจากห้องไป ส่วนพัฒน์ก็เดินนำคนตัวเล็กกว่ามาที่โต๊ะอาหารที่มีอาหารและเครื่องดื่มมึนเมาที่แรงที่สุดอยู่บนโต๊ะ

“นี่กะจะมอมเหล้ากันใช่ไหม ฮะๆ” ถามกลั้วเสียงหัวเราะ

“ไม่เคยเห็นมึงเมานี่” พัฒน์ยกยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้

“ก็เลยอยากเห็นว่างั้น”

“ได้หรือเปล่าล่ะ”

“หึ! ดูแลด้วยละกันนะ” ธีร์นั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งหนึ่ง พัฒน์ก็นั่งตามอีกฝั่งหนึ่ง ทั้งคู่ลงมือทานอาหารตรงหน้า ธีร์เลือกจะดื่มก่อนเพื่อให้เมาเร็ว

ไหนๆ ก็อยากเห็นเขาเมา จัดให้หน่อยก็ไม่เห็นเป็นไร


ถ้าพัฒน์ย้อนเวลากลับไปได้เขาก็จะกลับไปแก้ไขบางสิ่งที่เขาได้ทำพลาดไป อย่างเช่นเหตุการณ์ตอนนี้ ถ้าย้อนกลับไปได้ เขาจะไม่ให้มันเมาเด็ดขาด!!!

ใบหน้าขาวใสตอนนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปอย่างมากมายจนพัฒน์ต้องคอยห้ามให้เลิกดื่ม เข้าใจแล้วว่าทำไมเวลาดื่มด้วยกันธีร์ไม่เคยดื่มจนเมา

เพราะเมาแล้วเป็นแบบนี้ไง

“จายยย...ของช้านนน มานเปนนของเธอออ...ม่ายยย ว่านานนเท่ารายยย เอิ้ก”

“พอแล้วเว้ย รั่วฉิบหายเลยมึง” พัฒน์พยายามห้ามคนรักที่คอยเอาแต่จะร้องเพลงจะเต้น ทั้งๆ ที่เพลงที่ดังคลออยู่ตอนนี้เป็นเพลงช้าๆ เบาๆ ฟังสบายๆ แต่ที่ร่างโปร่งร้องออกมามันเป็นคนละเพลงกับที่เปิดเลยให้ตายสิ

“ม่ายเอา!!”

“อย่าดื้อ!!” พัฒน์ตะคอกเสียงดัง จนธีร์สะดุ้ง ใบหน้าแดงซ่าน ดวงตาเรียวที่หยาดเยิ้มมองตาร่างแกร่งอย่างน้อยใจ เบะปากน้ำตาไหลพราก

โว้ยยยย...ไม่น่าเลยกู

“ฮือ...ดุเค้าเหรอ ม่ายน้า ดุเค้าทำมายยยย”

“ชู่ว เงียบๆ ไม่ได้ดุนะครับไม่ได้ดุ” พัฒน์รีบโอบกอดปลอบขวัญอีกคนราวกับเด็กน้อย

กูจะจำไว้ แล้วไม่ให้มันเมาอีก!!

“จริงไหม!” ถามแบบน้ำหูน้ำตาเต็มหน้าเดือดร้อนพัฒน์ที่ต้องเช็ดให้มันเนี่ยแหละ

“จริง”

“ฮือ...โกหกเค้าอ่า” เริ่มเป่าปี่อีกครั้ง

“เฮ้ยเปล่า ไม่ได้โกหกครับ” พูดเพราะใส่แล้วก็ยังไม่เชื่อ ต้องทำยังไงเมียถึงจะเชื่อกูวะ!!

“แก้ตัว ฮือๆ แก้ตัวชัดๆ ทามมายนิสัยเสีย อึก”

“เปล่าๆ ไม่ได้แก้ตัว”

“พูดเพราะๆ ด้วย ฮึก” ต่อรองอีก ให้ตายสิวะ จับฆ่าหมกทะเลดีไหม

“ครับๆ ไม่ได้แก้ตัวครับ ไม่ได้ดุครับ”

“ฮืออออ...พัฒน์ ร้ากกเค้าม้าย” ถามเสียงยานคาง ขาเริ่มจะไม่มีแรงที่จะยืนต่อไป เลยได้แต่ดันตัวเข้าหาพัมน์ซึ่งร่างสูงก็ถอยหลังเรื่อยๆ จนหลังกว้างติดกับกำแพง

เฮ้อ...เหนื่อยชะมัด

“ตอบบบบ”

“ครับๆ ถ้าตอบตอนนี้ไม่พูดตอนปกติแล้วนะครับ”

เขาตั้งใจจะพูดปีละครั้งพอและพูดในวันนี้วันเดียวเท่านั้น

“อื้อๆๆๆ” พยักหน้ารัวจนร่างสูงส่ายหน้าไปมาอย่างระอา

“กูจะถือว่ากูพูดแล้วนะ ไม่มีต่อรอง จำได้หรือไม่ได้ก็เรื่องของมึง”

“คร้าบ บอกมาเลย ร้ากกกเค้ามากม้าย” ยกมือคล้องคอแกร่ง แล้วเทน้ำหนักเข้าแนบชิดกับพัฒน์ จนพัฒน์ต้องกอดเอวเอวไว้เป็นการประคองตัวของคนรักเอาไว้

“รักสิครับ รักมากด้วย” พัฒน์กระซิบข้างหูคนรักเบาๆ จนธีร์หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ก่อนจะบอกรักพัฒน์ออกมาเสียงยานคาง พร้อมๆ กับหอแก้มสากอย่างหมั่นเขี้ยวอีกด้วย

“รักเหมือนกัน”

น่าแปลกที่ประโยคบอกรักของธีร์ไม่ได้มีน้ำเสียงของคนเมาอยู่เลยสักนิด สายตาที่มองสบกับพัฒน์มีความหยดเยิ้มก็จริงแต่ว่าเหมือนคนไม่ได้เมาเท่าไหร่ ไหนจากกายที่เทน้ำหนักมาที่เขากับยืนด้วยเรี่ยวแรงของตัวเอง

“มึง!” พัฒน์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“กูคอแข็งน่ะ ฮะๆ”

“ยังจะมาหัวเราะอีก โธ่เว้ย!! มึงหลอกกู!!!” พัฒน์ตวาดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ผลักร่างคนรักให้ถอยห่างออกไป แล้วเดินหนีไป ธีร์ที่เมา แต่ไม่เมามาก พอมึนๆ เท่านั้นเดินตามพัฒน์ไปยิ้มๆ

ที่เขากล้าทำอะไรเพี้ยนๆ แบบเมื่อกี้นี่เพราะแอลกอฮอล์ทั้งนั้นนั่นแหละ คอแข้งจริง แต่ดื่มไปเยอะขนาดนี้ก็มีมึนบ้างนั่นแหละ แต่ไม่ถึงกับไม่มีสตินี่

“อะไรๆ เขินหรือไง อายเป็นด้วยหรือไอ้เสือยิ้มยาก” ธีร์ตามแซวอย่างไม่ลดละ

นานๆ เขาจะเห็นภาพแบบนี้สักครั้ง ร่างสูงยืนกอดอกมองไปยังทะเล มองไม่ให้เห็นไม่เห็นอะไรเลย แต่ธีร์ก็รู้ว่าพัฒน์ทำหน้าแบบไหนอยู่เลยกอดเอวสอบจากทางด้านหลังอย่างเอาใจ

ประโยคบอกรักเมื่อกี้มีอานุภาพทำลายล้างสูงมาก เขาแทบจะหัวใจวายตายเลยล่ะ

จุ๊บ!

เขาพรมจูบที่ท้ายทอยแข้งแรงของพัฒน์อย่างง้องอน ทั้งเลียทั้งดูดทำรอยเอาไว้อย่างที่พัฒน์เคยทำกับเขา พัฒน์บอกรักเขาในรอบหนึ่งปี ธีร์รอฟังมาโดยตลอด ไม่นึกว่าพัฒน์จะยอมพูดในวันแบบนี้ วันคริสมาสต์ของทุกคน แต่สำหรับเขาเป็นวันที่จำได้ดี วันนี้เมื่อปีที่แล้วเขาต้องเอาใจแม่ผัวสารพัดและที่ยังจำได้ไม่เปลี่ยน

มันบอกรักเขาในวันนี้... ปีนี้มันก็ตั้งใจบอกเขาในวันนี้อีก

เข้าใจจุดประสงค์แล้ว

“รักมึงน้า รักที่สุดเลย อย่างโกรธดิ”

“แล้วแกล้งทำไม” พัฒน์ยังคงไม่ยอมหันมา ปล่อยให้ธีร์กอดทางข้างหลังต่อไป ต่อให้ธีร์ทั้งจูบท้ายทอย ทั้งขบติ่งหู พัฒน์ก็กัดฟันอดทนเพื่อไม่ให้หันมาจับร่างเล็กกว่าทุ่มพื้น!

“ก็มึงอยากเห็นกูเมา ก็เลยแกล้งไปงั้นๆ แต่ถ้าเมาจริงๆ ของกูไม่ใช่แบบนี้หรอก ไอ้อินเคยบอกว่า...” ธีร์ไม่รู้ว่าจะพูดออกไปดีไหม เพราะมันไม่น่าให้พูดเลยสักนิด เรื่องน่าอายแบบนี้

“ว่าอะไร”

“ไม่ต้องรู้หรอก กูอาย” ธีร์ว่าแบบนั้น “หายโกรธกูเถอะน้า”

“มึงก็บอกมาก่อนว่าเวลาเมามึงเป็นยังไง แบบนั้นกูอาจจะหายโกรธก็ได้ แต่ถ้ามึงไม่บอก กูก็จะโกรธมึง ไม่พาเที่ยว แล้วจะพิสูจน์โดยการจับมึงกรอกเหล้าซะ!!!” ถือว่าเป็นคำขาด ธีร์ถอนหายใจออกมาแล้วกระซิบข้างหูบอกเบาๆ

“เซ็กส์จัด”

พัฒน์ยกยิ้มขึ้นมาเมื่ออีกคนตอบ และรู้สึกไม่พอใจที่เวลาธีร์เมาแล้วกลายเป็นคนเซ็กส์จัด อิจฉาอินทัชและหึงย้อนหลังเลยทีเดียว ร่างสูงหันกลับมาเผชิญหน้า ธีร์ยกแขนขึ้นคล้องคอเบียดกายเข้าหาพัฒน์อย่างยั่วยวน ประกบริมฝีปากลงบนกลีบปากของพัฒน์ทันทีด้วยความรุนแรงและเร่าร้อน

พัฒน์จับเอวของธีร์แล้วดึงเข้าหากายตน บดเบียดริมฝีปากกับธีร์อย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน เสียงริมฝีปากที่แลกกับอย่างเมามันส์ดังขึ้นก้องหู จนเมื่อต่างคนต่างพอใจแล้วก็ผละออกมามองหน้ากัน ธีร์ที่หอบน้อยๆ ก็มองจ้องคนรักด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน เขาไม่เมามากก็จริง แต่ดื่มไปเยอะก็ถือว่าเกือบเมา

“ปกติมึงก็เซ็กส์จัดเหมือนกันนี่” พัฒน์ว่า

“มึงก็พอกันนั่นแหละ ชิ!”

“หึหึ มึงรู้ไหมว่าวันนี้สำหรับเราคือวันอะไร” พัฒน์ถาม รอยยิ้มอ่อนโยนมอบให้กับคนรักอย่างธีร์

“วันคริสมาสต์ไง”

“ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้”

“วันอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่วันที่มึงบอกรักกูเนี่ย ปล่อยให้กูรอตั้งนาน ถามก็บ่ายเบี่ยง พอมึงตอบออกมาว่ารักเมื่อกี้ กูก็เข้าใจทันทีว่ามึงพากูมาที่นี่ทำไม”

ใช่! ตอนแรกเขาก็คิดว่ามันเป็นวันคริสมาสต์ธรรมดา แต่พอได้ยินว่ารักจากปากคนรัก เขาก็เข้าใจทุกอย่างถูกต้อง...

“ฉลาด ปีหน้าไม่ต้องฟังมันแล้ว โทษฐานที่มึงหลอกกู”

“มึงอยากให้กูตายหรือ”

“ไม่นี่ เพราะคำพูดน่ะไม่จำเป็น กุจะบอกผ่านร่างกายทุกวันเลยเป็นไง”

“ไอ้หื่น”

“ไม่ต่างกันหรอกน่า”

“ไอ้โหด ไอ้ป่าเถื่อน”

“ยอมรับ”

“ชิ! ยังไงก็ เมอร์รี่คริสมาสต์ก็แล้วกัน” ธีร์พูดเสียงเบา ก่อนจะสวมกอดร่างคนรักแน่น เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างแบบไม่มีสิ้นสุด

เขาอยากจะให้รักของพวกเขาเป็นเหมือนสายน้ำที่ไม่มีจุดจบ

“อืม...แล้วก็ครบรอบหนึ่งปีของเรา”

“อื้อ...รักมึงนะ” ธีร์เอ่ยคำว่ารักให้พัฒน์ฟังหลายรอบมากจนพัฒน์ต้องจุมพิตกลุ่มผมสวยเบาๆ กอดตอบแล้วทั้งคู่ก็เคลื่อนไหวเบาๆ ไปกับจังหวะเพลงที่ดังคลอในห้องที่แสนอบอุ่นแบบนี้

“อย่าเปลี่ยนใจไปจากกูนะ ไม่ว่ากูจะดื้อหรือทำตัวน่าปวดหัวแค่ไหนก็อย่าทิ้งกูนะ” เป็นประโยคขอร้องที่น่ารักและน่าสงสารผสมๆ กัน พัฒน์หัวเราะในลำคอเบาๆ พึมพำบอกอย่างสุดรัก

“ไม่มีทางหรอก”

ธีร์หลับตาน้ำตาไหลออกมาอยากซาบซึ้ง มันไม่ใช่คำสัญญาก็จริง แต่ธีร์ก็เชื่อมั่นกับคำพูดนี้ของคนรัก เขาจึงปล่อยให้น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มนี้ไหลต่อไปไม่สนที่จะเช็ดมัน

ร้องไห้ให้กับเรื่องยินดียังดีกว่าร้องไห้เพราะเสียใจ


“กูจะทิ้งมึงได้ยังไง รั...ขนาดนี้แล้ว”

แม้จะฟังไม่ชัดว่าพูดอะไร แต่ธีร์ก็รับรู้ได้ด้วยหัวใจ...





100%

 :katai5: :katai5: :katai5:

   ครบค่า ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ หวังว่าปีหน้า ปีถัดไป ทุกคนจะยังจำพัฒน์ธีร์เอาไว้ในใจตลอดไปนะคะ

   https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 28-12-2015 22:51:59

พี่ธีร์น่ารักตลอดๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: isuloveU Soly ที่ 28-12-2015 23:05:46

แข็งแรง  o13 :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 28-12-2015 23:24:39

ธีร์เอ้ยยยยยยยย ไม่ธรรมดาตลอด อำพัฒน์ซะอยู่หมัดเลย 5555555
คำบอกรักพัฒน์นี่ช่างหวานจริงๆ ตรึงใจนะสำหรับคนที่ไม่เคยพูดแล้วพูดออกมา เป็นคำที่จะจำไว้ไม่ลืมเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 28-12-2015 23:29:28

นานๆทีจะเห็นพัฒน์เสียทีให้ธีร์ โดนแกล้งซะเสียเซลฟ์เลย 55555

น้องธีร์น่าร้ากกกกกกก  มุ้งมิ้งออดอ้อนขนาดนี้ พี่พัฒน์จะไม่รักยังงัยไหว  อิ อิ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 28-12-2015 23:34:42

คู่นี้ก็น่าร้ากกกกกก

แต่แอบอยากเห็นธีร์ตอนเมานะ หึหึ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 29-12-2015 13:34:05

น่ารักๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-12-2015 14:06:28

 :o8:  กรี้ด หวานจังเลย
ขอบคุณยูกิค่ะ มีคำผิดนิดนึงจ้ะ
เตาผิงค่ะ ไม่ใช่เตาเผา
แข็งแรง

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 29-12-2015 15:18:11

อ่านมาถึงตอนที่ 33 ยังไม่ตกลงปลงใจกันเลย ลุ้นจนเหนื่อย  :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 29-12-2015 17:35:04

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 29-12-2015 18:09:43

ปีชงของธีร์ป่าวเนี่ย ตั้งกะเริ่มเรื่องมา เข้าโรงบาลกีรอบแล้วเนี่ย นับจนลืม :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 29-12-2015 19:25:19

 :-[ :-[ :-[น่ารัก :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 29-12-2015 22:30:30

เฮ้อออออ กว่าจะรักกันได้ เลือดสาดท่วมจอเลย กร๊ากกกกกกก  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 30-12-2015 00:20:38

แผนสูงนะธีร์

อ่านแล้วเขิน :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: Timber Huang ที่ 30-12-2015 10:28:02

ฟินฟุดฟุด :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 30-12-2015 16:17:58

 :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: mammam ที่ 31-12-2015 13:30:58

 :haun4: :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 01-01-2016 13:56:35

หวานที่สุดเลยเธอ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 03-01-2016 01:25:13

โอ๊ยยย เพิ่งมาอ่าน ธีร์น่าร๊ากกกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: Rosnest ที่ 03-01-2016 01:46:25

ธีร์หนูStrong!!มาก   :ling1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: Momichi ที่ 04-01-2016 22:40:18

พี่พัฒน์น้อธีร์น่ารักมาก แรกโห๊ดโหด หลังๆหวานซะน้ำตาลเรียกพ่อ จิกหมอนสุดๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Merry X' Mas 100% P:66 > 28-12-58
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 09-01-2016 23:49:25

รักคู่นี้มากกก
จิงๆรักทุกคู่เลย
พี่ดินพี่เพลิงน้องดรีม
พัฒน์ธีร์
พุฒเจ็ม
รามอิน
แล้วก้ออยากเห็นคู่คุณโรมันด้วย
ชอบมากกกยูกิ
รอติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆนะค้า

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 10-01-2016 10:12:50

Special เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
เริ่มต้นปีใหม่

   วันนี้วันที่ 31 ธันวาคม เป็นวันสิ้นปีที่หลายๆ คนรอคอยที่ เป็นวันที่ทุกๆ คนหยุดกัน ซึ่งบริษัทในเครืออภิหชัยบดินทร์ รัตนมณีโชติ และอมรไพพิจิตร ปิดให้พนักงานในบริษัทยาวเลย และในวันหยุดยาวแบบนี้ ผู้บริหารอย่างปฐพีกับอัคนีก็ไปเที่ยวต่างประเทศตามฉบับของทั้งคู่ แน่นอนว่าสองแฝดแยกกันไปตามลำพังเมื่อรู้สึกอยากพักผ่อนเงียบๆ คนเดียว พีชธินมีแพลนเคาท์ดาวน์ที่จังหวัดเลย ส่วนพุฒิเจ็มควงกันไปญี่ปุ่น ก็เหลือเพียงแค่พัฒน์ธีร์ ที่ไม่มีแผนอะไรเลย ยังคงนั่งมองหน้ากันอยู่ที่ห้องในวันหยุดแบบนี้

“กูถามอีกที มึงมีแผนจะพากูไปไหน” ถามเป็นรอบที่ร้อยกว่าแล้ว แต่คำตอบที่ธีร์ได้ก็หวังว่ามันจะแตกต่างจากคำตอบเดิมๆ

“ไม่มี”

หมดหวัง...วันสิ้นปีที่แสนจะไม่มีอะไรต่างกันเลย

“ที่กูไม่พูด ไม่บ่นเหี้ยอะไรเลยเนี่ย คือกูไม่สน ไม่อยากใช่ป่ะ กูก็คิดว่ามึงจะฉลาดคิดได้เองว่าควรจะพากูไป ไม่ใช่รอให้กูขอแบบนี้!!” เสียงโวยวายดังออกมาจากปากของธีร์อย่างทนไม่ไหวที่พัฒน์เอาแต่เงียบ

แทนที่จะได้ไปเที่ยว ไปฉลองหรือได้เคาท์ดาวน์ต่างถิ่นบ้าง แต่นี่ไม่มี... พอเขาทนไม่ไหวก็เลยถามมันไปว่ามีพาไปไหนหรือเปล่า คำตอบที่ได้คือไม่ ไม่ ไม่ แล้วก็ไม่!!

กูควรจะทิ้งแล้วไปหาแฟนใหม่ดีไหมวะเนี่ย...

“กูผิดเอง กูพลาดเองที่คิดว่ามึงอยากจะพาไปเที่ยวไปไหนมาไหนแล้วแอบจัดการไว้เรียบร้อยอะไรแบบนี้ แต่กูคงฝันมากไป ลืมได้ยังไงว่ามีคนอย่างมึงเป็นแฟนเนี่ย”

“เลิกบ่นสักทีได้ไหมวะ หนวกหู!”

“เอ้าไอ้นี่ กูกำลังโมโหเว้ย!!”

“โมโหก็โมโหสิวะ แต่มึงไม่มีสิทธิ์บ่นว่าการมีแฟนแบบกูมันแย่นะเว้ย ทำไม คนอย่างกูมันทำไม”

“ก็คนอย่างมึงมันเย็นชา ตายด้าน โรแมนติกไม่เป็น ไม่เคยเอาใจอะไรกูสักอย่างแล้วที่สำคัญ นอกจะไม่หวานไม่อะไรแล้ว ยังคงเป็นตัวทำลายบรรยากาศอีกด้วย! อยู่กับมึงนี่แบบทุกวันหยุดก็เอาแต่อยู่ห้อง ไม่ก็ไปบ้านพ่อกับแม่มึงหรือบ้านกู บ้างก็ไปเดินเที่ยวห้าง ชีวิตทั้งปีกูก็มีอยู่แค่นี้ แล้วนี่มันส่งท้ายปีเก่า แล้วพรุ่งนี้ก็ปีใหม่แล้ว มึงไม่คิดที่จะทำอะไรให้มันดีขึ้นเลยหรือไงวะ!! มึงเข้าใจไหมว่ากูเบื่อ!!!” ระบายออกมาอย่างทนไม่ไหว

ทำงาน วันหยุดก็อยู่แต่ที่เดิมๆ ไม่ได้เที่ยวพักผ่อนเลย

ที่จริงธีร์ไม่ใช่คนชอบอะไรที่มันหวานๆ โรแมนติกอะไรมากนัก เพราะรู้ดีว่าเขากับพัฒน์ต่างเป็นผู้ชายทั้งคู่ แล้วถ้าหวานมันก็เลี่ยนจนดูไม่ใช่ผู้ชาย แต่ก้ใช่ว่าธีร์จะชอบที่ไม่มีอะไรแบบนี้เลยนะเว้ย

ไม่ต้องหวานก็ได้ แต่แค่ฉากประทับใจแบบนี้ ทำให้หน่อยไม่ได้หรือไงกัน นี่แฟนนะเว้ย คนรักนะเว้ย เมียนะเว้ย...มึงให้อะไรกับกูบ้างก็ได้

ร่างสูงมองหน้าคนพูดน้อยๆ ใบหน้าเรียบนิ่ง ไม่รู้สึกอะไรเลย แววตาที่จ้องมองธีร์เต็มไปด้วยความตัดพ้อน้อยใจ จนธีร์นิ่งไป เพราะคิดว่าตนอาจจะพูดแรงจนเกินไป

“งั้นหรือ” เสียงทุ้มต่ำถามออกมาบางเบา หันหน้าหนีธีร์ จนร่างโปร่งรู้สึกใจไม่ดีที่เห็นร่างสูงเมินเขา

“เอ่อ...ค่ะ คือว่า”

“การที่อยู่กับกูมันทำให้มึงเบื่อขนาดนี้เลยหรือไง ขอโทษด้วยละกันที่หวานไม่เป็น ไม่โรแมนติก ไม่เคยเอาใจ ก็ทำยังไงได้ กูมันผู้ชายห่ามๆ กูก็แค่คิดว่าเป็นกูที่กูเป็นนี่แหละดีแล้ว” ประโยคที่แสนจะเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรแต่ถ้าเห็นสายตาดุๆ ตอนนี้ รับรอง ธีร์น้ำตาแตกแน่

เพราะมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด น้อยใจ และเสียใจ

“คิดว่ามึงจะมีความสุขที่ได้อยู่กับกู กูที่กูเป็นกู”

“พัฒน์...มึงจะไปไหน” ธีร์ถามเสียงสั่น กลัวคำตอบที่ธีร์ไม่อยากจะได้ยินที่สุด ร่างแกร่งที่ทำท่าจะเดินหนีหันมามองร่างโปร่งที่หลบสายตาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเบาๆ ที่ทำให้ธีร์ใจหาย

“เราลองทบทวนความรู้สึกกันหน่อยไหม” พัฒน์ถาม

“มึง...จะเลิกกับกูใช่ไหม” ถามเสียงสั่น พัฒน์ยังคงมีสีหน้าไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆ ที่คนรักกำลังจะร้องไห้

“เปล่า...กูแค่อยากให้มึงคิด ว่ามึงต้องการอะไรกันแน่ เพราะที่มึงพูดมา กูทำให้ไม่ได้ กูหวานให้ไม่ได้ กูโรแมนติกให้ไม่ได้ แค่พูดดีๆ ด้วยยังทำไม่ได้เลย” พัฒน์ยิ่งพูดออกไปก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองแย่มาก เป็นคนรักที่แย่จริงๆ โดยไม่เข้าใจธีร์เลยว่า ร่างโปร่งไม่ได้ต้องการจะหมายถึงแบบนั้น

ธีร์เห็นว่าท่าจะไม่ดี ก็ยอมอ่อนให้อย่างง่าย ไม่ว่าครั้งไหน ธีร์จะเป็นฝ่ายยอมก่อนเสมอ ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงที่พัฒน์โมโหราวกับพายุ เขาก็รู้ตัวดีว่าไม่ควรรุนแรงกลับ เลยไม่ค่อยทะเลาะกันแบบรุนแรงสักครั้ง

ครั้งนี้ก็ไม่ได้รุนแรง แต่มันเกิดจากความเอาแต่ใจของธีร์ เขาผิดเอง...

“ไม่เอาแล้วก็ได้ นะ...ไม่ไปนะ” ธีร์เดินไปคว้าชายเสื้อของพัฒน์เอาไว้เพื่อกันไม่ให้พัฒน์เดินหนี ดวงตาที่สั่นไหวช้อนมองคนตัวสูงด้วยความกลัว

“กูอยากให้เวลามึง เผื่อบางที กูไม่ใช่...”

“ไม่เอา...ไม่เอาแล้ว อยู่กับกูนะ”

ถ้าต้องห่างกับพัฒน์ ต้องทะเลาะกับพัฒน์ ต้องทำให้พัฒน์รู้สึกไม่ดี เขายอมก็ได้ เขายอมไม่เรื่องมาก เขายอมไม่เอาแต่ใจก็ได้ ขอให้พัฒน์ไม่ไปก็พอ

เขายอมทุกอย่างเลย

“เฮ้อ...ธีร์ กูไม่ได้จะเลิก กูแค่ให้ให้มึงคิด แล้วกูก็ขอคิด” พัฒน์พยายามอธิบาย แต่ธีร์ก็ส่ายหน้าอย่างเดียวอย่างไม่ยอม

“ไม่เอา ถ้ามึงคิดได้ว่าไม่ได้รักกูล่ะ”

“ธีร์...กูไม่ใช่คนที่จะรักใครหรือเลิกรักได้ง่ายๆ พ่อแม่กู กูยังไม่เลิกรักเลย ไม่ต้องกลัว”

“แต่มันไม่เหมือนกันนี่”

“สำหรับกูคือเหมือน...เพราะมึงเป็นคนในครอบครัวกูแล้วนะธีร์ การที่มันจะไม่ใช่หรือเลิกเป็นคือไม่มีทาง เหมือนกับพ่อแม่กูที่ไม่เคยเลิกเป็นคนในครอบครัวสำหรับกูนั่นแหละ”

ได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกผิด

“กูขอโทษ กูแค่น้อยใจที่มึงไม่มีแพลนพากูเที่ยว”

“กูก็น้อยใจที่มึงเบื่อที่ต้องอยู่กับกู”

“ไม่ใช่นะ!” ธีร์รีบแย้ง

“แต่กูเข้าใจแบบนั้น”

“พัฒน์...กูขอโทษจริงๆ กูมีความสุขที่ได้อยู่กับมึงนะ แต่กูแค่เบื่อที่ต้องไปไหนมาไหนอย่างเดิมๆ” รีบชี้แจงเพื่อไม่ให้คนรักเข้าใจผิด

“กูขอเวลาคิด...” ร่างแกร่งยังคงยืนยันคำเดิม จนธีร์ใจเสีย น้ำตาไหลอกมาอย่างห้ามไม่อยู่ แต่พัฒน์นี่แหละที่คอยเช็ดน้ำตาออกให้

“พัฒน์...จะทิ้งกูเหรอ ฮึก”

“เปล่า...เดี๋ยวก็กลับมา”

“นานไหม ฮึก กูอยากเคาท์ดาวน์กับมึง” ธีร์ถามปนสะอื้น จนพัฒน์แทบจะใจอ่อน แต่คนอย่างพัฒน์พูดคำไหนก็คำนั้น

“ไม่รู้...”

“ตอนเย็นมึงต้องกลับนะ”

“กูขอดูก่อน ถ้าไม่กลับจะโทรมาบอก”

“นี่มึงจะไม่นอนกับกูเหรอ” ถามกลัวๆ

เพราะตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน พวกเขาก็ไม่เคยห่างกันสักครั้ง ยกเว้นเสียว่าต่างคนต่างมีงานที่ต้องค้างคืนต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ แต่มันก็ไม่ใช่สถานการณ์ที่อึมครึมแบบนี้

“ขอดูก่อน”

“พัฒน์...”

“กูไปล่ะ แล้วจะโทรหา” พัฒน์แกะมือร่างโปร่งที่กำชายเสื้อของเขาแน่น ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ธีร์ทิ้งตัวกับพื้นร้องไห้ด้วยความเสียใจ

เขาต้องนานแค่ไหนมันถึงจะกลับมา...

แล้วถ้ามันกลับมา คำตอบของพัฒน์ไม่ใช่เขาอีกต่อไปจะทำยังไง...



มันเป็นวันสิ้นปี...ที่เขาแทบจะสิ้นใจ โดยไม่รู้ว่าจะมีต่อไป หรือจบลง

“กูรักมึง...ฮึก กูไม่เอาอะไรแล้วก็ได้ ฮือ”

…

…

…


ตลอดทั้งวันธีร์เดินไปเดินมาอย่างสับสน ร้อนใจ รอให้พัฒน์กลับมา เขาไม่ได้ร้องไห้ต่อเพราะร่างแกร่งบอกว่าไม่ได้จะเลิกกับเขา เพราะฉะนั้น แค่รอให้เจ้าตัวกลับมาเท่านั้น จากนี้ไปธีร์จะไม่ทำอะไร ไม่เอาแต่ใจ ไม่โวยวายแล้วก็ได้ จะอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ แม้ใจอยากจะให้พัฒน์ทำอะไรให้บ้างเล็กๆ น้อยๆ แต่ถ้าแลกกับการต้องห่างกันแบบนี้ ไม่เข้าใจกันแบบนี้ ธีร์ก็ขออยู่แบบนี้ดีกว่า

อย่างน้อยเขายังมีพัฒน์อยู่...

“สวัสดีครับ พัฒน์ได้กลับบ้านหรือเปล่าครับคุณแม่” ธีร์ทนไม่ไหวโทรหาแม่ของพัฒน์ทันที

(ไม่นี่คะ มีอะไรหรือเปล่าลูก)

“ป่ะ เปล่าหรอกครับ”

(น้องธีร์ อย่าโกหกแม่นะคะ)

สุดท้ายก็ปิดบังผู้ใหญ่ไม่ได้ และธีร์ก็ยอมเล่าบอกผู้ใหญ่ทั้งหมด เพราะไม่สามารถเก็บเอาไว้คนเดียวได้ อยากให้ใครสักคนเข้าใจและรับฟังความอึดอัดตอนนี้ที่สุด

(ไม่ต้องกังวลไปลูก ตาพัฒน์แค่ขอคิดเท่านั้นลูก บทจะติสท์ก็บ้าแบบนี้แหละลูก ที่สำคัญ พี่เขาไม่ทิ้งให้น้องธีร์นอนคนเดียวหรอกลูก) คุณหญิงปลอบเสียงอ่อนโยน

“แต่...ผมกลัว”

(ไม่ต้องกลัวไป ตาพัฒน์รักน้องธีร์มากนะคะ)

“ครับ ผมทราบ”

(งั้นน้องธีร์จะยังกลัวอะไรอีก ไม่คิดว่าที่พี่พัฒน์โกรธหรือขอเวลาคิดแบบนี้ จะแอบไปทำอะไรเซอร์ไพรส์น้องธีร์บ้างหรือลูก) สิ้นเสียงของคุณหญิง ธีร์ก็นิ่งคิดตาม

มันก็จริงอย่างที่แม่พัฒน์พูด ปกติไม่เคยคิดจะน้อยอกน้อยใจอะไรง่ายๆ คำพูดแรงๆ เขาก็เคยพูดกับอีกคนไปแล้ว แต่โดนปิดปากด้วยปากแทน และจบลงที่เตียงตลอด

ไม่เห็นจะเคยน้อยใจ ขอเวลาคิดอะไรแบบนี้เลย

นี่กูโดนหลอกหรือวะ!!!

“ไม่มีทางหรอกครับ คนแบบมันน่ะ”

(ฮ่าๆ แม่เองก็คิดอย่างนั้น คนแบบพัฒน์จะทำอะไรหวานๆ เป็นที่ไหน มีแฟนก็มีแฟนเป็นคนแรกอีก และที่สำคัญน้องธีร์เป็นผู้ชาย พัฒน์คงคิดว่าธีร์คงไม่อยากได้อะไรจากพี่เขาหรือเปล่า)

“ผมก็ไม่เคยอยากได้อะไรหรอกครับคุณแม่ สำหรับผมแค่มีพัฒน์ก็พอแล้ว”

ถึงได้อยากให้อีกคนพาเขาไปเที่ยว ไปเคาท์ดาวน์ไง เขาอยากอยู่กับพัฒน์ในวันสิ้นปี แล้วเป็นคนแรกที่อวยพรวันปีใหม่ให้กันและกัน แค่อยากเปลี่ยนสถานที่บ้างก็เท่านั้น

ไม่คิดว่าการที่เขาจะพูดว่ามัน มันจะเก็บมาเป็นความน้อยใจขนาดนี้ ตอนที่พัฒน์ทำหน้าเศร้าเสียใจ ธีร์ก็สนใจแค่ตอนนั้น สนใจแค่ความรู้สึกของพัฒน์ ไม่มีกระจิตกระใจคิดว่ามันแปลกเลยที่เห็นมุมน้อยใจของพัฒน์เป็นครั้งแรก

ใช่!! ครั้งแรก ทำไมมึงโง่แบบนี้นะไอ้ธีร์ เพิ่งจะมาคิดได้ว่าอาการของไอ้พัฒน์มันไม่ปกติ

(ดีแล้วลูก งั้นแม่ขอตัวก่อนนะจ้ะ มีอะไรก็โทรมาได้ตลอดนะคะ)

“ครับ คุณแม่ ขอบคุณนะครับ”

หลังจากที่ร่างโปร่งวางสายจากแม่ของพัฒน์ ก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างแรง ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะเยาะเย้ยตัวเอง ที่ดันเป็นห่วงความรู้สึกของพัฒน์ จนมองไม่เห็นความผิดปกติ

กูจะทำยังกับมึงดีวะพัฒน์ ที่เอาความขี้สงสาร ขี้ใจอ่อนของกูมาล้อเล่นเนี่ย

“เอาเถอะ กูจะรอดูว่ามึงจะมีเซอร์ไพรส์อะไรหรือเปล่า”

ธีร์คิดได้แบบนั้นก็นอนคิดหาทางเอาคืนไอ้คนเจ้าบทบาท เจ้าแผนการนั่น ถ้าหากว่ามันมีแผนจริง เขาก็ต้องมีแผนบ้าง...

ไม่ยอมหรอกนะ ทำกูใจเสียไปแบบนี้แล้วน่ะ...


ธีร์ตัดสินใจโทรไปหาพัฒน์เพื่อจับผิดประโยคหรือคำพูดเพื่อให้แน่ใจว่าพัฒน์มีแผนการจริงๆ จะได้วางแผนรับมืออีกฝ่าย แต่อีกใจก็รู้สึกกลัวด้วย เพราะมันคิดได้ห้าสิบห้าสิบ คือครึ่งหนึ่งพัฒน์วางแผนเพื่อเซอร์ไพรส์ ส่วนอีกครึ่งหลังคือความรู้สึกจริงล้วนๆ

ใช่ว่าธีร์อยากจะเข้าข้างตัวเอง แต่เขาเป็นคนรัก มันก็หวังอะไรบ้างแหละ

(ว่าไง) ปลายสายรับด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบจนธีร์ถอนหายใจ

“อยู่ไหน เมื่อไหร่กลับ”

(กูยังไม่อยากกลับ เอาไว้จะกลับจะโทรบอกก็แล้วกัน)

“มึงไม่เป็นห่วงกูหรือไง เนี่ย! กูจะปอกแอปเปิ้ลแล้วมีดบาดด้วยล่ะ สะดุดล้มในห้องน้ำด้วย เจ็บไปหมดแล้วเนี่ย” แน่นอนว่าทั้งหมดธีร์โกหกออกไป

แต่ผลลัพธ์ที่ได้ดีกว่าที่คิด

(ว่าไงนะ!! ทำไมมึงไม่หัดระวังตัวเองวะ แล้วเป็นไงบ้าง ทำแผลหรือยัง แล้วที่ล้มในห้องน้ำ มึงเจ็บตรงไหนหรือเปล่า)

“เป็นห่วงกู อยากรู้ ก็กลับบ้านดิวะ” ธีร์ว่า แอบอมยิ้มเล็กน้อย

(กูบอกแล้วไงว่ากูไม่พร้อมกลับ ยังไงทำแผลก่อนนะ) ร่างแกร่งพยายามกล่อมให้ธีร์ทำแผล

“ทำไมถึงไม่พร้อม มึงทำงานอยู่หรือไง ยุ่งหรือไง ถึงมาหากูไม่ได้” ธีร์เริ่มทำเป็นเหวี่ยง

(เย็นๆ กูจะกลับนะ แค่นี้พอใจหรือยัง) ปลายสายถามอย่างหงุดหงิดที่ทุกอย่างไม่เป็นตามที่เขาต้องการเลยสักนิด แต่เพียงแค่นี้ มันก็ทำให้ธีร์รู้แล้วว่า พัฒน์คิดจะทำอะไร

“มึงยังโกรธกูอยู่เหรอ” ถามเสียงอ้อน แอบได้ยินพัฒน์ถอนหายใจเบาๆ ด้วย

(เปล่า...แต่ตอนนี้กูขอเวลานิดหนึ่ง มึงนอนพักไปก่อน ตอนเย็นๆ กูกลับบ้านแน่ๆ ทำแผลด้วยนะ เจ็บตรงไหนก็ไปหาหมอ) พัฒน์พยายามพูดออกมา อดเป็นห่วงไม่ได้ เพียงแค่ตอนที่ธีร์บอกว่ามีดบาด ล้มในห้องน้ำ เขาก็แทบจะถลากลับไปหาแล้ว อยากจะเห็นกับตาว่าธีร์ไม่เป็นอะไร แต่เพราะอะไรบางอย่างทำให้พัฒน์ไม่สามารถกลับได้อย่างที่ต้องการ

“แล้วถ้าเกิดว่ากูนอนตกเตียง หัวฟาดพื้น ความจำเสื่อมขึ้นมาล่ะ”

(ธีร์!!) เรียกชื่อเขาเสียงเข้ม จนร่างโปร่งหัวเราะออกมาเบาๆ

“เป็นห่วงก็รีบกลับ เข้าใจนะ”

(เออ...ไอ้แสบเอ้ย!) ก่อนที่เขาจะวางสาย เขาก็ได้ยินประโยคนั้นดังออกมาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างสุขใจ มันไม่ใช่การทะเลาะกัน แต่มันเป็นเหตุการณ์ที่ทำเหมือนทะเลาะกันก็เท่านั้น


เวลาทุ่มกว่าๆ ร่างแกร่งก็ยังไม่กลับบ้าน ธีร์ที่ตื่นขึ้นมาก็มองผ่านความมืดอย่างหงุดหงิดที่พัฒน์ผิดสัญญา

“ทำไมยังไม่กลับวะ” ในจังหวะที่คิดด่าร่างแกร่ง หน้าจอก็โชว์ว่ามีข้อความจากพัฒน์เข้ามา ธีร์จึงเปิดอ่านทันที เพราะถ้าเป็นข้อความบอกว่าไม่กลับในวันเคาท์ดาวน์แบบนี้ เขาจะเลิกแล้วหาแฟนใหม่จริงๆ ด้วย

‘มาที่ดาดฟ้า DINZ’

เป็นข้อความสั้นๆ ได้ใจความ แต่มันก็ทำให้ธีร์รีบพรวดพราดลุกขึ้น เพราะความมืดเลยทำให้ธีร์สะดุดผ้าห่มลงไปนอนบนพื้นเย็นๆ

“โอ้ย!! เจ็บชิบ” ธีร์พยายามลุกขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปเปิดไฟห้อง ก่อนจะเดินเร็วๆ ไปที่ห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปหาพัฒน์ให้เร็วที่สุด

ก็อยากจะรู้ว่ามันอะไรกันแน่

แต่เดี๋ยวนะ...ก่อนไปก็ควรจะทำอะไรให้มันรู้สึกผิดหน่อยก็แล้วกันที่ให้เขาอยู่คนเดียวในวันหยุดแบบนี้ วันหยุดที่ควรจะอยู่ด้วยกันทั้งวัน หึหึ...

“มึงจะต้องรู้สึกผิด!!”


ร่างโปร่งเดินเข้ามาในตัวตึกที่ปิด มีรปภ.คอยพาเขาไปยังลิฟต์พอถึงชั้นบนสุดที่เคยมาเหยียบบ่อยๆ ก่อนจะเดินไปที่บันไดทางขึ้นไปยังดาดฟ้า พอเปิดประตูเข้าไป ลมเย็นของความหนาวก็ตีมาที่หน้าของธีร์จนต้องกอดตัวเองแน่น โชคดีที่ใส่เสื้อคลุมมาหนา

“อะไรวะเนี่ย”

จากที่โกรธๆ โมโหๆ มันก็มลายหายไปแล้วสิ้นกับภาพที่เห็น

ดาดฟ้าของ DINZ ถูกเนรมิตเป็นสวนขนาดใหญ่ มีเต้นนอนอันใหญ่ตั้งอยู่ด้านข้าง คาดว่าคงเป็นที่นอนในค่ำคืนนี้ มีโต๊ะอาหารที่พร้อมด้วยอาหารและเครื่องดื่ม รอบๆ เต็มไปด้วยต้นไม้แล้วไฟประดับที่สวยงาม มองไปอีกฝั่งก็มีเตียงนอนที่มีผ้าห่มหนาๆ หมอนสูงๆ ตรงที่เป็นหัวนอนมีต้นคริสมาสต์ประดับไฟ โยงมาล้อมเตียงนั้นเอาไว้ เสียงเพลงดังคลอเบาๆ อย่างโรแมนติก อากาศที่หนาวเย็น ยังทำให้ใจของธีร์หนาวไปด้วยไม่ได้เลย ใบหน้าที่นิ่งเฉยตอนแรก บัดนี้กลับยิ้มกว้างที่สุด

พอเขาเดินเข้ามาเรื่อยๆ เพื่อมองหาเจ้าคนที่วางแผนจัดงานไว้ทั้งหมดทันที หันกลับมาด้านหลังก็มีคำว่า Happy New Year อย่างใหญ่ติดเอาไว้ ไฟของมันกระพริบสวยงาม

มันเป็นอะไรที่สวยมาก สวยจนเขาอยากจะกอดขอบคุณพัฒน์แน่นๆ และอยากจะขอโทษที่ว่าอีกคนหวานไม่เป็น โรแมนติกไม่เป็น คำพูดของพัฒน์น่ะช่างมัน บรรยากาศได้ก็พอแล้ว จะว่าไป...พัฒน์อยู่ไหนนะ

“พัฒน์!!”

“อะไร” เสียงดังมาจากด้านหลัง เขารีบหันกลับไปมองทันที ร่างสูงของคนรักปรากฏต่อหน้า ไม่รอช้า ร่างโปร่งรีบตรงไปหาร่างแกร่ง เอาแขนคล้องคออย่างออดอ้อน หอมแก้มร่างสูงเบาๆ ด้วยความลืมตัว เพราะความตื่นเต้นดีใจมันบดบังไปหมด

จุ๊บ!!

“หึหึ”

พัฒน์หัวเราะในลำคอเล็กน้อย เอาแขนเกี่ยวรอบเอวของธีร์แล้วดึงอีกคนเข้ามาแนบชิดกว่านี้ เพราะส่วนสูงที่ไล่เลี่ยกันเลยทำให้มองตากันได้โดยไม่ต้องกลัวเมื่อย พัฒน์ยิ้มมุมปากอ่อนๆ ส่วนธีร์ยิ้มจนตาหยี

“มึงใช้เวลานานไหม” ถามทั้งๆ ที่ยังไม่ผละออกจากกัน ยังคงมองตากันอย่างหวานซึ้ง

“ก็จัดการมาเกือบอาทิตย์น่ะ” สิ้นคำตอบ ความรู้สึกก็ตีแล่นเข้าสู่หัวใจ เขามองตาพัฒน์อย่างรู้สึกผิด

“ขอโทษนะ”

“กูไม่โกรธหรอก จริงๆ ก็เป็นแผนนั่นแหละ ทำเป็นน้อยใจให้มึงใจเสียเล่นๆ”

“ไอ้บ้า! ที่จริงกูก็คิดได้ตอนบ่ายๆ ก่อนจะโทรมาหามึงนั่นแหละ คุยกับแม่มึง ท่านบอกว่ามึงมีแผนหรือเปล่า กูก็ฉุกคิด เพราะมึงเป็นคนที่น้อยใจอะไรเป็นที่ไหน แล้วยิ่งมึงพูดเหมือนไม่อยากกลับ กำลังวุ่นอยู่กับอะไรสักอย่างกูก็เข้าใจชัดเจน แต่ไม่คิดว่ามันจะเกินจินตนาการไปหน่อยแบบนี้” ธีร์สารภาพไป ทำเอาพัฒน์ถึงกับนึกหงุดหงิดแม่ตัวเองที่ชี้ทางให้ธีร์รู้เสียได้

กะว่าจะเซอร์ไพรส์ กลายเป็นว่าไม่สำเร็จเสียงั้น

“ชิ!! อุตส่าห์ทำตั้งนาน” พัฒน์หันไปข้างๆ บ่นเบาๆ อย่างไม่พอใจ

“เอาน่า ยังไงกูก็ดีใจอยู่ดีแหละที่มึงทำให้แบบนี้” ว่าแล้วก็กดจมูกและปากที่แก้มของพัฒน์อีกครั้ง จนพัฒน์หันมามองหน้าธีร์ และกลายเป็นร่างสูงโปร่งที่ประกอบริมฝีปากไปที่ริมฝีปากหยักของพัฒน์เบาๆ ด้วยความอ่อนโยน แต่ร่างสูงกลับไม่ทำตาม บดเบียดความร้อนแรงมาแทน

“อื้ม”

เสียงจูบของทั้งคู่ดังกังวารไปทั้งหู เสียงครางอื้ออึงของธีร์ทำให้พัฒน์ยิ่งดูดริมฝีปากเจ้าตัวแรงๆ ลิ้นทั้งสองสอดเข้ามาหยอกล้อกันและกัน ก่อนจะผละออกมาเมื่อพอใจกับสัมผัสหวามนั้นแล้ว และที่สำคัญ ก่อนที่จะเลยเถิดไปมากกว่านี้ด้วย

“กินข้าวก่อนเถอะ กินเสร็จแล้วกูจะกินมึงต่อ” พัฒน์พูดแบบนั้นมันก็ทำให้ธีร์รับรู้ชะตากรรมของตัวเองแล้วล่ะ แต่ยังไงก็ช่าง วันนี้เขายอมด้วยความเต็มใจ เพราะตอนนี้ธีร์เองก็อยากจะทำรักกับอีกคนมากๆ

อยากตอบแทนความรักที่อีกคนมอบให้

“อื้อ...กูยอม”

“หึ!”

ฟอด!

พัฒน์อดใจไม่ไหวได้แต่ฟัดแก้มนุ่มที่เย็นเพราะอากาศด้วยความหมั่นเขี้ยว ระงับอารมณ์ที่อยากจะกอดรัดอีกคนเสียเต็มแก่ แต่ว่า ทุกอย่างต้องเป็นไปตามแพลนที่เขาวาง





(มีต่อ)

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 10-01-2016 10:13:27

..

...

...


กว่าทั้งคู่จะดินเนอร์เสร็จก็ปาไปเกือบสามทุ่ม แต่ในความเป็นจริงแล้ว พวกเขาทานอาหารเสร็จตั้งแต่สองทุ่มกว่าๆ นอกนั้นก็ดื่มไวน์แล้วคุยเรื่องต่างๆ ไปด้วย ส่วนมากพัฒน์จะมองธีร์เล่านั่นเล่านี่มากกว่า แต่นี่แหละ คือความสุขของพวกเขาที่ไม่ว่าวันไหนมันก็เป็นอย่างนี้

มีคนพูด มีคนฟัง นี่แหละชีวิตคู่

“อันนั้นเอาไว้ทำอะไร ไอ้เตียงกลางแจ้งนั่นน่ะ” ธีร์ชี้นิ้วถาม

“เอาไว้ดูดาวไง มันมีงานพอดีเลยพามาดูพลุฟรี” ความเป็นจริงไม่มีงานอะไรที่พัฒน์ว่าหรอก เป็นคนที่เขาเซ็ตมาทั้งนั้น เอาไว้จุดเมื่อวันปีใหม่ซึ่งก็คือเที่ยงคืนนี้

“ไม่ลงทุนเลยนะ” แขวะแบบไม่จริงจัง รอยยิ้มธีร์ยังไม่หายไปจากหน้าเลยตั้งแต่เข้ามาที่นี่ นับว่าพัฒน์ประสบความสำเร็จในเรื่องของการทำโรแมนติก แต่ไม่สำเร็จเรื่องเซอร์ไพรส์ อันนั้นก็ไว้แก้ตัวทีหลังก็แล้วกัน

พัฒน์จะทำทุกอย่างให้ธีร์รู้สึกว่าอยู่กับเขาแล้วมีความสุข ถึงจะไม่เคยทำตัวโรมแมนติกหรือหวาน มันก็ไม่ยากที่จะหัดนี่นา บอกแล้วว่าทำเพื่อธีร์ได้ทุกอย่าง

ธีร์คิดว่าพัฒน์ไม่เคยเอาใจ แต่แบบนี้แหละคือการเอาใจที่ธีร์ไม่รู้ตัว

“หึหึ ว่าแต่มึงอ่ะ อุ่นหรือยัง จะพาไปนั่งเล่นดูดาวที่เตียง” พัฒน์ถาม

“ขออีกสองสามแก้วได้ไหม”

“กูกลัวมันจะอุ่นจนร้อนแล้วหลับไปไม่ทันเคาท์ดาวน์น่ะสิ แล้วอย่าลืม วันนี้เราจะทำอะไรข้ามปี” พัฒน์พูดจาน่าอายออกมาจนธีร์หน้าแดงซ่าน ถึงจะมีอะไรกันบ่อยชนิดที่ว่าถ้าท้องได้ ลูกก็ดกหัวปีท้ายปีเลยล่ะ

“ไอ้สัตว์! เงียบปากไป กูรู้แล้วน่า”

“หึ! ตรงหัวเตียงมีไวน์อยู่ ไปดื่มตรงนั้นก็ได้ นอนดื่ม” พัฒน์ยักคิ้วแบบมีเสน่ห์ให้กับธีร์ ซึ่งร่างโปร่งบางก็พยักหน้าตกลง ทั้งสองจึงลุกจากโต๊ะอาหารไปยังเตียงที่เย็นเพราะลมหนาวทันที พัฒน์ขึ้นไปบนเตียงก่อน สะบัดผ้านวมไปด้านหน้า หนังพิงพนักที่มีหมอนใบใหญ่รองรับอยู่ ก่อนจะอ้าขาวตนออก พยักหน้าเรียกธีร์ให้เข้าไปนั่งแทรกอยู่หว่างขาของตน

“มาสิ!”

“ไม่เอา นอนดีๆ ดิวะ” ธีร์ส่ายหน้า

“มาเถอะน่า”
“เออ!!” ร่างโปร่งขึ้นไปบนเตียงแล้วนั่งแทรกเข้าไปตรงหว่างขาที่ร่างแกร่งรออยู่ หันหลังของตนให้กับพัฒน์ หยิบผ้านวมขึ้นห่มแต่ไม่ยอมแนบตัวเข้าหาพัฒน์

“ใจคอจะห่มผ้าคนเดียวหรือไง”

“ก็...”
“มันมีผืนเดียว ขยับมา” สั่งเสียงเข้มจนธีร์ยู่หน้าแล้วเอนหลังแนบกับพัฒน์อย่างช่วยไม่ได้ ยกมานวมขึ้นห่ม ส่วนมือแกร่งทั้งสองก็กอดเอวของธีร์แน่น เอียงคอเล็กน้อยเพื่อให้ไปหน้าคมวางตรงไหล่กว้างของเขา ด้วยเสื้อที่หน้าของธีร์ที่ปิดทั้งหมดไม่สามารถทำให้พัฒน์หาเศษหาเลยจากคอขาวที่เขาชอบได้เลย จำเป็นต้องกระซิบขอเสียงพร่าข้างหู

“ถอดเสื้อกันหนาวได้ไหม”

“ม่ะ ไม่เอา หนาว”

“มีกูอยู่ไม่หนาวหรอก” ตอบพลางขบติ่งหูขาวเบาๆ จนธีร์สะดุ้ง

“มึงจะทำอะไร ตรงนี้ไม่ได้นะเว้ย กลางแจ้ง ถึงคนจะไม่มีก็เถอะ แล้วที่สำคัญมันหนาวนะ” ธีร์รีบปฏิเสธ รีบห้าม เพราะพัฒน์มีความคิดพิเรนทร์อยากจะทำรักข้างนอก

“กูทำข้างนอกรอบเดียวตอนที่จะเคาท์ดาวน์นั่นแหละ เริ่มสอดใส่ตอนห้าทุ่มครึ่ง เสร็จรอบแรกตอนเที่ยงคืนพอดี” ไอ้คนโหดมันพูดออกมาตรงๆ จนธีร์เม้มปากแน่น ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี

“อ่ะ ไอ้!! มึงมัน...น่าเกลียดจริง พูดออกมาได้” ธีร์โวยวาย

“กูพูดความจริง”

“งั้นกูรอถอดตอนนั้นเลย” ธีร์เสนอ

“ไม่เอา!!”

“ทำไม?”

“อยากนัวเนียเมียระหว่างรอ” สิ้นคำตอบนั้น ธีร์ถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจ น้ำเสียงจะอ้อนก็ไม่ใช่ซะทีเดียว จะสั่งก็ไม่เชิง ผลลัพธ์ที่ได้คือธีร์ดันยอมเนี่ยแหละ รูดซิปเสื้อกันหนาวออกแล้วถอดแต่โดยดี พัฒน์ยิ้มอย่างได้ใจที่คนรักทำตาม

“พอใจยัง!!” เหมือนจะไม่พอใจ แต่ปากฉีกยิ้มนี่หมายความว่ายังไง ถ้าไม่ใช่เพราะค้านไม่ได้ อีกคำตอบก็คือ...อยากถูกนัวเนีย

โรคจิตทั้งคู่เลยว่ะ...

“อือ พอใจมาก” พัฒน์ว่าแบบนั้นก็กระชับแรงรัดที่เอวมากขึ้นแล้วดึงให้แนบชิดตัวเขาแน่นขึ้น จมูกโด่งกับริมฝีปากร้อนฝังลงที่ซอกคอขาว พรมจูบเบาๆ ไปทั่วทั้งคอ ทั้งซ้ายทั้งขวาและท้ายทอยที่เป็นจุดอ่อนของคนรักนั่นแหละ ธีร์เองก็หลับตาพริ้มอย่างเคลิบเคลิ้ม มันให้ความรู้สึกดีเวลาพัฒน์สัมผัสคอเขา

“อื้ม...พัฒน์ ถ้ามึงมัวแต่ทำแบบนี้ กูจะหลับเอาได้นะ”

“กล้าหลับกูลักหลับไม่รอถึงเวลาแน่” ผละออกมาขู่ ก่อนจะฝังลงไปใหม่ ทั้งเลีย ทั้งดูด ทั้งกัด เรียกเสียงครางผะแผ่วจากธีร์ได้เป็นอย่างดี

“อือ...”

“ว่าแต่ว่า ผ้าพันแผลที่ข้อเท้านี่แกล้งใช่ไหม” พัฒน์ผละออกมาถาม ได้ยินเสียงหัวเราะมาจากคนตรงหน้าด้วย

“ฮ่าๆ รู้ได้ไง ทีแรกกะจะให้มึงรู้สึกผิดที่ปล่อยให้กูอยู่คนเดียวไง”

“แล้วที่โทรเมื่อบ่ายโดนจริงหรือเปล่า” ถามต่อ เสียงเริ่มเข้มขึ้นจนธีร์เริ่มกลัว

“ก็เผื่อมึงจะรีบกลับมาหากูไง” ตอบอ้อมแอ้ม เพราะกลัวว่าคนตัวสูงกว่าจะด่า และแน่นอนว่าโดน

“มึงนี่มัน!! คิดบ้างไหมว่ากูกังวลแค่ไหน ที่หลังอย่าทำอะไรแบบนี้อีก”

“อื้อ ไม่ทำแล้วก็ได้”

“ไม่ต้องมีก็ได้ แต่ต้องทำ เอาความรู้สึกกูมาเล่นไม่ได้” พัฒน์กำชับเสียงโหด ธีร์พยักหน้าอย่างยอมรับในคำสั่ง ไม่กล้าต่อปากต่อคำที่ว่าคนตัวสูงก็เล่นกับความรู้สึกเขาเหมือนกันเรื่องนี้

ใจเสียแทบตาย...

แต่ช่างมันเถอะ ยังไงมันก็ทำเพื่อเขานี่เนอะ

“แล้วเต็นท์นั่น?” ธีร์ชี้ไปยังเต็นท์อันใหญ่ที่ข้างในหน้าจะมีเตียงครบชุด

“ที่นอนเราไง”

“ไม่หนาวตายหรือวะ ไปนอนในห้องทำงานมึงไม่ได้หรือไง เปิดฮีทเตอร์ได้ด้วย” ธีร์ถาม

“ไม่หรอก มันมีฮีทเตอร์อยู่”

“อ้อ!!” ธีร์ร้องอย่างเข้าใจ ก่อนจะเอี้ยวหน้ามามองหน้าพัฒน์ ยิ้มให้ร่างแกร่งน้อย มือข้างขวาเขายกขึ้น จับศีรษะของพัฒน์แล้วกดจูบที่ริมฝีปากหยัก ก่อนจะแลกสัมผัสกันอย่างเร่าร้อนดุเดือด แรงกอดรัดที่เอวเริ่มคลาย มือแกร่งสอดเข้ามาในเสื้อยืดที่เขาใส่มา ลูบไล้หน้าท้องจนขึ้นไปสัมผัสที่ยอดอก

“อ๊ะ...ย่ะ อย่า ไหนว่าจะรอเวลาไงวะ” ธีร์ผละจูบออกมา มือพยายามดึงมือแกร่งออกจากยอดออกของตนแต่ไม่เป็นผล พัฒน์ยังคงบีบขยี้ หมุนมันอย่างมันส์มือ ริมฝีปากซุกไซ้ที่ซอกคอขาวอีกครั้ง คราวนี้มาเต็มอย่างกับกระหายมานานทั้งๆ ที่เมื่อวานก็จัดหนักกันไปแล้ว...

“ไม่ไหวแล้ว เอาข้างนอกอย่างเดียวก็ได้ อืม...”

“พัฒน์ อื้อ ไม่เอานะเว้ย ถ้ามึงทำให้ตอนนี้นะ หลังเที่ยงคืนนอนอย่างเดียว” ธีร์ยื่นเสนอเสียงเฉียบขาด จนต้องหยุดการกระทำลง ละมือจากเม็ดทับทิมแล้วกอดรัดเอวคอดของธีร์อย่างแน่นเหมือนเดิม แต่มูกกับปากก็ยังคงซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอขาวที่หอมกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของธีร์เพื่อระงับสติอารมณ์ของตน

“ดีมาก น่ารักจริงๆ”

“ชิ!! คอยดูห้าทุ่มเมื่อไหร่ จัดหนักจัดเต็ม!!”

“ก็รอถึงตอนนั้นก่อนสิ กูเองจะสนองเต็มที่เลย”

“มีเมียรู้ใจมันดีอย่างนี้นี่เอง”

“ดี! รู้ก็ดี จะได้ไม่คิดไปมีใครอื่น” ธีร์กระแทกน้ำเสียง จนพัฒน์หัวเราะเบาๆ กับความขี้หวง เขารู้ฤทธิ์ของธีร์ดีว่ามันเป็นยังไง และชอบที่ร่างโปร่งแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของด้วย

น่ารักดี ที่สำคัญเวลาธีร์หึงหรือหวงน่ะ จะร้อนแรงเป็นพิเศษ คุมเกมเองด้วยการออนท็อปอีกด้วย…

“ลีลาเร้าใจแบบนี้ จะไปหาใครอีก มีมึงคนเดียวก็พอแล้ว”

“ไอ้พัฒน์ นี่มึงเห็นกูมีค่าที่เรื่องบนเตียงหรือไงวะ!!” โวยวายอย่างไม่พอใจ

“หึ! แถมยังเจ้าอารมณ์ที่หนึ่ง เวลาจะไปหาคนอื่นมีที่ไหน ต้องมาดูแลไอ้คนนี้เนี่ย”

“อ่ะ ไอ้!”

“และที่สำคัญ เอาแต่ใจ ขี้อ้อนเป็นเด็กๆ ถ้ามัวแต่เอาใจคนอื่น เดี๋ยวก็ร้องไห้งอแง” พัฒน์ว่าต่อ

“นี่มึง!!”

หลอกว่ากูชัดๆ นี่หว่า

เห็นไหมล่ะ มันทำตัวโรแมนติกได้ไม่เท่าไหร่ ก็ทำลายบรรยากาศแล้ว!!

“ที่สำคัญ กลัวพ่อแม่เขาก็มายึดลูกคืน ไม่ได้หรอก” ประโยคนี้พอยิ้มออกหน่อย

“ทำไม เหงาล่ะซี่”

“อือ...วันไหนไม่เห่ามันเหงาแปลกๆ”

“ไอ้พัฒน์!!!”

หมดกัน บรรยากาศหวานๆ ในค่ำคืนแห่งการเคาท์ดาวน์


55…

บรรยากาศหนาวเย็นไม่อาจทำให้ร่างกายเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มอย่างพัฒน์และธีร์รู้สึกสะท้านเลย เพราะกิจกรรมอันร้องแรงที่ทั้งคู่กำลังทำอยู่นั้นก็มอบความอบอุ่นจนร้อนระอุให้พวกเขาโดยไม่ต้องพึ่งไฟหรือฮีทเตอร์เลย

“อ๊า...อ๊า อ๊ะ ซี้ด ร่ะ แรงๆ อ๊า” เสียงครางของธีร์ดังระงมด้วยความเสียวซ่าน พัฒน์เองก็กระแทกกระทั้นกายตนเข้าออกรุนแรง แทบจะปลดปล่อยออกมา กัดฟันร้องซี้ด

“อืม...อา อย่าตอดแรง เดี๋ยวเสร็จ อา” พัฒน์บอกเสียงกระเส่า

ทั้งสองพยายามอดทนไม่ให้ปลดปล่อยก่อนที่จะเข้าปีใหม่แน่ๆ

“อ๊า...ค่ะ ใคร อ๊ะ จะทำได้ ฮึก” ร้องบอกอย่างทรมาน


53...

“อ๊า...กูจะไปแล้ว อืม” เป็นพัฒน์เองที่แทบจะเก็บอารมณ์ไม่อยู่ สวนกายเข้าออกเร็วๆ อย่างที่ต้องการ ธีร์เองก็แทบจะทนต่อไปไม่ได้ ใบหน้าส่ายไปมากับหมอนหลังจากถูกพลิกให้นอนคว่ำแล้วโก่งสะโพกให้พัฒน์ได้สอดแทรก

มือจิกเตียงแน่น เหงื่อไปเต็มใบหน้าแต่ก็ถูกหมอนเช็ดออกไปหมด ช่วงต้นขาสั่นระริกอ่อนแรงเนื่องจากเป็นการร่วมรักที่อึดที่สุด


52…

เอี๊ยด อ๊าด...ๆๆๆ

เสียงเตียงดังสั่นไหวไปกับจังหวะโยกกายที่รุนแรงของทั้งคู่ ที่ตอนนี้ร่างโปร่งขึ้นคุมเกมเองโดยที่นั่งทับแก่นกายใหญ่ขึ้นลงแรงๆ พัฒน์ที่นั่งก็ได้แต่โลมเลียไปตามหน้าอก ซอกคอ รวมทั้งแลกจูบกันไป ใบหน้าของธีร์เชิดสูงขึ้นตามแรงอารมณ์ แอ่นหน้าอกให้พัฒน์ได้สัมผัสมากขึ้น พัฒน์เองก็สวนกายขึ้นรับจังหวะการขยับของธีร์อย่างรู้

เป็นการบรรเลงเพลงรักที่ทั้งคู่ต่างก็รู้ท่วงท่าของกันและกันเป็นอย่างดี... เสียงครางลั่นของธีร์ดังคลอเคลียกับเสียงครางต่ำของพัฒน์ที่บ่งบอกว่าสุขสมเพียงได้


5

4

3

2

1

“อ๊า...จะออกแล้ว อ๊าาาา...”

“พร้อมกันนะ อ๊า...อืมมมม...”

ทั้งสองเร่งเครื่องเมื่อถึงเวลาแห่งการเฉลิมฉลอง ไม่นาน ร่างของทั้งคู่ต่างก็กระตุกเกร็ง เสียงครางยาวของทั้งคู่ดังพร้อมกัน ก่อนปลดปล่อยน้ำรักออกมา พัฒน์ปล่อยในตัวธีร์เต็มๆ ส่วนธีร์ก็ปล่อยเต็มๆ หน้าท้องของพัฒน์ เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังแข่งกัน

ร่างแกร่งทิ้งตัวลงนอนก่อนจะดึงตัวของธีร์ที่เหนื่อยอ่อนจากกิจกรรมมานอนกอด คว้าผ้านวมมาคลุมร่าง ทั้งสองมองไปยังฟากฟ้าที่มีพลุหลากสีสันถูกจุดเฉลิมฉลอง ในจุดดาดฟ้าที่สูงมากๆ ของ DINZ สามารถทำให้มองเห็นพลุได้อย่างชัดเจน ธีร์มองภาพนั้นด้วยความเต็มตื้นในใจ น้ำตาคลออกมาอย่างปลาบปลื้ม

“Happy New Year” เสียงทุ้มต่ำดังข้างหูก่อนจะจุมพิตเบาๆ ที่หน้าผากของร่างเล็กกว่า ส่วนธีร์ที่นอนซบอกคนตัวใหญ่ก็เงยหน้ามองใบหน้าคมคาย

“สุขสันต์วันปีใหม่ เรามาเริ่มต้นสิ่งดีๆ กันใหม่ในปีใหม่นะ” ธีร์ว่าเสียงสั่นก่อนจะจรดริมฝีปากที่ปลายคางของพัฒน์

“อะไรที่ไม่ดีทิ้งไปในปีเก่า จากนี้ไปจะมีแต่ความใหม่ ความสุขตลอดไป” พัฒน์กระชับกอดให้แน่นขึ้นบอกรักผ่านความอบอุ่นและดวงตา ส่วนธีร์เป็นคนสดงออก

“อื้อ...ขอบคุณที่ทำเพื่อกู ขอบคุณที่ทนกู ขอบคุณที่รักกู และก็ กูรักมึงนะ”

กูก็รักมึง...รักมากๆ เลยว่ะธีร์


สุขสันต์วันปีใหม่นะครับแม่ยกทั้งหลาย...







100%

 :katai5: :katai5: :katai5:

   มาช้าไปหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่ลงนะคะ ใครถูกใจบ้าง ตอนนี้เป็นตอนที่พี่ธีร์มุ้งมิ้งมาก ชอบๆ ชอบก็เม้นท์บอกกันด้วยนะคะ ^_^

   https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-01-2016 10:50:56

 :mc4:    กรี้ด. ฉลองกันได้แบบ. เลือดสาด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-01-2016 11:08:01

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 10-01-2016 17:32:17

 :impress2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: marisa.so ที่ 10-01-2016 20:54:45

หวานสุดๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 12-01-2016 18:01:51

สนุกมากๆเลยค่ะอ่านเรื่อยๆไม่อยากวางเลยเรื่องนี้
ชอบมาก
ส่วนตัวชอบธีร์นะ
คนมีเสน่ห์แบบนี้ใครๆก็หลงรัก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 12-01-2016 22:02:38

คู่นี้ก็รักกันแบบแมนๆ

ไม่หวานมาก แต่ก็อบอุ่น

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-01-2016 01:24:04

ร้อนแรงกันข้ามปี

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 13-01-2016 01:53:27

 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 13-01-2016 21:34:51

รักกันร้อนแรงข้ามปีเลยทีเดียว    :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 13-01-2016 23:02:04

แฮปปี้ยิวเยียร์ค่าาาา
น่ารักสุดๆค่ะพี่พัฒน์
แหม๋ๆ มาทำเป็นวางแผนนู่นนั่นนี่
นี่นะ....ตีเลย นึกว่าจะดราม่า
แฮปปี้สุดๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 14-01-2016 04:42:29

อ่านน้องดรีมพี่ดินพี่เพลิงไป มาต่อพัฒน์ธีร์ จะตายเอา เสียเลือดหนักกว่าอี๊กก
SM เลือดสาดแบบนี้ปกติไม่มักเท่าไรมาเจอพัฒน์ธีร์เข้าไปติดใจอยากได้อีกก5555555555
ติดตามผลงานดีๆน้าาา  :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 14-01-2016 16:28:34

ชอบใจมากกก ไไม่หนาวเพราะกิจกรรมนี้ละ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 14-01-2016 17:38:26

 :L2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: meanmena ที่ 16-01-2016 02:57:53

ชอบมากค่ะ สนุกกกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 16-01-2016 18:37:21

 o13

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 16-01-2016 21:09:31

เลือดนี่หมดตัวเลยทีเดียว :katai5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 16-01-2016 22:33:26

โอ๊ยยยยยย เอ้าดอร์ฟินเว่อ!!!  :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เริ่มต้นปีใหม่ 100% P:67 > 10-01-59
เริ่มหัวข้อโดย: ikeisme ที่ 20-01-2016 15:13:18

 :o8: อ่านมา 2 รอบแล้วก็ยังชอบอยู่ดี :mew3:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 14-02-2016 18:36:25

Special เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
วันแห่งความรัก

“คุณธีร์คะ ให้ค่ะ”

เอมิกายื่นกล่องสีฟ้าขนาดพอมือให้กับธีร์ ซึ่งร่างโปร่งที่กำลังนั่งอ่านรายงานการประชุมอยู่ถึงกับหยิบมามองด้วยความแปลกใจ วันนี้ไม่ใช่วันเกิดเขาเสียหน่อย ทำไมต้องให้ด้วย

“เนื่องในโอกาสอะไรครับ?”

“คิก ฮะๆ นี่คุณธีร์ไม่ทราบหรือว่าลืมเนี่ยคะ” เธอหัวเราะกับหน้าที่สุดแสนประหลาดใจของธีร์เข้าเสียแล้ว ผู้เป้นนายได้แต่ยิ้มแห้งๆ กลับไปเพราะไม่รู้จริงๆ

“ตกลงวันเนื่องในโอกาสอะไรล่ะครับ ผมงงไปหมดแล้วเนี่ย”

“สงสัยคุณธีร์ทำงานหนักจนลืมไปว่าวันนี้วันวาเลนไทน์สินะคะ นี่เป็นช็อกโกแลตที่เอมทำเองน่ะค่ะ แจกคนอื่นๆ ไปแล้วก็เอามาให้เจ้านายบ้าง”

“อ๋อ! วาเลนไทน์ ฮ่าๆ ผมก็ลืมไปจริงๆ ขอบคุณสำหรับช็อกโกแลตนะครับ”

“ด้วยความยินดีค่ะ”

“นี่คุณเอมทำเองใช่ไหมครับ ผมล่ะชอบช็อกโกแลตสุดๆ ไปเลย”

“เอมทราบเลยทำแบบพิเศษมาให้คุณธีร์โดยเฉพาะเลยล่ะค่ะ”

“เป็นเลขาที่รู้ใจจริงๆ นะครับ”

“ใครที่พิเศษกับเอม ก็ให้หมดแหละค่ะ เป็นวันแห่งความรักนี่คะ” เธอพูดยิ้มๆ ธีร์นิ่งไปกับคำพูดของเธอ ฉุกคิดถึงใครบางคนที่ชอบปั้นหน้าดุหน้านิ่งตลอดเวลา

วันแห่งความรัก...ถ้าอย่างนั้นก็ต้องมีอะไรให้ในวันแห่งความรักสินะ แต่พัฒน์ไม่ค่อยชอบของหวานเท่าไหร่ ซื้อให้ก็คงเสร็จเขา…

แต่ไม่มีเลยเดี๋ยวมันจะว่าเขาเพิกเฉยหรือเปล่า เพราะวันปีใหม่มันก็ทำให้เขาขนาดนั้นแล้ว คราวนี้ธีร์ก็ต้องทำอะไรให้พัฒน์บ้างแล้วล่ะ แต่จะทำอะไรดีที่พัฒน์ชอบ ที่ไม่ต้องซื้อ อยากจะทำเองด้วยฝีมือของเรา

ขนมก็ทำไม่เป็น อาหารก็ทำแต่ที่ตัวเองชอบแล้วก็ของง่ายๆ ของโปรดพัฒน์เขาก็ทำไม่เป็นด้วย หรือว่าจะหัดทำดี แล้วจัดเป็นดินเนอร์ที่ห้องปิดห้องมืดๆ แล้วจุดเทียน สลัวๆ แล้วก็ตามด้วยไวน์ อ๊า! เอาแบบนี้แหละ ส่วนอาหาร ฝึกยังไงหว่า ต้องไปซื้อหนังสือทำอาหารหรือไง แบบนั้นก็ต้องทำความเข้าใจกับมัน สู้ถามจากผู้มีประสบการณ์ไม่ดีกว่าหรือไง โอ้ย!! คิดไม่ออก

ไหนจะงานอีกล่ะ เต็มโต๊ะแบบนี้จะปลีกตัวออกไปยังไง หัดทำอาหารไม่ใช่สองสามชั่วโมงแล้วเป็นเลยนะเว้ย!!

“คุณธีร์คะ...คุณธีร์”

“ค่ะ ครับ ว่าไงครับ”

“เป็นอะไรไปคะ เหม่อเชียว”

“อ้อ เออ...เปล่าครับ ผมคิดอะไรนิดหน่อยน่ะ”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เอมขอตัวไปทำงานต่อนะคะ ทานช็อกโกแลตให้อร่อยนะคะ” ในจังหวะที่ร่างบางของเลขาตนกำลังจะเดินออกจากห้องไป ธีร์ก็ตัดสินใจเรียกเอาไว้

“คุณเอมครับ”

“คะ?”

“ช่วงบ่ายนี้ผมมีงานอะไรสำคัญหรือมีอะไรด่วนที่ต้องทำไหมครับ”

“สักครู่นะคะ” เธอเดินหายไปจากห้อง สักพักก็กลับมาพร้อมตารางงานในมือ “ไม่มีนะคะ ไม่มีงานตรวจหน้างาน ไม่มีนอกสถานที่ ไม่มีนัดลูกค้า แต่มีประชุมตอนบ่ายค่ะ”

“ประชุมอะไรครับ”

“ประชุมกับฝ่ายวางแผนโครงการค่ะ”

“แต่เพิ่งจะคุยกันเมื่อวานเองนี่ครับ”

“ใช่ค่ะ แต่พอดีมันมีอะไรผิดพลาดเล็กน้อยจึงอยากจะนำเสนอใหม่น่ะค่ะ”

“งั้นขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้บ่ายได้ไหมครับ วันนี้ผมติดธุระ กว่าจะเสร็จก็คงเย็น” ธีร์บอกออกไป ส่วนเอมิกาก็ยิ้มรับอย่างเต็มใจที่จะช่วยเหลือ

“เลื่อนได้ค่ะ”

“งั้นจัดการให้ผมด้วยนะครับ”

“ค่ะ”

“เดี๋ยวผมจัดการงานตรงนี้เสร็จ ผมจะวางไว้ตรงนี้แล้วจะไปเลย ฝากงานที่เหลือด้วยนะครับ”

“ค่ะคุณธีร์”

“ขอบคุณมากครับ”

ร่างโปร่งถอนหายใจออกมาดังเมื่อเลขาเดินออกไปจากห้องของเขาแล้ว ถ้าหากว่าใครรู้ว่าเขาเลื่อนประชุมเพราะจะไปหัดทำอาหารให้พัฒน์ประทับใจนี่นอกจากจะโดนด่าแล้วยังขายหน้าอีกด้วย

ไม่มีใครรู้ความสัมพันธ์ของเขากับพัฒน์ว่ากำลังคบกันนอกเสียจากเจ้านายอย่างปฐพี อัคนี และคนในครอบครัวของพัฒน์กับธีร์เอง...

“ใช่! ต้องถามมันก่อน” ถ้าหากบุ่มบ่ามทำแล้วปรากฏว่ามันเลิกดึกนี่คงได้เสียหมด

ธีร์เคาะนิ้วกับโต๊ะระหว่างรอพัฒน์รับโทรศัพท์ ซึ่งไม่นานปลายสายก็รับแล้วทักเขาน้อยๆ

(ว่าไง)

“วันนี้มึงเลิกกี่โมง” ถามคำถามที่อยากรู้ไปทันที

(ก็เย็นๆ นั่นแหละ แต่ต้องพาคุณดินไปทำธุระด้วย)

“อ๋อ...นานไหมวะ”

(ไม่น่าจะนาน ถามทำไม)

“เปล่าหรอก แค่ถามดู”

(เออๆ งั้นแค่นี้ก่อน กูจะไปประชุม)

“อือๆ” ธีร์วางสายอย่างช่วยไม่ได้ เพื่อไม่ให้มีอะไรพลาด ธีร์ก็เลยส่งข้อความไปขอร้องปฐพี ไม่ให้พาพัฒน์ทำธุระนาน เป็นลูกน้องที่แอบสั่งเจ้านายได้อีกนะเนี่ย

[คุณดิน อย่าทำธุระนานนะครับ 1 ทุ่มมันต้องถึงห้องนะ ไม่งั้นผมอาละวาด] ส่งไปแบบนี้ ไม่นานปฐพีก็ตอบกลับมาบ่งบอกว่ากำลังหงุดหงิดได้ที่

[ทำเป็นสั่ง เดี๋ยวจะพามันกลับสักเที่ยงคืน เที่ยวผู้หญิงก่อน] เจอแบบนี้เข้าไปธีร์ถึงกับอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าปฐพีจะเล่นไม้นี้ แล้วคนขี้หวงอย่างธีร์ทำยังไงล่ะ ปล่อยเฉย...

ได้ที่ไหนกันล่ะ!!

[อย่าแม้แต่จะคิดนะคุณดิน เอาเป็นว่าพามันกลับเร็วๆ ด้วย!]

[เออ...หวงจริงนะ]

แล้วธีร์ก็ตอบกลับแค่ว่าขอบคุณก็เท่านั้น เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจแรก ภารกิจต่อไป ซื้อของ...

แล้วแกงเขียวหวานไก่ มันต้องซื้ออะไรบ้างวะเนี่ย!!!

...

...



ร่างสูงโปร่งเดินเลือกซื้อของตกแต่งสำหรับดินเนอร์คืนนี้ในห้างหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ กับคอนโด พร้อมกับมองโทรศัพท์ที่เสิร์ชหาส่วนผสมที่ไว้ใช้ทำแกงเขียวหวานอย่างตั้งใจ จนคิดว่าตัวเองซื้อหมดครบทุกอย่างแล้วก็จ่ายเงินแล้วขับรถกลับคอนโดทันที

“อ่านดูแล้วก็ง่ายดีแฮะ ของก็มีทุกอย่างแล้ว นึกว่าจะต้องมาขูดมะพร้าว ขั้นมะพร้าวเองเหมือนที่ย่าทำซะอีก มีกะทิสำเร็จรูปนี่ดีจริงๆ” ร่างโปร่งเอาของจัดเข้าที่เข้าทางในครัวเรียบร้อยก็เดินมานั่งที่โซฟานุ่ม พลางคิดไปด้วยว่าจะทำอะไรเป็นของหวานดี

ทักษะอาหารพอมีเพราะฉะนั้นมันก็ไม่ได้ยากอย่างที่คิด ทำตอนเย็นๆ ก็คงทัน มีเพิ่มอีกอย่างสองอย่างตามที่มีของในตู้เย็น แต่วันนี้วันวาเลนไทน์

“ช็อกโกแลตพัฒน์มันก็กินนะ แต่วันนี้จะกินหรือเปล่าล่ะ”

“ถ้าทำเอง มันจะเละไหมนะ”

“แล้วจะทำเองได้ยังไง ทำไม่เป็นเลยสักอย่างไอ้ขนมเนี่ย!” เริ่มจะหัวเสียแล้วนะ ถ้าถามคนรู้จักนี่ต้องตอบคำถามยาวมากแน่ๆ ที่จู่ๆ คนอย่างธีรไนย อมรไพพิจิตรคิดจะทำขนมเนี่ย

ทำตามเน็ตไป คงไม่ยากเท่าไหร่หรอกมั้ง

ในขณะที่ธีร์กำลังเลือกรายการขนมจากอินเตอร์เน็ตเพื่อจะลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์ด้านล่างนั้นก็มีดทรศัพท์เข้าเป็นชื่อของคนที่เพิ่งจะทานข้าวกันไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

‘เจโรมี’

“โอ้ยยย...ฟ้าเห็นใจข้าผู้นี้จริงๆ ที่ส่งนายมาให้เนี่ยเจ็ม” ธีร์รับสายแล้วพูดไป

(เอ่อ...ผมคิดว่าผมโทรผิดน่ะครับ)

“ไม่ได้โทรผิดหรอกเจ็ม นี่ธีร์เพื่อนสุดที่รักของนายไง ฮ่าๆ สวรรค์เห็นใจเทพบุตรสุดหล่อเดินดินอย่างข้าจริงๆ”

(นี่ธีร์แน่หรือวะ ทำไมถึงดูบ้าแบบนี้เนี่ย กลัวนะเว้ย!!)

“อย่ากลัวไปเลย ว่าแต่มีอะไรวะ”

(จะโทรมาชวนน่ะ)

“ชวน? ชวนทำอะไร ไม่ว่างเว้ย กำลังจะทำขนมให้ไอ้พัฒน์อยู่เนี่ย” รีบปฏิเสธไปทันที

(อ้าว? ทำเหมือนกันเหรอ ฉันก็กะจะทำให้คุณพุฒิเหมือนกัน เลยมาชวนไง แล้วเอาไง จะทำด้วยกันไหม จะได้ไปหา)

“ทำๆ มาเลยๆ ตอนนี้อยู่ห้องนั่นแหละ เอาวัตถุดิบมาให้พร้อมนะเว้ย”

(คร้าบ ไอ้คุณชาย)

“งั้นแค่นี้ก็แล้วกัน ขอเตรียมของแป๊บ”

(เออๆ อีกชั่วโมงกว่าๆ เจอกัน)

พอวางสายไปแล้วธีร์แย้มยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้เจโรมีมาช่วยในการทำขนมเพราะเจโรมีทำขนมเป็น และทำอร่อยด้วย!! เขาก็เพิ่งจะรู้เมื่อไปทานข้าวที่บ้านพัฒน์ซึ่งวันนั้นทุกคนรวมตัวกัน ทั้งพุฒิ เจโรมีก็มาร่วมด้วย เขาเลยรู้เพราะเจโรมีแสดงฝีมือทำของหวานให้คุณแม่ทาน

ที่สำคัญ อร่อยอย่างนี้ พอถามว่าทำไมถึงทำเป็น มันก็ตอบว่า

‘เอาใจแม่สามีน่ะสิวะ’

เป็นอันจบ สะใภ้ที่ครบทุกอย่าง ธีร์ทำอาหารเป็น ส่วนเจดรมีทำขนมเป็น ช่างดีเลิศประเสริฐศรีหาใครเทียมสะใภ้หนุ่มของรัตนมณีโชติไม่ได้อีกแล้ว

วะฮะฮ่า...รู้สึกวันนี้กูจะบ้าจริงๆ นั่นแหละ


ธีร์และเจโรมีใช้เวลาในช่วงบ่ายของวันจนถึงสี่โมงเย็นกว่าๆ ในการทำขนมเค้ก เค้กช็อกโกแลตที่ร่างโปร่งลองทำครั้งแรกแล้วมันรู้สึกว่ายากฉิบหาย โชคดีที่มีเจโรมีคอยช่วย มือที่หนักฉบับผู้ชายอย่างธีร์ทำเค้กพังไปหลายก้อนมาก จนเจโรมีเอือมระอาหันมาช่วยในส่วนที่ธีร์ทำไม่ได้ให้ ส่วนเรื่องตกแต่งหน้าเค้ก ต่างคนต่างก็ทำของตัวเองของเจโรมีออกมาดูดีเพราะมีฝีมือด้านนี้อยู่แล้ว ส่วนธีร์น่ะหรือ...

“อย่างกับป่าอเมซอนเลยอ่ะเจ็ม”

“เอาน่า มือใหม่ได้แบบนี้ก็ดีแล้ว” ปลอบใจยิ้มๆ

“จริงนะ หวังว่าไอ้พัฒน์คงจะไม่หัวเราะ” ธีร์พึมพำเบาๆ ใจก็กลัวว่าพัฒน์จะไม่ชอบ หรือว่าเขาจะไม่เอาไอนี้ให้มันดี แค่แกงเขียวหวาน ดินเนอร์ก็พอแล้วมั้ง

“ต้องเอาให้คุณพัฒน์นะ ฉันว่าเขาคงดีใจ เชื่อสิ คุณพัฒน์รักนายจะตายไป”

“เออน่า แต่ก็ไม่มั่นใจอยู่ดี อยากจะให้ของมัน แต่ดันทำออกมาได้แย่ หรือว่าซื้อให้มันดี” ธีร์ไม่มั่นใจ มองสภาพเค้กช็อกโกแลตแล้วถอนหายใจ รสชาติมั่นใจว่ามันต้องอร่อยเพราะเจโรมีเป็นคนช่วยทำ แต่การตกแต่งนี่สิ มันดูแย่มากจนไม่อยากจะกินเลย

“ของที่ทำด้วยใจมันมีความหมาย มีค่ากว่าของที่ซื้อมาอีกนะ” เจดรมีว่ายิ้มๆ เรียกความมั่นใจของธีร์ให้กลับมา เอาวะ!! ไหนๆ ก็คิดจะทำแล้ว ก็ให้ๆ ไปเถอะ ผลออกมาเป็นยังไงก็ช่างมัน

“ขอบใจนะเว้ย”

“อือ ด้วยความยินดี แต่ฉันขอกลับก่อนก็แล้วกัน คุณพุฒิใกล้จะเลิกงานแล้ว”

“โอเคๆ ฉันก็จะเตรียมอาหารต่อด้วย แล้วเจอกันวันหลังนะเจ็ม”

ทั้งสองคนแยกย้ายกันไป ธีร์เอาเค้กไปแช่ตู้เย็น ก่อนจะเก็บอุปกรณ์ที่ใช้แล้วไปรวมกันที่อ่างล้างจาน แล้วมาเริ่มทำอาหารต่อทันที โดยมีโทรศัพท์มือถือเป็นคู่มือในการทำแกงเขียวหวาน ของโปรดของพัฒน์

ร่างโปร่งใช้สมาธิในการทำอาหารโดยไม่รับรู้อะไรภายนอกเลยสักนิด ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข นึกถึงภาพตอนที่พัฒน์ทานมันแล้วชมออกมาว่าอร่อย แค่นี้ก็ฟินไปสิบชาติแล้ว

ตื่นเต้น...อยากให้ถึงเวลาไวๆ

...

...

...


เวลาทุ่มกว่าๆ

ร่างแกร่งกำลังเดินตรวจงานที่โรงงานกับปฐพี ตอนแรกก็กะจะไม่ให้ค่ำขนาดนี้เพราะธีร์เหมือนจะเร่งให้เขารีบกลับ แต่เพราะว่าโรงงานมันมีปัญหา มันก็ทำให้เขากลับไม่ได้อย่างที่ใจคิด หลังจากที่วางสายจากธีร์ที่ถามว่าเขาจะกลับถึงห้องกี่โมงอย่างรีบร้อนนั้น ก็ทำให้พัฒน์ไม่สบายใจไปด้วยเพราะคิดว่าคนรักอาจจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า

เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่พัฒน์ยกข้อมือขวาขึ้นดูนาฬิกา ความเร่งร้อน ความร้อนใจที่พัฒน์แสดงมันอยู่ในสายตาของปฐพีทั้งหมด ผู้เป็นนายยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะยอมบอกให้พัฒน์กลับไปเพราะตัวเขาเองอยากจะแกล้งธีร์ก็เท่านั้น โทษฐานที่มันบังอาจมาสั่งเขา

“แกกลับไปก่อนก็ได้นะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมรอให้ทุกอย่างเรียบร้อยดีกว่า” พัฒน์เกรงใจเจ้านายถึงขนาดปล่อยให้ธีร์รอไปได้

“หึ! ที่จริงมันเสร็จตั้งนานแล้ว ฉันแค่แกล้งไอ้ธีร์มันเฉยๆ”

“แกล้ง? แกล้งอะไรหรือครับ” พัฒน์ที่ตามเจ้านายตัวเองไม่ทันถามด้วยความสงสัย

“ก็มันส่งข้อความมากำชับฉันตั้งแต่บ่ายแล้วว่าอย่าพามึงทำธุระนาน คิดว่ามันคงจะมีอะไรเซอร์ไพรส์แกล่ะนะ” ปฐพีเล่าออกไป สีหน้าดูสะใจจนพัฒน์ไม่กล้าถาม

“เอ่อ...เซอร์ไพรส์ เนื่องในวันอะไรล่ะครับ”

“นี่แกไม่รู้หรือวะ!”

“ครับ”

“วันนี้วันวาเลนไทน์ ไอ้ธีร์คงจะมีอะไรให้แกแน่ๆ โทรมาหลายครั้งแล้วนี่ ป่านนี้คงเอาของขวัญทิ้งไปแล้วล่ะมั้ง”

เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกไม่พอใจการแกล้งของเจ้านายสักเท่าไหร่ เพราะนอกจากแกล้งธีร์แล้วมันยังเป็นการแกล้งเขาอีกด้วย พอเขารู้แบบนั้นก็ขอตัวกลัวก่อนทันที

“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” พัฒน์เอ่ยขออย่างร้อนใจ เพราะกลัวว่าถ้าไปช้าธีร์จะเอาของที่พัฒน์คิดว่าเตรียมไว้ให้เขาทิ้งไปเสียก่อน แถมยังโง่ ดันไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไรอีกต่างหาก

เขาไม่เคยอะไรมากมายกับวันแบบนี้หอก แต่นี่ถ้าเป็นสิ่งที่ธีร์อยากจะให้มันพิเศษ เขาก็จะยอมเพิ่มมันเข้าไปในปฏิทินวันสำคัญสำหรับพวกเขาด้วยก็แล้วกัน

“เออๆ โชคดีล่ะ แม่งเอ้ย! อิจฉาจริงวุ้ย” ปฐพีบ่นตามหลังพัฒน์ที่กึ่งเดินเร็ว กึ่งวิ่งไปที่รถเพื่อตรงดิ่งกลับคอนโดทันที

พัฒน์มาถึงแล้วก็ตรงดิ่งไปยังห้องตัวเองทันที มือแกร่งเปิดประตูอย่างรีบร้อน พอเปิดเข้าไปก็มองไม่เห็นอะไรเลยนอกเสียจากความมืด ใบหน้าดุขมวดคิ้วเกร็งเมื่อสภาพห้องเหมือนไม่มีใครอยู่ แต่เครื่องปรับอากาศที่มันทำงานอยู่ทำให้เขารู้ว่ามันมีคนอยู่ในห้อง พอผ่านประตูเข้าห้องไปก็เจอกับเทียนที่ถูกจุดให้แสงสว่างปักอยู่ตามทางเดิน เสียงเพลงเบาๆ ดังคลอมาจากเครื่องเล่นเสียง พัฒน์พอจะเดาออกแล้วว่ามันเป็นฝีมือใคร แล้วคิดจะทำอะไร

ร่างสูงเดินไปที่ห้องครัว บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยของชอบของเขาตั้งรออยู่แล้ว มีเทียนจุดอยู่กลางโต๊ะเพื่อให้แสงสว่าง กลิ่นหอมของเทียนและอาหารยั่วกระเพาะของเขาให้ส่งเสียงร้องออกมา สายตาก็มองหาเจ้าตัวการที่จัดแบบนี้ขึ้นก็ไม่เห็น

หรือว่าจะน้อยใจแล้วนอนไปแล้ว คิดได้ดังนั้นร่างสูงก็เดินออกจากห้องครัวที่เป็นที่ทานอาหารไปด้วยแล้วไปยังห้องนอนของพวกเขาทันที พบว่าร่างบางกว่านอนคว่ำอยู่บนเตียงท่ามกลางความมืดมีเพียงแสงไฟจากด้านนอกสาดส่องเท่านั้น แต่ที่พัฒน์แปลกใจคือชุดที่อีกคนใส่

เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่เขาซื้อมาใหญ่ไปจนแขวนทิ้งไว้ ตอนี้มันอยู่บนตัวของธีร์ เพียงตัวเดียว กางเกงไม่ใส่ โชว์ต้นขาและเรียวขายาวสวย กับท่าทางการนอนที่ทำให้ดูเหมือนร่างโปร่งกำลังยั่วเขาอยู่ด้วยแล้วนั้น จากที่อยากทานข้าวกลับอยากจะทานอย่างอื่นแทน

“อะไร...มาช้าหน่อยทำเป็นน้อยใจ” เสียงเข้มพูดขึ้น ธีร์ขยับตัวเล็กน้อยแต่ไม่ยอมพลิกตัวมามองเขา ทำให้พัฒน์อดหมั่นไส้ไม่ได้

“หิวแล้วนะเนี่ย” พัฒน์ยังพูดต่อ

“เรื่องของมึง”

“ก็มึงทำอาหารไว้ให้กูไม่ใช่หรือไง”

“เออ...มึงก็ไปกินดิ” ธีร์ว่าอย่างไม่ใส่ใจ จนพัฒน์ส่ายหน้าไปมา

“อะไรวะ มีเหตุผลหน่อย กูทำงานนะเว้ย นี่ก็มาเร็วแล้ว อย่ามาไม่มีเหตุผลแล้วงอนเลยธีร์ ไม่ใช่เด็กๆ แล้ว” พัฒน์ตำหนิร่างโปร่ง ซึ่งธีร์ก็พลิกตัวนอนหงาย มองหน้าพัฒน์น้อยๆ ก่อนจะพูดว่า

“ก็ไม่งอนมึง กูแค่โมโหตัวเองที่โกรธมึงทั้งๆ ที่มึงทำงานนี่แหละ กูมันงี่เง่าจริงๆ คิดมาก แล้วยังไงล่ะ ตอนนี้กูไม่ได้งอนมึง มึงก็ไปนั่งกินข้าวซะ กูอุตส่าห์ทำให้ อาจจะไม่อร่อยมันเป็นครั้งแรกที่ทำแกงเขียวหวาน ตอนนี้ขอกูระงับอารมณ์ตัวเองก่อนก็แล้วกัน”

พัฒน์ได้ยินเช่นนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาเข้าใจมันนะ แต่บางทีมันเป็นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็อยากจะให้เลิกคิดเล็กคิดน้อยเสียที อายุก็จะยี่สิบสี่แล้ว หน้าที่การงานก็สูง แม้ว่ากับคนอื่นมันจะทำตัวได้น่านับถือสุดๆ ก็เถอะ แต่เขาก็กลัวมันจะเคยตัวแล้วเผลอทำตัวแบบนี้กับใคร

สั้นๆ หวง...

“มึงต้องไปกับกูด้วย ดูก็รู้ว่ายังไม่กินอะไร โรคกระเพาะกำเริบทำไง ทีหลังถ้านานไม่ต้องรอ เข้าใจไหม”

“ไม่เอา!”

“ธีร์ มึงเริ่มดื้ออีกแล้วนะ” พัฒน์ว่าเสียงดุ ทำเอาร่างโปร่งหน้างอทันที

“โอเค ไปกินข้าวก็ได้” ธีร์ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินตรงมาหาพัฒน์ ความมืดที่ทำให้เห็นธีร์ไม่ชัดเจนขับให้ร่างโปร่งดูเย้ายวนมากขึ้น

“อยู่ในชุดเตรียมนอนนะมึง” พัฒน์แซว

“อ่ะ...อะไรวะ กูใส่ของกูอยู่ทุกวัน เพิ่งจะมาแซว แล้วก็มึงเองไม่ใช่หรือไง ที่บังคับให้กูใส่อย่างนี้เป็นชุดนอน เอาชุดนอนของกูไปทิ้งหมดน่ะหา”

ก็จริงอย่างที่ธีร์พูด เขานั่นแหละที่เป็นคนสั่งบวกบังคับให้ธีร์ใส่เสื้อของเขานอน มันดูแสดงความเป็นเจ้าของดี แล้วมันก็ดูเซ็กซี่ขยี้ใจดีอีกด้วย เวลาจะทำอะไรก็ถอดง่าย...กลายเป็นว่าเสื้อของพัฒน์ธีร์สามารถใส่ได้หมด ยกเว้นเสื้อของธีร์ที่พัฒน์ใส่ไม่ได้เพราะตัวเล็กเกินไป

“หึ ก็ไม่ได้ว่าอะไร วันนี้ตัวมันใหญ่ไปหน่อย เลยทำให้มึงดูตัวเล็ก”

“ตัวอื่นๆ ของมึงก็ทำให้กูตัวเล็กหมดนั่นแหละ ตัวใหญ่อย่างกับควาย!” พอมีโอกาสได้ด่าคืน ธีร์ก็ไม่ยอมให้โอกาสหลุดลอยไป

“มัวแต่เถียง ไปกินเถอะ อยากรู้เหมือนกันว่ามึงจะทำอร่อยไหม”

“ระดับกูซะอย่าง เอ้อ!! กูลองทำเค้กด้วยล่ะ มึงจะกินไหม” ธีร์ถามอย่างไม่มั่นใจ

พัฒน์ถึงกับขมวดคิ้ว เพราะธีร์ทำขนมไม่เป็น แล้วเอาเวลาที่ไหนไปทำ หรือหัดทำเอง แบบนี้มันจะกินได้ไหมวะ พัฒน์ไม่กล้าเสี่ยงเพราะมีงานเช้า แต่ว่า...ธีร์จะตั้งใจมากเลยนะนั่น

“เค้ก?”

“อื้อ...ให้เจ็มสอนน่ะ วันนี้เราทำขนมด้วยกัน”

“อ่อ กินก็ได้ ไหนๆ มึงก็ตั้งใจแล้ว” พอรู้ว่าเพื่อนสนิทที่เป็นลูกน้องคนสำคัญของเขาช่วยทำแล้วก็วางใจในฝีมือได้เปราะหนึ่งล่ะนะ

ทั้งสองคนเดินไปที่โต๊ะทานอาหารอีกครั้ง ดูเหมือนว่าการจุดเทียนทิ้งไว้นานจะทำให้เทียนสั้นลงๆ เรื่อยๆ พัฒน์เริ่มลงมือทานอาหารหลังจากตักข้าวใส่จานเขาและจานตัวเองเรียบร้อย ความรู้สึกแรกที่ตักแกงเขียวหวานเข้าปากก็คือคำว่าอร่อย จนต้องตักทานตักทานเรื่อยๆ โดยไม่แตะอย่างอื่นเลย ธีร์ยิ้มอย่างดีใจที่อีกคนทานมันราวกับว่าเป็นของที่อร่อยมาก ที่สำคัญไม่ปริปากพูดอีกด้วย ร่างโปร่งเลยเลือกที่จะทานอย่างอื่นแทนไม่แย่งอีกคนทาน โชคดีที่ทำเพิ่มอีกสองอย่าง

ระหว่างที่ทานข้าวก็ยกเบียร์ขึ้นดื่มไปด้วย ธีร์เปลี่ยนจากไวน์เพราะไวน์มันไม่เข้ากับอาหารเลยเปลี่ยนมาดื่มเบียร์แทน ซึ่งมันก็อร่อยล่ะนะ

“อร่อยไหมวะ” ธีร์ถาม

“กูหิวน่ะ” คนปากแข็งยังไงก็ยังปากแข็งอยู่ดีล่ะนะ

“เหรอ หิวมากจนซัดไม่เหลือเลยเนี่ยนะ” ยังไม่หยุดแซวร่างสูง

“ก็หิวไง ไม่ได้กินอะไรทั้งวันเนี่ย”

“แล้วทำไมไม่กิน” ธีร์เริ่มเข้าสู่โหมดจริงจัง เพราะพัฒน์มักบอกให้เขาทานข้าวให้ตรงเวลาเสมอ ส่วนตัวเองข้าวเที่ยงก็ไม่รู้ว่าทานบ้างหรือเปล่า ยิ่งมาได้ยินแบบนี้ธีร์ก็เลยไม่พอใจ

“ก็มันไม่มีเวลา”

“จากพรุ่งนี้เป็นต้นไปกูจะโทรสั่งเลขามึงให้เตรียมอาหารให้ทุกเที่ยง แล้วคอยให้คุณภารายงานกูเสมอถ้ามึงดื้อด้านไม่ยอมกิน” ธีร์สั่งเฉียบขาด ทำเอาพัฒน์กระตุกยิ้มมุมปากส่งไปให้

เขาชอบท่าทางที่ดูเป็นห่วงเขาของธีร์จริงๆ มันทำให้เขารู้สึกอบอุ่นเสมอ...

“ยิ่งกว่าแม่อีกนะมึง”

“อ้าว! แล้วพอใจป้ะล่ะ ไม่พอใจไม่ทำก็ได้นะเว้ย”

“หึหึ ยังไม่ว่าอะไรเลย”

“ชิ! กินข้าวอิ่มแล้วใช่ป่ะ เดี๋ยวกูไปยกเค้กมาให้” แล้วก็ถึงเวลาที่พัฒน์กังวลที่สุด ยิ่งเห็นสภาพที่ธีร์บอกว่าเป็นเค้กก็ยิ่งกลัวว่ามันจะเป็นอันตรายต่อท้องไส้ แต่สีหน้าของเขาก็ยังคงนิ่งเฉยอยู่ดี

นี่เค้กหรือไง กูคิดว่าป่าอเมซอนขนาดย่อม!!

“ถึงหน้าตาจะไม่ดีแต่มันก็อร่อยนะเว้ย กูชิมแล้ว” ธีร์รีบนำเสนอด้วยรอยยิ้มก่อนจะวางมันลงตรงหน้าร่างแกร่ง ก่อนที่ใบหน้าขาวใสก็เจื่อนลงเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าพัฒน์จ้องเค้กของเขาไม่วางตา

“กูจะไม่ตายใช่ไหม”

เพี๊ยะ!

ธีร์ตบแก้มสากเบาๆ อย่างหมั่นไส้กับความปากหมาของพัฒน์

“ถ้าตายกูจะยืนอยู่แบบนี้ไหมวะ ทำไม ไม่กินหรือไง” เท้าเอวอย่างเอาเรื่อง

ลองบอกว่าไม่กินสิ เขาจะเอาเค้กนี่แหละยัดปากมันเอง ฮึ่ย!

“เปล่า แต่มึงป้อนหน่อยสิ” ไม่ใช่ประโยคขอร้อง อย่าเข้าใจผิด มันเป็นคำสั่งต่างหากล่ะ แต่ธีร์ก็มีข้อแลกเปลี่ยนเหมือนกันนะ

“ถ้ากูป้อน มึงต้องกินให้หมดนะ”

“พูดเป็นเล่น! กูอิ่มข้าวแล้วนะ ยัดเค้กได้นิดเดียวเท่านั้นแหละ” พัฒน์รีบส่ายหน้า

“งั้นก็กินเองไปเลย”

“มึงทำให้กูเนื่องในวันวาเลนไทน์ไม่ใช่หรือไง ไม่ให้แฟนป้อนแล้วใครจะป้อน” นับว่าเป็นประโยคที่เด็ดมากเพราะนอกจากจะทำให้ธีร์ทิ้งตัวนั่งบนตักกว้างอย่างแรงแล้ว ก็หยิบซ่อมที่เตรียมไว้ทานเค้กขึ้นมา

“ฮึ่ย!”

“หึหึ” ร่างสูงใช้แขนซ้ายโอบเอวเอาไว้ มืออีกข้างก็ลูบไล้ที่ต้นขาขาวเนียนที่ชายเสื้อเชิ้ตร่นขึ้นโชว์ ธีร์ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเพราะมันเป็นความเคยชินไปแล้วที่พัฒน์จะทำรุ่มร่ามกับตัวของเขา และแน่นอนว่าถ้าธีร์ไม่อยากให้พัฒน์สัมผัส คงไม่อยู่ในชุดนี้หรอกนะ

“เอ้า!” ธีร์ป้อนเค้กเข้าไปในปากของร่างสูงที่อ้ารออยู่ มือข้างขวาของร่างแกร่งก็ยังคงลูบไล้ขาเขาอย่างสนุกมือทั้งซอกขาจนขนธีร์ลุกชันไปทั้งตัว มือที่โอบเอวอยู่ก็บีบเค้นผ่านเนื้อผ้าราวกับต้องการบอกว่า ต้องการอะไรที่มันมากกว่านี้

“กินหมดนี่มีหวังกูต้องออกกำลังกายผลาญมันออกไปอย่างหนัก” พัฒน์พึมพำ เงยมองหน้าที่อยู่สูงกว่าเขาเล็กน้อยเพราะธีร์ที่สูงเกือบพอๆ กับเขา พอนั่งตักเขาก็จะสูงกว่านิดหนึ่ง

“เออน่า นานๆ ทีนะเนี่ย”

“กูทำขนาดนี้แล้ว มึงยังจะว่ากูไม่ตามใจอยู่อีกไหม” พัฒน์ถามขึ้นเบาๆ ทำให้ซ่อมที่ตักเค้กขึ้นมาชะงักกึก ธีร์หันมาสบตาคนรักนิดๆ อย่างครุ่นคิด

มันก็จริง…

“แต่ก็ไม่บ่อยนี่” สิ้นคำเถียงของธีร์ พัฒน์ก็ส่ายหน้าไปมาก่อนจะงับเค้กเข้าปากอีก เอาเถอะ อยากจะคิดยังไงก็คิดไป...

สำหรับธีร์ คิดว่าพัฒน์ตามใจนานๆ ครั้ง แต่สำหรับพัฒน์...ทำแทบทุกวัน ถ้าไม่ตามใจ ไม่เอาใจ เขาไม่รีบตรงดิ่งกลับบ้านแบบนี้หรอก แล้วคนที่บ้าสุขภาพ บ้าร่างกายของตนอย่างพัฒน์ ไม่มีทางยอมทานเค้กทั้งปอนด์แบบนี้แน่ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะธีร์เป็นคนทำ

ทำไมธีร์ถึงไม่รู้สึกถึงแบบนี้บ้างนะ แต่ก็ช่างเถอะ...ไม่ต้องให้มันรู้ก็ดีอยู่แล้ว เดี๋ยวมันจะได้ใจคิดว่าเรารักมันมากจนยอมทุกอย่าง เคยตัวพอดี

“หึหึ”

“หัวเราะบ้าอะไร ทำไม กูกินเองบ้างไม่ได้หรือไง” ธีร์โวยวายเมื่อพัฒน์หัวเราะที่เห็นว่าเขาตักเค้กเข้าปากตัวเองบ้าง ป้อนร่างสูงคนเดียวโดยที่ตัวเองไม่ได้กินเนี่ยนะ

นี่ของโปรดนะครับ ไม่กินก็แปลกแล้ว...

“ก็ยังไม่ว่าอะไร ทำไมชอบร้อนตัว”

“ไอ้!!” ด่าไม่ออก เลยได้แต่ตักเค้กยัดปากอีกคนไปอย่างไม่พอใจเท่านั้น

“หึหึ” เกลียดเสียงหัวเราะนี่จริงๆ “มึงให้ของขวัญวาเลนไทน์กูแล้ว งั้นกูให้บ้างก็แล้วกัน”

“อะไรอ่ะ มีด้วยหรือ” ถามอย่างตื่นเต้นเพราะไม่คิดว่าอีกคนจะนึกถึงวันวาเลนไทน์แบบนี้ด้วย

“มี! ไม่ใช่ของ แต่เป็นการกระทำ”

“อะไร อ่ะ...อื้อ” ยังไม่ทันที่ธีร์จะเข้าใจถึงความหมายร่างสูงก็ใช้มือกดศีรษะของธีร์ให้โน้มลงมาแล้วบดจูบไปที่ริมฝีปากบางทันที รสจูบที่หนักหน่วงของพัฒน์ทั้งร้อนแรง ดุดัน ดูดกลืนทุกสิ่งทุกอย่าง เรียกร้องให้ธีร์ตอบสนองกลับ แล้วธีร์จะยอมหรือ แรงมา เขาก็แรงกลับ บดเบียดร้อนเร่ารุนแรง แต่กลับเป็นฝ่ายธีร์ที่ปากบวมเจ่อ ร่างบางเบียดกายเข้าหาพัฒน์อย่างเคยชิน ฝ่ามือของพัฒน์ก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตนที่อยู่บนตัวของธีร์ ธีร์เองก็ปลดกระดุมเสื้อผ้าของพัฒน์

ทั้งสองผละริมฝีปากออกจากกัน ร่างผอมบางหอบน้อยๆ มองหน้าพัฒน์ด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม พัฒน์อดใจไม่ไหวเลยฟัดที่กอดขาวไปแรงๆ มองสภาพธีร์ด้วยสายตาร้อนแรง เสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมหมดแล้วกับช่วงล่างที่มีชั้นในตัวเดียว ทำเอาพัฒน์อารมณ์ประทุขึ้นมาทันที

“แล้วเค้ก…”

“ช่างมันเถอะน่า มึงค่อยทำให้กูกินใหม่ก็ได้” พัฒน์จูบตามซอกคอแผ่นอกอย่างพยายามอดกลั้น

“กินกู ก็ตอนไหนก็ได้เหมือนกัน”

“ไม่เหมือน”

“ทำไมถึงไม่เหมือน” ธีร์ย้อนถาม

“เพราะมึงเปลี่ยนรสชาติตลอดน่ะสิ วันนี้กูอยากชิมมึงที่ยั่วๆ แบบนี้ น่าจะถึงใจ”

ถ้าพูดข้างนอก สาบานเลยว่าพัฒน์ถูกต่อยปากไปแล้ว เพราะปกติร่างสูงไม่พูดอะไรแบบนี้เลย นับวันยิ่งหื่นขึ้นทุกวันจนธีร์กังวล

“ชิ! คิดว่ากูขัดมึงได้หรือไง” ธีร์สะบัดหน้าหนี แต่ใบหนน้าคมก็ตามซุกไซ้อีกข้างไม่ให้ว่างเลยทีเดียว

“ห้องครัวนะ”

“ไม่เอา!”

“แต่กูจะเอา”

สิ้นเสียงพัฒน์ก็จัดการยกร่างเล็กกว่าให้นั่งคร่อมตักหันหน้าเข้ามาตนแล้วเริ่มกิจกรรมอันเร่าร้อนในครัวทันที โดยไม่รอให้ร่างผอมบางขัดขืนหรือปฏิเสธได้สำเร็จ ปากที่ด่า คอห้ามเปลี่ยนเป็นครางลั่นด้วยความกระสันในอารมณ์ได้อย่างง่ายเมื่อเจอจี้จุดอ่อนของตน แล้วก็หันมาตอบสนองร่างสูงด้วยความรู้อยากกระหายไม่ต่างกัน

วันนี้...นอกจากห้องครัวจะเป็นที่ดินเนอร์ในวันแห่งความรักแล้ว ยังเป็นสถานที่ ‘ทำรัก’ ของทั้งคู่อีกด้วย ก็ถือว่าเปลี่ยนสถานที่ไปในตัว...






100%

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

   สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ รักกันไปนานๆ อย่าลืมพัฒน์ธีร์นะคะ ตอนนี้ค่อนข้างจะหวานเวอร์วังอลังการมาก แต่ชอบนะ ทำตัวเหมือนเป็นคนรักกันดี

พูดคุย สอบถาม ทวงนิยายได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 14-02-2016 19:43:58

อะไรคือ พี่พัฒน์ไม่กล้าเสี่ยง เพราะมีงานเช้าคะ :m20:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 14-02-2016 19:51:24

เค้าบอกรักกันที่ห้องครัวแหละ น่ารักกกก :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: packy ที่ 14-02-2016 20:44:15

 :hao7: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-02-2016 20:50:36

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-02-2016 21:22:00

ยูกิน่ารัก มาส่งทุกเทศกาล

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 14-02-2016 21:47:54

หวานมากกก ธีร์น่ารักมากกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: SaKiNonZa ที่ 14-02-2016 22:33:10

^
^
มาจิ้ม

เดี๋ยวไปอ่านก่อนนะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 14-02-2016 22:45:15

คู่นี้รักดุเดือดจริงๆ :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 14-02-2016 23:11:51

 :L2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 14-02-2016 23:31:08

เชื่อใจในตัวเมียอย่างธีร์สิพัฒน์ เค้กอร่อยๆเลยนะ จริงๆแล้วน่าจะเอาเค้กมาใช้ตอนบรรเลงเพลงรักอยู่เนอะ
น่าจะหวานมาก  :o8:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 15-02-2016 02:34:06

ห้องครัวกันเลยทีเดียวววว Happy Valentine kaaaaa

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 15-02-2016 09:34:04

แหมๆ เพราะธีร์รสชาดเปลี่ยนทุกครั้งที่ได้ลิ้มรส :-[

หวานกันจริงๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 15-02-2016 23:31:40

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: loukmoo ที่ 16-02-2016 21:49:35

 :-[ :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: Tequila ที่ 16-02-2016 22:15:18

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 17-02-2016 18:09:51

 :hao7: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: thyme812 ที่ 18-02-2016 21:46:11

 :-[

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ วันแห่งความรัก 100% P:68 > 14-02-59
เริ่มหัวข้อโดย: TuiLoveKhaKing ที่ 06-03-2016 18:24:28

 :กอด1: :impress2:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 16-04-2016 11:32:57

Special เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
เล่นน้ำสุขสันต์

“พัฒน์ กูอยากเล่นน้ำ” ร่างสูงเงยหน้าจากเอกสารมามองธีร์เล็กน้อยก่อนจะก้มลงอ่านเอกสารต่อ ไม่พูดจา ไม่ตอบโต้อะไร มีเพียงความเงียบที่เป็นคำตอบเท่านั้น

วันสงกรานต์เป็นวันปีใหม่ไทยบริษัทปิดให้พนักงานตามปกติ แต่ร่างสูงมีงานที่ต้องเคลียร์เร่งด่วนหน่อยจึงมาจัดการงานให้เรียบร้อยแน่นอนว่าพาธีร์มาด้วย เพราะถ้าไม่พามามีหวังธีร์หนีไปเล่นน้ำแน่ๆ มีเพื่อนร่วมก๊วนถึง 3 คนขนาดนั้นทั้งธิน อินทัชและเจโรมี

“นะๆๆ กูอยากไปเล่นน้ำอ่ะ” ธีร์รีบมายืนด้านหลังแล้วบีบนวดไหล่อย่างเอาอกเอาใจ

“ไม่!”

“ทำไมอ้า ให้กูไปเถอะ”

“ไม่ได้ก็คือไม่ได้ หุบปากแล้วไปนั่งเงียบๆ ซะ!!” เจอตะคอกปุ๊บธีร์ก็เดินคอตกไปนั่งที่โซฟาทันที เพราะถ้าไม่ได้ของพัฒน์ก็คือไม่ได้

เถียงไปตนก็แพ้เปล่าๆ

เฮ้อออ...

พัฒน์ถอนหายใจแล้วแอบมองธีร์ที่นั่งเล่นโทรศัพท์หน้ามุ่ยคงไม่พ้นเล่นไลน์กลุ่มหาธินกับอินทัชและเจโรมีที่ตอนนี้สนิทกันยิ่งกว่าอะไร แน่นอนว่าพวกเขาต้องอยู่ในกลุ่มด้วยเพราะถ้าหากพวกนั้นแอบนัดกันหนีเที่ยวพวกเขาจะได้รู้ เลยเป็นว่าในสมาชิกกลุ่มไลน์ที่ธีร์ตั้งขึ้นมานอกจากพี่ชายของตน อินทัชและเจโรมีแล้ว ยังมีพัฒน์ พุฒิ และพชรหรือพีชอีกด้วย เพราะฉะนั้นระหว่างที่กำลังคุยกันอย่างเมามัน เสียงแจ้งเตือนของเครื่องพัฒน์ก็ดังด้วย

และนั่นมันทำให้พัฒน์หงุดหงิด

“หยุดแชทได้แล้ว ไอ้โทรศัพท์เฮ็งซวยมันดังจนกูอยากจะปาใส่หัวมึงแล้วนะไอ้ธีร์!!”

ความอดทนของธีร์ขาดสะบั้น

“นี่มึงเป็นเหี้ยอะไรนักหนาวะไอ้พัฒน์”

“กูต้องการสมาธิทำงาน มึงก็เอาแต่เล่น”

“แล้วทำไมไม่ปิดเสียงหรือตั้งสั่น”

“ตั้งสั่นก็รำคาญ ถ้าปิดเสียงเกิดมีคนโทรมาด่วนๆ แล้วไม่รู้อีก มึงน่ะนั่งเฉยๆ ไปเลยธีร์ จะอยากเล่นน้ำอะไรนักหนา ทำอย่างกับวันนี้เป็นวันสุดท้ายนะไอ้ห่า”

ธีร์เม้มปากตัวเองแน่นเมื่อเถียงไม่ได้ ก็จริงอยู่ว่าวันนี้เป็นวันแรก แต่เขาก็อยากจะเล่นทั้งสามวันเลยนี่นา ทำงานเครียดๆ มาตั้งนานก็อยากปลดปล่อยบ้าง วู้ว!

“ทำเป็นเงียบ เถียงไม่ได้ล่ะสิ”

“ก็กูอยากเล่น!!”

“อย่างอแงไอ้ธีร์ กูพามึงเล่นแน่ๆ ถ้าสองวันนี้มึงทำตัวดีน่ะ” พัฒน์ว่า

“งั้นก็หมายความว่ากูจะได้เล่นน้ำวันสุดท้ายอ่ะดิ โหยยย...ไรวะแม่ง” ธีร์โอดครวญ

“หรือจะไม่ต้องเล่นมันทั้งสามวัน จะเอายังไง เลือกเอา” ยื่นคำขาด แล้วแบบนี้ธีร์จะเลือกอะไรได้อีก ถ้าไม่ใช่เลือกที่จะเป็นเด็กดี อยู่ในโอวาทของพัฒน์

“เล่นวันสุดท้ายก็ได้” ตอบเสียงหงอย

“ดี...บอกแก๊งมึงด้วยว่าเล่นวันสุดท้าย เดี๋ยวเรื่องนี้กูจะปรึกษาไอ้พุฒิกับคุณพีชก่อนว่าจะพาไปที่ไหน เข้าใจใช่ไหมแล้วไม่ต้องเล่นนาน ให้เสียงดังน่ารำคาญ เข้าใจไหม!” พัฒน์พูดบอกเสียงเข้ม ก่อนจะถามเชิงสั่งเสียงดังจนธีร์ห่อไหล่พยักหน้าน้อยๆ เพราะกลัว

“ครับ”

“ดีมาก!”

เมนส์มึงไม่มาหรือวะไอ้พัฒน์ อารมณ์แปรปรวนอย่างกับคนท้อง อย่าให้ถึงทีกุนะ กูจะด่ามึงบ้าง ฮึ่ย!! อารมณ์เสียจริงวุ้ย

มือบางพิมพ์ข้อความไปบอกในกลุ่มว่าพัฒน์ให้เล่นวันสุดท้าย แต่ละคนพากันโอดครวญกันใหญ่เลย แต่ไม่นานก็พากันเงียบไปเพราะธีร์ทิ้งท้ายเอาไว้ 

[เลิกเล่นได้แล้ว ถ้าเล่นอยู่ วันเล่นน้ำ ไอ้พัฒน์เตะเรียงตัว]

ได้ข่าวว่าพัฒน์ไม่ได้พูดแบบนี้เลยสักคำ...

...

...



เข้าใจไหมว่ามันเป็นวันสงกรานต์ ต่อให้คุณอยู่เฉยๆ ไม่อยากเล่น แต่การมาเดินเพ่นพ่านตามท้องถนนที่มีการเล่นน้ำอย่างครึกครื้นแบบนี้ ไม่เปียกก็ให้มันรู้ไป

ซ่า...า...

เต็มๆ ร่างสูงของพัฒน์โดนคนแถวนั้นสาดเต็มๆ ไม่มีใครเกรงกลัวใบหน้าที่แสนจะดุดันของพัฒน์แม้แต่น้อย ก็แน่ล่ะ คนเขามัวสนุกกันไม่มีใครมาคอยสังเกตใบหน้าของพัฒน์กันหรอก ร่างแกร่งลูบน้ำที่หน้าออกจากอย่างโมโห ก่อนจะเสยผมตัวเองขึ้นด้วยใบหน้าที่แสนหงุดหงิด

กรี๊ด...ด...ด

แล้วเข้าใจไหมว่าผู้ชายหล่อๆ แบบเถื่อนๆ อย่างพัฒน์เวลาเสยผมน่ะดูเท่ห์ที่สุด ทำเอาธีร์ที่มองไปรอบๆ ถึงกับไม่พอใจที่พัฒน์โปรยเสน่ห์แบบไม่รู้ตัวตรงหน้าห้างดังแบบนี้

“เป็นไง กูบอกให้ไปกินแถวคอนโดก็ไม่เชื่อ จากที่ไม่อยากเล่นก็โดนเต็มๆ” ธีร์แขวะ เพราะตอนที่ทำงานเสร็จแล้วก็พากันขับรถมาที่ห้างนี้เพื่อหาอะไรทาน แต่ปรากฏว่าที่จอดรถของห้างเต็ม พัฒน์เลยต้องวนออกไปจอดที่อื่น แล้วพากันเดินมาแทน ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะผ่านเข้าไปในตัวทางเข้าห้าง น้ำก็สาดเข้ามาเต็มๆ พัฒน์ โดนธีร์นิดเดียวเพราะร่างแกร่งยืนฝั่งที่น้ำสาดมา

ไอ้คนอยากเล่นดันไม่โดน ไอ้คนโดนดันคือคนไม่อยากเล่น

“เอาไง จะเข้าไปหาอะไรกินอยู่ไหม” ธีร์ถามเมื่อเห็นใบหน้าเดือดดาลของพัฒน์

“กลับ!!!” พัฒน์สั่งแค่นั้นก็หันหลังเดินกลับไปยังที่จอดรถทันที ธีร์ก็วิ่งตามแทบจะไม่ทัน ได้แต่นึกในใจอย่างสงสารตัวเองที่เป็นแฟนกับพัฒน์

ไอ้คนขี้โมโห...

ก็จะไม่ให้โมโหได้ยังไง อากาศร้อนซะขนาดนี้ แดดนี่จะแรงไปไหน กลัวคนไทยไม่ดำหรือไง รู้บางไหมว่ามันทอดไข่ให้สุกได้โดยเพียงตอกไข่ตากแดดเอาไว้


ไม่นานทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงคอนโด พัฒน์เดินดุ่มๆ เข้าห้องนอนไปแล้วเปิดแอร์แบบเย็นสุดๆ ก่อนจะเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ธีร์ก็เข้าครัวไปทำอะไรให้ทานอย่างรู้หน้าที่

อารมณ์แบบนี้โมโหหิวด้วย อากาศร้อนด้วย

“ดีที่กูไม่ขัดใจมันมากไปกว่านี้ ไม่งั้น เละ!”

ว่าแล้วก็ทำอาหารที่พร้อมทานอย่างสปาเก็ตตี้ เพราะไม่ต้องหุงข้าว ทำเสร็จก็ทานได้เลย แล้วอากาศร้อนๆ แบบนี้ พัฒน์ชอบหมกตัวอยู่ในห้องน้ำนานๆ ประหนึ่งกว่าไม่ได้อาบน้ำมาเป็นชาติจึงต้องขัดตัวให้ขี้ไคลที่สั่งสมมามันออกให้หมด


“ทำอะไรกิน” เสียงทุ้มต่ำถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาหาร่างโปร่งบางที่ห้องครัว เห็นว่าธีร์กำลังวางจานสปาเก็ตตี้ลงบนโต๊ะพอดี

“ก็อย่างที่เห็น” เพราะพัฒน์อาบน้ำแล้ว นั่นก็หมายความว่าอารมณ์เย็นลงแล้วเลยกล้าที่จะกวนอีกคนไป ธีร์เดินไปหยิบน้ำส้มในตู้เย็นมาแล้วรินใส่แก้วของตัวเองกับพัฒน์ จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มทาน พัฒน์ที่เหมือนจะหิวสุดๆ ก็ทานเอาทานเอาไม่สนใจธีร์ที่มองหน้าอยู่สักนิด

ท่าทางจะหิวมากจริงๆ แฮะ

“อิ่มไหม”

“อิ่ม” ตอบสั้นๆ ก่อนที่จะเป็นเก็บจานไปล้างที่อ่างล้างจาน ซึ่งธีร์ก็มองตามไปนิดหน่อยก่อนจะดื่มน้ำส้มให้หมดตามด้วยดื่มน้ำเปล่าตาม แล้วเดินจากห้องครัวไป ปล่อยให้พัฒน์ทำหน้าที่ล้างจานไป มันเป็นกฎของการอยู่ร่วมกัน ใครทำอาหาร อีกคนก็ต้องล้าง

ไม่มีใครเอาเปรียบใคร

ระหว่างที่ธีร์เข้าไปเปลี่ยนกางเกงในห้องเป็นขาสั้นเพราะรู้ว่าพัฒน์ไม่พาออกไปไหนอีกแน่ๆ ก็เดินมาทิ้งตัวที่โซฟานุ่มโดยมีพัฒน์นั่งอ่านหนังสืออยู่แล้ว มือขาวคว้ารีโมทเปิดทีวีแล้วทิ้งตัวลงนอนบนตักแกร่งของพัฒน์ ซึ่งร่างแกร่งก็มองเล็กน้อยก่อนจะหันไปสนใจหนังสือต่อ

นี่มันยังสนใจหนังสือมากกว่ากูอีกหรือวะ...

ไม่พาไปเที่ยว ไม่พาไปเล่นน้ำ ยังกล้าเมินกูอีกหรือไง ยอมไม่ได้โว้ย!!

“อื้อ” ร่างบางพลิกตัวนอนตะแคงเข้าหน้าหน้าท้องแกร่ง พัฒน์ก็ยังไม่สนใจ เปิดหน้าหนังสือแบบไม่รู้สึกอะไรสักนิด แล้วก็รู้ว่าธีร์ต้องการที่จะทำอะไร เลยปล่อยให้ทำไป

หนอย!! ยังเมินเรอะ!!

“เปิดทีวีแล้วทำไมไม่ดู” พัฒน์ถามเสียงเรียบ แต่ก็ไม่ได้จะสนใจคนรักสักเท่าไหร่

“ก็แค่อยากเปิด ไม่ได้อยากดู”

“เปลือง!”

“แล้วไง มึงเป็นคนจ่ายค่าน้ำค่าไฟนี่” ธีร์เถียงกลับไป

ตอนแรกก็เถียงกันแทบตายเรื่องค่าใช้จ่ายในห้อง ธีร์ต้องการที่จะช่วยออกคนละครึ่ง เพราะห้องของเขาก็ทำเรื่องคืนบริษัทไปแล้ว แต่พัฒน์ไม่ยอมจะเป็นคนออกเองคนเดียว ด้วยเหตุผลที่ว่า

‘เงินเดือนกูมากกว่า’

คิดถึงแล้วมันน่าเจ็บใจนัก...เขาที่ทำงานเหมือนกันแต่กลับต้องให้แฟนมาเลี้ยง แม่งเอ้ย! เสียศักดิ์ศรีชะมัด เพราะฉะนั้นแล้ว บางครั้งเขาจะแลกรถกันขับเพื่อที่จะเติมน้ำมันให้พัฒน์เต็มถังทุกๆ เดือน พัฒน์รู้แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เข้าใจอยู่ว่ามันก็น่าอายที่ต้องเป็นฝ่ายรับตลอดเวลา

“หึหึ...เป็นอะไร” พัฒน์ถามเสียงนุ่มขึ้น จนธีร์เงยหน้ามองใบหน้าคมดุของพัฒน์ที่ยิ้มเบาบางมองเขาอยู่

“เบื่อ” ตอบออกไปสั้นๆ

“ถ้าอยากจะไปข้างนอกวันนี้กูไม่มีอารมณ์แล้ว” พัฒน์ดักคออีกคนจนร่างเล็กกว่าทำหน้ายู่อย่างขัดใจที่คนรักรู้ทันตนตลอด

“เปล่าสักหน่อย”

“พรุ่งนี้ก็ไปหาพ่อแม่อีก วันนี้ก็พักๆ ไปเถอะน่า” ร่างสูงพยายามเกลี้ยกล่อม

“อื้อ...มึงไม่สนใจกู” มาแล้วลูกอ้อนของธีร์ที่เวลาที่พัฒน์ไม่สนใจมันจออกมาแบบนี้แหละ

“ทำไมรู้”

“มึงเอาแต่สนใจไอ้หนังสือนี่อ่ะ” ว่าแล้วก็แย่งมันมาแล้วโยนมันทิ้งไป ถ้าเป็นคนอื่นทำพัฒน์คงฆ่าหมกห้องไปแล้ว แต่นี่ธีร์ ใครจะไปทำ ไปดุกันล่ะ

พัฒน์ไม่ได้ดุคนรักพร่ำเพื่อ อะไรที่มันงี่เง่าจริงๆ หรือว่าไม่ถูกต้องต่อให้อ้อนขนาดไหนพัฒน์ก็ยังคงดูด่าว่าและสั่งสอนอยู่ดี ถึงแม้ว่าทั้งรัก ทั้งหลง ทั้งหวง แต่ก็ไม่เคยปล่อยให้ไอ้คนที่มาว่าแฟนเขาเจริญสักคน

เมียกู กูดุ กุว่าได้คนเดียว!

“แล้วจะเอายังไงหืม...” ธีร์รู้ว่าถ้าเขาอ้อน พัฒน์จะอ่อนโยนและเอาใจเขาสุดๆ แต่ก็อย่างว่า ไม่ใช่ทุกครั้งไป

“สนกูสิ สนกูคนเดียว”

จะทำให้กูตกหลุมรักมึงไปถึงไหนเนี่ยหา!!

“งั้นอยากให้กูทำยังไง”

“อะไรก็ได้”

“งั้นให้กูคาดคั้นเรื่องที่จะแอบหนีเที่ยวกันดีไหม พูดแล้วเริ่มจะหงุดหงิด”

พรึ่บ!

ธีร์ดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันทีหันมายิ้มแห้งๆ ให้พัฒน์ ความผิดที่ดันแอบตั้งกลุ่มใหม่กันแค่สี่คน แต่พัฒน์เผอิญเห็นเลยถือวิสาสะอ่านดูเมื่อเช้านี้ และทำการลบกลุ่มเรียบร้อยเอง ธีร์ที่อาบน้ำอยู่ตอนนั้นก็ไม่รู้เรื่อง มารู้เรื่องก็ตอนถูกจับฟาดลงเตียงแล้ว

ไม่น่าเลย...

“กูว่า กูดูหนังดีกว่า ส่วนนี่ หนังสือมึง อ่านเยอะๆ จะได้ฉลาดๆ นะ เอาไป” ธีร์เปลี่ยนเรื่องโดยการเหยิบหนังสือที่โยนทิ้งไปมาคืนพัฒน์ ซึ่งพัฒน์ก็แสยะยิ้มหน้ากลัวใส่

“หึหึ หนีความผิดหรือไง”

“มึงก็ทำโทษไปแล้วไง”

“แต่มึงสำนึกไหม!”

“แหม...ย่ะ อย่าดุสิฮะ สามี” ธีร์อ้อนเสียงสั่น กอดแขนร่างสุงอย่างประจบประแจง ถามว่าพัฒน์ชอบไหมที่ธีร์เรียกเขาว่าสามี ทั้งๆ ที่ทันไม่ชอบให้พูดเรื่องผัวๆ เมียๆ แต่ตัวเองกลับพูดออกมา ซึ่งธีร์จะพูดแบบนี้ก็ต่อเมื่อ...

อยากพ้นผิดเท่านั้นและต้องอยู่ในที่ส่วนตัวแบบนี้ด้วย

“มึงนี่นะ”

“อย่าทำหน้าเหมือนเอือมกูได้ป่ะ”

“ก็มันน่าเอือมไหม ขยันหาเรื่องให้ปวดหัวตลอดเลยแบบนี้”

“ก็เป็นของกูแบบนี้ ทำไม คิดจะเปลี่ยนใจหรือไง บอกเลยว่าไม่มีทาง! มึงไปจากกูไม่ได้แล้วล่ะชีวิตนี้ อย่าคิดเปลี่ยนใจเสียให้ยาก” เริ่มแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเพราะคิดไปเอง ก็คนมันกลัวนี่...ที่ผ่านมาธีร์ก็ใช่ว่าจะทำตัวดีเสียหน่อย

“กูจะไปไหนได้ ถูกกักขังขนาดนี้” เถียงกลับเล่นๆ ทำเอาคนรักหมั่นไส้ ตบหน้าสากไปเบาๆ ทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้ที่พูดราวกับตัวเองเป็นผู้โดนกระทำ

เพี๊ยะ!

“อะไร จะเล่นบทจำเลยรักไง ตบจูบ” พัฒน์ถามทำท่าจะทาบทับร่างเล็กกว่า แต่มือขาวดันตัวพัฒน์เอาไว้ได้ก่อน ท่าทางมันไม่ใช่จะจูบ แต่นี่มันจะปล้ำแล้ว
“หยุด อย่าแม้แต่จะคิด”

“ทำไม หวงตัว?”

ถ้าหวงตัวจะให้เอาทุกคืนไหมไอ้ห่านี่พูดไม่คิด

“บ้าบออะไร เมื่อคืนมึงก็ทำไปแล้ว นี่ก็กลางวันแสกๆ มึงอย่ามาบ้าแถวนี้นะ”

“กลางวันก็ทำมาแล้ว จะมากลัวอะไร” ธีร์เงียบ หันหน้าหนีไม่กล้าสบตา ก็จะกล้าพูดได้ยังไงว่า ทำตอนกลางคืนเขาไม่อาย แต่ถ้ากลางวันเขาอาย!!

“อ่ะ เอ่อ”

“อายหรือไง” ก็รู้อยู่แล้วยังจะแกล้งเข้าอีก

“ชิ!!” ธีร์หันหลังให้กับพัฒน์ นั่งกอดเข่าตัวเอง สำหรับร่างบางบางคือการหนีหน้า ส่วนร่างสูงคิดว่าอีกคนยั่ว หันหลังโล่งให้กันขนาดนี้ ไม่จัดก็ไม่ใช่พัฒน์สิ

จุ๊บ!

เฮือก

ร่างโปร่งสะดุ้งเฮือกเมื่อพัฒน์จูบที่ท้ายทอยขาวของตน โอบกอดคนตัวเล็กจากทางด้านหลัง ขาที่ชันขึ้นเหยียดไปตามความยาวของโซฟาเอนตัวพิงร่างแกร่งปล่อยให้ร่างสูงเล่นกับท้ายทอยและซอกคอไป

“กูไม่ทำอะไรหรอกน่า” กระซิบข้างหูเสียงทุ้มต่ำที่เขาฟังทีไรก็อ่อนระทวยทุกที

พัฒน์ชอบสัมผัสคอ ส่วนธีร์ก็ชอบให้สัมผัส...

เหตุผลที่พัฒน์ชอบคอขาวของธีร์นั้น นั่นเป็นเพราะว่า เป็นจุดที่เห็นได้ชัด เวลาทำรอยแสดงความเป็นเจ้าของคนอื่นๆ จะได้เห็น

…

…

…


วันที่ 15 เมษายน

ณ สีลม สถานที่ที่พลุ่งพล่านไปด้วยมนุษย์วัยต่างๆ แม้ว่าตอนนี้จะเป็นตอนบ่ายกว่าๆ แต่คนก็ไม่ซาหนำซ้ำยังเยอะขึ้นอีกด้วย ทั้งคนไทยและต่างชาติเหล่าผู้คนเล่นน้ำกันเปียกปอนโดยไม่สนใจว่าใครจะเป็นใคร เพราะฉะนั้น คนดังในวงการธุรกิจอย่างพวกเขาทั้ง 7 คนที่ยืนเปียกโชกอยู่ในฝูงคนโดยที่ไม่ใครรู้เลยสักนิด ธีร์ ธิน อินทัชและเจโรมีต่างกันเดินเล่นน้ำปะแป้งสาวๆ อย่างสนุกสนาน โดยมีเจ้าที่? อย่าง พัฒน์ พุฒิ และพชร ทั้งสามเดินตามหลังด้วยใบหน้าที่ไม่มีรอยยิ้มใดๆ บ่งบอกว่าถูกบังคับมาหรือไม่เต็มใจมานั่นเอง แม้แต่ผู้ชายอารมณ์ดี อ่อนโยน สุภาพอย่างพชรก็เป็นไปด้วย

ก็บอกแล้วว่าพวกเขาสามคนไม่ได้อย่างเล่น แต่ที่มาด้วยเพราะมาคุมเมียต่างหาก ถ้าหากนอกลู่นอกทางจะได้จับได้คาหนังคาเขา...

“ว่าไง จะเดินไปตรงไหนต่อ” ธินถาม รอยยิ้มที่หน้าระบายออกมาราวกับได้ปลดปล่อย

“ไปเรื่อยๆ เลยพี่” อินทัชตอบ

“วันนี้สนุกดีนะ ไม่ได้มาเที่ยวด้วยกันนานแค่ไหนแล้วเนี่ย” ธีร์ถามธินกับอินทัช ซึ่งก็ได้รับรอยยิ้มกลับมานิดๆ

“ว่าแต่พีชหายไปไหน เมื่อกี้ก็ยังตามไม่ใช่หรือไง” ธินถามพลางหาคนรักของตน

“เออว่ะ ไอ้พัฒน์ก็หาย”

“คุณพุฒิด้วย” เจโรมีเองก็พูด

อินทัชที่เป็นคนสายตาว่องไวก็มองเห็นว่ากลุ่มของพัฒน์ถูกหญิงสาวกลุ่มหนึ่งดักหน้าเอาไว้ ทำให้มองไม่เห็น แต่ในจังหวะที่ผู้หญิงคนหนึ่งขยับออกมันทำให้อินทัชเห็นใบหน้าติดโมโหของพัฒน์ทันที เลยหันมาสะกิดเพื่อนสนิทที่ยังคงสอดสายตาหาร่างของแฟน

“นั่นไง โดนสาวๆ กลุ่มนั้นกักเอาไว้”

“ว่าไงนะ!!!” ทั้งสามคนประสานเสียงดังลั่นจนคนแถวนั้นหันมามองอย่างสนใจ ก่อนที่ขาเรียวสามคู่จะเดินดุ่มๆ กลับไปยังทางที่เดินมา แม้ว่าจะต้องฝ่าฝูงชนขนาดไหนก็เถอะ

แม้จะรู้อยู่ว่าพัฒน์ไม่มีทางเล่นด้วยโดยการทำให้เขาหึงแน่ๆ เพราะร่างแกร่งบอกเสมอว่า ถ้าอยากจะแกล้งหรือประชดกัน ห้ามเอาคนอื่นเข้ามาเกี่ยว ทำอย่างอื่นแทน ซึ่งพวกเขาก็ไม่มีปัญหาเรื่องมือที่สาม แต่หึงหวงน่ะมี

ตอนนี้ก็ด้วย!!

“ขอปะแป้งไม่ได้หรือคะ” น้ำเสียงออดอ้อนอย่างเสียดายที่พัฒน์และหนุ่มๆ อีกสองคนปฏิเสธเธอ แต่ก็คิดว่าผู้ชายก็แพ้ลูกอ้อนของผู้หญิงทั้งนั้น เลยตื๊อต่อ

ไม่ได้โว้ย!! นี่ก็เกะกะกูจัง จะเข้าไปหาพัฒน์ก็ลำบาก จนในที่สุดธีร์ก็หลุดเข้าไปในวงล้อมของผู้หญิงกลุ่มนี้ได้ ตรงดิ่งหาพัฒน์ด้วยใบหน้าไม่พอใจ

“คงจะไม่ได้หรอกครับ” ธีร์ตอบแทนแล้วตรงเข้าไปยืนข้างๆ กับร่างสูงที่ยืนนิ่งเหมือนเสาไฟฟ้ากำลังโดนหมาเยี่ยวใส่ เห็นแล้วหงุดหงิดโว้ย!!

“เอ...เป็นเพื่อนกันใช่ไหมคะ งั้นขอปะแป้งคุณด้วยได้ไหม” คนนี้ก็หล่อไม่เบาเลย

คนตัวสูงกว่าเหมือนจะดุๆ หน่อย ท่าทางยาก แต่คนนี้...อ๊าย ใจเต้นแรง ใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรเลย ถ้าเธอได้เป็นแฟน คงโชคดีตลอดชีวิตแน่ๆ

“ถ้างั้นก็ทาผมคนเดียว แต่หมอนี่ เป็นข้อยกเว้นนะครับ พอดีเมียมันหวงน่ะครับ นี่ก็ให้ผมมาดูแลให้ กำชับมาด้วยว่าห้ามมีแป้งที่หน้าหรือตามตัวเด็ดขาด ฮะๆ ค่อนข้างขี้หวงน่ะครับ” ธีร์ฉีกยิ้มโปรยเสน่ห์ให้หญิงสาวที่ยืนขอทาแป้งร่างสูงก่อนหน้าที่ตอนนี้มายืนบิดอายม้วนกับเขาแทน ร่างแกร่งหัวเราะเบาๆ ในลำคอ จนธีร์เหยียบเท้าคาดโทษเอาไว้

“ก่ะ ก็ได้ค่ะ”

“งั้นเชิญเลยครับ” ธีร์ยื่นหน้าเข้าไปให้หญิงสาวทา ซึ่งก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังออกมาจากรอบๆ เหมือนจะอิจฉาเธอที่ได้สัมผัสใบหน้าของธีร์

พัฒน์ก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เข้าใจ ส่วนตนไม่ชอบให้ใครสัมผัส ถ้าเขาไม่ได้อนุญาตหรือยินยอมเด็ดขาดอยู่แล้ว แม้ว่าจะมีสาวสวยแค่ไหนมาขอทาแป้ง พัฒน์ก็ปฏิเสธอยู่ดี อยากจะรออยู่ที่รถ แต่ก็เป็นห่วงร่างโปร่งจนต้องเดินตามมาแบบนี้ ไม่คิดเหมือนกันว่าคนที่เอาแต่เล่นสนุกจะมีเวลามาสนใจเขาด้วย

แบบนี้ต้องให้รางวัลเสียแล้ว...เนื่องจากทำตัวน่ารัก

“ขอบคุณนะคะ” เธอยิ้มจนแก้มแทบปริ ส่วนธีร์ก็ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาเธอนิ่งไปทันที

“ขอตัวก่อนนะครับ”

ทั้งๆ ที่คาดหวังว่าจะได้สานต่อกับคนหล่อๆ แบบนี้ สุดท้าย เขาก็ไม่ได้สนใจเธอ แต่ช่างเถอะ ในที่นี้ยังหาคนหน้าตาดี หล่อๆ ได้อีกเพียบ

ห่างจากหญิงสาวมาแล้ว ธีร์ก็เดินนำพัฒน์ไปอย่างหงุดหงิด หมดอารมณ์จะเล่นน้ำทันที ทั้งๆ ที่เพิ่งจะเล่นได้ชั่วโมงกว่าๆ เอง และที่สำคัญพวกเขาสองคนพลัดหลงกับกลุ่มหมดแล้ว

“เฮ้ออออ...”

ปีนี้คงมาสนุกได้เท่านี้สินะ

“จะเอาต่อล่ะ คนขี้หวง” พัฒน์ถามยิ้มๆ ใบหน้าขาวใสหันมามองตาร่างสูงอย่างหงุดหงิด ก่อนจะกระแทกน้ำเสียงสั่งคนตัวโต

“กลับ!!!”

เป็นคำสั่งที่ทำให้พัฒน์ยิ้มออก ฉุดมือขาวให้เดินตามตนไปยังที่รถจอดอยู่ ซึ่งกว่าจะหาที่จอดได้มันก็อยู่ห่างจากตรงนี้พอสมควร ระหว่างที่เดินกลับก็โดนสาด โดนทาแป้ง ส่วนร่างสูง ธีร์ไม่ยอมให้ใครแตะเลยสักนิด ลืมไปเสียสนิทว่ากำลังจับมือกันเดินอยู่

ระหว่างที่ทั้งคู่เดินกลับก็หันมายิ้มให้กันและกันบ่อยมาก ซึ่งมันทำให้ร่างโปร่งเข้าใจว่าความสนุก ความสุขที่แท้จริงของการเล่นน้ำ ไม่ใช่ที่คนเยอะ แต่เป็นเพราะคนข้างกายต่างหากที่ทำให้การเล่นน้ำครั้งนี้เป็นการเล่นน้ำที่สุขสันต์ที่สุดเท่าที่เคยเล่นมา

“พัฒน์”

“อะไร”

“กลับไปแล้วเราจะทำอะไร”

“ถามแปลกๆ อาบน้ำ หาอะไรกินไง”

“ไม่เอา!! วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ”

“อยากได้อะไรล่ะครับ” พัฒน์ส่ายหน้าไปมาถามอย่างระอา

ยอมให้วันหนึ่งก็ได้...

“อยากเล่นน้ำ” ธีร์ยักคิ้วให้อีกคนอย่างมีเลศนัย พัฒน์จ้องหน้าอย่างต้องการหาคำตอบเพราะไม่เข้าใจที่อีกคนสื่อ ก็เล่นน้ำนี่ไง พามาแล้ว ไอ้นี่มันจะเอาอะไรอีก!!

“ก็นี่ไง”

“ไม่ใช่”

“แล้วอะไรล่ะครับคุณชาย วันไหลพัทยาหรือไง แบบนั้นไม่พาไปนะเว้ย”

“ไม่หรอกน่า เล่นวันนี้แหละ”

“…”

“กลับไปแล้ว เล่น ‘น้ำ’ กับกูหน่อยนะ” ธีร์จงใจเน้นคำว่าน้ำให้พัฒน์คิด แล้วร่างแกร่งเป็นคนที่ฉลาดอยู่แล้วเข้าใจความหมายมันได้อย่างทันที กระชับความแน่นที่มือเพิ่มขึ้นแล้วออกแรงดึงร่างโปร่งแบบไม่สนใจอะไร ใบหน้าไม่แสดงถึงความดีใจหรือว่าตื่นเต้นอะไรเลย มีเพียงสายตาที่ฉายแววกระหายเท่านั้น

“เล่นด้วยทั้งคืนก็ไม่ว่า”

“ฮะๆ ไอ้หื่นเอ้ย!”

“ไม่ต่างกันหรอกครับ เมีย…” คำสุดท้ายพัฒน์เค้นออกมาเบาๆ เพื่อไม่ให้คนแถวนั้นได้ยิน แล้วคนที่ไม่ชอบให้พูดแบบนี้ในที่สาธารณะก็ทำหน้าถมึงทึงใส่ เรียกเสียงหัวเราะเบาๆ แบบสะใจได้เป็นอย่างดี

จริงๆ ด้วยธีร์...

กูอยู่กับมึงแล้วมีความสุขสุดๆ ไปเลยว่ะ


พัฒน์...อยู่กับกูแบบนี้ไปตลอดเลยนะ

กูสัญญาว่าจะเป็นคนรักที่ดีขึ้นของมึงตลอดไป จะไม่ทำให้ปวดหัวบ่อยก็แล้วกัน แต่มึงก็รู้นะ ถ้าวันไหนมึงไม่ด่า ไม่ว่ากู กูจะรู้สึกว่ากูมีความสำคัญน้อยลง


กูรักมึง!!

…

…

…


ในห้องน้ำ สองร่างที่เบียดเสียดแนบชิดแทบไม่มีช่องว่างระหว่างทั้งคู่ การเล่นน้ำที่แสนจะเร่าร้อนของทั้งคู่ทำให้น้ำที่ไหลจากฝักบัวไม่ได้ช่วยให้พวกเขาเย็นขึ้นแม้แต่น้อย อีกคนเบียดเข้า อีกคนก็ไม่ยอม พัฒน์ยังคงรุนแรงเหมือนเคย ส่วนธีร์ก็ยังคงเรียกร้องเอาความรุนแรงนั้น ความอุ่นชื้นที่ริมฝีปากทั้งคู่ไม่อาจทำให้ความรู้สึกอยากรักมอดไหม้ลงไป กลับกันมันยังเป็นการกระตุ้นให้ทั้งคู่ดำดิ่งสู่กามราคะอย่างไม่รู้จักจบ

ร่างกายของธีร์อ่อนแรงลงทุกครั้งที่ริมฝีปากของพัฒน์ลากผ่านร่างกายตนอย่างดุดันและรุนแรง แม้จะเจ็บแต่ก็ทำให้รู้สึกดีไม่น้อย ไม่สิ รู้สึกดีสุดๆ จนปลายเจ็บยาวลากผ่านร่างกายของพัฒน์จนเป็นรอยยาวตามแนวทางที่ธีร์ข่วน ปากก็กัดบ่าแกร่งเอาไว้เพื่อผ่อนปรนความรู้สึกปรารถนา รอยฟันของทั้งคู่อยู่บนร่างของกันและกัน บ่งบอกว่าทั้งคู่เป็นคนชอบความรุนแรงมากแค่ไหน

“อ๊ะ...อ๊า พ่ะ พัฒน์ ร่ะ แรงๆ อ๊า”

“อ่ะ อืม ธีร์ อ่า สุดยอดเลย อึก”

ร่างกายของพัฒน์กระแทกกระทั้นเข้าไปในร่างของธีร์อย่างรุนแรงชนิดไม่สนใจว่าคนข้างหน้าจะกระแทกกับกำแพงห้องน้ำแรงแค่ไหน มือที่เกาะกับกำแพงแทบจะรั้งตัวเองไม่ไหว แต่ไม่ทันที่ร่างบางจะล้มลงไปกองที่พื้น ร่างทั้งร่างก็ถูกอุ้มขึ้น ช่วงล่างยังคงเชื่อมกันอยู่ ขาเรียวทั้งสองข้างเกี่ยวรอบเอวสอบเพื่อไม่ให้ตัวเองตน ก่อนจะรับรู้ถึงแผ่นหลังที่แนบชิดกับผนัง

“อ๊ะ อ๊า ร่ะ เร็ว ไป อ้า” ธีร์ร้องบอกเสียงลั่นเมื่อคนตัวใหญ่กว่าขยับแบบไม่รีรอ หลับหูหลับตากัดฟันกรอดเพื่อสวนกายเข้าอย่างรุนแรง มือขาวบางจิกผมของพัฒน์ให้แหงนขึ้นแล้วบดริมฝีปากลงไป แจกลิ้นกันอย่างเมามันส์ เจ็บก็จิกเข้าที่หนังศีรษะพัฒน์อย่างไม่รู้ตัว

พัฒน์ไม่รู้สึกเจ็บอะไรสักนิด เพราะมีสิ่งเดียวที่เขาโฟกัสอยู่นั่นก็คือท่อนเนื้อร้อนที่กระแทกเข้าออกช่องทางคับแคบของธีร์อยู่

“อืม อ๊า...สุดยอด อ๊า เมียกู อึก รัดแน่นจริงๆ” ยิ่งพูดแบบนี้ ยิ่งทำให้ธีร์มีอารมณ์เพิ่มมากขึ้นกดศีรษะใหญ่ของพัฒน์เข้ากับหน้าอกเขาแล้วสั่งเสียงสั่น

“อ๊า...ส่ะ สัมผัส อ๊ะ มันธีร์ อึก อ๊า กัดแรงๆ” พัฒน์ทำตามที่คนรักร้องขออย่างรวดเร็วด้วยความเต็มใจ ทั้งเลียเม็ดทับทิม ทั้งกัดจนเป็นรอยฟัน ข้างล่างก็ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี

“อ๊า...า...า...” เสียงครางยาวของทั้งคู่กังประสานกัน เมื่อถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องการแล้ว ทั้งสองแลกจูบกันอีกเล็กน้อยก่อนจะผละออกมามองกันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความลุ่มหลง

เมื่อทั้งคู่เสร็จสิ้นความหฤหรรษ์นี้แล้ว พัฒน์ก็ปล่อยธีร์ลง ใบหน้าของธีร์แดงซ่านด้วยความเหนื่อย พัฒน์เองก็หอบหายใจหนักเมื่อผ่านการออกกำลังกายอย่างหนักหน่วงนี้ แขนทั้งสองข้างของธีร์โอบรอบคอแกร่งเพื่อพยุงไม่ให้ตัวเองล้มไปกับพื้น

“ว่าไง” ถามคนรักเสียงแหบ

“ทำไม” ธีร์ตอบเสียงเบา เพราะยังเหนื่อยอยู่

“ต่อเลยไหม...หรือหมดแรงไปแล้ว” ในคำถามยังแฝงไปด้วยน้ำเสียงที่ท้าทาย ทำเอาธีร์มีแรงขึ้นมาในทันใดด้วยความเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาท้า

“ก็เอาสิ จนกว่าจะสลบกันไปข้างหนึ่ง”


จากนั้นก็มีเสียงครางดังออกมาจากห้องน้ำอยู่นาน เสร็จจากห้องน้ำก็มาที่ห้องนอนต่อ นับได้ว่าปีนี้เป็นปีที่พวกเขาทั้งสองเล่น ‘น้ำ’ ได้นานที่สุดเท่าที่เคยทำมา เพราะไม่มีทีท่าว่าทั้งคู่จะหยุดทำมันเลยสักนิด ยิ่งปลดปล่อยก็ยิ่งคึก...ก้บอกแล้ว

สู้จนกว่าใครคนใดคนหนึ่งจะหมดแรงไปเสียก่อน...


สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะ








สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

   ตอนพิเศษนี้อาจจะหวานไปหน่อย ขออภัยแฟนคลับที่ชอบในความซึนของเฮียพัฒน์ด้วยนะคะ ตอนนี้เขารักกันออกสื่อแล้วนี่นา ขอบคุณที่รักพัฒน์ธีร์ ขอบคุณที่ติดตามยูกิ ยูกิขอสัญญาเลยว่าจะปรับปรุงการแต่งให้มากขึ้นในเรื่องต่อๆ ไป ขอบคุณค่ะ

   ปล. มีหนังสือพัฒน์ธีร์เล่มหลักอยู่ 9 ชุด แล้วจะหยุดพิมพ์ซักพักค่ะ ใครสนใจสามารถสอบถามได้ที่แฟนเพจเลยค่า https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: aelfy ที่ 16-04-2016 13:30:41

อยากให้มีภาค 2 จัง :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 16-04-2016 13:48:00

 :jul1:
ร้อนแรงรับอากาศวันสงกรานต์จริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 16-04-2016 14:16:33

 :L1:u พัฒน์ธีร์
รักเรื่องนี้มากมาย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 16-04-2016 15:55:58

หื่นแท้ ทั้งสองคน!! 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-04-2016 16:34:32

ไม่ว่สเทศกาลไหนๆก็ได้เสียน้ำเล่นน้ำตลอดแหละคู่นี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 16-04-2016 17:01:30

ร้อนแรงไม่ตกเลยนะคะคู่นี้
แดดเมืองไทยร้อนแค่ไหนหรือจะสู้พัฒน์ธีร์..ฮี๊ววววว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: mammam ที่ 16-04-2016 17:16:13

 :-[ :-[ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 16-04-2016 18:16:56

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-04-2016 18:51:28

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 16-04-2016 20:35:07

 :impress2:   คิดถึงพัฒน์ ธี..ขอบคุณที่มีตอนพิเศษมาให้อ่านจ้า

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 16-04-2016 22:42:57

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 16-04-2016 23:26:46

นี่คือการเล่นน้ำที่ถูกต้องนะ 5555 ชอบๆๆๆๆ เล่นน้ำหรืออะไรแบบนี้ :katai1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 17-04-2016 09:59:18

อย่างนี้เค้าเรียกสงครามน้ำ  ตายไม่ต้องนับศพทหาร :m25:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 17-04-2016 11:33:30

 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: nutae or ที่ 17-04-2016 21:30:11

 :pig4: :pighaun:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: vilaroly ที่ 17-04-2016 21:35:40

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :hao3:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 18-04-2016 21:02:52

เอาแม่งให้ตาย

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-04-2016 21:12:29

 :jul1:   ไม่เปลืองน้ำประปาแต่เปล่องน้ำลายคนอ่านสิคะ
ธีร์สุดยอดอะ ยั่วเก่งมาก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 18-04-2016 23:47:02

หวานมากตอนนี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 19-04-2016 00:00:50

อยากทราบว่ามีภาคขอพี่ธินบ้างไหมอะ
เค้าอยากอ่านนนน  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 19-04-2016 13:45:11

 :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 20-04-2016 16:21:19

 :z10: (ให้ 3 คำ) หมดตัวเบย  :hao7:

ปล.มีเรื่องของ อินทัช ขอลิ้งค์ด้วยนะ
ส่งเข้าข้อความเขาให้หน่อย ขอบคุณ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 20-05-2016 11:46:45

หื่นทั้งคุ่นั้นล่ะ 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 22-05-2016 13:32:04

สนุกค่ะ ชอบมากก ชอบนิสัยของพัฒน์อะ แบบรักคนเดียว สนใจคนเดียว ใครที่ไม่ชอบคือไม่ยุ่ง สุดยอดดด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: Pramooknoi ที่ 30-05-2016 00:09:59

สนุกมากๆเลย สรุปว่าหื่นทั้งคู่55 :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ เล่นน้ำสุขสันต์ 100% P:68 > 16-4-59
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 30-05-2016 22:47:48

คิดถึงคู่นี้ กลับมาอ่านหลายรอบมาก ฮืออ  :hao7:

หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 21-06-2016 13:58:30

ตอนพิเศษ
Out Door

พัฒน์กับธีร์นั่งดื่มอยู่ในผับซึ่งนานๆ จะมาผ่อนคลายที ร่างโปร่งดื่มเข้าไปค่อนข้างเยอะเพราะตัวเองมีคนรักมาด้วยเลยไม่ต้องกังวลว่าตัวเองจะมีอันตราย

“บางทีมึงก็ดื่มเยอะไปนะไอ้ธีร์ คุณพัฒน์ช่วยปรามๆ มันบ้างสิครับ” อินทัชที่นั่งดื่มอยู่ด้วยถึงกับส่ายหน้าไปมาอย่างระอาใจที่เห็นเพื่อนดื่มเหล้าเหมือนดื่มน้ำเปล่า

“ไม่เป็นไรหรอก...ฉันดูอยู่” พัฒน์ตอบราบเรียบ

“ช่ายยย...พัฒน์มันดูอยู่” ธีร์ทำเสียงอ้อแอ้เหมือนจะเมา

เพื่อนรักกับคนรักที่รู้จักธีร์ดีก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างระอาใจ...

เหล้าไม่ได้แรง จะแกล้งทำไม...

“มึงเมาแล้วไอ้ธีร์” ไหนๆ อยากจะให้ดูเหมือนเมา กูก็จะเล่นด้วย....อินทัชคิด

“ม่ายมาว...มาวบ้าไรล่า”

เออ...มึงไม่เมา แค่หน้าแดง ตาเยิ้ม เสียงยานคางแล้วแบบนี้ ไหนจะหน้าจะคออีก พิงอยู่กับไหล่ของผัวมึงจนจะล้มลงไปนอนแล้ว มันไม่เมา แค่อยากอ้อนผัวแบบไม่ต้องอาย กูรู้จักมึงดีน่า...

“นายดูแฟนนายเถอะ เอาการเหมือนกัน” พัฒน์บอกกับอินทัช ทำให้เจ้าของใบหน้าสวยหวานหันไปมองด้านข้างของตนก็พบว่ารามินทร์กำลังดื่มเอาดื่มเอาอยู่ จนเอื้อมมือไปคว้าเอาไว้แทบไม่ทัน

“เฮ้ยๆ กินอะไรเยอะแยะ เช้ามาก็ปวดหัวตายหรอก”

“อึก...ไม่หรอก...อินก็ดูแลรามสิ”

โอเค...แทนตัวเองด้วยชื่อมุ้งมิ้งแบบนี้คือมึงเมาแล้ว...

“ไอ้ดูแลกูก็ดูแลมึงอยู่...แต่มึงก็ต้องดูตัวเองด้วย”

“ไม่เอา...อินเป็นเมียราม อินก็ต้องดูแลรามสิ” สิ้นเสียงของรามินทร์ ธีร์ก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจมองรามินทร์ที่เคยไม่ถูกกันอย่างชอบใจ ยกนิ้วโป้งให้ด้วยเพราะรามินทร์พูดได้โดนใจ

“ฮ่าๆ เจ๋งเว้ยไอ้ราม ไหนมึงลองปราบเมียมึง อึก...ให้กูดูหน่อย” ร่างโปร่งบางบอกร่างสูงของคนตรงข้าม ซึ่งรามินทร์ก็ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งให้ ก่อนจะหันไปคว้าใบหน้าคนรักมาประกบจูบ ท่ามกลางเสียงปรบมือของธีร์

พัฒน์หันหน้าหนีภาพตรงข้ามที่คู่รักอีกคู่กำลังแลกจูบกันอย่างร้อนแรงมามองคนรักของตัวเองที่กำลังมองภาพเพื่อนรักของตัวเองกำลังถูกจูบอย่างสะใจก็ส่ายหน้าไปมา

“มองอะไร หันมานี่”

“อื้อ...ก็กูอยากเห็นอ้า...” ช้อนตามองสบตาคมของคนรัก

“จะอยากเห็นทำไมล่ะ โรคจิต” ดุคนรักเบาๆ จนคนที่แมนมาตลอดยู่หน้าไม่พอใจ

“ก็อยากเห็นอ้า”

“มองหน้ากูนี่” มือใหญ่บังคับหน้าคนรักให้มองแต่ตน ร่างสูงพิจารณาดูท่าทางของธีร์แล้วก็ส่ายหน้า ชอบจริงๆ เลยไอ้การแสดงว่าตัวเองเมาน่ะ แสดงไม่เท่าไหร่ ทำไมต้องยั่ว...

“ให้มองทำไมอ่า อยากจูบกูเหรอ...” ร่างบางยื่นหน้าของตนเข้ามาด้วยสายตาที่แสนจะยั่วยวน

“ธีร์...” เรียกชื่อเสียงเข้ม เตรียมดุเต็มที่

“คร้าบบบ...”

“ถ้ายังทำตัวแบบนี้ตอนดื่ม จะไม่มีคราวหน้าแล้วนะ” ขู่เสียงเข้ม แต่คนถูกดุไม่ได้รู้สึกรู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย

“ทำไมอ่า...ไม่ชอบเหรอ” ขยับหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ นิ้วมือก็อยู่ไม่สุขลากไปมาตามแผ่นอกกว้างอย่างยั่วยวน ทำเอาพัฒน์ลอบกลืนน้ำลาย

พัฒน์เป็นคนที่อารมณ์ขึ้นยาก แต่ถ้าเป็นธีร์เมื่อไหร่ ไม่ต้องยั่วอะไรมาก แค่มองคนรักของตัวเองก็เกิดอารมณ์แล้ว...และตอนนี้เขาก็เริ่มจะทนไม่ไหว

"อ่า...อืม ย่ะ อย่า...ราม อื้อ หยุดก่อน นี่ เพื่อนกูยังอยู่ อึก”

“ไม่หยุด...อยากเอาเมีย รามอยากกินเมีย”

เสียงของอีกคู่ไม่ได้ทำให้พัฒน์กับกับธีร์สนใจเลยสักนิด ทั้งสองยังคงมองหน้ากัน ใบหน้าของพัฒน์เรียบนิ่งเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือความร้อนรุ่มในกาย

อยากจะจับคนรักกดแล้วกระแทกแรงๆ จริงๆ

“กลับ!!”

“อ่า...อย่าใจร้อนเซ่ มึนหัวจัง” คนตัวบางกว่าถูกดึงให้ลุกขึ้น สะบัดศีรษะไปมาเพราะรู้สึกมึนๆ มือเล็กถูกบีบแน่น พัฒน์มองคนรักด้วยสายตาที่ร้อนแรง

“ลาเพื่อนมึง เร็วๆ”

“รีบเหรออออ...” ลากเสียงถามยั่วๆ

“หรืออยากให้กูเอามึงตรงนี้ พร้อมกับที่เพื่อนมึงถูกเอา น่าลองนะ” พัฒน์ถามเสียงเข้ม

ไม่ได้จะทำแบบนั้นหรอก เพราะเขาไม่ยอมให้ใครหน้าไหนได้เห็น ได้ยินเสียงของธีร์แน่ๆ มันเป็นของเขา ก็มีแค่เขาที่มีสิทธิ์เห็น

“ธีร์...มึงช่วยเอาไอ้ควายนี่ออกไปก่อน เมาแล้วแรงเยอะฉิบหาย ฮื้อ...อย่า” เพื่อนรักของธีร์ถูกรามินทร์คร่อมเอาไว้ทั้งร่าง แถมข้อมือทั้งสองยังถูกตึงเอาไว้เหนือศีรษะ บอกเลยว่าธีร์ไม่เคยเห็นเพื่อนอยู่ในท่านี้มาก่อน เลยเห็นแต่เพื่อนเขาคร่อมสาวๆ หรือหนุ่มๆ ตัวเล็ก

“ท่านี้ ฮ่าๆ เหมาะกับมึงว่ะ”

“ไอ้ธีร์...อ๊า ไอ้ราม อย่าล้วง อื้อ กลับบ้านก่อนค่อยทำ”

“ไม่เอา ไม่รอ รามจะทำเดี๋ยวนี้ นะๆ นะที่รัก” รามินทร์ขอด้วยน้ำเสียงออดอ้อน คนที่ไม่เคยขัดใจอะไรรามินทร์ได้ถึงกับใจอ่อน

“งั้นเดี๋ยวฉันบอกพนักงานให้ว่าไม่ต้องเข้ามายุ่ง แล้วจะล็อกห้องให้ด้วย”

“คุณพัฒน์!!!” เรียกชื่อแฟนเพื่อนสียงดังลั่น เมื่อไม่มีใครช่วย

สงสัยต้องยอมให้แรงควายนี่มันกดในนี้เสียแล้ว...

“ฮ่าๆ ก็ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศไง ไม่ต้องห่วงนี่ผับของคุณพีช มีความเป็นส่วนตัวแน่นอน” ธีร์หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

“ไอ้ธีร์!!!”

“ไปกันเถอะพัฒน์ อื้อ...เวียนหัวแล้ว” ว่าแล้วก็กอดแขนคนรักเพื่อประคองตัวเองเอาไว้ พัฒน์โอบเอวบางของธีร์ไว้แล้วก็พาเดินออกจากห้องวีไอพีไป โดยไม่ลืมล็อกประตูให้สองคนนั้นที่กำลังทำกิจกรรมนอกสถานที่อยู่ และมีเสียงสาปแช่งของอินทัชดังตามมา

“ขอให้มึงลุกไม่ขึ้น!!! ไอ้ธีร์ไอ้เพื่อนเลว!!!!”

…

…


พัฒน์ประคองคนเมาที่พยายามเดินลวนลามเขาตลอดเวลาไปนั่งบนรถ ก่อนที่ตัวเองจะขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับ เสื้อของธีร์ถูกปลดกระดุมโดยเจ้าของ

“ทำไมมึงชอบทำเป็นเมา ทั้งๆ ที่ตัวเองคอแข็งจะตายไป” พัฒน์ถาม พยายามไม่สนใจคนรักที่กำลังถอดเสื้อผ้ายั่วเขาอยู่ ตั้งใจมองถนนไป

“ก็กูชอบ...ถึงกูไม่เมา แต่มันก็ทำให้กูควบคุมตัวเองไม่ได้ อยากจะยั่วกูก็ยั่ว อยากอ้อนกูก็อ้อน”

เหล้าสำหรับธีร์ทำให้มีอารมณ์มากกว่าที่จะทำให้เมา...แต่ชอบทำเป็นเมาเพื่อหลอกตัวเองไม่ให้ตัวเองอายเวลาจะทำอะไรแบบนั้น

“งั้นกลับไปกูจะเอาเหล้าแรงๆ กรอกปากมึง”

“หือ...อยากมีอะไรกับกูแบบแรงๆ ล่ะสิ” เอ่ยอย่างรู้ทัน

ก็เพราะว่าธีร์ถ้าเมาจริงๆ เซ็กส์จัดอย่าบอกใคร

“ไม่ต้องหรอก...พัฒน์ กูอยาก...” ขยับใบหน้าไปพิงไหล่แกร่งแล้วขออกมาเบาๆ ทำเอาร่างสูงกัดฟันเพราะต้องอดทน

“ทนไว้ก่อน ถึงห้องกูสนองเต็มที่แน่”

“ไม่เอา จะเอาเดี๋ยวนี้”

“เอาแต่ใจ!”

“น้า...นะครับ อยากได้...อยากโดน”

ทุกวันนี้ธีร์ไม่มีแล้วยางอาย...อยากทำก็ทำ อยากยั่วก็ยั่ว อยากพูดอะไรกับคนรักก็พูดได้ แล้วพัฒน์ก็ชอบเสียด้วย ชอบและหลงใหลทุกครั้งไป

“ขับรถอยู่”

“ข้างทางก็ได้ ทางนั้นไง...ตอนนี้ไม่มีรถหรอก”

“มึงนี่นะธีร์...นับวันยิ่งดื้อ” ส่ายศีรษะไปมากับความดื้อรั้นของคนรักที่เขามักจะตามใจอยู่บ่อยๆ น้ำเสียงอ่อนลงเพราะยังไงก็ขัดใจธีร์ไม่ค่อยจะได้

“แล้วถ้ามีรถแล้วเขาถ่ายคลิปประจานล่ะ”

“พัฒน์...” เรียกชื่อคนรักเสียงหวาน ทำเอาร่างสูงหมดความอดทน ขับเปลี่ยนเส้นทางไปทางเปลี่ยวๆ ที่ตอนตีหนึ่งแบบนี้ไม่มีรถผ่านไปมาแทน...

มือแกร่งหักพวงมาลัยจอดข้างทางเมื่อเห็นว่าไม่มีรถผ่านไปมา ร่างโปร่งเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินไปอีกฝั่งที่คนรักอยู่ เปิดประตูแล้วขึ้นคร่อมคนรักที่ปรับเบาะปรับอะไรรอเรียบร้อยแล้ว

“เอาสิ...อยากจะทำอะไรก็เชิญ”

“ตื่นเต้นเป็นบ้า” ธีร์พูดนิดๆ ก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนรัก แล้วก็ตะขอกางเกงด้วย

มือขอธีร์ลูบเบาๆ ที่แก่นกายใหญ่ที่อยู่ภายใต้ร่มผ้า มันแข็งขึ้นมาจนนูน มองเห็นไม่ชัดหรอกเพราะมันมืด แต่ก็เห็นลางๆ จากไฟของเสาไฟฟ้า ธีร์ประกบจูบที่ริมฝีปากหยักอย่าร้อนแรง คนใต้ล่างเองก็จูบตอบพร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปทั่วร่างของคนรัก

“อืม...อ่า...กูไม่ทำนานหรอก ค่อยกลับไปทำที่ห้อง”

“หึ! จะเอาเข้าเลยหรือไง”

“ใช่ดิ...บางทีกูก็กลัวมีคนมาเหมือนกัน อ่ะ...พัฒน์ เดี๋ยว อื้อ” เสียงแหบเสน่ห์ร้องห้ามเมื่อคนรักตัวโตยื่นศีรษะมาซุกไซ้ไล่จูบคอของเขา เข่าแกร่งก็ถูเบาๆ ที่แก่นกายของธีร์

“หึหึ...แล้วแต่”

“มึง อ๊า...อย่าเลียดิ อึก ไหนจะให้ทำไง”

“ก็ให้ทำไง”

“มึงหยุดก่อน อ้า...”

“เร็วๆ สิ” พัฒน์เร่งให้คนรักทำ เพราะอยากจะกลับไปต่อที่เตียงนุ่มๆ ไวๆ แล้ว

มือเย็นจากเครื่องปรับอากาศควักแก่นกายใหญ่ออกมา ได้ยินเสียงครางเบาๆ ในลำคอของพัฒน์ด้วยก็ยิ่งฮึกเหิม... ลูบไล้แก่นกายของคนรักไป พร้อมๆ กับเอาของตัวเองออกมา

ในสถานการณ์แบบนี้เขาไม่มีเวลามาเล้าโลมกันหรอก

มีเพียงอย่างเดียวคือรีบทำตรงนี้ให้เสร็จไปก่อนรอบหนึ่ง...

“อ่ะ...อึก”

“ระวัง...หัวโขก” พัฒน์เตือนคนรักด้วยน้ำเสียงที่อึดอัด เพราะธีร์ค่อยๆ ยกตัวเองขึ้นก่อนจะกดให้แก่นกายของเขาเข้าไปในช่องทางที่คุ้นเคย

ปึก!

“โอ๊ย! อ่า...” ธีร์ร้องปนครางเมื่อศีรษะของตนกระทบกับเพดานรถ

ผู้ชายตัวสูงสองคนร่วมรักกันในรถไม่ใช่เรื่องง่าย

“บอกให้ระวัง...”

“กูไม่ไหวแล้ว อ่า...อ๊า พัฒน์ อึก โอ๊ย!” ระหว่างที่ตัวเองเอาแก่นกายใหญ่เข้าไปจนลุกสุด ด้วยความเคยตัวก็เชิดหน้าขึ้นเพราะความเสียวซ่านแต่ก็ไปโดนกับเพดานรถอย่างแรง

“บอก อึก ให้ระวัง” พัฒน์กลัวว่าคนรักจะเจ็บมาก เลยยึดสะโพกที่กำลังขยับขึ้นลงของคนรักเอาไว้แน่น จนดวงตาที่ฉ่ำเยิ้มมองอย่างไม่พอใจ

“อะไรวะ!!”

“หึหึ...หงุดหงิดเชียว”

“ก็เออสิ มึงให้กูหยุดทำไม” ทำหน้าไม่สบอารมณ์ให้พัฒน์

“ออกไปก่อน ลงไปรอข้างนอกรถเลย” พัฒน์บอก ทำเอาร่างโปร่งมองหน้าพัฒน์อย่างไม่เข้าใจ

“ทำไม...อย่าบอกนะว่า...”

“เออ...ทำข้างนอก มึงจะได้หัวไม่โขกไง”

“ห๊ะ!! ไม่เอา ให้ไปแก้ผ้าข้างนอกเนี่ยนะ” ส่ายหน้าไปมาแรงๆ และพยายามขยับอีกครั้งเพราะตนต้องการมาก หากแต่ความแข็งแรงของมือใหญ่ไม่ยอม จนต้องทำหน้าไม่พอใจ

“อะไรวะ!!”

“ลงไปๆ ตื่นเต้นดีออก ทำข้างนอก”

“ตื่นเต้นบ้าอะไร”

“น่า...”

“เออๆ” ธีร์ค่อยๆ ลุกอกจากกายแกร่ง จับกางเกงตัวเองขึ้นมาแล้วไปยืนอยู่ข้างรถ พัฒน์เองก็ลุกตามลงมา ไม่ทันที่ธีร์จะตั้งตัวเขาก็ถูกคนรักบังคับให้หันหน้าไป เอามือจับตัวรถไว้ กระชากกางเกงลงไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับแก่นกายใหญ่ที่เสียบพรวดเข้าไป

“อ่า...อึก”

“หึหึ ชอบล่ะสิ” พัฒน์กระซิบเสียงต่ำก่อนจะขบเม้มเบาๆ ที่ติ่งหู ช่วงล่างก็ทำหน้าที่อย่างรุนแรงเรียกเสียงครางของธีร์ให้ดังไปอีก

ความรู้สึกตื่นเต้นทำให้พวกเขารู้สึกว่าการร่วมรักครั้งนี้มันร้อนแรงมากยิ่งขึ้น เพราะต้องคอยระแวงว่าจะมีคนมาเห็นหรือเปล่า...หากแต่ความร้อนเร่าทำให้พวกเขาสองคนไม่สนใจ ทำกิจกรรมตรงนี้ให้เสร็จไปก่อน

“อ๊า...อ๊ะ แรงอีก อ่า แรงๆ” ธีร์ร้องขอเสียงพร่า ความต้องการเริ่มเพิ่มขึ้นจนทัดทานไม่ไหว คนรักที่ซอยเข้าออกอยู่ด้านหลังเองก็เร่งเครื่องไม่แพ้กัน...

 “อืม...มึงรัดแน่นมาก”

“พ่ะ พัฒน์ อ๊า...พัฒน์ ใกล้แล้ว อ๊าาา...”

“พร้อมกัน อาห์...”

ทั้งสองครางยาวออกมาเมื่อต่างคนต่างปลดปล่อย ร่างสูงที่รับรู้ได้ว่าร่างคนรักกระตุกเกร็งปลดปล่อยไปก่อนแล้ว ก็รีบถอนแก่นกายออกมาจากร่างคนรักขยับอีกสองสามทีร่างก็กระตุกปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือ พัฒน์เปิดประตูรถแล้วคว้าขวดน้ำมาล้างมือของตนกับธีร์ ก่อนจะแต่งตัวตัวเองให้เรียบร้อย จากนั้นก็ต่างคนต่างเดินไปนั่งประจำที่ตัวเองเพื่อกลับไปยังคอนโด

“เป็นไงล่ะ เอ้าท์ดอร์...ชอบไหม” ถามขณะขับรถออกจากถนนเปลี่ยนเส้นนี้ไป

“ชอบบ้าบออะไรล่ะ ไม่เอาแล้วนะเว้ย” ธีร์ตอบ

“ก็มึงเริ่มเอง เมียอยาก ผัวก็สนอง แค่นั้น” พัฒน์ยักไหล่

“ชิ...จะเอาบนรถ ไม่ใช่ข้างนอกสักหน่อย” บ่นอุบอิบเบาๆ

“ก็หัวมึงจะเจ็บ...”

พัฒน์ก็ยังเป็นพัฒน์ ไม่พูดออกมาว่าเป็นห่วงตรงๆ เลยสักครั้ง แต่ก็อย่างว่าแหละ ไม่ว่าพัฒน์จะพูดอะไร ต้องการอะไร ไม่พูดตรงๆ ธีร์ก็เป็นคนเดียวที่เข้าใจได้

“เป็นห่วงก็บอกมา...”

“หึหึ”

“หัวเราะเลี่ยงตลอดเลย ไอ้คนปากแข็งเอ้ย!!”

“งั้นก็ต้องมีอะไรมากระแทกถึงจะนุ่มลงบ้าง มึงว่าไง” หันมายักคิ้วให้ร่างโปร่งอย่างเจ้าเล่ห์ ทำเอาธีร์หัวเราะออกมาเบาๆ กับความหื่นของคนรัก

“กะจะเอาอีกว่างั้น”

“ก็เมื่อกี้มันรีบ เลยใส่ได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่”

“อย่าบอกว่าจะทำให้กูเดินไม่ได้อย่างที่ไอ้อินมันแช่งไว้” แอลกอฮอล์ในร่างกายของธีร์เหมือนจะหมดฤทธิ์แล้ว แต่ไม่เป็นไร ในห้องมีเหล้าที่ธีร์สู้ไม่ได้อยู่

จะมอมเมียแม่ง...เพราะเมียตอนเมานี่เซ็กส์จัดมาก ทำเอาแทบตาคาอกมาแล้ว...

“ทำหน้าชั่วร้ายมาก คิดจะทำอะไรอีกล่ะ”

“ถึงห้องกูรู้ คราวนี้ไม่เร่งรีบแบบเมื่อกี้แล้ว”

“ชิ...ไอ้หื่นเอ้ย!!”

พวกเขาสองคนไม่เคยต้องร่วมรักกันแบบเร่งรีบแบบนี้มาก่อนเลย... แต่ก็ตื่นเต้นเร้าใจไปอีกแบบกับการทำรักข้างถนนในสายเปลี่ยว โชคดีไม่มีคนผ่าน ไม่มีรถผ่าน หมาสักตัวยังไม่มีเดินผ่านเลย...

ประสบการเอ้าท์ดอร์ครั้งแรก ธีร์จะไม่ลืมเลย คราวหน้าตัวเองจะไม่ร้องขอ ไม่อยากตอนอยู่บนรถอีกแล้ว...

กลัวจะไม่โชคดีแบบวันนี้...

...

...

...


พอกลับมายังคอนโดหรู พัฒน์ก็เดินไปหยิบเหล้าที่ตู้โชว์ออกมา เพราะไม่หมดความต้องการในตัวของธีร์เพียงแค่รอบเดียวแน่ๆ

คนอย่างพัฒน์ตะกละตะกลามอย่างที่ธีร์รู้จักดี

“กรอกปากซะ” สั่งด้วยท่าทางห่ามๆ ตามนิสัยที่ตัวเองเป็น

“นี่คิดจะมอมกันจริงๆ ใช่ไหม” ธีร์ถามเมื่อร่างสูงของคนรักยื่นขวดเหล้าดีดรีแรงของนอกมาให้ ซึ่งธีร์ก็หยิบมาถือเอาไว้ก่อนจะกระดกเข้าปากไป

ความแสบร้อนของเหล้าเริ่มทำงานแม้จะดื่มได้แค่อึกเดียว... ธีร์คอแข็งก็จริง แต่ใช่ว่าจะไม่มีเหล้าที่ตัวเองแพ้ และหนึ่งในนั้นก็มีที่ตัวเองกำลังดื่มอยู่

เวลาธีร์ดื่มมันจะกลายเป็นคนคออ่อนทันที...

“อือ...ร้อนจัง”

“หึ” พัฒน์ยิ้มอย่างพอใจ คว้าขวดเหล้าในมือคนรักมาแล้วเอาไปเก็บ กลับมาก็เจอคนรักในสภาพที่เหลือแค่กางเกงปกปิดช่วงล่าง

“พัฒน์...ช่วยด้วยยย ร้อนจัง อื้อ...” ธีร์เห็นว่าใบหน้าคมดูหล่อกว่าปกติก็ตรงเข้าไปหา มือไม้ก็ทั้งลูบทั้งถอดเสื้อผ้าของพัฒน์ออกโดยที่ร่างสูงไม่ให้ความร่วมมือเลยสักนิด พยายามจะจับมือของธีร์เอาไว้ไม่ให้ถอด นั่นทำให้ธีร์ไม่พอใจ ผลักคนรักให้ลงไปนอนที่พื้น

ไม่รู้เลยว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่พัฒน์ต้องการทั้งหมด รู้ดีว่าถ้ายิ่งห้ามคนรัก ธีร์ก็ยิ่งทำอย่างเอาแต่ใจตัวเอง และนั่นมันจะทำให้กิจกรรมของเรา เร่าร้อนมากยิ่งขึ้น

“ใจเย็นไอ้ธีร์”

“ไม่!! จะเอาเดี๋ยวนี้ อื้อ...ร้อน”

“อืม”

เมื่อท่อนบนของพัฒน์ออกไปหมดแล้ว ธีร์ก็กดริมฝีปากลงไปที่ปากหยักของพัฒน์อย่างรุนแรง สอดลิ้นเข้าไปอย่างเร่าร้อน ทางด้านพัฒน์เองก็ตอบรับสัมผัสของธีร์แบบไม่ยอมแพ้เช่นกัน มือร้อนลากผ่านไปตามร่างกายของคนรักที่ปัจจุบันนี้เนียนนุ่มยิ่งกว่าแต่ก่อนเพราะพัฒน์ชอบซื้ออะไรมาบำรุงให้ธีร์ ทั้งครีม ทั้งสบู่ รวมทั้งอาหารเสิร์มด้วย

“อื้อ..อื้ม”

ปลายลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดไปมาภายในช่องปาก ธีร์ดูดปลายลิ้นใหญ่อย่างหยอกเย้ามาก พัฒน์เองก็ดูดกลับอย่างต้องการไม่แพ้กัน ขนาดสายน้ำใสๆ ไหลออกมายังไม่สามารถหยุดการแลกเปลี่ยนความวาบหวามนี้ลงได้ แก่นกายใหญ่ใต้ร่มผ้าดุนดันขึ้นมาโดนกับความเป็นชายของธีร์ที่ถูๆ ไถๆ กันอยู่ผ่านกางเกงหนา

“อื้อ…พัฒน์...ซี๊ด...” ผละจูบออกมาแล้วขยับช่วงล่างไปด้วย

“อะไร...อยากได้อะไร”

“กู...อยากแล้ว อ๊า”

“หึ ก็ทำเองสิ มึงควบคุมมันอยู่นี่”

ธีร์ไม่ทำแบบนั้นในทันที ร่างโปร่งขยับไปคร่อมตัวของคนรักแล้วยื่นแผ่นอกของตนไปตรงหน้าของพัฒน์พอดี ร่างแกร่งรู้ว่าคนรักต้องการอะไร ก็ใช้ปลายลิ้นกับนิ้วมือหยอกล้อกับเม็ดทับทิมสวยตรงหน้าอย่างหลงใหล เสียงครางของธีร์ดังออกมาอย่างพึงพอใจ

แต่ก่อนเขาไม่ชอบหรอก...แต่พอร่วมรักกับพัฒน์มาตลอด ด้วยความเคยชินมันก็ขาดไม่ได้ ถ้าครั้งไหนที่ร่วมรักกันแล้วพัฒน์ไม่เล่นกับหน้าอกเขา เขาจะรู้สึกว่ามีอะไรขาดหาย

“อ่า...ดี อื้ม...ดี อ๊า”

“หึหึ...มึงชอบขนาดนั้นเลย?”

“หุบปากน่า”

“ไม่ได้จะว่าอะไร เพราะกูก็ชอบ ‘กิน’ นมของมึง”

“อ่ะ ไอ้...”

ใบหน้าของธีร์แดงซ่าน ภาพตรงหน้าดูเบลอๆ เพราะฤทธิ์ของเหล้าดีกรีรุนแรง ความร้อนรุ่มในกายเริ่มประทุขึ้นมามากจนรู้สึกทรมาน สองมือถอดกางเกงของตนกับชั้นในออกไปจนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า ขนาดนี้ถอดหมดทุกชิ้นบวกกับเครื่องปรับอากาศยังไม่ช่วยให้ธีร์เย็นลงเลยสักนิด

“ใจเย็นๆ” พัฒน์บอกเสียงต่ำเมื่อมือขาวของธีร์พยายามที่จะถอดกางเกงของเขาออกไปแต่ด้วยมือที่สั่นๆ ของธีร์มันเลยทำให้ถอดยาก จนพัฒน์ต้องปราม

พัฒน์ไม่ยื่นมือช่วยอะไรสักอย่าง เพราะรอให้คนรักจัดการเอง ถ้าถามว่าไม่อยากเหรอ ตอบได้อย่างเดียวว่าอยากมาก และปรารถนาในตัวคนรักสุดๆ แต่การได้มองคนรักที่รุกเองแบบนี้มันเร้าอารมณ์กว่าเยอะ...

“ไอ้หนูของมึง...อยากอยู่ในตัวหรืออยู่ในปาก” ถามอย่างยั่วยวน มือบางก็ลูบแก่นกายใหญ่ที่พร้อมสำหรับออกรบไปด้วย ใบหน้าเย้ายวนจนพัฒน์กัดฟันแน่น

“ออนท็อป”

“สั้นๆ เลยนะมึง...”

“เร็ว!!” สั่งเสียงเข้มเพราะความลีลาของธีร์

ความอดทนเขามีไม่มากหรอกนะ...ยิ่งของหวานอยู่ตรงหน้าแบบนี้ด้วยแล้ว

“อื้อ...อ๊ะ... แน่น” ร่างโปร่งบางค่อยๆ กดกายให้แก่นกายใหญ่เข้ามาในช่องทางอย่างช้าๆ มันฝืด มันแน่ราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้มีการร่วมรักกันมาก่อน

“สัตว์! นี่ขนาดเอาก่อนแล้วนะ” พัฒน์สบถคำหยาบ ขมวดคิ้วเพราะโดนช่องทางของีร์รัดแน่นจนแทบจะทนไม่ไหว

“อ๊า...อึก...” ธีร์เงยเชิดหน้าขึ้นแล้วครางดังเมื่อกดกายเข้าไปจดสุดก่อนจะค้างไว้แบบนั้นเพื่อซึมซับความรู้คับแน่นนี้เอาไว้ จนพัฒน์เริ่มทนไม่ไหว สวนกายจากด้านล่างแรงๆ จนธีร์สะดุ้งตกใจ

“อ๊ะ...”

“อืม...ขยับสิ อา” พัฒน์สั่งเสียงแหบพร่าตามแรงอารมณ์ที่ประทุขึ้นเรื่อยๆ เท้าแขนข้างหนึ่งบนพื้นหยัดตัวเองขึ้นมา ส่วนมืออีกข้างก็คว้าคอคนรักมาประกบจูบอีกครั้ง พร้อมๆ กับธีร์เริ่มขยับขึ้นลงเมื่อถูกกระตุ้น

พอจูบกันสักพักพัฒน์ก็ผละออกมาซุกไซ้ซอกคอขาวที่มีกลิ่นหอมเฉพาะตัวของธีร์ที่เขาหลงใหลมัน ทั้งเลีย ทั้งดูด บ้างก็กัดแรงๆ เป็นรอยฟัน ธีร์เองก็ไล่ตามจูบพัฒน์ไม่ต่างกัน มือที่ว่างอยู่ของพัฒน์ขยับไปเลื้อยลูบที่ก้นกลมเนียนของธีร์ที่กำลังขยับกาบขึ้นลงอย่างเมามัน

ส่วนปลายของแก่นกายใหญ่กระแทกโดนจุดกระสันอารมณ์ของธีร์จนเจ้าตัวครางลั่นพร้อมกับขาที่เริ่มจะหมดแรงทำให้จังหวะที่รัวเร็วและรุนแรงลดลงจนพัฒน์รู้สึกได้

“อ๊า...อ๊า อ๊ะ อ่า...ส่ะ เสียว”

“อา...หมดแรงหรือยัง”

“อึก...อา ม่ะ ไม่ไหว แล้ว อ๊า”

พรึ่บ!

ร่างสูงดันกายตัวเองขึ้นแล้วแล้วบังคับให้คนรักนอนราบไปกับพื้นห้องแทนตน จากนั้นเขาก็จับขาขาวให้อ้าออกจากกันให้มากขึ้นกว่านี้ก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้าไปอย่างรวดเร็วและรุนแรงตามที่ใจปรารถนา ธีร์ไม่ได้สนเลยว่าแผ่นหลังของตัวเองจะเสียดสีกับพื้นพรมมากขนาดไหนเพราะความต้องการมันมีมากกว่าความเจ็บปวด

พัฒน์กระแทกกระทั้นแก่นกายตัวเองสุดแรงเท่าที่จะทำได้ ร่างกายของธีร์สั่นคลอนไปตามแรงของพัฒน์ เสียงครางของธีร์ดังระงมผสมกับเสียงครางของพัฒน์ ทั้งสองอยู่ในโลกที่มีแต่สองเรา ร่างกายของทั้งสองโอบกอดกันและกันไม่ได้มีแต่ความรู้สึกวาบหวามเสียวกระสันอย่างเดียว แต่ยังมีความรู้สึกสุขใจ อุ่นใจปะปนอยู่ในห้วงอารมณ์นั้นด้วย

เพราะพวกเขาไม่ได้แค่มีเซ็กส์ แต่เซ็กส์ของพวกเขาเต็มไปด้วยความรักที่มีให้กันและกัน...

ในช่วงเวลานั้นจนถึงช่วงเช้า พวกเขาขึ้นสวรรค์กันไปไม่รู้กี่รอบ เลยไม่รู้เลยว่าพวกเขาพากันหลับไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยก็เป็นเวลาเช้าแล้ว หากแต่พวกเขากลับไม่สนใจ สนใจเพียงแค่ได้อยู่ด้วยกัน ได้นอนกอดกัน

ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้...

มันก็มีความสุขที่สุดแล้ว...

THANK YOU

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

   เป็นตอนพิเศษฉลองแฟนเพจมียอดไลค์ 7000 ไลค์ตามที่สัญญาไว้ค่ะ ขอบคุณมากๆ ที่ติดตามกัน ขอบคุณจริงๆ ค่ะ อาจจะเป็นตอนแปลกๆ หน่อย เพราะอยากเขียนฉากร้อนแรง (แต่จะร้อนแรงหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้) หวังว่าทุกคนคงจะชอบนะคะ และตอนนี้ไม่มีในหนังสือน้า...แต่งให้แบบพิเศษ มีรามอินมาแจมด้วย อิอิ
   ใครที่กำลังเครียดกับรามอินอยู่มาอ่านตอนนี้จะได้เลิกเครียด ฮ่าๆ
   ใครยังไม่ไลค์ติดตามข่าวสารการลงนิยายก็ไปไลค์แฟนเพจยูกิได้นะคะ ^_^ https://www.facebook.com/sawachiyuki/

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 21-06-2016 16:12:57

ชอบมากกกกก อะไรอะไรก้อดีทั้งพัฒน์ธีร์
รามอินทร์ที่โผล่มาก็ดีงาม ...ชอบมากกกกก

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 21-06-2016 17:48:24

ร้อนแรงตลอดๆ  :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 21-06-2016 22:17:49

เรื่องนี้ร้อนแรงจริงๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-06-2016 22:29:28

 :haun4:    คู่นี้แรงดีไม่มีตก

รามอินนี่ก้อสุดๆเหมือนกันนะ ไม่อยากจะเชื่อ
ขอบคุณค่าาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 22-06-2016 02:26:27

 :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 22-06-2016 02:42:14

ร้อนแรง แรงดีไม่มีตกจริงๆ ดีต่อหัวใจสาววายแบบเรา  :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-06-2016 10:08:12

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-06-2016 11:28:10

 :katai2-1:

เห็นธีร์มีความสุขก็ดีมากๆละ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 22-06-2016 15:35:06

 :m25: :m25: :m25: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 22-06-2016 18:58:31

 :กอด1: ขอบน้ำใจ แปลว่าขอบคุณ  :L2:
 :haun4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-06-2016 21:10:42

พัฒน์ ธีร์ ร้อนแรงตลอด ชอบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
 ไร้ท สุดยอด :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 23-06-2016 19:45:38

น่ารักมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
แต่งพิเศษให้อ่านเรื่อยๆเลย

เว้ยยยย ธีร์คะอยากเปลี่ยนฟีลก็ไม่บอก เป็นไงล่ะ
จัดหนักจัดเต็ม ไม่ต้องแกล้งเมาก็ได้นะแบบนี้
ให้พัฒน์มอมที่บ้านก็จยละ 555

พัฒน์คือที่สุดค่ะ ดีงาม เรื่องจัดหนักไม่ต้องบอก

เอิ่มมคุณรามคะ กลับบ้านไหม สงสารอินทัช 555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 23-06-2016 22:33:03

 :jul1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 18-07-2016 09:41:37

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: Cheese[C]ake ที่ 07-08-2016 13:11:35

 :o8: :o8: เขินจัง พัฒน์รุนแรงเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 09-08-2016 16:21:35

โอ้ย. รักเรื่องนี้เลย...

ชอบพัฒน์สุดๆ.  หื่นได้ใจ. น้องธีร์ก็น่ารัก ยั่วยวนสุดๆ

ปล.อิน-ราม อยู่เรื่ งฟหนหนอ?

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: beer9999 ที่ 22-10-2016 22:39:21

ชอบมากเลย น่ารักดี กริ้ดดดดดด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 12-03-2017 14:16:47

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 14-03-2017 19:51:21

โอโหห กว่าจะรักกันได้ ร้อนแรงกันจริงๆ
ชอบฉากแม่ผัวลูกสะใภ้เถียงกันค่ะ 55555

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 18-03-2017 13:20:51

อากาศร้อนอยู่แล้วประเทศไทย อ่านฉากร้อนแรงเข้าไป :oo1: :impress2: ฮากกกกกกกกกกกก!!!!!! ไฟไหม้!! :m31: :fire: ช่วยลูกด้วยยยยยยย
เขินหนักมาก  :pighaun: :haun4:  :jul1: ต้องการเลือดด่วน ร้อนแรงมาก   :katai4: กรี๊ดดดดด

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 23-03-2017 18:40:55

สนุกมากกกก ใครชอบแนวแมนๆ sm เรื่องนี้เลย
ฟินๆ สุดๆ
 อยากเห็นพัฒน์หึงอีก ขี้หวงสุดๆ แล้วไปลงที่ธีร์ ฟินอย่าบอกใคร ชอบบบบบบบบบบบบบบบ พึ่งเคยงานนิยายของ sawachi ขอบอก แซ่บ ขอตามเรื่องอื่นต่อเลยน๊าาาา

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: นกน้อยน่ารัก ที่ 10-02-2018 12:42:42

น้ำไหลเเล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 13-02-2018 23:14:36

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: TM_DuckCe ที่ 15-02-2018 00:26:38

 :mew4: FIN ชอบ พัฒ มากๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 15-02-2018 22:31:51

ปกติไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้เท่าไหร่แต่เพราะชื่อเรื่องโดนใจสุดๆ  แล้วพอได้อ่านก็ทำให้เราเสพติดจริงๆเสียด้วยไม่หลับไม่นอนอ่านรวดเดียวจบเลยชอบธีร์มากเลย  แมนมากกกกกแต่ก็แอบน่ารักไปด้วย สนุกมากเลยแล้วจะไปตามอ่านคุณดินกับคุณเพลิงต่อนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: bojaejoong ที่ 20-02-2018 15:25:49

ครบรสเลยนะครับเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: gto4444 ที่ 24-02-2018 16:28:51

 :z1:สนุกมากกกครับ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 28-05-2019 10:42:39

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 29-05-2019 00:52:34

เอาจริงคือยังไม่หายหมั่นไส้กับสะใจที่พัฒน์ทำกับธีร์เลยยย ฮึ่มมมมมแบบควรเจ็บกว่านี้สิ!!ลูกฉันทรมานตั้งกี่ตอนโรงพยาบาลนี่เหมือนบ้านหลังที่สองขยันนอนมากกกขยันเจ็บทั้งหายทั้งใจ โอ๊ยยยยยยยย :m16: แต่ก็เอาเถอะเขารักกันเราก็ดีใจแล้ว

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: Cheese[C]ake ที่ 10-06-2019 09:36:01

กลับมาอ่านอีกรอบดีกว่า​อิๆๆ

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 03-07-2019 23:08:02

 :hao7: :-[ :L2:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 23-07-2021 12:41:45

กลับมาอ่านครั้งสนุกเหมือนเดิม :hao5:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 24-07-2021 11:04:12

 :z13:

หัวข้อ: Re: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 03-08-2021 02:30:26

มาตามอ่านจนจบ ^^