ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่15
2 เดือน ผ่านไป
มินลูบหน้าท้องตัวเองที่นูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้เขารู้สึกปวดหลังมากขึ้นเนื่องจากต้องรองรับน้ำหนักของเจ้าตัวเล็ก มินสูดบรรยากาศดีดีในตอนเช้า ตั้งแต่เขาชอบ เขาชอบตื่นเช้ามาเดินเล่นในสวน เขาชอบบรรยากาศธรรมชาติแบบนี้ที่สุด
“สวัสดีครับคุณพี่สะใภ้” เสียงก่อกวนดังขึ้นทำให้มินหันไปมอง เห็นคิมที่วันนี้ออกมาวิ่งในตอนเช้า
“ว่าไง คุณน้องสามี” มินตอบยิ้มๆ ตลอดสองเดือนที่ผ่านมาคิมไม่ได้มาก่อกวนเขาเท่าไหร่ เนื่องจากอีกฝ่ายต้องเข้าไปช่วยงานในบริษัท เพื่อแบ่งเบาภาระของคราม และท่าทางครามจะแบ่งไปให้เยอะซะด้วย ทำเอามินแทบจะไม่ได้เห็นหน้าอีกฝ่ายเลย
“ไม่ได้เจอหน้าตั้งนาน สวยเหมือนเดิมเลยนะครับ” คิมพูดพร้อมมองมินหัวจรดปลายเท้า มินได้แต่ยืนกอดอกยิ้มรับท่าทีอีกฝ่าย
“ฉันไม่ต้องขอบใจสำหรับคำชมใช่ไหม”
“ฮ่าๆ แล้วแต่จะกรุณา” คิมพูดจบค้อมตัวให้อีกฝ่ายอย่างล้อๆ มินส่ายหน้าก่อนจะเดินหลีกออกไป
“คุณท้องได้5เดือนแล้วใช่ไหม” อยู่ดีดีครามก็พูดออกมา มินหันไปตอบอีกฝ่าย
“ใช่ ทำไมเหรอ”
“แต่ผมว่าท้องคุณมันโตเกินห้าเดือนนะ ฮ่าๆ” คิมพูดล้อๆก่อนมองอีกฝ่ายเข้าไปในดวงตา
มินชะงักก่อนจะพยายามยิ้ม
“สงสัยฉันจะทานเยอะไปหน่อย ท้องเลยใหญ่เป็นธรรมดา”
“เหรอครับ ผมคิดว่าคุณท้องได้สักหกเดือนแล้วซะอีก” คิมพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้มินเรื่อยๆ มินยืนนิ่งพยายามควบคุมสายตาไม่ให้สั่น เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายจับไต๋ได้
“ทำไมละ” มินแกล้งหัวเราะออกมา เหมือนเรื่องตรงหน้าเป็นเรื่องตลก
“ก็ถ้าคุณท้องหกเดือน มันก็จะพอดีกับวันที่คุณโดนข่มขืนไงละ”
คิมพูดไม้เด็ดออกมาทำเอามินชะงักตาแข็งกร้าวขึ้นมาทันที มินพยายามควบคุมตัวเอง ควบคุมเสียงไม่ให้สั่น
“ตายจริง ฉันเกือบลืมไปแล้วว่าโดนข่มขืนมาก่อน” มินเบ้ปากก่อนจะกอดอกมองอีกฝ่าย
“ฮ่าๆ คุณเลิกทำตัวเข้มแข็งสักทีเถอะ เพราะมันจะทำให้คุณยิ่งดูอ่อนแอ” คิมมองอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างคนเหนือกว่า
มินสูดลมหายใจก่อนจะยิ้มเชือดเฉือน
“นายก็เลิกทำตัวฉลาดสักทีเถอะ เพราะมันจะทำให้นายยิ่งดูโง่” มินกระแทกเสียงคำว่า”โง่” ใส่คิมจะหน้าหงาย
“คุณ !!” คิมเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายตอกกลับมา
“อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน คิดจะทำตัวฉลาดก็ฉลาดให้ตลอดสิ อย่าตกม้าตายตอนจบ” มินถอยหลังชี้หน้าอีกฝ่าย
มินหันหลังจะเดินออกมา แต่นึกขึ้นได้เลยยกยิ้มมุมปากก่อนจะหันมามองคิมด้วยสีหน้าสมเพชแล้วพูดขึ้น
“ส่วนเรื่องโดนข่มขืน ถ้าเด็กในท้องฉันเกิดตั้งแต่วันนั้น ฉันทำแท้งไปนานแล้วละ ฉันไม่เก็บเด็กที่เกิดจากพวกเลวๆพวกนั้นไว้หรอก”
คำพูดของมินทำเอาคิมตาโต กำหมัดแน่น มินเห็นท่าทีของอีกฝ่ายแล้วยิ้มอย่างเหนือกว่าและสะบัดหน้าเดินเข้าบ้านไปทันที
“คุณไปไหนมา”
มินเปิดประตูเข้ามาในห้อง เจอครามยืนกอดอกหันหน้ามองไปทางระเบียง อีกฝ่ายถามเขาเสียงเข้ม
“ฉันออกไปเดินเล่นที่สวนมา”
“สวนนั้นมีดีอะไรหนักหนาคุณถึงออกไปเดินเล่นทุกวัน”
มินเริ่มขมวดคิ้วกับคำพูดของคราม มินเดินเข้ามาเรื่อยๆก็เห็นครามมองลงไปข้างล่าง บังเอิญตรงนั้นเป็นที่ที่เขายืนคุยกับคิมเมื่อกี้ และนายคิมยืนยิ้มกวนๆอยู่
นายคิมตั้งใจจะมาทักเขา เพื่อให้ครามเห็น!!
มินพยายามยิ้มและสวมกอดครามจากด้านหลังก่อนจะพูดขึ้น
“ฉันแค่ออกไปเดินสูดบรรยากาศตอนเช้า มันจะดีต่อลูกของเรา”
“ไม่ใช่ตั้งใจออกไปเพื่อดักเจอไอ้คิมใช่ไหม” ครามพูดพร้อมหันหน้ากลับมามองมิน มินปั้นยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะหัวเราะขึ้นมาเบาๆ
“จะบ้าเหรอ ฉันจะออกไปดักเจอคิมทำไม”
“ก็คิดว่าคิดถึงกัน ฉันอุส่าหางานให้มันทำ ให้มันยุ่งจะได้ไม่มายุ่งกับนาย”
“พูดแบบนี้หึงฉันใช่ไหม” มินพยายามทำให้บรรยากาศตรงหน้าดูเบาลง
ครามลูบหน้ามินเบาๆ ก่อนจะมองมินด้วยสายตาที่ทำเอามินไม่กล้าสบตา
“เมียฉัน ฉันก็หึง”
คำพูดและสายตาของครามทำให้มินรู้สึกแปลกๆขึ้นมา สายตาที่ทอดลงมาหวานจนเขาแอบเขิน
“พอได้แล้ว ฉันจะไปอาบ” มินพยายามผลักครามที่กอดเขาแน่น
“เดี๋ยวสิ รีบไปไหน เช้านี้ฉันไม่ได้ทักทายลูกเลย” ครามย่อตัวลงประชันหน้ากับหน้าท้องที่นูนขึ้นมาเยอะของมิน พร้อมลูบเบาๆ
“อีกไม่กี่เดือนก็จะได้เจอกันแล้วนะลูก” ครามพูดกับเด็กในท้อง น้ำเสียงที่มินรับรู้ได้เลยว่าอ่อนโยน แววตาของครามดูอ่อนโยนเหมาะกับการเป็นพ่อคนที่สุด
เขาเลือกไม่ผิดจริงๆที่เลือกผู้ชายคนนี้เป็นพ่อของลูกเขา!
“ไปหาหมอมาล่าสุด หมอบอกว่าเป็นลูกชายใช่ไหม”
นัดครั้งล่าสุดครามไม่ได้ไปด้วย เพราะติดประชุมสำคัญของบริษัท แม้ว่าอีกฝ่ายอยากจะยกเลิกเพื่อไปกับมินขนาดไหนแต่มินก็ห้ามไว้
“ใช่ เด็กในท้องเป็นผู้ชาย” มินตอบพร้อมรอยยิ้มจริงใจ เด็กในท้องแข็งแรง สมบูรณ์ทุกอย่าง อายุครรภ์จริงๆก็หกเดือนกว่าแล้ว แต่อายุครรภ์หลอกๆก็ห้าเดือน
“ถ้าคุณพ่อรู้คุณพ่อต้องดีใจแน่ๆที่เด็กเป็นผู้ชาย” ครามฉายแววตาดีใจก่อนจะลูหน้าท้องเขาไปเรื่อยๆ
มินชะงักก่อนจะสะแหยะยิ้ม มองบนด้วยแววตาแข็งกร้าว
ฉันหลงดีใจว่านายมีความเป็นพ่อคน แต่จริงๆนายก็แค่ดีใจที่เด็กในท้องตรงกับคำทำนาย ยิ่งเป็นเด็กผู้ชายพวกนายยิ่งดีใจสินะ!
“พ่อนายคงดีใจจนตัวสั่นแน่” มินพูดประชดประชันขึ้นมา ทำเอาครามเงยหน้ามองมิน
“ทำไมนายพูดแบบนั้น”
“ก็เด็กในท้องของฉันตรงกับคำทำนายของสองตระกูลใช่ไหมละ!” มินกระแทกเสียงใส่คราม ก่อนจะถอยหลัง
ครามเห้นท่าทีของมินก็อึ้งที่มินรู้เรื่องคำทำนาย ครามลุกขึ้นก่อนจะจับมือมินไว้
“นายรู้”
“ใช่ ฉันรู้ นี่คือเหตุผลที่นายต้องแต่งงานกับฉัน และพยายามมีอะไรกับฉันบ่อยๆ เพราะฉันจะได้ท้องสักทีใช่ไหม”
“ไม่ใช่นะ ที่ฉันทำ เพราะฉันอยากทำ” ครามพยายามแก้ตัว
“เหรอ !!” มินกระแทกเสียงใส่ครามเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะสะบัดมือครามและเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
ครามมองมินเข้าห้องน้ำไปแล้วหน้านิ่งเครียดทันที มินรู้เรื่องคำทำนายไม่แปลกที่มินจะเข้าใจเขาผิด เขายอมรับว่าต้องแต่งงานกับอีกฝ่ายเพราะคำตกลงของผู้ใหญ่ แต่คนอย่างเขาต่อให้พ่อบังคับแต่ไหนเขาก็ไม่แต่งแน่ ถ้าเขาไม่สนใจอีกฝ่ายตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น
มินออกมาเดินเล่นห้างใจกลางเมืองแก้เครียด เขาเบื่อที่จะอยู่บ้าน เขาไม่ได้ออกไปไหนมาเกือบสองเดือน ออกไปก็แค่โรงพยาบาล หรือไม่ก็บ้านของเขา เพื่อนๆจะมาเยี่ยมก็ต้องมาที่บ้านสุริยะทิพย์ ตอนนี้เขาเบื่อบ้านหลังนั้น เบื่อที่จะเห็นหน้า คราม คิม เบื่อคนในตระกูลนั้นทุกคน
มินยืนมองเสื้อผ้าเด็กด้วยรอยยิ้ม เสื้อผ้าเด็กผู้ชายน่ารักๆเต็มไปหมด เพราะเสื้อผ้าด้านหน้าทำให้เขาอารมณ์ดีได้ขึ้นเยอะทีเดียว
“สวัสดีครับคุณมิน”
มินหันไปมองเจอต่อ ยืนยิ้มให้เขาอยู่ ก่อนมองอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ากลับมามองเสื้อผ้าด้านหน้าเหมือนเดิม ไม่ตอบอีกฝ่าย
“ยังหยิ่งเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เจอกันตั้งนาน” ต่อขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
มินหันไปมองอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อแบบลูกครึ่งของอีกฝ่าย รับกับผมสกินเฮดแบบเดิม เป็นคนที่หล่อ ร้าย ดึงดูดสาวๆรอบๆได้ดีทีเดียว
“มีอะไร”
“ผมแค่อยากมาทักทาย ท้องหลายเดือนแล้วนี่ครับ” ต่อพูดพร้อมมองท้องของมิน
“ใช่ ทักเสร็จแล้วก็กลับไปสิ”
“รีบไล่จังเลยครับ ตั้งแต่ท้องนี่ไม่ค่อยไปไหนเลยนะครับ สามีหวงจริงๆ” ต่อพูดก่อนจะยิ้มมุมปาก
“ฉันไม่อยากไปไหนด้วย” มินตอบอีกฝ่ายไป ทั้งๆที่ในใจเขาก็รู้ดีว่าที่เขาไม่อยากไปไหนเพราะเจะเป็นอันตรายอย่างที่พ่อเขาเคยเตือนไว้
“ก็ดีนะครับ คนกำลังท้องออกมาเที่ยวด้านนอกบ่อยไม่ดีหรอก” คำพูดของต่อเหมือนจะธรรมดาแต่เขารับรู้ได้ถึงบางอย่าง
“ขอบใจนะที่เตือน” มินตอบพร้อมยิ้มหวานให้อีกฝ่ายอย่างรู้กัน
“คุณโดนใจผมมากเลยรู้ไหม สวย สง่า และฉลาดเป็นกรด” ต่อพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้มินเรื่อยๆก่อนจะพูดต่อ
“เสียดายคุณไม่น่ารีบแต่งงาน แต่ที่น่าเสียดายกว่าแต่งงานคือไม่น่ารีบท้อง”
มินมองสายตาของต่อที่มองเขาอย่างเสียดายจริงๆ มินยกยิ้มก่อนจะถามอีกฝ่ายขึ้นมา
“นายจะเสียดายอะไรนักหนาในเมื่อคืนนั้นนายก็ได้ฉันไปแล้ว หรือนายติดใจฉัน”
“หึหึ ถ้าคืนนั้นผมได้คุณจริงๆ เรื่องมันคงไม่ราบรื่นขนาดนี้หรอก” ต่อเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้มินมาก
“อะไรนะ !! แปลว่าคืนนั้นนายไม่ได้ฉันงั้นเหรอ” มินเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เขาเข้าใจมาตลอดว่าคืนนั้นเขาโดนผู้ชายหลายคนข่มขืน มีคราม คิม ต่อ เกมส์ พัฒน์ และเด็กในท้องก็ต้องเป็นหนึ่งในคนพวกนี้ที่เป็นพ่อ
“ผมพูดเยอะเกินไปแล้วละ” ต่อยืดตัวกอดอกมองมิน มินยืนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาอยากรู้ก่อนจะถามขึ้น
“แล้วคืนนั้นมีใครบ้าง”
“ผมบอกแล้วไง ผมพูดเยอะเกินไปแล้ว” ต่อพูดจบเดินเลี่ยงออกไปทันที
มินจะตะโกนถามแต่อีกฝ่ายหันหน้ากลับมาก่อน
“ผมว่าคุณรีบกลับบ้านไปเถอะ ผมเห็นไอ้เสื้อดำสองสามคนด้านนอกมองคุณบ่อยไปแล้ว มันไม่ใช่บอดี้การ์ดที่สามีคุณส่งมาเพื่อดูแลคุณแน่ๆ”
ต่อพูดจบมินรีบหันไปมองด้านนอกทันที มีผู้ชายเสื้อดำสองสามคนมองเขาอยู่จริงด้วย มินพยายามทำไม่ตกใจ สูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะรีบเดินออกจากห้าง
ระหว่างเดินมินพยายามมองด้านหลังบ่อย สามคนนั้นเดินตามเขามาจริงๆ มินยิ่งรีบเดินกว่าเก่า
“ปั๊บ!!”
มินสะดุ้งที่โดนจับแขน เขาหันไปมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าตกใจ
“ไม่ต้องตกใจครับ คุณครามส่งผมมาให้ดูแลคุณมิน เชิญทางนี้ครับ”
มินถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาคุ้นๆหน้าอีกฝ่ายไม่น้อยว่าเป็นบอดี้การ์ดของสุริยะทิพย์
มินเดินตามนายคนนั้นไปเรื่อยๆ นายคนนั้นพาเขาออกไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางที่เขาจอดรถไว้
“ฉันเอารถมา”
“ไม่เป็นไรครับ ค่อยให้คนมาเอา คุณกลับกับผมเถอะ คุณน่าจะรู้ว่าตอนนี้คุณโดนตามอยู่”
มินพยักหน้าเข้าใจเดินตามอีกฝ่ายมาทางด้านหลังห้าง
“ปั๊ก !!!”
บอดี้การ์ดคนนั้นโดนต่อยอย่างจังจากผู้ชายสามคนเมื่อกี้ มินรีบถอยห่างทันที
“คุณมินหนีไปครับ”
มินตกใจกับเหตุการณ์ด้านหน้า เขารีบเดินกลับไปในห้างแต่โดนกระชากไว้ซะก่อน
“จะไปไหน !!”
ผู้ชายตัวโตหน้าเหี้ยมกระชากมินอย่างแรง มินพยายามดิ้นแต่อีกฝ่ายกลับจับเขาแน่น
“ปล่อยฉันนะ”
“ปัง !!”
เสียงปืนดังลั่นและชายคนที่จับมินไว้ทรุดลงไปกับพื้น มินมองไปด้านหน้าบอดี้การ์ดฝั่งเขาเข้ามาสบทบเพิ่มมากขึ้น
“คุณมินครับ หนีไปก่อนทางนี้พวกผมจัดการเอง”
มินพยักหน้าให้ เขาจะวิ่งหนีแต่กลับโดนผลักอย่างแรงจากด้านหลัง โชคดีที่มินประคองตัวเองไม่ให้ล้มได้
“ปั๊ก ป้าบๆ”
นายคนที่ผลักมินโดนซ้อมจากอีกคน มินหันไปมองก็เห็นนายต่อเป็นฝ่ายซ้อมอีกฝ่าย
“คุณมากับผม”
ต่อกระชากมินให้เดินตามไปอีกทาง
“เปรี้ยง !!”
“ปัง !!”
ระหว่างทางที่ต่อพามา มินก็ได้ยินเสียงปืนปะทะกันด้านหลังไม่หยุด ต่อจูงมือมินมาจนถึงรถหรูที่จอดอยู่
“ขึ้นไปเถอะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”
มินพยักหน้าให้คราม มินรู้สึกตื่นกลัวไปหมด มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก เขาโตมาในครอบครัวที่มีอิทธิพลก็จริง แต่เขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เหตุการณ์ที่เขาตกเป็นเป้าอีกฝ่าย
มินนั่งบนรถของต่อ เขาพยายามคบคุมมือตัวเองไม่ให้สั่น มินลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ เขาเป็นห่วงลูกของเขามากกว่า
“ใจเย็นๆคุณ คุณปลอดภัยแล้ว” ต่อมองมินอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ อีกฝ่ายตัวสั่นเหมือนลูกนก ลูบหน้าท้องตัวเอง
“ฉันขอบคุณนายมากนะ” มินหันมามองต่อและพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ เขาต้องขอบคุณอีกฝ่ายมากจริงๆ
“อื้ม ผมไม่ใจร้ายที่จะปล่อยให้คนท้องโดนทำร้ายต่อหน้าต่อตาหรอก”
ต่อขับรถไปเรื่อยๆจนถึงบ้านสุริยะทิพย์ ระหว่างทางทั้งสองนิ่งเงียบไปพูดคุยอะไรกัน มินได้แต่ลูบหน้าท้องตัวเองไปตลอดทาง
“มินเป็นไงบ้าง!!”
เขาลงมาจากรถ ทั้งครามและคิมพูดออกมาพร้อมกัน ทั้งสองคนมองหน้ากันนิ่ง อาคมที่ยืนมองอยู่ขมวดคิ้วก่อนจะเดินเข้ามาหามินเอง
“หนูมินเป็นไงบ้าง”
“มินโอเคครับ ดีที่ได้ต่อมาช่วย” มินพยายามยิ้มให้อีกฝ่าย อาคมมองมินก่อนจะหันไปพูดกับต่อ
“ต้องขอบใจต่อมากที่ช่วยมินไว้ ช่วยหลานของอาไว้”
“ไม่เป็นไรครับอา หลานอาก็หลานผมเหมือนกัน” ต่อตอบยิ้มๆ
“มินไม่เป็นใช่ไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ไปหาหมอไหม” ครามเดินเข้ามากอดมิน ลูบมินไปหมดทั้งตัว
“มินโอเค”
มินมองครามที่สำรวจเขาด้วยความเป็นห่วง มินเงยหน้าบังเอิญสบตากับคิมที่มองเขาอย่างเป็นห่วงไม่แพ้กัน
คิมก้าวเข้ามาจะเข้ามาถามแต่อีกฝ่ายก็ชะงักและหยุดไว้ และมองภาพของมินและครามที่ถามอาการกันด้วยแววตาเจ็บปวด
______________________________________________________________________
ตอนนี้แอบเฉลยบางอย่างไปแล้ว คืนนั้นต่อไม่ได้ทำอะไรมิน !!
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
จะพยายามมาต่อบ่อยๆน๊า
มีอะไรติชมได้ครับ
หัวข้อ: { ข่ม ขืน ฝืน รัก } MPREG ตอนที่34 ตอนจบ หน้า50 19/1/2559 (อ่าน 457339 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก